Your search found 3643 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1501-1600:

quoniam pro uicorum cultorumque frequentia haud quaquam occurebat praeda, regionum incolis in loca tuta dilapsis ― neque enim eo Turcae improuise accesserant ― in pagos ac uillas saeuitum est, nullo Christianorum prohibente, tametsi Veneti his in locis, ut paulo ante dictum est, exercitum tunc haberent numero Turcis praedonibus longe superiorem. Sed quum et copiae his non ex ueterano ac belli perito milite, uerum collectitiae essent, et legatus ipse ad exercitum Andraeas Zancanus sola lingua, ut plaerique Veneti, satis strenuus, animo uero quum suapte natura

iniquitate deleri poterant, si et Venetus postridie quam pugnatum est, hostem fame grauiter laborantem, et ob id cedentem, insecutus fuisset, et Lodouicus Sforcia aduersus paulo ante socium regem fidelem tunc operam Venetis, quorum fortunam, ut dictum est, nimis erigi nolebat, praestitisset. Qui quidem eo et in Gallum mobili fide extitit, dum illum Italia propere excedere cupit, ne, ut quidam arbitrantur, causam parricidii dicere apud regem cogeretur, et conuictus sceleris e

iussisset, ab hoste in insidiis latente excępti sunt, atque ad unum omnes fere aut caesi, aut capti, praeter paucos unius scaphae nauales socios, qui notitia fluuialis aluei, simulque audacia repugnandi hostibus ripas fluuii obsidentibus magna cum laude effugerunt. Nam huius hostis manus tunc effugisse apud Venetos decus maximum erat, utpote quos Turcae praedam uerius quam hostem existimabant. Reliqui primo Turcarum irruentium aspectu conterriti arma proicientes, seseque supplices dedentes ueluti pecora ab immani hoste trucidati sunt.

Venetorum animos haberet, Albanesios, qui eum tractum incolebant, Lyssi defectione haud parum erectos sibi conciliant. Verum dux rei incipiendae idoneus deerat, qui profecto, si minus opibus rem eorum iuuare posset, nulla tunc aut admodum tenui Albanesiorum fortuna propter principum tum exilium, tum interitum, at saltem nominis claritudine ac familiae dignitate et suis spem daret, et hostibus non esset contemnendus. Nemo igitur ad

diuisa Pheris in agrum Lyssanum contendit: cum altera enim equitum parte cis amnem ipse incessit, alteram Drinonem traicere ac propter ulteriorem eius ripam progredi iussit, ignarus in quam fluminis regionem Albanesii cum Lyssanis tunc essent praedatum egressuri. Itaque Turcae non procul ab oppido occulti, ut ipsi arbitrabantur, in utraque fluminis ripa densis arboribus obsita consederunt, eo consilio ut Christianos aut oppido ex consuetudine praedatum egressos inuaderent, aut his absentibus amnem uado transirent

ut nunc est Italorum uirtus, satis strenui, se in oppido obsidendum permisit, atque eo tandem inopiae deuenit, ut in sola fuga spem omnem salutis collocaret. Iamque naues, Hispanos fugientes auecturae, paratae erant, quum Veneti, nullo socialis fidei respectu ― erant enim cum Gallo rege tunc foedere iuncti ― aduersus Francos clam mittunt nauibus ad Consaluum cum commeatu ac stipendio sexingentos circiter Heluetios milites, quos haec aetas Suizaros appellat, rati Venetae reipublicae haud expedire Gallos ad Mediolanense imperium

diem, ne esset qui retenta duntaxat sibi potestate, quam uulgo spiritualem uocant, imperium urbium Italicarum Romano imperatori restitueret ― id enim Pium mente agitasse quidam auctores sunt ― pactus est Caesar, incertum qua mercede, cum Iuliano Sauonense ciue, diui Petri ad uincula tunc cardinale, quem pontificem creatum Iulium Secundum appellarunt, ut sua opera cardinales Hispani in pontificiis comitiis suffragiis ineundis ipsi Iuliano adiumento forent. Caeterum quum Iulius pontificatum adeptus Genuensi religione fidem Caesari

ac Morinorum duce, Maximiliani Cęsaris filio, genero ipsius regis, ab Hispanis principibus in Ulteriorem Hispaniam accito, praetextu regni Neapolitani uisendi cum quadraginta circiter nauium classe Neapolim uenit. Non enim sese in Tarraconensem Hispaniam, patrium regnum, tunc contulit, quo et sponte sua magis quam Hispanorum principum coactu Ulteriori Hispania genero cessisse uideretur, et Consaluum Adigarium, tot uictoriarum successu inflatum, regiumque, ut fama erat, affectantem fastigium ab

nequicquam caneret, iniuriam tamen tacitus ferebat. Neque enim urbes illas per se armis repetendas censebat, caeteris regibus, qui aduersus Venetos secum sentiebant, nondum ad gerendum bellum satis paratis, quippe Venetos tanti tunc faciebant Hispani (nondum enim imbecillitatem uirium eorum in rebus bellicis detexerat fortuna) ut eos non nisi fractis prius a rege Gallo opibus eorum aggredi ausi sint. Nam Veneti, antequam Galli et Hispani, hi regnum Neapolitanum, illi Mediolanense, non magis armis quam

oppidorum ac uicorum in finibus Veneti imperii Alemanus tenebat, partim ui, partim hostium uoluntate, arcium praefectis pecunia corruptis, in potestatem redegerunt. Fuere autem ad septuaginta prope loca muris septa, quae in Carnico atque Histrico agro de Maximiliani patrimonio Veneti tunc coeperunt. Hac uictoria, tametsi illa in senatu Veneto belli huius suasoribus maximo honori ob praesentem laetitiam fuerit, quosdam seniores Venetorum, uacuo a perturbatione animo futura prudentius perpendentes, fleuisse dolore accepimus, quos

prudentius perpendentes, fleuisse dolore accepimus, quos quidem futuri euentus uates fuisse certum est. Quippe hoc bellum Venetis, alioqui ob cupiditatem finium proferendorum graui oneratis inuidia, adeo auxit odium, ut non minorem illis paulo post cladem, quam Alemano ignominiam tunc intulerit, propterea quod omnes fere Christiani principes pro se quisque fremere regum maiestatem in ordinem coactam esse, mercatores imbelles ex argentaria officina ad imperia prodire, domi resides alienis oculis, alienis manibus in bello uti, regum ignauiam atque discordiam in consilio

ad imperatorem Romanum pertinere fassus iussit Maximiliani de se arbitrium expectare. Quo facto Francorum rex non minorem modestiae laudem quam uictoriae tulit, tametsi hac animi moderatione totum uictoriae fructum pene effuderit. Nam tunc haec ferebatur opinio: si cum uictore exercitu Mestrim progressus esset, respublica Veneta ultimum fuisset passura, propterea quod illius ciuitatis plebs, quae magna ex parte ex conuenis et externis hominibus constat, Slauenis, Albanesiis, Graecis et Circumpadanis Italis,

opinio: si cum uictore exercitu Mestrim progressus esset, respublica Veneta ultimum fuisset passura, propterea quod illius ciuitatis plebs, quae magna ex parte ex conuenis et externis hominibus constat, Slauenis, Albanesiis, Graecis et Circumpadanis Italis, nihil magis tunc optabat quam dari sibi opportunitatem opes Venetorum, publicas simul et priuatas, diripiendi. Quod quidem senatoribus eorumque liberis, qui et per se imbelles sunt, improuiso malo consternatis factu facillimum futurum fuisset, si rex castris ad Mestrim in litore Venetiis proximo positis

furia quadam eos committente, quicunque Francorum regi infensus erat, is pontificis insaniam fouebat. Itaque re alia alio, ut fit, trahente, animisque in diuersa studia uersis, nihil quod aut ad instaurandos sacerdotum mores, aut ad hostes Christiani nominis contundendos pertineret, agi tunc potuit. Deposito igitur censurae metu Iulius pontifex coacto exercitu per se in expeditionem profectus est. Atque dum Mirandulam oppugnat, quae tunc cum Ferrariensium duce erat societate iuncta, ratus ibi haud difficilem uictoriam fore, eo quod ciuitas minus firma esse

studia uersis, nihil quod aut ad instaurandos sacerdotum mores, aut ad hostes Christiani nominis contundendos pertineret, agi tunc potuit. Deposito igitur censurae metu Iulius pontifex coacto exercitu per se in expeditionem profectus est. Atque dum Mirandulam oppugnat, quae tunc cum Ferrariensium duce erat societate iuncta, ratus ibi haud difficilem uictoriam fore, eo quod ciuitas minus firma esse uidebatur, a Gallis Iacobo Triuultio duce profligatur. Sane Triuultius permoleste ferebat principem Mirandulanum ciuitate sua pelli: is enim Triuultii

gesta erat, cognita, et ob id parum admodum perturbatus, magnam Hispanorum partem ad arma concitat, confestimque ingenti exercitu confecto Vasconum fines Gallicae ditionis, qua illa gens Pompelonenses attingit, ingredi iubet, ad Pompellonemque urbem, quae tunc in societate Galli regis erat, sedem belli constituit, eo consilio, ut inde Aquitaniae imminens Francos ab Italia auerteret. Maximilianus quoque, qui et per se Gallis gloriam semper inuidit, Germanos milites, qui mercede conducti cum Gallis in Italia militabant, Hispani regis,

quoque tempore ad duodecim millia Heluetiorum a pontifice Venetisque mercede conducta in Circumpadanam Italiam cum filio Lodouici Mauri, cui Mediolanense imperium Gallorum rex paucis ante annis abstulerat, irrumpunt. Nec Morini et reliqui Belgae, qui nepoti Maximiliani tunc parebant, Britannusque rex ab hac coniuratione aduersus Gallos inita abfuere, quorum alter nepos ex filia regi Hispano erat, alter unam ex filiabus ipsius regis matrimonio sibi coniunxerat. Hac tanta belli mole in Gallum regem concitata facta est repente magna rerum

armis attritum euerteretur. Porro erant Bazethi multi utriusque sexus liberi ex uariis captiuis mulieribus ritu Turcaico suscepti, apud quos sane mos est eodem cultu habere ex ancillis natos, quo et iusto matrimonio susceptos. Ex quibus praeter foeminas quatuor duntaxat mares tunc supererant, caeteris, ut fama est, partim ueneno patris opera ob defectionis suspitionem necatis, partim morbo absumptis. Horum maximus natu Cichanes appellatus est. Post hunc Achimates fuit, deinde Corguthes, ultimum Selynem uocarunt. Conuocat igitur

circa illa loca copias suas exponit. Mox Moesiae ulteriora petens inter Aemum montem et Danubium amnem in Triballorum agro consedit. Inde credens patrem coeptis suis, quia nemo obuiam se tulerat, haud obstare, transgressus Aemum ad Rhodopem montem accessit. Hinc ad patrem Hadrianopoli tunc agentem literas querelarum plenas dedit, petens ut sibi eum adire liceret. Bazethes enim metu terrę motus aliquot ante mensibus e Bizantio Hadrianopolim, urbem ad Hebrum amnem haud procul a Rhodopes radicibus sitam, secesserat. Ferunt autem epistolam in hanc

Selynes Corghutem fratrem, fide data, quam mox Turcaica religione praestitit, incolumem conseruaturum, ad satrapaeam suam in Lydiam dimisit, addita illi Lesbo insula, quo munificentia delinitum, incautum et nihil de se timentem facilius opprimeret, non ausus tunc occidere, ne nondum in regno stabilitus tot parricidiis sese nimis inuisum redderet, quamquam apud Turcas magis necessarium quam crudele ducitur eos tolli, qui regnum occupanti spem dubiam ac sollicitam eodem successionis iure possent facere. Dimisso Corghute bellum

restituta est, ut scilicet omnibus Veronensibus, qui Maximiliani partes secuti essent, tuto domi esse liceret, foederi adscriptum est, ne per inducias ullum urbi nouum munimentum iniussu ipsius Maximiliani adderetur. Quae quidem res argumento est inter Maximilianum et Venetos tunc de pace haud quaquam conuenisse, induciasque, ut dictum est, factas, non autem certam pacem compositam fuisse, quo scilicet Maximilianus aut, quum ei uideretur bellum instaurandum, sublatis induciis libera fide illud cum Venetis gereret, infidis sane sociis hostibusque imbellibus,

ad centum millia nummum aureorum paucis diebus absumpta sint: nemo enim regum aetate sua Maximilianum pecuniae contemptu superauit. Eo colloquio quum multa inter se reges aegissent, quae in uulgus parum sunt enuntiata, futura tamen affinitas, ut tunc fama ferebatur, inter ipsos inita est. Quae quidem fama ex eo maxime increbuit, quia Vuladislauus, filia, quae uni ex Maximiliani nepotibus desponsanda esset, potius in potestatem Maximiliani quam Sigismundi fratris tradita, eo quod Sigismundus sororem Sepusiensis, qui, ut

etiam sanguine iunctum haud ignorabat, cum quo sane pacem habere, ut supra demonstratum est, magnopere cupiebat, quoad cum Ismahele Sopheno debellatum foret. Atque eo magis Selynes cum Polono amicitiam facere optabat, quia compertum habebat Lodouicum, Hungarorum regem, qui tunc puer admodum erat, omnia ex praescripto patrui atque eo auctore agere, nec Hungaros sine Sigismundo, aut illius iniussu noui consilii quicquam capturos. Qua obtenta coadunatas uires suas contra Syriae ac Aegypti reges in campum

magis et charitas in communem patriam, regiaque auctoritas, qua rex, quae in rem essent, imperaret, quam aut pecunia, aut miles deerat. Quippe regnum Hungariae uiris, equis, armis, auro, atque argento nulli Christianorum orbis regno secundum, satis per se ad sui defensionem futurum tunc fuisset, priuatisque opibus publica res egregie administrari potuisset, si regii imperii uerecundiam nobilitas habuisset, et pro se quisque regi ac patriae tempus commodare in animum induxisset, recepturi mox, quum pecunia in ęrario esset, quae in communem salutem

propediem futurum est, inter se foedus inierint, curae nobis res Hungarica erit. Porro id temporis Romanus pontifex iusti exercitus auxilia aere suo conducta et Caroli Augusti copiis iungenda in Circumpadanam Italiam miserat, eo consilio, ut Galli, qui tunc Mediolanum tenebant, ex Italia eicerentur, filiusque Lodouici Mauri Sfortiae in auitum regnum restitueretur. Nam et Augustus, eundem belli titulum praetendens, aequum censebat pulso inde Gallo Sfortiam Mediolanum reducere. Plane iam solemne est Romanis pontificibus bellum gerere, non

per Drilonem amnem, is ad Olchinium in mare euoluitur, incolae Boianam uocant, fruges uenales mercede conuehere soliti erant, eoque commercio cum Rhacusano populo hospitalitatem inierant. Hunc autem in modum Diocleates Rhacusanis operam tunc nauarunt. Importauerant Diocleates naui Rhacusam, inter alias fruges, aliquot uini amphoras, appetente festo die, quem Christiani sacrosanctam resurrectionem appellant, quo sane solenni lustrari solent religiosi uiri, et quidquid

ed. Crau.: Itaque adeunt praetorem Rhacusanum, ostendunt se inuenisse uiam Rhacusanae obsidionis soluendae. Communicato consilio, modoque agendae rei composito, collaudantur Diocleates, praemiorumque spe, pro fortuna, quae tunc erat ciuitatis, onerati, promissi fidem praestare maturant, tempori insidiandum rati. Tuto igitur aditu impetrato, uinum Slauinis leui pretio de industria addicunt: quos ubi cibo uinoque grauatos, nullamque pro castris stationem hosti

obsitique spinis, non frugibus germinant; muris tantum defendimus salutem satisque habemus quod nondum oppida ipsa Delmatiae nostrae obsideantur atque oppugnentur, intercedente nescio quo adumbratae pacis foedere. Solis ergo urbibus parcitur; cetera omnia predae rapinisque exposita sunt. Tunc autem et urbes ipsas perfidus ille procul dubio inuasurus est et dominis nostris Venetis, quibus nunc se amicum simulat, bellum aperte indicturus cum aliorum regna oppresserit. Pax Maumetana cum Christianis Quomodo enim ullius Christiani amicus esse potest qui Christo

quem ciuiles hauserunt sanguine dextrae! Poterant quippe Turcarum potentiae esse pares si, dum uixere, ita uniti contra impios irruissent sicut separati inter se certauerant. Et tamen-- proh nefas, proh facinus!-- indignum hoc idem scelus perpetraturi nunc mihi uidentur quod tunc commissum est. Stant in procinctu armatae acies tam infestis animis conflicturae ut nisi plurimis utrinque interemptis praelium dirimi non posse plerique opinentur. Nonne igitur praeda impiorum fient Deo ipsos ulciscente, qui tam nequiter inuicem dissident tamque capitali odio alii

statui ulla in parte iniurias habes, differ ultionem, obsecro, et iustam aduersus delinquentes poenam in aliud tempus reserua inferendam, sicuti egisse prudentissimum quondam regem Dauidem sacra testatur historia. Rex Dauid Ioabum enim ducem et Semeum Gerrae filium noluit tunc punire cum peccauerunt: et quidem alter duos sibi pares gloriae emulatione per dolum interfecerat, alter ipsi maledixerat regi. At postquam ingruentibus bellis eorum opera diu usus fuisset, domitis iam inimicis filio suo Salomoni, cum sibi in regnum successisset, puniendos mandauit.

iam inimicis filio suo Salomoni, cum sibi in regnum successisset, puniendos mandauit. Eius tu exemplo, Sanctissime pater, mulctam, quam illi qui ecclesiam offenderunt merentur, supprime parumper et cum Deo fauente communem Christianitatis nostrae inimicum a ceruicibus nostris repuleris, tunc demum in illos animaduertere poteris et quo digni erunt afficere supplicio. Nunc autem maxime expedit ut omnes pariter ad concordiam reuocare studeas, ad ineunda pacis foedera compellas, ut ipsi illa odia, illum furorem, quem in professionis suae consortes conceperant, in Maumetanam

Apostolus ait: Deus pacis erit cum illis. Quis est iste deus pacis nisi Iesus Christus Dominus noster, qui de caelo descendens pacem attulit, quia in se credentes Deo patri reconciliauit? Per peccatum enim eramus filii irae, per crucem autem Christi facti fuimus filii Dei. Idem tunc in carne nasci uoluit cum orbis terrarum positis armis in pace quiesceret. Tunc et angelos suos nostra omnium salute gaudentes concinere iussit: Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bonae uoluntatis . Ad haec, quoties discipulos suos salutaret, dicere solebat: Pax

Iesus Christus Dominus noster, qui de caelo descendens pacem attulit, quia in se credentes Deo patri reconciliauit? Per peccatum enim eramus filii irae, per crucem autem Christi facti fuimus filii Dei. Idem tunc in carne nasci uoluit cum orbis terrarum positis armis in pace quiesceret. Tunc et angelos suos nostra omnium salute gaudentes concinere iussit: Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bonae uoluntatis . Ad haec, quoties discipulos suos salutaret, dicere solebat: Pax uobis . Ipsis etiam, quotiens hospitium aliquod ingrederentur, ut pacem ei

in caelis est ipse meus et frater et soror et mater est Mt 12,50 139v

Dauid uenit in Engadi; quod interpretatur oculus tentationis. Et Christus Dominus ductus est in desertum ut tentaretur a diabolo; tunc diabolus tentauit illum per oculum tentationis, quum ostenderet ei regna mundi.

Dauid latet in spelunca, Sauli oram clamidis abscindit, et Saul desinit eum persequi. Christus latebat in obscuritate Veteris scripturę, in qua Iudei cęcutiebant. Sed illis quos

sepelitur. Isbosethum Iudeum ad Christum conuersum diximus, sed plerique conuersi erroribus postea ab hereticis implicati sunt. Renon enim ecclesia uel congregatio interpretatur. De qua in psalmo dicitur: Odiui ecclesiam malignantium et cum impiis non sedebo. Qui tunc caput interempti ad Dauidem deferunt, quum se de sectę suę multiplicatione iactant. Sed ob hoc iustius ipsi Christi iudicio damnantur. Tunc autem et caput interempti sepelitur, quum error illorum finem accipit. Et id quidem in Hebron, ut ubi Deus uidetur, inde fugiat diabolus.

uel congregatio interpretatur. De qua in psalmo dicitur: Odiui ecclesiam malignantium et cum impiis non sedebo. Qui tunc caput interempti ad Dauidem deferunt, quum se de sectę suę multiplicatione iactant. Sed ob hoc iustius ipsi Christi iudicio damnantur. Tunc autem et caput interempti sepelitur, quum error illorum finem accipit. Et id quidem in Hebron, ut ubi Deus uidetur, inde fugiat diabolus. 142v CIC Decr. Grat. IX, lib. 5, tit. 3, cap. 34

a Christo cęsi sunt, quum pro Christo mori non dubitarent. Et qui multos contra Christum occiderant, iam et ipsi pro Christo mortem subire non detrectabant.

Dauid reduxit arcam a Palestinis redditam. Quia Christus reparauit gratiam, primorum parentum culpa amissam. Tunc autem arca a Palestinis Dauidi redditur, quum gentiles conuersi Christo obedire incipiunt.

Oza arcam tetigit et mortuus est. Quia sacra manibus contrectare sacerdotibus licet, aliis non licet. Qui non consecratus hostiam sanctam palpat, animę mortem incurrit,

in domum Obededon, et ei prospere cędunt omnia. Quando Christi sacramentum reponitur in domo cordis Obededon, id est seruientis ruffo, id enim Obededon interpretatur, in domo animę seruientis Christo ruffo, cui dicitur: Quare rubrum est indumentum tuum?33 — tunc anima illa uirtute 143v 144r Quare ergo rubrum est indumentum tuum Is 63,2 sacramenti illius prosperatur. Nam a peccatis pręteritis purgatur, a pręsentibus abstinet, a futuris cauet et

argumenta, quibus confidebant, ueritatis gladio subneruauit, eaque concidere fecit, ostendens nullam esse in eis uim, qua nixa stare possent; et cum spoliis id est cum conuersis, qui prius auersi erant, rediit in domum pacis, destructo errore qui ueritati repugnabat. Tunc conuersi Deo gratias agunt. et factus est in pace locus eius Ps 75(76),3 Mt 5,9 144v 145r

Ideo Thou rex Emath gratulatum

perhibent de me Io 5,39

Ioab expugnaturus Rabbam uocat Dauidem, illi cędens uictorię gloriam. Diabolus quippe tentare potest conuersos, qui dicuntur Rabba, uincere non potest, nisi ipsi consenserint, ut uincantur. Christus autem tunc conuersos superat, quum ipsi non sinunt superari se a diabolo.

Hinc Dauid tulit regis diadema, populum serra disecuit et carpentis contriuit. In quibus uidelicet ante conuersionem regnabat diabolus, post conuersionem regnat Christus. Qui tunc serra secantur et

Christus autem tunc conuersos superat, quum ipsi non sinunt superari se a diabolo.

Hinc Dauid tulit regis diadema, populum serra disecuit et carpentis contriuit. In quibus uidelicet ante conuersionem regnabat diabolus, post conuersionem regnat Christus. Qui tunc serra secantur et carpentis conteruntur, quum per supplicia ad martyrii gloriam perueniunt. Et tunc Dauid reuertitur Hierosolymam, quum Christus martyribus suis largitur pacis ęternę coronam. X.

Ammon, Dauidis filius, uitiat Thamaram,

Hinc Dauid tulit regis diadema, populum serra disecuit et carpentis contriuit. In quibus uidelicet ante conuersionem regnabat diabolus, post conuersionem regnat Christus. Qui tunc serra secantur et carpentis conteruntur, quum per supplicia ad martyrii gloriam perueniunt. Et tunc Dauid reuertitur Hierosolymam, quum Christus martyribus suis largitur pacis ęternę coronam. X.

Ammon, Dauidis filius, uitiat Thamaram, Absalonis sororem, et rex ex eo tristatur. Ammon interpretatur filius populi mei. Hic mihi uidetur

apostolos, et ait: Si me quęritis, sinite hos abire.

Absalon id est pharisei fugiunt in Gessur; quę interpretatur applicans lumen. Hęc est Lex, quę rite intelligentibus applicat lumen ueritatis, non intelligentibus tenebras erroris. Tunc ergo Iudei fugerunt in Gessur, quum nihil spiritaliter intelligentes clamabant: Legem habemus, et secundum legem nostram debet mori.

Ioab, qui dicitur inimicus, blanditur Absaloni, id est Iudeos per blandimenta decipit et eos per mulierem

supra est dictum) interpretatur indignans ei. Et in Prouerbiis dicitur: Stultum interimit iracundia. Blanditur iracundis diabolus, ut uindictam appetant, et sic deceptos in ęternum trahat interitum. Seba obsidetur in oppido Abela, quę interpretatur commissio eius. Tunc hereticus in Abela obsidetur, quum ab his, quibus diuino nutu commissum est, impugnatur.

Mulieris prudentis suasu occiditur, quum Diuinę scripturę conuincitur testimoniis.

Et tunc ab eius persecutione Ioab recedit, quum iam

oppido Abela, quę interpretatur commissio eius. Tunc hereticus in Abela obsidetur, quum ab his, quibus diuino nutu commissum est, impugnatur.

Mulieris prudentis suasu occiditur, quum Diuinę scripturę conuincitur testimoniis.

Et tunc ab eius persecutione Ioab recedit, quum iam illum sua obstinatione damnatum uidet.

Famem triennem sustinet populus pro Saulis crimine, qui contra Iosuę iusiurandum occidit Gabaonitas. Dauidis iussu satisfactum est Gabaonitis, septem hominibus traditis de genere

2.70  Domicianus erat Cesar, deceptor amicus, Marcialis.
2.71  Et Plauto humebant oculi lachrimis sibi namque Plautus.
2.72  Noxia tunc uirtus uitam panemque parabat
2.73  Mola per assiduas noctes et pectora lassans
2.74  Lux erat, heu clamans, uirtus ubi, laurea uirtus, Omnes poetae pauperes.

quum uenerit ille salutis Hortatio Muse ut poeta letetur aduentu Iouis pro principe baptizando.
3.39  Auctor et ipse deus sine quo nil uiuit in orbe
3.40  Quumque tibi dicam, solers tunc sume canoram
3.41  Sume chelym, uates, cantans ad sydera tecum
3.42  Intonsum tibi mox Phebum dulcesque sorores Phoebus intonsus.

3.42  Intonsum tibi mox Phebum dulcesque sorores Phoebus intonsus.
3.43  Principi ut applaudant, diuino carmine uatum
3.44  Ipse uoca Tyrio tu tunc e murice tinctus
3.45  Et quia te scio me petiturum quid sit in illis,
3.46  Oris egregium dicam quod nulla referre
3.47  Lingua potest, quam sint

duce te exuuias capiam pulsusque tropheum
3.259  Hostibus eripiam, clarum te numina firment
3.260  Huic seclo, Hesperiae magne spes altera princeps
3.261  Cessit Martigeno tibi, tunc uictoria quando
3.262  Imperiale nemus cingis fulgentibus armis, Magna laus ducis Francisci Marie.
3.263  Est tibi religio diuum, est tibi pectus honestum,

3.308  Sorte potens simili diuum de stirpe creata,
3.309  Hunc Tarthesiacis induti uestibus omnes
3.310  Donarunt puerum. Quibus omnibus undique uisis
3.311  Maria Franciscus cepit tunc dicere: Diuum Sermo ducis.
3.312  Omnes quos uolui sunt hic mihi, sancte minister,
3.313  Die quibus est opus, aut quo te duce tendimus ultro

Dalmatiae encomij principium Michael Verantius (adhuc sub praeceptore) Licet Dalmatię ora loca quidem aspera et humano cultui penitus repugnantia habere uideatur, tamen si quis animo perpenderit copiam mortalium eam incolentem, tunc etiam corporum proceritatem, habitudinem atque colorem, profecto sine dubio iudicabit necesse esse tali fertilitate esse preditam qua suis incolis abunde alimenta suppeditet, etiam si interim non pręseferat. Quod genus frugum non ferat? quarum arborum non patiens est? quę quidem, cum alibi

maris incumbere poterit tempestas, si vel tota Aeoli cohors facta seditione sydera Adriatico miscere conetur, te a solatio piscaturę prohibere valeat; presertim tot inter promontoria, tot valles, portus, sinus, euripos, anfractus, secessusque placidissimos malacissimosque. Ad quę loca omne genus marini pecoris tunc, profundi et euersi pelagi, procellas, iactationisque molestiam fugiens, te sequitur. Eam nimirum tranquilitatem querens, quam retia hamique et fuscinę tuę .

regio pro pileo cardinalatus reverendissimo domino Strigoniensi conferendo Vestramque Sanctitatem id benigne annuisse. Id cum ego hiis diebus Maiestati Regię referrem, egit eidem Vestrae Sanctitati gracias amplissimas commisitque mihi et tunc et hodie rursus, ut pro hac ipsa re privatis meis litteris scriberem ad Vestram Sanctitatem, cui suplicat humilime Sua Maiestas, dignetur se Sanctitas Vestra omnem huius sui desiderii facere compotem, quanto celerius cum commoditate

quia Sanctitas Sua neque castrum neque eius populum unquam erat derelictura, imo sub protectione Sanctitatis Suę recoeptura. Et id omne factum fuit de scientia et ordine Sanctitatis Tuę, quę huiusmodi negotiis apud eum non solum tunc intus fuerat, verum etiam praefuerat. Nunc vero spiritus sancti gratia, quoniam penes Te rerum summa repperitur, ideo valde lętamur, quia, si unquam antea bene, nunc Te summo pontifice optime speramus, quod et promissa praedicti

cardine ab alto
1.288  Decidit in nimbos, et flatu segregat atra
1.289  Nubila, quae attulerat nubis collector aquosae
1.290  Africus, et uacuam compleuerat hymbribus aethram,
1.291  Quis foecundat humum, largo ne foenore fraudet
1.292  Agricolas, tunc alta fremunt Maria omnibus undis.
1.293  Sic duo diuerso uerborum flamine Diuae
1.294  Concertant, superique fremunt rumoribus omnes.
1.295  Dicere diues adhuc Claemetia plura uolebat
1.296  Iustitiam contra, fandoque refellere Diuam.

in oris,
2.404  Signaque inexpressi sensus, uenturaque mundo,
2.405  Quaeque Dei prolem terra, Coeloque manerent.
2.406  Circuit interea solem Thaumantidos arcus
2.407  Multicolor, solem stetit et iuxta aurea Virgo,
2.408  Visa fouere sinu puerum, tunc aethere ab alto
2.409  Haec est ara Poli, uox est audita repente.
2.410  Illa tempestate Deum cum uate Sybilla
2.411  Augustus uidit Capitoli a uertice Caesar.
2.412  Sacraque Romuleo non intellecta Senatu
2.413  Turicremam posuit Domini

populus uendundis saepe coibat,
2.436  Mercandisque leues ad opaci tegminis umbras.
2.437  Hic uncti Regis fuerat domus, ipsaque sedes
2.438  Inclyta fatidici natalis regia Dauid.
2.439  Hic parui praecincta uetus spelunca sacelli
2.440  Culmine, tunc horrens campo incumbebat aperto.
2.441  Non hospes quisquam, uacuo nisi solus in antro
2.442  Bos procumbit humi faenum et praesepia iuxta,
2.443  Hanc illis Spelunca domum, durumque cubile
2.444  Nocte sub hyberna, rigidae sub frigora brumae

Taprobane nitido subiecta Canopo
2.449  Sustinet, et nostris seiuncta Britannia terris,
2.450  Quisque Borysthenio potantur flumine, quique
2.451  Vltima surgentis deprehendunt murmura Nili,
2.452  Carpebant dulcem tacita tum nocte quietem.
2.453  Tunc Marie signis uicini percita partus,
2.454  Lintea deprompsit quae stamine texerat albo,
2.455  Officio infantis uenturi prouida Mater.
2.456  Anxius et coniunx, ignotoque hospes ab antro
2.457  Sollicitus cessit,

3.89  Gens Hebraea sacrum, quum Sol brumale subiret ❦
3.90  Solstitium, triste humentes deuexus ad austros,
3.91  Aut gemina ascendens signum boreale sub Arcto,
3.92  Vreret octipedem conuerso sidere cancrum.
3.93  Tunc agere excubias, et relligione uetusta
3.94  Insomne est solitum totas producere noctes,
3.95  Mollibus in pratis, ignobile uulgus agrestum,
3.96  Cogere multa suis armenta ab ouilibus, unaque
3.97  Excubuisse simul solita est custodia

ouilibus, unaque
3.97  Excubuisse simul solita est custodia late.
3.98  Huic igitur studio uigiles ex more uacabant
3.99  Ductores pecudum, superis quum lapsus ab astris
3.100  Angelus, et timidos lux circunfulsit agrestes.
3.101  Tunc ait o, pecudum custodes pellite uestro
3.102  Corde metus, laetumque Deo paeana canatis.
3.103  E ut amicta nitet nox candida luce diurna,
3.104  Nunciat et mundo noua gaudia, maxima summi
3.105  Progenies est nata Dei, nec longa trahent uos

3.253  Quumque propinquassent claras Salomonis ad arces, ❦
3.254  Extemplo furua caligine tingitur aer,
3.255  Et nox atra diem texit nigrantibus alis,
3.256  Eripuitque ducem ex oculis, Coelumque, uiamque.
3.257  Tunc muros subit Indus eques, et castra cruentam
3.258  Caluariam, summamque exercitus occupat urbem
3.259  Protectus nimbo, simul et caligine densa.
3.260  Hinc et oliuifero de uertice montis opaci
3.261  Explicuit turmas Galileo Balthasar agro.

3.354  Stare diu optamus, si te quoque, regnaque uestra,
3.355  O Rex, actutum nostris sic Consule rebus,
3.356  Tris ad colloquium iubeas accersere Reges,
3.357  Clamque uoces, uisi tempusque edisce Cometae,
3.358  Proxima tunc ipsos ad moenia dirige Bethlem,
3.359  Quo Pueri inuenti mox certior esse iubeto.
3.360  Quos quia non auro, non ullis flectere donis,
3.361  Illecebrisue potes, hos fraude inuolue, dolisque
3.362  Falle, nec hostiles animos ostende, sed illic

Dauitis ad arcem.
4.307  Quo sanctam subeunte domum, Deus imbuit omneis
4.308  Subtus adorantes, calefactaque corda cucurrit.
4.309  Procidit ille genu duplici, manibusque leuatis
4.310  Atque oculis, sanctam Diuini altaris ad Arcam.
4.311  Tunc ait, omnipotens genitor te Christus adoro
4.312  Sancte Pater, tibi me trado, do, sisto, resigno.
4.313  Non tibi marmoreum templum, non foederis Arcam,
4.314  Non tibi uasa auri, nec caesa armenta piabo,
4.315  Signa breui haec tantum posui

nota magistris,
4.410  Nam quocunque uiro longe maiora parabas.
4.411  Cur te magne premis? cur sic altissime multis
4.412  Abiicis ignotum? cur subiicis inclyte cuiquam?
4.413  En ego uermis eram, dum corpore uile gerebam
4.414  Mancipium, me tunc decuit uilescere dicis.
4.415  Improba sic mitem saturant opprobria Christum,
4.416  Sic mea diuinis respondent uatibus acta,
4.417  Quae dicenda forent, eadem peragenda docebam,
4.418  Quam mea demittit uirtus, tam gratia tollit.

assistit simulato in corpore Daemon,
5.43  Ausus et inuictum tali tentare duello.
5.44  O, uir dexter ades sanctorum prime uirorum,
5.45  Deucalion lapides iactis animasse uolemis
5.46  Si potuit, quum saxa uiros genuere recentes,
5.47  Ne tunc humanum uacuo genus orbe periret.
5.48  Quod nisi maior erat proles te forte Promethaei,
5.49  Quem reor esse Deo genitum, dic, protinus ista
5.50  Saxa dabunt panes, et durae prandia cautes,
5.51  Ne te saeua fames, panisque

ac sancta incanduit ira.
5.175  Fulgureis oculis hunc obruit, ore retundit
5.176  Terribili, inquit abi Mamon, nam lege magistra
5.177  Rite Deum, dominumque tuum subiectus adores,
5.178  Huic etenim iusto imperio famulabere soli.
5.179  Tunc fractis homicida nocens eluditur armis,
5.180  Euolat ut folium uento, aut leuis aethere pluma,
5.181  Turbine nubifero stygias detrusus ad umbras. ❦
5.182  Christus ut excelsi uictor stetit aggere campi,
5.183  Ecce

Cephas accincte trahendae,
5.341  Et fortem Andream uox imperiosa uocando
5.342  Attrahit, haec mundo quicquid consistit ubique
5.343  Exhibet, et dias in luminis euocat oras,
5.344  Haec quoque quae nondum existunt, scit nomina cunctis.
5.345  Tunc ait, o, iuuenes propere huc accedite laeti,
5.346  Et mea post uestros uestigia figite gressus.
5.347  Omnis enim tellus Coeli, quaecunque sub axe est,
5.348  Sit mare, sint pisces uobis humana propago,
5.349  Cuius opima uenit captura, ac praeda

tua nos oracula diximus, illi
6.485  Nobis monstra tuis cessere acherontia signis,
6.486  Quin et multa tuo miracula fecimus ipso
6.487  Nomine, praeclaras uarias quoque gessimus artes,
6.488  His ne fuit tantae uis haec speranda ruinae?
6.489  Tunc quia ius nostrum quo nouerat, approbat, illis
6.490  Fabor ego, nunquam mea uos sapientia nouit,
6.491  Protinus ite procul, procul omnes ite profani,
6.492  Omnia ferte simul mala germina comminus orcum.
6.493  Has quicunque suis uoces penetralibus

mouet omnia, lumina lucent
7.6  Omnia, quae prima rerum panduntur Abysso.
7.7  Iustitia hoc Dea sancta throno sedet inclyta Virgo,
7.8  Et gerit imperium, et mediis dominatur in astris,
7.9  Exercetque choros princeps, et summa potestas,
7.10  Tunc acri uirtute phalanx intenta pependit,
7.11  Accinctumque suo circunstetit agmine Regem.
7.12  Ille hominum, diuumque simul moderator utroque
7.13  Fert aciem mundo, Deus et Rex omnibus unus.
7.14  Cuius ab arbitrio res stant, et tempora

Christi quos imbuit ardor,
7.224  Lux quoque depurgat, diuina luce fruuntur
7.225  Venit adhuc oculis alius post terga reiectis,
7.226  Pinguibus impletas meminit qui carnibus ollas,
7.227  Non salis effigiem subuersae aut fata Gomorrae,
7.228  Tunc ait, o, mi Rex, ego te sequar, annue primo
7.229  Nuntius ipse lares possim remeare paternos.
7.230  Cui Rex.obliquum deflexo uomere sulcum
7.231  Nonne retro faciet? quum oculos detorquet arator.
7.232  Ducis aratra manu, recto ne defice tractu.

astra lacessunt.
7.322  At procul ut uidere uiros medium inter euntes
7.323  Nescio quid uel sole nitens diuinius ipso,
7.324  Huc cursim ueniunt, Christumque ut numen adorant,
7.325  Sic deiecta fouentem, ut corda superba domantem.
7.326  Tunc horrenda sonans horum sic infremit alter.
7.327  Quid tua nate Deo terris commertia nostris?
7.328  Quid ue paras? rogo ne miseros praeuertere poenis,
7.329  Neu crucia, cruciabat enim praesentia Christi.
7.330  Quid te dire uocas inquit? Legionis ob

diuina potestas?
7.387  Non sic argutas penetrat uox ulla per aures,
7.388  Non odor in nares, oculos nec fumus apertos
7.389  Proximus, ut Christum penetrabile mentis acumen.
7.390  Cui nihil arcani est, cui mens, corque omne patescit.
7.391  Tunc ait infando quae germina pectore surgunt
7.392  Viperea de fauce? malus suffusa uenenis,
7.393  Pronius an fari, et magis extricabile dictu est?
7.394  O, fili confide, uetus tua culpa recessit,
7.395  Et fugit scelus omne, redit tibi pristina

pulcherrima cultu,
8.357  Nunquid sydereas penes exaltabere sedes?
8.358  Infoelix, ingrata, superba, sub alta recumbes
8.359  Tartara quum Barathro stygis immergere profundo
8.360  Quandoquidem Sodomis, aut gens infanda Gomorris
8.361  Tempore tunc illo si tot uirtutibus ingens
8.362  Hausisset facinus, clarum et memorabile lumen
8.363  Auribus atque oculis, in te quod fulsit abunde,
8.364  Forsan adhuc essent, hinc tu torquebere pluri,
8.365  Et te paena manet supremo examine maior.

quicquam illa nocebunt.
8.396  Non tamen haec summa est, unde exultetis inani
8.397  Laetitia, ut subsint lemures, et inania monstra.
8.398  Sed mage gaudendum, uestrum quia nobile nomen
8.399  Viuit apud superos, tantorum meta laborum.
8.400  Tunc Deus interior Christum, exultantiaque haurit
8.401  Numina prole noua, specula qui laetus ab alta
8.402  Grator ait tibi Rex terrae, Coelique profundi,
8.403  O, pater, haec quoniam a prudentibus abdis, et arces
8.404  Hinc homines, quorum proprio

uiua, Mu. Sa.
9.76  Ne sitiam, neu plus fontes haustura laborem.
9.77  Vade, tuumque accerse uirum, tum deinde uenito Chr.
9.78  Huc, ait argutum Christi penetrabile acumen.
9.79  Illa, uiro careo dudum, tunc inquit Iesus, Mu. Sa.
9.80  Nimirum recte hoc dixti, quia coniugis expers, Chr.
9.81  Quinque uiros et enim passa es, modo nulla maritum
9.82  Lex tibi iungit, habes quem tu non lege marita.

me diuinum absorbeat aequor.
9.122  O, mater foelix, o, fortunata Sebaste,
9.123  Quam trahit ad uiuum Christi pia foemina fontem.
9.124  Non signis accaepta fides, sed praestita uerbis.
9.125  Foelix prole tua, tu sponsa uocabere Christi.
9.126  Tunc socii inuitant epulis ad prandia Christum.
9.127  Sunt epulae, sunt et mihi prandia nescia uois,
9.128  Ipsa humana salus epula est mihi dulcior omni,
9.129  Hoc nostri genitoris opus, mea summa uoluptas.
9.130  Quattuor ad menses flauas seges horida

haec auris, quae auditu pollet acuto.
9.199  Agricolae simile est regnum coeleste serenti,
9.200  Optima qui positis infodit semina sulcis.
9.201  Quum uero uigiles nox oppresisset agrestes,
9.202  Et sopita cibi uapor organa summa ligasset,
9.203  Tunc inimicus atrox, et enim malus excubat hostis,
9.204  Hic lolium super, et steriles inspersit auenas,
9.205  Vt cereale satum infoelicibus uereret herbis,
9.206  Postquam autem frugi seges inspicasset aristas,
9.207  Apparent simul in uacuo Zizania

frugum,
9.209  Curaque ad agricolam referunt, an forte reuelli
9.210  Illa a stirpe sinat, quibus is non protinus inquit,
9.211  Ne simul haec commixta bonis errore trahantur,
9.212  Quin ut adusque simul messem sinite utraque crescant.
9.213  Tunc ego quum falce in segetem crassabor acuta,
9.214  Messorum agmen agens, atque ensibus arma recuruis,
9.215  Primum infoelicis stipulae, et sine fruge secandi
9.216  Mandabo lolii collectis igne maniplis
9.217  Aequos in extincto

in herbam,
9.226  Quae stipulas denset, iaculisque inspicet acutis,
9.227  Spicaque fumento plenis turgescat aristis.
9.228  Et quum fruge noua densis induruit hastis,
9.229  Coctaque sole bonis maturuit horrida culmis,
9.230  Messis adest, tunc arma legunt falcata maniplos.
9.231  Parque nec absurdum, magnum fit saepe pusillo,
9.232  Seminis omnigeni minimum est sublime sinapis
9.233  Semen, et huic Coeli tantillo aequabile grano
9.234  Imperium, non segne suo nam creditur horto.

uolucrum
9.239  Et generi alituum positis fidissima nidis.
9.240  Nec secus astriferi sublimis regia Coeli
9.241  Proficit ac mulier, quae sub sata terna farinae
9.242  Fermentum condit, dum fermentescat eodem
9.243  Omnis massa simul, dictis tunc intonat altis,
9.244  Audiat haec auris, quae auditu pollet acuto.
9.245  Deinde domum sese a populo pendente recepit.
9.246  Hic socii, Coeli capita ardua, cur tua tantas
9.247  Lingua per ambages obscura nube locuta est?
9.248  Tunc causae

simul, dictis tunc intonat altis,
9.244  Audiat haec auris, quae auditu pollet acuto.
9.245  Deinde domum sese a populo pendente recepit.
9.246  Hic socii, Coeli capita ardua, cur tua tantas
9.247  Lingua per ambages obscura nube locuta est?
9.248  Tunc causae secreta suae mysteria pandit,
9.249  Remque omnem exponit, lucemque enucleat omnem,
9.250  Ambigui clausa sermonis in arte latentem.
9.251  Rursus et haec aliis inclusit mystica signis,
9.252  Plurima coelicolum latuit per saecula regnum,

quis tale mihi ius arrogat? aut me
10.314  Vos super ut iudex, et sim partitor adegit?
10.315  Separet an fratres? qui congregat, aut Mediator
10.316  Ipse dei atque hominum terrena negocia tractet?
10.317  Omnis auaritiae culpa tunc esse cauendum
10.318  Edocuit, nec enim parcae cui stamina uendunt,
10.319  Vita nec ullius thesauro stat, nec opum ui.
10.320  Vt magna immenso quum sese copia cornu
10.321  Fudit, et ipsa suas stupuerunt horrea messes,
10.322  Diuitis

dum relligionis honorem
10.608  Obseruant illum, ut deprensum morte trucident,
10.609  Si uia sit fraudi sub honestae tegmine mesae.
10.610  Prodiit ante oculos cute uir distentus aquosa,
10.611  Os hydrope tumet deforme, et uenter iniquus,
10.612  Tunc ait, an festis haec exercere diebus
10.613  Fas et iura sinant? hii mussant, ille tetendit
10.614  Brachia, et apprensum sanat mox inde remittit,
10.615  Cui uestrum incauto bos, seu graue lentus asellus
10.616  Decliui si forte cauam ruat aggere

pedetentim, et sede nouissimus ima
10.626  Incipias haerere loco, sed uade recumbas
10.627  Vltimus, ut uenienuenien is qui inuitarat, amico
10.628  Nomine te moneat potiorem scandere sedem.
10.629  Tunc tibi conuiuas inter noua gloria surget.
10.630  Nam qui se tollunt, et mens quibus alta superbit,
10.631  Depressa ceruice ruent, at corde remissus,
10.632  Comis, et humanus, qui se gerit omnibus imum,
10.633  Hunc sublime decus leuat, hunc et gloria

elusit iniquas.
11.175  Non sic (ut perhibet commentum) euadere quiuit
11.176  Vim Protheus, bipedum curru qui fertur equorum,
11.177  Filius Oceani, Neptuni pastor in alto
11.178  Carpathio, immanes phocas, armetaque pascens.
11.179  Tunc obiter Iesus procul haud a limine templi
11.180  Postquam hominem uidit de matris origine caecum,
11.181  Visu infoelicem, terrae pede fixus inhaesit.
11.182  Tum socii incipiunt scitari oracula Christi.
11.183  O, rabbi hic orbus quod sic in luminis

lux nitet alma diei.
11.192  Nox instat, qua nemo opera ulla capessere possit.
11.193  Donec in hoc uersor su lux ego maxima mundo.
11.194  Hoc dicto in terram roseo spuit ore, lutumque
11.195  Puluere confecit, quo lumina caeca perunxit,
11.196  Tunc ait haec, age, uade, laua sub monte Sionis,
11.197  Fons ubi Siloe, missum quem nomine dicunt.
11.198  Nec mora, se uallem transfert, qua stagna natabant.
11.199  Qui cum lauit aquis oculos, cadit atra recenti
11.200  Lumine nox,

abii, laui, uidi. Deducitur idem
11.217  In phariseorum conuentum, rursus easdem
11.218  Ambages repetunt, et Christo sabbata rursus
11.219  Exprobrant, alii contra miracula tollunt
11.220  Laudibus, et sese studia in contraria sistunt.
11.221  Tunc olim caeco (tua qualis opinio) dicunt,
11.222  Vnde putas oculos tibi fecerit ille uidentes?
11.223  Stat mea nimirum sententia, nempe propheta est.
11.224  Contra hostile tumens incredulus obiice uano
11.225  Nititur inuidiae tenebris extinguere

abito.
11.256  Talia tum coeco coeli rex fatur Iesus.
11.257  Credis in aeternum, diuinaque foedera, natum?
11.258  Ille quis est inquit? quo foedera coelica credam.
11.259  Hic ipse est, quem luce uides haec uerba loquentem.
11.260  Procubuit tunc ille, ruitque, et pronus adorat,
11.261  Et ominum uocat, alma fides Domino omnia credit.
11.262  Hoc ego sum mundo coelo delapsus ab alto
11.263  Iudicium, quo nocte dies dissultet ab atra,
11.264  Lumina quo coeci uideant, orbentur habentes,

dat pater omnia supra est.
11.339  Sic patriam uis nulla manum, fur nullus adibit,
11.340  Nam pater et natus sumus unum numen Olympi,
11.341  Hoc dicto immanes durus furor egit apellas
11.342  In Christum, lapides, et saxea tela tulerunt.
11.343  Tunc ait o, sunt multa mei facta inclyta patris
11.344  Per me ostensa tibi popule, et manifesta patescunt.
11.345  Cur modo? cuius opus facti uos armat? atrocem
11.346  Vt mihi sic caedem lapides, et saxa minentur?
11.347  Respondent operum non in te causa

sub amictu pectora falso,
11.391  Haec bene Amosides in uos Esaia canebat.
11.392  Me populus labris, et honesta uoce decorat,
11.393  Corde procul distat, quamquam colat ordine laeuo,
11.394  Doctrinas hominum doceat, praecepta ministret.
11.395  Tunc iubet acciri turbas, ac disserit illis.
11.396  Auribus accipite haec, et mente reuoluite dicta.
11.397  Nulla per os hominum subeuntia uiscera turpant,
11.398  Sed quod ab ore cadit foedato polluit ortu.
11.399  Discipuli celsam

modo, littoreasque hamum demitte sub undas,
11.786  Nos et enim sic esse decet procul obiice litis.
11.787  Tum tibi piscis aquis qui primus adhaeserit hamo,
11.788  Tractus et argento de gurgite fulserit armo,
11.789  Hunc cape, quem inuenies medio tunc ore staterem,
11.790  Ille mihi, sitque ille tibi uectigal, et ipsum
11.791  Pro me teque dabis, tali et procul ex me censu.
11.792  At dira ambitio nigrantes sustulit alas,
11.793  Infernumque chaos, tenebrosaque tartara mouit,
11.794  Ausaque

templa triumpho.
11.814  At quo par pueri se deiicit amplius, illo est
11.815  Altior, et celsis praestantius eminet astris.
11.816  Si quis et hunc talem (nostrum quia nomen honorat)
11.817  Suscipit, ille meo me nomine suscipit ipsum.
11.818  Tunc anima sacer, et sublimi mente Iohannes
11.819  Feruidus hoc inquit, quidam est, quem uidimus ipsi
11.820  Daemonas arcentem depellere nomine Christi,
11.821  Nos tamen haud sequitur, prohibere ne talia fas est?
11.822  Ne prohibete uiri, mea nomina

12.149  Soluetur, rursus si par consenserit unus
12.150  Vos inter, fiet uobis quodcunque petetis,
12.151  Hoc meus ipse pater summi dabit auctor Olympi.
12.152  Nam quacunque meo par, aut sesqualter inhaerent
12.153  Nomine, tunc ibi sum medius, ceu sydus in astris.
12.154  Quem fraternus adit princeps, ac talia fatur.
12.155  An quoties in me commiserit, impia fratri
12.156  Crimina dimittam toties? iuuat, et mage censes,
12.157  Figere postremam septeno in crimine metam?

soluisse coegit.
12.193  Regia quo magni commota est principis ingens,
12.194  Omnis enim infremuit facinus super aula nefandum,
12.195  Degenerem, ingratum, et crudelem nomine dicunt.
12.196  Acciri ex templo rex hunc iubet ante tribunal,
12.197  Tunc his increpitat dictis, hacque obruit ira.
12.198  Degener obprobrio cui mens imbuta proteruit,
12.199  Pessime serue animo magis effere tygride saeua.
12.200  Siccine te orantem me condonasse decebat
12.201  Aere meo? sic ipse tuo mihi fratre

iustam, preciumque labori
12.338  Impenso, aera decem nummo conuenit in uno,
12.339  Vitibus horrentem sic hos immisit in agrum,
12.340  Prodiit ast iterum dum ferueret hora diei
12.341  Tertia, et ante cadunt altis qua montibus umbrae.
12.342  Tunc alios platea, circoque astare forensi,
12.343  Vtque uacare uidet, sic imperat, ite secundi.
12.344  Vos quoque cultores cultoribus addite primis,
12.345  Iustaque nec merces, nec uobis praemia derunt.
12.346  Hinc alacres abeunt accincti agrestibus

uoluit superesse diebus.
12.535  Rursus idumaeas socios uocat ire per arces
12.536  Inuiti sed iussa ferunt, et frena retractant.
12.537  Hoc animis timida in praecordia calcar adegit.
12.538  Nonne dies horas bis sex agit aethere in alto?
12.539  Tunc illesa suo uestigia tramite tendunt,
12.540  Quum mundi nitidam cernunt a lampade lucem.
12.541  At quum nox atra tellurem inuoluerit umbra,
12.542  Quum coelum densas intexerit omne per alas,
12.543  Quae uia non coecas multo tenet obiice fossas?

umbra,
12.542  Quum coelum densas intexerit omne per alas,
12.543  Quae uia non coecas multo tenet obiice fossas?
12.544  Quis non incautus terram teret? ille ruina
12.545  Tum duce tendit iter, quum celsi est luminis expers,
12.546  Haec ubi, tunc alio dubias agit ordine mentes,
12.547  Et reuocat sermone uiam, sic deinde locutus.
12.548  Cultor amicitiae nostrae modo Lazare dormis;
12.549  Te peto, ut euigiles, ut te meus excitet ardor.
12.550  Hoc socii audito referunt

12.548  Cultor amicitiae nostrae modo Lazare dormis;
12.549  Te peto, ut euigiles, ut te meus excitet ardor.
12.550  Hoc socii audito referunt uno ore uiritim.
12.551  Ergo erit incolumis, si dormit Lazarus. illis
12.552  Tunc manifesta facit fata, et quibus occubet umbris.
12.553  Se gaudere uiri quod funere destitit absens,
12.554  Ob fidei testanda suae monimenta futurae.
12.555  Te Simul hinc funesta petit Bethania Christus.
12.556  Didymus hortatur socios in funera

uada littore, montis
12.600  In pede nactus adit, tranquillaque influit unda.
12.601  Illam tota simul sequitur conuulsa caterua,
12.602  Donec oliuiferae prae moenibus arcis euntes
12.603  Procidit ante pedes Christi sitibunda uirago,
12.604  Tunc ait o, summo dominator ab aethere Iesu,
12.605  Lazarus esset adhuc, hic si mea uita fuisses,
12.606  Et lachrymis miseranda genas implebat honoras.
12.607  Et fletum fletus, dolor elicit ipse dolorem.
12.608  Complorant alii, lachrymarum efunditur

12.626  Nonne ego Christus ait dixi tibi Martha uirago,
12.627  Te credente dei quia gloria magna uidenda est.
12.628  Hoc dicto, lapidis iuuenili robore molem
12.629  Deuoluunt, patuit tetri grauis oris hiatus.
12.630  Tunc oculis altum sublatus in aethera patri
12.631  Gratatur, patri auditum se scire fatetur.
12.632  Se uero populo pro circunstante precari,
12.633  Vt credant, quia patre deo sit ab aethere missus.
12.634  Posthaec ingenti claram dat pectore uocem,

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1522], Dalmatiae encomii principium, versio electronica (), 7 versus, verborum 41, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [vrancicmencomium].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 579, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15250930].

Kružić, Petar (m. 1537) [1525], Petrus Crusich comes dominus cives et universitas populi Clisiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 502, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15251005].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report