Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: Cath?o.* Your search found 529 occurrences
1 2 3 4 5 6 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 201-300:201. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_546 | Paragraph | SubSect | Section] tacere uel ea tantum, quę Dei sunt, loqui, ut cum propheta dicere possint: Quod egressum est de labiis meis, rectum in consepctu tuo fuit. Seuerus Sulpitius presbyter, cum multa catholice scripsisset (ut Gennadius presbyter tradit), in senectute sua a Pelagianis deceptus, et agnoscens loquacitatis culpam, silentium usque ad mortem tenuit, ut peccatum, quod loquendo contraxerat, tacendo penitus
202. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_467_ | Paragraph | SubSect | Section] solitarius eremum incoleret, tres demones clericali habitu uenisse constat. Qui se diuersarum heresum esse simulantes, suum quisque dogma probare nitebantur, ut illum aliquo eorum peruerterent. Cęterum Euagrius, cum fidem catholicam aduersum quemlibet eorum acerrime tueretur ac defenderet, Deo adiuuante omnes facile superauit, ita ut confusi repente euanescerent, nihil aliud moliri in eum ausi, quem in fide tam firmum cognouerant. Martinum
203. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 | Paragraph | SubSect | Section] delictis poenitentiam egerint — uitę ęternę pręmia consecuturos. Itaque tanto tamque euidenti miraculo explosa et exibilata hereticorum sententia est atque illi, qui paulo ante subuersi fuerant, statim resipiscentes catholicam amplexi sunt fidem, cum pręsertim eos, qui a morte surrexerant, poenarum recordatione indesinenter atque inconsolabiliter flere lamentarique uiderent, ac tandem, qua prędixerant die, Eusebio moriente et ipsos
204. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_527 | Paragraph | SubSect | Section] aduersus eos bellum, et uincet illos, et occidet eos. Et corpora eorum iacebunt in plateis ciuitatis magnę, quę uocatur spiritaliter Sodoma et Aegyptus, ubi et Dominus eorum crucifixus est. Iacebunt quippe catholicorum fidelium corpora in plateis, quoniam pro ueritatis religione mori pręoptabunt quam in infidelitate uiuere. O, gloriosa martyria! Iacebitis quidem in plateis, sed habitabitis in cęlo. Pro Christo cadetis, sed cum
205. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_551 | Paragraph | SubSect | Section] ęternus facere non possit; quippe qui in cęlo et in terra omnia, quęcunque uoluit, fecit, qui dicit, et facta sunt, mandauit, et creata sunt, denique, per quem omnia facta sunt et sine quo factum est nihil. Nos itaque, qui catholicam ueritatem plena fide sequimur, sic resurrectionem futuram mente agitemus, ut prius nobis resurgere a uitiis curę sit. Male illam expectat, qui hanc, quę prior esse debet, non peregerit. Beatus autem
206. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_585 | Paragraph | SubSect | Section] patientium poenas, utrum diuersę sint, perpendamus. Diuersas esse nulli dubium est, nisi cui forte libuerit Stoicorum more uitia omnia paria esse deffinire, ut pares etiam poenę uitiorum sint. Quę quidem sententia toto catholicę ueritatis theatro exploditur et exibilatur. In Lege quippe ueteri sacerdos eos, qui leprę morbum contraxerint, consyderare iubetur ac diiudicare, alba an nigra an ruffa sit. Diuersa autem leprę genera diuersitatem
207. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_593 | Paragraph | SubSect | Section] ęternum, sua tenere uis suusque ualuit potentatus. Quem solitarius quidam in Lipara, Sicilię insula, Deo seruiens, in foueam illam, quę flammas eructat, uinctum deiici uidit a Ioanne papa Symmachoque patritio, quos ille catholicam tuentes fidem non multo ante occiderat. Merito ab ipsis pręcipitari uisus est, quos ipse pręcipitatos in mortis ignominiam putauit, dum martyrio coronarentur. Deprehensum quoque est eodem die ipsum
208. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 19r | Paragraph | SubSect | Section]
20. in laudem clarissimorum uirorum Marci Antonii Mullae nec non Bernardini
Nauagerii, Dalmatiae censuram gerentium hendecasyllabon
209. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 19r | Paragraph | SubSect | Section] hic secum comites, moderamina clari
210. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 60r | Paragraph | SubSect | Section] ad summi perducit sidera caeli.
211. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section]
212. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph | SubSect | Section] tuos sileas Roma beata duces.
213. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph | SubSect | Section] salibus Paulus et gravitate Cato,
214. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 100 | Paragraph | Section] Beata Virgo Sanctissimum Dominum Nostrum 5 adiuverit ad pacem faciendam. Salviati’s letter mentioned is unknown. Renewed negotiations began in 1524 between Utraquistas – who felt threatened by the Picards (Bohemian Brothers) and the Lutherans – and Catholics. László Szalkai, Bishop of Eger, later Archbishop of Esztergom took up the lion’s share of the talks hoping that the Holy Seat would reward his efforts with appointing him Cardinal. More on this: Fraknói Vilmos, Magyarország a mohácsi vész előtt, Budapest, 1884, 82–96. 3
215. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 114 | Paragraph | Section] Magyarországról (1500–1526), Szeged, 1929, LXIX. 18 The house of Royal Vice-Treasurer Imre Szerencsés was burned down by the incited crowd. 19 Reference to the legation sent to Buda in May 1525 in connection to the negotiations between the Utraquistas and the Catholics. Its leaders were Duke Karel Münsterberský, Lew Zdenko, and Jan Pasek. Louis II. received the legation on 21 May in the presence of Legate Campeggio and Nuncio Burgio. Compare: Fraknói Vilmos, Magyarország a mohácsi vész előtt, Budapest, 1884, 92. 10 Hungary, the
216. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 120 | Paragraph | Section] Reverende Pater, Domine sincere nobis Dilecte. Scimus nos Paternitatem Tuam negotiis nostris Barensibus, utpote et iustissimis et aequissimis esse ex corde affectum, eo maxime, quod id ab utraque maiestate sua in commissis habeat, ut nomine illarum maiestatum hoc idem apud caesaream et catholicam maiestatem efficaciter promoveret. Nunc cupimus, et si par sit, rogamus, assistet ibi oratori nostro, magnifico Ioanni Dantisco, 3 et in quibus auxilium suum postulaverit, ita illud impendere velit, quemadmodum rebus nostris prodesse noverit. Nos enim
217. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | SubSect | Section] anima, non cognoscunt, sed sunt mensurae, quibus fit cognitio. Quod autem dictum est de anima, sane intelligendum est de intellectu nostro et non substantiarum abstractarum, quia Philosophus dissentit ex toto a veritate et fide catholica, quae tenet, quod intelligere nostrum est accidens, sicut et intelligentiarum abstractarum, puta angelorum, et quod solius Dei intellectio est sua substantia; quae intimius se habet ad essentiam divinam, quam alia attributa in divinis. Philosophus autem, quod in nobis tantum
218. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | Section] et eodem modo sumptum. Sed hic est multa aequivocatio, quia ille numerus, ut est in mente divina exemplar, et ratio vel obiectum sui intellectus, certe sunt substantiae de mente divi Platonis, quia tam secundum philosophos, quam etiam secundum veritatem catholicam non cadit accidens in Deo. Sed iste numerus, de quo quaerimus modo scientiam, est accidens, quia causatus ad divisionem quantitatis continuae. Quare illo modo accipiendo numerum, bene est prior, non solum ista quantitate continua et discreta (quae sunt accidentia), verum etiam
219. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | Section] quaerimus modo scientiam, est accidens, quia causatus ad divisionem quantitatis continuae. Quare illo modo accipiendo numerum, bene est prior, non solum ista quantitate continua et discreta (quae sunt accidentia), verum etiam ipsis intelligentiis secundis tempore et natura (secundum veritatem catholicam), quamvis secundum peripateticos non sit prioritas temporis in substantiis abstractis, quia in aeternis non prius tempore est unum quam alterum, quamvis in illis sit ordo perfectionis. Tamen de tali numero difficilis est scientia. Maxime apud peripateticos, qui negavere Ideas
220. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | Section] , annona, mutatione aëris, de electionibus et huiusmodi; denique de toto statu, esse, passione et de tota fragilitate mundana. Ex quo clare liquere potest (secundum astrologos, philosophos et multo clarius secundum veritatem catholicam) astra non necessitare, maxime in animam intellectivam, a qua fluit nostra libera actio. Primo secundum astrologos patet, quia frustra essent tot libri ab eis de electionibus editi, si eligere nobis esset negatum, sed essent omnia sub necessitate. Frustra etiam imagines summa arte
221. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | Section] argumenta (licet nominales in 6. Metaphysicae in simili materia multum laborent et magis tergiversantur, quam solvant positionem, omnia scilicet esse sub necessitate) tamen ego aliter responderem in ista materia: prius tamen me humiliter summittens sanctae matri Ecclesiae et veritati catholicae, cui non liceat cuique contraire. Ad argumenta autem stoicorum et Galieni ad primum de scorpione et opio ad ipsum hominem comparando, nego similitudinem et dico unum: quod quaedam sunt actiones naturales et quaedam voluntariae. Naturales omnes sunt cum necessitate, tam illae quae
222. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | Section] non potest non calefacere, debite agens applicatum passo et non impeditum, necessario provenit actio. Sicut et lapis, extra locum suum, non prohibitus, necessario descendet. Similiter in nobis tamen me humiliter summittens sanctae matri Ecclesiae et veritati catholicae, cui non liceat cuique contraire. Ad argumenta autem stoicorum et Galieni ad primum de scorpione et opio ad ipsum hominem comparando, nego similitudinem et dico unum: quod quaedam sunt actiones naturales et quaedam voluntariae. Naturales omnes sunt cum necessitate, tam illae quae
223. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 90 | Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Ariminensis disputans quaestionem de infinitate vigoris primo Sententiarum dicit, quod Aristoteles in puris naturalibus erravit. Idem disputans materiam de futuris contingentibus, an in illis sit determinata veritas: aperto ore fatetur Aristotelem errasse seclusa etiam fide catholica. Et quamvis omnis contradictor, cum est super veritatem, imprimis excusandus est, tamen ego nulla excusatione praehabita contra istos nominales, partim quia iniuste patribus et praeceptoribus nostris, Aristoteli scilicet Ptolemaeo et Euclidi
224. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] prohibet et secundum Philosophum aliquis intellectus bene dispositus capere non potest maxime in magnitudine. Licet divus Thomas ponat de mente Philosophi in octavo Physicorum a textu commenti lxxix. infra, Deum esse infiniti vigoris, et quamvis hoc sit verum secundum veritatem et fidem catholicam, tamen, quod hoc sit ad intentionem Philosophi, parcat mihi sua sanctitas, quia in hoc nihil ad intentionem Philosophi dixit, quia expresse Philosophus oppositum dicit in textu commenti lxx. secundo Caeli. Et ibi colendissimus praeceptor meus Petrus Pomponaceus contra divum
225. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] tantum in tam tenera ętate profecisset, nouem deinde et uiginti annos natus a Liberio Pontifice Maximo pręsbiter cardinalis est creatus. Post hęc Liberio in Arrianam heresim delapso et Constantio Imperatore catholicos persequente, cum plerique metu perculsi latebras peterent, ipse constanter pro ueritate stetit nullum ueritus periculum, pręterquam ne alij uel territi uel decępti subuerterentur. Et quoniam
226. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] non desinit. Oderunt eum clerici, quia uitam eorum insectatur et crimina. Sed plane boni eum omnes et admirantur et diligunt. Nam qui eum hereticum esse arbitrantur, insaniunt. Vere dixerim: catholica hominis scientia sanaque doctrina est. Totus semper in lectione, totus in libris est. Non die, non nocte requiescit: aut legit aliquid semper aut scribit. Quod nisi mihi fuisset fixum animo
227. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] multi quos immundus inuaserat
spiritus curati sunt; hereticus quidam ausus illi maledicta ingerere
protinus diriguit, mox etiam igne de cęlo tactus interijt. Quo uiso
cęteri territi erroremque suum agnoscentes catholicę ueritati adhęsere
et ille, quos uiuus impugnauerat, mortuus saluauit.
Vixit, si Eusebio credimus, annos XCVI; si Prospero in suo
228. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Section] Amen. |
atque dirum
Turcarum populis rapina adultis
Et iustum sitientibus cruorem.
65 Foelix, quae Hectoream paris virorum
Turbam atque Herculea manu perita
Nutris agmina militum feroci
Mente et quae Ausoniae aemulam coronae
Pubem sola foves, simul Catones
70 Quae iam Scipiadasque prole digna
Aequas lumina Dardanae cohortis
Nam antistes, titulo ecce quem venustat
Quinquecclesia iam infulae sacratae,
Fines irradiat tuos Georgius
75 Alti solis ad instar, coelitum qui est
Natus stemmate, quem
tuendae Clypeus et defensor acerrimus, cui non
obstitit a quo non dissensit, cuius gratiam aucupatus, cui
vel unico verbo ancillatus cujus simultatem veritus? quid
non libere et aperte fronte gessit, a quo unquam vel amico
vel consanguineo pro patria abalienari timuit? quis ab illo
tanquam a Catone injusta petere ausus? qua spe, quo
Et cum gustare coeperit, quam suauis est Dominus, ineffabili gaudio perfusus pro tantae beatitudinis beneficio gratias aget gestiensque et exultans cum sanctis decantabit: Transiuimus per ignem et aquam, et eduxisti nos, Domine, in refrigerium. Quanuis autem purgatorii poena omnium catholicorum iudicio grauissima sit, cum tamen stabilem firmamque futuri boni spem habeat, aequo animo tolleratur multoque patientius quam illi solent, qui pro reparanda corporis ualitudine uri a medicis atque secari se permittunt. Medicorum enim anceps ac nutans curatio est, purgatorii certa
Pedro de Urrea Ambassadeur du Roy d' Aragon. et omnium aliorum ob instantes et urgentes necessitates, cogitur festinanter venire ad Caesaream Majestatem et ita ipsum prestolamur, scribit quod Comes Cariati Orator Catholici Regis Venetiis, erat in puncto prorogandi inducias inter Caesaream Majestatem et Venetos usque ad xvi. diem Martii proxime venturi: si sunt bone, mihi placent et ego plurimum gaudeo, si male, Deus eas faciat bonas, interim
suscipit sinceram servitutem meam licet tenuem et nullius momenti, fungar semper in omnibus rebus officio optimi et affectuosi servitoris, et quod ad meam notitiam pervenerit nihil eam patiar ignorare. Quid autem fuerit datum in commissis Rome Secretario qui profectus est ad Catholicum Regem, vere ego nescio, quo ad responsa que attulit nihil simile videtur injunctum fuisse sibi, cum idem Secretarius retulerit nobis Catholicum Regem laudare confederationem Caesaris cum Serenissimo Rege Anglie et hortari ut quanto citius communicato consilio rumpatur in Francia, ex
ad meam notitiam pervenerit nihil eam patiar ignorare. Quid autem fuerit datum in commissis Rome Secretario qui profectus est ad Catholicum Regem, vere ego nescio, quo ad responsa que attulit nihil simile videtur injunctum fuisse sibi, cum idem Secretarius retulerit nobis Catholicum Regem laudare confederationem Caesaris cum Serenissimo Rege Anglie et hortari ut quanto citius communicato consilio rumpatur in Francia, ex quibus constat nullatenus fuisse sibi suasas indutias persertim particulares: ulterius indutie iste Oratori Urreae, quando eas per me intellexit,
Anglie et hortari ut quanto citius communicato consilio rumpatur in Francia, ex quibus constat nullatenus fuisse sibi suasas indutias persertim particulares: ulterius indutie iste Oratori Urreae, quando eas per me intellexit, cum eas antea semper et negaret et improbaret, qui eundem Secretarium ad Catholicum Regem expediverat, adeo sunt vise importune et acerbe, quod potuit mihi respondere verbum nisi plenum indignationis et improbationis facti, que si per Secretarium suum fuissent Regi Catholico suasa, non fuissent ita nova, preterea practica hujusmodi induciarum cepta est, ut
quando eas per me intellexit, cum eas antea semper et negaret et improbaret, qui eundem Secretarium ad Catholicum Regem expediverat, adeo sunt vise importune et acerbe, quod potuit mihi respondere verbum nisi plenum indignationis et improbationis facti, que si per Secretarium suum fuissent Regi Catholico suasa, non fuissent ita nova, preterea practica hujusmodi induciarum cepta est, ut clare ex multis constat, ante profectionem Secretarii ad Catholicum Regem: Hec volui explicare Serenitati Vestrae ne arbitretur id aliquo modo factum esse cum scitu Caesaris.
acerbe, quod potuit mihi respondere verbum nisi plenum indignationis et improbationis facti, que si per Secretarium suum fuissent Regi Catholico suasa, non fuissent ita nova, preterea practica hujusmodi induciarum cepta est, ut clare ex multis constat, ante profectionem Secretarii ad Catholicum Regem: Hec volui explicare Serenitati Vestrae ne arbitretur id aliquo modo factum esse cum scitu Caesaris. Perperam et inique agit Sepulveda quod non monstraverit Serenitati Vestrae ea que afferebat a Caesare tam ad Catholicum Regem quam ad Serenissimum Regem
multis constat, ante profectionem Secretarii ad Catholicum Regem: Hec volui explicare Serenitati Vestrae ne arbitretur id aliquo modo factum esse cum scitu Caesaris. Perperam et inique agit Sepulveda quod non monstraverit Serenitati Vestrae ea que afferebat a Caesare tam ad Catholicum Regem quam ad Serenissimum Regem Anglie, quum ita sibi injunctum fuerat et ipse spoponderat se facturum nec alia executurum quam que approbasset Serenitas Vestra, itidem promisit Secretarius se facturum, qui secundo fuit missus ad Catholicum Regem quod et ego cuperem scire si ita
Serenitati Vestrae ea que afferebat a Caesare tam ad Catholicum Regem quam ad Serenissimum Regem Anglie, quum ita sibi injunctum fuerat et ipse spoponderat se facturum nec alia executurum quam que approbasset Serenitas Vestra, itidem promisit Secretarius se facturum, qui secundo fuit missus ad Catholicum Regem quod et ego cuperem scire si ita fecerit, ut in postremum melius provideatur, et sciam cui credere debeam. Venerant nuper littere ad Caesarem ex Mediolano de xxv. preteriti quibus nunciabatur Illustrissimum Vice Regem statuisse totis viribus aggredi Gallos et
intellexerit, non dubito tamen quod ea sibi maximum merorem attulerit, et ego ea que tunc habebantur scripsi non qualia voluissem, sed omnipotens Deus, qui nunquam deserit justam causam et in ipsum sperantes omnia in melius direxit, et licet indutie inite inter Christianissimum et Catholicum Reges sint vere, Deo tamen auxiliante non ex eis exorientur tot mala quod verebamur: earum autem sive articulos ipsarum indutiarum, qui fuerunt transmisi Caesari, mitto cum hiis ad Serenitatem Vestram ex quibus videbit quales sint: ipsis tamen non obstantibus Catholicus Rex vult quod
inter Christianissimum et Catholicum Reges sint vere, Deo tamen auxiliante non ex eis exorientur tot mala quod verebamur: earum autem sive articulos ipsarum indutiarum, qui fuerunt transmisi Caesari, mitto cum hiis ad Serenitatem Vestram ex quibus videbit quales sint: ipsis tamen non obstantibus Catholicus Rex vult quod Illustrissimus Dominus Vice Rex cum exercitu suo remaneat ad defensionem status Mediolani, et prohibeatur Gallis ingressus et reditus ad Italiam: ulterius jam descenderunt in Italiam iiij. M. peditum Helvetiorum cum vexillis Cantonum sive confaederatorum, venturi etiam
imminens periculum Italiae, statuit una cum statu Florentinorum succurrere Italiae et deliberarunt quod per Vice Regem teneantur viij. M. peditum Hispanorum et xi. M. Helevetii et quod isti pedites debeant interteneri impensis trium videlicet Pape et Florentinorum pro una tertia parte, Regis Catholici pro alia tertia, Ducis Mediolani pro alia tertia parte: ulterius quod Dux debeat dare mille Calones vel Guastadores pro exercitu, et impensa artellarie, et Pontifex dabit suam artellariam quam habet in immolla: ulterius Pontifex et Florentini facient tot lanceas quod inter suas et Vice
mitto cum hiis copiam Brevis quod jam scripsit modernus Pontifex Caeraree Majestati ex quo Serenitas Vestra intelliget animum Pontificis ad Caesarem licet Galli et Veneti faciant maximas practicas ut adjugatur eis: Quum jam idem Galli fecerunt pacem cum Venetis et ligam contra Caesarem et Regem Catholicum sicuti credo quod sit avisata Serenitas Vestra per Caesarem et alios qui sibi scribunt, summarium conventionis eorum est quod Galli habeant statum Mediolani cum Cremona, reliqua omnia Veneti, quos adjuvabunt Galli ad recuperandum Brixiam et Veronam et lucrari Valem Tridentinam: In Regno
summarium conventionis eorum est quod Galli habeant statum Mediolani cum Cremona, reliqua omnia Veneti, quos adjuvabunt Galli ad recuperandum Brixiam et Veronam et lucrari Valem Tridentinam: In Regno Neapolitano, quod rehabeant illas civitates quas prius habebant: ecce que rependunt boni Veneti Catholico Regi qui salvavit eos ex interitu et pernicie: actum erat de Venetis quando exercitus Caesaris erat, in obsidione Tervissi quum in ipsis Venetiis tunc erat tumultus: amiserant Forum Julii, Trevisium jam jam erat futurum in manu Caesaris, cum subito supervenit liga et publicatio ejus inter
salvavit eos ex interitu et pernicie: actum erat de Venetis quando exercitus Caesaris erat, in obsidione Tervissi quum in ipsis Venetiis tunc erat tumultus: amiserant Forum Julii, Trevisium jam jam erat futurum in manu Caesaris, cum subito supervenit liga et publicatio ejus inter Pontificem, Regem Catholicum et Anglie cum Venetis sub titulo defensionis Ecclesiae et in rei veritate pro salute Venetorum et ruina rerum Caesaris, et nihilominus sua Majestas, nonobstante hac et multis aliis gravissimis offensis, semper Caesar, pro satisfactione Catholici Regis fuit contentus condescendere ad
liga et publicatio ejus inter Pontificem, Regem Catholicum et Anglie cum Venetis sub titulo defensionis Ecclesiae et in rei veritate pro salute Venetorum et ruina rerum Caesaris, et nihilominus sua Majestas, nonobstante hac et multis aliis gravissimis offensis, semper Caesar, pro satisfactione Catholici Regis fuit contentus condescendere ad illam pacem quam Veneti proposuerunt et pecierunt, et quam ter mutarunt, sicuti faciunt fraudulenti contrahentes qui nolunt concludere, et credat Serenitas Vestra quod Veneti nunquam acceptabunt aliquam, quamvis optimam pacem pro eis,
appellant, et ipsi rerum potiantur et si eo tunc quando nuper repudiarunt pacem Rome, prius per eos petitam, fuisset acriter progressum contra eos, quod bene poterat fieri, ad hanc diem res fuisset perfecta, et conjunctis manibus Veneti accepissent illam pacem quam placuisset Caesari et Regi Catholico eis dare, et non in hiis laboraremus, sed Veneti tamdiu fascinabunt oculos Principum donec fraudibus et immortalitate eorum * *Les Res publiques ne meurent point. opprimant omnes, si modo Principes non provideant rebus eorum.
mariée à Sigismond Roy de Pologne. et cum eo volebant ire cum magno apparatu Cardinales de Aragonia, qui ex sanguine Regum Neapolitanorum est, ex bastardo tamen, item Cardinalis Ferariensis, Cardinalis Cornerius Venetus et Cardinalis de Petrutiis Senensis, fuit eis inhibitum per Oratorem Catholici Regis et hic substiterunt.
bene valere et ego non parum
dubito cum sit homo senex non multum in vivendo regulatus et nobis satis propitius,
ne tollatur de medio, et nescimus cujus mentis esset successor: Deus omnia in melius
disponat.
Orator Catholici Regis qui est Venetiis transivit per Veronam ad Vice Regem
Mediolanum et dicit se ad Caesarem venturum, quae attulerit, si mihi nota erunt,
admonebo Serenitatem Vestram itidem est intentionis Illustrissimus Vice Rex veniendi
ad
Serenissima Madama.
Humillima commendatio: hodie venerunt litterae ex Verona ab Episcopo Tridentino
et ex Inspruk ab Oratoribus Hispanis videlicet Urrea et Comite Carriati qui est
Orator Regis Catholici apud Venetos, et qui ambo simul veniunt ad Caesarem, quod
per unum nuntium quem miserant Fochari, intellerant quod Papa die xx.
mensis Februarii preteriti inter x. et xi. horam expiraverat, et uterque tam
Episcopus
fecisse indutias cum Turcis et nomine eorum ac Caesaris cum eis contraxisse, ad quantum autem tempus vel quomodo non scribit, cum aliud intellexero scribam.
Debet etiam S. V. intellexisse de indutiis initis inter Christianissimum Regem Francie et Catholicum Regem Arragonum quae rogo Deum omnipotentem sint
ulterius scriptum est Caesareae Majestati ex Hungaria, quod nunc Turci occuparunt Hungaris duas arces valde importantes, unum in finibus Bosne Zstrebernik vacatum, alterum in finibus Servie Tischim nuncupatum: concurrebant tota Hungaria ad recuperationem eorum.
Per litteras Catholici Regis scriptas ad Illustrissimum Dominum Vice Regem comprobatur scelus quod voluit perpetrare Dux Calabriae contra personam Catholice Majestatis sicuti videbit Serenitas Vestra ex copiis earumdem litterarum quas hiis etiam alligavi, et illud quod prudentissime excogitavit
vacatum, alterum in finibus Servie Tischim nuncupatum: concurrebant tota Hungaria ad recuperationem eorum.
Per litteras Catholici Regis scriptas ad Illustrissimum Dominum Vice Regem comprobatur scelus quod voluit perpetrare Dux Calabriae contra personam Catholice Majestatis sicuti videbit Serenitas Vestra ex copiis earumdem litterarum quas hiis etiam alligavi, et illud quod prudentissime excogitavit Serenitas Vestra ego fui semper illius opinionis quod mater et fratres ac sorores Ducis quae sunt Ferrariae, fuissent suscepte per Caesarem et illud
per unum suum hominem quem habuit apud Caesarem per integrum biennium, et fuit cum sua Majestate idem homo in partibus inferioribus estate preterita, et ego ob illos respectus quos scribit Serenitas Vestra semper suadebam ut susciperetur: Majestas Caesarea semper renuit dubitans in eo offendere Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns hanc adversitatem fortune, dedit secundo genitum Regi Franciae et est in Francia, postea Caesar consensit quod Dominus Gurcensis daret sibi salvum conductum ut iret ad manendum in Burgundia, quod tamen non credo ipsam facturam; rogabam ego Caesarem tunc
est enim hoc- sed pleni angoribus fecimus. Fateor equidem: dum per aetatem licuit, adolescentulus didici litteras prouectiorque factus, cum nossem in multa prolabi uitia qui in re publica uersantur, quando opes non suppetunt, rem mercatura uolui quaerere. Quam, ut nosti,
adolescentulus didici litteras prouectiorque factus, cum nossem in multa prolabi uitia qui in re publica uersantur, quando opes non suppetunt, rem mercatura uolui quaerere. Quam, ut nosti,
Venetis et utinam non fomentum ad pristinum omnia deducenda: conditiones autem, que missae sunt ex Urbe, includuntur hiis. Ad eas Caesar respondit se eas comprobare, dummodo quilibet retineat id quod ad presens tenet, et quod Pontifex legitime caveat se in ea re non arbitraturum nisi ex voluntate Catholice Majestatis, et de his credo latius Serenitas Vestra admonetur per litteras Reverendissimi Domini Cardinalis Gurcensis qui rem hanc curat.
Galli damnato et reprobato Conciliabulo Pisano et omnibus in eo actis et inde secutis, adheserunt Concilio Lateranensi quos Pontifex
Mala Iudeorum post Christi passionem propter incredulitatem c. 9
De ingratitudine hereticorum et Iudę proditione c. 10
De officio catholici prędicatoris c. 11
Quid potissime prędicandum sit c. 12
Qui prętermittendi et qui docendi et qualiter corripiendi c. 13
et abiectus est |
atque cum mortuis computatus,
nisi forte poenituerit eum erroris |
ac rursum per fidem iunxerit se Ecclesię mandata-que ejus perfecerit.
Solo enim fidei glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
necesse est,
cuius radix uitiosa fuerit,
ita illum labi quoties uoluptatum illecebris prouocabitur necesse
erit.
Neque minus in istos qui facere nolunt,
quam in illos qui audire negligunt,
exclamant prophetę, apostoli, euangelistę, omnes catholici doctores:
ne ipsa quidem diu permansura.
dicente Domino:
Omnis plantatio,
quam non plantauit Pater meus cęlestis, eradicabitur.
Sed sunt et in Ecclesia fortasse non pauci,
qui sibi sapientes uidentur,
ita ut interdum contradicere audeant catholicę ueritati,
apud ignaros admirationem sui facturi,
quasi qui acutius aliquid sagacius-que explorarint |
quam illi qui iampridem
probati recepti celebres-que habentur.
In istos reclamat Esaias dicens:
Vę qui sapientes estis
in opus suum.
et ego creaui interfectorem ad disperdendum omne uas,
quod fictum est contra te |
et omnem linguam resistentem tibi
,
quantum iuuat,
si adsit qui doceat,
et quantum nocet,
si absit.
De officio catholici praedicatoris.
Caput XI
Docere in ecclesia episcopi officium est |
et illorum sacerdotum,
qui pręsidis autoritate probati sunt.
opportunis temporibus uobis monitorem,
quo declamante et modestius discatis uiuere |
et meliora possitis sperare.
Vos quoque qui dono Dei spiritalis doctrinę scientiam estis consecuti,
incumbite operi officio-que prędicandi ac docendi.
Cogitate quanti apud Deum meriti sit |
catholicis fidelibus-que pręceptis erudire indoctos |
et uel unum uel alterum Christo lucrari.
Quantę etiam dilectionis argumentum |
omnes docere,
ut omnes uobiscum simul saluentur.
Non sit uobis graue |
urbes,
uicos |
regiones-que percurrere |
et illos imitari de quibus
rege ipse et Micheas.
Locutus est contra Edom, id est contra populo Israhelitico infestos. Edom
enim dictus est Esau, qui persecutus est fratrem Iacob. Mystice uero
aduersum illos est sermo, qui heretica subuersi prauitate catholicam Christi
perturbant Ecclesiam. In Sebaste sepultum ferunt, quę tunc Samaria nuncupata
est, et nunc quidem iuxta sepulturas Helię et Ioannis Baptistę monumentum
eius cerni uenerationique haberi.
esse contra Thurcas expeditionem. Qui alioquin omnia deuastabunt / nisi Germanorum virtute reprimantur. Hanc itaque orationem tuae Maiestati legendam venerabundus offero / Te Christianorum principum caput / ac certissimum terrarum numen atque tutelam Caesar obsecrans obtestansque / vt ruenti fidei Catholicae mature consulas / Te omnes sequentur Principes: tu vel sola tua florentissima Germania et oppressos liberaturus es Christianos / et omnem imminentis calamitatis metum dissipaturus. Hac via imprimis tui caesares inter deos recepti sunt: his tu summotis periculis / et fides nostra est
Thurcarum incursionibus iam deuastata est / tanta belli moles comparatur / vt in iis ipsis dumtaxat terminis ferinus immanissimae gentis furor efferueat. Longe autem aliena est mens saeuissimi hostis: siquidem nihil aliud dies noctesque cogitantem conperimus / quam quomodo omnia / quaecunque sub catholica fide continentur / euerteret / perderet / ad
ac Pindum / et Cetios montes sua gente suoque nomine impleuerunt. A postremis Scytharum Hungaris Pannonia inferior intra Carpatum montem / Danubium / Drauum / et Sauum flumina fugatis indigenis possessa est. Hungari pannoniam occupant. Quibus gentibus dei benignitate in Catholicam fidem receptis tranquilla fuerant superiora tempora. Ecce iisdem ab oris longe atrocior tempestas proterens euertensque omnia funditus / ne nostris quidem visceribus parcit. Cuius leuissima primordia in magnam vim se attollentia consideranti multum profecto admirationis / plurimum
Venetorum dominio impune succaederet / in idem scelus traxit Istros / Istri Carnos Carni. Hungaros Hungari. quoque ne episcopis quidem parcentes. Solus autem Rex Hispaniae aduersus infideles prospere pugnando fidem Catholicam tutatus est: Poenos enim quos Saracenos appellant / diuturno bello contusos defatigatosque / atque a Betica / quam occupauerant expulsos Poeni ex Hispania pulsi. vsque in Aphricam caedendo ac vrbes eorum diripiendo persecutus est. Cuius refrigerato calore /
incommoda / illud maxime facit inuisum omnem viuendi modum / quod iumentorum vicem subire cogantur / seipsos execrantes / quod semel pro libertate in natali solo fortissime non occubuerint: nunc eos quum quotidie moriantur / mori non posse. Num ridebitis hanc stragem humani generis / fideique catholicae detrimenta? Sed porro / vt est procax multorum natura in alienis malis / ridebitis. Sic graeci Asiae / Illirii graecorum malis laetabantur / nunc nostrae vos clades oblectant. At quidem non risit Carniola / Carniola. non Stiria
in Italia Germanos pro gloria / pro magnitudine imperii / pro mercede quoque strenue dimicantes / Germani fortissimi bellatores. vt cuicumque adhaesistis / penes eum indubitata victoria remanserit: Nunc vobis pro domo / liberis / patria / libertate / ac ipsa demum fide Catholica pugnandum est: vnde vos aut victores / aut victos / quod credere nephas est / immortalis gloria comitabitur. Aestimate quam pulchrum erit / quum dicetur / quum passim omnis vox / omnia ora hominum resonabunt / quum aethernis mandabitur monumentis: Germanos immanissimi Thurcam ante hac
ex optimis. Bonarum enim
rationum (ut Fabius Fabius. arbitratur)
plena sit eloquentia oportet, soliusque oratoris propria, ut quum scientiae probitas
accesserit, tunc ueri oratoris partes impleturam esse Catonis sententia conprobatur.
Orator ex sententia Catonis. Nam et
Plato Plato.
euidentissimis in Phaedro
Fabius. arbitratur)
plena sit eloquentia oportet, soliusque oratoris propria, ut quum scientiae probitas
accesserit, tunc ueri oratoris partes impleturam esse Catonis sententia conprobatur.
Orator ex sententia Catonis. Nam et
Plato Plato.
euidentissimis in Phaedro Phaedrus. rationibus ostendit, hanc artem consumari
Thermopylae. fortissime occumbendi. Iidem
exoptandi stimuli inter moriendum solicitauerunt Othriadem, Othriades. ut suae memor uirtutis, proprio sanguine scriberet in
scuto uici. Profecto, neque Cato, Cato.
neque Scipio, Scipio. neque Brutus,
Brutus. neque Petus,
Iidem
exoptandi stimuli inter moriendum solicitauerunt Othriadem, Othriades. ut suae memor uirtutis, proprio sanguine scriberet in
scuto uici. Profecto, neque Cato, Cato.
neque Scipio, Scipio. neque Brutus,
Brutus. neque Petus, Petus. at ne foeminarum quidem strenui
Demosthenes. humillimae
sortis hominem ad tantos honores prouexisti, ut olim gubernandae Ciuitati praefuerit,
atque coronam maximis uitibus Aeschine
Aeschines. reclamante adeptus sit. Tu M. Catonem M. Cato. ignotum Thusculi uirum eo laudis extulisti,
ut eius incrementa publicis uotis expetenda fuerint. Te duce M. Tullius M. Tullius. ex illo
hominem ad tantos honores prouexisti, ut olim gubernandae Ciuitati praefuerit,
atque coronam maximis uitibus Aeschine
Aeschines. reclamante adeptus sit. Tu M. Catonem M. Cato. ignotum Thusculi uirum eo laudis extulisti,
ut eius incrementa publicis uotis expetenda fuerint. Te duce M. Tullius M. Tullius. ex illo humili municipio
Arpinate id consequutus est, quod
pręferendam esse dubites: Multę — inquit — filię comparauerunt
sibi diuitias; tu supergressa es uniuersas. Fuere enim, et adhuc sunt, hereticorum
ecclesię, quę, quanuis diuitiis abundent spiritalibus: uigiliis, ieiuniis, elemosinis, a
catholica tamen religione retrocedendo* beatitudinis ęternę pręmia** non consequuntur, quę
solis in Christo credentibus atque sperantibus tribuuntur.
Iccirco ipsa Ecclesia et regnare dicitur, certa de promissione regni cęlorum, psalmista ad
Dominum dicente:
Filius, sed cum tertia persona sit, necesse est, ut non unius, sed amborum sit
spiritus. Alioquin, si unius esset, non foret alter alteri ęqualis, sed aliquis plus habens
altero. Non esse autem ęqualem Patri Filium Arrianę error fuit impietatis. Pater igitur et
Filius — ut catholica confitetur Ecclesia — *corr. ex Actis
simul Spiritum Sanctum spirant. Quod ipse Filius gestu aliquo indicare uolens ad
discipulos ingressus insufflauit et dixit eis: Accipite Spiritum Sanctum. Quorum
remiseritis peccata,
Busyride omni crudelior est, omni bellua immanior. Hic est enim,
qui secum communicantium animas uinculat et perdendas diabolo committit et perpetuo
inextinguibilique igni facit obnoxias. Nullum autem crudelitatis genus est huic crudelitati
comparandum. At uero aliquis ex nostris uir catholicus diuina pręditus disciplina hunc ipsum
diaboli filium Scripturarum autoritate confundit, ueritatis argumentis superat atque ita heresim
sectamque eius interimit, ut illos, qui iam titubabant, firmet, stabiliat, in statum reparet salutis.
(Columnę Herculis)
taurum mutato, et uicti detractum cornu Naiadibus Copięque deę cum fructibus
datum? Sed nostrę religionis homines pro spiritalibus Christi Ecclesięque nuptiis uarias
heresum formas grauissime impugnant, et impugnando uincunt, et uincendo dominantur.
Denique potestatem hereticis ablatam ad catholicos transferunt, qua ipsi usi plurima officia in
clerum diuidunt. Ita Christi athletę non pro Deianira certant, sed pro Ecclesia, non Acheloum,
sed perniciosam heresim euertunt, non cornu tauro, sed hereticis extorquent in Ecclesia
regendi autoritatem. Inde creantur pontifices, episcopi,
est, et Romanorum Iulianus Apostata, et Gothorum Harmaricus, deinde
Radagasius, postremo Ataulphus. Post hos Vandalorum Alanorumque gentes cum
Genserico suo rege Arriana hęresi et ipso polluto, tunc ab Hyspania ad Aphricam
profecto, catholicam fidem persecutę sunt. Et cum ita sit, nonne mirum uidetur,
quomodo tandem non solum steterit, sed etiam aucta ac dilatata sit Christiana
religio non repugnando persecutoribus, sed eorum immanitatem rabiemque
tolerando? Porro,
fidem in terra? Ergo ante aduentum eius ad iudicium
religio Christiana in paucis erit, si cum illis comparentur, qui uel timore
perculsi, uel uoluptate illecti, uel errore decepti, Antichristum secuturi sunt.
Discessio itaque a catholica fide ante Antichristi aduentum incipiet, et illo
adueniente multiplicabitur. Circa discessionis
huius initia reuelabitur homo peccati, filius perditionis Antichristus. Deum se
tributum
exigit et humilitatis, ut Deum patrem confitendo ab illo nos creatos esse testemur
et Christo obediendo gratiam referamus Saluatori. Adadezer pręcipuus separator
interpretatur, Soba serra secans. Separatores nostri heresiarchę
fuerunt, serra erroris
desecare nitentes quod catholicę
ecclesię
adhęrebat per fidem; sed Christo uincente
illi perierunt. Christus enim equos eorum id est argumenta, quibus confidebant,
ueritatis gladio subneruauit, eaque concidere fecit, ostendens nullam esse in eis
uim, qua nixa stare possent; et cum spoliis id est cum
duodecim millibus aureis pacem ab
Turcis mercatus est. liberi uero Draguli, multique ex eius factione ad
Turcam transfugiunt, a quo perbenigne suscepti, uitamque Christianam
permissi ducere, nam hi non erant scismatici, sed Catholici. At Valachi
nullo statu contenti, neque illum, quem in demortui locum posuerat, diutius
regnare passi sunt. sed eo interfecto, cum in deligendo Principe non
concordarent, rem ad Turcam detulerunt. Ille uero unum ex
Aenea
Thracius Illyricusque
sermo conueniunt. Gethae etiam, qui (ut Isidorus et Ioannes Balbus et diuus Antoninus opinantur)
dicuntur fuisse.
Getulli Africe populi a Gethis orti.
Qui ingenti agmine a locis suis naues conscendentes loca Syrtium in Lybia occuparunt et, quia ex Gethis uenerant, deriuato nomine (ut Ioannes Balbus dicit) Getulli cognominati sunt.
praecipue a barbaris.
quod, quum ob antiqua Graecorum cum orientalibus praelia Graeci ex omnibus Europae populis magis eis innotescerent, omnes occidentis uiros Graecos esse iudicauerunt, quemadmodum et hisce nostris temporibus Graeci et Thurcae et omnes passim orientis populi uniuersos catholicae fidei occidentalis orae uiros Francos esse arbitrantur. Sed ad Histros mea nunc uergente oratione
Et Histri sunt Slaui.
mirari satis nequeo Blondi Foroliuiensis
aenea. VII. lib. IX. (167)
fiet, qui literarum monumentis perhennem sibi
gloriam uendicauerunt. Exstant nostra hac tempestate in humanis magni nominis uiri Thomas Nigro Spalatinus et Simon Begnius Iaderita ac Vincentius et Dominicus Bucchii Catharenses ordinis praedicatorum, qui plurima catholice fidei archana suis scriptis illustrauerunt, necnon et Federicus Grisogonius Iaderita et Hieronymus Atticus Hannibalque Lutius, Petrus Hectoreus, qui inter caetera eleganti metro Nasonem de remedio amoris in Illyricum idioma cum magna omnium admiratione transtulit uel minimum iota non
IIII. sen. dist. XXIIII. q. IIII. q.
Sanctitas Vestra scit. Scit etiam, qualiter sum pauper, et propterea omnibus mihi
servientibus satisfacere non valeo. Extat enim de continuo ad Sanctitatis Vestre pedes
Ioannes Andreas, procurator meus, et servitiis meis, qui etiam sunt pro fide
Catholica, insistit, nullam a me, iam est annus, laboris et stipendii sui habuit mercedem.
Igitur supplex deprecor, quod eadem Sanctitas Vestra dignetur mandare, ut sibi de aliquali
provisione vel officio provideatur ita, ut vivat et bene more suo solito deservire valeat.
nimirum, non eburneis oculis aspicio: quod me non solum delectatione non afficit,
sed pęne dolore examinat, omnes aduersarii primi atque illustres regum ad latus
in
orchestra consederunt: agnosco Syllam, Pompeium eiusque liberos, Catonem,
Scipionem, Petreium, Domitium, Afranium, Faustum, L. Caesarem, et alios
permultos, qui mecum de imperio et uita dimicarunt. Rursus in subseliis (quę res
meum dolorem exulcerat) C. Marium cum
ad ingenium sibi dissimile accesserint, commutata natura
in factionem uitiorum abeunt, ac ueluti uilissimi transfugae fractis pudoris
atque modestię claustris omnia per summum nefas perturbant. Nam Pompiliorum
et Catonum exempla non facile reperias. In uniuersum id dixerim: ex bonis
plaerumque deteriores, ex malis uero nisi mali non procreantur, ut Thersitem
Codrus interdum generet, Codrus a Thersite nunquam generetur: peruulgatum
est
huius luctuosi spectaculi
funestam lętitiam a populo inspectatam? maxime quum intuerentur imaginem
Scipionis in pompa
dat tamen omnem operam, ne quid in regno suo innovetur, sed et ipse
concilium suspirat. Vereor et illud, ne, dum Sedes Apostolica differt, principes
ipsi vel simul, vel quisque in suo regno concilium faciant, quod multi et viri
quidem catholici non cessant auribus principum assidue instillare. De hiis volui
pro mea in Sedem Apostolicam fide ac devotione, in Vestram autem Sanctitatem
singulari observantia et animi deditissimi propensitate Vestram Sanctitatem
humiliter
grihom
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].
Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1515], Epistula ad Margaretam Archiducissam (1515-01-17), versio electronica. (, Innsbruck), Verborum 280, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist15150117].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].
Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].
Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].
Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1525], Bernardinus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Modruš), Verborum 544, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanbepist15250215].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 722, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330801].
Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
249. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 51 |
Paragraph |
Section]
250. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 58 |
Paragraph |
Section]
251. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 109 |
Paragraph |
Section]
252. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 33 |
Paragraph |
Section]
253. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 34 |
Paragraph |
Section]
254. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 34 |
Paragraph |
Section]
255. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiv |
Paragraph |
Section]
256. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiv |
Paragraph |
Section]
257. Baničević, Jakov. Epistula ad Margaretam... [page 236 |
Paragraph |
Section]
258. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
259. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
260. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
261. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
262. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
265. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
266. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
267. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
SubSect | Section]
268. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
269. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
270. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
271. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
272. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
273. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
274. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
275. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
276. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
277. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
278. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
279. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
280. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 689 |
Paragraph |
SubSect | Section]
281. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
282. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
283. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
284. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
285. Marulić, Marko. Tropologica Dauidiadis expositio,... [Paragraph |
Section]
286. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
287. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
Section]
288. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
289. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
290. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
291. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
292. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
293. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
294. Frankapan, Bernardin. Bernardinus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
295. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
296. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
297. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
298. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus episcopus... [Paragraph |
Section]
299. Kabalin, Grgur;... . Epigrammata in codice Natalis,... [Paragraph |
Section]
7.6 Te sobolem Phoebus crederet esse suam.
7.7 Ipse tuos etiam si possit cernere mores,
7.8 Vt puto, non alios uellet habere Cato.
7.9 Felix quem praesens et postera conferet aetas
7.10 Ingenio claris et pietate uiris.
300. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
1 2 3 4 5 6
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.