Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: tUnc Your search found 3643 occurrences
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1001-1100:1001. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] constantis robur, non uirium, uitae integritatem, non sensuum, purique cordis, non formae
pulchritudinem, et ea quae spiritus sunt, non carnis. Quam obrem insanire quidem
mundi hominibus uidentur. Sed postquam hac sancta stulticia caelestem thesaurum assecuti
fuerint, tunc demum perspicuum fit eos solos fuisse sapientes, qui mundo stulti uidebantur, et
1002. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] raptim sese transtulerunt. Huius parabolae similitudinem explicare poterit, qui nouit, in quanto amittendae castitatis uersentur periculo, qui se ultro ingerunt aspectibus feminarum. Illis arridere, cum illis confabulari, illas tangere Aethneis ignibus proximare est. Tunc si licentior intercesserit familiaritas, libidinis incendiis conflagrabit sanctioris propositi pudor, et turpi seruire incipient luxuriae, qui ante seruierant Christo. Qui uero a mulierum consuetudine, quantum potest, procul se fecerit et non minus eis quam Siculis illis
1003. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mala denique omnia committere ne dubitent neue erubescant? Et id
quidem non ut remuneret suae morem gerentes uoluntati, sed ut interimat. Qui uero contraria
his agunt, eis nocere omnino non potest, nisi cum dolo aliquo seducti a proposito colendae
uirtutis desciuerint. Tunc enim et ipsos callide sibi conciliatos mittit in
1004. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ad te, dicit Dominus Deus exercituum, et reuelabo pudenda tua in facie tua, et ostendam in gentibus nuditatem tuam, et regnis ignominiam tuam. Quanto igitur melius est, quanto optabilius nunc uni sacerdoti commissa dicere hisque expiatis caelo se dignum praestare quam tunc uniuersis non modo hominibus uerum etiam angelis manifestum fieri et, quod incomparabiliter peius est, aeternis mancipari suppliciis . DE FVTVRORVM BONORVM
1005. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] scribae. Quorum alter probitates omnium, alter uitia conscribebant. Rex igitur quotidie aliquem de turba illa ad se euocatum, quid in uita egisset, inquirebat. Aderant scribae. Pro illo stabat, qui benefacta eius conscripserat. Sed qui peccata notauerat, acriter accusabat. Tunc homo ille aut premium aut exilium ex sententia regis accipiebat. Parabolae huius intelligentia haec est. Rex et iudex noster est Christus, ciuitas paradisus. Qui cum rege bonis aeternis perfruuntur, angeli atque sanctorum animae sunt. Insula, in qua nobis
1006. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quanto statura minores erant. Haec
parabola superbiam premit, humilitatem extollit. Ciuitas Gygantum
1007. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] peteret, non parum longinqua esset, et negocium, cuius causa discederet, non tam breui posset expediri. Caeterum anno nondum elapso casu contigit, ut illa inimicorum ui natali solo pulsa eo abiret, quo filium praemiserat. Atque ipsum arctius amplexa nihilominus ferre coepit. Tunc ad eam filius: Indigna res est, o mater, ut, quo absente tristabare, eo praesente gaudere uel saltem non dolere nolle. Haec parabola innuit ridiculos esse, qui suos uita decedentes nimis immoderate deplorant, cum ipsi incessanter post illos gradu
1008. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] DE HORA MORTIS INCERTA, VT SEMPER PARATI SIMVS Parabola XLI Imperator confecto bello, cum uictor in patriam remeasset, donatiuum militibus erogaturus edixit, quod, qua die in forum ipse descendisset, uenienti sibi omnes cum armis occurrerent: quod si quos inermes occurrere tunc contigisset, non solum nihil relaturos esse praemii, uerum etiam inertiae poenas daturos. Illi incerti, quando imperator hoc esset acturus, quotidie cum armis parati aderant. Quidam autem expectationis tedio uicti, paulatim arma deponere et iam inermes in publicum procedere, existimantes non
1009. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in forum improuisus affuisset,
donauit omnes, quos offendit armatos, quos autem inermes
1010. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] famulum suum praefecit, qui laborantibus instaret. Ille uidens tandem, quod uerbis urgendo adhortandoque parum proficeret, sumpto manibus ligone operi sese ardenter accinxit, parem ab reliquis exigens in agro fodiendo alacritatem. Omnes eius exemplo solicitius id, quod debebant, peregere. Et tunc plane apparuit his, qui operam suam locant, facto magis eorum, qui praesunt, quam dicto opus esse, ne pigritentur. Is enim, qui alios ad aliquid agendum hortatur tantum, plus poscere uidetur quam quod praestari possit. Qui autem et hortatur et simul negocii, ad
1011. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nequid aduersi in hac uitae breuitate patiamur quam ne poenam aeternam sustineamus. Plus etiam operae impendimus in quaerendis diuitiis cito perituris, quam ut perennem illam et inaestimabilem regni caelestis gloriam assequamur. Annus parabolae huius septuagesimus tunc agitur, cum ad finem uitae peruentum est. Dies enim annorum nostrorum, ut psalmista ait, in ipsis septuaginta anni. Sed uitae nostrae finis hodie esse potest aut cras aut postridie. Ideo dictum est: Vigilate, quia nescitis diem neque horam! Et si usque ad decrepitam
1012. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] regna inuasere. Et primo quidem infestis armis Pannoniam aggressi commisso cum Pannonibus proelio superant, regem eorum interimunt, regnum uictoria potiti occupant. Post hęc inde mouentes in agro qui Tarnouię dicitur castrametati sunt. Huiusce rei rumor Delmatię regem Salonis tunc residentem timore perculit. Ac repente legatos ad regem Istrię mittendos curat, petit uti coniunctis uiribus a communi periculo sese tueantur maturentque obuiam ire hosti ne ille imparatos repenti irruptione opprimat. Igitur subitario milite comparato ambo pari animi audacia
1013. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] magnis utrinque actis cędibus regum duorum acies inclinari cępit. Deo ita disponente, licet nec numero nec armis nec animi robore essent inferiores, fusi fugatique sunt; fortasse crimine aliquo sui populi offensa diuinitas genti infideli atque impię uictoriam dedit. Multa tunc milia Christianorum desiderata sunt, rex Istrię interfectus, rex Delmatię graui saucius uulnere fugaque elapsus Salonas est delatus. Vrbem moeror inuasit et cęde suorum audita lugentium atque ululantium clamor perstrepere cępit. E contrario aduersariorum uis atque
1014. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] etiam non parum instructus erat, cum philosophis aliisque incredulis contendere ausus, nonnullos ex iis in Christum credere compulit. Inde Cassariam accedens gratanter est susceptus ibique regni sedem posuit, fidelis inter fideles quos iam Constantius conuersos baptizauerat. Erat tunc summus ecclesię Romanę pontifex Stephanus, qui cum mirifica Constantii opera audisset, uidere illum cupiens, ut ad se ueniret, per litteras petiit. Vir igitur sanctissimus Constantius, cum interim ex pontificis autoritate presbyteros ordinasset, Vetus Nouumque instrumentum
1015. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] essent iussaque perficerent et suis post illum hęredibus pari studio obsequerentur. Deinde archiepiscopos episcoposque crearunt per loca dioeceses eis assignando iuxta quod in litteris uetustę obseruationis inuenerant. Vnum ex archiepiscopis miserunt Salonas, cuius quidem urbis tunc maxima pars dirruta erat et quęque egregia uastationibus deformata Gothorum immanitate atque sęuitia. Alterum uero archiepiscopum Ducliam destinarunt. Episcopos autem alios aliis locis pręficientes istorum archiepiscoporum iurisdictioni ac regimini subiecerunt. Tunc
1016. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] urbis tunc maxima pars dirruta erat et quęque egregia uastationibus deformata Gothorum immanitate atque sęuitia. Alterum uero archiepiscopum Ducliam destinarunt. Episcopos autem alios aliis locis pręficientes istorum archiepiscoporum iurisdictioni ac regimini subiecerunt. Tunc ecclesiarum ędificia, quę prostrata iacebant, rursum sunt erecta et episcoporum consecrationibus sanctificata. Pręterea regis edicto cautum est ne quis illius ecclesię ius usurparet, ne quis clerico iniuriam faceret, ne quis aduersus ecclesiasticam libertatem ire
1017. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] (ut dictum est) regionum fines diuisi. Postquam autem cuncta secundum pristinam consuetudinem in suum redacta sunt statum, hoc est maritima mediterraneaque Delmatię loca et quę inter flumina Drauum et Sauum, Danubium influentia, iacent regionemque quę a Delminii ruinis, ubi tunc regni concilium factum fuerat, usque ad locum qui Valdemin appellatur et a Valdemino usque Dyrrachium protenditur, hanc in partes duas diuiserunt, quas dirimebat ripa Drini fluminis, occidentem uersus usque ad Beriam montem et tractus perpetuus Bosnam prouinciam scindens
1018. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] erat. Porro Radoslauus regno exutus Lastum cum paucis quos secum habebat confugit. Vbi cum filium sibi adhuc infensum aduentare audisset, uehementer animo angi coepit, comitum magis quam suum dolens periculum; cum quibus inde raptim recedens ad mare usque sese fuga proripuit. Sed tunc etiam tergo instare hostem cernentes cum equis in mare simul irruunt et ad scopulum quendam continenti proximum natando peruenere; atque ita tandem infelix pater, ne una cum illis qui ipsum secuti fuerant perditissimi filii manu trucidaretur, uix effugit. Cumque ibi per dies
1019. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] protinus interimens. Plurimis denique in fugam conuersis ipsum insecutus principem inflicto uulnere ex equo in terram deturbat ruentique imminens caput abscindit, abscissum regi iam uictori offert; ea tamen pugna eis quoque qui uicere cruenta fuit, cum de ipsis etiam non pauci tunc desiderati sint. Seislauus igitur uictoria potitus cum suis lętus ac triumphans rediit, sed non ita tunc feliciter dimicauit ut paulo post infeliciter corruit, ne quis diuturnam impunitatem sceleri suo speret. Mox enim Vdislaui uxor, ingentis animi mulier, audita mariti
1020. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] equo in terram deturbat ruentique imminens caput abscindit, abscissum regi iam uictori offert; ea tamen pugna eis quoque qui uicere cruenta fuit, cum de ipsis etiam non pauci tunc desiderati sint. Seislauus igitur uictoria potitus cum suis lętus ac triumphans rediit, sed non ita tunc feliciter dimicauit ut paulo post infeliciter corruit, ne quis diuturnam impunitatem sceleri suo speret. Mox enim Vdislaui uxor, ingentis animi mulier, audita mariti cęde Pannonię regem adiit auxilium ab eo petens. Quo cuncta quę exigebantur concedente continuo magnam uim
1021. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] quę exigebantur concedente continuo magnam uim militum comparat, Seislaui regnum ingreditur, ipsum in agro forte uenantem reperit statimque tentoria eius inuadit. Seislauus cum nec equum inscendendi spacium habuisset, capitur nec quisquam ex cognatione eius reliquus fuit qui tunc in potestatem inimicorum non uenisset. Omnes enim una cum eo uenatum ierant nihil tale ueriti neque omnino quicquam suspicantes. Iussit mulier Seislauum in uincula coniici, naribus auribusque truncari et omnibus ostentui esse. Foedum sane spectaculum, sed tantis hominis
1022. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] dum adhuc spiraret, tantę perfidię immanitate commotus eos deuouisse fertur ne unquam sui generis dominum habeant, sed semper alienigenis regibus principibusue subiecti sint. Ex illo ad hanc usque diem isthęc maledictio tam certum euentum habuit ut non ab irato prolatum quod tunc dixit crediderim, sed a uate pręnunciatum, Deo uolente palam fieri quanto grauius luituri erant supplicium criminis autores, si sic posteri quoque eorum essent afficiendi. Post hęc uerba Zuonimerus continuo animam exhalauit et relicto corpore ad cęleste regnum transferri
1023. Marulić, Marko;... . Principium operis Dantis Aligerii... [Paragraph | Section] legit sua sydera supra!«
|
1024. Baničević, Jakov. Epistula ad Erasmum Roterodamum,... [Paragraph | Section]
me humanissimae litterae tuae: ideo ad eas et tardius et manu aliena respondeo. Nec est cur sibi ipsi succenseat quod me vltro venientem auidius non sit complexa hic Antuuerpiae; exhibuit enim se nimis facilem erga me, et compos voti eram simulatque videram quem desyderabam. Sensi autem tunc non parum impudenter me egisse, quod virum tantorum studiorum et tantae disciplinae, non praetentato vado et magis religiose, sed quadam aulica temeritate interpellare ausus fuerim. Sed id auiditati (quae me vel ex intimo sinu Illyrico meo traxisset) potius quam instituto adscribat. Cupiebam
1025. Niger, Toma. Doctissimo et integerrimo Marco... [page 3r | Paragraph | Section]
1026. Niger, Toma. Doctissimo et integerrimo Marco... [page 3v | Paragraph | Section]
omissa actione, pronuntiationem uehementiamque uerborum Demosthenis Aeschinisque, sua uerba trutinantium, crederes. Quod nequaquam auderem adstruere, nisi et orationi prius peroratae, quam pene demandatae, ipse interfuissem, et ab omnibus fere, qui interfuere, commendatissimam cognouissem. Nam et tunc totius pene sacratissimi theatri applausu est excepta, et postea omnium (qui ea legerunt seu audierunt) rotundo ore celebrata, ac doctissimi cuiusque sententia commendata. Magisque eius eloquii uenustatem, uehementiamque admirantur, qui philosophiae insuper et theologiae peritissimum eum esse
1027. Brodarić, Stjepan. Epistula ad Aldum Manutium, versio... [Paragraph | Section]
Iusseram cuidam librario Alemanno, Iordano nomine, Veneciis agenti sexto iam circiter abhinc anno, tum uidelicet cum ego ex gymnasio Patauino in patriam redirem, ut quaedam opuscula Ioannis illius Pannonii, pro quorum impressione et ego tunc et herus meus preterea apud te egerat, in manus tuae dominationi daret. Quod si factum ab illo est, rogo tuam dominationem uelit libellos ipsos ad manus magnifici ac reuerendi domini oratoris Regis nostri, qui tibi praesentes reddet, dare. Ne enim uir tantus perpetuo carie obsitus lateat,
1028. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 44 | Paragraph | Section]
1029. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 112 | Paragraph | Section]
1030. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 112 | Paragraph | Section]
Serenissima Madama. Humillima commendatio: nuper proxime preteritis diebus scripsi Serenitati Vestre que tunc emerserant, quod etsi non dubito antea ab aliis intellexerit, non dubito tamen quod ea sibi maximum merorem attulerit, et ego ea que tunc habebantur scripsi non qualia voluissem, sed omnipotens Deus, qui nunquam deserit justam causam et in ipsum sperantes omnia in melius direxit, et licet indutie inite inter Christianissimum et Catholicum Reges sint vere, Deo tamen auxiliante non ex eis exorientur tot mala quod
1031. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 104 | Paragraph | Section]
Veronam et lucrari Valem Tridentinam: In Regno Neapolitano, quod rehabeant illas civitates quas prius habebant: ecce que rependunt boni Veneti Catholico Regi qui salvavit eos ex interitu et pernicie: actum erat de Venetis quando exercitus Caesaris erat, in obsidione Tervissi quum in ipsis Venetiis tunc erat tumultus: amiserant Forum Julii, Trevisium jam jam erat futurum in manu Caesaris, cum subito supervenit liga et publicatio ejus inter Pontificem, Regem Catholicum et Anglie cum Venetis sub titulo defensionis Ecclesiae et in rei veritate pro salute Venetorum et ruina rerum Caesaris, et
1032. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 105 | Paragraph | Section]
concludere, et credat Serenitas Vestra quod Veneti nunquam acceptabunt aliquam, quamvis optimam pacem pro eis, neque umquam conquiescent commiscere Orbem Christianum, donec expellant ex tota Italia, Gallos, Hispanos, et Germanos, quos ipsi Barbaros appellant, et ipsi rerum potiantur et si eo tunc quando nuper repudiarunt pacem Rome, prius per eos petitam, fuisset acriter progressum contra eos, quod bene poterat fieri, ad hanc diem res fuisset perfecta, et conjunctis manibus Veneti accepissent illam pacem quam placuisset Caesari et Regi Catholico eis dare, et non in hiis laboraremus,
1033. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 34 | Paragraph | Section]
Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns hanc adversitatem fortune, dedit secundo genitum Regi Franciae et est in Francia, postea Caesar consensit quod Dominus Gurcensis daret sibi salvum conductum ut iret ad manendum in Burgundia, quod tamen non credo ipsam facturam; rogabam ego Caesarem tunc quod illos filios posuisset cum Serenissimo Principe et filias cum Serenitate Vestra vel Serenissimis Dominabus, propter quod erat maximum pignus certe successionis Regni Neapolitani, subtrahebatur etiam hostibus omnis facultas, etc. ulterius erat maxima eleemosina, est enim
1034. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiii | Paragraph | Section]
ita procurante hominumque prauitate, ut diutius plectatur, forsitan exigente. Sed profecto animum non mediocriter afficit societatis tam arctae huiusce et
Verum conclamata et omnino deplorata Christiana res erat, nisi ueluti sidus quoddam saluberrimum affulsisset
causa, quod magis e re librariorum Tuorum erit,
si prius ista in lucem uenerint |
quam illa alia, quę mihi inuito (ut dixi)
necdum satis emendata
de manibus exciderunt.
Ex libris autem, quos imprimi feceris,
aliquot ad me nihil moratus transmittas uolo.
Tunc enim me Tibi satisfecisse putabo,
cum impressos intellexero.
Interim archetypum meum Tibi habe,
Tibi utere.
Quando quidem mea quęque non parum Te
signa erant,
quę in Euangelio impleta uidemus.
illic typus et umbrę,
hic ueritas et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux.
Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus:
hic per filium.
et tunc quidem in Adam mortui eramus,
nunc uiuimus in Christo.
Explicata tandem rerum: quas aggredimur, propositione:
inscriptionis-que ratione ostensa |
reliquum est: ut Spiritu Sancto aspirante uela pandamus:
et ab ipsa, quam Deo debemus fide: illo beneiuuante
Et quoniam unus fidei nostrę finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
confessi fuerimus,
consequens est, ut de ipsius Filii doctrina nihil hęsitemus.
Postquam autem omnes prorsus ambiguitatis tenebrę cordis latebras
excesserint,
sitit inquit,
ueniat ad me et bibat.
Sitiant igitur et esuriant iustitiam,
qui iustitię pabulo saturari uolunt |
et tunc demum ex abundantia cordis os loquetur.
Ipse enim subiungit dicens:
qui credit in me, sicut dicit Scriptura,
flumina de uentre eius fluent aquę uiuę.
quod exponens euangelista ait:
hoc autem dixit de Spiritu,
quem accepturi erant credentes in eum .
Fidelis
ne miracula quidem aliquando fecisse illi proderit, a quo abest iustitia.
Ideo subditur:
est | et diaboli seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
In eos qui in ecclesia nequiter se habent.
Caput VII
Cęterum meminisse debemus |
illis in ecclesia non esse locum,
qui terrenis intenti negociis |
corpus non animum in eam afferunt.
ne tunc quidem uanis colloquiis et nugis inutilibus abstinentes |
iocis-que et risu,
cum a Sacerdote diuina peraguntur.
Sciant eos minus fortasse culpabiles fuisse ,
qui Domini flagello eiecti fuere
tantummodo felicitatem obseruatoribus Legis promittebant |
Ioannes autem primus regnum cęlorum coepit euangelizare.
Atque ideo dicitur:
sensus recepit saporem.
Iam de plenis hydriis haurimus Christi mysteria,
quę diu sub uerborum uelamento latuerant.
Non enim sanat ille nisi uolentem.
Nam et hunc prius interrogasse dicitur,
an uellet sanus fieri,
atque ut uelle audiuit,
non distulit, quin statim sanum redderet.
Nemo ergo desperet;
quamdiu uiuimus, misericordię locus est.
tunc judicamur,
cum morimur.
et si ante impetratę uenię priuilegium
nobiscum deferimus hinc decedentes ,
in electorum numero ascribimur.
Sin uero sine illo uitam obimus,
ad
si sensus quoque non satis sanos
habeas,
quicquid illis blanditur, mortiferum puta
et illa quę Deo placent, iis indulge.
Si uisus te ad peccandum solicitat,
cęcus es.
in gehennam!
Si ergo casus inciderit,
ut aut moriendum sit | aut peccandum,
eligatur potius mors corporis quam animę.
mors enim animę peccatum est.
Quod si metu mortis perculsus |
uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris,
illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes.
Ait enim:
Qui uoluerit animam suam saluam facere, perdet eam.
Nam siquis peccare mauult quam mori,
hic sibi uiuet | et Deo morietur.
deo autem mori est |
in inferi baratrum
latere.
Sed hoc apud gentiles in finibus Tyri et
Sydonis gestum esse meminisse debemus,
quibus non antequam Iudeis prędicandum erat Euangelium.
quia ergo uulgandi gentibus Euangelii nondum tempus erat,
Dominus Iesus noluit tunc illis nunciari per apostolos,
sed tantum agnosci per miracula,
his duntaxat qui ultro ad fidem uenturi erant.
Non ergo uoluit aliquid quod non potuit,
sed et quomodo uoluit latuit,
et quomodo noluit, latere non potuit
ut uel auditor iactantię crimen imputet |
uel doctor committat.
Quod quoniam frequenter contingit,
semper tutius existima |
nihil de te prędicare,
nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle.
Glorię quippe mundanę cupiditate duci omnino nefas esse etiam tunc monstrauit Dominus cum diceret:
|
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Vtrunque de Saluatore nostro euangelistę nobis prodidere.
Sic enim in Mattheo legimus:
traditurus:
Pater inquit in manus tuas commendo spiritum meum.
et hęc dicens expirauit.
Et nos ergo commendando animam Deo |
misericordiam-que eius implorando |
ac precibus insistendo uitam istam finiamus.
et tunc sequentur, quod paulo ante diximus:
Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius,
et:
Beati mortui qui in Domino moriuntur.
Cęterum sicut non timere mortem ad seruos Dei pertinet,
ita
Illi autem neglexerunt,
et abierunt,
alius in uillam suam,
alius uero ad negociationem suam.
His grauati uenire omnino nequeunt.
Deponendum est ergo onus,
si altiora cupis ascendere
et de paucorum esse numero electorum.
Tunc te uere a Deo electum esse noueris,
cum magno animo illa quę multorum sunt contemnere coeperis |
et omnem prorsus affectum ad solum Christum conuerteris,
solum imitari statueris.
Ait enim:
Ideo subditur:
Et qui non accipit crucem suam et sequitur me,
non est me dignus.
Etenim quemadmodum ipse crucifigi uoluit,
ut nos redimeret,
ita tu crucis mortem timere non debes
dum tuum confiteris redemptorem.
Tunc autem uere uiuere incipis,
cum pro eius nomine occideris.
Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam.
Transit enim de morte ad uitam,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum |
semper beatus futurus qui mori innocens maluit quam nocens uiuere.
Solent
Iam tibi sedebit animo uendere uniuersa quę habes:
diuitias, uoluptates, concupiscentias,
et emere thesaurum illud prę omnibus mundi
thesauris concupiscendum,
nunc quidem in enygmate absconditum,
tunc autem manifestum futurum,
cum uidebimus illud sicuti est.
hoc idem enim est et preciosa margarita,
qua comparata nihil erit ultra desyderandum,
cum omnis plenitudo gratię in Christo sit.
in quo sunt omnes thesauri sapientię et scientię
nonnula quietis conceditur mora.
Quod nobis innuere uolens Dominus,
in deserto tentatus a diabolo collatis signis uictoria potitur.
fuso denique fugato-que hoste triumphans angelorum utitur ministerio.
Scriptum est enim:
necessarius suppeditari.
cum scriptum sit:
ad euangelicas lectiones te conuerte |
dormientem-que in puppi Saluatorem strepentibus inter legendum uel orandum uoculis excita.
statim illo imperante omnis tentationum ęstus concidet |
et concupita redibit tranquillitas.
Tunc etenim diuina te lectio docebit in aduersis patientiam,
in prosperis modestiam,
in Deum pietatem,
in proximos charitatem |
pręstabit-que in dubiis consilium,
in periculis opem,
in tentationum certamine uictoriam.
Quis hoc tibi Tullius,
quis Demosthenes,
quis Socrates,
atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
retro labimur,
Dei ac Domini nostri ope subleuati usque ad thronum maiestatis eius perueniemus.
Ad contemplandam itaque diuinitatis altitudinem dic cum Propheta:
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum illos omni prorsus terrenę labis fece detersa ad se sursum iusserit uenire |
et sanctorum ciues ac suos domesticos fieri beatos in ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
Cęterum et locum aptum |
et tempus huic rei congruum obseruare debemus.
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret,
cum a turba secedimus |
et nemine interpellante soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que
esse.
colloquiis enim eorum cęlestis contemplationis ardorem interceptum
frigescere,
in secessu uero in dies magis accendi solere.
Tempus pręterea nocturnum maxime accomodum uidetur.
Tunc siquidem omnia animantia quiescunt.
neque hominum neque pecudum uox auditur,
nec auicularum garritus auribus obstrepit |
nihil-que sentitur,
quod mentem cęli secreta rimantem grauet aut quicquam molestet.
Hoc tibi affirmat psalmista dicens:
psalmista dicens:
et nos.
Non eum erroris poenitet dubitando de Christo,
non criminis,
rapinas, quas fecerat,
silentio prętermittendo;
et tamen arroganter petit, ut saluetur.
Sed licet ille de poena, quam tunc patiebatur, liberari postularit,
ei tamen simillimi sunt, qui corrigi nolunt
et poena quam in inferno luituri sunt, se liberos fore sperant,
Deum quidem misericordem esse confitentes,
iustum autem negantes.
His contrarii sunt qui desperant.
Et de errore desperantium:
| ut Iudei sabbato.
Nam et mensas paramus |
et calices abluimus |
et multa huiusmodi agimus.
Etenim seruilia opera quę uetantur,
peccata potissime, quibus Deus offenditur,
intelligimus,
a quibus certe tunc magis est abstinendum,
cum diuino cultui opera impenditur.
Neque aliam ob rem festo die cessare debent manuum exercitia,
nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum
sacrificiis intersit,
prędicationes audiat |
et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat.
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
alearum tesserarum-que lusionibus tempus diuino honori dedicatum impie consumitis?
In quo quidem lusu nec amissę pecunię damnum sine infamia |
nec lucrum sine restitutionis debito |
nec usus
Certe, non argentum
neque aurum
neque terreni regni fortunę subiecta potentia
aut glorię humanę fragile bonum,
sed illa firma atque stabilis beatitudo,
qua nihil melius,
nihil maius ab homine optari possit.
Cum ista animo permensus fueris,
tunc non solum
quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine
dices,
verum etiam cum eodem Propheta lętus cantabis:
In uia testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus diuitiis.
Et iterum:
Bonum mihi lex oris tui
super milia auri et argenti.
Et
Domini.
Et in Euangelio legimus |
pastoribus uigilias noctis agentibus angelo adueniente Saluatoris
natiuitatem fuisse nunciatam.
Cuius memoriam Ecclesia quoque a media nocte
(tunc enim de Virgine editus creditur)
celebrare consueuit.
syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem
cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc remedia quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum excitantibus,
ut dominus qui usque mane soporem suum continuare
nequiuit,
eo iam non interrupto ad meridiem
non sineret perfodi domum suam.
Inimicus igitur noster et fur diabolus est.
Somnolentis et ocio uacantibus magis insidiatur,
quia minus prouidi sunt ad cauendum
facile-que ad omnes uoluptatum illecebras inclinantur.
Qui certe si capti et irretiti fuerint,
tunc demum intelligent,
quam male dormierint,
cum uillicationis suę reddere rationem compellentur.
Datum quippe sibi tempus ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et nequiter consumpsere.
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis
cuius somnio cognitum est |
ipsum patri matri-que ac fratribus honorabilem futurum,
manipulorum et stellarum quę uidit,
solis quoque et lunę argumento.
Ab his enim per quietem se adoratum dixerat.
Idem Ioseph magistri pincernarum pharaonis et pistorum prępositi,
cum quibus tunc in carcere erat,
somnia interpretatus est,
diuersę quidem sortis,
sed certissimi euentus |
ac nihil prorsus ab interpretationis sententia discrepantis.
Pręterea in Iudicum libro Gedeonis uictoria aduersum Madianitas ante
per nocturnam
somniorum phantasmata struere consueuit.
Minimum itaque erit ei credendum,
qui perpetuus humani generis aduersarius esse noscitur.
Quicquid ille quocunque modo suggesserit,
nisi uirtute diuina compulsus suggerat,
non ueritatem sed laqueos esse certo scias.
tunc etiam magis erit cauendum,
cum se ostenderit amicum |
et palpare animum blanditiis coeperit.
Illa uero insomnia,
quę uel ab aliqua animi passione |
uel corporis morbo |
uel negociorum cura |
uel diurna uerborum ultro citro-que habitorum
pertinet interrogent,
ne per uiam non suam incedentes pręsumptione labantur.
Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas,
minus temporis demus somno,
ut plus concedamus uirtuti.
Id si fecerimus,
ne tunc quidem cum dormimus,
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum
opere confirmauit.
Ter enim easdem preces repetisse dicitur
et factus in agonia orasse prolixius
multum-que sudasse, dum oraret;
ut discas, etiam cum multum oraueris,
non remittere cordis affectum.
quem non solum cum rogamus ,
quamquam tunc magis,
uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est,
ut impleatur quod Apostolus ait:
Sine intermissione orate!
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et
non tuo merito id conceditur,
sed necessitati aliorum.
Multi, inquit, dicent mihi in illa die:
Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetauimus
et in nomine tuo demonia eiecimus
et in nomine tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
die:
Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetauimus
et in nomine tuo demonia eiecimus
et in nomine tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut efficiare pręstabit.
In
tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut efficiare pręstabit.
In tantum autem obstinatorum non acceptat
orationem,
ut etiam pro eis orare uetet,
pręsertim si incorrecti
homini ad imaginem Dei facto,
Christi sanguine redempto,
infensi sunt.
Audi, quid pręcipiat Dominus:
Si offers, inquit, munus tuum ad altare
et ibi recordatus fueris, quia frater tuus habet aliquid aduersum te,
relinque ibi munus tuum
et uade prius reconciliari fratri tuo,
et tunc ueniens offeres munus tuum.
Quamobrem, nisi remiseris omnem offensam,
nisi reconciliatus fueris,
nisi eum etiam, qui aduersum te indignatur, quantum potes, placaueris,
curam non solum tuę,
sed etiam alienę salutis gerens,
non poteris munus orationis offerre Deo.
Non
decimas do omnium, quę possideo.
Si ista quę faciebat,
ad Dei laudem non ad suam dixisset
nec se cęteris prętulisset,
non peccasset.
Sed et se gloriari uoluit
et alios petulanter incessere,
et pręcipue publicanum tunc eodem loco, sed multo submissius
orantem.
Ideo peccatoris humilitas meruit ueniam,
iusti superbia damnationem,
Domino de utroque sententiam ferente, cum diceret:
Amen dico uobis,
descendit hic iustificatus in domum suam prę
reg. 2. 12
Sic saluatus est Dauid,
qui de adulterii homicidii-que crimine, quod commiserat, dolens:
Peccaui, inquit, Domino.
Et continuo peccatum sibi remissum esse meruit audire.
Et tunc quidem ad altiora se extendens clamauit:
ps. 50
Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innoua in uisceribus meis.
ut impetrata delictorum uenia Spiritus Sancti donum in ipso reparetur,
per quod uitę quoque sanctitate possit proficere.
Nunquam serum est salutem quęrere,
cum semper spes impetrandi suppetat,
donec in corpore datur spirandi copia.
Sed quia dierum nostrorum exitum nescimus,
periculosissimum est postremum expectare,
ne forte is hodiernus uel crastinus sit |
et tunc mori cogamur,
cum nos multum adhuc uicturos credimus.
Cęterum si conuersioni tuę (ut potissime fit) hoc obstat,
quod uiolentę admodum sensuum tuorum cupidini non potes resistere,
da operam ut possis.
tolle concupiscendi occasiones |
non statim perimit,
quod aliquando etiam beneficiis ad poenitentiam prouocat.
Denique ut peccatoribus uitam daret,
filium suum unigenitum morti obtulit.
Cuius quidem sanguis,
quemadmodum tunc omnes Adę filios a peccato lauit,
ut qui crediderit et baptizatus fuerit saluus sit,
ita nunc singulos emundat,
quoties nos Deo peccasse poenitet.
Vtere tandem tantę erga te dilectionis beneficio dum licet,
dum tempus est,
dum uita
frumenti uini et olei multiplicati sunt.
Quod ut nobis contingat,
ipse per Prophetam hortaris dicens:
Dilata os tuum,
et implebo illud.
Qui paratior accedit magis dilatatur,
et qui magis dilatatur,
magis et impletur.
Cum autem implemur ,
tunc pręcipue ad te diligendum accendimur.
Hoc Propheta spiritualiter expertus admiratur et ait:
Impinguasti in oleo caput meum,
et calix meus inebrians quam pręclarus est!
Sed oleum,
quia lucernis additur,
mentis illuminationem signare uidetur.
ut
sententia
in illos qui ad coenam uocati uenire recusarunt promulgata.
Nemo inquit uirorum illorum qui uocati sunt,
gustabunt coenam meam.
Quod ergo nunc inuitatus gustare negligis,
postea cum maxime cupies, attingere non poteris.
Tunc enim erit tempus iustitię atque iudicii,
nunc est miserationis et uenię.
Pręterea si isti qui flagitii alicuius conscii sacramentum sumere
perhorrescunt,
damnabiles habentur,
quid de illis dicemus |
qui omnino
contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros memoratur satiasse reliquias-que collegisse.
Credimus etiam ipsum tali cibo usum fuisse,
qualem aliis apposuit.
cui ergo miraculorum operatio concessa fuerat,
eum ordeo uesci non
si sanctorum parsimoniam cogitabimus,
ut saltem imitari eos non pigeat,
quos ęquiparare nequimus.
Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant |
neque ab ordeaceis abhorrent,
quos etiam aliis apponere iubentur,
cum turbam saturauit Dominus.
Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt,
quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim
erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc prouident,
cum esurire coguntur.
Parandi autem uictus nimiam solicitudinem Dominus quoque extenuat cum
ait:
Nolite soliciti esse dicentes:
Quid manducabimus, aut, quid bibemus,
aut quo operiemur,
sed
per dies quadraginta nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus fuerat se funditus
Non poenam peccatorum remittit iustus Iudex,
sed conuersionem expectat misericors Dominus.
Quo diutius sustinet,
eo acerbius in obduratos animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter
sustinet,
eo acerbius in obduratos animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit,
qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas poenarum
est,
qui quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit,
ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis |
quam ad portum est perductus.
postremo neque fabri neque arhitecti |
neque cuiusquam artificis opus,
nisi cum perfectum fuerit,
iure ac merito laudari potest.
tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur,
cum iam omni ex parte cernitur absolutum.
Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia,
si coeptis non responderit finis.
si (ut quidam ait)
mulier formosa superne desinat in
quę sit merces?
Non extinguetur inquit in nocte lucerna eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi
si conscientiam tuam quotidie discutis,
si quoties a somno exurgis,
quid acturus sis cogitas,
quoties cubitum redis,
quid egeris,
quid omiseris,
in quo excideris tecum examinas,
ut deinceps cautius incedas.
Simplex es,
si tunc etiam cum irrideris,
cum contumelia afficeris,
cum iniuriis oneraris,
patienter toleres,
non irascaris,
non turberis |
et quasi qui nihil mali passus fueris,
uultum non mutes |
atque intra te animi quietem conserues,
Illorum puerorum more,
quos Dominus
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Marulić, Marko; Dante Alighieri (1450-1524; 1265-1321) [1510], Principium operis Dantis Aligerii de Fluentino sermone in Latinum conuersum, versio electronica (, Split), 138 versus, verborum 974, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [marulmardante].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1512], Epistula ad Erasmum Roterodamum, versio electronica. (, Antwerpen), Verborum 283, Ed. P. S. Allen [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist].
Niger, Toma [1512], Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica (), verborum 720, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [word count] [nigertepistmarul].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1512], Epistula ad Aldum Manutium, versio electronica. (, Budim), Verborum 166, Ed. Eugen Abel Pierre de Nolhac [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15120914].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
1035. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1036. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1037. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
1038. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
1040. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1041. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1042. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1043. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1044. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1045. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1046. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1047. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1048. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1049. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1050. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1051. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1052. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1053. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1054. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1055. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1056. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1057. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1058. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1059. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1060. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1061. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1062. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1063. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1064. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1065. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1066. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1067. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1068. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1069. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1070. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1071. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1072. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1073. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1074. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1075. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1076. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1077. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1078. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1079. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1080. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1081. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1082. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1083. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1084. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1085. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1086. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1087. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1088. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1089. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1090. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1091. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1092. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1093. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1094. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1095. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1096. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1097. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1098. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1099. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1100. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.