Your search found 2031 occurrences

Click here for a KWIC Report

This page contains the first 25 occurrences. Please follow the link(s) at the bottom of the page to see the rest of the occurrences your search found.

aliis anni temporibus patet. Ac ne quid ad popularem ejus diei celebritatem laetitiamque desit, publici etiam ludi indici ac fieri solent veteri more atque instituto: ac satis constat, memoriaeque proditum est hanc solemnem pompam et frequentiam, ne tum quidem intermissam fuisse, cum ea loca in Turcarum erant ditione ac potestate. Qui historiam scripsit quartae translationis auctor est, ne sua quidem aetate miracula defuisse, quibus anniversaria hujus translationis ac festa gratulatio illustrior laetiorque redderetur. Nam post quam narravit fontem illum e silice repente ac

Libera malis omnibus.
Faveto nostris Dominis
In pace, et bello Venetis,
Ut rebus sibi redditis
Te laudent totis animis.
Frange Turcarum rabiem
Tuorum tuens aciem,
Laetam ostende faciem,
Et nobis dona requiem.
Morbum pelle pestiferum;
Languoremque mortiferum,
Et

conspectui ipsius Delphini se manifestassent, honorem decentem impenderunt, quos ille iocunde suscepit et eisdem verba in hunc explicauit tenorem. Prouisione Sedis apostolice et mandato nos elegisse in generalem capitaneum fidei Catholice contra Turcos et paganos. Cuius imperium humiliter duximus acceptandum copiosaque turba disposita est hoc sanctum et laudabile iter transfretare ad tam grande pręmium accepturum, quod ipse apostolicus deique vicarius vere pęnitentibus et confessis veniam cunctorum peccatorum ad dictum viagium

1.329.12  Felix, qui regum dignus amore venis. 330. EPITAPHIUM IOANNIS HUNYADI, MATTHIAE REGIS PATRIS
1.330.1  Pannoniae murus, Turcorum terror in armis,
1.330.2  Si qua, Ioannes hac tegeretur, humo;
1.330.3  Sed sub Belgrado mundi superavit ut hostem,
1.330.4  Morte simul domita, sidera vivus adit.

iacet Ilia tellus,
1.338.4  Maiorem cinis hic rettulit, ille parem. 339. EPITAPHIUM IOANNIS HUNIADIS
1.339.1  Ioannes iacet hic, Turcorum ille horror in armis,
1.339.2  Ille gubernatae gloria Pannoniae.
1.339.3   Huniadum creat hunc, comitem Bistricia sumit,
1.339.4  Nandoris Albe rapit, hunc tenet Alba

2.2.5  Sin vel sculpar adhuc, vel pingar forte sub illa,
2.2.6  Ingens, et voto gratia maior erit. 364. COMPRECATIO DEORUM PRO REGE MATTHIA IN TURCOS BELLUM PARANTE
2.3.1  Rex pia Matthias in Turcos signa resumit,
2.3.2  Nunc age de toto numina adeste polo.
2.3.3  Da clavam, Alcide, iuveni, da, Phoebe, sagittas,

2.2.6  Ingens, et voto gratia maior erit. 364. COMPRECATIO DEORUM PRO REGE MATTHIA IN TURCOS BELLUM PARANTE
2.3.1  Rex pia Matthias in Turcos signa resumit,
2.3.2  Nunc age de toto numina adeste polo.
2.3.3  Da clavam, Alcide, iuveni, da, Phoebe, sagittas,
2.3.4  Mars, gladium; Pallas, Gorgona; Castor, equum.

tibi cum gelido Saturni sidere inertis?
2.23.6  Caesaribus mores Martis inesse decet. 385. DE PIO PONTIFICE MAXIMO, QUI OBIIT IN EXPEDITIONE CONTRA TURCOS
2.24.1  Cum Pius in Turcos pia tollit signa Secundus,
2.24.2  Dum culpant segnes, strenua bella, patres,
2.24.3   Dum simul Occasus sequitur, simul Arctos euntem,

2.23.6  Caesaribus mores Martis inesse decet. 385. DE PIO PONTIFICE MAXIMO, QUI OBIIT IN EXPEDITIONE CONTRA TURCOS
2.24.1  Cum Pius in Turcos pia tollit signa Secundus,
2.24.2  Dum culpant segnes, strenua bella, patres,
2.24.3   Dum simul Occasus sequitur, simul Arctos euntem,
2.24.4  Solvere dum classem, dum dare

2.80.5  O mactum virtute decum! cui contigit uni,
2.80.6  In propria duros sternere sede Getas.
2.80.7  At tu, Diva, suis iterum sic annue votis,
2.80.8  Victor ut e Turcis mox tibi plura ferat. 442. PALAESTRA GALEOTTI
2.81.1  Qualis in Aetola moerens Achelous arena,
2.81.2  Herculea legit cornua

4.2.4  Desidis et leti triste timemus iter.
4.2.5  Nil igitur prodest quod longe bella geruntur,
4.2.6  Si fata in media vivere pace negant.
4.2.7  In Turcos utinam tecum simul arma tulissem,
4.2.8  Non foret in tanto nunc mea vita metu.
4.2.9  Hic nec opinanti gelidos tremor occupat artus,
4.2.10  Illis quam veniat cernitur ante

arma fera.
4.3.37  Esto quidem late populis tu prospera cunctis,
4.3.38  Sed magis afflictas respice Pannonias,
4.3.39  Verte pharetratos Phryxi trans aequora Turcos,
4.3.40  Quos male nunc Hister submovet amne suo.
4.3.41  Fac regem observent proceres, rex ipse, fideli
4.3.42  Consilio procerum, se regat et patriam.

campos gramine, fronde nemus.
4.5.33  Mense tuo nec prata greges viridantia tondent,
4.5.34  Nec leve sub foliis garrula cantat avis.
4.5.35  Tu facis ut late populantibus omnia Turcis,
4.5.36  Tecta gelu faciles praebeat unda vias.
4.5.37  Te quondam Genio sacravit vana vetustas,
4.5.38  At tu debueras manibus esse sacer.

et ante Pavor.
4.7.41  Mysorum spoliantur opes, trux omnia late
4.7.42  Gradivus ferro, Mulciber igne rapit.
4.7.43  Nusquam torvus Halis, nusquam ampla potentia Turci,
4.7.44  Nusquam arcu et conto vincere doctus eques.
4.7.45  Postquam nulla datur quaesitae copia pugnae,
4.7.46  Vertimus ad patrias, frena retorta, domos.

4.7.94  Horum iam multa Nerea classe tegi.
4.7.95  Sed meus a reliquo longe status ordine differt,
4.7.96  Nec volo, nec possim, si piger esse velim.
4.7.97  Turcorum nostro nimium gens proxima regno,
4.7.98  Securos nobis non sinit ire dies.
4.7.99  Hanc ego perpetuis statui insectarier armis,
4.7.100  Mollia proposito sint modo fata

hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc idem exstet animus, poterit habere et ipsa fortuna regressum. Ex Turcorum deinde manibus erepti, apud Despotum Rasciae ad hos usque dies restitimus, tanto videlicet tempore, ut in vigilia festi nativitatis Domini ad hunc locum in medium Dominorum Praelatorum et Baronum, ac Procerum regni Hungariae in eo ipso loco congregatorum venire potuerimus.

longiore et nos sermone moraremur, plus fortasse publicis commodis impedimenti, quam clementissimis auribus suis molestiae ingereremus, proinde causas adventus nostri magnas illas quidem, et facundiae capacissimas quam succinctissime proferemus. Cum Serenissimus Hungarorum Rex castris adversum Turcas aestate praeterita amotis, inter ipsa Regni sui et hostilis terrae confinia Pium Pontificem rebus humanis excessisse cognovisset, sane pro eo, ac debuit, maestus aliquandiu, et animi dubius permansit. Verebatur siquidem inter alia id potissimum, ne sanctum fidei ab illo viro ingenti spiritu

par est, amantissimam, cives suos, socios nostros et eodem, quo nos, in discrimine sitos, minime deserturam. Meminerat, qua benevolentia, quantis favoribus sacratissimae recordationis Eugenius Papa Quartus, praedecessor et propinquus tuus, illustrem quondam parentem suum Christiani tum populi in Turcas ducem ac totam gentem Pannonicam fuerit prosecutus; nec ambigebat cognatam te erga nos et humanitatem et liberalitatem imitaturum. Imo difficilior rerum conditio et tua singularis benignitas B. P. qua ut omnes ita etiam gentilem tuum pontificem superasti, facile maiora de nepote

et principes nostri, huius sacratissimae Sedis auctoritatem longe plurimi fecerunt, et ad eius nutum, inter cetera, pacem pariter ac bellum temperarunt. Novissime illustris Gubernator noster Ioannes, cuius supra mentionem fecimus, cohortantibus et assistentibus legatis Apostolicis, quam saepe cum Turco dimicavit, ac tandem magno praelio victor, inter ipsa trophaea sua, triumphantem spiritum reddidit creatori. Parentis igitur sui et praedecessorum suorum regum sequens vestigia Serenissimus rex noster, S. V. non eam tantum praestat obedientiam, quae in cultu et exhibenda reverentia, sed etiam

sui et praedecessorum suorum regum sequens vestigia Serenissimus rex noster, S. V. non eam tantum praestat obedientiam, quae in cultu et exhibenda reverentia, sed etiam quae in parendo voluntati tuae et excipiendis mandatis tuis consistit. Et quia intelligit curam tuam Christianorum defensioni et Turcorum excidio intentam; omnes suas et suorum fortunas, ac regium insuper caput ad hoc pollicetur; te iubente ac suffragante, B. P. nihil non etiam arduissimum secure aggressurus. Suscipe ergo et paterno amore complectere una cum populo sibi subiecto, devotissimum filium tuum, regem nostrum

VIRO MARCO ANTONIO MAUROCENO EQUITI APUD ILLUSTRISSIMUM DUCEM BURGUNDIAE VENETORUM ORATORI FELICITATEM Quom praefectus triremis ad classem proficiscerer, quam felicissimus imperator Venetorum Petrus Mocenicus contra Othomanum, Turcorum principem, ducebat, uehementer rogasti me ut, quicquid in hac expeditione gestum esset, litteris mandarem, affirmans ea te Apollinis oraculo ueriora habiturum quae a me scripta forent. Igitur, ut tibi morem gererem, quae ab imperatore Mocenico per quadriennium

Coriolani Cepionis Dalmatae Petri Mocenici imperatoris gestorum liber primus. Quom Venetiis nuntiatum esset Othomanum, Turcorum principem, ingentibus copiis terra marique Euboiam inuasisse Chalcidemque, eiusdem insulae urbem, intra paucos dies expugnasse omnesque insulas atque ciuitates Graeciae copiarum magnitudine Othomani perterritas, iam non in uirtute

deliberaturi. Ferdinandus quoque, Apuliae rex, ex foedere misit naues rostratas decem sub Rechaiensio duce, qui ex consilio imperatoris nostri bellum contra Turcum gesturus esset. Othomanus, Turcorum princeps, ueritus, opinor, ne ob amissam Euboiam christiani principes simul conspirarent belloque se opprimerent, experiri statuit, si quo pacto rem cum Venetis componere posset, uel, tempus trahendo, atrocitatem Chalcidicae cladis lenire, usus

Coccus et Franciscus Capellus, qui conscensa naui primum ad dispotae filiam, quae in quodam uico Macedoniae a priuigno ei dato tunc manebat, inde, allocuti mulierem, terrestri itinere Bizantium se conferunt, ubi, salutato ex more gentis Turcorum principe, reliqua per internuntios agunt. Et cum de condicionibus non conuenirent, legati per litteras quas pacis condiciones Turcus offerret Senatum certiorem reddunt. Veneti reiectis conditionibus ex Senatus decreto legatos domum

oratoribus, uiris nobilibus atque innoxiis, manus inferret. Igitur, iam instante hieme, dux regiae classis Neapolim ad regem se recepit. Marinus quoque Malipetrus cum Ludouico Bembo legati domum reuocantur. Veneti, de compositione rerum cum Turco spe reiecta, in sequentem annum bello se praeparare statuunt. Mittuntur ergo oratores, primum ad Romanum Pontificem, deinde ad regem Ferdinandum, quatenus eos

Bibliographia locorum inventorum

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Jan Panonije (1434-1472) [1465], Oratio legatorum Matthiae regis ad pontificem, in publica audientia, versio electronica (, Roma), 1091 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - oratio] [word count] [ianpanoratio].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report