Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none Searching Entire Database for UelUtI. Your search found 2111 occurrences
This page contains the first 25 occurrences. Please follow the link(s) at the bottom of the page to see the rest of the occurrences your search found.
1. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] missus. Nec solum ciuibus uenerationi erat sed de tota pene prouintia ueniebant audire ipsius sententias, quasi diuinas. Erat enim quam maxime intentus cum omnibus pacem facere factamque fideliter obseruare, superbis resistere, pacificos quasi filios confouere. Sicque breui tempore tota ciuitas ueluti de magnis tenebrarum squaloribus exiens ad lucem deuenit.
2. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] artissimo stabulo cuncti, circumponentes currus et clipeos undique quasi pro munimento castrorum. Ita uero tentoria constipata fuerunt et eorum funiculi in tantum connexi et concatenati ad inuicem stringebantur, ut uia esset omnino perplexa nec liceret per castra discurrere, sed omnes essent ueluti quodam retinaculo intercepti. Hoc reputabant Hungari munimen, sed in maximum eis cessit discrimen.
3. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] iam non ualentes sufferre, Colomannus et archiepiscopus acriter uulnerati uix euaserunt ad suos. Magister uero templarius cum tota atie Latinorum occubuit, multi etiam Hungarorum in illo certamine perierunt. Hora autem diei quasi secunda et ecce uniuersus exercitus Tartaree multitudinis, ueluti quadam chorea, circumdedit omnia castra Hungarorum et intentis arcubus ceperunt undique saggittare, alii uero in circuitu castrorum ignem apponere properabant.
4. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] presumptio, ceperunt locum munire, uallum effodere, componere aggerem, uimineas crates circumplectere et inaniter omnia preparare. Sed antequam ad medium operis processisset principium, ecce repentini adsunt Tartari, timor et ebitudo mentis peruadit multitudinem Hungarorum. Tunc truculenti duces, ueluti rapaces lupi, quos rapide famis exagitat ingluuies, caulas solet ouium ad predam inyando lustrare, ita isti beluino more furentes totam uillam trucibus oculis circumspiciunt, feroci animo pertractantes, qualiter Hungaros uel ad exteriora traherent uel ad eos ingredi per atiem gladii
5. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] presumit. Et ecce, concursus factus est omnium confusa uociferatione perstrepentium. Alii etiam seditionis ignorantes causam, potestatem simpliciter sequebantur. Sed quidam, qui archidiaconum malignis insectabantur odiis, nocendi occasionem repperisse gaudebant. Currebant passim omnes, ueluti predonum afforet aties uiolenta. Armabantur non gladiis et iaculis, sed acerbis odiis et mendacibus linguis. Non retrahebat eos pugnandi formido, cum scirent hostes expectare inhermes.
6. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 80 | Paragraph | SubSect | Section] domunculas in cinerem conuertisset, cuidam tum se adhesit, in qua vnus clypeus signatus effigie diuersis admixtis coloribus S. Chrysogoni consedentis in sonipede pendebat, domiciliumque illud vniuersum pariter et clypeum concremauit nil lesionis enigma militis Christi contaminatum, sed ueluti lucis superne illuminatum ac omnium assertione, qui ipsum depictum in clypeo primitus despexerant, nunc splendidiori corruscatione splendescere. Nam sicut profari mendatium, sic occultari miraculum veritatis diuinę est. O quam subito athleta gloriosus ultus est
7. Sobota, Ivan. Epistulae V ad Mapheum... [page 56 | Paragraph | Section] ex Civitate.
8. Sobota, Ivan. Epistulae V ad Mapheum... [page 57 | Paragraph | Section] si homo ille ad te venerat, me
certum facias. Reliquum est, ut luculentam illam oratiunculam ad me
mittas, quam ex Pergamo ille adolescens habuit in funere fortissimi ac
audacissimi ducis Gatemelatae, quam, si ad me per latorem praesentium
dabis, veluti excellens munus deorum ipsam suscipiam.
ut orbem
spe amplexus est; trecentos currus, quibus machine expugnandarum urbium gratia
comparte deferuntur, eum habere, sunt nonulli, qui affirmant.
Illustris despotus, desperata regni tutella traiecto Danubio ad Panones, veluti
ad unicam arcem recepisse dicitur. Incredibile dictu profecto est, quantum
argenti facti infective detulerit, equidem plura transcribo quam credo; nec
tamen affirmare ausim de quibus dubito, nec subducere quae accepi de magnitudine
quanto plus tormenti, tanto plus gloriae.
Sed utroque horum Iob, ille noster constantissimus, spectabilius multo dedit spectaculum, multoque Deo gratius et iucundius, Π Iob constantissimus not. lector A2 in marg. qui non mundi gloria accensus, ueluti hi quos modo enumerauit Seneca, sed Dei ipsius spectatoris reuerentia; spoliatus lautissima substantia, carissimis filiis orbatus, uniuersa priuatus familia, esca uermibus factus, atque in ipso omni miseriarum fundo constitutus, inter foetores tamen et acerbissima corporis totius uulnera
praecepta
consolandi ex ordine digessimus illius ope adiuti, qui solus est cunctorum miserorum
optimus consolator.
Qua in re, quando curandorum animorum artem professi sumus, nobis ueluti
corporum medicis faciendum statui generales quasdam ac praecipuas medendi rationes
tradere, particulares uero et quae sedulo accidere possunt prudentiae medici
relinquere, praesertim cum ipsae ex traditis principiis per se facile
inquam, non
re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse,
uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc
dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim
mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit
eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi
cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem
sedesque antiquas relinquit, quocum homo
ipsam pariter animam exhalat.
Passiones uero, quae appetitum in fugam uertunt et eum in se ipsum
contrahere cogunt, ueluti res obscena uisum , non tantum nocent ratione motus, sed
etiam ipsius pestiferi cibi administratione. Illud enim animo nostro
res tristes illatae faciunt, quod corpori exhibitum uirus; ex quo
abest.
Cohartatur namque uoluntas in malis nec se explicare ualet; ac maxime
cum spem euadendi amisit, et tamen inter angustias deprehensa, quoad potest,
reluctatur; ac ueluti de uentis illis scribit Vergilius:
fatiscat, manifestum facit. Qua agitatione adeo nonnumquam defatigatur, ut tantis absorpta malis
nullum officium corpori ualeat praestare. Ita homo stupidus aliquando
ac ueluti exanimis linquitur.
Quae singula doctissimus poeta in persona Didonis pulcherrime
expressit:
rerum hominibus magnoque usu edoctis solacium
adhibere malorum plerumque haud facile est, quoniam detrimenta tam honoris quam
facultatum iusto amplius diiudicare consueuerunt et grauioribus metiri ponderibus,
ut non sit possibile ab ipsis ueluti a pueris aut ab aliis leuioribus opinionem
malorum amouere aut eorum mentes ullis demulcere blanditiis. Non facile
etiam solacium suscipiunt homines, qui eas res, quas praecipue dilexerant,
perdiderunt; ut auari diuitias,
et spei est et uirtutis, cum quibus multo plus operis difficultatisque superest
oratori, atque illud praecipue curandum quo eos bene de se sperare inducat
ostendatque in eis siquid poterit tale esse, quo freti miseri esse non poterunt,
ueluti sapientiam, artem, scientiam, disciplinam, ualitudinem, robur, ingenium,
sollertiam, probitatem, et cetera id genus; quo pacto Cicero Lentulum submonuit:
"Tuae", inquit, "sapientiae magnitudinisque animi est omnem amplitudinem
bonam fortunam semper expertus, insuper ea quoque reperiret, quae
abiecisset, misso Samum caduceatore uoluit ius cum eo hospitii soluere.
Quod ideo fecit ne in tristem aliquem grauemque casum incidente
Polycrate animi dolorem, ueluti de hospite, ipse contraheret. Neque
eum profecto fefellit opinio. Nam post aliquot annos Polycrates ab Oroete quodam
Persa Asiae praefecto dolo captus miserrimoque patibulo extinctus est.
Hic illius
et ad conserendas
rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates
trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima uanissimaque
iactantia efferimur, nunc ignauia desidiaque marcescimus ac ueluti sues in luto
spurcissimo uolutari gaudemus. Et ne diutius in his morer, sine
cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum
nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes
rursum
fames, rursum capiendus cibus. Interea nox uenit; deponendus est
iterum ornatus, detrahenda uestimenta, et iam iterum ad plumae otia redimus, quam
aut exerciti curis tota nocte insomnem fatigamus, aut uicti epularum humore ueluti
mortui sine sensu iacemus. Sed neque hic quies; mox enim adoriuntur
nos insomnia, nouae horribilesque terrent imagines aut sollicitudines urunt: nunc
aduersum nos stricto ense inimica stat facies, nunc ferimur aut ab aliquo
aspirantes in necem magnam adduxit.
Alexandro nihil aliud dicitur Darium totumque orientem suppeditasse
quam nimiae barbarorum deliciae; quippe quis Macedones, postquam gustauerunt,
ueluti canes sagacissimi odorata semita obliti coniugum ac liberorum et tam longae
difficilisque militiae immemores eorum inhaerentes uestigiis nusquam absistebant
donec optata praeda potirentur.
Pulchra uineae possessio Naboth
Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod homo tot et tantas
sollicitudines capiat tantis consumatus curis et ueluti Sulla noctes insomnes
transigat, timeat omnes, saepius nec uxori nec liberis confidat, numquam uel cibum
uel somnum capiat securum.
Sed quis saeuissimus diriora inimico suo sciuisset imprecari mala quam
et ad conserendas
rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates
trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima uanissimaque
iactantia efferimur, nunc ignauia desidiaque marcescimus ac ueluti sues in luto
spurcissimo uolutari gaudemus. Et ne diutius in his morer, sine
cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum
nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes
rursum
fames, rursum capiendus cibus. Interea nox uenit; deponendus est
iterum ornatus, detrahenda uestimenta, et iam iterum ad plumae otia redimus, quam
aut exerciti curis tota nocte insomnem fatigamus, aut uicti epularum humore ueluti
mortui sine sensu iacemus. Sed neque hic quies; mox enim adoriuntur
nos insomnia, nouae horribilesque terrent imagines aut sollicitudines urunt: nunc
aduersum nos stricto ense inimica stat facies, nunc ferimur aut ab aliquo
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Sobota, Ivan (m. 1467) [1438], Epistulae V ad Mapheum Vallaressum, versio electronica. (, Trogir), Verborum 672, Ed. Arnaldo Segarizzi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepistvallar5].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.