Your search found 7303 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1501-1600:

armatorum manum incedere uident et territi retro abeunt. Iterum non plures quam duo apparent. Rem mirantur, depositisque armis quid hoc esset sciscitatum post eos rursum currunt. Discunt tandem Sancti meritis, ad cuius corpus uisendum ipsi iter habebant, id sibi contigisse. Hi propere reuersi duci ac reliquis socijs a quibus missi fuerant, miraculum deferunt. Et cum irriderentur opprobarenturque, ne ludibrio

ardorem non sentiunt, laqueo suspensi ueluti in solo stantes uiuunt. Die octauo depositi liberantur et Bethleem adeuntes uitam monasticam simul professi Deo in monasterio seruire coeperunt, qui per Sancti sui merita ipsos tam pręsenti periculo toties ac tam mirabiliter eripuisset. Apud superiorem Thebaidam foeminarum monasterium fuit, satis opulentum, si plus quam satis est non concupissent. His enim quę ibi

ista nisi uictor non exurgam, uel inuito Hieronymo, qui aleam prohibet! Vix uerba finierat, cum a demone formam ęthiopis assimulato raptus nusquam comparuit nihilque fuit patri relictum pręter lachrimas moeroremque orbitatis, ne et ipse poena careret, qui suum sic educauerat filium. Crudelis est pater qui delinquentes non castigat liberos. Hoc quod sequitur, Cyrillus Nicolao Cretense

suum cum uxore in lecto depręhendens ambos interimit. Inde fugiens latrocinia per annos decem exercuit. Cum tamen beato Hieronymo orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret, Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non esse mercatorem sed Hieronymum doctorem, cui ipse quotidie preces offerret, simul cum socijs

beato Hieronymo orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret, Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non esse mercatorem sed Hieronymum doctorem, cui ipse quotidie preces offerret, simul cum socijs repenti stupore correpti subsistunt. Et ille sui unius causa se uenisse dicens, ut a flagitio desisteret penitentiamque ageret

et sancti precibus annuens prolis futurę gratiam fecit. Et monachus Helias discusso sopore quę uiderat memoriter tenuit fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod beati Hieronymi meritis ipse diutinę sterilitatis ignominiam iam pater factus deleuisset. Sequitur illa Cyrilli uisio, qua Ioanni Baptistę Hieronymus noscitur comparandus. Quam quoniam supra suo loco descripsimus, hic

Dabunt itaque mihi ueniam cęteri omnes ecclesiastici scriptores, ita ego sentio, alijs defuisse aliquid peritię, alijs eloquentię; qui autem utraque re sic pręstaret, fuisse neminem. Sanctitatis uero uel meritorum comparationem facere non nostri iudicij est sed diuini. Nouit ille, qui solus omnium sanctorum certissima beatitudo est, quem magis et quem minus sui faciat participem. Ipsi laus et gloria in

debeamus coram recensuisse satis sit. Cęterum disceptationem hanc nostram concertationemque, licet ex animi pietate susceptam, ipsum Hieronymum non tam repręhendere quam ridere reor, quippe qui iam non aliam patriam agnoscit nisi in qua tam feliciter ciuis perpetuus, atque perennis ascribi meruit, hoc est cęlestem illam Hierusalem, quę est mater nostra. Inde ipsum dicentem audire mihi uideor: Ille meus est, et ego suus, qui ea quę docui magis nauiter exequi contendit; ille meus est, et ego suus, qui sanctorum uitam quantum potest imitari non desistit; ille denique meus est et

totas perstitit hebdomadas; (40)
Illi terribiles se submisere leones,
Nec dedignati sunt sua iussa sequi.
Nullus tunc domitor, uis nulla subegerat illos,
Et caput imperio supposuere suo.
Grande uiri meritum, cui grex quoque mutus honorem
Pręstitit, et sęuę quem coluere ferę.
Grandius hoc tamen est: illius nomina diri
Demones horrescunt effigiemque cauent;
Illi uota homines persoluunt sępe periclis,

Pręstitit, et sęuę quem coluere ferę.
Grandius hoc tamen est: illius nomina diri
Demones horrescunt effigiemque cauent;
Illi uota homines persoluunt sępe periclis,
Sępe graui erepti protinus exitio.
Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit:
Illius meritis hoc quoque credo datum.
Christus namque mori Solymis elegit et idem
Ecclesię Romam pręstitit esse caput.

Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, domino meo charissimo. Venetiis. Venerande domine, de opere nostro Tua cura nuper impresso Tibi gratias ago. In quo componendo siquid meus meruit labor, Deum oro, Tecum mihi commune sit. De hoc autem, quod nunc in manu est, ut perficere possim, Tu me pręcibus Tuis adiuua! Quando quidem non modicę speculationis est de imitatione Christi uelle scribere et uitę perfectioris disciplinam tractare. Si

Gratum Deliaco nimis poetae.
Pubes doctior et tua est opimae
10 Terrae viscera, quam Asturum propago
Scrutari atque redire tincta fulvo
Auro continuo frequens labore.
Nulli tu regioni opum secunda es
Maiestate dei favore summi
15 Ob magnae merita atque cultum honorum
Virtutis decorata sic perenne,
Qua semper radias superba dote.
Nec donis Cerealibus cares vel
Solerti minus es potens colono,
20 Cum tu Sardiniae ferocis agros
Et pingues segetum vales acervos
Gargani superare nunc

Nam Methymna tuos timet racemos
Provocare nimis minante vultu
Mamertinaque Setiaeque vina
Dant palmam tibi dulcibusque succis.
Sed quid? nonne tua illa mire acerbum
35 Audent Sirmica Caecubo duellum
Semper nectareo sapore odora,
Tota quae populi merentur ora.
Laudes Pannoniae haec domant inertes
Curas exhilarantque corda gentis
40 Vere Martigenae chorosque dulces
Suadent ducere cassibus repostis
Et diris clypeis vel ense curvo.
O quae multiplici beatitatis
Fulges munere amica valde

tuos Georgius
75 Alti solis ad instar, coelitum qui est
Natus stemmate, quem parens deorum
Despectat nitidaque fronte ab aula
Coeli stelligeri docentem honori
Cordis consilio rudem popellum
80 Aequi iura, fidem atque iter beatae
Virtutis superas merentis arces
Monstrantem, angelici ac soni adaptantem
Paeana innumeris deorum in aulis,
Thesauros inopum atque largientem
85 Turbae multifluae favente dextra
Et multos iuvenum ingeni Minerva,
Phoebeis habiles vel artibus mox
Tradentem Latiis

degenerant, mihi penitus non exolevisse; praesertim cum mihi non patria nec ingenerata, sed nova et ascita et aliunde sita fuerint: quae tamen si mihi propria et nativa contigissent: neque alius sermo quam latinus mihi peculiaris ac domesticus fuisset, deprecandum tamen hoc munus jure merito videretur in tanta civitatis expectatione, celebritate, consensu, et non unius Aristharchi, sed ad unguem exactissima et semper recta quasi ad amussim multorum censura. Praesertim in hoc emplo sacratissimo tot sacerdotum Domicilio peritissimorum, cum mihi non sit agendum inter

iratait tartalniazo keziratok masolasaban, el lehet kepzelni, midon e szo utan pontosvesszo all, holott a kovetkezo szoval szoros kap- csolatban all. Eii az irasjeleket hallgatolagosan atjavitottam. A keziratban quidem. meruisse. Nam defunctorum laus instar patrimonii haereditarium bonum est nullumque majus in suorum desiderio solatium, aut efficacius exemplar quam cognatorum est ad bonos mores; quamvis igitur repentina oratio periculorum plenum opus Aleae. Cuncta tamen temeritati non permittam pro

gesserit conticescere. Ut tamen ordine quo quaeque pars exposita est transigatur, a virtute primum: quae sola est animi laus, incipiendum, cujus contemplatio laudem procreat, admirationem parit et immensum illius comparandae studium accendit: sed ab illa primum quae semideos facit cujus meritis non unus Hercules in coelum relatus est: hoc est fortitudine sumemus initium cujus heroicae virtutis undeviginti natus A kezirat masolataban: pericoloso. - A keziratban: tabuUam. ^ U. 0. liiarria.

praelio versatus est atque inter confertissimos Christiani nominis hostes bis pugnasse bis vicisse dicitur, ductu et auspicio Janci Gubernatoris in cuius castrensi contubernio sumptuose instar principis curribus vectus; ut nemo magis in tot victoriis jure ac merito gloriari possit. Haec foris, domi vero duplicem legationem nec magis Ungaricam quam Turcicham gessit. Priorem aeque splendide magnifice administravit atque constanter. Nam cum Rex Mathias a nostris civibus Ulatci ducis demortui depositum peteret ausus et dicere: quod tu

maxime in hoc commendanda, quod nihil ad privatum commodum respicit: sed tota respublica est quae sola et unica causa est, tanti laboris, molestiae periculi suscipiendi. Quid de justitia talis ac tanti viri dicam sine qua Reges Tyranni Magistratus mera latrocinia sunt, in qua servanda quam rectus fuerit. testis curia, testis Magistratus, testis publice et privatim tota civitas; quod natura, quod usus, quod juris et aequi cognitio, quod recta ratio suaserunt, illum semper et fecisse et dixisse neque gratiae, aut simultati, aut privato

recens recordatio, illorum qui vivunt; me nihil falsi dicere, nihil veri silere, nihil in gratiam facere non modo senatus, sed etiam tota civitas est testis locupletissima, quorum assidue non meminisse, ut ingrati esset animi, sic etiam civis, cum de republica tum etiam de bonis moribus male merentis. Neque vero illud liberalissimi patris exemplar bonis civibus non imitandum quod tibi opem trevir prudentissime ut ille magis integer reipublicae vacaret; jam provectiori totam rem familiarem gubernandam commisserit? Nam cum Senum praesertim tenacitas et avaritia sit

sane Dardanorum excursionibus et latrociniis nostram regionem insectaret ab Ungarorum Rege per indutias ad Imperatorem Magmedem suo sumptu legationem impetravit: qua sane tota nostra respiravit respublica, cuius opera latronibus illis ab Imperatore Turcarum visis quiescere nostris mercatoribus liberi commeatus esse coeperunt. Ideo cum Senatus noster sanxisset sumptus legationis, quos Ceonicus pro patria fecerat ex publico sibi restituendos graviter deprecatus est; quod ille pro domo sua et patria non modo sumptus, sed etiam sanguinem cum opus esset

esset effundere, non subterfugeret: CCCC igitur aureos et ultra patriae gratuitos pro sua liberalitate sponte atque ultro remisit. Secunda liberalitas illius rara in Civitate nostra quod suo labore partas divitias cum fratre communicavit: ita ut illum aeque ac se locupletaverit non solum vero mercaturis exercendis de more Civitatis dilatus est: sed tot proventibus et stipendiis pagorum, quos Toplicam Dubocizam et Gospogin potoch Illyrici vocant. Has enim villas, hos vicos dono

virtutum in gubernanda re publica defuit prudentia. Quae vero liberalitas illius fuerit tot largitiones in egenos docent. Nam Francissenis et Dominicenis annuas pecunias et aureas vestes ad Sacerdotes ornandos et festorum pompas obtulit: multo etiam plura semotis arbitris mercantium familiis dedit, ostentationis et aurae popularis contemptor in sororis etiam filia collocanda quadrantem dotis dono supplevit, multorum etiam preces muneribus praevenit et illis qui naturali pudore pati extrema mallent, quam petere per alios ut ipse dator ignoraretur saepissime

ille, sui filius instar avi est.
Ergo querelarum jam sit modus: ecce supersum
Caelo anima, in terris posteritate mea. Finis. ^ A keziratban: Nanque. - Az irrecidiva itt a vers kedveert all: de soloecismus; mert a cinis-szel nem egyezik. ^ A keziratban: Nanque. * U. o. Nanque.

Cives, summa pietate colendo,
f7.8  Virtutum decus, et magna aevi gloria nostri,
f7.9  Sacratae stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10
f7.11  Quoque diu merui virides decerpere Lauros,
f7.12  Atque tuo quondam sacro Genitore Jacobo
f7.13  Pompilii Vatis, semper fidissime Pastor
f7.14  Optatae lucis, quem nostro nulla vetustas
f7.15  Carmine

salutant.
1.117  Primus ait Phoebus nondum defessa labore
1.118   Gaudent omnia creatione hominis Membra premens generosus equis penetrantia murmur
1.119  Aequoreum, cujus merguntur et obruta Ponto
1.120  Ubera in Hesperio quum pellit montibus umbras. 120
1.121  Ore oraturus proprio sub nomine Gentis,
1.122  Quarum pars tenet aevi nomen, tempore pars et
1.123  Perditur, atque

2.188  Tam gelidum virus! Caput et sentina malorum,
2.189  O Deus, est mulier. Quare, nova gloria regum,
2.190   Mulier mala ditio. Da veniam!” Conjux meretricis ore retorto, 190
2.191  Et levior folio, flava quod habetur ab aura
2.192  Jam graviter pulsum, dixit: “Me callidus anguis
2.193  Oppressit nunc verborum dulcedine mira,
2.194  Gustarem fructum,

guttura ferro
2.283  Nuncius ostendit confodi, fulminis ignem
2.284  Vibrans ore suo, sibi ni properare paciscet
2.285  Discessum ex illis miserandus postibus. Ipse 285
2.286  Tandem pulsus ait: “Laniatus mergar in undis
2.287   Clauditur caelum mortalibus Adami crimine Tartareis pauper!”, conjuxque miserrima flebat,
2.288  Pectora pectoribus contundunt. Clauditur heu mox

cum fulgure saepe tonando.
2.302  Neptunus spumans gemit et caligine pressa
2.303  Tellus moesta jacet, prospectans pectore prono
2.304  Tartareae regionis aquas Stygiasque paludes,
2.305  Crinibus extensis moerens sub mole soporis 305
2.306  Obruitur. Subito capistratos more capillos
2.307  Foemineo curvat Pluto ad se, cardine forti
2.308  Quos stringit madidus quo surgit in arbore dulcis
2.309  Tempore quisque

Hortatur Deus Noemum ne oberret aliorum exemplo. Obruta criminibus, proh, magna cacumina montis
3.5  Parnasi et liquida coelum post luce serenat 5
3.6  Cuncta Deus, vastis quae quondam merserat undis.
3.7  Aequora sulcantem cymba vocat almus Olympi
3.8  Juppiter innocuum cultorem numinis alti
3.9  Ipse Noe, dicens: “Vidisti, quot mala passum
3.10  Est genus humanum, me spreto, mente maligna?

Ipse Parens novit scelerato cognitus Orbi.
3.60  Sub juga jam positus bos scindit vomere collem, 60
3.61  Pravus et inculto tellurem vertere rostro
3.62  Rusticus haud cessat, fallax hoc tempore surgit
3.63  Mercator, nulli splendescunt lumina coelo,
3.64  Bella furore ruunt, jam coeli sidera cuncta
3.65  Cessere horrendo Marti, qui tecta minaci 65
3.66   Bella ruunt Cauda

Virgo, 150
3.151  Subdita; commenda miserum genus, inclyta Mater,
3.152  Portus et aura, veni, te janua clausa tyranni
3.153  Perpetuo stabit, populo succurre cadenti.
3.154  Cymbula, ni faveas, media mergetur in unda
3.155  Et rapidus vortex magna caligine plenus 155
3.156  Auferet ecce ratem; Virgo, duc, alma phaselum”.
3.157  Infans laetus erat blande suadente

a gelido cum flumine vidit,
3.198  “Ecce Deus”, dixit, “Deus almi conditor orbis.
3.199  Hic aliud nunquam dicetur tantus ab illo,
3.200  Qui mare, qui caelum, terras, qui sidera torquet. 200
3.201  Hunc mersit fluvio Fidei monimenta reliquens,
3.202  Sedibus aethereis pulchra trepidante columba,
3.203  Vates ipse Dei praecursor, maximus hospes
3.204  Sylvarum. Tardi costis agitatus aselli
3.205  Insedens venit

tamen omnes paginas et excutiam libros, quod sane non faciam sine magno labore, ut caput trunco operi reddatur. Alioquin tamen facilius fortasse: ut solet fieri, vel non quaesitus inter legendum libros reperietur. Te rogo pro mutuo amore Herodotum ad me mittas: sic malo enim illum nunc legere quam meridiari. Neque vero minus est futurus apud me tuus, ut reliqua omnis mea bibliotheca. Reliqua tibi non offero: quis enim tibi tua offerat? Vale. Et me tuis contubernalibus commenda.

Et uictum dederit letho, cumulabitur amplis
Diuitiis factusque gener mihi, liber in omne
Tempus erit, nullum pendens aliquando tributum
1.385   Ipse genusue suum." Quem non uel talia uerba
Vel tam pręcipuę mercedis pacta mouerent?
Muta tamen stant ora uirum laudisque fauorem
Promissique fidem uicit formido pericli.
Feruidus interea iussis parere paternis, Dauid

Accumulatque bonis. Ionathas quoque, regia proles,
Amplecti hunc unum fraterno coepit amore,
Officiis animoque colens super omnia fido.
2.5   Ęquali Dauid studio flagrabat in illum,
Ne uictus summi meritis uideretur amici.
Ambos una parens grauido si uentre tulisset
Fudissetque simul partu foecunda gemellos,
Haud maiora quidem poterant ostendere amoris
2.10   Argumenta pii inter se mentisque benignę.

oblata
Iam primum Ionathas donauit uestibus illum,
Purpura quas Tyrio feruens infecit aheno
Quasque Semyramia diuersis foemina filis
Pinxit acu, dono tali testatus amorem
2.15   Ipse suum meritumque uiri. Tunc splendida panni
Gratia uirgati rauos eiecit amictus
Et ferrugineas cocco toga tincta lacernas,
Tegmine sub uili ne fortia facta laterent
Nobilitasque animi. Gladium quoque cęssit

Et dextram dextra tangens sic ore profatur: Saul ad Dauidem
"Foedus amicicię tecum firmare perennis
Est animus. Dauid charissime, mitte timorem
2.90   Nec quicquam dubites. Tua sit uolo sponsa Merobe,
Virgo inter natas forma pulcherrima nostras,
Quum dulces de te nobis paritura nepotes.
Tum tibi pręstantem regali stemmate prolem.
Perge modo et dignum tam pręclaris hymeneis
2.95   Te

Polluat ipse suas eius ne sanguine palmas. Respondet Dauid
2.110   Tunc humilis Dauid "Qui sim, uel qualibus" inquit
"Intra Bethlemam genitus natalibus urbem,
Vt merear gener esse tuus, clarissime regum?
Non mea paupertas, generis neque sordida nostri
Conditio digna est tam celsum scandere limen.
2.115   Vis nocti conferre diem? Vis ęquora uasta
Angusto stipare lacu? Certamina

nocti conferre diem? Vis ęquora uasta
Angusto stipare lacu? Certamina belli
Non detrecto quidem; quascunque lacessere gentes
Iusseris, ipse tui Dauidis primus in illas
Stringetur gladius. Generosior ista Merobes
2.120   Connubia accipiat. Satis est mihi gratia pacis,
Quam pręstas, o rex. Habeo nil charius illa."
Sic fatur Dauid nec adhuc expertus amoris
Lasciui stimulos, pugnas tractare uoluptas

uni.
Nec dubita, multas quod nondum possideas res,
Non aliud pater ipse sua pro uirgine munus
Poscit quam centum inuisę prępucia gentis,
2.160   Arua Palestinosque colit quę plurima campos.
Merces magna, leuis labor est. Age, cęde prophanos
Et rediens cupidis amplexibus utere nymphę!"
Quanquam Dauidis lęta est audacia sorte
Hac sibi proposita, non se tamen ille fatetur
2.165   Esse thoro dignum, quem

soli post tot benefacta tyranno.
Proh, miseranda nimis regum non rite regentum
Conditio! Dum sceptra timent amittere, nulli
Parcunt, suspectis tunc indignantur amicis,
Affectos aliqua quum cernunt laude merentes. Nox
2.330   Iam Nox atra diem terris dimouerat almum
Humentesque super tendens diffuderat umbras,
Quando Cisides Ionatham reliquosque uocauit
Custodes

infenso pater infert iurgia uultu.
Quumque animum premat hęc angustia, nescio quo me
Conuertam. Sed quis prohibet depromere uerum?
2.495   A me dimissum nunquam Dauida negabo.
Si mea non ueniam pietas, rex magne, meretur,
Foemineo saltem miserans ignosce fauori.
Ille minax stricto nuper mihi dixerat ense:
'Si me non tacita emittas secretaque serues
2.500   Quęrentesque dolo fallas, mea dextera letho
Te

minus ignoscis. Non tam terrore minarum
Quam pietate meum studui saluare maritum.
Si non das ueniam, genitoris malo perire,
Dum pia sim, manibus quam coniux impia dici,
Perdiderim quod fraude uirum nil tale merentem.
2.510   Opto fida mori potius quam perfida tetram
Damnatamque bonis per sęcula ducere uitam.
Scito fuisse tuam tunc me, quum uirgo sedebam
In laribus uerecunda tuis. Nunc, tradita quum sim

Ergo ipsi pariter cantus dulcedine capti
3.45   Commendare deum cęli terręque potentem
Incipiunt clarosque uiros pietate fideque,
Obliti Saulis mandatorumque nefandę
Cędis in indignos nec quicquam triste merentes.
Hoc ubi uulgatum, cuneus quoque tertius armis
3.50   Mittitur instructus ualidorum Marte uirorum.
Ventum erat in Naioth, tunc ęque contigit istis
Ac primis: Posita laudes feritate canebant.

Ionathas respondet
Respondit Ionathas: "Quicquid, charissime Dauid,
Te grauat, hoc ipsum nostram solet angere mentem.
Nulla tua in regem fuit unquam iniuria certe,
Sed me teste merens quam maxima pręmia uirtus. nota
3.90   Inuidus ast animus, quanuis benefeceris illi,
Est tamen impatiens alienę laudis et ipsos,
Quos anteire uidet, semper contundere gestit.

Nemo fuit uestrum, qui tunc uenisse referret
Illum, quin etiam uictu iuuistis et armis.
Vos igitur, lateris, iubeo, custodia nostri,
3.475   Hos omnes uestro pariter disperdere ferro
Perfidięque scelus meritis distringere poenis!"
Nemo sacerdotes fuit ausus tangere sanctos
Vimque inferre piis. Pręssis ad pectora palmis
Immoti stabant, dum malunt regis iniquo
3.480   Contempto imperio certę succumbere morti

Abiathar filius Achimelech
Pręter natorum iugulati antistitis unum
Effugio elapsum, proprio qui nomine dictus
Abiatharus erat. Venit hic clademque nefandam
Profusis moerens lachrymis exponere coepit
3.510   Dauidi et cunctis Dauidica signa secutis.
Haud siccis oculis scelus hoc Iesseius heros
Audiit et tristi respondit talia uoce:
"Nobę ego Doechum coram quum stare uiderem

De gregibus, non agna tuis; pecuaria nemo
Diripere est ausus nec furto abducere. Miles
Innocuas tenuit, te non offendere iussus,
Ipse manus et quę tua sunt intacta reliquit.
His illum obsequiis siquid meruisse fateris, nota
4.335   Nunc quocunque libet dono testare. Merenti
Nam scis esse nefas si gratia nulla repensa est.
Profuit ille tuis et adhuc prodesse paratus

Innocuas tenuit, te non offendere iussus,
Ipse manus et quę tua sunt intacta reliquit.
His illum obsequiis siquid meruisse fateris, nota
4.335   Nunc quocunque libet dono testare. Merenti
Nam scis esse nefas si gratia nulla repensa est.
Profuit ille tuis et adhuc prodesse paratus
Est rebus. Tali quid te tribuisse pigebit?
Mittas magna licet, maius referetur ab ipso,
4.340  

Ast ubi se uidit despectum probraque passum
4.360   Mordacisque gulę conuitia Dauid ab illo,
Cui bona contulerat, quem sumptis texerat armis,
Extemplo iratus decreuit sumere tristes,
Sed forsan meritas pro tanto crimine poenas.
Feruidus ira igitur tacuit. Mox ore soluto
4.365   Ad socios conuersus ait: "Fidissima nostrę Dauid in Nabalem ingratum
Robora militię, quo munere uestra

Vt multi insontes unius crimine stulti
Plectantur culpamque luat gens inscia culpę.
Illius en ego sum Nabalis flebilis uxor,
Dementis stupidique uiri, uecordia cuius
4.425   Te bene de nobis meritum proscindere uerbis
Ausa est indignis. Quid enim non improbus audet
Insignisque furor? Famulos quod miseris illi,
Nosse ante haud potui atque ingratę audacia mentis
Me certe latuit, post factum talia

prę dolore uix exoratus, ut cibum caperet, nocte reuersus est in castra. Lib. V Meridies
Scandebat medium cęli Sol aureus orbem
Feruentemque magis spirabant naribus ignem
Pyrous rapidusque Phlegon et lucis Eous
Foecundus plenusque suis ardoribus Ęthon,
5.5   Quando tecta

Alta quies crapulam digessit mensque nitere
5.40   Coepta nitente die est, uerbis aggressa maritum
Abigail narrat quę gesserat. Ille periclo
Territus audito trepidos uix sustinet artus.
Inde stupens nec adhuc meritas euadere poenas Comparatio
Posse timet. Veluti mediis qui fluctibus olim
5.45   Iactatum fragili meminit se forte carina,
Quos uix effugit fluctus, exhorret eosdem
Nec

Conditio. Seruire meo, seruire parata
Sum domino, quicquid mihi iusserit ille, facessam.
Quanuis ipsa suis me crura lauare pedesque
Pręcipiat seruis, manibus complebitur istis
Vile ministerium, merear modo talis in ędes
5.90   Esse recepta uiri numeroque admissa suarum
Vel fieri uel dici pars aliqua ancillarum."
Ergo ubi defuncto persoluit iusta marito,
Exurgit dorsumque sui conscendit aselli

aselli
Ingrediturque uiam quinis comitata puellis
5.95   Cumque uiris, illi qui se uenere uocatum, Vesper
Maturauit iter. Nondum Phoebeia lampas
Oceani Hesperia pręceps se merserat unda, Abigail fit Dauidis uxor
Quando ad Dauidem uenit noua nupta maritum
Atque ipsi coniuncta uiro est melioribus usa
5.100   Quam prius auspiciis. Post hęc (quia lege licebat

isto
Verborum tonitru regis turbare quietem?"
Respondit Dauid: "Num non, Abnere, potestas
Illa tui donata manet tibi munere regis,
Post ipsum ut fieres primus? Taline rependis
5.165   Officium mercede suum, quum dormiat ille
Sub te custode, ut uitę tam certa pericla
Ille suę subeat? Nam quidam sustulit illi
Tela cyphumque simul, capiti quę proxima regis
Sopiti steterant. Domini custodia quem

Immo referre reor grates magis esse decorum
Officiis, uenerande, tuis et munere dignas
Quam studuisse meę tanto certamine famę.
5.320   Debeo cuncta tibi: tu pulsum in regna receptas,
Tu fere adhuc nobis meritis nihil oppida donas
Militięque tuę tu me dignaris honore.
Talibus obstrictum non me uis ulla pericli,
Non arcere labor poterit tua castra tuentem,
5.325   Donec uulneribus confosso corpore uires

Deficientem animam reparato ut corpore serues.
Infirmis titubas pedibus ieiunus et horrens
Stare nequis rectus. Reuocent obsonia uires
Ista tuas tandem. ut sanus tua castra reuisas."
5.475   Rex autem, moerore graui confectus, ab ore
Reppulit oblatas notę dulcedinis offas
Decreuitque mori. Precibus uix deinde suorum
Mens est mota uiri. Mutauit quippe rogatus
Propositum lethi porrectaque prandia tandem

Muneribus, sunt hę: diuum domus inclyta Bethel,
Sublimis Ramoth, muris firmissima Gether,
Aroer, assiduis Arnon quam circuit undis,
6.340   Contemptrix lethi Sephamot consorsque doloris
Esthama sępe grauis, mercatrix improba Rachal,
Inde dei metuens Hierameli, ęraria Ceni.
Nobilis Asa lacu, sita montis uertice Rama,
Se peccasse dolens Athac Hebronque iugalis
6.345   Et magico infamis cantu, loca denique cuncta,

Cuncta simul periere mihi solatia tecum.
Tu mihi in aduersis requies, dulcedo secundis,
Spes dubiis fueras, in magnis sępe periclis
Tu uitę tutella meę, tu causa salutis.
Nunc sine te nil dulce mihi: moerore replebor,
6.445   Quo me cunque feram. Sed si tua scilicet una
Mors mihi perpetuos fuit allatura dolores,
Quanto flenda magis tantis comitata tuorum
Funeribus fatoque patris populique ruina?

7.40   Pignoribusque simul digno curastis honore,
Commendat multum laudansque ad sydera tollit.
Inde deum poscit, uobis bona cuncta rependat
Pro tanta in dominos uestra pietate fideque
Seque simul meritas grates debere fatetur,
7.45   Soluendas quum tempus erit pro talibus aptum.
Vos iubet interea moestam deponere mentem
Atque bono esse animo, quando ipse in sede locatus
Saulis, odorifico perfusus unguine

Iret in amplexum Resphę, charissima quondam
Quę fuerat Sauli coniux. Indignius istud Isbosethus ad Abnerum
7.215   Isbosethus habens inquit: "Talesne referre
Curasti grates meritis ingentibus in te
Officiisque mei multis, Abnere, parentis,
Illius qui iura thori confuderis ultro
Turpi concubitu foedęque libidinis usu?"
7.220   Talibus Abneri irritantur pectora dictis.

Ac simul ipsius miserandum rettulit ultro
Ille mihi casum, se lęta et prospera credens
Enarrare nouo tristi de morte relatu?
7.405   Hic igitur sperans ex his se pręmia uerbis
Laturum, meritę subiit supplicia mortis.
Nonne magis talem mulctam persoluere digni,
Innocuum qui cęde uirum sunt tollere adorti
Hospitiumque eius penetrantes, forte cubantem
7.410   Atque graui pressum somno uexare piumque

idem
Pręesse suo populo Dauidem rebus egenum
8.275   Atque animis humilem. Paruos extollere magnus
Si solet ergo deus, nunquid seruire pudebit
Ipsi me cordis totis affectibus uni?
Atque utinam merear, qui multum polleo sceptro
Israhelitano, regis, qui sydera torquet,
8.280   Mancipium dici, uero uel nomine seruus!
Hoc si nactus ero cum istis, quos ludere mecum
Vna uidisti, solidę plus laudis habebo

quodcunque pio facinus sub pectore uersas,
8.300   Perfecisse stude. Illabens penetralia mentis,
Spiritus ipse tuos diuinus dirigit actus
Et facienda docet numen cęleste fauendo
Omni ex parte tibi." Iam Phoebus merserat undis Vesper
Os nitidum, puro radiabant sydera cęlo,
8.305   Texerat umbra solum, pecudes hominesque sopora
Nocte quiescebant, quando uox uenit ab alto,
Ad uatem

Atque, meis ego quę timuissem poscere uotis,
Tu spondes ultro promissaque pandere uerbis
Ipse mihi dignare tuis. Quis munera tanta
8.355   Ęstimet aut possit dignas tibi reddere grates?
Humanas meritis superat tua gratia uires:
Quicquid agam, minus est illo, quod debeo. Tu nos
Ante omnes populos, ante omnes ponere gentes,
O rex omnipotens, uoluisti. Dicimur inde
8.360   Plebs populusque tuus. Tua quondam

Proponit castum iam conseruare cubile
Affectus frenans recta ratione pudendos.
8.430   Tunc quoque centenas raptas ex hoste quadrigas
Seruitio regis decerni cędere dignum est,
Quum uitę meritis de terra scandere cęlum
Hi iussi ęterno donantur munere regni.
Leua manus quondam numeros proferre minores
8.435   Quum soleat, semper centesima censio dextrę
Transit ad articulos. Sunt autem dextera cęlo

Dauidi
Nobilis Emathi Thous rex Adadesero
Hostis erat. Postquam uictum resciuit ab armis
Israhelitanis, Ioramum mittere natum
Curauit regi Dauidi, lętus ut ipsi
8.460   Victori laudes meritas et munera ferret.
Obtulit adueniens diuersi uasa metalli:
Crateres auro fulgentes, ęre lebetes,
Argento lances. Incertum operisne decorem
An precii summam spectantum coetus in illis

Atque pedum plantis hęrens tremebundus adorat.
Surgere mox iusso rex inquit: "Miphibosete, Dauid ad illum
9.20   Ne timeas! En ipse tui probitate parentis
Et meritis motus Ionathę, te sistere iussi
Me coram. Multum nanque ipse obnoxius illi,
Quem doleo amissum, tibi saltem soluere grates
Fasque piumque puto. Quare gaudere paternis
9.25   Te uolo, chare, bonis et auitę

meę fies laribusque morabere nostris." Respondet Miphiboseth
Ille uerecundo contra sic rettulit ore:
"Ęternum salue atque uale, fortissime regum!
9.30   Haud ego me fateor tam multa ac magna mereri,
Sed te magna decet largiri munera magnum,
Sceptris apta tuis. Tantę pietatis imago
Fixa meę menti per sęcula cuncta manebit,
Gratia tam grandis toto memorabitur ęuo."
9.35   Hinc

Pectora! Quę ratio est suspectos plectere poena,
Qua notos uerosque reos certamque repente
Incertis pręstare fidem? Sed discite tandem,
9.85   Quam praue Hannoni talis uecordia cessit,
Quam meruit magnas indigna iniuria poenas
Vlciscente Deo! Facinus peruenit ad aures
Iesseidę regis. Tunc rex redeuntibus ipsis
Mandat legatis, maneant Hiericuntis in urbe,
9.90   Donec barba genas excrescens uestiat ambas,

Denique uilloso Solymarum moenia mento
Vt liquere prius, demum sic illa reuisent.
9.95   Criminis interea autores atque improbus Hannon,
Gentis Amonitę rector, fera bella timentes
Dauidisque minas, magna mercede uocatos
Conduxere Syros, peditum bis milia dena
Roobi Sobique soli, sed mille Maachi,
9.100   Mille etiam decies Bistobi, horrentibus armis
Omnes instructos animisque ad bella paratis.

uires, Ocii malum
In uitium propensa nimis. Si uictus in illis
9.180   Inuictus fuerit Dauid, quis tuta putabit
Illa sibi? Medios igitur quum scanderet axes Meridies
Cęliuago nitens lampas Phoebeia curru,
Excitus a somno cęnacula tota pererrat Dauid captus amore Bersabes
Iesseides Dauid, dumque iret dumque rediret,
9.185  

Hausto, mente magis captus, magis appetat ipsam
Vxorem, ducis oblitus rerumque sacrarum.
Mensa reposta fuit uinique cibique paratu
9.260   Luxuriosa nimis multisque sedentibus uni
Iesseides cratere mero propinat Vrię.
Inter coenandum repetitis potibus ille,
Quanuis mente minus constaret, iussus abire
Decedente die, tamen intra regia mansit
9.265   Limina. Mancipiis nam mixtus claustra petiuit

Aduersę gentis duro uexabere Marte
Atque, ut mechus eras alienę coniugis, omnes
Vxores hac urbe tuas sic polluet alter,
Nec tamen hoc tacite, turba spectante sed omni'."
9.365   Pertimuit meritas culpę mens conscia poenas. Dauidis penitentia
Hinc Dauid peccasse dolens suspirat et inquit:
"Peccaui tibi, magne deus. Tu parce fatenti!" nota

leuauit
9.400   Membra solo, tersit sordes erectus et artus
Abluit aspersos lymphis et odoribus unxit.
Assumit trabeam cęlesteque numen adorat.
Inde petit mensam, coenat, non pristinus ori
Moeror inest, sicco stant lubrica lumina uultu.
9.405   Mirari hoc omnes atque illum poscere causas,
Cur non extinctum doleat, quem corpore uiuum,
Sed febri affectum iamdudum flerat acerbe,

pateat regis, contendere contra
Nonne animi furor est uanęque insania mentis?
Ergo tibi grates, summi moderator Olympi,
Semper agam semperque mali minus esse fatebor,
9.420   Quod patior, quam quod mea iam delicta merentur
Et plus esse boni, quod te donante recępi,
Quam mea quo uirtus potuisset digna uideri."
Hac igitur ratione suum lenire dolorem
Dum studet, ipsa etiam solamen corde recępit
9.425  

Et, quam tam cupide dilexerat, ędibus illam
Exturbat, sibimet tunc indignatus, opinor,
Ipsum flagitii quum conscia cura momordit.
Illa abiit lachrymans et uirginitatis ademptę
Deplorans tacito secum moerore pudorem.
10.95   Nec tamen ipsa, suas postquam penetrauit in ędis,
Se potuit retinere, graues quin moesta querelas
Promeret et fratri fratris scelus Absaloni,
Puluere sparsa caput tunicisque a pectore scissis

Et cęlata diu mittant incendia flammas.
Sic indignati fratris grauis ira latebat,
10.125   Donec seruato se promere tempore coepit.
Venit et ad regem uulgato crimine rumor
Atque illum multo tristem moerore repleuit.
Rex tamen Ammonem nec uerbis carpsit amaris,
Nedum supplicio post tanta piacula digno.
10.130   Vsque adeo magno semper dilexit amore
Ille Ammona suum, sibi primo germine natum.

Iudicio iussus diuino perdidit omnem
In bello sobolem solioque excussus eburno
Exanimis cecidit. Translatum cęssit ab illo
Pontificale decus. Tulit hęc punitor ineptus
Helius in natos. Quanto grauiora merentur
10.155   Hi, quicunque suis sunt ipsi exempla malorum,
Pontificis sancti si sic punita refertur
Sola leuis contra prauam correptio prolem?
Inde per immensum Sol circumductus Olympum

Perturbant. Cunctis pariter pauitantibus unum Ammon interimitur
10.185   Ammonem feriunt et mensas sanguine foedant.
Ille solo lapsus misere deuoluitur imo
Persoluens meritis commissa piacula poenis.
Conscendunt mulos reliqui trepidante tumultu
Et celeri repetunt Solymarum moenia cursu.
10.190   Sed mage pręcipiti pręcurrit fama uolatu,
Sauciat et falsis regis rumoribus aures:

uolatu,
Sauciat et falsis regis rumoribus aures:
Illius occisos natos narrauit ad unum,
Nec quenquam superesse patri. Perculsus atroci
Erumna genitor nudauit pectora scissis
10.195   Vestibus et moerens in terram corruit. Omnes
Hoc ipsum fecere simul, qui forte sedebant
Circa illum proceres. Ionadabus surgit et inquit: Ionadab regem consolatur
"Haud uerum trepidus narrauit talia

Aquam in uinum uersam
Aut hi, quis intra Galileę moenia Channę
Cura fuit mensis festi seruire iugalis,
10.285   Quum puris mandante deo fictilia uasa
Implessent lymphis et iussi haurire, meracum
Effluere aspicerent Bacchi mox inde liquorem.
Ergo admiratus muliebris callida sexus
Elloquia, hęc alio prolata autore putauit
10.290   Et rogat, an illi suggesserit ista Ioabus
Absalona

Aggreditur iuuenem dictis: "Tibi fidus ut essem,
Me meus egit amor. Placaui irata parentis
Corda tibi, externis duce me translatus ab oris,
10.360   Natali gaudes terra. Quo crimine tandem,
Absalon, hoc merui, segetes ut iusseris igni
Deuastare meas? Nec me mea damna fatigant,
Sed furor iste tuus." Subridens Absalon inquit: Absalon respondet
"Haud hoc iratus feci, sed nostra,

"Haud hoc iratus feci, sed nostra, Ioabe,
10.365   Mens animusque tui cupiens, quum sępe uocatum
Non uenisse quidem cognouit, talia secum
Commentans egit. Te nunc pręsente fruetur
Et tibi multiplici damnum mercede rependet,
Si uotis fortuna meis arriserit unquam.
10.370   Ergo age, uade, pio defer mea dicta parenti:
Vt quid ego redii Gessuris exul ab oris,
Si grauiora pati patria contingit in urbe?

Delato crimine quenquam
Vnius damnare fide nullamque tuendi
Sese uelle reo penitus concedere partem.
11.40  Ecce insons dominus fundis exire paternis
Cogitur, ut seruo tradantur. Scilicet istam
Mercedem meruere doli fraudesque nefandę
Fallacis famuli. Scelerati pręmia facti
Siba ferens, lętus sanctam remeauit ad urbem. Dauid patitur maledicta Semei
11.45   Rex inde abscedens Baurinum

quenquam
Vnius damnare fide nullamque tuendi
Sese uelle reo penitus concedere partem.
11.40  Ecce insons dominus fundis exire paternis
Cogitur, ut seruo tradantur. Scilicet istam
Mercedem meruere doli fraudesque nefandę
Fallacis famuli. Scelerati pręmia facti
Siba ferens, lętus sanctam remeauit ad urbem. Dauid patitur maledicta Semei
11.45   Rex inde abscedens Baurinum uenit in

Hęredi regnum qui quondam Saulis ademptum
Vi retines! Sed iusta dei uindicta scelestos
Insequitur mores. Nati propelleris armis,
Qui non iure tuis alios oppresseris ante.
11.55  Nunc tali meritas pendis pro crimine poenas."
Sic iuga percurrens montis clamabat in illum
Plana incedentem, medium cingentibus alis Abisas ad regem
Pręstantum uirtute uirum. Tunc fortis

Dauidis et uno
Illum congressu prosternes uimque tuarum
Effugiet nemo legionum. Siqua tenebit
11.160  Vrbs illos, poterit circumdare funibus ipsam
Copia tanta uirum medioque in flumine tractam
Mergere, ne ex illa restet uel calculus unus.
Et quum tanta tuo fuerit res ędita ductu,
Te metuent omnes, cunctas tua fama per urbes
11.165  Procurret uolitans. Pręlatum regibus ibit
Nomen in astra tuum. Tua denique

Obiectare graui. Tunc omnes "Nolumus" aiunt
11.245  "Ad bellum uenias. Nos hęc in pręlia mitte.
Tu uero maneas Castrorum tutus in urbe,
Confugium uictis ut sis, uictoribus ampla
Virtutis merces. Donec tua uita manebit,
Stabunt incolumes spes omni tempore nostrę,
11.250  Nunquam lapsa cadet populi fiducia, Dauid,
Te saluo. Quanuis modo nos superauerit hostis,
Rursum collecta pugnabimus

ramis dominum implicitumque capillis
11.290  Vltra pręteriens nodatum uertice liquit.
Suspensum quidam uidit currensque Ioabum
Effecit certum. Contracta fronte Ioabus
"Miles iners," inquit "cur illum cęde merentem
Afficere es veritus? Cuius fera pectora ferro
11.295  Si transfixisses, siclis donatus abires
Bis quinque argenti. Lumbos argentea zona
Cingeret inde tuos."—"Haud tanti dona, Ioabe,"

Sperabat responsa dari, dum lęta uideret Abisas
12.30   Ora oblata sibi, quando turbatus Abisas
Exclamans dixit: "Nunquid modo mitibus usus
Verbis hic Semeus meritas euadere poenas
Iussus erit? Cuius tanta est audacia mentis,
Vt non sit ueritus probris discindere coram
12.35   Israhelitarum sacratum chrismate regem?" Dauidis clementia

Et mox ad Semeum conuertens lumina: "Pone,
12.40   Gerra nate, metum" dixit. "Mala cuncta remitto,
Quę commissa doles. Post hęc peccare caueto: nota
Supplicium grauius delicta iterata merentur."
Siba etiam regi iocundos obtulit ultro
Dauidi uultus, Tyrio quem palla colore
12.45   Ornabat, cui turba latus munibat utrumque,
Viginti famuli, nati ter quinque, uideri
Dum uellet

Totius dominus, tantum mea mensque fidesque
12.75   Ne fiat suspecta tibi. Te semper amaui,
Te colui semper. Tibi me, dum uita superstes
Sustinet hos artus, nunquam seruire pigebit.
Deleri meruit Saulis genus omne nefandis
Illius in te odiis, at te miseratio menti,
12.80   Rex, innata tuę sic flexit, non modo ut esses
Offensę oblitus, sed me de Saule nepotem
Adiutum uelles: fundos mihi cędis auitos

de Saule nepotem
Adiutum uelles: fundos mihi cędis auitos
Concędisque tuę conuiuia dulcia mensę
Perpetuoque foues, o rex, mea uiscera uictu,
12.85   Victu regalis luxus et frugis opimę.
His meritis fateor dignas persoluere grates
Non opis esse meę. Fidei sanctissima iura
Inuiolata tamen seruabit Miphibosetus,
Rex uenerande, tuus, donec uitalibus auris
12.90   Vsus erit pedibusque solum calcauerit istud."

Inuentum dignumque suus quo concidat autor,
Vt quondam cecidisse ferum Salmonea dicunt,
Dum cęli tonitrus demens imitatur et ignem
Ętherium. Minus ille nocens, magis iste cruentus,
12.260  Inuento similis, meruit sic plectier ergo,
Vt seu maiorem seu poenam ferret eandem.
Sed dum non segni studio laceratur Abella,
Principibus matrona uiris ęquanda, feroci
Nixa animo dubiisque simul bene prouida rebus,

Cur nondum experta pergis nos perdere pace?
Quid petis his armis? Nunquid peccauimus omnes,
Omnes ut duro statuas delere duello?
12.275  Quando seu dicto seu facto lęsimus ullo
Vel te uel regem, mala talia culpa mereri Ioabus respondet
Nostra ut credatur?" Respondit ad ista Ioabus:
"Nullius uestrum, mulier, me crimen adegit,
Vt uobis hęc bella feram uel moenia uexem
12.280  Vestra

Septem de Saulis genere dati Gabaonitis ad necem
12.365   Quos illi genuit coniux mitissima Respha,
Adduci coram. Quibus addit corpora quinque
Natorum, peperit Saulis quos nata Merobe,
Hadrihelis coniux, et quos germana Merobes
Nutrierat tuleratque sibi formosa Michola.
12.370  Hos septem morti addictos ductosque repente
Ad Gabaon gens illa tulit montisque supremo

genere dati Gabaonitis ad necem
12.365   Quos illi genuit coniux mitissima Respha,
Adduci coram. Quibus addit corpora quinque
Natorum, peperit Saulis quos nata Merobe,
Hadrihelis coniux, et quos germana Merobes
Nutrierat tuleratque sibi formosa Michola.
12.370  Hos septem morti addictos ductosque repente
Ad Gabaon gens illa tulit montisque supremo
Vertice suspensos auibus liquere ferisque.

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].

Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1510], Epistula ad Marinum Bonum (1510), versio electronica (, Dubrovnik), 128 verborum, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [crijeviepist1510].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report