Your search found 1360 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

in furorem uersi filios necauerunt III .
Ętas. Sybilla, Glauci filia, pro concubitu ab Apolline accepit, ut tot annos uitam propagaret, quot arenę corpuscula pugno comprehendere posset XIIII . Fenis auis unica, quinque sęcula implet uiuendo XV . HERETICI
Hęreticus Arrius. Patrem et Filium

Quod beato non potest esse beatior. Polycratis Samii foelicitas 85 . Beatum beato beatiorem fieri posse. Beatos in cognitione naturę uersaturos 77 . Fides. Sextus Peduceus reddidit hęreditatem, cum retinere posset sine teste rogatus 25 . Marcus Regulus hosti seruauit fidem 26 . Formosus. Membra hominis alia ad usum, alia ad ornatum 41 . Partes corporis uigere natura desyderat

Sanson iis qui propositum enygma soluerant, quamuis dolose egissent, non est refragatus, quin sponsionem impleret; XXX uestes eis dedit spolia XXX Ascalonitarum ab ipso percussorum 38 . Ethai Getheus, cum tuto in urbe manere posset maluit comitari Dauid fugientem 52 . Experimento discitur non Baal, sed Deum Israel esse Deum. Hinc prophetę Baal deduntur neci. Azahel ungitur rex super Syriam in perditionem filiorum Israel, pręter VII milia qui non adorarunt Baal.

id est sequester. Sequestro positum 120. Inuidia. Cnęus Flauius dicitur ad collegam uenisse uisere ęgrotum, et quoniam ante ędilitatem scriptum fecerat: nemo ibi nobilium adolescentium assurrexit, ipse afferri iussit sellam, in limine apposuit, nequis exire posset, sed omnes in curruli sedentem inuiti uiderent 40. Apud Laberium poetam scriptum est Democritum sibi sponte cęcitatem consciuisse. Et aciem, inquit, effodit luminis, malis bene esse ne uideret ciuibus 59. Emulatio tacita inter Xenophontem et Platonem 86. Alexander de

Ignauia Antonii, cum copias haberet quadringentorum ferme milium 107. Arbaces in poenam ignauię iussus nudum scortum ceruici impositum circumferre 128. Iuramentum. Magnum iusiurandum 78. Sextus Pompeius, cum perdere Antonium et regnare posset, noluit, quia illi iurauerat fìdem 106. Infamiam ueterem abolere nolens Alcibiades nouam de se fabulam concitauit, canem suum abscisa cauda per urbem dimittens 29. Pyrrrhus maledicum quendam ex Amracia, ut pelleret, rogatus respondit: Potius apud paucos illic manens

eruditissimus 23. Inuentum quomodo hostium impetus excipitur 24. Perire maluit quam armis abiectis nauem relinquere 25. Periturum se potius quam arma rcliclurum 47. Hercules Graius, dehinc Hannibal Alpes transiuit, ut ea elephas onustus ire posset, qua prius unus homo inermis uix repere poterat 48. Musicę studiosus Epaminundas citharizare, cantare sallarequc doctus 30. Mors. Mortem forti animo tulit, quoniam talis exitus summorum uirorum esset 44.

uincit 29. Militum uirtus, non numerus perpenditur 28. Fortis quare ense breui usus 29. Ob uirtutem reus absolutus 32. Quem fortis non uicit, non terret imbellis 34. Virtute, non dolo contendas. Dolo uincere, cum posset, noluit. Virtuti delictum condonatum 35. Virtus accusati tacendo confudit accusatores 36. Virtus non eget statuis 39. Virtuti honos denegatus effeminat. Fortis ensi plusquam scuto confidit 43. Virtus magis elucet in teneris

de illo 145. Nunquid uię meę uię uestrę, dicit Dominus 163. Magnanimus. Abimelech in obsidione Thebes in cerebro lapide ictus a muliere, ne a muliere occisus diceretur, ab armigero suo se percuti iussit 37. Saul uulneratus, cum effugere non posset, irruit super gladium suum, itidem et armiger suus, ne uiui in manus hostium deuenirent 49. Zambri, rex Israel, cum inimicos effugere non posset, succensa regia in medium ignem desiluit 59. Heliseus mundato Naaman munera sibi oblata noluit accipere; Gezi accepit simul et

cerebro lapide ictus a muliere, ne a muliere occisus diceretur, ab armigero suo se percuti iussit 37. Saul uulneratus, cum effugere non posset, irruit super gladium suum, itidem et armiger suus, ne uiui in manus hostium deuenirent 49. Zambri, rex Israel, cum inimicos effugere non posset, succensa regia in medium ignem desiluit 59. Heliseus mundato Naaman munera sibi oblata noluit accipere; Gezi accepit simul et lepram 63. Cum omnes dederent se regi Nabuchodonosor, soli filii Israel pręparauerunt se pugnę 94. Iudei in regno Assueri, cum occidissent

XI . Hector occidit Prothesilaum, Achilles Cygnum, qui nullo telo interimi poterat, eliso gutture peremit. Item Meneten . Ceneis a Neptunno oppressa impetrauit, ut in uirum mutata nullo telo interfici posset; in nuptiis Perithoi et Hyppodamię a Centauris truncis arborum obruta interiit. Paris Achillem sagitta in talo fixa interemit, eo ictum dirigente Apolline, in qua parte sola mortalis erat XII . Herculis sagittę fatales, sine quibus

erga hominem 51. Magnanimus 2. Fabricius aurum accipere noluit 11. Fortis contra malam fortunam 20. Diogenes per medias Macedonum gazas nudus incessit, potentior locupletiorque Alexandro. Plus enim erat quod hic nollet accipere quam quod ille posset dare 36. Demetrii constantia: CC talenta a Cęsare donata reiecit. Si tentare, inquit, me eonstituerat, toto illi fui experiundus imperio 44. Qui magni animi est, etiam boni est, contra sententiam Titi Liuii 49. Catonis magnanimitas in

ut uenenum caueret indicauit. Oratius in ponte solus hostium impetum sustinuit 60. Medicus. Quantum debetur medico 41. Medici curatio comparatur medico animorum 47. Medicum aiunt / cum regis filiam curare deberet nec sine ferro posset, dum tumentem mamam leuiter fouet, scalpellum spongia tectum induxisse. Repugnaset puella remedio palam admoto; eadem, quia non expectauit, dolorem tulit. Quędam, non nisi decępta, sanantur 57. Musica. Pythagoras perturbationes animi lyra componebat 54. In eos qui

suscipiens 53. Fabius Clypeus uocitatus, Marcellus Gladius 58. Marcellus prospere pugnauit cum Hannibale 67. Quintus Fabius Maximus 70. Marcus Marcellus 71. Hannibal de Marcello: rem sibi cum hoste gerendam esse dixit, qui nec uictor nec uictus quiescere posset 73. Hannibalis responsum Publio Africano interroganti, quem maximum imperatorem esse censeret 74. Scipio puer patrem ab hostibus circumuentum seruauit 75. Cato in confertissimos hostes irruens, pugionem, qui de manu elapsus fuerat, recuperauit inter cadauera uix

non redeundum 82 . Pythagoras persecutores fugiens ante agrum fabis plenum substitit, malens occidi quam fabas calcare 84 . Heraclitus, cum se fimo quidem, in quem ingressus fuerat, eximere non posset, a canibus discerpitur 89 . Epicurum obisse calculo urinę exitum impediente 100 . Quod mors nihil ad nos, et uanus qui illam timet 109 . Mors nihil ad nos.

ultro in suam necem prouocat 336. Scipio in morte ab inimicis honoratus 338. Gracchus a seruo uolens cęsus. Qui deinde se ipsum peremit, ne hero superstes esset 339. Germani lamentis abstinentes in funere 347. Iudacilii mors uoluntaria, cum patriam tueri non posset 350. Fimbria sibi manum infert 354. Item Norbanus. Item Marius. Norbani quidam interficiendus ad exonerandam aluumspacium petiit uitę cupidus 355. Mitridates sorores et uxores occidi iussit 361. Iudei plerique sibi manum intulerunt Pompeio

uario orationis flore uestiuit 43 . Lycon in dicendo suauissimus. Quidam cum addita gamma liittera Glyconem uocabant, quod dulcedinem sonat 51 . Demetrius dicebat, quantum in bello posset ferrum, tantum in republica eloquentiam ualere 52 . Antisthenes primus deffiniuit sermonem dicens: Sermo est, qui quid quodque sit aut fuerit exprimit 54 .

plusquam annum imperare lege prohiberentur 86 .
Obedientia. Pythagoras Danioni filię mandauit, ne commentaria sua cuiquam extra domum traderet. Ea ergo, quamuis ingenti pecunia posset illa distrahere, noluit, inopiam patrisque monita auro preciosiora censens 83 .
Homo. Anaxagoras ait animantes primo ex humore et calore terraque manasse 16 .

liber II, caput I. Cnęus Pompilius Antiochum circulo circa eum humi signato compulit, ne prius inde excederet quam responsum daret, liber VI, caput IIII. Oratione scripta uti nolebat Marcus Antonius, ut, siquid causę suę officeret, non dictum a se affirmare posset, liber VII, caput III. Mulieres causas orarunt: Emesia , Caia Afrania, Hortensia, liber VIII, caput III. De quęstionibus, caput IIII. Demosthenes pronunciationis uicium industria correxit, caput VII.

cum magnis rebus pręfuisset, et filię eius publice datis dotibus collocatę 8 . Paupertatis in tantum patiens fuit, ut nihil a re publica pręter gloriam retulerit 31 . Perpetuo pauper, cum ditissimus esse posset 43 . Imperio deposito priuatus uixit 45 .
Prodigus. Milites locupletauit, populo in odium uenit, cum eorum bonis manus inferret

Pax inter Bachidem et Ionatham 221 . Siluit terra Iuda omnibus diebus Simonis Machabei 222 . Pax Antiochi cum Iudeis, postquam multa aduersa passus esset. Iudas pugna superior, cum belli quoque uictoria potiri posset, petentibus pacem non negauit 228 . Nicanor pacem iniit cum Iuda et amabat eum, sed uolens suspicionem de se purgare regi tentauit eum prehendere 229 .

abominationibus gentium, et Sesac, rex Ęgypti, despoliauit Hierusalem. Benadab, rex Syrię, precio corruptus contra Baasam, amicum suum, bellauit. Zambri seruus Helam, regem Israel, occidit, ut regnaret pro eo, et obsessus in Thersa ab exercitu Israel, cum effugere non posset, incendit regiam eoque incendio consumptus est 59 . Ioram regi aquam petenti Heliseus iratus: Vade, inquit, ad prophetas patris tui, nec respexissem te etc. Tam intrepide regis perfidiam increpauit

Calisto Iouis precibus non cessit; ui et astu uicta est. Cornix, ne a Neptunno uitiaretur, in auem sui nominis uersa uirginitatem non amisit II . Diana uitę illius non pepercit qui casu tantum nudam uidit, ne eloqui posset. Narcysus Echo nympham contempsit, suapte forma captus extabuit III . Diana et Proserpina connubia spernentes. Arethusa Alpheum fugiens Dianę implorauit auxilium V . Diana

ab Esculapio suscitatus, a Diana in ętatem grandiorem statim promotus dictusque Virbius et in ualle Ericina collocatus XV .
Pietas. Mestra, ut patrem Eristonem alere posset, in seruitutem se redigebat et in uarias formas mutata eludebat dominos VIII . Theletusa Lygdo marito iubente, si puellam peperisset, necaret, Iphim filiam pro filio nutriuit. Propterea, ne fallax in uirum argueretur, Isis dea illam

tres Platoni, nullum Zenoni, a quo coepit Stoicorum rigida ac uirilis sapientia, satis constat. Pauper Agrippa, Attilius Regulus, Scipio 10 . Paupertas eo minorum tormentorum, quo minorum damnorum est materia. Diogenes effecit, nequid sibi eripi posset 73 . Domus sapientis angusta etc. 77 . Bonorum crimen est officiosus miser 85 . Scipionis filię ob paupertatem a senatu dotatę

Cleantes pauper noctu operam locabat hauriendę ad hortos irrigandos aquę. Inerdiu autem studiis litterarum incumbebat 77 . Cleantes gaudens in paupertate coactam aliquando stipem in medium intulit dicens: Cleantes Cleantem alium posset nutrire, si uellet. Suam inopiam diuitum opibus pręferens dicebat: Dum illi pila ludunt, ego duram humum exerceo 78 . Aiunt illum, quę a Zenone audierat, testę boumque ossibus inscribere solitum, cum pecuniis careret, quibus chartas

nutrire, si uellet. Suam inopiam diuitum opibus pręferens dicebat: Dum illi pila ludunt, ego duram humum exerceo 78 . Aiunt illum, quę a Zenone audierat, testę boumque ossibus inscribere solitum, cum pecuniis careret, quibus chartas emere posset 78 . Eudoxus inter paupertatis angustias discendi studio flagrans 87 . Democritus in summa inopia uixit 92 .

combussit 62 . Cynici moralem dumtaxat philosophiam recipiunt 62 . Societas quędam est inter Cynicos et Stoicos, et cynismum dixere breuem uiam. Zenon, cum oraculum consuluisset, quo pacto optime uiuere posset, respondisse deum: Si mortuis colore concors esset. Quod ille cum intellexisset, se ad legendos antiquorum libros magno contulisse studio 63 . Stoici unde dicti 63 . Zeno: Liberali ac nobili

quinque certaminum uictori esse similem 92 . Democritus, Diocosmum suum cum legisset, quingentis talentis honoratus est 93 . Timon ab Arato rogatus, quo pacto quispiam Homeri poema sine menda consequi posset, respondit, si antiqua legat exemplaria, non ea, quę nuper emendata sunt 98 . Philosophis singulis ab Epicuro cognomina indita 99 . Epicurum philosophari coepisse anno ętatis XII scholam

se ipsum pro patria periculis exponere; neque enim pro insipientium commodis amittendam esse prudentiam esseque patriam mundum 25 . Ferunt Menedemum ad Antigonum profectum, et cum, ut patriam e seruitute eriperet, illum inducere non posset, septem dies totos cibo abstinuisse atque ex animi dolore uita excessisse 29 . Aristoteles glorianti cuidam, quod magnę esset urbis ciuis: Noli, inquit, hoc attendere, sed an dignus sis magna et illustri patria, inspice

Parthi nullum grauius flagicium quam adulterium uendicant 376 . Zenobia mirę castitatis 448 . Sephronia a Maxentio serupri appellata, cum suum corpus ab ea labe tueri non posset, sibi manum intulit 453 .
Pietas. Ioseph in fratres 10 . Dauidis in Saulem 48, 49 . Dauidis in Absalonem

cęlla Iouis diutissime sedisset 20 .
Rex. Mithridates per seditionem popularem a Pharnace filio in turri obsessus uenenum sumpsit. Quo cum consummi non posset, admisit percussorem Gallum pauentemque adiuuit 31 . APOPHTHEGMATA PLVTARCHI
Ratio. Rationem, quomodo non reddas, non

liberati ad suam stationem reuersi II . Cyppus noluit urbem ingredi, cum cornua sibi in temporibus nata, si ingrederetur, regnaturum portenderent. Igitur extra urbem tantum illi agri datum est, quantum uno die iunctis bubus aratro circumagi posset. Maluit itaque, tametsi uictor triumphansque rediisset, priuatus uiure quam effici patrię tyrannus XV .
Resurrectio. Glaucus piscator, cum pisces captos in ripa exposuisset,

Epicurus 12 . Sapientia est diuinarum humanarumque rerum scientia 21 . Homo ad agendum et intelligendum natus. Quo a bestiis differant homines 23 . Sapientia si cerni posset etc. Plato 24 . Sapientię nos commendari ab initiis naturę 42 . Sapientia et animi magnitudinem amplectitur et iustitiam. Cognitio rerum omnibus grata 45 .

Moyses misit XII uiros, ut explorarent terram Chanaan 21 . Vtinam saperent et intelligerent ac nouissima prouiderent 30 . Dauid Chusi, amicum suum, iussit sequi partes Absalon, ut per eum scire posset consilia et insidias eius 52 . Salomoni petenti data est sapientia ad faciendum iudicium. Et quia sapientiam rebus omnibus prętulit, insuper accepit diuitias et gloriam 56, 74 . Sapientior erat

salutare sine munere 7 . PLATO
Sapientia absoluta. Sapientia conditionalis. Theages de sapientia 3 . Si sapientia disci posset, magnam mercedem, qui doceret, reportaret. Nihil in anima diuinius quam circa quod intelligentia sapienti aque uersatur 15 . Optimi scientiam prodesse, raro rerum aliarum 17 . Homerus de Margite: Multa

33 . Magi astrorum studiosi 65 . Solem esse purum ignem 87 . De occasu solis 334 . Defecit sol Gordiano principe, ita ut nihil agi posset nisi luminibus accensis 444 . Suspicio. Egeus mortuum Theseum filium ratus ipse sibi mortem consciuit 34 . Ammonitę legatos uiolant, rati esse pro exploratoribus missos

Spes. Alexander, cum omnia amicis distribuisset, interrogatus, ecquid regi superesset: Spes, inquit 210 . Hannibale Romam obsidente ager in quo castra fecerat, ueniit nihilo minoris quam media pace uendi posset 289 . Vana Germanorum spes ante pugnam diuidentium spolia 406 . Verconius Turinus fumo necatus, quod uanam spem rerum a principe impetrandarum ciuibus uenderet, pręcone clamante: Fumo plectitur,

Carnis uires imminutę in aduentu Christi 84 . Tentatio est uita homini super terram 90 . Et erit iste pax, cum Assyrius uenerit in terram nostram 104 . Nemo posset resistere, nisi Deus adiuuaret 122 . Gentes interficere non cessat 122 . Non est nobis colluctatio aduersus carnem et sanguinem 153 . Mei autem pene moti sunt pedes.

Gloriosior uictoria pluribus uictis 77 . Facile superantur imbelles 85 . Quomodo possis uincere, interroga, non, ubi pugnandum sit 86 . Vincere dolo, cum posset, noluit 34 . Virago. Vxor imperiosa 38 . Lacenę exercentur lucta 72 . Lacenę fortissimę et audacissimę. Mulier uiro similis

1.1.245  Nec minus et Baccho reptata uel Hercule tellus:
1.1.246   Adsurgat stabulis quaelibet ora Tuis.
1.1.247  Quod si laurigeros posset mutare triumphos,
1.1.248   Malluerit munus Martia Roma Tuum.
1.1.249  Hinc Tibi bellipotens Ladislaus militat et tot

1.4.23  Vulcanus fieret duplicata coniuge fęlix
1.4.24   Ancipitique gradu distraheretur Amor;
1.4.25  Ipse nec ambiguam Venerem dignoscere posset
1.4.26   Mars et cuius atrox inguina rupit aper:
1.4.27  Sic nullum discrimen habent eademque gemellas
1.4.28   Discerni Veneres

esse suo?
1.5.39  An tibi Palladium tribuisset Troia petenti,
1.5.40   Num, precor, aut Phrygios Martia Roma deos,
1.5.41  An Praenestinas posset praestare sorores,
1.5.42   Numquid Horestaeae uel simulacra deae?
1.5.43  Fulmineos ignes, lituos, ancilia, Vestam,

4.5.17  Quid referam uernos spirantia basia flores
4.5.18   Quaeque magis Tyrio murice labra rubent?
4.5.19  Cetera quid referam, Pallas quibus innuba posset
4.5.20   Coniuge cumque Iovis cedere nuda Venus, 5,19-20 Cetera.. Venus in margine: Caetera quid referam, quibus innuba cederet olim / Pallas cumque Iouis coniuge nuda Venus?

ortu,
4.11.34   Sic pariter longum continuaret iter,
4.11.35  Danubio aut Nilo non uilior Ombla fuisset
4.11.36   Si modo progressus posset habere suos.
4.11.37  Non tamen, ut dulces Nereus intercipit undas,
4.11.38   Sic patimur Choros horribilemque Nothum

5.3.42  Non soror hic, quae non manibus lacerare capillos
5.3.43  Cessaret, non ungue genas, quae amplexa cadauer
5.3.44  Haud facile auelli posset; non Flauia, quamuis
5.3.45  Hanc deceat sine teste dolor, tamen aestibus impar
5.3.46  Caelandis aegros affectus proderet ultro,

6.3.113  Graccula Phoebaeis redimita incede corollis,
6.3.114   Quodlibet annosum talia dona rape!
6.3.115  Si tamen annorum ratio est, accedere posset
6.3.116   Ex tyrocinio gloria magna meo:
6.3.117  Augescit meritis precium iuuenilibus annis,
6.3.118   Commendat tetricos gratia

te cura remordet amoris,
6.23.34   Coniugis et casta sollicitere face,
6.23.35  Sit tibi formosae delectus et optio, cuius
6.23.36   Posset amatorem forma decere Iouem,
6.23.37  Ne posthac uites inamabilis oscula nuptae
6.23.38   Dissidiique graues experiare dolos

7.13.23  Nec nisi caelesti memorari carmine digna.
7.13.24   Ingenium moles debile magna premit
7.13.25   Mortalisque labat mea lingua nec hiscere posset,
7.13.26   Quae canitur ni me gloria tanta iuuet.
7.13.27  Cuius ad auditum procumbunt omnia nomen
7.13.28   Cernua, cui flexum

quoque Pirithoi sese obuia protulit umbra.
2.268  Tunc subito sic orsa loqui: "Iouis alta propago
2.269  Alcide, qui cuncta domas quae mundus ubique
2.270  Monstra creat fatique dolos fraudesque nouercae!
2.271  Quis deus haec superi praedicere posset Olympi,
2.272  Euentura mihi? Quae spes portenderet unquam
2.273  Quae tua dextra tulit, quae nox imperuia fatis?
2.274  Tu misero defensor ades tutellaque Theseo.
2.275  Inclyte semideum princeps, solatia nobis
2.276  Insperata geris.

nutantem uulnere Ditem
3.251  Aegrescuntque acti Furiis mussantque dolore
3.252  Accensi ueniamque petunt a rege cruento,
3.253  Daemonas ut cunctos Mars experiatur ad unum.
3.254  Respondit Pluto: "Magni uis Herculis ingens
3.255  Si uinci posset, dextra hac deuicta fuisset.
3.256  Immo hoc praecipio uobis: date Thaesea magnum
3.257  Insuper Alcidae tantoque absistite monstro,
3.258  Mature ut talis discedat pestis ab Orco!"
3.259  Ac uelut Assyrios saltus aut Syrtica linquens

remotis mentem simulans quam erga eos haberet: uelle patefacere dixit se per dies aliquot quoad petrus reuertatur decreuisse quas sibi calabrorum dux pararet insidias supositiciis litteris ostensis uitandi si posset causa discedere (litteras enim ducis ad nostrum quendam ciuem dispensator idem adulterauerat. Cum scripta queque immutari expresse noscet) sed si petrus forsitan cum pecuniis interim superuenerit ne quis amicorum eius absentia

prius menstrua stipendia decernantur donec ianuae Dux iterum restitutus munera eis magistratusque et pro urbis dignitate et pro eorum uirtutibus impartiatur. Hos enim et quorum familiaritate uteretur praeter caeteros et quos expilare posset inuenerat. siue ab ipsis pecuniam quotidie supelectilemque mutuando. seu cuilibet a quo quicquam acceperat eos fidei ussione obstringendo. ad hunc fere modum rebus compositis eadem nocte clandestinus lintrem quendam corcurrensium

o mihi si quis,
Qua pius Aeneas, uel qua cantatus Vlysses,
60  Ipse ego, Vite, tuis terram, mihi crede, polumque
Laudibus implerem: nec adhuc satiata uoluntas
Vltra et terras, fieri si posset, et ultra
Sidera tentasset Viti protendere nomen.
At quamuis tenui deducere carmen auena
65   Nunc primum mihi Musa dedit, tenerosque sub annos
Fila

igitur prima et potissima invadendarum huiusmodi provinciarum Turco, ut arbitror, hec fuit: animus insaturabilis necis fidelium usurpandique totius orbis imperii avidissimus; deinde copia rerum virorumque, quos Bossina fertilis alit et fovet, Bossina, inquam, provinciarum optima, quę cum omni posset antiquitatis memoria contendere, opima et habundans omnibus, quę victui humano sunt necessaria. Accedit et libertas vagandi, quo vult, nam quocumque e Bossina vexillum tendit, iam iam tutissimos in partibus his additus invenit. Bossina, veh, miseris nimium vicina Croatis. Ipsam

domino B. Bernardino tituli sanctorum Petri et Marcellini perbenigno Cardinali Carthaginensi dignissimo salutem Facilius cogitari quam exprimi posset, Reuerendissime princeps, quantum uoluptatis perceperim cum tuum audiui de hoc meo sermunculo nuper apud diuum Alexandrum Pontificem Maximum habito perbenignum et fauorabile iudicium, cumque poscere te in scriptis eadem illa uerba, que ipse in

ingredi et se conferre ad homines, non pauperem, non abiectum ac sordidum, quod a tanta maiestate uehementer abhorret, sed decorum, illustrem, suaque illa diuina uirtute ac potentia communitum. Preterea quid eum mulieris utero insinuari oportebat et sese humanis sordibus immisceri cum posset etiam in celo residens uel solo nutu omnis homines, si eorum cura tangeretur, ad salutis uiam perducere; labores, iniurias, maledicta, contumelias, uerbera latronum more deum subiisse pro hominum salute nec consentaneum nec uerisimile est. Quid enim nobis aut illi

Iosephum, Barnabam * corr. ex Barsabam cognominatum, agrum, quem habebat, uendidisse pecuniamque apostolorum conculcandam pedibus apposuisse, ut scilicet ea contempta agrum sibi illum de Euangelio parare posset, in quo absconditus est thesaurus regni cęlorum. Nunc, qui deinde horum uestigia sunt secuti, ordine referamus! Gregorius, antequam pontifex, urbis Romę senator erat neque diuitiis minus

diligenter curasset, coędificatis uicatim ecclesiis deposuit regnum nihilque secum ferens nisi mundanę glorię contemptorem animum secessit in solitudinem. Cum enim in urbibus adhuc sine honore esse non posset ab hominum frequentia, procul se habendum decreuit iunctusque ipsi Barlaam uitam traduxit in eremo, quę dicitur turrę Senair. Itaque, quem urbis instar regia uix capere poterat; angustum informis speluncę tenuit

pręstans, post mortem uiri Antigoni neque rursum cuiquam nubere uoluit, licet multum suaderet Theodosius Augustus, neque Romę manere, quanuis et patria esset et orbis domina, neque diuitias possidere, tametsi honestissime posset. Procis repulsam dedit, mare transmisit, ad Thebaidem uenit. Et eo loci considens, quicquid secum attulerat facultatum, partim erogauit egenis, partim ecclesiis neque aut sibi aut filię paruulę Euphrasię quicquam residui

rerum metiri uoluerimus magnitudinem, non animum, omnium Christi ancillarum parem, priores partes dabimus Kunegundi, Henrici imperatoris coniugi. Quę cum summum dignitatis locum adhuc inter principes foeminas retinere posset, defuncto tamen Henrico ingressa ecclesiam inspectante populo abiecit imperialia ornamenta et religionis induit habitum. Maluit enim abiecta uiuere in domo Domini quam sublimis uersari in tabernaculis peccatorum.

sępenumero nihil delibans, coenulam suam integram seponebat, demum, quam poterat secretius, pauperculis eo uentitantibus offerebat, hebdomadarum interdum inediam passus, ut aliis alimenta prębere posset. Et cum tot dies nihil gustaret, famem non sentiebat, dum fami prospicit aliorum, spem sibi certissimam extendens ad illud uerę felicitatis pabulum, de quo psalmista ait: Satiabor, cum apparuerit gloria tua, Domine.

mendicus erat, immo mendicorum miserrimus, si tantum sortis attendatur malignitas, non etiam animi patientia, qua sola poterat uideri felix. Hic (ut Gregorius in Dialogo refert) paralysi resolutus, cum se prorsus mouere non posset, iacebat in carruca sub porticu sancti Clementis Romę, a prętereuntibus uictum mendicans. Et cum elemosinis sustentaretur, quicquid in diem sibi residui erat, cęteris offerebat, nihil solicitus in crastinum, sed

commune esse debere facile persuaserat necessitas multorum. Denique cum esset regis Pannonum filia et Thuringię domini coniux, nere, texere, suere suis ipsa manibus non est dedignata, ut de laboris sui peculio elemosinas dare posset. Et de illa ergo non incongrue dici potest: Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem. Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die nouissimo.

esse uisitare pupillos et uiduas in tribulatione eorum. Et quia etiam inter tormenta misericordię in egenos comminiscebatur, misericordię semper remunerator Deus effecit, ut, cum ad lupanar traheretur, loco moueri non posset, cum ureretur, illęsa inter flammas maneret, cum iugularetur, morti non cederet, donec ad cęlos itura, uitale uiaticum de manu sacerdotis accepit, corpus uidelicet et sanguinem Agni, pro cuius amore sua omnia in

solo ab ipso terrę conditore Deo foecunditatem precibus impetrauit. Mox inde decedens uastioris solitudinis latebras petiit, ibi quęrens domicilio locum, ubi non facile mortalium de se rumores audire posset. Iudocus item fama sanctitatis regumque Britannię stirpe iuxta clarus, dum solitarius habitaret et signorum, quę fecerat, rumor multos ad uisendum eum a diuersis partibus exciuisset, uidens in tanta se adeuntium

exercitiis, nullum ocio tempus remittens, ne desidiosa aliquando cogitaret se alicuius momenti esse, cum nihili ęstimari mallet. Igitur, tametsi a monasterio non recessit, inuenit tamen, quemadmodum abesse posset a gloria. Corpus enim castigando et in seruitutem redigendo consentire coegit spiritui, semper humilitatem affectanti.

ostendit ei faciem suam et misertus est ipsius, conuertit uultum suum ad illum et dedit ei pacem. Eundem tradunt spiritu raptum uidisse orbem terrarum quaque uersum laqueis oppletum. Et cum mirabundus, quis illos euadere posset, quęsisset, responsum fuisse: humilitas. Beati igitur humiles, quibus a periculo errutis competere poterit illa Prophetę gratiarum actio dicentis: Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus

errepta est de laqueo uenantium. Laqueus contritus est, et nos liberati sumus. Adiutorium nostrum in nomine Domini. Hinc est, quod Pinisius abbas (ut liberius humilitatis incumbere operibus posset) diuersa perquisiuit loca, in quibus minus notus maneret. Ab Aegypto transmigrauit in Thebaidem et inde ad Palestinam, semper inter alienos serui fungens officio, donec agnitus cogebatur simul relinquere et locum. Postquam

alia uero leprosa. Magnum miraculum fuit tales langores curasse, sed non minus mira extitit humilitas sic affectas lauisse. Equidem opinor parem uirtuti datam fuisse gratiam, ut, quę dignata est lauare, ipsa etiam mederi posset. Eugenia uirgo, Philippi, Alexandrię pręsidis, filia, quoniam parentibus idolorum culturę deditis Christo seruire non poterat, eos reliquit et sexu cęlato, uirorum monasterium ingressa, monachi habitum induit et

genibus prouolutus toto eo tempore secretę precationi intendisset, inuentus est efflasse animam. Hoc ipsum petenti illi diuinitus indultum credi par est; uerenti utique, si episcopum gereret, quę episcopi sunt, pręstare non posset, aut si pręstitisset, ne uel ex hoc in elationem aliquam mentis incidens illis iam tandem comparandus euaderet, quibus dicitur: Vę uobis, qui diligitis primas cathedras in synagogis et salutationes

luxuria ad religionem conuersus Dei seruitio sese addixisset nec adhuc tamen minoris ęstimationis apud regem esset, episcopatum ab eodem sibi oblatum recusauit. Ac ne deinceps huiusce rei illectatione aliqua tentari capiue posset, quando quidem et in dignitate periclitatur humilitas et in diuitiis modestia, inde in Aquitaniam discedens operam prędicationibus dedit. In quanto enim salutis suę discrimine uersentur hi, qui cęteris

diebus eucharistię sacramentum a sacerdote sibi delatum. Denique de pedibus, quod tandiu immobiles perstiterint, fluxisse saniem aiunt. O beatum uirum, qui tantam gratiam consecutus est, ut hęc agere uellet, beatiorem, ut posset! Non immerito igitur post hęc angelum Domini aduenisse dicunt, hulcera eius tactu curasse, labia sapientię spiritalis perfudisse et, ut deinceps cęteros fratres per eremum uisitando instituere ac docere pergeret,

sit quantęque utilitatis Christi seruis ipsa solitarię uitę obseruatio, locupletissimus testis est Arsenius. Etenim antequam religionem inisset, rogasse dicitur sibi a Domino reuelari, qua se potissimum ratione saluare posset; et responsum accepisse, uti consortia hominum pręcipueque secularium declinaret. Factus uero monachus inter precandum rursus uocem audiuit dicentis: Arseni, fuge, tace, quiesce; ut scilicet deuitet fuga frequentiam,

ad ferream catenam, quam saxo affixerat, uix solubili compede ipse se deuinxerit. Attamen beatus Benedictus abbas, ubi id resciuit, uolens, ut iugis deserto commoratio constantię potius uiri quam ferreis nexibus ascribi posset, protinus nuncium ad cum misit inquiens: Si seruus Dei es, non te teneat catena ferrea sed catena Christi! Quamobrem ille uincula quidem deposuit, sed tamen speluncam ingressus aditu obstructo * corr. ex

quidem Martinus, Turonensis episcopus (sicuti de illo Eusebius ad Seuerum scribens testatus est), substrato humi cilicio cubans frangebat somni mollitiem lectuli rigore. Itaque nunquam tam alte consopitus est, ut sentire non posset furem illum, qui perfosso pariete pedetentim ingrediens expilat stertentium domos. Diabolus enim semper uigilat, ut eos, qui non uigilant, perimat et mactet. Idem sanctissimus pręsul, cum in monasterio quodam suę

corpus uitio, animum erroribus expians atque emundans. Paulus, uas Spiritu Sanctu plenum, Elymam magum fideles ludificantem cęcitate damnauit ad tempus, ut, quandiu mentis oculos non haberet, nec corporis habere posset; claudum a natiuitate sanauit; spiritum phitonicum a muliere expulit; Euticum uitę, Publii patrem sanitati restituit. Sudaria et semicinctia a corpore eius ad ęgrotos delata morbo liberabant immundosque spiritus ab

ad martyrium quęreretur angelique monitu solus nauiculam ascendens fugeret, iam prope erat, ut ab insequentibus caperetur, quando Deum precatus myoparonem illorum stare fecit, ita ut neque uelo neque remis ultra impelli posset. Sicque aduersariis post se relictis Dei, quem inuocauit, ope periculum euadens Rhegium usque delatus est. Idem Tabritanam, Calabrię ciuitatem, accedens, cum Balzanio, diuiti quidem uiro, sed

corr. ex Moreti (qui est in Aquitania) solitudinem incoleret, pro milite quodam, ut flagitium, in quo obstinatior uidebatur, dimitteret, orauit. Hinc ille, qui neque iam ab eo desistere se posse neque, si posset, uelle dixerat, repente mutatus peccatum suum fleuit uitamque correxit. Lupi, Senonum archiepiscopi, oratio quosdam ex clericis mulierum libidinibus deditos ad continentiam adduxit. Quosque dudum meretricius amor

omnes inuocans litanias decantabat. Sacerdos autem unus ex captiuis, quem ne captiuitatis quidem iugum a procacitate oris coercere poterat, cum forte in acie urbi proxima uersaretur, uocem intendens, ut ab omnibus audiri posset: Cassa, inquit, spe duceris, o Aniane, si uerbis abigi posse aduersarios credis. Eędem precationes ualidioribus etiam urbibus nihil profuerunt. His dictis corruit exanimus nec ultra quicquam est prolocutus. Post hęc

hominibus erat. Aeque altę contemplationis indicium in Benedicto abbate mirabilis uisus prębuit. Nocte intempesta cęlum per fenestram intuens Deum adorabat, quando lumen uidit, quo nox ipsa ita resplenduit, ut cum die posset contendere. Mox totum mundum conspexit arcte atque anguste constipatum perexiguę pilę instar. Cęlum quippe intuens supra cęlum mente euectus est, et per creaturę consyderationem ad Creatorem usque peruenit. Illius

continentur, quibus et in uiam iustitie et agnitionem sui plenius dirigeremur, nobis indulsit. Postremo, cum omne hominum genus primorum parentum culpa sub maledicto deperiret, ita ut neque Lex ipsa quenquam iustificare posset, misertus nostri expandit pietatis sinum Filiumque suum unigenitum nobis misit, qui non uitulorum aut hircorum, sed proprio sanguine nos redemit et filios fecit lucis, qui fuimus tenebrarum. Erat enim Deus in Christo

dicens: Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine! Super mel ori meo. Diuus Hieronymus uanitatem seculi fugiens, Roma relicta, Hierosolymam petiit. Et cum nec adhuc se tenere posset, quin gentilium libros pręcipueque Ciceronis auidius legeret, fatetur in quiete sibi uisum fuisse se ad superni Iudicis tribunal in cęlum trahi, accusari, uerberibus affici, quod Ciceronianum dicerent esse, non

scriptum: Induimini Dominum Iesum Christum! Ac statim discussis erroris tenebris aspicere coepit lucem ueritatis consuluitque Ambrosium episcopum, quid primum de Scripturis legere deberet, quo iam confidentius catholicę fidei posset adherere. Et audiuit Esaiam sibi legendum esse, utpote qui ea, quę in Christo contigerint, explicatius prophetarit et gentium uocationem annis multis post futuram quasi pręsentem uiderit. Denique ab

constructi monachus, non (ut multi) captiosam argutamque scientiam in legendo perquisiuit, sed pie uiuendi doctrinam, cordis compunctionem, poenitentię lachrymas. Illis duntaxat lectionibus occupabatur, unde tales fructus posset carpere, multo malens effici sanctus quam uariarum quęstionum dissertatione eruditus; cum scriptum sit: Melior est indoctus timens Deum quam doctus transgrediens legem.

ex Barrieum Elymam magum, qui Paulum, Cypri proconsulem, a fide auertere moliebatur, cęcitate damnauit, ut nec solem hunc super iustos et super iniustos orientem posset aspicere, qui tam auersus abibat a sole iustitię. Proconsul autem apostolum secutus magum contempsit nec in illo ueritatis lumen esse iudicauit, qui oculorum lumen amittere dignus fuit, sed in illo, qui, dum ueritatem

Maiore de fide certamen iniit. Victus autem credidit et ad magistrum suum reuersus: Magus abieram, inquit, redeo Christianus. Indignatus Hermogenes Phileten, ubi constiterat, incantationibus fixit, ita ut se loco mouere non posset. Tunc apostolus sudariolum suum misit, cuius tactu liberatus Philetes, discipulum diaboli relinquens, adhesit discipulo Christi. Rursum tamen Hermogenes imperat spiritibus, ut extemplo ambos coram se uinctos sisterent.

doctrinę inducere. Alexander, episcopus Constantinopolitanus, Constantini Augusti temporibus, cum Arrium heresiarcham publice argueret ac proinde orta plurimorum utriusque partis contentione sedari tumultus non posset, Dominum orauit, ne Ecclesię suę catholicę fidem impiis ludibrio esse pateretur. Vix ipse preces finierat, cum Arrius dysenterię morbo laborare coepit. Et dum citam torminibus aluum exonerare uellet, intestinis

extitit pertinacia nonnullorum, qui ne signa quidem uidentes conuerti uoluerunt. Copres presbyter, eremi Thebaidis cultor, cum quendam de grege Manicheorum prauitatis suę contagione alios corrumpentem cohibere nullo modo posset; aduocata populi concione pyram extrui iussit, proponens, ut, qui ipsorum duorum ignem ingressus aduri nequiret, ei fidem omnes probatam haberent. Manicheus, timidum animal, Copretem prius rem experiri petiit. Copres

quę commiserat, angelo referente accepisset, multitudinis eorum conscius dubitauit, an uera audiret. Ob incredulitatem linguę officio caruit. Sed cum uehementer doleret, quod solitas Deo laudes ore impedito concinere non posset, uocis usum ad eam duntaxat rem recuperauit, ad cętera mutus permansit. Sperauit ille quidem futuram aliquando delictorum ueniam, sed spem eius pręcessit Dei clementia. Et ut pręcessisse crederetur, non credentem

ob illegitimam simul et arrogantem plebium enumerationem puniendus ex tribus malis unum optare cogeretur, neque famem in terram suam neque cędem suorum ab inimicis inferendam elegerit, cum sibi et frumenti satis suppetere posset, ut regi, et multorum armis tectus necem minus ipse timere. Elegit autem communem tam sibi quam reliquis omnibus metum- pestilentiam, immo, quam in se potius, qui deliquerat, quam in aliis desęuituram speraret. At ubi

ipse in caput corruens, pronus pependit, donec superuenit Felix. Qui pendentem miseratus confestim deposuit et holeribus abunde collatis amice hortatus est, ne per scelus quęreret, quod innocenter se largiente habere posset, quoties petitum uenisset. Magis forsan impensę parceret Felix, si illum furari permisisset, sed a furandi peccato rem copiosius impertiendo auertere hominis animum satius existimauit. Talis in furem et Odo,

restitutus Christum confiteri palam coepit. Illa ergo orante is, qui pudiciciam ipsius inquinare conatus fuerat, duo pręcipua retulit bona: uitam, qua adhuc in terris uiueret, et fidem, qua supra cęlum ęternitatem consequi posset. Eugenia uirgo, Philippi, Alexandrię pręfecti, filia, sub uirili habitu sexum dissimulans, inter monachos religiose uersata et iam digna, cui monasterii gubernacula committerentur, Melantię tandem matronę, quam ad

horreis Ecclesię recondendum cogit. Cęterum, cum apud quendam uicum in magna uirorum ac mulierum celebritate suggestum concionaturus ascendisset, ranarum e proximo lacu coaxantium strepitu prępediebatur, ne commode audiri posset. Igitur, ut silerent, imperauit. Atque ex illo etiamnum lacum illum ranis quidem refertum, sed nullam earum uocalem esse asseuerant. Quid mirum, si homines eius doctrinam secuti sint, cuius iussis irrationale animal

sed etiam locum, in quo constiterit, atque adeo sedem ipsam, in qua se aliquando collocarit. Marcellinus, Anchonę urbis episcopus, cum podagrę morbo fractus ac debilitatus incedere pedes non posset, gestari se iussit et contra incendium, quo urbs ipsa conflagrabat, deponi. Mira res: ad illum usque flamma perueniens retrocedere coepit paulatimque uanescens sęuire desiit et sopita defecit. Quod si ignis, id est,

ut in Genesi legimus, Gerrarę apud Abimelech, Palestinorum regem considens, cum multa rerum hominumque copia auctus fuisset, in inuidiam incidit. Eiectus ergo abiit et semper, ubi tranquillius uiuere posset, quęrens, in Bersabee sibi posuit sedem. At cum idem Abimelech potentiam eius formidans, quem offenderat, ultro amiciciam petitum uenisset, ipse oblitus iniurię, quod petebatur, facile cessit initoque inter se foedere

magis obnoxium faceret, ad epulas inuitauit laute opipareque instructas; intantum pacis concordięque amator fuit. Dauid quoque Saulem regem ubique hostiliter persequentem fuga declinabat, et cum posset lędere, noluit. Clamidis eius oram latenter abscidit, hastam et cyphum secus caput dormientis positum abstulit, ut ea res fidem faceret ideo se parcere uitę persecutoris, ut esset, cum quo tandem placato in gratiam

compta magisue ambitiosa quam illi, quibus pręerat, uti uoluit. Siquis excultiorem sibi dono offerret, acceptam uenum iubebat dari, ut pecuniam inde exactam cum aliis communicaret, quando quidem uestis ipsa communis esse non posset. Itaque clericis suis dignitate pręstitit, habitu atque uestitu par fuit. Bernardum abbatem ueste quidem satis uili, sed minime squalenti usum memorię proditum est, ac etiam dicere solitum tunicam sordibus

modicusque amictus fuerit, hoc tamen admirationem auget, quod sub eodem et ęstiuos calores et brumę frigus pertulerit, nunquam quicquam panni sibi uel addens uel demens. Vtranque profecto diuersorum temporum molestiam leuare posset solertia, nisi utranque tolerare mallet in Deum charitas. Apollonius aput Thebaidem * corr. ex Thebaidam in finibus Hermopolis collobio stuppeo, quod lebithen uocabant, operiebatur,

inquit, aut auro, aut margaritis, uel ueste preciosa, sed quod decet mulieres, promittentes pietatem per opera bona . Et, si mulier citra modestiam ornare se et componere prohibetur, quę coniugio excusare posset ornatum, ne incomptior displiceat uiro, quanto minus ornari debet uirgo, quę sese totam dedicauit soli illi, de quo dictum est: Erit iustitia cingulum lumborum eius et fides cinctorium eius . Et in psalmo:

suo necessaria suppeditauit. Quod si is, qui, dum penuria premeretur, Dei erga se benignitatem expertus fuerat, manualem laborem non detrectauit, ne tentare uideretur benefactorem suum in eo exigendo, quod ipse sibi pręstare posset, uis tu necessitati tuę non succurrere laborando, cum possis, quasi dignus, qui ab angelis, non ab hominibus pascaris? At ob hoc ipsum to indignum statuis, quod pręsumptione utaris teque marcescere ocio sinas.

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Selimbrić, Šimun (m. 1496) [1490], Vitum Ruschium laudat, versio electronica (), 70 versus, verborum 554, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [selimbricsvit].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report