Your search found 1506 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

2.3.37  Has tibi praecipue rerum pater ipse paravit,
2.3.38   Praecipue tellus condita et astra tibi.
2.3.39  Aspice fulgentem lunam, quae dum aurea caelo
2.3.40   Ducit sidereas nocte silente faces,
2.3.41  Optatum per lassa dabit tibi membra soporem
2.3.42   Pallidula teneros luce fovens oculos.

proportione arithmetica altitudinis ejusdem et c. [g] Doctissimus siquidem Boscovichius in ea est opinione, quam certissimis innixam observationibus atque argumentis vulgavit in dissert. de Lunari atmosphaera: nimirum haberi circa lunam fluidum quoddam homogeneum simile nostrae aquae, quod nempe certum habeat limitem superficiei supremae, in qua plurimum adhuc differat a circumjacente aethere, multo densius eodem sit et c.

[g] Doctissimus siquidem Boscovichius in ea est opinione, quam certissimis innixam observationibus atque argumentis vulgavit in dissert. de Lunari atmosphaera: nimirum haberi circa lunam fluidum quoddam homogeneum simile nostrae aquae, quod nempe certum habeat limitem superficiei supremae, in qua plurimum adhuc differat a circumjacente aethere, multo densius eodem sit et c. [h] Quamvis

in alt. extollit. Videndus et Boscovichius in hanc rem; praesertim in dissert. de Aur. Boreali , in adnot. ad car. Caroli Necetii, in suppl. ad Phil. Stay. et in dissert. cui titulus: Nova Methodus adhibendi phases in Eclips. Lunaribus. Subtilius enim ceteris, ut solet, diligentiusque inquisivit. [i] Frequentissimus est apud antiquiores peripateticos Philosophos Vacui horror, quo omnia, quae ab aeris pressione nunc repetuntur,

Georg. per eadem ferme haec signa ver describit, quamvis id fortasse recentioribus Astronomis non omnino probetur. [b] Lucianus, λογω ά. αληθ. ιστορ., ita de rege in Lunari orbe, quo suam navim adpulisse fingit, καὶ ὃς ἀρξάμενος, ait, τὸ καθ' αὑτὸν ἡμῖν διεξῄει, ὡς καὶ αὐτὸς ἄνθρωπος ὢν τοὔνομα Ἐνδυμίων ἀπὸ τῆς ἡμετέρας γῆς

ibique, ut solet, lepidissime Planetocolarum pugnas describit. Quibus non abs re Hippolytum atque Adonidem adjicere visum est; quod suas Venus in Euripidaeo Hippolyto στεφανηφόρῳ inimicitias cum eodem satis aperte declarat; et Diana, quae eadem est ac Luna, suas cum Adonide; quem etiam interfecturam minitatur. Id enim contra Euripidis Scholiasten Stiblinus et Barnesius cum Apollodoro ac Petro Victorio ex his ejusdem tragoediae versibus erui contendunt:
ἐγὼ γὰρ, inquit Diana prope

jam et majora telescopia, et Dollondianum micrometrum, aliaque hujus generis instrumenta non sine fructu ac magna utilitate facile possint adhiberi. Consule adnotationem 78. et sequ. ad lib. II. doctissimi sane poematis Boscovichiani De Solis ac Lunae defectibus . Vulgatum etiam recentissime ferunt in Britannia jussu illius regiae Societatis ab Harissonio novum longitudinum horologium. De hac re legendus inprimis doctiss. Borellius in Statica , in qua sane

[g] Hoc est signum foederis....arcum meum ponam in nubibus etc. [a] Cant. cant. 6. cap. 6. Quae est ista, quae progreditur, quasi aurora consurgens, pulcra ut luna etc. [b] Proverb. cap. 8. ab aeterno ordinata sum etc. quando etc. vide Expositores in hunc locum.

Nymphae, Romulides nymphae, quae Tibridis, et quae
4.14   Propter aquam sacri vitreas Anienis ad oras
4.15   Muscosas legitis commixtis floribus herbas,
4.16   Heu qui vos tenuere loci, quae devia ripis
4.17   Gramina, cum dubios Lunae fulgentis ad ignes
4.18   Praecipiti ferus ah gressu properaret Alexis,
4.19   Cum genitrix laniata genas, discissa capillos
4.20   Canitiem sparsa miseram foedaret arena,
4.21   Impleretque suis resonantia saxa

8.644  Laude, omnem tota per campum nocte sedebant
8.645  Discreti ordinibus. multus micat ignis, et ingens
8.646  Planities passim flammis distincta coruscat.
8.647  Ut lunam circa fulgent cum lucida pulchro
8.648  Astra choro, nusquam caelo dum nubila, nusquam
8.649  Aërios turbant ventorum flamina campos;
8.650  Apparent speculae, nemoroso et vertice

17.457  Viribus, ac durae casus avertere mortis.
17.458  Sic, flammae similes ardenti, praelia saevae
17.459  Miscebant pugnae. caelo Solemque putares
17.460  Auricomum, Lunamque una periisse: premebat 460
17.461  Sic pugnam nubes condenso pulvere, primos
17.462  Et Danaūm, circumstabant quicunque cadaver
17.463  Triste Menetiadae. nulla caligine septi

telluremque almam, caelumque, liquentes
18.599  Oceani et campos fecit, Solemque labore
18.600  Perpetuo haud unquam fessum, plenamque coactis 600
18.601  Cornibus, et puro candentem lumine Lunam;
18.602  Et caelum quaecunque ornant labentia circum
18.603  Sidera, Pleiadasque, Hyadasque, et Oriona magnum,
18.604  Immanemque ursam (plaustrum cognomine

23.548  Ille hortantis equos vel longe agnovit amici
23.549  Ante alios, et equum vidit, cui, corpore toto
23.550  Spadici, mediam frontem macula alba notabat, 550
23.551  Luna velut, candens, omnique ex parte rotunda.
23.552  Ergo alacer subito exsiluit, laetusque profatur:
23.553  O socii, Argivae gentis regesque ducesque,
23.554  Solus equos cernens nosco?

intacta ducat cervice juvencam:
475  Telemachi ast alius socios in litore stantes
476  Evocet huc omnes, geminis in puppe relictis.
477  Atque aliquis jubeat clarum Laërcea adesse,
478  Cornibus ut vitulae lunatis illinat aurum.
479  Vos mecum remanete alii, famulasque monete, 480
480  Sollemnes curent epulas per regia tecta,
481  Et sedes et ligna ferant et fluminis undam.
482  Vix haec; festinantque omnes.

ad lucentia currum,
46  Ac juvenes ducunt tecta intra regia. at illi
47  Omnia lustrantes late penetralia regis
48  Mirantur; nam tota vident splendescere solis
49  Luce velut clara, et radiantis imagine lunae.
50  Postquam oculos laeti cupidos per cuncta tulere, 50
51  Delapsi irriguum studio petiere lavandi
52  Marmoreo in labro fontem: dein flumine lotos
53  Atque oleo nitidos ut circum rite ministrae

heros genitus Laërta ad regia tecta
86  Alcinoi gressum torsit. jamque omnia lustrans
87  Substitit, et pulcra correptus imagine rerum
88  Ante fores stupuitque diu miratus, et haesit.
89  Namque velut lunae radiis aut sole corusco
90  Tota renidebat circum domus ardua regis; 90
91  Aerea cui gradibus surgebant limina, et ipsi
92  Hinc atque hinc muri longo in penetralia ductu.
93  Celsa nigrescebant cyano

credo equidem, divis auctoribus acti
154  Venimus obscuram per noctem atrasque tenebras:
155  Umbrarum densa circum caligine tecta
156  Classis erat; non astra jubar, non fulgida caelo
157  Luna dabat nebulis atque atro condita nimbo.
158  Haud oculis quisquam (urgentem ex aequore terram
159  Viderat, aut magnos provolvi ad litora fluctus,
160  Ante cavae steterunt quam tuta in sede carinae. 150

11  At tacita sub nocte sua cum conjuge quisque
12  Mollibus in thalamis strato super incubat ostro.
13  Hos ego tum fines tetigi, facilique receptum
14  Aeolus hospitio fovit, dum menstrua totum
15  Luna iter expleret. saepe ille audire volebat
16  Ilion, Argivumque rates, reditumque Pelasgum
17  Cunctaque ego contra narrabam rite petenti.
18  Verum ubi jam cupidus volui discedere, et illum
19  Admonui,

cetera cladem 370
371  Numina. quidquid erit, malo jam mergier undis,
372  Quam miser ignota longum tabescere in acta.
373  Dixerat, atque eadem placuit sententia cunctis;
374  Continuoque sacros lunata fronte juvencos
375  Excipiunt: multi camuris nam cornibus ibant
376  Et vicina nigrae carpebant gramina puppi.
377  Circumstant pariter laeti, divosque precantes Umjesto

venienti, ipsoque in Tartara misso
34  Cornipedes violentus equas impune subegit,
35  Detinuitque diu clausas praesepibus altis.
36  Ille has tum quaerens domibusque exceptus eisdem
37  Ferre Ithaco dederat lunatis frontibus arcum
38  Ingentem, genitor magnus quem gesserat olim
39  Eurytus, et moriens nato post fata reliquit.
40  Cui Laërtiades ensemque hastamque vicissim 40
41  Fulmineam dederat, praesenti

servasque memor, me sedibus olim
128  Successisse tuis flavo cum fratre vocantem,
129  Iliacas Ithacum pelagi per caerula ad arces.
130  Aequoreum permensus iter semel orbe peracto 130
131  Fulgentis lunae veni, vix ad mea vota
132  Impulso Laërtiada. sic dixit Atrides;
133  Atque olli Amphimedon referens: o ductor Achivum
134  Optime, ait, memori cuncta haec in pectore servo
135  Scilicet, et duri

cumque rebus ceteris confusae, in maximas fecit defluere cavitates velutique crateres, unde maria ab eadem generata affirmantur, eque illis flumina fontesque varii. Hisce ita digestis rebus ordinatisque coeperunt et venti aera perflare, et ipse sol cum luna reliquisque sideribus splendescere in caelo, et dies mensesque stato ortu obituque distinguere. Homines item primi, nimirum Titanes, quos antiquitus creatos lateque terram inhabitasse fortissimos audierat Hesiodus, uti et bruta ex

fato subiectum hominum deorumque regem Iunonemque reginam, omnium principes; Neptunum mari imperantem, inferisque Plutonem; Martem bellorum praesidem, sapientiaeque Palladem; itemque Latonam cum duobus filiis Apolline ac Diana, quibus postea Sol atque Luna, in quae astra post mortem fortasse ascendisse credebantur, tamquam sedes propria attributa est; Bacchumque et Mercurium, hunc vini laetitiaeque datorem, illum mercaturae lucrique dispensatorem; ceterosque huiusmodi deos, quos, ne et ipse videar

habeat supercilia. Sed quidquid sit de voce, ego rem ipsam saus apte, opinor, explica^vi.
19  Auroram, Solisque iubar, Lunaeque nitorem,
20  20 Latonam, Iapetum, et Saturni pectora vafra,
21  Terramque, Oceanumque patrem, Noctemque nigrantem,
22  Magnorumque alios,

pulcherrimae Oceanines.
329  Illum autem Alcides fulgentibus exuit armis
330  330 Iuxta armenta boum, quum turbidus ex Erythia
331  Irrigua validos lunata fronte iuvencos 326 Post etiam triplici etc. Chrysaor ex nympha Calliroa Oceani filia Geryonem suscepit, qui

percurrere nomina vatem
416  Mortalem: novere tamen, quae litora circum
417  Finitimae posuere domos ac moenia gentes.
418  Interea Solem magnum, Lunamque nitentem,
419  Auroramque, iubar quae fert mortalibus almum,
420  420 Omnibus et pariter superis, Hyperione mixta

Omnibus et pariter superis, Hyperione mixta 418 Interea Solem magnum etc. Ex Thia atque Hyperione natus est Sol, Luna, atque Aurora. Porro, nisi fallitur Clericus, Thia est a phoenicio Thohou , quod inanitatem significat, convenitque rw Xaw, a quo illam genitam tradiderunt

Clericus, Thia est a phoenicio Thohou , quod inanitatem significat, convenitque rw Xaw, a quo illam genitam tradiderunt mythologi. Hyperion vero ideo Solis, Lunae, atque Aurorae pater dictus est, quod in summa Chaus parte haec nata esse videantur. Heic autem distinguuntur a Sole et Luna, Apollo ac Diana Latonae Iovisque filii: nam hi exstiterunt posterius, et fortasse quum homines

convenitque rw Xaw, a quo illam genitam tradiderunt mythologi. Hyperion vero ideo Solis, Lunae, atque Aurorae pater dictus est, quod in summa Chaus parte haec nata esse videantur. Heic autem distinguuntur a Sole et Luna, Apollo ac Diana Latonae Iovisque filii: nam hi exstiterunt posterius, et fortasse quum homines fuissent supremumque obiissent diem, e mundo demigrantes illa astra insedisse crediti sunt.

dea maxima vultu, 459 Immcnsique maris etc. Nemo est qui nesciat in hac philosophiae luce quantam habeat vim luna in maris aestum inque alias aeris affectiones. Satis est ea legere, quae praeter alios cl. Toaldus Patavii scripsit in doctissimo Commcntario de astrorum infiuxu , et multorum annorum

confirmavit. 462 Nunc quoque namque aliquis etc. Hecate nocturnis fere omnibus sacrificiis atque incantationibus praeesse credebatur, eique unoquoque mense, quum Luna esset nova, solebant Graeci coenam apponere, quae coena Hecates vocabatur, et revera pauperum erat coena. Sic scholiastes ad Plutum Aristophanis, ubi de hac re sermo. Nova, inquit, Luna divites vespere coenam quasi

credebatur, eique unoquoque mense, quum Luna esset nova, solebant Graeci coenam apponere, quae coena Hecates vocabatur, et revera pauperum erat coena. Sic scholiastes ad Plutum Aristophanis, ubi de hac re sermo. Nova, inquit, Luna divites vespere coenam quasi sacrificium Hecatae offerentes in compitis ponebant. Pauperes vero veniebant esurientes, et eam comedebant, dicebantque Hecatam comedisse. Adi Clericum ad hunc Hesiodi locum, qui demonstrat

minus a magno Saturno pressa creavit 499 Post etiam vitae iuvenum etc. Non mirum certe, eamdem Hecaten, quae cum Luna saepe confunditur, esse KxqoTgoQov , quum sciamus intra novem aut decem lunas formari edique in lucem pueros. Hoc quidem munus non habebat sub regibus prioribus Caelo ac Saturno: Iovis est beneficium.

499 Post etiam vitae iuvenum etc. Non mirum certe, eamdem Hecaten, quae cum Luna saepe confunditur, esse KxqoTgoQov , quum sciamus intra novem aut decem lunas formari edique in lucem pueros. Hoc quidem munus non habebat sub regibus prioribus Caelo ac Saturno: Iovis est beneficium. 502 Aec minus a magno etc. Heic Hesiodus

periua hausit, opinor, Virgilius illa, quae lib. I Aen. scripsit in Didonis coavivio: » Cithara crinitus Iopas » Personat aurata, docuit quae maximus Atlas. » Hic canit errantem lunam solisque labores, » Vnde hominum genus, et pecudes, unde imber et ignes: » Arcturum, pluviasque hyadas, geminosque triones, » Quid tantum Oceano properent se condere soles » Hyberni, vel quae tardis mora noctibus obstet. Quod

casussimisque puellis tribuat? 1018 Praeterea ipsius quondam etc. Latona sexta Iovis uxor Phoebum et Dianam peperit: ex quo vides utrumque distingui a Sole ac Luna, qui Hyperionis ac Thiae filii. Postea vero haec nomina confusa sunt, quod nimirum quum ex hac vita ambo decesserunt interque deos abierunt, Solem Apollo insederit, Lunamque Diana: quid simile et Aegyptii de Horo ac de Iside commenti sunt.

uxor Phoebum et Dianam peperit: ex quo vides utrumque distingui a Sole ac Luna, qui Hyperionis ac Thiae filii. Postea vero haec nomina confusa sunt, quod nimirum quum ex hac vita ambo decesserunt interque deos abierunt, Solem Apollo insederit, Lunamque Diana: quid simile et Aegyptii de Horo ac de Iside commenti sunt. Plura si velis hac de re, vide Macrobium in Saturn., et Hyginum lib. il De si gnorum caelestium historiis . Lege etiam Homeri

nam, ut Herodotus ait lib. v., est apud Thraces, otiosum esse, honestissimum; agricolam agere, contemptissimum; e bello atque rapto vivere, pulcherrimum. Iuno deinde peperit Ilithyam partuum praesidem, quae cum Diana postea confusa est seu Luna, quod mensibus praesit. Sed male, nam optime Iuno apud Lucianum: qui potest credi, inquit, parturientibus obstetricari Dianam, quum virgo sit? Clericum adito in edit. Graev. Hesiod. ad hunc versum. Cererae sive deae, sive mulieres, ex

sidus Veneri sacrum, nimirum Phosphorus? Lege quae de illo dicat Dupuisius in opere alias citato pag. 521. An potius ille, quem in Sole regnasse dicit Lucianus Hist. Ver. lib. I, bellumque gessisse cum Lunicolis? 1104 Natam autem Aeetae etc. Medeam, uti notum, Iason dux Argonautarum et Aesonis filius, uxorem duxit, eamque secum in urbem Iolcum deportavit. Res est omnium sermone vulgata,

Quae vetitum movisse loco vel tangere cuiquam,
923  Assideat, neque enim fas est. id reddit inertem
924  Nempe virum: pariterque nocet, duodena volutae
925  925 Tempora si lunae primo compleverit aevo.
926  Femineo in solio ne tingite corpora lymphis re plura, quam oportebat, veteres Scholiastae. Heinsius autem sus deque

satis contraria. semina mitte
961  Spargere: felices truncis sylvestribus illa
962  Inserere utilius ramos; favet optima plantis.
963  At decimam post sexta, ubi iam decrescere luna
964  Incipit, arboribus laeva est; prolique virili
965  965 Vtilis. haud aeque teneras amat illa puellas;
966  Gignendisque adversa micat, thalamoque iugandis.

veterum philosophorum argumenta pro telluris in sphaeram conformatione; vel docentem ipsam terrae, qualis est, figuram; vel explicantem fixorum siderum aberrationes; vel inducentem novam quamdam rationem adhibendi diversarum apparentium facierum observationes in Lunae obscurationibus; vel loquentem de astronomorum in caelo servando sollertia; vel statuentem eorum, quae observarunt, certitudinis gradum; vel proponentem atque instituentem universae astronomiae disquisitionem? An ejus acumen quisquam desideravit in eo opere, quod

astronomiae disquisitionem? An ejus acumen quisquam desideravit in eo opere, quod scripsit de vivis, ut ajunt, viribus? An in altero, quod est de maris aestu? An in eo, quod de cometis habetur? An in iis, quae de caussis naturaque turbinum, quae de vapore illo Lunae subtilissimo, quo tota cingitur, simili potius cuidam veluti mari, quam aeri huic nostro, quo circumfundimur; quae item de lumine, deque ipsius admiranda tenuitate ac celeritate vulgavit? An denique non optime meritus est de Solis ad meridiem appulsu vero

iis, quae in opus de expeditione per Pontificis Maximi provincias diligenter atque erudite congessit? Plena sunt ejus scriptis Vide indicem ejus operum impressorum usque ad initium anni 1761. in editione Veneta poematis de Solis ac Lunae defectibus, multasque illic alias dissertationes, ut vocant, quae hic silentur, invenies. et Bononiensis accademiae et Lipsiensis acta; pleni doctissimorum virorum, qui vel in Italia vel in Gallia vel in Britannia vel in Germania hac aetate

etiam nauticam artem amplificaret, illustraretque magis? Sed infinitus prope sim, si omnia ejus opera velim enumerare. Duo tantum hic addam in genere dissimili: naturalem nempe philosophiam ad unicam legem virium in natura existentium redactam, et poema de Solis ac Lunae defectibus sex in libros distributum. Quod opus utrumque si ita semper adamavit Rogerius, ut filias veluti carissimas et amplecteretur libentissime et oscularetur, esse profecto statuendum videtur, singulare quiddam atque eximium in iisdem contineri. Et certe si

Mantova scritti da Scipione Agnello Maffei, l. II. c. 7. ubi haec habentur: Valenti famiglia detta dal Janelli nobilissima e discesa dall' antico Epidauro, oggi Ragusa : ut refert Rogerius ipse, De Solis ac Lunae defectibus, lib. IV. ad vers. 855. origine civis, patres conscripti, quo utebatur ad sanctiora consilia, incitamento voluit adhibere ad astronomiae domicilium ponendum atque adornandum. Verum Sylvii primum, deinde Benedicti mors consequuta haec

Rogerium, utpote natu major, in Societatem Jesu anteiverat, Joanne, qui Praedicatorum regulam professus erat, Natali ac Petro jamdudum vita functis. Omnes praestantissimo ingenio ac singulari virtute ornati fuere. De illis vide Rogerium ipsum De Solis ac Lunae defectibus lib. 4. in not. 48. sub. fin. lectissimae amicorumque sinum sic aegrum atque afflictum deduceres. Et quamvis ipsum non exoraveris, cepisti tamen civicae caritatis fructum vel maximum. Itaque gaude isto tuo tam praeclaro animo, et

Geldria 19, Zelandia 7; mensae tantum 42 adsident, nam pro quavis provincia tantum 6 subsellia sunt ad mensam; sessiones sunt quotidianae; praesidium sustinet alternative per unam septimanam quivis ex assessoribus, durat autem praesidium usque mediam noctem diei Dominici et Lunae; pergit per turnum: prius est ex Geldria, dein Hollandia, Zelantia ! etc. 5 Groninga respicit urbis Groningensis deputatos in ordine; auctoritas deputatorum non solet esse generalis, negotia concluduntur pluralitate votorum,

miserae quis mi cladem intulit auctor?
Sacra canistra ferens Eubulis venit Anaxo
Huc ad nos, Triviae in lucum; visenda ferarum
Magna ubi pompa ibat; quas inter fulva leaena.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Theucharileque adeo nutrix me Thressa vocavit,
Mortua iam, tum cara mihi vicina, paratae
Spectaclum ad pompae. quam dis invisa sequebar
Bysso culta fluente,

adeo nutrix me Thressa vocavit,
Mortua iam, tum cara mihi vicina, paratae
Spectaclum ad pompae. quam dis invisa sequebar
Bysso culta fluente, gerens pallam Clearistae.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Dum via qua ducit, gradior prope tecta Lyconis,
Formosum Delphin, formosumque Eudemippum
Aspicio e nitida redeuntes forte palaestra:
Mollis helichryso flaventior ore

prope tecta Lyconis,
Formosum Delphin, formosumque Eudemippum
Aspicio e nitida redeuntes forte palaestra:
Mollis helichryso flaventior ore nitebat
Lanugo, puram vincebant pectora Lunam.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Vt vidi, ut perii malesana! ut saucia curis
Pectus eram! coepitque vigens tabescere formae
Protinus ille nitor; nec pompae iam super ulla

Formosum Delphin, formosumque Eudemippum
Aspicio e nitida redeuntes forte palaestra:
Mollis helichryso flaventior ore nitebat
Lanugo, puram vincebant pectora Lunam.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Vt vidi, ut perii malesana! ut saucia curis
Pectus eram! coepitque vigens tabescere formae
Protinus ille nitor; nec pompae iam super ulla
Cura fuit, nec quaeve domum sim, quave reversa

ille nitor; nec pompae iam super ulla
Cura fuit, nec quaeve domum sim, quave reversa
Commemini; morbo sed conflictabar acuto
Bis quinas luces, bis quinas languida noctes.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Oraque pallebam thapso magis, et mihi toto
Paullatim crinis de vertice lapsus abibat.
Dira artus macies adduxerat, ossaque tantum
Duraque restabat cutis aegrae. cuius ad aedes

misera adrepsi? quae me non multa precantem
Vidit anus, morbos docta excantare morantes?
Nil cunctaexpertae melius fuit. hora fluebat
Interea fugiens incassum praepete lapsu.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Tunc famulae verum retegens, age, Thestyli, dixi,
Morbo aliquam fer opem: totam nam Myndius urit
Me miseram malus ille puer, quin compita gressu
I subito,

opem: totam nam Myndius urit
Me miseram malus ille puer, quin compita gressu
I subito, servaque meantem saepe palaestram
Ad Timageti: longa illic otia degit.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Atque ipsum invenies ubi solum, te tua, furtim
Dic, Simaetha vocat. subitoque huc ducito tecum.
Haec ego mandaram. celerans iter illa nitentem
Nostra egit Delphin in tecta. at lumine vidi

tecum.
Haec ego mandaram. celerans iter illa nitentem
Nostra egit Delphin in tecta. at lumine vidi
Vt propius superantem ipsum iam limina portae.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Obrigui nivibus mage tota; ac plurimus uda
Sudor iit de fronte, noto ceu tacta pruina
Liquitur humenti; poteram nec dicere quidquam,
Solvere nec vocem, quantam, quum somnia turbant,

poteram nec dicere quidquam,
Solvere nec vocem, quantam, quum somnia turbant,
Ad matrem pueri clamantes tollere suerunt:
Sic gelidae penitus rigui assimilis crystallo.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Ille autem crudelis, ubi me vidit amantem,
Lumina defixit terra, solioque resedit;
Tum residens: Simaetha, inquit, praevertere tantum
Tu me adeo voluisti ultro, quantum ipse venustum

inquit, praevertere tantum
Tu me adeo voluisti ultro, quantum ipse venustum
Antevolans liqui nuper post terga Philinum,
Te coram ut veniamque, tuis et sedibus adstem.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Atqui ego venissem, iucundum testor Amorem,
Aut tribus aut quatuor sociis comitatus, eadem
Venissem nocte hac servans canentia Bacchi
Mala sinu, circum et

comitatus, eadem
Venissem nocte hac servans canentia Bacchi
Mala sinu, circum et redimitus tempora fronde
Herculea, ornaret levibus quam purpura vittis.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Quod si in tecta forem admissus, tibi dulce fuisset
Spero equidem; neque enim mihi vel contendere cursu,
Vel quisquam sese valeat componere forma.
Et si labra labris potuissem inferre,

inferre, quiessem
Munere contentus parvo, sin forte fuissem
A foribus longe pulsus, nec tela nec ignes
Cessarent, gemerentque effracto cardine postes.
Disce mei caussas, disce, о bona Luna, furoris.
Nunc fateor Veneri grates me reddere primum,
Dein tibi post Venerem debere, quod igne retractum
E medio invitas tua sponte ad limina, diro
Iam iam aestu exustum,

E medio invitas tua sponte ad limina, diro
Iam iam aestu exustum, mulier. quippe improbus ille
Saevit Amor gravius Liparaeo saepe calore.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Ille actas furiis patrio discedere gnatas
E thalamo intactas, docuitque relinquere sponsas
Coniugis elusi necdum bene frigida strata.
Dixit: ego facile dicenti credula,

ego facile dicenti credula, dextra
Correptum iuvenem mecum in penetralia traxi;
Mutuaque exarsit confestim in corpore flamma,
Oraque flagrabant dulci mussantia voce.
Neve diu teneam te dictis, optima Luna,
Maxima res perfecta, optato et fine potimur.
Post illo nec me culpavit tempore Delphis,
Ipsa nec illum, hesternam ad lucem. at cara Philistae
Atque

in hac nobis latitant mala pharmaca cista,
Assyrius quae me docuit miscere viator.
At tu, candida, salve, et equos, Dea, tinge sub alto
Oceano: ipsa feram, coepi quos ferre, dolores.
Salve, Luna nitens candenti corpore, vosque
Salvete, o placidae comites, vaga sidera, noctis. Idyllium III.

Slavonica vellem, nec pretium, nisi prorsus rude foret, de proposito meo me deiiceret. Quarto tandem libri ad Historiam Croaticam finitimarumque regionum pertinentes, ubi eminet inter omnes, velut inter ignes luna minores, opus Kerchelichianum, quod utique habere etiam atque etiam vellem, si ejus pretium modo reditibus meis conveniens, nec enorme prorsus sit. Est Zagrabiae professor, nisi fallor rhetorices, qui 1771.

egli e un portento degno di essere tramandato alla piu remota posterità quello di una dongella, la quale, compiuto appena il 3.io lustro, può gareggiare coi primarj maestri di questa difficile arte (musica e contrapunto) in un paese come il nostro, il quale lungi dallo scarseggiarne, e anzi nel diritto di provvederne quasi tutti gli altri paesi del mondo. Un somigliante prodigio non ha forse l' eguale nel nostro sesso piu forte: "Le Donne son venute in eccellenza / D' ogni bell' arte, ov' hanno posto

4.278.1  Qualis ubi roseis invectus Apollo quadrigis
4.278.2   Mane novo Oceani gurgite tollit equos,
4.278.3  Occuluere suas errantia sidera flammas,
4.278.4   Luna nec ardenti, quo prius, igne micat.
4.278.5  aethereum properat sub caerula phosphorus agmen
4.278.6   Cogere postrema versus et ipse face.
4.278.7  Ilicet aflictis remeant nova

4.314.1  Parva Tulla domo est, magna tu, Gellia; nec tu
4.314.2  Id circo Tullam, Gellia, sperne tamen.
4.314.3  Estis clarae ambae; sed tu, ceu luna, tuorum
4.314.4   Luce nites, ceu sol fulgurat illa sua. 315. [313.] Laudat Phyllidis pulchritudinem.
4.315.1  Vidit Amor

1778 in 8.vo Questa Tragedia di merito singolare fu pubblicata dall' autore nella età appena di quattro lustri". E raccogliesi dalle stesse Efemeridi (di ciò in fuori che è detto nel titolo della stessa tragedia) averne lo stesso autore fatto una lunga critica. Krša 369. [366.] vide alia epigram. de Minzonio n.o 128, & 123.

Expromam adventu! Quis me facilior uno
13.14  Esse potest, visam quum primum, et bracchia collo
13.15  Injiciam? Certe bacchabor, agit veluti quem
13.16  Ebrietas laeta, aut mentis lunaticus error.
13.17  Nunc maris Illyrici relegis dum littora, et oras
13.18  Prospectas, ubi Pola fuit, pubisque Salone
13.19  Belligerae nutrix, seu te resonantibus undis

irarum, quas non sine sanguine multo
13.143  Excidere, elabique sinet discordia inultas.
13.144  Nec Thraces reticebis; an ipsis triste periclum
13.145  Tempestas Aquilone minetur? An aurea luna
13.146  Turribus in celsis nequicquam affixa tremiscat,
13.147  Ne quae Sarmatiam radicitus eruit, illa
13.148  Vis eadem tandem victrix sua cornua frangat,

ad rixas: nec secius apta choreis
14.197  Membra vigent agilesque pedes et mollia ludo
14.198  Brachia, ubi insonuit nocturno tibia cantu
14.199  Ac radiis tremulae resplenduit area lunae.
14.200  Parva quidem sunt haec, et plane agrestia, si vis,
14.201  Addo etiam inconcinna; tamen sua quemque cupido
14.202  Nempe trahit. Me libertas, me ruris opes, et

Borgognam, Lacrymam decantatumque Tokai,
111  Sciampagnam, Cyprum Cesvinizamque salubrem,
112  Moscatum Pecenumque et, quae sola beatum
113  Potantis guttur quit reddere, Malvasiam,
114  Sorpassant veterem quae di gran lunga Falernum.
115  Sed dove te lascio, solitus qui claudere Mensam,
116   Rosoline potens, ubi te, Ciocolata Sorella?
117  Quae te praesentas ad Capezzale bibendam
118  Cum biscottinis ac marzapanibus atque

Exsiccet sale sparsa prius. Sed lucra quotannis
Sardarum ex uno piscatu immensa trahuntur.
Incipit hic primi sub tempora veris ad usque
Circiter Octobres idus, noctesque per omnes,
Cum vel luna latet, modicam vel splendet ad horam,
Ardente assiduò taeda, semperque novatis
Ignibus allectos luce illa in retia pisces
Ire vident, plenasque trahunt ad littora cymbas.
Tum sale perfundunt, inque aedibus

Recidasi il tuo nome
Da i faggi, e da gli allori.
Quegli occhi traditori
M' ingannano: lo so.

Credevi forse, o Bella,
Schernire a lungo un Vate?
La lingua de le occhiate
Euterpe m' insegnò.

Ne le amorose scuole
Discepola, e maestra
Essa raffina, e addestra

un dolce zeffiretto
Ad incontrarsi viene,
E gode, o bella Irene,
Di sventolarti il crin:

Se rinverdisce un' erba
Lungo il sentiero, e chiede
Al tuo leggiadro piede
Un' orma sola in don;

Sappi, vezzosa Ninfa,
Che per virtù d' Amore

Guarda che bianca luna!
Guarda che notte azzurra!
Un' aura non susurra,
Non tremola uno stel.

L'usignuoletto solo
Va dalla siepe

rispondermi così!
Caeruleos caeli tractus, noctemque serenam
Aspice. Quam puro candida luna nitet
Lumine! nec frondes ullis agitantur ab avris;
Cuncta silent; tantum flet Philomela vocans
Conubii sociam, viridi dum sepe relicta
Ornum adit. Ut voces audiit illa sui

Pel noto altrui cammino,
Che alla città di Romolo
8Conduce il pellegrino.
Dall’una parte gli arbori
Al piano suol fann’ombra,
L’altra devoto portico
12Per lungo tratto ingombra.
La tua, gran padre Ovidio,
Scorrea difficil arte,
Pascendo i guardi, e l’animo
16Sulle maestre carte;
Quando improvviso scossemi

SATYRA II. PLATO
1.2.1   Si qua iterum, Cynicos inter lux prima, Menippe,
1.2.2  Remigium alarum praepes tibi sumere detur,
1.2.3  Et lunam atque ipsum rapide transcurrere solem,
1.2.4  Et Jovis ad solium medio consistere Olympo,
1.2.5  Suppositae circumspicias unde aequora terrae,
1.2.6  Montesque, et pronos

1.4.27  An mage libertas jure omnibus imperet aequo:
1.4.28  Ecquis Apellea unicuique est finis in arte,
1.4.29  Disce, et Phidiaca quam magnus in arte Canova.
1.4.30  Quis lunae, solisque vias, quis sidera noctu
1.4.31  Vestigat prono percurrens tramite caelum
1.4.32  Astronomus. Celsas etiam tu scandere turres
1.4.33  Aude, ut Pleiadasque Hyadasque,

fausto hîc omine bubo,
1.15.319  Atticaque obscenos emittit noctua cantus,
1.15.320  Cycnaeosque vigil numeros immurmuat anser,
1.15.321  Nec solis radii, tremuilae neque cornua lunae
1.15.322  Defecere umquam: lucet, mirabile visu!
1.15.323  Ignis uterque, modisque infundit lumina miris.
1.15.324  Mira omnis rerum facies, natura nec illa est

coronati, betaeque virentis honore
1.15.354  Insignes capita alta, cucurbitinaque mitella,
1.15.355  Festivumque choro laeti Poeana canebant;
1.15.356  Quisque sui ad lunam fundentes carminis hymnum.
1.15.357  Maevius haec, Baviusque tenent mitissima regna,
1.15.358  Tranquillaque regunt placidos in pace poetas.
1.15.359  Tam multos numero,

mea si quidquam potuit facundia, posthac
1.21.179  Hae tibi erunt artes, Solis perdiscere cursum,
1.21.180  Astrorumque vias: geminum cur diffidit orbem
1.21.181  Aurea luna, coit pleno cur menstrua cornu;
1.21.182  Sanguinei caelo vel cur arsere cometae,
1.21.183  Quac sola vis moveat terrarum, ac subruat urbes;
1.21.184  Pabula quae flammis,

1   Crescit occulto, velut arbor aevo
2   Fama TVI-- Micat inter omnes
3  --- velut inter ignes
4   Luna minores Idem Lib. I. Od. 12
1.1  Cur leves nervos Erato canora
1.2  Non levas

pandam pietatis ignes
1.108   Proemia cordis:
1.109  Hinc decem ductas decies Calendas,
1.110  Fronte curvatos superes figuram
1.111  Bis decem Lunae referentis ignes
1.112   Sorte beatus.
1.113  Magna Te virtus, Pietasque vera,
1.114  Charitas Vivax, animosus ardor
1.115  Igneas Coeli penetrare

142  Sanguineas fugiens foedati Tybridis undas
143  Littus ad Illyricum accedit, portuque potitur.
144  Nox erat, abrupto Baebî e vertice montis
145  Luna nitet, circum secura silentia regnant.
146  Vix sylvas agitat zephyrus molcentibus alis,
147  En tepidum Jader viridanti labitur ora
148  Dulce nemus recreat, quo

Bošković, Bettondić, Sorgo et alii, quorum omnium opera potissimum inedita adhuc in manuscriptis existunt. — Vid. Gundulić: Osman. U Dubrovniku. 1826. — Appendini: Grammatica della lingua illyrica. Rag. 1808. — Časopis česk. Muzeum: Literatura Ilirov, od Dra. Šafarika. p. 18. et seqq. svaz. I. 1833. 11) Alluditur ad Illyriorum insignia: Luciferum utpote album bicorni Lunae albae in rubro campo imminentem.

cum Dravi rapidas enavigat undas,
Ad designatum pertingit nudipes antrum
135   Et lacer, et stomacho vacuo, miseraque crumena,
Tanta salutatam decuit reverentia terram!
Vesper erat, densis indulsit luna tenebris
Nocturnas implere vices, dum civibus alto
Oppressis somno, Patriae novus advena nostrae
Nullo teste patens urbis penetrale subivit.
Principio exonerat gravidantem tergore molem,
Quove Deus scythius residet sub colle, recondit.
Est arcana

ad pulpita Musae:
Multa voluminibus detexit, multa notavit
220   Ut reor Annales gentis; festiva repente
Emicuit lux integro diffusa cubili
Et matrona gravis stellato lucis amictu
Constitit ante oculos Sylvii, cui vertice summo
Arcus erat Lunae, sese renovantis et astrum
225   Desuper aurifluum, veterani symbola regni.
Sylvius e vultu, visaque ab imagine caram
Agnovit Patriam: «quae te mihi prospera sistunt
Omnia conspicuam, O», inquit, «dulcissima Mater!
O! primum sidus vitae! his ego natus

fuerim captus, dein funere mersus.
At, quod scire nequis, fuit ut mea scilicet horrens
Et fera mors, narrem, quantum et me laeserit ipse. 15
Carceris angustum, famis fuit iste, foramen,
Et quo venturo claudentur tempore multi,
Mi plures rima lunae monstraverat orbes, 18
Somnia quum velum mihi discidere futuri.
Hic grandes parvosque lupos mihi trudere visus
Tamquam herus ad montem, Pisis quo est condita Luca. 21
Macra sagaxque canum vis dum festina

88  His ducibus recto deflexit calle, scelestam
89   Fraeno omni et rupto coepit traducere vitam.
90  Sanguineo lunae suffundit rore nitorem, 90
91  Ignivomamque facem solis caligine velat,
92  Lucida et aethereo deducit sidera ab axe,

14  Litore prognatus, dudum regnabat ad Istrum.
15  Cura illum stimulans urget componere foedus 15
16  Inter hyperboreum solem, lunamque bicornem.
17  Assiduâ alipedes vice solers, mutat in horas,
18  Trans colles celerans, saltûs, loca scrupea, plana,

Ocyor hinc boreâ pete nunc Istrumque, Tyramque, 90
91  Atque urge ignivomum, prosterne et caede draconem.
92  In noctis densas lunam compelle tenebras,
93  Alma tuo suffusa dies ut lumine fulgat.
94  Cresce, puer, cunctae noscunt te nomine gentes,

163  Odrysii iecit dux sese in stagna cruoris
164  Sarmaticas acies inter, rapuitque recurvo 165
165  Ungui aquilae lunam, signum fatale, bicornem.
166  Pro queis promeritis, Husseno a munere abacto,
167  Imperium ut regeret, Caesar mox sustulit

181  Ut candore nives, cursu sic anteit auras.
182  Caelatumque suo libycum fert aegide barrum,
183  Aethere splendentem lunam qui fronte veretur
184  Hisque notis « solam te coram volvor adorane, »
185  Parte hac Osmanus sectatur lumine amantem, 185

21  Foedere coniunctis invicto robore mittunt,
22  Discretum ordinibus campo statque agmen aperto,
23  Hinc aquilae signum, lunae illinc panditur ingens.
24  Posthabito at reliquo legatus lumina fixit,
25  Hostis ubi pugnam minitans consurgit in hostem. 25

183  Tam genere heroem, quam clarum laudis honore?
184  Quanam parte fides sinceri pectoris extat?
185  Credendum haud fidei, nigrans sol, nigraque luna. 185
186  0 mea grata quies olim, nunc prodita cura,
187  Si me posthabitâ mulier te Turcica coepit!

240  Hinc videt haud quemquam, nec scit quâ parte moretur. 240
241  Vultus pallorem lumen, maciemque retexit.
242  Heros in putri tabescens carcere lungûm
243  Tam mutatus erat, nemo ut dignosceret illum.
244  Humanos simulans RISVANUS pectore sensus.

stuporem.
50  Lamnâ obducta auri fulgent tabulata micanti, 50
51  Gemmis parietes, auro laquearia celsa,
52  Fundere et ipse iubar sol, luna, ac astra videntur,
53  Totus ibi miros foetus sic explicat orbis,
54  Aptis nemo queat dictis effingere ut illos.
55  Haec

Carnifices collum iam fune ligarunt. 85
Fata senex subiit, tenuere silentia cuncti. VIATOR NOCTUABUNDUS
Sol absconditus est et pernox luna resurgit.
Ille quis est, qui per montis iuga dura vagatur
Ad Montemque Nigrum gressum facit usque latenter?
Se fert nocte, diu permittit membra quieti; 90
Hic heros olim, sed nunc non amplius heros,

Bibliographia locorum inventorum

Bošković, Baro (1699-1770) [1770], Eclogae V, versio electronica (, Italija), 415 versus, verborum 2891, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicbecl].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792], Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica (), 476 versus, verborum 5000, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [word count] [zamagnabidyllia].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1800], Carnovalis Ragusini Descriptio Macaronica et Descriptio Cucagnae, versio electronica (, Dubrovnik), 335 versus, 2183 verborum, Ed. Šime Demo [genre: poesis - satura; poesis - macaronica] [word count] [fericdcarnovalis].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Babulak, Oton (1808 - 1838) [1834], Ode honoribus Josephi Matzek, versio electronica (, Osijek), Verborum 593, Ed. Nikola Matasović [genre: poesis - ode] [word count] [babulakoodematzek].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Dante Alighieri; Getaldić, Vlaho (1265-1321; 1788 - 1872) [1864], Mortis Hugolini versio Latina, versio electronica (), Verborum 617, 62 versus, Ed. Alessandro Piegadi Neven Jovanović [genre: poesis fragmentum; poesis epica; poesis versio; carmen heroicum] [word count] [getaldicvugolino].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report