Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: Ioan?n.* Your search found 2628 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 601-700:601. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] illis ipsa sordet uirtus. effoeminati-que et enerues duriora poenitentię officia obire nequeunt. Gustus Gulę etiam impera. et si cibos ganeacos uina-que preciosa tibi concupiscenda proposuerit, tu illi e contrario recole | Ioannis locustas et mel siluestre et sicerę uini-que abstinentiam | et panes ordeaceos apostolorum, quibus Dominus turbam satiauit in deserto. Obiice et multorum qui in solitudine Christo seruierunt, crudas herbas atque radices | uel siluestrium arborum fructus et
602. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Sume scutum fidei,
in quo possis omnia tela nequissimi ignea extinguere.
Sine fide placere Deo impossibile est.
Fides autem sine operibus mortua est.
Vtrunque seruemus,
ut uitę ęternę spem habere possimus.
Quoniam ut Ioannes ait:
603. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] , in Moyse mansuetudo, in Iosue de Dei promissione fiducia, in Iob inuicta calamitatum patientia, in Dauide uindictę abstinentia, in Salomone sapientia | in prophetis ad arguendos reges animi magnitudo. Petrus. Ioannes. Paulus Inter apostolos quoque eminuit in Petro erga Dominum pietas, in Ioanne puritas, in Paulo charitas, in omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum. Et cum ita sit,
604. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] calamitatum patientia, in Dauide uindictę abstinentia, in Salomone sapientia | in prophetis ad arguendos reges animi magnitudo. Petrus. Ioannes. Paulus Inter apostolos quoque eminuit in Petro erga Dominum pietas, in Ioanne puritas, in Paulo charitas, in omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum. Et cum ita sit, tollitur omnino illa necessitas omnium pariter habitarum uirtutum una habita |
605. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eadem post illos miracula per sanctos tuos factitata uere fideliter-que referuntur. Ex quo satis patet, quantum diligentes te diligas, cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes. Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus Petrus Dorcam, Ioannes Drusianam, Mattheus Aegippi regis filium, Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt. Quę terrena potestas, quę naturę uis efficere hoc potuisset, quod electi tui, Domine, te
606. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uere fideliter-que referuntur. Ex quo satis patet, quantum diligentes te diligas, cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes. Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus Petrus Dorcam, Ioannes Drusianam, Mattheus Aegippi regis filium, Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt. Quę terrena potestas, quę naturę uis efficere hoc potuisset, quod electi tui, Domine, te pręstante potuerunt? Per te igitur et regibus
607. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est:
608. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] de ea hominem et iumentum. quod si multiplicentur scelera, grauabitur uindicta. Sępe autem contingit ut unum peccatum plurium causa sit. Dauid adulterium cum Bethesabee commissum celatum uolens Vriam, uirum eius, obtulit hostibus interimendum. Herodes Ioannem a quo illiciti connubii arguebatur, in carcerem misit et capite cędi iussit. Nonne illa etiam quę filię suggessit ut hoc peteret, coniugii fefellerat fidem | et matrimonio prętulerat concubinatum? ut-que illo liberius uteretur, iustitię
609. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Ex omnibus tamen malis quę in se habet peccatum,
hoc teterrimum est,
quod nos a Deo separet,
et qui per gratiam adoptionis filii Dei sumus,
per peccatum efficimur serui diaboli.
Quod a Deo separetur qui peccat,
audi Ioannem apostolum dicentem:
610. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] peccati,
nonne etiam diabolo seruit,
qui eum ut peccet stimulat?
Iudei uitiis dediti cum se iactarent Deum habere patrem audiunt:
611. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] etiam pręter imperium quod ipsum delectet. Quamobrem plurimi sanctorum uirginitatem suam inuiolatam conseruarunt, ut qua se imprimis Deo placere posse non ignorabant. Ioannes Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus Virgines fuere | Ioannes Baptista, quo inter natos mulierum non erat maior, Ioannes apostolus, quem singulariter Iesus dilexisse dicitur, Iacobus qui frater Domini nuncupatus est, Paulus uas electionis,
612. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quod ipsum delectet. Quamobrem plurimi sanctorum uirginitatem suam inuiolatam conseruarunt, ut qua se imprimis Deo placere posse non ignorabant. Ioannes Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus Virgines fuere | Ioannes Baptista, quo inter natos mulierum non erat maior, Ioannes apostolus, quem singulariter Iesus dilexisse dicitur, Iacobus qui frater Domini nuncupatus est, Paulus uas electionis, alii-que multi ex
613. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] plurimi sanctorum uirginitatem suam inuiolatam conseruarunt, ut qua se imprimis Deo placere posse non ignorabant. Ioannes Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus Virgines fuere | Ioannes Baptista, quo inter natos mulierum non erat maior, Ioannes apostolus, quem singulariter Iesus dilexisse dicitur, Iacobus qui frater Domini nuncupatus est, Paulus uas electionis, alii-que multi ex discipulis. Inter foeminas autem |
614. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut qua se imprimis Deo placere posse non ignorabant. Ioannes Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus Virgines fuere | Ioannes Baptista, quo inter natos mulierum non erat maior, Ioannes apostolus, quem singulariter Iesus dilexisse dicitur, Iacobus qui frater Domini nuncupatus est, Paulus uas electionis, alii-que multi ex discipulis. Inter foeminas autem | Martha, Petronilla, Tecla ,
615. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hoc quidem pręcipuis, hoc electis Dei Christi-que discipulis iniungitur, non uulgaribus, non terrena temporalia-que appetentibus, sed ad cęlestem gloriam aspirantibus et ęternam. Helias. Ioannes Baptista Vnde Eliam prophetam et Ioannem Baptistam zona cinxerat pellicea, quę significabat in carne mortificatos | nulli-que obscoenę cupidini subiectos. quam autem magni spiritus hi ambo fuerint, nemo fidelis ignorat. Dauid
616. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] hoc electis Dei Christi-que discipulis iniungitur, non uulgaribus, non terrena temporalia-que appetentibus, sed ad cęlestem gloriam aspirantibus et ęternam. Helias. Ioannes Baptista Vnde Eliam prophetam et Ioannem Baptistam zona cinxerat pellicea, quę significabat in carne mortificatos | nulli-que obscoenę cupidini subiectos. quam autem magni spiritus hi ambo fuerint, nemo fidelis ignorat. Dauid Ille etiam uir sanctus ista continentię
617. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] usuras ab eo, nec amplius quam dedisti. et in Ecclesiastico: Non te pigeat uisitare infirmum . Non piguit illam quę mundi Dominum erat paritura, montana ascendere, cognatam adire, ęgrotanti assidere, quę grauida Ioanne Baptista tedia iam uicini partus patiebatur. Quod si Dei mater hominis matri infirmę ministrauit, nec te pudeat inferiores tua non solum ope, sed etiam pręsentia consolari. Captiuos quoque et in uinculis coniectos
618. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Pro ęgrotantium quoque sanitate |
ac pro delictis mortuorum elemosinarum liberalitas utilis habetur.
619. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quam male cum illis agitur |
nosse operęprecium erit,
nequis opulentię eorum inuidendo |
mores imitari decernat |
perdat-que Dei gratiam,
cum diuitias acquisierit.
Non est enim amator Dei,
quem non miseret pauperis.
dicente Ioanne apostolo:
620. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] gratiam primo Deo retulere apostoli, deinde martyres cęteri-que Christi serui, uirgines quoque et uiduę | omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur. Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius Pro Christi nomine non dubitauit Petrus crucifigi, Paulus capite truncari, Ioannes in feruentis olei dolium nudus demergi, Bartholomeus uiuus excoriari, Thomas lanceis
621. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in sanctorum collegio numerantur. Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius Pro Christi nomine non dubitauit Petrus crucifigi, Paulus capite truncari, Ioannes in feruentis olei dolium nudus demergi, Bartholomeus uiuus excoriari, Thomas lanceis perfodi, Iacobus Maior decollari, Minor fuste fullonis interimi, Stephanus lapidibus obrui, Laurentius igne cremari, omnes denique per tormenta consumi.
622. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
623. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tu ergo accinge lumbos tuos,
et surge et loquere ad eos omnia quę ego pręcipio tibi |
ne timeas a facie eorum.
nec enim timere te faciam uultum eorum.
Ioannes Baptista
624. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est mensę diuinę esse conuiuam,
sed magnificentius ab ipso mensę domino dignum iudicari,
ut sis conuiuarum inuitator et ad Sponsi nuptias conuocator multorum atque collector.
Cui hoc fuerit concessum,
dici de illo poterit quod de Ioanne Baptista fuit dictum:
625. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Aqua profunda uerba ex ore uiri et torrens inundans fons scientię.
Quoties uero audacter et intrepide in uitia inuehimini,
columnę estis firmę fulcientes ueritatem.
626. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Vos denique non solum montes uel nubes uel cęli,
sed quę omnium nobilissima creatura est,
angeli Dei estis.
non naturę commercio,
sed officii dignitate.
Nuncius Dei angelus est,
nuncii Dei sancti prędicatores sunt.
Vnde sicut de Ioanne Baptista in Malachia dixit Deus:
627. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] habitant, facti domestici Dei ciues-que sanctorum. De exaltatione hvmilivm in evangelio. Caput XXIII Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear, Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam. de his enim disertius expressum in Scripturis comperio. Ioannes Baptista Ioannes interrogatus quis esset, negauit se esse Christum,
628. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear, Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam. de his enim disertius expressum in Scripturis comperio. Ioannes Baptista Ioannes interrogatus quis esset, negauit se esse Christum, malens ueritate submitti | quam efferri mendacio | et neque Heliam neque prophetam se esse asseruit dum humiliatur. proinde Christi testimonio extollitur quod uidelicet in spiritu Helię uenisset,
629. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear, Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam. de his enim disertius expressum in Scripturis comperio. Ioannes Baptista Ioannes interrogatus quis esset, negauit se esse Christum, malens ueritate submitti | quam efferri mendacio | et neque Heliam neque prophetam se esse asseruit dum humiliatur. proinde Christi testimonio extollitur quod uidelicet in spiritu Helię uenisset, quod
630. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cecidisti de cęlo Lucifer,
qui mane oriebaris?
corruisti in terram .
hoc in Euangelio testatur Dominus dicens:
631. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inter eos qui inuocant nomen eius;
inuocabant Dominum et ipse exaudiebat eos |
in columna nubis loquebatur ad eos.
Quare autem hęc |
continuo subiunxit:
Custodiebant testimonia eius |
et pręceptum quod dedit illis.
eadem Ioannis apostoli sententia est in Epistola dicentis:
632. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iesu Christus malorum inuidiam passus est.
Cum ab hominibus expelleret immundos spiritus,
dixerunt:
633. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Si ergo pro benefactis male audit iustus et innocens Dominus,
quare cum detractiones accipit,
irascitur peccator seruus?
Ille apostolis suis dicebat:
634. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 140r | Paragraph | SubSect | Section] nulla cogente necessitate.
Vnde pręcipit Dominus dicens:
635. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut in Euangelio discimus,
indigne ferens Christum puerum a magis adoratum,
omnes Bethlemi infantulos qui bimatum non excesserant,
interimi iussit,
ipsum simul perdere uolens,
quem qui ex illis esset ignorabat.
636. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est Babylonem catenis uinctus |
atque in captiuitate periit.
637. Baničević, Jakov. Spectabili et egregio Domino... [Paragraph | Section] scripserit ad me D. V. ex patria semper rescribam sibi; et me ad omnia vota sua offero.
|
638. Baničević, Jakov. Magnifico domino Ioanni de Curiis... [Paragraph | Section]
Partium Septentrionalium et commendo me Dominationi Vestrae, quae diu feliciter valeat et incolumem Dominus conducat.
639. Niger, Toma. Epigramma in piam curam Ioannis... [page 16 | Paragraph | Section]
dignissimi in omni uita uiri prodiere. Quorum qui domi claruerint, nemo est qui scire non possit, si perquirere libet. Ex his autem qui lustrandi studio et Romani nominis propagandi causa Italia egressi sunt, deuotissimi Sanctitatis tuae et sacrosanctae Sedis Apostolicae filii Bernardinus, Ioannes, Nicolaus et Michael descendere. Quorum res gestas et merita, quoniam uitali aura adhuc perfruuntur, silentio inuoluam. Quantae tamen maiores eorum pietatis, relligionis et auctoritatis fuerint, non ab re erit pauca commemorasse.
3. Federicus et Bartholomaeus
auri atque argenti facti marcharum millibus donauerunt. Quo auxilio ille se suosque colligens, adiuuantibus maxime Fregepanum copiis, Tartarorum rabiem repressit eorumque imperatore et multis millibus una acie caesis amissum paulopost regnum recuperauit.
4. Ioannes, Bernardini proauus, Sigismundo, tunc Vngarorum regi – quo tempore triceps illud schisma uigebat – quadraginta duo ducatorum millia mutuo dedit. Qua pecunia adiutus Sigismundus innumeras fere ad rempublicam Christianam ex uoto componendam impensas fecit, perniciosissimum schisma
– quadraginta duo ducatorum millia mutuo dedit. Qua pecunia adiutus Sigismundus innumeras fere ad rempublicam Christianam ex uoto componendam impensas fecit, perniciosissimum schisma extinxit et eam qua nunc quoque fruimini pacem uobis comparauit.
5. Nicolaum uero, huius Ioannis filium, praecipua laude et omni commendatione dignum quis iure non estimauerit? Nam cum ditissimus esset, magna in Deum et sacra loca pietate flagrauit, complura diuersorum
Post diuersorum
prorsus delicti onere grauatam) et
ingredietur Aegyptum. Et mouebuntur simulachra Aegypti a facie eius.
Aiunt enim ipso Aegyptum ingresso simulachra deorum, quos Aegyptus
colebat, corruisse. Vaticinatur etiam de Ioanne, Domini pręcursore, dicens:
Vox clamantis in deserto: Parate uiam Domino, rectas facite in
solitudine semitas Dei nostri! Quin etiam, cum ipse Dominus a
Ioanne baptizaretur, Patris uocem ad eum de cęlo
colebat, corruisse. Vaticinatur etiam de Ioanne, Domini pręcursore, dicens:
Vox clamantis in deserto: Parate uiam Domino, rectas facite in
solitudine semitas Dei nostri! Quin etiam, cum ipse Dominus a
Ioanne baptizaretur, Patris uocem ad eum de cęlo lapsam, sicut in Euangelio
legimus, ita in hoc propheta audimus: Ecce, inquit, seruus meus,
suscipiam eum, electus meus, complacuit sibi in illo anima mea.
Iacob. Mystice uero
aduersum illos est sermo, qui heretica subuersi prauitate catholicam Christi
perturbant Ecclesiam. In Sebaste sepultum ferunt, quę tunc Samaria nuncupata
est, et nunc quidem iuxta sepulturas Helię et Ioannis Baptistę monumentum
eius cerni uenerationique haberi.
IONAS
IONAS, Amathi filius et (ut Hebrei aiunt) uiduę Sareptanę, quem puerum Helias
repręhendit impietatem earum, qui, dum improbis rem prospere
cędere uident, Deum uel iniustum uel humana non curare dicere audent. Porro,
ut errorem hunc refellat, uaticinatur de aduentu Christi iudicioque futuro.
Prędicit Ioannem Baptistam in primo Domini aduentu uiam pręparaturum atque
ita uenturum illum ad templum suum- Virginis Intactę uterum- ut, qui ante
tempora natus est Deus ex Deo, hic idem in tempore homo nascatur ex homine.
Hunc
de Machabeis, ducibus prępositisque
Iudeorum.
EX LIBRIS MACHABEORVM
MATHATIAS
MATHATIAS sacerdos, Ioannis, filii Symeonis, sacerdotis, filius fuit. Huic
fuere quinque filii: Ioannes, Symon, Iudas, Eleazarus et Ionathas. Consedit
in monte Modin. Quo cum uenissent Antiochi regis legati (sub illo enim erat
tunc Iudea),
EX LIBRIS MACHABEORVM
MATHATIAS
MATHATIAS sacerdos, Ioannis, filii Symeonis, sacerdotis, filius fuit. Huic
fuere quinque filii: Ioannes, Symon, Iudas, Eleazarus et Ionathas. Consedit
in monte Modin. Quo cum uenissent Antiochi regis legati (sub illo enim erat
tunc Iudea), compellere populum coeperunt, ut idola adorarent. Multis ergo
subuersis Mathatias
ut Bachidis, Antiochenorum pręfecti, uitaret insidias, recessit
cum suis et in deserto Thecuę ad lacum Asphalti consedit. Vbi uero audiuit
Bachidem copias ultra Iordanem traduxisse,
Ioannem fratrem ad Nabatheos auxilia petitum misit. Sed in itinere filii
Iambri ex Mada illum adorti intercępere. Neque hoc eis cęssit impune.
Ionathas enim et Symon ipsos, puellam sponsam a Mada ad uirum deducentes, ex
Gazam et in deditionem acceptam ab idolis
expiauit. Illi post hęc qui in arce Syon erant, cum fame compellente sese
ei tradidissent, fide sibi data recesserunt. His eiectis ipse ibidem
habitauit. Et iam ętate grauatus Ioannem filium militibus pręfecit. Is
Gazaram habitatum concessit. Post hęc in Iudea diu a bello cessatum est.
Symon igitur Gazarę, Bethsurę, Hierosolymę et arci Syon dominatus est
nemineque eum armis lacessere auso
exercitu misit
Cendebeum, ut Iudeam inuaderet. Cum his copiis Cendebeus uenit Iamniam et
incursionibus uastare Iudeę fines coepit. Aedificauit Cedronem ibique posito
pręsidio commeatum Iudeis, qui frequens erat, interclusit. Ioannes a Gazara
Hierosolymam ascendens nunciauit Cendebeum circa Iudeę oppida hostiliter
agere. Tunc Symon ipsi Ioanni ac Iudeis omnibus, ut pro patrio solo libere
pugnarent, pręcipit. Ioannes igitur cum XX milium uirorum
fines coepit. Aedificauit Cedronem ibique posito
pręsidio commeatum Iudeis, qui frequens erat, interclusit. Ioannes a Gazara
Hierosolymam ascendens nunciauit Cendebeum circa Iudeę oppida hostiliter
agere. Tunc Symon ipsi Ioanni ac Iudeis omnibus, ut pro patrio solo libere
pugnarent, pręcipit. Ioannes igitur cum XX milium uirorum exercitu uenit ad
Modin. Primo mane surgens cum ad torrentem Cedronem applicuisset, uidit
exaduerso in ulteriore
qui frequens erat, interclusit. Ioannes a Gazara
Hierosolymam ascendens nunciauit Cendebeum circa Iudeę oppida hostiliter
agere. Tunc Symon ipsi Ioanni ac Iudeis omnibus, ut pro patrio solo libere
pugnarent, pręcipit. Ioannes igitur cum XX milium uirorum exercitu uenit ad
Modin. Primo mane surgens cum ad torrentem Cedronem applicuisset, uidit
exaduerso in ulteriore ripa stare ingentes Cendebei copias. Continuo citato
equo torrentem
in ulteriore ripa stare ingentes Cendebei copias. Continuo citato
equo torrentem pertransiit, quem cęteri secuti cum sacris tubis
increpuissent, Cendebeus et qui cum illo erant in fugam uersi Cedronem
castellum intrant. Ioannes ad portas usque fugientes insecutus cędebat. Inde
uictor decedens castella in agro Azothi cum iis, qui ad ea confugerant,
concremauit. Duobus hostium milibus interemptis in Iudeam rediit. Illis
diebus Ptolomeus, Abobi
inuitatos per dolum
suscepit. Postquam enim cibo potuque sese repleuissent, incautos armis
oppressit ac trucidauit scripsitque regi sublatis tandem inimicis ei se
regionem traditurum. Certos cum armis Gazaram mittit, qui Ioannem, tertium
Symonis filium, militię ducem, interficerent. Ioannes autem, insidiarum
huius Ptolomei non ignarus, captos illos, qui se proditum uenerant, occidi
iussit. Reliqua Ioannis gesta finisque eius in libris
repleuissent, incautos armis
oppressit ac trucidauit scripsitque regi sublatis tandem inimicis ei se
regionem traditurum. Certos cum armis Gazaram mittit, qui Ioannem, tertium
Symonis filium, militię ducem, interficerent. Ioannes autem, insidiarum
huius Ptolomei non ignarus, captos illos, qui se proditum uenerant, occidi
iussit. Reliqua Ioannis gesta finisque eius in libris bibliacis, unde ista
conlegimus, non habentur. Atque ut extremam operi
Certos cum armis Gazaram mittit, qui Ioannem, tertium
Symonis filium, militię ducem, interficerent. Ioannes autem, insidiarum
huius Ptolomei non ignarus, captos illos, qui se proditum uenerant, occidi
iussit. Reliqua Ioannis gesta finisque eius in libris bibliacis, unde ista
conlegimus, non habentur. Atque ut extremam operi manum imponamus, breuiter
deinceps explicabimus Onię sacerdotis et aliorum quorundam in Deum pietatem,
qui occidi
potestis facere.
Sed iam, quid aduersus eum ipsi Iudei, inuidię ueneno imbuti, dixerint siue fecerint,
uideamus. Et cum omnia pro nostra salute passus sit, credamus nihil esse tam durum, tam
asperum, quod pro nomine eius perferre non debeamus.
In Ioannis Euangelio legimus: Persequebantur Iudei Iesum, quia sanabat in sabbato et
quia patrem suum dicebat Deum, ęqualem se faciens Deo. Cum morbos pelleret, cum
demoniis imperaret et multa mira faceret, negare manifesta non poterant; hanc ipsam arguendi
ansam
parere non possent. Hic igitur, qui tantę potentię erat, poterat impios
detractores repente perdere, sed nostrę infirmitati maluit consulere, ut discamus pati potius
iniuriam quam referre.
Pręterea, cum multa uera salutiferaque admonuisset, dissensio — ut Ioannes ait
— facta est inter Iudeos propter sermones hos. Dicebant autem multi ex ipsis: Demonium
habet et insanit. Quid eum auditis? Alii dicebant: Hęc uerba non sunt demonium habentis;
nunquid demonium potest cęcorum oculos aperire? Nihil hic respondit
ciuitatem Galileę ibique docebat populum. Qua certe in re instruit nos ne
tunc quidem, cum aduersariorum persecutionem patimur, cessandum esse ab operibus iustitię.
Ad hęc frequenter etiam lapidibus eum obruere concupierunt. Nam cum in templo eos docuisset,
ut Ioannes ait, dixissetque: Antequam Abraham fieret, ego sum. Tulerunt — inquit
— lapides, ut iacerent in eum. Iesus autem abscondit se et exiuit de templo;
illud nempe implens, quod in psalmo est dictum: Odiui ecclesiam malignantium, et cum
enim,
quoniam in furorem uersus est. Suos appellat Euangelista, uel qui ex eadem tribu erant
uel ex eadem familia, Iudeos. Hi igitur uincire** eum quasi furiosum parabant, ut sequentium
eum animos auerterent. Tantum odii in illum propinqui quoque conceperant. Quos Ioannes
Iudeorum more fratres eius nuncupat, cum ait: Neque enim fratres eius credebant in
eum.
Et quoniam magni liuoris unum propositum est, quicquid dixeris, quicquid egeris, non uirtuti
dare, sed uitio uertere, de talibus queritur in Mattheo et in Luca
eius nuncupat, cum ait: Neque enim fratres eius credebant in
eum.
Et quoniam magni liuoris unum propositum est, quicquid dixeris, quicquid egeris, non uirtuti
dare, sed uitio uertere, de talibus queritur in Mattheo et in Luca ipse Dominus: Venit
Ioannes — inquit — neque manducans neque bibens, et dicitis: Demonium habet.
Venit Filius hominis manducans et bibens, et dicitis: Ecce homo uorax et potator uini,
publicanorum et peccatorum amicus. Conuincit eos in diuersę uitę sanctos iniusti
iudicii.
neque bibens, et dicitis: Demonium habet.
Venit Filius hominis manducans et bibens, et dicitis: Ecce homo uorax et potator uini,
publicanorum et peccatorum amicus. Conuincit eos in diuersę uitę sanctos iniusti
iudicii. Si enim asperius uiuendi modus displicet in Ioanne, cur in Filio hominis communis
reprehenditur? Si nec uinum nec siceram bibens et locustas tantum ac mel siluestre comedens
demonium habet, quare pane ac uino utens homo uorax et ebrius dicitur? Si in solitudine
habitans quasi Sathanę filius reputatur, quare Christus cum
**corr. ex uinciri
ieiunanti, cauillantur comedentem, et dum uitiis suis fauent, uirtutis cultores
linguę procacitate lacessunt. Hinc est, quod Iudei nullo placati Christi miraculo,
murmurabant de illo — Ioannes ait — eo quod dixisset: Ego sum panis uiuus,
qui de cęlo descendi. Nihil ergo, quod ad diuinitatem eius referri posset, admittere
poterant, quanuis multa etiam ab eo fieri conspicerent, quę supra uim humanam erant, et nulli
nisi Deo factu possibilia esse
laudabilior apparebat, tanto ipsi magis per inuidiam indignabantur
modisque omnibus iam ad necem eius conspirabant.
Lazarum ille de monumento ad uitam excitauerat. Et cum plurimi, qui spectaculo affuerant, in
eum credidissent, pontifices et pharisei — ut Ioannes ait — collegerunt
concilium et dicebant: Quid facimus, quia hic homo multa signa facit? Si dimittimus eum sic,
omnes credent in eum, et uenient Romani et tollent locum nostrum et
gentem. Timent Romanos et Deum non uerentur, ut iustum et
nostra nullum imminet credentibus fidei periculum; sicuti modo, cum solum
Iesum quęsierunt et in eum credentes nondum infestarent. Alioquin contemnenda est uita, dum
defenditur ueritas, quoties proximus tuus Christum, qui ueritas est, negare compellitur.
Post talia, ut Ioannes testatur, ante sex dies Paschę Iesus uenit Bethaniam. Ibi
fecerunt ei coenam — inquit — et Martha ministrabat. Maria autem, soror eius,
accepit libram unguenti nardi pistici, preciosi, et unxit pedes Iesu, et extersit pedes eius
capillis suis, et
coenam — inquit — et Martha ministrabat. Maria autem, soror eius,
accepit libram unguenti nardi pistici, preciosi, et unxit pedes Iesu, et extersit pedes eius
capillis suis, et domus impleta est ex odore unguenti. Idem dicere uidentur Mattheus
et Marcus, Ioannes aliud. Hic enim ait: pedes unguento perfusos, illi:
caput; hic: ante sex dies Paschę, illi: ante biduum;
hic: in domo Marię et Marthę, illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non
et Marthę, illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non parua inter Euangeliorum interpretes dissensio est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex Paschę in
est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex Paschę in domo Marię et Marthę
pedes unxerit et postea in domo Symonis leprosi ante biduum Paschę perfuderit caput.
Chrysostomus
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex Paschę in domo Marię et Marthę
pedes unxerit et postea in domo Symonis leprosi ante biduum Paschę perfuderit caput.
Chrysostomus uero eandem mulierin esse putat apud Mattheum, Marcum et Lucam, aliam autem apud
Ioannem, hoc est Lazari et Marthę sororem Mariam. Porro Gregorius pontifex eandem arbitratur
fuisse, quam Lucas peccatricem, Ioannes Mariam nominat, et hanc quidem bis hoc fecisse.
Augustinus etiam pene idem dicit et ad unam mulierem utrunque factum refert: primum, quod
Lucas
domo Symonis leprosi ante biduum Paschę perfuderit caput.
Chrysostomus uero eandem mulierin esse putat apud Mattheum, Marcum et Lucam, aliam autem apud
Ioannem, hoc est Lazari et Marthę sororem Mariam. Porro Gregorius pontifex eandem arbitratur
fuisse, quam Lucas peccatricem, Ioannes Mariam nominat, et hanc quidem bis hoc fecisse.
Augustinus etiam pene idem dicit et ad unam mulierem utrunque factum refert: primum, quod
Lucas recitat in domo Symonis non leprosi, alterum, quod Mattheus et Marcus aiunt domi Symonis
leprosi. Vnde duos Symones fuisse putat,
idem dicit et ad unam mulierem utrunque factum refert: primum, quod
Lucas recitat in domo Symonis non leprosi, alterum, quod Mattheus et Marcus aiunt domi Symonis
leprosi. Vnde duos Symones fuisse putat, apud quos conuiuatus est Dominus. Matthei autem et
Marci narrationi ipsam Ioannis copulat, ut prius, sicut hic dixit, integro alabastro pedes
unxerit, deinde fracto perfuderit et caput. Sed hoc plane fieri non potuit, ut eadem hora
utrunque factum sit, si ante dies sex Paschę et in domo Marię et Marthę pedes peruncti sunt et
in domo Symonis caput
esset. Mihi tamen uidetur
ista quoque exponi posse, ut dicamus unam Mariam diuersis locis et temporibus officio isto
erga Christum uiuentem non bis, sed ter fuisse functam: semel, quod Lucas memorat, quando
dimissa sunt ei peccata multa, quia dilexit multum; iterum, quod Ioannes tradit ante sex dies
Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt.
Et hi quidem unguenti dispendium quosdam ex discipulis indigne tulisse aiunt. Ioannes autem
in solum Iudam id reiecit. Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga pauperes
semel, quod Lucas memorat, quando
dimissa sunt ei peccata multa, quia dilexit multum; iterum, quod Ioannes tradit ante sex dies
Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt.
Et hi quidem unguenti dispendium quosdam ex discipulis indigne tulisse aiunt. Ioannes autem
in solum Iudam id reiecit. Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga pauperes animo
hoc egerunt, sed ipse Iudas malo, ut rei docuit euentus.
Maria ergo, cum se peccatricem agnosceret, tunc lachrymis lauit pedes Domini et capillis
extersit et
Quamquam ille pro
salute omnium tradi uoluit, tu tamen electus es, qui non obsequio, sed cupiditate traderes et
auaritię studio ipse subuersus perires.
Iam tandem ad exponendam Iudeorum infandam atrocitatem nostra dirigatur oratio.
Cogitauerunt — Ioannes inquit — principes sacerdotum, ut Lazarum
interficerent. Quare hoc? Nempe, quia (ut idem ait) multi propter
illum abibant ex Iudeis et credebant in Iesum. Lazarum occidere cogitauerunt; quasi
uero Iesus ipse, qui suscitauit
Cęterum nequaquam egerunt, quod cogitarant. Et
tamen, quasi qui egissent, sic diuinę iustitię damnationem incurrerunt. Quoties enim
decernenti male agere deficit facultas, ipsum uelle pro actione imputatur.
Post hęc illa quidem fiunt, quę Ioannes commemorat. In crastinum — inquit —
turba multa, quę conuenerat ad diem festum, cum audissent, quia uenit Iesus
Hierosolymam, acceperunt ramos palmarum et processerunt obuiam ei, et clamabant: Osanna,
benedictus, qui uenit in nomine Domini, rex
uendentium columbas euertit et dixit eis: Domus mea domus orationis est,
uos autem fecistis illam speluncam latronum. Mira res! Vnum multi fugiunt, nemo
resistit. Necdum tamen diuinitatis uim in homine consyderant, cum pręsertim bis hoc egisset,
semel, quod Ioannes, iterum, quod reliqui tradunt. Sed in eum, quem toties formidarunt, elapso
mox pauore magis indignantur (ut Marcus et Lucas aiunt) et, in qua potestate hoc faceret,
interrogant. Quasi uero non satis eos edocere possit ipse metus, quo perculsi repugnare non
sunt ausi. Et
inconstantię,
crudelitatis in prophetas et in uiros sanctos.
In quo quidem ostendit nihil se timere uim insidiasque illorum, quando, quod illi inique
moliebantur, hoc ultro ipse passurus aduenerat, ut pro peccatis omnium satisfaceret. Vnde et
clamabat (sicut in Ioanne est scriptum): Nunc princeps huius mundi eiicietur
foras. Mundi princeps erat diabolus, cum late in omnes idolatras regnaret.
Qui tunc de eiusmodi regno est eiectus, cum gentes conuersę unum uerum Deum colere coepere.
Et
ipso
adiuuante operamur, ipso trahente exequimur.
Hinc iam Domini nostri cum discipulis conuersationem, qua paulo ante, quam ab impiis
supplicium pateretur, uti uoluit, erit nobis operęprecium consyderare.
Ante diem festum Paschę (ut in Ioanne legimus) sciens Iesus, quia uenit
hora eius, ut transeat ex hoc mundo ad Patrem, Pascha cum discipulis celebraturus hęc
dicit.
Sed quomodo ante diem festum Paschę,
Quęstio
cum Mattheus dicat:
et Lucas: Venit autem dies azimorum, in qua
necesse erat occidi Pascha. Prima autem dies azimorum quartadecima dies mensis primi
est (ut Hieronymus ait), quando agnus immolatur et luna plenissima est et fermentum abiicitur.
Intelligendum ergo, quod Ioannes iuxta uulgarem locutionem diem uocauit solis ortum. Alii uero
Euangelistę secundum Iudeorum ritum a uespera ad uesperam diem dixerunt. Licet igitur diuersum
aliquid sonent uerba, idem tamen tempus designant. In uespera itaque quintę ferię coena hęc
facta est, et in
nouumque instituisse; in
secunda semet in sacrificium Deo Patri obtulisse. Quam computationem idem autor late explicat
in Additionibus commentariorum Nicolai Lyrę super Bibliam. Non ergo inter se differunt
Euangelistę, sed cum duplex Pascha tunc contigisset, Ioannes alterius, alterius alii mentionem
fecerunt.
Sed iam, quod instituimus, prosequamur! Per idem ergo tempus, cum discipuli rogarent
Dominum, ubi uellet parari sibi, ut comedat Pascha (magis enim opipare* tunc conuiuari mos
erat): Ite in ciuitatem —
contemptis omnibus illo pręceps ruit, ubi se lucri aliquid facturum sperat. Hic ergo
aliis tristantibus et singulis: Nunquid ego sum, Domine, respondentibus, audacter
reclamat: Nunquid ego sum, Rabbi?
Post esum agni illa, ut reor, quę Ioannes narrat, fiunt. Surgit — inquit —
Iesus a coena et ponit uestimenta sua. Et cum accepisset linteum, pręcinxit se. Deinde
misit aquam in peluim et coepit lauare pedes discipulorum et extergere linteo, quo erat
pręcinctus. O admirandam
paratus sum et in carcerem et in mortem ire. At ille (ut Lucas ait) dixit: Dico
tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et in Mattheo
similiter dicitur: In hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis. Itidem
in Ioanne: Non cantabit gallus, donec ter me neges. In Marco autem aliter
habetur: In nocte hac, priusquam gallus uocem bis dederit, ter me es negaturus.
Quęstionem ita equidem soluendam reor, quod alii
Quęstio
ipso Dei Verbo: Sine me nihil potestis facere.
Deinde secundum eosdem Euangelistas — uenit Iesus cum illis in uillam uel in prędium,
cui nomen Gethsemani. Et hic est locus monti Oliueti proximus, ubi fuit hortus, in
quem eos ingressos ait Ioannes trans torrentem Cedron. Multa tamen idem pręmittit, quę locutus
est Iesus ad discipulos et ad Patrem. Quę consulto prętermittimus, ut tantum passioni congrua
explicemus.
Videamus primum, quid hoc sit, quod Ioannes ait: Egressus est trans torrentem Cedron
ubi fuit hortus, in
quem eos ingressos ait Ioannes trans torrentem Cedron. Multa tamen idem pręmittit, quę locutus
est Iesus ad discipulos et ad Patrem. Quę consulto prętermittimus, ut tantum passioni congrua
explicemus.
Videamus primum, quid hoc sit, quod Ioannes ait: Egressus est trans torrentem Cedron
et intrauit in hortum. Cedron moerorem sonat. Transit ergo Christus torrentem
moeroris, ut ad regnum ascendat gaudii sempiterni. Oportuit enim pati Christum et sic intrare
in gloriam suam. Falluntur itaque luxurię
duce postliminio reuertimur in patriam, non terrenam, sed cęlestem, non temporalem, sed
ęternam.
Illic autem ubi conuenerat Iesus cum discipulis, iussit eos residere, donec ipse paulo
longius digressus preces offeret Deo Patri. Et assumpto Petro filiisque Zebedei Ioanne
et Iacobo abiit. Coram his coepit contristari et moestus esse dicens: Tristis est anima mea
usque ad mortem. Sustinete hic et uigilate mecum. Et progressus pusillum, procidens in faciem
suam orauit dicens: Pater mi **add. , si possibile *corr. ex
plenius persoluat,
quanto nos magis diligit? Vna talis gutta satis erat ad eluendum humani generis peccatum, sed
ad testandam sui erga nos amoris magnitudinem, quicquid restabat in corpore, dispersit in
cruce.
Qualiter autem ab impiis comprehensus fuerit, quoniam a Ioanne accuratius copiosiusque
describitur, quid ille dicat, consyderemus.
Sciebat — inquit — et Iudas, qui tradebat eum, locum, quia frequenter Iesus
conuenerat illuc cum discipulis suis. Iudas sciebat hortum illum, in quem Iesus cum
quoque irruere parantem inhibuit. Conuerte — inquit — gladium
tuum in locum suum. Omnes enim, qui acceperint gladium, peribunt. An putas, quia non possum
rogare Patrem meum, et exibebit mihi modo plus quam duodecim legiones angelorum? Vel
sicut Ioannes ait: Calicem, quem dat mihi Pater, non uis, ut bibam illum? Quibus
uerbis aperte monstrauit sponte se pati uelle, quod impii per uim inferre decreuerant. Igitur
ne iniuriam quidem sustinens a benignitatis suę officio abstinuit. Adductoque ad se Malcho
gladio
Quęstio
percutit, gladio peribit, quęritur, quomodo hoc uerum sit, si multi gladio
percutientes aut morbo aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali
intelligendum est, sed ęterno, quem Ioannes in Apocalypsi uidit procedere de ore Dei, ex
utraque parte acutum. Potens est enim corpus et animam mittere in gehennam et totum hominem
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera uideamus!
Iesu comprehenso discipuli timore perculsi diffugerunt illo
Et tenuerunt eum. At ille relicta syndone nudus profugit ab eis. Quis
fuerit adolescens iste, incertum est. Quidam aiunt fuisse hunc de domo illa, ubi Pascha
celebrauerant, nonnulli Iacobum, fratrem Domini dictum et Iustum cognominatum. Gregorius
pontifex putat fuisse Ioannem apostolum. Quem tunc quidem iuuenem fuisse longa post
ascensionem Domini ętas testatur. Cęterum, quicunque ille fuerit, *corr. ex
queri
**corr. ex Solus
***corr. ex iuerat
ignaros
quidem, quanto sese implicent cum in filios parricidio, tum in Deum sacrilegio. Cui soli
seruire multo est pręstabilius quam toti terrarum orbi imperare. Sed iam ad id, unde digressi
sumus, redeamus!
Comprehensum Iesum ligauerunt (ut Ioannes ait) et adduxerunt eum ad Annam
primum, Caiphę pontificis socerum; mox ad ipsum Caipham, deinde ad Pilatum et Herodem,
ut omnium inique iudicantium contumelias sustineret, qui omnes redimere uenerat, et eo maiore
beneficio nos obligaret, quo plura pro nobis
quia timebat, negauit, sed quia sequebatur, poenitentiam egit ac ueniam meruit. Foris
substitit, illo alio discipulo atrium ingresso, quo iubente et ipse introductus atque ab
ancilla hostiaria rogatus, an et ipse esset discipulus hominis illius, respondit: Non
sum. Hoc ita Ioannes.
Mattheus uero et alii de falsis testibus narrationem pręmittunt. **corr. ex
premittunt
Principes — inquit — sacerdotum et omne concilium quęrebant falsum
testimonium contra Iesum, ut eum morti
Sed iam reliqua prosequamur!
Post illa, quę superius dicta sunt, trinam Petri negationem Mattheus et Marcus enarrant,
Lucas uero pręmittit.* Nihil tamen refert, quo ordine aliquid factum sit, cum ab omnibus totum
commemoratur. Nos, nequid, quod gestum est, omittamus, Ioannis potius narrationem sequamur. Et
quoniam de prima apostoli negatione diximus, nunc de secunda est dicendum.
Stabant — inquit — serui et ministri ad prunas, quia frigus erat, et
calefaciebant se. Erat autem cum eis et Petrus stans et
contumeliis et Petri negatione coram Anna gestum
arbitrantur. Sed hęc opinio repugnaret omnino aliorum autoritati Euangelistarum. Sensus autem
superior ęque congruit cunctis quatuor. In atrio igitur Caiphę et Iesum contumelias passum
asserimus et Petri negationes factas. Vnde Ioannes, postquam ab Anna ad Caipham missum Dominum
dixit, subdit continuo Petri negationes reliquas interpositis quibusdam post primam.
Sequitur ergo: Erat autem Symon Petrus stans et calefaciens se. Dixerunt ergo ei:
Nunquid et tu de discipulis eius es? Negauit ille
proueniant. Quin etiam
illis, quod impie egerunt, in bonum cederet **corr. ex cęderet , si de commissis dolerent et in Christum credere
uoluissent. Sed uideamus peruersitatem illorum!
Mittunt Iesum cum militibus in prętorium (ut Ioannes ait) et ipsi non
introierunt in prętorium, ut non contaminarentur, sed ut manducarent Pascha. Tunc ergo
intrantes hominis alienigenę domum immundi erant. Veruntamen multo maior animi immundities
erat innocentem hominem, tametsi Christum esse ignorarent, in
non aliam ob rem, nisi
quia Christum, quem Iudei repudiarunt, gentilitas susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
Aestuabat Pilatus, quid sibi agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
Iesus autem, qui prius tacuerat, tunc respondit dicens: A temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
et, quem iam pluries
insontem esse promulgarat, eum indumento exutum flagris diuerberauit, deinde spinis
pungentibus a militibus coronari arundineque percuti, alapis cędi et omnibus affici iniuriis
passus est, postremo, ut crucifigatur, sustinuit.
Sic enim in Ioanne est scriptum: Exiuit iterum Pilatus foras et dicit eis: Ecce
adduco (uobis) **add. eum foras, ut cognoscatis, quia nullam inuenio in eo causam.
Exiuit ergo Iesus portans spineam coronam et purpureum uestimentum. Et dicit eis: Ecce
est, quos saluat. Hunc tamen effundi
permisit Pilatus ueritus populi aduersum se reclamantis seditionem. Sed aliud etiam formidando
id egit, ne uidelicet apud Cęsarem accusaretur, si resisteret his, qui Cęsari fauere
uidebantur.
Iudei enim (ut in Ioannis Euangelio habetur) clamabant dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicitur litostrotos, * Hebraice
opere, quod patrarat. Septima die Christus
requieuit in sepulchro et resurrexit, ut et nos post pręsentium laborum finem cum Christo
resurrecturos speremus in gloria.
Quęstio
Porro de hora nascitur quęstio, quomodo Ioannes hic horam sextam memoret, cum Marcus
dicat: Erat hora tertia, quando crucifixerunt eum. Alii respondent, quod Marcus
attenderit horam, quando Iudei petierunt, ut crucifigatur, Ioannes, quando crucifixerunt eum
milites Romani. Marcus ergo, ut Iudeis autoribus
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Spectabili et egregio Domino Ioanni de Curijs Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 189, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160106].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Magnifico domino Ioanni de Curiis Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 197, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160110].
Niger, Toma [1516], Epigramma in piam curam Ioannis Statilii Traguritae, versio electronica (), verborum 65, versus 8, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammastatil].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
1 Hoc tibi, diue pater praesul, uenerande
2 Statilius propriis sumptibus optat opus,
3 Vt tua
640. Niger, Toma. Epigramma in piam curam Ioannis... [page 16 |
Paragraph |
Section]
1 Hoc tibi, diue pater praesul, uenerande
2 Statilius propriis sumptibus optat opus,
3 Vt tua quae fuerint miracula facta
4 Hic
641. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph |
Section]
642. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph |
Section]
643. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph |
Section]
644. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
645. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
646. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
647. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
648. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
649. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
650. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
651. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
652. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
653. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
654. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
655. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
656. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
657. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
658. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
659. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 420 |
Paragraph |
SubSect | Section]
660. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
661. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 424 |
Paragraph |
SubSect | Section]
662. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
663. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
664. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
665. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 429 |
Paragraph |
SubSect | Section]
666. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 429 |
Paragraph |
SubSect | Section]
667. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
668. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
669. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
670. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
671. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
672. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
673. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
674. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
675. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
676. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 434 |
Paragraph |
SubSect | Section]
677. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
678. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 437 |
Paragraph |
SubSect | Section]
679. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
680. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 439 |
Paragraph |
SubSect | Section]
681. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 439 |
Paragraph |
SubSect | Section]
682. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 440 |
Paragraph |
SubSect | Section]
683. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
684. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
685. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
686. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
687. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
688. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 450 |
Paragraph |
SubSect | Section]
689. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 453 |
Paragraph |
SubSect | Section]
690. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 454 |
Paragraph |
SubSect | Section]
691. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 454 |
Paragraph |
SubSect | Section]
692. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
693. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
694. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
695. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 462 |
Paragraph |
SubSect | Section]
696. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 465 |
Paragraph |
SubSect | Section]
697. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
698. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 472 |
Paragraph |
SubSect | Section]
699. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 476 |
Paragraph |
SubSect | Section]
700. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 477 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.