Your search found 611 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

uirtutem animi generosaque fata
316  Iudicio cadet ille meo, licet intonet ardens
317  Tullius et largo defendat flumine causam.
318  Hic mihi, qui nati crudeli sorte perempti
319  Funera magnanimus deflet pater, o superi, o mors,
320  O dolor, o matri primis erepte sub annis
321  Balthasar, unanimes spargant tibi cana sorores
322  Lilia et humentes flores; nos carmina demus.
323  Hic bonus occurrit Miscinius, hic Ludouicus,
324  Diues opum Ludouicus, et haud minor egregia

et simul ore minantur
449  Exitium; laetatus abis quod uerbera cessent.
450  Multaque praeterea surgunt incommoda. Quod si
451  Paupertate grauis cursu fallente senectus
452  Accedat nec sit qui consoletur egentem:
453  Hae uerae lacrymae, dolor hic extremus in omnes
454  Transcendit gemitus et curis conficit aegrum.
455  Sed me maiorum moueant exempla uolentem
456  Vrbe procul patria peregrinis ossa sepulchris

clarus et eloquio. De lacrymis Pridoevii in obitum Ioannis Lucari Mazzarellus
Funera dum defles LVCARI immatura IOANNIS,
Proh dolor, heu pietas, funera amara nimis,
Vidimus et flentes Parnasia numina, Musas.
Exprimis, en, lachrimas, culte poeta, deis. Ad

ultro,
20   Nostra tum libuit claudere sponte chelim.
Non mihi caussa fuit lachrymabile scribere carmen,
Sed grates laeto corde referre Deo.
Immo fui quondam miratus ualde poetis
Qui fleuere dolor certe ubi nullus erat,
25  Forti animo fratrem ac magno lenire studentes
Germanęque obitum plangere; uiuit enim
Nulla ubi sunt mentis fastidia, nulla senectus
Nulli ubi sunt morbi, debita nulla necis,

morte futuras
Imergat divis sub Phlegetonte vadis.
Devictis Devictis Z: divitis D Asiae, Libiaeque collentibus arva
Christiadis, poterat barbarus esse satur.
Quin et in Europa tot regnis (proh dolor) haustis
debuerat nostri jam cohibere sitim.
Dum redimi potuit pax auro solvimus aurum
Nec sitis extincta est, nec saturata fames.
Non pudet a nobis extremo margine Cyprum
poscere, nec pacis (proh) violare fidem.

de quo infra suo loco agetur. Porro accedere ad mulierem, Levit 18, Deuteron. 22, Isaiae 8, usitata et nota phrasis est. ACCINGERE SE SACCO, indicium maximi doloris et luctus est, et per Synecdochen significat veram poenitentiam ac precationem: quia in vera poenitentia est dolor et luctus de peccato, et offenso Deo: solebantque Asiatici, tali specie suum luctum et animi moerorem testari. Quare cum Deus hortatur ad talem speciem, ad veram poenitentiam et preces hortatur: Ioelis 1. De qua phrasi, ac coniunctis, in tractatu de Ieiunio plenius disservi. Accinctus et

super te: pro, non indueris ea. Ascendere facere aliquid super caput laeticiae, Psal. 134. pro, habere pro summo ac principali gaudio. Adhaeret lingua mea palato, si non ascendere fecero Hierusalem super caput laeticiae meae: id est, ut sicut eius calamitas est summus meus dolor, nec sine eius restitutione gaudere possum: sic contra, ipsius restitutio sit meum solidum gaudium. Ascendere post aliquem, est eum sequi. 1. Sam 25. Ascendere facere aliquem, est eum educere aut reducere. Genes. 27. 46. Psal. 40. Ascendere facere aliquid, significat

syllogismi, nostrum aliquod factum, dictum, institutum aut conatum accommodamus: ac denique concludimus, quid de eo nostro opere aut consilio, atque adeo de nobis ipsis sentiendum sit. Unde ulterius sequitur vel securitas ac laeticia aliqua, si id recte factum esse deprehendimus: vel etiam terror, dolor ac moeror, si quid prave, iniuste aut impie egimus. ut si quis sic secum ratiocinetur: Quod tibi non vis fieri, hoc alteri ne feceris: Tu proximo tuo hoc aut illud mali fecisti: Igitur contra ius ac fas egisti. Conscientiam igitur primum Scriptura et Ecclesia vocat, ipsam vim hoc modo

necessaria. Cuius vocis aliquot phrases exponemus, ut ex contrarii consideratione tanto rectius verbum Dilatationis intelligi queat. Angustus est locus a nobis, 1. Reg. 6. pro, angustior est quam ut commode omnes simul habitare queamus. Hic vox haec proprie accipitur. Angustia loci: pro, dolor aut tribulatio. [1.] Sam. 26. Angustia mihi super te frater mi, dulcis mihi fuisti valde. pro, crucior de tua morte. Sic et 1. Samuel. 28. In angustia ambulare. Psal. 138. Si ambulavero in medio angustiae; vivificabis me. id est, si in summis periculis ac difficultatibus

dono et facultate Spiritus, sine quo nulla omnino ratione sacra percipi possunt. Atque hinc iam liquet, praesentem Ecclesiam, ut de doctorib per Spiritum Dei formatis gloriari possit, de prophetis certe non posse: quos si omnino nullos, certe perpaucos, eosque nimis obscuros habet. DOLOR, vox nota, saepe significat etiam causas doloris, idque externas: ut sunt pericula, clades, et similia. Quare aliquot eius Hebraismos recensebo. Christus recensens Matthaei 24. et Marci 13 gravissima pericula, clades ac poenas postremorum temporum, dicit ea tantum esse principia dolorum:

Circum dederunt me dolores mortis. id est, clades, et pericula excitantia dolorem cordis, et ipsissimam mortem intentantia, me circumsteterunt. Sic Psal. 32. Multi dolores impio. id est, poenae, clades. Sic et Psalm. 10. Multiplicentur dolores eorum, qui post alienum sequuntur. Dolor manuum, est molestia quotidiani laboris, et infinitarum difficultatum ac adversitatum, quae se nostris conatibus ob maledictionem, et etiam furorem diaboli obiiciunt: sicut parentes Noach dicunt Gen. 5. Iste consolabitur nos a dolore manuum nostrarum. id est, levabit, liberabit. Dolores

diligenter observanda est: ut conspecta duorum Testamentorum summa symphonia, eo magis illustretur veritas, et unitas verae doctrinae: ac illi duo Cherubini super arcam Ecclesiae impositi, amabilius suaviusque, nostro maximo bono ac gaudio, sese invicem aspiciant: velumque cordis nostri, quo (proh dolor) nimium teguntur, auferant, aut illuminent. Papistae multas fides docent, cum unam illam veram ignorent. Aliam vocant fidem acquisitam, quam ex lectione historiae carnalibus viribus nobis paramus: aliam infusam, quae divinitus per Spiritum sanctum datur aliam informem,

sive in suppliciis crucientur, sive in campis Elisiis delicientur: quod et Augustin. notavit Sic videtur accipere Iacob Gene. 37. Descendam lugens in infernum ad filium meum. tametsi hic posset pro ipso sepulchro aut morte accipi, quemadmodum et supra dictum est. Sensus enim huius loci est: Hic dolor aut tristis casus amissi filii erit mihi causa mortis, nec me dedet, interficiet me, non autem ut communiter intelligunt, Non desinam flere, dolere ac lugere toto meae vitae tempore. Sic et Isaiae 38 accipitur infernus, de communi loco aut statu morientium, bonorum et malorum tametsi ibi

tuarum comedes, beatus es, et bene tibi erit. Eccl. 2, Dominabitur omni labori meo. i. reb. ac substantiae magno meo labore partae. Ezech. 23. Tollent omnem laborem tuum, et dimittent te nudam Isa. 45. Labor Aegypti, et negociatio Aethiopiae super te, vel ad te transibunt. Labor, et dolor aut vanitas saepe coniunguntur, praesertim in Prophetis: ut Psal. 10 Maledictione os eius plenum est, dolis ac fraude, et sub lingua eius labor et vanitas. Quae locutio videtur indicare primum quidem laborem. i. molestam ac laboriosam actionem, aut etiam ipsam molestiam ac

molestam ac laboriosam actionem, aut etiam ipsam molestiam ac dolorem: deinde etiam carentiam omnis fructus. Haec igitur dicuntur esse sub lingua impii, quia impius talia incommoda aliis gignit, aut efficit. Psal. 90 dicitur, quod id tempus quod est ultra 80 annos, sit labor aut dolor et vanitar..i. tum cum summa molestia agatur, tum etiam plane frustra, sine omni fructu ac profectu tales prorsus exhausti senes vivunt. Posset tamen talis locutio exponi etiam de labore et impietate, quia id vox און Aven crebro significat, quandoquidem

quam ad domum convivii. Et 2 Sam. 19. Et fuit salus aut victoria in die illa in luctum: i. speciem moeroris publici, et non laeticiae adduxit ob mortem Absalonis, quem David tantopere extinctum doluit. Christo Matt. 9 idem valet Lugere et ieiunare: quia ieiunium Hebraeis fuit proprie dolor animi de peccatis, una cum illa externa lugubri vitae specie, quae in Achabo post obiurgationem ac minas Dei apparet. 1 Reg. 21. Quod autem Christo idem duae istae voces valeant, perspicuum est. Interrogatus. n. a discipulis Iohannis, qua re sui quoque discipuli non ieiunent? respondit, non

intelligit originalem corruptionem. Ibidem dicit, se invitum facere mala: id est, peccare, de actualibus peccatis loquendo. Malum porro crebro etiam, malum poenae notat: id est, quoduis incommodum aut insuave, quod ex rebus homini accidit, et etiam res ipsas tales: ut sunt morbi, mors, labor, dolor, tristicia, et quicquid contrarium est utili, suavi ac commodo. Hierem. 49. Adducam manum super omnem carnem: id est, varias poenas. Zachar. 1. Iratus eram parum, ipsi vero adiuverunt malum. Eccles. 8 Qui custodit praeceptum, non cognoscet rem malam. id est, non punietur, sed

esset Abner, debilitatae sunt manus eius, id est, coepit despondere animum. Ezech. 7, Omnes manus debilitabuntur. Zoph. 3, Ne debilitentur manus tuae. pro, sis bono animo, et ne desistas ab incoepto. Idem valet et Nutare manum, Levit. 25. Sic Iob 4. Manus lassas corroborasti. Manuum dolor, aut labor, omnigenam difficultatem vitae notat. Genes. 5. Iste consolabitur nos a dolore manuum nostrarum de terra, cui Deus maledixit. id est, isto nos liberabit a tristi difficultate huius vitae, quae proficiscitur ex maledictione Dei. putabat enim esse semen benedictum mulieris,

similitudo admodum prolixe Ezech. 13 tractatur et explicatur. vide totum illud Caput. Parietis artifices, 2. Sam. 2 vocantur latomi, et [?: fabri- ] rii. Parietes cordis, vocantur Hieremiae quarto praecordia, quin et latera ipsa, in quibus sub hypochondriis in magno moerore dolor sentitur, inquit enim Propheta de suo dolore in maxima calamitate populi: Ventrem meum doleo, et parietes cordis mei. Mingens ad parietem, est canis: de qua voce supra. Sic enim illi solent ad parietem, aut arborem, aut aliud aliquid elevatum proiicere urinam. Parietem nudabit clypeus:

Priusquam pariat decretum, Zoph. 2. id est, priusquam Deus incipiat sententiam suam contra vos exequi: seu, ut alibi inquit, priusquam exarserit ira eius. Parere, pro spirituali filiorum seu fidelium partu accipitur. Isaiae sexagesimosexto: Antequam parturiat, peperit: et antequam ei veniat dolor, enixa est masculum. Quis audivit tale, et quis vidit huic simile? Nunquid corripietur terra die uno, aut nascetur gens vice una? Parturientis dolores et angustiae, valde crebro leguntur in Sacris literis: quibus summi et acerbissimi dolores ac moerores, calamitatesque notantur. Hieremias

Iob pro exemplo huius patientiae propositus sit: nisi velimus dicere vocari eam silentium. ut cum dicit Deus Isa. 30, In silentio et spe erit fortitudo vestra. i. si patienter ferendo crucem vestra, in me sperare perrexeritis, vincetis. Sic etiam Psalm. 39. Obmutui silentio. tacui a bono, et dolor meus exacerbatus est. Sic et Isaiae 53, haec eadem virtus in Christo crucifigendo per ovem silente, cum tondetur, describitur: qui locus in Actis et a Petro citatur. Sic eadem Christi virtus pingitur Isa. 42. Non clamabit, nec levabit vocem suam, nec faciet au diri in platea vocem suam.

redire, seu a Satana seductore ad Deum benignissimum patrem reverti, ut supra dictum est. Significat vero alias solum animi dolorem de malefactis, quam partem Theologi Hebraica voce contritionem vocant. Marci primo: Poenitentiam agite, et credite Evangelio. ubi per poenitentiam designatur dolor de malefacto, et terror de ira Dei ac poenis aeternis, quibus securus, superbus ac erectus animus instar procerae arboris in suae impietatis radicibus stans ac virens frangitur, comminuitur, et veluti contunditur ac conteritur. Sic Luc. 10, in sacco et cinere poenientiam agere, potissimum

secundae Corinthiorum septimo, ubi de duplici dolore agit, secundum mundum, et secundum Deum quasi ibi de duplici poenitentia agat. Verum Paulus non vocat illum carnalem dolorem hominum non renatorum, de acceptis damnis aut aliis molestiis, poenitentiam: sicut etiam non est, sed est aliquis dolor de suis damnis. Quidam hoc tempore partiuntur poenitentiam in contritionem, fidem, et novam obedientionem quae divisio tum per se falsa est (nam Scriptura novam obedientiam vocat fructus aut effectus poenitentiae, Matthaei tertio, Actorum vigesimosexto. non est igitur de eius essentia: tum

Secundae ad Timotheum quarto: Erit tempus, cum sanam doctrinam non tolerabunt: sed auribus prurientes, ipsi sibi pro suis cupiditatibus coacervabunt doctores. Sicut enim scabie laborantes non possunt conquiescere, sed captant perversam voluptatem ex fricatione, unde porro sequitur noxius dolor: sic pravo spiritu laboran tes, ac perversa conscientia, mire desiderant subinde novos impostores, qui aliqua novitate aures illis demulceant. PSALLERE verbum Graecum, proprie quidem significat. pulsando citharam melodiam excitare. Sed quia olim Israelitae ad pulsum citharae etiam

operis, quandoquidem absolverat omnia quae facere voluerat. Sic Exodi trigesimoprimo: Sex diebus fecit Iehova caelum et terram, et die septima cessavit Deus, et quievit. id est, desiit porro aliquid novi creare. Exodi trigesimosecundo: Quiescat ira tua, id est, desinat. Iob decimosexto: Dolor meus non quiescet. Oseae 1, Quiescere faciam regnum Israel. id est, finem ei imponam. Quiescere et [?: Q-- ] saepe pacem significat, quia bellum omnia turbat: sicut et Latini aliquando hanc vocem usurpant. Iudicum tertio: Et quievit terra. id est, coepit pacifice incoli,

compunctio pro moerore, contritione ac poenitentia ponatur. Sic et Ieremias indicat de magno moerore ac terrore dolere renes et lumbos, inquit enim cap. 30. Quare omnis vir habet manus [?: ] super lumbos, quasi parturiens? id est, unde ille tam [?: ] stis dolor viris accidit? Grana tritici, per metaphoram ob similitudinem quandam dicuntur renes. Deus [?: ] Cum adipe renum tritici. pro, cum farina optima grnorum triticeorum. forma enim renes cum granis [?: ] veniunt, quod in uno latere veluti cavitatem quaedam habent.

in re desperata frustra se locuturos vident. Psalmo trigesimonono: Mutus factus sum, et non aperui os meum, quia tu fecisti. Sic Christus noluit loqui sed obmutuit, testibus Evangelistis et Isaiae quinquagesimotertio. In eodem Psal. est etiam, Obmutui silentio, et tacui a bono, ac dolor meus irritatus est: ubi Tacere a bono, idem valere videtur, quod Carere bono, non frui eo, nihil cum eo rei habere. Tacere etiam ponitur pro nolle sua peccata coram Domino confiteri. Psalmo trigesimosecundo:

vide Regulas Universales, in cap. de Similitudinibus. TRIBULATIO, omnis generis afflictio et calamitas vocatur. 1. Cor. 7. Tribulationem autem carnis habebunt huiusmodi: id est, affligentur. Tribulantes dicuntur hi, qui pios affligunt. Tribulatio cordis, est dolor ac cura cordis. Psalmo 25. Dies tribulationis ac tempus tribulationis, est crebro in Psalmis, pro tempore quo quis affligitur. Tribulatio impii, Psalmo 55, qua ille aliquos tribulat et affligit. Psalmo 91, Cum ipso sum in tribulatione. TRIEUS fuerunt quaedam subdivisiones

TRISTIS, pro moestus. Aliquando etiam id dicitur triste, quod moerorem aliis incutit. Psalm. 42, Quare tristis es anima mea? Et sequenti: Quare tristis incedo, dum affligit me inimicus. id est, cur tu Deus hoc permittis? Matth. 26. Tristis est anima mea usque ad mortem. id est, ingens animi dolor ita me cruciat, ut me quasi interficiat. Paulus 2. Cor. 7 duplicem tristiciam nominat: tristiciam secundum Deum, cum dolemus nos peccasse: et tristiciam mundi, quam de aliqua calamitate aut incommodo huius vitae concipimus, quae operatur mortem, id est enecat hominem, quia (ut est in

Epulo ille vestiebat se quotidie bysso. Pro vestimento habere saccum. supra in Sacco dixi significare moerorem ac luctum Psalmo 35, cum aegrotarent ipsi, vestimentum meum saccus. Sic Psal. 69. Vestem scindere, dolorem ac impatientiam significavit Iudaeis: undecunque demum is dolor accessit, sive ex suis aut alienis peccatis, sive ex aliquo tristi damno: ut Caiphas scindit vestes suas ob blasphemiam (ut putabat) Christi: Paulus et Barnabas scindunt vestes prae indignatione, quod Lystrii sibi ut diis sacrificare volebant. Sic 1. Reg. 21, Achab metu minarum scidit

zelatus est zelum meum in medio filiorum Israel. Secundo Regum decimosexto: Veni mecum, et vide zelum meum pro Iehova, dicit Iehu. id est, quam severiter vindicem gloriam Dei in idololatrias. Psal. centesimo decimonono: Consumpsit me zelus meus, quod obliti sunt verbi tui. id est, dolor de neglects tua religione. Sic Elias dicit primo Regum decimonono: Zelando zelatus sum pro Iehova Deo exercituum. Sic et de Christo ipso dicit Psalm.Evangel. et Paulus: Zelus domus tuae consumpsit me. Zelare facere Deum, est, ad zelum eum per idololatrias et peccata provocare.

earum usu est, adscribam etiam alterius cuiusdam accuratam eius expositionem. Est vox Graeca ζῆλος, ἀπὸ τοῦ ζηλοῦν. Significat autem istud verbum diligere, sed vehementer, ita ut dilectionem sequatur admiratio, admirationem imitatio, atque dolor, si re amata potiri non detur vel si admittantur alii in consortium. Haec est propria vocis significatio. Sic ergo rem definire possumus. Est sane zelus affectio, quae in parte animi consistit concupiscenti: ad quam sequitur ob vehementiam dolor, cum ex consortio aliorum, tum ex defectu rei

sequatur admiratio, admirationem imitatio, atque dolor, si re amata potiri non detur vel si admittantur alii in consortium. Haec est propria vocis significatio. Sic ergo rem definire possumus. Est sane zelus affectio, quae in parte animi consistit concupiscenti: ad quam sequitur ob vehementiam dolor, cum ex consortio aliorum, tum ex defectu rei quae desideratur. At non simplex eius ratio. est enim quidam zelus bonus, quidam vero malus. De bono loquutus est Paulus, cum diceret: Aemulor vos Dei aemulatione: despondi enim vos uni viro, virginem castam exhibere Christo. Item meliora. Ipse

30 Divitiae ib. [?:-7 ] Dives ib. 47 Docere [?: 24- ] . [?: ] Docere Deum aliquem [?: bon- ] ib. [?: ] Doctrina sana ib. [?: 3- ] Dolor 249. [?: ] dolor manuum ib. 26 dolores inferni ib. 32. 32 dolores mortis ib. 35 doloris panis ib. 39. [?: 4- ] dolores [?: parturienti- ] ib. [?: ]

] Dives ib. 47 Docere [?: 24- ] . [?: ] Docere Deum aliquem [?: bon- ] ib. [?: ] Doctrina sana ib. [?: 3- ] Dolor 249. [?: ] dolor manuum ib. 26 dolores inferni ib. 32. 32 dolores mortis ib. 35 doloris panis ib. 39. [?: 4- ] dolores [?: parturienti- ] ib. [?: ] doloris verbum ib. [?: 4- ]

alicuius diffusam esse gratiam ib. 48 [?: ] aut labrum operire ib. 57 [?: ] contectio 511. 3 [?: L-or ] ib. 12 [?: ] facere aliquem ib. 48 [?:-or ] et dolor [?: s-ul ] ibidem [?: ] 512. 26 [?: ] ib. 37 [?: ] agnus ib. 51 [?: ] [?:-o-o ] Testamento 513. 1 [?: ] ib. 8. 9

in innocentia lavare ib. 16 in Manibus iniquitatem esse ib. 19. 20 manus sanguine plenae ib. 28 manus levare ib. 35 manuum debilitas, aut remissio ib. 41. 42 manum nutare ib. 52 manuum dolor aut labor ib. 53 manus fortitudo ib. 59 manus missio ib. 61 manuum suarum laborem manducare 624. 5 manus lapis ib. 7 manus mutuum ib. 9. 10 manus alicuius negociatio ib. 13

et humore suo humectatae, consumentur 1159. 11. 12 2. Portae flumenis apertae sunt 919. 4 Exterminabo de terra praedam tuam 936. 49 2. Ninive tanquam piscina aquae a diebus 896. 22. 23 Cor liquefactum erit, et collisio genuum, et dolor in cunctis renibus 360. 45 3. Ostendam gentib. turpitudinem tuam 1232 Hauri aquas obsidionis 1232. 8. 9
HABACUC. 1. Opus ego operor in diebus vestris, quod non credetis, etc. 795. 33. 34

in regno caelorum vere parvuli, vel potius plane nihil. Sic et Paulus Rom. 7 disserens de lege Dei, eiusque effectibus, magna quadam catachresi incipit originale peccatum vocare legem in membris suis, quasi dicat: Audio quidem quid Lex Dei dicat, praecipiat ac flagitet: sed ego, proh dolor, sentio aliam quandam legem, contraria nimium efficaciter mihi mandantem. Simili tropo etiam initio 8, agens de lege et liberatione ab ea, incipit beneficium Christi vocare legem Spiritus. Sic Matth. 18 dicit Christus eos fore maximos in regno caelorum, qui se humiliaverint instar

Italia scribit. Nemo enim Apostolus perinde in Italia versatus est, nemo ibi, praesertim diu captivus fuit. Diu autem hunc necesse est captivu fuisse, de cuius captivitate Hebraei, qui tunc potissimum in Orientalibus partibus fuerunt, audiverint, doluerint: idque ita, ut etiam ipsi captivo eorum dolor innotuerit. Talem sane longam captivitatem nemo Apost. in Italia sustinuit, nisi Paulus. Septimo, illud item evidenter ostendit, non esse aliquem ignobilem authorem huius Epistolae, quandoquidem scribit doluisse Hebraeos de eius captivitate. Eodem facit quod iubet eos orare pro

affectus vita delectantur, frontem exporrigimus, lavamur, ungimur, splendide induimur, suavissimas dapes quaerimus, convivia instauramus, coronas sumimus, canimus, saltamus, ac in aliis huiusmodi laetis actionibus debacchamur. Contra, cum tristibus affectibus cruciamur, cuiusmodi sunt dolor, odium, timor, deiectio animi, quae tunc accidit praecipue, cum nobis ipsis in contritione displicemus: tum, quia hi affectus vitam oderunt ac fugiunt, demittimus caput, intermittimus lotiones, unctiones, sordide induimur, cibos aut omnino vitamus, aut certe parcius et viliores sumimus,

Meridionaliores ac simul Orientaliores magis adfectibus, ardent, magis eos etiam foris producunt, quam Septentrionales, sive laeti, sive etiam tristes adfectus sunt: magis amant, magis irascuntur, magis oderunt, magis concupiscunt, magis etiam metuunt. Praeterea suos tristes adfectus, ut sunt dolor de aliquo magno malo, ut de morte liberorum, coniugum, parentum, aut fratrum, maioribus luctibus, lamentationibus et aliis externis indiciis tristantis animi: ut sunt inedia, sordidus vestitus; laceratio crinium et vestium, percussio pectoris, iacêre humi in cinere et cilicio, ac similibus

aut typicum tentorium illius veri ac caelestis tabernaculi fabricare, et populo proponere: ubi tantûm umbrae, typi, aut picturae verborum iustitiae ac vitae continerentur, non res ipsae. non ut homines cernentes istud terrenum, in eo serviliter haererent, aut ibi salutem quaererent, sicut (proh dolor) a plerisque factum est: sed ut per hoc terrenum tabernaculum ac sacerdotium de illo caelesti archetypo tabernaculi sacerdotis et totius sacerdotii admonerentur, et per hanc picturam aut figuram fides et corda eorum sursum ad illud ascenderent. In quod caeleste tabernaculum Scriptura illum

tamen sunt hae: Ante omnia, quod iam longo tempore nihil in eam sententiam hoc loco ex professo dictum est, quo studiosa iuventus ad desiderium huius linguae excitata fuisset. Postea, quod, proh dolor, sunt nimis pauci hoc tempore, qui Theologica studia curent, dum unusquisque potius lucrosas, quam pias ac Ecclesiae et verae religioni salutares artes sectatur: tum ii ipsi qui Theologiam sequuntur, nimis compendiaria via, neglectis necessariis mediis ac instrumentis, ad eam pervenire

libertas ab illo iugo longe durissimo: accesserunt omnes bonae ac liberales literae et artes: inter quas et praecipuarum linguarum noticia ac instauratio est, frustra contra frementibus Sophistis, Monachis, Sacrificis et Antichristo ipso cum omnibus suis satellitibus. Verum nunc, proh dolor, contra adeo detestanda ingratitudo ac veluti nausea aut fastidium tantorum bonorum, passim in hominibus exoritur, ut et caelestem veritatem scientes ac volentes, aut negligamus, aut facile corrumpi sinamus, aut denique eam ipsimet tetris errorum tenebris, corruptelis ac depravationibus

oraculorum, quo sese patefecit, contra istorum θεομάχων gigantum furorem, qui sua industria, veluti coaceruatis montibus caelum irrito conatu scandere conantur. Obstat et illud non parum, imo vero plurimum genuinae Theologiae, quod, proh dolor, etiam ii qui cupidi eius sunt, varia commendatione scriptorum, prolixisque commentationibus, aliisque Theologicis voluminibus adeo abducuntur a puro salutarique fonte Israel, ad limosas hominum lacunas, ut vix primis labris sacras Literas degustent, earumque sermo sit eis prorsus peregrinus

efficite, ut semper vobis in promptu esse possit, quo cunque inde dicto indigueritis. Deploranda profecto ac etiam detestanda est nostrae naturae pravitas, quod plerunque nescio quomodo magis afficiamur capiamurque hominum scriptis, quam ipsius Spiritus sancti: imo etiam quod, proh dolor, nescio quo distorto iudicio a sacris Literis prorsus abhorreamus, easque si quando attingimus, quasi cum quadam nausea fastidioque legamus. At pii iuvenes istam nefariam veteris Adami malitiam cohibere ac reprimere debent, ne in eorum corpore regnet: siquidem plane eiicere eam ac

Nec enim est quod hanc operam, docendique rationem et pleniorem iuventutis in Theologia institutionem amplius tantum in scholas Academiasve ablegemus, cum nec omnes discendi cupidi vel ob paupertatem, vel ob alia impedimenta in Academiis versari possint: nec nunc amplius, proh dolor, ulla ferme, excepta una et altera satis sincera, ac ab omnibus corruptelis incontaminata reperiatur. Ubique ferme variae errorum pestes, de quibus ex aliis meis libellis plenius cognosci potest, regnant, grassanturque. Necessitas ergo tandem coget pios gubernatores, concionatores

Ephesinis ministris proponit, inquiens: Attendite vobis et universo gregi, cui vos Spiritus sanctus episcopos praefecit. Surgent enim lupi graves, non parcentes gregi. Et ex vobisipsis exorientur viri loquentes perversa aut distorta, ut abducant discipulos post se. Videmus sane, proh dolor, a morte viri Dei Lutheri, plurimos vere distorta loquentes exortos esse, novasque corruptelas in Ecclesiam Dei inducere conatos, ut modo viderentur ipsi aliquid melius Luthero reperisse, ipsi doctrinae Ecclesiarumque instauratores ac praeceptores esse, non Luth. censerentur.

Lutherum piae memoriae, gloriose instaurata, ac per eundem etiam aliosque retusis perpetua pugna omnibus seductoribus defensa, conservata, ac contra impetum omnium repugnantium difficultatum feliciter promota. At eo mortuo, cum nostri remiges et naucleri partim brachia remiserunt, aut etiam, proh dolor, in contrarium remigare inceperunt: Deus bone, quam subito praecipites sumus deorsum in horrendos vortices, cautes et syrtes tot defectionum et corruptelarum abrepti et praecipitati? Saepe igitur mihi hanc tristissimam rerum faciem contemplanti, venit in mentem ille

in aeternos carceres tenebrasque ut colloquia cum Papistis, concludantur. Vigesimosecundo, ante omnia verô id omnino statuatur, ut quae manifeste ex verbo Dei decreta fuerint, serio constanterque observentur: in primis tamen, ne errores semel damnatos liceat renovare, ut nunc, proh dolor, a quibusdam doctis et potentibus maxima cum Ecclesiae perturbatione et conscientiarum pernicie factitatur. Plura de forma synodi in protestatione contra conciliabulum reperies. REGULAE DISPUTATIONIS. Quo vero omnia meliori ordine ac modo, et ad

12  Scire prius libeat, cur dis exosa voluptas?
13  Acceptique hominum gemitus, cur mixta profusis
14  Vota iuvent lacrymis et multus pallor in ore?
15  Cur dolor et moestis aequata silentia curis, 15
16  Ancipitesque metu noctes, somnique fugaces?
17  Nec compressa fames, Veneris neque gaudia castis
18  Accersita thoris? At enim sine

locavi, ut cum inportuni fuerint, Germani auferant ut rapinam. Dominus decanus quae vendenda erunt, eorum habebit curam. Dominus banus ab eo tempore quo venit non nisi Helenam meam bibit, ob id illi nullum vas vini oblatum. Et atioquin satis vini habet ex Kravarzka. Plura prohibet dolor scribere ob querelas colonorum eorumque rapinas, conficeret omnes maerore non timore. Cum his reverendae dominationes vestrae valeant foeliciter orantes Deum pro nobis. Ex castris ad pontem 20. Aprilis 1592.

3.1  Ioannes canis rugisque senilibus albam
3.2  Ornarat faciem, meritis ornatior amplis,
3.3  Et senium diri oppressit violentia morbi
3.4  Iamque dolor laterum fragiles consumpserat artus
3.5  5 Parcarumque diem senior cernebat adesse.
3.6  Advocat ergo greges hominum iam morte propinqua.
3.7  Quos proprius stantes

spina mihi digitum penetravit acuta
4.228  Et tumuit venis crudeli dextera subo
4.229  Nec vulnus potuit medica sanarier arte
4.230  230 Iamque dolor pęnitus vires extranserat altus
4.231  Cumque pretiosa gemens Ioanni vota dicavi
4.232   Ut parcat nostrumque levet miserando laborem.

quaeque minatur, at cum militiam castri animos minus territos animadverteret, se vero suosque ob negatam pugnam ludibrio exponi, tandem gravi facta communicatione facit obsidionem, castrumque praeter triduanam circumquaque per ignem populationem, fortiter quinque continuis diebus tormentis (proh dolor! Quae pridie occuparat) nostris a parte meridionali ex quodam colliculo damnose turres, cum inter mediis, domibus quatit, latusque muri inter duas turres penes Colapim ducti, graviter labefactat, ab oriente ultra favem facto fossato ad ripam, aquationem prohibet, a Septemtrione vero

ac metuent, actum erit brevi non solum de nobis, verum etiam de aliis vicinis provinciis. Dux nobis et Author opus est. Ulricus Scherloghus domum discesserit, optima nobis daretur occasio reoccupandi Sciscium antequam bene communiatur pariter et Petriniam expugnandi. Sed proh dolor! sumus testudine tardiores. Hec sunt quae de statu dulcissimae patriae iamiam periturae V. D. significanda esse duxi. Valeat felicissime. Datum Zagrabiae 6. die mensis Sept. A. D. 1593.

sera posteritate frui.
1.8.122.1  Non infleta mihi sit mors. solatia praestat
1.8.122.2   Manibus, ut perhibent, ultimus ille dolor.
1.8.123.1  Cui sua libertas anima prior, ille ruenti
1.8.123.2   Pro patria, seu vir, seu puer, arma gerat.

Mars, ferro qui regna exscindis et urbes,
10.72.2  Quique ducum misces funera funeribus.
10.72.3  Haec quoque culpa tua est, quod patre superstite Lausus
10.72.4  A dolor. Inferna cogitur ire rate. Animi generosi quibus in rebus cognoscantur.
10.73.1  Augustine puer tu prisca numismata regum,

qua dedit furtim, si qua est male saucia virgo,
12.5.10  Protinus artifice vulnera curat acu.
12.5.11  Virgo tamen timet, et conceptus creditur infans.
12.5.12  (A dolor) exemplo pellitur ille malo.
12.5.13  Dicta quoque effusis per noctem errare capillis
12.5.14  Quinque dies totos delitet illa domi.
12.5.15  Caetera de genere hoc, ridet tamen

Eois
15.9.4  Lotus ab undis.
15.9.5  Iam graves menti subeunt labores.
15.9.6  Iam premunt somno fugiente cura.
15.9.7  Omnis (heu) vitae dolor in renata
15.9.8  Luce resurgit.
15.9.9  Nemini faelix sua sors videtur.
15.9.10  Nec satis constat sibi quisque, versat
15.9.11  Cura

pharetram insignem, et lunatis cornibus arcum,
16.2.4.4  Et gladium, quo se cinxerat acer Halis,
16.2.4.5  Ioanni Austriadae moestae statuere cohortes.
16.2.4.6  Tunc dolor in castris, et grave murmur erat
16.2.4.7  Ioannes iacet hic. quod si tuba nunciet arma,
16.2.4.8  Exerat e tumulo protinus ille caput.

fortis Ulysses
16.2.12.10  Condidit occidui littus ad Oceani.
16.2.12.11  Tu ne iugum Hispanum, et dominos dignabere Belgas?
16.2.12.12  Impleor lachrymis: claudit et ora dolor. Torquati Umbri, qui in acie Africana periit Epitaphium
16.2.13.1  Occidat (heu) libycis Umber

Lillensis Epitaphium
16.2.27.1  Dilphe senex quidquid pote clarum, et nobile dici,
16.2.27.2  Hoc poterat de te dicere Lilla tua.
16.2.27.3  At dolor, et tristes prohibent in pectore curae.
16.2.27.4  Et tua iam longum lingua diserta silet.
16.2.27.5  Lilla dolet, tua lingua silet. ne funeris ergo
16.2.27.6  

diem.
16.2.58.5  Vere est, ut olim dicitur proverbio,
16.2.58.6  Homo liquescens bulla, et umbra somnii.
16.2.58.7  At nunc sodali (pro dolor) lectum, et faces
16.2.58.8  Parant sodales, funebremque naeniam. Symonis Aurii Dominici Filii

16.3.175  Ecce senex clara Gradii de stirpe Marinus, Gradii.
16.3.176  Da lachrymas, sobolis pignora quisquis habes.
16.3.177  O dolor, o fessae suspiria longa parentis,
16.3.178  Exstruit ante diem quattuor ille rogos.
16.3.179  Qua lacus Epiri, Labeates B irrigat agros,
16.3.180  Et mediae surgunt

Quae sileat Pozzas invida posteritas? Pozza.
16.3.205  Eripuit nobis Prodanellam ripa Naronae, Prodanelli.
16.3.206  Ah dolor, invidia non caret ille locus.
16.3.207  Unus adest, praecepta vetant quem dicere versu. Buccignola.
16.3.208  O pereant Latii dura magisteria,

debebit, si id et deinceps ipso sic sciente et connivente frequentare non intermiserit; ne inde publicum scandalum, alios quoque ad malam vitam inducens, suboriri possit. Quod si vero Adulterium nocte fiet: nox, et Iustus dolor, permittunt marito (servata tamen inculpata thori tutela, 3. tit. 22. ) adulterum impune occidere, quo ad Forum fori. Licet in Foro conscientiae, Deo de se rationem reddere debeat: lib. 1. S. Ladislai

Undecima, est Septem annorum: cuius onus olim apud Gentiles, uxores captivorum ad hostes, in quasi viduitate reditum maritorum abinde expectantes, de laudabili coniugalis continentiae consuetudine, portabant. Sed iam, Proh dolor! vix Septimum diem expectare possunt, nedum Penelopes telam per decem annos retexere velint: ideo primo statim occurrenti proco maritantur. Atque sic si forte fortuna miseri mariti aliquando ex tali captivitate redeunt,

In obitu Michaelis Gradii Epicedion Junii Palmottae.
4.1  Iam satis obstrictam tenuere silentia uocem,
4.2  Et latuit squallens cordis torpentibus aegro
4.3  Corde dolor, potuitque pias differre querelas
4.4  Musa suo deiecta gradu, quo tuta cacumen
4.5  5 Scandere Pyerium, doctasque accedere rupes,
4.6  Aoniosque audax fontes haurire solebat.

4.16  Vulneribus, sparsique fluunt per colla capilli
4.17  Et deiecta graui spectantur lumina fletu.
4.18  Causa mali tanti mortis fera cuspis auarae,
4.19  Quae, dolor, insanis furiarum agitata uenenis
4.20  20 Eripuit Gradium, quo non praestantior alter
4.21  Pyeriam tractare chelym, doctaeque canoras
4.22  Vocis opes,

4.34  Phoeboeis animata oculis ex quo impia nobis
4.35  35 Te rapuit mors ense truci; sed parce dolenti
4.36  Ingenio, clari uiduatum luce magistri,
4.37  Heu dolor, in tacitis iacuit sine honore tenebris
4.38  Confectum grauibus curis; proh quanta per urbem
4.39  Percussam miseri dedit argumenta doloris
4.40  40 Ille dies, quum te cassum uitalibus

4.545  545 Vera hic Bistonidum uideas exordia Regum,
4.546  Acribus unde Genus Turcis, qua parte tremendis
4.547  Arrexere iubis Traces capita alta colubri,
4.548  Et male possessum (dolor) incubuere per orbem
4.549  Bellorum series nostris notissima terris.
4.550  550 Num taceam, doctis uidi quae plurima cartis
4.551  Christiadum monumenta

fustibus manibus irrunt, donec lamentabili casu aliquorumque ruina spiritus concitati remittant ac fatigati procumbant. Post vetulae se se invicem per crines arripientes in gyrum saltitant suosque filios aut consanguineos vulneratos aut emortuos deflent. Sic festa finem sortiuntur, nec ullus inde dolor aut emendatio exsurgit, sed proxime iterum eadem attentant. Cum Deum non timeant, nec de Deo cogitent, mentiri non erubescunt, inde mendacione mille effugia. Secretorum suorum sunt tenacissimi; ita, quod unus inter illos dicit, neminem externum scire fas est priusque se mactari sinent,

Nunc Amythaonii cuperem generosa Melampi
2.441  Pharmaca, stultiloquam docti curare phrenesim:
2.442  Ferte modo, tribuit quales Epidaurius undas
2.443  Morborum domitor: sed proh dolor! ista reposcunt
2.444  Vulnera maiores, quas unica sydera norunt
2.445  Mittere suppetias: non hos domat unda furores,
2.446  Opprimit atractum panacis nec id herba venenum.

et quamplurima fingere gaudet,
2.699  Nec caelo decreta, nec vllis debita causis.
2.700  Quae tibi sollicito quid tandem pectoris aestu
2.701  Voluere profuerit; nisi, somnia vana trementem
2.702  Vt certus dolor, et praesens aerumna fatiget?
2.703  Nonne vides, speculâ aerij qui montis ab altâ,
2.704  Nubibus admotae vel summo è vertice turris
2.705  Despiciunt vasti praeceps immane Profundi,
2.706  Offundente

vicissim:
2.744  Nec simul aut hodie venturus littora gurges
2.745  Alluit; aut praesens, illo subeunte, manebit.
2.746  Ergo, diu quamvis teneat, rabiemque malignam
2.747  Protrahat in seros, qui nunc dolor ingruit, annos;
2.748  Longior ille quidem, sed non violentior aequè
2.749  Hinc fuerit: neque re verâ te immitiùs anget,
2.750  Vsque nouus fodiens, iterumque, iterumque renascens;
2.751  In primo

ire iubebis,
3.221  Quaesitum stolidae purgamina mentis? Ineptas
3.222  Non risu excipies lacrymas, annique niualis
3.223  Perpetuum hunc morem, certa haec constare docebis
3.224  Tot saeclis iam iura? Tuus dolor ille, receptas
3.225  Dum grauiùs vitae leges, humanaque fata
3.226  Excipis: oftensâ ficti sub imagine luctùs
3.227  Ipse lates, moresque tuos tibi fabula verax
3.228  Obtulit. Anticyram (quid cessas?)

genus, neque seciùs ijsdem
3.250  Vsque sub extremos aeui superantia cursus
3.251  Saecla premet. Solus communis in ordine vitae
3.252  Exemplum si triste fores; non prorsus egeret
3.253  Tunc veniâ causâque dolor: nunc lumina vastum,
3.254  Quà Phoebo sub vtroque iacet, dimitte per Orbem:
3.255  Mentiar, innumeris si de Mortalibus vllum
3.256  Inuenias, liquido caeli quem munere vesci
3.257  Fata sinant impunè.

modumque
3.538  Caeperat immotus fati tenor. Ergo seuerum
3.539  Sollicitus Nemesis numen, Diuûmque piare
3.540  Inuidiam, cupiensque aliquo, inter prospera rerum,
3.541  Quid dolor, explorare, et quid sors altera, gustu,
3.542  Auulsam digito, sibi quae carissima, gemmam
3.543  Aequoreas iecit, pretium maeroris, in vndas.
3.544  Sed vani iactus: neque sic lugere, volenti,
3.545  Fas

quae tam miseri (libeat perpendere) luctus
3.703  Materies? Teneris illusit bruma racemis,
3.704  Palladios foetus decoxit fortior aestus,
3.705  Invida spem largae Cereris rubigo fefellit.
3.706  Hinc dolor, hinc lacrymae: Qui conclamatus, et omni
3.707  Deiectus spe viuam? O foeda inscitia, necdum,
3.708  Qui viuas, didicisse! At pronum discere. Viues,
3.709  Omnis vt artificum pubes, vt nauita, sutor,

Mala, vix Mala, quorum
3.1186  Principio finis tam proximus. Indue laetas
3.1187  Spes igitur, neu cede animis. Post pauca dierum,
3.1188  Fòrs etiam spatia horarum, qui nunc grauis instat,
3.1189  Aufugiet dolor, et vacuas soluetur in auras.
3.1190  Erudiunt annos anni, praebetque sequenti
3.1191  Transactus documenta dies. Metire volutae
3.1192  Hactenus aetatis seriem: quot casibus aegram,
3.1193  Quàm varios

3.1194  Comperies? Rapido ablati qui temporis aestu,
3.1195  Nunc vbi? Quaque Sui minimâ iam parte supersunt?
3.1196   37. Esto tamen, feros cursum producat in annos;
3.1197  Sic quoque dicendus brevis est dolor. Vltima fati
3.1198  Nempe vbi lux aderit; cum vitâ finiet omnes,
3.1199  Vita quibus premitur, casus. At quàm prope distans
3.1200  Terminus is, tangique celer? Non publica vulgi,
3.1201  Doctorumque

caput! Heu nimiùm crudelia fata!
3.1273  Talia cum semel, atque iterum, cum nocte, dieque
3.1274  Assiduus, totoque dolens iactaueris anno;
3.1275  Perdita num res, aut soboles, vel fama redibit?
3.1276  Num dolor, aut rabidi ponet violentia morbi?
3.1277  Nil minùs. Inconcussa suo stant pondere fata:
3.1278  Irascique licet, non irascendo mederi:
3.1279  Quin potiùs querulis clamoribus experrectus,

ira Molossi,
3.1339  Spirantemve minas, et squamea colla tumentem
3.1340  Thessalus arcanis sopit concentibus anguem.
3.1341   42. Nec mihi displiceat, qui, vulnere fixus acerbo,
3.1342  Dum nouus in cursu dolor est, dum cruda cicatrix,
3.1343  Seu doctis animum studijs inuoluit; opaci
3.1344  Seu virides ruris latebras per Tuscula Tempe,
3.1345  Perque tuas Anio sequitur placidissime ripas:
3.1346  Quà tepidi

medios produxit cultibus annos.
4.110  Cum subito, ignarum quo, versis turbi e fatis,
4.111  Iniecit sors nigra manum, luxùsque prioris
4.112  Nil misreo, ingratum praeter meminisse, reliquit.
4.113  Hinc dolor: hoc stimulis praecordia tristibus vrit.
4.114   8. At genus id stimulos facili ratione retundes,
4.115  Si nihil exacto noris praesentia damna
4.116  Augeri, quin et multùm decrescere fructu.
4.117  Nam

Sen. Epist. 9 et Laert. in eius vita.
4.158  Direptis patriae, qui, moenibus, vndique planctus.
4.159  Vndique dum tristis volitat dolor, et sua nemo
4.160  Ciuibus e reliquis non deflet damna; rogatus,
4.161  Quae sua priuatim communi in turbine clades,
4.162  Dij meliora, iniquit. Clades procul omnis. Auarus
4.163  Nil rerum eripuit

subitò, et nares sese prorumpat aduncas?
4.437  Arguti nullus me certè Roscius oris
4.438  Plûs mouet: Eupolidis nulli maiore cachinno
4.439  Sollicitant lusus, Thymeleave pulpita, vanus
4.440  Quam dolor, et genus hoc lacrymae. In praecordia totus
4.441  Irruit extemplo, pulmonemque occupat imum
4.442  Democritus. Frustra est labijs infigere dentes,
4.443  Frustra animae effugia et laxos operire meatus.

per vacuum, solido sine pondere, verbi,
4.492  Haud aliter, quám tormento displosa curuli,
4.493  Excidium muris, ac turribus, aenea moles,
4.494  Sternit humi. Lamenta, miser, quìd inania perdis?
4.495  Quò dolor, et lacrymae? Vocis, non fulminis ictu
4.496  Laederis. Erraui: neque vox te laesit, inermi
4.497  Allabens sonitu. Numerasis corporis artus;
4.498  Nullus abest: nusquam minimi vestigia praefers

ais, haud, intra fatuas iniuria voces
4.558  Constitit: illisus tergo quoque fustis: in ipsum
4.559  Irruit os foribunda manus, pugnoque trabali
4.560  Marcentes oculos, gingiuam liquit inermem.
4.561  Nec dolor hic mentem fodiat. Plagasque superbi,
4.562  Et turpes ignominias victoris multus
4.563  Dissimulem? Expleti successibus ille furoris
4.564  Iactabundus, ouans, indigno e crimine plausus
4.565  Colligat,

Patriae, carisque Propinquis
4.720  Diuulsos alio sub sole senescere, gentes
4.721  Inter inhumanas, et linguâ, moribus, omni
4.722  Dissimiles vitae cultu. Sulmone creati
4.723  Quanta hinc materies elegis? Dolor ipse canenti
4.724  Ingenium facit, et maior, quia tristis, Apollo est.
4.725  Nasoni Senecam, Sapientem opponere vati
4.726  At licet. O, patrio, vitam, seclusus ab orbe,
4.727  Vitalem quicunque negas,

4.970  Non similes sese tyronibus: vndique vastum
4.971  Crescere iter: refugos portus, semperque petendi
4.972  Plus aliquid? Tam duro hic certè pectora morsu
4.973  Splendidus absumit dolor; vt vix altera vitae
4.974  Occurrat ratio grauioribus anxia curis:
4.975  Laetius et pingues insulsi ruris alumni
4.976  Saepe trahunt aeuum, quàm Palladis, Aonidumque
4.977  Ingeniosa cohors. Adeo per

vultus. Si tetrica namque dolori
4.1053  Est facies; torui cur hanc impensiùs atrâ
4.1054  Nube supercilij horrifices? Neque sedulus omni,
4.1055  Quà licet, ingenio et nisu mollire labores?
4.1056  Ira, dolor, rugae vel pulchrum Nirea mutant.
4.1057  Thersitem an deceant? Quantò distortior ergo
4.1058  Contigerit vultus; tantò hunc diffundere maior
4.1059  Cura sit. Haud tali desunt solatia formae.

tenues in corpore vires
4.1102  Sorte sua prohibent contentos viuere: tanquam
4.1103  Robore vique lacertorum tranquilla parentur
4.1104  Gaudia, non Sophiae nisu mentisque vigore.
4.1105   59. Vanus et iste dolor. Quid enim? Titania membra,
4.1106  Immanesque toros; et brachia Polydamantis
4.1107  Sors negat. Athletam Pisaeum fingere nempe
4.1108  Noluit, aut duris operam te addicere pensis.
4.1109  Cur ideo mens

frontis sub nube serenus
4.1310  Deficiat: mens nixa suo sibi robore constet.
4.1311   70. Nec ratio procul, id liceat qui ducere robur.
4.1312  Vel siquidem parcente manu sua spicula torquet:
4.1313  Vel totis dolor aduersum se viribus infert.
4.1314  Si primum; pudeat mediocria vulnera, quaeque
4.1315  Vix summam strinxere cutem, Sapiente, Viroque
4.1316  Indignis deflere modis. Vbi fortia dicta?
4.1317  Pectus vbi

efingat, et omni
4.1366  Corporeâ tersos ad purum faece, beatis
4.1367  Coetibus adscribat Superûm. Quis vulnera tanti
4.1368  Hórreat auspicium decoris? Saeuissimus vt sit;
4.1369  Iam celeri fugiet cursu dolor: ocyùs ille,
4.1370  Qui grauior: nullâ sed tempestate, dolores
4.1371  Quam refugi pariunt, Diuum est cessura voluptas.
4.1372  Aeternùm, piguit quae ferre, tulisse iuuabit.

tandem Natura Malis ratione mederi?
4.1429  Dum munus, Mala quo vitae simul omnia tolit,
4.1430  Ceu summum, reliquisque Malum par omnibus vnum
4.1431  Horretis. Cur vota sibi contraria pugnant?
4.1432  Cur dolor est, citiùs causas transire dolendi?
4.1433  Candida si fati series, optandaque molli
4.1434  Tramite vita fluit; sit magnis gratia Diuis:
4.1435  Carpite, io, laeti felicia munera, amiciam

vitae syncera quies! Libare Deotum
6.852  Ambrosiam, puro satiari Numinis haustu,
6.853  Aeternumque auidis illud constringere votis,
6.854  Vnum implet quod vota, exceditque omnia, Pulchrum.
6.855  Quis dolor, aut quae tam laeto intercedat amori
6.856  Anxietas? Vllamne sitim, aut fastidia norit,
6.857  Nectaris aetherei potor, conuiua Tonantis?
6.858  40. Finitis quicunque Bonis amor imminet,

temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat. Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret.

tum aliae haud prorsus dissimiles, quarum varietatem et in plurimis passim videmus, et in nobis saepe experimur. Immo, quamuis per vniuersam hominis vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae

Bibliographia locorum inventorum

Grauisius, Iacobus; Mladinić, Sabo; Mazarelli, Valerio; Statilić, Marin; Pridojević, Ivan; Vranius; Gaudentius; Matthaeus Desseus Ragusinus; Michael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565], Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 175 versus, 1267 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [aavvcarmoccvd].

Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1583], De divo Blasio Rhacusanae reipublicae patrono carmen, versio electronica (, Dubrovnik), 326 versus, verborum 2571, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [didacuspblasio].

Auctores varii (1590) [1590], Epistolae Siscienses, versio electronica (), Verborum 11.224 (pro tem), Ed. Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvsisakepist].

Mladinić, Sebastijan (c. 1561 - c. 1621) [1590], Vita beati Ioannis episcopi Traguriensis, versio electronica (), Verborum 4659, versus 746, Ed. Mladen Ivanišević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - ode; prosa - epistula - praefatio] [word count] [mladinicsvita].

Mikac, Nikola (floruit 1573-1604) [1592], Obsidio Sisciensis domini Micatii Anno Domini 1592, versio electronica (), Verborum 948, Ed. Martin Juraj Kovačić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [mikacobsidio].

Stepanić Selnički, Nikola (1553-1602) [1593], Electi episcopi Sirmiensis epistola qua expugnationem Sciscii per Turcas factam describit., versio electronica (, Zagreb), Verborum 697, Ed. Martin Juraj Kovačić [genre: prosa oratio – historia; prosa oratio - relatio; prosa oratio - epistola] [word count] [stepnexpugn].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report