Your search found 611 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 201-300:

Infantes matrum gremiis et ab ubere raptos
104  Excutiunt duro membra tenella solo,
105  Quos in frusta secant canibusque trementia praebent.
106  Ah miserae matres, quae genuere feris!
107  Proh dolor immensus, nullo medicabilis aevo,
108  Virginis Intactae templa verenda ruunt,
109  Atque ubi, Christe, tuae fulgebat imago figurae
110  Hic canibus locus est, hic stabulantur equi.
111  Quare age,

VIRGINIVS FILIAE MEAE KARIS- SIMAE VIRGINIAE NIMIAM OB PIETATEM PROPRIIS MEIS MA- NIBVS INTEREMPTAE. PROH Correxi ex PRHO DOLOR. QVANTVM FVIT CARIS- SIMA IN ANNO. XVI. IVVENTVTIS EIVS. MS. V. D. III. 33.1. Patet lectio. Hac de re autem scriptores ita tradunt: (Apius

adversis vacuus; rutilantia flammis
1.174  Aurorae croceis sibi sunt sine fine benignis
1.175  Ora locis, solusque plaga defensus iniqua, 175
1.176  Possidet intactas aegris animalibus oras.
1.177  Non dolor, aut gemitus, vel mens incerta futuri
1.178  Advenire tibi poterunt, vel mortis imago.
1.179  Illic pura dies, illic saluberrimus placidissimus annus,
1.180  Omnia te cingent quae

rebus pulchre, iuvenemque superbum
2.4  Consortis propriae socium posuisset in oris
2.5  Eois, semper tot opimis dotibus auctum, 5
2.6   Invocat fletu Proh dolor, invidit miseris mox callidus anguis,
2.7  Ex quo sulcarunt Stygii mala numina Ditis.
2.8  Flere licet mecum simul, heu! Nunc grandis Apollo,
2.9  Flete, sacri nemoris lauri, quia flere necesse est.

2.147  Mortales fecit miseros; spaciosa gemendi
2.148  Tempora non desunt longum mansura per aevum.
2.149   Subiicitur ratio sensui. Proh dolor! Hi subito norunt pudibunda magistro
2.150  Angue sacro; faciunt membris femoralia tristes 150
2.151  Ex ficus foliis. Senserunt protinus alto
2.152   Adventus dei ad miseros

2.270  In vos ipse volo!”, dicebat nuntius alti 270
2.271  Consilii. Pepulit primo Evam limine sacro.
2.272   Fletus poetae. Proh dolor, heu pietas, proh tristia fata parentis
2.273  Nostra! Quae fuerit tanti olim causa doloris,
2.274  Quo nullus major memorabitur orbe sub isto
2.275  Lunari, oppressi sub quo caligine tetra 275

laurus
2.293  Arescat; namque Aonios rudis incola montes
2.294  Ecce habitat juvenis depressus sidere tetro,
2.295  Jam fletu saxum omne madet, turbantur ubique 295
2.296   Dolor omnium Adami peccato Cuncta Deus fragili quae pulchra creaverat orbi.
2.297  Phoebus luce sua caruit, soror ore cruento
2.298  Infera regna

Subito capistratos more capillos
2.307  Foemineo curvat Pluto ad se, cardine forti
2.308  Quos stringit madidus quo surgit in arbore dulcis
2.309  Tempore quisque suo viridi cum gramine fructus.
2.310  Ecce dolor sequitur, macies, pallorque, situsque, 310
2.311   Conditio mala humani generis addami admiso Implenturque cavae mox toto in corpore rugae,
2.312  Horrida

fructus producunt omnia passim,
2.449  Cuncta sibi parent, nihilo qui cuncta creavit.
2.450  Sors hominum sterilis, superum quae sola retardat 450
2.451  Amplexus dulces tanti sine fine Tonantis.
2.452  Proh dolor, heu pietas, proh crimina tanta virorum!
2.453  Solus imago Dei es, soli tibi numina cedunt,
2.454  Gratia sola tibi est, soli solatia praebet
2.455  Conditor hic rerum, solum tu Numen adora. 455

Solymae, quo murmure caelum 215
3.216  Intremuit Phoebusque suis mortalia temnit
3.217   Christi resurrectio. Corpora tunc radiis, multo concussa pavore.
3.218  Proh dolor, heu pietas, pro nobis occidit ille,
3.219  Qui mare, qui caelum, terras, qui sidera torquet.
3.220   Christi ascensio. Tertia lux venit caelo, qua Conditor

Importuna moues. Data nobis foedera frangis,
5.180   Fracta dolo sarcire paras. Ostendis amicum
Fronte palam, sęuum seruas in cordibus hostem.
Quis furor hic, o rex? Ignoscas, talia fari
Compellit me quippe dolor, tibi semper honori
Quum fuerim, quum nostra tuos euerterit hostes
5.185   Dextra. Palestinę memorant mea gesta phalanges
Nec mihi se cęssisse negant, certamen inire
His quoties placuit. Nunc tuti gaudia

Quicquid erit, curate mihi responsa referri.
Interea latebras desertę quęrere terrę
Est animus, donec noscam, quid numina summi
10.505   Me iubeant regis." Tunc demum rettulit arcam Dauidis dolor
Sacra tribus. Porro turba comitatus ab omni,
Montis oliueti cliuum quum scandere Dauid
Coepisset, nudis pedibus calcabat arenas,
Ora rigans lachrymis, nigro uelamine tectus.
10.510   Hoc

mulcta dolore
Compensanda foret sub lucis tempore primę
Delictum lugente reo. Peccata merebant nota
Supplicium tridui, sed poenam temperat omnem
13.375   Pro male commissis dolor acer sponte receptus.
Pręterea pietas Dauidis tanta mereri
Quid iam non potuit, populum qui morte suorum
Atque sua cupiit dira de labe redemptum?
Ad Dauida die properans accessit in illo

quidem omnes eos, qui deliquerant, neque necesse erat, ut aliquid ex ipsorum confessione disceret. Sed hoc iccirco exigebat, ut illi seipsos accusando ostenderent, quantum de perpetrata culpa dolent, quantum de perpetranda cauere decernant; ut scilicet sponte susceptus peccatorum dolor dolorem supplicii, qui peccantibus debebatur, submoueret sontesque ad innocentiae statum poenitentiae merito reformarentur. Talis in Ecclesia lex Dei est. Nihilque factu facilius poenam perennem uitare uolentibus quam ut eos et peccati poeniteat et

clades et inopinatus furor afflixit (id enim temeritati fortunae ascribebam), quam quum cogitem, nunc eo me locorum esse, ubi nec quispiam magnitudine mearum miseriarum tangitur neque locus virtuti datur. Quas igitur spes mihi est habenda, quomodo leniendus est dolor, plane non video. Ad patriamne, quę remotissima est et in hostium faucibus, an ad fratres amicosve confugiam, quibus nihil est de mea vita exploratum? Unicum profecto auxilium in tua Dominatione mihi relictum est. Quod quidem non postulo ex ipsius fortunis;

animi consternatione?-- Hoc elegidium vero coacta natura vix excussi; quod, ut ingenue fatear, non implet aures meas. Illud autem una cum mea salute iudicio atque consilio tuae Dominationis subiicio. De his plenius coram tua Dominatione acturus eram, nisi me capitis dolor prohibuisset. Quid decreverit tua Dominatio, significet mihi, et suum Tranquillum solito prosequatur amore, rogo. Ego, quamprimum hac molestia liberabor, ad tuam Dominationem accurram,
pulveris Euboici felix quae vivat in

Quis enim nostra memoria centesimum uitę attigit annum? cum pręsertim psalmista dicat: ps89 Dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni, si autem in potentatibus, octoginta anni , et amplius eorum labor et dolor. Quęre siquem inuenire potes octogenarium senem sanum. neminem certe reperies, cui uel aures non obsurduerint | uel uisus non hebetauerit | uel pedes non titubent, manus non tremant, dorsum non curuetur, dentes siqui

Cayn Nihil profuit Cayno fratricidę, quod a Domino coargutus doleret, quia clementię diuinę derogauit dicens: Maior est iniquitas mea quam ut ueniam merear. Iudas Nihil Iudam proditorem iuuit suus pro commisso dolor | neque confessio cum diceret | peccaui tradens sanguinem iustum. Quoniam cum de Dei misericordia desperasset, tristitia superatus laqueo mortem sibi consciuit. Poenitenti

quidam dicunt, cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint. Ego uero etiam ea significari reor, quę tunc erunt impio, cum primum diuidi eum a corpore contigerit. Non quod animę dentes osseos | aut oculos habeant carnales, sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit, qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit. Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt in inferno, per eius poenę similitudinem tibi loquitur, quam in hac uita grauissimam esse non ignoras. Hęc autem consuetudo est diuinę

quibus in Euangelio respondet Dominus: Ioan. 6 Amen amen dico uobis, quęritis me non quia uidistis signa, sed quia manducastis ex panibus et saturati estis. Et quoniam uoluptariam uitam ęterni supplicii dolor sequitur, iisdem dicitur: Luc. 6 Vę uobis qui saturati estis, quia esurietis. De perseverantia virtvtvm. Caput XXVI

cum malum quod cogitauerant peregerint, se quieturos confidunt? Audiant ergo Apostolum dicentem: Ad Thesal. I. V Cum dixerint: Pax et securitas, tunc repentinus eis superueniet interitus | sicut dolor in utero habentis, et non effugient. Quod si cuiquam consummato scelere lętari contigerit, momentanea profecto ac breuissima est cuiusque flagitii delectatio | sed nisi poenitudo intercesserit,

dolor in utero habentis, et non effugient. Quod si cuiquam consummato scelere lętari contigerit, momentanea profecto ac breuissima est cuiusque flagitii delectatio | sed nisi poenitudo intercesserit, dolor subsequetur perennis | et nullo prorsus fine claudenda poenarum inquietudo. Quoniam pro peccato quo Deus infinitus offenditur, infinita debet esse punitio. Ista nobiscum reuoluentes

nominatur. Fuit et hęc nomine Maria, Salomę quidem filia, sed Iacobi Maioris et Ioannis parens. Hoc ideo exposuimus, ne cuiquam Euangelistę diuersa uideantur locuti. Stabant ergo iuxta crucem de nece Domini Marię matris dolor sui acerrimo affectę dolore. Et ipsum toto corpore crudeliter contusum atque confossum lamentis prosequebantur. Pręcipue uero mater ipsa in passione dulcissimi filii moerore repleta. Immo ex corde tristes ędebat gemitus, lachrymis

utrique ut Deum adorarunt, ut hominem oculis intuiti sunt. Scio te, fili dulcissime, Deum de Deo ante secula natum, de me assumpta humanitate in tempore genitum, et utrunque in te confitens me Dei et hominis matrem esse agnosco. Veruntamen, quanto hęc mihi gratia maior, tanto et dolor meus acrior atque acerbior. Itaque pręteritorum recordatio beneficiorum pręsentis calamitatis grauitatem non mitigat quidem, sed auget. Veluti cum diuitis alicuius opes uis hostilis diripit, eo plus doloris ei accedit, quo plus habuit facultatum. Heu, quid agam misera

electi, cum quibus multitudinis gubernandę onus partiret. Ad hunc discipulorum numerum potest per tropologiam et illud octogesimonono psalmo referri: Dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni.* Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor. Summa quippe discipulorum in octogenarium extenditur, si primis duodecim reliquos iunxeris. Hi sunt operarii missi in messem. Ab his uita nostra perficitur, si per ipsorum doctrinam dirigatur. Quicquid est extra illam amplius, labor et dolor est. Frustra enim ad

et amplius eorum labor et dolor. Summa quippe discipulorum in octogenarium extenditur, si primis duodecim reliquos iunxeris. Hi sunt operarii missi in messem. Ab his uita nostra perficitur, si per ipsorum doctrinam dirigatur. Quicquid est extra illam amplius, labor et dolor est. Frustra enim ad beatitudinem adipiscendam nititur, qui contempto Euangelio per philosophorum pręcepta illam se adepturum putat. Euangelistę Ex discipulis his quatuor quoque Christi, Domini nostri, Euangelistas in prophetis

— inquiunt — non es amicus Cęsaris. Pilatus igitur, ne apud Cęsarem populi aduersus se delatio aliqua fieret, Iesum flagellis cędi iubet ostenditque flagellatum. Id futurum indicabat Dauid in persona Christi dicens: Ego autem in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper. Alibi immanitatem flagellantium exprimit et irridentium procacitatem dicens: Dum confringuntur ossa mea, exprobrauerunt mihi inimici mei. Hyperbole est. Confracta enim ossa ideo dicuntur, ut grauissime

A planta pedis — inquit — usque ad uerticem non est in eo sanitas. Eius futurum dolorem expressisse mihi uidetur Hieremias, cum inter lamenta Hierusalem in persona Christi diceret: O uos omnes, qui transitis per uiam, attendite et uidete, si est dolor sicut dolor meus. Qui enim omnium portabat iniquitatem, omnium etiam dolores ipse suo dolore debuit superare. Eius uero fidelium in tam tristi spectaculo gemitum ac moerorem prospiciens Esaias ait: Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi columbę

pedis — inquit — usque ad uerticem non est in eo sanitas. Eius futurum dolorem expressisse mihi uidetur Hieremias, cum inter lamenta Hierusalem in persona Christi diceret: O uos omnes, qui transitis per uiam, attendite et uidete, si est dolor sicut dolor meus. Qui enim omnium portabat iniquitatem, omnium etiam dolores ipse suo dolore debuit superare. Eius uero fidelium in tam tristi spectaculo gemitum ac moerorem prospiciens Esaias ait: Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi columbę meditantes

astus et insidias, taceo crudelitates quas contra nos faciunt, enarrare. Ambiguum est an majus nos potentia an dolis et fraudibus urgeant. Waiwodas captis arcibus et Castellis praeficiunt qui sponsionibus et possessionibus Christianos subditos alliciunt ut sibi obnoxii sint. Proh dolor, Beatissime Pater, jamjam cum Turcis vicini Christiani matrimoniam contrahunt, atque ita conveniunt ut Domino meo inter Christianos et subditos agenti debito dubitandum sit. Affirmare tibi possum, clementissime Pater, illum hostium fraudes multo majus quam arma

felicitate semper perfruentur. Absterget Deus omnem lachrymam , inquit , ab oculis eorum, et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra . Hoc ipsum uidit Esaias et ait: Non esurient, neque sitient, et non percutiet eos ęstus et sol; quia miserator eorum reget eos, et ad fontes

: Erit lux lunę sicut lux solis, et lumen solis erit septuplum, sicut lux septem dierum, in die, qua alligauerit Dominus uulnus populi sui et dolorem plagę eius sanauerit . Hoc est in die, quando dolor uertetur in gaudium, et labor in requiem, et mortalitas in immortalitatem. Ad [t]estandam ergo augendamque iustorum beatitudinem etiam cęli luminaria maiorem recipient fulgorem plusque contrahent lucis. Fulgebunt autem

id temporis praesulem eundemque epistolarum magistrum, oratores ad Maximilianum confestim mittit. His mandat, ut tota fere conditione cum illo pacem componant, neque eum pacis etiam conditiones eius arbitrio dicere recusent. Tantus sane dolor fraternae iniuriae animum alioqui satis placidum inuaserat, tametsi non tam irae quam socordiae atque ignauiae suae indulsisse uisus sit. Etenim uires res Hungarica iam recoeperat, si animum rege dignum gerere uoluisset. Maximilianus hac legatione ex sui animi sententia

latus hostium equis incurrere quam maxime concitatis, licet essent et pauci ― quingenti enim fuisse dicuntur ― et fere leuis armaturae. Itaque redintegrato proelio momento fortuna mutatur: nox Hungaros adiuuat, locorum notitia, studium resarciendae acceptae ex recenti fuga ignominiae, dolor iniuriarum, causae aequitas, que quidem mortalibus addit magnopere fiduciam. Igitur Boëmi dum nimium insolenter et ab re bene gesta securi hostem iniuriis exagitatum contemnunt, audacia Hungarorum insperata perculsi illico fugantur, multi in fuga

aequale prope emolumentum cum his acciperet, qui acerbissimos labores ac erumnas in expeditione passi fuissent, ille collectam iram haudquaquam uerbis effundens, stricto ense in quaestorem irruit, occisurus eum, ni circumstantes inhibuissent commilitones. Atqui licet huius uiri dolor ac indignatio haud omnino iniqua foret, modo citra rixam et gladii eductionem, quod apud Turcas capitale est, extitisset, mox tamen factus laesae maiestatis reus dignas audacia sua poenas dedit. Palo enim, nemine hoc supplitium deprecari audente, Bazethis iussu affixus est. Eadem nimirum

insolescat. Quin etiam oportere aliis quoque uirtutis explicandae dari occasionem, quo exteris nationibus testatum sit non unum duntaxat, sed complures esse apud Turcarum regem duces, qui aliqua polleant uirtute. Quum his uocibus, quas scilicet cuique sua cupiditas, aut alienae gloriae dolor effuderat, regem moueri Marconius intellexisset, haud mediocriter animo turbatus regem adiit, atque dicendi impetrata potestate ita disseruit: Etsi superuacaneum puto, rex Bazethes, apud te suspitionem refellere, qua in

populationes, spolia, raptus exerceant, nihil tuti arma deponentibus relinquant, quippe queis nihil ueri, nihil sancti, nulla prorsus iurisiurandi religio inesset. Haec aut his similia, prout dolor animi iratis uerba suppeditabat, ab Hungaris tum in Vuladislauum, tum in Turcas merito iactabantur. Nam sicut Turcae priuatim fidem egregie colunt, ita ubi publica affulsit utilitas, omne ius fasque prae ea contemnitur. Tantum

dictum est, satrapae, per literas, quod ipse ultro postulauerat, mandat, ut per Dalmatiam, ac Liburnos Istrosque terrestri itinere ad intimas Italiae Venetaeque ciuitati appositas regiones cum exercitu penetraret, agrosque eorum omni clade peruastaret, quo et amissae Naupacti dolor hostibus alia insuper augeretur calamitate, magisque hostiles infringeret animos, et militibus suis praede non deesset occasio. Alexander igitur coactis circiter decem millibus equitum haud satis prosperam suscepit expeditionem. Non enim mediocri detrimento, ut paullo post

Ratio quare poeta cupit ut principi Muse faueant.
2.27  Nil ualet, heu, dura superrarier ardua montis
2.28  Saxa, et supremum crudo sudore cacumen
2.29  Proh dolor, heu pietas, proh tristia fata deorum
2.30  Vatibus omne bonum promittitis atque quietem
2.31  Veram, sed quid ego dicam, clamoribus implens

Laus olim Augusti et Mecenatis.
2.81  Dixit uera quidem, quamuis sint ore prophano
2.82  A felicone uiro uerba impia uatibus aucta Poete dolor propter conuicia quae mali bonis inferunt.
2.83  Iam pridem memini superans ego munera uestra,
2.84  Purpureos penetrare lares, regumque ducumque
2.85  Atria quum magno curarum fluctuat estu

2.90  Atque etiam uilles offas micasque cadentes
2.91  E mensa exciperem, ut faciunt pleno ore catelli Magna poetarum calamitas.
2.92  Edibus in mediis uatum est dolor, hei mihi, quare
2.93  Credite, credite, Pierides, ego uera fatebor
2.94  Maior amor numi est nunc, quam uirtutis ubique, Poetae pulchra sententia contra auaros.

auxilio vestro in praesentia a Turcarum feritate nequaquam tuti esse possimus. Igitur si unquam adversus truculentum hostem evigilandum fuit, nunc maxime evigilandum est. Illi siquidem animi pariter ac vires tanquam crevere, ut iure optimo metuendus sit. Nanque (proh dolor ac dedecus nostrum) supra mille Hungarica milliaria imperium suum auxit iamque christianis omnibus crudele iugum horrendaque supplicia minitatur. Memoria dolenter repeto supra centum arces, castella, oppida ab illo esse nobis tum deleta, tum

corpore nomen habet. 8 Presbyteri Donati Pasqualitii.
8.1  Proh dolor, heu pietas, quis nunc non pectora tundat,
8.2   Et laceret duris unguibus ora simul:
8.3  Occidit heu quoniam nullo moriturus in aeuo
8.4   Marulus,

Aequora sint nullis exagitata notis.
Ut tibi Nestoreos tribuant pia numina fastos,
Dent tibi Cumaeos fata benigna dies.
Plenus ut hac uita uita potiare perhenni
Hic, ubi mors ultra nec dolor ullus erit,
Sed uer perpetuum, sed pleno copia cornu,
Sed Deus et genitus ingenitusque simul.
Ille pater rerum, totum qui condidit orbem,
Spiritus ille sacer trinus et unus idem.

dicam.
1.147  Foemineus sexus sine partu, infandaque passi
1.148  Heu miseri accelerant fatum, et qui semina uitae
1.149  Irrita disperdunt (hominum praeposterus ordo).
1.150  Sunt haec signa Dei uenturi, hinc Daemonas angit
1.151  Insolitus dolor, et gemitu, tristique ululatu
1.152  Moeret inops Acheron, hinc praescius aethere toto
1.153  Coelestum Chorus exultat, mundique salutem
1.154  Stellifer optatam fato portendit Olympus.
1.155  Cernis ut ex utero terrai, nocte

4.390  Intenti pendent coelestis ab ore magistri.
4.391  Isque ubi conticuit, riuosque in se ipse reclusit
4.392  Ambrosiae Coeli, sat enim sua prata biberunt,
4.393  Surgit, et optatis ad matrem gressibus ibat.
4.394  Quoi mater, nec enim dolor amplius, ore recessit
4.395  Triste supercilium, sed non amor obticet, inquit.
4.396  Nate quid hoc actum per te est? sic anxia mater,
4.397  Sic Pater ipse dolens te quaerebamus euntes
4.398  Men? quae causa fuit?

hospes,
7.84  Non mea digna domus rege est et principe tanto.
7.85  Hinc ego dedignor tali qui munere fungar.
7.86  Qui coram praesens affari numina possim.
7.87  Sat mihi, dic tantum, puer ipse leuabitur atro
7.88  Funere, Tartareas mors, et dolor ibit ad umbras.
7.89  En ego constituor domino qui praeside princeps
7.90  Militiae nostrae, puer et mea iussus obaudit
7.91  Imperia, obsequioque obtemperat, ille recedit,
7.92  Ille uenit iussu nostro, fitque omne quod illis
7.93  Impendo

Emicat, apposito feretro laeuum super armum.
10.399  Qualis ab hostili quum carcere libera praeda
10.400  Euolat, et calybem quo nexa cohaeserat, aufert
10.401  Explicitum, nec enim fluitantia membra uacillant
10.402  Amplius, aut animum tristem dolor angit acerbus.
10.403  Tum genus infensum inuidia, quibus aspera corda
10.404  Liuore obliquo furiis agitata coquuntur,
10.405  Et laus inuisa est, odiosaque gloria Christi,
10.406  Obiicitur, talique incessit uoce, feretrum
10.407  Festiuo

euntes
12.603  Procidit ante pedes Christi sitibunda uirago,
12.604  Tunc ait o, summo dominator ab aethere Iesu,
12.605  Lazarus esset adhuc, hic si mea uita fuisses,
12.606  Et lachrymis miseranda genas implebat honoras.
12.607  Et fletum fletus, dolor elicit ipse dolorem.
12.608  Complorant alii, lachrymarum efunditur imber.
12.609  Haec satus aspiciens ab amore et uirgine Christus,
12.610  Se ciet, et turbat, tum spiritus infremit alto
12.611  Pectore, uoce petens in quo iacet ille sepulchro?

14.386  Vestra sed anxietas in gaudia uultibus olim
14.387  Laeta serenatis omnis conuersa nitescet.
14.388  Haud aliter mulier partu concussa propinquo
14.389  Quum gemit, et tristi pro corporis angitur aestu.
14.390  Sed postquam enixa est foetum, dolor euolat omnis,
14.391  Nec meminisse potis pressurae gaudia propter,
14.392  Quod nouus aetherias homo luminis exiit oras.
14.393  Ac uos moeror habet, uorat, obruit, et premit alte.
14.394  Ast ego uos iterum uisam, et iucunda uoluptas

Petrus, gemii zebedaeaque fratres
14.505  Pignora, quos secum comites ductabat Iesus.
14.506  Hic iras omenis animo collegit amaro,
14.507  I noua ab aeterno pro iusto membra reatu,
14.508  Et super ipse suae posuit praecordia mentis.
14.509  Vnde dolor tristis coepit percurrere, tanti
14.510  Pertaesumque mali, quo protinus ossa pauescunt
14.511  Intima, quae tales fudere e pectore uoces.
14.512  Assiliunt animam fluctus, agitantque procellae,
14.513  Tristis et usque minas ad morte moeror

genam signauit uerbere palmae.
14.683  Haeccine pontifici tute responsa dedisti?
14.684  Trux ait ingrato sanatus uulnere Malchus.
14.685  Vnde dei fuso manauit sanguine nasus.
14.686  Diaque syderii, rubuerunt lumina uultus,
14.687  Proh dolor an solis par sit, lunaeque labores.
14.688  Ad similem sceleri tanto? quum splendidus alto
14.689  Deficit ore nitor mutato luminis astro,
14.690  Terraque defectum tantae stupet anxia lucis.
14.691  En Christi uirtus innotuit alma ferentis,

tygribus ursos,
15.115  Flendi etiam superis esset si copia, flerent
15.116  Coelestes, illo concussaque numina fletu.
15.117  Labitur infoelix, illam ni robore uallet
15.118  Interno genetor, frustra tam membra labantis
15.119  Fulsissent, animam dolor extinxisset hiantem.
15.120  Dumque fouent illam sociae, et solantur anhelae
15.121  Singultu, strepitu concurritur undique magno,
15.122  Auditur Iesum damnatum ad funera duci.
15.123  Sibila clamores, Coelum simul omne remugit.

rorat,
15.320  Candida liuescit permixto sanguine nubes,
15.321  Atque hominum in mortem scelus induit omne cadendo,
15.322  Vinceret ut, decor omnis abit se corpore toto,
15.323  Flagrant e torto dum tonsae uerbere carnes,
15.324  Dum coquit ossa dolor, confractaque membra labascunt.
15.325  Quid memorem hic uatem? quem diua Bethulia uidit
15.326  Arboris ad stirpem manibus, pedibusque ligatum?
15.327  Phassurius seu quem neruo percussit iniquus,
15.328  Brachia tum lassi tot per tormenta

medius processit Iesus,
15.477  Horrenti cinctus diademate tempora circum,
15.478  Atque sub ingenti cruce pressos intulit armos
15.479  Languidus, et sparso liuentem sanguine uultum
15.480  Matris ad aspectum, sese uidere uicissim
15.481  Proh dolor immensi per acerba strage dolorum,
15.482  Cladis in extremae, postremi in fine profundi.
15.483  Non secus ac coelum uerso si lumine noctem
15.484  Induat, et magnum super aethera dulce deorum
15.485  Nectar amarescat, felque imbuat astra decora,

utinam conuersa cadatis
15.511  O, iuga, nos etiam colles et saxa tegatis.
15.512  Arbore nam uiridi si sic accenditur ignis,
15.513  Arida quae tandem tum robora flamma cremabit?
15.514  Haec ubi lenta gradu tardo uestigia duxit,
15.515  Nam dolor, atque sua crux illum mole premebant.
15.516  Stans igitur gemitum, et suspiria mixta profundo
15.517  Pectore dat, leuat inde humero graue pondus onusto.
15.518  Funestam interea uilla uenientis in urbem
15.519  Ferre crucem Domini sunt dorsa subacta

texit, et omnem
15.666  Insolita sub nocte dedit terramque, polumque.
15.667  Mundus et ipse sui factoris funera luxit,
15.668  Vulnera mutatoque exhorruit impia uultu.
15.669  Pullato interea curru deuexus Olympo
15.670  Sol ruit, atque ingens dolor horrida uiscera Christi
15.671  Ossaque tormento circundata deuorat acri.
15.672  Quum gemitu magno maiori uoce sacratum
15.673  Aurorae insonuit carmen, prece questus, et imo
15.674  Pectore conduplicat uocem, et deus intonat Hely

procellae,
15.734  Ni faciat, tot uicta malis extincta peribat.
15.735  Iam iam pendentis nati miserabile corpus
15.736  Spectaclumque uidens tam flebile, tota refusas
15.737  Soluitur in lachrymas ululantibus ora querelis.
15.738  Hei mihi morte dolor, mihi funere acerbior omni,
15.739  Non licet ah te nate sequi me caede peremptam,
15.740  Nam sine te mea uita mihi quae uita futura est?
15.741  Quae mater, uel quis fuit unquam talia passus?
15.742  Et potui superesse maris

SyL. Tua mihi, Cęsar, imponit necessitatem interrogatio ut inuitus in hanc dissertationem descendam, qua Marium uehementer affectum iri sat scio, siquidem recordatione dolor recrudescit ac ueteris erroris noua pęnitentia cruciatus augentur. Hic nulla sunt malorum solatia pręter obliuionem, quae hauritur ex Lętheo flumine: non absunt autem crudelissimi Plutonis ministri qui, ut torqueant, in memoriam

SyL. Fateor his animos plębis deliniri ac in seruitutem addictę nummo pertrahi, sed aemulorum, quibus honores libertatem omnem uiuendi iucunditatem ademeras, fuit insanabilis dolor. Nolim existimes nobilitatem Romanam stoliditati Capadocum auctoratam esse quibus persuasum erat uiuere populum sine rege non posse: excelsi nostris hominibus semper animi fuerunt et insueti iugum pati. Caeterum de his satis est, redi ad

tutatus: non dolerent hodie tui ciues impunitas Crassiana clade legiones. CAES. nimirum iste dolor nunquam ad me peruenit. SyL. Ergo tibi soli uiuebas, qui nec bonis tuorum lętareris nec malis

Apostolicoque palatio stabulati equi, Martyrum effossae reliquiae, aperta imo fracta mortuorum sepulchra, et denique quod animus luctu abhorret, dicere, sacratissimum saluatoris corpus, uasculis pro more aureis argenteisue reuerenter conditum, cum ob praedam uasorum, tum propter contemptum (proh dolor, proh nephandum scelus omnibus seculis detestandum) terrae collisum pedibusue plus quam sacrilegis calcatum. Heu nos miseros, uisio Apostoli in Apocalypsi poenas minatur huic urbi, ut diximus, admodum graues, at certe his nostris quas passi sumus longe mitiores. Magna est

Chao,
Ecquem vidistis tam longo tempore tantis
Cladibus oppressum seditione sinum,
Ecquem tot quondam populis opibusque superbum
(Hei mihi!) vidistis tam subito ruere?
Si mihi causa mali tanti foret advena quisquam,
Leniri posset forsitan iste dolor.
Nunc cum consumunt heu me mea viscera, quaenam,
Quae lachrimis nostris esse medela potest?
Nam quod quaeso malum, quod non sum experta? bonum, quod
Ex tantis quod non perdiderim, superi?
Clara viris, armisque potens, opibusque beata,
Consiliisque fui

reuinctum
1.28  Reste trahi, exhaustas uires confectaque menbra,
1.29  Non tulit et fuso procumbit corpore pręceps.
1.30  Quis dolor, hic stratos et natum et cernere matrem!
1.31  Interea causas cędis memorare iuuabit,
1.32  Exorsu ut seriem repetito mortis iniquę
1.33  Mente sequi ualeam, coeloque

1.284  Israel Aegypto Pharaonis compede uinctum.
1.285  Iudicium periit, periit clementia Legis,
1.286  Et sectrix decimę diuina, proh dolor, aede
1.287  Sedit auarities, nec prorsus uilia linquunt.
1.288  Quis uos aeterno damnatos eximet igni?
1.289  Non aurum colitis? Vestris Deus exulat

qua stillat ab inguine uirus.
1.931  Nam misero gemitu in saltus et lustra recedit,
1.932  Dumque uagam siluis passim dolor angit acerbus
1.933  Vlceris, hic duro rescindit stipite plagam,
1.934  Deliquat impressu tunc urgens, funditur unde
1.935  Cui par non alius terris manauerit humor

2.251  Ille Ille. . . 258 Chami] Gn 6, 5-10 dolor tetigit uehemens et cura Tonantem.
2.252  Damnato spectat qua uindex irruat orbi:
2.253  Impuros inter miseratur et excipit unum.

Heu. . . 346 aras] tres versus additi e marg. dolor optatę postrema in tempora prolis!
2.345   Attamen et sic stat iussis parere supernis.
2.346  Accinctus ferro puerum mox sistit ad aras:

2.556  Ille Ille. . . montes] II Sm 1, 17-27 dolor uatis, uatis] s in uatis suprascr

2.964  Index et ueluti totius lemma libelli.
2.965  Hunc hominem uiles hodie nos cernimus ipsi."
2.966  Vt dixit, lachrimisque genas simul implet obortis,
2.967  Pręclusitque dolor fauces, non hiscere quiuit
2.968  Amplius: o pietas ac aeui pectora primi!
2.969  Quę lux tunc fuerat, quis lectę gentis et ardor?
2.970  Sed quia nunc coepto decurrens

pro dudum
4.662  Impellent, sceleri quęsita heu uictima uotis
4.663  Tunc eritis cunctis penitus regionibus acti.
4.664  Hic dolor et moesti tam pectoris anxia cura
4.665  Mutabit tandem diuturno gaudia luctu,
4.666  Cum coelo mecum uictoria lęta reducet
4.667  Emeritos terris, petitis dum insignia

5.360  Tanta malis dabitur? Cur non incedere calle
5.361  Hoc libeat mortale genus, constricta catenis
5.362  Iustitię improbitas rigido ut sub iure dometur?
5.363  Ah dolor hic grauiter uenis impressit, et ima
5.364  Tot mala uoluenti dudum decumbit ad ossa!
5.365  Non tamen id moueo, sic sedit quando, iuuatque
5.366  Moeroris cumulo fato parere

elapsus simul ac pia tecta Ioannes,
5.809  Confestim totis penetralibus omnia uersa:
5.810  Exoritur clamor, gemitu domus alta remugit.
5.811  Tunc formidatus multum dolor ossibus imis
5.812  Incubuit matri et perculsam strauit: "Amorem
5.813  Plebs Iudęa", inquit, "precio pensabit acerbo.
5.814  Scilicet hęc hodie

J. AJ 18, 2 non ille diu tanto tamen usus honore,
6.286  Quem sibi mox de more nouo lugebat ademptum.
6.287  Vsque adeo quocunque dolor deflexit et ira,
6.288  Obtinuit leges uel contra foemina semper.
6.289  Sed nunquam male cępta diu mansere, caditque

6.547  Tot mala namque hominum miseratus condolet atque
6.548  Nulli enarrandas pergit duplicare querelas.
6.549  Dum docet et reuocans errantes admonet, ipsum,
6.550  Proh dolor, inuitus uirtutum impegit in hostem.
6.551  Hinc diuersi abeunt, contra et contendit uterque.
6.552  Exorare Patrem hic gemitu certatque dolore,
6.553  Vellet mortalis clemens

Foedarat, ne forte dolo iactauerit ullus
7.131  Sese, perfidiam ualeatue ascribere lucro.
7.132  Ah miserę matri Marianę cędis iniquę,
7.133  Qui nocuit, sedit nimium dolor ossibus imis,
7.134  Atque indigna domus iniuria facta paternę!
7.135  Ille dolor primum mouit, post culpa penates
7.136  Vertit non cessans, tabo et maduere suorum.

7.132  Ah miserę matri Marianę cędis iniquę,
7.133  Qui nocuit, sedit nimium dolor ossibus imis,
7.134  Atque indigna domus iniuria facta paternę!
7.135  Ille dolor primum mouit, post culpa penates
7.136  Vertit non cessans, tabo et maduere suorum.
7.137  Demum foeda lues turpi tentigine regem
7.138  Corripiens toto serpebat corpore

8.58  Atque alia occursu reddunt bona uerba uicissim.
8.59  Hic tunc auditum, qui tota nocte labores,
8.60  Quo ductus fuerat: demum ut sententia dicta est,
8.61  Et dolor heu moestis gemitus iterabat acerbos:
8.62  "Heus Pater Omnipotens, aliena ut crimina purges,
8.63  Exigis insonti si nunc a sanguine poenas,
8.64  Et sinis humano si tanta in

8.241  Mortales casus multum miserata dolensque!
8.242  Offerri potuit quid tam miserabile uisu,
8.243  Vna quam gnatum et moestam procumbere matrem?
8.244  Proh dolor immensus, nec dictu effabilis ulli!
8.245  Heus soror, hoc monitu communis tangere sortis,
8.246  Non minus hęc nobis est urbis filia sacrę
8.247  Nostra soror, tristi casu

Afflictam uires sensim roburque relinquunt.
8.597  Non animi compos iuxta tristisque Ioannes
8.598  Languentemque sinu excępit tenuitque cadentem.
8.599  Conspectusque dolor pendentem sauciat: utque utque. . . 602 aceto] Io 19, 28-29

Christiano uiro quanto dolori esse debeat, quę iactura cotidie fidei recipitur ob male gestam rempublicam, dum diu, ex quo in mutuas cędes ruunt, semper Christianorum peius rabies efferatur, nemoque sit, qui dissidentium animos componeret, uerbis exprimi nequit. Sed dolor omnium communis, at cura, ut malis prouideatur, propria principum, ut eos ratio in hoc reipublicae Christianę statu pręfecit. Atque cum apud diuos imperatores uniuersalis totius Christianismi dominatus resideat, tecumque imperium hodie degat, non ab re uisum, si litteris

] communis nemini priuatim imputanda Fe: omnium nemini priuatim imputanda Fr priuatim nemini imputetur. Cęterum, Imperator Auguste, ne mihi ulli, obsecro, arrogantię uel leuitati tribuas, qui tam pusilus pusilus sic tantę Maiestati consulam: dolor me cogit et labentium rerum commiseratio. Subeat tamen memorię duos pisces Euangelii repertos et septem panes ordeaceos apud puerum, dum cibandis hominum tot millibus prouidetur, qui ex tam modico pane saturati sunt, ut etiam tot fragmentorum cophini superessent. Atqui uolui ego in medium

Plus puto nunc homines posse nocere feris. (130)
131  Sed fera nec verbis nec fletibus vlla mouetur,
132   Dilacerat medio gutture surda preces.
133  Humanas poterunt aures mollire precantis
134   Verba, dolor, gemitus, cordolium, lacrymae.
135   Accedam supplex, homines insana verebor? (135)
136   An melius saeuis hisce perire locis?
137   Forsitan infelix vitam seruabo, sed

contentione contendat, et quasi immortale bellum gerat. Sed mihi ista eo faciliora videntur, quanto assuetiora. Pro triumpho habeo, quod mihi Deus in eo misericors fuit, quod nullius sceleris mihi sum conscius. Jam ut omittam mea, ad tua venio. Iste meus dolor nihil est respectu illius, quem capio ex tuis adversitatibus. Tuae etiam rationes apud ipsum avunculum pessimo loco sunt, propterea quod Petrus Croata palam et gravissime conquestus sit de te illi. Quare? puto, intelligis. Avunculus ob id miris modis in te excandescit et implacabiliter

exagitant? Nequaquam: Neque mare tranquillum dixeris quam diu ventis perturbatur? Nempe: Qui vbi considerint, mare quoque placari? Haud dubium: Similiter nec animus dum aut eferuescit ira, aut premit dolor, aut extrariae cupiditates vrgent, illam assequitur tranquillitatem quam querimus: quod tanquam hostibus in eius possessionem irruentibus, confusus distrahitur, Caeterum vbi sedatae fuerint aegretudines animae, tum primum securitatem assequitur: An tu aliter existimas? Nunc

turbae concitarentur, quanta confusio, quantum certamen esset inter ipsos affectus: quotidie, signis collatis, dimicaretur, nulla vi animus erigi posset quo minus proteruis illis et effrenibus beluis geminata eorum potestate, perpetuo succumberet. Itaque ratio persuadet, vt ira, dolor, metus, voluptas, caeterique turbidi affectus animae sensitiue inhaereant: quam vt habemus communem cum caeteris animantibus, ita et affectiones nostrae similes sunt brutorum affectionibus, existuntque citra omnem dubitationem in locis affectis. Nam et dum excandescimus, liuidus quidam color

horrificasque cruces?
Quantaque sub rabidis (res uera) afflictio Turcis
Captiuos maneat, hei mihi, Christiadas?
Hunc legitote auidi rursum hunc legitote libellum,
Et motu mentis uoluite cuncta pio.
Dispeream, nisi tum lachrymae, gemitusque, grauisque
Corde dolor uobis uiscera quassa premant. Aliud ad Lectorem.

Afflictum a Turcis uis Christum noscere Lector?
Membra libro hoc Christi dilaniata leges.
Christiadûm

istis se addit Graecus ignauia perditus, Asiaticus luxu corruptissimus, Aegyptius non minus animo quam corpore euiratus, Arabs excoctus, minutus, et exanguis. Quis a tali milite crederet Gallos ferocissimos, Germanos animosissimos, Italorum ingenia, Hispanorum solertiam vinci posse? et tamen, proh dolor, vincimur: et vincimur ab ijs, qui in seruitutem vincunt, et serui pro seruitute bella gerunt contra nos, qui in libertate geniti a proauis, et atauis, nobis in delibata relicta. Quod si instituta et leges vtriusque nationis inspicias, neque hac in parte inferiores sumus. Quid enim

Non uindicta magis quam te miseratio tangit,
Atque ea, quum nostrum peccatum ulcisceris olim,
40  Supplicia ingentes palam uertuntur in usus.
Non etenim ut cruties, sed, qua bonitate refulges,
Castigas, pariat nobis dolor iste salutem.
Te regem et dominum, te laetabunda parentem
Haec tua progenies inflexo poplite adorat,
45  Authorem mundi seruatoremque stupescit, Textus in f. 181 continuatur

et excors
Horreret plausumque frequens geminaret ut amens,
Perpetuo superi nos damnauere labore
85  Assiduisque dies statuerunt degere poenis.
Quid memorem ingentes terrae pelagique procellas?
Inuictae lacerant curae, dolor, ira, cupido,
Praesertim mortis timor inuidiosaque multis
Imperii malesana Corr. ex malesona fames et cognita paucis.
90  Si regere imperio iustoque asuescere gentes
Regum opus haud dubie

dies vitae fluxerit huius iners.
1.2.63  Dum licet hic igitur charos iungamus amores;
1.2.64   Nullaque, neve tibi, post funera, segniter olim
1.2.65  Temporis elapsi fit meminisse dolor. AD MARIUM BRUTUM
1.3.1  DUM MEA Pegasei versatur in aggere fontis,
1.3.2   Et vacat Aoniis prima iuventa

1.5.28   Et mala, quae saevus plurima mittit amor.
1.5.29  Non mea iucundo declinat lumina somno,
1.5.30   Nec venit (heu misero) noctis amica quies:
1.5.31  Seu dolor, et lachrymae, tristesque ante omnia curae
1.5.32   Exagitant animum per freta vasta meum:
1.5.33  Nec faciunt nostri finem cum nocte dolores,
1.5.34  Sed magis est stimulo

versarem pectore curas,
3.2.24   Ureret haec animam nec fera flamma meam.
3.2.25  Sed quid ego haec repeto? repetam tamen omnia demens,
3.2.26   Ut meus ex Dominae crescat honore dolor.
3.2.27  Qualis in eoo color est perfusus olympo
3.2.28  Humida phoebeis quum Dea cedit equis;
3.2.29  Qualis in opposita coeli regione videtur,

rarus honos, vulgataque gloria lumen
3.6.4   Astruit Illirico non mediocre solo.
3.6.5  Legimus assiduis tua carmina plena querelis,
3.6.6   Elicit e medio quas tibi corde dolor;
3.6.7  Coniugis extinctae dum tristia funera defles,
3.6.8   Abstulit a thalamo quam fera parca tuo.
3.6.9  Me quoque crede tui partem sentire doloris:

foret, placuit tibi coniugis umbra,
3.6.78   Iamque tui levior pectoris aestus erat.
3.6.79  Ast ubi se tenues fugiens dissolvit in auras,
3.6.80   Te ferus armavit in tua damna dolor:
3.6.81  Aeneam pietas; pietas deduxit Ulixem,
3.6.82   Cernere ut extinctum posset uterque patrem:
3.6.83  Innumerosque alios, quorum vulgata per orbem

suspirans Solis amores
3.6.106  Vertitur, igniferum qua rotat ille caput;
3.6.107  Nec minus et pompis feralibus apta Cupressus,
3.6.108   Quam iuvat assiduus nunc velut ante dolor.
3.6.109  Haec dixisse sat est, quanvis et plura supersint,
3.6.110  Quae foret hic ingens enumerare labor.
3.6.111  Haec subeant exempla tibi, luctuque represso

3.6.110  Quae foret hic ingens enumerare labor.
3.6.111  Haec subeant exempla tibi, luctuque represso
3.6.112  Solentur casus damna aliena tuos.
3.6.113  Est dolor hic magnus (dices) et causa doloris
3.6.114   Maior, et humanae negligit artis opem.
3.6.115  Difficile est fateor, tantos compescere luctus:
3.6.116  Convenit at cunctis rebus

Helaei nec Barbarus accola Ponti
4.1.96  Dardanii cineris rumpet clamore quietem.
4.1.97  Proiice tela manu sanguis meus: aspice quo te
4.1.98  Extra aequi rectique vias dolor impius aufert;
4.1.99  Et bellis accinge tuos melioribus ausus,
4.1.100  Iustaque in Ismarias infer tua signa Phalanges.
4.1.101  Quod fortuna decus? quales tibi fata

4.1.135  Vertite in Eoos vexilla infesta tirannos,
4.1.136  Et CHRISTI proferte fidem Christique sepulchrum
4.1.137  Priscorum nobis exemplo reddite avorum.
4.1.138  Pro dolor, ah pietas, Domini cunabula vestri
4.1.139  Linquitis indecores genti tractanda prophanae
4.1.140  At vos interea, quo vos agit ira, furorque
4.1.141  Alter in alterius

3.53  Forte Iovi patrias votum sacrarat ad aras,
3.54   Extaque iam flammis impositurus erat:
3.55  Abdita cum tabes miseros depascitur artus,
3.56   Et premit indomitus fortia membra dolor.
3.57  Qualis ad Apidanum choreis exercita Menas
3.58   Errat; et in molli gramine fessa cadit:
3.59  Oechaliae talis domitor, Iovis inclyta proles

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Posedarski, Stjepan; Stephanus Possidarski (floruit 1520.) [1519], Oratio habita apud Leonem Decimum, Pontificem Maximum, pro Domino Joanne Torquato Comite Corbaviae defensore Crovaciae (1519), versio electronica (, Rim), 6 versus, verborum 766, Ed. William Roscoe Thomas Roscoe [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma] [word count] [posedarskisoratio].

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].

Božićević Natalis, Frano; Martinčić, Franjo; Martinčić, Jerolim; Alberti, Nikola; Alberti, Antun; Papalić, Jerolim; Paskvalić, Donat [1524], Epitaphia Marci Maruli, versio electronica (), 55 versus, verborum 383, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [aavvepitaphmaruli].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1540], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Buda), verborum 288, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15400301].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report