Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: posset Your search found 1360 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-1360:1. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | SubSect | Section] Ad Magnificat. Antiphona.
2. Stjepan, biskup... . Confirmatio territorii S.... [Paragraph | Section] subtrahere aliquid de donatis iam ecclesie dei territoriis. Qua de causa ueniens ad insulam filius dicti prioris Gregorius, similiter Iaderensis prior et imperialis patrikyus ac tocius Dalmacie stratigo, ad insulam cum suis consobrinis filii dicti episcopi, quatinus quis iam nunquam posset in aliquo seruos dei molestare, predicta territoria, sicut a suis patribus sacro cenobio donata fuerant, clarius propalauerunt confirmarunt et his terminis terminarunt: a mari uidelicet usque ad moncium summitates, et a fundo uallis, que in oriente post prefatam ecclesiam esse cernitur, in
3. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ingrediens pauco in tempore vitam finivit, sicut ei dixerat Dei famulus Benedictus. Ostroylus autem frater eius cum suo exercitu Illyriam provinciam ingressus, crudelia committendo bella, quia non erat, qui ei resistere posset, obtinuit totam Dalmatiam et maritimas regiones, donec advenit et resedit in regione Prevalitana. Tunc retentis secum aliquantis militibus misit filium suum Senulatum nomine, ut regiones transmontanas in Transmontana
4. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui vir sanctus erat, et nolebat aliquem de suis perire in bello, seccessit humiliter, et ascendit in montem, qui Obliquus dicitur, cum omni gente sua. Veniens post haec imperator cum exercitu, et cernens, quod regi praevalere non posset partem sui exercitus ad montis pedem reliquit, partemque secum ducens ad expugnandam civitatem Dulcinium perrexit. Erant praeterea per montem Obliquum igniti serpentes, qui statim ut aliquos percutiebant, absque ulla tarditate
5. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ipse vero cum paucis intrans in unam naviculam, venit ad locum. Cumque prandium pararetur, videntes Cattarenses, quod Dragimirus cum paucis esset, et ipsi plurimi, et quod nullus ei succurrere de terra posset, eo quod in insula esset, coeperunt dicere inter se alter ad alterum: Imperator Bulgarinorum mortuus est, et reges huius terrae mortui sunt, hic solus de progenie illorum superest, si vixerit iste et obtinuerit terram, non bene
6. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] terram invaderent eo quod Graeci praeparabant se venire, et nolebant exire eis obviam coram magnatibus terrae iuraverunt Radoslavo ambo fratres, et privilegium ei scripserunt, ut ipse, et eius heredes possiderent partem Zentae, et si posset sibi acquirere Tribuniam, vel quamcumque regionem aliam esset illi, et eius haeredibus in haereditatem, et possessionem sine contrarietate, et requisitione eorum, vel haeredum eorum, et nunquam inde ab eis, vel ab eorum haeredibus
7. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cum eis, et nil eis mali faceret, qui venientes propter ius iurandum crediderunt ei dedit illis partem terrae, et iuppanias in Zenta, et valde coepit eos diligere, et hoc ideo faciebat rex ut Gradicnam fratrem eorum tertium posset decipere, et ad se attrahere ut postea perderet eos. Igitur Gradigna manens in Rassa accepit ibi uxorem, de qua genuit quatuor filios: primus Radaslavus, Lobari, et Bladimirus, praeterea Dragilus cum omnibus terrae suae
8. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] et diutius nauali et equestri exagitata congressu tandem in manibus Romanorum tradita est. In qua obsidione natus est Pollioni filius, cui Saloninus nomen imposuit. Tunc uero magna pars ciuitatis illius destructa fuit, maiores etiam munitiones dirute, ne Romane rei publice rebellare ulterius posset. Peracta ergo uictoria Pollio cum quo exercitu reuersus est Romam, ubi cum magna gloria et laudis triumpho a senatu populoque Romano susceptus est, de quo in odis concinens Oratius dicit: Cui eternos honores Dalmatico peperit triumpho. Fuit iste Pollio non solum armis strenuus, sed etiam
9. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] tot milia christianorum cotidie trucidabantur, ut pene uideretur totius humani generis excidium iminere. Vnde a suis aulicis tiranno suggestum est, ut tam crudele reuocaret edictum, ne tanta hominum cedes cotidie fieret, quia timendum erat, ne forte toto mundo in exterminium dato non esset, cui posset ulterius imperare. Tunc Dioclitianus tale moderamen sue uoluit adhibere seuitie dans legem, ut qui nollet a christiana cultura recedere, non ut prius statim capite plecteretur, sed bonis omnibus expoliatus ad diuersa metalla et ad fodiendas arenas exul patria dampnaretur.
10. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] Hic quantum licebat, conabatur se opponere Natali archiepiscopo maxime, quia uidebat bona eccelesie tam indecenter distrahi. Qua ex re archiepiscopus ualde ipsum exosum habebat. Multas ergo machinationes et dolos contra archidiaconum cepit exquirere, ut eum ab archidiaconatus officio deicere posset. Sed cum causam opportunam minime inueniret, tunc simulare cepit, quasi maiorem dilectionem gereret circa ipsum et quasi honorem eius uellet fortius ampliare. Cepit itaque multis ei suadere sermonibus, ut ordinem sacerdotalem susciperet. Sed Honoratus suspicans dolum in causa uersari non
11. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] autem Petrus iste primo episcopus Narniensis, uir magne scientie et bonorum morum actibus decoratus. Erat autem precipue eruditus in scientia phisicali ita ut respiciendo in faciem sani hominis prenosceret, quo egritudinibus genere et quo foret tempore inuadendus quoue medele antidoto posset languoris euitare discrimen.
12. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] porexerunt.
13. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] distractis patrimoniis suis pro sumptibus in prosecutione causarum huiusmodi faciendis, ambe partes ad magnam inopiam deuenirent.
14. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] affectaret super caput sibi imponi? Cum ergo Domaldus castrum illud securus iam insideret, cepit a principio, utpote uersutus et cautus, simulare bene se uelle cum Spalatensibus uiuere. Attamen dolorem, quem pro sua delectione conceperat, callide dissimulans, explorabat tempus, quando suam posset iniuriam uindicare. Sed quia plura facinora Spalatenses communiter in Deum commiserant, que communi erant pena plectenda, idcirco Domaldi machinationes sortiri potuerunt effectum. Cum enim absque reatu periurii non potuissent ipsum Domaldum de comitatu eiecisse, nec sine sacrilegio Petrum
15. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] presentatum pro confirmatione petenda archidiaconum primo admittere noluit, quippe cui numquam pene canonicorum facta, licet honesta, placebant. Postmodum uero, uidens omnia de promotione archidiaconi rite ac canonice processisse et quia nulla erat scintilla discordie inter canonicos, ex qua posset refragrandi materiam finaliter inuenire, assensum prebuit et dans suam benedictionem ei archidiaconatum confirmauit propriaque manu installauit eundem.
16. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] in capitulo est suborta. Archiepiscopus uero, cum se deberet tamquam murum opponere exardescentibus odiis ex aduerso et fraternam caritatem in filiis reformare, cepit factioso archipresbyteri conuenticulo fauorem impendere, partem uero archidiaconi auctoritatis sue mole deprimere, quantum posset. Hoc enim magis placere sibi uidebatur, si canonici sui dissiderent ab inuicem, quam si forent in unitate concordes. Videns autem archipresbyter, quod Guncellus sue parti accederet, ab archidiacono uero tota mentis esset intentione disiunctus, cepit eum magis ac magis in archidiaconum
17. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] credens adhuc, quod tam uehementer odiorum flamma in eorum cordibus estuaret, ut tantum uellent se insequendo subire laborem. Quamquam ex precepto Guncelli condixissent inter se, ut nullus eum archidiaconum appellaret, sperabat autem, ut impetratis ab apostolica sede litteris ad propria remeans posset materiam scandali mitigare. Sed cum uidisset tantam multitudinem zelo nequitie inflammatam contra se uenientem, pauefactus a principio terreri cepit. Quid miri, cum ipse quasi solus esset, aduersariorum uero tam numerosus exercitus, tanti nominis cetus, ut in his solis tota Spalatensis
18. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] edificii opus intermittere coactus est.
XXXV. De bello quod gessit cum piratis
19. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] comisit prelia multa cum eo et uictor existens ad propria repedauit. Et uidens, quod tam prospera sibi in omnibus bellis fata successerant, cepit cor eius uehementer intumescere et ad superbiam eleuari. Ratus autem, quod non esset in toto orbe gens aut regnum, quod eius potentie resistere posset, proposuit ex cunctis nationibus tropheum glorie reportare. Voluit ergo potentatus sui magnitudinem toto stentare mundo demonum fretus auspiciis, quibus uacare solebat. Itaque uocatis duobus filiis suis Batho et Caydano tradidit eis robur exercitus sui precipiens eis, ut ad debellandas
20. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] positis comorari transposuit dominam cum sua prole et cum omnibus thesauris ad naues, quas conduxerat, ipse uero in quodam residens ligno aduehebatur remigibus, inspectans aduersarias aties et rei euentum expectans. Ceterum dux Caydanus omnibus loci illius circumstantiis perlustratis temptabat, si posset sub menibus equitando transire. Sed cum cognouisset, quod aqua illa, per quam ciuitas a terra dirimitur, propter limi profunditatem inuadibilis erat, retraxit se inde et ad suos reuersus misit quendam nuntium ad ciuitatem mandans, que uerba effari deberet. Qui ueniens prope pontem,
21. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] in his partibus presulari dignitate fuerat sublimatus. Cum autem ciues Spalatenses ipsum gratanter suscepissent et fecissent eum in domibus episcopii hospitari, rex idem uersando scrinii cartulas, quas ibidem reperit, multum sollicite perquirebat, si forte aliquod inueniretur scriptum, ex quo posset ipsum de infidelitate sui regis infamie neuo notare. Alias autem non modicas minas intentabat eidem. Verum illic paucorum dierum moram faciens uento flante secundo in Appuliam est transuectus. Et archiepiscopus ad sedem suam reuersus est. XLVIII. De aduentu Bele
22. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] uero uidentes tam magnum sibi instare periculum ceperunt uigilanter ad custodiam ciuitatis insistere, armis se ac oportunis obstaculis premunire non foras quidem egredientes, sed ferro armati pro menibus excubantes. Post dampna uero multa, que sui exterius intulerunt, uidens regina, quod nil posset contra ciuitatem ex uiolentia proficere, ad uersuta se contulit argumenta. Finxit enim se iam fore placatam nichilque curare amodo de homicidio perpetrato responditque benigne nuntiis ciuitatis, quod uellet de cetero cum eis ad pacis concordiam declinare et quod iam non debent aliquem
23. Perceval Ivanov iz... . Prohemium statutorum Spalati,... [Paragraph | SubSect | Section] creatoris exercere uirtutes et benefacere solicite procuraret. Verum ex arbitrio libero ipsorum hominum cupiditas effrenata, pacis emula, diuina beneficia nullatenus recognoscens, lites, contentiones et discordias cotidie generat inter gentes, ut, nisi iusticia conatus eius reprimeret, non posset mundus secundum rectum ordinem gubernari. Ideoque leges sunt proditae, ut mali homines ab eorum malicijs et erroribus conpescantur et boni iustique homines uiuere ualeant pacifice et quiete. Scriptum est enim: Ante Dei uultum nihil pertransit inultum . Lex enim non fuit necessaria
24. Perceval Ivanov iz... . Prohemium statutorum Spalati,... [Paragraph | SubSect | Section] quum in senectute sua et ętate decrepita scienciam discere non cessabat et in ultimo die suae uitę euntibus amicis ad Salonem philosophum et conferentibus coram eo de quadam quęstione, quę creditur fuisse de conseruatione rei publicę ciuitatis Salonę, per quem modum ciuitas Salonę posset melius et salubrius in statu pacifico gubernari: Salon in continenti caput errexit; interrogatus autem ab amicis astantibus, quare hoc fecisset, respondit, ut cum istud, quod disceptatis, audiero perfecte determinari cum gaudio pro statu rei publicę, in pace moriar et quiescam.
25. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 21 | Paragraph | SubSect | Section] erant fere numerus viginti millenarius et octo, qui in vrbe Iadre extiterat collocatus. Confidunt Iadertini in sui probitate et scitu, quod eloquentiam Alani sapientiamque philosophię putant excedere, soli gubernant vrbem in multa lentitate et inobedientia, neminem aduenam, qui sciret et posset consulere ac a tanto posset liberare discrimine, affectant accersire in gubernatorem. Verbis friuolis saciantur et aurę matutinalis potum assummunt, in magna clade se immiscunt et ad arctissimas perueniunt conditiones, ut Deo condonante gratiam satis lucide propalare studemus.
26. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 21 | Paragraph | SubSect | Section] millenarius et octo, qui in vrbe Iadre extiterat collocatus. Confidunt Iadertini in sui probitate et scitu, quod eloquentiam Alani sapientiamque philosophię putant excedere, soli gubernant vrbem in multa lentitate et inobedientia, neminem aduenam, qui sciret et posset consulere ac a tanto posset liberare discrimine, affectant accersire in gubernatorem. Verbis friuolis saciantur et aurę matutinalis potum assummunt, in magna clade se immiscunt et ad arctissimas perueniunt conditiones, ut Deo condonante gratiam satis lucide propalare studemus. Regnante vero vespere diei XV
27. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 42 | Paragraph | SubSect | Section] studuerunt. Non quidem credendum, quod peruersum intentum concipere possent, sed casu et euentu eis sic contingit non obtemperasse. Nam si idem de vrbe vicissim coadunati fuissent, prout moris est et ut regula et modus docet bellandi, nullus eorum fere fugam arripere valeret nec ad patriam tutus posset accedere, quin in hostium incideret voluntatem.
Acta sunt hęc penes Meltam, in quo certamine quamplurimi ex parte corruerunt Venetorum, ex contrariis paucissimi, quamuis vnicus nobilium membratim extitit mutilatus.
28. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 61 | Paragraph | SubSect | Section] nobilium et mediocrum uirorum conuenerat, multa reuerentia genibus flexis inclinabant, manus pariter et pedes osculando. Et aliquantulum ibidem inducias facientes, cum sui decora et venusta comitiua ad sua properauit tentoria. Quis ergo librare posset solatium vehemens, quod fideles Iadertini percipiebant? Lingua quoque sufficiens non foret ad exprimendum. Quis benignitatem regis, quam tunc fidelissimis Iadertinis aperiebat? Qui non semel, immo sępe et crebrius cum iuramento affirmasse visus est, potius suum velle corpus Iadre condere
29. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 63 | Paragraph | SubSect | Section] sinistri accidere posse arbitrantur. Soli magnates se disputantur et in tanta cordis elatione mouentur, quod supernus dominus abhorrebat, nam eis uidebatur totus orbis exultasse. Parant ornasse ciuitatem decoris sindonibus, per que ille amantissimus princeps, eorum rex, excelsa ethera posset speculari. Appetit quisquam ciuium plus sibi neccesse quam ipse suus naturalis herus patiatur. Non cessant continuis clamoribus ad perpetuum Sabaoth pro ipsius incolumitate humiliter deprecare. Quis ergo tanta perspicacitate decoratus, qui libraret lancem in corde nec in
30. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 68 | Paragraph | SubSect | Section] nisi tunc idem rex per suos speciales legatos illos ciues hortatus fuisset, quod de aduersitate nihil hesitent, de ignominia, que ei non fidelibus perpetrata extitit, non gemerent nec turbarentur eo, quod ipsorum liberatio erit prior quam ipsius erit ab illis partibus recessus, nullus ciuium tanto posset uigore subleuari, quin aut ipsam urbem relinqueret aut doloris tactu uita non priuaretur. Et cum nil a rege fideles habere possent nisi tantum ignominię et discriminis desperationem, accedunt humiliter ad eum, ut, ex quo sic contigit
31. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 82 | Paragraph | SubSect | Section] dominationi vestre, venimus ad uos tamquam ad patrem. Multa scripsissem vobis, sed non presummo, verumtamen mittimus vobis fratrem Gregorium, monachum nostrum, qui fuit captiuatus Venetis et, quia data fuit illi licentia a rectoris Iadrę, per menses iam duos egrotauit et nihilominus congrue posset recedere. Sed intelleximus de aduentu vestro, idcirco fecimus eum prestolari, donec venissetis. Quapropter dictum monachum informauimus, qui vobis seriem enarabit per totum. Valeat Magnificencia vestra cum augmento prosperitatis nunc et semper! Data Iadrę, die
32. Jan Panonije. Diomedis et Glauci congressus,... [Paragraph | Section] Versus 36. excidit, qui apud Homerum sic habet:
33. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] veteres, ingentia nomina, vates,
34. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illam pietas, huc virgo Astraea levavit,
35. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
36. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] facit id, quod vir, nunc id, quod femina debet,
37. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cum primos homines uda ex tellure Prometheus
38. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
39. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cavas.
40. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illi castusque pudor, moresque probati,
41. Šižgorić, Juraj... . Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 56 | Paragraph | Section] et plura alia longe graviora, ex quibus ne dum animarum
salus, verum etiam et pacificus status huius reipublice, quam Nostrum
42. Sagudinus, Nicolaus. Fragmentum epistulae, versio... [Paragraph | Section] omnia currens predam ingentem bovium et cuiusque modi pecudum egit: ut qui improviso facile omnia invasisset. Erat forte tum in oppido ipsi valli propinquo bannus: ut primum incursionem hostium accepit: Ratus hostem preda honustum non nisi qua intraverat egressurum: ubi facile parva manu oprimi posset: tum pręter opinionem adversariis obviam datis: tum preda impediente: tum quoque locorum amfractibus prealtis altrinsecus rupibus imminentibus transitum precludentibus nec permittentibus sine negotio vel alioquin expeditos, et nullis obsistentibus, idem evadere. Hac cogitatione impulsus
43. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 75 | Paragraph | Section] usum, longo tandem postliminio repererem; quarum duarum rerum, ab ineunte, ut nosti, pueritia, semper fueram studiosus; sed jam pridem ambas aeque intermiseram, cum aliis occupationibus districtus, tum quod in hac nostra barbaria, nec librorum copia dabatur, nec qui excitare studium posset, usquam applaudebat auditor. Nec vero ego nunc totam ausu temerario Iliadem aggressus, fastidiosum lecturis et ridendum Satyris texui volumen; sed exercendi tantummodo mei gratia, unam ex tanti operis libro sexto particulam libavi, quae Bellerophontis in primis fabulam continet; quem locum
44. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] summi luctus acerbitate meus abesset dolor quam tuus, statui nostrae necessitudinis esse meaeque in te beniuolentiae non tacere tanto in tuo maerore tam diu, sed adhibere aliquam modicam consolationem, uel quae leuare tuum dolorem posset, si minus sanare potuisset. Et ad L. Fabium: Etsi egomet, qui te consolari cupio, consolandus ipse sum, propterea quod nullam rem grauius tam diu
45. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
46. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis
47. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] matrem, quae natos tali ac tanta pietate procreasset; ea re delectata admodum sacerdos ingentique perfusa gaudio stans ante simulacrum precata est deam ut filiis suis daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus
48. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
49. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
50. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
51. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis
52. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis
53. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis
54. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] matrem, quae natos tali ac tanta pietate procreasset; ea re delectata admodum sacerdos ingentique perfusa gaudio stans ante simulacrum precata est deam ut filiis suis daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus
55. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] matrem, quae natos tali ac tanta pietate procreasset; ea re delectata admodum sacerdos ingentique perfusa gaudio stans ante simulacrum precata est deam ut filiis suis daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus
56. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] matrem, quae natos tali ac tanta pietate procreasset; ea re delectata admodum sacerdos ingentique perfusa gaudio stans ante simulacrum precata est deam ut filiis suis daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus
57. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] accidisse cognoscitur. Quod nimirum Seruius ad Ciceronem prudentissime aptissimeque his uerbis induxit: Quae res mihi non mediocrem consolationem attulit uolo tibi commemorare, si forte eadem res tibi minuere dolorem posset. Ex Asia rediens cum ab Aegina Megaram uersus nauigarem, coepi regiones circumcirca inspicere. Post me erat Aegina, ante Megaron, dextra Epirus, sinistra Corinthus, quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata et
58. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] comperiet profecto omni miseria esse miseriora. Et nihilominus his luget nullus. Quod si uni ista contingerent a quibus ceteros omnes uideret immunes, nullus profecto esset dies, nulla omnino hora quam absque acerrimo dolore posset transigere, seque infelicem, se prae omnibus clamitaret infortunatum. Nunc uero quoniam quilibet cernit eandem sibi cum aliis esse
59. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] habere consueuerunt. Pastores Poenorum dicti Nasamones obseruant infirmos, dum agere animam incipiant, eosque sedentes constituunt ne supini exspirent, atque ita sedentes sepeliunt. Ceterum quis posset enumerare singularum nationum proprias consuetudines quas de sepeliendis mortuis habuerunt, cum et usque in hodiernam diem uix duas gentes inuenies exceptis Christianis quibus idem sit mos
60. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ferus aut inhumanus, quibusue exaggeratus malis, qui ista atque eiusmodi de saluatore suo, de Domino et conditore uniuersorum, de altissimi Dei filio cogitans non mitescat; aut cui cuncta amara, quaecumque uel passus est, uel patitur, uel pati posset, non uideantur amoena, et quasi domino suo seruus pro tantis ac talibus rependat uices, praecipue ipso Domino admonente ac clamante: Qui cupit meus esse discipulus me sequatur: et qui uult uenire post me, abneget semet ipsum
61. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] Prol. 16 post exquiritur delevit et desideratur | post 16 deleta sequentia Et non quidem omnia, nam illud cum esset imprimis impossibile, tum negotii immensi ac nimirum laboriosi; etenim quis posset singulas proprias cuiusque refocilationes ac medelas explicare, nisi qui singularum miseriarum ęgritudines pęnitus internosceret; atqui earum uel numerum prę nimietate aut cognoscere aut tenere possibile est nemini. Hinc et sapientes
62. Nikola Modruški. Oratio in funere Petri Riarii,... [Paragraph | Section] in itinere assumpserat quo se facilius magistro suo insinuaret,
multis eum hortatus est ut ad suos remearet et matris fratrumque curam, ut coeperat,
ageret uel maturiorem domi praestolaretur aetatem, quae pati
melius iugum Christi posset. Sed cum pueri constantiam nullis blanditiis, nullis
persuasionibus, nullis denique minis euincere posset, diuinum, ut erat, in eo aliquod
munus arbitratus, hortantibus fratribus diui eum Francisci sacris
63. Nikola Modruški. Oratio in funere Petri Riarii,... [Paragraph | Section] et matris fratrumque curam, ut coeperat,
ageret uel maturiorem domi praestolaretur aetatem, quae pati
melius iugum Christi posset. Sed cum pueri constantiam nullis blanditiis, nullis
persuasionibus, nullis denique minis euincere posset, diuinum, ut erat, in eo aliquod
munus arbitratus, hortantibus fratribus diui eum Francisci sacris
64. Nikola Modruški. Oratio in funere Petri Riarii,... [Paragraph | Section] sede, ad quam adorandam
imperatores, reges, et cuncti ferme principes terrarum uentitare solent, non talem esse
suppellectilem, non talia
65. Nikola Modruški. Oratio in funere Petri Riarii,... [Paragraph | Section]
66. Nikola Modruški. Oratio in funere Petri Riarii,... [Paragraph | Section] mensibus superstitem uidisset. Iam enim decreuerat et aedificiis et prouentibus hac proxima
67. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section]
68. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] apparatu excitas, omnes dimisit. Et quoniam, iam transacta aestate, hibernum tempus appetebat, cum reliqua classe nauium longarum ad
69. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] gesturus esset.
70. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] Dum a nostris pro gloria ac cupiditate potiundae ciuitatis, ab hostibus pro patria, libertate, coniugibus ac liberis ubique acerrime res geritur, nox interueniens pugnam dirimit. Legati ad classem redeunt, relicto ad urbem idoneo praesidio, ne quis exire aut intrare urbem posset. Principes ad legatorum aduentum coeunt. Legati acta referunt, simul edocent urbem praealto muro ac ualido undique munitam et defensoribus satis instructam esse; propterea sine bombardis, quibus muri prosternerentur, potiundae urbis nullam spem esse. Et quoniam iam hibernum
71. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] Quaedam uidua, cum in monumentum uiri sui incidisset, complexa monumentum, quasi uiuum ad auxilium uocabat, subindeque dicebat: En, quos nunquam uiuos ulla uis separare potuit, nunc barbarus hostis diuidet . Et cum nullo modo inde abstrahi posset, miles stricto gladio sponte praebenti ac distendenti collum caput abscidit, inquiens: I nunc, et marito tuo te consocia . Multi, mancipia spernentes, ornamenta mulierum pretiosa, uestes pictas cuiusque generis, uasa aenea Damasceno opere egregie caelata, auro
72. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] necessariis intra paucos dies munitiones
73. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] nauiculam exurere coepit.
74. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] continenti
75. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] propria regnum sibi recuperasset Dum haec in
76. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] perpetuus mons in theatri formam claudebat) uallo locum ac fossa munire iubet, praesidium ad obseruandum aditum imponit, ne, si potens hostis aduenisset, nostros ab oppugnatione deturbare et oppidanis subsidium ferre posset. Deinde captato loco tres bombardas magnas a parte occidentis oppidi, quartam ab austro locat. Oppidum circumobsidere, ne quis intrare aut exire possit, mandat. Tunc impigre omnibus, quae ad exercendas machinas opportuna erant, paratis, bombardarum
77. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section]
78. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] legatum ueniunt:
79. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] expleuerat, designatum esse audiuerat, simul cum eo duos legatos,
80. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] haberent, quidue ipse cum illis egisset. Imperator ex litteris legati rebus cognitis, mature se
81. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] prouinciam pertransiens, in
82. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] lacum adnauigat. Miserant collegia, quae
83. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] quod in nauem rediens ante pedes ducis magna cum laude proiecit.
Interea magister classis cum sua expeditione ad pontem uenit, sed, cum nec transire pontem, nec hoste prohibente
destruere posset, sagittis tantum et glande plumbea
84. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] capere non posse (et longo tempore oppidum obsidere non audebat, quoniam
acceperat a
85. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Luxę de Bilsa Spalatensis
86. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
87. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_26 | Paragraph | SubSect | Section] te ipsum. Caritas 18 .
Caritas ordinata 38 .
Caritas erga inimicos, erga mulieres 39 .
Amor impatiens 57 .
O si oculis cerni dilectio posset 283 .
Hoc est pręceptum meum, ut diligatis inuicem 306 .
88. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_75 | Paragraph | SubSect | Section] Audacia. Spartę non licebat ire pręuio lumine, ut et in tenebris assueti audaciores fierent 12 . Audacia Alcibiadis pueri: ante currum se prostrauit in uia, cum aurigam, ut cursum inhiberet, exorare non posset; sic ille multorum clamore et pueri audacia territus substitit 28 . Vincendi initium fiducia est 41 . Minutii temeritas Fabio detrectantis 56 . Megarensi
89. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_84 | Paragraph | SubSect | Section] pro armillis 72 . Senacherib auarus et infidus 74 . Auri cupiditas prodidit Polycratem 101 . Alcmeonis auaritia totum se auro implentis, cum Croesus ei tollere, quantum posset, permisisset 122 . Cupiditas in subeundum n duxit, comes spes 159 . Ducis auaritia militum animos alienauit 166 . Lysandrum
90. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_90 | Paragraph | SubSect | Section] Contra illud: Obsequium amicos, ueritas odium parit 24 . Monere et moneri proprium amicicię, adulari alienum 25 . Virtus et conciliat amicicias et conseruat. Lelius nihil habens quod cum Scipionis amicicia posset comparare 28 . Theophrastus de amicicia 68 . Homines hominum causa generatos 76 . Ei plurimum tribuamus, a quo plurimum diligimur 82 .
91. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] 1 . In agmine deducendo religionis ratio 2 . Loci angustias committendo pręlio elegit Alexander, ne a multitudine Darii circumiri posset 4 . Vbi partes labant, summa turbatur. Prima pugna Darii et Alexandri 5 . Prodigia futuri euentus pugnę 9 . Arma militum Darii
92. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_173 | Paragraph | SubSect | Section] Thobias captiuus in Niniue nunquam contaminatus est in escis gentilium. Idem, cum audisset unum ex filiis Israel in platea mortuum iacere, surrexit a conuiuio et sepeliuit eum 90 . Sara, filia Raguelis, cum uirum habere non posset, qui non statim, ut ingressus ad eam fuerat, moreretur, tandem ascendens in superius cubiculum triduo non manducauit neque bibit in oratione perseuerans cum lachrimis, et exaudita est maloque liberata 91 . Thobias in conuiuio noluit
93. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Rustici, quod Latonam sitientem a lacu, in quo iuncos uluamque legebant, repulerunt, in ranas uersi sunt. Tantalus Pelopem filium diis apposuit commedendum, damnatus ad inferos inter aquas et poma siti fameque perpetuo torquetur. Tereus Phylomenę stupratę, ne lamentari posset, linguam execuit. Prognes uxor Ithin filium ei epulandum apposuit et coram puerum requirente caput illius proiecit VI . Peliam filię occiderunt deceptę a
94. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Sal apponendum, quod iustitię admoneat: quicquid enim occupauerit, seruat. Animatum nihil comedendum 84 . Aristophon de Pythagoricis ait: "Comedunt olera et aquam in potu sumunt; pediculos et palium atque squalorem nemo alius perferre posset 84 . Andron Argiuus, ut ait Aristoteles, per arida Lybię loca absque potu iter agebat 96 . Cilices ieiuniis gaudent 96 . Vinum modice sumptum firmat ac roborat,
95. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_219 | Paragraph | SubSect | Section] Spartaci facinus uiros sub muliebri ueste celantis 359 . Cęsaris stratagema Labieno ad collem occupandum noctu misso 369 . Cęsar a lateribus fossam obduxit, ne a mutitudine circumueniri posset 371 . Cęsaris stratagema 375 . Lepidus tubicines canere iussit, ne Antonii concionantis uox a militibus andiretur 392 . Constantia Sanieti in aduersis
96. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_242 | Paragraph | SubSect | Section] tunica aurea triumphauit 313 . Agrippina Claudii principis induta paludamento aureo textili sine alia materia. Amnes auriferi: Tagus, Padus, Hebrus, Pactolus, Ganges. Marcus Crassus negabat diuitem esse, nisi qui redditu annuo legionem tueri posset 316 . Caius Cecilius Claudius Isidorus opulentissimus. Ptolomeus Pythis Bitimmus platanum uitemque auream Dario regi dono dedit. Xerxis copias excepit epulo Cresus rex. Gemma Polycratis. Achates Pyrrhi
97. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eius seruo. Abraam, pater uester, exultauit, ut uideret diem meum; uidit, et gauisus est. Amen, amen dico uobis, antequam Abraam fieret, ego sum VIII. Quamdiu sum in mundo, lux sum mundi. A sęculo non est auditum, quia quis aperuit oculos cęci nati; nisi esset hic a Deo, non posset facere quicquam. Tu credis in Filium Dei? Respondit: Quis est, Domine, ut credam in eum etc. Qui loquitur tecum, ipse est. Ait: Credo, Domine, et procidens adorauit eum IX. Ego sum pastor bonus. Sicut nouit me Pater, et ego agnosco Patrem. Ego pono animam meam, ut
98. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_290 | Paragraph | SubSect | Section] potitus Achillem genuit XI . Cygnum filium, qui nullo telo interimi poterat, ab Achille eliso gutture pręfocatum in uolucrem sui nominis mutauit. Ceneidi, Elateę filię, pro concubitu dedit, ut in uirum uersa nullo telo interfici posset. In nuptiis Perithoi Ceneum a Centauris arborum truncis obrutum in auem sui nominis conuertit. Periclimeni concessit facultatem in uarias se uertendi formas, quem in aquilam uersum Hercules sagitta interemit. Apollinem exorauit, ut Paridis sagittam in talum Achillis
99. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_294 | Paragraph | SubSect | Section] Priapus, hortorum numen, fuit ex Lampsaco, urbe Hellesponti. Huic erat asellus uictima. Lothidę nymphę dormienti insidiatus frustra dicitur. Nam illa rudente asello excita effugit, ac ne ille fugientem consequi posset, uersa est in lothon arborem. Cuius trunco infixa inhęsit Driope, quod ramum eius ausa fuit decerpere IX . Pallas, Minerua, Trytonia, Bellona, e uertice Iouis armata prosiluit. Pręses bellorum, uirgo et innupta. Pallanta, Gygantem,
100. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_318 | Paragraph | SubSect | Section] Causę cur prętermitti debeat deffensio 77 .
Patroni 80 .
101. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_351 | Paragraph | SubSect | Section] in furorem uersi filios necauerunt
102. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_381 | Paragraph | SubSect | Section] Quod beato non potest esse beatior. Polycratis Samii foelicitas 85 . Beatum beato beatiorem fieri posse. Beatos in cognitione naturę uersaturos 77 . Fides. Sextus Peduceus reddidit hęreditatem, cum retinere posset sine teste rogatus 25 . Marcus Regulus hosti seruauit fidem 26 . Formosus. Membra hominis alia ad usum, alia ad ornatum 41 . Partes corporis uigere natura desyderat
103. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_387 | Paragraph | SubSect | Section] Sanson iis qui propositum enygma soluerant, quamuis dolose egissent, non est refragatus, quin sponsionem impleret; XXX uestes eis dedit spolia XXX Ascalonitarum ab ipso percussorum 38 . Ethai Getheus, cum tuto in urbe manere posset maluit comitari Dauid fugientem 52 . Experimento discitur non Baal, sed Deum Israel esse Deum. Hinc prophetę Baal deduntur neci. Azahel ungitur rex super Syriam in perditionem filiorum Israel, pręter VII milia qui non adorarunt Baal.
104. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_91 | Paragraph | SubSect | Section] id est sequester. Sequestro positum 120. Inuidia. Cnęus Flauius dicitur ad collegam uenisse uisere ęgrotum, et quoniam ante ędilitatem scriptum fecerat: nemo ibi nobilium adolescentium assurrexit, ipse afferri iussit sellam, in limine apposuit, nequis exire posset, sed omnes in curruli sedentem inuiti uiderent 40. Apud Laberium poetam scriptum est Democritum sibi sponte cęcitatem consciuisse. Et aciem, inquit, effodit luminis, malis bene esse ne uideret ciuibus 59. Emulatio tacita inter Xenophontem et Platonem 86. Alexander de
105. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_95 | Paragraph | SubSect | Section] Ignauia Antonii, cum copias haberet quadringentorum ferme milium 107. Arbaces in poenam ignauię iussus nudum scortum ceruici impositum circumferre 128. Iuramentum. Magnum iusiurandum 78. Sextus Pompeius, cum perdere Antonium et regnare posset, noluit, quia illi iurauerat fìdem 106. Infamiam ueterem abolere nolens Alcibiades nouam de se fabulam concitauit, canem suum abscisa cauda per urbem dimittens 29. Pyrrrhus maledicum quendam ex Amracia, ut pelleret, rogatus respondit: Potius apud paucos illic manens
106. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_200 | Paragraph | SubSect | Section] eruditissimus 23.
Inuentum quomodo hostium impetus excipitur 24.
Perire maluit quam armis abiectis nauem
107. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_203 | Paragraph | SubSect | Section] uincit 29. Militum uirtus, non numerus perpenditur 28. Fortis quare ense breui usus 29. Ob uirtutem reus absolutus 32. Quem fortis non uicit, non terret imbellis 34. Virtute, non dolo contendas. Dolo uincere, cum posset, noluit. Virtuti delictum condonatum 35. Virtus accusati tacendo confudit accusatores 36. Virtus non eget statuis 39. Virtuti honos denegatus effeminat. Fortis ensi plusquam scuto confidit 43. Virtus magis elucet in teneris
108. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_216 | Paragraph | SubSect | Section] de illo 145. Nunquid uię meę uię uestrę, dicit Dominus 163. Magnanimus. Abimelech in obsidione Thebes in cerebro lapide ictus a muliere, ne a muliere occisus diceretur, ab armigero suo se percuti iussit 37. Saul uulneratus, cum effugere non posset, irruit super gladium suum, itidem et armiger suus, ne uiui in manus hostium deuenirent 49. Zambri, rex Israel, cum inimicos effugere non posset, succensa regia in medium ignem desiluit 59. Heliseus mundato Naaman munera sibi oblata noluit accipere; Gezi accepit simul et
109. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_216 | Paragraph | SubSect | Section] cerebro lapide ictus a muliere, ne a muliere occisus diceretur, ab armigero suo se percuti iussit 37. Saul uulneratus, cum effugere non posset, irruit super gladium suum, itidem et armiger suus, ne uiui in manus hostium deuenirent 49. Zambri, rex Israel, cum inimicos effugere non posset, succensa regia in medium ignem desiluit 59. Heliseus mundato Naaman munera sibi oblata noluit accipere; Gezi accepit simul et lepram 63. Cum omnes dederent se regi Nabuchodonosor, soli filii Israel pręparauerunt se pugnę 94. Iudei in regno Assueri, cum occidissent
110. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_245 | Paragraph | SubSect | Section] XI . Hector occidit Prothesilaum, Achilles Cygnum, qui nullo telo interimi poterat, eliso gutture peremit. Item Meneten . Ceneis a Neptunno oppressa impetrauit, ut in uirum mutata nullo telo interfici posset; in nuptiis Perithoi et Hyppodamię a Centauris truncis arborum obruta interiit. Paris Achillem sagitta in talo fixa interemit, eo ictum dirigente Apolline, in qua parte sola mortalis erat XII . Herculis sagittę fatales, sine quibus
111. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_250 | Paragraph | SubSect | Section] erga hominem 51. Magnanimus 2. Fabricius aurum accipere noluit 11. Fortis contra malam fortunam 20. Diogenes per medias Macedonum gazas nudus incessit, potentior locupletiorque Alexandro. Plus enim erat quod hic nollet accipere quam quod ille posset dare 36. Demetrii constantia: CC talenta a Cęsare donata reiecit. Si tentare, inquit, me eonstituerat, toto illi fui experiundus imperio 44. Qui magni animi est, etiam boni est, contra sententiam Titi Liuii 49. Catonis magnanimitas in
112. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_253 | Paragraph | SubSect | Section] ut uenenum caueret indicauit. Oratius in ponte solus hostium impetum sustinuit 60. Medicus. Quantum debetur medico 41. Medici curatio comparatur medico animorum 47. Medicum aiunt / cum regis filiam curare deberet nec sine ferro posset, dum tumentem mamam leuiter fouet, scalpellum spongia tectum induxisse. Repugnaset puella remedio palam admoto; eadem, quia non expectauit, dolorem tulit. Quędam, non nisi decępta, sanantur 57. Musica. Pythagoras perturbationes animi lyra componebat 54. In eos qui
113. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_273 | Paragraph | SubSect | Section] suscipiens 53. Fabius Clypeus uocitatus, Marcellus Gladius 58. Marcellus prospere pugnauit cum Hannibale 67. Quintus Fabius Maximus 70. Marcus Marcellus 71. Hannibal de Marcello: rem sibi cum hoste gerendam esse dixit, qui nec uictor nec uictus quiescere posset 73. Hannibalis responsum Publio Africano interroganti, quem maximum imperatorem esse censeret 74. Scipio puer patrem ab hostibus circumuentum seruauit 75. Cato in confertissimos hostes irruens, pugionem, qui de manu elapsus fuerat, recuperauit inter cadauera uix
114. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_281 | Paragraph | SubSect | Section] non redeundum 82 . Pythagoras persecutores fugiens ante agrum fabis plenum substitit, malens occidi quam fabas calcare 84 . Heraclitus, cum se fimo quidem, in quem ingressus fuerat, eximere non posset, a canibus discerpitur 89 . Epicurum obisse calculo urinę exitum impediente 100 . Quod mors nihil ad nos, et uanus qui illam timet 109 . Mors nihil ad nos.
115. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_294 | Paragraph | SubSect | Section] ultro in suam necem prouocat 336. Scipio in morte ab inimicis honoratus 338. Gracchus a seruo uolens cęsus. Qui deinde se ipsum peremit, ne hero superstes esset 339. Germani lamentis abstinentes in funere 347. Iudacilii mors uoluntaria, cum patriam tueri non posset 350. Fimbria sibi manum infert 354. Item Norbanus. Item Marius. Norbani quidam interficiendus ad exonerandam aluumspacium petiit uitę cupidus 355. Mitridates sorores et uxores occidi iussit 361. Iudei plerique sibi manum intulerunt Pompeio
116. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_369 | Paragraph | SubSect | Section] uario orationis flore uestiuit 43 . Lycon in dicendo suauissimus. Quidam cum addita gamma liittera Glyconem uocabant, quod dulcedinem sonat 51 . Demetrius dicebat, quantum in bello posset ferrum, tantum in republica eloquentiam ualere 52 . Antisthenes primus deffiniuit sermonem dicens: Sermo est, qui quid quodque sit aut fuerit exprimit 54 .
117. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_371 | Paragraph | SubSect | Section] plusquam
annum imperare lege prohiberentur 86 .
118. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_375 | Paragraph | SubSect | Section] liber II, caput I. Cnęus Pompilius Antiochum circulo circa eum humi signato compulit, ne prius inde excederet quam responsum daret, liber VI, caput IIII. Oratione scripta uti nolebat Marcus Antonius, ut, siquid causę suę officeret, non dictum a se affirmare posset, liber VII, caput
119. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cum magnis rebus pręfuisset, et filię eius publice datis dotibus
collocatę 8 .
Paupertatis in tantum patiens fuit, ut nihil a re publica pręter gloriam retulerit 31 .
Perpetuo pauper, cum ditissimus esse posset 43 .
Imperio deposito priuatus uixit 45 .
120. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Pax inter Bachidem et Ionatham 221 .
Siluit terra Iuda omnibus diebus Simonis Machabei 222 .
Pax Antiochi cum Iudeis, postquam multa aduersa passus esset. Iudas pugna superior, cum
belli quoque uictoria potiri posset, petentibus pacem non negauit 228 .
Nicanor pacem iniit cum Iuda et amabat eum, sed uolens suspicionem de se purgare regi
tentauit eum prehendere 229 .
121. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] abominationibus gentium, et Sesac, rex Ęgypti, despoliauit Hierusalem. Benadab, rex Syrię, precio corruptus contra Baasam, amicum suum, bellauit. Zambri seruus Helam, regem Israel, occidit, ut regnaret pro eo, et obsessus in Thersa ab exercitu Israel, cum effugere non posset, incendit regiam eoque incendio consumptus est 59 . Ioram regi aquam petenti Heliseus iratus: Vade, inquit, ad prophetas patris tui, nec respexissem te etc. Tam intrepide regis perfidiam increpauit
122. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_96 | Paragraph | SubSect | Section]
Calisto Iouis precibus non cessit; ui et astu uicta est. Cornix, ne a Neptunno
uitiaretur, in auem sui nominis uersa uirginitatem non amisit II .
Diana uitę illius non
pepercit qui casu tantum nudam uidit, ne eloqui posset. Narcysus Echo nympham
contempsit, suapte forma captus extabuit
123. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_97 | Paragraph | SubSect | Section] ab Esculapio
suscitatus, a Diana in ętatem grandiorem
statim promotus dictusque Virbius et in ualle Ericina collocatus XV .
124. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_101 | Paragraph | SubSect | Section] tres Platoni, nullum Zenoni, a quo coepit Stoicorum rigida ac uirilis sapientia, satis constat. Pauper Agrippa, Attilius Regulus, Scipio 10 . Paupertas eo minorum tormentorum, quo minorum damnorum est materia. Diogenes effecit, nequid sibi eripi posset 73 . Domus sapientis angusta etc. 77 . Bonorum crimen est officiosus miser 85 . Scipionis filię ob paupertatem a senatu dotatę
125. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_126 | Paragraph | SubSect | Section] Cleantes pauper noctu operam locabat hauriendę ad hortos irrigandos aquę. Inerdiu autem studiis litterarum incumbebat 77 . Cleantes gaudens in paupertate coactam aliquando stipem in medium intulit dicens: Cleantes Cleantem alium posset nutrire, si uellet. Suam inopiam diuitum opibus pręferens dicebat: Dum illi pila ludunt, ego duram humum exerceo 78 . Aiunt illum, quę a Zenone audierat, testę boumque ossibus inscribere solitum, cum pecuniis careret, quibus chartas
126. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_126 | Paragraph | SubSect | Section] nutrire, si uellet. Suam inopiam diuitum opibus pręferens
dicebat: Dum illi pila ludunt, ego duram humum exerceo 78 .
Aiunt illum, quę a Zenone audierat, testę boumque ossibus inscribere solitum, cum
pecuniis careret, quibus chartas emere posset 78 .
Eudoxus inter paupertatis angustias discendi studio flagrans 87 .
Democritus in summa inopia uixit 92 .
127. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] combussit 62 . Cynici moralem dumtaxat philosophiam recipiunt 62 . Societas quędam est inter Cynicos et Stoicos, et cynismum dixere breuem uiam. Zenon, cum oraculum consuluisset, quo pacto optime uiuere posset, respondisse deum: Si mortuis colore concors esset. Quod ille cum intellexisset, se ad legendos antiquorum libros magno contulisse studio 63 . Stoici unde dicti 63 . Zeno: Liberali ac nobili
128. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_129 | Paragraph | SubSect | Section] quinque certaminum uictori esse similem 92 . Democritus, Diocosmum suum cum legisset, quingentis talentis honoratus est 93 . Timon ab Arato rogatus, quo pacto quispiam Homeri poema sine menda consequi posset, respondit, si antiqua legat exemplaria, non ea, quę nuper emendata sunt 98 . Philosophis singulis ab Epicuro cognomina indita 99 . Epicurum philosophari coepisse anno ętatis XII scholam
129. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_130 | Paragraph | SubSect | Section] se ipsum pro patria periculis exponere; neque enim pro insipientium commodis amittendam esse prudentiam esseque patriam mundum 25 . Ferunt Menedemum ad Antigonum profectum, et cum, ut patriam e seruitute eriperet, illum inducere non posset, septem dies totos cibo abstinuisse atque ex animi dolore uita excessisse 29 . Aristoteles glorianti cuidam, quod magnę esset urbis ciuis: Noli, inquit, hoc attendere, sed an dignus sis magna et illustri patria, inspice
130. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Parthi nullum grauius flagicium quam adulterium uendicant 376 .
Zenobia mirę castitatis 448 .
Sephronia a Maxentio serupri appellata, cum suum corpus ab ea
labe tueri non posset, sibi manum intulit 453 .
131. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_173 | Paragraph | SubSect | Section] cęlla Iouis diutissime
sedisset 20 .
132. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_189 | Paragraph | SubSect | Section] liberati ad suam stationem reuersi II .
Cyppus noluit urbem ingredi, cum cornua sibi in temporibus nata, si
ingrederetur, regnaturum portenderent. Igitur extra urbem tantum illi agri datum est, quantum
uno die iunctis bubus aratro circumagi posset. Maluit itaque, tametsi uictor triumphansque
rediisset, priuatus uiure quam effici patrię tyrannus XV .
133. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Epicurus 12 . Sapientia est diuinarum humanarumque rerum scientia 21 . Homo ad agendum et intelligendum natus. Quo a bestiis differant homines 23 . Sapientia si cerni posset etc. Plato 24 . Sapientię nos commendari ab initiis naturę 42 . Sapientia et animi magnitudinem amplectitur et iustitiam. Cognitio rerum omnibus grata 45 .
134. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_221 | Paragraph | SubSect | Section] Moyses misit XII uiros, ut explorarent terram Chanaan 21 . Vtinam saperent et intelligerent ac nouissima prouiderent 30 . Dauid Chusi, amicum suum, iussit sequi partes Absalon, ut per eum scire posset consilia et insidias eius 52 . Salomoni petenti data est sapientia ad faciendum iudicium. Et quia sapientiam rebus omnibus prętulit, insuper accepit diuitias et gloriam 56, 74 . Sapientior erat
135. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] salutare sine munere 7 .
PLATO
136. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] 33 . Magi astrorum studiosi 65 . Solem esse purum ignem 87 . De occasu solis 334 . Defecit sol Gordiano principe, ita ut nihil agi posset nisi luminibus accensis 444 . Suspicio. Egeus mortuum Theseum filium ratus ipse sibi mortem consciuit 34 . Ammonitę legatos uiolant, rati esse pro exploratoribus missos
137. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_271 | Paragraph | SubSect | Section] Spes. Alexander, cum omnia amicis distribuisset, interrogatus, ecquid regi superesset: Spes, inquit 210 . Hannibale Romam obsidente ager in quo castra fecerat, ueniit nihilo minoris quam media pace uendi posset 289 . Vana Germanorum spes ante pugnam diuidentium spolia 406 . Verconius Turinus fumo necatus, quod uanam spem rerum a principe impetrandarum ciuibus uenderet, pręcone clamante: Fumo plectitur,
138. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_313 | Paragraph | SubSect | Section] Carnis uires imminutę in aduentu Christi 84 . Tentatio est uita homini super terram 90 . Et erit iste pax, cum Assyrius uenerit in terram nostram 104 . Nemo posset resistere, nisi Deus adiuuaret 122 . Gentes interficere non cessat 122 . Non est nobis colluctatio aduersus carnem et sanguinem 153 . Mei autem pene moti sunt pedes.
139. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_322 | Paragraph | SubSect | Section] Gloriosior uictoria pluribus uictis 77 . Facile superantur imbelles 85 . Quomodo possis uincere, interroga, non, ubi pugnandum sit 86 . Vincere dolo, cum posset, noluit 34 . Virago. Vxor imperiosa 38 . Lacenę exercentur lucta 72 . Lacenę fortissimę et audacissimę. Mulier uiro similis
140. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 12v | Paragraph | SubSect | Section]
141. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 19 | Paragraph | SubSect | Section]
142. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 21 | Paragraph | SubSect | Section] esse suo?
143. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 83v | Paragraph | SubSect | Section]
144. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 91v | Paragraph | SubSect | Section] ortu,
145. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 111v | Paragraph | SubSect | Section]
146. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 131 | Paragraph | SubSect | Section]
147. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 143v | Paragraph | SubSect | Section] te cura remordet amoris,
148. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 179v | Paragraph | SubSect | Section]
149. Bunić, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph | SubSect | Section] quoque Pirithoi sese obuia protulit umbra.
150. Bunić, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph | SubSect | Section] nutantem uulnere Ditem
151. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph | Section] remotis mentem simulans quam erga eos haberet: uelle patefacere dixit se per dies aliquot quoad petrus reuertatur decreuisse quas sibi calabrorum dux pararet insidias supositiciis litteris ostensis uitandi si posset causa discedere (litteras enim ducis ad nostrum quendam ciuem dispensator idem adulterauerat. Cum scripta queque immutari expresse noscet) sed si petrus forsitan cum pecuniis interim superuenerit ne quis amicorum eius absentia
152. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph | Section] prius menstrua stipendia decernantur donec ianuae Dux iterum restitutus munera eis magistratusque et pro urbis dignitate et pro eorum uirtutibus impartiatur. Hos enim et quorum familiaritate uteretur praeter caeteros et quos expilare posset inuenerat. siue ab ipsis pecuniam quotidie supelectilemque mutuando. seu cuilibet a quo quicquam acceperat eos fidei ussione obstringendo. ad hunc fere modum rebus compositis eadem nocte clandestinus lintrem quendam corcurrensium
153. Selimbrić, Šimun. Vitum Ruschium laudat, versio... [Paragraph | Section] o mihi si quis,
154. Divnić, Juraj. Epistula ad Alexandrum VI Georgii... [Paragraph | Section] igitur prima et potissima invadendarum huiusmodi provinciarum Turco, ut arbitror, hec fuit: animus insaturabilis necis fidelium usurpandique totius orbis imperii avidissimus; deinde copia rerum virorumque, quos Bossina fertilis alit et fovet, Bossina, inquam, provinciarum optima, quę cum omni posset antiquitatis memoria contendere, opima et habundans omnibus, quę victui humano sunt necessaria. Accedit et libertas vagandi, quo vult, nam quocumque e Bossina vexillum tendit, iam iam tutissimos in partibus his additus invenit. Bossina, veh, miseris nimium vicina Croatis. Ipsam
155. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 1r | Paragraph | Section] domino
156. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 1v | Paragraph | Section] ingredi et se conferre ad homines, non pauperem, non abiectum ac sordidum, quod a tanta maiestate uehementer abhorret, sed decorum, illustrem, suaque illa diuina uirtute ac potentia communitum. Preterea quid eum mulieris utero insinuari oportebat et sese humanis sordibus immisceri cum posset etiam in celo residens uel solo nutu omnis homines, si eorum cura tangeretur, ad salutis uiam perducere; labores, iniurias, maledicta, contumelias, uerbera latronum more deum subiisse pro hominum salute nec consentaneum nec uerisimile est. Quid enim nobis aut illi
157. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_287 | Paragraph | Section] Iosephum, Barnabam * corr. ex Barsabam cognominatum, agrum, quem habebat, uendidisse pecuniamque apostolorum conculcandam pedibus apposuisse, ut scilicet ea contempta agrum sibi illum de Euangelio parare posset, in quo absconditus est thesaurus regni cęlorum. Nunc, qui deinde horum uestigia sunt secuti, ordine referamus! Gregorius, antequam pontifex, urbis Romę senator erat neque diuitiis minus
158. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_291 | Paragraph | Section] diligenter curasset, coędificatis uicatim ecclesiis deposuit regnum nihilque secum ferens nisi mundanę glorię contemptorem animum secessit in solitudinem. Cum enim in urbibus adhuc sine honore esse non posset ab hominum frequentia, procul se habendum decreuit iunctusque ipsi Barlaam uitam traduxit in eremo, quę dicitur turrę Senair. Itaque, quem urbis instar regia uix capere poterat; angustum informis speluncę tenuit
159. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_291 | Paragraph | Section] pręstans, post mortem uiri Antigoni neque rursum cuiquam nubere uoluit, licet multum suaderet Theodosius Augustus, neque Romę manere, quanuis et patria esset et orbis domina, neque diuitias possidere, tametsi honestissime posset. Procis repulsam dedit, mare transmisit, ad Thebaidem uenit. Et eo loci considens, quicquid secum attulerat facultatum, partim erogauit egenis, partim ecclesiis neque aut sibi aut filię paruulę Euphrasię quicquam residui
160. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_293 | Paragraph | Section] rerum metiri uoluerimus magnitudinem, non animum, omnium Christi ancillarum parem, priores partes dabimus Kunegundi, Henrici imperatoris coniugi. Quę cum summum dignitatis locum adhuc inter principes foeminas retinere posset, defuncto tamen Henrico ingressa ecclesiam inspectante populo abiecit imperialia ornamenta et religionis induit habitum. Maluit enim abiecta uiuere in domo Domini quam sublimis uersari in tabernaculis peccatorum.
161. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_305 | Paragraph | SubSect | Section] sępenumero nihil delibans, coenulam suam integram seponebat, demum, quam poterat secretius, pauperculis eo uentitantibus offerebat, hebdomadarum interdum inediam passus, ut aliis alimenta prębere posset. Et cum tot dies nihil gustaret, famem non sentiebat, dum fami prospicit aliorum, spem sibi certissimam extendens ad illud uerę felicitatis pabulum, de quo psalmista ait: Satiabor, cum apparuerit gloria tua, Domine.
162. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_305 | Paragraph | SubSect | Section] mendicus erat, immo mendicorum miserrimus, si tantum sortis attendatur malignitas, non etiam animi patientia, qua sola poterat uideri felix. Hic (ut Gregorius in Dialogo refert) paralysi resolutus, cum se prorsus mouere non posset, iacebat in carruca sub porticu sancti Clementis Romę, a prętereuntibus uictum mendicans. Et cum elemosinis sustentaretur, quicquid in diem sibi residui erat, cęteris offerebat, nihil solicitus in crastinum, sed
163. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_307 | Paragraph | SubSect | Section] commune esse debere facile persuaserat necessitas multorum. Denique cum esset regis Pannonum filia et Thuringię domini coniux, nere, texere, suere suis ipsa manibus non est dedignata, ut de laboris sui peculio elemosinas dare posset. Et de illa ergo non incongrue dici potest: Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem. Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die nouissimo.
164. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_308 | Paragraph | SubSect | Section] esse uisitare pupillos et uiduas in tribulatione eorum. Et quia etiam inter tormenta misericordię in egenos comminiscebatur, misericordię semper remunerator Deus effecit, ut, cum ad lupanar traheretur, loco moueri non posset, cum ureretur, illęsa inter flammas maneret, cum iugularetur, morti non cederet, donec ad cęlos itura, uitale uiaticum de manu sacerdotis accepit, corpus uidelicet et sanguinem Agni, pro cuius amore sua omnia in
165. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_319 | Paragraph | SubSect | Section] solo ab ipso terrę conditore Deo foecunditatem precibus impetrauit. Mox inde decedens uastioris solitudinis latebras petiit, ibi quęrens domicilio locum, ubi non facile mortalium de se rumores audire posset. Iudocus item fama sanctitatis regumque Britannię stirpe iuxta clarus, dum solitarius habitaret et signorum, quę fecerat, rumor multos ad uisendum eum a diuersis partibus exciuisset, uidens in tanta se adeuntium
166. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_321 | Paragraph | SubSect | Section] exercitiis, nullum ocio tempus remittens, ne desidiosa aliquando cogitaret se alicuius momenti esse, cum nihili ęstimari mallet. Igitur, tametsi a monasterio non recessit, inuenit tamen, quemadmodum abesse posset a gloria. Corpus enim castigando et in seruitutem redigendo consentire coegit spiritui, semper humilitatem affectanti.
167. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_323 | Paragraph | SubSect | Section] ostendit ei faciem suam et misertus est ipsius, conuertit uultum suum ad illum et dedit ei pacem. Eundem tradunt spiritu raptum uidisse orbem terrarum quaque uersum laqueis oppletum. Et cum mirabundus, quis illos euadere posset, quęsisset, responsum fuisse: humilitas. Beati igitur humiles, quibus a periculo errutis competere poterit illa Prophetę gratiarum actio dicentis: Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus
168. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_323 | Paragraph | SubSect | Section] errepta est de laqueo uenantium. Laqueus contritus est, et nos liberati sumus. Adiutorium nostrum in nomine Domini. Hinc est, quod Pinisius abbas (ut liberius humilitatis incumbere operibus posset) diuersa perquisiuit loca, in quibus minus notus maneret. Ab Aegypto transmigrauit in Thebaidem et inde ad Palestinam, semper inter alienos serui fungens officio, donec agnitus cogebatur simul relinquere et locum. Postquam
169. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_326 | Paragraph | SubSect | Section] alia uero leprosa. Magnum miraculum fuit tales langores curasse, sed non minus mira extitit humilitas sic affectas lauisse. Equidem opinor parem uirtuti datam fuisse gratiam, ut, quę dignata est lauare, ipsa etiam mederi posset. Eugenia uirgo, Philippi, Alexandrię pręsidis, filia, quoniam parentibus idolorum culturę deditis Christo seruire non poterat, eos reliquit et sexu cęlato, uirorum monasterium ingressa, monachi habitum induit et
170. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_329 | Paragraph | SubSect | Section] genibus prouolutus toto eo tempore secretę precationi intendisset, inuentus est efflasse animam. Hoc ipsum petenti illi diuinitus indultum credi par est; uerenti utique, si episcopum gereret, quę episcopi sunt, pręstare non posset, aut si pręstitisset, ne uel ex hoc in elationem aliquam mentis incidens illis iam tandem comparandus euaderet, quibus dicitur: Vę uobis, qui diligitis primas cathedras in synagogis et salutationes
171. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_330 | Paragraph | SubSect | Section] luxuria ad religionem conuersus Dei seruitio sese addixisset nec adhuc tamen minoris ęstimationis apud regem esset, episcopatum ab eodem sibi oblatum recusauit. Ac ne deinceps huiusce rei illectatione aliqua tentari capiue posset, quando quidem et in dignitate periclitatur humilitas et in diuitiis modestia, inde in Aquitaniam discedens operam prędicationibus dedit. In quanto enim salutis suę discrimine uersentur hi, qui cęteris
172. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_355 | Paragraph | SubSect | Section] diebus eucharistię sacramentum a sacerdote sibi delatum. Denique de pedibus, quod tandiu immobiles perstiterint, fluxisse saniem aiunt. O beatum uirum, qui tantam gratiam consecutus est, ut hęc agere uellet, beatiorem, ut posset! Non immerito igitur post hęc angelum Domini aduenisse dicunt, hulcera eius tactu curasse, labia sapientię spiritalis perfudisse et, ut deinceps cęteros fratres per eremum uisitando instituere ac docere pergeret,
173. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_356 | Paragraph | SubSect | Section] sit quantęque utilitatis Christi seruis ipsa solitarię uitę obseruatio, locupletissimus testis est Arsenius. Etenim antequam religionem inisset, rogasse dicitur sibi a Domino reuelari, qua se potissimum ratione saluare posset; et responsum accepisse, uti consortia hominum pręcipueque secularium declinaret. Factus uero monachus inter precandum rursus uocem audiuit dicentis: Arseni, fuge, tace, quiesce; ut scilicet deuitet fuga frequentiam,
174. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_359 | Paragraph | SubSect | Section] ad ferream catenam, quam saxo affixerat, uix solubili compede ipse se deuinxerit. Attamen beatus Benedictus abbas, ubi id resciuit, uolens, ut iugis deserto commoratio constantię potius uiri quam ferreis nexibus ascribi posset, protinus nuncium ad cum misit inquiens: Si seruus Dei es, non te teneat catena ferrea sed catena Christi! Quamobrem ille uincula quidem deposuit, sed tamen speluncam ingressus aditu obstructo * corr. ex
175. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_364 | Paragraph | SubSect | Section] quidem Martinus, Turonensis episcopus (sicuti de illo Eusebius ad Seuerum scribens testatus est), substrato humi cilicio cubans frangebat somni mollitiem lectuli rigore. Itaque nunquam tam alte consopitus est, ut sentire non posset furem illum, qui perfosso pariete pedetentim ingrediens expilat stertentium domos. Diabolus enim semper uigilat, ut eos, qui non uigilant, perimat et mactet. Idem sanctissimus pręsul, cum in monasterio quodam suę
176. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_387 | Paragraph | SubSect | Section] corpus uitio, animum erroribus expians atque emundans. Paulus, uas Spiritu Sanctu plenum, Elymam magum fideles ludificantem cęcitate damnauit ad tempus, ut, quandiu mentis oculos non haberet, nec corporis habere posset; claudum a natiuitate sanauit; spiritum phitonicum a muliere expulit; Euticum uitę, Publii patrem sanitati restituit. Sudaria et semicinctia a corpore eius ad ęgrotos delata morbo liberabant immundosque spiritus ab
177. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_389 | Paragraph | SubSect | Section] ad martyrium quęreretur angelique monitu solus nauiculam ascendens fugeret, iam prope erat, ut ab insequentibus caperetur, quando Deum precatus myoparonem illorum stare fecit, ita ut neque uelo neque remis ultra impelli posset. Sicque aduersariis post se relictis Dei, quem inuocauit, ope periculum euadens Rhegium usque delatus est. Idem Tabritanam, Calabrię ciuitatem, accedens, cum Balzanio, diuiti quidem uiro, sed
178. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_392 | Paragraph | SubSect | Section] corr. ex Moreti (qui est in Aquitania) solitudinem incoleret, pro milite quodam, ut flagitium, in quo obstinatior uidebatur, dimitteret, orauit. Hinc ille, qui neque iam ab eo desistere se posse neque, si posset, uelle dixerat, repente mutatus peccatum suum fleuit uitamque correxit. Lupi, Senonum archiepiscopi, oratio quosdam ex clericis mulierum libidinibus deditos ad continentiam adduxit. Quosque dudum meretricius amor
179. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_395 | Paragraph | SubSect | Section] omnes inuocans litanias decantabat. Sacerdos autem unus ex captiuis, quem ne captiuitatis quidem iugum a procacitate oris coercere poterat, cum forte in acie urbi proxima uersaretur, uocem intendens, ut ab omnibus audiri posset: Cassa, inquit, spe duceris, o Aniane, si uerbis abigi posse aduersarios credis. Eędem precationes ualidioribus etiam urbibus nihil profuerunt. His dictis corruit exanimus nec ultra quicquam est prolocutus. Post hęc
180. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_407 | Paragraph | SubSect | Section] hominibus erat. Aeque altę contemplationis indicium in Benedicto abbate mirabilis uisus prębuit. Nocte intempesta cęlum per fenestram intuens Deum adorabat, quando lumen uidit, quo nox ipsa ita resplenduit, ut cum die posset contendere. Mox totum mundum conspexit arcte atque anguste constipatum perexiguę pilę instar. Cęlum quippe intuens supra cęlum mente euectus est, et per creaturę consyderationem ad Creatorem usque peruenit. Illius
181. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_411 | Paragraph | SubSect | Section] continentur, quibus et in uiam iustitie et agnitionem sui plenius dirigeremur, nobis indulsit. Postremo, cum omne hominum genus primorum parentum culpa sub maledicto deperiret, ita ut neque Lex ipsa quenquam iustificare posset, misertus nostri expandit pietatis sinum Filiumque suum unigenitum nobis misit, qui non uitulorum aut hircorum, sed proprio sanguine nos redemit et filios fecit lucis, qui fuimus tenebrarum. Erat enim Deus in Christo
182. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_413 | Paragraph | SubSect | Section] dicens: Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine! Super mel ori meo. Diuus Hieronymus uanitatem seculi fugiens, Roma relicta, Hierosolymam petiit. Et cum nec adhuc se tenere posset, quin gentilium libros pręcipueque Ciceronis auidius legeret, fatetur in quiete sibi uisum fuisse se ad superni Iudicis tribunal in cęlum trahi, accusari, uerberibus affici, quod Ciceronianum dicerent esse, non
183. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_413 | Paragraph | SubSect | Section] scriptum: Induimini Dominum Iesum Christum! Ac statim discussis erroris tenebris aspicere coepit lucem ueritatis consuluitque Ambrosium episcopum, quid primum de Scripturis legere deberet, quo iam confidentius catholicę fidei posset adherere. Et audiuit Esaiam sibi legendum esse, utpote qui ea, quę in Christo contigerint, explicatius prophetarit et gentium uocationem annis multis post futuram quasi pręsentem uiderit. Denique ab
184. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_415 | Paragraph | SubSect | Section] constructi monachus, non (ut multi) captiosam argutamque scientiam in legendo perquisiuit, sed pie uiuendi doctrinam, cordis compunctionem, poenitentię lachrymas. Illis duntaxat lectionibus occupabatur, unde tales fructus posset carpere, multo malens effici sanctus quam uariarum quęstionum dissertatione eruditus; cum scriptum sit: Melior est indoctus timens Deum quam doctus transgrediens legem.
185. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_430 | Paragraph | SubSect | Section] ex Barrieum Elymam magum, qui Paulum, Cypri proconsulem, a fide auertere moliebatur, cęcitate damnauit, ut nec solem hunc super iustos et super iniustos orientem posset aspicere, qui tam auersus abibat a sole iustitię. Proconsul autem apostolum secutus magum contempsit nec in illo ueritatis lumen esse iudicauit, qui oculorum lumen amittere dignus fuit, sed in illo, qui, dum ueritatem
186. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_430 | Paragraph | SubSect | Section] Maiore de fide certamen iniit. Victus autem credidit et ad magistrum suum reuersus: Magus abieram, inquit, redeo Christianus. Indignatus Hermogenes Phileten, ubi constiterat, incantationibus fixit, ita ut se loco mouere non posset. Tunc apostolus sudariolum suum misit, cuius tactu liberatus Philetes, discipulum diaboli relinquens, adhesit discipulo Christi. Rursum tamen Hermogenes imperat spiritibus, ut extemplo ambos coram se uinctos sisterent.
187. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_434 | Paragraph | SubSect | Section] doctrinę inducere. Alexander, episcopus Constantinopolitanus, Constantini Augusti temporibus, cum Arrium heresiarcham publice argueret ac proinde orta plurimorum utriusque partis contentione sedari tumultus non posset, Dominum orauit, ne Ecclesię suę catholicę fidem impiis ludibrio esse pateretur. Vix ipse preces finierat, cum Arrius dysenterię morbo laborare coepit. Et dum citam torminibus aluum exonerare uellet, intestinis
188. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_436 | Paragraph | SubSect | Section] extitit pertinacia nonnullorum, qui ne signa quidem uidentes conuerti uoluerunt. Copres presbyter, eremi Thebaidis cultor, cum quendam de grege Manicheorum prauitatis suę contagione alios corrumpentem cohibere nullo modo posset; aduocata populi concione pyram extrui iussit, proponens, ut, qui ipsorum duorum ignem ingressus aduri nequiret, ei fidem omnes probatam haberent. Manicheus, timidum animal, Copretem prius rem experiri petiit. Copres
189. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_444 | Paragraph | SubSect | Section] quę commiserat, angelo referente accepisset, multitudinis eorum conscius dubitauit, an uera audiret. Ob incredulitatem linguę officio caruit. Sed cum uehementer doleret, quod solitas Deo laudes ore impedito concinere non posset, uocis usum ad eam duntaxat rem recuperauit, ad cętera mutus permansit. Sperauit ille quidem futuram aliquando delictorum ueniam, sed spem eius pręcessit Dei clementia. Et ut pręcessisse crederetur, non credentem
190. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_386 | Paragraph | SubSect | Section] ob illegitimam simul et arrogantem plebium enumerationem puniendus ex tribus malis unum optare cogeretur, neque famem in terram suam neque cędem suorum ab inimicis inferendam elegerit, cum sibi et frumenti satis suppetere posset, ut regi, et multorum armis tectus necem minus ipse timere. Elegit autem communem tam sibi quam reliquis omnibus metum- pestilentiam, immo, quam in se potius, qui deliquerat, quam in aliis desęuituram speraret. At ubi
191. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_400 | Paragraph | SubSect | Section] ipse in caput corruens, pronus pependit, donec superuenit Felix. Qui pendentem miseratus confestim deposuit et holeribus abunde collatis amice hortatus est, ne per scelus quęreret, quod innocenter se largiente habere posset, quoties petitum uenisset. Magis forsan impensę parceret Felix, si illum furari permisisset, sed a furandi peccato rem copiosius impertiendo auertere hominis animum satius existimauit. Talis in furem et Odo,
192. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_405 | Paragraph | SubSect | Section] restitutus Christum confiteri palam coepit. Illa ergo orante is, qui pudiciciam ipsius inquinare conatus fuerat, duo pręcipua retulit bona: uitam, qua adhuc in terris uiueret, et fidem, qua supra cęlum ęternitatem consequi posset. Eugenia uirgo, Philippi, Alexandrię pręfecti, filia, sub uirili habitu sexum dissimulans, inter monachos religiose uersata et iam digna, cui monasterii gubernacula committerentur, Melantię tandem matronę, quam ad
193. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_417 | Paragraph | SubSect | Section] horreis Ecclesię recondendum cogit. Cęterum, cum apud quendam uicum in magna uirorum ac mulierum celebritate suggestum concionaturus ascendisset, ranarum e proximo lacu coaxantium strepitu prępediebatur, ne commode audiri posset. Igitur, ut silerent, imperauit. Atque ex illo etiamnum lacum illum ranis quidem refertum, sed nullam earum uocalem esse asseuerant. Quid mirum, si homines eius doctrinam secuti sint, cuius iussis irrationale animal
194. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_431 | Paragraph | SubSect | Section] sed etiam locum, in quo constiterit, atque adeo sedem ipsam, in qua se aliquando collocarit. Marcellinus, Anchonę urbis episcopus, cum podagrę morbo fractus ac debilitatus incedere pedes non posset, gestari se iussit et contra incendium, quo urbs ipsa conflagrabat, deponi. Mira res: ad illum usque flamma perueniens retrocedere coepit paulatimque uanescens sęuire desiit et sopita defecit. Quod si ignis, id est,
195. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_434 | Paragraph | SubSect | Section] ut in Genesi legimus, Gerrarę apud Abimelech, Palestinorum regem considens, cum multa rerum hominumque copia auctus fuisset, in inuidiam incidit. Eiectus ergo abiit et semper, ubi tranquillius uiuere posset, quęrens, in Bersabee sibi posuit sedem. At cum idem Abimelech potentiam eius formidans, quem offenderat, ultro amiciciam petitum uenisset, ipse oblitus iniurię, quod petebatur, facile cessit initoque inter se foedere
196. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_434 | Paragraph | SubSect | Section] magis obnoxium faceret, ad epulas inuitauit laute opipareque instructas; intantum pacis concordięque amator fuit. Dauid quoque Saulem regem ubique hostiliter persequentem fuga declinabat, et cum posset lędere, noluit. Clamidis eius oram latenter abscidit, hastam et cyphum secus caput dormientis positum abstulit, ut ea res fidem faceret ideo se parcere uitę persecutoris, ut esset, cum quo tandem placato in gratiam
197. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_453 | Paragraph | SubSect | Section] compta magisue ambitiosa quam illi, quibus pręerat, uti uoluit. Siquis excultiorem sibi dono offerret, acceptam uenum iubebat dari, ut pecuniam inde exactam cum aliis communicaret, quando quidem uestis ipsa communis esse non posset. Itaque clericis suis dignitate pręstitit, habitu atque uestitu par fuit. Bernardum abbatem ueste quidem satis uili, sed minime squalenti usum memorię proditum est, ac etiam dicere solitum tunicam sordibus
198. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_454 | Paragraph | SubSect | Section] modicusque amictus fuerit, hoc tamen admirationem auget, quod sub eodem et ęstiuos calores et brumę frigus pertulerit, nunquam quicquam panni sibi uel addens uel demens. Vtranque profecto diuersorum temporum molestiam leuare posset solertia, nisi utranque tolerare mallet in Deum charitas. Apollonius aput Thebaidem * corr. ex Thebaidam in finibus Hermopolis collobio stuppeo, quod lebithen uocabant, operiebatur,
199. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_457 | Paragraph | SubSect | Section] inquit, aut auro, aut margaritis, uel ueste preciosa, sed quod decet mulieres, promittentes pietatem per opera bona . Et, si mulier citra modestiam ornare se et componere prohibetur, quę coniugio excusare posset ornatum, ne incomptior displiceat uiro, quanto minus ornari debet uirgo, quę sese totam dedicauit soli illi, de quo dictum est: Erit iustitia cingulum lumborum eius et fides cinctorium eius . Et in psalmo:
200. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_462 | Paragraph | SubSect | Section] suo necessaria suppeditauit. Quod si is, qui, dum penuria premeretur, Dei erga se benignitatem expertus fuerat, manualem laborem non detrectauit, ne tentare uideretur benefactorem suum in eo exigendo, quod ipse sibi pręstare posset, uis tu necessitati tuę non succurrere laborando, cum possis, quasi dignus, qui ab angelis, non ab hominibus pascaris? At ob hoc ipsum to indignum statuis, quod pręsumptione utaris teque marcescere ocio sinas.
201. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_466 | Paragraph | SubSect | Section] simulator habere se fratrem in Italica cohorte militantem, Latinis litteris instructum, et Simeonem petiit, uti sibi apostolicum Pauli codicem Latine conscriberet, fratri mittendum, quo ille legendo animi uirtutibus proficere posset. Sub tali prętextu et ipsum ad scribendi exercitium excitauit et quasi mercedis loco cuncta eius uictui necessaria obtulit, ueritus ne uel propter rei inopiam uel ocii copiam nouus homo illis in locis diutius perdurare
202. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_466 | Paragraph | SubSect | Section] perdurare nequiret. Quantę ergo utilitatis est post spiritales actiones aliqua manuum operatio, si per eam in proposito bene beateque uiuendi perseueretur, quantę necessitatis, si sine illa coli habitarique solitudo non posset! Apud Syluanum abbatem in Scythiotico coenobio quidam hospitans, cum fratres eius multum manibus laborantes uidisset, eam solicitudinem quasi rem superfluam cauillans: »Maria — inquit — optimam partem elegit
203. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_469 | Paragraph | SubSect | Section] ęque solicitus fuerit? Thomas, Cantuariensis archiepiscopus, tunicam et femoralia poplitum tenus cilicina sub uestimentis gestauit. Quippe indignum se, qui Ecclesię pręesset, arbitratus est, nisi et membris suis pręese posset. Membra igitur tegminis asperitate contrite sibi subiicere studuit, nequando ipse illis subiectus appetitum illorum sequi cogeretur, non suum. Maglorius *corr. ex Maiorus
204. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_487 | Paragraph | Section] abbatem rogauit, ut precibus a Domino tantillum sibi uirium impetraret, quod satis esset ad eam saltem tam celebrem diem ieiunio excolendam. Quo orante tantum concepit uigoris, ut etiam in alterum diem inediam facile producere posset, si uoluisset. Sic quidem ipsemet in tertio Dialogi sui libro testatum reliquit. Quo exemplo aperte admonemur, ut, siqua res ad seruandum ieiunium nobis impedimento fuerit, non negligamus, immo, ut ab ea expediamur,
205. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_497 | Paragraph | SubSect | Section] Serapionem in Arsinoite regione, Ethbinum in quadam Hibernię sylua, Stephanum abbatem in monte Mureto pane tantum et aqua sustentatos fuisse legimus, sed Antonium, cum iam infirmior ętas pristinę austeritati par esse non posset, holuscula et arborum fructus cum pane comedisse. Helię, eremitę in finibus Antinoi, quę est metropolis Thebaidis, iam ętate decrepito exiguus panis et paucissimę oliuę cibus erat, robustioribus uero
206. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_497 | Paragraph | SubSect | Section] annis interdum hebdomadarum inediam tolerauit. Pastumio, Aegyptio abbati, panis tantum et aqua uictus erat, utrunque appendere solitus, ne edendi auiditas plus hauriret quam quod sustentando corpori sufficere posset. Antehac uero, dum solitarius uiueret, crudę herbę illi cibum, fontes potum suppeditabant. Hor etiam abbas, quandiu solitudinem incoluit, herbis, radicibus, aqua sustentatus est. Pane abstinuit, donec monasterio
207. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_499 | Paragraph | SubSect | Section] presbyter in Galatia annos duodeuiginti in cęlla clausus pane et cocto abstinuit, dein duobus et triginta annis nullum pomi genus gustavit, ut omni ciborum dulcedine seposita edendi auiditatem coercere facilius posset. Hilarionem abbatem diuus Hieronymus tradit a quinto decimo usque ad uigesimum ętatis annum quindecim caricas post solis occasum comedisse. Triennio deinde dimidium lentis aqua maceratę sextarium ac
208. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_502 | Paragraph | SubSect | Section] Amon * corr. ex Amos abbas mille quingentis monachis pręfuit, legimus obseruatum. Fratres ad mensam congregati, pendentibus a fronte cucullis, ita oculos tegebant, ut alius alium uidere comedentem non posset. Itaque tantum quisque sumebat, quantum collibuisset, et singulorum continentia singulos latebat, ne inani glorię daretur occasio, sed diuino conspectui munus illud syncerius offerretur, quod submouebatur humano.
209. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_503 | Paragraph | SubSect | Section] ut ego existimo, etiam a uino, tune tantummodo illo usa, cum et animi audacia opus esset et uires, quas ieiunio cilicioque ante fregerat, excitandę acriore potu essent, ut foeminę dextera ad secandam torosam tyranni ceruicem posset sufficere. Quę enim uinum contra Olophernem tulit, eam contra carnis molestiam ieiuniis et abstinentia certasse nouimus. Quoniam aliter quidem pugiles et gladiatores alendi sunt, aliter serui Christi.
210. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_521 | Paragraph | SubSect | Section] purior euadat et semper humilitatem seruet, dum non insurgit ad excusandas (ut dicitur) excusationes in peccatis. Iacob etiam, cum benedictionem primogeniturę, iure quod emerat a fratre, sibi debitam aliter uendicare non posset, primogeniti formam assimulat, patrem decipit, benedicitur. Denique supplantatum se queritur Esau eiulatu magno, sed Iacob dolus minime imputatur quandoquidem nemini iniuriam facit, qui suo utitur iure.
211. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_524 | Paragraph | SubSect | Section] illusit, ne inedia periret, regi, ne gladio. Iterum ad Achim fugiens cum suis benigne admodum est receptus. Et cum e Philistinorum pagis predas ageret, uiros ac mulieres internitione tollens, ne res ad regem referri posset, ita illi uerba dabat, ut crederet ipsum mala Israhelitis inferre. Et hoc profecto dignum uenia mendacium, quo se quoque tueri et idolatras potius quam fideles offendere fas erat, dicente Domino: Disperdite nomina
212. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_525 | Paragraph | SubSect | Section] diceret, Chusi intercessit et clandestino per internuncios egit, ut regem subtraheret periculo. Quantum autem Chusi simulata amicicia Absalonem fallendo peccarit, cum aliter piissimum regem seruare non posset, Scriptura testatur dicens: Domini nutu dissipatum est consilium Achitophelis utile, ut induceret Dominus super Absalonem malum. Quis igutur Chusi factum accuset, si Dominus non
213. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_530 | Paragraph | SubSect | Section] impenderetur. Quid Abrahę, celebratissimi inter Aegyptios anachoretas uiri, simulatio, quantę erga proximum charitatis, quantę miserationis fuit? Posito quippe monachali habitu secularia sumpsit indumenta, ne posset agnosci. Et peregre profectus, neptim, quam iuxta se nutriens diu sanctorum operum sociam habuit, diaboli tandem latrocinio sublatam anxie perquisiuit. Illa enim iuuenis cuiusdam libidini semel consentiens criminisque
214. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_537 | Paragraph | SubSect | Section] onerabat. Haud ita repente mansuescerent syluestria aquaticaque animalia, nisi in homine mansuetudinis uim sentirent, cui obsequebantur. Diuus Hieronymus, cum inuidorum maliciam atque infestationes ne ferendo quidem posset reprimere, Roma cessit. Mansueti enim placidique hominis proprium est dare locum improbitatibus aliorum neque cum pertinacium malignitate contendere. Sed cui Romę homines aduersabantur, in Syrię deserto ferę
215. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_558 | Paragraph | SubSect | Section] poterat. Vide igitur, quam periculosum sit maris foeminęque consortium, etiam cum ambo perpetuam uouerint castitatem, ambo soli Deo seruire proposuerint. Quod iste expertus, eo iam profugerat, ubi nec nomen foeminę audire posset. Primum Leonem, pontificem maximum, ferunt, dum solenni Paschę die sacrosanctam corporis et sanguinis Christi communicationem populo daret, a quadam matrona in mane osculum accepisse et, cum ex hoc intimis in
216. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_562 | Paragraph | SubSect | Section] super plumea culcitra resupinus collocatur uinculisque constringitur, ne inde se mouendi facultas esset. Tum adducta est meretrix forma prędita, uestitu compta, arte instructa, quę et minus fortes allicere et non ita cautos posset peruertere. At uero Nicetas, **corr. ex Niceta ubi se ab illa modis omnibus ad impudiciciam concitari uidit manibusque foemineis uerenda etiam in parte improbe ac petulanter attrectari, ne lasciuia
217. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_563 | Paragraph | SubSect | Section] hortulos adductum, inter lilia candentia et rubentes rosas lectuloque compositum, leni aquarum murmure iuxta labente riuulo mollisque sibili uento arborum stringente folia, ita ut locus ipse turpem uoluptatem mouere posset, nisi dissectę dentibus linguę dolor etiam thori mollitiem et meretriculę procacitatem blandimentaque contempsisset. Ferunt etiam quendam in deserto Aegypti solitarium, singularis probitatis
218. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_564 | Paragraph | SubSect | Section] pruritum flammę cauterio non curasset, si denique digitos pro castitate dare distulisset. De Hilarione abbate diuus Hieronymus scribens ait: Iratus sibi et pectus pugnis uerberans, quasi cogitationes percussione manus posset excutere: Ego te — inquit — aselle, faciam, ut non calcitres. Nec te ordeo alam, sed paleis, fame te conficiam et siti. Graui onerabo onere, per ęstus agitabo et frigora, ut cibum potius quam lasciuiam cogites.
219. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_565 | Paragraph | SubSect | Section] Tantum itaque ualuit casti cordis deprecatio, ut Christophorus et periculum euaderet et, quas pudicicię oppugnatrices habuerat, socias haberet martyrii. Helenus abbas discipuli, qui carnis petulantia acrius, quam ferre posset, infestabatur, cęllam digito per humum ducto circumscribens, immundis spiritibus, ne signum illud transgrederentur, pręcepit. Et ille deinceps eiuscemodi molestia liber fuit. Nos quoque, si discipuli eius fuerimus,
220. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_568 | Paragraph | SubSect | Section] in uiduitate ad quartum usque et octogesimum uitę suę annum perseuerauerat. quando Christum uidere et de illo uaticinari meruit. Didicisti incorruptę uiduitatis pręmium; disce et, quo sale, ne corrumpi posset, condita fuerit: non discedebat de templo, et ieiuniis et obsecrationibus seruiens die ac nocte. Venimus, ecce, cum uiduis in templum. Sed iam cum uirginibus etiam ipsa Sancta sanctorum ingred licebit,
221. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_569 | Paragraph | SubSect | Section] Iuueni, cui pacta fuerat, iungi noluit, ut iungeretur Christo, pro cuius amore martyrium constanter pertulit, cum illo uiuere recusauit. Igitur Paschasio consulari potentate tumenti haud tantum licuit, ut ei castitatem posset erripere. Impietatis furiis ardens, puellam duci ad lupanar iussit. Sed illam uis nulla, nulli prorsus conatus mouere potuerunt. Funibus circumligatam mille uiri, mille boum iuga trahere nitebantur. Sed eodem loco, quo
222. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_573 | Paragraph | SubSect | Section] pulcherrima, cum a potentibus (et quidem Christianis) uiris in matrimonium peteretur et illa uirginitatem Domino uouisset, eundem orauit, ut aliquo corporis uitio ipsam deuenustaret, quo procorum inquietudo facile sedari posset. Itaque, cum oculorum decore maxime placuisset, alterum subito hulcere percussum amisit. Cui ergo charior oculis fuit uirginitas, nonne tanto pulchrior fuit in conspectu Sponsi cęlestis, quarto istis terrenis (qui iam
223. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_599 | Paragraph | SubSect | Section] putauit uxorem esse cum adultero, et
224. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_601 | Paragraph | SubSect | Section] impedire conatos, obiicientes ea, quę olim ipse in seculo uiuens commiserat, sed ab angelis repulsos asserentibus ea omnia monachali professione delata esse nec quicquam deinde superextare, quod ab ipso perperam factum argui posset. Hoc modo ipsum Sathanę molestia liberatum cęlos ascendisse et rursum redisse ad terram. Si sic excutiuntur tantę perfectionis homines, qualiter, quęso, iudicabitur, qui nullo poenitentię genere illa, quę iure
225. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_629 | Paragraph | SubSect | Section] Nauseat anima mea super cibo isto leuissimo. Ipse itaque, qui manducari potarique uoluit, sapere etiam sumentibus se ita uoluit, ut omnem prorsus excusationis occasionem de medio auferret, qua dicere quis posset sibi horrendum fuisse ori ac dentibus admouere corpus Christi uiuum ideoque iungi communicarique noluisse. Sic igitur se nobis offerens, infirmitati nostrę prudenter cessit et simul saluti clementer consuluit, ne cibum
226. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_632 | Paragraph | SubSect | Section] presbyter Constantinopolitanus, caput foeminę hostia sacra contingens, ab ea demonem, a quo uexabatur, expulit. Quę liberata dixit sibi tunc uisum fuisse, quod ille puerum nudum ac uiuum uertici supponeret suo. Dubitari posset, ne commentum confixerint, si secuta sanitas non faceret fidem. Panem quippe malignus ille spiritus minime timuisset, sed ipsum ferre nequiuit, qui panis figuram nobis pręfert. Puer ergo terruit demonem et fugauit, ut,
227. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_635 | Paragraph | SubSect | Section] ministratum hominibus est. Ferunt Onophrium in uasta Aegypti solitudine Deo seruientem, Dominico quoque die illud angelo deferente acceptauisse, cum sacerdotis copiam procul ab humano cultu degens habere non posset. Maglorio *corr. ex Maioro etiam, episcopo in Britannia, Paschali die oranti angelum ter apparuisse terque sacram communionem porrexisse, prędicentem, quod propediem decessurus esset. Sed qui tali
228. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_641 | Paragraph | SubSect | Section] discedet, receptus in paradisum. Ambrosius item, Mediolanensis Ecclesię antistes, doctrina simul et sanctitate insignis, cum e uita decederet et communicari Domino exoptaret, sed fari iam non posset, mox Honorato, Vercellensi presbytero, eucharistiam afferente lętus accepit. Qui presbyter, ut hoc faceret, tertia iam uice uocatum se dixit, dum dormiret, neque, a quo uocaretur, scire potuisse. Quid hoc est, nisi quia
229. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_377 | Paragraph | Section] cum accersiretur, ut sententiam diceret in fratrem, qui peccauerat, uenit saccum harena plenum in tergo baiulans. Et rogatus, quid istud esset, peccata sua esse dixit, quę uix ferre preualeret, nedum aliena iudicare posset. Quod prępositi monasterii audientes, fratri poenitenti ueniam indulgere quam poenam infligere maluerunt, dum consyderant ne se quidem sine peccato esse. Nec tamen ideo delinquentibus ignoscendum est, ne coquatur hędus
230. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_393 | Paragraph | SubSect | Section] benigne accepit, ne recusando scelus hominis, quod cęteros latebat, proderet. Ceterum abeuntibus, qui panem tulerant, coruo aliti pręcepit, ut illum rostro sublatum eo transportaret, ubi contingi a nemine posset. Et protinus uolucris illa iussis eius obediuit, cuius sanctitati homo inuidebat, ut appareat inuidos homines bestiis minus rationales esse. Decipi autem Dei seruus non potuit, Spiritu Sancto insidias reuelante. Eas
231. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_393 | Paragraph | SubSect | Section] inuidos homines bestiis minus rationales esse. Decipi autem Dei seruus non potuit, Spiritu Sancto insidias reuelante. Eas tamen ipse nosse tunc dissimulauit, ne maliciam inimici palam faciendo suam ultus iniuriam argui posset, timens illud: Qui uindicari uult, a Domino inueniet uindictam. Florentius uero in flagitio perseuerans, quem occulta fraude uincere nequiuit, aperto bello aggredi decreuit. Meretriculas
232. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_395 | Paragraph | SubSect | Section] haberet rogaretur, se in scabellum impegisse respondit. Etenim, quoniam patienter ictum pertulerat, sapientię donum accepit, ut rationem inueniret, qua et abbatis crimen cęlaretur et, quod uerum erat, sciscitantibus referri posset, ut idem tam expers mendacii foret, quam erat impatientię perturbatione alienus. Paulum, in partibus Aegypti abbatem, Cassianus tradit magno monachorum et suorum et alienorum coetu discumbente (qui tunc eo forte
233. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_397 | Paragraph | SubSect | Section] seipsum reprehendens, quod pius in beluam, impius in proximum fuerit, quod illi ursum, illos ipse peremerit, quos ita ac seipsum diligere debuerat. Postremo intantum eum poenituit uerba uindictę protulisse, ut, si fieri posset, sua morte illorum, qui consumpti fuerant, uitam redempturus uideretur. Itaque semper flebat, fletu ipso ostendens ne mentionem quidem uindictę esse faciendam. Nos ergo, cum lęsi fuerimus, linguam quoque a maledicto
234. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_399 | Paragraph | SubSect | Section] ueluti quę offendisset, ueniam petiit. Abbatisę quoque in illam animaduertere uolenti, ut missam faceret, supplicauit, nihil ei mali referre cupiens, a qua passa iniuriam fuerat, ut patientię remunerationem a Deo sperare posset. Et Paula Gracchorum stirpe nobilis, sed nobilior uitę humilitate, cum ne ipsa quidem, quę omnia contempserat propter Christum, morsu hominum carere posset, nihil quicquam moleste ferebat. Cumque
235. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_399 | Paragraph | SubSect | Section] patientię remunerationem a Deo sperare posset. Et Paula Gracchorum stirpe nobilis, sed nobilior uitę humilitate, cum ne ipsa quidem, quę omnia contempserat propter Christum, morsu hominum carere posset, nihil quicquam moleste ferebat. Cumque audisset se quorundam iudicio stultam ac mentis emotę reputari: Theatrum - inquit - facti sumus mundo et angelis et hominibus; nos stulti propter Christum,
236. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_400 | Paragraph | SubSect | Section] patientię uirtutem exercerent. Sicuti illa nobilis Alexandrię matrona, quę (ut tradidit Cassianus) Athanasium episcopum adiens petiit sibi dari unam ex uiduis, quę Ecclesię impensis alebantur, cui ipsa benefacere posset. Cęterum, cum petenti optima concessa esset, queri deinde coepit non ex animi sui sententia uiduam sibi datam. Ea igitur restituta deterrimam omnium accepit. Et dum illi benigne humaniterque deseruiret, nihil ab ea nisi
237. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_400 | Paragraph | SubSect | Section] assuesceret. Nam se ab illa priore, quoniam mitis et mansueti ingenii erat, officiis fuisse superatam. Sancta ergo ac prudens foemina eam sibi consciuerat sociam, quam non tantum liberaliter alendo pietatis meritum consequi posset, sed etiam constanter perferendo patientię adipisci mercedem. Quota quęque est, quę talem non abdicasset filiam, qualem illa alienam adoptauit, quę cum tali manens se perditum iri non timeret, qualem ista, ut
238. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_400 | Paragraph | SubSect | Section] perferendo patientię adipisci mercedem. Quota quęque est, quę talem non abdicasset filiam, qualem illa alienam adoptauit, quę cum tali manens se perditum iri non timeret, qualem ista, ut huberiorem beatitudinem promereri posset, elegit? Pręter hęc iam dicta exempla operęprecium est pręceptorum quoque idem iubentium meminisse, ut, quod recte ac sapienter factum credimus, auidius imitemur. Scriptum in
239. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_407 | Paragraph | SubSect | Section] uineę suę uastatorem uuas collectas exportare frustra conatum, cum deprehendisset, absoluit dimisitque illęsum. Alium mella ex alueariis suppilantem, sed apum aculeis ita affectum, ut inde se mouere non posset, recepto furto poena liberauit. Quidam etiam milites, qui uicum eius Solemniacum depredauerant, loco pedem efferre, nisi preda omni reddita, non ualuerunt. Suarii item illius porcorum gregem procul abigere molientes, cum
240. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_418 | Paragraph | SubSect | Section] omnibus remedium conferebat. De seruulo mendico in Homiliis et in Dialogo Gregorii relatum est, quod toto uitę tempore paralysi laborarit, ita ut in lectica iacens mouere se omnino non posset. Semper tamen in doloris accessionibus Deo gratias agere, hymnos decantare et concitatiore quodam quasi stimulis actus spiritu aliquid de Scripturis, quod non legendo, sed audiendo didicerat, recitare. Merito ergo
241. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_429 | Paragraph | SubSect | Section] ad quem perimendum tam dira expetiuit supplicia. Flocellus quoque, decem annorum puer, Antonino Augusto Ecclesiam persequente apud Augustodunum passus est. Hic Valeriani pręsidis iussu, cum ad immolandum diis cogi non posset, in equuleo suspensus flagellatur, in cauea cum leone occluditur, in ignem mittitur, clauis configitur. Sed iis omnibus superstes, feris tandem beluis obiectus, conculcatu pressuque earum pręfocatur, in
242. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_430 | Paragraph | SubSect | Section] a Lysia pręside equuleo a terra suspensus fumo suppositi ignis ac uapore torquetur, depositus cęditur et toto corpore plagis confecto, quo magis doleret, sale aceto diluto confricatur. Deinde pedibus perforatis, ne effugere posset, e Satalia ciuitate, ubi hęc primum passus est, ad Auarim urbem ductus et hinc quoque cum multis Christianorum Sebasten missus, ab Agricolao pręfecto igne consumptus martyrii palmam recepit. Cęteri obtruncati pręter
243. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_436 | Paragraph | SubSect | Section] est, ut ossa apparerent. Clauiculos deinde arundineos in digitis inter ungues et carnem defixos pertulit atque in os plumbum infusum, tum demum in bullientem picem in caput pręcipitatur. Sed cum neque hoc cruciatu consumi posset, capitis amputatione peregit martyrium. Et dum feriretur, terra tremuit plurimique conuersi idola reliquere, tam immania tormenta nihil formidantes, dum Christum sequuntur. Sed ut
244. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_438 | Paragraph | SubSect | Section] incorrupta. Marcellinum Diocletianus pugnis circa guttur cędi fecit, nudum super uitri fragmenta uolutari, in carcere clausum fame sitique torqueri. Et cum eum nullo cruciatus genere ad sacrificandum diis compellere posset, decollari iussit, uictum se testatus; uiuum utique dimissurus, si uicisset. Quadraginta milites Sebastę passi sunt sub Licinio imperatore, Lysia et Agricolao pręfectis. Hos quidem, cum Christum publice
245. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_441 | Paragraph | SubSect | Section] perfricando. Deinde in crate distentos ad prunas applicat. Postremo suspensos laqueo necat. Adeo nullum tormenti inuenit genus, quo illos, ne magis Christo quam sibi militarent, mouere posset. Melioris itaque militię stipendia certiora perceperunt, non argentum neque aurum, sed ipsum cęlorum regnum. Nicetę martyris poenas difficile est enumerare nec miracula minus. Nicomedię illas a Maximino rege
246. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_441 | Paragraph | SubSect | Section] clauis pręacutis asperatam nudus collocatur, ut, dum raptatus fuerit, ipsa quassatione crebrius uehementiusque sauciaretur. Sed ipso orante omnes ferreę cuspides illę palearum instar mollescunt. Cumque sic lędi non posset, atrociora excogitantur tormenta: hamo ori indito suspenditur, ferro candenti per utramque aurem transforatur, per latera quoque pilo perfoditur. Mira res, tot lęthalibus plagis affectus mori non poterat. Hinc etiam per
247. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_446 | Paragraph | SubSect | Section] cum illęsa permaneret, decollari iubetur. Ter percussa occidi non potuit et dimissa triduum superuixit, ut neque tunc moreretur, cum carnifici liberet, neque ultra, quam sibi expediret, uiueret, ne et ille nece eius gloriari posset et ipsa tardius, quam uellet, cum seruatę castitatis tum consummati martyrii reciperet mercedem. Catharina, uirgo sanctitate magis quam regia stirpe clara atque inter Alexandię puellas pulcherrima,
248. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_451 | Paragraph | SubSect | Section] Sebastiani proconsulis iussu Victor martyr torqueretur, Stephana, militis cuiusdam uxor, uisis miraculis ad credulitatem conuersa, Christum Iesum Dei Filium confiteri coepit. Cumque nullo pacto ab ea confessione reuocari posset, duobus duarum arborum aliquantulum inter se distantium ramis aduerso inflexu ui ad terram curuatis alligata atque dimissa, rapido eorum in diuersum reductu repente discerpitur et disperso per humum cruore
249. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_460 | Paragraph | SubSect | Section] permansit. Alius frater Mederici reliquiis de mensa collectis atque haustis uagę mentis inquietudinem repressit, cum antehac tali demonis illusione solicitatus persistere in ecclesia omnino non posset, sed semper, priusquam solennis precatio peracta foret, egrederetur. Itaque uehementiorum tentationum remedia a uiris quidem sanctitate pręstantibus petenda erunt, cum eos impurissimi spiritus ferre iam nequeant, a
250. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_461 | Paragraph | SubSect | Section] manu concutiens circumstrepere ferociter coepit, ut pauefactum inde abigeret, insuper iactabundus, quod etiam prius habitaculum eum deserere compulisset. Quod ut audiuit Nathanael, ne qua in re de se gloriari diabolus posset, ad desertum reuersus ita illic postea habitauit, ut de cęllulę suę septo annos septem et triginta pedem non extulerit. Sed rursum Sathan illum fraude aggreditur. Agasonem assimilat et asellum
251. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_463 | Paragraph | SubSect | Section] ibi remoratum nos interimat. Idem Macharius fratri, quem nequam spiritus occulta suasione eo induxerat, ut crederet inutiliter se in solitudine uitam agere, quod nemini alteri quicquam benefacere posset, salubriter consuluit, ut, quoties in huiuscemodi cogitatus incidisset, eis responderet: Hoc saltem in solitudine utiliter ago, quod amore Domini mei, Iesu Christi, a tuguriolo isto non decedo. Cessarunt ibi
252. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_465_ | Paragraph | SubSect | Section] cum eum a Deo missum ad se de celę angelum credidisset, credidit etiam, quod ab illo audierat, se, scilicet, tanti iam apud Deum meriti esse, ut, si ex arduo aliquo loco ad imum rueret, corpus suum affligi lędiue non posset. Itaque immemor scriptum esse: Non tentabis Dominum, Deum tuum, sed potius in perniciem suam illud imprudenter amplectens: Angelis suis mandauit de te, et in manibus tollent te, ne offendas ad lapidem
253. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_466_ | Paragraph | SubSect | Section] consuetudinem cultrum in cote subigeret et uincula prępararet, continuo pueri mens mali pręsaga suspicari id, quod erat, ac subinde, quid ille acturus esset, paulo semotior, quam ut ab eo comprehendi posset, spectare coepit. Cumque iam aduersum se insurgentem uidisset, nihil moratus e cęlla se proripuit et fuga salutem petiit. Certe, nisi effugisset, pater ipse pessimi parricidę in filium scelus, non Abrahę obsequium
254. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_470_ | Paragraph | SubSect | Section] Terruit illos et Eadmundus, Cantuariensis archiepiscopus, qui, cum ad multam noctem peruigil iam tandem somno surrepente supinus decubaret, ita graue pondus impositum sibi sensit, ut experrectus mouere se omnino non posset. Manum leuare uoluit ad signandum se crucis signo, et impeditus est. Excutere se totis uiribus conatus, plus grauitatis addi sibi cognouit, atque adeo, ut uix iam sufficeret sustinere. Vbi autem spiritum ipsum, ut se
255. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_470_ | Paragraph | SubSect | Section] nunquam, ut recederet tentatio, orauerat, sed ut et illa assidue oppugnaret et ipsa semper uinceret. In hoc carnalis lasciuię bello per annos tredecim fortiter contendit. Sed tandem aliquanto acrius impugnata, quam sustinere posset, clamauit ad Dominum, Iesum Christum. Et superauit inimicum, ita ut oranti apparens demon diceret: Vicisti me, Sarra, uicisti. At illa nihil sibi ex hoc laudis uendicans: Non ego — inquit — uici te, sed Dominus meus
256. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_471 | Paragraph | SubSect | Section] suum lugens. Cęterum diabolus, ut illam maiori tristitia oppressam ad desperationem impelleret, ei apparens, adulterii crimen exprobrauit frustraque illam fatigari dixit, eo quod tam grande delictum ueniam promereri non posset. Ipsa uero nequaquam de misericordia Dei diffidens, cum se cruce signasset, tam manifesti mendacii assertorem euanescere ut fumum coegit. Rursum ille sumpta mariti eius forma, blanditiis assentationibusque ipsam
257. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_481 | Paragraph | SubSect | Section] Immobili fixoque perseuerandi proposito extorsit, quod coenobitica lex uetabat. Ab eo enim uocabatur, qui supra legem erat et qui ait: Pulsate, et aperietur uobis. Neque hoc fecit, quod a filio separari non posset, sed quod simul cum filio saluari optaret, malens illum secum offerre Christo quam relinquere mundo. Et Pacomio quidem abbati pręter cętera curę fuisse legimus iuniores ad perseuerandum exhortari. Frustra aiebat
258. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_482 | Paragraph | SubSect | Section] Thomam quoque Aquinatem de monasterio Prędicatorum ui tractum et domi clausum fratres eius, ut a religione reuocarent, biennio fere tenuerunt. Sed cum ille neque minis terreretur neque blanditiis allici posset neque meretriculę, quam ad illum intromiserant, lasciuia deliniri, dimissus ad monasterium rediit. Ac ueluti sol, qui diu nube tectus latuerat, mox serenato cęlo irradiare terram incipit, sic ille relictis fratribus et
259. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_487 | Paragraph | SubSect | Section] curę ponentes, ne mors offenderet imparatos. Iob omnia uincens patientia, nullis fractus est erumnis, nulla collapsus aduersitate, ut qui non ignoraret breui iis se expeditum iri, eo quod diu hic uiuere non posset et deinceps multo beatius perenniusque uiuere speraret. Breues — inquit — dies hominis sunt. Et: Expecto, donec ueniat immutatio mea. Domine, uocabis me, et ego respondebo tibi; operi manuum
260. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_491 | Paragraph | SubSect | Section] loco cessit, quia iugis futurorum commemoratio et mortis fecerat intrepidum et demonum contemptorem. Philoromum quoque, Galatam presbyterum, tradit Heraclides annos sex in sepulturis habitasse mortuorum, ut semper meminisse posset se mundo mortuum et uiuere Christo. Nec Apollo abbas (ut Cassianus refert) oblitus est mundo se mortuum esse, tametsi non ita procul a necessariis suis posito tuguriolo habitaret. Nam cum a
261. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_491 | Paragraph | SubSect | Section] mortuum esse, tametsi non ita procul a necessariis suis posito tuguriolo habitaret. Nam cum a fratre seculari euocaretur, ut sibi auxilio ueniret, quod ipse bouem, qui pedibus alto coeno immersis hęserat, euellere solus non posset, et nisi protinus euelleretur, ibidem eum amissurus erat: Cur — inquit — alterius fratris domum tibi proximiorem pręteriens huc me rogatum uenisti? Cumque ille responderet annos iam quindecim esse, ex quo alter
262. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_492 | Paragraph | SubSect | Section] citius inciperent. Nam et Columbanus monachus, Columbani abbatis discipulus, cum febri grauiter ęstuaret et ei uir apparuisset dicens preces et lachrymas abbatis ipsi obstare, ne mori posset, continuo rogauit abbatem, ut ab oratione cessando permitteret se de corporis carcere quamprimum educi, eo quod ad ęternam beatitudinem se transferendum minime dubitaret. Statim ergo sumpto animę uiatico relictaque
263. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_498 | Paragraph | SubSect | Section] pręter uitę sanctitatem futurorum etiam uaticiniis clarus, cum diem postremum sibi imminere cerneret, toto triduo neminem ad se admisit, ut Deum, ad quem gaudens proficiscebatur, liberius expeditiusque contemplari posset. Triduo uero elapso complicatis genibus orando spiritum emisit. Qui cum tali gestu talique humilitate egrediuntur, eos ego misericordiam *corr. ex Hesitium iam adeptos arbitror. Non
264. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 | Paragraph | SubSect | Section] hoc cum ipsis una messurę, quod simul seminarunt; purgatorium quoque post mortem nullum esse. Cumque falsitatis huius pestifera malignitas inualescere coepisset iamque altius multorum animis hereret, quam ut uerbis euelli posset, Hieronymus Eusebio apparens iussit saccum suum, quo pro indumento usus fuerat, trium uirorum cadaueribus, qui ea nocte obierant, imponi, ut uitę redditi doceant, quanto errore tenerentur, qui talia assererent.
265. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_519 | Paragraph | SubSect | Section] quod non deletum abstersumque fuerit, relinquatur. Cęterum, tametsi poena uehementissima sit, in eo tamen consolatur, qui patitur, quod iam de adipiscenda immortalitatis gloria nihil dubitat nec, si posset, ad uitam hanc redire uellet, malens illic torqueri cum certa tanti boni consequendi expectatione quam hic deliciis affluere cum periculo amittendi. Quod quidem bonum qui peccando amittit, suppliciis mancipatur ęternis,
266. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_538 | Paragraph | SubSect | Section] super cunctis abominationibus, quę fiunt in medio eius. Signum ergo Filii hominis crux sancta est, quam ante aduentum eius in cęlo splendentem conspiciemus. Et nisi multum splenderet, sole iam obtenebrato conspici non posset. Itaque luce sua uisibilis omnibus apparebit. Plangent autem omnes tribus terrę, quoniam et ipsi fortasse, quos non accusabit conscientia, pauebunt, sed illi pręcipue, qui Iesum quidem crucifixum credentes, minime
267. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_543 | Paragraph | SubSect | Section] labore fruges comedit; equos, mulos, asinos, camellos, qui ipsum et sarcinas ipsius, quo uellet, ferrent. Dedi omnis generis animalia, quorum lacte, butyro, caseo, carne nutriretur et quorum pellibus tectus frigora ridere posset. Dedi ęs, ferrum, plumbum, argentum, electrum, aurum, gemmas. Et ipse pro omnibus his non obediuit tibi.« Arguet illum MARE, arguent flumina, arguent lacus et dicent: »Nos quoque tuum opus
268. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_547 | Paragraph | SubSect | Section] operiet terrarum orbem excedetque montium cacumina et contra naturam suam ardebunt aquę, siccabitur mare, fontes fluminaque deficient et tanti ardoris torrens ueluti diluuium late omnia inuoluet. Sed arca, qua aliquis euadere posset, nulla erit. Bonos malosque simul fluctus iste igneus absorbebit, sed bonos expiabit, malos uero affliget tantum. Et idem ardor aliis erit in salutem, aliis ad poenam, dicente Malachia propheta: Ecce enim dies
269. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_550 | Paragraph | SubSect | Section] misit me, Patris, ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resuscitem illud in nouissimo die. Martha fratrem sepultum resurrecturum quidem non diffidebat, sed uix credere poterat, ut iam quatriduanus reuiuiscere posset, antequam resurrectio, quę omnibus promissa est, uenisset. Et responsum Domini accepit: Ego sum resurrectio et uita. Qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, uiuet. Et omnis, qui uiuit et credit in me, non
270. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_609 | Paragraph | SubSect | Section] menses, inde terra concipit, inde animantibus alimenta suppeditat. Multo ergo nobilior locus, unde talia donantur, quam hic, qui recipit donata. Hic certe sine illius munificentia ac liberalitate stare non posset. Ille uero nulla huius ope indiget neque quicquam pro quotidiana beneficia repetit, sed etiam multa bona largiendo ad plura possidenda sursum nos inuitat seque nobis ultro offert. Et, si per uiam, quę ad illum ducit,
271. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_616 | Paragraph | SubSect | Section] facie cornuta ex consortio sermonis Domini. Ea cornua quosdam lucis radios fuisse exponunt. Et Apostolus gloriam uultus eius appellat, qua luce ita illorum, ad quos loquebatur, uisum pręstringebat, ut nisi uelatus aspici non posset. Et si tantus glorię splendor in hominis adhuc mortalis uultu effulsit, quanto fulgentiores futuros putamus uultus eorum, qui induent immortalitatem, qui non momentanea et brevi, ut olim Moyses, sed perpetua et ęterna
272. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_619 | Paragraph | SubSect | Section] fuerat, integra abiit. En, quanto largior Noui quam Veteris Testamenti gratia! Tulit Deus cum corpore Enoch, tulit Heliam, sed ut differret mortem eorum, non ut auferret. Ioannes uero ita sublatus est, ut amplius mori non posset. Illi futuram in fine corporum resurrectionem expectant, hic multo ante pręuenit, prius resurgens quam esset sepultus, prius cęlum penetrans quam putaretur mortuus. Nec mirum, si feruens oleum membris
273. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_634 | Paragraph | SubSect | Section] uti risu iocisque et omni uanitate abstineret; futurum enim, ut post trigesimum diem suo suarumque uirginum consortio gauderet. Tota itaque immutata est tantoque promisso illecta nihil egit, ob quod eo indigna uideri posset. Inde morbo implicita et tandem die, qui prędictus fuerat, imminente eadem uisione iterum consolata quasi uocanti se respondere coepit: »Venio, Domina, uenio!« Sub his uerbis efflauit spiritum, ipsam
274. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [Paragraph | Section]
275. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
276. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
277. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 19r | Paragraph | SubSect | Section]
278. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 19r | Paragraph | SubSect | Section]
279. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 60r | Paragraph | SubSect | Section]
280. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 60r | Paragraph | SubSect | Section] nisi fecisset, puto sic moreremur ad imum,
281. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 94v | Paragraph | SubSect | Section]
282. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 97r | Paragraph | SubSect | Section]
283. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section] nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo tempore dictator praecelsus huiusce nostrae civitatis exstitit, cuius vita, fortuna atque gloria talis fuerit ut nihil posset accedere. Quid igitur eum paucorum annorum iuvare potuisset
284. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph | SubSect | Section] Audeo disparibus concelebrare modis,
285. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph | SubSect | Section] regifico ni comitata foret.
286. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 4 | Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
287. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 4 | Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] TERRARVM NOSTRIS
288. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 15 | Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] (Apius Claudius) Apius Claudius decemuir Virginiam, Virginii centurionis filiam, in Algido monte militantis adamauit. (VIRGINIA) Quam quum corrumpere non posset, clientem subornauit qui eam in seruitutem deposceret, sic facile uicturus, quum ipse esset accusator et iudex. Pater re cognita, quum ipso die iudicii superuenisset et filiam iam addictam uideret, ultimo colloquio eius impetrato, quum eam in
289. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 36v | Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Prętoris insignia erant sella curulis, trabea, lictores sex, cętera consulum insignia. Quum consules ad bella proficiscerentur Correxi ex proficescerentur neque esset in ciuitate qui ius reddere posset, creatus est prętor urbanus, qui in urbe ius redderet. Postea creatus est prętor peregrinus, qui peregrinis ius diceret. Postremo prętores creati sunt numero captarum prouinciarum, qui partim urbanis rebus, partim prouincialibus
290. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 51 | Paragraph | Section] relatum legimus quod M. Octauius cum nauibus Salonas peruenerit, ubi concitatis Delmatis reliquisque barbaris Clissam a Cęsaris amicicia auertit, conuentumque Salonensem quum neque pollicitationibus neque denunciatione periculi permouere posset, oppugnare instituit. Cf. Caes. Bell. civ. 3,9,1-2 Est autem oppidum, inquit, et loci natura et colle munitum.
291. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 46 | Paragraph | Section] territus primo inungitur, post ensem strictum ac deinde pomum aureum et sceptrum regale accipit. Post evangelium vero, antequam corona ei imponeretur, dominus palatinus 7 ex more ter quaesivit a dominis et regnicolis alta, ut ab omnibus, qui in templo aderant, exaudiri posset, voce, si vellent Lodovicum regem coronari. Qui quidem omnes unanimi consensu, uno ore acclamarunt se velle. Inter quos populi et nobilitatis clamores regia maiestas 8 pro gaudio et laetitia adeo ubertim et large flevit, ut omnes ad lacrimas commoverit. Post huiusmodi responsum a
292. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 58 | Paragraph | Section] expediturum unum virum idoneum, de aliis agetur, ut praemisi, in audientia consistoriali. 7 Et in diligentia nostra nihil penitus deerit. [2.] Habet ex munere divino Vestra Maiestas pontificem talem, quo melior et ad negotia Vestrae Maiestatis propensior ne optari quidem posset a domino Deo. Credo et certissime credo non Maiestatem Vestram solum, sed totam Christianitatem in huius re et nomine sanctissimi viri bonitate, prudentia et sollertia conquieturam. Plura et de hoc et de aliis in proximis litteris. 8 Haec enim scripsi subitissime nuntio properante.
293. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 61 | Paragraph | Section] quem nos Suae Sanctitati praesentamus. 9 Nam nos alium nequamquam admittere volumus neque possemus contra iura nostra et statuta regni nostri, quae infringi regnicolae nostri nullo modo paterentur, orireturque inde aliqua turba perniciosissima, quae nescimus quo pacto sedari posset. Referemus hanc operam tibi et eius collegae uberrima gratia et favore nostro. Datum. 12 István Brodarics to Sigismund I Rome, 1 January 1523 Manuscript used: BN T. 4. fol. 122 r–v. 1 Published: Acta
294. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 63 | Paragraph | Section] purpose of sending Brodarics to Rome as an envoy was to obtain support of the papal court to the campaign to reconquer Nándorfehérvár.
atque excelsi animi omnibus numeris absoluta ac perfecta excellentia traheret me ad omnem servitutem, quae a me praestari posset, illi libentissime impendendam. Me et obsequia mea perpetua in gratiam Vestrae Maiestatis rursus commendo. Quam Deus servet semper incolumem ac victoriosam.
Reverendissimae Dominationi Vestrae add.
The Polish King, too, requested that Krzycki be allowed to keep his other benefices besides the bishopric sine quibus in episcopatu Premisliensi exili et lacero, ut in finibus infidelium statum suum cum debita dignitate sustinere non posset (compare: AT VI. 135.)
1 Another
6
manuscript: BCzart TN 35. fol. 731.
cum maxima tamen perturbatione regni nostri et servorum ac consiliariorum nostrorum, quos ad eos episcopatus designavimus impendio et
episcopus Bathonensis, 2 vir insignis et non parvae auctoritatis. Quid de pace attulerit – eius enim rei gratia venisse dicitur – nondum satis intelligere potui. Dicuntur et oratores Christianissimi regis adventare. Utinam pro salute totius Christianitatis boni aliquid concludi posset! [3.] De subsidio serenissimo nepoti Maiestatis Vestrae, domino meo gratiosissimo, hic a Sede Apostolica subministrando, quae altera fuit pars meae legationis, multa quidem saepius deliberata et decreta, sed nondum aliquid ad effectum deductum. Dies et noctes laboro in pecuniis
nocturna sollicitudine ac discursatione non video, quid adhuc sim consecutus, nisi nudas spes et promissiones, factum autem penitus nullum. In tanta igitur rerum omnium desperatione ac principum Christianorum vel discordia vel negligentia, Sedis etiam Apostolicae vel paupertate vel tarditate, quid posset per immortalem Deum Vestra Maiestas melius suo serenissimo nepoti consulere, quam ut iam tandem tentatis omnibus, quae tentari potuerunt, de salute regnorum suorum aliter cogitaret? Si tamen haec consilia non essent iam nimium sera. Vestra Maiestas non me temeritatis accuset.
possemus, existimarem, Clementissime Princeps, nihil esse salutarius, quam ut Vestra Maiestas mitteret quamprimum oratores suos expeditos oratoribus domini mei et serenissimi principis Ferdinandi iunctos, qui agerent apud omnes principes primum de pace aut treuga, si ea aliquo modo impetrari posset, si vero id nullo pacto effici posset, saltem pro subsidio competenti ab omnibus regibus et a Sede Apostolica pro proximo vere Vestris Maiestatibus suppeditando. Dandi autem subsidii et a Sede Apostolica et a ceteris principibus, maxime a rege Angliae 8 et Portugaliae, 9
Princeps, nihil esse salutarius, quam ut Vestra Maiestas mitteret quamprimum oratores suos expeditos oratoribus domini mei et serenissimi principis Ferdinandi iunctos, qui agerent apud omnes principes primum de pace aut treuga, si ea aliquo modo impetrari posset, si vero id nullo pacto effici posset, saltem pro subsidio competenti ab omnibus regibus et a Sede Apostolica pro proximo vere Vestris Maiestatibus suppeditando. Dandi autem subsidii et a Sede Apostolica et a ceteris principibus, maxime a rege Angliae 8 et Portugaliae, 9 duobus opulentissimis et
Reverendissima quamprimum remissura esset. Ego quidem ei dare non potui, quoniam ipse quoque non parva angustia rei pecuniariae laboro, ceterum volens declarare me in omnibus, quibus possum, servitorem Dominationis Vestrae Reverendissimae esse curavi, ut ab alio illos sedecim florenos mutuo habere posset, atque ipse pro iis fideiussor factus sum ea conditione, ut nisi Dominatio Vestra Reverendissima ad praestitutum terminum mitteret, ipse mea pecunia solvere deberem. Idcirco rogo Dominationem Vestram Reverendissimam, ut hanc quoque pecuniam quamprimum remittat, ne ego, dum morem gerere
habeat, gaudemus non mediocriter, optamusque eiusdem adventum utilem rei publicae Christianae ac salutarem fore, ut pariter illam tabem et morbum pestilentissimum Lutheranae haeresis, qua laborat Germania, tollere ac sanare, et illos principes ad arma in Turcos sumenda acrius et vehementius posset inflammare. Dedimus, ut mones, nostris oratoribus 7 mandatum, cum ipso domino legato et archiduce Ferdinando ceterisque principibus nostro nomine de rebus necessariis consultandi atque etiam decernendi. [6.] Vix aliquid molestius hoc tempore audire possemus, quam pertinax et
regem durare et ad Mediolanum geri. Missus est per serenissimum fratrem nostrum archiducem dominus Andreas Burgo, 8 vir prudens et ingeniosus multarumque rerum peritissimus, ut caesari suadeat concordiam, per quem nos quoque agemus diligentissime, si quo modo ad pacem amplectendam posset adduci. [7.] Quod baro Siculus 9 ad nos revertitur, libenter audimus, delectant enim nos eius viri humanitas, virtus et eruditio non vulgaris. De Turcorum conatibus deque pactis cum Sophi indutiis nos eadem intelleximus, quae tu ex Constantinopoli et Dalmatia in Urbem allata
agere, ut loca conventualium in regno nostro et Bohemiae sibi a Sanctissimo Domino Nostro impetrarent, quasi haec sit voluntas nostra, ut ea illi potius haberent. [2.] Postulamus a te, obstes, quominus id perficere valeant. Tantum enim abest, ut haec voluntas nostra sit, ut etiam nobis non posset esse non molestum quidquam prae ter veterem eorum ordinem in regno nostro constitutionem renovari, et praesertim nunc invalescente in dies magis circumquaque perniciosissima haeresi, ad quam retundendam magno nobis ex usu sunt ipsi fratres conventuales, praesertim venerabilis Marcus a
appointed Cardinal Giovanni Salviati, Legate with Charles V, on 5 May 1525. His task was, as Brodarics says, first of all, creating peace between the French and the Spanish Kings and preparation for the war against the Turks.
[5.] Si posset confici ista pax, sicut sumus in non parva spe, propter illas causas, quas ad reverendissimum dominum Premisliensem, 6 cum quo mihi notae occultiores 7 sunt, perscripsi, si, inquam, confici posset, essemus securi de salute Christianae Reipublicae, praesertim ob eum
Turks.
[5.] Si posset confici ista pax, sicut sumus in non parva spe, propter illas causas, quas ad reverendissimum dominum Premisliensem, 6 cum quo mihi notae occultiores 7 sunt, perscripsi, si, inquam, confici posset, essemus securi de salute Christianae Reipublicae, praesertim ob eum animum, quem certe magnum et excellentem in rege Christianissimo esse animadverti superioribus diebus, dum apud eum essem, 8 de quo ad Vestram Maiestatem proxime scripsi. 9 Sin minus, ego, quantumcunque
in scribendis epistolis ut negligentiorem accusas, eo minus condemnari debeo, quod eiusdem criminis reus teneris. Sed quia res est inter amicos, facilior est venia quam culpa, praesertim quod ego te et tu me ita perhumane habuimus, ut alter in altero magis quam in se et accusari et condemnari posset. Sed quia veniae facilitas in hac re vix amicorum est, quod tam diu siluimus, non invicem redargui, non irasci, non est (ut opinor), non est vehementer amantium. Quare tibi succenseo, te familiarius accuso, eo magis, quo maior es amicus accusandum quod tandiu ne unam quidem litteram abs te.
narratione verorum. Quapropter eius sophismata impugnando ex falsis suppositis,
fabricata contra inviolabilem et sacram astrologiam, scripta mea foedare nolo, cum ea primis etiam elementis
imbutus (stans pede in meo) quilibet solvere posset – vel
etiam negando consequens et omnes eius consequentias; quia ex falso suppositis falsae sequuntur conclusiones. Quamvis ea solvere quidam conati sunt et tamen
nihil duxerunt. Existimo enim non minorem fatuitatem
esse fatuas positiones impugnare,
actu omnium mathematicalium et in potentia omnium naturalium et divinorum, ut infra latius in capitulo
primo de hoc dicemus. Cum hanc nostram expositionem
exponemus per ipsummet Doctorem; qua nulla est verior
quam Doctorem per Doctorem eundem exponere. Sed
iunior statim dubitare posset et subtiliter: quia istud, quod
dictum est, non videtur esse bene dictum. Quia Euclides
nullibi videtur agere de mensuris, imo solum de figuris,
angulis, proportionibus, de capacitate, distantiis et prospectiva speculativa, solutio est notanda, ex qua habebitis
intentionem totius
negavere Ideas Platonis, ut sunt
abstractae a singularibus. Tamen Aristoteles certe non
sensum, sed verba Platonis impugnavit. Quia tales ideae
apud Platonem sunt ipsi numeri vel rationes in mente divina
existentes (ut supra probatum est), quod certe neque
Aristoteles ad hunc sensum negare posset. Numeri vero
ad nostrum usum redacti sunt similitudines illorum in
mente divina existentium. Quibus in cognitionem illorum
in mente divina existentium academici devenere. In quo
quidem processu clausum est illud principium celatum
divi Platonis, quod et ego celare volo tamquam
ideo est interficiendus. Et opium, quia est venenum,
ex civitate extirpandum est. Sed (inquit) quaero, a quo
habent illam malitiam? Certum est, quod a stellis. Ita et
malus homo malitiam, quam habet, est a stellis, acquisitam hora suae nativitatis. Volunt et secundo vel pro opinione ipsorum posset adduci et haec ratio, quod
scilicet futura accidentia sunt necessaria, quamvis respectu nostrae ignorantiae causarum, quae sunt ipsae stellae,
effectus dicimus esse fortuitos. Quia (dicunt) si causae
essent nobis notae ipsorum particularium, sicut sunt
noti, sicut sunt et universales. Quia particularia
ex civitate extirpandum est. Sed (inquit) quaero, a quo
habent illam malitiam? Certum est, quod a stellis. Ita et
malus homo malitiam, quam habet, est a stellis, acquisitam hora suae nativitatis. Volunt et secundo vel pro opinione ipsorum posset adduci et haec ratio, quod
scilicet futura accidentia sunt necessaria, quamvis respectu nostrae ignorantiae causarum, quae sunt ipsae stellae,
effectus dicimus esse fortuitos. Quia (dicunt) si causae
essent nobis notae ipsorum particularium, sicut sunt
anima sit eiusdem
perfectionis et quaerat ipso scire perfici, utique (si
non esset a stellis necessitate) quaelibet esset prudens et
sapiens, et tamen experientia oppositum attestatur, quia
maior est copia stultorum quam sapientum. Haec opinio
stoicorum his argumentis vel similibus posset confirmari.
Ad quae argumenta (licet nominales in 6. Metaphysicae
in simili materia multum laborent et magis tergiversantur,
quam solvant positionem, omnia scilicet esse sub necessitate)
tamen ego aliter responderem in ista materia: prius
tamen me humiliter summittens sanctae
scilicet si Deus agit cum necessitate,
omnia essent cum necessitate, quia Deo (ut est potentiae
infinitae) nihil resistere potest. Tamen Aristoteles aliter
dicere non potuit stans in puris naturalibus. Quia videt,
quod Deus est summa bonitas et summe boni est producere
summe bonum. Quia si posset aliquod bonum producere
et de facto non produceret, non esset bonum. Ideo
dixit, quod Deus necessario agit. Ex alia parte videt, quod
est nobis fuga et persecutio et multa peccata in natura,
puta homo cum duobus capitibus. Et tamen natura universi
non intendit illud. Ideo dixit, quod
vel annuam conversionem febrem humoralem ex calido et humido, de proximo venturam, ut aeger
ipsam sustinere possit, quam quidem non sustineret, si
eadem vi corpus humanum in febrem dispositum sic improvisum
invaderet. Velle etiam singulas utilitates, quibus
humana fragilitas sibi subvenire posset, annus certe non
sufficeret eas enarrare. Quia si solum ritus priscorum
patrum sacerdotumve Romanorum, aliorum etiam, qui
artem magicam arte astronomica exercebant, etiam per
apparatum exorcismum, augurium, auspicium, volatum,
et tertius ad quartum subduplus. Si
etiam commutemus illam coordinationem et comparemus primum ad tertium, erit subquadrupla proportio;
eadem erit, et si secundum ad quartum comparemus, et
hoc patet. Sed quia Campanus addit quaedam, per quae
respondet cuidam tacitae obiectioni. Aliquis enim posset
quaerere, utrum hoc sit verum tam in quantitate continua
quam in discreta, et in quantumlibet longa coordinatione utriusque quantitatis continuae scilicet et discretae.
Respondet, quod in quantitate continua absolute est
verum, sive antecedentes fuerint
duo latera tertio aequalia est
aequilaterus. Sed triangulus a.b.d. super datam lineam a.
b. constitutus est habens duo latera tertio aequalia scilicet
ipsi a.b., ergo est aequilaterus. Et sic habetur intentum
demonstratione convenienti huic scientiae contra omnes
calumniatores. Sed aliquis posset quaerere: quomodo istae
demonstrationes mathematicae sunt dantes simul esse
passionis et cognitionis? Dico, quod medium huius demonstrationis est aequalitas linearum a centro ad circumferentiam, quae est una dignitas huius artis, quae cognitis terminis cognoscitur primo Posteriorum textu
Et gratias ago Domino quod de amarissimo
semine dulces fructus capio.
Cęterum pręter hanc Hebraicam Caldaicam quoque linguam sibi quęsisse, ut
Danielem interpretari posset, confitetur in ipsa huius prophetę
pręfatione ita dicens: Post Quintiliani et Tullij lectionem et
flores rhetoricos cum me in linguę huius pistrinum inclusissem et
multo sudore multoque tempore
ab octaua
Pentecostes plurimis adunatis episcopis ingentique hominum coetu corpus
beati Hieronymi exhumatum, ut in sepulchro marmoreo quod parauerant
poneretur. Sed prius in altari collocatum, ut ab omnibus uideri posset,
et hęc interim miracula secuta: sexdecim cęci tactu eius uisum
recuperarunt; tres a demonum uexatione soluti; filius unicus uiduę
cuiusdam, cum exanimis allatus esset, reuixit. Quod alius cernens
et ipsum Italum esse conspexi (Bergomensem enim se profitetur), Zelum , inquam, habuit iste (ut Apostolus ait), sed non secundum scientiam. Hieronymum quippe studiosus, quanuis Delmatam fuisse sciret, sancta quadam inuidia delinitus non indignum monacho putauit de alieno facere si posset suum.
Hieronymus , inquit, uir sanctissimus et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione Italicus ex oppido Stridonis in Istria prouincia constituto, quod quidem a Gothis euersum fuerat Pannonię quondam Delmatięque confinium.
bellicosas
ex Amazonum genere memoriae proditum est, ut Pontifices
Romanos Cajum et Joannem etiam Martyrio coronatos
omittam: quis sanctissimum Regem Vladislavum cui coelitus
corona delapsa est? quis illum qui se victimam pro re
Christiana devovit nostri Regis Patruum satis praedicare
posset? ut innumerabiles taceam. Hunc nostrum Regem
Vladislavum cum bello, tum pace clarum, qui suis majoribus
non tam nomine quam similitudine et cognatione virtutis
respondet; quis orbis terrarum imperio dignum non judicet?
Sed omitto nationes; redeo ad Patriam urbium Dalmatarum primariam,
saevus Herodes,
Saul
fidem, faciat nunc hasta cyphusque,
Lib. VIIII
secundę.
tam ardenter
amaret, non poterat non etiam omnes conseruos suos
diligere. Vnumquenque fratris loco habuit, quem una secum regi seruire
cognouit. Denique, quicquid agebat, totum eo dirigere libuit, ut
domino suo gratificaretur. Vnus ille sibi uita charior erat. Pro
illius gloria si milies mori posset, milies mori uellet. Rex igitur
tantam erga se fidem, tam singularem beniuolentiam remunerare uolens,
primum ei post se dignitatis locum tribuit, caeteris ipsum praeferens, a
quo plus quam a caeteris diligi se intellexit.
Talis
est omnis, qui mandatum illud implet: Diliges
ferente aut
soli se erigendum.
Haec parabola nos admonet, ne mendaciis assuescamus. Nam etiam cum uera narrabimus,
nequaquam uerbis fidem praestabit, quisquis ante fuerit deceptus. Ab illo
non sine lachrymis
dimisit. Ille, ut moestam matrem consolaretur: Bono animo esto,
inquit, ero iterum tecum citius quam putas. Putabat autem illa non
ante triennium reditum eius fore, cum et regio, quam peteret, non
parum longinqua esset, et negocium, cuius causa discederet, non tam
breui posset expediri. Caeterum anno nondum elapso casu contigit, ut
illa inimicorum ui natali solo pulsa eo abiret, quo filium
praemiserat. Atque ipsum arctius amplexa nihilominus ferre coepit. Tunc
ad eam filius: Indigna res est, o mater, ut, quo absente tristabare,
eo praesente
Audio nunc vacare unum archidiaconatum in Transsilvania per mortem Fratris Donati. Hoc
volui tantum revocare in memoriam V. S. R. M. V. S. R. M. = Vestra sacra regia
maiestas (declinatur ut necesse est). ut sciat, ubi mihi providere posset.
|
339. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
a nobis, qui homines non dii sumus, possint intelligi. Alioquin fateri oporteret, quod nemo unquam ausus est dicere, aut Deum non esse homine maiorem | aut hominem Deo esse ęqualem, si ad omnia quę Dei sunt, humani uis intellectus posset penetrare. Sunt tamen nonnulli , qui in peruersitatis suę proposito ita obdurant, ut credulitatem nostram etiam irridere non dubitent. atque hi fere sunt, qui gentilium philosophorum argutias secuti nihil
340. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
quoties erga plurimos pietate liberalitate-que utimur, nulli tamen alii | nisi soli Deo hoc quod pro eius amore pręstamus, notum fieri | cupere debemus. Quemadmodum in iis qui graui morbo liberati sunt, sanitas latere non poterat, et tamen ipse qui eam induxit medicus, quasi latere posset, ne uulgaretur imperauit. testatus bona quidem omni loco omni tempore facienda esse, non tamen ideo ut alii sciant, sed ut obsequium pręstetur Deo, qui ea fieri pręcipit | ad suam non ad hominum gloriam, ut eam mercedem, quam nemo alius pręstare potest, ab ipso recipere
341. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
moestus esse. tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem. Quanuis alii moestitię huius causam assignent non timori mortis, sed ei dolori quem capiebat ex perditione Iudę proditoris | aliorum-que in se credere nolentium. posset hoc tamen, quod propinqua iam passione est dictum , et ad metum mortis referri. non tam quia timuit, quam ut hac etiam in re, sicut in cęteris in se hominis naturam ostenderet. Separari autem a corpore nemo est qui uellet, nisi idem per separationem
342. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
uiuas? quod si ultra obstinatus esse pergis, cum ficu infructuosa succideris, ne terram occupes. succideris inquam et in ignem mitteris et ardebis | palmitis instar de uite abscisi atque arefacti | omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti. Abscisus quippe es | a uera uite et a Christo alienatus, quamdiu peccatis finem non statuis, quamdiu te Creatorem tuum Redemptorem-que offendere non poenitet, quamdiu non metuis Dominum tuum | nec illi obtemperas,
343. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
oportet sed quomodo ille suaserit uiuens. Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt | extincto lumine multorum de te obloquentium morsibus pares. Cęli denique stella uidebaris, et in terram cecidisti, ut fulgorem qui in te fuit, in tenebras conuerteres | et de te quoque dici posset: Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer qui mane oriebaris? corruisti in terram, cęlestibus terrena, ęternis caduca pręferendo. Spiritu enim coeperas, et carne consummaris. Supra firmam petram ędificabas, ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste regnum conscenderes
344. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
es Simon Bar Iona, quia caro et sanguis non reuelauit tibi, sed Pater meus qui in cęlis est. Decuit autem, ut qui homini quem formauit, beatitudinem dare decreuerat, doctrinę quoque esset autor, per quam beatitudo ipsa acquiri posset. In cassum igitur laborarunt omnes philosophorum scholę, omnes mundi sapientes, ut ueram de Deo scientiam per se ipsi inuenirent, si non alius quam Deus debuit illam homini monstrare, sicut et fecit. Sed non est satis eam
345. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Abadon, quod est Exterminans. Extorres enim a cęlesti patria facit, qui suę consentiunt tentationi. Quis unquam tam terribilium bestiarum, tam malignorum spirituum | uel sęuitias uel dolos posset euadere, nisi periclitantibus Dominus opem afferret, nisi furorem eorum uis diuina cohiberet astum-que reprimeret? De nominibvs demonvm pvblicae dignitatis. Caput XIII
346. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Non est qui faciat bonum,
non est usque ad unum.
Iam enim quod futurum Dominus prędixerat,
abundauit iniquitas et refrixit charitas,
ut propinquum testetur ultimi iudicii diem.
Multa quippe cernimus,
plurima audimus,
a quibus abhorret animus,
et ne illa sentire posset,
sępe nobis optauit cum cęcos oculos |
tum aures surdas.
Talia uero mirantibus nobis |
causam-que inquirentibus respondet Ecclesiastes dicens:
347. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
maris, qui perambulant semitas maris. Vt autem omnia subiecta essent homini, intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit | ac sibi in parte similem reddidit. Eidem leges pręcepta-que dedit, per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset | de terra translatus in cęlum, de corruptione ad incorruptionem, de mortalitate ad immortalitatem. ICXC Atque etiam ut post pręuaricationem, per quam a tanto exciderat bono, pristinę gratię statum eidem repararet, filium suum unigenitum
348. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Gratus fuit Ioseph. In Aegypto dum seruus esset et iuuenis impudenter se ingerentis dominę libidini non consensit | maluit-que uitam suam periclitari | quam castitatem pollui, cum ab illa irata tentati adulterii insimularetur. Magnam deinde fratrum in se iniuriam cum ulcisci posset, magnis rependit beneficiis: eos quippe a quibus in seruitutem uenundatus fuerat, in Aegyptum urgente fame profectos benigne suscepit largiter-que aluit. Erat enim secundus a rege, cuius uisa obscuritatibus inuoluta Spiritu Sancto reuelante
349. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
est uobis, et ille qui misit, miserebitur uestri. Hic enim qui missus est, Dei uerbum est, Dei sapientia est, Dei uirtus est. negat talia esse in Deo qui Christum negat. Carnem animam-que hominis assumpsit, ut pro hominibus pati ac mori posset. Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit, ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret. (!) Agnoscite beneficium et confitemini Christum. Venit enim uos | non de manu regis Babylonis, sed de
350. Baničević, Jakov. Magnifico domino Ioanni de Curiis... [Paragraph | Section]
cum litteris meis. Postquam Dominatio Vestra
351. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section]
formidabunt. Et fugiet serpens a facie leonis rugientis et persequentis. O terque quaterque beati, quibus auita regna uidere et patrias terras colere dabitur! Beatissimi uero quis sub crucis signo et te imperatore oppetere continget! Quod si generalis huius expeditionis tempus – ut dici fortasse posset – nondum aduenit et si saluos nos esse uultis, ut uobiscum tunc arma sumamus, respicite in nos et misereamini nostri, Post nostri commate interpunxi; exclamationis signum habent Gortan,
352. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
portis custodiam ponunt. Ille autem ualuis euulsis euasit. Dalidam in ualle Soreth adamauit sibique coniunxit. Ea promissis corrupta solicitauit uirum sciscitans, in quo esset eius fortitudo et quali uinculo constrictus teneri posset. Ter mulierem elusit, quarto uerum indicauit. Ligatus primo funes abrupit neruiceos, iterum canipeos, qui nunquam in opere fuerant, tertio clauum alte in terra defixum, cui per septem capillos alligatus fuerat, euulsit.
353. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
354. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
multo post mortuo Nabale sibi copulat. Alteram etiam duxit, Achinoen. Saul Micolam, quam ei spoponderat, tradidit Phalto. Ille, dum in colle Achillę a Saule obsideretur, noctu tentorium eius ingressus, cum dormientem perimere posset, cypho tantum et hasta sublatis abiit. Hancobrem rursum ei Saul est placatus. Dauid uero illius inconstantię conscius, ut ipsum securius deuitaret, fugit in Palestinam ad regem Achim. Habitauit cum suis in Sicelech. In
355. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph | SubSect | Section]
multos diffundi. quaeritur, quod intra suos fines compressum, nulla ipsius facta propagatione uelut aura euanescit? Quid prodest multos annos Philosophiae impendisse insomnes terendo noctes, si eius fructum quam plurimi non sentiant? At qui nam id fieri posset? Nempe suadendo et dissuadendo: quorum alterum est uirtutibus amplectendis accommodatum, alterum uitiis fugiendis: quod a nemine fieri commode posse absque oratoriae adminiculis, cuilibet compertum esse arbitror, etiam si a natura ingenita quaedam semina
356. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph | Section]
hyemes / mitis florentia veris
202 Germina et aestatis feruentia labra tepentis /
203 Pomiferi Autumni pallentes arbore frondes /
204 Et pluuias / sudosque dies producere / nutu
205 Absque tuo: vastis quis claudere posset in antris
206 Aeoliam rabiem: quis motos sistere fluctus?
207 Omnia continuis tua virtus temperat horis.
208 Saepe quidem nebulas disieceris ipse rogatus:
209 Sustuleris morbos: atque atro funera tabo
357. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 425 | Paragraph | SubSect | Section]
humilibus autem dat gratiam. Hęc aperte quidem in eum machinabantur, nonnulla autem dolo et simulatione tentantes, ut, siquid a Lege diuersum pręferret, ueluti prophanum accusarent uel, si omnia efficere nollet, quę ipsi exigerent, eum, quasi qui non posset, infirmitatis arguerent. Tentantes igitur quęrunt signum de cęlo, quasi uero non sint ea cuncta de cęlo, hoc est a Deo, quę humanas uires excedunt. ** corr. ex excędunt Vel hoc excogitarunt, ut, si de cęlo signum non daret, probarent Moyse
358. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 429 | Paragraph | SubSect | Section]
uirtutis cultores linguę procacitate lacessunt. Hinc est, quod Iudei nullo placati Christi miraculo, murmurabant de illo — Ioannes ait — eo quod dixisset: Ego sum panis uiuus, qui de cęlo descendi. Nihil ergo, quod ad diuinitatem eius referri posset, admittere poterant, quanuis multa etiam ab eo fieri conspicerent, quę supra uim humanam erant, et nulli nisi Deo factu possibilia esse noscerentur. Quin etiam pati non poterant, quod a plebe laudaretur atque honoraretur. Iccirco lege publice lata cauerant, ut,
359. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 450 | Paragraph | SubSect | Section]
Hic angelus apparens, dum moestum consolatur, humanam in Domino Iesu naturam ostendit. Alias accedentes et eidem ministrantes angeli diuinam in eo naturam testati sunt. Dei enim Verbum nostra assumpsit et sua non dereliquit, ut in nostris pro nobis ualeret pati et in suis posset nos beatificare. Pro nobis itaque tristatur, pro nobis orat, pro nobis ardenter orando ęstuat et sudat. Factus — inquit — in agonia prolixius orabat. Hoc est, contentione quadam animi in oratione perseuerabat, ut et tu morte
360. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 457 | Paragraph | SubSect | Section]
nituntur. Nec tamen inueniunt, quonam credibili saltem commento falsum fulciant testimonium, ut uerba *corr. ex prepeditus fidem inuenirent. Nihil ergo Iesus neque dixerat neque fecerat, quod uel ab inimicis ulla ex parte reprehendi posset. Nouissime autem uenerunt duo falsi testes et dixerunt: Hic dixit: Possum destruere templum Dei et post triduum reędificare illud. Et hi quidem dicta peruertunt, quia, quomodo dicta erant, culpa carebant. Ille dixerat: Soluite templum hoc, hi
361. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 485 | Paragraph | SubSect | Section]
Quod si dimittere peccata diuinę naturę proprium sit, quomodo, qui animas saluat, non potest corpus suum saluare, si uelit? Sed ille pius et misericors animarum magis quam corporum saluti consulebat, cum se ultro morti offerret. Deus homo factus est, ut pro homine mori posset. Mori uoluit pro nobis, ne nos pro nominis eius gloria mori timeamus. Audiamus adhuc, quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus erat
362. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 582 | Paragraph | SubSect | Section]
super latitudinem** cordis eorum, et in cornibus ararum eorum. Nam quemadmodum cor *corr. ex obdurate **corr. ex latitudine p haraonis intantum induratum fuit, ut ne Dei quidem flagellis mollescere posset ad dimittendos Iudeos, ita nunc ipsi Iudei ferro et lapide duriores modis omnibus Christo repugnant et peruersa interpretatione* Scripturas deprauare conantur, ob hoc solum, ne earum autoritate superati nostrę adherere compellantur religioni. De quibus psalmista ait:
363. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 586 | Paragraph | SubSect | Section]
poterat, nisi ille in hortum ueniens impiorum se manibus obtulisset capi endum, nisi fructum salutis nostrę et poma passionis de arbore crucis collecta comedisset. Hinc est, quod sponsa ipsa sponsi sui aduentum uehementer desyderabat, ut iam cius consortio iocundissime frui posset. Atque ideo sane, postquam se uoti compotem esse animaduertit, ingenti affecta lętitia: Dilectus meus — inquit — descendit in hortum suum ad areolam aromatum, ut pascatur** in hortis, et lilia colligat. Areola aromatum odor est uirtutum, quem
364. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 593 | Paragraph | SubSect | Section]
nocte illa fuisset passus, mane uinctum tradiderunt Pontio Pilato pręsidi. Tunc Iudas de scelere suo dolens proiectis in templo argenteis, quos a sacerdotibus acceperat, abiit et suspendio sibi mortem consciuit, maius putans peccatum, quod commiserat, quam ut ueniam promereri posset. Non minus autem peccauit de misericordia Dei desperando quam Dominum ac Magistrum suum pro pecunia prodendo. Alterum autem diffidentię, alterum ingratitudinis atque auaritię fuit. Quid autem nequius quam ei uelle diffidere, qui omnia potest, uel a quo plurima acceperis
365. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 647 | Paragraph | SubSect | Section]
et uulnerum, quę in cruce passus fuerat, cicatrices monstrauit. Ac non sum — inquit — spiritus; homo sum carne et ossibus constans. In his reuersa anima mortuum corpus uiuificauit, uiuificatum diuinitas nunquam ab eo discedens glorificauit, ne deinceps pati uel mori posset. Gauisi sunt ergo discipuli — ut Ioannes ait — uiso Domino. Veruntamen adhuc quibusdam — sicut scribit Lucas — non credentibus et mirantibus prę gaudio dixit: Habetis hic aliquid, quod manducetur? Quasi diceret:
366. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 654 | Paragraph | SubSect | Section]
curiose, ut uulnerum quoque foramina digitum manumque inferendo scrutarentur. Nihil prętermisit Thomas, quod ad dignoscendam Dominicę resurrectionis ueritatem superesse potuisset. Nisi uidero — inquit — nisi palpauero, sed quia posset esse alius, qui uidetur et palpatur, non esse autem alium uulnera ipsa, quę in cruce passus est, mihi facient fidem. Deinde dicitur: Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus et Thomas cum eis. Non ante se iterum eis ostendit quam Thomas
367. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
368. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
est, eundem ad inferos descendisse canemque tricipitem, quem Cerberum uocant, raptum ad superos tulisse, umbris hominibusque terribilem, cuncta Cociti loca latratu replere solitum et tunc quidem magis quam unquam antea in rabiem uersum atque ringentem. Quis facere hoc auderet aut, si auderet, posset, nisi cui diuina inesset uirtus firmitasque animi humana maior? (Mala Hesperidum XII) Postremus labor fuit, ab Euristeo illi iniunctus, quando in Lybiam profectus adiit fulgentes auro Hesperidum hortos. Hę sorores tres erant Athlantis filię uel, ut
369. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph | Section]
imprudenter, sed etiam non sine defectionis nota accepere, nihil enim consulto imperatore Constantinopolitano, ad quem tunc Dalmatia una cum ipsa Veneta ciuitate spectabat, eo quod illud imperium ita iam attritum esset, ut ne sese quidem posset ab hostibus defendere, nedum sociis opem ferre, pacti sunt cum Venetis ut exturbato illorum ope tyranno praetorem singulis annis Venetiis peterent. Atque ita externae potestati fideique inexpertae sese commitunt ut magis alium
370. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 8 | Paragraph | SubSect | Section]
Admonet me in mortuum Matthiam Hungarorum pietas, quem scilicet uiuentem magis timuerunt ciues quam dilexere (omnia enim non communi, ut reges decet, sed propria metiebatur utilitate), qua pompa funus eius fuit celebratum referre. Id enim dignum cognitu uisum est, ex quo intelligi posset mortales non modo disciplina, sed naturae etiam instinctu decorum seruare, atque ea ultro agere, quae laudi solent dari, quandoquidem ab his quoque, qui quorundam iuditio, haud immerito forsan, ob mores non admodum ciuiles barbari appellantur, ratio honesti habita est.
371. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 12 | Paragraph | SubSect | Section]
comitiis. At Stephanus Bather, ut erat imperandi cupidissimus, ratus praefecturae, quam gerebat, maiestate se quoque fauorem sibi hominum conciliaturum, priusquam regnum Hungariae ab externis peteretur, quod quidem propediem fore, ut euenit, suspicabatur, Hungaros, si forte eis posset persuadere, ut regnum ad indigenam defferrent, oratione tentandos censuit, neminem unum sigillatim designans, non ausus plane quemquam nominare, prius quam principum animos exploraret. Tametsi quidam existiment Stephanum seorsum, inter amicos et quibus rem tuto committi
372. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 15 | Paragraph | SubSect | Section]
igitur eo nuntio audito, mirum in modum laetatus statim coepit Albertho profectionem in Hungariam suadere, ratus, ut erat, maioris fortunae et sibi et principi suo oblata utendum occasione, nec tantam spem ulla corrumpendam mora. Verum cum haec expeditio inconsultis Alberti parentibus suscipi non posset, consilium regibus aperitur. Mater Albertho dedita erat, pater uero in Vuladislauum maiorem natu filium inclinabat. Itaque dum in utranque partem studiis regum accensis aliquot dies consultando absumuntur, et
373. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 19 | Paragraph | SubSect | Section]
Varadinensium praesulis, cuius rei conscientia et pudore, ut sunt plerique alienae maligni interpretes mentis, sese praesulatu abdicasse fertur, ordinisque diui Francisci habitum sumpsisse, perinde ac timuisset, ne regnum Hungariae non sine suo periculo Vuladislauus retinere non posset, propterea quod ad ultimum prope discrimen Vuladislauo rege declarato regnum deductum esse uisum est, hostibus undique in Hungaros ingruentibus. Qui quidem tunc in mutuam ex simultatibus perniciem ruentes in sese finitimorum arma concitabant. Sed neque hanc solum modo depositi
374. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 22 | Paragraph | SubSect | Section]
obtemperatum: quippe cuius erat sententia, caeteris fere reguli amicis id
uehementer propter rei turpitudinem improbantibus, comprehensos in regia optimates,
qui comitiorum initio ad regulum saepe commeabant, positis custodibus tantisper
detinere, dum Ïanus, an militari studio regnum posset inuadere, experiretur. Hoc autem,
utrum Petri odio ab inimicis confictum sit, in uulgusque aeditum moribus eius crimen
affirmantibus, an ab ipso Petro cogitatum, in ambiguo pono. Nihil enim mihi de hac re
satis compertum est.
quam uim experiri, neu pessimorum hominum fallacibus deceptus consiliis, uanaque inflatus spe sese in praeceps
daret. Deinde animo prospiceret, quam periculosum peteret imperium, quamque difficilem rem atque supra fortunam suam attentaret, et quae ab ipso neque capi, neque contineri posset. Caeterum cum regulum huiusce adhortationibus nequaquam flecti
appareret ― etenim ei adhuc regiis animis inflato, ualde humile uidebatur, opibus suis praesertim
nondum aduersa fortuna fractis, patrio regno, quod iuuenili ardore ac singulari
temeritate fere
extant, ipsis Maphaeis, seu quibus illi iussissent librariis, imprimendos dedisset, quos sane ille in Circumistranis regionibus abs se
inuentos eo consilio ementitus erat, ut Maphaeos librorum cupidissimos sibi conciliaret,
iudiciumque eorum patrocinio eluderet. Atque ita, quum causa non posset, fraude ac
mendacio sese tutatus est.
Hoc autem haud insectandi gratia retulimus, utpote quod non, ut hominem infamia
mulctarem, quem ne nominarim quidem, sed rerum serie atque facinoris atrocitate
coactus narraui, magnoque
exercitu, sub ipso stipendia saepius fecissent,
multorumque facinorum
eius, quae quidem res ad maiestatem nominis maxime confert, testes essent.
Ac ne uictor hostis eos fugientes assequi posset, Bartholomeum Varanensem priorem, iuuenem impigrum, quendam Dalmatam, cui Paruo cognomen erat, et Iacobum
Scytham cum parte exercitus instantibus opponunt. Qui quidem pene soli, de quibus rex
Matthias benemeritus erat, beneficii memores reguli partes pro uiribus tutati sunt,
Vuladislauum ad thronum et thalamum inuitat; Thomas
Herdonius cardinalis Vuladislauo familiaris
375. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 22 |
Paragraph |
SubSect | Section]
376. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
377. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 26 |
Paragraph |
SubSect | Section]
378. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 31 |
Paragraph |
SubSect | Section]
379. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 37 | Paragraph | SubSect | Section]
peragam, ad quietiorem stationem me confero. Quod tandem ut tua uoluntate mihi liceat exequi te uehementer rogo. Neque enim mea absentia ullum passurus es detrimentum, sed potius inuidiam, quam tibi familiaritas mea contrahere posset, ciuem Hungarum in meum amicitiae locum admittendo euitabis. Solet enim Hungaris quoque, quemadmodum et caeteris nationibus, externi hominis dignitas esse inuisa. Igitur postea quam Vuladislauus Ianum in sententia obstinatum uidit, ne non
380. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 42 | Paragraph | SubSect | Section]
quidem gaudio tam pii spectaculi oculis temperarunt. Itaque siue rubore, quem forte conscientia fraterni certaminis perfuderat, siue mutua pietate attoniti, aemulationis subito obliti paululum conticuere. Deinde post cibum satis hilari habitu oris, si animus uultu estimari posset, eodem lecto captum, submotis arbitris colloquuntur. Quae autem tunc inter se agitauere mihi haud pro comperto est. Verum ut ex ipsius rei facie apparuit ― iam enim ille affectus, qui eis lachrymas commouerat, pietate, ut fit, ambitioni cedente, utriusque animo resedisse
381. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 42 | Paragraph | SubSect | Section]
Itaque non multis post diebus, ne quod reconciliationis tempus inexpertum prętermitteret, praefectum Transiluanum cum Iano Varadiensium praesule ― nondum enim deposuerat pręsulatum ― ad Alberthum mittit, qui eius animum, si posset, ad pacem sanioris admonendo consilii inducerent. Itaque Ianum concedente collega, quod hic cum Albertho eiusdem linguae esset ― nam Polonis et Boëmis idem sermo est ― uerba huiuscemodi locutum ferunt: Nisi animi tui magnitudo, rex Alberthe, atque
382. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 50 | Paragraph | SubSect | Section]
quod, ut ferunt, abunde habuit, militibus persoluisset, nec sua commoda rebus publicis anteposuisset. Quis autem dubitat saluis publicis priuata perditum iri non posse? Nisi forte, ne uideamur iniqui esse censores, honestius putauit, aut certe minus turpe, priuata quoquo modo posset retinere, quam pro publicis incerta pugnare uictoria. Et sunt fere plerique mortalium, ex his maxime, qui sub regibus uiuunt, magis proprii quam communis boni studiosi. Alemanus, Noua Vrbe ciuium uoluntate recepta, relictisque qui arcem obsiderent, ne parua res magnas corrumperet
383. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 53 | Paragraph | SubSect | Section]
dominentur, et ex quo rex designatus sum, nihil unquam quod animos uestros iure offenderet a me commissum est, haud ambigo uos mihi beniuolos esse, atque in omni fortuna fidos fore, uel si non modo Alemanus a uobis toties uictus, sed quiuis hostium fortissimus, et qui uera uirtute uobis formidinem posset inicere, regnum hoc inuaderet. Est enim proprium Hungaricę uirtutis pro fide ac honestate quicquid aduersi uenire potest constanter tolerare, non autem ritu leuis uulgi inani strepitu terreri, uel quo interdum, more suo fluctuans, fortuna uideatur impellere, inclinari. Quae quidem
384. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 61 | Paragraph | Section]
ueluti extemplo pugnae copiam facturus, in aciem per speciem dimicandi procedit, quamquam nihil minus quam de manu cum Hungaro conserenda cogitaret, quippe et uiribus et animis suorum hosti impar. Iam eo utrinque uentum erat, unde praelium committi posset, instructusque uterque exercitus signum pugnae expectabat: nemo enim ducum iniussu gladium stringere, aut telum emittere audebat. Crederes utriusque aciei impetum tunc maxime, quum pugnae studio animi solent accendi,
385. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 77 | Paragraph | SubSect | Section]
ei sese opposuisset. In quem Alberthus, haud quidem congressum refugientem, cuspidem infestam, ab armigero, qui praesto erat, sumptam dirigit, eius scilicet casu Hungaros perturbatum iri credens. Quem quum armatura satis munitum neque uulnerare posset, neque equitandi peritissimum equo deturbare, iterum conatus est promptissimo quoque equitum comitatus primam hostium aciem perrumpere. Quod cum Hungaris obstantibus nequicquam tentasset, seque hostium iam includi circumfusa multitudine cerneret, paulatim retro cedere,
386. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 92 | Paragraph | SubSect | Section]
sine deffectionis nota accepere. Nihil enim consulto imperatore Constantinopolitano, ad quem tunc Dalmatia una cum ipsa Veneta ciuitate spectabat (eo quod illud imperium ita iam attritum esset, ut ne sese quidem posset ab hostibus defendere, nedum sociis opem ferre) pacti sunt cum Venetis ut, exturbato illorum ope tyranno, praetorem singulis annis Venetiis peterent. Atque ita externae potestati fideique inexpertae sese committunt, ut
387. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 99 | Paragraph | SubSect | Section]
Fregepanis, animaduertens equos suos (quod sane roboris fuit in nostro exercitu) pene omnes cecidisse, paucosque labore ac uulneribus fessos, adhuc in acie locum suum magis tenere quam pugnare, malleque mori quam hosti terga dare, ne tantae cladi superesset, quum fuga periculum uitare posset, pugnans interficitur. Georgius uero primam tunc fere iuuentam attingens, dum obtruncat quendam, qui se ei in agmen hostium iuuenili ardore inuecto obiecerat, tria uulnera letalia a circumfusis undique hostibus in dextrum accepit latus. Nec tamen animum deiecit, uerum adhortatus est
388. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 99 | Paragraph | SubSect | Section]
ad Bazethem Turcarum regem adductus est. A quo neque blanditiis, neque crudelissimae mortis denuntiatione impelli ad perfidiam potuit, quum eum per se Turca diu uerbis fatigasset, uti a Christiana religione ad Machometani ritus deficeret sacra, quo eo milite aduersus Christianos uti posset. Itaque in custodiam ultra Hellespontum missus, ueneno, ut ferunt, ab hostibus est necatus. Atqui inquirenti mihi, quanam potissimum causa, quaue nostrorum culpa praedatoria Turcarum manus, ab Hungaris fundi facile assueta, tantam ediderit stragem, compertum est praedę
389. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 113 | Paragraph | SubSect | Section]
rerum ordo exigit commemorare, atque ea stylo persequi, quae profecto neque sine graui moerore monimentis mandare queunt, et in maximum essent Christianos principes odium inductura, modo id a lege historiae non abhorreret, et uis ac facultas orationis meae rei gestae exaequare posset atrocitatem. Equidem animaduertens, quum caeterorum Christianorum tum patriae meae periculum, uix mihi temperare possum, quin eos principes, ne dicam immanissimos gentis sibi creditae praedones, qualicunque accusem oratione. Qui sane aurum, fragile emolumentum, secuti, mortem, ut fama
390. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 116 | Paragraph | SubSect | Section]
agitantes, ne non sine Turcarum dedecore Alberthi, Polonorum regis, minae impune transmitterentur. Igitur ex ueteribus prouinciarum praefectis Balys Marconius, qui et ipse ab Otomano longa cognatione genus ducebat, ratus, ut erat, iam tempus aduenisse, quo Bazethes facile ad bellum impelli posset, ad eum accedit, atque data facultate dicendi ita dixit: Nemo praefectorum tuorum, rex Bazethes, antehac est ausus te ad ullam nouam expeditionem suscipiendam
391. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 133 | Paragraph | SubSect | Section]
quasi obiecta parum purgasset, accusatorum instinctu sublatus est, hoc quidem consilio ne forte iudex, quem rei oratione, utpote uera, haud parum motum esse apparebat, dilato supplicio accusatorum fraudem deprehenderet. Itaque praetor circumstantis metu turbae, ne scilicet iure apud regem accusari posset, quod Christianos digniores fide quam Turcas esset arbitratus, confestim Mauerdinum, prius minis, modo precibus nequicquam fatigatum, uti in sectam Machomethanam traduci pateretur, palo e medio lignorum strue eminenti admoueri iubet, ac ferreis alligari catenis.
392. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 140 | Paragraph | SubSect | Section]
proficisci iussit. Ipse castris positis non procul ab Othri monte circa Peneum amnem substitit, euentum oppugnationis expectaturus, ratus oppugnationem ignobilis, ut nunc est, urbis, quam per se subiret, regi parum conuenire, simul ut ex proximo, si usus postulasset, auxilia suis posset submittere. Statuerat enim non nisi ui capta, aut oppidanorum uoluntate dedita Naupacto ex illis regionibus abscedere. Nam quum totum Corinthiacum sinum, quem nunc Patrensem uocant, in ditione haberet, Naupactum in faucibus ipsius sinus sitam a Venetis obtineri aegerrime
393. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 143 | Paragraph | SubSect | Section]
quoque haud laeto animo id audirent,
excaepta est.
Igitur praefectis nauium, quos
394. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 162 | Paragraph | SubSect | Section]
in specula ibi positus esset, ubi uidit Christianam triremem ad eam insulae regionem stare, quae Italiam spectat, signum Turcis e diuerso ab ea parte, qua insula in Turcaicam continentem uergit, ex composito reddidit, ne scelerati hominis proditio a Christianis deprehendi posset. Tres autem biremes Turcaicę, per id tempus Aulone forte emissae litori, cui Ceraunii montes incumbunt, alligatae stabant: distat autem ab hoc litore Sason insula circiter quatuor et uiginti stadiorum interuallo. Turcae igitur quum e signo ab Eremita dato Christianam nauim in proxima
395. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 164 | Paragraph | SubSect | Section]
Caeterum Gallus rex, simul gloria Hispanorum stimulatus, quam illi Cephalenis subactis sibi adiecerant, simul ut, prae se ferendo Turcis se iam hostem esse, spargeretur in uulgus se iccirco regnum Friderico ereptum ire, quo ex propinquo commodius in Turcas arma mouerent, quasi non posset cum Turcis bellum geri Friderico in regno suo manente, et ad hanc expeditionem operam suam ultro pollicente, armatis Massiliae ad duodecim turritis nauibus eas Venetis auxilio misit. Quibus Veneti classi suae adiunctis Lesbum insulam inuasere, ubi cum
396. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 164 | Paragraph | SubSect | Section]
natio ualde suspicax, proditione, eo quod quingenti Turcae e proximo continente lembis clam aduecti, per armatam Vasconum custodiam, Mytilenem irruperant,
Venetis per id maxime tempus cum quadraginta longarum nauium classe oram Asiae custodientibus, ne quod subsidium obsessis inde transportari posset.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber octauus
hae ne remis quidem
instructae, nedum armatae fluuio educi in altum poterant, uel si is, ut per hyemem fieri
solet, largissimis intumuisset imbribus. Valde autem Turcae timebant, utpote qui fortunae nihil committunt, ne, ut quaeque nauis euecta esset, antequam se ad pugnam
instruere posset ab hostibus, qui praesto erant, interciperetur. Porro nullum ex aequo
certamen fore uidebatur, nisi prius aliquot una constitutae naues atque in frontem
instructae tantum spatii in altum procederent, quantum satis esset ad sese remis
extollerent, rex affirmauit multo melius quam sperarat rem Dei munere contigisse. Etenim , inquit, hosteis putaui aereos, plumbeos inueni .
Nempe Turcam Methone ui capta Venetorum contemptus perinde incesserat, ac si uictoriam non magna ex parte casus, sed uirtus omnino sibi uendicare posset. Quae quidem
uerba literis quoque, quibus huius expeditionis successum quibusdam amicis scripsit,
inseri iussit, usus sane solutiore quam eius mos erat dicacitate, parum etiam aduertens,
nisi scribae imprudentia id factum sit, minus gloriosam esse ex imbelli hoste uictoriam.
ipsius sinus utroque ex latere positis ingenti
tormentorum ui est petitus. Omnes tamen naues, praeter unam Dalmaticam, fortunae
beneficio integras inde eduxit, quae quidem et ipsa haud eo loci percussa fuit, ut aut ita
undam acciperet, ut pessum iret, aut difficulter refici posset. Egressus sinu Ambracio
Venetus imperator oppidum in Leucadii litoris peninsula situm ― locus est opere accolarum a continenti nunc abscissus, uulgo Sanctam Mariam uocant ― adoritur, atque haud
magno certamine expugnat, classicis recenti naualium sociorum ac commilitonum nece
haec cura intentos Venetorum animos
haberet, Albanesios, qui eum tractum incolebant, Lyssi defectione haud parum
erectos sibi conciliant. Verum dux rei incipiendae idoneus deerat, qui
profecto, si minus opibus rem eorum iuuare posset, nulla tunc aut admodum
tenui Albanesiorum fortuna propter principum tum exilium, tum interitum, at
saltem nominis claritudine ac familiae dignitate et suis spem
daret, et hostibus non esset contemnendus.
Caesar praeterquam quod fratris
fortunae inuidebat, minas insuper eius aegre patiens, ei mortem inferre, depositoque cardinalatu regnum sibi parare constituit, ad quod sane illi, maiore fratre incolumi, facilis
uia, ut ipse arbitrabatur, haud quaquam patebat: nam ut, quae destinauerat, efficere posset, tota parentis fortuna sibi soli erat uendicanda. Itaque simulata reconciliatione
fratrem in quosdam extra urbem hortos ad cęnam inuitat, redeuntemque sub uesperum
in urbem atque aliquanto a comitibus amotum per speciem aspiciendae cuiusdam insigni
forma mulieris, dato uni ex
est, ex quo Iulius
pontifex nunquam Venetos hortari destitit, ut tandem latrocinio suo finem imponerent,
redderentque Romanae Ecclesiae saltem illas urbeis, quas recens in Flaminia occuparunt.
Praeces adhibitae sunt, minae etiam adiunctae, nihil denique, quo illos ad saniora consilia reuocare posset, praetermissum. Qui, quoniam olim negotiandi consuetudine omnia
lucro ac utilitate pensant, nec his humana ulla iura, aut diuina obstant, quin cuncta sibi
per scelus uendicent, trahant, excidantque, bello perinde ac communes omnium gentium
hostes urgendi sunt. Permittunt enim leges, fasque
aut serui sint, aut libertinae conditionis.
Tandem quum aliquandiu de rege constituendo consultassent, decernunt regem
Achimathem, satrapem Amysinum, moderati ac iusti regis indole apud Turcas celebrem.
Caeterum quo sine tumultu ex Amyso Constantinopolim Achimathes deduci posset,
praetextu Sophiacae expeditionis mittitur in Asiam cum parte regii exercitus Halis
quidam ex regiis purpuratis, regi designato ad Sangarium amnem ― ita enim inter ipsos
conuenerat ― occursurus. Nec inepte Achimathis amici hanc simularunt expeditionem,
propterea quod
in idque
omnibus uiribus incumberet, ut Sarmatas atque Europaeos Turcas sibi conciliaret: nam
his in societatem deductis paternum Achimathi studium non admodum profuturum. Et
ne Halys, dux regii exercitus, cum Achimate, quem diximus regem esse designatum,
coniungi posset, uiresque in unum conferre, clam iniit societatem cum quodam latrone,
eius sectae, quam diximus apud Turcas Sophiacam appellari, eique persuadet
aduersus Halydem, paternum ducem, bellum suscipere. Hic autem latro aliquot ante
mensibus
dignitate primus
Mustaphas nomine, Macedo natione, auaritiae ita deditus, ut nihil fere esset apud ullam
gentem tam sanctum, quod ille oblato precio non contemneret. Qui quum animaduertisset Selynem his ualde infensum esse, qui in magistratu constituti pecuniae nimium
studerent, nec posset cupiditati suae (nempe, quae longo usu altissimas miserat radices)
imperare, ueritus, ne quod ipse multis annis malis etiam artibus congessisset, unius hore
spatio una cum uita amitteret, uir cautus et satis prudens uictus auaritia temerarium ac
sibi perniciosum capit consilium, ut Selyne
nactus talem interficiendi Selynis occasionem, utendum ea statuit. Igitur tonsore ex uoto Selynis inuento eum Mustaphae Macedoni clam dono misit. Hunc autem puerum ita alieno
nomine atque opera emerat Achimathes, ut ne suspicari quidem puer ipse posset se esse
ab Achimathe emptum. Macedo confecta pila e sapone, quo partes corporis radendas
tonsores illinunt, eam omnibus inscientibus ueneno aromatibus commixto infectam,
quod crebro attritu mortem inferret, theca cornea includit pueroque seruandam dedit,
quem, prius quam
accersit. Reus arbitratus nemini facile persuasum
iri fortunam suam nouarum rerum studio idoneam crimen inficiatur, licet eum uultus,
orationi dispar, satis proderet trepidatione conscientiam indicante. Et quum neque
minis, neque tormentorum aspectu ad sceleris confessionem cogi posset, indicis admonitu puer tonsor accitur, interrogatur unde ad Macedonem peruenisset. Ille nulla pauoris
signa prae se ferens fatetur se a quodam priuato quidem homine ad Mustapham
Macedonem missum, sed nullius maleficii mandatum a quoquam accepisse, nec se conscium ullius noxae in
belli dilationem ac moram non solum externis hostibus occasionem iniuriae inferendae oblaturam, sed etiam domesticis insidiis maiorem in dies materiam praebituram, nec semper
detegenda intestina fraude eandem fortunam fore, statuit, ex quo hostis in aciem se non
committebat, consilio, si posset, bellum conficere. Itaque primum omnium in securitatem suam, atque ut belli intestini semina extingueret, quos regiae stirpis propinquos
apud se habebat, comprehendi atque interfici iubet. Erant autem apud Selynem sex
fratrum, qui iam decesserant, liberi, qui quidem in
iam decesserant, liberi, qui quidem in fidem eius sese permittentes, acceptis in Asia latis ad uictum cultumque agris, perinde ac caeteri regis amici ac purpurati
eum fide satis integra, et ob id securi, comitabantur. Horum domos milites regis eodem
tempore ita complexi sunt, ut nemo inde elabi posset. Itaque comprehensi omnes
eodem temporis momento iugulantur, regioque funere honestati Prusae Othomanorum
sepulchris illati sunt. Et quoniam hoc quoque non omittendum putarunt, qui rei gestae
interfuerunt, ferunt Cichanis filium, ad quem iure gentium regnum
fuit ― quum ad illum carnifex accessisset,
Selynis perfidia accusata dixisse circumstantibus se male credidisse salutem suam illi, qui,
dum sibi regnum parat, ne parenti quidem morbo et aetate confecto paucorum dierum
usuram ad uiuendum concessisset. Et quum carnifex manus eius, ne obniti posset, loro
uincire uellet, auersatus carnificem simulque tam segnem mortem, arrepto acinace, irae
quam timori propior, multis uulneribus confectus tanquam acie pugnans cecidit. Selynes
enim, simul ac accępit fratris filium non pati ad se carnificem adire, misso centurione
cum suis
omnes Europaeos
Turcas, miteque ingenium fero praelaturos. Fingit insuper prolatis falsis literis signo
Corghutis adulterino signatis Corghutem ita in summam
rescripsisse, ut facile eius
ambitio ac regnandi cupiditas deprehendi posset. Itaque quum Turcaici iuris consultos,
apud quos criminibus suis fidem faciebat, suspitionis in Corghutem implesset, illique
in eius gratiam, ut sunt humana ingenia fortunae obsequentia, Corghutem morti
debitum censuissent ― est autem horum hominum maxima apud Turcas
in obsequium, propter ingentia praemia, paratis.
Igitur hunc in modum Corghutes sese occultans repertus est. Equus ipsius Corghutis,
forma eximius, quum alterius copia non esset, hospiti datus est, ut eo Alicarnassum
uectus conduceret nauim, qua in Rhodiorum insulam auehi posset Corghutes. Colonus
equo insidens conspicuo quibusdam Selynis militibus, ad inuestigandum Corghutem
missis, fit forte obuiam. Interrogatus quis esset, unde ueniret, quoue tenderet et cuius ille
esset equus agricultoris fortunae minime conueniens, ille intrepide cum se rusticum parui
quorum ingens numerus fuit, cum omni suppellectile
quibusdam in Asia sacerdotibus tribueret, familiamque suam incolumem esse pateretur.
Ferunt Selynem lectis Corguthis codicillis lachrymis non temperasse, suisque iussisse, ut
eum mitissima morte, et citra ullum doloris sensum, si id fieri posset, necarent. Itaque
milites, quibus necandi Corghutis negocium datum erat, instructo conuiuio large epulati
cum regulo eius mentem uino, quantum potuerant, alienarunt; mox sopitum agressi,
iniectis tapetibus in caput faucesque, spiritum illius intercluserunt. Corpus Prusam
septa Othomanorum tumulis dicata, intulerunt.
Selynis omnibus nota
fidem literis faciebat fraudemque tegebat ― Prusam uersus extemplo mouit. Quem ubi
Selynes sex circiter millibus passuum ab castris suis abesse cognouit, et ipse obuiam hosti
acie instructa proficiscitur. Postquam eo uentum est, unde praelium committi posset,
Mussias, quem captum atque in amicorum numerum recoeptum ab Achimathe supra
demonstrauimus, cum tribus aliis insignibus uiris, equis admissis auersisque transfugarum
ritu lancearum cuspidibus ad Selynem transfugiunt, eo consilio repentene capto, an ex
composito, parum
Itaque uix tentato quidem certamine primo statim hostium impetu in fugam conicitur;
pauci ex eius exercitu pugnantes, caeterum in fuga ad quinque millia interfecti.
Achimathes animaduertens res perditas esse, ne fugiens agnosci posset, uestem suam
cum gregarii militis ueste permutat; quam dum induit, a Cialapia Ducagino, hostilis
turmae praefecto, agnitus uiuus capitur. Animo per desidiam corrupto nulla uis inerat,
qua percussorem euitaret, seque, ut regem decebat, ad uoluntariam firmaret
alieno arbitrio, quod apud ethnicos turpissimum est, spiritus eius unquam pependisse
diceretur. Nisi forte flagitiosum putauit, quod et Christiani existimant, legibusque recte
prohibitum est, sibi ipsi manum inferre. Itaque eo adductus, ubi a Selyne e proximo
conspici atque agnosci posset, rogauit, ut liceret ei fratrem adire. Quod ubi Selyni
nuntiatum est, Non esse , inquit, opus colloquio attribuatur illi digna regis filio satrapaea .
Id enim signum illius necandi conuenerat. Quibus negocium interficiendi eum datum
erat, paulum a conspectu
fugeret Italiam sine rege armis ac magnis opibus
instructo nequaquam posse foelicem esse, atque ob id maxime crebro turbari, ac plurimum tyrannide uexari, quia in multos esset principatus diuisa. Vnde recte Plato regem,
Homerico more pastorem atque curatorem nominans, totius, si fieri posset, humani
generis, quasi unius ouilis, unum esse pastorem debere designat.
Nihil enim paci ac
priuatae publicaeque utilitati magis aduersatur quam principum multitudo, quippe quam
merito belluam multorum capitum eruditi
fabricatur, caesa, si prius quam contexantur naues aquae marinae salsugine
macerata sint, utiliora reddi. Caeterum, ut constructae quoque naues uim coeli tectis
arcerent, diutiusque incorruptae durarent, simulque nauticus apparatus occultius instrui
posset, quum decipiendis hostibus opus esset, naualia aedificare instituit, qua sinus
Constantinopolitanam urbem ab oppido dirimit, quod uulgo Peram, Genuensium coloniam, dicunt. Ibi campus oppido subiectus sinuique commode adiacens, naualibus simul
et armamentario construendo electus
horrendum supplicium sumitur; nobiles quidam a rusticis crudeliter interempti
commemorantur.
397. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 167 |
Paragraph |
SubSect | Section]
398. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
399. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
400. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 176 |
Paragraph |
SubSect | Section]
401. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
402. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 195 |
Paragraph |
Section]
403. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
404. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
405. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
406. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
407. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 225 |
Paragraph |
SubSect | Section]
408. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
409. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
410. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
411. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 227 |
Paragraph |
SubSect | Section]
412. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 227 |
Paragraph |
SubSect | Section]
413. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 228 |
Paragraph |
SubSect | Section]
414. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 228 |
Paragraph |
SubSect | Section]
415. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
416. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
417. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 230 |
Paragraph |
SubSect | Section]
418. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 230 |
Paragraph |
SubSect | Section]
419. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 231 |
Paragraph |
Section]
420. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
421. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 243 | Paragraph | SubSect | Section]
Vbi quum hostem non inuenisset, ad Periedros montes, qua hi septentrionem spectant, prope accessit, inopia commeatus uehementer laborans, propterea quod Ismahel, quo Turcam uenturum putabat, quicquid hostibus usui posset esse, partim corruperat, partim in deuia et munitiora loca asportarat, quo fame ac omnium rerum inopia Turcam uexatum adoriretur, et ob id differebat praelium, existimans sibi mora opus esse, Turcae uero festinatione. Nam licet Ismahel egregios equites
422. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 244 | Paragraph | SubSect | Section]
existimans sibi mora opus esse, Turcae uero festinatione. Nam licet Ismahel egregios equites haberet, Selynes tamen militum multitudine longe illum superabat, unde paucitas arte et consilio adiuuanda erat. Turca, quum neque hostem certamen detrectantem consequi, neque inopiam rerum pati posset, animum hostis, uetustate generis tumentem, contumeliosis uerbis insectando ad praelium concitare statuit. Itaque misit ad Ismahelem nuntium, qui mandata ferociter edidit, nec illi linguae libertas, immo potius asperitas, fraudi apud Sophenum fuit. His autem uerbis nuntius usus
423. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 244 | Paragraph | SubSect | Section]
qui mandata ferociter edidit, nec illi linguae libertas, immo potius asperitas, fraudi apud Sophenum fuit. His autem uerbis nuntius usus esse dicitur: Putauit Selynes se aduersus uiros arma mouisse, minus quam foeminas inuenit. Quae enim gens adeo imbellis et ignaua ferre posset hostem regiones suas impune peragrare? Tu uero, inquit, Ismahel, uerbis potius quam re nobilis non modo obuiam hosti prodire non audes, et uera uirtute bellum gerere, sed etiam uicos et urbes tuas diripis atque incendis, in deuiaque refugiendo uincentium praemia uictus corrumpis. Vnde
424. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 248 | Paragraph | SubSect | Section]
circumque ea loca stationibus militum collocatis, prohiberet Sophenum auxilia Minoris Armeniae regulis portare. Quorum regiones ipse aggredi suoque imperio adiungere animo proposuerat, ne inter suum ac Ismahelis imperium ullus esset, qui hostilem exercitum suis copiis augere posset. Itaque traiecto cum copiis ac tormentis Euphrate breui ad spem eius euentus respondit. Nam quum Ciamachum loco satis tutum esse uideretur, nec iccirco praesidio militum munitum esset, primo fere Turcarum impetu captum est. Turcae
425. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 249 | Paragraph | SubSect | Section]
praeter Rhodios
pacis conditionibus adscriptis, quamquam Turca multum institisset Hungaris abnuentibus, ut caeteris Christianis exclusis cum solis Hungaris in septennium induciae fierent,
quo uacuus pace Hungarica bellum aut aduersus Ismahelem susceptum commodius
gerere posset, aut Rhodios Turcis ualde infestos oppugnaret.
confligit; Gazam relinquit; in desertis locis latibulum
quaerit.
426. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 255 |
Paragraph |
SubSect | Section]
427. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 256 | Paragraph | SubSect | Section]
ciuitati, suis
imperarent uerbis, ut ocyus quadraginta longas naueis, partim triremes, partim dyerotas,
deduceret, atque remigibus ac militibus instructas ad Pelusiacum ostium mitteret, ut inde
Nilo flumine eo subirent, ubi Turcaica castra collocata esse cognouissent, atque ita, si
fieri posset, eodem tempore a terra simul et amne terror Cercassis incuteretur. Non enim
Selynem
428. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 262 | Paragraph | SubSect | Section]
nequiret ― nempe omnes Turcaici imperii maritimas oras ac litora, totumque id mare, quod inter Asiam et Macedoniam late patet, ita nauibus suis infestabant, ut nulla fere Turcaica nauis frumento onusta Constantinopolim tuto peruenire, aut inde in alias regiones cum mercibus enauigare posset ― statuit eis bellum inferre, ratus quum suorum res ac fortunas sibi cure esse debere, tum non paruam dignitati et gloriae suae labem inustum iri, nisi tam infestae ac uicinae gentis excidio latrociniis mare liberaret. Sub idem
429. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 272 | Paragraph | SubSect | Section]
celeritate peruenit, praemisso ultra Sauum Balyde Iachino, eius partis Dalmatiae, quam Bossinam uocant, praefecto, qui scilicet et ex tuto exploraret, an ullae Hungarorum copiae in Syrmium conuenissent, simul et daret operam, ne quid inde subsidii commeatusue Taurunum submitti posset. Mandatisque adiecit, ne Syrmiensem regionem ulla belli clade afficeret, sed rusticos colere agros, pecora pascere, et caeteris agrestibus operibus incumbere amoto hostili metu permitterent, existimans ea lenitate ac clementia et sibi apud Hungaros beneuolentiam conciliatum iri,
430. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 275 | Paragraph | SubSect | Section]
Vrbe templum Deo suo erigere Selynes, Salomonis pater, uouerat, per te ipsum, aut adhibito aliquo regionum ac locorum prudente, considerato. Et quae dico, ex ore senatus Hungarici regisque Lodouici missa existimato. Qui quidem neque numero, neque robore ac uirtute militum a Turca superari posset, si primum ei auctoritas apud suos esset, qua sane pueri neccessario carent, quia ea, ut probe nosti, ex multis rebus magnifice atque egregie gestis, et singulari prudentia, cuius puerilis aetas haudquaquam capax est, comparatur, deinde stipendii copia suppeteret. Nam Boëmi, gens
431. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 278 | Paragraph | SubSect | Section]
obliterata memoria erat bellorum, quae Hungari tum duce Iano Chugniade, tum Matthia rege, eius filio, cum Turcis gesserant. Sed quum Salomon per exploratores, ut demonstratum est, satis comperisset Hungaros haudquaquam eum exercitum contraxisse, qui suis copiis opponi posset, pontem spreta inani religione extemplo refici imperauit. Tanta sane cupiditas eum Tauruni potiundi tenebat, quo scilicet Turcae et agros Pannonicos tutius incursarent, et fines suos ab Hungaris facilius tuerentur.
432. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 284 | Paragraph | SubSect | Section]
Constantinopolimque demigrare magno omnium moerore iussit. Qui
quidem sedes patrias praeter spem relinquentes se ipsos, nulli tamen miserabiles, uehementer accusarunt, commissi sceleris sera atque inutili poenitentia, quandoquidem perniciosum consilium neque reuocari, neque in integrum restitui posset.
* nulli KZg:
nullo M
132
* possent Kg:
posset M
133
134
135
fias, mi princeps, incitamento uirtutis et laude tuorum. Tibi fuit abauus Fredericus dux,
Fredericus dux.
unus uisus, qui impetus barbarorum comprimere potuit tuerique Italie libertatem posset, consilio sciret, animo uellet, oblitus rerum aliarum totus intentus ad omnium
cum bonis. Ceteris tristiorem se contractioremque praebebat, ut omnes obseruarent maiestatem, mansuetudinem colerent, mores eius uite normam iudiciumque pertimescerent. Dux bello clarus, hunc nouerat Indus Arabsque omnibus amandus et uerendus princeps, ut cui Alexander facile et uirtute et armis posset cedere. Huic fuit pro clarissima coniuge Baptista Sfortia,
Baptista Frederici clarissima consors.
Alexandri Sfortie filia clarissimi bello et fortissimi animi ducis qui propter magnitudinem rerum gestarum omnibus Enotrie
germanus Iulii pontificis maximi, quo nec prudentia, nec rerum gestarum magnitudine pro fluctuante nauicula Petri nec sanctitate alter uisus est, nepos Systi pontificis maximi,
Gloria Iulii pontificis et Systi.
de quo uere dici posset ut fuerit instaurator ita et conditor Romane urbis, qui non symonia aut precibus, aut ere corruperint alios ut dei ecclesie praeessent, sed et morum probitate, et uite sanctimonia, et uirtute clari naufragantem Petri Nauim tutam
repetam Germani duces et quidem illustrissimi hii tibi erunt, si proauos Galli, si atauos Hispani et Parthenopei reges, si auos et a paterna et a materna stirpe hii sunt Mediolani et Ferrarie Incliti duces, quorum laudes tot et tante extitere, omnium uirtutum genere, ut nec uox ferrea narrare eas posset, nec mens facile excogitare auderet, si amicos memorem,
Amici Feretrie domus.
quis est qui Feretriam ingenuam et illustrem domum, non amplectatur, colet et pene deorum munus datum mortalibus non obseruet? Vidi eum felicem,
sunt Romani proceres, quorum omine uel nil
alię, nonnulle obuiam properare, vniuersę moueri et concurrere videantur. Et illarum pars potior aratri ligonisque patiens, feraxque fructibus quibus a seculo plurimę damnatę sunt prouincię. Quis piscium infinitam copiam varietatemque, quis magnitudinem, nobilitatem, saporemque enumerare posset? Vt ostrea aliaque conchilia preteream, quorum nullibi nec copia nec magnitudo maior reperitur, illa est vnica ni fallor regio quę dat mensis diuitum Dentale coronatum, piscem precipuę nobilitatis singularitatisque Phenicię proximum. Et cum late illi maria omnia pateant, solę portus
a regem Turcarum impetrato, quid Axmatus moliatur exponit.
Ille hominem adseruari iubet, partim ne palam haec facta causam accelerandi
defectionem praeberent, partim si quo modo tanto malo sine strepitu, sine
armis mederi posset, moxque duos tabellarios per iumenta disposita Cayrum
proficisci praecipit. His binas literas dat, alteras Principi praefectorum
Capadociae in itinere mandat tradendas. Huic scribit, ut quam citissime cum
tabellariis
Denique habeo optimam spem res bene ac ex
desiderio ac prescripto Vestrae Sanctitatis
cum coniuge uenit Ioseph,
autem, radixque suo cum flore manebant,
aures.
dei distare procul, sed iussa paterna
per atria uictor,
aediles,
reliquosque magistratus ex sutoribus, fabris, ergastulis, aliaque multo magis
hominum sordida fece, quos inter mesonautas atque mediastinos nemo sanę mentis
recipiendos putaret. Quis nisi impius sui suorumque hostis hoc monstrum posset
oculis aspicere? quis domum suam non reliquendam arbitraretur in tam funesta et
conspurcata republica? Quis Scytharum plaustra, mapalia Numidarum
Aethiopumque criptas lari patrio non anteferret? profecto non expectaremur donec
aliorum criminum (prout cuiusque animus est)
insimularent. Quos malum ubi uulgi sermonibus increbuisset, haud
quaquam innocentia, fide, integritate, nullis bonis artibus, ne testibus
quidem ex Iouis tabulis euelli posset: illę primae conceptiones animorum
tenacissimę sunt, ac etiam uita functos insequuntur. Quo pacto lucem in
tanta ignominia intuerer? quos ego laqueos, quas siccas, quae pręcipitia,
quę aconita non mente reuoluerem?
Sed ut ad rationem disponendae aciei redeamus, erant non pauci et in his Gnoynsky, qui consultissimum censerent si curribus, quibus rex maxime abundabat, acies undique cingeretur, ac sic quasi intra septa ac munimenta certamen fieret, hoc enim pacto futurum dicebant, ut hostis non ita facile nos posset, quod magnopere erat timendum, circumvenire. Approbant hanc struendae aciei formam Radicz Bosicz et Paulus Bakicz, ex quibus posterior tribus legitimis praeliis a Solymano cum hoste commissis interfuisse se dicebat. Itum est igitur pedibus in hanc sententiam demandataque ea cura Gnoynsky et
diem est cum hoste pugnatum, itaque haec quoque res sicuti alia multa fuit neglecta. Aciem eo die, quo est pugnatum, qui fuit vigesimus nonus dies mensis Augusti divo Ioanni Baptistae decollato sacer, ex sententia eorum, quos paulo ante nominavimus, ita extruere placuit, ut, quanto latius extendi posset, extenderetur, in quo illud est potissimum spectatum, ne ab hoste circumveniremur. Deinde divisus est universus exercitus in duo agmina. In primo agmine duces belli erant nullo certo loco, sed ubi res postulasset, dextrum eius cornu banus Croatiae cum Ioanne Tahy, sinistrum, quod wayvodae
seculorum labores, tot noctium uigilias a doctis hominibus ad utilitatem posteritatis lucubratas, in hanc fortunam incidisse. Statuas aut picturas elegantes magnorum uirorum magno cum dolore amittimus, quas, uel propter artis bonitatem, uel propter memoriam eorum, quos repraesentabant, si fieri posset aeternas esse optamus.
Quanto magis dolere debemus tot ingeniorum interitum, quae non modo propter scriptorum pulchritudinem miramur, sed etiam propter utilitatem amamus. Neque enim retineri Respublicae sine honestarum artium cognitione et sine libris possunt. Cum igitur
mundi principio atque Chao,
vidi campis heu strata meorum,
altera.
principi basse uero
dicens, ex nunc in mundum venimus et
nati sumus, ex quo Clisium devenit ad manus nostras, sic etiam et Apulia. Quia,
Sanctissime Pater, opporteret esse potentissimum regem et mundi dominum, quod
tale castrum sic occupatum rehabere per vim posset et profecto prius innumeras
pecunias et gentes exponeret, et Deus scit, si rehabere posset – prout
miraculose Deo placitum est, ut per- venit ad manus Christianas –, maxime, si
Turche intrassent, nulla vis eos ab inde expellere
etiam et Apulia. Quia,
Sanctissime Pater, opporteret esse potentissimum regem et mundi dominum, quod
tale castrum sic occupatum rehabere per vim posset et profecto prius innumeras
pecunias et gentes exponeret, et Deus scit, si rehabere posset – prout
miraculose Deo placitum est, ut per- venit ad manus Christianas –, maxime, si
Turche intrassent, nulla vis eos ab inde expellere posset. De hoc vero oppido,
quod sub Chlisio Turche fabricarunt, si illo tunc, quum Clisium
posset et profecto prius innumeras
pecunias et gentes exponeret, et Deus scit, si rehabere posset – prout
miraculose Deo placitum est, ut per- venit ad manus Christianas –, maxime, si
Turche intrassent, nulla vis eos ab inde expellere posset. De hoc vero oppido,
quod sub Chlisio Turche fabricarunt, si illo tunc, quum Clisium rehabui,
habuissem secum trecentos archibuserios, ipsum Deo volente habuissem. Ideo Sanctitas Vestra provideat et
491 amico] Mc 14, 17
suprascr. pro hęc regis fuerant
regis mandata per omne,
Perstat. . . 630 factis]
e marg. pro Et possit luci tenebrosam obducere noctem / Cęde nocens iam rata parum ni fraude noceret / Curia tum licet illa furens hoc sedula tantum / Si posset luce tenebrosam obducere noctem
ad extremum uero contentio pugnans,
ad extremum uero contentio pugnans,
Excludant summum lumina nostra diem. (140)
Isocrates ille, unus ex ea insigni Rhetorum decade, qui eius tempestate Athenis floruerunt, magnifici prestantesque domini, ad instituendos mores adolescentium per quos in praeclaros euadere uiros, ac bene beateque uiuere posset celeberrimus, in illa, quam ad Demonicum Hipponici filium hortatoriam orationem perscripsit, imprimis nobis curandum precaepit, ut omni humanitate
genere erga uos omnes uti debere, operepretium existimaui ut, a quibus me abscentem non mediocriter exornatum esse sciam, in primo hoc congressu aliquid gratiae reposuisse perspiceretis. Et quum in ea re plurima mihi sese offerunt, in quibus celebrandis oratio nostra immorari optima ratione posset, dum huius uestrae celeberrimae Vrbis mores, instituta, leges, fortunas denique ipsas in Illustri admodum loco collocari apud omnes gentes audiam: Cum sim mihi huius obeundi muneris meliorem temporis oportunitatem alias, quasi proprio quodam iure, uendicaturus: Ad ea tantummodo nunc sese
Petrus Croata palam et gravissime conquestus sit de te illi. Quare? puto, intelligis. Avunculus ob id miris modis in te excandescit et implacabiliter irascitur. Hoc eodem momento ferme contigit, quo nuncius de adventu meo ad eum fuisset perlatus. Adeo studet fortuna, nos aequalibus calamitatibus obruere et in hisce miseriis conjungere. Hae tamen omnes nihil essent, si solum ira avunculi evitari aut mitigari posset.
confirmandam, habeoque ad id plenum mandatum, modo assentiat postulatis mei principis
Imperator, et sic intelligetis, me verum esse legatum non exploratorem. Nec Reg. Ma.
gratis hoc petit, dabit Imperatori singulis annis pro munere aureorum milia 50. Quid
secreti posset quispiam explorare, nisi vel tu, vel alius bassarum dixerit? Nam que palam
fiunt, ea non est necesse explorare.
Tunc vertit sermonem dicens, non inquam quod explorator es, sed cur tam longo itinere
venisti, quum per Hungariam breviore via poteras venire?
vno in homine contineri, alios in animali alios in rationali substantia; quod si alioqui concaedimus (deum immortalem) quot in homine turbae concitarentur, quanta confusio, quantum certamen esset inter ipsos affectus: quotidie, signis
collatis, dimicaretur, nulla vi animus erigi posset quo minus proteruis illis et effrenibus beluis geminata eorum potestate, perpetuo succumberet. Itaque ratio persuadet, vt ira, dolor, metus, voluptas, caeterique turbidi affectus animae sensitiue inhaereant: quam vt habemus communem cum caeteris animantibus, ita et affectiones nostrae
nisi ut res vestrae diu sint incolumes et fortunatae: ac me semper iuvabit conscientia, neque fidei, neque amori, neque officio, neque consuetudini meae defuisse. Expedita causa mea. Nunc ad alteram partem reprehensionis respondeo. Si quicquam infra Lunae circulum stabile aut aeternum haberi posset, non modo faverem quietis rebus vestris; sed etiam ducerem esse votis omnibus a superis exoptandum, ut vobis aeternum hac pacis et otii profunda iucunditate perfrui liceret: cernimus autem magnas rerum vicissitudines, mutationes inopinatas, et quae credebantur nulla vi posse labefactari,
TSVLTAN TSVLEIMAN, modernus ita appellatur ab eis, id est, Imperator ex Othmannis Sahi Princeps Solomon, qui nunc habet filium primogenitum, uiginti (uel circiter) trium annorum MVTSTAFA uocatum, excellentem suos antecessores tyrannide, atque crudelitate, saepe insidiantem patri, ut si quomodo posset illum occidere, ob libidinem dominij. Habet
huiusmodi continue aulam sequentibus.
MORIBVS. DE CONDITIONE Procerum.
NVllus ex Satrapis possidet prouinciam aut ciuitatem aliquam iure haereditario, quam post obitum liberis uel suis successoribus posset relinquere sine consensu sui regis. Sed si aliquis Ducum, uel Principum certas possessiones cupit habere, id illi conceditur hac conditione: Initur ratio precij, et redditum illarum possessionum. Cognoscit et Turca, quot milites ali annuo illo censu possint, tunc TSATRAPA ille cogitur habere
non habent licentiam egrediendi foras, nisi cum mulieribus Turcarum cum uadunt in balnea lauatum, uel alio extra urbem recreationis causa in hortos et uineas (quod saepe facere solent) sed semper in domibus latitantes operantur, nec permittitur illis cum captiuis seruis conuersari. Dij boni, quis posset explicare aut describere afflictiones et calamitates captiuorum, et sub tributo Turcarum habitantium Christianorum: aut quis posset enarrare
causa in hortos et uineas (quod saepe facere solent) sed semper in domibus latitantes operantur, nec permittitur illis cum captiuis seruis conuersari. Dij boni, quis posset explicare aut describere afflictiones et calamitates captiuorum, et sub tributo Turcarum habitantium Christianorum: aut quis posset enarrare
Immo libens summum pervenit ad usque labellum,
sentiat ignis opem.
AD PHILIPPUM FABRITIUM
longum. Multis tamen
persuasum est, id ita esse. Unde et Philippus, Demetrii et Persei pater, hac
opinione ductus, Haemum conscendit, studio circumspiciendi regiones et loca, per
quae facillime rationes belli gerendi contra Romanos inire posset. Quod ludibrio
non caruit, quantumvis eximius princeps vitare voluerit, adjecto vulgatae
opinioni suo testimonio. Lege Livium libro X. dec. IIII.
Nos XIIII. Augusti digressi ab Haemo, campos 14.
exuscitant atque inflammant. Quod etenim praeclare de hominum genere meritis maius
praeconium perenni ac immortali virtutis ipsorum praeconio reddi, vel quod efficacius
persuadendi argumentum viventium animis, quam mortuorum virtutis commemoratio adhiberi
posset? Ac utinam, ut quam hic de defunctis et vivis bene merendi campus latissimus esse
videtur, tam quoque eius ingrediendi facultas cuilibet pateret: nihil quod ad praeclara
mortuorum facinora ornanda, vel superstitum mentes ad virtutum decora impellendas
pertinere
posset? Ac utinam, ut quam hic de defunctis et vivis bene merendi campus latissimus esse
videtur, tam quoque eius ingrediendi facultas cuilibet pateret: nihil quod ad praeclara
mortuorum facinora ornanda, vel superstitum mentes ad virtutum decora impellendas
pertinere posset, nobis hoc tempore defuturum existimarem. Verum ea iam temporum ac
rerum conditio est, ut saepius, qui velint, vel maiorum negligentia, vel praesentium
invidia ab aditu pulcherrimae laudis arceantur: ac aditu concesso, ni quis utatur,
in publica
linguae professione cum vita feliciter defuncto, per doctissimum eiusdem Academiae,
Physicae professorem, Georgium LIEBLERUM, transmittatur. Ego itaque, qui talem operam ab
eruditissimo viro in conversione illa navatam perspicerem, quae doctis minime improbari
posset, libenter id manibus defuncti concessi, ut debita laboris exhausti laude
frueretur, eaque conversio meae praeferretur: ita tamen, ut ad meum exemplar, quod et
integrius et correctius plerisque in locis erat, textus Aristeae Graecus
persequendam commemorationem susceptam.
Demetrius Phalereus Demetrius ille Phalereus, cum esset praefectus
regiae Bibliothecae, diligenti studio multa et varia impendit, ad colligendos, si quo
modo fieri posset, omnes in mundo libros. nam et emptionibus et descriptionibus librorum
a se procuratis studuit, quantum in se esset, regis perficere voluntatem. Ex quo
pręsentibus nobis interrogatus, quot iam myriades librorum adessent, respondit: Assunt,
rex, ultra
moverentur eorum folia omnia, et situ et habitu ad nativam imaginem sculpta. Labia
autem mensae constabant ex tribus partibus, et erant veluti triplicata, ac clavibus
subtilibus ita inter se per crassitudinem operis coagmentata, ut neque cerni neque
inveniri posset, qua iuncturae coirent. Crassitudo autem mensae totius non minor erat
semicubito: unde sumptus ad multa millia protrahebantur. nam quia Rex semel
constituerat, non esse magnitudine ampliorem faciendam, quae insumenda fuissent in eam,
illa, atque adeo
perlustrabamus. Haec sita in editissimo loco, munita
est turribus ad summum usque longis lapidibus extructis, ad illorum quae circum templum
erant locorum, ut colligebamus, custodiam: ut si quae insidiae, aut qui tumultus, aut
hostium insultus existeret, ne quis posset aditum nancisci in illa circum templum
munimenta. Nam in turribus arcis erant acuta iacula, et varia bellica instrumenta:
locusque iste erat in vertice montis, et supereminens inter alia munimenta. Praeterea
turres custodiebantur a fide dignissimis, et
Narrabatur etiam, ex montibus Arabiae vicinis prius metalla aeris et ferri fuisse
eruta: quae postea, quo tempore Persae rerum potirentur, fuerunt intermissa: quia qui
tum praeessent, culparent illa, ut inutilis et sumptuosi laboris, et per quae etiam
regio posset perdi. Ac quidem haec ipsorum criminatio valuit: quia fere per potentiam
illorum qui intenti iis erant, regio fuit perducta in alienas manus, cum illi inde in
regionem nacti fuissent ingressum. Exposui ita strictim tibi, frater Philocrates, quae
etiam de
donec
advenientes salutasset. Quos quidem ingressos cum muneribus missis, et variis
pellibus, in quibus lex aureis literis lingua Iudaeorum perscripta erat, quarumque
membranae mira arte elaboratae erant, et ita compositae ut oculis discerni non posset
earum compositio, Rex ut vidit, de libris interrogavit. Qui postquam illos involutos
revelassent, et membranas explicuissent: ille diu subsistens, cum adoratione fere septie
ita est locutus: Salutatio Regis interpretibus
suam Deo notam esse: et in primis,
si cum timore Dei actiones suas inchoet, in nulla earum interruptum et parum commodum
processum habiturum.
Hoc etiam admodum benigne audito, sequentem interrogabat: 3 QUOMODO
posset nancisci et retinere sibi animis consentientes amicos? Cui ille: Si illi viderint
te magnam curam habere illorum coetuum, quibus praesis: tu vero ita hoc facies, si
considerabis, quomodo Deus iuvet genus humanum, qui valetudinem ipsis, alimenta, victum,
et
noxia:
neque eos vel pro ipsorum delictis, vel pro suae potentiae magnitudine affligit, sed
aequitate erga illos utitur.
Et hunc suis laudibus prosecutus, interrogabat eum qui sequebatur: 5
QUOMODO in rebus bellicis posset esse invictus? Ille dixit: Si neque in multitudine,
neque in potentia et viribus fiduciam tuam collocaveris: sed Deum semper invocaveris, ut
tibi iuste omnia agenti, conatus et consilia dirigat tua.
Cum hunc etiam approbasset, interrogabat alium:
dominari: nosque etiam in illis quae nobis maxime sunt gloriosae actiones, non dirigere
consilia nostra, sed Deum omnia perficere et gubernare pro sua potentia.
Comprobata et huius sententia, interrogabat alium: 8 QUOMODO et ipse
posset omnia conservare et tueri integra et salva, et tandem eundem rerum suarum statum
posteris etiam tradere ad perpetuitatem quandam? Ille dixit: Orando assidue Deum, ut
bona de rebus agendis capias consilia: et monendo liberos, ne efferantur dignitate et
interrogare aliquid ex illis viris, qui sequebantur eos qui pridie responderant ad
interrogata, coepit cum undecimo colloqui, quia decem die priori erant interrogati. ac
silentio facto, quaerebat: 11 QUA ratione dives permanere posset? Tum,
qui interrogatus erat, paululum moratus, dixit: Si nihil praeter regni dignitatem et per
luxum egeris, sique sumptus nullos in inania et inutilia impenderis: tuos vero subditos
studueris beneficiis tuis perducere in benevolentiam erga te. Nam Deus
beneficiis tuis perducere in benevolentiam erga te. Nam Deus est summe
beneficus, et omnium bonorum causa: quem imitari oportet.
Collaudato hoc, Rex alterum interrogabat: 12 QUOMODO veritatem
diligere et colere posset? Ille respondit: Si primum statueris, magnum dedecus esse
omnibus hominibus, mentiri: multo vero magis, regibus: qui cum habeant potestatem agendi
quae velint, cur mentiantur? Deinde si hoc etiam consideraveris: Deum esse veritatis
amatorem.
subditos et delinquentes exhibueris, honestos vero
et probos viros humanius et animo aequiori monueris. Nam Deus etiam in sua
administratione omnes homines aequitate prosequitur.
Collaudato hoc, ad sequentem dixit: 14 QUA ratione posset esse humanus?
Ille respondit: Si consideraveris, quam longo tempore, et in quantis miseriis genus
humanum nascatur et crescat: quodque ideo nec facile punire oportet, neque accusare
alios, ex hac cogitatione, quia vita humana per se obnoxia
ita tibi assunt tanquam nihil: et Deus vacat
omni cupiditate plurium, et est aequus. quod etiam tu, ut homo, consideres: neque multas
iurisdictiones ad tuum regnum pertrahere cupias.
Laudato eo, proximum interrogabat: 18 QUOMODO posset habere optimas
cogitationes, deliberationesque? Respondit ille: Si semper proposueris tibi iusta, et
statues iniusticiam esse vitę privationem et perniciem: iustis vero Deum semper adornare
bona.
Hoc approbato, ad sequentem dixit:
est, et probatur. Tu ergo Rex, conserves et tuearis illa quę Deus
tibi contribuit: quę vero ad te non pertinent, et ad quae non datur tibi accessus
iustus, illa ne concupiscas.
His delectatus, ad sequentem dixit: 22 QUOMODO posset esse liber a vicio
invidiae, ita ut ipse nemini invideret? Ille interiecta brevi mora, dixit: Hoc pręcipue
modo, si ita tecum cogitaveris, Deum esse qui distribuat et largiatur regibus
potentiam et opum affluentiam, nec esse quenquam regem ex
ullus: se ita promeritum et in gratia esse
apud omnes homines, est praeclarum donum Dei, quo ab illo praestantius non licet
consequi aliud.
His approbatis, sequentem respondere ad hanc quaestionem iussit: 24
QUOMODO posset esse in perpetua gloria et fama apud homines? Ille dixit: Si fueris
munificus, et propensus ad alios promptitudine animi et beneficiis demerendos, nunquam
te deficiet gloria. Sed ut ista iam dicta tibi perpetuo assint, Deus semper invocandus
erit.
suam sitam habet in charitate, dono Dei: quam tu
etiam possides, et in ea omnia bona complecteris.
Ad hęc amico admodum applausu edito, ad sequentem dixit: 28 QUOMODO
offensione aliqua imminutam gloriam recuperare posset? Ille inquit: Tu quidem non potes
labi et offendere quenquam, qui in omnes beneficia confers, unde germinat benevolentia:
quae cum sit superior maximis armis, praestat maximum munimentum et praesidium. sed si
qui solent delabi in offensas, illi ea quibus
Postero die, convivio instructo ad eundem modum,
cum Regi esset visum opportunum, incipiebat interrogare illos qui sequebantur eos qui
iam responderant, ac ad primum dicebat: 31 NUM prudentia studiis et
doctrina parari posset? Ille dixit: Est hic habitus animi, qui a divina virtute
dirigitur ad prosequenda omnia honesta, et contraria aversanda.
Suffragatus huic, sequentem interrogabat: 32 QUID in primis faceret ad
valetudinem tuendam? Ille
QUID in primis faceret ad
valetudinem tuendam? Ille respondit: Temperantia. Sed hanc non licet assequi, nisi Deus
ad eam mentem praeparet, et conformet.
Hoc approbato, ad alium dixit: 33 QUOMODO parentibus dignas quis posset
referre gratias? Ille dixit: Nulla prorsus tristicia et molestia ipsos afficiendo. Sed
hoc non conceditur, nisi Deus mentis dux et gubernator extiterit in consiliis et
actionibus dirigendis ad optima quęque.
Suffragatus et huic, ad
tristicia et molestia ipsos afficiendo. Sed
hoc non conceditur, nisi Deus mentis dux et gubernator extiterit in consiliis et
actionibus dirigendis ad optima quęque.
Suffragatus et huic, ad sequentem dixit: 34 QUOMODO quis fieri posset
cupidus audiendi? Si, inquit ille, existimaverit utile esse omnia cognoscere, ad hoc, ut
ex auditis aliquid seligat, quod cum tempus postulet, depromat, et in agendo sequatur:
sub generatione tamen et quasi manuductione Dei, quia ab ipso actiones ad suos
omnino indissolubilis:) in fortuna vero secunda ultra res
ipsorum nihil amplius requirant, et aliunde petant: sed Deus orandus erit suppliciter,
ut omnia prosperet.
Hoc similiter approbato. Sequentem interrogabat: 37 QUOMODO quis posset
sinu metu esse? Ille dixit: Si habuerit mentem nullius malae actionis sibi consciam, ex
beneficio Dei, dirigentis animum ad consultationes de omnibus rebus bonas.
Huic suffragatus, ad alium dixit: 38 QUOMODO
sinu metu esse? Ille dixit: Si habuerit mentem nullius malae actionis sibi consciam, ex
beneficio Dei, dirigentis animum ad consultationes de omnibus rebus bonas.
Huic suffragatus, ad alium dixit: 38 QUOMODO quis posset in promptu
habere rationem rectam? Ille dixit: Si semper respexerit ad hominum infortunia, et inde
hoc didicerit, Deum adimere aliis secundam fortunam, alios vero extollendo evehere ad
dignitatis decus.
Hoc etiam approbato, sequentem
mentem ad alia
traducere, sed circa istorum administrationem retinere animi cogitationes et curas:
interim tamen orandus erit Deus, ne quid omittas eorum quae sunt officii tui.
Hoc collaudato, decimum interrogabat: 40 QUOMODO posset cognoscere
dolose secum agentes? Ille respondit: Si observaveris, quam sit cuique vita libero
homine digna, et quam constans certaque morum aequabilitas in salutationibus,
consultationibus, et reliqua conversatione, in benevolentia et reliquis
benefice tractare
omnes, quemadmodum hoc diligenter facis, Deo contribuente tibi erga omnes tam benignam
voluntatem, habeberis amator patriae.
Hoc audito, ex eo qui sequebatur quaerebat: 43 QUOMODO quis cum uxore
posset commode et consentienter in coniugio degere? Ille dixit: Hoc quidem certum est,
genus muliebre esse confidens et animosum, et idoneum ad rem cunque velit efficiendam:
ad haec, mutabile, ob consilii et sexus imbecilitatem naturalem: sed cum ratione et sana
cupiditatibus existant, pro tempore omnia agere, ut conveniat cum animi moderatione. Sed
ut horum curam habere possimus, Deus erit colendus.
Erga hunc etiam approbatione declarata, ad proximum dixit: 48 QUOMODO
apud peregrinos posset nancisci hospitales et faciles ad se excipiendum? Dixit ille: Si
te erga omnes ęqualem exhibueris, aut etiam inferiorem magis quam superiorem erga illos
apud quos peregrineris. Nam primum Deus ipse in universum, quod se humiliat, acceptat ex
apud quos peregrineris. Nam primum Deus ipse in universum, quod se humiliat, acceptat ex
sua natura. Deinde etiam homines ipsi demissos humanitate prosequuntur.
Suffragatus huic, alium interrogabat: 49 QUOMODO extruere posset, quae
sint futura diuturna? Ad hoc dixit ille: Si magna et honorifica perfeceris opera, ut
contemplantes ea, ob pulchritudinem cogantur ab illis abstinere, nec ullus similia ausit
instituere, aut alios intentos curę necessariae ad ea perficienda
tu hoc donum nactus divinum, erga omnes conservas et usurpas perfectam
virtutis probitatem.
Hoc etiam libenter audito, undecimum, eo quod illorum duo supra Septuaginta essent,
interrogabat: 61 QUOMODO etiam in bello gerendo posset esse animo
tranquillo? Ille dixit: Si tibi persuaseris, nihil esse a te temere et negligenter
ordinatum, omnesque tuos ad edenda praeclara facinora inde certaturos, quia sciant,
ut maxime ex vita excesserint, te habituros curatorem rerum
Graecorum barbarorumque facta ex omni regione in unum
esse colligenda existimavit: cum quidem institutum illud Hellanici ob eam caussam
contemneret, quod abiectum et humile videretur, planeque eiusmodi, quod legentibus
haud multum utilitatis afferre posset: Herodoti autem rationem ideo non probaret,
quod latior ac fusior esset, quam ut eam humana cogitatio perfecte posset universam
comprehendere. unum autem bellum, quod inter Athenienses et Peloponnenses gestum est,
animo complexus, in eo
ob eam caussam
contemneret, quod abiectum et humile videretur, planeque eiusmodi, quod legentibus
haud multum utilitatis afferre posset: Herodoti autem rationem ideo non probaret,
quod latior ac fusior esset, quam ut eam humana cogitatio perfecte posset universam
comprehendere. unum autem bellum, quod inter Athenienses et Peloponnenses gestum est,
animo complexus, in eo componendo, cum et corpore et animo aeque valeret, suum
studium industriamque collocavit. cumque ad exitum belli vita
soluto, quod in annos triginta post captam Euboeam
percussum erat, foedere, manavit. qui cur initam foederis societatem diremerint, et
caussas, et dissensiones, primum ostendi, ne quis, unde tantum inter Graecos bellum
exstiterit, aliquando posset exquirere. Verissimam enim caussam, licet in sermonibus
occultam,opinor hanc fuisse,quod Atheniensibus eas vires adeptis, ut Lacedaemoniis
formidabiles essent, bellum necessario sit excitatum. quae vero palam iactabantur
caussae, quibus factum est
interea
Verum enimvero cum Athenienses opibus manifesto crescerent, initamque inter
eos societatem laederent: tunc non iam esse ultra ferendum censuerunt, sed omni
studio conandum, ut eorum potentiam, sumptis armis, si fieri posset, everterent.
Oportebat autem illum, cum belli caussas indagare coepisset, eam quae vera esset,
quaeque ipsi probaretur, primo loco tradere: quandoquidem et natura postulabat ut
priora posterioribus anteirent, vera prius quam falsa discerentur; et
magna diligentia opus esse non ignoravit, cur illa per negligentiam praetermisit?
neque enim existimandum est, eum facultatis imbecillitate prohibitum, ne aut
invenire, aut, quae utrobique rebus ipsis convenirent, eloqui posset. Quodsi suis
quibusdam rationibus adductus, alteram legationem exaggerare maluit; nequeo sane
coniicere, cur Laconicam Atticae, hoc est, eam quae posterior esset, ei quae praeiret
tempore, anteferret; cur propriam alienae; cur eam denique quae
cecidisse in hoc libro memorantur, perpauci numero Athenienses erant, neque ita
memorabile facinus ullum, ut ipse testatur Thucydides, ediderant. nam cum antea de
Pericle dixisset, quod nimirum is custodia civitatem contineret, ac, quantum quidem
posset, quietam conservaret, ita tamen, ut frequenter equites aliquot emitteret, qui
hostium emissarios ab agris qui vicini urbi erant, prohiberent, nequid ipsis agris
damni inferretur; deinde brevem quandam pugnam ab Atheniensium equitum turma, una cum
soluto, quod in
annos triginta post captam Euboeam percussum erat, foedere, manavit. qui cur initam
foederis societatem diremerint, et caussas et dissensiones, primum ostendi; ne quis,
unde tantum inter Graecos bellum exstiterit, aliquando posset exquirere. Haec sunt
quae in Thucydidis scriptis recte, quaque male, quod ad eam partem spectat quae res
continet, composita arbitramur. nunc ad eam partem quae in elocutione est posita,
aggrediamur: in qua quidem, qualis sit eius dicendi ratio,
huiusmodi conventus per leges latas ob
utilitatem, sed contra leges ab avaritiam fiebant . Sententia vero est huiusmodi:
Neque vero ad utilitates legibus constitutas societatum fiebant coitiones; sed eo, ut
quisque aliquid contra legum praescriptum posset adipisci. Deinde ait:
in civitatibus erant principes, honesto
utrique nomine, alteri statum popularem, aequalitatem civilem alteri, paucorum
imperium, optimatum appellantes, praeferebant; cum populum quidem verbis pascerent,
ipsi vero inter se contenderent. Et cum omni, qua posset, ratione, alter alterum
superare contenderet, gravissima quaeque audebant, ac poenas atrociores irrogabant;
non illas quidem ex modo iustitiae, aut ex utilitate civitatis; sed sua semper
voluptate metientes. atque illam quidem voluptatem, sive per
legeret Reverendissima et Amplissima Celsitudo Vestra: cui ego
pro beneficiis nunquam potero, nec pecunia ac ulla alia re, persolvi; quem ego
cupio mecum, si Vestrae Reverendissimae dominationis voluntas fuerit; quia vellem, ut
etiam meus germanus posset aliquid discere. Quare Deum semper orabo et petam, ut Vestram
Reverendissimam et Amplissimam Celsitudinem conservet ad multos annos, quod Vestra
Reverendissima et Amplissima Celsitudo mihi talem praeceptorem constituerit, qui non
solum animum, sed etiam
ac grauisssimum citaui. Cuius Franciscus miro uidendi desiderio accensus maiori studio a me contendere coepit, ut illum sibi ostenderem, ostensum uero perlectum atque probatum affirmauit auctorem talem, qualem splendida atque eruditissima ingenia probarent, et quali optimus quisque delectari posset, perindignum esse iacere in tenebris, qui rebus in Hungaria fortiter, magnifice et splendide post obitum
Matthiae regis gestis ueritatis luce dignissimus gratum, iucundumque in sempiternae memoriae lumen
possit et debeat afferre.
crinibus passis distrahi, materna pietate perculsus resumpsit animum,
et irruens in hostes quatuor mortifere sauciavit, matremque rescissis vinculis
liberavit, et in proximas silvas aufugere compulit, ipse dum pugnaret cum plurimis,
qui eum premebant, nec posset hastam, cujus cornu vestibus unius ex adverso pugnantis
inhaeserat, ita celeriter explicare ab hoste vulneratus concidit, ibique pro mortuo
relictus biduo supervixit felix filius infelici matre libera tamen relicta ob tam
praeclarum facinus aeterna
D in
portu tribus doliolis vini, aliisque sarcinulis onustum, quem Archidiaconus non ad
fugam cum esset gravissimi, et tardi motus sed ad subsidium victus Philippi fratris et
eorum, qui cum eo sine comeatu abierant transmittendum, si quo modo fieri posset
praeparaverat; alterum quod ne octo quidem velis posset resisti, tum propter
pugnatorum paucitatem, tum etiam propter murorum debilitatem. Illico jussu
Archidiaconi prepravljeno iz
onustum, quem Archidiaconus non ad
fugam cum esset gravissimi, et tardi motus sed ad subsidium victus Philippi fratris et
eorum, qui cum eo sine comeatu abierant transmittendum, si quo modo fieri posset
praeparaverat; alterum quod ne octo quidem velis posset resisti, tum propter
pugnatorum paucitatem, tum etiam propter murorum debilitatem. Illico jussu
Archidiaconi prepravljeno iz
Archidiaconus lembus exoneratus sub oculis Praetoris scissa rimula
Baptista Rosaneus Pater
Archidiaconi, vir octoginta tres annos natus, qui cum vehementer laboraret, ne Praetor
destitueret Urbem, tale ab eo tulit responsum. Pater mi tu aetatem tuam vixisti, sine
me quoque meam vivere. Cum igitur nequaquam ab eo divelli posset, quin de fuga
cogitaret cepit Archidiaconus cum eo agere [vel] scriba ipse delevit ut saltem palam recederet, ne recessus eius
terrori foret remanentibus. Ille subridiens, tu me, inquit, saxis
valuit
ingemiscens se proditoris loco haberi ab eo quem pro Principe agnosceret, et de cujus
salute non minus, quam de sua, et Patriae sollicitus erat. Ex hoc actu commoveri visus
est et Praetor, caepit igitur fidentius se gerere sciscitans quonam modo posset palam
abire absque periculo tumultus a plebe excitandi. Ad hoc respondit: Si universam
multitudinem ad concionem evocaveris, et collaudata ejus allacritate te desiderare cum
eis vivere, et mori dixeris, sed necesse esse propter eundem populum te
Nam quoad corporis habitudinem statura imprimis procera, nec indecenti erat facie, cum quadam dignitate liberali naso oblongo, barba usque ad umbilicum promissa, capillis canis mediam aurem decenter contegentibus toto corpore gracili, sed quod tantis laboribus sufferendis vix aptius desiderari posset, adeo ut in extrema etiam senectute magis se videri senem quam sentire, dicere solitus fuerit. Quid vero de ejus praeclaris animi virtutibus referam? fuit certe in eo insignis quaedam maximarum rerum prudentia, quam longo quidem usu, magnis per totam vitam laboribus, multiplicibus
obfirmaverat, ut vel ipse Statilius ejus se tollerantia victum esse fateretur. Neque tamen ab incepta feritate destitit, nam ut omittam, quibus eum modis in aetate adhuc juniori vexaverit (hoc enim quodammodo propter gentis Hungaricae plusquam servilem ingenuorum adolescentum educationem excusari posset) ne viro quidem ei, et regis
jam secretario, atque oratori pepercit neque unquam honestis eum vocabulis, sed potius duris, et ad ignominiam tendentibus alloqui dignatus fuit. Cumque regis, ceterorumque optimatum judicio
literarum quam plenissime ac perfectissime cognitum, perspectumque, atque adeo (sicut et prius dixi) familiarissimum habeant, non aliter ac dulcissimae fidissimaeque suae nutriculae loquelam: uti vere Scriptura, benignissima quaedam alumna omnium bonarum mentium ac piarum animarum appellari posset, ac etiam deberet.
At contra, bone Deus, quam nil minus a Theologis (quod dolens gemensque dico) actum elaboratumque est inde ferme a Christi temporibus usque ad nostram hanc aetatem, quam ut ipsemet nativus sermo, textus ac sensus Sacrarum literarum clare perciperetur: utque
seu quaecunque veritatis damna: aut cum quoquo modo veritati ac aedificationi obsunt, ut apud Pontificios ipsa
copia caeremoniarum aut
per ALMAM, virginem exponi, quae sit conceptura et paritura verum Emanuelem Meschiam, qui et persona et officio est Deus nobiscum: id est, cum ipse per se est revera Deus nobiscum habitans, ac carnem gestans, tum etiam patrem nobis adducens ac propitium faciens. Quo denique et illud recte adduci posset, quod prius oblitus sum dicere, quod ipsemet Propheta testatur illud miraculum conceptionis et partus, futuris aliquando post longum intervallum temporib. a Deo dandum esse: quia praedicit praecessuram antea esse captivitatem Assyriacam et etiam Babylonicam, ut eam praedictionem ad tempora
Dicitur autem animalis, quia sola anima naturali regitur, carens spiritu Dei, eum in omnem veritatem deducente et impellente. Hac de causa etiam res spirituales carnali aut naturali ista anima aut intelligentia non percipit: sed terrenus cum sit, ea quae sunt de terra sapit, percipit et loquitur. Posset forte et ea ratio huius loquutionis videri, quod Anima in sacris literis saepe tum solam vegetativam animam, tum et ipsam carnalem vitam significare solet: de qua re dictum et est supra. Quare hac ratione Animalis homo idem ferme significaret, ac carnalis. Certum sane est, quod Scriptura
et veluti esse suum ita inde accipiens, quod cum Dei iussu aquae decesserunt a terra in unum collectae, terrae concesserunt ac veluti largitae sunt propriam speciem aut formam, ut velut caput faciemque exerens, variis salutaribusque rebus, plantis et animalibus sese ornare, ac veluti redimire posset. Eâdem terra etiam omnia per aquas consistere dicitur: id est, in medio aquarum partim innatantium, partim intus in utero eius reconditarum. sicut et Psalm. 24. ait: Super maria fundavit eam. Dicit igitur Apostolus, ideo impios deridere finem mundi per ignem et adventum Christi ad
monetae pondus fuisse talerorum 14. nam olim aurum maiore quantitate argenti commutatum est, quâm nunc: quod pondus non tam moneta aut numisma fuisset, quam rudis et intractabilis massa. Secundo apparet passim ex historiis Biblicis, fuisse communem ac valde usitatam monetam. At tanta massa non posset valde usitata esse, ne in metallicis quidem locis: nedum apud illos, ubi nullae fodinae fuerunt. Non enim quivis communis homo tantum pecuniae habere potuit. Solet quoque moneta applicari ad emptionem quotidianarum rerum. At quae tandem res quotidianae, ac pervulgata emptione, decem
fuisset Iudas circiter 30 Iibrarum pondus argenti circumgestare, et postea illud coram sacerdotibus ut magnos lapides iactare. consentit cum nostra sententia Iosephus, cui argenteus est idem quod siclus, et siclus idem quod stater aut tetradrachmon. Si quis animi gratia iocari vellet, dicere posset, Iudam illud fugitivum argentum, de male profuso unguento speratum, retrahere voluisse: sicut Evangelista narrat, eum inde occasionem arripuisse consultandi de proditione Domini. Cum enim unguentum illud potuerit vendi 300 denariis, Iudas, qui gestabat pecunias, et quasi quaestor Domini
nos alteri benefacimus: sed nos ab eo bene patimur, aut ingens quoddam commodum felicitatemque percipimus. Haec igitur sit prima Beneplaciti significatio, veluti passiva, quae commodissime Latino verbo aut phrasi, In aliquo acquiescere, delectari eo, aut in aliquo totum esse, exprimitur. Posset autem dici Acquiescentia singularis voluptas, delectatio, oblectatio, delicium animi: sicut de T. Caesare est apud Suetonium, quod sit amor et deliciae generis humani vocatus. Huc referri possunt per se rectissima ac sanctissima, et quae quasi merendi quandam vim habent: ut est passio ac
experiri: de Messia praedicitur Esa. 7. Ut discat eligere bonum, et reprobare malum. Quia experientia communis vitae, malorum ac bonorum docet iudicium. Tali enim victu multum etiam hodie in Iudaea utuntur. Sic Epistola ad Hebraeos: dicit, eum per omnia factum aliis similem, et tentatum, ut posset aliis compati. Vide et infra in MELLE.
BYSSUS, sicut et purpura, pro elegantiori et preciosiori vestitu ponitur, Ezech. 16. et Luc. 16, dicitur dives bysso et purpura fuisse indutus. Sic et de meretrice Apoc. 18 habetur. Apoc. 19, in meliorem partem de spirituali ornatu
esse ad praedicationem Evangelii. Sic et Marci 6. Ex contrario ergo aliqui ratiocinantur, quod cum Deus iubet Mosem solvere calceamenta, velit eum stare, et non longius progredi. Vel certe huius caeremoniae iniunctione, vult eum ad maiorem reverentiam timoremque excitare. Occasio autem videri posset, quod cadavera et pelles inde detractae, pro immundis habeantur. Locum autem illum vult iam Deus ob suam praesentiam pro sancto haberi: quare indicat immundos calceos removendos esse. Sic et Iosuae 5. denique Matth. 10, et Luc. 10, prohibentur Apostoli, ituri ad praedicationem, habere
phrasis est Psal. 27, Et nunc extollat caput meum super hostes meos. Sic Psal. 83, Odio habentes te extulerunt caput. Caput levare, Gen. 40, tum pro recordari, tum pro exaltatione videtur accipi, Videntur et Israelitae eodem modo de capitis imminutione sensisse. Posset non incommode triplex Iuristarum capitis diminutio accommodari ad vocis huius significationes: sed id non ita vel necessarium, vel nostri propositi est. Caput nudare, luctum significat. Levit. 10, Capita vestra ne nudetis. Sic et Tondere caput, Iob. 1. Quare contrarii quasi ritus
At corpus eiusdem in verbis Coenae proprie accipiendum est, ut in libello cui titulus Fidelis admonitio, ostendi. Carnem alicuius comedere, extremae crudelitatis habetur. Iob. 13. 19. Esa. 9, Unusquisque carnem brachii sui vorabit. Sic etiam apud Homerum Iupiter Iunoni obiicit, quod si posset, devoraret Troianos crudos. Caro rotarum plena erat oculis, Ezech. 10: id est, corpus, aut essentia. Caro non prodest quicquam. Ioham 6. Cyrillus et Augustinus intelligunt de carne Christi tantum carnaliter, ac sine fide manducata: Chrysostomus vero de nostra carnalitate, res divinas
caelitus satis pluviae. Effundi aliquid a Deo boni aut mali, vicina huic locutio est, et cum cataractis coniungi solet: sed de ea alibi. 2. Reg. 7. Si Dominus fecerit cataractas in caelo, num fiet hoc? id est: etiamsi Deus caelitus plueret frumento, tamen tanta vilitas annonae fieri non posset.
CATHEDRA. Iudices et doctores solent, in cathedra sedentes, docere ac iudicare. quod adeo receptum est, ut lege fiant irritae sententiae, a non sedente iudice latae: ut postea in verbo SEDERE dicetur. Habuerunt etiam sacras cathedras doctores, ut Nehem. 8 apparet. Fit ergo in
Mihi non inepta videretur applicatio, si Christus vocaretur cerva ob elegantiam aut amabilitatem: quae significatio,
ut supra audivimus, cervae est, sicut et capreae ac hinnuli. Matutina porro dici posset cerva, quia tunc cervi sunt alacriores, utpote post quietem, et ad pastum redeuntes. Fuit igitur Christus cerva matutina: id est, patri tum dilectissimus, tum etiam ad obediendum alacris ac promptissimus, ut qui factus sit obediens usque ad mortem crucis, de qua in Psal agitur.
arcem aut palatium adscribit. Aliqui etiam illam rationem addunt, ut inde tanquam ex nobilissimo opere, eius maiestas tanto magis expendatur et magnifiat. Praeterea ut a terrenis istis, fluxis, ac etiam multa peccata secum trahentibus, oculos ac vota cordis nostri sursum erigamus ac extollamus. Posset et ea ratio reddi, quia inde pluviae, color solis, tonitrua, fulmina, et alia tum salutaria, tum etiam terrifica ad nos veniunt, quae proximos eius effectus esse, et a praesentia ipsius prodire existimantur. Verum ista locutio non tantum consilio ac ratione instituta esse videtur, sed etiam
abstulisti) iram tuam. Sic 2. Reg. 5, saepius dicitur colligi aut auferri lepra. Sic Ioel. 3. stellae dicuntur colligere, id est retrahere splendorem suum. Colligi ad patres, aut populum suum, est mori. Num. 20. et 2. Par. 34, ut colligam te ad patres tuos. Cuius locutionis tum ea esse posset causa, quod in illis populis usque in hodiernam diem totae familiae habent unum certumque monumentum, quo posteri ad suos maiores aggregabantur. ut 2. Reg. 22 clarius dicitur, Colligeris ad sepulchrum tuum. Vel inde est, quod omnes pii in sinum Abrahae, aut Dei potius, per mortem
privatam utilitatem. Comedetis medullam terrae, Gen. 45. Et Esai. 1. Bona terrae comedetis. Comedere panem in caelo, Luc. 14. et Comedere carnem Christi, Iohan. 6, per metaphoram significat frui eius spiritualibus beneficiis, ac vita aeterna Tametsi Iohan. 6 etiam pro credere exponi posset. Est vero illa fruitio, fidei effectus. Comedere fructus viae suae, Pro. 10 et Esa. 2, pro percipere ex sua vita, moribus ac operibus vel bona, vel mala, vitae actae convenientia. Sic suo aut alterius labore frui, ut Iob. 31. Seram, et alius comedet. Consumere per metonymiam
sed in fine patefiet, ut est Apoc. 21. Ideo praesens illa terrena, caelesti ac venturae opponitur. Illud quoque observandum est, quod non videtur perinde alterum seu Evangelicum foedus loco alligare, sive Hierosolymae sive alii, ur Legale monti Sina: quo libere posset praesentem Hierosolymam, ut matrem, Synagogae servae Agar consociare. Verum illam secundam pactionem aut Testamentum, matremque spiritualium filiorum nominat promissionem, et caelestem aut supernam Hierosolymam, quae vere sit cum suis filiis libera, et haeres vitae aeternae ac spiritualium
ritum quorundam perfectorum sacrorum, quae vocentur
sed de practicis noticiis, quas Deus vult vel maxime vivas, ardentes ac operosas esse: alio qui eas docere, illas speculativas noticias etiam tantum hypocrisin quandam et labialem cultum aut honorem. Ut vero declararetur haec summa coniunctio affectuum et practicarum noticiarum, adduci posset erudita disputatio Aristotelis Ethic. 6, quod speculativas quidem noticias, ut sunt Mathematicae, non corrumpant affectus aut habitus mali: at practicas, et prudentiam ipsam, totamque cognitionem gubernatricem et consultatricem vitae prorsus evertunt: ut si quis semet prorsus dedat pravis
parva oppida, ac turriculas denique expugnavit. Fiunt autem turres custodum alibi, ad custodiendos tantum fructus in agris aut vinetis: alibi etiam, ad custodiendam totam regionem, ad praevidendos a longe adventantes hostes, et dandum signum: denique ad custodiendos angustos transitus, qua hostis posset in regionem irrumpere.
CYMBALUM, genus instrumenti Musici, cuius saepe fit mentio in descriptione rituum et instrumentorum Musicorum templi. 2. Reg. 6. 1. Par. 13. 15. 16. Psal. 150, iubemur laudare Deum in variis cymbalis: pro, omnibus modis ac rationibus.
autoritate. Haec enim sunt vera regum decora et ornamenta, non illa umbratilia vestimentorum et pomparum. Regem in decore suo videre, Isaiae 33, est videre eum florentem, et etiam externis ornamentis ornatum. Isaiae 53 negatur esse species aut decor Meschiae, ut magnifieri aut desiderari posset: id est, caruit externa quadam dignitate, potentia, gloria, et autoritate, quam sibi gubernatores huius mundi undique accersunt. Tribuitur nonnunquam et Deo haec vox, ut Psalm. 93: Dominus regnavit, et decorem indutus est. Et Psalm. 104. Domine Deus magnificatus es valde, gloriam et
videtur a fortitudine aut robore venire. Graecum
comparatione, exemplis ac testimoniis aliquorum piorum doctorum pallient: perinde facientes, ac si ebriosam et impuram mulierem, seu (ut Anna inquit) filiam Belial conferrent cum femina casta et pudica matrona: sicut Eli addebat sitientem Annam ebriae, seu ponebat eam cum filia Belial. Posset denique exponi, ut addat ebriam sitienti. id est, sibi persuadeat; se perinde fore impunitum sicut sobrios ab ista idololatria.
ECCE adverbium demonstrandi, non raro aliquod singulare momentum habet. Excitat enim attentionem, et rem eximiam monstrat. Crebro igitur rem vel novam
phrasis et Latinis est usitata. ut cum dicimus, Elato animo. Aliquando Elevare cor alicuius, etiam in bonam partem accipitur, de pia magnanimitate: ut 2. Par. 17, de Iosaphat legitur. Aliquando significat liberare: veluti si aliquem in praealtum munitumque locum attolleres, ne a quoquam adiri posset, neve cuiusquam iniuriae obnoxius esset. Psal. 20. Exaudiat te Dominus in die angustiae, elevet te nomen Dei Iacob. Elevare se ad habitandum, Psal. 113. pro, in praealtis locis, aut sublimi loco habitare. Elevare animam suam ad aliquid, supra in voce ANIMA
Matth. 26. Appropinquat hora, et filius hominis tradetur. pro, ut tradatur, aut qua tradetur. Rom. 11. Quis prius dedit ei, et reddetur? pro, ut ei reddi debeat, aut oporteat. Utinam, et Sicut: Iob 16. Et disceptet homo cum Deo, et filius hominis cum amico suo. pro, utinam disceptare posset homo cum Deo, sicut filius hominis cum amico suo. Utique: Genes. 17. Incircumcisus masculus, et exterminabitur. pro, utique exterminabitur. Superfluum interdum est, quod et supra monui, ut Exod. 4. Et respondit Moyses, et dixit: Et ecce non cadent. pro, Ecce nos cadent. Levit. 17.
quod ad nos attinet, Iehova est Deus noster. Marci 1. Et erat in Synagoga homo in spiritu immundo. pro, Eratautem. In: 1. Sam. 26. Percutiam eum lancea, et terram. pro, in terram. id est, perfosso eo, infigam lanceam in terram. ET coniungit aliquando duo verba, quorum alterum, excluso Et, posset commutari in infinitivum. Gen. 9. Et coepit, et plantavit. pro, coepit plantare. Iudicum 9. Et vidit, et ecce populus egrediebatur. pro, vidit populum egredi. Aliquando est quasi completiva particula. Nonnunquam copula longius a suo loco ponitur. Cum praepositio: 1. Samuel. 13. Nam
Nam idem vocabulum
facit. sic enim clamat in pecctore nostro Spiritus sanctus, ac testimonium praebet spiritui nostro, quod filii Dei simus: sic et cor renovatum nobis certo promittit, quod Deus nobis sit propitius pater, quodque speranda illa bona sit certo matreque ac plane suo tempore daturus. Sic igitur fides posset dici veluti quaedam fiducia ac promissio cordis, nobis ex verbo Dei certo favorem ac omnem liberationem promittentis, nos consolantis, et ab omni diffidentia liberantis. Cum hoc pulchre conveniret, quod supra dixi, fidem nihil aliud esse quam illam ipsam benegnissimam Evangelii promissionem,
audaciam aut fortitudinem tribuit, necessario simul esse confidentiam aut fiduciam: incredulitatem vero, eius contrarium esse diffidentiam. Huc percommode quadrat Aristotelis dictum, qui affirmat, fiduciam et timiditatem esse contraria inter se. Ratiocinatio porro haec sic breviter colligi posset: Fortitudo est filia fiduciae, fortitudo est filia fidei, igitur fides est fiducia. Contra quoque timiditas aut trepidatio est filia diffidentiae, eadem quoque est filia incredulitatis, igitur incredulitas et diffidentia idem sunt. Porro istae duae picturae Homeri trepidantium et fortium,
et alia omnia bona, esse fiduciam, et quidem sola tali fide aut fiducia nos ea impetrare: sicut Petrus sola tali fiducia in aquis contra pericula, et suam propriam gravedinem, a Christo sublevatur ac servatur. Sic et de diffidentia Apostolorum Matth. 16. ob non acceptos panes, dicere quis posset: quos ob illam diffidentiam sollicitudinem ac metum famis Christus
tanta cura et ardore nos complectatur, ut potius mater infantis sui quâm ille nostri oblivisci, nosve negligere possit. Quis vero omnes ingentium bonorum pollicitationes, omnia blandimenta, lactationes, consolationes invitationes, et dulcissima allectamenta ac lactamenta Evangelii recensere posset, quibus nos Deus ad sese et accipienda sua ingentia bona invitat, excitat, et quod cogit ac compellit? Quare necesse est fidem, quae veluti filia quaedam, ab hac doctrina ceu matre aut matrice formatur in pectore nostro, esse talem quandam
lector, quam necessario plane sequatur, fidem iustificantem esse fiduciam. Et tali solo motu aut actu animi nostri, ceu quadam mendica manu, apprehendi gratiam ac favorem Dei, eius suavissimas promissiones, et promissa ingentia bona iustitiae ac vitae, eoque nos sola fide iustificari. XVI. Posset confirmari haec significatio fidei, seu quod fides sit fiducia, etiam ex locutionibus Latinis ac Graecis. nam a nomine Fides venit verbum fide, vel certe contra, quod verbum omnino fiduciam significat. Quare cum idem sit thema aut origo vocis Fides, fide, confidentia et fiducia: et
invitationes, blandimenta ac lactationes matrum, ut eis aegre faciant, ut vel comedere, vel munusculum aliquod accipere velint. XVIII. Hinc etiam consideretur, fidem non solum vere fiduciam esse: sed etiam Deum sola tali fiducia, sine omnibus bonis operibus excipi velle. Quid enim minus ferre posset hic longe ditissimus paterfamilias, qui misertus nostrae extremae indigentiae, ac (ut ita dicam) famis, tantos quasi sumptus fecit donati filii, et apparati lautissimi convivii, tamquam benigne nobis illas suas preciosissimas opes ac delicias offert dicens: Aperi os tuum, et replebo illud
modo esse finem legis, quia id afferat quod lex dare conatur ac promittit: nec tamen revera potest, non quidem suo vitio, sed ob imbecillitatem carnis nostrae, nempe iustitiam et vitam, Legis enim finis ac scopus hic esse debebat, ut nobis obedientibus iustitiam ac vitam afferret. Hoc cum illa non posset ob nostram inobedientem corruptionem praestare, Deus misit filium in carnem, ut obediendo et patiendo nobis acquireret iustitiam a lege flagitatam: ut habetur Romanorum octavo. Vult ergo Paulus in illo loco monstrare, stulte Iudaeos quaerere ex lege iustitiam, cum eum negligant qui illam
veriorem esse, quae sentit aquas supra caelos positas, esse istas ipsas quae in media regione aeris, in nubibus miraculose a Deo suspensae detinentur: quam quod supra omnem aetheream regionem sint aliquae aquae, quarum ibi nullus certe usus hominibus (propter quem omnia creata sunt) esse posset. Verum de hac quaestione supra in voce AQUA prolixe dictum est. Sensus ergo loci Genesis 1, est, firmamentum dividit aquas inferiores ab iis quae sunt supra firmamentum: id est, supra hanc infimam regionem caeli aut aeris, quae circa nos est: de qua hic nunc proprie agitur. Nam de suprema
56, In iustitia fundaberis, vel stabilieris: id est, construeris. Sic Psal. 8, Ex ore parvulorum et lactentium fundasti fortitudinem: id est, extruxisti, constituisti robustum regnum per doctrinam supplicium et contemptorum hominum: tametsi fortitudo ibi etiam victoriam significare posset. Fundare pro consultare interdum ponitur, Psal. 2, eo quod (ut Kimhi et Aben Ezra dicunt) consilium, rei agendae initium aut fundamentum esse solet: vel etiam, quia sit quasi quaedam dispositio rei agendae, sicut et fundamenta disponunt aedificium. Esther 1: Quia sic
Psal 8. Commovebuntur omnia fundamenta terrae: manifeste dicitur de principibus a iustitia ac pietate declinantibus, qui moveri, id est, non consistere in vera via, statione, aut divinitus ordinata functione dicuntur: ideo illis etiam graves poenas minatur. Eadem ratione posset intelligi haec vox etiam Mich. 6. Audite montes expostulationem Domini, et fortia fundamenta terrae. nisi quis mallet per prosopopoeiam interpretari. Fundamenta generationis et generationis suscitabis, Isaiae 58: id est, origines. Forte tamen melius, quod vetera aedificia instaurabit,
communis omnibus trib. personis, utpote coessentialib. aut consubstantialibus, seu eiusdem prorsus substantiae aut essentiae, vel homousiis. Inepte. n. diceretur repraesentare filius essentiam patris, cum ea sit illi perinde propria aut communis, ut et patri ipsi: cumque perinde Spiritus sanctus posset dici imago essentiae patris aut filii, et vicissim cum sit eis homousios aut consubstantialis. Alio qui rectissime ac verissime dicitur, quod solus filius repraesentet aut referat patrem, ac praecipue tanquam viva aptissimaque imago personam patris: deinde quia illum videat cognoscatque. Sic
clare, se loqui de agnitione Dei quae fiat per Evangelium Christi, non de internis discriminibus trium personarum divinitatis. In posteriore autem loco, nempe Col. 1, itidem loquitur de agnoscendo mysterio redemptionis Christi. Sed tamen hic locus etiam de illa substantiali imagine accipi posset. Porro etiam homo dicitur imago Dei, sed accidentaria: id est, non consubstantialis, ut est filius patris. Nam Gen. 1 et 2 dicitur esse conditus ad imaginem et similitudinem Dei: et mox Gen. 5. dicitur Adamus procreasse ad suam similitudinem. unde liquido monstratur, veram illam Dei
pro innocentia. Sic mendico sua mendicitas est aut imputatur pro fundo, aut artificio, aut labore unde sese sustentet.
DE VOCE AC RE IMPUTATIONIS, ET vicinis loquutionibus. Videri posset iam ferme satis dictum esse de verbo Imputationis: sed tamen ob rei praestantiam adhuc quaedam adiiciam tum de vocabulo, tum praesertim de tota re ipsa. Imputare igitur,
in se per imputationem transcribat aut transferat, tum vicissim suam persolutionem in ipsum, atque ita illi pareat, eumque ut bonum ac pium denuo ad sese recipiat, ubi etiam hoc ipso imputandi verbo utitur Apostolus. Ex quo loco non male nostra quoque et Christi commutativa imputatio illustrari posset. Sicut enim furtum Onesimi in Paulum, et vicissim Pauli solutio in Onesimum transfertur: sic et nostra peccata in Christum, eiusque vicissim iustitia in nos. Sexto est genus imputationis, si alicui aliquid aliud loco alterius rei imputetur: ut si alicui ministro apud regemnobilitas sit loco
ex gratia tamen singulari, ita placuisse, ut illi eiusque posteris sacerdotium confirmaverit. Ubi certe imputare illud opus ad iustitiam, non significat reipsa infundere: sed esse aut haberi solum ei loco iustitiae seu computatum ei esse pro eximia quadam iustitia. Octavo nemo clarius declarare posset, quod sit imputari alicui iustitiam, aut fidem ad iustitiam, quam Paulus ipse Rom. 4 exposuit: qui ostendit, idem plane esse imputari alicui iustitia quod non imputari ei iniustitiam, remitti seu condonario contegi illi iniustitiam aut peccata. Inquit enim: Ei vero qui non operatur, sed
de hac re. Ephes, 5. 32. Ego autem dico in Christum et ecclesiam, pro, de. Sic forte accipiendum est illud Ore fit confessio ad salutem pro De. Tale est illud usitatissimum, gloriari in Domino, aut alia quapiam re praestanti cuius sunt innumera exempla in veteri et novo Testamento. Sic exponi posset illud celebre, complacere in aliquo, ut in filio, aut in tibiis viri, aut fortitudine eq vi: pro, gaudere aut delectari de ea re, tanquam praestante ac grata. Cum sociale. Exodi 10 In pueris, et In senibus nostris ibimus. id est, cum. Levit. 1. Accipiet vesicam eius in pluma eius.
quendam communem locum mortuorum, alias bonorum, alias malorum sicut et Latinis inferi sunt omnes mortui, sive in suppliciis crucientur, sive in campis Elisiis delicientur: quod et Augustin. notavit Sic videtur accipere Iacob Gene. 37. Descendam lugens in infernum ad filium meum. tametsi hic posset pro ipso sepulchro aut morte accipi, quemadmodum et supra dictum est. Sensus enim huius loci est: Hic dolor aut tristis casus amissi filii erit mihi causa mortis, nec me dedet, interficiet me, non autem ut communiter intelligunt, Non desinam flere, dolere ac lugere toto meae vitae tempore.
Isaiae 5.
eandem sententiam hortatur David Salomonem, ut custodiat verba libri legis Mosaicae, ut inde omnia agenda intelligat. Sic Deus de filio ac Meschia suo inquit Isaiae cap. 52. Ecce servus meus prudenter aget, elevabitur, extolletur et sublimabitur valde. ubi illud Prudenter aget, posset etiam exponi, feliciter ac prospere, et cum magno successu aget, sicut et in multis aliis locis. et vicina sunt ista: nam ex prudenti actione existit ac sequitur successus. Intelligere facere, pro docere, instruere. Dan. 9. Sic et Psal. 119, Viam praeceptorum tuorum fac me
ac tribuum abolitis genealogiarum libris, conturbataque gente confunduntur ac obscurantur. Quo simul Deus ostendit, nullum amplius Meschiam, qui prophetiis conveniat, expectandum esse. Hodie sane si veniret aliquis sese pro Meschia venditans, non tantum aliis testimoniis careret: sed etiam non posset certo probare, se esse ex familia David, quae prorsus ignoratur.
IOSEPH, aliquando pro toto populo Dei ponitur, sive ob celebritatem ipsius patriarchae, sive ob amplitudinem duarum tribuum ex Iosepho venientium, nempe Ephraim et Manasse: praesertim autem Ephraim, cui Iacobus in
tradiderat. Amos 6. Sicut David putaverunt se habere instrumenta Musica, bibentes de phialis vinum, et optimo unguento delibuti nihil dolebant super contritionem Ioseph. pro, suis privatis commodis et voluptatibus vacabant, nihil prorsus curantes publica populi Dei damna et calamitates. Posset tamen aliquis dicere, ibi Ioseph significare fratrem, aut quemvis proximum: et esse quandam allusionem aut similitudinem ad Patriarchas, qui olim non curaverunt dolorem, lachrymas et preces sui fratris Ioseph, cum eum primum interficere voluerunt, postea vendiderunt. Psalmo 80, Qui ducis
96. Quoniam venit iudicare terram: iudicabit orbem in iustitia, et populum in veritate sua. In malam partem de executione, reos ac iniustos puniente, crebro accipitur, cum vel hominibus vel Deo tribuitur: Rom. 13. Qui magistratui resistit, iudicium sibi accipiet. i. punietur. Huc referri posset illud Actor. 13, Iudicatis vos indignos vita. i. declaratis, aut facto ipso pronunciatis, sicut iudex verbis declarat. Propinquum huic est, quod aliquando pro ulcisci ponitur. Gen. 15: Veruntamen gentem cui servient, ego iudicabo.i. ulciscar, puniam. 1 Sam. 3. Iudicabo ego domum illam
viam Domini, et iudicium Dei sui: verum illi pariter confregerunt iugum et vinculum. Ratio vero huius metaphorae est, quia doctrina alligat homines, ut certa quadam ratione sentiant, vivant et agant. Sic et eiusdem 2 accipi videtur: A' seculo confregisti iugum, rupisti vincula. In hoc sensu accipi posset, quod Dominus IESUS suum Evangelion vocat iugum, Matthaei 11 inquiens: Tollite iugum meum super vos, etc. Iugum enim meum leve est, et onus suave. Quod non (ut quidam male intelligunt) de praecepto charitatis, quod est omnium difficillimum, utpote totam legem in sese
μὴ ζυγομαχεῖν
ἀπὸ διχὰ Aristoteles deducit, quod in duas suo modo aequales portiones rem scindat, neutri parti aut personae plus minusve iusto aut rata portione tribuens. quae tamen Graecorum vox non incommode ab Hebraeo Zadik iustus (abiecta per aphaeresin prima syllaba) deduci posset. Verum hic in genere praemissis, aliquanto nunc accuratius huius vocis significata recensebo, eaque pluribus exemplis confirmabo. ¶ Primum igitur, iustitia est obedientia erga legem Dei: quae et universalis iustitia, omnes in se virtutes continens, aut omnium virtutum usum, ut
per legem postulatam non praestat, ni
efficit, sed potius contra. Isaiae 58, Iustitia tua ibit ante: id est, patefaciet tibi aditum et transitum per omnes difficultates, conciliat tibi Deum et homines. Posset hoc dictum etiam de testimonio aut praemio iustitiae accipi. Praeter istam porro universalem iustitiam, est quoque particularis iustitia, quae cuique suum tribuere dicitur, et in contractibus ac omnino in omni officiorum communicatione consistit: sed itidem mutila est. Sic posset accipi,
Deum et homines. Posset hoc dictum etiam de testimonio aut praemio iustitiae accipi. Praeter istam porro universalem iustitiam, est quoque particularis iustitia, quae cuique suum tribuere dicitur, et in contractibus ac omnino in omni officiorum communicatione consistit: sed itidem mutila est. Sic posset accipi, quod Ioseph dicitur fuisse iustus, qui noluerit traducere aut infamare suam sponsam. Est etiam iustitia adhuc particularior, in una aliqua re causave consistens, quae dici posset causae iustitia. Sic Iacob Genes. 30, Cras respondebit mihi iustitia mea: id est, meus fidelis
dicitur, et in contractibus ac omnino in omni officiorum communicatione consistit: sed itidem mutila est. Sic posset accipi, quod Ioseph dicitur fuisse iustus, qui noluerit traducere aut infamare suam sponsam. Est etiam iustitia adhuc particularior, in una aliqua re causave consistens, quae dici posset causae iustitia. Sic Iacob Genes. 30, Cras respondebit mihi iustitia mea: id est, meus fidelis famulatus tibi Labano praestitus, impetrabit mihi a Deo testimonium huius rectae functionis, et simul praemium. Celebratur hic iustitia tantum illius unius negocii, nempe famulaturae Iacobi erga
illos contra perdendo: sed iustitiam personae, qua coram Deo iusti, ac aeterna vita digni esse haberique queamus, neminem habere aliam praeter Christi satisfactionem per fidem imputatam. Est denique alia adhuc particularior iustitia, quae unici alicuius facti innocentia aut rectitudo dici posset. Sic Samson aliquoties dicit, Iustior ego sum hac vice Philistaeis. Sic omnes iustitiae nostrae dicuntur esse ut pannus menstruatae: id est, omnia nostra iuste facta, aut bona opera. Sic dicitur Ieremiae 22. Vae qui aedificat domum in non iustitia, et coenacula sua in non iudicio: id est
τοῦ νόμου, seu regulam iustitiae legalis, postulasse ab hominibus integram obedientiam et satisfactionem
pro peccato, nempe mortem: sed cum nullus hominum eam praestare posset, ideo Deum misisse filium suum, natum ex muliere, factum legi obnoxium, ut impleret
impii, quia impius talia incommoda aliis gignit, aut efficit. Psal. 90 dicitur, quod id tempus quod est ultra 80 annos, sit labor aut dolor et vanitar..i. tum cum summa molestia agatur, tum etiam plane frustra, sine omni fructu ac profectu tales prorsus exhausti senes vivunt. Posset tamen talis locutio exponi etiam de labore et impietate, quia id vox
Ps. 48: Vita mea pervenit usque ad sepulchrum, deputatus sum cum descendentib. in lacum, et fui quasi vir cui non est robur. Aliquando simpliciter loca mortuorum denotat. Psal. 88. Posuisti me in lacum inferiorem, in loca tenebrosa atque profunda. Sic etiam illud ibidem exponi posset, Deputatus cum descentib. in lacum. Lacum dixi significare etiam puteum, et quamvis foveam. Solent vero venatores insidiari feris, praesertim maiorib. et crudeliorib. effodiendo fossas, easque fragili materia contegendo, et escam apponendo, quo insciae in eas incidant: inde per metaphoram
enim ipsemet Psaltes, per dolores mor [?: tis ] inferni, et per tribulationes. Aliqui exponunt dolores ab ipsa morte et inferno immissos, cuiusmodi [?: so-- ] Satan conscientiis tentatis et perterrefactis immittere, quae sunt veluti gustus aut sensus aeternae mortis. Posset quis dicere, esse metaphoras, quod mors talibus omnibus, ac laqueis ad se homines attrahat. Hic laqueus mortis poenam magis notat. Alius eiusdem locutionis sensus esse videtur, nempe ad culpam peccatumque pertinens, cum dicitur Prov. 13, Lex sapientis est fons vitae, ad recedendum a
misericordia eam fert, et sicut homo iustus, integer ac incorruptus aut lapsum, plurimum distat ab hoc nunc prorsus iniusto et perdito: sic etiam Deus duo diversissima doctris genera, ac ceu vias ad salutem proposuit. Initio [?: ] cum homo esset integer, et Deo perfecte obedire posset, Deus secundum severam suam iustitiam, qui [?: ] nis bene, et malis male facit, proposuit ei normam perfectissimae obedientiae, quam legem vocamus, cuius summa est: Sancti estote, sicut et ego sanctus sum. Et: Qui fecerit ea, vivet in eis et, Maledictus qui non [?:
donationem, omnibus non modo iniustis, sed prorsus miserrimis peccatoribus, adeo cupide offert, et veluti obtrudit, ut nulla benignissima, dulcissima ac indulgentissima mater tanto ardore dilectissimum filiolum, si eum videat fame pereuntem, ad sua ubera invitare, allicere, ac pertrahere conari posset, quantis ille blandimentis et ardenti desiderio nos ad sese, veramque salutem exhoc aeterni exitii barathro pertrahere conetur et flagret. Quandoquidem igitur hae duae doctrinae adeo a sese invicem diversae sunt, ut etiam ex diametro inter se invicem pugnare, ac se mutuo destruere videantur:
existenti imbecilla ad salutem. Romanorum
septimo, octavo: Gal. 3. Et contra, eidem efficax est ad mortem ac exitium aeternum. Sic idem homo est tum sine lege, scilicet quae ei iustitiam ac vitam dare posset: tum sub lege, ipsum scilicet accusante, iudicante, ac damnante. Quinto, Iustus est sine lege, seu Lex ei posita non est, 1 Timoth. 1: quia sponte quae legis sunt facit, et est sibimetipsi Lex: Roman. 2. Ideo etiam Lex iusto posita non est. primae Timoth. 1. Sexto, Paulus de se scribit
non esse sitam veram iustitiam ac sanctitatem, sed in perfecta cordis obedientia, seu in morum vitaeque honestate, aut innocentia: ut si quis Ethnicus carens lege et circumcisione, honeste pieque moralem legem praestando viveret, ille sine illis externis rebus aut adminiculis iustus ac saluus esse posset, plurimumque Iudaeis circumcisis, et legem non praestantibus antecelleret. Tales fictae collationes ac reprehensiones non sunt inusitatae etiam in communi sermone ac more: ut si pater nobilis ac potens filio de nobilitate ac opibus superbienti, et virtutem eruditionemque negligenti proponat
legis et caeremoniarum. Quia non externus Iudaismus ac circumcisio, de quali Iudai superbiebant: sed cordis Iudaismus, qui in tali Ethnico vere esset, coram Deo valeat ac iustificet. Proponam autem hunc textum etiam aliter, si forte vel sic magis sensus loci effulgere, et a Lectore perspici posset. Confertur hic primum brevi propositione Auditor Iudaeus cum Factore Ethnico seu iustitia caeremoniaria cum iustitia operaria ac morali aut verae obedientiae. Postea clarius exponuntur singula membra collationis, nempe Auditor et Factor legis. Postremo tota haec collatio utriusque membri
inde enim scientiae exoriuntur et exaedificantur. Quare non insunt principia de essentia Dei, sed sola fide ea cognitio constat. Nono, quid attineret caelitus [?: pa-cta ] doctrina, et missis doctoribus, agnitionem Dei [?: ] sollicite inculcare, si id natura esset notum? Posset profecto nos docere Philosophia et ratio veram Theologiam, ut Dialecticam, aut Mathesin, aliasue artes [?: q-rum ] principia innata habemus. Decimo, quia Scriptura pro singulari beneficio pollicetur inscriptiones legis Dei: igitur abolita est praesertim in summis et praecipuis
omnibus momentis pii experiuntur in semetipsis: Decimotertio, si aliquis homo in sylva [?: ess- ] ducatus, neque unqua aut ab aliis hominibus [?: quic- ] de Deo audisset, aut terriculamenta spectrorum pepessus esset, non etiam tonitrua, aut eiusmodi alia: unde ratiocinari posset de aliquo maiori Domino: [?: ] tandem plus de Deo sciret, quam brutum? quod [?: en--- ] nunc ipsa experientia testatur in pueris, [?: neglige- ] in sylvestribus locis educatis, quos, licet impossibile sit nihil unquam de Deo audisse: tamen si
quibus quidem mea sententia non ita multum discrepat. Respiciunt enim illi, ut opinor, ad illud quod Paulus affirmat, inter opera carnis esse idololatriam: quod etsi ad pravas ratiocinationes et prophanam audaciam, quidvis in religione temere fingentem, ut modo ab uno veroque Deo discedat, referri posset, (ad quem fontem et Paulus reducit idololatrias hominum, Romanorum primo:) tamen per me licet cuivis sentire, esse adhuc in homine quoddam perversum ac distortum lumen (ut supra in Libello de Originali peccato et libero arbitrio prolixius disseruimus) quod verum quidem Deum, eiusque
2 Pet. 3: ubi dilatio extremi iudicii ac poenae, longanimitas Dei vocatur, sicut et Rom. 2. Sic et ex sermone servi decem millia talentorum debentis, intelligi potest, cum ille irato domino, urgentique subitam solutionem ac venditionem ipsius uxoris et liberorum, ut pecunia ab eo debita corradi posset, dicit:
quod Deum significat veteribus Germanis, etiam tempore Caroli magni: ut ex versione Evangelistarum apparet. Quia et nunc hoc epitheton multum Deo Germani tribuunt, Treuvuer Gott. Quare Druidae idem sonat ac Divini, aut ministri Dei. Aliae enim Gentes aliis nominibus suos doctos nominarunt. Posset forte videri vox illis ab Hebraea origine
Latini Scelus, pro scelerato dicere solent.
MALEFACERE, non uno modo in Sacris literis accipitur. Alias enim laedere significat: Deut. 26. Malefecerunt nobis Aegyptii: pro, afflixerunt, ut mox ibi clarius dicitur. Alias cum dicitur, iurare malefacere aut benefacere, Levit. 5, posset videri significare omnis generis actiones intra ista duo extrema positas: ut supra quoque diximus de locutione, Loqui a bono ad malum, item A magno ad parvum. Rectius tamen ibi illud votivum Malefacere, exposueris de aliquo voto, voventi ipsi duro ac molesto. Sic et Psalmo decimoquinto:
sed etiam promitto, offero bona, atque adeo et benefacio. ut Levit. 26, Mandabo benedictionem meam vobis. et Deut. 28, Mandabit Iehova tecum benedictionem in horreis tuis. id est, promittet, dabit, aut etiam mittet Sicut et Latinis verbum Mandare, mittere significat. Sensus ergo esse posset, quod Deus benedictione suam eo tanquam famulam quandam ablegabit Psal. 44, Mandans salutes Iacob: pro efficiens, promovens et procurans. Dei enim mandare aut praecipere, est effectum dare. iuxta illud: Dixit, et facta sunt Psal. 47, Interdiu mandabit Dominus
Sic Aegyptii arioli agnoscunt, et fatentur, illam vim miracula per Mosen efficientem esse digitum Dei. Exod. 8. Item Nehem. 2, et Esdr. 7, Dedit mihi rex iuxta manum Dei bonam super me. id est, pro favore Dei erga me: aut, ut Deus eum movit, ut mihi bene faciat. Sic forte intelligi posset de mirabilib. Dei operibus, quod ante citavi ex Ezek. 39. Videbunt gentes manum meam, quam posui in eis: id est, mea opera magnifica. Sic manus Dei erat eum Baptista, Lucae 1. id est, singularis quaedam vis ac potentia regens eum. Sic quoque de hominum operatione crebro accipitur. 1.
Psal. 119. Anima mea in manu mea semper: pro, perpetuo versor in discrimine vitae. Cuius locutionis ratio est, quod anima Hebraeis vitam significat. ita igitur de ea loquitur, tanquam si iam ex reliquo corpore exivisset, et solummodo adhuc in manibus haereret, unde facile excuti posset, Excutere manum super femur, admirationem, cum dolore significat, Ieremiae trigesimotertio: Postquam conversus sum, poenitentiam egi: et postquam cognovi, percussi manu femur. Sic enim solent dolentes et admirabundi, Protrahere manum cum illusoribus Hos septimo, consociationem
Deuteron. 17. Ipse non fuit in medio congregationis, quae congregata est contra Dominum: id est, non fuit particeps illius seditionis Chorae. Nomen tuum est in medio angeli, quem tecum mitto: Exodi 23. pro, legatus meus est, meam authoritatem refert: et quae aget, meo nomine aget ac dicet. Posset tamen forte referri id dictum ad filium (nam is, teste Paulo, eos duxit) et nomen idem esse quod character patris, ipsiusque substantialis imago. Medium nonnunquam ponitur pro corde, et cor vicissim pro medio: ut Hier. 31: Dabo legem meam in medio eorum, et cordi eorum inscribam eam.
duodecimo: Quod vero nomen Iehova praecipue Meschiam ipsum indicet, exposui in libello De Iehova. Est ergo valde dignum observatu, quod Deus vult suum memoriale esse in ipso Meschia, seu in eo, et per eum coli, quia ipse solus est ostium et via ad patrem. Sic rectissime illud Ps. 30 exponi posset, Confitemini memoriae, aut celebrate memoriam sanctitatis eius: id est, Meschiam sanctum eius. Memoriale aliquando etiam ipsum sacrificium notat. Levitici secundo: Et adolebit sacerdos memoriale eius: id est, sacrificium, quod reducet offerentem in memoriam Domino. Hac quoque ratione
Rom. Congratulor legi Dei secundum interiorem hominem: [?: sed- ] deo aliam legem in membris meis, rebellantem legimentis meae. Et mox, Ego ipse quidem mente servio legi DEI, carne autem legi peccati. Dixi rationem supra, [?: ] mens vocetur ille novus homo. Sed posset et ea causa esse, quod sicut in quovis homine nobilior pars vocatur mens, ignobilior autem caro aut corpus: ita eadem vocabula per metaphoram in pio homine, ad novum et [?: ] rem Adamum transferantur. Eadem huius vocis [?: ] esse videtur, cum Paulus dicit Rom. 12,
quia aqua, ob copiam, non solet mensurari, ut vinum, aut similia In mensura ob diversas causas alias copiam, alias [?: ] tem aut tenuitatem significat. Vicina aliquibus harum locutionum est Germanica, mit vollem mass.
MENTIRI verbum, ex suo nomine MENDACIUM intelligi posset. Sed tamen adiiciam aliquid etiam de ipso verbo hoc loco: Lector utramque explicationem, ut et supra monui, legendo coniungat. Mentiri, falsa di cere significat, ut notum est. Sed nonnunquam simpliciter decipere, aut etiam iniuste agere significat: ut Genesis 21. Si mentieris mihi et
valde frequens coepit esse scriptoribus, etiam Ethnicis, verbum Mereri, in ea significatione, ut simpliciter consequi aliquid sive ex merito sive gratis declararet. Quod innumeris exemplis in scriptorib. vitarum Caesarum (ut est Iulius Capitolinus, Lampridius, Spartianus, et alii) probari posset. Hanc porro barbaram significationem huic verbo ac aetati inde opinor accidisse, quod cum maxima essent commercia hominum, non facile potuerunt alioqui reperire aliud vocabulum, quo Graecum
aliquorum opinionem alludere videri. Illum oportet crescere, me autem minui: Ioan tertio. id est, famam Baptistae necessario accidit obscurari effulgente gloria Christi, sicut et stellae et luna minui videntur praesentia solis: cum per se non minuantur, sed tantum comparatione aut relatione. Posset tamen videri respicere ad finem sui ministerii, cum vel maxime tunc functio Christi cresceret. Vel denique loquitur de interitura falsa opinione Iudaeorum, qui putaverant eum esse Meschiam: quae ipsius [?:-orte ] et Christi miraculis ac praedicatione redargueatur. Minuisti
ac usitata fuisset. Ab illa igitur clara pronunciatione populus coepit Missam denominare. Quae quomodo a prima institutione coenae paulatim in praesentem abominationem degeneraveric, satis vel ipsi eorum scriptores docent, indicantes quam partem quisque homuncio adiecerit. Si libêret divinare, posset forte sacra coena, uno ferculo constans, sic videri Missa dicta, sicut quoduis ferculum missum dicitur.
MNA, et Mina, certum numerum aut pondus pecuniae notans, est vox communis Hebraeis, Graecis et Latinis. Venit autem ab Hebraeo Mana, quod numerare et partiri significat.
Zach. 6, et in Evangelistis, fuit mons vicinissimus Hierosolymae, oleis consitus, in quo solitus est saepe Christus esse ac orare. Fundamenta eius in montibus sanctis, Dilexit Dominus portas Syon: id est, fundamenta arcis ac civitatis Davidis sunt super Syonem, quasi dicat, sita est in Syone. Posset autem [?: u-deri ] per metaphoram dici, Ecclesiam esse fundatam super fundamenta montium ac petrarum, seu firmissima: seu super fundamentum Apostolorum et prophetarum, sicut Paulus dicit. Super montes stant aquae, Psal. 104. Posses quidem intelligere de
coram Deo. Ut peccatis mortui, iustitiae viveretis. 1. Pet. 2. Ut mortificato vetere Adamo per passionem, ipsi eiusque fructibus valedicatis, et porro pie vivatis. In hoc enim etiam mortuis praedicatum est Evangelium, ut iudicentur secundum homines carne, vivant autem secundum Deum spiritu. Posset videri hic sensus esse, quod in hunc ipsum finem praedicatum sit Evangelium omnibus spiritualiter mortuis, ut licet eorum corpus ac vita haec corporalis necessario ac communi hominum more, morte puniatur ac aboleatur: tamen anima renovata hic adhoc in carne aliquam diu Dei favore fruatur, et
seu primum ac minutissimum [?: ]
[?: semen ] : alias ipsas primas literas, primam institutionem, et prima uniuscuiusque disciplinae rudimenta. Ex quarum alterutra significatione posset recte Paulina metaphora deduci tametsi non minus commode inde quoque, quod illa religio aut institutio sive Iudaicorum rituum, sive humanarum traditionum, tantum in rebus externis ac elementaribus versetur (quae est tertia huius vocis significatio) ut circa cibum, potum, vestitum,
Arimathiensi et Nicodemo, Iohan. 19 cap. legitur. Augustinus dicit, significari huius aromatis amaritudine, afflictiones et crucem carnis.
MYSTERIUM, Graeca vox, aut certe illis usitata, tametsi nec Latinis quidem plane ignota, utpote quae etiam a Cicerone sit usurpata. Posset non tantum a Graeco verbo
exprimunt, ambigua est, ac valde polysema. Adiungit enim (ut omittam nunc alias significationes) alias causam efficientem rei aut effectus de quo agitur, [?: ] causalis merito dicitur: alias autem solummodo rationem qua aliqua asserta sententia confirmatur, et ita rationalis dici posset. At haec vocula NAM plerunque [?:-tum ] rationem aut probationem sententiae, non autem causam rei efficientem notat. Quare citra ambiguitatem sensum exprimit, cum
alium Deum, praeter verum.
Nihil esse, alias negative exponunt, cum aliquid plane non est, nunquam fuit, aut etiam prorsus periit. Alias privative. Dicunt autem privativum nihil esse, cum aliqua res caret eo quod habere deberet: ut cum oculo aut alio membro caret animal. sic accipi posset, cum absententiam preciositatis aut debiti valoris indicamus, de quo moxagam. Sic rerum laesiones dicunt esse nihil. Sic et peccatum vocant nihil privativum. Aliquando Nihil dicitur de effectu: ut, circumcisio nihil est, et praeputium nihil est: 1 Cor. 7, pro, nihil efficit aut valet ad
Nihil ponitur pro re admodum parva, ut quae ferme idem sit quod nihil. ut, Habenti dabitur: non habenti autem;
seu nihil habenti. ubi Non habere, pro parum habere ponitur. Non enim auferretur, aut auferri posset ab eo, si prorsus non haberet. Lucas habet, Quod videtur habere: unde posset iudicari, Hebraismum esse potius in vocabulo et modo Habendi. Qui enim non exercent recte dona divinitus data, magis videntur ea habere, quam vere habent aut possident: sicut is qui suam minam humi defoderat. quare
Habenti dabitur: non habenti autem;
seu nihil habenti. ubi Non habere, pro parum habere ponitur. Non enim auferretur, aut auferri posset ab eo, si prorsus non haberet. Lucas habet, Quod videtur habere: unde posset iudicari, Hebraismum esse potius in vocabulo et modo Habendi. Qui enim non exercent recte dona divinitus data, magis videntur ea habere, quam vere habent aut possident: sicut is qui suam minam humi defoderat. quare merito aufertur ab eo id quod male habet. Quale enim tandem possidere est
supra abunde dictum est. Tale quiddam est quod Paulus secundae Corinthiorum quinto dicit, Peccatum non novissem: ubi non de ipsa speculativa noticia dicitur, quandoquidem Christus solus peccati foeditatem et magnitudinem novit: sed de approbatione, patratione, promotione, etc. Sic posset illud Petri accipi. quod negavit se nosse Christum: id est, nunquam probasse, amasse, aut sectatum esse eius doctrinam aut personam. Sic et Paulus dicit Romanorum septimo, Quod enim perpetro, non agnosco: id est, non probo. ut mox sequitur: Quod odi, hoc facio: et quod nolo, facio. Sic
dixit se habitaturum in caligine. Alii pro nebula vertunt nubem. Quod autem primum dixerat Anan, nubem aut nebulam: hoc mox dicit gloriam Domini, et densam caliginem. Ob tales apparitiones dicitur Deus iam habitare in nubibus, iam vehi aut equitare in nubibus tametsi ea loquutio et inde venire posset quod beneficium pluviae ex nubibus veniat, quodque ibi tonitrua audiantur, quae possint videri signa praesentiae Dei.
Nebulam sicut cinerem spargit, Psal. 147: in Hebraeo est, pruinam.
amplius per diluvium mortalium genere. Praecedebat Dominus Israelitas interdiu in columna nubis, et noctu in columna ignis: Exod. 13 et saepissime alias: inculcaturque, quod non sint profecti, nisi movente se illa columna. ideo vero interdiu fuit columna nubis, et noctu columna ignis, ut cerni posset: quia nec flamma interdiu ob lucem solis, nec nubes noctu, praesertim depressi valde, procul cerni potest. Quid porro significa vera exponit aliqua ex parte Paulus 1. Corint. 10. Simile beneficium pollicetur Isaias cap. 4, piis in novo Testamento, sed per metaphoram ad
illis, obdormivit Christus in navi. Metaphorica est potissima, quae mortem ipsam indicat. Psalmo 13. Ne unquam obdormiam in morte. ubi non tantum praesentem, sed et futuram mortem declarat. Isaiae 43, Simul obdormiverunt, nec resurgent. Actorum 7, Cumque haec Stephanus dixisset, obdormivit. Posset de illa significatio aliquando dici metaphorica, cum [?: ] mire pro cessare vel ociari ponitur. Psal. 44, Quare [?: ] dormis Domine? pro, quare in meo periculo [?: oti- ] es, et non fers mihi opem? Contra Psal. 121 dicitur
est illud, Sancti estote, sicut et ego sanctus sum: nempe [?: ] operatione, interna cogitatione aut motibus animi, et denique ingenita essentialique bonitate aut forma essentiali. Hanc perfectissimae obedientiae iustitiam [?: ] homo legi iustitiaeque Dei praestare non posset, [?: cumque ] inferno extremoque exitio deberetur: Deus eius [?: ] tus, tradidit filium suum, uti pro ipso istam tantam [?: ] lem debiti iustitiae ac obedientiae, patiendo et [?: ] praestaret: atque ita ille imputatione [?:
[?: eamve ] accipere ac sequi. Eadem ferme significatio est, cum Paulus Roman. 6 inquit: Fuistis quidem [?: ferui ] peccati, sed obedivistis ex animo in quem traditi estis typum doctrinae. id est, conversi estis ad eam doctrinam, ei credidistis, et vosmet addixistis. Posset ni-lominus aliquando non incommode exponi Obedientis fidei, de ea obedientia quae fidei praestatur Deo vocanti. Fieri obedientem usque ad mortem. Philipp. 2 dicitur Christus factus esse patri obediens usque ad mortem, mortem autem crucis: ubi non ille sensus est, quod toto vitae
cogitabat vel de laboribus anteactis, ac tot crucibus toleratis, ut illis frangeretur: non etiam de magnitudine rerum gestarum, ut inde gloriolam suam captaret: sed in id solum erat intentus, quomodo adhuc ulterius in haec aut illa loca, in Italiam, Romam et Hispaniam Evangelium Christi proferre posset. Ignominia aeterna, cuius nulla erit oblivio: Iere. 23. [?:-ro ] , ingens et perpetua ignominia. Iustitiae eius oblivioni tradentur, Ezek. 18 id est, Deus non recordabitur anteactorum bonorum operum, eorum qui a vera [?:-tate ] ad impietatem tandem defecerint.
Baptista militibus interrogantibus, quid facere debeant? praecipit, ne ulli quicquam extorqueant, sed sint contenti suis stipendiis. in Graeco est, Obsoniis. Sic et secundae Corinthiorum undecimo dicit Apostolus, se alias Ecclesias spoliasse accepto ab eis obsonio. ut Corinthiis gratis servire posset. Porro Paulus Romanor. sexto, per metaphoram transfert ad quodvis praemium aut poenam, etiam spiritualem, inquiens: Stipendium peccati mors est. quod idem ferme est ac si dixisset, mortem esse poenam, aut etiam effectum peccati.
OBSTRUERE, aut OBTURARE OS IMPIIS, est ita eis
idem bis dicit. Oculos deficere, et contra illuminari, significat extreme imbecillum esse, aut contra revalescere et bene habere. Nam tum infirmitas corporis, tum et firmitas, in oculis sentitur in primis. Imbecillibus caligant oculi, nullam possunt ferre lucem, et similia damna sentiunt. Posset videri quaedam synecdoche, quod imbecillitas partis pro toto ponatur. Sed tamen non male dixerimus, hic oculos in propria significatione accipi. 1 Samuelis decimoquarto: Ionathan comedit de melle, et viderunt oculi eius, seu illuminati sunt: id est, prae fame et lassitudine ita erat
usurpatur. Iob 21, Humilem oculis servat Deus. Possis hanc locutionem etiam ad eam originem referre, quod superbi plerunque in altum respiciunt, elevato vultu: contra autem humiles ac tristes in terram deiiciunt faciem et oculos, sicut publica [?: ] Luc. 18 depingitur. Videri ergo posset ex ipso genera ac specie externa sumptam esse picturam animi, ac superbum dici elatum oculis, quia talis est eorum gestus ac vultus. Hic igitur Levatio oculorum longe aliud significat, quam supra, ubi pro sperare ponitur. Isaiae 10. Visitabo super altitudinem oculorum eius. id est,
pro, coram sole, seu cernente sole. 2. Samuelis duodecimo: Dormiet cum uxoribus tuis in oculis solis huius. pro, spectante sole isto: id est, publice ac propalam. Mox addit: Tu fecisti abscondite, ego vero faciam coram toto populo Israel, et coram sole. id est, patefaciam tuum scelus. Sic posset exponi illa crebra phrasis: Invenire gratiam coram alicuius Oculis. pro, coram aliquo: tametsi simul iudicium aut mentem notet. Significat autem (ut alibi exposui) esse alicui acceptum, gratum. Latere alicuius oculos aliquid: id est, ipsum, aut eius iudicium, cognitionemque.
significant, sive simul adsit ipse effectus, sive non. ut Lucae 16. Aut enim alterum odio habebit, et alterum diliget. Videtur per odio habebit significari, negliget: ut ex sensu et sequentibus verbis universae sententiae intelligi potest. Affectus enim dilectionis etiam in plures extendi posset, sed opera servi non po test Proverb. 13, Qui parcit virgae, odit filium: id est, negligit: at diligens ipsum, mature castigat ipsum. id est, qui recte curam agit filii. Et Proverb. 8, Qui odit sapientiam, amat mortem, etiamsi oderit illud. Iohan. 12, Qui amat animam suam, perdeteam:
mel de petra et oleum de silice durissimo. pro undique et maxima commoda ministravit, Talis hyperbole est et illa Deut. 33, Assur erit acceptus fratribus suis, et tinget in oleo pedem suum. pro, abundabit oleo, et aliis commodis ac opibus, ita ut vel pedes lavare in oleo prae copia et vilitate posset. Diximus fuisse moris. caput perfundere oleo. De eo more habetur Ecclesiast. 9. Omni tempore sint vestimenta tua candida, et oleum super caput tuum ne deficiat. pro, perpetuo sis laetus, et comodis huius vitae perfruere. Sic Psal 23 dicit Psaltes, Impinguasti oleo caput
quicunque dimiserit uxorem suam nisi ex causa [?: ] tionis,
etc. quam ob rem ipsemet beatus Augustinus in 2 libro Retractationum non perfecte se rem explicasse ingenue fatetur. Posset Ambrosii Regula etiam latius extendi et plures possent universitates excogitari prout sent interdum diversae species aut ordines hominum, item diversae factiones, de quibus seorsim et cum quadam distinctione pronunciatur generaliter per Omnis: ubi valet Regula de restrictione Universalis aut
aut omne verbum malum. id est, ullum vitium. Sic Isaiae 56. Beatus qui custodierit manum suam, ne faciat omne malum: id est, ullum malum. Omnis, de duobus. Proverb. 22, Dives, et pauper obviaverunt sibi invicem, faciens omnes ipsos Iehova. pro, utrunque: tametsi Hebraismus rectius collocari posset in vocib. Dives et Pauper. Sensus enim est: Ubique varii sunt ordines, et varia genera ac conditiones hominum, cuius diversitatis ipsemet Deus autor est, non ea temere aut forte fortuna accidit. Sunt mihi omnia, Genes. 33. pro, omnia affatim suppetunt, nulla re necessaria destituor:
quod nos vel iam molestat, vel nobis imminet. [?:-d ] etiam ex ipsa etymologia probare volunt: quia videatur verbum
quod ibi legitur, Propter viscera misericordiae Dei nostri, quibus respexit nos oriens ex alto, ut illucescat iis qui in tenebris et umbra mortis positi sunt. Alii enim vertunt Oriens, alii germen, idque varie exponunt. Plerique tamen de Christo intelligunt, quem putant orientem aut germen vocari. Posset autem forte rectius dici, quod illud invisit aut respexit, referatur ad praecedens Deus. qui dicitur per viscera misericordiae dare salutem, qua sua misericordia aut beneficio nos inviserit. Quod si id verbum eo referas, tum Oriens
Hebr. 12 vocatur Deus pater spirituum: et opponitur terrenis istis parentibus qui vocantur ibi patres corporum. Omnino videtur ibi ea phrasis significare conditorem et largitorem animarum. Sicut et in Esaia 57 cap. dicit. Animas ego feci: quod contra traducem animae esse vi detur. Posset tamen complecti etiam donationem Spiritus sancti, eiusque dona, et renovationem. Deus varie dicitur pater: alias, cum intelligimus de tota essentia Deitatis, est pater vel naturae, quia condidit omnes homines: vel gratiae, quia nos sibi adoptavit: alias de unica illa prima persona, quae est
pauperum non peribit in aeternum. Psal. 62. A'Deo est patientia mea. id est, ab eo expecto auxilium et beneficium. Tu es patientia mea Domine id est, te expecto solum. In quibus locis est in Hebraeo
Equitavit super Cherub, et volavit super pennas venti. Et Psal. 104 Qui ponit nubes vehiculum suum, et deambulat super pennas venti. Est sane alioqui in omnibus linguis usitatum, ut cum cuperemus alicubi celeriter esse, optemus nobis alas contingere: sicut et Ovidius optat, quo posset Romam subito revisere. Ponuntur ergo Pennae, pro celerrimo motu. Sic et David loquitur Psal. 54, Quis dabit mihi pennas columbae, ut avolarem, et tuto quiescerem, procul aufugiendo morarer in deserto? Et Psal. 138, Si sumpsero pennas aurorae, et consedero in
eripiuntur. Sic et locus primae Pet. tertio est obscurus: In arca paucae, hoc est octo animae sunt servatae per aquam. hoc est, in aqua, aut in diluvio, seu ex aqua ac diluvio. Sic Latini aliquando dicunt, Per medium ignem: pro, ex ipsomet incendio, aut per medias aquas seu fluctus. Sic posset exponi etiam illud primae Timothei secundo: Servabitur et mulier per liberorum procreationem, si manserit in fide. id est, in procreatione, vel procreando liberos, seu in coniugio. Sic et secundae Corinthiorum quinto. Oportet omnes comparere ante tribunal Christi, ut omnes recipiant quae
Perversum cor non consequetur bonum, et homo perversae linguae incidet in malum. Eadem plane est aliquando vis vocis Subversus. Tit. 3, Haereticum hominem post unam ac alteram admonitionem devita, sciens quod talis sit subversus aut eversus, et peccet, suo proprio iudicio damnatus. Videri tamen posset hoc adhuc aliquid deterius. Cum perverso idem est aliquando Obliquus aut incuruus, nempe qui non est rectus et simplex et sincerus, sicut Ecclesiast. ait: Obliquum cor non dirigetur. Et Hierem. cap. 17 affirmat, cor hominis esse perversum aut obliquum et afflictum, seu
1. Reg. 15. Captus pedibus, pro claudo: 2. Sam. 4. perspicuae phrases sunt, nec ulla prolixiore explicatione indigent. Vestigium pedis, aliquando significat minimam portiunculam soli: Deuteron. 2. Non dabo Israelitis vestigium plantae pedis de monte Scheir. id est quantum pede premere posset. Gressum eius apprehendit pes meus id est, secutus sum vestigia aut viam eius. Iob 23. Incedere ad pedem alicuius, est aliquando accommodare se ad alterius progressum aut vires. Genesis 33. Ego vero incedam ad pedem operis ipsius. id est, tu praeeas festinanter, ut expeditus: ego lente
per synecdochen omnigena externa beneficia significat. Sic Christus dicit Deum dare suam pluviam super bonos et malos: id est, omnigena externa bona. Zach. 14. Qui non ascenderit ad adorandum regem Israel, non erit super eum pluvia. quod posset etiam de externis Dei beneficiis intelligi, multo tamen melius de spirituali rigatione verbi ac Spiritus sancti, de quo effundetur Meschias super omnem carnem. Statutum pluviae. Iob 20, Dum faceret statutum pluviae: pro, dum praescriberet ei leges. De metaphorica significatione dixi, quod
nostra culpa: ut cum Paulus Roman. 1 ostendit, ideo aliquos in reprobum sensum esse: datos (quod verbum diximus saepe eandem plane vim habere cum Poni) propterea quod agnitum Deum non recte coluerint: sicque fons tantae impietatis in hominis culpa, non in Deo, qui impietatem non vult, residet. Posset etiam de sola quadam permissione accipi: vel etiam, quod vel a scipsis, vel a diabolo, cuius sunt mancipia, in omne eius obsequium parata, ad tam nefarium opus aut conatum sint directi: quomodo exponit et Occumenius, quod sua voluntaria malitia in illud nefarium munus sint constituti.
vasa ad interitum condidisse, sed tantum multa patientia pertulisse: quod ex diametro pugnat cum illius sententia. Ea enim demum dicimur multa patientia tolerare, quae ipsi non fecimus, quaeque nobis extreme displicent ac molesta sunt. Quod si Deus ipse autor esset et conditor talium vasorum, non posset certe dici ea magna patientia pertulisse. Conatur et confirmare dicto 1. Thess. 5: Non constituit nos Deus ad iram, sed ad salutem. unde infert, Deum constituisse quosdam ad interitum. Lenius autem vertit ibidem
et facis me possidere iniquitates pueritiae meae. id est, imputas denuo, ac obiicis, aut facis ut male fruar eis, luendo poenas. Sicut enim solent possessores suis rebus frui: ita homines bonis suis malisve operibus fruuntur, recipiendo inde mercedem suam. Possidere, ut supra dixi, posset Psal. 139 de noticia exponi, ut ex sequentibus eius loci apparet. in quit enim: Tu possedisti renes meos, etc. Non est occultatum a te os meum. Informem massam meam viderunt oculi tui. Contra vero Psal. 50, videtur nosse pro possidere poni: Omnes
nempe daturus sit illis signum Ionae. Sic intellectum testimonium Iudaeorum contineret acerbiorem
accusationem, quod videlicet Christus non tam stulte inctaverit vires suas, quod non valde capitale esse posset: quam sacrilege minatus sit, se eversurum illud sacrosanctum templum Dei, ubi solum eius votum accogitatio pro grandi sacrilegio habita fuisset. Et hic etiam clarius apparet falsitas testimonii, quod non tantum vocem templi male intellexerunt, sed etiam calumniose dissolutionem templi
id est, dilectus. Lucae septimo Centurionis cuiusdam servus male affectus moribundus erat, qui illi erat preciosus: id est, valde charus. Nullius rationem habeo, neque animam meam habeo preciosam mihi, Actorum 20. id est, non tam diligo vitam meam, quam cupio perficere curriculum meum. Sic posset exponi illud Iacobi ultimo, Agricola expectat preciosum fructum terrae, id est, dilectum ac desideratum, Das wol gerhet. Preciosus pro raro, seu pro eo quod non facile reperiri et acquiri potest: quia plerunque omnia rara cara. libro primo Samuelis, capite tertio: Verbum Domini fuit
omnium satis constat. Sic Matth. 10: Primus Petrus, et Andreas eius frater. ubi non id agit, ut exponat quis sit primus, secundus, aut tertius. Theophylactus putat dici primum Petrum et Andream, quia primi sint vocati. Quod si quis in Roman. 1, omnino velit intelligere de ordine dicere posset, secundum esse quod sequitur, Revelatur ira Dei de caelo. quasi diceret, post gratiarum actionem, secundo loco volo vobis proponere summam doctrinae Christianae. Quod autem particula Secundo non sit addemta, id Hebraeorum consuetudini tribui posset, qui multa subintelligunt, et in quibus
1, omnino velit intelligere de ordine dicere posset, secundum esse quod sequitur, Revelatur ira Dei de caelo. quasi diceret, post gratiarum actionem, secundo loco volo vobis proponere summam doctrinae Christianae. Quod autem particula Secundo non sit addemta, id Hebraeorum consuetudini tribui posset, qui multa subintelligunt, et in quibus non adeo exacte posteriora prioribus, quod ad styli aequabilitatem attinet, conferruminantur. Aliqui Primum pro praecipue, aut in primis exponunt: ut non sit ordinis, sed praestantis indicativum. Primam fidem irritam facit, 1. Timoth. 5, supra in
hominibus videris parva et contempta: sed mihi posthac nequaquam eris parva. Omnino ad verbum sonat, Videris quidem parva, sed ex te orietur mihi summus monarcha. Du scheinest wol klein zu sein vor den menschen, aber ich hab viel andere gedanken von dir. Si liceret etiam in re tanta divinare, posset et hic intellectus haberi: Tu Bethlehem hactenus ab hominibus perinde numerata es inter chiliarchias, sicut aliae minores civitates, cum suis pagis: at nunc et posthac parum hoc mihi est, ut tu sis aequalis vulgaribus chiliarchiis, hoc est nimis infra tuam dignitatem. Quare eris praecipua
eius rebus. Gen. 22. Non prohihuisti filium tuum a me: id est, non pepercisti filio tuo propter me. Vel potius, non denegasti eum mihi. Isa. 58. Clama gutture tuo, ne prohibear. id est, ne peperceris lateribus, gutturi ac voci. Saepe sane ne pro denego, aut nolo concedere, aut retraho, exponi posset. Gene. 39, Non est quisquam maior me in domo hac, neque prohibuit a me quicquam herus meus, [?: ] te uxorem suam, id est, omnia mihi concessit, meaeque potestati subiecit. Psal. 84 Non prohibet Deus bonum ambulantibus perfecte aut sincere. id est, non denegat,
sunt aliiqui melius possint, velint ac debeant ei succurrere) esse nobis proximum, ita ut, si possimus, etiam cum gravi nostro incommodo ei succuramus. Ubi nihilominus manet illud discrimen, ut si Samaritanus iuxta illis saucium reperisset patrem, filium, aut uxorem sui perinde male affectam, nec posset, utrique succurrere, magis sit ei proximus suus pater aut filius, quam ille alter, magisque ei quam alteri succurrere teneatur. Porro voce Proximi multum utitur vetus versio in Veteri Testamento: ubi in Hebraeo est plerunque socius, [?: R-- ]
Darum. Nonnulli locum illum non recte exponunt. Aliquando rationalis est, et non causam efficientem rei explicat, sed tantum rationem, probationem, aut demonstrationem alicuius assertae sententiae allegat, sive ea a causa, aut effectu, aut aliunde petita sit: et proprie rationalis dici posset. ut 1. Iohan. 3. Nos scimus quod transivimus ex [?:--ac ] te ad vitam, quia diligimus fratres. Hic ex effectu causa probatur, ex dilectione aut nova obedientia probatur praecedens reconciliatio cum Deo. Ibi igitur illud QUIA,
posset. ut 1. Iohan. 3. Nos scimus quod transivimus ex [?:--ac ] te ad vitam, quia diligimus fratres. Hic ex effectu causa probatur, ex dilectione aut nova obedientia probatur praecedens reconciliatio cum Deo. Ibi igitur illud QUIA,
David lamentans clamat, Absolon fili mi, quis det mihi ut pro te moriar? pro, utinam contingat mihi id commodum, ut pro te moriar, tuamve vitam mea morte redimam. Sic Propheta inquit: Quis det capiti meo aquas. Et Psalm. 4 Quis ostendet nobis bonum? Quod vel optative, vel etiam negative exponi posset. Quasi dicat, nemo exhibebit nobis vere bonum. Nemo praestabit ista, quae tu iubes sperare. Non feret opem Deus. Quis est mecum, quis? 2 Regum nono. pro, quis est apud Iezabelem, qui a parte mea stet, aut mecum sentiat? Quis est spontaneus, ut impleat manum suam Iehovae hodie? pro, si quis
semitas consectati sunt, interfeceruntque adhuc quinque millia. Isa. 3 est, Exactores populi mei sunt pueri. Aliqui vertunt, Exactores populum meum racemant: id est, non solum primum spoliabunt, sed postea adhuc, si quid ex priori depraedatione superfuerit, colligent et auferent. Videri sane posset recte verti Racemabunt: quandoquidem iam antea in eodem capite praedixerat, gubernatores eorum fore pueros ac infantes. Hieremiae 49, Si vindemiatores venissent super te, non reliquissent racemum. i. si hostes venient, omnia perdent, nihil integrum relinquent, omnes interficient. Eadem
magnam, quare rubus igne non absumatur. Et videns Iehova, quod Moses recedebat, ut videret, vocavit eum. Sic Genesis decimonono orat Abrahamus tres illos hospites, ut ad eius tabernaculum recedant. et mox sequitur: Accesserunt ad eum, et intraverunt in domum eius. Tametsi in loco Genesis tueri posset suam significationem, eo quod iubentur a via recedere ad Abrahami tabernaculum. Eâdem ratione posset excusari, quod Iael in Iudicibus invitat iubetque accedere in suum tabernaculum Sisseram. Sic enim et ille ex via recedebat, aut divertebat ad eam. Quam etymologiam etiam Diversoria
eum. Sic Genesis decimonono orat Abrahamus tres illos hospites, ut ad eius tabernaculum recedant. et mox sequitur: Accesserunt ad eum, et intraverunt in domum eius. Tametsi in loco Genesis tueri posset suam significationem, eo quod iubentur a via recedere ad Abrahami tabernaculum. Eâdem ratione posset excusari, quod Iael in Iudicibus invitat iubetque accedere in suum tabernaculum Sisseram. Sic enim et ille ex via recedebat, aut divertebat ad eam. Quam etymologiam etiam Diversoria habent, eo quod a via in ea receditur, declinatur, et divertitur. Kimchi quoque super Amos monet, hoc
disso- ] anarchia, et quisque pro suo arbitrio egerit ac [?: ] verit. Nam alioqui nec ante, nec mox postea, reges fuerunt in Israele: neque tamen talis anarchia semper fuit,
ut quisque facere posset quod vellet. Quare ut significet Scriptura, quemque pro libitu sibi vixisse: dicit, tunc non tantum regem, sed et alioqui nullum superiorem gubernatorem extitisse. In hac significatione credo et Christum hanc vocem usurpare, et omnes gubernatores complecti, cum dicit Lucae 22: Reges
continget. ¶ Miretur quis, quare coniungatur quaestio de animae immortalitate cum corporum resurrectione, quomodo ex alia sequatur altera: cum et anima immortalis esse ac vivere possit, etiamsi corpus non resurgeret? Et ut maxime perinde anima esset in nihilum redacta, sicut corpus: tamen Deus posset utrumque suscitare. Coniunguntur autem istae duae dubitationes in disputatione Christi cum Pharisaeis, Matthaei 22, et Pauli 1. Corinthiorum decimoquinto. Nam Saducaei negantes resurrectionem, negabant etiam esse ullum spiritum, aut animae immortalitatem. At Christus ex vita animae
Deum culturos: eaque ratione, quam ille nobis praescribit, ab eoque salutem temporariam ac aeterna per et propter filium suum expectaturos et petituros, ac denique Satanae et mundo inimicitias denunciaturos. [?: Te- ] itidem apta conveniensque ratio etymologiae illa [?: ] posset, quod sicut olim milites se iuramento astringebant suo duci, quod illi Sacramentum vocaverunt nos quoque in Baptismo, et altera sacra caeremonia [?: ] Christo duci nostro plane ad spiritualem militiam [?: ]
et suscitas novum hominem, Spiritum ac dona Spiritus sancti, [?: ] matque et munit veluti spirituali quadam testa contra omnes externas iniurias: et denique est scutum et gladius contra ignita satanae tela ac machinationes. Aliqua ratio huiusve! metaphorae, vel similitudinis, posset etiam esse in mordacitate salis. nihil enim magis veterem hominem mordet, et arrodit molestatque quam severae piorum doctorum conciones, adeo ut illis sibi totius [?: ] di odia concilient. Sicut Christus ad suos cognatos inquit: Vos mundus odisse non potest: me autem odi, quia
aut expiatoria oratio, seu (ut Papistae suam illam blasphemam formulam vocant) Canon sacrificii, qua Christus se patri pro toto mundo omnibusque eius peccatis offert, et suam sacrificium omnibus peccatoribus applicat. Ratio autem huius significationis posset esse triplex potissimum. Prima, quia Sanctificare, significat segregare ab aliis, et ad aliquod singulare opus destinare aut ordinare: sicut Isaiae decimotertio Medi dicuntur sanctificati Dei, nempe ad hoc opus ordinati, ut Babylonem subigant, et Iudaeos in Iudaeam dimittant. Sic
Decimo, interdum notat omnia graviora scelera, praesertim in damnum proximi tendentia, et etiam ipsas libidines. Isa. 1, et 59. Manus vestrae sanguine plenae sunt. Isa. 4, Cum laverit Dominus sordes filiarum Sion, et sanguines Ierusalem de medio eius removerit. Sic forte illud Os. 4 accipi posset: Sanguines pertigerunt ad sanguines. Hoc enim post enumerationem variorum peccatorum veluti conclusio adiicitur. Undecimo, aliquando simpliciter mortem significat. Psalmo trigesimo: Quae utilitas in sanguine meo? Sed nunc phrases quasdam huius vocis exponam.
¶ Sanguis uvae,
et intelligentiam intelligentium. Et, Elegit Deus stulta mundi, ut sapientes pudefaciat. ubi Sapientia tantum istam terrenam carnalemve calliditatem et astutiam denotat. Ibidem dicit, Graecos quaerere sapientiam. i. doctrinam sermone ac reb. sensibusûe, et magno ingenio curaque ita excultam, ut posset ingens sapientia videri. Sic enim tunc Graeci tantum eruditissimas Philosophorum disputationes, aut Rhetorum declamationes audire cupiebant. Illud sane mirum, et contradictionis plenum esse videtur, quod ibidem Apostolus Christum et Evangelion vocat tum stulticiam, tum sapientiam: idque tum
SARDIUS: Deus comparatur Sardio, Apoc. 4: Et qui sedebat super thronum, similis erat aspectu lapidi [?:-spidi ] et Sardio. In quem locum sic scribit Aretas Caesariensis: Sardius ob terrorem confertur Deo. Habet enim Sardius, ignis speciem. Quando quidem ferri non posset Deus, si rigido uti vellet iustitiae iudicio: merito clementis et boni praebet argumentum Sardius, quippe cum et terrens, et ignis speciem prae se ferens (ut aiunt) lapis sit: quem non solum timori esse ferunt beluis atque monstris, sed etiam vim habere curandi dolores ac molestias, quae
IN, vel PER, seu tempus: Matth. 1, Haec eo cogitante, ecce angelus apparuit ei secundum somnum. id est, in somnis, seu per somnium. Significat et distributionem: 1 Corinth. 14. Prophetae secundum duos aut tres loquatur. id est, bini aut terni, nempe non simul, sed alius post alium. Sic posset accipi de quadam occulta distributione temporis, quod angelus Ioann. 5 dicitur secundum tempus descendisse in piscinam. id est, certis quibusdam temporibus. Secundum substantivo additum, aliquando adiectivum exprimit. Roman. 2. Iudicium Dei secundum veritatem est. id est, verax et
Psalmi, supra in CATHEDRA exposui. De doctorum functione saepe hoc idem verbum usurpatur: Matthaei 23, Super cathedram Moysis sederunt Scribae et Pharisaei: omnia ergo quae dixerint, etc. id est solent ordinaria functione fungi, et legem Moysis dicere. Sic forte illud Christi accipi posset Matthaei 26, Quotidie apud vos sedebam, docens in templo. Act. 18, Sedit annum et menses sex, docens apud eos. Inde illa locutio Historicorum de episcopis, Sedit tot [?: ann- ] pro, docuit, ac episcopali munere functus est. Quin de auditores Sedere dicuntur. Sic Maria
te, et Prophetam gentibus dedi te. Pharisaei non a separando, sed explicando Scripturam sunt vocati, sed utraque vox et haec Separatus, et altera Vocatus, paulo post magis illustrabitur. De Graeco etiam verbo
ascendam in medio tui, vel momento uno, aut uno impetu, sive brevi tempore: id est, Si minimum temporis ascendero tecum, consumam te. Psal. 62, Semel atque iterum locutus est Deus. D. Augustinus Semel exponit pro firmiter, inconcusse: Licet, inquit, etiam pro uno verbo intelligi posset. Iob 9, Si flagellat, occidat semel. id est, aliquando tandem, ut poenae desinant. Sic illud Iobi 33. Semel loquitur Deus, et altera vice non respicit illud. id est, una vice plene ac perfecte dicit. Prov. 28. Qui per vias perversas graditur, concidet semel. id est, tandem perniciose
sermones ac consilia exeant. Inquit autem Psalmus: Sepulchrum patens guttur eorum, linguis suis ad dolum usi sunt, venenum aspidum sub labiis eorum: quorum os execratione et amarulentia plenum est. Ier. 5. Pharetra eius sicut sepulchrum patens. Quod duplici ratione similitudinis explicari posset: sive quia perinde ex pharetra letifera spicula prosiliunt, sicut ex sepulchro foetores: sive quia perinde utrumque devoret ac perdat homines. Ad posteriorum rationem accommodatur ista locutio Prov. 1. Devoremus eos sicut sepulchrum viventes. Non sine causa autem Sepulchrum Scheol a
octavus loquitur. Quod item per [?:-gnitissimum ] foramen sese traducendo veterem [?: cu- ] abstergat, et ita aetatem suam renovet et denique, Quod nulli animali fidat, sed omnia fugiat, sibique ab eis caveat. Ad quas omnes serpentis proprietates aut calliditates, posset diligentia ac prudentia piorum accommodari, qui iubentur esse prudentes, et non esse pueri sensibus ac intelligentia, sed malitia esse infantes. Christus inquit Lucae 10, Ecce do vobis potestatem calcandi super serpentes et scorpiones, et super omnem vim hostilem, et nihil vos laedet. Sic
Matth. decimoseptimo de didrachmo: apparet, siclum valuisse 4 drachmas, et esse idem quod staterem. Tales ergo triginta dederunt sacerdotes Iudae pro proditione Christi, et faciunt circiter 12 Ungaricos aureos, aut certe coronatos. Porro si quis ocii aut animi gratia ludere ac supputare vellet. posset verisimiliter dicere, Iudam iratum ob interpellatum sibi furtivum lucrum de unguento Mariae, voluisse illud quasi fugitivum (ut ille loquitur) argentum recipere. Nam 300 denarii faciunt circiter octuaginta argenteos, siclos, stateras, aut tetradrachmos. Iam igitur ut de illis insumpsisset
positus in signum, cui contradicetur: Lucae 2. Videtur esse metaphora a signo sagittariorum, in quod omnes collimant suas sagittas. Sic enim etiam nemo non oppugnat Christum, eique contradicit ac resistit: veluti si miseri mortales inter sese certarent, quisnam infestius hunc Dominum invadere posset. Signa usitate etiam Latini pro militaribus vexillis ponunt. Sic etiam prophetae valde crebro per metaphoram Evangelium (quo omnes veluti sublato vexillo, ad regem Christum convocantur, conscribuntur ac conducuntur) denotant dicentes: Levabitur signum in Syon. Isaiae 5. 11. 13. 18. 62.
et tabernaculum Dei, et sacerdos Dei Eli, et sacrificia Deo offerebantur, ut 1 Samuelis 1: eiusque situs describitur Iud. 21: et alias saepe fit eius in Scriptura mentis.
SIMILE id est, quod cum diverso in aliqua re convenit, ac cum eo conferri aliquatenus potest. Videri autem posset Latina vox venire ab Hebraeo
illustratur. Isa. quadragesimo dicitur Meschias summa cura ac benignitate curaturus ac tractaturus suos, sumptis metaphoris a bono pastore ovium. Ipse quasi pastor gregem suum pascet, et brachio suo congregabit agnos, portabitque in sinu suo, et foetas leniter ductabit. Gestatio illa agnorum posset videri alludere ad gestationem infantum, a parentibus aut nutricibus gestatorum. Sed solent etiam pastores aliquando parvos ac imbecillos agnos ita anterius in pectore aut sinu molliter gestare. nam ipsas oves, ut graviores et omnis gestationis patientiores, in cervice aut
et consolationis eritis. Socius significat aliquando idem quod similis. Proverb. 28. Qui rapit bona patris et matris, socius est viri exterminatoris. id est, similis est latroni, quantumvis id perneget, et longe alius videri velit. Sic et Germani aliquando socium pro simili usurpant. Sic posset intelligi, quod supra citavi, Isa. 1. Principes tui so cii furum sunt. id est similes. Iob 30, Frater fui draconum, et socius struthionum. id est, similis illis clamore et [?: eiu---- ] , prae doloribus. De simili Hebraismo dictum est supra in voce FRATER. Hic Hebraismus
suo, et facie sursum aspiciet: et cum spectaverit terram, ecce tribulatio, tenebrae, caligo, angustiae, obscuritas, et impulsio. Quae omnia magis ita tristi afflictoque animo videntur, quam revera sunt. Talia sunt et illa exempla. Isaiae vigesimoquarto, Erubescet luna, et confundetur sol. Sic posset forte intelligi illud de obscuratione lunae ac solis, fumo ac igne, Ioel secundo, tertio. et Actorum secundo. Locus Matt. 24 non item. Contra etiam magnitudo felicitatis perclarum lumen solis ac lunae pingitur Isaiae 30. Sed et lux lunae erit si cut lux solis, et lux solis erit
spes futura ac ventura expectat,
ipse instituerat: qui tantum fidem in Salvatorem, ut ad salutem necessariam, requisiverat, [?: ] credentibus sine omni alia conditione iustitium ac salutem promiserat. Continebat etiam ille [?: imp- ] conatus eam tentationem, ut quasi experirentur, [?: ] Deus posset tali onere oneratos, et veluti laqueo [?: ] titos servare. Reddere iurisdictionem episcopia, [?: ] transigere cum Antichristo, verissima Dei tentatio [?: ] Quinto: Ad tentationem Dei referatur etiam Pharisaeorum tentatio, qua saepius Christum tentabant,
Dei tentatio [?: ] Quinto: Ad tentationem Dei referatur etiam Pharisaeorum tentatio, qua saepius Christum tentabant, quaerentes signum ab eo de caelo: sicut initio decimisexti capitis Matthaei petunt sibi signum de caelo exhiberi, tentantes eum: id est, ut experirentur, ecquid hoc posset praestare, quod petebant? Sed malo animo ad id petendum ipsos instigante, nempe quod speratent [?: se- ] perturos aliquid in eo, unde iustae reprehensionis aut [?: ] te verisimilis confutationis occasionem [?: arriperen- ] impellente eos diffidentia,
teste Christo, Deum, est aliquid sine mandato [?: D- ] aut etiam contra mandatum Dei, praesertim in religione, agere, instituere, et conari, et alioqui desertis [?: ] nariis mediis aut remediis, ad aliqua nova et [?: abs- ] confugere. ut, cum Christus posset per gradus ad [?: ] constructos, de pinnaculo: templi descendere: [?: te- ] set Deum, si secundum Satanae instigationem sese deorsum praecipitasset. Sed si habuisset expressum mandatum Dei, non fuisset tentatio Dei. Christus [?: dic- ] tentatus per
[?: ] constructos, de pinnaculo: templi descendere: [?: te- ] set Deum, si secundum Satanae instigationem sese deorsum praecipitasset. Sed si habuisset expressum mandatum Dei, non fuisset tentatio Dei. Christus [?: dic- ] tentatus per omnia nobis similiter, ut affici posset [?:-su ] infirmitatum nostrarum: Hebraeorum quarto. et [?: ] sus 2 inquit: Nam ex eo quod passus est tentatus [?: p- ] iis qui tentantur succurrere. ubi tentatio non [?: tan- ] illas diaboli tentationes, aut ad malum sollicitationes
ait etiam: Si ego de me testor, testimonium meum est verum. ubi intelligendum est non de ipsa nativa testimonii veritate, sed de externa receptione aut approbatione: sicut ferme Hebraeum
Neeman verum pro fideli, approbato aut recepto intelligitur. Posset etiam videri illud prius dictum esse, quasi per quandam concessionem. quasi dicas: Vobis hoc largiar, quod si solus de me testarer, non necesse esset mihi credi, meritoque testificatio mea suspecta esse posset Contra autem Iohan. 8 dicit, sibi merito credendum esse, quia sit fidus doctor, et a patre missus, nec sit solus. Vide in Generalibus, de iis quae per quandam concessionem dicuntur. Testimonium praebere aut dare, videtur aliquando significare idem quod celebrare, laudare ac
ac filios agitur, haereditas donatur, filiorumque commodum potissimum agitur, et denique etiam mors ac sanguis testantis aut legantis nobis ista bona intervenit: ut nec sit merum foedus, nec etiam merum testamentum, sed quiddam mixtum, ut merito testamento foedus composita voce dici appellarique posset: ut mox ostendam. Alias sunt etiam in ipsa Scriptura tractatur ut foedus, alias ut testamentum: hac quidem ratione magis in novo Testamento, praesertim in Galatis et Hebraeis. ¶ Scriptura Veteris ac Novi testamenti plerunque tantum duo testamenta expresse additoque numero nominat, ac inter
citatis scriptorum testimoniis prolixius ostendi.
Caeterum Epistola ad Hebraeos cap. 9 istud novum foedus omnino facit testamentum, et mortem testatotoris requirit ad eius confirmationem: quare omnino est quiddam ex utroque mixtum, quod merito Testamentofoedus dici posset. Consideremus igitur primum differentiam inter foedus ac testamentum: deinde, quomodo ista duo in hoc Sacramento inter sese mutuo conveniant. Vox igitur Foederis, sicut et ipsa res, cum per se nota est, tum etiam superius nonnihil a nobis explicata. Testamenti vero vox communiter usurpatur
TOTUS aliquando idem est quod Omnis: quia collo Hebraeum utrunque perinde notat, nempe et continuam et discretam quantitatem. Sic, Propter te morti tra ditur tota die, habet Vulgata in Ps. 44. et Rom. 8. Rectius forte, Omni die, aut omnib. dieb. vel semper. Sic saepe, haec locutio posset corrigi in Psalterio Vulgatae versionis. 2. Cor. 1. habet Vulgata, Deus totius consolationis. ubi multo rectius verteris, Omnis consolationis: quia Deus nos omnibus modis consoletur, omnisque consolatio ab eo veniat, non aliunde. In toto hoc,
Vulgata, Deus totius consolationis. ubi multo rectius verteris, Omnis consolationis: quia Deus nos omnibus modis consoletur, omnisque consolatio ab eo veniat, non aliunde. In toto hoc,
erat hostile praesidium, intrare volebat, nihil non mali metuentibus sibi ab eo civibus, exultantibusque Papistis, et aliis persequutoribus, cum quidem optime [?: ] subito, et proculdubio divinitus intus alicubi intra pactus ita percussus est, ut inciperet evomere sanguinem nec sanari posset, donec tandem una etiam purpuream animam Halberstadii effunderet. Quod eo recito, ac Dei iudicium et providentia considerentur: utque omnes sciant Christum fore austerum persequutorum castigatorem,
qui
Psal. 12, Vanitatem loquuntur quisque cum proximo suo labio adulationum ex corde et corde loquuntur. Psalmo. 4, Filii viri usqueque gloriam meam in ignominiam. et diligitis vanitatem, ac quaeritis mendacium? Coniungit in duobus hemistichiis vanitatem ac mendacium, tanquam synonyma. posset tamen utrunque horam exponi de idololatria. Videtur enim hinc Paulus sumpsisse suam concionem Rom. 1, quod homines gloriam Dei mutaverint in mendacium. Vana est salus hominis, Psalm. 108. id est, mendax. Sic alibi dicit, equum esse fallacem ad salutem. Pollicetur quidem externa specie
inquit: Scio quod cum veniam ad vos, in benedictione plenitudinis Evangelii Christi ad vos veniam. id est, instructus larga facultate
docendi et promovendi vos in cognitione Evangelii et verae pietatis. Sic posset exponi, quod 1. Ioan. 5 dicitur Christus venire per et in aqua ac sanguine: id est, illis mediis et ceu instrumentis nobiscum agens, nos lavans, regenerans et alens. Venire fidem. Gal. 3, Ante quam autem venisset fides, sub legis praesidio tenebamur, conclusi in eam fidem quae erat
vim pernosse, cognosce in ipso originario textu ac sermone, et ex eorum explicatione qua id possunt exponere. Sic saepe solent versores aliqua vocabula aliarum linguarum retinere (ut exempli gratia, in Daniele Maozim, Meschiam, et similia) quae non possunt uno aut paucis verbis commode reddere. Posset et illa causa esse, quôd saepissime nomen Dei in Sacris literis pro ipso Deo ponitur: ut Isaiae trigesimo: Nomen Dei venit de longinquo: id est, ipsemet Deus. Hisce igitur ob causas, et quas prius indicavi, nempe communem consuetudinem, et quo statim ipso nomine testaretur Meschiam esse
est egressum ex ore nostro: Ieremiae 44. id est, quicquid diximus. Verba indicare: 1. Regum decimo: Salomon indicavit reginae Saba omnia verba eius, non fuit verbum absconditum a rege quod non indicaverit ei: id est, solvit ei omnes quaestiones eius, ac dubia: nihil prorsus fuit, ad quod non posset respondere. Verba sua loqui coram aliquibus, est, suam causam agere. Genesis vigesimoquarto: Donec loquutus fuero verba mea. Genesis 44. Loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus tuis. Sic Iob vigesimo: Ac loquetur verba sua in auribus seniorum. pro, exponet causam suam coram
gratias rependistis, interficiendo tot eius filios, cum ille vos liberaverit ex tristi Madianitarum servitute. Sic Nehem. 9, Iustus es in omnibus quae venerunt super nos, quia veritatem fecisti, nos vero impie egimus. id est, tu fecisti quae iusta sunt, nos obiurgando et puniendo. Sic accipi posset, quod David 2. Samuelis 2 collaudans Iabeschitas, quod sepeliverint Saulem, dicit: Faciat Iehova vobiscum misericordiam et veritatem. pro, rependat vobis hoc beneficium Sauli gratitudinis ergo praestitum. Posset forte sic accipi, quod Proverb. 12 dicitur: Beneplacitum est Deo in
egimus. id est, tu fecisti quae iusta sunt, nos obiurgando et puniendo. Sic accipi posset, quod David 2. Samuelis 2 collaudans Iabeschitas, quod sepeliverint Saulem, dicit: Faciat Iehova vobiscum misericordiam et veritatem. pro, rependat vobis hoc beneficium Sauli gratitudinis ergo praestitum. Posset forte sic accipi, quod Proverb. 12 dicitur: Beneplacitum est Deo in factoribus veritatis. id est, qui iuste et sincere agunt. Sic 2. Par. 32, post verba haec, Et veritatem hanc: i. postquam haec omnia rectissime et iustissime ab Ezechia acta sunt. Sic Io. 3 dicitur, veritatem facientes
aliquid pro veritate, contra veritatem verô nihil. Vera aliqua res dicitur, quia eo nomine proprie appellari solet, ac simpliciter et per se suaque natura talis censeri: ut verus homo, vera arbor, vera vitis ad discrimen simulati pictive hominis, aut qui quoquo modo aut respectu homo dici posset. Sed longe diverso modo Vera aliquando aliqua res dicitur, quae vere bona ac solida est, vere solideque suum effectum praestat, ad discrimen eorum quae tantum nomine, specie umbraque quadam sunt quod esse censentur. Sic Christus dicitur vera lux, non quod id nomen ipsi proprie conveniat
eiusque veram religionem vinctum captivatumque esse. Et Eph. 4, Vinctum in Domino. Idem Act. 20 dicit, se esse vinctum spiritu: id est, ita Spiritus sancti efficaci persuasione ac motione ad illam profectionem versus Ierosolymam impulsum, ac si aliquis vinctus aliquo traheretur, ut non posset libere, quo vellet, proficisci: sed eo ire cogeretur, quo traheretur.
VINCULUM, per metonymiam significat captivita tem aut servitutem, quia captivis adhiberi solet. Nahum 1, Nunc enim conteram iugum eius a te, et vincula tua [?:-pam ] . pro, liberabo te a
et unam vocavi Corruptores, et pavi gregem, etc. valde varie tractant interpretes. Nostri enim, pro virga corruptorum, legentes Virgam funiculi: per virgam decoris intelligunt legem naturae, et per virgam funiculi legem Iudaeorum. Ubi autem venit Evangelium, utraque lex cessavit, ne posset damnare. Vel, sicut legem naturae emendavit lex Mosae, ita legem Mosis Evangelium, etc. Mihi verisimilior haec expositio videtur: quia semel se pastorem dixit, qui pasceret ovem occisionis, adhuc perseverat in habitu pastoris, et dicit se sumpsisse duas virgas pastorales, quibus
Kereu, quod significat interiora. Porro ab hoc nomine materni uteri aut viscerum, fit verbum
igitur laetificante oleo, teste Psalmo et Epistola ad Hebraeos, unctus est Christus prae omnibus consortibus suis, quicunque unquam uncti fuerunt, sive sacerdotes, sive prophetae, sive reges: utpote cui Deus spiritum non dat ad mensuram sed in plenitudine, ex qua omnes alii hauriant et accipiant. Posset autem ibi recte exponi etiam, Propter consortes, seu in eorum commodum ac salutem: ut et ipsi ex ea plenitudine unctionis large hauriant. Spiritus sanctus Unctio appellatur Iohan. 2, Unctionem habetis a sancto illo, et nostis omnia: Unctio quam vos accepistis ab eo, manet in vobis, et
aut somnia in Scripturam invehunt, eique (ut Scripturam impii Iesuitae Colonienses blasphemant) cereum etiam assingunt. Vetusti quidem scriptores obscurarunt sacras literas ob inscitiam tum linguae, tum et rerum ipsarum: recentiores vero Sophistae, ob inscitiam simul, et malitiam. Quae enim posset (obsecro) perniciosior inversio sensus Sacrarum literarum excogitari, quam quod praecipuorum vocabulorum, aut rerum potius (ut peccati, iustitiae, iustificationis, fidei, gratiae, carnis, spiritus, et similium) paene philosophicas et Aristotelicas significationes in Sacras literas
affulget nobis ad intelligendas singulorum dictorum sententias. Exemplo, quid velim, declarabo. De loco Lucae 7, Quia dilexit multum, disputatio est, an remissio peccatorum ibi dicatur esse causa aut affectus dilectionis. Papistae volunt esse effectum, nos causam. Lis hic facilime ex eo discerni posset, si inspiciatur, an Christus ibi explicet res aliquas, earum causas aut effectus monstret pharisaeo, veluti docens cupidum discendi discipulum: vel potius asserat aliquid certi, ut confutet falsam pharisaei opinionem, qui illam mulierculam pro iniustissima habebat: mirabaturque ipse de sua
promissiones, aut quam certo illis credi, vel etiam de illis dubitari velit: sed ex sese eum territat, minis adipiscens promissiones, in quibus adhuc homini incontrito non omnem metum eximere, aut certam securitatem alioqui nimium securo polliceri vult. Eadem ratione et illud Hebrae. 6, exponi posset Hoc faciemus, si permiserit Deus, etc. Aliud est cum simpliciter aliquid affirmant, aut negant. Sed de hoc loco in vocabulo Possibile.
15 Sic etiam magnum facit discrimen persona, ad quam loquimur. Aliter Christus loquitur ad superbos ac praefractos Pharisaeos,
conscientiam ac doctrinam id agebat: sed etiam ingens damnum dabat. nam seducebat plures, ac etiam Barnabam et Iudaizantes in sua pertinacia confirmabat, libertatem Christianam convellebat, conscientias gentilium fratrum sauciabat, et denique Christum cum suo merito elevabat, tanquam qui non posset sine bonis operibus et Moyse peccatores salvare. Iustissimo ergo zelo movetur Paulus, ut acrius cum eo expostulet, quo veritas Evangelii inviolata permaneret in Ecclesia. Praeterea illud publice a Petro datum scandalum non potuisset tolli, nec tot incommoda sanari, nisi eum Paulus sic
id sit, quod nobis applicatum, et quasi appositum, nos ut proxima causa efficiat iustos. Nos dicimus, esse iustitiam obedientiae ac passionis Christi: Papistae et Osiandristae contendunt hanc esse remotorem causam, et veluti precium verae iustitiae, sicut inquirebat Osiander. Dicere quidem quis posset, se esse Doctorem 100 florenis, aut aliqua pecunia vestitum aut saturatum: sed oporteret intelligi illam pecuniam esse tantum precium, quo sit alia quaepiam res comparata, qua nos vestivimus, saturavi [?:--- ] , aut pro doctoribus censeamur. Dicit igitur Osiander: Sanguis aut
et peccator esse: modo contra, sanctus, iustus ac Deo serviens, quod quatenus renatus est, accipi de eo debet. Sic multa quae de uno Christo dicuntur, videntur contradictoria: ut, eum nesci re horam iudicii, etc. nisi iam ad humanam, iam ad divinam naturam referantur. Huc referri posset torum caput Tit. 1. In una re plura sunt aut respici debent.
16 Aliquando aliquid negatur, aut contra, in alio gradu, quod in alio affirmatur, aut contra: ut Homines dicuntur boni aut sapientes, et in summo gradu negantur. In actis cadente Paulo audierunt et non. Iacob vidit et
semper omittere debemus, at bona facere (ut dare eleemosynam, aut quid simile) non semper possumus. Interdum etiam parentibus ac magistratibus divino mandato obedientiam honoremve negare cogimur, quando quidem sua authoritate ad impietatem abutuntur, nostraque obedientia similiter abuti vellent. Posset quidem eludi haec Regula aut distinctio, quod et affirmativa requirant proprie cor, quod semper obedire debet, ac suo quodam modo potest, etiamsi actio non semper praestetur: et negativa habent suas exceptiones, ut cum occiditur reus, aut etiam odio habetur parens. Sed tamen praestet sane
Augustinus super Exodum quaest. 92. et super Num. 33, legales promissiones ab Evangelicis, dicens: Legales polliceri tantum temporaria, et carnalia bona: Evangelicas vero spiritualia, futura ac aeterna, quam distinctionem etiam hoc tempore quidam mordicus retinent: ac sane aliquatenus illa ferri posset, praesertim si exitum aut praxim consideremus: quia tantum temporaria bona per legem contingunt: sed si ipsum ius consideremus, non possumus negare, Legem esse datam ad vitam: et quod, qui fecerit ea, vivet in eis, sicut Christus ait: Hoc fac, et vives.
14 Verior tamen et utilior
ac morti subiecti, tamen postea resuscitabuntur: et qui fide redemptionem Christi apprehenderint, perfecte instaurati et glorificati in aeternum beatissimi erunt.
7 Summa totius sacrae Scripturae materia, aut argumentum, commodissime in quatuor haec regna aut monarchias dividi posset: nempe in regnum Dei aut naturae, ut est primum homo conditus: Secundo in regnum diaboli et peccati, ut est postea lapsus: Tertio in regnum gratiae aut Christi, ut est homo per eum redemptus ac instauratus: (in quo etiam illa perfecta instauratio comprehendatur, quae post resurrectionem
incoeperat. Nam ab ultimo fine aut opere cuiusvis artis, scientiaeve incipiens, retro per causas aut media, et omnino per antecedentia ad prima initia aut fontes regreditur.
Licet igitur Theologia commodissime per Synthesin tradatur, tamen et Analyticam methodum aliquo modo recipere posset, ut adiuncta Tabula testatur. Finis enim Theologiae, de quo nos miseri homines maxime angimur, est VITA aeterna: sicut ille ex Christo quaerit, Domine quid faciens VITAM aeternam possidebo? Hic quidem finis bonorum aut beatitudo nobis pene natura notus est: sed de causis, mediis, aut
typos studiosae iuventuti proponant. Deus autem, causa et fons omnis boni, tueatur cum alias iam suo ingenti beneficio illustratas scientias, tum et in primis hanc supremam, contra satanam, et omnes corruptores ac seductores. Amen.
10 Ad tractationem recte referri posset distinctio librorum sacrorum, qui licet omnes ab eodem Spiritu Dei profecti sint, et summo consensu eandem materiam tradant, et ad eundem finem contendant: tamen mirifice inter se differunt. Quae sit eorum materia, paulo ante indicavi: nempe doctrina de rebus aut negotiis inter Deum et
dicit, peritis saepe non minus quam demonstrationibus credendum esse. At quis tandem fide dignior, peritior aut etiam veracior est vivente Deo? Quod si hoc principium per se non videretur fide dignum, at certe ab suis effectibus retro ad causas ratio cinando tandem reperiri ac demonstrari posset: ut Paulus Rom. 1 testatur, quod invisibilia Dei ex operibus eius ratiocinando perspiciantur, et quod ex operibus beneficiisque suis Deus ita clare ignosci queat, ut ferme manibus palpetur. Sic Aristoteles Metaph. 12, ex effectibus ad causas progredien notandem cogitur exclamare illud
necessitas cogit allegoriam adhibere, quando sensus Grammaticus pugnat cum sana doctrina, vel adversatur bonis moribus. Praecipit Christus Matth. 5, ut oculum sive pedemqui offendiculi causa existit, eruas, abscindas, abs te proiicias. Sed quando sine peccato, quod hic verbis mandatur, haud posset perfici, cogit profecto necessitas allegoricam interpretationem inquirere. Itaque recte Chrysostomus in Matth. Hom. 17, non de membrorum disturbanda compage verba fieri astruit, sed malum argui voluptatis: nec non de his esse sermonem, qui nobis familiaritate iunguntur. Fugiendam igitur esse
aut etiam prorsus illis fuere propria ac specialia: ut polygamia, efficaces liberorum benedictiones, aut etiam prophetiae de futura ipsorum sorte, peregrinationes Abrahami, sacrificatio filii, Iacobi deceptio patris, et similia innumera, quae nobis nequaquam imitari liceret.
9 Posset nihilominus et doctrina patrum subdistingui. Nam quaedam et sane pleraque praecepta ac dogmata ipsis tradita fuerunt prorsus generalia, perinde ad omnes pios pertinentia: ut quae de peccato, ira Dei ac poenis, et de benedicto semine, misericordia ac vita aeterna dicuntur. At specialia
filii, extrusione concubinae et filii, mandatum de spoliandis Aegyptiis, et trucidandis Cananaeis, ac traducendo populo per desertum, haec et similia sunt ita illis prorsus propria, ut ad nos nihil plane pertineant, nisi forte aliqua plane generali consideratione et applicatione.
10 Posset quis et mandata aut institutionem patrum subdividere, quod alia dixerunt ac praeceperunt ut ministri Dei, alia ut privati homines. quae tum minus authentica. sunt, tum etiam non perinde generalia, aut ad omnes pertinentia.
11 Narrat Scriptura non tantum bona laudabiliaque facta
6 Aliquando tempus mali regiminis alicuius regis omittitur, et tantum boni nominatur: quia illud eius malum regimen fuerit quasi anarchia quaedam. Sic 2. Reg. 8, legitur Ioram 32 annorum fuisse. cum regnare incoeperit, et regnasse 8 annos. Sed ex aetate Achasiae regis diligens observator posset animadvertete, eum 28 annis imperitasse. sed illi 20 omittuntur. Vide 2. Paralipom. 22. Verum hoc diligentiores expendent.
7 Nonnunquam tempus interregni vel praecedenti, vel sequenti gubernatori adscribitur: ut 1. Reg. 16. Amri primum dicitur regnasse 12 annis, mox tantum 8,
DE LIBRIS SENTENTIARUM.
Eos Sacrarum literarum libros, qui varias sententias continent, in uno quodam genere separatos ab aliis ponunt: ut sunt Proverbia, Ecclesiastes, Iob et Cantica. De illis igitur quoque pauca monebimus. Iob tamen ab aliis sententiarum scriptis separari posset, quia habet perpetuam cohaerentiam disputationum. Proverbia continent ferme mixtim varias sententias, partim religiosas, partim politicas, seu ad communem vitam pertinentes, ut quae scriptae sunt ab homine in utroque genere vitae ac rerum versatissimo et expertissimo.
posita aliqua sit consolationis materia. Non est autem magnae difficultatis, consolationes digerere. Scriptura namque gignit plurimas, easdemque firmas et certas, quibus inniti tutum est. Itaque in verbis Christi de providentia latet incomparabilis consolatio. Quae enim obsecro, amplior posset consolatio homini, etiam in mediis malorum fluctibus prope demerso, proponi, quam Deum patrem nostrum caelestem res humanas indesinenter curare, atque ita quidem curare, ut ne pilus quidem queat citra illius bonam voluntatem perire? Quis hic non erigatur animo, acroboretur, non dicam
quam minui: quia malae concupiscentiae etiam praevaricatio Legis accedit.
In Evangelium Ioannis tractatu 16. Lex enim peccatores convincebat, non solvebat. Ideo litera sine gratia reos faciebat, quos confitentes gratia liberabat. Nam hoc dicit Apostolus: Si enim data esset Lex, quae posset vivificare, omnino ex Lege esset iustitia. Quare ergo data est Lex? sequitur et dicit: Sed conclusit Scriptura omnia sub peccato, ut promissio ex fide Iesu Christi daretur credentibus.
Idem eruditissimus et pientissimus pater, plurimis locis verum legis usum commonstrans, longe
est, quomodo dixerit aeternam, cum Israelitis temporaliter data sit? utrum secundum hoc saeculum dicta sit aeterna, ut ab eo est
Domini ad illum, Et dixit Dominus ad illum. Quae iunctura coniunctionis, cum sententia non praecesserit, cui annectatur, mirabiliter fortasse insinuat, prolationem veritatis in voce cum ea visione, quae fit in corde, esse coniunctam. Quanquam in illo Psalmi, Et scitote quoniam mirificavit: dici posset, quod superior sententia, ut Quid diligitis vanitatem, ita posita est, ac si diceretur: Nolite diligere vanitatem, et quaerere mendacium. quo ita posito, rectissima locutione sequitur. Et scitote, etc. Gregorius Homil. 2, super Ezechielem. In mente prophetarum ita coniuncta sunt
et duos filios suos Ioseph fecisset assistere ante eum, ut ex benedictione illius possent longe post futura promereri: cui maiorem ad dextram, minorem vero posuit ad sinistram: cumque ille oculis senectute caligantibus, nepotes suos, quis prior quisve esset minor, humano visu discernere nequaquam posset: ductis in obliquum brachiis, dextram manum minori, sinistram maiori posuit. Quod dum corrigere filius vellet, ait: Non ita convenit, pater, quia hic est primogenitus: audivit, Scio fili mi, scio. Et iste quidem erit in populos, et multiplicabitur: sed frater eius iunior, maior illo erit.
sacrarum Literarum dicetur postea alia tractatione, quando quidem ea pars a [?:------ ] praetermissa est: nunc de tractationis aut scriptionis genere agamus.
Sunt vero tractationis species quatuor: Historica, Prophetica, Proverbialis, simpliciter docens. Quinta hisce addi posset, Deum celebrans: quae sola erga Deum directa est, cum hae quatuor a Deo ad homines tendant: sed hanc Iunilius sub aliis includens, separatim non nominavit.
Historia est praeteritarum praesentiumve rerum narratio aut descriptio.
Continetur autem sacra historia libris
et magnificator conversis Israelitis.
17 Saepe vero fit, cum sic adiectiva aut concreta propalam praedicantia, mutantur in substantiva, dubium sit, an pro praedicato aut subiecto accipienda sint: ut, Gloria et magnificentia est opus eius: id est, opus eius est gloriosum et magnificum. Posset quis dubitare, an non potius sensus sit, quod quicquid est gloriosum et magnificum, id ab eo procedat ac fiat.
18 Aliquando talis loquutio, et praesertim praedicatum, in simile sui resolvendum est: ut Esa, 1, Eritque robur aut idolum in stupam, et factor eius in scintillam, et
istorum hominum bibam. 1. Sam. 23. 1. Paral. 23. pro. Aquam istorum, hostium scilicet, cum periculo vitae illis ereptam, et huc allatam. Sed de periphrasi suo loco docetur plenius.
35 Nonnunquam subiectum aut praedicatum non sine obscuritate circumscribitur, cum unica voce exprimi posset: videnturque duae orationes aut plures esse, cum sit unica. Proverb. 12, Qui loquitur veritatem, annunciat iustitiam: pro, Verax homo loquitur iusta. Subiectum magis significat potentiam aut habitum: praedicatum vero actum aut actionem. At in tali resolutione orationis, perinde utrumque de
ad Synecdochen pertinent, de qua suo loco. Sic saepe anima, mens, spiritus,
aut cor pro toto ponitur. Sic dictum Psal. 7, Scrutans corda et renes, simpliciter quis exponere posset de omnibus interioribus, aut etiam occultissimis totius hominis, quae omnia Deus perspiciat, nedum ista externa ac propalam manifesta. Israel nomen totius populi, pro uno Achan ponitur: seu illius unius peccatum toti Israel tribuitur. Nam ibi bis repetitur, peccasse ac praevaricatum esse
necesse est exponere per Soleo, possum, debeo, aut volo, et infinitivum suum. 1. Reg. 1, Populus est multus, non numerabitur prae multitudine: id est, non poterit numerari. Matth. 23, Super cathedram Mosis sederunt Scribae et Pharisaei: pro, sedere solent. Dicitur de eo postea prolixius. Posset autem ad modum potentialem apud Latinos referri. Quis militat propriis stipendiis, 1. Cor. 9. pro solet militare. An provocamus Dominum, 1. Cor. 10. id est, volumus provocare. Sic charitas omnia credit, etc.
16 Unicum Hebraeorum praeteritum ponitur pro tribus:
6, Struet sacerdos ligna mane mane, id est, quolibet matutino tempore. Quin Christus repetens dicit, Amen amen dico vobis: maiori quadam certitudine ac emphasi affirmat.
DE PRAEPOSITIONIBUS.
1 De praepositionibus illud unum in genere moneri posset, quod crebrius eas inter se connectant aut etiam componant, quam Latini: ut, De subter, A coram aliquo, A super, et similibus modis. De hac ipsa porro parte, et reliquis indeclinabilibus, non ita multum habeo, quod in genere monere possim, quod quidem tum alienum sit a Latina ac Graeca
fecit. Psal. 115, Speret Israel in Dominum: adiutor eorum et protector eorum est: pro, quia adiutor et protector eorum est.
6 Negativum adverbium saepe extra suum locum erat: ut Rom. 7, Cum cognovissent Deum, non ut Deum honoraverunt: pro, ut Deum non honoraverunt. posset enim aliquis putare, quod aliter eum nihilominus honoraverint. Adverbium ergo Non, determinare debet aut negare verbum Honorare, et non adverbium similitudinis Ut, aut Sicut. sic Iohan. 6, Non Moyses vobis dedit panem de caelo: pro, Moyses non dedit panem de caelo. Lis enim ibi est, non
videam.
26 Finaliter, seu ad aliquem scopum directe, ubi particula Ut deest. Psal. 88, Aut mortui resurgent, celebrabunt te: id est, ut celebrent. Surges, misereberis: id est, Surges ut miserearis. Pharao induravit se admittendum nos: pro, ut non dimitteret nos aliquis posset putare esse contrarium sensum.
27 Coniunctiones causales non semper veram causam, sicut etiam finales particulae aliquando non verum finem, sed id quod aliquo modo sequitur, secutumve est, annectunt. Christus passus est, ut filios Dei congreget. Ioan. 11, Imo ille erat passus
sacrificiis, sed audite vocem meam, et ero vobis in Deum. Sic et Isa. 1. negat se ab illis sacrificia et alios caeremoniales cultus postulare, sed cor: pro magis.
31 Caelum et terra transibunt, verba mea non transibunt, Matth. 24. pro, potius aut citius transibunt. Sic forte exponi posset illud: Cum facis prandium, noli vocare amicos et divites, sed voca pauperes, mutilos, claudos: pro, Potius ac libentius egentes quam divites invita. non enim simpliciter prohibet convivia amicorum.
32 Nonnunquam non tam desunt syncategoremata, quam vel nimis procul, vel alioqui
ex spiritu, spiritus est.
21 Alii hunc Hebraismum sic notant, ut dicant, poni abstractum pro concreto et eius subiecto. Verum haec regula, ut caetera inepta non est, ita aliquanto angustior videtur esse quam sit res, ut postea patebit. Verum hoc forte rectius ad caput de Nomine referri posset.
22 Aliquando cum adiectiva aut concreta duplicanda sunt, duplicant etiam sacrae Literae hunc Hebraismum, videlicet ut et alterum adiectivum mutent in abstractum, simulque pro concreto ac subiecto ponant: et alterum adiectivum itidem in abstractum commutatum in genitivo ponant:
vocantur Prophetae, Apostoli et aedificantes, et seductores aut lupi nominantur pastores.
12 Alias per Mimesin: Ne attigeris, ne contrectaveris. Ioan. 7, Novimus unde hic sit. Et ibidem: Nostris me, et unde sim nostis. id est, iactatis vos nosse. quod etiam ad concessionem referri posset. Sic illud Terentii: Non est quod dicas, alium quaerebam, iter hac habui, peristi. Sic Ieremias alludens ad Chaldaicam vocem exactorum dicit, Ubi est madheva: veluti imitando exactorum crudeles exactiones et minacia dicta. Madheva enim illis erat aurum tributarium.
13 Alias per
causa
regit in genitivo effectum: hinc Amphibologia exoritur. In quibusdam aut locutionibus facile ambiguitas dissolvitur, veluti cum dicitur: Salus Dei, pax Dei, gratia Dei, iustitia Dei, et salutare Dei. Posset quidem Lector falli, et accipere sermones illos, tanquam illis significetur salus in Deo, iustitia, pax, et virtus in eo: sed in plerisque Scripturae locis non hoc significari indicat sententiarum series, et declarant sancti intelligentes, quod salus sit nobis a Deo, gratia, pax, iustitia et
nos facit salvos, iustos, gratos et studiosos. Unde et econtrario dicimus, quod ipse est Deus salutis et virtutis nostrae, et gratiae et pacis, et iustitiae, fidei, et spei et charitatis: quia ipse est omnium horum autor, ipse seminator casti consilii, a quo et sancta sunt desideria. Huc referri posset Regula, quod inversae locutiones interdum idem valeant. de qua re dixi in constructione Nominis.
Non raro duplicantur et triplicantur huic linguae tropi: ut Isa. 11, Tunc concident vomeres in falces, et gladios in lanceas. Ubi primum abolitio instrumentorum bellicorum per
etiam ad charitatem, ut liber Canticorum. Huc aliqui referunt etiam ea dicta, quae de Meschiae bellicositate et adversariorum expugnatione dici videntur: quod ea in primo adventu magis pertineat ad expugnationem impietatis hominum, quam ad ipsorum proprie perditionem. Quod sane aliquatenus admitti posset, tam etsi etiam in primo adventu, et hac eius regni externa humilitate innumeros hostes suos potenter et horribiliter puniat ac perdat.
¶ Quandoquidem vero superaedificati sumus super fundamentum Apostolorum et Prophetarum, et potius caelum ac terra transibit, quam unus apex aut
Discipulus dilectus pro Ioanne: Filii Zebedaei, pro Ioanne et Iacobo: Apostolus gentium, aut vas electum pro Paulo: pater mendacii et homicidii, pro diabolo.
De Allegoria, aenigmate, et proverbio, in Capite de modo legendi sacras Literas dictum est. Tantum illud forte adiici posset, in quo isti tropi in sacris Literis a Latinis et Graecis differant. Illud quidem notissimum est, in Sacris aenigma, parabola ac proverbium saepe quodvis tritum ac celebre dictum, vel etiam utilem ac illustrem doctrinam notare: ut in prima parte in hisce vocabulis plenius ostensum est. Sic
spiritus. Talia sunt in Scripturis innumera. Deseruistis fontem aquae viventis, et fodistis vobis puteos, non continentes aquam. Exposuistis pecuniam vestram pro nos pane. Multi venient ab Oriente et Occidente, ut accumbant in regno caelorum cum Abraham, filii vero regni excludentur. Huc referri posset parabola trabem habentis, et alienam festucam extrahere conantis.
COMPARATIO est amplificatio collatione similium aut dissimilium, maiorum aut minorum facta: ut cum Prophetae exaggerant peccata Iudaeorum collatione asini aut bovis agnoscentis suum herum: collatione hirundinis et
exhaurire flumina. Cum Centurio dicit Christo, Dic tantum unum verbum, et servabitur puer meus: ostendit, se credere Christum esse plane omnipotentem. Sic ex externis signis amplificat Christus internam charitatem peccatricis, et contra Pharisaei extenuat.
Ad amplificationum species posset etiam Hyperoche aut Hyperthesis accenseri: cum aliquid notum immensa vi orationis supra omnem receptam opinionem hominum extollitur. Psal. 17, Et ascendit, et volavit, volabit super pennas ventorum: quo sermone etiam avium celeritas superatur. Psal. 51, Lavabis
per ipsum Dominum, ab iis qui audierant, in nos confirmata fuit, attestante Deo, et signis et prodigiis simul, variisque virtutibus, et Spiritus sancti distributionibus, iuxta ipsius voluntatem.
Nec solum ratione huius figurae hic locus sic exponi, et praedicta ratiocinatio reiici posset: sed etiam, quod hic scriptor proprie in ipsos Hebraeos respiciat, eorumve personam repraesentet, qui non tam ab ipso, quam a Petro circumcisionis Apostolo, et aliis conversi erant: qui revera in hac communi vita
persona, locus, tempus, aut actio ita apte exprimitur ac veluti depingitur, ut videatur quasi ob oculos versari potius, quam audiri aut cogitari, a nobisve remota esse. Hanc figuram variis nominibus appellant, ut Evidentia, Illustratio, Suffiguratio, Demonstratio, Descriptio, Effictio, Subiectio. Posset autem dici esse genus quoddam plurium figurarum, cuius hae sunt species: Prosopographia, Prosopopoeia, Pragmatographia, Topographia, Topothesia et Chronographia, et aliae complures. De quibus aliquid in Capite de eo quod est ante oculos exhibere, dicetur.
Adhibentur vero hae
Quoniam in seculum misericordia eius. et Psal. 115 aliquoties repetitur, Adiutor totum, et protector eorum est. Sic in aliis quibusdam Psalmis sunt intercalares versus.
EPEXERGASIA, est quaedam expolitio et declaratio, de qua dicam in ordine sententiarum Pauli. Sed posset etiam id dici expolitio, cum idem diversis verbis et sensibus repetimus, urgemus et illustramus. Psal. 18, Dominus fortitudo mea, petra mea, et munitio mea, liberator meus, Deus meus, et robur meum, in quo sperabo: clypeus meus, et cornu salutis meae, atque refugium meum.
etiam quod in plurali pro uno certo individuo interdum reperiantur: quod nomina collectiva notent unum singulare: quodque paterfamilias accipiatur pro tota familia: et omnino, quod latiora pro angustioribus, et vicissim substituantur: supra in tractatu de Nomine abunde disserui. Huc recte referri posset illa prophetica figura, quod sub uno Antichristi aut Babyloniae meretricis nomine aut persona, de tota illa Babylone aut abominationum confusionis desolatione disserit. Quod nunc quidem clarum est: utpote Dei beneficio revelatum, at olim ignotum.
Verba quoque generalia aliquoties
simul ipse affectus, sive non. Luc, 16, Aut enim alterum odio habebit, et alterum diliget. Videtur per (Odio habebit) significari negliget, ut ex sensu et sequentibus verbis inversae sententiae intelligi potest. Affectus enim dilectionis etiam in plures extendi posset, sed opera assidua non potest. Proverb. 13, Qui parcit virgae, odit filium: id est, negligit, degenerare et corrumpi, improbumque fieri patitur, cum tales plerunque nimium teneriter diligant liberos. Ponitur ergo Odium pro neglectione aut effectu odii, cum contrarius affectus sit. At
et Doloris dixi.
Huc etiam referre possis, cum anini affectus aut etiam quaecunque rei veritas pro sola eius specie aut etiam iudicio ponitur. Sic forte Marci 10 dicitur Christus dilexisse illum divitem iuvenem, qui quae rebat ex Christo quid faciendo vitam aeternam consequi posset: iussusque servare legem, gloriabatur se iam servasse: nempe amice blandiusque compellavit eum Dominus proponendo ei primi praecepti opus, quo liquido eum coarguit, quod pluris fecerit suas opes, quam Deum et vitam aeternam. Sic Graeci ponunt suum
non autem vere in animo sit contristatus. Clare enim in Matthaeo praecedit, quod voluerit eum interficere, sed metuerit vulgus praeclare de Baptista sentiens. Apparet ergo fuisse subornatam technam, ut et potiretur impurus incestator ac adultera suo impio desiderio, et rex ad vulgus excusari posset, quod invitus iuramento et tot procerum iudicio coactus sit, interficiendo Ioannem petitioni filiae satisfacere. Vide nostram glossam super Matth. 14. Sic Germani dicunt, Er tregt laidt und trauret / de alicuius morte. Quae voces cum sint proprie interni affectus aut dolores, externum
enim est loci, si servantur homines ex gratuito Dei favore, ergo non ex merito eorum. Meritum enim seu debitum, et gratuitum inter se pugnant. Aut si omnino contendit aliquis servari homines proprio merito, ergo non gratuito Dei favore: nam alio qui meritum non vere esset meritum.
Posset et hoc ad Metonymiam referri, quod saepe verba significant non ipsam tantum actionem nudam, ut proprie solent ac debent, sed quasi suis quibusdam causis et accidentibus convestitam: ut 1 Ioan. 3 et 5. Ioannes apostolus repetens inculcat, quod qui ex Deo natus est, non peccet, et contra qui
et ad Deum confugientes, petentes condonationem, ablutionem et auxilium contra peccatum, et ad novam obedientiam praestandam. Sequentur porro sub finem aliquot supra indicati libelli, magni momenti materiarum aliquo modo ad hunc tropum pertinentium.
Idem et de nominibus dici posset, ut laudatus pro laude dignissimus: ponitur effectus pro causa, praemium pro merito suo. Psal. 18, Laudatum Dominum invocavi: quomodo et Latini loquuntur. Sic Reprehensus, pro reprehensibilis. Gal. 2, Quia reprehensus, id est, dignus reprehensione erat,
negetur. Sic, Pater maior me est: non substantia, sed accidente, officio
videlicet in hoc praesenti opere servandi generis humani, ubi ego tantum legatus aut minister sum.
Posset videri hac ratione Christus poni nonnunquam pro Ecclesia, sicut herus pro familia. sed fit illud ob singulare mysterium coniunctionis Christi et Ecclesiae, ut Ecclesia sit quasi alterum corpus Christi, aut sit caro et os Christi, sicut in coniugio. Matth. 13 habetur, Seminatus in via, in
illa Pauli 1 Cor. 12, Sicut multa sunt membra in uno homine, sed unicum corpus: sic et Christus: id est, sic et Ecclesia, quae Christi corpus est. Item 1 Cor. 15, Sic erit et resurrectio, id est, homines in resurrectione ita diversa gloria resurgent. Ad hoc genus tropi aut locutionis referri posset et illud Paulinum 1 Cor. 10, Panis quem frangimus, nonne participatio corporis Christi est, et poculum quod benedicimus: id est. fractio aut comestio panis, est participatio corporis, et benedicti potus haustio aut sumptio, participatio sanguinis est. Panis igitur ibi et poculum aut potus
Sic oculi dicuntur concupiscere, misereri, parcere, irritari: cum illi tantum nuncient ac monstrent menti obiectum concupiscendum, miserandum, aut cui merito parcendum sit: atque ita praebeant solum occasionem aut causam illis animi affectibus aut motibus. Huc declarationis gratia referri posset, quod Caesar, strata in Philippis Pompeii aut optimatum acie, exclamavit: Sic voluerunt: id est, suis iniustis contra me consiliis et actionibus huic malo causam praebuerunt. Tale forte est illud Act. 13, indignos vos iudicatis vita: id est, perperam iudicando de Meschia et vera eius
inanimatis: Ecce ego stridam super vos, sicut stridet plaustrum onustum. Sic vocatur Deus petra, et arx nostra.
19 Porro ab homine eiusque membris, partibus, affectibus et actionibus innumerae plane Metaphorae ad Deum transsumuntur: qui tropus solet a Theologis Anthropopathia vocari. Posset autem videri esse proprium sacrarum Literarum, tametsi et gentiles scriptores non solum membra humana, sed et actiones atque adeo scelera Deo tribuerint: ut recte Cicero dixerit. Homerum res humanas ad Deos tanstulisse: rectius vero eum facturum fuisse, si divina ad homines transtulisset. De
trunco insertus totam arborem facit bonam ac frugiferam, sic filius Dei in genus humanum implantatus totum genus humanum fecit arborem bonam ac feracem: sed hoc nihil ad Pauli scopum fecisset.
Sic igitur vult hic simile servire rei ipsi aut materiae, quae alioqui applicari non posset ei similitudini. Sic 1. Cor. 10. nimium inflectit ipsum simile ad rem, dum ex transitu maris et Manna facit Sacramenta Israelitarum, cum non perinde fuerint vera Sacramenta, ut nostra coena et baptismus. Sic etiam Gal. 4. violentior est, dum non tantum Agar, sed et Saram et Ierosolymam
prorsus valedixisse et abrenunciasse statim initio debebat, satis est idoneus ad regnum caelorum: quia nemo potest duobus dominis servire, et cura illarum terrenarum rerum aut impedietur, ut non recte tractet regnum caelorum, aut etiam prorsus ab eo abstrahatur. Collatio tota haec forte esse posset: Sicut siquis vult recte arare, eum oportet non tantum manum stivae admovere, sed etiam intentum ac totum in eo esse, ut boves et aratrum recte progrediantur, ne sulcus aberret: ita etiam siquis vult esse idoneus ad regnum caelorum, debet se sic gerere, etc.
19 In
deest nominativus, seu id quod confertur, quod tamen ex praecedentibus et sequentibus suppleri potest, nempe iniustitia aut reatus, et contra meritum aut iustitia.
Sic eodem capite in illis quinque versibus est antithesis et collatio, quae si plene intelligenda esset, prolixe evolvi posset suppletis ex altero quae in altero desunt. Verba Pauli sunt haec: Christus enim, cum adhuc nullis viribus essemus, suo tempore pro impiis mortuus est. Enimvero vix pro iusto quisquam moriatur: nam pro eo qui sit ipsi utilis, forsitan aliquis etiam mori sustineat. Commendat autem suam
Sic et 2 Par. 32, prius narratur caedes profugi Sennacherib a propriis filiis in templo patrata, postea liberatio Ezechiae, cum Ezechias sit prius ab eo liberatus, nempe cum angelus eius exercitum contrucidavit. Sed voluit scriptor prius pertexere historiam Sennacherib, cum breviter adiicere posset, quid illi acciderit, quam ad Ierosolymitanos et Ezechiam transiret. Tale est illud Isaiae 30, Tulerunt iumenta per viam Australem: cum propheta antea dixisset, se scire, quomodo usque Zoanam et Hanasam penetraverint, iam redit ad itineris descriptionem, id quod Hebraeis familiare est. et
Qui crediderit, salvus erit: idem est ac si diceret, Soli credentes servabuntur. Cum Christus aut propheta dicit: Venite ad me omnes sitientes, aut qui laboratis, et onerati estis: simul illud indicatur, non laborantes, sitientes aut aegrotantes, qui reticentur, non indigere medico. Hoc eo referri posset, quod propositiones suas antitheses una includant.
Verum videndum, ubi hic Hebraismus vere sit, aut non. Falso enim quidam argumentati sunt: Scortatores et adulteros iudicabit. Deus, igitur non magistratus. Sic falso quidam argumentantur ex dicto 1. Thess. 5. Deus non posuit
siccarentur aquae: negatinterea reversum esse, non affirmat postea rediisse. Matth. 1, Non cognovit eam, donec peperit: negat de eo tempore, non affirmat de posteriore. Huc et alia de Donec referenda sunt. Scortatores et adulteros iudicabit Deus, Hebrae. 13. Duplex paralogismus hinc oriri posset: affirmat enim Paulus, quod Deus castigabit scortatores et adulteros, non negat de aliis sceleratis. Item licet affirmet, quod ipse Deus eos castigabit, non negat tamen, quin ab aliis, utpote a magistratu sint puniendi: sicut quidam Papistici scortationis patroni hinc argumentati sunt. Sic
illud Danielis accipiendum est, ubi pii doctores nocantur iustificatores, cum solius Dei ac filii eius sit iustificare. Sic Paulus semet patrem ac praeceptorem vocat Corinthiorum, cum proprie unus sit pater noster in caelis: et Timotheo scribit, Haec docens servabis te et auditores tuos. Sed hoc posset referri ad diversos gradus: ubi in summo gradu servat Deus, instrumentaliter autem minister. In hoc sensu accipiendum est, quod Christus dicit, Apostolos maiora dacturos ipso: id est, se per illos eorumve ministerium, quia Christi efficacia post passionem primum sese exeruit, totum mundum
Domini, quae omnibus satisfecisset, sed incredulitatis hominum. Huc referre possis varia Dei miracula, in quibus interdum adhibet Deus aliqua media: ut pulverem creandis muscis in Exod. aut lutum sanandis oculis, veluti si ea sint illorum operum causa, cum nequaquam sint.
Huc referri posset, quod particulae causales, id est, causas et effectus significantes, non semper suam vim servent, sed nonnunquam pro aliis ponantur.
Particulae rationales, non semper sunt rationales:
perdere: pro, ideo. Psal. 116. Credidi, quia: id est, propterea locutus sum. Simile exemplum habes et Ioan. 15, Vos dixi amicos, quia quaecunque audivi a patre, nota feci vobis: ubi vox Quia, nullo modo causam efficientem rei, sed tantum probationem sententiae ab effectu indicat: posset vero non male etiam conclusive exponi.
DE GENERALIBUS, INDEFINITIS ET PARTICULARIBUS SENTENTIIS.
In hac materia universalium et particularium Scripturae sententiarum solicite omnino valde observandum est, ne ullas vere universales sententias ullo modo
Ibidem: Et puer nescivit quicquam, scilicet de negotio praesenti, quod inter Davidem et Ionatan agebatur 1. Sam. 25, Et non periit ex omnibus quae ei erant, quicquam, scilicet ex pecoribus, quae erant apud Davidem, et culpa Davidis ac servorum ipsius. Ioan. 7, Si hic non esset a Deo, non posset facere quicquam, scilicet tam grandium miraculorum, qualia ista sunt. 2. Sam. 15, Et non sciverunt omne verbum, id est, quicquam eorum, quae Absalon contra patrem moliebatur. 1. Reg. 12, Et lapidaverunt eum omnes Israelitae, scilicet qui illic erant, ubi hoc accidit. Psal.
ubi vocibus aliquibus quasi per Miosin positis significatio intendenda est, si veritas exprimi debet: saepe enim verba Hebraea, necesse est in maiori quadam emphasi accipi, quam alioqui usitate significant, perinde fere ac si particula Valde, vel aliquod aliud intendendi adverbium eis additum sit: posset forte ad Liptoten referri. Matth. 6, Nolite soliciti esse de crastino, id est, valde excruciari solicitudine, Luc. 12, Nolite quaerere quid edatis aut bibatis, haec omnia gentes quaerunt: id est, nolite nimium solicite anxieque ista quaerere, desperantes de Deo vos nutrituro, et neglecta
vehementiores sunt. ut Rom. 9, An non habet figulus potestatem ex eodem luto facere aliud vas in honorem, aliud in ignominiam? Non mox sequitur: Igitur eodem modo Deus statim intio alios in exitium, alios in gloriam condit ac ordinat. Sed sensus est: Etiam si plane ita faceret Deus, tamen non posset iniustitiae accusari, utpote omnium Dominus. Observa hic simul, quod qui potentiam vel iuris vel virium affirmat non mox ipsum factum aut opus asserit, ut alibi dicetur.
Huc etiam illud genus referri potest: Quid si volo eum hic manere. Et omnino cum aliquid violentius dicitur,
ipsum timebitis, praecepta eius observabitis, voci eius obedietis, ipsum coletis, et ei adhaerebitis. Neque tamen haec congeries aut inculcatio inutilis est, quin potius humanae ruditati ac stupori rerumque magnitudini ac necessitati prorsus necessaria.
Ad Pleonasmum etiam referri posset, quod crebro in Prophetis, crebrius vero in Psalmis eadem sententia bis, aliquando etiam ter, iam affirmative, mox negative inculcatur. Saepe enim Hebraei non solum per alteram contrariam aliquid asseverant, sed etiam per alteram in sensu contrariam destructam illud idem, sive confirmandi,
Eloquia mea adverte, intellige meditationem meam, ausculta vocem clamoris mei, mane exaudi vocem meam. Sed haec ratio indigentium est, ut arctati necessitate terque quaterque idem inculcent ac flagitent. Sic saepe in describenda miseria sua orantes multum immorantur.
Huc etiam referri posset, quod saepissime Psalmi idem bis dicunt, et quidem non raro prius figurate, postea proprie. Psal. 7, Parturit iniquitatem, concepit dolorem, et peperit mendacium: foveam paravit, et effodit eam, inciditque in foveam quam fecit. Convertetur labor eius in caput eius, et in
suspicatus, quam id a Spiritu sancto esse: quin potius suspicatus est esse ex adultero quopiam. Quare accurate videndum est, quae voces aut res, et quatenus aliis connectendae sint, aut non sint, et quatenus circumstantiae respondeant.
In hoc genere etiam talis Regula utiliter proponi posset, quod dictum de re multis circumstantiis praedita non sit ad omnes accommodandum. Tale est quod Paulus cupit esse anathema pro fratribus et Moyses deleri de libro viventium. Ubi non est sensus, quod Paulus pluris faciat Iudaeos quam Christum, aut suam cum eo coniunctionem: sed solum, quod
fratribus et Moyses deleri de libro viventium. Ubi non est sensus, quod Paulus pluris faciat Iudaeos quam Christum, aut suam cum eo coniunctionem: sed solum, quod adeo doleat reiectionem Israelitarum, ut suo exitio optet eos liberare, magisque tantae gentis salutem quam propriam optet. Huc referri posset et illud dictum de Helia, 1 Reg. 19, Helias in virtute illius cibi ambulavit 40 diebus, et 40 noctibus. Ambulare coniungitur proprie cum diebus, neque enim noctu iter fecit: sed noctibus nihilominus eodem cibo sustentatus est. Videndum ergo quod verbum cum quo et quatenus coniungendum sit.
Donec bibam illud novum: id est, novo modo et ratione, non physice. Me non semper habebitis, de modo tantum praesentiae intelligitur. Res igitur pro modo rei ponitur. Act. 4, Herodes et Pilatus convenerunt contra Christum, ut faciant quae Dei manus et consilium ordinavit. Hic duplex dubium oriri posset: primum, quomodo illi ad exequendam Dei ordinationem convenisse dicantur, cum nec sciverint eam nec cupiverint Deo obedire, aut eius voluntatem facere. Alterum dubium, cum idem factum necis Christi non minus Deus ordinaverit et fecerit, quam persecutores, quomodo fiat, ut ipse sit in eo
TRACTANTUR, ET CONTRA DUAE UT UNA.
1 Saepe ita de una re diversis vocibus aut etiam sententiis loquuntur, ut imperitus putet esse duas. 1 Cor. 5. Festum igitur celebremus, non in fermento veteri, nec in fermento malitiae et nequitiae, sed in azymis sinceritatis et veritatis. Hic posset quis putare, duo diversa fermenta esse, vetus et malitiae ac nequitiae, cum sit unicum. Sic Rom. 3, Deus iustificat circumcisionem ex fide, et praeputium per fidem. Videntur duo diversa dici, cum unicum sit, Ex fide, et Per fidem iustificari. Verba igitur tantum diversa sunt; res vero
miscentur. Sic Matth. 24, simul praedicuntur poenae Iudaeorum in devastatione Ierosolymae, et in ultimo iudicio. Isaiae 7, et saepe alias, tum praesens liberatio Ierosolymae, tum et verae Ecclesiae spiritualis atque adeo illa in ultima die futura praedicuntur.
3 Huc referti posset Regula de verbis motum significantibus, aut significationem duplicantibus, ob adiunctam aliquam vocem, praesertim praepositionem. Saepe enim verba motum non significantia, nanciscuntur eum ex praepositione adiuncta, et quasi duas significationes nanciscuntur, ita ut ad eorum plenam
et Virgilius inquit: Exulibus ne datur virgo Lavinia coniunx: id est, ut sit coniunx eorum. 5 Huiusmodi est, quod in capite de Similitudinibus dixi, interdum misceri simile cum assimilato: quae diversis membris exponenda esset, ubi etiam duo tanquam unum quid tractantur. Huc referri posset, cum in una sententia eius antithesis intelligitur.
Huius generis etiam illud est, quod nonnunquam unica voce aut duabus integer sensus exprimitur, vel prius subindicatur tantum.
Non raro sensus uno nomine aut duabus vocibus subindicatur, aut etiam alii orationi
exprimunt. Haec contraria scribendi et loquendi consuetudo perinde est, ac si pictor vel veteres historias factaque pingendo, sui temporis species, vestes et arma illis induat: vel contra novas aut futuras pingendo, veteribus vestimentorum formis et armis personas ornet.
Huc referri posset
satanam, peccatum, iram Dei et legem accusantem fuit praepotens, efficax et terribilis, ubi feliciter ac victoriose omnia peregit. Quare saepe illae terribiles minae non proprie ipsis peccatoribus, sed tantum peccato exitium minantur: quin potius peccatoribus suaves et salutares sunt.
Posset aliquis dicere ad talium descriptionum conciliationem, videri aliquo modo in iisdem locis aut prophetiis duos diversos eius adventus, priorem illum mansuetum et humilem, cum posteriori illo glorioso ac terribili coniungi, eoque talia dicta aut prophetias partim ad priorem, partim ad
super Iacobum, quod res tunc fieri dicuntur, cum agnoscuntur: secundum quam ille exponit Iacobi dictum: Ex operibus iustificari hominem: id est, agnosci iustum esse, non autem revera fieri. Habet eandem regulam etiam M. Sententiar. lib. 3. dist. 18. Unde apparet vetustiorem esse:
Posset huius generis latior quaedam regula in hunc modum fieri. Utuntur Hebraei crebro tali quodam tropo, ut (sicut Linacer in fine secundi loquitur) factum pro dicto ponant, seu vocibus realibus pro verbalibus abutantur. Nam verba quae alias esse aut fieri quippiam significant, saepe non essentiam
Christus. Et me nostis, et unde sim nostis: cum contrarium mox affirmet. Sed loquitur de noticia communi, crassa et externa, et secundum ipsorum opinionem: quasi dicat, Vos quidem putatis, quod me optime noveritis, et nostis sane suo quodam modo.
Sic forte et illud accipi exponique posset, cum Christus fatetur, se venisse mittere ignem et gladium in terram, venisse disiungere filium a patre, et filiam a matre sua: cum tale dissidium occasione Evangelii satan, non Christus excitet, qui vult nos pacem habere cum omnibus. Item illud, Quid est facilius dicere, Remittuntur tibi
non sit necesse etiam vos orare, et quasi vobis aditus ad patrem non pateat. Christus inquit: Quaeretis me, et non invenietis: id est, Messiam in genere cupietis vobis opitulari: sed non ad me individuum fide confugietis, aut me pro Messia habere voletis.
Subdividi autem hic Hebraismus posset. Alias enim pravam opinionem auditorum sermo respicit: ut, Si caeci essetis: Si ego de me testimonium praebeo, testimonium meum verum non est, scilicet ut vos sentitis. Alias communem et quotidianam aut receptam quandam consuetudinem cogitandi: ut, Oportet me imminui, illum vero crescere,
mox de altero dicam.
De Thucydide scribit Quintil. quod sit densus rebus, et brevis sermone: et Cic. quod sit magis copiosus rebus quam verbis, quodque sit ita creber rerum frequentia, ut verborum prope numerum sententiarum numero consequatur. Id longe verius de sacris Literis dici posset, ubi aliquando sensa aut res etiam superare verborum numerum videntur, pluraque aliquando unico dicto aut voce indicantur.
At enimvero ista tanta rerum copia, necessario auditorem, praesertim rudiorem simul, ut ita dicam, in aures intellectumque eius effusa, obruit et confundit,
carmen. Interseruntur igitur ibi quasi per accidens descriptio ociose voluptarieque iacentis ac cantillantis rustici, fagi, et praeterea materiae ac styli poematis, quae omnia praeter principalem sententiam sunt, eique quasi quaedam vestes circumpositae adhaerent.
Sic Paulus cum posset simpliciter scribere usitato more: Paulus Romanis, scilicet scribit, gravi consilio interponit statim initio, et veluti aliud agens nervosam descriptionem tum suae personae, tum functionis ac doctrinae, tum etiam subiecti doctrinae seu personae, de qua sua doctrina concionatur, tum denique
videt rei ipsius naturam poscere, aliam sermonis ordinem, aliam denique animum auditoris, qui cito explicari cuperet (aut alioqui id fieri utile esset) ex aliquo dubio aut cogitatione. Quare si non apponatur praecedentibus ea, quae vel pro rei natura, vel sermonis concinnitate commodissime adiungi posset deberentue: exoritur quasi quaedam perturbatio et etiam obscuritas, aliquando quoque ambiguitas sermonis. Exempla quaedam huius rei proponam. Rom. 1, inquit Paulus: Nolo vos ignorare fratres, quod saepe proposui venire ad vos, sed prohibitus sum huc usque, ut fructum aliquem haberem inter
tum ante illam (ut ita dicam) capitalem propositionem, tum etiam in singulis partibus, quo benevolentia, docilitas et attentio auditorum captatur. Quae pars crebro adhibetur in epistolis Apostolicis, idque plerunque coniuncta cum ipsa subscriptione, inscriptione et salutatione, quae tamen posset magis quaedam insinuatio dici. Aliquando etiam novum exordium post talem insinuationem adhibetur, ut est videre in epist. Pauli Rom. Cor. et Gal.
Psalmi, praesertim ad Deum directi, plerunque sine omni exordio habent statim ab initio propositionem vel petentem aliquid, vel Deum
scientes non iustificari hominem ex operibus legis, in Christum credidimus, etc.
Si Prophetae et Apostoli ac Evangelistae in concionibus diligenter accurateque separarent confirmationem a confutatione, ut solent Graeci Latinique oratores, facilius se lector ex eis expedire posset. Verum id sacri scriptores non faciunt, ob plures causas: primum propterea, quod confutatio magna ex parte in confirmatoriis argumentis continetur, aut certe inde haberi potest: secundo, quia cum sophistica sit infinita, impossibile est omnes calumnias adversariorum veritatis complecti:
tum et obscura fit oratio. Vocant vero Grammatici hanc figuram tum Anacoluthon, tum et Anantapodoton, id est, non sequens, aut, non redditum. Quae duo alii quidem confundunt, tanquam ista vocabula tandem figuram significent, alii non nihil distinguunt: nos sane ea distinguemus.
Posset vero Tropus hic varie subdividi: nam alias constructionis tantum vitium est, alias, in similitudinibus aut collationibus posterius membrum non adest, alias aliquae aliae sententiae praecedentibus debitae et iure reddendae apteque concinnandae deficiunt.
Differunt porro
id erat facile subintelligere etiam ex praecedentibus Sic et Rom. 1, putant aliqui esse Anantapodoton in illis verbis, Et sicut non probaverunt, ut Deum agnoscerent, tradidit eos Deus in mentem reprobam. Censent enim deesse voculam applicativam Ita. Verum hoc ad Eclipsin et defectus referri posset. Aliqua Anantapodota possent etiam ad Aposiopesin referri.
Anantapodoton seu membum reddendum aut correspondens aliquando vel solo participio, vel alia particula tenuiter magis ad sensum quam ad constructionem redditur. Rom. 3,
isti hic praesentes, mei greges sunt, et non intrare in orationis constructionem. Sed secundo demum repetita vox orationem inchoet, et sit subiectum: ut Linacer de Vocativo disserit, quod Vocativus in orationem non intrat, sed tantum attentionem facit: ut Num. 32; Et ecce locus, locus pecorum. Posset forte haec repetitio etiam ad copulam referri. Sic numeri Cardinales pro Distributivis ponuntur: Genes. 7, Accipies septem septem: id est, septena. Eodem: Venerunt duo et duo: id est, bina.
Fiunt nonnunquam repetitiones attentionis ac docilitatis causa, seu tanto vehementius
autem acceperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, credentibus in nomen eius. Ubi per Credentibus, exponit, quidnam sit Christum accipere, nempe credere in eum. Sic ibidem, per (Plenum gratia et veritate) exponit illa antecedentia (Gloriam ut unigeniti a Patre.) Tale et illud videri posset, quod ibidem Ioannem Baptistam affirmat venisse in testimonium: et mox explicat, Venit in testimonium, ut testetur de luce. 2 Cor. 4, Quod si velatum est Evangelium nostrum, in pereuntibus velatum est: in quibus Deus excaecavit mentes incredulorum. Per vocem (Incredulorum) exponit
Et vos existentes mortuos peccato: primo ponit tantum accusativum principalis propositionis, deinde tribus vers. attexit alia, quibus pro necessitate veluti explicare vult hunc accusativum: quorum tamen copia impedit, ne illa principalis aut iam in choata oratio commode perfici possit. Non enim posset facile agnoscere auditor, illas partes, iam procul a se mutuo per haec interposita distractas, unam orationem efficere. Quare post hanc illius principalis accusativi explicationem initio quarti vers. procul ab illo orationis principalis initio texit novam formam orationis, ut sententiam
Ne posthac bibas aquam, sed vino paululo utere propter stomachum tuum, et crebras tuas infirmitates. Hinc redit ad institutum, dicens: Quorundam hominum peccata manifesta sunt, praecedentia ad iudicium, quosdam vero et subsequuntur. Quae addita sunt ab Apostolo, ut certius discernere Timotheus posset, quibus hominibus manum imponere, et quibus non imponere expediret:
eos qui manifestis irretiti erant vitiis, nolebat Apostolus ad ministerium admitti, nisi vellet Timotheus illorum communicare peccatis.
etiam singularum vocum admodum significantes sunt, ut in Tropis ostendi, praesertim vero Metaphorae mire illustres.
Operaeprecium sane esset conferri sacras Literas, quod ad sermonem attinet, cum aliquibus profanis authoribus. forte enim et id aliquid ad earum cognitionem prodesse posset. Utinam autem ii id beneficii studiosis Theologiae praestarent, qui excellenti quadam eruditione, ac praesertim iudicio styli alios literatos longissime anteierunt. Ego pro mea tenuitate parum quid in hoc genere monebo, aliis absolutionem tanti conatus commendaturus.
In
asperior compositio (quam propter sermonis magnitudinem et etiam rerum ipsarum austeritatem et gravitatem, teste Phalereo, solent adhibere eruditi scriptores, et in temperando stylo cumprimis diligentes) etiam in sacris Literis passim reperitur.
Homeri quoque sermo in multis conferri posset cum sacris Literis, excepta illa eius nimia Asiaticaque aut Ciceroniana redundantia verborum. conveniunt enim in grandiloquentia, in efficacia sermonis, in evidentia: quod uterque mirifice ante oculos res proponit, ac simul eas vivis coloribus pingit, quod rebus mortuis crebro vitam, et
repetitionibus et expositionibus aut exegesibus utuntur. Animam rationalem uterque liber in pectore ac corde collocat, eoque etiam plurimas inde significationes ac phrases similes habent: verum de convenientia Homericarum locutionum cum Sacris passim in hoc opere aliquid dictum est.
Posset et Pindari magniloquentia in multis conferri cum sacrarum Literarum sermone: de quibus forte alias prolixius dicetur.
Verum ut idea sacri sermonis aliquanto clarius pateat, D. Augustini de ea censuram ex 4 De doctrina Christiana adscribemus, in quorum initio dicuntur quaedam de
Sed cum alii faciant obtuse, deformiter, frigide, alii acute, ornate, vehementer illum ad hoc opus unde agimus, iam oportet accedere, qui potest disputare vel dicere sapienter, etiamsi non potest eloquenter, ut prosit audientibus, etiamsi minus prodesset, quam si et eloquenter posset dicere: qui vero affluit insipienti eloquentia, tanto magis cavendus est, quanto magis ab eo in iis. quae audire inutile est, delectatur auditor: et eum quem diserte dicere audit, etiam vere dicere existimat.
Haec autem sententia nec illos fugit, qui artem Rhetoricam docendam
oratoribus gentilium poetisve communia. Illud magis admiror et stupeo, quod ista nostra eloquentia ita usi sunt, per alteram quandam eloquentiam suam, ut nec eis deesset, nec emineret in eis: quia nec improbari ab illis, nec ostentari oportebat: quorum alterum fieret, si vitaretur: alterum putari posset, si facile agnosceretur. Et in quibus forte locis agnoscitur a doctis, tales res dicuntur, ut verba quibus dicuntur non a dicente adhibita, sed ipsis rebus velut sponte subiuncta videantur, quasi sapientiam de domo sua, id est, pectore sapientis procedere intelliges, et tanquam inseparabilem
nostrum elegisse me apostolum Paulum. Videtur enim, ubi ait, Et si imperitus sermone, sed non scientia, quasi concedendo obtrectatoribus sic locutus, non tanquam id verum agnosceret confitendum. Si autem dixisset, Imperitus quidem sermone, (et non addidisset:) Sed non scientia: nullo modo aliud posset intelligi. Scientiam plane non cunctatus est profiteri, sine qua esse doctor gentium non valeret. Certe si quid eius proferimus ad exemplum eloquentiae, ex illis epistolis utique proferimus, quas etiam ipsi obtrectatores eius, qui sermonem praesentis contemptibilem putari volebant, graves et
est, donec veniret semen cui promissio facta est, disposita per angelos in manu mediatoris. Mediator autem unius non est, Deus autem unus est. Et hîc occurrebat quod sibi ipse proposuit: Lex ergo adversus promissa Dei? et respondit, Absit. Reddiditque rationem, dicens: Si enim data esset lex quae posset vivificare, vere ex lege esset iustitia: sed conclusit scriptura omnia sub peccato, ut promissio ex fide IESU Christi daretur credentibus, etc. vel si quid eiusmodi est.
Pertinet ergo ad docendi curam non solum aperire clausa, et nodos salvere quaestionum: sed etiam
Domino nostro.
Ad Galatas autem, quamvis tota ipsa epistola submisso dicendi genere scripta sit, nisi in extremis partibus, ubi est eloquium temperatum: tamen interponit quendam locum eo motu animi, ut sine ullis quidem talibus ornamentis, qualia sunt in iis quae modo posuimus, non posset tamen nisi granditer dici:
Dies, inquit, observatis, et menses, et annos, et tempora. Timeo vos, ne forte sine causa laboraverim in vobis. Estote sicut et ego: quoniam et ego sicut vos. Fratres, precor
vos, nihil me laesistis. Scitis quia per infirmitatem carnis iampridem Evangelizavi vobis, et tentationes vestras in carne mea non sprevistis, neque respuistis: sed sicut angelum Dei excepistis me, sicut Christum IESUM. Quae ergo fuit beatitudo vestra? Testimonium vobis perhibeo, quoniam si fieri posset, oculos vestros eruissetis, et dedissetis mihi. Ergo inimicus factus sum vobis vera praedicans? Aemulantur vos non bene, sed excludere vos volunt ut eos aemulemini. Bonum est autem in bono aemulari semper, et non solum cum praesens sum apud vos. Filioli mei, quos iterum parturio, donec
a Deo: deinde rerum immensa magnitudo ac sublimitas: postremo etiam sermonis rerumque ac morum, ad quos ille sermo alludit, peregrinitas: quae illis ad quos dicta sunt, nota et communia fuêre.
Aliqua pars huius simplicitatis sermonis forte etiam nostri temporis exemplis declarari posset: ut si diceremus, multo simpliciorem sermonem esse Erasmi quam Budaei, Vivis quam Erasmi, quo etiam simplicior Philippi est.
Sed de Scripturae simplicitate etiam patrum unum aut alterum dictum annotabo. Scribit igitur Hieronymus ad Paulinum: In Scriptura simplicitas et quasi
et in longa oratione realibus istis locutionibus uti. Hinc sunt parabolae, allegoriae, similitudines, apologi et aenigmata.
Dicetur mox in capite de Evidentia, res etiam eo modo magis ante oculos exhiberi, cum fiunt operosae, seu quasi in motu ac vita proponuntur. Idem etiam hîc dici posset, quod sermo est vehementior, cum res vivas ac efficaces, seu agentes producit: sicut Homerus sagittas volantes, et vulnerare cupientes, et Sisiphi lapidem impudenter tuentem deorsum, quae exempla Aristoteles celebrat. Sic Psal. 91, terribilior fit descriptio pestis, dum
integre suam idoneitatem, et ministerii Spiritus gloriam. Mox 2 Cor. 6, pleno ore ac sermone describit formam suae conversationis per 7 versus, inde a 4 usque ad 12, sicut ipsemet confitetur, ibi se dilatasse cor, et aperuisse os. idem exemplum etiam ad cohaerentem aut pendentem stylum referri posset. Integre sane illa duo capita 6 et 7, ubere laeticia ac exultatione spiritus Pauli, et sermone luxuriant, aut etiam exundant.
Tales vero orationis repletiones fiunt a Paulo, cum auditores accusando vult potenter suae improbitatis convincere, eos confundere, et veluti obruere:
relinquuntur.
Sexto, uno aliquo significanti verbo aut dicto saepe (teste Phalereo) multo significantius res quae+piam,
persona, negotium aut factum depingitur, quam alioqui longa oratione fieri posset. Proponit ipse in exemplum suum quoddam dictum, quod cum Craterus Macedo antea ignobilior, postea insolens factus audiret Graecorum legationes, purpura indutus, et in aureo lecto sedens dixerit: Et nos aliquando hunc Craterum legatum suscepimus: ibi per illud demonstrativum pronomen magis
copiam suppeditat, quam si data in manus scheda aut alio libello diceret, ibi eum illa omnia plenius diligenter considerando cogniturum, quae ipsa unico verbo subindicasset.
De usu quoque brevitatis, seu quomodo sacram brevitatem cognoscere debeamus, forte aliquid utiliter dici posset. Omnino enim verissimum est, sacras Literas requirere valde attentum, vigilantem et intelligentem Lectorem, ac nequaquam somnolentum: quod valde observandum est cum in hoc genere Hebraismorum, tum et in aliis omnibus. Non enim Scriptura ita ingenti copia aures animumque implet, ac veluti
illis verbis, Hoc facite in mei recordationem. quae particula a Paulo in utraque parte repetitur. Innumera sunt huius generis exempla, et variae formae lo quutionum, ubi alia aliter ex circumvicinis sententiis vel intelligenda ac illustranda, vel etiam sarcienda et explenda sint.
Posset et haec sequens regula referri ad Laconismum Scripturae. Scriptura sua quadam simplicitate narrat in historiis externas tantum actiones, idque plaerunque tantum breviter, non exponens exactius internos animorum habitus aut motus, non etiam externos gestus aut sermones dictaque omnia, cum
Magis sane ille morbum huius miserrimae naturae, verumque legis usum, ac discrimen legis ab Evangelio ursit et illustravit, quam quisquam alius. Vehementius etiam gratiam Christi in salvatione hominis amplificavit, et omnia opera ac merita hominum extenuavit aliis. Quare verissime prorsus dici posset, quod si eius Epistolis careremus, quasi ostio aut clavi quadam sacrae Scripturae destitueremur.
STYLUS PAULINUS.
Multa igitur ac praeclara utiliter de eo annotari possent, quae nunc, quia non prorsus ad nostrum institutum pertinent,
potuit. quaeque proprie Apostolum Christi decuit.
Videmus etiam inter profanos multo magis floridam, aut etiam putide sese ostentantem loquacitatem, decere aliquem Rhetorculum aut sophistam, aut scholasticum, quam gravem aliquem senatorem, magistratum aut regem. Aristoteles videri posset aliquibus ineptis Mydis et prurientibus auribus (cuiusmodi tunc Graeculorum erant) mutus aut infans, collatus ad Isocratem, aut etiam Platonem.
Verisimile quoque est, vel potius verissimum, illam excellentem eloquentiam, quae passim in Epistolis Pauli elucescit, non tam ipsius
non ille exaltatus auditores ad se ac patrem potenter trahat intus eos docens, sed tantum eius ministri rude vulgus simplicesque homines sua quadam praestigiosa garrulitate excantent. Nunc quaedam magis specialia Pauli percurramus. Illud quidem non vulgare est, et ad efficaciam sermonis referri posset, quod mirificis quibusdam ac plusquam maternis blandimentis auditores ad se alliciat, tametsi id non solus faciat. nam et Ioannes sic suavissime filiolos suos tractat. Praeclarum autem huius generis suavissimorum blandimentorum illud exemplum est, Gal. 4. Filioli mei, quos iterum parturio,
clariori et illustriori sermone eum uti oportuerit. Solent enim scriptores ea luculentius componere, quae frequentiori auditorio proponuntur. Quod etiam Rhetores praecipiunt. Eadem etiam forte causa est, cur apertiore ac dilucidiore sermone sit conscripta, ut videlicet ab omnibus intelligi posset, nec indigeret aliquo expositore, quem melius singulae aliquae Ecclesiae inter suos doctores habere possent, quam tota gens late dispersa. Verum quid hoc argumeuto ineptius? quasi spiritus Sanctus linguarum donator non possit pro necessitate rerum, temporum et auditorum stylum variare.
quae sita sunt in rebus, communia sunt omnium linguarum.
Idem ibidem:
Illud obiter annotabis, optime Lector, quam solicite curarit divus Paulus, ut Evangelium Christi purissimum esset ab omnibus humanis adminiculis, ne quid inde sibi vendicare posset hic mundus, adeo ut nec eloquentiam voluerit adiungere, aut eruditionem humanam. At his temporibus, cum oneremus Christum opibus, negotiis profanis, honoribus, imperiis, exercitibus, voluptatibus, et quibus tandem non? solam eloquentiam execramur, et hac una in parte vel anteimus Apostolos.
autem aliqua impropria aut accidentaria ratione tribuitur. Tali Hebraismo videtur Deus Gen. 1 iubere terram producere arbores, et aquam pisces: cum proprie ipse sit, qui ex aqua et terra omnia quae vult, producat. Sic Deus Moysen iubet mare rubrum in duas partes scindere, cum ille nihil plus posset, quam sola virga aquam verberare. Deus igitur improprie illud ingens miraculum divisi maris adscribit illi pene ludicro operi Mosis. Sic Act. 22 Ananias dicit ad Paulum, Saul frater ablue peccata tua: id est, assentiare et patiare, ut ea Deus per baptismum ob sanguinem filii sui abluat.
antea iustificatos esse. Sic idem exponit illud Petri, Facite vocationem vestram certam.
3 Saepe opera celebrantur, non quod actu adsint, sed potentia: quia arbor, de qua plantanda, ex mala in bonam mutanda, et ad bonam condenda agitur, suo tempore fructus bonos proferet. Huc referri posset Regula Rofensis, Fides foeta bonis operibus ante partum iustificat: tametsi eam non plane approbem.
4 Non raro instrumentis tribuitur, quod agentis est. Sic saepe dicitur, Fides tua te salvum fecit: cum id sola Dei misericordia ac omnipotentia fide apprehensa efficiat. Sic et
coacti: sed manserunt in sua tribu, et in suis possessionibus, quibus eos Deus, cassatione venditionum tempore Iubilaei, adfixerat: quo servato locorum et familiarum discrimine, sciretur, quo loco et ex qua stirpe Meschias secundum prophetias nasceretur, nec iure de persona eius dubitari posset. Qua de causa etiam cognomina de nomine parentum soliti sunt accipere, ut tanto diutius propagatio in omnium memoria haereret, dum semper nominato filio etiam parens aut avus est nominatus, aut etiam plures maiores ordine.
Hac eadem de causa aut occasione etiam familiae habuerunt
Haec opera ut difficilior, ita multo utilior esset in istis descriptionibus Palaestinae et Ierosolymae, quam quod multas partim inutiles, partim etiam violentas allegorias infarciunt.
Matth. 19 dicitur, Christus ex Galilaea profectus est in Iudaeam, traiecto Iordane. Hoc posset ignaro situs errorem obiicere, quasi Galilaea non sit in eodem latere Iordanis, in quo Iudaea: at pictura situs docet, Iordanem tendere a Galilaea ad Iudaeam, eoque posse id iter confici, vel vitato penitus Iordane, vel etiam bis traiecto, ita ut semel prope Galilaeam traiicias, secundo
sequatur suum pastorem: sit multipliciter utilis, et nulli molesta: sit simplex, habeat hostem crudelissimum, ac per sese sinepastore nihil possit, sed cito pereat.
Haec non explicandi gratia istas res aut phrases propono, sed ut solum subindicem, quam prolixum ac utile opus confieri posset, si quis varias res, quarum brevissima mentio in sacris Literis fit, aut ad quas alluditur, seu a quibus similitudines petuntur, erudite ex Physica et bonis authoribus declararet, et locis Scripturae eas proprietates applicaret. Vult enim (ut dictum est) Scriptura habere Lectorem attentum,
fodinis aut thesauros absconditos scrutamur. Sic enim demum thesauros verbi Dei summo studio scrutanti Spiritus sanctus varia mysteria resque amplissimas, aliquando in singulis vocibus latitantes, patefaciet et illustrabit.
Praeclara quoque et plane salutaris Ecclesiae Dei opera navari posset, si quis diligenter primarias appellationes et phrases praecipuorum articulorum veteris Testamenti cum novo conferret: ac ostenderet, quomodo tum rebus aptissime congruerent, tum inter sese quoque probe convenirent. Oporteret vero primum observare, quas voces ac phrases Moyses usurpasset:
magnitudo, vel defatigatae vires, atque adeo etiam instituti ratio, et denique huius conatus difficultas non admisit. Quare illud opus vel in alios homines, vel in aliud tempus nunc reiicimus.
Ad illustrationem quoque sacrarum Literarum, et forte etiam profanarum, non parum prodesse posset, si quis tum totam rationem dicendi, et stylum orationis, tum etiam singulas voces ac phrases sacrarum Literarum cum profanis scriptoribus conferret. Valde enim multa similia Sacris, praesertim in vetustioribus Graecis, ut Homero, Pindaro, Herodoto, et etiam tragicis reperiret. Aliquid
perpetuo sit mansurus. Non indicatur clare id quod est in ea re primarium: eam videlicet totam politiae formationem esse tantum veluti nidum verae Ecclesiae ac religionis, ad certum tempus potissimum in hunc usum fabricatum, ut esset certum domicilium Meschiae, eiusque maiorum: ac liquido sciri posset, ubi ille sit natus, ex quibus maioribus, quando, qua ratione, et quibus de eo praecedentibus Dei praedictionibus ac promissionibus, ne de Meschiae persona incerti erraremus aut dubitaremus.
Istud vero somnium aut opinio de perpetuitate eius politiae ac regni, admodum rationi
vel potius centuplicabant sacrifici, lucri studio, ultra omnem modum suarum ceremoniarum sacrificiorumque opus operatum depraedicantes, et ita domus viduarum exedentes.
Quare multipliciter ceremonialis lex sese velabat, ac involvebat, ne verus ac ultimus eius sensus et finis cerni posset: primum ipsa natura rei, aut ceremoniarum ac pomparum, quae et alioqui semper sua specie et pulchritudine ad se alliciunt homines, et detinent, ne quid ulterius altius et spiritualius quaerant. Deinde Mosaicae ceremoniae valde celabant in se verum nucleum, in intimis latebris involutum: et
iacta bant semen Abrahae et circumcisionem, et contra Prophetas, Christum et Apostolos, eorumque minas, tanquam invictum scutum confidenter opponebant.
Templo etiam suo somniabant ita Deum esse addictum, aut inclusum, ac tantopere illo aedificio delectari, ut plane fieri nulla ratione posset, ut id deserere, id destrui, aut alibi locum cultus sibi deligere vellet. Clamabant igitur furenter contra Prophetas: Templum Domini, templum Domini.
Denique totam terram Iudaeam opinabantur ita Deo gratam ac electam esse, ut nusquam alibi in orbe terrarum habitare, exaudiri, aut
peccatores, quod et experientia vel in ipso Aarone idololatra ac filiis eius male offerentibus ostendit, et perpetua ipsorum sacrificia pro propriis peccatis oblata testabantur. Ergo melior, sanctior et efficacior aliquis sacerdos erat quaerendus, qui totum genus humanum mundare et sanctificare posset, ipse omni macula ac peccato carens.
22 Illud quoque indicium alterius veraeque iustitiae ac vitae non leviter expendatur, quod cum Deus sit verax, et grandia bona suis det, et tam magnifice promiserit Abrahamo, Isaaco et Iacobo terram promissionis, nec tamen illis eam dederit,
nominibus ac typis temporalium bonorum, beneficiorum et liberationum, aeterna ac spiritualia offert. Eodem modo proculdubio multi intellexerunt etiam sub descriptionibus et promissionibus illarum aeternarum expiationum, sacrificiorum et sacerdotum, veram expiationem benedicti seminis (quod solum posset caput serpentis conterere, et eius opera destruere) quaerendam et intelligendam esse. Haec igitur et similia monuerunt Israelitas, ut sub specie, typis ac picturis externorum bonorum ac beneficiorum, ceremoniarum, sacerdotii ac expiationum, verum sacerdotem, veram expiationem, et vera bona
ociose aut incogitanter Deum tertio repetiisse, Ero Ero, Ero: et denique quarto, Erit? cum eadem opera proprie loquens, si voluisset praesens tempus indicare, verbo praesenti uti potuisset, ac dicere, ut isti textum pervertunt, Sum qui sum. Si sic liceret temere mutare tempora, ut isti faciunt, posset ex sacris Literis quidvis fieri. Ad haec, qualis tandem est ista responsio: Sum qui sum? Hoc enim modo quivis etiam infimus genius aut homuncio respondere posset: essetque potius derisio quaedam, quam aliqua certa responsio. Nam unaquaeque creatura est quod est: et vulgo, cum nolumus nomen
verbo praesenti uti potuisset, ac dicere, ut isti textum pervertunt, Sum qui sum. Si sic liceret temere mutare tempora, ut isti faciunt, posset ex sacris Literis quidvis fieri. Ad haec, qualis tandem est ista responsio: Sum qui sum? Hoc enim modo quivis etiam infimus genius aut homuncio respondere posset: essetque potius derisio quaedam, quam aliqua certa responsio. Nam unaquaeque creatura est quod est: et vulgo, cum nolumus nomen indicare quaerenti, dicimus: Sum qui sum, quid ad te? Tum praeterea nihil plane respondisset, nec quicquam Mosen quaerentem respondendo edocuisset, tantum inanem
detinebatur.
7 Nulla certe alia interpretatio huic nomini, praesertim cum â Deo proponatur ut novum, conveniet. Nam patribus satis erat notum, quod Deus non tantûm vera ac permanens essentia, sed et omnium essentiarum aut existentium rerum causa seu creator esset. Quare non vere dici posset, quod huius nominis mysterium, si de solius existentiae divinae certitudine proprie intelligendum esset, eis non fuerit revelatum. Hoc enim primum initium et quasi prima litera omnis cognitionis Dei est.
8 Congruit cum hac interpretatione nominis ac explicatione Iehova, etiam
quod per huius nominis veram intelligentiam aut interpretationem grandia miracula fieri queant. Unde nomen Hamephoras, id est interpretationis, vocatum est. Si quis. n. vera ac firma fide promissio nes nomenque Christi agnosceret et apprehenderet, is sane (teste ipsomet Dño) vel montes transferre posset.
Talem aliquem tumorem Iudaei a patribus hauserunt, et postea non intellectum, ac in superstitionem versum, suo Thalmud inserverunt, ut et alia multa. Certe non plane de nihilo est ista perpetua praedicatio et celebratio huius divini nominis prae omnibus aliis, quantumvis
nomen ac reipsa conveniat, etiam Angeli testimonio, id est, qui revera esset futurus servator a peccatis, qualis nemo antea usquam in orbe extiterat, nec postea erat futurus.
Quarto ait, nomen
in sacris Bibliis una cum consonantibus scriptae, aut vero postea (ut quidam volunt) ab Esra, vel, ut quidam audent affirmare, ducentis triginta sex annis post templi destructionem, a Rabinis quibusdam inventae. Quae disputatio quanquam et arrogantiae crimen apud male iudicantes nobis iniurere posset, aut etiam invidiam conciliare, quod nos fere soli contra aliorum iudicia sentientes, quasi plus caeteris sapere videri voluerimus: tamen cum Philosophorum princeps indicet,
teneri, quae tamen vitae utilia necessariaque esse videbantur, sive ea in religione, sive in artibus, sive in quotidianis negotiis sita essent, propterea omni studio cogitationeque in eam curam incubuerit, quo, quae praeclara utiliaque suis charissimis liberis auditoribusque traderet, ita notare posset, ut non facile abolerentur, sic, proculdubio, in sua illa investigatione progressus est. Primum animadvertit (Deo sine dubio ei praeeunte) quosdam sonitus in diversis vocibus sibi mutuo similes, eosdemque subinde reiterari, aliasque cum alio atque alio sonitu misceri. Deinde eam rem cum
Quod si etiam concederem, neque Hieronymum, neque Graecos interpretes Biblia cum vocalibus scripta habuisse: num propterea sequeretur, nulla fuisse? Potuit enim fieri, ut cum tanta fuerit difficultas scribendi, praesertim Hebraea, propter tantum numerum notularum, nec facile quisque posset tantos sumptus facere, ut sibi curaret Biblia integre describi: putaverint multi, qui iam nonnihil profecerant, suaeque memoriae fidebant, sibi tantum consonantibus scripta Biblia satisfactura: eoque factum, ut cûm multi eiusmodi exemplaribus uterentur, tale aliquod in Hieronymi manus
multi eiusmodi exemplaribus uterentur, tale aliquod in Hieronymi manus pervenerit: num propterea consequeretur, omnino nusquam extitisse Biblia vocalibus scripta? Ea sane ratione ne Chaldaica quidem Paraphrasis extitit: quia ipse eius nullam mentionem facit. Idem quoque de Graeco interprete dici posset, de quo, quis ille fuerit, nondum satis inter eruditos constat: quanquam ita depravate confuseque in Graeco textu, praesertim in Prophetis, multa legantur, ut diceres, eum omnino nullum textum habuisse, sed somnia tantum aegrorum chartis illinivisse, aut etiam studio multa corrupisse, nisi
tanquam si formosam puellam corona exornares, ut eos Luth. p. m. ridet. At Scriptura sacra non dicit, homini condito esse affusam aut adiectam imaginem Dei: sed ipsummet ad eam factum, formatum, et fabricatum.
Rectissime igitur illud Paulinum etiam de prima hominis creatione dici posset: Ipsius Dei opus sumus, conditi ob bona opera, quae ordinavit aut praeparavit Deus, ut in eis versaremur. Nempe enim nobilissimam hominis partem, quae proprie homo est, animam videlicet rationalem, intellectum ac voluntatem ita formavit, ut et repraesentaret eum et agnosceret, et diligeret
voces
qui dicit de sua historia, non eam esse certamen quoddam subitum praesentis gloriae, voluptatis aut victoriae gratia compositum: sed esse thesaurum quendam ad omnes consultationes, necessariumque usum occurrentium difficultatum omnibus temporibus propositum.
Vere id dici profecto posset, omnia Patrum scripta non solum sterilia, sed etiam adeo ad suae aetatis homines, tempora ac negocia restricta et coarctata, ut non ita valde nobis conveniant, nec adeo ingentem usum inde percipere queamus. At sacrae Literae ita sunt omnibus hominibus, temporibus ac controversiis seu dubiis
vocum, explicare queant. Illustre huius ingentis in docendo commoditatis exemplum etiam illiberalium artium officinae exhibere possunt, ubi artifex una aut altera suae artis voce, clarius et plenius quidvis suum famulum monet, quam nos eorum vocabulorum imperitos longa oratione instruere posset.
Quarto, eruditi homines in docendo, et studiosi in discendo in omni rerum tractatione in scholis maxima adiumenta ab aliis quoquo modo vicinis, aut in aliqua re similibus convenientibusque artibus, scientiis ac rebus ad illustrandam confirmandamve propositam controversiam
ac auditorum misere destituitur.
Postremo, in concionibus non id agitur, ut loci aut materiae plenissima methodo per omnes suas quaestiones aut circumstantias explicentur. Neque enim tantam quaestionum multitudinem ac diversitatem imperitus auditor vel percipere, vel memoria retinere posset: multo etiam minus in suum aliquem idoneum usum convertere. Quare id solum prudens fidusque doctor Ecclesiae agit, ut aliquot praecipua, et maxime utilia, aut etiam necessaria praecepta aut sententias in unoquoque capite aut dogmate, articulo aut textu deligat, easque auditori ante oculos
laedi solet. Proportio ergo ipsa seu analogia musto quidem novos, veteri autem vino veteres utres flagitat.
Atque hoc est quod Scriptura dicit, Deum omnia in numero, pondere ac mensura creasse: ut scilicet rerum quoquo modo inter sese coniungendarum certa proportio haberi ac servari posset. Ostendit igitur hac similitudine ipsemet Dei filius, aliis auditoribus aut discipulis aliam instituendi formandique rationem convenire.
Studiosi autem iuvenes magno gaudio hanc summam commoditatem ac facilitatem, quam in discenda caelesti doctrina praerudi multitudine habent,
proprie ius mandandi ac prohibendi habeat, quique suo nomine aliquid mandat, idemque etiam mox prohibere, si ei videatur, potest: vel ut testi ac ministro, qui non suo nomine suave autoritate venit aut aliquid praecipit, sed summi illius Domini mandatum subditis ipsius indicat. Ibi enim vere dici posset, Regi hoc aut illud nobis suis subditis praecipienti non credidissem, nec obedissem, nisi eius ministro credidissem. Si enim non fuisset fide dignus minister testatus, hoc aut illud vere esse regis mandatum aut voluntatem, qui potuissem regi in eo obedire? Potest ergo et debet fidus praeco
quidem prohibitum faciatis, illud vero mandatum omittatis. Hoc enim esset, se supra Regem eiusque edictum efferre.
Sic si Ecclesia non esset testata hosce sacrarum Literarum libros vere esse a Deo humano generi traditos, et unicam verae pietatis normam propositos ac impositos omnibus, posset aliquis suspicari, esse conscriptos ab aliquo impostore, aut alioqui incertae fidei homine. In hoc porro genere non tantum Ecclesiae credimus, sed et Iudaeis, saltem de veteri Testamento: quin etiam suo quodam modo et Mahometo ac Turcis ac Iudaeis de novo Testamento. Testantur enim et ipsi
ac horrenda blasphemia ab eis fit. Ea enim huius diabolicae calumniae vis est, quasi Deus vel voluerit, vel etiam non potuerit clare suam sententiam voce aut scripto eloqui, miserisque mortalibus veram salutis viam commonstrare. Quis ex eorum infimis seductoribus aut rudissimis asinis ferre posset, ut alterutrum horum sibi tribueretur? Nemo ferme inter omnes homines est, exceptis plane mutis, qui non putetur posse utcunque sui animi sensa, si non eleganter ac praeclare, at saltem vel mediocriter declarare, ut ab aliis hominibus intelligi queat. At solus Deus, caeli terraeque creator,
redditurus.
Ex praemissis constat, quod tota catholica Ecclesia non potest ad literam Scripturarum obligari, licet semper ad spiritum: quando enim litera non servit aedificationi et spiritui, recipit id quod magis servit Spiritui. Non est igitur litera, quae per tyrannum penitus deleri posset, de essentia Ecclesiae: sed Spiritus est qui vivificat. Quare nec mirum, si praxis Ecclesiae uno tempore interpretatur Scripturam uno modo, et alio tempore alio modo. nam intellectus currit cum praxi. Intellectus enim (scilicet Papae, et eius mancipiorum) qui cum praxi concurrit, est
et confirmare Scripturas. Omnia quae in Evangeliis reperiuntur, firmissima esse tenemus. Firmitatem autem non habent, nisi per Ecclesiae determinationem. Omnia quae Synodus generalis sancivit et decrevit, ea habemus tanquam a Spiritu S. et eloquia Christi.
Si generale concilium posset errare, omnes articuli fidei possent esse erronei et falsi.
Generale concilium non potest circa fidem errare: ideo in omnibus ei est praestanda fides.
Ideo Lutherani nullum alium iudicem volunt praeter verbum Domini, id est sanctum Evangelium, non hominum traditiones:
possent esse erronei et falsi.
Generale concilium non potest circa fidem errare: ideo in omnibus ei est praestanda fides.
Ideo Lutherani nullum alium iudicem volunt praeter verbum Domini, id est sanctum Evangelium, non hominum traditiones: ac si nihil unquam potuisset et posset determinari apud Orthodoxos patres, nisi id quod expresse habetur in Evangelio. Idcirco contra eos diriguntur verba Christi, ac manifesta sacrarum Literarum decreta, necnon et generalia concilia Apostolorum et sanctorum Patrum in primitiva Ecclesia celebrata. Audiant igitur ea quae dixit
habet, ut librum septem sigillis clausum aperiat: cum post resurrectionem discipulis suis, per quos volebat Scripturam cibaria fidelibus administrare, sensum earundem aperuit et reseravit, nisi traditionem intelligentiae eius, illis impertiri velle, per quam citra offensionem haud difficulter posset intelligi ab eis, et sancta mater Ecclesia per eos perfecte posset instrui.
Haec sunt (inquit Servator noster) verba, quae locutus sum vobis, cum adhuc essem vobiscum: quoniam necesse est impleri omnia quae scripta sunt in lege Mosis, et Prophetis, et Psalmis de me. Et subdit:
discipulis suis, per quos volebat Scripturam cibaria fidelibus administrare, sensum earundem aperuit et reseravit, nisi traditionem intelligentiae eius, illis impertiri velle, per quam citra offensionem haud difficulter posset intelligi ab eis, et sancta mater Ecclesia per eos perfecte posset instrui.
Haec sunt (inquit Servator noster) verba, quae locutus sum vobis, cum adhuc essem vobiscum: quoniam necesse est impleri omnia quae scripta sunt in lege Mosis, et Prophetis, et Psalmis de me. Et subdit: Tunc aperuit illis sensum, ut intelligerent Scripturas. Ex qua
expressissimum verbum Dei est. O'impudentiam, aliud est doctrina a Deo proposita, aliud virtutes.
Et: Si una haec charitas absit, inania: si una haec adsit, plena sunt omnia. Sola haec est, quae ad salutem sufficit, et ad eam sic est necessaria, nihil ut sit quod quisquam speret, quod posset assequi absque charitate. Hoc igitur verbum consummans et brevians, verbum salvificans, verbum charitatis et dilectionis tam expressum est et dilucidum, ut illud etiam absque Scripturis disci scribat Clemens presbyter Alexandrinus, cum sit spirituale quoddam decretum cordibus fidelium (quam
decreto decernunt, remanens malum in Sanctis nequaquam esse vere peccatum. At contra Paulus apostolus clare pronunciat, esse peccatum, esse concupiscentiam, esse malum pugnans et militans contra Deum et eius legem, captivans novum hominem sub legem peccati, et denique serviens legi peccati. An posset aliquid clarius dici, aut tantum excogitari, ad asserendum, manentem corruptionem esse vere peccatum: quam quod hic spiritus S. tam grandibus et quasi atrocibus verbis, per hoc selectissimum Christi organon, tam constanter ac perseveranter ingeminat? Quare hîc isti
pios et constantes redeamus, discant hinc omnes Deum timentes, agnoscere primum manifestam, palpabilem et confutatam foeditatem errorum et furorum Antichristi, quod ipsemet iam videt, se non posse illos suos errores tueri: eoque de quibusdam cuperet, si cum sua diabolica ambitione et inani gloria posset, cedere: at nos contra tanto constantius in hoc et aliis istum convictum et superatum Dei hostem urgeamus.
Agnoscamus etiam hinc istius summi hostis Dei vere Luciferianam superbiam, quod illa ingentia bona, ut est etiam donatio corporis et sanguinis Christi, quae ex eius immensa
tanta res, ut quidem eam Antichristus esse et haberi vult, excludi non potuisset.
Verum ita accurate concinneque illud sacrosanctum Testamentum narratur, itaque singula verba ac sensus inter sese invicem colligantur et coagmentantur, ut etiam si fingere liceret aut liberet alicui, non posset reperire in illo sacrosancto Testamento locum, ubi istud Antichristianum figmentum, oblati a Christo Panis ac Vini, vel saltem verisimiliter intrudere posset.
Sed quoniam illis adeo probe constat, Christum in Coena ipsorum Missam cel ebrasse, dicant (obsecramus) quibus verbis eos
itaque singula verba ac sensus inter sese invicem colligantur et coagmentantur, ut etiam si fingere liceret aut liberet alicui, non posset reperire in illo sacrosancto Testamento locum, ubi istud Antichristianum figmentum, oblati a Christo Panis ac Vini, vel saltem verisimiliter intrudere posset.
Sed quoniam illis adeo probe constat, Christum in Coena ipsorum Missam cel ebrasse, dicant (obsecramus) quibus verbis eos per eorum sacrosanctam Missationem ac mussationem, qua tandem forma et modo obtulerit? Cur etiam non retinent eius propria ac formalia verba? Cur item
Paulum obscurat.
Non ergo ille Pauli mentem detectis vocum involucris illustrat, sed potius nube erroris suarum violentarum glossarum faciem eius contegit, et veluti inducta ei quadam larua, longe alium quam est, videri haberique facit.
54 Quid, quaeso te Christiane frater, posset contumeliosius in sacrosanctum Dei verbum, atque adeo ipsum Deum viventem, dici, quam quod Colonienses Iebusitae in libro contra Monhemium ultra innumeras alias blasphemias etiam disertissime sacras Literas cereum nasum habere affirmant: sicut et prius nefarius ille Pighius eas vocavit
nostis qui sim, et unde sim 163
Spiritus nondum erat 162
Nemo facit aliquid occulte, et vult ipse propalam esse 207
Nemo loquebatur aliquid propalam de Christo ob metum Iudaeorum 217
Quaeretis me, et non invenietis 188
Si hic non esse a Deo, non posset facere quicquam 218
8. Etiamsi ego ipse de me testificor, tamen testimonium meum verum est. 236
In lege vestra scriptum est, quod testimonium duorum virorum sit verum. 235
Qui ex Deo est, verba Dei audit 208
Quod ego vidi apud patrem meum, id loquor
plebem in officio continere, aut super ea vigilare, sed nec domo exire, aut sibi commissos visitare, vel ad summum eorum clamcularium discessum aperire nobis voluerit; sed cum omnes discessissent, tandem ille quoque accepit petiturus licentiam descendendi, eo quod solus vigilare non posset nec vellet.
Neminem itaque nos aut detinuisse violenter, aut praeter mandatum dominationum vestrarum hinc dimisisse sciant. Accretis aquis parum timebimus, securius forsitan ad breve tempus dormiemus.
Cum his reverendas dominationes vestras foelicissime valere
in primis qua erga illum afficior devotione, tuo deinde suasu, Petre Cippico, qui mihi et suadere et imperare potes, metro dicavi. Siquidem probe memini Catharinam, uxorem tuam ornatissimam, vehementius quam effari possim egrotare, que cum nullis medicorum curationibus iuvari posset, Divi Ioannis Brachium afferri iussit; tum elaboratum gemmis auroque fulgentem, qui digito inherebat, annulum detraxit ac Sancto Pontifici consecravit. Atque ideo non pręterea expectationem pristinę integritatem recuperavit sanitatis. Hanc tu pręclaram nactus
quietem.
Ioannes ut sensit pręlia Iadrę
nullis potuit palis cuneisque moveri
possent, ne eos in desperationis baratrum suo secessu coniicerent, haud modice discruciabantur. Capto demum ex tempore consilio, dolis et stratagemate hunc in modum hostes circumueniendos statuunt, su
quoque et lingua, quam probe callebat, Turcam se esse simulans, noctu clam in hostium castra commigrat, ex manipulis Ianicherorum se unum esse mentitur, cum quibus ut incognitus familiarite
uersus praemittit, postridie et ipse ea subsecuturus. Verum ne nostri eum fugam adornare animaduerterent, cum selectissimis quas secum detinuerat tam equitum quam peditum copiis, solito diutius emanet, ac in certas se abdit latebras eo animo, ut si nostri eum insequerentur, manus cum eis conserere posset. Nostri autem parta, Deo propitio celebri uictoria et reportato de tam potenti ac superbo hoste haud obscuro triumpho, fugae et secessus Szerdarii ignari, ouantes institutum prosequuntur iter. Atque ubi Scisciam, quo fortuna eos auocabat peruenere, curatis corporibus Colapim traiiciunt,
liquidorum, grauitate proposito corpori cuiuscumque generis liquidi, aequalium, quare dicta sufficiant.
Dvm adhuc Opusculum sub praelo esset, dubitandi ansam, ex eo vir doctissimus, cui percurrendum illud tradideram, arripuit, quod ex grauitate, corporum in aqua existentium, non posset vera ratio, quam habent diuersa ipsorum corporum genera in grauitate, deprehendi, nisi corpora fuerint similia.
si enim (aiebat) accipiantur duo corpora eiusdem generis, et grauitatis, quorum unum sit planum, alterum conicam formam habens, et ponderentur in aqua, ita ut coni vertex
ad scrupula, et grana, unc. 1 1, Scrup.6. Gran. 9 177/1767, ut videre est in tabula e regione denominatoris 20, partium.
Atque eodem modo deprehendentur grauitates auri in aqua
contra authores, et
contra libros, et censeantur et exprobrentur; hanc ego aestimationum
diversitatem, quae si rectae sint, conatum meum non improbabunt, si obliquae
atque corruptae, ipsae sunt improbandae, non ut evitarem, quis enim posset
prohibere tantam libertatem? Neque ut declinarem, ita enim sunt curiosae neque
tam ad intelligendum, quam ad aliquid semper et ubique censendum sagaces, ut
ille tantum in illas non impingat, qui nihil agat, nihil dicat, nihil
conscientiam praevaricatur legem, id facere
deberet? Unde et Caius Flavius Scriba AEdilis Curulis, ante natum Christum,
Anno 303. huiusmodi Fastos dies, circa forum in Albo
proposuerat, ut quando Lege agi posset, sciretur: Livius. Quod
iam apud nos, non est necessarium, quia tales Festi dies, qui et Decretales
iam dicti sunt, ex annuo Calendario, et proxime citato Decreto Ladislai
sciri possunt.
Praescriptionis non obstante, recuperari possunt. Et
nec tale iuramentum (A) potest reiicere in (I) quod haec sit hoc in casu
specialis lex, neque illud prius fuerit ipsi, per (I) submissum, ex quo
reiectio necessario sequi posset. Prouti et in Causa Illustr: Domini Comitis
Erdödi, contra Venerabile Capitulum Zagrabiense deliberatum est, Anno
1610. Posonii. At Corporales, seu Integrae Possessiones, sub
inclusionibus, quarumcunque
in ista Prohibitione a
Iuramentali depositione, et Communi Inquisitione, omnino huiusmodi Novum
iudicium amovendum esset: sed sufficieret sola vis Prohibitionis ab eisdem;
sicque tanta rerum confusio, facili labore evitari posset.
Articulus vero 29. Ludovici Secundi, Anni 1518. magis proprie
de Novo Iudicio, quam de Inhibitione, sive Prohibitione a Iuramentali
depositione sonat; cuius titulus aliud, et textus aliud prae se fert,
adesse teneatur, quo statim capi possit,
nonnulli, ex Modernis, infamiam Iuris magis,
quam facti propelli debere arguunt; asserentes, si et haec propelli deberet,
quis omnium mortalium, a maledica et procaci lingua malevolorum, immunis et
tutus esse posset. Verumenimvero etsi haec ratio aliquid evincere videtur,
non tamen ita simpliciter intelligi deberet; quia verum est, sic neminem
uspiam mortalium, ab hominum levium insectatione tutum esse posse,
supra quaest.
stabit. Ubi Nota, Quod licet testes istius Attestationis indigenae omnino de
Iure Regni esse debeant, cum qualitates etiam ipsorum, quibus specificari
debent, idipsum declarent; ubi tamen veritas rei, per hos elucidari non
posset; non putant incongruum
multi, si non directe, saltem pro informatione Iudicum, etiam externos, super
veritate rei inquirendae, interrogandos esse.
exigendarum, imponitur; quandoquidem
veritatis confessio, nemini plane, per neminem omnino abnegari debeat, quia
Iustitia omnibus communis est; et si tales nulla bona habuerint, ex quibus
satisfactio poenae fieri posset, capi, et in corpore luere debent.
reportare debeat? Alii dicunt, quod ad secundum, ad quem scilicet causam
transtulit, et coram quo convictus fuit, quia alioquin si ad priorem
referret, Calumniam evitare non posset. Alii autem dicunt, quod
ad primum, quia
Nihilominus tamen si
personaliter non venerit, Procuratorem suum nunquam revocare valeat: quasi
(inquiunt) alias in aliis causis, idipsum per Procuratorem quoque facere
posset? Verumenimvero de communi usu et consuetudine, huiusmodi Procuratoriam
revocationem, non nisi personaliter coram Iudicibus comparendo facere
potest; licet ex textu Tripartiti nihil certi de eo colligi possit: sed ex
communis etiam
omnium gentium consuetudo ita dictat, qua de summis rerum ac imperiorum,
virtute huiusmodi plenipotentiae, per suos legatos invicem agere, et
concludere consueverunt: alioquin autem nulla fides inter eas esse posset,
si huiusmodi plenipotentiae rescindi deberent. passim.
QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. / Coram quo Iudice fieri debet?
Si adhuc causa coram Iudice
coaluit. Neque
ideo arguetur, calumniose processisse quia hoc pacto unum Iuridicum
remedium, altero destruxit, et non utroque simul uti voluit, uti et Decius
refert, in suo Syntagmate.
Tertia, posset esse eadem plane cum Prima, si post Repulsionem, simplex
Novum Iudicium, quod absque Inhibitione, et Appellatione dicitur, fieri
deberet; quod nisi statim facta in partibus Repulsione impetraretur, et
vigore illius, pars
peteretur, tunc viderentur quinque termini necessario admitti debere, cum
vigore huiusmodi Novi, Actor citari deberet, quae citatio pro hoc
quarto termino levari non posset: Sed hoc mihi non videtur posse fieri: Tum
quia post Repulsionem, non simplex, sed cum gratia debeat impetrari Novum
iudicium, 2. tit. 77. Tum quia, iam cum Inhibitione semel concessum est, et
amplius neque in hac
Daturne in omnibus Gratia sententiato?
Non. Licet enim sua Maiestas, ex absoluta Regiae potestatis suae plenitudine,
unicuique delinquenti, gratiam
dare, et facere posset; tamen de Iure scripto, et veteri iam consuetudine, in
causa Facti honoris simpliciter nunquam illam succumbenti dare
potest; siquidem neque Iura, neque ipsa consuetudo Regni id permittant; et
alioquin talis
et occidere; cum aliquem esse fugatum, iniuria sit et dedecus. Et
si forte insultans excederet modum, metamque defensionis in rixa, et
percuteret, occideretque aggressorem, ex proposito et deliberate; tunc
nihilominus non posset puniri poena
mortis, sed mitiori. Haec Legistae citato loco. Verum secundum Deum, et
conscientiam aggressus secedere potius, quam facto sese defendere: vel vero
Ubi Nota, quod si aliquando, (prout res humanae sunt caducae et fluxae, quae
posteaquam parum effloruerint, vicissim deflorescant, ac intereant) alter
executorum morte praeveniretur, ut huiusmodi Executionem referre non posset:
ne tali casu principalis Iure suo destituatur, inductis in
Capitulum, vel Conventum, vigore mandati alicuius Iudicis ordinarii, vicinis
et commetaneis, qui tali
ea persona, quae contra aliam, quacunque Iuris via agit, vel acquirendo
sibi aliquid, vel autem vindicando se, per se; vel per Advocatum, quem vulgo
Procuratorem vocamus. Dico per Advocatum, quia etsi aliquando sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum laesa ab altero, contra quem agit, de facili in affectum
proclivis est; ideo ne inter agendum, tale quippiam vel dicat, vel
committat,
se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum laesa ab altero, contra quem agit, de facili in affectum
proclivis est; ideo ne inter agendum, tale quippiam vel dicat, vel
committat, ex quo ipsi incommodum aliquod sequi posset, et praecipue quidem
huiusmodi aliquam responsionem affirmative faciat, quam tandem de Iure
revocare ipsi non esset integrum.
quod
profecto quotidiano iam usu, non cum parvo damno nostro, et rerum nostrarum
iactura experimur. Haec autem correctio, ut ex praemissis colligi potest, ad
summum tribus punctis, seu articulis facile fieri posset.
Primo, ut Citationes seu Evocationes, per Insinuationem, et simplicem
Evocationem factae, in suo statu, processu, et cursu servarentur; ita
nimirum, ut Insinuationes in unicis Octavis finirentur, et simplices
coram Sanctissimo habenda Congregatione referri ac proponi demandauit.
De aliis mihi commissis hactenus nihil egi, excepto quod heri Pater Rector Collegii Germanici mihi simplicissime responderit nullum locum esse ad praesens, ad quem desideratus a Reuerendisima Dominatione Uestra admitti posset;
confirmationem habuero, faciat et liberet se in nomine Domini, prout uidebitur et expediens iudicabit. Ego enim scindere meipsum non ualeo, neque possum supra et contra posse.
Hoc tamen ualde mihi gratum esset, si ad meum usque aduentum collatio, quae mihi facta fuerat, differri posset, atque si interim restituerentur ex quarta scuta, quae
Dominus Nuntius Uienna scripsit mortuum fuisse Maximum Schismaticum, pseudoepiscopum Ualachorum, plurimumque commendat Zelum et diligentiam Dominationis Uestrae Reuerendissimae, quae ad illum et ad Caesaream Maiestatem sollicite miserit de succesore habendo, qui simul etiam suus suffraganeus fieri posset; promittit quoque se Caesarem allocuturum, quod hactenus factum est. Ego expectabo resolutionem ex inde, unde etiam hic eandem resolutionem assensus sequetur. Non dubito quin Dominatio Uestra Reuerendissima aliquid pro me egerit. Uereor tamen, ne Dominus Cancellarius in aliquam aliam partem
quae mira uxorius arte *
Sidera quas habeant leges, unde humida surgant
primum torturae ad habendas complices suas subjici ac tandem pro demeritis suis debitae poenae subjici.
Procurator I. protestatur super hac replica impertinentissima et dicit eandem nullam esse, nam confessationem juris nullae I. fecisset, quia eidem officere posset, ut patet uberius ex superius alegatis. Kitonicius impertinenter citatur et male, quia loca Kitonicii citata loquuntur dum fortis inquisitio et sufficiens contra aliquem datur vel fortissimae praesumptiones ex probabilibus conjecturis et indiciis provenientia et non ad ejusmodi levissimae
quem dixi, collatio; et sicubi ab illo discrepabat, aut cum illo congruebat adnotatio ductis lineis et appositis numeris paginarum designata: simul autem totum scriptum describi commode potuit. Quod quidem ut fieret curatum diligenter est, summo adhibito studio, ut editio ejus prodire posset quam fidelissima, una cum adnotationibus marginalibus eadem manu qua contextus ехaratus est appositis (aliae vero quae recentiores visae sunt consulto omissae fuerint): item cum suis mendis quantumvis enormibus, et manifestis. Nam non solum corruptae plurimae voces, sed etiam peccata
choragos, et caeteram omnem turbam excepta a praecentoribus carmina cum suis modis, ac numeris iterantem, inque choreas, ac saltationes effusam obserues. In hoc autem genere carminis adeo fertilis Palmottae vena fuit, ut affluentem versuum copiam scriptorum celeritas aequare non posset, nec ille dubitaret ad choreas ipsas imparatus accedere, et qua canenda essent nulla adhibita meditatione expedire; contentus ad excogitandum eo spatio, quod ipsa cantionis explicandae ratio dabat, ut dum singuli versus iterarentur, ipse interim, quae erant proponenda sufficeret. Nec vero
impatientes, ineptique esse solent; neque enim is erat, qui vitia festinationis tum sua sponte, tum amicorum admonitu animaduersa, non libenter agnosceret, iisque non facile occurreret, ac mederetur, quique subitis iuxta, ac meditatis secundae curae beneficium accomodare non posset. Ac frequentissimus quidem in nuptiis usus est huiusmodi poematum, eorumque varia argumenta pro poetarum arbitrio; sed memoratu imprimis dignum, quo iocularia carmina, in triumphis olim usurpari solita, referri videntur; ut quomodo ibi milites dicteria, et procaces iocos aduersus Imperatorem
terminarentur; ita enim fiebat, vt cum ad aures iucundius acciderent, et libentius ediscerentur, et memoriae tenacius haererent, facile deinde, succedentibus quasi per manus, qui eadem acciperent, traderentque, in omnem late posteritatem extenderentur, et quod usquam fieret prodesse, ubique posset. Hinc illa
nos dicere possimus, ex eo facilè colligi, quàm praestantes TU habueris Magistros, cùm tam excellens singulorum evaseris Discipulus? quamvis si viverent, TUI jam illi gestirent esse Discipuli, quia cerneret unusquisque Discipulum supra Magistrum. Ipse
Civilium longè praestantissimam, quam in TE passim Tribunalia,
pigritia aut parva talium aestimatione prohibeantur. Hinc si sublimior genuit spiritus vitales, excitaret ad curiosa vel utilia aut sanguis gloriosior ingenium ad haec quaerenda et appetenda ea provocaret aut denique politior vivendi ratio stimularet, terra haec cuilibet Europeae similis reddi posset. Est et suus montibus decor ab arborum pinorum quercuumque frequentia; populi iuxta fluvios gratissimas projiciunt umbras.
Radices etiam et herbas ad curandos corporum morbos salubres varias natura indulsit; inter quas praecipua, quae viperarum noxium virus quantocius reprimit, alia,
Latii ludibria pennis.
quoque solicitum tenuit laudata Thienem
dirus perverterat omnia Mavors.
semel tollat sententia culpas.
iniquâ,
aderit pugnantibus vmbra.
arces
potiùs, quàm laetitiae inter causas ponantur.
Pari ratione, iniustas eorundem esse aduersùs Fortunam querelas, ostenditur. Quo enim pacto accusari mereatur, quia munerum suorum vsum non perpetuum concesserit, quae, vel si nullum concessisset, accusari iure non posset? Aut cur illius crimen potiùs ducamus, sua tandem resumere; quàm meritum, tandiu vtenda annuisse?
Quanquam, etiamsi Fortuna nos iniustè laesisset, repetendo, quae dederat; stultum tamen foret aduersùs ipsam irasci: cum per hanc iracundiam multò maiora
occasione Sapientem nunquam affici iniuriâ.
Debere illum proinde, cum extra iactum iniuriae sit; extra iram quoque esse, ac studium vindictae.
Praeterquamquòd, etiamsi veram accepisset iniuriam; non aliâ eam ratione vlcisci aptiùs posset, quàm illius authorem, tanquam irâ indignum, spernendo: cui contra, si irascitur, honoris plurimum defert, talem nimirum suâ confessione declarans, vt vel Sapientem afficere contumeliâ possit.
Alia ratio, cur vindictam Sapiens non quaerat: quia iniustè
flete, oculi, peccavit Adamus:
labe soluta
nostrae, aeterno consortia nexu,
sed terrigenum scelus omne merentis
Deus esset
amnis,
in nostras ventura sit obvia palmas?”
43.
17.
49.
litore ponti,
Latoia postquam
avium arriserit, proxime sylva est. Ornato phaselo noctu etiam vehimur, et ad flabellum nocturni zephyri per aestatem saepe in medio mari inter synphoniacos caenamus. Amici urbani non raro adsunt: ludimus, jocamur, ridemus. Paucis dicam: mihi vaco, et Musis. Utinam addi deliciis meis summa posset, ut te hic, mi Januari, et reliquos meos suavissimos Auditores aliquando, et aliquandiu sperarem complecti, atque loci indulgentia oblectare. Verum nescimus, quid Vesper serus vehat: longa dies plurima nec sperata parturit.
quàm nomine stirpis, habendus:
malè solor maesta sequentis;
propulsurus ieiunia ventris.
Meque iam et reverendissimum patronum nostrum describere non dubitavit. Sed patientia! et juveni agnosco et ut illuminetur exoro. Haec ego tibi sub rosa aperio, quia omnibus adhuc in Croatia sunt ignota. Caveasque proferre aliquid
sed cum eorum numerus plurimum excrevisset et in dies augeretur, operae pretium me facturum putavi, si seorsum de
nempe gravissimam scribendi genere jucundissimo. Vidisti profecto hujusmodi res, quae ad utilitatem caeterorum scribuntur, tantum valere non posse, ut sine ulla delectationis spe homines invitent ad legendum. Quamvis enim rerum dignitas atque ipsius Veritatis pulchritudo nos per se satis trahere posset, si, prout a Natura quae nobis veri cognoscendi cupiditatem ingenuit instituti sumus, ejus informationem studio atque exercitatione
nostra excoleremus; tamen, quia specie rerum quas sensibus percipimus ita implicamur, eisque
ea consequi jam se quisque desperaret. Proinde quid mirum, si effectum est his artibus, ut nihil tandiu procederent in rerum investigatione, imo ut paulatim obscurarent omnia et confunderent? Vidit enimvero Vir doctissimus patere latius Naturae amplitudinem, quam ut eam unius mens omnem capere posset; proinde hujusmodi circumscriptos rationi fines repudiavit, sustulit, abjecit: eam autem iniit Veri quaerendi viam, quae Naturam ipsam quodammodo propius oculis admoveret; Geometriam enim et ducem ac magistram rerum Experientiam velut duo lumina Philosophiae adjunxit. Quarum beneficio et
praetergressi novas terras ac regiones compererunt; eodem jure arbitror, quidquid in Philosophia aliorum opera mox cognovimus, eum sibi vindicare posse, qui veri inquirendi aperuit viam caeteris, et facem praetulit. Plura de Cartesio libenter dicerem, si aut ulla ejus laudibus per me fieri
sit, et absit inani
moesta dolore
quae Summa vocamus,
voluptas:
corporearum
omnis
et hinc sentire dolorem
esset, starent mare flumina venti,
omnem.
ex aliqua tibi parte vacillat;
quia scilicet Aër
vitent?
oro; nec clavim ab armari hoc habere unquam possit bibliothecarius, verum
vel consiliariorum aliquis vel cujus fidei excelsum consilium clavim et curam concedere censuerit. Exscribere porro quidpiam ex his praeclusis nemo sine expressa facultate et indultu excelsi consilii posset et valeat.
admittunt confinia, quibus providere regis est, et cui ea committat cognoscere, nec regis promovendum permitteret servitium, cum regi obligatum potius locumtenentem esse conveniat, |
nec regni exigeret commodum, cum locumtenens banalis pro nutu ejusdem amoveri posset, consequenter multis respectibus gubernare deberet status et ordines.
ad initium Julii visitarunt. Qui uti vir singulari doctrina, humanitate et aliis dotibus praeditus, ut ecclesiae et patriae prodesse possit, omnium vota communia erant. Ad hoc autem praestandum, necessaria videbatur in regno possessio, cum autem nihil reperiretur, quod emi et comparari posset, capitulum cathedralis ecclesiae Zagrabiensis medio duorum ex consistorio ablegatorum, videlicet reverendissimorum dominorum Josephi Chiolnich lectoris et Adami Chegetek archidiaconi cathedralis, apud suam excellentiam institit, ut eidem domino baroni et descendentibus masculini sexus
statutio per vicarium temporaneum, non vero dominum comitem curialem contra morem hactenus observatum facta ideo est, quod contradictores, ad reddendam
dominum vicebanum omnino istud suscepturum, ita tamen, ut eidem non alter quam dominus Josephus Magdich (ecclesiae pane enutritus et per illam elevatus, ditatus, hostis tamen ecclesiae apertus) adjungatur, et ex parte cleri ut nullus omnino mittatur, tum quod ipse nulli locum et praecedentiam dare posset, tum quod clerus videretur interessatus, tanquam cum quo negotii plurimum Viennae habituri essent.
(Canonici Zagrabiensis ecclesiae ab ablegatione exmissi.) Obstupuere ad hoc plurimi, status cleri potissimum. Et primum strenue defensum,
utilitas equestri tantum statui attribuenda veniat, non est, cur etiam clericalis status non participet, praecipue cum confessione dominorum
Crisiensis vicecomitibus (quos vide pag. 24.) in conferentiarum secretarium ordinatur dominus Antonius junior Bedekovich, filius Balthasaris olim protonotarii, tum et vicebani. Ordinata commissio, quae vigentibus inter utramque jurisdictionem differentiis finem imponat, et in quibus coalescere non posset, pro decisione principi submitterent. Ad quam mixtam commissionem ex parte regni denominati fuere baro Adamus Patachich, protonotarius Naisich, Josephus Magdich, et pro actuario Mathias Messich. Vide supra folio 28. et sequentibus.
ut hic fundos scripto exhiberet, ex quibus denominandorum officialium pro banalibus confiniis emergeret, videlicet tricessimas medias, Transcolapianorum dicas aliosque infra ponendos. Alter sive vicebanus Rauch hoc ipsum bano per litteras proponeret, ut semel negotio intricatus resistere nec posset nec vellet ex bani respectu suaque ambitione. Laudavit sibi repraesentata a Rauchio banus, promittens quaeque possibilia, quin locumtenenti suo et protonotario Naisich haec ipsa per litteras banus commendavit. Itaque agente omnia activo Kleffeldio, singulaque singulis promittente, ut
(Resolutio Romana.) Cum sequenti anno 1751. per vigiliam sancti Mathiae apostoli occureret in feria
et consequenter ratione populi magis idoneae forent, etiam propter binas portcas, quas haberent. Et cum universa dioecesis ad cathedralem invitaretur, ratione commoditatis majoris menses sex a Majo inclusive dati sunt, ut ita fidelis populus et pascua pro equis et meliores aestate vias habere posset. Promulgatum hoc jubilaeum sufficienter, quoniam primo missa per universos parochos, religiosorum conventus aliosque epistola paraenetica sive admonitoria, dein bulla ipsa cum suo extractu et prologo. Epistolam prouti et bullae addita compilavit composuitque dominus canonicus Balthasar
noluit, sed foris semper permansit.
Reliqua congregationis hujus haec fere fuerunt. 1. Secundum novam conscriptionem impositio ad quemvis fumum in fl. Rh. 30. Sed cum pagi episcopales, item familiae Erdoedianae nimium aggravati fuissent, Zagoriani autem alleviati admodum, nec posset in promptu mederi, constituta est deputatio, quae mense Julio Zagrabiae considebit, auditisque lamentantibus, plena autoritate illico medelam adferet. 2. Dominus prior regni exactor Franciscus Kussevich ut reddat rationes, impositum, et ut militares, quam primum fieri poterit, exsolvantur.
vel officiales lamentantes, quod et factum, compertique rei incompedati fuere officiales, et plures eorum capite plecti debuissent, si colonellus Kleffeld eos non adjuvisset, ac expositi defectus comprobati fuissent.
ex alia, quam piissima domina ne vel umbram regaliae praebuisse videatur; cum autem dominus electus episcopus Zagrabiensis, quidquid sit de praetenso per ipsum jure patronatus, jurisdictione prorsus nulla vi suae regiae nominationis gauderet, sed neque secundum canonicas patriasque leges gaudere posset, antequam sua praesentatio a Romano pontifice confirmetur, institutio autem archidiaconorum actus jurisdictionis clavium esset; ideo capitulariter eidem adjudicatae archidiaconorum institutioni, qua orthodoxae Romano-catholicae filius, tanto fortius quod indignus sacerdos et
mihi a capitulo exhibendam semper omnique tempore peto et reservo. Huic autem episcopo electo exhibitae scripto contradictioni adjeci in pagina alia folii ejusdem etiam rationes, quae ad hoc me permoverunt. Videlicet 1. Metum regaliae formalis, quae quid sit docent autores et vix vel fingi ratio posset, qua actus iste a regalia posset excusari, cum de praeconizatione minus intronizatione electi nihil constaret. 2. Quia Tridentinum concilium omnesque canones jurisdictionem requirunt in delegante ad hoe ut eam possit delegare, carens enim jurisdictione quomodo alteri eam conferret. 3. Quia
omnique tempore peto et reservo. Huic autem episcopo electo exhibitae scripto contradictioni adjeci in pagina alia folii ejusdem etiam rationes, quae ad hoc me permoverunt. Videlicet 1. Metum regaliae formalis, quae quid sit docent autores et vix vel fingi ratio posset, qua actus iste a regalia posset excusari, cum de praeconizatione minus intronizatione electi nihil constaret. 2. Quia Tridentinum concilium omnesque canones jurisdictionem requirunt in delegante ad hoe ut eam possit delegare, carens enim jurisdictione quomodo alteri eam conferret. 3. Quia non videtur ratio, cur parochi a
declarentur. Quod omnino et factum, ac scripto quidem. Quibus mihi genuine significatis, ac quid sentirem ipse, quaestionantibus libertate omni sensa mea aperui. Videlicet 1. Aulae constare optime veterem recentioremque usum, quod ex litteris Patachichii erueretur, cui ignota esse non posset canonici Pogledich promotio per Eszterhazium facta. 2. Quid si idem dominus Pogledich mandato regio jussus fuerit, suas expeditiones producere vel veritatem fateri, a quonam fuerit episcoporum promotus. 3. Quid si idem stringetur capitulum sub obligatione fidei dignitatis ad
nullius fuit conscientiae testimonium. Cancellaria quoque Hungarica medio referadae suae mihi patrocinata est, meque petiit resolvendum. Galliuff egit fortissime, sed exiguos comitis cancellarii favores expertus, episcopi svasu audientiam apud Suam Majestatem procurabat, sed dum eam habere non posset ulla arte ac industria, uti ipse redux in sacristia palam retulit non semel at saepius, hoc responsi a Sua Majestate per dominum comitem banum recepit: Scire Majestatem Suam, ipsum juvenem comptulum 24 annorum esse, nec Suam delectari Majestatem visu juvenum, quae jam tantarum mater
examinandam, credere opus esse, ut de usu et consvetudine persolutarum hactenus stollarum constaret. Et quia in praeambula congregatione regni Croatiae ad diaetam ejusmodi quaestio proposita non fuisset, stollarem singularum parochiarum consvetudinem non adesse. Cum vero inauditus convinci nemo posset, probaeque requirerentur ad formandum rite judicium, sponte fluere decisionem fieri nequire. Interim cum videatur quaestio unice esse de solvendis per nobiles stollis, putarique onerosos 15 fl. illos vel equi praestationem per clerum |
fuit resoluta, at dominus vicebanus assumpserat, se utrique scripturum comiti aut ad utramque accessurum et relaturum. Re tamen hac serio in considerationem accepta, cum superflua videretur, pro aliquot jugeribus terrae tam solennis commissio |
neque tamen credi posset sine fundamento a majoribus quoque tam constanter petitam fuisse commissionem limitum cum vicinis provinciis. Quare cum canonicus Kercselich majorem habere crederetur notitiam, utpote historiae incumbens, petitus requisitusque fuerat pro lumine quopiam. Quod cum is suppeditasset juxta seriem
quanto contributionali omnes. Et anno 1750. facta per officiales dominales rusticanarum facultatum conscriptio, ad partes vero maritimas dominus Georgius Jellachich fuerat missus pro eadem conscriptione. Talis autem facta est conscriptio, ut nemo eidem praestaret fidem, sed neque praestare posset, quoniam ultra 50 milia hospitum prodiere et pro omnibus his vix 200 terrarum jugera. Praeterea exmissae vineae aliaque, uti superius insinuatum. |
2. Sub praesidio comitis Ludovici Patachich absolutam ita fuisse dicationem pro lubitu et favore Joannis
regni conscriptoribus absolute exigentibus, ut rubricae universarum idearum ponantur, domino econtra Ballog obvertente sequentia, et quidem in generali impossibile id esse, ut universa in ideis contenta ad rubricas ponantur, quia ultra 60 rubricae fuissent nec charta haberi posset, ad quam ponerentur, sed sufficiet in observationibus attingere omnia. In particulari vero proponebat et objiciebat sequentia, et quidem scripto. lmo. Vehementer se mirari, quod sub nomine hospitum uxorati omnes considerentur, cum tamen alia sit ratio coloni, libertini, praedialis,
subditis metienda proportio vineae.
Topliczam praefatum domini Ballog amanuensem submiserat, sed quia sine salario, cartha, occasione sivo commoditate sequendi conscriptores, ideo Ludbreginum remissus est. Scripserat enim comes locumtenens, ut nos cum eodem conveniamus, quod is pro ejus stet salario, cum tantum onus nobis imponi non posset, nec sit impositum.
(Furerii Vienna submissi pro viis videndis.) Aliud banale mandatum fuerat, ut dominus vicecomes Petkovich, quia lingvae gnarus germanicae, Vienna submissos regios furerios pro videndis viis, per quas Sua Majestas foret
oves deseruerit, cum tamen Christus pastorem bonum 99 relinquere dicat, ut unam aquirat perditam. Igitur cum perditarum in generalatu major et potior dicatur numerus, ut perditae illae oves ad ovile Christi reducantur, sicuti laborare deberet, ita eo minus spontanee resignare vel has perditas posset. Insuper reginam non sibi sed apostolicae sedi Marcham resignavisse, cum is qua vicarius apostolicus unitorum rebus consuleret, adeoque resignationem petitam a sede apostolica fieri oportere. Ad quam sedem commissionem etiam relegaret, cum meritoriam apud reginam esse non eredat, si
commissioni adesset, qui jurare perjurareque, ex propria diceret experientia, moris haberet et fraude Deo fieri sacrificium existimaret. Oneratus talibus ad Jursichium petiit actuarius. Quo is animadverso in aliam se recepit domum et clam ad Jesuitas abiit, ut actuarius uxorem illius audire posset. Haec igitur iterum implevit oneravitque actuarii aures pluribus et rebus minimis, uti mihi sola maritusque suus haec enarrassent. Quibus omnibus Althamio relatis existentibus, comes ipse viduam Sermage accessit visitavitque, et dubitari non potest, quin plurima audiverit. Quare velociori
quia prae manibus partim Bohemi consiliarii partim Jursichii essent. Fidem ei spondere debui, et spopondi, me illos talesque nunquam revelaturum. Submisit ille scripta illa per Jazvicz, Bisztriczaji amanuensem, obsignata sigillo, scribente Bisztriczajo: parcerem, quia ob labores neuter venire posset.
(Systematis elaboratio. Duae regiminis formae propositae. 1ma. Gubernii.) Igitur examinatis submissis scripturis, quae pure defectus quorundam exprimebant, et potissimum vicebani, protonotarii, Busanii, Raffaji, de systemate cogitavi,
et auditores majorem non habeant authoritatem, quam et in regulatis regiminibus, ut quaestiones de fiscalitatibus, successionibus, impositionibus, titulo etiam mondurae, ad hoc gubernii forum pertineant, ab exemplo etiam Transylvaniae. Istud porro vel Zagrabiae in meditullio, vel Crisii residere posset. Comitatus manerent ad speciem, quia ad districtuales judlium ac vicejudlmm nil aliud pertinere, quam exsecutio committendorum, et omni quindena relatio de singulis districtibus. et quid in iis corrigendum. Supremus comes, vicecomites duo, notarius, et assessores tres forum causarum
et quidem pasquilli spargunt. Epostulavi de injuria cum Althamio eidemque edixi, me proditionem hanc non speravisse, ad amovendam a vulgo sinistram opinionem et regni totius odia, me rem totam, ut est, publico dare velle, etiam si per typum, habere me Bisztriczaji litteras, sua ipse negare non posset petita, proinde me omnimode exculpare velle. Repraehendit graviter |
Jursichium, neque eam de illo, quam prius, habuit opinionem, quod rerum incurius adeo esset et se tanto exposuisset periculo, apud principem maxime, quae opus illud §phi potissimum
redundaturam notam bano persvadet, hinc is, ut in baronem elevetur, supplicat. Sed cancellarius Hungariae, baronatum sive statum magnatum illum talemque non esse sustinet, ut demeriti et in poenam ad talem evehantur. Cum ergo Rauch demeruisse probetur, ob sua demerita baronatu donari non posset in despectum totius status magnatum. Banus itaque medio locumtenentis semet dispositurum vicebanum suscipit ad spontaneam officii resignationem, quod etiam satis hoc anno sed sine effectu tentatum, ac quidem sub spe, si resignaverit, obtinendi postea baronatus.
actus capitularis sit vel non, hoc in jure videndum postea. Canonicus quoque Balthasar Petkovich, qui Bononia ex rectoratu diebus illis rediverat, ad subscribendum vocatus, subscribere renuit, quod nec prioribus praesens fuisset neque sciret, quid actum qualiterque sit, proinde nec subscribere posset. Furiebat ad haec episcopus, hortabantur ad subscribendum caeteri, satisque cum Malenich et Paxio verborum habuit, nec denique ad subscribendum disponi potuit nec subscripsit, non sine indignatione episcopi atque hujus in promotionibus neglectu et nunc in eum pari ac in me passione ac odio.
me afficiendum dicebant. Nemo erat, qui de probandis criminibus |
fuisset solicitus, sed duntaxat de poenis, quibus excruciandus veniam. Malenich actionem ipsam in mensa tenebat et cuivis legendam dabat, numve sit in orbe terrarum homo, qui vel melius eam facere posset vel partes meas defendere, sciscitabatur, et praecipue ab advocatis, qui ista mihi ipsa retulere. Episcopus, ne advocatum habere possim, totus erat solicitus, hinc cuivis advocatorum, ad se venienti, et magnam bani offensam dicebat, si quispiam patrocinium causae hujus susciperet, et se illi
banum, comitem item Altham accessit. Personalem quoque regni Hungariae dominum Fekette animavit, ut in suo ad reginam accessu lectorem Putz pro praepositura commendaret sibique necti sangvine diceret, hac ut ratione vacantia illa reginae in memoriam
revocaretur et obtineri posset resolutio. Ad vota cessere omnia. Itaque regina die 16. Octobris in praepositum Zagrabiensem nominat Stephanum Putz, lectorem hactenus. Appulere Viennam eodem die meae missiles epistolae, ex quibus cognoscebatur, me per Krajachich repraesentationes submisisse, quas ille non dederat. Ergo
Episcopus vocat ad se capitulum agitque de modo rescribendi bano Batthyanio, concluditurve respondendum bano: quod cum is in dioecesi hac non serviverit neque ob dialectum aliam lingvae Croaticae concionari valeret, capitulum in moderna circumstantia proponere praefatum Gerlechich non posset, parochiam tamen eidem collaturum, ex qua dein ad canonicatum assumi poterit. Episcopus semet excusavit, ut antea, et, ut voluntatis capitulo adimplendae occasionem praebeat, semet ex collatura parochiae capitularis Petrovina vocatae ad canonicatum hac occasione promovere velle parochum, ut
necessitatum fuisse ad talismodi factum, et rogare suam excellentiam, ut, si fors quispiam sive pro protectione sive cum relatione recurreret, ut rem tanquam religiosam ad provincialem ejusque definitorium relegaret. Quod si vero princeps plane informari vellet, cum informationem nullus dare posset melius quam provincialis, qui rem examinaturus est et partes auditurus, talis patri provinciali imponeretur. Ad has a bano responsum, semet ad res religiosorum, utpote sibi nec ereditas, quidpiam immiscere velle, et si a principe fuerit interrogatus, a provinciali informationem
rem ex opinione cancellariae non emanasse, sed ex consiliarii Koller, uti in effectu sic erat, calamo ut mereretur apud principem; aut cancellariam hac ipsa ratione innuere, statibus plenam injungi libertatem ad talismodi jussa enodanda, cum res, quae omnes concerneret, per privatum absolvi non posset, siquidem et regia Majestas ea, quae publicum concernerent, diaetaliter pertractaret; aut, prouti fidedigne audivi, res sic per Koller concepta erat, ut bano et illi ex inducenda hac regulatione totum apud principem meritum maneat, quemadmodum ex regulatione confiniorum banalium omne sibi
defectuum videlicet tantorum, quas in ecclesiasticis rebus paterentur, cum hae partes, quae dominium quidem Austriacum venerarentur, sub patriarcha nihilominus Aquilejensi forent, qui, taiiquam Udiuae, consequenter in statu Veneto existens partes has ovesque suas respectu ex politico visitare non posset; consequenter suit praetextu accomodandorum talium defectuum et quasi unice de his tractandum foret, praetextui praebente occasionem legato quodam domini
olim Codelli Goritiensi, qui centum, uti intellexi, milia legaverat pro fundatione episcopi Goritiensis futuri, commissio
Papam enim nil disponere posse, etiam in rebus ecclesiasticis, in ditionibus rei publicae Venetae, allegabant Veneti, consequenter neque episcopum Veronensem aliosque vicario illi apostolico Aquilejae futuro subjicere, quia hinc facile jurisdictio papae in reliquas reipublicae ecclesiae peti posset. Papa е contra hanc in disponendis gubernandisque ecclesiis arrogatam autoritatem nullam esse dicebat, petebatque hanc sibi probare jure. Eoque res ad apparentiam ibat, ut bellum intra Venetos et Romam futurum praedicaretur, quod nihilominus non evenit. Principes tamen ipsi Europae ad
sed jussu bani se extradare non posse. Status autem regni nil eidem reposuerunt, sed temeritatis arguebat protonotarius instantiam. Haec ille rursus perscripsit Viennam ursitque, obsecundante cum hoc in passu cancellaria Hungarica, comite item Altham, quod banus dispositiones regias immutare non posset. Resque haec banum inter et cancellarium altius erupit. Re hac detinebat omnes Lukauszkius, de probis solicitus easque congerens. Mirum, quam proruptos omnes habuit. Favit episcopus ut fiscali suo, communicans, ipsam nobilitatem Raffaji in dubium vocari posse. Favit omnium vel maxime Thomas
fiscus regius et camera Posoniensis succederent. Privatus enim usu firmata urbaria qua ratione illegalia censebit.
Circa 6tum. et 7mum. Tam inquillini quam et exstirpantes pro exstirpaturis cum dominis terrestribus convenire solent, qua ratione ultra contractum intra partes initum procedi posset, nisi praevie omnes tales contractus cassentur et inhibeantur, cum nihilominus lex conventiones cum subditis admitteret.
Circa 13tium. Sunt et ecclesiarum praediales et quidem etiam ignobiles, unde utrum et his imponendae obligationes?
Addebat in fine, censeri necessariam
objurgat et examinandum imponit, quorum relationibus informationibusque sese credere debeant. Rumor ferebat, banum post deprecatam Majestatem dixisse, quod sibi imputari talia nequeant, quia cum in aula regia et obsequio principis esset, homines illos nosse nequiret, ut ab experientia loqui posset, et quid ac cui credendum sit, scire; se relationibus credere oportere ac ut hominem decipi posse, supplicare nihilominus Majestati, ut Lukauszkiana expeditio super collato illi assessoratu tabulae ad exitum usque litis suspenderetur. Regina tantum abest quod bani precibus detulerit, quin
admonuit banum, ne tam passionato erga Lukauszkium foret animo, et quae nullatenus deduci possent ex epistola, at ille sibi tantum imaginaretur, pro injuria accipiat. Si vel minima illusio comperta fuisset in litteris, condignam certe satisfactionem fuisset impensura, at qua ratione praetendere posset, ut innocentem castiget?
(Petrus Skerlecs consiliarius. Jursichii expeditio ad officium supremi comitis comitatus Zagrabiensis. Salaria vicebano, protonotario a Majestate ordinata.) Erant praemissorum tempore Viennae protonotarius Petrus
maxime perceptores comitatuum non inducendi, at cassam penes regni perceptorem remanere necessum foret, tam ob passiva regni hactenus contracta debita, quae impossibile foret per comitatus dividere, quam etiam ob defectum personarum in singulis comitatibus sic possessionatarum, quibus cassa credi posset. In reliquo, Sclavonicorum |
comitatuum regulationi insisti posse. Jursich, observata singulorum deputatorum obstinata hac opinione, praescidit ab omnibus. At rem suam et comitatuum Viennae egit medio Benedicti Krajachich, fiscalis comitis Draskovich et
et protonotarius compilavit articulum illi familiae faventem. Sane in candidatione horum tantum comitatuum tota sita est bani potestas. Si studiosa banalis autoritatis fuit deputatio et non suae praepotentiae, eccur non projectatum principi, ut, quod Erdoedii in comitatu Varasdinensi possunt, posset in his comitatibus banus, motu scilicet proprio omnes constituere officiales? Hoc bani elevasset autoritatem et respectum. Proinde non fuit aliud in deputatione illa objectum, quam propria quorundam interessentia, ac ne justo aequilibrio evadat aliquorum potentia, salva integraque esset
ipsae per illum citatae, protocolla quoque regni, perceptores singulorum comitatuum et olim exstitisse, perhibeant. Sed hoc esse cor interessatorum, quia, quid cassa sit,
nemo sciret. Cassa nequaquam regni est sed privatorum, quia neque bano pateret, nec vel crucigerum disponere posset. Est ista medium demonstrandae et exercendae praepotentiae, dum, quibus volunt, ordinantur salaria, ut obstetricibus plane; dum diurna sibi ordinant et accipiunt, alios vel debitis |
privant. Est dissensionum fomes tum ob diurna, quae assignari solent ex
declarationis capaces esse.
cum Dei effato oporteat haereses esse, tum ut suis subditis et regnis consulant, quae ex commerciis subsistunt vivuntque unice, et his eisdem ademptis perire eos necessum est, bellare posse videntur. Oremus, christiani, Deum, ut, quod fors praemature incepit bellum et ex hac circumstantia evenire posset infaustius, ipse per
suam misericordiam atque pro tot tantarumque animarum filii sui sangvine redemptarum salute per eundem Christum dominum nostrum benedicere dignetur et victores efficere, ut videat posteritas detque Deo gratias, divina ope magis quam principum cura hostes
praebuit ac praecipue baroni Stephano Patachich, qui sustinuit sensitque, Busanium ideo oblationem privative attentasse, ut vel sibi emeret banum vel duobus illis potiretur milibus, quia per articulum regni docebit bano assignatos, quietantiam autem bani producturus non esset, neque praetendi posset, hinc eidem bani honorarium remansurum. Et fraudis hujus intuitu per deputatos semper honorarium offerebatur, perceptore excluso, qui dein ad status reduces referebant
bani responsa et, bano non acceptante, restituebatur aes honorarii perceptori, de quo dein ei fuerat
respondisse perhibebatur, necessarium sibi in Sclavonia esse, et habere se generales multos, sed pro rebus Sclavoniae unum illum, qui eas Sclavoniae confusiones accomodare valeat. Plusque illi futurum, si hae bene accomodentur, |
quam suo ad castra exitu facere posset. Ergo toto conatu festinationeque in accomodandas eas Sclavoniae confusiones properatum est, ut tanto servitio obligata aula deferre cogeretur Nadasdianis precibus, qui ad suae familiae incrementum, sive consideretur augendarum facultatum occasio, (exigua enim habent bona Nadasdii in
Interim in veritate aliud non fuit, quam rerum accommodandarum praemeditatum studium. Cum enim ex illo comitate Crisiensi lamentarentur tot tantique, quod ob privatas discordias intra emeritum vicebanum Joannem Rauch et vicecomitem Joannem Szaich a tot annis jacerent juridica, neque procedi posset ob factam Szaichii suspensionem ab officio et hujus, an fieri potuerit, revisionem, nec secutam tot annis determinationem, e contra pars regnicolarium Szaichio faveret, pars vero Joanni Rauch, praecipue vero postquam procurante Naisichio Szaich superiore anno collusionis cum fisco regio
in arduis his belli circumstantiis premebat vel maxime metu domesticarum incommoditatum, ne bellum Borussicum vel infelicius vel tardius eat, qui maxime bano accommodandum terminandumque videbatur, tanquam res, qua superata et ipse plurimum placeret aulae et ab expeditione ad castra detineri vix posset, immo in locum Picolomini commando fors corporis illius potiri. Ergo postquam iteratis vicibus Montis |
Claudii homines admonuisset, ut coram se comparerent et, quae habent, exponerent, dominioque exhiberent reverentiam obedientiamque, et illi
de suis sine se disponatur hominibus, et quod tot Varasdini celebrentur conferentiae sine sui scitu et vel insinuatione, sed, talibus sepositis, praemissi banderiales domino vicecolonello Joanni Habianecz crediti sunt et ducendi ordinati, tum quod, si quid agendum esset, ut vir militaris disponere posset, et ne similes contingant errores, quales in regnicolari expeditione anni 1755. sensimus, tum quod idem Joannes Habianecz Ludina, adeoque ex Monte Claudio oriundus esset, perspectaque haberet omnia, tum vero vel maxime, ut suspensa teneretur Sclavonia futurorum eventu, neque lamentorum sit
muneri huic me idoneum magis esse. Et quia ego ab octava die Januarii Varasdini fuissem, in praemissis historicis notitiis ut sibi succurrerem, voluit. Nec ego negare potui ob tot fratris ejus cancellarii favorum respectum, necessitatem item bani, cujus protectio mihi prodesse posset. Dolebam unice, sine adversariis meis me Varasdini esse, atque rei tantae me ex una prius lectorum memoria committere debere. Comes Joannes Patachich, cujus benevolentia hospitabar in domibus ejus varasdinensibus, quaedam adversariorum meorum copiata habuit eaque mihi Iiberaliter obtulit,
ad vineam quidem comparente, sed ab exstirpatura ad aliam determinationem praescindente ex metu processus violentiae, cum unicus Szalle post conditum statutum annis pluribus in pacifico cultae vineae usu praefuisset. Exulceratis itaque animis ac Szallio decoquere impotente, quod civitatis judex posset per magistratum moneri et qua privata etiam persona subjacere statutis, prouti etiam observaturos hinc simplices omnes, actiones factaque sua divina non esse, adeoque semet exuendum praepotentia, convocatis civibus quaeri coepit, se praeterito convenisse magistratum, quod nihilominus vi
nequire, allegabant. Et cum Sermagianae procurator Paulinos quosdam jam demortuos allegative raptores et dispensatores substantiae Chikulinianae dixisset, quasi mortuos in jus vocaret, poenam ex eodem postularunt. Ipse autem ad impediendos futuros labirinthos, cum, quis monachorum vivat, scire non posset, (quamvis defunctos non evocavisset, sed facta eorum allegative deduxisset, adeoque narrando), pro sequenti termino evocat provincialem cum toto definitorio ad respondendum pro sibi subjectis monachis deponendasque, in quibus convincentur, summas. Mirabantur universi hoc procuratoris factum,
circumstantiis omnibus, in eam deveni sententiam, ut semet convinci per contumaciam paterentur, et praeeligerent carere sylvis, quam tantae semet censurae submittere, praecipue quia confrontari deberent cum revocantibus, quae res et ipsis difficilis accideret, et societati praejudicare posset; evolutis autem praesentibus circumstantiis intra 32 annos, seu praescriptionis legalis tempus novizare poterunt. Nescio, an meo aquieverint
injuriam. Ille primo bona Svarcha et Dubovecz obtinere nitebatur, obtinuissetque, nisi alto illa precio, ducentis videlicet milibus, quibus carebat Kussevich, taxata exstitissent. Secundo, quaerebat, an erecta abs se Zagrabiae juxta s. Xaverium pannificina vel sublevari, vel eliberari posset: eliberari ejusdem venditione, sublevari sive per consocios, sive ejusdem progressum. Ad secundum hoc videbatur sibi necessarium, de mondura sive militum vestitu procurando facilius agere. Facta igitur deductione et quidem, ut dicimus, ad oculum demonstravit, se vestitum integrum cuivis
sive judicem sive vindicem. Episcopalem tum dignitatem repraesentabat, quam sibi prostituere fas non esset, cum et Romana curia eos protegere debeat, neque esse exemplum condmnati episcopi ob privati cujuspiam justitiam. Denique Batthyanium in causa hac involutum dicebat, quem ille offendere non posset, dicens si haec causa foret inter ipsum et Malenich, certus sit, ad perenne mundi exemplum ferrem sententiam, sed, dum est inter ipsum et episcopum, cum injuria quidem sua de remedio est cogitandum. Tum pollicebatur, nec Romae me consecuturum quidpiam, et antea vitam termiuaturum, quam
deponi debuit exsulareque ex provinciis suae Majestatis; praeterea dignum gallera esse pronunciatum. Ad praemissa additum, ut palam Labaci in foro, adspectante toto populo, convicti comitem Herberstein deprecarentur. Ad istud ille, cum personaliter ob officium praesidis camerae Labaci adesse non posset, mandatarium misit, habuitque deprecationem. Commissarius autem regius, qui ut executor adfuit, (dixit,) hoc unicum esse, volente ita Herbersteinio, ob ejus injurias, residuam poenam esse ob laesum ejus officium, quo ille in Carnioliae provincia egit ministrum regium qua
laudari valeas propter bonitatem tuam, si vero per gratiam tuam salvatus fuero, aeque in terris laudem a viventibus habeas per tale sacrificium. Adjungens, alienarum rerum restitutionem prius esse perficiendam quavis altaria, quia altaria ut res meri consilii restitutioni praeceptae praeferi non posset, ex rebus autem alienis facta fundanti non prodesset.
Decimo quarto.
(Restauratio comitatus Crisiensis.) Ivanichii die 7. Septembris e captivitate sua liber comes generalis Josephus Draskovieh, comitatum Crisiensem per se regendum
Draskovichianae fuit hospitium, quod ipsa propriam bano cessisset, promovente |
protonotario Nicolao Skerlecz, a comitatu Varasdinensi emendam, statimque per comitatum reparandam ad comitatus commoditatem, pluraque alia, ut bano protonotarium reddere posset exosum. Draskovich per Alexandrum Sechen praedicta protonotario nunciat. Iste expostulat apud banum, qui, se ista non credere, replicat, cum vicecomes Georgius Petkovich de his nil sibi dixisset; sed protonotarius paulopost reperiens apud banum Benedictum Krajachich, Joannem quoque
foedus fecisset, cum a septemtrione Silesia, Borussiae regis ducatus, ob oriente Moscovia, a meridie Turcicum imperium Hungariae advicinaretur, quid ergo Hungariae qualiterque consulendum prospiciendumque, ubi fors hoc currente anno ob mortem Poloniae regis et successoris electionem facile invadi posset Hungaria a praedictis foederatis. Subtilis sane cogitatio ad capiendos Hungaros in rebus politicis adhuc rudes. Hinc quia ad effectus optatos necessariam esse militiam atque pecuniam, natura sponteque flueret, credunt sperantque mancipia aulae, suas sperantes fortunas Hungaros sponte quaevis
his de rebus indagasse, testarique eundem, in camera Posoniensi exstare Frangepaniana documenta, quibus jus regum Hungariae et Frangepaniorum possessorium probaretur; abalienatio autem, cum publicorum esset foederum, ad quae status Croatiae non influerent, neque tractarent talia, hic quaeri non posset, neque his ex partibus praestolari posse notitias alias, quam 1630. articulum 23., ad quem etiam camera inviaretur; tum ad foedus nobis ignotum, quod 1618. intra Venetos et Ferdinandum II. pactum est. Meam hanc ad folium unum deductam opinionem memoratus fiscalis camerae misit, postquam de
succisionem lignorum pro communi usu relinquatur; e contra magnus lucus Chasma, licet intuitu hujus altissimae decisioni substratum pro confinii duntaxat privativo usu reservetur.
(Quoad dominium Montis Claudii.) Intuitu Montis Claudii posset differentia in conformitate commissionalis conventionis interae modalitate sequenti componi, ut piscatio in fluvio Chasma incipiendo a vigilia Bacsany deorsum versus duobus pagis Okoly et Vedernyak cum confinariis communis sit, in controverso autem terreno Radakovicza dato ramus
aedificiorum et horum omnium imputatione valor accrevit, ut 120 fl. ex centenario excuderentur. Praeter impietatem istam onusque subditis fuit istud etiam, quod cupita quaesitaque per aulam commercia hac ratione impedirentur. Enimvero onus tantum sine vecturis securitate portari non posset, ac insuper extranei monetas has non reciperent. Sic plura numero onera in subditos redundarent, sed et argenteae aureaeque monetae valor anterior et puritas sunt mutata. Mariani vix ad quartam probam nunc veniunt, septenarii aeque; aurei autem vilissimi sunt, nec ad 2 fl.
similia si non deteriora metueret, apud Paulinos Remethae atque alibi per praepositum occultabatur. Ipse praepositus ex Gorensibus suis et civibus capitularibus ad domum servabat vigilias, sibi quoque a studiosis metuens. Demum post toleratos perpessosque timores, et quod Blasio suo carere non posset, per canonicum Mathiam Petrovich et tabulae banalis assessorem dominum Antonium Bedekovich rogat a studiosis, ut cum eo transigerent et amnistiarent. Rector cum 10 audacioribus adolescentibus petitis deferunt:
Margetich, Turchich, qui postremi examinatores quoque fuêre. Margetichius ex morali philosophia quaestiones fecit, die altero Turchich de necessariis eum tentavit. Episcopus volebat rejiciendum, sed novus vicarius Popovich ab hac eum opinione removit, tum quod mereretur, cum quod facile evocari posset ad subeundum examen coram metropolita aut universitate aliqua, ibidemque pateret, ex odio pure fuisse rejectum; episcopus determinationem substernit Delinichio. Hic, ex defectu scientiae rejici quidem hunc non posse, ait, sed ex defectu indigenatus, quamprimo enim Jesuita factus est, omni
pateret, ex odio pure fuisse rejectum; episcopus determinationem substernit Delinichio. Hic, ex defectu scientiae rejici quidem hunc non posse, ait, sed ex defectu indigenatus, quamprimo enim Jesuita factus est, omni abrenunciavit dioecesi, adeoque docendum illi esse, quod pro dioecesano posset considerari. Placuit episcopo opinio, eamque laudavit tanto magis, quod titulo mensae careret, episcopo addente. Kukuljevich adversus opinionem Delinichii quaedam excepit, estque deventum clamoribus eo, ut uterque scripto se obligaret, resignaturum beneficiis suis, si Romae opinio sua non
qui bonae famae ac vitae eam esse sciens, ne fors in somniis illuderetur. Post varia examina et tentamina imponit foeminae, cum ita ut depositus in crypta jacebat, seu eodem vestitu sese a defuncto molestari narraret, si ex vestitu, quem deponere et exuere referebatur, defuncto retinere quaepiam posset. Interea superior (erat is p. Adalbertus Töröck) curat visitari cryptam et sepultum, eum integrum et vestitum depraehendunt; in crypta superiori lapide ad latus foramen exiguum, quod praecludi fecit superior. Foemina vero cum alia licet dormiens eodem lecto, in cubiculo autem
banalis Petrus Spissich, cum relatione actorum suorum in inferiore Sclavonia causa controversiae aliquorum limitum, Viennae existens intelligensque, agi isthic fortiter de erigendo in Sclavonia gubernio ea fere ratione, qua esset in Transylvania, eatenus scribere non cessavit rogando, si impediri posset.
(Mors vicebani Busan. Consilium guberniale.)
Vicebanus Joannes Busan a biennio prope aegrotabat tumore quodam et abscessu in facie; concesserat Graecium Stiriae, ut curaretur, sed rediit in patriam Aprilis initio et die 5. Aprilis
omnino necessitati acquiescendum est. Id autem
praesertim in vestibus omni, qua fieri potest, ratione fugiendum est ne quid novitatis
appareat; quod cur cavendum sit, ex iis quae supra diximus, cum de gentis moribus tractaremus,
apparet. Aliud quod hoc in genere dici commode posset, nihil superest; aut enim mox, dum de
familia nobis sermo futurus est, dicenda sunt, aut ad publica cuiusque actiones referuntur.
Illud itaque, quod consequitur, de familia videamus. Quo in genere id primum cavere oportet
ne peregrinam a servitiis turbam habeamus.
si non inferiorem
nec aliunde nisi e patria aut ad summum Ungaria ducat. At ego multos aetatis nostrae claros
viros secus fecisse memoria teneo nec ultra in hoc quam murmur populare offendisse; quorum si
quis vestigia vellet aemulari ne illi quidem amplius quidquam posset evenire. Itaque si
eiusmodi inde commodum sive ad rei familiaris augmentum, sive etiam ad vitae tranquillitatem
consecuturum se intelligat, quod popularis illius odii detrimento longe superius sit, non
ausim ego eiusmodi factum improbare.
Iam patria eam
cum alias semper, tum nunc potissimum quando
maior iuventutis scholasticae pars ob difficilem temporum negotiorumque complicationem libris
caret, scriptis comprehendenda adnotationum declarationumque suppelex pro maiori litterarum
incremento introduci ac discipulis suppeditari posset?
Cui quaestioni eo cum discrimine factum fuit satis ut iuventus quidem omni meliori modo ad
describendas difficilioris perceptionis materiis additas adnotationes declarationesque per DD.
professores disponi possit; hoc tamen ipsum ita instituatur ut, quamquam neque
tum vero aliqua singulae hebdomadis die relecto publice absentium catalogo
exprobratoque absentiarum numero commoneant ne porro deinceps tam negligentes in frequentando
esse pergerent discipuli, secus graviora illos manere mala. Quodsi ne hac quidem ratione
desiderata obtineri posset emendatio, hoc ipsum Directori Academiae referant qui ipse talem
adibit scholam et pro auctoritate sua praesens coram saepius abesse solitos acerbioribus
castigabit verbis. Ac tandem si ne hoc quidem profectum quidpiam fuerit modo, sciturum
Academiae Directorem quid
anno concedi posse, ea de causa, quia hanc prior possessor etiam ab hac deserta praestabat,
adeoque quotta haec decederet in massa Contributionis, et per alios contribuentes
supportari deberet. E converso quoad desertas secundi ordinis, ducto a contrario argumento,
posset neo-colono triennalis etiam a Contributione immunitas concedi, quia ab hac deserta
alioquin antea nihil solvebatur, adeoque publico satis beneficii accedere videtur, si in
talem neo-colonum etiam post triennium aliqua et Contributionis et reliquorum publicorum
succedat, reliqui migrare et alium subsistendi modum quaerere debeant, hi
autem plerumque inquilinariam conditionem amplecti soleant, numerus inquilinorum per ipsum
naturalem populationis progressum continuo augebitur, nisi aliqua in obversum provisio
constituatur. Posset quidem inconvenientiae huic obveniri, seu per deducendas ex iis in
loca adhuc vacua colonias, seu per inpopulandas desertas, seu denique per exscindenda in
locis illis, quae superfluam plane communium pascuorum quantitatem habent, singulo
inquilino aliquot
iterum
Individua, quae hi edoceant adjungere; ac secus etiam omnem necessariam assistentiam iis
praebere, sicque utilem ejusmodi culturam in gremio sui propagare tenentur.
Motiva.
Haec quoque lex prima fronte superflua videri posset, nisi experientia praeteriti
temporis aliud remonstraret: ostensum est in Elaborato status actualis §§-is 33. et
36. quanta aduersae tantopere per Augustam Mariam Theresiam serici et
apum culturae impedimenta posita
possit, proponit, proponetque alias etiam, ubi identitas rationis idem exposcet.
Ut autem recte decennalem immunitatem Deputatio proponat, illud eam permovit, quod terminus
hic jam usu roboratus, atque adeo in exteris etiam Provinciis notus sit. Si diminuatur,
posset id ipsum aliqua ejusmodi utilia individua a proposito se illocandi revocare: ut
autem augeatur, nulla ratio adesse videtur.
§ 17.
Et si quis horum culturam novi ejusmodi producti ante elapsum decennium
propria, medio quorum
gubernatur, dicasteria habet, jam non potest alterius Regni aut provinciae, licet eidem
Principi subjectae, dicasterium in quamcunque illius Regni negotiorum speciem citra
praejudicium influxum habere; si enim in unam negotiorum speciem influere posset, tunc
posset in omnes; si autem id fiat, tunc Regnum illud non ipsi immediate
Principi, sed posteriori illi Regno aut provinciae subjiceretur, et nonnisi hoc
mediante a Principe dependeret, quod de Hungaria, praesertim cujus
gubernatur, dicasteria habet, jam non potest alterius Regni aut provinciae, licet eidem
Principi subjectae, dicasterium in quamcunque illius Regni negotiorum speciem citra
praejudicium influxum habere; si enim in unam negotiorum speciem influere posset, tunc
posset in omnes; si autem id fiat, tunc Regnum illud non ipsi immediate
Principi, sed posteriori illi Regno aut provinciae subjiceretur, et nonnisi hoc
mediante a Principe dependeret, quod de Hungaria, praesertim cujus independentia
per
tricesimas cum Germanicis conjunxerit, in Elaborato status actualis §-pho 60.
ostensum est. Si haec tricesimarum conjunctio ita aequabiliter instituta fuisset, ut una
Hungarica statio ad Germanicam, alia vicissim Germanica ad Hungaricam transferatur, posset
existimari, quod abolita Tricesimalis Directio Viennensis per institutum hoc alleviandi
tantum a salariis tot officiorum tricesimalium Aerarii Regii rationem habuerit. Nunc, cum
Hungaricae tantum stationes ad Germanicas translatae sint, eo res spectasse videtur,
lege Hungari ad procuranda sibi unice
e Germanicis Provinciis artefacta adstringuntur. Verum per prohibitam exoticorum
artefactorum inductionem, etiamsi haec Hungaria ab exotico longe leviori
habere, aut vero illa in vicem productorum suorum accipere posset, idem scopus obtentus
fuit, uti in Elaborato Status Actualis §-pho 59. apparuit; denique nulla lex
Hungaris imponit, quod producta sua tantum ad Germanicas Provincias distrahere debeant; sed
per prohibitam talium materialium, quibus Germanicae
Hungaria vectigal constituatur, Germanicarum Provinciarum nihil realitatis habeat; quod
aequum non sit, ut sub hoc praetextu Hungaricum commercium Germanicis Provinciis instar
coloniarum ex integro subordinetur; denique quod ratio haec obstare non
posset, quominus justissimus Princeps mox proponendis favorabilioribus tantisper vectigalis
principiis benignum suum assensum praebeat.
Ad b) cum in Hungaria distinctum a Germanicis Provinciis publicorum onerum
systema vigeat, haec ad invicem
earum dicasteria
activum ad regulandum Hungaricum vectigal influxum habeant, ut in ipso vectigali Hungarico
talia principia stabiliantur, quae Hungaricum commercium a Germanico dependens
efficiant. Si dependentia haec in commercialibus induci posset, nihil amplius
obstaret, quominus illa eodem jure et in politicis et in
oeconomicis, et in judicialibus inducatur. Hungaria nunquam
dependentiam commercii Germanici a suo affectavit, nunquam peculiares et Germanicis
75. et Maria Theresia anno 1741. Articulo 27. polliciti fuerant;
res tamen haec effectum nunquam sortita fuit. Nunc postquam in systemate legislationis
Germanicarum Provinciarum commutatio facta est, tractatus ejusmodi haud secus
suscipi posset, quam si sua Majestas pro parte Germanicarum Provinciarum, Status autem
Regni pro parte Hungariae certa individua denominare, quae sumto pro basi tractatus eo:
quod nec Hungaricum commercium Germanico, nec vicissim, dependens effici
possit, pure
evadat manipulatio tricesimalis, quodve per ejusmodi
varietates facilior praevaricationibus via aperiatur. Interest itaque, ut partium illarum
incolis per aequanimem potius aliquorum onerum publicorum relaxationem prospiciatur. Quoad
provinciales posset fortasse iis dimidia contributio relaxari; quoad
militares cum hi variis oneribus subjaceant, ad praefecturam confinii illius
attineret determinare onera illa quae ipsis relaxare expediens videretur.
Quodsi tamen Consilio huic gravius
idem in vectigali Hungarico pro
quaestoribus Hungaris vicissim, uti §-pho 87. proposueramus, stabiliretur. –
4-to. Si nec Hungaricum vinum in Germanicas ditiones, nec vicissim, ut §-pho 75.
proposuimus, nisi per axem devehi posset. – 5-to. Si retento in Germanico
vectigali gravi illo, quibus boves Hungarici, si per Germanicas Provincias in
exteras oras depellantur,
Germanica producta, ut §-pho 93. proposuimus, eidem oneri reciproce
subjicerentur.
Complanatis his punctis excutiendi venirent illi articuli in quibus mutua compensatio
locum habere potest. Qua quidem in re generale fortasse illud principium posset adoptari
ut, cum Hungaria naturae productis, Germanicae vero Provinciae
artefactis praevaleant, in vectigali Hungarico tales Germanicis artefactis
favores concedantur, qui aequipolleant illis, quos Germanicum vectigal
telae
item Silesiacae et Polonicae, pro quibus populi hi
copiosiora vina Hungarica eveherent, portoria ab eadem proportione alleviari.
Quoadinductionem
haereditariam: posset Germanicis artefactis levius tantisper
portorium in vectigali Hungarico defigi, quam vicissim: ita tamen, ut e contra
Hungaricis productis in Germanico vectigali levius ab eadem proportione
portorium defigatur, quam vicissim.
portorium defigatur, quam vicissim.
Quoad eductionem ad extra: in casu illo, quo Germanicae Provinciae
necessariorum pro fabricis suis crudorum materialium, quae Hungaria suppeditare potest,
defectum re ipsa paterentur, posset horum eductio ad extra per
administrationem Hungaricam ad certum aequanimem terminum prohiberi, ita ut vicissim, si
aliquorum Germanicorum artefactorum, v. gr. ferreorum instrumentorum, quibus Hungaria eget,
pretium nimis assurgeret, horum
instrumentorum, quibus Hungaria eget,
pretium nimis assurgeret, horum eductio ad extra per administrationem
Germanicam perinde prohibeatur.
Quoad eductionem haereditariam: posset illorum materialium Hungaricorum,
quibus Germanicae fabricae praecipue indigent, essituale portorium in Hungarico vectigali
minus defigi, ita ut vicissim in Germanico vectigali, illis fabricatis Germanicis, quibus
Hungaria plurimum eget, v. gr. ferreis
stabiliatur.
Dum vero exoticae merces seu per Germanicas Provincias in Hungariam, seu vicissim pro
consumtione inferuntur, expediret fortasse, ut liber ab utrinque transitus
admittatur. Quodsi tamen id rationibus Aerarii Regii obstare videretur, posset hic quoque
mutua compensatio ita institui, ut septemtrionalibus et
occidentalibus mercibus, quae per Germanicas Provincias Hungariae pro
consumtione inferuntur, in vectigali Germanico idem transituale portorium imponatur, quod
portorium imponatur, quod
Hungaricum vectigal orientalibus mercibus, quae vicissim per Hungariam in
Germanicas Provincias invehuntur, v. gr. lanae macedonicae, gosypio, aliisque turcicis
articulis imponet.
His quoque punctis complanatis, posset deinde principium illud adoptari, ut quoad
reliquos indifferentes tam exoticos, quam et haereditarios articulos, qui sub
mutuam compensationem cadere non possunt, aequalia tam consumtionis, quam et eductionis
portoria in utroque vectigali
sit, tantas tamen insper habuit expensas, ut ad
antevertendam plebis ruinam clementiam Principis implorare coactus sit, quo pontem hunc sub
cameralem administrationem recipere dignetur, id quod superiori anno a gratia Principis re
ipsa etiam obtinuit.
Posset quidem istud fundi publici onus ea fortasse ratione praeverti, si nobilitas
generoso boni publici stimulo excitata ab immunitate sua quoad hos adminus pontes sponte
recederet. Verum donec id impetretur, ne profusi jam tot sumtus incassum recidant, vix
aliud
Si vector conventionatas merces ad stipulatum tempus et locum,
quin insuperabile impedimentum eidem se objiciat, non promoverit, praeter amissionem
residuae adhuc mercedis enasciturum etiam exinde damnum refundet, quod si praestare non
posset, proportionata etiam corporali poena per localem jurisdictionem afficiatur.
Motiva.
Frustra viae instaurantur, nisi una de ordinato vecturarum cursu commercio prospiciatur.
Id quia uno
scopus hic obtineatur, debent idonei professioni huic favores indulgeri, id quod ad
objectum Codicis maritimi, qui completam nautarum regulationem continere
debet, refertur. Labor autem hic ad Juridicam pertinet Deputationem. Si necdum peractus
est, posset fortasse in simultaneo cum hac Deputatione consessu perfici.
Inducta semel completa nautarum regulatione progressus instituti hujus dirigenti
Dicasterio utique constare debet. Ad hunc autem cognoscendum ipsa matricula non est opus,
sufficit si extractus
illis, quae
domesticis navibus invehentur, mercibus moderno exotico portorio, iis articulis, qui
exteris navibus advehentur, alterum adhuc tantum imponatur; sed ut merces domesticis
navibus inductae dimidium tantum moderni portorii persolvant. Secus enim evenire posset, ut
domestica navigatione necdum satis instaurata exteris vero mercatoribus portoriorum
gravitate alienatis Littorale Hungaricum totius exoticae importationis
jacturam faciat.
Concedendo domesticis navibus favori huic
quae extera navi evehenda sit?
Verum quoad inductionem. Usuale jam est in ejusmodi casibus remedium:
stigmatisatio. Cur haec quoad inductas etiam domesticis navibus merces una
cum reliquis in similibus casibus consuetis cautelis non posset adhiberi? Quoad
eductionem vero exstat jam exemplum instituti retrosolutionis;
cur hoc quoad educendas domesticis navibus merces ita induci non posset ut tricesimator aut
totum, aut partem jam depensi portorii mercatori illi
domesticis navibus merces una
cum reliquis in similibus casibus consuetis cautelis non posset adhiberi? Quoad
eductionem vero exstat jam exemplum instituti retrosolutionis;
cur hoc quoad educendas domesticis navibus merces ita induci non posset ut tricesimator aut
totum, aut partem jam depensi portorii mercatori illi restituat, qui legitimare poterit,
quod ipsae hae merces domestica navi educendae sint.
Nec portorii tricesimalis diminutio aliquem instituto huic obicem ponere potest; donec
poterit eorum numerus semper a
ratione circulorum augeri. Caeterum hydraulicum institutum non potest ita
organisari, ut comitatenses a dirigentibus geometris, hi vero a Departamento Hydraulico
dependeant. – Si enim id constituetur, posset ipsum iterum hoc Departamentum alteri extra
Regnum constituto officio ita subjici, ut externum hoc officium intra limites depromendae
opinionis non subsistat, sed in ordinandis etiam et inspiciendis laboribus
jurisdictionem in Regno contra
priori
§-pho proposita sit, abusus etiam jus quaestus emendi et vendendi
naturaliter proponi debuerit.
Si restrictio numeri mercatorum, et qui cum hac insuperabiliter nexus est, jus quaestus
emendi et vendendi abusus tolerari posset, eodem, imo potiore jure tolerari etiam deberet
restrictio numeri opificum, et usus jus opificii emendi et vendendi; hoc autem
facto omnia opificia, omnes cujuscunque speciei quaestus certis tantum familiis
haereditaria efficerentur, idest
eidem reclamatum venditionemque et emtionem juris quaestus in
quaestionem vocatam fuisse acta Consilii testentur, adeoque illa nec eo, qui ad
praescriptionem (si tamen haec in re tam grave totius publici praejudicium
involvente allegari posset) requiritur, pacifico usu fulciatur.
Imo si res ad vivum resecetur, facile apparebit quod emtor, qui exclusivum
ejusmodi quaestum vel uno aliove anno exercuit, depositam pro jure summam sibi jam
sicque
major commercii pars vaga effici, quod systema regularis commercii non
admittit. Nec obstat, quod per restrictionem hanc nulla inter voluminosas et parvae quidem
molis, sed pretiosas merces proportio instituatur. Haec enim non secus defigi posset, quam
si certa summae quantitas stabiliatur, ultra quam nec cum voluminosis, nec cum minoris
molis mercibus domalem quaestum liceat exercere; ejusmodi autem legis executioni intendendi
administratio publica nullum absolute modum haberet. Hactenus etiam Judaei
id citra detrimentum status
mercantilis admitti non possit. Verum in ejusmodi casibus fabricans ipse subit vices
mercatoris primae manus, publicum autem non eget quaestoribus secundae
manus, donec illos habere potest. Secus posset status mercantilis praetendere ut
nec opificibus liceat erga paratam solutionem laborare, sed quod hi artefacta sua primo
alicui mercatori vendere, consumens vero eadem ab hoc debeat comparare.
Quoad extraneos fabricantes eadem est ratio,
non satis assequi
licet. Pecora enim perinde atque frumentum articulum primae necessitatis
constituunt, et tamen nullae dantur nundinae frumentariae. Ut ut sit, si
restrictio haec quoad articulos primae necessitatis subsistere posset,
potiori adhuc jure introduci quiret quoad reliquas merces, ita ut exempli causa panni
quaestus tantum ad aliqua, lineorum fabricatorum ad alia loca etc. restringatur. Quod cum
ratio ipsa non admittat, interest certe ut Legislatio
quicunque in hac aliquid vendit, quoad
ipsum venditionis actum jam ejus jurisdictionem sortitur.
Unica adhuc illa reflexio superest, quod cum saepe aliqua Magistratus Civici membra ipsas
illas, quae sub limitationem cadunt, professiones exerceant, evenire posset ut abusibus
eorum conniveatur. Verum ad id praecavendum alioquin proponitur, ut omnis limitatio cum
interventu electae communitatis et possessionatae nobilitatis, juxta pluralitatem votorum
peragatur. Praescripsit lex remedium hoc pro repartitione
inde patet, quia hanc in unico illo casu restringit, ubi domino terrestri pro
propria necessitate jus praeemtionis concedit juxta tritum autem illud:
exceptio firmat regulam in casibus non exceptis. Jam vero si dominus colonis
suis imperare posset, ut his, vel illis articulis nonnisi ab officinario suo se providere
audeant, vel vero ut hoc, vel illud productum nonnisi illi, quem ipse designaverit,
quaestori vendere possint, constringeret utique legalem colonorum de fructibus suis
disponendi facultatem:
colonorum de fructibus suis
disponendi facultatem: adeoque id limites dominalis jurisdictionis excedere
satis apparet.
Et sane si dominus colonorum de fructibus suis disponendi libertatem quoad aliquos
articulos constringere valeret, posset eodem jure hanc iis indiscriminatim quoad
omnes adimere; nulla enim ratio assignari potest, quare quoad
hos tantum in specie, et non quoad alios etiam articulos idem
Jus possit exercere. Quodsi vero
adimere; nulla enim ratio assignari potest, quare quoad
hos tantum in specie, et non quoad alios etiam articulos idem
Jus possit exercere. Quodsi vero generale hoc jus domino competeret, tunc
posset singulus dominus terrestris statuere ut coloni sui nihil eorum, quibus ipsi egent,
ab alio quam a se comparare, neque quidquam ex iis, quae dominus pro se comparare vult,
alteri vendere ausint: posset singulus iis, quos a colonis suis consumi observaret, seu
Quodsi vero generale hoc jus domino competeret, tunc
posset singulus dominus terrestris statuere ut coloni sui nihil eorum, quibus ipsi egent,
ab alio quam a se comparare, neque quidquam ex iis, quae dominus pro se comparare vult,
alteri vendere ausint: posset singulus iis, quos a colonis suis consumi observaret, seu
productis, seu artefactis se providere, coëmtos autem a colonis suis fructus ipsis illis,
quibus hi eos antea vendebant, quaestoribus distrahere, sicque totum sensim internum
commercium unice dominis
suis consumi observaret, seu
productis, seu artefactis se providere, coëmtos autem a colonis suis fructus ipsis illis,
quibus hi eos antea vendebant, quaestoribus distrahere, sicque totum sensim internum
commercium unice dominis terrestribus in monopolium cedere posset, id, quod nec legi nec
rationi congruit.
Ex omnibus autem his apparet quod nec potestas dominica, nec praerogativae nobilitares in
legali sensu acceptae, sed promanantes tantum ex detorto earum intellectu abusus promotioni
commercii in Hungaria
propositum effectum producet.
Erunt fortasse, qui Magnates et Nobiles ad suscipiendum hoc vitae institutum diserta lege
animandos esse existiment; verum id spiritui Constitutionis nostrae repugnat,
et sinistrum pro ipso commercio effectum producere posset; spiritus enim Constitutionis
nostrae est militaris, qui cum spiritu mercantili conciliari non
potest. Ipsa etiam Magnatum et Nobilium educatio et vivendi ratio felicem in magnis
negotiis progressum iisdem vix promittere
Germanicis Provinciis factum fuisse videmus.
Caeterum provisionem hanc ne quidem mixtum ex importatione et exportatione commercium
moratur. Tunc enim id spectari debet, quae commercii species apud talem quaestorem
praevaleat, et is secundum hanc tractari; secus posset omnis importationis quaestor paucos
aliquot domesticos articulos ad speciem educere, tantum ut immunitates illas sibi vindicare
queat.
Superest adhuc ea commercii species, dum ipsa Regni producta aut artefacta ex una Regni
parte in aliam
deberent, et tunc emolumento fundorum horum per
tot comitatus diviso, adeo exilis pro singulo, praesertim minori, comitatu quotta
obtingeret, ut haec vix minutioribus illius publicis necessitatibus sufficeret; Regnum vero
nunquam aliquod majoris momenti opus suscipere posset. Vel vero singulus comitatus
proprium in sui gremio fundum quaerere debet. Et hunc ille nullum certe alium
reperiret, quam qui aut per plebem, aut per privilegiatas classes
dependatur. Ne plebi novum hoc
eadem serie suscipiantur; ut id
perfici, optatumque successum habere possit, Deputatio illa, quae hunc laborum ordinem
elaborabit, debet aliquam circa quantitatem fundi commercialis, cui labores ejusmodi
commensurari possint, habere cynosuram. Hanc autem habere non posset, si nullus distinctus
commercialis fundus exstaret, sed per longas primo ambages decidi deberet quotta pars
generalis fundi publici pro usibus
commercii quotannis exscindi debeat.
quod justitiae distributivae adversari videtur.
Deinde ut modus stabiliatur, quo concernentibus jurisdictionibus de singulo testamento certo
constare possit. In moderna enim legis provisione executor aut haeres illud, ni sponte
velit, publico pandere non tenetur, et ideo posset fundus publicus legatis suis frustrari,
quemadmodum publicum plurium piorum legatorum jacturam hac de causa reipsa patitur. Ad
obtinendum autem hunc scopum sufficeret statuere ut executor aut haeres, sub sensibili pro
fundo publico applicanda mulcta, testamentum,
proventu hoc sperari
possit, ne politico quidem calculo deducit.
Projectum hoc si rite in effectum deducatur, justam quidem concursus ad fundum publicum
inter omnes regnicolas induceret proportionem. In civitatibus et oppidis ordinato magistratu
provisis posset fortasse etiam exacte manipulari; et cum minutam et successivam depensionem
inferat, insensibile onus constitueret, notabilem etiam summam facile
proferret. Verum praescindendo etiam ab odiositate instituti, quod omnes regnicolarum
exaequaret, illud in pagis, ac praesertim dispersis locis
vix practicabile videtur. Quis enim in his locis protocollum emacillatorum animalium
duceret? In pagis id quodammodo per tesseras; in locis tamen, quae ne contractos quidem
pagos habent, nulla ratione id suppleri posset. Jam vero consumtio carnium in pagis et
dispersis ejusmodi locis, si non superat, aequat certe illam, quae in civitatibus et oppidis
intercedit, adeoque institutum hoc jam dimidia sui parte mancum foret. In civitatibus ipsis
et oppidis, quorum pleraque ne muris
est legislationi illum vel abolere, vel ad alium usum destinare.
Institutum vidualis hujus cassae in eo subsistit, ut iis tantum viduabus pensio
attribuatur, quibus nullae post fata mariti facultates supersunt; secus enim illa
destinationi suae minime sufficere posset. Jam vero in sensu legum patriarum nobilioribus
officiis nobiles possessionati admoveri debent. Itaque apud nos casus hic non secus evenire
potest, quam si quis in officio tali consitutus decoquat; non interest autem, ut leges
decoctoribus patrocinentur.
Objicietur tamen fortasse, quod auctio pretii salis, et
imposita articulis luxus a manipulatione Camerae ideo abstrahi non possint, quia per
homines Camerales incassabuntur; verum ipsi hi hac parte politicorum officialium rationem
subibunt, et totum, quod inde inferri posset, illud est, ut illis admensa proventui,
moderata remuneratio ex ipsis his fundis exscindatur.
An §-phum 2. Legislatio nonnisi in genere designare potest, e.c.
quis labor hydraulicus praeferenter suscipi? quod telonium ante alia
oblatum obligatorie facere
possint? Substantialis certe inter hunc et priores titulos differentia eo minus assignari
potest, quod oblatum hoc in proprium singuli nobilis commodum cedat. Si consensus Statuum
Regni ad id non sufficeret, eodem jure sustineri posset, quod nec congregationum
comitatensium assensus sufficiat, sed quod singulus in individuo nobilis debeat consentire;
id autem vix aliquis sustinebit. In tam vasto, ut Hungaria est, regno debet natio suam,
praesertim quoad ea, quae publicas
expendatur, cum tam notabili summa et fluviorum, stagnorum, ac viarum commercialium mappa
confici, et generale navigationis planum elaborari, et capitalium adminus fluviorum
regulatio, ac forte unius etiam, alteriusve stagni exsiccatio intra breve tempus absolvi
posset; verum absumpta semel hac summa non remaneret nisi annuus 200 000 et aliquid supra
fundus, e quo restantes adhuc ad effectuationem totius plani labores, utpote collateralium
fluviorum regulatio, canales communicationis, et his similia, penes alias, quas §-pho
tuto polliceri posse, quod ille majorem
promovendis commercii Hungarici (e cujus flore multiplicia per alios canales in Aerarium
Regium emolumenta redundabunt) rationem habiturus sit, quam exigui, et adhuc incerti, quod
per augendum schedarum regiarum numerum sperari posset, beneficii. Omnis enim
papiracea pecunia pure ex opinione civium valorem accipit. Potest evenire ut,
licet schedae regiae jam justam cum massa circulantis pecuniae attingerint proportionem,
schedae tamen Statuum, e mero nationali spiritu
Benevolo Lectori, ne ex Titulo
Philosophiae Recentioris in animum inducat; his in libris
contineri, quaecumque hactenus in eo doctrinae genere reperta sunt. Ea primum
huic Operi praefixa fuit inscriptio, ut idem distingui posset ab alio Opere,
quod aliquot ante annis Auctor ipse Cartesianam secutus Rationem vulgaverat: ac
tum dici vere potuit ex recentioribus selectiora Auctorem suis exponere versibus
voluisse. At in nova hac Editione cum idem retinendus
pendula currit)
iret.
est per eas ullum non ire Cometam:
cum protinus inde
vires
nautas
locis, productave flexu
praetervolat ales,
Cometae
uno
crearet
claustra libebit,
trajectus luminis atque
seligent, qui doctrinas cum humanitate conjunxerint, reliquos vero quasi
non satis musarum ritu initiatos rejicient, quis non auditorum paucitatem
eorumdem dignitate probe compensatam existimet? Si quae quis scriberet, probare
optimis posset, quid jam plurimorum sententias quaereret? Musarum enim cultus ii
demum sunt maximi, qui et doctrinis ipsis lucem ac splendorem afferunt, et
praestantiora ingenia perficiunt, ac illustriore loco statuunt. Hic ego, vos
vero, inquam,
tantam rerum magnificentiam tribuis, sublimius quoddam carminis genus ab iis
postulas, quam quod hominum ingeniis convenire possit. Si in coetus, et concilia
deorum musas introduci oporteret, nullum certe esset, quod illis dari posset,
neque majus, nec diis auditoribus dignius, quam quale est a te adumbratum de
rerum ordine ac mundi conformatione carmen. Cur vero, inquit A., non censeamus
etiam inter homines versari posse divinos eosdem cantus, si
facturum putabam, si Fundamenta cantus choralis ex variis probatisque
auctoribus, quasi ex viridario flores in unum fasciculum
methodo dialogica, utpote suaviori, ac magis pervia, qua totius rei
summa in animos iuvenum facilius ac fructuosius influere posset,
colligerem collectaque ratione quasi amico foedere ita copularem,
ut nec claritati suavitas, nec suavitati deesset claritas, quibus
et magister et discipulus, tanquam delectabili vinculo, tenerentur.
Quo in scriptionis genere quantum profecerim,
fibris
Magister:
Erit talis qualem indicabit chorda. Est autem chorda, tertia nota
supra finalem, ut vides hic.
Si ergo supra chordam fuerint plures notae quam infra illam, erit
authenticus, secus erit plagalis.
Discipulus:
Posset contingere cantus in quo solum una nota esset supra chordam
et alia infra chordam qualis autem erit tunc?
Magister:
Semper et ubique videndum est an cantus una solum nota ascendat,
per tonum vel per semitonum. Si ascendat per tonum, descendat
vero
40
Natura parens, dum corpore mentem
cogit in imo
vigore
est, quo se protendat mundus, fortasse ultra omnes
fixas nobis conspicuas in immensum, si mundi nomine appelletur aggregatum
omnium rerum creatarum. Ineptus sane sit, qui cum suorum oculorum vi, vel
etiam cum vi suae imaginationis terminet infinitae potentiae Divini opificis foecunditatem. Posset aggregatum totum rerum sub nostros sensus cadentium esse
quaedam exigua particula, granulum quoddam arenulae respectu operis in immensum majoris a D. O. M. procreati, et adhuc nobis ita exiguis id ipsum immensum appareret.
post plures quam centum annos
tertius ex illis quinque occursibus annorum octo perpetuo regrediens advenit ad
nodum oppositum, et Venus incurrit in Solem vel bis vel saltem semel.
Jam vero nondum ita tum quidem astronomia exculta erat, ut satis certo et
accurate praesciri posset ac praenunciari hoc phaenomenum. Unde factum est,
ut anno 1631 nemo Venerem viderit in Sole, anno autem 1639 viderit Horoccius
tantummodo et Crabtrius ab ipso admonitus. Et quidem Horoccius ipse calculis
secundum plures tabulas institutis invenerat, juxta nonnullas Venerem eo anno
non
nec a Mercurio nec a Venere provenire.
18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi plures observati sunt. Posset eorum aliquis eo tempore etiam transire per alterum e binis suis nodis et tunc appareret in
ipso Sole. Posset aliquis esse tum ita proximus Terrae, ut ejus apparens magnitudo apparentem Solis magnitudinem superaret, quo casu ipsum Solem totum contegeret. Verum multae sunt rationes, quae
18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi plures observati sunt. Posset eorum aliquis eo tempore etiam transire per alterum e binis suis nodis et tunc appareret in
ipso Sole. Posset aliquis esse tum ita proximus Terrae, ut ejus apparens magnitudo apparentem Solis magnitudinem superaret, quo casu ipsum Solem totum contegeret. Verum multae sunt rationes, quae probent eclipses Solis vulgo cognitas,
de quibus hic agimus, non esse tribuendas ipsis cometis.
jam proferri argumenta, quae positive evincant, revera ex interpositione Lunae oriri absolute Solis defectum.
Primo quidem eo die, quo eclipsis Solis accidit, Luna nusquam apparet, licet
singulis diebus fiat integra coeli conversio adeoque omnia loca, in quibus Luna
esse posset, veniant sub aspectum. Inde consequitur Lunam eo tempore respondere
eidem parti zodiaci, cui respondet Sol.
22 Confirmatur idem ex eo, quod nunquam eclipses habeantur nisi
ad oculum. Spatiolum autem id decrescit in infinitum, dum ea intensitas ob id ipsum ejus decrementum augetur in infinitum.
Eorum omnium oporteret habere rationem ad determinandam mutationem intensitatis, quam oculus debet deprehendere in diversis partibus ejus sectionis, ac
posset investigari problema huc pertinens: quae sit distantia ab axe, in qua percipi
deberet maxima luminis vis. Verum iis itidem omissis, ut minus certis et altioribus, dicemus illud tantummodo, videri omnino, quod ingens saltem augmentum
intensitatis luminis in accessu ad centrum debeat
quodammodo velut quaedam aurora,
quae Keplerus de magnetismo Solis, Galileus de motu gravium, Hugenius de vi
centrifuga protulerant. At nihil omnino ante ipsum inventum fuerat, quod ego
sciam, unde admirabilis ille lucis textus et diversa ac permanens filorum coloratorum natura derivari posset. Haec autem philosophiae Newtonianae pars minus
sublimiore geometria indigens, vulgo etiam est notior. Quae cum ipsis quoque
puellis nota dicitur, alluditur ad Algarotti opus, quod ipse inscripsit Il Neutonianismo per le Dame, in quo is potissimum egit de luce et coloribus.
inclinata subit. Requiritur autem et illud, ut binorum
illorum mediorum vis in lumen non sit prorsus eadem, quod vix eveniet in mediis
heterogeneis. Ea vis, caeteris paribus, est major in mediis densioribus et itidem,
caeteris paribus, major in mediis magis sulphurosis et unctuosis. Quamobrem
posset e binis mediis alterum esse ita densius altero et simul ita minus sulphurosum vel unctuosum, ut vis utriusque esset prorsus eadem. Quo casu in transitu
ab altero ad alterum utcumque obliquo nulla haberetur refractio. Verum rarissima
sunt corpora, quae eo pacto accedant ad aequalitatem
ut alia e filis ipsum componentibus refringantur magis, alia minus et proinde per diversas vias progressa
recedant a se invicem.
23 Innuuntur binae causae, ex quibus provenire posset hujusmodi diversa refractio.
Nam primo quidem, si diversae luminis particulae ferrentur diversis velocitatibus,
eadem vi illae deflecterentur minus a recto itinere, quae velocius moverentur.
Nam ea vis ageret breviore tempore adeoque minorem gigneret motum, qui praeterea cum majore
Et multo adhuc melius
succedit res, si nigro panno obducantur parietes, ne ulli habeantur radii, sive
directi, sive reflexi, praeter unicum, circa quem experimentum capitur, qui per
tenue foramen intra conclave ipsum admittitur.
Et id quidem utcumque expressi. Illud addi posset, quod pertinet ad reddendam faciliorem observationem experimenti: extra fenestram collocari solet speculum
mobile, in quo radius ita reflectatur, ut deinde ingrediatur conclave ipsum directione, quae sit maxime commoda. Quae directio conservatur per motum ipsius
speculi, licet interea
pedum 60. Credo
autem ea ipsa adhuc multo magis perfici posse, satis accurate combinata curvatura
binorum vitrorum pro ratione accuratius determinata distractionis debitae illis ipsis
vitrorum frustis, quae adhibentur. Quod ingenti olim astronomorum commodo cedet.
Fieri posset, ut distractio, quam atmosphaera inducit, sit adhuc major illa 1/27
parte, quam diximus. Et tunc haec etiam causa majorem haberet partem in efficiendo illo phaenomeno. Verum adhuc arbitror secundae, quam statim subjicio,
multo magis tribuendum esse phaenomenum quam primae.
determinetur a diversa velocitate, qua
particula progreditur et qua gyrat circa proprium axem; si ex(empli) gr(atia) particula luminis habeat ut magnes alterum polum attractivum et alterum repulsivum
respectu cujusdam substantiae praevalentis in altero e binis mediis- appellens
cum altero polo posset facilius reflecti, et appellens cum altero transmitti facilius.
44 Potest etiam haberi alternatio quaedam in celeritate particularum progredientium
orta ex actione mutua,
materiae
cum alio quovis. Quam ob causam, uti alibi fusius exposui, quodvis corpus trans
aliud quodvis transiret liberrime sine ullo verae compenetrationis periculo, si nullae adessent vires agentes etiam in aliqua distantia, quarum inaequalitas perturbaret ejusmodi motum, vel si tanta imprimi posset velocitas, quanta satis esset ad
reddendum insensibilem earum virium effectum.
Caeterum cujuscunque corporis partes tenues, sed adhuc in immensum
crassiores particulis luminis, sunt pellucidae, quod optime norunt ii, qui microscopia adhibent. Adeoque per illas
ac etiam Phoenices nomine appellatur.
Quod ad Metabum et Camillam pertinet, habetur apud Virgilium lib. XI. Metabus regno pulsus dum fugeret cum infante Camilla, invenit Amasenum fluvium
aquis turgentem ob praecedentes imbres. Quem cum aliter
elegans ac venustum; quo ille, Marcum Zamagnam amplissimum virum fratrem suum alloquens, eam philosophiae partem, quae ad vocem reflexam pertinet, illustravit versibus ornatissimis atque optimis. Hujus ego editionis curandae negotium, quoniam auctor esse Romae, suamque rem praesens curare non posset, suscepi sane perquam libenter. magnam etiam profiteor esse me homini gratiam habiturum, si ad hujusmodi res mea opera, cuicuimodi est, quam saepissime uti volet; atque ex iis, quae habet in manibus, pene jam confecta et perpolita, identidem submittet aliquid, quo ego aeque possim et lecto
[a] Francisceus Zanottius vir singulari doctrina atque orationis elegantia scripsit elegias in praecipua festa B. M. Virginis; quae Bononiae typis editae sunt anno 1751. Harum lectione atque admiratione Zamagna excitatus in eodem argumento quid ipse posset expertus est. Utinam multi existant, qui utriusque exemplum sequi velint, ac eodem in sanctissimam Dei matrem amore inflammati, conferant ad ejus laudes illustrandas poeticam facultatem quam nunc quidem in res levissimas bonaeque frugis inanissimas flagitiose profundunt.
Socii, Danaūm regesque ducesque,
in cuneos, fortem vultuque, habituque
spolians nudabat. maximus inter
puppesque, alta et tentoria, dextra 260
Danaūm venit, dextraque immane cruenti
alternis caedebant mutua sese
Ibat densa phalanx, clademque infesta ferebat.
naves, portasque et longa repagula fregit.
ut jussi, Polydamanta.
transfixo gutture, ferrum
exprome iri praelia vires. 40
vacuas longe sed pulsa per auras.
subito incurrens celer egit Achilles.
Antilochus, Mavortia proles 380
parvas Teucer, non laeta mente, secures.
ad patrios indutum ferre penates.
divitias orationis. duos summos oratores sic est interpretatus, ut eos ad summam dicendi laudem non serviliter subsequi, sed socialiter comitari videretur; ut non solum indicaret, quid illi admirabiliter Graece dixissent, sed etiam ostenderet, illa eadem quam aeque admirabiliter ipse Latine posset dicere. Id qua ratione assequi sit conatus operae pretium est considerare. Et quoniam omnis oratio constat sententiis, et verbis, in utraque re quid sibi faciendum putarit attente inspiciamus. Sententiis iisdem, et earum formis tanquam figuris . In sententiis
armis,
veniebat ab aureo
mutuis conviciis se non raro lacessisse, verum hanc ego labem a nascente republica Litteraria Hungarica acerrime propulsandam peroptarem. Id autem potiori adhuc Iure flagitare posse videor ut omnis de gente aliqua oratio ita instituatur ne Criminationis cujuspiam vel suspicionem praebere posset.
Non agam Tecum ex rationis subtilitate; rem omnem ex usu ipso aestimabo. Si ego de origine Hunnorum a Daemonibus incubis, de Diplomate Attilae, de vendito pro alba Equa Regno sermonem faciens una aliave vice praemisissem fabulas has a minutis quibusdam
ipsam status publici Constitutionem peti existimavi. Tu per Monachos et Idiotas nostros, qui Diplomate Alexandrino Sclavis in Totum Septemtrionem Ius competere somniant, Croatiae cum Hungaria nexum sollicitari constituisti. Ratiocinatio haec si in nexu argumenti mei assumatur, posset indecoram fortasse tibi apud Lectorem minus sagacem facere significationem, quam ut praevertam ipsus declaro me magnum inter utrumque discrimen statuere. Idiotarum enim nostrorum somnia ultra privata illorum Triclinia et Coenas vix penetrabunt. Praestans vero ceteroquin Liber Tuus
moderni praesertim temporis ratio exposcit et quod authori gratum futurum spero.
quidem placide, sed in re officii severe tractem.
autem expedit.
ipsa tamen
illam non potest exercere; licet enim etiam in comitatibus omnes quattuor Regni Status
partialiter concurrant, certum tamen est quod comitatibus nulla pars legislativae potestatis
competat, quia secus etiam in comitatibus nihil sine auspiciis Principem decerni posset, et
tunc Hungaria non esset monarchia cuius caput est Princeps, membra vero quattuor Regni Status
praescripta legibus forma in comitiis congregati, sed efficeret corpus e pluribus eadem
gubernii forma gaudentibus provinciis conflatum, quale exempli causa in Hollandia
qui omne proprium interesse sacrificent et unice
commune subditi sibi populi bonum pro scopo sibi praefigant, si hi praeterea tales semper
habere possent ministros qui nihil unquam de proprio suo interesse consiliis suis
admiscerent, nulla ne cogitando quidem concipi posset melior gubernii forma quam
simplex et illimitata monarchia.
etiam consideretur, sed Status
magnatum et nobilium, qui alioquin honoris tantum praerogativa
differunt, in unum redigatur.
ac si duo tantum Status exsisterent.
si usus titulares magnates porro etiam evocandi stabiliatur; si
incondita haec multitudo omnia legislationis obiecta in prima, ut dicimus, manu concertare
deberet; si nullum eminentius et minus numerosum corpus exstaret quod aestum impetumque
multitudinis huius temperare posset?
legislatio, una per comitia, alia per dispersum corpus nationis, quod apud nullum hactenus
populum obtinuit.
Et cum Tabula Magnatum minimum, Statuum longe maiorem, sessio mixta
maximum individuorum numerum efficiat, ad evitanda incommoda illa, ne aut nimirum vastum
Tabulae Magnatum conclave vocem loquentium nimirum absorbeat, aut, si angustior sit quam ut
mixtam sessionem capere posset, ablegati eas, quas nunc perferre debent, molestias ultro pati
cogantur, tria distincta numero individuorum commensurata conclavia constituenda esse
censeremus.
De facilitando ad domum comitialem accessu et recessu.
eos ad perorandum admittere debeat.
determinatio, nisi aut anteactis et acclusis complicata sit, adeoque longiorem
requirat combinationem, in pleno pertractetur.
ad effectum dirigantur, sed
tantum ut quisque a se opus ea, qua potest, ratione expediat.
tam
notabiles in typographum impensas facere debet.
primae cancellistarum classi 600, secundae 500, tertiae 400
florenorum pro cancellistis, pro
accessistis vero, cum hi eundem plane cum cancellistis laborem peragant, primae classi 300,
secundae 250, tertiae 200 florenorum salarium constitui posset.
§ 5.
caesareos fontes, paratum imperatori
venenum, pluraque eiusmodi puerilia, leviora sane sunt quod ut refutari mereantur.
partes Turca regnum una totum deficeret, mitius ilico cum
Ungaris agere Lutheranosque praesertim promissis allicere coepit, interea nihil aliud secreto
meditans quam quomodo suscitata inter adversarios discordia supremam, quam se armis
acquisivisse declaraverat, potestatem posset sustinere.
16,3 supremam… posset] postea scripsit auctor pro supremam pote declaratam
et supremam potestatem armis acquisitam
Ungaris agere Lutheranosque praesertim promissis allicere coepit, interea nihil aliud secreto
meditans quam quomodo suscitata inter adversarios discordia supremam, quam se armis
acquisivisse declaraverat, potestatem posset sustinere.
16,3 supremam… posset] postea scripsit auctor pro supremam pote declaratam
et supremam potestatem armis acquisitam
quam iustissimis Tökölii postulationibus assentiendo cuncta, quae funestum, quod consecutum
est, bellum attulit mala, evitare.
Igitur promissa palatino Esterhazio principis dignitas, aliis alia pro modulo cuique suo
munera oblata; ingens avarissimo cuique aes praestitum.
§ 19.
innumeris affligi insultibus, suis urbes privilegiis spoliari, vis
magna mortalium redigi in servitutem, agricolae in supremam
adigi desperationem coeperunt, nimirum oportebat Ungariam in eum statum collocari nunquam
ut amplius resistere posset, sive Ungaricam (ut Austriaci dicunt) domari omnino oportebat
ferociam.
auctor ex amicorum
Varsoviam appulisset, ignotis illi, ut in peregrina urbe, omnibus rebus Gallum se professus
de sacerdote eius linguae ilico est sciscitatus deductusque ad unum, postquam se de Gallici
legati confessario curasset fieri certiorem, accedens eum, ut cum legato ipso colloqui
posset, impetravit.
gentilibus carum videret Leopoldus, sane non genio aut confidentia, sed quod sua
utilitas sic exigebat, elegit oravitque eum ut ille tumultum quoquo modo componeret.
quoque suos eum in congressum serviliter in adulationem aulae instructos misit
deputatos qui non potuerunt non iniquo animo ab Ungaris accipi.
qui sibi adhaeserant, parcens.
cuius vices in ea
negotiatione gerebat, satisfacionem dicenti.
§ 31.
partem in suam ditionem redegit, et coercita
populorum licentia, et vivendi in hominum societate praescriptae leges, et iudices
delecti, et iusiurandum institutum, et indictae de reis quaestiones, et virtuti
praemia destinata. Quod quum fieri non posset sine magna et prudentia et iustitia et
potentia, hinc illi et fulmen datum, et fortissimi apparitores designati, et prima
uxor Metis tributa, deinde Themis, tum ceterae coniuges, quae fere omnes ad aliquam
vel virtutem vel laudem rege dignam
Rogerius: tanto enim se animi impetu, tanta aviditate,
tantaque voluptate in penitissimos earumdem sinus ultimosque recessus intulit, ut nemini
dubium esset, quin ipse in paucis esset unus inventus, qui illa vetera de Archimede ab
historia miracula prodita renovare posset atque etiam superare. Vixdum coeperat hisce se
dedere studiis, in iisque vires experiri suas, quum et sociorum, inter quos ingenio
florentissimos versabatur, et magistrorum, quibuscum assidue communicabat consilia atque
inventa sua, judicio magnus jam habitus
atque supplendam, a quocumque cui vires
operi, ut ipse ait, suppeterent, quamplurima monumenta domi habet ex
tabulariis atque arcanis autographis exscripta. Utinam istiusmodi votum
suscipere velit, qui et implere cumulatissime posset familiaris meus,
optimis disciplinis institutus, atque acri judicio praeditus, quem in
incerto sum, plus ne in pretio habeam, an diligam, Patricius juvenis Junius
de Resti: nullus enim eo ad historiam conscribendam
devenisse calamitatem, tum ex
continuis bellorum sedibus tum vero ex eo, quod vicinae provinciae solida
sua subsidia et manus auxiliares a Regnicolis subtraxerint. Quomodo
ergo nihil controverti in praesens rationabiliter posset, ne regulata, quae ex
contributione Hungarica alitur, militia uti et confiniarius miles ad defendendas
pro ratione temporis reliquas suae maiestatis provincias adhibeatur. Qualem in
casum si Regnum per Turcas invadi contingat,
cum reliquis terrestralibus
beneficiis illi reali insurgendi obligationis titulo inclusus, aliam quampiam,
et distinctam obligationem producere non potuerit. Et hinc est quod nulla in
toto iuris corpore lex extet, quae in eam rem afferri posset, praeter articulum
14. 1559. Qui tamen ipse, si penitus expendatur, apparebit in eo nihil profecto
aliud contineri, quam quod Princeps praetenderit quidem ut quemadmodum a
decimis, ita etiam a nonis banderia interteneantur, verum
omnes hoc
deprecati sunt, neque unquam in realem id effectum transierit. Nec iuvat ex
inserta articuli illius rubrica vocabula amplius urgere, cum nota sit de eo
casu, quo rubrica a nigro discrepat iuris regula; sed neque alias id posset
facile sustineri tum primum cessasse intertenendorum a nonis banderiorum
obligationem, quando tempus, cum primum haec magnatibus imposita fuisset
obligatio, ex lege nuspiam statui possit; sed et alias magnates intertenere
esset, diaeta specificata illa naturalis defensionis norma determinetur,
nisi quod posse per inprovisum et repentinum aliquod periculum convocandae
diaetae modum impediri obiici queat; itaque, ut huic quoque rei provideatur,
posset
Quinto statui, ut in casu pure talis improvisi et repentini
periculi norma defensionis illius ad conformitatem articuli 8. 1715. per
concursum determinetur, ita tamen, ut e
si praelati, qui alioquin tanto praediales ecclesiae
numero habent, ut definitum Vladislai Decreti 3-tii articulo 21, banderii
quantitatem aut exequent, aut superius illi in nova banderia instauranda non
obligantur. Posset quidem objici, si praelatis exoletae iam a decimis
banderiorum obligatio postliminio imponatur, posse eos praetendere ut ipsi
quoque postliminio, ubique ad sedecimorum usum reponantur; verum inter
utrumque hoc intercedit
de hoc
antemurali expectationi omnino respondeant.
Quia vero summae huius necessitatis varia, eaque multiplex ratio evenire
potest, quae veluti pure eventualis in antecessum debite praevideri nunquam
posset, media vero procurandae saecuritatis ad realem periculi statum
accomodari deberent, hinc pro quovis sinistro eventu cum id, an casus sit
ordinarii periculi vel vero summae necessitatis, tum vero, si extrema sit
iam ab hoc rege redactae fuerint.
§ 10 Quando donationes per diploma conferri coeperunt?
cum illa, per impetrationem
paucorum, ut vidimus, terrae iugerum potiri potuerit.
patriae sententiae huic evidenter
adversantur quia cardinalem nobilium praerogativam in eo collocant ne in bonis suis
citra viam iuris turbari possint, turbarentur autem si rex collata licet
perennaliter bona pro lubitu recipere posset.
formam mox redierint.
sub pallio iudicis perdere, in legislationem
sensim serpere sicque absolutam et arbitrariam arripere potestatem.
omnis non regi solum, sed et nationi fidelitatis
juramentum debeat nuncupare; dein quod comitia mox finito bello militiam ad eum, qui communi
libertati periculosus esse
non gaudeat.
§ 68 Mathias inaugurale deponit, fidelitatis vero juramentum a potioribus praelatis et
baronibus recipit.
reges possessionem alicui comitatui ab olim
adscriptam, si earum proprietarius exposuit commodius sibi fore ut jurisdictioni alterius
comitatus subjiciatur, privatis suis rescriptis alteri adjicere comitatui (a).
aerarium regium influere debuisse, non esse autem
illata nisi 60 millia, Sigismundum Quinqueecclesiensem episcopum, et thesaurarium qui jam
Ernst, jam Hampo scribitur ad peculatum suum 400 aureorum millibus redimendum, collegam vero
ejus Dombaium, cum idem praestare non posset, ad perpetuos Temesvárini subeundos carceres
condemnarunt (e).
Impignorati proventus regii redimantur.
vero ad reddendas singulis comitiis rationes
efficaciter adstringere.
defixerunt.
a communi monarchiae necessitate separet, eominus
adoptari potest, quod jus in unitam praevia ratione monarchiam non modo in regnantem modo
lineam, sed in plures etiam per totam Europam dispersas regias domus transtulerit, apud has
vero innovatio haec magnam excitare posset attentionem.
Neque secundus.
et efficacius constituant.
etiam legislativam potestatem iudicia
pro incompetentibus et illegitimis haberi debent.
quo major pars populi ejus beneficium
sentit illiusque conservationem tuendi causam habet.
a Divis quondam Regibus Hungariae donata uti potuit,
Universitatis praerogativam Eidem non tam concedi, quam in usu
deduci instemus.
Tametsi quidem Diploma regium, quo hanc praerogativam
Zagrabiensi Academiae pridem concessam esse palam ostendi posset,
in praesens producere nequeamus, quod illud Archivo literariae
Directionis Zagrabiensis nunquam illatum sit, se cum reliquis literariis documentis hujatis Collegii abolitae Societatis Jesu, ut par est,
credere, per Commissionem
cum nullam habeant per collaterales vias facilem communicationem. Denique cum et hae a Provinciali per Statum Militarem Confiniarium, cuius systema ipsum libertati commercii repugnat et qui maxima in parte distincto vectigali regitur, intercludantur; hac quoque linea vix exiguum commercium vigere posset.
Quod inter Dalmatiam Venetam et Generalatum Carolostadiensem ex iisdem causis nec modus nec obiectum commercii activi (ut § 19.) existat.
Quod ipsum, exiguum licet, litorale Croaticum, diversis in praesens iurisdictionibus
illud Hungarico climati exclusive homogeneum productum, quod nullo prorsus agriculturae detrimento coli, quod per pueros, aut decrepitos etiam viros et feminas perfici potest, cuius praesens utilitas non in paucos aliquos, sed in omnem rusticorum, qui lenioris climatis comitatus habitant, posset dimanare; hoc inquam tam pretiosum productum, ut promoveat piae memoriae Imperatrix, nullis sumptibus pepercit. Generali instituti huius inspectori stipendium ex Aerario Regio constituit, necessaria hunc in finem aedificia et instrumenta, principio in bonis cameralibus adaptari curavit,
nonnisi id, quod ab hoc monopolio reliquum manet, ad Litorale evehitur et huius minima tantum pars beneficio aquae per Carolostadium, Flumen promovetur. Licet Aradiensis, Szegediensis, Szirmiensis, quin ipsa etiam Quinque-Ecclesiensis, minori impendio hac via evehi posset. Insulana tamen tota et pars Poseganae hac via per axem educi solet. Reliqua, quae per mare effertur, Hungarica tabacca per Pettovium. Tergestum cursum accipit. Olim tabacca omnis in foliis tantum educebatur; nunc exstat iam Flumine fabrica, in qua folia in pulverem elaborantur
dimittere solent. Cum hi omnes nec militiae nec opificiis applicari possunt, debent utique inquilinariam assumere conditionem. Si inquilinorum numerus plus iusto multiplicetur, ipsa haec civium classis ad precarium alimentationis statum recidere et minima sterilitas eos subsistentia privare debet. Posset nimium inquilinorum incrementum impediri per id, si plures in desertis adhuc locis pagi erigantur et ad hos nonnisi inquilinariae eiusmodi familiae deducantur; vel vero si in pagis, ubi adhuc latifundia supersunt, distinctae pro inquilinis domus erigantur, iis certa portio terrae in dotem
qui populum instruant, adhibendi.
433. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
434. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
435. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
436. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
437. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
438. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
1.111 Cortice seruatam genitoris et arte Diana
1.112 Quam sibi decreuit famulari more pudico
1.113 Vestalesque intrare lares, cui nulla pharetra
1.114 Defuit, ut sciret quid posset Cynthia uirgo
1.115 Saltibus Ideis uenando figere ceruos
1.116 Dux Anchysiades, quo nouit fortia tandem
1.117 Pectora, qua cecidit uel sancta mente chorebus
439. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
2.97 Imperium fuerat, nisi sola poemata uatum
2.98 Scipiades fertur statuam imposuisse sepulchro
2.99 Quippe suo uatis Rhodii qua uiuere posset
2.100 Ditauit Caesar uates, ditabat et ille
2.101 Maecenas, fautor miserum Flaccum atque Maronem
2.102 Fouerat, unde sibi decus, is dux omne parauit
440. Vrančić, Mihovil. Dalmatiae encomii principium,... [page 11v |
Paragraph |
Section]
441. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
442. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus secretarius... [Paragraph |
Section]
443. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.429 Ad patria antiquae cerealis moenia Baethlem.
2.430 Tum quia nullo uiro
2.431 Ad noti patuere lares, circum omnia lustrat,
2.432 Sicubi se uacuo posset defendere tecto.
2.433 Campus in urbe fuit media, quo tensa solebant
2.434 Desuper aestiuo praetendi carbasa Coelo.
2.435 Mercibus hic populus uendundis saepe coibat,
2.436 Mercandisque leues ad opaci tegminis umbras.
2.437 Hic uncti
444. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
4.258 Atque ibant Solymam patrio de more quotannis,
4.259 Annua quum populi celebrarent sacra frequentes.
4.260 Tum simul umbra sacrae rei, resque ipsa coibant.
4.261 Quum Puer haud animis adolescere posset, honestus
4.262 Ast aetate uigor succrescere, membraque sensim
4.263 Et Deus ipse suo clarescere corpore quibat,
4.264 Quumque tot aestates ageret, tot uolueret annos,
4.265 Quot rotat obliquum sua signifer astra per orbem,
445. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
7.501 Multa tamen surgunt praeconia, gloria multa,
7.502 Luce palam Christi decus hoc fert inclyta uirtus,
7.503 Ducitur et stygiae domus hospita mutus Erinny,
7.504 Qualis naritio quondam comes ibat Vlyssi
7.505 Per freta, Syrenas posset ne audire canenteis.
7.506 Huic quoque purgauit lymphatum pectus, apertis
7.507 Auribus, et uinclis effata est lingua solutis.
7.508 Phama uolat, populos tenet admiratio, Christi
7.509 Regnat aperta fides, et cuncto panditur orbi.
446. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.249 Qui colit, hunc audit, coeli est huic numen amicum,
11.250 Audiit haud unquam quisquam, nec saecla tulerunt
11.251 Vlla uirum, coeco dederit qui lumina nato.
11.252 Nemo unquam nisi diuinus haec condere posset.
11.253 Hinc furor oblatrat mixto liuore frementum.
11.254 Crimine totus oles peccatis obsite foetor,
11.255 Et nos ipse doces, exi hinc, explosus abito.
11.256 Talia tum coeco coeli rex fatur Iesus.
11.257 Credis in aeternum, diuinaque
447. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.669 Pontifici notus. post limina restitit alter,
14.670 Quem prior inmissum de postibus allicit intro.
14.671 At scelerum gurges inhiauerat Anna nefanda ❦
14.672 Fraude uiam, si quid mentiri examine posset.
14.673 Ergo iubet Iesum adduci, poscitque coacti
14.674 Iura sodalicii, quae dogmata seminet ultro?
14.675 Qui sic respondit. Mundo mea lingua patenti
14.676 Ore palam sonuit, me tum Synagoga docentem
448. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
449. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
450. Brodarić, Stjepan. De conflictu Hungarorum cum... [Paragraph |
Section]
451. Brodarić, Stjepan. De conflictu Hungarorum cum... [Paragraph |
Section]
452. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1863 |
Paragraph |
Section]
453. Vrančić, Mihovil. Carmina in actis Tomicianis... [page 11_201 |
Paragraph |
Section]
Ecquem vidistis tam longo tempore tantis
Cladibus oppressum seditione sinum,
Ecquem tot quondam populis opibusque superbum
(Hei mihi!) vidistis tam subito ruere?
Si mihi causa mali tanti foret advena quisquam,
Leniri posset forsitan iste dolor.
Nunc cum consumunt heu me mea viscera, quaenam,
Quae lachrimis nostris esse medela potest?
Nam quod quaeso malum, quod non sum experta? bonum, quod
Ex tantis quod non perdiderim, superi?
Clara viris, armisque potens, opibusque
454. Vrančić, Mihovil. Carmina in actis Tomicianis... [page 11_201 |
Paragraph |
Section]
Direpta et vidi templa domosque deum,
Visa (nefas) etiam mihi sunt mea signa per agros
Inter se nostros Marte coire gravi
Et toties nostros nostro quoque sanguine vultus
Conspersos vidi: quicquid erat miserum,
Nil grave tam posset fieri, nil denique triste,
Cui non succubuit jam mea vita malo.
Sed quae tanta fuit tantae mihi causa ruinae,
O superi? tantum cur merui exitium?
Quo tandem vestras laesi pia numina mentes?
Quod nostrum offendit pectora vestra scelus?
Sexcenta in
455. Vrančić, Antun. Carmina, versio electronica [page 68 |
Paragraph |
Section]
Sic vita haec est pessima,
Sic certe et mors est pia.
Ast illius pietas
Ipsa, inquam, est crudelitas,
Quae me tot miserum malis reservat.
Quare qui poenas meas
Sentit, posset dicere
Maius morte malum, quod invenitur.
Urges, Juste,
456. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
457. Kružić, Petar. Petrus Crusich comes Clissie et... [Paragraph |
Section]
458. Kružić, Petar. Petrus Crusich comes Clissie et... [Paragraph |
Section]
459. Kružić, Petar. Petrus Crusich comes Clissie et... [Paragraph |
Section]
460. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.489
1.490
1.491 Dum de more
461. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.143 Quem nimis angebant, quę dudum corde recondit,
7.144 Si qua iam posset tandem sic perdere regem,
7.145 Audit quem certo prędici carmine Vatum,
7.146 Aduentu percussa ducum dum sceptra requirit
7.147 Vrbs, cum gente noua cum toto affluxit
462. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.707 Cuius sunt certi pręscripto limite fines.
7.708 Vt satis illusum, petulans iniuria, nec iam
7.709 Restabat prorsus, quo plus excrescere posset,
7.710 Deponunt solio, turbis ostendere pręses
7.711 Hunc iterum optauit, coram dehinc talia fatur:
7.712 "Ecce
463. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.544 Cęde parum nocuisse rati ni fraude nocerent,
9.545 Quamlibet inde furens, at contra sedula noctem
464. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.544 Cęde parum nocuisse rati ni fraude nocerent,
9.545 Quamlibet inde furens, at contra sedula noctem
9.546 Si posset claris obducere curia factis:
9.547 "Vsque adeo impostor toti persuaserat urbi,
9.548 Vt se nec lęto superari posse nephando,
465. Vrančić, Mihovil. Error devius virginis Ruthenae,... [page q8 |
Paragraph |
Section]
141 Excludant, peream, sperno violata salutem.
142 Eligo, si nequeam viuere, casta mori.
143 Quod si visa forem prius his, quam vidimus illos,
144 Errori posset parcere quisque meo.
145
At si sponte petam iuuenes tot sola, putabunt (145)
146 Quaesitum Veneris me in nemus isse iocos.
147 O si quae nostrum tegerent velamina corpus
148 Rustica,
466. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
467. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
468. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 71 |
Paragraph |
Section]
469. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 24 |
Paragraph |
Section]
470. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page ciii_v |
Paragraph |
Section]
471. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 48 |
Paragraph |
Section]
472. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
473. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
474. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
475. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
476. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.12.8 Sed parat tacita proripere inde fuga
1.12.9 Scilicet ut dominae iucundo exceptus ab ore
1.12.10 Largius optato posset amore frui.
1.12.11 Interea parilem vim lux mea sensit amoris,
1.12.12 Seque anima visa est destituente mori.
1.12.13 Mira fides, mea dum properat, festinat et illa,
477. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
3.1.12 Et subito e summa desiluisse rate.
3.1.13 Ecce mihi veteres, gratissima turba, sodales
3.1.14 Obvia, ubi exceptos implicat alga pedes.
3.1.15 Qui posset nitidi radiantia sydera coeli,
3.1.16 Ioniique undas enumerare maris;
3.1.17 Ille et amicorum posset numerare meorum
3.1.18 Oscula saepe meis fixa refixa genis.
478. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
3.1.14 Obvia, ubi exceptos implicat alga pedes.
3.1.15 Qui posset nitidi radiantia sydera coeli,
3.1.16 Ioniique undas enumerare maris;
3.1.17 Ille et amicorum posset numerare meorum
3.1.18 Oscula saepe meis fixa refixa genis.
3.1.19 Quando erit illa dies meritis dignissima tantis,
3.1.20 Quam mihi candidior signet Olore lapis?
479. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.2.11 Num tua concipiunt insuetas flumina flammas?
3.2.12 Tu quoque num gelidas ureris inter aquas?
3.2.13 Nec tibi turpe putas, si te quoque vicerit unum,
3.2.14 Quae posset magnos vincere forma Deos?
3.2.15 Ecce iterum veteres vernant in corde dolores,
3.2.16 Et subeunt animo dulcia visa meo.
3.2.17 O ego ne tali violassem lumina visu,
480. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.5.1 Dum mea sollicita curarum pressa caterva
3.5.2 Haud ullum posset mens reperire locum;
3.5.3 Torquererque levi, ceu saucia Cerva sagitta,
3.5.4 Aut vexata gravi panda Carina noto;
3.5.5 Nec potis optato demittere lumina somno
481. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.6.79 Ast ubi se tenues fugiens dissolvit in auras,
3.6.80 Te ferus armavit in tua damna dolor:
3.6.81 Aeneam pietas; pietas deduxit Ulixem,
3.6.82 Cernere ut extinctum posset uterque patrem:
3.6.83 Innumerosque alios, quorum vulgata per orbem
3.6.84 Nomina, ab antiquis scripta leguntur avis.
3.6.85 At tibi nec pietas, nec passim cognita
482. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.3.44 Quos tum laudis amor longe ad maiora tulisset
4.3.45 Facta, modum reliquis forsan factura periclis.
4.3.46 Sed vetuit fortuna, Deusque, ut Caesar habere
4.3.47 Posset, ubi innumeris se se exercere tryumphis;
4.3.48 Tunc, ubi nulla data est optatae copia pugnae
4.3.49 Protinus Hesperias vertit se victor ad oras
4.3.50 Caesar, et Ismario
483. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
484. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page ii |
Paragraph |
SubSect | Section]
485. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page ii |
Paragraph |
SubSect | Section]
486. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page xiii |
Paragraph |
SubSect | Section]
487. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 4 |
Paragraph |
Section]
488. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 25 |
Paragraph |
Section]
489. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 34 |
Paragraph |
Section]
490. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 39 |
Paragraph |
Section]
491. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 54 |
Paragraph |
Section]
492. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 58 |
Paragraph |
Section]
493. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 59 |
Paragraph |
Section]
494. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 60 |
Paragraph |
Section]
495. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 62 |
Paragraph |
Section]
496. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 63 |
Paragraph |
Section]
497. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 63 |
Paragraph |
Section]
498. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 65 |
Paragraph |
Section]
499. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 68 |
Paragraph |
Section]
500. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 69 |
Paragraph |
Section]
501. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 71 |
Paragraph |
Section]
502. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 73 |
Paragraph |
Section]
503. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 73 |
Paragraph |
Section]
504. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 73 |
Paragraph |
Section]
505. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 74 |
Paragraph |
Section]
506. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 75 |
Paragraph |
Section]
507. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 75 |
Paragraph |
Section]
508. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 77 |
Paragraph |
Section]
509. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 79 |
Paragraph |
Section]
510. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 80 |
Paragraph |
Section]
511. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 84 |
Paragraph |
Section]
512. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 244 |
Paragraph |
Section]
513. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 244 |
Paragraph |
Section]
514. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 246 |
Paragraph |
Section]
515. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
516. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 249 |
Paragraph |
Section]
517. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 250 |
Paragraph |
Section]
518. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 252 |
Paragraph |
Section]
519. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 262 |
Paragraph |
Section]
520. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 263 |
Paragraph |
Section]
521. Vrančić, Faust. Carmina e codice Variorum... [page 68v |
Paragraph |
Section]
522. Beneša, Petar. Epistula ad Ioannem II. Zapolyam,... [page xxxix |
Paragraph |
Section]
523. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
524. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
525. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
526. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
527. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
528. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 198 |
Paragraph |
Section]
529. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 199 |
Paragraph |
Section]
530. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
531. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 24 |
Paragraph |
SubSect | Section]
532. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
533. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
534. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 38 |
Paragraph |
SubSect | Section]
535. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
536. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 41 |
Paragraph |
SubSect | Section]
537. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
538. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 58 |
Paragraph |
SubSect | Section]
539. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
540. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 64 |
Paragraph |
SubSect | Section]
541. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 66 |
Paragraph |
SubSect | Section]
542. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 67 |
Paragraph |
SubSect | Section]
543. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
544. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 81 |
Paragraph |
SubSect | Section]
545. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
546. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 85 |
Paragraph |
SubSect | Section]
547. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
548. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
549. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 100 |
Paragraph |
SubSect | Section]
550. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 110 |
Paragraph |
SubSect | Section]
551. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 113 |
Paragraph |
SubSect | Section]
552. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Primus in orbe Deos fecit
553. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
554. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
555. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
556. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
557. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 164 |
Paragraph |
SubSect | Section]
558. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
559. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
560. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
561. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
562. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
563. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
564. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
565. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
566. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
567. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 189 |
Paragraph |
SubSect | Section]
568. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 212 |
Paragraph |
SubSect | Section]
569. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 216 |
Paragraph |
SubSect | Section]
570. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 222 |
Paragraph |
SubSect | Section]
571. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 223 |
Paragraph |
SubSect | Section]
572. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
573. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
574. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 236 |
Paragraph |
SubSect | Section]
575. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 241 |
Paragraph |
SubSect | Section]
576. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
577. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 248 |
Paragraph |
SubSect | Section]
578. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 248 |
Paragraph |
SubSect | Section]
579. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 251 |
Paragraph |
SubSect | Section]
580. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 255 |
Paragraph |
SubSect | Section]
581. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 255 |
Paragraph |
SubSect | Section]
582. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 256 |
Paragraph |
SubSect | Section]
583. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
584. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
585. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
586. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
587. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 266 |
Paragraph |
SubSect | Section]
588. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
589. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 270 |
Paragraph |
SubSect | Section]
590. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 273 |
Paragraph |
SubSect | Section]
591. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 282 |
Paragraph |
SubSect | Section]
592. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 283 |
Paragraph |
SubSect | Section]
593. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 284 |
Paragraph |
SubSect | Section]
594. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 290 |
Paragraph |
SubSect | Section]
595. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
596. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 294 |
Paragraph |
SubSect | Section]
597. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 294 |
Paragraph |
SubSect | Section]
598. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 295 |
Paragraph |
SubSect | Section]
599. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
600. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 314 |
Paragraph |
SubSect | Section]
601. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 316 |
Paragraph |
SubSect | Section]
602. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 319 |
Paragraph |
SubSect | Section]
603. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 322 |
Paragraph |
SubSect | Section]
604. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 323 |
Paragraph |
SubSect | Section]
605. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 329 |
Paragraph |
SubSect | Section]
606. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 331 |
Paragraph |
SubSect | Section]
607. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 332 |
Paragraph |
SubSect | Section]
608. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
609. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 335 |
Paragraph |
SubSect | Section]
610. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 339 |
Paragraph |
SubSect | Section]
611. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
612. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 347 |
Paragraph |
SubSect | Section]
613. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 353 |
Paragraph |
SubSect | Section]
614. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 359 |
Paragraph |
SubSect | Section]
615. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 365 |
Paragraph |
SubSect | Section]
616. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 365 |
Paragraph |
SubSect | Section]
617. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 371 |
Paragraph |
SubSect | Section]
618. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 372 |
Paragraph |
SubSect | Section]
619. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 372 |
Paragraph |
SubSect | Section]
620. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 380 |
Paragraph |
SubSect | Section]
621. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
622. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
623. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
624. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
625. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 389 |
Paragraph |
SubSect | Section]
626. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 391 |
Paragraph |
SubSect | Section]
627. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 393 |
Paragraph |
SubSect | Section]
628. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 396 |
Paragraph |
SubSect | Section]
629. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 397 |
Paragraph |
SubSect | Section]
630. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 397 |
Paragraph |
SubSect | Section]
631. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 400 |
Paragraph |
SubSect | Section]
632. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 402 |
Paragraph |
SubSect | Section]
633. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
634. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 406 |
Paragraph |
SubSect | Section]
635. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 411 |
Paragraph |
SubSect | Section]
636. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 413 |
Paragraph |
SubSect | Section]
637. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
638. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
639. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
640. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 445 |
Paragraph |
SubSect | Section]
641. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
642. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
643. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 457 |
Paragraph |
SubSect | Section]
644. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 465 |
Paragraph |
SubSect | Section]
645. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
646. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
647. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 474 |
Paragraph |
SubSect | Section]
648. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 475 |
Paragraph |
SubSect | Section]
649. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 485 |
Paragraph |
SubSect | Section]
650. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
651. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
652. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 489 |
Paragraph |
SubSect | Section]
653. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 496 |
Paragraph |
SubSect | Section]
654. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 502 |
Paragraph |
SubSect | Section]
655. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 510 |
Paragraph |
SubSect | Section]
656. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 510 |
Paragraph |
SubSect | Section]
657. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
658. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 515 |
Paragraph |
SubSect | Section]
659. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 518 |
Paragraph |
SubSect | Section]
660. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 518 |
Paragraph |
SubSect | Section]
661. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
662. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 534 |
Paragraph |
SubSect | Section]
663. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 542 |
Paragraph |
SubSect | Section]
664. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 544 |
Paragraph |
SubSect | Section]
665. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 551 |
Paragraph |
SubSect | Section]
666. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 553 |
Paragraph |
SubSect | Section]
667. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 558 |
Paragraph |
SubSect | Section]
668. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
669. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
670. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
671. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 569 |
Paragraph |
SubSect | Section]
672. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 570 |
Paragraph |
SubSect | Section]
673. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
674. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 575 |
Paragraph |
SubSect | Section]
675. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 580 |
Paragraph |
SubSect | Section]
676. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
677. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
678. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 586 |
Paragraph |
SubSect | Section]
679. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 587 |
Paragraph |
SubSect | Section]
680. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 587 |
Paragraph |
SubSect | Section]
681. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
682. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 612 |
Paragraph |
SubSect | Section]
683. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 612 |
Paragraph |
SubSect | Section]
684. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 612 |
Paragraph |
SubSect | Section]
685. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 612 |
Paragraph |
SubSect | Section]
686. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
687. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
688. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
689. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 619 |
Paragraph |
SubSect | Section]
690. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 625 |
Paragraph |
SubSect | Section]
691. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 625 |
Paragraph |
SubSect | Section]
692. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 628 |
Paragraph |
SubSect | Section]
693. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 630 |
Paragraph |
SubSect | Section]
694. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 634 |
Paragraph |
SubSect | Section]
695. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 636 |
Paragraph |
SubSect | Section]
696. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 638 |
Paragraph |
SubSect | Section]
697. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 641 |
Paragraph |
SubSect | Section]
698. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 641 |
Paragraph |
SubSect | Section]
699. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 642 |
Paragraph |
SubSect | Section]
700. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 649 |
Paragraph |
SubSect | Section]
701. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 652 |
Paragraph |
SubSect | Section]
702. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 653 |
Paragraph |
SubSect | Section]
703. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 659 |
Paragraph |
SubSect | Section]
704. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 764 |
Paragraph |
SubSect | Section]
705. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 778 |
Paragraph |
SubSect | Section]
706. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 782 |
Paragraph |
SubSect | Section]
707. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 784 |
Paragraph |
SubSect | Section]
708. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 784 |
Paragraph |
SubSect | Section]
709. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 787 |
Paragraph |
SubSect | Section]
710. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
711. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
712. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 795 |
Paragraph |
SubSect | Section]
713. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 797 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
714. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 798 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
715. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 800 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
716. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 809 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
717. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 813 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
718. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 813 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
719. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
720. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 821 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
721. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 829 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
722. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 846 |
Paragraph |
SubSect | Section]
723. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 848 |
Paragraph |
SubSect | Section]
724. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 849 |
Paragraph |
SubSect | Section]
725. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 879 |
Paragraph |
SubSect | Section]
726. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 884 |
Paragraph |
SubSect | Section]
727. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 899 |
Paragraph |
SubSect | Section]
728. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 900 |
Paragraph |
SubSect | Section]
729. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 901 |
Paragraph |
SubSect | Section]
730. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 906 |
Paragraph |
SubSect | Section]
731. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
732. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 911 |
Paragraph |
SubSect | Section]
733. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 912 |
Paragraph |
SubSect | Section]
734. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 913 |
Paragraph |
SubSect | Section]
735. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 916 |
Paragraph |
SubSect | Section]
736. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 926 |
Paragraph |
SubSect | Section]
737. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 929 |
Paragraph |
SubSect | Section]
738. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 929 |
Paragraph |
SubSect | Section]
739. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 929 |
Paragraph |
SubSect | Section]
740. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 931 |
Paragraph |
SubSect | Section]
741. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 938 |
Paragraph |
SubSect | Section]
742. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 939 |
Paragraph |
SubSect | Section]
743. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 941 |
Paragraph |
SubSect | Section]
744. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 942 |
Paragraph |
SubSect | Section]
745. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 944 |
Paragraph |
SubSect | Section]
746. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
747. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 949 |
Paragraph |
SubSect | Section]
748. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 949 |
Paragraph |
SubSect | Section]
749. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 949 |
Paragraph |
SubSect | Section]
750. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 950 |
Paragraph |
SubSect | Section]
751. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 950 |
Paragraph |
SubSect | Section]
752. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 951 |
Paragraph |
SubSect | Section]
753. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 951 |
Paragraph |
SubSect | Section]
754. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 953 |
Paragraph |
SubSect | Section]
755. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 962 |
Paragraph |
SubSect | Section]
756. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 965 |
Paragraph |
SubSect | Section]
757. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 966 |
Paragraph |
SubSect | Section]
758. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 967 |
Paragraph |
SubSect | Section]
759. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 971 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
760. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 972 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
761. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 973 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
762. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 977 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
763. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 979 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
764. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 979 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
765. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 981 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
766. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 983 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
767. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 984 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
768. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 987 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
769. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 988 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
770. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 989 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
771. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 989 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
772. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 989 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
773. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 990 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
774. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 991 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
775. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 991 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
776. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 993 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
777. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 995 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
778. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 998 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
779. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 999 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
780. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1000 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
781. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
782. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1004 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
783. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1006 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
784. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1006 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
785. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1007 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
786. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1016 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
787. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1017 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
788. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1018 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
789. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1021 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
790. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1022 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
791. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1023 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
792. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1026 |
Paragraph |
SubSect | Section]
793. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1026 |
Paragraph |
SubSect | Section]
794. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1026 |
Paragraph |
SubSect | Section]
795. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1027 |
Paragraph |
SubSect | Section]
796. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1027 |
Paragraph |
SubSect | Section]
797. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1029 |
Paragraph |
SubSect | Section]
798. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1030 |
Paragraph |
SubSect | Section]
799. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1031 |
Paragraph |
SubSect | Section]
800. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1032 |
Paragraph |
SubSect | Section]
801. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1032 |
Paragraph |
SubSect | Section]
802. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1037 |
Paragraph |
SubSect | Section]
803. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1042 |
Paragraph |
SubSect | Section]
804. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1046 |
Paragraph |
SubSect | Section]
805. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1049 |
Paragraph |
SubSect | Section]
806. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1049 |
Paragraph |
SubSect | Section]
807. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1053 |
Paragraph |
SubSect | Section]
808. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1055 |
Paragraph |
SubSect | Section]
809. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1055 |
Paragraph |
SubSect | Section]
810. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1058 |
Paragraph |
SubSect | Section]
811. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1060 |
Paragraph |
SubSect | Section]
812. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1082 |
Paragraph |
SubSect | Section]
813. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1083 |
Paragraph |
SubSect | Section]
814. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1099 |
Paragraph |
SubSect | Section]
815. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1101 |
Paragraph |
SubSect | Section]
816. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
817. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
818. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
819. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
820. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
821. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
822. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
823. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
824. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
825. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
826. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
827. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
828. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1126 |
Paragraph |
SubSect | Section]
829. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
830. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
831. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
832. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
833. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1144 |
Paragraph |
SubSect | Section]
834. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1151 |
Paragraph |
SubSect | Section]
835. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
836. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
837. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
838. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1164 |
Paragraph |
SubSect | Section]
839. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1170 |
Paragraph |
Section]
840. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1170 |
Paragraph |
Section]
841. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
842. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
843. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
844. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
845. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1187 |
Paragraph |
SubSect | Section]
846. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1187 |
Paragraph |
SubSect | Section]
847. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
848. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
849. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1197 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
850. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1198 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
851. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1198 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
852. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1202 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
853. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1217 |
Paragraph |
Section]
854. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 345 |
Paragraph |
Section]
855. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [Paragraph |
SubSect | Section]
856. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.17 O, quoties duro contusus membra flagello,
2.18 O, quoties mersus brumali frigore in equor,
2.19
Ut sensus posset glacie frenare rebelles!
2.20 20 Ille recusavit lautis accumbere mensis
2.21 Sępeque ieiunus maceravit pallida tristi
2.22 Ora fame, abstinuit
857. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.70 70 Permagne doluit pietatis imagine motus.
2.71 Quin etiam puro Christi succensus amore
2.72 Ivit Iaderam bellum si estinguere posset
2.73 Christigenum pacisque duces coniungere nexu.
2.74 Atque ita Iadrenses affatur Episcopus ęgros:
2.75 75 "Vos revocate animos tristes et mittite quęstus;
858. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4.119 Arte peritorum quamquam studioque fabrorum.
4.120 120 Tum pius Antistes sacro vestitus amictu
4.121 Admovet ipse manum, petram si posset ab urna 72
4.122 Vertere, sed frustra; ille etiam tentata reliquit.
4.123 Multa animo voluebat herus, quali arte valeret
859. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
860. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
861. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
862. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
863. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
864. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
865. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
866. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
867. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
868. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
869. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
870. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
871. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
872. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
873. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
874. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
875. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
876. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
877. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
878. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
879. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
880. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
881. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
882. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
883. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
884. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
885. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
886. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
887. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 26 |
Paragraph |
Section]
4.260 260 Fecerat ignipotens. et iniqui barbara Turni
4.261 Castra premebat ouans, sensitque acerrimus hostis,
4.262 Quid pia diuino posset munimine uirtus.
4.263 Saepe Patres (tenerae generosa exempla iuuentae
4.264 Namque iuuant) natis paruum te magna gerentem
4.265 265 Monstrauere suis, et grandes moribus annos
888. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 32 |
Paragraph |
Section]
4.561 Nubila, quis pluuiae gelidae. quis grandinis auctor.
4.562 Quo tonet igne polus. Se pectore colligit uno,
4.563 Quod multas posset diuisum extollere mentes.
4.564 Ille docet, quo more locis dare iura subactis,
4.565 565 Quo sit opus proprios animi constringere motus.
4.566 Et pulcrae rediuiua sequi uestigia
889. Anonymus. Actiones duo de maleficis, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
890. Lučić, Ivan. Epistola ad fratres Blaeu (14. 11.... [Paragraph |
Section]
891. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n27 |
Paragraph |
Section]
892. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n27 |
Paragraph |
Section]
893. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n4 |
Paragraph |
Section]
894. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
895. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
896. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
897. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 20 |
Paragraph |
Section]
1.214 Crescere congenita seros virtute nepotes:
1.215 Quorum gesta, fidem, robur, palmasque loquuntur
1.216 Et Patria, et reges melius, quam forsan inepto,
1.217 Posset inexpertus describere carmina Vates.
1.218 Tantorum Caietanus prognatus avorum
1.219 Sanguine, vel rudibus fuerat spectatus in annis,
1.220 Inter grandaevae decora illustrissima
898. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 33 |
Paragraph |
Section]
1.616 Quo pietas, morum squalet quo pulvere candor,
1.617 Quo Patrum virtus vitio calcata prematur;
1.618 Ut libatam oculis tam pulchro in corpore labem,
1.619 Propitia exempli posset tentare medela.
1.620 Summus Apostolica Praesul tum Iulius alter
1.621 Eminuit specula, cui commendata Thienis
1.622 Admissa est Latiae virtus penetralibus aulae.
899. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 41 |
Paragraph |
Section]
2.32
2.33 Interdixit, opum suadent quem commoda, fastum;
2.34 Et sua qua posset pietas sudare palaestra,
2.35 Sedulus expendit: Patriae mox civicus illi
2.36 Occurrit caetus, sanctus cui Dalmata Doctor
2.37 Dat nomen; quem non proceres, nonulla colebat
900. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 44 |
Paragraph |
Section]
2.117 Cura: suam dubiae ne tempestate procellae,
2.118 Luderet incautam Ditis vesania mentem;
2.119 Experti rectoris opem, quo praeside posset
2.120 Currere felici, vitae per lubrica, planta,
2.121 Strenuus admisit; proprii cui subdidit omnes
2.122 Arbitrii motus, animaeque remisit habenas.
901. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 45 |
Paragraph |
Section]
2.146 Pus, sanies, et morborum non una mephitis
2.147 Mirantur secum invicta confligere lucta.
2.148 Quod spectata etiam lucro maiore probari
2.149 Posset ibi populis pietas, migrare Thienem
2.150 Natali tellure monet, patriaeque penates
2.151 Mutare Adriacis, cordis iubet arbiter undis.
2.152 Nil contra opponit: summi ceu iussa
902. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 99 |
Paragraph |
Section]
4.74 Descripsit cives: famis a pallore, fuere
4.75 Qui vitam ponant, sed vix quibus effluat altus,
4.76 Prae macie sanguis; ferrum quo tingere miles,
4.77 Vandalicus posset: puduit sic vincere: turpis,
4.78 Indignam Totila, pressit victoria palmam.
4.79 Si tamen acceptis tot cladibus, ultima tandem
4.80 Et vitae, et rerum subiissent damna Quirites,
903. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 101 |
Paragraph |
Section]
4.137
4.138 Adfuit; et si quo rabidus mitescere tortor
4.139 Consilio posset, probat irrequieta Thienis
4.140 Maerentis pietas: trucis obsecrare furorem
4.141 Militis aggressus, leni prosternere suada,
4.142 Tentavit rabiem, tantum quo sanguinis imbrem
904. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 123 |
Paragraph |
Section]
4.799
4.800 Caelesti, tenebras animi splendore fugavit,
4.801 Quo posset durare novae, retrograda nunquam,
4.802 Proposito vitae pietas, Cerealia mensae
4.803 Angelicae fomenta dabat, multamque palato
4.804 Mortali, aetherei panis suadebat orexim.
905. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 126 |
Paragraph |
Section]
4.869 Grassantis ferri affectos rubigine mores.
4.870 Aethere suggestis tandem felicibus ausis,
4.871 Non melius pravum ratus emendare quod Orbem
4.872 Posset opus, quam si ad divini certa favoris
4.873 Signa, frequentatis populus concurreret aris;
4.874 Constituit rarum panis tunc illius esum,
4.875 Unde omnis proprio veluti de fonte
906. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 151 |
Paragraph |
Section]
5.580 Insuavem humani fastus excluserat auram;
5.581 Dum consanguineos placidis deberet ocellis
5.582 Metiri vultus; cavit, ne lumine primum
5.583 Exceptus, posset puris illudere fibris
5.584 Naturae affectus, qui commendaret inanes
5.585 Laudaretque umbras: animumque ut laederet ater
5.586 Halitus, interno fieret crudele nitori
907. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 170 |
Paragraph |
Section]
6.330 Ordiri princeps, totam in crudelia plebem
6.331 Dissidia impellens: pulchrum rationis ademit
6.332 Humanae lumen; sceleri quo pronior omni
6.333 Impietas, pulso posset grunnire rubore.
6.334 Non aliter quam saeva tigris, quam forte prehensam
6.335 Venantes Numidae ferrato carcere claudunt:
6.336 Si pateant fractis inimica ergastula clathris,
908. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 171 |
Paragraph |
Section]
6.365 Obruit asperitas: iugulo, vitaque nocentum
6.366 Insontumque simul, ferienti mucro litabat
6.367 Regius Astreae; proprio si forte cruore
6.368 Posset inhumanos populi sopire furores.
6.369 Flevit, Avernali caput exarmante Medusa,
6.370 Parthenope, Stygiis ictos saevire colubris
6.371 Infidos cives: raptisque in funera pacti
909. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 16 |
Paragraph |
Section]
1.532 A tergo aetatis te ludicra facta sequentur?
1.533 Quanquam vtinam hec tantùm sequerentur. Inepta cupido
1.534 Non vltra Eupolidis soccum delinqueret, vncis
1.535 Naribus et posset sat castigata videri.
1.536 Tristiùs at multò pueris maturior aetas
1.537 Desipit. Expositae quovis in littore conchae,
1.538 Talorumque, nucumque haud magna expleuerit illos
1.539 Congeries:
910. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 97 |
Paragraph |
Section]
3.913 Nescio quo, telis, referente, hostilibus ipsum
3.914 Ilicet obnubi media inter praelia solem;
3.915 Lethifero illo etiam in nimbo, Martisque procellâ
3.916 Aduertit sapiens, meritò quod posset amari.
3.917 Et, Bone, ait, narras: nimios certaminis aestus
3.918 Pertimui: levat hac nubes me ferrea curâ.
3.919 Gratia Dîjs, hostique: aderit pugnantibus vmbra.
3.920 26. Et verò, nisi tam
911. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 97 |
Paragraph |
Section]
3.920 26. Et verò, nisi tam dulci devinxerat arte
3.921 Oppositas rerum formas elementaque Numen;
3.922 Ipsa sibi discors nutantis machina Mundi
3.923 Haud, reor, immotá posset compage teneri:
3.924 Sed civile nefas, aeternaque iurgia scissum
3.925 Hinc, atque hinc furijs agerent immanibus Orbem.
3.926 Nam mediâ cum parte Sui contraria pugnent
3.927 Quattuor inter se
912. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 98 |
Paragraph |
Section]
3.930 Arida numquam equidem tellus, atque aridus ignis,
3.931 Illa liquentis aquae, liquidi consortia ferret
3.932 Aeris hic: neque fida fatis durare caloris
3.933 Aerij, et gelidae posset vicinia lymphae.
3.934 Omnia quae nexu nunc apta ligantur amico,
3.935 Cognatae alterius fido quia glutine partis
3.936 Se retinent. Flammae similis calor aerà iungit:
3.937 Communi fluxu lymphis
913. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 113 |
Paragraph |
Section]
4.80 Re locupes: totam Xersis sub signa coactam
4.81 Vt pater Auroram, omnigenum, innumerabile vulgus,
4.82 Plusquam regifico posset molimine structis
4.83 Excepisse epulis; tam larga fauentis olympi
4.84 Dona, tot eximios fructus, melioribus instans,
4.85 Deseruit, lucris, et transfuga nobilis almae
4.86 In pauperitatis se dulcia
914. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 195 |
Paragraph |
Section]
5.1485 Caesareum subiere iugum? Non ardua Budam
5.1486 Moenia, non triplicis texit custodia valli,
5.1487 Armorumque virûmque obices. Durae aemula Troiae,
5.1488 Quo subigi posset, maiorem inuenit Atriden,
5.1489 Atriden Lotharum. Quid seu, Strigonia, seu te
5.1490 Inclyta commemorem regalibus, Alba, sepulcris,
5.1491 Nesseliumque, et quae stagnantem, Esechia, Drauum
915. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 255 |
Paragraph |
SubSect | Section]
916. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 259 |
Paragraph |
SubSect | Section]
917. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Finge pari numero poenas et verba dolorum
Omnia, quae Numen pro lege subire iuberet,
Post minimae maculam labis; durasset in istis
Virgo malis potius, quam sese exolveret inde,
Cum posset, modicae quamvis formidine noxae.
Talis erat Mariae Authori connexa voluntas.
I modo, ne qua meae feriat te flamma Machaerae.”
9.
Hoc ego
918. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Redditus aeger, inops, laesamque sequentibus asper
Naturam aerumnis atque hanc superantibus una
Dotibus amissis, nudum invisumque remansit
Plutoni spolium: quâque ille resurgere posset,
Subsidii nulla est meritique relicta facultas.
Prostratum veluti et languens sine robore corpus
Surgendique impos multisque intrantibus ipsa
Viscera confossus plagis, vix ducere vitam
919. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Prostratum veluti et languens sine robore corpus
Surgendique impos multisque intrantibus ipsa
Viscera confossus plagis, vix ducere vitam
Sufficiens maerebat Adam, nec habere faventem
Aegrotus qua posset humo se tollere, dextram.
Infelix potuit similique incauta bonorum
Iacturâ coniux et stirps ventura iacebat.
Posteritas animanda pari subiecta flagello
Numinis irati, non cessatura trahebat
920. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Immerita adversi properaret ad oscula servi.
18.
Labis erat pretium quo non felicius ullum
Aut bonitas divina dare, aut sapientia posset
Concipere. Aeterni proles est unica Patris,
Fecundae soboles mentis, commune Parenti
Naturâ Verbum, nec falsa Tonantis imago,
Quam generata facit solum persona loquente
A Patre
921. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Filius admittit carnis, nec hypostasis impar
(Mirandum dictu) formis est una duabus.
Hic nasci de matre Deus fierique – stupendum! –
Mortalis voluit Deus, aequum ut reddere posset
Pro culpa pretium moriensque in stipite primam
A vetito lueret venientem stipite noxam.
Plausit io Caelum: et tantae pietatis ovantes
Caelicolae decreta probant et carmine Numen
922. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Sedibus e summis et deposuisse potentes
Asseruit, supremo humiles †dignatus† honore.
27.
Aethere labenti quid par occurrere posset
Antitheo? Forsan veluti de monte soluta
Torrentis ruit unda, redit vel nubibus imber?
Sed nihil ad lapsum Ditis. Fortasse molarem
Ceu iactam cecidisse polo vis fingere petram?
Idque
923. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Excedat labor.” Hic plausit blandeque loquentis
Extulit ingenium Pietas, et quaesiit ultra
Qua ratione Deus, si maiestate Tonantis
Deposita fieret caro, crimine posset Adamum
Exuere, et grandis pretium conflare talenti,
Corporis induviis? Quod mox Sapientia verbis
Prosequitur tacitumque loquens suspendit Olympum:
“Humano scelere offenso quod nulla Tonanti
924. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Is pariter Deus esset homo, tunc Numine dignum
Obsequium praestaret homo: cui addita carnis
Humanae ruditas, aequo pro labe pacisci
Non impos merito, proprii virtute laboris
Posset obaerati nomen delere parentis.”
5.
Effatis commota istis Astraea reponit:
“Quae loqueris commenta, soror Sapientia, dictu
Ingeniosa
925. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Me Styge damnatis unum e mendacibus esse
Aligeris: non poma tibi suadebo, negatae
Delicias plantae. Potius suadebo dolorem
Numinis offensi, quo solo assurgere possis
Ad veniam; quem non posset suadere rebellis
Angelus et quae sunt olim ventura docebo.
Tollendo cum lapsa tuo natura sit impar
Supplicio, statuit Numen dimittere caelo
Unigenam, Verbum, Sobolem: licet illa Parenti
926. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Bethsabeae fors ista fuit, cui regius undae
Aestivae accessit titulus, nisi dicere malim,
Tincta sibi fuerat quod regia tabe mariti
Purpura, cum coniux fallaci Marte perisset
Uria, qui decorare cruor regalia posset
Ornatura ream thalami velamina nuptam,
Quo vivo id nullus valuisset reddere murex.
Haec tamen illa fuit, caesi post fata iugalis
Regalem pressura thorum, qua coniuge David
Protulit
927. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Compita bisgeminis lambens Babylonia rivis
Effluat Euphrates: magna hic vi lapsus aperto
Ad cursum spatio, primae se margine ripae
Exolvit fecitque viam qua promptus in urbem
Posset Achaemenius miles, Medusque minori
Conspirare vado, liquidi victo obice muri.
Civibus ignaris tantum valuisse sagacis
Consilium Cyri, mirum est: sed perdere Numen
Quem statuit, parvo hoste perit:
928. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Dixerat haec, surgensque hilaris communia templi
Atria perlustrat tacitus, si forte morantis
Posset adhuc Annae sobolem solisque propinqui
Auroram libare oculis. Post acta soluti
Vota puerperii Mystes sed repperit Annam
Abscessisse dolens; at quam spectare puellam
Praesentem nequiit Simeon, caelestibus
929. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
Section]
Matris amor, quo mente feram, quo lumine cernam,
Avulsos ad 19 ad: ab vota tuos quo
pectore vultus
Orba animae tolerabo parens? Si munere votum
Hac alio redimi posset, dabo quidquid in agris
Fert laeti fecunda Ceres, dabo cuncta bidentum
Vellera et agnorum distentas ubera matres
Laeta addam et multo redimam te, filia, censu.
Novi equidem quod nostra sinat lex pignora
930. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Et Natam, voti rea non infida, litabo.”
2.
Postea vero animum Natae sic Anna probabat:
“Num soboles te cara lares retinere paterni,
Num posset quoque matris amor, ne Numinis almi
Addicta obsequio templi paterere verendis
Te famulam praestare adytis, fanoque dicatis
Virginibus sociata rudes aetate placeret,
Crescentesque sacris numerare penatibus
931. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Talia dicebat Virgo, cui divinorum
Conscia fatorum quamvis cortina pateret,
Seque etiam tantam caelestis diphtera matrem
Diceret, illa tamen posset si ancilla probari,
Grande sibi, licet inferior foret omnibus una,
Censuit esse decus. Crebroque in vota profuso
Pectore dicebat: “Quaecumque electa cupiti
Messiae Genetrix, Virgo fecunda veniret,
932. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Thura petit Solymam, quem sexta petebat ibidem
Esse, quaterdenûm numerum impletura dierum
Hebdomas, ut sobolem nuptae pro more iugales
Expertae thalamos Virgo lustranda referret.
Hinc ea, ne positam posset transgressa videri
Legem (quantumvis salva quoque lege piari
Non opus huic matri, iacto quae semine prolem
Non dedit) abstinuit fano, se donec ab orta
Prole, quaterdecies nova lux Phoebea vocaret.
933. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Accipit et ferro volat incursare quietas
Nazaridas. Doctusque sacro de limine, portas
Invadit miransque datis occurrere nullum
Vocibus, explorat cunctos violenta recessus
Saevities, si posset heros reperire latentes
Cum puero regisque metum mucrone levare.
Ut rabies quaerendo omnis consumpta, propinquos
Exagitant, adduntque minas, ubi mater, ubi infans
Poscentes, crudele genus feritasque
934. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quis reliquos matrum casus obiectaque ferro
Pectora, quis raptos ipsis tortoribus enses,
Quis patrum oppositas Solymis mucronibus iras,
Quis gemitus posset, quis femineos ululatus
Effari? Non si pleno me fonte rigasset
Docta Hypocrene, si totum Helicona dedisset
Phoebus et ex ipso melior me culmine Pindi
Umbraret laurus, tantae nec caedis acervos
935. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
Section]
Sidoniis Nilum Tyriisque petentibus ingens
Qui ratibus patet, in mollem breviore Canopum
Festinare via, sed quod minor illa pericli
Visa foret caedisque minor, qua regia ludi
Posset saevities; fugientes transtulit Arnon
Monte cadens, amnis dictus par montibus Arnon.
Hinc Madianiten voluitque subire recessus
Petrosos Arabum; cavitque ignota viarum
Ludibria, aethereo sed non sine
936. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Commendare manus rectaeque modestia frontis
Evaluit, modicae pretium ne deforet arti:
Ne sibi nec puero, aut matri vitale deesset
Subsidium, cui nulla magis fortuna placebat,
Quâm posset proprio si forte labore vibratâ
Et pueri et matris superare incommoda serrâ.
30.
At Virgo Pharii quae non idiomatis expers,
(Hoc etiam
937. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Neglecto elegit somnum captare mapali.
Sed prius incultam quam commigraret in aedem
Coniuga virginitas, oculis lustraverat omnes,
Qua poterat spes esse vias, ut in urbe relictus,
Inter amica redux posset cerni agmina natus.
At frustra dimensa oculis omnis via: nullo
Explorata dabat Messiam semita signo.
9.
Iamque soporiferis faciem
938. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Sacra sibi fieri poscens agnovit amara,
Auxilio prolis sese Titanide victam.
Purus amor sobolis quam sic lugere dedisset,
Poenarum ut nati vehemens extinguere maeror
Hanc posset, virtus animi nisi firma stetisset,
Una fuit Virgo. Poenarum filius esse
Rex voluit, propriae fluxit cui purpura venae;
Pallore emicuit genetrix, Regina dolorum:
Si dispar color est, dolor est communis
939. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Luminibus, vacuo nequicquam haerentibus axi.
18.
At mater postquam tacito lustrasset Olympum
Intuitu, spectare auras si forte secantem
Posset adhuc sobolem; cum spes ablata videndi
Tota foret nati, tunc primum a prole calentes
Figit humi vultus: nati vestigia saxo
Pressa videt. Neque enim prius illa retorsit ab alto
Lumina, quam sobolem
940. Đurđević, Ignjat. B. Stanislai Kostkae obitus.... [Paragraph |
Section]
42 Caelorumque duces sonitu meliore rotabant
43 Sydera felici Dominae plausura triunpho.
44 At te, Virginea praecordia fixe sagitta,
45 Si tam clara dies posset latuisse, lateret
46 Et Clythien media Phoebus spectabilis aethra,
47 Kostka puer: laeto tua pectora consona caelo
48 Idem pulsus agit, residensque in
941. Đurđević, Ignjat. Januario Salines Suo S. P. D.,... [page 67 |
Paragraph |
Section]
942. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
1 Postquam visceribus terrae grassatus in imis
2 Concussit subitus nostraque nosque tremor,
3 Horrebam tacitus (mala nam formidine crescunt),
4 Quod posset, non quod fecerat illa lues.
5 Dum resilire solum, quoties dum quassa putabam 5
6 Tecta, tremor nostri corporis ille fuit.
7 Admovi quoties menti solatia
943. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
54 Et delere animas, quas reparare venis?
55 Namque tuo Titan captus geminaret ab ore,
56 Vincere queis posset vel Phaetontha, faces.
57 Tunc duplici flamma, tunc icta Hiperione tanto
58 Corrueret proprio terra sepulta rogo.
59 Autumno non certa fides, cognatus
944. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2 Cuius vox poterat candentes vincere cygnos
3 Maeandri in ripis iam iam sua fata videntis,
4 Cuius mollitiem gravidae pecuaria Parmae
5 Invideant et cui posset livere Galaesus,
6 Cuius splendorem conchae et foecunda Lucrini
7 Ostrea et aequoreis referunt conchylia Baiis.
8 Candor erat, qualem dives collaudet
945. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 6 |
Paragraph |
Section]
1.162 Nunc martyr viridem gestit super aethera palmam.
1.163 Infelix Jesenica locum sola invenit hosti,
1.164 In quo vir tantus vinci atque occumbere posset.
1521.
1.165 Ostrovicae fatum jam nunc approximat arci,
1.166 Quam Rex Bela olim Scythicis compulsus ab armis
1.167 Condidit in tumulo
946. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 9 |
Paragraph |
Section]
1.263 Invaluit terris,
1.264 Quantus ubique timor? quae consternatio plebis?
1.265 Quae fuga? qui gemitus? humana edicere lingua
1.266 Non posset, tenuive manus describere penna.
1.267 Dux hujus belli, tam rarae cladis
1.268 Infelix Tomoreus erat, cuj mitra Colossum
1.269 Casside visa minor: Sacra
947. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 34 |
Paragraph |
Section]
1.1032 Arx Gvozdanska situ magè deliciosa superbo
1.1033 Quàm fortis, licèt à ferro sibi nomen adepta est,
1.1034 Rectiùs omnino cùm dici argentea posset;
1.1035 Haec quoque ter septem postquam defensa diebus
1.1036 A nostris cum laude fuit, cunctisque peremptis
1.1037 Igne, fame, atque siti, cadit in hostilia vota,
948. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 42 |
Paragraph |
Section]
1.1292 Perpendens, suspendit iter, mutare paratus;
1.1293 Non coepisse, magìs, malè quàm finisse, decorum est.
1.1294 Interea ne quo Turcos metuisse videri
1.1295 Seña modo posset: Likenses mittit in agros
1.1296 Matthiam Daniçic', qui segnem provocet hostem
1.1297 Virtutum veteris satiùs cognoscere Señae.
1.1298 Ille manu parva
949. Matijašević... . Carmen ad v. c. Iacobum Candidum,... [Paragraph |
Section]
Oblectamentum superest, ut ovantis in istos
Advolvam numeros populi, quod dicitur Urbis
Civibus Adriacae patrio sermone Volatus.
265 Tantus ut apposita fieret vertigine ludus,
Et posset cunctis a coetibus undique cerni,
Visa fuit reliquis longe magis edita moles
Aedibus apta rei, vir concitus unde deorsum
Affixus funi lapsu citiore veniret.
270 Vertice praecipuum surgit sublimis in auras
Turris apud templum,
950. Matijašević... . Ferocia Turcarum per Christianos... [page f84v |
Paragraph |
Section]
Parietibus inuere Scythas, nihil ardor eundi
Par crebros ad summa gradus fastigia muri:
Nam fato cecidere pari, cum desuper ignis
Plurimus ingrueret, vastique subinde molares,
Et conscendentes quidquid prosternere posset.
Hoc si forte Getae non essent objice fracti,
Posse videbantur tota regione potiri;
Iniecto populis a belli mole timore,
Illorum robur quam propulsare nequiret,
Nempe suis oneri tanto
951. Đurđević, Ignjat. Magdalidos liber primus, versio... [Paragraph |
Section]
288 Primaevum reparare Chaos, dum turbida motu
289 Corporibus, mentique noces, latèque refuso
290 Sanguine Regna agitas, tremefactaque Sydera terres.
291 Nam si damna pati posset, fatoque subesset,
292
293 Terra tremens penitus, flammaeque tricuspidis ira,
294 Rerum turbo
952. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 60 |
Paragraph |
Section]
953. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
954. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 19 |
Paragraph |
Section]
Accumulat tantos coniunx miseranda dolores,
Quae mihi primaevi floris adempta fuit.
Liber 1. Elegia ad regem Ladislaum. X. Porro ex uxoris morte tantum hausit dolorem, ut iacentem animum nulla omnino ratione confirmare posset; quare rebus humanis utcunque valere iussis, ecclesiasticae militiae nomen dedit, ex Deo, cui se mancipabat, solatium deinceps capturus sacerdotiumque in Ragusina ecclesia, quod canonicatum vocant et solis nobilibus viris aditus ad illud patet, obtinuit. Rem illi copiosam fuisse, pro certo
955. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
956. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
957. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
958. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
391 A nihilo: quare manifesto lumine quidquid
392 Et non confusa clarebit imagine veri,
393 Verum erit usque adeo, non unquam ut fallere possit:
394 Nam si posset, eadem illum ratione valeret
395 Fallere, qui sese retur, dum cogitat, esse;
396 Quod non posse quidem docui, res ipsaque per se
397 Jam patet. Ergo illud, quod clara in mente tuemur,
959. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
435 Saepe metu, et nunquam votorum in fine quiescit
436 Propter egestatem, sibi quae cupit ipsa, bonorum.
437 Quare deficere in multis se conscia novit:
438 Quod nullo posset de se cognoscere pacto,
439 Ni Summi nullaque ex parti deficientis
440 In se notitiam cohiberet; protinus a quo,
441 Dum se illi consert, videt usque recedere longe,
442 Ut
960. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
501 Diversa inter se natura disque gregata,
502 Distarent aliquo; nam quod foret alterum, id alterum
503 Haud foret omnino: quare consistere neutrum
504 Sic posset Summum, quod non nisi convenit Uni.
505 Consimili ratione nequit de partibus ullis
506 Componi Summum: neque enim tune quaelibet harum
507 Summa foret; siquidem
961. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
739 Inque vicem motus animi, mentisque sequatur
740 Imperium corpus subito parere jubenti,
741 Temporis inter nil videatur ut esse, paratum.
742 At nulla hoc peragi posset ratione profecto,
743 Isto ni penitus mens sit cum corpore juncta,
744 Ut tali simul e consensu prodeat unum,
745 Unum id, nos Hominem quod dicimus esse: duabus
746 Quapropter
962. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1292 Morte carens penitus, tanto magis inficiandum
1293 Debere omnem Animae naturam nobilioris
1294 Deficere et penitus letho cessare peremtam.
1295 Namque ea non alia posset ratione perire,
1296 Quam si nunc Animam esse volens divina Potestas
1297 Mutetur porro, et ne sit, velit, atque ideo Mens
1298 Concidat in nihilum: sed supra ostendimus esse
963. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1671 Nil inconsulta tentabat Mente, neque ullos
1672 Non mandante Anima motus dabat, extera quamvis
1673 Multimodo rerum facies impelleret ictu
1674 Corpus, ut hinc sensu posset variante moveri
1675 Mens intus, si vellet, et hinc sentire dolorem
1676 Sive voluptatem pro plaga et frigora et aestum.
1677 Omnia quae nullo vitabat libera nisu
1678 Usque
964. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1676 Sive voluptatem pro plaga et frigora et aestum.
1677 Omnia quae nullo vitabat libera nisu
1678 Usque adeo, nil ut plagis aut ictibus ullis
1679 Divinae posset vel paulum Lucis ab haustu
1680 Lucis inocciduae turbatam avertere Mentem.
1681 Propterea tum plena fuit Pax plenaque Pacis
1682 Gaudia; Seditio Discordia Bella Tumultus
965. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
272 Ipsaque iners Natura quiescet, et genitali
273 Haudquidquam coetu rerum foecunda crearet
274 Principio; quidquam neque porro augere creatum
275 Posset: quae fieri manifestum est; plurima quando
276 In summa rerum nascuntur, et edita crescunt.
277 Vere novo Tellus herbarum vivida mater
278 Profert res teneras, gremioque educit in auras,
966. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
643 Astra putes, liquidis permixtum aut rebus inane:
644 Nam, praeter spatio quod ab omni exclusimus omnem
645 Naturam vacui, et pugnare ostendimus ante,
646 Si sit inane super, queis posset viribus astra,
647 Quae vaga sunt, circa Solem obluctantia ferre?
648 Quare etiam atque etiam fluidum est caelum omne liquensque,
649 Et penitus pleno quoque corpore constet, oportet;
967. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
953 Non potis idcirco est tenebras inducere Marti,
954 Nec; Martem supera quae sunt, fulgentibus astris
955 Saturnique Jovisque; quia huc non pervenit umbra
956 Terrae: quin etiam totum non mergere posset
957 Lunae orbem, tegeretque minus caligine lata,
958 Si non tantundem minor esset corpore Terrae
959 Luna, vel ipsa magis Terra, quam distat, abesset.
968. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1022 Decrescit quoniam pariter fuga. Certaque constat
1023 Praeterea haec ratio, si per declive feratur,
1024 Atque inclinato volvatur in assere pondus.
1025 Haud tamen immensis ita quovis tempore posset
1026 Augeri spatiis deorsum fuga corporis: aeque
1027 Ad celerem tandem lapsum fateare reduci
1028 Namque opus est; siquidem novus ictus materiaï
1029 Addi non poterit tanta
969. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1618 Et primo calor est, ubi corporis exagitantur
1619 Particulae a primi correptae motu Elementi,
1620 Perceleri motu, quo quamque avellere tentat:
1621 Hoc sine non etenim posset calor ullus haberi;
1622 Nec prorsus calida ulla foret res, quin cieantur
1623 Ejus particulae; quae cum majore cientur
1624 Vi motus, fit, uti tanto calor auctior extet:
970. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
117 Aptatae: quoniam, mage si qua extaret Aquae pars
118 Extima, deflueret tum protinus inferiora
119 In loca procurrens, via qua proclivis; et ante
120
Definere haud posset prorsus fluere, atque moveri,
121 Quam bene constiterit regione aequata superna.
122 Neve labor rationem horum causamque fatiget
123 Quaerendi, tali rem protinus accipe pacto.
971. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
364 Et quia jam sese vis tanta evolvit aquarum
365 Undique per terras tam multis Fontibus omnes;
366 Scilicet ut raro fornix sub monte cavatus
367 Non posset tantas dare tantis Amnibus undas:
368 Verum pauper aquae tunc inter saxa lapillosque
369 Obstreperet Rivus, qua nunc devolvitur Ister,
370 Et dorso classes immani bellaque gestat;
972. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
932 Lympham in vase premens suspensam sustinet illam,
933 Inverso quae clausa tubo est, descendere deorsum
934 Nec sinit: haud alia fieri ratione quod ulla
935 Posset, quam quod aquae tantundem pendere debet
936 Suspensae moles, quantum aeque crassa columna
937 Aëris, a nobis quae sese extendit in altas,
938 Qua locus aurarum cumque est, caeli regiones.
973. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
581 Possemus; quoniam, quidquid noceatque juvetve,
582 Nos facili ratione monent, Animumque repente
583 Concutiunt, ut res possit vitare sequive:
584 Quod ni per Sensus, fieri non posset, opinor.
585 Nam si ???? Ratio sine Sensu expenderet omnem,
586 Conveniat nobis an contra; nonne videmus,
587 Id quam difficile et quam magna non sine noxa
974. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
591 Vivida quam subito Mentem ciet, atque dolore
592 Admonet esse malam sibi rem: subito excita magnam
593 Illa adhibet curam, tam diram vitet ut aegri
594 Corporis aerumnam: fieri num posset id ipsum
595 Tam facili pacto tam promte, si sine Sensu
596 Mens sola ratione malum cognosceret intus?
597 Et licet hic Sensus videatur fallere mentis
598 Propter opinatus,
975. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1953 Quae bona sunt nobis, hilarant; verum utraque saepe
1954 Noc aliena solent hilares et reddere tristes.
1955 Si bona contingant alii, quae dira negavit
1956 Sors nobis, et jure pari concedere posset,
1957 Protinus Invidia misere marcescimus aegri:
1958 Qua monstrum in nobis non extat saevius ullum;
1959 Nam facit alterius re tabescamus opima.
1960 Hinc Dolor infestat
976. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1724 Propterea invictum ne rere fuisse Catonis
1725 Illum atrocem animum; quin ipsum vicit eadem
1726 Denique fortuna, qua vicerat omnia, Caesar:
1727 Fecit enim, hostiles ne posset cernere vivus
1728 Victoris vultus, de seque videre triumphos.
1729 Dicere deberes magnum invictumque, superbum
1730 Denique si scîsset cordis posuisse rigorem,
1731 Atque
977. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
978. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
979. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
980. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
981. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 26 |
Paragraph |
SubSect | Section]
982. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 30 |
Paragraph |
SubSect | Section]
983. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 32 |
Paragraph |
SubSect | Section]
984. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 33 |
Paragraph |
SubSect | Section]
985. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 58 |
Paragraph |
SubSect | Section]
986. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 61 |
Paragraph |
SubSect | Section]
987. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 63 |
Paragraph |
SubSect | Section]
988. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
989. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 78 |
Paragraph |
SubSect | Section]
990. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
991. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
992. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
993. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 89 |
Paragraph |
SubSect | Section]
994. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
995. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
996. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
997. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 137 |
Paragraph |
SubSect | Section]
998. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 143 |
Paragraph |
SubSect | Section]
999. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1000. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1001. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1002. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1003. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 178 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1004. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1005. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1006. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1007. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 206 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1008. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1009. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 213 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1010. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1011. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1012. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 236 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1013. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1014. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1015. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 263 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1016. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1017. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1018. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 290 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1019. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 291 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1020. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 292 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1021. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 300 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1022. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 315 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1023. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 318 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1024. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 335 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1025. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1026. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 337 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1027. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1028. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1029. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 379 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1030. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 386 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1031. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 391 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1032. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 403 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1033. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 406 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1034. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1035. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1036. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 471 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1037. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 475 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1038. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1039. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 495 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1040. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 498 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1041. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 506 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1042. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1043. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1044. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 530 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1045. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 536 |
Paragraph |
Section]
1046. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1047. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1048. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1049. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1050. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1051. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1052. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1053. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1054. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1055. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1056. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1057. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1058. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1059. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1060. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1061. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1062. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1063. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1064. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1065. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1066. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1067. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1068. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1069. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1240 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1070. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1071. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1072. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1266 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1073. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1074. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1075. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1076. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1077. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1078. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1079. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1080. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1081. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1082. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1083. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1084. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1085. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1086. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1087. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1088. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1089. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1090. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1091. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1092. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1093. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1094. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1095. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1096. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1097. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1098. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1099. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1100. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
892 Ut fuit; idcirco spatium transcurret utraque
893 Tergeminum a causa; sed tantùm mobilitatem
894 Acquiret geminam, per quattuorintervalla
895 Pergere post alio qua sola tempore posset;
896 Sola tamen non est, quoniam novus advenit ictus
897 Continuò gravitatis, eo ut delabier uno
898 Per spatium possit simplex; quo protinus illis
899 Quattuor
1101. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
850 ipsum, ubicumque foret, patrias quae illuminat oras,
851 Lucis momentum mediae, noctisve videret;
852 Momentumque loco, quo sit, reperire recenti
853 Posset item lucis mediae, noctisve, vel ipsum
854 Servando solem, vel suda sidera nocte:
855 Proin momentorum discrimen nosceret, atque
856 Per mare labendo, quantùm provecta sub ortum,
1102. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1829 Auspiciis Regis patrio vir littore Gallus
1830 Solverat, et positas procul impiger ibat in oras,
1831 Queis super impendet rectus sol; inde tueri
1832 Certius ut posset vaga sidera, cum super altum
1833 Vertuntur caput, et lucis dimissa per auras
1834 Spicula sunt motu super advenientia recto.
1835 Jamque tuum
1103. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1852 Hac novitate animum perculsus, protinus ipsam
1853 Esse ibi conjecit gravitatem forte minorem,
1854 Urgerique minori ideo vi corpora deorsum.
1855 Quod tamen ut posset deprendere certius, idem
1856 Huc animum adjecit, quam longum, ut quaereret, esset
1857 Filum ibi, tempore uti fieret procursus in illo,
1858 Quod partis decies sextae foret unius horae
1104. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
418 Viderunt caelo; neque parte hac quaerere, clauda
419 Astrane sint, subiit. Quis caeli in sedibus almis
420 Conjicere id primus pavido tum pectore posset?
421 Protinus excepit tamen hanc audentior aetas;
422 Nam, tum qui latuit, dubitando est proditus error.
423 Sin etiam insidias hostiles Induperator,
424 Cum timuit,
1105. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1082 Nam per eas ullus si pergeret, integer unquam
1083 Non fieret circum gyrus, Solemque videre,
1084 Ni semel, haud posset propius; cum protinus inde
1085 Aufugeret, semperque magis discederet alta
1086 Per loca, mobilitate adeo tamen usque minuta,
1087 Ut torperet iners aeterno tempore demum,
1106. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1085 Aufugeret, semperque magis discederet alta
1086 Per loca, mobilitate adeo tamen usque minuta,
1087 Ut torperet iners aeterno tempore demum,
1088 Nec posset vitae extinctum renovare calorem,
1089 Adventuque novo ad Solem dispellere frigus
1090 Corpore perpetuum, tepidumque haurire vigorem
1091 Partibus, aut foetus unquam, indigenasque fovere.
1107. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1677 Ingens, atque illos conatus praepedit omnes,
1678 Ut Sol, cum radios caelo jaculatur ab alto,
1679 Non extincta licet stellarum lumina velat.
1680 Si fieri hoc posset, qua sese terra tumescens
1681 Flectit, uti facies plusquam de marmore laevis,
1682 Perque polita foret, quam nec circumdaret aër,
1683 Aut ullus liquor, ut vis obstans prodeat inde;
1108. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
274 Una omnes Italique viri, Gallique, tumentis
275 Quique colunt Thamesis ripas, Rhenique bicornis.
276 Protinus est ratio sua cuique inventa, modusque.
277 Namque fuit, qui, posset uti cognoscere Terrae
278 Id spatium, quantum est, quod scilicet ante sub uno
279 Esse gradu caeli servaverat, ibat in alto
280 Invectus curru, per quot converteret orbes
1109. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
840 Nequidquam, longosque dies trahere, atque morari,
841 Donec disjectis jam caelum purius esset
842 Invisis nebulis, sudusque vaporibus aer
843 Et caelum, et terras aperiret, et aequora, posset
844 Prospectus procul in montem ut de monte patere.
845 Aetherii demum ad mensuram scanditur arcus.
846 Protinus ipsa aliquam partim fecere
1110. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
900 Spe reficit, pontoque repente immittit Eoo,
901 Sidera servatum summo labentia caelo,
902 Gallia, missus in has Civis tuus iverat oras,
903 Praesertim Lunam ut posset, Martemque rubentem,
904 Tempore quos aliis alii regionibus uno
905 Servarent, velut in Terram deducere Caelo,
906 Carmine non magico, aut cantati turbine rhombi,
1111. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2263 at citior progressus, et est spatiosior. Omni
2264 Ergo circuitu confecto, signa secundum
2265 Signiferi provectus erit sublimior orbis
2266 Mobilis ille locus. Sed erat, quae rodere posset
2267 Viscera Avis reparata ligati ut rupe Promethei,
2268 Caelestum non quod furto decerpserit ignem,
2269 Sed quod adhuc tanti deerat pars ultima furti:
2270 Nimirum
1112. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1637 Incerto: non artis opus, sed fortis id esse
1638 Ut videatur, et antiqui vestigia Mundi
1639 Diruta, et ingentes projectae forte ruinae.
1640 Posset ab impulsu Tellus super axe revolvi
1641 Tunc alio incipere, atque aliis infigere punctis
1642 Sorte polos, alia et converti mobilitate.
1643 Fors ideo ad partes Americae visitur illas,
1113. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
605 Et primum mortis linquit terga timorem;
606 Ille videns culpatque manus, arcumque trementem
607 Inscius; ipso etenim praecurrere debuit ictu,
608 Posset ubi fieri celeri celer obvia ferro.
609 Ut queat illa igitur lux pertransire foramen
610 Inferius, tubus ad partem inclinarier illam,
611 In quam defertur, tantundem debet, ut intra
1114. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
788 Convertit glebas habitator, crescere talem
789 Cerneret errorem, quantum impetus ipse propinquum
790 In Solem augetur, si praeter lampada Solis
791 Densatas posset quoque sidera cernere ob auras.
792 Rere itidem tenuem, quem primum diximus esse,
793 Errorem. A luna momento temporis ad nos
794 Lux volat; ex aliis cunctantior accidit astris;
1115. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
854 Per spatia: ipsum abiit fulmen, cum signa tonante
855 Fulminis audimus caelo: vox missa per auras
856 Saepe et adhuc resonat, clauso procul ore vocantum:
857 Quod si posset ad occasum vox missa sub ortu
858 Longe exaudiri, quam saepe audire liceret
859 Vocem vel causam orantis, vel ad arma cientis
860 Forte Viri, quem jam nox viderit una diesque
1116. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
859 Vocem vel causam orantis, vel ad arma cientis
860 Forte Viri, quem jam nox viderit una diesque
861 Exanimem! Quid? Si de Luna, aut mittere Sole
862 Vocem aliquis, fixo aut quocumque a sidere posset?
863 Scilicet assueti sumus a terrestribus uno
864 Cernere corporibus momento temporis ire
865 Lucem, atque haec adeo clara dat imagine corpus
866 Percipere, illud uti
1117. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
249 Cum natura iterum, monstrumque repente sub auras
250 Anguicomum in lapidem convertens cuncta veniret,
251 Contra quod Pallas speculo donaret et ense
252 Persea, posset uti non visa abscindere colla.
253 Hoc genus armorum potius tua, Mater Amoris,
254 Sit tua, dum laedis mortalia corda, supellex,
255 Inque Cupidineo moveant incendia bello.
1118. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
528 Irim ut qui nunquam vidisset, dicere, qualis
529 Surgere deberet caelo, cum spicula Phoebus
530 Vibrat in adversas undarum lucida guttas,
531 Ille quidem posset, quae plurima diximus ante,
532 Edoctus, lucisque vias, et munera noscens;
533 Amplius exortam nec jam Thaumante putaret,
534 Junoni famulam nec iter consternere ab alto
1119. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1033 Ut turrim Acrysii quondam aureus imber adisti),
1034 ornaret vultus non Iris prima decoros,
1035 Nec pretio crines sibi posset fingere tali,
1036 Ut possit vitro, electroque, oleoque nitere.
1037 Multi illam in multis revera fulgere rebus
1038 Interdum videre; ut sparsas rore per herbas
1120. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1645 Propterea ut possis? radios ita flectere vitrum
1646 Nam si deberet digressos corporis uno
1647 E medio puncto, medio ut post jungier axe
1648 Deberent itidem; certe no flectere posset
1649 Sic alio egressos e puncto, et cogere, ut una
1650 Hi coëant, verum latera ad sua quemque remittet.
1651 At quia diverso radii sunt deinde colore;
1121. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1778 Tentatos aditus, radiorum pars bona abibat
1779 Errabunda, viamque alias torquebat in oras
1780 Huc illuc, vario turbans fulgore figuram,
1781 Ut posset neque clara, neque haec distincta videri.
1782 Quapropter speculumque cavum, planumque nitenti
1783 Conflavere ex aere: ea lecta est massa metalli
1784 Scilicet, ut posset crystalli more
1122. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1781 Ut posset neque clara, neque haec distincta videri.
1782 Quapropter speculumque cavum, planumque nitenti
1783 Conflavere ex aere: ea lecta est massa metalli
1784 Scilicet, ut posset crystalli more poliri.
1785 Omnia sed nec erant domita his incommoda rebus:
1786 Transversa regione sitûs, fundoque minoris
1787 Adsistens oculus tubuli uno prospiciebat
1123. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1607 Ejus nunc motus, nunc adversentur eunti:
1608 Nam cur tum corpus non et restaret eidem,
1609 Restandoque citam tardaret, corpora multa
1610 Post trajecta ut non refringi posset ibidem
1611 Tantundem, primo quantum lux frangitur; esset
1612 Languida at innumeros post flexus, postque repulsus,
1613 Digressuque alios, post multa obstantia rerum?
1124. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
928 Discerni nequeant ullo discrimine notae;
929 Nec similis pars, quae Saturni in corpore constet,
930 Intra se quidquam, cur in Jove non sit, haberet,
931 In Venere, in Luna; nusquam ergo posset inesse.
932 At rerum variarum alii primordia contra
933 Contendunt paria inter se potuisse creari,
934 Et similem potius Saturni in mole locatam
935 Particulam dicunt,
1125. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1486 Plagae in momento, in contactu scilicet ipso,
1487 Esset opus, quodam ut mutaret mobilitatem
1488 Saltu urumque suam; nam pergere, quod sequeretur,
1489 Ocyus, ut nuper, qui posset, segnius alterum,
1490 E medio spatiis sublatis quin penetrentur?
1491 Ergo cum pergant unâ post mobilitate,
1492 Hoc ad majorem, prorsus mora nulla, salire
1126. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1979 Contrahere in molem nec sese posse minorem;
1980 Et liquidas se proinde globis tangentibus undas
1981 Si constare velis, non duplo densius usquam
1982 Ullum tum posset lymphis exidere corpus,
1983 Plus quia materiae, minus esset inanis in unda.
1984 Jam vivum argentum non duplo densius unda est,
1985 et gravius, verum decies quater; ipsa necesse
1127. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2601 Haec via curva, sinuque suo quod condere cumque,
2602 Una ministrarum tamquam e numero innumerali,
2603 Ingens, cum libeat, quas evocet illa Potestas.
2604 Accidere in mundis etiam tot posset, eadem
2605 Id curva praestante via, ut moveantur in uno
2606 Plurima, sit motus quorum procul alter origo;
2607 Et tantum ob motus agitetur hic illius, ille
1128. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2679 Et quantum nostros conatus exsuperare,
2680 Quantum a notitiis, quantumque recedere nostris.
2681 Atque utinam haec animi finita arctataque nostri
2682 Vis magis atque magis distendi posset, et auctu
2683 Pro rebus circum positis excrescere magno,
2684 Tum stupor obrueret magis et magis admirantes,
2685 Scilicet ad summum conversos rebus ab istis
1129. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1130. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1131. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1132. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
Mi-ra gestorum
Fa-muli tuorum,
Sol-ve polluti
La-bii reatum,
Sancte Ioannes.
Is haud aliter, quam a Deo illuminatus, ad sex capita versus reflexione
facta, totidem ex iis deduxit syllabas, quibus omnis in cantu
nota apte exprimi posset, servata in reliquo Graecorum auctoritate,
quod primae eorundem litterae. id est gamma sive G. iunxerit
ut: deinde A. iunxit cum re: B. cum mi: C. cum fa: D. cum sol: E.
cum la. Utrumque tam amico copulavit foedere 2 , ut nec Graecorum
derogaret authoritati, nec tyronum deesset
1133. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1134. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 197 |
Paragraph |
Section]
4.800 Clauderet humanam et crassos circumdaret artus,
4.801 Indidit instrumenta, quibus, quae forte geruntur
4.802 Extrorsum ac varios posset cognoscere rerum
4.803 Interitusque ortusque et motus materiai.
4.804 Illa quidem in medio latitat conclusa cerebro,
4.805 Qua coeunt nervi et primam per tenvia ducunt
4.806 Fila viam ac vastos
1135. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 203 |
Paragraph |
Section]
4.934 Et parva objectas in imagine pingere formas.
4.935 Ipsam igitur mira contexuit arte fenestram
4.936 Et filis fila implicuit natura, trahendo
4.937 Latius extendi pluresque admittere posset
4.938 Ut radios, contra laxando contraheretur
4.939 Arctior et nimios contracta excluderet ignes.
4.940 Si forte 46
obscura quondam sub nocte per
1136. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 319 |
Paragraph |
Section]
6.1065 Et juvenes fervente animi, mille. Omnibus unum
6.1066 Illa tamen paribusque tibi senibusque virisque
6.1067 Antetulit primae vernantem flore juventae.
6.1068 Usque adeo norat, cui fidere posset, et alti
6.1069 Virtutes animi mentemque notarat acutam.
6.1070 Nec vero vana spe fallitur: aula frequentem
6.1071 Excipit hic omnesque videt te impendere curas;
6.1072 Illa procul placida fruitur
1137. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1138. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1139. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1140. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1141. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1142. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1143. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1144. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1145. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1146. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1147. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1148. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1149. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1150. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1151. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1152. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 25 |
Paragraph |
Section]
1.611 Per ludum, rupes quoties impulsa sonabat?
1.612 Scilicet et vates finxere hoc nomine Nympham;
1.613 Cui Juno hanc olim dederat Saturnia poenam,
1.614 Ut numquam posset non respondere loquenti,
1.615 Nec prior ipsa loqui. quae mox per prata vagantem
1.616 Dum sequitur Narcissum ardens, dumque ille sequentem
1.617 Deserit effugiens,
1153. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.385 Dic luctus dic ipsa tuos, quum moesta videres
1.2.386 Sub Lare Caesareo cumulari [m] funere funus,
1.2.387 Quin Juno, quin posset Hymen obsistere morbo.
1.2.388 Heu pietas, heu sancta fides, et conscia laudis
1.2.389 Pectora! Quas lacrymas, quos fletus funera tanta 390
1154. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.8.11 Parvus ubi explicuit molli de cortice frontem.
2.8.12 Ut capit, ut memet surripit ille mihi,
2.8.13 Huc istos blande quoties convertit ocellos,
2.8.14 Queis etiam posset vincere vim chalybis,
2.8.15 Aut si quid chalybe ipso usquam pote durius esse.
2.8.16 Vincor io: tantae ferre negant oculi
1155. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
1156. Kunić, Rajmund. Ad Balthassarem Odescalchium... [Paragraph |
Section]
189 Salve magne Maro, vatum exaequare parentem
190 Cui dedit heroa Calliopea tuba;
191 Quem docuit solum numerosque et verba, referri
192 Queis posset pulchri Graecia quidquid habet.
193 Salve iterum vates, vatum et pater. unus Homerum
194 Tu poteras dignis vertere carminibus,
195 Atque sui similem Romano ostendere cultu.
1157. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_81 |
Paragraph |
Section]
2.89 Visa sibi caeca narrasset somnia nocte
2.90 Si quicunque alius, vanus mendaxque putari 90
2.91 Quippe, nec immerito, posset, spernique. sed ille
2.92 Dixit visa sibi, Grajos qui maximus inter
2.93 Sceptra gerit, regum longe optimus. ergo volenti,
2.94 Quod jubet, huc animo certatim impendite curam,
1158. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_81 |
Paragraph |
Section]
4.97 Laodocum et simulans, longaevo Antenore cretum,
4.98 Hac illac ibat densa inter milia, si te
4.99 Forte, Lycaonide, nancisci, Pandare, posset.
4.100 Tandem est nacta virum. stabat bellator in armis: 100
4.101 Densi circum aderant comites, clypeata juventus,
4.102 Aesepi a ripis regem quae in bella secuta.
1159. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_400 |
Paragraph |
Section]
4.463 Sic ait; et curru saltum dedit acer ab alto;
4.464 Horrendumque humeros, tergumque et pectora circum
4.465 Arma duci sonuere; metu perculsus et audax
4.466 Ut posset vir corda quati, et pallescere vultum.
4.467 Ac veluti Zephyro densi resonantia contra
4.468 Litora cum se urgent fluctus; consurgit ab alto
4.469 Unda salo, magno dehinc terrae
1160. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_839 |
Paragraph |
Section]
5.999 Hic fuit Aetolos, multo et fortissimus omnes.
5.1000 Quem Mars caede madens nudabat: Pallas at Orci 1000
5.1001 Induerat galeam, Mavors ne cernere posset
5.1002 Tendentem contra, vultuque agnoscere divam.
5.1003 Unum ergo agnovit Diomedem; ac protinus illic,
5.1004 Stravit ubi exanimum, linquens Periphanta jacentem
1161. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_336 |
Paragraph |
Section]
6.427 Quam foret haec moles per me tot nata malorum.
6.428 Quae quoniam invicto statuerunt numine divi,
6.429 Essem utinam saltem meliori nupta marito,
6.430 Qui rumore malo posset, probrisque moveri 430
6.431 Indignantum animis, ac turpia facta notantum.
6.432 Excors hic sensuque caret, semperque carebit,
6.433 Et fatuae fructum capiet sibi denique
1162. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_104 |
Paragraph |
Section]
8.145 Indoluit rapto auriga Priameïus heros,
8.146 Et cari fato ingemuit sub corde, sodalis.
8.147 Quem stratum liquit tamen atro in pulvere, quaerens
8.148 Acrem animis alium, posset cui credere currus.
8.149 Continuo est nactus praestantem robore, et omnes
8.150 Audacem ad casus, dubiique pericula Martis, 150
8.151 Iphitiden Archeptolemum; quem scandere
1163. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_212 |
Paragraph |
Section]
8.261 Purpuream gestans chlamydem, volat ocyor aura;
8.262 Celsam Ithaci et scandit puppim, quae litore stabat
8.263 In medio, audiri longe ut vox posset utrinque,
8.264 Et qua parte Ajax, et qua tendebat Achilles;
8.265 Extremi, validis confisi viribus ambo,
8.266 Et virtute, suas qui subduxere carinas.
1164. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_709 |
Paragraph |
Section]
10.22 Obtestans. animo tandem haec sententia sedit,
10.23 Neliden citus ut ferret se ad Nestora, si quid
10.24 Consilii struerent pariter, quo lapsa juvari
10.25 Posset res Danaūm prohiberi et flamma carinis.
10.26 Ergo membra toro arrexit; tum pectora circum
10.27 Induitur tunicam, plantisque Argiva revinxit
1165. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_570 |
Paragraph |
Section]
11.5 Attollens belli signum super adstitit altam
11.6 Puppem Ithaci, quae mole ingens, atque edita stabat
11.7 Castrorum in medio; vox missa ut posset utrinque
11.8 Audiri, magnusque Ajax, et dius Achilles
11.9 Qua fixere sibi tentoria parte, carinas
11.10 Extremi et curvo statuere in litore, freti 10
1166. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_329 |
Paragraph |
Section]
11.424 Hinc atque hinc telis, heros Tydeïus hasta
11.425 Paeoniden valida percussit Agastrophon ipsam
11.426 Ad coxam: huic bigae, fugiens quas scandere posset
11.427 Non aderant. longe vesana mente relictus
11.428 Has, dominum frustra quaerens, auriga tenebat;
11.429 Ille pedes per bella ruebat, pulvere in atro
1167. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_328 |
Paragraph |
Section]
12.387 Nec mora, circum oculis perlustrans omnia, siquem
12.388 Forte ducum videat, dirum qui, robore praestans,
12.389 Exitium posset sociis defendere; vidit
12.390 Stare simul geminos Ajaces, pectora bello 390
12.391 Haud expleta unquam, ac Teucrum tentoria celsa
12.392 Linquentem, haud longe. verum exaudire
1168. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_353 |
Paragraph |
Section]
12.438 Magnanimum, dii socium Sarpedonis, ingens
12.439 Ille manu jaciens saxum, quod forte jacebat
12.440 Murum intra juxta pinnas; quod tollere nemo 440
12.441 Ambabus posset manibus vir, firma juventa
12.442 Membra vigens valida, quali nunc corpore gignit
12.443 Terra viros: alto correptum ex aggere misit
12.444 Ajax, et
1169. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_464 |
Paragraph |
Section]
12.539 Arma; duas manibus quassabat fervidus hastas.
12.540 Nec quisquam auderet, portae cum se intulit altae, 540
12.541 Obvius ire, deos praeter, nec sistere posset.
12.542 Acres igne micant oculi: tum, versus ad agmen
12.543 Iliacum, clamans hortatur scandere murum.
12.544 Nec mora festinant jussi. pars ardua septa
1170. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_107 |
Paragraph |
Section]
13.142 Sic hortans pugnae mentem succendit amore:
13.143 Ajaces circa multa se pube phalanges
13.144 Densabant; quas nec Mavors contemnere posset
13.145 Adveniens, nec, saeva ciet quae praelia, Pallas.
13.146 Stabant, flos juvenum, ac Troas, diumque manebant
13.147 Hectora, septi armis; hastasque, et scuta vicissim
1171. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_330 |
Paragraph |
Section]
13.395 Mutua se urgentis turbae, dirumque furentis
13.396 Certe audax, durusque animi foret ille, tueri
13.397 Horrendam rerum faciem, immensumque laborem
13.398 Qui posset laetus spectaclo, expersve doloris,
13.399 Discordes divi, Saturno cretus uterque,
13.400 Fortis uterque, viris clademque, et fata struebant. 400
13.401 Jupiter Iliacas acies,
1172. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_750 |
Paragraph |
Section]
13.899 Hector Deïphobumque, Helenumque per agmina regem
13.900 Asium et Hyrtaciden, atque Asiaden Adamanta 900
13.901 Hac illac errans quaerebat, sicubi posset
13.902 Nancisci. incolumes haud nactus, nec sine clade.
13.903 Nam pars ad naves Argivo Marte jacebant
13.904 Exanimes, murum pars intra saucia telis
1173. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_782 |
Paragraph |
Section]
13.948 Tecta super; geminis nutu concussa micabat
13.949 Temporibus cassis. clypeo sic tectus adibat
13.950 Ille hostem, contra gradiens, densasque phalanges 950
13.951 Tentabat, posset si qua pervadere; quibat
13.952 Nec turbare tamen mentes ac pectora Grajis.
13.953 Primus ibi, Telamoniades immane frementem,
13.954 Ille gradu incedens magno, sic voce lacessit:
1174. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_160 |
Paragraph |
Section]
14.192 Ergo suum fert se in thalamum, quem filius olli
14.193 Mulciber exstruxit, valvasque aptavit ahenas
14.194 Postibus arcana clavi, secreta subire
14.195 Limina ne quisquam posset de gente deorum.
14.196 Huc ingressa, operit radiantes lumine valvas:
14.197 Et primum ambrosia perfundens membra liquenti
14.198 Abluit; hinc oleo perduxit, diva pararat
1175. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_309 |
Paragraph |
Section]
15.386 Bellantum e manibus magno stridore feruntur
15.387 Usque hastae, ac juvenum florenti corpore sese
15.388 Pars condit, pars magna solo defixa, priusquam
15.389 Adversum posset veniens attingere corpus,
15.390 In medio stabat, cupiens haurire cruorem. 390
15.391 Immotam donec gestavit Phoebus Apollo
15.392 Aegida, tela pari certamine missa volabant
1176. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_459 |
Paragraph |
Section]
15.583 Excussit manibus validis, nervumque recentem
15.584 Rupit, ego quem primo hodie cum lumine solis
15.585 Aptavi cura ingenti, durare volantum
15.586 Posset ut impulsus telorum firmus ad omnes.
15.587 Haec fratri Teucer: tum sic Telamonius Ajax:
15.588 Quin tu igitur flexosque arcus, volucresque sagittas,
15.589 Frater, mitte, tuis
1177. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_334 |
Paragraph |
Section]
16.439 Hectora contorto cupiebat figere telo
16.440 Usque sequens: varii Martis non inscius Hector 440
16.441 Taurino ingentes humeros clypeo usque tegebat,
16.442 Posset ne laedi jaculis, volucrive sagitta.
16.443 Ille quidem Teucrum versam rem sentit, Achivis
16.444 Et pugnae cessisse decus; tamen atque resistit
1178. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_50 |
Paragraph |
Section]
17.57 Parte alia exegit molli e cervice cruentum.
17.58 Concidit; arma super magno insonuere fragore.
17.59 Caesariem, Charitas quae posset pulchra decere,
17.60 Purpureus largo perfudit flumine sanguis, 60
17.61 Cirrorum et plexus argento auroque revinctos.
17.62 Agricola ut prolem late frondentis olivae
1179. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_149 |
Paragraph |
Section]
17.197 Ille ardor Teucris, mentes qui corripit olim
17.198 Impavidas et corda virūm, durum urbe laborem
17.199 Pro patria, saevaeque ineunt qui praelia pugnae;
17.200 Patrocli posset, raptum facto agmine, corpus 200
17.201 Iliacam intra urbem condi. pertractus in urbem
17.202 Si modo Patroclus fuerit, Sarpedonis arma,
17.203 Atque ipsum reddent Graji, praedamque
1180. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_611 |
Paragraph |
Section]
19.41 Sic ait, atque animis gnatum dea fortibus implet;
19.42 Patroclo at dulcem ambrosiam, purique liquentes
19.43 Nectaris infudi succos, putrescere posset
19.44 Ne corpus, nares instillans riter per ambas.
19.45 Continuo, curvum gradiens per litus, Achilles
19.46 Heroas Danaum primores, lumina gentis,
1181. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_130 |
Paragraph |
Section]
21.160 Dum tenet, ad curvas densi cecidere carinas. 160
21.161 Sic ait: at fluvius majores arsit in iras;
21.162 Versabatque animo dium qua sistere Achillem
21.163 Posset, et extremam Teucris avertere cladem.
21.164 Interea quatiens hastam Peleius heros
21.165 Ingentem, caedisque avidus, petit Asteropaeum,
21.166 Pelegonis clarum germen, pater Axius
1182. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_22 |
Paragraph |
Section]
22.39 Rumpebat gemitus, manibus pulsabat honestum
22.40 Et caput elatis alte, moestoque ululatu 40
22.41 Clamabat, dulcem exorans inflectere gnatum
22.42 Si posset. Scaea stabat nil territus ille
22.43 Pro porta, opperiens venientem immotus Achillem,
22.44 Vesano et pugnae mentem succensus amore.
22.45 Cui senior tenditque manus, moestaque
1183. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_285 |
Paragraph |
Section]
22.353 Hector at ingemuit, quod frustra fugerat ingens
22.354 Emissum dextra telum; incertusque dolensque
22.355 Dejecit vultum; haud aliud, quod mittere posset,
22.356 Nanque aderat telum. magna tum voce vocatque
22.357 Deïphobum, poscitque hastam: dilapsus at ille
22.358 Cesserat in tenues ventos. tum denique fraudem
1184. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_310 |
Paragraph |
Section]
22.396 Trans abiit teneram cervicem cuspis ahena,
22.397 Nec tamen aere gravis praecidit fraxinus udae
22.398 Vocis iter, verbis alterna ut reddere posset
22.399 Verba. Heros jacuit collapsus pulvere in atro.
22.400 Haec super at, victo insultans, jactavit Achilles: 400
22.401 Hector, post saeva Patroclum morte peremptum
1185. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_169 |
Paragraph |
Section]
23.238 Nata Jovis, longe ipsa canes noctesque diesque
23.239 Arcebat; liquidoque virum perduxit olivo
23.240 Ambrosiis fragrante rosis; ne per sola terrae 240
23.241 Aspera Pelides posset lacerare trahendo.
23.242 Phoebus at obscuram caelo demisit ab alto
23.243 In campos nebulam, nigra et caligine texit
23.244 Nil aliud, praeter spatium quo exsangue cadaver
1186. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_299 |
Paragraph |
Section]
23.381 Magnanimi Nelidae. olli currum duo ducunt
23.382 Cornipedes Pylii. cui tum pater adstitit, et sic
23.383 Sponte sua doctum monuit, quod profore posset.
23.384 Antiloche, florentem aevo te Jupiter altus,
23.385 Neptunusque pater magno dilexit amore,
23.386 Atque ambo docuere artes artusque regendis
1187. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_860 |
Paragraph |
Section]
23.1046 Hastam dehinc longam statuit, pulchrumque lebetem
23.1047 In medio Aeacides, intactumque igne, mereri
23.1048 Atque bovem pretio qui posset. nec mora, surgunt
23.1049 Ambo hastam jactare boni, regnator Achivūm
23.1050 Atrides, magni et comes impiger Idomeneos 1050
23.1051 Meriones. quibus
1188. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_579 |
Paragraph |
Section]
24.702 Tunc heros vocat ancillas, lymphaque tepenti
24.703 Abluere, et pingui perducere corpus olivo
24.704 Imperat, ex oculis amotum; cernere posset
24.705 Ne Priamus gnatum; tristi ne forte dolore
24.706 Percitus infelix genitor cohibere nequiret
24.707 Iram animo: subito furiis accensus at ipse
1189. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxiv |
Paragraph |
Section]
1190. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
Quam lingua Latium, non offenderet unum
Quemque poëtarum limae labor et mora etc.
mihi esse dictos judicavi. Itaque omnem in eo posui curam diligentiamque, ne quisquam posset jure me negligentiae ignaviaeque condemnare. Nihil ergo in te reprehendendum? Imo multa atque magna, quae non satis mea potuit cavere prudentia: aperte autem profiteor atque affirmo, me nullam umquam fugisse limae molestiam, versus omnes et multa die et multa coërcuisse litura, atque adeo
1191. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
55 Candida. cui sellam clavis fulgentibus aptam
56 Ex ebore et laevi argento posuere ministrae
57 Ante focum, multa quam fecerat arte peritus
58 Icmalius fulcrumque pedes, quo sistere posset
59 Addiderat stratum maculosae tegmine pellis.
60 Heic se composuit regina, atque undique circum 60
61 Turba puellarum venit, semesaque canae
62 Frusta simul Cereris, siccataque pocula mensis
1192. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 18 |
Paragraph |
Section]
1193. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 25 |
Paragraph |
Section]
1194. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1195. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1196. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1197. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1198. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1199. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1200. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1201. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1202. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1203. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1204. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1205. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1206. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1207. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1208. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1209. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1210. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1211. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1212. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1213. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1214. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1215. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1216. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1217. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1218. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1219. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1220. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1221. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1222. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1223. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1224. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1225. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1226. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr29 |
Paragraph |
Section]
1227. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa71 |
Paragraph |
Section]
593 Sic adeo, nati victus pietate, merenti
582 Ad mediam fixit etc. Id est
Iupiter vetuit, ne umquam posset in patriam seu Graeciam redire, postquam ab
eo aufugerat Prometheus. Quid vero illud iecur immortale, quod quantum ab
aquila vorabatur interdiu, tantum noctu sponte enatum crescebat? Iecur
Phoenicibus dicitur
1228. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa107 |
Paragraph |
Section]
1074 Vos mihi nunc, terraeque omnes scopulique, valete;
cus, quod quum Graeci unum hominem fuisse crederent, nec intelligerent, qui
vita unius hominis sufficere posset ad eas res gerendas, quas et tempore et
loco diversissimas gessisse dicitur, aeternam ei iuventutem a diis concessam
arbitrati sunt. Harokel , unde HVa xXr\^ 1 Phoenicibus
1229. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1230. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
1231. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1232. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1233. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1234. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1235. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1236. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1237. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1238. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1239. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1240. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1241. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1242. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1243. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1244. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1245. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1246. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1247. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1248. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1249. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1250. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
1251. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
1252. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
1253. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
1254. Anonymus. Ad Inclytos Dominos Status et... [page 31 |
Paragraph |
Section]
1255. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1256. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1257. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1258. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1259. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1260. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
pecuniaria etiam remuneratione dignus censetur. Cum utilium productorum usum quantocyus propagari intersit quoad novorum productorum distractionem nulli exclusivi ad certos annos favores concedantur, nisi forte ea sit producti alicuius natura, ut ipse inventor totum publicum posset providere. Ut futura adminus generatio ad maiorem industriae gradum praeparetur, nationales scholae ita organisentur, ut iuventus, quae ad scholas Latinas transitura non est, eam historiae naturalis partem audire possit, quae ad oeconomiam publicam refertur.
1261. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
Facultatem philosophicam praevie semper audiet) peragrent omnes Regni partes; producta omnium trium regnorum sollicite pervestigent et colligant; sub ipsum peregrinationis tempus Consilio periodicas relationes praestent. Si quod tale productum detexerint, cuius praesens statim usus haberi posset, id locali iurisdictioni continuo insinuent, una tamen et Consilio referant; terminato vero cursu generalem eidem praestent relationem; Consilium hac habita, seligat ea producta, quae ut usus eorum haberi possit, aliqua praeparatione egent. Superinde eos mechanicos, qui in praeparatione
1262. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
maiorem e fundo tali, si in illo olera colerent, fructum perciperent; denique quod procreata plane in vineis his vina cum propter malam sui qualitatem, leviori veniant, ebriositatem infimae populi classis provocent; si inquam omnia haec in reflexionem sumantur, opinio iurisdictionum harum videri posset non infundata. Verum si parte ex alia reputetur, quod vineas eiusmodi plerumque cives aliique liberi homines possideant, adeoque quod ius proprietatis in libera fundis suis utendi facultate situm legislatio laedere non possit; si reflectatur ad id, quod proprietarius talium vinearum, et in
1263. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
classem referuntur, ad quas aditus aut levibus aut capiendo exinde lucro paribus impensis parari, vel vero e quibus ligna beneficio praeterfluentium forte rivorum, ad concernentia loca demitti possent.
§ CX.
1264. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
vel vero e quibus ligna beneficio praeterfluentium forte rivorum, ad concernentia loca demitti possent.
§ CX.
1265. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | Section]
adhuc 1786. sericum exoticum in monarchiam Austriacam pro uno prope millione invehebatur. In Hungariam in particulari adhuc ultimo decennio crudi quidem serici 74.177 sericearum vero materiarum inductio 555.739 florenos in diametro etulit. Itaque ad has usque summas modo Hungaria tantum producere posset, certa est domestica distractio. In exteras septemtrionales regiones, quarum clima productum hoc non admittit, distractio ne calculari quidem possit. Relate ad quartum, ipsa rei natura non admittit, ut unus homo e bombycum educatione magnam pecuniae summam corradat; ad hoc enim nec
1266. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
nec cadere potest sub categoriam eorum, quorum eductionem prohiberi ratio boni publici quandoque exposcit. Deinde si sterilem contingat esse annum, alioquin ipsi domestici quaestores illud cultori pretium offerrent, quod alter, qui illud educere intendit, deductis transportus expensis offerre posset et sic eductio eius suapte sistetur.
DE CULTURA HERBARUM TINCTORIARUM
§ CXXX.
1267. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
in concreto Regno, quod res agraria utilior sit quam res pecuaria, iam in comperto est, possetque, si rem per se claram demonstrare operae pretium foret, multis argumentis comprobari. Id unum numerasse sufficiat, quod lucrum illud, quod alicui regioni e distractione animalium obvenire posset, populatio, quodque eam suapte consequitur agricultura plurimis aliis titulis abunde compensat. Quodsi Hungaria omnia etiam ea, quae modo habet praedia impopulet, adhuc sufficientem haberet pro domestica necessitate cornutorum pecorum quantitatem, id quod exemplum earum, ubi nulla
1268. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
excidat, propitia sors post illam Moldaviam, Valachiam quaeque ulteriora sunt usque Boristhenem collocavit. Provinciae enim hae aptissimo pro pascuis solo gaudent, et quoad politico oculo prospicere licet, longissimo adhuc tempore praecipuum subsistentiae suae modum in re pecuaria collocabunt; posset itaque Hungaria in casum etiam illum ex his provinciis pecora e prima manu habere, posset cum iis ad minus oeconomiae commercium exercere atque ita non tantum de emendanda, sed etiam de augenda cornutorum pecorum specie superfluam esse omnem curam satis apparet.
1269. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph | SubSect | Section]
collocavit. Provinciae enim hae aptissimo pro pascuis solo gaudent, et quoad politico oculo prospicere licet, longissimo adhuc tempore praecipuum subsistentiae suae modum in re pecuaria collocabunt; posset itaque Hungaria in casum etiam illum ex his provinciis pecora e prima manu habere, posset cum iis ad minus oeconomiae commercium exercere atque ita non tantum de emendanda, sed etiam de augenda cornutorum pecorum specie superfluam esse omnem curam satis apparet. DE EMENDANDA EQUORUM SPECIE § CXL. Non eadem est equorum
1270. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph | Section]
sensibili subsidii praestatione gravatum premere non sustineo. Aliis ut voluntas adesset, desunt perinde facultates. Totum enim opus 2000 fileras facile excedet. Itaque ab eo pendebit ut tu aliquem huius rei modum reperias. Posset fortasse res medio comitis Szapari Palatino proponi atque is ad suppeditandos sumptus disponi. Nam acta haec alioquin haud secus haberi poterunt quam si Palatinus pro iis banum requirat. De
1271. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph | Section]
non divagetur, praesertim qui non collectoris laboriosam quidem, sed minus illustrem provinciam, sed systematici, quale tuum vestigiorum opus esse deberet, scriptoris Spartam assumit. Si totum opus denuo recoqui posset, libenter ego mutuarem operam meam in iis quoque, quae tomus 1. habet, decretis illustrandis; et tunc erasis, quae ad stabilita superius principia revocari non possunt, instrumentis prodiret unicus iustus tomus, pro quo
1272. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph | Section]
Commendo tamen tibi peculiarem vel hoc nomine in comportando diligentiam. Cum hic textus decretorum in alio et notae in alio corpore sint, ut nota textui misceatur, facile quidem evenire non potest. Verum eo facilius evenire posset ut nota aliqua articulo non suo subiiciatur, praesertim cum complures articuli nullam habeant notam. Id autem totum opus depravaret. Quare te maiorem in modum rogo ut in notis inserendis ad numerum articuli, ad quem
1273. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph | Section]
ad art. 6-tum Decreti 1268. iam vidimus, annus 1268-vus erronee scriptus est, et poni debet 1468-vus. Ibidem paulo post dicitur: Cum decretum diaetae huius desideretur. Verum id aequivocationem facit; posset enim lector existimare quod id ad decretum 1468-vi, quod tamen actu commentamur, appellet. Quare diserte ponendum: Cum decretum diaetae 1467-mi desideretur.
1274. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph | Section]
protonotarium erigantur, ordinatur: nempe adeo parum aevo hoc legibus obtemperabatur. Ad Decr. 1523. art. 8. Cum tu nomina ipsa missorum Norimbergam oratorum detexeris, nota mea mutari debet. Posset fortasse ita mutari: Prajus oratorem fuisse Andream Szekely nescio unde desumpsit. Plures fuisse ipse hic articulus indicat. Nomina autem eorum exprimet data ipsis instructio cuius sequens est initium etc.
1275. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph | Section]
Hungarorum, comisisti, illud feliciter elaboret. Vereor
tamen ut id illi succedat, cum pauca adhuc, quod ego sciam, hanc in rem data
habeamus. Forte opus Schonvisneri, cuius supra memini de monetis, maximo
illi subsidio esse posset.
Si tu Bibliothecam Manuscriptorum de rebus Hungaricis edideris,
praeclare certe mereberis de re litteraria Hungarica.
Periodo Nobilitandi Formis, de qua quod nullam
ab eo tempore feceris mentionem, miror; et sic dilucidatis primum per
eiusmodi dissertationes summis statisticae et
iuris nostri capitibus, posset aliquis efformando
iusto statisticae et iurisprudentiae nostrae
systemati manum admonere.
Pro secunda periodo video pauca adhuc tibi praesto esse monumenta; nam quae
scribis, praelum vel his
interea sufficiat.
Quod te Croatiam etiam invisendi desiderium incesserit, incredibili laetitia
me affudit; nullum enim mihi maius in senili hac mea aetate solatium
accedere posset quam si mihi praesentis tui copia per plures, si non
hebdomadas,
7) Corr. ex Hebdomas
adminus dies obtingere
quiret. Panderem ego tibi omnem meam
recolo quod tu duarum Protocollo Regni antiquiorum
congregationum acta detexeris et mihi communicaris. Forte ab eo tempore in
complura vetustiorum Regni huius congregationum acta incidisti, e quibus
aliquid in eam rem erui posset.
De Exercituatione Regni Croatiae vetustissimum, quod hactenus
protractum est, monumentum in eruto a te sic dicto Regesto Sigismundi Regis
continetur. Ab eo tempore erui antiquiora, Protocollo Regni,
alicubi maiores, alicubi
minores sustinentur. Nullus tamen est, praeter Danubium et Savum, in quo
adversa etiam aqua per totum eius defluxum adhuc navigari possit. Sed et hoc
beneficium per artem in plerisque magna ex parte posset procurari.
§. 4. Uti et duo insignes lacus.
Ut natura faciliorem adhuc reddat internam communicationem, locavit illa ad
Sopronium protensum ad 6. milliaria lacum
in Civitatibus incrementa capiant, et tamen iuxta eandem Conscriptionem
ad 400os Pagos nonnisi una Civitas obtingit. Si vel paucae hae Civitates
in Centro singulae per 400os Pagos computatae Sectionis situarentur,
posset adhuc improportio haec per Successivum Comitatum florem
quadamtenus suppleri. Nunc stant ad exiguam distantiam quinque
Civitates, Ruszt, Posonium, Bazinium, S. Georgius et
Modra.
qua iam ad exteras Provincias efferri coepit.
Antea, quia nulla fuit inter emptores Concurrentia, Tabaca
Hungarica exili admodum pretio veniebat, et tamen ut vel hoc pretio
Viennam distrahi posset, Cultores de bona eius qualitate Solliciti esse
cogebantur. Intercepta Americanae Tabacae importatione, cum plures ad
semel Emptores comparuissent, quam erant
Producentes, pretium
necessum fuit, quod alveare? Quantum superflui
mellis habeat? Quod eidem tuto adimi possit? Cui vicissim quantum pro
hyemali eius intertentione addi debeat? Quando aliquod examen Regulum
amittat, qualiter eidem alter substitui posset? Quae sint alias etiam Apum
infirmitates? Quomodo his etiam subveniri possit? Verbo totam admirabilem
sane animalculorum horum Constitutionem et Oeconomiam detegere oportebat.
Praestitere id aliae quas invalescens
quanquam paris cum Bobus ellegantiae, a copia Lactis non
commendantur, quo fit ut de Butyro et Caseo non ea quantitas in Hungaria
producatur, quae ab ingenti in tam vasto Regno Vaccarum numero merito
exspectari posset. Verum hac quoque in re Industria iam ita evigilavit,
ut pro allodialibus non Hungaricae sed
Helveticae, aut Germanicae vaccae passim
adhiberi incoeperint.
unice exercendi Commercii causa
elaborantur, licet nullo seu aquae, seu ignis subsidio egeant,
Fabricarum nomine semper designantur. Forte inter
Affinia adeo haec duo obiecta illud Discrimen Statui posset, ut pro
manufactura id habeatur, ubi elaborata aut tantum
minutim, aut et alla minuta et allingrosso
venduntur. Pro fabrica vero id reputetur, ubi
praeparandas in perfecta qualitate has pelles, herba
scombria dicta necessaria sit, haec autem unice e Moldavia
haberi possit, si obtento herbae huius prototypon eadem per
Hungariam rite perquiratur, posset fortasse eadem et hic reperiri.
Lora ac praesertim eam quae Bagaria appellatur speciem
conficiendi modum Moscovitae proprium adhuc habent, sed horum importatio nec
magnam summam
quem principio concentrare plurimum interfuisset, distraxit.
Observatum deinde fuit ab Adverso, quod Hungaria per exiguam licet hanc
Littoralis portam, sufficientibus e prima manu exoticis
Productis provideri posset, si concessi Urbi Portuique Fluminensi, dum adhuc
Germanicae suberat Iurisdictioni Vectigalis, quos supra memoravimus favores
eidem porro etiam relinquantur. Itaque antequam adhuc Gubernator in
exercitium muneris sui
annis de exotico Turcico Tritico pro 300is circiter millibus consummare
solet. Quodsi Navigatio per Mare Nigrum Consistentiam acciperet, forte
Stabilior in Turcicos, ac praesertim Moscoviticos Portus frumenti evectio
hac via posset procurari.
Alium notabilem distrahendo Frumento passum efficiunt, Styria et
Carniolia, si in his Provinciis eius penuria enascatur:
tunc enim in Carnioliam per passus Metlinkensem
Praeter haec imperator ambitiosus non nihil, adjecit etiam hoc ut quoties imperator jusserit eum
redire in captivitatem, toties redire cogatur; Franciscus ergo, ut eludat hunc articulum,
curavit in Gallia palatium rurale aedificari, eique nomen Madriti indidit, quo se recipere
posset citatus in captivitatem.
filium habuit jam juniorem his temporibus; Carolus imperator enim voluit
in haeredibus et nepotibus suis Angliam cum Hispania
imprimis ex odio religionis, dein sperabat se posse regnum Galliae et
successionem transferre ad Isabellam filiam suam, quam ex Isabella Henrici 3‑ii filia suscepit,
quamquam id contra leges fundamentales Galliae fuisset, juxta quas foeminae non succedunt; et si
hoc efficere non posset, maluisset dividi regnum vastum Franciae inter plures competentes;
Henricus tamen IV sagacissimus fortissimusque suae aetatis haeros omnes has artes everterit; non
enim tantum Phylippum, sed ipsos Ligistas devicit et fregit ubique omnesque sensim provincias
sibi subjecit; et
sed
semper exturbatus est per factionem Saxonum; hic ergo Stanislaus Parisiis vixit cum sua filia;
haec complacuit Ludovico et eam duxit repudiata Hispanica sponsa; parens ergo Phylippus hanc
ignominiam ulturus cum Carolo 6‑o foedus inivit contra Gallos; cum tamen Carolus non posset
juvare serio, egit apud aulam Anglicanam ut negotium hoc componat; Angli ergo comparuerunt magna
classe in mari et mediatorem fecerunt (Georgius ergo 1‑us rex Angliae).
inivit, ut nempe ei 3,000 aureorum solvat; imo redux in Normanniam etiam hanc
pensionem ei condonavit; paulo post tamen eum paenitudo invasit paenitudineque correptus
repetiit pensionem suam; Henricus videns, quo negotium tendat, et quod frater ultimo etiam ipsum
regnum repetere posset, copias suas traduxit in Normanniam, ut fratrem ibi compescat; reipsa
dissipatis eius copiis ipsum Robertum cepit eumque captivum in Angliam transmisit, ducatumque
Normanniae conjunxit cum Anglia, eumque per 30 annos in carceribus detinuit usque dies vitae;
conjunctio haec
multis abusibus locum praebuerit, substituta est ei clausula cassatoria, qua
omne id irritum declaratur et nullum, quod contra leges fundamentales fit.
gentes laedantur, imo amicitiam cum omnibus
quaerere, ne ultionis causa nos bellis exponamus, quae civitati plerumque noxia esse solent.
praecaveantur; regnum enim in se divisum desolabitur; huc pertinet omnes factiones religionis
causa enatae, item dissensiones ob stirpes regnantes; hae enim dissensiones facile bella post
se trahunt.
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso extantne
libri
sibi
dexterum sese juba
Multa ferebat densitate crinium,
Obesa terga, venter ast erat brevis,
Pedesque graciles, cursuique aptissimi.
Restabat operi cauda, quam cum fingere 10
Coepisset, ecce culter ad manubrium
Repente rumpi; cumque ad usum idoneus
Haud posset alter tunc haberi, ponere
Equo nequivit artifex caudam suo.
Pulchre inchoasse non sat est; fac exitu
Ut rite co
epta finiantur prospero.
Priciza XIV.
Pr. Neulomi noſc ù kudi.
Noſc ulomjen
socrus,
Hanc corrigendi callida capessit viam.
Si forte in otio illa peregisset diem, 10
Incuriaque vitreum vel vasculum
Fregisset aliquod, ligna vel profusius
Quam par camino reposuisset, ocyus
Parens severis increpabat filiam
Dictis; at ipsa ut posset audire id nurus. 15
Hoc illa pacto se notari sentiens,
Dum nata prorsus innocens reprenditur,
Redire sensim coepit ad frugem bonam,
Socrumque posthac (rara quae concordia)
Amore semper prosecuta est maxima. 20
In corrigendo dato locum
hoc habebat proprium,
Saeve quid exultas coluber; felicibus hortis
Encom./Sacr. Radelja; inter Encom.
quisquis sub tua jura venit?
261. [260.]
quaereret ut lapides;
Bato, novus, Antigone, si pingat Apelles,
quam priscus pinxerat, illa Venus.
Novi equidem innumeros, qui multis dicere pauca,
273. Ad Corvinum. Vaticinium de lingua Latina.
dabit ut pecudem.
481. [480.] In Ligurinum scurrantem.
sentis, nec te sentis, insulse, loquentem,
mancipium.
904. [898.]
In senem libidinosum. Krša
[1103.] Esset bonus poeta Cinna, ni crederet se esse talem.
Fore bonum poetam Cinnam ni crederet se esse talem.
Krša
Quae digna excierit, dicere, Cinna, potes).
1272. [1266.] Ad Leonillam, se anum dicentem, ut impune possit confiteri, se juvenem
pudicum amare.
Lumina desertae littus ad Italiae.
nullum laedere Lyda solet.
rogas, cur te fugiam tuus ille sodalis.
Daphnidis pomaria.
Daphnis pomaria post se venturis
moderni praesertim temporis ratio exposcit et quod authori gratum futurum spero.
Dum rem Milossii agis, Patriae inservis. Commoda huic
porro etiam tuam operam. Satis consequeremur si vel Millos hac occasione ad
Septemviratum provehi posset. De alio Croata ad Tabulam regiam promovendo
alia occasione agi posset. Quamquam non possim combinare ea, quae de
supernumerariis scribis, cum iam sub hoc regnante duo novi supernumerarii creati sint, adeoque
nihil mihi videatur obstare quominus etiam in casum promotionis
et quod authori gratum futurum spero.
Dum rem Milossii agis, Patriae inservis. Commoda huic
porro etiam tuam operam. Satis consequeremur si vel Millos hac occasione ad
Septemviratum provehi posset. De alio Croata ad Tabulam regiam promovendo
alia occasione agi posset. Quamquam non possim combinare ea, quae de
supernumerariis scribis, cum iam sub hoc regnante duo novi supernumerarii creati sint, adeoque
nihil mihi videatur obstare quominus etiam in casum promotionis Milossii aliquis gentilis
noster supernumerarius renuntietur.
id
est quod magistratuales quidem placide, sed in re officii severe tractem. Dicunt quod aliquae
comitatus repraesentationes asperiori calamo appositae sint. Si aut ego ipse diutius in
dicasteriis non servivissem, aut omnes momentosiores repraesentationes ipse non reviderem,
posset me dubium subire an non id re ipsa quandoque evenerit. Nunc, si quae mihi repraesentatio
in specifico obiciatur, paratus sum de singula eius expressione rationem reddere.
Dicunt denique quod propter meam surditiem in congregationibus saepe ad personalitates
descendatur.
habere deprehendimus, videlicet ulnas quinque mensurae Italicae, vulgo
Oskoruscno vocatur ab Illyrico
altis,
curas
interea hîc melior custodia servet.
malleolos olim, clavosque gerentem,
nostris ut posset scena theatris
et ancillas unctam everrisse culinam,
Volusi sunt. Quis, nisi prela fuissent,
rudes frugis melioris, et artis
infra Satyrae fines, et comica scripta
molliores
quibus tota continetur, Odysseam referant, posteriores autem Iliadem. Tassus in hoc etiam est Maronem imitatus, transfusitque in Ierusalem liberatam commixtum hoc duplex genus, magis tamen in Iliadem propendens. His grandibus exemplis inhaerens Gondula, latum sibi campum aperuit, ubi posset summa cum laude in utroque mixto genere spatiari, atque ita in uno prompsit maiores ingenii poetici vires, ac nervorum robur, in altero evolvit leniores, ac tranquilliores animi sensus doctrinae luminibus temperatos. Argumentum eius operi suppeditarunt bella aevi decimi septimi principio,
parili virtute maritum
petit tentoria nota coacta,
splendori carmina pangat. 25
atque omni veniunt e parte cohortes. 300
atque eum, quamvis etiamtum maxima ex parte sub alienorum dicione atque imperio essent, tamen
magis magisque colere eoque in propriis litteris multo latius multoque
aptius quam antea uti coeperunt. Quo factum est, ut lingua Latina nullo
iam modo eum honoris locum retinere posset, quem antea habuerat.
Haec ego omnia nimis vetera satisque cognita praetereo, ut ad
hodiernum studiorum Latinorum statum veniam.
Inter duo bella universalia in Vetere Iugoslaviae regno duo erant
scholarum genera, in quibus
Stjepan, biskup zadarski (floruit 1067) [1067], Confirmatio territorii S. Crisogoni, versio electronica (, Zadar), 332 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [stephanusconfirmatiocrisogoni].
Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
Perceval Ivanov iz Ferma (c. 1312) [1312], Prohemium statutorum Spalati, versio electronica (), 1216 verborum, 44 versus, Ed. J. J. Hanel [genre: prosa oratio – praefatio; poesis - carmen] [word count] [percevalprohem].
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Diomedis et Glauci congressus, versio electronica (, Italia; Hungaria), 121 versus, verborum 831, Ed. Samuel Teleki Alexander Kovaczai [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [ianpandiomed].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].
Sagudinus, Nicolaus (fl. 1452) [1452], Fragmentum epistulae, versio electronica. (), Verborum 251, Ed. Luka Jelić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sagudinusnepist1452].
Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].
Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].
Selimbrić, Šimun (m. 1496) [1490], Vitum Ruschium laudat, versio electronica (), 70 versus, verborum 554, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [selimbricsvit].
Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].
Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], Epistula ad Marinum Bonum (1506), versio electronica (, Dubrovnik), versus 6, 432 verborum, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - epistula; poesis - versus intertexti] [word count] [crijeviepist1506].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Magnifico domino Ioanni de Curiis Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 197, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160110].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1522], Dalmatiae encomii principium, versio electronica (), 7 versus, verborum 41, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [vrancicmencomium].
Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 579, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15250930].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].
Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1530], Carmina, versio electronica (), 90 versus, verborum 500, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen] [word count] [vrancicacvd].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].
Kružić, Petar (m. 1537) [1532], Petrus Crusich comes Clissie et Lepoglave Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 990, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15320828].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].
Petrović, Nikola (1486-01-15 – 1568-04-16) [1538], Oratio salutatoria ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit, versio electronica (), 984 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [petrovnorrhag].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1540], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Buda), verborum 288, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15400301].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1561], Carmina e codice Variorum Dalmaticorum et epistula ad avunculum, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicfcarmepist].
Beneša, Petar (fl. 1570) [1570], Epistula ad Ioannem II. Zapolyam, versio electronica (, Dubrovnik), 482 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesapepist1570].
Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1575], Vita Antonii Werantii, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Martinus Georgius Kovachich [genre: prosa oratio - vita] [word count] [vrancicfvitaant].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Auctores varii (1590) [1590], Epistolae Siscienses, versio electronica (), Verborum 11.224 (pro tem), Ed. Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvsisakepist].
Mladinić, Sebastijan (c. 1561 - c. 1621) [1590], Vita beati Ioannis episcopi Traguriensis, versio electronica (), Verborum 4659, versus 746, Ed. Mladen Ivanišević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - ode; prosa - epistula - praefatio] [word count] [mladinicsvita].
Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].
Getaldić, Marin (1566-1626) [1603], Promotus Archimedes seu De variis corporum generibus gravitate et magnitudine comparatis, versio electronica (), Verborum 19625, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus] [word count] [getaldimpromo].
Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].
Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].
Anonymus (floruit 1657.) [1657], Actiones duo de maleficis, versio electronica (), Verborum 2758, Ed. Ivan Krstitelj Tkalčić [genre: prosa - acta iuridica] [word count] [nnactiones1657].
Lučić, Ivan (1604-1679) [1668], Epistola ad fratres Blaeu (14. 11. 1668), versio electronica (), Verborum 626, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [luciusiepist].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].
Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].
Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].
Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Januario Salines Suo S. P. D., versio electronica (), Verborum 315, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [djurdjevimelit].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].
Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Ad Balthassarem Odescalchium elegia (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 268 versus, verborum 2176, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - elegia; paratextus] [word count] [kunicriliaselegia].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Discursus in secundum membrum propositionum regiarum seu opinio de insurectione in Regno Hungariae, versio electronica (), Verborum 10693, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendisc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].
Anonymus (1790) [1790], Ad Inclytos Dominos Status et Ordines Regnorum Dalmatiae, Croatiae et Sclavoniae generaliter congregatos, versio electronica. (), 442 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - acta] [word count] [nnpredstavka1790].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica (), Verborum 26295, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendesc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Quindecim epistulae ad Martinum Georgium Kovachich, editio electronica (), Verborum 12898, epistulae 15, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skrlepistkov].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica (), Verborum 39967, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlenstatus].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 4. Augusti 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 643, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179808].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 16. Octobris 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 1108, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh17981016].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].
Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].
Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].
Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].
Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].
Kravar, Miroslav (1914-1999) [1966], Oratio in conventu Latinis litteris linguaeque fovendis, versio electronica (, Roma), 712 verborum [genre: prosa - oratio] [word count] [kravarmoratio].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
1276. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1277. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1278. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1279. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1280. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1281. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1282. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1283. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1284. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1285. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1286. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1287. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1288. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1289. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1290. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1291. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1292. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1293. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1294. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1295. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1296. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
1297. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
Section]
5 Praeoccupavit hac in parte gloriam,
Ejusque codex unus instar omnium.
Ad haec tibi ergo haud admovendus erat stylus,
Cum nil cordati fugerit solertiam
Senis, qui in omnium vitia mortalium
10 Cernens acutum nil omisit eloqui,
Quo posset error pravitasque corrigi.
Quod si experiri vim lubebat ingenii,
Alio tibi fuerat incedendum tramite,
Ut hujus aevi litterata natio
15 Animo ad legendum proniore accederet.
Austere censor, ne me inaudita, precor,
Statim vituperes causa, at
1298. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Praesente morbo se teneri Corbulo,
Sanum indicabat lucidus quem oris color,
Medico asserebat. Exterius hic cernere
Cum signa morbi nulla posset, indole
5 Meticulosa Corbulonem credidit,
Tetrasque monuit inquieto ut pectore
Curas abigeret. Alter obfirmatius
Perstans priore fixus in sententia
1299. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Experta domini saeva rursus verbera.
Exclusit illam non semel tectis quoque,
10 Rimam sed astu repperibat callido,
Qua se inferebat: alius nec deerat cibus,
Arcere posset quo famem, sed pabula
Quaesita furto plus palato arriserant.
Cum factum amico rettulisset improbum,
15 Hoc ille sapiens porro consilium dedit:
Servare posthac si
1300. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Pravaeque vitia negligunt eradere.
Uxore ducta duo petebant ab Jove
5 Quod voto avebant obtinere dispare.
Hic, ut quotannis redderet agellus bene,
Ut procreandis posset inde liberis
Sufficere victum liberalem, et splendidas
Pro dignitate vestes; ille, ut redderet
10 Sibi bene thalamus nuptialis, praedii
Foecunditatem curae
1301. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1302. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1303. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Ut stupidum, et animi se pusilli fingeret;
5 Hic ut vel agnum, triticumve ab area,
Aliudve quidvis, quod veniret ad manus,
Dolo amovere callidus posset malo,
In rus se quoddam deferebat patrio
A rure distans; utque visus obviam
10 Prodire pastor plurimo cum ovium grege,
Metum ille simulans, an peragat ultra
1304. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.29.2 Est, quod pulsa tuo foemina prima dolo?
1.29.3 Quod miserae afflasti virus lethale, per omnem
1.29.4 Quod se se posset fundere progeniem?
1.29.5 Vana tumes: oritur Jessaea e gente puella,
1.29.6 Uni cui fraudes nil nocuere tuae;
1.29.7 Una tuos ausus quae ridet; dira frementis
1305. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.70.2 Mirantur magni qualia coelicolae,
1.70.3 Quaerimus attoniti. Mens haeret, pectus amore
1.70.4 Mira defixis ardet in effigie.
1.70.5 Sic pingi ut posset, dic, Bato, duxit in altum
1.70.6 Tene polum, ex alto venit an ipse polo?
71.
Encom./Sacr.
1306. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.71.1 Sic pingi ut superum posset Rex et bona Virgo
1.71.2 Foecundo numen mire utero excipiens,
1.71.3 Aligerum et formae juvenum, credo, optime, sedes
1.71.4 Te te aliquis, Menxi, sustulit ad
1307. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.261.1 Cur qui sapiens externis non sibi sapiens sit.
3.261.2 Ab se se abscedens posset si cernere se se,
3.261.3 Ut sapit externis, quippe sibi saperet.
3.261.4 Sed quando potis est se nemo abscedere ab ipso,
3.261.5 Qui sapit externis, non sapit ipse
1308. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.174.5 Sed quae aurum, lapides quae caros
quae caros] caros
4.174.6 Duceret ut sedes inde aliquam ad patrias,
4.174.7 Europam specie quae mira incenderet omnem,
4.174.8 Nec sineret priscam nomen habere Helenam.
1309. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.203.6 Utraque res Italum juncta dedit Sophoclem.
204. [202.] Ad Victorium Alferium.
4.204.1 Formosam vidit Venerem; quod carpere posset,
4.204.2 Momus et in toto pectore nil habuit.
4.204.3 Diceret ut malus ergo aliquid: Sandalia, dixit,
4.204.4 Esse deae pulchro non satis apta pedi.
1310. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.215.2 Cedet, quam priscus pinxerat, illa Venus.
4.215.3 Atque utinam, ut vultus, oculi, frons, sic quoque pingi
4.215.4 Posset quidquid agis, quidquid et eloqueris,
4.215.5 Pulchri omnis posset mirans, omnisque decori
4.215.6 Exemplum in sola cernere posteritas.
1311. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.215.3 Atque utinam, ut vultus, oculi, frons, sic quoque pingi
4.215.4 Posset quidquid agis, quidquid et eloqueris,
4.215.5 Pulchri omnis posset mirans, omnisque decori
4.215.6 Exemplum in sola cernere posteritas.
216. [214.] Ad Mariam Catharinam Giustinianam, Balthassaris Odescalchi ducis
1312. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.110.2 Novi et qui paucis dicere multa queant.
5.110.3 Hunc prius audirem, quam te; non hercule noram,
5.110.4 Qui posset multis dicere, Quinte nihil,
5.110.5 Auribus obstreperet qui tota luce, videndum
5.110.6 Tam longo menti nil daret eloquio.
1313. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.273.1 Scita vides Pario sapientum in marmore scripta,
5.273.2 Posset ne quidquam longa abolere dies.
5.273.3 Frustra: signa manent non intellecta, tuemur
5.273.4 Et cassas rerum (res latet ipsa) notas.
5.273.5 Fata prement nostros eadem,
1314. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.481.1 Miror, amo, cuicumque dedit natura leporem,
5.481.2 Ingenuo ut posset spargere dicta sale.
5.481.3 At foedos odi scurras, fugioque, popina
5.481.4 Audiri dignos et reor in media.
5.481.5 Quaere illic, Ligurine, tibi qui plaudere
1315. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.498.6 Quidquid agas, nullo posse placere modo?
5.498.7 Quid mi igitur suades, inquis? Quod scilicet unum
5.498.8 Est remedi, posset si modo confieri;
5.498.9 Sed flammam frigere prius, glaciemque calere,
5.498.10 Quam te mutatum posse tacere puto.
1316. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.760.1 Abs te nescio quid nuper mihi, Marce, poposci,
5.760.2 Nec magnum ut rebar, nec tibi difficile.
5.760.3 Id mihi tam laeve tribuisti, Marce, negatum
5.760.4 Ut posset credo displicuisse minus.
761. [758.] In Nearchum beneficia sua commemorantem.
5.761.1 Cum tua tot memoras toties benefacta, referri
1317. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.904.1 Nec juvenem posset quae ferre obscaena loquentem
5.904.2 Lesbia, te ne ferat turpia verba loqui?
5.904.3 Rugosa et facie, tam cano et vertice foedum
5.904.4 Delicias cuiquam dicere, vel
1318. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1109.1 Cinna bonus fieri posset fortasse, poetam
5.1109.2 Ni se jam factum crederet esse bonum.
5.1109.3 Hoc perdit miserum, dum summo in fine putat se,
5.1109.4 Quod piger in media desidet usque
1319. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1196.1 Tam foedam ut posses nancisci, Cinname, sponsam,
5.1196.2 Quidnam opus externos currere per populos?
5.1196.3 Nulla erat ad Tiberim, quae turpi corpore posset,
5.1196.4 Foeda aliis, uni visa placere tibi?
5.1196.5 Pulchra decet longe quaeri; deformia nusquam.
5.1196.6 Non passim innumero proveniunt numero.
1320. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1219.5 Iratum Gallae frustra placare laborat,
5.1219.6 Effundit cassas et mea Lyda preces,
5.1219.7 Armenias, credo, queis posset flectere tygres,
5.1219.8 Et saxa et duri frangere vim chalybis.
5.1219.9 I, Siculos inter Cyclopas vivere digne,
5.1219.10 Trux, ferus, immani praeditus ingenio.
1321. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1272.1 Ultro dixit anum se se Leonilla, pudico
5.1272.2 Impune ut juveni dicere posset: "Amo".
5.1272.3 Et pol amat, cui sic blanditur, pectore ut aequo
5.1272.4 Se, quod dictum horret foemina, dicat anum.
1322. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.167.4 Eloquio et facili mirifice capior,
8.167.5 Qua didici auditor toties monstrante, vetustis
8.167.6 Utilius multo quod foret historiis,
8.167.7 Quodque usu posset priscorum inventa sophorum, et
8.167.8 Sermones longe vincere Socraticos.
8.167.9 Nec mihi tam prosit, possim ut mea scripta, decori
8.167.10 Quam vitam ut veros exigere
1323. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.202.5 Hunc ego dum laetus tranantem caerula specto,
8.202.6 Haec mecum haud tacito verba dolore dedi:
8.202.7 Quae quibus antetulit! Quo posset pascere mentem
8.202.8 Spectaclo, mecum si mea Lyda foret.
203. De Lydae simplicitate.
8.203.1 Intempestivus veni. Simplex
1324. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.364.3 Tullam, qua (mitto genus et decora alta parentum)
8.364.4 Certe nil fieri possit amabilius.
8.364.5 Non faciet; nec, si faceret, dici aurea posset,
8.364.6 Ipsa sibi similis nec mea Lyda foret.
365. De Lydae modestia.
8.365.1 Vera loquor de te vates tuus, optima
1325. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.282.2 Dicam equidem, ut soleo, quod fuit, ingenue.
9.282.3 Tempore tentavi longo, num denique jungi
9.282.4 Nos inter verax posset amicitia.
9.282.5 Hunc mihi ubi frustra vidi sumpsisse laborem,
9.282.6 Spesque abiit nubes cassa per aërias,
9.282.7 Frustratus voto abscessi, nec stultus inanem
1326. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.320.1 Haec posuit senior Daphnis pomaria; foetus
9.320.2 Posset ut hinc dulces carpere posteritas,
9.320.3 Quam monet, ipsa suos ne contra oblita nepotes
9.320.4 Hoc tantum carpat dulcia poma loco;
9.320.5 Sed magis, atque magis, queis
1327. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2218 |
Paragraph |
Section]
1328. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2218 |
Paragraph |
Section]
1329. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
1330. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Hic quoque, opesque mari referebat navita ab alto.
Hîc ego saepe moram autumni per tempora traxi,
Arrisitque locus; naturae ad munera sed nil
Addidit ars. Quod si pedibus mare propter obiri
Hic omnis posset sinus, et vestigia ferri
Longius, alliceret plures, blandeque teneret;
Nec me vicini stringentem littoris oras
Vano
Editiore jugo scatet algidus
1331. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Brachia. Non tanta
Quanta illius adhuc facile considere posset.
Haud minor hac quercus pariter mihi cognita mole
Non procul hinc: tanta est majestas scilicet illis
Arboribus, solaeque nemus formare videntur.
Vera tamen sunt sylva oleae, queis cuncta tenentur:
1332. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Stamina vere novo incumbunt educere prolem.
In multis aliis Rhacusanae ditionis locis, et praecipuè in regione Stagnensi gens rustica educendis bombycibus operam navat. Haec commercii pars multo magis excoli posset, cum et sua sponte apud nos mori proveniant, et citissimè crescant.
Emolumentum ingens, nam multo et serica in urbe
Venduntur pretio fila, et sibi foemina partem
Servat, qua
1333. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nunc quoque ab his dicant: non, quod mage nobilis arbos
Radices agere haud posset, contraria patrum
Sed quia in his etiam (cujus vis maxima) rebus
Consuetudo obstat: seritur quoque, parva sed affert
Dona Ceres, primoque hortis plantare phaselum
Vere student, ut brumae habeant in
1334. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Assignant: si longo adeo natura diremit
A terris spatio, genti quoque foenore magno
Fertilis ad vitam quantum satis esset alendam
Impertivit agri, ut propriis contenta maneret
Sedibus, et facili posset subsistere victu.
Addita temperies coeli optima, sanaque jussit
Corpora ibi nasci, durisque laboribus apta.
Horum ego sed varios mores aperire priusquam
Aggrediar, primo generatim in carmine quaedam
1335. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pars multa, in valli speciem praecingitur; at nec
Appulsus etiam lenes, accliviaque absunt
Littora. Rarescit numero, nam dena colentis
Pascere quae populi satis
Vix mille agricolis vicos in quinque reductis
Incolitur: reliquis Coritea nomine dictus,
Et Babinopole praestant. Praetoria surgit
Hîc domus, accedunt, cum
1336. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Illo in secessu degentibus accumularent,
Magnificam portus sibi in interiore recessu
Extruxere domum, cujus pars multa superstes
Stet licet, illa tamen vel nunc penè integra cerni
Posset, ni Veneti, quoties hîc anchora naves
Belligeras tenuit, stimulis livoris iniqui
Illa vetustatis monumenta illustria saevi
Sulphureo igne pilis contortis saepe petentes
Perpluere ex alto fecissent
1337. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
His ego perceptis, rosea cum crastina fulsit
Luce dies, latus occiduum convisere pergo,
Quà se ingens aperit portus, vi tutus ab omni
Aeolia, tantum si arcere aquilonia posset
Flamina: procurrunt in longum cornua tractum
Bina pari hinc illinc spatio: conjungitur unum
Insulae, et ad boreae latus est, pars altera ab austro
Clausa manet scopuli objectu, (10)
1338. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Cum sacranda ferunt festis Paschalibus ova,
Mos illis vetus est praestanti talia mystae
Nudo obolum, sibi quem tollat, defigere in ovo,
Non ovum dare, quod pagis fit in omnibus, illa
Adducti causa, posset quod forsitan olim
Augeri his pretium, nec conjectura fefellit,
Cum viginti obolis simplex nunc veneat ovum.
Traditum ab antiquis retinere tenaciter urgent
Sic morem, seque hoc credunt pacto esse
1339. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 6 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Cum fuit a Phaebo multa peracta via.
Febre agitor gemina; quam morbidus intulit aer,
Viribus herbarum febris abire potest;
Quam produxit amor, non est medicabilis herbis:
Posset at, Irene, munere abire tuo.
Tollere quam nescis, velles mihi tollere febrim;
Tollere quam scires, tollere saeva negas.
1340. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 6 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Glauca chlamys corpus picta tegebat acu.
O Venus, hanc spectans ego te spectare videbar:
Candidior gemma, vividiorque rosis
Illa fuit. Quasdam voces mihi protulìt: ah mens
Has nunquam posset non meminisse mea.
Sed carui sensu, voces ut protulit, aeger
Mox cecidi, nec vim non rapiebat amor. (13)
Num dulces fuerint voces, quas protulit, aurae,
Dicite, num dulces, dicite, non
1341. Stulli, Luko. Vaccinatio carmen elegiacum,... [Paragraph |
Section]
Occulto inficiens auras malesana veneno
Heu! immaturis perdere funeribus
Atque catervatim properabat sternere gentes,
Ocyor et ventis et volucri igne Jovis.
Discet, ut immitem quo posset flectere Erinnym,
Ipsa suam Mater sponte dedit sobolem;
Discet, ut Anglus homo jussit sperare salutem,
Et docuit gentes grande magisterium,
Quo fieri incolumes possent vitamque beatam
1342. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.10.55 Et praeclara minantem oculis, vultuque, fabrisque
1.10.56 Omnibus assidue, pictoribus atque loquentem,
1.10.57 Nobilior nostris ut posset scena theatris
1.10.58 Constitui, velisque intendi aulaea superbis.
1.10.59 Quorsum pertinuit tuus hic labor improbus? Horis
1.10.60 Ut peragi posset vernacula fabula
1343. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.10.58 Constitui, velisque intendi aulaea superbis.
1.10.59 Quorsum pertinuit tuus hic labor improbus? Horis
1.10.60 Ut peragi posset vernacula fabula binis.
1.10.61 Quid, postquam acta est? Num cui laetius, atque beate
1.10.62 Propterea magis est? Ubi nunc est illa voluptas?
1.10.63 Verum, quandoquidem
1344. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.13.5 Nobile amicarum fuerant par, atque gemellum
1.13.6 Urbanae formae et cultus nugacis amore
1.13.7 Gratidia, et Glycere. Melius componere mitram
1.13.8 Quae posset capiti, aut strophio zonaque fluentes
1.13.9 Collegisse sinus, vel nudo incedere cultu,
1.13.10 Argutaque pedem solea, aut vincire cothurno:
1.13.11 Hoc unum teneri fuerat
1345. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.16.150 Suffurari aliquid, quod fors objecerit, omnis
1.16.151 Vita fuit: vix litterularum prima elementa
1.16.152 Discere,epistolium ut posset conscribere matri:
Mox, quam opibus domini navim
conductus agebat,
1.16.153 Imperio regit, audit dux. Navisque Magister
1.16.154 Lucius Aemilius civis Romanus; agreste
1346. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.23.54 Exscripsisse tuos mallet, Philodeme, tragoedos,
1.23.55 Quam mulgere caprum, aut Ulubris conducere fumum?
1.23.56 Posset ephemeridum quis inepto pascere foeno
1.23.57 Stultorum primores? Verbo exercitum et uno
1.23.58 Ad nutum aeria eduxisse via? mare totum
1.23.59 Classibus adversis opplere,
1347. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.23.98 Afficiunt. Fescenninis, mihi crede, pusillum
1.23.99 Ingenium lector misere, obvolvitque poeta:
1.23.100 Longe aliud sectaturus, si posset, uterque.
1.23.101 Tu quoque nequitia, Voltairi, hac scandere caelum
1.23.102 Affectas, pennisque bono, doctoque negatis
1.23.103 Praetervectus Parnassum, et felicia
1348. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 203 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.8.43 Quo tu cum velles nos leniter igne beare,
2.8.44 Scilicet has rerum diceris isse vias.
2.8.45 Principio sentire suae cum munera laudis
2.8.46 Posset homo, et cujus quaeque opis indigeat
2.8.47 Natura ingenito quiret deprendere sensu,
2.8.48 Fungique appositis saepe ministeriis,
2.8.49 Has tantas vires, atque haec
1349. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 212 |
Paragraph |
Section]
3.1.22 Aetatis primae doctores atque magistri.
3.1.23 His non deterior vates Venusinus, in arte
3.1.24 Quid posset, docuit, convivia dum parat ille
3.1.25 Rusticus urbano muri mus, plenaque vulpes
3.1.26 Dum prodire cavo non quit, quem macra subisset.
3.1.27 Horum a principiis ad
1350. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 225 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.3.62 Eripere officium, moremque negare pudoris?
3.3.63 Cur diversa struit varia sic arte laboris,
3.3.64 Quae nihil incassum, nihil et molitur inepte,
3.3.65 Posset utrisque unam pariter cum imponere legem?
3.3.66 Dicam. Sed modo nescio quam praevertere praestat
3.3.67 Erroris nebulam, ne caecus decipiare;
3.3.68 Publicam ob
1351. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 46 |
Paragraph |
SubSect | Section]
164 Vestes, stragula, divites tapetas?
165 Vanitas hominum nimis caduca!
166 Mores Romulidum nimis nocentes!
167 Qui posset facili referre versu
168 Formas omnigenas novas intentes
169 Queis ornare solent superbiores
170 Matronae caput aureis coronis
1352. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
1353. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 45 |
Paragraph |
SubSect | Section]
26 At ductae occasu fuerant circum undique fossae,
27 Fortia belligerûm stabant lecta agmina ad austrum.
28 Strata at cuncta forent si haec propugnacula, posset
29 Regia progenies ea pectore sola tueri.
30 Haud opus est vallo, Princeps ubi constitit ille. 30
1354. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 56 |
Paragraph |
SubSect | Section]
77 Heroem adnuerat
78 Qui laude armorum, maiori et robore posset
79 Subiectas gentes regere, et defendere fines.
80 Moldaviae interea Princeps desciverat alto 80
1355. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 61 |
Paragraph |
SubSect | Section]
239
Moeret enim haud secum rivalem abducere victum,
240 Sic rata sollicitum posset lenire dolorem, 240
241 Quo misera ob raptum sponsum torquetur in horas.
242 Montes quod sperans, valles lustrabat et imas,
1356. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 78 |
Paragraph |
SubSect | Section]
26 Sponso haud victrices lauros, sed te invidet unam
27
28 Virgine at adsimili renuunt sibi fata potiri.
29 Sol micat in caelo, tuque unica in orbe refulges;
1357. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
269 Tam specie at fulget licet irâ accensa furenti,
270 Ut quemcumque virum rapiat, qui proximus adstat; 270
271 Effugere a divo nec posset lumine Princeps,
272 Ni grave consilium constanti mente sederet,
273 Christiadâ indignum nempe ullo tempore vitae
1358. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
301 Hinc velut ante annum caderent sua si agmina fusa,
302 Instaurare novam posset nullo obiice gentem,
303 Quod si contigerit tibi, Rex, sors ista, locorum,
304 Belligeros ubinam tibi rursus, et arma parabis?
1359. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 167 |
Paragraph |
SubSect | Section]
141 Diriperem impavidus vaginâ primus et ensem,
142 Elueremque suo perfuso sanguine crimen.
143 Nec vis ulla meum posset cohibere furorem,
144 Quin mortem temnens prostrarem morte scelestum,
145 Nam qui servitio natalem vindicat urbem, 145
1360. Kravar, Miroslav. Oratio in conventu Latinis... [page 182 |
Paragraph |
Section]
Bibliographia locorum inventorum
Adam Parižanin (floruit 1059) [1059], Tres hymni perantiqui de Laudibus S. Domnii, versio electronica (, Split), 394 versus, verborum 4195, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hymnus] [word count] [adamushymnidomnii].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.