Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: AL.. Your search found 9328 occurrences
First 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1501-1600:1501. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] irascitur. Vitio fratris irasci rationabile quidem est, fratri autem irasci rationi contrarium est. Ex odio enim proficiscitur, quicquid mali in personam tantum confertur. Disce itaque tres esse male irascendi gradus | alium alio nequiorem. Si tacitus irasceris | et linguam a contumelia coerces, reus es iudicio. quia quod iracundię motus intra te deliquit, hoc rationis iudicium, ne foras erumpat refrenauit. Grauius autem peccas,
1502. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Phinee
1503. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Publici quoque iudicii pręsidem ab odio atque ira procul esse oportet dum iudicat. Debet tamen meritas ab illis qui mali aliquid perpetrarunt, poenas exigere, siue ut ipsi corrigantur | siue ut alii reprimantur similis poenę metu, quam damnatos iuste perpeti uiderint. Equidem ita reor | inter iram et iustitiam Dei nihil interesse, nisi quod irę uocabulum tunc usurpet Scriptura, cum peccata
1504. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quaestio. Qua in re quidem quęri potest, Cur multi prophetę sancti-que Legis, qui pręceptis diuinis pro sua uirili semper obtemperabant, egestates, angustias, persecutiones passi sint | et post illos apostoli Christi, martyres alii-que fideles? Quia certe illa terrena bona ciuitates, prouincię, regna solent appetere, turba uidelicet in perferendis angustiis minus fortis, ne tententur supra id quod possunt. Sanctos uero atque perfectos, ut appareat quam constantes, quam firmi sint in contemnendis
1505. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] concupiscit,
licet non offendat,
tanquam si offenderit,
poenas dabit.
Vnde in Lege scriptum est:
1506. Baničević, Jakov. Spectabili et egregio Domino... [Paragraph | Section] et egregie domine
1507. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] Pontificem Modrusiam translata est? Serpit hoc malum in uiciniores, et sicut Christiani principes (magno nostro malo) miseris nobis fidem non habent, ita et qui ante nos periere prioribus illis fortasse non crediderunt. Feruet bello Italia, et quando finis bellorum esse deberet, tunc aliud ex alio renascitur, ita ut nulla rei bene gerendae spes nostra aetate esse posse uideatur. 9. Interiere iamdiu optimi illi imperatores, interiere item Christianissimi Gallorum reges, duces, marchiones et principes, qui ex ultimis Europae finibus, fidei zelo accensi et sola
1508. Marulić, Marko. Catulli carminis epitomae, versio... [page 177 | Paragraph | Section]
Israhel:
sub pedibus eius, quasi opus lapidis saphirini et ueluti cęlum, quando serenat.
Ascendit Moyses montem fuitque ibi XL diebus et totidem noctibus. Dominus
mandat fieri sanctuarium uasaque, quę talentum auri appenderentur, item alia ad
cultum spectantia diuinum. Aaron cum filiis
iubetur fungi sacerdotio, facere sibi uestes ad gloriam et decorem, in quibus
ministrent Domino. Talium autem operum fabri fuere Beseleel, Huri filius,
Post dies XL ad Moysen reuersi in
Pharan, quod est Cades, nunciarunt potentiam terrę. Populus de uictoria
desperatus aduersus Moysen musitauit. Chaleb unus de explooratoribus
ad spem rei potiundę hortabatur, sed alii intercessere. Turba fleuit. Moyses
et Aaron proni ceciderunt coram populo. Cumque Iosue et Chaleb eos confidere
iuberent, parum abfuit, quin a concione commota lapidarentur. Apparuit gloria
Domini super tabernaculum, et Dominus
Posuerant enim illud in signum, quod
ius haberent ad ipsos accedendi. Vocauerunt altare
in
quo esset eius fortitudo et quali uinculo constrictus teneri posset. Ter
mulierem elusit, quarto uerum indicauit. Ligatus primo funes abrupit
neruiceos, iterum canipeos, qui nunquam in opere fuerant, tertio clauum alte
in terra defixum, cui per septem capillos alligatus fuerat, euulsit.
Postremo, quia nazareus erat, id est consecratus Domino ab utero matris suę
raso capite captus est mulieris proditione. Captum igitur oculisque orbatum
emissis uitalibus periturum. Palestini
igitur et Arabes afflixerunt Iudam, domum regis desolauerunt, liberos quoque
et uxores diripuerunt. Vnus ex liberis, qui minimus natu fuerat, reliquus ei
fuit, nomine Ioachaz. Ipse autem alui profluuio consumptus extabuit. Non
fecit ei populus, sicut aliis consueuerat, exequias nec in sepulchro regum
sepeliuit. Regnauit annis VIII. Successit in regno filius eius Ochozias.
esset, suspendunt et armis
muniti in hostem turmatim prodeunt. Illi duce amisso conterriti uertuntur in
fugam. Hi persecuti sunt eos cędendo usque ad fines regni. Interim reliqui ciues
descendunt et castra ab Assyriis derelicta spoliant. Alii autem a pręlio
redeuntes exuuias uicti hostis referunt secum. Ioachin, pontifex maximus, de
Hierosolymis uenit, populo gratulatur, Iudit uiduę benedicit, pudiciciam eius
laudibus effert, cuius merito uictoriam ei concesserit
Ecclesiam
nitebantur aduersus fideles sęuiendo, ad Christum tandem conuersi Ecclesiam
eius oblatis donariis ditauere. Et hoc est, quod eidem Ecclesię propheta
ait: Suges lac gentium et mamilla regum lactaberis. Alia pręterea
multa de Ecclesia uaticinatus Esaias nec de
ipsa Iudeorum tacuit perfidia, qui Christum sibi promissum, cum uenisset,
non recęperunt. Dominus, inquit, locutus est:
Et quoniam ingrati erga eum, a quo
ueniam acceperant, extiterunt, merito euersi sunt. Is ergo magis Deum ad
uindictam prouocat, qui post remissum crimen iterum offendere non ueretur.
Porro in annalibus ueterum legimus Niniuen (alii Ninum appellant) ab
Arbace Medo dirutam ac solo ęquatam et Assyriorum imperium in
Medos fuisse translatum Hieroboam, Ioas filio, Samarię regnante et
Hierasolymis Ozia, Amasię filio. Post hęc propheta
dicentem: Hęc est impietas. Proiecit ergo eam angelus tanquam
puritati suę contrariam et massam plumbi, peccatorum grauitatem, infudit in
os eius, ut pascatur mala, quod commisit. Vidit egredi duas mulieres
habentes alas quasi milui, quę amphoram hanc transtulerunt in terram Senaar,
quę est terra Babylonis. Mulieres hę mihi quidem uidentur esse heresis et
idolatria, quę mensuram et pondus scelerum suorum transtulerunt in infernum,
in
dimisso Ionatha mouit exercitum per uiam, quę ducit Ador,
Symeone cum suis uestigia eius subsequente. Et accessit proxime
Hierosolymam uolensque illis, qui in arce Syon erant, Symonis aduersariis,
prębere annonam, sed niue alta impeditus diuertit item Baschamam uersus.
Quo cum peruenisset, Ionatham, quem simulata amicicia deceperat, simulque
liberos eius morte sustulit et Ptolomaidem rediit. Eorum corpora Symon in
Modin patrio sepulchro
uires frustra aliquid conari ipso
aduersante. Etenim Heliodoro cum armatis satellitibus circa ęrarium iussa
regis exequente, ecce, apparuit equus cum irato minacique sessore, qui se
conuertens calcibus illum afflixit. Mox alii duo equites uisi sunt, qui
eundem flagellis cędendo semiuiuum de loco eiecerunt. Prostratus iacebat
ille, populus uero gratias agens Deo consolabatur. Porro Onias duram
hominis sortem miseratus pro illo hostiam obtulit
vniuerso Christianorum nomini infensiorem perniciosioremque fuisse / neque rempublicam Christianam tantopere labefactatam in maioribus instantis ruinae discriminibus extitisse. Namque vt ipsa Thurcarum primordia paulo altius repetam: praeter Herodoti ac Diodori sententiam (de Mosis autem relatione alia est consideratio) constat Scytharum gentes antiquissimas ac semper populosissimas fuisse: Scythae antiquissimi et populosissimi. quippe nec aquarum inundatione / sicut caeteri / submergi potuerunt / quum eminentiorem partem terrae / quasi quandam arcem teneant / vt
reuiuiscerent / sic dei ministros alloquerentur. O ingratum genus ac impia propago quae rabies eo vos compulit / vt quod a nobis magnis laboribus / ieiuniis / plagis / sparso proprio sanguine / ac demum vita per exquisitos cruciatus extorta paratum est: id vos in delitiis defluendo / scortando / alea
Ruina Christianorum. Dii immortales quanta prophanorum sacrorumque direptio? quantus efferentium praedas repetentiumque discursus? Interea nihil audiri praeter gemitus eiulatusque / ac impios hostes aut gladium vibrantes, aut fores effringentes, aut aedes dirruentes. Alia tunc forma ciuitatis saeuiente igne ac profluentibus riuis sanguinis, vt ipsam quoque diceres lamentari suam suorumque ruinam. Demum quanto cum horrore illa vox
plaerosque uideamus, qui nunquam alicui disciplinae addicti fuerunt, et sententiam
dicere in senatu, et legationibus fungi: in quibus modo pax deprecanda est,
nonunquam bellum indicendum: interdum res repetuntur: refelluntur obiecta,
et multa alia
Diogenes.
Stoicus, et Critolaus Critolaus.
Peripateticus, Atheniensium legati maxima cum admiratione a Senatu Romano auditi sunt.
Quanta temporum ingeniorumque facta est commutatio? Iam alii mores successerunt: utinam
non perditi ac detestabiles. Esset sane tolerabilius, si a multis bonae artes non
attingerentur, quo inertia et luxu marcescerent, quam quod insectantur eloquentiae
studiosos, quibus summus honor habendus esset,
et status uariandi, praeparandi auditorum
animi pro causarum qualitate, Diuersae causae
diuersam etiam exigunt dispositionem. Nonnunquam aduersariorum dicta neganda,
modo infirmanda, aliquando etiam eludenda: et alio tempore fateri crimen expedit, alio
transferre, alio deprecari, et multa, quae prorsus maximam artem expostulant. Ex quo
manifeste apparet quosdam pueriliter errasse, qui nullam certam materiam eloquentiae
subiectam esse putauerunt.
animi pro causarum qualitate, Diuersae causae
diuersam etiam exigunt dispositionem. Nonnunquam aduersariorum dicta neganda,
modo infirmanda, aliquando etiam eludenda: et alio tempore fateri crimen expedit, alio
transferre, alio deprecari, et multa, quae prorsus maximam artem expostulant. Ex quo
manifeste apparet quosdam pueriliter errasse, qui nullam certam materiam eloquentiae
subiectam esse putauerunt. Error negantium
qualitate, Diuersae causae
diuersam etiam exigunt dispositionem. Nonnunquam aduersariorum dicta neganda,
modo infirmanda, aliquando etiam eludenda: et alio tempore fateri crimen expedit, alio
transferre, alio deprecari, et multa, quae prorsus maximam artem expostulant. Ex quo
manifeste apparet quosdam pueriliter errasse, qui nullam certam materiam eloquentiae
subiectam esse putauerunt. Error negantium
materiam
descendamus, nonne cuiusque clausulae fere certa compositio similis est dimensionibus
poeticis? Praeterea non nisi praestantissimi existimatur ingenii, tantum ab aliquo
temperamentum seruari posse, ut iucunda fluere, aspera ferri, grauia incedere uideantur.
Alia leni uoce efferenda, alia concitata, alia circumflexa, quaedam etiam miserabili, ut
subiectae materiae et compositio, et actio correspondeant. Quis igitur tantum a rationis
semita deuiauit? Quis tanta erroris caligine demersus est? Quis tam inops consilii et
clausulae fere certa compositio similis est dimensionibus
poeticis? Praeterea non nisi praestantissimi existimatur ingenii, tantum ab aliquo
temperamentum seruari posse, ut iucunda fluere, aspera ferri, grauia incedere uideantur.
Alia leni uoce efferenda, alia concitata, alia circumflexa, quaedam etiam miserabili, ut
subiectae materiae et compositio, et actio correspondeant. Quis igitur tantum a rationis
semita deuiauit? Quis tanta erroris caligine demersus est? Quis tam inops consilii et
iuditii
fere certa compositio similis est dimensionibus
poeticis? Praeterea non nisi praestantissimi existimatur ingenii, tantum ab aliquo
temperamentum seruari posse, ut iucunda fluere, aspera ferri, grauia incedere uideantur.
Alia leni uoce efferenda, alia concitata, alia circumflexa, quaedam etiam miserabili, ut
subiectae materiae et compositio, et actio correspondeant. Quis igitur tantum a rationis
semita deuiauit? Quis tanta erroris caligine demersus est? Quis tam inops consilii et
iuditii habetur, ut putet
saeculi abominandum: qui hodie uiri tantum facinus aggredi auderent? At uero (si
diis placet) nihil non appetunt, nihil non tentant facere, quod abiectum et uilem animum
repraesentet. Videbis quosdam inerti ocio deditos, perpetuum uirtutibus bellum
indixisse: alii alia sectantur uitia: maximae quidem parti hominum insatiabilis
cupiditatis sitis inhaesit. Hinc scaturiunt illa scelera inter mortales, Origo scelerum. periuria, mendacia,
praeuaricatio, doli, perfidia,
abominandum: qui hodie uiri tantum facinus aggredi auderent? At uero (si
diis placet) nihil non appetunt, nihil non tentant facere, quod abiectum et uilem animum
repraesentet. Videbis quosdam inerti ocio deditos, perpetuum uirtutibus bellum
indixisse: alii alia sectantur uitia: maximae quidem parti hominum insatiabilis
cupiditatis sitis inhaesit. Hinc scaturiunt illa scelera inter mortales, Origo scelerum. periuria, mendacia,
praeuaricatio, doli, perfidia,
unquam mortalium contigit, ut in pace mereretur
triumphum, et in toga dignus laurea censeretur omnibus triumphis praestantiore. Sed ne
nimis prisca referendo parum fidei praestetur, his quidem temporibus, quibus negliguntur
et pessundantur uirtutes, quae res alia Bilibaldum Pirchaimerum Bilibaldus Pirchaimerus. et in Aristocratia
Norumbergensi Aristocratia
Norumbergensis. primas habere partes effecit, et Consiliis
Item Epigramma Viti Verleri: Dauid Rotmund buchornensis: et Theoderici Spett
Prepositi Stuchardiensis.
Vitus Verlerus
oliuae
quondam melioribus annis
si piis Sanctitatis Vestre admonicionibus obtemperatum fuerit, daturum se
operam, ut imprimis miseris his regnis succurratur, sin ad eiusmodi Sanctitatis
Vestre pias et sanctissimas admonitiones cohortacionesque animum non
apposuerint, alia sese cogitaturum via ut ipsis regnis subvenire opemque fere
queat. Interim autem hortatur me, ut solita diligencia curaque et sedulitate
ipsa regna tuear defendamque et populos in fide regia et devocione Christiana
contineam. Qua in
O cęca inuidentium
iudicia impudensque arbitrium! Non uident sic sentiendo, quod Deum offendant. Iniustum enim
fateantur necesse est, qui legis suę pręuaricatori tantam concesserit potestatem, ut et cęcis
possit dare lumen et quouis morbo oppressis sanitatem. Vnde alii dicebant: Quomodo
potest homo peccator hęc signa facere?
Cum pręterea die sabbati per sata pergentes discipuli esurirent spicisque manu confricatis
excussa grana comederent, ecce — aiunt — discipuli tui faciunt, quod non
pati potius
iniuriam quam referre.
Pręterea, cum multa uera salutiferaque admonuisset, dissensio — ut Ioannes ait
— facta est inter Iudeos propter sermones hos. Dicebant autem multi ex ipsis: Demonium
habet et insanit. Quid eum auditis? Alii dicebant: Hęc uerba non sunt demonium habentis;
nunquid demonium potest cęcorum oculos aperire? Nihil hic respondit Saluator noster,
ut discamus, quoties alii pro nobis recte respondeant, *add.
falsas aliorum calumnias paruipendere et
inter Iudeos propter sermones hos. Dicebant autem multi ex ipsis: Demonium
habet et insanit. Quid eum auditis? Alii dicebant: Hęc uerba non sunt demonium habentis;
nunquid demonium potest cęcorum oculos aperire? Nihil hic respondit Saluator noster,
ut discamus, quoties alii pro nobis recte respondeant, *add.
falsas aliorum calumnias paruipendere et tacere potius quam aliquid dicere,
contenti contra cauillantes fauore ac beniuolentia bonorum.
Porro Iudeorum immanitas non satis habuit uerbis lacessere Dei filium:
solis ad
decimam usque umbrę lineam horologii Achaz. Sed nemo istorum se Christum esse professus est,
et talia miracula non sibi, sed Deo tribuebant. Iesus uero palam se Filium Dei esse dixit,
missum ad oues Israhel, quę perierunt, et Filium hominis, pro hominibus homo factus. Alia
itaque faciebat Deum orando, ut se hominem indicaret, et alia iubendo, ut se Deum probaret.
Sed isti increduli non meruerunt uidere, quod petierant, quia fraudulenter petebant, non ut
credant, sed ut cauillentur. Omitto, quod iidem isti tentando et non pura animi intentione
istorum se Christum esse professus est,
et talia miracula non sibi, sed Deo tribuebant. Iesus uero palam se Filium Dei esse dixit,
missum ad oues Israhel, quę perierunt, et Filium hominis, pro hominibus homo factus. Alia
itaque faciebat Deum orando, ut se hominem indicaret, et alia iubendo, ut se Deum probaret.
Sed isti increduli non meruerunt uidere, quod petierant, quia fraudulenter petebant, non ut
credant, sed ut cauillentur. Omitto, quod iidem isti tentando et non pura animi intentione
interrogarint: si liceat uxorem dimittere, et cum in templo
potestatis.
Vnus autem ex ipsis, Caiphas nomine, cum esset pontifex anni illius, dixit eis: Vos
nescitis quicquam nec cogitatis, quia expedit uobis *corr. ex nos , ut unus moriatur homo pro populo, et
non tota gens pereat. Alio Caiphas animum intendebat regno metuens terreno, alio uerba
spiritaliter intellecta dirigebantur. Vnde sequitur: Hęc autem Caiphas a semetipso non
dixit, sed cum esset pontifex anni illius, prophetauit, quia Iesus moriturus erat pro gente;
et non tantum pro gente,
Caiphas nomine, cum esset pontifex anni illius, dixit eis: Vos
nescitis quicquam nec cogitatis, quia expedit uobis *corr. ex nos , ut unus moriatur homo pro populo, et
non tota gens pereat. Alio Caiphas animum intendebat regno metuens terreno, alio uerba
spiritaliter intellecta dirigebantur. Vnde sequitur: Hęc autem Caiphas a semetipso non
dixit, sed cum esset pontifex anni illius, prophetauit, quia Iesus moriturus erat pro gente;
et non tantum pro gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in
ei peccata multa, quia dilexit multum; iterum, quod Ioannes tradit ante sex dies
Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt.
Et hi quidem unguenti dispendium quosdam ex discipulis indigne tulisse aiunt. Ioannes autem
in solum Iudam id reiecit. Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga pauperes animo
hoc egerunt, sed ipse Iudas malo, ut rei docuit euentus.
Maria ergo, cum se peccatricem agnosceret, tunc lachrymis lauit pedes Domini et capillis
extersit et unguento perunxit et ore est exosculata. Deinde impetrata
et clamabant: Osanna,
benedictus, qui uenit in nomine Domini, rex Israhel. Et inuenit — inquit — Iesus
asellum * et sedit super eum, sicut scriptum est: Noli timere, filia Syon; ecce rex tuus
uenit sedens super pullum asinę. Plenius quidem hoc enarrant alii Euangelistę. Aiunt
enim missos fuisse a Domino duos discipulos a Monte oliueti, iussos, ut irent in castellum et
ibi inuentam asinam alligatam et pullum cum ea soluerent et ad se adducerent; et, siquis
aliquid dixerit, responderent, quod Domino his opus esset, illo statim
prędicentis ac pręsentia exterrentis in
ipsum crediderunt, nec in qua potestate hoc faceret, meruerunt audire. Odii autem furiis
agitati (ut quidem Euangelistę testantur) principes sacerdotum et scribę et principes
plebis quęrebant illum perdere. Nulla quidem alia re commoti, nisi quia honorabilior
ipsis gloriosiorque apparebat, plurimis eum *corr. ex quadam
sequentibus, quos pertimuisse feruntur neque tunc aliquid in illum moliri ausi.
Cęterum, si ista, quę dicta sunt, iuxta tropologiam
in qua
necesse erat occidi Pascha. Prima autem dies azimorum quartadecima dies mensis primi
est (ut Hieronymus ait), quando agnus immolatur et luna plenissima est et fermentum abiicitur.
Intelligendum ergo, quod Ioannes iuxta uulgarem locutionem diem uocauit solis ortum. Alii uero
Euangelistę secundum Iudeorum ritum a uespera ad uesperam diem dixerunt. Licet igitur diuersum
aliquid sonent uerba, idem tamen tempus designant. In uespera itaque quintę ferię coena hęc
facta est, et in eadem hora Christus captus. In uespera uero sextę ferię
instituisse; in
secunda semet in sacrificium Deo Patri obtulisse. Quam computationem idem autor late explicat
in Additionibus commentariorum Nicolai Lyrę super Bibliam. Non ergo inter se differunt
Euangelistę, sed cum duplex Pascha tunc contigisset, Ioannes alterius, alterius alii mentionem
fecerunt.
Sed iam, quod instituimus, prosequamur! Per idem ergo tempus, cum discipuli rogarent
Dominum, ubi uellet parari sibi, ut comedat Pascha (magis enim opipare* tunc conuiuari mos
erat): Ite in ciuitatem — respondit — ad
Ergo Iudas, qui in numero duodecim
fuit, cum illis sedebit et iudicabit? Sed ad eos dirigitur sermo, qui perseuerarunt in
tentationibus cum Christo, non ad eos, qui pręuaricati sunt sicut Iudas, cuius locum obtinuit
Barnabas, ut apostolorum duodenus numerus plenus esset et alii apostolici uiri singulis eorum
adherere possent, quorum uirtutem ante fuissent imitati.
Deinde in Mattheo et in Marco ad eos dicentem audimus:
Postquam resurrexero, pręcedam uos in Galileam. Sed in Luca ad Petrum Symonem:
Ecce
antequam gallus cantet, ter me negabis. Itidem
in Ioanne: Non cantabit gallus, donec ter me neges. In Marco autem aliter
habetur: In nocte hac, priusquam gallus uocem bis dederit, ter me es negaturus.
Quęstionem ita equidem soluendam reor, quod alii
Quęstio
tres Euangelistę attenderunt trinę negationis initium tantum, Marcus autem expressit
et finem. Ante primum enim galli cantum coepta est trina negatio, ante secundum peracta.
Discreuit ergo Marcus ipsas negationes.
alii
Quęstio
tres Euangelistę attenderunt trinę negationis initium tantum, Marcus autem expressit
et finem. Ante primum enim galli cantum coepta est trina negatio, ante secundum peracta.
Discreuit ergo Marcus ipsas negationes. Alii non diuidendo tres totas in prima incluserunt,
ueluti unum corpus efficientes trinę ipsius negationis. Vnde tunc quoque, cum facta est, totam
explicant ante galli cantum, licet et post *corr. ex ante primam
gallus cantauerit et iterum
in credendo sanum infundit auditum.
Pręterea, cum dictum sit: Qui gladio
Quęstio
percutit, gladio peribit, quęritur, quomodo hoc uerum sit, si multi gladio
percutientes aut morbo aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali
intelligendum est, sed ęterno, quem Ioannes in Apocalypsi uidit procedere de ore Dei, ex
utraque parte acutum. Potens est enim corpus et animam mittere in gehennam et totum hominem
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera
patiendam euntes cerneretis? Totis, ut equidem reor, uiribus adnixi, ne id
facerent, inhiberetis, obliti tantorum in uos beneficiorum, cuius unius dono et ipsi geniti
estis et filios suscepistis. Cunque sub maledicto Legis essetis, per Euangelii gratiam uos
liberauit, liberatos alit, tuetur, sustentat, ad cęleste regnum possidendum large
liberaliterque inuitat. Quisquis igitur filium suum a proposito monachalis professionis
auerterit, ipse se Deo, terrę cęlique Domino, a quo omnia bona accepit, aduersarium
constituisse ac simul filium suum, supra quam
a longe tamen timore prępeditus.* Vrgebat amor, obstabat timor; quid ageret,
nesciebat. Nihilominus sequebatur, et quiescere non poterat, donec rei finem uideret. Et
quidem, quia timebat, negauit, sed quia sequebatur, poenitentiam egit ac ueniam meruit. Foris
substitit, illo alio discipulo atrium ingresso, quo iubente et ipse introductus atque ab
ancilla hostiaria rogatus, an et ipse esset discipulus hominis illius, respondit: Non
sum. Hoc ita Ioannes.
Mattheus uero et alii de falsis testibus narrationem pręmittunt. **corr.
egit ac ueniam meruit. Foris
substitit, illo alio discipulo atrium ingresso, quo iubente et ipse introductus atque ab
ancilla hostiaria rogatus, an et ipse esset discipulus hominis illius, respondit: Non
sum. Hoc ita Ioannes.
Mattheus uero et alii de falsis testibus narrationem pręmittunt. **corr. ex
premittunt
Principes — inquit — sacerdotum et omne concilium quęrebant falsum
testimonium contra Iesum, ut eum morti traderent: et non inuenerunt, cum multi falsi
iustorum modestia. Quales itaque ministri, talis et pręses. Atque
ideo quidem hunc, quem minister tam indigne percusserat, ille mortis reum iudicabat.
Hunc pontificem ego fuisse Caipham puto. Licet enim ad Annam prius ductus fuerit Iesus, tam
parumper tamen ibi moratur, ut alii Euangelistę de Anna tacuerint et de Caipha tantum locuti
sint. Quidam uero totum hoc de Christi contumeliis et Petri negatione coram Anna gestum
arbitrantur. Sed hęc opinio repugnaret omnino aliorum autoritati Euangelistarum. Sensus autem
superior ęque congruit cunctis
quod in se c
onfidendo promittit, pręstare* per se non potest; in Deo confidendo ipso adiuuante potest.
Potuit quippe tunc et Petrus, cum Spiritus Sancti ope adiutus Neronis contempsit sęuitiam et
intrepidus, ut crucifigeretur, sustinuit.
Tunc (ut alii Euangelistę narrant) recordatus uerbi Domini de sua negatione et galli cantu
prędicentis,** exiit foras et fleuit amare. Flendo ergo Petrus culpam deleuit,
quam timendo contraxerat. O felices lachrymę, per quas negatori reddita est gratia, meretrici
uenia,
Deo Patri reconciliet ad gratiam,
quam amisimus, recuperandam. Herodes autem incredulus eorum, quę de Iesu audierat, et simul
accusantium stimulis incitatus, spreuit eum cum suo exercitu. Tales enim serui,
qualis dominus. Et ludibrii probrique causa ueste alba induit illum atque ita indutum
remisit ad Pilatum. Et facti sunt — inquit — amici Herodes et Pilatus in ipsa
die. Nam antea inimici erant ad inuicem. Ex inimicis amici fiunt, ut Christo simul
aduersentur et alter, superbia elatus, eum irrideat,
Pilatus, quid sibi agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
Iesus autem, qui prius tacuerat, tunc respondit dicens: A temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
Quęstio
Certe, non ut ipse discat, sed ut pręsentes et posteri sciant ipsius Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit
quomodo dicere poterant, quod se
regem faceret? Nisi quia maligni homines et in perniciem optimi cuiusque promptissimi, quem
conuenienti criminatione conuincere non poterant, etiam creditu indigna obiiciendo perdere
moliebantur. Nunc Pilati animum excutiamus!
Nulla re alia nisi timore subuersus prudens ac sciens a recto recessit. Ascendit ergo
iniquitatis tribunal et eum, quem innoxium nouerat, tanquam nocentem damnauit. : corr.
ex licostratos
Quisquis itaque non ex animi sententia, sed ex aliqua mentis
laborum finem cum Christo
resurrecturos speremus in gloria.
Quęstio
Porro de hora nascitur quęstio, quomodo Ioannes hic horam sextam memoret, cum Marcus
dicat: Erat hora tertia, quando crucifixerunt eum. Alii respondent, quod Marcus
attenderit horam, quando Iudei petierunt, ut crucifigatur, Ioannes, quando crucifixerunt eum
milites Romani. Marcus ergo, ut Iudeis autoribus factam crucifixionem ostenderet, illud tempus
designauit, quando instare coeperunt Pilato, ut eam fieri
quod Marcus
attenderit horam, quando Iudei petierunt, ut crucifigatur, Ioannes, quando crucifixerunt eum
milites Romani. Marcus ergo, ut Iudeis autoribus factam crucifixionem ostenderet, illud tempus
designauit, quando instare coeperunt Pilato, ut eam fieri permitteret. Alii uero ita soluunt,
ut dicant scriptorum culpa id contigisse apud Gręcos. Nam gamma Gręcum tria denotat, ipsilon
sex. Et quoniam hę litterę similitudinem quandam in se habent, alteram positam fuisse pro
altera atque ita, ubi scriptum est hora sexta, scribendum
Non habemus regem nisi Cęsarem. Hic quoque pertimuisse
Pilatum reor, ne contraire Cęsari uideretur, si Cęsarem pro rege se habere clamantium
postulationi non cessisset. Vnde sequitur: Tunc ergo tradidit eis illum, ut
crucifigeretur. Barrabam autem (ut alii Euangelistę tradunt) qui propter homicidium et
seditionem missus fuerat in carcerem, dimisit liberum. Hunc Iudei absolui petierunt, ut eo
etiam damnabiliorem ostenderent esse Iesum. Quicquid ergo ubique (aliquid)** odii et
indignationis erat, totum aduersus Christum
alios duos hinc inde, medium autem Iesum. Pro maiori ludibrio ipsius, qui
crucifigendus erat, humeris crucem portandam imponunt. Gestauit igitur primo sibi crucem
Iesus. Sed quoniam tota nocte illa afflictus fuerat, lassitudine superatus perferre nequiuit.
Fit itaque, quod alii Euangelistę narrant: Angariatur Symon Cyreneus de uilla ueniens et
crucem post Iesum ferre cogitur. Iam, quod Iudei abhorrebant, alienigenę suscipiunt.
De uilla ueniens: de siluestri feritate recedens. Symon, hoc est
affectum, ego unigenitum, ego totum meum non lugebo ab impiis iniquissime damnatum, sęuissime
excruciatum et iam in morte anhellantem? Ego te, nate, non de homine, sed Spiritu Sancto
concepi, sine doloribus peperi teque inuiolata uirginitate in lucem ęditum meis huberibus
alui. Hoc mihi futurum angelus de cęlo missus nunciarat, plenam gratia dixerat et Elizabeth,
cognata mea, cum prophetaret, benedictam inter mulieribus cecinerat. At nunc plena sum
moerore, plena angustiis. Versa est in contrarium benedictio et gratia mutata est in
tribulationem.
ostendit. Quam igitur grauiter delinquunt, qui,
cum rei domesticę commodis satis abundent, parentum tamen inopiam sua copia adiuuare negligunt
et in illos se inhumaniter gerunt, a quibus se genitos et educatos fuisse non ignorant.
A sexta autem hora (ut alii Euangelistę tradunt) tenebrę factę sunt super
uniuersam terram usque ad horam nonam. Necesse enim fuit, ut deficiente sole iustitię
Christo tenebrę orirentur in cordibus multorum, qui de illo dubitare coeperant, an ipse esset
redempturus Israhel. Pręterea,
stantes et audientes dicebant: Heliam uocat iste; cum tamen
Heli Hebreum uocabulum sit et Deum signet, sicut etiam Euangelista
interpretatur. Vbi discimus proprium inuidorum esse omnia dicta atque facta eorum, quos odere,
ad deteriorem partem trahere et, quod alii laude dignum putant, praua uerborum fuligine
denigrare.
Non est hoc loco prętereunda Ioannis quoque narratio. Ait enim: Postea sciens Iesus,
quod omnia consummata sunt, ut consummaretur Scriptura dixit*: Sitio. Sciens Iesus
omnia sibi contigisse,
ciuitatem, et apparuerunt multis. Congruum sane fuit, ut omnia commouerentur
elementa in morte sui autoris et, quomodo poterant, tunc se tristari ostenderent. Velum templi
scinditur, terra tremit*, petrę dissiliunt, monumenta aperiuntur, mortui resurgunt. Et cuncta
alia diuinitatem eius, qui in cruce mortuus pendebat, testantur.
Talia quęque** cernens centurio et qui cum illo aderant, conuertuntur. Sic enim in Mattheo
legimus: Centurio, et qui cum eo erant, custodientes Iesum, uiso terrę*** motu et his,
quę fiebant, timuerunt
*corr. ex tremuit
**corr. ex quoque
***corr. ex terre
d ubitant suspensoque animo, quę de illo ab Euangelistis conscripta sunt,
admittere solent. Nec solus id quidem centurio, sed alii etiam, qui aderant simul, fatebantur
et (ut Lucas ait) percutientes pectora sua reuertebantur. Pectoris nempe
percussione poenitentiam prę se ferebant eorum, quę aduersus illum uel dixerant uel fecerant.
Non potest autem ea de re ulla esse dubitatio, quam
numera stellas,
si potes. Sic erit nomen tuum. Credidit Abraham, et reputatum est illi ad iustitiam.
Stellas numerare iubetur, quia nunquam certe fuit tam magnus sub unius Dei cultura credentium
numerus quam post Domini nostri Iesu Christi in terram aduentum. Ex his autem alii pulueri,
alii stellis comparantur, eo quod inter fideles etiam alii imperfecti quasi terreni, alii
perfecti ueluti cęlestes et stellarum instar uirtutibus fulgentes habentur. Illi enim
matrimonio iuncti liberis operam impendunt et terrę opibus inhiant. Hi talibus contemptis
si potes. Sic erit nomen tuum. Credidit Abraham, et reputatum est illi ad iustitiam.
Stellas numerare iubetur, quia nunquam certe fuit tam magnus sub unius Dei cultura credentium
numerus quam post Domini nostri Iesu Christi in terram aduentum. Ex his autem alii pulueri,
alii stellis comparantur, eo quod inter fideles etiam alii imperfecti quasi terreni, alii
perfecti ueluti cęlestes et stellarum instar uirtutibus fulgentes habentur. Illi enim
matrimonio iuncti liberis operam impendunt et terrę opibus inhiant. Hi talibus contemptis soli
Deo
reputatum est illi ad iustitiam.
Stellas numerare iubetur, quia nunquam certe fuit tam magnus sub unius Dei cultura credentium
numerus quam post Domini nostri Iesu Christi in terram aduentum. Ex his autem alii pulueri,
alii stellis comparantur, eo quod inter fideles etiam alii imperfecti quasi terreni, alii
perfecti ueluti cęlestes et stellarum instar uirtutibus fulgentes habentur. Illi enim
matrimonio iuncti liberis operam impendunt et terrę opibus inhiant. Hi talibus contemptis soli
Deo seruiunt et castitatis paupertatisque suscepto uoto soli
Stellas numerare iubetur, quia nunquam certe fuit tam magnus sub unius Dei cultura credentium
numerus quam post Domini nostri Iesu Christi in terram aduentum. Ex his autem alii pulueri,
alii stellis comparantur, eo quod inter fideles etiam alii imperfecti quasi terreni, alii
perfecti ueluti cęlestes et stellarum instar uirtutibus fulgentes habentur. Illi enim
matrimonio iuncti liberis operam impendunt et terrę opibus inhiant. Hi talibus contemptis soli
Deo seruiunt et castitatis paupertatisque suscepto uoto soli ei placere desyderant.
nostra. Nos peccauimus, et ipse pro peccatis nostris sua
morte satisfecit. Cęterum huic ad Dauid factę sponsioni illud in psalmis dictum congruit:
Disposui testamentum electis meis; iuraui Dauid, seruo meo: usque in ęternum pręparabo
semen tuum. Et in alio psalmo *corr. ex ea
d icitur: Iurauit Dominus Dauid ueritatem, et non frustrabitur eam *: De
fructu uentris tui ponam super sedem tuam.
De Christo hoc promitti clarum nobis facit Hieremias propheta dicens: Ecce
preciosum, et quod Aggeus ait: Veniet Desyderatus cunctis
gentibus, et quod Zacharias: Ecce ego adducam seruum meum Orientem, et
quod Malachias: Orietur uobis timentibus nomen meum Sol iustitię. Vt ista,
inquam, prętermittam et alia huiusmodi multa, conueniamus Iudeos incredulos et dicamus eis: Si
genealogia, si tempus, si locus, si denique cuncta in Scripturis de Messię aduentu prędicta
cum aduentu Domini nostri Saluatoris conueniunt, quę stultitia est alium quęrere *corr.
ex
uenio, et habitabo in medio
tui, ait Dominus. Idem astruit Sophonias dicens: Rex Israhel Dominus in medio
tui... ipse saluabit. Et Dauid: Suscepimus, Deus, misericordiam *add.
tuam in medio templi tui. Et iterum in alio psalmo: Dominus
— inquit — in templo sancto suo, Dominus in cęlo sedes eius. In cęlo enim sedebat
ad dexteram Patris, excelsus et sublimis, et in terra erat in humanitate nostra submissus et
humilis. A Virgine Matre oblatus est in templo. Ne
omnes deos
terrę. Reditum etiam Domini ab Aegypto inuenimus in prophetis pręuisum antequam factum
in Euangelio. In Osee propheta Deum Patrem audio loquentem: Ex Aegypto uocaui filium
meum. Hoc in Domino nostro Saluatore impletum Mattheus testatur. Et si de alio quam de
Messia hoc prędictum foret, etiam tum ab Hebreis eius assertio argueretur. Hebrea enim lingua
scripsit Euangelium. Recte igitur prophetę dictum usurpauit ad narrationis suę confirmationem,
ut, *corr. ex Naon
quod ipse
aperitur.
Vnde in psalmis canitur: Fluminis impetus lętificat ciuitatem Dei. Lętificat
utique Ecclesiam spe futuri boni. Quod frustra quidem ab illis speratur, qui extra Ecclesiam
sunt. Porro sacramentum hoc per illud quoque significari certum est, quod in alio psalmo
dicitur: Super montes stabunt aquę. Non dicit stant, sed
stabunt. Futurum enim erat, ut omnem seculi altitudinem baptismi superaret
altitudo, per quem fideles animę de terra ad cęleste regnum transferuntur. De quibus dicere
tenuit typum Christi, sub eius persona loquens
in psalmis: Operui in ieiunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi; hoc*
est in tentationem Sathanę experimentum quęrentis, cum diceret: Si Filius Dei es, dic,
ut lapides isti panes fiant. Et in alio psalmo: Genua mea — inquit —
infirmata sunt a ieiunio, et caro mea immutata est propter oleum. Non propter
oleum, quod cum cibo sumitur — nihil enim gustauerat — sed quo prudentes uirgines aptauerant
lampades suas ad sponsi nuptias
Neque enim peccata hominum
delere aut ea delendi aliis potestatem tribuere ualuisset, si non esset Deus, neque supplicia
et mortem pati, si non esset homo. Falluntur itaque Iudei, qui Messiam sibi
promissum purum hominem fore putant, et non etiam Deum, quando quidem alii quoque prophetę
diuinitatem eius humanitatemque testantur.
Esaias ait: Paruulus natus est nobis, et filius datus est nobis. Hoc ad
humanitatem spectat, reliqua ad diuinitatem. Sequitur enim: Et factus est principatus
super humerum eius, et
Dominus Domino meo: Sede a dextris meis? Quibus profecto uerbis aperte
probauit Christum, id est seipsum, non solum filium esse Dauid secundum carnem, sed etiam
Dominum secundum diuinitatem. Hoc uero ita esse operibus affirmauit.
Ex iis enim, quę ab illo fiebant, alia Dei, alia hominis erant. Cęcis uisum dare, leprosos
curare, mortuos uitę restituere, demonia de corporibus obsessis pellere, diuinę uirtutis fuit.
Sitire autem et esurire, pauere, tedere, dolorem mortemque pati, fragilitatis humanę
conditionem indicabat.
Quod
Domino meo: Sede a dextris meis? Quibus profecto uerbis aperte
probauit Christum, id est seipsum, non solum filium esse Dauid secundum carnem, sed etiam
Dominum secundum diuinitatem. Hoc uero ita esse operibus affirmauit.
Ex iis enim, quę ab illo fiebant, alia Dei, alia hominis erant. Cęcis uisum dare, leprosos
curare, mortuos uitę restituere, demonia de corporibus obsessis pellere, diuinę uirtutis fuit.
Sitire autem et esurire, pauere, tedere, dolorem mortemque pati, fragilitatis humanę
conditionem indicabat.
Quod autem et
exiuit sonus eorum et in** fines orbis terrę uerba eorum. Vbique enim *corr. ex.
annis
**add.
u ulgatum est Euangelium per apostolos apostolicosque uiros. Quorum ilii
ruffi fuere martyrio, alii nigri obscura quęque Scripturarum interpretantes, alii
albi munditiem profitentes castitatis, alii uarii diuersitate spiritalium bonorum pręditi. Et
hi quidem fortissimi, quia primi a Domino ad apostolatum electi, ut audacter et intrepide
aduersus errores certent pro
uerba eorum. Vbique enim *corr. ex.
annis
**add.
u ulgatum est Euangelium per apostolos apostolicosque uiros. Quorum ilii
ruffi fuere martyrio, alii nigri obscura quęque Scripturarum interpretantes, alii
albi munditiem profitentes castitatis, alii uarii diuersitate spiritalium bonorum pręditi. Et
hi quidem fortissimi, quia primi a Domino ad apostolatum electi, ut audacter et intrepide
aduersus errores certent pro ueritate nec persecutorum timeant gladios, pro morte uitę
Vbique enim *corr. ex.
annis
**add.
u ulgatum est Euangelium per apostolos apostolicosque uiros. Quorum ilii
ruffi fuere martyrio, alii nigri obscura quęque Scripturarum interpretantes, alii
albi munditiem profitentes castitatis, alii uarii diuersitate spiritalium bonorum pręditi. Et
hi quidem fortissimi, quia primi a Domino ad apostolatum electi, ut audacter et intrepide
aduersus errores certent pro ueritate nec persecutorum timeant gladios, pro morte uitę
annis
**add.
u ulgatum est Euangelium per apostolos apostolicosque uiros. Quorum ilii
ruffi fuere martyrio, alii nigri obscura quęque Scripturarum interpretantes, alii
albi munditiem profitentes castitatis, alii uarii diuersitate spiritalium bonorum pręditi. Et
hi quidem fortissimi, quia primi a Domino ad apostolatum electi, ut audacter et intrepide
aduersus errores certent pro ueritate nec persecutorum timeant gladios, pro morte uitę
immortalitatisque pręmia relaturi.
autem
fundamentum Christus est.
Hi fuerunt principes illi, quos pręuidens Dauid dixit: Principes Iuda, duces eorum,
principes Zabulon et principes Neptalim. Ab istis enim tribubus orituri erant
principes isti Ecclesię, apostoli Christi. De quibus in alio psalmo *corr. ex.
corruscationis
**corr. ex. ęqui
Deus Pater allocutus est eum dicens: Pro
patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.
per quę uir fidelis meretur ęterni refrigerii mercedem! Et rursum alibi aiunt:
Cibabis nos pane lachrymarum, et potum dabis nobis in lachrymis in mensura. Posuisti
nos in contradictionem uicinis nostris, et inimici nostri subsannauerunt nos. Et
iterum in alio psalmo: Posuisti nos — inquiunt — opprobrium uicinis
nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. Vicinis et qui in
circuitu sunt, hoc est Iudeis et gentibus; ab utrisque enim passi sunt persecutiones.
Et quoniam
— opprobrium uicinis
nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. Vicinis et qui in
circuitu sunt, hoc est Iudeis et gentibus; ab utrisque enim passi sunt persecutiones.
Et quoniam eiuscemodi labores ęterna sequitur remuneratio, in alio psalmo dicitur:
Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua. Venientes autem uenient cum exultatione,
portantes manipulos suos. Hoc idem in Euangelio prędixit discipulis Saluator noster:
Mundus gaudebit — inquit — uos uero
Ecclesia est; sepes, qua munitur, custodia est angelorum; torcular
doctores sancti sunt, qui uino scientię inundarunt ad potum salutis; turris mysteriorum in
Ecclesia sublimitas est. Quam sublimitatem intellexerunt primum illi, quibus datum fuit nosse
mysterium Dei, deinde alii per illos in Christo credentes. Quorum fidei commissa est hęc
uinea, ut eam excolant ligonibus bonorum operum et afferant fructum, alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris
turris mysteriorum in
Ecclesia sublimitas est. Quam sublimitatem intellexerunt primum illi, quibus datum fuit nosse
mysterium Dei, deinde alii per illos in Christo credentes. Quorum fidei commissa est hęc
uinea, ut eam excolant ligonibus bonorum operum et afferant fructum, alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
in
Ecclesia sublimitas est. Quam sublimitatem intellexerunt primum illi, quibus datum fuit nosse
mysterium Dei, deinde alii per illos in Christo credentes. Quorum fidei commissa est hęc
uinea, ut eam excolant ligonibus bonorum operum et afferant fructum, alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
Aegypto
sublimitas est. Quam sublimitatem intellexerunt primum illi, quibus datum fuit nosse
mysterium Dei, deinde alii per illos in Christo credentes. Quorum fidei commissa est hęc
uinea, ut eam excolant ligonibus bonorum operum et afferant fructum, alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
Aegypto transtulisti, id
Fundatur
exultatione uniuersę terrę mons Syon;
latera aquilonis, ciuitas regis magni. Mons Syon Iudei credentes sunt, latera
aquilonis gentiles. Vtrunque parietem iunxit Dominus, ut construeretur ciuitas ista regis
magni. De qua et in alio psalmo dicitur: Speciosa dicta sunt de te, ciuitas Dei.
Deinde: Homo — inquit — natus est in ea, et ipse fundauit eam
Altissimus. Ipse ergo Christus fundauit eam antequam nasceretur in ea. Quod quidem
factum impossibile foret, nisi
Luca legitur, quod Iesus assumpsit Petrum et Iacobum et
Ioannem duxitque illos in montem excelsum seorsum, et transfiguratus est ante eos.
Quomodo transfiguratus? Resplenduit — inquit — facies eius sicut sol,
uestimenta autem eius facta sunt alba sicut
nix. Apparuit circa eum Moyses et Helias... Apostolos uero lucida operuit* nubes.
Audierunt uocem Patris de nube dicentis: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene
complacui.** Ipsum audite.
mysterium credunt, eos a Deo electos esse significet et secum habitaturos in
monte excelso regni cęlorum. Ideo autem seorsum, quia fideles ab infidelibus separabuntur,
iusti ab iniustis. Porro, sicut ibi Christus resplenduit, ita et omnes iusti in resurrectione
fulgebunt, alii magis, alii minus, secundum merita singulorum. Stella enim a stella
differt in claritate. Ita et resurrectio mortuorum.
Iesus autem inter Moysen et Heliam medius apparuit, ut ostendat se et Legis esse autorem et
prophetarum Dominum, Legem quoque et
credunt, eos a Deo electos esse significet et secum habitaturos in
monte excelso regni cęlorum. Ideo autem seorsum, quia fideles ab infidelibus separabuntur,
iusti ab iniustis. Porro, sicut ibi Christus resplenduit, ita et omnes iusti in resurrectione
fulgebunt, alii magis, alii minus, secundum merita singulorum. Stella enim a stella
differt in claritate. Ita et resurrectio mortuorum.
Iesus autem inter Moysen et Heliam medius apparuit, ut ostendat se et Legis esse autorem et
prophetarum Dominum, Legem quoque et prophetas
cum uelamen
interponeretur. Et hoc illi ex colloquio Dei in monte habito contigisse scribitur, ne Deus
crederetur, si hoc ei proprium fuisse sicut Christo aliquis putasset. Huc accedit, quod nemo
coram Moyse prę timore in faciem collapsus dicitur, sicut apostoli coram Christo. Alia enim
lux solis, alia stellarum.
*corr. ex opperuit
**corr. ex complacuit
Post hęc in Euangelio dicitur: Venit Filius hominis saluare, quod perierat. Ob
hoc enim Iesus
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Spectabili et egregio Domino Ioanni de Curijs Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 189, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160106].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], Catulli carminis epitomae, versio electronica (), Verborum 1474, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epitome] [word count] [marulmarcatull].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Berislavić, Petar (1475–1520) [1518], Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica (, Zlobochyna), Verborum 746, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [berislavicpepist15180410].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.