Your search found 356 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-356:

64  Ante leo, capra in medio, pone horridus angvis,
65  Turbida flagrantis spirans incendia flammae; 65
66  Sed tamen hanc stravit Divūm portenta secutus.
67  Congreditur Solymis illustribus inde, nec unquam
68  Acrius hoc sese certamen inisse ferebat.
69  Tertio Amazonias fundit discrimine turmas;
70  Huic reduci alterius fraudis tentamina texit. 70

84  Arva pererrabat comitatus Aleïa nullo,
85  Ipse suum cor edens, hominum vestigia vitans. 85
86  Isandrum ast illi, miserando funere, natum,
87  Trux perimit Mavors, Solymis dum praelia miscet.
88  Hanc irata suis figit Dictynna sagittis.
89  Hippolochi vero me dico e semine cretum.
90  Qui dum me patriis ad Trojam mitteret oris, 90

Epirotarum regum, cum classe Adriaticum sinum traicere, et, quod illi non potuerant propter exiguas uires, se ualidissimo apparatu ingentibusque copiis Italiam occupaturum. Igitur Solimano, Bassae Romaneae, expugnandi oppidi prouinciam demandat. Hic, captus in Pannonia inferiori, quam regionem nunc Bossinam dicimus, puer admodum, ob egregiam formam Othomano dono datus est; quem ille eunuchum fecit et in consuetudinem

Sed, dare quod nemo locupletum sufficit unquam,
Concessit sano protinus ire pede.
Tunc quoque non pauci, multoque stupore repleti,
10  Haustam de sancto fonte bibere fidem.
Ipse sed eiectus Solymas post terga reliquit
Atque adiit gentes, Hieroboame, tuas.
Ingessit maledicta mago tunc forte Symoni,
Qui studio foedę ductus auaritię
15  Diuinum donum uenale putabat et eius

passione XLVII. Iacobus Zebedei
Ipse Zebedei Iacobus filius olim,
Nunc factus magni filius ecce Dei,
Et Samaritanis Christum simul et Solymitis
Prędicat et quę sint inde tenenda docet.
5  Transit ad Hispanos atque his monstrauit Iesum,
Mox repetit fines, gens recutita, tuos.
In quibus Hermogenem sibi subdidit atque Philetum,

Grandius hoc tamen est: illius nomina diri
Demones horrescunt effigiemque cauent;
Illi uota homines persoluunt sępe periclis,
50   Sępe graui erepti protinus exitio.
Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit:
Illius meritis hoc quoque credo datum.
Christus nanque mori Solymis elegit et idem
Ecclesię Romam pręstitit esse caput.

Illi uota homines persoluunt sępe periclis,
50   Sępe graui erepti protinus exitio.
Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit:
Illius meritis hoc quoque credo datum.
Christus nanque mori Solymis elegit et idem
Ecclesię Romam pręstitit esse caput. Ambrosius
Ambrosio eloquii, si uera est fama, futuri
Certa

atque ocius Euro,
1.1.204   Nec uia ueloces longa fatigat equos.
1.1.205  Iamque explorandis obiter natalibus oris
1.1.206   De Christo Solymum consuluere genus,
1.1.207  Vtque recognoscunt Bethlemica culmina tantum
1.1.208   Municipem et ciuem promeritura Deum,
1.1.209  Quae

iter,
1.1.273  Sed loca matronę, pueri innuptęque puellę,
1.1.274   Tuta petant partu sanctificata Tuo:
1.1.275  Et Tibi Reginę Solymis famulentur in oris,
1.1.276  Paulinas uideant saecula nostra pias.
1.1.277  Atque iterum deserta sacer Stridonis alumnus

prisca canit,
1.3.69  Transilies uolucri par atque simillimus Austro:
1.3.70   Instar et alato Bellerophontis equo,
1.3.71  Rursus et in Solymo tentoria puluere figet
1.3.72   Per maria et terras Francia uecta suas,
1.3.73  Victricemque piam palmis ornabit Idume,

5. Ad Florentiam postulantem leuam Sancti Ioannis
1.5.1  Si ueros cineres Gothifredus et ossa Ioannis
1.5.2  E Solymo, ut perhibent, littore uera tulit,
1.5.3  Si praeter digitum, quo Christum ostenderat ille,
1.5.4   Omnia sunt sancti membra cremata uiri,

ad imos
2.2.158  Gaudia Iudaeis, risus, dicteria praestat!
2.2.159  Poena uoluptati est, festiuo scommate ludunt
2.2.160  In Christum, Solymis tanta est petulantia uerpis! 2,160 uerpis Agić: uepris
2.2.161  Scilicet et nostrum tenebris obducere solem

Vocibus haesit.
Proximi qui dum rapiebat aurum,
Proprium sprevit fragilemque censum
Tempsit et regem propere secutus
Divitiarum.
Nunciat Verbum Solimis sacratum.
Nunciat regis populo Philippi,
Nunciat nigro sitibus colore
Aethyopumque.
Civitas Nabar nimium decora
Funditus novit sacra nunciantis,
Vidit et

Passio Christi Iacobum fidelem
Comprobat nullis epulis fruentem
Antequam mundi dominum videret
Morte renatum.
25  Creditur senis tenuisse lustris
Praesulis sedem Solima sub urbe,
Greditur primam celebrasse missam
Numen adorans.
Cogitur Christum dominum negare,
30  Profitens Christum datur in ruinam:
Fuste percussus superans Ananum

(Philip of Siena), a cleric in the papal chamber, Canon of Esztergom. Pope Leo X made Philippus de Senis director of chapel consecrated to the Virgin Mary Taken to the Sky in 1513. The chapel belonged to the Esztergom chapter and de Senis entered a long legal battle against the chapter. Compare: Solymosi László (ed.), Az esztergomi székeskáptalan jegyzőkönyve (1500–1502, 1507–1527), Budapest, 2002., 22. Regarding the trial, see the following documents: ASV, Archivum Arcis (AA) Arm. XI, caps I. Nr 156., 2527., and ASV, Archivum Arcis XI, caps I. Nr 168. 2533., and Theiner

Gallorum et illud in memoriam reducit [sc. Louis II], quid sibi in oppido Piczigetone captivus per oratorem suum [sc. Brodarics] de defendenda Hungaria et de ferendis, si Deus eum pristinae libertati restituisset, suppetiis promiserit [...]” See Stephanus Brodericus, De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, Ed. Petrus Kulcsár, Budapest, 1985, 27–28.) 19  We do not have this letter. 10  Brodarics obviously alludes to peace to be signed with the Turks: the idea to bring the official state of war with the Turks, that began in 1521, to an

Pręstitit, et sęuę quem coluere ferę.
Grandius hoc tamen est: illius nomina diri
Demones horrescunt effigiemque cauent;
Illi uota homines persoluunt sępe periclis,
Sępe graui erepti protinus exitio.
Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit:
Illius meritis hoc quoque credo datum.
Christus namque mori Solymis elegit et idem
Ecclesię Romam pręstitit esse caput.

Pręstitit, et sęuę quem coluere ferę.
Grandius hoc tamen est: illius nomina diri
Demones horrescunt effigiemque cauent;
Illi uota homines persoluunt sępe periclis,
Sępe graui erepti protinus exitio.
Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit:
Illius meritis hoc quoque credo datum.
Christus namque mori Solymis elegit et idem
Ecclesię Romam pręstitit esse caput.

Joannis Barbulae Pompilii
Sibenicensis Dalmatae
Theologi Praedicatorum Ordinis
Solimaidos
Libri Tres.
In quibus tradidit
Creationem, Lapsum, et Reparationem
Humani Generis.
Opus Aureum. M. Io. Policarpi Seueritani Sibenicensis Dalmate

M. Io. Policarpi Seueritani Sibenicensis Dalmate predicatorii Ad illustrem Guidobaldum Ruerium Castri Duranti comitem inuictissimi Vrbini et Sorre Ducis Francisci Marie filium Solimaidos Libri tres. + Lucas Maurocenus Sibenicensis Dalmata Ordinis Praedicatorum Reverendo Domino Hieronymo Sacrato Nobilissimo Patricio Ferrariensi, utriusque Juris Doctori

omnibus saeculis celebrando, qui sui, omniumque suorum perpetuam in terris reliquit memoriam, consilio tanti Patris, ad te calamo parcere decrevi minime, quo certior fieres, Pompilium tuum clientulum, et mihi fere Germanum et Praeceptorem ad me venisse, cujus non me latuit Opus, cui Titulus est Solimaidos, a prima Apellaicae Gentis urbe sic dictus, a quo oriundus est ille rerum omnium Conditor Cristos, quem cuncta hic inducit creantem, ex adoptione tanti Viri filius Jacobi Sacrati tui olim Genitoris Barbula, in quo Creationem, Lapsum, et Reparationem Humani Generis adeo

Joannis Barbulae Pompilii Sicensis Dalmatae Theologi Ordinis Praedicatorum Solimaidos Liber I Magistri Joannis Policarpi Severitani Sibenicensis Dalmatae Predicatorii Solimaidos. Liber I Argumentum in primum librum Papirii Viterbiensis
Narrantur

Joannis Barbulae Pompilii Sicensis Dalmatae Theologi Ordinis Praedicatorum Solimaidos Liber I Magistri Joannis Policarpi Severitani Sibenicensis Dalmatae Predicatorii Solimaidos. Liber I Argumentum in primum librum Papirii Viterbiensis
Narrantur primo pulchre primordia mundi
Vnde sibi caelum hausit homo mentemque recepit

lumine virtus. Liber II. M. Io. Policarpi Sibenicensis Dalmatae Praedicatorii Solimaidos. Liber II. Argumentum in secundum librum Papirii Viterbiensis
Fallaces mores Adami fletusque secundo
Erroresque suos narrat mundique ruinam.

2.461  Quisque locum sanctos heroidas inter haberet. Magistri Ioannis Policarpi Severitani Sibenicensis Dalmatae praedicatorii Solimaidos. Liber III. Liber III. Argumentum in tertium librum Papirii Viterbiensis.
Fluctibus errantes terras casusque virorum

reges Orientis et omnes
3.125  Esse ferunt facinus clarum, quo missus Olympo 125
3.126  Est natus Christos nostro pro crimine sanctus.
3.127  Felices Arabes, Panchaeaque rura relinquunt,
3.128  Venerunt Solymam noscunt Bethlemia prata.
3.129  Muneribus sacris post sanctum sidus adorant,
3.130  Mirantur tenerum faciemque agnoscere parvi 130
3.131  

mersit fluvio Fidei monimenta reliquens,
3.202  Sedibus aethereis pulchra trepidante columba,
3.203  Vates ipse Dei praecursor, maximus hospes
3.204  Sylvarum. Tardi costis agitatus aselli
3.205  Insedens venit Solymam renuente senatu. 205
3.206   Adventus Christi Solimam. Turba tamen matrum, pueri cunctusque popellus
3.207  Fatidicis pedibus laeti velamina nota
3.208  Subjiciunt;

3.203  Vates ipse Dei praecursor, maximus hospes
3.204  Sylvarum. Tardi costis agitatus aselli
3.205  Insedens venit Solymam renuente senatu. 205
3.206   Adventus Christi Solimam. Turba tamen matrum, pueri cunctusque popellus
3.207  Fatidicis pedibus laeti velamina nota
3.208  Subjiciunt; pugnans intrat virtutibus almis
3.209  Undique praecinctus, turbat diademata septem

prodit sancti viscera Regis.
3.213  Livor edax Christi trepidantia brachia tendit
3.214   Christi passio. In cruce et infelix oritur per moenia luctus
3.215  Urbis praeclarae Solymae, quo murmure caelum 215
3.216  Intremuit Phoebusque suis mortalia temnit
3.217   Christi resurrectio. Corpora tunc radiis, multo concussa pavore.
3.218  Proh dolor,

Saul, Cisi filius
Hunc ubi amicorum pietas miserata laborem
Cisidę consulta dedit, quo prorsus iniquum
Seu tollat seu forte leuet medicamine morbum,
Protinus accitus Solymarum uenit ad urbem Dauid
1.180   Iesseides Dauid psallens et nablia palma
Solicitans dulcique aures modulamine mulcens.
Attulit et regi, dederat quę munera Iesseus

Parsque aduersa poli, uenienti obnoxia nocti,
Inciperet terrę tenui uestirier umbra.
Inuadunt uallos, hostilia castra rapinis
Euacuant spoliisque domos atque oppida complent.
1.485   In summis Solymę suspendunt moenibus urbis
Triste Palestini populo plaudente Golię
Sanguineumque caput. Sanctę sub tecta tabernę
Arma tulit Dauid regique dicata superno
Liquit et ingentes pro palmę munere grates

lauro
Et biiugo uectus curru. Peana canebat
Pone sequens miles pulsataque tympana bombos
Ędebant et silua sonum per inane uolutum
Atque cauis haustum rimis referebat eundem.
2.215   Ingressus Solymas Dauid prępucia regi
Bis centena tulit, geminato munere pactos
Exuperans thalamos. Miratur tanta tyrannus
Acta ducis lętusque sui tot computat hostis
Funera, quot sectos licuit sibi cernere testes.

Susciperet regni sceptrum Iesseia proles.
Ergo dum curis Cisides ęstuat atris
Bella gerens Dauid fines tutatur et hostem
2.320   Proterit armatus. Totas quandoque phalanges
Infidę gentis Solymarum ad moenia captas
Secum uictor agit, iam fama et laudibus omnes
Et uirtute duces anteibat. Sed tamen idem,
Omnibus eximio semper dilectus amore,
2.325   Inuisus soli post tot benefacta tyranno.

ab omni
Vento, uela tamen rapidis dat sępius austris.
Rursus ad arma ferox excitus fuderat hostes Dauid
Iesseides Dauid uictoreque milite cinctus
Venit ouans, Solymam turbis plaudentibus urbem
2.420   Ingreditur lętusque sui subit atria regis.
Illic forte sedens fessum certamine corpus
Dum releuat, dextram, qua Martia pręlia promptus
Egerat aut uibrans ensem aut hastilia

Et clamore tonat terrens et sibilat ore, Dauidis fugam
Ipse fugam Dauid meditatus currit ad Achim
Publica Getheę regionis sceptra tenentem,
Sceptra inimica pię Solymarum aduersaque genti.
3.305   Tunc uiso Dauide quidem Getheia turba
"Hiccine" dixerunt "est Dauid, sępe choreis
Cantatus lętis, quum tota theatra sonarent:
Rex Saul armatus bellando corpora letho

sęcula serues." Dauid
Annuit huic pacto Dauid. Mox pace peracta
Ipse cohorsque hilares Engadi plana relinquunt
Munitosque adeunt naturę munere colles.
Cumque sua Solymas Cisides gente petiuit. Samuel moritur
4.285   Interea Samuel uates Helcanius ęger
Deposuit fragilem carnis mortalis amictum.
Exanimes artus patrio clausere sepulchro

Nobilis Asa lacu, sita montis uertice Rama,
Se peccasse dolens Athac Hebronque iugalis
6.345   Et magico infamis cantu, loca denique cuncta,
Cum quibus hospitii Dauidi iura fuere
Et quę iam sancto Solymarum subdita regno,
Submissa uitale iugum ceruice ferebant,
Falsorum contemnendo simulachra deorum,
6.350   Suscepto ueri uenerandi numinis usu
Moreque sacrorum. Iam tertia coeperat orbem

Dauid totius sumpto diademate regni. Dauid de Hebrone ascendit Hierosolimam
Cunctarum tribuum lectis comitantibus illum
Principibusque uiris, gradiens Hebrone relicta
Peruenit Solymas. Iebusei claudere portas Iebusei
7.465   Ausi aiunt: "Te certa uetant responsa deorum
Has intrare domos, quorum simulachra superbus
Cęca et clauda uocas. Si nos modo uincis,

Rex fuit Hiramus Tyrię memorabilis aulę.
Diuitiis armisque potens. Virtusque decusque
Huic notum Dauidis erat. Talemque fideli
Conciliare sibi properabat foedere amicum
8.5   Atque illi Solymis iam regia tecta paranti
Condere sensuras nulla ęui incommoda cedros
Ęternasque trabes preciosaque marmora misit
Nauibus impletis et ad illa dolanda sagaces
Atque struenda uiros. Pro magno munere

8.70   Firmato imperio genus ipsum augere uacabat,
Successor sceptro ne desit stemmatis huius
Atque domus semper generet Iesseia reges.
Ergo uolens Dauid prolem proferre, maritas
Ducit adhuc alias. Solymis quoque pignora plura Dauidi nati Hierosolymis
8.75   Quam prius Hebrona genuit foecundus in urbe.
Samua nomen erat primo Sobabque secundo,
Nathan post illos, Salomon quoque

Dux bellatorum fuerat princepsque Ioabus
8.480   Saruiades, animo pręsens et fortis in armis.
Gestorum sed cura fuit conscribere fastos Iosaphat
Sola Iosaphato, Solymis Achiludus in oris
Quem genuit. Qui sacra dei ritusque colendi Sadoch
Curarent, fuerant Sadochus, filius almi Achimelech
8.485  

9.10   Viuere, sed lęso quondam coxendice claudum
Infirmumque pedes, Lodobari moenia qui nunc
Incoleret clarique simul penetrale Machiri.
Misit eo Dauid quosdam, qui limine ab illo
Protinus eductum Solymarum sistere in urbem
9.15   Curarentque suas pariter perducere in ędis.
Huc ubi uenisset, tanti pręsentia regis
Terruit expauidum; prono prolabitur ore
Atque pedum plantis hęrens tremebundus adorat.

scindit aratro,
9.45   Ingenti cumulans domini cęllaria Baccho
Et flauę Cereris largo granaria dono.
Miphibosetus enim, cui Michas filius infans
Hęrebat, blando exercens puerilia ludo,
Tunc Solymis posuit sedem, conuiuia lętus
9.50   Dauidis libans per tempora plurima regis.
Ista pedum damnum poterant sarcire labantum,
Si non Siba malus minuisset munera regis
Atque magis cautus si scisset Miphibosetus

Mandat legatis, maneant Hiericuntis in urbe,
9.90   Donec barba genas excrescens uestiat ambas,
Ne deformato notis occurrere uultu
Plus pudeat uisisque magis tristentur amicis.
Denique uilloso Solymarum moenia mento
Vt liquere prius, demum sic illa reuisent.
9.95   Criminis interea autores atque improbus Hannon,
Gentis Amonitę rector, fera bella timentes
Dauidisque minas, magna mercede uocatos

Obsedit Rabbam, regni caput. Omnis in illa
Vis fuerat congesta simul rerumque uirumque,
9.175   Quod cuiuis urbi quauis ab gente tuendę
Esse satis poterat. Sed donec bella Ioabus
Dura gerit, Solymis agit ocia mollia Dauid,
Ocia uirtutis gnauę frangentia uires, Ocii malum
In uitium propensa nimis. Si uictus in illis
9.180   Inuictus fuerit Dauid, quis tuta putabit

Paruula adhuc fuerit, tales dabit aucta colores.
Interea longo labefactam Marte Ioabus
Iam capturus erat Rabbam misitque uocatum Rabba expugnatur
9.440   A Solymis regem. "Veni," inquit "moenia Rabbę
Tormentis concussa ruunt rimisque fatiscunt.
Pars cecidit muri, patet hac ingressus in urbem,
Sed tibi seruatur capiendę gloria Rabbę,
Vt uirtute tua potius

10.185   Ammonem feriunt et mensas sanguine foedant.
Ille solo lapsus misere deuoluitur imo
Persoluens meritis commissa piacula poenis.
Conscendunt mulos reliqui trepidante tumultu
Et celeri repetunt Solymarum moenia cursu.
10.190   Sed mage pręcipiti pręcurrit fama uolatu,
Sauciat et falsis regis rumoribus aures:
Illius occisos natos narrauit ad unum,
Nec quenquam superesse patri. Perculsus atroci

Atque animo pręstans fuerat. Conuersus ad illum Dauid ad Etheum
Dauid "Ethee," inquit "mentis mihi note fidelis
Constantisque animi, non est, ut nostra sequaris
10.460   Signa quidem! Solymis tutus potes aduena nostris
Esse satis. Redeas, oro, tecumque tuorum
Agmen agens media securus in urbe quiesce.
Non hęc bella Syros spectant, nec moenia uestrę
Poscuntur Gethę. Vexat discordia

Hinc montis ab ipso Chusus
Culmine conspexit Chusum, sibi sępe probatum
In dubiis uirtute, fide, moderamine rebus.
Hunc igitur iussit simulata mente redire
10.520   In Solymas. Inquit: "Tum te de parte fatere
Esse Absalonis. Dic, postquam uenerit, illi:
'En ego, qui fueram Dauidis fidus amicus,
Absalon, ipse tuus modo sum. Tu uiuere tantum
Me permitte tibi.' Quod si te

qui cum Absalone fuerant pepercit. Amasam eius ducem Ioabi collegam fecit. Lib. XI
Iam uix ingresso Solymarum moenia Chuso
Absalon ecce etiam magna comitante caterua
Aduenit laterique latus magis omnibus hęrens
Achitophelis erat. Sed talia dum urbe geruntur,
11.5   Iam iuga transierat montis magis ardua Dauid,

Se ptisanę fingens illic siccare liquorem.
Accurrunt lixę mulierque rogata fatetur
Illos pręcipiti transisse per auia cursu.
11.195  Foemineis illusa dolis, ea turba retrorsum
Cędendo redeunt Solymarum moenia uersus,
Hi quoque de puteo surgentes iam modo coeptam
Tendunt ire uiam pariter castrisque recepti
Rem sibi commissam Dauidi ex ordine pandunt
11.200  Persuadentque fugam. Iussit rex signa mouere

Munera et externę solertia corpora gentis
Auxilio uenisse suis, ad bella cohortes
Iam subeunda parat. Legio data prima Ioabo,
Altera Abisę, sed reliquam sortitur Etheus,
11.240  Olim Gethea Solymas qui uenit ab ora.
Prępositis ducibus quum tandem signa moueri
Cerneret, ipse etiam cum primo exire parabat
Agmine, sed proceres illum timuere periclo Duces ad Dauidem

Ergo securi ueniant regemque reducant.
Prima tribus Iuda accedat reliquęque sequantur,
11.425  Victores uictique simul. Rex omnibus unus
Quum sit, cuncti unum comitantes moenibus urbis
Illatum Solymę iusto uenerentur honore.'"
His dictis pulsi uerterunt terga timores
Pręuenitque preces cunctorum gratia regis
11.430  Et concessa prius uenia est, quam uocibus ullis
Implorata foret. Tanto

fugatis, Mane
Quum tamen in tenera staret ros lucidus herba
Et nec adhuc radiis haustus solaribus humor
Deficeret, Dauid Castris post terga relictis
12.5   Ibat ouans Solymas, cunctis comitantibus ipsum. Tribus Iuda
Primaque Iuda tribus properauit prępete cursu
Ad Iordanis aquas et sacra repente fluenta
Irrumpens, regem transuexit protinus ultra.

Cur mea non fueris fugientis terga secutus? Miphibosetus ad Dauidem
12.60   Ille imo de corde miser suspiria ducens
"Fraudibus illusus serui, rex optime, Sibę,
Extra ferre pedem Solymasque exire nequiui,"
Inquit "quum uellem. Quid enim mihi gratius unquam
Quam tua terga sequi, seu pręlia sęua facessas
12.65   Seu meditere fugam? Te uiuo uiuere uellem,
Te moriente mori. Sed enim quia corpore

Diuies enim pecudum fuerat frugumque redundans. Dauid ad Berzelaum
12.100   Ad quem rex inquit: "Charissime Berzelę,
Quum modo tu mecum non sis transire grauatus
Iordanem, mecum Solymas accedere sanctas
Vt dignere, rogo, laribus requiescere nostris
Teque tuosque uelim. Tu nostra semper in aula Respondet
12.105   Post me primus eris."—"Grates ago, maxime

Siquid et ipse petes, nullam patiere repulsam.
12.135   Promissi ingentis tibi sit mea dextera testis."
His dictis illum, postquam dedit oscula, linquens
Cum famulis patrię repetentem moenia terrę,
Ad Solymas tendit Galileaque transmeat arua
Agminibus septus totaque cohorte suorum.
12.140   Israhelitarum ueniens gens obuiat illi
Atque tribum Iudam, quoniam traducere regem
Prima sit ausa, palam uerbis obiurgat

Secessere tribus omnes et rege relicto
Sebę terga sequi coeperunt agmine longo.
Sed tantum gens sola quidem fidissima Iuda
Permansit cum rege suo regemque secuta est
12.170   Atque ipsum Solymę regalibus ędibus urbis
Intulit et solio considere fecit eburno. Separat Dauid a se mulieres ab Absalone stupratas
Continuo Dauid mulieribus imperat illis,
Quas Absalonis

Impedimenta legunt iussi, uexilla reuellunt,
12.305  Conuertunt currus, fustes uallosque refigunt,
Obsidione leuant urbem retroque uolutis
Passibus abscedunt. Tandem peana canendo
Ingressi Solymas, regem clamore salutant.
Pręfectura datur totius militiai
12.310  Post confecta quidem iam talia bella Ioabo.
Ast ipsis tantum Celetheis et Pheletheis Banaias

Donec cunctarum tribuum loca singula lustrat
Enumeratque uiros, nouies repleuerat orbem
Luna suum, nouies argentea lampade terras
Lustrarat, bis dena dies processerat ultra.
13.265   Tum demum Solymas rebus rediere peractis.
Nomina per multas porrexit scripta papyros
Iesseidę regi ductor numeranda Ioabus.
Israhelitarum bello matura iuuentus
Robustique uiri, numerus quorum inde repertus

grauatos
13.345   Territus horrendo uisu est: demissus ab alto Dauidi appparuit angelus
Angelus eductum uibrabat flammeus ensem,
A terra pendens bis denis altior ulnis
In Solymasque minax sęuos protenderat ictus.
Tunc igitur Dauid gelido perculsa pauore
13.350   Corda gerens, tales trepido dabat ore loquellas: Dauidis preces
"Desinat ira, precor! Sęuum compesce

Iam desperabat tantos finire labores
13.365   Ante diem Dauid precibusque instare pigebat,
Propositi nisi quum uenisset temporis hora.
Sed deus omnipotens miseratus funera plebis
Israhelitanę, Solymas ne cęderet ultra,
Ensifero iubet ipse suo, sęuire parato,
13.370   Donec terna dies transiret. Nanque statutum
Vindictę sic tempus erat, nisi mulcta dolore
Compensanda foret sub lucis tempore primę

Intonuere tubę, psalmos cecinere Leuitę
14.135   Belligerique uiri lętas ad sydera uoces
Iactarunt pariter: "Salomon regnator in omnes
Aspirante deo uiuat feliciter annos!"
Ille hinc principibus Solymas comitatus abibat,
Omnis post illum populi pia cantica coetus
14.140   Vocibus elatis ędunt et cymbala pulsant.
Pars bifores calamos buccis spirantibus inflant
Et pars fila lyrę plectro radente cientes

Ille uirum clangorque tubę? Quidnam ista requirit
Lętitię species?" Nec adhuc cessauerat ipse
Velle loqui, nunc hoc, nunc illud mente uolutans,
Ecce Ionathanus, sacri puer Abiathari,
14.155   A Solymis ueniens illuc accessit, et ipsi Adonias
Dixit Adonias: "Huc adsis, sancte Leuita,
Nuncius esto boni, felicis et omine sortis
Consolare tuos, quando fortuna secundo

Cum moerore graui plebis luctuque suorum. Arx Syon ubi sepultus Dauid
14.390   Arx erat alta iugo montis fabricata Syonis
Illius munita manu laudique dicata,
Vrbis pręsidium Solymę: tunc cassa calore
Ossa suo et propriis exutos sensibus artus
Traiiciunt illo, liquidis et odoribus unctos
14.395  Depositosque nouo tandem texere sepulchro. Regnauit annos

Vitus Verlerus
1  Sunt quibus alta placet / turritaque tecta domorum
2  Erigere: et Triuiae marmora celsa Deae
3  Pyramidum moles: vasti rhodos aurea Phoebi
4  Laudantur Solymi templaque sacra iugi.
5  Nec non belligeris Babylon pulsata quadrigis:
6  Et mausolei saxa superba rogi
7  Et Nasamonicas qui iactet cornibus aras /
8  Praescia quas fontis saepius vnda rigat.
9  Haec

Epistula Michaelis Bocignoli Ragusei ad Gerardum Planiam Caesareae Maiestatis secretarium, in qui exponit causas rebellionis Axmatia a Solymano Turcarum imperatore, et quo pacto Axmati consilia oppressa fuerint cum ipsius interitu, praeterea ut Solymanus rebus Cayri compositis, expeditionem in Valachiam susceperit.

in qui exponit causas rebellionis Axmatia a Solymano Turcarum imperatore, et quo pacto Axmati consilia oppressa fuerint cum ipsius interitu, praeterea ut Solymanus rebus Cayri compositis, expeditionem in Valachiam susceperit. cuius sane prouinciae situs, amplitudo, fertilitas, hominum mores, ingenia, quaedamque alia descibuntur gratissima futura his, qui

puer adhuc Turca factus, per gradus eo uiuente ad principem praefectorum, hoc est sangachorum, qui in Europa sunt, promotus, hanc dignitatem Turcae Bechlerbechum appellant, ab eo loci a Solymano inter consiliarios, quos Bascas uocant, ultra quam, praeter eam, quae Regia est, maior dignitas apud Turcas non inuenitur. In hac dignitate cum aliquantisper summa authoritate iter socios (tres enim sunt) principem

apud Turcas non inuenitur. In hac dignitate cum aliquantisper summa authoritate iter socios (tres enim sunt) principem locum tenuisset, rebus id exigentibus in Aegyptum missus est successor Mustafae, quem uxor eius, sororque Solymani mariti desiderio mota domum redire procurauerat. Quo postquam Axmatus uenit, intuens ea se prouincia potiri, quae et rerum omnium affluentissima, et ab sede Regia remotissima est, prospicensque mobile gentis ingenium,

hoc est Armenos, et Persas, quorum Ismael Sophus princeps est, ad hanc rem peragendam solicitare. At in his occupatus priusquam cum principibus pacisceretur, allectis mille Mamalucis, quos ex diuersis locis congregauerat, ad Solymanum defertur, perduellionisque absens accusatur. Erat Cayri quidam Iudaeus uir satis amplae mercaturae, hic nescio quo nam modo defectionem hanc non solum olfecerat, sed pene manifestis argumentis comprehenderat.

multisque equitibus Hellespontum transfretare, rectaque cum caeteris Asiaticae militiae hominibus Cayrum proficisci. Praeterea classem quattuor triremium Alexandriam misit. Interea dum apparatus isti in itinere sunt, Solymani fortuna, Othomanorumque per tot curricula temporum continuata foelicitas, Regem amplius uexari passa non est, absenti sine ullo dispendio bella conficiens. Quippe qui ad nos heri Constantinopolim uenerunt, hi in

negotiorum apprime peritus. hic non solum sua egregie tutabatur, sed Turcarum fines hybernis temporibus, ut plerunque fit, glacie concreto Danubio aggrediebatur, eosque igni, ferroque uastabat. Qua re Mahumetes abauus Solymani, qui in praesentiarum Turcis imperat, permotus, ut iniurias ulcisceretur, Danubium transiens Valachiam ingressus est. huic nusquam Dragulus occurrit. deduxerat enim ex agris, uicisque in densissimas siluas paludibus

eadem non habeat, sed quo me clientelae eius insinuarem, quae felix ualeat, et cui me plurimum commendo. Ab Ismaele Sophaenorum principe nihil est, oratorem ad Turcam miserat, hic aliquantisper Constantinopolim moratus ab Solymano largiter donatus domum rediit, pacem iter eum et Solymanum Turcae sperant. iterum Illustrissima D. V. Valeat. Die XXIX Iunii

quae felix ualeat, et cui me plurimum commendo. Ab Ismaele Sophaenorum principe nihil est, oratorem ad Turcam miserat, hic aliquantisper Constantinopolim moratus ab Solymano largiter donatus domum rediit, pacem iter eum et Solymanum Turcae sperant. iterum Illustrissima D. V. Valeat. Die XXIX Iunii MDXXIIII Ragusii.

satis ira salutem
1.54  Distulit, et tristes exercuit ultio poenas.
1.55  Satque interclusi tenebris, et carcere coeco
1.56  Sperauere Pii, praescita, electaque plebes.
1.57  Sed nunc plena dies, nunc expectabile tempus
1.58  Legis adimplendae Solymum, morbique leuandi.
1.59  Ergo sponte tua pro cuncto innoxia mundo
1.60  Hostia macteris, proque omnibus unus obito,
1.61  Quum perages sex lustra tribus cum messibus actis,
1.62  Ternaque transierint mutatae cornua Phoebes.
1.63  Quumque tot

Virgo Puerpera partu,
1.130  Nascaturque Salus Populis optata necesse est.
1.131  Fatidicae si uera canunt Oracla Sybillae,
1.132  Et si uera monent Vatum praedicta tuorum,
1.133  Si Pater Israel, nam Rex alienus in Aulae
1.134  Sede Palestinae, et Solymis dominatur in oris,
1.135  Dux quoque defecit Regali e semine Iudae.
1.136  Si Daniel, iam Virgo Deo foecunda tumescat,
1.137  Vatis ut hebdomades Christi noua terminet aetas.
1.138  Iam uero et bellum super arma cruenta reuinctum

1.392  Abraamus superum iussu, et noua regna petebat,
1.393  Quem comitabatur sumptis exercitus armis.
1.394  Parte alia uictor paruas Iordanis ad undas
1.395  Sternit inaequali uictrices milite turmas.
1.396  Erigit hic aras Solymi post Xenia regis,
1.397  Post promissa Dei, circum genitalia caedit
1.398  Relligione noua, patulaeque sub arbore quercus
1.399  Tris cratere Deos, dapibusque exceptat opimis.
1.400  Hic homo uersa riget, subuetsaque moenia sidunt.
1.401  Hac

ex more uetusto
2.10  Legis Idumaeae, quo ritu innupta sacerdos
2.11  Quo monitu patrios est iussa subire hymenaeos
2.12  Conceptura Deum sine semine, et innuba Virgo,
2.13  Quod natura parens, quod sol non uiderit unquam,
2.14  Est locus in Solymis, ubi nobilis ense paterno
2.15  Hostia mactari iussa est, ubi mille cadentum
2.16  Qui cecidere neci tot in una clade uirorum
2.17  Funera post, ingens sacris grex concidit aris.
2.18  Hic Salomon struxit non ennarabile

spaelea ferarum
2.235  Versantem, foliis et mel syluestre legentem,
2.236  Vox coelestis aget, uillosus, et asper amictu
2.237  Verba feret diuina, Dei monstrator et index,
2.238  Vir mirandus erit, flagrans et lucida lampas.
2.239  Tum gentes Solymae, Iordanisque accola fontis
2.240  Conuenient, omneis fluuio lustrabit Apellas,
2.241  Et uerbo confessa uirum peccata piabit.
2.242  Mox Agnum Domini, uolucremque uidebit aperto
2.243  Delapsam Coelo, quam uox emissa sequetur,
2.244  Filius

3.260  Hinc et oliuifero de uertice montis opaci
3.261  Explicuit turmas Galileo Balthasar agro.
3.262  Iam recedebat terrae grauis umbra, diesque ❦
3.263  Fumantes nebulas tenues soluebat in auras.
3.264  Quum sacrae Solymae prope moenia, carnificemque
3.265  Caluariae rupem, triuio nouus hospes eodem,
3.266  Tresque simul ueniunt haud uno tramite Reges.
3.267  Omnis ut attractis exercitus haesit habenis,
3.268  Et stetit inuitus Sonipes, ac frena momordit.

ast illi referunt dabit Effrata Iudae
3.311  Bethlem terra Dei Regali e sanguine Christum,
3.312  Qui regat Israel dux inclytus, ecce tot annis
3.313  Coelestis uates praedixerit ante Michaeas,
3.314  Atque haec dum Solymis Regali in sede geruntur, ❦
3.315  Tristior infaustas Acheron emisit Erinnes
3.316  Consilio Iouis inferni, quas protinus Orco
3.317  Egressas sistit Iudaei ad tecta tyranni.
3.318  Prima Megaera doli, fraudumque imbuta

cultisue excisa satiuis.
3.442  Et pondus solidum tereti uectigal in auro.
3.443  Exposuere duces postquam sua muncra laeti,
3.444  Indulgent animis, et denique corpora curant.
3.445  Ammonitique uiam somno per deuia carpunt,
3.446  Ne Solymam repetant, neu moenia dira reuisant. Laus et Dedicatio Hierarchiae primae / ad Deum Patrem.
l1.1  Laus, honor summo, et decus omne Patri, ❦

tribus trepidat, sed amica uocatis
4.8  Gentibus una domus coit, et bona gratia regnat.
4.9  Huc agc sancte Puer tua carmina teximus, hucque ❦
4.10  Alma precor fer Diua pedem, uiresque ministra.
4.11  Vos sacram Solymae quum concessistis ad aedem,
4.12  Vt sua templa Puer, ritusque piaret auitos.
4.13  Ecce senex aderat, Vatesque sacerrimus, idem
4.14  Relligione pius, cui Coeli arcana patebant,
4.15  Vtque uocatus erat Simeon, sic cultor honesti.

Entheus ardor.
4.254  Floris gemma Puer, floris florebat alumnus
4.255  Flore suo, sed floris odor longe arduus altis
4.256  Errabat lustris, et floris melle madebat.
4.257  Virga autem, radixque suo cum flore manebant,
4.258  Atque ibant Solymam patrio de more quotannis,
4.259  Annua quum populi celebrarent sacra frequentes.
4.260  Tum simul umbra sacrae rei, resque ipsa coibant.
4.261  Quum Puer haud animis adolescere posset, honestus
4.262  Ast aetate uigor succrescere, membraque sensim

quibat,
4.264  Quumque tot aestates ageret, tot uolueret annos,
4.265  Quot rotat obliquum sua signifer astra per orbem,
4.266  Ipsa quota Iudaea tribus se gente propagat,
4.267  Ad solenne sacrum, quod lege edicit agendum
4.268  Ascendit Solymam, primi tum mensis onustos
4.269  Implet Luna sinus, et cornua lumine iungit.
4.270  Cuncta datis miro posuit Deus ordine signis,
4.271  Quaeque canunt uates, eadem quoque et astra loquantur.
4.272  Ah patria infoelix, patria ingratissima, sancto

alimenta uiris et nectaris amnes,
5.59  Infoelix Daemon ut Cerberus ore trilingui
5.60  Ingemuit magni percussus ab Herculis ictu,
5.61  Callida nec triplici uersutia defuit ori.
5.62  Annuit in sublime rapi mitissimus Agnus,
5.63  Seque suae Solymae concessit in arce locari,
5.64  Ardua sublatum summi ad fastigia templi.
5.65  Hic alios alio demens dedit ore latratus,
5.66  Haec te mosea doctissime lege magister
5.67  Sedes celsa decet, tibi debita prima cathedra est.
5.68  Sydereo quod

meus est quis proximus inquit habendus?
8.431  Christus ait, Coelumque oculos attollit in altum.
8.432  Palmiferam infausto quondam Hiericonta petebat
8.433  Vir quidam inignis, uirtute et ueste decorus,
8.434  In nemus umbriferum solymis deuenit ab altis,
8.435  Prosiliunt fures latebris, fit praeda latronum.
8.436  Cuius ut expoliant exutos uestibus artus,
8.437  Tunsa per immites dimittunt uiscera plagas,
8.438  Semianimisque solo iacitur, tum forte sacerdos

et enim passa es, modo nulla maritum
9.82  Lex tibi iungit, habes quem tu non lege marita.
9.83  Ecce palam (hic ipse est) promissum lege prophetam. Mu. Sa.
9.84  Hoc in monte patres summi inuiolabile numen
9.85  Regis adorarunt, Solymis uos templa sub altis
9.86  Dicitis esse locum populis, ubi numen adorent.
9.87  Crede mihi mulier, non longe hic affore tempus, Chr.
9.88  Cum nec in arce patrem solyma, neque monte coletis.
9.89  Vos ingnota quidem colitis,

monte patres summi inuiolabile numen
9.85  Regis adorarunt, Solymis uos templa sub altis
9.86  Dicitis esse locum populis, ubi numen adorent.
9.87  Crede mihi mulier, non longe hic affore tempus, Chr.
9.88  Cum nec in arce patrem solyma, neque monte coletis.
9.89  Vos ingnota quidem colitis, nos ordine sacris
9.90  Vtimur, et cultus, causas, ritusque tenemus.
9.91  Iudaea de stirpe salus uenit, hora propinquat,
9.92  Nunc et adest, alta uenerabimur omine sancto
9.93  Sanctum

quem si supereminet, astat.
10.139  Sabba quoque extremo surget pia fine uirago
10.140  Iudicii, simul hac scelerum cum gente nefendanefanda
10.141  Lancinet illa tuum non atque merebere crimen.
10.142  Illa quidem Solymam magna comitante caterua
10.143  Diues ab australi uenit regina profundo,
10.144  Nomen eam magnum Salomonis, et inclyta phama
10.145  Duxit, ut audiret miranda Aenigmata Regis,
10.146  Conferretque Sophon, en qui supereminet illum,

legis
10.350  Primitiis frugum coliturque in templa relatis,
10.351  Mosco hanc omnes ritu uenerantur apellae.
10.352  Sed non ipse suas leges quas condidit auctor
10.353  Deserit, immo ipsas (ut caetera perficit) implet.
10.354  Ergo in templa dei solymas ascenderat arces,
10.355  Sancta salutifero ut mysteria panderet ore,
10.356  Et noua uiuentis templi sibi festa sacraret.
10.357  Est locus hic ingens, quem machina quinque reflexis
10.358  Porticibus claudit, quo quum pluit

dira patrarint.
10.525  Non inquam, uerum ni uos caueatis, eodem
10.526  Interitu, similique omne a caede ruetis.
10.527  Sicut et ante uirum ter sex capita illa fuerunt,
10.528  Quos super oppressit lapsu Siloya turris.
10.529  Dicitis hos etiam solymis prae ciuibus ausos
10.530  Quoddam immane nefas? non, uerum a crimine magno
10.531  Imminet exitium uobis haud impare fato.
10.532  Accipe et hoc animae specimen Synagoga rebellis.
10.533  Ficus opaca fuit ramosis frondea syluis,

ordo.
10.739  In me tela uolant, in me furit unda procellis,
10.740  Me quia totus homo sospes fit sospite festo.
10.741  Neu uos per facies hominum sententia fallat,
10.742  Iudicium uestrum sit recto examine rerum.
10.743  Tum uero ad quendam solymis e ciuibus unus
10.744  Nonne ait occidere hunc quaerunt? en astat inultus,
10.745  An resciuit eum regalis curia Christum?
10.746  Hic nazaraeus, Messiae ignota propago.
10.747  Sed templo magis atque magis pulsata resultant
10.748  Marmora

quibus insedit scelus, et nox incubat atra,
11.320  Ollis felle sapit sapientia tristius omni.
11.321  Lux inuisa nitet, diuini et splendor honoris.
11.322  Postquam aderant rigido brumalis mense Decembris ❦
11.323  Annua quae solymis celebrato Encaenia templo
11.324  Iuda Machabaeus posuit Mauortius heros,
11.325  Tum salomonea subiit testudine Iesus.
11.326  Quem circumsistunt, atque urgent ore frequentes,
11.327  Quatenus has animas, aut quae per tempora

11.597  Clauiger in terris, coelo quoque et ipse ligabo.
11.598  Sic etiam quaecunque manu soluentur eadem
11.599  Iudice te, nec non et me quoque iudice soluam.
11.600  Exin iussa dedit, ne cuiquam pandere Iesum
11.601  Ausint, hinc solymas moriturum scandere ad arces
11.602  Quem sit opus, tum multa pati sub rege nefandi
11.603  Concilii, occidi, atque deinde resurgere Christum,
11.604  Tertia quum croceo surget Diana cubili.
11.605  Concidit audito hoc Petri, turbataque mens est,

spoliataque lumine membra
12.566  Funere quatriduo nigra iacuere sub urna.
12.567  At domus interior subeunte miserrima luctu
12.568  Excipit assiduos funesta tristis in aula.
12.569  Et tristes noti, et solamina moesta parentes,
12.570  Nec non e solymis multi uenere propinquis.
12.571  At primam te Martha soror spectatus adiuit
12.572  Et desolatas tibi nuncius excitat aures.
12.573  Ipsa uelut neruo quum missa uolauit arundo
12.574  Prosilis occursum Christo, et sic fata repente es.

turbida adibat,
12.692  Sed scelerata feri uitat commertia Iudae.
12.693  Moenia tunc Effrem propter loca sola petiuit,
12.694  Fertilis Efraim quae dicta est nomine uilla.
12.695  Iamque propinquabat Phase, iam fluxerat ingens
12.696  Vis Iudae solymas ut se mundaret ad Arces.
12.697  Quaeritur hic, Iesum insidiis et fraude petebant.
12.698  Iam phase uerum, iam Christo transitus ardens, ❦
12.699  Vltima purpureo properabant stamina fuso.
12.700  Quum uultu obnixo

Iudae solymas ut se mundaret ad Arces.
12.697  Quaeritur hic, Iesum insidiis et fraude petebant.
12.698  Iam phase uerum, iam Christo transitus ardens, ❦
12.699  Vltima purpureo properabant stamina fuso.
12.700  Quum uultu obnixo solymam decreuit in urbem
12.701  Pergere, Samariam et Galileam intersecat oras
12.702  Iam medias, et aperta uiae castella subibat.
12.703  Ecce mala hic scabies agit obuia dena uirorum
12.704  Corpora, sed quorum, uox una iuuamen amicum

12.734  Ibat prae Iesus, socii data signa sequuntur,
12.735  Et pauet attonitus trepido tum pectore miles.
12.736  Bissenam interea secreta in ualle cohortem
12.737  Euocat, his pridem inculcat memorata seorsis.
12.738  Ecce in templa deo solymas ascendimus arces,
12.739  Et mea fatidici memorant quae oracula uates
12.740  Perficiam, quaecunque canit facundia uerax.
12.741  Principibus templi precio tradetur Iesus,
12.742  Damnatusque fures inter luet aspera fata.
12.743  Proditus

corpus iunxit.
13.56  Amen amen cunctis phama crebrescet in oris,
13.57  Hoc euangelii monimento diua per omne
13.58  Tempus, et haec tali celebrabitur inclyta facto.
13.59  Talia Bethaniae Christi dum luce geruntur,
13.60  Talis et usque nitor solymas incurrit ad arces.
13.61  Tum propter Iesum, partim te Lazare propter,
13.62  Iudea de gente frequens allabitur agmen.
13.63  Hic opus, ille deus, terris mirabile uisu
13.64  Stabat uterque, fides mundo manifesta patebat.
13.65  Ast ea lux

inumbrat,
13.256  Bethaniam repetit, duodenaque castra sequuntur,
13.257  Castra Cherubinea quassantia lampade christas
13.258  Alticomas, et sole suo ductore nitentes.
13.259  Qui iuga oliueti sed opaca in nocte petebat,
13.260  Mox in templa die solymam properabat ad Arcem,
13.261  Quo populus stabat pro nomine fautor Iesu.
13.262  Posterus auricomo manabat lumine Phoebus ❦
13.263  Principe cum Phoebi ternis residente quadrigis,
13.264  Templaque Dauitidae remeabat in

uirgis caesos, aut urbe fugabit,
13.623  Vt super efusos cruor in uos ingruat omnis
13.624  A iusti quicunque nece defluxit Abellis,
13.625  Vsque Barachiadem scelerata morte necatum.
13.626  Amen amen uestris ea fata nepotibus instant.
13.627  Ah solymae tellus, solymae gens impia, missos
13.628  Quae obtruncas ad te uates, immanis aceruas
13.629  Et lapides super iniectos innoxia membra.
13.630  Ah quoties uolui tua germina cogere, pullos
13.631  Instar auis pauidos quae tentis protegit alis.

aut urbe fugabit,
13.623  Vt super efusos cruor in uos ingruat omnis
13.624  A iusti quicunque nece defluxit Abellis,
13.625  Vsque Barachiadem scelerata morte necatum.
13.626  Amen amen uestris ea fata nepotibus instant.
13.627  Ah solymae tellus, solymae gens impia, missos
13.628  Quae obtruncas ad te uates, immanis aceruas
13.629  Et lapides super iniectos innoxia membra.
13.630  Ah quoties uolui tua germina cogere, pullos
13.631  Instar auis pauidos quae tentis protegit alis.

necesse est.
14.175  His illi auditis actutum iussa facessunt,
14.176  Nec quicquam secus euenit, quam dixit Iesus.
14.177  Iamque instructa domus fuerat, quom plena cadentem
14.178  Luna Sioneo prospexit uertice solem.
14.179  Christus oliueti solymos a monte penates
14.180  Quom subit, et coetu cinctus discumbit amico.
14.181  Qualis olympiacis rutilat sol aureus astris,
14.182  Et duodena regit stellanti sydera gyro,
14.183  Se totidem caeli portis effundit apertis,
14.184  Esse quiem

stellata nocte Lucernis,
15.3  Moestaque supremum timuerunt sydera finem,
15.4  Quum uitae et mortis tellus expauit Agonem,
15.5  Obstupuitque dies, et uersa luce refugit.
15.6  At mors infernis accincta doloribus instat,
15.7  Sollicitatque duces solymos, et tartara miscet.
15.8  Conuenere trucem furia cogente senatum,
15.9  Sacrilegi mystae, quibus infula constitit auro,
15.10  Et precio uenalis honos, sacrasanctaque sedes,
15.11  Et scribae, quibus est templo cathedrata facultas,

simul omnis in unum
15.83  Vis collata potest tanto paresse dolori,
15.84  Quo fit uera parens dominum, quos Christus adoptat
15.85  Morte sua, partos aeterno in corpore fratres,
15.86  Infoelix igitur perculsaque uulnere mater
15.87  Euolat, et solymas moestissima uenit in arces.
15.88  Solantesque ruunt comites, ululantibus illa
15.89  Aethera lamentis, et sydera quatibus implet.
15.90  Sic ego te cernam Iesu mea uita dolentem?
15.91  Sola quies animae potuisti linquere matrem?

hiatibus hydra
15.208  Talia, iudaeam populos conciuit in omnem,
15.209  Quos usque huc docuit Galilaeis actus ab oris.
15.210  Hunc ubi Pilatus sub apellae iure tyranni
15.211  Audiit, ac regno natum, intra tecta remisit
15.212  Herodis, qui tum solymis erat aedibus hospes.
15.213  Hunc autem Christus postquam stetit ante cupitus,
15.214  Laetanti toto est gauisus pectore princeps,
15.215  Nam quaedam sperabat eo data signa uidere,
15.216  Propterea multis praesaga oracula Christi

genus lachrymas agmen muliebre paratum
15.500  Tristibus insequitur planctuque ululante querelis.
15.501  Christus ut assurgens ultra processerat aegro
15.502  Corpore, conuersoque haec ore sequentibus infit.
15.503  O, Matres solymae, matrum quoque germina chara
15.504  Parcite me deflere, super uos flete ad ipsas,
15.505  Flete super natos, uester quasque edidit aluus.
15.506  Namque dies aderunt, quibus illae talia dicent,
15.507  O, uentres steriles qui non genuere beati,

15.803  Lamentum, semper lux isthaec flebilis esto.
15.804  Siccine uestra domus reparari debuit? heu heu
15.805  Me quoque cur miseram fatum nori hausit accerbum?
15.806  Nam tibi nate libens animam comes ipsa dedissem.
15.807  Plangite uos mecum solymae, domus inclyta regis,
15.808  Plange sioneo fortissima uertice turris.
15.809  Siccine rex uester fatis occumbit iniquis?
15.810  A planta ad summum per flagra et uulnera caesus,
15.811  Omnis enim uestri curata est plaga doloris.

petant, illic alma me luce uidebunt.
16.138  Nec mora discipulis ea fert pia nuncia laetis
16.139  Turris ouante dei Marie fulgore corusca,
16.140  Ast Erebi euicti furit implacabilis ira, ❦
16.141  Agminaque instaurat, solymamque eructat in urbem,
16.142  Impugnent stygio Christi qui Marte triumphum,
16.143  Hinc iterum proceres armant in praelia mystas.
16.144  Ecce autem quidam tumuli ex custodibus ingens
16.145  Surexisse iubar, Christi quoque mira reportant,

16.163  Marmoreo tumulo Christi qui corpus humauit,
16.164  Quid iusiurandum? quo se deuouit Iacob,
16.165  Quid reliquos testes oculatos carmine dicam? ❦
16.166  Ecce palestinam par qui tendebat Emaum,
16.167  Per stadia a solymis distantem manibus arcem
16.168  Sex dena, herculei quae condidit impetus oris.
16.169  Hi simul alternis ardenti pectore Christi
16.170  Fata renarrabant, et iniqua morte peremptum
16.171  Deflebant. illis qui se comes addit Iesum.

16.182  Immortale quidem ualuere haud noscere corpus.
16.183  Tunc ait his, qui uos sermo uehit iste meantes?
16.184  Quis tam maestus amor de pectore fluctuat aegro?
16.185  Tunc sic unus ei respondet nomine Clophas,
16.186  An tu solus ades solyma peregrinus ab urbe
16.187  Sole sub hoc? quem dira nescis latuere cruentae
16.188  Imperia, insolitis defletaque funera diuis.
16.189  Quae nex illa fuit? cuius tam nobile funus?
16.190  Hoc Christus, referunt illi, quis nescit Iesum?

scelus execrabile Cain.
16.219  Irrisum Noam, Mysteria disserit Arcae,
16.220  Promissique dei data signa exponit Abramo,
16.221  Impleta humano generi sub origine quarta.
16.222  Tum repetit luzae scalis a uertice summo
16.223  Visa soporato solymae super aequora Iacob,
16.224  Terribilis locus hic, domus enthea, portaque coeli.
16.225  Qualis Iosephus mundi saluatur ab atro
16.226  Carcere sublatus regni tractauit habenas,
16.227  Cuius adorarunt trepidi uestigia fratres.
16.228  Quid

Christum ferre necesse,
16.309  Inde redire suos hodierno lumine in artus,
16.310  Est celebranda meo pro nomine uita, nouato
16.311  Delendis candore malis, et morte fuganda
16.312  In populos omneis. inque ultima littora terrae,
16.313  A medio solymae, Dominique a monte uidentis.
16.314  Spectato sociis Christo dum gaudia surgunt,
16.315  Pax inquit uobis, ut me pater aequus in omnem
16.316  Sic ego uos mitto terram, discrimen in omne.
16.317  Dicto hoc sufflauit diuinitus,

ex oculis abit illicet, actus amoeni ❦
16.434  Regna beata situs manantia fonte perenni
16.435  Per nemus, et uirides augusto sydere lucos,
16.436  Foelice animas, et coelica castra reuisit.
16.437  At solymas arces, in tecta sionica tendunt
16.438  Discipuli, quos alma dei praesentia fouit.
16.439  Qui domini Iesu manifesto numine Matri
16.440  Nuncia magna ferunt eius de prole beata.
16.441  Coeperat ut posita coetus discumbere mensa,

sermones ora redunant,
16.535  Sic ut cuique dabat tum spiritus ore feruntur.
16.536  Interea sonitu conterrita turba repenti
16.537  Conuenere locum, quo spiritus indicat ardens,
16.538  Et fragor intonuit celsi super arce Sionis,
16.539  Tum solyme una suae sobolis captiua propagans
16.540  Germina per populos late protenderat omneis.
16.541  Illa pios festi solenni tempore templi
16.542  Relligione uiros attraxerat undique Mater,
16.543  Alma sion magnum coeli porrecta sub axem.

et raris aegyptius imbribus asper,
16.557  Et quem Cyrenae libicae, quem consita syluis
16.558  Littora dant, et quem faecundi frugibus agri,
16.559  Et quem Roma tulit caput orbis et urbibus una,
16.560  Manserat et solymis iudaeus ut aduena fieret.
16.561  Cres etiam et panchaeus arabs a rure beato.
16.562  Hi simul attonit mirantur, et ora uicissim
16.563  Alter in alterius conuersi talia dicunt.
16.564  Nempe uiros hos ore tulit galilaea sub uno,

Neven Jovanović Luka Špoljarić 2012-07-10 Novo, unificirano zaglavlje. DE CONFLICTU HUNGARORUM CUM SOLYMANO TURCARUM IMPERATORE AD MOHACH HISTORIA VERISSIMA (Partes selectae) AD LECTOREM PRAEFATIO Operae pretium fore

AD LECTOREM PRAEFATIO Operae pretium fore putavi, si bellum, quod divus Ludovicus Hungariae et Bohemiae rex, unicum hoc seculo nostro verae probitatis exemplum, cum Solymano potentissimo Turcarum imperatore maiore animo ac necessitate quam vel viribus vel eventu proxime gessit, et in quo interiit, breviter describerem eo etiam consilio, quod video esse nonnullos, partim qui haec aliter, quam acta sunt, narrent, partim qui nostros alius aliam ob causam

cingeretur, ac sic quasi intra septa ac munimenta certamen fieret, hoc enim pacto futurum dicebant, ut hostis non ita facile nos posset, quod magnopere erat timendum, circumvenire. Approbant hanc struendae aciei formam Radicz Bosicz et Paulus Bakicz, ex quibus posterior tribus legitimis praeliis a Solymano cum hoste commissis interfuisse se dicebat. Itum est igitur pedibus in hanc sententiam demandataque ea cura Gnoynsky et quibusdam aliis, serius tamen, quam oportebat, et eo demum vesperi, quo in sequentem diem est cum hoste pugnatum, itaque haec quoque res sicuti alia multa fuit neglecta.

secundi usque ad presens tempus, ad finem anni 1529. Uladislao defuncto Ludovicus filius successit ad huc impubes, qui ducta in uxorem Maria, Caroli caesaris et Ferdinandi tunc Austriae archiducis sorore annum agens vigesimum primum superioribus annis in bello contra Turcarum imperatorem Solimanum mortem obiit. Post cuius obitum magna principum Hungaricorum parte in illo funesto bello absumpta Stephano de Bathor palatino comite per Ferdinandum, ut rebus suis faveret, inducto et ad partes eius reginae potissimum Mariae Ferdinandi sororis opera cum paucis declinante, caeteri domini

solus
1.8  Longinqua ingredior: redeunt mihi temporis acti
1.9  Ecce dies, totusque labor tormentaque Christi.
1.10  Vrbe uagor Solima, surgunt simulacra dolorum.
1.11  Turba ruit, uoces miscentur, stringitur uni
1.12  In populum gladius, utcunque ulciscitur ira;
1.13  Illicet in

5
1.137  Siue seges, Cereri aut Baccho non gratior ulla.
1.138  Explicat hęc Solymis demissum montibus aequor,
1.139  Qua uertit Galilęus humum non segnis aratri.
1.140  Hic gens multa uirum passim, populique frequentes,

haud coitus, Veneris non nota uoluptas,
3.643  Coniugii paria iis etsi de more iugantur.
3.644  Huius in ore reos soluit didragma repertum.
3.645  O uani Solimi, quę uos insania fallit!
3.646  Non iam stirps Abrahę soboles sed perfida Chanam,
3.647  Quem piscem uobis exemptum quęritis undis?
3.648  Tantum

"Commoti monstrisque nouis et luce recenti
7.417  Haud frustra ambigitis, nec iam diuersus aberrat
7.418  Vsquam animus uobis, aderit namque antea coelum
7.419  Vndis quam Solymo deponat cardine solem.
7.420  Quid referam? Vidi confectum, qualiter aula
7.421  In media, uoces urgentes inter et iras
7.422  Scribarum, nusquam dum lumina dimouet

9.446  Destinat unde sibi quęsitam educere prolem,
9.447  Cui iam fata sinant ueteres reparare ruinas.
9.448  Ille pererrato defessus constitit orbe,
9.449  Et tandem Solymo tenuit sua pascua tractu.
9.450  Tunc sobolemque senex in saltibus educat illis
9.451  Et docuit sacros adolendi altaria ritus.
9.452  Mox populus surgit longis ambagibus

Noui post diruta moenia Castri
Namque vltra, nec ferre pedem, nec scindere remis
Aequora posse datum. Quid Barbarussa maniplos,
Quidue rates in bella paras? Frustra impete tanto
100  Tot stringis acies, tot pandis carbasa ventis.
Non pugnam Ascriuium, Solimana nec arma veretur,
Quin vltro ad bellum te prouocat: en volat igne
Sulfureo contorta pila, et petit eminus ipsum
Teque, tuamque ratem, longe timor omnis abesto
Si conferre manum, pugnaeque insistere mens est.

quid animi hac de re meus avunculus in me habeat. Cui ut omnibus in rebus obtemperare possim, omnia mea et me ipsum nihili facio, ut nihil penitus ab officio me, quo illi teneor, dimoveat. De inopia autem mea rei pecuniariae vellem tacere. Scis enim, quanta laborem, sed timeo quod nuper in adventu Solimani Turcarum caesaris metuebam, qui scilicet si hoc regnum invadebat, ut minabatur, cogebar, per Deum, praeposituram hanc meam Transsylvanam, nam Budensem dudum desolavit, ita relinquere ut acceperam, nimirum pauper et vix decem ducatorum dominus. Cujus quidem reditus annuos non ego, nam parvo

Quoniam soleo ad amicos meos charissimos eo longiores dare litteras, quo rariores, nostra hujus temporis nova largius perscripta accipe, quae quidem non existimo nova esse, quum jam inde a conciliata Turcae amicitia semper nobis et timenda et exspectanda fuere. Solimanum imperatorem Turcarum omnino irati animi erga nos esse, non dubiis argumentis percipimus, nec alia causa est, quam quod in mutuam concordiam principum christianorum proxime factam, Joannem quoque regem nostrum ivisse, et sanctissimae eorum unitati nomen dedisse, cumque Romanorum rege

ad centum millia armatorum accedemus, quoniam nemo, qui gladium gestare valeant, relictus est domi. In armis igitur omnes sumus, tamquam ultimam fortunam pro fide ac patria subituri. Deus autem, qui jam, ut speramus, Christianorum miserebitur, adjunget dexteram suam, et procul dubio cum Solimano pugnabimus. Istic, ut confidimus, in urbe Roma orabitur ab ecclesia pro fratribus, reddetisque Hungaris saltem hoc genere officii vices gratitudinis, qui a tot saeculis pro Christianitate belligerant et certe belligerabunt, ferroque infidelium, una cum Joanne rege suo malunt interire, quam

mittere, beneficiis enim plurimum mihi eum devinxeram. Sed nulla pecunia potuit corrumpi, ut liieras Galatam ad fratrem Antonium deferret. Dicebat, se quoque observari, timere, ne sibi mortem, mihi vero periculum contrahat. 2. [Colloquium cum Solymanno Bassa] Et eodem die quo veni Constantinopolim post audientiam publicam vocatus sum ad Solimanum Bassam. Is est eunuchus, primus consiliarius. Redditisque ei litteris et salutem nomine V.re Sacr. M.tis primum omnium conatus sum, eum reddere

Galatam ad fratrem Antonium deferret. Dicebat, se quoque observari, timere, ne sibi mortem, mihi vero periculum contrahat. 2. [Colloquium cum Solymanno Bassa] Et eodem die quo veni Constantinopolim post audientiam publicam vocatus sum ad Solimanum Bassam. Is est eunuchus, primus consiliarius. Redditisque ei litteris et salutem nomine V.re Sacr. M.tis primum omnium conatus sum, eum reddere benevolum V.re S.M.ti. Dicebam, serenissimum dominum meum audivisse singularem eius

annueret; quam benevolentiam Sac.Reg.M.tem esse recognitam et gratiam illi relaturam cumulate. Hic expressi munus, quod V.S.M.tas mandaverat mihi ut illi proponerem, si res optatum finem sortiretur. [Que Solymannus Bassa responderit] Bassa pro se modeste respondit. Primum sciscitatus est de sanitate V.re Sac.M., deinde inquit, se libenter velle tanto principi gratificari, dummodo esset absque damno sui domini et sine detrimento sui honoris. Ad nomen

magnum esse crimen hominem depingere, cui animam inspirare nequeas, quasi homo videretur per superbiam emulari divinam potestatem. Quanto sceleratius est eripere animam homini atque ipsum Dei opus dissolvere? Quum in hanc sententiam multa dixissem, [verba Solymanni] ille inquit, se quoque velle pacem, ac ut ea fiat, authorem et adiutorem esse futurum. Quid autem illud est, quod tuus dominus petit a domino meo, tandem edissere. Existimo, inquam, constare V.re M. dominationi quo iure Hungarie Regnum

donare quam eripere; deinde quod Regia Maiestas liberalitatem illius recognoscet annuis muneribus, et fidelitate amicitiam atque pacem eternam prestabit. Adornavi hanc petitionem pluribus verbis, ut prescriptum fuit in Instructionem. [Responsum Solymanny] Respondit Bassa: quommodo potest Imperator Budam dare, in qua munienda et conservanda infinitos sumptus fecit? Sunt et nostra templa Bude extructa, que nefas est a nobis alienare, et ad manus infidelium tradere. Si rex tuus vult habere pacem cum

publicam a se datam, sine ullo more, sine exemplo, ne violaret ius gentium; neminem posthac principem christianorum ausurum legatos ad eum mittere, nec ipsum ad christianos. Iam in Galata sparsa fuerat fama, ademptum esse mihi caput. 5. [Secundum colloquium cum Solimanno Bassa.] In prima sequente audientia missus est ad me interpres Imperatoris pro literis quas V. M. scripserat ad ipsum Imperatorem. Eodem die post meridiem vocatus sum ad Solimanum Bassam. Quum consedissemus, quesivit, quo iure pertineret Regnum Hungarie ad V.

fama, ademptum esse mihi caput. 5. [Secundum colloquium cum Solimanno Bassa.] In prima sequente audientia missus est ad me interpres Imperatoris pro literis quas V. M. scripserat ad ipsum Imperatorem. Eodem die post meridiem vocatus sum ad Solimanum Bassam. Quum consedissemus, quesivit, quo iure pertineret Regnum Hungarie ad V. M. In congressu, inquam, Maximiliani cesaris, Ladislai regis Hungarie et Sigismundi regis Polonie Vienne, quum rex Ladislaus despondisset filiam suam reginam Annam serenissimo regi meo, firmatum

Dio, metti nel cor di V.Imp. Alteza quello che per lo meglio de la salute et quiete del mondo et fe'. quella se degni benignamente proceder verso el Re mio ser.mo non gravandolo con le condition troppo dure. 7. [Tertium colloquium cum Solimanno Bassa] His peractis fui multos dies in hospitio expectans responsum. Postea petii colloquium Solimani Basse. Consensit, vocatus sum. Aderat Jonus Beg et alius interpres. Diu, inquam, hic hereo, mora hec inutilis est. Serenissimus dominus meus avide

se degni benignamente proceder verso el Re mio ser.mo non gravandolo con le condition troppo dure. 7. [Tertium colloquium cum Solimanno Bassa] His peractis fui multos dies in hospitio expectans responsum. Postea petii colloquium Solimani Basse. Consensit, vocatus sum. Aderat Jonus Beg et alius interpres. Diu, inquam, hic hereo, mora hec inutilis est. Serenissimus dominus meus avide meum reditum expectat, quuum videbit, sibi non responderi neque me dimitti, desperabit de pace et ipse hostilia

auderet fidem Imperatoris reprehendere, dixit: Hec est voluntas Imperatoris, ut tantisper hic sedeas, donec te dimittat Jonus Beg mirabatur, in quem eventum tamdiu detinerer. Hinc recta profectus sum ad Rhustam Bassam. Recensui illi verba Solimani Basse de responso Imperatoris. Non est, inquit, hoc responsum, ibis cum alio responso, fortasse cum meliore (hec autem ironice loquebatur). Venies ad bellum cum Imperatore, videbis, nos quoque scire bellare per hiemem. Tum erat dubius Thurcus, an confestim

Possetne, inquam, de pace transigi equis conditionibus? Hic diu cogitavit, et omnino nihil respondit. Sic finito colloquio ego discessi, nec amplius ad eum redii, nisi postquam fui dimissus. 9. [Quartum colloquium cum Solymanno Bassa] Postremo exactis duobus mensibus Solimanus Bassa me vocavit ac primo ingressu statim quesivit: Quidnum in causa est, quod Reg. M.tas nihil respondit ad ea que iam ter ei nuntiaverat Imperator de reddendis 4 civitatibus? Dixi, me

Hic diu cogitavit, et omnino nihil respondit. Sic finito colloquio ego discessi, nec amplius ad eum redii, nisi postquam fui dimissus. 9. [Quartum colloquium cum Solymanno Bassa] Postremo exactis duobus mensibus Solimanus Bassa me vocavit ac primo ingressu statim quesivit: Quidnum in causa est, quod Reg. M.tas nihil respondit ad ea que iam ter ei nuntiaverat Imperator de reddendis 4 civitatibus? Dixi, me penitus nescire. Non credebat, donec iureiurando affirmavi,

bello vicit ac interfecit; etiam alterum Memphi sultanum suffectum superavit ac vita privavit, eorumque dominio potitus est. Nisi Reg. M.tas sequatur consilium meum, sine dubio Imperator ineunte vere maximis copiis regna eius invadet. Sic a Solimano Bassa cum bona eius gratia, comeatu accepto, profectus sum ad Rhustan Bassam. Multa locutus est contra dignitatem V.re M.tis, fidem eius elevando, quod ego graviter et constanter defendi. Dixit: Rex tuus mittat exploratum Samandriam, inveniet

die quo tu veneris ad Regem, M.tas Regia, inquit, nuntiet mihi suam voluntatem; ego efficiam, ne Imperator huc ex Adrianopoli progrediatur. Credo, sic instructum fuisse ab Rhustan Bassa. Ulama Beg enim ab ipso dependet, est ei simultas cum Solimano Bassa. Hic etate, honore, opibus, rebus gestis superior est, illi spiritus addunt gratiam et affinitas principis. Jonus Beg semper est cum Solimano, Rhustan me presente nunquam eum admisit, nec permisit, ut cum eo loquerer. Itaque vellet honorem,

Credo, sic instructum fuisse ab Rhustan Bassa. Ulama Beg enim ab ipso dependet, est ei simultas cum Solimano Bassa. Hic etate, honore, opibus, rebus gestis superior est, illi spiritus addunt gratiam et affinitas principis. Jonus Beg semper est cum Solimano, Rhustan me presente nunquam eum admisit, nec permisit, ut cum eo loquerer. Itaque vellet honorem, laudem composite pacis ad se trahere. Nam si recta legati mitterentur Constantinopolim, sine dubio omnis honor ad Solimanum concederet, primarius enim bassa

affinitas principis. Jonus Beg semper est cum Solimano, Rhustan me presente nunquam eum admisit, nec permisit, ut cum eo loquerer. Itaque vellet honorem, laudem composite pacis ad se trahere. Nam si recta legati mitterentur Constantinopolim, sine dubio omnis honor ad Solimanum concederet, primarius enim bassa omnia tractat et expedit. Nisi fortasse hec commenti sunt, ut per eiusmodi spem V.ram M. falleret, imparatamque aggrederentur. Plurima de industria pretermisi, que non videbantur magnopere pertinere ad

captos ut mala dira premant.
Fiat et ut Christi mystes agitator aselli,
Lignum uendat, oues pascat, aretque solum.
Vt Mahumetaeo iuuenesque, senesque tyranno
Annua dependant lege tributa pari.
Vt doleat mater coram sua pignora cernens
Seruitio abduci Rex Solymanne tuo.
Denique tormenta inuenies hoc scripta libello
Horrida, Christiadûm quae pia turba luat. INVICTISS. ROM. IMP. SEMPER AVGVSTO CAROLO QVINto, Bartholomaeus Gyurgieuits, clientum minimus et

nudi sunt: ad manum uenire non audent. Vulnera stantibus non ingerunt, nisi eminus. Quod si iam Veneti et Lusitani nauales suas copias conferant, Angli, Poloni, caeterique principes militem subministrent, praesertim tali Caesare rerum gubernacula tenente, non diutius obsisteret Solymannus Carolo, quam Darius Alexandro, Xerxes Themistocli, Antiochus Iudae Machabaeo. Ita sentiunt omnes captiui Christiani. Idem ego tredecim annorum experientia didici, in fugientem scilicet Turcam fortissimum, aduersus inuadentem fugacissimum esse. Turca igitur cum natura sit fugitiuus,

temporibus ibidem colonos habitavisse propter latronum frequentiam, eaque etiam causa viatores quoque in agmen coire oportebat, quum illac erant transituri. Postea quo tempore Belgradum nobis ademptum est, passae cujusdam industria Solimanus princeps incolas collocavit, neque in hoc solum loco, sed per totam eam viam qua Haemi juga transcenduntur. Et insuper passim locis magis infamibus vicinos pagos jussit custodiendi gratia excubias apponere, quas singuli pagani

quoque manum, et calamum per veritatis semitas in tua praeconia, et gratiarum actiones precor deducito. Selimus, perfidus Turcarum Tyrannus, Othomanicae fraudis prepravljeno iz "grandis“ , non ut Solimanus pater dissimulator, sed ex professo haeres, et alumnus faedifrago bello Venetis Cyprum pene totam *** totam *** Famagustam Z: totam praeter Famagustam D Famagustam jam anno ante ademerat,

sylvae vocat David, Hierusalem: sicut Prophetae eam saepius vocant Libanon, quod ex cedris Libani erat aedificata, et ideo sylva Libani quasi migrasse Hierosolymam videbatur. Solium Domini vocabitur Hierusalem, Hierem. 3. id est, in qua familiariter Dominus sedeat, et glorificetur. Item, Solyma, Luza, Bethel, Hierosolyma, Hiebus, Helia, Hierusalem, Sabaea. HIRCUS, pro duce aliquando ponitur: quia hirci dominari in grege caprarum, et praeire ei, ut duces, solent. Isa. 14. Omnes hirci terrae surgent tibi obviam: scilicet regi Assur. Sic et Hier. 50 legitur, Recedite

70   Si quem iuvat iri per arces. 70
71  Iam senio gravis et voti reus arva tenebat
72  Phoenicum et Libano laetus spectabat ab alto
73  Subiectas Solymorum arces, spectabat et urbes,
74  Sulphureumque lacum et Iordanis sacra fluenta,
75  Cum secum: “His certe terris rex fertur Olympi 75
76  Caelestes mutasse plagas, hoc

77  Hic illum divina patris mandata ferentem
78  Monstrantemque viam superis gens impia ferro
79  Perdidit. Heu, fati rerumque ignara tuarum
80  Infelix Solyme, proh criminis auctor Iuda! 80
81  Ille tamen victi spoliis Plutonis onustus
82  Astra petit, solioque Iovis successit ovanti
83  Agmine caelicolum exceptus; quaque ille

178  Ergo senex patriam repetes inglorius urbem?
179  Haec animo concepta fides? Is pectoris ardor?
180  Non dabitur divum sanctas occumbere ad aras. 180
181  At Solymes saltem turres et tecta Sionis
182  Aspicere et scelerum liceat Iordanis in unda
183  Abluere illuviem atque artus mersare seniles.
184  At vetat hoc magni rex aetheris

182  Aspicere et scelerum liceat Iordanis in unda
183  Abluere illuviem atque artus mersare seniles.
184  At vetat hoc magni rex aetheris et mihi forsan
185  Atque aliam Solymen, alias Iordanis et undas 185
186  Destinat atque alia quaerendos morte triumphos.
187  An non ille omnes, qua littore Phoebus ab Indo
188  Vergit in occiduam Calpen,

253  Irrita vota cadent, sanctum est quodcumque precatur.
254  Sanctus […] Hic iterum est lacuna 32 versuum.
255  Carmina quae Solymas solitus diffundere ad aras. 255
256  Occurris pius ipse parens et pulvere in atro
257  Non passus squallere diu regalibus ultro
258  Restituis sceptro, solioque

1.7.31.1  Illum ego laudarim, si quis puer indole rara
1.7.31.2  Eminet, et si quis fronte modestus erit.
1.7.32.1  Direptor Solymorum aurum, quod Crasse sitisti,
1.7.32.2  Ebibe. Sacrilegos exitus iste manet.
1.7.33.1  Mundi oculus Sol est. vivax quoque

11.3.1  Diffugere anni virides. Aegypte valebis.
11.3.2  Cumque tuis vitiis, deliciisque tuis.
11.3.3  Iam melior me raptat amor. Iuvat alta Sionis
11.3.4  Templa, iuvat Solymi regna videre senis.
11.3.5  Illa meis olim possessa parentibus ora.
11.3.6  Illa (velim) cineres condat, et ossa mea.
11.3.7  At lapis incisus testetur nomina Flavi.

libet paucis, quae rerum arcana revolvens
11.10.2  Explicuit septem Gasto voluminibus.
11.10.3  Et quae tot vates, et tot cecinere Sibyllae,
11.10.4  Hi Solymis, illae colle Sub Albuneo.
11.10.5  Est Deus, est inquam Deus unus, et omnis in ipso,
11.10.6  Omnium et ipse parens, omnium et instar agens.
11.10.7  Praeterea illius spirat

16.2.13.3  Quam tamen hic fratri moestae posuere sorores,
16.2.13.4  Illa prius lachrymas ebibit urna meas. Solymanni Turcarum regis Epitaphium
16.2.14.1  Pannoniae Sylvae, nec dum bene nota Segetti
16.2.14.2  Flumina, vos moriens Thrax Solymanus habet.

Solymanni Turcarum regis Epitaphium
16.2.14.1  Pannoniae Sylvae, nec dum bene nota Segetti
16.2.14.2  Flumina, vos moriens Thrax Solymanus habet.
16.2.14.3  Donec erunt reges, et pax, et bella per orbem,
16.2.14.4  Illius in niveis fama vehetur equis.

cum rege iacet Vallia tota domus.
16.2.71.5  Et iacet hic longo Sismundus fractus ab aevo,
16.2.71.6  Et cum rege iacet tota Gelona domus.
16.2.71.7  Et iacet hic iuvenis Solymanni Thracis alumnus:
16.2.71.8  Et cum rege iacet tota Sepusa domus.
16.2.71.9  Et iacet hic Libyco consumptus Marte Sebastus,
16.2.71.10  Et cum rege iacet Lusia tota

Lithvani familia in Sigismundo, qui in fine eius belli, quod Veneti cum Otthomano Selimo gessere diem suum obiit, penitus extincta est. Post cladem Mohaczicam, in qua Ludovicus rex cum omni pene Pannonica nobilitate extinctus est, Solymannus victor Ioannem Sepusium Hungariae regem declaravit, et ea gens in filio successore esse desiit. Sebastianus, qui in Africana acie periit XVI. Portugalliae rex, non modo familiae suae finem, verum regno universo miserabilem cladem intulit: Henricus

16.3.111  Hic quos Epiri miserunt moenia, Sorgi, Sorgi.
16.3.112   Illyriae duris nomina temporibus.
16.3.113  Qui Solymas arces, et Iesu nobile bustum
16.3.114  Hospes adis, Daxae littore siste gradum.
16.3.115  Sorgorum pius hic surgit labor, omnia vivis
16.3.116  Docta manus Blasii pinxit

3.63  Maximus exceptam laeto gratissimus ore
3.64  Attollit, plausuque Aulae gratantis in alta
3.65  65 Sede locat, fruiturque gravi sermone loquentis:
3.66  Sic olim ad Solymum Regem divina sonantem
3.67  Eloquia opposito Boreae properavit ab Austro,
3.68  Qua sol flagranti siccas foce torret arenas,
3.69  Saba opibus, regnisque potens, sed opimior alti

4.530  Heu Thraci tellus, Christi venit unde litato
4.531  Sanguine libertas regum: quorum impigra bellis
4.532  Dextera, cognatis se caedibus imbuet? et te
4.533  O decus Isacidum Solyma, humanae ara salutis,
4.534  Threicio mucrone premi, sincera potentum
4.535  Vis regum nescire fides? quos illius Agni
4.536  Implorat fusus sanguis, cui regia sceptrum

4.553  Impuro possessa gregi, sibi moenia reddi,
4.554  Caesareo victor coget Iovis Aliger igne?
4.555  Audiet Adriacos quando rugire Leones,
4.556  Infelix Solyma? expandet sua brachia quando,
4.557  Victa, salutari tellus Memphitica signo?
4.558  Assyrios rores, et Mystis debita quando,
4.559  Christiadum purae stillabunt balsama dextrae?

quis ab antiquis monstret superantia Gracchis
4.267  Germina? Vel primi tot quondam nominis vrbes
4.268  Heu pessum cecidere. Iacent Carthaginis altae
4.269  Moenia, confusis vix agnoscenda ruinis.
4.270  Pro Solyma Solymae locus eat. Viguisse Mycenas
4.271  Non oculis, famae iam credimus. Ardua nusquam
4.272  Pergama. Cadmeus cecidit labor: aequora nec te
4.273  Bina, Ephyre, texere satis; quin Romulus ignis

ab antiquis monstret superantia Gracchis
4.267  Germina? Vel primi tot quondam nominis vrbes
4.268  Heu pessum cecidere. Iacent Carthaginis altae
4.269  Moenia, confusis vix agnoscenda ruinis.
4.270  Pro Solyma Solymae locus eat. Viguisse Mycenas
4.271  Non oculis, famae iam credimus. Ardua nusquam
4.272  Pergama. Cadmeus cecidit labor: aequora nec te
4.273  Bina, Ephyre, texere satis; quin Romulus ignis

Barbita Dircaeum carmen resonare patronis
Gratum Caelicolis, Tuscum nunc missus ad Arnum,
Laxat ubi patrias sanguis Mediceus habenas,
Fata Palaestinae plusquam communia Nymphae
Fallacesque thori Solymaeas dicere taedas,
Iessigenae nuptae titulos uterumque potentem
Numinis et laetâ Mariam producere Cirrhâ
Invito non Musa iubet. Iesseus Avorum
Quantus honor regum! Quanta haec natalis Idumae

Haec fuit illa, caput Stygii obtritura draconis
Femina, qui plantae ferus insidiator in ista,
Quae timeat, propria semper cervice probabit,
Principe formidanda pedum vestigia Nympha.
Hanc Solymaea Domus portâ signabat Eoa:
Porta tamen clausis semper non pervia valvis
Admissura Deum. Nullis mortalibus umquam
Delubri patuit limen: sacra ostia soli
Templum ingressuro fuerant servata Tonanti.

taeda, emissis in dissita flammis
Antra, propinquantem non vult nescire salutem
Iamque movent resides signum ad vitale lacertos. 40.
Vos nuruum Solymaeus honor, vos gratia, Nymphae
Iessiades, gratusque lepor, secernere natos
Incipe connubiis flores festisque ligare
Lilia lemniscis, quae vel campestribus undis
Alluit innumeris Ierico fecunda

Incipe connubiis flores festisque ligare
Lilia lemniscis, quae vel campestribus undis
Alluit innumeris Ierico fecunda rosetis,
Vel quae praepingui tellure Saronia Tempe
Educat, aut regum Solymaeis parturit hortis
Lacte fluens tellus: vobis haec proderit olim
Sedulitas, augustae aderunt ubi foedera Nuptae.
Vester enim primum cum connubialibus aër
Lucebit flammis venietque datura Tonantem

oris
Effigie, aestivum solis pressura calorem
Quae placido niveos artus humore fovebat.
Longior hac ipsa Davidem solverat hora
Somnus, et augusti spectantem a culmine tecti
Excepit Solymaea nurus, cui candida fusus
Membra lavaturus speciem non texerat imber.
Nescius infusae candor crystallinus undae
Mentiri, similes defert ad regia vultus
Lumina, nudatae fuerant quae forma maritae.

Credentem, probro hanc sed non satis esse tegendo
Certa; viri innocuâ texit quoque dedecus umbrâ
Hinc vivo coniux fuerat quae moecha marito,
Occiso regina fuit. Regalis ab undis
Sic etiam petitur murex: Solymaeus eosdem
Fons generat, Tyrio repunt qui litore vermes.
Nec stabili tellure magis solet aequa favere,
Quam liquidis fortuna vadis: sic Caesaris ibat
Undisono sors laeta freto, sic fonte natantem

futurum
Helciadis monito vatis. Redit aurea tandem
Libertas: tempusque fuit cum vindice Cyro
Evomuit saturata suas Chaldaea rapinas.
Tunc ubi craterum pretiosa et sacra supellex
Excisis Solymis templo sublata, videret
Assyrias cum rege nurus nutante bibentes
Ore; suosque deos ausam Babylona timendo
Isacidum praeferre Deo, signante stupendis
Articulis scripto nocturna pericula muro;

indocilem formare hoc dogmate mentem,
Forte paraturis sobolem suspenderat astris. 4.
Tergemina Hebraeae fuerant sollemnia legis
Festa, Deo sacra, Solymae quibus omnis in aede
Instaurare litaturus consueta quotannis
Vota iubebatur populus. Donaria sacris
Addebant aris, nec fas sine munere cuiquam
Tunc Salomoniaco votis incumbere templo.

In scelus Isacidae morum praecepta tonarent,
Prodigii pavidos caelo informante tribules.
Thure Deum venerans sic ter festiva tenebat
Iudaeam pietas: ter religiosa quotannis
Numinis hoc cultu Solymam conspexit Idume. 5.
Harum luce una cum se sollemnibus aris
Sisteret et coram populi maiore corona,
Dona Ioachimus sacro daret annua

splendoris agunt: sors tristis inertes
Sternit: ubi duros fortuna reciprocat ictus,
Splendidius reddit fortunae malleus aurum. 7.
Non procul a Solymis locus est, ubi plurima collis
Ubertas, herbaeque ferax et pascua tellus
Eminet. Hac iunctos fecundis matribus agnos
Parte Ioachimus, pecorisque fugacius agmen
Pastorum sub virga habuit, quos saepius

collis
Ubertas, herbaeque ferax et pascua tellus
Eminet. Hac iunctos fecundis matribus agnos
Parte Ioachimus, pecorisque fugacius agmen
Pastorum sub virga habuit, quos saepius ipse,
Cum Solymaea pius visebat limina, suevit
Explorare redux, natosque agnoscere fetus.
Illotas voces, irati opprobria Mystae
His etiam pressurus agris ad amoena gregalis
Pascua contendit pecoris caulasque revisit.

stirpe nepotem,
Promissumque dabit germen, Iudaeque Leonem.
Ille Giganteo Lethaeos robore postes
Destruet et veterum complebit vota parentum.
Utque scias vera me tibi praedicere, perge,
Et Solymam festinus abi, dabit obvia coniux
Se tibi: templum ambo sacrosque intrate penates.”
Haec ut fatus erat, penna se praepete librat
Aliger et summis volitans se nubibus abdit.

Intuitu prostratus humi, gratusque Tonantis
Expendit promissa. Fidem caelestibus ultro
Observat monitis, proprios non amplius ille,
Non uteri steriles accusat coniugis annos.
Mox repetit Solymam, constans parere monenti
Aligero: pecorum caulis, ovibusque relictis
Festinat tacitumque premit sua gaudia pectus.
Urbis ut ad celebrem, quae dicitur aurea, portam
Accessit, videt aversa de Nazareth

sportam- quae proximiore pararet
Nocte, litaturis duo mollia liba ministris. 10.
Expletis templo votis, descendit uterque
Propria, quae Solymis stabant, ad limina coniux,
Tanta ubi sincerae pietati dedita virtus
Coniugii fructu, sibi non post multa dierum
Intervalla dato, probrum legale redemit.
Octavo gravis affulsit cum sole December,

radiis- veluti si nube serena
Abditus augustos transfundat Delius ignes. 17.
Anna moras uteri longasque in pondere lunas
Solatura novem cultu Solymaea frequenti
Templa petit ventrisque acceptum a Numine germen
Grata Deo defert prolisque reponit honorem. 18.
Accidit ut, festas cum lex

Iam prope tempus adest, aiunt, cum Martia Iudam
Gens patrium Tyberim clypeis bibitura relinquet
Non plus Oenotriis poterit Iovis Ales ab oris
Victor Idumaeis nidos componere palmis:
Nec Solymae, Ausoniis praestrictas fascibus ultra
Exolvet Latias volucris Romana secures.
Haec arcana fuit multorum fabula, sed vox
Publica nulla fuit. Metuens nam dura Quiritum
Imperia, occultus fidas iaciebat in

Author, in os vocis prohibens migrare periclum
Promissum non longe alii distare docebant
Messiam, pennis hilaris quod praebuit Ales
Indicium, spondensque eadem solacia vultus.
Et Simeon Solymae Mystes aetate colendus
Occidua, cui certa suis accesserat annis
Caelo nixa fides, non se prius aurea seris
Lumina clausurum fatis quam surgat avito
Sanguine Iessigenûm promissi principis alma,

Credidit hanc primis radiis assurgere lucem,
Festivo testante Cherub, seseque supremum
Praeparat ad carmen, spectandae encomia natae;
Illius ad vultum extremos dum spiret amores,
Expiret Solymaeus olor: cui postea nati
Virginis eiusdem tamen, obnitente senecta,
Accessit caelo hausta fides, meritumque videndi.
Mystarum e numero fuerat qui diceret alter;
Unius ingressi fanum, festivius Arcam

Sione
Sterneret infidos ultor Romanus Apellas.
Vulgatus rumore idem sit Caesare dignus
Spectatore latex; aequo ne teste careret
Prodigium fontisque fides, quem laurea captae
Ornabat Solymae, Victor Titus ivit ad amnem:
Et quasi sabbaticae iam testis idoneus undae
Sufficeret, nulla sese plus luce negare
Visus erat misitque suas in sabbata lymphas.
Sed licet is natae supremae matris

obsequio ut valeam?” Rorantibus Anna
Haec oculis responsa hausit vultuque madente
A lacrymis, tenerae spectabat gaudia Natae. 3.
Surgebat celsis Solymaeis turribus olim
Altior una Domus, cuius rudis area, magnae
Urbis erat spatium; moles augusta, stuporis
Prodigium, cuius pretium non solveret omnis
Copia praecipui cumulo congesta metalli

Foedaret volucris, fixis pungentibus auri
Cuspidibus poenale fuit: mucronibus unde
Territus auratis, vitare pericula cautus
Milvius, aut pica, aut corvus, passerve solebat.
Tanta fuit quondam Solymaei gloria templi. 11.
Craterum par gaza fuit, sollemne colendo
Apta aris servire Deo, nec degener aedi
Augustae numerus: cuncta haec vel

subiret
Cum Chaldaea iugum, captivo victor ademit
Serviles Iudae laqueos et compede fracta
Assyria patriam libertatemque benignus
Restituit princeps direptique omnia templi
Vasa reversuris Solymam concessit Apellis.
Quae tamen Ausonios iterum decorasse triumphos,
Spectavit Romana Tito victore potestas.
Funere Messiae postquam foedasset iniquas
Infamis Iudaea manus, Tarpeia nefandum

Obtinuit princeps: quod Pax conflaverat olim
Libertasque aurum, levius quo ferret ademptas
Libertatis opes, Pacis gaudebat in aede,
In gremio molis, libertatisque Latinae,
Captivae spolium Solymae regale reponi.
Vel fati vis ista fuit, migraret in Arcem
Ut sobolis defuncta parens, ubi egena potentem
Regnorum synagoga fidem populosque legentem
Aspiceret natam: moriensque vetusta Sionis

Ipse Ioachimus. Quem mox cognovit eundem
Esse virum Simon, qualem ille minoribus olim
Adiunctus mystis sacris opulenta ferentem
Vidit dona aris: nam quos ducebat avitis
Proventus fructusque agris Solymaea petentis
Fana peregrini voluit templique piorum
Esse ministrorum; largus quos ille quotannis,
In sua servato vix lucra triente, fovebat.
Hunc praesul postquam accepit sua poscere Simon

In sua servato vix lucra triente, fovebat.
Hunc praesul postquam accepit sua poscere Simon
Ora, iubet propriis dignum succedere tectis
Admittique virum, praesens qui tabulis altum
Affatur mystam: “Solymae sanctissime Flamen,
Et templi summe Antistes, me pauca loquentem
Te supplex audire precor: mihi filia nata est,
Et thalami flos illa mei, quam cedere templi
Obsequio mea vota iubent. Nam viximus

Et matre et nata pater ut se tertius illis
Addiderat splendor; completi luminis instar
Fulgebat terrena Trias. Venit obvia sancto
Anna viro, legis quae natam arcana legentem
Observans Solymis hunc advenisse Rebeccae
Audierat monitu famulae dominumque salutat.
Cui ille in templum ducendae Virginis aequum
Praesulis exponit placitum: mox languidus Annam
Irrigat, et maestis corrugat vultibus

Illecebrâ tunicas, florum variata figuris
Tegmina depromit: nivea cervice fluentem
Addidit his roseam ferientemque atria pallam.
Singula disponit genetrix et singula prolis
Ad cultum Solymis votum positura reponit. 19.
Est via quae ternae spatium non molle diei
Postulat et Solymis triplici distare beatos
Cogit sole lares, felix

disponit genetrix et singula prolis
Ad cultum Solymis votum positura reponit. 19.
Est via quae ternae spatium non molle diei
Postulat et Solymis triplici distare beatos
Cogit sole lares, felix ubi semper amoeno
Nazareth adiectas oblectat vertice valles.
Iuncta viro sobolique, viam premit Anna superbas
Ducentem ad Solymae turres: descendit ab

Postulat et Solymis triplici distare beatos
Cogit sole lares, felix ubi semper amoeno
Nazareth adiectas oblectat vertice valles.
Iuncta viro sobolique, viam premit Anna superbas
Ducentem ad Solymae turres: descendit ab alto
Urbis ut aversae clivo, tum forte minori
Contentus torrente Cison occurrit, utrâque
Longa tribus geminae lambens confinia ripâ.
Una Zabulonis campos rigat, altera montes

Fulgebat Maria et roseo vernante labellis,
Caelestes animi flammas prodebat in ostro.
Hoc igitur cultu sacrati limina templi
Virgo petit; matrisque latus sanctumque severa
Observare patrem Solymis ex aede paterna
Egreditur gaudens, communis victima voti. 21.
His aderat comes, Hebronis pius incola, vates
Zacharias, Levita sacer, cui

resonabant vocibus umbrae. 29.
Quin etiam si quando aliquam Iudaea dedisset
His tenebris post fata animam, cito discere manes
Solliciti optabant: Solymaei qualia mystae
Dant monita, afflatusque ferat responsa Sacerdos,
Quam cito venturum, maestum Israëla molestis
Erepturum umbris doceant oracula regem.
Dicebantque obita Limbum quëis morte venire

formare nurus tenerasque puellas
Exempli virtute potens, sese omnibus aequam
Errare indocilem morum praebebat amussim. 2.
Nacta Phanuelem patrem Solymeia supplex
Templa colebat anus, primum cui septima postquam
Connubium solvisset hiems, pertaesa secundi
Anna thori, thalamos nequicquam urgente iuventâ,
Forma, opibus frustra bigamos suadentibus

Ipsis Caelitibus semper crescebat in aestus.
Reddidit hoc Virgo Delubrum augustius auro,
Quam classis quod Eoa tulit, populata superbas
Auri gemmarumque plagas: illustrius omni
Virgineis facibus Solyme resplenduit astro. 13.
Nec locus aut tempus sacris ardoribus aptum
Defuit: arcanae quantumvis conscia flammae
Aedes tota foret, solitò

aethereum dantem responsa Tonantem
Si meruit Moses, numquid Genetrice minister
Maior et augusto legatus dignior ostro? 14.
Iessaeae vero, postquam Solymaea beavit
Ingressu Delubra, fuit mos iste puellae
Continuus: modicum post pensa diurna soporem
Naturae intuitu teneros mittebat in artus.
Nec tamen (angelici terreno in corpore pollens

Membrorumque sopor, flammis cui iugibus ardens
Nulla reposcebat somni intervalla voluntas.
At medio adversis cum sol radiaret Olympo
Antaecis paribusque umbris distantia summam
Formabant Solymae lucis confinia noctem,
Adveniens caelo iucundus adesse solebat
Aliger, ut Mariam suetis pro more praeiret
Obsequiis, subiturae imum penetrale puellae
Et comes et lumen; fortisque recludere sacras

Si castigatum missam consumere caelo
Sanctorum annonam Phoebeius attulit ales,
Segnius aethereos rear id fecisse ministros,
Summa Dei praesto voluit quos esse potestas
Non solitis quëis digna nurus Solymeia curis?
Haud etenim Eliae Phariamve colentis eremum
Tantus erat patris, pectus qui accenderat, ardor
Numinis, ut Mariae sacras ructantia flammas
Aequaret corda, Aligerum transgressa calorem.

Obsequium quo Numen amet, quaecumque laborum
Ardua dilecti nutu subitura Tonantis.
“Ut quid ego his tectis”, animo sic saepe locuta,
“Numinis ad cultum positis ignava quiesco?
Ut quid ego has sedes, Solymae delubra potentis,
Desidiosa tero, si me neglecta paventem
Torquet religio? Me germen inutile templi
Quisque videt, dignumque oculis nihil una supremae
Maiestatis ago. Quando tot munera danti

30.
Aliger hic Mariae praesens, caeleste serena
Iucundus facie, prolato ad sidera voto
Evolat atque hilaris iurati afferre pudoris
Primitias, summo coram Solymaea Tonante
Exponit vota, aethereas superantia mentes,
Quëis simplex natura pares non sustinet aestus.
Tunc sic orsus ait: “Rerum suprema potestas,
Astrorum, terraeque author, nova gaudia caelo

recenti
Prodigio, labi facilis, iurare voluntas
Incipit et nostro votis contendit Olympo.
Concessit nobis sensûs natura quod expers,
Nescia foedari, dote hac excessimus omnes
Terrigenas; Solymis hodie tamen aemula tanti
Muneris est Virgo. Qualis, proh, Virgo! Stupete,
Caelestes animae! Nostrûm non contigit ulli
Par virtutis apex, par nulli admensa favoris,
Qui vos, Caelicolae, solus facit esse

Caelestes animae! Nostrûm non contigit ulli
Par virtutis apex, par nulli admensa favoris,
Qui vos, Caelicolae, solus facit esse beatos,
Divini ubertas, par nulli affluxit amoris
Aetherei torrens, quali Solymaea Virago
Aestuat, assiduis cumulans praecordia flammis.
Illa quidem carnis vestitam pondere mentem
Nacta, sed huic carni data tanta licentia, quantum
Virtuti servire potest. Cui integra desit

Adami pellis. Thalamique hunc nescia mundo
Virginitas fecunda dabit, meaque edita terris
Viscera conclusam pandet mortalibus aethram.
Interea pro voto virginitatis habebit
Virgo aequum Solymaea decus statuamque trophaei,
Laude suo numquam carituro insignia facto.
Ardua tollatur, qua parte retorquet Eoos
Phoebus equos, saxi moles, sub lumine nostrae
Urbis in occiduis facibus non sole

Vix quater expleta, fatum commune resolvit.
Orba viri mulier, gravis et castissima mater,
(Cui alios censere thoros placuisse iugales,
Arbitror esse nefas) reliquos transegerat annos
(Lustra fuere duo) Solymaeis innuba tectis.
Anna maritales inclusos urbe penates,
Et soboli et templo magis opportuna colebat.
Ante tamen natam completis fervidus annis
Quam caperet Hymen, etiam vis ultima matrem

Propitiam, Matrem supplex orator adora. IESSEIDOS LIBER VI. 1.
Ut Solymi statuere patres ventura docentem
Fata super Maria quam nubilis attigit aetas
Implorare Deum, caeli responsa rogantem
Supremum faciunt placitis concurrere Mystam.
Mysta Theophilides fuerat novus iste,

A radice diu virgas afferre monebat
Sacra Palaestinae patrum templique potestas. 8.
Iam signata dies iunctos cogebat adesse
Et Solymaea procos accedere templa tribules.
Parent laeti omnes; primumque ingressa iuventus
Vestibulum, divina patrum mandata secuti,
Expectant summae iussa ulteriora tiarae.
Octoginta aderant iuvenes, quorum

Servabat mixtos omni regione tribules.
Inde fuit tota Iudae quod sparsus Idume
Spiraret sanguis, quavis ex parte profectos
Spe thalami, reduces domus acceptura maritos,
Transmisit Solyma iuvenes. Hic adfuit Amos,
Carmeli flos pulcher Amos, quem Rutha Phalego
Ediderat formosa viro; fuit alter Abellus
Abramo genitus, tenerae cui mille per agros
Errabant pecudes: David quoque venit ab

Iusserat Ascalides. Daniel dilecta parenti
Labano soboles, donis instructa paternis,
Nil prohibente patris flammas Esthere novercâ;
A Iordane procul, Sephone ex urbe profectus
Pervenit Solymam. Tobiam, Nathanaelem,
Quosque referre mora est, patriâ migrare subegit
Prodigiosus Hymen; cunctisque accessit Ioseph. 9.
Regia progenies,

Lex mihi suprema est: illi contraire repugnat
Aequa boni ratio. Quod vellet Numen, id esset
Regula virtutis! Vitii se mergit in umbra
Quisquis ab hac summa morum deflectit amussi.”
Cui pater: “Est Solymis Virgo (sanctamque sororem
Esse genetricem laetor tantae indolis Annam)
Consobrina tibi est. Plenis iam nubilis annis,
Committenda viro. Nymphas bona sparsa per omnes
Huic collecta nitent: species, pudor,

Si fatum volet arentis te germine fustis,
Aut ave Chaldaea sponsum, Iosippe, notari,
Certabisne Deo, aut iusso pugnabis amori?”
Rettulit haec natus: “Frustra dulcissime perdis
Verba, pater. Mihi nec Solymam, nec visere templum
Est animus, nec signa novi spectare mariti.
Cerne, pater, capitis canos utcumque capillos,
Durata qui fronte rigent et lacte madentes
Inter stabo procos? Me dura laboris et artis

Par census, manuum labor; aeternique pudoris
Constanti nuptam exhibeant; tandem omnia curae
Divinae aptantem Cleophae domus hospita fratris
Collegit, quem tunc cum prole et coniuge flammae
Fonte haustae, Solymis pietas festiva tenebat.
Ut consumpta dies, quid lux oritura laboris
Latura est, plenus curarum lumina somno
Oppressus positis stratis indormit Ioseph.
Cui facile ut primum mentem vis alta soporis

Affatus Cleopham cunctas ex ordine promit
Connubii curas nocturnaque visa recenset.
Cui frater: “Quanta, dulcis germane, videtur
Sorte favere Deus! Mariam (quàm grandia spargit
Rumor et eximiae quas urbs Solymaea puellae,
Quas laudes Iudaea canit!) tibi praeparat aether,
Tot Charitum nimiam donis, Iosippe, maritam.
Connubii praecide moras, caelestibus esto
Aequus prodigiis! Signata amplectere taedis

Iam tuus est, Iosippe. Thori quod iussa iugalis
Non invita dabit, deero nec fidus ituro
In templum comes. Agnati quoque sanguinis idem
Est animus: venient, festi quos annuus ignis
Excivit Solymam propriis e sedibus ardor.
Hic venerandus adest grata cum coniuge mystes
Melchi Hebronites, qui sanguine tangit Elisam,
Cui eadem nobis, eadem sponsaeque propago!
Quam doleo Solymam non accessisse,

Excivit Solymam propriis e sedibus ardor.
Hic venerandus adest grata cum coniuge mystes
Melchi Hebronites, qui sanguine tangit Elisam,
Cui eadem nobis, eadem sponsaeque propago!
Quam doleo Solymam non accessisse, mariti
Zachariae amissae luctu prostrata loquelae.
Bis Phaëtonteo sese iam lumine Phoebe
Exuit, in tacitis quod maesta penatibus haerens
Elisabeth, prodire palam quo nescio fato

Germano fraterna peti non simplice coetu
Limina, cognatas matres aliquosque probata
Aronis de stirpe viros, quëis praebita solis
Libertas, thalamos Iudae cum prole pacisci.
Hic agnatae aderant, Solymae quas miserat urbi
Nazara, sive Hebron nuptas: hic Melchias aevi
Iam matura parens, hic Ephrataea Rebeccae
Progenies, geminae, tempus queis nubile, natae.
Hic Galilaea Esther cum Bethlemitide socru,

manus, vel nere Phrygum suevere puellae,
Sed rudibus contenta stolis, quas ipsa probaret
Et cuperet, si membra darent mortalia, virtus.
Egreditur tectis Virgo decorata modesto
Tegmine, quod pecudes et quod Solymaea dedere
Vellera, quëis pretium Virgo dabat, omnibus essent
Ut Serum et regum non inferiora potentum
Velleribus, quae Sidonio saturata veneno
Sanguineas altis acuunt in regibus iras.

Pondus, adorandae nacti connubia nymphae.
Tum Mariae perpendit opes, cui caelica dotis
Contigit ubertas, divinae lucis in unam
Collatis gemmis; quas promicuisse serenis
Virtutum radiis Solymae sacraria narrant.
Haesit ut in vultu iuvenum, penetrare futurum
Connubii eventum tentat fructumque daturos
Communem thalamos ignaro in pectore versat.
Tandem ait: “O Sponsi, vobis immota voluntas

Virgo subit, dum vota sui generosa pudoris,
Scilicet ut fanum, donec sollemnior Hymen
Tradendaeque viro tempus legale veniret,
Incoleret, mystae faciles sponsusque tulisset.
Iosippum Solyma nil vero morante paternus
Lar rapuit, pactae genitor quo vincula taedae
Aure tulit missaeque polo portenta columbae
Florentisque omen virgae; quo denique nuptae
Virginis et sparsae maiores murmure

Et nexas genitor sustollit ad aethera palmas,
Et sic ore refert: “Superi vim cuncta moventis
Flaminis agnosco, patriis cum aethera numquam
Difficilem monitis durum non ante probavi,
Quam Solymae templum ut peteres te, nate, rogasse.
An non ista Deo afflatus, Iosippe, monebam?”
Cui ille: “Hae, genitor, solo mihi Numinis ardent
Imperio taedae. Tamen et cognata puellae,
Me quibus adstrinxit

Est votum: sic me templo pervicit euntem
Et prece permovit, cuius dulcissimus oris
Afflatus faceret saevas mitescere tigres,
Et lenire feros nymphae divina leones
Vox potis est. Haec me Solymis exire paratum
Noluit hoc nescire: acri sua vota calere
Igne, Galilaeo stantem poscentia clivo
Nazareth et cultos matris pietate penates.
Hic domus est mecum posthac ubi nympha morari

errantia numquam
Crede Deo plenae Iosippe arbitria nuptae.
Tu modo sollemnes legis poscentia ritus
Connubia ad curas revoca laetisque puellam
Auspiciis, grato cognatorum comitatu
Eductam Solymis, hilarem compone paternis,
Quëis propria dicit flagrare cupidine, tectis.
Non aderit frater Cleophas, nec fratria taedis
Desidiosa tuis: eadem flagrabit utrique
Cura tuus Iosippe Hymen pluresque

concedent natarum affinia matres.” 3.
Interea solito, quem res ea postulat, aestu
Fervet Iosephus, dum quod foret utile grato,
Ducendae Solymâ Sponsae perpendit honori.
At varias inter moderatur singula curas,
Delubro et sacra revocandae ex urbe puellae
Simplicitas placitura: levi non pascitur aura
Plaudentis populi, vacuas neque ponderat

Puniceo textam filo, pendente per artus 191 artus: actus
Stamine, fluxuros frontis pressura capillos
Aptavit: capiti tandem de flore coronam
Hiberno, quales Solymis ubi mollior aura
Non prohibet brumale solum, concessa puellis
Imposuit praeses, longi matrona pudoris. 6.
Ut labor ornandae consumptus

pios quales Venus improbat aestus. 8.
Tradita Iosepho Virgo est, quam rite serenis
Cognatorum oculis plausuque et murmure laeto
Eductam Solymaea domus, materna puellae
Portio Nazareth hinc genitoris sede recepit.
Ut patris subiere lares, mora commoda iunctis
Sanguine suscepta est, donec peregrina pudico
Colloquio compressa fames noctisque

exurgat purusque uterique paternum
Materna nascens imitetur origine lumen. 14.
Cum iam nata diem lampas Phoebea dedisset,
Convenere omnes Solymâ quos urbe profectos
Virgineis castus tectis collegerat Hymen;
Discessumque parant, ad propria quisque reverti
Sollicitus, neque enim caluit diuturnior istis
Hospitibus mora. Tunc postremùm utrinque

Tunc prope montanum meditari regia Virgo
Cepit iter panditque pio sua vota iugali.
Mox animum flectente Deo gratissima nuptae
Vir responsa dedit fecitque hoc paschatis ardor,
Quod potuit socio Solyma tenus ire marito. 38.
Procedit comitante viro et festinat eundo
Nullibi passa moram, nisi ubi Solymaea diebus
Urbs tribus a patria distans

hoc paschatis ardor,
Quod potuit socio Solyma tenus ire marito. 38.
Procedit comitante viro et festinat eundo
Nullibi passa moram, nisi ubi Solymaea diebus
Urbs tribus a patria distans occurrit, amicum
Forsitan et lassae et templo pia vota daturae
Virginis hospitium, temploque inferre volentis
Delubri Dominum. Inde hunc, quia ventre gerebat

templum; Matrisque habitata Tonanti
Integritas, qua coniugii labor omnis et aestus
Abfuit, antiquos superabat honore penates. 39.
Ritibus expletis Solymis et in urbe relicto
Inde reversuro mox ad sua limina sponso,
Augustae Virgo portas egressa Sionis
It vidua comitata nuru, quae nupta Rubeni
Stirpe Zabulonis genito, post rupta iugalis

animi prudens, peregre Iosippus iturae
Addidit uxori sociam, perfuncta decenti
Obsequio donec rediens Hebrone veniret. 40.
Est in conspectu Solymae pulcherrima tellus,
Alta iugis, montana vocant: Chananea gigantum,
Subdita Levitis regio, qua nobilis olim
Surgebat, forti tandem expugnata Calebo
Regia, Idumaeis cunctis prior urbibus Hebron;

Mysta gradusque sui senior praeclarus honore
Zacharias, mutae tolerans dispendia linguae,
Aethereae fidei reus, expectabat anilem
Ipse senex genitor sterili de coniuge prolem.
Quos oriens Solymae Titan aspexit, eosdem
Sol moriens Hebrone videt: tanta inter utramque
Fit mora, quae totas Phoebi neque computat horas.
Emenso iam sole diem cognata subivit
Limina Virgo, novo Solymis quae sole

Quos oriens Solymae Titan aspexit, eosdem
Sol moriens Hebrone videt: tanta inter utramque
Fit mora, quae totas Phoebi neque computat horas.
Emenso iam sole diem cognata subivit
Limina Virgo, novo Solymis quae sole recessit. 41.
Illa ingressa domum praegnanti occurrit Elisae,
Virginis adventum cui ante domesticus auras
Implevit rumor. Maria

Illa fovendo omnes vultu verbisque benigna
Tecto discedit, discedentemque videre
Dum poterant, oculis, lacrymis votisque sequuntur.
Haec primis Phoebi radiis Hebrone recedens,
Postremis Solymam aspexit sacrosque penates
Sole recens orto, subiitque calentia flammis
Templa suis; niveoque tulit quod ventre, caducas
Obtulit aeternum patri libamen ad aras.

et oppressae solium exaltabit Idumae.
Talis erit, talis veniet; sed quando, vel unde,
Ignaros nos fata volunt: qui cursibus aequat
Alipedes, vel spe propior iam creditur heros.”
Haec ita iactabant mystae Solymaeaque Pallas
Ad sua fallaces traxit commenta Pelasgos.
Virgineis vero prolatae oracula vocis
Certius innotuere animis, quae gnara quis ille
Se portante redux saliens in motibus ibat,

Se portante redux saliens in motibus ibat,
Vera Dei soboles: sed nil effata, relicto
Ad sua festinans remeat domicilia templo. 11.
Cedenti Solymis Mariae iam tertia fulsit,
Atque viae postrema dies, cum saucia curis
Virgo animi purum validis turbare serenum
Triste legebat iter, tacito dum pectore versat:
“Iosippo quid mentis erit, tribus hospita

1.
Tertia Phoebeos ad frena redire iugales
Memnonius Ganges et Arabs aspexit Eous,
Iosippo propria postquam de sede profecto
Simplicis hospitium lucis Solymaea dedisset
Religio. Petit immodicam congressibus urbem
Et templum portante Deum cum coniuge sponsus.
Summa fuit templi ratio, quo cordis utrumque
Urgebat calor: exiguis promentibus ingens

Messiam, dixere, sui documenta parantem
Adventus, misisse istam, ne ignotus adesset,
Isacidis famam. Sed qui magis apta reservat
Indicia, ingenti cum maiestate verendus,
Augustumque latus Solymo observante senatu,
Stipatus populis et tanto principe dignae
Robore militiae septus regnique toparchis,
Praeferri solitas volet a lictore secures.
Hic laeti gestire omnes plenamque Monarchae

Quod digitis sceptrum. Contectus casside frontem
Iudicii recta librat terrena staterâ
Atque parem mirando operum molimine, dicunt,
Esse Deo. Hebraeis promissum fascibus aiunt
Fata, nimis Solymae, populoque haerentia fata.
Intremuit iustum metuens Heroa tyrannus.
Novit enim Solymi possessor iniquus honoris
Quod gemino nec Phoebo aether, neque regna duobus
Regibus aequa satis, vel tunc mage,

Atque parem mirando operum molimine, dicunt,
Esse Deo. Hebraeis promissum fascibus aiunt
Fata, nimis Solymae, populoque haerentia fata.
Intremuit iustum metuens Heroa tyrannus.
Novit enim Solymi possessor iniquus honoris
Quod gemino nec Phoebo aether, neque regna duobus
Regibus aequa satis, vel tunc mage, pectore quando
Adverso vitiis unus, virtutibus alter
Praestat et oppositis regnum moderantur

Iesseumque datis portis admitte nepotem!
Proh dolor! Immitis Bethlem, crudelia tecta!
Infelix regio, tantus tibi spernitur hospes:
Reicis urbe sua depulsum ad bruta Tonantem.
Iosippus siquidem Solymis digressus ab oris
Molle legebat iter facilique labore diurnum
Nactus Ephrataeis labens sub moenibus astrum
Hic sibi quaesitum doluit commune negari
Hospitium. Supplex orat vergente pudica

Stellae idem radius, donec splendore refulgens
Eximio complesset iter parvumque dedisset
Noscere divini pueri venientibus antrum.
Quos, regum genus egregium, divinitus actos
Ipsa probavit hiems Solymis succedere tectis;
Consilio hanc omnes animisque volentibus aedem
Devenere, procul regnis, quae florida quondam
Adverso veniens sol respiciebat Olympo.
Lumen ad usque humilem caulam caeleste secutos,

Deo quantum fuerat spes ausa, reservant. 33.
Iosippus vero, implendo postquam aera tulisset
Caesaris edicto, templo Panchaea daturus
Thura petit Solymam, quem sexta petebat ibidem
Esse, quaterdenûm numerum impletura dierum
Hebdomas, ut sobolem nuptae pro more iugales
Expertae thalamos Virgo lustranda referret.
Hinc ea, ne positam posset transgressa

siclis redimenda fuit, Iosippus Eoa
Munifica regum oblata de merce coactum,
Primigeni pueri pretium legale parabat. 34.
His ita compositis, Solymaei limina templi
Pura petit genetrix puro comitata marito
Atque uteri pignus fano illatura ferebat.
Ventum erat ad limen, sed necdum turture mystis
Deposito immundum leges superare vetabant

matre et nato suffragia 854 suffragia: suffragie mentes.” 38.
Dixerat haec Simeon, cui mox divinitus acta
Successit Solymaea nurus testataque partus
Virginei caeleste genus, praesentia regem
Promissum pueri membra assumpsisse docebat.
Haec fuit Anna decem sex supra a funere rapti
Coniugis in templo lustris superaddere

Praecepto sobolis, pavidus discedit uterque
Urbe statim coniux: Galilaeis fallere tectis
Herodis rabiem similes fugientibus ibant.
Horum etenim timidas iam forte impleverat aures,
Tergemini regis Solymaeam adventus in urbem,
Divini pueri manifesto sidere cunas
Scitantis. Novere etiam pandentibus ipsis
Regibus, Eoas iussis caelestibus oras
Mutata tentare via, ne dira tyranni
De

Et procul Isiaci fias novus accola Nili.
Dumque ego te Phariis monitum discedere regnis
Iussero, Niliacis deges securus arenis.
Causa fugae furor est et mors quam regia nato
Cuspis et immitis Solymi parat ira tyranni.
Rumpe moras longumque viae nec linque laborem!
Mutandae sedes; ne te hic aurora morantem
Inveniat, cave! Praecipites sunt regibus irae
Alatique pedes, tutum et placabile numquam

Ne qua viae fieret mora, vel deprensa pateret
Causa fugae, tellusque fugae praefixa. Volentem
Terga sequi, ignarum biviis ut falleret hostem,
Urbe volat; puerum et matrem per devia ducit
Et Solymae adverso gressus in pulvere figit
Curarum plenus pavidusque, immitia donec
Regna vagus vertat, tota submotus Idume. 42.
Proxima nocturnas

arva laresque
Rurales, illos si forte domestica rerum
Prodire in campos et rura subegit egestas,
Quaerere regalem praedam: tamen omnia frustra
Experti speque abiecta vestigia torquent
Ad Solymaea, quibus digressi tecta, docentque
Iussam ausis tentare necem frustrato ut omnis
Quaesiti labor infantis remque ordine pandunt. 44.
Hic

quam sit dolor ipse, paravit. 49.
Quis reliquos matrum casus obiectaque ferro
Pectora, quis raptos ipsis tortoribus enses,
Quis patrum oppositas Solymis mucronibus iras,
Quis gemitus posset, quis femineos ululatus
Effari? Non si pleno me fonte rigasset
Docta Hypocrene, si totum Helicona dedisset
Phoebus et ex ipso melior me culmine Pindi

Ignotosque lares; lentoque bitumine crassam
Retro Asphaltiten (ubi adhuc fumantibus undis
Testantur spissae Sodomaea incendia nubes)
Incedunt, dextro lateri, medio aequore Bethlem
Opposita, Solymasque arces regemque caventes.
Qui licet adversi potuissent litore ponti,
Sidoniis Nilum Tyriisque petentibus ingens
Qui ratibus patet, in mollem breviore Canopum
Festinare via, sed quod minor illa

Ales
Admonuit fortasse aliter, cui barbara regis
Immodici irarum satis est eludere vota
Aegypti Nilique via. Sat forte iubenti
Paruimus tutoque infans servatus asylo,
Externa evasit Solymas regione secures.”
Talia dicentem nox occupat, ipsaque mentis
Perplexae tenebris maiores adicit umbras. 4.
Non procul inde, urbi Petrae

fuerit par tali aevo; seu Numine vivam
Asservante trabem, donec decreta veniret,
Quae malè decerpto succederet hostia pomo. 27.
Venit ut haec, Solymae celsas antistite summo
Procurante trabes tectumque parante superbo
Isacidûm templo, sollerter ab usque Canopo,
Exceptas primum Nilo, dein aequore vectas,
Litore Idumaeo deponens institor alnos,

Canopo,
Exceptas primum Nilo, dein aequore vectas,
Litore Idumaeo deponens institor alnos,
Materiam templo dictos mittebat ad usus.
Tunc reliquas inter malus funesta securim
Sustinuit Solymisque illata et inutilis omni
Visa operi, multos iacuit despecta per annos,
Utilis immiti donec sublata reorum
Supplicio cessit Christo, regale datura
Victori solium; quod Averni ex faucibus ergo

Ire iubebatur pueri securus Ioseph.
Nec mora, laetus abit brumaque instante molestum
Non accusat iter, sed quas Iordane recedens
Deserti pressit, rediens vitavit arenas.
Doctus erat siquidem postquam Solymaea reliquit
Regna, procelloso deserti pulvere molles
Emensus campos, quantum gravioribus acta
Surgat arena Notis et siccis occupet auras
Planities sabulosa undis imitantibus ipsum

Divino ingentem populum generare puello. 44.
Inde viae spatio non longo errantibus anceps
Occurrit bivium: lateri fuit obvia dextro
Iudaea et Solyma; ursisset si Nazara, laevus
Aequus erat pulvis. Sponsis certabat uterque
Iudaeae et Galilaeae ardor: Iudaea vocabat
Ad templum, at puerum regni ne perderet heres,
Qui patris evasit gladium veritosque

Vilia caesarum trabium segmenta legebat
Aptabatque loco, de quo poscente camino
Ad parca exceptus rutilaret edulia stipes
Hibernisque daret tenuem pro noctibus ignem.
Nec tamen haec Solymis interpellante vetusta
Religione, sacris accedere templa diebus
Abstinuit divina Domus, legalibus acta
Imperiis; solitusque puer matrisque virique,
Dulcis utrique, tener, latus observare viator.

tener, latus observare viator. 4.
Ex quo Niliacum post terga reliquit Anubim
Sacra Domus propriosque adiit revocata tribules
Occurrit primus Solymaeis ritibus ingens
Festorum paschalis apex; ubi menstrua lampas
Quatuor atque decem lumen solare diebus
Integra collegit tangens superansque priorem
Aequidiem, verno Hebraeis quae sole ferebat

Paschae autem festos, hilari complebat Idume
Hebdomas una dies, faciens memorare solutos
Aegypto et profugos divisa per aequora patres.
Tunc ea divinam, servandis legibus aequam
Religio monuit matrem Solymaea Tonantis
Limina et augustas venerari protinus aras. 5.
At quoniam regnans, imitari strenua patrem
Herodem soboles, Solymo saeviret in

monuit matrem Solymaea Tonantis
Limina et augustas venerari protinus aras. 5.
At quoniam regnans, imitari strenua patrem
Herodem soboles, Solymo saeviret in ostro;
Unde profecturi potuit iactura timeri
Infantis, vix ausa parens offerre periclo
Praesenti puerum: tribuum pietate calenti
In dubium vertit sobolem committere templo.

Unde profecturi potuit iactura timeri
Infantis, vix ausa parens offerre periclo
Praesenti puerum: tribuum pietate calenti
In dubium vertit sobolem committere templo.
At quia totius Solymam tunc ibat Idumae
Religio, tanto fieri vix posse putabat
Accursu tribuum, quos inter milia matrum
Miliaque infantum rex ut discerneret unam
E cunctis sobolem, patrio quae victima ferro

6.
Tempus ubi legale alios movisse tribules
Innotuit proprios templo mutare penates,
Id quoque tergemino Phoebo lassata (dierum
A Solymis totidem nam pulvere Nazara distat)
Delubrum subiit cum prole et coniuge Virgo.
Ut sacros tetigit postes, lethale profanis
In cute vestibulum, tribuum completa frequenti
Atria concursu, poterant ubi

Non male perspectis, alio quam caetera carmen
Turba revolvebat sensu. Signare profectam
Credidit a Nilo sobolem, cui inde vocatae
Dux eadem custosque fuit. Sed nescia partus
Virginei, Solymaea fides non censuit istos
Demissos caelo numeros comprendere tanti
Versa retro Phario pueri vestigia rivo. 7.
Patria Iosephus nactae

Ut tenor expletus legis, Galilaea reversi
Rura petunt, lux iamque prior confecta parabat
Colligere hospitio lassos; queis tecta subire
Caelestis soboles, longum expectata vetabat.
Haec etenim, postquam Solymis exire parenti
Mens fuerat, petiit sibi permittente licere
Matre profecturis actutum in propria iungi
Cognatis patrumque pio sermone teneri.
Hic animo suspensa parens, ignara quid altae

Vivere matre procul, iam vel suscepta salutis
Humanae initia, aut caelum petiisse, paterna
Sede reversurum, postquam praescripta vocaret
Poenarum mortisque dies. Vel forsan iniquus
Inventum Solymae patriis si manibus heres,
Herodes soboles, caesum crudele litasset.
Sollicitum tali feriebat imagine pectus,
Hisque timor formis matrem torquebat amantem.
Certa tamen, quidcumque fuit, sublime

Hos demum absentis sobolis maerore levari
Omnipotens voluit, terras invisere misso
Aligero. Qui iussa sequens, neglecta mapalis
Tigna subit, sopito adhibens haec verba marito:
“Mane redi Solymam, faciet quaesitus ibidem
Se reperire puer, vestrum cui limen adepto
Semper erit constans sponsis parere voluntas.” 12.
Iam leve sopitam,

Pervigil Auroram terris instare monebat
Cum strepitu motis volucer Phoebeius alis,
Cum sopor oppressus noctis concepta marito
Somnia narrabat subitoque adversa referre
Prolis habendae ergo Solymam vestigia dictat.
Nec mora, nocturnus qua visus imagine Morpheus,
Admonita est uxor, cui iam Solymaea propinquo
Sole remetiri 373 remetiri: remitiri quaerendae compita proli

Cum sopor oppressus noctis concepta marito
Somnia narrabat subitoque adversa referre
Prolis habendae ergo Solymam vestigia dictat.
Nec mora, nocturnus qua visus imagine Morpheus,
Admonita est uxor, cui iam Solymaea propinquo
Sole remetiri 373 remetiri: remitiri quaerendae compita proli
Mens immota dabat; nocturna sed ista valebant
Somnia suscepto fructum spondere labori,

copia nati.
Nocturnas necdum lux plena removerat umbras,
Summa nec adverso feriebat culmina Titan
Lumine, sed circum montana cacumina quidam
Luteus aequabat rorata crepuscula fulgor,
Cum Solymaea rudi relegat quo compita coniux
Prodit uterque casa: paribus vestigia curis
Cunctabunda premunt; quos occurrente diei
Simplicis occasu, Solymae domus hospita texit.
Tertia surgentis numerabat lumina

Luteus aequabat rorata crepuscula fulgor,
Cum Solymaea rudi relegat quo compita coniux
Prodit uterque casa: paribus vestigia curis
Cunctabunda premunt; quos occurrente diei
Simplicis occasu, Solymae domus hospita texit.
Tertia surgentis numerabat lumina Phoebi
Matre procul soboles, cum vota calentia Virgo
Depositura petit Solymi sacraria templi,
Ora vel amissus si fors daret obvia natus.

Cunctabunda premunt; quos occurrente diei
Simplicis occasu, Solymae domus hospita texit.
Tertia surgentis numerabat lumina Phoebi
Matre procul soboles, cum vota calentia Virgo
Depositura petit Solymi sacraria templi,
Ora vel amissus si fors daret obvia natus.
Viderat hic illam, commune prophetidis Annae
Sortitae fatum neptis Debbora, virili
Prole Phanuelis veniens, amitae secuta

Est vestri? Quis quaerendi vos possidet ardor?
Forsitan ignaros pietas vos esse volebat
Me placito numquam obniti, nec deesse paterno?”
Tunc faber agnovit, vere ac sublime locutum
Cum Solymae haesisset, iuvenem, dum “Colligat unum
Vespere nos tectum” admonuit; se patria dixit
Iussa secuturum semper: divina parentis,
Non sua, tunc fuerat quod vota implere voluntas.
Paruit is Iosippo etiam

Luctamen. Veluti nuper Galilaea Falernum
Hac orante bibit, desertum hac supplice panes
Vidit et illius maternis viscera curis
Composuit, larga Cereris sine semine fruge.
Haec eadem Solymis natum sua fata sequentem,
Credere nolentis populi vulgique ferocis
Aspexit livore premi. Et clamantia laetum
Agmina, ubi stratas vector calcabat asellus,
Regia dum subiit Iudaeae moenia, palmas,

Longinquis, nec non post tempora multa, suarum
Poenarum factura fidem, dabo crescere terris,
Queis Iudae vox nulla sonat: servabit in illis
Vos melior fortuna locis, quos forte parentis
Vestri odio, Solymae saevus discerperet ardor.”
Haec effatus abit superansque immanè remotam
Maiorem a Solyma zonam, pervenit ad Indos,
Dives ubi occiduis Phoebi laetatur arenis
Marsinga et sacrum Didymi Calamina

Queis Iudae vox nulla sonat: servabit in illis
Vos melior fortuna locis, quos forte parentis
Vestri odio, Solymae saevus discerperet ardor.”
Haec effatus abit superansque immanè remotam
Maiorem a Solyma zonam, pervenit ad Indos,
Dives ubi occiduis Phoebi laetatur arenis
Marsinga et sacrum Didymi Calamina cruorem
Hausit, ubi fixos voluit vernare minister
Aliger Hebraeos, horti miracula, flores.

Surgit humo lethi intrepidus seseque per umbras
Obvia quaerenti figit vestigia turbae.
Inciderat saevos, horum sed amator in hostes,
Barbaraque infandae iam proditionis adeptus
Oscula iam Solymae, laqueis praetoria vinctus
Calcabat, matre ignara. Cui nuntia postquam
Fama tulit capti casus et vincula nati
Verberaque sannasque coronatique dolores
Verticis et quanto venalis proditor auro

Quantumvis fidei Titan occumberet author,
Lux fuit haec fidei, duri caligine lethi
Quae lacrymarum ipso in pelago tranquilla micabat.
Inde maris sidus dictam modo iure putabo,
Quae Solymas inter salvo splendore procellas
Enituit tantique inter discrimina fati,
Mortis inaudita cum tempestate solutus
Occubuit Phaëton, stellis fugientibus unum
Hoc sidus clara fidei tunc luce refulsit.

Instructus, soboli quem procurare supremum
Funeris officium, pietas materna poposcit.
Nec mora, festinans (aderat audacia facto,
Non timuisse palam Christum hac virtute fateri)
Ingressus Solymam, impavidus petit ora Latini
Praesidis atque animi ferventior orat humandi
Corporis arbitrium. Concedit posse rogatus
Funereo Praeses tractum cruce condere saxo.
Ille volat Tyriaeque accepta sindone

Pergit hiante suae morti componere saxo.
Funeris est mater comes extremumque fatiscens
It contenta novo committere membra sepulchro.
Hinc Arimathaeo gratis pro funere dictis
Vocibus Heroi, Solymam cum prolis amato
Et plorante unum dulcemque vocante Magistrum
Discipulo, consueta urbis sub tecta recedit
Expectatque gemens donec sol tertius axe
Prodeat et fidei constans, Acheronte subacto

Cui data clara mei; nec te, cui triplice Phoebo
Naufraga squamigerum puppis dedit esse sepulchrum,
Vera figura meae mortis, mercede beati
Corporis excludam. Par est tolerantia Iobi
Huic merito; Simeon mystes Solymaeus habebit
Munus idem; Tobiam isto dignabor honore.
Te quoque, Ioachime, decet par gloria, matris
Fortunatae meae genitor; nec te, Anna, tulissem
Corpore discretam, talis nisi laurea primam

Ceu auram duros silices, stringentia vastos
Marmora regnorumque tractus; qui temporis uno
Exigui puncto, caeli convexa tuentes
Regnatam 103 regnatam: regnaram externis Solymam videre Latinis.
Hinc montis poenale iugum guttisque rubentes
Sanguineis petras, ubi ligni illustre trophaeum
Stabat adhuc, quo fracta Erebi Ditisque potestas,
Deveniunt titulisque trabem sublimibus

Tum vero vacuis animam connectere membris
Aethereus cupiens Heros; per multa profusum
Poenarum loca divinum deferre cruorem
Et venas implere iubet: quae iussa sequentes
Aligeri, seu quod Solymae profluxerat ostrum,
Seu quod perfossis Calvarum in culmine plagis
Manavit, tellure legunt venisque reponunt.
Tunc simul extinctos divina accedit ad artus
Victoris Messiae anima emendatque

Fixa genu spatio, quod non animata sacravit
Progenies, flexos inclinat ad oscula vultus,
Et saxum labiis premit avellique recusat,
Aspera prolixo perfundens marmora fletu.
Atque ait: “O par sideribus Solymeia rupes,
Saxa beata, necem passi complexa Tonantis
Divinos artus! Spolium sortita quod unum
Huic mortale dedi, sed Numine plenum
Quamvis exanime humano sine flamine corpus
Servastis,

saepe videri
Discipulis, dubioque sui vitale triumphi
Ostendit Dydimo latus atque a cuspide hiantem
Agnosci vivam digito dedit indice plagam.
Sex etiam deno stadiorum pulvere distans
A Solyma, geminis comes ille sodalibus ivit,
Ignotas voces vatumque effata resolvens,
Ipse etiam ignotus, donec sub pane latere
Assiduus, cerni fracto se pane dedisset.
Iam montes Galilaea tui, iam litora

Quod praepes secuit natus, suspensa suorum
Fine simul serieque operum prolisque liquescens
Et desiderio et voto. Sed deinde morantem
Ne forte adverso sufferret pectore matrem
Turba redux, sequitur Solymam sociale petentes
Discipulos nuribusque piis stipata recedit. 19.
Urbis ut augustae subiere fidelia muros
Pectora, iucundi tectis

Laetus ab Eois decies sol prodiit undis,
Occiduo toties mersisse sub aequore lassos
Fertur equos, quando his pietas collecta Sionem
Vocibus implebat: decimo lustraverat ortu
Iam Solymam et porta tantum distabat Eoa,
Quantum supremo medius quo fervet ab axe
Delius: hic subito commota furentibus auris
Alta domus tremere et ruere omnia visa repente;
Atque improvisus vibratus ab aethere

orsa
Christicolis: quo fonte ipsi quos spiritus idem
Afflavit, primi lymphas hausere sodales.
Hac authore novae praeconia legis eadem
Iussa tonare die: nati doctrina per omnem
Intonuit Solymam; doctis praeconibus ipsa
Officium fidae praestare valente Magistrae.
Lux eadem summum, MARIA suadente litantem
Vidit Discipulum Cepham; sibi credita primum
Qui tunc supremae retulit mysteria cenae:

Mater Amazoniam, summa et caelestis Amazon.
Sermonae prius urbs, Ephesi modo nomine dicta est.
Hac visa Antistes proprii tunc nominis implens
Mensuram, caeli flammis Ignatius arsit.
Hanc Solymis, Graio veniens de litore iudex
Intuitus, non mortali de stirpe creatam
Dixisset, Pandionia sed Pallade maius
Numen, Eleusinae matris cultumque Dianae
Promeritam, suscepta Dei nisi vera doceret

Calce, stupet MARIAM, geniis cingentibus almam
Caelicolis matrem, cui circumfusus, Eois
Maior erat Phoebi radiis, pro cyclade splendor
Dein sobolis charum sic est affata sodalem:
“En Iacobe mei, Solymis prout ante ferebam,
Polliciti completa fides: potiore novatam
Tellurem cum messe coles, tibi nostra daturum
Lumina promisi: qui te modo sustinet, hic est
Plus reliquis fecundus ager fideique

Hinc vehemens hac matre calet telluris Iberae
Religio, cui ipsa datum non segnis amorem
Mater, opis vacuo numquam calet imbre referre. 31.
Non Solymaea modo illius praesentia certum
Auxilium contenta fuit protendere fidis
Christicolis: aequor donorum prodiga sulcat.
Illa feras Asiae gentes invisit amato
Discipulo comes et subiit Latoidos aris

Sarmonia fluctus,
Audaces pelagi tuta statione carinas,
Aegeas Lytiasque gravi sub merce procellas
Sulcantes servare potens, implere paratas
Assyrios Austri primo sub flamine portus.
Hinc Solymam reditura parens augusta per altum
Ire parat; quam puppe sequi, qui stipite fixae
Successit soboli natus, non degener unquam
Materni lateris comes et collega calebat.
Virginis haec proles, proprio quam

Mortali numquam spectanda lumine, luctus,
Quos gemitus fudere, volet qui discere, matris
Ponderet excelsae dotes, concessit amoris
Cui simul augustum natura et gratia sceptrum.
Haec Solymae iam visa redux, velut aethere lapsum
Suscipitur sidus, cuius splendore subactae
Pallentes animarum umbrae quas caeca premebat
Effuso Synagoga metu, dare docta pusillae
Ad fidei stragem, poenas, ludibria,

prope stabat atrox, rabidam quo poscat Idumen
Ad meritas, Nemesis, Christi pro funere poenas,
Sanguineo mala saeva minans armata flagello:
Iamque potens belli divini sanguinis ultor
Surgebat Romae princeps, Solymaea Latinis,
Perfidiam ulturis subiturus moenia signis.
Spectaret Latias, urbi Temploque vocatas
Ne caeli Regina faces coetusque suorum
(Quisque fuit, pietas haesit cui vera) clientum

Officio caros moriturae matris alumnos;
Gentibus aetherei danda pro lege Magistri
Ultima regnorum passos divortia fratres.
Aligeris data cura, procul Iordane profectos
Praecones fidei Solymaeis reddere tectis
Ignaros quo fata vocant modicaque diei
Parte per immensos aethrae transferre meatus.
Confestim non segne leves penetrare remotos
Immani spatio populos, caelestibus acti

Imperiis abeunt genii verique satorem
Quisque suum, sed non una regione repertum
Nube tegit raptumque solo et denso aere septum
Sustulit et campos felix transire liquentes,
Exonerat gravidam Solymaeo in pulvere nubem. 39.
Praescia fatorum genetrix, cui nuntius Ales
Iam tempus fluxisse tulit, quo iussa caducas
Terrigenum tolerare vices;

Illa venire viros optat terrisque serendae
Doctrinae heroum vultu praesente resolvi.
Adveniunt multumque prius caeleste stupentes
Consilium, quod eadem immane absentibus hora,
Nota daret Solymae fratrum simul ora tueri;
Cuncti adeunt matris limen stratoque repertam
Divino languore premi, prono ore salutant.
Illa altum pupillae acie purisque vibratis
Luminibus, veluti fatum complentibus

Nativa Charitum residens in sede venustas. 44.
Palladiae frondis gaudet qui nomine collis,
Molliter acclivi radice extendit aprico
Se Solymam versus spatio, quo stabat avitum
Exanimo cineri et MARIAE pro funere marmor.
Constituunt illo matrem componere saxo
Discipuli patresque ipsi dare colla beatis
Artibus exoptant; quorum tot plena

Divina cum prole parens caelique ministri
Aligeri, simul immodico lustralis Averni
Agmine (materno spolio) penetrante latentis
Adversos terrae silices et viscera dura,
Deveniunt Solymam laeti acceduntque sepulchri
Virginei marmor; tumuloque iacentia matris
Membra vident, sine tabe, animam expectantia membra.
His subito Natus mortem depellit et artus
A fato resides vitali lumine complet

GODEFRIDUS BULLONIUS, GENTILIS SUUS, PORTAS HIEROSOLIMAE CAPTAE VICTOR APERUIT. EPIGRAMMA 8.
1  Bullonidum cineres tuque, o Godefride, verendum
2  Eia age de Solymo pulvere tolle caput!
3  Iam tibi palmiferae splendor vilescat Idumes,
4  Iam tibi quid Latio maius ab orbe venit.
5  Cede tuae soboli! Tantae vis inclita

9  At rerum dominos sacro scidit impete postes
10  Emmanuel, vestrae gloria parsque domus.
11  Hic sacra pacato solvit penetralia ferro,
12  Tu Solymam gladio vindice, Martis ope.
13  Rex nondum extiteras, verum tibi sanguis et alti
14  Ardua vis animi dignaque rege fuit.
15  Regibus hic bis par, gemino est

non avidos fraterni sanguinis enses
14  Ignea semideae valuerunt fulmina linguae?
15  Arma tenete tamen, iunctis nam concita signis
16  Agmina ab Europa Solymum devolvit in hostem
17  (Sic superi voluere) Pater. Quas Gallia misit
18  Tempora quaeque suis signare assueta triunphis,
19  Quasque Ister dominus, quas

Paretonias Latium super agmen Erynnes.
41  Nam fractus turpique gemens de vulnere tandem
42  Horrisono patrium terrebis Strymona planctu,
43  Littore cum Tyrio Solymas praeludet ad arces
44  Relligio victrix et solvet sanguine Tracum
45  Captivo Domini funebria iusta sepulcro.
46  Evenient: Meruit Clemens et nominis

Purior et fracti lambant vestigia Cauri,
5  O pietas, regina Deum, tibi plectra parantur
6  Nostraque devoto sudant tibi barbita Phoebo,
7  Dum te despectam, Solima dum rupe luentem
8  Terrigenae commissa patris rapidosquc minacis
9  Astreae validis cohibentem viribus enses
10  Ordimur maiore tuba. Iam signa probantis

58  Attonitos premit obvia visus.
59  Carole, te merito coluit glacialis Hierne,
60  Eroo qui pectore magnus
61  Sacratam Solimae gaudes praeferre decussim.
62  Parrhasium te vidit ad Istrum
63  Fulgentem titulis Mavors, Iosephe, tuamque

26  Nunc cumulare meos sorte favente sinus.
27  Cyniphii Marius calcavit colla Iugurthae,
28  Aemilii iacuit Perseus ante pedes.
29  Vidi, Magne, tuos Solyma de gente triunphos
30  Pressaque Caesarea Pharnacis ora manu.
31  Sed tamen invitas domuit vis Martia gentes
32  Iussit et Hesperio subdere colla iugo.

40  Vidi ego, dum clausi volvo tabularia fati
41  Et Themidis consulta lego, venientibus annis
42  Lapsurum e superis Solimeae in Virginis alvum
43  Numen et humanae subiturum exordia vitae.
44  Mox ultra nostros corpus mortale nitores

10  Et sumen rubea calens patella.
11  Gaudent omnia, dum nitente victor
12  Celsus quadriugo levemve Persen
13  Vel captum Solymis Aristobulum
14  Aut pinguem Gilimeron aut procaci
15  Exsuccum iugulo trahit Iugurtham.
16  Cur non et mihi nunc »Io triunphe«,

Ixione
3  Ciesque saltus praecinente Cerbero
4  Per matris ora et patrui,
5  Materna pellex, matre turpi turpior,
6  Solimea mima, quae vagi
7  Pedis tulisti nobile in pretium caput.
8  Vidi ipse, cum nomen tuum
9  Operatus aris mysta et ingentem sonat

decreta domus! Mihi credite: vidi,
40  Vidi ego, dum clausi volvo tabularia fati
41  Et Themidis consulta lego, venientibus annis
42  Lapsurum e superis Solymeae in virginis alvum
43  Numen et humanae subiturum exordia sortis.
44  Mox ultra superas corpus mortale choreas

vatum pia curva catervae
Fatidicae, et tanto munere laetus agas. 10 Marci Maruli:
Occidit in teneris Simon Selymbrius Ex Solymbrius annis,
Incepit doctis cum resonare modis.
Gaudebat tali Musarum coetus alumno,
Frigida nunc lachrymis irrigat ossa suis;
Nam mage maturum vitam si ferret in aevum, 5
Vatibus

sic diviso malè currunt omnia Regno,
1.439  Postrema ad superos Regem vocat hora Joannem,
1.440  Qua regnum et vitam finit: nec tutus amicis,
1.441  Tutorem nato Solimanum deligit hostem;
1.442  Agnelli quasi cura lupo tradenda fuisset,
1.443  Et non cognatis ovibus? mortalia jàm plùs
1.444  Ingenia haud miror, delirant si quoquè Reges;

Reges;
1.445  Quod fuit expertus paulò pòst regius infans 1542.
1.446  Cùm sibi regalem tradi praetenderet urbem
1.447  Budam Ferdnandus; tutor Solimanus adivit
1.448  Ungariam: Budamque sibi servavit, et illum
1.449  Ad Dacos misit vidua cum matre puellum:
1.450  Exemplum fecit saeclis memorabile cunctis;

6   Caesaribusque ipsae gaudent prodesse ruinae.
7   Heu repetam ueteres, pallentia saecula, fastos;
8   Tu Carolum 1 Solimane fuga, tu uulnere caeco
9   Fernandum 2 Gustaue ruens, tu dire Memetes
10  10 Auxisti Leopoldum 3 , Asiae dum robore toto

361   „Cum sacras iterum crispantia signa decusses
362   „Amissas repetent lunis cedentibus oras.
363   „En gaudet Solyme, nobis en seruat Idume
364   „Palmarum syluas, Nilus sata, uellera Sidon,
365  365 „Rubra Thetis gemmas, opobalsama uictus Orontes.

auro.
233   O si non rapidae submersus crimine lymphae
234   Spem mundi tecum tuleras Friderice; recepta
235  235 Pensasses Solymâ laceratae incommoda Romae.
236   Sed morere: en dextram maiorem Numina poscunt,
237   Vincere sit Caroli, tibi sit uoluisse triumphus.

61  Consociat fremitus: ululat Lupus abditus umbris,
62  Saevit Aper, Ursique fremunt, et sibilat Anguis.
63  Heic ubi sub scopulis nox interclusa latebat,
64  Herois Solymaea gradum remorata, sub antro
65  Et formam tenebris, et formae crimina texit.
66  Olim hominum cultrix, nunc Numinis, excita blando
67  Alite concaluit Superae

colla
1.162   Vindicet inviso surripiatque iugo.
1.163  Sentiet et nova Roma et sentiet Ilia tellus
1.164   Concipietque imo gaudia quanta sinu!
1.165  Et Solime caesi servans monumenta Tonantis 165
1.166   Dediscet tandem barbara iura pati.
1.167  Ultra Caucaseos vel se gens improba montes
1.168   Abdet vel ferro colla cruenta dabit.

262  Gentis Idumeae, et sancti fax blanda Sionis.
263  Haec tamen humana postquam sub fronte latentem
264  Divertisse Deum Solimaei ad tecta Dynastae
265  Novit, et instructae convivam accumbere mensae, 265
266  Ilicet effuso currens per compita gressu
267  Hospite

vulgare Canopi,
283  Seque Palaestinam tendentibus aequore Nautis
284  Addidit oblato persolvens corpore naulum.
285  At postquam Solimae sacram pervenit ad Urbem 285
286  Excita prodigiis, subitoque exterrita casu
287  Traxit ab attonitae mentis terrore salutem.
288  Nam qua Caesareo Crux exaltata

Et mores alios genti, quas postulat usus,
72  Artes atque pios ritus inferre sacrorum; X.
73  Idque animo versare unum, Solymaeque videri
74  Securum magnique oblitum exordia belli;
75  Rinaldum bellique avidum, nec lenta ferentem 75
76  Otia. Non auri, non regni fulgor, at ardens

Genitor vocat ad sese, dein talia mandat:
89  “I, pete Gotfredum, Gabriel, nostroque rogato
90  Nomine cur cessant, cur nondum bella, gementique 90
91  Auxilium instaurant Solymae. Dic, regibus ille
92  Concilium indicat lentosque impellat ad arma.
93  Imperet ille aliis belli dux unus et auspex.
94  Sic placitum: heic illum caeli rex deligo,

XVI.
120  Tum sic mirantem alloquitur: “Gotfrede, gerendo 120
121  Iam rediit bello tempestas commoda; bellum
122  Cur nondum geritur? Solymae cur triste gementi
123  Servitium nondum iuncti socialibus armis
124  Fertis opem? Proceres oblitos ipse moneto,
125  Concilium indice ac stimulos cessantibus adde! 125

te capiunt carae fastidia matris?
2.4.2   Sicne audes patriis cedere liminibus?
2.4.3  Ah properos cohibe gressus, quo dia puella
2.4.4   Te rapis? An celsae templa petis Solymae
2.4.5  Virginibus [a] virgo decus accessura? Quid eheu
2.4.6   Te sine jam mater, te sine jam genitor
2.4.7  Heu

pellucidulam per aquam; tamen o mea virgo
2.9.6   Candida, et a partu purior ipsa tuo,
2.9.7  Tune etiam matres inter lustranda profanas
2.9.8   Alta palestinae templa petis Solymae;
2.9.9  Cura nec illa subest, ah te ne ignara virorum
2.9.10   Turba putet reliquis matribus assimilem,
2.9.11  Vulgaresque

et exilio sanctos mutare recessus
3.2.22  Aeger, inops. Vos o fontes, vos o juga celsa
3.2.23  Thaboris, ah superum quondam lustrata choreis,
3.2.24  Grata deo sedes; solymae vos pulcra valete
3.2.25  Pascuaqua irriguique amnes sylvaeque lacusque.
3.2.26  Tuque vale tu dia specus, tu conscia partus
3.2.27  Virginei, dilecta vale domus. Ergo ego

dedignata sodalem
3.28   Virgo Parens; aequo tulimus vestigia gressu.
3.29   O Coridon, o qualis erat! Non pulchrior ullo
3.30   Tempore divinos vultu adspirabat amores.
3.31   Ipsa, mihi credas, avulsa a sedibus imi
3.32   In Dominae occursum Solimeia currere templa
3.33   Visa mihi, ipsa novo sacra exultare susurro.
3.34   Tum pius haud tanto inflammatus ab aestu
3.35   Numinis, o senior quae fata arcana Sacerdos
3.36   Praecinuit, quales effudit pectore sortes!
3.37   Nazareos

Dum liceat, patrii vilescunt tecta mapalis.
3.59   Felices umbrae, et manibus reptata tenellis
3.60   Antra Deo, quamvis silvestri horrentia cultu,
3.61   Non mihi dulce magis campos Jordanis amicos,
3.62   Moeniaque, et sedes Solymae incoluisse superbas.
3.63   Hic ego divinos meditatus Virginis ignes
3.64   Inflabo ad numerum tenues ex ordine cannas;
3.65   Haec loca Parthenidem, percussaque vocibus antra,
3.66   Parthenidem dulci resonabunt saxa

6.219  Squameus, in medio capra ingens, ore vomebat
6.220  Caeruleam vasto flammam. crudele peremit 220
6.221  Ille tamen monstrum, divūm non vana secutus
6.222  Auguria. hinc Solymūm genti (nec durior ulla
6.223  Usquam pugna fuit) regis jussu intulit arma.
6.224  Fudit Amazonium post haec interritus agmen.
6.225  Huic aliam struxit rex fraudem. nanque

6.244  Solus, devitans hominum vestigia, luctu
6.245  Indulgens; tacitis carpens sua pectora curis.
6.246  Isandrum, claros acer dum bella gerebat.
6.247  In Solymos, torvus Mars dura morte peremit:
6.248  Irascens pulchram Latonia Laodamiam
6.249  Virgo suis stravit nec opina morte sagittis.
6.250  De tribus Hippolochus restat nunc scilicet unus

qua meta viarum,
305  Et longum obscuro ceu scutum adsurgere ponto.
306  Aethiopum interea linquens procul avia regna
307  Illum undis nantem conspexit rector aquarum
308  Montibus e Solymis, subitasque exarsit in iras,
309  Et quassans caput haec secum: mutata voluntas
310  Dulichio de rege diis caelestibus, inquit, 310
311  Heu procul Aethiopum caris dum versor in oris.
312  Ecce

3,6 Mohachium] Mohachichium nobilitatis flore regno penitus eiceret. 7 Quid faciat regno per nefas pulsus infelix princeps? 8 Postquam omnium Christianorum regum nequiquam implorasset auxilia, praemissa Clementi pontifici excusatione Solimanni Turcarum caesaris opem efflagitavit, nec incassum: quippe imperator ipse cum valido in Ungariam traiecit exercitu et totum peregrini magis quam hostis instar brevi peragrans regnum ad ipsa Viennae moenia victor exercitum admovit. 9 Perfidiam quidem istam

instar brevi peragrans regnum ad ipsa Viennae moenia victor exercitum admovit. 9 Perfidiam quidem istam atque infidelitatem domus Austriaca proclamavit ast, cum ei rei causam ipsa praebuerit, nemini iustius alii quam sibi ipsi potest imputare. 10 Ac Solimannus quidem commota specie belli sacri a Ferdinando universa Christianitate Vienna repulsus fuit, redux tamen miranda in barbaro magnanimitate reductum Budam Zapolium absque omni tributo regem Ungariae restituit. 11

conventio auferre haud valebat, filium eius Sigismundum in cunis adhuc vagientem in regem elegere. 2 Cuncta ilico Ferdinandus commovit perduellionemque rursus inclamitans diciones Sigismundi populabundus invasit ut adeo impar resistendo pusilli mater Isabella ad Solimannum iterum confugere sit coacta. 3 Adfuit ille; at tum primo fugato Ferdinandi exercitu fraudem, quam animo tegebat, pandidit defendendaeque Budae impotentiam praetendens ipsam pro se occupavit, Isabellam Transylvania septemque superioris Ungariae

sub suam potestatem redigeret Ungariam. 6 Itaque persuadet nescio quibus fraudibus Isabellam uti dicionibus suis concederet, Sigismundus autem regis nomine abstineret, amplissimas eum in finem at vanas, pro more Austriaco, pollicitationes adiungens. 7 Solimannus specie defendendae Isabellae, re ipsa quod sua multum intererat per accessionem Transylvaniae potentiam domus Austriacae in vicino adeo non adaugeri, misso exercitu, depulsis Austriacis, facili negotio Isabellam et Sigismundum in suas restituit diciones, magnoque

iudicem confugit. 3 Perduellionem exclamant his Austriaci et ruptum foedus, consueti sua scelera in aliorum culpam conferre; at eos ipsos causam funesto sane illi bello dedisse quis non videt? 4 Adfuit rursus cum tercentis armatorum milibus pro Zapolio Solimmannus stetissetque caro Austriacis una muliercula ni plus quam stupenda universo orbi Nicolai Zrinii virtute tam diu ad Szigethum fuisset detentus donec fato suo secutam Zrinii mortem abunde compensavit. 5 Tum vero facile fuit Maximiliano a Selymo, qui

Solimmannus stetissetque caro Austriacis una muliercula ni plus quam stupenda universo orbi Nicolai Zrinii virtute tam diu ad Szigethum fuisset detentus donec fato suo secutam Zrinii mortem abunde compensavit. 5 Tum vero facile fuit Maximiliano a Selymo, qui Solimanno successerat, homine minime bellicoso et alioquin vel invito in Venetos tendenti pacem impetrare, qua relictis Zapolio, quas hactenus possederat, dicionibus, cum tradendae sibi Maximiliani sorori insisteret, repente eum "seu fato" (ut inquit Florus Polonicus) "seu

loca, in quibus etiam num Vulcani visuntur, continuo arderet. Praeterea observandum est, Homerum Iliad. vl, ubi a Bellerophonte Chimaeram excisam memorat, continuo subdere: » Hinc Solymam genti ( nec durior ulla » Vsquam pugna fuit ) regis iussu intulit arma. » Fudit Amazonium post haec interritus agmen. » Huic aliam struxit rex fraudem: namque rediret » Quum

ut Mahometes fuit, dux objicere salutemque regni tanto discrimini exponere debuerit. 6 Sane nisi propitia Hungariae fata tantum, ut Hunyadius fuit, imperatorem in haec tempora reservassent, exitium, quod sub Ludovico II a Solimanno regnum passum est, jam tum a Mahomete indubie subire debuisset. 7 Mortuo non multo post gloriosam hanc expeditionem Hunyadio, postquam rex Ladislaus natu majorem ejus filium Ladislaum propter necatum Belgradi Cileae comitem, ab aemulis

filio suo eum destinavit. 3 Franciscus 1. rex Galliae publico manifesto petiit quoque hunc ducatum jure proaviae suae pro filio suo secundo genito; hinc res devenit ad controversias et bella, 1536.; hac occasione Franciscus 1‑us rex Galliae inivit foedus cum Solimanno Turcarum imperatore, et hinc enatum est foedus perpetuum Gallorum cum Turcis; et reipsa tunc maximas molestias causarunt Turcae Carolo; nihilominus tamen fortuna favente et perspicatia sua usque '38. annum grassavit Gallos in ipsa quoque

viros. 576. De die, quo obiit Violanta.
8.576.1  Quo se virgo die patrum de more piandam
8.576.2   Templa olim gaudens intulit in Solymae,
8.576.3  Hoc te virgo, tibi nunquam non culta, supremas
8.576.4   Ad superum sedes, templa beata, vocat.
8.576.5  O felix Violanta! Labor cui desinet omnis,

summo sibi sedem in vertice coetus
Legit, praesidioque loci celsa addita turris.
Haud tenue hîc surgit delubrum, aequalibus illud
Dena intervallis pulcrè cinxere sacella
Sacra loca, atque ipsas Solymorum imitantia sedes;
Ipsaque adest Magni forma, exemplumque Sepulcri.
Relligio haec tantum voluit sibi, caetera et horti,
Et vites, oleaeque tenent, nec deficit herba,
Quam numero exiguus vervex, et bucula

ut barba refugit:
1.4.51  Cetera pars rasa est, vel vulsa, aequataque vitro.
1.4.52  Dimidio et verpus vultu procedit alumnus
1.4.53  Judaei in morem, Solymis quem denique jussit
1.4.54  Vana superstitio vitae male facta piare.
1.4.55  Trajecto ingenuas auro quis perforat aures?
1.4.56  Caribus atque Syris olim venalia signa

752  Et cives acuunt rabiem, stimulantque Tyrannum.
753  Vae miseris. Veniet nimium lacrymabile tempus
754  Ultrix ira Dei bellorum turbine perdet
755  Urbem cum populo. Solimae ceu rudera quondam
756  Dispersa, ante oculos se squallida sistit imago.
757  Ergone bellipotens istis surgebat in arvis,
758  Inque hoc deserto, pulchra Salona, loco?

1347. die 2. Aug. cum Ludovico Magno Hungariae Rege cambio, pro avito suo castro Ostrovica arcem Zrinj dictam, cuius rudera in Banali confinio hodieum(!) visuntur, mutuato inde praedicato obtinuit. Invictissimus hic Croatarum dux Sigetum contra Solimannum fortissime defendendo, cum croatici nominis heroibus, inter quos Papratović, Patačić, Novaković, Juranić, Delivid Žarković, Radovan, Čaković, Gušić, Sokolić, Ilia Golem, Černko et alii, gloriose occumbens Leonidarum illyricorum numerum auxit.- Vid.

165  Bella gerens, ut ego, vernanti in flore iuventae 165
166  Victor ovans mundi confinia lata subegit.
167  Ille meus proavus SOLIMANUS fortis, et acer
168  Par aetate mihi legiones duxit in hostem.
169  Haec exempla meis oculis praetenta manebunt,

ut testes inhumata tot ossa loquuntur,
264  Iam concreta gelu, huc Balaban ex quo agmina duxit.
265  Et testatur idem Solimanus robore claro, 265
266  Quem iam Sarmaticis pepulerunt frigora campis.
267  Ast haec quid prosunt antiqua exempla? recentis

caput a cervice revellit;
195   Iakipi dirum iugulo tenus abdit et ensem. 195
196  Colla Solimano diffringit verbere diro.
197  Institor iste brevi argento ditatus, et auro,
198  Veziro illectus lucro male sanus adhaesit.

24  Porticus et circum nitidis innixa columnis
25  Volvitur, haec statio cursoribus apta paratis. 25
26  Sub tecto aurato, quod iam Solimanus ademit
27  Budae, Ianicerûm degebat ductor Isuphus,
28  Dextrâ parte novem mirâ stant arte culinae,

82  Subdidit Orcanus devicto ex hoste triumphans,
83  Transtulit hinc Prusam sedem, traiecit et aequor,
84  Ipso hoc Gallipolis Solimanus et urbe potitus,
85   Vucassinum que ducem vicit, dein funere mersit. 85
86  Sedem Hebrum propter Brusâ deduxit in urbem

103  Selimus huius ope austrinas penetravit in oras.
104  Subiecit Memphim, et Mamalucos marte secundo.
105  Hoc alter retulit Solimanus clara trophaea, 105
106  Expellens Rhodios equites post praelia dira,
107  Hungariae eripiens regno plura oppida, et arces.

Bibliographia locorum inventorum

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].

Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].

Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1583], De divo Blasio Rhacusanae reipublicae patrono carmen, versio electronica (, Dubrovnik), 326 versus, verborum 2571, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [didacuspblasio].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1738], Sanctae Margaritae Cortonensis... conversio, versio electronica (), versus 437, verborum 2735, Ed. Martin Muhek [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [djurdjevimargarita].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1760], Ex libro primo Italici poematis Torquati Tassi, versio electronica (), 143 versus, verborum 995, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicrtasso].

Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].

Bošković, Baro (1699-1770) [1770], Eclogae V, versio electronica (, Italija), 415 versus, verborum 2891, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicbecl].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report