Your search found 2599 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2501-2599:

Res sperata placet, reperta sordet.
7.178.1  Qui sibi desponsam te miro ardebat amore,
7.178.2   Fastidit junctum te sibi conjugio.
7.178.3  Parce queri: humani commune id, Gellia, rebus,
7.178.4   Sperata ut placeant, partaque displiceant. 179. (ut supra) Krša

Parvam contemplans mirata es, Lyda, puellam,
8.86.2   Illa sui quod spem praebuit eximiam.
8.86.3  Lyda, ego te interea mirabar, suetus, inani
8.86.4   Spe missa, impelli rebus ab eximiis,
8.86.5  Virtutis pulchrae duci nec flore caduco,
8.86.6   Sed fructu, ventos qui tulit ac pluvias,
8.86.7  Quem non vere novo laudamus forte futurum,

invisurum.
8.221.1  Guascus habet longe; verum, hic dum Lyda manebit,
8.221.2   Hac mage erit Guasco nulla propinqua domus. 222. Rebus adversis se non posse carmen scribere.
8.222.1  Horret ubi coelum nimbis, concentus in agris
8.222.2   Ille avium tacito gutture, Lyda, silet,
8.222.3  Rursus at exoritur, cum risit luce

311. De miro Lydae lepore in narrando.
8.311.1  Sic narras, quidquid narras, mea Lyda, lepore
8.311.2   Sic rerum condis omnia mirifico,
8.311.3  Ista audire mihi malim ut, quam cernere, rebus
8.311.4   Et tua verba ipsis mirifice anteferam. 312. Quaecumque de Lyda scribat, se putare ejus meritis minora.
8.312.1  Quae

Mi tuus hunc moerens constituit tumulum:
8.414.3  Forsan et Elysios Janettam ducet in hortos,
8.414.4   Inque altis faciet fulgere sideribus.
8.414.5  Queis non tam laetor rebus, quam me procul esse,
8.414.6   A dulci esse procul discrucior domina. 415. Ejusdem catellae tumulus.
8.415.1  Lydae parva

quod vis non potest, velis id, quod possit".
8.465.1  Quae tibi vis, quando non fiunt, quod potes unum,
8.465.2   Tu fac quae fiunt ut tibi, Lyda, velis.
8.465.3  Seu tibi res, rebus seu te submiseris ipsa,
8.465.4   Usque tibi prona vita feretur aqua. 466. [465.] Ad Lydam. De suis scriptis.
8.466.1  Quae

nec pulchra aliis, tibi cur pulcherrima visa est?
8.510.2   Ten', mea Lyda, oculis falsa videre putem?
8.510.3  Ex oculis, o pulchra, tuis, quascumque tueris,
8.510.4   Afflari an rebus, quo caruere, decus? 511. [510.] Lydam monet, ne tonitrui fremitu foemineo sit animo. Turpe esse Lydae tonitru timere. Krša

Ignotis tantum (proh, superi!) dominis?
9.1.5  Pulchrior Alcinoi, Crassique et Coesaris hortis
9.1.6   Squallebo ignotis squallidior dominis?
9.1.7  Urbem qui decoras tot rebus, Sexte, Quirini
9.1.8   Urbis me perdi tu patiere decus? 2. Ad Clementinam Rossiam.
9.2.1  Usque puer qui te, latuit dum

9.237.7  Quae nisi contingant visenti rura, quid, oro,
9.237.8   Est aliud, quod tam visere rura velis? 238. [235.] Esse quiddam in rebus medium.
9.238.1  Ludicro solidum decies expendis in uno,
9.238.2   Dum metuis dici sordidus, Antigene.
9.238.3  Sed scopulum haud vitas diversa in parte latentem,

Dum metuis dici sordidus, Antigene.
9.238.3  Sed scopulum haud vitas diversa in parte latentem,
9.238.4   Diceris et stulte prodigus, Antigene.
9.238.5  Est quiddam in rebus medium. Laudetur, utramque
9.238.6   In partem qui nil fecerit immodicum. 239. [236.] Res movet una senem, juvenem spes.

insignia gestas,
9.242.8   Haec tibi, dum coleris, dicta putare potes. 243. [240.] Vitam hominum et parvis et magnis rebus constare. Krša
9.243.1  Vita hominum magnis stat rebus; stat quoque parvis:
9.243.2   Magna vir utiliter parva gerit mulier.

243. [240.] Vitam hominum et parvis et magnis rebus constare. Krša
9.243.1  Vita hominum magnis stat rebus; stat quoque parvis:
9.243.2   Magna vir utiliter parva gerit mulier. 244. [241.] Ea forma pulcherrima, quae omnibus formis apta magis est cuique.

te nomine fallat honesto,
9.257.6   Edita Phoebeo dicta puta e tripode. 258. [255.] De iis, qui falso dicuntur amici.
9.258.1  Rebus in adversis mutati, dicis, amici
9.258.2   Me celeri subito deseruere fuga.
9.258.3  Mentiti faciem, dic, multi, Postume, amici
9.258.4   Res ante adversas imposuere mihi.

ego mi parva e magnis, nec magna, Menisce,
9.302.2   Ex parvis facias callidus eloquii,
9.302.3  Nec vestis non apta placet, nec verba probarim
9.302.4   Si fuerint rebus non satis apta suis.
9.302.5  Exigua exigue, dic magne magna. Decere
9.302.6   Omnimodis artis nam reor esse caput.

9.336.5  Vulgus laeta agitat, tristis me insania, ludit
9.336.6   Par ambos error forsan et absimilis. 337. [334.] Est modus in rebus.
9.337.1  Propter amicitiam si quando negligis aequum,
9.337.2   Ista opus est, Varro, nil tibi amicitia.
9.337.3  Propter amicitiam sed nemo transilit aequum,

in periculo etiam salutis animae constitutum hominem facturus sis. Ceterum quartum, quintum et sextum tomum Schmittii accepi. Sed quantum recordor, prodiit etiam septimus et octavus. Si ita est, quaeso te, procura mihi etiam illos. Elenchum rariorum librorum de rebus patriis tibi Zagrabia 4,37 rariorum] rationum Kolanović | Zagrabia] Zagrabiam Kolanović submittam, quorsum ultima huius me conferre constitui. Non obliviscaris tibi procurare libellos quos tibi iam

De Vukasovichio an Viennae vel alicubi in via remanserit, necdum potui explorare. Prior graves cum suo statim adventu obiectiones passus est, quod res Capituli segniter curaverint. At ille omnem culpam in Vukass. reiecit eumque neglectis Capituli rebus matrimonia tantumque cognatorum, resque suae familiae et Directoratum studiorum curasse affirmavit; atque ita prima, quam ego in antecessum ominabar, scaena iam evenit. Superest altera ut, si Taisp. prostratum videant, hunc tanquam omnium malorum authorem

1.30  Atque ignarus adhuc quid scribam, cuique, Latinis
1.31  Plures explebam pagellas versibus, atque hos
1.32  Delebam rursus, cum nulla et gratia, nullus
1.33  Rebus et esset honos. Morbo hoc tentatus, in arte
1.34  Haud medica audito notove, haec carmina feci,
1.35  E multis excerpta tibi quae mittere sano
1.36  Non puduit. Quorsum dicis? Supponere

(ambos nos certe digna tenere,
2.18  Quippe bona, et culta, atque affabilis, unaque demum est
2.19  Quacum dulce queas vel longum degere tempus;)
2.20  Seu curae traherent aliae, tu rebus omissis
2.21  Omnibus ad ludos currebas, quos bene sanus
2.22  Vix amet extrema spectare a plebe popellus.
2.23  En venit optato referens cum foenore navis

quid enim? Tibi rerum publica cura
4.11  Commissa a populo est; tibi demandantur honores
4.12  Praecipui; judex etiam cognoscere causas
4.13  Diceris? At contra privis communia rebus
4.14  Postponis, tantumque animo contendis avaro
4.15  Noctes, atque dies, tua res ut crescat, et uni
4.16  Sit bene? Clamosam idcirco fugis improbus urbem,

6.2  Induperatori similem, non ille recessit
6.3  Avius a vero, Michael doctissime, Coi
6.4  Fama senis; multum sed, crede, et vidit, et acri
6.5  Ingenio valuit, si res contendere rebus,
6.6  Et conferre velis. Lituos, et Martia signa
6.7  Nominis et magni strepitum si denique demas,
6.8  Qui potior medico dux est? Fors Mater Achillem

metuens instantis jura severae,
6.50  Hostilemque manum, cum tu miseratus acerbum
6.51  Exitium, et Phoebi solers accinctus ad artes
6.52  Fecisti melius fractis confidere rebus,
6.53  Puallatim ammissam et rursum sperare salutem.
6.54  Quam digitis tibi saepe petita arteria, quanto
6.55  Et studio pulsus numerabas gnavus et omnem

7.17  Multa quod emisi stultus, fors poenitet; aut hoc
7.18  Delectat solum, qoud tristes nempe labore
7.19  Haud injucundo quaesivi fallere curas.
7.20  Post obitum qiuid erit de rebus, quas male scripsi,
7.21  Vel fors recte etiam, prudens et quaerere omitto,
7.22  Et famam haud curo, quae non audita sonabit,
7.23  Ipse ubi non adero. Mea vel mittantur in ignes

atque artes variae exercentur, ut olim
8.51  Secla hominum duro de saxo enata superstes
8.52  Deucalion monuit. Nil tot labentibus annis
8.53  Inventum effictumque, addat quod rebus honorem,
8.54  Et pretium. Quaedam vexat socordia prava,
8.55  Igniculos animorum omnes quae extinguit, et una
8.56  Quod mirum est, luxus ingentem accendit amorem.

bona Tethys opum nostrarum provida nutrix,
8.86  Ipsaque nos ipsos det fallere posse Laverna!
8.87  Sed vereor, ne prisca brevi nos tempore visat
8.88  Pauperies, neu sera premat sapientia rebus
8.89  Omnibus exhaustos et sanae frugis egentes.
8.90  Quid juvat argenti convectum pondus, et auri,
8.91  Si, velut aeratis cum se unda canalibus effert,

9.9  Quid deceat, melius Zenone et Socrate nosti.
9.10  Persta igitur fortis: levius patientia reddet,
9.11  Quod non corrigere est licitum. Sincera probatur
9.12  Rebus in adversis virtus, et ab objice ducit
9.13  Pulcrior eveniens vires; ut purius aeris
9.14  Lamna micat, domitam flammis atque ictibus instat
9.15  Arte faber multa quam Martia vertere

9.53  Esse parem, dum saevus abest procul hostis, et arma
9.54  Haud resonant. Dives positis in foenore nummis,
9.55  Largificoque auctus censu patientior ipso,
9.56  Conversis rebus, sibi forte videbitur Iro
9.57  Nempe futurus: amor nostrum sic decipit unum:
9.58  Quemque, et laudis agit specie fallacis amica,
9.59  Cum tamen est solidi nil intus. Mors mala

laetumque diu non te tua tantum
9.95  Optat cara domus, dilectaque pectora fratrum;
9.96  Sed populus, sed tota petit respublica civem
9.97  Egregium, pariterque habilem seu rebus agendis
9.98  Consilio seu dando, ubi patrum fluctuat anceps
9.99  Curia, et in varias trahitur sententia partes.
9.100  Quin et crede, tua est ingens quae gratia, et aura

12.28  Nempe cutem, confide. Ita spero; at crastina lux haec
12.29  Ecquando adveniet longissima? Nam quid et usque
12.30  Sperem, si voto non fas fugiente potiri?
12.31  In miseris rebus, fateor, spes grande levamen,
12.32  Et tutum est plerumque; eadem sed longa senectam
12.33  Ad tardam vana quum nos dulcedine fallit,
12.34  Tum potius labes dicenda, dolique

13.35  Anne tibi fama majora, an visa minora
13.36  Omnia? Solertem finxit natura, nec excors,
13.37  Ut multi, es peregre patria a tellure profectus;
13.38  Spectandis sed rebus idoneus, atque subactum
13.39  Judicium portans cultuque usuque. Sagacis
13.40  Proin quocumque ires et docti fama sequuta est
13.41  Te coetu in quovis, ac tanto cive superba

14.115  Ceu sint plena avibus, quum stupa infarta tumescant.
14.116  Anne etiam venatores mendax genus, atque
14.117  Gloriolae cupidi plus aequo, ut in omnibus omnes
14.118  Artifices rebus? Sunt hercle, et cedere nolint,
14.119  Saepe licet videas vano contendere nisu,
14.120  Ac tantum ingenti coelum terrere fragore.
14.121  Quin et magna jocis alternis praelia

haec, quas vomitat pretiosa Cucagna monetas,
67  Quod scio, non homini nocuerunt hactenus ulli,
68  Quin illas nemo a terra nec tollere badat.
69  Quandoquidem his nullum gens fortunata bisognum
70  Illa tenet, cum sit rebus provisa cibisque
71  Ad creppapellem queat omni tempore vesci.
72  Nam quovis mense hìc pariunt ter quinque Vitellos
73  Vaccae Monganisque nihil caro invidet horum:
74  Immo saporitam multo magis esse gulosi

patriam: fluitantia passim
Corpora pontus agit, pars ripae allidit, et artus
Exanimes pia cura inhumat, pars piscibus esca
In vasto mansere mari, rus ingemit omne
Questubus illacrymans miseris. Sed rebus omissis
Tristibus ad laetas referor. Neque forte rearis
Enchelii nos agri unos absumere fruges:
Pars quoque multa Novi, exiguo quod distat ab illis

ad moenia Castri,
Urbs quae Caesareis nuper fuit addita sceptris,
Nostraque in eoos tractus ubi desinit ora.
Dicere non facile est, numerorum claudere totum
Quae summa aes valeat, quod mille e rebus apud nos
Divendi solitis omnes conflatur in annos.
Est immensa tamen vis illa pecuniae, in unam Nocte praecedente Festum S. Thomae Apostoli, et die ipso

Longe ultra perge in Boream, et post terga relicto
Turcaico, quod monte vides assurgere, castro, Zarina illyrice vocatur, quia ibi portorium, seu vectigal pendunt, qui cum rebus escariis, et carbone aliis hujusmodi Rhacusam petunt.
Trebinae tractus peragra, et nemora alta, fugaces
Illic et damae, et lepores, et plurima perdix

Nec regio haec ignota viris: Epidaurus illae
Semper ager fuerant terrae. Mox alta Rhacusa
Ut stetit, huc fato se se meliore reduxit
Gens ea, et afflictis coepit confidere rebus.
At quid ego haec nimium vetera, atque obscura revolvens
In labyrinthaeos tendo sine stamine flexus?
Siquid adhuc superest, ipso de rure loquamur.
Hîc quadam montis praerupti in parte

Saepius urbe illuc animi ob solatia cives.
Hoc factum an. 1800. praevia facultate a Summo Pontifice obtenta. At nunc mutatis rebus bona vendita, et oras
Traducti Monachi in latias. Huic gloria pago
Magna venit, quod ducta suis a fontibus ingens
Dulcis aquae nostram se copia fundit in urbem,
Dorsum immane jugi perlongo tramite

ipsis refici a pueris, nova texier illic,
Textaque subereo quà cortice, quàque oneroso
Naviter armari plumbo: sic largior illis
Fons lucri, a tenui possent quam quaerere gleba.
Quamquam ad nos multis aestivo rebus onustae
Femellae hinc veniant quoque tempore; copia lactis,
Ovaque, et omnigeni fructus, et brassica fertur.
Haec ubi distraxere, peculî summula filo,
Tela, aut lemniscis mutatur, et urbe relicta

vestisque decentia sexum.
Hoc nostrae commune locis penè omnibus orae,
Res ubi, praeter agri culturam, et nautica cordi.
Qua causa huc ierim, nunc accipe, ne mihi forte
Hoc vitio vertas, alienis si te ego rebus
Plus justo hîc teneam patrias audire volentem.
Id mihi Malphaeo degenti rure Rhacusae Nicolaus

similis, Dolli quem nomine dicunt,
Est sinus, isque etiam percommodus: inde feruntur
Gravosium, pedibusque viae quod restat onusti
Permultis humeros rebus, quas vendere portant,
Sive e condicto dominis, donove daturi,
Conficiunt; nec res sane injucunda tenellis
Non sine balatu centum comitantibus haedis
Intrantes urbem aspicere. Acceptissimus his fit

Nostri, ne infandus per gentes serperet error,
Quo geminam rerum Causam illi, Principiumque
Jactabant duplex, jussere has linquere terras.
Mox quia se questi non tantum a sede moveri,
Sed, queis vivebant, rebus privarier ipsis,
Foedere sancitum, vis certa pecuniae ut illi 16 16 Vide Monumenta Historica Provinciae Rhacusanae Ordin. Min. Auctore F. Sebastiano Dolci

Tarpanium ex humili crevit, factumque opulenti
Hospitium est populi, semperque augescit habendo.
Ad Boream oppositus locus est, multumque frequentat
Dalmata, seque juvant in rebus mutùa egenis.
Non ego cuncta meis hujus loca versibus orae
Complectar, memorabo aliquot, sed plurima mittam,
Ordine nec certo peragam. Tu Jagnina carmen
Prima aperis, populo namque

oskoruscja sorbus.
Nunc quoque ab his dicant: non, quod mage nobilis arbos
Radices agere haud posset, contraria patrum
Sed quia in his etiam (cujus vis maxima) rebus
Consuetudo obstat: seritur quoque, parva sed affert
Dona Ceres, primoque hortis plantare phaselum
Vere student, ut brumae habeant in tempora victum.
Fons illis lucri non unicus, et mare postquam

diebus multae per annum celebrantur. 5
Mercatus: quidam aere parant, aliique vicissim
Mercibus immutant aliis; nec rarus ab urbe
Huc quoque se nostra defert mercator onusto
Navigio rebus, sibi quae nostrisque parantur,
Dalmaticisque viris pariter venientibus illuc.
Relligiosa domus (dispar colit ordo virorum)
His duplex fundata locis. Quae colle supino (16)

12 Sveton. in Octav.
Haud potius, quam quisquam alia de gente, peritus
Funditor intulerit Melitaeus. Plus tamen aequo
Rebus in antiquis aliquis me forte morantem
Arguat; at possem, modo vellem, quidquid in Afram
Congessere alii Melitam, hinc avertere, nostraque
Aptius in monumenta levi asportare labore.
Quamquam etiam haec

Haec Ecclesia Illyricè Duh, idest Spiritus vocatur, nempe Sanctus, quod in nostra lingua omitti generatim solet, cum Sanctorum Ecclesias nominamus.
Imposita, et rebus magnum tutamen in arctis.
Nam pauci his clausi muris elidere ab alto
Innumeros telis hostes, et grandine multa
Saxorum facilè possint. Hîc pascere pulcra Pictura

In tecta adducens tulit oscula mille, vicemque
Mille per alternam retulit, protractaque multas
Gaudia per noctes felix successus alebat.
At longo arridet nulli quae tempore, laetis
Fortuna invidit rebus. Sum tenderet olim
Conspecto ad scopulum Mara lumine, multa per aequor
Se fundens caligo vetabat cernere cymbam.
Nam tractu hoc homines demittere lina parantes,
Dum piscis genus esse putant, videre

Hîc fuerat: causam haud video, cur mittier illuc
Desierint, visum et melius senioribus, urbis
Ut mox Coenobium juvenes formaret alumnos.
At quid ego haec temere? Non stultus acutius ipso
In propriis cernit rebus sapiente? Vetusto
Hîc de more solet Francisci cogere se se
Temporibus certis selectior ille virorum
Coetus, quos aliquis, merces virtutis, honestat,
Quem tenuere, gradus, divini ut Numinis

Assidua obsidione premit; constantia durum
At tandem edomuit mea, discessitque cruenti
Pertaesus belli, mox et vexasse quietos
Poenituit, scelerumque pudet. Mihi profuit hujus
Tempestas belli interea, nam rebus ab arctis
Tum mihi majores animi venere, doloque
Juncto armis licuit Slavorum evertere ab imo,
Proxima quae nostris surgebat moenibus, arcem. 12

quod non uno, sed diversis temporibus auctiones illae factae sunt.
Crescere, sic et ager mihi crevit, et insula multa,
Pars empta argento, pars et data munere regum,
Quorum plus uni miseris in rebus asylum 15 Multos et Luccarus et Razzius in suis nominant annalibus, apud quos vide. 15
Fida dedi, et tutos dimisi,

meae penitus defigere gentis!
Hae sunt praesidium, columenque potentius urbi,
Quam vel divitiae, quas mobilis auferet aetas,
Vel, quas subvertit belli fruor impius, arces.
Haec super exiguis ego rebus parva canebam;
Immensa belli dum Gallia mole Britannos
Impetit, incertisque volans victoria pennis
Suspensos tenet, imperium cui destinat orbis.

Quae praeclara Viris et libertate perenni
Eoos inter surgit et Hesperios,
Non possum grandes mentis depromere foetus,
Nec facere, ut de me fama loquatur anus,
Magnis namque aptum rebus mihi Parca negavit
Ingenium et venam divitis eloquii;
Sed veluti affrictuque levi motuque citato
Si forte in gyrum vitrea lamna agitur,
Arte quidem mira, quam nec Titania novit

Lingua Illyrica a saeculo septimo per Illyrium continuo florescens, a quo Latinis litteris scribi coepit, licet in tot ora diffusa varie pronuncietur, universim tamen suam in vocibus et dictionibus puritatem ac elegantiam; in singularibus rebus apte exprimendis, et sententiis varie aeque ac eleganter efferendis copiam et suavitatem possidet; atque, non obstante particularium dialectorum varietate, aut peregrinarum vocum admixtione, magna ubertas cum puris vocibus in eadem conjuncta semper

magnarumque rerum gerendarum usum: unde anno MDCCXCII senator factus est: et post annos quinque Reipublicae princeps renunciatus unanimi omnium Patrum consensu atque plausu. Siquidem magna ille in dicendo facundia praestitit, sum- mo in administrandis rebus consilio, pari in omni munere integritate et innocentia. Quamquam vero multis in foro et senatus curis distentus fuerit, numquam tamen distrahi potuit ab amoeniorum literarum cultu, ad quem natura rapiebatur. Amator ruris non autumnali modo, sed aestivo

enim specie abreptus vitia notabat acriter, et mordebat non sine sale. Juvenalem initio sequutum fuisse scimus ex quibusdam ejus iambis, et epigrammatis, in quibus nuda sunt omnia et aperta, multoque felle et absynthio conspersa. Sed certior postea factus, ut in rebus ceteris, ita quosdam esse in scribendo fines »Quos ultra citraque nequit consistere rectum« optimo sane consilio Horatium Juvenali duxit anteponendum. Duo potissimum incommoda, ubi primum se operi acinxit, Restium perturbabant, argumentorum

quae huic poeseos generi conveniunt, in ipsis desideratur. Longum esset et supervacaneum singularum Satyrarum argumenta et pulcritudines tamquam pictas tabulas in suo lumine collocare. Cum id quisque per se sibi praestare facile possit, satius erit inspicere, utrum rebus inventis respondeat ea Latini sermonis proprietas et elegantia, qua res illas exornari oportebat. Incredibile dictu est, quam ille esset de elocutione sollicitus. Probe enim intelligebat (1) non satis esse pulcra et

Theramene, aliisque Graecis. Nos equidem Restio auctores fueramus, ut Satyras suas apositis notis et interpretationibus illustratet: quod quidem ille de omnibus praestitisset, si diutius ei hac lucis usura frui licuisset. Ceterum cum in carminum artificiis suus sit rebus quibusque cultus, cumque Satyras, eo quod de rebus agant tenuioribus, sermo pedestris deceat, pressus ille quidem ac subtilis, sed candidus et venustus, errant profecto, qui versus amant in Satyris grandes ac numerosos. Quo enim versu magna bellorum eventa,

auctores fueramus, ut Satyras suas apositis notis et interpretationibus illustratet: quod quidem ille de omnibus praestitisset, si diutius ei hac lucis usura frui licuisset. Ceterum cum in carminum artificiis suus sit rebus quibusque cultus, cumque Satyras, eo quod de rebus agant tenuioribus, sermo pedestris deceat, pressus ille quidem ac subtilis, sed candidus et venustus, errant profecto, qui versus amant in Satyris grandes ac numerosos. Quo enim versu magna bellorum eventa, resque publice gestas caneres, si epicum sibi Satyra

tantaeque statim et publicae et privatae calamitates consequutae sunt, ut non solum nova consilia capere, sed ne capta quidem perficere possemus. Junius ut antea in prospera fortuna mitis, sic nunc in adversa sibi semper par, privata conditione contentus, et novis se rebus immiscere detrectans Canosam secessit in praediolum suum, ibique magnam anni partem insumsit legens, scriptitans, et multa eorum, quae in tantis totius Europae motibus inopinato acciderant, futura praedicens. Prudentia in summis viris quasi ad divinationem

susceperis; quae omnia, si vacas, fac, ut non me diutius lateant. Non enim hujusmodi res adeo parvi pendendae sunt, quemadmodum nonnullis persuasum est, quos ego nihil sapere semper putavi. An parum erit, ingenium attente meditando in subtilissimis rebus defixum habere? Quod si subtilitas non placet admodum, vide, quid ea una dempta, ceteris disciplinis relinquatur, praeter crassam quamdam Minervam, quae ipsa an Minerva sit, vehementer dubitandum est. At vero si utilitate omnia metiris, non longe

1.2.82  Quam ingenio atque aetate, habitu tam vestis et ore.
1.2.83  Cetera dissimiles hoc consensere, quod una
1.2.84  Omnibus est ars, vitam impendere rebus ineptis.
1.2.85  Principio vigiles jentacula sueta ministri,
1.2.86  Ancillaeque ferunt: nullos jentacula in usus,
1.2.87  Eoas sed opes, et Eois pocula vasis.

1.2.138  Nunc servata diu Claudina silentia rumpit,
1.2.139  Et Pholoen, Pholoesque benigne affatur amicos.
1.2.140  Frivola de levibus non hîc oratio rebus,
1.2.141  Sed gravis et facundus et ornatissimus atque
1.2.142  Auditus nulli, nullo dicendus et ore,
1.2.143  Sermo de amicitia exoritur. Quo femina pacto

et tribuli incultis nascuntur in hortis.
1.5.63  Induit atque novum idcirco Sapientia nomen,
1.5.64  Ambitioque novum tituli quaesivit honorem,
1.5.65  Quo minus in rebus solidi fuerat. Genii ergo
1.5.66  Atque Repertores passim audivere leporum.
1.5.67  Quilibet insanus jure hoc mactetur honore,
1.5.68  Qui coram populo, in buccam quod venerit,

SATYRA VII. AGRICOLA
1.7.1   Hortorum custos, et aviti, Villice, fundi,
1.7.2  (Quandoquidem missis urbana negotia curis
1.7.3  Omnia composui, et quantum est in rebus ineptum
1.7.4  Concessi Noviis, et procurare Mathoni)
1.7.5  Ad te confugi, nostrasque perosus Athenas
1.7.6  Omnibus Aspasiis, atque ipso Pericle fessus

meo nimirum carmine laedi
1.8.38  Neminem, ab hoc siquidem quia nigra calumnia longe
1.8.39  Exulat, et vitae nota nulla alicujus inusta est.
1.8.40  Dicere de rebus, personis parcere certum est.
1.8.41   Sentio concinne Satyram consistere posse,
1.8.42  Commode et urbano inspergi sale, commode aceto,
1.8.43  Nulla licet bellos moveat

meditari et volvere nugas,
1.8.215  Dum celebrat coetus omnis matrona viriles,
1.8.216  Mutua dum sexus contagia spargit uterque,
1.8.217  Dum sapiunt solum minimis dare pondera rebus,
1.8.218  Artibus ingenuis quantum decedere censes,
1.8.219  Quantum doctrinae? Cui publica commoda, leges
1.8.220  Cui curentur, amicorumque negotia? Inerti

tamen haec incommoda penset,
1.9.194  Dum teneat dulci te captum errore voluptas.
1.9.195  Putida nescio cui conscripta est fabula scurrae
1.9.196  De trivio, angustis quem dura in rebus egestas
1.9.197  Impulit, ut tunicas piperi, scombrisque pararet.
1.9.198  Cui Charites, et sal, ipsaeque videntur Athenae
1.9.199  Quidquid ab

illuc respiciunt, ut non, quia fluxa brevisque
1.10.72  Conditio vitae est, mortales turpiter omnes
1.10.73  Dispereant, ipsos se se sub funere flentes;
1.10.74  Verum ut rebus in humanis teres atque rotundus
1.10.75  Gaudia non nimio quaeram fugiamve labore.
1.10.76  Quae cecidere, utcumque feram: praesentibus utar
1.10.77  Ut mox dilapsuris: at

doctissimus heliodorus
1.10.116  Tam magni tulerit dira infortunia casus.
1.10.117  Nostis quem dico. Hunc qui sesquipedalia promens
1.10.118  Verba, penu curto, parvis exordia rebus
1.10.119  Longa facit; magnis quonam facturus hiatu!
1.10.120  Pandite praeterea, quae rupes, saxaque vobis
1.10.121  Nunc inventa notis Phoenicum inscripta vetustit,

morum exemplar vita respondet in omni,
1.16.14  Fida repercussae crystalli ut fronte renidet,
1.16.15  Nec quidquam a veris simulata abdudit imago;
1.16.16  His nihil in rebus certi est: nil posse negari
1.16.17  His placet, aut affirmari, sed partem in utramque
1.16.18  Omnia perpendi. Curvo dignoscere rectum
1.16.19  Horum manca negat sapientia.

et ventoso innatam capiti caprificum.
1.16.27  Sic ego, adhuc in vita cum essem tiro, videbam
1.16.28  Et linguae magno, et laterum contendere nisu
1.16.29  Omnes de se homines, et rebus saepe suis, et
1.16.30  Unumquemque fidem sibi haberi velle, scholarum
1.16.31  Possit ut in ludo sibi credi quisque magister.
1.16.32  Credideram primo deceptus; sed

pecten, volucrisque hoc machina picta flabelli,
1.17.93  Unguenta, et minium, cerussaque, nomina mille
1.17.94  Nugarum, studio levitas quae fecit inepto, et
1.17.95  Ferre dedit rebus minimis, desiderium quae
1.17.96  Molle animi fuerant, ignavaeque unica vitae
1.17.97  Sollicitudo, rei dare pondus idonea nulli.
1.17.98   Mille petita procis captivos mille

1.18.131  Luminibus distincta oratio? Quo Satyrarum
1.18.132  urbana novitate sales? Cur aridus es, cur
1.18.133  Inconcinnus et exsanguis? Facundia quonam
1.18.134  Excellens rebus, dicendi cuspide tecta?
1.18.135  Aut facilis multi ars non deprendenda laboris?
1.18.136  Quo demum Charites toties in vota vocatae?
1.18.137  Queis sine nulla umquam subiere

a sensu tu discrevisse memento.
1.21.154  Verum quo pacto instituat citharistria mores?
1.21.155  Foedere quo male facta coarguat? Utile plane
1.21.156  Deficit, egregiis qui est rebus, et artibus unus
1.21.157  Propositus finis. Desperes posse docere,
1.21.158  Quisquis es, o fidicen, verso qui pollice vulgus
1.21.159  Occidis populariter, in vitia omnia

ita semper eosdem
1.23.225  Integrat, et pariles agitat versatilis orbes. SATYRA XXV. FORMICAE
1.24.1   Rebus in humanis o quantum vidit acuti:
1.24.2  Quicumque ille fuit, primus qui protulit illud:
1.24.3  »O nugas hominum, o quantum est in rebus inane!«
1.24.4  Quale Nihil misero

SATYRA XXV. FORMICAE
1.24.1   Rebus in humanis o quantum vidit acuti:
1.24.2  Quicumque ille fuit, primus qui protulit illud:
1.24.3  »O nugas hominum, o quantum est in rebus inane!«
1.24.4  Quale Nihil misero urgemus, struimusque labore!
1.24.5  Si dubitas, animo, et paulisper mente moratus
1.24.6  Mortalis mecum perpende negotia vitae.

2.2.39  Namque haud immerito pariter consuevimus omnes
2.2.40   Omnia nostri illis credere sensa animi,
2.2.41  Heu! quidnam humanis male tam voluisse mereri
2.2.42   De rebus Superos impulit, anxiferis
2.2.43  Ut mage miscerent mortalia pectora curis,
2.2.44   Cum spes mulcendi est major oborta mali!
2.2.45  Namque ubi

THOMAE DE BASILIO ET MARIAE BOMIAE EJUSDEM CONJUGIS
2.3.1  Eloqar, an sileam? Vos o, vos parcite, quotquot
2.3.2   Incorrupta estis pectora juncta fide.
2.3.3  Eloquar: Humanis nihil est in rebus acerbum,
2.3.4   Integer ut penitae sensus amicitiae.
2.3.5  Scilicet ille meas lento moerore medullas
2.3.6   Pascitur, atque acri viscera figit acu,

putes facilem legisse tuis te
3.1.91  Materiam numeris, ut cum dictata magistri
3.1.92  Dant pueris, quaeso, paucis ita collige mecum,
3.1.93  Ut facilis minus est epicis res comica rebus
3.1.94  Angustos propter fines, et verba, stylumque
3.1.95  Communem, longe sic vincit fabula soccum,
3.1.96  Quae omnia versiculis paucis panditque, secatque,

exaequavit Olympo,
3.2.151  Saturnus, Pluto, Neptunus, Jupiret, Hermes,
3.2.152  Atque aetas morum Scythico Saturnia ab auro.
3.2.153  Et Scythicis, quaeso, quam magna potentia rebus!
3.2.154  Calliopea hinc matre satus Rhodopeius Orpheus,
3.2.155  Qui citharae fidibus, materna et carminis arte
3.2.156  Mutum et turpe pecus, crudelia pectora, Grajos

EPISTOLA IV. AD ADOLESCENTEM AMICUM DUBIAE SPEI
3.4.1   Quid faciam potius vacuo nunc rure solutus,
3.4.2  Liberaque impendam queis otia rebus honeste
3.4.3  Fallere languentis dum conor taedia vitae,
3.4.4  Quam tecum ingenuas Musarum aliquando per artes
3.4.5  Colloquar, et presso delibem carmine, qui sit

animos nimium sapienter agrestes
3.4.104  Instituit, blandoque ferocia corda resolvit
3.4.105  Affectu, molli contingens pectora pulsu,
3.4.106  Et dedit alterius miseris succurrere rebus,
3.4.107  Et sanctam coluisse fidem, vitamque benigno
3.4.108  Leniter officiorum usu traducere jussit,
3.4.109  Omniaque ingessit virtutum semina.

superant fastidia risu
3.4.118  primi hominum, humanos qui coetus concelebrarunt.
3.4.119  Coepit amicitiae sensim se promere sensus,
3.4.120  Mutuaque officia, aut benefacta in rebus egenis
3.4.121  ingenuos pepulere animos testarier ultro
3.4.122  Pectoris affectum. Novitas pulcherrima certe
3.4.123  Longe alio ornavit cultu mortalia rerum,

3.4.128  Humanos ni aliqua coetus augere putemus
3.4.129  Utilitate: queant nempe ut mortalia saecla
3.4.130  Longius angustae protendere commoda vitae.
3.4.131  Rebus at humanis quam consulit ille maligne
3.4.132  Utile qui certat secernere falsus honesto!
3.4.133  Hic omnes una causas evertit honesti.
3.4.134  Quod, si nimirum nihil ulli

humanis a moribus exul
3.4.169  Protinus iligna tollat jejunia glande.
3.4.170  Quin etiam facilesque jocos, facilesque lepores,
3.4.171  Ridiculisque salem urbanum conspergere rebus,
3.4.172  Multum in amicitia nostra potuisse fateris.
3.4.173  Quae res invidiae careat si dente maligno,
3.4.174  Iraque atque odio si secludatur ab omni,

et melius vis? sylla paternas
3.4.207  Postquam Faustus opes, atque oblimavit avitas,
3.4.208  Faustus vapparum stolidissimus, atque nepotum,
3.4.209  Et postquam coepit de tot modo rebus habere
3.4.210  Nil, nisi villam, equum, et uxorem, sortisque beatae
3.4.211  Relliquias magnas, Burrhi balatronis amores,
3.4.212  Instituit subito fortunae damna prioris

nec male sana libido,
3.4.284  Nec levis ambitio, nec amor divexat habendi?
3.4.285  Cui incorrupta fides, et nuda modestia cordi,
3.4.286  Et sua posthabuit qui alienis commoda rebus?
3.4.287  Qualis Pisonum minor est, quem candida culti
3.4.288  Simplicitas animi, morumque urbana supellex
3.4.289  Illa virtutis sublimem in sede locavit,

laevam detorques omnia partem
3.5.50  Quae dixi, porro, sic accipe. Tu meliores,
3.5.51  Atque pares tibi smper praeposuisse memento,
3.5.52  Atque tuis rebus: magna est sapientia amicis
3.5.53  Utendum sese ingenuis praebere, bonisque.
3.5.54  Hinc si forte potes benefacta rependere, dignumque
3.5.55  Obstrinxisse virum, res sit

frustra divertere calle,
21  Et longe properare alio: vetat invia cursu
22  Semita, et albentes sparsis late ossibus agri.
23  Nunc haec, nunc illa insultans quatit ungula cornu.
24  Heu quid in adversis rebus crudelius usquam
25  Esse recordanti poterat, vultusque suorum
26  Fortunasque, usumque olim, quos laedere passim
27  Cogitur invitus? Sic tota nocte, dieque
28  Invisum properabat iter, dum

surgit: memini, retulit quae carmina Vates.
565  Interitu alterno quidquid servatur in orbe
566  Et casu alterno vimque diemque capit.
567  Grandia ab exiguis ducunt exordia rebus
568  Et regna a parvis urbibus ipsa vigent.
569  Sic quae vix humilis surgebat Martia Roma,
570  Caede Albae, septem collibus ipsa sedet.

Diocles fundit suspiria corde:
288  Bella, licet, dixit, nostris horrentia tectis
289  Nunc absint, fugiatque istam discordia sedem
290  Et licet omnigenis niteat pulcherrima rebus
291  Natura haec inter viridaria et arva beata,
292  Alma quies animi pax et dulcissima cordis
293  Me miserum linquit curis dum vexor iniquis.

horae spatio ruit ingens
Turba Ministrorum et fabrilia pensa capessit;
Quos ubi praesentes conspexit Damius, inquit:
O Socii! Nostrae purissima massa farinae!
80   Novistis, nec enim vestras quidquam effugit aures,
Quanta struant Iliri nostris obstacula rebus;
Nescio, quo pleni peregrinae Palladis igne
Incumbant Musarum ad opus, imprimisque paternae
Culturam linguae studiis ferventibus urgent,
85   Et libris, et dimissis hic inde novellis
Adsciscunt socios, sibi eadem gente propinquos.
Hos removere

quid demerui, quos lacte nutrivi
Et callido fovi amplexu, quos pane refeci
255   Et claris atavis ditavi et honoribus auxi,
Hi veterem rodunt, qua succrevere, medullam,
Te quoque, nate! suis adversum rebus inique
Affligent, mihi cum faveas, liventibus haeres
Maxima spina oculis ipsorum; sed mihi poenas
260   Progenies ingrata dabit; pars altera major
Et sane melior natorum gemma meorum
Vivit adhuc in vindicias et gaudia matris,
Ista, prout vindex

212  Oppositis versare nequit nam partibus enses
213  Prudens consilium nec dixeris esse, relictis
214  Rebus si propriis, alienas quaerere pergas.
215  Hinc memorare ausim, tibi mox cum rege Polono 215
216  Optatae studeas componere foedere pacis.

181  Odrysiaeque acies, quidnam et gessére Polonae,
182  Qua ratione fuit devictus Caesar ab hoste.
183  Rebus in adversis nancisci est dulce sodales. 183 LIBER IV.

divertere calle,
34  Et longe properare alio: vetat invia cursu
35  Semita, et albentes sparsis late ossibus agri. 35
36  Nunc haec, nunc illa insultans quatit ungula cornu.
37  Heu quid in adversis rebus crudelius usquam
38  Esse recordanti poterat, vultusque suorum
39  Fortunasque, usumque olim, quos laedere possim
40  Cogitur invitus? Sic tota nocte, dieque 40
41  Invisum

excubiis iubet hinc comitentur euntem,
135  Infelix patrias redeat dum sospes ad aedes. 135
136  Nempe patet, vires si quando rebus in arctis
137  Desint humanae, divinum numen adesse:
138  Sortes Omnipotens sapiens permutat, et aequus,

cui tribuens leni sic fatur ab ore.
292  O fortunati devincto pectore amantes,
293  Quos labor alterius torquet, quos gaudia mulcent!
294  Rebus in adversis vobis solatia numquam
295  Quaerenda hinc alio, nam vestro fonte petuntur. 295
296  Vestrae utinam fidei, atque exempla sequantur amoris,

1 V. Gortan. Klasična gimnazija i naša kulturna baština. (Zbornik Zagrebačke klasične gimnazije. Zagreb, 1957., str. 85.). Haec idcirco silentio praetermittenda non censui, quod sunt quidam exteri viri, litteris et rebus politicis dediti, qui singulare studium linguae Latinae apud maiores nostros perverse interpretari non desinunt. Memoratu dignum est Croatas in politicis et diaetalibus negotiis sermone Latino diutius quam omnes alios Europae populos usos esse, nempe usque ad diem

Bibliographia locorum inventorum

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 21. Octobris 1794, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 802, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179410].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 10. Decembris 1794, versio electronica (, Zagreb), Verborum 460, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179412].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1800], Carnovalis Ragusini Descriptio Macaronica et Descriptio Cucagnae, versio electronica (, Dubrovnik), 335 versus, 2183 verborum, Ed. Šime Demo [genre: poesis - satura; poesis - macaronica] [word count] [fericdcarnovalis].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Vrhovac, Maksimilijan (1752-1827) [1813], Ad sacerdotes epistula, versio electronica. (), 442 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [vrhovacmpoziv1813].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Gundulić, Ivan; Zamanja, Bernard (1588-1638; 1735-1820) [1820], Osmanidos fragmentum, versio electronica (), 30 versus, verborum 199, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - fragmentum] [word count] [zamagnabosmanidos].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report