Your search found 3660 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1301-1400:

est autem, quod dicitur, in concupiscentiis foeminarum erit , nisi quia uoluptati corporis operam dabit et eandem intemperantiam suis sequacibus permittet, cupidinibus frena laxando, contempta uitę honestioris ratione? Vtque se Deum probet, mira quędam facturus perhibetur. Hoc testatur Apostolus ad Thessalonicenses scribens, cum ait: Cuius est aduentus secundum operationem Sathanę in omni uirtute, et signis, et

sunt? Qui uero neque signis, neque minis, neque pręmio a proposito receptę ueritatis mouebitur, hic (ut Esaias ait) preciosior erit auro et mundo obrizo . Quid enim inter homines preciosius Christiano non tormenta, sed Deum timente et pro Christi confessione mori parato? Ille quidem miraculorum pręstigiis fallet, sed incautos; comminationibus terrebit, sed timidos; palpatione deliniet, sed molles et obscoenitatibus assuetos; poenis autem non conficiet,

consolatur dicens: Scio, quod Redemptor meus uiuit, et in nouissimo die de terra surrecturus sum, et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea uidebo Deum meum, quem uisurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius. Reposita est hęc spes mea in sinu meo . Hoc quoque contra eorum errorem facit, qui dixerunt, corpora quidem surrectura, sed ex materia omnibus

surrectura, sed ex materia omnibus communi. Falsum autem id esse uerba hęc probant: Circumdabor , inquit, pelle mea, et carne mea, et non aliena pelle, uel carne. Et oculi mei, non alieni, et ego ipse, non alius uidebo Deum meum . Aequum pręterea et rationi consentaneum uidetur, ut, in quo corpore peccauimus, in eo et puniamur; in quo autem pie sancteque aliquid egimus, in eo et remuneremur. Cęterum de resurrectione futura prędixerunt nobis

dolore afficientur. Ideo subditur: et plangent se super eum omnes tribus terrę . Plangent, quia multis in eum credentibus ipsi non crediderunt. Nemo tunc dubitabit illum ipsum esse, qui fuit crucifixus. Nemo dubitabit Deum et hominem esse. Spectabitur enim in eo simul forma hominis et maiestas Dei. Corpus hominem testabitur, potestas Deum. Deus , inquit , manifeste ueniet, Deus noster et non

in eum credentibus ipsi non crediderunt. Nemo tunc dubitabit illum ipsum esse, qui fuit crucifixus. Nemo dubitabit Deum et hominem esse. Spectabitur enim in eo simul forma hominis et maiestas Dei. Corpus hominem testabitur, potestas Deum. Deus , inquit , manifeste ueniet, Deus noster et non silebit . Hunc enim silere uidetur, dum improbos tolerat et iustos indigna pati sustinet. Tunc autem non silebit, et

oculos hominum perstringens omnibusque sese exibens manifestum. Et id quidem, ut omnes diiudicet et omnibus digna factis retribuat. Hoc illud est, quod in psalmis Dauid Deum orabat dicens: Deus, iudicium tuum regi da et iustitiam tuam filio regis . Christus enim et rex est et Patris regis Filius. Ipsi data est iudicandi potestas : Iudicabit orbem

: Brachia mea populos iudicabunt . Omnes, qui pie iusteque uiuunt, brachia Christi sunt. Quanta igitur sanctorum dignitas, ut Christi iudicis asseclę sint, et simul iudicent. Quanto enim humilius se gesserunt propter Deum, tanto altius honorabuntur. Rapientur quippe in aera obuiam Domino (ut Apostolus sit) et cum eo erunt semper. Alii uero peccatorum pondere grauati in terra remanebunt, donec pro meritis inferius deprimantur.

et statuet oues quidem a dextris, hędos autem a sinistris . Veniet ergo in forma hominis, cum qua a mortuis resurrexit et in cęlum ascendit; ueniet autem in maiestate diuinitatis, cui coniunctus est, ut omnes eum hominem ac Deum esse agnoscant. Congregabuntur ad eum omnes gentes: Vbicunque , inquit, fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilę . In Iohele autem propheta loquentem

in aduentu Sancti Spiritus apparuerunt. Ob hoc autem rotę nominantur, quia per orbem huc atque illuc uoluti Christum euangelizabant. Hi sunt ergo rotę illę, in quibus iuxta Ezechielem erat spiritus uitę, de quibus psalmista quoque ad Deum conuersus, uox tua , inquit, in rotis . Fluuius autem igneus siue ille est, quo cuncta consumenda sunt, siue in quo praui in ęternum torrendi sunt; uterque ignis a facie Dei egreditur, ut in his iustitia eius

terram autem dedit filiis hominum . De quo et Salomon, cum templum Deo dedicaret, dixit: Si cęli cęlorum te capere non possunt, quomodo hęc domus capiet ? Hunc cęlum Apostolus lucem nuncupat inaccessibilem, in qua Deum habitare dixit. Terram , inquit, dedit filiis hominum . Qui enim adhuc in terra sunt, filii hominum sunt; qui autem de terra in cęlum transmigrarunt, filii Dei sunt. Ad huius infimę terrę differentiam ipsa etiam

carnem et ossa non habet, sicut me uidetis habere . Vnde his, de quibus loquimur, erunt ista priuilegia nisi ex ipsa essentię diuinę uisione? Beati enim mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt . Hunc certe uisurum se Dauid sperauit dicens : Adimplebis me lętitia cum uultu tuo . Et idem de iustis ait

et lucem habitat inaccessibilem, quem nullus hominum uidit, sed nec uidere potest ? Quid Ioanni in Euangelio , hoc ipsum affirmanti atque dicenti: Deum nemo uidit unquam; unigenitus Filius, qui est in sinu Patris, ipse enarrauit ? Sed duplex est hominis uisus, exterior et interior: alter carnis, alter spiritus, alter corporeorum et uisibilium capax, alter incorporeorum et

Filius, qui est in sinu Patris, ipse enarrauit ? Sed duplex est hominis uisus, exterior et interior: alter carnis, alter spiritus, alter corporeorum et uisibilium capax, alter incorporeorum et inuisibilium. Nemo ergo uidit Deum nec uidere potest oculis carnis, quibus corporea tantum cernuntur. Oculis autem spiritus Deum, quia et ipse spiritus est, uisibilem esse dicimus; et uerum esse, quod a Saluatore est dictum: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum

exterior et interior: alter carnis, alter spiritus, alter corporeorum et uisibilium capax, alter incorporeorum et inuisibilium. Nemo ergo uidit Deum nec uidere potest oculis carnis, quibus corporea tantum cernuntur. Oculis autem spiritus Deum, quia et ipse spiritus est, uisibilem esse dicimus; et uerum esse, quod a Saluatore est dictum: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt . Mundo itaque corde fuit Jacob, qui ait: Vidi Dominum facie ad faciem . Mundo

uidit Deum nec uidere potest oculis carnis, quibus corporea tantum cernuntur. Oculis autem spiritus Deum, quia et ipse spiritus est, uisibilem esse dicimus; et uerum esse, quod a Saluatore est dictum: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt . Mundo itaque corde fuit Jacob, qui ait: Vidi Dominum facie ad faciem . Mundo corde fuit Moyses, de quo scriptum est: Loquebatur cum Deo facie ad faciem . Et si isti, qui adhuc mortales erant, Deum uidisse

quoniam ipsi Deum uidebunt . Mundo itaque corde fuit Jacob, qui ait: Vidi Dominum facie ad faciem . Mundo corde fuit Moyses, de quo scriptum est: Loquebatur cum Deo facie ad faciem . Et si isti, qui adhuc mortales erant, Deum uidisse dicuntur, quanto magis illi uidebunt, qui iam immortales et incorruptibiles erunt et nihil omnino habentes fecis terrenę, sed iam cęlestes, iam ciues facti sanctorum et domestici Dei. Quod autem Paulus et Ioannes, cum hoc

boni adipiscendi quam grande sit iusti desyderium : Quemadmodum , inquit, desyderat ceruus ad fontes aquarum, ita desyderat anima mea ad te, Deus. Sitiuit anima mea ad Deum, fontem uiuum. Quando ueniam et apparebo ante faciem Dei mei? Quando transibo ad locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei? Attende, quanto afficiatur desyderio. Sicut ceruus, inquit, siti compellente fonte delectatur,

ciuis perpetuus? Vide, et alibi quid dicat: Quam dilecta tabernacula tua, Domine uirtutum; concupiscit et deficit anima mea in atria Domini; cor meum et caro mea exultauerunt in Deum uiuum . Postremo, beati , inquit, qui habitant in domo tua, Domine, in seculum seculi laudabunt te . Hi sunt, quos uidit Ioannes stantes ante thronum in

agricole, et quisque de his, quorum amore afficitur, libentissime sermonem faciat asidueque meditetur necesse est. Et si religiosos homines in hac uita plurimum delectet de Diuinis rebus loqui et die noctuque Deum laudare, quanto magis eosdem hoc ipsum delectabit, cum jam conspectu Dei fruentur et nihil sibi dulcius esse sentient, nihil iocundius quam in illius pręconiis immorari, a quo se beatificatos agnoscent? Adde, quod in hoc seculo

occupantur, compellente uitę mortalis necessitate. Tunc autem nec cibo nec potu nec indumento opus erit, cum mortale hoc induet inmortalitatem et corruptile hoc incorruptionem. Vnum ergo omnium studium erit, Deum laudibus efferre et in eius contemplatione perpetuo uersari, in quo uno sunt omnia et sine quo omnia nihil. Ipse unus tam magnus est, tam sublimis, ut uisum nostrum effugiat, auditum superet, cogitatum transcendat. Solus seipsum

incidamus: Ite, maledicti, in ignem ęternum. Concede denique, piissime Domine, ut in te lętantes, de te gloriantes post resurrectionem nostram tuum ingrediamur regnum et in tuorum ueniamus consortium angelorum, ut una cum illis te Deum et hominem, te cum Patre et Spiritu Sancto in una hypostasi regnantem semper laudemus, tuo conspectu beatificati, tuę bonitatis tuęque glorię participes facti. Tunc delectet nos nouitas illa cęli et terrę et elementorum omnium,

quod quidem per se haud parui faciendum est, sed etiam illi eas inesse uirtutes, quae quemlibet maximum principem decent. Est enim in eo summa humanitas, fides iustitiae conseruatrix egregia, comitati mixta seueritas, temperantia illa praesertim aetate admirabilis, pietas in Deum ac religio insignis. Ad haec eius tanta fortunae ac animi bona ― nam corporis dotibus supra mortalem certe conditionem eum excellere nulli dubium est ― accedit quod uel solum ad sumendum hunc regem uos deberet impellere. Id autem

iudicium fuit, tametsi iure quoque hereditario regni Hungariae possessio tibi competat, et ita fortuna tua tulit, quae te ad imperium natum sicut Boemis puerum quondam praeposuit, ita nunc clarissimi uiri Matthiae Chugniadis successorem fecit. Itaque Deum precamur, cuius nutu ac uoluntate imperia parari nulli dubium esse debet, ut tibi ea fortuna in administrando regno semper adsit, quae in te designando affulsit. Superuacaneum est, rex Vuladislaue, te hoc imperium initurum ad iustitiam hortari ― sine qua profecto qui regnant, eos falso

Sed quoniam tu ipse semper pluris religionem fecisti quam caetera omnia humana, quaeso, patere me tuam imitari uirtutem, nec damnes in me illud, ex quo tu summam semper tulisti laudem. Satis enim est celebris tua in Deum pietas ac religio, cuius quidem primam legem esse puto, quae Deo uoueris, libenti animo atque omni excusatione amota quam primum reddere, nec cuiuspiam gratiam diuino praeferre ministerio. Sed omittam nunc quaerere, an Deo uotum soluendum sit, nec ne, licet id solum me non

quae uoto expetuntur, sed fide, spe, perseuerantia atque rerum fragilium contemptu res Christiana procedit atque augetur. At dicet quispiam: Cur Deus permittit rapi a Turcis, immani ac nefaria gente, Christianae nationis liberos, et eos, qui per aetatem nihil admittere in Deum potuerunt? Nec solum rapi, sed etiam Christianis sacris initiatos Machomethanos effici, et tandem a uera subductos religione in cultu scelerati Machometis totum uitae cursum peragere, ac per sequelam fato functos infelicium sedes animarum apud inferos sortiri, quum certo sciamus Deum ab se

admittere in Deum potuerunt? Nec solum rapi, sed etiam Christianis sacris initiatos Machomethanos effici, et tandem a uera subductos religione in cultu scelerati Machometis totum uitae cursum peragere, ac per sequelam fato functos infelicium sedes animarum apud inferos sortiri, quum certo sciamus Deum ab se condita summopere diligere? At qui sicut occulta, ita et iusta Dei iuditia esse fateri necesse est. Nec propterea Deum minus colendum esse, eo quod nunquam fere ad hanc diem Christianos sine acerrimo hoste esse passus sit. Quum ipsi Deo uisum fuerit, omnia Christi iugo subiicientur.

religione in cultu scelerati Machometis totum uitae cursum peragere, ac per sequelam fato functos infelicium sedes animarum apud inferos sortiri, quum certo sciamus Deum ab se condita summopere diligere? At qui sicut occulta, ita et iusta Dei iuditia esse fateri necesse est. Nec propterea Deum minus colendum esse, eo quod nunquam fere ad hanc diem Christianos sine acerrimo hoste esse passus sit. Quum ipsi Deo uisum fuerit, omnia Christi iugo subiicientur. Nunc ad incoeptum redeo.

quam paratus accesseris ad bellum aduersus Hungaros gerendum, qui sane ac si ulla alia circa gens, armis, uiris, equis, pecunia, caeterisque rebus, quae bello usui sunt, quam maxime abundant, nec profecto cuiquam nationi aut corporum robore, aut ui animorum cedunt. At forsan nihil ambigis Deum tuae causae, ueluti, ut tu arbitraris, iustiori, si bellum susceperis, secundum exitum daturum? Tuam autem causam iccirco iustiorem esse credis, eo quod in Pestanis comitiis a quibusdam plebeis et stulto uulgi clamore rex Hungarorum es nominatus? Si ergo hic temerarius ac inconsultus populi

urbem ingreditur, aedemque Deiparae Virginis, sepulcrum diui Stephani Hungarorum regis inuisurus, petit. Vbi forte conspectis Matthiae Coruini insignibus supra tumulum eius de more parieti recens affixis, una cum hac inscriptione: Marmore Matthias hoc Coruinus situs est: quem facta Deum ostendunt, fata fuisse hominem, fleuisse dicitur, siue mutabilem animo reputans fortunam, uariosque mortalium casus, siue gaudio redditae hostibus uicis, ipsiusque fortunae regressus. Stephanus Bather ubi accepit Albam amissam esse, periculo simul regni,

aciei impetum tunc maxime, quum pugnae studio animi solent accendi, diuinitus fuisse repressum, propterea quod rex quietus placidique ingenii, impium esse ducens pugnam incipere, suos ne procurerent continebat. Nam et Deum ― ignauia, an pietate impulsus incertum ― ante quam aciem instrueret praecatus erat, ut auferretur a se certaminis necessitas, atque citra sanguinem controuersia finiretur.

Rhodum sese recepit. Insula haec Liciae adiacet, urbemque nobilem eodem nomine uocitatam habet. Eam sacerdotes, qui et equites Rhodii dicuntur, imperio obtinent. Diuum Ioannem, eum quem nostri Baptistam nuncupant, patronum habent, ac tanquam tutelarem Deum colunt, cuius et imaginem in uexillis et signis militaribus depictam gerunt. Fundos, ex quibus magna percipiunt commoda, per omnes Christianae ditionis regiones possident. Nemo fere in eorum collegium admittitur, nisi illustribus ortus sit parentibus. Atque quum quis eorum sacris

decertanti usui esse potest, atque iccirco sagittandi atque equitandi peritissimi sunt. Tanta his belli inest gerendi cupiditas, ut grauius fere ocium quam morbum ferant. Hostibus superatis nihil sibi arrogant, sed totum Deo acceptum referunt. Si forte, ut saepe fit, uincuntur, suae in Deum impietati aduersam adscribunt fortunam. Et quum apud eos nulli sit dedecori paupertas, neque diuitiae neque generis uetustas quempiam honestiorem reddunt. Quem quisque sibi armis et uirtute splendorem parauit, eo satis clarus est,

in aliena religione censenda Turcarum mentem habuisses, nostrumque morem esses imitatus! Neque enim eo calamitatis nunc deuenisses, ut tibi aut contemptu eius religionis in qua natus es, et iam consenuisti, aut morte acerbissima legibus Turcaicis esset satisfaciendum. Nos enim Christum, quem uos Deum esse affirmatis, in omni sermone honorifice appellare solemus, poena ei grauissima constituta, qui de Christo quicquid per contemptum obloqui, aut ullam uocem eo indignam proferre ausus esset. Nec sane immerito. Nam sicut illum praeter morem humanae naturae nullo

ac stultitiae arguere non dubitasti, quum pro certo haberi debeat Machomethem aeque ac Mosen et Christum ueritatem mortalibus nuntiasse, immo antiquato ipsius Mosae pariter et Christi ritu, licet ex utroque dogmate suam Machomethes religionem composuerit, Deum iussisse Machometanis legibus humanum genus deinceps teneri oportere. Quemadmodum enim priores Testamenti tabulae conditis posterioribus irritae fiunt, ita etiam mos superior, ubi noua successerit lex, tollatur necesse est. Nam si regibus antiquas leges recentioribus inductis abrogare

et luna inchoaretur, quod quidem incipiendis rebus auspicatissimum Turcae credunt, et classem suam Peloponnesum iam attigisse nuntiaretur. Veneta classis a Turcis iterum affligitur; Baiazethis de incolumitate classis suae gestientis ad Deum oratio. Cum igitur praefectus Turcaicarum nauium coniunctis classibus institutum teneret iter, Venetus ad classem legatus Hieronymus Contarenus, qui, ut dictum est, locum demortui obtinebat imperatoris, aegre ferens Venetos non Aegaei solum, sed et Ionii maris pelli

studio suam e proximo uisendi classem cum parte equitum uenit, atque ubi e iugis Cyparissio incumbentibus litori naues omnes cursum tenentes, nec incolumes modo, sed etiam aliqua ex parte uictrices prospexit, ex equo, ut ferunt, disiliit, atque posteaquam prostratus humi (eo ritu Turcae Deum uenerantur) terram osculo magna spectantium admiratione contigit, ita, ut erat in genua submissus, oculis in coelum sublatis, Grates tibi, inquit, summe Deus, ago, quod me mari quoque, quod quidem uix sperare audebam, hostibus meis prętuleris.

usus sane solutiore quam eius mos erat dicacitate, parum etiam aduertens, nisi scribae imprudentia id factum sit, minus gloriosam esse ex imbelli hoste uictoriam. Postero die militibus naualibusque sociis conuocatis primum Deo immortali, Turcaico ritu, quamquam qui trinum Deum esse non credat, nescio quid aliud quam Deum colit, gratias egit, quod se urbis eo ipso die, quo ei subsidium importatum esset, compotem fecisset, deinde militum uirtute collaudata, pręmiisque ex cuiusque merito

parum etiam aduertens, nisi scribae imprudentia id factum sit, minus gloriosam esse ex imbelli hoste uictoriam. Postero die militibus naualibusque sociis conuocatis primum Deo immortali, Turcaico ritu, quamquam qui trinum Deum esse non credat, nescio quid aliud quam Deum colit, gratias egit, quod se urbis eo ipso die, quo ei subsidium importatum esset, compotem fecisset, deinde militum uirtute collaudata, pręmiisque ex cuiusque merito ornata, quatuor prouinciarum praefectos, quos

post oritur inter ipsos discordia, quandoquidem et regnum societatem non admittat, et possessio iniuste ac per latrocinium parta haudquaquam sit diuturna, licet saepe uideamus reges etiam malis artibus factos iisdemque regna gerentes occulta Dei uoluntate ualde florere. Nec mirum, quum nihil apud Deum praeter uirtutem in bonis numeretur. Itaque rupto foedere, quo patrium Friderico regnum ablatum erat, ferro decernere incipiunt, uter regum iustior Neapolitani regni esset possessor. Vbi ad arma uentum est, intra unius ferme mensis spatium, Hispanis in oppidum maritimum Appuliae, Barletum

priuatas, diripiendi. Quod quidem senatoribus eorumque liberis, qui et per se imbelles sunt, improuiso malo consternatis factu facillimum futurum fuisset, si rex castris ad Mestrim in litore Venetiis proximo positis pronunciasset eorum, qui diripuissent, praedam futuram. At ego crediderim Deum maluisse Venetos illa clade admonere iustitiae, cuius alioquin eos ingens obliuio coeperat, quam funditus perdere, quandoquidem non magis Francorum regis modestia quam Maximiliani mora, deinde inter ipsos reges dissidium rem Venetam subleuarit. Vnde Venetos tot regum

ut fit, diuersitate inimicitias conflante Machomethanis simultates intercedunt. Differunt autem Sophiae a caeteris Machomethanis ritu solum sacrificandi ― nam omnium eadem est de Deo opinio ― quippe Sophiae supplicationibus tantummodo Deum placant, quum reliqui Machomethani aquae ablutione scelera expiari posse putent. Quem sane expiandi morem Sergium monachum, ne deesset sacerdos, qui ueram religionem oppugnaret, ritu a Christianis traducto instituisse ferunt, licet nos a prima lustratione illa, quam nefas est iterare,

dimicandum fuerit, enses in regis filium stringere, nisi rex ipse, qui quidem ob ualetudinem equo uehi nequit, huic tam nefario praelio, utpote inter patrem et filium comisso, per se intersit, quandoquidem omnes regii serui sumus atque ita instituti, ut perinde ac Deum in terris non solum regem, sed et liberos eius habeamus. Propterea hoc quoque aduertendum est, an Turcaico imperio conducat tutumue in posterum sit futurum milites ciuili bello assuesse, et seruorum manus regio sanguine imbui. Et hoc dico ac si praelii euentum et uictoriam exploratam

magis quam filii charitate Constantinopoli (ibi enim sepulchrum sibi Bazethes construxerat) fit celebre. Hunc finem habuit Bazethes, regum aetate sua iustissimus, et si uirtus ac religio extra Christianam Ecclesiam inueniri potest, cultu erga Deum, quem tametsi trinum Turcae nondum coelitus illuminati haud existimant, authorem tamen rerum fatentur, innocentia, humanitate, promissi fide ac constantia, alienae rei continentia admirandus. In hac tamen fere sola re ualde, nec immerito culpatur, quia quum optaret iudices ac praefectos

animo sese alterius imperio subicere. Georgii ad suos oratio. Ferunt autem Scytham huiuscemodi oratione rusticos in nobilitatem concitasse: Sacrarum literarum monimentis traditum est, uiri Hungari, Deum Optimum Maximum misertum esse quondam grauissimae Iudaeorum seruitutis et populum, ex quo ciuitatem suam constituere destinarat, ab Aegyptiaca tyrannide iugoque regio ac ingentibus erumnis ereptum non modo libertate donasse, sed etiam accolarum uictores hostiumque suorum dominos

opes ac nobilitas quaereretur, ut scelestissimis ciuium uestrorum magistratus, imperia, sacerdotia paterent, uobis uero ne libertatis quidem unquam spes, nedum honoris locus ullus esset? Sequimini igitur Deum, libertatis uestrae auctorem, qui stupentibus aduersariis uestris uos una contraxit atque armis induit. Neque enim sine Dei nutu in unum armati, nullo nobilium obsistente, conuenistis. Itaque dum metu torpent, aggredimini hostes uestros: omnia caede ac fuga complebitis. Nihil minus

Polonum regem, et Iuonem, qui Asiaticis Sarmatis imperabat, Moscouios aetas nostra appellat, atrox praelium exortum est. Moscouiorum autem in terra Asia ultro Tanaim amnem late patent opes. His eadem sacra ac religio, quae et Graecis sunt, ritu magis quibusdamque institutis quam cultu in Deum a caeteris Christianis, qui Romanae sedi parent, differunt. Itaque quia, ut alio loco diximus, nihil magis humanos disiungit animos quam sacrorum ac religionis diuersitas, Moschouii aequum censentes, ut sui ritus regiones, quae sub Polonorum imperio essent, ipsis potius quam Polonis

benefactis coelestes non cupimus honores ― sit procul a nostra modestia tam impia cupido. Non eximimus nos hominibus, nec obliti sumus humanae infirmitatis. Satis scio, quicquid agimus, diuino id esse subiectum arbitrio: eodem cultu Deum omnium rerum auctorem una uobiscum colimus. Eum solum diuinis honoribus uenerandum censemus, immo, si quid prospere hac in expeditione, ut speramus, contigerit, quandoquidem iustissimum bellum suscepimus, id totum Deo acceptum referemus. Nec ullum

erimus, eo quod bellum illis haud denuntiatum inferimus, utpote quod ipsi priores, sacrum inter omnes gentes legati nomen uiolando, nobis pacem ultro petentibus indixere. Itaque quum omnium iniuriarum causa ab insolentia et animi elatione proficiscatur, pro certo habete Deum nihil magis quam superbiam auersari. Quod quidem et casus principis Dęmonis imprimis declarauit, et Christi sententia testatur, quem nos diuino quidem spiritu concoeptum, atque e uirgine natum, sed hominem tantum sapientissimum, Deoque

opes malefacta ab infamia uindicare possunt. Quod autem pontificibus rem militarem attingere nefas sit, diuus Gregorius, doctrina simul et uitae sanctimonia in paucis clarus, testatur, qui ad Sabinianum Iadestinum antistitem, Italia bello Longobardorum ardente, scribens ita inquit: Nisi Deum timerem atque a caede hominum abhorrerem, non paterer Italiam a Longobardis uexari. Haud oblitus modestiae atque officii mei, pontificiaeue maiestatis, cuius sane auctoritate apud me nihil antiquius est, sed dolore amissi Tauruni haec de Romano pontifice liberius forsan,

ingruentium necessitas impulit et animi tui ubique uulgata mansuetudo persuasit. Atque ita mecum ipse tacitus ratiocinari coepi: si muliercula illa Samaritana cum Christo, Dei filio, colloqui non timuit, cur ego eius uicarium humiliter ac submisse affari formidabo? An non etiam Deum patrem quotidie ut nostri misereatur inuocamus et aduersa quibus praemimur ueluti praesenti atque audienti exponimus et explicamus? Decreui igitur hac epistola, etsi minus auribus tuis digna, nobis tamen necessaria, declarare primum mala quae patimur ipsi, deinde imminens omnibus qui

uos desaeuire! Eodem nomine censemini, eiusdem religionis professionem tenetis; concordi ore unum patrem qui in coelis est confitemini, unum inuocate. Si per omnia igitur fratres estis, ut quid fraternitatis, immo etiam humanitatis obliti, discordibus animis inuicem confligitis? Ratio Deum placandi Nonne ob hoc maxime irascitur uobis Deus atque ut criminis huius a uobis poenas exigat infidelibus fauet atque opitulatur? Ex quo nulla sane mihi uidetur alia efficatior ratio placandi eum nisi ut indignationem istam, quam alius in alium concepistis, in placabilitatem

gerere Christi; Saulem autem Iudeos, qui Christum persequebantur, significare. Tum sub prophetarum dictis factisque contineri utriusque Legis autoritatem. I. Igitur per Samuelem prophetam arguitur Saul inobedientię in Deum, et Dauid succedit in regno; quia Iudeis Euangelio non credentibus, quos utriusque Scripturę redarguit autoritas, Christus incipit regnare cum tribu Iuda, id est cum his qui ipsum confitentur Dei Filium mundique Dominum ac Saluatorem.

Samuel autem qui

succedit in regno; quia Iudeis Euangelio non credentibus, quos utriusque Scripturę redarguit autoritas, Christus incipit regnare cum tribu Iuda, id est cum his qui ipsum confitentur Dei Filium mundique Dominum ac Saluatorem.

Samuel autem qui interpretatur audiens Deum in frusta concidit Agag regem Amalechitarum. Apostoli Christo audientes impugnant gentilium sacrificia simulachrorumque cultum gladio lacerant ueritatis. Agag enim festiua solemnitas dicitur, Amalech gens bruta ac fatua interpretatur. Dauid uirum manu fortem sonat

Infideles Iudei, non recipientes Christum, lapsi sunt in interitum sempiternum.

Fleuit Christus pręuidens eorum euersionem, sicut Dauid Saulis necem et Israhelitarum cladem.

Palestini ascendunt in Iezrahel, id est gentiles accesserunt ad uidentes Deum. Sic enim interpretatur Iezrahel. Videntes autem Deum dicuntur prophetę. Porro uincere aliter Iudeorum errorem non potuissent, nisi Scripturarum ueterum autoritate eos refellissent. Suo illos telo confoderunt. VI.

Dauid rediens in

in interitum sempiternum.

Fleuit Christus pręuidens eorum euersionem, sicut Dauid Saulis necem et Israhelitarum cladem.

Palestini ascendunt in Iezrahel, id est gentiles accesserunt ad uidentes Deum. Sic enim interpretatur Iezrahel. Videntes autem Deum dicuntur prophetę. Porro uincere aliter Iudeorum errorem non potuissent, nisi Scripturarum ueterum autoritate eos refellissent. Suo illos telo confoderunt. VI.

Dauid rediens in Sicelech comperit eam ab Amalechitis

Abner, Isbosethi dux, et Ioabus, dux Dauidis, inter se pugnant. Superior tamen euadit Ioabus, quia Legi pręualet Euangelium. Neque enim Ioab semper in malam partem est accipiendus.

Azahel tamen, frater Ioabi, ab Abnero interficitur. Azahel uidens Deum designat. Multi enim fidei oculis uident Deum, sed uoluptatibus superati pręcepta fidei non sequuntur. Hos Abner, id est diabolus, in ęternum trahit interitum, si in tempore non se correxerint.

Sepelitur in Bethlem, id est in ecclesia tanquam fidelis. Quia de

se pugnant. Superior tamen euadit Ioabus, quia Legi pręualet Euangelium. Neque enim Ioab semper in malam partem est accipiendus.

Azahel tamen, frater Ioabi, ab Abnero interficitur. Azahel uidens Deum designat. Multi enim fidei oculis uident Deum, sed uoluptatibus superati pręcepta fidei non sequuntur. Hos Abner, id est diabolus, in ęternum trahit interitum, si in tempore non se correxerint.

Sepelitur in Bethlem, id est in ecclesia tanquam fidelis. Quia de occultis ecclesia non iudicat,27 licet ille Dei

Dauid cędit quia Christus maledicos damnat. Moabitę de patre genitos sonant. Syria in sublimitatem transfunditur. De Deo patre omnes geniti sumus, quia ipse creator omnium. Syri autem sumus quum superbia efferimur. Ab omnibus Christus obedientię tributum exigit et humilitatis, ut Deum patrem confitendo ab illo nos creatos esse testemur et Christo obediendo gratiam referamus Saluatori. Adadezer pręcipuus separator interpretatur, Soba serra secans. Separatores nostri heresiarchę fuerunt, serra erroris desecare nitentes quod catholicę ecclesię adhęrebat per

prolabitur; et quoniam talis erubescentia de dono Spiritus Sancti uenit, ideo Miphiboseth est filius Ionathę, qui columbę donum interpretatur. Siba agros eius cum filiis colere iubetur. Siba interpretatur conuersio. Conuersionis filii sunt sensus nostri. Quum ad Deum conuertimur, de peccato uerecundamur, et sensus a turpi uoluptate auersos ad excolendum animę agrum compellimus, et ubi abundabat peccatum, superabundat gratia; atque ita mensę Christi efficimur participes, corpori et sanguini eius communicantes.

Annon

cuius precibus Christus Dominus, nobis iratus, placatur et amore erga genus humanum magis incalescit. Ipsa patris incensum est, dum orat, iuxta illud: Oratio mea sicut incensum in conspectu tuo. Ipsa patris est holocaustum, dum sua erga peccatores pietate accensa, Deum etiam patrem illis placat, ut uindictam differat et penitentiam expectet peccatorum. Dauid non cognouisse eam dicitur, quia uirgo peperit et uirgo post partum permansit. XIIII.

Postremo Adonias, Dauidis filius ex Agita, appetit regnum, sed

152r nobis corr. MS ex hominibus cf. si qua ergo in Christo nova creatura vetera transierunt ecce facta sunt nova II Cor 5,17

Dauid moriens dat pręcepta Salomoni, ut Deum colat, ut Ioabum puniat, ut Semeum coerceat, ut Berzelai filios charos habeat. Obiit et sepultus est in Syon. Regnauit annos XL. Sic Christus, passioni proximus, dedit pręcepta apostolis, ut diligantur inuicem, et potestatem dedit eis contra demonia, quod est Ioabum punire. Iussit eos

coercere, Dauidi maledicentem. Berzelai filios charos habere est in fide constantes diligere. Berzelai enim (ut diximus) interpretatur fortitudo. Dauid sepelitur in arce Syon, quę interpretatur speculatio. In illis enim habitat Christus, qui diuinitatem eius contemplantur et in homine Deum adorant. Dauid regnauit annos XL. Sed Christus in terra uersatus est annis XXXIII, quia longiora sunt Legis ueteris tempora quam nouę, quę data est in fine sęculorum. (Epilogus) Sic mihi Dauidis historiam quam carmine

quod et diis auspicibus effectum est. Decernit senatus Puniceus Franciscum Mariam ecclesie Romanae perpetuum ducem uita et gestis. Ecce mi princeps qualem te nobis deus dederit breuibus exposui. Quare deum optimum maximum obsecro, ut te talem quales tui parentes sint nobis prestent, ut bonis omnibus opem assidue possis auxiliumque afferre, ut et illos et cunctos mortales clarissimis uirtutibus superes. In quo uno omnem spem meam

1.78  Feretriaeque domus decus immortale manebit
1.79  Respiciens prolem Ausoniam laudesque suorum.
1.80  O decus Hesperiae puer, o mi clara propago,
1.81  Clara deum soboles, o mi puer inclyte princeps, Poeta blanditur puero principi.
1.82  Vera referre placet, superis equatus honore
1.83  Humano fies terrarum rector et inde

horum datur egregium per secula nomen,
3.127  Perpetuum columen latique in secula fines,
3.128  Magna salus, magnum decus his et gloria magna Poetae clari sunt apud deum.
3.129  Perpetuo durant, est atque salutifer annus,
3.130  Eternum uer, maturos ibi tempora fructus
3.131  Condensant superis, uiridantia gramina sunt hic

potuit narrare innumera gaudia paradisi.
3.157  Clyo gesta canens, aut Vrania superba
3.158  Nec lauro redimita comasque Polimnia, necnon
3.159  Caetera turba deum generoso carmine possent
3.160  Dicere quot superi sint, quot sint sidera coelo,
3.161  Qualia templa nitent, que sint hic turba ministrum
3.162  Attalicis opibus, quot sint aut atria

3.206  Annuit his dictis superum pater et cito diuos
3.207  Conciliumque uocat quibus ille ex ordine cuncta
3.208  Narrat et exiguo claros in secla tryumphos
3.209  Tempore turba deum parat. Ergo dulcia rura
3.210  Vrbine gentis petat illuc qui tua seruat
3.211  Limina, Mercurius, narret quod Iuppiter alto
3.212  Descendet celo uenturus ad atria diui

3.332  Humanos uisus penetrat, mirrantur ubique
3.333  Talia mirra dei, conclamant quid sibi talis
3.334  Portendit splendor, superans Phoebia thecta Nemo deum in uita uidit.
3.335  Hunc subito montes et sylue, concaua et antra,
3.336  Castalii latices atque alta cacumina montis
3.337  Parnasi, depressa fronte extollere ad altum

3.339  Conclamant: Deus, o deus, o deus, accipe nostras,
3.340  O deus, ipse preces, superum rex, nos tibi serua!
3.341  Respirant paulum resupino pectore corda
3.342  Inspiciuntque deum, quem uirtus nulla uidere
3.343  Mortalis potuit, mortali in corpore cernunt. Perifrasis est Christi, nostri dei.
3.344  Cui pia dux noster tremefactus uerbula dixit:

3.375  Precedunt pueri nos innupteque puelle
3.376  Aurea Saturni latium pia secla canentes
3.377  Nunc decorant latium, sequimur nos, gloria quosque
3.378  Tollit ad astra deum magna comitante caterua
3.379  E celo superum. Tot non sunt in mare gutte, Cum quibus habitat deus.
3.380  Montibus aut altis syluae, uel in aequore pisces,

est reuerentia recti,
b6.4   Cesare progenitus tura Sabea petat
b6.5   Numina qui uidit duris obnoxia fatis
b6.6   Inuidiam potuit hic superare deum,
b6.7   Qui quotiens ueteres poterit perquirere uates
b6.8   Dicet et est meus, est iste poeta meus.

impendet, ipse hac ingravescenti aetate in Norenbergam ad generalem Sacri Imperii principum conventum me contuli, petitum, si non tam salubre fructuosumque, quam necessarium auxilium, quemadmodum superioribus diebus Beatitudini Tuae significavi. Hic ego Deum optimum maximum testor summa me dexteritate diligentiaque usum, ut ipsum Sacrum Imperium ad tuendam christianam rempublicam excitarem; necdum satis scio, quod profecerim, quamvis subscripti omnes qui affuere principes eo nunc esse animo videantur, ut nihil malint

fervor ille rennum. Licet vix quadriduo ante ceperim inungi, et tamen aliquantisper sublevor. Quodsi restituar, quod faxit deus, me d.i v.ae et pedes et manud et caput ipsum deberi fatebor. Quid autem ei retribuam pro tam salutari re, non habeo, nisi quod rogo supplex omnipotentem deum, ut sibi illam optimam valitudinem tribuat, quam mihi ipsi exopto et semper eam uti deum meum tutellarem venerabor. Accedit huic ingenti suo in me beneficio amor et benivolentia, qua dominum Hieronymum Roraium [Hieronymus Rorarius, camerarius pontificalis,

Quodsi restituar, quod faxit deus, me d.i v.ae et pedes et manud et caput ipsum deberi fatebor. Quid autem ei retribuam pro tam salutari re, non habeo, nisi quod rogo supplex omnipotentem deum, ut sibi illam optimam valitudinem tribuat, quam mihi ipsi exopto et semper eam uti deum meum tutellarem venerabor. Accedit huic ingenti suo in me beneficio amor et benivolentia, qua dominum Hieronymum Roraium [Hieronymus Rorarius, camerarius pontificalis, Norimbergae adest a medio mense Ianuario 1524.] intuitu meo complectitur et me lucubrationum

hac petitione pretereatur, neque dubito Vestram Sanctitatem preces eius exaudituram. Ioannes Bornemÿza (pater regis et omnium nostrum) incredibile est, quante amore, observantia, servitute Vestram Sanctitatem prosequatur et colat. Credo Deum ita voluisse consulere rebus nostris labentibus, ut haberemus in hoc sene aliquid sustentaculum. Reverendissimus dominus Colocensis (filius et ipse huius senis et quidem omnium charissimus) quid agat nunc, quo pacto nos ab hoste

aliud plane video, quam quod ad dominum Franciscum perscripsi. Rege ipso nihil posset esse melius in veritate neque ad omne bonum inclinatius flexibiliusque, sed est etate nimium adhuc immature ad tantum onus. Deus nos iuvabit et post Deum eius vicarius sanctissimus. Me et meam servitutem in gratiam Vestrae Sanctitatis humilime commendo. Quam Deus conservet semper felicissimam atque incolumem. Bude, pridie Kalendis Octobris. 1525. Eiusdem

at sumpto mihi septimus aethere Claemens
5  Affuit, et diro me gutture liberat hydrae.
6  Hinc ego sublatus peperi te Principe rege
7  Te fautore deum dias id luminis oras
8  Praepetis, hoc o Rex partu clarescitis ambo.
9  Hunc etenim ipse geris, tantoq quoque codice gignis,
10  Tamque graui partus mihi das

num te nocturna somnia ludunt?
1.202  An ne suis tellus erroribus imbuit? unde
1.203  Labe mala coeleste petis corrumpere Templum,
1.204  Progeniem foedare Dei male prouida suades.
1.205  Nonne uides quam tu pugnantia uerba loquaris?
1.206  Quippe Deum atque hominem iungi natura repugnat.
1.207  Nam diuersa simul nulla ratione coibunt.
1.208  Frigida cum calidis luctantur, et humida siccis.
1.209  Est deus immensus, cuius sine fine potestas
1.210  Labe caret, quem non rerum comprehendit abyssus,

condere flumen?
1.213  Ipse Deus mundum propio regit ordine princeps,
1.214  Seque super cunctas Coeli tenet arduus Arces.
1.215  Ast hominem terra famulantem mersit opaca,
1.216  Hos ergo iungis quo foedere? Diua doceto.
1.217  Nunquid tanta Deum potuit mouisse cupido?
1.218  Damnatam faciem, peccatricemque figuram
1.219  Induere? Inuidiam superis, Coeloque futuram.
1.220  Mallem uniuersae potius suasisset amictus
1.221  Materiae, cunctoque animari in corpore Christum,
1.222  Aut

non uectigabilis ortu,
1.444  Foedere iuncta bono proles hominisque Deique?
1.445  Quare age diua polo superis Astrea relictisparatis
1.446  Iussa sequi, dum pensa trahunt in fila sorores,
1.447  Venturum praegressa Deum delabere Virgo.
1.448  Haec ubi dicta dedit, coelo descendit aperto
1.449  Iustitia, at mansit Pietas, moxi nde secutus
1.450  Praepes ab aetheriis demittitur Angelus oris,
1.451  Vt mandata ferat, quis coniugis inscia Virgo

1.448  Haec ubi dicta dedit, coelo descendit aperto
1.449  Iustitia, at mansit Pietas, moxi nde secutus
1.450  Praepes ab aetheriis demittitur Angelus oris,
1.451  Vt mandata ferat, quis coniugis inscia Virgo
1.452  Concipiat Galilaea Deum. uolat ille per altum
1.453  Aera, et Assyriis uento stetit ocyor oris. Iacobi Boni Racusaei Hierarchiae Chorus.II. Cherubin Deo patri dicatus. Pastor.
2.1  Aurora interea croceo

2.8  Et luce, et niueo se circuntexit amictu. ❦
2.9  Pauca mihi occurunt libanda ex more uetusto
2.10  Legis Idumaeae, quo ritu innupta sacerdos
2.11  Quo monitu patrios est iussa subire hymenaeos
2.12  Conceptura Deum sine semine, et innuba Virgo,
2.13  Quod natura parens, quod sol non uiderit unquam,
2.14  Est locus in Solymis, ubi nobilis ense paterno
2.15  Hostia mactari iussa est, ubi mille cadentum
2.16  Qui cecidere neci tot in una clade uirorum

Emicuit, fulsere tori splendore corusco.
2.55  Hic tum stellifero Gabriel demissus Olympo
2.56  Astitit, immotaeque haeserunt cardine ualuae.
2.57  Protinus inquit, Aue plenissima numine Virgo
2.58  Praesentem Dea nacta Deum, faustissima Mater
2.59  Inter Adamidas, haec uisa, auditaque turbant
2.60  Commotum tenerae cor Virginis, ipsaque uoluit
2.61  Pectore uerba suo, pelle hunc Dea pelle timorem,
2.62  Ille ait, aspirat summo tibi gratia Coelo.
2.63  Ecce, et

ergo pudico
2.145  Sanguine da Christum populis, da gentibus aeuum
2.146  Perpetuum, stygiis lucemque effunde tenebris.
2.147  Talibus implebant superas concentibus arces
2.148  Coelicolae, Coelumque his uocibus omne fremebant
2.149  Quum Regina Deum terris Astrea relictis ❦
2.150  (Obstarent ni iussa) polos ascenderat altos,
2.151  Pectora nanque hominum uitiis imbuta nefandis
2.152  Haud impune pati poterat, praesensque tueri,
2.153  Et multum commota odiis, commota

pellit,
2.266  Quodque iter insidiis tutum facit, atque cruenti
2.267  Funeris exequias improuida fata repulsat.
2.268  Hoc Vati tu Diua nouum da uertere carmen,
2.269  Quod canit alternus, duplicique a parte sacerdos.
2.270  Concelebrat mea uita deum, cui sydera parent, ❦
2.271  Qui regit Imperio stabili terramque, polumque.
2.272  Spiritus inque meo meus exultauit alumno,
2.273  Immo altore meo, nostraeque auctore salutis.
2.274  Quippe humilem famulam Coelo respexit ab

sese dedit unica nobis.
2.345  Quae nos depulsa stygii formidine Ditis
2.346  Faucibus eripuit, saeuisque ex unguibus orci,
2.347  Illi ut seruitium praestemus libera plebes.
2.348  In uirtute animi robusta, habituque decoro
2.349  Iustitiae, ante Deum nobis uia curritur una,
2.350  Dum fructu Ambrosio uitalis uescimur aurae.
2.351  At tu magne Puer, quem lux altissima Vatem
2.352  Instituit, praecede tui uestigia Regis,
2.353  Et praetende uias uitai tramite recto.
2.354  Deinde palam facito

docent insistere sacris.
2.388  Ast arcana cohors mundo consulta reuelans
2.389  Consilii magni, fidei bona promouet acta.
2.390  Subter amica phalanx orbi immiscetur, agitque
2.391  Peruigil excubias, extensa infraque, supraque.
2.392  Quisque Deum toto uorat haustu, ipsoque fruuntur
2.393  Numine defixi, ueluti cum florea rura
2.394  Cecropiae populantur Apes, ubi purpureum uer
2.395  Melle madet largo, uariisque uberrima tellus
2.396  Floribus induitur, redolent loca nectare multo.

Coeloque manerent.
2.406  Circuit interea solem Thaumantidos arcus
2.407  Multicolor, solem stetit et iuxta aurea Virgo,
2.408  Visa fouere sinu puerum, tunc aethere ab alto
2.409  Haec est ara Poli, uox est audita repente.
2.410  Illa tempestate Deum cum uate Sybilla
2.411  Augustus uidit Capitoli a uertice Caesar.
2.412  Sacraque Romuleo non intellecta Senatu
2.413  Turicremam posuit Domini uiuentis ad aram,
2.414  Nec iam Diuinos temere usurpauit honores,
2.415  Quanuis Imperii fas omne,

terris Phoebaei luminis instar
3.7  Ingentem paruo tulit ex ardore Cometem.
3.8  Sic Deus exiguo de corpore prodiit ingens.
3.9  Mirata est natura parens, ac nuncia cunctis
3.10  Signa repente dedit populis, partuque secundo
3.11  Prodigiis testata Deum, discrimine nullo
3.12  Quin solido enixu de Virgine Matre renatum.
3.13  Qualis ab aeria fulgor regione coruscus
3.14  Cum pluuia exoritur, quam fudit candida nubes,
3.15  Talis ab integra Mariae Deus emicat aluo.
3.16  Omnibus ex templo

de Virgine Matre renatum.
3.13  Qualis ab aeria fulgor regione coruscus
3.14  Cum pluuia exoritur, quam fudit candida nubes,
3.15  Talis ab integra Mariae Deus emicat aluo.
3.16  Omnibus ex templo terris, atque omnibus aris
3.17  Effigies cecidere Deum, ceciditque profanae
3.18  Relligio Aegypti, falsorum et monstra Deorum.
3.19  Illaque in aeternum fundati machina templi,
3.20  Romuleo spectata foro, testudine lapsa
3.21  Irruit, effigies et fracti uana Quirini.
3.22  Versaque paciferum

paeana canatis.
3.103  E ut amicta nitet nox candida luce diurna,
3.104  Nunciat et mundo noua gaudia, maxima summi
3.105  Progenies est nata Dei, nec longa trahent uos
3.106  Interualla loci, sunt moenia proxima Bethlem,
3.107  Hic Galilaea Deum peperit sine semine Virgo,
3.108  Christus ab hoc castro descendit coelitus infans.
3.109  Corpore hic humano diuina effulsit origo.
3.110  Haec oculi uestri certissima signa uidebunt,
3.111  Substerni praesepe Deo, pueroque iacenti,

Coelo
3.196  Diffudit noua stella comas, Euroque coruscum
3.197  Flante iubar, uisusque Puer cruce luteus alba,
3.198  Lampade tum media nitidis ardere fauillis.
3.199  Quin etiam horrendum sic dictis incipit, o, gens
3.200  Nascentem uisura Deum, properate sequentes
3.201  Haec uexilla Dei, mea lux uos indice flamma
3.202  Ducet Idumaeam nati ad cunabula Regis.
3.203  Hic est omnipotens, sapientia prima creatrix,
3.204  Consilium, et robur summi immortale parentis,
3.205  Hunc

et denique corpora curant.
3.445  Ammonitique uiam somno per deuia carpunt,
3.446  Ne Solymam repetant, neu moenia dira reuisant. Laus et Dedicatio Hierarchiae primae / ad Deum Patrem.
l1.1  Laus, honor summo, et decus omne Patri, ❦
l1.2  Qui Throno Coeli sedet eleuato,
l1.3  Quo fluunt nobis bona cuncta Christi
l1.4  Fonte beato.
l1.5  Solus errore, et sine labe solus,

candida cornu
4.81  Cynthia consurgit pleno, cui Phoebus ouanti
4.82  Frater in ore micat, stellae hanc uidisse minores
4.83  Gaudent, atque hilarem Coelo fulsisse sereno,
4.84  Talem coelestes radios, laudesque uomentem,
4.85  Praesentemque Deum praeclara uoce loquentem,
4.86  Hebraeum collecta manus prospectat, et audit.
4.87  Illa instar turris celsum super ardua tollit
4.88  Astra caput, Coelique uias edisserit omneis.
4.89  Sed postquam posuere Dei pia iura, reuisunt

est uictima Christo.
4.206  En scelus hoc, quod tu patrasti bellua, quantum
4.207  In se frugis habet, quae te nolente secuta est.
4.208  O, fortunatos ulla sine labe sodales,
4.209  Primitias agni, specula qui montis ab alta
4.210  Syderei ante Deum soli noua cantica dicunt.
4.211  At Puer Aegypto profugus data tempora uoluit, ❦
4.212  Et Pater omnipotens aeternae lucis in aula
4.213  Aetheria, innumerum super alta sedilia Diuum
4.214  Arce poli, nutu, ac uerbo regi

in missa uirum per deuia lustra uagantem.
4.437  Flosque suum longe e lustris attraxit odorem.
4.438  Hic est Ioannes, teneris qui primus ab annis
4.439  Soliuagus iuga sacra sua ceruice gerebat,
4.440  Pura et mente Deum coetu semotus ab omni,
4.441  Primus regna canit Coeli, praeludia Christi
4.442  Primus agit, primusque uiam monstrabat Olympo.
4.443  Cingula cui cruda lumbos e pelle domabat,
4.444  Horrida quoi tetricae uelabant pectora fetae,

non ultra est passus Iesus.
5.173  Quin pia Diuino commouit pectora Zelo
5.174  Ignis inardescens, ac sancta incanduit ira.
5.175  Fulgureis oculis hunc obruit, ore retundit
5.176  Terribili, inquit abi Mamon, nam lege magistra
5.177  Rite Deum, dominumque tuum subiectus adores,
5.178  Huic etenim iusto imperio famulabere soli.
5.179  Tunc fractis homicida nocens eluditur armis,
5.180  Euolat ut folium uento, aut leuis aethere pluma,
5.181  Turbine nubifero stygias detrusus ad umbras.

stetit aggere campi,
5.183  Ecce coronati uictrici tempora lauro
5.184  Coelicolum agglomerat radiantibus aula choraeis.
5.185  Pars accincta gerunt maternae fercula curae,
5.186  Vnde recumbenti Domino sua dona ministrant,
5.187  Potantemque Deum simul et mirantur edentem.
5.188  Pars ipsi numeris alterna uoce canoris
5.189  Victori laudes, diuinaque carmina dicunt.
5.190  Occidit Vrsus atrox, cecidit Leo, sternitur ingens
5.191  Gollia tergemino regalis uerbere fundae,
5.192  Et

unda reflexis.
6.415  Quare agite, altisonis intendite brachia pennis,
6.416  Alarumque sinus super aethera ferte uolucres.
6.417  Qua fluit aeternis a fontibus amnis inundans
6.418  Gratia, quae lactat largissima ad hubera natos,
6.419  Alma Deum genitrix, et dona uberrima fundit.
6.420  O, ter foelices quibus est data, terque beati
6.421  Intemerata fides, primi dea sancta decoris.
6.422  Quid non diua colat? dea quid non speret habendum?
6.423  Maximus aeterno quae semine germinat aether.

Bibliographia locorum inventorum

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].

Baničević, Jakov (1466-1532) [1524], Magnifico et prestantissimo domino Wilibaldo Pirckheymer, versio electronica. (, Milano), Verborum 338, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist15240302].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 579, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15250930].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report