Your search found 521 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 201-300:

interdum breviter per occasionem, hactenus indicavi: sed id nimium tenue ac breve fuit. Sed haec opera maiorem quandam eruditionem et accuratiorem lectionem ac observationem Graecorum scriptorum flagitaret, quam mea hactenus fuit, aut forte etiam in posterum esse poterit. Tale forte est, quod Homerus perinde vocat foedera victimas, et ea quae ad sanciendum foedus requiruntur: sicut et Lucas ac Paulus poculum seu potionem potius vocat novum foedus, et quod sanguinem foederalem irritum fieri a non observantibus illud dicit: Isaiae capite quarto. Sicut ad Hebraeos cap. 10

uno ore animoque testantur. Quare qui literatus hanc linguam insectatur, quod forte aliquibus deliciis careat, quae in aliis reperiuntur: is perinde ingratus est, ac si quae puella matrem vituperaret suam, quod ea ob florem aetatis sit multo matre formosior. Laudat Aristoteles Homericum stylum, quod res ipsas quasi ante oculos depingat: et Socrates disputat, ea esse optima vocabula, quae ex rerum natura sint desumpta. At in hac lingua sunt plurimae voces ex intima ipsius rei natura

fontem mali in natura, unde sit culpa, unde poena, unde eveniat, quod tam praestans creatura tam tetris sceleribus ac facinoribus polluatur, turpiusque ac minus ordinate, quam ullae pecudes, vivat, teterrimisque etiam casibus ac cladibus affligatur, obruatur ac pereat, multoque sit miserior, ut et Homer. pronunciat, quam ulla bruta. Quem fontem simul ac rationem malorum Philosophia plane ignorat, sed fingit naturam hominis esse sanam, et mala aut esse naturalia, aut fortuita, aut etiam ex more tantum quodam et quotidiano usu profecta. 9 Moses indicat causam efficientem et finalem

necessaria 339 ad Historiarum sacrarum lectionem quae necessaria 50. 51 in Historiis patrum quae observanda. ibid. sacris ratio temporum summe habenda. ibid. historiographorum in scribendo modus et ratio 49 Homerus natura poeta 263 Homeri locus 186. sermo in quibus cum Sacris literis possit conferri. ibid. sermo qualis. ibid. similitudines quales 332 Homerica phrasis ἔφατο ἔκτε ὀνόμαζε

sacrarum lectionem quae necessaria 50. 51 in Historiis patrum quae observanda. ibid. sacris ratio temporum summe habenda. ibid. historiographorum in scribendo modus et ratio 49 Homerus natura poeta 263 Homeri locus 186. sermo in quibus cum Sacris literis possit conferri. ibid. sermo qualis. ibid. similitudines quales 332 Homerica phrasis ἔφατο ἔκτε ὀνόμαζε unde sit 248 Homericum

historiographorum in scribendo modus et ratio 49 Homerus natura poeta 263 Homeri locus 186. sermo in quibus cum Sacris literis possit conferri. ibid. sermo qualis. ibid. similitudines quales 332 Homerica phrasis ἔφατο ἔκτε ὀνόμαζε unde sit 248 Homericum stylum cur Aristoteles laudet 389 Homo a satana in primo lapsu corruptus 378. an idem sit quod prius 377. animalis quomodo cum Deo pugnet 373.

Homeri locus 186. sermo in quibus cum Sacris literis possit conferri. ibid. sermo qualis. ibid. similitudines quales 332 Homerica phrasis ἔφατο ἔκτε ὀνόμαζε unde sit 248 Homericum stylum cur Aristoteles laudet 389 Homo a satana in primo lapsu corruptus 378. an idem sit quod prius 377. animalis quomodo cum Deo pugnet 373. corruptus quomodo a Philippo et Victorino sit appellatus 378. cur a Deo conditus ibid. idem diversis

exemplum fortitudinis 72. 73 Iobi anima a diabolo custodita 191. libri argumentum 59. divisio. ibid. libri author Moyses, iuxta Origenem 98 in Iob omnes viri perfecti et sapientis heroicas virtutes elucere 59 in Iocis aliquando Homerus magis terribilis, quam in seriis 168 Ioel quo tempore vixerit 55 Ionas quo tempore vixerit. ibid. Iordanis exundatio 333 Iordanem a Galilaea ad Iudaeam tendere 338 Ioseph exemplum temperantiae 72

17. peritiae obtinendae decretum 387. trium cognitio cur Theologo necessaria 74. 75. utilitas 384 linguis originariis summam authoritatem deberi 426 liptote 169 liptotes usus in Sacris 222 litae apud Homerum cur claudae rugosaeque fingantur 281 literae intellectus 418. 419. sacrae. vide Eloquia S. Scriptura. S. diligentia summa scrutandae 384. in genere quae humanum genus doceant 123. in timore Dei legendae 5. 6. mirabili artificio conscriptae 16. quare methodice

Theophilli Allobrogis apud Bituricenses Ludimagistri.
9.1  Naturae vim multiplicem, caussasque latentes
9.2  Maiestate pari tradit Aristoteles.
9.3  Reges, et regum res gestas scribit Homerus.
9.4  Mollia Callimacho carmina dictat amor.
9.5  Grande cothurnatus sonat Aeschylus, et suus aeque
9.6  Atticus in pretio est soccus Aristophani.

aris Divorum offerre memento.
1.8.26.2  Non bene rapta manu supplicat agna Iovi.
1.8.27.1  Hic Nireus, hic Thersites, nunc adsit Homerus,
1.8.27.2  Dicat, ex istis quae mage forma placet.
1.8.28.1  Simplex, et veris oratio congrua rebus.

unda.
3.109.2  Saepe parum gratas condit oliva dapes. Pepones.
3.110.1  Cum pepones vanos homines adpellat Homerus,
3.110.2   Non horto pepones legerat ille meo. Melo pepones.
3.111.1  Aurea quem

5.1.11  Sic bonus caussas accedis Rhetor, et unus,
5.1.12  Mira fides, cedro carmina digna facis. Homerus. Ilias.
5.2.1  Hic tibi Maeonides iratum pandit Achillem.
5.2.2  Iactat Alexandri scrinia regis opus.

Graeca Latinis,
5.13.2  Non tulit huic uni Graecia docta parem. Virgilius.
5.14.1  Tanto Virgilius maior censendus Homero,
5.14.2   Quanto hodie minor est Graecia, quam Latium. Ovidius.
5.15.1  Coram iudicibus Graiis orator

tamen horreo, totus contremisco. hui; Kalendae Maiae appetunt, et praeter nivium tribus cubitis terra altiorem, nihil est quod intueri possis, ubi nunc rosae (ubi Lilia) imo, ubi cerasa? Et apud nostros Lusitanos praecocia pruna? sane ut est in fabulis Homericis Sutrinam illic aperire, quam hic regnare malim. At sudavit, et alsit, inquiunt, vino madens sudabat lippus ille, et Lucanae puellae amoribus intentus ociose cantillabat, cum has nugas in litteras mitteret, quod si Mosae glacies, et frigora

10.16.3  Addidit et titulum, vicinum moribus aequis,
10.16.4  Et prisca insignem simplicitate damus. Fictus amicus nocet et Homero
10.17.1  Luce palam qui me verbis oppugnat, et armis,
10.17.2  Ille nocet certe, sed nocet ille parum.
10.17.3  Nam sibi collatum quis non obversus in hostem

11.17.2  Nobile quaesitum solvat Aristoteles.
11.17.3   Εἷς βασιλεὺς ἔστω, εἷς κοίρανος inquit Homerus. Hom. Il. 2, 204-5: Ͼ οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω, / Ͼ εἷς βασιλεύς, ᾧ δῶκε Κρόνου πάϊς

14.14.5  Atque his solstitii riget diebus.
14.14.6  Si vinum dabit, aridamque sylvam,
14.14.7  Gratias agite, et domum redite.
14.14.8  Sin minus, sitiet bibax Homerus.
14.14.9  Nec canet tepidum focum Tibullus. Ad Linum.
14.15.1  Potorum Line Beta, nam Sabinus

De libello.
14.25.1  Quod brevis liber hic subinde vina,
14.25.2  Et subinde sonet novas lagenas,
14.25.3  Excusare iubent bibax Homerus,
14.25.4  Et bibacior Ennius poeta. Ad Antonium qui Neapolitanum vinum (Lachrymam vocant) acescens miserat.

et memoriae tenacius haererent, facile deinde, succedentibus quasi per manus, qui eadem acciperent, traderentque, in omnem late posteritatem extenderentur, et quod usquam fieret prodesse, ubique posset. Hinc illa παλαιγενέων κλέ´ ἀνδρῶν Homerico Achilli ad citharam modulata: hinc priscae virtutis laudationes in mensas, atque inter pocula usurpatae, quarum memoriam Catonis originibus debemus: hinc Arminii, Tacito laudati superstes ad longam posteritatem recordatio, quod quanquam Graecorum,

Heroum, consultissimorum Procerum, zelantissimorum Praesulum numerum ineamus; integri Exercitûs, Consulum Graecorum, et Romanorum Ecclesiae cujuspiam celeberrimae Hierarcarum nomina scripsisse aliis videbimur. Dolebat Alexander Magnus Homerum ante se è vivis ereptum, quem Gestorum suorum praeconem volebat, beatiores Alexandro ETORADES; qui etiam nolentes (quia agere potius, quàm de se audiri generosa cupientes) Reges, et Imperatores, Europae

virtute conspicui, communem fortunam excedere visi fuerint; eam tamen gloriam aliis vitiis, quibus scatebant, obscurarunt. Fuit Virgilianus Aeneas pietate insignis, sed fidei datae violator, ob Didonem derelictam. Papiniani Fratres, superbi, et inexorabiles. Homericus Achilles quantum praestabat fortitudine, tantum saevitia vilis et exosus fuit. Bellicum robur aemulorum Principum describit Pharsalia: sed eorum vitia quis ignorat? Romanorum Ducum animos in bello Punico recenset Silius: sed non sine labe

illa fuerit, sedulitati tantùm audeo tribuere, nusquam vt à scopo aberrasse, Lectorum nusquam veniâ me indigere confidam: cum insignis adeo felicitas, nedum angustos mediocritatis meae fines; sed vel ipsam humani conditionem ingenij videatur transcendere: longiori praesertim in opere: vbi (ceu Homerum nonnunquam dormitantem [1] In Art. Poet. Horatius excusat) Fas est obrepere somnum . Quin ipsemet, praeter alia, quae imprudenti

faciles propiùs ramos demitteret aut si
1.1037  Nos quoque finxissent Neptunia semina, quantos
1.1038  Nuper, Aloidas, caelo capita alta ferentes, (a) Homer. Odys. lib. II.
1.1039  Clamosus tumidâ referebat voce magister;
1.1040  Quae foret hìc nobis vindemia? Quas ego plenis
1.1041  Iam tunicis praedas, et quae spolia ampla

Dictamnus lenire, melampodiumque, pyrethrumque,
3.12  Et maluae, et tamarix, Aeaeaque pharmaca contra
3.13  Moly laborifero fidum tutamen Vlyssi, (a) Homer. Odys. lib. 10.
3.14  Aut aliae, infestis faciles occurrere morbis,
3.15  Paeoniae frondes? Heu quàm lacrymabile vestro
3.16  Imposuit decori vulnus, qui mollibus aures

speciem dubitabile vulnus
3.752  Te culicis plorare iubet: confinia summae
3.753  Vix cutis exiguo districtus acumine, rumpis
3.754  Clamorem, quantum neque Stentoris illa, laesus
3.755  Nec Diomedeâ Gradiuus Homericus hastâ: [a] Homer. II. lib. 5.
3.756  Baccharisque furens, ceu, qui fallente securi

Vix cutis exiguo districtus acumine, rumpis
3.754  Clamorem, quantum neque Stentoris illa, laesus
3.755  Nec Diomedeâ Gradiuus Homericus hastâ: [a] Homer. II. lib. 5.
3.756  Baccharisque furens, ceu, qui fallente securi
3.757  Saucius, impulsis taurus diffugit ab aris.
3.758  At quò Socraticis iterumque

Indignis deflere modis. Vbi fortia dicta?
4.1317  Pectus vbi Sophiae inuicto munimine clausum?
4.1318  Non aries saeuus, non, quem Telamonius Aiax [a] Homer. lib. 7. Iliad.
4.1319  Misit in aduersum tormenta aequante lacerto
4.1320  Piramidem, lapis, Herculeis aut viribus acta,
4.1321  Monstrorum exitium, claua, exitiumque gigantum;

simul ipsa cupido residet.
5.1317  61. Illud ad extremum moneo, ne dulce periclum
5.1318  (Lotophagi ante oculos sint, et sirenia saxa) (a) (a) Homer. Odys. lib. 9. et 12.
5.1319  Attentare velis. Facile est non quaerere famam
5.1320  Absentem; graue quaesitam dimittere. Nam quem
5.1321  Inuenias, semel insigni qui nomine

qui traxerat, Orphea, quercus,
28  Quidve coturnatam, quam tulit Ascra, chelim.
29  Quosque Stagiraeus fertur spoliasse magister,
30  (Nota loquor) cunctis doctor Homerus erat.
31  Liquit Aristotelem Smirneaque plectra petebat
32  Arsacidum domitor, quo minor orbis erat.
33  Scipiades inquit: »Non te, clamose Panaeti,

Stygiae celabunt Pindaron umbrae.
16  Vivit adhuc Coae dulcis solertia Musae
17  Alceusque, potens regum pavor, integer aevi
18  Mirantum super ora volat. Nihil audet Homerus
19  Laude sua, duris nihil invida morsibus aetas
20  In Siculae monumenta lyrae divinaque magni
21  Carmina Stesichori. Thei chelis aurea vatis

heroum pullulat orta seges.
33  Passim hic sub rastris et grandi tinnit aratro
34  Lancea et immundo cassis adesa situ.
35  Nec locus est, aliquem qui non meruisset Homerum
36  Et qui non lucis debeat Aoniis.
37  Vidi templa ducis superum, qua saxa minantis
38  Gargani trepidis Adria palpat aquis.

Chrance, sine. 10
Ore rudi culicem cecinit Maro, mox tamen idem
Arma virum miris rettulit Ex retulit ille modis.
Post ranas muresque suos divinus Homerus
Victurum saeclis omnibus egit opus.
Nemo repente fuit sat magno dignus honore, 15
Grandescitque suo planta novella die,
Quaeque humili raras gestabat stipite frondes,
Jam pandit ramos

1124  Dum moneo, ne quid Fortunae fortuitisque
1125  Casibus attribuas, ne te in contraria vertas,
1126  Et Fatum in rebus non evitabile Fatum
1127  Protinus admittas; semper florentis Homeri
1128  Ut Musa aeternis exponit versibus edens.
1129  Pelides Socios mortemque ulturus Amici,
1130  Quem bello ereptum flêrat noctesque diesque
1131  Insedabiliter, dum fertur in

ingenii magnitudo iisdem, quibus caeteri, finibus minime contineri potuit. Quod quidem cum considero, sic mecum ipse existimo: duos ab omni hominum memoria omnino singulares extitisse Viros, alterum hunc ipsum Newtonum, Poetarum principem Homerum alterum, quos quidem in dissimillimis artibus simillima laude dignos arbitror. Ante Homerum si qui fuerunt poetae, hujusmodi certe fuerunt, quales ille in Phaeacum, ac Procorum epulis adhibuit. Verum quae Poematis vis esset, ac

sic mecum ipse existimo: duos ab omni hominum memoria omnino singulares extitisse Viros, alterum hunc ipsum Newtonum, Poetarum principem Homerum alterum, quos quidem in dissimillimis artibus simillima laude dignos arbitror. Ante Homerum si qui fuerunt poetae, hujusmodi certe fuerunt, quales ille in Phaeacum, ac Procorum epulis adhibuit. Verum quae Poematis vis esset, ac virtus, quod illustrium virorum res gestas contineret, ornamentisque omnibus illustraret, a

Sed nescio, quo pacto accidit in artibus fere omnibus, ac doctrinis, ut cum aliquem excellentem gradum attigerint, eo loci consistant, et non modo non ulterius proferantur, sed retro plerumque referri soleant. Ita fit, ut quemadmodum Homero bene constitutae fabulae laudem tot saeculorum comprobatione confirmatam tribuimus, sic prospiciamus animo fortasse omnium consequentium aetatum judicio gloriam perfectae atque absolutae Philosophiae Newtono tribuendam.

72  Exuviaeque triumphales, et adorea multa
73  Dum canitur nobis, utinam sint carmina digna,
74  Cedro digna, die non interituraque longa,
75  Ne meus Aeacides alium sibi poscat Homerum:
76  Certe ego non alium Aeacidem, non altera poscam
77  Pergama: erunt nostris decora hinc magis ampla Camoenis.
78  Et jam, quod superest, praeter, quae diximus ante,

abrogandae fabulae rationes prorsus labefactas videtis? Quis enim unquam non solum philosophorum, sed etiam poetarum est aeque atque ille istiusmodi fingendis ac fabricandis commentis delectatus? Itaque ob idipsum comminiscendi studium Homerum philosophorum nuncupatum fuisse opinor. Tum A. imo, inquit, Platonem totum a nobis esse judico. Quando enim isthaec fabularum ornamenta, nisi in facilioribus argumentis adhibet? Sed cum ad obscuriores rerum causas

ipsius amplitudine circumscriberet. Nam si ex hac rerum universitate exclusos ad humanarum actionum imitationem quasi in exiguum gyrum compulit, et si ad illas, quas commemorasti, imitandi leges eorum praestantiam aestimare oportebit, jam Homerum ipsum, quem alioquin caeteris omnibus praetulit, post mimorum etiam, atque Atellanarum scriptores ponamus, necesse erit. Nimirum poetam tum illum dumtaxat appellabimus, cum alios loquentes inducit: illam autem ejus poematis partem

neque tamen idcirco minus exhorrescimus. Tam apte est enim doloris illa vis, tam ad veritatem naturae descripta, ut audire lamentantem, ac fibula sibi evellentem oculos videre videamur. An Briseidis ab Achille discedentis dolorem uno Homeri versiculo descriptum non melius intelligimus, quam si diutissime conquerentem induceret? An ulli sermones vim potestatemque deorum tantopere exprimere possent, quam cum Neptunum duobus passibus ab Euboea ad Lemnum pertingentem, aut

testimonio nobis etiam est proditum. Ait enim Aristotelem in eo, quem de poetis scripsit libro, luculenter fateri, optimis quibusque dicendi modis, ac poeticis figuris Empedoclis versus esse egregie instructos, ut proinde Empedoclem homericum omnino esse affirmet. Verum hanc Aristotelis in judicio de Empedocle ferendo varietatem inde profectam esse existimo, quod in suis de poetis libris universum de omnibus rebus dicendi poetarum artificium exquireret; in eo autem,

Virgilii Georgica ob eam imitationis inopiam non divini poetae opus existimarem, aut ipsum Lucretium tametsi sedulo, ac naviter philosophantem, ob sublimem ac singularem illam dicendi rationem, non item homericum, ac summum poetam crederem. Quid multa? ipsos epicos, et grandiores poetas non ad solam illam imitandi normam putabam exigendos: aliud quiddam majus atque amplius esse oportere arbitrabar, unde suos illi cultus, suosque ornatus

propius attingunt. Temperatior autem dicendi modus, veritatis nimirum docendae, didascalicis poetis erit adhibendus. Verum, si Epicorum vires eisdem minus conveniunt, non idcirco sui etiam illis comptus venustatesque desunt. Menander Homeri similis esse noluit, neque vitio sibi dandum putavit, si propriis contentus dotibus, alienis careret. Tum B. an, inquit, didascalicos, quoniam in remissiore scribendi genere versantur, idcirco ab omni sublimium rerum

hujusmodi argumentorum omnem apparatum tribuemus? At ne illi quidem ipsi in eadem semper magnificentia versantur. Iliadem dicendi vi ac magnitudine Odissea uberiorem ipsa rerum magnitudo ac dignitas faciebat: nec iis assentior, qui Homeri magniloquentiam cum aetate consenuisse existimant; sed πολίτειας οικονομία grandiorem opinor sonos etiam majores sua sponte protulisse. Verum quot genera hujusmodi sublimium

sensibus inhaerescent? Hanc igitur scientiae ac humanitatis societatem si Didascalici sequentur, quid est, quod illis singularem movendi et delectandi opportunitatem non concedamus? Quid enim aliud indicant illi Sirenum cantus, qui ab Homero tam valentes ad sapientis animum fuisse memorantur, ut Ulisses de suis, qui uberem rerum scientiam polliceretur, suavitate carere? Quid a Virgilio convenientius repertum est epulis Conditorum Romani et Cartaginensis Imperii, quam

succedentium seriem intelligimus, earumque inter se, et cum iis, quos gignunt, effectibus tanquam propinquitates et cognationes ediscimus? Tractantur haec ipsa quidem ab aliis etiam disciplinis, explanantur, docentur. Sed ut Phidias ex Homeri versibus pulchriorem hausit Jovis Olympii speciem, quam nunquam antea ex ullis aliorum corporum formis comprehenderat, sic hunc naturae ordinem ex didascalicorum numeris formosiorem atque augustiorem exoriri agnoscemus, quam ulla

Latia cantas Arcas in Arcadia.
pr8.103  Cur tamen (heu raptum Musis decus!) haec premis atra
pr8.104  Sic male nocte? nigris cur regis in latebris
pr8.105  Abdita, nec luci donas? sperabat Homerus,
pr8.106  Dum comes it magno Virgilio Elysias
pr8.107  Per valles, Latia per te procedere palla
pr8.108  Junctum Anchisiadi Dardanio Aeacidem

flammantiaque ora Chimoerae,
1.1.317  Phorcidas, Harpyasque, et corpora Centaurorum.
1.1.318  Talia cecropiis sub mendaci Aracyntho
1.1.319  Sat celebrata viris; semper florentis Homeri
1.1.320  Talia sat cecinit non uno carmine musa. 320
1.1.321  Vera magis canimus, quam quae vel corniger Ammon,
1.1.322  Vel tripode e Clarii suevit responsa

modo demonstravit Tentam. X. primae partis Colleg. Curiosi editi Norimbergae anno 1676. Johannes Christophorus Sturmius Phil. M. Mathem. ac Phys. in Inclyta Altdorffina P. P. et h. t. Univers. Rector. [c] Homerus Iliad. lib. VIII. [d] Virgilius quidem lib. III. Aen. et P. Cornelius Severus sub Aetna conlocant

prodiitque typis eisdem editum Romae anno 1764., propediem etiam in Holandia recusum prodibit. [c]..... daedaleos ...... Hesiodus quidem tertiam hujus vocis syllabam produxit, et Horat. Flaccus in Odis non semel. At Homerus corripuit Iliad. lib. δ. ζωστήρ δαιδάλεος etc. et lib. θ. δαιδάλεον θώρηκα, τὸν Ἥφαιστος κάμε τεύχων etc. quem

susciperent. [o] Tyndaridas Castorem nimirum et Pollucem, atque ipsam etiam Helenam navigantibus suppetias ferte, passim legitur apud poetas. [p] Homerus id egregie Odyss. έ. describit, omnibusque pingit artis poeticae coloribus. [q] Vide Grammat Scient. Beniamini Martin. ubi cap. 5. part. 4. disseritur de Zoographia

Neven Jovanović 2013-01-06T18:39:29 Početna TEI XML verzija. HOMERI ILIAS LATINIS VERSIBUS EXPRESSA A RAYMUNDO CUNICHIO RAGUSINО PROFESSORE ELOQUENTIAE ET LINGUAE GRAECAE
IN COLLEGIO ROMANO

id quam durum sit, reor, ipse vides,
59  Quamque alias vires, nervosque in carmine poscat,
60  Quam mihi Castaliae quos tribuere deae.
61  Quippe etenim, ut rebus, lingua sic praestat Homerus;
62  Verbaque mirifice, mirifice numeros
63  Contribuens, formas pulchri se vertit in omnes;
64  Qualis, qui Nerei per vada salsa gregem

Cui dedit heroa Calliopea tuba;
191  Quem docuit solum numerosque et verba, referri
192  Queis posset pulchri Graecia quidquid habet.
193  Salve iterum vates, vatum et pater. unus Homerum
194  Tu poteras dignis vertere carminibus,
195  Atque sui similem Romano ostendere cultu.
196  Id quando haud placuit, verba mihi, ac numeros,

Graecam vocem Graeco flexu extuli Martialem sequutus. ea vox si cui minus placet, legat zonam, aut lorum. est enim cestus lorum, seu cingulum acu pictum: in quo inerat, ut est apud Homerum Iliad. lib. XIV amor blandiloquentia, cetera quibus animi hominum amore inflammantur. quae hujusmodi vim habent, a Graecis, itemque a Latinis Graeco vocabulo, philtra dicuntur.

Neven Jovanović 2013-01-12T22:46:30 Početna TEI XML verzija. HOMERI ILIADOS LIBER PRIMUS.
1.1  Iram, diva, trucem Pelidae concine Achillei,
1.2  Innumeris horrenda olim quae pressit Achivos
1.3  Luctibus; obscuro multas et compulit Orco

quiete 730
1.731  Membra ubi consuerat, processit Jupiter, et se
1.732  Composuit somno: cubuit prope regia Juno. HOMERI ILIADOS LIBER SECUNDUS.
2.1  Di somno curas dulci, turmaeque virorum,
2.2  Et caelo, et terris, tacita sub nocte levabant:
2.3  Jupiter insomnis versabat corde sub alto,

fortis Achilles. Sarpedon Lycia populos, et Glaucus ab alta Ducebant, Xantus celer almo quam rigat amni. HOMERI ILIADOS LIBER TERTIUS.
3.1  Sub duce quaeque suo cum sese in praelia gentes
3.2  Instruxere, Phryges magno clamore movebant
3.3  Castra: gruum qualis vacuas it clangor ad auras;

3.502  Possit, et ad seros memoret quam fama nepotes.
3.503  Haec ille. at laeto plauserunt murmure Achivi. HOMERI ILIADOS LIBER QUARTUS
4.1  Di Jovis interea tecto in stellante sedebant,
4.2  Auro ubi clara micant penetralia: nectar at Hebe
4.3  Miscebat formosa. illi, dum pocula in orbem

bella Minerva.
4.612  Multi luce illa Troes, Grajique cruento
4.613  Nam Phrygiam late straverunt corpore terram. HOMERI ILIADOS LIBER QUINTUS.
5.1  Interea invictum dura inter praelia robur,
5.2  Vimque dedit forti indomitam Tritonia Pallas
5.3  Tydidae, reges inter spectandus Achivos

5.1072  Juno Argiva, potens et belli caesia Pallas,
5.1073  Saevum ubi vesana Mavortem ab caede remorunt. HOMERI ILIADOS LIBER SEXTUS.
6.1  Ut primum divi pugna excessere, phalanges
6.2  Et sibi sunt solae Danaum, Troumque relictae;
6.3  Direxere hastas in mutua vulnera densae

6.633  Aedibus in patriis, longa obsidione soluta,
6.634  Et longe pulsis Trojano ab litore Achivis. HOMERI ILIADOS LIBER SEPTIMUS
7.1  Haec fatus, porta gressum citus extulit Hector;
7.2  Cui Paris it lateri fidus comes. ardet uterque
7.3  Heros bella iterum, saevamque capessere pugnam.

quam
7.547  Magnanimo invergens libasset rite Tonanti.
7.548  Inde ineunt thalamos, ac sternunt membra sopori. HOMERI ILIADOS LIBER OCTAVUS.
8.1  Pulchra, mari crocea surgens in veste, per omnes
8.2  Fundebat sese terras Aurora: deorum
8.3  Summo concilium caelo regnator habebat.

avenam
8.660  Et tenuem, roseis venturam ex equore bigis 660
8.661  Auroram, et belli certamina saeva manebant. HOMERI ILIADOS LIBER NONUS
9.1  Sic laeti excubias pro moenibus urbis agebant
9.2  Trojugenae: at Danais pectus fuga concitat imum,
9.3  Terroris comes atra. ducum moerentia saevus

9.890  Ad sua digressi, noto abjecere cubili
9.891  Corpora fessa, almi cepere ac munera Somni. HOMERI ILIADOS LIBER DECIMUS
10.1  Ad naves alii, multa jam nocte, jacebant
10.2  Alto fessa duces devincti membra sopore:
10.3  At non Atriden Agamenona dulcis habebat

firmant
10.707  Fessa viri, atque haustum magno e cratere sedentes
10.708  Libabant vinum victrici rite Minervae. HOMERI ILIADOS LIBER UNDECIMUS.
11.1  Tithoni e thalamo surgens Aurora, ferebat
11.2  Caelicolis formosa diem et mortalibus almum:
11.3  Dira Jovis missu curvas Discordia puppes

11.1042  Inspersitque: omnes olli quae inspersa dolores
11.1043  Sedavit, sicco stetit ater vulnere sanguis. HOMERI ILIADOS LIBER DUODECIMUS
12.1  Sic Danaūm in castris proles invicta Menoetī
12.2  Eurypylo vulnus curabat. Troïa pubes,
12.3  Atque Argiva gravi interea certamine durum

curvas
12.547  Diffugiunt versi ad naves, et litora cursu
12.548  Prima petunt: magno miscentur castra tumultu. HOMERI ILIADOS LIBER TERTIUS DECIMUS.
13.1  Jupiter Argivis ut puppibus Hectora, Troum
13.2  Et pubem admovit, durum hos perferre laborem
13.3  Aerumnamque illic sivit; longe ipse nitentes

13.989  Trojugenum et primos stant contra: gliscit utrinque
13.990  Clamor adusque domos Jovis, et caeli aurea templa. 990 HOMERI ILIADOS LIBER QUARTUSDECIMUS
14.1  Ingens Nestoreas belli sonus impulit aures,
14.2  Dum potu revocat vires, exterritus ergo
14.3  His Asclepiaden compellat vocibus heros.

610
14.611  Agminibus, postquam terrorem in corda virorum
14.612  Jupiter atque fugam altitonans immiserat atram. HOMERI ILIADOS LIBER QUINTUSDECIMUS.
15.1  At postquam Troës pulsi, verso agmine, vallum 
15.2  Sunt aegre ac fossam transgressi, ac terga prementum
15.3  Sub manibus multi jacuerunt pulvere in atro:

jusserat Hector;
15.927  Bisseni et magna perfossi cominus hasta,
15.928  Ante ipsas leto strati jacuere carinas. HOMERI ILIADOS LIBER SEXTUSDECIMUS.
16.1  Sic hi pro celsa miscebant praelia puppe.
16.2  Magnanimo coram stabat Patroclus Achille,
16.3  Fletu moesta pio perfundens ora; tepentes

17.940  Multa virūm passim ceciderunt arma; dabatur 940
17.941  Ulla nec assidui requies vel parva laboris. HOMERI ILIADOS LIBER DECIMUS OCTAVUS.
18.1  Sic illi ardentum pugnae certamina ritu
18.2  Flammarum exercent: Pelidae nuncius at se
18.3  Obtulit Antilochus, procurvo in litore, celsas

pulvere. saevus
20.584  Laudis inexpleto Pelides ardet amore,
20.585  Ille madens sudore manus et caede tremendas. HOMERI ILIADOS LIBER VICESIMUSPRIMUS.
21.1  Verum ubi perventum, rapidus qua flumine pulchro
21.2  Volvit aquas Xanthus, magni de semine cretus
21.3  Ille Jovis; Teucros aciem dissolvit Achilles

21.751  Certant se portis, cursu quoscunque volucri
21.752  Ereptos leto servarunt genua pedesque. HOMERI ILIADOS LIBER VICESIMUS SECUNDVS.
22.1  Sic trepido hi cursu fusi per moenia, quales
22.2  Hinnulei, terguntque artus sudore madentes,
22.3  Atque sitim potu restinguunt, membraque longo

23.1057  Meriones hastam bonus abstulit: ast Agamemnon
23.1058  Talthybio pulchrum ad naves dat ferre lebetem. HOMERI ILIADOS LIBER VICESIMUS QUARTUS.
24.1  Ut coetum solvere, suas et quisque carinas
24.2  Digressi petiere; alii struxere paratis
24.3  Coenam epulis, dulci optantes languentia somno

fortunae tribuere, et comminisci aliquid, unde id, quod assequi non potueris, alieno potius, quam tuo vitio nequaquam sequutus esse videare. Hanc ego excusationis latebram, in qua multi poëtae vel mediocres, vel etiam mali saepe numero delitescunt, mihi omnino praeclusam esse video; cui ad hanc Homericae Iliadis interpretationem rite conficiendam, ut cetera omnia defuerint, patronus certe non defuit. Eum enim huic operi meo in te patronum, eum hortatorem, adjutoremque sum nactus, quo, si optio data esset, nullum potuissem optare, mihique ex omni copia deligere meliorem;

talem virum tui de me judicii, tuaeque in me liberalitatis minime poeniteret. Quamobrem si quid peccavi, imo vero ubi aliquid peccavi; multa enim in opere tam longo, ac tam difficili peccasse minime dubito; nolo me quisquam defendat hoc modo: Potuit melius, verum hunc locum neglexit. quidni, quod Homero concessum est, ut interdum dormitaret, id Homerico etiam interpreti concedatur? Homero enim suo arbitratu illa canenti, si uspiam negligentior fuit, quod non facile adducor ut Horatio concedam, sine flagitio esse negligenti licebat: mihi tuo jussu, a quo singulari benevolentia et

minime poeniteret. Quamobrem si quid peccavi, imo vero ubi aliquid peccavi; multa enim in opere tam longo, ac tam difficili peccasse minime dubito; nolo me quisquam defendat hoc modo: Potuit melius, verum hunc locum neglexit. quidni, quod Homero concessum est, ut interdum dormitaret, id Homerico etiam interpreti concedatur? Homero enim suo arbitratu illa canenti, si uspiam negligentior fuit, quod non facile adducor ut Horatio concedam, sine flagitio esse negligenti licebat: mihi tuo jussu, a quo singulari benevolentia et liberalitate essem provocatus, eadem interpretanti, certe

si quid peccavi, imo vero ubi aliquid peccavi; multa enim in opere tam longo, ac tam difficili peccasse minime dubito; nolo me quisquam defendat hoc modo: Potuit melius, verum hunc locum neglexit. quidni, quod Homero concessum est, ut interdum dormitaret, id Homerico etiam interpreti concedatur? Homero enim suo arbitratu illa canenti, si uspiam negligentior fuit, quod non facile adducor ut Horatio concedam, sine flagitio esse negligenti licebat: mihi tuo jussu, a quo singulari benevolentia et liberalitate essem provocatus, eadem interpretanti, certe non licebat. Itaque si quis defendere

inveniri. Quum enim potissima, vel sola potius laus interpretis haec sit, ut eum, quem exprimit, et cujus quandam velut imaginem spectandam proponit, scriptorem sui quam simillimum repraesentet; qui hoc genere utetur, repraesentabit profecto sui dissimillimum. Quis enim Demosthenem, aut Homerum inquinate, quis frigide, quis hiulce, atque aspere loquentes possit agnoscere? alterum sine oratorio, alterum sine poëtico illo concentu, quo aures hominum capiuntur, ac mentes ipsae mirandum in modum demulcentur, ac percelluntur. Homero quidem versum qui adimunt, mihi

profecto sui dissimillimum. Quis enim Demosthenem, aut Homerum inquinate, quis frigide, quis hiulce, atque aspere loquentes possit agnoscere? alterum sine oratorio, alterum sine poëtico illo concentu, quo aures hominum capiuntur, ac mentes ipsae mirandum in modum demulcentur, ac percelluntur. Homero quidem versum qui adimunt, mihi propemodum Herculi clavam, Jovi fulmen adimere videntur. id enim eripiunt, quo ille plurimum valet; quo sublato, poëtae fortasse nomen retinere potest, propterea quod in illa ipsa tam absurda, atque absona verborum congerie, tamen, quod Flaccus

Ut volet quisque sentiat: mihi profecto is erit maxime fidus interpres, qui ab archetypi virtutibus minime aberrarit; qui sive oratorem, sive poëtam ita fuerit interpretatus, ut non solum eadem, sed etiam eodem modo dixerit, Demonsthenica, ut ita loquar, Demonsthenice, Homerica Homerice. Atque hoc est alterum ex duobus illis, quae supra dixi, genus interpretandi, praeclarum sane, atque magnificum, verum adeo difficile, atque impeditum, ut multo sit minus operosum sua scribere, quam aliena hoc pacto interpretari. Verumtamen sic judico, aut abstinendum ab

volet quisque sentiat: mihi profecto is erit maxime fidus interpres, qui ab archetypi virtutibus minime aberrarit; qui sive oratorem, sive poëtam ita fuerit interpretatus, ut non solum eadem, sed etiam eodem modo dixerit, Demonsthenica, ut ita loquar, Demonsthenice, Homerica Homerice. Atque hoc est alterum ex duobus illis, quae supra dixi, genus interpretandi, praeclarum sane, atque magnificum, verum adeo difficile, atque impeditum, ut multo sit minus operosum sua scribere, quam aliena hoc pacto interpretari. Verumtamen sic judico, aut abstinendum ab

itineribus eodem pervenire. Qui hoc morbo, atque adeo hac insania laborant, sua instituta, suaque commenta sibi habeant, me hominem e veteri disciplina veterum institutis uti patiantur. Hos ego, optime Balthassar, qui mihi in humanioribus studiis, quod de Tiresia etiam apud inferos Homerus ait; soli sapere videntur, ceteri umbrarum vagari modo , hos, inquam, habui auctores, et magistros, hi mihi facem quodammodo praetulerunt, meque eodem, quo ratio impellebat, auctoritate, exemploque suo deduxerunt. Nec vero ipsum tantummodo genus indicaverunt,

mihi usus ese videor, non temere de inconsulto, sed ita ut ratio vel postulabat, vel, ut levissime dicam, patiebatur. Nec vero dubito, ut hoc etiam adjungam quod valde ad rem pertinet, multa esse loca, in quibus hoc jus legitimae libertatis usurpasse putabor, quum tamen minime usurparim, ac potius Homero servierim voluntariam quidem, sed fidelissimam servitutem. Exemplo esse potest vel primus ille versus,

sed duobus iram trucem. scripsi enim:
Iram, diva, trucem Pelidae concine Achillei, non ut inani vocabulo versus quasi lacunam explerem; quod aeque facile alia ratione assequi potuissem, sed ut Homero pressius haererem, ac servarem illud Tullianum de verbis lectori non annumerandis, sed appendendis. Vocem enim μῆνιν; quaecunque demum ejus vocis origo sit, quod grammaticis, de illa inter se digladiantibus, quaerendum ac statuendum relinquo,

μῆνις. Quum ergo vox Latina levior esset, quam Graeca, adjeci illud ponderis veluti complementum, ut ex utraque parte quasi momenta essent aequalia. Id mihi Horatius itidem fecisse videtur (lib. I. O. 6.) quum, eandem Homericam vocem intuens atque exprimens, (quod et Bentleius animadvertit, et cuilibet eum locum legenti facile apparet) non satis habuit scribere Pelidae stomachum, sed scripsit, Gravem Pelidae stomachum

de ira Junonis, huic Achillis irae quam simillima:
Junonis gravis ira et inexsaturabile pectus. Irae videlicet magnitudinem, quae propter Latinae linguae egestatem uno verbo exprimi non poterat, pluribus verbis expressit. Vides igitur, me in primo Homeri versu, atque adeo in prima voce, nequaquam nimis liberum, sed fortasse nimis anxium fuisse. Eundem hunc versum Helius Eobanus Hessus ita convertit, ut mihi videatur, quasi dedita opera, in ipso aditu sui operis immoderatae libertatis exemplum posuisse. Scripsit enim:

Scripsit enim:
Dic mihi magnanimi Pelidae, Musa, furorem. quem versum, non inelegantem, nec similem multorum, qui apud eum occurrunt inculti et invenusti, ne forte videar improbare sine caussa, singula verba cum Homericis collata cujusmodi sint consideremus. Dic. atqui Homerus canendi verbo est usus in Iliade, quam, ut rei dignitas postulabat, exordiri voluit magnificentius: dicendi verbum ad Odysseam, poëma submissius ac pacatius, reservavit. Mihi . etiam hoc

Dic mihi magnanimi Pelidae, Musa, furorem. quem versum, non inelegantem, nec similem multorum, qui apud eum occurrunt inculti et invenusti, ne forte videar improbare sine caussa, singula verba cum Homericis collata cujusmodi sint consideremus. Dic. atqui Homerus canendi verbo est usus in Iliade, quam, ut rei dignitas postulabat, exordiri voluit magnificentius: dicendi verbum ad Odysseam, poëma submissius ac pacatius, reservavit. Mihi . etiam hoc pronomen peti ex Odyssea, atque huc obtrudi non oportuit; in quo

μοι, ὦ Κορύδων, τίνος αἱ βόες? aut illud Virgilianum,
Dic mihi, Dameta, cujum pecus? quorum utrunque ipsa tenuitate commendatur, et est pastoritio sermoni ordiendo valde accommodatum. Magnanimi . qui vir fuerit Achilles docet Homerus (l. 20. v. 467.) hisce verbis:
Οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν, οὐδ' ἀγανόφρων,
ἀλλὰ μάλ' ἐμμεμαώς.
Haud

ἀνὴρ ἦν, οὐδ' ἀγανόφρων,
ἀλλὰ μάλ' ἐμμεμαώς.
Haud etenim vir mitis erat lenisque, sed ultra
Morem acer. eundem, Homeri vestigiis insistens, Horatius in epistola ad Pisones talem jubet induci, ut
Impiger, iracundus, inexorabilis, acer
Jura neget sibi data, nihil non arroget armis;

de moribus scripsere, si rogentur, magnanimum esse negabunt; ac dicent longe esse transgressum eos fines, intra quos magnanimitas continetur. Ego magnanimum, si minus sapientum, certe vulgi judicio, a quo non abhorrent poëtae, fuisse concedam: praesertim quum meminerim ab ipso Homero, semel ut opinor, μεγάθυμον appellari. Quid ergo displicet? hoc nimirum, quod nemini sano placere possit: quum Homerus in re proponenda nullam magnanimitatis mentionem fecerit, eam ab interprete apponi de suo, quum Homerus de Achillis ira se

magnanimum, si minus sapientum, certe vulgi judicio, a quo non abhorrent poëtae, fuisse concedam: praesertim quum meminerim ab ipso Homero, semel ut opinor, μεγάθυμον appellari. Quid ergo displicet? hoc nimirum, quod nemini sano placere possit: quum Homerus in re proponenda nullam magnanimitatis mentionem fecerit, eam ab interprete apponi de suo, quum Homerus de Achillis ira se acturum profiteatur, interpretem quiddam amplius profiteri: se videlicet acturum de ira Achillis magnanimi, id est, ita acturum, ut illum in ira exercenda

quum meminerim ab ipso Homero, semel ut opinor, μεγάθυμον appellari. Quid ergo displicet? hoc nimirum, quod nemini sano placere possit: quum Homerus in re proponenda nullam magnanimitatis mentionem fecerit, eam ab interprete apponi de suo, quum Homerus de Achillis ira se acturum profiteatur, interpretem quiddam amplius profiteri: se videlicet acturum de ira Achillis magnanimi, id est, ita acturum, ut illum in ira exercenda nusquam non magnanimum esse appareat. hoc enim suscipere ac polliceri videtur, si quidem illa vox

illa vox magnanimi non est supervacanea, sed necessaria, cujusmodi esse debent omnes omnino voces, quae in rei, de qua dicturi sumus, propositione adhibentur. Quod si ita se res habet, necesse est unius voculae adjectione, facta eo loco, in quo nihil adjici fas erat, totam Homeri Iliadem mirifice corrumpi: quippe quum in ea multa occurrant, quae ad magnanimitatem referri non possunt, quaeque idcirco reticeri oportuisset ab illo, qui eam laudem, in poëmate exordiendo, heroi suo tanquam propriam tribuisset. Pelidae : cujus Pelidae? nam etiam Pyrrhus, is, qui

heroi suo tanquam propriam tribuisset. Pelidae : cujus Pelidae? nam etiam Pyrrhus, is, qui apud Trojam Neoptolemi nomen invenit, atque ob eximiam virtutem cantari potuit, est Pelides; quae vox non magis Pelei filium, quam Pelei nepotem significat. Hanc ob caussam Homerus Achillis non modo genus, verum etiam nomen declarandum putavit. interpres cur genus expressit, nomen dissimulavit? cur scripsit Pelidae, non, ut Homerus, Pelidae Achillis ? Musa.

filium, quam Pelei nepotem significat. Hanc ob caussam Homerus Achillis non modo genus, verum etiam nomen declarandum putavit. interpres cur genus expressit, nomen dissimulavit? cur scripsit Pelidae, non, ut Homerus, Pelidae Achillis ? Musa. Homerus Calliopen, epici carminis praesidem, in Odyssea vocat musam, heic in Iliade deam, quo nomine honor magis significatur. mihi has voces inter se commutari, ac musam in Iliadem sine

Achillis non modo genus, verum etiam nomen declarandum putavit. interpres cur genus expressit, nomen dissimulavit? cur scripsit Pelidae, non, ut Homerus, Pelidae Achillis ? Musa. Homerus Calliopen, epici carminis praesidem, in Odyssea vocat musam, heic in Iliade deam, quo nomine honor magis significatur. mihi has voces inter se commutari, ac musam in Iliadem sine ulla caussa interpretis arbitratu transferri non placet.

Bibliographia locorum inventorum

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].

Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].

Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Ad Balthassarem Odescalchium elegia (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 268 versus, verborum 2176, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - elegia; paratextus] [word count] [kunicriliaselegia].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report