Your search found 521 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 401-500:

cum fraude. Sed (piKornq beic non est amicitia , verum cum mulicrc congressus , et quidem saepe fortuitus, et apud Homerum et apud Hesiodum, qualis est meretricius. Itaque ego libenter dixissem boc loco vulgivagam Venerem hanc (piKomra , nisi displicuisset Veneris nomen. Hoc pacto clarum est, eiusdem debere esse matris filias

Phorcynis. Hic nauclerus fortasse quidam navigandi fuit peritissimus, qui cum inter deos ab hominibus eamdem artem profitentibus relatus fuerit, portuum orarumque variarum praeses habitus est, in iisque colebatur, ut non semel Homerus in Odyssea testis est. 271... Cetoque decentem etc. Cur Ceto decens seu mavis formosa, quae natas maxime deformes edidit, heic

quemadmodum alias nymphas statuerat animas defunctorum, ita etiam hasce animas eorum esse, qui aut in mari vitam amiserunt, aut insulas primi coluerunt. Ne mirere autem heic Oceanum ab Hesiodo dici fluvium; nam et ab Homero saepe hoc nomine insignitur, propter aestum, credo, quo agitatur moveturque. 276 Protoque, Eucrateque, etc. Animadverte multa nympharum

quod est dico seu nuncio . Cuius significationis luculentissimum me habere puto exemplum lib. xvnl Odyss. in ipso initio, ubi Homerus de Iro illo, qui cum Vlysse Procorum impudentia incitatus pugnavit, ita dicit iuxta latinam meam versionem: » Interea stetit ante fores

Arnaeum; post Irum nomine cives, » Nuncia quod referens ibat, dixere vocantes. Et paullo post, ubi Vlysses paratus ad pugnam magnos membrorum artus lacertosque exutus ostendit, subiicit Homerus: » At pubes mirata stupet, mussatque vicissim » Respiciens: iam non Irum gravis exitus Irum

quum sollemne fit Palladis, placuit retinere in latina etiam vevsione. 361 Mox eadem etc. Echidnae proles etiam Chimaera, cuius multi poetae meminerunt, ac in primis Homerus Iliad. lib. vl, ubi haec habet de Bellerophonte: » mora nulla, profectum » Indomitam iussit prosternere morte Chimaeram, » Monstrum horrendum,

Heic autem velim animadvertas, Hesiodum, quum in huius monstri descriptione dixerit tria eidem capita fuisse, leonis nempe, serpentis, atque caprae, repetere eamdem descriptionem duobus versibus, qui nullo mutato verbo et in Homero leguntur: HqocrGe Xecov , 07r(6ev $e ^xkcov etc., quos

367  Capra videbatur, flammasque ex ore vomebat.
368  Hanc tamen aggressus valido cum Bellerophonte dum, aut ab Homero mutuos sumpsisse, aut quum vulgo ferrentur ore hominum, suo poemati impune inseruisse. Quod quum dicit, Hesiodo Homerum antiquiorem putat, cui sententiae, ut et alias monui, non ftcile assentior. Ego potius dixerim, duos

aggressus valido cum Bellerophonte dum, aut ab Homero mutuos sumpsisse, aut quum vulgo ferrentur ore hominum, suo poemati impune inseruisse. Quod quum dicit, Hesiodo Homerum antiquiorem putat, cui sententiae, ut et alias monui, non ftcile assentior. Ego potius dixerim, duos hosce versus amanuensium negligentia huc intrusos, quod illos forte in codicis, quem exscribebant, margine signatos

quem exscribebant, margine signatos invenissent ab aliquo viro erudito, quasi illustrationem hoc loco appositam. Nihil enim habent novi, quod dictum non fuerit; et contra Hesiodia haec Chimaerae descriptio duobus hisce Homeri versiculis recte illustratur. Vide recentissimam Graeciae historia^n a cl. Denina conscriptam lib. I cap. 4. 368 Hanc tamen aggressus etc. Equo Pegaso

ac noctibus flamma. Strabo autem de iisdem Lyciae montibus loquens lib. xiv ait: His montWus fabula Chimaerae affingitur. Nec sane novum est monstra fingere e montibus; nam et Homerus ex duobus siculi freti scopulis duo monstra effinxit, famosam illam Scyllam et Charybdim. Nonne et ipsa Sicilia in numis siculis quasi quoddam muliebre monstrum cum

propter quae etiam triquetra dicta est? Hinc patet, cur flammas efflare Chimaera dicebatur, cum ille mons ita dictus, quemadmodum alia loca, in quibus etiam num Vulcani visuntur, continuo arderet. Praeterea observandum est, Homerum Iliad. vl, ubi a Bellerophonte Chimaeram excisam memorat, continuo subdere: » Hinc Solymam genti ( nec durior ulla » Vsquam pugna fuit ) regis iussu intulit arma.

391  Praeterea et natas peperit, quae per sola terrae
392  Educunt homines cum rege et Apolline et almis Aegyptum, qui ab Homero Aegyptus dictus est, Alphaeus ad Peloponnesum, quem curn Arethusa Siciliae fonte immisceri vates prodiderunt, Strymon Orphei cantu celebris ad Thraciam, Ister ad Scythiam, Maeandrus ad Lydiam seu Cariam, Rhesus ad

irrigatur, emittitque a sole calefacta fructus, quibus vescimur atque alimur. Videmus etiam solitos fuisse adolescentes in Graecia comas alere, easque quum primum tonderent, Apollini aut fluviis offerre. Notum illud, quod Homerus Uiai. lib. xxnl in funere Patrocli fecisse dicit Myrmidones ipsorumque ducem Achillem. » Heic aliud caro designat munus amico » Aeacides. busto secedens namque parato » Ipse

claudicaret, si particula coniunctiva adderetur. Quid quod et inferius inquit: Nocr^p/ Vqth fioqecore ■> xai kgykirm Zetyvqoto etc. et Homerus Iliad. lib. xl habet similiter: KqyeaTOLo Noro/o jSa^f/}] XoLtXotm TV7p\m etc. idest:

Olenia illa capra Iovis nutrice, quasi caprae montem; atque hinc Iovem etiam dictum esse Aegiochum, quod caprae ubera suxerit, ipsumque montem Idam a nonnullis vocatum fuisse Aegaeum, quod pars Idae fuerit Aegaeus collis. Sed Homerus Iovem vocat Aegiochum non ab Aegaeo monte, sed a propria eiusdem armatura, nirnirum aegida. Non defuere tamen, qui Aegaeum non collem, sed campum dixcrint. Siephanus enim de urbibus haec habet: Est et

cingebantur; unde illud etiam Propertii: » Costum molle date et blandi mihi thuris honores, » Terque focum circa laneus orbis eat. Quin et Plato Homerum caput unguento delibutum lanaque coronatum e sua Rep. in aliam civitatem dimittendum putat, ut nimirum simul et illi deorum honor adhibeatur, quod Platoni sacer ac divinus^ fuerit Homerus, et eius reip. cives

Plato Homerum caput unguento delibutum lanaque coronatum e sua Rep. in aliam civitatem dimittendum putat, ut nimirum simul et illi deorum honor adhibeatur, quod Platoni sacer ac divinus^ fuerit Homerus, et eius reip. cives nullum detrimentum capiant, quod non recte maximi poetae fabularum mysteria intellexerint. Hoc iis dictum sit, qui Platonis auctoritate contra poetas abutuntur. 547 Nec

crederet, copias Iovis in ipso Olympo directas pugnasse cum Titanibus longe dissitis, in monte Othry nimirum; quemadmodum videtur Hesiodus voluisse nobis persuadere, ut maior credo appareret miraculi vis. Huius autem pugnae descriptio plane Homerica est, plena scilicet evidentiae ac dignitatis, quamvis desint illi montes superimpositi a Titanibus, quos et Homerus in Odyssea , et Virgilius in Ceorgicis , et alii passim

videtur Hesiodus voluisse nobis persuadere, ut maior credo appareret miraculi vis. Huius autem pugnae descriptio plane Homerica est, plena scilicet evidentiae ac dignitatis, quamvis desint illi montes superimpositi a Titanibus, quos et Homerus in Odyssea , et Virgilius in Ceorgicis , et alii passim commemorant poetae, irridetque salse Lucianus sub Mercurii persona Charontem alloquentis iu dialogo,

rus vocatur. Vide Plinium lib. II: Quid igitur dicendum? Sollemne illud Horatii, irasci nempe oportere, quandoque bonus dormitat Homerus. 981 Ac primum iunxit etc. Hinc tertiam deorum aetatem proprie auspicatur Hesiodus. Iupiter Saturno Titanibusque devictis summoque imperio potitus deam Metim, prudentiam nimirum,

Pax, dispensatrices hominibus divitiarum, aureae filiae Themidis bonae consultricis. Sed graeca multo meliora. Hinc Horae et pulcritudinis omnigenae praesides habitae sunt et ab Hesiodo et a Theocrito. Aliae autem fortasse sunt Horae, quas et Homerus et Ovidius et Val. Flaccus esse dicunt caeli ianitrices. Verum cur heic Parcarum fit mentio? Nonne illis superius alii sunt parentes a poeta tributi? Vsque adeone oscitantem Hesiodum dicemus; an potius culpam in aliquem inficetum atque

Lunamque Diana: quid simile et Aegyptii de Horo ac de Iside commenti sunt. Plura si velis hac de re, vide Macrobium in Saturn., et Hyginum lib. il De si gnorum caelestium historiis . Lege etiam Homeri hymnum in Apollinem, si omnia Phoebi gesta, quae a mythologis narrantur, amas cognoscere. 1022 Postremam vero etc. Haec illa Iovis et soror et coniux Iuno, quae coniugis in culpa

CLGTOV £•/. jj.6vr\q IT^ac ems • Quare videtur legisse ou non |y •• additque hoc esse animadvertendum, nam Homerus eumdem facit etiam ex Iove. Idem docent et Apollodorus lib. I Bibl. et Clericus et Graevius et omnes ferme huiusce loci interpretes. Itaque uti diximus, Iovem adoptasse sibi Minervam in

Metumque etc. Terror ac Metus, poeticae pcrsonae, filii dicuntur Veneris atque Martis, quod in bellis aut aliis terrorem incutimus, aut nos ipsi timore afficimur. Hi semper et ab Homero et ab aliis poetis Marti comites tribuuntur, eumque in bellum sequuntur. 1043 Harmoniamque super etc. Martis item Venerisque filia Harmonia Cadmo nupsit. Admodum vero

in Greciam attulit; Palamedes aliique deinceps auxere usque ad xxiv. 1045 Mercurium, qui certa etc. Maia, una Pleiadum, Iovi peperit Mercurium, de quo lege hymnum, qui inter homericos recensetur, plenamque eius fraudium furtorumque historiam cognosces.
1046   Ab Iove conceptum

quod erat Babylone, disserentem, huiusque rei manifesta deprehendes indicia. Commodum erat id credere, ideoque facile credi simulabatur. 1053 Ille pcde ignipotens etc. Homerus cum aliis poetis mythologisque multis Venerem Vulcano tribuit uxorem, non Aglaiam Gratiarum primogenitam. 1055 Bacchus itcm auricomus etc. Ariadna a

Ceres etc. Cum Iasio aut Iasione, ut eum vocat Theocritus, commixta Ceres edidisse dicitur Plutum, de quo Lucianus in Timone , et Aristophanes in eius nominis comoedia. Apud Homerum autem sic queritur Calypso cum Mercurio Odyss. lib. v. » Di, genus adversum nobis, quaenam improba tantum » Invidia, haud vacuo divas requiescere lecto, » Si qua virum placito carum sibi iunxit amore? » Sic

urbs, ad quam pertingebant septentrionales fines Palaestinae. Sed ego potius hoc nomen deduxerim ab rijta,Toq seu die , quod ab oriente nascatur dies. Memnonis et Homerus in Iliade , et Virgilius in Aen. mentionem fecerunt. Eadem autem Aurora e Cephalo protulit Phaethontem, sed, ut videtur, diversum ab illo, qui Solis, et

et Achille diximus, dicendum pariter de Aenea, cuius quum mater ignoraretur formaque csset omnibus admirationi a Venere ortus iactabatur, mendacio antiquissimis illis temporibus frequenter ad prolem cohonestandam usurpato. Vide inter homericos Hymnum in Venerem, quem admodum
1119  Dardanio Anchisae commixta in amore creavit

Leandri amores cito nobis proferat! 1131 Gnata hyperionidae Solis etc. Vlysses e Troia rediens per varios errores etiam apud Circem aliquo tempore mansisse narratur ab Homero, ex qua duos per Hesiodum suscepit liberos Agrium et Latinum. Clericus vellet legi Adrium non Agrium propter mare Adriaticum, ut nimirum intelligatur, hos utriusque maris superi et inferi regionibus in Italia imperasse. Animadverte tamen

Nausithous et Nausinous ex nympha Calypso item Vlyssis filii. Libenter quidem Clerico assentior, hos ita fuisse vocatos, quod Vlysses animum seu cogitationem haberet semper in nave celeri. Alius fuit Nausithous ille, de quo Homerus Odyss. lib. VII dicit: » Primum Nausithoum fudere in luminis oras » Neptunus terrae domitor

Neptunus terrae domitor Peribaeaque forina » Egregia, extremi clarum genus Eurymedontis, » Qui quomdam imperio tenuit fera regna gigantum. Ex hoc enira ab Homero dicitur natus Alcinous, qui Phaeacibus seu Corcyrae imperabat, quum in eam insulam Vlysses naufragio compulsus appulit. 1137 Hanc sobolem divae etc. Hactenus

mentem omnem scientiamque allegoriis, quibus vates hic vehementer delectabatur, quasi involucris quibusdam conditam, evolverent atque explicarent. Itaque quemadmodum Homerum disciplinarum omnium, praesertim earum, quibus ad actionum singularum prudentiam facile pervenire possemus, patrem exstitisse voluerunt; ita Hesiodum aptissimum esse statuerunt, a quo politica, ethica atque oeconomica praecepta

maxime cupere. Qua in re magnopere falluntur: nam et a poetae sensu non semel longissime aberrant, et se ineptos inanisque gloriolae plus iusto cupidos apud cordatos homines ut plurimum exhibent. Atque ego sane non dubito, quin si ab inferis et Homerus et Hesiodus et multi alii auctores, repente excitarentur, dicturi essent, quod Virgilium dixisse scribit in elysiis vates ille festivissimus Diodorus Delphicus; se quidem minus doctum, quam a Dante Aligherio fingatur, sed multo

libris Virgilii contulerunt, iniusti fuerint in Hesiodum res inter se diversissimas conferentes, ut ei quem adamabant maxime, victoriam facilius referrent. Certavit quidem Virgilius et cum Hesiodo, et cum Homero et cum Theocrito; sed alia indoles graecorum, alia scribendi ratio, alia quibus floruerunt tempora: romanus ille vates aevo vixit augustaeo in ea urbe, quae orbem terrarum imperio complexa nihil nisi grande nisi magnificum atque

pertractatis cedere videantur; et me ita animum ad hanc versionem applicuisse, ut quotiescumque liceret, purissimam illam Virgilii dictionem versuumque numerum suavissimum imitarer, ac quasi meam ad rem non invite transferrem. Hoc et in Homeri Odyssea conatus sum facere, et in iis carminibus, quae de Echo navique aeria adolescens scripsi, iudicioque non meo, sed virorum doctissimorum sum confirmatus, mei non me debere laboris poenitere;

mecum iuxta fateantur. Iam vero nihil me attinet dicere, quam in tanta de optimo genere iudiciorum varietate sequutus sum interpretandi rationem, quum hac de re et alii multi luculenter loquuti sint, et ego in praelectione ad Homeri Odysseam satis disseruerim: eam facto potius, quam verbis cupio omnibus ostendere. Quae si tibi, erudite lector, placebit, iudicium a te meum probari, vehementer gaudebo: sin autem non omnino

descenderent. Hoc tertium iam genus, Heroes sequuntur ( ita tum Eteoclem ac Polynicem, reliquosque qui primum et antiquissimum Thebanum bellum, tum Agamemnona et Menelaum, reliquosque qui Troianum bellum constituerunt, vocat ) quos Homerus describit. Quorum alii morte sublati, penitus interierunt ; alii eorum etiam nunc Beatorum insulas colunt. Hinc ferreum eiusque iniustitiam describere pergit: maxime autem tangit iudices, quorum brevi ac venusta fabella

Apud graecos poetas Bao/Afuff non semper est proprie rex: habemus enim eodem in regno plures aliquando huiusmodi reges, quos iudices melius aut senatores dicas quam reges, quales ii, quos apud Phaeaces Homerus extitisse memorat. Acoqotyayoi vero ab Hesiodo appellantur, quod et publice mercedis loco dona exigebant, et privatim a litigantibus avidius accipiebant. Iustitiae maxime contraria auri sacra fames, a qua

In malva et asphodelo vi tae simplicitas a poeta commendatur. Ita et Horatius, quum exquisitas aliorum epulas luxumque descripsisset: me, inquit, pascunt olivae, me cichorea levesque malvae. Homerus autem mortuis ajcpo— §e \ov Keijj.ma. tribuit, quod victu in Elisiis simplicissimo vivant, idest facillimam quamdam vitae rationem nacti sint, ut ait Heinsius, multaque addit ingeniose potius quam vere.

est in Hesiodi Theogon. v. 590 etc. 71 Sic fatus risit etc. Indignantis etiam est ridere, si sciat facile se ulcisci posse. Ita Homerus, Virgilius, aliique poetae saepissime. Sequitur vero elegans Pandorae descriptio, ubi Vulcano cura datur effingendi e limo corpus formosissimae virginis, vocemque animumque infundendi; Palladi eamdem artibus femineis excolendi;

186 ....... quartum Saturnius etc. Quarta sequitur heroum aetas, qui Thebanum Troianumque bellum gesserunt. His ab Hesiodo sedes laetissima in beatorum insulis tribuitur. Vide Homerum in iv Odyss. libro, ubi Menelaus Telemacho Protei vaticinium narrat, et Lucianum lib. II Hist. Ver. 193

ac nobilitatem significat. Vide quid Vlysses Alcinoo dicat de muneribus, Odyss. lib. xl. 374 Heu malus est etc. Hi duo versiculi etiam in Homero leguntur, an huc intrusi, an legitimi? Certe plerique versus Homerici in Hesiodi scripta nescio quo pacto commigrarunt. Sententia vero est, prodesse pudorem, si loco ac tempore adhibeatur; obesse, si eo ignavia praetendatur.

Odyss. lib. xl. 374 Heu malus est etc. Hi duo versiculi etiam in Homero leguntur, an huc intrusi, an legitimi? Certe plerique versus Homerici in Hesiodi scripta nescio quo pacto commigrarunt. Sententia vero est, prodesse pudorem, si loco ac tempore adhibeatur; obesse, si eo ignavia praetendatur. Igitur inertium tantum pudor improbatur.

Dissert. , et Corsinium in Fast. Attic. etc. Ceterum quanta fuerit Hesiodi astronomica scientia videre est in Hisu Astron. anti quae Baillyi, qui eumdem et Homero hac in re praefert, et summis laudibus eius peritiam extollit, ut etiam non dubitet eiusdem auctoritate Atlanticae cjiiusdam nationis astronomiae peritissimae interitum, quae antiquissimis tcmporibus floruerit, confirmare.

697  Partem deme cibi mediam; vernisque ministra
698  Plus media tu parte: iuvat nox longior umbris. te non admodum diversa narrat Homerus in lib. xxIII Odyss. fuisse Laertem inventum ab Vlysse in praedio res rusticas exercentem, postquam interfectis procis ille heros se ad patrem contulit ex urbe profugiens. 686

739 Infundes quartam etc. Temperatus quidem potus. Sed in Graecia potissimum finitimisque Thraciae regionibus vina sunt quamplurima, quae magnam aquae possunt vim ferre. Vide Homerum Odyss. lib. ix disserentem de illo vino, quod ab Ismaro tulerat secum Vlysses, quoque Polyphemum inebriavit. 741

qui alioquin beatam in patria vitam commodisque omnibus abundantem possent securi degere. Hinc male dicerentur divitiarum opulentiaeque pertaesi? Nonne etiam antiquis illis temporibus piraticam exercere apud Graecos, ut ex Homero aliisque constat, ipsis regibus gloriosum erat? Ceterum alii alia de emigratione Dii patris Hesiodi; quidam debitum, quidam caedem caussantur. 789 Exigua vero etc.

victoriae tripodem, quem redux in patriam Musis ille heliconiadibus dicavit, retulit. Si esset inscriptioni credendum, quam inter alios profert Dion Chrysost. orat. 11 de Regno, non dubium foret, quin divinus fuerit Homerus ab eo victus. Sed totum hoc cum Homero certamen inter fabulas amandandum, ut iamdiu viri doctissimi observarunt, quamquam et versus proferantur et ab Homero et ab Hesiodo tum recitati, et Panides qui erat Chalcidis rex,

in patriam Musis ille heliconiadibus dicavit, retulit. Si esset inscriptioni credendum, quam inter alios profert Dion Chrysost. orat. 11 de Regno, non dubium foret, quin divinus fuerit Homerus ab eo victus. Sed totum hoc cum Homero certamen inter fabulas amandandum, ut iamdiu viri doctissimi observarunt, quamquam et versus proferantur et ab Homero et ab Hesiodo tum recitati, et Panides qui erat Chalcidis rex, huius concertationis iudex memoretur,

Chrysost. orat. 11 de Regno, non dubium foret, quin divinus fuerit Homerus ab eo victus. Sed totum hoc cum Homero certamen inter fabulas amandandum, ut iamdiu viri doctissimi observarunt, quamquam et versus proferantur et ab Homero et ab Hesiodo tum recitati, et Panides qui erat Chalcidis rex, huius concertationis iudex memoretur, de quo proverbium etiam <na,^ov-^v^og , quod solet in eos iactari, qui minus sapienter iudicant.

tantumne laudis gloriaeque contemptorem Hesiodum fuisse arbitrabimur, ut aemuli a se victi nomen fama per totam Graeciam celebratissimum hoc loco reucuisset modestia videlicet impeditus? Minime sane. At vixerene eodem tempore Homerus et Hesiodus? Certant scriptores, et adhuc sub iudice lis est, quam si ego non satis excussi, fortasse dirimet Aloysius Lantius in suis eruditissimis, quas iamdiu parat in hunc poetain, disquisitionibus. Quidem

latitantem pandere mentem,
817  Dulcia Pierides mihi quando carmina donant.
818  Luces quinquaginta, ubi sol sublimis ab axe Homero Hesiodum faciunt, quidam supparem, quidam etiam anteriorem statuunt, quorum mihi placet sententia. Si enim quo quisque simpliciori scribendi genere, nativoque colore quodam, illo quidem purissimo ac minime fucato,

Si enim quo quisque simpliciori scribendi genere, nativoque colore quodam, illo quidem purissimo ac minime fucato, crebrioribusque apologis proverbiisque delectatus est, eo antiquior poeta existimandus, plane vetustior Homero mihi Hesiodus habebitur. Vide Epist. doctiss. Com. Carlii ad italicam suam Theogoniae versionem, et quae ego in praelectione ex eadem exscripsi. 814

poeta loquitur non importune exigendis. Id enim vehementer inurbanum. 890 Mane lovi etc. Diis caste sacrificandum: hinc illae veterum frequentissimae ablutiones apud Homerum et Virgilium. Illotis autem manibus etiam in proverbium abiit in eos dici solitum, qui aut imparati aliquid facere aggrediuntur, aut eius rei quam suscipere volunt, omnino ignari sunt. 894

nonnullorum tricliniis tabellas affixas, in quibus qui dies boni quique mali essent, notatum erat. 944..... quum populis iudex etc. Tempore nimirum antemeridiano; ut ex Homeri Odyss. aliisque scriptoribus evincit Scaliger. 946 Ipse deum gaudet etc. Heic interpretes diversi in diversa abeunt. Egone menrem poetae

Sunt et venatores, et leporem canes insequentes, et equi cursores, et adolescentes saltantes et canentes ad tibiam, et cetera huiusmodi quamplurima; quae omnia circum coronae in modum ambit oceanus. Non absimilis est illa apud Homerum in Iliade scuti Achillaei descriptio, multique versus iidem omnino sunt. Cur id acciderit, grammaticorum est diligentius inquirere, et an pseudo-Hesiodi sit hoc poema? Ceterum si quis

in tela ruebant
122  Magnanimum circa Petraeum, Arctumque, Huriumque, nobilissimae accedet antiquitas, quam illi videntur quidam denegasse parem Homeri temporibus. 115 Parte quoque in clypei etc. Cui non nota Lapitharum Centaurorumque pugna? Vtrique Thessaliae populi ferocissimi ac pugnacissimi; Centauri etiam equitandi

et auratis currum moderatur habenis.
270  270 Queis dea caeruleo Tritonia lumine Pallas
271  Adstitit, incenditque animos his vocibus usa. tur victoribus. Vide Homerum ad Patrocli funus ab Achille celebratum, et Virgilium ad Anchisae exsequias ab Aenea insrauratas. 257 Haec circum etc. Has omnes hactenus descriptas tam multiplices

Cur igitur supra Pallas dixit, nefas esse Martem spoliare? In Pylo fortasse licuit, hac in pugna non licet. Vide quid Plato dicat in lib. II De Rep. de non recte mentientibus, ubi invehitur in Homerum et Hesiodum.
328  Ad pugnam, tantoque virum late omnis Iolcus,
329  Myrmidonumque

Vrbes Thessaliae inter se vicinae, quarum Phthia Achillis patria ad troianum bellum Myrmidonum ducis celeberrima. Absurdum videtur Clerico voce duorum virorum tot tractus terrarum personuisse. Atqui si id absurdum, pleraque et in Homero et in Virgilio absurdissima; immo tota poesis absurda. Quid de Alecto illa Virgiliana tam longe personante? 332 Iupiter intonuit etc. In honorem

absurdissima; immo tota poesis absurda. Quid de Alecto illa Virgiliana tam longe personante? 332 Iupiter intonuit etc. In honorem Sarpedonis filii occisi a Patroclo fingit Homerus in Iliade sanguineas a Iove guttas demissas e caelo. Ergo prave Hesiodus fecit, qui ab eodem Iove, non a Marte Cycni patre, heic delapsas memorat. Darem quidem id Clerico, nisi optimo iure Hesiodo aliter

sanguineas a Iove guttas demissas e caelo. Ergo prave Hesiodus fecit, qui ab eodem Iove, non a Marte Cycni patre, heic delapsas memorat. Darem quidem id Clerico, nisi optimo iure Hesiodo aliter facere licuisset. Homerus ob Sarpedonis occisi commiserationem sanguinis guttas demittere facit Iovem, Hesiodus in signum victoriae, quam eius filius Hercules erat de Cycno relaturus. An utrumque nequeunt illae sanguineae guttae significare?

Sic enim praeceperat Pallas, ne occupatum in Cycno spoliando Mars aggrederetur. 376 Forte leo etc. Haec omnis similitudinum comparationumque coacervatio plane Homerica est. Vbi enim vatum ille maximus incalescit, frequentissimas adhibere solet similitudines, ac veluti coacervare.

crudeli vulnere nudum
410  410 In femore assequitur: clypei transverberat oras 396 O cohibe etc. Sic et apud Homerum saepe Martem verbis castigat Pallas; nec ille tamen sapientiori acquiescit, atque idcirco non semel mulctatus abiit.

alio modo pertractandi. Aelii versus non sunt prorsus inelegantes, sed ut verum fatear omnis catalogus quamquam ad metros redigatur, praecipue si longus est, jure suo taedium ac satietatem lectoribus affert. Testis est ipsius Homeri navium enumeratio. En Aelii versus.
Atque adeo Proceres aliquos numerare juvabit,
Quos cladi superesse libet, mihi crede, futuros
Solamen tibi grande: tuo nam

litteras complectitur, prodibit ut quidem spero, intra hujus, quod nunc incepimus anni spatium, sed hoc non solum θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, Homer, Ilijada, 17, 515. sed praeterea a censoris, redemptorisque fastidio pendet. De aliis meis occupationibus taceo. Hoc unum scito, me nec tabernas vinariae adire, nec bellarum feminarum commercia ambire, nec

4.94.5  Cuncta simul, matura virum quum fecerit aetas,
4.94.6   aequabit laudes, Balthasar, ille tuas. 95. [93.] Ad Balthassarrem Odescalchium, de Homeri illustrationibus.
4.95.1  Maeonidae interpres magnum mirabar Homerum
4.95.2   Nullis non illum vatibus anteferens;
4.95.3  Nunc magis at miror, diae quum fulgura lucis

4.94.6   aequabit laudes, Balthasar, ille tuas. 95. [93.] Ad Balthassarrem Odescalchium, de Homeri illustrationibus.
4.95.1  Maeonidae interpres magnum mirabar Homerum
4.95.2   Nullis non illum vatibus anteferens;
4.95.3  Nunc magis at miror, diae quum fulgura lucis
4.95.4   Clara illi affundis, Balthasar eximie,

Tanam, de ejus diversoriolo.
4.131.1  Tana, tuam vidi latebram, placuitque. Pusilla
4.131.2   Quam magis est, vati tam magis apta bono est.
4.131.3  Aedibus ex magnis nil magnum prodit. Homeri
4.131.4   Hospes amat parvas Calliopea domos. 132. [130.] Vide aliud de Metastasio epigr. sub n.o

4.132.3  Quamquam vestrates primi periere poetae,
4.132.4   Nostras vivit adhuc, Aule, Metastasius. 133. [131.] De Homeri Iliade.
4.133.1  Caetera privatis vatum scripta; Ilias una,
4.133.2  Rex Macedo ut dixit, regibus apta legi. 134. [132.] Ad

Homeri Iliade.
4.133.1  Caetera privatis vatum scripta; Ilias una,
4.133.2  Rex Macedo ut dixit, regibus apta legi. 134. [132.] Ad Homerum, de ejus carminibus.
4.134.1  Te multi caecum perhibent, sed carmen, Homere,
4.134.2   Illi quod perhibent, id negat hercle tuum.
4.134.3  Te te ipsum et clamat nil non vidisse prius

4.133.2  Rex Macedo ut dixit, regibus apta legi. 134. [132.] Ad Homerum, de ejus carminibus.
4.134.1  Te multi caecum perhibent, sed carmen, Homere,
4.134.2   Illi quod perhibent, id negat hercle tuum.
4.134.3  Te te ipsum et clamat nil non vidisse prius quam
4.134.4  Nostris, quae cantas, subjiceres oculis.

4.134.7  Dum te oculis caecum frustra contendere pergit,
4.134.8   Dumtaxat caecum se probat esse animo. 135. [133.] Ad Marcum, de Homeri carmine.
4.135.1  Marce, tibi longum est divini carmen Homeri;
4.135.2   Mi magis atque magis, quod placet, usque breve est.

4.134.8   Dumtaxat caecum se probat esse animo. 135. [133.] Ad Marcum, de Homeri carmine.
4.135.1  Marce, tibi longum est divini carmen Homeri;
4.135.2   Mi magis atque magis, quod placet, usque breve est. 136. [134.] In idem argumentum.
4.136.1  Carmen, Homere, tuum

carmen Homeri;
4.135.2   Mi magis atque magis, quod placet, usque breve est. 136. [134.] In idem argumentum.
4.136.1  Carmen, Homere, tuum dico breve: mi breve, quidquid,
4.136.2  Quantumvis longum, longius esse velim. 137. [135.] Ad Josephum Taruffium. Respondet ejus elegiae

De poetis Grajis opificibus Grajis comparatis.
4.152.1  Miraris Grajo priscos tu in marmore vultus,
4.152.2   Ductaque sollerti signa venusta manu.
4.152.3  Miror ego formas Dircaei vatis, Homeri
4.152.4   Formas divina miror in Iliade;
4.152.5  Nil ubi non rerum vivit, spiratque, tuentem
4.152.6   Nil non sic pulchris lactat imaginibus:

Condere? Tu extremi littus ad oceani
4.161.3  Appulsum incolumi potuisti classe Columbum
4.161.4   Dicere et eximii fortia facta ducis
4.161.5  Eximio aequasti cantu, cui magnus Homerus,
4.161.6  Ipsaque cui merito Calliope invideat?
4.161.7  Macte tua virtute, ingens, macte, o Doriclea,
4.161.8   Felicis pulchris ausibus ingenii,

4.181.7  Haec, dum vela dabat magni gens arbitra ponti,
4.181.8  Nereides laeto concinuere choro. 182. [180.] Ad Bozzolum Tusco carmine Homerum vertentem.
4.182.1  Bozzole, Moeonidem sic vertis, Tusca videri
4.182.2   Possit ut ipse istaec scribere Moeonides. 183.

cor penitum spe ciet, atque metu. 370. [367.] (ponendum inter satyrica) Krša De Virgilio et Homero. In Postumum male et inepte de Virgilio et Homero judicantem. Krša
4.370.1  Quanti Virgilius, quanti sit magnus Homerus,

370. [367.] (ponendum inter satyrica) Krša De Virgilio et Homero. In Postumum male et inepte de Virgilio et Homero judicantem. Krša
4.370.1  Quanti Virgilius, quanti sit magnus Homerus,
4.370.2   Nescis pol, quamquam, Postume, scire putas.

De Virgilio et Homero. In Postumum male et inepte de Virgilio et Homero judicantem. Krša
4.370.1  Quanti Virgilius, quanti sit magnus Homerus,
4.370.2   Nescis pol, quamquam, Postume, scire putas.
4.370.3  Amborum ignoras pretium: componere utrumque
4.370.4   Vis tamen et palmam das, rapis alterutri.

371. [368.] (ponendum inter satyrica) Krša In idem argumentum.
4.371.1  Virgilio magnum magno componis Homerum,
4.371.2   Quisnam sit major, Postume, uti statuas.
4.371.3  Id video et ridens miror, mi Postume, tantos
4.371.4   Tantilla poni tam fatue in trutina.

372. [369.] (ponendum inter satyrica) Krša In idem argumentum.
4.372.1  Magnum Virgilium, majorem dicis Homerum,
4.372.2  Nec falso dicis forsitan id, Licini.
4.372.3  Sed certe dicis temere; metitus utrumque
4.372.4   Vatem namque tuis exiguus modulis,

4.372.5  Non potis es, quam sit magnus, deprendere, uterque,
4.372.6  Ignoto ignotum turpiter anteferens. 373. [370.] Laudat Homerum praeferens illum Newtono. Credo, hoc epigramma eo scriptam fuisse, quod aliquis dixisset, Newtonum Homero, quoad ingenium, praestitisse. Krša

anteferens. 373. [370.] Laudat Homerum praeferens illum Newtono. Credo, hoc epigramma eo scriptam fuisse, quod aliquis dixisset, Newtonum Homero, quoad ingenium, praestitisse. Krša
4.373.1  Newtonum Grajo si quis praeponit Homero,
4.373.2   Divinum humano posthabet ingenium.

Credo, hoc epigramma eo scriptam fuisse, quod aliquis dixisset, Newtonum Homero, quoad ingenium, praestitisse. Krša
4.373.1  Newtonum Grajo si quis praeponit Homero,
4.373.2   Divinum humano posthabet ingenium.
4.373.3  Hic facit, hic rerum prodit quae facta, sonoro
4.373.4   Hic tonat, hic surdo mussitat eloquio,

obvia esse, quae scribat.
5.253.1  Obvia sunt, fateor, quae scribo; devia contra
5.253.2   Esse reor, quae tu scribere, Quinte, soles.
5.253.3  Hinc fit, uti dicam interdum, quod dixit Homerus,
5.253.4   Aut alius vatum tot veterum e numero.
5.253.5  Tu melior, quidquid scribis, ne scripserit ullus
5.253.6   Aut vetus, aut novus id jure tibi haud metuis.

5.274.8   Quod sibi mens lectum fors tamen haud meminit? 275. Ad Ponticum molestum recitatorem.
5.275.1  Voce ista recites magni si carmen Homeri,
5.275.2   Ille pater vatum, Pontice, displiceat.
5.275.3  Quid tua cum recitas? Quid cum sine fine, modoque?
5.275.4   Quot simul a rebus laedimur, heu miseri!

[594.] In arrogantem summorum virorum censorem.
5.595.1  Nil dubitas, tibi nil dicis, Corvine, videri,
5.595.2   Decidis certis omnia judiciis:
5.595.3  Quidnam Virgilius, quid vatum culmen Homerus,
5.595.4   Quid Plato, quid magnus peccet Aristhoteles,
5.595.5  Quid scribant dignum tolli, dignumque relinqui
5.595.6   Pandis, ceu sacro Pythia de Tripode?

tu non mea scripta probas.
5.792.3  Nec, quod tu judex damnaris, futile carmen,
5.792.4   Esse tuum at credo futile judicium.
5.792.5  Laetor et interdum, quod, magno ut priscus Homero,
5.792.6   Sic mihi nempe recens Zoilus obtigeris. 793. [789.] Ad Postumum nimis loquacem, ut taceat.
5.793.1  Et voce et

vulgus perspicit omne oculis.
5.826.3  In foedo pulchri si quid latet, id mihi cernas,
5.826.4   Aule, volo, dici si mihi vis sapiens.
5.826.5  Zoilus in magno sic nevos vidit Homero,
5.826.6   Sic gemmas Enni in stercore Virgilius. 827. [821.] In Fabianum de fama, non de re sollicitum.

Tucca, minora sequi.
5.1116.3  Factus enim es criticus tandem postquam esse poetae
5.1116.4   Conanti languens obstitit ingenium.
5.1116.5  Nam quis Aristarcho mavult, modo sanus, Homero
5.1116.6   Quam fieri, utrumvis si licet, assimilis? 1117. [1111.] In vates Arcadiae.
5.1117.1  Vatum quisque furit vesano

Radelja objicitur. 1132. [1126.] In ineptum carminum suorum censorem.
5.1132.1  Dormito interdum, fateor, ceu magnus Homerus,
5.1132.2   Sed vel dormitans te meliora cano;
5.1132.3  Nec mea, sint quamvis incondita, somnia sanus
5.1132.4   Mutarim curis, censor inepte, tuis,

5.1140.1  Quis leget hoc nostri quodcumque est carminis aevo,
5.1140.2   Quo bona tot veterum carmina spreta jacent?
5.1140.3  Quo, Maro si redeat, redeat si magnus Homerus,
5.1140.4   Cassa dabunt rapidis verba ferenda Notis.
5.1140.5  Quippe ubi doctae aures desunt, quid docta facit vox,
5.1140.6   Quid faciunt Musae, quid faciunt

mirantem
5.1206.1  Miraris, quae tu scripsisti, carmina, scribi
5.1206.2   Nec melius quidquam, Glaucia, posse putas,
5.1206.3  Non, Maro si redeat, non, si divinus Homerus,
5.1206.4   Magnum iterum ad pugnam suscitet aeaciden.
5.1206.5  Miror ego, scin' quid? Solum hoc, tam cassa lepore
5.1206.6   Esse vel auctori carmina mira suo.

5.1402.1  Laesus ab invidia nunquam est nec Tucca, nec Afer.
5.1402.2   Namque est invidia major hic, ille minor. 1403. [1395.] In malum Homeri interpretem.
5.1403.1  Hoc amat, hoc laudat, sese hoc amplectitur uno
5.1403.2   Quintus "Grandiloquum verto ego Moeonidem".
5.1403.3  Vertit: at est nemo, Quinti qui agnoscere

Quinte, minora sequi.
5.1474.3  Factus enim es criticus tandem postquam esse poetae
5.1474.4   Conanti languens obfuit ingenium.
5.1474.5  Nam quis Aristarcho malit (modo sanus) Homero
5.1474.6   Quam fieri, utrumvis quum licet, assimilis? 1475. [1468.] In Fortunam.
5.1475.1  Fortunam incusas, quod nil non

meas ut
7.222.6   Serius, aut citius vulneret auriculas. 223. [222.] De Mnesarci tarda voce.
7.223.1  Alatas dixit voces divinus Homerus,
7.223.2   Vox etenim lapsu praepete missa volat.
7.223.3  Quid tua vox, Mnesarce? Alis non praedita certe est,
7.223.4  Sed testudineis tarda meat pedibus.

Bibliographia locorum inventorum

Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report