Your search found 3643 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 297-434:

cum galeis suis. Die veneris 1. mensis decembris applicuit Iadram stipendiator praedicti domini nostri regis. Die eodem dominus capitaneus ad sonum tubarum fecit proclamare in platea Iadrae, quod quilibet nobiles iadrenses tunc absentes a civitate Iadrae, qui moram traherent ubicumque in Dalmatia, Chroatia, vel etiam in Slavonia rediisse debuissent Iadram usque ad festum Nativitatis Domini nostri et qui fuisset, seu moram traheret, ubicumque remotus usque quadraginta dies proxime venturos inclusive, sub poena

per ipsos dominos rectores, recessit a Iadra in exilium. Tempore primiveris paucissimae hvrundines venerunt ad partes nostras, et illae quae venerunt per plures dies ante tempus consuetum transfretaverunt ultra mare, et ubi aliis temporibus bis ante recessum nidificabant, tunc semel. Die lunae 7. mensis aprilis, religiosa domina Francischina de Zivalellis, abbatissa monialium Sancti Nicolai monialium de Iadra, obiit et cras die sequenti sepulturae tradita fuit.

propter quod multi parvulorum piscium in mari natantes mortui inveniebantur a piscatoribus, aucupes etiam capiebant ranunculas paucas cum digitis sive pedibus desiccatis frigore et gelu maximo, et inde circa finem mensis martii proxime sequentis, cecidit quaedam caligo in partibus istis, et tunc immediate et quasi eodem die apud nos multi civium nostrorum nobilium, ignobilium, pauperum, divitum, laicorum, clericorum ac religiosorum et cunctorum hominum utriusque sexus ceciderunt in aegritudinem cum ingenti tussa et capitis dolore, febricitantes, ita ut eodem die similiter

capti ut supra et ducti Iadram, suspensi fuerunt, scilicet ipse Mervicca ante Iadram et alii duo ad portam. Die veneris 12. mensis martii, existentibus rectoribus Iadrae domino Antonio de Grisogonis tunc absente, ser Colano de Matafaris et ser Gabrieli de Nosdrogna, in secreto consilio Iadrae, in quo fuerunt tredecim nobiles, videlicet domino Guidone da Matafaris, domino Cresciolo de Zadulinis, ser Ioanne de Nassis, ser Cosa de Begna, ser Elia de Grubogna, ser Georgio de Rosa, ser Francisco de

fodere terram et exercere alia opera laboriosa. Multi de illis post paucis annis se reduxerunt in palatium Diocletiani, ex quo hodierna civitas extat Spalati, et multi tam nobiles quam populares remanserunt in hac insula, nec voluerunt ire cum illis, nec exponere se in faucibus gentis barbarae. Tunc unanimiter reaedificaverunt antiquam civitatem Braciae, facta inter eos hac conditione et lege, usque ad tempora praesentia observata, quod qui erant nobiles in Salona et in Epetio, fierent et in hac, et qui erant populares et subditi in illis civitatibus, fierent et in hac insula. Ex illis

ubi nunc est S. Maria de Bolo. Sed et illic non fuerunt securi, quia de repente fuerunt aggressi a quibusdam barbaris piratis ex partibus orientalibus. Perterriti cives ad montes profugerunt, et barbari ingressi in oppidum domos spoliaverunt et destruentes moenia, igne etiam omnia consumaverunt. Tunc cives noluerunt amplius habitare ad littus, nec prope mare, sed omnes per montanos et humiles locos se locaverunt, quia Narentani duris conditionibus illos tenebant et frequenter visitabant, donec a Venetiarum duce Narentani fuerunt victi et destructi, ita deo permittente, ut illi, qui multos

utrinque congressus impares numero, sed fortes, pugnatur ad lucis vesperam occiditque sol pariter et bellum. Attamen inefficacem nobis pugnam reddidit, recens continue multitudo irrumpens, qua non victi tantum, quantum obruti, disiunctique hinc inde abscessimus. Verum id et oculis tunc et plurimis ex post documentis cognovimus, haud pauciora reddidisse nos hostibus vulnera, quam accepisse, lugubrisque admodum et cruentae victoriae reliquisse vestigia. Nihilominus et nos lamentari dignum est altis suspiriis, super capitum nostrorum dolendis vulneribus, utpote Regis ac

habeat nutans fortuna regressum, dolor ipse incitabit audaciam ad futura, quamquam et id, quod nunc accidit, neque malitia nostra, neque Teucrorum virtus effecerit, dum pene vacue facto viris et armis campo non hostilis militiae, sed iudicii divini plagam retulimus, nostrisque peccatis barbari tunc mansere fortiores. Recognoscentes igitur culparum potius pondera, quam vulnerum, spem firmam induximus animo ut idem ipse, qui plagam peccatis ultor intulit, conferet sperantibus miserator et medelam, movebitque mentem Sanctitatis Vestrae, ut christiani sui populi non fractum adhuc, sed

56  Exhibet huic magnos Lyciae regnator honores,
57  Ter trinis totidem mactans armenta diebus;
58  Ut decima effulsit digitis rubicantibus Eos,
59  Tunc edi mandata rogat, tum cernere poscit,
60  Si qua sibi a genero portetur epistola Proeto. 60
61  Ergo notas postquam generi percepit iniquas,
62  Indomitam primum jubet expugnare

et hoc nimium, saltem tamen hoc tibi fiam,
1.2.10  Quod fieri, hoc aevo vix duo tresve, queunt. 3. DE ARTE
1.3.1  Ars iuvit nervos; tunc perfectissima rebus
1.3.2  Summa venit, cum vis nititur ingenio. 4. DE SE IPSO
1.4.1  Ille ego et haec cecini Dravum generatus ad

1.81.4  De Cincinnatis disseris et Curiis.
1.81.5  Sic ubi securos tetigit iam navita portus,
1.81.6  Ventorum faciles despicit ille minas.
1.81.7  Cum miser es, mihi tunc, Matthia, Stoicus esto,
1.81.8  Nunc impune tibi fortia verba volant. 82. DE NASO CYRI ET GRYLLI
1.82.1  Cyrus erat Persis naso

126. AD AMICAM
1.126.1  Heu mihi! tam tarde congressi, tam cito quare
1.126.2  Digredimur? nec fas longius esse simul?
1.126.3   Hos ego complexus tunc vellem, vita, resolvi,
1.126.4  Quercubus implexae cum caderent hederae.
1.126.5   Haec ego tum cuperem disiungi basia, quando
1.126.6  Desereret concham lubrica concha

1.131.1  Aureolos abs te peterem cum forte novenos,
1.131.2  Utebar multis, Carole, blanditiis,
1.131.3  Nec dominum, nec te regem appellare verebar,
1.131.4  Tunc frugi et pulcher, doctus et acer eras.
1.131.5   Miraris quod te contra nunc, Carole, culpo;
1.131.6  Non ego, sed tempus dixerat illa tibi.

154. IN THECLAM
1.154.1  Dum culta incedis, maior mihi, Thecla, videris,
1.154.2  Quam fuit Alcmene, quam fuit Andromache;
1.154.3  Stringere cum nudam volui, tunc corpore maius
1.154.4  Deplumata tuo noctua corpus habet. 155. DE SUA AETATE

offensam valeas pensare, requiris?
1.156.8  Tu mihi fac mittas, ut nec ego accipiam. 157. IN LAPPUM
1.157.1  Pauper eram, tunc me nec noscere, Lappe, volebas,
1.157.2  Sum locuples, offers mutua, Lappe, decem.
1.157.3  Sume, triplum dono, sed conditione sub illa,
1.157.4  Ut miser adverso Numine semper

1.318.2  Cui virtus claro sanguine maior erat.
1.318.3   Hunc pietas Superis, probitas mortalibus, olim
1.318.4  Principibus gratum fecerat alma fides.
1.318.5   Tunc etiam aethereis, animam cum redderet, astris,
1.318.6  Rodigio praeses jura verenda dabat.
1.318.7   Extinctum cuncti flerunt; nam comis in omnes,
1.318.8  Iustitiae

Caecus et ille senex, Pyrrho qui pace negata,
1.327.8  Reppulit a Latio dedecus imperio.
1.327.9   Stesichorus sonuit melius, cum lucis egebat;
1.327.10  Plus etiam Thamyrin tunc placuisse ferunt.
1.327.11   Caecum divitiis dominatur Numen; an hoc est,
1.327.12  Tam male quod mundi distribuuntur opes?
1.327.13   Caecus Amor, Graio si verum carmine

1.342.6  Delius, et fluxit Castalis in Tiberim;
1.342.7  Dulcisona invictam vicerunt carmina gentem,
1.342.8  Nec litu coepit vilior esse chelys.
1.342.9  Tunc et Liviacis applausit Roma cothurnis,
1.342.10  Festivos Plauti risit et illa sales.
1.342.11  At postquam magno, per somnia plenus, Homero
1.342.12  Ennius, Herois condidit

1.344.1  Quod tibi, Ioannes Antoni, nulla refertur
1.344.2  Tam magnis in me gratia pro meritis;
1.344.3  Ne crede ingratum, neve admirere; referri
1.344.4  Gratia tunc debet, cum satis aequa potest. 345. EPITAPHIUM IN FRANCISCUM BARBARUM
1.345.1  Heu! qualem Veneti Francisci funere civem,

1.353.5   Acria formido subtilis acumina limae,
1.353.6  Neve notet nugas, stella veruve, meas. Quodsi
1.353.7   contingat tanto me vate probari,
1.353.8  Tunc ego vel Vario, Quintiliove legar. 354. DE TITI LIBELLIS
1.354.1  Si quem forsitan in Titi libellis
1.354.2  Ianum comperies,

2.54.1  Cum me minori fors locarat in gradu,
2.54.2  Conviva, memini, non semel fui tuus.
2.54.3  Nec par fuisset denegare me pari.
2.54.4  Sed clericum tunc, non vocasti Antistitem.
2.54.5  Nolo superbum me putes, venio libens.
2.54.6  Papae! rotata cocta rapa testula,
2.54.7  Quam belle acernis afferuntur alveis!

3.3.27  Quam simul insanis, tangens Venus improba, flammis,
3.3.28  Intima vibratas, fixit in ossa, faces,
3.3.29  Naturale malum funesto augetur amore,
3.3.30  Tunc furit, ut patrio Thebais acta Deo.
3.3.31  Tunc vel Chalcidicis est inconstantior undis,
3.3.32  Tunc est Hyrcana tigride saeva magis.
3.3.33  Tunc levibus levior stipulis et

3.3.28  Intima vibratas, fixit in ossa, faces,
3.3.29  Naturale malum funesto augetur amore,
3.3.30  Tunc furit, ut patrio Thebais acta Deo.
3.3.31  Tunc vel Chalcidicis est inconstantior undis,
3.3.32  Tunc est Hyrcana tigride saeva magis.
3.3.33  Tunc levibus levior stipulis et fronde caduca,
3.3.34  Quam raptam praeceps, fert

3.3.29  Naturale malum funesto augetur amore,
3.3.30  Tunc furit, ut patrio Thebais acta Deo.
3.3.31  Tunc vel Chalcidicis est inconstantior undis,
3.3.32  Tunc est Hyrcana tigride saeva magis.
3.3.33  Tunc levibus levior stipulis et fronde caduca,
3.3.34  Quam raptam praeceps, fert per inane Notus.
3.3.35  Nec curat famam; nullum

3.3.30  Tunc furit, ut patrio Thebais acta Deo.
3.3.31  Tunc vel Chalcidicis est inconstantior undis,
3.3.32  Tunc est Hyrcana tigride saeva magis.
3.3.33  Tunc levibus levior stipulis et fronde caduca,
3.3.34  Quam raptam praeceps, fert per inane Notus.
3.3.35  Nec curat famam; nullum patrare veretur
3.3.36  Flagitium; caecus

3.3.110  Quem superinductus texerat ante cinis;
3.3.111  Sic recrudescent tua vulnera semper in horas,
3.3.112  Quae te sollicitet, causa perennis erit.
3.3.113  Quos tunc, infelix, quos tunc effundere questus,
3.3.114  Singultu vocem praepediente gravi,
3.3.115   Quos dare cogeris gemitus, suspiria quanta?
3.3.116  Invitis quoties illacrymare

superinductus texerat ante cinis;
3.3.111  Sic recrudescent tua vulnera semper in horas,
3.3.112  Quae te sollicitet, causa perennis erit.
3.3.113  Quos tunc, infelix, quos tunc effundere questus,
3.3.114  Singultu vocem praepediente gravi,
3.3.115   Quos dare cogeris gemitus, suspiria quanta?
3.3.116  Invitis quoties illacrymare genis?

3.8.7  Si decus accendit, si mentem praemia tangunt,
3.8.8  Quanta foret nostri, sit tibi cura sui,
3.8.9  Incolumem quod si nobis, Henrice, repones,
3.8.10  Tunc mihi tu Paeon, tunc mihi Phoebus eris.
3.8.11  Tunc ego te magni venerabor Numinis instar,
3.8.12  Virbius in lucem, quo revocante, redit.
3.8.13   Fulmina nec metuas;

Si decus accendit, si mentem praemia tangunt,
3.8.8  Quanta foret nostri, sit tibi cura sui,
3.8.9  Incolumem quod si nobis, Henrice, repones,
3.8.10  Tunc mihi tu Paeon, tunc mihi Phoebus eris.
3.8.11  Tunc ego te magni venerabor Numinis instar,
3.8.12  Virbius in lucem, quo revocante, redit.
3.8.13   Fulmina nec metuas; perhibent nam saepe

3.8.8  Quanta foret nostri, sit tibi cura sui,
3.8.9  Incolumem quod si nobis, Henrice, repones,
3.8.10  Tunc mihi tu Paeon, tunc mihi Phoebus eris.
3.8.11  Tunc ego te magni venerabor Numinis instar,
3.8.12  Virbius in lucem, quo revocante, redit.
3.8.13   Fulmina nec metuas; perhibent nam saepe Cyclopes,
3.8.14  Vindictae illius

3.11.50  Pieridum Latio summus in orbe parens.
3.11.51  Hunc tu per geminos audis cum sedulus annos,
3.11.52  Luce cibi parcus, nocte soporis eras.
3.11.53  Ipse ego tunc Italas primum devectus ad urbes,
3.11.54  In castris coepi tiro merere suis.
3.11.55  Magnus amicitiae iunxit nos protinus usus,
3.11.56  Ex illo noster tempore crevit amor.

3.19.60  Hanc ego vel patria malo videre mea.
3.19.61  Ergo tui nobis, fiet tibi copia nostri;
3.19.62  Illa erit, illa sacris annumeranda dies.
3.19.63  Tunc tecum longis ducam sermonibus horas;
3.19.64  Plurima tunc tecum tempora laetus agam,
3.19.65  Et quam nunc absens scriptam tibi mitto salutem,
3.19.66  Tunc praesens vivo

3.19.61  Ergo tui nobis, fiet tibi copia nostri;
3.19.62  Illa erit, illa sacris annumeranda dies.
3.19.63  Tunc tecum longis ducam sermonibus horas;
3.19.64  Plurima tunc tecum tempora laetus agam,
3.19.65  Et quam nunc absens scriptam tibi mitto salutem,
3.19.66  Tunc praesens vivo cominus ore feram.
3.19.67  Tunc Athesim faciam citharas

3.19.63  Tunc tecum longis ducam sermonibus horas;
3.19.64  Plurima tunc tecum tempora laetus agam,
3.19.65  Et quam nunc absens scriptam tibi mitto salutem,
3.19.66  Tunc praesens vivo cominus ore feram.
3.19.67  Tunc Athesim faciam citharas audire sonantes;
3.19.68  Qua nunc Alpini perstrepit unda Padi,
3.19.69  Istuc Pierides, istuc transibit

3.19.64  Plurima tunc tecum tempora laetus agam,
3.19.65  Et quam nunc absens scriptam tibi mitto salutem,
3.19.66  Tunc praesens vivo cominus ore feram.
3.19.67  Tunc Athesim faciam citharas audire sonantes;
3.19.68  Qua nunc Alpini perstrepit unda Padi,
3.19.69  Istuc Pierides, istuc transibit Apollo,
3.19.70  Et cum thyrsigero docta

plus Tyndaridas Sparte, quam praedicat Argos
4.5.68  Trita parentali fortia colla iugo.
4.5.69  Saecula nec solos coluerunt prisca parentes.
4.5.70  Quin etiam nutrix tunc veneranda fuit.
4.5.71  Caietam e mediis Phrygius tulit hostibus heros.
4.5.72  Illa dedit Latiis nomina litoribus.
4.5.73  Arca in Romuleis meruit solennia fastis,

4.6.91  Quid facit insano peius Bellona flagello?
4.6.92  Aut serpentinis torva Megaera comis?
4.6.93  Verum cum semper noceas, plus omnia laedis,
4.6.94  Quando lates, nam tunc quod iuvat, alter habet.
4.6.95  Tunc magis Euripi fervent refluentibus undis,
4.6.96  Tunc tempestates turbida flabra cient.
4.6.97  Nec caput est cerebro, nec plenae

4.6.92  Aut serpentinis torva Megaera comis?
4.6.93  Verum cum semper noceas, plus omnia laedis,
4.6.94  Quando lates, nam tunc quod iuvat, alter habet.
4.6.95  Tunc magis Euripi fervent refluentibus undis,
4.6.96  Tunc tempestates turbida flabra cient.
4.6.97  Nec caput est cerebro, nec plenae sanguine venae,
4.6.98  Fluctibus et mediis

4.6.93  Verum cum semper noceas, plus omnia laedis,
4.6.94  Quando lates, nam tunc quod iuvat, alter habet.
4.6.95  Tunc magis Euripi fervent refluentibus undis,
4.6.96  Tunc tempestates turbida flabra cient.
4.6.97  Nec caput est cerebro, nec plenae sanguine venae,
4.6.98  Fluctibus et mediis ostrea sema natant.
4.6.99  Ipsa arent teneris exhausta

4.6.99  Ipsa arent teneris exhausta arbusta medullis,
4.6.100  Nec formica suum segnior urget opus.
4.6.101  Pessima sed nostro generi interlunia semper
4.6.102  Sunt tua, tunc Lachesis ferrea fila metit.
4.6.103  Aut saltem occuleris nunquam, quin durius aeger
4.6.104  Langueat, et medicus fidat in arte minus.
4.6.105  Quid? quod diversos perhibent

4.7.54  Nec sata qui multo foenore reddat ager;
4.7.55  Sed rigidi montes, sed saxa minantia coelo,
4.7.56  Castella et summis, imposita alta, iugis.
4.7.57  Hanc tunc invicto tutam munimine terram,
4.7.58  Quam vix excindi fulmine posse putes,
4.7.59  Ceperat ille ferox hac ipsa aestate tyrannus,
4.7.60  Principis et miseri dempserat ense

4.8.8  Abs te feralis gentibus orta lues.
4.8.9  Ante nec insani vexabant corpora morbi,
4.8.10  Lurida nec macies nec dolor ullus erat.
4.8.11  Avia tunc nemorum mortalis turba colebat,
4.8.12  Inter montanas inviolata feras.
4.8.13  Quippe cibos rami praebebant, pocula rivi,
4.8.14  Antra casas, mollem, gramina laeta, torum.

Traditur abscisis excubuisse genis.
4.9.29  Qualis erit nobis (si forte erit ulla) senectus,
4.9.30  Cum sit in assiduis, prima iuventa, malis?
4.9.31  Tricenis geminos tunc annumerabimus annos,
4.9.32  Cum peraget senas, menstrua luna, vias.
4.9.33  Tollite me potius, nec in hos servate labores,
4.9.34  O si quos tangunt inferiora, Dei!

4.12.62  Unus cum vertex Ossa et Olympus erat.
4.12.63  Passa sub Ogygio est aliud nec Graecia regno,
4.12.64  Inachiae si quid credimus historiae.
4.12.65  Tale fuit Latium tunc, cum superantibus Umbris,
4.12.66  Ausoniam gemini, condidit unda, maris.
4.12.67  Nimirum natura suas praepostera leges
4.12.68  Vertit, et autumnus veris ademit opus.

4.12.84  Lympharum, ad superas emicuisse plagas.
4.12.85   Hoc nobis, hoc nempe atri nova cauda cometae,
4.12.86  Est nuper longa vaticinata iuba;
4.12.87  Qualis tunc, Helicen cum et Buran sorbuit aequor,
4.12.88  Vicini casus nuntia signa dedit.
4.12.89  Cum Thetis ignotas stupuit sub marmore turres,
4.12.90  Dormiit et medio phoca supina

4.14.45  Par decus Alcides dominis non intulit Argis,
4.14.46  Cum levis aeripedem fixit arundo feram,
4.14.47  Non illic clave, non illic gloria plantae
4.14.48  Hercula tunc potior parva sagitta fuit,
4.14.49  Gratior est virtus, quam munificentia vivit,
4.14.50  Noster et hoc titulo crevit adauctus honos.
4.14.51  Nam solus tanto quas

dicte ecclesie dare possint modum dictarum exactionum et providere de exactionibus. Hoc modo omnium gravamine procedere poterit opus predictum cum magna omnium laude et Dei honore. Qua parte capta, omnes alie provisiones annue civium Sibenici intelligantur et sint tunc cassate et revocate, et de libris Ecclesie cancellentur. Et hec omnia locum habeant in quantum Dominus Episcopus cum clero suo contribuerit in dictam fabricam ducatos centum omni anno ad dictos novem annos; aliter vero non. Item predicta fabrica remaneat obligata ad

substantiis et introitibus pro centenario in duplo illius in quo vos tansabitis vos ipsos. Tertius modus est ut relevetur dos seu fabrica prefate Ecclesie iuxta tenorem privilegii super inde confecti sub M.CC.XCVIII. indictione undecima, die XXIIII mensis Junij ex tunc quando primo dicta Ecclesia Sancti Jacobi insignita fuit titulo Ecclesie Cathedralis, et hec civitas sublimata extitit dignitate pastorali, q. f dicta Ecclesia habebit sufficientes expensas de propria dote unde eius fabrica absque gravamine alicuius persone

in domo cuiusdam mulieris pauperis, quam cum arripuissem, statim surrexit et facta lisciuia pannos fortiter percuciendo abluebat, et super humeros ad fluuium portabat. Itaque febris afflicta frigore in fluuio diu suffocata. Tunc pulex ait: comutemus in hac nocte hospicia nostra. Quibus mutatis mane rediens pulex ait: Optimum hospicium hac nocte habui. Nam mulierem illam, que hospita tua fuerat, ita fatigatam et dormientem inueni, quod secure quieui aput eam et quantum volui commedi.

uolebat aliquid audire de deo. Mortuus est. Cum autem ad ecclesiam esset delatus, Sacerdos et alii clerici officia legendo et cantando circa corpus peragerent. Fatentes quod ymago crucifixi cepit obturare aures suas manibus a cruce separatis. Quod cum omnes circumstantes aspicerent mirabantur. Tunc sacerdos ait ad populum: Scitis quale signum est hoc. vos scitis, quod iste qui hic iacet nunquam voluit audire verbum dei. et ideo modo est in manu dyaboli. Idcirco sic obturavit aures suas ne audiat preces quas pro eo fundimus. Et cessaverunt omnes orare, quia

22a diei sub 1447. 1451. die 22 mensis madij. Dobroyus filius Georgij Chasalouich de Sibenicho recepit habitum monachalem sancti Benedicti in monasterio sancti Stephani de pinis diocesis Spalatensis, et illo tunc sibi fuit inpositum nomen Arsenius. 1451. a di 4 nouembris. Ego frater Stephanus Bilicich abbas Sibenicensis aplicui Spalatum pro visitando in monasterio sancti Stephani de pinis, vice et nomine reverendissimi in

non sim bonus Astrologus, tamen ita iudico, quod ille homo nescit fortuna uti. Nos hactenus, Deo iuvante, satis feliciter viximus sine Horoscopis et Genethliacis; spero vivemus et in futurum. Medici tamen et tonsoris adhuc volo memineris. Peregrinationem istam tuam Hispaniensem seu Britannicam, tunc magis laudabo, cum te salvum et locupletem revertisse audiero. Non timeo equidem tibi Scyllam et Charybdim, Cyclopas et Laestrygonas; cave de Solis mensa et Lothophagorum succis ne quid gustes. Vide ne qua te Circe, ne qua Calypso detineat,
et male blandos
Sirenum

impossibile est. Non est ergo, ut mea fert opinio, uiro bono flagitandum ut eum Deus aduersa pati prohibeat (ceterum potius illud postulandum quo in malis non corruat), sed uniuersa, quae mortalibus accidere possunt, magno constantique animo perferat. Siquidem tunc demum uir bonus, constans, sanctus, uerus amicus Dei poterit appellari, tunc illam dabitur sperare salutem ac gloriam quae et Christo nisi passo non est data. Oportuit enim Christum pati et ita intrare in gloriam suam; Π oportuit Chritum pati not. lector A2 in

ut eum Deus aduersa pati prohibeat (ceterum potius illud postulandum quo in malis non corruat), sed uniuersa, quae mortalibus accidere possunt, magno constantique animo perferat. Siquidem tunc demum uir bonus, constans, sanctus, uerus amicus Dei poterit appellari, tunc illam dabitur sperare salutem ac gloriam quae et Christo nisi passo non est data. Oportuit enim Christum pati et ita intrare in gloriam suam; Π oportuit Chritum pati not. lector A2 in marg. quod Paulus declarans apertius ait: Stetit Iesus oboediens usque ad

ingenium valet, et animus nihil fastidit; senectutis si quis accesserit, dandum erit non tam literis, quam moribus; non tam gloriae mundi, quam animae saluti. Haec ipsa, in quibus nunc iuveniliter exultantes ludimus, aut omittenda erunt, aut mutanda, et ad bene vivendum a bene dicendo penitus transeundum. Verum ut video, vos, me, tunc legere vultis, cum hebetatis iam luminibus, sine adminiculis legere non potero. Habes querelam meam; quae si vobis gravis est, cogitate, quod iniquum sit, spoliatum non sinere saltem lamentari.

fulgure grando ruit,
at postquam boreas incumbit pulsu ab antro
Aeolio, tum nox atra repente fugit
Sol redit et radiis armatis undique terram
illustrans subito cuncta serena patent.
Post tempestates exactas splendidior lux
semper et aparet tunc speciosa dies.
Sic tu, Tracurium, dulcis mea dulcis alumna,
cara prius fueras, at modo immo magis
En semel atque iterum flectis mea lumina tectis
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa

Maeret autem animus praesentis mali opinione: praesentis, inquam, non re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur

Stultus, ab obliquo qui cum discedere possit, Pugnat in aduersas ire natator aquas. Impatiens animus sic adhuc tractabilis arte Respuit, atque odio uerba monentis habet Aggrediar melius tunc cum sua uulnera tangi Iam sinet et ueris uocibus aptus erit Quis matrem nisi mentis inops in funere nati Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est; Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum

de morte; aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario

nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas

Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae

adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima

absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima uanissimaque iactantia efferimur, nunc ignauia

amplius, quanto in ea dignitas aut magistratus magis augescit. Si fortuna tibi sinus paululum feliciores laxauerit, metu et sollicitudine sedulo angeris; sin autem numquam eos auara patefecerit aut patefactos instabilis contraxerit, tunc uero dolore simul et desiderio intabescis, tum maerore conficeris . Hic te postremo excipit senectus, exoptatum mortalium malum. Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt,

de morte; aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario

de morte; aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario

nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas

Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae

adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima

absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima uanissimaque iactantia efferimur, nunc ignauia

amplius, quanto in ea dignitas aut magistratus magis augescit. Si fortuna tibi sinus paululum feliciores laxauerit, metu et sollicitudine sedulo angeris; sin autem numquam eos auara patefecerit aut patefactos instabilis contraxerit, tunc uero dolore simul et desiderio intabescis, tum maerore conficeris . Hic te postremo excipit senectus, exoptatum mortalium malum. Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt,

nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas

Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae

adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima

absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima uanissimaque iactantia efferimur, nunc ignauia

amplius, quanto in ea dignitas aut magistratus magis augescit. Si fortuna tibi sinus paululum feliciores laxauerit, metu et sollicitudine sedulo angeris; sin autem numquam eos auara patefecerit aut patefactos instabilis contraxerit, tunc uero dolore simul et desiderio intabescis, tum maerore conficeris . Hic te postremo excipit senectus, exoptatum mortalium malum. Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt,

nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas

Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae

adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima

absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime nascuntur pestes, tunc ueneris obscena feruent incendia, tunc irae flammis succendimur et ad conserendas rixas stimulis eius instigamur. Modo gulae irritamentis ad crapulas et ebrietates trahimur, modo funestis inuidiae urimur facibus; nunc stultissima uanissimaque iactantia efferimur, nunc ignauia

amplius, quanto in ea dignitas aut magistratus magis augescit. Si fortuna tibi sinus paululum feliciores laxauerit, metu et sollicitudine sedulo angeris; sin autem numquam eos auara patefecerit aut patefactos instabilis contraxerit, tunc uero dolore simul et desiderio intabescis, tum maerore conficeris . Hic te postremo excipit senectus, exoptatum mortalium malum. Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt,

ad Heliodorum episcopum: Xerxes ille rex potentissimus qui subuertit montes, maria constrauit, cum de sublimi loco infinitam hominum multitudinem et innumerabilem uidisset exercitum flesse dicitur quod post centum annos nullus eorum, quos tunc cernebat, superfuturus esset. O si possemus in talem ascendere speculam de qua uniuersam terram sub nostris pedibus cernemus, iam tibi ostenderem totius mundi ruinas, gentes a gentibus et regnis regna collisa, alios torquere, alios necari,

Hic locus optime senibus congruit qui iam et aetate et honoribus perfuncti sunt; poterit tamen prudens orator hanc consolandi rationem et florentibus aetatibus adaptare iuxta illam Philippi praeclaram sententiam: tunc homini mortem esse pulcherrimam cum omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine

Secundus locus a breuitate temporis Ex breuitate autem temporis imminuitur malorum opinio si ea paruo tempore duratura insinuare ualebimus, ut philosophia ait Boethio: Si idcirco te fortunatum non existimas quoniam, quae tunc laeta uidebantur, abierunt, non est quod te miserum putes quoniam, quae nunc creduntur maesta, cito praeteribunt. – et apud Vergilium Aeneas:

a discrimine Huic uero loco et ille finitimus est qui ex discrimine accipitur; id est cum homo in aliquod discrimen grauissimum uenit, in quo omnium rerum naufragium imminebat, et tamen aliquid periculo subduxit. Tunc illorum iacturam leuare consueuimus ex collatione bonorum quae superfuerunt, siue illa praestantiora sint siue inferiora. Hinc ille naufragium consolatus est dicens: Cogita non quod perdideris sed quod euaseris. Et si nudus existi,

causam sic lugendi fuisse quod numquam cogitaueram mori eum ante me posse. Hoc unum mihi occurrebat minorem esse et multo minorem, tamquam ordinem fata seruarent. Itaque assidue cogitemus tam de nostra quam omnium, quos diligimus, mortalitate. Tunc ego debui dicere: 'Minor est Serenus meus; quid ad rem pertinet? Post me mori debet, sed ante me potest.' Quod quia non feci, imparatum cito fortuna percussit. Nunc cogito omnia et mortalia esse et incerta lege mortali; hodie fieri potest

labore et parta uictoria agis gratias? Ego autem hoc tibi praedico, o rex, quod probe noui, ut si in huiusmodi actu perstabis neque ab eo quam primum reuoces, futurum esse ut hodie uniuersus a te discedat populus et regnum ad alium conferat, et tunc uerum atque amarissimum cognosces luctum." "His dictis," inquit Iosephus, "regem a tristitia reuocauit et ad causas utilitatesque rei publicae adduxit;" – et merito quidem. Eruditissime

nobis: lassati sumus iniquitatis uia et perditionis et ambulauimus solitudines difficiles, uiam Domini dum ignorauimus. Tunc illud innocentes consequuntur psalmistae solacium: Laetabitur iustus cum uiderit uindictam, manus suas lauabit in sanguine peccatoris.

Mineruae,
Si uero et pater est, "Comedam", inquit "flebile nati
sinciput elixi Pharioque madentis aceto." et post subdit:
tunc te sacra ad delubra uocantem
praecedit, trahere immo ultro ac uexare paratus.
Nam cum magna male superest audacia causae,
creditur a multis fiducia.

cum orbatam patre familiam tanta prudentia regeret ut nec mater, matronarum praestantissima, nec fratres eius parentis sentirent desiderium, coepit deo dicatum pectus zelo religionis feruescere. Clarescebat autem iam tunc nomen religiosissimi doctissimique uiri magistri Francisci, conciuis et auunculi sui, nunc summi pontificis papae Sixti, qui per id tempus Senis suis fratribus sacras scripturas interpretabatur. Hunc optimum Christianae militiae magistrum optimus futurus

perterritas, iam non in uirtute sed in fuga spem habere (nam classis Othomani numerum trecentarum nauium expleuerat, terrestres uero copiae centum et uiginti milia militum excedebant), ciuitas trepida atque de statu rerum sollicita etiam propriae saluti diffidere coepit. Tunc et supplicationes indictae et uota publice priuatimque suscepta si status rei publicae integer maneret. Tum patres rogati conueniunt, fit frequens Senatus, graues atque uariae sententiae dicuntur. Tandem nihil potius in re fore decernunt quam eligere probatissimum imperatorem qui

Mittuntur ergo duo legati, Nicolaus Coccus et Franciscus Capellus, qui conscensa naui primum ad dispotae filiam, quae in quodam uico Macedoniae a priuigno ei dato tunc manebat, inde, allocuti mulierem, terrestri itinere Bizantium se conferunt, ubi, salutato ex more gentis Turcorum principe, reliqua per internuntios agunt. Et cum de condicionibus non conuenirent, legati per litteras quas pacis condiciones Turcus offerret

dicunt, et omni alia pretiosissima merce se onerant. Caetera, ferre non ualentes, cum tectis supposito igne comburunt, praedamque omnem ad naues referunt. Imperator ditata classe ad reficiendas naues in hiberna Methonam se recepit: brumae enim tunc erat tempus, annique pars saeuissima. Nec Methonae illi multos dies manere licuit. Motus enim crebris rumoribus, qui de Turcorum classe ferebantur, Lemnum uersus nauigare statuit.

Malipetrus urbem corona cinxerat, atque ad muros militem admouerat. Erat urbs ab ea parte duplici muro ac fossa munita. Nostri autem admotis scalis interfectis defensoribus strenue primos muros capiunt. Ubi ad secundos uentum est, scalae non dimidiam murorum altitudinem aequare potuerant: tunc, desperata scalis expugnatione, trabes undique muro apponunt, cratibus desuper iactis contegunt. Quibus paratis, nostri crates subeunt ac muros suffodiunt. Ad portas etiam urbis, quae occidentem spectant, ligna, taedam et aliam aridam materiam coaceruantes apponunt, et igne supposito claustra

primum ad Psyram, insulam inhabitatam, uestigia tantum antiqui oppidi habentem, uenit, inde nocturnis nauigationibus tertia die appetente luce ad Smyrnam uenit. Cuius pars in monte, maxima autem in plano sita est: sed montana melius habitata. Tunc nostri mature e nauibus desilientes totam urbem corona circundant. Multi scalis, alii per ruinas murorum (nam, ut praedixi, pluribus in locis muri interrupti erant) muros ascendunt, in urbemque desiliunt. At Smyrnaei, subito et insperato malo oppressi, trepidi quid potissimum agant nesciunt:

Damasceno opere egregie caelata, auro argentoque distincta, ac aliam pretiosam supellectilem diripiunt ac distrahunt. Ubique gemitus, ubique luctus exauditur. Tota urbs planctibus atque ululatibus completur. Interim quidam, effugiens, praefecto urbis, quem illa gens subassam uocat, tunc in uilla manenti nuntiat urbem captam ab hostibus atque direptam esse. At Balabanus (nomen id praefecto erat), conuocata haud parua manu e proximis locis equitum ac peditum, instructa acie ad urbem subsidii ferendi gratia tendit. Tunc nostrae classis magister, qui cum equitibus et

urbis, quem illa gens subassam uocat, tunc in uilla manenti nuntiat urbem captam ab hostibus atque direptam esse. At Balabanus (nomen id praefecto erat), conuocata haud parua manu e proximis locis equitum ac peditum, instructa acie ad urbem subsidii ferendi gratia tendit. Tunc nostrae classis magister, qui cum equitibus et classariorum non paruo numero extra urbem ad resistendum, si qua uis ingrueret, paratus stabat, uiso hoste obuiam progreditur. Et cum iam prope essent, hinc inde edito magno clamore laxatis habenis atque aduersis hastis concurrunt.

edocti praelongis lanceis hostem in faciem feriebant. Pugnatum aliquamdiu est pari marte. Dum hostes acrius instant, Petrus Frasina, uir strenuus et inter equites nostros clarus, Balabanum, hostium ducem, gutture hasta transfixo equo deicit, ac reluctanti caput abscidit. Tunc alii alios aggredientes prosternunt, hostes multis obtruncatis in fugam uertunt. Deinde, fusis ac fugatis hostibus abscissisque interfectorum capitibus, uictores laeti ad urbem redeunt. Tunc nostri maxime expoliatam urbem supposito igne, omnia tecta atque aedificia concremabant. Itaque urbs

Balabanum, hostium ducem, gutture hasta transfixo equo deicit, ac reluctanti caput abscidit. Tunc alii alios aggredientes prosternunt, hostes multis obtruncatis in fugam uertunt. Deinde, fusis ac fugatis hostibus abscissisque interfectorum capitibus, uictores laeti ad urbem redeunt. Tunc nostri maxime expoliatam urbem supposito igne, omnia tecta atque aedificia concremabant. Itaque urbs antiqua, uaria fortuna ac multis monumentis insignis, horarum spatio in cineres collapsa est. Hic uidimus multa antiqua monumenta quadrati lapidis ac marmore magnifice aedificata, quorum

ad regem amicum ac foederatum, diuertit. Rex quoque Cyprius quattuor triremes cum duce Zamperio imperatori dedit. Imperator cum tota classe Cypro soluit, deinde ad Ciliciae litora, Seleuciae proxima, uenit, ubi tunc Caramanus, obsidendae Seleuciae gratia, castra habebat, in portumque Sancti Theodori nunc appellatum cum sua classe se contulit. In hoc loco olim Veneris oppidum fuit, propter opportunitatem loci frequens piratarum habitatio; nunc etiam

ingerentes a muris summouent. Oppidani, quoniam neque pinnis neque tabulatis tecti pugnabant, ad omnes ictus erant expositi. Itaque a nostris sagittis et aliis missilibus tormentis excussis multi uulnerati occiduntur. Tunc magister, cum neque scalis neque alio apparatu absque murorum deiectione oppidum capere posse aduertisset, receptui signo dato ab oppugnatione destitit. Nam et muri praealti et aditus ad muros, per praerupta saxa ac decliuas semitas, oppugnationem difficilem

oppidum in deditionem accipiat . Tum imperator, collaudato praefecti consilio, Victorem Soprantium, legatum suum, ad hoc munus exequendum mittit. Victor e uestigio se ad oppidum confert, tunc oppidum a praefecto per deditionem accipiens, Caramano (nam et ipse aderat) tradidit. Hesibegum quoque cum eius cohorte, opera et suasione legati, Caramanus ad militandum secum mercede conduxit. Deinde Caramanus, aduertens opera ac uirtute

omnesque copias exposuit. Erat ad praesidium oppidi Charagus Triballus, cum centum et quinquaginta Ianizaris, quem imperator misso caduceatore monet, quatenus oppidum dedat, nec expectare uelit ut, prostratis muris, capto oppido, ipse uinctus suorum ludibria spectet. Tunc Charagus respondit tali se genere ortum, ut omnia extrema pati, quam fidem maculare malit. Se autem et situ et muris et defensoribus inexpugnabilem fore, oppidumque suae fidei creditum nulli quam

deturbare et oppidanis subsidium ferre posset. Deinde captato loco tres bombardas magnas a parte occidentis oppidi, quartam ab austro locat. Oppidum circumobsidere, ne quis intrare aut exire possit, mandat. Tunc impigre omnibus, quae ad exercendas machinas opportuna erant, paratis, bombardarum crebris ictibus muros quatiendo prosternere ac deicere incipiunt. Milites quoque, interim aditum ad oppidum tentantes, oppidanos lacessunt. Qui, dum nostros propellere

expoliata erat. Proinde orant imperatorem uti amici olim regis Cyprii filiam, et foederati Venetorum Allobrogum ducis nurum, suis opibus ad recuperandum haereditarium regnum iuuare uelit, asserentes Carolam ex legitima uxore, fratrem ex concubina natum esse. Tunc imperator respondit Iacobum, regem Cyprium, socium et foederatum Venetorum, regnum legitime possedisse: non enim legum formulis aut litium contestatione, sed armis atque uirtute regna in ius principum cedere; regnum autem non tantum sorori, uerum etiam

refert archiepiscopum, legatum a Pontifice missum, Rhodum aduenisse, eumque scire uelle an aliquod egregium facinus gesturus esset: se quoque socium, si id in animo est, uenturum polliceri. Tunc imperator respondit: Ego et superiori anno et praesenti multa bene et prospere gessi, quae, etsi, pro magnitudine animi eius, legato forsitan parua uidentur, hosti tamen grauia et christianis principibus magnifica atque egregia uisa sunt. Et nisi omnibus nota essent, possem referre quae ab

dominaturos, modo Andream Cornarium, reginae patruum, e medio tollerent. Et, ne Venetorum potentiam pertimescerent, multa illis commentatus est. Tunc homines perfidi, obliti iurisiurandi, quod sanctissimae seruandae fidei gratia reginae praestiterant, scelestum consilium archiepiscopi approbant, Andream Cornarium, uirum innocentissimum, morti destinant, et ad occupandum regnum per tyrannidem coniurant. Sequenti itaque nocte,

Ex foedere antiquo Veneti praetorem Cyprum mittunt, qui Venetis in ea insula ius dicit. Erat tunc praetor Nicolaus Pasqualicus, ad quem coniurati conueniunt. Andream ob auaritiam a militibus, quibus mercedem non soluerat, occisum narrant: se in fide reginae et in Venetorum amicitia mansuros affirmant; praetorem rogant, ut Senatui Veneto

Quarta post die Soprantius legatus cum octo triremibus uenit, extra portum naues reduxit, nec ipse urbem intrare uoluit. Duo ex coniuratis accepta fide ad legatum ueniunt: Andreae auaritiam accusant, suam ac suorum innocentiam apud legatum approbare conantur, tunc se et sua omnia Senatui Veneto credituros pollicentur. Legatus, tametsi uerba factis non conuenire aduerteret, tamen, si consilio eos ad resipiscentiam reuocare posset, tentare statuit. Igitur coniuratis respondit Andreae caedem non publicam, sed priuatam iniuriam

non esse cessandum ratus, magistrum classis ad se uocat; ut naues instructae classisque parata sit iubet. Forte tunc aderant triremes magnae septem. Quattuor, quae Alexandriam mercatoriae rei gratia petebant, tres, quae ob eandem rem Syriam uersus proficiscebantur. Imperator omnes a cursu suo retinet. Alexandrinas Cretam mittit, magistratui quo in statu res

Turci magno clamore edito corona oppidum aggrediuntur, per ruinasque murorum ad munitiones euadere conantur. Tunc oppidani praesenti animo hostem telis obruunt, nonnullis arpagones et manus ferreas extorquent, uiminea uasa ardentia in hostem demittunt, quae pestis Turcis maxime ineuitabilis erat (confertissimo enim hoste totus mons erat oppletus), uasa rotunda per decliuum montis se rotantia

Papalem
Hieronyme, in teneris sic carmina concinis annis
Vt liceat de te coniicere ista mihi:
Tempora Apollinea gestabis cincta corona
Et solues Lycio debita uota deo;
5  Tunc tua per terras ibit perque ęquora fama,
Quisque feret nomen sydera ad alta tuum.
Si, quibus incumbis, studiis pręstabis in illis,
Tędia nec longus conferet ulla labor;
At si blanda magis te

Sed non est coepisse satis: persistere oportet
Quisquis par magnis uatibus esse cupit.
5  Perge igitur multisque tuis comes ire memento
Vsque ad Pierii culmina, Chrance, iugi.
Carmina cum Musis tibi tunc dictabit Apollo,
Quę pręsens ętas posteriorque leget.
Ergo primitias frugum, iucunde, tuarum
10   Ad iustam messem crescere, Chrance, sine.
Ore rudi culicem cecinit Maro, mox tamen idem

In Thomam tenuiori ueste hyeme utentem
Dum desęuit hyems, tritis sudare lacernis
Admiror medio teque tepere gelu,
Dumque coquit siccas insana canicula messes,
Tunc te, Thoma, tuas sumere gausapinas.
5  Te, puto, cogit amor diuersa uiuere lege:
Vreris hyberno, sole tepente tremis! In Peschium ebrium

Vt quid ab ingenuo prohibes me, somne, labore?
Nox data cum tibi sit, cur quoque luce uenis?
Accire ecce paro pangenda ad carmina Musas,
Tu tamen accitas pręuenis ecce deas!
5  Tunc pro litterulis cogor fecisse lituras,
Donec cum calamo concidat ęgra manus.
Si legere incipio uatum dictata priorum,
Torpescit linguę te subeunte sonus.
Pronum pono caput, pluteus languentia

auos.
Nolo mihi toties, Lachesis, tua stamina laxes
Vt pigeat soles me numerare meos.
Sit ualidum corpus, mens sana et criminis expers, 25
Cum nos de terris cędere fata uolent.
Tunc neque me ceruis, neque me cornice fatebor
Viuacem, nec te, corue, fuisse minus.
Hinc tu, qui multos optas me uiuere in annos,
30   Sat multos annos esse ualere puta.

pone chelim, tacita iam mente uoluta,
Vrania, Deum, quem totum exponere sęcla
Nulla queunt: hic est, hic est et trinus et unus,
115  Terrarum cęlique potens, quem (ut spero) facultas
Visendi dabitur tunc cum tellure leuatis
Stelliferi nobis aditus reserabit Olympi. In natalitio Sancti Raynerii archiepiscopi Spalatensis pro iure ecclesię tuendo

5  Claudo inopique simul nummos atque ęra petenti
Ęs certe nullum pauper et ipse dedit,
Sed, dare quod nemo locupletum sufficit unquam,
Concessit sano protinus ire pede.
Tunc quoque non pauci, multoque stupore repleti,
10  Haustam de sancto fonte bibere fidem.
Ipse sed eiectus Solymas post terga reliquit
Atque adiit gentes, Hieroboame, tuas.
Ingessit maledicta mago

quoque non pauci, multoque stupore repleti,
10  Haustam de sancto fonte bibere fidem.
Ipse sed eiectus Solymas post terga reliquit
Atque adiit gentes, Hieroboame, tuas.
Ingessit maledicta mago tunc forte Symoni,
Qui studio foedę ductus auaritię
15  Diuinum donum uenale putabat et eius
Esse emptor cupiit uenditor ut fieret.
Si uis tanto igitur non execrarier ore,

Insiliensque duos rabido ferit ore tribunos
10  Pręsulis et natum continuoque necat.
Tabificus reliquos infecit anhelitus hydri
Compulit et sancto credere uelle uiro.
Cuius tunc iussu frangunt simulachra coluntque
Erectam Christi, signa uerenda, crucem.
15  O uerę fidei uis grandis: corpora surgunt
Mortua quę fuerant, quę malesana, ualent!
Tunc et apostolicis

Cuius tunc iussu frangunt simulachra coluntque
Erectam Christi, signa uerenda, crucem.
15  O uerę fidei uis grandis: corpora surgunt
Mortua quę fuerant, quę malesana, ualent!
Tunc et apostolicis parens fera bestia iussis
Excessit illo nil nocitura loco.
Gentibus his tandem recedentibus inde Philippus
20  Finibus Asiacis se positurus abit
Extirpare uolens Ebionis dogma

5  Commemorans pia gesta sui Dominique Deique
Veridico clarus fulget euangelio.
Ex Epheso Romam tractus feruente nequiuit
Lędi oleo: lętus, dum coqueretur, erat.
Exulat in Pathmo, cecinit tunc multa futura
10  Diuino edoctus rite ministerio.
Inde Ephesum rediens Drusianam suscitat, ipsum
Cratonem Christo fecit habere fidem.
Credidit hic gemmas quas dudum fregerat ipse

Atque iterum temnunt. Penitentes suscipit ipse
Et monet inceptam firmius ire uiam,
Spernere terrenas res omnes, quęrere regnum
Promisit Dominus quod dare pauperibus.
25  Tunc pedibus calcauit opes uersisque priorem
Continuo rebus restituit faciem.
Balneaque ingressus nota impietate Cherintum
Protinus ut uidit, retulit inde pedem
Et: »Fugiamus«, ait, »ne nos domus

Atque oculis captam Synticem cernere fecit,
10  Reginęque simul sacra lauacra dedit.
Illa minus fidi thalamos uitare mariti
Coepit et immundum, foemina munda, thorum.
Causa patet: nimia tunc rex excanduit ira,
Suppliciis Thomam uexat et excruciat.
15  Carcere concludit cęlibem, super igne micante
Nudato cogit protinus ire pede,
Mittit in ardentes flammas; tamen ipse superstes

carmine diro:
Illinc exactos Persidis ora tulit.
Egippi regis natum de morte redemptum
Restituit uitę restituitque patri.
15  Id dum miratur, regis mens credula fecit
Tunc baptizari seque suosque simul.
Hirthacus at regni post hęc successor amore
Egippo natę captus Iphigenię,
Dum sibi coniugio, sed frustra, posceret illam
20  (Nanque erat hęc Christo uirgo

Et dum baptizant in Christi nomine multos,
Hos primos Christi- turba uocauit-anos.
Cumque forent Lystris, ingentibus omnia factis
10  Complent et populus credidit esse deos.
Tunc illi plebis miserando errore grauati
Exclamant tunicas dilacerando suas
Se non esse deos, sed de mortalibus ambos
Mortalique illis conditione pares,
15  Atque ideo uenisse quidem ut per deuia

summa Deum;
Sępe supernarum pastus dulcedine rerum
40   Ieiunus totas perstitit hebdomadas;
Illi terribiles se submisere leones
Nec dedignati sunt sua iussa sequi.
Nullus tunc domitor, uis nulla subegerat illos,
Et caput imperio supposuere suo.
Grande uiri meritum, cui grex quoque mutus honorem 45
Pręstitit et sęuę quem coluere ferę.
Grandius hoc tamen est: illius

Par fandi splendore fuit, moderamine uitę
Sanctior et ueri cognitione prior.
Hic postquam Insubrum pręses peruenit ad urbem,
10   Pontificis fungi cogitur officio.
Tunc morum monstrauit iter, consurgere lapsos
Iussit et exterso cautius ire pede.
Oderat aduersos fidei, nisi dogmata praua
Linquere iam uellent, et Tua, Christe, sequi.
15  Intrepidus sęuos dum

Maximus
Pręsul Iulęę fuerat Gregorius urbis,
Cui datur inuito pontificalis honor.
Mens humilis fastum fugiebat, tam magis ille
Tanta superferri culmina dignus erat.
5  Tunc tamen efulsit melioris lumine uitę,
Cum magis eximio pręstitit officio
Accreuitque illi sanctorum gloria morum,
Auctus et est uerę religionis amor.
Maior cura fuit miserorum pascere

2.4.2   Pyramum noscat tumulo iacentem.
2.4.3   Dum tibi, Tisbe, miser hic timetur,
2.4.4   Heu, cadit ense.
2.4.5   Tunc simul paruo cecidit superstes,
2.4.6   Nanque quos ignis tenuit uel unus,
2.4.7   Perdat atque ambos, uoluere fata,

2.9.15   Dum canit, aura fugit, dum ponunt carbasa malo,
2.9.16   En tangit sospes littora nostra ratis.
2.9.17   Vidi ego tunc madidus pergrati rore soporis
2.9.18   Tergestam, que nam collibus alta sedet.
2.9.19   Vrbs Tergesta decens, salue salueteque , dixi,

adire lares.
2.17.7   Te tua gaudebit perfoelix sospite tellus;
2.17.8   Quales amplexus oscula quotque dabunt!
2.17.9   Tunc mea Musa tibi pro me dabit oscula; ne sis
2.17.10   Immemor, a, nostri, basia Musa dabit.

2.31.4   Et lunam fatis condoluisse suis.
2.31.5   Credo ego lugubres uestes sumpsisse Camoenas
2.31.6   Et puto Phoebeam tunc gemuisse lyram.
2.31.7   Tunc Charites crinem lachrymis rupisse profusis
2.31.8   Et memorant Nymphas ueluti ululasse lupas.

suis.
2.31.5   Credo ego lugubres uestes sumpsisse Camoenas
2.31.6   Et puto Phoebeam tunc gemuisse lyram.
2.31.7   Tunc Charites crinem lachrymis rupisse profusis
2.31.8   Et memorant Nymphas ueluti ululasse lupas.
2.31.9   Tityrus ipse senex, puer et formosus Alexis

febre referta cibum,
3.1.9   Ignibus assiduis urgebat feruida febris
3.1.10   Occupat et noctes sceuior illa meas.
3.1.11   Hei mihi, tunc mecum clamabam saepe gemendo
3.1.12   Poscoque decoctam saepius eger aquam.
3.1.13   Tangebat medicus uitalem pollice pulsum,

et hyems erat. Et ambulabat Iesus in templo, in porticu Salomonis. Satagas tu quoque dum hyems imminet, id est uita pręsens turbinibus iniquitatis concussa spiritales/ encenias tui templi celebrare, semper renouando te ipsum et ascensiones in corde tuo disponens. Tunc Iesus exit pręsto tibi in porticu Salomonis pacificum statum tibi tribuens sub tegmine proprio X. Mulier cum parit, tristitiam habet etc. In mundo pressuram habebitis; sed confidite, ego uici mundum XVI.

est nos Deus etc. VII. Damasci per fenestram in sporta demissus effugi XI. Libenter igitur gloriabor in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo. Cum enim infirmor, tunc potens sum XII. AD PHILIPPENSES: Plus se profecisse in uinculis affirmat I. APOCALYPSIS: Habebitis tribulationem diebus decem II: Ego quos amo, arguo et castigo III.

AD THESSALONICENSES II: Nequis uos seducat ullo modo; quoniam nisi uenerit discessio primum, et reuelatus fuerit homo peccati, filius perditionis, qui aduersatur et extollitur supra omne quod dicitur Deus aut quod colitur etc. Et tunc reuelabitur ille iniquus, quem Dominus Iesus interficiet spiritu oris sui, et destruet illustratione aduentus sui eum; cuius est aduentus secundum operationem Sathanę in omni uirtute, et signis, et prodigiis mendacibus etc. II.

Bibliographia locorum inventorum

Hranković, Dujam (m. 1422) [1405], Braciae Insulae Descriptio, versio electronica (, Nerezi Braciae), Verborum 899, Ed. Vedran Gligo ; Hrvoje Morović ; Karlo Kadlec [genre: prosa oratio - descriptio] [word count] [hrankdbracia].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Diomedis et Glauci congressus, versio electronica (, Italia; Hungaria), 121 versus, verborum 831, Ed. Samuel Teleki Alexander Kovaczai [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [ianpandiomed].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].

Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].

Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].

Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].

Lipavić, Ivan (floruit 1465) [1465], Joannes Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit, versio electronica (), 70 versus, verborum 465, Ed. Šime Jurić [genre: poesis - elegia] [word count] [lipaviceleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report