Your search found 4473 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

et tantas preces pro incolumitate ipsius apud excelsum superum fundunt, quod presul et antistes ciuitatis, rogatu nobilioris populi, et nobilissimas orationes instituit, prima videlicet secreta et pre comunione, iubens quibuscumque mysticum offerentibus sacrificium vinculo anatematis quotidie, tam feriato quam non feriato die, humiliter in missarum officio pio ore explicare, que omnia alacriter perficiebantur. 3. Quomodo Veneti parant sibi necessaria ad debellandum vrbem

die bis duę naues maxime trium tectorum, quibus vrbs Iadrę debebat impugnari, causa conficiendi super eas ingeniorum edificia in scopulo mali consilii applicarunt. Quas hostes inspicientes deridebant confidentes in presidio diuini solii, quod eisdem erat concessurus. Parant et Veneti tam in equore, quam in terra propugnacula. Iubent tertio Idus Aprilis vltraquam quinquaginta plathos Mantuanos in obsessum ciuitatis peruenire. Et tertio Madii Kalendas grande extitit hostium in sticato exactum, per quod illa edificia miri decoris, de quibus in huius capitulo tetigimus,

timore percussionis sagittarum a dicto sticato extraxerunt. Conficiunt et duos trabuchos positos ex boreali parte ecclesię S. Iacobi vltra portum fundate, quibus die noctuque dictam vrbem non cessando machinabant. Multa quidem habitacula in valle magistrorum stipendiati construxerunt, et tam isti, quam omnes, qui in obsessum erant ciuitatis, cum quibus erat ipsa bellanda, erant homines vltra viginti quinque millia exceptis illis, qui a remotis partibus venerant audientes, quod vrbs agone Uenetianis erat conculcanda.

galearum et plathorum reliquarum, quę similiter confici mandauerunt. Quibus omnibus supradictis ingeniis dictam vrbem Iadertinorum sic arte debellare et absorbere soliciti sunt. Quis ergo tanta esset fundatus audacia, quis tanto esset humano precinctus uigore, qui contemneret tam discriminosa indicia et in gestis antiquorum historiographorum minime reperibilia? Quod si prudentissimi Sansonis vteretur virtute et Alexandri sapientissimi experiretur industriam ac strenuissimi Hectoris polleret audacia, quis extasi et stupore mentis fertiliter non abundaret, immo potius

rebus humanis ad excelsa ethera non conuolaret? Quod si infortunium ipsos Iadertinos potentię hostium non obsistere posse conduxisset, nullus ibidem adinuentus per spatium unius naturalis diei vitam pacifice possideret, quin frustratim artus tam magnatum quam infimatum canibus ventilando iactarent. Sed illa pretiosa Diuina prescientia, quę populum Israeliticum manu forti et robusta a tyrrhanica regis pharaonis seruitute nube prelucida per siccitatem Maris rubri mirabiliter eduxit, sic ipsa Iadertinis suę melifluę

sub hiis omnibus pontibus totum portum innumerabilis copia bellatorum virorum occupauerat, nam alicubi erant acies in tribus milibus hominum in cuneo, alibi in maiori numero et alibi in multo pluri. Quorum aliqui murum fodebant, aliqui spicula balistarum tam monospedis, quam duobus et giraculorum, arcuum et spingardarum ac aliarum specierum bellicorum armorum in hostes prosiliebant et aliqui lare ianuas cunctas, que erant intrinsecus cementato muro suffulto, cremare frequentabant. Et in tantum pontes magnarum classium

sic nunc nimia deficiebat breuitate ibique aleuiatum extitit illud certamen. Sed in reliquis partibus magis continue augmentabatur, pręcipue supra ianuam S. Marię sic nominatam. Illic pars parti ictus non breuiabat, plurimi ex Venetis sauciati tam sagittarum, quam lapidum adhesione deficiebant. Mutantur illic in naui commodiores ad certamen et plurimi accedentes spiritus defectum patiuntur. Tunc aduersarii maiores suscipiunt uires aspicientes sic Uenetos mortaliter deficere. Iactant isti et illi ollas calce infertas,

pergunt audaci animo et multa animositate cordis bellantur, quod illos, qui sub muro ciuitatis causa fodendi ipsum venerant, acriter confringunt, multos vulnerant et interficiunt. Acerbius enim Iadertini tolerabant supplicium ab illis, qui in fastigiis malorum pugnabant tam crebrium iaculorum et emisione telorum nec non ingentium lapidum emisione, quam cęterorum, qui ad reliquas certabant partes. Sed Spiritus S. virtute mirabiliter obiiciebant nec reliquos sinebant ire męnia violare. Extitit adhuc impius agon ad

pro parte fidelium, studeat de bello durissimo moto per Venetos, inimicos regii diadematis, et de eorum arcta neccesitate, cum ipsi fideles regalis sceptri hesitent, immo hesitando consummuntur, si euentu serus agon per ipsos maleficos Uenetos exortus erit, eos non posse tam excelse resistere potentie, quin incidant in libitum hostilitatis Venetorum. Qui nuncius vicenoseptimo Madii mensis dictum Lodouicum regem cum sui valida potentia in fines Clochot reperiit, cui suę legationis formam deuote indicauit. Quem benigne idem rex audiens tam grandem fidelitatem

erit, eos non posse tam excelse resistere potentie, quin incidant in libitum hostilitatis Venetorum. Qui nuncius vicenoseptimo Madii mensis dictum Lodouicum regem cum sui valida potentia in fines Clochot reperiit, cui suę legationis formam deuote indicauit. Quem benigne idem rex audiens tam grandem fidelitatem intendens, mane crepusculo facto aliquot tubiculas equestres per vniuersam militiam tibicinare iussit. Parant se omnes de exercitu festinare iter in regis fidelium. Nunc Iadertini ueraciter concipiunt rumores de futuro regis remedio, ipsum prestolantur eo ineffabili

ciuium plus sibi neccesse quam ipse suus naturalis herus patiatur. Non cessant continuis clamoribus ad perpetuum Sabaoth pro ipsius incolumitate humiliter deprecare. Quis ergo tanta perspicacitate decoratus, qui libraret lancem in corde nec in humano sensu quiescere potest tam ingentem Iadertinorum iocunditatem? Iam Iadertinis lata et spatiosa uia conceditur, tuti gradiuntur, iam repellitur a Iadra spernibilis penuria omnique bono fęcundatur. Sed in breui tempore durabilis, nec plus constantiores in regis

prętio. Falernum trina parte lymphatum, modium unum pro sex uel septem aureis uenumdant, panes candidissimos ipsis interpletaxant, aquam ex puteis absque penuriali pretio aurire non sinunt. Hec enim Iadratini auidissimi contra illos, qui suum cruorem fundebant et a tam prolixa peregrinatione fessi fuerant, exercebant. Sed ipse Vngarorum exercitus munus condignum ipsis contulit Iadertinis. Grandis quidem erat exercitus et multę nationes iussu regio congregate. Erant ibi Vngari, Croati, Bosgnachi, Phylistei, Cumani, Boemi et Theutonici seu Alemanici et

frequenter cremare septemque trabuchos ac quatuor spingardos in conspectu regis totiusque suę inumerabilis potentię, quos in obsessum bastidę iussu regio erexerant, nullo precincti timore incenderunt et, nisi tunc numerus illorum sexcentorum equitum adesset, certos nos reddimus, quod Iadertini, tam hi qui intra et extra erant vrbem, campum cum ipsis affectarent. Potius uellent in campum deficere quam tale dedecus, quod eis minime ascribitur, sinerent per illos damnose perpetrare. Et nisi hoc fraudulentum prodimentum tunc per illos regis barones et precipue per voiuodam

ascendunt menia vrbis, conspiciunt suos trabuchos pyro consummere, tueri ipsos nequeunt. Non tantum dolore mentis punguntur ex machinarum ammisione et cattorum destructione quam ex ingenti perpetrationis dedecore illato per illos magnates tyrones, qui potius cupiditatem quam tam grandis honoris adeptionem aspectarunt. Condeletum extiterat in codicis et abrasum canticum, quod per uniuersam regionem Dalmatię interrogationum sanctarum comitiua titubabatur: Ab ira Vngarorum libera nos, o domine! Decet et nunc deberet plus renouari et iterum in

est conuersum. Hęc est illa uestra sponsio infixa, quam Iadertini de uobis prestolabantur, quam munitam ingenti cęreo sigillo ipsis insontibus destinari asserebas: Grande Iadertinos percipere brauium, si Uenetis uiriliter obsistere curauerint. Certe eorum tristitiam quilibet speculetur tam famosi regis suorumque baronum cupiditate seductorum sagacem perfectionem sponsionis suis intimis fidelibus operatę. Et nisi tunc idem rex per suos speciales legatos illos ciues hortatus fuisset, quod de aduersitate nihil hesitent, de ignominia, que ei non fidelibus perpetrata extitit, non

ferre inducias ammoto vniuerso exercitu equitare non cessabat ad Panonię partes. Geminatur nunc obsessis dolor relictis agone nullumque ergo salubris consilii ualent perspicaciter pre tristitia speculari. Incedunt ut a uita priuati, tandem dolum illius tam excelsi principis et tam appetibilem suorum baronum auaritiam, quodsi illo die unanimiter omnes capite mutilati fuissent, maiori merore non deflerent. 10. Lamentatio Iadertinorum aduersus radios fortunę et ad alios Nec illis

exercitu equitare non cessabat ad Panonię partes. Geminatur nunc obsessis dolor relictis agone nullumque ergo salubris consilii ualent perspicaciter pre tristitia speculari. Incedunt ut a uita priuati, tandem dolum illius tam excelsi principis et tam appetibilem suorum baronum auaritiam, quodsi illo die unanimiter omnes capite mutilati fuissent, maiori merore non deflerent. 10. Lamentatio Iadertinorum aduersus radios fortunę et ad alios Nec illis ualet conquestus ad

sublimasti. Vbi iuramentum tuum, quod paulisper policitabas? Potius uolebas mortem eligere quam illos fideles deserere. Sed tui cupidi consules certe in fisco reseruatum, uti est tua fides uniuerso hodie, prout taliter tuos edocuisti tyrones, qui tam grande dedecus in tui presentia ausi sunt perpetrare, quippe rudis es, et principes tui de mane comedunt. Sic impune relaxasti illos, sic aule Gallice, ex cuius stirpe appellaris te fore indutum, tam grande fabricas opprobrium, ingens scelus in illos, qui te ut dominum colebant.

hodie, prout taliter tuos edocuisti tyrones, qui tam grande dedecus in tui presentia ausi sunt perpetrare, quippe rudis es, et principes tui de mane comedunt. Sic impune relaxasti illos, sic aule Gallice, ex cuius stirpe appellaris te fore indutum, tam grande fabricas opprobrium, ingens scelus in illos, qui te ut dominum colebant. Inbecilem te reputas nec camum mordibilem super tuos commisisti. Asserebas enim illos cum iuramento tanta charitate dilexisse, quod, licet dimidii tui regni thesaurus esset distrahendus, decet, ut illi

nec camum mordibilem super tuos commisisti. Asserebas enim illos cum iuramento tanta charitate dilexisse, quod, licet dimidii tui regni thesaurus esset distrahendus, decet, ut illi liberentur a Venetorum imperio deteriusque foret regio sceptro ab exordio et medio eos renuere quam finem tam terribilem maculare. Minus facinus committeres tuo proprio ipsos iugulare lacerto quam in tanta calamitate et discrimine affici uelle. Hoc quidem est premium illud tam speciosum, quod fidelissimis tuis Iadertinis colargitus fuisti! Sed, o Iadera, ecce tuus rex aduenit, rex recessit,

ut illi liberentur a Venetorum imperio deteriusque foret regio sceptro ab exordio et medio eos renuere quam finem tam terribilem maculare. Minus facinus committeres tuo proprio ipsos iugulare lacerto quam in tanta calamitate et discrimine affici uelle. Hoc quidem est premium illud tam speciosum, quod fidelissimis tuis Iadertinis colargitus fuisti! Sed, o Iadera, ecce tuus rex aduenit, rex recessit, in aspero ergastulo uos afflixit. Optastis aduentum Ungarorum mucrone bicipite super uos irruentem, penitus ignorastis, quid petere nesciuistis.

destinant in nuntios. Qui constituti coram ipsis capitaneis causam suę legationis pronuntiantes et, dum ipsi legati finem suorum fecissent verborum, quidam eorum consulte in hęc verba prorupit: Paratos nos fore fauorabiliter tractare et habere eos, qui sic a uia rectitudinis deuiarunt, qui tam grandem et humilem veniam exposcunt ex commissis, cum hoc puncto et perpendiculo urbem hanc prebeant, quam iniuste possident, expeditam cum cunctis eius vallatis castris et oppidis tam sitis intra ciuitatem quam extra gazas ciuitatis, siue ipsi ciues in sui libitum et commodum

verba prorupit: Paratos nos fore fauorabiliter tractare et habere eos, qui sic a uia rectitudinis deuiarunt, qui tam grandem et humilem veniam exposcunt ex commissis, cum hoc puncto et perpendiculo urbem hanc prebeant, quam iniuste possident, expeditam cum cunctis eius vallatis castris et oppidis tam sitis intra ciuitatem quam extra gazas ciuitatis, siue ipsi ciues in sui libitum et commodum conuertant, dummodo fidelitatem condignam subiectionis Ducali dominationi perficiendo retineant. Quodsi aliquis tante temeritatis compertus fuerit, qui potius aliene subiectioni

nimiam cordis formidinem sumpserunt, ex dolore ingenti et pauore precincti uerba pro statu pacifico eructare non ualebant. Sed nedum eiusdem diei hora bis tertia consummasset, cephas quidam plebis de eorum conditione inter principalissimos et capitales et tam diri seminator facinoris suis relictis gazzis cum suis affinibus a ciuitate refugit factusque sue patrię publicus proditor et conspirator. De cuius saltu sublime hortamen generosi concives, contra quos erat facta borgella, sumpserunt, illud vulgus in senatum tamquam capite detruncato per uicos

se adherere voluntati pretorum. Quam plurimi quidem, qui huic facinori consensum prebuerant, clam urbem reliquerunt propriumque habitaculum multa deserunt celeritate, ea quod nobilium Iadrę imperio exactum fuerat, hostibus singulariter indicarunt. Indagataque rei ueritate modoque tam crudelis proditionis maleficorum, in festo Zebedei apostoli Iacobi in publico et medio foro ciuitatis, ubi vniuersus conuenerat populus deum benedicens ac eorum pastorem, qui patefecit et tam enorme detexit putatum, absque alicuius impeditionis obstaculo illum nobilem pariter cum filio binosque

Iadrę imperio exactum fuerat, hostibus singulariter indicarunt. Indagataque rei ueritate modoque tam crudelis proditionis maleficorum, in festo Zebedei apostoli Iacobi in publico et medio foro ciuitatis, ubi vniuersus conuenerat populus deum benedicens ac eorum pastorem, qui patefecit et tam enorme detexit putatum, absque alicuius impeditionis obstaculo illum nobilem pariter cum filio binosque ex illis vndecim plebeiatis elegantioribus idem pretores iusserunt decolare, quatuor ex illis lumine priuari et reliquos sub perpetuis compedibus pronuntiarunt cruciari.

illuminatum ac omnium assertione, qui ipsum depictum in clypeo primitus despexerant, nunc splendidiori corruscatione splendescere. Nam sicut profari mendatium, sic occultari miraculum veritatis diuinę est. O quam subito athleta gloriosus ultus est facinus tam horrendum, quod idem Venetorum exercitus contra illos insontes adolescentulos commisit, quos pridie leuitę Laurentii festo igni adiudicarunt. Non distulit censuram cunctorum inspector in diurniori curriculo labi. 16. Quomodo ęmuli

supernorum fore derelictos, cum in multa clade morentur. Iam eorum anniculum pollicitum remotius prolongatur, iam Bacchi liquore ac aceti stomachus priuatur et, quod deterius est, lurco gustus saporata desinit temptare. Nam ille mendax banus, quem rex ille in fauorem tam feruentorum fidelium transmiserat, sui domini spreuit edictum, suum naturalem appetitum asseritur fore assecutum. Decet ei causa tam admirranda, stupefactio in homines Iadre est inserta, quod ex animaduersione et tanto infortunio, iudicio permittente diuino, videtur deficere.

ac aceti stomachus priuatur et, quod deterius est, lurco gustus saporata desinit temptare. Nam ille mendax banus, quem rex ille in fauorem tam feruentorum fidelium transmiserat, sui domini spreuit edictum, suum naturalem appetitum asseritur fore assecutum. Decet ei causa tam admirranda, stupefactio in homines Iadre est inserta, quod ex animaduersione et tanto infortunio, iudicio permittente diuino, videtur deficere. Rursum murmurat ganeo populus et pariter cum illo multi generosi conciues suscipiunt maiores alas,

refici et lympha purissima loco Bacchi pitisant nec valentibus alio naturali motiuo huic passioni remedium nancisci. Quodam die septimo Kalendas vltimi mensis in aula comunis extitit generale aggregatum consilium, in quo fere ducenti conuenerant consiliarii disputantes ibidem super gestis tam arduis. Et nondum quicquam in ipso collectionis consilio terminatum fuerat, decreto quorundam nobilium ciuitatis plebs indiscreta in cuneo bellicorum hominum armorum decorata fere ducentorum in foro latiori persistens clamoreque valido resonans neci fore dignum qui concordie obstat, potius

Spondeatis gratiam cum misericordia, vnde fideliter sub alis vestri dominii penitus possimus permanere. Nam humanum est peccare, angelicum emendare et diabolicum perseuerare. Duobus primis confidentes, vnde misericordia, obtemperare curauimus. Quos Dux et vniuersus comunis tam charitatiue prout dilectum filium pater ad sui amplexatur amorem, errorem per illos insensate exactum penitus inanientes ac eos suauibus elogiis amonentes, vt id quod ore pronuntiarent, plenam ratificationem obtineat, denique tribuere ipsis ciuitatem solutam et liberam vniuersumque ipsius

circa horam vesperorum vniuerse value, quę erant in ciuitate Iadre clausę cementoque fundatę, reserantur et vtrosque capitaneos et cunctam eorum comitiuam per ipsos electam Iadertini locant in possessione, turres fortiliciasque ciuitatis eorum manibus consignant descenduntque a littore tam terrestris quam maritimus capitaneus innumerabili comitiua hominum cum simphoniis, tubis ac timpanis et cęteris musicorum instrumentis per valuas arsanę ciuitatem ingrediuntur suosque gressus ad basilicam pastoris urbis protrahunt et ibi senior ac plurima

a multo iam elapso tempore formidarunt, hic est ille biceps mucro non solum corpus corruptibile sed etiam animam inmortalem videtur et epar infelicium pertransisse. Quam cito iuramentum ipsi Veneti infringerunt, ac si sine lege vt Caldei vitam ducerent, non ęquum videtur tam stupendum nouum per eos exactum fore. Vniuersa per Iadertinos illis collata inanientes pariter et delentes et nunc recentia fędera contuentur insurgere. Sed non presumendum, quod aliqua interfuit malitia nisi decoris laudisque uenustate aquirenda, si

Heu gemma splendida jacet sub hac petra
Cuius valor periit nunc in fossa tetra
Mladinus magnificus qui Clissie fuit
Comes, suis sola spes, cur tam cito ruit?
Georgii comitis memorie bone
Natus atque dominus Almesi, Scardone
Probitatis titulus, morum et honoris
Vt flos vernans defuit vir tanti valoris
Croatorum clipeus fortis et ipse erat
Inter

pars in hac Braciensi, in qua iam animalia , et ad vitam substentandam plerique in patria divites debuerunt pascere ea, fodere terram et exercere alia opera laboriosa. Multi de illis post paucis annis se reduxerunt in palatium Diocletiani, ex quo hodierna civitas extat Spalati, et multi tam nobiles quam populares remanserunt in hac insula, nec voluerunt ire cum illis, nec exponere se in faucibus gentis barbarae. Tunc unanimiter reaedificaverunt antiquam civitatem Braciae, facta inter eos hac conditione et lege, usque ad tempora praesentia observata, quod qui erant nobiles in

secundum communes philosophantium vias magno tempore studioque fuisset opus. His itaque occupatum tibi me non scripsisse pateat non quod tui fuerim immemor, cum caritate, beniuolentia, amicitia firmissima, zelo honestissimo ita nectamur quod neque temporis cursus neque locorum distantia animos tam coniunctissimos ualeat separare. Parce igitur, obsecro, si tibi hactenus mei praesentiam tam diu non exhibui et cum meo commodo compensa siquid ex hac mora molestiae contraxisti. Si ab his detraho calamum, splendidissimis tuis respondeam litteris, quibus

tibi me non scripsisse pateat non quod tui fuerim immemor, cum caritate, beniuolentia, amicitia firmissima, zelo honestissimo ita nectamur quod neque temporis cursus neque locorum distantia animos tam coniunctissimos ualeat separare. Parce igitur, obsecro, si tibi hactenus mei praesentiam tam diu non exhibui et cum meo commodo compensa siquid ex hac mora molestiae contraxisti. Si ab his detraho calamum, splendidissimis tuis respondeam litteris, quibus pugasti nuda letissimis denotasti etc ex mea, ut asseris,

sereno consilio tuo, clarissimis monitis tuis, prudentissimis documentis tuis, insuper suauissimis amicissimisque persuasionibus meo extirpasti ab animo, gratias reddo innumeras et, siquid est in me uirium, quibus tot et tanta aduersa perpulerim, abs te habeo teneoque caelitus afflato. Quae mens tam dura, quis animus tam rationis inops, quae ex silice tam dura praecordia tuis sapientissimis doctrinis, tuis prudentissimis praeceptis, tuis accuratis institutis non flecteretur? Ad tuae igitur laudis cumulum accedit quicquid in me putas esse laudabile. Et

clarissimis monitis tuis, prudentissimis documentis tuis, insuper suauissimis amicissimisque persuasionibus meo extirpasti ab animo, gratias reddo innumeras et, siquid est in me uirium, quibus tot et tanta aduersa perpulerim, abs te habeo teneoque caelitus afflato. Quae mens tam dura, quis animus tam rationis inops, quae ex silice tam dura praecordia tuis sapientissimis doctrinis, tuis prudentissimis praeceptis, tuis accuratis institutis non flecteretur? Ad tuae igitur laudis cumulum accedit quicquid in me putas esse laudabile. Et quia finaliter ais

documentis tuis, insuper suauissimis amicissimisque persuasionibus meo extirpasti ab animo, gratias reddo innumeras et, siquid est in me uirium, quibus tot et tanta aduersa perpulerim, abs te habeo teneoque caelitus afflato. Quae mens tam dura, quis animus tam rationis inops, quae ex silice tam dura praecordia tuis sapientissimis doctrinis, tuis prudentissimis praeceptis, tuis accuratis institutis non flecteretur? Ad tuae igitur laudis cumulum accedit quicquid in me putas esse laudabile. Et quia finaliter ais tibi ad me laeta in materia scribere

donec et damna patriae detergam et probra. Haec scribere volui, urgente me affectu meo, exorans humiliter, ne temeritatis arguar. Verum, ut prioribus litteris pollicitus sum, misi cum praesentibus honorabilem Blasium, Canonicum Varadiensis Ecclesiae, Capellanum et Notarium meum, qui tam de actibus his, quos supra tetigi, nam eisdem personaliter interfuit, quam etiam de ampliori voto et intentione mea beatitatem vestram viva voce avisatam reddet. Quem suscipi et exaudiri, ac tandem votive expediri humiliter supplico et devote.

1. DE IMMUTATIONE SUI NOMINIS
1.1.1  Joannes fueram, Janum quem pagina dicit,
1.1.2  Admonitum ne te, lector amice, neges.
1.1.3  Non ego per fastum sprevi tam nobile nomen,
1.1.4  Quo nullum toto clarius orbe sonat.
1.1.5   Compulit invitum mutare vocabula, cum me
1.1.6  Lavit in Aonio, flava Thalia, lacu.

Hic, qui nunquam orat, nil scribit; doctus habetur.
1.28.2  Sunt quibus immerito fama venire solet. 29. DE EODEM
1.29.1  Tam doctus scribat cur nil Aurispa, requiris?
1.29.2  Credatur multi doctus ut esse magis. 30. AD BARTHOLOMAEUM
1.30.1  In te, nos,

1.45.3  Tu tamen illa magis, quam nostra poemata, laudas,
1.45.4  Hos solo quod sint anteriora meis.
1.45.5  Tanta tibi nunc est prisci reverentia saecli,
1.45.6  Tam, senium canos et venerare dies!
1.45.7  At rerum plures, novitate placere videmus,
1.45.8  Non carie et putri, Bartholomaee, situ.
1.45.9  Quid pro perversis adeo tibi moribus

1.45.13  Dormiat et tecum formosa Polyxena nunquam,
1.45.14  Verum Hecube, sed iam non anus, imo canis. 46. IN NICOLUM
1.46.1  Tam doctus quare nil profert Nicolus unquam?
1.46.2  Iungere tam doctus nec duo verba potest. 47. AD MARCUM
1.47.1  Scriptum in te

Hecube, sed iam non anus, imo canis. 46. IN NICOLUM
1.46.1  Tam doctus quare nil profert Nicolus unquam?
1.46.2  Iungere tam doctus nec duo verba potest. 47. AD MARCUM
1.47.1  Scriptum in te dicis tetrastichon esse; Negamus.
1.47.2  Nomine teste probas;

factum hoc casu, sed ratione, reor. Totum me
1.48.3   duplici voluisti pascere dono,
1.48.4  Hic solet esse animi, corporis ille cibus. Quam numeri
1.48.5   oblectant mentem, tam poma palatum,
1.48.6  Ista sapore placent, illa lepore juvant. Mala aurum
1.48.7   superant, et vincunt carmina gemmas,
1.48.8  Aurum da et gemmas, deteriora dabis. Poma nec

1.48.7   superant, et vincunt carmina gemmas,
1.48.8  Aurum da et gemmas, deteriora dabis. Poma nec
1.48.9   Alcinous misisset talia nobis.
1.48.10  Carmina nec Clarius, tam bene culta, Deus. 49. DE PORCELLIO ET IOVINIANO
1.49.1  Disceptant, sit uter poeta peior,
1.49.2   Hinc Porcellius, hinc

1.50.9   Communita seris fere ducentis,
1.50.10   Ut nec sol valeat videre, summo
1.50.11   Solus qui omnia cernit ex Olympo.
1.50.12   Tam servas vigili reposta cura,
1.50.13   Quam Phoebi Scythicos aves smaragdos,
1.50.14   Quam custos suus Inachi iuvencam,
1.50.15   Quam mala Hesperidum, pecusve Phrixi,

1.77.4  Non spuit in terram sit nisi festa dies. 78. AD GRYLLUM
1.78.1  Mordes, et patria pastum me dicis ab ursa,
1.78.2  Tam durus videor, tam tibi, Grylle, ferox.
1.78.3   Pannonis ursa dedit lac nobis, Grylle, fatemur,
1.78.4  At non ursa tibi, sed lupa, Grylle, dedit.

spuit in terram sit nisi festa dies. 78. AD GRYLLUM
1.78.1  Mordes, et patria pastum me dicis ab ursa,
1.78.2  Tam durus videor, tam tibi, Grylle, ferox.
1.78.3   Pannonis ursa dedit lac nobis, Grylle, fatemur,
1.78.4  At non ursa tibi, sed lupa, Grylle, dedit.

1.88.2  A conradendo nominis istud habes. 89. DE PHRYNE
1.89.1  Eversas reparat dum Thebas aurea Phryne,
1.89.2  Femina tam multis, una petita, viris,
1.89.3  Sacra Amphioniae fidis olim plectra secuti,
1.89.4  Nudatis montes erubuere iugis.
1.89.5  Illa levi risu, Nescitisne, improba, dixit,

nostram, toties petis, improba, linguam?
1.102.2  Si iuvat, hoc totum, vipera, sorbe caput. 103. AD EANDEM
1.103.1  Tam coeunt artis gemini complexibus angues,
1.103.2  Ut duplex uni quis putet esse caput.
1.103.3  Ast ego sic iungi cupio, mea Laelia, tecum,
1.103.4  Ut mihi diversum nec caput

tibi terga tument putri deformia gibbo,
1.108.10  Surgit et e medio pectore turpe caput.
1.108.11  Amplius hoc, fateor, nos te ridemus, at illis
1.108.12  Maiorem incutiet tam nova forma metum.
1.108.13  Unde tamen subiti, tanta inclementia, morbi?
1.108.14  An nihil est quod non improba fata petant?
1.108.15  Certe sospes eras, certe conviva

te, Prosper, amem, potes hoc cognoscere solo,
1.125.2  In coelum e terris te quod abire velim. 126. AD AMICAM
1.126.1  Heu mihi! tam tarde congressi, tam cito quare
1.126.2  Digredimur? nec fas longius esse simul?
1.126.3   Hos ego complexus tunc vellem, vita, resolvi,
1.126.4  Quercubus implexae cum caderent

potes hoc cognoscere solo,
1.125.2  In coelum e terris te quod abire velim. 126. AD AMICAM
1.126.1  Heu mihi! tam tarde congressi, tam cito quare
1.126.2  Digredimur? nec fas longius esse simul?
1.126.3   Hos ego complexus tunc vellem, vita, resolvi,
1.126.4  Quercubus implexae cum caderent hederae.

sit tanquam res tua voce mea. Prodita
1.129.3   voce mea non est. Unde ergo loquuntur
1.129.4  Vicini? et tota rursus in urbe sonat? An, rogo, tu
1.129.5   quenquam tam surdum existere credis,
1.129.6  Qui non ballistas audiat et tonitrus? 130. IN MENDACEM
1.130.1  Te, non nos, fallis, cum nos ea

139. CONQUERITUR, QUOD SE SOCII AD LUPANAR SEDUXISSENT
1.139.1  Quo me, quo trahitis, mei sodales?
1.139.2  Ad foedum, puto, adimus lupanar.
1.139.3  Nam quis tam procul hic locus recessit,
1.139.4  Post pomoeria sacra, post tot hortos,
1.139.5  Cellis vilibus et frequens cathedris?
1.139.6   Fucatae quibus insident puellae,

larvatum te, Cypriane, putant. 143. AD GALEOTTUM
1.143.1  Cum nec amicitia nobis sit iunctior ullus,
1.143.2  Nec Permessiacis tam madefactus aquis,
1.143.3   Carmina Marcelli patrios solantia luctus,
1.143.4  Iudicio misi discutienda tuo.
1.143.5  Non ego nunc abs te plausus expecto crepantes,

stultae morsu me, Lucia, linguae,
1.161.2  Nunc ego me culicem scilicet esse velim,
1.161.3  Ut possem contra te laedere; nunc ego maestus
1.161.4  Quam iaceo, fieret tam tibi amara quies. 162. DE NEGANTE MUTUUM
1.162.1  Mutua nescio cui dederam duo nuper amico,
1.162.2  Accepisse tamen, perfidus

173. DE EODEM
1.173.1  Iam fora cuncta viris, meritoria cuncta replentur
1.173.2  Agmine tam denso barbara turba venit.
1.173.3   Ipsum divitiis nullus non caupo lacesset
1.173.4   Cosmum, si talis proximus annus erit.

201. IN OVILLUM
1.201.1  Esse super terras si quis genus Acephalorum
1.201.2  Haesitat, is vultus cernat, Oville, tuos.
1.201.3   Nam tibi tam parvum caput est, ut sit prope nullum,
1.201.4  At minor et nullo est sensus, Oville, tibi. 202. AD ANTONIOLUM PLACIDUM

quae turpia, sed bona dicunt,
1.203.2  Tu dici bellus, sed potes, Hode, malus. 204. IN LADVANCUM
1.204.1  Est, mollis Ladvance, tibi tam mascula coniux,
1.204.2  Uxoris possis uxor ut esse tuae. 205. CYMINOPRISTES
1.205.1  Quid nam sit, rogitas, cyminopristes?

1.221.4  Iam nunquid eris memor sodalis?
1.221.5  Vel centum tibi mutuabo numos,
1.221.6  Nec totis, ais, exigam Kalendis.
1.221.7  Nolo sim tibi, Lippe, tam molestus;
1.221.8  Istud, nunc quod es, esse persevera. 222. EPITAPHIUM HOMERI
1.222.1  Mole sub hac situs est Heroum orator

247. DE EADEM
1.247.1  Taenarias videor fauces, alta ostia Ditis
1.247.2  Ingressus, quoties, Ursula, te futuo;
1.247.3  Tam patet inguinei siquidem descensus Averni;
1.247.4  Sed revocare gradum plurimus inde labor.
1.247.5  Nam quanto pressi magis, hoc magis atra vorago
1.247.6  Panditur, et late

1.251.5  Territus avertor, digitis simul obstruo nasum,
1.251.6  Vena retenta cadit, cogit abire pudor.
1.251.7  Lucia, nulla tuo, contingent gaudia, cunno,
1.251.8  Tam male moratus, si tibi culus erit. 252. IN EANDEM
1.252.1  Lucia, vis futui; faciam, sed lege sub illa,
1.252.2  Ut teneas culi,

1.257.2  Sanguinis et clari nobilitate prior,
1.257.3  Cum melius cantem, cum pulchro pectore praestem,
1.257.4  Cur dat nulla mihi? cur tibi nulla negat?
1.257.5  An te tam gratum fecerunt balnea nuper?
1.257.6  Nempe illic multis mentula visa tua est,
1.257.7  Memmula, Sileni quantam nec vector habebat,
1.257.8  Hellespontiaco, mentula digna, Deo.

censurae quamvis id, Marce, iuberent,
1.300.4  Nec conviva tibi, nec comes esse velim. 301. AD ANELLUM
1.301.1  Centum convivas, tam pauper, Anelle, vocasti,
1.301.2  Cum te non pascas, pascis, Anelle, canes. 302. DE SUA AETATE
1.302.1  Sextus hic et decimus

ivit ad arces. 314. DE ARGYROPYLO PHILOSOPHO
1.314.1  Iure dedit clarum, tibi porta argentea, nomen;
1.314.2  Qui nitidum ad sophiam tam bene pandis
1.314.3   iter. 315. DE SIGISMUNDO MALATESTA, TYRANNO ARIMINI
1.315.1  Cum Malatestaeos, aetas ventura,

1.321.8  Ac plenos salis et facetiarum!
1.321.9  Hos nobis dedit ille corrigendos?
1.321.10  Hos lima putat indigere nostra?
1.321.11  Tam sunt iudicio meo politi,
1.321.12  Tam belli, ut merito politiores
1.321.13  Ac bellos magis edidisse nullum
1.321.14  Nostris temporibus rear poetam.

1.321.9  Hos nobis dedit ille corrigendos?
1.321.10  Hos lima putat indigere nostra?
1.321.11  Tam sunt iudicio meo politi,
1.321.12  Tam belli, ut merito politiores
1.321.13  Ac bellos magis edidisse nullum
1.321.14  Nostris temporibus rear poetam.
1.321.15  Quod vero implacide iugum puellae

1.321.18  Saevo ut semper amore macerentur,
1.321.19  Nec Phoebus magis aut pater Lyaeus
1.321.20  Illis, quam puer imperat Cupido.
1.321.21  Nec sane mea tam potens Thalia est,
1.321.22  Ut magnae Veneris levet catenas,
1.321.23  Quae Martis validos ligant lacertos,
1.321.24  Et telo spoliant Iovem trisulco.

1.326.3  Andreola hoc sacro recubat conclusa sepulcro,
1.326.4  Membra solum repetunt, spiritus astra tenet.
1.326.5  Postera venturae vix credent saecula famae,
1.326.6  Tam brevis ut teneat viscera tanta locus. 327. IN SENECAM LIPPUM
1.327.1  Quid, Seneca, obtusos, frustra causaris, ocellos?

1.327.9   Stesichorus sonuit melius, cum lucis egebat;
1.327.10  Plus etiam Thamyrin tunc placuisse ferunt.
1.327.11   Caecum divitiis dominatur Numen; an hoc est,
1.327.12  Tam male quod mundi distribuuntur opes?
1.327.13   Caecus Amor, Graio si verum carmine lusit
1.327.14  Sicelis arguti fistula Simichidae,
1.327.15  Quid, quod et ipsa caret nitido

Stamina Parcarum flebiliora trium! 344. AD IOANNEM ANTONIUM
1.344.1  Quod tibi, Ioannes Antoni, nulla refertur
1.344.2  Tam magnis in me gratia pro meritis;
1.344.3  Ne crede ingratum, neve admirere; referri
1.344.4  Gratia tunc debet, cum satis aequa potest.

Cum tamen in dubio, sit mihi vita, loco.
2.9.3  Nunc fluidus laxa, procumbit sanguis ab alvo,
2.9.4  Nunc saevit rapida tertia febre dies.
2.9.5  Si natalis humus nobis tam triste parabat
2.9.6  Hospitium, melius, non rediisse, fuit.
2.9.7  Quodsi te incolumem superi, Galeotte, reservant,
2.9.8  Dimidia videor parte valere mei.

2.13.1  Gratulor a terra, salvum rediisse, Latina,
2.13.2  Numina nec votis, surda fuisse, tuis.
2.13.3  Gratius hoc fiet, si nos, Polycarpe, revisas,
2.13.4  Ni post tam longum, tam breve taedet iter.
2.13.5  Quando ego te tota suspensus luce tenebo,
2.13.6  Narrantem vastae, dura pericla, viae?
2.13.7  Quis status Ausoniae, quae sint ibi

a terra, salvum rediisse, Latina,
2.13.2  Numina nec votis, surda fuisse, tuis.
2.13.3  Gratius hoc fiet, si nos, Polycarpe, revisas,
2.13.4  Ni post tam longum, tam breve taedet iter.
2.13.5  Quando ego te tota suspensus luce tenebo,
2.13.6  Narrantem vastae, dura pericla, viae?
2.13.7  Quis status Ausoniae, quae sint ibi tempora

2.20.10  Qui nuper thalamos occidit ante novos.
2.20.11  Horum tu, si quid sapies, exempla timebis;
2.20.12  Felix, alterius qui cavet ipse malo.
2.20.13  Nec tanti facies tam vani nominis umbram,
2.20.14  Fatorum ut similes experiare vices. 382. EPITAPHIUM BARBARAE MATRIS SUAE
2.21.1  Nobilior vitae

2.54.13   Fictilibus, uvae rancidae et fici putres.
2.54.14  Quid hoc amabo? nilne ponis amplius?
2.54.15  Vale, ut mereris, hospes Antoni, vale!
2.54.16  Tam non putabam familiarem me tibi. 416. LAUDAT OPUS THEOLOGI CUIUSPIAM
2.55.1  Quae dictas, ea nec dulci Lactantius aequet

Si doceas, facias plus, Galeotte, lucri. 418. AD EUNDEM
2.57.1  Unde tibi, ut, nuper quod erat pice nigrius atra,
2.57.2  Tam subito rutilum sit, Galeotte, caput?
2.57.3  Non magis intonsi, radiat coma torta, Sicambri,
2.57.4  Nec si quam Crathis perluit aut Sybaris.
2.57.5  Quae, precor, ars istud,

2.78.7   Matthiae gemini simul accessere triumphi,
2.78.8  Una simul fixit, bina tropaea, manus.
2.78.9  Nam Transsilvanae, subit en! Moldavia, palmae,
2.78.10  Non tam astu, ferro quam superata gravi.
2.78.11   Succubuere duae, diversis artibus, orae,
2.78.12  Hanc virtus, illam contudit ingenium.
2.78.13  Pugnavit nullo solers ibi sanguine

3.1.12  Quid, nisi vox istis desit imaginibus?
3.1.13  Non adeo similes speculi nos lumina reddunt,
3.1.14  Nec certans puro splendida lympha vitro.
3.1.15  Tam bene respondet paribus distantia membris,
3.1.16  Singula tam proprio ducta colore nitent.
3.1.17  Num te Mercurius divina stirpe creavit?
3.1.18  Num tibi lac, quamvis virgo,

3.1.13  Non adeo similes speculi nos lumina reddunt,
3.1.14  Nec certans puro splendida lympha vitro.
3.1.15  Tam bene respondet paribus distantia membris,
3.1.16  Singula tam proprio ducta colore nitent.
3.1.17  Num te Mercurius divina stirpe creavit?
3.1.18  Num tibi lac, quamvis virgo, Minerva dedit?
3.1.19  Nobilis ingenio est, et nobilis arte

3.1.22  Tu Veneris Coae perficere effigiem.
3.1.23  Nec natura valet quicquam producere rerum,
3.1.24  Non valeant digiti quod simulare tui.
3.1.25  Postremo, tam tu picturae gloria prima es,
3.1.26  Quam tuus historiae gloria prima Titus.
3.1.27  Ergo operum cultu terras cum impleveris omnes,
3.1.28  Sparseris et toto nomen in orbe tuum;

3.3.42  Quisquis amat, nimium credulitatis habet.
3.3.43  Inde venenatam, simulato munere, gemmam,
3.3.44  Imposuit digitis insidiosa tuis.
3.3.45  Nec mirere quidem tam magna audere puellam,
3.3.46  Non famam ex tanto crimine prima feret.
3.3.47   Cum relegas veterum divina poemata vatum,
3.3.48  Qualibet exemplum de muliere cape,

3.3.54  Privignum leto Cressa noverca dedit.
3.3.55  Ustus in excelsa cecidit Tirynthius Oeta;
3.3.56  Causa fuit mortis Deianira malae.
3.3.57  At non esse tuam tam prava mente puellam,
3.3.58  Et bene te mores nosse, loquere, probos.
3.3.59  Non erat Aeolidae coniux suspecta marito,
3.3.60  Induit arma tamen proditione sua.

Capta fuit Graio Dardana Troia dolo.
3.3.69  Excute de digitis malesanae dona puellae,
3.3.70  Excute; amara sub hoc melle venena latent.
3.3.71  Quis demens adeo, quis tam vesanus et excors,
3.3.72  Ut velit in proprium ferre venena caput?
3.3.73  Fac tamen occultis ea dona carere venenis,
3.3.74  At magicum certe carmen habere queunt,

3.3.205  Quamvis materiam domus haec celeberrima praebet,
3.3.206  Sive velis Martem dicere, sive togam.
3.3.207  At desunt vires numeris, nec credere sese
3.3.208  Audet tam vasto nostra carina salo!
3.3.209  Solve ratem, curret; nervos intende, valebunt;
3.3.210  Inceptis aderit Calliopea tuis.
3.3.211  Quid tamen ingenio valeas, bene

3.5.7  Sic tu sera meis reddens responsa tabellis,
3.5.8  Misisti dignos posteritate sonos.
3.5.9  Lentum appellabam quondam, nunc fingere miror
3.5.10  Tam cito tam doctos, te potuisse, modos.
3.5.11  Si vel septenos esses cunctatus in annos,
3.5.12  Ignavi nomen vix subiturus eras.
3.5.13  Ah! nimis argute blandum defendis

3.5.7  Sic tu sera meis reddens responsa tabellis,
3.5.8  Misisti dignos posteritate sonos.
3.5.9  Lentum appellabam quondam, nunc fingere miror
3.5.10  Tam cito tam doctos, te potuisse, modos.
3.5.11  Si vel septenos esses cunctatus in annos,
3.5.12  Ignavi nomen vix subiturus eras.
3.5.13  Ah! nimis argute blandum defendis

relanguescit spiritus ille meus.
3.5.27  Haud tamen idcirco similes delabar in ignes,
3.5.28  Invidiam fuerit deposuisse satis.
3.5.29  Sed te, quis Divum docuit tam nobile carmen?
3.5.30  Qui tibi dictavit, Phoebus Amorne fuit?
3.5.31  Discipulum teneri iam me profitebor Amoris,
3.5.32  Si tam facundos, efficit ille, sonos.

3.5.29  Sed te, quis Divum docuit tam nobile carmen?
3.5.30  Qui tibi dictavit, Phoebus Amorne fuit?
3.5.31  Discipulum teneri iam me profitebor Amoris,
3.5.32  Si tam facundos, efficit ille, sonos.
3.5.33  Hactenus alterno decuit contendere versu,
3.5.34  Certandi hic fiat, dulcis amice, modus.
3.5.35  Exin' pacifero placidus me carmine

3.8.33  Quae iam spes hominum? quae iam fiducia vitae?
3.8.34  Quo se momento quis putet esse suum?
3.8.35  Quam cito bullatae, pluvius tumor interit, undae,
3.8.36  Tam postrema cito cuilibet hora venit.
3.8.37  Nos longos nobis, stulti, promittimus annos,
3.8.38  Linquendas aliis et cumulamus opes;
3.8.39  Sic, tanquam torvi nusquam sint

ferus adversa cuspide fixus aper.
3.8.91  Non vigil Hesperidum serpens, non bellua ponti,
3.8.92  Nec quicquid saevum, terra fretumve creat.
3.8.93  Dicite, qua culpa meruit tam funus acerbum?
3.8.94  Cuius erat tanti criminis ille reus?
3.8.95  Scilicet hic Delphos, Triviaeve incenderat aedem!
3.8.96  Mactaratve boves, Sol venerande, tuas!

Sed quid vana queror? tu te, furiose, necasti,
3.8.108  Dum nunquam nostris utere consiliis.
3.8.109  Praecepi quoties, et te quam saepe rogavi,
3.8.110  Tam temere indomito, ne rapereris, equo?
3.8.111  Exitiale adeo nullum mortalibus aegris
3.8.112  Est animal, nullum quod mala plura ferat.
3.8.113  Bella geruntur equis, vacuant

tergo dulce sedere tibi.
3.8.129  Nec tergo pigrioris equi; sed naribus ignem
3.8.130  Qui vomat, et summam vix pede signet humum.
3.8.131  Nec te insuccussi requies tam lenta iuvabat
3.8.132  Pilenti, et remis molliter acta ratis,
3.8.133  Quam fuga cornipedis, quam lata vel ardua vincens
3.8.134  Saltus, et in gyros colla reflexa breves.

4.1.10  Nunc audax pede contumelioso,
4.1.11  Insultat rigidis colonus undis.
4.1.12  Quam primum, o comites, viam voremus.
4.1.13  Non tam gurgite molliter secundo,
4.1.14  Lembus remigio fugit volucri,
4.1.15  Nec quando Zephyrus levi suburgens,
4.1.16  Crispum flamine purpuravit aequor,

sanus large nova musta propinem;
4.2.40  Tempora signabit candidus illa lapis. 23. DE STELLA AESTIVO MERIDIE VISA
4.3.1  Quodnam hoc tam clara sidus sub luce refulget,
4.3.2  Nec timet in medio praenituisse die?
4.3.3   Fulva Cleonaei certe per terga Leonis,
4.3.4  Celsius aestivos, sol agit acer, equos.

inter dubios gaudia saepe metus?
4.5.111   At postquam patriae me reddidit Itala tellus,
4.5.112  Obtigit et iuveni pontificalis honos,
4.5.113  Non fuit ulla tuae, sedes tam grata, senectae,
4.5.114  Quam prope me modicos incoluisse Lares.
4.5.115  Hic modo delicias nobis studiosa parabas,
4.5.116  Nunc trepida nebas, linea texta, manu.

Bibliographia locorum inventorum

Anonymus (floruit 1020) [1348], Inscriptio sepulcri comitis Mladini, versio electronica (, Trogir), 126 verborum, 22 versus, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - inscriptio; poesis - epitaphium] [word count] [nnmladini].

Hranković, Dujam (m. 1422) [1405], Braciae Insulae Descriptio, versio electronica (, Nerezi Braciae), Verborum 899, Ed. Vedran Gligo ; Hrvoje Morović ; Karlo Kadlec [genre: prosa oratio - descriptio] [word count] [hrankdbracia].

Jurjević, Juraj (fl. 1400) [1418], Doctrina rebusque gerendis ornatissimo uiro Baptistae Bauiloquae Georgius de Georgiis plurimam salutem dicit, versio electronica. (, Venecija), Verborum 755, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [jurjevicjepist14180601].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report