Your search found 2031 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

vetus hic ludus, modo rex ab aratro,
1.4.58.2  Et modo rege satus rex ad aratra venit.
1.4.59.1  Parthorum vires, et Turcica praelia nosti,
1.4.59.2  Et nescis, quam sit res tibi curta domi.
1.4.60.1  In vino laudes cyathos duos, tertius ille

3.9.1  Laudes ipse licet saphyrum candore nitentem,
3.9.2  Gratior est oculis Caerulus ille meis. Turcinnia.
3.10.1  Utilis antidotis Arabum Turcinnia vulgo
3.10.2  Dicor, at hoc olim non mihi nomen erat.

3.9.2  Gratior est oculis Caerulus ille meis. Turcinnia.
3.10.1  Utilis antidotis Arabum Turcinnia vulgo
3.10.2  Dicor, at hoc olim non mihi nomen erat. Eadem.
3.11.1  Turciniis locuples Parthus Rex

Utilis antidotis Arabum Turcinnia vulgo
3.10.2  Dicor, at hoc olim non mihi nomen erat. Eadem.
3.11.1  Turciniis locuples Parthus Rex indiget auro,
3.11.2  A male rex auri pauper in arma venit. Hyacinthus.
3.12.1  Alter

Torques. Acronyma: F E R T
6.5.1  Fert collo torquem ex auro fulgente Sabaudius.
6.5.2  Et torque incisa est littera digna legi.
6.5.3  Reppulerit nostris Turcam quod viribus hostem,
6.5.4  Torquem hunc insignem donat habere Rhodus. De origine ordinis D. Michaelis apud Gallos.

16.2.13.3  Quam tamen hic fratri moestae posuere sorores,
16.2.13.4  Illa prius lachrymas ebibit urna meas. Solymanni Turcarum regis Epitaphium
16.2.14.1  Pannoniae Sylvae, nec dum bene nota Segetti
16.2.14.2  Flumina, vos moriens Thrax Solymanus habet.

Bosznae a longo tempore consedisse circumferebatur, ubi maturuit in fines nostros omnem effudit belli procellam, quae sane uel eo maiori terrore ac ueluti infausto quodam prodigio nobis fuit, quia plus minus centum millibus armatorum duce quodam Ahmat, Turcarum imperatoris visierio passa Szerdario eiusdem eunucho instar alicuius turbidae tempestatis agitabatur cum Huszaino Bosznensi passa suas, quas Bizantio uenire coegerat, coniunxisset copias, primo statim aduentu omnium oculos in se conuertit. Haszan

signatus fronte rugis peraratae ac annis obsitae anui perquam similis fuit. Plurimum illi audaciae ad pericula capessenda, plurimum consilii inter ipsa pericula erat. Inhumana praeterea in omnes et maxime in Christiana mancipia crudelitas, perfidia plusquam Turcica, nihil ueri, nihil sancti, nullius dei metus, nullum ius iurandum, nulla pietas, nulla religio. Cum hac uiciorum indole in caesaris Turcarum gynaeceo teneris ab annis enutritus, in militiae palaestra eruditus, belli artibus instructus, Persicis tandem

ipsa pericula erat. Inhumana praeterea in omnes et maxime in Christiana mancipia crudelitas, perfidia plusquam Turcica, nihil ueri, nihil sancti, nullius dei metus, nullum ius iurandum, nulla pietas, nulla religio. Cum hac uiciorum indole in caesaris Turcarum gynaeceo teneris ab annis enutritus, in militiae palaestra eruditus, belli artibus instructus, Persicis tandem armis exercitus, prouinciam hanc est sortitus. Caeterum ex quo sub fines nostros fulmen illud attigit, nihil prolatandum ratus, ne se cunctantem aliquis casus opprimeret, mox

nullam speremus salutem. His dictis, adeo omnium animi sunt accensi et ad subeunda quaeque pericula confirmati, ut qui non prius mortem honeste oppetat quam uel sese dedere, aut patriam prodere mallet, fuerit nemo. Vix iam tunc sensit stupidus Turca, Germanorum constantiam et Croatarum fidelitatem. Interea uero dum haec circa Petriniam geruntur, Ioannes Draskouich, regni huius banus, coactis suis copiis et excitis regni ac confiniorum gentibus ac eorumque magnatibus apud Scisciam castra metatur. Postquam

suae consulere. Ille miser ubi apud Ahmat visier passam captiuus sistitur, tormentis excruciatus, capite tandem plectitur. Parcebat enim impius ille carnifex nemini, sed quoscunque captiuos habere poterat, statim crudelissime enecabat, asserens Mahometanae religionis, ac peruetustae consuetudinis turcicae esse, ut dum eorum caesar foris iam in bello esset, nemini parci neque etiam fidem seruari debere. Cumque iam diem dies truderet, frustraque obsessi, nostra se expectare auxilia cernerent, de exitu suarum fortunarum consultare sunt coacti. Nam praeterquam, quod ab hoste praemerentur

hostium conspectu ponunt, ut non nisi Colapis amnis eos dirimeret. Nostris quidem tunc animus erat, suo aduentu partim recentem militem in Petriniam imponere, partim etiam hostem quo mitius obsessos uexaret, pro uirili distrahere ac impedire. Sed hoc opus, hic labor erat. Turcae enim adeo omnes uias omnino obsepiuerant cateruis, ut iam neque nostris aditus neque etiam exitus pateret. Contempta etiam nostrorum paucitate (uix enim erant armatorum millia sex) tanto liberius ac pertinacius oppugnationi instabant, quanto minus sibi a nostris timendum

statuunt, suo cuidam gregario persuadentes hanc obeundam iniungunt prouinciam, ut quibuscunque posset artibus hostes falleret et studia eorum aperiret; dolus enim an uirtus, quis in hoste requirat? Hic itaque more turcico abrasus, habitu quoque et lingua, quam probe callebat, Turcam se esse simulans, noctu clam in hostium castra commigrat, ex manipulis Ianicherorum se unum esse mentitur, cum quibus ut incognitus familiariter conuuersatur, singula quaeque accurate obseruat, aditus omnes explorat, si qua in arcem ingredi posset, omnem tentat uiam. Nacta itaque

conatus intellexissent, paululum refocillati prosperos quosuis fortunae successus et faelicia quaeque laeti praecabantur. Confirmatis sic obsessorum animis actutum nostri solutis castris et praemissis impedimentis, aperta luce, propositum arripiunt iter. Turcae uero eos aut desperatione fractos abire, aut saltem metu perculsos fugere rati, propere habito tam peditum, quam equitum delectu, sine mora insequuntur, turpem illis obiiciunt fugam, uituperiis afficiunt, minis territant, terga praementes ad pugnam lacessunt. Tandem nostri ubi iam moram in

praementes ad pugnam lacessunt. Tandem nostri ubi iam moram in periculo esse cernerent, mox gressum conuertunt, inuocatoque numine diuino, magna ui, maiorique impetu in hostes aperto Marte irruunt, terga dare cogunt, fundunt fugantque ac in Colapim uastis gurgitibus absorbendos impellunt. Multi Turcarum ibi caesi, pauci ex condicto uiui capti, pars magna flumine absumta. Szerdar ubi tam inopinatam, ac funestam suorum cladem anxius prospicit, timore non minimo et ipse correptus, ne similem aut certe maiorem, cum his, qui adhuc supererant acciperet stragem, nihil moratus, non

cognouisset, teritus ac quasi diuino fulmine caelitus ictus, fugit impius turpiter persequente etiam nemine. Nam nostri insidias eorum ueriti, eos ulterius insecuti non sunt. Aiunt tunc Szerdarium dixisse, Christianos quidem uincere scire, uictoria autem uti nescire. Plures Turcae trucidati quam uiui capti, signa militaria et uexillum unum Mahometi sacrum, aureis literis depictum, in hac et in priori clade aliquot adempta, et caeterae praedae aliquantum. Sicque Dei ipsius infinita inprimis gratia, faustissimas deinde sacratissimae caesareae

bellicarum prouidentia, nostrorum denique nunquam satis praedicanda uirtute ac industria afflicta Petrinia simulque nos omnes ab illa dira tempestate et metu, quem uerbo ille nobis incusserat, praeseruati sumus. Paucissimis nostris tam in obsidione quam alibi, Turcarum uero quamplurimis desideratis. Durauit haec obsidio decem continuis diebus, ab undecima nempe die ad uigesimum usque diem mensis septembris. Anno domini 1596. Zapis Stjepana Medaka Anno domini 1596.

Durauit haec obsidio decem continuis diebus, ab undecima nempe die ad uigesimum usque diem mensis septembris. Anno domini 1596. Zapis Stjepana Medaka Anno domini 1596. mensis septembris 11. uel 12. die hostis Turca Petriniam bis amissam totiesque receptam tertio tandem aggreditur ui summa et astu militari die nocteque spatio octidui acerrime oppugnat, cuniculos agit, pulueribus propugnacula subruere conatur. Nostris tandem (quorum exercitus decem milium erat) summo cum dolore spectantibus, nec subsidium

ferant. Hostis uisa nostrorum simulata fuga conclamat et nostros quo quisque praestantior miles et uideri et haberi uoluit, traiecto flumine in nostros irruit. At nostri inuocato nomine Iesus in hostem arma conuertunt, fortissime congrediuntur hostemque fundunt fugantque. Mansere in hoc conflictu Turcarum duo millia, quorum tamen maior pars in Colapi submersi fuere, nostris paucissimis desideratis. Turca uisa suorum clade nocte soluta obsidione summo cum dedecore fuga salutem quaesiuit et nostris optatam pacem peperit. Hic feliciter pugnatum fuit, quod ut saepe ae saepius sit, lector

et haberi uoluit, traiecto flumine in nostros irruit. At nostri inuocato nomine Iesus in hostem arma conuertunt, fortissime congrediuntur hostemque fundunt fugantque. Mansere in hoc conflictu Turcarum duo millia, quorum tamen maior pars in Colapi submersi fuere, nostris paucissimis desideratis. Turca uisa suorum clade nocte soluta obsidione summo cum dedecore fuga salutem quaesiuit et nostris optatam pacem peperit. Hic feliciter pugnatum fuit, quod ut saepe ae saepius sit, lector beneuole deum orare beatissimam V. M. et Omnes Sanctos inuocare non desinas, Stephanique Medak in

mihi namque tacere est,
60  Quam paucis laudes enumerare tuas.
61  Viue igitur faelix nec te unquam Thracia laedant
62  Arma nec indomitus Turcicus ipse furor.
63  Sint procul, alma, tibi dira et contagia sitque
64  Tabida uel pestis longe et amara lues.
65  Viuant in te omnes aeterno sacra canentes

QUAESTIO VIGESIMA SECUNDA. / Quibus temporibus Praescriptio currere non soleat? Hisce: nempe, cum quis in Turcarum, Sarracenorum, Tartarorum, aut aliorum infidelium captivitatem incideret, tum postea ex ea elapsus, vel etiam aliter, ad propria veniens, poterit illa, nulla obstante Praescriptione, Iuridico processu acquirere; quod,

Act. 1. Scena 1. Omnes homines sumus, et nihil humani a nobis alienum esse, putare debemus. Et Virgilius, AEneid. 1. Non ignara mali, miseris succurrere disco. Turcae quoque hodie, hoc in casu captivos solaturi, his affari solent dictis: Hodie tibi, cras mihi. Adeo multum vicissitudini humanae tribuentes, ut aequam omnino ex ea sibi sortem, etiam antequam evenerit, ultro assumant.

fuit celebrata. Spem bonam dedit. Erit modo locus in Collegio pro Alumno, sed scribendum est ad Illustrissimum Primatem Dominum Losý, Archiepiscopum Strigonensem, ueluti ex litteris Domini Matkouich fusius habebit, cui eandem Prouinciam scribendam reliqui. Fertur hic fama indubia Turcarum Tyrannum in Christianos moturum, et prasertim in Uenetos, qui parant bellica omni cum celeritate. Sanctissimus eisdem aliquot Triremes bene instructas promittit. Dux Florentiae similiter, et Ianuenses. Princeps Thomas a Sabaudia cum fratre Cardinali Taurinum

exercens, Ualachos sibi paulatim beneuolos redderet; et ut interea Gabrillo, spe futura abitus, in Macedoniam uel alio, praetextu studendi, ablegaretur, uel certe Romam optatum consecuturus, et a sede Apostolica petiturus Episcopatum mitteretur, praeclusa uia eundi et reuertendi in partes Turcarum quibusuis Callogeris. Erunt non spernendae meae rationes: sed tarde, ut dicitur, uenient. Iam enim arbitror negotium expeditum. Si Dominum Bielauich Caesar proponet, easdem patietur difficultates, quas in praesens passus est propter sinistras de eodem tunc perscriptas delationes. Uiderint

4.543  Quid memorem uarijs faecunda uolumina gestis,
4.544  Et bene contextos longo sudore libellos:
4.545  545 Vera hic Bistonidum uideas exordia Regum,
4.546  Acribus unde Genus Turcis, qua parte tremendis
4.547  Arrexere iubis Traces capita alta colubri,
4.548  Et male possessum (dolor) incubuere per orbem
4.549  Bellorum series nostris

rudi, et incondita barbarorum ferocia praeualentibus: id quod plerisque olim Punicis, Graecisque ciuitatibus per oras Africae, Europaeque, atque Asiae conditis usu venisse cernimus. Sed Ragusinis huic rationi crescendi moram iniecit ingruens, lateque Orientem uniuersum comprehendens immanis Turcarum Potentia. Quod tamen Ciuitati intra modum angustorum agri finium coercitae licuit, commerciorum frequentia, nautumque multitudine, ac proceritate, itemque rei maritimae scientia, naualibusque in praeliis virtute, ac felicitate; super omnia autem fide, et religione in exercendis

Ioannis Gundulae Francisci filii, consobrini sui; cuius ingenium per ea tempora magno cum ciuium, exterorumque plausu in edendis elegantibus fabulis, et nobilitando Ragusino theatro versabatur, famaque iam inclytum erat edito illustri poemate de Vladislai Рolonоrum Principis rebus in bello Turcico gestis. Vetus Ragusinorum mos est, ut cum suae quisque aetatis, suique ordinis hominibus conuersetur, ac uiuat: ac iam inde a pueritia distincti quasi in manipulos greges prodeunt, quos ipsi societates appellant. Hi certis inter se legibus conueniunt, et magistratus annuos, aut menstruos

auctus facturus eras, quae postmodum Hungaria, et Italia à TE fieri spectavit, singulis enarrandas minimè sufficimus, quare compendium ceterorum teneat victoria illa ad Vipalancam de 30. Turcorum, Tartarorûmque millibus exiguô TUORUM 600. manipulô relata, ubi insigni stratagemate ad summam Nomini TUO accessionem tam numerosum hostem in fugam vertisti, et victrici TUORUM dextrâ (ad caedendum tumultuarié, fugientem

et volupta innoxia agitare corpus, et defatigare. Quantum vero Patria nostra observatos in bello cum Ottomanis illi postremo, Cives, Aras, focósque suos TIBI debeat, nemo non intelligit, qui sortem Viciniae, ejusdem tunc aleae aemulae, jam sub jugo Turcico miserè gementis, cum illius confert. Nolumus tamen; existimet quispiam, nos hìc singulas Gestorum TUORUM revolvere voluisse paginas, quas in TE non sine admiratione legunt Universi, quia citra Philosophiae scandalum infinitas. Certè grandis temeritas foret credere

[D.] -- Dalmaticè. [Scl.] -- Sclavonicè. [Cr.] -- Croaticè. [Turc. Scl.] - Turcico-Sclavonicè. Multa enim vocabula Inferior Sclavonia, cum partibus adjcentibus accepit à Turcis, olim ijs commixta, quae hodiedu usuat. Comp.grad. Comparativi gradûs.

[Cr.] -- Croaticè. [Turc. Scl.] - Turcico-Sclavonicè. Multa enim vocabula Inferior Sclavonia, cum partibus adjcentibus accepit à Turcis, olim ijs commixta, quae hodiedu usuat. Comp.grad. Comparativi gradûs. Gen. Genitivus. L. Libro.

sed et nimii viroris 51 flavo 52 ut plurimum amictu vestitur. Cum sol altissimus aestiva zodiaci signa perambulat salubribus imbribus recreatur, amoenissimisque varii coloris floribus tincta 53 prata ad relaxandas oculorum acies diffundit. Tunc et tritici (quod turcicum vocamus) copia ingens in maturam segetem reducitur, ceterorumque olerum fructuumque copia, quos vel natura educat vel ars excolit humana, ad maturitatem evocatur; nec deesset suo muneri in procreandis uvis tellus, si permitteretur excoli, sed, ne nimius ab expressis uvis liquor gentem hanc

facile intrabit, nisi invitetur. Nullus alterum reprehendet aut acrius increpabit, sed simplici sermone eidem dicet 110 , quae desiderat nomine patris aut suo. Difficultates et penuriam cibi sustinere non valent, sed deficiente illo cito infirmantur et etiam moriuntur. Ideo tostum granum turcicum semper in aliqua scutella repositum conservant, ut, quando lubet, accedant, sicut et pultes. Litteras, dum ferunt in baccillis reclusas zonae, quam in capite ferunt, alligant. Praeter ignitabulum, cultrum, olas, vestitum ex lana et summe necessaria nil

messis, quam operarii pauci. Cognita est mihi florentissimae provinciae huius amplitudo, animorum magnanimitas, summa charitas, cui non solum sufficit unus angustus vestris pectoribus apostolicis provinciae orbis ideo et e vestro gremio concessis missionariis castrensibus gaudet imperium. Dacia, Turcia, Curlandia de vestris apostolicis operariis triumphat, paenitentiariae in Italia legationes in Hispania, in Philippinis labores assidui gloriosam ac immortalem vestram reddunt Societatem. Et huc vires vestras exercite huicque gentilitate indigenti suppetias mittite, sub vestra o aquilarum

2013-08-27 Antonii Judae Sidić, canonici zagrabiensis et rectoris collegii Croatici Viennae, de obsidione Viennensi per Turcas A. 1683. relatio. Reuerendissimi et Admodum Reuerendi Domini, Domini Patroni Gratiosissimi. Humillimam precum obsequiorumque meorum in gratiam Reuerendissimarum et admodum

precum obsequiorumque meorum in gratiam Reuerendissimarum et admodum Reuerendarum Dominationum Vestrarum commendationem. Quod a longo tempore nullas dederim ac (ad) Reuerendissimas et admodum Reuerendas Dominationes Vestras, nota Turcarum obsidio causauit. Tandem Deo propitio laqueus contritus est, et nos liberati sumus; diu desideratus succursus 12. currentis ex monte a monasterio Camadulensium aduenit, ac fortissime in hostem irruit, et primo tormenta eiusdem, quae ad monticulum unum contra

hostem insequerentur, et euaginatis et sanguinolentis gladiis ciuitatem praetercurrerent, ex pro­pugnaculis Ciuitatis iucundum ac laetissimum uidere fuit; iucundius milites inclamantes audire: uiuat LEOPOLDUS. Tandem nostri ex omnibus quatuor partibus ad fossata Turcarum (quae directe ad aulam Suae Maiestatis habuerunt, et per tales fossas iam plane sub propugnaculis ac maeniis ciuitatis fuerunt) ac batarias eorundem, in quibus plurima maiora ac minora tormenta habuerunt, ex quibus ciuitatem

Erdodi) ipse pro sua parte habet plus quam quatuor milliones. Idem Serenissimus Rex Poloniae ipse in persona in prandio adfuit, una cum filio suo et 36 millibus Polonorum, ac decima tertia currentis, lustratis prius omnibus batariis, fossis ac tormentis Turcicis, ita etiam periculis ac propugnaculis nostris per hostem dirutis, intrauit ciuitatem, ac in aulico templo in sacello Mariano, prouolutus ad terram, ipse Te Deum Laudamus clarissima uoce orauit. Peractis diuinis, apud Generalem Ciuitatis Illustrissimum D.

recepit, ac inde amplius non rediit. Sacratissima Maiestas interim in Tullio mansit quatuor milliaribus abhinc. Eadem Sacratissima Maiestas decima quarta praesentis cum Duce Saxoniae ac Duce Bauariae Viennam aduenit, ac similiter omnibus batariis turcicis, fossatis item et tormentis ac dirutis propugnaculis et periculis nostris prius lustratis, omnium primo intrauit ecclesiam S. Stephani, hora secunda pomeridiana. Ibidem habuit Sacrum et Te Deum Laudamus. (Dominus Kollonich, qui toto tempore obsidionis nobiscum

pulueribus et sulfure. Eum sine omni questione excoriarunt. Per multos dies nullus in uestitu hungarico in publico comparere ausus fuit. Tres etiam Germani tempore istius obsidionis suspensi sunt, aliquot autem decapitati, qui literas a quibus ex ciuitate ad Turcas deportabant. Principales necdum sunt publicati, sine dubio debent esse ex maioribus, credo paucos post dies ad questionem capientur. Porro qualis fuerit in hac ciuitate miseria, qualis fetor ac nausea, uel in mentem reuocare

pro pretio quaerebant, ad nos etiam saepius uenerant et tales bestias rogarunt. Carnem asineam ac equinam etiam comedebant, et libram talis (sic) carnis duobus grossis uendebant; imane dictu, adipe ac pinguedine Turcica, caules, quos foris in hortis rapiebant, comediebant, unum ouum quinque grossis uendebatur, sub finem etiam decem quindecim grossis pro infirmis uendebatur. Una gallina duobus grossis, capo tribus,

16. Septembris 1683. Seruus et Capellanus minimus Simon Judas Sidich c. z. m. p. Nota a parte. Dicitur, quod 300 Turcarum tormenta nostri aquisiverint. Ego non uidi nisi septuaginta, maiora per hostem omnia destructa ne nostris seruiant. Viginti currus pleni miseris infantibus ad suae Maiestatis Sacratissimae hospitale ex castris Turcicis adduxerunt. Ibidem

Nota a parte. Dicitur, quod 300 Turcarum tormenta nostri aquisiverint. Ego non uidi nisi septuaginta, maiora per hostem omnia destructa ne nostris seruiant. Viginti currus pleni miseris infantibus ad suae Maiestatis Sacratissimae hospitale ex castris Turcicis adduxerunt. Ibidem prouisionem habebunt. Comes Palatinus cum Balassa et Kohary fuit in conflictu. Comes Christophorus Erdeodi cum sua Maiestate aduenit.

2014-08-23T13:50:42Z Gorana In Budae a Turcarum tyrannide libertatem assertore invictissimo Leopoldo Romanorum imperatore semper augusto. Carmen ad illustrissimum et reverendissimum Dominum, Dominum Danielem abbatem Gradonicum, patricium Venetum, ac Patavinum canonicum, ab

quibus Sanctitas ab Orco impetitur. Episodia et digressiones non ineptas, plures et moderatas exhibeo: in una tamen, fateor, me aliquantulum excessisse: ea est lib. 4. ubi occasione accepta a precibus a S. Caietano Venetiis institutis: eo quod capta tunc Rhodo, Turcarum arma Venetae ditiones in se convertenda timerent: excurro non importune in descriptione Othomanici Imperii, et praesenti rerum conversione me dilato. Sed condonandum est, si vehementior impetus Apollineas moveat lauros, dum ea Christianorum Principum gloriosas

Die 4. Augusti, Anno 1685, hora 17. silentii pomeridiani tempore apparuit, quem hisce verbis Latinis, pro Christiana militia precantem, affatus est: Imperium Othomannum totum in destructionem ibit, et Christi fideles, quamprimum maximas victorias contra Turcas reportabunt, et S. Mater Ecclesia triumphabit. Quod statim sequens probavit eventus, cum Die 7. eiusdem Mensis S. Caietano sacra, in Peloponneso Corone Turcis erepta est, nec multo post in Hungaria Neocastrum, aliaeque urbes ad Caesarem rediere.

Othomannum totum in destructionem ibit, et Christi fideles, quamprimum maximas victorias contra Turcas reportabunt, et S. Mater Ecclesia triumphabit. Quod statim sequens probavit eventus, cum Die 7. eiusdem Mensis S. Caietano sacra, in Peloponneso Corone Turcis erepta est, nec multo post in Hungaria Neocastrum, aliaeque urbes ad Caesarem rediere. Huius apparitionis, sicut et reliquarum series, describitur in Relatione M. S.
4.684  Insula lunato Phebea

vel ij, quos benignior Fortuna in summo humanarum rerum fastigio constituit, sceptris, et imperijs superbos: quorum conditio adeo communes mortalitatis aerumnas non exit; vt alijs etiam proprijs, et grauioribus pateat. Afferuntur recentia exempla, primumque Mahometti Turcarum Imperatoris, ciuili Suorum seditione in custodiam è solio detrusi. Necnon alterum Serenissimi Britanniae Regis Iacobi, rebellibus Populi furijs paterno

Ducatu. Et rite Croatorum Regnum usque ad ripas Danubii xtensum fuisse adhuc anno Christi 838. observavit Ioannes Lucius /Operis citati libro 2. capite 2.et 8./ idemque a saepefato Imperatore Porphirogenito fideli memoriae traditum est; qui Turcis (nunc Ungaris) confines describens /Capite 30./ ait: Ad Orientem Bulgari, separante eos Istro, qui et Danubius ad septentrionem Patzi (hodie Poloni) ad Occidentem Franci (Germani) ad Meridiem Chrobati. A Chrobatis namque (ut

Broderich Slavoniae sive Croatiae accensent. Aventinus praeterea /Libro 1./ fidem facit; quod Slavi traiecto Danubio Iustiniani I. Imperatoris tempore, occuparunt Dalmatiam, Liburniam, Pannoniam et partem Norici, quae etiamnum Slavonia dicitur. Nam et Turcae nuper dum in modernae Ungariae possessu fuissent, cis Danubianam Croatensem sive Croaticam, et populos Croatinos (Hrvatjani) appellabant. Sed et trans Danubium amplissimis terminis Croatorum Regnum extendebatur, ut ex superius narratis Porphirogeniti verbis

Danubium amplissimis terminis Croatorum Regnum extendebatur, ut ex superius narratis Porphirogeniti verbis constat, qui ulterius /Capite 31./ scribit; Chrobati, qui Dalmatiae partes incolunt, a Chrobatis Albis Baptisimo expertibus, originem ducunt, qui ultra Turciam prope Franciam, habitant, et Sclavis contermini sunt non baptizatis, Serblis, qui Chrobati dicuntur, lingua Sclavorum, id est terram multam possidentes. Et /Capite 30./ Caeteri vero Chrobati versus Franciam commorabantur, et appellabantur hodie Belochrobati,

multam possidentes. Et /Capite 30./ Caeteri vero Chrobati versus Franciam commorabantur, et appellabantur hodie Belochrobati, sive Chrobati Albi proprio Principi subiecti. Parent autem Othoni magno Regi Franciae, quae et Saxonia, Baptismique expertes, affinitatem cum Turcis, et amicitiam contrahunt. His addit Ioannes Lucius /Operis citati libro 1. capite 11./ Slavos Francis in Germania a Septentrione, in Illyrico vero ab Oriente conterminos fuisse. eiusdem rite opinionis est de Slavis Orientalibus,

Croatiae erant /Idem ibidem libro 4. capite 4./. Quin et Mucarum (nunc Makarska) in media pene Regione ad litus Maris sita Episcopalis olim Civitas, initio labentis saeculi, saecundo nempe lustro, Senonsibus Croatis tributaria fuit: Imperio Turcico subiecta; ut in Patriae Manuscriptis legitur, recensque hominum memoria vidit. Hinc non satis capio sensum eiusdem Ioannis Lucii, ubi /Operis citati libro 2. capite 5. ad finem/ ait; Cuius generis census fuerit, quem Croati, et Narentani a navigantibus

tabellis inscriptam, ad nupera Lucii tempora copiosam non supermansisse: ubi, quod lapis supra lapidem manserit, mirum! postquam tot infestis, Romanorum primum, diversorum deinde Barbarorum incursionibus fatigata, postremum tribus iam continuis saeculis Turcorum iugo maxima sui parte oppressa igne ferroque evertebatur Croatia! cuius valida quondam Oppida et opulentae Civitates, vallis, fossis et Civibus fortissimis munitae, prostratae adeo sunt et attritae, ut plurimarum vestigia vix noscantur, non paucarum etiam

Partium earum Acquisitores, quo Terrae Gentisque nomine Provinciam occuparunt, eodem etiam cesserunt; videlicet Croatiae. Sic et ab amnis Verbas in Savum confluentia per Pineos montes versus Meridiem procedendo, Croatiae modernae limites non modo antiqui scriptores assignant; verum et Turcae ipsi, ultimi eiusdem Regionis occupatores , iisdem limitibus Croatiam determinant; ut Castrum Regium Jajciae ad Croatiam modernam pertineat. Quod ipsum ex memorati Vladislavi Regis litteris luculenter constat; ubi idem Rex Ioanni Corvino Duci et Bano, Castellanorum de

nostri pro subsidio, etc. et mox; pro istius et illius Regnorum nostrorum communi commodo et utilitate, et potissimum pro solutione Banorum illius Regni nostri et de Jajcia; ut E. Nec non in aliis ad eosdem suadens, ut ad castrum Jajciae, propediem per Turcos obsidendum, alimento et militari subsidio succurrant; ne in extremam perniciem et periculum huius et illius Regni atque omnium vestrorum Castrum pereat. Et paulo inferius; in quantum hoc et illud Regnum et Vos omnes in tali futuro periculo praeservari

Ad comitem Marsilium, caesareum legatum.
1  Post tot Bellorum motus faustosque triumphos.
2  In nova cum Turcis oscula Pacis eo.
3  Atque ut maiori iungi videamur amore,
4  Propria cedo illi, te mediante, loca.
5  Dura mihi (fateor) sunt oscula, cessio dura:

29  Namque aliunde meos, undis obnoxia et auris
30  Damnosis, natos parva coarctat humus.
31  Das hosti Turrim sub Castaneapola aquosa,
32  Non doleo; Turca est aedificata manu.
33  Dubiciam cedis, famosi nominis arcem:
34  Et Jesenovacii lignea castra loci.
35  Haec mihi cor aliquo tangunt, Ferdinande, dolore

sperandum Pace supersit:
50  Quam vix condicto tempore stare putem:
51  Opto, ut Jajcensis claves tibi praebeat arcis,
52  Paulo post Bello, Turcia, victa novo.
53  Ut, qui nunc Regnum dirimis nos inter et hostem:
54  Lauderis, totum restituisse mihi.
55  Vade bonis avibus: rediturus sic aliquando,

opinionis. Edidit Venetiis apud Joannem Antonium Julianum opusculum De veritate et excellentia fidei Christianae, alterum De immortalitate animae ibidem apud Julianum Vianum anno 1646, et primum opusculum reverendissimo patri magistro generali ordinis fratri Thomae Turco dicatum. Donatus Paschalitius Spalatensis, archidiaconus ejusdem civitatis non mediocri ingenio et humani divinique juris admodum peritus Latinisque literis eruditus. Scripsit non pauca, versu praesertim, quorum nonnulla extant apud me,

sermone, ex quibus una aut altera fuit typis excussa. Obiit Spalati anno 1669. Conditus apud moniales ordinis sancti Benedicti in ecclesia sancti Rainerii. Joannes de Albertis, patritius Spalatensis, quo duce Clissiae oppidum de manibus Turcarum ereptum fuit, et postea, cum a barbaris obsideretur, strenuissime defensum, quamobrem a Lencovich bano comite nomine Ferdinandi II. Austriaci aureo torque decoratus et voluntate ejusdem principis Regulus Clissianae arcis declaratus. Sed cum banus vel parum vel nihil prorsus victus, quo

Aetas nostra simul posteriorque leget! Marcus Sinovcich ex Politiensibus magnis comitibus, Spalatensis patritius, rei militaris gloria insignis, qui ob egregia praelia, quae invictus gessit pro Republica Veneta contra Turcas in Regno Cretae, non unius aut alterius populi et nationis, sed totius fere Europae laudes promeruit. Nicolaus Maphaeus Spalatensis, canonicus et poenitentiarius major Spalatensis ecclesiae, ingenio, doctrina et vitae

viro pio ac religioso, Alexander Comuleus, abbas Nonensis, primus archipresbyter hujus ecclesiae sancti Hieronymi, Apostolica legatione quinquennali perfunctus, ad urbem, unde a Clemente VIII. P. O. M. ad magnum Moscoviae ducem aliosque principes pro religione catholica foedereque contra Turcas ineundo missus erat, reversus fratri carissimo vita functo moerens posuit anno Domini MDXCIX.

(Arma di bronzo castello e morione) Eodem anno Petro Comuleo nepoti, ex fratre filio, hujusmet ecclesiae canonico, optimae

Contulit absenti pontificale decus
Ut sua quae fuerint meritorum praemia Ex proemia. binus 5
Testaretur honos gratis et ultro datus.
Unum Turca ferox, alium pia cura nepotis
Abstulit; amborum sit pia cura Deo. Xarcus, eques aureatus ac optimus dux, sepultus in ecclesia cathedrali sancti Domnii est. Post memoranda adversus Turcas gesta pro Republica

Unum Turca ferox, alium pia cura nepotis
Abstulit; amborum sit pia cura Deo. Xarcus, eques aureatus ac optimus dux, sepultus in ecclesia cathedrali sancti Domnii est. Post memoranda adversus Turcas gesta pro Republica Veneta tandem illorum insidiis occubuit, de quo extat hoc epitaphium in sepulcrali lapide: Xarco Draxoevio Catherina Martinusia marito cariss. P. Hic aureis militiae insignibus

Marulus hoc epitaphium edidit:
Qui toties saevum saturavit sanguine Martem
Obtulit et magno parta trophaea Ex trophoea. Jovi,
Hic jacet insidiis Turcarum victus et astu:
Xarcus, Dalmaticum gloria prima ducum.
Hic potius voluit ferro confossus obire 5
Pectora, quam turpi vertere terga fuga.
Quod licet antiquae sint tradita membra parenti,

scientiam studio comparavit; quare a magistro generali ordinis fratre Vincentio Justiniano carissime Ex charissime. dilectus prior Chiensis efficitur, quo et linguam Graecam didicit. Verum tali in regimine a Turcis captus Constantinopolim ducitur, ubi Graecae Turcicam et Armenam linguas adjecit. Hinc patris generalis opera emancipatus Neapolis prior Formelli iterum praeficitur, deinde socius reverendissimi factus una simul et provincialis Terrae Sanctae creatur. Dum autem Justinianus cardinalis esset

ordinis fratre Vincentio Justiniano carissime Ex charissime. dilectus prior Chiensis efficitur, quo et linguam Graecam didicit. Verum tali in regimine a Turcis captus Constantinopolim ducitur, ubi Graecae Turcicam et Armenam linguas adjecit. Hinc patris generalis opera emancipatus Neapolis prior Formelli iterum praeficitur, deinde socius reverendissimi factus una simul et provincialis Terrae Sanctae creatur. Dum autem Justinianus cardinalis esset renuntiatus, Quintii fidelitate haud oblitus illum

Cretae regni querelae edidit Venetiis anno 1666, typis Zachariae Conzatti; de bello Batavo et pace Noviomasi composita carmen ibidem anno 1680, typis Francisci Tramontini; in natali Leopoldi Jacobi Archiducis, Leopoldi Caesaris filii, idulium ibidem apud eumdem impressorem, anno 1682; de Vienna Turcarum obsidione liberata carmen, quo continetur Sarmaticus de Turcis ad Viennam Austriae triumphus, ibidem apud eundem impressorem, anno 1687. Vincentius de Franciscis erat Spalatensis archipresbyter, illius fori vicarius capitulariumque

Conzatti; de bello Batavo et pace Noviomasi composita carmen ibidem anno 1680, typis Francisci Tramontini; in natali Leopoldi Jacobi Archiducis, Leopoldi Caesaris filii, idulium ibidem apud eumdem impressorem, anno 1682; de Vienna Turcarum obsidione liberata carmen, quo continetur Sarmaticus de Turcis ad Viennam Austriae triumphus, ibidem apud eundem impressorem, anno 1687. Vincentius de Franciscis erat Spalatensis archipresbyter, illius fori vicarius capitulariumque negotiorum summus curator, quem Joannes Tomcus Marnavitius in libro

ingressus est. Doctrina et eloquentia clarus, jubente Bondumerio Ex Bomdumerio. archiepiscopo, concionatoris munere vel invitus functus est. Jussu provincialis Caldanae tertia vice pergens Neapolim a Turcis captus fuit; sed in patriam restitutus a proconsule Fosculo primus Clissii Ex Clisii. capellanus declaratus est. Praecipua Dei gratia tam Turcas quam daemones fortiter profligavit; sexagenarius

Jussu provincialis Caldanae tertia vice pergens Neapolim a Turcis captus fuit; sed in patriam restitutus a proconsule Fosculo primus Clissii Ex Clisii. capellanus declaratus est. Praecipua Dei gratia tam Turcas quam daemones fortiter profligavit; sexagenarius tandem ossa patriae reliquit in ecclesia fratrum de observantia dicta sancta Maria de Palude. Effigies ipsius extat in domo paterna (a) . (a) Ex eadem

plorare vices: postrema duorum
1.20  Sęclorum memoranda gemam mea vulnera: lenit
1.21  Longa aetas veterem, praesens dolor acriùs urit.
1.22   Postquam nostra jugo captivum Bossnia Turco
1.23  Submisit collum, Regum damnata suorum
1.24  Seditione magìs quàm Thraci marte coacta,
1.25  In me Oriens ruit omne malum, quo tristior olim

Savanosque et Colapinos
1.45  Saepiùs infestus vexavit. tristiùs at tunc
1.46  Quando Derençinus praedam erepturus in agris
1.47  Corbaviae infelix pugnat cum Jakupe Turco,
1.48  Et flore amisso totius nobilitatis
1.49  Captivum sese victori praebuit hosti. A. Ch. 1501.
1.50   Spem non

1.57  Matthiae Regis nato; belloque parabat
1.58  Subsidium Praesul, Venetosque ligarat ad illud
1.59  Duplo praestandum majus. jàmque arma parabam
1.60  Exitio Turcis. Sed sors inversa meorum
1.61  Frustravit pia vota Ducum, pia vota juventae;
1.62  Defuerat bello condicta pecunia nervus.
1.63  Sic etiam Reges falluntur? et odia

merito praestantior isto
1.85  Eminet: hac tegimus natos hac sorte parentes.
1.86   Vix solvo exequias, et membra exangvia terrae
1.87  Condo: novas Turcae clades nova damna minantur
1.88  In mea continuò plùs et plùs jura volando,
1.89  Vastantes Posegae et Vulkovarensia rura;
1.90  Scilicet vnde suis

1.97  Quo praesente alacris volat ad certamina miles. 1511.
1.98   Cyrvivicae mons est, nomen de vermibus hausit:
1.99  Pauca hìc pugnabat cum Turcis turba meorum
1.100  Et fato adverso; nam letho et sangvine multo
1.101  Nobilitavit humum, despectaque nomina montis
1.102  Erexit, praebens avibus se et

sic durior Aether
1.116  Saeviit in miseros. Postquam melioribus auris
1.117  Altior aethereo terram Sol igne foveret,
1.118  Senonibus nostris insensi plurima Turcae 1515.
1.119  Damna patrant. illis Rex succurrebat in aere:
1.120  Sed Peren, ut Prorex simul et Capitaneus urbis,

1.165   Ostrovicae fatum jam nunc approximat arci,
1.166  Quam Rex Bela olim Scythicis compulsus ab armis
1.167  Condidit in tumulo Licae telluris acuto,
1.168  Hinc nomen nactam; Turcis captiva gemiscit,
1.169  Nec jam colle suo, nec jam factore superba:
1.170  Ut nihil est firmum, quo Mundi gloria pendet.
1.171   Sic Orlovçicii Pec' arx in rupe cavata,

1.169  Nec jam colle suo, nec jam factore superba:
1.170  Ut nihil est firmum, quo Mundi gloria pendet.
1.171   Sic Orlovçicii Pec' arx in rupe cavata,
1.172  A qua nomen amat, Turca vi fraudeque capta,
1.173  Imperium atque fidem mutat. Comburitur infra
1.174  Modrussam vicus, templi splendore decorus,
1.175  Hujc Ostariae nomen, quòd scilicet olim

1.184  Belgrad ea est, Latii dicunt communiter Albam,
1.185  Impropriè Graecam: Taurunum dicta vetustis,
1.186  Invanum tentata priùs, multoque redempta
1.187  Sangvine Turcorum: nunc ipsis praeda cruenta
1.188  Sed locuples (quia Pannoniam reseravit utramque)
1.189  Quam malè defendit praeses, cognomine Turcus.
1.190   Tantae urbis casu loca Savo proxima

1.207  Quam mea defendit contempta morte juventus.
1.208  At Scardona cadit, celebri sat nomine clara,
1.209  Urbs vetus ad Titii flumen situata, Liburnis
1.210  Chara olim sedes, Turco fit subdita juri.
1.211  Hinc ferus, injectis Kĺissana suburbia flammis
1.212  Funestat; quicquid non aufert, omnia delet
1.213  Ferro ac igne ferus; gaudet

flammis
1.212  Funestat; quicquid non aufert, omnia delet
1.213  Ferro ac igne ferus; gaudet nocuisse tyrannus. 1524.
1.214   Non saturata locis tot Turca superbia captis,
1.215  Protinus in longinqua manus extendit avaras:
1.216  Jamque per Ozĺensem, Jastrebarskumque per agrum
1.217  Ingentes abigit praedas. Krupamque novatis

1.231  Debellat Turcum, Jajcemque eliberat; unde
1.232  Defensor Patriae pro laude à Rege vocatus,
1.233  Namque salus Patriae de Jajce summa pependit.
1.234   Eripio Turcis hinc Jajcen, tristis at illinc
1.235  Fama mihi paulò pòst fertur nuntia casȗs
1.236  Et cladis, Sirmî qua tellus fertilis arvo
1.237  Et caelo felix, crudeli subdita Thraci

non fausto) totum proclamat ad orbem
1.247  Infandam caedem populi procerumque suorum,
1.248  Regis et interitum; qui cleri hortamine motus
1.249  Sancitam pacem cum Turco Principe rumpens,
1.250  Disparibus sociis turbatoque ordine adorsus
1.251  Certamen fatale fuit; sed sobrius hostis,
1.252  Atque sui parens dictis sine lite strategi,

cum claustro subtus et urbe
1.341  In Klokoçe terra, Comitatùs antè Goricae,
1.342  Hìc Ladislav natus Rex sanctus. quàm ferus hostis:
1.343  Non sinit immunes Divorum Turca penates. 1537.
1.344   Auditis ita Rex Ferdnandus mille querelis,
1.345  Ut populum tegat, ac saevum de finibus hostem
1.346  Arceat, armatae

tegat, ac saevum de finibus hostem
1.346  Arceat, armatae mittit plura agmina gentis.
1.347  Haec sociata meae, ductor si strenuus esset,
1.348  Trans Hebrum poterat victum depellere Turcam,
1.349  Et reparare meam vicinorummque salutem;
1.350  Tam fuit instructus justis exercitus armis.
1.351  Sed Kocian Belli summo cum jure strategus

1.349  Et reparare meam vicinorummque salutem;
1.350  Tam fuit instructus justis exercitus armis.
1.351  Sed Kocian Belli summo cum jure strategus
1.352  Clam multo à Turcis accepo turpiter aere
1.353  Proditor infamis sic agmina nostra regebat,
1.354  Sic hosti favit, vicena ut millia nostȗm
1.355  Occubuere virȗm,

procul à nostris hac sorte remotum,
1.404  Deserimus vacuum: cuj lignea fabrica, valli
1.405  Pro muris: igni nec ferro obstistere gnarum.
1.406  Hunc postquam, allectus fluviorum Turca duorum
1.407  Commoditate, locum reparat, munitque valenti
1.408  Praesidio: metuens quamplura pericula Banus
1.409  Eventura, locum ferro destruxit et igne.

1.410   Ast ubì vicino vicinia fida tulisse
1.411  Unanimem debebat opem; commune periclum
1.412  Qua tolli quiret; Venetus sua tella reponit,
1.413  Cum Turcis iniens, multo quam munere solvit,
1.414  Pacem. Ita quisque suae privatim prospicit aedi:
1.415  Nemo vicinum, nemo jam publica curat.
1.416   Sed nec ea Turcus contentus pace

1.517  Terruerant inter celsa Urbis moenia, quique
1.518  Jura dabant pelago, Galli dicti atque Liburni.
1.519  Hìc tamen adversam nacta est audicia sortem
1.520  Turcica: nam Gazkae clarum sed fertile cancris
1.521  Sanguine turbavit flumen, perque arva suorum
1.522  Corpora caesa feris avibusque voranda reliquit.

1.544  Ut nunc regalem Velikam voco: pluribus olim
1.545  Praefectam vicis, pagis atque urbibus. ipsam
1.546  Subjicit imperio vis et fortuna tyranno.
1.547  Turcica nunc Velika est, mea Velika desinit esse;
1.548  Ut jam, nil magnum, videam, mihi sorte relictum. 1545.
1.549   Slovinios percurrit agros jam tutior hostis,

1.563   Ingemui tantae cladi, nec dinde minori
1.564  Maerore afficior, quando Moslavina (Claudî
1.565  Montem Romani veteres dixere) repente
1.566  Succubuit casu vi Turcae. Claudius isthinc
1.567  Ortum habuit Caesar, sed mons est aureus ipse,
1.568  Strata docent, quibus est Romanis antè petitus;
1.569  Csuporianus erat quondam, quem postmodo Bakoç

1.583  Perside et Aegypto conctractis: ut pater ipso 1548.
1.584  Infelix nato, bellum infelicius egit;
1.585  Exemplum, Turco quantum credatur amori.
1.586  Jam si Christicolis mens una animusque fuisset,
1.587  Quàm facilè Europa poterant expellere cunctis
1.588  Infensum Turcam, proprio nec sanguini

1.585  Exemplum, Turco quantum credatur amori.
1.586  Jam si Christicolis mens una animusque fuisset,
1.587  Quàm facilè Europa poterant expellere cunctis
1.588  Infensum Turcam, proprio nec sanguini amicum.
1.589  Sed privata domi curans sua commoda quisque,
1.590  Nemo mali alterius voluit, propriique pericli
1.591  Esse memor; morbo hoc vicinia tota

vires: flammisque Gradiskam
1.624  Corripit: et Velikam socio pro milite vertit
1.625  In praedam. Sed non mea damna haec poena resarcit;
1.626  Barbara multiplici superat me Turcia gente,
1.627  Ut cuj multa uxor pellexque, in coelibe vita
1.628  Nullus honor, sed paena magìs, sua damna, ruinas
1.629  Ex facili reparat, mox viribus aucta resurgens.

1555.
1.643  Pannona rura manu petit; hic nova Castra, Bobovac,
1.644  Jacobi divi pagum, Krotnumque, Kapusque
1.645  Vi capit, et Turca jubet amodò vivere lege. 1556.
1.646   Impendent valido tandem sua fata Sigeto, 1530.
1.647  Quod Rex aggeribus cinxit fossisque

senium teneris: prudentia nemque Strategi
1.653  Bellantisque valor vincunt, referuntque triumphos.
1.654  Sed major fortuna meis, quia justior, armis
1.655  Favit: ut obsesso potuit nil Turca Sigeto,
1.656  Quin profligatus Duce Zrino Lenkovioque
1.657  Pro vita fugit, justae cedendo triumphum
1.658  Causae, dante Deo: stragem tamen attulit antè

Princeps armatus tempore quovis,
1.670  Ense gerens Bellum, sceptris in Pace coruscus.
1.671   Sic mihi trans Dravum clemens fortuna favebat,
1.672  Ast Unnae Savoque nimìs contraria, Turcos
1.673  In mea rura vocat, ferro flammisque cruenti
1.674  Obvia posterruent: tunc Urbis Zagrabiensis
1.675  Depopulatur ager. Quò me jam tuta recondam?

Bibliographia locorum inventorum

Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].

Pridojević, Ivan (c. 1600) [1604], Ad Nobiles Viros Tragurienses de Tragurii praeclarae Dalmatiae urbis laudibus carmen, versio electronica (), 521 verborum, versus 80, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [pridojevispalat].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].

Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Sidić, Šimun Juda (floruit 1683) [1683], Antonii Judae Sidić, canonici zagrabiensis et rectoris collegii Croatici Viennae, de obsidione Viennensi per Turcas A. 1683. relatio (Viennae, 1683-09-16), versio electronica (, Vienna), Verborum 2322, Ed. Ivan Kukuljević Sakcinski [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sidicepistola1683].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], In Budae a Turcarum tyrannide libertatem, versio electronica (), 234 versus, verborum 1555, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramaninbudae].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Dissertatio regni Croatiae, versio electronica (, Zagreb), Verborum 780, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vitezovritterpdiss].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Ad comitem Marsilium, caesareum legatum, versio electronica (), 60 versus, verborum 392, Ed. Vjekoslav Klaić [genre: poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpepistmarsil].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report