Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: tempore Your search found 3265 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-100:1. Anonymus. Agapes testamentum, versio... [Paragraph | Section] nullus umquam ea audeat uiolare. Quicumque uero nostre deliberationi contraire uoluerit, iratum habeat patrem et filium et spiritum sanctum et maledictionem a CCCX et VIII sancti patres et in inferno cum diabolo et angeli eius ec Iuda Scariothen muneretur.
ac festa gratulatio illustrior laetiorque redderetur. Nam post quam narravit fontem illum e silice repente ac divinitus prosiluisse, ut pueri sarcophagum S. Domnii trahentes, vehementerque ab solis aestu, viaque laborantes inde aquam ad levandam sitim haurirent; illud quoque adjecit, numquam ex eo tempore cessasse latices illos profluere, quibus ab S. Domnio nomen obvenit; ea enim aqua S. Domnii dicitur; ac praeterea coelestem vim eidem fonti ad propulsandos morbos inditam esse, Aqua S. Domnii ad pellendos morbos mire eficax. ut si quis incommoda valetudine
aethere
Stolis ornat victoriae.
Athleta venerabilis
Deo multum amabilis
Largire tuis famulis
Bonis gaudere coelicis.
Magna sit laus Patri Deo,
Potestas Unigenito
Summa virtus Paraclito
In tempore perpetuo.
§ VI.
Pro Festo S. Domnii
Ratio Officii ecclesiastici, et nunc antiquati. Ex Cod. Ms. Archivi Archiep. Spalat. cui titulus: Officia SS. Patronorum ecclesiae Spalatensis.
pluribus annis. All.
v. Directus est divinitus in paenitentiam gentis. Allel. Ecc. 49.
R. Et tulit abominationem impietatis. Allel.
Lectio S. Evangelii secundum Matthaeum.
In illo tempore Cap. 10. dixit Jesus Discipulis suis: Euntes praedicate docentes, quia appropinquavit regnum coelorum, et reliqua. Homilia S. Jo: Chrysostomi. Jam quaeritur, quare Christus contraria praeceperit, nam et c.
Ad laudes Antiph. et
ejus coronam de lapide pretioso. Alleluja.
Evangelium.
Designavit Dominus et c.
Prva verzija. Latinski spellcheck.
Radouan regia potitus iustitia rogo et contestor omnes Christi fideles per patrem et Iesum Christum, filium eius, nec non et spiritum sanctum ab utroque procedente, ut hec omnia inuiolabiliter conseruent. Si quis autem hanc meam oblationem qualibet cupiditate deceptus quocunque ingenio aliquo tempore a domo dei auferre temptauerit, superni numinis iram incurrat sortemque possideat cum his, qui dixerunt domino deo: recede a nobis , nec ut iudicetur, set ut perpetuo dampnetur, resurgat.
Cui donationi et facto interfuerunt hi testes: Desinna, Nonensis
diaboli inflammati resistere dicentes: Non
licet tibi construere uicum in Monticellum quia noster est! Et ego illis:
Uallem et montem incipiente ex Saline usque Satilie, omnia mea sunt, quia
emi a Miroslauo coram idoneis testimoniis. Attigit eo tempore uenire in nostris
partibus Slauizo rex et Petrus banus, nec non Sarubba causa discordię quę erat inter
Slauzo et Lubomiro. Vnde uocauerunt nos ante hos nominatos uiros omnes
Tugarani; residentibus in ęcclesia beati Petri quę sita est in Olmisi,
monasterii sancti
Petri de Gomai, una cum Roberto eiusdem monasterii preposito et cum iuppano Talmazo, et
cum consensu omnium fratrum predicti monasterii et de uoluntate uniuersorum parentum hoc
memoriale scribere fecimus. Factum est quod in prenominato tempore quidam
Sclaui Adrianiki, uidelicet Predanus scilicet cum parentibus suis Sclauis et quidam
Latini, uidelicet Jacobus de Aprizi, qui fuit eorum aduocatus, Dabrali
Cascarus, Prodanne de Cicla, Psaulus et Nicolaus de
Caloianni et omnes eorum
diebus siue cotidianis secundum ordinem sancti
Benedicti, et psalterium cum litteris
francigenis
bani in Croatia de genere Croatorum a tempor regis Suetopelegi
usque ad tempus Suenimiri regis Croatorum: Stephanus Cucar,
Saruba (... Mog... Cacig... car... can), Slauaz...
I
Regnante in urbe Constantinopolitana imperatore Anastasio, qui se et alios
multos Eutychiana haeresi maculaverat, Romae vero praesidente Gelasio papa
secundo; eo tempore praeclaruerunt, in Italia Germanus episcopus et Sabinus
Canusinae sedis episcopus, atque venerabilis vir Benedictus apud Cassinum
montem; exiit quoque gens a septentrionali plaga, quae Gothi nominabantur,
gens ferox, et
et Totilla per Istriam, et Aquileiam cum suo exercitu transiens
Italiam petiit, multaque et magna proelia ibi commisit, regiones ac
civitates plurimas vastavit, atque incendit. Inde insulam Siciliam
ingrediens pauco in tempore vitam finivit, sicut ei dixerat Dei famulus
Benedictus.
Ostroylus autem frater eius cum suo exercitu Illyriam provinciam ingressus,
crudelia committendo bella, quia non erat, qui ei resistere posset, obtinuit
VIII principes, qui regnabant et iustificabant
populum, quoniam multus erat nimis. Igitur impugnantes Sylloduxiam,
expugnaverunt eam. Inde debellando caeperunt totam Macaedoniam. Post haec
totam provinciam Latinorum qui illo tempore Romani vocabantur, modo vero
Morovlachi, hoc est Nigri Latini vocantur. Imperator etiam plurima cum eis
faciens bella, sedens in solio suo, nec valens in aliquo superare, misit, et
facit pacem cum eis, et sic dimisit
servitutem redigens resecravit.
VII
Defuncto etiam Ratomiro ex eius progenie regnaverunt post eum quatuor iniqui
reges, non in uno quidem tempore, sed unus post alium temporibus suis,
quorum temporibus semper in persecutione fuerunt christiani. Et quia
inimici, et persecutores Christianorum,
longum duximus narrare eorum iniquos
est
orthodoxus, et verus Sanctae Trinitatis cultor. Aliquantis post haec diebus
immoratus cum rege vir beatissimus confirmavit eum in fide atque doctrina
Christi, et valefaciens omnibus christicolis, Romam profectus est. Tempore
isto facta est laetitia magna, et christiani descendentes de montanis, et
locis abditis, quo dispersi erant, coeperunt nomen Domini laudare et
benedicere, qui salvos facit sperantes in se.
ac regionum regni sui, quatenus unaquaeque gens
sciret, atque cognosceret fines, et terminos provinciarum, et regionum
suarum, congregans igitur omnes sapientes regni sui, locutus est eis de
verbo hoc, sed nullus eo tempore inventus est, qui certam responsionem daret
regi de hac re. Tunc rex Dei sapientia plenus, sano utens consilio, misit
sapientes, ac nobiles viros legatos ad venerabilem, et apostolicum virum
papam Stephanum, et ad
convertit; genuitque Thomislavus rex filios, et filias et XIII anno regni
sui mortuus est.
XIII
Sebeslaus filius eius successit in regnum patris sui; eo tempore venerunt
Graeci, et obsederunt civitatem Scodarim.
Audiens autem Sebeslavus rex congregavit gentem multam, et venit, et irruit
in castra eorum, et ceciderunt Graeci, et multi gladio
et mortuus est. .
XIX
Post quem regnavit Pridislauus filius eius, qui multas iniquitates operatus est.
Quodam itaque tempore insurrexerunt magnates Bosnae cum aliquantis et
interfecerunt regem, corpusque eius in flumen proiecerunt.
XX
Tunc Crepimirius, filius eius, una cum bano captis omnibus
XX
Tunc Crepimirius, filius eius, una cum bano captis omnibus illis, disperdiderunt
eos, morteque pessima necaverunt eos. Crepimirius itaque post haec accepit
regnum, et regnavit in loco patris; eo tempore venerunt Alamanii, et caeperunt
Istriam coeperuntque intrare Croatiam. Tunc rex Crepimirius congregans
fortitudinem validam gentis suae, paravit eis bellum, facto bello misit eos rex
in ore gladii, et persecutus est eos,
XXII
Post eum regnavit Radaslavus, qui patris sui vestigia secutus, omni bonitate
fuit ornatus. Praeterea genuit filium, quem Ciaslavum vocavit, qui iuvenis
effectus, coepit esse inobediens patri suo. Eo tempore banus Croatiae Albae cum
suis omnibus rebellaverunt regi. Tunc rex Radaslavus congregans exercitum partem
exercitus dedit filio suo Ciaslavo, partemque secum tulit. Post haec abeuntes
circumdederunt rebelles hic inde, et
eum. Rex
denique fugiens venit in locum, qui dicitur Lasta; cernens itaque non posse se
evadere manus filii sui, cum aliquantis qui eum diligebant, venit prope haec ad
litus maris. Post haec, quia Ciaslavus cum suis iam prope erat, tempore
percussi, cum equitibus, ut stabant natantes pervenerunt, et ascenderunt quamdam
petram, quae non multum longe erat a terra, et sic evasit rex. Non multo post,
voluntate Dei transibat navis, quae de Apulia erat. Tunc rex et qui cum
et duxerunt ad civitatem Sypontinam. Inde perexit Romam ad
limina apostolorum Petri, et Pauli, ab illa autem die petra illa vocata est
bellator, ita ut in civitate Romana nullus
ei esset similis; unde parentes eius, nec non alii Romani caeperunt illum valde
diligere, immutaveruntque nomen eius, et composuerunt ei nomen Bello eo quod
bellum facere valde delectabatur. Eo tempore exivit stolum a Sicilia, multitudo
copiosa navium Saracenorum, quod stolum vocatur miria armeni graece id est
latine decem millia vella, omnes civitates maritimas destruxerunt. Latini autem
fugientes montana petebant, quo Sclavi
civitates maritimas destruxerunt. Latini autem
fugientes montana petebant, quo Sclavi habitabant revertentes in suas civitates
sed Sclavi comprehendentes illos pro servis tenuerunt. Post haec plurimi Latini
dimiserunt tali pacto, ut omni tempore tributa eis redderent, et servitia
exercerent, sicque coeperunt reaedificare civitates maritimas a Saracenis
destructas. Per idem tempus Romani parentes Belli, qui et Bellimirus, quod non
possent sustinere magnatum Romanorum
vocavitque illud suo nomine Bello. Ecclesiam autem
supradictam statuit episcopatum fieri, ordinavitque ibi episcopum, et
episcopatum usque in praesentem diem; post haec coepit rex perambulare per
terram, et per regnum suum. Quodam itaque tempore dum esset rex in partibus
Sremi, Sremani congregantes se cum Ungaris commiserunt proelium cum rege, in quo
loco ceciderunt Sremani cum Ungaris, et facta est eis contritio magna, ab illo
ergo die dicta est planities illa, in qua
latine dicitur Consolator Populi.
XXVIII
Defuncto rege ii, qui de progenie Tycomil erant coeperunt dominare Rassam
et omnes bani similiter tempore ut prius
dominari super se, nolebantque ullam facere rationem reginae, nec eius filii,
sola Tribunia obediebant reginae, eo quod parentes eius erant in Tribunia et
Lausio, et non audebant rebellare ei. Postquam autem crevit puer,
regem Ungariae, deinde Cresimirus caepit totam Bosnam, et
dominavit eam. Defuncto etiam patre matris suae dominavit Croatiam Albam.
XXX
Eo tempore defunctus est Bulgarorum imperator Petrus nomine, qui sedebat in
civitate Magna Preslava, et Graecorum imperator congregans validam fortitudinem
gentis suae, obtinuit totam Bulgariam, suoque subiugavit imperio, deinde
reversus ad
omnia quaecumque mandasset rex. Tunc rex accepit fiiiam
eius uxorem, et nuptiis celebratis more regali dedit cognatis suis in Tribessam,
quam Latini dicunt haereditatem, et constituit Radigradum iuppanum in Onogoste.
Post haec non multo tempore transacto defunctus est imperator Graecorum, et rex
Prelimirus cum suo socero miserunt Rassanis suis amicis, ut nil timendo
interficerent Graecos, qui praeerant eis, ita et factum est. Occisis ergo una
die omnibus Graecis perrexit
autem fratri eius natus est filius cui Stephanus nomen imposuit, iste
post mortem patris rexit Croatiam Albam, et Bosnam, et post eum semper
regnaverunt in Croatia. Natus est ei ex concubina filius ambobus pedibus
claudus, qui multo tempore ambulare non potuit quem Leghet nominavit, iste
Leghet, mortuo patre eius Crescimiro, adductus est in Tribunia ad consobrinum
suum Bolleslavum. Serviebat itaque ei puella quaedam nomine Lovizza, quam
dilexit et postea duxit uxorem,
coeperunt dominari
terram, patre eorum residente in Culfo de Cattaro in loco qui Traiectus dicitur,
ubi castellum sibi construxerat et curiam. Sed Deus omnipotens cui cuncta bona
placent, et displicent omnia mala, atque peccata brevi in tempore percussit
patrem, claudum corpore, et anima, et filios eius pestilentia et clade
quemadmodum percusserunt ipsi fratres et nepotes suos, et mortui sunt et non
remansit ex eis vel unus.
filium, cui nomen imposuit Tugemir, et
dormivit in pace.
XXXIII
Successit Tugemirus in regnum, et accepta uxore genuit filium, quem Chvalimirum
vocavit. Eo tempore surrexit in gente Bulgarinorum quidam Samuel, qui se
imperatorem vocari iussit, et commisit proelia muita cum Graecis proiecitque eos
ex tota Bulgaria ita ut in diebus eius Graeci non auderent propinquare illuc.
rexit Tribuniam, et Chelmam, tertium Miroslavum, qui regionem Podgoriam tenuit.
Postquam autem dimisit terram filiis suis, in senectute bona mortuus est.
XXXV
Quodam itaque tempore Miroslavus veniens causa videndi fratrem suum maiorem,
ingressus in lintrem, navigansque per Baltam, orta subito tempestate, periit
ipse et qui cum eo erant, cuius terram possedit frater eius et regnavit pro eo.
Post haec rex
Sepultus est in ecclesia Sanctae Mariae, in loco qui dicitur Gazeni.
XXXVI
Puer autem Vladimirus accepto regno cresebat decoratus omni sapientia, et
sanctitate. Tempore itaque eodem dum Vladimirus esset adolescens, et regnaret in
loco patris sui, supradictus Samuel Bulgarinorum imperator, congregato magno
exercitu advenit in partibus Dalmatiae supra terram regis Vladimiri. Rex vero
qui vir sanctus
resalutatis omnibus, perrexit ad imperatorem. Quem imperator statim relegavit in
exilium in partibus Achridae, in loco qui Prapa dicitur, ubi et curia eiusdem
imperatoris erat. Post haec congregato exercitu debellavit Dulcinium longo
tempore, sed eum capere nullatenus valuit, inde ascendit iratus, coepit
destruere incendere ac depraedare totam Dalmatiam, Decatarum autem atque Lausium
civitates incendit, nec non et vicos, et totam provinciam devastavit, ita ut
terra
die, regebatque populum sibi
commissum cum timore Dei et iustitia. Post non multum vero temporis defunctus
est imperator Samuel, et filius eius Radomirus accepit imperium, qui fortis
extitit viribus, commisitque proelia multa cum Graecis tempore Basilii
imperatoris Graecorum, obtinuitque totam terram usque Constantinopolim. Timens
autem Basilius imperator, ne forte imperium ammitteret, misit oculte legatos ad
Vladislavum consobrinum Radomiri, dicens: "Quare non vindicas
in hodiernum diem. Uzor vero beati Vladimiri Cossara, sanctimonialis effecta, pie, et sancte vivendo, in eadem ecclesia
vitam finivit ibique sepulta est ad pedes viri sui.
Eodem itaque tempore, quo translatum est corpus beati Vladimiri de Prispa in
Craini imperator Vladislavus congregato exercitu venit possidere terram beati
Vladimtri, et civitatem Durachium, ut promissum ei fuerat ab imperatore Basilio
propter homicidia
Budua una juppa.
Post haec regina cum filio suo Goyslavo primogenito regebat regnum et filios.
Nulius autem rex ex eis vocitatus est rex, donec vixit regina mater eorum, sed
tantummodo knesii vocabantur. Quodam itaque tempore Goyslavus cecidit in lectulo
et dum infirmus iaceret in lectulo, quidam de Tribunia, qui Scrobimesi
vocabantur consilio inito venerunt, et
interfecerunt illum iacentem in lecto, fratremque eius
gentem
abiit, et intravit in Tribuniam, et debellavit Domanec, et convicit, atque
interfecit eum. Postea intravit in regionem Chelmani, et obtinuit eam.
XL
Eo tempore defuncta est regina et Mihala accepit regnum. Erantque ei septem
filii, quorum nomina sunt haec: Bladimirus, Priaslavus, Sergius, Deria, Gabriel,
Miroslavus, et Bodinus, et quia hos septem filios habebat accepto regno noluit
et Bodinus, et quia hos septem filios habebat accepto regno noluit
servare sacramentum fratri suo Radoslavo, sed tulit illi iuppaniam Zentae et
dedit illam filio suo Bladimiro.
Eo tempore mortua est uxor regi Michalae,
duxitque aliam uxorem Graecam consobrinam imperatoris, genuitque ex ea quatuor
filios, quorum nomina sunt haec: primus Dobroslavus, sccundus Petrislavus,
tertius Niceforius, quartus Theodorus. Ex
autem fratres Bodini,
quia displicuit Deo peccatum patris eorum propter periurium huc, illucque per
provincias equitantes, et bella plurima committentes, omnes in bello mortui sunt
vivente patre eorum, non uno quidem die, sed quisque tempore suo. Regnavit
praeterea rex Michala XXXV annis; et mortuus est, sepultusque est cum magno
honore in monasterio Sanctorum martyrum Sergii, et Bachi.
XLI
multiplicare, valde dolebat, timebat enim, ne viro eius moriente,
Branislavus seu filii eius acciperent regnum, unde et semper invidebat eis,
et quaerebat opportunum tempus, quomodo patrem et filios perderet. Quodam
itaque tempore dum Branislavus cum fratre suo Gradislavo, et filio Bericna
simpliciter venissent ad regem in civitatem Scodarim, videns eos Jaquinta
solos venisse gavisa est, accedensque ad regem protervae coepit insistere,
et dicere,
Michalla filius eius voluit succedere in regno, sed propter nequitiam
matris eius noluit populus terrae; sed constituerunt sibi regem Dobroslavum
fratrem Bodini regis. Regante eo, coepit se dure agere contra populum. Eo
tempore audientes fratres, et filii knesii Branislavi, quod rex Bodinus
obiisset imperatoris iussu venerunt Durachium ubi Goyslavus accepit uxorem,
et mansit ibi cum nepotibus suis. Cociaparus quoque frater eius perexit
Rassam,
Jaquintae acquivere super Dobroslavum regem, et extrahentes
illum de custodia exiecaverunt oculos eius, et testiculos illi amputaverunt,
miseruntque illum in monasterio Sanctorum Sergii et Bachi, ubi cum monacis
vivens longo tempore, postea mortuus est.
XLV
Post mortem regis Bladimiri caepit regnum Georgius filius Jaquintae reginae.
Secundo autem anno regni sui voluit occulte
voluit occulte comprehendere filios Branislavi,
sed minime valuit, nam innotuit eis quoddam consilium, et ipsi abierunt
Durachium ad patruum suum Goyslavum, solus Grubessa comprehensus est, et
positus in custodia in Scodarim. Tempore illo dux Calo Joannes Cumano
congregans fortem exercitum venit cum Goyslavo, et nepotibus eius supra
regem Georgium. Rex etiam congregans populum paravit eis bellum.
Committentes itaque bellum cecidit pars Georgii regis
depredavit,
inveneruntque ibi Uroscium in custodia, in qua missus a parentibus fuerat,
unde extrahentes illum dimisserunt iuppanum in Rassa. Inde rex cum suis
omnibus reversus est ad locum suum cum spoliis magnis. Gradicna eo tempore
secessit in Chelmani. Post haec videns quod Dragillus cum fratre, et
nepotibus prudenter se agerent et quotidie multiplicarent, et crescerent in
amore omnium populorum invidia ductus timensque quod populus terrae
qua dicit Lucanus: Qua maris Adriaci longas ferit unda Salonas. Dicta autem est Salona a salo, hoc est a mari, quia in litore maris sita est. Longa uero idcirco dicta est, quia modicum lata, sed in longum fere sex milibus uersus occidentalem plagam protendebatur.
repleuit euangelio Christi; non tamen ipse per se intrauit Illiricum predicare, sed misit Titum discipulum suum, sicut dicit ad Timoteum: Crescens abiit in Galatiam, Titus in Dalmatiam. Hic ergo beatus Titus ad Dalmatie partes adueniens, et uerbum salutis gentibus illis predicans, non longo illic tempore mansit, sed audiens, quod beatus Paulus a preside Festo iussus esset Romam pergere, statim omissis omnibus preueniens eum expectauit in urbe. Quo cum beatus apostolus accessisset ibique uerbum Dei diutius predicauit. Cum autem per spiritum sanctum cognosceret in eadem urbe suum martirium
sui martirii felici cruore peregit. Ab huius ergo preeminentia apostolice dignitatis omnes successores sui archiepiscopalia insignia per sedem apostolicam sortiuntur. Hic autem cum multis aliis passus est, qui eum uno mense ad martirii gloriam precesserunt.
persecutionis alter simili nomine martir fuit, qui Domnionis uocabulo a nomine pontificis Domnii modicum differt. Sed hic fuit unus ex cubiculariis Maximiniani tiranni. Cum ergo iste Domnio maioris dilectionis aput imperatorem prerogatiua gauderet, ipse coronam imperii conseruabat et ipsam tempore debito super imperatoris uerticem imponebat, erat autem occulte christianus. Et cum uideret Maximianum adeo crudeliter in christianos deseuire, ut multos a sancto proposito deterreret, ipse utpote christianissimus et deuotus exortabatur martires in sancto proposito finaliter perdurare. Tunc
imperatoris post ipsum currentes inuaserunt eum et strictis mucronibus circumdantes amputauerunt caput eius. Ipse uero martir uirtute diuina propriis manibus caput suum de terra dicitur eleuasse et ibidem quendam fluuium, qui Sytirion nominatur, firmis gressibus transuadasse ibique sepultus aliquo tempore requieuit. Cum autem dominus multa per eum miracula operaretur, ex multis prouintiis pro sanitate adipiscenda ad locum ipsum confluebant. Tunc Salonitani ciues, quia equinomius erat beato Domnio pontifici, abeuntes rapuerunt corpus beati Domnionis, et cum magna reuerentia locauerunt Salone.
confluebant. Tunc Salonitani ciues, quia equinomius erat beato Domnio pontifici, abeuntes rapuerunt corpus beati Domnionis, et cum magna reuerentia locauerunt Salone. Qua de re, propter nominis consonantiam, multotiens uocabulum Domnionis pro nomine Domnii et e conuerso confuse describitur. Eodem tempore beatus Anastasius Aquilegensis aput Salonam martirium pro Christi nomine suscepit.
IV. De constructione edificii, quod Spalatum nuncupatur
suam habitare fecit tradens ei Salonam cum tota prouincia. Hoc scilicet edificium Spalatum dictum est a pallantheo, quod antiqui spaciosum dicebant palatium.
cessante procella ecclesia suum paulatim resumpsit uigorem. Multitudo cleri, que ibi erat, ecclesiasticis cepit institutionibus informari pluresque presules post beatum Domnium seriatim successerunt. De aliquibus, prout scire potuimus, ad posterorum memoria aliqua disseramus.
honestate deuius incedebat. Cum enim esset inpos scientie, non lectioni erat deditus, sed epulis et cotidianis conuiuiis cum cognatis et amicis uacabat et quod erat deterius, thesauros ecclesie et uasa ministerii dando suis contribulibus et complicibus sacrilega dilapidatione uastabat. Et erat eo tempore archidiaconus quidam, Honoratus nomine, qui Deum habens pre occulis zelo nimio mouebatur, dolens de sui presulis insolentia. Hic quantum licebat, conabatur se opponere Natali archiepiscopo maxime, quia uidebat bona eccelesie tam indecenter distrahi. Qua ex re archiepiscopus ualde ipsum
suas litteras ad papam direxit contra Honoratum. Honoratus nichilominus suas accusatorias contra archiepiscopum destinauit. Beatus uero Gregorius Natali rescripsit de multis excessibus redarguens ipsum et precipue de dolosa promotione Honorati dicens: Quod ualde iniquum fuit, ut uno eodemque tempore una persona nolens ad ordinem sacerdotii promoueatur, que tamquam immerita a diaconatus officio remouetur et sicut iustum est, ut nemo crescere compellatur inuitus, ita censendum puto, ne quisquam insons ab ordinis sui ministerio deiciatur iniuste . Honorato uero rescripsit dicens:
legitimos se curie presentaret. Quod et factum est. Nam per sententiam apostolicam amborum causa terminata est.
VI. De Maximo scismatico
poterat nisi ad yma uergere? Quid restabat nisi ad interitum festinare?
miserabiliter mendicabant! Tunc electi iuuenes armatis liburnis ceperunt per Dalmatie litora discurrentes hostibus insidiari. Tantas enim cedes et predas de ipsis cotidie faciebant, quod nullus Sclauorum erat ausus ad mare descendere. His etenim modis Salonitani erumnosam uitam ducentes multo tempore in insulis comorati sunt.
liburnis ceperunt per Dalmatie litora discurrentes hostibus insidiari. Tantas enim cedes et predas de ipsis cotidie faciebant, quod nullus Sclauorum erat ausus ad mare descendere. His etenim modis Salonitani erumnosam uitam ducentes multo tempore in insulis comorati sunt.
Prenotati ergo aduene sedem sibi in illis partibus collocantes ciuitatem Epitaurum sepius impugnantes nimium atriuerunt, atritamque ceperunt et captam in solitudinem redegerunt. Homines autem cum eis permixti sunt et facti sunt populus unus. Edificauerunt Ragusium et habitauerunt in eo. Ex eo tempore conari ceperunt pallium suo episcopo optinere.
IX. Qualiter Salonitani per diuersa sunt loca dispersi
XI. De Iohanne primo archiepiscopo Spalatino
eam in magna deuotione et tripudio omnium, qui conuenerant, ad honorem Dei et gloriose Virginis Marie. Clerum autem ibi statuit, qui diuini cultus obsequia diebus singulis exerceret.
XII. De translatione sanctorum Domnii et Anastasii
fuit episcopus Sciscianus, ubi beatus Quirinus martir quondam extitit presul.
Salone interitum in Spalato hos inuenimus antiquiores fuisse antistites: Iustinus archiepiscopus extitit anno incarnationis octingentesimo quadragesimo, Marinus archiepiscopus fuit tempore Caroli regis et Branimiri ducis Sclauonie, Iohannes archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo quartodecimo tempore Tamislaui ducis. Martinus archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo septuagesimo tempore Theodosii imperatoris et Dirscisclaui regis. Iste Martinus fuit Spalatinus natione, hic fecit ecclesie unum calicem magnum cum sua patena de auro purissimo. Ab isto Dirscisclauo ceteri successores
extitit anno incarnationis octingentesimo quadragesimo, Marinus archiepiscopus fuit tempore Caroli regis et Branimiri ducis Sclauonie, Iohannes archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo quartodecimo tempore Tamislaui ducis. Martinus archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo septuagesimo tempore Theodosii imperatoris et Dirscisclaui regis. Iste Martinus fuit Spalatinus natione, hic fecit ecclesie unum calicem magnum cum sua patena de auro purissimo. Ab isto Dirscisclauo ceteri successores eius reges Dalmatie et Chroatie appellati sunt. Recipiebant enim regie dignitatis insignia ab
pagani crudelissimi, prius uocabantur Hunni, postea sunt Hungari nuncupati. Ante ipsa tempora dux Attila, ferocissimus persecutor christianorum, de predicta regione dicitur fuisse egressus.
de predicta regione dicitur fuisse egressus.
filii eius, regum. Paulus archiepiscopus, etiam natione Spalatensis, fuit anno Domini millesimo quintodecimo, tempore Basiliii et Constantini imperatorum Constantinopolitanorum et Cresimiri, eorum patricii et regis Chroatorum. Pater uero eiusdem archiepiscopi uocabatur Prestantius, qui eodem tempore primarius erat, hoc est rector, ciuitatis Spalatine.
et dignius uideatur.
in eo sanctitatis insignia eniterent. Vnde et in uita et post mortem in magna ueneratione habitus est a ciuibus suis.
ydoneo prouideret. Tandem eorum petitionibus summus pontifex aquieuit, dans eis presulem Crescentium, natione Romanum, uirum ualde egregium et omni preditum bonitate.
XVII. Qualiter Hungari ceperunt dominium Dalmatie et Chroatie
omnium, que hinc inde fuerant ex beneplacito stabilita, iurauit rex cum suis principibus, omnia firmiter obseruare. Postera uero die iurauerunt Spalatenses, primo quidem maiores, deinde iuniores, postea uulgus omne, ut Colomanno regi et eius posteris, ac regno Hungarie subiecti et fideles omni tempore permanerent. Tunc rex ciuitatem ingressus, ualde honorifice a clero et populo susceptus est. Et ea die procuratione affluenter a comuni suscepta confectisque ac traditis emunitatis priuilegiis, profectus est.
in Hungariam proficiscendo regis curiam frequentabat.
preerat capitulo, comes uero Cernecha ciuitatem regebat. Isti ambo, ut ferunt, uno consilio prouentus ecclesie suis usibus retorquentes, electionem pontificis friuolis dilationibus subplantabant.
XIX. De exemptione Iaderensis ecclesie
ob rem multa donaria et exenia consequebatur ab eo. Sed quod ei de pontificatu Spalatino promiserat, nolebat ducere ad effectum. Tunc instante episcopo promisit archidiaconus talique ipsum calliditate decepit. Statuit namque diem, qua Spalatum ueniens missam caneret, admonitionem faceret, ne tanto tempore sinerent suam ecclesiam pastore uiduatam manere. Et inter hec uerba pollicitus est archidiaconus primam se uocem electionis de persona episcopi emissurum. Quid plura? Venit episcopus, missam cecinit, admonitionem fecit, sed is, qui se in ipsius electionem proclamaturum promiserat, nichil
Spalatine ecclesie permansit.
contulit nepoti suo Madio primicerio, fratri Iohannis Mesagalia, quia patronatus iure spectabat ad eum.
de eius digito et abscessit.
habebatur.
XX. De episcopatu Farensi
sperans se cum eo suauius uiuere, eo quod nec ipse per se superbus nec erat de superbo sanguine procreatus. Tandem Lampredius iste Iaderensis episcopus est effectus.
cardinalis, uir magne auctoritatis et eximie honestatis, per totum regnum Hungarie legationibus officio fungebatur. Hic cum non modicam fecisset moram Spalati residendo, effectus erat familiaris omnibus et amicus, singulos enim pro meritis caritatis uiscere confouebat. Factum est autem, ut eo tempore congregaretur clerus Spalatine ecclesie pro archiepiscopo eligendo. Et tandem premisso tractatu de electione cuiusdam in archiepiscopum, ut moris est, omnia uota in personam eiusdem cardinalis concorditer conuenerunt. Itaque electionis solempnitate deuote ab omnibus celebrata protinus
clerici humiliter postulantes, ut pastorem eis concedere dignaretur. Qui eorum petitioni benigne annuens direxit eis Girardum patria Veronensem et curie capellanum. Qui ab eodem summo pontifice consecratus ualde honeste decenterque accessit ad regimen ecclesie Spalatensis.
ut usque ad muros armatis equitum cuneis appropinquans, multas hominum et animalium predas agebat. Spalatenses uero exire contra tantam armatorum multitudinem non presumentes, sese intra menia tuebantur; aliquotiens uero clanculo exeuntes, hostibus ut poterant, offendebant. Factum est autem, ut tempore quodam dux Reles coadunato grandi exercitu castra posuit e regione ciuitatis, cepitque succidere uineas et arbores quasque fructiferas detruncare. Tunc Spalatenses tristes et gemebundi sua dampna eminus inspectantes miserunt ad ducem nuntios uerbis pacificis postulantes, ut a tanta
Insulani uero eius amentiam non ferentes, expulerunt eum et accedentes ad ecclesiam Spalatensem elegerunt Lucarum, filium Duimi Cicle, archidiaconum eiusdem ecclesie. Qui presentatus Raynerio archiepiscopo consecratus est ab eodem.
Martinus insularum episcopus recuperata sanitate iam compos mentis effectus, querelam domino pape de sua expulsione et de Lucari intrusione deposuit. Summus uero pontifex auditis et cognitis cause meritis Lucarum deposuit, Martinum uero ad suam sedem remisit.
postulasset, donauit ei munera pretiosa satis et non pauca. Sicque ad ecclesiam suam gaudens et locuples est reuersus.
recesserant. Tunc extrahentes eum nauique extincta imponentes membra cum magno luctu et merore ad ciuitatem duxerunt. Clerus autem preparatis de more solempnibus exequiis una cum populo extulerunt corpus pontificis et sepelierunt eum in ecclesia sancti Benedicti.
consecrationem suscepit et pergens ad apostolice sedis presulem confirmationis rescriptum optinuit, ut deinceps episcopatus Farensis antique metropoli Spalatine, tamquam matri sue, iure perpetuo adhereret.
De Bernardo archiepiscopo Spalatensi
quem reiecerat monachalem. Quod et factum est. Tunc consecratus ab Innocentio anno Domini millesimo ducentesimo uenit Spalatum satisque uigilanter cepit curam pastoralis officii circa subiectos impendere.
reuersi fecitque eos archiepiscopus suam heresim, tactis sancrosanctis euangeliis abiurare ipsosque ab excommunicationis nexu debita solempnitate expediens, ipsorum bona restitui fecit. Sic autem omnes illi, qui per ipsos decepti fuerant, ab heretica sunt contagione mundati.
regem inungi. Inuitatus autem Bernardus a rege in Hungariam est profectus. Ibique cum aliis prelatis ecclesiarum regni Hungarie qui ad solempnitatem iocunditatis regie confluxerant, regis filium coronauit multisque a rege honoratus muneribus ad ecclesiam suam reuersus est.
regie inuntionis accederet. Sed Bernardus exstimans puerum, Henrici regis filium, adhuc uiuere, ad conuocationem regiam ire neglexit. Propter quod rex non satis digne tulit archiepiscopi neglectum.
XXIV. De prima captione Iadere
expeditiones priuatim conductarum factusque est stolus naualis exercitus copiosus. Hoc etiam Veneti conditionaliter Francigenis studuerunt apponere, ut ubicumque ipsi uellent cum toto exercitu applicare, tenerentur ex pacto contra omnes homines Venetos adiuuare.
totius munitionis illius edificio, Iaderam intrauerunt. Et tunc ruinas domorum suarum, ut poterant, instaurantes, habitauerunt in eis. Miserunt autem Venetias et fecerunt pacem cum ipsis, iurantes eis subiectionem perpetuam et fidelitatis constantiam obseruare.
eum quocumque pergebat. Sed in controuersia illa priuilegiorum recessit ab eo archidiaconus et cum capitulo stetit, quam ob rem non equis eum oculis archiepiscopus aspiciebat, sed mutuis se odiis insectabantur. Archipresbyter uero perseueranti constantia adherebat eidem.
Archipresbyter uero perseueranti constantia adherebat eidem.
Anonymus (floruit 1056) [1056], Confirmatio Iaderensium, versio electronica (, Zadar), 458 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [nnconfirmatioiaderenses].
Adam Parižanin (floruit 1059) [1059], Tres hymni perantiqui de Laudibus S. Domnii, versio electronica (, Split), 394 versus, verborum 4195, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hymnus] [word count] [adamushymnidomnii].
Anastazije, hrvatski biskup i kraljev kancelar (floruit 1070) [1070], Confirmatio Radovani, versio electronica (, Nin), 428 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [anastasiusconfirmatioradovani].
Auctores varii (1080-1105) [1080], Jura sancti Petri de Gomai, versio electronica (, Split), 6348 verborum, Ed. Petar Skok Viktor Novak [genre: prosa - charta] [word count] [aavvsupetarski].
Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].
Galopa, Antonije (c. 1265) [1265], Carmen in libro statutorum Curzolae, versio electronica (, Dubrovnik; Korčula), Versus 24, verborum 171, Ed. Jaromir J. Hanel [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [galopaac].
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.