Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: AUgUstIn.* Your search found 427 occurrences
1 2 3 4 5
Occurrences 1-100:1. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et intercessionibus adjuvemur.
2. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 12 | Paragraph | SubSect | Section]
3. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 12 | Paragraph | SubSect | Section] iniuriae fuerunt illatae, videlicet Zcgae Ioseph cum filiis, ser Nicole Avelini cum filiis, ser Zoro cum filiis et nonnulis aliis, qui vix aufugerunt Spaletum diversis modis. Tunc etiam transmissae fuerunt duae barchae armatae a Tragurio, causa quaerendi et capiendi ser Casotum, dicti quondam ser Augustini, ac ser Petrum dicti quondam ser Stephani,
4. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 12 | Paragraph | SubSect | Section] duae barchae armatae a Tragurio, causa quaerendi et capiendi ser Casotum, dicti quondam ser Augustini, ac ser Petrum dicti quondam ser Stephani,
5. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 32 | Paragraph | SubSect | Section] concremantes villas et occidentes ac captivantes homines et nobiles et populares. Inter quos captivati fuerunt ser Stipe et Nico, fratres, filii quondam ser Petri de Zegis dicti Scilociach, ser Iacobus Sciobote, Thomas Zore filius Marmaz, Vitus Mazardich et Paparocich; et Augustinus quondam ser Nicolae Avelini, per Spalatenses a manu salva in civitate Spaleti fuit trucidatus et deinde pro maiori contemptu submersus in mari prope civitatem.
6. Šižgorić, Juraj... . Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 57 | Paragraph | Section] et ne dum peccata, scilicet etiam occasiones peccatorum prescindere evellere et extirpare, emunitatemque ecclesiastice libertatis pro posse tueri, ne ex nostro assensu animarum nostrarum adversario additum patefecisse videamur, nescit enim, ut inquit beatissimus Augustinus, justitia Dei patrocinium dare criminibus, de unanimi nostri Capituli matura deliberatione modum prefate provisionis nullatenus duximus acceptandum, scilicet ut, iuxta beati Petri apostoli dictum, obmutescere faciamus imprudentum dectractorum ignorantiam et
7. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph | Section]
Augustinus Zagabriensis
tibi, ubicunque fuerit opportunum, me tuae
praeterea magnificentiae vehementer etiam atque etiam commendo tuamque humanitatem
oro atque obsecro, me tuam in benivolentiam ac amorem accipere velis. At ubivis
gentium, ubivis terrarum fuero, tuo honori tuueque dignitati amplificandae Georgium
Augustinum nunquam defuturum tibi persuadeas, velim. Etiam atque etiam vale.
Ianus nostro in reditu nondum reversus erat. Sabbato tamen proximo, qui est dies
tertius Kalendas Iulias, rediit. Quam laeti eum viderimus, vix verbis explicare
possem, uti eum, quem magnopere
gratias agebat dicens: Si bona de manu Domini suscipimus, mala autem quare non recipiemus? Et iterum: Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut Domino placuit, ita factum est; sit nomen Domini benedictum. – Irrisoria siquidem esset illa gratiarum actio, ut inquit Augustinus, si ex hoc gratiae aguntur Deo, quod non donauit ipse nec fecit. Aut psalmista de praeuaricatoribus legis cur diceret: diceret] corr. lector A1 ex dicetur Misit in eos iram indignationis suae, iram et indignationem et tribulationum immissiones per angelos
uolente ac iubente pleraque mala immo fere uniuersa fieri.
Non dicam de malo quod peccatum est, de quo grandis nobis sermo restat, sed de illis malis nunc loquor ut sunt poenae, carceres, exilia, tormenta, mortes, diuersa dolorum mala et cetera id genus, quae cuncta auctore Augustino Dei iudicio dispensantur, sed multis sunt ad probationem multis ad damnationem. Etenim quinque de causis Deus omnipotens mira quadam prouidentia mortales consueuit uexare: Π attende lector quinque ob res mala hominibus a Deo inferri solere not. lector A2 in marg.
constanti animo hortatur, Π Petrus not. lector A2 in marg. dicens: In quo exultabitis, modicum nunc sic oportet contristari in uariis temptationibus, ut probatio fidei uestrae multo pretiosior auro, quod per ignem probatur. – Profectus enim fidelium, ut ait Augustinus, sine temptatione non prouenit, Π temptationem sequitur profectus not. lector A2 in marg. nec sibi quisquam innotescit nisi probationis examine, nec coronabitur nisi qui uicerit, nec uincet nisi qui certauerit. Quis autem
omne genu flectatur caelestium, terrestrium et infernorum. Oportet ergo sufferre, qui desiderat regnare. Nam iuxta apostoli sententiam, si contollerabimus, et corregnabimus. Π si contollerabimus et corregnabimus not. lector A2 in marg. – Verum nos, ut recte ait Augustinus, uolumus gaudere cum sanctis et tribulationes mundi nolumus sustinere cum illis. Sed recusat esse in corpore, qui odium non uult sustinere cum capite. post cum deleui corpore alias Nam ipse Dominus docet: Si mundus uos odit, scitote quoniam priorem me
peccatum elationis eius iratum humiliter culpam suam recognouit et petiit, ut ipsemet puniretur, populo autem parceretur, eiulans et dicens: Ego sum qui peccaui, ego inique egi. Isti, qui oues sunt, quid fecerunt? Auertatur obsecro furor tuus, Domine, a populo tuo. – Vtile namque, ut docet Augustinus, superbis est incidere in aliquod apertum manifestumque peccatum, unde sibi displiceant quae sibi placendo considerant. Salubrius enim sibi Petrus displicuit, quando fleuit, quam sibi placuit, quando praesumpsit. Hoc est quod dicit sacer psalmista: Imple facies eorum ignominia et
uirtutum, non propter exercitium, non propter correptionem, non propter damnationem, sed ob solam gloriam suae manifestationis multa inducere mala et in noxiorum malo suam ostentare potentiam. Ob hoc namque caecum illum discipulis natum esse respondit; quod Augustinus admiratus, de correctione et gratia disputando: Mirum est, inquit, unum, quod filios quorundam amicorum suorum, hoc est regeneratorum bonorumque fidelium, sine baptismo hic paruulos existentes, quibus utique si uellet huiusmodi lauacri gratiam procuraret in cuius potestate sunt omnia,
humanum genus faceret quantumue amaret ostendisset?
Sed non oportuit, inquies, Deum meo malo aliis benefacere. Et quis tu es, o peccator, qui iustissimo iudici legem imponere audeas aut ipsius arguere iustitiam? Deus quippe iustus, ut docet Augustinus, gubernans uniuersa nullam poenam sinit immerito infligi. De quo in libro retractationum pulcherrime disserens: Omnis, ait, poena, si iusta est, poena peccati est. Si autem iniusta poena est, poenam esse nemo ambigit, iniusto aliquo dominante homini imposita est. Porro, quia de
est, opinioni uero tuae peruersa confusio.
Sed quid in tanta rerum uarietate agendum est? Dauiticum profecto sequendum consilium; confitendum uidelicet Domino in cithara et in psalterio decem chordarum psallendum illi. Nam cithara, ut docet Augustinus, post Augustinus add. lector A1 quod cithara ex inferiore parte habet quod sonat, psalterium uero ex superiore, ut cithara significet uitam terrenam, psalterium caelestem, quae quae] corr. lector A1 in
Sed quid in tanta rerum uarietate agendum est? Dauiticum profecto sequendum consilium; confitendum uidelicet Domino in cithara et in psalterio decem chordarum psallendum illi. Nam cithara, ut docet Augustinus, post Augustinus add. lector A1 quod cithara ex inferiore parte habet quod sonat, psalterium uero ex superiore, ut cithara significet uitam terrenam, psalterium caelestem, quae quae] corr. lector A1 in quod est in decem mandatis, et in utroque
ita factum est, sit nomen Domini benedictum. Hoc faciens uere poteris iustus rectusque corde appellari et illam Dauiticam audire iubilationem: Laetamini iusti in Domino et gloriamini omnes recti corde. – Nam quid quid] corr. lector A1 ex quidquid est, inquit Augustinus, “recti corde” nisi non resistentes Deo? Quisquis homo quicquid patitur propter uoluntatem afflictiones, maerores, labores et humiliationes non tribuit nisi uoluntati Dei iustae; ipse enim est rectus corde. Peruersi autem corde praui et distorti sunt, qui mala quae patiuntur non
balnea calida ceteraque eiusmodi
quae humectare irrigareque corpus iuuant ac natiuum confirmant calorem.
Quorum opem haud
mediocrem et Augustinus nono Confessionum libro se sensisse fatetur.
Et aegritudo ita corpus cruciat ut dictum est.
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire;
morimur, tanto infelicius
quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem
appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae
breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum
scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens:
Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset
si liberet.
Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis
oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse,
explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias
miserias uniuersas, sicuti Augustinus egregie fecit secundo et uigesimo libro
eorum, quos de ciuitate Dei conscripsit, ubi ita ait:
In hac uita quam nouimus, in qua adhuc sumus, cuius temptationes, immo quam
totam temptationem, quam diu in ea sumus, quantum libet
malam, sed optimum hominis munus
determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita
oneratur.
Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo
sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate
Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei",
inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati similis est et dies eius uelut
umbra
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire;
morimur, tanto infelicius
quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem
appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae
breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum
scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens:
Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset
si liberet.
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire;
morimur, tanto infelicius
quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem
appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae
breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum
scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens:
Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset
si liberet.
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire;
morimur, tanto infelicius
quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem
appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae
breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum
scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens:
Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset
si liberet.
Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis
oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse,
explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias
miserias uniuersas, sicuti Augustinus egregie fecit secundo et uigesimo libro
eorum, quos de ciuitate Dei conscripsit, ubi ita ait:
In hac uita quam nouimus, in qua adhuc sumus, cuius temptationes, immo quam totam
temptationem, quam diu in ea sumus, quantum libet
malam, sed optimum hominis munus
determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita
oneratur.
Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo
sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate
Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei",
inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati similis est et dies eius uelut
umbra
Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis
oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse,
explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias
miserias uniuersas, sicuti Augustinus egregie fecit secundo et uigesimo libro
eorum, quos de ciuitate Dei conscripsit, ubi ita ait:
In hac uita quam nouimus, in qua adhuc sumus, cuius temptationes, immo quam totam
temptationem, quam diu in ea sumus, quantum libet
malam, sed optimum hominis munus
determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita
oneratur.
Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo
sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate
Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei",
inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati similis est et dies eius uelut
umbra
malam, sed optimum hominis munus
determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita
oneratur.
Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo
sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate
Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei",
inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati similis est et dies eius uelut
umbra
Seneca:
Si nihil mortui sentiunt, nec profecto insepulti corporis poenam; sin uero aliquis
relinquitur sensus, homini sepultura tormentum est.
Hoc et Augustinus sensit cum de hac ipsa re in primo libro de ciuitate
Dei disputans post multa intulit dicens:
Proinde ista omnia, id est curatio funeris, conditio sepulturae, pompa
exsequiarum, magis sunt uiuorum solacia quam subsidia
fecit, quippe qui aliquod bene merendi
opus haberent, atque hoc si illud pie digneque exequerentur. Nam quod ad pompam
luxumque sit mundi, probat sanctorum auctoritas et uiuis obesse et defunctis.
"Illa quoque sanctorum exempla," ut Augustinus inquit, "non hoc
admonent quod insit ullus cadaueribus sensus, sed ad Dei prouidentiam, cui placent
etiam talia pietatis officia, et corpora quoque mortuorum pertinere significant
propter fidem resurrectionis adstruendam."
hoc dices iustius esse nihil.
commentaria.
Angeli innumerabiles 45 .
Ad custodiam dati 88 .
Artium inuentores 65 .
AVRELII AVGVSTINI DE CIVITATE DEI
Baptisma.
Ego baptizo in aqua etc. I.
Nisi quis renatus fuerit denuo, non potest uidere regnum Dei. Nisi quis renatus fuerit
ex aqua et spiritu, non potest introire in regnum Dei. Quod baptisma non potest repeti.
Augustinus. Quomodo natiuitas spiritalis carnali comparetur. Figurę: Heliseus eduxit de
aqua, ferrum. Iudei mare Rubrum transierunt. Naaman Syrus in Iordane purgatus est. Erat
Ioannes baptizans in Ennon iuxta Salim, qui aquę multę erant illic
genus humanum a
natiuitate cęcum illuminatur IX.
Abiit iterum trans Iordanem, ubi erat Ioannes baptizans, et mansit illic, id est
transiit de Iudea ad baptizatos ex gentibus X.
Iam uos mundi estis propter sermonem, quem locutus sum uobis. Augustinus: Accedit
uerbum ad aquę elementum et fit sacramentum. Vnde ista tanta uis aquę, ut corpus tangat et
cor abluatur, nisi faciente uerbo, non quia dicitur, sed quia creditur XV.
82 .
Bonum non esse causam mali 85 .
Deo similis 88 .
Bona hominum uirtus 94 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
dilaniatur donis deceptus 10,
Dii quibus homo immolatur 23 .
Tauroscythę 23. 24 .
Medi, Germani 39 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
testimonium perhibeam ueritati; onmis qui est ex ueritate, audit uocem meam XVIII.
Serpentis et Euę collocutio 81 .
Maligna anima 88 .
Plato non recte sensit de demonibus 89 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
21. 22 .
Ecclesia. Templum fundatum 61 .
Quando a Salomone conditum templum 68 .
Vir fidelis 80 .
Festa. Sabbatum 87. 88 .
Dies Dominica 89 .
Fama. Gygantes 59 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
conuiuis, qui ante eum ossa carnium posuerant, uolentes illum uoracitatis notare 109.
Alexander crapula periit 120.
Gratus Dauid erga Ionatam 57.
Erga Berzelaum 65.
Artabanus erga Iazatum 177.
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Glorię cupidi Romani 35.
Amor laudis et de resecando hoc amore 36.
Quanta effecerint Romani pro libertate et laudis cupiditate 37.
Gloria humana 38.
Ciuitas terrena et cęlestis 107.
Gula. In
uos neque audierit sermones uestros, exeuntes excutite puluerem de pedibus X.
Interpres. Ve uobis qui clauditis regnum cęlorum ante homines, scilicet male interpretantes Scripturas XXIII.
Ira. Qui irascitur fratri suo: racha; fatue. Augustinus: Non fratri irascitur qui peccato fratris irascitur. Primum irasci est tantum in corde, secundum in murmure, tertium in contumelia. Ideo primus reus est iudicio, secundus concilio, tertius gehennę ignis V. Princeps sacerdotum iratus scidit uestimenta sua XXVI.
Inuidia.
et prophetarum 66.
Migratio in Babylonem. Exitus ab Ęgypto 67.
Infernus. 78.
Infernus apud poetas 88.
Hierusalem 61.
Hierosolimę magnitudo 62.
Iudicium. Diluuium 58.
Iudicium futurum 78, 79.
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Iudicii figura 124.
De errore humanorum iudiciorum 155.
De nouissimo Dei iudicio 162, 163.
Separatio. Iudicium pro damnatione 164.
Ignis, mille anni, damnatio diaboli 167.
Liber, mortui, cęlum nouum, terra noua,
arbitrium non sine gratia ad bonum inclinari 68.
Libero arbitrio differimus ab animalibus brutis. Non omnes uoluntate propria regi 75, 80, 81 etc. Voluntas, labor, humilitas coronatur in nobis 88.
Propria uoluntate peccamus, sed non sine gratia Dei bonum operamur, Augustinus 164.
IDEM IN PARTE SECVNDA
Liberalitas. Cui dimittes tantas diuitias? Christo 191.
Fac tibi amicos de iniquo mamona 192.
Tecum portes, quod inuitus dimissurus es. Coraelii
38.
Amazones cum uicinis coeunt 38.
Plato mulieres nudas cum uiris luctari monuit. Vt et omnes omnibus communes sint, pręcepit 90.
Liberum negantes arbitrium 33, 36, 37, 39.
Libertas 38.
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Libertas Romana 35.
De libertate naturali et seruitute 158.
Libertas 160.
Liberalitas. Qui putant illos tantum damnandos peccatores, qui facere elemosinas neglexerunt 181.
Luxus. Ludi scenici 8.
in Channa 1 Galileę 156.
Inter uxorem et scortum 161.
Quod uxor relicto uiro, quamuis adultero et Sodomita, non possit alteri nubere 216.
Mendacium. Omnis homo mendax 89.
Mendacium Deo indecens; hominibus interdum utile iuxta Platonem 133.
Augustinus arguit Hieronymum, quod dixerit Paulum simulate locutum in reprehensione Petri, quia nullum mendacium in Scripturis admittendum 223.
Respondet non mendacium id, sed honestam dispensationem dici debere 228.
Rursum respondet Augustinus 233.
Maledictum.
interdum utile iuxta Platonem 133.
Augustinus arguit Hieronymum, quod dixerit Paulum simulate locutum in reprehensione Petri, quia nullum mendacium in Scripturis admittendum 223.
Respondet non mendacium id, sed honestam dispensationem dici debere 228.
Rursum respondet Augustinus 233.
Maledictum. Benedicendum, non maledicendum esse 140.
Ignem gladio ne fodias 151.
De maledicis et inuidis dicta Salomonis 152.
Stesicorus palinodiam cantauit. Nam uituperatam prius Helenam cum postea laudasset, impetrauit
diuersarum gentium 38.
Musica. Tyreni tubam, Phryges fistulam inuenerunt. Harmonia. Decacordium. Sambuca 65.
Quales cantus discendi 81, 82.
Mendacium. Aliquando falso utendum ad utilitatem audientium 83.
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Mundus. Mundi anima 27, 47.
Quod mundus non sit Deus 51.
De principiis 54.
Mundus a Deo factus 77.
De conditione mundi. Quare nunc et non antea factus 77.
Mundi et temporis unum principium 78.
De
71.
Natura bonum suadet, a malo dehortatur 34.
Natura. Ratio 37.
Natura brutorum 38.
Quod natura non est genita 46.
Nauim inuenit Athlas , Sydonii triremem 65.
Homo quid et qualis 44.
Homo rationalis 46.
Homo nunquam idem 72.
Hominis dignitas 76.
Prima hominum uita 80.
Proximi omnes homines. Homo, mater, hyle 88.
Odores quare 57.
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Oratio. De diuersitate linguarum 119.
Prima lingua Hebrea in usu fuit 121.
Diuersitas linguarum 156.
Ocium. Deę Quietę ędes extra portam 28.
Requies Dei sabbatum 78.
Obedientia mater
Dominus respexit Petrum, et egressus foras Petrus fleuit
amare XXII.
IOANNES
facient uobis, quia non
nouerunt Patrem neque me XVI. Mitte gladium tuum in uaginam XVIII. Percussus Iesus alapa a
seruo, humiliter factum redarguit, non iudicat XVIII. Quod martyrum cicatrices apparebunt in
corpore glorificato ad decorem XX. Petri martyrium prędicitur a Domino. Augustinus: Si nulla
esset mortis uel parua molestia, non esset tam magna martyrii gloria XXI.
peccarunt 79 .
Prouidentia 54 .
De prouidentia 84 .
Passio Christi. Iudas 40 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Eundem esse episcopum atque presbiterum apud ueteres 134 .
Diaconus minoris dignitatis est quam presbiter. De institutione episcopi et VII
gradibus clericorum 135 .
De ueris falsisque pastoribus. Augustinus 139 .
Qui Euangelium annunciant, de Euangelio uiuant 140 .
De regimine abbatissę 149 .
Nihil honorabilius quam seruitus Christi
Resurrectio secundum Platonem 78 .
Auditus 55 .
Contra eos qui dicunt sensum inutilem esse ad cognitionem 96 .
Suspicio de omnibus tyranno 55 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Quibus cum homini pugnandum 34 .
Socrates uicit carnis inclinationes 37 .
Nobiscum nobis gerendum est bellum 82 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Vestes magnificę 55 .
Venti non ad perniciem, sed ad utilitatem 56 .
Pruinę et niues 56 .
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
nostrorum carpere usum; verum ut nostrae satisfaciam devotioni et tibi hoc
inventum inscribam, qui rem divinam praesertim et diligis et colis et observas.
Christus namque apostolos delegerat non de foro Iustiniani, ut scribit
Augustinus, sed de piscatorum simplicitate, non peritos quidem grammatica, nec
armatos dialectica, nec inflatos rhetorica, sed indoctos homines et pauperes,
quos et lucem mundi et sal terrae constituerat. Siquidem, ut sol in radiis suis
in orbe deos fecit timor;
et terram, benedicant eum caeli et terra , siquidem divino inflata spiritu civitas Sibenici rerum omnium artificem et parentem adorat Trinitatem et praecipua veneratur solennitate. Sola enim Trinitas Trinitas soli deo integre nota est,
quanta fieri potuit diligentia emendasti; deinde ut beneficium hoc trabali (quod dicitur)
tolle crucem et
sequere. Si optas crimina tibi remitti? procumbe cum Magdalena retro secus pedes
domini. Si cupis hodie cum Christo esse in paradiso: crucifigere modo
et dic cum latrone: Domine memento mei dum ueneris in regnum tuum. Inspice
uulnera pendentis (ut Augustinus ait) sanguinem morientis, precium redimentis, caput
habet inclinatum ad te osculandum, pedes confixos ad te expectandum, manus extensas
ad te amplexandum, cor apertum ad te diligendum, totum corpus expositum ad te
redimendum. Hec fideles mei quanta sint cogitate: hec in statera
sunt, si forte Gezi superius a nobis propositum exemplum non satis deterret
tanquam uetustate iam obliteratum, audiant recentiora.
Cyrillus, Hierosolymitanus episcopus, post diui Hieronymi in Domino
dormitionem, ad Augustinum scribens tradit fuisse monasterium quoddam in
Thebaidis partibus ducentarum fere foeminarum, sanctarum utique, si non
auaritię foeditate sanctitatis decorem polluissent. Consuetudo pessima apud
illas inoleuerat
uerborum percipere meruit anagogen latentemque sub littera sensum.
Plurimorum annorum studium ad tantum diuinę eruditionis profectum nunquam
illum extulisset, ad quantum die una Christi perduxit contemplatio.
Augustinus, Hipponensis episcopus, philosophię Christianę assertor egregius,
dum Sanctę Trinitatis mysterium solus in cubiculo sedens contemplatur, ita a
seipso abscesserat, ut a muliere, quę illum quadam de re consulere
non mouet admonentis autoritas, moueant saltem patientis flagella, quę ille
experrectus, cum et uibices in corpore apparerent et discedente somno dolor
non discederet, intellexit non soporis fuisse, sed punitionis.
Augustinus, dum inter dialecticorum sophismata Christum quęreret, heresi se
implicaverat Manicheorum. Tandem Pauli apostoli epistolas euoluens reperit
scriptum: Induimini Dominum Iesum Christum! Ac statim discussis erroris
uidissent, ad Christum conuersi sunt. At impiissimus tyrannus capite eos
postremo cędi iussit, nullo tamen manifestiore indicio uictum se ostendens,
uiuere permissurus, quos occidit, si uicisset.
Augustinus preterea, Anglorum episcopus, a Gregorio pontifice (ut Beda
tradit) in Britanniam missus, cum Iesum, Dei Filium, asseruisset, Edilbertum
regem magnamque procerum eius partem credentes baptizauit. Cęterum multis
uidere quam ille lucis. Pro eo, ut uisum
reciperet, supplicarunt diis; quasi uero lapides preces possent audire et
non etiam ipsi cęci, insuper et surdi et muti essent. Cum ergo cura laborque
eorum omnis incassum recidisset, Augustinus Christum suum deprecatus, sine
cunctatione hominem sanum reddidit et reliquam plebem eo signo conuertit,
Britanniam totam erripiens diabolo et subiiciens Christo. Tunc terra illa
inculta (iuxta Ezechielem)
sensit, eius credulitatem sequi noluit. Tanta iam mentem illius
pręoccupauerat insania, tantus furor. Itaque in malo perseuerans
thesaurizauit sibi iram in die irę.
At non ita Ecclesię sanctę illustrator Augustinus. Qui in initio eadem heresi
pollutus, cum Ambrosium prędicantem audisset, perspexit errorem, in quo
erat, atque abiecit. Et tandem omnis expers ambiguitatis Christi suscepit
fidem iuxta traditionem catholicę
pręstitit, ut facile persuasum sit non
commentum fuisse, quod de illo quondam iactatum constat, ob os scilicet eius
in cunis iacentis uolitasse apum examen, stridulo tinnitu eloquii futuri
suauitatem portendens. Hic Aurelium Augustinum Manichea heresi tabescentem
suis prędicationibus purgauit sanumque reddidit. Qui iam catholicę fidei
disciplinis eruditus omnium tandem hereticorum dogmata certissimis destruxit
argumentis nostraque confirmauit,
uel domus diuisa contra se non stabit. At uero in pace
omnia lęta, iocunda, suauia sunt. Siquid aduersi incidit, pax eleuat
moerorem; si prosperi quid contingit, pace gaudium augetur. Hanc itaque
eleganter definiuit Augustinus dicens: Pax est serenitas mentis,
tranquillitas animi, simplicitas cordis, amoris uinculum, consortium
charitatis. Nec poterit , inquit, ad hęreditatem Domini peruenire,
qui testamentum pacis
aliquando
incessisse ex Euangelio constat, quoniam, dum a Iudeis apprehenderetur, ea
relicta nudus effugisse dicitur. Nudi ergo nudum Christum sequamur, ne ab
aduersariis comprehendamur.
Aurelius Augustinus episcopus ueste non magis compta magisue ambitiosa quam
illi, quibus pręerat, uti uoluit. Siquis excultiorem sibi dono offerret,
acceptam uenum iubebat dari, ut pecuniam inde exactam cum aliis
communicaret, quando
assumptis una purificatus templumque ingressus sit ac tandiu
cum illis fuerit, donec tonsis de more crinibus uota perficerent
sacrificiumque offerrent. Hoc quidem multi pię simulationi
adscribunt, sed ego magis Augustino assentior, qui ait: Diebus illis
intermediis, qui inter Christi ascensionem et Euangelii uulgationem fluxere,
ueniam hanc Iudeis ad fidem uenientibus datam, ut simul etiam legalia
tenerent, si uellent; non autem ita
cruentare, ut uisę aliquando foeminę incestam recordationem dolore sedaret,
profecto bonum est etiam mulierem non uidere. Qui enim uiderit mulierem ad
concupiscendum eam, iam mechatus est eam in corde suo. Augustinus interrogatus, quare cum sorore habitare refugisset: Quia —
inquit — quę cum sorore mea sunt non sunt meę sorores. Et hanc eiusdem
sententiam esse perhibent: Malum est mulierem uidere, peius alloqui,
pessimum
Deo merenti dicitur: Magna est fides tua; fiat tibi sicut uis! Hoc
est, non tantum, sicut postulasti, sed, si uis, etiam melius quam
postulasti.
Pii quidem fletus quanta uis sit, Monica etiam, Augustini mater, testatur.
Cui pro filio, Manichea heresi implicato, multum lugenti atque oranti
diuinitus dictum est, ubi ipsa, ibi et illum futurum. Ab episcopo etiam,
quem, ut pro illo oraret, cum fletu orauerat, audiuit:
manus foedauerant, mox
credentes, et ipsi martyrio coronati sunt. Quam gratiam nequaquam assecuti
fuissent, si in eos aliter uindicandum sancti postulassent. Vnde Dominus in
Psalmo: Vltus sum in eos. Quod exponens Augustinus: Vindicaui me,
inquit, de inimicis meis. Quomodo me uindicaui? Occidendo in eis errorem,
suscitando fidem. Atque inde nos admonens ait: Quando te
persequitur homo, noli attendere illam figuram, quam
brachiis demissaque ceruice
tacitus intra se orauit atque hoc gestu actuque illi decedere libuit, ut
talis Domino occurreret, qualis ipse pro nobis pependerat in cruce.
Et ipse inter quatuor Ecclesię candelabra numerandus Augustinus, cum febri
correptus uitę sibi finem imminere conspiceret, psalmos, qui poenitentiales
dicuntur, conscribi et ante se legendos parieti affigi iussit. Eos dum
legeret, lachrymas hubertim fudisse dicitur. Neminem ad
Sed prius et hoc
memoratur dixisse: neminem, quanuis sanctum et perfectum uirum, decedere
debere, nisi ante confessus communicatusque fuisset. Nolle enim confiteri
arrogantis esse, nolle communicare — inobedientis. Si autem Augustinus
poenitentię precationes cum fletu sibi peragendas putauit quid nos facere
oporteat, qui in nullo ad eum comparandi sumus. Discamus tamen nunc maxime
poenitendum dolendumque esse, cum periculum est, ne dolere
huiusce rei in cuiuspiam animo residere possit
ambiguitas, ea nunc miracula in medium proferre operęprecium erit.
In ea epistola, quam Cyrillus, Hierosolymitanus episcopus, de signis diui
Hieronymi post obitum factis ad Augustinum scribit, legimus per id tempus
heresim quandam insurrexisse, quę diceret defunctorum animas nec
beatitudinem nec poenam sentire, donec communis resurrectionis die suis
iungantur corporibus, hoc cum ipsis una
spiritu abiit, odor
suauissimus cum corpore remansit. Eadem hora Cyrillus, episcopus
Hierosolymitanus, animam eius angelicis manibus gestatam cęlum uersus
tendere conspexit. Eodem die sancta hęc anima miro radians fulgore Augustino
Hippone apparuit. Turoni etiam duo monachi lucentem globum aera transire et
inde dulciter canentium choros audiri dum admirantur, intellexerunt
Hieronymi presbyteri animam tunc apud Bethlehem defuncti ab angelis ad
tollerentur, melos interdum lętantium angelorum auditum; Deo uolente
felicitatis, ad quam euocabantur, testimonium in terra residere, ne alios
pigeret eorum uitam imitari, quos beatos esse certo iudicio agnouissent.
Augustinum quoque quo die corpus eius mandatum sepulturę fuit, monachus
quidam procul inde manens et in spiritu raptus uidit infula et
pontificalibus indumentis insignem sedere intra nubem candoris eximii. De
oculis eius
Participem dignatus est.
Augusta mihi uenit, mihi candida fulsit
fulto,
patrio uates, qui talia suasi,
Solymosi László (ed.), Az esztergomi székeskáptalan jegyzőkönyve (1500–1502, 1507–1527), Budapest, 2002., 22. Regarding the trial, see the following documents: ASV, Archivum Arcis (AA) Arm. XI, caps I. Nr 156., 2527., and ASV, Archivum Arcis XI, caps I. Nr 168. 2533., and Theiner Augustin, Vetera monumenta Slavorum meridionalium historiam illustrantia, Romae, 1863, 601–602. 5 Vincenzo Baldi de Pistoria. Arrived in Hungary as a member of the retinue of papal legate Cardinal Pietro Isvalies. He soon became Canon of Veszprém, altar director of the St. John altar, at the
6 See the letter by Brodarics on 3 May 1524.
34 István Brodarics to Clement VII Vienna, 21 August 1524
Manuscript used: ASV, Principi, vol. 2. fol. 233r–v, 237v. Published: Theiner Augustin, Vetera monumenta historica Hungariam sacram illustrantia II., Romae, 1860, 639. 1. King Louis sent him to Vienna to meet papal legate Campeggio and inform the latter about matters in Hungary and Bohemia. – 2. He assures the Pope that he and Chancellor Szalkai are both loyal to him. –
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.