Your search found 1463 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1101-1200:

verbum est proprium. Modulatior ac numerosior cursus est in illis: Non in commessationibus et ebrietatibus, non in cubilibus et impudicitiis, non in contentione et aemulatione. Unum quodque membrum constat iugo vitiorum inter se cognatorum, ut Interpretatio Schema videri possit: nec caret gratia vox eadem in initiis membrorum repetita. Adde his parem fere numerorum colonum et commatum, deinde ὁμοιόπτωτον: tamesi haec non semper respondent in Graecis. nam in κώμοις et

Quare iuvante Christo statui, quam clarissime potero, et originem seu causam efficientem ieiuniorum, et tam veram quam falsam causam finalem, ad haec et ipsam ieiuniorum formam, declarare. Quo facto phrases quoque in sacris Literis de Ieiunio loquentes, intelligibiliores nobis fient. Vox ipsa etsi Latina est, nam et Romani olim Cereri ieiunabant, ut Livius lib. 6 Decad. 4 testatur, ac significat abstinere a cibo, aut certe longe parcius eo uti, quam corporis necessitas postulat: tamen ab Hebraeo fonte non incommode (sicut et aliae multae) deduci potest. Nam apud Hebraeos Iana

facillime intelligi potest. Deinde per Synecdochen simul et Catachresin significat totam crucem, atque adeo omnes calamitates et labores, quos pii homines in hac vita tolerare coguntur, vicinitate quadam significationis: quia omnia ista sunt luctus quidam. in qua significatione vox haec posita videtur Matth. 9, Cum auferetur ab eis sponsus, tunc ieiunabunt: quasi dicat, tum habebunt quod lugeant, tunc et diabolus et mundus omnes suas machinas ad eos oppugnandos et perdendos adhibebunt. Postremo per Allegoriam significare potest vitae innocentiam. Quod tamen

opus Dei, ut credatis in eum quem misit ipse. Hîc per opera fides proprie notatur. Isa. 4, Accepit duplicia de manu Domini pro omnibus peccatis suis: nec poenas, nec praemia, sed tantum gratuitam remissionem peccatorum indicat, qua maxime indigebant, utpote plurimis peccatis onustissimi. Sic vox Retributio, pro gratuita beneficentia valde crebro usurpatur: Quid reddam Domino pro omnibus retributionibus eius? id est, pro eius gratuitis beneficiis. Sic parabola Samaritani et viatoris saucii prima facie mera legis et operum concio esse videtur, cum sit revera Evangelica, ac a lege, bonis

Alias disserit Scriptura de bonis operibus aut cruce nostra, quae etiam inter bona opera computatur, consolationis nostrae gratia, non ut merita eorum iactet. Tali ratione novem illae beatitudines aut beatificationes, Matth. 5 proponuntur: ubi etiamsi in fine vocabulum Mercedis ponitur, tamen ea vox non necessario demonstrat, praecedere meritum, ut mox dicetur. Videndum ergo est, ut dixi, qua ratione in unoquoque loco opera urgeantur ac celebrentur, ne lex cum Evangelio commisceatur, et beneficium Christi obscuretur, et conscientiae in desperationem deducantur. Quare adhuc hîc quasdam

sorte, quin et pro afflictione et calamitoso statu ponitur: ut in Cantico divae Virginis, Respexit ad humilitatem ancillae suae. Ubi diva Virgo, non aliquam suam modestiam aut ex imiam virtutem praedicat: sed Dei eximiam beneficentiam, qui se in hoc mundo abiectam et despectam respexerit. Sic vox Mansuetus aut mitis, plerunque in Hebraeo significat afflictum. Lucae 18, de publicano orante legitur: Dico vobis, descendit iste in domum iustificatus, magisque ille: quia, quicumque se

non raro significat gratuitam liberationem, ut in prima parte in hoc verbo ostendi: ut cum Davidi indicatur, quod Deus eum liberaverit, hoc verbo, Deust e iudicavit. Sic saepe, Iudica me Deus, iudicare pauperem et pupillum: id est, liberare, vindicare, tueri. 33 Eodem modo etiam vox Sanctus, non Papistice aut Ethnice accipitur, de eo qui prorsus inculpatus est: sed de eo qui sanguine Christi est sanctificatus aut iustificatus, seu cui Christus est factus sanctificatio et iustitia. Hoc modo saepe Paulus integrum coetum vocat, ut cum scribit Romanis, Corinthiis, Ephesiis.

summa contumelia passionis filii Dei et infinitarum animarum interitu, transformarunt. 36 Contritionem sufficientem, dicunt Papistae, mereri remissionem peccatorum, cum ea nihil aliud sit quam agnitio sui morbi, miseriaeque extremae, quam omnes desperati habent. Idem etiam valet saepe vox Humilitas, praesertim Lucae 18. Non igitur significat haec vox simulatam quandam animi demissionem, qua tibi etiam eas dotes detrahas, quas habes, leviusque de te sentias, quam tuae virtutes mereantur. Sic cum dicit diva Virgo, Respexit humilitatem ancillae suae: isti putant, eam praedicare

transformarunt. 36 Contritionem sufficientem, dicunt Papistae, mereri remissionem peccatorum, cum ea nihil aliud sit quam agnitio sui morbi, miseriaeque extremae, quam omnes desperati habent. Idem etiam valet saepe vox Humilitas, praesertim Lucae 18. Non igitur significat haec vox simulatam quandam animi demissionem, qua tibi etiam eas dotes detrahas, quas habes, leviusque de te sentias, quam tuae virtutes mereantur. Sic cum dicit diva Virgo, Respexit humilitatem ancillae suae: isti putant, eam praedicare suam quandi eximiam virtutem, qua meruerit fieri mater Domini, cum

cur Christus se quidem pastorem, nos vero oves esse dicat: et quomodo oves vocem sui pastoris agnoscant, eumque sectentur, et alienum fugiant. Res quoque oeconomica et etiam mercatura, non paucas tum voces, tum locutiones ac similitudines illustrabit. Illa insignis maximique usus vox Imputatio et imputare, potissimum ex mercatura venit et primum inde exponenda est, ut in Hebrais, abunde ostendi. Sic quaedam locutiones varium vestitum vel domesticum vel militarem respiciunt: quaedam voces ex conviviis ac symposiis, poculis et propinationibus sumptae sunt: quare illorum quasi

in Isaiam. Sententia est apud Isaiam, Deum non imponere nobis graviores adflictiones, quam ferre possimus: unicuique distribuit exercitia iuxta mensuram. Non sunt quidem multum versati in mari: sed tamen non adeo fuerunt ab eo remoti. Quare inde quoque multae locutiones sumuntur, ut vox, Insularum, arenae et litus maris, naufragiorum, negotiationum maritimarum, violentiae ventorum in mari, undarum marinarum, et cetorum ac monstrorum marinorum, et similium fit non pauca etiam in sacris Literis mentio. Coctis cibis, et ferculis variis non tam multum usi sunt, ut

plurima nobis dicit: quia vult nos totam rem variasque proprietates diligentissime cognoscere, et ad praesentem scopum applicare, rarius illas subindicatas res aut similitudines plene evolvit: sicut in exemplo proposito peregrinationis videmus uno verbo plurimas res subindicari. Sic vox Ovis, saepe multas proprietates Christiani hominis depingit, ut quod audiat, agnoscat, et sequatur suum pastorem: sit multipliciter utilis, et nulli molesta: sit simplex, habeat hostem crudelissimum, ac per sese sinepastore nihil possit, sed cito pereat. Haec non explicandi gratia

cum eis commixtam. Cur etiam novum Testamentum magis utatur voce Fidei in consequenda iustificatione, aliisque beneficiis Dei, quam vetus, quod multum urget fiduciam et considere, in libello de Fide plenius docui, ubi etiam vicinas ac synonymas fidei phrases explicui. Quid vox peccati, carnis, concupiscentiae, iustitiae Dei, iustificationis, gratiae fidei, Evangelii, legis, sancti et similes, in sacris Literis significet, exposui superius in prima Parte, ubi etiam ostendi abusum earundem vocum, quo eas Theologi corruperunt. Multi alii quoque eruditi ac

et in orando ab Ethnicis, Turcis et Iudaeis separemus, ac non temere, vel ad dextram, vel ad sinistram declinemus, sed revelata nobis divinitus via incedamus. Quod autem Graeci, Latini et multae vernaculae linguae per nomen Dominus, hanc vocem transtulerunt: id non eo accidit, quod vox haec idem proprie valeret: sed quod, cûm vellent aliquo modo interpretes et hanc vocem in suum sermonem convertere, putaverunt commodissime nomine Domini eam veluti κατ' ἐξοχὴν significari posse, tanquam volentes

corruptio hominis. Corruptio non significat tantum debilitationem aut laesionem quandam, ut aliqui somniant: sed extremam perversionem. Quid autem tandem est ista corruptio hominis, nisi ipsamet corrupta natura, praesertim mala mens, et malus animus? Non certe quoddam abstractum aut actionem ibi vox Corruptio significat: sed ipsam rem corruptam et perversam Deoque inimicam et adversam, nempe malam mentem, et malum animum. Peccatum est id quod pugnat cum Deo, et cui Deus vicissim irascitur, teste Ioanne, et communi nostrarum Ecclesiarum sententia. Certe, si quis alius, Philippus

Dei aut pestem esse ipsammet nostram distortiss. rationem, aut pessimam mentem animumue: vel contra, dum volunt illam pestem originalis malitiae esse accidentarium quiddam, cogantur concedere tantum accidentia esse corrupta. quod adhuc aliquanto clarius exponam. Expendatur diligenter vox Corruptio. Ea enim in nostrorum doctorum scriptis de corruptione hominis aut naturae intelligenda est, non de laesione tantum quadam rei aut naturae nostrae: sed accipienda est, sicut apud Physicos, quod

quod per eam corruptionem genitum est, esse substantiam ac imaginem satanae, et fontem omnis malitiae. Sic satan corrupit substantiam, ergo etiam id quod per eam corruptionem effecit, est substantia. Non genuit autem ille nisi peccatum. Igitur peccatum est substantia. Sed istis videtur vox Corruptionis tantum quandam mediocrem laesionem aut debilitationem, contra eius notissimam et usitatissimam acceptionem, significare: inde igitur est, quod errantes in vocabulis, errent etiam in rebus. Contra, si quis negat ipsam substantiam esse peccatum, cogetur etiam negare esse

ut vitrum, lateres, testae, caseus, butyrum, panis, acetum, fermentum, et similia innumera: quae omnia aliter sunt a natura, et aliter ab arte. Hanc distinctionem si non adhibuerimus, innumera absurda, tum in Philosophia, tum etiam in Theologia sequentur. Observetur diligenter vox vel res potius corruptionis in hoc genere, ut et supra monui. Dicimus hominem esse corruptum a satana in primo lapsu. Quomodo autem corruptum aut quousque, num ita solum, ut in eo sint quaedam accidentia alterata, ipsa autem eius substantia manserit inviolata? Imo Scriptura ipsummet hominem,

sit clare, Protulit aut deprompsit hozia חוציע. Eadem ratione imperiti linguarum sophistae fecerunt ex matrimonio sacramentum, quia vulgata versio Eph. 5, vertit vocem μυστήριον sacramentum: cum ea vox longe latius pateat, et Paulus dicat, Mysterium esse coniunctionem Christi cum Ecclesia, non hominum coniugium. Simili occasione errant gravissime pontificii in interpretatione Legis, quod cum ea prima specie tantum externas actiones imperare aut prohibere videatur: ut honorandos

perverterunt. Sic vocem Perfectionis in dicto Col. 3, Charitas est vinculum perfectionis, non intelligentes integritatem aut coniunctionem partium significare: inde operum iustitiam statuere, tanquam illa demum nos vere perfectos ac iustos reddant. Sic et saepe alias eadem illa vox τέλειος תמים non summam perfectionem, sed tantum integritatem aut sinceritatem in Sacris Literis significat. Sic nunc in controversia de libero arbitrio quidam gravissime hallucinantur, humano more

in controversia de libero arbitrio quidam gravissime hallucinantur, humano more intelligentes voces istas: Auxilium cum aliquo aliquid posse, aut nihil posse sine eo. Verum ad Scripturae proprietatem eas debebant expendere, ubi auxilium Dei pro tota causa liberationis ponitur, et Christo perinde vox Sine Iohan. 15 omnem bonam vim homini adimit, solique gratiae ipsius adscribit: ac palmes prorsus nihil est, aut potest sine vite, sed omnia inde habet, vivit, ac urget. Sic in controversia de Evangelii definitione, proprietate ac discrimine a lege, in eo aliqui peccant, quod

expendere vocem Iohannis Apostoli, qui dicit, peccatum esse ἀνομίαν ideoque nihil pro peccato habendum, quod non pugnet cum lege, et vicissim reprehendatur ac oppugnetur a lege, quare omnia peccata necessario argui a lege. Haec vero una vox ἀνομίας, eo loci ineptissime et obscurissime ab interprete veteri reddita, Papistarum supra indicatum errorem de peccato clarissime redarguit, ut hic unica vocula duos gravissimos errores, de natura peccati, et discrimine Legis ac Evangelii, recte

pro, Osculamini filium: et 51, Incerta sapientiae manifestasti: pro, absconditam sapientiam revelasti mihi. Sic in Psalmo, Nisi Dominus aedificaverit: vetus versio, Flii excussorum, prorsus non intelligitur. Ac secuta est alia recentior, quae vertit, Filios iuvenes: quae et ipsa impegit. Vox enim בנינעורים, filii iuventutis, significat filios in iuventute parentibus natos: sicut uxor iuventutis aut adolescentiae, Esa. 54, et Malach. 2, iuvencula a iuvene ducta, Graecis κουριδίη

nati, Genes. 37. Eos igitur demum filios dicit parentibus senibus firmum praesidium esse contra adversarios, qui nati in iuventute, iam maturuerunt, ac ad virilem robustamque aetatem pervenerunt. Vox Testamenti, quod ea in Hebraeo, quin et in Graeco foedus significat, plurimum facit ad explicationem Sacramentorum, ad refutandos in coena Domini errores: sic et eruditiore expositione pronominis τοῦτο Lutherus Carolostadium refutavit: et nos hoc

Ideo Lutherus recte vertit Denn rationali vocula, et non Darum causam efficientem indicante. Verum de hac voce ac loco in libello de Fide prolixius dictum est. Eadem ratione prava versio Psalmo 1, Non resurgent impii in iudicio, aliquibus negandae resurrectionis ansam praebuit. Sic vox Donec, Luc. 1, Non cognovit virum, donec peperit primogenitum: praebuit occasionem Heluidio disputandi contra Deiparae virginitatem, et asserendi eam plures habuisse filios post Iesum. Sic vocula Ex, quia in Latino Ex crebro materialem causam notat, dat Osiandro occasionem, ut

voces λειτουργούντων et ἀπολογίαν, nihil eiusmodi velint. Sic Sidonius ex Tripartita historia conatur probare suam sanctam Missam, quia ibi in veteri versione legatur, Missas celebrare: quae quidem vox posset imperito lectori scrupum iniicere. At Graecus codex nos facile hoc errore liberat, qui habet, ἐκκλησιάζειν et συνάγειν, quae proprie coetus Ecclesiasticos congregare, et ac eos concionem habere

ea esse optima vocabula, quae ex rerum natura sint desumpta. At in hac lingua sunt plurimae voces ex intima ipsius rei natura (quod et Philo probat) desumptae: ut Levana alba, lunam significat, unde etiam Latina vox profluxisse videtur. Hama, calidum solem: nemala incisa, formicam: Samaim, ibi aquae caelum, quod caelitus pluviam decidere videmus. Aenos, afflictum hominem, quod sicut avis ad volatum, sic nos ad miserias nascamur. Sunt etiam multae rem significatam sub sensum ducentes. Sunt denique aliquae

Quomodo autem tales homines, ô bone Deus, vel initium vel finem Dominicae orationis dicere possunt? Quomodo enim is Deum appellabit suum patrem, qui dubitat, an sit sibi vel propitius pater, vel severus iudex? Quomodo item in sua precatione Amen dicet, qui dubitabit an sit exauditus (quod ea vox valet) aut non? an a Deo remissionem peccatorum impetraverit, aut non? Quomodo spiritus Sanctus in eorum pectoribus clamabit, Abba pater? Quomodo etiam testimonium praebebit spiritui nostro, quod filii Dei simus? Sic uno hoc decreto universam pietatem evertunt: et simul Deum promittentem

196. parabola ac proverbium quomodo differant 168 aeternum quid in Scriptura dicatur 85 aetiologia 177 Aeloim 356 aer in Iudaea qualis 330 aerem esse factum Scripturae testimonia 111. 112 Aereb vox unde deducatur 235 affectus tristes 307. 308 affectuum malorum mater quae 376. nomina externa opera iuvantia aut laedentia complecti 190. nomina aut verba quid significent 330. pessimorum origo 278 adfectibus qui populi magis ardeant.

interturbare 308 correctio 176 correctionis nomine quid intelligendum. 393 correlativa interdum pro se invicem poni. 190 corruptio hominis 373. manens, vere peccatum 428. 429. unius, quomodo sit generatio alterius 375. vox quomodo sit intelligenda 373 corruptionis originem unde Manichaei deduxerint 382 cosmographicos et historicos gentilium scriptores ad Scripturae cognitionem non parum conducere 340

descriptio synecdochica 228. 229 Erasmus in quibus Paulum carpat 296 Erasmi regula 141. reprehensio 424. sermo qualis 269. 270 ἐρχόμενος nomine Messiam saepe vocari 359 Ereb vox 165 erotema 176 errandi quae gravissima occasio 321 error et mendacium, fons mali 10. 11. impius quomodo retundendus 402. 403. omnis unde oriatur 443 eruditionis quales ostentatores Corinthii magni fecerint 292

quare plerunque coniungantur 29. 30. concordia et discrimen certissima clavis Sacrae Scripturae 3. doctrina ubi coniunctim explicatur, exempla 29. 30. officia diversissima. ibid. evangelii iustitiam qua methodo Paulus declaret 291. officium 30. vox in Scriptura 385. usus 397 evangelio bona quae Paulus tribuat 253. quomodo lex cedat 6. 7 evangelium quomodo mortuis praedicatum esse, Petrus dicat 229 evangelia plurimorum ab Ecclesia non recepta 117 in Evangelica narratione

philosophiae pars 383 Grammaticis nomina virtutum, angelorum, et Spiritus S. diversi generis 113 grande dicendi genus quid a temperato differat 268 ad Gratiae extenuationem quae pertineant 323 gratiae forum 326 vox aliena a nostris operibus 323 gratiam et pacem per Christum contingere 251. 352 gravitatem cur quidam Iohanni tribuant 303 Gregorii Magni quaestio 438 Nisseni sententia 63 Papae sententiae 83

quomodo tractandus 186 hospitibus advenientibus cur pedes Iudaei laverint 311 hostium dona, venena pestilentissima 435 ὁτι non solum rationalis, sed etiam causalis particula 386 humilitatis vox quid significet 318 hypallage 174. non rara in Sacris 308 hyperbaton 174. in epistola Pauli quatenus non vitiosum 299 hyperbata Pauli quomodo defendenda 299. 300 hyperbole 176

309. non una certa forma 307. pii species 312. possibilis seu naturalis divisio. ib. profani subdivisio. ibid. quadragesimalis causa et occasio quae fuerit. ibid. religiosi divisio. ibid. significatio figurata 311. species. ibid. vox Latina 307. quid significet. ibid. ab Ebraeo fonte quomodo deduci possit. ibid. ad leiunium quatenus obligemur 310 de Ieiunio bodie magna controversia 307 ieiunia an inutilia 309. antiquorum 307

impii et securi typus 307 impium qua ratione Deus ad diem malam facere dicatur 380 impii quomodo ex patre diabolo sint 221. 222 imploratio opis divinae utiliss. 13 impossibilia cur Deus flagitet 322 imputatio vox unde veniat 330 incantationes papisticae non temere suscipiendae 310 inchoativa vocabula et dicta saepe pro completivis poni 182 incircumscripta saepe

imaginem transformata 373. quae in sacrarum literarum studio requiratur 14. reproba fons omnis mali 380 mentis oculorum tegmina quomodo nobis decidant 349 μερισμῷ plurimum Hebraeos uti 248 meriti vox prorsus a sacris literis aliena 344 mesozeugma 172 Messias duos venturos esse, unde recentiores Rabini occasionem sumpserint 233 Messiae adventus qualis 231. duo adventus. ibid. a prophetis praedicit 233. expectatio quid

scriptionum laus 394 metonymia 182. in sacris literis tropus usitatissimus. ibid. Michaelis Medinae locus 407 Micheas quo tempore vixerit 55 militia apud Iudaeos qualis 336 Milonis de suis lacertis vox 377 mimesis 180 mimeses aliquando obscurae. ibid. Miriis in Argo navigantibus quomodo montes concurrerint 163 ministerium externum cur institutum 5 ministri ecclesiae in papatu quibus rebus sint obruti

aliquam partem esse accidentia 370. 371. aliquam partem esse substantiam, cur non sit nova sententia. ibidem. definitio unde petenda 369. definitiones quae insufficientes. ibidem originarium malum quid 378 os cur Deo tribuatur 199 Osanna, vox laetantis 75 osculari Meschiam 345 osculandi ritus apud Iudaeos 375 Oseas quo tempore vixerit 55 Osiander ipsis Cabalistis in quo sit ridiculus 363 Osiander unde occasionem arripiat, ut iustitiam ex Deo

hominem pervaserit 370. 371 peccati omnis fons unicus quid 370. originalis essentia 367. 368. etymologia diligenter observanda 370. definitio 368 etc. morbum in ipsa natura haerere 371. 372. quales Theologorum definitiones 368 peccati vox quid significet 369 peccatum nos esse scire, magna sapientia 371. 272. originale in anima maxime regnare 342. 343 sub Peccato cur scriptura omnia concluserit 344. 345 de Peccato originali inexplicabiles Theologorum disputationes 368 369

in Poenitentiae descriptionibus quatenus sit synecdoche 305 poenitentiae duae partes 309 praedicationis variae formae 304 in Poenitentiae praedicatione cur scriptura plurimum occupetur. ibid. poenitentiae vox 386 poenitentiam agere in papatu quid significet 305. externam simulare, facile 305 poenitentiâ duci, quomodo dicatur Deus 200 Poëtae et historici cur efficacius videantur docere, quam philosophi 349 poetarum in scribendo

precatio 309. bona quae 92. 93 preces quatenus non sint proprie bonum opus 318 precibus cur ieiunia adiiciantur 310 Priamus mortem Hectoris quali ieiunio luxerit 307 principium facti dimidium 182 principii vox quid indicet 284 Primogenitus in literis sacris quis 112 Priscillianistae 48 probare 185 proiicere aegrotos ad pedes Christi 169 prolepsis 172. quid 229 prolixitatis incommodum 281

Quintilianus quomodo de discrimine similitudinis et metaphorae consentientes cum Aristotele pronunciet 196 Quomodo voculae usus 213
R Rabani sententia 74. 75 Rabini suae historiae ignari 367 Racha vox indignantis 74. 75 Ratio acerrimus Dei hostis 373. fons omnium malorum 376. humana cur sit originale peccatum 374 Rationis a diabolo transformatio qualis 381. 382 Rationi absurda quae in Scriptura sunt, ad quae principia redigi possint 445

163 Res bonas ob abusum vituperari 278. et verba mutuam sibi operam praebere 162. scibiles et notitiam quomodo philosophi distinguant 11 de Rebus duabus saepe tanquam de una agi 227 respectu aliquo valde multa dici 157 retributio vox quomodo usurpetur 314 revelationem pluris esse visione 116. 117 revelationes spiritus quando contingant 384 Rhetorices pigmentis, cur Paulus uti noluerit 301 repetitiones quales 257 Romanistarum in Scriptura

in literis S. insinuetur 105 in Similitudinibus, parabolis, et collationibus quae verba commode transferantur 172. quae cautio observanda 203 similitudinibus quomodo Hebraei utantur 201 in Similitudinibus quid observandum. ibid. quo vox respiciat 159. saepe res non cum vero simili, sed cum eius vicino conferri 203 Simonem cur Christus Cepham vocet 283 Simonides de Deo 37 Sine vox quid Christo 385 sinus Iudaeorum qualis 338 Socratis dictum 402

Hebraei utantur 201 in Similitudinibus quid observandum. ibid. quo vox respiciat 159. saepe res non cum vero simili, sed cum eius vicino conferri 203 Simonem cur Christus Cepham vocet 283 Simonides de Deo 37 Sine vox quid Christo 385 sinus Iudaeorum qualis 338 Socratis dictum 402 Sodomitarum poena 337 solis et lunae obtenebratio 219. similitudines variae 329 solitudo tentationibus et orationi aptissima 309. 310

damni adferat 385. species 187. usus in Scripturis 304 ad Synecdochen quae regulae sint referendae 172 Synchisis 174 Synodus pontificia quatenus se collocet supra Scripturam 426 synodi acta quomodo exponenda 410. Christianae vox decisiva quae. ibid. forma modusque in ea disputandi ac procedendi 408. fructus ex disputatione potissimum pendere 411. primarius scopus 408 Synodi scopus et finis quis esse debeat 411 Synodo praesidentes quomodo instruendi 409

terribiles 332 Torrentum metaphorae in scripturis. ibidem. Traditio intelligentiae in ecclesia unde emanarit 424. 425 traditiones per epistolam factae quid sint 423 traductio 196 transire convivale vocabulum 335. vox quid interdum significet 182 translatio 196 transpositionem vocum non raro sensum mutare 206. 207 Tridentinae synodi nona sessio 432 Tridentinum conciliabulum unde sit 440. concilium cur novam religionis formulam fabricarit 426

traditionem unde Rabini asserant 367. unde quidam negent. ibid. sine Vocalibus scriptio qualis 365. 366 de Vocatione gentium sub lege, praedictionum modi quot 131 Vocativum in orationem non intrare, sed tantum attentum facere 255 Vox eadem in vicinia repetita, quam significationem habeat 171. eadem semel posita, quomodo accipiatur. ibid. impropria cur diligenter examinanda 167 Voce unica integrum sensum saepe exprimi 228. 229 Voces quae ambiguae 170. quae eosdem

pekel, gde ga zam nemam. Toga vasa milozt vze za Boga za salu ne vzmete. Hac nocte usque ad hanc 9. horam pontem navalem per Colapim magno labore contra Prachno posui. Deus benedictus sit, cuius instinctu et robora prius succisa et asseres habui. Miraremini si videretis graves labores. Vox iam deficit clamando. Valete, in Deo et pari animo estote. Obzekel ze je velikom zechom et nihil pertimescit penitus. Castrum erexit, reliqua, ut est munitio, circa illud erigit. Nocte sequenti, si non

Venus obliquo sidere, ineptus amat.
1.4.109.1  Iurans saepe Deos vocat in mendacia testes,
1.4.109.2  Est, non est, magno vox ea digna viro.
1.4.110.1  Opportuna loqui nonnunquam foemina novit,
1.4.110.2  Huius et haud possis spernere consilium.

regem, aut cives ceperis arma tuos.
1.4.121.1  Quem semel ornaris, perges ornare Marine,
1.4.121.2  Aurea Francisci vox ea regis erat.
1.4.122.1  Vincere si nequeat, mortem sibi quaerit honestam,
1.4.122.2  Hesperius quoties miles in arma

Quaeque tacere nequis, celet ut ille, iubes.
1.7.80.1  Sic ama, ut interdum possis odisse sodalem.
1.7.80.2  Barbara vox illa est. Semper amare libet.
1.7.81.1  Etsi non semper tollit medicina dolorem,
1.7.81.2  At medico tamen est semper habendus

1.7.110.2  Mordebunt omnes te Fabiane canes.
1.7.111.1  Est animus nobis perfectus, et integer idem.
1.7.111.2  Id vox Graeca recens entelechia docet.
1.7.112.1  Qui fugit, ut praeceps victoria vergit ad hostem,

1.8.79.2   Prodiga gens animae Thraces in arma ruant.
1.8.80.1  Cras dabo cur dices? Hodie mihi solvere pactus.
1.8.80.2   Vox ea periuri Laomedontis erat.
1.8.81.1  Sume aliam. Si te fastidit chara Lycoris.
1.8.81.2   Clavus enim clavum pellere rite

Iovis sumus, et votivas ponimus aras,
1.8.112.2   Esto procul, quisquis relligione cares.
1.8.113.1  Aut rex, aut regi ignotus, vox aurea certe,
1.8.113.2   Dignaque tum magno, tum sapiente viro.
1.8.114.1  Formicas imitare piger, nam messe sub ipsa,

1.8.136.1  Quod toties repetit Sapiens Epicharmus ἀπιστεῖν
1.8.136.2  Graecula vox illa est, magna sed illa docet.
1.8.137.1  Non placet egregiis ducibus victoria Cadmi.
1.8.137.2   Illa placet, nullo sanguine

solent. est et sua gratia nugis
1.12.3  Apte compostis. occidi iusserat olim
1.12.4  Rex leo, quotquot erant omnes a stirpe camelos.
1.12.5  Indignum facinus. verum lex Regia vox est.
1.12.6  Nec tutum differre, iubet quodcunque Tyrannus.
1.12.7  Ignescunt animi, et ferro mora plectitur omnis.
1.12.8  Ergo ubi per terras vulgata est fama, novumque

quos nam Ruffinus olebat? Si nondum priscis cognitus ambar erat. Sirupus Arabice xerbet hoc est medicata potio.
3.51.1  Inventum est nostrum, vox est quoque nostra sirupus,
3.51.2  Nil habet hic mendax Graeculus, inquit Arabs. Iulepus, Persice Iulaph.

an Euripidis? Victor uterque foret. Pindarus.
5.7.1  Laudet Dircaeum vates Venusinus olorem,
5.7.2  Nam vox rauca Mihi, nec satis apta lyra est. Aristophanes.
5.8.1  Soccus Aristophanis nulli concedit, in illo
5.8.2  Attica

10.36.5  Tandem punctus ait. belle me Hercule, belle
10.36.6  Garrula coenosis rana coaxat aquis. Tyranni vox.
10.37.1  Tunc violare licet leges, cum regna petuntur.
10.37.2  Caetera iura valent, et iuvat esse pium.
10.37.3  Vox Duce Cadmaeo, vox Caesare digna Tyrranno.

Tyranni vox.
10.37.1  Tunc violare licet leges, cum regna petuntur.
10.37.2  Caetera iura valent, et iuvat esse pium.
10.37.3  Vox Duce Cadmaeo, vox Caesare digna Tyrranno.
10.37.4  O bene, quod ferro stratus uterque iacet. Depositum quatenus restituendum.

Tyranni vox.
10.37.1  Tunc violare licet leges, cum regna petuntur.
10.37.2  Caetera iura valent, et iuvat esse pium.
10.37.3  Vox Duce Cadmaeo, vox Caesare digna Tyrranno.
10.37.4  O bene, quod ferro stratus uterque iacet. Depositum quatenus restituendum.

10.54.5  Armatis armati obstant, i fortis in hostem
10.54.6  Miles, et attritum cedere coge loco. Themistoclis vox e Cicerone.
10.55.1  Non Ulubris quod sis, vel Roma natus in urbe,
10.55.2  Idcirco obscurus, vel mage clarus eris.
10.55.3  Virtus, et tua dextra tibi tua

E Theocrito.
10.69.1  Quae minime sunt pulchra, nimis tibi pulchra videntur
10.69.2  Et quae pulchra nimis, turpia Lande putas.
10.69.3  Non equidem miror. nota est vox illa poetae.
10.69.4  Coecus amor Deus est. Coecus et omnis amans. Vinum aqua temperandum.
10.70.1  Bacchus ut e

10.78.3  Alter et alterius leto procedit in auras.
10.78.4  At stat, aeterna lege perennat humus. Aurea Themistoclis vox.
10.79.1  Nota Themistoclis vox est, vox aurea certe.
10.79.2  Dignaque vel templo Delphice Phoebe tuo.
10.79.3  Ne testis, ne tu sis arbiter inter amicos.

in auras.
10.78.4  At stat, aeterna lege perennat humus. Aurea Themistoclis vox.
10.79.1  Nota Themistoclis vox est, vox aurea certe.
10.79.2  Dignaque vel templo Delphice Phoebe tuo.
10.79.3  Ne testis, ne tu sis arbiter inter amicos.
10.79.4  Alter enim, ut belle res cadat, hostis

auras.
10.78.4  At stat, aeterna lege perennat humus. Aurea Themistoclis vox.
10.79.1  Nota Themistoclis vox est, vox aurea certe.
10.79.2  Dignaque vel templo Delphice Phoebe tuo.
10.79.3  Ne testis, ne tu sis arbiter inter amicos.
10.79.4  Alter enim, ut belle res cadat, hostis erit.

13.48.6  Alba velut tabulis linea rasilibus.
13.48.7  At quis Aristarchi vultum ferat Albinovani?
13.48.8  Aut stomachum cui non moverit ille senex?
13.48.9  Haec Romana parum vox est, ea Graecula, tolle
13.48.10  Haec, atque illa suis verba repone locis.
13.48.11  Non erat anthitetis locus hic, et syllaba peccat.
13.48.12  Hoc poterat ferri

amo, et cupio procedere cuncta
13.58.2  Atque tibi, atque tuo candida Ricciolo.
13.58.3  Ni Sardo, et Sardi cupio male filio, et istis
13.58.4  Importuna quibus credita Arestia vox.
13.58.5  Iratus habeam Musas, et quidquid ubique est
13.58.6  Numinis, in quo spes vatibus esse solet.
13.58.7  Et te praecipue, cuius ni mitior aura

MAURUM MELITENSEM Abbatem.
16.2.1.1  Hos tumulos, atque haec maestis dictata Camoenis,
16.2.1.2  Carmina, Maure, tibi qualiacunque damus.
16.2.1.3  Tu lege, et interea subeat vox illa Platonis.
16.2.1.4  Rectius ut possis vivere, disce mori. Charoli V. Epitaphium

suum regem pullata requirat.
16.2.3.41  Nec modus, aut finis lachrymis, tunc lecta sacerdos
16.2.3.42  Ossa tegat tumulo, repetatque precantia verba.
16.2.3.43  Postremo vox illa sonet, vox omnibus una,
16.2.3.44  Vox diversa licet, salve rex maxime regum,
16.2.3.45  Austriadum generate domo, sate sanguine Divum.
16.2.3.46  O quacunque poli

requirat.
16.2.3.41  Nec modus, aut finis lachrymis, tunc lecta sacerdos
16.2.3.42  Ossa tegat tumulo, repetatque precantia verba.
16.2.3.43  Postremo vox illa sonet, vox omnibus una,
16.2.3.44  Vox diversa licet, salve rex maxime regum,
16.2.3.45  Austriadum generate domo, sate sanguine Divum.
16.2.3.46  O quacunque poli faelix a parte

modus, aut finis lachrymis, tunc lecta sacerdos
16.2.3.42  Ossa tegat tumulo, repetatque precantia verba.
16.2.3.43  Postremo vox illa sonet, vox omnibus una,
16.2.3.44  Vox diversa licet, salve rex maxime regum,
16.2.3.45  Austriadum generate domo, sate sanguine Divum.
16.2.3.46  O quacunque poli faelix a parte reluces,
16.2.3.47  Caecolis

Epitaphium
16.2.48.1  Res hominum fragiles, hesterna nocte valebas.
16.2.48.2  Ecce recens orta luce Basille iaces.
16.2.48.3  Quam bene nos monuit vox illa. Estote parati.
16.2.48.4  Dum bibis, et ludis, lugubris hora venit. Procilli hominis sordidissimi et avarissimi

Aliud in eundem.
16.2.60.1  Quis novus hic pueri vagitus? et unde per auras
16.2.60.2  Flebilior vox haec? unde querela venit?
16.2.60.3  Hei mihi. vagitus pueri Symonis et hic est.
16.2.60.4  Haec quoque magnanimi vox bene nota patris.
16.2.60.5  Parve puer, modo nate

pueri vagitus? et unde per auras
16.2.60.2  Flebilior vox haec? unde querela venit?
16.2.60.3  Hei mihi. vagitus pueri Symonis et hic est.
16.2.60.4  Haec quoque magnanimi vox bene nota patris.
16.2.60.5  Parve puer, modo nate puer. per frigida matris
16.2.60.6  Oscula, per patris vota suprema mane.
16.2.60.7  Num quia dulcis avus iamdumdum

ut e niveo marmore, cura datur.
16.3.37  Accipit ille libens, et votis rite peractis,
16.3.38  Magnus in excelsa Blasius arce sedet.
16.3.39  Excipiunt plausus, et vox audita per auras,
16.3.40  Dive fave, et nostris rebus amice veni.
16.3.41  Si te marmoreum nunc fecimus, en erit olim
16.3.42  Illa dies, cum stes aureus alme parens.

ubique occurrerent; omnia tamen fortissimo sustinentes animo, ita pertinaciter resistebant, ut non prius quo quisque constitisset, discederet loco, quam aut grauiter uulneraretur aut occideretur. Omnium siquidem et praecipue qui capita eorum erant, una et constans uox haec erat: Eia boni socii masculo pectore nunc est opus, quando extremam fati nostri uidemus imminere horam Horam je napisano iznad precrtanog necessitatem. , et ideo antequam aut turpiter occumbamur, aut certe in

Protonotarium dicti primarii Iudicis sequitur: quia primaria semper digniora secundariis, reputantur. Ac postremo tandem, in altera fronte eiusdem Tabulae, ex opposito Domini Personalis, Director Causarum locum suum habet: Vox tamen ipsorum, primum incipit ab hominibus Domini Archi-Episcopi, postea quatuor Nobilibus iuratis, deinde a Directore, ad Magistros Protonotarios, ab his Vice-gerentes, ab illis, ad Dominos Baronem, et Praelatum, et ultimo

eram primique puer uix tempora lustri
4.464  Finieram, grandes possum meminisse querelas,
4.465  465 Defletosque rogos; manet alta mente repostus
4.466  Maeror agens gemitum, et uidui uox aegra mariti
4.467  Sed quoniam rigidae damnum irreparabile mortis
4.468  nec deflere iuuat, lacrimoso fraena dolori
4.469  Ponit et Aonios repetit per carmina montes

4.782  Auxit, funereis uires haec addidit armis.
4.783  Hei mihi, iam uestrae nodos praecidere uitae
4.784  785 Mors praedura parat, uideo furiale ruentem.
4.785  En rotat, ah pietas, inconsolabile uulnus.
4.786  Prae lacrimis maestae nequeunt procedere Musae:
4.787  788 Languescit sonus, atque aegris uox faucibus haeret.

sed etiam ceteris a Dalmatis, totaque illa vicinia ad hylariores quosque virorum foeminarumque conuentus adhiberi mos est, modisque pronunciari non exquisitis, et quibus magno aliquo artificio sit opus, sed rudibus, atque inconditis; ad quos propterea edendos uniuersi coeuntium coetus accommodari vox, et scientia queat. Quem quidem, canendi morem, sui saltatio etiam admixta est, non temere usquam alibi gentium reperias hoc tempore. Sane usurpatum veteribus Hetruscis (ut antiquiores Atheniensium a Daedalo institutos choros, aliosque eiusdem aui praeteream) decendialis illa rusticatio a

veni totus, doctive cacumine montis
13  Neglecto, dignare tibi sub pectore Pindum
14  Elegisse meo, quo grandè tumente calescam
15  Fervidus, ut DOMINOS non vili carmine fasces
16  Vox cantet repleta tui, tantisque triumphis
17  Digna, graves speret sibi conciliasse favores.
18   Ecce Deum patior longùm fervente per imas
19  Bacchantem virtute fibras, videorque sub alto
20  Aethere

79  Sic populus modulator apum, dum floribus alis
80  Omnibus insultat, tenerum viridante smaragdo
81  Gramen ubi prati Majus depingit Apelles,
82  Conclamat sermone suo, sed inepta susurri
83  Vox salit, et notam non percipit Hybla loquelam.
84   Vivat io! favet alma piis Victoria fato
85  Conciliata suo, dubitataque moenia vidit
86  NAVPLIAE, obarmatam VENETI doctura Senatûs
87  Signa pati Creten,

belli, aut pacis subtraxit gloria fasces.
1.8  Consilio, censuque pares hos regius Aulae
1.9  Donavit titulis splendor, famaeque perennis,
1.10  Stirpe Thienea Comites, vox intulit astris.
1.11   2 Te summum tantae gentis lumenque decusque
1.12  Caietane canam: tua gesta, tuosque labores,
1.13  Devotaque tuum Musa

2.382  Caietane, aequum cum iudicis ante tribunal
2.383  Venero supremi, de te querar: atque locatis
2.384  In terra genibus, socium ne desere, moerens
2.385  Ingeminat. Flexit dubium vox ista Thienem;
2.386  Qui genibus pariter positis ait: inclyte praesul,
2.387  Te mihi desertum poterit lux dicere nulla.
2.388  Tum se fraternis stringunt

2.495  Formavi propriis generosum heroa papillis:
2.496  Ille meo innocuos quos suxit ab ubere rores
2.497  Moribus ostendit; populis lucere serena
2.498  Virtutum face, vox populi iam firma recenset.
2.499  Tale ego pellendo terris paro lumen Averno.
2.500  Dixerat haec fervens Pietas, retulitque precatus
2.501  Laeta sui faciles placato Numine palmas.

nixa fides; pro qua iam provida multis,
6.918  Compertisque satis caverunt Sydera signis.
6.919   41 Hic Caietanum fari quoque plura volentem,
6.920  Vox et lingua suo veluti sat munere functa
6.921  Destituit: flentes socii sudore supremae
6.922  Luctantem, fulsis precibus solantur arenae.
6.923  Interea lassata suum cui lingua

et sua semina rebus,
1.41  Formaeque, et numeri, et naturae mutuus ordo,
1.42  (Nil sine te magnum mens concipit) en age, primos,
1.43  Edita Luciferi ante ortus, et mobile tempus,
1.44  Huc ades, immensi vox Numinis, ipsaque verum,
1.45  Nec tanto genitore minus, SAPIENTIA, Numen.
1.46  Tu certos aperi calles, nutantia vatis
1.47  Dirige tu trepidi vestigia, quàque sacer fons.

ardentibus, vri:
4.334  Ex leuis aduerso, vel amico murmure vulgi
4.335  Sollicitum pendere: illinc desumere mentis
4.336  Omnem habitum, lacrymas illinc, et gaudia: ne quid
4.337  Immemor exhibeat gestus, vox, vitaque, famae
4.338  Quod minùs ad veteris normam respondeat, horis
4.339  Omnibus obseruare: palàm te prodere nunquam:
4.340  Nil agere ex animo: ad speciem componere vitam,
4.341  Id iuuat? O Superi

curuli,
4.493  Excidium muris, ac turribus, aenea moles,
4.494  Sternit humi. Lamenta, miser, quìd inania perdis?
4.495  Quò dolor, et lacrymae? Vocis, non fulminis ictu
4.496  Laederis. Erraui: neque vox te laesit, inermi
4.497  Allabens sonitu. Numerasis corporis artus;
4.498  Nullus abest: nusquam minimi vestigia praefers
4.499  Vulneris: haud vllo es viduus, nisi quem tibi, plorans,
4.500  Iratis manibus

complosaeque manus, tremebundaque ceruix.
5.103  Iam gemitu fera corda quati: iam spiritus aeger,
5.104  Turbidus, abruptis pressi mugitibus oris
5.105  Nil certum humanumque sonans. Quòd si qua viam vox
5.106  Repperit explanata magis; quid tristius illâ,
5.107  Eumenidum propius quid vocibus? Haud sibi percunt,
5.108  Haud soboli, haud Superis infanda extrema precari
5.109  Omnia. Quàm tetrum atque

35  35. Dissimulare etiam surgentem in pectore morbum
5.777  Proderit. Aegra tumet circùm praecordia bilis?
5.778  In vultus saltem ne prodeat. Indue pacis,
5.779  Indue laetitiae speciem: mollissima tunc vox,
5.780  Tunc gressus placidi, et motus sit lenior omnis.
5.781  Dum sanum simulas, facies. Eliditur ignis,
5.782  Nulla vbi praecluso patuit via. Socratis iram
5.783  Haud alijs solitam deprendi certiùs,

5.828  Compositi non tunc vultus, non ipsa coercet,
5.829  Ni violens, animique grauem testata furorem,
5.830  Poena satis. Fateor. Frons ergo saeuiat, at non
5.831  Mens pariter. Sit vox irati, pectus amici.
5.832  Quò verus sub corde calor, cum fictus in ore
5.833  Sufficiat? Quò vesanum stimulare furenti,
5.834  Bile iecur: cum, quidquid opis furor ipse ministrat,
5.835  Compositi

5.1210  Fingis, pleraque pars neque natum in lumina vitae
5.1211  Audijt: ex facie reliqui, vel nominis aurâ
5.1212  (Nil vltra) nouere. Latini maximus author
5.1213  Eloquij, suadaeque oraclum, non hominis vox,
5.1214  Tullius id proprio, quàm vellet certiùs, vsu
5.1215  Comperit. Aetnaeo discedens littore Quaestor, (a) (a) Vide eius Orat. pro Plancio.

crepuisse caduco,
6.475  Inque leues solui haud renuat per Nubila fumos.
6.476  Praecipiti sic bile iecur flammante, superbis,
6.477  Fortunâque suâ maioribus irruet audax
6.478  Regum inimicitijs Alius. Vox caldior vna
6.479  In seros quoties gemitus, longasque Maiorum
6.480  Exijt Iliadas? Permittere verba feroci
6.481  Ingenio, libuitque auidum expleuisse furorem?
6.482  En, quales breuis illa tulit vesania

quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus, sedatâ mente, perque otium retractanda, differre. Postremò maximi ad victoriam momenti tunc erit, animi perturbationem ita penitùs tegere; vt non modò nulla ipsius signa forìs emineant; sed contra vox, vultus, motusque omnis hilaritatis, et pacis speciem praeseferant. Breuissimè enim scenica illa simulatio in rei veritatem, et in animi habitum exterior facies transibit. Sed parùm efficacitatis in allatis huc vsque praeceptionibus fuerit, si vitio carere

Virgo, mone, si dicendi mihi copia veri
Illimi de fonte fluit, si laurea dignâ
Fronte viret; Cirrhaeus eris cui maior apertus
Fama latex, praesente tuo si Numine rebus
Consona Pimplaeo vox purior exeat antro,
Laeta adsis caleatque mei tibi gratia plectri!
Aura, sub Aoniis qua nulla beatior umbris,
Afflatu spem vince tuo! Caelo orta decebat
Virginei solam postquam te laurea partûs,

126 His ita prolatis subitus per maesta cucurrit
127 Ossa pavor gelidusque tremor perrupit in artus,
Armatum Custodem horti testatus adesse
Aligerum; sensimque novus cum lassa levaret
Membra vigor, vox ista meas pervenit ad aures
Pervasitque animum: “Studii quae tanta cupido
Inflammat mortale genus? Foret incola felix
Horti istius adhuc quae me custode tenetur
Clausa voluptatis statio, nisi vota

Bibliographia locorum inventorum

Auctores varii (1590) [1590], Epistolae Siscienses, versio electronica (), Verborum 11.224 (pro tem), Ed. Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvsisakepist].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], Naupliâ... vindicatâ, oestrum, versio electronica (), 243 versus, verborum 1647, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramannauplia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report