Your search found 1264 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 501-600:

et primis militiae praefecturis claruerit, supremus Vyvarum, generalis vero partes Hungariae Cis-danubianas Capitaneus, foelicissime gubernaverit, et plenus tam annis, quam meritis, diem suum, non sui memoriam clauserit. Franciscus frater tuus, eum se, toto vitae suae tempore, ac tenore praestitit, ut in illo tantarum dignitatum splendor, cum summa humilitate decertaverit, nec facile censeri potuerit, an authoritati illius, vel sanctitati

Mutium, de Iure interrogasset; respondisse, turpe esse patricio, et Nobili viro, Ius in quo versatur ignorare. Qua reprehensione Sulpitius motus, adeo Iuri operam dedit, ut merito inter Iurisconsultos, palmam assecutus fuerit. Ioannes Franciscus de Pavinis, in praefatione Extravagan. D. Ioannis Papae XXII. Apud Persas autem pueros Ius a Magistris, sicut alibi Grammaticam, didicisse; refert Osorius libro 7. de Institutis Regis. Quidni igitur

intitulato, Ritus explorandae Veritatis, in dirimendis Controversiis; in Sacrario summi Templi Varadinensis reperto, et recuso Colosvarini, anno 1550. Iam autem prae manibus Generosorum Dominorum Francisci Loranth de Inke, et alterius Francisci Nagy-Mihály de Petrócz, Sacrae Caesariae et Regiae Maiestatis, inclytae Camerae Hungaricae Consiliariorum habito. Ex quo, qui volet, diversa barbara nomina Hungarorum, plus

dirimendis Controversiis; in Sacrario summi Templi Varadinensis reperto, et recuso Colosvarini, anno 1550. Iam autem prae manibus Generosorum Dominorum Francisci Loranth de Inke, et alterius Francisci Nagy-Mihály de Petrócz, Sacrae Caesariae et Regiae Maiestatis, inclytae Camerae Hungaricae Consiliariorum habito. Ex quo, qui volet, diversa barbara nomina Hungarorum, plus quam satis cognoscere poterit, certis

intendat; quia qui se ulterius non defendit, convinci solet. Et ideo, si praesens adfuerit, atque Actor executionem contra ipsum petierit, statim capi iubebitur; quemadmodum factum est Eperiesini, Anno 1611. cum Francisco Desőfi. De quo vide plura infra, Quaest. 31. cap. 9. II. Respondens ad Principalem Actionem in Iudicio, etiamsi Prohibita usus fuerit, nihilominus tamen ad Exceptionem dilatoriam, vel

casu eo, ubi forte insons ad necem accusaretur indigne. Ut in capitali quoque causa Ioannis Varossi, aliter Zabo, non est admissa Eperiessini anno 1611. contra Franciscum Deseöffi, cuius Procurator volens Prohibita uti, ulterius ipsum defendere nolebat: at quia in tali casu Reus statim convinci solet, ideo petente Procuratore dicti Actoris, sibi executionem administrari,

Revisionalibus, vel autem Plenipotentialibus literis, prouti scilicet causae meritum postulabit, ad agendum accedet, art. 34. anni 1575. quia alias in Emenda linguae convincetur; veluti et Franciscus Pinkoczi Eperiessini, Anno 1611. Et si pro Actore fuerit, causam amittet, ipsumque principalem suum, in Iudicio Regali convinci faciet, et In-causam-attractum absolvet. 2. tit. 86. Si autem

etiam propter absentiam Cardinalis Spadae, cui a Sanctissimo demandatum fuit. Bonum esset interea ut Dominatio Uestra nouas litteras scriberet et ad eundem Eminentissimum Dominum Cardinalem Spadam eique negotium commendaret petendo celerem expeditionem. Sed et alias ad Eminentissimum Dominum Francisum Barberinum scribere opus esset gratias eidem agendo de fauore exhibito in confirmationis expeditione, deinde ab eodem etiam petendo de Suffraganeatus celeri expeditione, simul et Casum Ualachorum et meam habilitatem intrudendo. Nam Cardinalis Barberinus ualde amat eiusmodi officia,

Resumptae et reerectae sunt suprascriptae causae partibus consentientibus in feriam sextam proxime futuram. Anno 1657. 23. mensis novembris. Reasumpta ibidem coram eisdem egregiis Gabriele Jelalich judice nobilium et Francisco Gouorkouich vicejudice nobilium comitatus Zagrebiensis ibidem praesentibus. Pro praefato fisco civitatis, idem qui supra, cum eisdem quibus supra, petit ut supra, iuxta productam actionem cum sibi annexa inquisitione de infrascripta I. iudicium. Pro

claris cerneret veteris, nostraeque memoriae scriptoribus occupatam, satisque intelligeret, nullam mediocribus poetis in re litteraria gratiam esse; liberiorem exercenda industria, et proferendi ingenii campum delegit, illyricas camoenas: accensus gloria nobilis in Ciuitate Poetae Ioannis Gundulae Francisci filii, consobrini sui; cuius ingenium per ea tempora magno cum ciuium, exterorumque plausu in edendis elegantibus fabulis, et nobilitando Ragusino theatro versabatur, famaque iam inclytum erat edito illustri poemate de Vladislai Рolonоrum Principis rebus in bello Turcico gestis. Vetus

EMINENTISSIMO AC REVERENDISSIMO PRINCIPI DOMINO FRANCISCO CARDINALI BARBERINO Sacri Collegii Decano, Reipublicae Ragusinae Protectori. GEORGIVS PALMOTTA FELICITATEM.

ut sic dicam, tam vastum, ac penè inexhaustum pererrare contigisset. Quemadmodum enim cuilibet post Christophorum Columbum in Occidentalem Indiam, post Ferdinandum Magellanum in Moluccas, post Franciscum Pizzarzo, et Amagro in Provinciam Perüanam, post Hugonem Villobejum in Terram Arcticam remigare volupè est, et post detectum Thesaurum auream illam

autem, quod uni fratrum in dominium cessit, versus septentrionem a Tarahumara 150 circiter milliaribus distat. A 34M circiter gradu altitudinis polaris usque 40UM omnes Christiani fonte baptismatis abluti fuerunt. Ibidem missiones valde celebres administris Reverendis Patribus primi Ordinis Sancti Francisci longe lateque in hac America Septentrionali promulgatae optimum progressum habuere. Illius terrae incolae 8 sponte se se iam bonis moribus ac educationi Christiana tradidere. Erecta iam ubique templa ampla ornamentis sacris sufficienter instructa,

bene versati, ad instar Hispanorum terram excolebant, equos instruebant, boves et tauros domabant, patres in omnibus pietatis officiis adiuvabant; ante duos vero annos prohdolor 9 non sine calamitosa strage multorum Hispanorum viginti 10 duorum religiosorum Ordinis Sancti Francisci violenta morte crudeli auso 11 , nefaria traditione rebellionem eiusdem incolae attentarunt ac suppeditante daemone a catholica religione deficientes, suave iugum Christianae fidei rejicientes, quo liberius scelerum immanitas ibidem vigeret, se se pristinis erroribus tradiderunt

His peractis quisque ad sua reversus, licet certi fuerimus de aliqua habita intentione mala, Deo omni commisso negotio suos, ut reverendus pater in Christianis moribus instruebat. Haec ocassione novi Mexici dicta. Versus Orientem immediate habet hos populos particulares ante Floridam novam, Franciam novam et Regnum Leon, quos vocamus Conchos, Tobosos et Parras; Conchia gens est barbara Tarahumarae non multum absimilis, alia tamen lingua utitur. Eos patres reverendi Ordinis Sancti Francisci administrant. Hos longe in barbarie superant Tobosi, illi nimirum ipsissimi, quos Societatis

novi Mexici dicta. Versus Orientem immediate habet hos populos particulares ante Floridam novam, Franciam novam et Regnum Leon, quos vocamus Conchos, Tobosos et Parras; Conchia gens est barbara Tarahumarae non multum absimilis, alia tamen lingua utitur. Eos patres reverendi Ordinis Sancti Francisci administrant. Hos longe in barbarie superant Tobosi, illi nimirum ipsissimi, quos Societatis nostrae Viri Apostolici multis ante abhinc annis magno cum fervore et speciali religioni a Deo ad hoc munus concessa gratia cum summa laude administrarunt; quia tamen iuxta Societatis institutum

discit, ut cum 2 patribus primus sedem figat. Ad citius hoc negotium componendum ipse gubernator Guadianam ad Episcopum hac septimana contendet 17 Septembri 1682, ne nobis obsistat et sit contrarius, cum ille solum adversetur moramque bonis eventibus iniiciat. Episcopus quidam est Ordinis Sancti Francisci ad instar aliquorum Episcoporum, qui ante hic vivebant nobis contrarii 40 . Retardare forte poterit itum nostrum, non tamen impedire, ne in illam admittamur messem. Deo enim adiuvante optime omnia disposita apparent, ut victor facile Societas ad maiorem Dei gloriam evadat, ut

Gorana Naupliâ per Illustrissimum atque Excellentissimum Dominum, Dominum Franciscum Mavrocoenum, equitem et Divi Marci procuratorem, Veneti imperatorem exercitus, vindicatâ, oestrum Antonii Matthiasaevii Caramanaei, Dalmatae Issaei, Juris Vtriusque Doctoris, Ad illustrissimum, atque reverendissimum Dominum,

agonalem solvit mors flammea luctam.
6.944   42 Occubuit Caietanus; celerique volatu
6.945  Astra petit: vidit plusquam mortale beatam,
6.946  Francisci e specula, lumen circumdare mentem,
6.947  Hispani Petrus lux portentosa Pedrosi.
6.948  Cernit hic ingenti perfusum luce Thienem
6.949  Angelico cinctum obsequio super aethera

putant, antiquius est: Regnumque amplioribus olim terminis describebatur. Eam alii Chrovaitam et Chrovatiam, Horvatiam sive Hrvatiam dicendam, scribunt. Nomen a Corvino Messalla Antonius Bonfinius, Foris a Curati Bulgarorum Duce regioni natum falso autumant. Franciscus Glavinitius ab Harvatska fluvio Harvatiae nuncupationem format; quod fluvii nomen cum Adiectivum sit, fluvio a gente inditum esse potius credam. sed et hic quod solum irrigat, ignoramus: nisi sit Harvatska amnis exiguus penes Castellum sui nominis, in

Imperatore Porphirogenito fideli memoriae traditum est; qui Turcis (nunc Ungaris) confines describens /Capite 30./ ait: Ad Orientem Bulgari, separante eos Istro, qui et Danubius ad septentrionem Patzi (hodie Poloni) ad Occidentem Franci (Germani) ad Meridiem Chrobati. A Chrobatis namque (ut idem prosequitur) qui in Dalmatiam venerunt, pars secessit et Illyricum tenuit, atque Pannoniam. Pannonia quoque Croatiae olim nomine tenebatur; Branslavonem quippe eius partis

qui in Dalmatiam venerunt, pars secessit et Illyricum tenuit, atque Pannoniam. Pannonia quoque Croatiae olim nomine tenebatur; Branslavonem quippe eius partis Regni Croatorum fuisse Ducem, quae inter Savum et Dravum sita est, Annales Francorum Fuldenses referunt /Anno 884./ et Ioannes Lucius /Operis citati libro 2. capite 2./. Croatos quoque fuisse qui Saviam occuparunt ex Porphirogenito et Cedreno constare, idem /Ibi libro 12./ asserit. Et alibi

terminis Croatorum Regnum extendebatur, ut ex superius narratis Porphirogeniti verbis constat, qui ulterius /Capite 31./ scribit; Chrobati, qui Dalmatiae partes incolunt, a Chrobatis Albis Baptisimo expertibus, originem ducunt, qui ultra Turciam prope Franciam, habitant, et Sclavis contermini sunt non baptizatis, Serblis, qui Chrobati dicuntur, lingua Sclavorum, id est terram multam possidentes. Et /Capite 30./ Caeteri vero Chrobati versus Franciam commorabantur, et appellabantur hodie Belochrobati, sive Chrobati

Albis Baptisimo expertibus, originem ducunt, qui ultra Turciam prope Franciam, habitant, et Sclavis contermini sunt non baptizatis, Serblis, qui Chrobati dicuntur, lingua Sclavorum, id est terram multam possidentes. Et /Capite 30./ Caeteri vero Chrobati versus Franciam commorabantur, et appellabantur hodie Belochrobati, sive Chrobati Albi proprio Principi subiecti. Parent autem Othoni magno Regi Franciae, quae et Saxonia, Baptismique expertes, affinitatem cum Turcis, et amicitiam contrahunt. His addit Ioannes Lucius /Operis

Serblis, qui Chrobati dicuntur, lingua Sclavorum, id est terram multam possidentes. Et /Capite 30./ Caeteri vero Chrobati versus Franciam commorabantur, et appellabantur hodie Belochrobati, sive Chrobati Albi proprio Principi subiecti. Parent autem Othoni magno Regi Franciae, quae et Saxonia, Baptismique expertes, affinitatem cum Turcis, et amicitiam contrahunt. His addit Ioannes Lucius /Operis citati libro 1. capite 11./ Slavos Francis in Germania a Septentrione, in Illyrico vero ab Oriente conterminos fuisse.

Belochrobati, sive Chrobati Albi proprio Principi subiecti. Parent autem Othoni magno Regi Franciae, quae et Saxonia, Baptismique expertes, affinitatem cum Turcis, et amicitiam contrahunt. His addit Ioannes Lucius /Operis citati libro 1. capite 11./ Slavos Francis in Germania a Septentrione, in Illyrico vero ab Oriente conterminos fuisse. eiusdem rite opinionis est de Slavis Orientalibus, qui Longobardis proximi, Foroiuliensique eorum Ducatui contermini erant, qui nomine Carnuntum sive Carantanorum /Paulus

est de Slavis Orientalibus, qui Longobardis proximi, Foroiuliensique eorum Ducatui contermini erant, qui nomine Carnuntum sive Carantanorum /Paulus Diaconus/ nuncupati; nunc autem in Carnos, Stirios et Charinthios distincti sunt, quos subditos fuisse Francorum Imperio, Lazius /Migrationibus gentium/ tradit: Et quidem Istriam, hodie Schlavoniam dictam, Aeneas Sylvius /Historiae Europae capite 18./ quod veteres Italiae tradiderunt, redarguit,

ambigat. Et Tragurium, Patriam suam, nec non Spalatum et Iadram, Civitates Maritimas Croatiae adimit: eas Dalmatiae, quasi alienae regioni, aut alteri genti, appropriaturus. Primum eo argumento fundare supponitur; Quod patria illa commentaria cum Graecorum Francorumque notis, in rerum actarum tempore, ac Regum nominibus, per omnia non conveniant. In secundo haeret; quod specialiter Paganiam describens Porphirogenitus, eandem versus Croatiam baptizatam Cetina fluvio terminari adscripserit. Et tertium; quod in Civitatibus

exemplaribus quaedam perpendenda opponam. Et quidem ad Primum. Ex ipsis, de Regno Dalmatiae et Croatiae nomine, auctore Ioanne Lucio vulgatis exemplaribus /Libro 2. capite 8./ legitur. Duces Croatorum detracto Francorum iugo, cum nullum superiorem cognovisse reperiantur, a suis Croatis Reges nuncupatos, eos, qui universam Regionem possederunt, quam, sub eorundem Francorum quoque Imperio, Regnum Croatorum dictam, ex privilegio Terpimiri et Annalibus Francorum constat. At quamvis Cresimirum

nomine, auctore Ioanne Lucio vulgatis exemplaribus /Libro 2. capite 8./ legitur. Duces Croatorum detracto Francorum iugo, cum nullum superiorem cognovisse reperiantur, a suis Croatis Reges nuncupatos, eos, qui universam Regionem possederunt, quam, sub eorundem Francorum quoque Imperio, Regnum Croatorum dictam, ex privilegio Terpimiri et Annalibus Francorum constat. At quamvis Cresimirum maiorem in primo Regem non vocet Petrus, prout in secundo Patrem et Avum: satis est, quod Cresimiro filio Regi praepositus, Cresimirus maior,

legitur. Duces Croatorum detracto Francorum iugo, cum nullum superiorem cognovisse reperiantur, a suis Croatis Reges nuncupatos, eos, qui universam Regionem possederunt, quam, sub eorundem Francorum quoque Imperio, Regnum Croatorum dictam, ex privilegio Terpimiri et Annalibus Francorum constat. At quamvis Cresimirum maiorem in primo Regem non vocet Petrus, prout in secundo Patrem et Avum: satis est, quod Cresimiro filio Regi praepositus, Cresimirus maior, subintellecto Regio nomine, appelletur. Cresimirum eundem maiorem, eoque

Primo enim /Cedrenus Anno 1019./ subacta Bulgaria, Imperatori se dedidit contermina Chrobatorum gens et eius Principes fratres duo, quibus Imperator honores, ac opes amplas tribuit, solus adhuc Imperium detrectabat Sermo, Sermii Dominus, Nestongi frater. Francorum quidem in Occidentali Croatorum Regni parte imperium vetustius erat: Carolus enim, Magnus appellatus, circa Annum Christi 800, /Eginhardus/ in utramque Pannoniam et in altera Danubii parte Daciam, Histriam et Liburniam atque Dalmatiam, exceptis maritimis

neque testamento reliquit; qui Ludovico Galliam, Carolo Germaniam, Pipino Italiam /Testamento Caroli Magni/ legavit: de Dalmatia ne verbum quidem, sed neque Pannonias nominat /Ioannes Lucius, operis citati libro 1. capite 15./. Quod Francorum in Croatia Occidentali sive Alba imperium breve fuisse probat etiam Porphirogenitus Imperator qui /Capite 30./ ait; Ad aliquot vero annos Dalmatiae Chrobati Francis subiciebantur, quemadmodum et antea in ipsorum terra; tanta autem crudelitate

nominat /Ioannes Lucius, operis citati libro 1. capite 15./. Quod Francorum in Croatia Occidentali sive Alba imperium breve fuisse probat etiam Porphirogenitus Imperator qui /Capite 30./ ait; Ad aliquot vero annos Dalmatiae Chrobati Francis subiciebantur, quemadmodum et antea in ipsorum terra; tanta autem crudelitate utebantur Franci, ut lactantes adhuc pueros occidentes, canibus obicerent, quae res cum intolerabilis Chrobatis esset, facto desidio, Principes, quos ex ipsis habebant, interemerunt, unde magnus contra eos

in Croatia Occidentali sive Alba imperium breve fuisse probat etiam Porphirogenitus Imperator qui /Capite 30./ ait; Ad aliquot vero annos Dalmatiae Chrobati Francis subiciebantur, quemadmodum et antea in ipsorum terra; tanta autem crudelitate utebantur Franci, ut lactantes adhuc pueros occidentes, canibus obicerent, quae res cum intolerabilis Chrobatis esset, facto desidio, Principes, quos ex ipsis habebant, interemerunt, unde magnus contra eos exercitus movit e Francia, et post septem annorum bellum, aegre tandem superiores facti Chrobati, omnes

quemadmodum et antea in ipsorum terra; tanta autem crudelitate utebantur Franci, ut lactantes adhuc pueros occidentes, canibus obicerent, quae res cum intolerabilis Chrobatis esset, facto desidio, Principes, quos ex ipsis habebant, interemerunt, unde magnus contra eos exercitus movit e Francia, et post septem annorum bellum, aegre tandem superiores facti Chrobati, omnes Francos, eorumque Principem Cotzilin e medio sustulerunt, et exinde liberi ac sui iuris, sacrum baptisma a pontifice Romano petierunt misique Episcopi ipsos baptizarunt, Principatum tenente Porino, sive

ut lactantes adhuc pueros occidentes, canibus obicerent, quae res cum intolerabilis Chrobatis esset, facto desidio, Principes, quos ex ipsis habebant, interemerunt, unde magnus contra eos exercitus movit e Francia, et post septem annorum bellum, aegre tandem superiores facti Chrobati, omnes Francos, eorumque Principem Cotzilin e medio sustulerunt, et exinde liberi ac sui iuris, sacrum baptisma a pontifice Romano petierunt misique Episcopi ipsos baptizarunt, Principatum tenente Porino, sive Borna. Quos tamen Liburniae Croatos Procopius proprie /De Bello

Principem Cotzilin e medio sustulerunt, et exinde liberi ac sui iuris, sacrum baptisma a pontifice Romano petierunt misique Episcopi ipsos baptizarunt, Principatum tenente Porino, sive Borna. Quos tamen Liburniae Croatos Procopius proprie /De Bello Gothico/ haud Francorum sub potestate fuisse testis est. Primis quippe temporibus, iidem hi nostri Chrobati, /Porphirogenitus ibidem/ qui Illyricum Pannoniamque tenuerunt, habebant et ipsi Principem supremum; qui ad Chrobatiae veteris tantum Principem

sub potestate fuisse testis est. Primis quippe temporibus, iidem hi nostri Chrobati, /Porphirogenitus ibidem/ qui Illyricum Pannoniamque tenuerunt, habebant et ipsi Principem supremum; qui ad Chrobatiae veteris tantum Principem (id est Francorum Imperatorem) amicitiae ergo, legationem mittebat. Habuit igitur Croatia proprios Principes et Reges, continua procul dubio serie post Ostrivojum; in qua non satis adimpleta, scriptorum defectus causandus est. Terrestres enim

Ducem enim sive Regem Mislaum, Veneti Mium vocant, ab Archidiacono Tamislavum /Idem libro 1. capite 1./ dictum. Atque ideo, quod Slava sive Illyrica nomina cum relatis a Niceta, aut altero quopiam Graeco, Franconiove, aut Italo scriptore non conveniant /Idem ibi in notis ad Diocleatem/, propria sententia, non est, quod miretur Lucius. Nec mirum, quod Slavis inimicae, ab iis oppressae aut vexatae nationes, uti Graeci, supremos illorum Principes regio

extitit. Hinc alii Duces, alii Principes Croatorum vocant. uti Porphirogenitus Cresemerem Principem appellat, qui se tamen Regem Croatorum scribebat, ut ex eius Privilegiis satis constat: eosque a suis Croatis Reges nuncupatos, et Regionem, quam sub eorundem Francorum quoque Imperio, possederunt, Regnum Croatorum dictam, idem Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 2. capite 8./ observavit. Quin et Francorum Imperatorem alibi Regem, Principem alibi Porphirogenitus nuncupat. Iidem tamen Croatorum

eius Privilegiis satis constat: eosque a suis Croatis Reges nuncupatos, et Regionem, quam sub eorundem Francorum quoque Imperio, possederunt, Regnum Croatorum dictam, idem Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 2. capite 8./ observavit. Quin et Francorum Imperatorem alibi Regem, Principem alibi Porphirogenitus nuncupat. Iidem tamen Croatorum Reges alios Duces et Principes sub se habebant. Regnum quippe Croatorum /Idem ibi/ Danubium usque protensum fuisse, ex privilegio Tirpimiri Ducis

reliquisse debuisset, non ignarus suarum in utroque opere /De Regno Dalmatiae et Croatiae et Memorie di Trau/ traditionum, ubi revolutis Dalmatiae Civitatum Archivis, inter tot divorum Croatiae et Ungariae Regum privilegia nec unum reperitur a Graeco aut Franconico quopiam Imperatore illis concessum. quin Privilegia Regum Croatorum Cathedrali Ecclesiae Traguriensi concessa, adhuc ante Beati Ioannis Episcopi illius tempora periisse /Libro 2.

Omnibus hanc trepidae detulit unus opem:
7  Constitit ad portas et sacri fulgure vultus
8  Hostem incomposita iussit abire fuga.
9  Dum solus venis et vincis, Francisce, videndo,
10  Cur non Ausonio Caesare maior eris?
11  Attamen haud unquam melius te barbarus hostis
12  Agnovit quam cum cernere non potuit.

16  Exuviis Libitina vindex
17  Inter frementes Eumenidum minas
18  Insultat atris vecta curulibus,
19  Nec sceptra Francisci nec ingens
20  Imperium Nemesis recusat.
21  Fertur, superbae littora Mauricae
22  Dum lustrat udo lumine, Nereus

possent tam firma videri
14  Corda cruci potius facta fuisse crucem. XCV. UNUS E FRANCISCANIS PETIT CLAVIS CONFIGI. EPIGRAMMA 54.
1  Si qua dari aut usquam morienti poscere fas est
2  Munera, si vestro pectore digna petam,
3  O rogo,

C. D. FRANCISCO XAVERIO IN SANCIANO MORIENTI EPICEDIUM
1  Xaverium cecinisse iuvat: date carmina, Musae,
2  Ocius, et magno tumeant mihi barbita Phoebo.

3  Xaverio quis magna neget, dum maximus ille
4  Littore in ignoto vilique abiectus in ulva
5  Proxima delibat piroperati gaudia caeli?
6  Vindice Francisco Furiae dominaeque malorum
7  Abscessere acies et victrix India Romam
8  Induit. Aurorae lacrymae lateque patentes
9  Decrevere lacus, par cunctis dextera

39  Nunc Acherontea sua vulnera cernit in umda.
40  Arctantur superi spoliis, iam servit Iapon
41  Malanaresque pii, iam lato flumine Ganges
42  Franciscum oceano gaudet narrare parenti.
43  Auroram nobis orbemque subegit Eoum
44  Per denas, veluti saecli compendia, messes.
45  Nunc in conspectu posito sua

denas, veluti saecli compendia, messes.
45  Nunc in conspectu posito sua brachia Sinae
46  Protendunt properantque gradus propiusque videntur
47  Admovisse suos Francisci ad basia montes.
48  Spem tantam rapies? Poteritque admittere caelum,
49  Quod Phlegeton laudare potest? Nunc ipse verendo
50  Affusus solio, mecum

50  Affusus solio, mecum quicumque diei
51  Vel frontem vel torga vident, tibi mundus uterque
52  Supplicat et Loiola petit cum supplice mundo.
53  Franciscum superesse velis.« Tunc maximus orbis
54  Ista refert genitor: »Nimium mea sidera gestit
55  Visere Xaverius, superos nimis ardet, et illi
56  Si donare

57  Nec mihi cura minor meritos augere sodales
58  Loiolae magni: haec nostro stetit alite semper
59  Ut genio suffulta domus, raptoque gementem
60  Francisco mundum non unus fulciet heres.
61  Iam propera, Ricci, Seresque et Sinica regna
62  Consiliis moderare tuis, properabis et hosti
63  Correcture pias

Horum in conspectu poterit non perdere nomen.
66  At Loiolidum patet hinc et pondus et ingens
67  Auspicium, quorum prima incrementa movere
68  Nec raptus, Francisce, potes. Tamen ipse relictis
69  Non deerit terris, qui, dum mortalia curat,
70  Id poterit, quod posse volet, cui posse licebit
71  Quidquid velle licet,

74  Ordinibus retulit, Genitor quae sanxerat, ether.
75  Interea, quidquid fuerat mortale, relinquit
76  Franciscus iam semideus: dedit inclita pennas
77  Virtus, ut terram merito indignatus inanem
78  Exiliat superos tandem se maior in orbes.

77  Virtus, ut terram merito indignatus inanem
78  Exiliat superos tandem se maior in orbes. CI. D. FRANCISCI XAVERII BENE REPENSUS LABOR ODE
1  Explorare iuvat Xaverii decus
2  Sedemque et superae lumina regiae.
3  Vatem comito sedula

Spalatensis, archidiaconus ejusdem civitatis non mediocri ingenio et humani divinique juris admodum peritus Latinisque literis eruditus. Scripsit non pauca, versu praesertim, quorum nonnulla extant apud me, non sine eruditione et elegantia. Franciscus Martiniacus Spalatensis floruit eodem tempore quo et Hieronymus, ejus frater natu major, cui par fuit ingenio, eruditione et eloquentia; parem etiam cum eo indolem habuit ad poesim, multa reliquit ingenii sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae

eloquentia; parem etiam cum eo indolem habuit ad poesim, multa reliquit ingenii sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae ad excellentiam poetarum sui temporis accedere videntur. Marci Maruli:
Nascenti, Francisce, tibi risere Camoenae
Porrexitque suam laetus Apollo lyram,
Et tua ter sacra lustrans Ex lustratus. cunabula lauro
Ter quoque Castaliis

igitur, sed vive diu, ne nostra vetustis
Invideant semper saecula temporibus,
Ne semper victam doleat se fama nepotum,
Te tandem sed avis praeferat et proavis. Francisus Natalis, patritius Spalatensis, Latinis literis non mediocriter excultus. poeticae operam dedit adeo utilem et diligentem ut nemini suae aetatis secundus videretur. Reliquit varii generis carmina non parum utilia nec inelegantia. Scripsit etiam vitam Marci Maruli, quae omnia

satis amoenum et ad poesim mirifice propensum, in qua addiscenda omnem industriam collocavit, ut brevi tum Latina, tum Italica ac vernacula lingua elegantissimos versus faceret. Reliquit varii generis carmina pure, dilucide, perspicue eleganterque composita, in cujus gratiam Marcus Marulus Francisci Petrarchae de Beata Virgine Maria cantilenam suo vernaculo sermone compositam Latinam fecit; vir doctus et poetica laude adeo celebris ut cum Musis contendere Ex

atque ob eam rem magnae semper auctoritatis apud suos, magnae existimationis apud exteros. Hic nobilissimo genere Spalati natus omnibus in patria functus est praecipuis officiis et muneribus, quibus multum et verae gloriae consecutus est. Mortuus tandem est in patria et sepultus in claustro divi Francisci cum inscriptione quae in lapide ejusdem claustri in muro his verbis legitur:
Quam miser est et erit qui gaudia mundi quaerit,
Nam sua dulcedo delabitur ordine faedo,
Praebet sub mellis dulcedine pocula fellis.

Leo de Albertis istum elegit locum suae quietis pro se et suo filio Stephano ac suis omnibus haeredibus, quo loco et quiescit sepultus. Anno Domini MCCXCVI, mense Decembri, die XX. Marcus Capogrossus, Francisci, civis Spalatensis integerrimi, filius eique morum integritate non absimilis. Pictor fuit admodum excellens, ut ostendunt signa et tabellae excellentissimis coloribus ad vivum expressae; et nisi juvenis e vita decessisset, Matthaeum Ponzonum, pictorem eximium, magistrum suum, non solum

in monasterio quodam divi Petri Vallis surdae sic appellatae per biennium moratus, deinde ob pyratarum formidinem in patriam reversus est, in qua mortalis esse desinit nonis Januarii anno Domini 1528 (a) . (a) Franciscus Natalis, perfamiliaris Marulo, scripsit, ut est apud Farlatum, tomo 3, pagina 435, nisi sit mendum, illum pie obiisse anno 1524, natum vero die 18. Augusti anni 1450. Multa praeclare ac prope divinitus composuit, magis autem illustria sunt:

Ex in primis. eruditum, ingenio clarum, disertum eloquio, fidei propugnatorem acerrimum, principem suae aetatis philosophum, poetam gravem et ingeniosum, sacrarum literarum scientia nemini secundum. In ecclesia sancti Francisci extra muros sepultus fuit. Quia vero locus ubi situs erat non agnoscebatur ex inscriptione, ideo multis annis post ejus obitum instauratus fuit tumulus et ad decus familiae apposita sequens inscriptio:
Marco Marulo, magno patruo,
vitae

maxime, uno quorum Vitum Ruschium, episcopum Dumnensem, patria Pharensem laudat, quorum altero Venetos ex Sibylla Ex Sybilla. Erythraea orbis dominos vaticinatus est. Francisci Martiniaci:
Vidit Erythraeo quondam responsa sub antro,
Quae dedit exculto docta Sibylla sono,
Et stupuit certo mutatos ordine cantus
Vixque suum vates esse putaret opus.
Mox tulit

(a) Antiquissima opinio fert illum exiisse ex antiquissima praedura familia Alberti. ex familia cujus nomen ignoratur, et scientias didicit Bononiae, ubi sanctum Franciscum, ordinis minorum institutorem, vidit et audivit concionantem. Postquam in ea urbe studiorum suorum cursum confecisset, in patriam reversus est anno circiter 1223, et cum clericali militiae dedisset nomen, tabularii munere functus est atque postea in canonicorum collegio cooptatus.

laude ac vitae integritate et innocentia fuit conspicuus. Multa composuit tum soluta oratione tum versibus, ex quibus elegiam qua continentur Cretae regni querelae edidit Venetiis anno 1666, typis Zachariae Conzatti; de bello Batavo et pace Noviomasi composita carmen ibidem anno 1680, typis Francisci Tramontini; in natali Leopoldi Jacobi Archiducis, Leopoldi Caesaris filii, idulium ibidem apud eumdem impressorem, anno 1682; de Vienna Turcarum obsidione liberata carmen, quo continetur Sarmaticus de Turcis ad Viennam Austriae triumphus, ibidem apud eundem impressorem, anno 1687.

Leopoldi Caesaris filii, idulium ibidem apud eumdem impressorem, anno 1682; de Vienna Turcarum obsidione liberata carmen, quo continetur Sarmaticus de Turcis ad Viennam Austriae triumphus, ibidem apud eundem impressorem, anno 1687. Vincentius de Franciscis erat Spalatensis archipresbyter, illius fori vicarius capitulariumque negotiorum summus curator, quem Joannes Tomcus Marnavitius in libro Romae excusso cui titulus Regiae sanctitatis Illyricanae foecunditas, in vita Glycerii imperatoris et Salonarum episcopi pagina 175.

fuit sacerdos Spalatensis, vir admodum doctus ac eruditus atque in patriae ac nationis suae rebus admodum versatus optimeque de ea meritus. De eo meminit Robertus Papafava, patricius Venetus, in historia de situ Carniolae et Carintiae, pag. 63. Franciscus Patricius natus est Andetrii seu Clissii Ex Clisii. in Dalmatia, dioecesis Spalatensis. Hic doctissimus vir admirabilis ac portentuosi ingenii fuit. Floruit tempore Clementis VIII. pontificis

Clisii. in Dalmatia, dioecesis Spalatensis. Hic doctissimus vir admirabilis ac portentuosi ingenii fuit. Floruit tempore Clementis VIII. pontificis maximi in archilyceo Romano publicus philosophiae professor. Sic Baglivus in dissertatione, cap. 3, pag. 393 (a) . (a) De hoc Francisco Patritio bene et erudite scripsit vir clarissimus dominus comes Rados Antonius Michieli Vitturi.

illi mors est, qui jàm contempserat illam:
1.905  Ast cuj rem charam tollit mors, dura profectò est.
1.906  Nec tibi, quàm lacrymas, plus Patria reddere possum,
1.907  Et laudes, Sluñi Francisce; in pace quiescas! 1573.
1.908   Non sat fortè putant, tot letha forìsque domique
1.909  Me fera fata pati, vicinos aucta per hostes:

Dalmatae Issaei, Iuris Vtriusque Doctori. Ad Illustrissimum Dominum, Dominum Ioannem Petrum Fustinionum, amicorum optimum. Per Franciscum Radossium. 1716. Praefatio.
Carmina sunt partes tenerae, studiumque iuventae,
Fas quibus intento vix rear esse mihi.

geminat uiolentia curae 73. squallantia A. — 78. Aglomerata. — 86. dexteram. — 91. Norms A. — 92. movortia A. — 95. gemataq. 1 Mir skloplen u Rastadtu 7. ožujka 1714. između Austrije i Francuske.
100  100 Grande supercilium, maiestatemque seueram.
101   Austria ubi obsequio canam complexa parentem

219   Pontificalis apex: clamantem audire putares; 190. Emonij, stellatâq. — 202. incunde A. — VV. 207,—235. in manuscripto A additi sunt in fine posterioris fasciculi una cum annotatione XXXVIII. — 211. Francere A.
220  220 „Roma time Superos, et magni Caesaris iram".
221   Huic prope uexillum nutans ludentibus auris

de Cael. Hierarch. S. Thom, p. pr., et maxime S. August., de Genesi ad lit. 62 Carolingi, siue stirps Caroli Magni, orti e Franconia Germaniae Prouinciâ. Boiarij, seu Bauari, nempe Ducum Bauariae progenies. 63 Ducum Sueuiae familia, qua in Conradino a Rege Carolo Andegauensi Neapoli decollate expirante, Imperium susceperunt Austriaci. 64 Vulgatum

Milano, fabricae et coloris excellentissimi, in quibus cor meum tibi offero, ut quoties iis usus fueris, toties tibi imago tui amici repraesentetur. Et praeterea duo paria sericearum chirothecarum. Jedne su napravlene alla francese con cordonetti, i kak ti jesem pisal, vilibus ac debilibus conceptibus meis, i ove jesu pofarbane pepelnatum farbum, ar pokihdob ne mogu se ovakve rukavice prati, videlo mi se je da bude ova farba najbolja, ar

acciti ac magna mercede conducti, qui eos ad litterarum studia condocefacerent et omnibus praeclaris scientiis atque disciplinis informarent et imbuerent. Hos inter omnium liberalium artium ac disciplinarum magistros vetera commendant monumenta Marinum Becichemum, Xenophonta Philelphum, Francisci viri celeberrimi filium, Marinum de Benedictis, Dominicum Facium, Nascimbenum Nascimbenium, Franciscum Serdonatum, Iacobum Flavium Eborensem et alios summos sua quosque aetate viros, qui doctissimis etiam lucubrationibus editis in litteraria republica magnam nominis existimationem

scientiis atque disciplinis informarent et imbuerent. Hos inter omnium liberalium artium ac disciplinarum magistros vetera commendant monumenta Marinum Becichemum, Xenophonta Philelphum, Francisci viri celeberrimi filium, Marinum de Benedictis, Dominicum Facium, Nascimbenum Nascimbenium, Franciscum Serdonatum, Iacobum Flavium Eborensem et alios summos sua quosque aetate viros, qui doctissimis etiam lucubrationibus editis in litteraria republica magnam nominis existimationem consecuti sunt. Neque vero ii ipsi, qui domi semper haeserint, suis tantum civibus noti fuere angustisque

patre Lampridio Cervino (vulgo Cerva), viro patritio, matre ex Zamagniorum certe familia, aeque nobili ac patritia, cuius tamen nomen excidit; hinc est quod ipse in oratione funebri, quam suo loco laudabimus, fratrem Petrum Zamagnium, eximium Franciscani instituti virum, fratrem suum amitinum nuncupat; quod vero Lampridio patre genitum dixi, id ex publicis monumentis iustamque habentibus authoritatem adeo certum est, ut nullus dubitandi locus relinquatur, neque omnino verum eum, cum Romae esset, ex academicorum more,

paulatim exoleverat et non modo multis intermissa seculis, sed iam fere oblivioni tradita, Benedicto XII, Romano pontifice, renovata fuit, cum anno MCCCXLI Ursus Anguillariae comes et Iordanus de filiis Ursi miles, Romani optimates et tunc Urbis senatores, Roberto, Siciliae rege, curante Franciscum Petrarcham, virum omni deinceps aetate celeberrimum et cum eloquentiae, tum poeticae laude eximium poetica corona ex lauro contexta in Capitolio donarunt. At vero iterum mos ille antiquatus est, nec forte cuiquam post Petrarcham tributa fuit laurea, donec Blondus instaurandum et quasi

Si nunc Cimmeriis agam tenebris,
Aut ultra Scythiam vagus nivalem,
Et monstra Oceani reciprocantis
Visam, tam procul immemor nec essem,
Nascimbene, tui recens sodalis
Verum dignus in intimis haberi... Praeterea Franciscum Rogadeum, quem a iurisperitia impense laudat:
Francisce, hinc soboles Rogadeorum
Nostris sensibus effluis, Quiritum
Cum scita et populi rogationes
Et praetoria iussa principumque
Tot decreta, tot acta, tot senatus
Consulta

vagus nivalem,
Et monstra Oceani reciprocantis
Visam, tam procul immemor nec essem,
Nascimbene, tui recens sodalis
Verum dignus in intimis haberi... Praeterea Franciscum Rogadeum, quem a iurisperitia impense laudat:
Francisce, hinc soboles Rogadeorum
Nostris sensibus effluis, Quiritum
Cum scita et populi rogationes
Et praetoria iussa principumque
Tot decreta, tot acta, tot senatus
Consulta exciderint... Andream insuper

praesertim matronas, reperire. Quod singulare, quod proprium decus eius fuit et ad mulieres, ut ita dixerim, non pertinens, illud laudabo. Sed primum omnium nobilissimae poetriae genus referendum mihi est. II. Itaque Franciscus Zuzoreus, Blasii filius, Floriae pater, vir ex civium ordine, cum opibus, tum cultu et vitae honestate admodum spectabilis Ragusii, uxorem duxit in patria Marinam, Petri Radalei, honestissimi civis, filiam, ex qua multos utriusque sexus suscepit

vir ex civium ordine, cum opibus, tum cultu et vitae honestate admodum spectabilis Ragusii, uxorem duxit in patria Marinam, Petri Radalei, honestissimi civis, filiam, ex qua multos utriusque sexus suscepit liberos. Nos ex maribus suo loco laudabimus fratrem Franciscum, Capucinum caenobitam, virum clarissimum; at vero sex ei natae sunt filiae, quarum Margarita, natu minima, nupsit Ragusii Hieronymo de Primis, Benedicti filio, quatuor Anconae, in qua urbe post susceptos omnes fere liberos, quam ob causam plane

virum clarissimum; at vero sex ei natae sunt filiae, quarum Margarita, natu minima, nupsit Ragusii Hieronymo de Primis, Benedicti filio, quatuor Anconae, in qua urbe post susceptos omnes fere liberos, quam ob causam plane ignoro, sedem suam domumque locaverat Franciscus, nobilibus viris in matrimonium collocatae fuerunt, nempe Nicolea Camillo Gabriellio, Lucretia Paulo Torreleonio, Elisabetha Petro Gentili Bonarello, Catharina Iulio Armentico; at Floria inter filias Secundo loco nata cum Bartholomaeo Pescionio

vires sin gloria nostras,
1500  Ex animo certe, quodcumque est, illud habento.
1501  Ut primum lucem educti venere sub almam,
1502  Hi tibi tum nostri non displicuere Labores,
1503  FRANCHINE, o magnum Nomen mihi, grandia cujus
1504  Nulla dies memori benefacta e pectore demet:
1505  Absentem atque tibi me ignotum caetera ad Urbem,
1506  Qua nihil in terris majus meliusque, vocâsti;

jussa ac dispositiones principis. Praeest confiniis dictis banalibus, eaque regit absolute, nec in iis dependet a consilio bellico; horum regendi ratio ab anno 1750, ut infra videbitis est alia, ac olim fuerit. Carolus comes de Batthyan ab anno 1742. ad 1756. Franciscus comes Nadasd ab anno 1756.
Episcopi Zagrabienses. Georgius Braniug mortuus 1748. 28. Aprilis. Franciscus liber baro Klobusiczky a 1748. ad 1751. Franciscus Thauszy

fuerit. Carolus comes de Batthyan ab anno 1742. ad 1756. Franciscus comes Nadasd ab anno 1756.
Episcopi Zagrabienses. Georgius Braniug mortuus 1748. 28. Aprilis. Franciscus liber baro Klobusiczky a 1748. ad 1751. Franciscus Thauszy a 1751. Supremi comites: Varasdinensis. Comes Georgius ab Erdoedy. Comes Antonius ab Erdoedy. Zagrabiensis et Crisiensis ante

Franciscus comes Nadasd ab anno 1756.
Episcopi Zagrabienses. Georgius Braniug mortuus 1748. 28. Aprilis. Franciscus liber baro Klobusiczky a 1748. ad 1751. Franciscus Thauszy a 1751. Supremi comites: Varasdinensis. Comes Georgius ab Erdoedy. Comes Antonius ab Erdoedy. Zagrabiensis et Crisiensis ante separationem. Dominus Joannes Rauch. Post separatos 1856.: Crisiensis.

1756. Verocensis. Dominus comes Ludovicus Patachich. Dominus Georgius Klimo, episcopus Quinque-Ecclesiensis, administrator. Comes Joannes Patachich administrator. Comes Cristophorus Niczky. Syrmiensis. Marcus liber baro Pejachevich. Franciscus de Paula liber baro Balassa. Posegani. Comes Petrus Keglevieh. Comes Ludovicus Erdoedy. Domius Josephus Chiolnich, episcopus Bosnensis.
Consiliarii ad cancellariam Hungaricam ex parte Croatiae. Dominus comes Alexander

Comes Joannes Patachich.
Protonotarii. Dominus Adamus Naisich. Dominus Petrus Skerlecz, mortuus 1763. Dominus Nicolaus Skerlecz.
Exactores seu perceptores cassae regni. Dominus Franciscus Kussevich. Dominus Joannes Busan. Dominus Nicolaus Skerlecz. Dominus Antonius Bedekovich.
Assesores tabulae banalis. Ex magnatibus. Baro Stephanus Patachich, resignavit. Baro

ad haec regna pertinentes: Segniensis. Dominus Joannes Antonius Benzoni. Dominus Georgius Wolffgangus Chiolich. Dominus Pius Manzzador. Bosnensis. Dominus Petrus Bakich, vere Bachich. Dominus Franciscus Thauszy. Dominus Josephus Antonius Chiolnich. Syrmiensis. Dominus Ladislaus Szöreny. Dominus Nicolaus Josepus Givovich. Dominus Joanes Baptista Paxi. Graeci ritus Unitorum, passim

baro Lalersperg. Zdellarovich. Mikassinovich. Petardi. Lakopich. Malordi alias Hermann. Pauer Elias. Sancti Georgii vulgo Giurgievech. Colonelli. Dominus Nicolaus Kengell. Brentano. Riese Franciscus Carolus. Generalatus Sclavoniae. Sedes est Essekinum vulgo Oszeg. Tria habet regimina: Brodense et Petrovaradinense pedestria, item Brodense equestre unum. Generales commendantes Essekini. Comes Antonius de Gvadagni. Comes de Gaisrugh. Comes

regimina habent, nempe Glinanum et Kostanicense; unam legionem ex 600 equestrem. Ante regulationem fuere commendantes. Memoriae commendantum priorum. Kostaniczae. Comes Georgius Erdoedy, postea camerae praeses. Comes Emericus Erdoedy, mortuus. Comes Joannes Franciscus Chiculini. Baro Stephanus Patachich ultimus. Vicecommendantes. Dominus Nicolaus Petkovich. Dominus Jacobus Jellachich. Dominus Georgius Pogledich. Commendantes antea Szrachichenses postea Glinani dicti. Dominus

bano constitutus. Dominus Georgius Pogledich. Dominus Gabriel Skerlecz. Dominus Ladislaus Plepelich. Dubiczae. Hinc unus semper e numero canonicorum Zagrabiensium fuit. Memoria mea sequentes. Georgius Dumbovich. Josepus Chiolnich. Franciscus Thauszy. Nicolaus Magdich. Joannes Radich. Josephus Pogledich. Nicolaus Petrichevich. Adamus Patachich. Post secutam confiniorum reformam. Colonelli. 1. Baro Stephanus Patachich colonellus Glinanus. 2. Dominus Georgius

Georgius Preindmayr. Commissarii regni seu provisores. Dominus baro Stephanus Patachich. Dominus Josephus Raffay. Dominus Stephanus Markovich. Dominus Nicolaus Plepelich. Auditor generalis cum titulo vicecolonelli salario 1000 fl. Dominus Franciscus Kussevich. Memoria eorum, qui dignitates (et) honores sunt consecuti. Episcopatus. Dominus Stephanus Putz titulum episcopi Belgradiensis. Camerarii. Comes Joannes Patachich. Comes Petrus Sermage. Comes Joannes Draskovich capitaneus.

Kussevich. Memoria eorum, qui dignitates (et) honores sunt consecuti. Episcopatus. Dominus Stephanus Putz titulum episcopi Belgradiensis. Camerarii. Comes Joannes Patachich. Comes Petrus Sermage. Comes Joannes Draskovich capitaneus. Comes Franciscus Patachich. Comes Franciscus de Nadasd bani filius. Actualis intimi consiliarii. Dominus episcopus Zagrabiensis. Dominus episcopus Segniensis Chiolich. Dominus episcopus Syrmiensis Givovich. Dominus metropolita Carlovicensis. Dominus

dignitates (et) honores sunt consecuti. Episcopatus. Dominus Stephanus Putz titulum episcopi Belgradiensis. Camerarii. Comes Joannes Patachich. Comes Petrus Sermage. Comes Joannes Draskovich capitaneus. Comes Franciscus Patachich. Comes Franciscus de Nadasd bani filius. Actualis intimi consiliarii. Dominus episcopus Zagrabiensis. Dominus episcopus Segniensis Chiolich. Dominus episcopus Syrmiensis Givovich. Dominus metropolita Carlovicensis. Dominus generalis de Petazzi.

Dominus episcopus Zagrabiensis. Dominus episcopus Segniensis Chiolich. Dominus episcopus Syrmiensis Givovich. Dominus metropolita Carlovicensis. Dominus generalis de Petazzi. Comites facti. Dominus Petrus Sermage antea baro. Dominus Franciscus Patachich antea baro. Dominus Sigismundus Voikffy. Dominus Christophorus Voikffy, fratres ante nobiles Voikovich. Barones liberi. Dominus Mikasinovich colonellus. Dominus Settwicz colonellus. Dominus Liubibratich colonellus. Dominus

Joannes Paxi beatae virginis Mariae de Albei, item Chasmensis. Paulus Goymirecz sancti Ladislai de Zemlin, item postea Chasmensis. Joannes Kukuljevich sancti Benedicti in comitatu Simeghiensi. Nicolaus Sigismundus Thauszy sancti Stephani de Kö ad Tibiscum. Franciscus Antonius Popovich beatae virginis Mariae de Adony. Georgius Delinich beatae virginis Mariae de Abraham. Antonius Zlatarich canonicus Zagrabiensis sancti Irenaei. Antonius Zdenehay praepositus beatae virginis Mariae ante castrum novum Budense. Ordinis

Delinich beatae virginis Mariae de Abraham. Antonius Zlatarich canonicus Zagrabiensis sancti Irenaei. Antonius Zdenehay praepositus beatae virginis Mariae ante castrum novum Budense. Ordinis militaris Theresiae crucis. 1mae crucis. Dominus comes banus Franciscus Nadasd. Dominus baro Philippus Levindus de Beck. Dominus comes de Brentano. Minoris crucis. Dominus comes generalis Josephus Draskovich. Dominus baro Antonius Settwicz generalis. Dominus Pauer Elias vicecolonellus Crisiensis. Dominus

Bibliographia locorum inventorum

Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].

Anonymus (floruit 1657.) [1657], Actiones duo de maleficis, versio electronica (), Verborum 2758, Ed. Ivan Krstitelj Tkalčić [genre: prosa - acta iuridica] [word count] [nnactiones1657].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].

Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].

Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], Naupliâ... vindicatâ, oestrum, versio electronica (), 243 versus, verborum 1647, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramannauplia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].

Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report