Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: AL.. Your search found 9328 occurrences
First 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1701-1800:1701. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section] Quid aliud uerba ista sonant nisi futuram mortuorum resurrectionem? In Daniele quoque est scriptum: Multi de iis, qui dormiunt in terrę puluere, euigilabunt, alii in uitam ęternam, alii in opprobrium, ut uideant semper . Videamus, quid pręterea Euangelica Veritas ad aures omnium clamitet, ut cognoscentes se in corpore et in anima ęternos fore, breuissimum huius uitę tempus bene laudabiliterque disponant,
1702. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section] mundo iudicabunt ? Et iterum: Nescitis, quoniam angelos iudicabimus? Quanto magis secularia ! Sed quęri potest: quomodo angelos iudicabunt, cum iam iudicati sunt, alii ad perennem gloriam, alii ad ignem ęternum? Non ergo sancti angelos iudicabunt, sed eorum opera in hominibus, bonorum in bonis, malorum in malis. Boni enim homines, quia bonorum angelorum inspirationi consenserunt, pręmiabuntur.
1703. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section] iterum: Nescitis, quoniam angelos iudicabimus? Quanto magis secularia ! Sed quęri potest: quomodo angelos iudicabunt, cum iam iudicati sunt, alii ad perennem gloriam, alii ad ignem ęternum? Non ergo sancti angelos iudicabunt, sed eorum opera in hominibus, bonorum in bonis, malorum in malis. Boni enim homines, quia bonorum angelorum inspirationi consenserunt, pręmiabuntur. Mali, quia dęmonum
1704. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section] dignitas, ut Christi iudicis asseclę sint, et simul iudicent. Quanto enim humilius se gesserunt propter Deum, tanto altius honorabuntur. Rapientur quippe in aera obuiam Domino (ut Apostolus sit) et cum eo erunt semper. Alii uero peccatorum pondere grauati in terra remanebunt, donec pro meritis inferius deprimantur. Iudicium erit super uiuos et mortuos, super mediocriter bonos et mediocriter malos. Electi enim non
1705. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section] positus erit. Et si is locus uallis Iosaphat erit, quę in Iudęa
est, quomodo locus tam angustus tantam capiet multitudinem? Sed quemadmodum
ingens exercitus ad ducem suum congregari dicitur, ita ad uallem illam omnes
congregabuntur, sed alii in ualle, alii circa uallem. Et licet extremi inde
procul consistent, quia tamen primis contigui erunt, omnes in ualle congregandos
dixit. Angelorum autem ministerio congregabuntur. Et mittet , inquit
si is locus uallis Iosaphat erit, quę in Iudęa
est, quomodo locus tam angustus tantam capiet multitudinem? Sed quemadmodum
ingens exercitus ad ducem suum congregari dicitur, ita ad uallem illam omnes
congregabuntur, sed alii in ualle, alii circa uallem. Et licet extremi inde
procul consistent, quia tamen primis contigui erunt, omnes in ualle congregandos
dixit. Angelorum autem ministerio congregabuntur. Et mittet , inquit
Hoc est, qui iam per
Christum redempti uiuimus et a uetustatis obligatione soluti Euangelicę
relinquimur ueritati. Simul rapiemur cum illis, qui sub lege erant et primi in
Christo mortui sunt. Non est autem dicendum, quod alii prius, alii posterius
resurgant. Omnes simul resurgent tam iusti quam impii. Sed soli iusti cum
glorificatis corporibus rapientur in nubibus obuiam Christo, ut descendentem ad
terram Dominum fideles serui reuerenter comitentur,
Hoc est, qui iam per
Christum redempti uiuimus et a uetustatis obligatione soluti Euangelicę
relinquimur ueritati. Simul rapiemur cum illis, qui sub lege erant et primi in
Christo mortui sunt. Non est autem dicendum, quod alii prius, alii posterius
resurgant. Omnes simul resurgent tam iusti quam impii. Sed soli iusti cum
glorificatis corporibus rapientur in nubibus obuiam Christo, ut descendentem ad
terram Dominum fideles serui reuerenter comitentur, asseclę et
tam iusti quam impii. Sed soli iusti cum
glorificatis corporibus rapientur in nubibus obuiam Christo, ut descendentem ad
terram Dominum fideles serui reuerenter comitentur, asseclę et assessores in
throno sedentis. Restabunt adhuc alii minus perfecti, fideles tamen, quos in
dextera parte angeli statuent saluandos. Reliquos autem, hoc est, uel incredulos
Iudęos uel male credentes hereticos uel in peccatis perditos Christianos,
seorsum in parte sinistra stare
Iudęos uel male credentes hereticos uel in peccatis perditos Christianos,
seorsum in parte sinistra stare compellent. Id futurum clare aperteque exposuit
Dominus, ut omnibus liquido pateat, qualis bonorum malorumque finis sit, et alii
de commisso scelere poenitentiam agant, alii in proposito uitę sanctioris
ardentius perseuerent et utique saluentur. Ait enim : Cum ueneriit Filius hominis in maiestate sua et
uel in peccatis perditos Christianos,
seorsum in parte sinistra stare compellent. Id futurum clare aperteque exposuit
Dominus, ut omnibus liquido pateat, qualis bonorum malorumque finis sit, et alii
de commisso scelere poenitentiam agant, alii in proposito uitę sanctioris
ardentius perseuerent et utique saluentur. Ait enim : Cum ueneriit Filius hominis in maiestate sua et
omnes angeli cum eo, tunc sedebit super sedem
in conseruum suum inexorabilis et immisericors. Nuncupatur et puteus interitus,
iuxta psalmistam dicentem : Tu uero,
Deus, deduces illos in puteum interitus . Et, ut alia omittam, gehennam
in Euangelio legimus: Hunc , inquit, timete, qui potest corpus et
animam mittere in gehennam . Constat autem uallem fuisse filiorum Ennon,
in qua lucus erat idolo consecratus. Ob hoc destruendam uidit
ergo illis Ixiona perpetuo
uolubili rotę alligatum, Tityum renascente iecore uolucres pascentem, Sysiphum
toto pectore saxa iterum ruitura in altum impellentem, Tantalum quoque inter
aquas et poma siti fameque laborantem atque alia id genus multa. Nos non de
poeticis figmentis, sed de ueritatis fonte, de sacrę Scripturę fidelibus
testimoniis colligimus, quę in medium proferamus, ut nemo dubitet, quin uera
sint, nisi qui de Deo quoque dubius est et
unquam
dissolui posse neque corrumpi; dicente in Apocalypsi
Domino: Qui uicerit, uestietur uestimentis
albis, et non delebo nomen eius de libro uitę . Vestimenta alba corpori
beatificato dantur, quia purum erit, quia splendidum et illustre.
Fulgebunt , inquit , iusti
sicut sol in regno Patris sui . Non tamen ęqualiter
iusti
sicut sol in regno Patris sui . Non tamen ęqualiter fulgebunt, sed ut
quisque magis meritus fuerit, ita et magis relucebit, dicente Apostolo
: Alia claritas solis,
alia claritas lunę et alia claritas stellarum . Stella enim a stella
differt in claritate, sic et resurrectio mortuorum.
Agilitas etiam donabitur
sol in regno Patris sui . Non tamen ęqualiter fulgebunt, sed ut
quisque magis meritus fuerit, ita et magis relucebit, dicente Apostolo
: Alia claritas solis,
alia claritas lunę et alia claritas stellarum . Stella enim a stella
differt in claritate, sic et resurrectio mortuorum.
Agilitas etiam donabitur corpori sanctificato. Hoc sibi sperauit
Non tamen ęqualiter fulgebunt, sed ut
quisque magis meritus fuerit, ita et magis relucebit, dicente Apostolo
: Alia claritas solis,
alia claritas lunę et alia claritas stellarum . Stella enim a stella
differt in claritate, sic et resurrectio mortuorum.
Agilitas etiam donabitur corpori sanctificato. Hoc sibi sperauit Abacuch
et op[er]ibus comprobant. Esto,
inquit, fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam uitę. Corona ergo ista est
ęternę uitę stabilis permansio et perpetua beatitudo gaudiumque in Domino
perenne. Cuius tamen coronę alii plus, secundum uitę merita, alii minus
participant. Ipsa tamen glorię ęternitate pariter omnes gaudent, omnibus hic
datur denarius et par merces, tam illis, qui minus, quam his, qui magis
laborarunt, dum tamen fideliter uixerint
Esto,
inquit, fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam uitę. Corona ergo ista est
ęternę uitę stabilis permansio et perpetua beatitudo gaudiumque in Domino
perenne. Cuius tamen coronę alii plus, secundum uitę merita, alii minus
participant. Ipsa tamen glorię ęternitate pariter omnes gaudent, omnibus hic
datur denarius et par merces, tam illis, qui minus, quam his, qui magis
laborarunt, dum tamen fideliter uixerint nec a uitiis uicti sint.
uitę, quod est in
paradiso Dei mei . Vitale lignum Christus est; qui eius gustant
dulcedinem, uiuunt in ęternum. Et in psalmo dicitur: In ęternum ęxultabunt,
et habitabis in eis, et gloriabuntur in te omnes . Et in alio psalmo:
Regnum tuum, Domine, regnum omnium seculorum . Iusti ergo in perpetuum
uiuent, et apud Dominum est merces eorum. Mortem autem ipsam, quam cuncta in
terris animantia reformidant, ipsi immortalitatis gloriam semel
mansiones. Transiens , inquit, ministrabit . Transitus motum de loco
ad locum significat. Sed nequaquam locali motu indiget Deus, qui simul omnibus
adest locis. Motus ergo iste transeuntis diuersitatem gratię innuit. Alii enim
plus, alii minus dapient. Eadem metaphora utitur Saluator ad discipulos dicens
: Ego dispono uobis, sicut
disposuit mihi Pater meus, regnum, ut edatis et
Transiens , inquit, ministrabit . Transitus motum de loco
ad locum significat. Sed nequaquam locali motu indiget Deus, qui simul omnibus
adest locis. Motus ergo iste transeuntis diuersitatem gratię innuit. Alii enim
plus, alii minus dapient. Eadem metaphora utitur Saluator ad discipulos dicens
: Ego dispono uobis, sicut
disposuit mihi Pater meus, regnum, ut edatis et bibatis super mensam meam in
sententiam pręstolantes, quando
quidem et poenitentibus regnum cęlorum promittitur et pie iusteque uiuentibus
datur.
perscribant,
rogatos esse uelim, ne a me Romani eloquii dignitatem, iamdiu una cum imperio amissam quaerant, sed ad res, quae narrantur, animum intendant, nec mirentur, quod susceptum negotium atque historiae numeros parum absoluerim. Nam ne in patriam, quae
et Graecis et Latinis literis ac si alia Christiani orbis ciuitas exculta est, in seculumue hoc,
quaestui magis quam eruditioni aut eloquentiae deditum, uitium meum coniciam, simplici stylo ac inelaborata oratione, quo nos res ipse duxerunt, consulto secuti sumus.
Neque enim his lucubrationibus humanam gloriam, quam
euitaui.
Placuit igitur, quicquid post regis Matthiae Chugniadis Coruini excessum (inde enim
historiam inchoabimus) regno per triennium dissidente in Hungaria gestum est, a caeteris rebus seiungere. Enimuero cum rebus publicis nihil sit intestina discordia perniciosius, nec ulla alia pestis ad magna quaeque imperia euertenda ea ualidior,
magis utile ac
frugiferum legentibus fore duxi, si perturbationem regni Hungariae principum simultatibus exortam separatis fere uoluminibus, quo res ipsa esset conspectior,
cum propter
uiri sanctitatem, tum Romani pontificis admirationem, quem sane id temporis paupertas
ac continentia, uti et ceteros fere sacerdotes, maxime commendabant, illo dumtaxat
reges insigniri, atque eo insignitos diademate ueros diui Stephani successores arbitrari.
Alii credunt eos, qui gentis mores condiderunt,
cognito Scythicę nationis ingenio, quod
sane plerunque seuum, impotens, ac mutabile est,
quo scilicet Hungari regem suum
qui
Turcarum iugo pressi erant, id uehementer optantibus, deffectionemque pollicentibus:
nempe contumeliosam grauiter sustinebant Turcarum dominationem.
Caeterum nondum confecto Alemanico bello rex Matthias Viannae, quae quidem
urbs, ut quidam asserunt, Norici est agri, ut alii, Superioris Pannoniae, quam nunc
Austriam uocant, fato est functus, spe fere certa longioris uitae fraudatus, propterea
quod quidam Martinus ex eo Sarmatarum genere, quos nunc Polonos dicunt, Budensium
sacerdos, qui quidem matheseos peritus habebatur, regi et uitę cupido, et
communi principum consilio comitia regi creando
uniuersae nobilitati indicunt, uti Hungarorum mos est, cum rex absque liberis iusto susceptis matrimonio decedit, atque interim curam ad iusta regi facienda conuertunt.
impedimenta imagine quadam ualli ex carris caeteroque uehiculorum genere
facta, ut fert Iazigum consuetudo, communiuit. Intra paucos dies nobilitas
uariis sententiis ac studiis, prout quisque aut per se animatus erat, aut ab
alio persuasus, eodem conuenit.
Regnum Hungarorum, quod Danubius, amnium Europae fere maximus, intersecat,
latissime patet: qua id septemtrionem spectat,
in ditione Hungarorum sunt. Itaque regiones Hungarico imperio subiectas
multae incolunt nationes, quae inter se
linguis differunt. Alia enim lingua Sclaueni, quos Hungari Gothos uocant,
licet primam literam huius uocis per
quae inter se
linguis differunt. Alia enim lingua Sclaueni, quos Hungari Gothos uocant,
licet primam literam huius uocis per
in Paulum Secundum, Romanum pontificem, initam.
Atque iccirco, cum supplicii metu Roma profugisset, ad Mehmetem primo Turcarum
regem sese contulit, a quo ubi causa exilii innotuit, breui pulsus in Poloniam ad Andream
Casimirum, illius gentis regem accessit, nulla magis alia re fretus quam si causa peregrinationis eius esset ignota Polonis. Vbi cum regi, qui quidem uir simplicis admodum
erat ingenii, sese eruditionis commendatione in familiarem insinuasset usum, ab eo,
utpote causae exilii ignaro, liberorum praeceptor
contentio perturbationis pestem magna ex parte adauxit, ferrumque ac facem ciuili bello praetulit,
hinc regina iure coniugii, inde regulo, perinde
ac si esset legitimus haeres, ad se regnum trahente. Quem scilicet praeter alia, quibus
imperitum rerum adolescentem mali consultores stimulabant, ad excelsa omnia atque
alta speranda hoc maxime incitabat, eo quod rex Matthias, morte primae coniugis iam
solutus matrimonio, eius matrem regio cultu, aeque ac iustam uxorem, domi in delitiis
habuerat, uolueratque
hinc regina iure coniugii, inde regulo, perinde
ac si esset legitimus haeres, ad se regnum trahente. Quem scilicet praeter alia, quibus
imperitum rerum adolescentem mali consultores stimulabant, ad excelsa omnia atque
alta speranda hoc maxime incitabat, eo quod rex Matthias, morte primae coniugis iam
solutus matrimonio, eius matrem regio cultu, aeque ac iustam uxorem, domi in delitiis
habuerat, uolueratque eam, ut multi affirmant, propter prolem ex ea susceptam sibi matrimonio, ni amici dissuasissent,
impatientissimo,
adnitente etiam Beatrice eius uxore, quae et ipsa praesuli ob intolerabilem hominis in se
acerbitatem erat infensa, coniectus fuerat. Quamquam sunt qui Petri arrogantiae proditionem quoque consiliorum regis Matthiae, cuius a secretis et magister epistolarum fuerat, adiciant, licet alii id illi ab inimicis falso obiectum arbitrentur.
Caeterum
pontifex Petrus sese domi priuatim continuit,
nec in senatorum concionem inferri ausus est, eo quod
infensi, ac si fuissent, quod illis absentibus regia comitia essent peracta, in posterum quoque suffragiis ferendis priuati atque
procerum senatu amoti, sese ad partes reguli, imprudenti sane consilio, aggregarunt,
propterea quod quidam eorum eundem cum regulo, alii grauiorem etiam casum subiere.
In queis fuere Laurentius Huuilacenus, inter profanos proceres fortunis ac familiae dignitate nulli secundus; Sigismundus Chanzeres, Quinque ecclesiarum antistes;
Bartholomeus Berislauus, Varanensis prior, eiusque collegii sacerdos, quod Rhodum
dignitate nulli secundus; Sigismundus Chanzeres, Quinque ecclesiarum antistes;
Bartholomeus Berislauus, Varanensis prior, eiusque collegii sacerdos, quod Rhodum
Lyciae insulam imperio obtinet; Iacobus Scytha, et ipse ex regiis praefectis non ignobilis;
Paulus Choruates, multique alii bello assueti, genereque ac diuitiis clari.
Quod ubi uulgatum est, Stephanus Bather cum omni exercitu, qui secum in Pestano
campo consederat, Danubium confestim traicit regulum insecuturus, prius tamen Iäno
Varadinensium pontifice ad Stephanum Austriae praefectum, quem senatus
opinionem suam cursu in se ac strictis gladiis ferri, impedimentis priuatae simul et publicę fortunae partim direptis, partim desertis,
ne ab hoste tergo instaturo, cui et iustior causa et aduersariorum consternatio animos
addebat, morantes opprimerentur, fugam capiunt, nulla magis alia re perterriti quam terribili specie Pauli Cinisii in prima acie magno animo uersantis, atque ad pugnam suos
adhortantis. Facile enim sua ille dux praesentia (utpote multis uictoriis clarus) et suis animum addere, et aduersariis formidinem incutere poterat,
uiuum suae laudis quam mortuum testem habere,
adiecta ad fortitudinem etiam clementia, quamuis fuerit alioquin natura non admodum
mitis.
Dum hoc modo Coruini hostium impetum sustinent, regulus cum Laurentio
Huuilaceno, Quinqueecclesiarum episcopus, et multi alii huius factionis uiri e manibus
uictorum euadunt, atque in loca satis tuta se recipiunt. Varanensis uero prior (caeteris
partim in fugam compulsis, partim interfectis, quibusdam etiam captis grauiterque uulneratis) maiori animo quam uiribus pugnans multis uulneribus acceptis equo deicitur, ac
Hungarorum mores perdidici.
Cuique genti, Vuladislaue, sicuti sua lingua est attributa, ita et proprios mores inesse satis
constat. Nec profecto haec morum diuersitas nationibus solum, uerum singulis fere
hominibus euenit, atque his etiam, qui iisdem parentibus sunt procreati. Vnde alium alio
teneri studio, aliisque uti moribus passim uidemus. Quo fit ut quaedam nationes rectorum humanitate in offitio contineantur, alios non nisi imperii seueritas coercere potest.
Hi largitionibus principum, efficaci uulgi illecebra, capiuntur, nonnulli generis nobilitatem in principe
uirtutis genus praeter fortitudinem duntaxat sibi uendicare potest,
cuius sane proprium est non deprimi nec animo frangi.
At e contrario, diuitiae latissimos uirtutum obtinent campos, quippe in quibus sapienti uiro suppetit facultas, ut alia
opulentiae commoda omittam, exercendae temperantiae, dispositionis, diligentiae, liberalitatis, magnificentię. Quin etiam nemo sibi constans eum, in quo primum adscitus est,
statum alio statu permutat, nisi studio perfectioris uitae. Sed quod genus uitę perfectius
quam praesulum? Caeteri
e contrario, diuitiae latissimos uirtutum obtinent campos, quippe in quibus sapienti uiro suppetit facultas, ut alia
opulentiae commoda omittam, exercendae temperantiae, dispositionis, diligentiae, liberalitatis, magnificentię. Quin etiam nemo sibi constans eum, in quo primum adscitus est,
statum alio statu permutat, nisi studio perfectioris uitae. Sed quod genus uitę perfectius
quam praesulum? Caeteri enim sacerdotum ordines ad ipsam tendunt perfectionem.
Praesules uero, quandoquidem aliis documento esse debent, consumatissimae gradum
uitae sortiti sunt.
Cur
ut credam quibusdam
ostentis uentura saepius significari, sed non intelligi, nisi post quam ea exitus approbarit. Aliquot ante quam rex Matthias Coruinus decederet annis, Michael Hersagius, regni
Hungarici
sobolem Sigismundi regis ad regnum Hungarorum reuocari. Porro hic Vuladislauus
natus est ex nepte Sigismundi regis, quae quidem fuit filia Alberthi, quem superiore libro
generum ipsius Sigismundi fuisse docuimus. Hoc autem hac causa commemoraui, ut
ostenderem, quod et alio loco feci, non modo Dei arbitratu reges constitui, sed etiam signis quibusdam interdum denuntiari.
Tametsi quidam uehementer mirari soleant Hungaris, genti religiosissimę,
bellique gloria ualde insigni, atque undique hostibus circunuentae,
arbitror uerbis potius ac iure disceptare quam ad aleam sceleratissimi omnium certaminis
descendere, ubi plerumque qui rebus ac copiis instructior quam cuius causa iustior est uictor euadit. Tute autem probe nosti, quam paratus accesseris ad bellum aduersus Hungaros
gerendum, qui sane ac si ulla alia circa gens, armis, uiris, equis, pecunia, caeterisque rebus,
quae bello usui sunt, quam maxime abundant, nec profecto cuiquam nationi aut corporum robore, aut ui animorum cedunt.
At forsan nihil ambigis Deum tuae causae, ueluti, ut tu arbitraris, iustiori, si bellum
susceperis,
queas ex signorum militarium internitentium
numero, magnitudinem copiarum conicientes nequaquam sibi intra muros tutum commorandum esse duxerunt, ne in oppido campestri, cui admodum metuebant, magno suo
ipsorum, simul et totius regni periculo clauderentur. Etenim inopinato hostium aduentu
Alba Regia neque propugnaculis, neque armis, neque uiris muniri potuit. Nempe
Hungari, omnium gentium circa uictores, Austrianorum maxime, et ob id elati spiritus
homines, in animum inducere non poterant Maximilianum Albam Regiam exercitum
admouere ausurum.
Nocte igitur
ad haec quidam procerum, superbiae Alemanicae infensus, nec ignauiae
eorum ignarus, uerba et feroci Hungarorum ingenio et postulatis Alemani insolentibus
congruentia:
non debere Maximilianum in Flamengorum delitiis enutritum (ita Morinos
uulgo appellant) Vesprimio ac Alba Regia proditione captis nimium inflari atque efferri;
acie non semel uincat Hungaros necesse est, si eis uelit imperare; nam uel si omnes
Hungariae urbes in potestatem suam redegisset, nobilitas uero imperium aspernaretur,
nihil prorsus ab eo actum esset; est enim
uexatur.
Alemanus ubi ex eo, quem
Budam miserat, Hungarorum animos intellexit, urbemque iam militibus atque operibus
satis munitam, et ob id oppugnanti haud promptam, spe regni potiundi lapsus modum
quoque secundis statuit rebus, ac sese uehementer accusauit, quod Alba Regia capta
Budam, inopinata hostium uictoria perculsam, exercitum protinus non duxisset, regnumque pene e manibus emisisset, cursu rerum prospero importuna mora corrupto,
ratus id quod nunquam, opinor, euenisset, expugnata uidelicet Buda, quae caput regni
utpote neccesario factam, infamia notatus in
Hungaria est reuersus.
Hoc statu Hungariae laetari pro se quisque ex his, qui fide dubia uictori procul dubio
adhaesuri rerum exitum expectabant. Ex quibus Laurentius dux Vuilacenus,
Bartolomaeus Varanensis prior, atque quidam alii, latronum more grassantes rapere ex
alieno, spoliare, uicinosque armis uexare.
Quae res ubi multorum querelis ad senatum
(nondum enim rex ex Boëmia redierat) delatae sunt, uno consensu statuunt pro presenti rerum facultate
pecora pariter hominesque, quos
casus obtulisset, abigebant, tantumque audacię sibi sumunt nullo obsistente ― omnes enim
tormentorum, quae plumbeas emittebant pillulas, ut ante dictum est, incesserat timor ut ne regionibus quidem longius positis parcerent. Itaque Paxon oppidum, quod ab Alba
circiter quinque et triginta millia passuum abest, in ripa Danubii situm ex improuiso
aggressi, aliquot, qui in portis sese hostibus opposuerant, trucidatis, diripuerunt,
aegreque ab oppidi incendio, uicti sacerdotum, quos uulgo
aedibus Pauli Paxensis sumptu ibi degebant, se continuerunt.
Familia autem Paxensis a Dalmatis, ut plaeraque Hungariae nobilitas, originem trahens,
claritate generis, ac senatoria dignitate in regno Hungariae satis insignis est.
Interiectis non ita multis diebus Alemani itidem Alba egressi Sogoram, Nicolai
Hederuarii summae nobilitatis uiri oppidum, quo omnes fere Sisiensis regionis opes hostili metu erant comportatę, adoriuntur. Erat oppidum Nicolai auaritia uacuum propugnatoribus ac omni defendendorum moenium apparatu. In portis tamen eximiae magnitudinis
quae
urbis moenia
cingebat, irrumpere non poterant,
ita Alemanos ab eruptionibus, adempto his omnium rerum usu, quae extra oppidum petebant, prohibebant.
Dum Alba hoc modo obsidetur, Cinisius cum suo exercitu, quinque millibus autem
fere hominum praeerat, Vassontem castellum, quod ab Alemanis captum, nec procul a
Vesprimio esse ante diximus, it oppugnatum, atque non sine caede suorum breui
recaepit. Inde regressus ad castra regis hortatur
conscriptum, numero, uirtute ac
fide praestantem, et cui salus regia ac regni fortunae recte committi possent. Porro
Boemi omnes Transistranas nationes uirtute praecedere existimantur.
notatis, atque
omnibus antiquorum regum in eos honorificis consultis ac decretis, quibus prae caeteris
Hungariae urbibus erant honestati, abrogatis, desperata ferme salute Budam lectica
aduehitur. Palustri enim coelo insuetus graui aegritudine Albae correptus est. Hungari
uero recepta Alba laeti, utpote antiqua regni sede recuperata, domum discedunt.
Alberthus, ut dictum est, indutiis dolo impetratis, quo moram ac dilationem
ad colligendas uires haberet,
illum non quidem belli formidine me pro Alemano
dicere iussisse, quo sane et regni amplitudine ac opibus, et numero fortissimorum militum
nos longe superiores sumus, sed pro fide ac iureiurando, quo cum illo pro statu temporis
pepigimus pacem. Cur enim Alemanus a nobis timendus est, qui Alba Regia, non quidem
militum suorum uirtute expugnata, sed ignauia oppidanorum tradita, regem nostrum et
Posonio in se cum exercitu uenientem minime ausus expectare, ueluti profligatus subsidio
in turpi fuga posito aufugerit, conspectum etiam Boemorum, nedum congressum perhorrescens? Verum enim
tandem modum Vuladislauo pax perpetua cum Maximiliano conuenit, non profecto quae Hungaros, omnium circa gentium uictores, deceret, sed quę
magis fidei regis, temere obstrictae, eiusque quieti, cui usque ad reprehensionem deditus
erat, consulere uideretur. Nam fugatis Polonis atque Alba Regia recoepta, nescio quam
honeste, tuto certe poterant Hungari, quae non tam neccessitate coacti quam stomacho
quodam promiserant, Alemanis non praestare, utpote qui semper precariam pacem ab
Hungaris obtinuere, nunquam ausi, ne lacessiti quidem, cum his, ab intestina modo peste
securis,
putauerint sine ulla humana opera Turcas
profligatos fuisse.
Attamen hoc regis successu ― nam qualiscunque ea aduersus Turcas uictoria extitit,
tota in Vuladislaui felicitatem transferebatur ― a studio nouarum rerum haud quaquam
deterriti sunt principes Hungarorum. Itaque quum alia nouandarum rerum occasio haud
occureret, constituunt omnes proceres, Stephani Botheris imprimis instinctu, quem
opera Thomae antistitis a Transiluana praefectura amotum fuisse dicunt, in unum conuenire, atque sacerdotibus potissimum ob regis in eos studium infensi legem ferre, qua
ignauia pene extincta est.
Nomen urbis quidam a Rhacusa, Siciliae oppido, eius insulae putantes coloniam
deducunt, nonnulli a quodam Rhadacaso, Slouinorum seu Gothorum rege, a quo
Polimirus ipse uetustam ducebat originem. Alii, ut paulo ante dictum est, ab
Epidauriis inditum arbitrantur, qui quidem eam a rupibus, in quibus oppidum
constructum est, eorum lingua Lauusam appellarunt, paulatimque pro Lauusa
Rhacusam esse nominatam, uulgo per linguae
in regnum est restitutus. Atque recuperato regno haud immemor
beneficii Dardanus rex extitit. Semper enim gratiae Rhacusanis referendae
summo studio operam dedit, atque adeo omnibus eos est prosecutus officiis,
ut, praeter alia beniuolentiae in eos indicia, ubicumque ipse imperitabat,
permiserit cuique Rhacusano ciui debitorem suum indicta causa, ac nulla
magistratus interposita auctoritate ob aes creditum nectere, atque in neruo
domi suae
copiis
ingressus erat, per speciem quidem bellum confestim cum Turcis gesturus, re uero Getas,
quos Moldouios uocant, imperio suo adiuncturus, quibus scilicet in ditionem redactis de
proximo bellum Turcis inferret.
Sed nihil diu simulari potest: nam quod Alberthus longe alia, quam quae prae se ferebat, animo agitaret, mox detectum est. Turcae duo castella, a Bazethe, Turcarum rege,
de Moldouiis aliquot ante annis occupata, praesidiis obtinebant ― Moncastrum alterum,
alterum Celias incolae uocant ― utrumque autem in Getico agro ipsius Istri ripis impositum est.
hostium suas ulciscuntur iniurias, quum longe
praestet ob Christianae reipublicae utilitatem regno potius cedere quam Turcarum armis
illud retinere, quippe quorum amicitiam maximis iniuriis ac demum libertatis precio
Christiani semper pararunt. Turcae enim cum Christianis nulla alia causa amicitia iunguntur, nisi ut demum opprimant incautos. Vnde qui illorum fidei minime credunt,
maxime tuti sunt.
accederet, sedem regiam paternumque thesaurum, qui quidem
Constantinopoli asseruabatur, occupandi. Quo ubi potitus est, nihil obstitit, quominus
statim rex appellaretur: nempe praetorianos, ingenti donatiuo allectos, in partes suas
traxit. Turcarum enim animi nulla alia re magis quam largitione conciliantur. Quanquam
sunt, qui id gloriae non Achmetho Cossicio, sed cuidam Mustaphae Epeirotae tribuant,
qui sane, dum ad Bazethem contenderet nuntiatum illi paternam mortem, inciderat in
quendam eundem nuntium Gemio ferentem. A quo quum
et fortunis inter se distinctae, armis deditae sunt. Prima enim est eorum, quos ipsi
id pro sua quisque salute agens, magnis in hostem animis inuehuntur. Nec segnius pugnam capescunt Christiani ― atrox igitur utrinque praelium excitatur. Cadunt passim hinc Turcae, inde Christiani. Iamque
Turcae uix impetum Dardanorum ac Macedonum sustinebant, locoque paululum cesserant alii, fugam alii spectabant. Tum duces Turcarum altiore uoce, Quo fugitis , clamitant, uiri Machometani? A tergo Strymon, lęua Aegeum pelagus obstat fugae, nonne honestius est in acie uirorum more cadere quam tergo hostibus dato undis ritu pecorum
obrui?
salute agens, magnis in hostem animis inuehuntur. Nec segnius pugnam capescunt Christiani ― atrox igitur utrinque praelium excitatur. Cadunt passim hinc Turcae, inde Christiani. Iamque
Turcae uix impetum Dardanorum ac Macedonum sustinebant, locoque paululum cesserant alii, fugam alii spectabant. Tum duces Turcarum altiore uoce, Quo fugitis , clamitant, uiri Machometani? A tergo Strymon, lęua Aegeum pelagus obstat fugae, nonne honestius est in acie uirorum more cadere quam tergo hostibus dato undis ritu pecorum
obrui?
haud difficulter in fugam conuertunt. Rex errore suorum intellecto insignis cultu per
aciem discurrens conatus est primo Dardanos ad pugnam reuocare, sed ubi uidit se
adhortatione nihil proficere omnium auribus metu obstructis, et ipse fugae sese mandat,
fortunam (quae ut alio loco diximus, nihil aliud est quam Dei constitutio praeter opinionem hominum eueniens) maxime incusans. Magis enim diuinae irae quam hostili uirtuti suorum pauorem adscribebat.
Quam quidem opinionem, uel potius omen, ipsius regis exitus statim comprobauit.
Nam dum paulum uia militari
proficiscerentur, illatas tectis haudquaquam accipiebantur.
Itaque eo praesertim die, qui Nonis Ianuaribus illuxit, decem millia fere hominum frigore exanimata in utraque Istri ripa conspecta sunt. Cernere erat humana corpora
cadaueribus iumentorum permixta passim iacentia, alia gelu contracta, atque extincta,
alia ita torpentia, ut uix tenuis spiritus his inesset. Nonnulla extremis pedum ac manuum digitis, auribusque et naribus adustis, adeo foede deformata, ut similiora inusitatis
quibusdam simulacris quam humanis corporibus esse uideretur.
Nunquam uno
accipiebantur.
Itaque eo praesertim die, qui Nonis Ianuaribus illuxit, decem millia fere hominum frigore exanimata in utraque Istri ripa conspecta sunt. Cernere erat humana corpora
cadaueribus iumentorum permixta passim iacentia, alia gelu contracta, atque extincta,
alia ita torpentia, ut uix tenuis spiritus his inesset. Nonnulla extremis pedum ac manuum digitis, auribusque et naribus adustis, adeo foede deformata, ut similiora inusitatis
quibusdam simulacris quam humanis corporibus esse uideretur.
Nunquam uno praelio tantam cladem Turcas aut
inusitatis
quibusdam simulacris quam humanis corporibus esse uideretur.
Nunquam uno praelio tantam cladem Turcas aut accepisse, aut intulisse memorant.
Itaque re, ut fit, in religionem uersa, uarias huius calamitatis causas, suo quisque ingenio
interprete usus, extitisse arbitrantur. Alii Marconii impietatem merito a Deo multatam
affirmabant, eo quod sibi potius quam Deo, ad quem sane Turcae omnia referunt,
Rhoxanam uictoriam per arrogantiam attribuisset. Alii, qui scilicet res mortalium magis
consilio quam fato regi censebant, imprudentiam praefecti accusabant,
religionem uersa, uarias huius calamitatis causas, suo quisque ingenio
interprete usus, extitisse arbitrantur. Alii Marconii impietatem merito a Deo multatam
affirmabant, eo quod sibi potius quam Deo, ad quem sane Turcae omnia referunt,
Rhoxanam uictoriam per arrogantiam attribuisset. Alii, qui scilicet res mortalium magis
consilio quam fato regi censebant, imprudentiam praefecti accusabant, quod in regiones
perpetuo pene frigore damnatas alieno rebus gerendis tempore copias induxisset.
Nec deerant, ex Christianis maxime, qui
Si igitur religionis uestrae a me temeratae nec ipse mihi conscius sum ― ego enim quamquam solam Christianam religionem,
in qua sane mihi Dei munere nasci contigit, ueram esse existimo, Machomethi nunquam
detraxi ― nec ab his profecto accusor, quibus fides merito habenda est, precor ne mihi alia
res, quam cuius reus sum apud uos inuidiae sit. Nemo enim nisi eius sceleris, quod commisit, cuiusue conuictus est damnari debet. Et profecto caeteri mortales externa bona
magni faciunt. Nos Christiani, quae humana bona dicuntur, magis neccessaria hominibus
quam magna esse ducimus.
Turcaicam nauim, eam ipsam, quam tormentis oneratam supra demonstrauimus, a caeteris aliquantum spacii diductam aggredi statuit, ratus
ea superata non nihil animi suis adici posse, simul et de Turcarum audacia demptum iri.
Ex his autem tribus nauibus Lauredano attributis, una Armeria, alia Cretensis, tertia
Pandaurea, qua ipse Lauredanus uehebatur, appellabatur. Prima igitur Armeria, mox
Pandaurea ex alio latere in hostilem nauim impetum facit, Cretensis uero nauis, dum se
quoque Turcaicae naui celeriter admouere conatur, hostilis tormenti ictu depressa pessum
ratus
ea superata non nihil animi suis adici posse, simul et de Turcarum audacia demptum iri.
Ex his autem tribus nauibus Lauredano attributis, una Armeria, alia Cretensis, tertia
Pandaurea, qua ipse Lauredanus uehebatur, appellabatur. Prima igitur Armeria, mox
Pandaurea ex alio latere in hostilem nauim impetum facit, Cretensis uero nauis, dum se
quoque Turcaicae naui celeriter admouere conatur, hostilis tormenti ictu depressa pessum iuit.
Quum igitur duae Venetae naues Turcaicam nauim circumstetissent ferreisque
manibus iniectis colligatae essent,
per literas, quod ipse ultro postulauerat, mandat, ut per Dalmatiam, ac
Liburnos Istrosque terrestri itinere ad intimas Italiae Venetaeque ciuitati appositas
regiones cum exercitu penetraret, agrosque eorum omni clade peruastaret, quo et amissae Naupacti dolor hostibus alia insuper augeretur calamitate, magisque hostiles infringeret animos, et militibus suis praede non deesset occasio. Alexander igitur coactis
circiter decem millibus equitum haud satis prosperam suscepit expeditionem. Non enim
mediocri detrimento, ut paullo post demonstrabitur, illi in
Dyssarethae Bellionesque aliquando tenuerunt, Albaniam Illyricis nunc quoque
appellari. His accedit, quod ipsi Albanesii praedicant Albanum urbem aeque
ac Dyrrachium Latinam esse coloniam, a Slauenis, ut quidam opinantur, ut
alii a Bulgaris dirutam.
Caeterum Turcae sub hyemis initium domum cum praeda reuertentes, praeterquam
quod difficili admodum fluuiorum transitu uexati sunt, qui iam, ut saepe fit, Vergiliarum
occasu
imbribus
ab accipitre
irrisum, quod quum sibi et corpore et colore non absimilis esset, prae angustia animi
potius uermibus terrenis quam suauibus auium carnibus uesceretur, uidit paucis post
diebus accipitrem a rustico, cuius columbas insectabatur, captum ad metum caeterorum
ex alta turri pendere. Cui cuculus: quam melius tibi, amice, fuisset uermes uenari, quam
alienas aueis impetere.
At Alfonsus, ira pariter et superbia eius animo obstrepente, non parentis uerba
auribus, non consilium animo recipere, non dolorem tegere, non linguae
iure obtinebat. Nec
mirum si tales nuptiae ab Alexandro Sexto Romano pontifice permissae sunt, quum et
ipse Alexander filiam suam ex quadam adultera susceptam, atque cum principe
Pisaurensium matrimonio coniunctam, e uiri thalamo aduersus leges pontificias
abripuerit, atque alii in matrimonium sola fortunatioris coniugii spe dederit.
quidem paucis post diebus peropportune extinctus est, ne eadem inuidia, quam Crimano conflabat, ipse conflagraret.
Etenim apud Venetos ex euentu, quod quidem maxime ab aequo abhorret, duces et laudari et uituperari solent, propterea quod ipsi Veneti mercatorum ritu solo lucro, ut alio
loco diximus, omnia metiuntur, nec animaduertunt, rei bellicae prorsus ignari, etiam
peritissimis militiae ducibus, nedum e mercaturae officina ad regendum exercitum
assumptis, haud semper in bello euentus respondere.
Praeter haec nihil ferme dignum memoratu a Turcis
arenis, simul et marinis fluctibus ad ostium
actis arenaeque effluenti
occurentibus os amnis exaggeretur, nec fit nauibus peruium, nisi quum unda ad summas
excreuit ripas. Ad haec accedebat Turcis ad Aulonem alia quoque haud minor his difficultas, quae eos quominus e flumine exirent, seque cum suis coniungerent prohibebat,
propterea quod Veneti, ut est ea gens ad occurendum consiliis hostium solers, obiectis
sex partim onerariis, partim longis nauibus ostio
umbra) nihil erat, quod de maris sperarem possessione? Tu enim res hominum administras et singulos etiam hominum actus
animaduertis, neque aliquid est in rebus abs te conditis (omnium enim tu author es) quod
ad tuum non agatur praescriptum. Vnde licet tuo iussu alia extollantur, alia deprimantur,
omnia tamen recte et ordine facis, propterea quod quemadmodum tu summa
ratione mundum construxisti, ita summa is etiam ratione abs te regatur necesse est.
Quum igitur tuo solius arbitratu mortales et uoti compotes procul dubio
quod de maris sperarem possessione? Tu enim res hominum administras et singulos etiam hominum actus
animaduertis, neque aliquid est in rebus abs te conditis (omnium enim tu author es) quod
ad tuum non agatur praescriptum. Vnde licet tuo iussu alia extollantur, alia deprimantur,
omnia tamen recte et ordine facis, propterea quod quemadmodum tu summa
ratione mundum construxisti, ita summa is etiam ratione abs te regatur necesse est.
Quum igitur tuo solius arbitratu mortales et uoti compotes procul dubio efficiantur,
et in
est,
cuius non minimam etiam partem aqua per effossam terram a Cretico irrumpens mari
obtinet. Portum habet ostio in Libycum
pelagus uerso uix quindecim longarum nauium
capacem, atque haud ita natura loci, sed mole undis obiecta tutum. Ex alio quoque latere, qua urbs continenti adhaeret, suburbium est muris ac turribus, fossaque haud
angusta itemque duplici, nisi qua mari praeceps imminet, cinctum. Ab ipsa urbe fossae
tantum interuallo dirimitur: nam ligneo ponte ex suburbio transitus in urbem patet.
Turca itaque
arbitro, operam praestatis? Neque enim ipse more Veneti principis domi
in urbanis deliciis procul ab hoste agit, uerum nobiscum militiae una graues sustinet
labores, nobiscum imbres, pariter et aestus patitur feruorem, atque ad ipsos prope hostilium telorum ictus exponitur, haud plane alia magis causa quam ut illi largior suppetat
uestrae uirtutis remunerandae facultas. Eia agite, commilitones, irrumpite in urbem,
quam quidem Graeci, nobis multo magis quam Venetis dediti, incolunt! Nil uos terreat
oppidanis adiunctus miles: is enim non ex eo genere est, quos Christiani
perditissimis certare.
disiungit quam diuersitas religionis. Vnde Christianos praeter
caeteras gentes fortunatos haberi decet, qui soli coelitus edocti atque diuinae sapientiae
lumine illustrati cognoscunt non in sanguine humano, quam quidem atrocem et sceleratam uictimam esse nemo mentis compos dubitat, seu in alia superstitione, sed innocentia caeterisque animi uirtutibus Dei cultum consistere.
Praetor urbis metu exanguis in cubiculo, quo se primo captae urbis tumultu contulerat, inuentus est, spondae lecti prae lassitudine ac moerore innixus, atque ut erat
armatus, non
quum ne, si incoepta minus successissent, notae aliquid praesenti inureretur
uictoriae, tum ne nimia Venetos oppugnandi auiditate reliquos in se Christianos
concitaret, cogeretque hostes inuidia inter se dissidentes metu communis periculi una
coire.
Porro Turcae haud alia magis re quam Christianorum regum fraeti discordia nos
oppugnant, quod plane quum ex multis aliis rebus, tum ex illorum precationibus, queis
ter interdiu utuntur, facile apparet. Etenim dum diuinam rem agunt, ut ex gnaris
Turcaicae linguae accaepi, hoc maxime
decem longis nauibus
Ambracii sinus fauces de improuiso irrupit. Vbi quum tresdecim tantum hostiles triremes
armis hominibusque uacuas litori alligatas nactus esset, eas omnes abduxit, iniecto igni
in tabernas litori appositas, quae quidem armis, aere, ferro, linteis, funibus canapinis, et
nauali alia materia ad naueis edificandas simulque instruendas erant refertae. Turcae,
trepidis suorum nuntiis ex proximis locis exciti, ad litora, qua maxime flamma fundebatur, accurrunt, simul ut incendium restinguerent, simul ut abreptas naueis, si possent,
hosti eriperent. Itaque in ducentos
ea urbs a mari distat)
in pelagus haud procul Olchinio
effunditur. Sed neque eius regionis incolis assentior, qui lacum, ex quo Dirilo seu Boiana
emittitur, post Slauenorum in Illyricum irruptionem (ea est Dacica Gothorum gens, ut
alio loco demonstrauimus) crebris terremotibus solo suapte natura humente et pluribus
distincto fontibus erupisse tradunt, dum ualidior terrae concussio aquarum ultro etiam
emanantium laxiores efficit uenas. Ipsum insuper montem Adrium, qui dorso mediam
secat Dalmatiam, multis in locis ingenti
uiatico iuuit.
mares fuere, quos inter natu minimus Caesar praenomine, dux
Valentiniensium nuncupatus, audacia atque crudelitate quum in suos, tum in alienos ita
notus extitit, ut omnis fere memoriae barbariem libidine atque importunitate aut supergressus sit, aut adaequarit. Hunc pater, pecunia, ut alio loco diximus, pontificatum nactus, uix puberem cardinalem designauit, ementitus non ex se genitum esse, sed ex uiro,
cuius uxorem, quod satis constat, ipse adulterauerat. Qui ut magnis sceleribus rudimentum poneret, Gemium, Mehmethis Turcarum regis filium, iussu parentis, ut fama obtinuit,
salutis anno, auctore Iulio Secundo, Romano pontifice, omnes fere
Christiani principes partim per se, partim per legatos indicto concilio Samarobrinam
conuenere, ibique inter illos ad internitionem Veneti nominis foedus ictum est.
Porro Samarobrinam nunc quidam Cameracense, alii diui Quintini oppidum appellant. Et quoniam pontifici nihil prius potiusque uidebatur quam Francorum regem sibi
adiungere, utpote eas uires allaturum quibus hostes haud quaquam pares essent
futuri, ipsum imprimis regem ad hoc bellum
decet quam non modo paci studere, uerum etiam Christianos
dissidentes in gratiam reducere, ac praescriptis quemque finibus continere, tamen quum
non liceat pace frui, nisi eam armis quaesieris, non solum bellum honestum est, sed etiam
neccessarium, modo id ita geratur, ut omnibus testatum sit non alia causa susceptum esse,
quam ut eo suum cuique restituatur. Iam quartus annus circumactus est, ex quo Iulius
pontifex nunquam Venetos hortari destitit, ut tandem latrocinio suo finem imponerent,
redderentque Romanae Ecclesiae saltem illas urbeis, quas recens in Flaminia
scelus occupauerant, ultro restituendo, et soli, quod
institutis ac moribus illorum conueniebat, mercaturę incumbere, nec terra marique
regendis imperiis implicari, propterea quod nihil minus tutum est quam ingentes opes
nullis aduersus hostem propriis armis munitae. Nam hae, ut alio loco dictum est, alienis
armis et milite externo aere conducto tutae esse nequeunt.
Vt is, qui bellum Venetis indixerat, Mediolanum ad regem est reuersus, rex in
Cremonensem agrum confestim contendit,
qui dum eo
Cretenses Cypriosque descituros fuisse si, ad
quem deficerent, habuissent; idem consilium maritimae Dalmatiae urbes coepissent, nisi
Vuladislaui Casimiri regis ignauia obstitisset.
Porro non solum mediterranea Dalmatiae, sed etiam maritima eius regionis loca ad
Hungaricam ditionem, ut alio loco diximus, antiquo iure spectare certum est. Quod
quum Veneti non ignorarent, timerentque illarum urbium defectionem, ne quid
Dalmatiae optimates respectu pristini et regii imperii moliri possent, in eos plebem clam
concitasse in
foedere inter se simultates exercebant,
non solum sua ipsorum aemulatione ac inuidia, sed etiam pontificis in Gallum odio tanquam furia quadam eos committente, quicunque Francorum regi infensus erat, is pontificis insaniam fouebat. Itaque re alia alio, ut fit, trahente, animisque in diuersa studia
uersis, nihil quod aut ad instaurandos sacerdotum mores, aut ad hostes Christiani
nominis contundendos pertineret, agi tunc potuit.
Deposito igitur censurae metu Iulius pontifex coacto exercitu per se in expeditionem
foedere inter se simultates exercebant,
non solum sua ipsorum aemulatione ac inuidia, sed etiam pontificis in Gallum odio tanquam furia quadam eos committente, quicunque Francorum regi infensus erat, is pontificis insaniam fouebat. Itaque re alia alio, ut fit, trahente, animisque in diuersa studia
uersis, nihil quod aut ad instaurandos sacerdotum mores, aut ad hostes Christiani
nominis contundendos pertineret, agi tunc potuit.
Deposito igitur censurae metu Iulius pontifex coacto exercitu per se in expeditionem
profectus
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.