Your search found 1842 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

victurum aeuo, vulgique per ora,
5.370  Et memores abiturum illustri nomine fastos.
5.371  Quid Patriae procul à gremio, amplexuque Suorum
5.372  Martia signa sequi, grauibus sudare sub armis,
5.373  Vix summis extantem humeris tranare sonoros
5.374  Sternere castrensi duros super aggere somnos
5.375  Praecipitum fluuiorum aestus, dubiasque paludes,
5.376  Contra ignes, gladiosque, et mille volantia ferre

gradum, hic oculum terebrari cuspide, caesâ
5.378  Illinc dimidium pro lucro euadere dextrâ,
5.379  Crura alibi minui stridentis pondere saxi,
5.380  Non graue non dictu miserum? Comprendere turbae
5.381  Vix tamen est numerum, tantos quam voluere casus
5.382  Sanguinei facilem decoris spes improba cogit.
15  15. Infelix igitur, durisque laboribus aegra
5.384  Perpetuò est, rigidi quae triste recepit

audit.
17  17. Nec Ducis Aemathij melior fortuna. Coruscis
5.423  Quid procul e cunis Ganget idos Amphitrites,
5.424  Auroraeque sinu captiuum abducere solem,
5.425  Et sua vix orto superaddere fraena diei
5.426  Profuit? Audaci quid classe extrema secantem
5.427  Aequora, spumosi litem de iure tridentis
5.428  Caeruleo intentare Ioui? Quid maxima centum
5.429  Vnius imperij in

Alij nouere dolores
5.549  Interualla vicesque: haec iugi pectora letho
5.550  Conficiens, nullam roseae seu tempore lucis,
5.551  Siue per vmbriferae pacata silentia noctis
5.552  Sontibus indulget requiem. Vix languida serus
5.553  Lumina permulsit sopor; en Rhamnusia vindex,
5.554  Iratique torum Dîj maiestate seuerâ
5.555  Concutiunt. Maestus timor vndique, et vndique dirae
5.556  Poenarum facies. Tenui si

radijs, curru vel discedente salutat,
5.1242  Plena meae rebar Quaesturae laudibus. Auras
5.1243  Vt subitò in tenues iucundus vanuit error!
5.1244  Ecce Dicarchei vicinâ in littoris orâ,
5.1245  (Vix aures sibi, vix credit mens auribus) ipso
5.1246  En prope in aspectu Siculae telluris, an vnquam
5.1247  Quaestor eò appulerim, latet, admirabile nedum
5.1248  Quidquid, et eximium gessi, populisque loquendum.

curru vel discedente salutat,
5.1242  Plena meae rebar Quaesturae laudibus. Auras
5.1243  Vt subitò in tenues iucundus vanuit error!
5.1244  Ecce Dicarchei vicinâ in littoris orâ,
5.1245  (Vix aures sibi, vix credit mens auribus) ipso
5.1246  En prope in aspectu Siculae telluris, an vnquam
5.1247  Quaestor eò appulerim, latet, admirabile nedum
5.1248  Quidquid, et eximium gessi, populisque loquendum.
5.1249  Heu

Hic saeuo bellorum in puluere lectis
5.1290  Nil aequale putat palmis. Quid multa? Laboris
5.1291  Quisque sui pretio capitur, diuersa sequentes
5.1292  Negligit: vt proprio quantumvis munere claris
5.1293  Vix, nisi paucorum, quos vna ars iunxit eodem
5.1294  In stadio, curas liceat, plaususque mereri.
5.1295  At non Hi faciles riuali plaudere, seque
5.1296  Victos, quòd sociûm mirentur gesta, fateri.

ore, sacri vetus accola Pindi,
5.1333  Rostraque iamdudum emeritus qui triuit agendo
5.1334  Orator, populi se se auribus experiundum
5.1335  Dat quoties, in principijs pallescere fandi
5.1336  Cernitur, et vix voce sibi, vix pectore constat.
5.1337  Hoc etiam causae, ignoti cur lentiùs ora
5.1338  Nos spectatoris moueant: sin conscius alter,
5.1339  Nostrarumque diu rerum: experientior adsit;

vetus accola Pindi,
5.1333  Rostraque iamdudum emeritus qui triuit agendo
5.1334  Orator, populi se se auribus experiundum
5.1335  Dat quoties, in principijs pallescere fandi
5.1336  Cernitur, et vix voce sibi, vix pectore constat.
5.1337  Hoc etiam causae, ignoti cur lentiùs ora
5.1338  Nos spectatoris moueant: sin conscius alter,
5.1339  Nostrarumque diu rerum: experientior adsit;

implere minantis
5.1376  Perfida Bistoniae Leopoldus cornua Lunae
5.1377  Fatali retudit dextrâ, et victricibus armis,
5.1378  Maximus Europae vindex. Quae saecula tantum
5.1379  Ausa forent sperare decus? Vix gaudia credunt
5.1380  Nostra sibi: vix ipsa capit victoria sortem,
5.1381  Qua fruitur: necdum funesti tota recessit
5.1382  Temporis effigies, quo centum Thracia regnis,
5.1383  Centum Asiae populis curua

Leopoldus cornua Lunae
5.1377  Fatali retudit dextrâ, et victricibus armis,
5.1378  Maximus Europae vindex. Quae saecula tantum
5.1379  Ausa forent sperare decus? Vix gaudia credunt
5.1380  Nostra sibi: vix ipsa capit victoria sortem,
5.1381  Qua fruitur: necdum funesti tota recessit
5.1382  Temporis effigies, quo centum Thracia regnis,
5.1383  Centum Asiae populis curua ad vexilla coactis,
5.1384  Diluuium

6.173  Temporis aeterni Oceanum lustrare volucri
6.174  Sedula mens nisu, quascunque coercitus arctis
6.175  Noster hic euripus spatijs attollit ab imo
6.176  Spumiferas fortunae hyemes vix aequat anhelis,
6.177  Vndantemque sonum, bullasque cientibus, ignem
6.178  Ad circumpositum, exiguae feruoribus ollae.
6.179  8. Sed quia sublimes etiam praesentia tangunt

niueos iucunda per otia soles.
6.295  Iamque foro longùm dixit, populoque valere:
6.296  Iam, quoscunque sibi Lachesis torquebit, opaci
6.297  Ruris in amplexu traducere destinat annos.
6.298  Vix tamen optatis nemorum se condidit vmbris,
6.299  Primaque consumpta est nouitatis gratia; iam se,
6.300  Iam sua vota leuis damnare: absentia quaerit
6.301  Moenia: desertae iucundior vrbis imago:
6.302  Et,

tinxerit Arctos
6.316  Aequore, quàm dubij repetat discrimina ponti.
6.317  Credimus? Haud ego: taenariae licet ille paludis
6.318  Vmbriferos (iusiurandum inuiolabile) fontes
6.319  Testetur, totumque chaos. Vix lucida Phoebe
6.320  Aequatis vacuum reparauit cornibus orbem;
6.321  Continuò grauis illa quies: sopita resurgit,
6.322  Viuidiùsque calet lucri sitis. Ocyùs alnum

haud longo tempore fingas
6.421  Rectori facilem: sin duro, et fronte superbâ
6.422  Iussa recusanti primas laxâris habenas;
6.423  Indomiti quàcunque ruet cerebrosa libido,
6.424  Vel nolens, cogare sequi. Vix spes super vlla
6.425  Obsequij. Dextrum sit iter; laeuâ ille vagari.
6.426  Cessantem porro impellas; vestigia retro
6.427  Circumaget. Tritâ horteris regione viarum;
6.428  In fossas, fluuiosque,

Anticipes iam nunc tibi munera? Qui malus error
6.519  Ingratas iubet actutum praesumere curas,
6.520  Gaudiaque extremo vitae iam debilis aeuo,
6.521  Et nunquam fòrs venturis seponere canis?
6.522  Vix satis expediam, quàm multis nescia fructùs
6.523  Optati sic lustra fluant. En, aspice tantum
6.524  Hoc hominum quovis caeli sub cardine vulgus,
6.525  Turbam infelicem, aeternis quos vana cupido,

Rector
6.689  Luminibus. Tanti Priuatum iudicis iras
6.690  Praeripuisse nefas. Sua cûique negotia sunto:
6.691  Conandum mihi rite meas absoluere partes.
6.692  34. Credere vix possis, quantam irarumque dolorumque
6.693  Haec animo excindet sapiens incuria syluam.
6.694  Eheu, cur Nostri immemores per proxima vano
6.695  Huc, illuc rapimur visu? Ceu pyxide clausos
6.696  Tunc

plena quies votis, integra Bonorum
6.868  Obtigerit ni Summa; nec, extra Numinis alueûm,
6.869  Haec alibi iunctis fas confluere omnia riuis:
6.870  Hostili cum se excludant infensa vicissim
6.871  Dissidio: vix vt quodquam sit prendere, multis
6.872  Interea ni posthabitis longèque relictis.
6.873  Omnia sed socio, fac, demum foedere iungas;
6.874  Non tamen hic idem, varijs tot fructibus aptus,

parsque
6.976  Saepiùs haec illam praeponderet; amplius aegro,
6.977  Quàm gaudî, maeroris adest vectigal Amanti.
6.978  Ilicet infelix, cumulo crescente Malorum,
6.979  Cum sua vix portet, damnatur et illa subire,
6.980  Vnanimum lugenda premunt quae, fata, sodalem!
6.981  Haud ita, supremo, tedis melioribus ardens,
6.982  Caelicolùm Regnatori qui iungitur. Ecquid
6.983  Scilicet in

decoris
6.1023  Exemplar primum, immensae dulcedinis ipsum
6.1024  Iam quaerat sitiatque aeternum attingere fontem.
6.1025  Nonne vides, vt, quae sol sydera pinxerat absens,
6.1026  Obscuret praesens? Vix caelum emensus, Ibero
6.1027  Gurgite flammantem currum, igniuomosque Iugales
6.1028  Condidit; en vacuo Mundi radiare theatro
6.1029  Astrorum formosa cohors, Saturnius ignis,
6.1030  Iamque nitens medio;

rediuiua dies consurgit Eoo,
6.1166  Sol vbi, vociferor, meus est? Quandoque licebit,
6.1167  Illum, illum pulsis tandem spectare tenebris,
6.1168  Cuius inocciduâ roseus prae lampade Titan
6.1169  Vix hebetis radij, vel semiânimis scintillae
6.1170  Instar habet? Quoties, Lethaeis humida succis
6.1171  Incubuit fesso cum nox altissima Mundo,
6.1172   Suspirantem audit, quòd adhuc aeterna moreris,

Immo, quamuis per vniuersam hominis vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire,

doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire, immensumque, et aeternum, quod propediem inchoaturus est, aeuum iam nunc mente praesumere: ad cuius aspectum, quidquid vllo fine concluditur, vix nihilo maius videbitur, indignumque adeo, quod vel tenui nos curâ solicitet. Vltima aequanimitatis ratio ex iracundiae inutilitate desumitur, vt quae nullum prorsus vulneribus ferat leuamen. Quin è contrario natiuam illorum

qui, procul ab omni famae pompâ, atque strepitu, tranquillam in obscuro vitam, alijs opibus laetissimi, degunt. Parum tamen foret ad gloriam spernendam, quòd abesse citra pacis, laetitiaeque possit iacturam. Plus est, quòd adesse citra illius perturbationem vix possit, assiduis nimirum, molestissimisque aemulationis, inuidiae, timoris, idque genus curarum aculeis animum fodiens, ac vetans quiescere. Adeo ut non modò absens, tanquam superuacuum munus, desideranda minimè sit; sed vel vltro se offerens declinanda, tanquam

sustinere, vicisse est, cum nihil aliud quàm impetus sit, adeoque, nisi statim deiecerit hominem; breui morâ languescat, per se seque deficiat. Neque solùm conandum, ne aliquid ex Irâ, sed etiam ne aliquid, ad quod Ira quoque incitare potest, tunc decernamus: cum vix hoc ab illo soleat distingui, licet secus in eâ mentis perturbatione videatur. Consultissimum igitur erit, dare rationi spatium, et ea, ad quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus, sedatâ

nouit, desideret, ac reprehendat. Alterum argumentum est, quia non multùm seu obseruare, seu mirari solemus, nisi eos, qui nostrâ in professione videntur excellere: his verò aemulatio iniquiores nos iudices facit. Vt profectò vix vlli Mortalium eximiam apud homines, partim incuriosos, si alieni sint; partim obtrectatores, si socij, laudis, atque famae celebritatem liceat referre: stultumque adeo videatur, pro re tam incertâ, atque tenui, tot laboribus, et curis vitam absumere.

fuerit, seu conseruandae, seu amplificandae curam prorsùs exuere. Idque adeo petitis è communi vitâ experimentis probatur. Vnde pronum cuiuis colligere, quàm solerti studio ab ijs cauendum compedibus sit, quibus semel obstricto vix vlla recuperandae in posterum libertatis spes superest. Hortatio ad strenuè pugnandum cum huiusmodi vitijs, quorum victoria à criminum pariter stimulis quietem conscientiae praestabit, nullumque adeo intestinum hostem, à quo tranquillus animi status euertatur,

impotenti illius libidine auferri. Praesertim verò cum animus seuerè aliquandiu habitus paulatim contumaciam imminuat, et tandem Rationis imperium pati condiscat: equini instar pulli, qui domitus Rectori se facilem praebet: contra verò indulgenter diu habitus vix vllâ deinde vi ad parendum potest induci. Sextum, Nihil admittere, cuius nos peracti serò deinde poeniteat. Stultorum enim esse, quidquid animo in praesens arrideat, sine vllo Malorum indidem profluentium respectu, statim inuadere.

lares, privata et publica tecta
104  Praecipitata, eversa, informi strage sepulta,
105  Procubuere: Urbs ante, Urbis nunc nomen inane, 105
106  Et lacerum funus: Vix pauca relicta supersunt
107  Versarum domuum trunca, et male stantia membra,
108  Serpentum latebrae, nocturnarumque volucrum
109  Hospitium infelix: quae, praetervectus ab alto

258  Te docti vates (neque enim Illiris ora Camoenis
259  Invia: sunt alacres circum praecordia flammae
260  Seminaque alta viris, et, si sacer impulit ardor, 260
261  Bacchari Phaebo, vix pectora plenior intrat
262  Ulla Deus) plectri numquam graviore cothurno
263  Aequabunt superis, et longa in saecula mittent.
264  Egregias illi laudes, tuaque inclita facta

Permixti ergo populi isti, et facti sunt gens una, vita, moribusque consimiles, unius loquelae. At quia Curetes Insulani sunt, Curictae (quae vulgo Kurk) Liburniae adiacentis Insulae habitatores, a qua toti Croatiae continenti nasci potuisse nomen vix est possibile. quamquam et proxima illi Arbensis, Scylaci Cariandensi Catarabatis dicta, quam eiusdem Scylacis Interpres Holsteinus Arbatin vocat, ac altera Cratia prope Pharum, omnes Crovatiae regno adiacentes, in huius nomen quod conferant coniectari liceat; cum

Venetiarum/ et coeteri. Secundum; quod Almisani loca Narentanorum tenuerunt, et Segniensium Croatorum, qui eius temporibus et. Primum Lectorum arbitrio pensandum remitto. ad Secundum; Eius temporibus Almisanorum vetus nomen vix in Urbis ruinis haesit: at Senonum sive Segniensium Croatorum arma terra marique personabant. Sed hic transcribentis error: legendumque sic auctor sentiebat; de Almisanis, qui loca Narentanorum tenebant, et Segniensibus Croatis, qui,

U slozi Harvatskih, menise tako mni,
I pismah Slovaçkih, da tebi druga ni. id Latine sonat;
--- Chrovato carmine, cantu
Illyricoque, ullum vix tibi credo parem. ac ad eundem auctorem Ioannes Tonkovich Canonicus Sibenicensis sic /Pagina 269./ applaudit;
Da pokle livadi i gorre Planinke
Çastni glas osladi tve

tribus iam continuis saeculis Turcorum iugo maxima sui parte oppressa igne ferroque evertebatur Croatia! cuius valida quondam Oppida et opulentae Civitates, vallis, fossis et Civibus fortissimis munitae, prostratae adeo sunt et attritae, ut plurimarum vestigia vix noscantur, non paucarum etiam nomine abolito. Habuit autem (procul dubio) tam Diocleas, quam Archidiaconus manuscripta quaedam priscorum Regum rerumque Patriae monumenta, eaque (ob typorum tunc defectum ac litteratorum paucitatem, perque tot temporum iniurias) ad

tutioribus et a populo litteras amante, conservata reperiuntur. alia Croatis suis Mediterraneis vernacule expedita, cum caeteris Regni et Regum opibus inter tot flammas periisse, censendum est. Reges autem illos Latinae linguae vix gnaros, posteriorum etiam Ungaricae nationis Croatiae Banorum, Bosnae quoque Regum privilegia, vernaculo sermone et litteris expedita, quae plura legi, probant. Quapropter nec Bosnios, nec Serbios, minus Narentanos aut Croatos Maritimos a Croatis

Dalmatiae, Ramae, Serviae, Regnorum Dominio ad hunc usque diem in interrupta serie perseverarunt. Etenim uti Croatiae olim nomen et Regni eius Iurisdictio sub Ducibus suis Regibusque Slavi sanguinis longe amplius extendebatur , Danubio, Thracia et Alta sinu Adriae conterminis vix contentum: tamen ab Ungaricis deinde in plura divisum, intra Savum, montes Pineos et Cetinae fluminis ostia, restrictum est; ita tamen quod et Cetinae et Hlivniae Comitatus Croatiae includerentur, ut de Tininiensi, qui Regni huiusce Croatiae medio, nullum oriri queat dubium. Quemadmodum id

FILII MORTEM HEROICIS CONSCRIPTA VERSIBUS ET IN DUODECIM DIVISA LIBROS; A. R. P. D. CAIETANO VICICH CLERICO REGULARI, VULGO THEATINO, IMMORIENTE HUIC VIX COMPOSITAE VITAE ET IDEO TAMQUAM OPUS POSTHUMUM, POSITAE. NEO-PRAGAE Typis Hampelianis per Ioannem Mattis. ANNO M DCC.

spolium: quâque ille resurgere posset,
Subsidii nulla est meritique relicta facultas.
Prostratum veluti et languens sine robore corpus
Surgendique impos multisque intrantibus ipsa
Viscera confossus plagis, vix ducere vitam
Sufficiens maerebat Adam, nec habere faventem
Aegrotus qua posset humo se tollere, dextram.
Infelix potuit similique incauta bonorum
Iacturâ coniux et stirps ventura iacebat.

Curvet cervicem! Non inferiora Tonanti
Sceptra gero soliumque mihi est, ubi cardine lento
Flectit Hyperboreus plaustrum glaciale Bootes.” 26.
Vix ea fatus erat, cum mox Divina tumentem
Antitheum sociasque petit sententia turbas:
“Stringite Luciferum invisoque rebelle profundo
Aere ligate caput flammasque ardentis abyssi
Sustineat duris oneratus

fortuna Sibyllas:
Numine si plenas sanctis afflatibus impar
Reiecit Pindus, totum sparsere per orbem
Afflatûs arcana sui, cum Musa bicornis
Ascensu contenta iugi et Parnassia laurus
Vix ultra Ausonias sese protenderet Alpes.
Illa Sibyllarum late dispersa volabant
Metra secuturis pondus praebentia fatis.
Has Erythraea Tethis, Phrygiae illas Gargarus Idae,
Attonitae Samiis illas Nereides

Virgineae gaudet matri transmittere nymphas
Tersactum locus est cuius, Iordane relicto,
Culmine Nazaridis primum deposta parentis
Est domus (ah nimium terris lugenda Liburnis
Non longae iactura morae! Vix substitit uno
Lustri dimidio) quae postea maxima montis
Gloria Piceni, Laureti in vertice summo
Nobile desertae spolium remansit Idumae.
Et licet elato Virgo super aequora tecto

Laudatricem operum de me placatus adopta.
Ast ego, si qua meis accedet gratia votis,
Servitura tuo thalami dabo pignora templo.” 8.
Vix ea fatus erat, stantem prope cernit ephebum,
Ignotâ iuvenem forma, maiore micantem
Lumine naturae quam sit lux alta diei;
Hospitis ignoti visu, radioque pavescens
Obstupuit supplex, sed quem mox ille

Nunc impune tuas posses confringere, Moses,
Hac montis radice petras, ubi cedere gaudet
Numinis inscriptum digito populisque verendum
Matris ad augustae priscum fastigia marmor.
Haec Iessea etenim proles vix fixerat Annae
Materno radicem utero, sublimior altum
Orebi, Charitum superavit vertice culmen;
Ut subito veteres, alias molita, rogaret
Confringi tabulas radix, quae immitia Iudae

coëgit
Te pietas, spem dona tui superantia mystae
Tam larga praebere manu! Iam signifer orbis
Circulus aetherei visus mihi lampade Phoebi
Lustra super ter quina peti. Confine sepulchro
Vix poterat multos senium promittere soles.
Me primûm illatae templo quod sera puellae
Promissum Isacidis manibus contingere germen
Fata sinent oculosque peplum fatale seniles
Aeterna neque nocte teget, nunc

Calculus absolvit. Complebant aurea multas
Myriades, quorum immanem cognoscere molem
Optanti refero: quantum modo totius orbis
Optima pars auri cumulum proferre valeret –
Hac illo minus est: tantae vix credita gazae
Fama sacro debet, quod non sit ludicra, vero.
Hanc patrio Euphrati miseram populata Sionem
Fortunam Chaldaea tulit cessitque superbo
In spolium regi, cui formidanda tumoris

Vidit dona aris: nam quos ducebat avitis
Proventus fructusque agris Solymaea petentis
Fana peregrini voluit templique piorum
Esse ministrorum; largus quos ille quotannis,
In sua servato vix lucra triente, fovebat.
Hunc praesul postquam accepit sua poscere Simon
Ora, iubet propriis dignum succedere tectis
Admittique virum, praesens qui tabulis altum
Affatur mystam: “Solymae sanctissime

Non aliter quam si volucris conclusa saligno
Carcere, reclusi cum prospicit ostia clathri,
Libertatis amans, non plus prohibente patentes
Prosilit e cavea campos celerique volatu
Quam vix luce sequi possis sua rura requirit –
Talis erat Virgo, visa est cui maxima semper
Libertas servire Deo, data quando potestas
Divinos intrare aditus, secura beatas
Hic animi libare dapes, terrena

Mox circumfusae, illibato surgere solem
Ventre videt, terrasque suo splendore repleri.
Depulso evigilat somno, nocturnaque librat
Ludibria; extremae Praesul sed omnia noctis
Ludibrium vix esse putat: stupet ille, nec una
Perplexa ostenti variat praesagia mente.
Aethra novos Phoebi cum mane recolligit ignes,
Supremumque vocant templi stata munia Mystam,
Impiger augustam Simon procedit ad

quae urgentibus annis
Fata Ioachimus maturo plenior aevo.
Ferventes necdum soles aestivaque signa
Attigerat soboles Annae, mors quando paterni
Connubii castas extinxit frigida taedas.
Vix faciem quartum Lunae variaverat astrum,
Et nitido Mariam crescentem expresserat ore;
Cum gravis aetate et vergente in fata senecta
Occubuit Ioachimus. Sic Phosphorus orta
Conditur Aurora: visâ splendoris

Silvestres fulsere trabes, si flantibus Euris
Mota tremat pinus, piceo de stipite maior
Flamma venit carpitque alias vis ignea plantas;
Tunc unus fit silva rogus, restinguere molles
Quem nequeant nimbi, vix si comitantibus Haedis,
Imbriferae pronis occurrant Pleiades urnis –
Talis Virgo sacro fibras accensa Tonantis
Lumine, divinorum operum consueta moveri
Flammarique magis forma, numero, ordine, mole,

voluntas
Ostendet quo Virgo statu matura locetur.
Sic de pupilla sanxerunt Virgine mystae:
Namque Ioachimum, postquam is templi atria Natam
Intrantem vidit, lunaris imagine sphaerae
Vix quater expleta, fatum commune resolvit.
Orba viri mulier, gravis et castissima mater,
(Cui alios censere thoros placuisse iugales,
Arbitror esse nefas) reliquos transegerat annos
(Lustra fuere duo) Solymaeis

paratum
His interpellat genitor: “Spes sola beati
Germinis illius nostro de stemmate, terris
Promissi quantum decus est? Velle auspice tanto
Aeternae pacis libertatisque carere
Vix culpa, Iosippe, vocat.” Mox voce reponit
Iosippus: “Magni nostra hinc censenda propago,
Infitias nolo ire pater. Dabit aequus Olympi,
Sed sine me promissa Deus; nec fata morari
Me penes est: si me tanti

fundit
Admonuitque Deum effati, spectabile gemmis
Quod respondit ephod, virga florente daturum
Atque Semiramia capiti incumbente volucri,
Quaesitum Mariae taedarum in foedera sponsum.
Vix pia supremus complebat verba sacerdos,
Ecce arcana adyto valvis quo clauditur Arca
Pictaque non visos obnubunt carbasa postes,
Prodit Amyclaeis nive maior oloribus ales,
Et Cyprias longe superans candore

Si fidei Abramum non laesit flamma, tribusque
Si tibi servatis carbo vice roris ephebis
Assyriae fornacis erat, nec desine nostri
Connubii pariter flammam compescere, fortis
Ancillae tutella tuae.” Vix dixerat ista,
Cum solitus templo Mariam caelestis adire
Adfuit oranti genius viridemque corollam
(Laurus erat) miranti adfert, cui symbola castae
Aliger exponit Mariae gratissima plantae.

22.
Hic haerere sibi gratis amplexibus ambas
Cernere erat Divas, laetos venisse perennis
Laetitiae pacisque dies, quae dissona ab ipso
Vix pelago emerso sociaret pectora mundo.
Hic reliqui caeli proceres quibus utraque nomen
Diva dabat, cuius partes causamque tueri
Adversi voluere, uno per caelica iuncti
Atria discurrunt animo plausuque

Reginae: “Unde mihi, matrum dignissima Virgo,
Accessitque meo talis cui gratia facto,
Ut genetrix electa Dei mea limina tangat
Atque hera subiectae subeat domicilia servae?
Ecce tuus nostras sermo vix attigit aures,
Meque salutantem audivi, conclusa senili
Cum soboles utero motu se prodere coepit
Ad voces animosa tuas plausumque referre.
O felix concessa fides! Promissa Tonantis

Speluncam faber ingreditur pecudumque duarum
Servitium gravidamque tegit specus una puellam. 6.
Nox erat et varios vultus telluris opacae
Vix dederant tenues caeli discernere stellae;
Umbra antri sed maior erat, quod nulla subire
Vel modica externae possent ludibria lucis.
Vir parvum ut strueret collectis frondibus ignem
Ignis abest. Postquam

et placabile numquam
Regnandi ambitio. Non est formidinis expers
Aut sceleris ventura dies: mora nulla, recede!” 41.
Iosippi praeclara fides! Vix ardua iussa
Dixerat aethereus, Pharias ut abiret in oras,
Aliger, exurgit trepidans monitaque pericli
Coniuge compositis dubio non aethere iussae
Quae poterant apta esse viae, non visus abivit.

Pavisset naturae hominum rex degener iras,
Quas brutali animo dominandi saeva cupido,
Aut male suada Erebo veniens impressit Erinnys,
Caede tot infantum desperatique parentum
Fletibus et populi lacrymis. Vix caede peracta
Infelicem animam carnique haerere negantem,
Consumptae innumeris a vermibus, exhalavit.
Aequa Dei virtus! Tanta qui strage virilem
Saeviit in sexum, qua vir fuit ille, severam

5.
At quoniam regnans, imitari strenua patrem
Herodem soboles, Solymo saeviret in ostro;
Unde profecturi potuit iactura timeri
Infantis, vix ausa parens offerre periclo
Praesenti puerum: tribuum pietate calenti
In dubium vertit sobolem committere templo.
At quia totius Solymam tunc ibat Idumae
Religio, tanto fieri vix posse putabat

Infantis, vix ausa parens offerre periclo
Praesenti puerum: tribuum pietate calenti
In dubium vertit sobolem committere templo.
At quia totius Solymam tunc ibat Idumae
Religio, tanto fieri vix posse putabat
Accursu tribuum, quos inter milia matrum
Miliaque infantum rex ut discerneret unam
E cunctis sobolem, patrio quae victima ferro
Quaesita, extinctas ignota reduceret iras

Mystis vestibulo paschalia vota ferentem
Implevit vox fausta palam, nec Numinis oris
Ancipites numeri. Tum quid tota urbe referret,
Iudicium attentae repetit populare maritae.
Illa quid hic dicat vix invenit: haeret in uno
Sed sobolis vultu modicaque in carne latentis
Maiestate Dei, quam tot portenta Tonantis
Adverso fidei Iudae dant noscere prolem.
Nec se Iosippo celat, sic ore locuta:

posito terrore per umbras,
Vestra secuturi radiorum praevia, stellae.” 10.
At genetrix, cui maternus referebat amato
De puero peiora timor, vix voce dolorem
Prodiderat, sed multa gemens altumque Tonantis
Consilium, quo cuncta infans amissus agebat,
Contemplans: matrem quod vellet habere severis
Forsitan absentem fatis, quid triste pavebat.

quod citra funus, acerbas,
Viscera non citra plagas materna feriret.
Illa doloris erat cuspis, non funeris ensis. 31.
Marmor in aede fuit, facies vix alta columnae
Lumborum tenus, Ausonios ubi solvere fasces
Mos erat et saxo tereti servile ligari
Corpus ad opprobrium sceleris virigsque feriri.
Mancipiis tritum et vernarum infamibus horrens

morantem
Sub dapis effigie sobolem; velata sed uni
Non erat hic soboles matri, cui vera remoto
Exhibita est facies velo aeternumque vocantis
Ad solium, audivit verba invitantia Nati.
Vix dape consumpta, iaculum fatale coruscat
Caelicus Arcitenens matrisque in pectore figit
Fervidus atque animam membris exire lacessit.
Tunc simul extremus MARIAM liquefecit amoris
Impetus et purae dissolvit

86  Digna Deae sedes, illi non largius usquam
87  Sub Policletaea decreverat arte Charistus
88  Aut vixit lacerata Paros, tantoque sacrata
89  Numine vix alibi maiore undavit acerra
90  Assirius per templa vapor: sibi tanta petebat
91  Grande loci meritum digitoque exculta beato
92  Virginis effigies et sacri

31  Inde nefas animique truces et credere iustum
32  Deposuisse famem laniati in corpore fratris,
33  Horrendaeque dapes verubusque affixa colurnis
34  Membra Cyclopeos vix admittentia morsus.
35  Usque adeo peius nihil est quam perfida mens, quae
36  Tortorum laqueos Nemesisque eluserit ensem.
37  Attamen haud latuit superos, et lumine multo

magis, tantum finxit manus una decorem,
10  Quae se ipsam hic tandem vinceret, una fuit.
11  Una fuit, socium nam maxima quaeque recusant,
12  Et socium potuit vix reperire parem. XXIV. CHRISTUS NATUS INFERORUM TERROR

venturi coepit praesagia regni.
7  »Macte«, ait, »a summo Maiestas prima Tonante,
8  Macte animis, cortina Deum! Te praeside tellus,
9  Quo superis vix cedat, habet pacemque per oras
10  Dividit et flavo placat fera saecla metallo.
11  Nec dum pugnaces animos nec ponitis arma,
12  Regnantum cognata manus? Non

2  Spectat et Adriacas advena numen aquas,
3  Mitis hyems saevire timet, nec tela corusco
4  Impete de trifida nube December agit.
5  Vix aestas rediit, frangit vaga nubila turbo
6  Pulsaque terrificis ignibus astra fremunt.
7  Forsitan, ut celebret Picenae gaudia messis,
8  Fraterno crepitat

nondum tot stragis acervi
78  Totque«, ait, »ardentem lassarunt funera dextram,
79  Quod spoliis Stix alta gemat, quod portitor alnos
80  Augeat et plenam moveat vix Eacus urnam,
81  In me verte manum, nusquam tibi gloria maior,
82  Nusquam despecto maior cadet hostia caelo.«
83  Dixerat, at subitae sacro sub murmure vocis

87  Iam cassis flammata comas, et fronte fluentes
88  In campum Adamio maduerunt sanguine cristae.
89  Ipsa Deae radios et puri lumina vultus
90  Vix perpessa fugit, Dicteo qualis ab arcu
91  Mors pennata volat, vel cum Notus ethera scindit
92  Aliger ignivoma concretus in aegide turbo.

Accepit Glicere natos et terra parentem.
17  Crescebant pueri post raptae funera matris
18  Crescentesque simul bis septima viderat aestas,
19  Cum pugna ingenii patuit. Vix credere posses
20  Uno fonte satos, tanta est discordia morum,
21  Unus ut absimili latitaret in indole sanguis.
22  Thermis fusca genas oculisque vomentibus ignem,

76  Exples sera licet semper amanda dies?
77  Spondet solis equos roseo Tithonia vultu,
78  Ecce Hiperionii sponsa sequuntur equi.
79  Vix tulit indicium pacis Thaumantias, ultro
80  Promissam redimit pulsa procella fidem.
81  Spes mea, quid cessas? Noctem promissa sequatur
82  Lux, quam luce mihi

27  Posthumus ipse mihi vel post mea fata superstes
28  Credor et in medio corpus inane rogo.
29  Tristi fronte ferox, Titan dum circuit orbem,
30  Vix traho semianimes per loca sola gradus.
31  Ut mea mens caelo, menti mea membra rebellant,
32  Membra Acherontaeo subdita facta iugo.
33  Falsa mei noscunt, sed gaudent

4  Par superis Pataree. Videntem
5  Naturam attonuit parcus puer, ut nova sensit
6  Lactentis miracula labri.
7  O age! vix natum poteras te nosse, simulque
8  Cum certum tulit orbita solem,
9  Lac fugis, et siccae servant ieiunia cunae.
10  Macte animis sub vindice tanto,

XAVERIUS CONSPECTU IPSO BADAGAS FUGAT. EPIGRAMMA 40.a)
1  Infremuit Badagum furor, et feralis Enyo
2  Extulit horrendam sanguinolenta facem.
3  Vix fert barbariam tellus: Travancoris ora
4  Ante tubam subito victa timore cadit.
5  Sed maior tamen orbe nec expugnabilis armis
6  Omnibus hanc trepidae detulit

LXXIX. ITER AD ANTRUM BETHLEMITICUM STYLO LIVII ANDRONICI, POETAE VETUSTISSIMI IAMBICI
1  Acurasso, ne mihi abusa sit via, grandibo gradus.
2  Vix queo, pape! oppido mi prae curriculo istactenus desudascitur,
3  Egomet iam gravastellus, nec meo immerito, cluo,
4  Defloccata canitudo et vires concipilatae meum itiner lamberant.

salibus placet, ut toties, velut Orpheus, ulmos
8  Traxerit et crassos in sua terga sudes.
9  Cornelium, quem nempe sui coluere parentes,
10  Ille colit, quantum vix coluisse putes.
11  Sic colit, ut nomen Corneli in fronte coruscet,
12  Cognomenque habeat semper in ore suo.

etiam tot dira inter portenta sedebant
88  Euriale et Glycere Phillisque, Amarillis et Aegle
89  Et malum Galatea gerens, quibus horrida pestis
90  Rosa genas, pallens macie, vix ossibus herens
91  Excubat et Gallam se gestu habituque fatetur:
92  Anne ultra illecebras cognataque gaudia letho,
93  Anne ultra, o miseri quidquam speretis amantes?

15  Nemo mihi circum precordia duxit, ut aureum
16  Digna daret mihi carmina pecten,
17  Quam tu, Matei, cuius sub iure Truentus
18  Se Tiberi vix cedere sentit.
19  Quem puerum quondam nitidis Sapientia pennis
20  Fertur in ambitiosa Tonantis
21  Atria duxisse et lotum Permesside lynpha

Aurorae lacrymae lateque patentes
9  Decrevere lacus, par cunctis dextera regnis
10  Dum regna imbueret venerandae aspergine lymphae.
11  Attamen, o superi, dum vix credenda volutat,
12  Dum caelum exuviis, non uno munere gentes,
13  Prodigiis lassat naturam, cladibus Orcum,
14  Obrutus impositi cecidit sub pondere mundi,

affert
35  Servatas gelido sub sydere vinitor uvas.
36  Tauris plana sonant, raucusque e vertice pastor
37  Ludentes numerat vix alta in valle iuvencos,
38  Dum spes armenti, vituli proludere pugnam
39  Nuda fronte parant, dum iam vigor anteit annos,
40  Et rudibus vacuae ludunt concursibus irae.

44  Ad veteres sylvas Anienis et ardua saxis
45  Culmina praecipitesque iugo pendente latebras.
46  Euprepides Benedictus hic est: quem matris ab alvo
47  Vix quicquam admistum terrenae labis habentem
48  Excepi pepigique meum. Pia Nursia Romae
49  Hunc dedit, at gemini supera de gente ministri
50  Intima Symbriviae duxere ad

et niveis interlita lympha lapillis.
13  Caius in aurata deponens corpora sponda
14  Absterret somnos curis duramque quietem
15  In plumis male fultus alit: vix primus Eoo
16  Fulgor et effusi caelum implevere nitores,
17  En linquit properans thalamos perque atria Romae
18  Oscula et insanam vix primo mane salutem

plumis male fultus alit: vix primus Eoo
16  Fulgor et effusi caelum implevere nitores,
17  En linquit properans thalamos perque atria Romae
18  Oscula et insanam vix primo mane salutem
19  Circumfert tremebundus eques, licet asperet auras
20  Nimbus et implacidi grassentur verbera Cauri.

32  Condile, flagra times, dextraque terenda calenti
33  Hordea formidas? Caius sua membra perenni
34  Sub podagra vexata dolet, chiragraque rigentes
35  Vix transfert vel ad ora manus et verbera mille
36  Flagraque mille pati vellet quam perpete morbo
37  Infringi et durum semper servare cubile.
38  Non tibi membra

35  Haec mihi cor aliquo tangunt, Ferdinande, dolore
36  Hic mea sunt summo sacra peracta Deo.
37  Nec me tanta movet concessae cura Gradiscae:
38  Apparent veteris vix ibi signa loci.
39  Pinguia Sirmiaci didicerunt oppida ruris
40  Adversas omni tempore ferre vices.
41  Ast utinam contentus iis Novioque sit hostis,

et Caesar clemens vult, omnia fiant
48  Maius ab hinc cedat, crescat, utrique decus.
49  Si tamen hac aliquid sperandum Pace supersit:
50  Quam vix condicto tempore stare putem:
51  Opto, ut Jajcensis claves tibi praebeat arcis,
52  Paulo post Bello, Turcia, victa novo.
53  Ut, qui nunc Regnum dirimis nos inter et hostem:

saepius ore lego,
Ingeniique tui mecum nova liba rependens
Musarum et Phoebi censeo digna Laris,
Non quia tu nostram tollis super astra Camoenam, 5
Incultis solitam stridere arundinibus,
Sed quia vix puber jam proximus ire videris
Vatibus antiquis Pierioque choro.
Ergo iter incoeptum, quaeso, ne desere donec
Aonii superes culmina summa jugi. 10
O quam magna tibi succedet gloria cum te

militans, per Interamniam Croatiae Partes, innumera Castella in apricis collibus, in excelsis rupibus Arces, desolatas: pagos, oppida, urbes, Divorum aedes in opportunis amaenisque locis desertas, eversas: ut herbis vepribusque et sylvis obtectae pleraeque vix vestigia, multae neque nomen hodiè retinuerunt. Adeò Bellorum assiduae tempestates pluribus jàm saeculis Croatiam depopulabantur; quòd suis vasti agri Colonis, Oppida et Urbes Civibus, Castella Proceribus, Arces Primatibus, Templa Sacerdotibus aut caesis, mactatis, vel in

1.23  Submisit collum, Regum damnata suorum
1.24  Seditione magìs quàm Thraci marte coacta,
1.25  In me Oriens ruit omne malum, quo tristior olim
1.26  Vix fuit lllyricis gelidus Septentrio regnis:
1.27  Perpetuo Thrax namque jugo crudelis, avarus,
1.28  Subdita colla premit: tantòque superbior ausu
1.29  Inflatur tumido, quantò vel

turris campanea Marci
1.70  Slavniae in urbe, vocant quam Graeci nomine Montis;
1.71  Ut nec firma solo videar, nec ab aethere tuta. 1504.
1.72   Vix pono tristes nuperna strage dolores,
1.73  Cùm mox custodem mihi limitis obsidet arcem
1.74  Jajciacam Turcus, qua jàm fuit ante repulsus.
1.75  Invasit miseram non vanus terror; ab

1.83  Ast et natorum ceciderunt mille meorum;
1.84  Dulcis amor patriae, merito praestantior isto
1.85  Eminet: hac tegimus natos hac sorte parentes.
1.86   Vix solvo exequias, et membra exangvia terrae
1.87  Condo: novas Turcae clades nova damna minantur
1.88  In mea continuò plùs et plùs jura volando,

est nil,
1.241  In quejs fortuna et casus quamplurima possunt;
1.242  Semperque in pejus miseros fortuna coërcet,
1.243  Cùm semel esse mala incepit. Vix Sirmia rura
1.244  Deplanxi et plebem, parva in regione colonam: 1526.
1.245  En Muhaçinus ager (de muscis nomen adeptus

et inconstans fortuna vagatur ubique.
1.502   Abstersi necdum lacrymas, minuíve dolores,
1.503  Cùm nova Pannonicam Thrax damna movebat ad urbem
1.504  Javrini: quam vix satìs Arrabo protegit Istro
1.505  Conjunctus; Banum moveo, succurrat amicis:
1.506  Et fecit; caeso qui trino mille Getarum,
1.507  Tum profligatis reliquis, eliberat urbem.

1.637  Post Derençeni fatalia praelia Bani)
1.638  Venit, et has reparat tectis, ac gente Otomanna
1.639  Munit: quas hostes mea Seña deinde videbit.
1.640   Vix uno à praedis sese Thrax continet anno,
1.641  Contemnens Paci data sacramenta colendae
1.642  Ad nova Christicolis impendit damna; valenti 1555.

1.723  Ut (quorum fuerant bis centum, et millia quatuor,
1.724  At nisi ter centum quinquagintaque meorum)
1.725  Captivis cunctis, praedis spoliisque relictis,
1.726  Vix septem incolumes excepit Turcia natos.
1.727  Audaces justosque juvat fortuna: latroni
1.728  Semper in est aliquid culpae cum mole timendum. 1558.

1.743  Cum paucis nequeo latera omnia claudere natis. 1560.
1.744   Pax nova cum Turco Romano et Caesare facta
1.745  Vulgatur: sed vix annis mansura duobus;
1.746  Ille etenim seu bella gerit, seu quaerit amicos,
1.747  Cuncta lucri causa vel commoditatis amore
1.748  Inchoat et finit; non est, quod

1.752  Cùm Beg de Pozega stipatus milite multo
1.753  Exiit, ut reliquum Slavnorum vastet agrorum.
1.754  At meus hoc crimen punivit Zriñus in hoste:
1.755  Ut vix Beg caeso salvaverit agmine vitam.
1.756  Sed Vranograç arcem, sic à Cornice vocatam,
1.757  Zriñani Comitis, temerarius occupat hostis: 1563.

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Dissertatio regni Croatiae, versio electronica (, Zagreb), Verborum 780, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vitezovritterpdiss].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Ad comitem Marsilium, caesareum legatum, versio electronica (), 60 versus, verborum 392, Ed. Vjekoslav Klaić [genre: poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpepistmarsil].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report