Your search found 1048 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 201-300:

manifesto assecutę sunt. Mariam Magdalenam, cum in solitudine uitam ageret, solitarius quidam presbyter ab angelis in cęlum tolli et iterum loco suo restitui uidit. Ab ipsa deinde, quid hoc esset, curiose sciscitatus didicit triginta iam annos eam non alio cibo sustentatam pręterquam cęlestium gaudiorum contemplatione — beatis, quemadmodum ipse conspexerat, spiritibus eo se perducentibus ac reducentibus — et iam

19.37  Tantum continuo labore, curas.
19.38  Ingratum domino facis benigno,
19.39  Seu mauis Curio, Numae, Camillo;
19.40  Illum si nomina potentiorum
19.41  Laedunt, qui titulos, decus, triumphos

28.10  Moribus, eximia sed grauitate, fide.
28.11  Audiit haec Veneti postquam reuerenda senatus
28.12  Curia, teque tuas uexit ad astra rates.
28.13  Per freta longa simul celeri uectarier aluo
28.14  Iussit et Eois te superesse locis.

31. ad augustissimum dominii Veneti decemuiratum de laudibus Ioannis Antonii Danduli, Spalatinae urbis prouisoris dignissimi
31.1  Curia sancta uirum bis quinque, tremenda potestas,
31.2  Cuius in arbitrio stat dicionis apex,
31.3  Illud et imperium Venetorum nobile

31.86  Et perages quae tu gesseris ante ducem,
31.87  Dandule, sublimis surgat tibi tota senatus
31.88  Curia et excelsi principis altus honos.
31.89  Collaudent generosa tuae gestamina famae,
31.90  Hinc referant meritis praemia digna

generosa tuae gestamina famae,
31.90  Hinc referant meritis praemia digna tuis."
31.91  Quid bona tot tandem, felix o curia, narrem,
31.92  Hunc populum uinxit Dandulus iste quibus.
31.93  Disiecerat quanta sed cum pietate penates

magnificus lapidosi culmina montis
31.132  Dandulus ecce regit, corda ferina domans.
31.133  Mittere deberes, celeberrima curia, tales
31.134  Saepe duces nostris urbibus immo patres.
31.135  Nam sumus in misera positi quam sorte, uidetis,

32. in laudem eiusdem
32.1  Dandulus iste quis est? Veneti generosa senatus
32.2  Curia quem iactat. Dandulus iste quis est?
32.3  Dandulus iste quis est? Clarum Choruatia cuius
32.4  Nomen ad astra uehit. Dandulus iste

33. in laudem Aloysii Capelli, praetoris Spalatensium dignissimi
33.1  Parcite caelestes, non solum curia diuos
33.2  Vestra tenet: Veneta sunt et in urbe dei.
33.3  Credimus ex diuis Venetum constare senatum,

36.20  Concrepuit gracilis seu lenis unda noti;
36.21  Fulserit aut nitidi tantum clementia caeli,
36.22  Protinus est curis cura grauata meis.
36.23  Seu nautam quisquis monstrauerit... ille
36.24  Tristia uulneribus fert alimenta meis.

procellosos in me consurgere motus
46.58  Sentio, proh Lachesis fila seuera meae.
46.59  Gramina quot flores, quot habet tua curia patres,
46.60  Cum subeant triplici sollicitati gradu;
46.61  Quot leuibus uolucres pertentant aera pennis,

46.216  In mare purpureas abdere nocte rotas;
46.217  Proferat imperium Veneti reuerenda senatus
46.218  Curia, Romuleis fascibus egregior.
46.219  O, utinam uideam Veneti uolitare leonis
46.220  Signa, fouent populos nam pietate suos.

fundens semper ab ore fauum.
56.31  Adde quod ille quies studiorum, Marce, tuorum,
56.32  Ille tuis curis dulce leuamen erat.
56.33  Dum fuit hic, dulces Musarum expromere fetus,
56.34  Aonidum poteras sollicitare nemus.

2.45   Quem Venus implicitum retinet durisque reuinctum
2.46  Nexibus, hinc nemo liber abire potest.
2.47  Tristia deposuit nunquam suspiria, sed sic
2.48  Solicitus curis semper amator erit. Finis. De uero amore elegia tertia uel de mutatione amoris.
3.1  Ocia deposito traherem

pręclarissima ingenia atque egregia mentis acumina: mei autem exilis ingenii uires non incipies ex his agnoscere. Cui omnia mea diu iam tanquam amico precipuo patefacta extant. Scio te amare hunc Senatum peritum hosque patritios uiros qui Platonis documento ita R. P. adminstrant ita curis exterioribus uacant ut tamen philosophari nullatenus desinant. Mihi profecto ea ipsa res et gaudium et admirationem pariter ingerit. Adeo ut nunquam me fortunatiorem aut beatiorem autumem quam qum horum grauissimorum senum acutissimorumque iuuenum me quoque a philosophandum mira diligentia

Ingerat immodicum Phoebo male grata laborem.
165   Post tamen ipsa luat commisso crimine poenas,
166   Quam subito immissis pallens ac maesta tenebris
167   Nescit ab obiecta lucem sibi quaerere terra:
168   Haec et multa prius variis sibi cognita curis
169   Egregius belli ductor torpere relinquens
170   Cogitur insomnes suspirans ducere noctes.
171   Quique modo assuerat tragica gravitate superbus
172   Acta Sophocleis evolvere tradita chartis,
173   Nunc elegos molles mutato blandius

Aetna,
191   Seligit e numero procerum, cui plurimus extat
192   Eloquii splendor, Pyliae cui mella senectae
193   Dulichiique oris torrentia flumina cedunt.
194   Cuius saepe fides in summis cognita rebus,
195   Orantem magnae stupuit quem curia Romae,
196   Cuius honorato praefulget vertice clarae
197   Pontificalis honos, pretium virtutis, et illi
198   Dat mandata suo referat quae nomine regi,
199   Cui regna Ausoniae, cui Gallica sceptra tenentur,
200   Cognatoque petat

in solium auratum, quod ad latus patris dextrum erat, locatur. Te Deum laudamus organo, tubis et campanis, voce populi concinitur. Tandem peraguntur divina, quibus finitis infans coronatus, palatino et comite Scepusiensi 9 coronam super caput eius gestantibus tota nobilitate, tota curia praeeunte, universo populo hinc inde ad spectandum circumfuso, via panno rubro strata de consuetudine ad templum Divi Petri, 10 quod non longe distat, ducitur, patre et sorore 11 subsequente. Ubi in quadam sede vetusta, quam Sancti Stephani fuisse referunt, collocatur.

7.3.274  Commune, insanis preciis grauis auctio frugum
7.3.275  Congestas exhaurit opes, dum quaeritur orbis
7.3.276  Vescendis aliunde cibis populumque Quirini
7.3.277  Mendicata Ceres pascit: sic anxia curis
7.3.278  Tam grauibus uexor, nec sola aetate senesco.
7.3.279  Quod tamen ulterius damnum uacat, ultima clades
7.3.280  Impendet, diuina mihi sic somnia pandunt
7.3.281  Et placidam turbant praesagia dira

uocat innuba uirgo
7.3.468  Numen, adoratur si qua est ecuncula tectis
7.3.469  Ante ipsam: capta rumor miserabilis urbe.
7.3.470  Vndique concurrunt ciues et ad atria patres
7.3.471  Confluxere, suos rectores curia caepit
7.3.472  Insignes centum, solita nec ueste decoros,
7.3.473  Nec cinctu Illyrico nitidos, sed in aere micantes
7.3.474  Et ferro accinctos. Tunc numina magna precatus
7.3.475  Sacrorum antistes

transtulerit, atque ita Delmatiam cum Stridone oppido de loco suo auulsam ultra Liburniam in Istriam usque iusserit euolare, ut Stridon (sicut Hieronymus ipse dixit) et prius in Delmatię Pannonięque finibus fuerit, et nunc (ut Bergomensis ait) in Istrię agro consistat. Equidem ista consyderans curiosius quęrere coepi, unde homini religioso ueritatisque professori hic error irrepserit, ut etiam pugnantia inter se asserere non dubitet, et inueni, ubi Longobardorum regni principium ostendere nititur, Blondum quendam Forliuiensem in medium produxisse; qui, cum Italię regiones describeret,

Hieronymi patria, quod hodie Sdrigna appellatur. Hęc Blondi uerba cum legissem, monachi Bergomensis pium simplicemque affectum mecum excusare coepi, et Discipuli , inquam, error magistri culpa est. Magister autem parum (ut mihi uidetur) scrutandę antiquitatis curiosus, nominis similitudine decęptus, Stridonem olim fuisse putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam

AELIUS LAMPRIDIUS CERUINUS POETA LAUREATUS IN JUNIUM SORGIUM AVUNCULUM SUUM FUNEBRIS ORATIO. Cum celerius quam opinabar Avunculus meus decesserit et ego gravibus curis distinear, neque in hoc obitu a lachrymis temperare possim: et hunc qui supra privatum virum est in funere laudandum susceperim, non mea, sed fortunae et temporis erit culpa, si neque larga aut magnifica neque amplitudine defuncti digna fluxerit oratio et eo magis quod in otio et umbra

sed tota respublica est quae sola et unica causa est, tanti laboris, molestiae periculi suscipiendi. Quid de justitia talis ac tanti viri dicam sine qua Reges Tyranni Magistratus mera latrocinia sunt, in qua servanda quam rectus fuerit. testis curia, testis Magistratus, testis publice et privatim tota civitas; quod natura, quod usus, quod juris et aequi cognitio, quod recta ratio suaserunt, illum semper et fecisse et dixisse neque gratiae, aut simultati, aut privato commodo quam justo et aequo illum tribuisse: aut potius voluisse

qua Caesar Valentie Dux Alexandri Pon. Max. filius flagraret in auum tuum illustrissimum Guidobaldum, Vrbini ducem erat tutelle T. clarissimus pater, quo cum Gallias et Hispanias peragrauit ut eum saluum redderet, hocque domi et rure quo se aestiuo tempore conferebat Pianiuantagii semotum humanis curis, quod et etas iam senescens et uitae suae modestia expostulabat, ubi obiter nobis fuit sermo, de diuinis rebus, quibus oppido oblectatur, audissetque nos edidisse libellum de mundi origine lapsu et reparatione eiusdem, non eo more quo olim gentes edocuerint, uerumenimuero quo deus optimus

tumultuantem Italiam et res nouas molientem sedente Iulio eius patruo et tuo auo Pon. Max. eius opera atque industria quamuis tunc esset iuuenis pacatum et quietum reddidit; quid fiet post hac, cui et Hector et Achilles in bello facile cederent, uisis tot et tantis rebus, et curis quibus in afflictatu Italia se ubique strenue gessit ad Picenos, Gallos Transpadanos, Insubres, et Emilios nouit haec omnia Felsina praecipue et Rauena, tota denique Italia tumultuante in eum Leo Pon. Max. cui et maximo animo, et maxima reuerentia ut ingenuum

cura timorque
2.169   Eorum excusatio. Angebant audito Te et quia nuda patebant
2.170  Membra, Deus; viridi latitare sub arbore nobis 170
2.171  Mens fuit”. Haec referens curis jam pressus iniquis
2.172  Torpida convolvens nodoso viscera cornu
2.173  Dejectis oculis lacrymosis plangit uterque.
2.174  Mox ait ipse Deus: “Mea quondam dulcis imago
2.175  Temporibus peritura malis,

flendumque minatur
2.317  Omnibus excidium vitae densissimus aer.
2.318  Funera crebra virûm cernunt, juvenumque, senumque
2.319  Et labor, et lacrymae, et gemitus, et tristia subsunt 320
2.320  Pectora jam curis, nec spes patet ulla salutis.
2.321  Hesperus ipse venit, pellens de montibus umbras
2.322  Praetereunte die. Gelidae praenuncia mortis
2.323  Nox oritur, volucri labuntur saecula cursu.
2.324  Frigus et

3.225  Cantando vatem felix praecepit et olim. 225
3.226  Omnia jam cecini quae sanctum sidus adorant
3.227  Ipse ego, qui teneo assiduo sub verbere tergum
3.228  Continuis curis, vita senescente moriente caduca.
3.229   Bellum Iulii in Venetos. Hoc opus in

periclis,
Vt manibus ueri iampridem facta prophetę
2.315   Vnctio per tuta et rerum prosperrima posset
Euentu gaudere suo, quum Saule repulso
Susciperet regni sceptrum Iesseia proles.
Ergo dum curis Cisides ęstuat atris
Bella gerens Dauid fines tutatur et hostem
2.320   Proterit armatus. Totas quandoque phalanges
Infidę gentis Solymarum ad moenia captas
Secum uictor agit, iam fama et laudibus omnes

Si modo morte mea pręcedam fata mariti."
His dictis languere furor, mitescere mentis
2.525   Coeperat ira recens. Tacitus tamen inde recessit
Rex Saul alterius subiens penetrale cubilis,
Vt fessam curis mentem requiete foueret.
Ipsa suos repetit festina Michola penates,
Suspenso sed adhuc animo meditansque periclum
2.530   Coniugis et dirum patris immanemque furorem.

Falcatosque enses, timuit gelidoque pauore
Constitit affectus, dum se non crederet ipsis
5.355   Esse parem, numero sed enim pręstare uirorum
Hostilem turmam et duri munimine ferri.
Ęstuat infelix curisque urentibus ęger
Consulit ętherii, quę lęsit, numina regis.
Vt sibi nulla dari uidit responsa, nec ulla
5.360   Somnia, quę belli possent prędicere finem,
Nec monita, a sacris frustra quęsita prophetis,

Continuo Dauid delectos tendere Iabim
Imperat ipse uiros pacisque insignia dextra
Ferre manu: ramos semper uiridantis oliuę.
Qui mox emensi Galaadas passibus oras,
7.35   Perueniunt Iabim. Suscepit curia lętos.
Illi autem coram seniorum stante corona
Talia maturo fuderunt pectore dicta: Dauidis legati ad Iabitas
"Ab Dauide quidem modo missi aduenimus istam

ambiguis iuuenem suspectibus implent. Legati Dauidis Hannoni suspecti
Haud illos animo missos, dixere, benigno,
Sed fallente magis: non ut de morte parentis
9.70   Solentur moestum, sed spectent, curia rerum
Ipsius quid agat, quid tractet, denique regni
Quis status externi, quę uis, inferre parantes
Arma minus ualidis, sibi quenque subdere semper
Imbellem cupidi, nec amicis parcere sueti.

uocauit,
Lanigeras tonsurus oues Balasoris in agro,
10.165   Hic ubi diffusi uiridanti gramine campi
Propter aquę ripas rapido torrente fluentis
Florebant et lęta gregi dumeta ferebant.
At curis regni Dauid remoratus abire
Nequaquam se posse refert. Feruentius ille
10.170   Instare, ut fratres saltem dimittat et ipsum
Pręcipue Ammonem. Cuncti uenere rogati. Conuiuium Absalonis

esse ipsos, Ionadabus dixerat ante
Quos esse incolumes, pręsagę lumine mentis
10.210   Nondum uisa sciens. Postquam uenere, peremptum
Lugentes fratrem moestis clamoribus ędes
Implerunt. Magnos agit omnis curia fletus,
Atria lamentis resonant. Rex ipse dolorem
Vincere conatus siccis perstabat ocellis.
10.215   Mox uictus lachrymis profusis ora rigauit
Ipse etiam natique dedit pro morte querelas.

Accepere suum, iam nubila tetra serenę
Cęsserunt luci. Nihil est, quod regna lacessat,
Quod populum turbet, quod regis corda fatiget.
13.5   Exin lętitię tactus dulcedine Dauid
Sustulit exutam curis ad sydera mentem
Arreptaque lyra cordas pulsare canoras
Diuinasque referre pio modulamine laudes
Coepit et has sacro depromere pectore uoces: Dauid deo laudes cecinit

est, ut, dum ipsum adire contendunt, itineris asperitatem ne sentire quidem uidentur spe tam immensi boni, quod a Domino accepturi sunt, sustentati. Alii autem econtrario nec uocem pastoris audire uolunt nec, quanta sibi promittantur, attendere terrenarumque rerum curis impliciti caelestia contemptui habent. Proinde relicto uitae pastore necesse est eos fame sitique perire, nihil in se habentes, quo recreentur, et cum interierint, ad inferna delabi, nunquam de ascensu cogitantes, in quo saluari potuissent. Dum ergo breuem modicumque laborem

Campi autem, qui ima montis tenent, latas uias habent, quae ducunt ad perditionem, deliciis admodum foecundi sunt, sed quae in perniciem uertantur. Incolae carnibus uiuunt, quia pecudum more praesentibus contenti futura non consyderant. Adherens terrae holus decerpunt, dum terrenarum rerum obruti curis ad contemplanda caelestia nunquam eriguntur. Porcos pascunt, qui turpis libidinis caeno inquinantur. Hircos sequuntur, qui infamis uitae foetorem exalant. Canibus lepores inuadunt, qui procacis linguae latratibus innocentiam aliorum laedunt. Nidulos aucupantur, quos inanis gloriae cupiditas

(hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor, quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in difficilioribus profecto non modo atticissare, sed etiam punicissare me dicerent. Ceterum quod in amplissimis curiis principum ab adolescentia non in ultima fortuna versatus sum, optimum esse reor, si apud aliquem dominum possem habere locum. Sed circumspicienti mihi nullus hic talis occurrit praeter reverendissimum dominum episcopum Viennensem, apud quem tua Dominatio et

lucem. quibus ait Dominus: Io 13 quęritis me, et non inuenietis. Quęrentes quippe eum in Scripturis, dum sanę intelligentię sensum peruertunt, minime ipsum inueniunt | terrenarum-que rerum impediti curis cęlestia capere nequeunt. mundum-que magis quam mundi dominum diligentes | non iam mundani, sed mundus appellantur . Domino ita de illis ad Patrem dicente: Pater iuste mundus te non cognouit.

Solitudo itaque pręcipue quęrenda est, ut anima in peecatis mortua per poenitentiam ad gratiam uiuificantem reuocetur. Quoniam ut modo diximus, et pessimę animi cupidines minus in secessu uirium habent | et mens terrenarum rerum curis expedita ad contemplanda diuina magis attollitur . dicente ad discipulos Domino: Matth6 Venite seorsum in desertum locum | et requiescite pusillum! Multa quidem

in tabernaculum testimonii, ne moriamini. Nec aliter nouus pontifex noster Christus monuisse suos discipulos uidetur, cum diceret: Luc21 Attendite ne forte grauentur corda uestra in ebrietate et crapula et in curis huius sęculi. Castum quoque oportere esse sacerdotem et carnalis copulę abstinentem idem Dominus docuit | apostolis imperans ut pręcingant lumbos suos | et lucernas ardentes in manibus habeant. Lucernę in manibus opera

| quam nosse sensum Domini | et uerba aliud quam sonant significantia intelligere. Et quoniam hanc spicarum confricationem sabbato ab apostolis factam legimus, hoc admonet nos | ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse, nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus. Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat, et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit. Intentione animi opus est, ut lecta percipias | et

intelligimus, a quibus certe tunc magis est abstinendum, cum diuino cultui opera impenditur. Neque aliam ob rem festo die cessare debent manuum exercitia, nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum tractet, templa uisitet, precationibus incumbat, missalibus sacrificiis intersit, prędicationes audiat | et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat. Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia

ęquo animo perferes | et ab iis, quę perniciosa suauitate demulcent , prudenter cauebis, hortante pręsertim Domino ac dicente: Attendite autem uobis ne forte grauentur corda uestra in crapula et ebrietate et curis huius uitę , et superueniat in uos repentina dies illa. Horum profecto quę tibi proponimus modo, si memor fueris, iam cautior contentior-que factus | neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies,

His nonnulli quoque ex nostris mihi similes uidentur, quibus non est satis nosse quomodo ueram perfectam-que beatitudinem assequi possint, sed altiora se indagare conantur | et ea quidem quę nisi fides teneat, ratio non explicat, curiosius perscrutari solent. Vnde fit, ut plerunque ab eo etiam quod recte didicerant aberrent | et dum Christum se tenere putant, de manibus elapsum non animaduertant.

ibi; respondebunt ululę et sirenę in delubris uoluptatis. Demonum hęc nomina sunt. Domus eorum es, si perdite uiuis. draco tibi est diabolus, si uirosos eius afflatus non deuitas. strutio tibi est si terrenarum rerum curis implicaris. Strucio Licet pennas habeat strutio, nunquam tamen a terra subleuatur. Pilosus Pilosus tibi est, si in uitiis consenesces. pilosa namque est senectus. Ulula

dentium stridor. Qua in re quoniam tantum est periculi, ut amplius esse nequeat, salutis nostrę solicitus Dominus de Euangelio clamat: Matth. 24 Attendite uobis ne grauentur corda uestra in crapula et ebrietate et curis huius uitę, et superueniat in uos repentina dies illa. Sed de gulę uitio alibi plenius locuti sumus , nunc summam perstrinxisse satis sit. Vitio autem

ut amplecti queas laborem, solicitudinem, largitatem, pudiciciam, frugalitatem. Et cum uitia quę citra uirtutem in medio constitutam sunt caueris, illa quoque quę ultra habentur uitabis. ne uidelicet labor uertatur in lassitudinem, solicitudo in curiositatem, largitas in prodigalitatem, pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam, frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem. Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus

13 Iuxta pascua sua adimpleti sunt | et saturati sunt; et eleuauerunt cor suum, et obliti sunt mei. et ego ero eis quasi leęna. Semen quippe uerbi Dei in spinis cadit et suffocatur, cum diuitum auribus exceptum curis huius seculi mentem occupantibus nequit fructum facere. Tunc enim (ut Ecclesiastes ait) 10. pecunię obediunt omnia | actio, oratio, cogitatio | et omnes reliqui sensus ad quęstum intenti uitę sanctioris

Quemadmodum enim humilibus placatur, ita irascitur superbis. Quos autem Deus abnuit et auersatur, fieri omnino non potest, quin suę imbecillitati relicti conturbentur animis | et insipienter commoueantur curis-que superuacuis incessantur. Aman Hest. 3 Hinc est quod secundus a rege Persarum Assuero Aman pati non poterat, quod Mardocheus

scripserit ad me D. V. ex patria semper rescribam sibi; et me ad omnia vota sua offero. Auguste, Die VI. Mensis Januarii. Anno Domini MDXVI. E. D. V. Semper ad vota Jacobus de Bannissis.

Partium Septentrionalium et commendo me Dominationi Vestrae, quae diu feliciter valeat et incolumem Dominus conducat. Augustae, die X Ianuarii anno Domini MDXVI.. Eiusdem Dominationis Vestrae semper ad vota Iacobus de Bannissis.

2-2b Lesbia, Catulli amica, passerem habebat, ex quo maximam capiebat uoluptatem, quoniam blandus et lusibus plenus erat. Hunc poeta ardore nimio correptus alloquitur dicens: O passer, si tuo lusu ego quoque, ut Lesbia solet, curis et amoris igne leuarer, tam gratum mihi faceres beneficium quam gratum dicunt fuisse Hippomenę malum Atalantę puellę, quod ut assequeretur, pudicitię famam contempsit et patris spreuit imperium.

declamauerunt. ac publica frequentare declamantium auditoria. Gnaeus Pompeius Gnaeus Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine magni exercuit se declamando, responsurus Curioni Curio qui Caesaris Caesar. partes defendebat. Philosophiae uero nihil conuenientius, nihil magis necessarium maiores nostri existimauerunt: in qua re

auditoria. Gnaeus Pompeius Gnaeus Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine magni exercuit se declamando, responsurus Curioni Curio qui Caesaris Caesar. partes defendebat. Philosophiae uero nihil conuenientius, nihil magis necessarium maiores nostri existimauerunt: in qua re quamquam multorum testimonio possumus uti: tamen abunde

et quę a prophetis prędicta uel aliquo modo significata fuerint, inuestigare decreui ac fidelibus religiosisque uiris, qui cum uitia cauere tum uirtutibus proficere cupiunt, ut beatitudinem consequantur, legenda proponere. Quos hortamur, ut abiectis interim terrenarum rerum curis ad hęc contemplanda animum intendant et, quantum pro his omnibus Domino suo debeant, secum, quam dilligentius possunt, computent atque perpendant. Tu autem, Domine, nobis de Te loqui paratis uolens propiciusque adsis. Quicquid enim recte instituitur, Tuo indiget auxilio, ut

coronam uitę. Sequitur in Euangelio: Viderunt linteamina posita, et sudarium, quod fuerat super caput eius, non cum linteaminibus positum, sed separatim inuolutum in unum locum. Dicat quisque, quod sibi uisum fuerit, ego quidem sic sentio tam curiosam narrationem mysterio non carere. Quid enim sibi uult alibi linteamina posita, alibi sudarium, quando quidem ad fidem resurrectionis faciendam satis erat spolia corporis uidisse ibi relicta. Si enim corpus ipsum alio translatum fuisset, simul cum linteaminibus translatum

latus *corr. ex Dydimus eius, non credam. Diuina credimus dispensatione factum, ne Thomas crederet, ut per eum postea credentem alii magis in fide confirmarentur. Licet enim alii et uiderint et palparint, non tamen ita diligenter et curiose, ut uulnerum quoque foramina digitum manumque inferendo scrutarentur. Nihil prętermisit Thomas, quod ad dignoscendam Dominicę resurrectionis ueritatem superesse potuisset. Nisi uidero — inquit — nisi palpauero, sed quia

Quos uideris ita mores instituisse, eos scias iam uitę ęterne prędestinatos esse, quibus dicit Dominus : Gaudete, quia nomina uestra scripta sunt in cęlis . Quanta felicitas in cęlesti curia adscribi, et in sanctorum patrum numero censeri, et angelicam obtinere, Domino fauente, dignitatem? Vide igitur, huius boni adipiscendi quam grande sit iusti desyderium : Quemadmodum ,

Quinto fere die, postquam Vianna mouerat, Sala commeatus abunde praebente, Vesprimium uenit. Caeterum Vuladislauum regem, animaduertentem hinc fratrem, inde Alemanos instare, ingens desperatio incessit. Non tamen animum curis obrui permisit: nam licet esset desidiae usque ad reprehensionem deditus, nec ulla gloriae cupidine tangeretur, tamen urgente rerum discrimine inter ipsa pericula satis audaciae ostendebat. Itaque pontifices ciuitatum, caeterosque proceres, qui tunc Budae aderant, in regiam conuocat,

offensis. Est enim fere sapientibus solemne regibus, quum ineunt regnum neminem ab se tristem dimittere. Huius regis auaritiae quum fama extra Italiae quoque fines uulgata esset, ferunt quendam Dalmatam, ut est ea gens in alienis rebus inquirendis natura paulo curiosior, ita de Alfonsi rebus sensisse: regem aut esse mente captum, aut propediem (iam enim de Gallorum in Italiam ingressu rumor spargebatur) regnum, ut euenit, fuga deserturum. Huic furori aliud insuper facinus, et periculo et scelere par addidit Alfonsus: nam quum ad capienda

sane Christiani reges imperio dignos existimant, alteros, quia mercaturae dediti sunt, alteros, quia non profanis, sed sacris ac diuinis duntaxat rebus uacare debent. Quamquam, ut quod sentio dicam, sicut nolim sacerdotes magnis imperiis potiri, ne curis inanium rerum a diuino cultu auocentur, ita eos possessionibus uelim esse quam ditissimos: nam hospitalitas, munificentia, benignitas, propriae sacerdotum actiones, sine opibus ac sumptu exerceri nequeunt, praeterquam quod mendicitas non modo per se turpis est, sed etiam

iam non erant thou neque emath, sed ueraces in credendo, et audaces in Christum confitendo.

Dauid percussit Idumeos. Idumei interpretantur ruffi, rubei, terreni, sanguinei; ruffi iracundos significant, rubei inuidia inflamatos,38 terreni eos qui terrenarum rerum curis implicati nihil de cęlestibus cogitant, sanguinei crudeles, quos nulla mouet erga proximos pietas. Tales Idumeos iustus iudex in malo perseuerantes damnat. VIIII.

Dauid Miphibosetum Ionathę filium bonis paternis donat, et mensę

Mores malorum hominum.
2.148  Qui fugiunt male sana uirum consortia semper
2.149  Fedam qui ingluuiem uentris nouere nec unquam
2.150  Assiduis curis studiorum dicere fas sit
2.151  Non hii luxuriam cupiunt, non carmina amorum
2.152  Nec uates soluunt per turpia uerba pudorem
2.153  Nam decet esse pios, casios decet, atque poetas

terris, Phlegiasque miserrimus hic est,
3.79  Sysiphus et uasti uoluens onus, hei mihi, saxi
3.80  Expectat scelerum penas formidine mirra
3.81  Lastenes et Curio, Cynaras est atque Thyestes
3.82  Qui hic flendo ducunt uitam, per aquosa nocentum
3.83  Nubila clamantes, fugiunt hic sidera nostrum
3.84  Aspectum miseros hument in flumine flamme

fontes, sunt et Panchayca rura,
3.138  Sunt uolucres patulis cantantes carmina ramis
3.139  Dulcia per uarios mirre resonantia cantus,
3.140  Libera simplicitas, nullis obnoxia curis,
3.141  Dirigit heroas plaudentes uocibus altis,
3.142  His dulcis requies, his est et pura uoluptas,
3.143  Hos quoque sine fine manet gratissima Tempe

cui aequalem me nunquam uidisse reminiscor. Quid dicam de pulcherrima praetoria aula Praetoria aula. magnificis quatuor turribus ab occidentali ciuitatis parte iuxta aedem diui Marci euangelistae uallata, portui ac foro excellenter imminente, in qua late patens est curia, duae cysterne, ampla caenacula, iocunda deambulatoria, uaria aestiua ac hyemalia iudiciorum loca, et (ut breui seimone multa complectar) magnis sumptibus regio (ut dici solet) apparatu cuncta intus forisque disposita? Consulto priuata dimitto aedificia (quoniam, si cuncta sermone

Aphrica, quicquid aspera affert Hispania, quicquid horrida permutat Scythia, quicquid felix prodit Arabia, quicquid uerbosa educit Graecia, frequenti hac in urbe est successione uenale. Magna rerum Phari commoditas. Iocundum spectaculum et urbana curiositate laborantibus satis expetibile singulis fere diebus diuersarum nationum uiros nauigio sibi inuicem hac in urbe succedentes intueri. Vidi frequenter portum hunc prima luce esse sine nauibus, uespere autem uiginti aut triginta naues magnas in eo numeraui. Haec non tanquam uobis ignota

4.96  Virgo puella suo quum sotte resederat horto,
4.97  Immeritum patitur non digni funeris ulcus.
4.98  Conficiturque graui sic laeso ut corpore morbo,
4.99  Conficit hanc animus, sensuque retorquet amaro.
4.100  Noxerat, et uariis humana negotia curis
4.101  Fessa quieuere, et duri posuere labores.
4.102  Quum supplex, et pronus humi procumbit loseph,
4.103  Sedauitque pios accensi pectoris aestus.
4.104  Olli fera quies oculos, sensusque ligauit.
4.105  Mox ibi praestanti facies

6.329  Lutea purpureos uincunt uiolaria fucos,
6.330  Nec noua candenti superantur lilia bysso,
6.331  Et pictos praestant uariantia prata colores.
6.332  Quamuis nere colo, nec texere fila, nec ullis
6.333  Artibus, aut ullis norint incumbere curis.
6.334  Quae si tanta dei uestit sollertia, quorum
6.335  Paucula uita perit, quae uos incredula plebes?
6.336  Pocula non igitur, uestes, alimentaque uestri
6.337  Cura laboris erunt, summi iuga praendite coeli
6.338  Iustitiae comites, illa

gens facta dei, populusque, et regia proles,
6.343  Delitias ibi pone tuas, opulantaque confer
6.344  Horrea, Thesauros, et opes ibi conde fideles.
6.345  Sitque breuis tibi quisque dies uelut ultimus aeui,
6.346  Vos neque sollicitet uacuis lux crastina curis,
6.347  Sed uobis quicunque dies illuxerit, illum
6.348  Acceptum lucro referatis, onusque futuro
6.349  Cuique suum ut dabitur, sic debita cura diei.
6.350  Quum Deus omnipotens amor unus, et omnibus unus
6.351  Sit genitor uobis, hoc et

Hic expectati promissum germen amoris
7.205  Aduenisse docet, magnumque a lege prophetem,
7.206  Dignus qui Imperium, qui regna capessat habenis.
7.207  Euolat haec fama, et late se gloria pandit.
7.208  Quum uero aduertit tot feruere pectora curis, ❦
7.209  Totque premi turbis se circum urgentibus, inquit.
7.210  Ite cito socii trans haec freta, currite remis
7.211  Fluctisonis, et ab hoc intendite lintea uento,
7.212  Hinc loca camporum, et nemorum secreta petamus.

8.470  Ardens igniuoma discumbit lampade Christus,
8.471  Arida quem facili suscaepit sponda rogatu.
8.472  Fleuit Magdalon, flerunt pharisaicae arces,
8.473  Siris ubi ingemuit candenti saucia telo
8.474  Aestuat, et saeuis grauiter dolet anxia curis,
8.475  Foeda animo facies, malefactaque multa recursant,
8.476  Christus adest. haerent infixae corde sagittae.
8.477  Tum pertaesa sui, strophioque exuta superbam
8.478  Abiecit pallam, teretique monilia collo,
8.479  Spretaque deiecta

10.741  Neu uos per facies hominum sententia fallat,
10.742  Iudicium uestrum sit recto examine rerum.
10.743  Tum uero ad quendam solymis e ciuibus unus
10.744  Nonne ait occidere hunc quaerunt? en astat inultus,
10.745  An resciuit eum regalis curia Christum?
10.746  Hic nazaraeus, Messiae ignota propago.
10.747  Sed templo magis atque magis pulsata resultant
10.748  Marmora doctoris Christi clamore tonantis.
10.749  Sum nazaraeus, sum notus origine uobis,
10.750  Ipsa nec a me stat mea

12.158  Quoi deus, An nostri precium metabere amoris?
12.159  Et libet inde Cephas ullos praescribere fines?
12.160  Crimina non inquam septem, se lapsa per orbes
12.161  Quae reuoluta ruunt septenos saptuagenos.
12.162  Ergo est astriferi regalis curia coeli
12.163  Regis habenas instar, qui dum subducere mandat
12.164  Rite suos famulos summas ratione patentes.
12.165  Et primo decies quem mille talenta premebant
12.166  Debitor occurrit, sed quum soluisse nec unum
12.167  Posse uidet,

nec sustinet undas,
12.292  Dum fugit in praeceps, alto hanc mare uortice sorbet.
12.293  Christus ob hunc casum iuuenis sic inquit amari. ❦
12.294  Ardua, difficilis uiaque aspera, plenaque duris
12.295  Panditur obiicibus, quo curit diues auarus.
12.296  Quem tam porta caput coeli, quam nautica funis
12.297  Transit acum, pressos onerataque bellua postes.
12.298  Rara salus, arctuque aperit uia recta foramen.
12.299  Haec sociis horrenda suis, et mira uideri,
12.300  Nec

iubar, Christi quoque mira reportant,
16.146  Tanta ducis lux est, tanta est ea gloria nostri.
16.147  Hostibus ut mediis, mediis ut regnet in umbris,
16.148  Nec tamen hae lucis capiunt, aut laudis honorem.
16.149  Ego sacerdotum feralis curia motu
16.150  Concita tartareo iri exitiale senatus
16.151  Concilium uocat, orba duces sententia falsos
16.152  Discutit, et multo mendacia comparat auro.
16.153  Improba non satis est iniuria sanguinis empti
16.154  In te Iuda, tibi fallacia

tota cimba dissiliit. Non ita me rabies aestuantis oceani, non adeo furentes maris Adriatici procellae terruerant. Equidem abhominor hanc tempestatem: nam uereor ne istuc sit omen cuiuspiam infoelicis euentus, qui meum animum curis et perturbationibus exagitet. Sępe solent magnas calamitates quędam ueluti signa antecędere quibus etiam nostra crudelissima cędes significabatur, si dii uoluissent ut longius animo prospiceremus. Cęterum

fortiter ac prospere gesta sunt, quam uituperantur ea quae in aduersum rapit mutatio temporum ut uel minima offensiuncula clarissimum quodque nomen obscuretur. Haec animo quum penitus insedissent, atque huiusmodi curis inuolutum impia atque nefaria manus inuasit, non illa hostium externorum aut sicariorum manus, sed amicorum, sed familiarium, sed domesticorum conspiratio, detestabili exemplo fuit: cuiusmodi insidias non

Faustum, L. Caesarem, et alios permultos, qui mecum de imperio et uita dimicarunt. Rursus in subseliis (quę res meum dolorem exulcerat) C. Marium cum C. filio, Carbonem, Lepidum, Cinnam, Sertorium, Curionem, Antonium, Dollobellam, et reliquos nostrę factionis in obscuro abiectos latere. In uarias mehercule sententias anceps distrahor: nec satis liquet damnem an rideam decreti huius auctorem, si modo quicquam huiusmodi uel

an inuidia nobilitatis) in C. Marium noua rogatione transferre conatus est. Cui pesti nisi me fortiter opposuissem (de me taceo), fuisset autem senatus auctoritas non debilitata modo, sed radicitus euersa: curia deinceps a nemine bono frequentaretur, quando abolito iure senatus omnia libidine tribunicia decernerentur: tuas quoque gallias, Caesar, unde non mediocrem uirtutis famam reportasti, aliquis tibi Mysorum

immortalem, quot ueluti diducta Chlamyde uectes, quot claui, quot tela, quot fędę cicatrices et letalia quasi Chironis uulnera in toto corpore luxatis membris ac distortis apparebunt? Si praeterea propius intueamur quibus curis conficiantur, quantos labores perferant, quas sustineant uigilias, quam ingentibus periculis et insomniis exterreantur, nemo carebit admiratione, superesse nonnullos, qui tantum onus ab humeris non excutiant,

ad haec fluctibus inter se concurrentibus uehementer angit. Experuceras: iam arę sub undis depressę: iam instabiles arenarum cumuli et pręruptę moles in coelum pertingentes, aliaque huiusmodi curis assiduis pensitanda, quibus nauarchi uelut exitialibus colubris impallescunt). quid in magno imperio constituti, quos omnes quarta luna genitos crediderim non secus ad sęse mala attrahentes, ac Cęcias nubes? quantas

Timantis copia caremus, nec ipse arti pingendi sum initiatus, ea conspectu uicissim tibi describam, et in breui formula collocabo. Haec igitur adiiciantur ad opes et fastus imperatorios, quos tu quidem auidius atque curiosius percensuisti. Dinocrates architectus ab inferis in tuum obsequium reuocatus haud absimilem regiam urbi, quam in Atho monte metari constituerat, ex Numidico, Pario, Laconico, Aegiptio, Dalmatico, Porphyretico marmore

uastissima est, nullum angulum, nullam cellulam armariumque non attentissima cura perscrutantur: attamen, dum hos audit, alios aduocat, alios dimittit, nec ocium a laboribus nec intermissionem potest a curis impetrare. Quantum aestuasse dicitur Herculis et Thesei descensu maxime ob pertractum Cerberum? quam ingentibus deinde machinis Heracleoticum ac reliquos hiatus obstruxerit? Sępe uidimus terra sternutante pallescentem

tutela corporis sui delegerat, his erat coniunctus post regem ac proceres equitum cataphractorum pulcherrimus globus mille vel paulo amplius cataphractos continens, nam alii huius generis equites per primum agmen sparsi erant. In medio huius globi erat vexillum regis, quod Ioannes Draghffy iudex curiae, quae tertia est inter seculares a rege dignitas, sustinebat. Hanc statariam aciem cingebant undique equites levis armaturae et pedites quoque a lateribus, quod superius diximus. In latere eius dextro post antistites et secretarios erant illi tres, quibus tutelam regii corporis commissam

Paulus Thomory Colocensis dux belli, Franciscus de Peren Varadiensis, Philippus More Quinqueecclesiensis, Blasius Paxy Iauriensis, Franciscus Chaholy Chanadiensis, Georgius de Palyna Boznensis episcopi, ex baronibus Georgius de Zapolia comes Scepusiensis alter belli dux, Ioannes Dragffy iudex curiae, Franciscus Orzagh cubiculariorum, Petrus Korlatkeöy et Andreas Trepka ianitorum, Simon Horvath pincernarum regalium magistri, Thomas Zechy, Gabriel Pereni, Ambrosius Zarkan, Antonius Palochy, Mathias Zetchiny, comes de Frangepanibus, Sigismundus Banffy, Franciscus Hampo,

sumus professionis, nostra insuper propria damna sensimus, qui domesticam huius urbis iacturam fecimus, nos inquam Reuerendi patres, integerrimos grauissimosque collegas nostros eodem anno amisimus. Vos Honorandi Aduocati, totidem collegas uestros, super quartum, quem superiori anno tota haec Curia deplorauit uiros nempe doctissimos consummatissimosque eo ipso tempore perdidistis. Vobis quoque causarum patroni, uobis insuper Tabelliones et Notarii professionis uestrae damna non defuerunt. Sed unde hęc quaeso? Quasue ob causas tot et tam grauissima incommoda nobis euenere. Nempe, quia

dereliquerunt uias meas, blasphemauerunt sanctum Israel, alienati sunt retrorsum. Is 1, 2-4 Propterea per Curiam uos ultra addentes pręuaricationem, protinusque uolens ostendere quibus percussionibus affligendi simus, subiungit. Terra uestra deserta, ciuitates uestrae succensae igni, regionem uestram coram uobis alieni deuorant.

annos XV. natum, Stanislai Hosii discipulum, Cracoviae anno dni. 1529 scripta ante Turcorum in Austria adventum. Erat is Michael nepos ex sorore Statilii, epi. Transsilvanensis, hominis in dicendo acuti ac mordacissimi; idem Stanislai Hosii discipulus inter pueros filios procerum, quos Tomicius in curia sua alebat, literis operam dabat.
Dic age, crudelis cur optas Austria toto
Pectore, nostra tuo subdere colla jugo?
Quis Deus hoc ferret? quae coeli tanta fuisset
Impietas? tantum Di prohibete nefas.
Scis bene, quod nunquam dominae sum passa

Oblita es, quantos ego sum perpessa labores,
Improba, jam a longo tempore, vel simulas?
Cum daret assiduos ictus meus aereus umbo,
Tam te, quam Christi populum, dum tueor,
Tu laetas choreas ducebas juncta puellis,
Ast ego ducebam corpora ad arma mea;
Te curis vacuam securus somnus habebat,
Tradentem molli pinguia membra thoro.
Ipsa sed insomnes ducebam languida noctes
Intenta excubiis, non nisi strata solo,
Tu instructas epulis mensas celebrare solebas
Curabasque cutim dulcia vina bibens.
Corpore pascebam