Your search found 1463 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1201-1300:

plus Oenotriis poterit Iovis Ales ab oris
Victor Idumaeis nidos componere palmis:
Nec Solymae, Ausoniis praestrictas fascibus ultra
Exolvet Latias volucris Romana secures.
Haec arcana fuit multorum fabula, sed vox
Publica nulla fuit. Metuens nam dura Quiritum
Imperia, occultus fidas iaciebat in aures
Author, in os vocis prohibens migrare periclum
Promissum non longe alii distare docebant
Messiam,

partum.
Et quasi tunc solitas naturâ fundere lymphas
Oblitâ, ut vacuum sibi non foret omnibus undis
Prospicere, ad tanti fetus operosa calenti
Obsequia; occultum fluxus authoris egentem
Vox laticem Libani non erupisse ferebat.
Illa eademque die siquidem manare negavit
(Non incerta fides) lymphae libanitidis humor,
Qui campos hortosque rigat- fons inde vocatus
Hortorum: a Libano triplici fluit

fontem
Mirantur; praebensque viro rea pabula laudi
Est mulier prendensque epulum fatale maritus.
Pomiferis vero suspensus frondibus infans
Pendentes animi nymphas tenet: omnibus una
Vox tandem erupit, Mariam proferre reposcens
Ignotum cunctis appensi aenigma puelli.
Rettulit illa nihil prudensque referre vetabat
Religio, sed maesta et languida suspirabat.
Hic illius erat labor: horum regia

augusto Iudae de sanguine natis
Virginei spes facta thori; nec segnibus iste
Sanguinis eiusdem caluit rivalibus Hymen. 34.
Ut vero thalami Mariam vox attigit, haesit
Anxia Virgo, suum constans servare pudorem
Et voti memor ingenti se pectore munit
Seque animo taedis obnixa iugalibus armat.
Sed quid agat mystisque thorum suadentibus illa

Hic Iosippus ait: “Credo, pater, ista, nec ullus
Adversae fidei locus est: seu Virginis iste
Ex hominum placito, sive aethere profluat Hymen,
Nostra nil refert.” “Tamen, o Iosippe, parentis
Vox est: te sacro durum non exime templo,
Ut mihi virginei thalami, post visa reversus
Signa (viae lentum nam ne vetat ire senectus)
Eventum referas, almum quo Numen adorem.
Te neque nate decet cognatae prolis

Cognatasque nurus cognatorumque virorum
Pectora spectabis: nemo horum negliget absens
Optatis, germane, tuis data tempora taedis.”
Dixerat haec Cleophas germanique apta loquentis
Iosippo vox visa fuit placitumque supremi
Numinis apposite rem disponentis adorat. 28.
Lampas Idumaeos iam se Phoebeia supra
Extulerat montes, cum

laribus succedere nuptae
Est votum: sic me templo pervicit euntem
Et prece permovit, cuius dulcissimus oris
Afflatus faceret saevas mitescere tigres,
Et lenire feros nymphae divina leones
Vox potis est. Haec me Solymis exire paratum
Noluit hoc nescire: acri sua vota calere
Igne, Galilaeo stantem poscentia clivo
Nazareth et cultos matris pietate penates.
Hic domus est mecum posthac ubi nympha

Nec meliore unquam poterant me sidera, nec te
Inferiore nuru. Quantumvis dotibus impar,
Officiis ero non impar amplectar heriles
Ut nutus, Iosippe tuos, Mariamque daturus
Iussa voca ancillam, nec erit vox gratior ulla.
Nostra etiam sponsam faciunt cum foedera, pandam
Affectus arcana mei. Nec enim utile, nec fas
Id sponsum nescire! Huius licet indice sponso 457 sponso: spons

calentes
Rixarum sedare animos, nocitura quieti
Caelicolum, veteri componere iurgia censet
Consilio et causam placito definit eodem,
Cui aperit gratam talis sententia mentem:
“Et tua vox, Pietas, aequa est neque damnat acerbus
Te vindex, Astraea, chalybs. Utrique faventem
Expectare licet quaesiti iudicis urnam.
Vivere vult Pietas Adamum, vivat Adamus;
Vult Astraea mori Adamum, moriatur

Ora loquebatur Numen docuitque silentum
Labra locuturo fieri iucunda Tonanti.
Lingua loquax facunda sui, non gnara silendi,
Aetherei fructus vacuo sermone perorat:
Quae nisi divinas nescit vox esse diserta
Ad laudes, vox ista Dei est, velut ora soluti
Ista fuere diu muti praeconia mystae.
Huic fidei Nemesis dubiae pro crimine mentis
Auditum cum voce rapit: sat congrua culpae

silentum
Labra locuturo fieri iucunda Tonanti.
Lingua loquax facunda sui, non gnara silendi,
Aetherei fructus vacuo sermone perorat:
Quae nisi divinas nescit vox esse diserta
Ad laudes, vox ista Dei est, velut ora soluti
Ista fuere diu muti praeconia mystae.
Huic fidei Nemesis dubiae pro crimine mentis
Auditum cum voce rapit: sat congrua culpae
Poena, quod aure fides audit panditque

Pectore celabat causas, non inscia fetu
Exultare suo, fano interiore reposta
Symbola praesentis veri. Sed gaudia summi
Attonitos adyti sine more audita litantes
Reddebat mystas, post quae vox ista secuta est:
“Ecce venit saliens altis in montibus iste
Frugiferos cursu velox transcendere colles,
Par capreis, levibusque sequentibus ubera cervis:
Haec proles dilecta mihi est.” Ea fluxit ab

“Ecce venit saliens altis in montibus iste
Frugiferos cursu velox transcendere colles,
Par capreis, levibusque sequentibus ubera cervis:
Haec proles dilecta mihi est.” Ea fluxit ab imo
Vox adyto: hanc stantes vicina per atria mystae
Vestibuloque omni procul audivere stupentes
Fatorumque rudes populi spectantque vel ipsos
Responsi dubios templi pendere ministros.
Ancipites tandem tenuit

Montibus occultas in castra patentia tandem
Protulit heroas, caderent queis Pergama, vires.
“Talis erit Princeps quem suspiramus et istud
Annuit ex imae prodire penatibus aulae
Credita vox, quando salientem in montibus altis
Et capreis cursu et cervis certare ferebat
Montanisque iugis duratum in proelia robur
Adferet et bello victos sevire Tyrannos
Coget et oppressae solium exaltabit Idumae.

solet populo, Maria est erroribus impar.
At Iosippe vide, quod tunc erroris abunde
Esse solet populo, variis dum affectibus errat:
Privatos deme affectus, quorum inscia nuptae
Est soboles manifesta tuae. Vox publica certa est,
Certior est Mariae candor. Sed ventris apertus
Est tumor! Exurgat venter, sed adultera non est!
Qua ratione gravis fieret, nisi moecha fuisset?
Nescio, moecha tamen non est. Si pondere

Ambitio malesana istam sic voce secuta est:
“Fata instant, pereo tristis, nisi grandior ornet
Me cumulus titulorum; quae me prisca vocari
Gloria nominibus multis facit, alget inanis
Vox, nisi quaesitae maiora vocabula famae
Accedant. Resides animos ferrique paventes
Spernit honor dextras, plorans neque pectoris imas
Dissimulat pupilla faces, non caeca superbas
Regnorum quas orbis habet

Summa fuit templi ratio, quo cordis utrumque
Urgebat calor: exiguis promentibus ingens
Obsequium donis sacraeque morantibus aedis
Parte humili, attonitis templi nova reddita mystis
Vox fuit, arcana prorsus de sede, supremo
Ex adyto: “Bethlem gaude, primoribus una
Ex populis tellus: ex te prodire videbis,
Qui Dux augustas premat Israëlis habenas,
Initii gnaro cui non egressus ab

videbis,
Qui Dux augustas premat Israëlis habenas,
Initii gnaro cui non egressus ab aevo.
Ille idem in censum properat numerumque Latinae
Lege potestatis.” Praecepta tribulibus aures
Vox tenuit mentemque pavor sensumque relatae,
Communis tribuum, stat vocis habere cupido.
Fit populi murmur mystes aperire rogantis,
Quid fati vox ista ferat: sed clarus egeret
Qui nullo est praesens, referunt,

Lege potestatis.” Praecepta tribulibus aures
Vox tenuit mentemque pavor sensumque relatae,
Communis tribuum, stat vocis habere cupido.
Fit populi murmur mystes aperire rogantis,
Quid fati vox ista ferat: sed clarus egeret
Qui nullo est praesens, referunt, interprete sermo.
Messiam, dixere, sui documenta parantem
Adventus, misisse istam, ne ignotus adesset,
Isacidis famam. Sed qui magis apta

Vicino spondere fidem; tum ferre Tonanti,
Iam prope spectando coram pro principe, laudes. 2.
At ferus Herodes, cuius cito venit ad aures
Vox populique fides pectusque; illata momordit,
Quod dextra hunc fortem, iusti quod lege severum,
Cui femori est ensis, cui pectus aheneus ambit
Iustitiae thorax, torquet Polycletide virga
Aequius, ipsius quod

Nominis auspicium. Mater, quod nuntius Ales
Grande tulit caelo iussitque imponere nomen
Tale dedit sobolemque illo signavit IEsum.
Mellea, qua totus cultri consumptus amaror,
Haec Mariae vox dicta fuit iamque acre doloris
Moseum nil marmor habet sublataque legis
Asperitas medico quod IEsus stillat olivo. 24.
Iosippus vero, visa est

puero regisque metum mucrone levare.
Ut rabies quaerendo omnis consumpta, propinquos
Exagitant, adduntque minas, ubi mater, ubi infans
Poscentes, crudele genus feritasque cruenta
Carnifices. Quibus ingratum vox omnibus una
Responsum fuit: occiduo Phaëtonte maritum,
Et matrem cum prole sinus implente parentis
Observasse domi; sed quo nox ultima patrem,
Quo puerum matremque tulit, par possidet omnes

Certa secuturo vestigia signat asello. 15.
Primus utrumque viae tenuit caeleste revolvens
Prodigium sermo: “Iuvenis velut illa loquentis
Vox ardens” (solam genetrix apprendere Virgo
Hanc potuit; vultus autem spectare pudica
Nescivit) “tum quod rectè se principis esse
Summi atque augusti famulos dixere suaque
Lege Pharon Nilonque regi: quin

Ut sacros tetigit postes, lethale profanis
In cute vestibulum, tribuum completa frequenti
Atria concursu, poterant ubi cernere parvo
Pariete divisos, aris dare munera mystas,
Caelica confestim veniens vox omnibus aures
Occupat et numeris delubrum talibus implet:
“Advenit revocata fuga Nilotide proles
Quam genui et reducem Pharia regione recepi.”
Hic rapti cunctorum oculi, qua parte sonare

Servitium versare animo non deside plebem
Admonuit, Iudamque Deo paschalibus aequum
Stare sacramentis, quem summa potentia Nilo
Subtractum voluit, signo praesente reposci.
Virgo tamen verbis quae vox audita ferebat
Non male perspectis, alio quam caetera carmen
Turba revolvebat sensu. Signare profectam
Credidit a Nilo sobolem, cui inde vocatae
Dux eadem custosque fuit. Sed nescia partus

7.
Patria Iosephus nactae domicilia sponsae
Urbe redux memorat quae se populumque propinquo
Mystis vestibulo paschalia vota ferentem
Implevit vox fausta palam, nec Numinis oris
Ancipites numeri. Tum quid tota urbe referret,
Iudicium attentae repetit populare maritae.
Illa quid hic dicat vix invenit: haeret in uno
Sed sobolis vultu modicaque in carne

latentis
Maiestate Dei, quam tot portenta Tonantis
Adverso fidei Iudae dant noscere prolem.
Nec se Iosippo celat, sic ore locuta:
“Nosse, marite, potes Pharia tellure relicta
Quae vox natalem nos visere iussit Idumen.
Eiusdem vox ista Dei est Aegyptia noctis
Somnia confirmans, ubi te Iosippe vocatum
Nostra valere dato suscepit Nazara Nilo.
O Iudae domus! Ô generosa fidelis Abrami

Tonantis
Adverso fidei Iudae dant noscere prolem.
Nec se Iosippo celat, sic ore locuta:
“Nosse, marite, potes Pharia tellure relicta
Quae vox natalem nos visere iussit Idumen.
Eiusdem vox ista Dei est Aegyptia noctis
Somnia confirmans, ubi te Iosippe vocatum
Nostra valere dato suscepit Nazara Nilo.
O Iudae domus! Ô generosa fidelis Abrami
Posteritas! Quantum ô vestram terrena puelli

Digna virere polo, vestro ne sitis amara
Progenies spectata Patri, vos gentibus olim
Longinquis, nec non post tempora multa, suarum
Poenarum factura fidem, dabo crescere terris,
Queis Iudae vox nulla sonat: servabit in illis
Vos melior fortuna locis, quos forte parentis
Vestri odio, Solymae saevus discerperet ardor.”
Haec effatus abit superansque immanè remotam
Maiorem a Solyma zonam, pervenit

Sollicitare fidem votis donumque monebat.
Inde fuit quod dena illis consumpta rogando
Pollicitum caeleste dies auditaque crebro,
Unanimi repetita sono, cui fecerat imus
Pupillas manare calor, vox illa: “Paterni
Flamma veni cordis veniensque a pectore nati
Ardor ades, fax alma veni: promissa voluntas
Numinis, accensâ servis illabere flammâ.”
Vota Sioneis flagrabant talia tectis.

ratione refigant
Inveniunt. Pleno patrum librare senatu,
Rem statuit princeps Cephas, cui matris ab ore
Sed prius edocto placuit contraria Mosi
Ingratos prohibens legis sententia cultros.
Vox nati vox matris erat vocisque peritum
Omnia complectens spirabat pectore Flamen.
Denique mater erat nati cultoribus astrum,
Quale Lycaonio libratum cardine puppes
Respiciunt, vel quale Pharus Nilotica

Inveniunt. Pleno patrum librare senatu,
Rem statuit princeps Cephas, cui matris ab ore
Sed prius edocto placuit contraria Mosi
Ingratos prohibens legis sententia cultros.
Vox nati vox matris erat vocisque peritum
Omnia complectens spirabat pectore Flamen.
Denique mater erat nati cultoribus astrum,
Quale Lycaonio libratum cardine puppes
Respiciunt, vel quale Pharus Nilotica lumen

Immisso terrore vetat prohibetque calentes
Igne suo everti peregrinis legibus aras,
Nequicquam tamen ille furit desertaque sacra
Impia fert casso Stygius livore satelles.
Iam Christum vox multa sonat: veneratur IESUM
Indus, Iber, Samothrax, Auson, Scytha, Parthus, Achaeus,
Medus, Achaemenius, Maurus, mutator Eoae
Mercis Arabs, Colchi, Brachmanes, Susa, Canopus.
Iamque tui famuli, genetrix,

sub pectore pennis
8  »Si sum caecus«, ait, »non ero mutus«, amor.
9  Illicet exclamat: »Genitor, cave!«, et illico fregit
10  Haec vox fatiferae fulmina iacta manus.
11  O venerande puer, te mutum cuncta loquentur,
12  Te tacitum poterit nulla tacere dies.
13  Ut tunc

38  Queis vultum barbae pensilis horror obit:
39  Illi indigestos lapides et monstra loquuntur,
40  E nostro Sophie cultior ore venit.
41  Vox sonat his, qualem Garamas horreret habere,
42  Nostra potest rigidas perdomuisse tigres.
43  Nos tumidam cristis, illi ferrugine turpem
44  Dant fronti galeam,

52  Iam te fulmineas deposuisse minas.
53  O procul hinc foedi, procul hinc absistite coetus,
54  Exemplar sceleris praesidiumque mei.
55  Vox fletus accepta mei est, et iacta per aras
56  Inter demissas mascula thura preces.
57  Dis fugiat posthac, et quae Deus ultor in ora
58  Fixerit in Stygia

32  Circuit, et veteres pellor inire vias.
33  Eripe me dura rursum obsidione gementem,
34  O pia spes animi delliciumque mei.
35  Attamen (en sensi) tua vox consurgit ab imo
36  Pectore et oranti talia dicta refert:
37  »Parce metu! Supero tua mens erecta favore
38  Vitare insidias et mala cuncta sciet.

Sed medicina mei sic est doluisse doloris,
100  Dum vulnus retego, vulneris ardor abit.
101  »Poenitet« ergo iterum clamo et, dum vita manebit,
102  Causam nequitiae vox aget ista meae.
103  Audiet et Garamas, septemfluus audiet Ister,
104  Quosque premit stabili Parrhasis ursa gelu,
105  Sylvarumque dabunt imi responsa receptus,

6  Sic ne te infelicare velit magnos Iovis, inque mihi ignaruri,
7  In qua domu puerum puera Puerpera peperit et lactem nato danit.
8  Atat, gemiti vox meas aureis batuit. Ellum! euax! ipsus est Diespiter,
9  Qui manceps humanum capital in specu suo cordolio luit.
10  Salve, mea lubentia, turturille; salve, passercule, columbule,

CXLII. ORPHEI DE MORTE EURYDICES QUERELA
1  Sederat Odrysias gelidi prope Strimonis undas
2  Orpheus et maestum tentabat pectine carmen.
3  Languebant vires et vox incerta manusque
4  Threiciam moderata chelyn, sed saxa, sed undae
5  Audivere pios inter suspiria cantus.
6  Protinus e

CXLVI. PARAPHRASIS I. EXTEMPORANEA IN EPIGR. MARTIALIS
1  Virgo, meae quondam solamen dulce iuventae,
2  Cuius vox poterat candentes vincere cygnos
3  Maeandri in ripis iam iam sua fata videntis,
4  Cuius mollitiem gravidae pecuaria Parmae
5  Invideant et cui posset livere

166  Obsequiis devota manus, mihi serviit ultro,
167  Obtutuque alacri nutum expectavit herilem.
168  Nunc si forte loquor, ludunt cava saxa loquentem,
169  Nostraque vox nostrae responsat reddita voci:
170  Associat lacrymas lacrymis torrentibus amnis,
171  Sola ambit solam statio, certatque vicissim
172  Suspirando

1.5  Auspice te ponant irati proelia reges, 5
1.6   Et fugiat nostro Mars ferus orbe procul.
1.7  Extrema, heu, patimur, quae nec percurrere possim,
1.8   Ferrea si mihi vox, ferrea lingua foret.
1.9  Quis referat quanto glomerentur milite campi,
1.10   Quantae acies vastos depopulentur agros? 10
1.11  Diffugiunt maesti turbaea per arva coloni,

436  Impressit sine lege notas, Vesania fiet.
437  Protinus insolitis tenduntur viribus artus,
438  Turgescunt nervi, fervescunt sanguine venae?
439  Suffusi vigilant oculi, sine mente sonat vox,
440  Membra agitantur, et inconstanter concutiuntur;
441  Impos Mens animi res volvere cogitur illas,
442  Quae jam alte in sedere: suorum verba

831  Plures quandoquidem partes quatiuntur ab ictu.
832   Aic quoque vividior defert et densior aër
833  Majorem Sonitum fremitu majore tremiscens.
834  Hinc minus auditur vox atque obtusior aestu est,
835  Quam cum frigida hiems crudescit, et aëra densat;
836  Perque diem voces non exaudire valemus
837  Tam facile, ut gelidae taciturno tempore noctis.

835  Quam cum frigida hiems crudescit, et aëra densat;
836  Perque diem voces non exaudire valemus
837  Tam facile, ut gelidae taciturno tempore noctis.
838  Praeterea in partes circum vox diditur omnes;
839  Unaque missa licet, tamen aures perciet omnes
840  Omnibus in populo: nam motus ubique propagat
841  Circum sese aër: veluti si marmora ponti
842  Strata gravi

et cava saxa
883  Et nubes referunt Sonitus et murmura reddunt.
884  Quanto et nos spatio majore recedimus illinc
885  Reflexae tantum mora crescit vocis, ut aures
886  Saepe vel integra vox, vel duplex ternaque pulset.
887  Verum quo fuerint propiora obstacula contra,
888  Hoc ad nos citius referetur imago loquentes,
889  Ultima vocis uti vix saepe audire queamus;

uti vix saepe audire queamus;
890  Sed resono turbet sermonem murmure clangor.
891  Sic cum marmorei vicino e parjete templi,
892  Audit ubi Orantem Populus, prope tempore eodem
893  Vox reflexa venit, quo missa loquentis ab ore est,
894  Multiplici pariter ferit ictu fortius aures:
895  Non ita, si laxis instrata tapetibus illa
896  Marmora sint, quoniam voces non inde redibunt;

898  Vestibus, et quae per suspiria redditur aura.
899  Si circum effundi nequit, at directus in unam
900  Est partem resonans aër, intensior exit
901  Hinc Sonus, ut longo cum vox immissa canali est.
902  Hinc prodit vis mira Tubae vocalis (ut illam
903  Appellant), intus si voces ore profundis,
904  Usque adeo magnos Sonitus extollit et altum
905  Clamorem, ut

1895  Spes animum attollit, fidensque Audacia surgit,
1896  Crebra salit cor, pectus ab hoc distenditur amplum,
1897  Celsius effertur caput, et procera tumescunt
1898  Colla, micant oculi, pleno vox insonat ore
1899  Altior, et totum se protinus expedit, atque
1900  Sese agile pugnas parat in certamina corpus
1901  Gaudia praeterea fiunt, et amica

1973  Tristitiae possunt animum corpusque ciere.
1974  Tum gelido nobis in pectore contrahitur cor,
1975  Sanguinis et motus languescit tardior, ora
1976  Propterea pallent, solvuntur membra, tremit vox.
1977  Fit quoque Tristitiae vim propter sanguinis omnis
1978  Motus ut interdum penitus sistatur, eoque
1979  Tempore deficiat quoque letho vita recepto.
1980  Saepe etiam Tristes

sequenti, ne repetere plura oporteat. Quale autem fuerit hoc toti regno scandalum, immo et vicinis provinciis, metiri lector poterit. Profecto ab hoc episcopi | et cleri exemplo tanta odia, animositates enatae sunt, ut sequenti videbitur anno, unaque vox minimorum etiam erat: quidquid sacerdotes de inferno et aliis narrant, meras esse fabulas, impossibile enim esse, ut stante veritate operari talia valerent. Sane incredibile est, quod qualeve fuit episcopi sibique adhaerentium canonicorum erga me odium, neque ullis potest describi verbis,

non possent. De servitii autem promovendi regii zelo quod haberet regnum Suae Majestatis benignissima rescripta. quibus commotorum animorum scripta refellere possit. Proinde cum nec dominus Lukauszki eum praepotentiae sensum se intellexisse in publico fassus sit, quem vox praepotentia denotaret, supplicant status et ordines, ut similiter recurrentium instantiae non solum seponerentur, sed infuturum prohiberentur. Hoc debuisse regni fuisse in negotio hoc factum, mihi dixit cancellarius. Quo habito res tota sopita fuisset. Et quod tale quidpiam dominus Naisich et

ni necessitas sic secum ferret, nempe perdita mortalium pravitas tegere saepe consilia iubet atque aliquid etiam quod non sentias quandoque proferre. Melior quidem semper mihi visa est veteris ecclesiae condicio, quam eiusmodi fuisse ex sacris litteris accepimus ut universa vox populi foret "est est, non non," Vulg. Iac. 5:12. quam hae dilationum morae, hae pollicitationum ambages: quas tamen in tanta saeculi pravitate vel invitus adhibeas oportet. Sed istud

temporis illius complicationem difficultatibus obnoxium opus, cum per eorum aliquem, qui ipsi veteri et minus probata methodo instituti fuerant, perfici posse diffideret, ad eandem restaurandam talem ab exteris ditionibus virum evocavit, quem totius Reipublicae litterariae vox et consensus parem huic operi praedicabat. Hoc dum dico, quin pronunciem, video jam mentibus omnium vestrum Svitenii earum litteris nomen obversari. Et profecto debemus manibus illius viri haec justa, ut, quoties de studiorum ratione apud nos sermo instituitur, nostram

1225   Omnia sic collecta simul suffragia firmant,
1226  Quas docui, leges gravitatis in ardua fusae
1227  Illa etiam spatia, excurrunt queiscumque Cometae;
1228  Unaque rerum vox Naturae detegit artem.
1229  Adde, quod ex illo dein tempore ad ultima demum
1230   Quotquot fulserunt haec tempora nostra Cometae,
1231  Et servati omnes, numerisque recentibus omnes

852  Vitae multa tuos servata, expostaque sensu;
853   Ut sonitus, qui se haud momento fundit in uno
854  Per spatia: ipsum abiit fulmen, cum signa tonante
855  Fulminis audimus caelo: vox missa per auras
856  Saepe et adhuc resonat, clauso procul ore vocantum:
857  Quod si posset ad occasum vox missa sub ortu
858   Longe exaudiri, quam saepe audire liceret

854  Per spatia: ipsum abiit fulmen, cum signa tonante
855  Fulminis audimus caelo: vox missa per auras
856  Saepe et adhuc resonat, clauso procul ore vocantum:
857  Quod si posset ad occasum vox missa sub ortu
858   Longe exaudiri, quam saepe audire liceret
859  Vocem vel causam orantis, vel ad arma cientis
860  Forte Viri, quem jam nox viderit una diesque

2023  Et glomerare suos motus, et inire figuras;
2024   Interdum et si forte ausint confundier omnes
2025  Una omnes, atque hac illac discurrere mixtim;
2026  Classica concinuere, ducum vox effera crudo
2027  Imperio intonuit, ruit ad sua signa repente,
2028  Et locat armorum noto sese ordine miles:
2029   Apparent propria certae in legione cohortes.
2030   At

vertente Dea, flos constitit amnem. 25
26  Infelix fatum puer evitasset iniquum,
27  Si vocemque suam cognosset rupe remitti,
28  Credita quae Nymphae jam vox fuit, unde superbo
29  Dicitur intumuisse animo, suaque ora, peribat
30  Quae demens, nitida simulata referrier unda.
31  Scilicent hoc animi est exemplum non sua, seque

ullo
607  Impulsu, sine pictura, sine corpore, prorsus
608  Propterea exanimes, et musis prorsus ineptas;
609  Omnia enim numeris fiunt, quaecumque videmus;
610  Propterea non vox, non est sapor, aut color ullus,
611  Non animi affectus numero sine; dulcia vincta
612  Carmina sunt numeris; numero stat blanda voluptas
613  Omnibus

602  Exercere vagam venerem ardent, atque ineundo
603  Commiscent genus. Hinc inserta toris alienis colla jubaeque,
604  Nec suffulta suis pedibus stant pectora, et armi,
605  Immansuetaque vox proprio non infremit ore;
606  Exsurgunt formae variae, semperque figuras
607  Illis serviscens lustris natura reformat,
608  Exustasque novis terorribus implet arenas.

951  Frondi alii in sylva, glandi glans ulla, nec uvis
952  Uva per autumnum, flori flos tempore veris,
953  Nec guttam prorsus quit gutta referre liquentem,
954  Nec vultum vultus, vocem vox; omnibus extant
955  In rebus, bene si serves, discrimina multa,
956  Proin in principiis etiam, primisque elementis
957  Imparibus varie conjunctis conque ligatis,
958  Omnia

2607  Et tantum ob motus agitetur hic illius, ille
2608  Hujus, ut in mundos distantes notitiae sic
2609  Mundorum transmittantur, neque transeat ullus,
2610  Qui doceat cursor, neque vox, neque littera migret.
2611  At nos in rebus, quae possint esse, morari
2612  Quid juvat? Omnipotens rerum quid fecerit Auctor,
2613  Conjicere e paucis, quae cernimus, exiguisque

ex qualitate notarum et signorum cognoscenda, est tamen etiam in cantu chorali aliqua differentia temporis ex diversitate notarum commensuranda. Hanc ut observes, praesertim in libris impressis, attende, qualis est nota. Si est caudata, tunc erit longa, et vox infra illam diutius protrahetur. Si est sine dependente cauda, tunc erit brevis, et vox nonnihil citius canetur. Si vero est angularis, tunc erit semibrevis, et vox infra illam citissime absolvi debebit. Quod si notae breves vel angulares duae aut plures coniungantur et quasi in

aliqua differentia temporis ex diversitate notarum commensuranda. Hanc ut observes, praesertim in libris impressis, attende, qualis est nota. Si est caudata, tunc erit longa, et vox infra illam diutius protrahetur. Si est sine dependente cauda, tunc erit brevis, et vox nonnihil citius canetur. Si vero est angularis, tunc erit semibrevis, et vox infra illam citissime absolvi debebit. Quod si notae breves vel angulares duae aut plures coniungantur et quasi in uno continuo fluant, ligatae dicentur et denotabunt, quod syllaba textus infra illas

ut observes, praesertim in libris impressis, attende, qualis est nota. Si est caudata, tunc erit longa, et vox infra illam diutius protrahetur. Si est sine dependente cauda, tunc erit brevis, et vox nonnihil citius canetur. Si vero est angularis, tunc erit semibrevis, et vox infra illam citissime absolvi debebit. Quod si notae breves vel angulares duae aut plures coniungantur et quasi in uno continuo fluant, ligatae dicentur et denotabunt, quod syllaba textus infra illas posita continuari debeat. Brevibus aequivalent notae obliquae, hoc est in transversum

Magister: Quia musici et cantores utuntur b. rotundo, et quadrato non solum ad denominandum cantum, sed etiam ad significandas voces fictas obiter illapsas. Siquidem b. rotundum vocem fa, ex natura sua mollem, et quadratum vocem mi, ex natura sua duram repraesentet, vox igitur mi tibi dura datur, fa mollis mellificatur. Discipulus: Satis, venerande magister, satis miscuisti quadrata rotundis, dedisti durum cum molli, signasti claves. Iam, quaeso te, exple sitim meam, quomodo reliquas litteras suis in locis locare

Discipulus: Quare autem in scala generali alicui litterae dedisti unam vocem: ut, alicui duas: fa, ut, alicui etiam tres: sol, fa, ut? Magister: Hoc ideo factum puta, quia in loco illo, ubi est solum ut, non potest alia vox dici quam ut. Et ubi est fa, ut, non potest dici nisi vel fa vel ut. Ubi autem est sol, fa, ut, solum una ex tribus dici potest vel sol vel fa vel ut respiciendo clavim superiorem aut inferiorem directivam, ut sequens tibi exhibet symbolum.

similiter sub numero 4. F. fa ascendit ad G. sol. Quod bene observandum, praesertim illis, qui recentiores sequuntur auctores. Nam veteribus perinde erat, sive ex data ratione diceretur G. sol vel C. fa sive G. ut vel C. ut propter clavim superiorem, dummodo in unisono vox servetur. Est in omnibus mutationibus utriusque cantus duri et b-mollis. Discipulus: De mutatione loqueris et quid illa sit, non definis. Magister: Mutatio est vocis in vocem in eadem littera unisona variatio.

cantu b-molli, post fa, statim canitur re, et in descendendo la. Haec quoque regula declaratur in exemplis. Mutationes in cantu b-molli Discipulus: In scala cantus generali docuisti, magister, quod infra F. grave ad litteram b non possit alia vox dici quam mi. In praemissis tamen exemplis cantus b-mollis infra F. grave ad b posuisti fa. Quomodo, quaeso te, conciliabis hoc? Magister: Conciliabo facillime. Nam quod in b gravi cantus duri non possit alia vox dici quam mi, est per se; quod autem

F. grave ad litteram b non possit alia vox dici quam mi. In praemissis tamen exemplis cantus b-mollis infra F. grave ad b posuisti fa. Quomodo, quaeso te, conciliabis hoc? Magister: Conciliabo facillime. Nam quod in b gravi cantus duri non possit alia vox dici quam mi, est per se; quod autem in cantu b-molli dici possit etiam fa est per accidens. Si enim cantus b-mollis a b acuto descendat ad b grave, naturaliter etiam in b gravi dici debebit fa propter octavam, quae fit a b ad b ut exponitur in exemplo.

Magister: Arduum sane fuerat generaliter omnem cantum, cuius sit toni, ex nota finali et vario notarum ascensu ac descensu cognoscere. Amoenum autem et facile est visa solum nota finali antiphonae et initiali EUOUAE, cuius sit toni, cognoscere. Est autem EUOUAE vox, ex vocalibus sEcUlOrUm AmEn composita, quae ideo in fine cuiusque antiphonae ponitur, ut iuxta illam intonatio fiat, sive deinde tota antiphona decantetur, sive initium tantum. Discipulus: Dicis omnia ad captum meum,

5.817  Nec tamen igne calent Libyco assuetoque vapore
5.818  Membra soluta gravant: aquilonem frigore duro
5.819  Atque gelu Boream vincunt: ipsa haec mihi plectra
5.820  Contractique tremunt digiti et vox gutture torpet.
5.821  Deprensum in mediis turbo namque horridus arvis,
5.822  Appia 46 qua quondam steterat via marmoreumque
5.823  Urbe iter a domina

apparens Lunae sive ejus, ut dicimus, apparens diameter est proxime aequalis magnitudini sive diametro apparenti Solis, nimirum aliquando tantillo major, aliquando minor, utriusque nimirum media diameter apparens parum superat dimidium gradum circuli coelestis. Cum vox gradus apud veteres Latinos non valeat idem, quod nunc apud astronomos, ea vox, et omnia alia artis vocabula apud veteres non usitata, in hoc poemate evitantur. Satis autem hic exprimitur gradus orbis aetherii, nimirum circuli coelestis, cum dicatur quarum ter decies bissenas occupat orbis.

magnitudini sive diametro apparenti Solis, nimirum aliquando tantillo major, aliquando minor, utriusque nimirum media diameter apparens parum superat dimidium gradum circuli coelestis. Cum vox gradus apud veteres Latinos non valeat idem, quod nunc apud astronomos, ea vox, et omnia alia artis vocabula apud veteres non usitata, in hoc poemate evitantur. Satis autem hic exprimitur gradus orbis aetherii, nimirum circuli coelestis, cum dicatur quarum ter decies bissenas occupat orbis. Nam si multiplicentur simul ter decem, sive 30, et bissex, sive 12, fiunt 360,

hic causa perturbationum Lunae, quae nimirum est gravitas generalis Newtoniana, quam appellant mutuam generalem attractionem, cujus hae sunt leges: omnia puncta materiae in se mutuo tendunt. Hic nisus non est aliqua physica actio unius puncti in punctum distans, uti videtur exprimere vox attractiones et ut hic, ad rem poetico lepore aspergendam, effertur, sed vel est naturalis quaedam tendentia puncti in punctum, vel est libera lex Auctoris naturae ita pro libito suo decernentis, quod recidit in systema causarum occasionalium. Haec vis in majoribus

parens atque idem sanguine frater.
1.27  Ergo age sis, o Marce, sinit sed publica quantum
1.28  Cura, affer vacuam nostra haec ad carmina mentem.
1.29  Cum meat ac tenues tranat vox aëris oras,
1.30  Corpora si medio nacta est obstantia cursu,
1.31  Vi subito resilit, qua contra nititur, aequa.
1.32  Nec tamen hinc sonitus omnes vocemque remissam

hinc sonitus omnes vocemque remissam
1.33  Esse putes Echo; rauco cum murmure saepe
1.34  Pulsa sonant saxa, et gemitu nemora alta resultant,
1.35  Ingenti. ferit illa quidem vox ilicet aures,
1.36  Sed tamen indistincta venit confusaque gliscit,
1.37  Nec servare modos nec scit simulare loquentem.
1.38  Hoc sit ubi sonitus, latebrosa illapsus in antra

1.141  Edico incipiens, apta nisi praedita forma,
1.142  Leviaque, et liquido fuerint magis aëre dura
1.143  Corpora, quae tremulas feriat vox missa per auras,
1.144  Nequicquam speres audire loquentia; quamvis
1.145  Stentoreo vastam rumpas de pectore vocem.
1.146  Nam tibi nil Echo cum sit, nisi vocis imago

uti redeat, pars illa resistere debet
1.148  Corporis impulsi; nec mollis cedere plagis,
1.149  Aut dare terga fugae, sed niti et pellere contra.
1.150  Nec vero obliquet sese, vox tramite eodem
1.151  Ut redeat quo se veniens tulit; ulla regressum
1.152  Nec rectum vetet asperitas, et viribus aequis
1.153  Singulae agant partes et certo foedere pugnent.

dio, puroque habeant versa ostia caelo
1.187  Est opus, ut reduci pateat via tuta, neque ulli
1.188  Occurrens resona solus dominetur in aura.
1.189  Jamque age quo pacto feriat vox missa necesse est
1.190  Corpus, uti rursum redeat tibi calle remenso,
1.191  Expediam; et claro, quantum licet, omnia versu
1.192  Dicere conabor. neque enim florentibus

1.212  Redditaque expestas missae solatia vocis;
1.213  Ne vel nulla tibi, tenuis vel concinat Echo,
1.214  Sic opus est contra positum vox jacta feratur
1.215  In corpus, major non hac non angulus illac
1.216  Ut veniat rectusque minus. tum pulsa recurret
1.217  Facta prius relegens vestigia; tum tibi sese

quidem levisque adversaque, non tamen ulla
1.251  Verba tibi reddat, si valle humilique locatus
1.252  In campo, studio voces jactabis inani.
1.253  Tunc missa oblique veniet vox, atque remissa
1.254  Oblique invento discedet ab objice, et, auras
1.255  Te super alta secans, caeli ad convexa volabit;
1.256  Seque magis tanto attollet,

vocalis refugit; quando unica recto
1.265  Calle refert sese, atque eadem tenuissima, et ictum
1.266  Quam minimum portans. Curvae non ambitus auris
1.267  Est adeo angustus; non vox ita partibus expers,
1.268  Ut non haec volitans plures, ceu stamina, sese
1.269  Dividat in partes, tanto quae deinde ferantur
1.270  Distantes inter se tractu, ut sensibus

aditus pateat brevior? non saepe videmus
1.277  Et virides et purpureos errare colores,
1.278  Cum vario gaudet mens unā percita visu?
1.279  Praeterea dum pulsa redit vox, aëra in orbem
1.280  Tunc etiam ad certos fuso sit murmure fines.
1.281  Unde tibi et sociis, qui circum forte sedentes
1.282  Herboso in tumulo recubant, vox sufficit una,

dum pulsa redit vox, aëra in orbem
1.280  Tunc etiam ad certos fuso sit murmure fines.
1.281  Unde tibi et sociis, qui circum forte sedentes
1.282  Herboso in tumulo recubant, vox sufficit una,
1.283  Auditurque eadem parvo discrimine cunctis.
1.284  Sed neque me terret, sublimi in colle moranti
1.285  Aut alta in ripa, torrens ubi subter

lacus stagnantibus undis
1.321  Immotisque aderit, vel serpens agmine leni
1.322  Amnis, et objiectas lambens sine murmure ripas;
1.323  Clarior haud usquam vox missa redibit ad aures,
1.324  Longius aut sese tendet. juvat unda sonorem
1.325  Diffusum, ripaeque juvant; et candida Nais
1.326  Saepe,

1.327  Muscoso exsiluit thalamo; summoque decorum,
1.328  Caeruleis suspensa vadis, caput extulit amne.
1.329  Contra autem quae fusa locis circum undique clausis
1.330  Vox sonat, illa nequit distincta et clara reflecti,
1.331  At similis potius bombis. eademque theatris
1.332  Non aliam ob causam, circoque, inflexaque Xysti
1.333  Claustra

1.360  Deficiunt; contraque tepent magis omnia luce.
1.361  Dicendum et quantum corpus distare sonorum
1.362  Debeat a resono; quanto se tendere tractu
1.363  Vox queat aërios per campos. dura repugnat
1.364  Res cultu Aonio tractari; semita nusquam
1.365  Sese aperit gressu mollis: sed pectora laudis
1.366  Urit amor, stimulisque

inter spatiumque supremum
1.394  Sunt medii tractus; quos intra pluribus auri
1.395  Particulis claret, quosque ut permensa meando est,
1.396  Nondum etiam defessa, potest vox longius ire.
1.397  Hoc rebus fieri in multis ostendere possem,
1.398  Exemplisque fidem multis corradere; at una
1.399  Sat ratio, ne mentis inops dubiusque

vocis, seu longius absit
1.442  Seu propius, partes omnes repetitque refertque.
1.443  Sed, quoniam, dum fida refert, quae cedit ab ore
1.444  Gliscit adhuc mediisque fremens vox auribus errat,
1.445  Si resonans absit non multum corpus, ab illa,
1.446  Heu minor exilisque magis facta inter eundum,
1.447  Obruitur, nostroque nequit notescere sensu.

1.449  Cedentis fremitu prorsus jam vocis abacto,
1.450  Quae rediit soli vacuam sibi vindicat aurem.
1.451  Haud etenim nullo vel puncto tempore missa
1.452  Vox abit adversum ad corpus, neque tenditur auras
1.453  Per tremulas; spatium sed majus tempore debet
1.454  Majori, pariterque minus peragrare minori.

spatium sed majus tempore debet
1.454  Majori, pariterque minus peragrare minori.
1.455  Sepositam quanto ad metam proin longius ire
1.456  Cogetur vox missa, itidem tanto illa redibit
1.457  Serior, et, postquam vocis deferbuit omnis
1.458  Emissae fremitus, finito tempore, sola
1.459  Auditum jam non cassis tentabit in

reddant loca garrula partes.
1.476  Hoc sit enim, cum plura simul majoraque Nymphae
1.477  Verba damus referenda, loci distantia certa
1.478  Quam ferat et spatium, per quod vox tendit ad illam.
1.479  Namque prius fuerunt quae partes vocis ab ore
1.480  Aërios missae in campos, prius obvia tangunt
1.481  Corpora, et

si certo disponas ordine, vultum
1.522  Ipse tuum toties geminatum cernis in illis
1.523  Lumine ab affuso, quot sunt crystallina septa;
1.524  Sic etiam, quoties vox apta ad corpora venit,
1.525  Cum redeat luci similis; geminatur ab ipsis,
1.526  Multiplici et sese miratur prole parentem.
1.527  Sed fugit interea tempus, comprendere versu

2.30  Undique sic curva, ut medio depressior usque
2.31  Effugiat puncto: qualem supera alta tuentes
2.32  Aspicimus caeli nos supra incumbere molem.
2.33  Namque cavas ut vox illapsa est orbis in oras,
2.34  Non fluit hac illac in multas didita partes,
2.35  Omnis at inflexo properat se cogere fundo;
2.36  Non penitus, sed enim facies ubi concava

hoc melius. quantum processerit extra
2.72  Ad latera obversus; quamvis sonus aere fertur
2.73  In liquido tremulos veluti sinuatus in arcus:
2.74  Tantum etiam distincta minus vox missa redibit,
2.75  Atque adeo levior. tum plures nempe sonoris
2.76  Particulae intereunt dispersae hinc inde per auras;
2.77  Quod non quaeque cavum, resonum quod fingimus,

obstantia saxa
2.106  Invenit, aut callem supremo in vertice flexum
2.107  Ad caput; ille redit, patrioque infunditur alveo.
2.108  Neve roges, cur non, ita vox inclusa, frementem
2.109  Desinat in bombum? cur non sese orbibus orbes
2.110  Impediant aliis alii, dum scilicet aurae
2.111  Multiplici flexu redeunt hinc inde repulsae?

non te, Actias, unum,
2.175  Quem Nympha infestum sensit; sed quotquot in omni
2.176  Nascuntur caelo. nam, si de partibus iisdem
2.177  Aëra ventus agat, queis se vox missa reflectit;
2.178  Sera quidem, tenuique locum jam debilis ictu
2.179  Incidit in resonum: sin vero spirat ab axe
2.180  Adverso, et contra rapit obvia nubila; moti

Bibliographia locorum inventorum

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report