Your search found 2976 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 401-500:

impar
2.4.253  Et desideriis sine Te natura domandis
2.4.254  Claudicat. Ergo Tuae prolis miserere, paterno
2.4.255  Quae procul aspectu et patria uiduata, remota
2.4.256  Exulat in regione diuque ingloria moeret,
2.4.257  Noctes atque dies patrium miseranda nitorem

ingloria moeret,
2.4.257  Noctes atque dies patrium miseranda nitorem
2.4.258  Suspirat. Tu, uera quies, placidissime rerum,
2.4.259  Tu patria es: nobis patria procul ingruit ingens
2.4.260  Horror et irrequies super intonat atra, malignis
2.4.261  Huc illuc agimur infelix turba procellis

2.4.257  Noctes atque dies patrium miseranda nitorem
2.4.258  Suspirat. Tu, uera quies, placidissime rerum,
2.4.259  Tu patria es: nobis patria procul ingruit ingens
2.4.260  Horror et irrequies super intonat atra, malignis
2.4.261  Huc illuc agimur infelix turba procellis

excitat arctus
2.7.75  Accenditque uiros laudum face et asperat iras
2.7.76  Ingentes, pulcramque docet per uulnera mortem
2.7.77  Pro patria et laribus, pro libertate pacisci
2.7.78  Et procul ignauum fugat imperiosa pauorem.
2.7.79   Tu tales imitere sonos uocisque manusque

si rupto monte uidebis
3.3.38   Agmen et horrisonas prosiluisse feras,
3.3.39  Eia age, rumpe moras subitos molire regressus
3.3.40   Et patriae fugias monstra nefanda tuae.
3.3.41  Praestat Auentinum furem et Busyridis aras,
3.3.42   Ismarii stabulum praestat adire ducis,

luctu tristaris acerbo
3.5.30   Ac esset natus flebilis umbra tuus?
3.5.31  Si nescis, gremio Felix consedit auito,
3.5.32   Fulgurat et patrio lucida stella sinu.
3.5.33  Hic pro te natisque tuis sine fine precatur,
3.5.34   Maternasque preces pondus habere facit.

simulacra Leonis
3.13.6   Conspicuęque gerit sola trophaea crucis;
3.13.7  Qua maria et terrę sola custode tuetur
3.13.8   Grimanus, patriae gloria magna togae.
3.13.9  Hinc pius admonuit gentes melioribus armis
3.13.10   Quod pro communi bella salute gerat. 10

contemptor acerui,
3.14.14   Iustitia populum sustinet esse parem.
3.14.15  Ergo quis indignos proauito culmine credat
3.14.16   Quos patriae proceres educat aula tuę?
3.14.17   Qui sibi cognatos quoties rexere Quirites,
3.14.18   Accepere nouum culmina sancta decus.

probrosa piamus,
3.19.30   Nec reus incaesto dicor adulterio,
3.19.31  Nec Catilina feror, nec Verrhes improbus idem,
3.19.32   Nec dicor patriae Sparthacus esse meae,
3.19.33  Sed Brutos Traseasque sequor, nec fundere uitam
3.19.34   Pro patria aut dubitem procubuisse mea.

improbus idem,
3.19.32   Nec dicor patriae Sparthacus esse meae,
3.19.33  Sed Brutos Traseasque sequor, nec fundere uitam
3.19.34   Pro patria aut dubitem procubuisse mea.
3.19.35  Ipsa, nouerca tamen, genitrix mihi – pro pudor! – ecce
3.19.36   Non meminit matrem dedidicitque piam.

proteruis,
3.19.44   Dote tamen propria lingua redempta mea est,
3.19.45  Quae modo Pannonici decorauit funera regis,
3.19.46   Quae patriae totiens officiosa fuit.
3.19.47   Non tamen hoc facinus dicam patrasse senatum,
3.19.48   Qui me praecipuo semper amore colit;

primus honos habendus; inde
3.29.14  Conuiuae Mario, meo sodali,
3.29.15  Hanc libo Cererem, hoc merum propino,
3.29.16  Pro ritu patriae peculiari,
3.29.17  Nos solemniter ut pares amicos
3.29.18  Confarranea uinculo perenni
3.29.19  Martinalia caelitus secundent

quod littore contigit Traguri
4.20.28  Maternum genus, hinc libenter omnis
4.20.29  Conterranea natio probamur,
4.20.30  Cognatus patriae sinus secundae,
4.20.31  Vt crudelia facta perfidorum
4.20.32  Thracum et barbariem feram rependas

notam.
4.21.7  Tu quoque, ni fallor, non illaudabere, uates,
4.21.8   Quod me, quod patriam, tollis in astra meam,
4.21.9  Si modo cum patria uatem studiosius ornas
4.21.10   Ingenii ut uires experiare tui. 22.

suo tuis ignibus consulas. Vale!
4.24.2.1   Quae sunt in patrio uenena caelo,
4.24.2.2  Hic nectar sapiunt et inquilina
4.24.2.3  Sunt suauissima poma; diminuta
4.24.2.4  Delectant capite

sine armis
5.4.255  Vlla potest, nec res priuata et publica tuta est.
5.4.256  Hinc tu militiam et castrensia facta secutus
5.4.257  Pro patria et templis et relligione tuenda
5.4.258  Suscipis hoc studium, quo tu terrasque polumque
5.4.259  Demeruisse potes: Tyriae pro tegmine pallae

armis
5.4.351  Indignatus enim sessoris frena secundi.
5.4.352  Frenandis nec uterque feris praestantior: hic quem
5.4.353  Maiorem patria praesensit et orbe futurum
5.4.354   Attonitus genitor, seu qui fuit aemulus et par,
5.4.355  Et primus Caesar regnauit in urbe Quirini.

tantae
5.4.367  Militiae: commissa manu uexilla gerebat
5.4.368  Pontificis Xysti Vrbinas, hinc Martius haeros
5.4.369  Imperium et summam patrii Mauortis agebat
5.4.370  Bellipotens Calaber. Consors tamen utraque uirtus,
5.4.371  Magna licet, diuersa tamen, conuenit in unum;

noctibus aequat,
5.10.10   Quem pia Virgo tenet Libraque lance pari,
5.10.11  Tu quoque tam iusto moderaris pectore, ruri
5.10.12   Dum patria est et dum curia tota uacat.
5.10.13  Ergo magistratus omnes geris, omnia quae sunt
5.10.14   Multorum reliquo tempore, solus habes.

Liber VII: Agić 1.
7.1.1  Ocelle mi, Ragusa, ocelle mi, patria,
7.1.2  Soli marisque, quod solum omne circuit,
7.1.3  Propago uera, uerior colonia
7.1.4   Bis prolesque

memores estote libelli;
7.2.14   Aspires uati, Roma pusilla, tuo!
7.2.15  Quod si digna manent uestigia stemmate prisco,
7.2.16   Si patria est proauis digna ferenda tuis,
7.2.17  Haec hylari capienda legas munuscula uultu
7.2.18   Quae tibi sacramus consule dicta Boni.

putat,
7.20.5  Exilium sic tu, princeps Sodorine, capessis,
7.20.6   Sanguine ne diro tecta paterna natent.
7.20.7  Nec desiderium est patriae graue: cernis ubique
7.20.8   Nam patriam, patria est fortibus omne solum.
7.20.9  Hinc tua principibus saluis Florentia salua est,

capessis,
7.20.6   Sanguine ne diro tecta paterna natent.
7.20.7  Nec desiderium est patriae graue: cernis ubique
7.20.8   Nam patriam, patria est fortibus omne solum.
7.20.9  Hinc tua principibus saluis Florentia salua est,
7.20.10   Almaque libertas, pristina paxque nitent.

7.20.9  Hinc tua principibus saluis Florentia salua est,
7.20.10   Almaque libertas, pristina paxque nitent.
7.20.11  Imperium nec te, patriae iam patre recaepto,
7.20.12   Poenitet et fasces deposuisse tuos.
7.20.13  Nam tua quae fuerat, Sodorine, modestia frugi,

7.20.9  Hinc tua principibus saluis Florentia salua est,
7.20.10   Almaque libertas, pristina paxque nitent.
7.20.11  Imperium nec te, patriae iam patre recaepto,
7.20.12   Poenitet et fasces deposuisse tuos.
7.20.13  Nam tua quae fuerat, Sodorine, modestia frugi,
7.20.14   Principe

nouum robur amoena quies.
7.20.33  Sic Medices cessare iuuat, post ocia quorum
7.20.34   Maiori uirtus semper honore uiget.
7.20.35  Hinc patrii 35 patrii: -ae, ut videtur, suprascriptum (patriae) laurus creuere et auita trophaea,
7.20.36   Vulneribus Medices inualuere suis:

7.20.33  Sic Medices cessare iuuat, post ocia quorum
7.20.34   Maiori uirtus semper honore uiget.
7.20.35  Hinc patrii 35 patrii: -ae, ut videtur, suprascriptum (patriae) laurus creuere et auita trophaea,
7.20.36   Vulneribus Medices inualuere suis:
7.20.37  Sic in relliquiis

cessare iuuat, post ocia quorum
7.20.34   Maiori uirtus semper honore uiget.
7.20.35  Hinc patrii 35 patrii: -ae, ut videtur, suprascriptum (patriae) laurus creuere et auita trophaea,
7.20.36   Vulneribus Medices inualuere suis:
7.20.37  Sic in relliquiis Laurens iam fratre perempto

nutu
7.20.44   Alterius gaudet terra fretumque regi.
7.20.45  Quam bene successit! Solitus labor ille regendae
7.20.46   Huic generi patriae restituendus erat.
7.20.47  An melius rectum confuso constat aceruo
7.20.48   Aut uno melior principe uulgus erit?
7.20.49  Nec

putat,
7.27.5  Exilium sic tu, princeps Sodorine, capessis:
7.27.6   Sanguine ne diro tecta paterna natent.
7.27.7  Nec desiderium est patriae graue: cernis ubique
7.27.8   Nam patriam, patria est fortibus omne solum. 27,1-8: cf. 20,1-8
7.27.9  Quod si libertas nec

capessis:
7.27.6   Sanguine ne diro tecta paterna natent.
7.27.7  Nec desiderium est patriae graue: cernis ubique
7.27.8   Nam patriam, patria est fortibus omne solum. 27,1-8: cf. 20,1-8
7.27.9  Quod si libertas nec pax simulata redibunt,
7.27.10   Damnabit patrias

posse. Nam ea de te et tuo studio praedicantur celebranturque, quae non solum in foemineo sexu, uerum etiam in uirili stupore forent. Magna uis Virtutis est atque doctrinae, ut in quocumque loco sit, latere non possit nomen tuum. Multa te commendant, Virgo egregia: excellens in orbe terrarum Patria, Vrbs inclyta Venetorum, Ingenium, Parentes; Dii tibi formam, Dii tibi diuitias dederunt. Sed in his multos communes habes, Ingenio autem ac eruditione liberali paucos, quibus Patriam tuam irradias insuper et parentes tuos illustras, qui si minus hactenus cogniti fuerunt, per te magis

vestrum doctor Hyeronimus, alter
Paulus erat vestrum Vergeriusque clarus
Tertius es, Gorgi, Illyrica de stirpe creatus,
Sed Sibenicensis genus es ipse prior,
Ambrosius quamquam patria sit natus in illa,
10   Pascasium quondam qui tulit ille clarum.
Sed non ipse tuas laudes, non ipse tuorum
Dicam, ne videar dicere grande nimis.
Nunc tibi commendo potius me, clare

dulcis Apollo clarus.
15   Vive diu, sed vive felix 7. doctissimo ac eloquentissimo viro domino Petro Barocio preclaro patricio Veneto Gorgis Sisgoreus Sibenicensis plurimum se commendat
Petre, decus Venetum, Barocie gloria gentis,
Lux vatum, quos haec tempora nostra ferunt,
Aspectu primo mirabar verba loquentis,

clara et ignota sint nostra demonstratione satis nota, non utique longis ambagibus, sed quasi Phociana Phocion aut Salustiana Salustius perstrinctione. Cum ergo patriae debeamus, patriae fines et dulcia scripsimus arva.(2) Perlegat magnificentia tua, et foeliciter valeat praestantia tua, cui me commendo vehementissime.

nostra demonstratione satis nota, non utique longis ambagibus, sed quasi Phociana Phocion aut Salustiana Salustius perstrinctione. Cum ergo patriae debeamus, patriae fines et dulcia scripsimus arva.(2) Perlegat magnificentia tua, et foeliciter valeat praestantia tua, cui me commendo vehementissime.

quamvis in Christi martyres fuerit crudelissimus. Et Caius Dalmata Caius papa foelicissimum assecutus fuit nomen, quandoquidem summum tenuit pontificatum. Hic inter caetera sacram vestem, qua in sacris solennitatibus utitur levita et in pontificalibus antistes, a patria appellavit Dalmaticam. Quid dicam de Hieronymo, Hieronymus qui omnes ecclesiae doctores praestitit elegantia Graecam callens literaturam et Hebraicam et omnium divinarum rerum tenens scientiam? laus Hieronymi Vir profecto eximia vitae

Tragurium Tragurium quoque, vel quod tugurium vel a trino augurio nuncupatum, civitas generosa et agro proximo et Bubo insula admodum conspicua. Sibenicum Sibenicum denique ad occasum a Ragusio vergens, patria mea, civitas impense provida, in qua cives, quanto iuniores, tanto perspicaciores, sed a maiorum bonitate paulisper degenerantes. Et Dyrrachium, Dyrrachium prius Epydamnos dicta, et Scodra, Scodra inexpugnabiles

EPILOGUS Habes itaque, Magnifice praetor Antoni Calve, situm Illyriae et civitatis Sibenici, quae nobis plurimum debet: tibi tamquam patri optimo et praetori clarissimo, mihi tamquam filio. Accipias huiusmodi nostram lucubraciunculam, rogo, ut sit mei perpetui erga te monimentum honoris, hac potissimum anniversaria die, qua ad tui magistratus praeturam foeliciter fuisti

ualida domat omnia claua?
6  Hinc mihi quod Christus rite canendus erat. Reuerendissimo in Christo patri D. Oliuerio Carraphę Cardinali Neapolitano episcopo Sabinensi protectori Ragusino Iacobus Bonus IACOBVS BONVS RACVSAEORVM ORATOR AD LEONEM DECIMVM PONT. MAX.

3  Formosam faciunt Apollinemque,
4  Musas, Pallada Liberumque patrem,
5   Istis Nostris praeposui tribus libellis,
6   Quos: o gloria patrię, domusque Qui Christum Herculea canunt figura,
7   Carraphę nitor, et decus perenne Cuius tu imperium geris uicemque.

ante aliqua interogando calidae tentatis: quis esset: resque suas patefacere in oculto uelle simulans suis quasi ciuibus confidens: dixit se Baptistinum perini illius campi fregosi principis clarissimi esse filium: qui dominus olim patri succedens ianuae quattuor annis praefuisset. Aduentusque sui eandem causam quam petro dudum exposuerat pretexens cuncta que dux idem gessisset iactabundus enarrauit: quae ipsi quoque haud obliti patriae pleraque scirent: eique dediti

esse filium: qui dominus olim patri succedens ianuae quattuor annis praefuisset. Aduentusque sui eandem causam quam petro dudum exposuerat pretexens cuncta que dux idem gessisset iactabundus enarrauit: quae ipsi quoque haud obliti patriae pleraque scirent: eique dediti post discessum inuestigassent. Omnia enim (ut postea compertum est) gesta Baptistini secretaque eo quod ex militibus eius fuisset familiarissimus nouerat.

detrimentum contrahi posse existimantes: irridendo duntaxat qui nebulonibus huiuscemodi crederent neglexere. Sed annis ac dignitate uir excelens Bartolus gotius officio sane obstrictus ex non mediocri beneficio olim ab eiusdem Baptistini patre cum iannuae negociaretur accepto: uicis reddendae gratia summo eum in honore habuit: domique sepius uisit: atque increbrescente murmure male opinantis populi eo quod ignobilium familiaritate gauderet: admitteretque postea et

(quae insula cum celebri monachorum coenobio mille circiter passus e regione urbis est) animi cum relaxandi gratia duxit. abbati obiter quod is quoque ianuensis esset ostensurus: dixerat enim inspectum semel agnoscere posse: quod in patria negociorum causa monasterii ducem fuerat identidem allocutus quem cum uidisset uerbaque cum eo nonnulla contulisset non facie admodum considerata quam decimo tandem anno post uisam mutari aliquantum posse ratus: sed ex rebus quae

se manifestum non esset, vel tanta mihi in dicendo adesset facultas ut doctrinam, ingenium, tuasque divinas virtutes ulla ex parte possem illustrare. Sed haec cum sint per se (ut dixi) notissima, certe neque mea, quae nulla est, neque cuiusquam eloquentiam desiderant. Testis est nobilissima urbs patria tua, in qua cum summa tua laude vixisti, ex qua cum esses unum de viginti annos natus ad religionem istam, hoc est ad verae philosophiae portum, cuius iam tum amore ardebas invitis parentibus et omni tua familia aufugisti et, quod mirum in ea fuit aetate, dum Thomam Aquinatem,

deinceps virginum impollutus ordo gloriam Deo cnait et tantum pro felicissimo incolumitatis tue statu securus preces effundit, in quo tota earum salus sita esse videtur, cum prius tamen pro civitate nostra, pro templis, pro patria, denique salute solicitus anxiusque Deo precibus instaret continuis et ut procula a nobis hostilis ille furor arceretur, penatibus nostris in dies imminencior, antelucanis vocibus celos pulsaret. Quid demum menia nostra, olim

fortuna, quantum possint viriumque habeant, in te solo cumulatissime expressere. Quid enim te nobilius, dive rex, quid generosius, quid demum clarius dici aut fingi potest, quem genuit Kasimirus, rex Polonorum prestantissimus et ipse a patre rege natus, genuit, inquam, ex filia Alberti, regis Pannonum fortissimi, connubio sibi iuncta. Huic frater, avunculus tuus Ladislaus et ipse rex fuit Pannonum invictissimus, cuius mater, avia tua, progenita est a rege olim Pannonio

populorum et nacionum plausu et lectus et susceptus es et tandem, rex faustissime, declaratus. Ubi ita eluces, ita excellis, ita omnibus in rebus mirabilis videris et existis, quas geris in dies mentis oraculo, ut virtutes illas, quas sub patre tuo, rege olim sapientissimo, et dum Boemiam tantum frenares, comparasti, tanto regni huius fastigio reddas clariores simulque et hoc regnum virtutibus tuis efficias sublimius. Veluti enim ardens gemmarum purpura, quanto puriori auro

Acta Bude iij-o Idus Augusti MCCCClxxxxiij. Ioannes Gotius reverendissimo in Christo patri domino Thome, electo Agriensi et supremo regis Pannonici cancellario s. d. Legite Pannegyrim nostram, reverendissime domine, invictissimo regi nostro dictam. Tua enim dicatura est et tue censure castiganda committitur.

razriješene, ostalo neizmijenjeno. M. Nimireus Arbensis Archidyaconus Reuerendissimo in Christo patri domino domino B. Bernardino tituli sanctorum Petri et Marcellini perbenigno Cardinali Carthaginensi dignissimo salutem Facilius cogitari quam

MARCI MARVLI DE INSTITVTIONE BENE VIVENDI PER EXEMPLA SANCTORVM I REVERENDO IN CHRISTO PATRI HIERONYMO CIPPICO, DIVINI HVMANIQUE IVRIS CONSVLTO, CANONICO ET ARCHIDIACONO METROPOLITANAE SPALATENSIS ECCLESIAE DIGNISSIMO MARCVS MARVLVS S. P. D. Quod fecere quidam historias euoluendo gentilium, idem tentare

meruit promoueri, multo gloriosius a Domino promouendus in cęlum, pro cuius amore dilargitus fuerat terrena. Eadem cupiditate in distribuendis opibus ardens Nicolaus, Myreę urbis episcopus, cum Patarę, Lycię oppido, patri matrique unicus esset eique hęreditas satis ampla satisque commoda obuenisset, nihil prius animo agitasse dicitur, quam quo pacto distractis in pauperum alimenta rebus expeditius liberiusque soli Deo obsequeretur atque

Pari puer admiratione dignus mihi uidetur Niuanrdus, Bernardi Clareuallensis frater. Qui postquam ipsum reliquosque omnes, Tescelino * corr. ex Cecilino patre et Aletha matre seque relictis, ad religionem aspirare uideret, maluit abeuntes sequi quam paterna in domo hęres ex asse futurus manere. Illi enim proficiscentes paruulo inter ęquales in foro ludenti dixere: Niuarde

Euphrasia Romana, genere nobilis, opibus pollens, ętate florens, forma pręstans, post mortem uiri Antigoni neque rursum cuiquam nubere uoluit, licet multum suaderet Theodosius Augustus, neque Romę manere, quanuis et patria esset et orbis domina, neque diuitias possidere, tametsi honestissime posset. Procis repulsam dedit, mare transmisit, ad Thebaidem uenit. Et eo loci considens, quicquid secum attulerat facultatum, partim erogauit egenis,

ibique iis humiliter ministrando, quanto se inter mortales fecerat uiliorem, tanto sublimius inter sanctos et electos postmodum fuit exaltata. Constantis uero animi haud obscurum argumentum fuit, quod, cum a patre, ut in Pannoniam rediret, missis nunciis plurimum solicitaretur, nunquam acquieuit malens alienigenarum opprimi iniuriis quam suorum illectationibus blandimentisue deliniri. Denique orasse Dominum dicitur, ut contemptis

esto. Hę autem sunt: Euangelium, tunica saccea, cuculla et paliolum. Qui tantam tenuitatem diuitias suas uocat, satis declarat, quam a diuitiarum cupiditate semper fuerit alienus. Porro, Alexius, nobilis Romanus, clam patre Euphemiano in Syriam abiens intantum adamauit paupertatem, ut gauderet se a seruis patris, qui ad quęrendum eum missi fuerant, et non agnitum fuisse et * corr. ex ut

uiuens cęlauerat, relicto breui chyrographo, quo quis esset, quidue egisset, descriptum continebatur, ut tunc demum se manifestum faciendo, cum pro temporali inopia diuitias esset recepturus sempiternas, et patri adhuc orbitatem suam lugenti causam pręberet consolationis et nobis materiam imitationis. Pari paupertatis uoto ardens Minorum pater Franciscus. Et nescio, an etiam magis in proposito firmus,

Ego mendicus sum et pauper; Dominus solicitus est mei. Cum autem haberet fortasse non parum pecuniarum, ut qui antehac mercaturę operam dederat, et egenis distribueret idque percrebuisset, a patre, cuius pietatem in furorem uerterat auaritia, manum sibi iniici iniuriamque irrogari ęquanimiter tulit atque eidem, quicquid sibi reliquum uel pecunię uel tegumenti fuit, tam lubenter cessit, quam auide petebatur.

tantum pro Christo impendisse, nisi amore illius etiam seipsam addiceret seruitio miserorum. Igitur, postquam constructo diuersorio non modicam egenorum ęgrotantium turbam coegisset, ministram se eorum fecit. Cumque a patre in Pannoniam reuocaretur, noluit eo ire, talem uitam pręponens regno Hinc, ubi ea postremo in sanctorum gloriam recepta miraculorum patuit indiciis, apparuit uerum esse, quod Propheta ait, quia

Apostolo dicere poterat: Conuersatio nostra in cęlis est. Hinc illud est, quod sanctus Iudocus non dubitarit eremi angustias pręponere Britannię regno malueritque in deserto Christo seruire quam in patria Britannis imperare. Inde fugitans ad Alzeium fluuium agri Pontini peruenit. Et cum ibidem sedem sibi ponere uellet ab Hymeone, regionis tetrarcha, prohibitus est. Sed neque ideo propositi poenitens, dum ad ulterioris

ut pie nos pręparemus, iubet fidem, spem, charitatem exigens a nobis. Fidem ibi: Omnia, quęcunque petieritis in oratione credentes, accipietis. Spem ibi: Nolite timere pusillus grex, quia complacuit Patri uestro dare uobis regnum. Charitatem ibi: Cum stabitis ad orandum, dimittite, siquid habetis aduersus aliquem. Quo deinde corporis gestu, quaue humilitate orandum esset, suo sępe

uidit Pafnutius abbas; decem milia martyrum, qui apud Alexandriam pro Christo omnia pene Christi tormenta sibi ab impiis illata constanter sustinuerunt; Nicetas martyr, Maximiani, Nicomedię regis, filius, qui et suppliciis et patri, a quo ea passus est, superstes, populum ante in idolis mortuum docendo reuiuiscere in Christo fecit; Venerandus martyr Trecasii passus, qui de fide ab angelo meruit instrui et a Christo ad fluuium Sequanam sibi apparente

Spiritu Sancto repletus edidit Saluatorem mundi. Nihil certius speratur, largius tribuitur, tutius conseruatur quam quod ipsa pro nobis poposcerit Filium. An quicquam maternis precibus non gratificaturum credimus, quem cum Deo Patre legem, quę matres honorari iubet, sanxisse scimus. Nunc, ne a proposito discessisse uidear, quantum foeminę quoque orationum ui efficere potuerint, breuiter exponam. Quibus nihil obstitit sexus fragilior,

eius. Ipse quoque Dominus in Euangelio: Si diligitis me, inquit, mandata mea seruate! Et iterum: Qui habet mandata mea et seruat ea, ille est, qui diligit me. Qui autem diligit me, diligetur a Patre meo et ego diligam eum et manifestabo ei meipsum. Et rursum: Siquis diligit me, sermonem meum seruabit, et Pater meus diliget eum, et ad eum ueniemus, et mandata apud eum faciemus.

uidet fidem. Corporis mortem contempsit, ne fideles suppliciorum metu perterriti in mortem ruerent infidelitatis. Anastasia Romana infideli quidem uiro tradita, sed tantum Christo iuncta, cum patricii generis esset, prętulit nobilitatis altitudini charitatis humilitatem. Quippe uilibus induta, ne agnosceretur, martyrum carceres inuisebat, uincula exosculabatur, ad patientiam exhortationibus animabat. His officiis

conuiuio excepit, frumento et pecunia iuuit, singulos exosculatus est, iniuriam omnem remisit. Ac ne sequentibus annis, qui quinque, donec septennium perageretur, restabat, fame confecti perirent, ut ad se in Aegyptum cum patre totaque familia transmigrarent, curauit permissuque regis terram, in qua commode habitarent, dedit. Quid multa? Qui sibi innocenti necem seruitutemque intentauerant, eos, cum uictus penuria laborarent, benigne suscepit,

summa erat Eugenium abbatem domi suę uim inferre uoluisse. At illa, cum se non iam Eugenium, sed Eugeniam esse, ut infamiam purgaret, prodere uellet, prius accusatrici suę ignosci petiit. Deinde coram patre, cuius iudicio neci iam addicta erat, pectus suum detegendo detexit fallacis mulieris impium commentum. Simul, cuius ipsa filia esset, indicauit. Sic omni prorsus periculo probroque sese expediuit, ante tamen uenia

occidere in animo habebat, solo corporis uitio offensus, quia cęca nata fuerat. Mater autem periculo subtractam monasterio tradidit. Hinc ipsa uirtutibus proficiens defectumque oculorum mentis perspicacitate supplens pro eo patre, quem sibi tam indigne capitali odio infensum nouerat, feruenter orando effecit, ut et uiuens poenitentiam delicti ageret et defunctus purgatorii poenas cum paradisi deliciis commutaret. Ipsa uero corporei quoque uisus

nihil, Alpha et Omega, principium et finis, Christus Iesus, cuius nomen super omne nomen, cui omne genu flectitur, cęlestium, terrestrium et infernorum, in quem angeli prospicere desyderant, quem cum Patre et Spiritu Sancto simplicem inseparabilemque substantiam tremunt Archangeli, reuerentur Dominationes, uenerantur Potestates, adorant Virtutes, Cherubin et Seraphin confitentur, omnis Spiritus laudat. Ineffabile Verbum,

Pacem relinquo uobis, pacem meam do uobis; non quomodo mundus dat, ego do uobis . Mundana enim pax utilitatem respicit, diuina charitatem. Hanc etiam a Deo poscere nos instruit, dum pro omnibus in se credituris Patri supplicat, ut, sicut ipse cum Patre unum sunt, ita et hi in ipsis unum sint. Non possunt unum esse in Christo, qui non unanimiter adherent uni Christo, ut unius capitis membra esse mereantur. Non est pax

meam do uobis; non quomodo mundus dat, ego do uobis . Mundana enim pax utilitatem respicit, diuina charitatem. Hanc etiam a Deo poscere nos instruit, dum pro omnibus in se credituris Patri supplicat, ut, sicut ipse cum Patre unum sunt, ita et hi in ipsis unum sint. Non possunt unum esse in Christo, qui non unanimiter adherent uni Christo, ut unius capitis membra esse mereantur. Non est pax impiis , ait Dominus. Et in Euangelio

Apostolus: Idem sapite, inquit, pacem habete, et Deus pacis et dilectionis erit uobiscum. Et Dominus ipse ait: Si duo ex uobis consenserint super terram, de omni re quamcunque petierint, fiet illis a Patre meo, qui in cęlis est. Vbi enim sunt duo uel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum. O inęstimabilis beatę concordię merces! Quid enim maius dari potuit hominibus inter

filium confessus fuerat. Corrumpunt itaque, ut Paulus ait, bonos mores confabulationes pessimę . Et, qui tangit picem, inquinabitur ab ea. Iccirco Dominus noster petenti Discipulo, ut abiens parentaret patri, non permisit, ne infidelium cognatorum, quos affore funeri necesse erat, consortio macularetur. Sine, inquit, mortui sepeliant mortuos suos, tu me sequere! Quia scilicet ego uita sum, mecum uiue et

fieri sicut hypocritę tristes . Et ut potius sub aliquo iocunditatis uelo lateat alios corporis nostri maceratio: Tu, inquit, cum ieiunas, unge caput tuum et faciem tuam laua, ne uidearis hominibus ieiunans, sed Patri tuo, qui est in absconso. Et Pater tuus, qui uidet in absconso, reddet tibi . Phariseorum *corr. ex Palestinorum ista mollities erat, cum festum agerent, caput unguentis delibutum et lotam

eorum obedientia, Iudeorum inobedientiam per prophetam increpans Dominus alteros captiuitatis iugo affligendos minatur, alteros autem semper suo fruituros conspectu repromittit. Et, si sic remunerantur, qui obtemperant patri, quanto magis qui parent Deo? Qui custodierint sabbata mea — inquit — et elegerint, quę ego uolui, et tenuerint foedus meum, dabo eis in domo mea et in muris meis

ętate et gratia: proficeret apud Deum et homines, ne puerorum more blanditiis aut metu subiectum fuisse putes. Non fuit infirmitatis, sed pietatis et liberi gratuitique obsequii ista subiectio. Qualiter autem et cęlesti Patri obsequendum esset monstrauit, cum diceret: Meus cibus est, ut faciam uoluntatem eius, qui misit me. Et: Non quęro uoluntatem meam, sed uoluntatem eius, qui misit me, Patris . Et: Descendi de

uaticinanti manus intulerant, ab aduersariis cęsi poenas dedere, ipse uinculis liberatus est. Zacharias, Ioiadę sacerdotis filius, ueritate, id est, Dei spiritu imbutus non dubitauit Ioam, regem Iuda, palam arguere, quod patrię ritu relicto ad idolorum cultum conuersus fuisset. Prophetantem in atrio domus Domini lapidibus obruerunt. At uero Deo innocentis necem ulciscente ingentes illorum copię a paucis Syris prostratę sunt, Ioas a seruis

ne uitę parcendo animę dispendium incurrerent. A mendacio sane excusantur, quoniam consuetudo erat, ut quibus aliqua sanguinis intercedebat cognatio, fratres et sorores inter se quandoque uocarentur. Sarra autem Abrahę ex patre neptis erat, Rebecha autem Bathuel filia, qui Isaac frater patruelis fuit. Non autem eos a simulatione defenderim, cum eo animo locutos constet, ut proprię sorores crederentur, sed tam leuem noxam puto, ut primo statim

se non agnoscere ipsis incognitus fingit obiectoque, quod exploratores essent, in carcerem compulit. Deinde de carcere eductis iurat (per salutem Pharaonis) non abituros inde, nisi minimum fratrum Beniamin, quem domi cum patre relictum dixerant, adduci facerent, quasi hoc experimento deprehensurus, utrum terram exploratum uenissent an parandę annonę a patre missi. Et tamen omnes mox abire permisit pręter unum, quem pro obside tenuit secum.

(per salutem Pharaonis) non abituros inde, nisi minimum fratrum Beniamin, quem domi cum patre relictum dixerant, adduci facerent, quasi hoc experimento deprehensurus, utrum terram exploratum uenissent an parandę annonę a patre missi. Et tamen omnes mox abire permisit pręter unum, quem pro obside tenuit secum. Postremo reversos una cum Beniamin, cypho suo argenteo in sacco eius clam indito, furti insimulauit. Nunc ergo quęritur, an illi tunc

hęc patimur, quia peccauimus in fratrem nostrum. Haud ita doluissent, si se ille repente prodidisset. Qui postquam eos animo angi uidit, palam facit se, iniuriam omnem remittit, singulos exosculatur et, ut cum patre totaque familia ad se in Aegyptum transmigrare maturent, persuadet. Eos, cum aduenissent, alulit, possessione terrę optimę donauit, bonis multis affecit. Euacuata est igitur mendacii culpa finis merito, dum per illam

quod nescio, an ullus alius, monte quodam Numidię Bajbylonem usque ad probandam Christianę religionis ueritatem ire iusso atque obediente. Nicetas *corr. ex Niceta martyr, a patre Maximiano, Nicomedię rege, ob Christianam professionem supplicia passus, postquam omnia constanti animo pertulisset, super plumea culcitra resupinus collocatur uinculisque constringitur, ne inde se mouendi facultas

Ipsa autem uirgo, cum omnes uicisset cruciatus, ultro optauit mori et esse cum Christo. Quo annuente lęta decessit. Merito ergo uenit angelus ad exequias eius tumuloque insculpsit: mentem sanctam, spontaneam, Deo honorem et patrię liberationem, ne angelicis in morte careret laudibus, quę in uita castitatis puritate par angelis fuit. Lucia quoque Syracusana uirginitatem uita habuit chariorem. Iuueni, cui pacta fuerat, iungi noluit, ut

contigisset, ubi coenobium uirginum ingressa sanctum uelamen accepit, continuo sana euasit. Puto, quę tam enixe orauerat lepram etiam ipsam, quoad uixit, pati maluisset quam uirginitatem amittere. Farra uirgo, cum a patre Agnerico** (qui primo loco apud Theodobertum, Gallię regem, habitus erat) ad nuptias urgeretur, sic hubertim fleuisse dicitur, ut nimio lachrymarum humore oculorum acies hebetauerit. Et cum uisum beati Eustachii episcopi

cęlestis hęredem fecit, et quę nihil acceperat a parente, a Domino accepit, ut ab obsessis demonia pelleret, sicuti de ilia testatus est sanctus Eleutherius abbas. Euphrasiam uirginem, Antigoni filiam, quia cuidam Romano patricii generis iuueni a parentibus ante pacta fuerat quam religioni se dedisset, cum illum accipere Theodosii imperatoris litteris in Thebaidem, quo concesserat, missis urgeretur, respondisse tradunt sponsum se habere in

Beda scriptores tradunt. Quę Annę, regis orientalium Anglorum Christianissimi, filia primum Tonberto, australium Giruiorum principi in coniugium tradita, cum eodem pari uoto uirginitatem seruauit. Deinde eo defuncto iterum a patre inuita desponsatur Ecgfrido regi. Sed cum ipso quoque in uirginitate annos duodecim uixit. Postea uero eius permissu religioni se consecrauit et securiorem quidem in monasterio, sed nunquam domi castiorem uitam duxit.

Arbonę ducis, filia Galli abbatis precationibus a demonio liberata uirginitatem uouit. Coeperat enim Spiritus Sanctus ibi habitare, unde immundus fugerat. Cumque a Sigiberto, Gallię rege, in matrimonium peteretur, a patre tradita, sponsam se cęlestis regis esse dixit. Quę uox ita exterruit Sigibertum, ut puellam contingere non ausus monasterio uirgintum delegaret, ei ipsam cedens, cuius se sponsam asserebat. Illa itaque in cęlesti

ad quod palam intrare non erubuerat pugione sacerdotali confodiuntur. Et ne non iure cęsos arbitreris, illis punitis Dei in filios Israhel ira placatur. Prima Sansonis uxor, quia ipso repudiato alium acceperat, simul cum patre igne combusta poenas dedit. Ipse Sanson secundę uxoris (ut scias, qualis bigamię euentus sit) dolis ac proditione periit. Tribus Beniamin pene internitione deletur ob uim illatam coniugi alienę. Dauid regem adulterii

habuisse; sępe, dum laudes Deo diceret, eundem lapidem humero sublatum tenuisse. Quibus corporis fatigationibus grauissimorum quondam criminum reus catalogo, meruit ascribi sanctorum. Albanum furore percitum patri necem intulisse constat et peregrinationis perpetuę labore parricidii crimen, diluisse et, cum martyrio consumptus esset, corporis eius tactu leprosos mundatos fuisse. Nemo igitur dicat. Maius est peccatum meum,

qui seruandum sibi duxisset, quod increpationis causa dictum fuerat. Et pro illo Deum precatus, membrum, quod mutilatum erat, integrum fecit atque utroque pede ambulans abiit, qui uno uenerat. Profecto, qui sic doluit se patri irrogasse iniuriam, dignus fuit, et pro quo oraret Antonius et cuius misereretur Deus. Nec tamen laudamus poenitentis factum, sed ex facto poenitentiam pensamus, cui, quod simplicite credidit, feliciter cessit.

Vincentium quoque prędicatorem ad lachrymas promptissimum extitisse legimus, sed tunc pręcipue, cum salutarem hostiam offerret, corpori et sanguini Christi communicaturus. Francisco, Minorum patri, plorandi assiduitas hebetauerat uisum. Et cum oculis parcere moneretur, respondebat haud esse tanti ipsos corporis sensus, ut eorum causa languescere debeat deuotę mentis uigor, qui certe suspiriis alitur et per

patientię exemplum ignorata generis claritate in obscuro foret. Neque enim satis magnum erat, si et ipse, ut uidebatur, seruilis conditionis fuisse crederetur. Maximum uero fuit et omni admiratione dignum: filium familias, patre consulari natum, ita se domesticis submisisse seruis, ut illis omnibus magis infimus appareret. Florentius, Nursię prouincię solitarius, in illos, qui sibi ursum bestiam interemerant, inuidentes, quod syluestre

non sentit improborum. Idem autor Mutii abbatis patientiam scriptis commendans ait: Cum suscepto religionis uoto filium quoque paruulum secum ad coenobium adduxisset, de industria puer male a fratribus accipiebatur, coram patre subinde cęsus ac sępe per capillos tractus, ob hoc solum, ut patris in eo constantię periculum facerent. Ille ergo neque fratrum uerberatione neque unici filii iugibus pene lachrymis moueri poterat, ut

nobilitate. At uero his repente amissis, non solum inter Orientales, sed etiam Occidentales magnus fuit. Patientia eius in aduersis ubique terrarum prędicatur atque extolitur. Dum autem prosperitatibus frueretur, in patria tantum notus erat. O uere magnum et omnibus seculis memorandum uirum, cum die uno tot opibus, tot seruis, tot liberis orbatum se cognouisset, corruens in terram Deum adorauit. Et: Nudus egressus sum - inquit-

grauem culpam esse furtum, reum uium ipse mortuus mirabiliter retinendo. Monachi ostenderunt nihil se turbari damno, pro illo deprecando, qui damnum inferre uenerat. Talis et in Stephano, uenerabili apud Reatinam ciuitatem patre, patientię uirtus enituit. Qui cum ex agello (quem unicum habebat) messem ad aream congessisset et quidam bonorum persecutor igne supposito ipsam incendisset, accurrenti discipulo ac succlamanti: Vę, uę, pater

quoties intimis in medullis concitatus ardor iuuenilia occupat membra uenasque succendens ad turpem libidinem illicitasque prouocat uoluptates. Hanc siquidem appetiit, et ualde appetiit, Andragasina uirgo. Quę a patre desponsata pro tutanda uirginitate Deum orauit atque hinc leprę morbo deformatam exhorruit sponsus, qui sanam ante adamauerat, intactamque repudiauit. Neque illa quicquam pensi fecit tam acre malum, cum multo mallet

uirtus; probatam autem remunerari restabat. O sapientem pariter ac pium patrem, qui ipsum, quem genuerat, secum pro Christo cruciari sustinuit, ut secum cęlo inferret. Vitus puer septem tantum annos natus, ab impio patre, ne Christum sequeretur, nullis minis uerberibusque coerceri potuit. Et quia patri male suadenti non cessit, miraculis nobilitatus est. Diocletiani filium ab immundo spiritu uexatum sanitati restituit. Sed non ideo fracta

qui ipsum, quem genuerat, secum pro Christo cruciari sustinuit, ut secum cęlo inferret. Vitus puer septem tantum annos natus, ab impio patre, ne Christum sequeretur, nullis minis uerberibusque coerceri potuit. Et quia patri male suadenti non cessit, miraculis nobilitatus est. Diocletiani filium ab immundo spiritu uexatum sanitati restituit. Sed non ideo fracta est perfidi imperatoris duritia; magis indignari coepit tantum inesse uirtutis

perceperunt, non argentum neque aurum, sed ipsum cęlorum regnum. Nicetę martyris poenas difficile est enumerare nec miracula minus. Nicomedię illas a Maximino rege passus est, auunculo suo magno, sed primum ab infideli patre. Nam cum deos argenteos domi sublatos confregisset egenisque erogasset, ligatur a patre et bubalis neruis nudus acerrime flagellatur. Mox ab angelo spiritali consolatione recreatus et in cęlum suspicere iussus uidit

Bibliographia locorum inventorum

Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].

Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report