Your search found 243 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

Joan. de Zredna. Script. Rer. Hung. Tom. II. epistola I. – Dedit has ad Eugenium IV. PP. litteras e Comitiis Pestini celebratis, in quibus Ladislaus Posthumus, technis Laurentii de Hederwara, Palatini, haud obstantibus, communi voto Rex agnitus, postulatusque fuit; legatis ad Fridericum Imperatorem destinatis. Aeneas Sylvius epistola LXXXI. – Ex iisdem scripserat etiam ad Carolum, Francorum regem, suppetiarum gratia, ut huius responsoriae docent. –

1.178.9  Talia Virromari tergo detracta ferocis
1.178.10  Obtulit Iliadae Claudius arma patri. 179. AD AENEAM SYLVIUM
1.179.1  Si Bilbitani tibi sunt epigrammata vatis,
1.179.2  Protinus huc ad nos, fac precor, illa volent,
1.179.3   Nonne vides quantos moveat Fortuna tumultus?

1.180.16  Sic tamen, ut redeat, cum revocabit herus. 181. EIUSDEM AD EUNDEM
1.181.1  Desine, quaeso, meas, Aenea, poscere Musas
1.181.2  Auribus et dignas esse putare tuis.
1.181.3  Non radios Phoebus Lunari sumit ab umbra,
1.181.4  Nec petit a rivis maxima Tethys aquas.

innumeris en! Pergama sacra coluntur,
1.272.4  Haud tibimet paribus, sed tamen egregiis,
1.272.5  Thessalia at nulla est; accede, et dicito Achilli,
1.272.6  Legibus Aeneadum Thessala regna premi. 273. COMPARATIO TROIAE ET PHOENICIS EXUSTI
1.273.1  Non secus e Phrygiis surrexit Roma ruinis,

311. IN GRAECIAM
1.311.1  Improba deleta, gavisa est Graecia, Troia,
1.311.2  Postmodo sed dominos pertulit Aeneadas. 312. EPITAPHIUM ANDREOLAE, MATRIS NICOLAI V. PONTIFICIS ROMANI
1.312.1  Matronale decus, et moribus inclyta sanctis,

facit.
2.4.9   Quodsi pugnantem, rapiat sors ulla, poetam,
2.4.10  Quis vestras mortes, funera vestra, canet? 366. DE AENEA PIO SUMMO PONTIFICE
2.5.1  Qui fuit Aeneas, mutato nominis usu,
2.5.2  Nil aliud certe, quam Pius, esse potest.

rapiat sors ulla, poetam,
2.4.10  Quis vestras mortes, funera vestra, canet? 366. DE AENEA PIO SUMMO PONTIFICE
2.5.1  Qui fuit Aeneas, mutato nominis usu,
2.5.2  Nil aliud certe, quam Pius, esse potest. 367. EPITAPHIUM GUARINI
2.6.1  Guarinus

3.19.26  Nec Diomedeus cum Polynice parens.
3.19.27  Euryalum veniens extollere desinet aetas,
3.19.28  Et tuus in tenebris, Nyse, iacebit honos.
3.19.29  Vilis et Aeneas, et vilis fiet Achates,
3.19.30  Nec feret his ullam Musa Maronis opem.
3.19.31  Sordebit Strophio genitus, sordebit Orestes,
3.19.32  Utpote quos vatum fabula falsa canit.

tibi transmisimus. Scriptis litteris supervenerunt novitates de concilio Ratisponensi. Imperator ibi non adfuit, sed sua legatio: dux Burgundiae in persona illuc accesserat. Quid actum sit ibi et quae confecerint, proximis litteris tuam humanitatem certiorem faciam et orationem, quam dominus Aeneas episcopus Senarum, ac capitula ibidem confecta tibi transmittam. Hoc tantum habeas: imperator ex tota Alemania ducenta milia armatorum conficere proposuit. Fit autem electus per totam Alemaniam, ut XXX. homines duos pedites bene armatos, alii XXX. unum equitem armatum hanc ad militiam

medio vere nascentibus, et primo autumno defluxuris arborum foliis quam simillimam esse cogitaverint; ac nonnulla insuper adnotanda, quae legens tu ipse animadvertes. Sed ut omnia liquidius clarescant, contextum tibi poematis breviter intimabo. Praevalentibus adversum Trojanos in campo Graecis, Aeneam et Hectorem Helenus admonet vates, uti restituta quam primum acie, alter eorum, videlicet Hector, urbem petat, ac Minervam supplicationibus et donis propitiandam curet, cujus favore Diomedes et reliqui Graecorum principes, magnam stragem ediderant. Igitur Hector, cum

triaeteria Baccho
orgia nocturnusque uocat clamore Cithaeron. Et post, ubi ostendit ei ademptam omnem spem Aeneae retinendi, adiecit:
His medium dictis sermonem abrupit et auras
aegra fugit, seque ex oculis auertit et aufert,
linquens multa metu cunctantem et multa parantem

ait: Sicut lutum in manu figuli, sic homo in manu eius qui creauit se; nec debet lutum figulo dicere: quare me ita formasti? Ex hac ratione Creusa Aeneam apud egregium poetam consolasse uidetur: Non haec sine numine diuum eueniunt; nec te comitem hinc asportare Creusam fas, haud ille sinit superi regnator Olympi.

quod uitare non possis, et Hieronymus ad Tyrasium: Non tam grauiter eos casus feramus quos nullo modo euitare possimus. Ex hac ratione apud Vergilium uxor Aeneam increpat frustra lacrimantem: Quid tantum iuuat insano indulgere amori, o dulcis coniunx? Ex hoc genere et illud Terentianum est:

aut effeminatissimus luxit aut lamentis est prosecutus, sed potius honoribus laudibusque immensis. Hinc illud Pallantis est: Aut spoliis ego iam raptis laudabor opimis, aut leto insigni, et illud Aeneae ad Lausum: Hoc tamen infelix miseram solabere mortem: Aeneae magni dextra cadis. et illud: At non, Euandre, pudendis uulneribus pulsum aspicies nec sospite dirum

immensis. Hinc illud Pallantis est: Aut spoliis ego iam raptis laudabor opimis, aut leto insigni, et illud Aeneae ad Lausum: Hoc tamen infelix miseram solabere mortem: Aeneae magni dextra cadis. et illud: At non, Euandre, pudendis uulneribus pulsum aspicies nec sospite dirum optabis nato funus patri.

aut detrimentis aut laboribus ex quibus non dubitat magnam se emolumentum consecuturum? Suauis enim omnis quaestuosus labor et, quicquid amaritudinis opus habet, temperat spes lucri; quod intelligens apud apud nobilissimum poetam Aeneas ad socios ait: Per uarios casus, per tot discrimina rerum tendimus in Latium, sedes ubi fata quietas ostendunt; illic fas regna resurgere Troiae. et addit: Durate et uosmet rebus

existimas quoniam, quae tunc laeta uidebantur, abierunt, non est quod te miserum putes quoniam, quae nunc creduntur maesta, cito praeteribunt. – et apud Vergilium Aeneas: O socii, neque enim ignari sumus ante malorum; o passi grauiora, dabit deus his quoque finem. – Ciceroque ad Figulum: Ego quod

Alanus, Hunni, Vandali, Marcomanni uastant, trahunt, rapiunt. Quot matronae, quot uirgines Dei et ingenua nobiliaque corpora his bellis fuere ludibrio; capti episcopi, interfecti presbyteri et diuersorum officia clericorum; subuersae ecclesiae, aenea altaria Christi stabulati equi, martyrum effossae reliquiae, ubique luctus, ubique gemitus et plurima mortis imago. Romanus orbis ruit et tamen ceruix nostra erecta non flectitur. Quid putas nunc

intelligeres illum non emori sed migrare, et mutare amicos, non relinquere. – quod egregie et Vergilius ex persona uxoris Aeneae illo carmine attigit:
lacrimas dilectae pelle Creusae;
non ego Mirmidonum sedes Dolopumue superbas
aspiciam aut Grais seruitum matribus ibo,
Dardanis et diuae Veneris

et diuae Veneris nurus;
sed me magna deum genitrix his detinet oris. – idem et in alio loco fecit, ubi per insomnium inducit umbram Anchisae Aeneae ex obitu patris maesto haec solacia referentem:
Non me impia namque
Tartara habent, tristes umbrae, sed amoena piorum
concilia Elysiumque colo.

aeternitatis per propagationem sobolis sit consecutus. Ex hoc genere solacii erat quod Dido optabat illo carmine: Si qua mihi de te saltem suscepta fuisset ante fugam soboles, si quis mihi paruulus aula luderet Aeneas qui te tantum ore referret, non equidem omnino capta aut deserta uiderer. Istorsumque spectant egregia facinora aut alia digna monumenta quae quis

transportare prius quam sedibus ossa quierunt. Centum errant annos uolitantque haec litora circum; tum demum admissi stagna exoptata reuisunt. – hinc et Aeneas Palinurum inhumatum questus est: Nudus in ignota iacebis, Palinurus, arena. Mater quoque Euryali apud eundem poetam apte ex eadem ratione inducitur

accipiunt et praecipue domi et in lectulo suo inter amicos propinquos cognatos fratresque suos et quibus ista contingunt, morientes felices appellant. Contra uero, quibus aut omnia aut plura defuerint, infortunatos et miseros. Vnde Aeneas: O terque quaterque beati quis ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! – beatos appellat quod in patria et in

ut semper aliquam molem meditabar mali, ut si qua diritas iniecta casu foret, ne me imparatum cura laceraret repens. Simile est et illud Aeneae apud Vergilium Non ulla laborum, o uirgo, mi facies inopinaue surgit; omnia percepi atque animo mecum ante peregi. Ac si

Et illi qui querebatur amicum perdidisse: "Alium", inquit, "quaere." Atque iterum lamentanti, quod non esset potens, respondit: "Gaude quia impotens non eris." Aeneam quoque fessum ac multis aegrum curis illud Ascanii facetum consolatum fuisse scribit Mantuanus: "Heus! etiam mensas consumitis", inquit Iulus.

et alibi hac eadem ratione Iuppiter Venerem consolatur: "Parce metu, Cytherea, manent immota tuorum fata tibi; cernes urbem et promissa Lauini moenia sublimemque feres ad sidera caeli magnanimum Aeneam…" et alia multa pergit recensendo futura quorum spe simul et commemoratione Venerem reddat laetiorem. Idem fecit et Teucer apud Horatium cum

hostis diuidet . Et cum nullo modo inde abstrahi posset, miles stricto gladio sponte praebenti ac distendenti collum caput abscidit, inquiens: I nunc, et marito tuo te consocia . Multi, mancipia spernentes, ornamenta mulierum pretiosa, uestes pictas cuiusque generis, uasa aenea Damasceno opere egregie caelata, auro argentoque distincta, ac aliam pretiosam supellectilem diripiunt ac distrahunt. Ubique gemitus, ubique luctus exauditur. Tota urbs planctibus atque ululatibus completur. Interim quidam, effugiens, praefecto urbis, quem illa gens subassam

maxime tempore bellorum ciuilium celebrata fuit: nam Pompeius omnes apparatus belli contra Caesarem in eam contulerat. Nunc propter aeris malignitatem deserta ac paene inhabitata est; multa tamen monumenta egregiae urbis in ea adhuc manent, inter quae statua equestris aenea, ad portam quae continentem spectat, posita est. Hanc, quoniam sine inscriptione est, alii Theodosii imperatoris, alii Constantini esse asserunt. Hanc urbem Veneti, propter commoditatem portus, imposito praesidio custodiunt.

metalla
Quęsita in uenis terrę pulchrumque superne
Efulsit flaui genus auri, argentea massa
Canduit et duri riguit noua lamina ferri,
80  Vtilis et multos olim diffluxit in usus
Aenea materies calidis liquefacta caminis.
Tum, quem Erithręi felicibus ęquoris undis
Progenerant grauidę cęlesti semine conchę,
Vnio difusi lactis candore decorus,
85  Tum uarii, quos Indus habet,

15  Diuinum donum uenale putabat et eius
Esse emptor cupiit uenditor ut fieret.
Si uis tanto igitur non execrarier ore,
Nec tribuas precio sacra nec accipias.
Hinc Lyddam ueniens Aeneam curat hiantem
20  Vi morbi nodis membra soluta suis.
Tabitha mox Ioppe fato collapsa resurgit
Atque iterum illius uiuere coepit ope.
Post hęc Cęsareę Cornelius incipit illi

non uisitantur nec corripiuntur 240. Nudi, discalciati 240. Cadunt retrorsum opistotono insanabili, nunquamque ad priora proficiunt 253. Dicunt: Quis uidet nos 256. Scio enim quia durus es tu et neruus ferreus, et ceruix tua et frons tua aenea 285. Aquilo 334. Onager assuetus solitudini 335. Incircumcisus auribus 341. Ne intelligere quidem uolunt peccata, nullam habentes distantiam bonorum malorumque operum 341. Hęc est gens quę non audiuit uocem Domini

maior
3.14.4   Quod Venetae pars est conspicienda togae.
3.14.5  Nam meruisse omnes simul et uicisse uideris
3.14.6   Quos decorat proauos aenea barba tuos.
3.14.7  Nec minus et Veneto rerum iam stante senatu
3.14.8   Principe Romanos stare putamus auos.
3.14.9  Adde quod in

uirtute secundus.
5.4.66  Quem mihi uel priscis fas sit conferre Camillis,
5.4.67  Aemiliis Fabiisque simul, qui laude nec ulli
5.4.68  Aeneadum aut magno possit cessisse Quirino.
5.4.69   Hunc quoque Bellona genitum seu Marte putares,
5.4.70  Proque suis mallet geminis peperisse sacerdos

Nobilitate Pharos? Superas uirtute decorem
Sanguinis, et toto laudum iam uertice supra es.
O mihi si qua forent prisci modulamina cantus,
Pieriamque tubam concederet o mihi si quis,
Qua pius Aeneas, uel qua cantatus Vlysses,
60  Ipse ego, Vite, tuis terram, mihi crede, polumque
Laudibus implerem: nec adhuc satiata uoluntas
Vltra et terras, fieri si posset, et ultra
Sidera

Paulę Romanę (ut Hieronymus refert) maternum genus a Scipionibus Gracchisque, paternum ab Agamemnone, potentissimo quondam Gręcię rege, erat. Liberos e Toxotio susceperat, qui ab ipso Aenea Iulioque trahere originem credebatur. Postquam autem contemptis omnibus Christo coepisset seruire, tanta se humilitate deiecit, ut, qui eam uideret (uidere autem propter nominis celebritatem multi gestiebant)

et in seculum seculi. Ex his apostolus Petrus (cui regni cęlorum claues datę sunt, ligandi atque soluendi ius tributum, cura commissa Ecclesię Dei) claudo elemosinam petenti sanitatem dedit. Aeneam paralysi laborantem curauit, Dorcam mortuam uitę restituit. Denique umbram illius contigisse ęgrotantibus saluti fuit. Porro idem in carcere positus, catenis duabus uinctus, a militibus custoditus, orante pro eo

17.4   Phasiacas postquam sollicitauit aquas.
17.5   Troius Aeneas, dum conderet altera Phoebi
17.6   Pergama, sidereos transiit ille polos;

Chalcidicosque sinus Venetus penetrasset et omnes
28  Hellespontiacas diripuisset opes.
29  Sed, quos fata premunt, hos ad maiora reservant.
30  Ardua difficili semper in arce manent.
31  Sic pater Aeneas ventis agitatus et undis,
32  Magnus Alexander sic meruere premi.
33  Ergo quid optandum restat tibi maius in orbe,
34  Inclyta progenies Christigenumque pecus,
35  Quam sub Laurigero vasto

iam mens decurrit ad Istrum.
372   Ah, quoties regi dixit: "Quid vota moraris
373   Nostra? quid optatae producis foedera taedae?"
374   Non secus in Tyria Dido miserabilis urbe
375   Sensit Acidalium labefacta per ossa calorem,
376   Quum pius Aeneas Siculo iactatus ab aestu
377   Post patriae cineres, rapti post fata parentis
378   Sorte sua Libycis tandem sese appulit oris.
379   Dum pendet dubioque labant praecordia motu,
380   Spesque timorque instat: "Quae dis donaria vovit
381  

C. VIBIVS MAXIMVS. PEDITI. VENETO DITI. F. DAVERS ET MADENAE PLARENTIS FILIAE VXORI EIVS DERAMISI. ET GALLO. F. EIVS. DESCRIPTVM ET RECOGNITVM EX TABVLA AENEA. QVAE FIXA EST ROMAE IN MVRO POST TEM- PLVM DIVI AVG. AD MINERVAM. A. VOLVMNI EXPECTATI. Q. ORFI CVPITI. CN. EGNATI VITALIS. SEX. MANLI CINNAMI. L. PVLLI

imitatur. Sed ingenue tamen illud oportet fateri, materia superari Vergilium, cum quo certatur oratione. Nam Romanorum res illustriores et magis amplae fuere quam quas Troia profectus in Italia gessit Aeneas. Ac tantum interesse constat, quantum dignitas aetatis ac splendor quidam et imperii maiestas praecelluit superioris saeculi simplicitati, hominibus scilicet nondum aspirantibus ut toti terrarum orbi uelint imperare. Verum tametsi multo difficiliora sunt obscuris, ut

ad alias nationes, quorum diuturnius est nomen in terris, quam eorum patria fuerit. Et quamuis unaquaeque uirtus quemlibet sui amatorem clarum faciat: quemadmodum Achilles fortitudine, Achilles fortis. Aeneas pietate Aeneas pius. narrantur insignes. Constantia Socrati, Socrates constans. Aristidi iusticia Aristides

in terris, quam eorum patria fuerit. Et quamuis unaquaeque uirtus quemlibet sui amatorem clarum faciat: quemadmodum Achilles fortitudine, Achilles fortis. Aeneas pietate Aeneas pius. narrantur insignes. Constantia Socrati, Socrates constans. Aristidi iusticia Aristides iustus. nomen aethernum peperit, magna Caesari laus

heroes isti? POETA: (Heroes) Nunc, ut reor, nulli, sed multis ante sęculis aliqui fuisse memorantur, ut Hercules, Iason, Perseus, Diomedes Argiuus, Aiax Thelemonius, Meleager Calydonius, Vlixes, Theseus, Achilles, Aeneas et his alii similes. Heroas enim nominarunt uiros fortissimos et supra humanam uim euectos ac semideos. THEOLOGVS: Quis ergo tibi illorum cęteris omnibus uidetur pręferendus? POETA:

omnes, qui faces portabant, succedere iubet, Hungaris relucentis flammae conspectu attonitis. Igitur Turcae rati, ut erat, hostes metu quietos esse, quosdam e suis Chaualam, et ita his a duce imperatum erat, intromittunt, reliqui partem hostium, qui secreti a coetero exercitu ad tormenta aenea, quibus arx Chaualae deiciebatur, excubabant, adoriuntur, quosdam ex his repugnantes interficiunt, alios uiuos capiunt, plures in fugam conuertunt. Qui refugientes ad suos Turcarum manus euaserant, tanto terrore Hungarorum castra complerunt, ut uix ducis et caeterorum principum

redit; cum Hungaris ad triennium paciscitur. Igitur Selynes, quum primum pabuli copia esse inciperet, ex hybernis mouit, magnoque labore per Cappadociam Minoremque Armeniam tormenta aenea plaustris trahens ad Euphratem peruenit, qua is Melanta fluuium, ex Argaeo Cappadociae monte profluentem, accipit Ciamachumque oppidum in Maiore Armenia aedito loco positum praeterfluit. Valde enim cupiebat illo oppido potiri, ut et ibi praesidio imposito, circumque

inde nudauit, nemine contra ex oppido tormentis lapideas pilas ad insulam Turcarum conatibus impediendis emittente, eo quod nullum tale tormentum oppidani habebant, quo obuiam hosticis tormentis iretur. Nempe Ioannes, Sepusiensium princeps, Transyluanus praefectus, omnia ferme maiora aenea tormenta ad Chaualam oppugnandam, ut supra demonstratum est, Tauruno exportarat, atque a Turcis inde repulsus, dum inconsulte fugit, hostibus reliquerat, nec loco amissorum alia Hungarorum principum negligentia restituta erant. At oppidani, qui omnes fere Moesi erant,

uario nomine appellati. (ut Plinius inquit), Plinius libro VI. capite II (2) origo fuit, ut hi quidem (sicut Sabellico placet) Sabellicus Aeneadis (3) prime libro VII. Romani, illi autem Veneti nuncupentur. Nam Venetos (teste Plinio) Pli. li. III. capi. XVIII. (4) Troiana stirpe ortos auctor est Cato. Sic et Tyrii

li. III. capi. XVIII. (4) Troiana stirpe ortos auctor est Cato. Sic et Tyrii pudicissimam Didonem Dido pudicissima. sequuti (ut idem Sabellicus inquit) Sabellicus Aeneadis prime libro IX. Carthaginenses Carthaginenses in posterum dicti sunt, multique alii, quorum memoriam consulto ommitto, uel ab hostibus oppressi uel suis hospitibus adiuncti uariata prisca

Macedo Slauus fuit. Alexandri Magni pater, qui (ut Plutarcus Plutar. de Alexandro magno. (73) Iustinusque Iusti. li. VIII. (74) ac Sabellicus Sab. Aenea. IV. lib. III. (75) et multi alli referunt) amplissimas Graeciae urbes suis legibus parere compulit et ad sua usque tempora liberam Graeciam iugo seruitutis pressit praestantiumque regum gloriam rebus strenue gestis adaequauit? Quid demum dicam de

Radagasius, Gothorum rex, in montibus Fesulanis fusus fuit, Stelicon Vandalus Radagasium regem Gothorum apud Fesulas fudit. ut de multis ac pene infinitis unum in medium adducam, uir strenuissimus bellorumque Sabellico teste Sab. Aenea. VII. lib. IX. (86) calentissimus, ad quem Claudiani poetae Claudia. poeta. (87) exstant lucubrationes, Honorii quarti Augusti tempore Romanorum comes, ex inbelli Vandalorum gente (ut Orosius tradit)

Vandalica tandem imbecilitas duce Genserico, eorum rege Gensericus rex Vandalorum. (quemadmodum Blondus Blon. dec. prime lib. II. (95) et Sabellicus tradunt) Sab. Aenea. VIII. li. primo. (96) nauibus transuecta a caede et incendio ad preces summi Antistitis Leonis (ut Paulus Diaconus prodit) Pau. Diaco. lib. XV. (97) in Vrbe abstinens Siciliam Vrbemque ac plaerasque Italiae

(115) augustam sortiti sunt dignitatem. Quorum cum his, quos enunciaui, si uelim uel potiora tantum opera perstringere, procul dubio multa mihi forent cudenda uolumina. Aurelianus enim (ut caeteros ommittam), teste Sabellico post Theodolum, Sab. aenea. VII. libro VIII. Theodolus. (116) octo et quadraginta hostes una die propria manu interfecit. Aurelia. uno die XLVIII hostes occidit. Missum facio Caium et Ioannem quartum, summos Pontifices Dalmatas,

Gothi Sarmatarum potiores, quos ex sermonis cum Thracibus Missiisque ac Illyriis conformitate Slauos fuisse ostendimus, Romani imperii celsitudinem, Blondo Blondus dec. prime li. I. (126) Sabellicoque testibus, Sabel. aenea. VII. lib. IX. (127) inclinauerunt. Gothi Romanum imperium declinare compulerunt. Gothi enim ab antiquis eorum sedibus, ut Platina Plat. de Siriaco papa. (128) post Paulum Diaconem

idem esse diceret, si, quemadmodum Tribelius Polio Tribe. Poli. de Clau. Augu. (156) Blondusque Blon. deca. prime lib. primo. (157) ac Sabellicus dicunt, Sab. aenea. IX. lib. VII. (158) militum Dalmatiae insigni opera sub Claudio Augusto Dalmata trecenta trecenta uiginti milia Gothorum caesa ac duo milia naues eorum demersas cognouisset? Trecenta uiginti millia Gothorum cesa et duo milia eorum

et Segesticia urbes Illyrice. et plurium aliarum Romanis fuere expugnationes. Nam summis uiribus maximaque vigilantia (Appiano Alexandrino Appi. de bello Illyri. (162) Sabellicoque auctoribus) Sabel. aenea. VI. li. IX. (163) Octauius Caesar eas agressus, magno cum discrimine uitae suae crus lapide ictus, uix uoti compos effectus fuit. Octauius Caesar crus lapide ictus ab Illyriis. Quid quod (quemadmodum supra ex Suetonio Tranquillo

compos effectus fuit. Octauius Caesar crus lapide ictus ab Illyriis. Quid quod (quemadmodum supra ex Suetonio Tranquillo Sueto. de Tibe. Caesa. Au. (164) et Sabellico tetigimus) Sabel. aenea. VI. lib. IX. (165) Tyberius Caesar egre per integrum triennium, triginta secum legiones ducens, Illyrium, quod a Romanis defecerat, recuperauit? Sed nec Dalmatis, quamuis bellorum semper fuerint stodiosissimi, dulcia defuerunt litteraria

eruditam quoque Graeciam, totius orbis semper magistram, post tot eximios scriptores ab homine Dalmata discere non puduerit, unius Hieronymi ex omnibus auctoribus commentarios in suam linguam transferendo. Is enim, ut patrium idioma (Sabellico teste) Sab. aenea. VII. lib. IX. (167) illustraret, noua literarum elementa commentus est, quibus in sacris et prophanis rebus regionis accole nostra tempestate utuntur. Hieronymus Slauis elementa literarum tradidit. Sed et offitium quoque diuinum, quo

et Cypicus Coriolanus Tragurita, ad quem consolatorium carmen extat Sabellici de domus deflagratione in Dalmatia, Sabel. ad Coriolanum. (170) ac Haelius et Ioannes Gotius, quorum utique meminit Sabellicus, Sabel. aenea. X. lib. VIII. (171) et Ioannes Stoicus ordinis praedicatorum Georgiusque Benignus Minorita, Ragusei, et Ioannes Staphileus Tragurita ac Ioannes Pelicarpus Sibenicensis Hieronymusque Priboeuius Pharius, germanus meus, ambo praedicatoriae familiae, cum

etiam, a Plinio Narona dicta, Pli. lib. III. capi. XXI. (195) in littore Naronis amnis sita, Pharensibus olim aduersus Venetos confoederata, cum quibus (ut Sabellicus inquit) Sab. aenea. IX. li. II. (197) et de gestis Veli. IIII. (198) centum septuaginta annis de maris imperio decertauit. Iadera Iadera. quoque, rerum abundantia insignis, olim, Vegetio teste,

Marci Maruli solum, a Dioclitiano in agro Salonitano exstructum. Quo in loco priuatam degens uitam tanta animi uoluptate ob loci amoenitatem afficiebatur, quod reuocantibus eum per literas ad reassumendum, quod sponte deposuerat, imperium (quemadmodum Sabellicus Sabel. aenea. VII. lib. VIII. (214) post Eutropium reffert) Eutro. lib. IX. cap. XIX. (215) non aliter quam tetram pestem auersatus Dioclitianus imperium uelut tetram pestem auersatus.

misit. Corcyra Nigra, his temporibus Corcula appellata, Corzula. Gnosiorum (ut Strabo prodit) oppidum, Strab. lib. VII. (219) aduersus ualidam classem, cui, teste Sabellico, Sabel. aenea. X. li. septimo. (220) preerat Federicus Aragonius, a suis ciuibus uiriliter deffensatum. Colentum et Arba Arba. in insula, quae secundum Calepinum Calepi. in dictione Sardona.

dimicasse multaque his similia in commentariis Caesaris In com. Cae. de bel. ciu. libro IIII. (231) et apud Polybium Poly. lib. II. (232) Sabellicumque Sab. aenea. VI. lib. IX. (233) ac Titum Liuium Titus Liuius dec. III. lib. II. (234) et huiusmodi auctores facile est reperire. At illa praestantioribus dimittendo haec a nobis breuiter perstricta sint.

quemadmodum Polybius ac Appianus Alexandrinus tradunt, ualida classe ingentibusque copiis Paulo Emilio, qui (ut idem Polybius Poly. lib. III. (235) ac Sabellicus refferunt) Sabel. aenea. V. lib. II. (236) in Canensi strage Romanorum occubuit, et Marco Lelio consulibus Pau. Emilius et Mar. Le. consules. fuisse impetitos. Pharos enim insula, Phara a Plinio dicta, Paros, quae et Phara,

Tendentibus enim hac Venetias uersus ex Graecia huius tractus in principio tribus clausus monticulis, medio caeteris eminentiore arcem inaccessibilem ualidissimo firmatam muro praeruptis Vrbs Pharum describitur. (ut Sabellicus inquit) Sab. aenea. IX. libro II. (248) et de gestis Vene. lib. IIII. (249) undique rupibus in uertice gestante, multarum capax nauium portus a dextris obiicitur, cliuo asperrimo et perangusto aditum ad ipsam arcem ab occidentali parte, a qua munitissimae tres

Hannibal, callide Pharenses opprimens ad extremum excidium perduxit. Intempeste enim noctis silentio in densissima prope urbem sylua copias delitescere iubens, Stratagema Emilii contra Pharenses. postero die (quemadmodum Sabellicus Sab. aenea. V. lib. primo. (273) post Polybium Poly. lib. III. (274) dicit) cum uiginti nauibus ad portum, qui nunc (ut reor) Socholica dicitur, Portus Socholiza, in quo exstant

Poly. lib. III. (276) cuius sententiae alludit Titus Liuius Titus Liu. dec. III. lib. II. (277) et Sabellicus, Sab. aenea. V. lib. primo. (278) Demetrium fuga elapsum lembis, quos tribus in locis in insula, si quid tale accideret, paratos habebat, ad Philippum, regem Macedoniae, tradit confugisse. Quem (sicut Iustinus asserit) Iusti. de uir. illust. li. XXIX.

ac nonnulli alii eorum meminerint) haud satis compertum habeo, nisi quod post longa certamina et sociale bellum, quod, quemadmodum iam praefati sumus, Pharenses cum Nerentanis gessere contra Venetos, tota fere Dalmatia Venetorum partes (sicut Sabellicus dicit) Sab. aenea. IX. libro II. et de gestis Vene. lib. IIII. (285) sponte secuta, Pharenses extrema quaeque, ne quid seruile eis accideret, experiri parati, anno domini nongentesimo octuagesimo septimo ab Vrseolo, duce Venetiarum,

experiri quam in minima parte a prisca Pharensium strenuitate degenerare? Nec Iacobum Barbum Iacobus Barbus eques deauratus. ommittendum esse puto, qui laboranti Methone, oppido Achaie, sub quo olim (quemadmodum Sabellicus repetit) Sab. aenea. IIII. lib. III. (286) Philippus, rex Macedoniae, altero lumine sagitta captus fuit, per mediam Turcharum classem remulcho illapsus, suppetiis allatis, capta urbe, quam cum suis diu constanti animo

naue arma deposuit. Accedit et Vittus Gazarus Vittus Gazarus. praeclarum inter confertissimos Turcarum cuneos facinus in Marbegum, Marbegus. cuius Sabellicus meminit, Sab. aenea. X. lib. VII. (287) Fori Iullii depopulatorem, trino sibi prius inflicto uulnere, praecipiti in flumen saltu salutem suam quaerere compulsum. Qui innumera Turcarum multitudine in eum ruente memorans se Pharensem esse seuientis more leonis toruo tello, magna hostium

instaurat, frustrato uana duello.
5.84  Hinc falsas ostentat opes, ostentat honores
5.85  Prodigus insanos terrae, Regumque, Ducumque.
5.86  Illic Regna tenent Italae ditissima gentes,
5.87  Primaque sunt rerum Dominae facta inclyta Romae,
5.88  Aeneadas magnos magno exaequabat Olympo.
5.89  Qui licet arma gerant, regnandumque aptius orbem,
5.90  Graecia sed cunctis praestantius eminet oris,
5.91  Vt melior Musis, sic bello, et Marte marino,
5.92  Ionio Aegaeoque sonat circunflua ponto.

narrat
5.404  Colloquia, atque ut oportet aquis et mente renasci,
5.405  Res dura auditu, populari haud cognita sensu.
5.406  Scandere posse nefas Coelum, nisi mente renatos,
5.407  Sanguine qui Christi lustrantnr morte futura,
5.408  Aenea Mosei docet ut serpentis imago.
5.409  Sancta fides populis uentura in regna uocatis,
5.410  Ille renarrabat Ioanne incaepta lauacra,
5.411  Qualis Idumaeis Iesus perfecerit oris,
5.412  Qualia Ioannis praeconia, gaudia

etiam intrantes a limine pellitis ipso.
10.295  Lynceus arcano haec dum pandit caudice Christus,
10.296  Omnia qui propria sub luce rotantia uoluit
10.297  Saecula, et aeternas hominum speculatur abyssos.
10.298  Tum magis atque magis durescunt aenea magno
10.299  Corda dolore, graui et fremitu fera pectora feruent,
10.300  Sicut ubi impellit rabidum mare concitus auster,
10.301  Et scopulo allatrat fragor, et spumantia pulsat
10.302  Littora, rorantes resonant aspergine cautes.

intulit aris.
15.407  Panduntur legis mysteria, sacraque uatum,
15.408  Sidonio fert orba uiro duo ligna Sareptis,
15.409  Intertexta madet picto sub tegmine palla
15.410  Talaris, fuso simulati sanguine Ioseph.
15.411  Panditur hoc serpens atque Aenea uipera signo.
15.412  Vesteque cum grauida dependet pampinus uua,
15.413  Enatat ad lignum Iordane emersa securis.
15.414  Apprensaque humero graditur cum claue sacerdos,
15.415  Duxque noui populi Moses nouus, et noua uirga.
15.416  Hoc ligno

et in quali me gratia esse sentit apud maiestatem suam reginalem, et de hoc exspecto fieri omnino certior a tua dominatione; est enim mihi in praecipuis votis esse in gratia suae serenissimae maiestatis, et possum in veritate dicere illud, quod apud Virgilium Aeneas:
per sidera iuro,
Per superos, et si qua fides tellure sub ima est,
Inuitus Regina tuo de littore cessi. Me vestrae dominationi et aliis amicis, si qui adhuc istic nostri sunt

studio, quibus aut meritis ea pręmia demum
9.427  Per multos uitę fessi petiere labores?
9.428  Non, si linguę hominum pariter diuumque sonarent
9.429  Ore meo, fuerit uox aenea denique nobis,
9.430  Rettulerim populi numerumque et prorsus honores,
9.431  Quisue illo demum uenere a partibus orbis,
9.432  Seu quali ingenio quantisue laboribus

3.6.78   Iamque tui levior pectoris aestus erat.
3.6.79  Ast ubi se tenues fugiens dissolvit in auras,
3.6.80   Te ferus armavit in tua damna dolor:
3.6.81  Aeneam pietas; pietas deduxit Ulixem,
3.6.82   Cernere ut extinctum posset uterque patrem:
3.6.83  Innumerosque alios, quorum vulgata per orbem
3.6.84   Nomina, ab antiquis scripta

de funere Polydori:
"Ergo instauramus Polydoro funus et ingens
Aggeritur tumulo tellus." Et in VII. de Cajeta nutrice Aeneae:
"At pius exequiis Aeneas rite solutis
Aggere composito tumuli, postque alta quierunt
Aequora."

"Ergo instauramus Polydoro funus et ingens
Aggeritur tumulo tellus." Et in VII. de Cajeta nutrice Aeneae:
"At pius exequiis Aeneas rite solutis
Aggere composito tumuli, postque alta quierunt
Aequora." Est et in VI. simile, quod huc facit, de Palinuro:

uxor viro vel vir uxori, aut si nullus horum adesset, et res ageretur in exercitu, dux hoc officio pietatis, vel qui extitisset, aut amicissimus, fungebatur. Unde et hic Palinurus ab Aenea, et apud Ovidium Penelope exigit a marito, ut Telemachus filius communis utrique extrema justa persolvat, quum dicat:
"Ille meos oculos claudat et ille tuos." Verum prius, quam exeam e campis Philippicis, dicendum mihi est

reperiebatur praesertim tormentis. Nam paucis diebus ante bellum motum Raphael Gabrielius a Petro Bragadeno loci rectore optimo missus in legationem Venetiis reportaverat numerum non parvum sclopetorum lancearum, arcuum, sagittarum, et sex colombrinas aeneas emittentes pilas ferreas librarum duodecim. Deinde post bellum jam motum Philippus Roseneus, et ipse orator missus attulerat quatuor petrerias, et duas colombrinas et triginta archibusonorum, et pulveris bombardici copiam, et multa alia tela. Erant

missus attulerat quatuor petrerias, et duas colombrinas et triginta archibusonorum, et pulveris bombardici copiam, et multa alia tela. Erant et et Z: etiam D in urbe priora tormenta ferrea, et aenea, praesertim unum, quod papale nominant, quod ponderantem triginta libras ferri pilam jaculatur, et in armamento etiam erant multa alia arma bellica. Maenia tamen vetera, et ruinosa instauratione indigebant, Pugnatorum quoque paucitas

stat, ita etiam prima in mala causa ac conscientia fugit. Non enim audent recta in faciem adversarii ac iudicis intueri, et frontem eleuare qui male sibi sunt conscii, aut etiam alioqui parum foedati. Hinc fit, ut robusta aut aenea frons tum pro constante, tum et pro impudente ponatur. ut Isaiae 48, in malam partem: scivi quia durus es tu, et ferrea ceruix tua, et frons tua aenea: pro contumax, pervicax, ac verbo minisque Dei inexpugnabilis. Sic et Ezech. 2 dicitur domus

qui male sibi sunt conscii, aut etiam alioqui parum foedati. Hinc fit, ut robusta aut aenea frons tum pro constante, tum et pro impudente ponatur. ut Isaiae 48, in malam partem: scivi quia durus es tu, et ferrea ceruix tua, et frons tua aenea: pro contumax, pervicax, ac verbo minisque Dei inexpugnabilis. Sic et Ezech. 2 dicitur domus Israel dura fronte, et duro corde esse. Sed contra ibidem cap. 3. in bonam partem usurpatur, de Prophetae constantia: Dedi faciem tuam fortem contra faciem eorum, et frontem tuam

mandatas, partim etiam postea superstitione et hominum traditione cumulatas, ut evangelista Matth. 15 testatur. Illis igitur putabant stulti homines, se vere ac coram Deo a peccatis mundari: quae opinio hodie quoque apud Turcos recepta est, et olim apud Ethnicos receptissima fuit: sicut Aeneas dicit apud Virgilium, nefas esse se attrectare sacra, quandoquidem tunc primum ex bello tanto et caede recenti vene rit, donec se flumine vivo abluerit. Idem testatur veteribus receptum fuisse, etiam Sophoclis interpres super [?:-iacem ] . Verissimile autem est, hanc pravam

venire Latinum nomen Luna. Patria mea, vetus oppidum, vocatum tum olim a scriptoribus, tum et nunc Albona, credo ab albedine soli, in quo situm est, vulgari lingua vocant Labin, Hebraico (ut opinor) nomine ob eandem causam. Forte et eadem ratione ista duo nomina locorum coniunguntur etiam in Aeneae historia, nempe Lavia littora, ac Albacivitas et Lavinia, quae dedit nomen Albae longae, quam Aeneas reperta alba sue condidit. LEVARE plures, nonnihil obscuras et huic linguae proprias significationes gignit, quarum aliquas quasi cursim exponam. Primum igitur, quia levant manus

Albona, credo ab albedine soli, in quo situm est, vulgari lingua vocant Labin, Hebraico (ut opinor) nomine ob eandem causam. Forte et eadem ratione ista duo nomina locorum coniunguntur etiam in Aeneae historia, nempe Lavia littora, ac Albacivitas et Lavinia, quae dedit nomen Albae longae, quam Aeneas reperta alba sue condidit. LEVARE plures, nonnihil obscuras et huic linguae proprias significationes gignit, quarum aliquas quasi cursim exponam. Primum igitur, quia levant manus tum percussuri, tum iurantes, tum orantes, tum signum aliquod dantes: hinc est, quod levare manus

et veluti sub terram abscondi. Tanto vero magis id de cadavere suspensorum dicitur, quam de aliorum sontium, quod tantum idololatrae et blasphemi suspendebantur in ligno: tametsi et alia cadavera insepulta putabantur polluere terram, idque non tantum apud Iudaeos, sed et apud Ethnicos, ut Sibylla Aeneae canit inquiens:
Praeterea iacet exanimum tibi corpus amici,
Heu nescis, totamque incestat funere classem. Lutherus super Deut. quandam paulo magis theologicam huius maledictionis rationem aut explicationem affert, quam ibi vide. Porro Paulus Gal. 3 hinc

est idem ferme, sicut et supra monui. Deut. 2 dicitur Deus indurasse spiritum, et obfirmasse cor regis Sihon, ne pateretur transire Israelitas per suam terram, quo illi coacti cum eo pugnare, ipsum et subditos perderent, eorumque res occuparent. Sic describitur pertinacia Isaiae 4 per frontem aeneam, et Hier. 5 per faciem petra duriorem. Paulus quoque pene simili praecedentibus phrasi utitur 1. Cor. 7, inquiens: Si quis stat firmus in corde suo, etc. OBIURGARE, in Sacris literis non tantum verbalem castigationem, (ut alioqui sonare videtur) denotat: sed et

habet, quam et verbum Graecum αἴρω, et Latinum Tollo. Alias enim gestare aliquid, alias removere de medio, aut etiam perdere notat: quam ambiguitatem significationis Latini verbi, etiam illud Epigramma in Neronem exprimit.
Quis neget Aeneae magni de stirpe Neronem?
Sustulit hic matrem, sustulit ille patrem. Quia Aeneas quidem gestavit patrem, sed Nero perdidit matrem. ut portare peccatum, cum Deo tribuitur, sit idem quod tollere, amovere de medio, aut removere. Sicut alioqui multis similibus verbis utitur

Tollo. Alias enim gestare aliquid, alias removere de medio, aut etiam perdere notat: quam ambiguitatem significationis Latini verbi, etiam illud Epigramma in Neronem exprimit.
Quis neget Aeneae magni de stirpe Neronem?
Sustulit hic matrem, sustulit ille patrem. Quia Aeneas quidem gestavit patrem, sed Nero perdidit matrem. ut portare peccatum, cum Deo tribuitur, sit idem quod tollere, amovere de medio, aut removere. Sicut alioqui multis similibus verbis utitur Scriptura, ut sunt: Deum delere peccata, oblivisci peccatorum, proiicere ea post suum tergum, aut in

quod validis suis ungulis corripiat, et discerpat. Gens robusta facie, pro impudenti fronte ponitur, Deuteronom. 28. Sicut in verbo FORTIFICO diximus, Scripturam dicere, impios et scorta fortificare faciem suam, Proverb. 7 et 21. Sic constanti prophetae tribuit Deus in Hieremia frontem aeneam. Sic et Comicus inquit, Os durum: et alius, Ferreum, et frons aenea. Vae robustis aut fortibus ad miscendum siceram, seu potatoribus, Isaiae 5. id est, qui gloriantur se multum potare posse: sicut quidam etiam nunc iactant, se tantum bibere posse, quantum bos sitiens hauriat. Robustus fuit

facie, pro impudenti fronte ponitur, Deuteronom. 28. Sicut in verbo FORTIFICO diximus, Scripturam dicere, impios et scorta fortificare faciem suam, Proverb. 7 et 21. Sic constanti prophetae tribuit Deus in Hieremia frontem aeneam. Sic et Comicus inquit, Os durum: et alius, Ferreum, et frons aenea. Vae robustis aut fortibus ad miscendum siceram, seu potatoribus, Isaiae 5. id est, qui gloriantur se multum potare posse: sicut quidam etiam nunc iactant, se tantum bibere posse, quantum bos sitiens hauriat. Robustus fuit usque in excelsum, 2. Paralipomenon vigesimosexto: pro, fortiter

pavebis. pro, cum cubaveris. Si Dominus laverit sordes filiarum Syon: Isaiae 4. pro, quando. Sic et in Novo testamento aliquoties Si pro cum aut quando reperitur: Iohan. 13, 14. Si abiero, mittam vobis paracletum. pro, cum abiero. Aliquando accipitur pro utinam. Virgilius Aeneidos 6. cum Aeneas precaretur, dicit:
Si nunc se nobis ille aureus arbore ramus
Ostendat— Aliquando videtur exponendum esse per quia, aut quod. Oseae 12. Si in Gilead vanitas: id est, quia in Gilead est idololatria, utique vani facti sunt. In Gilgal boves obtulerunt. Sic

viventium. Terra siticulosa: id est, arida, sitibunda. Psalm. 143, Anima mea sicut terra siticulosa, ad te scilicet anhelat, teque ac tuam opem implorat, et desiderat sicut arida terra pluviam: sicut Anaxagoras, citante Aristotele, dixerat, terram amore imbris teneri. Terra ferrea et aenea est, quae aut coli non potest, aut non fert fructus, vel ob siccitatem, vel alioqui. Talem se effecturum terram Israeliticam, ob eorum peccata, saepe minatur Deus. Deuter. 28: Eruntque caeli aerei, et terra quae sub te est ferrea. id est, nec caelum pluet, nec terra dabit tibi fructus.

nempe, tum aliquid ab aliquo accipio, tum in altum elevo et gesto, tum etiam plane aufero, ac e medio tollo vel removeo. Sicut de eius composito extat scopticum distichon in Neronem:
Quis neget Aeneae magni de stirpe Neronem?
Sustulit hic matrem, sustulit ille patrem. id est, Aeneas gestavit in humeris senem patrem, at Nero matrem propriam interfecit. Locus autem vel loquutio praecipua in hoc verbo exponenda est illa Ioan. 1. et 1 Ioan. 3, Ecce agnus Dei

tum in altum elevo et gesto, tum etiam plane aufero, ac e medio tollo vel removeo. Sicut de eius composito extat scopticum distichon in Neronem:
Quis neget Aeneae magni de stirpe Neronem?
Sustulit hic matrem, sustulit ille patrem. id est, Aeneas gestavit in humeris senem patrem, at Nero matrem propriam interfecit. Locus autem vel loquutio praecipua in hoc verbo exponenda est illa Ioan. 1. et 1 Ioan. 3, Ecce agnus Dei qui tollit peccata mundi: quam ambiguitatem putant docti hic admodum utilem esse explicandae rei ac sensui. Nam

in Fraude ambulare 349. 1 Fremere, et fremitus ib. 3 Frenum, et frenare ib. 19 Frigus, et [?: frige- ] ib. 32 frigus, et aestus ib. 46 Frons ib. 55 frons robusta, aut aenea ib. 66 Frontale 350. [?: ] Fructus ib. 12 fructus aestatis ib. 23 fructus labiorum ib. 29 fructus magnitudinis cordis ib. [?: 3- ] fructus manus ib. 36

animam inhaerere ib. 24 terrae universae via ib. 25 terrae vir ibid. 29 terra oblivionis ibid. terra viventium ib. 34 terra siticulosa ib. 38 terra ferrea et aenea ib. 43 in Terra ambulare linguam ib. 51. 52 terra alicuius ib. 55 terram contra aliquem clamare ib. 58 terram dare fructum suum ib. 61 e Terra veritatem germinare ib. 63 terram lingere

in Hebraeo positum est, transtulerunt: pro quo nescio quid volentes, Septuaginta duere Diospolin, quae Aegypti parva urbs est. Nos autem pro No, Alexandriam posuimus, per anticipationem, quae Graece prolepsis appellatur: iuxta illud Virgilianum, Lavinaque venit littora: non quod eo tempore quo Aeneas venit in Latium, Lavina dicerentur, sed quae postea Lavina nuncupata sunt, ut manifestior locus fieret Lectoris intelligentiae. et Sain, nos Pelusium vertimus. Numeros in sacris Literis multa mysteria continere, Theologorum omnium sententia est.

Bibliographia locorum inventorum

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].

Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Selimbrić, Šimun (m. 1496) [1490], Vitum Ruschium laudat, versio electronica (), 70 versus, verborum 554, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [selimbricsvit].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus Episcopus Sirmiensis Nicolao Olao, versio electronica. (, Požun), Verborum 484, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330308].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].

Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report