Your search found 10295 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1601-1700:

ipsa die rusticum illum fuisse uita defunctum. Quid mali, quid iniurię usquam esse potest, quod nequissimi spiritus animabus illic in inferno non irrogent, si hic in cadauera eorum tam auide debachantur. Iosaphat, Auenir, Indorum regis, filius, Barlaam eremitę industria et disciplina ad Christianitatem conuersus, meretriculę cuiusdam forma blanditiisque et procacitate captus fuisset, nisi diuina miseratione contigisset, ut

Italię regem, Arrianum, ne in interitum rueret ęternum, sua tenere uis suusque ualuit potentatus. Quem solitarius quidam in Lipara, Sicilię insula, Deo seruiens, in foueam illam, quę flammas eructat, uinctum deiici uidit a Ioanne papa Symmachoque patritio, quos ille catholicam tuentes fidem non multo ante occiderat. Merito ab ipsis pręcipitari uisus est, quos ipse pręcipitatos in mortis ignominiam putauit, dum martyrio

est casta generatio, cum claritate! De hac sane illorum claritate prophetabat Baruch dicens: Stellę dederunt lumen in custodiis suis, et lętatę sunt. Vocatę sunt, et dixerunt: Adsumus. Et luxerunt ei cum iocunditate, qui fecit illas. Hic est Deus noster. Et Daniel: Fulgebunt — inquit — quasi splendor firmamenti, et quasi stellę in perpetuas ęternitates. Hoc idem testatus est ipse Dominus, et ait:

expectamus — inquit — Dominum nostrum Iesum Christum, qui reformabit corpus humilitatis nostrę configuratum corpori claritatis suę, secundum operationem, qua etiam possit subiicere sibi omnia. Ioannes quoque, apostolus ille, qui in sepulchro positus fulgere coepit: Scimus — inquit — quoniam, cum apparuerit, similes ei erimus, quoniam uidebimus eum, sicuti est. Et omnis, qui habet spem in eo,

cęlos est, et terra uiuentium dicitur, ut terram istam, in qua nunc sumus, morientium, non uiuentium esse intelligas et eo ascendere, ubi uera uita est, concupiscas et enitaris. Quod si in ista etiam terra quędam et uisu iocunda et usu grata esse non negamus, quanto in illa, quę supra est, omnia tum iocundiora, tum gratiora existere dixerimus? Laudantur multis in partibus florentes campi, foecundi colles, amoenę *corr. ex

non uiuentium esse intelligas et eo ascendere, ubi uera uita est, concupiscas et enitaris. Quod si in ista etiam terra quędam et uisu iocunda et usu grata esse non negamus, quanto in illa, quę supra est, omnia tum iocundiora, tum gratiora existere dixerimus? Laudantur multis in partibus florentes campi, foecundi colles, amoenę *corr. ex amoeni ualles, montes argenti, auri gemmarumque feraces, piscosa maria,

Hic sunt angeli, illic archangeli, alibi throni, alibi dominationes, alibi uirtutes, alibi potestates, alibi Cherubin, alibi Seraphin, Gabriel, Raphael, Michael, et si qua alia sunt illorum nomina, qui in cęlo sunt. O, iocundissimum spectaculum, in quo licebit nobilissimam Dei creaturam ineffabili uisionis dono clare intueri et cum ea fraterna iam charitate coniungi consortioque eius perpetuo frui et una cum ipsa communem Dominum semper

non cymbala, non tympana, non nabla, non organa, non symphonię, non sambucę, non psalterium, non cornu, non ulli, qui in terra sunt, hominum auiumue cantus illi ualent comparari. Cunctis dulcius est angelicum melos, cunctis iocundior beatorum uox, cunctis delectabilior canticis cęlestis festiuitas Alleluiaque sempiternum. Sed quid tandem de ipsa Virgine Beata loquar? Quam etiam iocundum erit sacram eius

est angelicum melos, cunctis iocundior beatorum uox, cunctis delectabilior canticis cęlestis festiuitas Alleluiaque sempiternum. Sed quid tandem de ipsa Virgine Beata loquar? Quam etiam iocundum erit sacram eius micantemque faciem cernere, quę pulchrior est quam luna, fulgentior quam sol, cuius decorem angeli mirantur, sancti obstupescunt, utrique honorant! Hęc est cęli Regina, stellis coronata, sole

Abest ęstus, abest hyems, abest tempestas, abest omnis uentorum hymbriumque procella omnisque maligni aeris intemperies. Nemo est, qui de casu aliquo sorteue conqueratur nec qui sibi pręter id, quod habet, amplius optet, iocundius desyderet, melius concupiscat. Tecum est quies et securitas, gaudium et gratia, salus et pax, concordia et charitas, iustitia et uirtus, uer perpetuum, amoenitas perennis et indicibili suauitate cuncta permulcens

exultant, omnes iubilant, omnes omnibus bonis plenos esse ac semper fore se agnoscunt. Hoc illis pręstat clara uisio inuisibilis Dei et lucis illius inaccessibilis gratuitus conspectus. Quanquam diuinus Euangelista Ioannes dicat: Deum nemo uidit unquam. Et uas electum Paulus. Quem nullus hominum uidit, sed nec uidere potestę. Quę quidem dicta sic accipienda sunt, ut uel ad maiestatis eius immensitatem

sint, qui gloriam ipsam uidentes exultant, si hic similitudinem tantummodo eius uidens tam uehementer timuit. Porro, ut iam perfectioris gratię utamur documentis, ipse Dominus noster Iesus Christus coram Petro et Iacobo et Ioanne in monte transfiguratus refulsit, ita ut splendorem illius cernentes futurę beatitudinis dulcedinem degustarent et bonum est nobis hic esse dicerent. Nondum plene gloriam eius uidebant, sed tantum quoddam glorię

gloriam Dei et Iesum stantem a dextris Dei et ait: Ecce uideo cęlos apertos et Filium hominis stantem a dextris uirtutis Dei. Plenus igitur Spiritu sancto sit oportet, qui uult uidere Christi gloriam. Cuius uisę iocunditate captus Stephanus, cum lapidaretur, non, ut mortem euaderet, orauit, sed ut per mortem cum Christo uiuere inciperet, dicens: Domine Iesu, suscipe spiritum meum! Paulus quoque apostolus

quę non licet homini loqui. Profecto, si aure audisset, et lingua eloqui ualuisset. Sed supernę glorię bonum maius est, quod ut iis instrumentis aut percipi queat aut exprimi possit. Ioannes in Apocalypsi se in cęlo fuisse testatur, non tamen cum corpore, sed in spiritu. Ibi uidit sedentem in throno, uoces audiuit, sensit tonitrua, lampades conspexit et quatuor animalia Deum laudantia et uigintiquatuor

et integer eo perueniret, quo ipsa, cui commendatus fuerat, integra abiit. En, quanto largior Noui quam Veteris Testamenti gratia! Tulit Deus cum corpore Enoch, tulit Heliam, sed ut differret mortem eorum, non ut auferret. Ioannes uero ita sublatus est, ut amplius mori non posset. Illi futuram in fine corporum resurrectionem expectant, hic multo ante pręuenit, prius resurgens quam esset sepultus, prius cęlum penetrans quam

beatitudinem, testatum est duorum uisione, Guali, prępositi conuentus Brixiensis, et Rhaonis fratris. Alteri somnianti apparuit cęlum apertum et angeli Dominicum eo de terra transferentes et Iesus Christus multa cum iocunditate eundem suscipiens ac susceptum Marię matris offerens amplexibus. Alter, cum missam celebraret, sensibus corporis consopitis tantum, spiritu uigilans, illum cum reuerendo quodam uirorum comitatu ab urbe Bononia

Domine, Dominicus tuus, neminem latere uoluisti. Quoniam pręuenisti eum in benedictionibus dulcedinis, posuisti in capite eius coronam de lapide precioso. Cęlum illi sicut protomartyri tuo Stephano patere fecisti et, sicuti Ioannem, apostolum tuum, ita et hunc, seruum tuum, Virgini Matri uirginem commendasti, ut pariter ostenderes, quantum ipse meruisset et prędicandi officio et proposito castitatis. Francisci etiam

angustia constricti, beatę uitę spe gaudebant. Et cum prior Bachus per tormenta consumptus animam exalasset, Sergius relictum se querens ualde animo affligebatur hubertimque flebat. Flenti noctu Bachus apparuit, uisu iocundus, luce decorus, gemmea corona insignis. Tum, ne lugeret, iussit; mox enim fore, ut ipse quoque poenis conficiatur sibique iungatur. Non immerito igitur Sergio supplicii dilatio supplicium erat, si post supplicia ad

eos, qui Deo seruiunt, tunc demum feliciter ac beate uiuere incipere, cum contingit mori. Neque hoc omnino prętermittendum, quod beato Gregorio testante uerum fuisse non ambigitur. Quidam religiosę uitę uir moriens Ionam et Ezechielem et Danielem prophetas uidit, uisos cognouit, cognitos salutauit et, dum reuerentię illis, quos nemo alius cernebat, cum multi adessent, officium exibet, mortem oppetiit. Si hic corpore adhuc grauatus eos,

in cęlo, qui ad consolandum descendere dignatus est in terram? De Musa puellula idem autor Gregorius tradit ei per uisionem nocturnam Dei Genitricem Mariam cum uirginum choro apparuisse atque iniunxisse, uti risu iocisque et omni uanitate abstineret; futurum enim, ut post trigesimum diem suo suarumque uirginum consortio gauderet. Tota itaque immutata est tantoque promisso illecta nihil egit, ob quod eo indigna uideri posset. Inde morbo

1.64  Verteret in patriam quisquis et arma suam.
1.65  O utinam caelum fieret Plutonia sedes
1.66  Et fierent summi Tartara regna Iouis.
1.67  Filius et patrem manibus trucidaret iniquis,
1.68  Interimat fratrem frater ubique suum.

An fuerint Martis falciferique senis.
1.85  Ite procul Veneris felicia sidera faustae,
1.86  Ite procul placidi candida signa Iouis.
1.87  Augurium nigro sit nostrum nomine tinctum
1.88  Semper et auspiciis sint maledicta meis.

deus aut quisquis Iuppiter esse potest.
1.135  Quod si forte alios possem mihi sumere uultus,
1.136  Si facies posset nostra referre Iouem,
1.137  Ipse darem finem tam longo nempe dolori,
1.138  Nec fieret fletus ulla querella mei.

felices et loca laeta fuge.
1.205  Cum mare, cum terras lustraueris ordine longo,
1.206  Descendas nigri regna profunda Iouis.
1.207  Nos ubi tum cernes cum maestis uana gerentem
1.208  Saecula mundanam spemque fidemque leuem.

pectoribus hei male nota meis.
5.35  Haec magis est multo socio populata medullas,
5.36  Qui totiens Paphios spreuerat ante iocos.
5.37  Dum laudat uultus, miratur brachia, gratum
5.38  Pectus et exigui crura rotunda pedis;

7.22  Vulneris illati: cedito, sanus eris. 8. Insomnium de reditu Ioannis Victurii ad Musas
8.1  Per iuga montiuagas, Parnasia numina, nymphas
8.2  Vidi ego praeterita ducere nocte choros.

ego praeterita ducere nocte choros.
8.3  Dulcia dulcisonis nec non perstringere uerbis
8.4  Carmina, festiui maxima signa ioci.
8.5  Et dextras dextris coniungere quaeque uolebant,
8.6  Et roseo dulces excipere ore notas.

erat cuius docta Talia Thalia reor):
8.13  "Cesserat a nostro duro coetu sacra Ioannis
8.14  Gloria, quae felix tempus in omne uiget,
8.15  Tristis erat Phoebus, tristes Heliconia Musae

liceat tanti gesta referre ducis.
9.19  Proh scelus! imperium cuius non despicit aether,
9.20  Cum Ioue Neptunus quem timet: ecce rogat.
9.21  

17.26  Conuenit: hic multo celsior inuidia est. 18. in laudem Ioannis Baptistae Mullini, Spalatensium praetoris dignissimi
18.1  Bella, fames, morbus totum sub legibus orbem
18.2  Constituisse suis, cum uoluere, queunt:

suberat Cereris non parua penuria flauae,
18.18  Dura fames, rigido durius ense malum.
18.19  Hanc bonus extinxit propria uirtute Ioannes,
18.20  Ingenio, studio consilioque graui.
18.21  Ecce uides tibi quid felix uindemia profert:

et hos leui subdere colla iugo.
23.9  Mulla, tuum decus hoc, decus hoc, Nauageria proles,
23.10  Suggerit aligero grata trophaea Ioui.
23.11  Felices quibus est concessum sidere fausto
23.12  Munera tot patriae ferre beata suae.

Phrygiis plura referta notis,
26.11  Accipe pauca, sacros ne perdas forte penates,
26.12  Te Latii fallant limina neue Iouis:
26.13  Ingrederis dominam nitidae regionis, onustam
26.14  Fascibus, imperiis, nobilitate uiris;

30.58  Applaudet, frater sic mihi saluus erit. 31. ad augustissimum dominii Veneti decemuiratum de laudibus Ioannis Antonii Danduli, Spalatinae urbis prouisoris dignissimi
31.1  Curia sancta uirum bis quinque, tremenda potestas,
31.2  Cuius in arbitrio stat dicionis apex,

35.4  Ne rigidus uidear Caucaseusque nimis.
35.5  Non mortalis amor decente forma,
35.6  Virgo sed supero de Ioue nata fuit.
35.7  Haec dum florigeros odore campos
35.8  Perlustrat similis Persephonae et Triuiae,

37.24  Protinus adueniat causa dolenda tibi.
37.25  Moenia semiruto prodibunt Martia uultu
37.26  Et Capitolini limina quassa Iouis.
37.27  Tum ueteris fractae surgent Pandionis arces,
37.28  Cecropis hospitium Palladiumque uetus.

39. Tabellas alloquitur, ut eundem Franciscum secure adeant
39.1  An quia magna times intrare palatia forsan
39.2  Et domino mixtis oscula ferre iocis,
39.3  Retrahis iccirco, fidissima littera, passus,
39.4  Fida ministerii munera ferre mei?

42.29  Iam mihi mens rigidae surgit recitare puellae
42.30  Lumina, luminibus insidiosa meis;
42.31  Proelia ficta, iocos, commixto melle uenena,
42.32  Oscula, liuidulas, lactea colla, notas.
42.33  Iam mihi nocturnae ueniunt ad carmina rixae,

Venetae dum dicionis erit.
46.23  Tertia messis adest forsan uel quarta quod ad te
46.24  Scripsit inornatis nil mea Musa iocis.
46.25  Quid miser heu feci? Debebat carmina mille,
46.26  Mille tibi uersus mittere noster amor?

46.92  Exitiale nefas persoluisse satis.
46.93  Nunc aliud surgit damnum, grauiora timemus
46.94  Supplicia iratum constituisse Iouem.
46.95  Iam Phaethonteas meruerunt nostra fauillas
46.96  Crimina, tormentis perdimur ecce nouis:

77.16  Praepetibus, fuero dum memor ipse mei. 78. epitaphium Lucietae, filiae magnifici Ioannis Diedi, prouisoris Dalmatiae dignissimi
78.1  Hic Lucieta iacet, natalibus edita claris,
78.2  Vt rosa, quae uerno tempore lapsa fluit.

intuebitur. Nunquam senio, nunquam morbo, nunquam afficietur vel parvulo dolore. Fugiet mors, abstergeatur lacrimae, non erit luctus. Priora enim haec et huiusce miserabilis vitae conditiones, posteriora sunt gaudia exultationes tripudia. Tunc laetabimur, tunc exultabimus, tunc iocundabimur, si nostra crimina hic primum defleverimus, si ea sponte reliquerimus, si divinis mandatis atque praeceptis animum applicuerimus. Non ergo humanum corpus ea conditione in terram revertetur, tanquam non ita noster animus redibit

1.9  Qui modo liber eram curaque solutus ab omni,
1.10   Non ego sum iuris perditus ipse mei,
1.11  Sed teneor duris dura sub lege catenis
1.12  Captus; io, pharetra, tela repone, puer.
1.13  Non ita captiuus remanet sub iure tyranni
1.14  Vt mea seruitio uita subacta tuo est.
1.15   Et merito: celsas quis non transcenderet

pro te sumpsisset mille figuras:
1.20   Pro te pauisset pulcher Apollo greges.
1.21  Non Elenam, sed te Phrygius rapuisset adulter:
1.22  Te Iouis ob Danaen destituisset amor.
1.23  Gnosida Nyctileus Daphnen spreuisset Apollo,
1.24  Lux mea, si talem saecula prisca darent.
1.25   Quae species coelo? quae forma decentior

4.31  Sic Gnesae tenerum rapit decorem
4.32  Aetas per grauior leuisque morbus.
4.33  O formam fragilem meae puellae,
4.34  O risus nimium iocosque uanos
4.35   Qui sic praetereunt gradu citato,
4.36  In qua spem posui nimis fugacem,
4.37  Quae tempus placidae tulit iuuentae.

accurateque (dei optimi et sanctorum suffragio spirituum) excogitaueram, legentium animis satis aperte infundere curaui. Quicquid prisci illi gręci latinique theologi quicquid et iuniores, presertim Thomas ille angelicus sum Alexandro et Bonauentura seraphico: hi enim in docendo conueniunt: Et Ioannes sublimis dunsiensis studii Oxoniensis doctor unicus cum Francisco Landulfoque et cęteris imitatoribus, Et solennis Henricis Gandauensis cum Godfredo de fontibus. Tres nanque precipue iuniorum theologorum docendi uię: Quicuqid inquam hac in re ab his omnibus egregie dictum hic reperies,

descripsimus. Et quia quedam alias conscripta etiam cum primo induximus deinde ciuium interrogationes successerunt, hic quoque ordine utemur eodem. Quam quidem disputationem mouerat prius dignissimus pręsul noster et Archiepiscopus uir moribus et utroque iure maximaque rerum experientia insignis Iohannes Saccius Anconitanus mihi in domibus suis quom plerique et patrum et ciuium adessent. Et ipse suo acutissimo atque solido ingenio plurima, et quidem acutissima in re hac tunc declarauit.

5  Sancte Leo hos meditans referas tecum ipse colores,
6  Haec crucifer domuit, clauiger illa deus. Ioanes Gotius Iacobo Bono.
1  Seu tibi Pegasides ueniunt in uerba sorores,
2  Pollice seu docto thracia plectra moues.
3  Dic quibus in syluis, quibus es nutritus

7  Occidet armipotens dum bellua bella minatur.
8  Fata palam fient Henrici a sanguine regis. M. Io. Policarpi Seueritani Sibenicensis Predicatorii theologi carmen ad lectorem
1  Nullus adhuc cecinit tam clare dogmata Christi
2  Carmine grandiloquo, quam fecerit ipse Iacobus,

Prva verzija. [Aelius Lampridius Ceruinus poeta laureatus et canonicus. Oratio funebris in Joannem Gotium] Idem Aelius in Ioannem Gotium Consideranti mihi duplicem hominis naturam:

[Aelius Lampridius Ceruinus poeta laureatus et canonicus. Oratio funebris in Joannem Gotium] Idem Aelius in Ioannem Gotium Consideranti mihi duplicem hominis naturam: alteram corporis, alteram animi, malum et bonum Pythagorae, lis et amicitia Empedoclis, discors ex anthitetis concordia Crisyppi, natura

conformatur? Sed cum duplicis animae mentio facta sit Cur igitur Joannis Gotii, viri clarissimi atque integerrimi tristes atque luctuosi cives funus prosequimur? Quid complexa tui corpus miserabile nati, atque deos atque astra vocas crudelia mater? Quid superstitum fletus, quid uxorium clamorem et

quis sanctissimum uirum Hieronymum, ut linguarum ita doctrinae et integritatis et omnium virtutum genere cumulatissimum, non admiratur? Ut taceam Gothos nobis conterraneos qui rerum potiti sunt, ut pontificem maximum Romanum Caium et Joannem. Quis sanctissimum regem Wladislavum, cui caelitus corona delapsa est, quis illum, qui se victimam pro re christiana devovit, nostri regis patruum, satis praedicare potest; ut innumerabiles omittam; hunc nostrum regem Wladislavum

dignum non iudicet? Sed taceo nostri temporis homines, ne cuius adulandi capere videar occasionem. Hunc etiam inter illustres viros referendum Illuria, ut imperii ita ingeniorum parens, genuit, Joannem Gotium, urbe Dalmatarum urbe primaria, gente a conditis Rhacusiis, semper patritia et familiarum adfluentissima, et cui maternum genus Gradiorum sthemmate et tui splendore nominis,

nonnulla epigrammata) quae lusit omittam diuerso genere carminum lepidissime concionnauit, quos Angelus Policianus uir undecumque doctissimus non solum laudat, sed etiam admiratur; cuius in eosdem libellos huiuscemodi extate epistula: Ang. Pol. Ioan. Got. Rag. S. D. Quom per hos quadragesimę proximos dies enarrandis populo sacris litteris essem occupatus, perlegi tamen libros carminum tuorum, quos mihi tu pro singulari humanitate tua mutuoque inter nos amore dedicaueras. Ei me scilicet cum uoluptate maxima tum maiore prorsus admiratione

uendundisque occupatum florentibus adhuc annis tantos in omni poeticae fecisse progressus ut non solum cum suae aetatis hominibus, sed cum ipsa plane antiquitate conferri possit; persequerer nimirum singula, mi Ioanne, quae ego in tuis poematis audacter contra ueteres statura deprehenderim ni metuam ne aut plus paulo indulgere amori aut assentatiuncula aliqua uidear te uelle demereri. Sed plane ita sentio esse hos libellos, ita ex amusim perfectos ad summum absolutos ut ne ab

fulgebat imago figurae
110  Hic canibus locus est, hic stabulantur equi.
111  Quare age, rumpe moras, Christi generosa propago,
112  Lauriger ut toto regnet in orbe leo.
113  Tuque prior, cui signa sacer Iovis ales obumbrat,
114  Inclyte rex sacri, Maximiane, fori.
115  Pelle moras rabidumque ruas furibundus in hostem,
116  Qui toties Latiis intulit arma focis.
117  Faucibus ecce subit Latii portisque

iterum heroum redeunt felicia secla,
25   Rursus faustus Hymen et festae vincula taedae
26   Aspicis, aerea sonus ut prorumpat ab Alpe
27   Parrhasiique celer ripas festinet ad Istri.
28   Ducitur Arctoo Rhodani armipotentis alumna
29   Nupta Iovi, geminae cui Gratia nexa sorori
30   It comes et teneri pariter famulantur Amores,
31   Astat et usque novae lateri Cytherea maritae.
32   Aspice, ut Ausoniae geminatis plausibus urbes
33   Exultent, citharae coniunctaque tympana buxo
34  

post caerula regni
82   Ad motus concussa tuos, post ferrea Ditis
83   Pectora lascivis tandem mollita sagittis
84   Torpet hebes telum, languet tibi dextera segnis!?
85   Quin, age, maioris spectat te pompa triumphi,
86   Auriflui cui nec Iovis aequiperaveris imbres
87   Nec molles habitus Lydae sub lege puellae
88   Clavigeri Alcidae nec amantis pascua Phoebi.
89   Sume arcum atque illo rursus praecingere telo,
90   Cui nec multiplici connexae adamante catenae,
91   Invius ipse

rursus praecingere telo,
90   Cui nec multiplici connexae adamante catenae,
91   Invius ipse mei non thorax Martis et aegis
92   Pallados obsistat, furvi non ora profundi,
93   Imperiurato qua Styx devolvitur amne.
94   Pannonii pete regna Iovis, qui coniugis expers
95   Contemnit mea regna; tuis hunc, nate, sagittis
96   Vince, truces animos, impervia pectora telis
97   Concute et ignotos, fac, sentiat ille calores!
98   Suspiret thalamos, mens tota in coniuge aberret
99  

360   Hic coniunx fatis, hic dis acceptus et astris
361   Iam pridem te, virgo, manet, quo nupta marito
362   Sidera sublimi caelestia vertice tanges."

363   Inde capit ceston, quo ventos illa furentes
364   Sistit et irati rapidos Iovis edomat ignes
365   Aspiratque faces et connubialia iura.

366   Senserat insolitos ignes non conscia amoris
367   Virgo prius; iam iam gaudet regina vocari,
368   Iam cupit e tanti collo pendere mariti
369   Incusatque moras

parentis
378   Sorte sua Libycis tandem sese appulit oris.
379   Dum pendet dubioque labant praecordia motu,
380   Spesque timorque instat: "Quae dis donaria vovit
381   Quaeve tulit?" — Sed pone metum, tam regia coniunx
382   Parrhasii tu sola Iovis visura cubile es.
383   Astat castus Hymen, tua qui connubia sanxit;
384   Duceris et tecum per devia saxa cohortes
385   Lingonicae properant; extrema tendit ab ora
386   Santonis Oceani. Lateri comes haeret euntis
387   Rex regum: Non ille

Manicula (alia manu?)
.M. ORATIVS CONSVL EX LEGE TEM-
PLVM IOVIS OPTIMI MAXIMI DEDI-
CAVIT. ANNO POST REGES EXACTOS.
A CONSVLIBVS POSTEA AD DICTA-
TORES. QVIA MAIVS IMPERIVM ERAT
SOLENNE CLAVI FIGENDI TRANS-
LATVM EST.

Valerius Maximus libro II: Venerabilibus, inquit, erga Addidi deos obsequiis iuuentus rudi atque incomposito motu corporum iocabunda gestus adiecit eaque res ludium ex Etruria accersendi causam prębuit. Cuius decora pernicitas uetusto ex more Curetum Lydorumque, a quibus Hethrusci originem traxerunt, nouitate grata Romanorum oculos permulsit. Et quia ludius apud eos istrio

fuit sepultus. 23. A 82v/5; cf. CIL VI 418 Trans Tyberim ad S. Benedictum IOVI. O. M. CLOLICILENO. Pro DOLICHENO C. FRONTINIVS NICRINVS LV- CIVS POSVIT ARMA. 23.1. Mos enim erat ut emeriti militiam et a labore

Pro DOLICHENO C. FRONTINIVS NICRINVS LV- CIVS POSVIT ARMA. 23.1. Mos enim erat ut emeriti militiam et a labore soluti in templo Iouis offerrent arma, et hi quidem post septuagesimum ętatis annum non cogebantur militare. 24. A 72v/1?, ub i Extra urbem; cf. CIL VI

(Sphinx) Sphingos genitiuus Gręcus. Sphinx monstrosum animal fuisse poetę fabulantur, faciem habens uirginis, pennas auis, pedes leonis. De hac Sphinge ita est traditum. Laius, Thebarum rex, Apollinis responsum accepit ab eo se periturum quo Iocasta uxor grauida erat. Id uitare uolens puerum natum tradit pastori in siluis necandum. Pastor per pedes in arbore suspensum dimittit. Inuentum puerum sibique allatum Polybius, Corinthiorum rex, pro suo nutriuit et a tumore pedum, per quos pependerat,

allatum Polybius, Corinthiorum rex, pro suo nutriuit et a tumore pedum, per quos pependerat, Oedipodem uocauit. (Oedipus) Oedipus autem grandior factus Laium, nesciens suum esse genitorem, interimit. (Sphingis enigma) Deinde Iocasta iubente Sphinx proposuit enygma quod qui soluet, Iocastam cum regno acciperet uxorem, qui autem se soluturum offerret et nesciret, capite mulctaretur. Ab eis itaque qui Iocastę nuptias petebant quęrebatur quodnam esset animal quadrupes, bipes et

pedum, per quos pependerat, Oedipodem uocauit. (Oedipus) Oedipus autem grandior factus Laium, nesciens suum esse genitorem, interimit. (Sphingis enigma) Deinde Iocasta iubente Sphinx proposuit enygma quod qui soluet, Iocastam cum regno acciperet uxorem, qui autem se soluturum offerret et nesciret, capite mulctaretur. Ab eis itaque qui Iocastę nuptias petebant quęrebatur quodnam esset animal quadrupes, bipes et tripes. Oedipus hominem esse dixit, qui infans manibus

Laium, nesciens suum esse genitorem, interimit. (Sphingis enigma) Deinde Iocasta iubente Sphinx proposuit enygma quod qui soluet, Iocastam cum regno acciperet uxorem, qui autem se soluturum offerret et nesciret, capite mulctaretur. Ab eis itaque qui Iocastę nuptias petebant quęrebatur quodnam esset animal quadrupes, bipes et tripes. Oedipus hominem esse dixit, qui infans manibus pedibusque obrepat, adultus pedibus tantum incedat, senior titubantem gressum firmet scipione. Soluto enygmate

nuptias petebant quęrebatur quodnam esset animal quadrupes, bipes et tripes. Oedipus hominem esse dixit, qui infans manibus pedibusque obrepat, adultus pedibus tantum incedat, senior titubantem gressum firmet scipione. Soluto enygmate Oedipus Iocastam matrem inscius capit uxorem et Thebarum regnum. Putabatur enim Polybii, Corinthiorum regis, esse filius. Sphinx monstrosum eqs.: cf. Per. 28,42,1- 28,44,10

Lepidus Bibulus V. S. L. P., id est Publius Bibulus uotum soluit legata pecunia ea lege ut Bromio, et reliquua. 38.2. (BACCHVS) Bacchi hęc nomina uel cognomina sunt. Bacchus ex Semele, Cadmi filia, Iouis filius, ut poetę fabulantur. Bacchus a βρομω, quod est insanio, dicitur. Vini enim inuentorem fuisse aiunt, quo inebriati homines furere consueuerunt. Bacchi hęc eqs.: cf. Tort. 'Bacchus'

fuisse aiunt, quo inebriati homines furere consueuerunt. Bacchi hęc eqs.: cf. Tort. 'Bacchus' Dionysius: nomen compositum ex dios et Nysa, urbe Ęgypti ubi colebatur, quasi Iouis Nysius. Cf. Tort. 'Dionysius' Nyseus: ab eadem Ęgypti urbe, uel a Nysa, altero Parnasi colle ei sacro. Bromius: a βρομω, quod est consummo, quia uinum intemperanter sumptum debilitat

cf. CIL V 5785 Ibidem apud ecclesiam S. Michaelis I. O. M. DIS DEABVSQVE OMNIBVS PLO. TERTIVS CVM SVIS. V. S. L. M. 58.1. Integrum sic: Ioui optimo maximo, dis deabusque omnibus, Plotius Tertius cum suis uotum soluit libero munere. 58.2. Quęri potest cur adiectum sit "libero munere". Vel quia libere uouerat, nulla necessitate compulsus, uel quia non ante factus est uoti reus

ut ossa ipsa, quanuis diuersis locis, in terra iaceant, dummodo animis una uiuere detur in cęlo. 64. A 81v/3, ubi Ibidem ad Sanctum Ioannem Euangelistam; cf. CIL XI 158 Ad S. Ioannem AVRELIAE MATERNIANAE CON-

detur in cęlo. 64. A 81v/3, ubi Ibidem ad Sanctum Ioannem Euangelistam; cf. CIL XI 158 Ad S. Ioannem AVRELIAE MATERNIANAE CON- Manicula (alia manu?)

pecunia sua fecit. 66.2. Fanum aliquod Mercurio posuisse illum credo atque ita inscripsisse. Inscriptio ipsa in quo fixa stabat illud ab eo factum esse indicio erat. (Mercurius) Mercurius autem, Iouis filius ex Maia, Athlantis filia, mercaturę deus putabatur et deorum interpres. Palestram docuit et lyram inuenit. Mercurius autem eqs.: cf. Per. 2,141,1-5

(Flamen) FLAMINIS Augustalis: Numa Pompilius singulis diis singulos flamines dedit, per quos sacra fiebant. Cf. Pomp. Laet. 'De flaminibus', f. [Biv] Fuit ergo Iouis sacerdos flamen Dialis, Martis Martialis, Quirini Quirinalis, Augusti itaque in deos relati factus est flamen Augustalis. Dicti autem sunt flamines uel a pileo quem gerebant, qui pilamines, uel ab infulis, quas flaminea uocabant.

P. 87.1. Id est: Isidi sacrum ex monitis eiusdem deę. Lucius Valerius Memor, sex uir Augustalis, locum dedit publicum. In quo uidelicet ei ędes poneretur. 87.2. (Isis, Io) ISIS autem fuit Inachi, Argiuorum regis, filia, dicta prius Io, quę a Ioue stuprata fugit in Ęgyptum. (Osiris) Hanc Osiris, Iouis filius, quum Phoroneo auo in Argiuorum regno successisset et regnum Aegilao fratri

eiusdem deę. Lucius Valerius Memor, sex uir Augustalis, locum dedit publicum. In quo uidelicet ei ędes poneretur. 87.2. (Isis, Io) ISIS autem fuit Inachi, Argiuorum regis, filia, dicta prius Io, quę a Ioue stuprata fugit in Ęgyptum. (Osiris) Hanc Osiris, Iouis filius, quum Phoroneo auo in Argiuorum regno successisset et regnum Aegilao fratri reliquisset Ęgyptiosque subiugasset, sibi copulauit. Illa Ęgyptios litteras

deę. Lucius Valerius Memor, sex uir Augustalis, locum dedit publicum. In quo uidelicet ei ędes poneretur. 87.2. (Isis, Io) ISIS autem fuit Inachi, Argiuorum regis, filia, dicta prius Io, quę a Ioue stuprata fugit in Ęgyptum. (Osiris) Hanc Osiris, Iouis filius, quum Phoroneo auo in Argiuorum regno successisset et regnum Aegilao fratri reliquisset Ęgyptiosque subiugasset, sibi copulauit. Illa Ęgyptios litteras docuit,

ei ędes poneretur. 87.2. (Isis, Io) ISIS autem fuit Inachi, Argiuorum regis, filia, dicta prius Io, quę a Ioue stuprata fugit in Ęgyptum. (Osiris) Hanc Osiris, Iouis filius, quum Phoroneo auo in Argiuorum regno successisset et regnum Aegilao fratri reliquisset Ęgyptiosque subiugasset, sibi copulauit. Illa Ęgyptios litteras docuit, ipse agriculturam. Deinde Osirim a Tiphone fratre clam laniatum Isis perquisiuit flens

in fonte sacro submergunt et alium ei similem cum luctu quęrunt, inuento letantur et post annum similiter mergunt, atque ita annua sacra Osiridi persoluunt. ISIS autem fuit eqs.: cf. Tort. 'Io'; 'Isis'; 'Osiris'; cf. Per. 2,21-24 87.3. (Templum Isidis) Erat Romę templum Isidis iuxta campum Martium, cui sacra faciunt sacerdotes.

ad. S. Germanum; cf. CIL V 13 Ibidem .I..O..M. C. IVLIVS CRYSOGONVS EX VOTO FECIT. 92.1. I. O. M. Ioui optimo maximo. Aram aut templum posuit Ioui, soluens quod uouerat. 93. Cf. CIL V 74 Ibidem

CIL V 13 Ibidem .I..O..M. C. IVLIVS CRYSOGONVS EX VOTO FECIT. 92.1. I. O. M. Ioui optimo maximo. Aram aut templum posuit Ioui, soluens quod uouerat. 93. Cf. CIL V 74 Ibidem Q. SIRTIVS

cf. CIL IX 2860 ISCONI Pro Histonii L. PVDENTI. HIC QVOM ESSET ANNOR. XIII. ROMAE CERTAMINE SACRO IOVIS CAPITOLINI LVSTRO. VI. CLARITATE INGENII CORONATVS EST INTER PO- ETAS LATINOS OMNIB. SENTENTIIS IVDICVM. HVIC PLEBS VNIVERSA MVNICIPVM ISCONENSIVM STATV- AM AERE CONLATO DECREVIT

dicitur et deum mater et Berecinthia et Rhea et Bona dea et Pales. Eam terrę pręesse fabulantur. Magna ergo mater quę mortalibus pręstat alimenta; Cybele a Cybelo, Phrigię oppido, in quo colebatur; Ops quod opem ferat agricolis; deorum mater quia Saturno Iouem et alios deos genuisse dicitur; Berecinthia a Berecintho, monte Phrigię; Rhea Gręce Ops est Latine; Bona dea quia fruges largitur; Pales quia gregibus pabula subministrat.

in parte deintegratum, murorum tamen ac turrium pulchritudine portarumque affabre structarum decore ostendens qualia etiam illa fuerint quę uel uetustate uel inimicorum iniuria defecere. (Templum S. Domnii, archiepiscopi Salonensis) Stat adhuc templum Ioui quondam sacrum, nunc Domnio martyri dedicatum, magnę turris instar, rotunda specie angulatum, cuius murus (ut uides) quadrato lapide rethiculataque structura constat. Octo columnis ingentibus intus fulcitur, quibus alię insident minores, quorum quattuor e

Euseb. Chron., ibid. Primus dominum se et deum appellari pręcepit. Cf. Euseb. Chron., A. D. 87 [= 88] Christianos persecutus est, Ioannem apostolum in Pathmos ipse relegauit. Cf. Euseb. Chron., A. D. 97 [= 96] Sicut Quintilis mensis a Iulio Iulius et Sextilis ab Augusto Augustus dicti sunt, ita ille

Helius imperauit menses sex. Cf. Euseb. Chron., A. D. 195 [= 194] 127.2. Eo igitur imperante Caius Domitius Valens duum uir apud Salonas Ioui aram dedicat hac lege ut siquis ibi hostia sacrum faxit, id est pecude ita sacrificet, quod magmentum – magmentum antiqui maius augmentum dicebant Cf. Per. 6,395,3 – nec

– nec protollat, id est nec proferat, Cf. Mai. 'Protollere'? quędam quę augeri solent sacrificium, libamenta, etiam sine his probe factum esto et rite sacrificatum putetur. Pro arę autem dedicatione Iouem postulat ut sibi ac suis uolens propiciusque sit. Hostia dicitur pecus quod in sacrificio occiditur, hostire enim dicebant ferire. Ollis antique dictum pro illis; Cf. Per. 115,6,10-11 dico

colle fuit templum Dianę, Romę collis eqs.: cf. Tort. 'Rhoma'; Mai. 'Auentinus' cuius leges huic arę communes esse iubet, ut eodem sacrificandi ritu utatur qui hic Ioui sacrificat quo utuntur qui in Auentino sacrificant Dianę. 127.3. II. VIR. Duum uir. I. D. Primo die uel imo die. O. M. Optime maxime. Cętera patent. 128.

Iulius Clemens fieri iusserat, hoc faciundum curauit, ut ostenderet quantum uiuo obsequens fuerit genitori quę mortuo quoque obediuit. V. Peroratio V.1. Hęc habui, Dominice iocundissime, quę de ueteribus collecta monumentis tuo rogatu tibi exponerem. In quibus (ut uides) manifesto apparet illis qui aliquo uirtutis studio claruerunt et uel foris uel domi magni habiti sunt honorem publice exhibitum laudemque litteris, quo perennior fieret,

ascendit quam grande bonum illud sit quod pręparauit Deus iis qui diligunt eum. Cf. 1 Cor 2,9 Nihil enim aut maius cogitare aut pulchrius cernere aut dulcius gustare aut suauius audire aut iocundius odorari aut perennius possidere quam eum possumus in quo uno sunt omnia et a quo omnia et per quem omnia. in quo eqs.: cf. Rm 11,36 Semel denique statuendum est, qui Deum habet, eum nullius

.I. O. M. Q. RAONIVS DIODORVS EX VOTO POSVIT LIBES MERI- TO. IIII. IDVS MAIAS. PRONI- ANO ET BRADVA. COSS. 131.1. Ioui optimo maximo. Libes pro libens: quędam enim huiusmodi uocabula subtracto "n" scribebant antiqui. 131.2. Hic Quintus Raonius Diodorus posita Ioui ara siue templo uotum soluerat. Quando autem id egerit, per Idus diem, per consules annum ostendit. Nos

MAIAS. PRONI- ANO ET BRADVA. COSS. 131.1. Ioui optimo maximo. Libes pro libens: quędam enim huiusmodi uocabula subtracto "n" scribebant antiqui. 131.2. Hic Quintus Raonius Diodorus posita Ioui ara siue templo uotum soluerat. Quando autem id egerit, per Idus diem, per consules annum ostendit. Nos autem tunc Deo gratissimum soluimus uotum cum uitę cursum ita ut ipse pręcipit dirigere studemus.

xxx lapidem semotus es, magis magisque in singulas horas in tuo ore et sermone conquiescere cupio; et quia non possum hoc facere moleste fero. Quare Iunium auunculum tuum crebro conuenio, quicum congresus, et deambulatiunculę per forum et mutui de te sermones, qui salibus et iocis habundant, mihi pergrati sunt. Qui cito redibis plena et onusta scapha conchiliis, quibus bimare Stagnum affluit. Tanti est illud custodire ne pereant tot deliciae, quibus nec Lucrina littora, nec amoenitas Baiarum aut insignes Capreae praeferantur. Quare te tot habere

huc Budam ad nundinas Sancti Nicolai 2 venturos mittere. Id quod scio me apud Vestras Dominationes servitiis meis posse praeter dominum nostrum gratiosissimum centies promereri. Easdem Vestras Dominationes optime cupio valere. Ex Buda in festo decollationis Beati Iohannis Baptistae Anno 1512. Vestrarum Dominationum in omnibus Stephanus Brodarych decretorum doctor, secretarius reverendissimi domini Quinqueecclesiensis etc.