Your search found 2637 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

384 . Domine, refugium factus es nobis 388 . Sperabo in Domino quoniam ipse liberabit me de laqueo uenantium 389 . Quia uana salus hominis. Maledictus homo qui spem habet in homine. Non habeamus spem nisi in Domino tantum 404 . Paratum cor eius sperare in Domino 408 . Domus Israel sperauit in Domino 409 . Bonum est sperare in

lignum uitę 90 . Sapientiam in mysterio absconditam loquimur 59 . Quinque prudentes 91 . Israel 112 . Sapientię seruiens habet requiem 113 . Omnis sapientia a Deo est 114, 115 . Intellectus. Scientia 131 . Scientię rudimenta 135 . Sapientię ornamentum

Maledicens Domino suo 82 . Sacerdos. Presbiter quid 7 . Sacerdotem Dei et sacerdotem pharaonis. Sacerdotis indumentum iustitia 44 . Non habet peccatum ignorantię uel nolentię 53 . Pro se et populo offerat 54 . Sacerdotium spiritale 59 . Sacerdos ut abundet misericordia 60 .

Temperantia. Modestia uestra nota sit omnibus hominibus. Dominus enim prope est IIII. Timor. AD PHILIPPENSES: Cum metu et tremore uestram salutem operamini II. PETRI II: Perfecta caritas foras mittit timorem, quonia m timor poenam habet IIII. APOCALYPSIS: Timidis pars erit in stagno ardenti etc. XXI. Tentatio. AD ROMANOS: Carnalis sum, uenumdatus sub peccato. Non enim quod uolo bonum hoc ago, sed quod odi malum illud facio etc. Video autem

Temperans 208 . Modestia 229 . Recte ab Hesiodo dictum dimidium nonnunquam plus esse quam totum: quando uidelicet totum comprehendere noxium est, dimidium uero moderate se habet 278 . Vita temperata 286 . Terra quomodo sustineatur in medio 184 . Terrę figura facies sex habens, nomine cubum atque talum 251 .

HIERONYMI
Timor. Timidos facit peccati conscientia 98 . Timor serui est 180 . Domi num timete 209 . Qui timet, poenam habet et non est perfectus 215 . Cor tuum meditabitur timorem 264 . Timor 290 . Timor bonus et malus 300 . Timor Domini

Vestis mundior non nocet 76 . De ueste sacerdotali 187 . Quomodo intelligitur: Qui habet duas tunicas 201 .
Vanitas uanitatum et omnia uanitas. Quęstio 157 . IDEM IN PARTE

denotare III. Apostolos elegit de plebe pauperes, indoctos, piscatores IIII. Beati pauperes spiritu, id est humiles. Beati mites V. Centurionis seruum curat. Ille se indignum dicit, sub cuius tectum Dominus intraret VIII. Filius hominis non habet, ubi caput suum reclinet VIII. Abscondisti hęc a sapientibus et prudentibus, et reuelasti ea paruulis. Discite a me, quia mitis sum et humilis corde XI. Chananea se humilians canibus et catellis comparat XV. Dominus soluit didracmam, non quia debebat, sed ne

nequis malum pro malo alicui reddat V. PETRI I: Non reddentes malum pro malo III. AD ROMANOS: Mihi uindicta XII. Viduas honora, quę uere uiduę sunt. Siqua autem uidua filios aut nepotes habet, discat primum domum suam regere et mutuam uicem reddere parentibus etc. Quę autem uere uidua est et desolata, speret in Deum et instet obsecrationibus et orationibus nocte et die. Nam quę in deliciis est, uiuens mortua est AD THIMOTEVM I: V.

iusso ac dicente: Attuli, subdebat: Lege igitur 45 . Demetrius philosophus, cum Alexandrię amisisset oculos, a Serapi illos rursus recepisse dicitur 52 . Quomodo se habet uisus ad obiecta? Quasi, inquit, per uirgam intento aere, quod uideatur, renunciari 76 . Visus uarius circa eadem obiecta 96 . Similitudo uisorum 103 .

Darius uera consulentem hospitem ad supplicium trahi iussit 2 .
Vulgus. Nullum profundum mare, nullum uastum fretum et procellosum tantos ciet fluctus, quantos multitudo motus habet 65 .
Vestis regum Indorum 50 . Regis uestis 55 . Indi maritimi ferarum pellibus tecti 61 .

1.2.54   Atque utrinque suum fertque refertque decus.
1.2.55  Hinc Fato coniuncta tuo clarescere uisa est
1.2.56   Dignaque supremae culmina sortis habet.
1.2.57  Nam, uirtute pari, iuncta est hinc inde potestas,
1.2.58   Atque animi dotes regius ambit honos.
1.2.59  Hinc pacis bellique

1.3.76   Facta recognoscet miles auita tuus,
1.3.77  Nec sinet ignauos torpere domestica uirtus –
1.3.78   Vsque adeo magnum gloria calcar habet –
1.3.79  Nec ueneranda fero regnabitur ora Canopo,
1.3.80   Natalemque Dei polluet hostis humum;
1.3.81  Quaeque profanantur

8,8 genis suprascriptum: dolis
1.8.9  »Cur furibunda tamen tumidae male temperat irae?«
1.8.10  »Hoc uitium prauae mentis et artis habet.«
1.8.11  »Cur illi cupidas impensius applicat aures
1.8.12   Credulitas?« »Proprium docta fouere malum est.«

1.9.16  Annorum retro millia multa docent.
1.9.17  Sic rudibus dabitur prudentia cana sub annis
1.9.18  Quae referet uobis saecla quot orbis habet. 10. Bibliotheca
1.10.1  Orbis opus, rerum monimenta, uolumina, munus

2.2.64  Carnificis populi, quod nec fera Tartara possint
2.2.65  Suppliciis aequare suis? Mihi protinus omnes
2.2.66   Horror habet sensus, mentem dolor eripit, ut Te,
2.2.67  Immortale iubar, tignis pendere cruentis
2.2.68  Aspicio! Quis enim tantum praedator acerbus

peccat
2.4.84  Introrsum, quae se metiri debet ad unguem,
2.4.85  Quo minus exemplar primamque ignoret amusim,
2.4.86  Cuius et instar habet; sed nunquam immunis et expers
2.4.87  Cognitionis amor, nec amantem fallit amatum:
2.4.88  Ignotum neque enim penitus quod amabile cuiquam est.

2.7.50  Ergo animum mollire caue cytharaeque salacis
2.7.51  Auersere modos, tremularum et desine uocum.
2.7.52  Vox blanda et nequam digitos habet, illa per aures
2.7.53  Pertentare solet demissa et scalpere lumbos
2.7.54   Atque titillatos aufert tentigine sensus.

3.1.54   Exhalat nebulas nulla lacuna graues.
3.1.55  Sic mea cyaneo micat aethere uilla salubris
3.1.56   Et longae augurium dulce salutis habet,
3.1.57  Vitalisque placet Zephyri genitalibus auris
3.1.58   Temperiemque unam uerque perenne tenet,
3.1.59  Qua sinuant arcum atque

3.1.66   Gaudet et aduectis insula laeta bonis,
3.1.67  Et desiderium naturae industria supplet
3.1.68   Cunctaque, terrarum quae parit orbis, habet:
3.1.69  Annonam et facilem uictum Trinacria, uestes
3.1.70   Occeanus fęlix, cinnama mittit Arabs.

3.4.6   Quaerit amicitiae foedus inire tuae.
3.4.7  Nec studium Superos audire et cernere maius
3.4.8   Quam te, conspicui numinis instar, habet.
3.4.9  Audito quod si reuerentia principe tanta est,
3.4.10   Admoto propius gloria maior erit,
3.4.11  Maiestasque suum praesens

3.11.28   (Vtraque nam sanguis sunt, Isabella, tuus),
3.11.29  Seu Phaethontaeas non dedignata sorores,
3.11.30   Siue illam famulus stellifer amnis habet.
3.11.31  Sic dea sidereis intermicat aemula sertis,
3.11.32   Qualia Dictaeum malit habere genus,
3.11.33  Atque Dionaeo multum

3.14.10   Gaudet et ornari posteritate sua,
3.14.11  Quod uestrae nulla est permissa licentia plebi,
3.14.12   Iura nec ambiguus publica ciuis habet;
3.14.13  Sed neque patritius uilis contemptor acerui,
3.14.14   Iustitia populum sustinet esse parem.
3.14.15  Ergo quis indignos

3.15.4   Cuius bis gratum carmine munus erit.
3.15.5  Nam blando ornatum sermone decentius aurum est
3.15.6   Et laude adiecta maius habet precium.
3.15.7  Contra illaudatum uerbis sordescit ineptis
3.15.8   Et fatua munus rusticitate perit.
3.15.9  Ergo licet donis

3.22.8   Vipereo expirat saucius ore lapis;
3.22.9  Illius attoniti coluber uestigia stringit,
3.22.10   Hic marmor ueri signa pauoris habet.
3.22.11  Praecipue simulachra patris miseranda suasque
3.22.12   Natorumque uices flebilis ille dolet.
3.22.13  Hinc extare iubet

aestuat orba suis,
3.27.7  Hispanus thoraca gemit trabeamque Quirinus:
3.27.8   Quilibet ornatu splendet, ut ante, suo.
3.27.9  Verum habet in toto Venetus commercia mundo:
3.27.10   Impiger hinc unus uendicat omne decus.
3.27.11  Quod si te nitor et maiestas discolor urrit,

4.10.44   Te memoras? Quaenam iusta trophaea refers?
4.10.45  Quid, rogo, per scelus et periuria mille triumphas?
4.10.46   Haec indigna tuum gaudia crimen habet.
4.10.47  Periuram non esse sat est. Sed fama paratur
4.10.48   Atque ex insidiis gloria magna meis.
4.10.49  Quin potius cessas

4.11.6   Vena nec offensas aequore seruat aquas!
4.11.7  Nanque reluctetur licet obuius Adria, mollem
4.11.8   Fluminis occursum littoris instar habet,
4.11.9  Nec potis est potus dulces uiolare marinis
4.11.10   Fluctibus et cursum lene fluentis aquae,
4.11.11  Verum occurrenti

4.19.36   Quod uitium instillat uirus in ossa nouum,
4.19.37  Dira peregrino quae fluxit ab orbe Mephytis,
4.19.38   Mentagrae aut nullum quod, puto, nomen habet.
4.19.39  Obscoenis olidum tanti est coluisse lupanar:
4.19.40   Nam procul haec uita caelibe pestis abest.
4.19.41  Tu tamen, heu,

4.21.2   Non tamen haec meritae laudis honore caret.
4.21.3  Hinc acoris necnon laudes Busyridis extant,
4.21.4   Praeconemque suum noxia febris habet,
4.21.5  Nec suus ornando Tersiti defuit auctor:
4.21.6   Non habet hinc iustam lingua diserta notam.

4.21.4   Praeconemque suum noxia febris habet,
4.21.5  Nec suus ornando Tersiti defuit auctor:
4.21.6   Non habet hinc iustam lingua diserta notam.
4.21.7  Tu quoque, ni fallor, non illaudabere, uates,
4.21.8   Quod me, quod patriam, tollis in astra meam,

6.3.130   Primus inhumanos abstulit ille situs:
6.3.131  Nanque feros cultus uita meliore poliuit,
6.3.132   Tot bona, tot dotes ingeniosus habet.
6.3.133  Siue quis aedificat, seu uomere terra, carinis
6.3.134   Seu freta sulcantur, prouenit huius ope.
6.3.135  Haud alio fęlix

6.3.196   Imperii molem relligione sui,
6.3.197  Seu Numa pacificus moderatur Caesare saluo,
6.3.198   Siue Numae consors sceptra Quirinus habet,
6.3.199  Haec ego solemnes iterabo laetus ad aras
6.3.200   Facturus matri debita sacra piae.
6.3.201  Non tamen hanc fibris

6.19.6   Lucet et ante oculos funus herile suos,
6.19.7   Diriguit subito, ueluti Sypileia mater,
6.19.8   Et sensu expertem saxeus horror habet.
6.19.9  Nec lachrymare datur: sic totus inhorruit aeger,
6.19.10   Vt riget hiberno frigore mollis aqua.
6.19.11  Vixit, dum uixit,

6.32.34   Hanc circum uariis floribus urna tegit,
6.32.35  Crescentesque notas inciso cortice seruat
6.32.36   Et celebres titulos concaua fagus habet:
6.32.37  »Hic, ubi floret humus, merula est sita: uocis amoenae
6.32.38   Argutis meruit cantibus hunc tumulum;
6.32.39  Parte

6.32.38   Argutis meruit cantibus hunc tumulum;
6.32.39  Parte alia, dumos inter spinasque rigentes,
6.32.40   Hoc precium feritas impietatis habet.
6.32.41  Hic ferus accipiter situs est, cui semper achantus
6.32.42   Horret et in tumulo uipera dira cubat.«

7.20.66   Imperat, illius tradita iura tenet,
7.20.67  Perque potestates binas sacraria Ditis
7.20.68   Sidereasque domos pandere iuris habet.
7.20.69  Quo magis obsequium debent mortalia, si quid
7.20.70   Vsquam sincaere relligionis habent.
7.20.71  Hinc ueluti solem ac

7.20.96   Heu, quaenam clades, quanta ruina manet!
7.20.97  Nam modo pacauit tot bella domestica et hostis
7.20.98   Fratribus extinctis regna tot unus habet;
7.20.99  Europae atque Asiae multum concordibus armis,
7.20.100   Sed magis, heu, nostra seditione uiget!
7.20.101  An, rogo, qui

tui?
7.23.21  Haec tua conditio melior, nec nostra lucello
7.23.22   Haec quoque uenditio est despicienda suo.
7.23.23  Muricipem emptor habet: uitam catus, ast ego lactis
7.23.24   Pocula: sunt precium singula nacta suum.

7.25.2   In mare quem decuit praecipitare catum?
7.25.3  Lac ego lucratus, uitam catus, ipse pusillo
7.25.4   Hunc emptor precio muneris instar habet. 26. De quercu, lilio, aquilis et oraculo ad Iulium II. Pontificem Maximum
7.26.1  Aegra ministrabat populis

7.43.2   Vtilitas non me, non honor ipse capit;
7.43.3  Censeri cupio te iudice, nec mihi quanti
7.43.4   Laus tua sincaera est, curia quicquid habet. 44.
7.44.1  In sortem adscriptus Domini, mi Vite, mereri

acerbe, furis.
7.52.7  Si nescis, Stephanum foelicem haec gratia reddit,
7.52.8   Proque tuo caelum 52,8 caelum in margine: precium crimine martyr habet.
7.52.9  Culpa beatifica est, sed quo magis, hoc tibi damno est,
7.52.10   Et magis auctores punit iniqua 52,10 iniqua in margine: acerba

Illyriae potissime apud Appianum, Appianus cuius traductor extat P. Candidus, P. Candidus vir facundus et doctus, quamvis in eum bile motus F. Philelphus F. Philelphus dixerit: " Candidus in se nihil candidi habet nisi caniciem. " Illyris Illyris praeterea reperitur apud Claudium Ptolomeum, qui singularem in mundo habebat biblyothecam. Illyricum Illyricum praesertim legitur apud Plinium li° III. Nat.

Macedonia et montibus Traciae usque ad Peones protenditur. Haec Appianus. Illyria praeterea teste Plinio Plinius mille amplius insulis frequentatur natura vadosi maris. Sed, ut ego impraesentiarum compertum habeo, Illyria a septentrionali plaga habet Hungariam, ab occasu Foroiulium, ab ortu littus Euxinum, a meridie Macedoniam. C. V. DE PAUCIS

Delminium civitate primaria nomen accepit teste Appiano Appianus et Plinio Plinius De viris illustribus. Haec provincia Dalmatia d) corr. ex: Dalmatiae a septentrione habet Curetiam, Curetia quae hodie dicitur Crovatia, a qua Curetes dicuntur populi. Unde Iunianus docet Curetes Curetes populos esse Cretae et alios non in Dalmatia, ut ipse refert, sed prope Dalmatiam, ut de Antonio dicit

Dalmatiam, ut de Antonio dicit Lucanus: (7) Lucanus
confisus gente Curetum , qui vulgo dicuntur Crovatini; de qua re vir optimus et doctissimus Omnibonus Vicentinus in Lucanum non bene sensisse videtur. Ad occasum vero habet Liburniam, Liburnia quae, ut dicit Plinius Plinius III°. Nat. hist. c. XXI., est finis et inicium

compertae. Unde in epodo Horatius: (8) Horatius
Ibis liburnis inter alta navium,
amice, propugnacula. Ab ortu autem habet Epyrrhum, Ephyrrhus unde Epyrrhotae populi dicuntur, quibus post diluvium Pheton Pheton primus imperasse dicitur, Pyrrhus Pyrrhus longo post tempore, qui apud Glauciam, Illyriorum regem,

tempore, qui apud Glauciam, Illyriorum regem, Glaucia rex fuit educatus. Et admiratus Pyrrhi indolem, filiam ei uxorem tradidit Antigonam, Antigona ut scribit Plutarchus. Plutarchus A meridie quidem habet Hadriam, Hadria Apuliae civitatem, genere feminino. Et cum suis derivatis Hadrianus, Hadriensis recipit aspirationem. Hadria vero pro sinu maris genere masculino, Horatius Horatius li. III. car.

cumulis. C. X. DE FINIBUS SIBENICI Sibenicum Sibenicum habet ab ortu agrum Traguritarum, ab occasu Lopsicam insulam adiacentem Hyaderae, quae oculus dicitur Liburniae, a septentrione Tyrum fluvium, Tyrus fluvius quem vulgus Chercham appellat. Is disterminat Liburniam a Dalmatia, iuxta quem civitas Scardona

c. XX.: Colentum Colentum insula, quam vulgus Pagum dicit, [h]ostium est Titii fluminis. Et Bocchatius Bocchatius asserit Titium fluvium esse apud Arsias gentes non longe ab Aquilegia. A meridie autem habet Batriasam Batriasa insulam in pelago Hadriatico adiacentem Aspalatro, quam Plinius Plinius laudatam dicit.

Plinius laudatam dicit. C. XI. DE AGRO SIBENICI Habet Sibenici civitas agrum fertilem, quem vario appellat nomine, quod diversis in locis sit consitus. Est namque ager inferior Inferior ager et ad ortum ulterius ager Hiliscus. Hiliscus Est praeterea ad septentrionem superior

ortum ulterius ager Hiliscus. Hiliscus Est praeterea ad septentrionem superior Superior et supremus Supremus et ad occasum ager Lucanus. Lucanus Inferior vero non longe a phano Laurentii habet locum vocatum maceriolas, ubi Noricum de Norico nostro oppidum erat et ab eo Noricus portus ubi salis copia conficitur. Et ad [h]ostium eius Crappanum Crappanum insula plana, in qua coenobium est fratrum sub observantia divi Francisci

parente
1.179  Dignum erit Oceano. Ite, citos mihi ducite currus,
1.180  Delphinas stimulate uagos! Cristalla ferantur
1.181  Praeduro concreta gelu, quo conditus altos
1.182  Possit inoffensus nobiscum cernere fluctus
1.183  Et quod pontus habet iam prospectare sub undis per undas."
1.184  Dixit, et haud segnes referunt ascyntheta acentea nymphae
1.185  Alpinis extracta iugis, ac plaustra

nouum: totumque reuolue
Qui sophiae studiis te excoluisse cupis:
Nanque hoc lector erunt interprete Auerrois omnes
Perclari sensus perfacilesque tibi.
Hic eciam inuenies quaedam monimenta laboris
Illius urbs genuit quem Theatina Senis
Quo iam bisdenos Patauinum floruit annos
Principe gymnasium nunc quoque nomen habet
Alterius cineres igitur uenerere sepultos
Dum licet alterius pectora docta cole.

tutos cursus et recursus posthac habere poterit ad Italiam, nam nec fluminum nec montium obiectu magnopere impedietur, et inter Ungariam, Illiriam et Liburniam medio tutissimus ibit, ad dexteram divertere vel ad sinistram non audebit, sed si bellua rapax, aspis insaturabilis prędam ut moris habet, sequi voluerit, rectum prosequetur iter, inter utrumque volabit, quia in dextris, qua lucet polus articus, rex Ungarorum tutatur provincias. Ad quem, ut me ipsum transferrem, hi domini rogaverunt, subsidium pro reliquiis petiturus, quod iter consulto recusavi, donec Sanctitas Vestra

ubi alii extrinsecus arma ad tutamen inquirere coguntur, te tui interni milites, comites et clemencia ceterarumque virtutum claritudo servant ac tuentur. Securitas enim principis longe quidem validior est, que fundamentum virtutes habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore

nunquam profecto commisissem ut mihi hoc orandi munus esset nunc in celeberrimo totius orbis loco subeundum, presertim cum plane intelligam me nec tali doctrina esse institutum ut possim, nec tanto preditum ingenio ut audeam in hac clarissima luce sine magna sollicitudine et metu uersari; sed habet certe aliquam temeritas mea excusationem, cum sit interdum non minus pietas in audendo quam modestia in reticendo laudabilis, cuius plerunque immodicus ardor magnam apud deum hominesque consequitur gloriam. Quod quidem, Beatissime Pater, cum aliis plerisque, tum maxime illi, cui primo

me paratos conspicio. Neque enim, quod mea uel plurimum interest, insignis hec hodierne Concionis materia aut uerborum ornatu aut sententiarum splendore aliquo indiget, sed pura et simplici enarratione contenta nudam duntaxat uocem sine arte, sine industria requirere uidetur. Que tantum habet ipsa grauitatis per se, tantum pietatis, ut neque meam, que prorsus nulla est, neque cuiusque ad commouendos uestros animos eloquentiam desideret. Quis enim eam rem imperturbatus audiat quam olim et disfracti lapides luxerunt, et nunc quidem hec ipsa (ut mihi uidetur) edes

et ipsa oratio ad alteram instituti sermonis partem festinaret. Nemo igitur miretur si iustum quandoque hominem fortune ictibus concussum aspexerit credatque iustitie et bonitatis sue coronam in celo esse repositam. Nam deus ipse immortalis (ut Seneca inquit) homines pro liberis habet: sed corruptos ac uitiosos luxuriose ac delicate patitur uiuere: quia non putat emendatione sua dignos. Bonos autem quos diligit castigat sepius et assiduis laboribus ad usum uirtutis exercet: nec eos caducis ac mortalibus bonis corrumpi ac deprauari sinit. Quod ipsum

procumbe cum Magdalena retro secus pedes domini. Si cupis hodie cum Christo esse in paradiso: crucifigere modo et dic cum latrone: Domine memento mei dum ueneris in regnum tuum. Inspice uulnera pendentis (ut Augustinus ait) sanguinem morientis, precium redimentis, caput habet inclinatum ad te osculandum, pedes confixos ad te expectandum, manus extensas ad te amplexandum, cor apertum ad te diligendum, totum corpus expositum ad te redimendum. Hec fideles mei quanta sint cogitate: hec in statera cordis uestri appendite ut totus pro uobis figatur in corde: qui

Hieronymus litteris commendauit, parentibus defunctis partem substantię fratribus, partem pauperibus largitus est, nihil sibi omnino reseruans, Dominicę sententię memor dicentis: Qui non renunciauerit omnibus, quę habet, non potest meus esse discipulus. Erat autem annorum quindecim, cum sic nudus et armatus in Christo solitudinem ingressus est, sacco tantum et pelliceo palio membra coopertus. Benedictus

Accipe et da pauperibus, respondit: Tu melius potes tua distribuere, qui per urbes ambulas et nosti pauperes. Ego, qui mea reliqui, cur aliena appetam? Multis nomen pauperum occasio auaritię est, misericordia uero artem non habet. Nemo melius erogat, quam qui nihil sibi reseruat. Tristi autem et in terra iacenti: Noli, inquit, contristari, fili! Quod facio pro me, et pro te facio. Si enim hęc accepero, et ego offendam Deum et ad te legio

saltem et exemplo facite uobis amicos de Mammona iniquitatis, fideliter dispensantes, quę uobis commissa sunt, alioquin audituri: Si in alieno infideles fuistis, quod uestrum est, quis dabit uobis? Bona, quę habet Ecclesia, pauperum sunt, bona uero sacerdotis, uita ęterna. Qui ergo ea, quę pauperibus debentur, in suos conuerterit usus, uitam ęternam, quę sibi propria erat, amittet. Et cum nec illa secum ferre poterit, quoniam

uenientibus pręcepta salutis dabat eisque extrinsecus, ubi commode requiescerent, hospitiolum fecerat. Ipse intus solus (si tamen solus dici potest, cum quo Deus est) morabatur, finem expectans uitę, ut uitam, quę finem non habet, inchoaret. Ea spe lętus forsan etiam decantabat: Singulariter sum ego, donec transeam; transiturus utique ad consortium angelorum, qui se a consortio secluserat hominum. Theonam etiam intra suam cęllulam

Christus est. Infinita eremi uastitas terret? Sed tu paradisum mente deambula! Quotiescunque illuc mente conscenderis, toties in eremo non eris. Scabra sine balneis attrahitur cutis. Sed qui in Christo semel lotus est, non habet necesse iterum lauare. Et breuiter, ad cuncta audias Apostolum respondentem: Non sunt condignę, inquit, passiones huius seculi ad superuenturam gloriam, quę reuelabitur in nobis. Delicatus es, frater,

ambulare. Ad tantam perfectionem eremi cultrix deuenit, tam disperdita urbium cultrix. Verum, nequis solitarię uitę affectione incautus in laqueum incidat diaboli, cum scriptum sit: Vę soli, quia, cum ceciderit, non habet subleuantem se, * add. ante pręparet domi uiatica uirtutum, qui uult diu uagari peregre foris. Exerceatur prius in simulachro pugnę, qui ad singulare certamen callidissimi

Ioannes apostolus: Fui, inquit, in spiritu Dominica die, et audiui, et uidi, ea utique, quę in Apocalypsi commemorat. Quorum pręstantiam diuus Hieronymus admirans ait: Apocalypsis Ioannis tot habet sacramenta, quot uerba. Parum dixi: in uerbis singulis multiplices latent intelligentię et pro merito uoluminis laus omnis inferior est. Apostolici quoque uiri cęlum ipsum animo transcendentes et uiderunt et

spinę et tribuli, de quibus nec ficus nec uua colligi possunt. Procul absit hereticę insanię fermentum, ne purissima orthodoxę fidei massa corrumpatur. Caueantur uulpium foueę et uolucrum nidi, in quibus Christus non habet, ubi reclinet caput suum. Quos et Apostolus cauendos rursum pręcipit dicens: Obseruetis eos, qui dissensiones et offendicula pręter doctrinam, quam uos didicistis, faciunt, et declinate ab illis!

maran atha, quod Syrum esse aiunt et sonare: Dominus uenit, ut sit sensus: eum in aduentu Iudicis a fidelium consortio separandum, qui a Christi charitate inuentus fuerat alienus. Charitatem autem Dei habet, quisquis ea, quę ab illo pręcepta sunt, ante omnia exequi studet. Ioannes apostolus: Hęc est charitas Dei, inquit, ut mandata eius custodiamus. Ac nequid excuses, subiungit: Et mandata eius

eius grauia non sunt. Idem alibi: Et hęc est charitas, ut ambulemus secundum mandata eius. Ipse quoque Dominus in Euangelio: Si diligitis me, inquit, mandata mea seruate! Et iterum: Qui habet mandata mea et seruat ea, ille est, qui diligit me. Qui autem diligit me, diligetur a Patre meo et ego diligam eum et manifestabo ei meipsum. Et rursum: Siquis diligit me, sermonem meum seruabit, et

oculos eius. Nos scimus, quoniam translati sumus de morte ad uitam, quoniam diligimus fratres. Qui non diligit, manet in morte. Omnis qui odit fratrem suum, homicida est. Et scitis, quoniam omnis homicida non habet uitam ęternam in se manentem. In hac cognouimus charitatem Dei, quoniam ille animam suam pro nobis posuit; et nos debemus pro fratribus animas ponere. Qui habuerit substantiam huius mundi et uiderit fratrem

idipsum dicatis omnes, et non sint in uobis schismata . Mala est luxuria, mala auaritia, mala uentris ingluuies, malum ocium, sed tamen unumquodque crimen sua blanditur uoluptate. Sola discordia nihil in se habet, quo delectet. Gignit inuidiam, concitat iram, prorumpit ad conuitia, non temperat manibus. Hinc cędes, hinc exilium, domorum orbitas, urbium excidia, regnorum desolatio. Vnde recte quidam: Concordia, inquit, paruę

pisciculi. Sic comedat, ut semper esuriat, ut statim post cibum possit legere, orare et psallere. Ad Nepotianum: Fortissimum ieiunium est — inquit — aqua et panis. Sed quia gloriam Dei non habet, et omnes pane et aqua uiuimus, quasi publicum et commune ieiunium putatur. Caue, ne hominum rumusculos aucuperis, ne offensam Dei populorum laude commutes! Virgines quoque Deo dicatas erudiens: Quando uos — inquit

malefactaque pro benefactis usurpant. De quibus Salomon ait: Lętantur, cum male fecerint, et exultant in rebus pessimis. Hi sunt terra illa petrosa, super qua uerbi Dei semen sparsum non habet, quo radicem agat illicoque arescit. Et cum pręceptis minime moueantur, miraculis quoque non adhibent fidem. Vnde in ipsos exclamat Dominus dicens: Vę tibi Corozain, vę tibi Bethsaida, quia, si in Tyro et Sydone

quia, si in Tyro et Sydone factę fuissent uirtutes, quę factę sunt in uobis, olim in cilicio et cinere sedentes poeniterent. Veruntamen Tyro et Sydoni remissius erit in Iudicio quam uobis. Hoc quoque mali habet peruersa mentis obstinatio, ut nec suis finibus contenta in dies ad deteriora prolabatur. Indę enim spiritus immundus exiens non inuenit requiem et dicit: Reuertar in domum meam, unde exiui . Et assumit septem

terque sacram communionem porrexisse, prędicentem, quod propediem decessurus esset. Sed qui tali usus est ministerio tantoque donatus uiatico, ad uitę finem gratanter cucurrit, ut uitam, quę finem non habet, inchoaret. Marcus quoque Scriptor apud Aegyptios ita cognominatus, quoniam curę illi fuit anachoretarum Aegypti uitas describere, cum aliquando genibus prouolutus eucharistiam a sacerdote poposcisset, apparuit manus

uidebuntur, colligemus. Dominus noster Iesus Christus Iudeorum in iudicando maliciam arguens: Venit -inquit- Ioannes Baptista neque manducans panem neque bibens uinum, et dicitis: Demonium habet. Venit Filius hominis manducans et bibens, et dicitis: Ecce homo deuorator et bibens uinum, amicus publicanorum et peccatorum! Tales sunt, qui de omnibus male sentiunt et, quicquid egeris, uitio uertunt.

illis ad inferendam fuit. Quem enim interimere uel saltem spoliare decreuerant, stupore correpti illęsum reliquere. Sic et multos martyrum uitę huius finem etiam per supplicia quęsisse constat, dum uitam, quę finem non habet, concupiscerent. Vltro se percussoribus offerebant, cum latere possent, magisque dimitti quam occidi metuebant. Nunc foeminarum proferamus exempla! Praxedis, uirgo Romana, cum facultates suas pauperum fecisset, ad

exultans pręcordiis, hymnum illum, cuius initium est: O gloriosa Domina, excelsa super sydera, uoce, qua potuit, decantauit simulque hymnum et uitam hanc finiuit, illam uitam feliciter inchoans, quę finem non habet. Iam tandem et regibus bene moriendi exemplum aliquod proponamus, quando ne illos quidem immodicę opes ditiaque regna a morte redimunt, sed potius ad mortem, dum ab aliis concupiscuntur, impellunt.

uirtutes, non etiam, qui ferrum, ęs, plumbum, hoc est, delicta grauiora. Quis ergo? Quis, nisi qui superextruit ligna, foenum, stipulam? Quę quidem leuia tanto leuiora fiunt, quanto magis exuruntur. Et, si secus res se habet, dicant assertionis nostrę calumniatores, ubi illos collocabunt, qui statim, ut conuersi confessique fuerint, uita decedunt? Damnari non merentur, quia doluerunt se peccasse; absolui non debent, quia nondum iusto dolore

foetore torquetur, nausea contabescit et commotis intestinis algenteque stomacho ipsa pene uiscera euomit et eructat, et tamen, grandem facturus quęstum, omnia turbulentę nauigationis fastidia ęquo animo fert, — sic se habet, qui purgatorio igne carpitur. Pręsentes enim poenas futurę beatitudinis lucro sustentat et supplicia patiendo gaudet magis quam tristatur seque ipsum errigens: Quare — inquit — tristis es, anima mea? Et

tenet, nouissimo tempore dies aliquot solui ac dimitti. Quod Ioannes in Apocalypsi cernens ac dolens clamat: Vę terrę ac mari, quia descendit diabolus ad uos, habens iram magnam, sciens, quod modicum tempus habet. Et idem rursum ait: Soluetur Sathanas de carcere suo, et exibit, et seducet gentes, quę sunt super quatuor angulos terrę, Gog et Magog. Et congregabit eos* in pręlium, quorum numerus est sicut

futuram mente agitemus, ut prius nobis resurgere a uitiis curę sit. Male illam expectat, qui hanc, quę prior esse debet, non peregerit. Beatus autem et sanctus — ut Ioannes in Apocalypsi ait — qui habet partem in resurrectione prima; in eo secunda mors non habet potestatem. Tales enim cum suis corporibus de limo terrę sese ad sonitum tubę cęlestis errigentes atque in altum sublati obuiam ibunt Christo et in

sit. Male illam expectat, qui hanc, quę prior esse debet, non peregerit. Beatus autem et sanctus — ut Ioannes in Apocalypsi ait — qui habet partem in resurrectione prima; in eo secunda mors non habet potestatem. Tales enim cum suis corporibus de limo terrę sese ad sonitum tubę cęlestis errigentes atque in altum sublati obuiam ibunt Christo et in parte dextera, hoc est, in beatitudine, in qua nihil est

ex diabolo est, quoniam ab initio diabolus peccat... Omnis, qui non est iustus, non est ex Deo, et qui non diligit fratrem suum... Omnis, qui odit fratrem suum, homi ci da est. Et scitis, quia omnis homicida non habet uitam ęternam in se manentem. Idem eos, qui terrenis inuoluti diuina negligunt, damnabit dicens: Vę, vę, vę habitantibus in terra! Et illos, qui nimis delicate uixerunt: Quantum — inquiet —

dicet: Siquis ignorat, ignorabitur. Pręterea aduersus impudicos impurosque et cupidos hunc in modum sententiam promulgabit: Omnis fornicator, aut immundus, aut auarus, quod est idolorum seruitus, non habet hęreditatem in regno Christi et Dei. Et iterum: Fornicatores — inquiet — et adulteros iudicabit, id est damnabit, Deus. Et rursum: Caro et sanguis regnum Dei possidere non

talia agunt, regnum Dei non consequentur. Idem de illis, qui suorum uel sibi commissorum saluti nihil aut parum prospiciunt, deffiniet dicens: Siquis autem suorum, et maxime domesticorum curam non habet, fidem negauit et est infideli deterior. Infidelitatis ergo arguentur episcopi et Ecclesię pręsides, qui magis seipsos quam gregem suum pascunt, et lupum uenientem uidentes, dimissis ouibus, fugiunt. Arguentur

Nemo me poetarum commenta loqui putet; de ueritatis fonte haurimus, quę dicimus. Ibi ista leguntur, ubi nefas est credere quicquam inesse fabulosum aut mendaciter confictum, sed uel mysterio adumbratum uel ita, ut res habet, positum. Videbunt ergo et fabrum illum, de quo per Esaiam ait Dominus: Ecce ego creaui fabrum sufflantem in igne prunas et pro ferentem uas in opus suum, et ego creaui interfectorem

paucis? Quomodo deniquę Iudę pęccatum maius dicitur Pilati peccato dicente ad Pilatum Domino: Non haberes potestatem aduersum me ullam, nisi tibi datum est desuper. Propterea, qui me tradidit tibi, maius peccatum habet. Quod autem aliud alio leuius sit minusque noxę habeat, Ioannes apostolus declarat dicens: Qui scit fratrem suum peccare peccatum non ad mortem, petat, et dabitur ei uita peccanti non ad mortem. Est

sibi omnia. Ioannes quoque, apostolus ille, qui in sepulchro positus fulgere coepit: Scimus — inquit — quoniam, cum apparuerit, similes ei erimus, quoniam uidebimus eum, sicuti est. Et omnis, qui habet spem in eo, sanctificat se, sicut et ille sanctus est. Pręter claritatem istam et hoc beato corpori accedet, quod nihil penitus in se habebit, quo

et Saluator noster non aperto sepulchro, cum surrexisset, exiit. Sic ad discipulos clausis ianuis ingressus est. Et, ne phantasma putaretur: Palpate et uidete — inquit — quia spiritus carnem et ossa non habet, sicut me uidetis habere. Itaque post resurrectionem eiusdem naturę corpora sanctorum erunt, cuius fuit corpus Christi, ut membra sua capiti suo conueniant et digna sint, quę in Deo maneant et in quibus habitet

regnis terrę rerum omnium copia atque magnificentia distare nunquam dubites. Quin potius cum Baruch propheta attonitus exclama: O, Israhel, quam magna est domus Dei et ingens locus possessionis eius! Magnus est et non habet finem, excelsus et immensus. Vel illud cum psalmista: Gloriosa dicta sunt de te, ciuitas Dei. Et: Domum tuam, Domine, decet sanctitudo in longitudinem *corr. ex longitudine

nullum tentat uitium. Abest ęstus, abest hyems, abest tempestas, abest omnis uentorum hymbriumque procella omnisque maligni aeris intemperies. Nemo est, qui de casu aliquo sorteue conqueratur nec qui sibi pręter id, quod habet, amplius optet, iocundius desyderet, melius concupiscat. Tecum est quies et securitas, gaudium et gratia, salus et pax, concordia et charitas, iustitia et uirtus, uer perpetuum, amoenitas perennis et indicibili suauitate

— uirginum, quas uidetis, recepta collegio ei in cęlo iuncta sum, quem in terra posita toto corde dilexi.« Merito igitur non solum martyrii eius diem festum agit Ecclesia, sed etiam eum, quo se talem ostendit, celebrem habet. In martyrio, quę passa sit, recoluntur, hic autem ad quantam beatitudinem post passionem peruenerit, commemoratur. Cęcilia uirgo angelorum uisione fruens, rosarum liliorumque media hyeme

1.4  Sed potius tristes nunc iuuat esse cibos.
1.5  Non aliter quam cum deserta coniuge turtur
1.6  Immemor escarum flebile carmen habet.
1.7  Carminibus uultur raucis mihi semper ad aures
1.8  Personat et cornix tristia signa canit.

plummigerae Plumigerae siluis quot modulantur aues;
11.13  Magna racemiferos quot habet uindemia fructus,
11.14  Grana quot in sicco tempore messis habet;
11.15  Corpora parua niuis uolitant quot in aethere

siluis quot modulantur aues;
11.13  Magna racemiferos quot habet uindemia fructus,
11.14  Grana quot in sicco tempore messis habet;
11.15  Corpora parua niuis uolitant quot in aethere caro,
11.16  Florida quot uiolas uere remittit humus.

agit saturas undique pastor oues.
18.15  Non Turcae insultant portis, non arma minantur:
18.16  Dalmata iucundae munera pacis habet.
18.17  Hinc suberat Cereris non parua penuria flauae,
18.18  Dura fames, rigido durius ense malum.

libratis lancibus aequa date.
22.13  Iustitiae seruare modum pulcherrima res est,
22.14  Iustus honoratae praemia laudis habet.
22.15  Eia agite, o iuuenes, animis concordibus altum
22.16  Scandite iter meritis accumulando noua.

tam nitidos laeta uidere locos,
26.35  Aurea magnanimi succrescet imago leonis,
26.36  Imperium princeps quo duce noster habet.
26.37  Hic domus, aetherio penetralia digna Tonante,
26.38  Haec erit optatae meta tenenda rotae.

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Kršava, Jeronim (fl. 1492) [1492], Ad lectorem epigramma, versio electronica (), 10 versus, verborum 70, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [krsavajepigram].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report