Your search found 2087 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

ego tantilla Agape peccatrix, filia Dabro tribuni, diuino iubamine freta, posita in infirmitate super proprium meum decumbens lectulum, licet uiribus corporis inualida, tamen mente deo auxiliante tuta, integro autem consilio hunc onis de hereditate nostra scribere rogauimus, ita demum ut post obitum meum ita maneat deo auctore firmum et stabilem. ac si quidem pagina subscripta uidentur. In primis uolo et iubeo, ut cenaculo cum corte et quoquina et orto, que est post ipsa quoquina, sit in ecclesia sancti

et filiis, ac filiabus, atque cum omni pecunia, ac substantia magna nimis venerunt in Sylloduxiam provinciam. Praeerat eis quidam nomine Kris, quem lingua sua cagan appellabant, quod in lingua nostra resonat imperator, sub quo erant VIII principes, qui regnabant et iustificabant populum, quoniam multus erat nimis. Igitur impugnantes Sylloduxiam, expugnaverunt eam. Inde debellando caeperunt totam Macaedoniam. Post

Qui eos a tergo insequentes cedebant passim per campos fugitantes persecutique sunt eos usque ad montis ascensum. Redeuntes autem patrata uictoria acceperunt caput Chranislaui et affixum aste detulerunt usque Salonam. Sicque cum exultatione maxima ad propria sunt reuersi. Et ita pestis illa a nostra infestatione cessauit. XXVIII. De comite Petro 1Post hec autem ingens bellum exortum est inter Gregorium comitem Berberiensem et Buysenum comitem Spalatensem. Manebat autem Buysenus in Suinigrado et licet esset uir nobilis, diues et potens,

extitit infidelitate occupatus, nihilominus nos beniuoli, qui ad nostrum accedunt solium, ad apicem honoris sublimare ac illos, pro quibus tantum nobis premonstrasti fidelitatis signum, non ut dignos interitu, sed tanquam adoptionis filios et subditos fideles tractare cum gratia nostra pollicemur. Finitoque regis famine (ipse)met nuntius multorum baronum in presentia hos prorupit sermones. Verba legati ad regem “Serenissime domine princeps! Vladislaua et genitus eius Iohannes, pro quibus ad uos sum legatus,

Lodouicus, Dei gratia rex Vngarię, nobilibus viris iudicibus, Consilio et Comuni ciuitatis Iadre animum ad grata paratum cum salute. Nuntiauit nobis Nicolaus, banus totius Slauonię, neccesitatem vestram, super qua sciatis: ecce processimus cum tota potentia nostra iuuare vos et properamus celeri gressu succurrere vobis. Vnde viriliter vos teneatis et regatis. Data sub Alto Castro die XXV mensis Augusti. —. — Quam epistolam rectores Iadrę eodem die legere et diuulgare in publico foro, vbi multorum erat nobilium congeries et plebeorum

Petentes et exhortantes, ut in ipsa fidelitate nobis et sacrę coronę impensa et, ut firmiter credimus, impendenda constantes sitis viriliterque perseuerare velitis et studeatis, nos enim pręsentibus promittimus comunitatem vestram quoad vobis insultantes et rebellantes cum gente nostra et pro potentia nostra vos defenssabimus et protegemus. At tempore in proximo, quo commodius poterimus, contra vestros ęmulos propria persona ob defenssionem vestri, Deo coadiuuante, properabimus. Medio tempore, quotiens necesse fuerit, de vestro statu litteratione et per nuntios,

ut in ipsa fidelitate nobis et sacrę coronę impensa et, ut firmiter credimus, impendenda constantes sitis viriliterque perseuerare velitis et studeatis, nos enim pręsentibus promittimus comunitatem vestram quoad vobis insultantes et rebellantes cum gente nostra et pro potentia nostra vos defenssabimus et protegemus. At tempore in proximo, quo commodius poterimus, contra vestros ęmulos propria persona ob defenssionem vestri, Deo coadiuuante, properabimus. Medio tempore, quotiens necesse fuerit, de vestro statu litteratione et per nuntios, ut exinde certius

vestra merita non perdatis, sed viriliter Venetis, nostris et vestris inimicis, resistatis et subdere uos non debeatis. Nam nos id, quod per priores litteras nostras vobis promisimus, totaliter et omnino adimplebimus, immo propensius adimplere curabimus. Ecce etenim cum tota potentia nostra parati sumus, sine omni mora personaliter procedemus et vos de omnibus angustiis et tribulationibus vestris liberabimus et liberatos regali dilectione prosequemur domino adiuuante, et certi sitis, quod tristitia vestra in gaudium conuertetur, Altissimi gratia suffragante. Data Budę

Magnifico ac potenti viro et domino, domino suo, domino Andreę Maureceno, capitaneo generali, frater Michael, abbas Sanctorum Cosme et Damiani monasterii de monte diocesis Iadrę, humili reverentia et salutem prosperam tamquam patri et domino, in quem nos et domus nostra habuit spem, habet et habebit. Semper homines et mulieres totaliter et numquam a mandatis vestrę paternitatis recessimus neque deuiauimus. Vnum, domine mi, multa uobis narrarem mirrabilia de factis domus nostrę, de tribulationibus et infestationibus, quas habuimus cum Marino, fratre

uos currimus, qui non vultis mortem peccatoris, sed ut conuertatur et viuat, qui etiam extensos lacertos et brachia deuiantibus tenetis, vestra magnalia iustitię ignorauimus. A Ducali gloria deposcimus indulgentiam, que cunctis est beniuola et benigna. Omnia nostra vestra sunt et in vestris relinquimus manibus arbitrioque nutuique tradimus ciuitatem liberam et solutam et quicquid intus et extra eidem pertinet et nos nostraque pignora ad vestri voluntatem et honorem. Spondeatis gratiam cum misericordia, vnde fideliter sub alis vestri dominii

Die 5. mensis martii hora tertiarum, fuit in Iadra terraemotus magnus. Die 4. mensis iunii de mane serenissima princeps et domina nostra naturalis, domina Maria regina Ungariae, liberata fuit a captivitate et exivit de castro Novigradi, in quo detinebatur; et die veneris sequentis ivi ad (civitatem) Nonam, et die crastino, die sabbati, locutus fui maiestati suae, et die lunae immediate recessi a Nona, licentiatus ab ea. Inde

ita quod omnes custodes civitatis qui hoc viderunt, exclamabant prae timore maximo et certi nautae cum barchetis fugiebant in terram. Die sabbati 27. mensis iunii recessit a Iadra idem dominus Petrus Picontius cum galea nostra. Die mercurii 23. mensis decembrisiuravimus pacem inter nos in consilio generali Iadrae. Eodem die iam post vesperas applicuit Iadram dominus Ladislavus de Luscenz, banus Sclavoniae, gubernator Dalmatiae et Chroatiae el

cum plenissima auctoritate et bailia, concessa nobis per generale consilium cuncta, scilicet in omnibus quam idem consilium habet. Die 20. mensis iulii proxime sequenti, iam in primo crepusculo noctis, recessit galea nostra a portu, causa eundi ad partes orientales ad servitium domini nostri regis, in qua ivit dominus admiratus regius ser Philippus de Georgiis, dominus Raphael de Sorba pro ambasciatore nostro ad dictum dominum regem et ser Ioannes pro patrono dictae galeae cum commissione per nos

et haec indulgentia incepit existentibus rectoribus Iadrae dominis Marco de Fanfognis, Simeone de Detrico et me Paulo de Paulo. Die 27. mensis novembris, exeuntibus praedictis dominis rectoribus, reposita fuerunt privilegia nostra et certa alia iura, in capsa trium clavium quae erant in volta sub campanilo monasterii Sanctae Mariae monialium de Iadra, quarum trium clavium iuxta partem captam in secreto consilio Iadrae unam servare debet domina abbatissa dicti monasterii, aliam unus dominorum rectorum et

tempore ad nostri beneplacitum. Die 12. mensis aprilis proclamavimus per civitatem, quod nullus Spaltensium intrinsecorum audeat et praesumat accedere Sibenicum sine licentia et permissione nostra speciali, sub certa poena et similiter quod nullus Sibenicensis audeat nec praesumat accedere Spaletum, sub eadem poena. Die 15. mensis aprilis, et fuit iovis sancta, fecimus pacem inter ser Stephanum Dragani cum

Iadrae tanquam rebellis. Die mercurii 11. mensis octobris, castrum Vranae dedit se ipsi domino Aloysio capitaneo, nomine domini regis Ladislavi praedicti recipienti illud, quo die idem dominus capitaneus cum gente sua et nostra ingressus est illud. Die dominico 15. mensis octobris idem capitaneus intromisit domum ser Philippi de Georgiis, quae est apud ecclesiam Sanctae Anastasiae et cepit habitare in ea.

propter metum credens natando aufugere, submersus est in mari. Die dominica immediate sequenti, turris magna quae tenebatur pro domino nostro rege a gente sua, eisdem intrantibus reddidit se et die veneris de sero galeotta nostra, quae fuit Pagensium, sub patronatu domini Francisci domini Pauli de Georgiis, qui etiam ambasciator pro parte nostri comitis ad ipsos intrantes ivit in favorem ipsorum Arbensium, qui aufugerunt una cum domino Lodovico de Matafaris eunte cum brigentino in quo eodem die redierat a Cherso,

pro parte nostri comitis ad ipsos intrantes ivit in favorem ipsorum Arbensium, qui aufugerunt una cum domino Lodovico de Matafaris eunte cum brigentino in quo eodem die redierat a Cherso, recessit a portu Iadrae et die iovis eiusdem mensis februarii 21, ipsa galeotta nostra, ipso domino Lodovico adhuc remanente, reversa est Iadram et eodem die iam de sero, ipse dominus Lodovicus similiter applicuit. Die sabbati 22. mensis martii, existentibus rectoribus Iadrae dominis Guidone de Matafaris,

cum ingenti tussa et capitis dolore, febricitantes, ita ut eodem die similiter circa 15 nobiles de potioribus et populares plusquam 20 iacuerunt infirmati, et in cursu scilicet dierum ultro centum numero, posuerunt se in lecto et demum subsequenter ultra mille infirmati sunt in civitate nostra, ita quod non evasit domus aliqua, quae careret aegritudinibus, imo quasi omnes de singula domo iacuerunt in lecto; pauci enim de ipsa infirmitate mortui sunt, et illi qui decesserunt pro maiori parte, fuerunt valde senes.

ante prandium 16. mensis februarii, castrum Novigradi, sub quo die martis videlicet 8. mensis februarii proxime praeteriti posuimus campum excrcitus nostri, capitaneo nostro, scilicet domino Aloisio de Matafaris, ibi cum certis nobilibus nostris et gente nostra armigerum existente, reddidit se, et illud gens nostra introivit, et die sabbati 26. mensis februarii exercitus noster per mare, munito castro Novigradi, recessit et ivit versus Scrissia et intromisso fero Scrissiae ac fortificato turribus,

Novigradi, sub quo die martis videlicet 8. mensis februarii proxime praeteriti posuimus campum excrcitus nostri, capitaneo nostro, scilicet domino Aloisio de Matafaris, ibi cum certis nobilibus nostris et gente nostra armigerum existente, reddidit se, et illud gens nostra introivit, et die sabbati 26. mensis februarii exercitus noster per mare, munito castro Novigradi, recessit et ivit versus Scrissia et intromisso fero Scrissiae ac fortificato turribus, die sabbati 12. mensis martii

redigerunt Salonam cum tota Dalmatia, in qua Post multis temporibus regnante imperatore Iustiniano hanc civitatem, ut legi in codicibus antiquis, quaedam gens barbara Gothica destruxit et suos cives partim interfecit et partim duxit captivos, quae barbara gens multum sanguinem profudit in nostra Dalmatia et destruxit multas civitates, loca et castella, et haec gens bellicosa similes crudelitates fecerat in Italia et in aliis regnis et provinciis. At post destructionem civitatis Braciae insula remansit deserta, et illi de Salona et de Epetio contendebant super dominatu eius propter

te ita facturum ut fortem virum decet. Scribis etiam rem nostram totumque litterarum ordinem dirruptum ac prostratum esse, qui superiori tempore adeo florentissimus erat ut ad eius maiestatem, gloriam ac dignitatem nihil addi posse videbatur. Dabit Deus his quoque finem! Scribis etiam plures ex nostra disciplina viros illo execrando morbo esse consumptos, sed eos non nominas; qua ex re perlubens nomina eorum scire vellem. Reliquum est ut mihi significes quo in loco sit elloquentissimus M. Donato cęterique illi patritii viri. Clarissimum iuris consultum dominum Andream

digna auctoritas salutem huius populi propriis humeris gestare videbatur. Sed cum suasum mihi saepius reminiscor, nihil magni in bello sine periculo confici posse, iterum habeat nutans fortuna regressum, dolor ipse incitabit audaciam ad futura, quamquam et id, quod nunc accidit, neque malitia nostra, neque Teucrorum virtus effecerit, dum pene vacue facto viris et armis campo non hostilis militiae, sed iudicii divini plagam retulimus, nostrisque peccatis barbari tunc mansere fortiores. Recognoscentes igitur culparum potius pondera, quam vulnerum, spem firmam induximus animo ut idem

nec unus,
1.12.4  Hoc inter primum, se, reor, ille vocat. 13. COMMENDAT VERONAE SUUM LIBELLUM
1.13.1  Commendo, Verona, tibi, quem nostra libellum
1.13.2  Guarino lusit Calliopea tuo.
1.13.3  Materiae debetur honos, si carmina temnis,
1.13.4  Quae sonat hunc, abs te pagina digna legi est.

1.20.8  Quantum nunc tibi bilis et veneni
1.20.9   Instaret misero gulam tumentem?
1.20.10  Quis fulmen caperet tui furoris?
1.20.11  Quod praeconia nostra si malignus,
1.20.12  In probris tibi computare perges,
1.20.13  Iam te bardum aliter, Ruberte, dicam.

tua haud parvum, mensae praesentia nostrae,
1.27.4  Splendorem, poterit, clare Guarine, dare.
1.27.5  Frenaque ne nostro nimium sint libera ludo,
1.27.6  Neve suum, excedant gaudia nostra, modum,
1.27.7  Illa augusta tui faciet reverentia vultus,
1.27.8  Et gravitas, magno dignaque forma Deo.
1.27.9   Nec tamen inter nos et te iuvenilia quaedam,

voles cultos, Itala testudine, rhythmos,
1.32.6  Ille dabit quales ante Petrarca dedit.
1.32.7  Seu cupies elegos Latia sub lege sonantes,
1.32.8  Sumetur vacuo, pagina nostra, tibi. 33. DE EODEM PAULO ALITER
1.33.1  Saepe suos ignes, veteres cecinere poetae,
1.33.2  Cuilibet et, pro se, Musa diserta

45. DE AMATORE LIBRORUM VETERUM
1.45.1  Sunt quaedam, prope mille, puto, iam scripta per annos,
1.45.2  Docta quidem, sed non et speciosa satis.
1.45.3  Tu tamen illa magis, quam nostra poemata, laudas,
1.45.4  Hos solo quod sint anteriora meis.
1.45.5  Tanta tibi nunc est prisci reverentia saecli,
1.45.6  Tam, senium canos et venerare dies!

saepe locos, verbum transcribis ad unum,
1.54.4  Materia est mecum saepius una tibi.
1.54.5  Non imitari hoc est, laus id, non culpa fuisset,
1.54.6  Hoc est pro scriptis, edere nostra, tuis. 55. IN GRYLLUM
1.55.1  Nec bene, nec vere cum scribas, Grylle, vocari
1.55.2  Non bene, sed vere pseudopoeta

90. AD GALLUM
1.90.1  Praestiteram decimis, nummos tibi mille, Calendis,
1.90.2  Exigo, tu iuras prorsus habere nihil.
1.90.3   Quid nostra? iam redde datum, qui mutua sumpsit,
1.90.4  Is debet, non qui solvere, Galle, potest. 91. AD PROSPERUM
1.91.1  Quod rudis

vita, tuos, quoties contemplor, ocellos,
1.92.2  Sidera me toties bina videre puto;
1.92.3   Sidera sed toto, longe pulcherrima, coelo,
1.92.4  Qualia sunt nitido cum Iove nostra Venus,
1.92.5  Aut inter fixos stellarum Sirius ignes,
1.92.6  Sirius Arcturo si coeunte micet.

Aut Erysichthonia discruciare fame. 149. AD GALLIONEM
1.149.1  Si nec legitimi curas chirographa ligni,
1.149.2  Nec te nostra fides, numina nostra movent,
1.149.3   Securum faxo te praestet idoneus auctor,
1.149.4  An dubitas etiam credere pontifici?

discruciare fame. 149. AD GALLIONEM
1.149.1  Si nec legitimi curas chirographa ligni,
1.149.2  Nec te nostra fides, numina nostra movent,
1.149.3   Securum faxo te praestet idoneus auctor,
1.149.4  An dubitas etiam credere pontifici? 150. AD

Ausoniae sumo virile togae. 156. AD IUSTINAM
1.156.1  Mel, Iustina, meum, mea cara sororcula, quare
1.156.2  Missa remisisti, munera nostra, tibi?
1.156.3  Non ideo misi, quo te corrumpere vellem,
1.156.4  Sit procul a nobis hic, mea vita, furor.
1.156.5  Sed magis ut scires, quam te devotus amarem,

nunc, Michael, exitus ecce probat.
1.164.3   Haesimus, et totis concepimus ossibus ignem.
1.164.4  Concidit et tandem spiritus ille meus.
1.164.5  Cum te dementem dementia nostra vocabat,
1.164.6  Cum mox ridendo tu mihi risus eras.
1.164.7  Quare in amore rudi, doctissimus ipse, sodali,
1.164.8  Consilium, quaeso, confer et auxilium.

cave, ne qua cupis excusatus haberi,
1.180.10  Accuses illa te ratione magis.
1.180.11  Quod Bilbitani rogitavi epigrammata vatis,
1.180.12  Suspecta est, video, nostra iuventa tibi.
1.180.13  Crede, precor, melius! relegi non improba possunt,
1.180.14  Lascivos, oculo praetereunte, modos.
1.180.15  Ille quidem gressu profugo mea castra

fallor digitis, hodie centesima nobis
1.190.10  A te dicta modo est, et puto, quinta salus.
1.190.11  At nobis esset vitam satis una per omnem,
1.190.12  Ut superent Pylios tempora nostra dies.
1.190.13  Dum queror, ecce iterum misero fers, Paule, salutem,
1.190.14  O quam te longe, Paule, valere velim!
1.190.15  Parce, precor, tenero capiti, et crudelia

Oville, tibi. 202. AD ANTONIOLUM PLACIDUM
1.202.1  Marsupium nummo, nummus custode crumena
1.202.2  Indiget; hoc etiam munera nostra probant. 203. IN HODUM
1.203.1  Pomorum genus est, quae turpia, sed bona dicunt,
1.203.2  Tu dici bellus, sed potes, Hode,

surgit,
1.224.6  Vatis Petrarchae sancta quod ossa foves. 225. AD GALEOTTUM PRO DONO QUODAM
1.225.1  Pectora si magnum redolerent nostra Maronem,
1.225.2   Divinusque meo sub corde lateret Homerus,
1.225.3   Et mea centenis resonarent guttura linguis:
1.225.4   Vix, Galeotte, tibi meritas persolvere

meo sub corde lateret Homerus,
1.225.3   Et mea centenis resonarent guttura linguis:
1.225.4   Vix, Galeotte, tibi meritas persolvere grates
1.225.5   Munere pro tali facundia nostra valeret.
1.225.6   Tot tibi sint igitur grates, quot litus harenas,
1.225.7   Tmolus habet vites; maturas Gargara messes,
1.225.8   Dulcis Hymettus apes, vastas Hyrcania

232. MARTINO PHILECTICO
1.232.1  Magna tuis ficis scribis me bella minari!
1.232.2  Nescio quid de me suspicionis habes.
1.232.3  Non vox nostra tibi, non lancea missa duellum
1.232.4  Indixit, pugne nullaque signa dedi.
1.232.5  Si quis avet tecum certamen inire vorandi,
1.232.6  Adversus illi dentibus hostis eas!

vis futui; faciam, sed lege sub illa,
1.252.2  Ut teneas culi, murmura foeda, tui.
1.252.3   Spondes; non equidem credo, nisi pignora ponas;
1.252.4  Sed nec sic credit mentula nostra tamen. 253. IN LUCIAM EANDEM
1.253.1  Dum iuvenes poppysma rogant, tu, Lucia, nasum
1.253.2  Inspicis, et quantum prominet

ventrem ventri, femori femur, ora labellis
1.255.2  Conserui, et cunno mentula delituit,
1.255.3   Principio cunctas vincis lasciva puellas,
1.255.4  Nequitiae, et cedit nostra libido, tuae.
1.255.5   Amplexus hederas superant, et basia conchas,
1.255.6  Nec deest officio, dextera, lingua, natis.
1.255.7   Postquam effusa tibi est nimium festiva

age cum dominam terrarum intraveris urbem,
1.256.8  Ne mea Lethaeis, nomina trade, vadis.
1.256.9  Esto memor Musae, quae te cecinitque canetque,
1.256.10  Succurrant animo, munera nostra, tuo. 257. IN UGONEM
1.257.1  Divitior cum sim, cum sim te iunior, Ugo,
1.257.2  Sanguinis et clari nobilitate prior,

stratas, Phryne meretricula, Thebas,
1.266.4  Dum peritur multis, candida forma, procis,
1.266.5  Risit Vitisator, contra at Tirynthius heros;
1.266.6  Nunc, inquit, vere moenia nostra jacent. 267. DE POMPEIO MAGNO
1.267.1  Magnus, magnorum modo maximus ille Quiritum,
1.267.2  Nuper habens aras, nunc caret et

digna suo est. 284. VENUS AD PALLADEM
1.284.1  Tu quid me Venerem Iovis edita vertice virgo,
1.284.2  Laedis? et arripiens praemia nostra tumes?
1.284.3   Esto memor quod me, frondenti nuper in Ida,
1.284.4  Non te, formosam censuit ipse Paris.
1.284.5  Hasta tua est et parma; meum, Tritonia, malum,

aethereas divus cum scanderet arces,
1.290.2  Iuppiter ad Superos, talia dicta dedit:
1.290.3  Nec pontus, rerum dominos, nec terra, Quirites,
1.290.4  Iam capit, en etiam sidera nostra petunt! 291. DE EODEM
1.291.1  Aeternum magni, Deus, obstrue lumen Olympi,
1.291.2  Arces custodi, Iuppiter, aethereas.

defendere dogma perseveras;
1.306.17  Dii talem tibi dent beatitatem! 307. IN MARCUM
1.307.1  Tempora, Marce, soles praeponere nostra vetustis;
1.307.2  Adiicis hoc etiam qua ratione putes.
1.307.3   Nunc, inquis, media nemo iam nocte salutat
1.307.4  Astutum portans irrequietus ave,

meis, olim mea dicta, Pelasgis,
1.308.4  Te duce nunc Latiis, en patuere, viris!
1.308.5   Quid, consanguinei quod sunt, interpres et auctor?
1.308.6  Possidet et geminum, Graecia nostra,
1.308.7   decus? Scriptores alios, ipsi vertere Quirites,
1.308.8  At me, gentili munere, Roma legit. 309. DE

1.321.7  O dulces lyricos et elegantes
1.321.8  Ac plenos salis et facetiarum!
1.321.9  Hos nobis dedit ille corrigendos?
1.321.10  Hos lima putat indigere nostra?
1.321.11  Tam sunt iudicio meo politi,
1.321.12  Tam belli, ut merito politiores
1.321.13  Ac bellos magis edidisse nullum

pocula certant,
1.352.2  Non sunt bella minus, sed pretiosa minus. 353. LAUDAT NICOLAUM PEROTTUM
1.353.1  Mittere laurigero tentabam nostra Perotto
1.353.2  Carmina, cum domino sic ait ipse liber:
1.353.3   Inspice quid facias, doctissimus ille novorum
1.353.4  Dicitur, et priscis non minor esse viris.

tua id solum de pietate venit.
1.359.3   Nil ego promerui, tibi quippe alienus, et ante
1.359.4  Ignotus; tu me vis tamen esse tuum.
1.359.5  Tu legis et laudas, tu carmina nostra tueris,
1.359.6  Tu patrio externum solus amore foves.
1.359.7  Nec satis est quod me, ipse pia complectere cura,
1.359.8  Ut veniam tota clarus in urbe, facis.

est voluisse, satis. 407. AD EUNDEM
2.46.1  Perfusam rutilo, pateram tibi mittimus, auro,
2.46.2  Aspice quam praestent munera nostra, tuis!
2.46.3   Ex hac materia, vellem tua vasa fuissent,
2.46.4  Fracta licet quererer, non tamen abnuerem.
2.46.5  At tu non ullis, obnoxia dona, ruinis,

3.1.3  Talis cum Iano tabula Galeottus in una,
3.1.4  Spirat inabruptae nodus amicitiae.
3.1.5  Quas, Mantegna, igitur tanto pro munere grates,
3.1.6  Quasve canet laudes, nostra Thalia, tibi?
3.1.7  Tu facis ut nostri vivant in saecula vultus,
3.1.8  Quamvis amborum corpora terra tegat.
3.1.9  Tu facis, immensus cum nos disterminet orbis,

quota gestorum pars est memorata Quiritum?
3.3.180  Cantatis longe plura canenda vacant.
3.3.181  Forte minus te prisca iuvant; nova multa dabuntur,
3.3.182  Saecula sunt claris nostra referta viris.
3.3.183  Rex Alfonsus adest; sunt quos Malatesta propago
3.3.184  Edidit; est Princeps, Mutina clara, tuus.
3.3.185  Seditiosa

materiam domus haec celeberrima praebet,
3.3.206  Sive velis Martem dicere, sive togam.
3.3.207  At desunt vires numeris, nec credere sese
3.3.208  Audet tam vasto nostra carina salo!
3.3.209  Solve ratem, curret; nervos intende, valebunt;
3.3.210  Inceptis aderit Calliopea tuis.
3.3.211  Quid tamen ingenio valeas, bene

chelys ipsa probabat,
3.3.228  Et pharetra, et lauro nexa virente coma.
3.3.229  Hos ad te incomtos monuit me scribere versus,
3.3.230  Excipe tu placido, carmina nostra, sinu. 4. IANUS PANNONIUS TITO VESPASIANO STROZZAE
3.4.1  Dicite, quae sacro mittam responsa poetae,
3.4.2  Pierides; vestri

3.4.29  Nam semper cura nitar studiosius omni,
3.4.30  Laudibus inveniar ne minor esse tuis.
3.4.31  Aut si non dabitur proprio clarescere versu,
3.4.32  Nostra satis per te fama perennis erit.
3.4.33  Vivus apud vivos memorabile nomen habebo,
3.4.34  Mortuus a sera posteritate legar.

3.5.39  Ipse ego contineo conantem erumpere vocem,
3.5.40  Ne qua blandiri me tibi parte putes.
3.5.41  At tu cum molli velox genetrice Cupido,
3.5.42  Figite de nostra nulla tropaea fuga.
3.5.43  Quod cessi, haud ideo laetos agitate triumphos,
3.5.44  Nec vestros currus florea serta tegant.
3.5.45  Non me captivum, sed amicum ex hoste

respondit, spernuntur dona, November,
3.13.20  Si suibus glandes, ligna ministro focis.
3.13.21  Pauca December ad haec certe festiva profatur:
3.13.22  Horreo, sed genio frigora nostra calent.
3.13.23  Post hunc ambiguo proclamat gutture Ianus,
3.13.24  Continuas aevi se renovare vices.
3.13.25  Ultimus antiquis certo a purgamine dictus,

patriam, matrem cum fratre reliqui,
3.16.10  Et potui lacrimas tum retinere meas,
3.16.11  Quas modo non possum te digrediente tenere.
3.16.12  Aspice, quam fletu lumina nostra madent!
3.16.13  Cum ferus Aeacides notis seductus ab antris
3.16.14  Intravit falso Scythia tecta dolo,
3.16.15  Non adeo abreptum doluit Patroclum Achilles,

Non adeo abreptum doluit Patroclum Achilles,
3.16.16  Cui fuerat summa iunctus amicitia;
3.16.17  Non mihi consuetae veniunt in carmine vires;
3.16.18  Mutescet longo nostra dolore chelys.
3.16.19  Te flebunt nostrae lugubri carmine Musae,
3.16.20  Te flebit posita noster Apollo lyra.
3.16.21  Multa mea pro te mactabitur hostia dextra,

3.19.34  Sit licet antiqua nobilis historia.
3.19.35  Ipse Epaminondas, Pelopidas ipse peribit,
3.19.36  Parva est Romanis fama futura viris.
3.19.37  Nostra secuturos acuent exempla nepotes,
3.19.38  Caetera non magnae nomina laudis erunt.
3.19.39   Sed cum tot latae dirimant confinia terrae,
3.19.40  Quis venit ex ista fructus

3.19.77  Sit tibi propitius cum divis omnibus aether,
3.19.78  Sit pro collatis gratia magna bonis!
3.19.79  Te celebres nostrae fiunt praecone Camoenae,
3.19.80  Per te nostra satis Musa favoris habet.
3.19.81  At quae pro meritis referam tibi commoda tantis?
3.19.82  Unica pro rebus reddere verba pudet;
3.19.83  Reddere verba pudet, sed verba

3.20.3  Iam prope litorei tetigit sol brachia cancri,
3.20.4  Sentit et Icarium, fervida terra, canem.
3.20.5  Tolle sitim; saevis tulerat Langia Pelasgis,
3.20.6  Quae nostra exurit pectora, tolle sitim.
3.20.7  Sic tibi magna parens alimenta aeterna ministret,
3.20.8  Sic nunquam vena pauperiore fluas!
3.20.9  En semel, en iterum, quos ferrea

24. DE APRO ET CERVO
4.4.1  Quantum Iunoni Tegee, Calydonve Dianae,
4.4.2  Dicitur Aetolis progenuisse iugis;
4.4.3  Tantum nostra suem fudit pagana iuventus,
4.4.4  Vix capiunt vastam, stridula plaustra, feram.
4.4.5  Haec Meleagreo poterat procumbere ferro,
4.4.6  Haec erat Herculea, bellua digna,

4.5.5  Sive illam Libyco longe deprensus in aestu,
4.5.6  Sive Lycaonio sidere pressus agam.
4.5.7  Nam quoties agilis sese converterit annus,
4.5.8  Nostra recrudescet tempore plaga suo,
4.5.9  Admonitus plangam, pietas renovabit honorem,
4.5.10  Moesta pius tumulo munera reddet honos.
4.5.11  Atra dies, Nonas, sequeris quae

vero nimium nobis infense December,
4.5.24  Cur toties in me perfida bella moves?
4.5.25  Nonne semel, rapto tibi me laesisse Guarino
4.5.26  Sat foret? en iterum vulnera nostra novas!
4.5.27  Ultime bis senis rapidi de fratribus, anni,
4.5.28  Invidiose viris, invidiose Deis!
4.5.29  Tu damno lucis nocturnas porrigis horas,

bene, curantes, fert nova plaga, manus.
4.5.55  Sed, puto, maius habent vulnus mea pectora, quam quod
4.5.56  Vel diuturna queat consolidare dies.
4.5.57   Quodsi cui nostra haec pietas culpanda videtur,
4.5.58  Ceu muliebre animi debilioris opus:
4.5.59  Is certe ignorat naturae iura potentis.
4.5.60  Ignorat veterum tot pia facta virum.

stimulat victum bella novare pudor.
4.7.35  Danubium rursus, collecto milite, transit,
4.7.36  Rursus et ingenti caede repulsus abit.
4.7.37  Hic ego turpe ratus tantummodo nostra tueri,
4.7.38  Nec rerum oblata commoditate frui;
4.7.39  Continuo hostiles, transcendo laetus, in agros,
4.7.40  It comes a tergo Luctus, et ante Pavor.

4.7.80  Nec dabimus lentae, tempora longa morae.
4.7.81  Nam simul asstrictas Zephyrus relegaverit undas,
4.7.82  Fuderit et molli gramina prima solo;
4.7.83  Nostra virens iterum tentoria campus habebit,
4.7.84  Forsitan auxilium cetera turba feret.
4.7.85  Ut tamen ipse refers, nemo est sub tegmine coeli,
4.7.86  Qui studeat nostris

odistis, removete cruenta latronum
4.8.82  Agmina, sacrilegos, tollite mille viros.
4.8.83  Me servate, precor, Phoebi pia sacra colentem,
4.8.84  Dum saltem in lucem carmina nostra volant.
4.8.85  Plurima sunt nobis, summam poscentia limam,
4.8.86  Sunt quae dimidia parte parata manent.
4.8.87  Si vos ingenium, si florida tangeret aetas,

4.12.165  Magne Deum genitor, tantos qui fusus in artus,
4.12.166  Vitali hoc ingens, flamine corpus alis;
4.12.167  Qui propria humanas dignatus imagine mentes,
4.12.168  Nostra ad cognatos, erigis ora, polos;
4.12.169  Nonne semel stabili, mundum tu, pace ligasti?
4.12.170  Iam tum, pulchra rudi, cum data forma chao est?
4.12.171  Frigida ne

a solio, sic prior ipse, suo:
4.15.41  Ecquid coelicolae vestros spectatis alumnos?
4.15.42  Cernitis humanum, quo ruat usque, genus?
4.15.43  Quem tandem inveniet nostra haec patientia finem?
4.15.44  Aut haec ducemus quam toleranda diu?
4.15.45  Quis iam virtuti locus est toto orbe relictus?
4.15.46  Quis toto sceleri non

norunt, nec coelo vivere credunt,
4.15.60  Aut quenquam aetherei sceptra tenere poli.
4.15.61  Fulmina contemnunt, poenas et Tartara rident,
4.15.62  Et quisquam in terris Numina nostra colat?
4.15.63  Heu! genus ingratum, nostra sub imagine cretum
4.15.64  Poenitet, e facili compositumque luto.
4.15.65  Nonne mare, et terras, quemque ipsi habitamus,

quenquam aetherei sceptra tenere poli.
4.15.61  Fulmina contemnunt, poenas et Tartara rident,
4.15.62  Et quisquam in terris Numina nostra colat?
4.15.63  Heu! genus ingratum, nostra sub imagine cretum
4.15.64  Poenitet, e facili compositumque luto.
4.15.65  Nonne mare, et terras, quemque ipsi habitamus, Olympum,
4.15.66  E nihilo nostrae constituere

praebuimus regni post omnia nostri,
4.15.74  Atque huius socios iussimus esse poli.
4.15.75  Illi autem elati imperio, rebusque, secundis,
4.15.76  Vertere in cladem, munera nostra, suam.
4.15.77  Segnitie, mollique animos deperdere luxu
4.15.78  Coepere et miris degenerare modis.
4.15.79  Sed neque destitimus carum praestare parentem,

passim vis, atque tempestas illa adorta est. – Novissime ad ipsius ferme Europae umbilicum pervagata, tandem huius regni et patriae nostrae adhaesit lateribus. Miretur pater beatissime, qui novit, quo pacto ad tanta, tamque dura patienda potius, quam propulsanda haec, patria nostra sufficiens fuerit, quae nisi stetisset fide, opibus, reor, non fuisset statura. Jam supra sexaginta numeramus annos, quibus pene continuis furiam illam, facemque bellorum sustulimus, in privatam curam, in privata quoque unius gentis arma conversam. Stetitimus utcunque multis cladibus,

nominis, busto insignes, exsatiari, in quibus, si quae sunt, tantorum naufragiorum reliquiae, gemunt magis, quam vivunt. Impedimento erat hactenus haec nova vis morbi, intestinae dissensionis, quae nimirum plurimum nostri laboris florem depasta, in eam conditionem propulerat, ut, nec incommoda nostra, nec remedia pati posse videremur; valentes populi huius vires se ipsae conficiebant, nihil amplius, quam suum militem, sua arma horrebant. Nunc vero pater beatissime, expeditis fere omnibus, quae ob residuas bellorum iras, impedita restabant, maiorem tuendae patriae spem, animumque

defectu perdidimus, ipsi vero multitudine et super haec omnia peccatorum nostrorum merito, acquisiverunt. Si laeta vel incruenta victoria fuerit, eis iudicandum relinquimus, nobis sufficit supernam animadversionem ad eruditionem potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere

reperimus, praesertim vero animos ex hac suscepta clade irritatos magis, quam fractos. Vnde illico nobis mandata provisio fuit ad reassumendam fidei, patriaeque defensionem. Itaque consensimus ultro, restituimusque e vestigio navare operam, curamque, ne longa aut diuturna fiat hostibus quies, ex nostra clade quaesita. Revera non quiescemus et nos, comite vita, donec vel vindictam vel mortem ex eo hoste referre datum fuerit. Quamobrem dilectionem tuam attente requirimus, quatenus et Tu in rebus tibi commendatis agas, uti rectius et efficacius potes. Specialiter vide, si sperare solum et non

omnino egeat provisione ut possit ulterius procedi ad ipsam fabricam, aliter necesse erit eam distruere cum maximo detrimento operis iam facti, quod nisi perficiatur ibit in ruinam, et cum maxima infamia hujus Communitatis, quoniam dicetur et predicabitur per omnes regiones de pusillanimitate nostra eo quod defecerimus a tam preclaro opere, et ne simus ingrati de beneficiis a Deo receptis, et provocemus eius iram adversus nos filiosque nostros, et ne apud mortales infamiam accipiamus quod destituerimus dictam fabricam; ibit pars quod in isto Consilio fiat scruptinium pro eligendo novem

arripuissem, statim surrexit et facta lisciuia pannos fortiter percuciendo abluebat, et super humeros ad fluuium portabat. Itaque febris afflicta frigore in fluuio diu suffocata. Tunc pulex ait: comutemus in hac nocte hospicia nostra. Quibus mutatis mane rediens pulex ait: Optimum hospicium hac nocte habui. Nam mulierem illam, que hospita tua fuerat, ita fatigatam et dormientem inueni, quod secure quieui aput eam et quantum volui commedi. Cui febris respondit:

fando varia iunxissemus nosque dies noctis principio sermonem ingressos prius oppressisset, quam separaremur. Discedentes Descedentes itaque tua ab humanitate, vir amplissime, tuaque nos consuetudine privari videntes, tametsi hoc nostra studia, quibus incumbimus, meaque praecipue exigere videbantur, quam aegre tulerimus quamve magno dolore affecti fuerimus, tu, velim, ipse iudices. Corpore quidem Ferrariam versus tendebamus, animo semper Bononiae persistenti navigando digrediebamur. Voluntatibus connectebamur adeo, ut,

persistenti navigando digrediebamur. Voluntatibus connectebamur adeo, ut, quanquam ipso die satis procul a Bononia navigassemus, tu tamen nos et nocte consequi visus es. Quippe cum ea nocte in diversorio quodam constituti quieti —-- siquidem illa quies appellanda fuerit, — corpora nostra dedissemus noxque plurima sui parte lapsa fuisset, quin potius iam aurora aderat, tota ferme cum nocte antea vigilassemus somnumque oculi non vidissent, tandem lumina defessa sopor ad diem vehementius oppressit moxque insomnium huius generis prae oculis se

feci, ut hoc uno compendio tam Graecas literas, quam versificandi usum, longo tandem postliminio repererem; quarum duarum rerum, ab ineunte, ut nosti, pueritia, semper fueram studiosus; sed jam pridem ambas aeque intermiseram, cum aliis occupationibus districtus, tum quod in hac nostra barbaria, nec librorum copia dabatur, nec qui excitare studium posset, usquam applaudebat auditor. Nec vero ego nunc totam ausu temerario Iliadem aggressus, fastidiosum lecturis et ridendum Satyris texui volumen; sed exercendi tantummodo mei gratia, unam ex tanti operis libro sexto

navigationibus ab huiusmodi officio et munere legationis excusamur, huc in praesentia accesserimus de tua felici creatione 49 facturos. Juvat enim nos, sicut et multa alia, ita et nos munus, haud omnino debitum, libere et gratis persolvisse; tum nostra 48 49 Fortasse quod Fortasse orationem vel gratulationem singularis observantia in Senatum Venetum, quo gratius offitium suum redderet, discrimina

vitae. Cui cum narrassem, quemadmodum tibi scripserim de non tangenda pecunia, indignatus dixit: Tu illum bonum virum facies cadere in aliquam desperationem. Respondi. Sinite me cum Compatre meo iocari. Nos bene novimus alter alterum. Age igitur, ut melius nosti; nihil opus habes commonefactione nostra, quippe qui virum hunc intus, et in cute noris. Illud scito, quod quanto diligentius morem gesseris, tanto tibi erit utilius. De Magistro Bartholomaeo, quamvis ego non sim bonus Astrologus, tamen ita iudico, quod ille homo nescit fortuna uti. Nos hactenus, Deo iuvante, satis feliciter

re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem eiusque molestias

enim diuersae sunt uires animae, radix tamen eius substantiae simplex ac penitus una, quamobrem nemo simul animum nisi ad unum opus intendere potest, quod dum exsequitur, alia negligat necesse est,
pectora nostra duas non admittentia curas, ut poeta ait, praesertim quae diligentius tractandae sunt. Hinc euenit ut homini altius quippiam cogitanti ea, quae narrantur,

dirigere. Hinc et Ouidius in exilio positus ad amicum ait:
Scribis ut oblectem studio lacrimabile tempus,
nec pereant turpi pectora nostra situ.
Difficile est quod, amice, mones: quia carmina laetum
sunt opus et pacem mentis habere uolunt:
Nostra per aduersas agitur fortuna procellas,
sorte nec ulla mea tristior esse

Scribis ut oblectem studio lacrimabile tempus,
nec pereant turpi pectora nostra situ.
Difficile est quod, amice, mones: quia carmina laetum
sunt opus et pacem mentis habere uolunt:
Nostra per aduersas agitur fortuna procellas,
sorte nec ulla mea tristior esse potest.
Exigis ut Priamus natorum funere ludat,
et Niobe festos ducat ut orba choros.
Luctibus an studio

ne crudis ulceribus nondum conuenientia medicamenta frustra apponas. Quo consilio Cicero in consolando Ligario aptissime est usus: Etsi tali tuo tempore me aut consolandi aut iuuandi tui causa scribere ad te aliquid pro amicitia nostra oportebat, tamen adhuc id non feceram, quia neque lenire uidebar oratione neque leuare posse dolorem tuum. Postea uero quam magnam spem habere coepi fore ut te breui tempore incolumem haberem, facere non potui quin tibi et uoluntatem

incipiemus. II 4 Aegritudo quibus medicaminibus funditus tollitur Primum igitur consolatori, postquam satis indicauit se esse amicum, si ita res tulerit ut beniuolentia nostra fit obscurior, illa praecipue cura adhibenda est, ut haec, quibus amicus urgetur , doceat aut persuadeat mala non esse. Quippe ut superius habitum est, nemo maeret nisi grauiorum opinione

Quamobrem fateri necessarium est et uitam et incolumitatem bonam esse. Eatenus tamen has bonas concedimus, quatenus plus incommoditatis mortalibus afferant quam commoditatis, licet id nostra culpa proueniat. II 8 De miseria uitae humanae Atque ut de uita prius dicamus: quid est quod in toto cursu eius inuenire ualeas aliud quam

Primum igitur consolatori, postquam satis indicauit se esse amicum, si ita res tulerit ut beniuolentia nostra fit obscurior, illa praecipue cura adhibenda est, ut haec, quibus amicus urgetur , doceat aut persuadeat mala non esse. Quippe ut superius habitum est, nemo maeret nisi grauiorum opinione

Quamobrem fateri necessarium est et uitam et incolumitatem bonam esse. Eatenus tamen has bonas concedimus, quatenus plus incommoditatis mortalibus afferant quam commoditatis, licet id nostra culpa proueniat. II 8 De miseria uitae humanae Atque ut de uita prius dicamus: quid est quod in toto cursu eius inuenire ualeas aliud quam

Quamobrem fateri necessarium est et uitam et incolumitatem bonam esse. Eatenus tamen has bonas concedimus, quatenus plus incommoditatis mortalibus afferant quam commoditatis, licet id nostra culpa proueniat. II 8 De miseria uitae humanae Atque ut de uita prius dicamus: quid est quod in toto cursu eius inuenire ualeas aliud quam

frugibusque redimere, nunc imbribus frigoribusque confundere: ius est mari nunc strato aequore blandiri, nunc procellis ac fluctibus inhorrescere. Num nos ad constantiam nostris moribus alienam inexpleta cupiditas hominum alligabit? Haec nostra uis est, hunc continuum ludimus ludum: rotam uolubili rota uersamus, infima summis, summa infimis mutare gaudemus. Ascende ergo si placet, sed ea lege ne, uti, cum ludicri nostri ratio poscet, descendere iniuriam putes. At tu mores

Bibliographia locorum inventorum

Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].

Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].

Hranković, Dujam (m. 1422) [1405], Braciae Insulae Descriptio, versio electronica (, Nerezi Braciae), Verborum 899, Ed. Vedran Gligo ; Hrvoje Morović ; Karlo Kadlec [genre: prosa oratio - descriptio] [word count] [hrankdbracia].

Sobota, Ivan (m. 1467) [1438], Epistula ad Mapheum Vallaressum (Tragurii, 1438), versio electronica. (, Trogir), Verborum 255, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14380715].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].

Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].

Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].

Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report