Your search found 1233 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 601-700:

pro parte tueri,
6.712  Quae mala quisque subit, communia ducere, flentûm
6.713  Aerumnas lenire, aegro huic solatia ferre,
6.714  Illius angustos census laxare, salutis
6.715  Ancipitem saeuis alium subducere Parcis,
6.716  Nullum non patrio complecti pectore, nulli
6.717  Non facilem, quaecunque premat vis, tendere dextram.
6.718  36. Anne Duces quęris? Circumfer lumina: quantos

pharetrae
6.818  Ingruat, et saeui denso circùm agmine casus,
6.819  Omniaque in nostras iurent elementa ruinas;
6.820  Nulla hominem laedit, quàm quae promanat ab ipso,
6.821  Vis grauiùs. Duris possemus parcere fatis,
6.822  Duraque fòrs nobis didicissent parcere fata;
6.823  Ni furor humanus stimulis vrgeret, et hosti
6.824  Adderet externo vires ciuilis Enyo.
6.825  39. Vltima

casus,
6.819  Omniaque in nostras iurent elementa ruinas;
6.820  Nulla hominem laedit, quàm quae promanat ab ipso,
6.821  Vis grauiùs. Duris possemus parcere fatis,
6.822  Duraque fòrs nobis didicissent parcere fata;
6.823  Ni furor humanus stimulis vrgeret, et hosti
6.824  Adderet externo vires ciuilis Enyo.
6.825  39. Vltima laetitiae, sed princeps, regula, parque

claudi,
6.908  Quoque frui nobis haud tempore certiùs vllo,
6.909  Occidui quàm sub finem conceditur aeui?
6.910  43. At metuas forsan, ne nil tibi iuris in ipsum.
6.911  Parce metu: plùs ille tuus, quàm caetera, rerum
6.912  In censu quaecunque putas numeranda tuarum,
6.913  Fida licet domino, et nunquam peritura manerent.
6.914  Omnis Amans in ius sortemque euadit Amati,

solet imponere, omnium oculos in se esse conuersos, omnium per ora suum nomen volare, omnium mentes Sui admiratione occupari, per voluntarij cuiusdam somnij speciem, fingentibus. Quo errore nihil inanius: cum hominum sibi quilibet vacet, de alijs securus, et parcissimè cogitans: vt Cicero suomet experimento intellexit. Idque adeo duplici etiam argumento probatur: primò, quia nihil est causae, cur speremus maiori Alijs curae nos fore, quàm nobis ij sint. Iamuerò quisque sibi est optimè conscius, quàm rarò, et

Democriti sapientia cuderat orbes;
29  Hic contra sibi deesse locum, queriturque, creandis
30  Non quos invadat ferro, at quos vindicet auro 30
31  Defficientem operum naturam parcere, mundis.
32  Quod si, ceu perhibent sapientum pectora, primus
33  Naturam informem confusaque semina rerum
34  In speciem digessit Amor, rudibusque figuram

172  Turbine volvuntur fata, ut tibi vertere fundo
173  Immeritas liceat, prout jusserit impetus, Urbes.
174  Quondam etiam faciles miserorum injuria Divos
175  Sollicitat, Parcaeque horrenda retraxere gaudent 175
176  Licia. Quid solidas naturae impellere partes
177  Profuit, et caecum in tecta effudisse furorem?
178  Ringere: nil furiis actum et molimine

onus fatale pharetrae;
213  Auspiciis sic, Magne, tuis consurgere nostra
214  Moenia, vel nunquam consurgere, stamine certo
215  Sauxerunt nentes mortalia saecula Parcae. 215
216  Ergo age, cunctantis molimina grandia fati,
217  Difficilesque operum progressus numine dextro
218  Expedias. Tibi se reparatam debeat Urbis

ETC. ETC. ETC. Regibus ac Dominis suis naturalibus, benignis,augustis, fortibus, fortunatis, hasce a Prodromo tabellas, ex variis autoribus festino, haud festivo Calamo exaratas, praecantantes decenter operam, non parco labore delatam; ea est declarans late nomen, deos, sanctos, arma, bella, acta, decorem, dotes, regna, reges, leges, coronas, metropoles: ad haec amnes, alpes, latos agros, aedes, colonos, opes, bona et mala, moderna ac antehac terrae Croatae a Deo Magno

bona novisset cultor felixque fuisset
Posteritas. Sed quaeso, oculi, ne flete, cadentes
Sistite tantisper lacrymas! Sors dira! Colono
Faece Damascena genito traduntur amoeni
Deliciae Paradisi: iterum, rogo, parcite molles
Luminibus lacrymae! Deus, ah Deus optimus ille,
Munificus Deus, has omnes indulsit Adamo
Felicis telluris opes similique futuram
Sorte beaturus sobolem, modo (lege tenendum

Culmen et impositum sibi pars non maior honoris
Detrectabat onus; quorum prior ille superbus
Lucifer obniti Marianis fascibus audet. 21.
Parcite, Pierides sacrae, si dicere primo
Aligerûm hanc noxam mihi non invidit Apollo:
Saepe vibrat tacitum laurus Parnassia lumen,
Fatorum quod nube latet Phoebusque minori
Saepe sonare lyra rerum praeconia

Illicio velum. Bysso huic intexta rubebat
Purpura, connexo splendens hyacinthina cocco
Tela, ferens varios quos finxerat ore Cherubos
Ridentes multoque genas accenderat astro
Ingenio pollens, nec parca laboris Arachne.
Lilia, narcissos, Cypriae quoque sanguine plenos
Tela dabat Veneris flores, ubi mira colorum
Spectanti laetas referebat gratia formas.
Carbasus haec illa est, Christi quam funere

Pacta iuventa tuis accensus amoribus, Hymen,
Iosippo aeterni numquam violanda pudoris
Quam caleat concepta fides. Quas pronuba caeli
Gratia vult taedas ardere, potentius urunt,
Quam terrena quibus dat parca alimenta voluptas. 27.
Iamque Aurora novis Phoebi surgentis Eoo
Aequore fulgebat radiis Taurusque feroci
Stabat horizontem supra non integer

prophetae
Hebdomas ad finem properet Iudaeque superbum
Culmen, Idumaeo, externae telluris alumno
Cesserit Ascalidae, quae sunt prope limina stantis
Tempora Messiae; sed prudentissima Virgo
Parca loqui, plura aure tulit quam voce dedisset.
Illa dein sponsi placito conclave remotum
Sola petit, solitis nocturna silentia votis,
Teste procul, modico non neglectura sopore.
Utque brevis concessa quies,

Porro enata meis, primo cum solis in ortu
Planta fidem dederit verbis, secura marito
Fare, pudicitiae summa virtute calenti,
Aeterno thalamos aspergat flore iugales,
Cui iustus quoque parcat Hymen.” Haec fatus in auras
Ales abit motisque volans per inane lacertis,
Parrhasiam festinus iter convertit ad Arcton.
Transit aquas quas Creta secat, dein Cecropis urbes
Transvolat Epirumque petit;

Huc olim ventura domus. Sed maior in uno
Colle fuit, quod mox Lauretum copia lauri
Fecit Aventinae dici par nomine silvae. 13.
Interea non parca precis Iesseia Virgo,
Curva genu primos surgentis ab aequore solis
Optabat radios. Quamvis iam certa pudoris
Perpetui, casto voluit sua vota marito
Pandere, communique thorum signare smaragdo,

parant, ad propria quisque reverti
Sollicitus, neque enim caluit diuturnior istis
Hospitibus mora. Tunc postremùm utrinque modestis
Certatum, veros animi prodentibus ignes
Verborum officiis. Oris parcissima Virgo
Debuit hic non pauca loqui, dum comiter usa
Composito ad normam summae virtutis amico
Alloquio, affectus, vitii procul arte, benignos
Protulit et cunctis propter regale propinquo

Virgine vester
Plausus erat? Numquid laetum resonantibus auris
Emissisque piis caeli per inane susurris,
Laetitiae pleno vos an Davidica Virgo
Exultare choro et saltus glomerare notavit?
Parcite, Iudaeae montes, si vestra fuisset
Forsitan hic socors pietas, aequantibus haedos
Saltibus, aut hilarem si non saliistis in orbem,
Atque leves imitari agnos si languida vobis
Segnities fuit! Hyrcanis o

parentem
Numinis affata est matrum sibi more novarum
Lumen adhuc duplicis iussam vitare diei
Lege dati partus. Quare sibi muneris instar
Venturum orabat, cognatis cedere tectis
Parceret atque duos praesens daret hospita soles.
Accessit votis Virgo donatque petitam
Cognatae prolique moram, nato utile vati
Momentum, uberius sacros hauriret ut ignes
Virgineo ventri facientis pondus amici.

probari.
Zacharius monitus properat gravidaeque paterna
Tecta petiturae Nymphae mandavit edulem
Opportuna viae replere ad prandia peram.
Multa senex famulaeque dabant et plura dedissent.
Parca cibi sed Virgo levi non munere spreto
Corporis exhaustas consueta resumere vires
Exigua dape, suaderi non pauca tenere
Difficilis, multum quod erat grato ore relinquit.
Huic facilis Ceres et decerptus ab

meritumque requirit.
Nunc age, festinemus iter, sub rupibus altis,
Prout iuvenes monuere, instans nos vesper inumbret.”
Ille morae modicus, iuvenum quas ante reliquit
In tenues auras abiens praestantia, parcè
Libatis dapibus, postquam collegit in usum
Extantes epulas, Mariam sobolemque ferenti
Certa secuturo vestigia signat asello. 15.

Cura, procurandum siquo de cespite gramen,
Siqua foret lymphas sudantis gratia saxi.
En iterum – res mira! – vagus dum plurima lustrat
Iosippus loca, guttatim sub rupe cavata,
In scrobis effigiem non parco humore madentem
Auditus stillare liquor pariterque trahentis
Occultum laticem, prodire crepidine petrae
Virgarum non molle genus: de marmore fisso
Aspera stirpe filix et amaris intuba fibris

vocabant
Praesto esse atque suus qualem nutritor agebat,
Observare artem fabroque vibrante securim,
Vilia caesarum trabium segmenta legebat
Aptabatque loco, de quo poscente camino
Ad parca exceptus rutilaret edulia stipes
Hibernisque daret tenuem pro noctibus ignem.
Nec tamen haec Solymis interpellante vetusta
Religione, sacris accedere templa diebus
Abstinuit divina Domus, legalibus

tam pulchra in imagine vires,
6  Tu superum ambitio, tu numine lapsa sereno,
7  Tu vatem, tu, Diva, mone, cur concidit olim
8  Praereptus rapidae properato vulnere Parcae
9  Sarmaticus, tua cura, puer. Morumne verenda
10  Canities Lachesim violentaque fata fefellit
11  Ante diem? Timuitne piae primordia mentis

63  Ipsa ruina perit, pereunt quoque signa ruinae,
64  Nam quae tunc pereat, sola ruina fuit.
65  Quis cladis fuerit sensus mihi, parce rogare;
66  Sensus in nostro pectore nullus erat.
67  Semianimis cecidi, vivebam nescia vitae,
68  Ut quos attonuit Iuppiter igne suo.

stringere pestis edax,
45  Iam calor et vasti vis importuna vaporis
46  Ardua nigrantes volvere ad astra globos.
47  Tempus erat, quo nos parcae discumbere mensae
48  Aethere diffugiens Phoebus et aera iubent.
49  Extemplo clamatur, io (tremit aula fragore)
50  Ignis, io,

ANNO 1703 ELEGIA
1  Clara Parens divi, cui signa in corde doloris
2  Nectareo teli cuspide finxit Amor,
3  Quae tumulo stant mira tuo? Sed parce roganti,
4  Namque sibi hanc causam spesque timorque rapit,
5  Asuetamque malis terrent quoque gaudia mentem,

sepulcrali pulverulenta situ.
3  Hanc circum horrificam fingit transversa decussim
4  Tibia et in geminos surgit utrinque metus.
5  Si sapis, o tales evolvere parce tabellas,
6  In non explicitis, Castrice, plura leges. IX. ATHIS, CRESI FILIUS

et Indi,
28  Cuius Roma fidem, Mavortia iura Ravenna
29  Sensit et Adriaci dextram timuere leones.
30  O si non durae praereptus crimine Parcae
31  Vota Italum tecum tuleras, Hieronime, qualem,
32  Qualem te propriis vidisset in arcibus olim
33  Bellipotens Regina Padi, quae

cerni
171  Nubibus Phoebique thoro verendum
172  Ponere corpus,
173  Quisquis insani furias palati
174  Luserit parce, modicaque mensa
175  Integer dignos numero Deorum
176  Duxerit annos.
177  Hinc luem foedam quoties repressit,

25  Ah ne te rigidi perstringant flamine Cori,
26  Ah tibi ne teneros durum specus urgeat artus!
27  Te tangente tamen mollescent aspera saxa
28  Et parcent Cori, novit quoque Corus amare.
29  Concine etc.
30  Te veniente, puer, tandem meliore sereno
31  Instauret mundus faciem, pax emissa per orbem

metuendus ianitor aulae
17  Ter crepuit de rupe canis, ter flumina Lethes
18  Praecipiti glomerata vado, ter tristia foedis
19  Manibus unanimes cecinerunt omina Parcae.
20  Quin etiam, ut fama est, titubans terrore sub undas
21  Evertit sua transtra Charon, et torva sub Orcum
22  Occuluit trepidos cum fronte Megera

Diis dignata coli? Quo pulchra potestas,
40  Simplicitas quo prisca fugit? Te decolor usus,
41  Te scelus insultat, te nulla modestia voti.
42  Mutavit tua Parca colos, felicia pensa
43  Gaudet in informes Lachesis descisse colubros,
44  Ut tua fata neat. Vultu metuenda smistro
45  Funera quanta movet per regna et

trepida vulnera caeca manu.
21  Ante tuum iacui depressa fronte tribunal
22  Et dixi: Fateor, quae tacuisse piget.
23  Parce, pater, damnat nam turpia facta suaeque
24  Testis nequitiae, qui fuit auctor, adest.
25  Clamanti caecos tua dispulit aura dolores,
26  Haec finis belli signaque pacis

34  O pia spes animi delliciumque mei.
35  Attamen (en sensi) tua vox consurgit ab imo
36  Pectore et oranti talia dicta refert:
37  »Parce metu! Supero tua mens erecta favore
38  Vitare insidias et mala cuncta sciet.
39  Non te, qua graderis caelo duce, semita fallet
40  Incertumque reges me praeeunte gradum.

miserum! iustos vos mea flamma facit.«
9  Dixerat: en multo sulcans pede caerula cancer
10  Hoc tibi, Xaveride, nobile reddit onus,
11  Seu quod, querendo dum parcis Tethios auro,
12  Tethis grata tuas tollere parcat opes,
13  Seu tibi vectigal dono praestantius omni
14  Neptuni toties victa reponat hyems.

en multo sulcans pede caerula cancer
10  Hoc tibi, Xaveride, nobile reddit onus,
11  Seu quod, querendo dum parcis Tethios auro,
12  Tethis grata tuas tollere parcat opes,
13  Seu tibi vectigal dono praestantius omni
14  Neptuni toties victa reponat hyems.

age, ne cessa«, dico, »favensque veni!«
41  Forsitan imbrifera contractus fronte December
42  Et tibi nascenti nuda placebit hyems.
43  Proh dolor! Ah tibi parce, precor, mihi parce, nec urat
44  Heu nimis egelidus membra tenella rigor.
45  Et potero nostri spectare e cardine mundi,
46  Cum tua Parrhasium corpora verber

dico, »favensque veni!«
41  Forsitan imbrifera contractus fronte December
42  Et tibi nascenti nuda placebit hyems.
43  Proh dolor! Ah tibi parce, precor, mihi parce, nec urat
44  Heu nimis egelidus membra tenella rigor.
45  Et potero nostri spectare e cardine mundi,
46  Cum tua Parrhasium corpora verber aget,

mala Styx rapuit fecitque, ut transeat amnem
4  Ocius a saturo mota Charonte ratis.
5  Ni forte, ut Ditem pascat, tua stamina rupit,
6  Stamina ducta tuo vellere, Parca nocens.
7  Sed fallor; tristis non iam tua licia Clotho
8  Fregit, sed pedibus nexuit illa tuis.
9  Nunc, abiecte, iaces, clamant tamen ora videntum:

seu fusca genas, seu roscida crines,
4  Seu digitis victura rosas, quae candida caelo
5  Sydera puniceae depellis verbere virgae,
6  Comprime caelivagos gressus et parce tenebris,
7  Dum cerno superas acies totamque retracto
8  Uranien caelique duces, quibus emicat ingens
9  Signifer et, certa dum currit lege, fatetur

87  Celsa catenatas inter regina sorores,
88  Fama tuta sua solioque innixa perenni
89  Crispat inoccidua dominas in pace secures;
90  Cui parcit mundi tumidus moderator Eoi,
91  Invigilat cui magnus Iber, quae condit amicum
92  Educitque diem, cuius fortuna favori
93  Affixit stabiles utroque in

LXX. PARAPHRASIS IN ODEM 9. LIBRI 4. HORATII
1  Non sane moriar, Lolli, Parcisque licere
2  In nostrum nil crede decus: mea Musa perennis
3  Elisio quidquam refugit debere tyranno.
4  Carmina Romuleo vivent illesa theatro,

LXXVI. AD BOREAM ODE
1  Deum sub antro vidimus impia
2  Bruma rigentem. Quid, Borea, mones?
3  Ah parce, nimborum satelles,
4  Parce, levi metuende penna.
5  Hic non aviti criminis improbus
6  Heres inultam progeniem luit:

ODE
1  Deum sub antro vidimus impia
2  Bruma rigentem. Quid, Borea, mones?
3  Ah parce, nimborum satelles,
4  Parce, levi metuende penna.
5  Hic non aviti criminis improbus
6  Heres inultam progeniem luit:
7  Amoris inclemens, amoris

quoque lampada
10  Hausisti amoris; Cecropiae nurus
11  Testantur, et rapta marita
12  Sithonium caluit cubile.
13  Ah, parce, sic te non Canis aestifer
14  Frangat furentem, non premat Eolus,
15  Thraceque septenisque praeceps
16  Gurgitibus veneretur Ister.

metuis corvos? Pretiosum absconde cadaver,
6  Quod iam semustum denotat atra cutis.
7  Perge tamen, similes corvus non distrahit artus,
8  Cognataeque dapi parcere novit avis. LXXXII. FONS E SEPULCRO EPIGRAMMA 43.
1  Omnia quo

43  Aeternas adigat cum stamine scindere leges
44  Et Mortem propria arma pati, ne decolor ultra
45  Indeploratum regnet Libitina per orbem.
46  Attonuit Parcas ausus, dominaeque sibique
47  Et regnis timuere suis; nec crescere damnum
48  Passa mora Clotho verbisque et fronte dolosa
49  Melaniona petit: »Mecum, doctissime,

63  Naturam imperiis, hinc lethifer halitus afflat
64  Teutonas et belli caedisque inspirat amorem.
65  Postquam introgressi, tandem patuere cruentae
66  Parcarum insidiae. Novit tandem atria nunquam
67  Cognita viventi: vellet rediisse, sed obstant
68  Iura deum, clausosque gemit post terga recursus.
69  Sic, ubi Rachusius

58.
1  Incumbit rotae Nemesisque verba
2  Minarum vomit fremitu admirando
3  In seque raptim rediens rotando
4  Furit insana vi Parca superba.
5  Versa est in rotam Lachesis acerba,
6  Ut sit Ixion, quem rapit volando.
7  Nec maior turbo premit arva, quando

sortis,
52  Dum superi voluere«, dixit.
53  »Terrere forsan Thysiphones face
54  Et iudicantis nube supercili:
55  Parce immerenti, parce, custos
56  Tergemino metuende rictu.
57  Latura gratam iam propero vicem
58  Sponso timenti, iam caput in meum

52  Dum superi voluere«, dixit.
53  »Terrere forsan Thysiphones face
54  Et iudicantis nube supercili:
55  Parce immerenti, parce, custos
56  Tergemino metuende rictu.
57  Latura gratam iam propero vicem
58  Sponso timenti, iam caput in meum

14  »En tua pugnaces inclinat ad oscula cristas
15  Secum vota ferens vasti Germania mundi
16  Et petit, ut superi similem te Principis esse
17  Testari parcendo velis. Non ista fatemur
18  Henricum meruisse; tuae bella impia Romae
19  Intulit, et toto coetus Aquilone coactos
20  Sacrilegumque senem furiali armasse

jam tibi texta petunt.
Eja igitur bijugi cape celsa cacumina montis, 5
Quo verae laudis semita pandit iter,
Et tecum comitem fratrem trahe, namque duorum
Vis una ingenii est unus et artis amor.
Parcite, sed laudem me tollere ad aethera fertis,
Ne forte Icariae fabula dicar aquae. 10
Magna decent magnos: mihi sat perrepere terram
Atque per exiguos velificare lacus;
Sat mihi vester amor, tristes nam temnere

suis primùm deserta colonis
1.91  Conatu leviore queant pòst capta tenere.
1.92  Hos quoque Corvini virtus profligat et amni
1.93  Non paucos mergit Savo. Sed prò invida Parca
1.94  Hoc mihi praesidium de vivis prorsus ademit:
1.95  Ut pòst ultrò meae serpant sine lege ruinae,
1.96  Nec me jàm praesens defendat acinace Princeps,

exolvit poenas temerarius hostis.
1.136   Ast hoc ipso anno Vladislavi tristia Regis
1.137  Funera deploro; longa dignissimus ille
1.138  Vita erat et fato meliore; sed impia Parca
1.139  Non parcit, cùm tempus adest fatale, vel ulli:
1.140  Subditus et Princeps naturae debita solvit. 1519.
1.141   Knin Arx

1.136   Ast hoc ipso anno Vladislavi tristia Regis
1.137  Funera deploro; longa dignissimus ille
1.138  Vita erat et fato meliore; sed impia Parca
1.139  Non parcit, cùm tempus adest fatale, vel ulli:
1.140  Subditus et Princeps naturae debita solvit. 1519.
1.141   Knin Arx insignis (Tininum dixere Latini)

Praesul Zagrabiensis
1.1512  Ztankovaçki cum Draskovio succedit. at ecce
1.1513  Paulò post fatis concedit. Scilicet actum est;
1.1514  Aetati nulli, nulli mors parcit honori. 1597.
1.1515   Oppugno gratìs, demptae mihi, Castra Veroçae:
1.1516  Quam natura loci simul ars defendit, et intus

prudens, felix Antistes, amansque
2.886  Ipse Pater Patriae, dignus quem purpura sacra
2.887  Vestisset, pietate gravem cùm stemmate clarum.
2.888  Viribus atque annis florentem Parca peremit:
2.889  Ne quod solamen, vel spem fortasse relinquat
2.890  Afflictae Patriae. Privat vitalibus auris
2.891  Insignem Petrum de Prassno agnomine clarum,

2.1163  Ad nutum; afflictam vultu clemente Croatim
2.1164  Respicite: aerumnisque meis jàm ponite finem.
2.1165  Si quo (mortalis quia sum) vos crimine laesi,
2.1166  Parcite: de vestra nostri miserescite lege.
2.1167  Si fuero depressa, meus laetabitur hostis:
2.1168  Cùm spem vestra mihi tenuit clementia firmam:
2.1169  In manibusque meas vestris

348. disrumpe A. 1 Danas: Lepanto. 2 Danas: Golfo di Arta.
351   „ Parce o Roma metu, fraenosque impone dolori,
352   „Graecia; uestra adero miles quocunque uocabunt
353   „Iura, Fides, Pietas, Fauor, et uindicta

Nil recti studio, nil cordis luce relinquor.
259  At quanquam nihil es, passis cum Sole lacertis
260  Magna, infanda moves: congestâ clade profanas
261  Terrarum tractus, domino nec parcis Olympo.
262  Fraude tua captos, frontis fulgore perempto,
263  Coelicolûm cuneos Nemesis sub fulgore quondam
264  Praecipites inter gemitus, ac monstra repente

paulos 3, baioccho 1, nec vestem clericalem praeter unam antiquam accepit, sed omnino in saeculari per curerrium ordinarium intempesta nocte cum Ligutichio discessit. Qua postea proficiscatur, ignoro! Illud Suo domino fratri aperiat, ut labori in exquirendis aureis parcat, ille enim si ad patrios lares jam non pervenit, per Italiam vagabundus spaciatur. Causam autem sui abitus facile sibi imaginabitur suus perillustris dominus frater, et me eam perscribere non expedit. Timeo enim ne littera haec aut vagetur, aut alicubi aperiatur, et

quas profecto mira et divina dispositione aquisivit e uberius omnia colliges. Ego tibi non cessab scribere, sed quaeso et tu me saepius consolare suis gratiosis calcographis. Modo quia raptissime has ad te dedi, mihi parcas, meque ultro in aeternum ames, me sque in aeternum vivas. Ego vero et vivo tuus et amo te et maneo Perpetuo tuus Balthas. Kercselics m. pa. Bononiae die 2. octobris

amorem. 410
411   Tuque adeo, quae caeca meae vesania mentis
412  Laedere sustinuit, Rex o pulcherrime Divum,
413  Heu sero dilecte mihi, tu, parce, fatenti
414  Crimina, et oranti veniam; Tibi namque vetustus
415  Parcere supplicibus mos est, gemituque reorum 415
416  Flecteris, et nullum complexu excludis amico.

412  Laedere sustinuit, Rex o pulcherrime Divum,
413  Heu sero dilecte mihi, tu, parce, fatenti
414  Crimina, et oranti veniam; Tibi namque vetustus
415  Parcere supplicibus mos est, gemituque reorum 415
416  Flecteris, et nullum complexu excludis amico.
417  Execror illecebras turpes, artemque nefandam,
418  Devoveo

recurrunt
Quaque potes socium parte videre, vides?
Quid tamen officium scribendi cessat amicum,
Nec properas gratas reddere, Paule, vices?... Laurentium item Alterium, uti in epistola ad eundem, quae in heroicis legitur, ex qua haec exscripsi:
Parce tui, Laurens, culpare silentia vatis,
Ni cupis eiusdem criminis esse reus,
Nam duo lustra jere nobis transacta, sodales
Ex quo segnities detinet una duos. Nascimbenium quoque, quem vix Nascimbenum Nascimbenium Ferrariensem esse

quam tu, poterant aspera fata minus.
91  Cui querar infelix? cui nunc mea tristia dicam?
92  Quae lacrymas posthac terget amica manus?
93  Cuncta, illa rapta, rapuit manus invida Parcae,
94  Unde afflicta malis mens capiebat opem.
95  Nec, quia ter denos mecum una exegerit annos
96  Est mihi, ceu sero rapta, dolenda minus.
97  Ah!

sagittam
1134  Juppiter et sancta Astraeae praescripta secutus
1135  Hinc atque inde pari intervallo sata Virorum
1136  Utraque suspendit visurus, quem velit illo
1137  Tempore Parca mori: tua sed graviora fuere
1138  Priamide infelix; Libitinae in tristia regna
1139  Lanx tua non alio librata a pondere mersa est:
1140  Eripere extremi nec te contra ultima Fata

quaerit
1501  Dum per dura viam, rapidaque recludit iter vi.
1502  Interdum teneris crebroque foramine raris
1503  (Suscipere haec flammas quanquam opportuna videntur)
1504  Corporibus parcit; quoniam saevire fatendum est
1505  Tum debere minus, facilis cum transitus extat
1506  Atque patens: loculis quapropter saepe reperta est
1507  Integris avido conflata pecunia ab igne:

1031  Non tam difficile est, quam captam retibus ipsis
1032  Exire et validos contra perrumpere nodos.
1033  Postremo nihil esse putem hac praesentius in re,
1034  Quam nostris parce (namque hinc impelimur) uti
1035  Sensibus, illecebras vitare, animumque retractum
1036  Rebus ab externis, magni nos unde tumultus
1037  Continuo exagitant, in Veri educere lumen,

amantque;
1886  Rure vel urbe, mari terra, bellique domique
1887  Oscitet; id cura peragat modo pervigil omni,
1888  Quo sibi felicis post mortem munera vitae
1889  Comparet: haud operae parcens ullive labori
1890  Perstet in hoc omnis, contemnens caetera victor
1891  Perstet et obduret: nec jam status unius horae,
1892  Unius aut agitur, pernix qui transvolat, anni,

quem etiam difficulter dabant, praecipue quoad vinum, panem et carnes. Hortensia autem et alatilia uti et ferae induci poterant. Miles suum habebat ut in castris diurnum, Croatae etiam, nisi quod officialibus tentoria et schopos novos in salarii sortem numeraverint, ut propterea plures officialium parcius vivere oportuerit. Suae caesareae Majestates tam benignas erga omnes et singulos sese exhibuerunt, ut populares viderentur, quivisve consolatus discesserit, licet neque promotio aliqua neque gratia singularis collata fuisset alicui. Croatae nostri existimabant tesseram vestitus sive

1751., quos via facti episcopus occupavit apprehenditque universos. Quod inventarium attinet, sciendum est, dominum archiepiscopum Klobusiczky res plurimas secum Posonium pro usu abduxisse, quae cum in instanti reddi nequiverint, heu quae hominum judicia, quae dicteria audiebantur. Sed domine Deus parce reis. 2do. Negligentia servorum domini Klobusiczky res quaedam etiam periverant. 3tio. Indiscretione adulantium novo episcopo plurimae ad inventarium acceptae non sunt, uti stannum, res lineae, quae tamen, ut complanentur omnia, idem

Rh. 40000, ac in effectu repartitis, nihilominus nunc rescribi bano impositionem factam non fuisse. Metiaris hinc posteritas, et quae fuit bano actorum combinatio. Quae fides constitutorum in officio, et potissimum, quo biennio illo incassatae pecuniae pro exsolvendo milite devenerint, parco divinare. Hoc illud arcanum cassae est, jam a saeculo paucis utile atque notum, hoc privatorum idolum ac divitiae. Interim haec ideo acta fuere, quod credidissent, modis his a se petitam regulationem cessaturam, ipsisque solis remansura resoluta illa per Majestatem regiam.

autem servabat rationem, ter quaterve de die pro concione dixit rudium captui sese accomodans, reliquum poenitentibus et institutis supplicationibus indulsit. Flagellationes in concionibus adhibere solitus. Cibum ad vesperam non adhibebat, sed absolutis divinis, tunc alimenta subministrabat et parcissime eaque obvia corpori. Apud neminem etiam parochorum divertere solitus, sed aut in obvio aedificio sive quopiam foenili vel in humili quadam casa requiescens, reliquum diem in templo vel penes consumpsit. Atque hoc de loco in locum progrediendo tota aestate, vere et autumno servabat

eum fuisse indubium sit. Fuit autem mitis et humilis corde ac ore, gravis nemini vel molestus. Corpore mediocri et sangvineo, carnosus mediocriter, infirmus tot inter labores et fatigia nunquam, pectore semper forti, non sine singulari Dei gratia et admiratione omnium, qui labores eius et fatigia, parcitatem quoque victus combinabat. Tandem 1753. ex Jaurinensi dioecesi, ubi prope Sopronium aestatem transegisset, Zagrabiam sub hyemem rediit et 31. Decembris in templo divae Catharinae, cum vesperi concionem de divinis beneficiis dixisset (quam is, uti et multas alias in Deum obligationes

fuisse conversatum....] 34 redka nečitljiva. An tales rumores veri fuerint, Deus judicet. Jactantias ad nauseam ipse audivi. Hoc notorio et publico existente nec comitissae parcebatur [.... numinibus..... concubina haberetur] Toliko se dade pročitati. Nec illam tale mansit fatum, sed et reliquas. Quod verum vel falsum, quod crederem ego,

sa strane remansit quia ali taj dodatak nam je ostao narazumljiv. remansit, quia eidem credidit seseque, ut infra, vindicavit. Episcopus autem cum locumtenente ipso rumorem hunc etiam per regnum divulgare non neglexit, me nempe uniuniversa ad aulam perscribere. Parcat Deus et tot culpas indulgeat, quia hoc nec regina nec ullus valebi agnoscere. Et si is fuissem, protectionem ab aula sperassem, sicuti et alii eam obtinuerunt, immo tanquam benemeriti ab aula promoti elevatique sunt.- Ob tumultum dixi generalatus Varasdinensis dissoluta est et banalis

necessario, plebem per quospiam commotam exstitisse. Scriptum locumtenenti. Tum generalis ordinata insurrectio, banderia videlicet aliique nobiles sub vicebani Joannis Rauch ductu, ne regnum totum in favillas abeat. Permissum quoque (quamvis negatum postea), ut in rebelles animadvertatur, et parcatur nemini. (De Stephano Domjanich.) His constitutis, donec ordines ad loca sua scripti sunt, praestolatusque adventus insurgentium, Stephanus lmo Domjanich Zagrabiam appellit, de suae curiae incineratione lamentans, in veritate autem

responsorias et quidem a potiori a Busanio, praecipue ubi de gravioribus scriberetur, sicuti relatione domini vicecomitis Georgii Petkovich, affirmantis, se litteras illas vidisse et originales legisse, quibus dominus Busan vicebano scribit, ut urat, praedetur, enecet, nec ulli parcat; et ista ex conferentiae mente. Prouti hoc idem etiam per totam Zagrabiam sic vulgatum fuerat, ut Zagrabiâ spe praedarum plures ad Biszag vicebanum secuti sint. Et quia, uti diximus, conferentiae sine actuariis saepe erant, saepe etsi scripsit quispiam, exigua et manca notabat, ideo plurima

probare non poterant, talia ab his accipiebantur nec spoliatis restituebantur, sed apud fabrum Torecz impulsa ad locumtenentis et, ut dicebatur, cassae regni rationem vendita sunt et vendebantur ultimo plane pretio. (Vicebanus depraedatur, quos vult, parcit, quibus afficitur. Jesuitarum bona spoliat. Domino Raffay solo atque unico depraedanda Raven et Dubovecz constituto.) Vicebanus, acceptis licet a locumtenente, ut redeat, ordinibus, tantum abest quod rediverit, quin, ex Lonycza movens, bonis Verbovecz parcens viduae

depraedatur, quos vult, parcit, quibus afficitur. Jesuitarum bona spoliat. Domino Raffay solo atque unico depraedanda Raven et Dubovecz constituto.) Vicebanus, acceptis licet a locumtenente, ut redeat, ordinibus, tantum abest quod rediverit, quin, ex Lonycza movens, bonis Verbovecz parcens viduae Alexandro-Patachichianae, non autem subditis comitis Joannis Patachich, bonis item Lovrechina viduae Petro-Keglevichianae, per medium mox dictorum bonorum transiens ad bona Jesuitarum, Tkalecz vocata, atque in ipsam pervenit curiam suamque fixit residentiam. Vinum, quod Jesuitarum

aut Bisztriczajum submissurum vesperi, quia prae manibus partim Bohemi consiliarii partim Jursichii essent. Fidem ei spondere debui, et spopondi, me illos talesque nunquam revelaturum. Submisit ille scripta illa per Jazvicz, Bisztriczaji amanuensem, obsignata sigillo, scribente Bisztriczajo: parcerem, quia ob labores neuter venire posset. (Systematis elaboratio. Duae regiminis formae propositae. 1ma. Gubernii.) Igitur examinatis submissis scripturis, quae pure defectus quorundam exprimebant, et potissimum vicebani, protonotarii,

Kulmerium ad vincula et carceres ponere. Quod etiam factum est summo comitissae dolore, quae omnium admiratione saepius Petriniae Kulmerium invisit et clam, quasi per fenestram, ibidem ad eundem intrabat, non sine cordatorum admiratione, vulgi vero scandalo, ac proinde variis, nec honestati parcentibus, sermonibus. Kulmer longiores subiit carceres, post semialterum primo mensem a vinculis absolutus. Et postquam satis de eo liberando cogitatum fuisset, in comitissae locumtenentis gratiam senex vidua baronessa Sermage, nata baronessa Juliana Moscon, mulier apprime astuta et sagax, se

mentio, tanquam domini Raffay avunculi, ideo Busan per vias omnes quaesivit, praecipue autem medio consortis Jursichianae, placatum respectu sui reddere Lukauszkium. Cum enim Lukauszki apud Busanium scribam condam egisset et res illius universas sciret, rogandus erat mitigandusque, ut illius parcius nihilque ultra necessitatem recordaretur. Busanius vehementer pro se, ipso erat solicitus et clancularie ac per ipsum episcopum rogabat Lukauszkium, ne in res | suas excurreret. Observare etiam in Lukauszkio fuit, motus illos erga Busanium primos eundem

in gabinetto et pectore resolutum esse, ob certas tantum considerationes promulgationem ejus differi. (Episcopum sublevat Spissich.) Sed et retulit minutias omnes, et de quibus interrogatus vel per jocum fuisset, aut etiam quae audivisset, non parcens personis, et de quibus et a quibus interrogabatur, neque loco, ubi quaepiam audivisset, ut bilim omnino relatio sua tam diuturnitate quam et inconsideratarum rerum enarratione causaverit. Studiosa nihilominus ad feriendum quospiam et confundendum fuisse videbatur. Episcopus,

jacturam in Angliam fuit revocatus et sequenti anno ob plebis populique contra eundem furorem fuit expeditus misereque mortuus. Scribebatur, quod Londini, dum praedicantius pro diligendis inimicis verba ad populum diceret, mulier quaedam palam exclamasset: Ergo et infami generali Binck parcendum foret! Neutiquam Si omnibus parcendum est, huic uni nequaquam . Belli hujus Angliam inter et Galliam quae vera causa sit, me latet omnino. Dunkerkam naviumque depraedatio effectus inimicitiarum sunt, non causa. Sagaciores crediderunt, reipsa

et sequenti anno ob plebis populique contra eundem furorem fuit expeditus misereque mortuus. Scribebatur, quod Londini, dum praedicantius pro diligendis inimicis verba ad populum diceret, mulier quaedam palam exclamasset: Ergo et infami generali Binck parcendum foret! Neutiquam Si omnibus parcendum est, huic uni nequaquam . Belli hujus Angliam inter et Galliam quae vera causa sit, me latet omnino. Dunkerkam naviumque depraedatio effectus inimicitiarum sunt, non causa. Sagaciores crediderunt, reipsa subversari debere aliquid, quod supra

et quietantias ipsas in originali exhibui. Quibus ejus falsitas atque infamia manifesta evasit, et praecipue rasura illa, quam adhibuit, hacve ratione contrariis falsisque ejus documentis convincendus erat et fuisset in metropolitano foro, nisi ego allegative expressissem, hanc me ei injuriam parcere et, ut accuratior sit, rogare. Feci autem hoc tum ex charitate Christiana, tum quod non solum capitulares sed cives ipsi post factum hoc, ita confusum observent, praecipue occasione novilunii, ut delirare videatur. Nolens ergo me scrupulis onerare, si post petitarn poenam miserabilior

sit, rogare. Feci autem hoc tum ex charitate Christiana, tum quod non solum capitulares sed cives ipsi post factum hoc, ita confusum observent, praecipue occasione novilunii, ut delirare videatur. Nolens ergo me scrupulis onerare, si post petitarn poenam miserabilior evaderet, allegative ei parcendum petii, motus et quadam erga eum gratitudine, quia consilia inimicorum meorum et praecipue episcopi iste mihi potissimum revelabat, et avunculi mei Adami Ztepanich precibus, qui tanta mihi praestitit beneficia, ut praedicto Gaszparich non nocerem. Crimen alterum aeque assertive ac

qua bonorum agnita successor, videlicet: Novi Dvori, Sztubicza, Szesztine, Harmicza. Krapina, repertis etiam 18 milibus fl., Chikulino mortuo, uti ex processu evenit, ac Konschina Naisichio cum onere 24 milium fl. data, avitis debitis suis Chikulianisque persolutis, divitias magnas parcius vivendo, ut asveta fuerat, comparavit reliquitque filio Petro Troyllo, qui Vienna recte advenerat. Iste Chikulinio mortuo quamvis Prassinszkianae connubio bona Bisztricza atque Szutinszka cum Poznanovecz fuisset consecutus, metuens attamen, ne indigenatus disputaretur

collegii croatici rectorem disposuit, ut in Croatiam scripserit, Kollarium fateri esseque sub juramento fassum, opus illud neutiquam suum, at meum esse. Quae res heu quale odium excitavit adversus me tam in capitulo, quam et regno. Secundo, in eodem | opusculo non parcitur Rittero et cum falsifitatibus. Quare dum duxit me Ritteriana ova spargere, cum extraneus devoluta ad me Ritterii quaedam scire nequiverit, viderit autem Ritteriana manuscripta Paxius, suspicione gravatur. Tertio, quia inferioris opus primas non vulgasset ut istud, Paxium autem promoverat

164. Depraedatio Erdoedianorum officialium in bonis familiae 164. Divisio in Lonya praedociniorum 165. Venit Zagrabiam locumtenens 165. Zagrabiae iterum lis pro depulsis depraedatis 165. Vicebanus depraedatur, quos vult, parcit, quibus afficitur. Jesuitarum bona spoliat. Domino Raffay solo atque unico depraedanda Raven et Dubovecz constituto 165. Joannes Galliuff, rector collegii, sollicitus pro bonis Jesuitarum 166. Vicebani facta et acta per suos collaudata, scriptis etiam ad aulam, et

2187  Tibri Pater, quot eras parvos miseratus alumnos
2188  Ripis saepe tuis visos reptare, memorque
2189  Expositi quondam tenero cum Fratre Quirini
2190   In mare pertuleras forsan parcentibus undis.
2191  Plus ubi quaesitum est de moribus, ipsaque virtus
2192  Cui laudata magis, Grajae telluris alumnis
2193  Quam fuerit, studioque diu affectata severo?

adite sepulta
2107  Vos quoque Tyndaridae Fratres loca, vosque redite
2108  Alternis; illuc cymba transmittitur una,
2109  Judicia exercet Minos, fatalia Parcae
2110   Ducunt fila, sedet furvo Proserpina vultu,
2111  Torpet Styx inamoena, Acheron pice labitur atra,
2112  Trans Lethen nemus elysium; tranquilla per alta

73  Hinc est signato pecore orta pecunia primum
74  Scilicet, hac nobis constant ab origine nummi.
75   Crevit avarities hinc, nam, quam servet, adepta est
76  Rem facile, accumuletque, diu si parcat abuti:
77  Hinc cessere in opes privatas publica terrae
78  Jugera, quae populo quoque magno sint sat alendo,
79  Et potiundi aucti, extensique per omnia fines;
80   Nempe

2335  Haud ulla artifici tractetur regula dextra,
2336  Appositis tamen et flexus novere, modosque
2337   Senorum laterum; spatia implent cuncta, caventque,
2338  Nusquam ne constet cerae parcissimus usus.
2339  Tum quoque pro vario cunabula semine condunt;
2340  Plurima, parva tamen, queis sexus nescia partu
2341  Immittatur apes; magis ampla et rara virili
2342  

1478  Illa micet puro nitidissima lumine Solis;
1479  Quandoquidem radius reflectitur uberiori
1480  Vi lucis, crescit ratio cum obliqua meandi,
1481  Sorbeturque ab eo tum corpore parcius intro.
1482  Si vitri argentum subter detergere vivum
1483  Collibeat, magis ipsa et adhuc minuetur imago
1484  Altera, proin prorsus quoque desinet, asperiorem
1485  Si

2168  Quin chartam radiis collectis lente tumenti
2169   Exponens nigro servantem sensa colore,
2170  Aspices, qua est cana, repellere lucida tela,
2171  Qua nigra, exuri, doctis nec parcere sensis
2172  Vim lucis validam: praeclare dicta calescunt
2173  Protinus, et celeri tolluntur in aera sumo;
2174   Nam, qua cana, statim non ire sub

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1738], Sanctae Margaritae Cortonensis... conversio, versio electronica (), versus 437, verborum 2735, Ed. Martin Muhek [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [djurdjevimargarita].

Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].

Petrović, Vice [1743], In obitu uxoris elegia, versio electronica (), verborum 827, versus 122, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvobitux].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report