Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: HIEronIm.* Your search found 651 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-651:1. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] antiqua menia ostenduntur, ibi fuisse Delmis ciuitas memoratur. Nunc uero Dalmatia est regio maritima, incipiens ab Epyro, ubi est Dirachium et protenditur usque ad sinum Quarnarium, in cuius interioribus est oppidum Stridonis, quod Dalmatie Pannonieque confinium fuit. Hec fuit patria tellus beati Hieronymi, egregii doctoris. Dicta est Dalmatia etiam alio nomine Liburnia a quodam genere nauis piratice, que in usu erat apud illos, unde Lucanus: Pugnacesque mari Graia cum classe Liburnos . Exercebant enim piraterium propter oportunitatem locorum, quia mare illud ob multitudinem insularum
2. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] et sanctus eius in flamma et succendetur et deuorabitur eius spina et uepres in die una; et gloria saltus eius et Carmeli eius ab anima usque ad carnem consumetur et erit terrore profugus; et reliquiae ligni saltus eius prae paucitate numerabitur et puer scribet eos. Huius amentiam pulchre arguit Hieronymus: O stultissime, ait, mortalium, Dei iram tuam putas esse sapientiam et illius iussionem ad tuam refers fortitudinem? Quomodo si securis glorietur contra eum qui securim tenet, et serra contra eum a quo trahitur, et dicant opera cuncta, quae per securim et
3. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] futuram aeternis defleant suppliciis. Sed hic forsan instabit aliquis: Cum scriptum est “Deus non punit bis in id ipsum”, quomodo ergo hoc stabit, si tamen ob unam noxam peccatores et praesentibus et futuris affligerentur flagris? Cuius contrarium et Hieronymus sensisse uidetur, qui illam Hieremiae tractans imprecationem ait: Quod genus humanum diluuio, Sodomitas igne, Aegyptios mari, Israelitas in eremo perdidit, scitote igitur ideo temporaliter pro peccatis punisse, ne in aeternum puniret, quia non iudicabit
4. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] dicere nefas est. – Ceterum hoc de illis dumtaxat intellegere, monet Lombardus, qui inter ipsa flagella paenitentiam egerunt, quam utique Deus uel tenuem aut momentaneam tamen non aspernatur, quod uero hi, qui temporalibus non emendantur uerberibus, aeternis excrucientur tormentis. Idem ipse Hieronymus auctor est. Nam mox fere intulit: Quaeret hic aliquis: Si fidelis deprehensus in adulterio decolletur, quid de eo de eo] corr. lector A1 ex deo postea fiat? Aut enim punietur, et falsum est quod dicitur post dicitur canc. lector A1
5. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] quare fiat, demus hoc prouidentiae ipsius, quia non fit fit] correxi ex sit sine causa, et non blasphemamus. Omnia enim quae uanis uidentur in rerum natura temere fieri, non fiunt sine iussu eius. – Deus namque, ut pulchre docet Hieronymus, uarie genus dispensat humanum, nunc punit, nunc miseretur, nunc corripit, nunc defendit, nunc arat, nunc serit, nunc maturas fruges metit et diuisas in areis terit, orbemque suum gubernat ut uoluerit. Caue igitur ne tuum diuino praeferas consilium, putesque ipsum quicquam iniuste agere.
6. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] opus, quod de hac ipsa ratione conscripsit, forsan et nos et omnes alios hoc labore leuasset; exstant tamen plereque eius consolatoriae dignae epistulae, quales etiam sunt nonnullae Cypriani, Hieronymi, Basilii Magni aliorumque complurium doctissimorum uirorum tam Latinorum quam Graecorum. Scripserunt enim hac ipsa de re et Graecorum complures: Plato, Cleanthes, Crato, Diogenes, Epicurus, Dicaearchus, Posidonius, Carneades,
7. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et Anna apud Maronem in consolanda Didone sumpsit exordium: "O luce magis dilecta sorori, solane perpetua maerens carpere iuuenta." Hoc ipsum et Hieronymus Theodoram consolando in principio sermonis sui significare curauit: Lugubri nuntio consternatus super sancti ac uenerabilis mihi dormitione Lucinii uix breuem epistulam dictare potui, non quo eius uicem doleam, quem scio ad
8. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit
9. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed adde quod prudenti bonorum etiam laudatio quaerenda non est, ne illud ex euangelio referatur: "Recepisti mercedem tuam." Quid ergo nobis prodest, ut sancte monet Hieronymus, si illi nos laudent quibus placere peccatum est, quidue obest si uituperent? Cur non uituperatio plus prodest quam obest laudatio? Audiamus modo quod ille uas electionis et doctor gentium dicat et quo nos, ne hominibus placere
10. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit
11. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit
12. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit
13. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed adde quod prudenti bonorum etiam laudatio quaerenda non est, ne illud ex euangelio referatur: "Recepisti mercedem tuam." Quid ergo nobis prodest, ut sancte monet Hieronymus, si illi nos laudent quibus placere peccatum est, quidue obest si uituperent? Cur non uituperatio plus prodest quam obest laudatio? Audiamus modo quod ille uas electionis et doctor gentium dicat et quo nos, ne hominibus placere
14. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed adde quod prudenti bonorum etiam laudatio quaerenda non est, ne illud ex euangelio referatur: "Recepisti mercedem tuam." Quid ergo nobis prodest, ut sancte monet Hieronymus, si illi nos laudent quibus placere peccatum est, quidue obest si uituperent? Cur non uituperatio plus prodest quam obest laudatio? Audiamus modo quod ille uas electionis et doctor gentium dicat et quo nos, ne hominibus placere
15. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed adde quod prudenti bonorum etiam laudatio quaerenda non est, ne illud ex euangelio referatur: "Recepisti mercedem tuam." Quid ergo nobis prodest, ut sancte monet Hieronymus, si illi nos laudent quibus placere peccatum est, quidue obest si uituperent? Cur non uituperatio plus prodest quam obest laudatio? Audiamus modo quod ille uas electionis et doctor gentium dicat et quo nos, ne hominibus placere
16. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hinc et illud Ouidii est: "Immensa finemque potentia caeli Non habet: et quicquid superi uoluere peractum est" Hinc et Hieronymus: Resurgere credimus nostros et plangimus: quid faceremus si mori tantummodo praeciperet Deus? Voluntas eius utique sola sufficeret ad solacium cui nullum praeponere iubemur affectum. et alio loco:
17. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] annotet gloriosum. Nam si nec uoluntate nec ratione compelleris
deuotionis Deo aliquid exhibere, in qua parte Christianum te poterit approbare?
Hic Hieronymus, tametsi alios locos prudenter immisceat, praecipue
tamen uoluntati Dei innititur, quam nos huic secundo loco assignauimus.
18. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] est: "Morieris", sapientissime respondit: "Hac conditione intraui ut exirem." et alia similia, quae superius adduximus, ex conditione humana sumpta. Huc et illud spectat Hieronymi ad Heliodorum episcopum: Xerxes ille rex potentissimus qui subuertit montes, maria constrauit, cum de sublimi loco infinitam hominum multitudinem et innumerabilem uidisset exercitum flesse dicitur quod post centum annos nullus
19. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uacare. Quo magis est aequum tumulis mandare peremptos firmo animo et luctum lacrimis finire diurnis. Vanus est enim dolor, ut sapientissime inquit Hieronymus, "qui nec primus uidetur esse nec solus." Hinc et philosophia ait apud Boethium: delicias tuas ferre non possum, qui abesse aliquid tuae beatitudini tam luctuosus
20. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] septem diebus orbatus est, et M. Catonem, qui summo ingenio summaque uirtute filium perdidit. Idem fecit et Hieronymus ad uirginem in exilium missam ita scribens: Sed cur ego te ad tribulationis patientiam humanis aut praesentis uitae prouocare conor exemplis, cum nullum paene sciamus fuisse sanctorum qui procellosum huius temporis agonem absque
21. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Quod si ita est, locus ergo a necessitate praecipue ad mitigandum laborem erit accommodatus; ut ostendas quam stultum sit iniquius ferre eas res quas aliter tenere non uales. Ideo Seneca ait: Stultum est timere quod uitare non possis, et Hieronymus ad Tyrasium: Non tam grauiter eos casus feramus quos nullo modo euitare possimus. Ex hac ratione apud Vergilium uxor Aeneam increpat frustra lacrimantem:
22. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illic fas regna resurgere Troiae. et addit: Durate et uosmet rebus seruate secundis: forsan et haec olim meminisse iuuabit. Hieronymus ad uirginem scribens in exilium missam ex hac praecipue ratione ipsam consolatur, ita hunc locum tractans ut neque elegantius neque doctius neque prudentius quicquam uel fieri
23. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] commoda ui tantum tribulationes non minuunt ut etiam mors possit propter illa contemni, siquidem pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum eius." Haec Hieronymus . Hoc loco pulchre adicere poteris quomodo clementissima illa diuina prouidentia uniuersa flagella sua, quibus concutit mortales, ad utilitatem patientum semper fere
24. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ualeo et quia sum Romae, et quia curo attendoque quod possum, id tibi affirmo te in istis molestiis, in quibus es hoc tempore, non diutius futurum. – praeterea Hieronymus ad Theodoram: Aduersus mortis duritiam et crudelissimam necessitatem hoc solacio erigimur quod in breui uisuri sumus eos quos dolemus absentes. – hinc
25. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] – hinc et ille ait: quidnam est aliud ista uita praesens quam fumus in umbra? – ac si diceret nihil in nihilo. Hunc locum neque ille facundissimus Christi orator Hieronymus in consolatione Heliodori episcopi obmisit: "Sed debemus", inquit, "et nos animo praemeditari quod aliquando futuri sumus, et quod, uelimus nolimus, longius abesse non potest. Nam si nongentos uitae extenderemus
26. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] de imperio praeterea tanta imminutio facta est, omnes prouinciae conquassatae sunt; in unius mulierculae animula commoueris tantopere? Hunc locum et ille caelestis rhetor Hieronymus scribens ad Heliodorum episcopum haud segnius pertractauit his uerbis: Verum quid ago medens dolori quem iam reor et tempore et ratione sedatum ac non potius replico tibi uicinas regum miserias et nostri temporis calamitates ut
27. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impendere legum iudiciorum temporum ut optime actum cum eo uideatur esse qui quam leuissima poena ex hac re publica discesserit. Hunc eundem locum et Hieronymus ad Tyrasium sapientissime perstrinxit: Ad quid putas Christianam et fidelem animam intra carcerem mundi remorari debuisse cui totus mundus naufragium est? Tantas ac tales tempestates uitae, tot impugnationes diaboli, tot corporis
28. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ipsum, qui defunctus est, deuotum ac lubentem ex hac uita decessisse, et praesertim si qua ratione euidenti monstrare ualebimus cum eo bene actum beatorumque uitam possidere, ut fecit Hieronymus Heliodorum de morte Nepotiani consolando: Cum aestuaret febribus et uenarum fontes hauriret calor, lasso anhelitu tristem auunculum consolabatur, laetus erat uultu et uniuersis circa se plorantibus solus ipse ridebat.
29. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuidere. Quod si dicant "Nostras, qui ab eis deserti sumus, non illorum dolemus uices", tu hic apte subicies quam sit iniquum sua commoda ex amici incommodis spectare et salutem suam immeriti interitu quaerere aut optare. Quem locum Hieronymus ad Tyrasium pulcherrime explicauit: His uerbis plangere debuimus de saeculo recedentes si saeculi inimicitias contra nos minime sentiremus; et plangimus Domini beneficia, qui scit infirmitati nostrae quid
30. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] filiis quam filii a parentibus prouocante diabolo separari, ad indulgentiam
percipiendam nolunt ab inuicem Domino uocante discerni.
Ita hunc locum ista oratione tractauit Hieronymus ut nihil addi posse
uideatur; quam ob rem eius exemplo contenti simus atque id simul et pro exemplo et
praeceptione habeamus. Itaque ad alia pergamus.
amicum admoneamus sibi diligentius prospicere ne Dominum
ad iram prouocare contendat, utpote qui mortalibus uehementius succensere
consueuit, quos cernit disciplinas iudiciaque sua ferre impatientius et detractare
iugum suum. Hinc Hieronymus Tyrasium monuit.
"Sapienter", inquit, "debet dolere qui dolet, ne perdat sine causa quod
dolet."
Idem et Boethius attigit quando ait:
In hoc sermone, licet et alios locos consolandi attigerit, id est a compassione, a
causa mortis, ab officio funeris, praecipue tamen laudis loco immoratus est.
Sic et Hieronymus, ut Theodoram de morte Lucinii consolaretur, longa
oratione recensere uoluit facta egregia ipsius, uitae sanctimoniam, diuinos mores
et alia uirtutum ornamenta dignissima; atque ut magis talem socium, quod habuerat,
gaudere uellet,
qui earum commendatione mirifice non
tangatur aut cuius aures simul et corda non demulceat. Vnde animus ingenti
dulcedine illectus uolens ac lubens ab illa maeroris imaginatione ad iocundissimam
laudum suarum speciem adducitur. Quod Hieronymus cum saepe tum
Pammachium de morte Paulinae consolando et longo quidem sermone diligentissime
exsecutus est, cuius nunc uerba referre studio breuitatis omitto.
quo dicto sapienter declarat praestare homini uel falsam spem habere quam ueram
desperationem. Desperatio enim enecat, spes uero qualiscumque
refocillat et nutrit. Hinc Hieronymus inquit ad Tyrasium:
Numquam spes cum dolore concordat nec fides aliquando sentit quantamcumque
iacturam.
Et alibi simile quid
et ad Titium:
Ego et memoria nostrae ueteris amicitiae et uirtute atque obseruantia tui filii
monitus nullo loco deero neque ad consolandum neque ad leuandum fortunam tuam.
Idem fecit et Hieronymus ad Theodoram:
Carissima filia, hanc epistulam meam amoris mei illum habeto epithaphium et
quicquid posse me scieris in opere spirituali, audacter impera, ut sciant saecula
post futura eum, qui dicit in Isaia Posuit me ut sagittam
Tunc illud innocentes consequuntur psalmistae solacium:
Laetabitur iustus cum uiderit uindictam, manus suas lauabit in sanguine
peccatoris.
Hieronymus quoque hoc pacto Oceanum consolatus est:
Veniet tempus ut eorum risus uertatur in luctum, quibus noster nunc plantus est
laetitia.
Et
Et tu, fili hominis, ne timueris eos neque paueas a facie eorum quoniam insanient
atque conuenient aduersum te in gyro et in medio scorpionum tu habitas.
Huc pertinet et illud quod Hieronymus ad Theodoram scribit:
Verum est illud super necessitatem mortis prophetale uaticinium quod fratres
diuidat et carissima inter se nomina crudelis et dura dissociet.
certius esse
esse
reipublicae cogitationibus impendere consueuerat; quae tales menti eius assidue obuersabantur, quales mortalium animis uix illabi posse putares. In cognatos ac necessarios nequaquam prodigus,
et cum a gubernatore urbis aliquando interrogaretur quidnam de illis, qui iniustam causam fouentes tamen ipsius nomine commendabantur, Illud inquit ut iustitiam mearum precum gratia minime
ne nostra uetustis
semper sęcula temporibus,
perrepere terram
per exiguos uelificare lacus;
De Marino in cęna dulciter canente
et Hemus,
Luxa rogatos
coniugis ossa meę,
ouansque suo.
DE QUATTUOR ECCLESIĘ DOCTORIBUS
De laudibus diui Hieronymi carmen
|
Vt prius, oranti tu sibi in ore sonas.
Te meminit superos tacita si uoce fatigat,
Te licet absentem nocte dieque refert.
Carmen ubi accepit factum de Virgine Sancta
Hieronymus, de te, Marule, mira canit.
Hoc sonat ad citharam, laudat per compita, stringit
Pectoribus, grates hoc tibi semper agit.
Incolumes tibi sunt fratres, charissima mater
Viuit adhuc,
Ad Hieronymum Traguriensem iurisconsultum
2.11.1 Soluere nodosi te solum uincula iuris
2.11.2 Et te credebam sollicitare forum.
Ad Hieronymum Contarenum
2.13.1 Accipe, que nuper cecinit mea garrula Clyo,
2.13.2 Contarene tuis gloria Hieronyme!
2.13.3 Asper erat
Ad Hieronymum Contarenum
2.13.1 Accipe, que nuper cecinit mea garrula Clyo,
2.13.2 Contarene tuis gloria Hieronyme!
2.13.3 Asper erat rigido castigans crimina uerbo
2.13.4 Stigmiferi frater relligione dei,
2.13.5 Asper et
3.12.9.10 Sub pede libriferi perfidus hostis erit.
3.12.9.11 Vltima Septembris magno ueneratur honore
3.12.9.12 Ad decus excelsi condita Hieronymi.
October
3.12.10.1 Venit et October uentis imbutus
est 59 .
Animę diuersa opinio apud Getas 25 .
Animas esse ęternas censent Druidę 45 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Auaritia detestabilis 299 .
Moniales ob auaritiam ruina oppressę monasterii 319 .
Animę in alia. corpora rediturę. Anima mundi 134 .
Herili animę tres 161 .
EX PRIMA PARTE COMMENTARIORVM BEATI HIERONYMI
Aremphei propter mores iustissimos in ueneratione sunt etiam feris gentibus 21 .
Seres iusti et securi 52 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Iterum 152 .
fratri nec uictus oderit 123 .
Constantia Romanorum in seruando foedere cum Carthaginiensibus 260 .
Magii constantia, cum ad supplicium raperetur 279 .
Theodorus ab Hieronymo tyranno tortus socios coniurationis non prodidit 282 .
Clementia Nini in Barzanem regem 4 .
Iasonis in Pelię filias 30 .
Alexandri in Thimocliam
Dedalus 122 .
Pernicibus ignea plantis transit equum cursu frenisque aduersa prehensis congreditur
206 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Tullius contra quod et summus possit esse diuturnus 31 .
Saxum Lemnium flebiles uoces refert 32 .
Quod dolor non sit summum malum 34 .
Non dolere summum bonum secundum Hieronymum 81 .
Dolorem non esse malum 43 .
Dolorem maiorem opinio facit, non natura 46 .
Pręparatio ad ferendum dolorem 59 .
Dolor
Heli sacerdotis 282 .
Amatę uxoris mortem luget 220 .
Iuturna soror luget Turnum 225 .
EX PRIMA COMMENTARIORVM HYERONYMI
Refrigescet charitas 176 .
Tumultuabitur puer contra senem et ignobilis contra nobilem 196 .
EX SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Cnęus Aufidius cęcus desyderio lucis se moueri dixit, non utilitatis 77 .
Sanitas corporis quanti sit momenti 65 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Ętas. Antiquitatis amator 21 .
Puerum laudat 26 .
EX PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
beatius et diuitius uiuentes, cum uitę sacietas cępit, sibi mortem
consciunt 48 .
Fides. Asiacę furari quid sit, ignorant 24 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
pręstet honestas uera 80.
Gula. Asoti qui in mensa uomant 18.
Gloria. Bona fama Crisippo et Diogeni non uidetur appetenda citra utilitatem 48.
8.
Conuiuium Ęneę apud Didonem 67.
Harpię 86.
Conuiuium 88.
Conuiuium 154.
Gratus. Et bene apud memores ueteris stat gratia facti 104.
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Gloria. Titus Liuius de Catone, cuius glorię neque profuit quisquam laudando nec uituperando nocuit, cum utrumque summis pręditi fecerint ingeniis. Signat autem Ciceronem et Cęsarem, quorum alter laudes, alter uituperationes supradicti scripsit uiri 20.
sanctam habere quam eloquentiam peccatricem 132.
Inimicus. Iacobus apostolus, frater Domini, orauit pro inimicis 82.
Dilige inimicos 231.
Interpres. Super Psalmo: Domine, refugium factus es nobis 1.
Non esse omnes Psalmos Dauid, secundum Hieronymum. Septuaginta pręteritum ponunt, ubi apud Hebreos futurum est 3.
Super Psalmum: Eructauit cor meum 4.
Idida nomen Salomonis. Super Psalmum: Sicut ceruus desiderat ad fontes 8.
Super Psalmum: Confitemini Domino, quoniambonus. Super Psalmum: Nisi Dominus
peruius 147.
Imprudens. Sybilla furens 123.
Inuidia. Tum Drances idem infensus, quem
in littera 390.
Littera et spiritus 394.
In eos qui omnia secundum litteram exponunt 396.
Vbi in fine sunt duo alleluia, alterum est psalmi qui sequitur 400.
Mare, id est occidens 402.
Gratis, id est sine causa uel frustra 404.
Anno Domini CCCC Hieronymus commentatus est super Psalmos 405.
Reuela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua 415.
Mirabilia testimonia tua, ideo scrutata est ea anima mea 418.
Syon, specula, ecclesia, anima quę Deum contemplatur. In generatione et generatione,
reprehendendos, si careant cupiditatibus.
Libido quamuis occulta, inhonesta tamen 25.
Laborum pręteritorum suauis memoria 34.
Herculis erumnę 36.
Philosophi orbem peragrantes 84.
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Libido. Samaritana arguitur sextum habere maritum non suum 30.
Lamech primus iniit digamiam. Digamus eligi in clericum non potest. Filii impudici patrem episcopum indignum faciunt 34.
Amor formę 41.
Scotorum natio pecudum
Acta apostolorum, Epistolę, Prophetę, Pentateuchos, Reges, Paralipomena, Hesdras, Ester, Canticum canticorum, opuscula Cypriani, Athanasii epistolę, Hilarii libri. Caue Apochrypha 129.
Nunquam de manu tua sacra lectio deponatur 131.
De lectionibus ad mensam 156.
Hyeronymus flagellatus, quia libentius gentilium legebat libros quam catholicorum 166.
Animus sacrę lectionis amore ocupandus 171.
Lectioni et Scripturis ediscendis horam statue 172.
Ama Scripturas sanctas 173.
Scripturas legens memento esse Dei uerba 180.
Liberalitas. Dona Didonis Eneę missa 66.
Heleni dona ad Eneam. Dona
Andromaches 90.
Crater donatus Acestę 161.
Dona Eneę ad Latinum 141.
Latini ad Eneam 142.
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Libertas. Liberata creatura a seruitute corruptionis in libertatem glorię filiorum Dei 15.
Liberalitas. Munera uestra non suscipiam. Honora Deum de iustis
tuis laboribus 54.
Zacheus 72.
limine templi. Aquę pessimę 118.
Psalmi non omnes Dauid 157.
Thesaurus absconditus in agro 158.
Vestis apostolica 168.
Regnum Dei Scripturę sanctę 170.
Pecunia et argentum sermo diuinus 176.
Atheneum auditorium. Gentilium litterarum studia omisit Hieronymus. Academia litium 209.
Hypotesis epistolę 211.
Quantum prodest Scripturas legere 218.
Scripturę legendę 233.
Cibi documentorum spiritalium 269.
Cibi sapientię 269.
Auditor et non factor 273, 274.
Comede, fili mi, mel 278.
satietas cępit , sibi ipsi mortem consciunt 48.
Indi mortis contemptores 53.
Matrimonium. Vxores uiuę uiris consepultę 25.
Mores gentis Affricę 8.
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
MARIA uirgo et mater. Prędixit Ezechiel propheta 3.
Quomodo probatur possibilis uirginis partus. Euę ad Mariam comparatio 13.
Virtus Altissimi obumbrabit tibi 18.
De Marię uirginitate contra Heluidium 54.
Quare
Galileę 156.
Inter uxorem et scortum 161.
Quod uxor relicto uiro, quamuis adultero et Sodomita, non possit alteri nubere 216.
Mendacium. Omnis homo mendax 89.
Mendacium Deo indecens; hominibus interdum utile iuxta Platonem 133.
Augustinus arguit Hieronymum, quod dixerit Paulum simulate locutum in reprehensione Petri, quia nullum mendacium in Scripturis admittendum 223.
Respondet non mendacium id, sed honestam dispensationem dici debere 228.
Rursum respondet Augustinus 233.
Maledictum. Benedicendum, non
59.
Quare moriuntur infantes, cum propter peccata corpus accipiunt 149.
Cum profectus fueris, ne redeas 151.
Philosophiam meditationem esse mortis. In Adam morimur, in Christo uiuificamur 166.
Magister corripiat peccantes 75.
Pręceptores beati Hieronymi 109.
Origenis uita 110.
Fideliora sunt uulnera amici quam uoluntaria oscula inimici 236.
Institutio uiri, uxoris, pueri, iuuenis et religiosi 21.
Institutio filiorum, parentum salus 34.
Si filii impudici, patri negatur episcopatus. Heli pontifex,
153.
Linguam a maliloquio cohibe 160.
Nulli detrahas 168, 179.
Idem 187, 215, 230.
Contra detractores 191.
Malorum solatium est bonos carpere 192.
Contra calumniantes. Theatrum facti sumus mundo 273.
Detractores beati Hieronymi grauia passi 320, 321.
Mors. Estote parati. Dies uitę et seculi incertus 140.
Vita breuis multos decipiens 181.
Reuersa est terra in terram suam 194.
Philosophia mortis meditatio, Plato 199.
Quandoque moriendum etc. 205.
de morte uxoris consolatoria 264.
Ad Oceanum de obitu uxoris, consolatoria 266.
Exequię exhibitę Fabiollę 268.
Mors dura quę carissimos diuidit. Ad Eustochium de morte Paulę, matris suę 269.
Deploratio mortis eius et funus magnificum 275.
Beatus Hieronymus moriturus discipulos consolatur 307.
Ordinat de sepultura 308.
Cum animam
104.
Militaris uirtus. Herculis labores 156.
Nysi et Euriali audacia 167.
Mezentius funda strauit hostem 174.
Tarcon Venulum dextra arreptum ante se tulit captiuum 207.
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Mundus. Niniue.
169.
Ęgyptus pro mundo 238.
Mare sęculum 240.
Babylon mundus 241.
Quantum in sublime nubes tollantur 289.
Mundus de quo non erant apostoli 302.
Cęlum et terra pertransibunt 380.
Multitudo. Locustarum myraculum uidit beatus Hieronymus 43.
Senacherib exercitus 75.
Miracula. Qui acceperit signa in cęlo sursum et in terra deorsum 205.
Primum signum in Chana 210.
Miracula maiora Euangelii quam Legis 279.
Matrimonium.
et
ex ignobili factum iactat 20.
VERGILIVS
Nauibus contendunt ad cursum 109.
Neptunni comites. Nauigatio 121.
Naues Eneę in Nereidas conuersę 166.
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Nobilis 137.
Amos pastor et propheta 76.
Numerus VII 5.
Ismahelis filii XII 6.
VII anno abundantia 10.
XLV,
et disserendo. Contra Zenonem nouorum uerborum inuentorem 64. Quo in loco ad strepitum fluctuum declamauit Demosthenes 66.
Honos. Atomi inanes imagines quę idola nominant 4.
Statua Crisippi in Ceramico 8.
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Oratio. Hirundinem in domo non suscipiendam, id est garulum hominem 151.
Eloquentię ratio minus habenda in ea doctrina, quę
spectat ad uniuersos 155.
Dictandi genera multa 157.
Expositio symboli per Ruphinum 21.
Quare dicimus; Credo in Deum, in Iesum, in Spiritum Sanctum; deinde dicimus: Ecclesiam, et non: In Ecclesiam 7.
Qui libri cannonici , ecclesiastici, apochriphi . Expositio symboli per beatum Hieronymum 10.
Expositio fidei Niceni concilii. / Fides rerum inuisibilium 17.
De fide et conuersatione Christiana 18.
De fide 21.
Quomodo cum Christo unum corpus efficimur credentes in eum 51.
Fides perfecta 64.
Nec torpore graui passus sua regna ueterno 28.
Obedientia. Reuerentia erga maiores. Pręterea regem non sic Ęgyptus etc. 47.
Oratio. Clamor Polyphemi Gygantis 93.
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Oratio. Pericope, id est circumcisum. Iunctam et coherentem sibi pericopen diuidere nolui 42.
Cantica impiorum 72.
Cyprianus orator eloquentissimus. Inaniloquentię dediti 92.
Tumultus uox plurimorum est 99.
Sermo Dei gladius
351.
Nullus miseretur Hierusalem, quia flagitiis in dies abundat 353.
Peccatum Iudę indelebile scriptum stilo ferreo in ungue adamantino 355.
Verterunt ad me terga et non facies 381.
SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Oratio. Verba pro rebus 40.
In tapetibus sermonum pulchritudo monstratur 73.
Verbum ociosum 155.
Loquella manifestum
facit 179.
Pompaticus sermo 218.
Soloecismus. Hiperbatum 225.
Verbum ociosum est, quod
Foeminę sine coitu foecundę 57 .
242 .
Paula post mortem mariti nunquam cum uiro comedit 272 .
Susanna infamiam mortemque pati maluit quam corruptoribus consentire. Diuinitus
liberatur 278 .
Beatum Hieronymum fuisse uirginem Eusebius attestatur 301 .
Pauper Lazarus, diues purpuratus 118 .
De non habendo aliquid proprium 147 .
Nec pauperem commendat egestas, si peccata non
Quare interdum non statim Deus exaudit 227 .
Oratio nocturna purior. Hilarion pluuiam impetrauit a Domino, cum triennio non pluisset
ad Aphroditon 240 .
Oratio ad Iesum beati Hieronymi e uita decedentis 307 .
Quę dixit allata sibi eucharistia 308 .
Pudor duplex, bonus et malus 186 .
Prudentiam temperet uerecundia 188 .
Oleum accenditur
in templo Dei, quod de amaritudine exprimitur oliuarum, et pascha cum amaritudinibus comedi
iubetur 284 .
Contra eos qui confessa iterant, et quis sit uere penitens 300 .
Beatus Hieronymus macie et uerberibus confectus 302 .
Tyti post lapsum penitentia et cuiusdam monachi 322 .
VI. Quę de homine procedunt, coinquinant hominem. Filia Channaneę est anima
peccatrix VII. Peccatum non est ens. Est enim res absque essentia et hypostasi peccatum X. Circa negationem Petri prima ancilla titubatio est,
secunda consensio, tertius uir actus est XIIII. Hieronymus: Peccata pręterita non nocent,
quando non placent XVI.
actus est XIIII. Hieronymus: Peccata pręterita non nocent,
quando non placent XVI.
spelunca latronum XI. Gallus,
lucis nuncius, quis est nisi Spiritus Sanctus, cuius uoce et in prophetia et in apostolis nos
de trina negatione excitamur ad amarissimos post lapsum fletus, qui male cogitauimus de Deo,
male locuti sumus ad proximos, male fecimus ad nos metipsos. Hieronymus XIIII. Petrus coepit
flere et meruit ueniam. Contra Nouatianos qui dicunt post baptismum delinquentibus non esee
locum uenię XIIII. Dominus post
resurrectionem uidendus in Galilea dicitur, id est in
340 .
Ego sum Dominus 346 .
Nihil esse quod fugiat prouidentiam et scientiam Dei 380 .
SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Fortunatis fontes alter bibentibus risum mortiferum pręstat, alter remedium
59 .
Taberenis in risu lusuque summum bonum est 19 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
143 .
Expergiscimini et laudate qui habitatis in puluere 250 .
Resurrectio 322, 332 .
SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
a sensibus oriri ait Epicurus 12 .
Oculorum sensus acerrimus 24 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
cum illis. Eorum precibus
petit iuuari 245 .
Superbus. Quomodo sit castigandus contumax et inobediens 149 .
Superbia Sathanę et sequentium suorum 245 .
Beatus Hieronymus semper se uitasse superbos fatetur 298 .
Secretum foeminę manifestant, ante quam sciunt 149 .
Somnus. De austeritate exquirenda in stratu
121 .
Sunt geminę somni portę 137 .
Superbia. Salmoneus Iouis tonitrua imitatus 137 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Sanctus eiusdem naturę cum Patre et Filio 319 .
Ventus et et spiritus uno apud Hebreos appellantur nomine ruha 347 .
SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
obediens 25 .
Testis. Aulus Varus: Aut hoc testium satis est aut nescio, quid sit satis 26 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
etc. 83 .
VERGILIVS
tempora 192 .
Hebdomadę Danielis 267 .
Hebdomada. Ogdoada 270 .
SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Vaticinium. Gallicenę mulieres futura pręcinentes 50 .
Visus. Fera oculis mortiferis 58 .
Quondam etiam uictis redit in pręcordia uirtus uictoresque cadunt Danai 75 .
Vaticinium. Heu uatum ignarę mentes 96 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Vidua. Honora uiduas, quę uere uiduę sunt 162 .
Vidua LXX annorum ecclesiasticis sustentatur alimentis 196 .
SECVNDA COMMENTARIORVM HIERONYMI
situm,
18.
constitui. Quae si tuae dignationi, ut spero,
placuisse sensero, ad alia conscribenda et promptior reddar et alacrior.
Caeterum oda, quam in calce bile oppletam exaravi, respondet singulariter
emulorum maledictis, de quibus etiam divus Hieronymus sparsim per omnia eius
quidem opera conqueritur et Terentius noster in prologis comoediarum.
fuerint tua carmina quantum
Et Caius Dalmata Caius papa foelicissimum assecutus fuit nomen, quandoquidem summum tenuit pontificatum. Hic inter caetera sacram vestem, qua in sacris solennitatibus utitur levita et in pontificalibus antistes, a patria appellavit Dalmaticam. Quid dicam de Hieronymo, Hieronymus qui omnes ecclesiae doctores praestitit elegantia Graecam callens literaturam et Hebraicam et omnium divinarum rerum tenens scientiam? laus Hieronymi Vir profecto eximia vitae sanctimonia et divinis clarescens miraculis,
Caius papa foelicissimum assecutus fuit nomen, quandoquidem summum tenuit pontificatum. Hic inter caetera sacram vestem, qua in sacris solennitatibus utitur levita et in pontificalibus antistes, a patria appellavit Dalmaticam. Quid dicam de Hieronymo, Hieronymus qui omnes ecclesiae doctores praestitit elegantia Graecam callens literaturam et Hebraicam et omnium divinarum rerum tenens scientiam? laus Hieronymi Vir profecto eximia vitae sanctimonia et divinis clarescens miraculis, de quo
levita et in pontificalibus antistes, a patria appellavit Dalmaticam. Quid dicam de Hieronymo, Hieronymus qui omnes ecclesiae doctores praestitit elegantia Graecam callens literaturam et Hebraicam et omnium divinarum rerum tenens scientiam? laus Hieronymi Vir profecto eximia vitae sanctimonia et divinis clarescens miraculis, de quo
vitae sanctimonia et divinis clarescens miraculis, de quo
Novo, unificirano zaglavlje.
cogitatione
auertunt: iubentque non deo et rationi: sed concupiscentie et uitiis omnem operam
adhibere. Decet igitur probos et innocentes uiros queuis potius incommoda subire
quam in ocio, in rerum copia, in delitiis ita uiuere ut merito uideantur hic mercedem
suam recepisse. Nam teste
et factus (inquit
et facienti ęque, atque asseritis, profuturum credam. Nisi
uerbis facta respondere in uobis perspexero, non consuli mihi, sed illudi
arbitrabor. Hinc quidem satis patet, uir egregie et in Christo reuerende
Hieronyme, quantum debemus illis, qui primi ita eiusmodi uirtutes coluerunt, ut
cęteris ad easdem capessendas aditum aperirent suoque exemplo ostenderent, qua
ratione quibusque artibus ueram gloriam sibi parare possent. Neque ea in re ego,
diuideretur. Igitur diuitias, et cum non haberet, contempsit, et
cum haberet, ne respexit quidem, sed alteri dilargiendas commisit, maiores
diuitias existimans Christi paupertatem.
Hilarion Palestinus, sicut de illo diuus Hieronymus litteris commendauit,
parentibus defunctis partem substantię fratribus, partem pauperibus largitus
est, nihil sibi omnino reseruans, Dominicę sententię memor dicentis: Qui
non renunciauerit omnibus, quę
Paula etiam Romana tanta quidem in hac parte ac talis sese offert, ut non
alio ore satis digne laudari queat, quam quo laudata est. Quid enim huberius
elegantiusue ab ullo unquam afferri possit iis, quę de illa diuus Hieronymus
litteris commendauit? Sed quę ad rem spectant, quam nunc tractamus, hęc
sunt. Paula, inquit, nobilis genere, sed nobilior sanctitate, potens quondam
diuitiis, sed nunc Christi paupertate insignior, Gracchorum
tamen illa siccos oculos tendebat ad cęlum, pietatem in
filios pietate in Deum superans. Nesciebat se matrem, ut Christi probaret
ancillam. O magni animi foeminam et tanto uirtutum suarum prqęcone dignam,
quantus fuit ipse Hieronymus!
Paris propositi nec minoris constantię fuisse creditur Elizabeth, Pannonum
regis filia. Quę lantgrauio, Thuringię regulo, nuptui data, deinde marito
Hierosolymis peregre defuncto ab iis, qui eius tetrarchiam
eum ubique prodentibus. Quia tamen uiribus
partim ętate, partim labore exhaustis inde iam emigrare incommodum erat,
ibidem et fugę finis et uitę fuit. Hunc tantum in ipso honoris contemptum
pręter cętera extollens Hieronymus: Mirentur, inquit, alii signa, quę fecit,
mirentur incredibilem abstinentiam, scientiam, humilitatem! Ego nihil ita
stupeo quam gloriam illum et honorem calcare potuisse. Concurrebant
episcopi, presbyteri,
palmam meruit obtinere, ut, quę mundi pompam
calcauerat, tyrannorum quoque tormenta superaret et in cęlesti gloria
humilitatis pręmium perfectę patientię merces augeret.
Paulę Romanę (ut Hieronymus refert) maternum genus a Scipionibus
Gracchisque, paternum ab Agamemnone, potentissimo quondam Gręcię
rege, erat. Liberos e Toxotio susceperat, qui ab ipso Aenea Iulioque
trahere originem credebatur.
sed
prodesse cupiens, seruum se et ministrum hominum constituat propter
Christum.
Diuus Marcus Euangelista, ut sacerdotio reprobus haberetur, pollicem sibi
amputasse dicitur. Veruntamen (ut ait Hieronymus) tantum consentiens fidei
prędestinata potuit electio, ut nec sic in opere uerbi perderet, quod prius
meruerat in genere. Cum enim ex leuitis esset, ut Alexandrię episcopus
fieret, eo compelli dignior fuit, quo
humilitas et in diuitiis modestia, inde
in Aquitaniam discedens operam prędicationibus dedit. In
quanto enim salutis suę discrimine uersentur hi, qui cęteris pręsunt,
uenusto admodum exemplo diuus Hieronymus docere aggressus: Senex quidam,
inquit, eremi cultor et Spiritu Sancto plenus, nepotem suum quęrentem, utrum
episcopus electus munus accipere deberet, super disco satis alte a terra
errecto diu fecit uolutari.
cupidinem in iis, qui sacris initiati
sunt, si forte Gezi superius a nobis propositum exemplum non satis deterret
tanquam uetustate iam obliteratum, audiant recentiora.
Cyrillus, Hierosolymitanus episcopus, post diui Hieronymi in Domino
dormitionem, ad Augustinum scribens tradit fuisse monasterium quoddam in
Thebaidis partibus ducentarum fere foeminarum, sanctarum utique, si non
auaritię foeditate sanctitatis decorem polluissent.
Consuetudo pessima apud
illas inoleuerat nullam in collegium admittendi, quę certum pecunię numerum
non afferret. Cuidam ex iis, cuius Deo deuotus animus a tam prophana
negociatione abhorrebat, apparuit in somnis Hieronymus iubens, uti cęteris
pergeret nunciare, nisi actutum poenitentes ab ea exactione destiterint,
ultionem a Deo paratam iam ipsarum capitibus imminere. Cumque hęc in
conuentu omnium narrata fuissent, ridiculo excepta
deferendo fatigarentur, cum tridui iter ab eis distaret. Ibidem ultimum Deo
spiritum reddidit, cum centum et quinque uixisset annos, miraculis ac
uirtutibus clarus.
Non alienum uidetur de hoc Antonii habitaculo uerba Hieronymi apponere in
Hilarionis abbatis uita sic dicentis: Saxeus et sublimis mons per mille
circiter passus ad radices suas aquas exprimit, quarum alias harenę ebibunt,
alię ad inferiora delapsę paulatim riuum efficiunt,
ualde, duę
eiusdem mensurę cęllulę uisebantur, in quibus uenientium frequentiam et
discipulorum suorum contubernium fugiens moratus est. Verum hęc in uiuo
excisę saxo ostia tantum adita habebant. His quidem uerbis diuus Hieronymus,
ut mihi uidetur, non solum loci formam atque naturam pulchre expediteque
descripsit, uerum etiam eleganter effinxit enucleateque expressit, quantus
in illis Dei seruis intimi amoris feruor accendebatur, dum singula
carice texto tuguriunculo declinauit. A uicesimo usque ad
tricesimum primum cęllula usus dicitur, cuius latitudo pedum quatuor erat,
altitudo quinque, longitudo paululo protensior quam eius corpusculum
patiebatur, ut, sicut Hieronymus ait, sepulchrum potius quam domum crederes.
Profecto, qui talibus delectantur habitaculis, etiamsi tacuerint, clamare
cum Apostolo mihi uidentur: Non habemus hic ciuitatem manentem, sed
futuram
ad ipsum ducebat, angusta scrupeaque et inuentu etiam difficilis. Antrum
quoque, quod inhabitabat, tetrum atque horrens ac statim propius
accedentibus nescio quid terroris incutiens. Hunc se ibi uidisse diuus
Hieronymus testatur, iam centum et decem annorum senem. Ferebatur autem
interdum etiam futura prędicere, euentu haud incerto, ut super eo quoque
Helię prophetę spiritum requieuisse dicerent, cuius et nomen sortitus fuerat
et
solitudine manens profecerit? Pro terrena et caduco regno,
quod contempserat, cęleste et ęternum accepit, quod concupierat.
Quid mirum igitur, si et ipse aliquando uastę solitudinis, nunc paradisi
incola Hieronymus, dum Heliodorum inuitat, sic demum illam laudibus efferat
dicens: O desertum Christi uernans! O solitudo, in qua illi nascuntur
lapides, de quibus, in Apocalypsi, ciuitas magni regis construitur! O eremus
familiarius
gloriam, quę
reuelabitur in nobis. Delicatus es, frater, si et hic uis gaudere
cum seculo et postea regnare cum Christo. Beatus seruus, quem Dominus
inuenerit uigilantem!
Ipse uero Hieronymus in illa, in qua hęc scripsit, eremo, in illa, inquam (ut
ipse ait) uasta solitudine, quę solis exusta ardoribus horridum monachis
pręstabat habitaculum, annos quatuor moratus est, scorpionum tantum et
ferarum
uirtutum, qui uult diu uagari peregre foris.
Exerceatur prius in simulachro pugnę, qui ad singulare certamen callidissimi
hostis cupit prodire. Hoc congrediendi genus ueteranos desyderat, non
tyrones. De ludo monasteriorum Hieronymus noster inquit: Volumus huiuscemodi
egredi milites, quos eremi dura rudimenta non terreant, qui specimen
conuersationis suę multo tempore dederint, qui omnium fuerint minimi, ut
primi omnium fierent, quos nec esuries
dicere poterant: Omnes nos filii lucis et filii diei sumus, non noctis
neque tenebrarum. Igitur non dormiamus sicut cęteri, sed uigilemus et
sobrii simus!
Beatum Hilarionem Hieronymus refert super nuda humo stratuque iunceo ad
mortem cubitasse. Sciebat enim eos, qui exquisitioribus culcitris per luxum
utuntur, prophetę uerbis deuoueri, dum ait: Vę uobis, qui dormitis in
lectis eburneis,
sole orare coepisset, non nisi
ex oriente cessaret. Itaque semper sic cum somno pugnauit, ut sabbatorum
noctibus nihil ei cederet, aliis tam parum, ut etiam naturam uicisse
uideretur.
Beatus Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, dum, quibus in eremo
corporis fatigationibus contra urbanarum uoluptatum
cogitationem contenderit, enarrat, de ipsa etiam cubandi austeritate
mentionem faciens:
Proponamus et foeminis, quę sequantur, exempla, quibus attendentes
somnolentię grauedinem possint discutere.
Paula illa Romana, quę summam generis nobilitatem superauit uitę sanctitate,
in grauissima etiam febre (ut Hieronymus inquit) mollia lectuli strata non
habuit, sed super durissimam humum in stragulis cilicinis quiescebat, si
tamen illa quies dicenda est, quę iugibus pene orationibus dies noctesque
iungebat, illud implens de
in
secula. Amen.
Ioannes apostolus: Fui, inquit, in spiritu Dominica
die, et audiui, et uidi, ea utique, quę in Apocalypsi commemorat.
Quorum pręstantiam diuus Hieronymus admirans ait: Apocalypsis Ioannis tot
habet sacramenta, quot uerba. Parum dixi: in uerbis singulis multiplices
latent intelligentię et pro merito uoluminis laus omnis inferior est.
Apostolici quoque uiri cęlum
sibi comparet, qui uult contemplatione
proficere. Scriptum est enim: Homini bono in conspectu suo dedit Deus
sapientiam, et scientiam, et lętitiam.
Qua quidem bonitate pręditus diuus Hieronymus meruit etiam ipse spiritalis
contemplationis ingentem et ineffabilem haurire dulcedinem. Post multas,
inquit, lachrymas, post cęlo inherentes oculos nonnunquam uidebar mihi
interesse agminibus angelorum et lętus
sanctorum exemplis, ut
eorum legendi studium secutus fructum quoque percipere, quem illi
perceperunt, mereatur.
Hilarion abbas in omni sanctitatis genere memorandus Scripturas diuinas (ut
inquit Hieronymus) post orationes et Psalmos, quasi Deo pręsente, recitabat.
Quę enim per prophetas et apostolos dictante Spiritu Sancto prolata nouerat,
ea non irreuerenter nec inconsyderate neque omnino inepte legenda iudicauit.
abdicauit, dum
cibos colligit uitę ęternę. Quorum suauitatem Propheta quoque admiratur
dicens: Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine! Super mel ori
meo.
Diuus Hieronymus uanitatem seculi fugiens, Roma relicta, Hierosolymam petiit.
Et cum nec adhuc se tenere posset, quin gentilium libros pręcipueque
Ciceronis auidius legeret, fatetur in quiete sibi uisum fuisse se ad superni
Iudicis
palmam peruenit tormentorumque acerbitatem forti animo pertulit, dum ad Christum festinat, cuius dulcedine quotidie
aliquid de illo legens capta fuerat.
De Marcella uero, uidua nobili ac sancta foemina, Hieronymus sic ait:
Diuinarum Scripturarum ardor incredibilis ei semper cantabat: In corde
meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. Et illud de beato
uiro: In lege Domini uoluntas eius, et in lege eius
didicisset, usque adeo approbauit,
ut et ipse correctus crederet et credere denuentem puniret.
Magnum ea etiam res indubitatę fidei testimonium fuit, quam Cyrillus coram se
Hierosolymis ita actam tradidit. Post diui Hieronymi obitum heresiarcha
quidam Sabinianus opusculum execrandi dogmatis a se confectum, quo errori
suo adscisceret autoritatem, a Hieronymo editum asseuerabat. Eum autem
falsitatis palam arguens Syluanus, Nazarensis
fidei testimonium fuit, quam Cyrillus coram se
Hierosolymis ita actam tradidit. Post diui Hieronymi obitum heresiarcha
quidam Sabinianus opusculum execrandi dogmatis a se confectum, quo errori
suo adscisceret autoritatem, a Hieronymo editum asseuerabat. Eum autem
falsitatis palam arguens Syluanus, Nazarensis episcopus, proposuit
conditionem, ut, nisi librum illum die crastino ipse Hieronymus ostento
manifesto reprobasset, tum se poenam capitalem
dogmatis a se confectum, quo errori
suo adscisceret autoritatem, a Hieronymo editum asseuerabat. Eum autem
falsitatis palam arguens Syluanus, Nazarensis episcopus, proposuit
conditionem, ut, nisi librum illum die crastino ipse Hieronymus ostento
manifesto reprobasset, tum se poenam capitalem subiturum. Sin econtra, idem
supplicii pro mendacio Sabinianus referret. Qui cum tale miraculum nunquam
euenturum timeret, sed magis speraret Syluani exitio suam
firmam
fore, accepit conditionem. Dies pręstituta uenit. Ad ecclesiam frequentes
conueniunt. Signum nullum apparet. Syluanus ex pacto ad supplicium poscitur;
prębet ceruicem, mori pro ueritate paratus. Sed pręsto illi fuit Hieronymus
cunctisque cernentibus tenuit spiculatoris manum iam ad feriendum errectam.
Mox ad hereticum conuersus acerrime illum increpuit, doli ac fallacię
accusans. Abiit uisio, et maius secutum est miraculum: Sabiniani
accusans. Abiit uisio, et maius secutum est miraculum: Sabiniani caput,
nemine percutiente, ab humeris auulsum in terram procidit. Denique, qui
aderant, orthodoxi pro uictoria, quam paulo ante desperauerant, Deo et diuo
Hieronymo gratias egerunt. Reliqui ad Syluanum confugientes illius fidei
sese dedidere. Et perniciosissimus error (qui iam late manare coeperat) una
cum suo autore extinctus defecit.
Cum
poterat, tunica de palmę foliis contexta nuditatem texit. Et qua
ille ueste necessitate usus est, hanc ipsam Antonius, cum defunctum
sepelisset, habuit in deliciis, non nisi festis solennibus eam induens. Quam
etiam diuus Hieronymus plurimi faciens: Si mihi , inquit, Dominus
optionem daret, multo magis eligerem tunicam Pauli cum meritis eius quam
regum purpuram cum regnis suis.
Palmeis quidem tegminibus et illi quatuor in
in
anno Paschę die totondisse, nunquam lauisse, quod superuacaneum esse diceret
munditias in cilicio quęrere, neque tunicam alteram sumpsisse, nisi cum
prior penitus discissa esset.
Diuo quoque Hieronymo saccea tunica erat. Hanc Eusebius discipulus eo
defuncto accepit honorique habuit tactu eius ualitudenarios curans et ad
uitam mortuos reuocans. Cuius, quęso, regum auro gemmisque refulgens aut
cocco purpuraque
IX / DE OPERIBVS MANV EXERCENDIS
Hactenus de uestitu cultuque corporis nostris. Nunc, ne idem corpus inertię
se dedat ocioque corrumpatur, de exercitiis eius ac labore dicendum uidetur.
Sequenda est quidem illa Hieronymi sententia maximeque obseruanda: Fac
aliquid operis semper, ut te semper diabolus inueniat occupatum. Non fuit satis apostolis tantum spiritalia curare negocia:
prędicare, orare, legere; siquid
ocii
causa insumebatur. Quod si desidię torporique se dedidisset, nec in deserto
solus permanere, nec ad perfectionem sanctitudinis peruenire potuisset.
Multam enim maliciam docuit ociositas.
Diuus Hieronymus ad uirgines scribens: Hoc unum - inquit — apud
omnes obseruationis pręcipuum est et celebre per Aegyptum, ut neminem
nisi obedientem et humilem ad omnes labores perficiendos
beatitatis quietem perueniri non potest, nisi per uitę pręsentis frequenter
assiduosque labores.
Ac ne plura huiuscemodi exempla enarrando modum excedat oratio, libet in fine
capitis huius apponere uerba diui Hieronymi ad Demetriadem uirginem accurate
admodum eleganterque scribentis: »Statue — inquit — quot horis sanctam
Scripturam ediscere debeas, quanto tempore legere non ad laborem, sed ad
delectationem et instructionem
nostrum fatigatione aliqua agitauerimus, periclitabitur animę fortitudo,
quando quidem naturali quodam instinctu duo ista sibi inuicem aduersantur,
et alterius uis alterius debilitate constat.
Diuus Hieronymus in eo libello, quem ad uirgines Deo sacratas conscripsit,
uidisse se in eremo affirmat unum ex monachis, qui a seniore iussus
pręgrandem lapidem iam octo annos bis in die per tria fere milliaria
gestauerat in
nova
sibi iniungi opera ultro patrem rogaret. Haud irritus hic uidebitur labor,
si consyderabimus, quanti fructus sit cum obedire patribus
tum ociositatem fugere.
Siquis autem ipsius Hieronymi in legendo scribendoque laborem consyderet,
dicet: Quomodo sic occupato animo ulla turpis cogitatio potuit irrepere.
Tum, si ad Eustochium uirginem scribenti ac confitenti crediderit (Memini
me, inquit, clamantem diem
Pesium * corr. ex Epesium anachoretam annos quadraginta,
quos in Scythiotica eremo peregit, sol non uidit manducantem. Nunquam enim
ante uesperum quicquam gustauit.
Diuus Hieronymus testatur etiam Hilarionem abbatem nunquam ante solis
occasum, nec festis diebus nec in grauissima ualitudine, soluisse ieiunium,
cum tamen duro admodum parcissimoque uictu usum dicat — herbarum syluestrium
ex
farina et holere comminuto sustentatum fuisse, donec reddito
spiritu conuiuii cęlestis perpetua et ineffabili dulcedine, quam semper
appetierat, satiari coepit.
De se quoque ipse Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens loquitur ac
dicit: Repugnantem spiritui carnem hebdomadarum inedia subiugabam. Non
tacuit, quod olim in eremo secretus egerat, ut illam, quam docebat, suopte
exemplo magis moueret, et
ipsa
superueniens adorat et Redemptorem Israhel confitetur Spiritu Sancto plena,
quia cibo uacua abstinendo et orando intellexit, quod scribę et pharisei
legendo non perceperunt.
Asellam uirginem Hieronymus laudibus efferens: ieiunium, inquit, pro ludo
habuit, inediam pro refectione. Et cum eam non uescendi desyderium, sed
humana conditio ad cibum traheret, pane et sale et aqua frigida concitabat
magis esuriem quam
pomis coctoque abstinuit. Postea uero etiam panem sibi
interdixit ac per biennium holere tantum et lentibus uixit. Hic duorum
Machariorum discipulus fuit, quorum mores imitando adeptus est meritum.
Sanctus quoque presbyter Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, quanto
labore in eremo carnis tentationibus repugnauit, recenset atque inter multa:
De cibis — inquit — et potu taceo, cum etiam languentes monachi aqua frigida
utantur et coctum
annos duodeuiginti in cęlla clausus pane et cocto abstinuit, dein duobus et
triginta annis nullum pomi genus gustavit, ut omni ciborum dulcedine
seposita edendi auiditatem coercere facilius posset.
Hilarionem abbatem diuus Hieronymus tradit a quinto decimo usque ad uigesimum
ętatis annum quindecim caricas post solis occasum comedisse. Triennio deinde
dimidium lentis aqua maceratę sextarium ac deinde totidem
annis panem cum sale
Dum
te sibi uilitate mortificas, facta es immortalis. Pro ordeaceo pane panem
accepisti uitę, pro leguminibus huberrimum perennis lętitiae fructum.
His iam dictis exemplis operęprecium est etiam paucas e multis diui Hieronymi
sententiolas apponere, ut illa sequi uolentes, pręceptis quoque tanti uiri
instructi cautius incedant.
Ad Lętam de institutione filię scribens: Ante annos robustę ętatis — inquit —
Hoc
ideo sane hic referendum duximus, ut, qui prępositis suis reniti audent,
tali exemplo magis confundantur, quando et syluestres ferę iussa sanctorum
reuereantur et obseruent.
Sic et diuo Hieronymo ursis etiam belua ferocior leo obsequium pręstitisse
dicitur. Asellum monasterii ad pascua educere pascentemque comitari suetus,
agasonis fungebatur officio. Sed asello amisso iussus ipse ligna dorso
deferre, onerari
iam peruulgatę officeret ueritati.
Cęteris autem in rebus etiam apostolicis ac sanctis uiris ac mulieribus
simulare, fingere, mentiri summę interdum pietatis ingentisque prudentię
fuit.
Diuus Hieronymus ad Rusticum monachum scribens testatur uidisse se in Aegypto
adolescentem, cum stimulis libidinis resistere atque obniti posse iam
desperasset, abbatis solerti simulatione seruatum. Dicam- inquit — quod in
Aegypto
onagri crocodilique. Hos insiliens trans fluuium ibat, illos autem sarcinis
onerabat. Haud ita repente mansuescerent syluestria aquaticaque animalia,
nisi in homine mansuetudinis uim sentirent, cui obsequebantur.
Diuus Hieronymus, cum inuidorum maliciam atque infestationes ne ferendo
quidem posset reprimere, Roma cessit. Mansueti enim placidique hominis
proprium est dare locum improbitatibus aliorum neque cum pertinacium
malignitate
presbyter tradit), in senectute sua a Pelagianis deceptus, et agnoscens
loquacitatis culpam, silentium usque ad mortem tenuit, ut peccatum, quod
loquendo contraxerat, tacendo penitus emendaret.
Diuus Hieronymus libro, quem de institutione sanctarum uirginum ad Eustochium
scripsit, plerosque se in eremo reperisse testatur, qui per septennium
nullum prorsus uerbum homini alteri emiserant, scientes, quod non in
multiloquio
enim permittitur eis loqui, sed subditas esse, sicut et Lex dicit.
Siquid autem uolunt discere, domi uiros suos interrogent. Turpe est enim
mulieri loqui in ecclesiis.
Diuus etiam Hieronymus ad Celantiam scribens: Sit intentus — ait — ac
uigilans et audersus peccata semper armatus animus tuus, sermo in omnibus
moderatos ac parcus et qui necessitatem magis loquendi indicet quam
uoluntatem.
cruore perfusa mulier abiitque
admirans ac stupens et iam maius quiddam homine illi inesse reputans, quem,
ut libidini suę cederet, ne uinctum quidem cogere potuit.
Par huic exemplum in uita Pauli, priori eremitę, refert Hieronymus, sub Decio
et Valeriano persecutionibus apud Aegyptum passi iuuenis. Sed illum,
postquam omnia tormentorum genera superasset, in amoenissimos hortulos
adductum, inter lilia candentia et rubentes rosas lectuloque
quam male cessisset, si tentatus ipse sibimet minus pepercisset, si carnis
pruritum flammę cauterio non curasset, si denique digitos pro castitate dare
distulisset.
De Hilarione abbate diuus Hieronymus scribens ait: Iratus sibi et pectus
pugnis uerberans, quasi cogitationes percussione manus posset excutere: Ego
te — inquit — aselle, faciam, ut non calcitres. Nec te ordeo alam, sed
paleis, fame te conficiam et
cogites. Herbarum ergo succo et
paucis caricis post triduum uel quatriduum deficientem animam sustentabat,
orans frequenter et psallens et rastro humum fodiens, ut ieiuniorum laborem
labor operis duplicaret. Indicauit nobis Hieronymus aduersus libidinem tria
pręcipua, dum sancti huius recenset gesta: ieiunium, orationem, laborem.
Pręter hęc Euagrium hibernis noctibus in puteum, Bernardum abbatem in lacum
descendere solitos accepimus, ut
contrario flante uento coactus est reuerti; illa suo, quo uolebat, peruenit.
Itaque in uiduitate ieiuniis et precationibus uacans Deo seruiuit. Seruisset
autem homini, si iterum nupsisset.
Paulam Romanam a Hieronymo proditum legimus post mariti mortem non solum
nubere noluisse, sed etiam cum uiris nunquam comedisse. Casta mulier uix se
uiduam esse putauit, si cui non sui sexus hominum uel ipsa tantum conuiuendi
familiaritate
oculis parcere moneretur, respondebat haud esse tanti ipsos corporis sensus,
ut eorum causa languescere debeat deuotę mentis uigor, qui certe suspiriis
alitur et per lachrymas ad Deum sibi accessum parat.
Diuus Hieronymus pręter cęteras poenitentię suę angustias, quas ad Eustochium
scribens enumerat: Quotidie — inquit — lachrymę, quotidie gemitus. Quali
autem illas consolatione terminare solitus sit, declarat dicens: Post multas
Quid hoc est,
nisi quia Christus fideles famulos suos absque se duce ad cęleste regnum
transmigrare non permittit, ne uiam aberrent, si ab ipso, qui ueritas est,
non continuo dirigantur.
Et diuus Hieronymus diem agens extremum, sacrum Christi corpus dari sibi
petiit. Illud uero sumpturus de lectulo humi se deponi fecit saccoque
operiri. Tunc genibus prouolutus lachrymas fudit, pectus pugno percussit et
sic sanctam
expeti, furori cedere
satius ducens, propere Bethlehem se contulit. Sed cum ibi quoque uitę suę
insidiarentur, quidam ipsum ferire uolentes, uersis mucronibus ipsi sibi
mortem consciuere. Post hęc cum ad tumulum diui Hieronymi mulier demoniaca
curationis gratia adducta est plurimique eo simul confluxissent, apparuit
Hieronymus et demoni, ut ab ea exiens, quibus pręstigiis Nazarethanos
aduersus Syluanum ludificasset, palam faceret,
insidiarentur, quidam ipsum ferire uolentes, uersis mucronibus ipsi sibi
mortem consciuere. Post hęc cum ad tumulum diui Hieronymi mulier demoniaca
curationis gratia adducta est plurimique eo simul confluxissent, apparuit
Hieronymus et demoni, ut ab ea exiens, quibus pręstigiis Nazarethanos
aduersus Syluanum ludificasset, palam faceret, imperauit. Illico mulier
sanatur et pręsente Syluano Syluanus alter iuxta illam cernitur, qui rem
ordine
quinque
dari iussit, gaudens utique, non quia equum recepisset, sed quod equi
raptorem ad poenitentiam conuersum cernebat et iam ab eo Deum timeri, qui
prius contemnere consuesset.
Diuus quoque Hieronymus illos, qui asellum monasterii furtim abduxerant et
inuiti rursum restituerant, cum ueniam rogatum aduenissent, dimissa offensa
conuiuio excepit et admonitos, ut suis rebus contenti aliena non appeterent,
multa cum
meritum. Ab ore morientis columbam exisse et ad cęlum euolasse uisam ferunt.
Columbę igitur puritate interius totus nituit, qui oculis tantum exterius
orbus fuit.
De Didymo Alexandrino testatur Hieronymus, qui eius auditor fuit, quod a
parua ętate oculis captus et ob id elementorum quoque ignarus tantum
miraculum sui omnibus prębuit, ut dialecticam et geometriam (quę uel maxime
uisu indiget) usque ad perfectum
cur id ageret,
interrogatus, uexare se uexatorem suum respondit. Quippe uoluptas, quę ocio
alitur, labore fugatur.
Multa quoque expauescenda et Hilarionem abbatem a Sathana in deserto
perpessum Hieronymus in eius uita tradit. Sępe enim nocte intempesta ab eo
auditos infantum uagitus, balatus pecorum, mugitus boum, planctus quasi
mulierum, leonum rugitus, murmur exercitus et rursus uariarum portenta
uocum, ut ante
quę mortem secutura sunt, intantum quidam
profecere, ut non modo non horrerent illam, sed etiam appeterent. Nam, ut de
Paulo taceamus, qui dissolui cupiebat et esse cum Christo, Syluanus,
episcopus Nazarethanus, cum ei diuus Hieronymus in uisu apparuisset et,
siquid a Deo uellet, interrogasset, uelle se ex hac uita migrare dixit. Et
subsecutus est euentus. Pergant nunc nimis anxii uitę suę amatores
medicamentis sustentare sanitatem, morbos
stabat, radicitus euulsa procubuit, quasi dedignantes aliorum usui seruire,
quę tam exactę sanctitatis uiro seruissent. Cuius ergo tam magnifica in
terris mors fuit, quam gloriosa uita est in cęlo?
Diuus Hieronymus moriturus humi se collocari iussit saccoque, quo induebatur,
operiri. Tum discipulis conuocatis eos, ut in Dei seruitii perseuerarent,
multum exhortatus est. Deinde sacramentum corporis et sanguinis Domini in
genua
meam congregatam? Ille, qui prę cęteris horrendus apparet,
compellit me ad blasphemias heresumque prauitatem. Et tam dirus est, ut
contra tueri non ausim. Tunc fratrum supplicationibus demones in fugam uersi
sunt. Et beatus Hieronymus apparens, ipsum, ne paueret, hortatus est. Eius
itaque conspectu Eusebius recreatus, in Domino obdormiuit. Nemo ex incompto
aliquo deformique decedentium gestu animas eorum iudicet, si uir tam sanctus
ita se in morte
indigeat. Nequa igitur huiusce rei in cuiuspiam animo residere possit
ambiguitas, ea nunc miracula in medium proferre operęprecium erit.
In ea epistola, quam Cyrillus, Hierosolymitanus episcopus, de signis diui
Hieronymi post obitum factis ad Augustinum scribit, legimus per id tempus
heresim quandam insurrexisse, quę diceret defunctorum animas nec
beatitudinem nec poenam sentire, donec communis resurrectionis die suis
iungantur
cum ipsis una messurę, quod simul seminarunt;
purgatorium quoque post mortem nullum esse. Cumque falsitatis huius
pestifera malignitas inualescere coepisset iamque altius multorum animis
hereret, quam ut uerbis euelli posset, Hieronymus Eusebio apparens iussit
saccum suum, quo pro indumento usus fuerat, trium uirorum cadaueribus, qui
ea nocte obierant, imponi, ut uitę redditi doceant, quanto errore
tenerentur, qui talia assererent. Resuscitati
miraculum uiderent, magno coetu conuenerant, confitebantur
et beatorum pręsentem gloriam et damnatorum poenam et eorum, qui minus plene
poenitentiam peregissent, purgamentum. Per quę omnia, ut uiuis testari
possent, a beato Hieronymo se circumductos et sic ad uitam redire iussos
affirmabant. Rursum die uigesimo una cum Eusebio, eius discipulo, decessuros
et cum eodem — si modo ęqualem interim delictis poenitentiam egerint — uitę
ęternę
moriente et ipsos iterum mori, ut etiam eiusce rei euentu magis
constaret, quam uera essent ea, quę per illos dicta fuerant.
Ad hęc Helias quidam, in deserto Aegypti solitarius, multę sanctitudinis uir,
et quondam beato Hieronymo familiariter usus, in quiete uidit (sicuti idem
Cyrillus testatur) animam cuiusdam episcopi Anchonitani, cum
ante diuinę maiestatis tribunal sisteretur, ob uitę luxum atque delicias ad
ęternam
Cyrillus testatur) animam cuiusdam episcopi Anchonitani, cum
ante diuinę maiestatis tribunal sisteretur, ob uitę luxum atque delicias ad
ęternam poenam destinari, animam uero Theodosii senatoris, quod beatum
Hieronymum magno semper honore coluisset, ad purgatorii tormenta deducendam
decerni. Cumque diem signasset, quo ista uiderat, comperit eodem ipsos ambos
fuisse uita defunctos. Et credidit uera esse, quę sibi per somnium
illi Hierosolymis bis morte defuncti, de quibus tunc
quoque mentionem fecimus, cum de purgatorio tractaremus. Qui
— ut Cyrillus tradit — ad destruendam heresim quandam precibus ipsius
Cyrilli et Eusebii Hieronymique iam cum Christo regnantis meritis, qua die
mortui fuerant, resuscitati sunt. Tunc palam testari coeperunt se Hieronymo
duce loca paradisi, inferni purgatoriique perlustrasse et, cum damnandi
essent, eiusdem apud
Qui
— ut Cyrillus tradit — ad destruendam heresim quandam precibus ipsius
Cyrilli et Eusebii Hieronymique iam cum Christo regnantis meritis, qua die
mortui fuerant, resuscitati sunt. Tunc palam testari coeperunt se Hieronymo
duce loca paradisi, inferni purgatoriique perlustrasse et, cum damnandi
essent, eiusdem apud Deum gratia, antequam iudicarentur, ad uitam redire
iussos. Enarratis igitur omnibus, quę uidissent, sola infernalium
et infernum malis. Quod si ita esset, profecto plus glorię
cadauera sanctorum, nunc suaui odore fragrantia, nunc ingenti luce conspicua
haberent quam ipsę animę nescio ubi neque quo ueterno consopitę.
Diui quoque Hieronymi corpus, cum spiritum reddidisset, subita lux
circumfulsit, uisi sunt angeli et Christi uox audita, quę illum ad
possidendum cęleste regnum inuitaret. Lux cum spiritu abiit, odor
suauissimus cum corpore remansit.
tendere conspexit. Eodem die sancta hęc anima miro radians fulgore Augustino
Hippone apparuit. Turoni etiam duo monachi lucentem globum aera transire et
inde dulciter canentium choros audiri dum admirantur, intellexerunt
Hieronymi presbyteri animam tunc apud Bethlehem defuncti ab angelis ad
paradisi quietem ferri, et hoc quidem pro laboribus, quos ipse in uita
exhausit, Dei laudibus et hominum utilitati semper intentus. Tot pręterea
signa de
nocte dieque refert.
68. epitaphium Hieronymi Srichiae
sarcophago superbiore,
Versionem XML
fecit.
fecit.
carent.
chelin nimia dulcedine curas,
diu laborandum
est. Iam es in possessione, si quod potes cum laude non contempseris.
ut laudibus diuinis uacent, ipsoque deo sine fine perfruantur,
qui caput est in Xpo mystici corporis, principium et finis.
quis
Aurelianum, Maximum improbum, Constantinum, et ex Triballis Justinum, Romanos
duces et imperatores maximos, Illuriciano sanguine procreatos non meminit? Quis
Orpheum, quis Zamolsidem, quis Anacharsim, quis sanctissimum uirum Hieronymum,
ut linguarum ita doctrinae et integritatis et omnium virtutum genere
cumulatissimum, non admiratur? Ut taceam Gothos nobis conterraneos qui rerum
potiti sunt, ut pontificem maximum Romanum Caium et Joannem. Quis sanctissimum
manu in marg. add. Copia litterarum regis Hungariae ad oratorem suum Romae. Datum Budae prima Iunii 1523.
2 Another reason to date the letter for May is that the same arguments appear in a letter to Cardinal Bernardo Carvajal sent on 15 May 1523. (Compare: AT VI. 275.) 3 Sigismund sent Hieronym Łaski to Rome to protest raising Marquis of Brandenburg Johann Albrecht Bishop of Płock. (Compare: AT VI. 214–216.) 1 The same manuscript can be found in the HHStA in Vienna (HHStA, Ung. Akt. Fasc. 1. Konv. D, fol. 96–97.) 2 Only the first third of the letter (Redditum
expers
aëre
facit omnes istas alterationes in sphaera activorum et passivorum.
Quis etiam velocitatem firmamenti compraehendere
potest, quod in minuto horae sua velocitate terram
universam circuiret; 11411, si eadem velocitate circa superficiem
terrae moveretur, qua in orbe proprio? Quamvis
divus Hyeronimus multo velociorem motum ponat, tamen
nos principem astrologiae secuti positionem eius
approbamus. Quis magnitudinem solis, qui terra maior
est clxvi et ipsa luna 6644 nisi periti astrologi? Quis reliquas
stellas, quarum quaelibet visu notabilis, maioris est virtutis quatuor
, hydromantiam, pyromantiam, spatulam
et alias 32 partes in lege nostra modo prohibitas, quae
tamen omnes erant deductae ab ipsa astrorum cognitione.
Quas etiam omnes perscrutatus sum, ut bonorum malorum etiam cognitionem haberem, ut a malis cavere possim
et bona prosequar, divi Hieronymi sententiam insecutus.
Sed cum omnia ista viderim, simul et abstinui me, et manum
ultimam eis imposui.
Plusquam expositio. Quia totalis resolutio
in librum Elementorum Euclidis
acutissimi
devenerunt in artibus suis ad gradum cognitionis possibilem
per naturam. Et quod magnus commentator Averroes
dicit in prooemio De physico auditu, in commento 14. 3.
De anima, primo De generatione commento 38. et divus
Hieronymus illud confirmat scilicet, quod Aristoteles fuit
regula in natura, maxime in philosophia. Illud idem dici
potest de Ptolemaeo in mathematicis. At illa bestiola Gregorius Ariminensis disputans quaestionem de infinitate
Neven Jovanović
Vita diui Hieronymi pręsbiteri a Marco Marulo ędita: adiectis miraculis quę
de illo Cyrillus Nazarethi episcopus commemorat in summamque redactis
breuiorem.
Legimus diui Hieronymi pręsbiteri uitam autore incerto. Quisquis tamen
ille fuit, primo non satis narrandi ordinem tenuisse mihi uidetur, cum
pleraque ante dicantur postea dicenda, ita ut confundat potius legentis
mentem quam
disertissimi cuiusque, uerum et omnium ore
prędicari, in quo nihil quod omnibus optandum sit desyderatur. Sed iam
quod proposuimus, narrare incipiamus.
Hieronymus pręsbiter (ut ipse de se testatur in calce libri illius quem
Gelasius Pontifex in suis Decretalium libris ita inquiens:
Ruffinus uir religiosissimus plurimos ecclesiastici operis
ędidit libros, nonnullas etiam scripturas interpretatus est. Sed
quoniam beatus Hieronymus in aliquibus eum de arbitrij libertate
notauit, illa sentimus, quę per dictum beatissimum Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra
operis
ędidit libros, nonnullas etiam scripturas interpretatus est. Sed
quoniam beatus Hieronymus in aliquibus eum de arbitrij libertate
notauit, illa sentimus, quę per dictum beatissimum Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra memoratus zelo Dei et fidei religione repręhendisset.
Item Origenis nonnulla opuscula quę beatus
Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra memoratus zelo Dei et fidei religione repręhendisset.
Item Origenis nonnulla opuscula quę beatus Hieronymus non repudiat,
legenda suscipimus, reliqua uero omnia cum autore suo dicimus
reijcienda . Hęc Gelasius.
Quantum autem uel eloquio uel eruditione pręstiterit, opera eius quę in
indicio sunt. Quid tamen et alij insignes doctrina
uiri de illo senserint, hic referre operę precium puto.
Beatus Augustinus episcopus in Iulianum hereticum scribens ita illum
alloquitur: Nec sanctum Hieronymum pręsbiterum contemnendum
arbitreris, qui Gręco et Latino insuper et Hebreo eruditus eloquio,
ex occidentali ad orientalem transiens ecclesiam in locis sanctis
atque sacris litteris usque ad
aliter audet uel dicere uel sentire?
Seuerus quoque Sulpicius, qui ijsdem temporibus fuit, in suo de beati
Martini episcopi miraculis dialogo (eius enim discipulus fuit)
Posthumianum monachum de beato Hieronymo adhuc in terris degente inducit
sic loquentem: Inde digressus , inquit, {Bethleem
oppidum petij, quod ab Hierosolymis sex milibus separatur, ab
Alexandria autem XVI mansionibus abest.
sic loquentem: Inde digressus , inquit, {Bethleem
oppidum petij, quod ab Hierosolymis sex milibus separatur, ab
Alexandria autem XVI mansionibus abest. Ecclesiam loci illius
Hieronymus pręsbiter regit. Nam parochia est episcopi qui
Hierosolimam tenet. Mihi iampridem Hieronymus superiore illa mea
peregrinatione compertus facile obtinuerat ut nullum mihi expetendum
rectius
ab Hierosolymis sex milibus separatur, ab
Alexandria autem XVI mansionibus abest. Ecclesiam loci illius
Hieronymus pręsbiter regit. Nam parochia est episcopi qui
Hierosolimam tenet. Mihi iampridem Hieronymus superiore illa mea
peregrinatione compertus facile obtinuerat ut nullum mihi expetendum
rectius arbitrarer. Vir enim pręter fidei meritum non solum Latinis
atque Gręcis, sed Hebreis etiam
atque Gręcis, sed Hebreis etiam litteris ita est institutus, ut se
illi in omni scientia nemo audeat comparare.} Et post
pauca: Ego, inquit, ut dicere institueram,
apud Hieronymum sex mensibus fui, cui iugis aduersum malos pugna
perpetuumque certamen consciuit odia perditorum. Oderunt eum
heretici, quia eos impugnare non desinit. Oderunt eum clerici, quia
uitam eorum
desyderio eremum affectarit, epistola ad
Theodorum abbatem reliquosque in deserto commorantes missa ostendit.
Quam hic apponere, cum breuis admodum sit, non erit molestum:
Hieronymus pręsbiter Theodoro cęterisque Anachoritis in Domino salutem. Quam uellem nunc uestro interesse conuentui, et
admirandum consortium, licet isti oculi non mereantur, aspicere,
tota cum exultatione complecti! Spectarem
Et iterum ad Cromatium et Heliodorum:
Ego, inquit, in scelerum meorum latens
sepulchro, et peccatorum uinculis colligatus quotidie dominicum
illum de euangelio clamorem expecto: 'Hieronyme, ueni foras'. Ego denique omnia tuta
timeo.
Demum annis in eremo quattuor transactis, uel Dei iussu uel quod sibi
ita uisum, ut alij quoque suo exemplo suaque
cultui sedem transisset, nihil
tamen de pristinę uitę rigore remisisse uidetur, cum epistolam illam
legimus, quę Augustini ad Cyrillum episcopum esse creditur. In ea
quidem ab ipso Eusebio Cremonensi sibi de Hieronymo significatum
scribit, quod postquam in solitudinem secessisset, uinum nunquam
gustarit, carnem nullam comederit, nec coctum aliquid in cibum
sumpserit, nisi bis in uita ęgritudine compulsus, quod
coli et obseruari.
Die quadam cum fratribus (ut solebat) nonnihil de scripturis
dissereret, leo rugiens claustra coenobij irrupit. Territi fratres
diffugiunt. Ille nihil ferocię prę se ferens pedem Hieronymo porrigit
aculeo ligneo saucium, quem Sanctus intrepide manibus contrectans
exempto aculeo efficaciter curat. Fera iam mitis nusquam discedit.
Fratres confidentius accedere, seruitio eius uti. Cumque
illi redibant ex
ęgypto cum iumentis oleo oneratis) et infrendens accurrit. Homines in
diuersa diffugiunt, ipse asellum cum camellis ante se agens ad
monasterium compulit. Videntes monachi mirantur. Hieronymus camellos
curari iubet hospitibusque parari, ut benigne accipiantur. Mox illi
uenientes et peccatum confitentes ueniam impetrant, partemque olei
monasterio cędunt, insuper uouent in annos singulos cadum
in annos singulos cadum oleo plenum
eidem se oblaturos. Ex quo cognitum est, ei qui Deo fideliter seruiret
et feras bestias obsequium prębere, et homines uitę alimenta
impendere.
Hieronymus tandem assiduis diutinisque laboribus, legendo, scribendo,
ieiunando, deprecando fatigatus, nunquam conquiescens nisi cum somnum
caperet, et iam longa ętate fractus non poterat de stratu suo sese
apparuisse, quidam uocem se
audisse inuitantis ac dicentis: Veni, mi dilecte, ut a me
mercedem capias, pro cuius amore tot labores tam libenti animo
sustinuisti! . Alij dicebant suis auribus ipsius Hieronymi
uerba se hausisse cum diceret: Ecce iam ad te uenio, pijssime
Domine Jesu, suscipe seruum quem sanguinis tui precio redemisti!
Lux abijt et ipse cum luce relicto corpore cęlum ascendit, ab eo
Ipsa transitus eius hora Cyrillus episcopus in spiritu raptus uidit
sanctam illam animam Christo et Angelis comitatam ferri ad cęlum, cumque
tacitus miraretur et stuperet quid hoc esset, audiuit animam esse
Hieronymi pręsbiteri modo uita defuncti; proinde ire Bethleem maturaret
et quę uiderat referendo discipulos eius consolaretur. Visio disparuit,
et episcopus ad se reuersus iussa nihil moratus peregit.
Eadem
ijsdem litteris illa ipsa hora Turone Sęuerum
Sulpicium cum duobus monachis audisse scribit canentium et
cytharizantium choros multa cum luce cęlum uersus euntium, uocemque inde
delapsam quę nunciaret, Hieronymi pręsbiteri animam ab angelis ad
beatitudinis loca tunc portari pro laboribus pręmia recepturam.
Subiungit etiam Augustinus quarta deinde nocte post primam uisionem sibi
dormienti magnum angelorum
quos duo uidebantur
luculenta admodum ac uenusta effigie uiri, per omnia pene similes, nisi
quod alter unam plus altero laureolam capite pręferret. Hos autem
quodam de turba referente didicit Ioannem Baptistam et Hieronymum
pręsbiterum esse, atque hunc duas quidem coronas accepisse, alteram
doctrinę, alteram castitatis, illum autem tres, eo quod et ipse quidem
docuerit ac uirginitatem seruarit, sed insuper pro asserenda
dies) obdormienti sibi uisum. Vidit enim (ut ipse ait) multos
ecclesiam intrare luce quadam cęlesti insignitos. Inter quos duo
pręcipui pręclarique uidebantur et hi erant Ioannes Baptista et beatus
pręsbiter Hieronymus qui solus omnibus cęteris considere iussis exurgens
de Ioannis laudibus, ut natalem eius diem honoraret, sermonem fecit.
Deinde se erigens Ioannes gratias illi egit et cum multis ipsum uerbis
coram
honoraret, sermonem fecit.
Deinde se erigens Ioannes gratias illi egit et cum multis ipsum uerbis
coram commendasset, in omnibus fere sibi similem fuisse dixit. Cyrillus
postea uisionem hanc, quę quanta essent Hieronymi merita testabatur,
publice populo enarrauit.
Sed redeat unde digressa est oratio. Sanctissimi uiri corpus elatum
condere uolentes, quanuis sepulchrum uacuum astaret, quod ipse uiuens in
Heresim quandam inquit iam inualescentem, quod nec sanctorum animę
beatitudine fruerentur nec damnatorum poenas sentirent, donec in die
iudicij suis iterum corporibus iungi illas contigisset, beatus
Hieronymus Eusebio discipulo apparens repressit. Trium hominum cadauera
die uno ad ecclesiam delata et sacco eius contacta (sicuti ipse
pręmonuerat) populo spectante reuixerunt narraueruntque uidisse se et
uiderant in inferno.
Sabinianus heresiarcha duas in Christo uoluntates ita fuisse asserebat
ut pleraque perficere nequiuerit quę uoluerit. Idque persuadere alijs
uolens opusculum nomine Hieronymi confecerat, quo illum quoque ita
quondam sensisse probaret. Eam heretici fallaciam ęgre ferens Siluanus
Nazarethi episcopus, dum cum illo contenderet, paciscitur ut, si die
crastini Hieronymus libellum
opusculum nomine Hieronymi confecerat, quo illum quoque ita
quondam sensisse probaret. Eam heretici fallaciam ęgre ferens Siluanus
Nazarethi episcopus, dum cum illo contenderet, paciscitur ut, si die
crastini Hieronymus libellum illum minime suum esse miraculo aliquo non
ostenderet, sibi moriendum esset, sin autem indicaret, Sabinianus eandem
subire poenam cogeretur. Adueniente hora et necdum apparente miraculo
Siluanus
indicaret, Sabinianus eandem
subire poenam cogeretur. Adueniente hora et necdum apparente miraculo
Siluanus morti addicitur. Fit hominum conuentus ad spectaculum; exultat
hereticus quasi qui iam uicisset. Sed Hieronymus, qui ueritatem semper
Domino adiuuante tutatus fuerat, tunc quoque mendacio obuiam iuit.
Spiculatoris gladium, ut Siluani ceruicem feriret elatum, illico
apparens retinuit, cumque coram affirmasset,
diaboli pręstigijs, qui sumpta eius forma uim cuidam
honestę mulieri inferre conatus depręhendi se fecerat, infamatur,
persecutionem patitur, in publicum apparere non audet. Cęterum cum se
orationibus beato Hieronymo commendasset, quendam, qui sibi necem
inferre uoluit, conuerso in semet gladio mortuum concidisse uidit. Tale
facinus et alij nonnulli frustra conati idem passi sunt. Commota
ciuitas episcopum, quasi
gladio mortuum concidisse uidit. Tale
facinus et alij nonnulli frustra conati idem passi sunt. Commota
ciuitas episcopum, quasi ipse eos peremisset qui perierant, ad poenam
deposcit. Sed pręsto illi affuit Hieronymus, manifesto plebi apparens
acerrimeque increpans coercuit eorum temeritatem. Conterriti episcopum
illesum dimisere. Tunc Sancti iussu diabolus omnibus uisibilem se
ostendit, ea forma qua ipsis illuserat,
acerrimeque increpans coercuit eorum temeritatem. Conterriti episcopum
illesum dimisere. Tunc Sancti iussu diabolus omnibus uisibilem se
ostendit, ea forma qua ipsis illuserat, et confessus dolos euanuit.
Hieronymus ad Siluanum conuersus laudata eius patientia siquid se
uellet interrogat. Petijt ut iam uita decedens ipsum sequeretur. Quo
impetrato post horam expirauit uictisque tentationibus beatitudinis
pręmia
impetrato post horam expirauit uictisque tentationibus beatitudinis
pręmia recępit.
Duo nobiles ac diuites uiri Alexandrini, licet gentiles, audita
miraculorum fama quę Dominus per sanctum Hieronymum operabatur, pergunt
Bethleem uisendi reliquias eius gratia. Incidunt in latronum insidias.
Qui dum illos taciti persequerentur, ecce non paruam cum ijsdem
armatorum manum incedere uident et territi
recuperant, ad
uisendas Sancti reliquias ire maturant. Deinde ad optatum locum
peruenientes credunt, peccata confitentur, baptizantur. Erant numero
fere trecenti. Tot igitur saluati sunt, dum duorum salus Hieronymi ope
defenditur.
Duo iuuenes Romani ab urbe Syriam uersus reliquias huius Sancti uisendi
gratia tendunt. Iam Bizantium aduentantes ab apparitoribus capiuntur.
Coram
autore incerto) crimen negant, ut qui eiusce rei
nihil omnino conscij essent. Sed dum torquerentur, dolore compulsi
fatentur se reos esse mali illius quod non commiserant. Damnati ergo
cum se precibus beato Hieronymo commendassent, percussi colla gladio
lędi nequeunt, in ignem proiecti ardorem non sentiunt, laqueo suspensi
ueluti in solo stantes uiuunt. Die octauo depositi liberantur et
Bethleem adeuntes uitam
fuit, satis opulentum,
si plus quam satis est non concupissent. His enim quę ibi degebant
moris erat nullam admittere in consortium nisi certum pecunię pondus
secum afferret. Apparens cuidam ex illis beatus Hieronymus mandat ut
reliquis nunciet sororibus, nisi ab auaritię scelere cito desisterent,
diuinam in se ultionem propediem expectarent. Admonitę irrident,
contemnunt, ludibrio habent nunciantem. Iterum atque
Deum timentes. Ea una,
sicuti monita erat, foras exeunte monasterium protinus collapsum cęteras
omnes oppressit ruina. Atque hunc finem habuit pertinax illiciti
quęstus cupiditas. Quo tamen exitio per beatum Hieronymum fuissent
liberatę, si ei obtemperare uoluissent.
Hereticus quidam Hierosolymis publice disputans, cum sibi beati
Hieronymi sententia opponeretur, eum mentitum fuisse respondit, nec
quęstus cupiditas. Quo tamen exitio per beatum Hieronymum fuissent
liberatę, si ei obtemperare uoluissent.
Hereticus quidam Hierosolymis publice disputans, cum sibi beati
Hieronymi sententia opponeretur, eum mentitum fuisse respondit, nec
ultra quicquam effari potuit, mutus illico et elinguis factus.
Alius Arrianę perfidię hereticus, in eandem incidens calumnię culpam,
ultra quicquam effari potuit, mutus illico et elinguis factus.
Alius Arrianę perfidię hereticus, in eandem incidens calumnię culpam,
dolore, quem uisceribus concepit, coactus in clamorem prorupit, se a
Hieronymo torqueri dicens atque in eodem clamore perseuerans ad uesperum
expirauit.
Alius eiusdem insanię hereticus imaginem Sancti in tabella depictam
conspicatus, gutturi illius gladium furibundus infixit.
Alius eiusdem insanię hereticus imaginem Sancti in tabella depictam
conspicatus, gutturi illius gladium furibundus infixit. Sed neque manum
inde neque gladium auellere potuit, donec iudicis iussu, cui per quietem
Hieronymus cum uulnere illo apparuerat, compręhensus poenas daret. Cum
autem ad supplicium duceretur (ea perfidi hominis ferocia erat):
Penitet me , inquit, quod non ita uiuum ut
pictum
effluxit.
Ioannes ipsius Cyrilli, qui ista quę recitamus miracula memorię
prodidit, nepos ac forma ęgregius iuuenis a Persis captus Persarum regi
annum seruiuit. Tedio tandem seruitutis affectus beato Hieronymo
identidem se commendare coepit. Sed a rege deprehensus quod reditum in
patriam desyderaret, carceri traditur. Nocte dormienti Hieronymus
apparet qui manu appręhensum atque eductum Bethleemi in domo
captus Persarum regi
annum seruiuit. Tedio tandem seruitutis affectus beato Hieronymo
identidem se commendare coepit. Sed a rege deprehensus quod reditum in
patriam desyderaret, carceri traditur. Nocte dormienti Hieronymus
apparet qui manu appręhensum atque eductum Bethleemi in domo episcopi
patrui sui sistit. Iuuenis a somno excitus uix agnouit se de carcere
domum translatum. Mirantibus cunctis et re sicuti contigerat
appręhensum atque eductum Bethleemi in domo episcopi
patrui sui sistit. Iuuenis a somno excitus uix agnouit se de carcere
domum translatum. Mirantibus cunctis et re sicuti contigerat comperta,
post Deum beato Hieronymo gratię actę, qui se inuocantibus tam
efficaciter adesse soleret.
Quędam monialis iuuencula et forma pręstans uirgo, sed non minus uitę
sanctitate insignis, atque secundum Deum Deique Genitricem
tam
efficaciter adesse soleret.
Quędam monialis iuuencula et forma pręstans uirgo, sed non minus uitę
sanctitate insignis, atque secundum Deum Deique Genitricem beato
Hieronymo imprimis deuota, cum a iuuene quodam uisa adamaretur, magi
incantationibus misso demone frustra tentatur: Demon quippe uiso ibi
beati Hieronymi simulachro territus fugit. Magum reuersus uerberat; re
autem
sanctitate insignis, atque secundum Deum Deique Genitricem beato
Hieronymo imprimis deuota, cum a iuuene quodam uisa adamaretur, magi
incantationibus misso demone frustra tentatur: Demon quippe uiso ibi
beati Hieronymi simulachro territus fugit. Magum reuersus uerberat; re
autem cognita magus conuertitur. Iuuenis uero propositi sui desperans
laqueo sibi uitam eripit.
Ruffus Cyrilli nepos adolescens duo de uiginti
laqueo sibi uitam eripit.
Ruffus Cyrilli nepos adolescens duo de uiginti annos natus diem obijt.
Cyrillus, quia sibi charus erat, quid de anima eius contigisset nosse
cupidus, cum beatum Hieronymum pręcaretur, uidit iuuenem igneis cathenis
terribiliter colligatum, qui propterea poenam illam se pati dixit quod
de aleę crimine, cuius lusu libenter utebatur, nunquam neque penitere
neque confiteri
reuelare dignatus est, obsecrent, ne tale aliquid committant, ac de ante
commissis ut penitentiam agant.
Alius aleę lusu amissa grandi pecunia ex animi indignatione maledicta
beato Hieronymo irrogare ausus repentino fulminis ictu interijt.
Tres iuuenes apud Tyrum aleę studiosi procaci ausu se etiam inuito beato
Hieronymo lusum suum et incepturos et finituros dixerunt. Mox multis
grandi pecunia ex animi indignatione maledicta
beato Hieronymo irrogare ausus repentino fulminis ictu interijt.
Tres iuuenes apud Tyrum aleę studiosi procaci ausu se etiam inuito beato
Hieronymo lusum suum et incepturos et finituros dixerunt. Mox multis
cernentibus terrę hiatu absorpti pręstare nequiuerunt quod
promiserant.
Erat militi cuidam Hierosolymis filius duodecim
qui ob
nimiam patris indulgentiam licenter talorum lusum tesserarumque
sectabatur. Cumque cum ipso patre luderet nec sibi iactus ad uotum
succederent, ait: A lusione ista nisi uictor non exurgam, uel inuito Hieronymo, qui aleam
prohibet! Vix uerba finierat, cum a demone formam ęthiopis
assimulato raptus nusquam comparuit nihilque fuit patri relictum pręter
lachrimas moeroremque orbitatis, ne et ipse poena
educauerat filium. Crudelis est pater qui delinquentes non castigat
liberos.
Hoc quod sequitur, Cyrillus Nicolao Cretense archiepiscopo referente,
qui ad uisendas beati Hieronymi reliquias Bethleem aduenerat, se
didicisse ait. Cum apud Candidam Cretę ciuitatem sacerdos quidam
perditissimis moribus famęque detestandę uita decedens in ecclesia
fuisset sepultus, magni atque
auditi populum terruere. Die tandem illucescente conueniunt ad
ecclesiam orantque sibi reuelari quid hoc esset. Iam
crassari in plebem pestilentia coeperat. Apparuit ante altare beatus
Hieronymus. Iubet scelesti hominis cadauer exhumari et de ecclesia
eiectum ignibus tradi; sic enim pestilentiam desituram. Quo dicto ex oculis euanuit. Re autem sicuti iussum fuerat peracta
morbus cum
eiectum ignibus tradi; sic enim pestilentiam desituram. Quo dicto ex oculis euanuit. Re autem sicuti iussum fuerat peracta
morbus cum fragore illo simul cessauit. Exinde apud Cretenses beatus
Hieronymus in magna ueneratione haberi coeptus.
Idem Nicolaus retulit in eadem ciuitate fuisse iuuenem quendam, Tito
nomen erat, beati Hieronymi deuotissimum castitatisque amatorem. Qui
cum ad uicesimum usque
morbus cum fragore illo simul cessauit. Exinde apud Cretenses beatus
Hieronymus in magna ueneratione haberi coeptus.
Idem Nicolaus retulit in eadem ciuitate fuisse iuuenem quendam, Tito
nomen erat, beati Hieronymi deuotissimum castitatisque amatorem. Qui
cum ad uicesimum usque ętatis suę annum seruasset uirginitatem, puellam
tandem forma insignem deperire coepit duxitque uxorem. Omnem denique
quem in Deum
in Deum habebat affectum in illam transfudit. Deum ergo deserens a
Deo deseritur: fratrem suum cum uxore in lecto depręhendens ambos
interimit. Inde fugiens latrocinia per annos decem exercuit. Cum tamen
beato Hieronymo orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret,
Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At
eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non
esse
Deo deseritur: fratrem suum cum uxore in lecto depręhendens ambos
interimit. Inde fugiens latrocinia per annos decem exercuit. Cum tamen
beato Hieronymo orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret,
Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At
eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non
esse mercatorem sed Hieronymum doctorem, cui ipse quotidie preces
offerret,
orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret,
Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At
eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non
esse mercatorem sed Hieronymum doctorem, cui ipse quotidie preces
offerret, simul cum socijs repenti stupore correpti subsistunt. Et ille
sui unius causa se uenisse dicens, ut a flagitio desisteret
penitentiamque ageret hortabatur;
hortabatur; hactenus enim Dei ultionem, ne in eum
sęuiret, a se inhibitam fuisse; ultra si peccare pergeret, iram Dei
sensurum. Post monita disparuit. Iuuenis autem cum socijs ad
penitentiam conuersi et beato Hieronymo se commendantes eremi loca
petiere, Deo deinceps seruiendo, cum ante seruissent diabolo. Vno
igitur per gratiam beati Hieronymi requisito multi a perditione liberati
salutem adepti sunt.
Post monita disparuit. Iuuenis autem cum socijs ad
penitentiam conuersi et beato Hieronymo se commendantes eremi loca
petiere, Deo deinceps seruiendo, cum ante seruissent diabolo. Vno
igitur per gratiam beati Hieronymi requisito multi a perditione liberati
salutem adepti sunt.
Monachus quidam iuuenis in superioribus ęgypti partibus manens patre
ęgrotante et filium suum uidere cupiente, perrexit astititque patri.
frustra tamen, cum rursum non repertis clauibus ad cęllam redire coactus
sit. Sic plures transeunt noctes, nec tamen ille miser a tam foedo
proposito conquiescit. Habebat autem secum in cęlla pictam beati
Hieronymi imaginem, quam semper adueniens genuflexus reuerenter
salutabat. Beatus ergo Hieronymus alteri monacho apparens iussit
fratrem moneret ut ab impura turpique cogitatione iam tandem desistere
uellet. Se
plures transeunt noctes, nec tamen ille miser a tam foedo
proposito conquiescit. Habebat autem secum in cęlla pictam beati
Hieronymi imaginem, quam semper adueniens genuflexus reuerenter
salutabat. Beatus ergo Hieronymus alteri monacho apparens iussit
fratrem moneret ut ab impura turpique cogitatione iam tandem desistere
uellet. Se namque ob ipsum salutandi cultum sibi quotidie impensum
procurasse ne cogitatum scelus
perpetraret, frater depręhenditur. Quid autem facturus uenerat non
confitendo prodit. Abijt animi confusus, et tandem diaboli insidias
secum consyderans in se reuertitur, penitentiam suscipit ac beato
Hieronymo gratias agit, quod ne in pertinacia quidem sua se perire
permiserit. Nam si facto etiam sicuti uoluntate peccasset, haud ita
facile ad penitentiam fuisse rediturum. Igitur uigilantior posthac sui
custos
sibi Damasi Portuensis episcopi litteras redditas,
quibus hoc quoque scriptum legit, quod Romę cardinalis quidam nomine
Cęlestinus, dum ineffrenis linguę procacitate in coetu Cardinalium
publice famam beati Hieronymi laceraret, dolore uiscerum correptus
intestinis per inferiora egestis expirarit.
Andreas cardinalis dum sanus in conuentu multorum consisteret
fabulareturque, repente concidit exanimis. Postremo cum
fabulareturque, repente concidit exanimis. Postremo cum peractis
exequijs iam in eo esset ut sepeliretur, exurexit uiuus. Dixit ob
uestium pompam lautitiamque ciborum se fuisse damnandum, nisi beato
Hieronymo pro se deprecante impetrasset ut corpori redderetur. Itaque
Sancti huius beneficio non tantum reuixit, sed etiam poenas euasit
ęternas: uitam enim correxit, ac bene deinde finiuit.
In superioribus
tantum reuixit, sed etiam poenas euasit
ęternas: uitam enim correxit, ac bene deinde finiuit.
In superioribus ęgypti partibus Helię monacho in solitudine degenti ac
sanctitatis fama omnibus noto beatique Hieronymi quondam familiarissimo,
post orationem obdormienti uisum est uenisse se in regiam quandam
amplitudinis eximię ineffabilisque decoris, tribunal in medio positum et
coram iudice ibi sedente ac diuinę
iudice inde ab immundis spiritibus auersam fuisse et ad
inferos relegatam supplicijsque addictam sempiternis. Post hęc
Theodonij senatoris animam coram sisti et a demonibus quidem acriter
accusari, sed a beato Hieronymo defendi, qui eidem impetrauit ut poenis
ęternis libera purgatorio traderetur, post delictorum emundationem beata
futura, eo quod Theodonius nomen Sancti huius reuerenter in uita
habuisset.
post delictorum emundationem beata
futura, eo quod Theodonius nomen Sancti huius reuerenter in uita
habuisset.
Eodem tempore idem monachus uidit adolescentem pulcherrimum ad beatum
Hieronymum accurrisse, uotumque Petri patricij eius deuotissimi
retulisse, ut uidelicet a Domino sibi filium impetraret generandum; diu
enim cum uxore uixerat a patris nomine alienus. Dominus igitur Petri
desyderio
desyderio et sancti precibus annuens prolis futurę gratiam fecit. Et
monachus Helias discusso sopore quę uiderat memoriter tenuit
fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod
beati Hieronymi meritis ipse diutinę sterilitatis ignominiam iam pater
factus deleuisset.
Sequitur illa Cyrilli uisio, qua Ioanni Baptistę Hieronymus noscitur
comparandus. Quam quoniam supra suo loco descripsimus,
fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod
beati Hieronymi meritis ipse diutinę sterilitatis ignominiam iam pater
factus deleuisset.
Sequitur illa Cyrilli uisio, qua Ioanni Baptistę Hieronymus noscitur
comparandus. Quam quoniam supra suo loco descripsimus, hic repetere
superuacaneum foret. Reliqua ergo uideamus.
Peracto, inquit, mense post depositionem, postridie ab octaua
superuacaneum foret. Reliqua ergo uideamus.
Peracto, inquit, mense post depositionem, postridie ab octaua
Pentecostes plurimis adunatis episcopis ingentique hominum coetu corpus
beati Hieronymi exhumatum, ut in sepulchro marmoreo quod parauerant
poneretur. Sed prius in altari collocatum, ut ab omnibus uideri posset,
et hęc interim miracula secuta: sexdecim cęci tactu eius uisum
recuperarunt;
extumulat.
Cumque illum in scrobe, de qua corpus Sancti leuatum fuerat,
deposuisset, mox uiuum recępit.
Porro soluta funeralis pompę celebritate, cum iam diei uesper esset,
beati Hieronymi corpus (ut ait) in illo marmoreo monumento condidere;
sed mane rursum in sua pristina fouea iacere inuentum. Nocte sequenti
ipsi Cyrillo in quiete Hieronymus apparens dixit, corpus suum humi, ubi
primum
pompę celebritate, cum iam diei uesper esset,
beati Hieronymi corpus (ut ait) in illo marmoreo monumento condidere;
sed mane rursum in sua pristina fouea iacere inuentum. Nocte sequenti
ipsi Cyrillo in quiete Hieronymus apparens dixit, corpus suum humi, ubi
primum sepultum fuerat, recubiturum, donec ab infidelibus Hierosolyma
capta seruire coeperit; inde ad Italiam translatum Romę diu permansurum.
Et hęc quidem
opere prophetali, quę nunc habeo in manibus et necdum expleta sunt.
Aduersum Iouinianum lib. II et ad Pamachium apologeticum et
epitaphium.
Hęc Hieronymus. Postea uero uixit annos XXVII, si Prospero credimus
dicenti anno Theodosij iunioris XII ipsum obisse. In his ergo reliqua
ędidit. Sed quę nunc in manibus sunt, uel potius quę me perlegisse
nouerim,
In Leuiticum.
In Numeros.
In Iesum Naue.
In librum Iudicum, omnes numero CXVII;
has quoque a beato Hieronymo Latinas factas constat.
Siquis plura extare nouerit, addat; ego adhuc non comperi. Ista autem
quę hic retulimus et multa quidem sunt si numerentur et si consyderentur
admiranda. Dabunt itaque mihi
Ipsi
laus et gloria in sempiternum. Amen.
Summa: libri, tractatus, homilię, sermones, epistolę plus minus
CCCCXL.
In eos qui beatum Hieronymum Italum fuisse contendunt
Quum hęc scriberem, attulit mihi quidam librum nuper ęditum,
CCCCXL.
In eos qui beatum Hieronymum Italum fuisse contendunt
Quum hęc scriberem, attulit mihi quidam librum nuper ęditum,
appellant. In eo scriptum erat Hieronymum non Delmatam esse, sed Italicum. Vehementer admiratus quęsiui autoris nomen. Vbi et ipsum Italum esse conspexi (Bergomensem enim se profitetur), Zelum , inquam, habuit iste (ut Apostolus ait), sed non secundum scientiam. Hieronymum quippe studiosus, quanuis Delmatam fuisse sciret, sancta quadam inuidia delinitus non indignum monacho putauit de alieno facere si posset suum.
Hieronymus , inquit, uir sanctissimus et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione
(Bergomensem enim se profitetur), Zelum , inquam, habuit iste (ut Apostolus ait), sed non secundum scientiam. Hieronymum quippe studiosus, quanuis Delmatam fuisse sciret, sancta quadam inuidia delinitus non indignum monacho putauit de alieno facere si posset suum.
Hieronymus , inquit, uir sanctissimus et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione Italicus ex oppido Stridonis in Istria prouincia constituto, quod quidem a Gothis euersum fuerat Pannonię quondam Delmatięque confinium.
Quomodo, quęso, ista
Troiani inuentus sit Ilium in Italiam portans uictosque penates, aut tantam habens fidem, ut non solum montes, sed etiam cum montibus prouincias transtulerit, atque ita Delmatiam cum Stridone oppido de loco suo auulsam ultra Liburniam in Istriam usque iusserit euolare, ut Stridon (sicut Hieronymus ipse dixit) et prius in Delmatię Pannonięque finibus fuerit, et nunc (ut Bergomensis ait) in Istrię agro consistat. Equidem ista consyderans curiosius quęrere coepi, unde homini religioso ueritatisque professori hic error irrepserit, ut etiam pugnantia inter se asserere non dubitet,
non dubitet, et inueni, ubi Longobardorum regni principium ostendere nititur, Blondum quendam Forliuiensem in medium produxisse; qui, cum Italię regiones describeret, tertiam decimam dixit Istriam esse, in qua, inquit, Iustinopolis Ciuitas et Pola et Stridon oppidum, Sanctissimi Hieronymi patria, quod hodie Sdrigna appellatur.
Hęc Blondi uerba cum legissem, monachi Bergomensis pium simplicemque affectum mecum excusare coepi, et Discipuli , inquam, error magistri culpa est. Magister autem parum (ut mihi uidetur) scrutandę antiquitatis curiosus,
inquam, error magistri culpa est. Magister autem parum (ut mihi uidetur) scrutandę antiquitatis curiosus, nominis similitudine decęptus, Stridonem olim fuisse putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito,
putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito, plus fidei habituros quam illi ipsi, qui patrię suę fines multo plenius exactiusque et uerius nosse potuit, tum a parentibus tum ab indigenis edoctus, quam quisquam alius
uocatur. Idem ait: Liburnię finis et initium Delmatię Scardona. Tantum igitur ab Istria distat Delmatia, quanta est Liburnię totius longitudo. Quod si Delmatia nostra tam inde procul abesse noscitur, quo pacto Stridon oppidum non aberit? Quod Delmatiam cum Pannonia disterminare a Hieronymo, ibidem nato, ibidem adulto, et conuersato dictum est, ut igitur cognoscas Stridonem non illud oppidum esse, quod nunc (ut Blondus ait) Sdrigna dicitur, sed longe ab eo diuersum, et quod nunc ab accolis Strigoum uocatur, et a Ptolomeo Sidrona olim nuncupatum sit; quanuis ipse Ptolomeus
dicitur, sed longe ab eo diuersum, et quod nunc ab accolis Strigoum uocatur, et a Ptolomeo Sidrona olim nuncupatum sit; quanuis ipse Ptolomeus Liburnię illud annumeret, ita tunc angustiores Delmatię fines erant, qui postea latius se effuderunt. Nisi enim Stridon Delmatiam attingeret, nequaquam Hieronymus Delmatię potius quam Liburnię mentionem fecisset. Porro Ptolomeus lib.
Blanona, Ouporum, Nedinum, deinde commemorat Delmatię mediterranea. Sidronam ergo oppidum, postea Stridonem dictum, in Liburnia posuit, non, ut Blondus somniauit, in Istria. Quod autem Sidrona et Stridon idem sit, uide Ptolomei expositorem, qui ait: Sidrona siue Stridon; hinc Sanctus Hieronymus de quattuor Doctoribus ecclesię originem ducit . Hęc ille. Itaque cum Sidrona, siue Stridon, siue (ut nunc appellant) Strigoum, non Istrię sed Liburnię oppidum fuerit, Hieronymus Italicus dici nullo modo debuit.
Quod ut clarius tibi constet, qui uera nosse cupis,
autem Sidrona et Stridon idem sit, uide Ptolomei expositorem, qui ait: Sidrona siue Stridon; hinc Sanctus Hieronymus de quattuor Doctoribus ecclesię originem ducit . Hęc ille. Itaque cum Sidrona, siue Stridon, siue (ut nunc appellant) Strigoum, non Istrię sed Liburnię oppidum fuerit, Hieronymus Italicus dici nullo modo debuit.
Quod ut clarius tibi constet, qui uera nosse cupis, inspice apud eundem autorem tabulam quintam Europę. Ibi, si a Scardona, quam Liburnię finem et initium Delmatię esse Plinius deffiniuit, septentrionem uersus lineam intenderis, in radicibus
eundem autorem tabulam quintam Europę. Ibi, si a Scardona, quam Liburnię finem et initium Delmatię esse Plinius deffiniuit, septentrionem uersus lineam intenderis, in radicibus montis, qui Illyricum cum Pannonia diuidit, Sidronam inuenies; hoc oppidum tametsi Ptolomei tempore, qui multo ante Hieronymum fuit, in Liburnię finibus erat, postea tamen longius productis finibus, quibus Iaderam, Enonam Arbamque Liburnię quondam oppida compręhendimus, Delmatię dictum fuit: iccirco in eo deffiniendo Hieronymus Delmatię non Liburnię fecit mentionem; iuxta quod oppidum Pannoniam incipere,
Pannonia diuidit, Sidronam inuenies; hoc oppidum tametsi Ptolomei tempore, qui multo ante Hieronymum fuit, in Liburnię finibus erat, postea tamen longius productis finibus, quibus Iaderam, Enonam Arbamque Liburnię quondam oppida compręhendimus, Delmatię dictum fuit: iccirco in eo deffiniendo Hieronymus Delmatię non Liburnię fecit mentionem; iuxta quod oppidum Pannoniam incipere, et ad septentrionem Danubio finiri scriptores testantur. Huc accedit quod ab illis quoque, qui nunc de locis ei oppido proximis ad nos commeant, sępe audimus, in medijs Strigoi ruinis adhuc sacellum stare
Hieronymus Delmatię non Liburnię fecit mentionem; iuxta quod oppidum Pannoniam incipere, et ad septentrionem Danubio finiri scriptores testantur. Huc accedit quod ab illis quoque, qui nunc de locis ei oppido proximis ad nos commeant, sępe audimus, in medijs Strigoi ruinis adhuc sacellum stare Hieronymo dedicatum, ab accolis quidem conditum, ut ibi eius permaneret memoria, ubi nouerant natum; ędium etiam partem aliquam superesse, quas parentum ipsius fuisse affirmant. Quis ergo tam impudens, tam frontis perfricatę, ut contra tot, taliumque testimonia quicquam diuersum asseueret? Aut
percepisse, licet et in Gręcia Gręcis litteris excultus sit, et in Syria Hebraicis eruditus?
Hęc autem ad dignoscendum cuiatem illum dicere debeamus coram recensuisse satis sit. Cęterum disceptationem hanc nostram concertationemque, licet ex animi pietate susceptam, ipsum Hieronymum non tam repręhendere quam ridere reor, quippe qui iam non aliam patriam agnoscit nisi in qua tam feliciter ciuis perpetuus, atque perennis ascribi meruit, hoc est cęlestem illam Hierusalem, quę est mater nostra. Inde ipsum dicentem audire mihi uideor: Ille meus est, et ego suus,
imitari non desistit; ille denique meus est et ego suus, qui Christi Domini mei est, et Dei mei, cui soli cum Patre et Spiritu Sancto laus et gloria in sempiternum Amen.
cui soli cum Patre et Spiritu Sancto laus et gloria in sempiternum Amen.
(ut puto) fecissem, nisi me domesticę rei cura fratre absente
impedisset. Nunc in eius aduentu hac molestia liberatus operi absoluendo, quod
intermiseram, accingar, eoque libentius, quia ipse prouocas, qui me, cum nondum uideris,
amas.
Interim beati Hieronymi uitam his diebus a nobis ęditam Tibi mittam, cum primum ab
illis, quibus concessi transcribendam, habere potero. Plus aliquid in ea inuenies quam in
istis, quę cum ipsius operibus impręssę sunt. Ac ne nostra commendare uidear, non de
dicendi uenustate
sanguine procreatos non meminit? Quis Orpheum? Quis Zalmoxidem?
quis Anacharsim? quis Democritum? quis ipsum Martem
ejus idem provinciae municipes inficietur? quis Quirinum
Siscianum praesulem Martyrii corona illustrem? quis sanctissimum
virum Hieronymum aeque linguarum, atque doctrinae
et integritatis et omnium virtutum genere cumulatissimum
non admiretur? ut taceam Gothos nobis Conterraneos:
qui rerum potiti sunt: quorum etiam foeminas fuisse bellicosas
ex Amazonum genere memoriae proditum est, ut Pontifices
Romanos Cajum et
quae post Ogygen habitata tantam
famam in regendis civitatibus comparavit: ut S. P. Q. R.
maximam legum et institutionum partem ab inde transtulerit
Nostram vero Epidaurum non aliunde primitus fluxisse ipsum
nomen testatur, cuius meminit Gregorius in Epistolis; et
Hieronymus in Hilarionis vita: et in quarto Caesaris
Commentariorum libro mentio est: et in Plinio capite XXI
libri
Castri Duranti comitem inuictissimi Vrbini et Sorre Ducis Francisci Marie filium Solimaidos Libri tres. +
Quum saepe
Vatem est sortita disertum,
cura quoque est ordinis egregii
spiritalis utilitatis insinuare cupiens
quinquaginta parabolas nuper mecum meditando composui, maxime Domini nostri exemplo prouocatus,
quem hoc dicendi genere ad plebem usum Euangelia testantur. Hunc morem a Syris et pręcipue
Palestinis in omni fere sermone fuisse seruatum diuus Hieronymus in suo super Mattheum
commentario affirmat. Nunc et a nostri temporis uiris religiosis, qui in ecclesiis ad populum
declamant, usurpari uidemus. Istos igitur imitari hoc opusculo uolui, quod nunc ad Te mitto,
Tuum exigens iudicium, ut, si probaueris, edere non formidem
Et cum uidissem eum, inquit,
cecidi ad pedes eius tanquam mortuus.
Sed quo uiso per se stare non poterat,
ab eo errectus mirabili mysteriorum uisione perfrui coepit.
sunt.
Carebit hoc uitio,
qui eorum uitam uictum-que persępe considerabit,
quos Deo constat placuisse,
memoriter-que tenebit,
quid illi in solitudine degentes esitarint |
quid-ue potarint.
quibus (
Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines
Sic egerunt inter summos pontifices |
Syluester,
Gregorius,
Leo |
et Cęlestinus;
inter episcopos Martinus,
Nicolaus,
Ambrosius et Augustinus;
inter abbates Antonius,
Hilarion,
Hieronymus et Benedictus;
inter monachos Dominicus,
Vincentius,
Franciscus et Bernardinus;
inter eremitas Paulus Thebeus,
Honophrius,
Arsenius,
Archebius et Theonas;
inter uirgines Maria Virgo simul et Mater.
Ipsum
fuge superborum.
Rarum est enim ut quis illorum mores non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
eum iam idoneum esse scias ad omnia dura difficilia atque aspera pro nomine Domini perferenda.
Non potest non habere talem tolerandi affectum,
qui Domino in omnibus obsequendi gerit curam.
dura difficilia atque aspera pro nomine Domini perferenda.
Non potest non habere talem tolerandi affectum,
qui Domino in omnibus obsequendi gerit curam.
Hic pręterea qui diligendo uulnerat,
interdum odiendo lędere desinit.
unde loquitur:
colloquia praua.
Seuerus Sulpicius.
Seuerum Sulpicium,
qui diui Martini Turonensis episcopi uitam scripsit,
cum se iam in senectute sua deceptum a Pelagianis agnouisset,
silentium usque ad mortem tenuisse |
gladio, domus diuidetur, in terra polluta
morieris. Timeant igitur Dei uindictam, qui seruis eius inferunt
iniuriam. Hoc, quod de Amasia dicimus, in uolumine, quod
Lactantius, Lactantius. Tertulianus,
Tertulianus.
Ambroxius,
Ambroxius. Hieronymus,
Hieronymus. Boetius, Boetius.
et quam plurimi praestantissimi auctores: quos anteponendos esse his recentioribus,
Lactantius. Tertulianus,
Tertulianus.
Ambroxius,
Ambroxius. Hieronymus,
Hieronymus. Boetius, Boetius.
et quam plurimi praestantissimi auctores: quos anteponendos esse his recentioribus,
Recentiores scriptores ineloquentes.
putes.
illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non parua inter Euangeliorum interpretes dissensio est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex Paschę in domo
cum Mattheus dicat: prima die azimorum, et Marcus: primo die
azimorum, quando Pascha immolabant; et Lucas: Venit autem dies azimorum, in qua
necesse erat occidi Pascha. Prima autem dies azimorum quartadecima dies mensis primi
est (ut Hieronymus ait), quando agnus immolatur et luna plenissima est et fermentum abiicitur.
Intelligendum ergo, quod Ioannes iuxta uulgarem locutionem diem uocauit solis ortum. Alii uero
Euangelistę secundum Iudeorum ritum a uespera ad uesperam diem dixerunt. Licet igitur diuersum
scriptura. Ioseph itaque, uir Marię, de tribu et stirpe
Dauid fuit. Sed ingeritur
Quęstio
nobis quęstio: Si Iesus Marię tantum sit filius, quid ad eum spectet generationis ista
series ad Iosephum deducta? Hoc soluitur Hieronymo autore: primo, non esse moris Scripturarum,
ut mulierum in generationibus ordo obseruetur; deinde, ex una tribu fuisse Iosephum et Mariam
atque de eadem cognatione. Hęc enim fuit matrimonii lex, ut in Numeris habetur: Omnes
uiri ducent uxores de tribu et
in Rama audita est, non est
diuersum. Rama enim excelsum significat.
Rachel autem mater fuit Beniamin. Bethlem
Quęstio
uero erat in tribu Iuda. Quomodo ergo Rachel alienę tribus plorat filios? Respondet
Hieronymus noster: quia sepulta est iuxta Bethlem in Effrata et ex corpusculi hospitio matris
nomen accepit. Siue — inquit — quod Iuda et Beniamin duę tribus iunctę erant et quia Herodes
mandauerat non solum in Bethlem interfici pueros, sed et in mnibus finibus eius;
Quod
autem in parabolis doctrinam suam eis insinuare debuerit, Euangelista ostendit dicens:
Sine parabolis non loquebatur eis, ut impleretur, quod dictum est per prophetam
dicentem: Aperiam in parabolis os meum, eructabo abscondita a constitutione mundi.
Hieronymi interpretatio habet: Loquar propositiones ab initio. Dictorum tamen
eadem est sententia.
Illud autem quęstionem** facit, pręsertim si iuxta Hebreos Esaię*** dictum attendimus. Ait
enim ad Esaiam Deus: Vade, et dices populo huic: Audite
doceret, subiunxit: ut adimpleatur
Scriptura: qui manducat mecum panem, leuabit contra me calcaneum suum. Hoc psalmi
quadragesimi est, sed iuxta Septuaginta *corr. ex suscipit
i nterpretum ęditionem. Aliter enim in Hieronymi interpretatione legitur, et
tamen sub uerbis dissonis eadem continetur sententia. Non* aliud intelligitur, siue isto, siue
illo, quo superius diximus, modo proferas. Ait enim Iudam, qui secum manducabat, qui suus
discipulus erat, sibi fore aduersarium atque inimicum.
lachrymas meas in conspectu tuo.
Tunc Pilatus cruci titulum apposuit Hebraicis, Gręcis et Latinis conscriptum litteris: Iesus
Nazarenus, rex Iudeorum. Huius tituli significationem prę se tulisse uidetur
quinquagesimisexti psalmi inscriptio, quam diuus Hieronymus in suo* super psalmos commentario
hanc esse ait: Ne disperdas, ipsi Dauid in** tituli inscriptionem; id est, ne
corrumpas aut mutes uel deleas. Et hoc impletum credimus, quando Iudeis reclamantibus
respondit Pilatus: Quod scripsi, scripsi. Mihi
Israhel, ex parte, dicit, non ex toto; donec plenitudo
gentium intraret, et sic omnis Israhel saluus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Syon, qui
erripiat et auertat impietatem a Iacob. Hoc legitur in Esaia iuxta sensum, alio tamen
textu uerborum secundum Hieronymi translationem. Apostolus autem usus est Septuaginta
interpretum translatione de Hebreo idiomate in Gręcum. Quę quidem interpretatio in nonnullis
dissona, sed in plurimis uel uerba eadem sunt uel sub aliis eadem intelligentia.
Cęterum Petri Ioannisque curriculum
non scribunt Euangelistę, sed hinc
discimus. Vndecim autem apostolis uisum semel et iterum in Ioanne legimus, tertio in Marco.
Quingentis autem fratribus ostensum credimus Paulo, et eidem ipsi post omnes. Iacobo uero, qui
frater Domini appellatus est, apparuisse diuus quoque Hieronymus testatur in eo libello, quem de uiris illustribus inscripsit. Cum enim hic apostolus deliberatum haberet se
nihil gustaturum, donec uideat Dominum a morte ad uitam suscitatum, ipsum ei apparuisse atque,
ut panem iam comederet, imperasse, quando quidem
est,
usque in finem non deserat, opto, et ęternę beatitudinis, quam uotis omnibus concupiscis, faciat
participem.
Erasmi Roterodami libellos, quos misisti, accepi, pietatis eruditionisque plenos nec eloquentię
minus. Magna me afficiunt uoluptate legentem. Etenim post diui Hieronymi tempora ad nostram
usque ętatem abfuit a theologis nostris excultę orationis lepos. Laudabamus multorum in
syllogismis enthimematisque argutias, quorum tamen scripta nemo lectione antiquiorum uel parum
delectatus absque tedio legere poterat. At nunc Erasmo autore ipsa ecclesię
istorum simpliciter philosophantium negligentiam pene nuda erat, pristinis reclarescit pigmentis
rhetoricisque coloribus linita illustratur. Gaudere igitur et exultare maxime nos decet, quod iam Deo
propicio res restitui in integrum coepit. Rursum sacrarum litterarum schola suos habitura est
Hieronymos, suos Ambrosios, si modo, qui Erasmum emulari uoluerint, reperientur. Cuius uenustas
admodum conscriptiones cum abs Te nuper acceperim, ne omnino ingratus uidear, Herculem, Ioue
quondam natum, sed iterum proxima foetura apud nos ęditum, ad Te destinauimus. Quid frontem
contrahis?
XV) : Melior est patiens uiro forti et qui dominatur animo suo
expugnatore urbium. Cęterum, cum Gygantibus pugnare, aduersus Iouem insurgentibus, quid
est aliud quam cum hereticis Ecclesię Dei infestis certare et perniciosos eorum errores ueri
assertione repellere? Hoc egit noster Hieronymus, hoc Augustinus, hoc alii ex doctoribus
Euangelicę ueritatis quamplurimi. Tales Gygantes prosternere gloriosior est uictoria quam
illos ferire, quibus in deorum subsidium Hercules adueniens insultauit. (Prometheus)
Prometheum, inquis, ab aquilę iecur eius
agite ,
inquit, et appropinquabit regnum cęlorum . Moueret me fortasse non parum,
in hac millenarii regni opinione fuisse Tertullianum, Victorinum, Lactantium, et
apud Gręcos Hireneum, Lugdunensem episcopum, nisi illos Hieronymus cunctis
pręferendus redarguisset. Eos ille iudaizare dixit, qui mille annorum regnum in
fine constituunt. Iudei enim tunc se in regnum restituendos aiunt et in
Hierusalem auro gemmisque constructa collocandos, et rursum
lembis commeare. Porro Fridericus, ut fama est, dolore
agitatus propter Apuliae urbeis, quas Veneti pignoris praetextu, ut ante dictum est,
obtinebant, Bazethem ad urgendos bello Venetos uehementer incitabat. Missae igitur
sunt ad intercipiendos hostiles lembos ab Hieronymo Contareno ad classem legato
quatuor triremes, e quibus una Istrica, treis reliquas antecedens, regionibus explorandis
praemissa ad Sasonem insulam accessit (inde Brundusium breuis traiectus intercedit). Et
quum ad hanc insulam, qua ea in Apuliam uergit, sub solis
Puer adhuc egregiam indolem pręseferebat; adolescentiam suam non in libidine (ut alii solent) exercebat, sed studio, sed lucu brationibus omne tempus transigebat; cunctis charus, cunctis gratus, cunctis amabilis extitit. Sub Colla Firmiano, Tydeo Acciarino et Hieronymo Ienesio Picentino, a quo etiam Greca elementa accepit, eius aetatis uiris eruditissimis, in Latinis litteris adeo profecit ut pene puer in laudem serenissimi principis Nicolai Marceli cunctis admirantibus pulcherrimam orationem habuerit.
Egressus tam felici
per exempla sanctorum, libri VI
Euangelistarium, libri VI
De imitatione Christi, liber I
Questiones utriusque testamenti, liber I
Quinquaginta parabole, liber I
Vita diui Hieronymi, liber I
Comentaria in inscriptiones ueterum in marmore incisas, liber I
Dalmatiae regum, liber I
Psichiologia de ratione animae humanę, liber I
Dauidiados carmen, libri XIIII
Poematon libri VII
De humilitate
et sacrae teologię magister, archiepiscopus Spalatensis metropoliticus, et multi alii quorum nomina celeberrima breuitatis causa in presentiarum omittimus.
Secundum opptinuerunt locum uiri probi ac honorati, minus tamen docti, in numero quorum fuaerunt Dominicus et Hieronymus Papales, qui et carmina sua ad lyram argutissimis modulis decantare solebat, Nicolaus Petracha, Marinus Cuteus, Petrus Gregorianus et Aloysius Papalis, quos duos et ob praecipuam fidem post obitum testamenti sui commissarios
carminibus uicisim et pręsentes se ad immortalitatis gloriam acuebant. Cognominantur hii Christophorus Papalis, uir utriusque iuris consultissimus, Thomas Niger, episcopus Traguriensis reuerendissimus, duo fratres Cippici, Petrus et Hieronymus, utriusque iuris doctor eximius, duo fratres Martiniaci, Hieronymus et Franciscus, uiri eruditissimi, ego itidem Franciscus, licet ingenio ac doctrina nouissimus, in amore tamen ipsius secundis honoribus minime contentus, Nicolaus
iuris consultissimus, Thomas Niger, episcopus Traguriensis reuerendissimus, duo fratres Cippici, Petrus et Hieronymus, utriusque iuris doctor eximius, duo fratres Martiniaci, Hieronymus et Franciscus, uiri eruditissimi, ego itidem Franciscus, licet ingenio ac doctrina nouissimus, in amore tamen ipsius secundis honoribus minime contentus, Nicolaus et Antonius Alberti, fratres nobilles ac in litteris admodum consummati. Hii omnes post obitum quoque illius Marci carminibus
Alberti Spalatensis
perennem
4 S f. 108r =
Marković 1954, c. LXXXIII (p. 121); Trag. f. 52v; V f. 59r = Šrepel 1899,
p. 18; tit. Hieronymi Martiniaci fratris ipsius S = Marković
1954, V = Šrepel 1899: Hier-mi Martiniaci. Mar. Mar. ep.;
v. 1 securae: seuerae V = Šrepel 1899, secutae
Trag.;
cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum
1545. Cf. Trag. f. 116r.
17 Trag. f. 34v; tit. Hieronymus Martiniacus
Trag.
18 Trag. f. 43v.
fatebor. Quid autem ei retribuam pro tam salutari re, non habeo, nisi quod rogo supplex omnipotentem deum, ut sibi illam optimam valitudinem tribuat, quam mihi ipsi exopto et semper eam uti deum meum tutellarem venerabor. Accedit huic ingenti suo in me beneficio amor et benivolentia, qua dominum Hieronymum Roraium [Hieronymus Rorarius, camerarius pontificalis, Norimbergae adest a medio mense Ianuario 1524.] intuitu meo complectitur et me lucubrationum suarum pulcherrimo munere donat.
Iis me continue magis constringit d.
re, non habeo, nisi quod rogo supplex omnipotentem deum, ut sibi illam optimam valitudinem tribuat, quam mihi ipsi exopto et semper eam uti deum meum tutellarem venerabor. Accedit huic ingenti suo in me beneficio amor et benivolentia, qua dominum Hieronymum Roraium [Hieronymus Rorarius, camerarius pontificalis, Norimbergae adest a medio mense Ianuario 1524.] intuitu meo complectitur et me lucubrationum suarum pulcherrimo munere donat.
Iis me continue magis constringit d. v., quam enixius obsecro, ut abactis in maximam
Encomium Thomae Nigro alias episcopi Scardonensis et Traguriensis in Vigilias
magistri Vincentii Priboeuii Pharensis ordinis praedicatorum.
lib
64. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_4 |
Paragraph |
Section]
65. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Amicus.
Caritas maior spe et fide 22 .
Quomodo diligendus inimicus 76 .
Amantium cęca iudicia
66. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Aduersa.
Bellorum calamitas tempore beati Hieronymi 198 .
Eiusdem temporibus Roma obsessa. Ad Marcellam in aduersis probatam 248 .
Ad uirginem exulem consolatoria 249 .
In hac uita plus aduersi quam prosperi
67. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_93 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Agricolę officium 255 .
Chartalum 341 .
Vallis filiorum Ammon amoenissima 344 .
Amantium cęca iudicia
68. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Beneficium
cum pręstatur inimicis, carbones ignis congregari dicuntur super caput
eorum, quoniam duritia cordis eorum mollitur et liquescit 201 .
69. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_143 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Baptismus.
Donec me flumine abluero 81 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Beneficium.
Vinea dabit fructum suum et terra dabit germen suum 163.
Bellum.
Senacherib locusta et tonsor gregis, Nabuchodonosor
70. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Credulus.
Pelorum gubernatorem occidit Hannibal ab eo se proditum ratus 40 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Consortium.
Quę abigenda et a nobis abscidenda iuxta Pythagoram 151 .
Caritas in Deum.
Qui diligit patrem plusquam me
71. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
72. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_227 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Consortium.
Noxium esse uiuere cum peccatoribus 203 .
Fidelis conuertens infidelem 240 .
Apostoli recędunt a Iudeis et iunguntur gentibus
73. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
74. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Diuitię.
Vbi ęs magis in precio quam aurum, quia plus abundant auro Macrobii et Automolę in Meroe,
insula Nili 56 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Deus.
Substantia sine initio, sine fine etc. Quomodo Pater genuit Filium, ne discutias. Deus
unus tantum 2 .
Tantum Filius creditur incarnatus.
75. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_247 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Dolus.
Vulpecula cum leporibus ludit et sic occidit 205 .
Derisio.
Beatus Hieronymus illusus ueste muliebri 301 .
BIBLIA
Diligentia.
Saul, dum Cis patris sollicite perquisiuit asinas, et ipsas inuenit et se regem fore
76. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_320 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Derisio.
Rugare frontem, adducere supercilium, crispare nares, concrepare digitis 32 .
Irrisor incredulus 253 .
In illusores
77. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Diligentia.
Sollicitudo 302. 303 .
Derisio.
Noli arguere derisorem, ne oderit te
78. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_343 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ęger.
Grandes morbos non esse curandos, sed dimittendos naturę 110 .
IDEM IN PARTE SECVNDA
79. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_365 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ęger. Imbecillitas corporis animę quoque uires secum trahit. Econtra Apostolus: Quando
infirmor, tunc, inquit, fortis sum 66 .
Morborum genera 116 .
80. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Felicitas superna beatorum 9 .
Terra promissionis, terra uiuentium 185 .
Regnum Dei non est cibus nec potus 202 .
81. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
82. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
83. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_42 |
Paragraph |
SubSect | Section]
84. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_44 |
Paragraph |
SubSect | Section]
85. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
86. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
87. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_135 |
Paragraph |
SubSect | Section]
88. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_136 |
Paragraph |
SubSect | Section]
89. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_182 |
Paragraph |
SubSect | Section]
90. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
91. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_208 |
Paragraph |
SubSect | Section]
92. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
93. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
94. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
95. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
96. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_301 |
Paragraph |
SubSect | Section]
97. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_302 |
Paragraph |
SubSect | Section]
98. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_321 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Natura. Vnde ingeniorum diuersitas 166 .
Numerus XXX, LX, C in Euangelio 155 .
Numerus impar. Numero Deus impare
99. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
100. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_341 |
Paragraph |
SubSect | Section]
101. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_342 |
Paragraph |
SubSect | Section]
102. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_378 |
Paragraph |
SubSect | Section]
103. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_379 |
Paragraph |
SubSect | Section]
104. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Paupertas.
Sartę auri argentique ignari 23 .
BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA
Pax
uera, pax falsa 105 .
Deus pacis 206 .
Prouerbium.
Sus docet
105. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
106. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
107. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Patientia.
Petrus capite ad terram uerso crucifixus.
108. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_67 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Purgatorium.
Omnis enim igne salietur et omnis uictima sale salietur. Apostolus: Vniuscuiusque opus
quale sit, ignis probabit. Hieronymus:
109. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_67 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Purgatorium.
Omnis enim igne salietur et omnis uictima sale salietur. Apostolus: Vniuscuiusque opus
quale sit, ignis probabit. Hieronymus: Victima Domini est genus humanum, quod hic ratione
sapientię salitur et illic purgatorio igne examinabitur IX.
Passio Domini. Cum exirent a Bethania, esuriit XI. Coepit pauere et tedere,
et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem. In
110. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
111. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Periculum.
Dextrum Sylla latus, leuum implacata Caribdis
obsidet 89 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Pax post bella 102 .
Pax quę superat omnem sensum 148 .
Iudicium pacis 164 .
Pax quando Christus natus
112. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Pax Christi 89, 93 .
Beati pacifici 146 .
Pax et securitas, et mox repentinus interitus 175. Pax Christi
214 .
113. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Religio.
Qualiter uiuant milites Christi 21 .
Lapis saphirus sunt angeli, cęlum serenum Eccesia 23 .
114. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Religio.
Cura tibi diuum effigies et templa tueri. Bella uiri pacemque gerant, quis bella gerenda
145 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Religio a religando 58 .
[Babylon potentissima] Quid quęrit a te Deus tuus, nisi ut
diligas eum 107 .
Viam bonam elige, deinde corpus mortifica
115. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Religio.
Vita perfecta. Bonum est uiro, cum portauerit iugum ab adolescentia, sua 15 .
116. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Sapientia huius mundi stultitia est apud Deum 80 .
Philosophi obscurantes ueritatem sunt negocium in tenebris perambulans
83 .
117. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
118. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_275 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Sapiens. Philosopho difficile credunt 92 .
Fatuum Dei sapientius est hominibus 99 .
Desiderasti sapientiam. Serua mandata, et
119. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_279 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Sapiens sal 45, 187 .
Tricaptum a LXX confictum uocabulum subtile signat, tanquam pili uel capilli 47 .
Philosophorum superbia
120. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Timor
duplex: bonus et malus 21 .
Timor uirtutum custos. Securitas ad lapsum facilis 193 .
121. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Testi
uni neque Catoni credendum est 142 .
HIERONYMVS IN PARTE SECVNDA
Temperantia. Nihil potest habere uirtutis quod indiscretio facit, quod imprudentia
initiat et improuisio docet 156 .
Vere continens uniuersa membrorum officia a malis
122. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Tempus. Ver adeo frondi nemorum, uer utile siluis. Vere tument terrę etc. 30 .
PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Timor. Timidos facit peccati conscientia 98 .
Timor serui est 180 .
Domi num timete 209 .
Qui timet, poenam
123. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Timor. Pusilanimus ad capessendam uirtutem 14 .
Naturale est, ut timore cogente uesica laxetur et aduersus hominis uoluntatem humore
defluat 61 .
124. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Veritas.
Post deum ueritatem colendam 151 .
Vigilię
celebrandę
125. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Vaticinium. Lignum interrogauit et uirgas. Quod genus diuinationis Gręci dicunt
raudomantia 18 .
Agabus propheta 45 .
Alii prophetę ad Israel,
126. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Vaticinium. Aperti sunt cęli, et uidi uisiones 22 .
Viri portentosi, quod futura portendant 40 .
Hieremias et Ezechiel eodem tempore
127. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 126v |
Paragraph |
SubSect | Section]
6.1.25 Nec lacero, uelut ante, lates nec sordidus ore,
6.1.26 Viuus et incolumis docta per ora uolas.
6.1.27 Qui curat morbos Hyeronymus hoc tibi praestat,
6.1.28 E carie uersus eruit ille tuos,
6.1.29 Totque cicatricum pariter tibi millia sanat,
6.1.30 Nec
128. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6.18.1 Non ego nodosos funes, sola lignea, bracchas,
6.18.2 Nec Cynici miror nudipedale sacrum,
6.18.3 Sed uitam et castos mores, Hieronyme; uitam
6.18.4 Nec constare puta ruuidiore toga,
6.18.5 Sed belli pacisque laboribus atque decoro
6.18.6 Virtutum ornatu,
129. Šižgorić, Juraj. Odae de apostolis, versio... [page 212 |
Paragraph |
Section]
Pascitur in
130. Šižgorić, Juraj;... . Epigrammata minora, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Grata, prius noctes deficerentque dies.
Nam sunt Virgilio, digni sunt versus Homero:
Est haec Sisgoree gloria fama domus.
5 Primus erat vestrum doctor Hyeronimus, alter
Paulus erat vestrum
Tertius es, Gorgi, Illyrica de stirpe creatus,
Sed Sibenicensis genus es ipse prior,
Ambrosius quamquam patria sit natus
131. Šižgorić, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
132. Šižgorić, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
133. Šižgorić, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
Caldaeos Graiosque patres patresque Latinos
134. Šižgorić, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
Caldaeos Graiosque patres patresque Latinos
Ingenio vicit Dalmata Hieronymus,
quem Itali praesertim Illyriis auferre conantur, consyderata gentium modernarum infoelicitate arbitrantes fortasse Dalmatiae spinam non potuisse huiusmodi produxisse rosam
135. Kršava, Jeronim. Ad lectorem epigramma, versio... [Paragraph |
Section]
Inspice opus studiose nouum: totumque reuolue
Qui sophiae studiis te excoluisse cupis:
Nanque hoc lector erunt interprete
136. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 3v |
Paragraph |
Section]
137. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 4r |
Paragraph |
Section]
138. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
139. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
140. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_288 |
Paragraph |
Section]
141. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_292 |
Paragraph |
Section]
142. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_292 |
Paragraph |
Section]
143. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_320 |
Paragraph |
SubSect | Section]
144. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_327 |
Paragraph |
SubSect | Section]
145. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_328 |
Paragraph |
SubSect | Section]
146. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_331 |
Paragraph |
SubSect | Section]
147. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
148. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
149. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
150. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
151. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_353 |
Paragraph |
SubSect | Section]
152. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_355 |
Paragraph |
SubSect | Section]
153. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_358 |
Paragraph |
SubSect | Section]
154. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_358 |
Paragraph |
SubSect | Section]
155. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_361 |
Paragraph |
SubSect | Section]
156. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_363 |
Paragraph |
SubSect | Section]
157. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_363 |
Paragraph |
SubSect | Section]
158. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_366 |
Paragraph |
SubSect | Section]
159. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_404 |
Paragraph |
SubSect | Section]
160. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
161. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_412 |
Paragraph |
SubSect | Section]
162. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_413 |
Paragraph |
SubSect | Section]
163. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_418 |
Paragraph |
SubSect | Section]
164. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
165. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
166. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
167. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
168. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
169. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_454 |
Paragraph |
SubSect | Section]
170. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_455 |
Paragraph |
SubSect | Section]
171. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_458 |
Paragraph |
SubSect | Section]
172. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_465 |
Paragraph |
SubSect | Section]
173. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_468 |
Paragraph |
SubSect | Section]
174. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
175. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_471 |
Paragraph |
SubSect | Section]
176. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_485 |
Paragraph |
Section]
177. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_486 |
Paragraph |
Section]
178. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_488 |
Paragraph |
Section]
179. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_498 |
Paragraph |
SubSect | Section]
180. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
181. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_504 |
Paragraph |
SubSect | Section]
182. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
183. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
184. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_537 |
Paragraph |
SubSect | Section]
185. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_546 |
Paragraph |
SubSect | Section]
186. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_548 |
Paragraph |
SubSect | Section]
187. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_563 |
Paragraph |
SubSect | Section]
188. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
189. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
190. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_579 |
Paragraph |
SubSect | Section]
191. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_605 |
Paragraph |
SubSect | Section]
192. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_641 |
Paragraph |
SubSect | Section]
193. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_381 |
Paragraph |
Section]
194. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_381 |
Paragraph |
Section]
195. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_407 |
Paragraph |
SubSect | Section]
196. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_416 |
Paragraph |
SubSect | Section]
197. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_464_ |
Paragraph |
SubSect | Section]
198. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_491 |
Paragraph |
SubSect | Section]
199. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
200. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_500 |
Paragraph |
SubSect | Section]
201. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
202. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
203. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
204. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
205. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_515 |
Paragraph |
SubSect | Section]
206. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_592 |
Paragraph |
SubSect | Section]
207. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_592 |
Paragraph |
SubSect | Section]
208. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_621 |
Paragraph |
SubSect | Section]
209. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_621 |
Paragraph |
SubSect | Section]
210. Marulić, Marko. Venerabili pręsbitero Brachiensi... [Paragraph |
Section]
211. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.16 Ex pulice et liber surgeret Iliados.
7.
7.1 Miles inexpertae referens noua proelia pugnae,
7.2 Quid quereris fixum uulnus
212. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 15r |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.18 Talia si dederis saepe, beatus ero.
12.
12.1 Artibus ingenuis, patriae lux clara iuuentae,
12.2 Gratulor. Ecce meo tempore
213. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 19r |
Paragraph |
SubSect | Section]
33.18 Felici auspicio missa fuere tibi!
33.19 Venisti nobis, celeberrime Dandule, post te
33.20 Bernardi fulsit gloria Hieronymi.
33.21 O bene prouisum, dignus successor ut illis
33.22 Missus adest, cuius transilit astra decus.
214. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 60r |
Paragraph |
SubSect | Section]
53.25 Carmen ubi accepit factum de Virgine Sancta,
53.26
53.27 Hoc sonat ad citharam; laudat per compita, stringit
53.28 Pectoribus; grates
215. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 94v |
Paragraph |
SubSect | Section]
67.10 Stemmata nobilibus: carmina dant
68.1
68.2 Re tamen innumeris ditior atque bonis.
216. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 94v |
Paragraph |
SubSect | Section]
68.1
68.2 Re tamen innumeris ditior atque bonis.
68.3 Pulcher erat, pulchra gaudebat
217. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 94v |
Paragraph |
SubSect | Section]
69.3 Suspirans lege, nobilis uiator:
69.4
69.5 Spes, flos, delitiae, decusque fulgor;
69.6 Dilectus domina potentiore,
218. Martinčić, Jerolim. Epitaphium Hieronymi Lucii, versio... [Paragraph |
Section]
Totus Hieronymus lucebat Lucius, at nunc
Pars melior lucet nobiliorque sui.
219. Martinčić, Jerolim. Epitaphium Hieronymi Lucii, versio... [Paragraph |
Section]
Totus Hieronymus lucebat Lucius, at nunc
Pars melior lucet nobiliorque sui.
220. Martinčić, Jerolim. Epitaphium Hieronymi Lucii, versio... [Paragraph |
Section]
Totus Hieronymus lucebat Lucius, at nunc
Pars melior lucet nobiliorque sui.
221. Martinčić, Jerolim. Epitaphium Hieronymi Lucii, versio... [Paragraph |
Section]
Totus Hieronymus lucebat Lucius, at nunc
Pars melior lucet nobiliorque sui.
222. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
1 Virtuti tribuis uates quae maxima docte
2
223. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
10 Meque tuum retines, me quoque semper habes.
Hieronymus Caluus Iacobo Bono.
Opus tuum de diuinis rebus mea summa cum uoluptate legi, neque uniuersum modo,
quod perfacili negocio solet ab iis quorum iudicium non expectatur, sed partes
etiam omnes diligentius examinaui, quippe
224. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
1 Quam foelix tua Musa bone est, caelestia fecit
2 Arcana in terris peruia carminibus.
3 Diuinos penetrare choros est ausa,
225. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
5 Perge tuo praestans coelestia munera uates
6 Ingenio, et sedes perge referre deum.
Idem Hieronymus. C. Iacobo. B.
1 Maximus haec gessit coeli dominator, et omnis
2 Mundi, quae numeris docte Iacobe canis
3 Hic tibi et in coelo meriti reddentur
226. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
3 Hic tibi et in coelo meriti reddentur honores,
4 Spiritus ista audit, filius, atque Pater.
Iacobus Bonus Hieronymo Caluo S.
Calue mi Charissime, homunculus hic libentius bona suscipit, quam mala, lucem,
quam tenebras, laudem quam contumeliam, licet medius inter utraque uersetur.
Quum tamen (quod saepe fit) contigerit eum premi
227. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
1 Qui nouem celsi choreis Olympi
2 Praesidet, septem radiosque ducit,
3 Iussit, ut prodant uario refertum
228. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
13 Visus adesse polis, uisusque audire tonantem,
14 Dulceque quod Christi manat ab ore melos.
Iacobus Bonus Hieronymo And. S.
Franciscum Mariam filium meum statim ab ipso paschalis solennitatis aduentu
solicitaram, qua te praeceptorem suum nactus aliquo munusculo prosequeretur.
quod nescio quibus ex causis ab illo neglectum sit. Verum scio
229. Crijević, Ilija. Oratio funebris in Joannem Gotium... [page 353 |
Paragraph |
Section]
230. Marulić, Marko. Reuerendo in Christo pręsbitero... [Paragraph |
Section]
231. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 69 |
Paragraph |
Section]
232. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 157 |
Paragraph |
Section]
7.3.91 Aut sine teste loquar per inania carmina – nobis
7.3.92 Pagina testatur celeberrima. Nobilis hospes
7.3.93 Hanc urbem propter (si non mentita uetustas
7.3.94 Hieronymusque sacer, monimentis insita cuius
7.3.95 Fama est) Hyllarion uixit. Tam uera loquuntur
7.3.96 Addita Caesareis si commentaria libris,
7.3.97 Caesaris hac etiam bellis ciuilibus urbe
233. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
234. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 76 |
Paragraph |
Section]
235. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 90 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
236. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pauca fero: quis enim cumulate dixeris artes?
Aut quibus excellis dona superba deum?
Quod superest oro ne dedignere poetam
Versibus his laudes concinuisse tuas.
Hieronymi Angeli artium et medicinae doctoris
ad Federicum Chrysogonum
Astra, polos, elementa simul causasque manentes
Omnibus antiquis abdita solus habet.
Nicolai Angeli in eundem
237. Makarelić, Jerolim. Carmen Hieronymi Macarelli... [Paragraph |
Section]
1 Marulus hic profert sanctorum exempla virorum.
2 Per quae iter in caelum cuique patere queat.
3 Attamen ille suos
238. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
Sed cunctis sequimur qui tua signa dabis.
Est commune bonum quicquid conceditur uni:
Omnes membra sumus, omnibus ille caput.
239. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
240. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
241. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
242. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
243. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
244. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
245. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
246. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
247. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
248. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
249. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
250. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
251. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
252. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
253. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
254. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
255. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
256. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
257. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
258. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
259. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
260. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
261. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
262. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
263. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
264. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
265. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
266. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
267. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
268. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
269. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
270. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
271. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
272. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
273. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
274. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
275. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
276. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
277. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
278. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
279. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
280. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
281. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
282. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
283. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
284. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
285. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
286. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
287. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
288. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
289. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
290. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
291. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
292. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
293. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
294. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
295. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
296. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
297. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
298. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
299. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
300. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
301. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
302. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
303. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
304. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
305. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
306. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
307. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
308. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
309. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
310. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
311. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
312. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
313. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
314. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
315. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
316. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
317. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
318. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
319. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
320. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
321. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
322. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
323. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
324. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
325. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
Delmatię lętis olim generatus in oris
Hieronymus toto notus in orbe fuit.
Inter Catholicos unus facundior omnes,
Iudice me, magno nec Cicerone minor.
Cecropia doctus lingua,
326. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
Delmatię lętis olim generatus in oris
Hieronymus toto notus in orbe fuit.
Inter Catholicos unus facundior omnes,
Iudice me, magno nec Cicerone minor.
Cecropia doctus lingua, doctusque Latina, (5)
Hebraicos didicit, Chaldaicosque sonos.
327. Marulić, Marko. Reuerendo in Christo Domino Iacobo... [Paragraph |
Section]
328. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
329. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
330. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
331. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
f2.7 Clara Redemptoris nec non vestigia Cristi
f2.8 Detegit exemplis non aliena bonis.
Ad Reverendum, et generosae Sacratae stirpis Prolem Hieronymum Ferrariensem utriusque Juris Doctorem, Prothonotarium Apostolicum, et Sapientissimum Auditorem Divi Oliverii Caraphae Cardinalis Neapolitani Senioris Michaelis Parmensis Carmen.
f3.1 Quae Tibi nunc cecinit magno compulsus amore
332. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
f3.4 Haec capias animo, Ferrariane, bono.
f3.5 Verus amor, sincera fides succurrit ubique, 5
f3.6 Hac pro re parva magna parare potes.
f3.7 Dant Arabes casiam tibi, clarae Hieronyme stirpis
f3.8 Sacratae decus; at Barbula Pompilius
f3.9 Versibus his tribuit sancti primordia Mundi,
f3.10 Addidit et vastas Deucalionis aquas; 10
f3.11 Quoque Deus natus Terris satis
333. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
f6.7 Nectoris hic tecum felix per saecula vivat,
f6.8 Virtutis cultor, Relligionis amor.
Ad Clarissimum, et Nobilissimum Dominum Hieronymum Ferrariensem, divinae fere stirpis Sacratae Prolem, et Decus, Pontificii, Caesareique juris moderatorem, Prothonotarium Apostolicum, atque Auditorem Reverendissimi Cardinalis Neapolitani Oliverii Caraphae, Protectoris Praedicatorum Ordinis, Pompilii Carmen, quo sibi dicavit opus.
334. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
Section]
335. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
336. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
337. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
338. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
339. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
340. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
341. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
342. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
343. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
344. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
345. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
346. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
347. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
Section]
348. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5 Ah quales lachrymas / fundit quae vota Tonanti.
6 Flecteret his precibus flumina / saxa / feras.
349. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
350. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 439 |
Paragraph |
SubSect | Section]
351. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
352. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 521 |
Paragraph |
SubSect | Section]
353. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
354. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 577 |
Paragraph |
SubSect | Section]
355. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 602 |
Paragraph |
SubSect | Section]
356. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 629 |
Paragraph |
SubSect | Section]
357. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 674 |
Paragraph |
SubSect | Section]
358. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
359. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
360. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
361. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
362. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
363. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 167 |
Paragraph |
SubSect | Section]
364. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
365. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
366. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
367. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
368. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
369. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
Cuius pars melior polum petiuit,
Fama sed celebrem magis superstes
Reddit post cineres diuque reddet.
Famam uiuida – quis neget? – perennem
Virtus, religio polum meretur.
Hieronymi Martiniaci, fratris ipsius
Virtutum exemplar, securae regula uitae,
Marcus in hoc tumulo Marulus ille iacet.
Marulus ille, inquam, dicendi atque arte canendi
Notus in Eois Hesperiisque plagis;
Et licet extiterit proauorum stemmate clarus,
370. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
Maesta Camenarum nigra cum ueste caterua
Exequias Maruli, flebile tractat opus.
Quo gaudent socio superi, terra ipsa superbit
Talis honoratum corpus habere uiri.
Hieronymi Papalis iunioris
Cuius honoratum rutilantia sidera nomen
Transuolat, et Solis pulsat utramque domum,
Pagina sacra uiget cuius uulgata per orbem
Vitaque, sub tumulo Marulus ecce iacet.
Sit licet iste cinis, beneolentes fundit odores,
Maius
371. Božićević... . Epitaphia Marci Maruli, versio... [Paragraph |
Section]
3.7 Virtus, religio polum meretur.
4 Hieronymi Martiniaci fratris
ipsius
4.1 Virtutum exemplar securae regula vitae
4.2 Marcus in hoc tumulo Marulus ille iacet.
4.3 Marulus ille,
372. Božićević... . Epitaphia Marci Maruli, versio... [Paragraph |
Section]
6.4 Talis honoratum corpus habere uiri.
7 Hieronymi Papalis iunioris
7.1 Cuius honoratum rutilantia sidera nomen
7.2 Transuolat, et solis pulsat utramque domum,
7.3 Pagina sacra uiget cuius uulgata per orbem
373. Božićević... . Epitaphia Marci Maruli, versio... [Paragraph |
Section]
374. Božićević... . Epitaphia Marci Maruli, versio... [Paragraph |
Section]
375. Baničević, Jakov. Magnifico et prestantissimo domino... [Paragraph |
Section]
376. Baničević, Jakov. Magnifico et prestantissimo domino... [Paragraph |
Section]
377. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quantum Hieronymo, tantum tibi Dalmata debet,
Vincenti, Pharii stella serena soli.
Ille decus nostrum, nostrae tu gloria gentis,
Quam merito cunctis gentibus anteferas.
Hic calet innumeras linguas moresque
378. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
de Italia illustrata, in tractatu de Histria. (48)
ac Philippi Bergomatis
Pomponius Mella dicit)
Italiam Tergestum mediat, Illyricam esse nationem diuumque Hieronymum ex oppido Stridonis,
Diuus Hiero. Slauus fuit.
quod Ptolomeus
hoc testante Hieronymo)
de uiris illustribus. (56)
381. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
382. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
383. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
non inter Pannoniam et Histriam, sed inter Pannoniam et Dalmatiam oppidum Stridonis esse dicit? Quapropter esto (ut Strabo inquit)
Romanos imperatores Polam Italiam finire statuisse, quomodo Strigna oppidum seu uilla, quam Hieronymi patriam esse fingunt, ad Italiam uergens (non enim multum a Iustinopoli, quae a parte occidentali Histriae est, distare dicitur) Dalmatiae confinium fuit? An non diuus ipse Hieronymus suae originis regionem
Plutarcusque
autem literis dimicare consuetis locutos fuisse non uerearis. Stelicon uel (ut Platina inquit)
de Pirho. (151)
385. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
386. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
387. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
388. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
389. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
literarum cultores.
cum famosissimos litterarum cultores hoc solum edat, quorum nonnulli uitalibus adhuc uescuntur
auris, nonnulli, quod eius est, terre redentes, felices spiritus caelestibus commendauerunt. Hinc maximus ille peritorum decor diuus fulsit Hieronymus,
Hieronymus Dalmata
cuius (ut Augustinus contra Iulianum dicit)
famosissimos litterarum cultores hoc solum edat, quorum nonnulli uitalibus adhuc uescuntur
auris, nonnulli, quod eius est, terre redentes, felices spiritus caelestibus commendauerunt. Hinc maximus ille peritorum decor diuus fulsit Hieronymus,
Hieronymus Dalmata
cuius (ut Augustinus contra Iulianum dicit)
(ut Augustinus contra Iulianum dicit)
refulget. Tante auctoritatis uir, ut (quemadmodum Erasmus Rotherodamus inquit)
transferendo. Is enim, ut patrium idioma (Sabellico teste)
et Ioannes Gotius, quorum utique meminit Sabellicus,
Exstant nostra hac tempestate in humanis magni nominis uiri Thomas Nigro Spalatinus et Simon Begnius Iaderita ac Vincentius et Dominicus Bucchii Catharenses ordinis praedicatorum, qui plurima catholice fidei archana suis scriptis illustrauerunt, necnon et Federicus Grisogonius Iaderita et Hieronymus Atticus Hannibalque Lutius, Petrus Hectoreus, qui inter caetera eleganti metro Nasonem de remedio amoris in Illyricum idioma cum magna omnium admiratione transtulit uel minimum iota non ommittens, et Michael Peregrinus, hii quatuor Pharii, cum Andronico Tranquillo Tragurita et Georgio
Andronico Tranquillo Tragurita et Georgio Bixantio Catharensi ac Francisco Niconitio Corculensi, multique alii, quorum uirtus et eruditio in dies elucescit. Marcus Marulus, Cypicus Coriolanus, Helius, Ioannes Stoicus, Georgius Benignus, Ioannes Staphileus, Ioannes Pelicarpus, Hieronymus Priboeuius, Ioannes Arbensis, Paulus Paladinus, Thomas Nigro, Simon Begnius, Vicentius et Dominicus Buchii, Federicus Grisogonius, Hieron. Atticus, Hannibal Lucius, Petr. Hectoreus, Michael Peregrinus, Andronicus Tranquillus, Georgius Bixantius, Fran. Niconitius.
fatigantes, decem milibus Illyriorum centum lembis impositis, fudisset, magno pauore uniuersa perculsa Graecia (ut idem Polybius asserit), uita functus Teuce, uxori suae, quam Lucius Florus Teusam,
diuus autem Hieronymus Teutam appellat,
manu:] Christophori Frangepan ex Buda Augusti 9. Beatissime pater, domine, domine ac maior plurimum mihi observandissime! Humili commendatione praemissa. Mitto ad Beatitudinem Vestram fidelem servitorem meum, nobilem virum Hięronimum de Iadera, harum praesentium exhibitorem ea et occasione Sanctitati Vestre nonnulla nomine meo expositurusque et dicturus. Quapropter quicquid per eundem Hieronimum dictum aut expositum fuerit Sanctitati Vestre, ea omnia nomine
Mitto ad Beatitudinem Vestram fidelem servitorem meum, nobilem virum Hięronimum de Iadera, harum praesentium exhibitorem ea et occasione Sanctitati Vestre nonnulla nomine meo expositurusque et dicturus. Quapropter quicquid per eundem Hieronimum dictum aut expositum fuerit Sanctitati Vestre, ea omnia nomine ac de commissione mea dicere videatur. Cui quidem Sanctitas Vestra tam persone, quam verbis per eum expositis plenam ac indubitatam fidem adhibere velit, et omnia
Sanctitati Vestre, ea omnia nomine ac de
commissione mea dicere videatur. Cui quidem Sanctitas Vestra tam persone, quam
verbis per eum expositis plenam ac indubitatam fidem adhibere velit, et omnia
nomine meo dixisse videatur. Per quem Hieronimum Sanctitati Vestre munere mitto
unum equm in expeditione Iaÿci iusto bello acquisitum. Quamvis non sit ea
qualitate, qua Sanctitati Vestre competeret, in
18, 5-8
Quod si quispiam pertinacius defendere uelit, Apostolum loqui specifice de Babylone. Huic ego respondeo, quod potius quam Apostolus in prima Epistola (teste Diuo Hieronymo, de uiris illustribus) sub nomine Babylonis figuraliter Romam significat, dum inquit. Salutat uos ecclesia in Babylone collecta.
Sed ne infirmus, fortissimum et
prudentissimum moneam, sic habeto: me quicquid id est, ex amore facere, quo te prosequor, omnesque honorum utilitatumque accessiones tibi optare, quas quemque sibi ipsi ab immortali Deo optare decet. Reliquum est: Hieronymo Lasky, oro, commendes me et ita in gratiam ejus restituas, ut quicquid a maligno vel potius mendaci quodam homine ex Francia mali animi in me contraxerat, totum in bonum convertat, efficeque, ut me diligat, quemadmodum, si potest fieri, charissimos soleat; scis me eo etiam tempore ipsum
Deum, nunc demum Christianus effectus, rejicis; Grittumque, idolum illud tuum amplissimum et spei tuae cornucopiam, indigne, quemadmodum habet epistola tua, peremptum obtrudis ac declamitas. Vide quam opportune, quam egregie pro reditu tuo in Hungariam laboras; quas principi pro gratia nuper per Hieronymum Lasky tibi impetrata gratias habeas; quas Statilio referas, qui te quingentis ducatis a captivitate, jam morti destinatum, et sub carnifice supplicem, redemit. Ad me quod attinet, quam vellem aequius benevolentiam ac studium meum et officia in te expendisses, quippe qui reculas tuas ex
diuina philosophia: Quam si sequemur ducem, ipsa nos (aspirante Deo) recta ad beatam vitam adducet.
Haec quum dixissem, surrexit inquiens, bene collocauimus has horas pomeridianas: Sed multa orationis et animi contentione video te fatigatum: et aloqui valetudini consulas opportet: iam recaeptui canamus, quod restabat inquam ad explicandum, alio die prosequemur.
moribus esse cepit, non dubito, si vitam huius Deus produxerit, hunc
et patriae et toti reipublicae Christianae utilem aliquando futurum. Confirmatio
autem episcopatum huius regni cum a Sanctissimo Domino Nostro per reverendum
dominum Hieronimum Rorarium, illius Sanctae Sedis Apostolicae fidelem nuntium
considerata tanta regni huius calamitate nobis episcopis, qui in hisce
regionibus sumus, sine ulla solucione paternum in nos animum Eius
dare, candide Mulla,
1899: cur Trag.
4 S f. 108r =
Marković 1954, c. LXXXIII (p. 121); Trag. f. 52v; V f. 59r = Šrepel 1899,
p. 18; tit. Hieronymi Martiniaci fratris ipsius S = Marković
1954, V = Šrepel 1899: Hier-mi Martiniaci. Mar. Mar. ep.;
v. 1 securae: seuerae V = Šrepel 1899, secutae
Trag.;v. 2
dell'operaria) cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum
1545. Cf. Trag. f. 116r.
17 Trag. f. 34v; tit. Hieronymus Martiniacus
Trag.
18 Trag. f. 43v.
19 Trag.
f. 52;
ob impatientiam, non expectato, ut Psalmus inquit, consilio diuino, alios duces eligere et in Aegyptum reuerti uolebant. Quid putamus, obsecro, ipsummet C. et Hispanos et alios Papistas de ista turpissima defectione et leuitate Interimistarum et Adiaphoristarum sentire? Nempe id quod mihi Hieronymus Othitz Hispanus, senex et grauis uir et aliquanto caeteris honestior, Vuitebergae dicebat – intercesserat enim mihi cum eo familiaritas, partim propter Italicae linguae cognitionem, diu enim in Italia uixerat, et habebat in Sicilia praedia, partim quia uterque se alterum conuersurum
Latina amicorum Maruli
urna tenet!
ejus servitutem commendet caesareae majestati, ut sua majestas sui memoriam habeat et servitiorum ejus. Quod plus est, neque scribere ad dominationem vestram reverendissimam per eorum nuncios audet, nam litterae aperiuntur ejus, et accepto succo ex illis pro suis mittunt. Sed ego commisi, ut medio Hieronymi Jacni deinceps mittat litteras suas. Quod attinet ad vestimenta parentis, libentissimo animo fidejussionem suscepit; accepimus autem panni optimi ulnas 38, akatii ulnas 16, damasci ulnas 12, veluri ulnas 4. Summa tota quam debemus facit ducatos currentes 114, n. 9. Opera Jovii quae reperi
ita ut ferme alii 25 exponentur. Sed quid hoc? modo fiat quod volumus. Reverendo domino Nicolao de Dominis decano Tervesii reddidi ejus litteras, quas accepit gratissimo animo, et obtulit se ad vota sua omnia, dixitque se daturum copiosum responsum; litteras tamen ad me nondum misit, sed jussi Hieronymo, ut in reditu divertat ad eum, et accipiat litteras.
Accessi magnificum dominum Marcum Antonium de Musa, qui heri profectus est Veronam pro capitaneo. Salutem a dominatione vestra reverendissima accepit gratissimo animo, et inquisivit
forma et vere nobili, non stultus aut pueriliter futilis; apparet aptum futurum majori fortunae; proinde decrevi mecum ducere, si in eodem proposito est vestra reverendissima dominatio, nam hic nobis peribit sub disciplina matris inter mores civitatis corruptissimos.
De Hieronymo Domitio quod scribet non displicet, et talem futurum spero, qualem nuper eidem descripseram, et scripsi ad eum et adhuc scribam; matri ejus et sororibus Tragurii retuli rationem rerum suarum, et quod ejus curam deponerent, esse
enim, si probus fuerit, apud
et uulgo communia paucis.
debere putes tuae Mineruae
Tum protestatione quadam
facta stationes ad pugnandum cuique assignatae, et duces sive capita cuique loco
ascripti fuere. Sub idem tempus Pharenses celoci celerima advecti nomine publico
aliquot cados pulveris bombardici petebant, et repugnante necquicquam Hieronymo
Gabrielio cum aliquibus aliis Archidiaconus auctor fuit, ut illis petita
concederentur, cum nobis superabbundaret hujusmodi materias materias Z: materies D . Qui
† nečitko Z:
tumultuandi D occasionem adimeret. Non assensit Praetor in
rabulam, sed in aliis secutus consilium Archidiaconi praefecit Joannem Baptistam
Roseneum Hieronymum Gabrielium Marinum Obradium, et Antonium Costam Lat *** lakuna u Z: Latomum D claves urbis
Joanni Baptistae tanquam seniori tradendo. His peractis circa primam horam noctis
exiit Praetor per
se
per muros demittere, alii per foramina bombardarum effugere ut quisque erat junior,
atque expeditior prior praecipitem praecipitem Z: perspicientem D se mittere de maenibus. Nonulli
Hieronimum Gabrielium, cui intempesta nocte Octogenarius Joannes Baptista Rosaneus
domum se quietis causa recipiens collega collegae urbis claves commiserat verbis
minis, et precibus inducebant, ut civitatis portas recluderet, neque tamen
Antonius
Pomeneus, sive Mamentinus Mamentinus Z:
Mementinus D sacrista. Ex Patriciis fuerunt tantumodo viginti unus,
videlicet Jo. Baptista Roseneus 83 annorum circa Idus Octobris explendorum, Hieronymus
Gabrielius quindecim annis junior. Marinus Obradi pene paris aetatis ad
Hieronime pene paris aetatis ad
Hieronime Z: paene eiusdem aetatis cum Hieronymo. D . Nicolaus Vidosius
Mementinus D sacrista. Ex Patriciis fuerunt tantumodo viginti unus,
videlicet Jo. Baptista Roseneus 83 annorum circa Idus Octobris explendorum, Hieronymus
Gabrielius quindecim annis junior. Marinus Obradi pene paris aetatis ad
Hieronime pene paris aetatis ad
Hieronime Z: paene eiusdem aetatis cum Hieronymo. D . Nicolaus Vidosius
senior, qui licet aegrotaret, tamen ad pugnam exierat, Nicolaus Arnerius, Nicolaus
videlicet Jo. Baptista Roseneus 83 annorum circa Idus Octobris explendorum, Hieronymus
Gabrielius quindecim annis junior. Marinus Obradi pene paris aetatis ad
Hieronime pene paris aetatis ad
Hieronime Z: paene eiusdem aetatis cum Hieronymo. D . Nicolaus Vidosius
senior, qui licet aegrotaret, tamen ad pugnam exierat, Nicolaus Arnerius, Nicolaus
Gabrielius, Hieronymi filius, Franciscus Urbanus, Vincentius Roseneus, Lucas Baraneus,
83 annorum circa Idus Octobris explendorum, Hieronymus
Gabrielius quindecim annis junior. Marinus Obradi pene paris aetatis ad
Hieronime pene paris aetatis ad
Hieronime Z: paene eiusdem aetatis cum Hieronymo. D . Nicolaus Vidosius
senior, qui licet aegrotaret, tamen ad pugnam exierat, Nicolaus Arnerius, Nicolaus
Gabrielius, Hieronymi filius, Franciscus Urbanus, Vincentius Roseneus, Lucas Baraneus,
Marcus Grusius, tunc Curiae minoris judex,
pene paris aetatis ad
Hieronime Z: paene eiusdem aetatis cum Hieronymo. D . Nicolaus Vidosius
senior, qui licet aegrotaret, tamen ad pugnam exierat, Nicolaus Arnerius, Nicolaus
Gabrielius, Hieronymi filius, Franciscus Urbanus, Vincentius Roseneus, Lucas Baraneus,
Marcus Grusius, tunc Curiae minoris judex, Franciscus Sevileus, Michael Cetineus
Cosmae filius, Franciscus Prismius, Antonius Marineus, Joannes Scemanus, Joannes
Petrovius,
haberent Cives, tamen experti
sunt fidelem, et strenuum, et viriliter se gerentem, aliosque insuper animantem.
Marcus de Paulis latomus, Marcus de Paulis
latomus, Michael faber Z: Marcus de Paulis latomus. Hieronymus Pomeneus latomus.
Michael faber D Michael faber ferarius septuaginta annorum, Marcus
eius nepos
armatos explevit, et sunt isti scilicet Franciscus Ostovius, Andreas
Uscocius, Jacobus eiusdem Andreae filius. Antonius Barcotius, Joannes Scocandus.
Antonius Zuitanus, Jacobus Cebalius, Franciscus Zagoreus, Andreas Stancovas,
Franciscus Catharinus, et Hieronymus, et alter Hieronymus Banisii Roseneorum coloni,
et clientes. Marcus senior, et alter Marcus Culianovi Antonius Zugareus, Joannes
Nicolicius, Franciscus Luchinus, Antonius cum filio Joanne Joane
et sunt isti scilicet Franciscus Ostovius, Andreas
Uscocius, Jacobus eiusdem Andreae filius. Antonius Barcotius, Joannes Scocandus.
Antonius Zuitanus, Jacobus Cebalius, Franciscus Zagoreus, Andreas Stancovas,
Franciscus Catharinus, et Hieronymus, et alter Hieronymus Banisii Roseneorum coloni,
et clientes. Marcus senior, et alter Marcus Culianovi Antonius Zugareus, Joannes
Nicolicius, Franciscus Luchinus, Antonius cum filio Joanne Joane Bericius Z: Joanne, et Marco
Hebreae linguae prorsus ignara, ut parum efficere in hoc genere potuerit. Quin potius studio declamitandi, ac dulcedine suarum cogitationum et inventionum, Theologi ad sua potius commenta deflexerunt, quam ut vel Sacras literas, vel earum nativum sensum explicarent.
Unus popularis meus HIERONYMUS, linguarum egregie peritus fuit: conatusque est Sacras literas tum versionibus, tum explicationibus illustrare. Sed revera, et morbi humani et medici Christi ignarus, destitutusque tum clave Scripturam aperiente, nempe discrimine Legis et Evangelii: tum etiam ipso apertore aut ianitore
Marc. 14. et Paulus dicit Rom. 8, et Gal. 4, Spiritum gementem in pectore nostro, clamare Abba pater. Venit autem haec vox Syriaca ab Hebraeo, Ab pater. Quod vero reduplicatur Syriace et Graece, Augustinus dicit ideo fieri, ut Scriptura testetur, Deum pertinere ad Syros et Graecos. Hieronymus Tom. 9, interpretationis gratia Graecam esse adiectam dicit. Alii putant in geminationem hanc Emphaseos gratia adiici, ut bis et perpetuo patrem suum Deum pii ingeminent ac vocent. Quod sane tum natura invocationis Deum solicitantis, tum ardor gemitus solet facere, ut scilicet idem
89, 106: in quibus locis aliquoties etiam duplicata ponitur. ¶ Quaestio autem est, quid tandem haec vocula in fine precationis significet. Septuaginta aliquoties verterunt per FIAT, quo plerique scriptores inclinant, quasi sit optantis aut imprecantis Adverbium. Mihi sane, salvo aliorum honore, Hieronymi sententia maxime probatur, cuius haec sunt verba super Matth. Amen signaculum est Orationis Dominicae, quod Aquila, interpretatur Fideliter: nos possumus dicere, Vere. Causa autem, cur hanc significationem maxime probem, est. Primum quia in eo sensu Christus hac vocula utitur, ut supra
prius vero rem sacram, execrandam, devotam aut detestandam significet. Sed Chrysostomus pro eodem accipit, quem et nos sequemur, simpliciter de hac voce agentes. Monet alioqui multa Budaeus de hoc nomine utiliter, in secunda parte Annotationum super Pandect. et in Commentario Graecae linguae. Hieronymus quidem monet, hanc vocem aut rem ratione originis propriam Hebraeis esse, eosque eam pro extrema execratione aut detestatione habere. Sed nos moti etiam ipsa vocis etymologia, potius eam a Graeca significatione et communi omnium gentium more deducemus. Primum venit haec vox a
femininorum. Componitur vox Baal cum quibusdam vocibus: ut Baal Berith, dominus foederis: ex cuius idoli fano data fuerunt Abimelecho 70. pondo argenti, ad oppressionem filiorum Gedeonis fratrum eius. Dicitur simili ratione et Baalzebub, quasi diceretur Dominus muscae, aut primaria musca. D Hieronymus iudicat, idem esse Beel et Baal Baalpeor, dictum a monte Peor, in quo colebatur: aut idolum ignominiae: aut Deum hortorum fuisse, et sonare Hebraeis idolum, et zebub muscam, quasi dicas idolum muscae: vel Baalzebub hoc est, magister vel dominus muscae. Fuit autem idolum spurcissimum,
Deductum est autem nomen a confusione: quia ibi, ut habetur Gen. 11. Dominus linguam aedificantium turrim Babel, confudit. Adflixit eadem civitas, quoniam et captivum detinuit, populum Dei. Fuit ad haec plena omnium flagitiorum et idololatriae. Inde fit, ut id nomen 1. Petr. 5 pro Roma, ut Hieronymus vult, ponatur: in Apocalypsi vero, pro ipso regno aut horrenda tyrannide Antichristi, Babylonia, tum ipsa civitas, tum etiam vicina regio est vocata. De Babylonis totali destructione, secundum prophetias, postea ex Diodoro Siculo dicetur: quia quidam audent negare, eam fuisse penitus
describit immensam magnitudinem ac potentiam duarum beluarum, Behemot terrestris, et Leviathan aquatici, ut non obscure per eas cacodaemonem ipsum notare videatur.
BELIAL proprie, si etymologiam aut compositionem spectes, significat aut sine fructu, sine omni utilitate: vel certe, ut Hieronymus vult, sine omni iugo: ut Aquila vertit, apostatam. Hac voce Paulus 2. Cor. 6. vocat ipsum satanam, inquiens: Quae conventio Christo cum Belial? Commode autem tribuitur hoc nomen Satanae, quia ille defecit a Deo, et non vult iugum aut imperium Dei ferre. sic et 1. Sam. 2, filii Heli
Belial, nescientes Dominum: ubi etiam opinor significare ipsum diabolum. Sic et Deut. 13. Iud. 19 1. Sam. 1. 2. Sam. 16. et 20. legitur: in quibus omnibus locis recte Satanam intelligeres: sicut novum Testamentum vocat filios diaboli. Alii malunt interpretari filios malitiae aut iniquitatis. Hieronymus aliquoties vertit in veteri Testamento, Diaboli.
Verbum Belial est effusum in eum, Psalm. 41, id est, grande aliquod scelus, ob quod ita punitur. Porrô Psal. 101. Non ponam verbum Belial ante oculos meos: videtur omnino significare, Non sequar falsam
addam. Nunc aliorum quoque de hisce vocabulis sententiam adscribam, ac primum quidem ex novo Testamento haustam, deinde ex veteri, ubi simul etiam ipsae originales voces Graeca et Hebraea explicabuntur: tametsi non ita perspicue hasce duas significationes distinguant ac explicent. Sentit igitur Hieronymus,
ἀναπαύσεως. Et super Lucam cap. 10. Quoniam sic placuit ante te,
ad vestrum commodum. Eadem huius vocis vis est etiam in fine Capitis: Si quis servat suam virginem, bene facit: itaque qui dat nuptum, bene facit: qui vero non dat nuptum, melius facit. Meliorem dicit esse caelibatum, quia (ut ipsemet exponit) minus habet afflictionum in carne. Impie ergo fecit Hieronymus, qui studio celebrandi caelibatus, bonum hic opponit vitio. quasi Paulus dixerit, Caelibatum esse rem sanctam et meritoriam: et contra, Coniugium rem vitiosam ac peccatum. Quare recte eum Augustinus hoc nomine reprehendit
UNDECIMO, habet haec vox phrases quasdam: ut, Bonas
revelatae sunt fimbriae tuae, et denudata aut violata vestigia tua.
CALCHAMENTA, aut Calcei pedum, figurate varie accipiuntur. Primum synecdochice, pro quavis re vili. Sic Amos 2 et 8, teste Hieronymo, accusantur impii, quod emant aut vendant pauperes pro calceamentis: sive intelligas, quod ipsas personas tam viles habuerint, sive quod causas tam tenui corruptela inducti subverterint. Hinc de vilissimo ac sordidissimo ministerio dicitur, Calceos alicui gestare aut solvere, Matt. 3,
de se scribunt. sed non possunt dare exempla similia de aliis potentibus in Sacris literis. Tum porro ista consonantia plurium Scripturae locorum in plurali numero positorum, propalam eos redarguit. Porro nomina Dei plura recensentur, in qua parte ne nimium a scopo nostro digrediamur, tantum Hieronymi sententiam adscribam. Hieronymus in quadam Epistola ad Marcellam, decem ait maxime esse illustria celebratissimaque Dei nomina. Primum est
dare exempla similia de aliis potentibus in Sacris literis. Tum porro ista consonantia plurium Scripturae locorum in plurali numero positorum, propalam eos redarguit. Porro nomina Dei plura recensentur, in qua parte ne nimium a scopo nostro digrediamur, tantum Hieronymi sententiam adscribam. Hieronymus in quadam Epistola ad Marcellam, decem ait maxime esse illustria celebratissimaque Dei nomina. Primum est
quo ibant: 1. Sam. 22. id est, incerti temere
oberrabant. Aliquando ferme ociose ponitur, ut Poeta quoque utitur:
Testamento fuit commune nomen presbyteris, ut ex Phil. 1 apparet: ubi salutat Paulus eius Ecclesiae episcopos et diaconos, plures hoc nomine honorans. Sic et Act. 20 dicit ad concionatores Ephesios: Attendite vobis et universo gregi, cui vos Spiritus sanctus praefecit episcopos. Testatur et Hieronymus in quadam Epistola ad Rusticum, olim eosdem fuisse sacerdotes et episcopos: sed postea in remedium Schismatis, unum quendam e numero sacerdotum delectum esse, qui esset et vocaretur Episcopus. Vox alioqui vetus est: nam et Homerus Hectorem vocat episcopum civitatis. Videtur autem haec
De virtute in virtutem exibunt, De malitia in malitiam exierunt: id est, ex uno scelere subinde in aliud maius praecipites ruerunt. Prima fides 1. Timoth. 5, viduae lascivientes dicuntur abnegasse primam fidem: quod alii aliter intelligunt et interpretantur. Athanasius lib. 6. de Trin. Hieronymus, et Vincentius Lirinensis, intelligunt de primo pacto, quod cum Christo in baptismo fecerunt: intelligentes per fidem promissionem, pactionem, aut conventionem. Id sane etiam ipse textus comprobat praecedentibus et sequentibus. Nam in praecedentibus dicit eas lascivire contra
foedera sint, Abraamicum aut promissionis, Mosaicum aut legis, et Christi aut exhibitionis, in voce TESTAMENTI plenius dictum est. Hebraea quidem vox
falsa refutando, ad piam sanctamque vitam et veram poenitentiam hortando, vitia gravissime reprehendenda et postremo ardentissimis precibus perpetuo pro populo intercedendo. Hoc est quod Baptista dicit, Quis vobis monstravit effugere a ventura ira?
FRATER vox, sicut et soror, teste Hieronymo, quadrupliciter accipitur. primum, pro ex eisdem parentibus natis: secundo pro cognatis, consanguineis, aut etiam affinibus: tertio, pro eiusdem gentis hominibus quarto, pro eiusdem religionis participibus. Adde quintum, pro quacunque societate aut vinculo coniunctis, imo et pro sibi
ac laboribus defatigemus, vocat honorem. In eodem sensu honorem corporis accipit Coll. 2, cum inquit: Non in honore aliquo ad repletionem corporis: indicans, illas humanas religiones nec animae nec corpori prodesse, dum replet sarcitque exhaustum hominem, sed potius utrisque plurimum obesse. Hieronymus super 1. Petr. 2, interpretatur de abstinentia a coitu. Sed expositio huic loco minime quadrat. Honorare convenit interdum cum verbo Glorifico: de quo supra disserui. Honorare aliquem, est etiam amplissimis donis cumulare. sicut rex Balac Balaamo pollicetur, si veniens
Matth. 2, Mag leguntur obtulisse Christo thus, aurum et myrrham: quo testati sunt se sentire ac credere, Christum esse verum Deum, qui sit thure placandus: verum regem, cui debeatur aurum: et vere mortalem hominem, cuius corpus contra putredinem, praesertim in sepeliendo, myrrha sit condiendum Hieronymus ista munera cum sua explicatione unico versiculo complectitur: Aurum, thus, myrrham, regique hominique, Deoque. INCIDERE, et quasi vulnerare, aut certe unguib. lacerare soliti sunt se Israelitae prae luctu ac dolore. Hic Deus Deut. 14, istam incisionem prohibens inquit: Non
observatione legis, caeremoniis ac disciplina, iustos esse. Ideo istud eorum acquiescere mox hisce verbis depingit: Qui de lege gloriaris, per legis transgressionem Deum dedecoras. Opera legis, quibus Paulus adimit laudem iustitiae coram Deo, sunt non tantum caeremonialia (ut olim Origenes ac Hieronymus, et postea Sophistae ac Papistae, multique etiam hodierno die talia dicta Pauli corrumpere conantur, et sunt conati) non sunt etiam tantum moralia naturalibus viribus facta, sicut alii hanc sententiam corrumpere satagunt. Nam Paulus ibidem mox totam legem excludit ex iustitia, ut quae
fidei analogam. Quae quidem etiam nativa ac genuina huius loci esse deprehendetur, et non vel violenta, vel aliunde importata, sed ex ipsis verbis ac sermone, doctrinaque Pauli sua sponte nata, et inde accepta, ut mox cupidis veritatis liquido patebit. In primo cap. teste Augustino, Hieronymo, Ambrosio, Chrysostomo, Primasio, Theophilo, et aliis Patribus, agitur non de noticiis naturae inscriptis aut innatis, sed de scientia Dei, et noticiis ex operib. eius per ratiocinationem perceptis: ut mox ex sequentib. verbis, quae illas duas voces in primaria propositione existentes,
Psal. 72. Coram illo procident habitatores deserti, et inimici eius terram lingent. i. ei subiicientur. Mich. 7. Lingent pulverem ut serpentes. i. Prosternent se coram Israelitis eisve sese subiicient. Sic Isaiae 49. Vultu demisso adorabunt te, et pulverem pedum tuorum lingent. Hieronymus super hunc locum habet prorsus violentam interpretationem. inquit. n. Hoc significat, quod reges et principes, quicquid in pedib. Ecclesiae terreni operis adhaeserit, suo sermone tergunt atque delingunt. Lingere etiam, aut lambere, absumere significat: sumpta locutione a pastura boum,
ut cohaereat cum superiori, Sit anathema in adventu Domini nostri. veluti referat finem Malachiae: Ne forte veniam, et percutiam terram anathemate. Theophylactus ad Ambrosii sententiam interpretatur, Dominus venit. vultque videri ceu iusiurandum, quo confirmet Dominum adventurum. Eadem ferme D. Hieronymus, in epistola quadam ad Marcellam, cuius super hac re verba non gravabor adscribere: Maranatha, magis Syrum est quam Hebraeum: tametsi ex confinio utrarumque linguarum aliquid et Hebraeum sonat: et interpretatur, Dominus noster venit. ut sit sensus: Si quis non amat Dominum IESUM,
aliquid et Hebraeum sonat: et interpretatur, Dominus noster venit. ut sit sensus: Si quis non amat Dominum IESUM, anathema sit. et illo completo, deinceps inferatur, Dominus noster venit: quod superfluum sit, odiis pertinacibus adversus eum velle contendere, quem venisse iam conster. Hactenus Hieronymus. Nec his dissimilia scripsit Augustinus. Illud admonendum erat, in Dominus noster venit, Venit esse praeteriti temporis. est enim
quem venisse iam conster. Hactenus Hieronymus. Nec his dissimilia scripsit Augustinus. Illud admonendum erat, in Dominus noster venit, Venit esse praeteriti temporis. est enim
Illud admonendum erat, in Dominus noster venit, Venit esse praeteriti temporis. est enim
hic mihi monendus est Lector: haec verba quae modo retuli ex Hieronymo (Maranatha, magis Syrum est quam Hebraeum: tametsi ex confinio utrarumque linguarum aliquid et Hebraeum sonat, interpretatur, Dominus noster venit) haberi eadem in Commentariis Ambrosianis, et in his Scholiis quae feruntur Hieronymi titulo. Beza porro, in postremum Caput prioris ad Corinthios, sic annotat: Maran atha,
Virginem. Sic Eva, antequam tangeretur ab Adamo, Mulier vocatur, et Virgo a Christo: et Rebecca Gen. 24, antequam esset sponsa Isaaci. de qua significatione disserit August. ad Honoratum, et Orig. super Levit. 12. Hieronymus videtur diversum sentire, cum ideo dicit Christum non comprehendi illo dicto, Inter natos mulierum non surrexit maior Ioanne: quia ipse sit de Virgine, non de Muliere natus. sed recte in Annotationibus Erasmi super idem dictum refutatur. Mulier nomen etiam imbecillitatem, aut
dicit, Nos omnes in unum corpus baptizati sumus. Matt. 20, Ut daret animam suam redemptionem pro multis: id est, pro tota hominum multitudine.
Ducebantur et duo nequam cum eo. Graece,
non quod
ipsa lex non praescribat perfectam iustitiam, aut ad vitam initio data non sit: sed quia nos ei plenam obedientiam, aut perfecta opera praestare nequimus, qualia illa exigit. Errant ergo Hieronymus, Origenes, et eorum sectatores, qui intelligunt in Paulo per opera legis, opera caeremonialia, quos ob id recte Augustinus reprehendit. Aliqui Papistae por Opera legis contendunt intelligenda esse in Paulo, opera naturalibus virib. ac sine gratia ante iustificationem facta, sicut et
11. Quomodo dicitis animae meae, transuola in montem vestrum, aut vobis, sicut passer. Cuius similitudinis ea videtur esse ratio, quod sicut passer facile de loco in locum pellitur: sic vel seductores, vel etiam persecutores volebant depellere Davidem de vera religione, et sede sua ac Ecclesia. Hieronymus intelligit, ob prudentiam astutiamve passeris hoc dici. Psal. 84 dicit David, quod quemadmodum passer ac hirundo quaerat cupide, et valde amet locum nido, ubi pullos suos excludat et educet: sic etiam ipse summo desiderio cupiat esse ac vivere in vera Ecclesia ac
fili David. De loquutione Abba pater, supra [?: ] voce ABBA dictum est.
PATRIA
in Hebraeo
omnes homines ex aequo infectos esse constat: tum et Christi ac Spiritus sancti efficaciam, ex qua sola omnis nostra pietas et probitas dependet, in universum abolet et tollit. Verum de Sophistarum sententia postea aliquid adiiciam: nunc eruditiorum quorundam descriptiones harum vocum ad scribam. Hieronymus igitur indicat eam differentiam esse inter
redimi. Num. 3: Deus dicit se accipere Levitas pro omnibus primogenitis Israelitarum, quasi quadam commutatione facta. Primogenitus vocabatur is, qui primus nascebatur, sanctusque Domino esse putabatur, et certa ratione pro eo erat sacrificandum, sive nascerentur porro plures, sive non: sicut Hieronymus ad Helvidium scribit; in quiens: Primogenitus non tam is est, post quem et alii, quam ante quem nullus genitus est. Sic vocatur IESUS primogenitus Mariae, Matth. 1, et Lucae 2, ac ibi pro eo secundum legem primogenitorum sacrificia offerunt. Nunc enim abolita illa lege, nobis
feminino habetur: ut cum Bethlehem construeretur. Quare potest per adverbium reddi: et infinitivus aut gerundium lirioth, per futurum exponi debet. Quod ergo propheta praedicit eam fore magnam et supra alias chiliarchias, hoc Evangelista in praesenti exponit eam iam non esse parvam, sed eximiam. Hieronymus quoque affirmat septuaginta habere negativae
hic aliquid adscribam, primum annotans alienas opiniones, deinde et meam sententiam adiiciens.
Sic igitur Erasmus: Quod hic vertit Supersubstantialem, ad verbum Superessentialem sonat. Id, autore Hieronymo, LXX plerunque transferunt
pro quo ex Heb.
expuendo, sive faciem avertendo, sive frontem rugando, sive nasum crispando. Nam huiusmodi signis irascentis animi commotio plerunque proditur, quemadmodum et diligentis suavitas certis ac peculiaribus notis significatur, ut Genes. 30 cap. videre est. Plura de hac vocula apud D. Hieronymum, Theophilum, et reliquos doctores Ecclesiasticos: quorum omnium scripta sane expendenda, et cum iudicio legenda sunt. Alius quidam sic de hac voce super praedictum locum Matthei annotat. Racha,
petituros, Moyses Deuter. 17 praedicit. Porro supra illos reges fuerunt Monarchae, qui se Reges regum, et Dominos dominantium appellarunt: quibus epithetis aliquando etiam Deus ipse ornatur, quia ille demum est vere Rex regum et Dominus dominantium: 1. ad Timoth. 6, et Apoc. 19. Porro Hieronymus annotat de regum Israeliticorum et Iudaicorum appellatione, quod Rex Israel et Rex decem tribuum idem sit. Nam post divisionem, aut potius dilacerationem regni Hebraeorum, aetate Roboam et Ieroboam, coepit rex Israel vocari Rex decem tribuum: rex vero Iuda, Rex duarum tantum reliquarum,
tribuum: rex vero Iuda, Rex duarum tantum reliquarum, nempe Iuda et Beniamin. Regnum Israel signatur saepe hisce nominibus, in libris Prophetarum: Ephraim, Samaria, Israel, loseph, Iezrael, Bethaven, Bethel, et interdum Iacob. At regnum Iuda, hisce nominibus: Iuda, Ierusalem, et Beniamin hactenus Hieronymus. Variis modis aut epithetis ornatur regnum Dei, seu cum ille rex dicitur. Primum enim per excellentiam Rex vocatur, quia et solus, et summus verusque Rex: et quia etiam reipsa solus iure opereque ipso regnat, cum terreni reges saepe dormitent ocientur, aut etiam regantur potius quam
curabo ut multis annis libera a vobis et inculta iaceat, ut [?: ] colendo eam vexetis et veluti affligatis, nec illa vobis fructus ferendo sese defatiget. Iter Sabbati, fuit spacium, quantum licebat Iudaeis sine peccato in Sabbato conficere. Id vero fuit, teste Erasmo et Hieronymo spacium bis mille passuum. qui sic super Actor. 1 annotat: Lucas hic per iter Sabbati sentit spacium bis mille passuum. Longius iter facere Iudaeis fas non erat Sabbatis. Hoc enim indicat Hieronymus, scribens ad [?:-gasiam ] , quaestione 10: nimirum Iudaeis religiose
spacium, quantum licebat Iudaeis sine peccato in Sabbato conficere. Id vero fuit, teste Erasmo et Hieronymo spacium bis mille passuum. qui sic super Actor. 1 annotat: Lucas hic per iter Sabbati sentit spacium bis mille passuum. Longius iter facere Iudaeis fas non erat Sabbatis. Hoc enim indicat Hieronymus, scribens ad [?:-gasiam ] , quaestione 10: nimirum Iudaeis religiose observatum, ne Sabbatis ambularent supra bis mille passus, ex institutione Barachibae, Simeonis et Hellis Rabrum, quos illi magistros nostros vocare soliti sunt, ac inibi docet Hieronymus. Praeterea apud
Sabbatis. Hoc enim indicat Hieronymus, scribens ad [?:-gasiam ] , quaestione 10: nimirum Iudaeis religiose observatum, ne Sabbatis ambularent supra bis mille passus, ex institutione Barachibae, Simeonis et Hellis Rabrum, quos illi magistros nostros vocare soliti sunt, ac inibi docet Hieronymus. Praeterea apud Ioan. cap. 11 Bethaniam abfuisse ab Hierosolymis stadiis ferme quindecim. Ea conficiunt paulo minus quam passuum [?: ] millia. Erat autem Bethania in latere montis [?: O- ] ti. Testatur hoc idem Chrysostomus, enarrans [?:
diu habitastis Aliâs significat, Contenti esse deberetis: vel potius, Nimium vobis sumitis, quod soli Ecclesiae Dei imperitare vultis. Num. 16.
SATUM: Matthaei et Lucae 13, dicitur de tribus satis farinae. Est autem vox Hebraea, sive Syra, significans mensurae genus. quod (autore Hieronymo) iuxta morem provinciae Palaestinae, sesqui modium capit. Mutuatus autem est id haud dubie Hieronymus a Iosepho, qui lib. 9 Antiquitatum, cap. 4 inquit: Satum fert modium unum et semis Italicum. Alii annotant, satum continere sextarios vigintiquatuor: tria autem sata, esse
soli Ecclesiae Dei imperitare vultis. Num. 16.
SATUM: Matthaei et Lucae 13, dicitur de tribus satis farinae. Est autem vox Hebraea, sive Syra, significans mensurae genus. quod (autore Hieronymo) iuxta morem provinciae Palaestinae, sesqui modium capit. Mutuatus autem est id haud dubie Hieronymus a Iosepho, qui lib. 9 Antiquitatum, cap. 4 inquit: Satum fert modium unum et semis Italicum. Alii annotant, satum continere sextarios vigintiquatuor: tria autem sata, esse [?: me---mnum ] , seu Epha, ein scheffelmels.
SATURARI, transfertur etiam ad
nostri necessarias esse, ex hoc maxime vocabulo, quod plerunque annexum habet, contendunt: atque etiam nonnullos ab Evangelii gratia, quo docetur sola Dei misericordia fide propter Christum iustificari hominem, absque ullis operibus legis, in Iudaismum abduxerunt. Caeterûm quod Hieronymus super epistola ad Galatas de ista voce
etiam contra hanc depravationem tam salutaris promissionis adhiberi possunt. Quare vide eum locum. In hoc vocabulo necessario explicandus venit etiam ille Pauli locus Gal. 3. Non dicit In seminibus, ut in multis: sed ut in uno, Et semini tuo, qui est Christus. Hic enim Iudaei, et etiam ipse Hieronymus, arguunt Paulum, quasi sophistice argumentatus sit ex voce seminis, quae in Graeco quidem
זרע
pisces eorum absque aqua, et moriantur siti: Isaiae 50. Alludit ad exiccationem maris rubri, et Iordanis: declarat autem hac sententia Deus suam omnipotentiam.
SICERA: Levit. 10, Vinum et siceram non bibes tu et filii tui tecum, quando intrabitis in tabernaculum conventionis. Hieronymus annotat, comprehendi hac voce quicquid inebriare potest. quod tametsi verum est, certior tamen definitio est, notari omnes potiones a fructibus expressas, in quarum dulcedine eadem fere est ille cebra, quae in vino. Et hodie quoque Orientales populi sibi tam ex dactylis palmarum, quam ex
epitheto Iacob patriarcha insignire voluit, et nobilitare IESUM Christum, regem et salvatorem nostrum. Gen. 49. Non auferetur sceptrum de tribu Iuda, et legis lator de medio pedum eius, donec veniat Siloh, etc. Pro quo Chaldaeus vertit
nasciturum sine semine virili. Et haec quidem expositio cum ex Grammatica contra Hebreos defendi non possit, eo quod he suprascripto holem non sit feminini generis, neque insigniat aut nobilitet Christum: illis relinquo, qui pie ea delectantur. Porro ego, si primam non amplecterer, mallem amplecti Hieronymi expositionem, atque dicere, tempestate ipsius scriptum fuisse
est mihi stimulus carnis meae, angelus Satanae, qui me colaphizet. Disputari solet, quid significet hic stimulus, seu palus potius: quia in Graeco est
sermo. 2. Par. 22. Athalia autem regnabat super terram. id est, super Iudaeam. Gen. 13 et 36, Terra eos ferre non poterat. id est, ille locus terrae Canaan. Gen. 34, Terra erit coram vobis, aut in potestate vestra. Indicat igitur in illis exemplis, et saepe alias terram Canaan, aut Iudaeam. Hieronymus super Isaiae 5 notat, moris esse Scripturae, nomine universae terrae notare tantum eam regionem, de qua sermo est. Sic dicitur universa terra venisse in Aegyptum, ad emendum frumentum. id est, Syria et vicina Aegypto loca. Sic 2. Par. 9 dicitur Salomon magnificatus esse super reges
[?: V- ] haec in Veteri testamento Hebraeorum est
ubi dubium prorsus non est, significare secundam divinitatis personam. Valde autem dubitari ac disputari a doctis solet, qua de causa sit sic filius Dei a Ioanne nominatus. Quaerunt enim alii, in Graeca voce ac lingua causam istius appellationis, eoque usitata eius significata recensebo. Hieronymus in Epistola ad Paulinum, complures eius significationes recenset: ut sunt, sermo, verbum, oratio, ratio, sapientia, computus: quarum unam quanque significationem putat aliquo modo Christo convenire posse. Irenaeus vult ideo filium vocari logon, quia sit persona loquens cum hominibus.
solus bonus ib. 13 etc.
Deus quare dicatur Deus caeli 219. 7
Deus quomodo verax 1257. 18 etc.
Deus quomodo, seu quando converti dicatur 175. 27 etc.
Dei appellationes maxime illustres, ex Hieronymo 216. 62 etc.
ex Rabbi Salomone 217. 60 etc.
ex Syntagmate veteris Testamenti 220. 17 etc.
Dei nomen cur Paulus patri, Domini vero Christo seu filio Dei tribuat 218. 31 etc.
quid [?: ]
epigramma in Neronem [?: 9-- ] 26 etc.
de Epimenide propheta [?: Cretens- ] Laertius Diogenes, et [?: Cice-- ] 973. 35 et versic. seqq.
episcoporum nostrorum origo. quaedam ex Hieronymo [?: ] 22 etc.
620. 52
ibid. 47
manna 612. 38
manna cur vocet Apostolus cibum spiritualem ibid. 56 Psaltes vero frumentum caeleste, et panem angelorum ibid. 63
mansueti qui dicantur 616 29
mansuetudinis definitio, ex Hieronymo ibid. 48
Maranatha 627. 31
Marcus evangelista per leonem adumbratus 532. 54 etc.
Martius Turbo 1231. 59
Martalossi 524. 48
Meimarvoce pro Iehova cur Targum, vel etiam vulgus sit usum 1248.
nec tamen pigebit id idem etiam hic repetere. Multipliciter enim id facere potest ad illustrationem dubii dicti, si modo sit scriptum in unum corpus conformatum, et non sint sententiae tantum quoquo modo congestae, ac veluti quaedam scopae dissolutae: ut in Proverbiis Salomonis. Nam vera est illa Hieronymi monitio, super Isaiae 19 dicentis: Moris est scripturarum, obscuris manifesta subnectere, et quod prius sub aenigmatibus dixerint, aperta voce proferre. Quod sane plerunque in Psalmis, interdum etiam in Prophetis fit. Praeterea ubi maxime non idem bis repetitur, nihilominus est
dicitur, Quod volluntas et propositum distinguant factum. Paulus coram tota Ecclesia Antiochena duriter obiurgaverat Petrum, quod se metu Iudaeorum a familiaritate gentilium Christianorum subtraxerat. Id non tantum impius Porphyrius exagitavit, sed etiam aliqui Ecclesiastici scriptores: inter quos Hieronymus, nimium vehemens esse iudicavit, et lenire conatus est. Verum si expendantur causae tum efficientes tum finales
eius facti, totumque consilium ac pius zelus Pauli, iustissime ac sanctissime ab eo
ea de re clarissime in Commentariis in Genesin, Homilia secunda et decimaseptima: in Numeros, Homilia undecima: et
populo carnaliter factum est, iuxta moralem interpretamur locum, et ad animae nostrae emolumentum convertimus: in spirituali theoria ad sublimiora transimus, terrena dimittimus, de futurorum beatitudine et caelestibus disputamus, ut praesentis vitae meditatio umbra futurae beatitudinis sit. Tantum Hieronymus.
At vero Augustinus paulo aliter. Is enim in libro de Utilitate credendi, capite tertio: rursus libro imperfecto de Genesi ad literam, capite secundo, quadruplicem Sacrarum literarum exponendarum sittionem ponit. Primam, secundum historiam, cum videlicet docetur quid scriptum
ad visibilia recentiora perducere eam sufficiet, an usque ad animae adfectiones atque naturam, an usque ad incommutabilem aeternitatem. ubi duo posteriora membra anagogen innuunt, nihilo tamen minus sub allegoria comprehenduntur, cum de interpretanda allegoria se verba facere astruat. Hieronymus ad Hedibiam tantum triplicem interpretandi formam agnoscit, nimirum secundum historiam, secundum tropologiam, et tertiam iuxta intelligentiam spiritualem, sive iuxta theoriam: nimirum hic intelligens allegoriam, perinde atque anagogen, quas arbitratus est reipsa non separari. Sed et in
cui si mens praefuerit, habet custodem mentis Deum: sin aurem vitia nos quasi quaedam bestiae fuerint depraedata, relinquimur a custode Deo, et omnia nostra redigentur ad solitudinem. Iterum eodem capite, ubi propheta ait, Quomodo facta est meretrix civitas fidelis, plena iudicii: subiicit Hieronymus: Haec omnia possumus secundum anagogen referre ad animam sancti quondam viri, in qua prius Dei iustitia commorata est, si postea peccaverit, et pro hospite Deo homicidae daemones in ea fuerint commorati. Has interpretationes secundum anagogen factas ipse pronunciat: in quibus tamen, si
in quibus tamen, si accurate examinaveris, observabis nihil de vita futura, vel de Trinitatis negocio proponi: sed de vita praesenti, de Ecclesia, de sanctorum exercitiis sonare omnia. Quamobrem animadvertis allegoricum sensum ibi simpliciter spectandum, nec ullum diversum. Quinetiam idem Hieronymus alibi crebro varios hosce interpretandi modos, nulla distinctione facta, miscet: quod videre licet in Commentariis Isaiae 8, 10, 15, 54. Ieremiae 2 Ezechiel. 16 ad Galat. 5 Nec difficile foret plura exempla proferre ex Origene, quem Hieronymus videtur sibi imitandum studiose
spectandum, nec ullum diversum. Quinetiam idem Hieronymus alibi crebro varios hosce interpretandi modos, nulla distinctione facta, miscet: quod videre licet in Commentariis Isaiae 8, 10, 15, 54. Ieremiae 2 Ezechiel. 16 ad Galat. 5 Nec difficile foret plura exempla proferre ex Origene, quem Hieronymus videtur sibi imitandum studiose proposuisse. Ex his igitur perspicuum fit; anagogen atque allegoriam plane inter se convenire Quod cum ita se habeat, quilibet intelligit, quadruplicem sacrarum literarum sensum non rite constitur: sed tantum triplicem, iuxta Hieronymi sententiam ad
proferre ex Origene, quem Hieronymus videtur sibi imitandum studiose proposuisse. Ex his igitur perspicuum fit; anagogen atque allegoriam plane inter se convenire Quod cum ita se habeat, quilibet intelligit, quadruplicem sacrarum literarum sensum non rite constitur: sed tantum triplicem, iuxta Hieronymi sententiam ad Hedibiam, aliorumque sanctorum Patrum censuram, posse colligi: literalem videlicet, qui alias Grammaticus seu historicus: tropologicum, quem dicere quidam malunt Ethicum seu moralem, sed rectius cum Apostolo appellaverimus institutionem ac correctionem: denique allegoricum,
libro decimoquinto, capite nono) tropus, ubi ex alio aliud intelligitur. ut in prima epistola ad Thessalonicenses 5. Itaque non dormiamus, sicut et caeteri: sed vigilemus, et sobrii simus. Nam qui dormiunt, nocte dormiunt: et qui inebriantur, nocte sunt ebrii At nos qui sumus diei, sobrii simus. Hieronymus in illud ad Galatas quinto, Haec per allegoriam dicta sunt: Allegoria, inquit, aliud praetendit in verbis, aliud significat in sensu. Pleni sunt oratorum et poetarum libri. Scriptura quoque sacra per hanc non modica ex parte contexta est. Vorum hoc pacto latius patet allegoria, quando ea
discrepare. Quamvis dissimulari non potest, allegoriam quoque statim aspergi, ubi Apostolus Hierosolymam interpretatur matrem nostram: intelligens haud dubie Ecclesiam ex gentilibus collectam, quae sterilis semper fuit existimata, sed foecundior effecta est quam Synagoga ladaeorum. Qua de re Hieronymus in commentariis super verbo illo Isaiae quinquagesimo quarto, Laeteris sterilis quae non paris. Caeterum, inquit, allegoriae non ita crebrae sunt, ut typi: et allegoriae spectantur non modo in historiis, verum frequenter etiam in praeceptis, tam in lege quam in Evangelio comprehensis:
Quo nomine Porphyrius et Iulianus, religionis nostrae doctrinam universam conati sunt per calumniam in contemptum adducere. Et apud doctos passim male audit Origenes, quamvis in figurandis allegoriis minime durus. Reprehensionem incurrit etiam Ambrosius, quem apparet alicubi oblique perstringi ab Hieronymo, quod scribens in Lucam, Petri negationem violenter et per allegoriam excusare studuerit. Scio (inquit in Commentariis ad Matthaei caput 26 ) quosdam pii affectus erga apostolum Petrum, locum hunc interpretatos, ut dicerent, Petrum non Deum negasse, sed hominem: et esse sensum, Nescio
caput 26 ) quosdam pii affectus erga apostolum Petrum, locum hunc interpretatos, ut dicerent, Petrum non Deum negasse, sed hominem: et esse sensum, Nescio hominem, quia scio Deum. Hoc quam frivolum sit, prudens Lector intelligit: si sic defendunt Apostolum, ut Deum mendacii reum faciant. Idem Hieronymus in praefatione ad Abdiam prophetam sese ipse damnat, qui iuvenis, iuvenili temeritate interpretatus fuisset Abdiam prophetam allegorice, cuius historiam non intellexerat. Quid quod auditores ipsi statim ducunt idem sibi, quod doctori, licere? Dum autem votis non succedit (neque enim
in mare, ac devoratus a pisce, ad diem tertium rursus eiicitur: qua in re vaticinium de Christi morte ac resurrectione fuit reconditum. Item, quod Ieremias iubetur circumspicere, et videt baculum amygdalinum, ollam bullientem: quod conqueritur de conspirantibus in mortem suam viris Anathoth (ubi Hieronymus diserte ait, vaticinium de Christo latuisse) quod curante Phashor sacerdote coniicitur in carcerem, in qua actione similiter vaticinium de Christo abditum erat. quod Ezechiel bibit aquae certam mensuram, coquit placentam hordeaceam in stercoribus excrementi humani: denique quod in novo
Certum namque est, illam semper anteponendam, nec non momenti plurimum afferre. Quocirca ubi plerunque validiores atque ex verbis sumptae argumentationes contexuntur, ibi veritatis Hebraicae prima cura est. Persaepe vero Apostoli translationem LXX usurparunt. Quamvis nominatim de Matthaeo testatur Hieronymus in eius vita, quod ubicunque sive ex persona sua, sive ex persona Domini salvatoris, veteris scripturae testimoniis utitur, non sequatur LXX interpretum authoritatem, sed Hebraicam.
17 Equidem Apostolos iudico voluisse accommodare se iis, ad quos scribebant: itaque Matthaeum,
es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedek. Scio admiraberis. Nam ex singulis vocibus probationes longe gravissimas elicit. Quid in igitur et nos, in Scripturarum interpretatione eadem procedamus via? Ea de causa frequenter Chrysostomus, et si usquam alibi, maxime in Epistolis Paulinis: Hieronymus in Commentariis ad prophetas, Augustinus quosdam enarrans Psalmos, his modis, quos diximus, Scripturarum sententias eruunt. Augustinus in opere de doctrina Christiana, non semel demonstrat, artificium Dialecticum et Rhetoricum in Sacris libris animadverti debere. Beda non dubitavit
obrepit taedium. Utilitas interea etiam breviori commentandi ratione paratur. Sunt autem scholastico interpretandi genere conscriptae quaedam Prophetarum conciones, aliquot Paulinae Epistolae: in primis nobilis illa ad Rom. prior ad Corinth. item ad Galatas, tum illa ad Hebraeos. Hinc comment. Hieronymi in Prophetas, et August. in quosdam Psalm. succinctius enarratos. Addere licet Ambrosii comment. in D. Pauli Epistolas.
Haec de ratione cognoscendi Sacras literas, nunc compendio annotare volui, quae spero studiosum veritatis magno cum fructu in perdiscendis illis sequuturum
vero non abhorret, persuadere potuerunt.
Idem: Libris veterum Hebraea volumina, novis Graecam authoritatem impendunt. Can. 6. Ut veterum librorum fides de Hebraeis voluminibus examinanda est, ita novorum veritas Graeci sermonis normam desiderat.
Idem in epistola prima ad Hieronymum: Nihil authoritatis canonicis remanebit scripturis, si ad eas mendacia fuerint admissa. Can. 7. Si ad Scripturas sacras admissa fuerint vel officiosa mendacia, quid in eis remanebit authoritatis? quae tandem de scripturis illis sententia proferetur, cuius pondere contentiosae falsitatis
Nunc porro plures Patrum regulas de eadem materia promiscue hinc inde collectas, una cum suis explicationibus ab eisdem patribus propositis, adscribam: ut tanto uberiorem huius instructionis cognitionem Christiani lectores habeant, tantoque felicius in sacris Bibliis versari queant.
Hieronymus non viros modo cupit sacros codices legendo conterere, verumetiam ut virgines, ut matronae rei domesticae curis implicitae, ut viduae iisdem studiis sese dedant hortatur, praecipit, vehementer contendit. Sic autem ad Demetriadem, in epistola seu libro de Virginitate servanda:
inquit, iunge principio. Nec semel monuisse contentus sum: Ama Scripturas sanctas, et amabit te sapientia: dilige eam, et servabit te: honora illam, et amplexabitur te. Porro in Epistola ad Celantiam matronam, quae inscribitur, De institutione matris familias (sive autem, quod nonnullis placet, Hieronymi sit, sive ut alii malunt, Paulini, neque nunc disputo, neque multum refert: quando piam ac doctam, ex illius seculi esse inter omnes convenit) ita legimus: Praecipua tibi cura sit, legem nosse divinam, per quam possis quasi praesentia cernere exempla sanctorum: quid faciendum sit, quidve
Eadem vis est: Ioseph non cognovit Mariam, donec peperit Iesum. Sic in voce Fratres, impegerunt Helvidiuni, putantes tantum uterinos sic vocari.
Sua sunt idiomata, hoc est linguae proprietates, sacrae Scripturae. Augustin. Quaestion. super Gen. 9. 31. et in Iohan. tractat. 10. et Hieronymus in quinto Comment. in Isaiam.
EXPLICATIO.
Augustinus exponens hanc regulam, inquit: Habet linguam suam sacra scriptura: et quicunque hanc nescit, turbatur. Ut cum legimus in Evangelio, Fratres Domini: quaerimus, unde fratres Domino? Num etiam iterum
ipsa Scriptura, nam fratres non eos solos appellare consuevit, qui nascuntur ex eodem viro et femina, aut eodem utero, aut ex eodem patre, quamvis diversis matribus: aut certe ex eodem gradu, velut compatrueles aut consobrinos. Locus hic, quem exempli causa attulit August. locupletissime a divino Hieronymo explicatur, contra Helvidium, et in Matth. cap. 12. lege Regulam 193.
Scripturae sacrae si defenduntur secundum locutiones proprias, quae appellantur idiomata: quanto magis secundum eas quas cum aliis communes habent? Augustin. lib. 1. Quaest super Gen.
Hoc erat in principio apud Deum.
Ex verbis sensum sequamur, ex sensu rationem, et ex ratione veritatem apprehendamus. Hilarius quinto de Trinit.
EXPLICATIO.
Verba sensum enunciant, sensus rationis est motus, rationis motum veritas incitat. Hieronymus in Ecclesiastem cap. 1. Non enim, inquit, possumus scire sensum, nisi eum per verba discamus. Magno errote ergo, qui linguarum cognitionem aut negligunt, aut contemnunt, tenentur.
Omne quod dicitur in sacris Literis, quadripartita potest qualitate distingui. Aut
dixi.
Parabolae non sunt ad verbum exponendae, ne multa sequantur absurda. Chrysostomus in capitulo tertio Matthaei, Homiliae decimatertia: et in capite decimonono eiusdem, Homilia sexagesinaquinta. Est enim parabola natura discrepantium rerum sub aliqua similitudine facta comparatio. Hieronymus in Marcum cap. 4.
EXPLICATIO.
Non oportet in parabolis nimia in singulis verbis cura perangi: sed cum quid per parabolam intenta didicerimus, inde utilitate collecta, nihil ulterius anxio est conatu investigandum. Hilarius octavo de
tantum legibus circumscripta, ut pietatem sequatur, et intelligentiae sermonisque contextum, nec in rebus multum inter se contrariis violenta sit copulandis. Neque enim eadem est historiae lex, et tropologiae. Hieron. in cap. 1. Abacuc.
EXPLICATIO.
Hieronymus in cap. 1 Ionae: Apostolus, inquit, Agar et Saram ad duo Testamenta refert: et tamen noomnia quae in historia illa narrantur, tropologice interpretari possumus. Et ad Ephesios, de Adam et Eva disputans, ait: Propter hoc relinquet homo patrem et matrem suam, et adhaerebit
interpretari? Nisi forte dicamus, reliquisse eum caelestem Hierusalem, quae est mater sanctorum: et caetera multo his difficiliora.
Sacrae scripturae interpretes nonnunquam per prolepsim, id est anticipationem loca quadam aliis nominibus vocant, quam in sacris Literis habeantur. Hieronymus in pluribus locis.
EXPLICATIO.
Hieronymus in illud Ezechielis cap. 30. Faciam iudicia in Alexandria: Pristinum, inquit, nomen, ubi postea ab Alexandro Philippi filio Alexandria est condita, habet No: quod Aquila, Symmachus et Theodotio,
quae est mater sanctorum: et caetera multo his difficiliora.
Sacrae scripturae interpretes nonnunquam per prolepsim, id est anticipationem loca quadam aliis nominibus vocant, quam in sacris Literis habeantur. Hieronymus in pluribus locis.
EXPLICATIO.
Hieronymus in illud Ezechielis cap. 30. Faciam iudicia in Alexandria: Pristinum, inquit, nomen, ubi postea ab Alexandro Philippi filio Alexandria est condita, habet No: quod Aquila, Symmachus et Theodotio, sicut in Hebraeo positum est, transtulerunt: pro quo nescio quid volentes,
eorum, et in multa proserpere. Neque enim numerus iste in Apocalypsi ad tempora pertinet, sed ad homines.
Sacra Scriptura singularem numerum pro plurali ponit aliquando. Augustin. 5. de sent. ad literam, cap. 10.
EXPLICATIO.
Hieronymus lib. z. contra Iovinianum: Scriptura, inquit, divina solet unum pluraliter, et plura singulariter appellare.
Mos Sacri eloquii est, ut a plurali numero ad singulare subito transeat. Gregor. 26. Moral. c. 10.
EXPLICATIO.
Heliu in lib. Iob,
et in semetipso hoc quod de unoquoque dicitur, reprehendat.
Cum plures numeri ponuntur, consuevit sacra Scriptura, maxime vetus Testamentum, minorem proponere, et sic ad maiorem gradatim conscendit, Hieronymus contra Iovin. lib. 2.
EXPLICATIO.
Verbi gratia, ut si dicat aliquem fuisse annorum quinque et septuaginta et centum: nec tamen quinque de septuaginta plura possunt esse quam centum. Et in Evang. Marci legimus: Dabat fructum, unum trigesimum, et unum
perdocemur. Si ergo Christus medicus, Pharmacopolium divina Scriptura: quis tam vecors est, qui ociose, et non sine magna hominum utilitate de quid in ea positum suspicetur?
Moris est Scripturarum, imperativum modum pro optativo ponere. Origenes Homilia prima in Cantica Cantic. Hieronymo interprete.
EXPLICATIO.
Ut ibi, Pater noster qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum: pro, utinam sanctificetur. Et, Ostuletur: pro, utinam osculetur.
quamvis et illic sint illa duo praecepta de dilectione Dei de proximi, quo rectissime omnia legitima et prophetica, Evangelica et Apostolica referuntur. Quanquam enim utrunque in utroque sit, praevalet tamen in veteri timor, amor in novo: quia ibi servitus, hic libertas ab Apostolis praedicatur. Hieronymus in Epistola ad Damasum, de prima visione Esaiae. Pulchre, inquit, Seraphim clamat alter ad alterum. Quicquid enim in veteri legimus Testamento, hoc idem in Evangelio reperimus: et quod in Evangelio fuerit lectitatum, hoc ex veteris Testamenti auctoritate deducitur. Nihil in eis dissonum,
spiritales. et tunc, quibus pii pulsantibus etiam occulta patuerunt: et nunc, qui non superbe quaerunt, nec etiam aperta claudunt, spiritaliter intelligentes, donata gratia liberati sunt.
Lex vetus Moysis nomine frequenter appellatur in Sacris literis. Didymus de Spiritu S. interprete Hieronymo.
EXPLICATIO.
Crebro legisse me memini, Moysen appellatum esse pro lege, ut in Apostolo: Usque in hodiernum diem quando legitur Moyses. Et Abraham ad divitem in suppliciis constitutum: Habent, inquit, Moysen et prophetas. Et certe liquido comprobatur
esse pro lege, ut in Apostolo: Usque in hodiernum diem quando legitur Moyses. Et Abraham ad divitem in suppliciis constitutum: Habent, inquit, Moysen et prophetas. Et certe liquido comprobatur ibi Moysen non virum significatum esse, sed legem. In hac quoque sententia est Origenes plurimis locis. Hieronymus lib. 1. adversus Iovinianum: Moysen, inquit, et Dominus noster et Apostolus interpretantur Legem. Ab Adam, inquit, usque ad Moysen regnavit peccatum.
Ubicunque in veteri Testamento
novo Testamento legimus, Hoc factum est, ut impleretur quod dictum est per prophetam quomodo intelligendum.
EXPLICATIO.
Remigius dicit, Matthaei consuetudinem hanc fuisse, ut confirmaret veteris Testamenti autoritate, quod dicebat: quia Iudaeis scribebat. Divus Hieronymus in principio decimi octavi Commentariorum in Esaiam: Evangelistae, inquit, et Apostoli semper adventum Domini, veteris Testamenti cupientes
testimoniis roborare, dicebant ut impleretur quod dictum est
adventum Domini, veteris Testamenti cupientes
testimoniis roborare, dicebant ut impleretur quod dictum est per prophetam. Vide Regulam 62. Librorum veteris Testamenti et ordinem et numerum et gradum ostendit D. Hieronymus in praefatione libri Regum, quae incipit, Viginti et duas literas. Totius etiam divinae Scripturae libri quid contineant, idem Hieronymus explicat in epistola ad Paulinum, cuius initium est: Frater Ambrosius. Has autem Epistolas ideo hic non subiicimus, quia in omnibus sacrorum Bibliorum
roborare, dicebant ut impleretur quod dictum est per prophetam. Vide Regulam 62. Librorum veteris Testamenti et ordinem et numerum et gradum ostendit D. Hieronymus in praefatione libri Regum, quae incipit, Viginti et duas literas. Totius etiam divinae Scripturae libri quid contineant, idem Hieronymus explicat in epistola ad Paulinum, cuius initium est: Frater Ambrosius. Has autem Epistolas ideo hic non subiicimus, quia in omnibus sacrorum Bibliorum voluminibus habentur, et vulgatissima res est. Tantum admonuisse Lectorem voluimus.
Quotiescunque in novo Testamento eadem
ideo hic non subiicimus, quia in omnibus sacrorum Bibliorum voluminibus habentur, et vulgatissima res est. Tantum admonuisse Lectorem voluimus.
Quotiescunque in novo Testamento eadem verba leguntur, quae in veteri Testamento habentur, videndum est, an sensus, an sermo tantum consentiat. Hieronymus in Matth. cap. decimo.
EXPLICATIO.
In Evangelio secundum Matthaeum Salvator ait: Veni enim separare hominem adversus patrem suum et filiam adversus matrem suam, et nurum adversus socrum suam, et inimici hominis domestici eius. Hic locus
EXPLICATIO.
Omnino periculosa, atque adeo noxia et perniciosa est nimia licentia ludendi allegoriis in Scriptura, ut alibi abunde ostensum est. Quare optimo iure Epiphanius Salaminae episcopus Origenem flagellat, quod allegorice tantum interpretetur: ut autor est Hieronymus. Quo etiam nomine Origenes attactus
est et a divo Hieronymo, ut in praefatione decem visionum Isaiae ad Amabilem episcopum: Origenes, inquit, liberis allegoriae spaciis evagatur, et ingenium suum facit
ut alibi abunde ostensum est. Quare optimo iure Epiphanius Salaminae episcopus Origenem flagellat, quod allegorice tantum interpretetur: ut autor est Hieronymus. Quo etiam nomine Origenes attactus
est et a divo Hieronymo, ut in praefatione decem visionum Isaiae ad Amabilem episcopum: Origenes, inquit, liberis allegoriae spaciis evagatur, et ingenium suum facit Ecclesiae sacramenta.
Locum unum sacrae Scripturae exponere per alium eiusdem scripturae clariorem, optima interpretatio. Augustinus
ut venientibus illis, sciamus non ignaro ipso ea nobis accidere, eoque illum nobis illic opitulaturum: et denique credamus, eodem modo etiam liberationes bonaque secutura esse.
Sanctarum scripturarum regula est, duas generationes bonorum et malorum nosse: hoc est, singulorum singulas. Hieronymus in Matth. cap. 23.
EXPLICATIO.
De bonis sumamus exempla, Quis ascendet in montem Domini, aut quis requiescet in monte sancto eius? cumque plures qui ascensuri sunt in montem Domini descripsisset, qui diversis fuere aetatibus postea
descripsisset sermo propheticus, adiecit, Si Noe et Iob et Daniel ibi fuerint inventi, non dimittam peccata terrae illi: omnes iustos, qui similes forent virtutibus eorum, per Noe et Iob et Daniel volens intelligi.
In sacris libris quaedam inveniuntur assumpta ex gentilium libris. Hieronymus in epistola ad Magnum Oratorem.
EXPLANATIO.
Sed et Paulus Apostolus Epimenidis poetae versiculo abusus est, scribens ad Titum,
illo coronabimur. Et cum dicit: Deus Deus meus respice in me: quare me dereliquisti? quare dicitur, nisi quia nos ibi eramus? nisi quia corpus Christi Ecclesia.
Multa in scripturis sanctis dicuntur iuxta opinionem temporis, quo gestare feruntur, et non iuxta id quod veritas continebat. Hieronym. in Hierem. cap. 28. et in Matth. 14.
EXPLANATIO.
Ananias in Hieremia dicitur propheta, non qui esset, sed qui crederetur. Et Ioseph in evangelio pater Domini vocatur. Et ipsa Maria, quae sciebat se de spiritu S. concepisse, et responderat Angelo:
qui postea quam sacros Libros in manus sumpserunt, deinde repererunt vel annorum numerum, vel nomina recensionum: ilico praetercurrunt, et incusantibus respondent: Nomina tantum sunt, neque quicquam habent utilitatis. Quid ais? Deus loquitur, et tu audes dicere, Nulla est dictorum utilitas? Hieronymus in cap. 3. epist. ad Ephes. Singuli, inquit, sermones, syllabae, apices et puncta, in divinis Scripturis plena sunt se nsibus.
Sacrae scripturae locus quilibet, si diligenter excutiatur, ingentem doctrinae materiam potesti suppeditare. Origenes in Exod. Homil. 1.
est celare, mentitur. Neque enim mentitus est Dominus, ubi ait: Multa habeo vobis dicere, sed non potestis illa portare modo. Vera tacuit, non falsa locutus est. Quibus veris audiendis eos minus idoneos iudicavit.
Mos est sacrae Scripturae, futurorum veritatem in typis praemittere. Hieronymus super Danielem, capite 10.
EXPLICATIO.
De Domino salvatore in septuagesimoprimo Psalmo dicitur, qui praenotatur Salomonis: et omnia quae de eo dicuntur, Salomoni non valent convenire. Neque enim permansit ille cum sole, et ante lunam generationis
sint, non dicuntur, sed colliguntur. Quaedam nec sunt, nec dicuntur: ut Deum esse malum. Quaedam et sunt et dicuntur: ut Deum esse, et esse misericordem.
Non omnium librorum sacrae Scripturae tractatio omnibus aetatibus permittitur apud Hibraeos. Gregorius Nazianzenus in Apologia: et Hieronymus in Prooemio Commentariorum in Ezechielem.
EXPLICATIO.
Hebraeorum seniores tradunt, quod fuerit apud eos quaedam talis antiquitus laudabilis observatio, at non omni aetati omnis
scire committitur. Quod scilicet sit hoc velut munus quoddam propositum virtutis his, in quibus ad illud aetatis et vita probabilis, et ornatus morum, et intelligentiae capacitas apparebit: qui utique iam valeant bene et confidenter ascendere ab inferioribus literae ad superiora spiritus excelsa. Hieronymus ubi supra: Hebraeorum, inquit, probatur traditio, quod nisi quis apud eos aetatem sacerdotalis ministerii, id est, tricesimum annum impleverit, nec principia Geneseos, nec Cantica canticorum, nec Ezechielis exordium et finem legere permittitur, ut ad perfectam scientiam et mysticos
afferre tentabimus. Caeterum modum musicae disciplinae conservare translatio Graeca et Latina non potuit. Hac autem in compendiosam brevitatem festinus ad ipsam Psalmorum expositionem sermo collegit. Hilarius de diapsal.
Crastinum, in Scripturis sanctis futurum tempus significat. Hieronym. in epistola ad Amandum.
EXPLICATIO.
Iacob in Genesi loquitur: Exaudiet me cras iustitia mea. Et ubi altare extruitur a duab. tribubus, Ruben et Gad, et dimidia tribu Manasse, et a cuncto Israel, ad eas legatio mittitur: cum Phinees pontifici
Israel, ad eas legatio mittitur: cum Phinees pontifici respondissent, idciro se altare fecisse, ne suis filiis colendi Deum possessio denegaretur. Et multa istiusmodi in veteri reperies Instrumento.
Secundum Hebraeorum idioma, infans vocatur omnis filius ad comparationem parentum. Hieronym. in quaestion. in Genes.
EXPLICATIO.
Id Ismael exemplo probatur, qui cum esset decem et octo annis maior, cum eiectus est de domo Abrahae cum matre Agar, puer seu infans appellatur.
Omnes pro multis, et multi pro omnibus frequenter in sacris
ab homine usque ad pecus, tibi erunt: tantum modo praeciis redimant primogenita hominum, et primogenita equorum immundorum. Definivit sermo Dei, quid sit primogenitum: Omne, inquit, quod aperit vuluam.
Sponsi in sacris Literis dicuntur viri, et sponsae uxores, etiamsi non concubuerint. Hieronym in Matth. capite primo.
EXPLICATIO.
Nullum movere debet, quod apud Matthaeum legitur, Ne timeas accipere Mariam uxorem tuam. Exurgens autem Ioseph a somno, fecit sicut praecepit ei angelus Domini, et accepit uxorem suam: quasi ex eo quod uxor est
et Danielis. et Evangelium saepe id ostendunt. Alioqui in plurali numero in contrarium legitur, ut in Psalmo: Filii hominum usque quo gravi corde? Et illud: Filii hominum, dentes eorum arma et sagittae, et lingua eorum gladius acutus.
Lex multipliciter accipitur in sacris Literis. Hieronym. ad Algasiam, quaestiones.
EXPLICATIO.
Dicitur Lex, quae per Moysen data est, secundum illud quod scriptum est ad Galatas: Quotquot enim ex operibus legis sunt. sub maledicto sunt. scriptum est enim, Maledictus omnis, qui non permanet in omnibus, quae
Philistim, qui nunc Palaestini vocantur, accipiendi sunt. Hieron. 1. Commentar. in Amos, cap. 1.
Spiritus tam in Novo, quam in veteri Testamento, ubicunque sine additamento ponitur, in bonam partem intelligitur: e contrario malus spiritus semper cum additamento legitur. Hieronymus in primo Commentar. Michaeae 2.
EXPLICATIO.
Fructus autem spiritus, charitas, gaudium, pax. Et illud: Si spiritu vivimus, spiritu et ambulemus. Et alibi: Si autem spiritu opera
Themam, Dorom. Lege Ezechielem. Petrus et Simon dicitur Cephas. Iudas zelotes, in alio Evangelio Thaddaeus dicitur: multaque alia quae ad exemplum horum pertinent. Ipse sibi de omnibus Scripturis Lector poterit congregare.
Prophetae et intelligebant et sciebant, quae prophetabant. Hieronymus in prooemio Comment. in Esaiam.
EXPLICATIO.
Neque enim, ut Montanus cum insanis feminis somniat, Prophetae in ecstasi sunt locuti, ut nescirent quid loquerentur, et cum alios erudirent, ipsi ignorarent, quid dicerent. De quibus Apostolus ait;
eius, ipse aedificabit domum nomini meo. Ecce Nathan Propheta, qui prius regi dixerat, Vade et fac: ipse postmodum prophetiae Spiritu eductus, hoc fieri non posse denuncians, et regis consiliis et suis sermonibus contradixit: quia quod de suo spiritu dixerat, falsum fuisse deprehendit.
Hieronymus in 5. Comment. in Esaiae, cap. 21: Prophetae, inquit, ideo obscuri sunt, quia personae in his plurimae commutantur. Et in prooemio decimi Comment. in Esat. Neque enim simplex a Prophetis historia et gestorum ordo narratur, sed aenigmatum plena sunt omnia, aliudque in verbis
vel ad quos sermo factus est de adventu Christi. Rupert. Abb. in cap. 1. Oseae.
EXPLICATIO.
Lex omnia sancta Moyses et Prophetae conscripserunt: tamen ad comparationem prophetiae, in qua Salvatoris adventum prophetarunt, humilia sunt caetera. Haec Hieronymus in 1. Commentariorum in Mich. cap. 4.
Prophetarum or acula partim ad terrenam, partim ad caelestem, partim ad utr amque civitatem pertinent. August. 18. de Civit. cap. 3.
EXPLICATIO.
Exemplis video probandum esse,
vel non effectum, quamvis praenunciatum, quod non insinuet aliquid adsupernam civitatem Dei, eiusque filios, in hac vita peregrinos, figurata significatione referendum.
Omnes Prophetarum repromissiones, quae excedunt mediocritatem illius temporis, ad Christi referamus adventum. Hieronymus in Esa. cap. 30.
EXPLICATIO.
Populus Sion, ait Esaias, habitabit in Hierusalem, plorans nequaquam plorabit, etc. ad Domini adventum referendum est: in quo captivus quondam populus, passione Domini liberatus, habitabit in
qui Prophetas Pseudoprophetasque discernerent: hoc est, intelligerent, qui de Dei spiritu loquerentur, qui de contrario. Hier. in Esai. cap. 3.
Prophetae cum habeant in titulo, Visio quam vidit, etc. non inferunt quae viderint, sed quae dicta sunt, narrant. Hieronymus in 1. cap. Esaiae.
EXPLICATIO.
Cum in Esaia dicatur, Visio Esaiae: subiungitur, non quid viderit, sed dicitur, Audi caelum, et auribus percipe terra: et reliqua quae sequuntur. Idemque dicendum de aliis Prophetis.
non quid viderit, sed dicitur, Audi caelum, et auribus percipe terra: et reliqua quae sequuntur. Idemque dicendum de aliis Prophetis.
Prophetae nequaquam suo arbitrio loquuntur, sed ex Domini voluntate. Hieronymus in Hieremiae capite 28.
EXPLICATIO.
Quia prophetia futurorum saepissime sit, quorum solius Domini notitia est. Nam et Hieremias tacet, cum ab eius collo ab Anania catena lignea aufertur, doloremque dissimulat: necdum enim a Domino quid loqueretur,
pulsasse, ut indociles et vecordes, et ad sapientiam tardiores, cum eos insensatos appellat. Nam Galatae ex Gallia originem traxerunt: et resipiunt suae originis tarditatem. Gallus ipse Hilarius, Gallos indociles appellat.
Paulus sermone trivii utitur nonnunquam in epistolis. Hieronym. in epistolam ad Galatas capite tertio.
EXPLANATIO.
Quod dicitur, O insensati Galatae, quis vos fascinavit? digne Paulo, qui etsi imperitus est sermone: non tamen scientia debemus exponere, non quo scierit esse fascinum, qui vulgo putatur nocere, sed usus sermone sit
vocabula, Gentilium fabularum et causas et origines habent.
Apostoli et Evangelistae aliquando veteris Testamenti adducunt testimonia, ut sensum, et non verba citent. Et tamen sermonum varietas spiritus unitate concordat, quamvis nec cum Septuaginta, neque cum Hebraeis verba conveniant. Hieronym. ad Pammachium de optimo genere interpretandi.
EXPLICATIO.
In Matthaeo legimus Dominum praedicentem Apostolis fugam, et hoc ipsum Zachariae testimonio confirmantem: Scriptum est, ait, Percutiam pastorem, et dispergentur oves. At in Septuaginta et in
et Apostolos absque damno sensuum interpretatos in Graecum ex Hebraeo, ut sibi visum fuerit. Lege regulam 218.
Si verbis dissentiant, quae ab Apostolis citantur ex veteri Testamento, non confugiendum est ad Apocrypha: sed sciamus veteris Testamenti esse, quae citantur ab Apostolis. Hieronymus in Epistolam ad Ephesios, cap. 5.
EXPLICATIO.
In Genesi scriptum est: Propter hoc relin quet homo patrem suum, et matrem suam, et adhaerebit uxori suae, et erunt duo in carne una. Apostolus autem in epistola ad Ephesios pro eo quod ibi
simul et sententiosum dictum, habens plerunque metaphoram aut similitudinem: ut, Qua mensura mensi fueritis, metientur vobis: Incidit in foveam, quam fecit: Sic caecus caecum ducat, uterque in foveam cadet.
5 Parabola a
per meum mendacium exuberavit: id est, exuberans esse cognita est, vel quam sit excellens. Item: Sit vero Deus verax, omnis autem homo mendax: id est, sic se rem habere agnoscatur. Sic Ananias seductor vocatur apud Ieremiam propheta: et Iesus vocatur filius Ioseph, ille autem eius pater. Sic dicit Hieronymus, Herodem doluisse de iuramento facto filiae: quia id convivae putarunt. Augustinus de mirabilibus Scripturae in quit: Saepe imaginariis rebus verarum nomina in Scriptura tribuuntur. Sic Act. 1. 10. duo angeli vocantur viri in vestitu albo, quia talis erat eorum species. Et Abrahamus
septuaginta interpretes, qui etiam ipsi divino spiritu interpretati, ob hoc aliter videntur nonnulla dixisse, ut ad spiritualem sensum scrutandum magis admoneretur lectoris intentio: unde etiam obscuriora nonnulla, quia magis tropica sunt eorum: sed sicut ex Hebraeo in Latinum eloquium, presbytero Hieronymo utriusque linguae perito interpretante, translata sunt.
Cum igitur argueret impios, superbos, luxuriosos, et fraternae ideo negligentissimos charitatis, rusticus vel ex rustico iste propheta exclamavit, dicens: Vae vobis qui opulenti estis in Sion, et confiditis in monte
sunt, quorum nullum in eis quibus isti inflantur literis invenitur.
Sed cavendum est, ne divinis gravibusque sententiis, dum additur numerus, pondus detrahatur. Nam illa musica disciplina, ubi numerus iste plenissime discitur, usque adeo non defuit Prophetis nostris, ut vir doctissimus Hieronymus, quorundam etiam metra commemoret, in Hebraea duntaxat lingua: cuius ut veritatem servaret in verbis, haec inde non transtulit. Ego autem ut de sensu meo loquar, qui mihi quam aliis et quam aliorum est utique notior, sicut in meo eloquio, quantum modeste fieri arbitror, non praetermitto
sermonis forte etiam nostri temporis exemplis declarari posset: ut si diceremus, multo simpliciorem sermonem esse Erasmi quam Budaei, Vivis quam Erasmi, quo etiam simplicior Philippi est.
Sed de Scripturae simplicitate etiam patrum unum aut alterum dictum annotabo. Scribit igitur Hieronymus ad Paulinum: In Scriptura simplicitas et quasi utilitas verborum idcirco apparet, quo rudis et rustica concio facilius instrueretur: et non solum docti, verum etiam indocti pro suo singuli captu proficerent. Ac discere quidem incumbit ex aequo omnibus, docere non itidem. Et Divus
personam, disserendo Scriptura descendit. Hac causa saepissime sane etiam in veteri Testamento numerus pluralis in singularem vertitur.
Sic Gal. 6, Fratres, si quis praeoccupatus fuerit, instaurate hominem, etc, considerans temetipsum, ne et tu tenteris. Popularis meus Hieronymus hoc loco arguit Paulum anacoluthi et imperitiae sermonis: sed non animadvertit virtutem orationis Paulinae, qui hîc studio a numero plurali transit ad singularem, ut unum aliquem separatim tanquam prae caeteris superbientem, fratremque imbecillum contemnentem suae fragilitatis admoneat,
variatur, voluitur ac rotatur, ut nihil esse possit nec venustius nec ardentius: unde divus Augustinus hunc locum producit in libris de doctrina Christiana, tanquam exemplum grandiloquae dictionis. Nam velut in ecstasin raptus tandem addit, Os nostrum patet ad vos, ô Corinthii.
Hieronymus quoque interdum magnifice sermonem Paulinum celebrat, cuius unum aut alterum dictum asscribam. In Apologia adversus Iovinianum: Paulum Apostolum proferam, quem quotiescunque lego, videor mihi non verba audire, sed tonitrua. Legite Epistolas eius, et maxime ad Rom. ad Galat. ad
dictione et pura delectarit: demumque animos auditorum quo volebat, inflexerit.
Adversus haec Origenes conqueritur subinde, Paulum habere
vero attribuatuim et facultatem dicendi: et praesertim super capite sexto ad Galatas scribit, Paulum vernaculo quidem sermone eruditum fuisse, verum aliena lingua sensus profundos
non valuisse proferre. Quam Hieronymi sententiam mitigari vellem. Puto enim Spiritum sanctum ita moderatum fuisse cum linguas tum calamos Apostolorum, ut quae ad salutem fuerunt necessaria, quam commode atque explicate tradiderint. Quod si quando videantur haerere in dicendo, id proveniebat ex magnitudine ac sublimitate
eminus, alia cominus: nonnulla occultantur, aut per transennam duntaxat monstrantur: dumque hospes frequenter per unum ostium inducitur, et per illud deducitur, admirabundus tantum spectat praesentia, ignoratque unde illuc venerit, aut qua parte sit egressurus.
Imputat quandoque Hieronymus eidem Paulo sermonem Graecum minime purum, sed cilicum, et eum qui proprietates Hebraeae linguae sibi admixtas habeat. Quin et ipse Apostolus videtur deprecari sermonis imperitiam, licet rerum scientiam sibi vendicet. Et Petrus apostolus in postieriori sua Epistola fatetur Paulum habere
Utque torrentes quandoque intumescunt, quaecunque habent obviam ad se rapiunt, non observata rerum dispositione: ita in hoc Apostolo spiritus Domini quandoque scribendi et dicendi impetum excitavit, in quo haec quae videntur vitia esse in dicendo et scribendo, summae virtutes erant. De eo quod Hieronymus affert, iam exposui, quid sentiam.
Sin vero pergas probare, non valuisse Apostolum peregrina lingua exprimere profundos sensus, quod eius scripta, ut Petrus dicebat, quandoque magna obscuritate laborent: ad hoc dicimus, non posse divina quae tractat, sensibus nostris non esse
qui utinam ea quae tanta re nimium breviter dixit, prolixius sigillatim explicuisset, multisque aptis exemplis omnia illustrasset, nobis quidem ad finiendam hanc dissertionem, epilogi vicem abunde praestare poterunt. Quid igitur, inquit ille, an imperitus loquendi Paulus et elinguis, ut Hieronymus existimat? Imo vero Chrysostomum potius, et doctissimos quosque ex Graecis, ipsam denique rationem secutus. quamvis nativa illa et germana masculae facundiae ornamenta ei non defuerint: fateortamen illum fucatae illius Rhetorices pigmentis uti noluisse: nempe ut vi spiritus, hominum
tua, Domine, a flatu irae tuae. Quae descriptiones irae ac poenarum Dei respiciunt ad illas horrendas tempestates, quae in illis locis accidere solent: quae multo rariores ac ignotiores sunt in Septentrionalibus partibus.
Pluvia aestate ferme per integros tres menses, teste Hieronymo, nulla ibi est: sed tantum quam vocant, matutina et serotina, id est cadens tempore sementis seu in autumno, et cum iam germinant spicae, seu vere. sic et in Cypro accidit. Quin et in Italia rariores sunt pluviae media aestate. Ratio est, quia ingens aestus absumit vapores, unde nubes
Dulcissima allegoria est, sed quae intelligi nequit, nisi ex ratione triturandi usitata Iudaeis. Triturarunt bobus, item plaustris et rotis, quibus ferrei dentes erant impacti. Triturarunt et baculis: pro diversitate frumentorum et leguminum, diversis rationibus et instrumentis sunt usi. Vide Hieronymum in Comment. in Isaiam. Sententia est apud Isaiam, Deum non imponere nobis graviores adflictiones, quam ferre possimus: unicuique distribuit exercitia iuxta mensuram.
Non sunt quidem multum versati in mari: sed tamen non adeo fuerunt ab eo remoti. Quare inde quoque multae
ut dictum est, non ita multum calluerunt Hebraiae Christiani ccc post Christum annis, quo praecipue tempore Thalmud consarcinatum est: et si qui aliquid noverunt, Bibliis fuerunt contenti. Quam etiam periculosum fuerit Heb. si doceat Christianum tantum linguam, ne dicam mysteria eorum, satis Hieronymus testatur. Quin etiam, ut maxime voluissent plura Hebraea scripta cognoscere, non quiverunt. Hieronymus homo diligentissimus, nihil ferme praeter Biblia vidit.
Quare rectiûs nos sic opponeremus in hoc loco: Si Iudaei ad Christum conversi, aut omnino quisquam Christianus
tempore Thalmud consarcinatum est: et si qui aliquid noverunt, Bibliis fuerunt contenti. Quam etiam periculosum fuerit Heb. si doceat Christianum tantum linguam, ne dicam mysteria eorum, satis Hieronymus testatur. Quin etiam, ut maxime voluissent plura Hebraea scripta cognoscere, non quiverunt. Hieronymus homo diligentissimus, nihil ferme praeter Biblia vidit.
Quare rectiûs nos sic opponeremus in hoc loco: Si Iudaei ad Christum conversi, aut omnino quisquam Christianus Hebraeae linguae gnarus, aliam veriorem etymologiam ista quam semper Ecclesia tenuit, scivisset, certe
Christum conversi, aut omnino quisquam Christianus Hebraeae linguae gnarus, aliam veriorem etymologiam ista quam semper Ecclesia tenuit, scivisset, certe aliquando monuisset, et errantibus contradixisset, extarentque aliqua eius monitionis seu disputationis monumenta: scivisset aliquid de ea re et Hieronymus tam doctus Hebraeus, qui hanc nostram etymologiam sequitur, illam vero Osiandri ignorat.
At dicit Osiander, quod Deus restitisset Iudaeis, nec permisisset obtinere apud eos hanc nominis Filii sui corruptelam: cur ergo passus est ipsum eorum errorem contra Christum, quod
videtur. Nam adeo sunt quaedam depravate versa, ut si liceret inde argumentari, facile probare possemus, eos non solum vocales, sed nec consonantes, imo vero ferme nec textum quidem habuisse, cum ea perverterent, sed aegrorum tantum somnia scripsisse.
Quod si etiam concederem, neque Hieronymum, neque Graecos interpretes Biblia cum vocalibus scripta habuisse: num propterea sequeretur, nulla fuisse? Potuit enim fieri, ut cum tanta fuerit difficultas scribendi, praesertim Hebraea, propter tantum numerum notularum, nec facile quisque posset tantos sumptus facere, ut sibi curaret
nec facile quisque posset tantos sumptus facere, ut sibi curaret Biblia integre describi: putaverint multi, qui iam nonnihil profecerant, suaeque memoriae fidebant, sibi tantum consonantibus scripta Biblia satisfactura: eoque factum, ut cûm multi eiusmodi exemplaribus uterentur, tale aliquod in Hieronymi manus pervenerit: num propterea consequeretur, omnino nusquam extitisse Biblia vocalibus scripta? Ea sane ratione ne Chaldaica quidem Paraphrasis extitit: quia ipse eius nullam mentionem facit. Idem quoque de Graeco interprete dici posset, de quo, quis ille fuerit, nondum satis inter
ex ipsis fontibus Hebraeis habere potuissent?
Origenes iam ingravescente aetate Hebraeam linguam didicit, sicut et Augustinus Graecam, ut ipsemet in suis confessionibus narrat. Didicerat eandem et ante Origenem Panthenus, Heraclas et Clemens.
Narrat vero gentilis meus Hieronymus, unicum sui temporis in Ecclesia linguarum asylum, de se, quanta diligentia Hebraeo sermoni incubuerit: ac tandem concludens, inquit, Et gratias ago Domino, quod de amaro semine literarum dulces fructus carpo. Haec Hieronymiana praedulcis messis nos quoque ad similem sementem indefesso
Panthenus, Heraclas et Clemens.
Narrat vero gentilis meus Hieronymus, unicum sui temporis in Ecclesia linguarum asylum, de se, quanta diligentia Hebraeo sermoni incubuerit: ac tandem concludens, inquit, Et gratias ago Domino, quod de amaro semine literarum dulces fructus carpo. Haec Hieronymiana praedulcis messis nos quoque ad similem sementem indefesso studio laboreque faciendam lactet alliciatque.
Augustinus porro Epistola octava ad Hieronymum inquit: Ut veterum librorum fides de Hebraeis voluminibus examinanda est: ita novorum Graeci sermonis normam desiderat.
sermoni incubuerit: ac tandem concludens, inquit, Et gratias ago Domino, quod de amaro semine literarum dulces fructus carpo. Haec Hieronymiana praedulcis messis nos quoque ad similem sementem indefesso studio laboreque faciendam lactet alliciatque.
Augustinus porro Epistola octava ad Hieronymum inquit: Ut veterum librorum fides de Hebraeis voluminibus examinanda est: ita novorum Graeci sermonis normam desiderat. Idem celeberrimus scriptor inquit in libro de Vera religione: Locutio divinarum Scripturarum secundum cuiusque linguae proprietatem accipienda est. Habent enim omnes
ipsa nomina literarum Graecarum et Hebraearum
incertum effusae arenae (unde facilis eversio) est ruinam statuere. Idem inquit: Beatus qui seminat super omnem aquam, ubi bos et asinus calcat: hoc est, qui seminat super populos duntaxat sequentes Testamenti utriusque doctrinam, non supervacaneas humanarum traditionum fabulas.
Hieronymus super Matth. cap. 32, Quod de Scripturis non habet authoritatem, eadem facilitate contemnitur, qua probatur.
Idem 24. quae. 1. Can. Non adferamus. Non adferamus stateras dolosas, ubi appendamus quod volumus, pro arbitrio nostro, dicentes: Hoc grave est, hoc leve
Declamationibus, quas occasione alicuius vocis, aut etiam sententiolae, in textu existentis, ad populum habuerunt aut conscripserunt. Quomodo ergo ex ipsis peti potest vera ac solida explicatio obscurorum locorum, et totius corporis Scripturae, secundum quam dubia ac controversiae diiudicentur? Hieronymi certe explicatio nimis brevis ac perfunctoria est.
16 Patres plerique omnes fuerunt destituti linguarum cognitione. Non fuerunt certe coniunctim omnium trium, quae maxime necessariae sunt, periti. Quomodo igitur potuerunt ipsum textum aut corpus sacrarum Literarum sine linguis
De Ecclesiae potestate nemo Catholicus ambigit: sed quod illa veritatis columna sit, quae cathedrae Petri ac Romanae sedi adhaeret, nondum probatum est sufficienter. Iam hoc (nota, quis sit supra verbum Dei) per Scripturas ab illa Ecclesia approbatas, Augustinus in allegato loco et alibi, Hieronymus ad Damas. 24. quaest. 1. Haec est fides per Ambrosium, Athanasium, ac alios laudatos doctores et Ecclesias, a principio hoc ex ore Christi prolatum, Tu es Petrus, et super hanc petram: verum esse asseruit, docuit et praedicavit: et promissio Christi, quod inferi adversus ipsam nunquam
literarum, quae inde ab Orientalibus et Iudaeis per Cadmum ex Phoenicia venisse ab Herodoto scribuntur. Cadmus Hebraeis Orientalem sonat, Tebe bonum solum. Ipsa nomina et ordo literarum Graecarum testantur Hebraeam originem, quae Hebraeis quidem in suo etymo concinnam habent significationem, ut Hieronymus in Epistola ad Paulam Urbicam ostendit: Graecis vero plane barbarae voces esse videntur.
7 Historia Moysis de Creatione convenit cum ipsa sana Philosophia, de una prima et aeterna causa, ex qua, per quam, et in quam omnia sunt, et cum cohaerentia causarum primae, secundarum
ambiguitas in quibus locutionibus facile dissolvatur 165
ambiguitates quales in Sacris meris reperiantur 174
ambiguorum distinctio Scripturae S. intelligentiae necessaria 85
Ambrosius quando floruerit 311. quo nomine ab Hieronymo reprehensus 48
Ambrosii de ieiunio quadragesimali sententia 311. locus 281
Amos quo tempore vixerit 55
amphibologia cur non inter tropos recensenda 165. in Sacris literis quomodo fiat. ibid. unde oriatur.
Herodoti locus 441. oratio qualis 287. stylus 2
Heterosis 174
qui 42
Hieremias cur librum suum bene colligatum munitumque appenso lapide in Euphratem abiici iusserit 339
Hieronymus quam magnifice Paulinum sermonem commendet 297.
quanta diligentia Hebraeo sermons incubuerit 387
Hieronymi de Pauli scriptis iudicium 299. 300
Hieronymi dictum 19. 20.
explicatio perfunctoria 404. locus 269. etc. sententiae 80. 81
ab Hieronymo cur reprehensus Origenes 95
Hierosolymae forma 338
suum bene colligatum munitumque appenso lapide in Euphratem abiici iusserit 339
Hieronymus quam magnifice Paulinum sermonem commendet 297.
quanta diligentia Hebraeo sermons incubuerit 387
Hieronymi de Pauli scriptis iudicium 299. 300
Hieronymi dictum 19. 20.
explicatio perfunctoria 404. locus 269. etc. sententiae 80. 81
ab Hieronymo cur reprehensus Origenes 95
Hierosolymae forma 338
Hilarii locus 166. sententia 63. sententiae 75. 76.
297.
quanta diligentia Hebraeo sermons incubuerit 387
Hieronymi de Pauli scriptis iudicium 299. 300
Hieronymi dictum 19. 20.
explicatio perfunctoria 404. locus 269. etc. sententiae 80. 81
ab Hieronymo cur reprehensus Origenes 95
Hierosolymae forma 338
Hilarii locus 166. sententia 63. sententiae 75. 76. etc.
Hinnon cur Tophet dictus 332. vallis. ibid.
hirec in saegol facilis mutatio
ordinis author Deus 8
ordine nihil magis
Francisci Musaei Sicensis e codice Iadertino Variorum Dalmaticorum (Znanstvena knjižnica Zadar, sign. 25290, ms.
617)
Sciscienses peribunt, nam nocte dieque clam pro fructibus descendunt; nullis minis coerceri possunt. Cum his reverendas dominationes vestras felicissime valere optamus, petentes iterum atque iterum pro una vasa de Bukovcz.
patrone magne.
FLAVII IACOBI EBORENSIS LYRICA.
ODE PRIMA. Ad Hieronymum Faletum Ligurem.
ut luem,
lingua usos fuisse, qua hodie utuntur, siue Slauonica ea, siue alia denominatione apelletur.
Proindeque reiicio somnium illud Blondi, et qui ex Blondo accepit Fausti Uerantii, linguam nimirum hanc, qua hodie Dalmatae, Bosnenses et nos Croatae utimur, allatam fuisse in istas regiones post diui Hieronymi tempora, aeuo uidelicet Iustiniani Principis, in aduentu Slauorum &c., cum longe uetustiorem atque partibus usitatam demonstrem. Dialogum hunc adscripseram Praestantissimo Domino Cardinali Barberino, et fortassis breui typis uulgassem, sed nonnulli amicorum suaserunt
Barberinus ualde amat eiusmodi officia, multoque propensiorem se reddit ad alia, cum pro exactis gratiae sibi actae fuerunt.
Interea ego Dialogum meum eidem obtuli, quem magna auiditate lectitauit, et adhuc detinet. Iussitque mihi Tractatum de Patria Sancti Hieronymi in meliorem formam redigere, nimirum in Capita distribuere. Nam quem conscripseram indiuisus est, utpote
pietas elucescit. Ex his autem libros Iacobi Sanazzari de Partu Virginis, quanquam praecipua quaeque de rebus a Christo Domino gestis multo cum artificio, et summa elegantia complexos; fabulosis ethnicorum nominibus refertos videns praeteriit; commodiorem proposito suo arbitratus Christiadem Hieronymi Vidae Albensis Antistitis; quod, etsi non aeque elegans id carmen est, nec tanta poetices arte perfectum, plenius tamen illud, et vberius, et ad excitandas ad Christianam pietatem animos efficacius iudicauit. Hunc igitur sibi sequendum suscepit, quo modo Cicero in quibusdam de philosophia
grauitatem arcendam duxerunt. Inter hos profiteri nomen suum ausus nuper est Iunius Palmotta frater meus, delecto argumento omnium grauissimo, amplissimoque; de rebus a Christo Domino inter homines gestis. Id autem exequendum sibi putauit Illyrico carmine; secutus Latinum eiusdem argumenti Poetam Hieronymum Vidam, Albensem Antistitem, quomodo Ennius Euripidem, Caeciliusque, et Terentius Menandrum secuti sunt: operae pretium se facturum pro certo sperans, quod non ex vano sibi auguratus est, captos olim suorum numerorum dulcedine Slauorum populos, partem aliquam otii, quod nunc Vladislais,
non, nisi pro coemendis gallinis, ovibus, equis similibusque, quae terra patitur et procreat, adveniunt. Ex antiquis missionibus prima est ante oppidum Paral Las Bocas dicta administrat eam Pater quidam noster. Habet omnia ad victum et economiam necessaria. Altera ex parte oppidi prima Sancti Hyeronimi Hueiotitlan 112 dicta, inter omnes novas et antiquas missiones ditissima. Habet domum amplam, bonam Ecclesiam cum omnibus ornamentis in abundantia. Indos magis excultos, artifices, fabros lignarios, qui sciunt onerare mulas, negotia tractare, domare equos et alia praeterea, quae
iura Ravenna
Iosephe, tuamque
et humani divinique juris admodum peritus Latinisque literis eruditus. Scripsit non pauca, versu praesertim, quorum nonnulla extant apud me, non sine eruditione et elegantia.
Franciscus Martiniacus Spalatensis floruit eodem tempore quo et Hieronymus, ejus frater natu major, cui par fuit ingenio, eruditione et eloquentia; parem etiam cum eo indolem habuit ad poesim, multa reliquit ingenii sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae ad excellentiam poetarum sui temporis accedere videntur.
et campanile sancti Joannis de Fonte restauravit. Multa scripsit tum versu tum prosa, Latina aeque ac Illyrica lingua. Nonagenario major decessit ex hac vita sepultusque in ecclesia monialium sanctae Mariae de Taurello ante majus altare.
Hieronymus Martiniacus, patritius Spalatensis, singulari ingenio praeditus, idemque literis Latinis eruditus et omni digna homine nobili doctrina excultus; verum autem poeticae facultatis laude floruit multaque reliquit carmina, quorum pleraque apud me reperiuntur. In his legitur nobilissimum
verum autem poeticae facultatis laude floruit multaque reliquit carmina, quorum pleraque apud me reperiuntur. In his legitur nobilissimum epigramma Angelae Phaletrae, castissimae ornatissimaeque virgini Venetae inscriptum.
Ex condere.
possit (ex epistola Marci Maruli eidem scripta, ut videre est in suo
Nicolai atque Bonae, matronae gravissimae, quae fuit soror Jancii Leonis Alberti, equitis aurati, patritii honoratissimi, filius, in gymnasio Patavino sub Colla Firmiano, Tydeo Acciarino
Ex Acciareno. et Hieronymo Jenesio, ejus aetatis viris eruditissimis, in Latinis literis adeo profecit ut pene puer in laudem serenissimi principis Nicolai Marcelli cunctis admirantibus luculentissimam habuerit orationem. Statura erat mediocri, latis humeris, corpore gracili, fronte hilari et laeta, oculos habebat
autem illustria sunt: De bene beateque vivendi institutione, libri sex; Evangelistarium, libri septem; De humilitate et gloria Christi, libri duo, primus evangelicus, secundus propheticus; Quaestiones utriusque Testamenti, liber unus; Quinquaginta parabolae, liber unus; Vita divi Hieronymi, liber unus; Commentaria in inscriptiones veterum in marmore incisas, liber unus; De ratione animae humanae, liber unus; De vitio avaritiae divitiisque contemnendis liberalitatisque virtute, liber unus; Davidiados
totum orbem diffusa est, meruit ut summis laudibus a literatis
Ex litteratis. omnibus elatus fuerit. Inter quos duo sunt, alter Raphael Levacovich, qui in suis lucubrationibus Marcum Marulum vocat post divum Hieronymum Dalmatiae secundam gloriam, alter vero Gulielmus Eysengrein in catalogo doctorum orthodoxae matris ecclesiae Marulum appellat virum doctum, sacrarum literarum imprimis
Ex in primis. eruditum,
ecclesiae, ingenio, doctrina et vitae candore spectabilis, docuit in patria grammaticam, dialecticam et moralem theologiam. Podagra laboravit, cujus acerbissimis doloribus diu multumque excruciatus interiit anno 1654. Reliquit non pauca ingenii monumenta, in quibus numeratur
eorumque exemplaria Johannes Lucius, auctores integros, qui nondum erant impressi, post opus suum
D. O. M.
mors succedit, vitae meae gloria cedit.
demonstrat. Absolutis studiis, cum esset in itinere reversurus in patriam, a venerabili capitulo hujus ecclesiae Spalatensis electus est canonicus loco alterius defuncti (a) .
(a) Quae sequuntur, addita sunt a Hieronymo canonico Bernardi, Spalatensis ecclesiae primicerio, de quo loquitur Farlatus, praesertim in vita Joannis Ravennatis [ex Ravenatis], primi archiepiscopi, seu ubi describit inventionem sui corporis.
Per triennium
est in uno ex sepulcris canonicorum ecclesiae Spalatensis in choro a parte dextra throni archiepiscopali, ubi etiam quiescit sequens ejus patruus Marcus, canonicus et primicerius.
Additio Hieronymi Bernardi, canonici ecclesiae metropolitanae primitialis Spalatensis et primicerii
Ex primicerius.
Marcus Dumaneus, patruus
Bernardi, canonici ecclesiae metropolitanae primitialis Spalatensis et primicerii
Ex primicerius.
Marcus Dumaneus, patruus Hieronymi supradicti, juris
Georgius Spalatinus scripsit historiam seu cronicon de Saxoniae ducibus. Hic eximius theologus illustrissimae Saxoniae ducis a sacramentis fuit. Paulus Bolduanus Bib. his., Bas. 1544; Roterodamus epist. 2. m. 125.
Hieronymus Patricius fuit sacerdos Spalatensis, vir admodum doctus ac eruditus atque in patriae ac nationis suae rebus admodum versatus optimeque de ea meritus. De eo meminit Robertus Papafava, patricius Venetus, in historia de situ Carniolae et Carintiae, pag. 63.
patriae finibus nominis claritatem concluserunt, sed plerique eorum ad summam nominis amplitudinem apud exteras quoque nationes pervenerunt studiorumque commercium cum viris ubique gentium clarissimis habuere. Enim vero cum primi subsellii hominibus, nempe cum Angelo Politiano, Pomponio Laeto, Hieronymo Fracastoreo, Annibale Caro, Benedicto Varchio, Paulo Manutio, Rhoberto Bellarmino, Thoma de Vio Caietano, Iusto Lipsio, et sexcentis aliis viris doctissimis Ragusinos cives de suis studiis communicasse
certum est, quod quidem suis locis, quotiescunque nempe se praebebit occasio,
poeta puer. 11
VIII. Exinde igitur laureati poetae nomen reportavit. Luculentum huius rei testimonium habemus ex collectione illa poematum, cuius inscriptio Templum, quae edita in laudem Hieronymae Columnae Aragonensis Octavius Sammarcus collegit atque anno MDLXVIII typis Patavinis mandanda curavit eidemque Hieronymae dedicavit. Enim vero inter varia doctissimorum hominum carmina heroicum poematium legitur Aelii Cervini poetae laureati.
Qua etiam honoris nota ipse se cum pluries
VIII. Exinde igitur laureati poetae nomen reportavit. Luculentum huius rei testimonium habemus ex collectione illa poematum, cuius inscriptio Templum, quae edita in laudem Hieronymae Columnae Aragonensis Octavius Sammarcus collegit atque anno MDLXVIII typis Patavinis mandanda curavit eidemque Hieronymae dedicavit. Enim vero inter varia doctissimorum hominum carmina heroicum poematium legitur Aelii Cervini poetae laureati.
Qua etiam honoris nota ipse se cum pluries alias, tum in epigrammate marmori insculpto in aede vectigali Ragusii, quod suo loco exscribemus, ubi initialibus litteris
rogo, cui munus tale referre licet?
perhibetur. A Fracastoreo igitur dono recepit Lucretii opusculum emendatum illud et perpolitum; qua de re elegiam scripsit Cervinus laudatque amicum multis clarum nominibus atque pro
accepto munere gratias agit inquiens:
Radalei, honestissimi civis, filiam, ex qua multos
utriusque sexus suscepit liberos. Nos ex maribus suo loco laudabimus fratrem Franciscum,
Capucinum caenobitam, virum clarissimum; at vero sex ei natae sunt filiae, quarum
Margarita, natu minima, nupsit Ragusii Hieronymo de Primis, Benedicti filio, quatuor
Anconae, in qua urbe post susceptos omnes fere liberos, quam ob causam plane ignoro,
sedem suam domumque locaverat Franciscus, nobilibus viris in matrimonium collocatae
fuerunt, nempe Nicolea Camillo Gabriellio,
Petrus Martinovich Paulinus.
mei ab episcopo in vulgus sparsa esset derelictio et abominatio, quae honori episcopali plus quam meo derogaret, ex eodem didici | observavique plurima, quod verissima omnia ejusmodi forent spargamenta. Quare ne bilem episcopo moveam, tanquam execratus, ut olim Hieronymus mortuo papa Damaso, sic ego, abeunte Klobusiczkio, secreto neglectimque vivere constitui elegique, eremum mihi domum meam constituens nec cum ullo vel tractare serio volens, quousque assentatorum tempora non mutentur. Jam his praemissis ad historiam. Kukuljevichius, ut superius dictum,
mentionem, cum cuivis petere foret liberum, quidve detractio sit non ignorarem, jam postquam fueram resolutus, cum hujus causae discriptione volui resignare, nisi dominus Reess suis me precibus avertisset.
Ex his facile conjicies, lector, quis rerum nostrarum status fuerit. Solabar exemplo Hieronymi mortuo papa Damaso, item Athanasii in concilio Syrmiensi, plurimum autem spes mea Deus fuerat, qui ob peccata et delicta juventutis meae me ut parens justus castigabat, et ut misericors patronorum amicorumque gratia, quos nunc potissimum fui expertus, illos etiam qui me non nossent
et sibi ipsis ablatam, qua damna per spoliatum me beneficio mihi, sangvine junctis, pauperibus, toti denique patriae, qui reditus beneficii illius ad ejus utilitatem convertendos volui per utilium posteritati librorum typum. Ego autem reminisci coepi et tantorum virorum, qui similia passi sunt, ut Hieronymi, Athanasii, quin Salvatoris ipsius, quem invidia pontificum et sacerdotum interemit, occurritque mihi 1731. annus, quo ut adolescens olim in vocatione fluctuabam status, ecclesiasticumve praelegi et amplexus sum ideo, quod in somnio repraesentatum habuissem, me in ecclesiastica veste
et tantis jurare ac procuratorum in praesentia. Variabant opinionibus assessores, demum pluralitate votorum eveniente, dominus assessor Ladislaus Lukauszki ad eos exmissus est; praestiteruntque elevatis digitis corporale juramentum p. Franciscus Kovachich provincialis, p. Hieronymus Tusztich provinciae vicarius, p. Josephus Bedekovich, p. Gabriel Lengell, p. Vincentius Halaszy, p. Bartholomeus Samuel, definitores. Quo juramento ex more relato et actibus processualibus inserto, provincialis terminum petiit ad
Cardinales novi. Anni hujus die 24. Septembris Clemens Papa XIII. cardinales 20 constituit, videlicet Ferdinandum Rossi Cortonensem, Ignatium Crivelli Mediolanensem et nuncium Viennae, Ludovicum Merlini da Forli, Philippum Acciajuoli Florentinum, Hieronymum Spinola Genuensem, Antonium Erba Odescalchi Mediolanensem, Xantum Veronesi Venetum et episcopum Paduae, Ludovicum Valenti da Trevi, Josephum Castelli Mediolanensem, Petrum Franciscum Bussi Romanum, Cajetanum Fantuzzi Ferariensem, Petrum Hieronimum Guglielmi da Fesi, Josephum Furietti da
da Forli, Philippum Acciajuoli Florentinum, Hieronymum Spinola Genuensem, Antonium Erba Odescalchi Mediolanensem, Xantum Veronesi Venetum et episcopum Paduae, Ludovicum Valenti da Trevi, Josephum Castelli Mediolanensem, Petrum Franciscum Bussi Romanum, Cajetanum Fantuzzi Ferariensem, Petrum Hieronimum Guglielmi da Fesi, Josephum Furietti da Bergamo, Petrum Conti da Camerino, Antonium Antonelli da Sinigaglia, fr. Laurentium Ganganelli ordinis conventualium da Rimini, atque hos presbyteros cardinales; diaconos vero: Joannem Constantium Caracioli
Neapolitanum,
ad articulum 73. 1723. provocavi, bullam, quam is nunquam viderat, misi, cogitandumque reliqui, quam injuriam papae, universitatibus orbis, litteratis, mihi, non Sabolich at ipse approbans inflixisset. Tum descendi, quid sit philosophandi genus ecclecticum, quid de eo senserit Augustinus, Hieronymus, Chrisostomus, descriptisque copiosis horum textibus, (quos scivi unice apud monachos valere), Christum ipsum fuisse ecclecticum docui, dum veritatis habuit rationem destructa synagoga hujusque doctrina. Hinc judaizare eos videri subsumebam, qua re minus intelligentes maxime terrui.
Polonia
provincialis conventum Chesztekoviensem sibi ut abbati perpetuo impetravisset, hac ratione generalis officium perempturus Gerardus Thomassich generalis instituti in Poloniam advolat, subintransque conventum provincialem illico ad compedes damnat et clam per p. Hieronymum Novak in Croatiam submittit, ad conventum Csaktornensem includit, et sequenti anno 1766. occasione intermedii, ut vocant monachi, in capitulo generali ad triennalem penitentiam duram plenamque desperationis in conventu Ulimiensi agendam, cum privatione scapularis condemnat, ubi etiamnum
Bonaventura Catranius effingit Uranium, sive Vincentium Leonium; Sisimber, sive Carolus de Sanctis, Polybum, sive Vincentium de Filicaja; Nevillus, sive Mutius Scevola, Eurindum, sive Franciscum Mariam Gasparrium; Carminius, sive P. Eduardus a S. Francisco Xav. Carmelit. Excalc., Amaranthum, sive Hieronymum Giglium. , viden? Uranium, Polybumque Sisimber
ut ille cirrus lectori minus displiceret. Sed hunc omitto: redeo ad Tullium; cujus ratio in Graecis convertendis qualis fuerit, satis arbitror ex iis, quae dixi, perspici potuisse. Summus videlicet dicendi, et interpretandi magister duas Aeschinis et Demosthenis contrarias orationes, quod etiam Hieronymus, qui eas legerat, in epistola ad Pammachium testatur, sic transtulit, ut multa in illis praetermiserit, multa addiderit, multa mutaverit, ut proprietates alterius linguae suis proprietatibus explicaret. Haec igitur sit nobis veluti norma, qua oratoriam interpretationem
est non nullorum scriptorum Croaticorum persuasio, qui totum olim Illyricum Croatis plenum sibi imaginantur, fucum eis faciente conficto quodam Alexandri M. Diplomate.
praecipue contineri certum est. Hanc vero ex sacris Bibliis
versionem nostrae dialecto proximam, probabilibus conjecturis innixi
eruditi, doctori maximo, qui jam ex
nostra gente est, Divo Hieronymo attribuunt. Est autem exarata literis
Cyrillianis, quae, ut Critici illustres demonstrant, eaedem sunt ac Cadmeae,
sive Phrygiae, sive veteres Graecae; unde Herculi Aegyptio juxta Ciceronem,
aut multo magis antiquiori
omnes linguae amatores haud falsis praeoccupati opinionibus
exoptant; haec sola ad consonantiam revocare discordem syntaxin valeret;
haec innixa invariabili, qui in Ecclesiis custoditur, textu, quemque, ut
credere par est, D. Hieronymus ex germana illa atque antiqua Illyrica lingua
perfecit, robur veritatem auctoritatemque eidem linguae, cui modo nulla est,
apud omnes in posterum necessario conciliaret. Sperandum est itaque, quod
literis atque
nuper et alius vir Clemens de Comitibus Grubiscich,
qui non illotis, ut ajunt, manibus ad haec sacra tractanda accessisset, et
cujus habetur insignis disquisitio in originem et historiam alphabeti
Slavonici glagolitici vulgo Hieronymiani Venetiis apud Pasquali impressa
anno 1766. Sed quum nulla sint studiis praemia proposita, nullae pene
laudes, nisi quae ab ignotis et toto, ut ita dicam, orbe divisis sperari
possunt, ardor ille se totum quibusdam
ut vicinior esset uxoris suae regno.
hoc lapidis regione carente.
352.
5.
Margus. Aliqui volunt hanc urbem fuisse in Pannonia, aliqui in Illyrico, atque ideo
Murgum idem esse ac Mucrum. Hinc Auctor Chronici Norimbergensis et Hieronymus Heninges,
probant Carinum apud Mucrum sive Mucarum in Dalmatia fuisse acie vietum. Mucarum autem
juxta Farlatum II. (362) idem est ac Macarasca nostrorum temporum.
6.
editis opusculis, quam privata et publica vivendi ratione perspicua argumenta.
Triginta annos natus uxorem duxit Nicoletam Sorgo aeque e nobili patriciorum genere ortam, ex qua tres natos suscepit, nempe Franciscum, Hieronymum, et Sigismundum, quorum primi duo Caesareae Regiae Austriacae Domus stipendia meruere, alter excelluit in armis uti Campi Mareschallus, praesertim in Hungaricis bellis adversus Ottomanos gestis, alter uti militum Tribunus cecidit gloriose in Barcinonensi obsidione
alacritate in id incumbens brevi tempore plura suae poeticae virtutis specimina in lucem ediderit.
Vertit in illyricum Torquati Tassi epicum carmen « Ierusalem liberata ; » Ubaldi Bonarelli fabulam « Phyllis in Scyro; » Hieronymi Preti carmen « Amator timidus ; » Davidis septem Psalmos poenitentiales; composuit carmen, cui titulus « Dei magnitudo ;» aliud « Filii prodigi lacrymae
;» alterum in laudem Ferdinandi II magni Etruriae Ducis; finxit etiam
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].
Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].
Kršava, Jeronim (fl. 1492) [1492], Ad lectorem epigramma, versio electronica (), 10 versus, verborum 70, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [krsavajepigram].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], Venerabili pręsbitero Brachiensi Marco Prodich salutem, versio electronica (, Split), Verborum 155, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist14960510].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Martinčić, Jerolim (1476-78 - 1550) [1500], Epitaphium Hieronymi Lucii, versio electronica (), 2 versus, verborum 17, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [marthierepitaphluc].
Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].
Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo pręsbitero Iacobo Grasolario, versio electronica (, Split), Verborum 792, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15020303].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Makarelić, Jerolim (floruit 1496) [1507], Carmen Hieronymi Macarelli Archipresbyteri Traguriensis, versio electronica (), 10 versus, verborum 68, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [makarelicjepigr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].
Božićević Natalis, Frano; Martinčić, Franjo; Martinčić, Jerolim; Alberti, Nikola; Alberti, Antun; Papalić, Jerolim; Paskvalić, Donat [1524], Epitaphia Marci Maruli, versio electronica (), 55 versus, verborum 383, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [aavvepitaphmaruli].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1524], Magnifico et prestantissimo domino Wilibaldo Pirckheymer, versio electronica. (, Milano), Verborum 338, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist15240302].
Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].
Frankapan, Krsto (1482-1527) [1525], Chistophorus de Frangepanibus comes Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 284, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapankrstoepist15250809].
Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].
Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Utješenović-Martinuzzi, Juraj (1482-1551) [1547], Frater Georgius episcopus Varadiensis cardinali Alessandro Farnese, versio electronica (, Varadin), Verborum 897, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [utjesenovicjepist15470207].
Martinčić, Jerolim; Alberti, Nikola; Paskvalić, Donat [1549], Ad clarissimum uirum dominum Benedictum de Mulla, praetorem praefectum Spalatensem dignissimum, epigrammata IV, versio electronica (), 22 versus, verborum 180, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - encomium] [word count] [aavvepigrmulla].
Vlačić Ilirik, Matija; Zigerius, Emerik (1520-1575) [1549], Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica (, Tolna; Magdeburg), Verborum 1772, Ed. Stanko Andrić [genre: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [word count] [zigeriuseepist].
Martinčić, Jerolim (1476-78 - 1550) [1550], Epitaphium Corneliae Leporinae, versio electronica (), 2 versus, verborum 17, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [marthierepitaphlep].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Hektorović, Petar (1487-1572) [1552], Epigrammata, versio electronica. (), 34 versus, verborum 271, Ed. Sebastijan Žepić [genre: poesis - epigramma] [word count] [hektorpcarm].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Venezia), verborum 699, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15580822].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].
Grauisius, Iacobus; Mladinić, Sabo; Mazarelli, Valerio; Statilić, Marin; Pridojević, Ivan; Vranius; Gaudentius; Matthaeus Desseus Ragusinus; Michael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565], Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 175 versus, 1267 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [aavvcarmoccvd].
Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Mužić, Frano [1586], Carmina VI e codice Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 113 versus, verborum 764, Ed. Teo Radić [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [muzicfvd].
Auctores varii (1590) [1590], Epistolae Siscienses, versio electronica (), Verborum 11.224 (pro tem), Ed. Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvsisakepist].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].
Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].
Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].
Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1753], Ecloga recitata in publico Arcadum consessu, versio electronica (), 325 versus, verborum 3023 [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicrecl].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].
Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].
Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
404. Bolica, Ivan. Descriptio Ascriviensis urbis,... [Paragraph |
Section]
In platea duplex biuium, sed quae via Gurdum 50) Vulgo "Gordichio."
Recta petit, primo haec maculosa nebride cinctum
Et duro toties plangentem poctora saxo
275 Ostentat Diuum. 51) Templum Sancti Hieronymi Doct. Max. Mox et templa ardua Marci 52) Templum S. Marci Ev.
Quae subito contra (nam diuidit area parua)
Praeuius ille Dei, quo nullum secla tulere
Maiorem, veteris defensat culmina templi. 53)
405. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 17 |
Paragraph |
Section]
406. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 20 |
Paragraph |
Section]
407. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page f_v |
Paragraph |
Section]
408. Utješenović-Martin... . Frater Georgius episcopus... [Paragraph |
Section]
409. Martinčić,... . Ad clarissimum uirum dominum... [Paragraph |
Section]
Accipe cor uatis seruitiumque tui.
11 Ad eundem Hieronymi Martiniaci
Spalatensis hexastichon
Non ita deprehenso laetatur fonte uiator,
Cum fessus calido sidere carpit iter,
Vt gauisa tuo est aduentu curia nostra,
410. Martinčić,... . Ad clarissimum uirum dominum... [Paragraph |
Section]
411. Martinčić,... . Ad clarissimum uirum dominum... [Paragraph |
Section]
412. Vlačić Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
413. Martinčić, Jerolim. Epitaphium Corneliae Leporinae,... [Paragraph |
Section]
Contenta interiit, felix Cornelia uixit,
Grata Deo, miseris obuia, fida uiro.
414. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.5.43 Ut quum Nestoreos foeliciter egeris annos,
3.5.44 Protinus Elysiis adnumerere choris.
AD HIERONYMUM BERTUTIUM ATTICUM CONSOLATIO / IN MORTE CONIUGIS.
3.6.1 Attice, Romuleae quem summa peritia linguae
3.6.2 Pene facit magno cum Cicerone parem;
3.6.3 Cuius rarus honos, vulgataque
415. Hektorović, Petar. Epigrammata, versio electronica. [Paragraph |
Section]
Cujus ab exemplo connectes undique lector,
quam memorem Famam, qui bene vixit, habet.
3. RESPONSUM PETRI HECTOREI
Ad superos, si scire cupis, virtutis alumne,
corporis exuto pondere qua sit iter;
hortulus ostendet
416. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 224 |
Paragraph |
Section]
417. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 225 |
Paragraph |
Section]
418. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 295 |
Paragraph |
Section]
419. Pir, Didak. Ad Paulum, versio electronica [Paragraph |
Section]
276 Compositi iuuenis mores et amabile nomen
277 Et probitas et rara fides et pectus honestis
278 Artibus instructum, diuino pectore uatem
279 Altaque Pieriae poscunt praeconia linguae.
280 En Petrus, en felix Hieronymus; haeret eunti
281 Filius insignis pietate atque indole rara
282 Nec minus Aonia uersari assuetus in umbra.
283 Ah pereat quicunque modum praescripsit Amori,
284 Secreuitque thoros et dulcia pignora turpi
285 Infecit macula
420. Grauisius, Iacobus;... . Carmina occasionalia e codice... [page 57v–58r |
Paragraph |
Section]
15 Vates quoslibet, o poeta summe,
Cui sint Nestorei dies et anni.
In reuerendissimi patris Hieronymi Mazzarelli, patricii Traguriensis Nonaeque
abbatis et episcopi de Christi ecclesia longe merentissimi, obitum. Sebastianus
Mladineus. Octoastichon
Hanc urge lachrymis, o Nona, tepentibus urnam;
Frigida pastoris nam tegit
421. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
422. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
423. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
424. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
425. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
426. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
427. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
428. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
429. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
430. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
431. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
432. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
433. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
434. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 30 |
Paragraph |
SubSect | Section]
435. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 30 |
Paragraph |
SubSect | Section]
436. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 45 |
Paragraph |
SubSect | Section]
437. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 45 |
Paragraph |
SubSect | Section]
438. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 48 |
Paragraph |
SubSect | Section]
439. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 48 |
Paragraph |
SubSect | Section]
440. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
441. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
442. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 57 |
Paragraph |
SubSect | Section]
443. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
444. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
445. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
446. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 148 |
Paragraph |
SubSect | Section]
I nunc, et cupidi nomen amantis habe.
EPHOD quid sit, Hieronymus docet, cuius haec sunt verba: Est autem Ephod, indumentum sacerdotale, quod in Exodo et Levitico
447. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 148 |
Paragraph |
SubSect | Section]
448. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 169 |
Paragraph |
SubSect | Section]
449. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 181 |
Paragraph |
SubSect | Section]
450. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
451. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
452. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 233 |
Paragraph |
SubSect | Section]
453. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 284 |
Paragraph |
SubSect | Section]
454. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 288 |
Paragraph |
SubSect | Section]
455. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 301 |
Paragraph |
SubSect | Section]
456. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
457. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
458. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
459. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
460. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
461. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 355 |
Paragraph |
SubSect | Section]
462. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
463. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 371 |
Paragraph |
SubSect | Section]
464. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 408 |
Paragraph |
SubSect | Section]
465. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 419 |
Paragraph |
SubSect | Section]
466. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
467. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
468. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 444 |
Paragraph |
SubSect | Section]
469. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 444 |
Paragraph |
SubSect | Section]
470. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
471. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 487 |
Paragraph |
SubSect | Section]
472. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 489 |
Paragraph |
SubSect | Section]
473. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
474. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
475. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 515 |
Paragraph |
SubSect | Section]
476. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
477. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
478. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 540 |
Paragraph |
SubSect | Section]
479. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 540 |
Paragraph |
SubSect | Section]
480. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 540 |
Paragraph |
SubSect | Section]
481. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
482. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
483. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
484. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 571 |
Paragraph |
SubSect | Section]
485. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 571 |
Paragraph |
SubSect | Section]
486. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 579 |
Paragraph |
SubSect | Section]
487. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
488. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
489. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 599 |
Paragraph |
SubSect | Section]
490. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 613 |
Paragraph |
SubSect | Section]
491. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
492. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 636 |
Paragraph |
SubSect | Section]
493. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 738 |
Paragraph |
Section]
494. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 738 |
Paragraph |
Section]
EVANGELIUM.
Evangelii appellationes et periphrases 279. 15 et [?: ]
Evangelium qualis vox [?: ] . [?: ] unde ducta ib. [?: ]
495. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 740 |
Paragraph |
Section]
496. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 742 |
Paragraph |
Section]
497. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 782 |
Paragraph |
SubSect | Section]
498. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 783 |
Paragraph |
SubSect | Section]
499. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 805 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
500. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 805 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
501. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 807 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
502. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 807 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
503. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 807 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
504. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 807 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
505. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 807 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
506. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 807 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
507. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 808 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
508. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 811 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
509. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 811 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
510. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 819 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
511. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 824 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
512. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 831 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
513. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 833 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
514. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 837 |
Paragraph |
SubSect | Section]
515. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
516. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
517. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 848 |
Paragraph |
SubSect | Section]
518. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 848 |
Paragraph |
SubSect | Section]
519. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 848 |
Paragraph |
SubSect | Section]
520. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 852 |
Paragraph |
SubSect | Section]
521. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
522. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
523. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
524. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
525. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 854 |
Paragraph |
SubSect | Section]
526. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 854 |
Paragraph |
SubSect | Section]
527. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 856 |
Paragraph |
SubSect | Section]
528. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 856 |
Paragraph |
SubSect | Section]
529. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 856 |
Paragraph |
SubSect | Section]
530. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 856 |
Paragraph |
SubSect | Section]
531. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 857 |
Paragraph |
SubSect | Section]
532. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 857 |
Paragraph |
SubSect | Section]
533. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 857 |
Paragraph |
SubSect | Section]
534. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 857 |
Paragraph |
SubSect | Section]
535. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 858 |
Paragraph |
SubSect | Section]
536. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 863 |
Paragraph |
SubSect | Section]
537. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 864 |
Paragraph |
SubSect | Section]
538. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 866 |
Paragraph |
SubSect | Section]
539. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 869 |
Paragraph |
SubSect | Section]
540. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 869 |
Paragraph |
SubSect | Section]
541. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 869 |
Paragraph |
SubSect | Section]
542. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 870 |
Paragraph |
SubSect | Section]
543. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 874 |
Paragraph |
SubSect | Section]
544. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 874 |
Paragraph |
SubSect | Section]
545. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 875 |
Paragraph |
SubSect | Section]
546. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 875 |
Paragraph |
SubSect | Section]
547. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 875 |
Paragraph |
SubSect | Section]
548. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 877 |
Paragraph |
SubSect | Section]
549. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 877 |
Paragraph |
SubSect | Section]
550. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 878 |
Paragraph |
SubSect | Section]
551. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 878 |
Paragraph |
SubSect | Section]
552. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 878 |
Paragraph |
SubSect | Section]
553. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 879 |
Paragraph |
SubSect | Section]
554. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 882 |
Paragraph |
SubSect | Section]
555. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 883 |
Paragraph |
SubSect | Section]
556. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 883 |
Paragraph |
SubSect | Section]
557. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 959 |
Paragraph |
SubSect | Section]
558. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 997 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
559. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1029 |
Paragraph |
SubSect | Section]
560. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1031 |
Paragraph |
SubSect | Section]
561. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1032 |
Paragraph |
SubSect | Section]
562. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1035 |
Paragraph |
SubSect | Section]
563. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1060 |
Paragraph |
SubSect | Section]
564. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1062 |
Paragraph |
SubSect | Section]
565. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
566. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
567. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
568. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1064 |
Paragraph |
SubSect | Section]
569. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
570. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1099 |
Paragraph |
SubSect | Section]
571. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
572. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
573. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
574. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
575. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
576. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
577. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
578. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
579. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
580. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
581. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
582. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
583. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1205 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
584. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1220 |
Paragraph |
Section]
585. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
586. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
587. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
588. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
589. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1235 |
Paragraph |
Section]
590. Mužić, Frano. Carmina VI e codice Variorum... [page 35r |
Paragraph |
Section]
Si quis inextincta probitatis luce refulsit,
Fulsit Delmatica genitus de stirpe Veturus.
Iustitia prorsus nituit pietateque uera;
591. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 319 |
Paragraph |
Section]
592. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 188 |
Paragraph |
Section]
15.1.1 Ecquam tu Citharam mihi,
15.1.2 Quam Pimplaea Lyram, quae strepitum tubae
15.1.3 Donas? dum meritus virum
593. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 199 |
Paragraph |
SubSect | Section]
15.7.36 Avertat, atque hostem procul.
ODE VIII. DE EADEM URBE PESTILENTIA laborante. Ad Hieronymum Cervinum Senatorii
ordinis
15.8.1 Divi immortales, Laurenti, aequae, utque Sergi,
15.8.2 Et tu potente clare spiritu senex,
594. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 222 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
16.2.41.3 Faelix qui caelo potitur melioribus annis,
16.2.41.4 Quem Dii amant (aiunt) occidit ille puer.
Leonorae Hieronymi Sorgii uxoris
16.2.42.1 Dum mediam effertur Sorgi Leonora per urbem
16.2.42.2 Pallida, et incomptam sparsa per ora comam.
595. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
596. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
597. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
598. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n29 |
Paragraph |
Section]
599. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n7 |
Paragraph |
Section]
600. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
601. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
29 Sensit et Adriaci dextram timuere leones.
30 O si non durae praereptus crimine Parcae
31 Vota Italum tecum tuleras, Hieronime, qualem,
32 Qualem te propriis vidisset in arcibus olim
33 Bellipotens Regina Padi, quae gaudia Nereo
34 Plaudenti vexisset
602. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
14 Sordeat ut tali vulnere nostra manus.
XCVII. ILLUSTRISSIMO AC REVERENDISSIMO DOMINO
HIERONIMO MATEIO ASCULANAE URBIS MODERATORI
SAPIENTISSIMO
ODE PANEGIRICA
1 Ille canat fulvo viduatum Phasida villo,
2 Hic magnae primordia Romae.
603. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
64 Roma fidem, tua iura probavit
65 Emilia, Adriacique manum tremuere leones.
66 Magnanimis Hieronimus ausis
67 Emicat et vasti pulsum de culmine mundi
68 Eugenium revocasse triunphat.
69 Nec minus auspiciis felix Lodoicus avitis
604. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
79 Vellera donet, io, veterisque insignia Frixi!
80 Crede, tibi maiora parantur,
81 Qui totam heroa complectoris indole Romam,
82 Qui magnos, Hieronime, sensus,
83 Qui labris tactas lynphae Aganippidos undas
84 Perpetuum transmittis in aurum.
85 Te vastae mentis tollit vrgor aliger ultra
605. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
606. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
607. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Hieronyme, Aoniae quamvis novus incola silvae,
Judice me potis es dicier esse vetus:
Nam tua jam redolent Phoebeam carmina laurum
Et serta ex hedera jam tibi texta petunt.
Eja igitur bijugi cape celsa cacumina montis,
608. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Tam bene Phaletrae describis dona puellae 5
Ut se non aliam jam Venus esse velit.
Felix illa quidem tali celebrata poeta,
Aeternum formae te duce nomen habet.
609. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Hieronyme, in teneris sic carmina concinis annis
Ut liceat de te conjicere ista mihi:
Tempora Apollinea gestabis cincta corona
Et solves Lycio debita vota deo.
Tunc tua per terras ibit perque aequora fama, 5
610. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
611. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
612. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
613. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
614. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
615. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
616. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Hic me vermis edit, sic juri mortis obedit,
Corpus quod laedit animamve qui sibi credit.
A. D. MCCLXVIII. men. Madii VIII. die intrante.
Hieronymus Dumaneus, Marci Dumanei, auctoris hujus operis, ex fratre nepos, et ab eodem missus Graecium studiorum caussa, atque ab archiepiscopo Spalatensi Stephano Cosmi in ipso die sui discessus prima tonsura initiatus fuit. Qualis ejus profectus in studiis, qualis morum probitas, modestia,
617. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
618. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
619. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
620. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
621. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
622. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 18 |
Paragraph |
Section]
623. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 18 |
Paragraph |
Section]
624. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 25 |
Paragraph |
Section]
Pomponi inventum est...
Ille cothurnatum nam Syrma et prisca reduxit
Pulpita, cum soccis conspicienda suis...
Denique, ut missos faciam caeteros, etsi illustres omni liberali disciplina viros, amicissime vixit cum Hieronymo Fracastoreo, Veronense, medico, poeta, philosopho, astrologo et nominis amplitudine et editis lucubrationibus toti orbi notissimo, qui cum eruditis omnibus suae aetatis hominibus litterarum commercium habuisse perhibetur. A Fracastoreo igitur dono recepit Lucretii opusculum emendatum
625. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 25 |
Paragraph |
Section]
Qui curat morbos Hieronymus, hoc tibi praestat,
E carie versus eruit ille tuos...
Versibus hinc praesto est, hinc ille iacentibus aegris
Atque instar Phaebi culmen utrumque tenet,
Inde prius quam te Ragusam mittere passus,
Iam bene purgata labe politus eras,
Nam mihi
626. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 2_4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
627. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 552 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Scriptores.
Pater Nicolaus Benger ex instituto Paulinorum, 4-ter provincialis, scripsit historiam sui ordinis et edidit.
Pater Josephus Bedekovich ejusdem instituti scripsit et edidit
628. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 75 |
Paragraph |
SubSect | Section]
629. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
630. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
631. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 387 |
Paragraph |
SubSect | Section]
632. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 392 |
Paragraph |
SubSect | Section]
633. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 392 |
Paragraph |
SubSect | Section]
634. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 420 |
Paragraph |
SubSect | Section]
635. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
636. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
Sculpit, hic Eurindi vultum exprimit, ille Amaranthi.
Sed quid ego longinqua sequor, propiora relinquo?
Huc geminas, huc flecte acies, hanc aspice telam,
Qua magnum tanta
637. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxvii |
Paragraph |
Section]
638. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 9 |
Paragraph |
Section]
639. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
640. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
641. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
642. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
643. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.127.5 Quippe etenim haec causa est laetandi, vestra futura
4.127.6 Quod proles vobis creditur assimilis.
128. [126.] Viro amplissimo Hyeronimo Juliano, oratori Veneto, ab Urbe discedente.
4.128.1 Urbis deliciae, moesta discedis ab Urbe,
4.128.2 Quae memor haud unquam desinet esse tui,
4.128.3 Tu quoque sis, facito, memor
644. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.143.4 Pulchraque sunt, dixi et digna tenere oculos.
144. [142.] [ 401] De se, & Pompej versibus.
De suis et Hieronymi Pompej versibus.
4.144.1 Carmina, Pompej, mea cum tot laudibus effers,
4.144.2 Ipse mihi videor scilicet esse aliquid.
645. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.209.5 Ausonium et toties quo despexere cothurnum,
4.209.6 Gallorum minuat grande supercilium.
210. [208.] Ad Hieronymum
H(ieronymum)] corr. ex N.
Grimaldum catholici regis oratorem, de Antigona in ejus aedibus primum acta.
4.210.1 Auspice te, dias lucis processit in oras
646. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.400.9 Hoc opto; hoc prope jam quia contigit, Aule, beatus
4.400.10 Ipsam vix divis ambrosiam invideo.
401. [398.] [ 144] Ad Hieronymum Pompejum.
4.401.1 Carmina, Pompei, mea quum tot laudibus effers,
4.401.2 Ipse mihi videor scilicet esse aliquid;
4.401.3 Sed conferre tuis coepi ut mea carmina, rursum
647. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.63.5 Quaque omnes large perfundet visa sodales,
8.63.6 Laetitiae voluit mi dare primitias.
64. De imagine oratoris Veneti Hieronymi Juliani in domo Pizzelliana relicta.
8.64.1 Orator Venetus Romana clarus in aula,
8.64.2 Carus et eximie dotibus eximiis,
8.64.3 Hoc desiderii lenimen dulce reliquit
648. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Hic magno
Cultus perveteres causae, te quisque
649. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
650. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page viii |
Paragraph |
SubSect | Section]
651. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page viii |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
1 2 3 4 5 6 7
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.