Your search found 10787 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 501-600:

cum pecunia ad conducendos ex Peloponneso equites missus fuerat. Caeterum, auditis ab imperatore gestis, omisso negotio, pecuniam ad imperatorem detulit. Imperator accepta pecunia Marcellum cum decem triremibus ad tutandas Aegeas insulas misit. Et cum iam per multos dies Cypri successorem expectasset, nihil de aduentu successoris audiret, tandem redduntur ei a successore litterae, quibus significabat se in terram Graec[i]am uenisse, sed ex Senatus decreto Cyprum accedere nolle,

Cyprum accedere nolle, quoniam totum negocium illius regni ei demandatum erat. Imperator acceptis litteris successoris sui, cernens regni statum optime constitutum et omnia quieta et pacata esse, domum redire, quoniam iam tempus exposcebat, statuit. Victorem Soprantium legatum, qui etiam ex Senatus decreto in expeditione terrestribus copiis praeesse iussus fuerat, cum

expugnandi oppidi prouinciam demandat. Hic, captus in Pannonia inferiori, quam regionem nunc Bossinam dicimus, puer admodum, ob egregiam formam Othomano dono datus est; quem ille eunuchum fecit et in consuetudinem stupri habuit. Deinde superiori anno, iam uirum, in locum illius Bassae, qui in Persico proelio occubuerat, ad summum magistratum prouexit. Cui ad octo milia Ianizaros ex sua cohorte et

Transfuga quidam imperatoribus refert hostem trabes ac catenas parare, faucesque fluuii occludere uelle affirmat. Quapropter imperatores instructis nauibus, et hostes simul, ad occupandum locum contendunt. Cum nostri uenissent, iam utraque ripa a confertissimo hoste occupata erat. Hostes nostros sagittis infestant, nostri uero lapidibus et glande plumbea tormentis excussa hostem affligunt, telaque

et ipse non satis ualidus, finem oppugnationis cum Malipetro expectare statuit. Iam Bassa omnes muros Scodrae deiecerat, et Laoredanus noua munimenta e terra ac stercore erexerat, nec hanc munitionem bombardae destruere poterant: nam omnia saxa bombardarum mollis materia in se recipiens nihil detrimenti sentiebat. Eunuchus ad

Imperator, cum accepisset apud Scodram a nostris rem bene et prospere gestam, nihilque ultra de expugnatione oppidi dubitaret, diligentiorem curam ad conualescendum adhibere statuit. Nam et morbus in dies crescebat, et iam audierat Lodouicum Bembum legatum Catari diem suum obiisse, Triadanum quoque Grittum, successorem suum, graui morbo oppressum proximum morti esse, multos praeterea ex praefectis triremium naturae concessisse. Eadem sibi metuens, ad medicos

penuriaque aquarum multas angustias sustinuerant: nam puerorum, senum et mulierum debilis turbae siti confecti supra duo milia occubuerant. Nec aliquis oppidanorum, cum uiderent coniuges et liberos ante oculos deficere, animum ad deditionem conuertit. Et nisi obsidio soluta esset, quoniam iam in oppido aquae quod uix ad tres dies, modicum quiddam singulis distribuendo, sufficere poterat, non erat, decreuerant omnes uno impetu armati in hostem irruere et ibi, cum hoste uiriliter proeliando, sanguinem suum ulti occumbere. Itaque soluta obsidione omnes ad fluuium ruunt, desiderataque

administrans absens frequenti Consilio procurator diui Marci creatus est, quae dignitas prima post ducatum apud Venetos habetur. Et iam domum reuersus, nondum satis procurata ualitudine, mortuo Nicolao Marcello duce, uniuersa ciuitate in hanc sententiam concurrente dux Venetorum constitutus est; quae dignitas instar Lacedaemoniorum regum apud Venetos habetur. Dux urbi

Sisgoree, ut me tui tam studiosum mutuo complecti non fastidires amore. Quod si tibi inest par doctrine tue humanitas, hoc certe, quod omnium mihi est gratissimum, consecutus sum. Video enim, que vis in te iuvene acerrimi ingenii et quam potens. Etenim nonnulla ex metris tuis, que iam totam pervagantur Italiam, incredibilem quandam et prope singularem et divinam doctrinam praeseferentia ad nos quoque pervenerunt. In his itaque contemplanti mihi tam artificiosam verborum compositionem, tam integras novasque sententias, qui priscis illis sanctisque vatibus

iudico. Hi enim exactissime ornatissimeque elegiam scripsisse putantur. Tu igitur, iucundissime Georgi Sisgoree--- sic tibi dii omnia bene vertant--- facias, ut quemadmodum ingenii tui, ita mansuetudinis et humanitatis nomen vigeat et celebritas, hoc est talem iam mihi te prestes, qualem me quoque erga te esse cernis. Et si in hoc nimis forte temerarius ferar, quod te, disertissimum iuvenem, mea exili oratione alloqui ausim, conciliandi tui defendar cupiditate. Vale.

Porrexitque suam lętus Apollo lyram,
Et tua ter sacra lustrans cunabula lauro
Ter quoque Castaliis illa rigauit aquis.
5  Hinc nondum puber, sed adhuc puerilibus annis,
Ędis iam Siculo carmina digna sene.
Si fera maturum Lachesis tibi uoluerit ęuum,
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere uatem
10   Qui profugos Troas, qui canit arma uirum.

et proauis. Ad Hieronymum Martiniacum
Hieronyme, Aonię quanuis nouus incola siluę,
Iudice me potis es dicier esse uetus:
Nam tua iam redolent Phoebeam carmina laurum
Et serta ex hedera iam tibi texta petunt.
5  Eia igitur biiugi cape celsa cacumina montis,
Quo uerę laudis semita pandit iter,
Et tecum comitem fratrem trahe,

Ad Hieronymum Martiniacum
Hieronyme, Aonię quanuis nouus incola siluę,
Iudice me potis es dicier esse uetus:
Nam tua iam redolent Phoebeam carmina laurum
Et serta ex hedera iam tibi texta petunt.
5  Eia igitur biiugi cape celsa cacumina montis,
Quo uerę laudis semita pandit iter,
Et tecum comitem fratrem trahe, nanque duorum
Vis una ingenii est unus et artis amor.

Ingeniique tui mecum noua liba rependens
Musarum et Phoebi censeo digna laris,
5  Non quia tu nostram tollis super astra Camenam,
Incultis solitam stridere arundinibus,
Sed quia uix puber iam proximus ire uideris
Vatibus antiquis Pierioque choro.
Ergo iter incoeptum, quęso, ne desere, donec
10   Aonii superes culmina summa iugi.
O quam magna tibi succedet gloria cum te

Homerus
Victurum sęclis omnibus egit opus.
15  Nemo repente fuit sat magno dignus honore,
Grandescitque suo planta nouella die,
Quęque humili raras gestabat stipite frondes,
Iam pandit ramos fertque sub astra caput. Ad Phoebum pro Hannibale iuuene poeticę studioso
Sume lyram lauroque tuos pręcinge capillos
Et lętus uatem suscipe, Phoebe,

alios placuisse ferisque,
Hic placet his quorum mens animusque sapit. De Diodoro statuario
Perdidit infelix charam Diodorus amicam,
Quam potuit nullo iam reuocare modo.
Quod potuit, similes formauit marmore uultus:
Quam fuerat similis ipsa puella sibi!
5  Non poterunt igitur crudelia fata negare
Hoc, Diodore, tibi: mortua uiuit enim!

»Non possum melius« dicat ut ipsa »regi« ;
Commissisque sibi gregibus sic pręsit, hiantes 5
Vt procul a caulis cogat abesse lupos.
Illo autore feri tollantur pręlia Martis
Et iam pacis amor pectora fida liget.
Illius auspiciis uicti domitique prophani
10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata

tanto
»Non possum melius« dicat ut ipsa »regi«;
Commissisque sibi gregibus sic pręsit, hiantes 5
Vt procul a caulis cogat abesse lupos.
Illo autore feri tollantur pręlia Martis
Et iam pacis amor pectora fida liget.
Illius auspiciis uicti domitique prophani
10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata

prospiciasque rei.
5  Quis te nobilior? Quis te formosior uno?
Quis quoque te notus Marte togaque magis?
Certas cum magno fama uirtutis Achille,
Cęsar es officiis Attiliusque fide.
Iam sperare licet, quod non sperauimus ante,
10   Principe sub tali prospera cuncta fore. In laudem eiusdem
Si qua fides uatum, formosus Parthenopeius,

eloquio.
In dubiis usus fortunę munere rebus
Totque bonis fultus culmen honoris adit.
Nam Veneti imperii summa est in sede locatus
Cunctorum uotis consilioque patrum.
15  Quis non iam tandem speret sub principe tali
Stamine Parcarum prosperiore frui? Quod omnia prospera sperare liceat Andrea Gritto Venetorum principe
Spirabit faciles Venetis pater

Atque corimbiferę cędite uos hederę;
Pyerium nemus omne meę concede Myricę,
Qua nulla in toto lętior orbe uiret.
5  Illa leues patulo diffundit uertice ramos
Et prope Castalios iam sedet illa lacus.
Mirantes remoratur aquas cursumque refrenat
Et capit Aonias tam noua forma deas.
Illa meos facili circumdabit orbe capillos
10   Et recinet dulci nostra Thalia sono,

nostra Thalia sono,
Illa mihi ęstiui donabit temporis umbram:
Pro tali pretium munere carmen erit. Ad Musas in amore supplicatio
Iam manu curuos puer acer arcus
Contrahens totam uacuat pharetram
Dum meos certa miseros sagitta
Sauciat artus,
5  Insuper duris onerat cathenis
Languidum corpus duplicatque

dolum composuisse manu.«
5  Id fateor, sed tu meliorem quęrito lucrum:
Lucri habuit semper fama pudica satis. In Fortunam de annulo amisso
Iam, peior Fortuna, meo ditarier ęre
Credis? Nec laudi consulis ipsa tuę?
Annulus e digito cecidit mihi: scilicet isto
Te falsum damno numen habere ferent!
Si sapis, hunc reddas, ne clamet turbaque dicat:

Nunc isto queritur nihil se habere
De tantis opibus sibi paratis.
5  Ergo, quid properas, homo miselle,
Argentum tibi comparare et aurum,
Mox nudus gelida tegendus urna
Et iam iam tenuis cinis futurus? Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris,
Horrendum cuius nomen uterque polus,

Nunc isto queritur nihil se habere
De tantis opibus sibi paratis.
5  Ergo, quid properas, homo miselle,
Argentum tibi comparare et aurum,
Mox nudus gelida tegendus urna
Et iam iam tenuis cinis futurus? Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris,
Horrendum cuius nomen uterque polus,

Epitaphium eiusdem
Credere quis posset: felix in morte quiesco,
Gratior est tumulus quam mihi uita fuit.
Nam neque nunc lites nec iurgia sentio dirę
Vxoris, nec res iam petit illa suas.
5  Ergo ego dilectos omnis uolo Luxa rogatos
Hinc procul ut condant coniugis ossa meę,
Ne mihi post cineres etiam conuitia dicat
Neue mea exagitet lite sepulchra graui.

illa
Iniicit armatas impietate manus.
Flere tamen nostros prohibet sors altera casus
Quę dedit amissis commoda plura bonis. 10
Nam mea me uirtus superas euexit ad arces
Illic ut uita iam meliore fruar.
Dilige uirtutem quisquis cupis esse beatus:
Mors super hanc solam non habet arbitrium. Epitaphium Bernardinę Pauonię
Bernardina

Donec cum calamo concidat ęgra manus.
Si legere incipio uatum dictata priorum,
Torpescit linguę te subeunte sonus.
Pronum pono caput, pluteus languentia membra
10   Excipit et totum iam sopor altus habet.
Quando igitur uigilare datur, si luce negatur?
Nam iuris tenebras dicimus esse tui.
Ocia detestor, cogor tamen ocia semper
Viribus euictus, somne, subire tuis.

offensas omnes, non inferat ullas
Qui super alta cupit sydera pace frui.
Vita breuis, modicus labor, optatissima merces,
Immensum semper perpetuumque bonum. 30
Quod si quem ne summa quidem iam pręmia tangunt,
Terreat ęterni carceris exilium,
Ignis inextinctus, nunquam discussa tenebra,
Semper edax uermis, semper amara lues,
35   Horrendi gemitus, dolor acer, moesta querela,

Expectans pauido iussa tremenda metu.
Nanque indiscussum nihil occultumue latensue,
Nec quod quis tacitus mente agitarit erit.
Pro meritis dabitur merces: seu uita perennis
70  Seu iam non ullo mors moritura die.
Ergo agite, o miseri, quos nunc malus implicat error,
Dum licet, impliciti soluite uincla pedis.
Euigilate graui ne pressos lumina somno
Occupet extremi temporis

Occupet extremi temporis atra dies.
75   Cernite quam celeri labuntur tempora cursu
Quamque fugax nullam sentiat hora moram.
Felix qui semper uitę bene computat usum
Cogitat et finem iam fore iamque suum. Hymnus ad Deum
Nunc sublime ferens trans ardua nubila mundi
Magnanimum, mea Musa,

iubes totidemque salo degentia uasto
Corpora, quot superas tellus sustentat ad auras.
Per Te post uarium terrę cęlique decorem,
75  Post tot res genitas, cumulato Copia cornu
Orbis adauxit opes; et iam uenere metalla
Quęsita in uenis terrę pulchrumque superne
Efulsit flaui genus auri, argentea massa
Canduit et duri riguit noua lamina ferri,
80  Vtilis et multos olim diffluxit in usus

Vnio difusi lactis candore decorus,
85  Tum uarii, quos Indus habet, micuere lapilli,
Perspicuo penitus late fulgore nitentes,
Tumque alię uenistis, opes, quas promere uersu
Infinitus erit labor; et iam fessa uagato
Sudat Musa pede atque unum nunc dicere restat,
90  O Rex omnipotens, magnum et memorabile factum.
Nam genus humanum, quod nulla in parte careret
Formę animique bonis, dextra formasse

cui nosse datum, qui solus in omnes
Ingreditur latebras causasque et nomina rerum
110  Cuncta habet ante oculos et certa lege gubernans
Ardua syderea super ęthera sede recumbit.
Ergo pone chelim, tacita iam mente uoluta,
Vrania, Deum, quem totum exponere sęcla
Nulla queunt: hic est, hic est et trinus et unus,
115  Terrarum cęlique potens, quem (ut spero) facultas
Visendi dabitur tunc cum tellure

In natalitio Sancti Raynerii archiepiscopi Spalatensis pro iure ecclesię tuendo interempti martyrioque coronati hymnus
Ecce sol claro radians nitore
Iam diem nobis celebrem reducit
Pręsulis nostri probitate multa
Martyrioque.
5  Quem ferę gentes manibus prophanis
Saxa torquentes dedidere lętho,
Dum suę sanctę ecclesię

Sed miserante Deo tali se clade redemptum
Protinus angelica uidit ut ille manu,
Perrexit Romam magiaque dolisque Symonem
30  Armatum uicit fortior ipse fide.
Hic est ille Symon quem iam damnauerat ipse,
Vt dixi, cupidum non fidei, sed opum.
Tum demum lustris Romę iam quinque peractis
Immeritam subiit rege iubente crucem.
35  Cerne tamen quantum sese deiecerit ultro:

Perrexit Romam magiaque dolisque Symonem
30  Armatum uicit fortior ipse fide.
Hic est ille Symon quem iam damnauerat ipse,
Vt dixi, cupidum non fidei, sed opum.
Tum demum lustris Romę iam quinque peractis
Immeritam subiit rege iubente crucem.
35  Cerne tamen quantum sese deiecerit ultro:
»Me uerso ad terram figite«, ait, »capite;
Haud ita sum dignus perferre patibula mortis

Andreas
Andreas, Petri quondam germanus et idem
Discipulus Christi sicut et ille bonus,
Achaię populos docuit; mox ponere iussit
Plurima iam noto templa dicanda Deo.
5  Hunc Egea furens crudeli uerbere cęsum
Constituit turpi morte necare crucis
Vanos esse deos dicentem quos colit ipse,
Vtque uni Christo uota precesque daret.

Te docuit pietas, impius ille fuit!
Impietas poenam, pietas solatia carpet:
Quam quis habere uolet, pręmia consideret.
25  Iste necem tandem Patrarum passus in urbe
Viuit in ętheriis iam sine fine plagis.
Passus est anno a Dominica passione XLVII. Philippus
Audax in Scythica docuit regione Philippus
Et multos Christo

Hic in Iudea doctrinę semina sanctę
In Macedum campos sparsit et Ęthiopum.
5  Metropolis Nadabar circumdata moenibus altis
Stabat, diues opum, Marte uirisque potens.
Hunc eunuchus ibi quem iam baptisma Philippi
Abluerat proprio suscipit hospitio.
Ex urbe hac igitur Zaroem Zaroisque sodalem
10  Ille Arphaxatum fecit abire procul
Euicit quoniam certantes carmine diro:

Hirthacus at regni post hęc successor amore
Egippo natę captus Iphigenię,
Dum sibi coniugio, sed frustra, posceret illam
20  (Nanque erat hęc Christo uirgo dicata Deo),
Iratus sancto, qui iam sacrauerat ipsam,
Transadigi orantis cuspide terga iubet.
Atque ita iustitiam retinens uitamque relinquens
Mattheus uitę dona perennis habet.
Passus est anno a Dominica passione XVII.

Dominus se reddidit illi
Paneque porrecto: »Vescere, frater« , ait,
»Ipse ego quippe tuus deuicta morte magister
Iam uiuo uacuum destituens tumulum.«
Post hęc crudeles Albino autore Leuitę
Exercere odiis constituere pium.
25  Vt neget esse Dei Christum de germine natum,
Vrgent,

5  Cum tamen e geminis foret unus sufficiendus,
Visa est Matthiam sors cecidisse super.
Explicat hic Christi Iudea per oppida leges
Nil metuens Domini iussa sequendo sui.
Inter discipulos iam post miracula claro
10  Mors equidem soli non uiolenta fuit.
Sunt quoque qui dicant Romano more securi
Postremo iussum supposuisse caput.
Ossa prius Romam, Treuerim translata deinde:

Quique lupus fuerat, posthac mutatus in agnum,
Inter oues coepit se numerare Tuas.
Electum uas, Christe, Tibi de uase prophano
10  Factus portauit nomen ubique Tuum.
Dignus apostolici iam tandem iuris honore
Iudeis aperit allophylisque fidem.
Conuerso demum Paulo proconsule Cypri
Credentis Pauli nomina Saulus habet.
15  Difficile est dictu fuerit quam sedulus idem,

Mortalique illis conditione pares,
15  Atque ideo uenisse quidem ut per deuia lapsos
Ad rectum reuocent religionis iter.
Mox Paulum iratum post quędam facta Ioanni,
Qui iam discipulus nomine Marcus erat,
Barnabas alio uertens uestigia liquit.
20  Non tamen improbitas dissociauit eos:
Hic pius, ille magis contra commissa seuerus
Extitit; aut nutus numinis istud

Ingenio multum, nec minus arte ualens!
Te Scripturarum castigatore recessit
10   Omnis ab utroque menda fugata libro.
Te monstrante patent sensus et enygmata uatum,
Iam licet obscuris nil titubare locis:
Sic sole infuso tenebras uanescere noctis
Cernimus et nubes flantibus etesiis.
15  Te bellante piis uerterunt terga prophani,
Perpetuus nostris hostibus

10   Pontificis fungi cogitur officio.
Tunc morum monstrauit iter, consurgere lapsos
Iussit et exterso cautius ire pede.
Oderat aduersos fidei, nisi dogmata praua
Linquere iam uellent, et Tua, Christe, sequi.
15  Intrepidus sęuos dum criminis arguit idem
Induperatores, compulit esse pios.
Ecclesię firmum columen fuit, inspice quicquid
Scripserit, hoc dices uerius

Teque unam elegit per quam conuerteret Euę
In lusum planctus inque iocos lachrymas.
Ergo Tui nati tanto me munere dignum
Effice, nanque Tibi talia posse dedit.
Iam Tu gemmato regni diademate fulges,
Iam Tibi submittunt castra superna caput.
Mens humilis super alta tulit Te culmina cęli,
Quo, precor, ascendant quas Tibi fundo preces.
De Te

In lusum planctus inque iocos lachrymas.
Ergo Tui nati tanto me munere dignum
Effice, nanque Tibi talia posse dedit.
Iam Tu gemmato regni diademate fulges,
Iam Tibi submittunt castra superna caput.
Mens humilis super alta tulit Te culmina cęli,
Quo, precor, ascendant quas Tibi fundo preces.
De Te fons placida manans pietate repleuit

in mediis sydus et aura ratis,
Aspice quam sęuę feriant mea uela procellę
Concutiantque meum quanta pericla caput.
Affer opem misero, lasso succurre clienti,
Auxilium tardet iam mora nulla Tuum.
Exigit hoc ętas: albent mea tempora canis,
Pallent ora, cutem ruga senilis arat,
Caligant oculi, patulę, surdescitis, aures,
Vix geritis, tremuli, dorsa repanda, pedes.

dorsa repanda, pedes.
Denique ad extremos ęui peruenimus annos,
Nec tamen auxilii spes mihi parua Tui est.
Peccaui, fateor (quis enim sine crimine uiuit?),
Sed rogo ut ipsa meis iam medeare malis,
Ne super his Coluber possit ridere superbus
Meque Tuam frustra poscere dicat opem.
Tanquam non semper promptum Tibi soluere uinctos,
Aut non concessum iustificare

maris.
Deinde decus formę mortalis, dulcia uerba
Et motus casti signa pudoris habens
Inuasere meum feruenti pectus amore
Subiectumque suo detinuere iugo.
Iam, quoniam teritur tempus mihi, Diua, supremum,
Ne cessa rebus consuluisse meis.
Ecce dies nostri per plurima crimina lapsi
Hei mihi quam celeri pręteriere fuga!
Tam cito Threicio

mihi quam celeri pręteriere fuga!
Tam cito Threicio cornu uolat acta sagitta,
Ventorum rapidus tam cito turbo uolat.
Pręteriere dies, mors nigris obstrepit alis
Et curuam falcem iam furibunda quatit.
Hinc rogo, me tanto subtractum, Virgo, periclo
Dirige per uitę iam melioris iter.
Illa ego quam quondam totis affectibus arsi
Occidit et gelido marmore tecta

rapidus tam cito turbo uolat.
Pręteriere dies, mors nigris obstrepit alis
Et curuam falcem iam furibunda quatit.
Hinc rogo, me tanto subtractum, Virgo, periclo
Dirige per uitę iam melioris iter.
Illa ego quam quondam totis affectibus arsi
Occidit et gelido marmore tecta iacet,
Et mea decedens affecit corda dolore,
Corda sed hęc semper flere iubebat amor,

Tu dea, si fas est Te uocitare deam,
Tu uirtute potens, altę Tu munere mentis
Prędita, Tu cunctis condecorata bonis,
Da mihi quod per se non nostra potentia pollet,
Vt mea iam cesset corda agitare dolor,
Vtque uelim quod uelle decet, quia certa salutis
Spes erit inde mihi, gloria magna Tibi.
Nam Tibi posse datum quantum Tibi uelle supersit,
Erigere

Nec qui coenosis commaculetur aquis,
Sed purus nitidusque fluens simul abluat omnes
Erroris maculas munditiemque paret,
Et sese ad uoti referens primordia nostri
Exoret pacem iam mihi perpetuam.
Virgo fouens humiles meritoque perosa superbos,
Tangat Te nostrę conditionis amor.
Principium commune hominum Te flectat ut istam
Iam Tibi deuotam suscipias

Exoret pacem iam mihi perpetuam.
Virgo fouens humiles meritoque perosa superbos,
Tangat Te nostrę conditionis amor.
Principium commune hominum Te flectat ut istam
Iam Tibi deuotam suscipias animam,
Quę, si mortalis labentia munera formę
Cum tanta ac tali nouit amare fide,
Nonne magis sacri decus amplexabitur oris
Cuius et ipse Deus captus amore fuit?

1.1.81   Musa colit facilem Phoebo cantante quietem,
1.1.82   Et fugit argutum blanda Camoena forum.
1.1.83   Ennius, Aonio dum iam dormisset in antro,
1.1.84   Numina cum flammis sensit, Homere, tuis.
1.1.85   Sensit et Ascreus dulces in fonte Camoenas,

1.1.106   Et tacuit repetens echo sonora sonum.
1.1.107   Totaque turba, deam postquam uidere uolantem,
1.1.108   Ad loca iam redeunt seruitiumque suum. Ambrosius Sibenicensis philosophus

Vale. De nouem poetis Latinis
1.3.1   Iam nouem Musae comites sacrate
1.3.2   Ore facundo cecinere uatum,
1.3.3   Quos tulit Phoebo penitus fauente
1.3.4   Lingua

pernicies luesque fratrum
1.5.6   Et damnum patriae fidesque parua.
1.5.7   Musarum, rogo, cur fugis choream?
1.5.8   Quaero iam miserum dolens poetam
1.5.9   Per montes rigidos grauesque spinas.
1.5.10   Quid dices, rogo te, Camoena, uati?
1.5.11   Vates

Pyerios petam triumphos
1.5.24   Et nomen referam mei poete.
1.5.25   I, foelix ualeasque Musa foelix!
1.5.26   Et tu iam ualeas memor Camoene,
1.5.27   Iam noui dea te, poeta dulcis.

nomen referam mei poete.
1.5.25   I, foelix ualeasque Musa foelix!
1.5.26   Et tu iam ualeas memor Camoene,
1.5.27   Iam noui dea te, poeta dulcis. Tydeus

Apollo relictis
2.3.6   Et cecinit cytharae captus amore tue.
2.3.7   Pulsabant Charites alterno ter pede terram
2.3.8   Iam capte fidibus, clare poeta, tuis.
2.3.9   Laurea texebant Driades tibi serta benigne,
2.3.10   Oscla Zouenzonio terque dedere uiro.

2.6.16   Dummodo tu dominam flectere posse pares;
2.6.17   Denique non dubitas ferro iugularier ipso,
2.6.18   Dummodo tu domina iam potiare tua.
2.6.19   Si perges, duram uinces, Grandine, puellam.
2.6.20   Audaces animos et Venus ipsa iuuat.

arbore turtur,
2.7.2   Sed uolucri carmen flebile prebet opem.
2.7.3   Aurige, fortis currum qui rexit Achyllis,
2.7.4   Iam fesso cantus saepe leuamen erat.
2.7.5   Euridices coniunx uentos mulcebat et undas,
2.7.6   Spes erat hec Myniis ipse poeta uiris.

uincula iuris
2.11.2   Et te credebam sollicitare forum.
2.11.3   Inter Pyeridas uersarier ipse uideris
2.11.4   Et iam uerbosum deseruisse forum.
2.11.5   Vidi ego Castalio lotum bene flumine carmen
2.11.6   Et redolens laurum, pulcher Apollo, tuam.

niuemque.
2.16.13   Sit procul carmen, precor, histrionum,
2.16.14   Mollium uatum pereant tabellae
2.16.15   Queque iam castos uitiant ocellos
2.16.16   Bellerophontis.

2.22.9   Carmine tu facies notam per soecula Gallam
2.22.10   Vt Nemesim condam, culte Tibulle, tuam.
2.22.11   Cinthya iam toto cantatur in orbe Properti
2.22.12   Nosceturque ignis, Galla superba, tuus.

Ad Antonium Patauum
2.26.1   Nox aderat luna primoque serenior astro,
2.26.2   Qua deus enixa uirgine factus homo.
2.26.3   Iam Pataui sacro fumabant thure penates,
2.26.4   "Gloria", cantabant, "sit tibi, nate puer!"
2.26.5   Assiduo sonitu reboabant aurea templa,

Elegia de Sibenicensis agri uastatione
2.29.1   Credebam post multa mei mala fata uigoris
2.29.2   Denique iam fatis uiuere posse bonis.
2.29.3   Interdum celum nimbis agitatur et auris,
2.29.4   Interdum radiis ornat Apollo suis.

2.29.5   Non mutat scaeuas in me fortuna sagittas;
2.29.6   Me miserum semper, fors mala, quid crutias?
2.29.7   Sapphica credebam iam leto condere cantu
2.29.8   Te, pulcher, Musis, Phoebe, fauente meis.
2.29.9   Nunc elegos iterum cogor cantare dolentes

2.29.72   In cinerem uersa est rustica tota domus.
2.29.73   Aruaque cum teneris alte surgentia spicis
2.29.74   Ieiunis potuit iam dare Turcus equis.
2.29.75   Totaque cum folio florentis uinea Bacchi
2.29.76   Esca fuit capto maxima facta gregi.

2.30.1   Inter quando tuas sum dulces, Naso, Camoenas,
2.30.2   Ingenium ueluti miror Apollo tuum.
2.30.3   Dic nemus umbrosum, quo iam resonare solebas,
2.30.4   Nectare dic, Naso, pocula mixta sacro!
2.30.5   Quo, precor, inueniam tam sacrum fonte liquorem,

Ad lyram
2.32.1   Iam tace misso, lyra grata, plectro,
2.32.2   Ecce te circum resident seueri,
2.32.3   Qui nimis callent digitis et aure,

melioribus addere fatis,
3.1.4   Vel quia non uno tempore sceua premit.
3.1.5   Hei mihi, cum primum coepi sentire uapores,
3.1.6   Iam caput ex stomacho qui petiere malo,
3.1.7   Hei mihi, cum sicco riguit mea lingua palato
3.1.8   Bucchaque fastidit febre referta cibum,

3.3.12   Quid premis amplexu flens mea colla tuo?
3.3.13   Non ego te mittam, mea sis comes usque licebit,
3.3.14   Desine iam lachrymis sollicitare genas.
3.3.15   Tu ueniam nostre dato, candide Gorgi, puelle,
3.3.16   Que sine me non uult limine ferre pedem,

dei.
3.6.3   Non cesso miseras uates resonare querellas,
3.6.4   Hei mihi, sunt uite stammina nigra mee.
3.6.5   Iam dudum fleui crudelia funera fratrum
3.6.6   Et pressit nostras lachryma multa genas.
3.6.7   Et solitus Turcus nostris accurrere campis

grauis.
3.6.55   Aonides, nimium nostros lacerastis honores,
3.6.56   Parcite Pyerio, parcite, queso, uiro!
3.6.57   Parcite iam nostris, foelix, rogo, turba, querellis,
3.6.58   Non ego uos linquam Castaliosque lacus.
3.6.59   Carmina dictabo, Musas uenerabor amantes,

tuas.
3.6.61   Tu quoque parce meo, dominans fortuna, dolori,
3.6.62   Et uates lyricis ipse sonabo modis.
3.6.63   Nec me iam laceres, nec me, sceuissima, uexes,
3.6.64   Nec des Plutoni Tartareoque cani.
3.6.65   Ipse relegatum Nasonem saepe beaui

3.12.1.13   Nomen et excelsum nostre tulit ille salutis,
3.12.1.14   Vera salus Iesus nomine dictus erat.
3.12.1.15   Nec se iam tanto iactabit nomine quisquam,
3.12.1.16   Nomen ad hoc semper flectitur omne genu.
3.12.1.17   Sexta dies Iani est, qua stella nouella reduxit

confectus deficeret. Diliges amicum sicut te ipsum 17 . Charitas erga proximum 28 . Ionathas diligebat Dauid quasi animam suam 45. 46 . Idem firmauerunt inter se foedus iam tertio 47 . Heliseus sequebatur Heliam etiam ipso inuito 62 . Raguel Tobiam osculatur cognito quod consobrini sui erat filius; Anna et Sara ex teneritudine flent 91 .

Simonis Machabei milites quidam corrupti pecunia cum captiuos effugere permisissent, morte mulctantur 227 .
Aduersa. Agar eiecta cum filio errat in solitudine; natum, ne siti iam deficientem uideret, seponit sub arbore; mox fonte diuinitus ostenso refocilantur 4 . Aduersa aliquando uel diferri post mortem iustorum ne patiantur ea, uel morte ipsorum pręueniri 68 . Thobias:

21 . Helias Achab, prophetarum interfectori, respondit: Non ego turbaui Israel, sed tu etc. 60 . Helias ad Ochoziam qui se comprehensum miserat, ultro se ei offerens prędixit mortem ei iam imminere 62 . Ozias pręsumpsit, ut adolere uellet super altare thimiamatis, quod sacerdotum erat; lepra percutitur 80 . Audax ad malum 128 . Iustus confidit

mutabilis quodam modo dici possit, tamen quia infinito Dei statui pręcipue proximus procreatur, in ipsumque conuertitur sine medio, stabilis prorsus euadit 355 . Angelis pręsunt archangeli, his principatus, his quidam intellectus, qui dii iam participatione quadam denominentur, summo semper Deo pleni diuinoque nectare ebrii 381 .
Animę uires 5 . Animus immortalis 7 .

uterque est uirtus in anima. Solutio rationum Aueroicarum de mente separata 420 . Solutio de mente unica 421 . Signa quod non sit mens una tantum. Item rationes: quia mens species seruat ac iam diu plena omnium debet esse 422 . Quoties duo rem eandem intelligunt, toties omnino sequuntur absurda 423 . Vel eadem esset multorum hominum scientia uel superfluę qualitates in eodem

Auaritia multa exigens 106 .
Aduersa. Themistocles pattria profugus, cum apud Persarum regem iam permultum opibus et gratia polleret, fertur ad filios dixisse: Interieramus, o filii, nisi interissemus 44 . Egidis damnati constantia, cum se meliorem damnatum diceret quam illos, a quibus contra legem et ius damnabatur

sępius assentatio quam hostis euertit 47 .
Auaritia. Scytharum legati Alexandrum auaritię arguunt 42 . Insatiabilis auaritię est adhuc implere uelle, quod iam circumfluit 49 . Auaritia Alexandri aperuit Cyri sepulchrum 62 .
Aduersa. Darius seruorum suorum captiuus 27 .

abstinendum, quando ex ea plus mali oriturum iudicamus, liber VI, caput II. Mulier a Philippo damnata, "prouocarem, inquit, ad Philippum, sed sobrium", eodem. Superbia Memmii accusatoris effecit, ut Fuluius Gabinus reus iam damnatus absolueretur, liber VIII, caput I. Valerii Valentini accusatoris turpitudo Caium Cosconium certissimum reum a damnatione liberauit, eodem.
Appetitus. Cretum execratio in eos

Syloe in qua cęcus uisum recepit signat baptisma per quod genus humanum a natiuitate cęcum illuminatur IX. Abiit iterum trans Iordanem, ubi erat Ioannes baptizans, et mansit illic, id est transiit de Iudea ad baptizatos ex gentibus X. Iam uos mundi estis propter sermonem, quem locutus sum uobis. Augustinus: Accedit uerbum ad aquę elementum et fit sacramentum. Vnde ista tanta uis aquę, ut corpus tangat et cor abluatur, nisi faciente uerbo, non quia dicitur, sed quia creditur XV.

beneficium 39 . Vtrum ei debeatur, qui nolens profuit uel qui sua causa profuit uel qui et sua et nostra 40 . Plato uectori gratuito se debere dixit. Vbi autem idem omnibus pręstari intellexit, iam non se debere dixit, quod non tanquam sibi pręstitum esset, sed tanquam uni e uulgo 41 . Quomodo sapienti datur beneficium 44 . Vtrum beneficium reddidit qui reddere laborauit

32 .
Bellum. Lex a quinquagesimo anno militem non cogit 81 . Ferri usus 92 . Alexandro milites suadent, ne iam ultra Ocenum proferat arma 111 .
Bruta. Primus Lucius Sylla in circo leones dedit, Pompeius elephantos 80 . An sit omnibus animalibus constitutionis

De caritate erga Deum et proximum 306 .
Cibus ac potus. Iacobus, frater Domini, uinum et siceram non bibit, carnem nullam comedit 82 . Non tenera, sed iam robustior ętas assuescat uinum non bibere et carnes non comedere 128 . Indorum Bragmanes, Ęgyptiorum gymnosophystę polenta, oriza et pomis uiuunt. Sic comede, ut statim esurias et legere, orare ac psallere ualeas

ieiuniis edomanda 178 . Ieiunii et abstinentię uirtus utilis 179 . Ieiunium pro ludo habuit, inediam pro refectione 185 . Caue, ne, si ieiunare coeperis, iam te sanctum putes 188 . Infirmus, id est incontinens olera, non carnem manducet et aquam frigidam potet, non uinum 192 . A uino et carnibus monet abstinendum 194 .

a culpis, alio redimamur a penis. Sanguine nanque agni seruantur domus a percussione angeli, et aqua maris Rubri extinguntur inimici; quę sunt mysteria ecclesię Christi XIIII.
Conuersi. Demoniacus sanatus iam cupit esse cum Iesu. Mulier sanguine fluens V. Surdus et mutus accipit digitum Domini in auricula. Conuersus accipit gratiam Spiritus Sancti, et sputum in lingua, id est fidei confessionem, ita ut tanto magis prędicet, quant o

propterea reuelatę sunt, ut occideret eas ille qui pro nobis mortuus est etc. Si enim reuelauerimus peccata nostra non solum Deo, sed his qui possunt mederi uulneribus nostris, delebuntur peccata nostra II. Pater, peccaui in cęlum et coram te; iam non sum dignus uocari filius tuus. Post hanc confessionem benigne suscipi meruit a patre XV. Decem leprosis iussit Iesus, ut ostenderent se sacerdotibus, et dum irent, mundati sunt XVII. Circumcisio in signum distinctionis, donec

gentiles rogauerunt Philippum dicentes: Volumus Iesum uidere. Philippus, dicit Andreę, rursum uterque Iesu. Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad me ipsum. Seruo amputatur auricula et denuo restituitur: ut auditus litterę in auditum spiritus conuersus non iam seruiat, sed regnet. Malchus enim regnaturus dicitur XVIII.
Confessio. Qui autem facit ueritatem, uenit ad lucem, ut manifestentur opera eius, quia in Deo sunt facta III.

in gloriam Dei facite X. Si linguis hominum loquar XIII. Omnia uestra in caritate fiant. Siquis non amat Dominum nostrum Iesum Christum, maranatha XVI. AD GALATAS: Legi mortuus sum, ut Deo uiuam. Viuo autem, iam non ego; uiuit uero in me Christus, qui dilexit me et tradidit se ipsum pro me II. AD EPHESIOS: Scire etiam supereminentem scientię caritatem Christi

non manducantem non spernat, et qui non manducat, manducantem non iudicet. Scio et confido in Domino Iesu, quia nihil commune per ipsum, nisi ei qui existimat quid commune esse, illi commune est. Si propter cibum frater tuus contristatur, iam non secundum caritatem ambulas. Noli cibo tuo perdere illum, pro quo Christus mortuus est. Non est enim regnum Dei esca et potus etc. XIIII. AD CORINTHIOS I: Esca autem nos non commendat Deo. Videte ne comedendo immolata

eum priuaret, liber VII, caput III.
Constantia. De constantia, liber III, caput VIII. In calamitate Manlii Torquati infractus animus conseruauit senatus dignitatem iam se sociis exęquari inclinatam, liber VI, caput IIII.
Clementia. De clementia, liber V, caput I.
Crudelitas. De crudelitate, liber IX, caput II.

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Ad Georgium Sisgoreum, versio electronica (), Verborum 216, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist1477].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report