in forma triangulari, et si ductae fuerint duae lineae a duobus terminis ab ipso b. in a. et ab ipso c. in b. erunt duae lineae, quae tamen non faciunt figuram. Et si voluerimus claudere figuram, certe poterimus absque hoc, quod ponamus alium terminum, puta quartum d., quia tertiam lineam ducere poterimus ab ipso c. in a., quae claudet figuram. Quae omnia sunt in syllogismo, quia tres termini sunt tres dictiones, puta animal rationale, risibile et homo. Duo intervalla vel duae lineae non claudentes figuram sunt, puta, duae praemissae vel duae propositiones, puta, omne animal

quid? nonne tua illa mire acerbum
35 Audent Sirmica Caecubo duellum
Semper nectareo sapore odora,
Tota quae populi merentur ora.
Laudes Pannoniae haec domant inertes
Curas exhilarantque corda gentis
40 Vere Martigenae chorosque dulces
Suadent ducere cassibus repostis
Et diris clypeis vel ense curvo.
O quae multiplici beatitatis
Fulges munere amica valde tellus,
45 Quis laudes poterit tuas ad unguem
Iusto dicere carminis tenore?
Quae pulchra radias decente gemma,
Duri quae es chalybis

Si non das ueniam, genitoris malo perire,
Dum pia sim, manibus quam coniux impia dici,
Perdiderim quod fraude uirum nil tale merentem.
2.510   Opto fida mori potius quam perfida tetram
Damnatamque bonis per sęcula ducere uitam.
Scito fuisse tuam tunc me, quum uirgo sedebam
In laribus uerecunda tuis. Nunc, tradita quum sim
Nuptum sponte tua, iam certe non tua dicor
2.515   Esse, sed illius, cuius consortia seruo,

nitar,
Ignifero tunc me trudat sub Tartara telo
Omnipotens Saulisue sinat decedere dextra.
3.130   Nil igitur dubites de me, charissime Dauid,
Nec de Saule quidem. Nullum tam corde latenti
Ducere consilium poterit, quin detegat ore
Aut moesto aut hilari. Nec prodest fingere uerbis
Diuersum, quando mentem frons indicat ipsa.
3.135   Tu memor esto tui Ionathę, quum uiuere liber
Coeperis absque metu, quum

uenit ministrari sed ministrare | et dare animam suam redemptionem pro multis. Pręstantis autem ac strenui animi est | dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare. ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere | atque in omnibus cum Christo humiliari. Quid enim esse potest maius Christo? qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit, ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius | et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.

quod autem superfluum est contemni debet, quod aduersarium repelli. de his enim psalmista ait: Nouit Dominus cogitationes sapientium | quoniam uanę sunt. et Apostolus: Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus! Quę enim participatio iustitię cum iniquitate? aut quę societas luci ad tenebras? quę autem conuentio Christi cum Belial? aut quę pars fideli cum infideli? qui autem consensus templo Dei cum idolis?

Dei, sta in iustitia et timore, et prępara animam tuam ad tentationem. et in Iob: vii. Tentatio est uita hominis super terram. Ille uero qui uitam magis religiose ducere decernit, maiorem sustinet demonum inuidiam. Nam cum ipsi a Deo recesserint, ei maxime irascuntur, quem Deo proxime accedere animaduertunt. Vnde Apostolus: Ad Timot. s. iii. Omnes inquit qui uolunt pie uiuere

atque immunda. Saluator etiam noster et Dominus: In uiam gentium inquit ne abieritis | et: Cauete a fermento phariseorum. Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens: Nolite iugum ducere cum infidelibus! quę enim participatio iustitię cum iniquitate? aut quę societas luci ad tenebras? quę autem conuentio Christi ad Belial? aut quę pars fideli cum infideli? qui autem conuentus templo Dei cum

De matrimonio. Caput VI Nunc locus postulat, ut de matrimonio aliquid in medium proferamus, nequis culpam putet uxorem ducere. cum etiam coniugatorum uirtus sit: pudiciciam colere, liberos bonis artibus instruere, non uoluptatis gratia sed generandi affectu copulari, nihil dicere aut facere, quod ex ipsis natos non deceat imitari. Quando quidem paruulorum simplicitas nullius operis est magis emula

donaueris, iniustus forem, nisi pro eo me tibi debere faterer. immo eo iocundius esse debet donum quod commodo atque usui est, et tibi dare et mihi accipere. Inuidi est enim suam tantum utilitatem spectare | et cum acceperis, quod aliis quoque profuturum sit, nolle beneficii loco ducere. Recte autem non esse beneficium contenderim | alteri aliquid erripere, ut alteri dones. Nam cum beneficium dare liberalitatis uirtus sit | et aliena rapere

exitum spectauit. Et cum postremo loco etiam ipsa torqueretur: Pro lege Dei nostri, inquit, longe mihi melius est mortuos sequi natos quam Deo peccando uitam omnibus mundi deliciis referctam ducere. Quem ego istorum magis mirer, nescio, nisi quod leuius puto ferre tormenta quam in tormentis positos spectare eos, quos genuimus, nobis non dissimiles.

esset, praelatum iri. Itaque ueste lugubri deposita (tanta regii coniugii eius animum, priuatae uitae impatientem, cupiditas inuaserat) iubet tibicinis canere, puellas nobiles, quae regio more in eius ministerio erant, saltare choreasque cum aulicis, ut in nuptiis fieri solet, ducere, nummos in plebem aedibus eius obuersantem spargere, atque hoc praecio populi uoces plaususque aucupari; demumque Vuladislauum Hungarorum regem uirumque suum, impudenter sane et praeter matronale decus, appellare. Quamquam ille, utpote cui senatus Hungaricus regnum destinarat, neque

illud aperte indicere, seu uiribus suis, seu fidei illorum, qui eum in Italiam uocabant, diffisus misit ad Venetos nuntium se iter Romam habere, quo ibi a Romano pontifice imperii insignia de more acciperet; uelle sibi Venetorum permissu liceret per agrum Venetae ditionis exercitum ducere. Veneti, ut qui in deliberando ad tutiora semper inclinant, uel forte alicuius Alemani ipsorum pecunia corrupti enuntiatione consilio Maximiliani perspecto, respondent imperatorem multis militum copiis, quibuscum Romam iret, haud indigere, se paratos esse in eius gratiam, cum suo

Venetos hostis, sed illi, militiae simul imperitia, simul praesenti fortuna sublati uires non militum uirtute, uerum multitudine pensantes, cum rege bellicoso et optimi generis equite succincto manum conserere statuerunt, quum nullo modo eis praelium committi expediret, sed aut bellum ducere, quod quidem factu haud difficile erat ― bellum enim in solo et suis sedibus erat gerendum ― aut hostibus aequa petentibus parere, sua unicuique, quae per scelus occupauerant, ultro restituendo, et soli, quod institutis ac moribus illorum conueniebat,

haud procul a Rhodopes radicibus sitam, secesserat. Ferunt autem epistolam in hanc sententiam conscriptam fuisse: Selynes Bazethi patri, regum maximo felicitatem. Quum accepissem, pater, te simul morbo, simul senecta molestam uitam /254/ ducere, atque ideo nolle amplius mole regendi imperii grauari, et paterno casu, ut par est, indolui, et non mediocris cura salutis Othomanii imperii animo meo iniecta est. Quare saepius ad te nuntios cum literis misi, ex quibus quaedam intelligeres, quae non minus ad conseruationem imperii tui

ex oppido emittit, docetque, ut circuita ualle in qua Turcae abditi erant, occulti a tergo illis considerent, et ubi signum consurgendi accepissent, hostes, sublato quanto maximo clamore possent, inuaderent. Ipse paulo ante lucem iubet puellas et coeteras iuniores mulieres choreas extra urbem ducere, atque in conspectu Turcarum audacter pergere, affirmans se in tempore auxilio affuturum. Turcae nondum scalis effectis ab his, quibus id negocii demandatum erat omnis nempe conatus sine scalis

inde argentariae sunt) atque intra paucos dies cuniculum egere, aut nullo Hungarorum ingruentis periculi sensu, aut quia ferramentorum inopia Turcis altius terram molientibus obuiam ire nequiuerunt, fossamque apertam e regione hostilis operis ducere, quo uis accensi pulueris in liberum coelum effusa euanesceret citra ullam murorum concussionem. Quo ubi puluis accensibilis coniectus atque incensus est, pars haud sane magna muri, sub quo cuniculus actus erat, concussa cum ingenti fragore ac strepitu procidit. Moesos qui antea

Geticisque furentibus armis Libertas Vrbinatum et Vmbrie populorum.
1.47  Hoc grauis in sicco sternetur puluere ubique
1.48  Ipsus Erix poterit nec ducere Cacus in antra Erix et Cacus, latrones.
1.49  Iam pecudes, Lybice quo iam ceroma palestre
1.50  Perfectum inspicies, triplex pastoris Hyberi

1.70  Augusta soluet, mortalibus omine sacro
1.71  Credite, quod refero bellantum equare calore,
1.72  Hic puer audebit Rodaneica uertere castra
1.73  Ducere et in gentes Lusitanos inde paratus
1.74  Euganeas noscet strages, huic arma, tubeque
1.75  Mox addeunt. Mesti damnum irreparabile mundi

subrogatur. Hic annuo uectigali proposito duodecim millibus aureis pacem ab Turcis mercatus est. liberi uero Draguli, multique ex eius factione ad Turcam transfugiunt, a quo perbenigne suscepti, uitamque Christianam permissi ducere, nam hi non erant scismatici, sed Catholici. At Valachi nullo statu contenti, neque illum, quem in demortui locum posuerat, diutius regnare passi sunt. sed eo interfecto, cum in deligendo Principe non concordarent, rem

auum extitisse, oportet Maximianum una cum eius filio Maxentio Slauis connumerari. Perge ulterius et Decium Augustum simul cum Decio Caesare, eius filio, ac Iouinianum necnon et duos Valentinianos Valentemque ac Gratianum et Valentinum ex Pannonibus originem ducere tibi compertum erit. Quodsi coeptam fueris lectionem prosecutus, Gallerium eiusque sororium Maximinum et, Eutropio teste, Eutro. de Aureli. Augu. (106) Aurelianum, quem, sicut Flauius Vopiscus refert, Fla.

Au. vi. de Licinio et Alexandro Augustis. (109) Quo etiam auctore Alexandrum Augustum Phrygem fuisse ac, Iulio Capitolino teste, Iuli. Cap. de Maximo Augusto. (110) duos Maximinos Thracium genus ducere comprobabis. Sed nec magnus ille diuus Constantinus Augustus Slauorum generis penitus expers fuit, quoniam, quemadmodum Tribelius Polio Tribe. Po. de Clau. Augu. (111) ac Eutropius Eutro. lib. IX.

nec aliud sufragium a Sanctitate Sua exigebamus, nisi ut illa nos in summis miseriis constitutos ab hiis finibus ultra mare adduci faceret, quo sub fęlici umbra Sanctitatis Suę intus Christianos, quod vite nobis superesset, ducere possemus, quia in dicto castro degentes crucis Christi hostibus ob eorum continuas incursiones atriti resistere minime poteramus. Et Sanctitas Sua comissarium suum cum non parvo praesidio ad nos miserat, qui nomine Sanctitatis Suę

6.262  Vis inimica potet, magni noua moenia mundi
6.263  Regnaque nectareo perfundet copia cornu.
6.264  Aeternas thesaurus opes dabit omnibus omneis.
6.265  Scilicet his, quem quisque sua sibi mente parabit.
6.266  Cuius amore mori, cui totam ducere uitam
6.267  Nonne decet sancte? Diuina ut luce fruamur.
6.268  Ergo agite, o, ciues, patriae bona quaerite uestrae,
6.269  Quaerite uenalem patriam, tanti illa ualoris
6.270  Quanti quisque ualet mercanda est, uendite ciues

6.284  Humanos, rerum ut uictu saturentur auaro,
6.285  Vtque nouo niteant induti uellere, nostris
6.286  Militibus coelo satis est cibus unus ab alto,
6.287  Potum mellifluis dulcem stillantibus astris.
6.288  Hinc labor unus erit uobis, quo ducere uitam
6.289  Vita dabit uerax e fontibus aetheris alti.
6.290  Corpore nam potior uita est, et uellere corpus.
6.291  En expers omnis uolucrum genus omne laboris,
6.292  Quae neque rastra solo, falces neque messibus aptant,
6.293  Horrea

poenituisset rerum a me gestarum etiam si nunquam Germanos et Britannos adiissem: unde tamen patrię titulos non mihi quęsiui. Sed alias quoque oportunum erit meum animum ad calculos reuocare, atque in coniecturam ducere. Quoniam uideris te Libero patri aut Herculi facere parem, peruelim, Sylla, mihi explices primo, si minus tangebare diuitiis (ut ipse iactas) quid bello ciuili proscribebas, quid rapiebas bona ciuium? parum fuit sanguine

mi vos injuria fecit iniquos?
Cur tantis vestris distrahor aut odiis?
In quo me tandem sensistis dicite avaram?
Aut potius quid non largiter exhibui?
Non vobis auri, non vobis copia deerat
Argenti, pinguis fertilitasque soli.
Vos nec equos estis peregrinis ducere regnis
Assueti, aut validos vestra ad aratra boves,
Vos fontes gelidos habuistis, flumina, montes,
Planicies, silvas, oppida, castra, lacus.
Cum vobis nil deest, vos vobis (hei mihi) deestis,
Vos vestri gladii vestraque dextra necat.
nam quae tanta

1
5.317  Quonam abiere tibi tam magna et fortia uerba?
5.318  Non uigil hanc noctem potuisti ducere mecum
5.319  Insomnem? Leuiter succumbis maxima nuper
5.320  Pollicitus: uigiles stratis exsurgite tandem,
5.321  Et uotis instate piis, ruit hora laboris!

511 potentem] Mt 26, 48 tunc turmis uulgo est ea prodita prędę:
5.509  Amplexus cuius libauerit oscula dextram,
5.510  Hunc capere, atque semel compręhensum ducere caute,
5.511  Supra hominis captum fert scilicet esse potentem.
5.512  Vtque

iussere facem qui protinus omnem,
6.166  Inducuntque nouum tunc raptim militis agmen,
6.167  Et uinctum tradunt commisso ducere fune.
6.168  Inde gradum docilis certatim miles iniuit
6.169  Dictaque Romano iactabat plurima more:
6.170  "Versa ruant hodie, Cęsar,

per adoptionem Christi facti sunt inter se fratres, et ipsius Christi cohaeredes, Polonum esse aut Germanum, ista sunt nominum discrimina, non sanctae conversationis Christianorum. Quod vero maius piaculum reperias, quam eos inter se distingui cognationibus et spaciis terrarum, ac numero alienorum ducere; quos Christus ipse coniunxit fide, religione colligavit, unum in charitate esse voluit? Nihil autem refert in hac vel alia terrae particula gigni: unius patriae incolae sumus et cives, mox coelestes futuri. Proinde Socrates ille, sapientissimus mortalium iudicatus, interroganti cuidam cuias

ad mangonem, toties id passurus, quoties empturiens aliquis aduenerit: si placet, obducitur ad grauem seruitutem, ut uel arator, uel pastor sit, re duriora commemorem. Multa sunt ibi inaudita exempla miseriae. Caeterum homines iugo copulatos aratrum ducere nunquam uidi. Ancillae arctissimae habentur in perpetuis laboribus et extra conspectum uirorum, et ne cum conseruis quidem illis ulla confabulatio permittitur. Si quis cum uxore et liberis captus fuerit, hunc libentissime magnates emunt, et uillis praeficitur, ut curam uel aruorum, uel

computruerint, non licitum est instaurare, nisi magna pecunia depensa. Concio et annunciandi Euangelij munus plane interdicitur, nec fas est quenquam Christianum Remp. attingere, aut arma gestare, aut simili cultu cum Turcis indui, aut quae hilarioris uitae sunt, spectacula aedere, uel choreas ducere. Si iniuria fit contumeliosissimis uerbis uel tibi, uel Christo, tacendum atque serendum est. Quod si aliquid indignius contra loquaris de eorum religione, inuitus circuncideris: tum si hiscas contra Mehemmetum, ignes et incendia tibi parantur.

perfodiunt hostium equos in bello. Deinde aliud genus peditum ex VValahia sectae Graecorum, VOINICHLAR uocati, hi nihil habent stipendij a turca, quam quod immunes sunt a tributi solutione, et decimis: Tales tenentur ociosos equos Regis Turcarum proprijs sumptibus alendo, curamque illorum gerendo, ducere tempore belli. DE TENTORIIS Regis Turcarum. CVm Constantinopolim relinquens Turcarum Rex ad bellum proficiscitur, duo usurpans tentoria, cognomento SATORLAR, cum hodie alterum pro eo tenditur,

1.2.9  Ah quoties, aliqua canerem dum solus in umbra,
1.2.10   et daret argutos dulcis avena sonos;
1.2.11  Agrestes vidi captos dulcedine Divos
1.2.12   Ducere confusos lata per arva choros.
1.2.13  Ah quoties viride sensi ingeminare Napaeas
1.2.14   Excepta alterno carmina nostra sono:
1.2.15  Et modo dissimili lectas de flore

iam tempus adest patriis te reddere terris,
1.3.48  Summaque iam Patriae solvere vota tuae.
1.3.49  Absentem quae saepe suum suspirat Alumnum,
1.3.50  Teque dolet tantas ducere Brute moras.
1.3.51  Tolle moras igitur, nostrasque revertere in oras:
1.3.52   Sic tua felices coepta sequantur aves.
1.3.53  Ut vaga te reduci verrentem coerula remo

premeret nostros arcta cathena pedes,
1.4.7  Non colui; tibi nanque dedi pia thura, tulique,
1.4.8   Ante Deos casta munera parva manu,
1.4.9  Nec tamen asuetas potui tibi ducere pompas;
1.4.10   Irati nobis sic voluere Dei.
1.4.11  Ah gravis illa dies, qua vincula dura coactus,
1.4.12   Tortaque Barbarica verbera ferre manu.

1.10.17  Nunc decet et pressis impellere cymbala palmis,
1.10.18   Et testudineae plectra movere Lyrae:
1.10.19  Nunc etiam charos mistum decet inter amicos
1.10.20   Ducere continuos nocte dieque choros:
1.10.21  Nunc decet et laetos ad sydera tollere cantus,
1.10.22   Et dare laetitiae consona verba meae.
1.10.23  Surge anime, et tantis, quantum

3.2.17  O ego ne tali violassem lumina visu,
3.2.18   Qui dedit erumnis semina prima meis.
3.2.19  Quam mallem aeternis oculos claussisse tenebris,
3.2.20  Inque meos caeca ducere nocte dies.
3.2.21  Non ego tot lachrymas, tot cogerer usque querelas
3.2.22   Fundere, nec vanas tot sine fine preces.
3.2.23  Non ego tam tristes versarem pectore

3.4.24   Et tua plus nigra carmina nigra pice.
3.4.25  Utque solet madidus cum fratre Pyragmone Brontes,
3.4.26   Et Steropes, multo quum caluere mero,
3.4.27  Ducere confusas gressu titubante choreas,
3.4.28  Et dare multimodos sed sine mente sonos:
3.4.29  Sic titubant, stultumque sonant, tua carmina; nec pes
3.4.30   Ipse, nec officium

IO. FRANCISCI MARIAE MOLSAE AD BENEDICTUM ACCOLTUM CAR. ELEGIA
3.1  Ecquid, sepositis dum te iuvat optime veris
3.2   Hadriacis vitam ducere littoribus:
3.3  Et Venetos spectas cives, ausamque superbis
3.4   Stare urbem aeternum fluctibus arte notas;
3.5  Impositam septem suspiras collibus arcem,

a pueritia mores hosce discolos imbiberet, et a teneris puriorem doctrinam apprehendat et linguas addiscat; est autem jam satis majusculus, itineri aptus; vivax ingenio, eleganti forma et vere nobili, non stultus aut pueriliter futilis; apparet aptum futurum majori fortunae; proinde decrevi mecum ducere, si in eodem proposito est vestra reverendissima dominatio, nam hic nobis peribit sub disciplina matris inter mores civitatis corruptissimos. De Hieronymo Domitio quod scribet non displicet, et talem futurum spero, qualem nuper eidem descripseram, et scripsi ad eum et

regem verum, ex gratia Dei, qui pro tuorum morum pręstantia tibi imperium dignum contribuit. Haec omnia cum Rex cum magno approbationis suae applausu accepisset, et deinde convivii hilaritatem in satis longum tempus protraxisset, tandem iussit viros illos ducere cubitum. Quo facto, et finita hac convivatione, apparabantur quae in sequentis diei convivium instruendum pertinerent. Tertii diei convivium Sequenti ergo die, cum idem discumbentium ordo esset, Rex ubi putavit

erat praestantior. non enim, siquis partem illius tueri velit, ea ratione possit uti, quod vel parvae res essent, nec satis dignae quibus explicandis opera daretur; vel communes, et ab aliis antea sic protritae, ut nihil opus esset ab his initium ducere. ipse enim hunc locum, ut a veteribus praetermissum, historia dignum existimavit, qui ad verbum ita scripserit: Scripsi autem ea, et ab instituto sermone propterea diverti,quod superiores omnes hunc locum omiserunt, et aut res Graecas ante

alter in aulam
50  Et uariata breues exaequat purpura fastos.
51  Omnes unus amor patriae tenet, omnibus idem
52  Ardor inest, nulli iucundior altera cura.
53  Et quamuis ualidas possint in bella cohortes
54  Ducere nec desint instructae littore classes,
55  Vincit pacis amor; sanctae quis munera pacis
56  Spernat et insani Martis praeponat amorem?
57  Hinc reuerens legum clarisque exculta iuuentus

ubi te oblectes multis nominibus; quo pacto etiam valetudini consules, quae assiduis laboribus frangitur, brevique corruit. Proinde intermissione utendum est, quo studiis melioribus diu sufficias. Non inficior, aliam praeterea viam ducere ad veram gloriam et immortalem, si munus nostrae vocationis omnibus numeris impleamus. Ceterum ea quidem ardua et difficilis est, sentibus et virgultis oppleta, propemodum deserta manet, nec temere invenitur, nisi a paucis Divinitus

tellus.
Sic juvat, quorum veneramur artes,
Dogma, virtutem, pia gesta, vitam,
Gratiam, roburque scientiamque,
Cernere vultus.
Vivida quos sic oculis figura
Subiicis nostris, proprioque gestu,
Ut putet quivis ea signa veram
Ducere vitam.
Gratiam saeclis tibi sic futuris
Adstruis: qua qui valuit potiri,
Dicier credo hunc potuisse ab omni
Parte beatum.

quaedam loquutio est, de incerto aut instabili fundamento actionis aut operis. Contrarias plane significationes verbum destruere et destructio habet, quae ex hisce facile iudicari ac intelligi queunt, ut et supra monui. Aedificare domum fratris, est, mortui sine liberis fratris uxorem ducere, et ex ea liberos illo mortuo procreare, qui eum quasi redivivum, utpote eius haeredes, exhibeant. Deuteron. 25. Aedificari in aeternum, est ita confirmari aut constabiliri, ut quasi firmissimum aedificium perpetuo duret Psal. 89. In seculum misericordia aedificabitur: id

Esaiae 2, est eius noticia et aliis bonis frui, etc. Lingua alicuius ambulat in terra, Psal. 73. Posuerunt in caelo os suum, et lingua eorum ambulat in terra: id est, pro libitu et arbitrio suo de omnibus rebus loquuntur et pronunciant. Ambulare facere aliquem, est ducere Psal. 25, Ambulare fac me per veritatem. Ambulare sensim, est dolentium ac moerentium gestum exprimere: 1. Regum 21. quia illi vel ob meditationem sui mali, vel etiam ob debilitationem lente progrediuntur. Eadem loquutio etiam de imbecillib. dicitur, Gen. 32: Declinantes

esse expiabiles, aut remissibiles, praeter eam quae fiat in Spiritum S. quae est (ut plerique intelligunt) agnitam veritatem sponte ac pertinaciter vituperare, sive reclamare, aut agnitos errores tueri. Dicitur autem Blasphemia in spiritu quia eius personae est proprium doctrinam propagare, et ducere in omnem veritatem: quare obloquens veritati, Spiritui S. maledicit. Paulus dicit 1. Timoth. 1, se fuisse blasphemum in Christum et Ecclesiam: sed condonatum sibi id crimen, qui insciens fecerit. Sunt vero varii blasphemandi modi. nam etiam tacita pravi animi cogitatione Deus

occupasse, aut etiam pedibus ut devicta calcasse. Significat igitur ibi vox calceamentum, ipsum pedem, totumque hominem, eo usque progressum, ac per consequens eius dominium eo usque ampliatum ac extensum. Quarto, Lex fertur Deut. 25, ut qui nollet uxorem viduam fratris, carentem liberis, ducere, ad excitandum semen fratri, ei illa publice detraheret calceos, et inspueret in faciem, vocareturque eius familia Domus discalceati. Quare hoc ritu discalceationis cesserunt suum ius aliis, et quasi aliqua ignominia notati sunt, tanquam parum amantes fratris. Habere calceamenta in

pro reliquis decidentibus spicis in messe, aut racemis in vindemia accipitur. Levit. 19. Et collectionem messis tuae non colliges: id est. superstites spicas. Mich. 7 Vae mihi, quia fui tanquam collectiones fructuum aestatis. Colligere omnia castra, Num. 10. pro omnes simul trahere aut ab ducere, nemine relicto. Colligere cum aliquo, aut disperdere cum aliquo. Matth. 7. 12. et Luc. 12. Qui non colligit mecum, dispergit: id est, qui non promovet veram religionem et regnum Dei. Colligere pedes in lecto, Gen. 49, est in lecto decumbere, et mori. COLLIGARE, et

virtutis, בני חיל bene chail. pro, virtute, praesertim militari fortitudine praeditis. Sic Ps. 29 filii fortium: pro, fortes. Filiam Dei alicui in uxorem ducere, Malachiae 2, id est, alienos Deos colentem. Filius domus: pro, verna, Genesis 15. Ecclesiast. 2. Filius fortis, aut fortitudinis, aut virtutis, 2. Samuelis 2. 1. Samuelis 18. pro, strenuus ac fortis bellator. 2. Paralip. 26 Filiorum hominum virga: pro, communi ac mediocri

Gaudium vestrum nemo tollet a vobis: id est, vestrum ingens bonum, quod vobis verum, solidum ac firmum gaudium parit. Sic Rom. 15. Deus vos repleat omni gaudio: pro, omni bono aut dono, de quo gaudere possitis. Sic et Iac. 1, iubemur pro omni gaudio habere tentationes: id est, pro summis bonis ducere, de quibus merito omnes gaudere, queant. Prov. 14. In gaudio non miscebitur: id est, non erit particeps boni. Sic Christus dicit, Gaudium vestrum nemo auferet a vobis: id est, ingens bonum, quod a me habetis. Facere gaudium magnum. pro, excitare, Act. 15. Gaudium de laeticia pii erga

30, Hierem. 13, Thren. 4. Similis plane locutio ac comminatio est illa Psal. 2, Sicut vas figuli confringes eos Hierem. 19 proponit Deus plenum factum, aut typum seu etiam similitudinem huius loquutionis ac rei. Iubet enim Prophetam sumere lagenam testaceam, etc. ducere aliquot seniores extra portam figuli, ac ibi inspectantibus illis eam confringere, et praedicere [?: fu-- ] rum, ut sic Deus eos totumque eum populum et civitatem perdat et aboleat. LAGANUM, est genus tenuissimarum placenturum, ac veluti quaedam membranulae ex pasta

u-num super os. Manus alicuius apprehendere, est, vel [?: e-- ] re eum vel confirmare. Sicut in Isaiae 42. et 45 Deus [?: ] se apprehendisse manum Cyri: id est confirmaturum, [?: ] cturum, et successum ei esse daturum. Sic enim solemus puerulos manu ducere, ne cadant, et ut tanto citius et facilius progrediantur. Sic Ezech. 16. Manum [?: eg--- ] pauperis non apprehendisti. id est, non confirmasti [?: ] Sic et tenere aliquem manu. Psal. 13. Extendere, aut expandere manus, pro orare. Is. 1. Cum

aliquid etiam per nares eiiciunt, ob mea tus ex ore ad nares tendentes. Sic Moyses dicit Israelitis, Deum illis tanta copia daturum carnes, ut eis per nares exeant: id est, ut nimium ingerentes, eas per os et nares evomant. Ponere circulum in naribus eius, est, eum pro arbitrio regere, ac ducere quo velis: 2. Reg. 19, et Isa. 37, Ponam circulum meum in naribus tuis, et chamum meum in ore tuo, et reducam te per viam qua venisti. Allusio est ad bubalos, quibus solet poni circulus in naribus, ut possint regi ac duci quo opus est. Prov. 11 dicitur, Monile aut circulus aureus in

dicemus. In dolore paries filios, Gennesis tertio, significat omnes illas molestias conceptionis, gestationis, lactationis et educationis liberorum. Si hac nocte concepero et peperero filios, Ruth. 1. pro, si nunc statim nasceretur mihi filius, qui vos pro fratre, uti moris legisque est, ducere deberet, tamen nimis longum vobis foret expectare eius maturitatem. Donec sterilis peperit septem, et multos habens filios infirmata est: 1. Sam. 2: id est, donec Deo benedicente [?: ] rilis facta est valde fructifera: et contra, quae abundabat prole orbata est. Cerva in agro

nempe, ut triduum supputetur a captivitate Christi, non ab occisione. Sed hanc interpretationem satis refutat illud, quod ex Pharisaeorum oratione collegimus. Deinde, quum resurrectio morti opponatur, constat tempus futurae resurrectioni constitutum, potius ab ipsa morte quam a captivitate initium ducere. Quid igitur? Nempe hoc affirmare non dubito, fieri non posse ut in hoc dicendi genere et similibus, μετὰ respondeat Latinae praepositioni post. Nam primum omnium (ut in proposito nobis exemplo maneamus) qui post tres dies futurum aliquid

pro proximo. Numevigesimo septimo. Tunc dabis haereditatem eius propinquo eius, qui est propinquus illi de familia eius. id est, proximo consanguineo. Ruth. 3. Si propinquus tuus esse voluerit, bene est, sit propinquus. id est, si volet uti iure, quod proximus consanguineus tui mariti tenetur te ducere, utatur sane, ac fruatur hoc iure. Praecedens ponitur pro suo consequente: esse propinquus, pro uti eo iure, aut praestare quae propinquum decent. Ad propinquitatem carnis suae non accedere, Levit. 18, est incestum, non patrare. Verba alicuius esse propinqua alteri, significat. grata et

Gadareni petierunt a Christo, ut discederet a se. Adscriptum enim est, quod valde timuerint. Et sic clamat mulier ad Helisaeum: Venisti vir Dei ad me, ut mea peccata coram Deo in memoriam reducas, et interficiatur mihi filius. Sic David quoque metuit familiaritatem Dei, eoque non mox vult quo ducere arcam in suam domum, sed apud Obededon relinquit. Ob talem antiphrasticam sanctificationes aut sacram contaminationem, forte et scorta Iudaea קדשים kedeschim sancta dicuntur: et Latini forte simili ratione Sacrum in contrario sensu usurpant. Haec

morte anima eius bene habebit, et ipse totus erit in cura ac favore Dei. Sic et Latini aliquando id verbum usurpant. Vivamus mea Lesbia, [?: ] memus: Catullus. Sic apud Terentium: Vixit, dum [?: ] bene. Nonnunquam significat genus vitae agere, [?: ] ducere, seu viventis munia obire. Sic dicimur [?: V- ] Deo, aut Christo: Romanorum sexto et decimoquinto. et iustitiae: 1 Petri 2. id est, omnes nostras actiones et operationes vitae ad gloriam Dei dirigere, eique [?: ] lis servire. Sic quoque dicimur secundum carnem

ad matricem, et non po [?:-runt ] parere ib. 56 [?: ] deliciarum ibi. 67 [?: ] populi mei ib. 50 [?: ] [?:-irtutis ] ibi. 68 [?: ] Dei alieni in uxorem ducere ib. 70 et 333. 1 [?: ] domus 333. 2 [?: ] fortis, aut fortitudinis, aut virtutis [?: ] . 3 [?: ] hominum virga ib. 5 [?: ] [?:-ominis ] similitudo ib.

est, tum nobis aperire Scripturam: tum cor nostrum illuminare, ut intelligat Scripturas. Luc. 24. Ex illius plenitudine nos omnes accipere oportet. Hoc autem fit, cum eum fide agnoscimus et apprehendimus. 3 Spiritus sanctus est autor simul et explicator Scripturae. Ipsius est, nos ducere in omnem veritatem: Ioan. 16. Ipsius est Scripturam cordi nostro inscribere: Ierem. 31. Nam prophetia totaque Scriptura (teste Petro) non est proprii intellectus aut explicationis: sed sicut a Spiritu S. per prophetas proposita est, ita eiusdem lumine necessario explicari debet, 2 Pet.

propriae. Habet quaedam vocabula et phrases quasi proprias, aut quibus certe multum prae aliis utitur, ut est verbum, Mundus, lux, tenebrae filii et filioli, pater et dilectio, praeceptum aut mandatum vetus ac novum, charitas mandata, aut verbum Servare: alius paracletus, ducere in omnem veritatem: testimonium et testificari, utitur voce παροιμὶας proverbii, ubi alii Evangelistae parabolae. Veritas ei crebro in ore est, multiplici significatione, magis quam cuiquam alii. Quibus vocibus non solum per totum contextum

est illa Epulonis descriptio Luc. 16, in qua per lautum et splendidum vestitum, luxus, securitas, et omnis impoenitentia totaque impietas notatur. Sic et postremi seculi, prioris mundi et Sodomitarum impoenitentia ac securitas Luc. 17 indicatur per Edere, bibere, emere, vendere, nubere, uxores ducere, plantare, aedificare. Sic contra per id genus synecdoches, persaepe Scriptura etiam poenitentiam et totam vitam Deo placentem notat. Veluti si non solum per bonos fructus aut malos, bonam malamve arborem cognoscere doceat, sed etiam per corticem et folia: ignotiora nimirum, uti bonum

et similes Scripturae locutiones ac conciones declarat. Laudantur saepe aliqua, aut vituperantur in sacris Literis, non quod sua natura bona malave sint: sed quia malarum aut bonarum rerum sunt effectus aut signa: ut Luc. 17, improbatur bibere, comedere, vendere, emere, nubere, ducere uxores, plantare, aedificare, postremi seculi, Sodomitarum ac prioris mundi: quae tamen omnia a Deo instituta sunt. Et Lucae 16, splendidus vestitus ac victus divitis illius improbatur. Quod fit non ideo, quod illa per sese mala sint, sed quod nimium horum studium sit certissimum

foedus requiruntur: sicut et Lucas ac Paulus poculum seu potionem potius vocat novum foedus, et quod sanguinem foederalem irritum fieri a non observantibus illud dicit: Isaiae capite quarto. Sicut ad Hebraeos cap. 10 dicitur, Sanguinem foederis, nempe sacrae Coenae, profanum ducere is, qui quae in hoc foedere promisit, non servat, nempe fiduciam in solum Christum, et piam vitam. Perutile etiam foret demonstrari, in quibus controversiis propter haereticorum insidias, aut propter extricanda nova dubia, aut studio accommodandi se ad intellectum rudium suive

spectatissimorum et probatissimorum hominum sententiae refragari, summa cum pertinacia suorum dogmatum impietatem tueri, Christianam disciplinam commutare atque dissalvere, vetustissimorum autorum elevare testimonia, Conciliorum autoriatem repudiare, perpetuum totius Ecclesiae consensum pro nihilo ducere, Pontificiae potestati atque universae Religioni bellum indicere, fundamenta Ecclesiae labefactare et evertere: divina denique et humana omnia, ad votum, ad arbitrium, ad libidinem miscere, perturbare, confundere. Nisi igitur haec et his similia impia et execranda facinora

et vitalia pectora format.
2.13  Sanctis et patribus similis, quos prisca tulerunt
2.14  Saecula, stratus humi atque super recubabat acutis
2.15  15 Asparagis oransque insomnes ducere noctes
2.16  Consuevit, nullam capiens per membra quietem.
2.17  O, quoties duro contusus membra flagello,
2.18  O, quoties mersus brumali frigore in equor,

Regi, Neapolim usque dono missum. Nilotici calami.
3.210.1  Laudari debet Nilotica iuro papyros
3.210.2  Utilis illustres ducere litterulas. Canna Trebinensis adulatur amicis.
3.211.1  Ac nec laude caret vicini canna Trebinae.

11.25.1  Nolis fortunae caeptis Lopude secundis
11.25.2  Fidere, volvit enim Diva superba rotam.
11.25.3  Nec solet ignava tantum de plebe triumphum
11.25.4  Ducere. Sed reges, ipsaque regna premit.
11.25.5  Si libet exemplis uti. Iacet inclyta Cypros.
11.25.6  Et vetus interiit gloria Lysiadum.
11.25.7  Nam pius ille puer, solio qui

13.41.4  Scilicet et dulcis praemia pacis habet. Boni militis officium.
13.42.1  Qui potis est totas insomnis ducere noctes,
13.42.2  Quique famem solitus vincere, quique sitim.
13.42.3  Qui ducis imperio paret, qui fascis iniqui
13.42.4  Portat onus, pluvio qui Iove carpit iter.

15.4.16  Vatis praesidium tui.
15.4.17  Me desiderium matris, et aspera
15.4.18  Pressus sorte parens in lachrymis dies
15.4.19  Noctes in lachrymis ducere perpetes
15.4.20  Crudeli serie iubent.
15.4.21  Alcidae domini moenia qua Padus
15.4.22  Lambit populifer gurgite vitreo.

possessionaria, sive res mobiles, hoc casu amittit, sed solum honorem, bonam famam, et honestam existimationem; unde perpetuo et absque omni spe gratiae Regiae Maiestatis, in integrum restituendi, ignominiosam et infamem vitam ducere debebit, fol. 738. et sequentibus Maioris decreti. Fertur etiam propter alios casus ibi specificatos; ut qui pactis et promissis fide, honore, et humanitate interpositis, verbo vel scripto

25  Nec me Sarmatiae teneant juga, cum vagus alta
26  25 Concretas glacie continet Ister aquas.
27  Hac sine Saturno sub Praeside fas fuit, aurea
28  Inter sylvestres ducere saecla Deos,
29  Pinguia cum nullis vertentibus arva juvencis
30  Sponte sua melior cuncta ferebat humus:
31  30 Dives erat nemo, nec parvo assueta Juventus

Domino inter homines gestis, Illyrico carmine compositi. ODE.
1  О plena tristi mortis imagine
2  Humana, durum vita negotium,
3  Assueta distinctos acerbis
4  Ducere funeribus triumphos!
5  Tu laeta moestis gaudia luctibus,
6  Maestosque ludus laetitiis fugas,
7  Passimque commisces amara
8  Cecropiis aconita

180  Iupiter ultores, Pallenaeasque rependit
181  Inge minas, domuitque truces per tela tumultus;
182  Gratatur mundus, laeto sibi sydera motu
183  Spondet, ut Enceladus suspiria ducere jussus
184  Aetnaei sub mole jugi, rabiesque protervi
185  Inarimes detrectet onus furibunda Typhoei.
186   Plaudat io! sibi quam vesana superbia longo
187  Speravit servire iugo, iam numine dextro

non haec tollit, sed promovet, ortus
3.181  Stirpe sua faetus; qui sunt: praeferre caducis,
3.182  Non peritura: pio summae flammescere Mentis
3.183  Obsequio, et caecam, morum face ducere plebem.
3.184  Aurea nobilitas, sed non nisi spreta coronat:
3.185  Aureus est et honos, et palladis aurea virtus;
3.186  Ast ea non decorant animos, nisi spreverit illa

exponere vultu;
5.28  Admirata per haec quales praeludia scenas,
5.29   2 Divinus molitur amor: mox vidit adultae,
5.30  Pabula quae solo novit sua ducere Coelo,
5.31  Sacramenta spei: quo non obstante, trahendis
5.32  Censibus appositos offert ultronea fundos.
5.33  Mox illis etiam queis novit egere Thienem

Si non naturam sceptra per omnem
1.177  Porrigis; at plus, quàm naturae simplicis vsus
1.178  Poscat, habes, plus, quàm valeat vel perdere luxus.
1.179  Heu male consultum Mortalibus, aurea pacis
1.180  Ducere si nulli permittitur oti, vasto
1.181  Vnius includat qui non diadematis orbe,
1.182  Quidquid stelliferis complectitur orbibus aether.
1.183  Immensum per Inane satos (quid Graecia monstri
1.184  Non

1.756  Plùs poterit, medio ac spectantûm ex agmine quemvis,
1.757  Perspicuae semisse togae, proauique vetustis
1.758  Horridulum tunicis. Frustra nam dixeris, vllam
1.759  Inde voluptatis propriam te ducere partem,
1.760  Argenti haud modico tales quòd pondere nactus
1.761  Sis phaleras, luxuque graui sudantibus vnus
1.762  Sustineas humeris. Titulo cum veriùs isto
1.763  Nil proprium, praeter morosi

Corporibus factum largè plenèque ministrat.
1.806  30. Vltima vt haec, veris aliena, refellere primùm
1.807  Aggrediar; nego vos, Croesi, iucundiùs, et vos
1.808  Darij, tempestiuos seu ducere somnos
1.809  Veste super Coam, tumidam seu mergere in aluum
1.810  Fercula regnorum pretijs extructa; secundo
1.811  Addita quàm pani messor lacrymosa trucidet
1.812  Allia, stramineoque cubet resupinus

aut lauri, viduo frondescere luxu,
1.1101  Vmbrarum dominam? Valeas opulentia, triste
1.1102  Exitij pignus. Nemorum cum paupere turbâ,
1.1103  Et mihi dehinc liceat, nil, quod rapiatur, habenti,
1.1104  Ducere ceu fructu vacuum, sic luctibus aeuuum.
1.1105  Questibus his, medio saxorum in turbine, saeuas
1.1106  Infelix damnabat opes, sua funera: parque
1.1107  Par adeo exitium, et similes hinc quisque vereri

Solis:
1.1234  Aut veluti nostra plùs referat, aetheris alti,
1.1235  Et pelagi certâ ductas ab origine causas
1.1236  Noscere, quae nihil ad vitam moresque regendos
1.1237  Proficiunt; rectos animis quàm ducere sensus
1.1238  De Pulchri, atque Boni, et vitae ratione beatae.
1.1239  Pectora qui tantus stupor alligat? Vnde profunda
1.1240  Haec adeo humanis vecordia mentibus? Atrae
1.1241  Bilis agit furor? An

esset?
3.168  Sortis id ingenium certè, sua semper in orbem
3.169  Huc modò conuertens, iamque illò vt munera. Nulli
3.170  Perpetuam stabili addicat se foedere. Ritu
3.171  Auspicijsque tuis si fas tibi ducere vitam;
3.172  Quin patiare suis illam quoque moribus vti?
3.173  At geminos etiam, vix pubescentibus annis,
3.174  Inuida praeriput, nostrae suprema senectae
3.175  Qui requies,

si conditio detur; quae mens tua? Fascem
3.594  Num proprium retinere velis? An, foedera legis
3.595  Alterius subiens, ex illo vnde vnde coacto,
3.596  Digestoque iterum totiùs sortis aceruo
3.597  Ducere cum reliquis partem Mortalibus aequam?
3.598  Ni fallor, grauiùs multò noua sarcina frontem
3.599  Tunc premeret: mallesque adeo praesentia ferre
3.600  Pondera, ceu melior fati, leuiùsque futurus

parûm validum, seu frondea concitet Eurus
3.622  Murmura, seu viridis quasset dumeta lacertus,
3.623  Attonitas replere fugâ, et formidine mentes.
3.624  Nec piget obstrictos tam duris legibus annos
3.625  Ducere? Funesti valeat quin aetheris vsus.
3.626  Sat luci, lacrymisque datum. Mors vna Malorum
3.627  Effugium. Moriamur, et vltro in fata ruamus.
3.628  Instar habet si vita necis; vitae vltima finis

3.1067  Testetur genus, ac tollat sublimiùs ausis?
3.1068  Haec tua conditio: sic et tibi maximus author,
3.1069  Vincenda obijciens discrimina, consulit. An tu
3.1070  Vbera setosis etiamnum ducere labris,
3.1071  Inque sinu gerulo semper, ceu bimulus infans,
3.1072  Ludere, blanditiasque audire, et reddere poscis?
3.1073  Deficeres nimiùm genitoris ab indole. Fortis
3.1074  Illius in Natos amor

vno:
3.1267  Nec tu infesta satis, mortes ni mortibus addas,
3.1268  Extremumque diem nullâ non luce reducas.
3.1269  Ergo ego sum, cui nec permittunt viuere, nec dant
3.1270  Fata mori: totiesque vnum qui ducere funus,
3.1271  Laetitiae, cogor, vitaeque, mihique superstes?
3.1272  Heu miserum caput! Heu nimiùm crudelia fata!
3.1273  Talia cum semel, atque iterum, cum nocte, dieque
3.1274  Assiduus, totoque

cur sit miserum possessa relinquere tandem,
4.118  Quae foret haud miserum nunquam tenuisse? Dolori
4.119  Ergo fauet, laetum fortunatumque fuisse?
4.120  Obsistat potiùs. Cur, quae solatia maesti
4.121  Ducere par fuerat casùs, maeroris iniqui
4.122  Argumenta facis? Nimiùm sua, mensor auarus,
4.123  Ah nimiùm curto definit gaudia gyro,
4.124  Non nisi praesenti fruitur qui sorte, nec vllâ

4.1308  Denique tristis hyems vultus (hac vsque dolori
4.1309  Fas prodire) tegat; frontis sub nube serenus
4.1310  Deficiat: mens nixa suo sibi robore constet.
4.1311   70. Nec ratio procul, id liceat qui ducere robur.
4.1312  Vel siquidem parcente manu sua spicula torquet:
4.1313  Vel totis dolor aduersum se viribus infert.
4.1314  Si primum; pudeat mediocria vulnera, quaeque
4.1315  Vix summam strinxere cutem,

summis hominum, quos vel prior vlla creauit,
5.492  Nostra vel antiquis heroibus addidit aetas,
5.493  Assiduè decertanti, et sic mente parato,
5.494  Tranquillam neget vt vitam, curisque vacantem
5.495  Ducere, ni primum tot de riualibus Vni
5.496  Exorata decus sors annuat? Heu sibi quantùm
5.497  Difficilem mortale genus, tardique paratùs
5.498  Laetitiam facit, in medio quam prodiga cunctis
5.499  Exposuit

Sed pudet, agnatum Superis, caelique capacem.
5.1168  Sydera cur paleis mutem? Non astruit, aufert
5.1169  Eximio pretium merces indigna labori.
5.1170  56. Denique adhuc magnae titulum si ducere mentis
5.1171  Pergis auaritiam famae; cur sedulus omni
5.1172  Hanc studio premis, et clausam sub pectore seruas?
5.1173  Cur tuus hic, laudum quo munera prima referre,
5.1174  Inter et aequales

situ ruris mens torpet. An vltra
6.307  Exilium tam triste feram? Stat protinus vrbi,
6.308  Coetibus et socijs me reddere. Viuite syluae.
6.309  15. Aspice et hunc, pelago mutandas ducere merces
6.310  Cui labor. Insanum perpessus Oriona, vixque,
6.311  Pallida post vota, et decies spem cardine summo
6.312  Depositam, laceris aduectus littora velis,
6.313  Pauperiem curis vacuam,

dulcedine complet,
6.709   Ac pulsis Inopum quae cladibus orta, voluptas.
6.710  Haec igitur primas inter sit cura, virili
6.711  Humani causam generis pro parte tueri,
6.712  Quae mala quisque subit, communia ducere, flentûm
6.713  Aerumnas lenire, aegro huic solatia ferre,
6.714  Illius angustos census laxare, salutis
6.715  Ancipitem saeuis alium subducere Parcis,
6.716  Nullum non patrio complecti pectore,

sedibus iussis, in externas procul emigrarint colonias. Tertiò, quia indecorum videtur, in Orbis terrarum vniuersi possessionem creatos vnius certae regionis angustijs Patriam suam definire, reliqua verò spatia omnia pro alienis et ad se se nihil pertinentibus ducere. Neque obijciatur, asperum naturâ exilij locum, et inamabilem esse. Nam et veteres ibidem indigenae libentissimè viuunt; nec vlla est tam infelix Regio, quae non aliquâ peculiari dote caeterarum inopiam rependat. Solatia

167   Sic habet. Immitis nostro, Fortuna, labore
168  Pascere, corque ferum caesis tot millibus exple:
169  Occidimus; versa est Epidauri gloria. Laetos
170  Ducere quid cessas misera de gente triumphos? 170
171  Vicisti. Cur vero? Haud sic temeraria coeco
172  Turbine volvuntur fata, ut tibi vertere fundo
173  Immeritas liceat, prout jusserit

spolium: quâque ille resurgere posset,
Subsidii nulla est meritique relicta facultas.
Prostratum veluti et languens sine robore corpus
Surgendique impos multisque intrantibus ipsa
Viscera confossus plagis, vix ducere vitam
Sufficiens maerebat Adam, nec habere faventem
Aegrotus qua posset humo se tollere, dextram.
Infelix potuit similique incauta bonorum
Iacturâ coniux et stirps ventura iacebat.

Gomorrhae
Hoc saxo Stygiis egressus Alastor ab umbris
Consedit spatiumque suis congressibus aptum
Invenisse ratus, terris huc evocat omnes
Errantes genios, quibus ad rea gaudia caecos
Ducere terrigenas, non unam suggerit artem
Vafrities, nostris non desidiosa ruinis.
Delectis autem pullato squalida vultu
Consedit styx tota locis, ubi mortua vivam
Spectari poterat Thetis exhalare

sua protensae poscebant germina frondes,
Quëis filo innexum iam Virgo paraverat aurum.
Fructibus illa aequum dum pollice circinat orbem
Et telam vestigat acu, cum pollice fixa
Coepit acus tremere et fatales ducere fructus,
Unde scelus morsque erupit, formidine pomi
Horret iners Virgo; et qualem reiecerat una
Ore animoque cibum, quamvis mendacia telae,
Inconstante timet producere toxica dextrâ.

ferunt vacuas vesco nam germine palmas,
Has nisi vicinus palmae quoque nomine stipes
Respiciat, faciens diversum a coniuge sexum;
Quam fieri blandis fecundam aspectibus aiunt
Fetiferumque occulto afflatu ducere semen,
Mutua dum pronis mittunt sibi basia ramis.
Proxima Zachariae stetit ista penatibus arbor,
Sed consorte carens, cuius sublime cacumen
Ornabant vacui fructus sine pondere flores.

27  Noster ad illius veniat praeconia languor.
28  Iam prope lux aderat, rapidi quam ianitor aevi
29  Lucifer et vasti raptam vertigine mundi
30  Ducere maiori Phoebus properabat habena.
31  Fortunata dies, quae summae conscia laudis
32  Annua virgineae referebat gaudia pompae,
33  Cum primum victrix Marie

9  Ah, qui nascentem gremio conplectar amico,
10  Fac e bissenis fratribus ipse legar.
11  O ades atque tibi placeant primordia nostra,
12  Qui tuo regali ducere fonte paras.
13  Ipse ego sum mundo, sum luce antiquior ipsa,
14  Edita divino quae prior ore fuit,
15  Cum stetit in tristi Natura informis acervo

LVIII. RELIGIOSUS IUVENIS A MODERATORE, NE IN INDIAM PERGERET, INHIBITUS LOQUITUR. EPIGRAMMA 30.
1  O mihi fas esset Xaveri signa secuto
2  Ducere magnanimos per loca saeva gradus!
3  Me, me Peruvii saltus, me nigra videret
4  Gens Charibum et Brasilo sole perustus ager.
5  Sub Cancro sudasse iuvat,

47  Nec lacrymas tota profundam Pleiade et orbi
48  Deucalioneas non minitabor aquas?
49  An cunas Nemeo placet obiectare leoni
50  Et primum aestivo ducere ab axe diem,
51  Sydera cum rabido latratu terret et igne
52  Acer anhelantes Sirius urget agros?
53  Et poteris miseris iactare incendia terris

5  En iam mobilibus Cithereia culta Napeis
6  Alternat refugos laeta per arva pedes.
7  Stant nexae Nymphis Charites, nec in ethere Phoebe
8  Cessat sydereos ducere nuda choros,
9  Dum torret Lyparen Aetneaque Mulciber antra,
10  Et lassat calidum ferrea massa senem.

debere pudet, socii. Nos celsa iuventus,
34  Nos divum de gente sati quid ad infima rerum
35  Volvimur et superos et vani sydera mundi
36  Ducere perpetua servorum lege iubemur?
37  Quin etiam est maius quiddam, gravioraque nobis
38  Probra

moror Stygias anima saturare paludes?
90  O si quae nostrum circumvolat umbra dolorem,
91  O si quis superum nostris, rogo, providus adsit
92  Criminibus, velit ipse feras huc ducere tigres
93  Et rictu spumante leas, namque ora ferarum
94  Implere exopto, dum sum speciosa, meique
95  Corporis haud mollis defluxit in aera succus,

33  Sed debere pudet, socii. Nos celsa iuventus,
34  Nos Divum de gente sati quid ad infima rerum
35  Volvimur et superos et vani sidera mundi
36  Ducere perpetua servorum lege iubemur?
37  Quin etiam est maius quiddam, graviora parantur
38  Probra quidem nobis, proh fata infandaque semper

5  En iam mobilibus Cythereia culta Napaeis
6  Alternat refugos laeta per arva pedes.
7  Stant nexae Nymphis Charites, nec in aethere Phoebe
8  Cessat sidereos ducere nuda choros,
9  Dum torret Lyparen Aetnaeaque Mulciber arma,
10  Et lassat calidum ferrea massa senem.
11  Nunc decet aut myrto nitidos praecingere

Ex lacrymas. Spalato tot peperitque tuo?
Quo properas? Celeri quo jam tibi cura recessit
Nostri? Sydereas tendis adire domos?
I, precor, aeternos ibi durature per annos: 5
Nestoris hic vitam ducere dignus eras. Athanasius Georgiceus Spalatensis, alumnus Graecii in Collegio Ferdinandeo, sua virtute Ferdinandi Caesaris, ejus nomini secundi, animum occupavit, a quo in multis legationibus adhibitus fuit, praesertim ad

1572.
1.895  Impia, dura, mihi mea sors invidit et ipsum,
1.896  Saeva illi Lachesis florentis stamina vitae
1.897  Praescidit, multis quae Cloto ducere lustris
1.898  Debuerat: si quod pretium censetur amoris
1.899  In Patriam, fidei in Regem, pietatis in Astra!
1.900  Nestorea fuerat vita dignissmus Heros.

oppugnat, fatis ad vota secundis:
1.1003  Namque absente procul domino, non tanta stratego
1.1004  Cura fuit tutandae arcis; qui malluit, ipsa
1.1005  Amissa, vitam captivam ducere quàm si
1.1006  Tam proprium munus, quàm heroï stemmatis aedem
1.1007  Sanguine signaret, praetiosae laudis amore.
1.1008  Non omnes Petrae sunt durae, at mollior ista

2.443  Illyrico quivis curabit propria, nemo
2.444  Publica: et ipse magìs rebus capietur honestis
2.445  Quàm vitae utilibus. Sic mens generosa probatur.
2.446  Ducere nam propriae incrementa domestica laudi,
2.447  Hoc ad laetitiam vulgarem pertinet. Omne
2.448  Fortunae donum post fata relinquimus: una
2.449  Virtutum

decentia regum
Facta, quibus toto vibrata Cupidine tela
Transabiisse satis cordis secreta patebat.
Quin etiam Phariae facturus gratius urbi
Bis pastorales induci iussit amores
55   Arcadiae, genus unde tument se ducere cives
Lunari prius orbe suum, prius omnibus astris.
Namque Paro duce densa cohors, omnino relicta
Cyllenes tellure suae viridisque Lycaei,
Per tumidum sparsas petiit rate Cycladas aequor.
60   Insula quam placido

centum ad millenas perveniatur,
173  Nequaquam exhaustis numerandum restet et ultra.

174   Par auri quoque pondus ( erit quod proinde videnti
175  Mole perexigua) tam longum ducere possunt
176  In filum Artifices tenuando, ut denique passus
177  Plus quam centum aequet, stadio et prope congruat uni:
178  Conspicuaeque in eo quot erunt, tum conjice, partes,

908  Si tamen institeris vestigia certa viaï.
909  Namque ut montivagus Venator, saepe feraï
910  Signa pedum silvis ubi comperit, impiger illuc
911  Consequitur gaudens, quo pergunt ducere fixa
912  In praedam: neque enim poterit tunc illa sequenti
913  Elabi, et tuta intectam se condere fronde;
914  Ducere sic certam rerum vestigia mentem

ubi comperit, impiger illuc
911  Consequitur gaudens, quo pergunt ducere fixa
912  In praedam: neque enim poterit tunc illa sequenti
913  Elabi, et tuta intectam se condere fronde;
914  Ducere sic certam rerum vestigia mentem
915  Parva queunt etiam, capit quo praemia Veri
916  Dulcia, jucundo nec non quaesita labore:
917  Oblectant animos ipsi nam

esse retortas
1221  Hujus paticulas: ut ab his cognoscere possis
1222  Naturam Lapidis, quem nos Magneta vocamus;
1223  Scilicet unde habeat, grave ferrum ut ducere possit,
1224  Possit se gelidam convertere semper ad Ursam,
1225  Et tactum mirae chalybem vis participare:
1226  Proin paulum haud longis ambagibus est abeundum.

plantas, arbustaque rupta
68  Tollit humo, ut crescant, et ventis adjicit alas.
69  Ignis item nobis longe utilis: utimur igne,
70  Seu crudas mollire epulas, seu dura metalla
71  Ducere, seu varios libeat quoque fundere in usus.
72  Denique res igni multas tractamus, ut illo
73  Sublato e terris artes quoque protinus omnes,
74  Commoda tot vitae, demum vita ipsa periret.

daturus
77  Protinus in caeli correptus templa volavit,
78  Admovitque facem Soli, flammamque receptam
79  Detulit in Terras; sine flamma namque videbat
80  Non posse humanam Mortales ducere vitam.
81  Par rerum quapropter, eo quibus usque juvamur,
82  Prorsus uti nequeat consistere vita sine ipsis,
83  Par erit illarum rationem inquirere rerum.
84  Et primo, quoniam

1544  Per noctem e tumulis credant exire sepultos,
1545  Funeraque accensum praeferre errantia lumen.
1546  Fit decurrentes quoque stellas nocte quieta
1547  Longos per caelum ut videamus ducere crines:
1548  Quandoquidem placidas noctu succensa per auras
1549  Flamma sua insequitur per caelum pabula labens.
1550  Est quoque, quem Veteres Pollucem et Castora dicunt,

quid Szalle per protocolla et monumentorum revisionem metuat, quam item utilitatem res haec allatura sit civibus, cum edixisset, interrogavit, num eum ex notariatu deposuissent, neutiquam dicente Szallio, cum hoc speciem redoleret tumultus. Ergo- subsumit alter- nec protocollum mihi ducere, prohibere contra leges possunt, nec hactenus a me scriptum recipere . Confirmantibusque istud omnibus, communitati dixit, brevi se visuros, eccur damnet improtocollationem Szallius. Itaque 18. Junii convocata communitate et magistratualibus per ipsummet Szalle judicem ad cujusdam

ultro citroque fuisset vagatus et pro more juvenum comitum obligurisset cuncta, habitu eremitae in Croatiam appulit, ac ad Rekam prope Kalnik in Crisiensi comitatu, bonis viduae Alexandro Keglevichianae, natae Theodorae Petazzi ex Carniolia, ad capellam s. Barbarae eremiticam incepit ducere vitam, ac eremitam se finxit. Ob politiores mores, lingvarum multarum peritiam, musicam item, ab antedicta comitissa ex eremo vocabatur, ut filiam ejus Johannam educatione hactenus naglectam in musica et lingvis instrueret, egit itaque eremitam ac instructorem. Jamque familiaris in arce Reka

vulgi opinionibus alienatio, quae nos (ausim sine superbia asserere) universi, Divino primum beneficio, dein Amadi praeceptis, mox nostra etiam industriola accepimus. His omnibus nostris exosi gentilibus ad rempublicam tamen accedere, honores capere, vitam non inquietam ducere cupimus. Hercle maius fortasse istud homine opus fuerit et ut optetur satis. Nec tamen succumbendum est, et quod in totum non possumus in parte ut assequamur, nihil intentati relinquere debemus. Hoc ego consilio mature rem examinavi saepeque intra me ipsum revolvi

intra me ipsum revolvi ea quae modo vobis sum allaturus. Necdum illis negotiorum turbis nos ingessimus, necdum mala populares nostros de nobis opinio pervasit, res adhuc integra est; possumus collatis rationibus ita nos communire ut et nostris inhaerere inceptis et vitam ducere non malam valeamus. Populares illi, qui caeco impetu et fortuito casu ad rempublicam feruntur, suis vitiis et vulgi insania defenduntur; nos, qui diverso itinere et proposito laudatissimo accedimus, ratio maturaque consilia defendere non valebunt? Haec igitur expedienda

substantia fuerit alterata, adeoque novum iterum vectigal edi debuerit, id quod ordinata dirigendi commercii ratio certe non exposcit; continuae enim ejusmodi mutationes debent mercatorum speculationes perturbare, cum illi hac ratione certum de quotta portorii calculum ducere non possint. Expedit itaque ut nec vectigal novum, nisi intercedente in substantialibus quoad cursum commercii mutatione, edatur, nec particularium articulorum portoria, nisi subversante reali commercii Hungarici utilitate, mutentur. Ut autem utilitas

capitales ductus vergunt, uti et postales, et militares, vias, plures jam quaestiones exoriri possunt, veluti an emanaturum inde beneficium necessarias in ejusmodi labores impensas compensaturum sit? Qua viam ejusmodi ducere expediat? et similia. Haec decidere utique ad executivam pertinet potestatem; haec autem, ut id praestet, circumstantialem de singula ejusmodi via informationem capere debet. Norma etiam constructionis viarum non eadem ubique esse potest, adeoque ad

ora colore
Qui vario, et cultum mentiri malit agrestem,
Is, calamo qua pluma levis defigier imo
Assolet, et tremulo zephyros agitare susurro,
115  Aut apri setas, aut crinem adstringat equinum:
His poterit mixtos per telam ducere fucos.
Fistula, pastorale pedum, et Parnassia laurus
Prodant Arcadicos insignia nota colonos.
At variis, quae cuique petit laus debita, signis
120  Et decora, et mores, et grandia facta notentur.
Haec animo sibi quisque

593   Naturam per certa sequi nos munera viresque
594  Est opus, et praesto quae sunt, subjectaque nostris
595  Sensibus, aut quae se vario discrimine produnt,
596  Scrutari, et semper majores ducere praedas,
597  Quaeque juvent animum, spoliis ditescere captis
598   Paulatim, et fines impune accedere ad ipsos;
599  Non inferre gradus intro, regnoque potiri

a radiisque
1709  Comprensa e medio puncto venientibus oras
1710   Arcuum ad extremas; quae scilicet area prodit,
1711  Hoc genus, a filo, quod tensum a corpore possis
1712  Ducere ad immotum punctum, ut cum corpore latum,
1713  Quo latum sit cumque, sui vestigia linquat;
1714  Area temporibus respondeat ista, necesse est,
1715   Exeat ut duplex in duplice, ternaque terno,

460   Protinus ut possis numeris rem tangere certis,
461  Debes in geminos utriusque resolvere motum.
462  Concipe propterea, qua sese corpora fronte
463  Contingunt, ad eam rectos te ducere tractus,
464  Quique globos media tranent regione propinquos:
465   Hos ergo rectos in tractus distrahe motum
466  Partim, et partim alios, facias quos fronte secunda

1336  Nec finem statues ullum, quin tendere possis
1337  Ulterius, gracilemque magis proferre figuram;
1338  Alter enim queat usque obliquior esse priore
1339  Ductus, et exortam plus longe ducere formam;
1340   Donec ad immensam ventum sit, et infinitam.
1341  Nam si tam obliquo tentes proscindere ductu
1342  Conum infinitum, latus ut contingere nunquam
1343  Tunc

1341  Nam si tam obliquo tentes proscindere ductu
1342  Conum infinitum, latus ut contingere nunquam
1343  Tunc aliud possis, neque formam reddere fini,
1344  At superet semper, quo possis ducere eandem,
1345   Nec tamen ex alia protenso parte per oras
1346  Hoc ductu immensas, alium, qui tollitur alte,
1347  Delibare queas adverso vertice conum;
1348  Exsurget

1423  Hoc proprium est, quo nos aliis dignoscere seumus;
1424  Curvantem sese ut si puncto semita in uno
1425   Contingat directa, repente recedere lege
1426  Debeat hac arcum tangens via, ducere ab ipsâ
1427  Ut quos curva velis rectos ad tergora tractus
1428  Una omnes eâdemque plaga, in quam brachia currunt,
1429  Tractùs tam varii quaeque intervalla queamus

544  Hoc sit uti propius, punctoque remotius illud,
545   A quo suspensa est: nec itum jam posse videbis
546  Tam celerem fieri, quantùm, vicina, reposcit,
547  Quod loca consedit, neque tantas ducere lentum
548  Tardatumque moras, quantis distantius iret
549  Corpus: at in medio punctum est, quo, si utraque starent
550   Unum juncta simul facientia pondera corpus,

1403  Et rigidam, cujus nectantur finibus ambis
1404  Aequales utrinque globi, suspensaque puncto
1405   Pendeat a medio: pila nititur ire deorsum
1406  Quaelibet, et junctam sibi virgae ducere partem:
1407  Obstat at alterius par nisus, nec queat una
1408  Vel paulum labi, quin tantundem altera surgat.
1409  Quapropter quia nulla pari quit vincere nisu,
1410  

undique vires,
785   Rectos hinc illinc tractus; sic area certa
786  Certa ut tempori item respondes clausa sit intus.
787  Ex uno libeat tunc arcùs limite parvi
788  Tangens ducere iter; tractum quoque ducere rectum
789  Ex alio tunc, viae tangentis ad oras,
790   Qui distans aeque intervallo curreret illi,
791  Limite quod rectum a primo distenditur arcus

785   Rectos hinc illinc tractus; sic area certa
786  Certa ut tempori item respondes clausa sit intus.
787  Ex uno libeat tunc arcùs limite parvi
788  Tangens ducere iter; tractum quoque ducere rectum
789  Ex alio tunc, viae tangentis ad oras,
790   Qui distans aeque intervallo curreret illi,
791  Limite quod rectum a primo distenditur arcus
792  Ad medium

605   Et primum coni segmen, velut ova, referret;
606  Namqua curva magis frons Terrae est, nonne meatus
607  Sub Terram citius concurrant, conveniantque
608  In flexum, recta quos subtus ducere tentes
609  Aeque longorum geminis de finibus arcuum?
610   Atque ideo flexum hunc majorem mutua juncti
611  Non faciant? Quapropter eo minor esse profecto
612  Unius

661  Et fida fuerant quantumlibet arte peractae,
662  Scilicet unius conclusae limite regni.
663  Namque propinquorum garduum discrimina tam sunt
664  Parva, ut in haec longe tenues nos ducere possint
665   Errores, quos unquam ulli vitare negatum est,
666  Utpote mortali quos non est prendere sensu.
667   Proinde Virum geminas visum est dimittere turmas,
668  In

676  Prima cohors adiit, quamvis et serior oris
677  Exisset patriis, gelida tamen ocyor istuc
678  Se retulit victrix, mensuramque extulit Ursa,
679  Vix tum iterum caelo sol ducere coeperat annum.
680   Non tot monstra tamen Minyis domitanda fuere,
681  Dum narent prima Aeetaea ad regna carina,
682  Fulvo surriperent ut clarum vellus ab auro,

2475  Nunc frustra revocabat ad amissam rationem,
2476   Et bona praeteritae repetebat perdita vitae.
2477  Acrius urgebant illi, circumque premebant.
2478  Quid faceret? Vitam intutam sibi ducere durum,
2479  Irrisamque fuit, cunctorum et ferre furores:
2480  Scilicet haud illos proprium cognoscere morbum,
2481   Stultitiamque suam caecos

motibus exagitabit,
1032  Quamtumvis denso constet, raroque vicissim
1033  Corpore, nimirum vel diffluat unda, vel aura.
1034  Huc possit ratio, si certam evolvere calles,
1035  Ducere te; fatis est regionem ostendere Veri
1036   Nam mihi, cum nostris loca sunt impervia musis.
1037   Errat praeterea, qui hinc ventis construit alas;
1038  Exorietur enim tam parvus in aere motus

1355  Et celeres saliunt sursum; velut aere nostro
1356  Impulsi sursum sumi graviore feruntur.
1357   Idcirco opposita Solis de parte tuemut
1358  Ducere fumantes tractus, caudamque Cometas.
1359  Quo propius soli accedunt, hoc longior exit
1360  Cauda minax, crescit quoniam calor, et magis aer
1361  Densus ibi est Solis; quapropter major earum.

1544  Desinere esse aliquam. Non solis in aere debet
1545  Materies ideo concrescere major, et isti
1546  Non aliis fumi accedent errantibus astris,
1547   Molem ut paulatim majorem ea ducere possint;
1548  Namque ea materies est aere Solis ab opso
1549  Hausta, atque ex una quantum ejus parte Cometae
1550  Emittunt, alia tantundem a parte

250  Aetheriae, et vario ut mutetur tempore, et ejus
251  Ad nos propterea accessus, contraque recessus,
252  Signiferique locum, quo sit pro tempore quovis
253  Lucida Phoebi fax; quin ipsum ducere possis
254   Signiferum in terra, circum et signare meantem,
255  Et quanto Aequantem flexu inclinetur ad orbem;
256  Brumam, et Solstitium praesertim, et bina per annum

473  Imperia. Excoluisse fuit caelestia quondam
474  Quaeis labor, et duram in caelum procul isse per artem,
475  Naturaeve viam reserare et pandere multo
476  Certius, atque alios breviori ducere cursu,
477  Proinde sui memores post se fecisse merendo,
478  Illic nomina sunt, illic discreta quieti
479  Famae regna habitant, aeternaque saecula condunt.
480  Arbitrio

res et ratio paulatim, adapertaque tota est.
840  Multarum haud primum rationes noscere rerum
841  Posse datum est nobis, post in discrimina notas
842  Ducere; quid tali mens unquam more videret
843  Res nova nam, tentes quam prendere non habet ullum
844  Quod latus arripias; aliarum proin ope rerum
845  Quaerenda est: igitur vario torquenda paratu

sobolis viventia corpora multae?
2117  Inde seri genus humanum voluere putantes
2118  Plerique, et primos hominem de vermibus ortus
2119  Ducere; verum aliquem tam turpi ab origine nasci
2120  Fors puduit, reperitque novos animantibus usus.
2121  Sed, quid praestet ab his, videat Natura, Animantum
2122  Alma parens, nisi fors caveas hic ipse

aggrediamur,
1663  More quidem certi non unquam abscedere nostro;
1664  Nam non propterea tentemus in ultima rerum
1665  Delabi; haud etenim sub nostros ducere sensus,
1666  In numero rerum quae constant, cuncta valemus:
1667  Confingens quae mente velis si forte feraci
1668  Cudere, et ambiguas causis adnectere causas,
1669  Quas

1669  Quas non natura tute edocearis ab ipsa,
1670  Quam procul a vera rerum ratione recedes!
1671  Haud ita, naturam si quaerens, sensibus uti
1672  Constituas, et ab his rationum ducere pondus,
1673  Et paulum proferre, et certos figere gressus.
1674  Prendere quanquam ipsi non possunt omnia sensus,
1675  Certior haud ratio tamen est, et pulchrior ulla

parva
1439  Corpora plurima sunt, pedibus collata, vel ulnis;
1440  Metiri nostro nam corpore corpora suemus
1441  Cuncta, et res nostro quoque cunctas ducere sensu.
1442  Propterea immensum Mundi est hoc Omne, quod omnes
1443  Mensuras superat nostras, longeque recedit
1444  Omni a notitia mentis quoque, forsan at ipsum

fraternas iungent in foedera dextras
35  Atque ferum turmis et classibus ire parabunt 35
36  In Thracem et male rapta reposcere regna, beatas
37  Nostrorum sedes proavum) seu ducere terra
38  Sive mari libeat, cedet pars maxima regni,
39  Aemule Gotfredi; interea mea carmina prona
40  Aure bibe incoeptisque animos ingentibus apta. 40

abiit sedemque secundam
1.412  Nunc tenet et spatio Pisces subiere relicto.
1.413  At priscum nomen servat locus atque recentem
1.414  Dicitur a puro fulvi Sol velleris auro
1.415  Ducere nunc etiam auspiciis felicibus annum.
1.416  Non illo imparibus noctem,discriminat horis
1.417  Atque diem Titan, non illo tempore torvus
1.418  Aut Aquilo aut Boreas saevit glacieque nivali
1.419  Et

radios diffundit ab alto
6.920  Aethere nocturnasque aspectu discutit umbras,
6.921  Foemineo elatam fastu formaque superbam
6.922  Ostentare jubar coelo ac solemnia festa
6.923  Saepe agere et cum solemnes ducere pompas.
6.924  Mille igitur Dryadas sylvis et Oreadas altis
6.925  Montibus impavido secum per inane volatu
6.926  Avehit. Illae agitant choreas ac voce sonanti
6.927  Concelebrant divae laudes et

pr8.64  Reddite vos Phoebum, vos facite Aonides
pr8.65  Me quoque respiciant vestigia nota sequentem
pr8.66  Illius, qui meme institit in nemora
pr8.67  Ducere florentis Pindi. atqui fausta dedere
pr8.68  Signa deae: primus jam labor haud cecidit
pr8.69  Irritus. en nostris plaudit conatibus Echo
pr8.70  Educta e latebris lumen in Aonium.

neque Uranie aut votis celebrabitur ullis.
2.667  Una comes, dux una viae scrutantibus axem
2.668  Cypris erit: illam jam nunc in vota vocare
2.669  Incipient; illi sollemnes ducere pompas,
2.670  Non ubi se myrti tollit nemus, edita at almae
2.671  Templa ubi Doctrinae caput intra nubila condunt,
2.672  Palladis egregii juvenes; quorum inclyta nomen

1.2.89  Quamquam etiam perhibent saevae post crimina Phoedrae
1.2.90  Hippolytum superas Lunae latonidis oras 90
1.2.91  Adscendisse: illum fortes in praelia turmas
1.2.92  Ducere, si quando armorum furor instat, et acer
1.2.93  Idaliae e regno Veneris movet agmina Adonis.
1.2.94  Hos pugnare juvet; mihi tu demissior ito,
1.2.95  Nec regna astrorum

felici laberis e gremio:
2.3.15  Conatur tamen ipsa, potis si dicere, et omnes
2.3.16   Verborum nequidquam anxia versat opes,
2.3.17  Vestigatque undas, poti queis ducere vates
2.3.18   Suerunt ismariis culminibus nemora,
2.3.19  Atque hebrum tanaimque inhibere: heic deficit humor

ac memori figentem in corde tuorum
2.4.66   Illa tot adspiciam grandia facta patrum.
2.4.67  Saepe etiam cernam, superum famulante corona,
2.4.68   Adposita in tela ducere ab arte notas;
2.4.69  Ut varii immensos per caeli didita tractus
2.4.70   Numinis ad nutum fulserit haec species,
2.4.71  Et nihili novus e latebris emerserit orbis,

tum sic Atrides: Vera, nec ulli
1.350  Non laudanda, senex, dicis; verum efferus iste 350
1.351  Exsultatque animis, vultque omnibus altior unus
1.352  Ire aliis, fraenare omnes, ac ducere quovis,
1.353  Regna tenens. frustra sperat sed talia Grajos
1.354  Posse pati. duri fortem ad certamina belli
1.355  Quod fecere illum faciles dī, saeva profari

sacram Phoebi quam sistit ad aram, 530
1.531  Atque patri, ut jussus, tradens haec fatur Ulysses:
1.532  Huc me, Chrysa, virūm regnator misit Atrides,
1.533  Et jussit gnatamque tuam tibi ducere, Phoebo
1.534  Et facere, ac placare deum, qui concitus ira
1.535  Saevit, et ingenti luctu demergit Achivos.
1.536  Sic ait; inque manus patri dat: suscipit ille

Sederat, observans Graji si litore curvo Digressi Trojae sub muros castra moverent. Huic similis regem alloquitur, ac talibus infit. o pater, usque placet longis sermonibus horas 340 Ducere, ceu quondam placida sub pace: nec ortum Esse vides durumque, et ineluctabile bellum. Saepe virūm subii bellantum praelia miles; Agmina sed nunquam tanta usquam, ac talia vidi.

pectusque, et colla nitentia divae
3.438  Agnovit; subitoque adspectu exterrita: Fraudes
3.439  Anne alias miserae nectis, dea saeva, parasque
3.440  Maeoniaeve aliquam, Phrygiae vel ducere in urbem; 440
3.441  Atque alii, si forte virum quem diligis illic,
3.442  Tradere me? patrias victor Menelaus in aedes
3.443  Ne captam abducat, venisti

vocor tua nam, divūm es qui maximus, uxor.
4.69  Verum haec nos inter cedemus mutua uterque,
4.70  Ipsa tibi, mihi tu. divūm facilisque, volensque 70
4.71  Turba omnis, placeat quo ducere cunque, sequetur.
4.72  Tu flavae interea potes hoc mandare Minervae:
4.73  Trojugenum, Grajūmque acies petat, et male cautos
4.74  Gnara modi exacuat Troas, quo laude superbos

4.385  Dixerat: iratus regi haec Ithacesius heros:
4.386  Quale nefas, Atrida, tui septo excidit oris?
4.387  Nos male cunctamur segnes cum tempus in hostem
4.388  Ducere, et adversis venienti occurrere turmis?
4.389  Aspicies (si forte voles, si cura subibit
4.390  Haec animum) primam ante aciem pugnare parentem
4.391  Telemachi; et primis Troum se

5.32  Vulcanus, patri servans; viduatus utroque
5.33  Ne gnato, luctu senior tabescat amaro.
5.34  Tydides captos bijuges candore nivali
5.35  Dat sociis, vacuumque ad naves ducere currum.
5.36  At vero, ut geminam prolem videre Daretis,
5.37  Hunc fugere, hunc multo morientem in sanguine volvi,
5.38  Trojugenae cecidere animis; in pectora cunctis

5.241  Hordea vescuntur, floremque siliginis almum.
5.242  Saepe senex, bellique omni catus arte Lycaon
5.243  Saeva domo ex alta gradientem ad bella jubebat
5.244  Ducere equos, curruque instantem in praelia Troas
5.245  Hortari: at jussis renui parere paternis
5.246  Stultus, equis parcens, ne, dum concludimur arctis
5.247  Moenibus obsessi, plena

5.257  Arcum nempe malis avibus, fatoque sinistro
5.258  Pendentem patria discedens aede refixi,
5.259  Hectoris evictus precibus, qua luce meorum
5.260  Agmen Dardanias huc coepi ducere ad arces. 260
5.261  At si Parca dabit reditum, si visere quondam
5.262  Contigerit patriam, thalamumque, Laremque paternum
5.263  Ut caput hoc jaceat procul a cervice resectum,

conferta omni et penetralia gaza:
5.573  Attamen heic hortorque meos, sumque ipse paratus
5.574  Cominus ire viro, quanquam intra moenia Trojae
5.575  Nil habeo, quod ferre queant, vel ducere Graji.
5.576  Tu contra, stasque ipse, tuam nec ductor in arma
5.577  Saltem acuis pubem, gnatisque hortare, larique
5.578  Ferre suo auxilium; duris ne more ferarum

8.590  Quisque suos vacuo bijuges; nec pabula quisquam 590
8.591  Invideat fessis. celeri dehinc moenia cursu
8.592  Pars adeant; et oves, et pingues cura juvencos
8.593  Ducere sit, Bacchi et laticem, et Cerealia dona
8.594  Aedibus e patriis. nec desit copia secti
8.595  Roboris, ut tota, quam longa est, ardeat ignis
8.596  Nocte ingens campis, donec se

ac trepidum turbat, verso agmine, vulgus:
17.576  At non caede viros sternit, dum terga ruentum
17.577  Turbidus insequitur. nec enim sacro licet uni
17.578  In curru vibrare hastas, et ducere fraena.
17.579  Hunc, luctu attonitus cursu dum fertur inani,
17.580  Alcimedon tandem, Laërcei clara propago 580
17.581  Aemonidae, vidit; stans et post terga, calentem

saeva nec flecti mente. sed hortans
19.75  Nunc age Grajugenas impelle ad praelia, Teucros
19.76  Rursus ut experiar pugna; noscamque, carinas
19.77  Posthacne audebunt prope celsas ducere noctem.
19.78  Quorum aliquis, longo cursu defessa, libenter
19.79  Genua, reor, flectet, vesanae incendia pugnae
19.80  Effugiet, si forte mea tremefactus ab hasta. 80

haec solicito secum sub corde volutat:
22.126  Me miserum! subeo si portas, moenia et urbis,
22.127  Polydamas primus dictis me incesset amaris.
22.128  Ocyus ad muros Troas qui ducere jussit
22.129  Nocte hac, heu miseros quae perdidit; acer in arma
22.130  Qua rediit Trojae clades ac terror Achilles: 130
22.131  Ast ego contempsi monstrantem vera, monenti

mulos, et equos, valida et cervice juvencos,
23.336  Captivasque, aurumque, incani et robora ferri
23.337  Principio rapidis praestantia munera ponit 
23.338  Aurigis. primo captivam ducere forma
23.339  Insignem, atque operum doctam; latumque, tumentemque,
23.340  Instructumque ansis tripodem. tum deinde secundo 340
23.341  Ponit equam, indomitae cui sextus fluxerat

23.609  Ad terram, atque jugo fulgenti accline flagellum
23.610  Deponit: Sthenelus nec fortis multa moratur; 610
23.611  Verum alacer pugnae pretium capit, atque puellam
23.612  Ducere, et auratum tripodem dat ferre vocatis
23.613  Continuo sociis; curru celer ipse calentes
23.614  Solvit equos, vinclisque levat fumantia colla.
23.615  Post hunc Antilochus Nelides

23.721  Quam merui, tibi equam donabo; sentiat omnis
23.722  Ut Danaūm pubes, non me saevo atque superbo
23.723  Esse animo. Haec fatus dedit ipse Noëmoni pulchram
23.724  Ducere equam, Antilochi socio: sibi tertia dona
23.725  Accepit, multo clarum fulgore lebetem.
23.726  Meriones auri quartus duo magna talenta
23.727  Abstulit, ad palmam quo venerat

veneror; metuo et mihi sumere quidquam
24.523  Detractum regi; ne quid mihi postea triste
24.524  Contingat. gratis ego te, vel puppe per undas,
24.525  Vel terra pedibus, medium quoque ducere in Argos
24.526  Haud renuam; quisquam nec vir te invaserit usquam,
24.527  Me duce contempto. Dixit; currumque citosque
24.528  Scandit equos, et lora celer tortumque flagellum

genitrix tandem jejunia solvit. 740
24.741  Haec Sipyli solis nunc longe in montibus, illic,
24.742  Esse ubi nympharum frondosa cubilia fama est,
24.743  Quae solitae choreas Acheloia ducere propter
24.744  Flumina; inexpleto moeret vel saxea fletu;
24.745  Egerit et lacrimis quos dī fecere dolores.
24.746  Nos itidem, venerande senex, accumbere mensae,

mita dulcedine vocis.
396  Vos ego, quum primo lux crastina fulserit ortu,
397  Concilium cogam in magnum, certusque jubebo
398  Deserere has sedes, aliasque requirere mensas,
399  Scilicet ac vestro convivia ducere sumptu. 400
400  Aequius at nobis contra si forte videtur
401  Unius heu miseri sic omnes perdere census,
402  Perdite certantes; jam nil moror. ipse deorum
403  Numina testabor, si quando Juppiter

latices miscete sacros: libemus ovantes
375  Neptuno superisque diis, mensisque relictis
376  Curemus (nam tempus adest) jam corpora somno.
377  En abiit lux sub tenebras, neque tardius aequum
378  Ducere sollemnes epulas in honore deorum;
379  Sed, quo res vocat, ire. haec ut Jove nata loquuta est, 380
380  Haud mora fit; subito dicta audivere monentis.
381  Dant manibus circum puros ex ordine fontes,

in litore nautae,
701  Increpitantque moras, nimium dum tempore longo
702  Cogor adesse tibi, quae vero munera spondes,
703  In magno, quaecumque dabis mihi, semper honore
704  Servabo: nec coge tamen me ducere fines
705  Ad patriae alipedes. maneant, tibi nempe futuri
706  In pretio, qui regna tenes ingentia campis,
707  Lotus ubi viret alta, viret formosa cyperus,
708  Hordeaque, et segetes, et plurima

743  Ille meam duxit navem, qua tendere in almam
744  Elida debueram procul hinc, ubi gramine molli
745  Bissenae pascuntur equae, pullique sequuntur
746  Indomiti totidem, quos sub juga ducere tempus.
747  Haec ait, atque illi stupuere: haud namque putabant
748  Neleam petiisse Pylon, sed rura profectum
749  Inter oves errare aut alta suilia propter. 750
750  Tum satus Eupitheo Antinous sic

abiere, neque ullus 270
271  Praeterea longo residi mihi tempore visus.
272  Dixerat: ipse autem bullis fulgentibus aptum
273  Ensem humero ingentem suspendo arcumque sonantem,
274  Atque ipsum noto jubeo me ducere calle
275  Eurylochum. Sed genva manu complexus utraque
276  Ille mihi: ne quaeso, inquit, Jovis inclita cura,
277  Invitum ne coge: sine heic me sponte manere:
278  Incolumis nec enim jam tu, mihi crede,

quando huc te fata tulere
5  Per varios casus, per multa pericula vectum,
6  Incolumis divesque tuas remeabis ad oras.
7  Vos autem o, quicumque meos celebrare penates,
8  Gaudetisque una convivia ducere, Bacchi
9  Laetitiam cantusque inter, mea figite corde
10  Dicta, viri. Туrio pictae jam murice vestes, 10
11  Caelatumque aurum, quaecumque et ditia dona
12  Attulerunt proceres Phaeacum, condita

olli 520
522  Signa oculis, navimque petit vestigia torquens.
523  Illa manu capiens me secum e postibus effert,
524  Poculaque in positis circum longa atria mensis
525  Invenit, assueti fuerant queis ducere vina
526  Convivae cum patre meo, sed forte relictis
527  Tum dapibus, populo exierant dare jura vocati
528  Concilio in magno: raptim tria pocula tollit,
529  Absconditque sinu; sequor ipse heu

ferunt quo nomine sese
67  Caerula spumanti findentes aequora pinu?
68  Dixerat, et dicta Eumaeus sic voce sequutus:
69  Nulla mora; expediam jam nunc tibi vera roganti,
70  Care, ait. e Creta memorat se ducere stirpem, 70
71  Et spatia immensae telluris obisse vagatus
72  Per populos, ceu jussa ferunt fatalia divum.
73  Nunc autem e manibus Thesprotum elapsus adivit
74  Haec stabula infelix; jamque est tuus

300  Laetitiam rapuit; sed me haec tamen una remordet 300
301  Cura magis vellitque animum. quae barbara tellus,
302  Quae patria haec usquam vidit? non jura procorum
303  Haec fuerant quondam, non mos, quum ducere nympham
304  Ingenuaque domo ac diti genitore creatam
305  Ambirent studiis sese certantibus inter.
306  Ipsi ultro e stabulis tauros accire paternis,
307  Lanigerumque pecus laeta in convivia sponsae

412  Sub juga ferre pares libeat, glebasque movere
413  Indomita cervice, licet se jugera tendant
414  Quattuor, ac pressum terra subsidat aratrum;
415  Me tamen effoso mirabere limite rectum
416  Ducere agro sulcum. sin et Mavortia bella
417  Adnuerint superi, clipeumque et bina coruscans
418  Tela manu, galeamque geram cava tempora circum;
419  Ante alios longe progressum ex agmine cernes

contendere; nulla
665  Sit mora. namque heros aderit Laërtius ante,
666  Quam poterit quisquam nervosque aptare sonantes
667  Multa movens frustra, metamque adtingere ferro.
668  Penelope contra gaudens: o! ducere noctem
669  Si juvet his mecum dictis, non ulla quietis
670  Cura foret, fessosve sopor mihi solveret artus. 670
671  Haud tamen insomnes miseris mortalibus horas
672  Degere fas; late terram namque

369  Haud ingrata ferens, audire invitus uterque
370  Ni renuat. donec fuerat spes ulla videndi, 370
371  Sedibus in patriis praesentem rursus Ulyssem;
372  Nil vetuit traxisse moras, et ducere longa
373  Spe juvenes (satius tibi multo id namque fuisset,
374  Si patrias genitor salvus remeasset ad oras);
375  Nunc aliter manifesta fides jam credere cogit.
376  Quare age et incertam precibus

Scilicet, elusos voto quam vivere nostro,
176  Degimus heic una quod propter tempore in omni
177  Solliciti, ac magno correpti pectus amore.
178  Sperat nunc aliquis frustra securus, et ardet
179  Ducere Penelopen; sed quum tractaverit arcum
180  Nequidquam expertus, sibi quaeret Acheïdas inter 180
181  Auricomas aliam florenti corpore: at illa
182  Nubet, cui meritam sua dona et fata jugabunt.

oscula libat
255  Affusus capiti atque humeris; nec secius heros
256  Ora manusque fovet amborum amplexus et haeret.
257  Ac fors occiduas sol flentibus isset in undas,
258  Ni prior ille moras vetuisset ducere flendo
259  Affatus socios. jam nunc o parcite luctu,
260  Egressus ne quis foribus vos cernat, et intro 260
261  Nunciet. ite domum sejuncti: limina scandam
262  Primus ego; vos deinde; atque haec

littus ambagit,
Daphnidis aduentus multis celebrabitur oris. Celadon
Crede, prius refluo volventur flumina cursu
80  Tentabitque viam, sine velis, nauita ponti
Et freta destituent squammosam ducere gentem,
Quam subeant nobis hodiernae obliuia lucis. Mopsus
Interea insculpam grandes piscantibus omen
Hic in naue notas. Haec Mopsus carmina fecit,
85  Pannonia rediit quando haec per

De iis qui fine vitandae militiae se mutilarunt. (4tae) 19-o De reciprocis provincialium et militarium debitis. (4tae) 20-o De restantiis et convictionibus emeritorum militarium aerario regio compensandis. (4tae) 21-o De cautionibus militarium ducere volentium. (4tae) 22-o De invalidis patentali trium denariorum stipendio gaudentibus. (4tae) 23-o De militarium viduis et prolibus pensione providendis. (4tae) 24-o De caducitate, testamentis, et legatis militarium personarum.

eius vita; e qua cum incolumis rediisset, destinabatur iam ab aula impar eius dignitati coniux cum ille specie visendi exercitus in imperium profectus landgraviam Hassiae uxorem duxit ingenti caesaris invidia, qui, quod sub sua tutela constitutus sine eius consensu ducere non potuisset praetendens, vix reducem domestico carcere affecit. 6 Sed ille impetratam a caesare veniam aetatis ostendens facile eam umbram delicti dissipavit. § 25. 1

1026  Ipse autem e sacro prognatam vertice glaucis
1027  Pallada luminibus genitor sine matre creavit
1028  Magnanimam, strepitus inter quam ducere turmas
1029  Indomitam, clamorque iuvat, bellumque, necesque
1030  1030 Sanguineae. hinc pariter non ullius indiga Iuno
1031  Auxilio, magno

iuvenum, luditque sequendo
219  Aut bifores inflans buxos, aut gutture molli
220  220 Ingeminans carmen, cantantique adsonat echo.
221  Iamque illae ad citharae sonitum, iam ducere coeptant
222  Hi choreas, dulci resonat dum tibia cantu.
223  Inde alii atque alii saliunt, et carmina dicunt
224  Alterni, ridentque hilares: urbs tota resultat

e converso id etiam legum nostrarum sensu non videtur posse sustineri, quod tunc sit solum ordinarium periculum; quando enim annorum 2 sic ar. 7. qui dicit nobiles si Rex extra regnum exercitum ducere voluerit, cum eodem ire non obligari, non hunc sensum faciat, quasi insurectionalis miles ad arcendum, ne hostis fines regni prior invadat, limites regni transgredi non teneatur, verum Quod

democratiae ne cogitatio quidem subiverit. 4> Nec tamen ipse etiam arbitrarium imperium affectabat. <5 Cum enim 1345. contra refractarios Neliptios Croatiae comites, anno vero 1347. Neapolim ad vindicandam fratris sui necem exercitum ducere vellet, de re hac semper in comitiis constitui procuravit (b). 6 Anno 1351. Andreanam, ut jam vidimus, constitutionem confirmavit novasque in iisdem comitiis leges perferri concessit. 7 1378. dum de renunciando per Carolum parvum omni in

Ducatum Burgundiae Carolo tradat proxime. 8 4‑o) Renunciet supremo juri in comitatus Flandriae et Artesiae. 9 5‑o) Nunquam velit agere ad recuperandum regnum Navarram, nec pro se, nec pro alio. 10 6‑o) Promittat se ducere velle Eleonoram sororem Caroli. 11 7‑o) Duos filios obsides relinquat. 12 8‑o) Omnia haec puncta solenni jure jurando confirmet. 13 Praeter haec imperator ambitiosus non nihil, adjecit etiam hoc ut quoties

Ae.
Dulce tuum, pastor, carmen mage, garrula quam quae
Aeria de rupe superne huc liquitur unda.
Munus ovem referent si Musae, munus habebis
Agnum; si malint agnum sibi ducere Musae,
Munus ovem niveam referes tu, dona secunda. Th.
Vis bone, per Nymphas, vis Aepole, stratus in herba
Heic clivo in molli, fragiles ubi

misere tabescis, Daphni? per umbras
Te nemorum, te per fontes, tua Nympha requirit.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Te petit illa: nimis tu cura aegrescis acerba
Perditus, ante boves servabas, ducere capras
Nunc bonus heu dicere: hic namque irascitur ardens,
Quum videt hirsutas hircis subsidere capras
Mollibus in pratis, quod non caper ipse sit ortus.
Incipe

sed necessitate finitus, quum ad omnia se suamque operam conferret, quaevis pericula adiret suique ordinis ministerio eo ferme pacto vacaret, ut nulla corporis atque animi exercitatione defaticatus abjectissima quaeque munia sibi ultro desumeret ac nullum tranquillum atque otiosum spiritum ducere videretur? Quis eo et animo et toto vitae suae instituto temperantior, cum nihil verbo aut re exprimeret quod et religiosum virum non deceret, et palam virtutis speciem non praeferret? Quid ergo si hic tam excellenti animo atque naturae ipsius habitu prope eximio et moderatus et gravis

tempus adducit. Vitis, et Ficus.
Radio diurni verberata sideris
Ut jam colorem subrubentem ducere
Suum ante tempus coepit uva, plurimos
Ad se helluones pertrahebat; haud tamen
5  Impune, acerbo morsu namque singulis
Perstrinxit exta. Ficus illi proxima

senior, et Canes.
Lupus senecta factus imbecillior
Oves praedari cum nequiret amplius,
Quicumque pagis incolebant proximis,
Suosque soliti ducere ad pastum greges
5  Inusitato gestiebant gaudio;
Metuque vacui ipsi otiabantur canes
Ovile circum: utque impotenti illudere
Quaedam est voluptas tristis

amoena laetum solitudine
Carpebat alacris; jamque in illa clanculum
5  Abire crebro cogitabat pascua,
Pastori irascens, in salubria qui minus,
Herbaeque solitus parciora ducere.
Heic dum licenter errat, ecce cespitem
Vidit lupinis inquinatum faecibus.
10  Misella totis contremiscens artubus
Tum fugere coepit, arbitrata in proximo

pavet Natura et vultum aversa refugit,
3.119.4   Portenta horrendi ne videat sceleris.
3.119.5  Disce, ruit froenis quum caeca mente remissis,
3.119.6  Quas tandem in clades ducere possit amor! 120. Ad Aeglen, Helenae vetulae imaginem tuentem.
3.120.1  Cana comam, rugisque genas jam foeda, nitenti

216. [215.] Ad Crassum, connubio vili domum dedecorantem.
3.216.1  Quo ruis? Ignota vilem de gente puellam,
3.216.2  Nec ditem, properas ducere, Crasse, tibi?
3.216.3  Nec celerem ingenio, nec pulchram corpore, nec quae
3.216.4  Esse aliquo possit grata lepore viro?
3.216.5  Hanc tibi connubio festinas jungere?

tua sit quibus apta libido:
5.119.8   Haec colit innocuus candida tecta pudor. 120. Ad Flaccum puellae corruptorem.
5.120.1  Ducere corruptam te cogunt jura puellam,
5.120.2   Eluere infectam turpiter et maculam.
5.120.3  Ne facias, pugnat mater, totamque querelis
5.120.4   Urbem implens vanos aegra ciet

incendit pulchra puella face.
5.206.3  Cuncti addent roseasque genas, flavumque capillum,
5.206.4   Atque hilares blanda luce oculos inhiant.
5.206.5  Qui velit interea nuptam sibi ducere, nemo est:
5.206.6   Inter amatores tot caret illa proco.
5.206.7  Nec miror: quae tam multis amat una placere,
5.206.8   Nemo unum huic se se posse placere putat.

non patiar, faciat si doctus Apelles;
5.260.8   Quid tu expers artis cum facis omnigenae?
5.260.9  Quem scimus, non posse unam carbone decenter
5.260.10   Picturae ad leges ducere lineolam? 261. Ad Aulum, poetam extemporalem.
5.261.1  Mirantur multi, subito quod carmina fundis;
5.261.2   Mirer ego,

5.296.4   Tecto ni renuat se dare praecipitem. 297. Ad Gallum improbum adolescentem, equos mirifice agitantem.
5.297.1  Ducis equos pulchre; mallem te ducere pulchre,
5.297.2   Galle, queas, quavis nec ferus ire via.
5.297.3  Paret equus, spretis tibi mens at fertur habenis,
5.297.4   Mirus equum domitor, te quoque, Galle,

398. Cur secundus ordo foeminarum a primo segregetur.
5.398.1  Ultro dum cives ad gaudia laeta vocantur,
5.398.2   Et juvat aestiva ducere nocte choros,
5.398.3  Ordo cur medius summo secluditur? Ordo
5.398.4   Summus an incipiat ne fieri medius?
5.398.5  Urbis enim florem cultas, lepidasque puellas

omni,
5.410.6   Quae gliscit vacuo in pectore, gloriola. 411. Ad Flaccum puellae corruptorem.
5.411.1  Quam stupro opplesti, tibi ducere, Flacce, puellam
5.411.2   Cogeris; haud alia conjuge dignus eras.
5.411.3  Digna alio fuit illa viro; te denique dignam
5.411.4   Se facit foedo perdita flagitio.

soles populo. 500. [499.] In Aeglen pravis moribus foeminam.
5.500.1  Pulchram Aeglen renuit pulchrarum Flaccus amator
5.500.2   Ducere. Quid? Formam non videt eximiam?
5.500.3  Pol videt, at mores formae concedere sensit,
5.500.4   Ipse suo et quiddam pertimuit capiti.

585. [584.] De Pontico male de rebus judicante.
5.585.1  Juras vera, tibi quae soli vera videntur,
5.585.2   Usque tuo suetus fidere judicio,
5.585.3  Nec metuis, tibi te ratio qua ducere visa est,
5.585.4   Error ne illusum devius abstulerit.
5.585.5  Verum id non metuis quod tu tibi, saepe videmus
5.585.6   Multo cum risu, Pontice, nos fieri,

5.649.1  Uxori mire fidis, Bolane; puellam
5.649.2   Atque suo facilis vivere more sinis,
5.649.3  Quo vult ire, domi quicum vult esse, venusto
5.649.4   Saepe diem totum ducere cum Marato.
5.649.5  Felix! Sorte datum cui nil metuisse, virorum
5.649.6   Cetera turba suo quod metuit capiti.
5.649.7  Felix, pol, saltem donec nescire licebit,

veterum nactus me scripta legentem
5.726.2   Non sentis, quam sis, Glaucia, utrique gravis?
5.726.3  Esse gravem sentis vel si te, Glaucia, utrique,
5.726.4   Hic potes ingratas ducere, lente, moras?
5.726.5  Et longum torquere ambos? Tua plumbea dicta
5.726.6   Pro veterum et dictis oggerere aureolis?
5.726.7  Cede, malum, procul hinc, cede ocyus! Hosne

rapto conjuge ploras,
5.850.2   Lidia; habent lacrymas gaudia nonne suas? 851. [845.] Cur nemo sine dote uxorem velit ducere. Krša
5.851.1  Uxorem ducit nemo sine dote. Requiris
5.851.2   Caussam? Quod gratis vult sibi nemo malum.

poscis grandi cum dote, domoque
5.891.2   Clara et praestanti corpore conspicuam,
5.891.3  Doctam etiam, ut perhibent, qui norunt: rem teneo, Aule,
5.891.4   Non vis uxorem ducere, sed dominam. 892. [886.] De Serrani erga amicos avaritia. Krša

936. [930.] In hominem voluptatibus perpetuo studentem. Krša
5.936.1  Insomnem ludo, quam longa est, ducere noctem,
5.936.2   Ad lucem foede stertere dein mediam,
5.936.3  Inde dapes celebrare, domo dein sole cadente
5.936.4   Evectum Portam visere Flaminiam;

Cinna; puella
5.1180.2   Fiat ut infelix uxor, an ut vidua? 1181. [1175.] In idem argumentum.
5.1181.1  Noluit uxorem juvenis; nunc ducere gestit
5.1181.2   Cinna senex. Sapiens, heu, male desipuit. 1182. [1176.] In senem ducentem anum.
5.1182.1  Ducis anum

1192. [1186.] In Tuccam veniam poscentem, eo quod Aeglen ducat.
5.1192.1  Non laudem, insano veniam sed poscit amori,
5.1192.2   Aeglen quod properat ducere Tucca domum.
5.1192.3  Do veniam; et miror, tanto correptus amore
5.1192.4   Quod poscit solam Tucca sibi veniam.

nimiam poscis dotem tibi, Cinna? Tuae vis
5.1343.2   Stultus an uxoris mancipium fieri?
5.1343.3  Quae dotem mulier nimiam tulit, haud putat ipsa
5.1343.4   Duci, verum emptum ducere jure virum. 1344. [1336.] In Cinnam, solam mathesin et mathematicos laudantem.
5.1344.1  Solam miratur, solam crepat usque mathesin,

quaerit grandi cum dote Fabullus;
5.1429.2   Id satis: haud illum caetera sollicitant,
5.1429.3  Quali sit forma, queisnam sit moribus, ipsam
5.1429.4   Dos modo sit, possit ducere Tisiphonem.
5.1429.5  Et ducet, credo, tandem, quae laeva, superba,
5.1429.6   Foeda viri cupidam plectat avaritiam.

6.56.1  Cinnamus heic situs est. Mentem prius abstulit illi,
6.56.2  Mox etiam vitae stamina rupit amor.
6.56.3  Infelix bustum fatuos hortatur amantes
6.56.4   Ducere vesanis froena cupidinibus. 57. [55.] Tumulus passeris Lesbiae.
6.57.1  Heic jacet herboso passer sub cespite, bustum

puellae
7.36.6   Civibus eximio cultus honore tumet. 37. Ad Quintum a nuptiis abhorrentem.
7.37.1  Uxorem hoc foedo quod non vis ducere saeclo,
7.37.2   Laudo: malum est dici, Quinte, nec esse patrem.
7.37.3  Esse suam quis enim prolem sibi norit, amantum
7.37.4   Quam genuit denso foemina septa choro,

38. De Gellio, vetulam et foedam ducente.
7.38.1  Nec juvenem et foedam sibi duxit Gellius; uni
7.38.2   Credidit haud aliter ducere posse sibi.
7.38.3  Moribus his, juvenemque et pulchram ducere qui vult,
7.38.4   Ducit amatorum millia multa domum,
7.38.5  Et videt incertam prolem, natisque veretur

De Gellio, vetulam et foedam ducente.
7.38.1  Nec juvenem et foedam sibi duxit Gellius; uni
7.38.2   Credidit haud aliter ducere posse sibi.
7.38.3  Moribus his, juvenemque et pulchram ducere qui vult,
7.38.4   Ducit amatorum millia multa domum,
7.38.5  Et videt incertam prolem, natisque veretur
7.38.6   Sitne sibi nempe:

Inter, Lyda, viros miror te saepe loquentem
8.18.2   Sic, sola ut prorsum vir videare mihi;
8.18.3  Caetera, versatur quae circum, turba virorum
8.18.4   Foeminea lanam ducere digna colo.
8.18.5  Macte, tui decus o generis, macte, inclyta Lyda,
8.18.6   Naturam virtus quam super alma locat.

Levine, tibi lepidus, salsusque videris,
8.53.2   Affatu queat ut Lyda valere tuo,
8.53.3  Expuere et maestas, vivit quibus anxia, curas,
8.53.4   Atque hilari laetos ducere mente dies.
8.53.5  Non levibus nugis, risu non gaudet inepto,
8.53.6   (Crede mihi) fatuos non amat illa jocos.
8.53.7  Ergo tuosque sales aliis, aliisque leporum

Alciden domuit, quod Lyda, vocavi
8.191.4   Lydam ego, me captum quae melius domuit.
8.191.5  Illa deum a pulchro jussit cessare labore,
8.191.6   Foedaque foeminea ducere pensa colu,
8.191.7  Haec me cessantem pulchro insudare labori,
8.191.8   Atque sua carmen scribere lege jubet;
8.191.9  Illa decus misero partum abstulit, haec mihi

262. Laudat Petrum Aloysium Pizzellium nocturnis choreis abstinentem.
8.262.1  Petrus abest festo a coetu, primaeva juventus
8.262.2   Gaudet ubi laetos ducere nocte choros.
8.262.3  Laudo, sive, aliis quod dulce est, despuit unus,
8.262.4   Unus sive, ipsi est quod sibi dulce, fugit.

tristes nec revocant lacrymae,
8.590.7  Moerorem at vivis tantum, seniumque, supremam
8.590.8   Et maciem et morbos, fataque nigra ferunt.
8.590.9  Non furor est vanos in longum ducere fletus;
8.590.10   Haud prodesse alii, velle noscere sibi? 591. Ad Violantam. De bonis, quae illi Morandus testamento donaverat.

26. Ad Quintum, meretricis amoribus implicatum.
9.26.1  Vidi ego te magni supremo in fine barathri
9.26.2   Gaudentem Idalios ducere, Quinte, choros.
9.26.3  Clamavi et serva, serva, ingens, Quinte, periclum est,
9.26.4   Lubricus innumeros perdidit ille locus.
9.26.5  Clamavi frustra, risisti vera

Gallia, Daedaleo. 58. [57.] Ad scholam rediens.
9.58.1  Romulei juvenes, mea quos praecepta sequentes
9.58.2   Dulce mihi est rupes ducere in Aonias,
9.58.3  Quam dolui vobis distractus! Quam modo laetor,
9.58.4   Me cupidum ut cupidis fors bona restituit!
9.58.5  Restituit cupidum cupidis: licet ardua

9.142.5  In te istaec servata diu nam languet et illo
9.142.6   Nata modo at mire fervet amicitia. 143. [140.] Ad Thyrsim, uxorem ducere volentem.
9.143.1  Thyrsi, cave; tibi qui felicis gaudia vitae,
9.143.2   Caram si ducas Phyllida, spondet amor;
9.143.3  Multa solet spondere, fidem sed fallit, inani

se dare praecipites? 171. [168.] De Varo et Beroë.
9.171.1  Diva tibi visa est Beroë, Beroenque potitus
9.171.2   Sperabas vitam ducere coelicolum.
9.171.3  At nunc, Vare, jugo postquam illi es nexus eodem,
9.171.4   Nec divam credis, vitaque coelicolum
9.171.5  Illa ubi sit, quaeris; felicem et conjuge si

Segnis et in molli corpora sterne toro.
9.360.3  Nigra, viden', totis late nox ingruit agris,
9.360.4   Ortaque jam coelo sydera clara micant?
9.360.5  Me juvat heic longam sub dio ducere noctem,
9.360.6   Fessaque gramineo ponere membra solo.
9.360.7  Nec saevus terret Boreas, gelidusque pruinis;
9.360.8   Iniecta spargi nec piget usque nive.

tuum, gnata miseram qui torquet adempta.
95  Istos nemo alios luctus, quam Jupiter ipse 95
96  Attulit altitonans; fratri qui temperat umbras,
97  Floridulam ille dedit cupido sibi ducere nuptam
98  Luctantem frustra. Curru hic devexit in alto
99  Obscuras Nympham ad sedes, quas jam colit illa
100  Sceptra tenens regnique dato laetatur honore. 100

207  Mente alacri cursu: flavus se lactea circum
208  Colla, croco similis, fundit, luditque capillus.
209  Quo liquere loco, divam invenere sedentem
210  Et patrias laetae festinant ducere in aedes. 210
211  Tecta caput, luctuque animum dejecta, puellas
212  Diva duces sequitur: peplus, celerabat anili
213  Dum studio, circumque pedes et crura crepabat.

5.72  Innocuis agiles ludis exerceat, atque
5.73  Ficta reluctantem sumptis mucronibus hostem
5.74  Pugna vocet; lyra pulsa sonet, choreasque per artem
5.75  Ducere et ad numeros vestigia flectere cogat.
5.76  Haec te digna quidem cura est; his tempora ludis
5.77  Grata trahes, animum quando majoribus aegrum
5.78  A studiis laxare voles. An credis

10.61  Cum gnatis veniens et pulcra conjuge confers,
10.62  Grandia deponens urbani taedia luxus
10.63  Phaeacum in morem non deficiente crumena
10.64  Instituis facile sine curis ducere vitam
10.65  Nec tibi contractus, nec caris parcus amicis.
10.66  Inter ruris opes, Neptuni et munera laetos
10.67  Continuas sine nube dies, et inania rides

Sive invita negent rem quamvis pingere verba.
14.51  His ubi me latebris abdo, vatesque ponuntur, et usus
14.52  Urbani: totus fio diversus ab illo,
14.53  Qui soleo tecum jucundas ducere luces,
14.54  Non tibi despectus, non ultimus inter amicos,
14.55  Vix ipsum me ipse agnosco: tam vita priori
14.56  Discrepat a vita. Sive autem insania dici,

mores etiam, et commendat gratia sexum,
Praecipue ex quo Itala cretas e stirpe puellas
Haud unus thalamo coepit sociare jugali.
Haud mirum: sic nativis praestare videmus
Insita quaeque, novumque saporem hinc ducere fructus.
Hoc tamen est commune viris, quod patria postquam
Ad tecta a longo cursu rediere, suarum
Plus nimio uxorum subitò reddantur amantes,
Absque illis potuere diu qui vivere, quodque,

III.
Illa Breni dominae quae pars vicinior urbi
Carminis ingressum faciet, pars altera claudet.
Incipit eoi via primùm huc pulcra suburbj
Rupibus aequoreis impendens ducere ad usque .PP. Benedictinorum Monasterium, quod vulgo appellatur S. Jacobi de Viscgniza septem stadiis

me adduxit tertia, ubi Annae
Parthenidis matris recolit festa annua pagus.
Semita dum fuerat per planum, ac commoda, mulo
Me patiebar agi, sed cum salebrosa deorsum
Ducere coepisset, descendi, atque ipse capistro
Mulum per cautes, ut tutius esset, agebam.
Frondescens tum sylva mihi mediocris aditur.
Hîc quercus inter turba ingens, agricolae pars

nec longa in pectora barba
Demissa Morlachi aberant, clamore replentes
Haec loca, dum mercis genus haud divenditur unum.
Hos ego, femellasque ejusdem gentis in orbem
Ducere mox choreas vidi, quos horrida setis
Pectora contectos ac brachia, ni pede capris
Vidissem absimiles, nec bina assurgere fronti
Cornua, pro Faunis agrestibus, ac Satyriscis
Accepsem facile:

Mobilis avra silet, revirescunt gramina: quid non
Premere de pharetra tela, Cupido, libet?
Quae mora te cohibet? Feriant tua tela canentem;
Quid cessas? Feriant, praemia magna feres. (14)
Ducere si roseo suspiria disceret ore,
Ducere quam dulci disceret illa sono!

Premere de pharetra tela, Cupido, libet?
Quae mora te cohibet? Feriant tua tela canentem;
Quid cessas? Feriant, praemia magna feres. (14)
Ducere si roseo suspiria disceret ore,
Ducere quam dulci disceret illa sono!

I

Hirsutam, gentemque vagam juga celsa colentem,
Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo ponere frena mari;
Spumantique via docui procedere pinum,
Vela tument, rostro

Ipsa suam Mater sponte dedit sobolem;
Discet, ut Anglus homo jussit sperare salutem,
Et docuit gentes grande magisterium,
Quo fieri incolumes possent vitamque beatam
Exsortes morbi ducere letiferi.
Namque ille arcanis naturae admissus ut atrum
Pus vacuis ductum vidit ab uberibus
Vaccarum, attactu dextram foedare bubulci
Atque ipsam paribus spargier hinc maculis;

ubi in otia tuta recedunt,
1.4.136  Res, loca, personas omnes, et tempora in unum
1.4.137  Structa Chaos miscere, et per mendacia mille
1.4.138  Auribus, ut pecudes, indoctum ducere vulgus,
1.4.139  Seque suis ipsos dictis inducere testes.
1.4.140  Delirae mirantur anus: it fabula discors
1.4.141  Inter nutrices trimis cantanda

nunc vos tam bella docentes.
1.15.90  Queis homines tamen, atque animatia cetera eadem
1.15.91  Ascia, eademque ars fuit effinxisse dolabra,
1.15.92  Fortuitaque ejusdem ob origine ducere coeni,
1.15.93  Pendula suspendunt hi parvo pulpita tigno
1.15.94  Ludicrae ad effigiem scenae, parvique theatri,
1.15.95  Quo tenui bipedalis homunculus ex orichalco

1.15.192  Denique femineam tetigere domestica mentem.
1.15.193  Ipsi etiam duros, indefessosque labores
1.15.194  Exercent, operisque viri fabrilibus instant
1.15.195  Ducere luctati validis incudibus aera.
1.15.196  Maxima pars curvo terram molitur aratro,
1.15.197  Sive ligone fodit: scindit pars fissile robur,

animi castus pudor ejicit illis
1.18.43  Liminibus, nulli quae fas insistere casto!
1.18.44  Non tu Acheronta, invicta Jovis non fulmina rides,
1.18.45  Non tu mortales nullo Jove ducere vitam
1.18.46  Deliras, aut casu haec mundi elementa coisse,
1.18.47  Humanasve doces animas post funera inani
1.18.48  Devotas nihilo, recti discrimine nullo,

post haec fastidia fetum.
1.20.78  Atque id amicorum est quod dicimur ore poetae,
1.20.79  Parvarum instar apum, per florea prata volantes
1.20.80  Huc illuc puros libare, et ducere succos,
1.20.81  Hyblaeoque cavas distendere nectare cellas.
1.20.82  Unde laboranti vix tamdem excreta cerebro
1.20.83  Prodiit ad Rhodopen

1.21.191  Anne suo potius terrai incumbere fructu.
1.21.192   Quanto rectius haec, quam scurras inter, et inter
1.21.193  Ambubajarum collegia segniter aevum
1.21.194  Ducere, non hos concessum tibi munus in usus! SATYRA XXIII. AD LECTOREM
1.22.1  Incidet in nostrum Lector quicumque libellum,

mihi nulla aeque formosis terra puellis
2.1.92  Ridet, ut ista suis Insula virginibus.
2.1.93  Quamquam o Elaphites, pulcherrima turba, puellae,
2.1.94  Vestras hinc laudes ducere Apollo vetat:
2.1.95  Haud ego vos igitur celebrem, quod lactea vestro
2.1.96  Ore nitent puris lilia mixta rosis;
2.1.97  Sed quod florentis praestantia munera formae

animi, salve pars o carissima nostri,
2.2.138   Per pelagi salve multa pericla redux!
2.2.139  Jam datur alternis haerere amplexibus, atque
2.2.140   Usque diem optato ducere colloquio
2.2.141  Quam mihi nunc pulcre est, te, udlcis Amice, recepto!
2.2.142   Quidve usquam nobis laetius esse potest?
2.2.143  His ego deliciis, atque hac dulcedine

et inter
12  Cultus urbanos hic fere praecipuus.
13  Nobilium quis opima virûm convivia longis
14  Nunc adeat mento squalidiore pilis?
15  Matronasve ausit per publica strata viarum
16  Molliter apprenso ducere brachiolo,
17  Ni prius hesternae lanuginis incrementum,
18  Naturae spreto munere, messuerit?
19  O quam commodius prisco, quam laetius aevo
20  In propriis homines enituêre bonis!
21  Incomptam sat

nitescunt.
122  Porticibus decorata suis. Loca fulgida praebent
123  Foemineae sedes turbae, queis sumere somnum
124  Instruere et dapibus mensas, et ducere pensa.
125  Hinc aliae lanasque parant, et volvere fusos
126  Usque agiles rutilo digitos cum tegmine quaerunt,
127  Hinc filos aliae lectos vel murice tingunt,

texentes patrioque e more tapetes.
138  Proh quod opus gemmis varioque colore coruscans!
139  Amplexu Regum patrioque extorris ab urbe,
140  Cogitur ista cohors captivam ducere vitam.
141  Ingemit hic Petrus, commoto et pectore clamat.
142  Propter impiae sonantes Babilonis gurgites
143  Sic gemebant exulantes Salamonis filiae

imperii cessit! quo fastus honorum?
102  Abjecti plausus resonant, opprobria laudes,
103  Contemptus belli splendor, clamorque triumphi.
104  Sceptrum ubi deposui, tranquillam ducere vitam
105  Sperabam, sed tuta quies, pax integra tristi
106  Pectore diffugit; frustra lenire dolorem
107  Venatu quaero et laceros solarier artus

Anastiades pacato laetior ore;
228  Fortunate Senex inter tuta otia villae!
229  Ut hic longius urbibus
230  Turbatisque negotiis
231  Juvat ducere candidam
232  Inter commoda vitam!
233  Nec discordia perfida
234  Laedit pectora tristia
235  Nec gentis strepitus gravis

273  Vel per culmina collium
274  Sectari lepores leves
275  Vel damas canibus citis
276  Vel captare volucres.
277  Tutos ducere sic dies
278  Inter tuta silentia,
279  Artus reddere vividos
280  Ad haec tecta reverti.
281  Qua Caesar frueris tuae

Anastiades venientem ex urbe Legatum
750  Nomine Caesareo, qui majestate decorus
751  Haec perfert: Diocles, Caesar diademate fulgens
752  Te cupit adstantem festo, dum ducere sponsam
753  Constituit: posito bello, victoria fulget
754  Laurifero incedens curru: pax aurea Romam
755  Italiam exhilarat totum diffusa per orbem.

simul per goras perque planinas.
Nemo credebat, sed facta est maxima larma,
Insurgunt omnes in eum, pars ruke ligabat
Pars oculos obvelabat, pars noge tenebat
Suspectum volunt ad selskam ducere kladam.
Ille autem primo coepit drage duše rogare,
Sed postquam penitus junačka efferbuit ira,
Dirupit funes sad sim sad versus onamo
Dušmane quassakat manibus, pedibusque

133  Propositum ipse tuum, Veziri dictaque laudo,
134  Consilium at si umquam, dederam quod mente fideli,
135  Audisti, suadere ausim te ducere veram 135
136  Nunc velle uxorem, moveas nova bella priusquam.
137  Respue captivam plebeio sanguine cretam,

207  Te plene efficiat securum mascula proles.
208  Hoc satis est domino, callet qui multa, potenti
209  Significare brevi: eoas si ducere ad oras
210  Agmina, mente sedet primum te reddere ab hoste 210
211  Tutum Sarmatico, cura. Manus unica binos

225  Solam fama volat terris superesse Polonis,
226  Arvaque Amazonio percurrere saepe maniplo;
227  Ducere captivos, populari, caedere gentes,
228  Christiadumque ferâ baccantem strage natare.
229  Nec loca conspicimus, Princeps ubi Memphidis olim 230

10  Horrida Sarmaticis intentane praelia campis 40
11  Speratam ob palmam coepisti gaudia laeta,
12  Ipse brevi moestos cogèris ducere fletus,
13  Tecta cadaveribus mirans lata arva tuorum.
14  « Et iam inter cumulos aggestae stragis, et ossa

2  Retur uti vulgus, multis nam exercita curis,
3  Et plene tranquilla manet non tempore longo,
4  Insomnes taciti coguntur ducere noctes,
5  Dum somno indulget desesque, ignavaque turba. 5
6  Usque illos proceres odio insectantur, et ore

63  Nec solido argento stipendia nostra meremur,
64  Communem aerumnam quin adde, e sanguine claro
65  Surreptas Caesar mandat sibi ducere sponsas. 65
66  Alter dein sequitur, fuimus, sed gloria cessit
67  Ianicerûm, coeunt e milite lecta recenti

231  Servi sub pedibus vitales liquerit auras.
232  Luxurie haud prohibes Turcas tabescere gentes,
233  Et nutrire queant quotquot, sibi ducere sponsas,
234  Nimirum ut populi mage vis, et copia crescant,
235  Pubem ac sufficiat numerosam in tristia bella. 235
236  Iam vetus

Vos quoque prompti estis nunc fundere pro hacce cruorem:
Carior hac vobis ulla haud existit in orbe.
Veloces aquilae super alto vertice nidos
Aedificant, quoniam libertas vallibus absit.
“Cum sueti sitis moderatam ducere vitam, 270
Cui vestrum cordi est, an vinum saxa refundant?
Cui vestrum cordi est, an fruges saxa refundant?
Cui vestrum cordi est, an serica saxa refundant?
Donec prosiliunt gelidae de fontibus undae,

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Kružić, Petar (m. 1537) [1525], Petrus Crusich comes dominus cives et universitas populi Clisiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 502, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15251005].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].

Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].

Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1571], Ad Archiepiscopum Strigoniensem Antonium Verantium, versio electronica (, Posonii), Verborum 901, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15710630].

Lazea, Filipa (1546-1576) [1576], Carmina Latina, versio electronica (), 70 versus, verborum 319, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hendecasyllabi; poesis - carmen sapphicum] [word count] [lazeapcarm].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].

Mladinić, Sebastijan (c. 1561 - c. 1621) [1590], Vita beati Ioannis episcopi Traguriensis, versio electronica (), Verborum 4659, versus 746, Ed. Mladen Ivanišević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - ode; prosa - epistula - praefatio] [word count] [mladinicsvita].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1657], Junio Palmottae S. P. D., versio electronica (), 395 verborum, versus 60, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - elegia; poesis - epistula] [word count] [gradicsepistpalmot].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1672], Ad Junium Palmottam, versio electronica (), 184 verborum, versus 40, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ode] [word count] [gradicspalmotta].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], In Budae a Turcarum tyrannide libertatem, versio electronica (), 234 versus, verborum 1555, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramaninbudae].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1753], Ecloga recitata in publico Arcadum consessu, versio electronica (), 325 versus, verborum 3023 [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicrecl].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1760], Ex libro primo Italici poematis Torquati Tassi, versio electronica (), 143 versus, verborum 995, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicrtasso].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].

Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1780], Eclogae, versio electronica (), Verborum 2018, Ed. Olga Perić [genre: poesis - ecloga] [word count] [baricevaaeclog].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Discursus in secundum membrum propositionum regiarum seu opinio de insurectione in Regno Hungariae, versio electronica (), Verborum 10693, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendisc].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792], Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica (), 476 versus, verborum 5000, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [word count] [zamagnabidyllia].

Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1817], Elegia de tonsore, versio electronica (, Dubrovnik), 56 versus, 437 verborum, Ed. Joseph Nicolas Barbier-Vemars [genre: poesis - elegia] [word count] [fericdelt].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report