Your search found 1324 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1201-1300:

o pater, o nutu cogis qui nigra potenti
22.225  Nubila, et horrisonas torques per inania flammas,
22.226  Mortalem, dura fatorum lege teneri
22.227  Quem nosti, serves, certaque a morte reducas?
22.228  Tu major: factum sed non laudabimus omnes.
22.229  Cui pater omnipotens: Dulcis Tritonia, pone
22.230  Corde metum; non haec animo sententia nostro 230

22.326  Virtutisque memor, saevis nunc acer in armis.
22.327  Nulla fugae ratio. Pallas te scilicet hasta
22.328  Ipsa mea jam transadiget, jam dira meorum
22.329  Funera morte lues merita, Danaūmque labores.
22.330  Haec memorat, vibransque hastam contorsit: at Hector 330
22.331  Praevidit contra venientem, et corpore paullum
22.332  Subsedit flexo: supra

volat hasta, solo et defixa tremebat
22.334  In viridi, post terga viri. Tritonia Pallas
22.335  Quam subito evulsam (nil senserat Hector ) Achilli
22.336  Reddidit ipsa ferens. vitata morte superbus
22.337  Cui sic Priamides laetanti pectore fatur:
22.338  Errasti, vana spe lusus scilicet: at me
22.339  Ab Jove cognoras moriturum. certe ita mendax

facilesque bonique: immania nunc me
22.369  Fata premunt, urgentque inimico numine Parcae.
22.370  Non tamen ignavus moriar, laudemque decusque 370
22.371  Oblitus. contra stat niti, et morte sub ipsa
22.372  Magnum aliquid patrare, aetas quod postera laudet.
22.373  Haec ubi sic fatus, vagina diripit ensem
22.374  Ad latus haerentem, magnum, ferroque rigentem

verbis alterna ut reddere posset
22.399  Verba. Heros jacuit collapsus pulvere in atro.
22.400  Haec super at, victo insultans, jactavit Achilles: 400
22.401  Hector, post saeva Patroclum morte peremptum
22.402  Tu fore te incolumem sperabas; nec metus ullus
22.403  Ulla mei nec erat ratio. vesane, relictus
22.404  Ultor ego ad naves fueram, praestantior armis

membra canesque trahent avidaeque volucres
22.407  Strata solo foede: Patroclo at justa frequenti
22.408  Persolvent pompa mecum funebria Graji.
22.409  Haec ille: ast Hector languens jam morte propinqua:
22.410  Per caput obtestor supplex, per genua, parentes 410
22.411  Perque tuos, canibus ne foedis linque vorandum.
22.412  Accipe sed magnum

etiam, aggressi circum; noscamus ut, hosti
22.460  Incluso quae nunc surgat sententia. foeda 460
22.461  Num linquent arcem capti formidine, rapto
22.462  Hectorе; an, hoc etiam sublato morte, manere
22.463  Audebunt. sed cur vana haec sub pectore verso?
22.464  Ad naves jacet heu lacrimarum et funeris expers
22.465  Patroclus! cari non me lux ulla sodalis

parare
22.538  Lympham, molle viro reduci ad sua tecta lavacrum.
22.539  Demens! necdum etiam norat procul inde lavacri
22.540  Expertem a magna crudeli morte Minerva 540
22.541  Aeacidae manibus domitum. sed missus ab alta
22.542  Plorantum fremitus turri, luctuque furentum
22.543  Confusus clamor miserae pervenit ad aures.

certum est omnem flagrantibus urere flammis.
22.625  Usus erit nullus; nec in illa veste cubabis,
22.626  Quam dedero: ast inter Troasque et Troadas esto
22.627  Hic tibi bonos rapto crudeli morte supremus.
22.628  Hos dedit Andromache moesto de pectore questus;
22.629  Et moestae Iliades circum adgemuere gementi.

moesti gemitu. Thetis alma dolore
23.18  Atque gravi cunctis incendit pectora luctu.
23.19  Terra madet lacrimis, lacrimis maduere profusis
23.20  Arma virūm. talem plorabant, morte cruenta 20
23.21  Absumptum bellique ducem pugnaeque magistrum
23.22  Princeps ante alios plorat Peleïus heros; 
23.23  Caede virūm horrendas et supra pectus amici

cavo hauribat cyatho; fundebat et usque
23.286  Multa solo, terramque rigans, miserique sodalis
23.287  Dulcem voce vocans animam. pater, ossa supremo
23.288  Igne urens nati, ut plorat, qui morte hymenaeos
23.289  Mutavit, mersitque suos moerore parentes:
23.290  Ossa urens cari sic tum plorabat amici 290
23.291  Pelides, juxtaque pyram reptabat, et altas

Peleo patri Neptunus tradidit, ille
23.355  Deinde mihi senio fessus concessit habendos.
23.356  Ipse tamen maneo, caelesti et semine creti
23.357  Alipedes; moerent saeva qui morte perempto
23.358  Auriga miti atque bono, qui scilicet illis
23.359  Curabatque jubas oleo, puraque lavabat
23.360  Corpus aqua, haec propter lugent, terraeque profuso 360

ferus est, animum sic mitem abjecit Achilles;
24.59  Nec pravi rective ullus vesana remordet
24.60  Corda pudor. Jam saepe aliquis mage dulce sodali 60
24.61  Morte caput raptum luxit, fratremve parente
24.62  Cretum una, aut gnatum: sed fletu expletus amaro
24.63  Imposuit finem lacrimis, luctumque remisit.
24.64  Quippe mali est patiens animus

fili, persolvere debita divis
24.513  Dona, bonum; nec enim meus unquam munera sanctis
24.514  Reddere caelitibus neglexit natus, avitas
24.515  Dum coluit sedes. ergo illum et morte peremptum
24.516  Dī memores curant. agedum nunc, accipe pulchrum
24.517  Hunc calicem, servaque tibi; duc ocyus et me,
24.518  Ut veniam auspicibus dīs ad tentoria Achillei.

mihi sed prae cunctis triste relictum est
24.899  Heu desiderium, et moeror, saevique dolores.
24.900  Non etenim lecto affixae ac tua fata dolenti 900
24.901  Porrextique manus abiens, et morte sub ipsa
24.902  Dixti aliquod prudens dictum, quod mente maneret
24.903  Fixum alta, et dulcem fletum sine fine cieret
24.904  Noctes atque dies memori. Sic illa querelam

dulce caput, longe mihi carior omnes
24.908  Ante alios, genui Priamo quos tradita natos.
24.909  Carus eras et dīs certe, dum vita manebat:
24.910  Dīs, qui te curant aequi vel morte peremptum. 910
24.911  Pelides alios me cretos trans mare captos
24.912  Vendebat, mittens Samumve, Imbrumve, feramve
24.913  In Lemnum: postquam te ferro stravit acuto,

aut denique numerosa quadam ac sublimi versuum magnitudine delicatis harum rerum aestimatoribus undecumque satisfaciat. Dolendum quidem est, viros aliquot eruditissimos, qui superioribus saeculis ad hanc scriptionem animum appulerant, Philelphos scilicet, Politianos, Floridos, sive morte interceptos, sive aliis lucubrationibus distentos, incoeptum opus urgere, atque ad umbilicum perducere minime potuisse. Nam, qua erant ingenii praestantia, et graecarum latinarumque literarum scientia, fortasse difficilem hanc, quam animo praeceperant, metam feliciter attigissent. Philelphus

defendere puppe : nam mitto quod sit alienum a verbis Homeri. Non intelligo etiam, quid hoc loci velit, eripere animam . Scio quidem admodum recte dici, eripere animam hosti, ac idem valere, quod hostem occidere; item eripere animam ex orci faucibus, esse liberare a morte, aut salvare; et hoc fortasse voluit dicere Lemnius. Sed quod addendum erat necessario, reliquit; Ulyssemque nobis nescio plane quam animam eripientem exhibuit. Hoc vero admirandum ac portenti simile:
Et patriae reditus quaerit sub

e pectore, blandis
64  Detinet inlecebris mulcens, atque omnia tentat,
65  Ne qua Ithacae oblitum subeat jam cura. sed ille
66  Surgentem ut noto tantum de culmine fumum
67  Aspiciat, certa malit cum morte pacisci.
68  Nullane finis erit? necdum miserebere tandem
69  O genitor? tibi dona quidem, tibi semper Ulysses
70  Divite sub Troja sacravit vota per aras: 70
71  Cur, pater, heu tantum tu contra

319  Sive dolo insidians? an non pervenit ad aures 320
320  Fama tuas, retulit nuper quam clarus Orestes
321  Insignem in cunctis, patriae quum tristia caedis
322  Crimina nil metuens Aegisthi morte piavit?
323  Tu quoque, nam valido florentem corpore cerno,
324  Aude animo, sileant ne te venientia secla.
325  Ipse autem ad socios, qui me jam forte morantem
326  Increpitant, celerans ibo, navimque

227  Quare etiam si forte licet, parere monenti
228  Ne pigeat: non ulla mihi nam flere voluptas
229  Post epulas. tales referat sine crastina curas 230
230  Orta dies; neque enim miseris, qui morte quierunt,
231  Invideo lacrimas supremaque munera leti.
232  Post obitum quippe unus honos mortalibus aegris
233  Hic superest tondere comas e vertice summo,
234  Ac tristes de more genas perfundere

in altis
318  Montibus assequitur quum praedam: haud exta relinquit,
319  Aut armos, aut dura erosis artubus ossa.
320  Haec nos cernentes cum fletu ad sidera palmas 310
321  Tendimus, et certi media jam morte teneri
322  Infandum horremus. postquam ille at lacte recenti,
323  Visceribusque atris miserorum impleverat alvum,
324  Lanigeras inter pecudes resupinus in antro
325  Sternitur immenso. me crudum,

totam clamoribus urbem.
125  Quo sonitu exciti Laestrigones undique currunt
126  Innumeri, vasta referentes mole gigantas,
127  Et late scopulis effusi immania subter
128  Saxa rotant: gemitus dira sub morte cadentum
129  Tollitur, et fractae stridor ferit aethera classis,
130  Transfixisque viris inhiant ceu piscibus hostes. 130
131  Ast ea dum clauso fervebant funera portu,
132  E femore eductum vagina

undare cruore.
442  Quin et Priamidis Cassandrae heu perditus hausi
443  Verba, Clytemnestrae manibus dum caesa doleret
444  Me super; ultricesque manus attollere frustra
445  Ense furens ipsa tentavi in morte. sed illa
446  Protinus effugit, nec labra informia leto
447  Improba, nec voluit componere lumina dextra.
448  Usque adeo nil terra tulit crudelius ira
449  Feminea, si forte nefas admiserit ulla,

viros sex improba tollit.
260  Respiciens navimque simul, simul acta meorum 260
261  Corpora, vix summo pendentia brachia saxo
262  Elatosque pedes vidi me saepe vocantum
263  Nomine, et extremos gemitus in morte cientum.
264  Ac veluti residens viridi piscator in acta,
265  Incautos longa quum fallit arundine pisces
266  Objiciens tecto letalia pabula in hamo,
267  Tollit anhelantes, siccaque exponit

exponit arena.
268  Semineces: sic illi in saxa horrentia tracti,
269  Exanimes longis singultibus ilia tendunt.
270  Ipsa autem in foribus clamantum pascitur artus 270
271  Tendentumque manus frustra mihi morte sub ipsa:
272  Spectaclum horrendum! quo nil crudelius usquam
273  Saeva diu ponti scrutando caerula vidi.
274  His tandem elapsos scopulis atraque Charybdi
275  Et Scylla, hospitio molli nos insula

Mantion Antiphatemque. hic vitae in lumina Oicleum
266  Magnanimum fudit; qui te clarissime deinde
267  Amphiaraë Jovi carum Phoeboque creavit
268  Auxilium populis ingens; sed raptus acerba
269  Morte cadis vano corruptae conjugis astu
270  Miles Agenoream contendere jussus ad urbem, 270
271  Alcmaonque tibi Amphilochusque e stirpe relicti.
272  Mantius at genuit Polyphideaque, Clitumque,
273  Aurea

recipit, quem serus in auras
23  Extulit aetherias senio confectus, et aevo,
24  Multaque perpessus: sic illum excepit amicus
25  Tum stabuli custos, figensque ardentia saepe
26  Oscula laetatur ceu dira e morte recepto.
27  Venisti o tandem, lux cara! heu salvus ab urbe,
28  Quam timui, Pylia ne non dilecte redires.
29  Ingredere o felix, longo post tempore visam
30  Ut reducem cupido pectus satiatus amore. 30

propinquans
429  Continuo Eurycleam ad se vocat, atque ita fatur:
430  Interiora domus occludi limina, nutrix, 430
431  Telemachus jubet ipse; et si quo murmure pulsa
432  Atria, si gemitu dura sub morte cadentum
433  Luctifico resonent haec septa, haud ulla puella
434  Prospiciat; tacitaeque intus data pensa revolvant.
435  Vix ea jussa dedit senior; nihil illa morata
436  Postibus inversis clausit

in marmore dentes.
294  Abscessere alii retro, caecoque recessus
295  Praecipites subiere, instant fugientibus illi,
296  Infixasque hastas morientum e corpore vellunt.
297  Nec minus, in media quamquam jam morte tenentur,
298  Rursus in arma proci tendunt, aerataque dextris
299  Robora in adversos jactant; sed plurima Pallas
300  Irrita deflexit, sparsitque aut fixa sub altis 300
301  Postibus, aut aptis resonanti

laeto gestire ululatu
453  Visu improviso perculsa. haud talia passus
454  Continuit subito, atque audentem voce repressit
455  Heros haec fatus: tacito sub pectore gaude,
456  Ac voci nunc parce. nefas in morte virorum
457  Bacchari, quos fata deum quosque impia facta
458  Abstulerunt; nullum veriti nec honore colente
459  Terrigenum, indignus, dignusve accederet hospes,
460  Spernebant omnes pariter; quae

39  Irruere, aggressus violento praelia Marte?
40  Cui referens longaeva: haud fas aut cernere quidquam 40
41  Aut audire, inquit, fuerat; tantum auribus hausi
42  Ingentem luctum gemitusque in morte cadentum.
43  Ipsa quidem trepidis penetrali in sede latebam
44  Cum sociis; intus cohibebant robore firmo
45  Ostia, clausa prius, quam me tua cara propago
46  Telemachus, magno missus genitore,

supererant sociorum vita diutius fruereris. Verum, proh dolor! cum talia cogitares nec quidpiam fatale suspicari posses, charissimus sodalis e vivis sublatus est. Quid tibi durius, quid acerbius unquam accidere potuit? Sed nondum hoc gravi dolore paululum lenito en alter, en tertius immatura morte eripitur. Quot inflicta animo et vulneribus superaddita vulnera. Testes appello funerum spectatores quique tibi parentalia persolventi praesto fuerunt, quoties dum sacra perageres verba proferre ac lacrymas cohibere nequiveris. Cujus calamitatis imaginem et doloris tui acerbitatem recolenti

obtinuit. Vidit enim ille miserrimus jussu impiissimi Nabucodonosoris singulos coram sibi necari charissimos filios ac sublata penitus regia stirpe Judaicum regnum everti funditus atque deleri. Tu quoque nonne conspexisti doloris socios dilectissimos et, si non hominum feritate, immatura, fatali morte peremptos atque his extinctis nonne veritus es aut tecum perituram aut si te sublato superesset brevi congregationem omnino interituram? Verum non ita fractus es animo neque omnem abjecisti spem, quin iterum te duce, te auctore reviviscat pristinus monastichorum splendor, etsi enim ille

8 Mortuo Betlenio Rakoczium Transylvani principem elegere. 9 At Ferdinandus Tertius, qui priori successerat Betlenii foedera praetexens 10,8 praetexens] corr. manus altera ex praetendens a morte eius Transylvaniam, quae iam olim ad Ungariam spectaverat, ad se redire debere praetendebat. 10 Igitur quo eam in provinciae formam redigeret, misit validas adversus Rakoczium copias, quas tamen ille insigni virtute profligavit. 11 Nec ultra

quae tum temporis in Ascra exercebantur perversitate iratior effundit. Ceterum moribus videtur fuisse suavissimis; simplicique quadam sapientia, ac virtutis amore plenus. Proditum est autem non naturae conditione, sed violenta (1) morte decessisse in ultima senectute, ut non solum passim a poetis appelletur senex, verum etiam in proverbium abierit Hesiodia senectus, quam ei apprecamur, quem diutissime (1) Pausanias quidem in Boeoticis, Filii, inquit,

ante alios laude micans Sophiae. Sed (1) pleraque, ut quod sentio fatear, quae de eius morte narrantur et a Plutarcho et a Pausania, fabulosa censeo. Quo vero post mortem ubique esset in honore, et ingens interpretum copia, qui eius scripta illustrarunt, inter quos et Zeno est Philosophus, et signa ac monumenta in multis Graeciae urbibus

etiam Chimaera, cuius multi poetae meminerunt, ac in primis Homerus Iliad. lib. vl, ubi haec habet de Bellerophonte: » mora nulla, profectum » Indomitam iussit prosternere morte Chimaeram, » Monstrum horrendum, informe, atrox, nec semine cretum » Mortali. ante leo, postremo corpore serpens » Squameus, in medio capra ingens, ore vomebat » Caeruleam vasto flammam. crudele peremit » Ille tamen

factum, omnia, quae ad vivendum erant necessaria, facile comparabantur et ad manus erant, Saturnus enim primum omnium genus quoddam aureum fabricabat hominum, cui sua sponte omnia suppeditabat terra. Hoc genus leni ac iucunda morte, quum hac vita defungeretur, vitam daemonum et nomen post obitum consequebatur. Hoc autem alterum est sequutum, quod argenteum dixerunt: quod ut aureo in omnibus deterius, ita purius fuit quam sequentia. Iupiter ergo, hoc est,

genus, Heroes sequuntur ( ita tum Eteoclem ac Polynicem, reliquosque qui primum et antiquissimum Thebanum bellum, tum Agamemnona et Menelaum, reliquosque qui Troianum bellum constituerunt, vocat ) quos Homerus describit. Quorum alii morte sublati, penitus interierunt ; alii eorum etiam nunc Beatorum insulas colunt. Hinc ferreum eiusque iniustitiam describere pergit: maxime autem tangit iudices, quorum brevi ac venusta fabella corruptelas taxat. Reliqua pars libri,

fuit vexatus a saevissimis inquisitoribus illorum temporum Melio, et Parede, quorum meminit in quadam Elegia Rhacusae scripta.
Quidquid erit, manes descendam liber ad imos,
Stet mihi libertas morte redempta mea;
Dis invise Meli, et Melio mage saeve Paredes,
Nil vobis in me jam modo juris erit.

Smotriski, quae ad desideratam aliquantisper accedit, in meliorem formam redegerat, additis etiam observationibus doctissimis: onomasticon Slavum quoque meditabatur, quod perfecisset, nisi injustis adversitatibus praepeditus morte demum fuisset praeventus. Hic plurima operis sui pretiosa monumenta reliquit, quae ut humanae res sunt haud miror latere, si adhuc forsitan existunt. Fuit nuper et alius vir Clemens de Comitibus Grubiscich, qui non

Suae Maiestatis, lege id alioquin exigente, Budae resideat: ibidemque fungatur plenipotentiati regis ministri et velut principalis commissarii munere. 4. 1 Morte Serenissimi Regis eveniente, per D. palatinum, vel iudicem curiae, vel tavernicum, vel et per summum et secretarium regni cancellarium (primatem), velut Regni ministros*, SS. et Ordines Regni in generalia Regni comitia intra spatium 40 dierum per

casu
1.3.10.2  te virum talem voluere divi?
1.3.10.3  Turba qui vatem Patriae celebrem
1.3.10.4  passa Sororum est
1.3.10.5  5 morte multari? Periit venustas
1.3.10.6  Pannonis, cuius revocare secla
1.3.10.7  primus е gnatis Patriae studebas
1.3.10.8  pristina. Nobis

Alfonsum regem Arragoniae, quem tamen paulo post exjunxit et Ludovicum 3, ducem Antegavensem, qui nepos erat Ludovici 1‑i ducis Antegavensis quem Iohanna prima adoptavit; hic ergo Ludovicus III duplex jus habuit ad regnum Neapolitanum. 5 Cum morte Iohannae Secundae emersit bellum inter Ludovicum II et Alfonsum, Alfonsus tamen victor evasit, et illud occupavit; hic plurimis annis possedit Neapolim, descendentes non habuit, sed illegitimum filium Ferdinandum Nothum. 6 Alfonsus V habuit Iohannem 2‑um

15tus; Phylippus ergo dux Antegavensis, qui etiam filius erat Ludovici Delfini, electus est rex Hispaniae, et ex hac sunt adhuc reges Hispaniae, linea vero Ludovici ducis Burgundiae successit in Gallia; Innocentius 11‑us pontifex cum clero Hispanico plurimum in hoc fecit; cum morte ergo Caroli Galli statim Phylippum sub nomine 5‑i induxerunt in regnum armata manu, ibique inauguratus est; tandem etiam Sabaudia et Bavaria, Portugallia, Anglia, Hollandia eum recognoverunt; nemo ergo praeter Leopoldum protestatus est, et in ditiones Hispanicas Italiae

est Carolus 6‑us, eos Viennam detulit splendideque educavit, ita ut dein plane filiam suam Mariam Theresiam Francisco in uxorem dedit; Galli ergo urgebant ut hi duo principes concedant ipsis Lotharingiam, et eius loco acciperent magnum Hetruriae ducatum (Toscannam), quae modo cum morte Gastonis ducis vacans facta est; et sic reipsa etiam commutatio facta est. 6 Et hunc ducatum Lotharingiae cessit Ludovicus 15. Stanislao Lescinckio; post eius mortem vero 1766. incorporatus est coronae Franciae; anno '739. iterum bello se immisit Phylippus

eos ante urbem ad cladem provocarunt, et ipsos ad internecionem vicerunt; et sic frater eius Ferdinandus Castus obses datus est Marocanis, ubi peste correptus decessit; ipse Eduardus domum revertens hoc morbo corruptus mortuus est; filius Eduardi fuit Alfonsus, qui 6 annorum fuit in morte patris; successit ergo anno 1438. patri nomine Alfonsi 5‑ti; data est ergo ipsi Eleonora mater, Ferdinandi regis Arragoniae filia, in tutorem et gubernatricem regni; egressa minorennitate in Africam expeditionem suscepit ulturus cladem patris, recuperavit omnia prius

in provinciis Catolicis adhuc non parum adjuvit; diversae ergo provinciae, tardius Valonicae dictae, deseruerunt foedus Gandanense; hae sunt illae provinciae, quae hodie domui Austriacae parent, tunc vero Hispanis se rursus adjunxerunt. 3 Dum haec fierent, morte insperata decessit Iohannes Austriacus; ille ante mortem suam in ducem Farnese transtulit gubernium harum provinciarum ad interim; Philippus vero confirmavit eum in sua dignitate; ille ergo omnia contulit ut provincias Valonicas, tunc adhuc vacillantes, abstraheret a

bellumque novum parabat in Mathildam, et reipsa etiam bellum indixit ei eamque throno decedere coegit et in Normanniam recedere; Henricus tamen filius Mathildae collecto in Gallia conspicuo exercitu irrupit in Angliam; Eustachius filius Stephani recte hoc tempore repentina decessit morte, destitutus ergo successore inclinabat in Henricum et sponte amicam obtulit, coaluitque pax, ut donec Stephanus viveret permaneat in throno Angliae, verum eo defuncto ad successores Mathildae devolvatur; et reipsa 1154. decessit Stephanus Blesensis, ei successit Henricus 2.

ex eo, quod decreverit in uxorem accipere Elisabetham, sororem interfecti Eduardi juvenis, formosissimam virginem; ob inauditas has crudelitates complures conjurationes in eum factae sunt, imprimis comes Richmundiae, qui cum Buccincanio in Richardum conspiravit; profugit territus morte Buccincanii in Belgium, collectis ibi copiis venit in Angliam, ubi innumeros asseclas habuit; cruenta intercessit pugna inter hos duos, in qua Richardus lethali sauciatus vulnere decessit ad Bosfordium, totusque exercitus eius fractus est; omnibus ergo laetantibus Henricus

anno eodem '56. convocavit parlamentum novum, hoc proprio motu ei coronam et nomen regium obtulerunt, quod tamen depraecatus est. 5 Sed et hoc parlamentum ante tempus dimisit, nempe '58. anno in Februario; ipse vero Cronvellus 3-a Sept. '58. expiravit morte naturali, postquam 5 annis mira sapientia sagacitateque gubernasset usurpatas provincias suas. 31.1 Post mortem Cronvelli usque 29. Maji 1660. species anarchiae invaluit in Anglia; valida aderat factio, quae eius filio Richardo Cronvell patris

delicta quae etiam nomine feloniae veniunt. 2 Circa actum fenoliae ! peculiare privilegium obtinet nationis Anglicae, quod omnis, qui prima vice feloniam exercet, gaudet privilegio clerici, id est poena mortis condemnari non potest; alia delicta morte cum exacerbatione et confiscatione bonorum in primo genere delicti puniuntur. 3 A privilegio feloniae eximitur homicidium voluntarium; stigmatisatur tamen in brachio sinistro, ut alia vice agnoscatur; nobilitas tamen exempta est a poena

inque manus cessit formosa Bianti
Illa parens genitura decus clarum Alphesiboeam.
An non et pascit niveas in collibus agnas
Dum puer, in furias Venerem sic egit Adonis,
Vt gremio complexa nec ipsa in morte relinquat?
Felix indomito pressus languentia somno
Lumina et Endymion; felix, o candida Nympha,
Ipse etiam Iasion, laetus qui munera sensit,
Quanta nefas ulli sperare audita profano.

atque in ipso conatu nimium ausa succumbunt. Reliquum tamen est, auditores, ut qui pastor suapte natura informatus hujusce ecclesiae regimine et morum profuerit integritate et prudenti adfuerit consilio et summa praefuerit industria et admirandam virtutem et vitam religiosissime traductam a morte nuper peremptam merito deplorandam censeatis. Verum quorsum huc lacrymae, quorsum huc tristes doloris sensus? Ergone quia naturae imbecillitas fato concessit, nescia mortis haud vigebit tantae mentis praestantia? Ergone quia

XX. Illyr. Majka kchjerzu kara, a nevjesti prigovara. Mater dum filiam corrigit, nurum intendit. Socrus, et Nurus. Matrona raptum morte plorabat virum; At quo dolorem ferret aequius, duo Recte fuerunt instituti liberi. Permisit uni, conjugalis foedera Thalami ut iniret; apta nondum huic vinculo 5 Erat decennis elegans virguncula. Cum negligenter admodum in domesticis Se gerere

potes dulcem pretio mutare Magistrum,
1.10.2   Et potes heu Dominum tradere, saeve, tuum?
1.10.3  Et potes hostilem primus ductare phalangem,
1.10.4   Quae furit insontem perdere morte virum? 11. In eumdem
1.11.1  Cur tua divinum contra furit ira Magistrum?
1.11.2   Tam bene cur meritum perdere, saeve,

1.12.3  Ocyus at miserum mutata mente pigebit,
1.12.4   Ipse tuo nectes et laqueum jugulo. 13. Inferorum terror in Christi morte
1.13.1  Ille mala primos qui lusit fraude parentes,
1.13.2   Ille draco humani pernicies generis,
1.13.3  Vidit ubi a gemino pendentem stipite regem

1.18.1  Hoc jacuit victor post praelia dura sepulcro
1.18.2   Ingens aetherei Filius ille Patris.
1.18.3  Sponte sua jacuit; vitae dein rursus in auras
1.18.4   Morte celer sese rettulit edomita. 19. De eodem
1.19.1  Heic dura stratus, nec victus morte jacebat
1.19.2   Ingens aeterni Filius

jacuit; vitae dein rursus in auras
1.18.4   Morte celer sese rettulit edomita. 19. De eodem
1.19.1  Heic dura stratus, nec victus morte jacebat
1.19.2   Ingens aeterni Filius ille Patris.
1.19.3  Nunc sua regna colit victor. Mansere trophaei
1.19.4   Busta loco mortis conscia perdomitae.

1.48.1  Admoto cernis digito quem labra prementem,
1.48.2   Rex tumido insanas dum tonat ore minas,
1.48.3  Nempe audita silet; nec mortem, nec sibi quidquid
1.48.4   Durum morte magis comparat ira, timet.
1.48.5  Ergo viro, sacri merces praeclara silenti
1.48.6   Cingunt fulgidulum sidera clara caput.
1.48.7  Quae bene posse loqui pubes tibi scilicet

dat simul et lacrymas. 232. [230.] [  Sep. et Lug. 69]
4.232.1  In idem argumentum.
4.232.2  Mirum opus hoc Menxi, coeptum quod morte sub ipsa,
4.232.3   Optavitque omnes exigere ad numeros,
4.232.4  Exegitque aliis, at non sibi; tangere metam
4.232.5   Nec pulchri, quam mens viderat, evaluit.

agit, se consulit: omnia rerum
5.92.2   Inde facit nullo Glaucia consilio. 93. Cur non flendus ab Acca uxore vir mortuus.
5.93.1  Morte viri ne fle, miserum nec dicito. Non est,
5.93.2   Crede mihi, qui te fugerit, Acca, miser. 94. Damna conjugii.
5.94.1  Uxorem

5.406.6   Ipsi non tibi sit futile judicium. 407. Ad Cynnamum de Hermagora stulte laudato.
5.407.1  Praestantem sophia quem dicis, morte sub ipsa
5.407.2   Libros usque suos perlegit Hermagoras.
5.407.3  Haec illi est requies curarum, gaudet ineptus
5.407.4   Venturae cernens praemia gloriolae.

fratremque fratricidam. De fratricida. Krša
5.979.1  Quam ruat horrendum furiis agitata libido,
5.979.2   Albine infelix, morte tua didici;
5.979.3  Quem, flamma gliscente, ausum te opponere, frater
5.979.4   Fraternum et nomen (proh scelus!) et patrios
5.979.5  Oblitus manes, maternam et barbarus

vivae meruit mihi veram semita laudem,
6.3.8   Extinctam haec sedes duxit ad aetherias. 4. Ad Joannem Baptistam Rezzonicum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem morte immatura et subita extinctum.
6.4.1  Vixisti nulli non carus, Batte, juventa
6.4.2   Quem mors florentem sustulit in media.
6.4.3  Insolabiliter flet raptum Roma,

alium posthac miser at nanciscar amicum,
6.32.4  Qui sibi me anteferat, quem mihi ego anteferam!
6.32.5  Haec mihi, te rapto, spes occidit, optime Staye,
6.32.6  Insolabiliter morte tua hoc doleo.
6.32.7  Epitaphia in mortem Lucillae lectissimae foeminae Epitaphia Lucillae lectissimae foeminae

6.54.7  Unde sibi exemplum saeclis petet omnibus omnis,
6.54.8  Qui cantu scenam, templa vel exhilarat. 55. [53.] In Montium quemdam morte praereptum
6.55.1  Nusquam ergo, Monti, nusquam, Monti optime, jam te
6.55.2   Ereptum nostris cernimus ex oculis?
6.55.3  Quaerimus at luctu perfixi pectus acerbo,

dolensque
6.68.6   Roma viro plausum dat simul et lacrymas. 69. [67. VI.] [ = Enc. 232]
6.69.1  Mirum opus hoc Mengsi, coeptum quod morte sub ipsa,
6.69.2   Optavitque omnes exigere ad numeros,
6.69.3  Exegitque aliis; at non sibi; tangere metam
6.69.4   Nec pulchri, quam mens viderat, evaluit.

Poscit. Batte, audi, vera ne vaticiner:
7.4.3  Ista viro foecunda uxor, sterilisve futura est;
7.4.4   Si quid nascetur, foemina, masve fuat,
7.4.5  Moribus et vita, aut morte utrique parenti
7.4.6   Afferet aut risum et laetitiam, aut lacrymas.
7.4.7  Nunc satis haec: sponsos fac norim; forsitan addi
7.4.8   Huc aliquid poterit, forsitan haud

quam foedus, non erit hercle
7.62.6   Quisquam aequet vitae ut tempora longa tuae. 63. Aliud.
7.63.1  Mors foeda est, multo es tu morte at foedior ipsa;
7.63.2   Te viso extimuit, cepit et illa fugam. 64. De Polla et Varo, illa virili, hoc muliebri forma praedito.

metuis jam jam dulcis Violanta valebit,
8.565.6   Et matrem amplectens sospes et incolumis,
8.565.7  Bis debere tibi vitam se dicet, ab atra
8.565.8   Praecipue curis morte recepta tuis. 566. De Violanta e morbo melius habente.
8.566.1  Tandem aliquid longam post noctem est lucis obortum,
8.566.2  

8.573.8   O saevum horrendae pignus amicitiae! 574. De Violanta, cum in eo esset, ut animam ageret.
8.574.1  Quod trahit, heu, duros Violanta in morte dolores,
8.574.2   Necdum etiam sedes tollitur ad superas,
8.574.3  Parvae aliquid superest labis fortasse piandum,
8.574.4   Nec satis ex omni candida parte nitet.

13. De Lacone dedititio.
9.13.1  Vendere captivum ne dic te, praeco, Laconem,
9.13.2   Cum bello est captus desiit esse Lacon.
9.13.3  Magnanimi pulchra jacuerunt morte Lacones,
9.13.4   Colla nec hostiles supposuere jugo. 14. De Aulo, viro optimo, eodemque asperrimo.
9.14.1  Tetrior, absinthi

oportet
9.293.4   Humorem parvis rusticus arboribus. 294. [291.] Ad Benedictum Stayum, laudantem Bembum, qui scripserat, naturam timuisse mori morte cuiusdam eximii pictoris. Ad Benedictum Stayum, laudantem Bembum, qui scripserat, naturam timuisse mori mortuo Raphaele Urbinate. Krša
9.294.1  Morte

mori morte cuiusdam eximii pictoris. Ad Benedictum Stayum, laudantem Bembum, qui scripserat, naturam timuisse mori mortuo Raphaele Urbinate. Krša
9.294.1  Morte mori timuit pictoris maxima rerum
9.294.2   Illa parens! Id tu scribere, Bembe, potes?
9.294.3  Id scriptum laudare potes tu, candide Stay?
9.294.4   Quod scripsisse, scio, non

auxilii, facili Jove, furvus agebat
35  Sublatam patruus nigri moderator Averni 35
36  Inclytus, umbrarum rex exceptorque frequentum,
37  Curru instans, urgens bijugos et morte carentes.
38  Ac dum Nympha solum terrae latique videbat
39  Stelliferos coeli tractus piscosaque ponti
40  Aequora et auratum Solis jubar, omnis abacta 40

290  Ne cari possent quidquam sentire parentes. 290
291  Monstrum illi attonita mirantur mente; deorum
292  Ut similis capiatque auctus magnaque vigescat
293  Mole puer. Jam morte illum dea magna carentem
294  Et senio factura fuit: Metanira nitenti
295  Sed furtim e thalamo prospectans vidit et altum 295
296  Clamavitque ululans, femur et percussit

quoque stultitiae damnum ingens laesa tulisti. 310
311  Dii cujus numen jurant, Stygii mihi testis
312  Unda etenim metuenda lacus, tibi tempus in omne
313  Gnatum ego fecissem senioque et morte carentem;
314  Aeternum tribuens diae olli laudis honorem.
315  Nunc mortem, et Parcas, qua vitet, nulla relicta est 315
316  Jam ratio. Famae referet sibi munera tantum

Qual di te man più fida, e più perfecta
L' orme seguì, che le segnò la mente?
Vedete come il breve acciar lucente
Nelle latebre più riposte affretta,
Dove la morte sqallida, e dolente
L' amaro dì del suo trionfo aspetta.
Ah se m' additi, quanto il nodo è frale,
A cui s' attiene il fin de' giorni miei,
Il cor m' ingombri di terror mortale!

Di Betulia mi par la Vedovella,
O del suo nome, e di sua gloria erede,
Quando, compiuta l' opra illustre, e bella,
Tornava lieta a la paterna sede.
Ma quella per dar morte al suo Nemico
Abbandonò la mesta usata spoglia;
E ornò di gemme il crine, e il sen pudico.
Questa lo vince allor, quando s' invoglia
Di vestir rozze lane, e in Chiostro amico

in questa parte, e in quella;
Ma ciò, tranne lei sola, altri nol dice:
Che al sol girar di sue pupille accorte
Fra mille affanni, e dolorosi omei
Già condotto à più d' un vicino a morte.
Io rido in ascoltarla; e giurarei,
Ch’ ella vaneggia, e che l’amor si forte,
Che va in altri sognando, è tutto in lei.

Vel si mens aliquid visa timore fuit,
Mox frontis lux ista metum cogebat abire:
Sic nebulae fugiunt, sic levis umbra fugit. Scelta dei Sonetti pubblicati per la morte dell' Abate Francesco Puricelli. Di Arsillo Calavriense P. A.
Se perchè nostro duol si tempri in parte,

Ut quaedam dolor accipiat solatia noster, Sonetti Per la morte d' Eustachio Manfredi Atelmo, o sia il Marchese Ubertino Landi.
Dov' è Mirtilo, ed Aci? Invano ognora

Adnotationes. (76) Hic funebria quaedam subjunxi; sed nemo propterea judicet, id mihi ingenium esse, ut funebria caeteris anteferam. Accidit enim, ut Eustachii Manfredi, et Francisci Puricelli scripta legens inciderim in ea, quæ vates aliquot horum in morte conscripserunt, ex quibus ea jure merito non esse prætermitenda duxi quae poterant elegantiae causa placere. Ex

Haud homini liceat, tamen hoc genus aerumnosum
Artis Apollineae saepe eger auxilio,
Aut minus ut crebri densentur funera vulgi,
Nec tanta ad Stygias praeda vehatur aquas;
Aut aliquod miseris ut certa in morte levamen
Adsit, ne morbus multimode excruciet
Jam desperantes vitae lucemque perosos,
Detur et his saltem mitior interitus.
Quot jam versantes ipsis in faucibus Orci,
Si quando

diu multumque anceps non fui. Tu, Antoni optime, tu mihi protinus occurristi, quem cognatione, pietate, officiis mihi maxime devinctum amavi semper uti filium, et, quoad vixero, amabo impensissime, dignum profecto, cui donem ac dedicem quidquid mihi pretiosius a morte carissimi illius capitis relictum est. Accedit etiam, quod, dum tibi munus hoc offero, non solum meo animo, sed et ipsius mariti mei obsequar voluntati. Ille enim ingenio tuo, tuaque amicitia egregie delectatus te jampridem sub ficto Cilnii Maecenatis nomine

Ragusae fuit; praesertim inter ejus amicos, qui tanti viri interitum non acerbe tulerit, illiusque funus lacrymis etiam non sit prosequutus. Atque si pudor haud vetat, quominus et ego de me, deque Urbano fratre quidquam addam, dicam equidem, moerorem nostrum ex hac morte susceptum levari numquam posse. Amisimus enim virum, qui officiorum et consiliorum societate nobis conjunctissimus, studiorumque nostrorum, quaecumque ea sint, quasi auctor fuit et moderator per quatuor fere lustra, quique de piarum Scholarum ordine in hac urbe

per quatuor fere lustra, quique de piarum Scholarum ordine in hac urbe difficillimis temporibus optime meritus malevolentia nos et invidia pro instituto nostro tuendo defatigatos, non autem victos, jucundissima sua consuetudine recreavit. Sed nemo Junium immatura morte praereptum magis doluit, quam ejus conjux, quae singularem hominis virtutem et amabilitatem omnium maxime noverat. Hinc omni adhuc fere impar consolationi Romam proficisci statuit monasterium ingressura; in id unum antea incumbens, ut poetica viri sui opera

hinc veniet tibi laborum,
O Juni optime, o miselle Juni. G. FERRICH TUMULUS
Restius hîc jacet, immatura morte peremtum
Flevere unanimes Musa, Themis, Sophie. -------------------------------------------- PATRIAE QUERELA
Proh quanta

amans!
Comis praeterea non fastu turgida gessit
Pectora, non tectum nube supercilium;
Consilioque sales adjungens, atque lepores
Fidus erat sanctae cultor amicitiae.
Tu quoque morte Viri tanti nunc ingeme, Lector,
Atque tuos fletus fletibus adde meis.
Me pius ille suo semper dignatus amore est:
Ille mihi semper causa doloris erit.

caedes, et fuso sanguine bella!
1.13.85  Sustulit at melior, viresque coercuit intra
1.13.86  Exiguos natura modos, risuque pacisci
1.13.87  Posse dedit, misera quod erat fors morte luendum.
1.13.88  Quamquam enim in imensum Glyceres excreverit ira,
1.13.89  Atque atrox odium furiis stimularit amaris,
1.13.90  Et licet ad summum ventum sit, non tamen

memori quam pectore servans,
1.22.84  Maxime Ragniadum, te flebo! Quis mihi reddat
1.22.85  Sorgiadas geminos? Quis te, miserande Basille?
1.22.86  Illum aetate gravi, immatura hos morte peremtos!
1.22.87  E numero hoc plures restant, longumque supersint!
1.22.88  His non dissimiles, arcto mihi suaviter usu
1.22.89  Cogniti amicitiae, quos non laudare necesse

Tunc alta oblivia Crassis;
1.24.115  Tunc benefacta, cliens, patronus, gratia, amicus
1.24.116  Vento, ceu paleae, cedent portanda fugaci.
1.24.117  Cur? Crassi interiit quia morte potentia Crassi;
1.24.118  Atque aliam traducta statim migravit in aulam
1.24.119  Aedibus e vacuis ita, consumptaque penu jam
1.24.120  Diffugiunt mures confestim plena

1.24.193  Nec tergo et vitae pecudum sententia mitis
1.24.194  Edocuit, quam sit mentiri turpe, et iniquum  Poeta morte praeventus hanc satyram non absolvit ELEGIARUM LIBER

2.6.57  Ast haec insomni dudum evigilata labore
2.6.58  Num curis animos, corpora num senio
2.6.59  Expedient? Quid enim Dircaeo cantus olori
2.6.60  Profuit, extrema in morte? quid ingenium?
2.6.61  Hisce igitur studiis traducam tempora vitae,
2.6.62  Dicar ut indocto plus sapere in populo?
2.6.63  Utque aliquis parvo fors nostra exempla nepoti

Quae dum pia meditatione sanctissimus Pastor perpenderet, et corruptos mores ac futiles pernosceret vanitates, consilia dat pietatis ac religionis plenissima optimo adolescenti, alumno suo, quem divino flamine noverat sui fore imitatorem in morte pro Christo fortissime et gloriosissime inter cruciatus obeunda. Anastasius ita ad sanctitatem cohortatus frustra quaerit suum solari, verborum dulcedine, Herum, qui in summa mentis imbecillitate et vitae languore nullum solatii modum, pacem nullam reperiret. Nec jam illum venatus recreat,

Maxentii, dejectio statuarum, trophaeorum eversio, contemptus famae. Cum vero Mediolanum ad nuptias Licinianas invitaretur, timidusque renueret, in tantam labitur dejectionem, ut desperato quodam sensu gemitus ageret, comploraret miserandum in modum, donec inedia ac angore consumptus periret morte quidem teterrima, justissima coelestis ultionis poena. En terrificus Dioclis finis. Iste est Carminis Prospectus. Tribus libris extraemae Diocletiani vices narrantur. Quemadmodum autem in enarrandis hisce vicibus, in Palatio describendo, in illis

summo qui dirigit omnia nutu:
701  Munere apostolico tunc has adcessit ad oras
702  Domnius 13 atque inter populos nova semina vitae
703  Effudit diraque fidem cum morte sacravit.
704  Scilicet en Templum cineres quod servat et ossa
705  Summi Pastoris: tantum venerare Patronum.
706  Accedant pietate graves,

cruorem.
195  Os hominum, caedesque truces. Vel dextera monstrat
196  Impia jussa necis. Vindex sed Numinis ira
197  Jam ruit, et perdet crudeli morte tyrannum.
198  Conspice et has quae stant Lybico de monte columnae
199  Hinc atque inde novem pulchro cum fornice et omnem
200  Porticibus decorant seriem: tolluntur ad

Bibliographia locorum inventorum

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Kalić, Arkanđeo (1739-1816) [1778], In adventu Domini Gregorii Lazzari oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3698, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kalicaadventu].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].

Katančić, Matija Petar (1750-1825) [1791], Fructus autumnales, versio electronica (), 948 versus, verborum 7599, Ed. Tomo Matić [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [word count] [katancicmpfructus].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792], Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica (), 476 versus, verborum 5000, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [word count] [zamagnabidyllia].

Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report