Your search found 6967 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

in omnibus. [2.] Scribimus item illi, quibus rationibus transegerimus differentiam nostram cum magistro Prussiae 5 et indutias cum Turco inivimus. 6 Postulamus a te, ut una cum illo, cum illic eris et ubi de his aliquid ageretur, excuses et tuearis partes nostras, nam tu ipse scis, quo nos et serenissimum nepotem nostrum, dominum regem Ludovicum, ista spes generalis expeditionis adduxerit et quantas nos hic citra ullius auxilium 25 adduxerit correxi ex: adduxerunt. See the notes for Brodarics’ letter

de hoc factam certiorem. Ego tamen sub hoc dubio non omisi tam apud Sanctissimum Dominum Nostrum, quam alibi facere omnia ea, quae hic fieri per me poterant, quaeve mihi a Maiestate Vestra et ab Serenissima et Gratiosissima Domina Mea, Sacratissima Reginali Maiestate fuerunt commissa, et quoniam ipse non sum ad caesarem iturus, egi apud Sanctissimum Dominum Nostrum, ut causam hanc reverendissimo domino, cardinali Salviato legato, diligentissime committeret, qui iuxta instructionem oratoris Vestrae Maiestatis apud caesarem exsistentis 4 agere deberet. [2.] Consilium enim

causam hanc reverendissimo domino, cardinali Salviato legato, diligentissime committeret, qui iuxta instructionem oratoris Vestrae Maiestatis apud caesarem exsistentis 4 agere deberet. [2.] Consilium enim meae ad caesarem profectionis fuit mutatum, cuius mutationis vix scirem ego ipse dicere certam causam. Hoc scio, pontificem, ut ad Vestram Maie statem scripseram, fuisse in ipso mei huc adventus principio huius meae profectionis cupidissimum. Nunc vero non ita, neque aliam causam affert, nisi litteras et mandata serenissimi et gratiosissimi domini mei regis serius quam

ego ad Vestram Maiestatem perscripseram 7 multa tamen questus de magistro, 8 qui Sede Apostolica inconsulta religionem a sola Sede Apostolica dependentem hoc pacto profanavisset: il*lum il*lum 9 in Sedem Apostolicam gravissime deliquisse. Quibus de rebus pontifex et ipse scribit ad Vestram Maiestatem, quae litterae adhuc expediri non potuerunt, mittentur per primam mittendi occasionem. Sed quicquid pontifex ex sacri fortasse collegii inductione, nam cum eis est rem communicaturus, scripserit, illam esse sciat Vestra Maiestas pontificis mentem, quam perscripsi

contrarii rumores, qui iam rursus non creduntur esse veri, de quibusdam alienationibus mentium inter caesarem et Anglum et meliori spe pacis, quae omnia credo esse vana. Si Maiestas Vestra faciet pacem, et si non vult extremum excidium nepotis sui et regnorum eius, includendus videtur ipse quoque et regna illius in hanc pacem. It is not placed with the text of the letter but in a separate volume (BN. T. 28. fol. 164r). We do not have the slip of paper with the cipher, only the deciphered text can be read. At the same time, the legate

mutabilis aeuo.
7.3.395  Perpetuumque illi dabimus seruare tenorem
7.3.396  Et uarias nescire uices, populumque clientem
7.3.397  Zenobia et Blasius patroni numine dextro
7.3.398  Seruabunt sine fine, atque ipse fouebo decoros
7.3.399  Illyrico cinctu proceres gentemque togatam.
7.3.400  Atque adeo proceres aliquos numerare iuuabit
7.3.401  Quos cladi superesse libet, mihi crede, futuros
7.3.402  Solamen tibi

ideo caelum manibus amplecti dicitur. Quod a Ptolemaeo et Alphonso, rege Hispanorum et imperatore Romanorum, compertum est satis trepidare. Forte quia, senio confectus, robore corporis molem tantam sustinere non valet. Vel forte, quia pater ipse physica cognitione non bene firmatus monitusque caelos a suo motu trepidationis firmare non potest. Quare, Federice, philosophorum acutissime et astrologorum princeps, ne post tantam caeli trepidationem ruinam minantis universum rueret,

Non astrologiae, cum nihil aliud sit, quam diversae observationes, motus planetarum, vices temporum, annuae conversiones, diversi labores solis atque lunae, quae omnia solo numero mensurantur. Non corporum caelestium, non substantiarum abstractarum; denique non Dei benedicti, cum et ipse numero subiacere videatur, quatenus est unum principium actu existens, a quo omnis multitudo, omnis bonitas essentialiter fluit et dependet. Ignorata etiam geometria certe ignorabitur tota mundana moles, quae nihil aliud est quam corpus centro et

vel etiam negando consequens et omnes eius consequentias; quia ex falso suppositis falsae sequuntur conclusiones. Quamvis ea solvere quidam conati sunt et tamen nihil duxerunt. Existimo enim non minorem fatuitatem esse fatuas positiones impugnare, quam sunt ipse fatuae positiones. Quare videtis, patres optimi, admiratas mathematicas omnia in se eminenter continere: facultatem scilicet, sanitatem atque animam. Omnia certe suadent eas tota mente amplexandas et tamen eis alia praeponitis. Quibus si loquendi facultas daretur, nonne mortales omnes

si vero in quatuor, procreabitur quaternarius et sic de alia latitudine numeri dicendum est. Continet etiam musicam, quae nihil aliud est, quam numerus sonorus. Sed si numeri tota latitudo in continua magnitudine continetur, etiam ipsa musica in eadem magnitudine: in qua et ipse numerus, certe continebitur. Continet etiam astrologiam, quae nihil aliud est, quam considerare situs planetarum, primo per lineam rectam, quae est ipse situs vel coniunctio planetarum adinvicem. Per figuras etiam, quae sunt ipsi aspectus stellarum inter se, puta sextilis, quadratus,

numerus sonorus. Sed si numeri tota latitudo in continua magnitudine continetur, etiam ipsa musica in eadem magnitudine: in qua et ipse numerus, certe continebitur. Continet etiam astrologiam, quae nihil aliud est, quam considerare situs planetarum, primo per lineam rectam, quae est ipse situs vel coniunctio planetarum adinvicem. Per figuras etiam, quae sunt ipsi aspectus stellarum inter se, puta sextilis, quadratus, trinus et huiusmodi, quae est ipsa geometria. Si vero fiunt observationes temporum annuaeque conversiones, solis etiam atque lunae diversi labores, certe

Per figuras etiam, quae sunt ipsi aspectus stellarum inter se, puta sextilis, quadratus, trinus et huiusmodi, quae est ipsa geometria. Si vero fiunt observationes temporum annuaeque conversiones, solis etiam atque lunae diversi labores, certe haec omnia solo numero mensurabuntur. Cum autem ipse numerus in quantitate continetur, astrologia etiam in eadem continebitur. Sed cum istae partes mathematicae contineant omnes alias scientias, certe multo magis haec continebit illas, quam et suas partes. Via doctrinae est, quod semper in ea procedimus a causis magis notis nobis et

non solum nostra, verum est etiam ratio cognoscendi ipsius intellectus divini (secundum divum Boethium), quia ea ratione, qua intelligit, eadem etiam et producit xii. Metaphysicae. Sed ratione mathematica intelligit, ergo et producit. Et hoc est quod divus Plato medio mathematico omnia et ipse speculatus est et processit a causis supra effectus, sicut et ipse Deus benedictus. Quod, si haec magis dearticulate vellem explanare, oporteret altius repetere, ubi certe non sensibus corporis, sed sola vi animae opus esset. Divus Plato imitatus et Pythagora, omnis veritatis et

divini (secundum divum Boethium), quia ea ratione, qua intelligit, eadem etiam et producit xii. Metaphysicae. Sed ratione mathematica intelligit, ergo et producit. Et hoc est quod divus Plato medio mathematico omnia et ipse speculatus est et processit a causis supra effectus, sicut et ipse Deus benedictus. Quod, si haec magis dearticulate vellem explanare, oporteret altius repetere, ubi certe non sensibus corporis, sed sola vi animae opus esset. Divus Plato imitatus et Pythagora, omnis veritatis et subtilitatis acutissimi indagatores, docentes nos res ipsas altius speculari,

Capitulum primum tractatus secundi: de arithmeticae nobilitate Propositum erat in secundo loco velle pertractare de his quae utilia sunt et digna cognitu ad libros Arithmeticae divi Boethii pertinentia, cuius ipse est efficiens vel a Nicomacho accepit, non curo. In reliquis vero generibus causarum fere eodem modo se habet cum his quae de natura quantitatis continuae dicta sunt. Placuit enim mihi non servare ordinem divi Boethii qui ab arithmetica

proportione maxima: quae est quadrupla, quia quatuor est totum, in quo sunt contentae omnes proportiones mediae totius musicae. Sed cum totum sit perfectissimum, bene convenit enti perfectissimo habere etiam id perfectissimum quo (ut organo) conservat universum. Et tale est ipse amor vel unio et harmonica proportio numerorum, quae in quaternario continetur tamquam in toto. Patet etiam, quod ista harmonia vel musica, non solum est tantae speculationis et elevationis animae, quia illa sola plena sunt omnia caelestia et terrena, quae ipsa natura universi universum

secundum quod unicuique a radice nativitatis iniunctum est. Quae omnia sunt principalis considerationis ipsius astrologi. Nec tamen per haec volui carpere tantum Philosophum, qui fuit regula in naturalibus. Ad tertium argumentum dico, quod voluntas est libera (secundum Scotum), vel ipse intellectus noster secundum Philosophi solutionem iam supra datam. Ad formam autem argumenti concedo, quod omnis anima intellectiva nostra est eiusdem rationis. Tamen dico, quod possunt impediri ipsarum operationes, quia agunt organice. Organo enim corrupto vel vitiato, certe corrumpitur

2. quod per nullam potentiam finitam neque infinitam sunt danda ista individua: puta, punctus mathematicus, cuius pars nulla est neque linea sine latitudine neque superficies sine profunditate, et quod ista distinguantur sola ratio ne et non realiter. Quia, dicit ipse, si considero aliquod corpus per longum, erit tantum longitudo, si per longum et latum, erit superficies, si vero per profundum, erit corpus. Tamen in rei veritate linea, superficies et corpus sunt idem realiter et sola ratione differunt.

quae unusquisque in se experitur scilicet posse concipere lineam tantum et superficiem tantum, ut supra declaravi. Praeterea patet hoc esse verum ex ipsis diffinitionibus lineae et superficiei, quae sunt longitudines absque profunditate, quibus diffinitionibus ipse Philosophus et omnes mathematici utuntur in suis scientiis. Declaro modo errorem ipsorum et causam erroris. Peccant enim per fallaciam aequivocalineae et superficiei (ut non distinguuntur realiter, sed sola ratione) est in materia secundum esse et secundum diffinitionem, ergo mathematica

quae unusquisque in se experitur scilicet posse concipere lineam tantum et superficiem tantum, ut supra declaravi. Praeterea patet hoc esse verum ex ipsis diffinitionibus lineae et superficiei, quae sunt longitudines absque profunditate, quibus diffinitionibus ipse Philosophus et omnes mathematici utuntur in suis scientiis. Declaro modo errorem ipsorum et causam erroris. Peccant enim per fallaciam aequivocationis, quia nesciverunt essentialia et rationes intrinsecas et extrinsecas, penes quae distinguuntur artifices scientifici; quia penes diversum

amplius duae lineae, quia indivisibile additum indivisibili non facit maius neque divisibile. Tunc arguo sic x. punctus lineae c.x. uniformiter fluit motu recto, quia super lineam rectam scilicet a.b. Ergo punctus r. (qui est signatus in linea c.x. uniformiter fluente) uniformiter fluet et ipse scilicet motu recto ad motum totius lineae c.x. per secundum suppositum. Ergo punctus fluens motu recto causabit lineam rectam per primum suppositum. Et sic patet prima pars nostrae intentionis, scilicet quod linea r. et r. ad fluxum ipsum r. sit linea recta. Modo probo, quod linea a.b.

aliud diffinit, nisi figuram triangularem, quae applicatur ad ipsum syllogismum. Pro cuius evidentia sciendum est, quod apud mathematicos termini ponuntur et magnitudines vel ipsa intervalla (quae sunt inter terminos) iacere dicuntur. Quibus terminis mathematicis ipse Philosophus in hac diffinitione syllogismi (ut et ipsi geometrae) usus est. Dicit enim primo quibusdam positis, quia tribus terminis scilicet duobus extremis et uno medio: quia extrema mediata non possunt absque medio copulari. Deinde subdit necesse est a iacentibus, scilicet duobus

uerum et omnium ore prędicari, in quo nihil quod omnibus optandum sit desyderatur. Sed iam quod proposuimus, narrare incipiamus. Hieronymus pręsbiter (ut ipse de se testatur in calce libri illius quem De uiris illustribus inscripsit) patre Eusebio natus, oppido Stridone, quod a Gotthis euersum Delmatię quondam Pannonięque confinium fuit, una cum

natus a Liberio Pontifice Maximo pręsbiter cardinalis est creatus. Post hęc Liberio in Arrianam heresim delapso et Constantio Imperatore catholicos persequente, cum plerique metu perculsi latebras peterent, ipse constanter pro ueritate stetit nullum ueritus periculum, pręterquam ne alij uel territi uel decępti subuerterentur. Et quoniam persecutionis procella iam ecclesię turbauerat bona, a Paula uidua Romana, quę

dicenda restant consyderanti, non tam malorum inuidiam, qua nusquam caruit, eum pertimuisse, quam locum ubi liberius expeditiusque Deo seruiret quęrere uoluisse. Hanc suam ab urbe profectionem ad Ruffinum ita ipse describens Mense , inquit, augusto, flantibus ethesijs, cum sancto Vincentio pręsbitero et adolescente fratre et alijs monachis, qui nunc Hierosolymę commorantur, nauim in Romano

nimio plus gentilium librorum maximeque Ciceronis lectione delectaretur et Hierosolymam uersus nauigaret, diuinitus mulctatus omnem curam ad diuina perdiscenda conuertit. Qua de re in epistola ad Eustochium sic ipse de se confitetur et ait: Cum annos plurimos domo parentibus sorore cognatis et, quod his difficilius est, consuetudine lautioris cibi propter cęlorum regna me castrassem et Hierosolymam

pręceptorem. Quibus deinde alijs in discendo magistris usus fuerit, quadam ad Pamachium epistola declarat dicens: Dum essem iuuenis, miro discendi feruebam amore, nec iuxta quorundam pręsumptionem ipse me docui. Apollinarem Laodicenum audiui Antiochię frequenter et colui. Iam canis spargebatur caput, et magistrum potius quam discipulum decebat, perrexi tamen Alexandriam, audiui Didymum. In

prosequatur. } Vt igitur carnis petulantiam spiritui repugnantem uitę asperitatibus edomaret, eremum petijt. Vbi qualiter se habuerit, ad Eustochium uirginem scribens docet, cum ait: Quoties ego ipse in eremo constitutus, et in illa uasta solitudine, quę exusta solis ardoribus horridum monachis pręstat habitaculum, putabam me Romanis interesse delicijs. Sedebam solus, quia amaritudine

hęrentia collidebam. De cibis uero et potu taceo, cum etiam languentes monachi aqua frigida utantur, et coctum aliquid comedisse luxuria sit. Ille igitur ego qui ob Gehennę metum tali me carcere ipse damnaueram, scorpionum tantum socius et ferarum sępe choris intereram puellarum. Pallebant ora ieiunijs, et mens cogitationibus ęstuabat. In frigido corpore et ante hominem carne iam pręmortua

quid inenarrabilis delectationis sentiebam. Testis est ipsa trinitas quam cernebam nescio quo intuitu, testes sunt et ipsi beati spiritus qui aderant, testis et conscientia mea, qui tantis bonis ipse fruebar, quanta et qualia nescit proferre mollities corporis mei. Cum igitur tantam solitarię uitę dulcedinem degustaret, iure suo dicere potuit ad Rusticum monachum scribens: Viderint

ad pascua profectus forte conspexit eum ipsum asellum cum camellis pondere grauatum uenire (negociatores illi redibant ex ęgypto cum iumentis oleo oneratis) et infrendens accurrit. Homines in diuersa diffugiunt, ipse asellum cum camellis ante se agens ad monasterium compulit. Videntes monachi mirantur. Hieronymus camellos curari iubet hospitibusque parari, ut benigne accipiantur. Mox illi uenientes et peccatum

sustinuisti! . Alij dicebant suis auribus ipsius Hieronymi uerba se hausisse cum diceret: Ecce iam ad te uenio, pijssime Domine Jesu, suscipe seruum quem sanguinis tui precio redemisti! Lux abijt et ipse cum luce relicto corpore cęlum ascendit, ab eo feliciter susceptus cui tam fideliter seruiuit. Per dies multos eodem loci ubi iacuerat odor suauissimus fragrauit. Ipsa transitus eius hora Cyrillus

cuius fecimus mentionem, sibi Sancti animam Hippone apparuisse fatetur. Dum enim ad eum scribere coepisset nosse uolens qualis quantaque illi uideretur esse beatorum gloria, lux in cubiculo refulsit, uocem ipse audiuit, quę diceret se esse illius animam ad quem scribere parabat et iam ad illam beatitudinem fruendam properare, quam ipse qualis et quanta sit discere uellet. Eam autem tantam ac talem esse ut nec lingua

qualis quantaque illi uideretur esse beatorum gloria, lux in cubiculo refulsit, uocem ipse audiuit, quę diceret se esse illius animam ad quem scribere parabat et iam ad illam beatitudinem fruendam properare, quam ipse qualis et quanta sit discere uellet. Eam autem tantam ac talem esse ut nec lingua dicere nec auris audire nec oculus uidere nec mortalium mens possit comprehendere. Ad hęc interrogata sitne aliquid quod

Hos autem quodam de turba referente didicit Ioannem Baptistam et Hieronymum pręsbiterum esse, atque hunc duas quidem coronas accepisse, alteram doctrinę, alteram castitatis, illum autem tres, eo quod et ipse quidem docuerit ac uirginitatem seruarit, sed insuper pro asserenda ueritate tuendaque iustitia occisus esset; tertiam itaque laureolam fuisse martyrij. Tale est etiam quod

martyrij. Tale est etiam quod Cyrillus ad Augustinum scribit, post laudes matutinales ante altare Ioannis Baptistę (erat enim solennis natiuitatis eius dies) obdormienti sibi uisum. Vidit enim (ut ipse ait) multos ecclesiam intrare luce quadam cęlesti insignitos. Inter quos duo pręcipui pręclarique uidebantur et hi erant Ioannes Baptista et beatus pręsbiter Hieronymus qui solus omnibus cęteris considere

hanc, quę quanta essent Hieronymi merita testabatur, publice populo enarrauit. Sed redeat unde digressa est oratio. Sanctissimi uiri corpus elatum condere uolentes, quanuis sepulchrum uacuum astaret, quod ipse uiuens in saxo intra uestibulum speluncę sibi excidendum curauerat, non longe a sepulturis Paulę et Eustochij, quę ante illum obdormierant in Domino, effossa tamen tellure, quemadmodum iusserat,

epitaphium, quod nostra rudi Minerua confectum ita habet: Epitaphium
Condita Hironymi recubant hoc ossa sepulchro;
ipse colit celsi regna beata poli.
Disce quibus meritis, nostro dum uixit in ęuo,
tot bona nemo uni contulit ecclesię.
Correxit sacrę corrupta uolumina legis,
exposuit

donec in die iudicij suis iterum corporibus iungi illas contigisset, beatus Hieronymus Eusebio discipulo apparens repressit. Trium hominum cadauera die uno ad ecclesiam delata et sacco eius contacta (sicuti ipse pręmonuerat) populo spectante reuixerunt narraueruntque uidisse se et sanctorum gaudia in paradiso et supplicia reorum in inferno, tum demum, qua die una cum Eusebio iterum sibi migrandum esset e corpore,

Hieronymo commendasset, quendam, qui sibi necem inferre uoluit, conuerso in semet gladio mortuum concidisse uidit. Tale facinus et alij nonnulli frustra conati idem passi sunt. Commota ciuitas episcopum, quasi ipse eos peremisset qui perierant, ad poenam deposcit. Sed pręsto illi affuit Hieronymus, manifesto plebi apparens acerrimeque increpans coercuit eorum temeritatem. Conterriti episcopum illesum dimisere. Tunc

uel inuito Hieronymo, qui aleam prohibet! Vix uerba finierat, cum a demone formam ęthiopis assimulato raptus nusquam comparuit nihilque fuit patri relictum pręter lachrimas moeroremque orbitatis, ne et ipse poena careret, qui suum sic educauerat filium. Crudelis est pater qui delinquentes non castigat liberos. Hoc quod sequitur, Cyrillus Nicolao Cretense archiepiscopo referente,

solitus erat, non omitteret, Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non esse mercatorem sed Hieronymum doctorem, cui ipse quotidie preces offerret, simul cum socijs repenti stupore correpti subsistunt. Et ille sui unius causa se uenisse dicens, ut a flagitio desisteret penitentiamque ageret hortabatur; hactenus enim Dei ultionem,

concupiscentię flammam concępit. Longe alius quam recesserat ad monasterium redijt. Iam neque comedere potest, neque dormire, dum cogitationibus ęstuat. Dum ergo reliquos occupat sopor, nocte intempesta ipse exurgens uoluit de monasterio exire, sed claues quibus claustra aperiret non inuenit. Miratur et posthac multo diligentius notat locum ubi repositę sunt, frustra tamen, cum rursum non repertis clauibus ad

sancti precibus annuens prolis futurę gratiam fecit. Et monachus Helias discusso sopore quę uiderat memoriter tenuit fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod beati Hieronymi meritis ipse diutinę sterilitatis ignominiam iam pater factus deleuisset. Sequitur illa Cyrilli uisio, qua Ioanni Baptistę Hieronymus noscitur comparandus. Quam quoniam supra suo loco descripsimus, hic repetere

Nequid autem huic lucubratiunculę nostrę deesse uideatur, libet in fine singula, quę ab eruditissimo sanctissimoque homine conscripta sunt, cursim referre, et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul cuncta quę adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter illa quę uel temporis longitudine uel Gothici belli

inuentus sit Ilium in Italiam portans uictosque penates, aut tantam habens fidem, ut non solum montes, sed etiam cum montibus prouincias transtulerit, atque ita Delmatiam cum Stridone oppido de loco suo auulsam ultra Liburniam in Istriam usque iusserit euolare, ut Stridon (sicut Hieronymus ipse dixit) et prius in Delmatię Pannonięque finibus fuerit, et nunc (ut Bergomensis ait) in Istrię agro consistat. Equidem ista consyderans curiosius quęrere coepi, unde homini religioso ueritatisque professori hic error irrepserit, ut etiam pugnantia inter se asserere non dubitet, et inueni,

disterminare a Hieronymo, ibidem nato, ibidem adulto, et conuersato dictum est, ut igitur cognoscas Stridonem non illud oppidum esse, quod nunc (ut Blondus ait) Sdrigna dicitur, sed longe ab eo diuersum, et quod nunc ab accolis Strigoum uocatur, et a Ptolomeo Sidrona olim nuncupatum sit; quanuis ipse Ptolomeus Liburnię illud annumeret, ita tunc angustiores Delmatię fines erant, qui postea latius se effuderunt. Nisi enim Stridon Delmatiam attingeret, nequaquam Hieronymus Delmatię potius quam Liburnię mentionem fecisset. Porro Ptolomeus lib. III. ita ait:

anni spacium de illo, sicuti postulasti, me Tibi satisfacturum; et iam satis (ut puto) fecissem, nisi me domesticę rei cura fratre absente impedisset. Nunc in eius aduentu hac molestia liberatus operi absoluendo, quod intermiseram, accingar, eoque libentius, quia ipse prouocas, qui me, cum nondum uideris, amas. Interim beati Hieronymi uitam his diebus a nobis ęditam Tibi mittam, cum primum ab illis, quibus concessi transcribendam, habere potero. Plus aliquid in ea inuenies quam in istis, quę cum ipsius

his diebus a nobis ęditam Tibi mittam, cum primum ab illis, quibus concessi transcribendam, habere potero. Plus aliquid in ea inuenies quam in istis, quę cum ipsius operibus impręssę sunt. Ac ne nostra commendare uidear, non de dicendi uenustate loquor (nam et ipse rusticanus sum), sed de historia. Quę si Tibi placuerit, ut imprimatur, operam dabis. Sin minus, parcas impensę; fortasse aliquis, cui dedit ore rotundo Musa loqui (ut Oratius inquit), nostro exemplo prouocatus, idem et exquisitiore stilo et sententiis

ita omnes supraquam oportet, aut decet invigilant et serviunt pecuniae, cuius habendae cupiditas una cum ipsa crescit, ille degeneris et abjectioris animi putavit esse, privatae rei studio a publicis rebus averti. Quare curas familiares filio commendavit ipse senatoriis muneribus acriter indulsit quod utrumque bene et commode successit: nam quo plura in filium contulit eo plura possedit; illius opera crescentibus divitiis quas omnes filius ad patris imperium tenuit, neque aliter quam jussit tantae liberalitatis auctor dispensavit omnia solus

multo etiam plura semotis arbitris mercantium familiis dedit, ostentationis et aurae popularis contemptor in sororis etiam filia collocanda quadrantem dotis dono supplevit, multorum etiam preces muneribus praevenit et illis qui naturali pudore pati extrema mallent, quam petere per alios ut ipse dator ignoraretur saepissime donavit sanctissimos viros Paullinum Nolanum et Nicolaum Episcopos imitatus, atque illud praeceptum secutus ignorandum sinistrae quod dextera dederit; neque nobis canendum tuba cum liberales sumus civium vero animos

pars fuit una meis,
Hei mihi divellor quicum spiravimus una.
Concordes qui cum res simul una fui.
Corporis atque animae nexus solvuntur amici,
Copula naturae mutua parque fides.
Hinc procul invitus quamvis ad sidera cessi,
Invitus membris auferor ipse meis. ' A keziratban: accoepit. - U. o. recoepit. ^ U. o. corruplioni. nem fejezi ki az ellentetet, mely a követ- kezö két szó egymasmelle helyezeseben is raegayilatkozik. * U.

ut ita dicam, jam collapsae timonem validum, et Georgium Babbam Sibenicensem Ordinis Praedicatorum Fratrem, Bachalarium Perusinum, in quo daretur virtus Literaria sicubi non reperiretur, et a quo non vacasset Religio, illam si quispiam niteretur dedecorare. Hoc ipso persuasi Pompilio meo, ut ipse Tibi, qui tanti Patris mores imitaris, non ab re Sacrati vocitati, tanquam sacros colentis ritus, tale dicaret opus. Illud ingenue, et audacter pronunciare ausim; opus esse varium, et in ipsa varietate constans, in tris divisum Libros; ingeniosum est, et accuratum; et in Cristiana

facile permittat, ut hoc Opus imprimatur.
f4.1  Quo Probitas, quo sanctus amor, quo vera Fides, et
f4.2  Omnibus in rebus fulsit ubique viris,
f4.3  Stephane, Stanchariae stirpis lux alma decusque,
f4.4  Ipse mihi foveas viribus assiduis,
f4.5  Aere cavo stringi permittat sancta Libellum 5
f4.6  Atria Pontificum qui domat, ipse Deus
f4.7  Alter, Ferrariensis honos, et gloria Gentis
f4.8  Hesperiae Raphanus: hoc

rebus fulsit ubique viris,
f4.3  Stephane, Stanchariae stirpis lux alma decusque,
f4.4  Ipse mihi foveas viribus assiduis,
f4.5  Aere cavo stringi permittat sancta Libellum 5
f4.6  Atria Pontificum qui domat, ipse Deus
f4.7  Alter, Ferrariensis honos, et gloria Gentis
f4.8  Hesperiae Raphanus: hoc precor, ut facias. Ad utriusque Philosophiae facile pricipem,

clarus in arte Lyrae.
f5.19  Imprimat hoc opus, ecce petit nunc Barbula Vates,
f5.20  Et notet artifici ruga magisterio. 20
f5.21  Villa dedit genitum Nova nobis ecce Joannem,
f5.22  Haec cavo prudens ipse subibit onus.
f5.23  Quasi Tu dederis sibi prospera vota precanti,
f5.24  Perpetuo vives carmine namque suo. Pompilius ad Librum.

et pacis tempore negociis exercitatus, quem ueluti alterum Martem hostes exhorrent, et nunc belli et pacis arbitrium et moderatorem uniuersa Italia habet et reueretur, praecipue Adrianus VI. sanctissimus Pon. Max. cum R. pub. Florentina hylari animo et serena florente complexus est; ipse pro tutore totius ecclesie, illi uero pro duce Fluentini senatus, nec a b re, quoniam Dux inclytus Romanorum procerum more res Italas et armis moderatur et honestis moribus illustrat, et quem indigentem appellari liceat et in templa recipi ut cui par gratia referri non possit, hinc saltem

pulchre Parens, Terrarum gloria salve: 125
1.126  Ad Te nunc venio Titan, qui tempora novi
1.127   Solis motus Qui status est Coelo, qua sidera lege moventur
1.128  Ipse ego namque Deo duce Parcis stamina furtim
1.129  Accipio, latos agilis sublatus ad axes
1.130  Juppiter omnipotens me jussit sidera septem 130

Phoebe Soror mea, quam contemperat ore 140
1.141  Vicino Terris, animis aeterna superbis:
1.142  Atque Orientis iter repeto, compulsus habenis
1.143  Velocis currus: reor admiraberis actus
1.144  Ipse meos; tenebras luci, lucemque tenebris
1.145  Inspicies tribui; quare tibi talia dico, 145
1.146  Alme Pater, decus aethereum, stirps certa Tonantis
1.147  Te propter Deus hic statuit Nos; praecipe nostris

1.206   Adami creatio Omnipotens Genitor, nitidum quem Mundus adorat,
1.207  Quamvis non sim dignus dici talis imago.
1.208  Qualem me inspicio; tamen, o Deus, omnibus ipse
1.209  Viribus efficiam, totum quod corde sereno
1.210  Ipse sciam placuisse Tibi; et, si Juppiter alme, 210
1.211  Videris externo voto turgescere pectus
1.212  Nostrum, vel miserum transverso calle

Omnipotens Genitor, nitidum quem Mundus adorat,
1.207  Quamvis non sim dignus dici talis imago.
1.208  Qualem me inspicio; tamen, o Deus, omnibus ipse
1.209  Viribus efficiam, totum quod corde sereno
1.210  Ipse sciam placuisse Tibi; et, si Juppiter alme, 210
1.211  Videris externo voto turgescere pectus
1.212  Nostrum, vel miserum transverso calle furentem
1.213  Nosces, hoc nostrae naturae vita requiret,

miseris mox callidus anguis,
2.7  Ex quo sulcarunt Stygii mala numina Ditis.
2.8  Flere licet mecum simul, heu! Nunc grandis Apollo,
2.9  Flete, sacri nemoris lauri, quia flere necesse est.
2.10  Dulcibus ipse modis qui vos mulcere solebam, 10
2.11  Ecce meis lacrymis nunc deficit ille superbus
2.12  Parnassi liquor, heu, viduato Helicone sororum
2.13  Nunc lyra fracta jacet, nunc nunc stupet undique virtus

Oppressisset eum incautum crudelibus armis.
2.30  Perniciem quorum, vitam tristesque dolores 30
2.31  Posteritate sua notos, mugitibus implens
2.32   Narrat Auras ipse cano. Phoebus quo tempore fervet
2.33  Jam Veneris socius, quom summa cacumina montis
2.34  Visurus properat, fessos perfundat Hiberus
2.35  Fuscus equos, vaga tunc genitrix spaciatur arena 35

gravis, virusque per ora 60
2.61  Fundit; stat facies humana et brachia saevo
2.62  Nuda nitent: mulier stupet; hinc ferit aethera clamor
2.63  Foeminea vi, horrentque comae gelidusque cucurrit
2.64  Ossa per ipse cruor, respirans talia fatur:
2.65   Oratio Evae ad serpentem “Cur nostros, scelerate, lares sedesque beatas 65
2.66  Ingrederis? Prohibet te serpere numen Olympi

faciemque meam; sceleri nec sacra negabit 85
2.86  Quisquis ab occiduis cognoscet comminus oris
2.87  Festa piae Cereris vel coeca Cupidinis arma.
2.88  Est mihi pulchra Venus, quam totus mundus adorat,
2.89  Ipse volo, vestra generatus origine Virgo
2.90  Majestatis honos Cybeles, obsessa profundo 90
2.91  Limine te capiet, nostro ni vertice caelum
2.92  Inspicies, regnare ubi solus Conditor optat.
2.93  Quare ne

murmure sylvae.
2.119   Blanda uxorii suasio. Auribus arrectis juvenis stat: “Quis tonat?”, inquit,
2.120  “His oris superum?” Tacitus nec ferre volebat 120
2.121  Ipse gradum, vaga sed conjux hunc saepe vocare
2.122  Non cessat: venit, viduatam conspicit illo
2.123  Fronte deam, cui jam volat undique foeda libido:
2.124   Mutatur mulier inobediens deo

latitare sub arbore nobis 170
2.171  Mens fuit”. Haec referens curis jam pressus iniquis
2.172  Torpida convolvens nodoso viscera cornu
2.173  Dejectis oculis lacrymosis plangit uterque.
2.174  Mox ait ipse Deus: “Mea quondam dulcis imago
2.175  Temporibus peritura malis, quam lucida veri 175
2.176  Effigies alti latuit, privata deorum
2.177   Maledictio in parentes.

Pulchra sententia. Nobilius nihil est, proprias quam noscere vires.
2.220  An tu credideras, nullis laudande triumphis 220
2.221  Tristis Adam, nunquam coelum sudore parari?
2.222  Ipse tibi referam, ignavum quae vulgus habere
2.223  Deberet, quod jam latuerunt sidera coeli
2.224  Tartara qui cupiunt nulla splendentia luce
2.225  Cernere, pauperiem semper tristesque labores 225

quo steterat primo, post inclyta virtus”. 235
2.236   His dictis jussit, custos terrore profundo
2.237   Expulsio parentum ex paradiso. Stringeret ipse manu gladium quo pelleret ipsos.
2.238  Qui venit, furiis pallentia brachia tendens
2.239  Impetuosus ait: “Nostris discedite tectis,
2.240  O gens, jussa Dei quae temnis sidere tetro! 240
2.241  Hic

manibus constricta premendo
2.268  Membra suis. Lacrymantes ambos contulit usque
2.269  Limen: “Sic saniem conjecto emittere ferro
2.270  In vos ipse volo!”, dicebat nuntius alti 270
2.271  Consilii. Pepulit primo Evam limine sacro.
2.272   Fletus poetae. Proh dolor, heu pietas, proh tristia fata parentis

inde recessum
2.282  Carpere postremum. Marcentia guttura ferro
2.283  Nuncius ostendit confodi, fulminis ignem
2.284  Vibrans ore suo, sibi ni properare paciscet
2.285  Discessum ex illis miserandus postibus. Ipse 285
2.286  Tandem pulsus ait: “Laniatus mergar in undis
2.287   Clauditur caelum mortalibus Adami crimine Tartareis pauper!”, conjuxque miserrima flebat,

aer.
2.318  Funera crebra virûm cernunt, juvenumque, senumque
2.319  Et labor, et lacrymae, et gemitus, et tristia subsunt 320
2.320  Pectora jam curis, nec spes patet ulla salutis.
2.321  Hesperus ipse venit, pellens de montibus umbras
2.322  Praetereunte die. Gelidae praenuncia mortis
2.323  Nox oritur, volucri labuntur saecula cursu.
2.324  Frigus et ipse calor veniunt, quibus omnia miscens

curis, nec spes patet ulla salutis.
2.321  Hesperus ipse venit, pellens de montibus umbras
2.322  Praetereunte die. Gelidae praenuncia mortis
2.323  Nox oritur, volucri labuntur saecula cursu.
2.324  Frigus et ipse calor veniunt, quibus omnia miscens
2.325  Evolat en tempus, fugientes conficit annos 325
2.326  Phoebus equis rapidis, tenuata revertitur orbe

deus dicens: “Quid maesti statis? Honores 360
2.361   Superbia Nulli deficient vobis, sed nostra placebunt
2.362  Regna magis”. Nigrum trepido suspexit ocello
2.363  Ipse timens genitor trepidantis murmura vulgi,
2.364   Ira Irridetque malus miseros tenebrosus Averni
2.365  Rex subito, parvusque Puer malefida sagittis 365
2.366  Pectora

genus immensis placeat mortale sub undis
2.390  Perdere, ni facinus current divertere dirum 390
2.391  Mentibus a propriis. Venit sanctissima proles
2.392   Noemus vates Ipse Noe canus, vatum generosus alumnus,
2.393  Magna voce tonans sudat stimuloque frementi
2.394  Exululat: “Mortale genus madidantibus undis
2.395  Obruet ipse Deus, ni sit constantia menti 395
2.396  In

Noemus vates Ipse Noe canus, vatum generosus alumnus,
2.393  Magna voce tonans sudat stimuloque frementi
2.394  Exululat: “Mortale genus madidantibus undis
2.395  Obruet ipse Deus, ni sit constantia menti 395
2.396  In facinus clarum”, dicens: “Mala regnat Erynnis,
2.397  Thura Sabaea ferant divis”, proclamat ubique.
2.398  Nil curant; rabido nigros demittere coelo

curant; rabido nigros demittere coelo
2.399  Decrevit nimbos, madidis mox evolat alis
2.400  Terribili vultu picea caligine tectus 400
2.401  Ille Notus, nebulae quo rorant, Eolus antris
2.402  Exit et ipse suis, Aquilonem protinus illic
2.403  Claudit, quo fugiunt nubes veniuntque sereni
2.404  Saepe dies, manibus compressit nubila post hoc
2.405  Auster. Mox crebrae pluviae funduntur ab alto 405

viscera terrae
2.409  Dura tridente suo; post fontibus ora relaxant,
2.410  Omnibus hinc amnes, subito occupat omnia pontus. 410
2.411  Crimina sic purgat rapidis urgentibus Austris
2.412  Ipse Jovis, secumque trahit pecudesque virosque
2.413  Unda domusque ruunt, vasto sub gurgite turres
2.414  Hinc latitant, tellus nullum discrimen habebit
2.415  Cum ponto, volucris vaga lassis decidit alis 415

pauper, coeli terraeque parentem. 430
2.431  Quisquis eris cupidus per saecula vivere felix
2.432  Inspice mente tua, qui cernis sidera solus,
2.433  Quam varias rerum vires pulchro ordine servat
2.434  Ipse Deus, quem nunc mirantur cuncta creantem
2.435  Numina prima aevi: firmatum sidere coelum, 435
2.436  Quod velox lustris omni sine labe peractis
2.437  Tempora, quaeque caduca suo stant saecla sub axe,

Parnasi et liquida coelum post luce serenat 5
3.6  Cuncta Deus, vastis quae quondam merserat undis.
3.7  Aequora sulcantem cymba vocat almus Olympi
3.8  Juppiter innocuum cultorem numinis alti
3.9  Ipse Noe, dicens: “Vidisti, quot mala passum
3.10  Est genus humanum, me spreto, mente maligna? 10
3.11  Talia ne facias, tuto sed tramite duces
3.12   Trinitas et unitas Christiana et

et unitas Christiana et personarum distinctio. Ecce tuos gressus!” Tanto jactura dolori
3.13  Omnibus instabat, coeli qui sidera torquent,
3.14  His quibus est solum semper stans conscia virtus.
3.15  Ipse Deus Pater, et Natus Genitoris imago 15
3.16  Continue degens secum, quibus astat ubique
3.17  Spiritus ille Sacer, qui sancto flagrat amore

Cui jussit subito Deus, ut de conjuge casta 45
3.46  Ad littus veniens repararet semine puro
3.47  Mundum, quod nunquam maculaverit ipse Cupido.
3.48   Reparatio humani generis. Jussa Dei complent; reptat generosa propago,
3.49  Ac si Cadmaeo generaret semine proles.
3.50  At gens posterior cepit pejora

3.57  Heu Myrrha infelix, foedas pharetrate Cupido
3.58   Luxuria Te Duce jam lectum, quo natam turpis adulter
3.59   Fraus ubique Ipse Parens novit scelerato cognitus Orbi.
3.60  Sub juga jam positus bos scindit vomere collem, 60
3.61  Pravus et inculto tellurem vertere rostro
3.62  Rusticus haud cessat, fallax hoc tempore surgit

3.74  Vertice crista tremit, phaleris tegit ille ferocem
3.75  Miles equum fraenans, coelum tonat omne tumultu. 75
3.76  Inscius, heu, proprii fati studet ille recurvus
3.77  Verberare cavum unguem; post docet ipse magister
3.78  Ferratos aptare pedes textamque catenis
3.79  Loricam vendit, tantus furor omnia terret.
3.80  Ostendit pictum clypeum sibi divus Apelles; 80
3.81  Ocrea femoribus parta est, tibiamque

nostrum os possim perfundere, nuncque
3.110  Saxa movens citharam pulset crinitus Apollo. 110
3.111  Post longum tempus nam nobis ultima venit
3.112  Ecce salus quondam crebris concussa procellis.
3.113  Ipse canam Numen tantum semperque fatebor,
3.114  Multorum gemitu quod venit Conditor aevi
3.115   Nascitur Christus ex virgine Hebrea. Sanctus Apellaica generosus origine

3.191   Exilium virginis et peregrinatio in Egyptum. Ipsa dolos fugiens Memphim petit alma Maria,
3.192  Humana nutritur cinctus carne Puellus,
3.193  Ipse Deus sine fine manens, qui fulgidus ornat
3.194  Aethera; perdocuit gentes coelestis origo
3.195  Jussa Dei in teneris annis. Bis quinque peractis 195
3.196  Jam lustris vates tanti certissimus auctor

dicetur tantus ab illo,
3.200  Qui mare, qui caelum, terras, qui sidera torquet. 200
3.201  Hunc mersit fluvio Fidei monimenta reliquens,
3.202  Sedibus aethereis pulchra trepidante columba,
3.203  Vates ipse Dei praecursor, maximus hospes
3.204  Sylvarum. Tardi costis agitatus aselli
3.205  Insedens venit Solymam renuente senatu. 205
3.206   Adventus Christi Solimam. Turba

namque silere quippe tacere
3.225  Cantando vatem felix praecepit et olim. 225
3.226  Omnia jam cecini quae sanctum sidus adorant
3.227  Ipse ego, qui teneo assiduo sub verbere tergum
3.228  Continuis curis, vita senescente moriente caduca.
3.229   Bellum

Ad lectorem. Gismundi montaini Pergulensis, Policarpi discipuli Carmen
b5.1  Quisquis auet diuos uel diuum dogmata nosce
b5.2  Quoue uagum mundum seruat et ipse deus
b5.3  Hoc opus assidue Policarpi nobile carmen
b5.4  In quo tu, lector, discere multa potes. Ad inuidum. Io. Francisci Cartharii

Topographya Tyburis, per Policarpum.
b9.1  Vrbs ego sum Tybur multos celebrata per annos
b9.2  Vatibus egregiis, Latii quoque gloria magna
b9.3  Ipse fui quondam, nam me Tyrinthius heros
b9.4  Incoluit, gratam ducibus, quos Archada tellus
b9.5  Attulit Hesperias felici sidere ad horas
b9.6  Pampine purpureo me uesciit sepe Lycus
b9.7  Nuncquoque Pipleo

Pipleo summo de uertice nata
b9.8  Nos nostrosque lares exornat, Marte furente
b9.9  Militis usus adest, Naiades mihi menia cingunt
b9.10  Saltantes satyri, driades quoque sepe puelle
b9.11  Hortulus ipse uocor Romanae uita iuuente
b9.12  Quicquid enim Parthus, quicquid tenet Indus Arabsque
b9.13  His opibus letor, Ioue, celo, menibus altis
b9.14  Vita mihi foelix superum comes atria celsa
b9.15  Templa deum

b9.15  Templa deum semper fumant quoque thure Sabeo
b9.16  Quo mihi commissus populus per secula uiuet. Topographya Calliensis urbis, per Policarpum quam ipse illic legens, nec bene cognitus nigro lapillo signauit.
b10.1  Inter saxosas Caliensis consita rupes
b10.2  Vrbs iacet, excelsis montibus obrigua
b10.3  Hic ubi sepe solet iuuenum preclara

inobedientię in deum et regnum de familia eius transferendum prędicit. XV. Iterum denunciat eum de regno eiiciendum, quia iussus interficere Amalechitas regi eorum Agago pepercerit. Quem coram adductum Samuel ipse in frusta concidit. XVI. Samuel ungit Dauidem regem futurum. Saul agitatus immundo spiritu Dauide cytharam pulsante refocillatur. Dauid fit armiger Saulis. XVII. Goliam interimit. Palestini

Facta iniusta tegis, quoniam non gratior ulla est
Cęlicolum regi, sacris quę imponitur aris,
Hostia quam semper studio curaque fideli
Imperio parere suo. Quod spernere quum sis
1.55   Ausus, et ipse tuum de regno tollere nomen
Ac Beniaminam sobolem postponere Iudę
Decreuit, Iudę regem de stirpe creare."
Hęc ait indignans regemque relinquere uerso
Inde parat tergo. Vetat hoc et abire uolentem

trahitur, geminas distentus utrinque
Laxat se in partes. Subitum scissura fragorem
Increpuit causamque dedit magis apta loquendi Samuel
1.65   Fatidico uati: "Sic, sic" ait "ipse deum rex,
Quem dederat quondam, sceptri tibi scindet honorem,
Impositusque tuo solio dominabitur alter
Te melior multaque super uirtute ferendus."
Rex metuens commissa palam trepidusque fatetur

Gebalum,
1.80   Illa prospiciens uiridantem fronde Garizim.
Illic cęde pius uates ubi iussa peregit,
Iussa uerenda dei, Ramatę sua tecta petiuit
Saulis fata dolens. Sed cęlo uenit ab alto
Ipse deus uerbisque prius quod dixerat, illud Deus ad Samuelem
1.85   Re facturus ait: "Samuel fidissime, quid tu
Profusis Saulem lachrymis gemis, improba cuius
Dextra meum toties

uenit ad urbem Dauid
1.180   Iesseides Dauid psallens et nablia palma
Solicitans dulcique aures modulamine mulcens.
Attulit et regi, dederat quę munera Iesseus
Ipse pater, non magna quidem, si respicis illa,
Sin hominem, magnum testantia forsan amorem. Munera oblata Sauli
1.185   Iam Bacchi et Cereris speciebus onustus
Ducitur in medium, simul

Hauriat e puris sacrati fluminis undis?
Reddita mens fuerat Saulo, quum regia tecta Dauidis fratres
Tres adiere uiri, cognati sanguinis omnes
Atque uno genitore sati, quo natus et ipse est,
1.255   Sed mage felici postremus germine Dauid. Heliab
Natu inter fratres Heliabus maximus hastam,
Hastam, qua solitus syagros agitare, ferebat.

annos.
Nuncius interea regis perfertur ad aures
Hostilem turmam latis descendere campis
Iamque Palestinas acies pallare per omnem
1.300   Iudeę regionis humum. Mora nulla, paratam
Rex Saul ipse suam profudit ab urbe phalangem. Saul processit ad pugnam
It peditum pilata manus gladioque iuuentus
Ancipiti succincta latus. Pars ferre sagittas
Ithyreosque arcus, pars molles

arcus, pars molles uertere fundas,
1.305   Non molles ut agant saxis stridentibus ictus.
Inde ruunt equitum directis cursibus alę
Puluereamque ciet pulsu leuis ungula nubem.
Has inter medius graditur rex ipse cohortes
Et festinantes moderatur uoce maniplos.
1.310   Martius hunc sonipes tectum fulgentibus armis
Sublimemque uehit terrens hinnitibus auras
Atque citatorum sinuosa uolumina crurum

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report