Your search found 8995 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1201-1300:

1.46  Vellem fulminibus scindier omne solum.
1.47  Tristis ubique gemat luctus, suspiria, tristis
1.48  Sit timor et lacrimis mixtus ubique dolor.
1.49  Hippotades soluat tumidos nunc impiger utres
1.50  Aeolus et uentis uim ferat ipse

1.85  Ite procul Veneris felicia sidera faustae,
1.86  Ite procul placidi candida signa Iouis.
1.87  Augurium nigro sit nostrum nomine tinctum
1.88  Semper et auspiciis sint maledicta meis.
1.89  O mihi damna forent cunctis oppleta ruinis

1.151  His nec Apollinea possit medicarier arte,
1.152  Hippolyto medicam quae tulit ante manum.
1.153  Hei mihi, cum nostrum non sit medicabile uulnus:
1.154  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.155  Quae mihi sola fuit tantorum causa laborum

1.190  Iam poteris damno cautior esse meo.
1.191  Quisquis is es, uerbis ne te modo demorer, audi:
1.192  Sit satis hoc speculum me tribuisse tibi.
1.193  Ille erit o quoties felix quotiesque beatus
1.194  Sumptibus alterius qui didicisse

1.195  Nos tamen at nostrae ueniam praebebimus hosti,
1.196  Tot lacrimas et tot quae mala longa dedit.
1.197  Denique sit mea mors totum uulgata per orbem,
1.198  Damna per exemplum sint fugienda meum.
1.199  Vade, meum nigro uestitu flebile, carmen,

2.11  Quo possim tecum iucundos carpere fructus
2.12  Et ueneris gratas enumerasse uices.
2.13  Et quid erit quod non tua sit factura Neaera,
2.14  Dummodo mentis ero non aliena meae.
2.15  Non ego Caucaseas renuam transcendere rupes,

9.37  Dulcis amor, dulces tibi sint in corde mente puellae:
9.38  Sit coma, sit niuei grata rapina pedis.
9.39  Argutos cantet, cantet tua molis mollis

9.37  Dulcis amor, dulces tibi sint in corde mente puellae:
9.38  Sit coma, sit niuei grata rapina pedis.
9.39  Argutos cantet, cantet tua molis mollis ocellos

11. Marco Marulo
11.1  Quam mihi misisti, uatum celeberrime, nuper,
11.2  Sit tibi perpetuo munere missa salus.
11.3  Nam tua fama uiget, longae dignissima uitae,
11.4  Conuenit ingenuis moribus aucta

19.59  Quanto compositis decore signis
19.60  Prudenti uidet hic et inde cura
19.61  Quid sit conueniens, quid arma queant.
19.62  Mox celsa generosior cohorte
19.63  In partes celer aduolat priores,

20.11  Mulctas, exilium, flagella, caedes,
20.12  Perpendat trutina seueriore
20.13  Quid sit conueniens, malum, quid aequum,
20.14  Quid sit discutiat pium nefasque,
20.15  Cunctis ius tribuat reosque damnet.

20.12  Perpendat trutina seueriore
20.13  Quid sit conueniens, malum, quid aequum,
20.14  Quid sit discutiat pium nefasque,
20.15  Cunctis ius tribuat reosque damnet.
20.16  Vt seruet ueneranda iussa patrum,

27.25  Dignius nomen, grauior magister
27.26  Nescio quid iam uenit ecce maius;
27.27  Sit tua, felix, tamen hoc relatum
27.28  Pace, uetustas.
27.29  Verberat iam iam refluos marinae

31.12  Fascibus aetherios et penetrare polos.
31.13  Longa tuis superi concedant saecula rebus,
31.14  Sit tua perpetuo fama decore nitens.
31.15  Quandoquidem nostris tanta est conatibus impar
31.16  Gratia, mortali non referenda

33.42  Gloria, sufficit dicere Musa rudis.
33.43  Hanc tibi perpetuo Natalis munere donat;
33.44  Parua sit an grandis, seruiet usque tibi. 34. de infantulo a porco occiso
34.1  Paruulus in cunis-

34.10  Non tulit indignae crimina saeua necis,
34.11  Iussit et occisum rabido consumier igni,
34.12  Vt, fera sit quamquam, facta nefanda luat.
34.13  Conueniens quid sit tali sub praeside, ciues,
34.14  Discite, qui nocuas non iubet esse

34.11  Iussit et occisum rabido consumier igni,
34.12  Vt, fera sit quamquam, facta nefanda luat.
34.13  Conueniens quid sit tali sub praeside, ciues,
34.14  Discite, qui nocuas non iubet esse feras.

35.12  Et teretes digitos marmoreasque manus.
35.13  Quis tum praecipuos Adonis artus
35.14  Praeferet, Idaliae sit procul ira deae!
35.15  Illi uisus eras fauore tali,
35.16  Endymion dignus quo tibi, Luna, tuus.

35.18  Virgineis, rabidas concipit illa faces.
35.19  Nomen scire uelis tui furoris
35.20  Et faciem, patria qua sit et ortus. Habe:
35.21  Caelestis patria, beata forma,
35.22  Euphrosyne nomen dicitur esse suum.

Fecit et in populos munia iusta suos,
46.117  Est mihi mos patrius, quis possum laudibus, illum
46.118  Ferre, nefas tamquam sit reticere decus.
46.119  Vrbe licet Veneta probitas cognoscitur omnis,
46.120  Accipe, nam dubitas forsitan iste quis est:

50.24  Rostra cruentauit si stimulante fame.
50.25  Et licet horrificus Caesar terraque marique
50.26  Sit prope: terrificas spernite quaeso minas.
50.27  Robora magnanimae spernant insignia laudis
50.28  Cuncta, dat aeternum mors generosa

50.38  Indiga Maeonio carmine tanta fides.
50.39  Opposuere uiri pugnantia pectora Turcis,
50.40  Sit quasi pro dominis mors inacerba suis.
50.41  Tunc Mahumetanae ceciderunt corpora gentis
50.42  Obuia pectoribus quot coiere

retinens quicquid praecesserit aeui
51.59  Quicquid et est subita uenturum clade repellis.
51.60  Ingenio uoluens quid sit tolerare, negandum
51.61  Quidue, per aduersos truculenti numinis aestus
51.62  Magnanimus calcas, sapienti corde refrenas

53.62  Saeuitiam, lites, conuiciumque dolum.
53.63  Protinus accurrit populi non parua corona;
53.64  Interroga, quid sit?- Ista propinquus agit.
53.65  Nullus amor; quae sunt miseris solacia rebus?
53.66  Prospicis arma foris, prospicis arma

mutantur gaudia luctu,
56.16  Alitis acta modo quam breuis hora fugit.
56.17  Confiteor graue sit damnum, grauior quoque poena
56.18  Nonnullum ex caris occubuisse tuis.
56.19  Frater erat, dices: carissima pectora

56.55  Ast quibus immensum decus immortale per aeuum
56.56  Fulget et aeternum praemia clara uigent;
56.57  Pace tua nunc sit, mors o saeuissima, dictum:
56.58  Hi tibi nil debent, non meruere mori.
56.59  Mortem nemo timet nisi qui cum crimine

58.52  Sed ruit in quemquam dentibus atra feris.
58.53  Hanc timet innocuus, nocuus pauperque beatus;
58.54  Stemmate conspicuo, sit licet ortus humo.
58.55  Omnia sub caelo quae sunt, obnoxia fatis
58.56  Nempe iacent: nulli parcit amara dies.

58.68  Numina fausta tua sint precor officio!
58.69  Ver tibi perpetuum, uernantia semper inundent
58.70  Prata nec irriguis sit procul humor aquis;
58.71  Turba tuos uado nympharum flore capillos
58.72  Componant uiolis purpureisque rosis.

Pyrrha, tuas hoc detestabile uulgus.
59.27  Haec Phaethonteas meruissent saecla fauillas
59.28  Phlegraeasque faces. Tua sit clementia nati,
59.29  Mollior ira tui. Non nos neque crimina cernas
59.30  Nostra, sed, oh miseri proprio qui sanguine mundi

62.7  Eridano Tanaim commisceat, Inda Timauo
62.8  Arua; Paraetonium flumen inundet Arar;
62.9  Floriger autumnus, uer sit glaciale necesse est;
62.10  Aeternus mundi corruat ante globus.

quam illi cui confert accipere: sic nimirum dulcius est ipsi animo vitam corpori tribuere quam corpori eam recipere. Beatius enim est dare ac excellentius quam excipere: quo autem munera excelentiora fuerint, eo avidius expetuntur; quo ut non minus animus iungi corpori quam corpus animo expetere sit autumandus exactior atque perfectior futurus quum et vitam corporis tribuet et in suo extiterit toto illudque constituerit. Quorsum haec? ut agnoscatis animos nostros non esse his in corporibus veluti nautas in naviculis ut plerique Platonicorum existimavere; nam ipsos esse quodam eudemonas aut

examinarentur et ita vel cum malis poenas luerent vel cum bonis perfruerentur aeternis; opinio delira certe atque explosa hominum inimicos quae animos autumat esse. Nil enim est tam rationi contrarium quam angelos detrudi vique persistere in loco aliquo; hi quoque nesciunt contra deum esse qui non sit cum deo et illum qui ei non adhaeret seiungi et odio habere qui aperto amore non prosequitur; non sunt itaque animi nostri daemones aut angeli ulli, sed species hoc est formae et actus vel, ut Aristotelico utar vocabulo, corporum humanorum endelechiae. Non est quoque animus humanus natura

ut pueri, opus est et haec ratio animorum immortalitate et naturae cupidine, quae non potuit supervacue ab illo (qui nihil agit frustra) infundi, et concessa animos esse corporis formas concludi et perorari evidenter, atque necessario manifestum est. Et quum tanta sit probatio: et convenientia inter corpus et animum ut idem aliud vivificare quam suum corpus nequeat, quid restat nisi ut denuo illud corpus ita raperetur quo ipsi animo fiat idoneum domicilium, quo, inquam, ab eodem apte vivificari possit? Qui tandem eveniet? erit iterum idem homo integer; vivet

quam suum corpus nequeat, quid restat nisi ut denuo illud corpus ita raperetur quo ipsi animo fiat idoneum domicilium, quo, inquam, ab eodem apte vivificari possit? Qui tandem eveniet? erit iterum idem homo integer; vivet aevo perpetuo; totus erit immortalis ita ut iam nullo modo mori: neque, sit hic praecesserint merita, quicquam sinistri pati possit et in corpore tam dilecto constitutus videbit regem suum in decore suo, oculo quidem mentis divinitatem, carneo autem Christi humanitatem intuebitur. Nunquam senio, nunquam morbo, nunquam afficietur vel parvulo dolore. Fugiet mors,

(ut videre videor) aeternae mandabuntur memoriae; supra namque quam credi potest omnibus, quantumcunque vile et abictis, benignum atque affabilem se se praebuit atque urbanum, adeoque omnis invidia tanquam a divino viro relegata fuit ut, quum difficilimum sit poetam non invidere poetae et architectum architecto et negotiatorem negotiatori et mendico mendicum, is nunquam de alicuius felicitate doluisse, nunquam de iactura aut calamitate exhilaratus fuisse ab ullo visus est ipsis. Itaque praeclare facta (ut confirmare possum) ab universis hodie passim

studiosiorem atque (utinam) fortunatiorem. Nosti philosophico illo dogmate corruptum non esse quicquam neque desiisse quod in melius commutatum est cuive nobilius quid successit; quom ergo tu, Sigismonde dulcissime, patri tuo successeris doctior atque praestantior ipseque quodammodo in te sit mutatus, iuvenem profecto qui summam spem civium, quam de te iam puero habuerant, continuo adolescens incredibili virtute superasti; qui et humanis et divinis litteris apprime eruditus es; qui certo virtute omni adeo polles ut omnis tuae aetatis non modo in hac urbe, sed (in ipso si dicere fas

sit mutatus, iuvenem profecto qui summam spem civium, quam de te iam puero habuerant, continuo adolescens incredibili virtute superasti; qui et humanis et divinis litteris apprime eruditus es; qui certo virtute omni adeo polles ut omnis tuae aetatis non modo in hac urbe, sed (in ipso si dicere fas sit) orbe hac nostra tempestate excellere videare, nullatenus ipsum dicere audebimus extinctum, nullatenus profecto desiisse qui eminentiori modo remanserit in te. O felices, o terque quaterque beatos, Verg.

3.30   Nec mihi Gnesa magis, pulchra puella, placet.
3.31  Asperior rusco facta est et uilior alga,
3.32  Nec mihi plus chara est ut prius ilia fuit.
3.33  Sit licet insigni formosior ore Diana
3.34  Oraque caelicolis candidiora gerat,
3.35   Diua placet summique parens innupta tonantis
3.36  Quae recipit nostras, uirgo beata,

Et difficile est atque arduum de alienis scriptis iudicare. Qui enim uirtutes ignorat, aut uitia, quae in hac dicendi ratione sunt, recte nunquam neque probauerit, quod probandum neque improbauerit quod improbandum est. Quod nescit quid sit, ubi sit, quod uel uirtutem contineat, uel uitium admittat, quid inuentionem commendet, quod elocutionem illustret, uel contra. Vetus illud est, non nisi sapiens potest iudicare sapientem. Deinde si iudicare possis, uidendum quomodo is

est atque arduum de alienis scriptis iudicare. Qui enim uirtutes ignorat, aut uitia, quae in hac dicendi ratione sunt, recte nunquam neque probauerit, quod probandum neque improbauerit quod improbandum est. Quod nescit quid sit, ubi sit, quod uel uirtutem contineat, uel uitium admittat, quid inuentionem commendet, quod elocutionem illustret, uel contra. Vetus illud est, non nisi sapiens potest iudicare sapientem. Deinde si iudicare possis, uidendum quomodo is sit

ubi sit, quod uel uirtutem contineat, uel uitium admittat, quid inuentionem commendet, quod elocutionem illustret, uel contra. Vetus illud est, non nisi sapiens potest iudicare sapientem. Deinde si iudicare possis, uidendum quomodo is sit accepturus, cuius sunt scripta. Nam si quid laudes, neque cur laudes subiicias, adulator, aut potius derisor, si damnes, neque rationem afferas, inuidus ac malignus obtrectator uideare. Postremo nullo unquam me tempore maiores

Bonus Hieronymo And. S. Franciscum Mariam filium meum statim ab ipso paschalis solennitatis aduentu solicitaram, qua te praeceptorem suum nactus aliquo munusculo prosequeretur. quod nescio quibus ex causis ab illo neglectum sit. Verum scio quod pluribus antea diebus in addiscenda quadam oratione uehaementer elaborarat, qua quom peregregie paratus esset, pro tribunali Christi corpus ineffabile cathedrali sub aede uenerari, Rectoris et Praesulis assistentia

decus immortale Senatus)
22  Tertius Augusto uenit Augustinus Olympo,
23  Ille tibi, huic nostro diuinitus additus alter,
24  Fas sit eo hinc omnes censeri iudice Musas.
25  O mea quale mihi perfudi uiscera nectar,
26  Audito Aegydii sic nomine regis ab ore.
27  Hoc

Ad eundem Epistola. Quod hucusque litterarum silentio fuerim usus, amplissime Domine, nec ad te quicquam mihi scribere sit uisum, causam quidem tui aduentus, utpote quem in dies expectabam fuisse scias. Nam quum amplitudo tua ab urbis digressu in procinctu esset, ego tum uerbis tuis, tum mox etiam Pontificis Max. id ipsum credere persuasus

hauenae, uenena affluunt, salutaris cibus desideratur; quod enim maius uenenum est quam uitia quibus altera deterioris notae anima pascitur, quis salubrior cibus quam uirtutes, quorum educatu alia longe natura ad opificis sui exemplarum conformatur? Sed cum duplicis animae mentio facta sit Cur igitur Joannis Gotii, viri clarissimi atque integerrimi

maligni interpretes sumus. Quo vero gradu itinere prioris vitae, quo ductu atque auspicio virtutum ad hoc aeternum decus pervenerit, illum laudandi, nos consolandi, posteros erudiendi gratia paucis percenseamus; neque ab re sit externa commoda et corporis dotes quasi pedisequas et asseclas virtutum et quaedam animi mancipia pro tempore internumerare, ut ostendamus non minus fortunam quam sapientiam de illo bene meritam. Et alteram usui, alteram ornamento

existimo, licet imperii Romani permutatione et rerum ceu quodam diluvio aut conflagratione et ultima strage et communi confusione humani generis secuta cuiusque gentis originem singulatim indagari non tam necessarium quam difficile sit. Hoc tamen ex (est) nostris annalibus et vetustatis memoria eruimus Epidauro a Vandalis eversa huc illos cives migrasse; mox etiam Romanos ad Illuriam recuperandam Bellum regem

dare uideo; uenio ad domesticas laudes et proximas, quae uerae sunt laudes; nam recte tragicus poeta Qui genus iactat suum, aliena laudat : quamuis plaerique contendant suis primordiis et rerum causis uim certam seminum insitam a natura quo multa seu bona, seu mala sint referri necesse sit: quamobrem non fuit nimis alienum in hoc loco et patriae ipsius defuncti et generis meminisse, quae si uilia uis et obscura fuissent, uno tamen hoc uiro (absit inuidia) possent nobilitari; multum enim nominis, multum memoriae, multum dignitatis et

70  Quid res ipsa potest sortiri publica maius
71  Quam sibi contingat a sapiente regi?
72  Nam Plato tunc cecinit mundum fore iure beatum
73  Cum sapiens regeret, nec sequeretur opes.
74  Gratia sit, rerum genitor tibi magna bonarum,
75  Sceptra pater patriae dux metuenda tenet.
76  Desinat insipiens sapientes Graecia septem
77  Iactare: octavi nos meminisse iuvat.
78  Nec ferat in caelum quos

pellere posse trucem.
133  Europa atque Asia pulsum Libiaque feraci
134  Perferat ad Stygias sutilis alnus aquas,
135  Ut quem mille rates solidae vexere per orbem
136  Unica naufragii cymba sit ista sui;
137  Vel ruat in praeceps subito telluris hiatu
138  Ut ruit attonitis Amphiaraus equis.
139  Tu modo caeruleo properes, Benedicte, Gradivo,
140  Nomen ab effectu cui dedit alma parens,

Grasolario, pręsbitero, Marcus Marulus salutem. Multa de me Tibi Hieronymus meus atque idem Tuus. Sed ita ille de me sentit, quantum ex Tua epistola ad me missa coniicio, ut qui uehementer amat. Atque usu quidem uenit, ut talium laudatio major uero sit. Tu me tanti esse existimas, quanti ipse sibi persuasum habet. Proinde et amare coepisti et optas redamari. Qua in re fateris profecto, qualis uir ipse sis, qui optimi cuiusque te studiosissimum ostendas. Dignus es igitur, quem uicissim ego rogem, ne, tametsi minora in me

pręmunt. Sed nondum illa reliqua apparent, quę in sole et luna et stellis futura prędicantur. Nobis interim expedit non plus sapere quam oportet sapere. Arcanum Dei, quod latet, latere sinamus. Iudicium autem eius semper timeamus. Nescit enim homo, utrum amore an odio dignus sit. Stultum est ideo negligentius uiuere, quia ad judicandum tardat Christus. Licet ille post multa annorum milia uenturus sit, mors tamen procul a nobis esse non potest; etiamsi ultimam inuasura est senectam, properat, currit, uolat, in ianuis est. Breue enim et irreparabile tempus

non plus sapere quam oportet sapere. Arcanum Dei, quod latet, latere sinamus. Iudicium autem eius semper timeamus. Nescit enim homo, utrum amore an odio dignus sit. Stultum est ideo negligentius uiuere, quia ad judicandum tardat Christus. Licet ille post multa annorum milia uenturus sit, mors tamen procul a nobis esse non potest; etiamsi ultimam inuasura est senectam, properat, currit, uolat, in ianuis est. Breue enim et irreparabile tempus omnibus est uitę. Tunc autem primum iudicamur, cum hinc eximus. Et quoniam ne horam quidem uitę nostrę promittere

in medium prodiret, nec ullus sane magis idoneus te uno se mihi offerre potuit, qui nobilitate paterna splendidissimus maternum genus ab illo regum omnium principe Matthia ducis, qui annos decem et octo natus episcopatu Chienadiensi insignitus fuisti, quae dignitas licet ampla admodum sit et vix ulla ex parte regia celsitudine inferior, tamen, si quis eam cum exactissimis animi tui dotibus conferre velit, non episcopatum tibi, sed te episcopatui ornamento esse procul dubio inveniet. Accedit his eximia Latinae linguae cognitio, quam annis quinque continuis in Patavino

et Belgica regna
232   Quod rexit longumque reget: sic iusta tulerunt
233   Fata, adamanteae sic edixere sorores.
234   Improba nil unquam demissum vidit in illa,
235   Nil parvum fortuna domo, sed sceptra, triumphos,
236   Imperium, fasces: horum sit Celtica testis
237   Terra, Calidonii sint, ultima regna, profundi."

238   Iam dea contigerat Romani moenia Planci,
239   Qua celeres Arar et Rhodanus sua flumina miscent,
240   Et iam regali constructa palatia luxu
241  

valeatque tuis contendere flammis,
279   Qui Bereniceo de vertice raptus ad astra
280   Ignivomum tremulo praefers fulgore cometen.
281   Cuncta animus vincit, quem non regina Scytharum
282   Massagis exuperet, hostem licet illa superbum
283   Ulta sit impune natum non passa iacere.
284   Femineos non illa colos, non pensa gerebat,
285   Nil privatum illi curae est, sed volvere libros,
286   Scire pudicitiae laudata exempla prioris,
287   Quot proba Penelope lustris errante marito,
288  

non illa colos, non pensa gerebat,
285   Nil privatum illi curae est, sed volvere libros,
286   Scire pudicitiae laudata exempla prioris,
287   Quot proba Penelope lustris errante marito,
288   Tempore quot belli repetitae stamine telae
289   Sit pactam tutata fidem, Lucretia morte
290   Ut subita immeritae exuerit mala crimina culpae.
291   Laodamia suo comes est ut facta marito
292   Praevenitque diem laeto. Stat virginis usque
293   Iphias ante oculos et casta Althaea pudicos.
294  

quam qui moderamina terrae
322   Bina tenet geminoque caput diademate cinctum
323   Irradiat, quem iam votis Germania regem
324   Mille petit cuique addictum testantia mittit
325   Dona amimum Thrace. Quae gens tam incognita nobis,
326   Sive sit Eoos Phoebi surgentis ad ortus,
327   Seu montes colat illa tuos, septemflue Melon,
328   Seu videt Hesperio pomaria tuta dracone,
329   Inclyta nescierit generis quae stemmata tanti
330   Atque Polemonios reges successaque sceptra
331   Per

nat. 33,132; 34,27 Quam ergo uani sunt, ne dicam stulti, qui eam expetunt gloriam quam hominum conciliat fauor et rursum dissipat inuidia! Profecto nihil firmum esse potest quod humanę tantum opinionis laude celebretur et non sit etiam iudicio comprobatum diuino. Nos igitur solam quę a Deo est gloriam quęrentes (sola enim perennis est et ęterna) dicamus cum Apostolo: Qui gloriatur, in Domino glorietur. 1 Cor 1,31

Mitrius offensus cauit nequis eorum in suo poneretur sepulchro neque quisquam alius. 27.3. Mirum est tamen quomodo se siti perisse dicat, quum potius fame pereant inopes. Nam et aqua sitim sedat, quę omnibus est communis. Et quum ita sit, non ne qui de siti queritur ostendit sitire se malle quam aquam bibere? Quod quidem facit ut rear legendum esse: "situ operii", non "siti", id est illuuie Correxi ex illuie et squallore, ad

monstrosum eqs.: cf. Per. 28,42,1- 28,44,10 29.2. Ideo hic dicitur: "Credis hoc quod refero esse enygmata Sphingos? Non est enygma, sed ueritas." Et postremis duobus uersiculis explicat quomodo uerum sit. 30. A 71v/3, ubi Romę ad S. Onofrium; cf. CIL VI 1968 Ad S. Onophrium

quando Hannibal, Carthaginensium dux, ab Italia fuit expulsus. Hos ergo fundos legat Aurelio Tucidano et simul tacitam pecuniam. Tacitam pecuniam intelligo uel quam ei tacite sine teste crediderat, uel quam ipse in numerato habebat, non in nominibus, ut tacita sit quasi non scripta nec in tabulis relata. Via Latina: qua in Latium itur. Porta etiam Latina dicitur quę ad uiam hanc spectat. Latium uero ea pars Italię est quę inter Alpes patet et Apeninum, Romaque ipsa cum finibus suis Latii pars est. (Libertus.

Vide quam paucis uerbis ista omnia comprehensa sunt, quę nostri temporis tabellionibus si scribere contigisset, uix mille uersuum ambagibus meandrisque absoluissent, neque id quidem Latinę dictionis structura, sed inepta prorsus atque uulgari, ut dolendum sit nostros a ueteribus tantum degenerasse, tantum, inquam, et uerborum corrupisse usum et consuetudinem dictandi deprauasse. Quum enim doctissimus quisque ad conscribendas forenses actiones publicosque codicillos eligi deberet, scholastici ipsi, uix

Pomp. Laet. 'De proconsulibus', f. [Aiv v] EX SENATI CONSVLTO. "Senatus, senati", "domus, domi", "tumultus, tumulti" declinabant antiqui. Salustius: Senati decretum fit. Terentius in Hechyra: Quid sit tumulti? "Senatus, senati" eqs.: cf. Mai. 'Senatus' (Sall. Cat. 53; Ter. Hec. 356) VEICETINIS, id est Vicetinis; "ei" enim Gręca diphtongus

OMNIBVS PLO. TERTIVS CVM SVIS. V. S. L. M. 58.1. Integrum sic: Ioui optimo maximo, dis deabusque omnibus, Plotius Tertius cum suis uotum soluit libero munere. 58.2. Quęri potest cur adiectum sit "libero munere". Vel quia libere uouerat, nulla necessitate compulsus, uel quia non ante factus est uoti reus quam solutor, ut ostendat eodem die se uouisse atque soluisse. 59.

H. M. H. N. S., id est: hoc monumentum heredes non sequitur. 84.2. Timuit scilicet ne nimis arcte hinstaret si alii ibidem ponerentur. Sed meminisse debebat quia nemo unquam mortuorum de loci in quo positus est angustia conqueri sit auditus. 85. A 79/1; cf. CIL V 767 Ibidem DIS DEABVSQVE SACR. EX

sunt. Pater ergo et filia ex parte matris frater et soror sunt, ex parte filii socer et nurus sunt. Socer enim uiri et uxoris pater est, nurus filii uxor est. Atque ita hic tamen duo iacent. 94.2. Quod facinus, si non ad ostentationem ingenii confictum sit, nemo negabit quin fuerit maxime omnium execrabile atque detestandum. (Cymon) Quanquam legimus et Cymonem, principem inter Athenienses uirum, Elpenicem sororem habuisse in matrimonio, patria lege tunc

(Ętas nubilis) Vxorem quisquis a trigesimo anno usque ad trigesimum quintum ducat. Plat. Leg. 4,11 (721B) Idem libro VI: Nuptiarum tempus puellę sit, inquit, a sextodecimo in uigesimum, idque sit longissimum tempus ad hoc institutum; masculo a trigesimo ad quintum et trigesimum. Plat. Leg. 6,23 (785B)

quisquis a trigesimo anno usque ad trigesimum quintum ducat. Plat. Leg. 4,11 (721B) Idem libro VI: Nuptiarum tempus puellę sit, inquit, a sextodecimo in uigesimum, idque sit longissimum tempus ad hoc institutum; masculo a trigesimo ad quintum et trigesimum. Plat. Leg. 6,23 (785B) 102.

HONESTE FVNCTO. COS. QVINQ. II. AVGVRI SACER. PONT. PRAEF. SACROR. PATRONO MVNICI- PI INTERAMNAT. CAVSENTINORVM VINDEMNATIVM. V. B. ET QVIDQVID IN EGREGIVM HOMINEM LAVDIS DICI POTEST. IN HOC SIT BENEFI- CIO NATVRAE CONLATVM. POSSES- SORES. INQVILINI. NEGOCIANTES. VIAE STRATAE CVLTORES HER- CVLIS RARISSIMO. L. D. D. D. 104.1. Sic integrandum: Tito Flauio, Titi filio,

bouem immolare, Cf. Diog. Laert. 1,24 nisi quidam promere ausi fuissent quot stadia totius terrę ambitus contineat, quantum a terra distet nubium altitudo atque uentorum, quantum inde spacii sit ad lunam, ad solem, ad cętera errantia sydera. 110.4. Sed certe his omnibus longe pręstabilius est mensuram nosse uitę atque morum. Est enim modus in rebus (ut Lucretius Recte

ędificia quam quę in aperto spectantur. IV.5. Sed ne plura intempestiue replicem, tibi pręsertim, qui cuncta quidem et sępe uidisti, et adhuc inspicere (in tantum te delectat antiquitas) non satiaris, uide tandem quanta rerum humanarum mutatio sit, quanta uolumina, uel ludibria potius, nunquam simpliciter indulgentis fortunę. Cf. Curt. 4,14,19 Nihil usquam firmum habetur in terra, nihil stabile, nihil in eodem statu permanens, non urbes, non

et Felix, liberti et heredes, faciundum curarunt. 114.2. Philologus Augustalis: officii nomen fuisse coniicio ab Augusto concessi. Philos enim Gręce Latine amorem sonat et logos ratio uel oratio dicitur, ut quasi procurator alicuius Cęsaris Augusti sit qui eius rem curet et expensi acceptique rationes in prouincia dispungat atque cognoscat. 115. Cf. CIL III 2456; cf. A 70v/6

Salonis .D..M. PANES FILIAE INFELICISSIMAE .TTT. P. A. F. 115.1. Hoc est: Panes filię infelicissimę Tertullę parens afflicta fecit, ut sit Panes mater et Tertulla filia; utriusque enim nomen fuit exprimendum. Tertullam autem in quibusdam epitaphiis integre descriptam legi, quare adducor ut credam hoc loco per tria T. Tertullam significari.

tribuuntur in pręcedentibus est tractatum. Cf. In epigr. 2,1; 68,2; 71,2 125.6. Nihil aliud hoc loco explicandum restat nisi quod et te ius Romanę ciuitatis possidere credi par sit, quum et priuilegium possis ostendere et Papalis cognomen geras. Papam enim Romę modo pręesse nouimus, cui tunc Cęsares Augusti pręfuerunt. 126.

Cf. Mai. 'Protollere'? quędam quę augeri solent sacrificium, libamenta, etiam sine his probe factum esto et rite sacrificatum putetur. Pro arę autem dedicatione Iouem postulat ut sibi ac suis uolens propiciusque sit. Hostia dicitur pecus quod in sacrificio occiditur, hostire enim dicebant ferire. Ollis antique dictum pro illis; Cf. Per. 115,6,10-11 dico dedicoque: pontificale uerbum, significat: ęternum trado.

Paulus apostolus ait) omnem sensum superet humanum, Cf. Phil. 4,7 omnem uincat mundanę opulentię taxationem. Nec oculus uidit igitur, nec auris audiuit nec in cor hominis ascendit quam grande bonum illud sit quod pręparauit Deus iis qui diligunt eum. Cf. 1 Cor 2,9 Nihil enim aut maius cogitare aut pulchrius cernere aut dulcius gustare aut suauius audire aut iocundius odorari aut perennius

ait consentia sacra dici quę multorum consensu sunt statuta. Cf. P. Fest. 'Consentia' Consentes ergo deos illos appellasse uidetur Varro a quibus terrę fruges iuuari ex multorum consensu creditum sit. Hinc ego consentionem deorum hoc loco ędem cognominatam reor quę diis illis dedicata erat quos populus Salonensis inter se consentiens magis religiose uenerabatur. Hanc igitur ędem Sozomene, mulier sic dicta, fabricandam curauit iussu et imperio Marci

PIVS DEO SOLI INVIC- TO ARAM DEDICO. VT SIS MIHI PROPICIVS MILITIB. CENTVRIONIBVSQ. MEIS. 137.1. Vibius deo soli aram dedicat. Deo inquit soli inuicto uel quia deus solus superior omnium sit uel Solem deum putauit quia suo splendore cuncta illustrat, suo calore omnium causa est gignendorum. Primi Ęgyptii (ut Diodorus ait) Solem et Lunam deos putarunt et Solem quidem Osirim, Lunam Isim nuncuparunt.

sextum. Cf. Gell. 5,6 Ibi idem ait muralem coronam, etiam castrensem et naualem, ex auro fieri solitam. 139.3. Porro Vibius Pius tertio citra hoc epigrammate aram dedicat Soli inuicto, ut sit ipsi propicius, militibus centurionibusque suis. Cf. In epigr. 137 Inuenies in hoc libello inter externa et alium Vibium, Gallum, primipilarem pręfectumque castrorum, et ipsum quidem donis

Plin. Hist. nat. 7,102 Fit enim plerumque ut aliquis plura dona referat, non quia uiribus alteri Correxi ex arlteri pręstet, sed quod sępius rei gerendę nactus sit occasionem. Quę si Ianio nostro toties daretur, sicut uirtute ita et donorum merito Sicinium ipsum forsitan ęquasset. 139.4. Huic militi bene de se merito Vibius Pius imperator siue sepulturam siue statuam posuit, ut in epigrammate

profectus fueram Zagrabiam, ibi sollicitavi omnes dominos meos de capitulo, ubi vidi rem desperatam, nemo erat, quem adirem, qui pro me domino supplicaret, praeter magnificum dominum Balthasarem de Batthyan; 5 veni igitur ad eum, et Vestram Dominationem etiam deprecor, patronus sit mihi apud epi episcopum Zagrabiensem. Iuro nunquam me negaturum hanc pecuniam, si apud me fuisset, quin potius adhuc in Italia cum ea studerem, siquidem voluntas episcopi Zagrabiensis ea fuit. Si quid Dominatio Vestra in me concepit odii ex litteris illius boni viri,

precor, ut Tuam Dominationem Reverendissimam nobis cito incolumem cernere concedat. Nova nulla habemus alia, nisi illa, quae iam puto per totum terrarum orbem divulgata: illustrissimum, immo serenissimum dominum Lodovicum (quod faustum felix totique reipublicae Christianae salutiferum sit) Dominica proxima post Ascensionem Domini, 3 bonis avibus et melioribus auspiciis coronavimus. Ea ipsa coronatio, ut paucis multa perstringam, sic acta fuit: dominus Patriarcha 4 divina celebravit officia. Dominus Quinqueecclesiensis 5 et Varadiensis 6

sine ulla pompa fuerat urbem ingressus, ac recta in arcem profectus. Hic fuit introductionis ordo. Tandem infans fuit in aedem Divae Virginis 13 portatus et ibi Virgini et Filio eius devote ac sollemniter oblatus, postremo in arcem ductus. Vestram Dominationem rogo, ne sit ei molestum meas hasce ineptias legere. Si haberem maius quidpiam ac dignius, illud Vestrae Dominationi offerrem. Quam bene valere et cito ad nos incolumem reverti etiam atque etiam cupio. Ex Buda feria sexta proxima post coronationem serenissimi regis Lodovici

commendationem. Etsi nulla mihi vel parva admodum cum Tua Dominatione intercessit familiaris necessitudo, qua fretus liberius illi oneris quippiam auderem imponere, exoratus tamen precibus huius boni viri, 3 quem vel ex eo bonum dixerim, quod litterarum sit cupidus, scribendum duxi ad Tuam Dominationem hominemque illi non parvis mihi officiis devinctum singulariter commendandum, existimans Tuam Dominationem non minorem huius petitionis meae habituram rationem, quam si quis ex veteribus illius amicis ad se scriberet. Est enim non minor

Quemadmodum variae sunt et multiplices mortalium voluntates atque appetitus, ita videmus varia ac multum inter se diversa esse studia, et diversas ad varias artes ab ipsis paene incunabulis animorum applicationes, prout cuique vel natura, vel conditio, vel animi libido suadet. Quo sit, ut alii protinus, ut in lucem sunt editi, agricolationi animum intendant, alios mercium ex diverso orbe terra marique convehendarum studium teneat, aliis in opificio quopiam et vel pingendi vel fingendi aut sculpendi arte excellere pulchrum ac decorum videbatur, alii postremo alias vitae

si bello quatimur, ex bello nobis victoriam, ac demum pacem parat, alterum in pace quietos nos ac legibus et iure aequabili viventes continet. Itaque haud temere ullum tam ferum, tam barbarum, tamque ab omni humano cultu alienum atque aborientem populum reperias, ubi non his geminis artibus summus sit semper honor habitus. Verum quod ad litteras attinet, quantum [...] splendoris et claritudinis, tantum etiam commodi et emolumenti facile inesse apparet. Nam si quis [...] perpendiculum revocare voluerit et aequa lance metiri, procul dubio reperiet nobis parum profuisse ratione et intellectu a

illa insignia sortita fuerat, hoc novum decus addidisse, ut illius sive navigationem, seu potius bellicam virtutem eruditione tua et doctrina ornaveris. Quo enim alio insignii id significari atque exprimi aptius potuit, quam corvo laureum sertum gestante, cum et corvus avis sit Phoebo dicata, et lauri ramis doctorum hominum ipsa cingi soleant. Quae quidem arma sive nobilitatis insignia in capite seu principio praesentium litterarum nostrarum suis appropriatis coloribus artificiosa manu depicta tibi ac praefatis fratri nepotibusque tuis ipsorumque haeredibus et

et affecti sumus magna molestia, quod hac eius inopina morte complures res et negotia nostra sunt intricata. Quia vero et ipse defunctus et alii istic oratores nostri non minus curare solebant negotia nepotis 6 nostri, regis Hungariae, postulamus a te, ut cum inpraesens istic sit et nos oratorem nostrum non habemus, non desit una cum collega suo 7 apud Sanctissimum Dominum Nostrum 8 rebus et negotiis nostris, agatque apud illius Sanctitatem, ne quem alium ad episcopatum Plocensem provehere velit praeter reverendissimum dominum Raphaelem, episcopum

1  Another Ego non solum omnes has litteras Maiestatis Vestrae Sanctissimo Domino Nostro exhibui, sed in his negotiis ex sententia Maiestatis Vestrae obtinendis, quantum in me fuit, sedulam operam dedi. Quid facturus sit pontifex, et quale responsum ad petita Maiestatis Vestrae dederit, superfluum est me pluribus verbis Maiestati Vestrae explicare, cum ex eius litteris, 5 quas cum domino Anthonio Fukaro, 6 diligentissimo servitore Maiestatis Vestrae ad eandem mittimus, sit omnia plene

dedi. Quid facturus sit pontifex, et quale responsum ad petita Maiestatis Vestrae dederit, superfluum est me pluribus verbis Maiestati Vestrae explicare, cum ex eius litteris, 5 quas cum domino Anthonio Fukaro, 6 diligentissimo servitore Maiestatis Vestrae ad eandem mittimus, sit omnia plene cognitura. [2.] Ego hoc unum etiam litteris meis Vestrae Maiestati notum esse volui, incredibilem esse et admirandum Sanctissimi Domini Nostri in Vestram Maiestatem amorem et de illius clarissimis virtutibus opinionem. Nullus est princeps in tota Christianitate, cui non

praesentaneum responsum a Sua Sanctitate impetrare. [2.] Responsum ipsum, quod uterque nostrum habuit, ex litteris reverendissimi domini cardinalis Maiestas Vestra intelliget, 2 contra quod ego non existimarem, Clementissime Domine, Maiestati Vestrae (quod cum illius gratia dictum sit) iam amplius repugnandum. Nam aut difficillimum certe erit, quantumcunque nitamur, aut prorsus impossibile pontificem ex hac sententia deduci. 3 Et isti latius aliquanto interpretantur et extendunt Sedis Apostolicae iura, eorumque sacerdotia, qui, quacunque de causa in Urbe manserint

Princeps et Domine, Domine Clementissime. Post servitutis meae in gratiam Vestrae Serenissimae Maiestatis humillimam commendationem. Rursus non destiti urgere et sollicitare Sanctissimum Dominum Nostrum iuxta commissionem Vestrae Maiestatis in negotio ecclesiae Plocensis. Cuius animi sit Sua Sanctitas Vestra Maiestas intelliget ex litteris sive brevi Suae Sanctitatis. Scripsi alias de affectione Suae Sanctitatis erga Vestram Maiestatem et scripsi meram veritatem, et scio, quod non solum in hoc sed in omnibus, quibus unquam poterit gratificari Vestrae Maiestati, erit ad

postulamus a te, ut nobis tandem aperte scribas, quid agatur in ipso negotio, nam non dubium est, quin summus pontifex, cum ita res succedit, parvi faciat postulata nostra iustissima, aliudque facere in hoc ipso negotio, quam quod nos volumus aut ferre possumus, contendat, de quo, quidquid id sit, vellemus quam primum certiores fieri, ut rebus nostris opportuno modo prospiciamus. Nam quidquid illius Sanctitas tam de episcopatibus, quam etiam sacerdotiis aliter disponere voluerit, quam nos constituerimus, et illius Sanctitati declaravimus, nos id nullo pacto

eam mihi gratiam, qua me valere apud serenissimum dominum meum intellexit, gratulatur, ago quidem illi immensas gratias, verum mallem, ut aliquando quieti meae, cuius sum amantissimus, praesertim in tantis rerum publicarum turbis ac discriminibus gratulari possit. Nescio autem, quo meo fato sit, ut quo magis me in portum refero, hoc magis aestus me in altum repellit. Nam ipse clementissimus dominus meus me non vulgaribus sacerdotiis auxisset, et ego iam mihi et litterulis meis vivere destinassem, ecce me adeo non ambientem, ut ne cogitantem quidem haec unquam ad Premisliensem

huic incendio faces etiam addere, 5 quo haud dubium est aliquod grave discrimen secuturum, et si Vestra Dominatio hic adesset, et animum principis ac regnicolarum omnium exacerbatum videret, iudicaret prorsus de ipsa re ecclesiastica hic actum. 13 post vestris ms. BK 245: sit add. 17 post Vestrae ms. BK 245: Reverendissimae add. 18 illius erga me: erga me illius BK 245 19 et om. BK 245 12 Vestra Dominatio: Reverendissima Dominatio Vestra BK 245 13 post dominum ms. BK 245: regem add. 15 ac: et BK 245 15 post discriminibus ms. BK 245: Reverendissima

245: Reverendissimam add. 23 ignorare: ignorasse BK 245:, in...latere om. BK 245 24 Porro intelligimus om. BK 245 25 redempturum Israel: Israel redempturum BK 245: 25 quo haud: ex quibus non BK 245 26 secuturum: sequi BK 245 26 post Dominatio ms. BK 245: Reverendissima add. 27 hic: sit BK 245 This is the earliest letter in the Krzycki–Brodarics correspondence. We do not know exactly how long they had known each other, but it must have been a long time (per totos annos). Since Krzycki, like Brodarics, studied in Bologna in the first years of the century,

admixtum vehementer doleo, meque, si iuris mei essem, ex hac turba libentissime subducerem. Episcopatus Plocensis iussus est in manus secularium tradi, electo regio locus in senatu episcopi Plocensis, et mihi Premisliensis est assignatus imperio principis ac procerum omnium. Quid reliquum futurum sit, ubi pontifex et vos istic ita rem, ut coepistis, tractaveritis, non libet augurari. [4.] Scribitur etiam nobis, quod de meis istic sacerdotiis nescio quid cudatur, sine quibus ego nunquam episcopatum hunc recipiam, 6 et proinde rogo et obsecro Vestram Dominationem, ut me

afflicti regni nostri defensionem a Sanctissimo Domino Nostro et ista Sede Apostolica decretorum, designatum quoque legatum amplissimum patrem, Sancti Sixti cardinalem 5 maiore ad nos propediem venturum praesidio intelleximus. Explicas autem non obscure, quantum id praesidii futurum sit, videlicet unde conduci, atque aliquamdiu sit opus, peditum decem milia possint, fatemur has copias viribus nostris nec levem, nec mediocrem futuram accessionem. Si tamen hoc tempore pedites istos conductos et in locis opportunis cum nostro peditatu atque equitatu dispositos haberemus, maiori

Domino Nostro et ista Sede Apostolica decretorum, designatum quoque legatum amplissimum patrem, Sancti Sixti cardinalem 5 maiore ad nos propediem venturum praesidio intelleximus. Explicas autem non obscure, quantum id praesidii futurum sit, videlicet unde conduci, atque aliquamdiu sit opus, peditum decem milia possint, fatemur has copias viribus nostris nec levem, nec mediocrem futuram accessionem. Si tamen hoc tempore pedites istos conductos et in locis opportunis cum nostro peditatu atque equitatu dispositos haberemus, maiori essent nobis adiumento, quam si paucis post

Bibliographia locorum inventorum

Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo pręsbitero Iacobo Grasolario, versio electronica (, Split), Verborum 792, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15020303].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report