Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: Mor[st]* Your search found 1061 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 401-500:401. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] prae magnitudine cruciatus mortem optent et mori nequeant, partim ab Esaia discimus, ubi ait: Congregabuntur congregatione unius fascis in lacum et claudentur ibi in carcere, partim a Ioanne in Apocalypsi dicente: Quaerent mortem, et non inuenient eam; et desyderabunt mori, et fugiet mors ab eis. Quod postremo ibi serpentes bestiaeque habitent, id est infensi humano generi spiritus, Dominus in Euangelio de aeterno inferni igne loquens omnibus manifestum fecit, cum dixit: Qui paratus est diabolo et angelis eius. Sexcenta talia in libris diuinis conscripta et multi
402. Marulić, Marko;... . Principium operis Dantis Aligerii... [Paragraph | Section] uię mentem confusus inhęsi
403. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 100 | Paragraph | Section] Scribuntur ex Verona, quod Veneti habent paucissimas immo quodam modo nullas gentes et si volent Hispani, actum esse de eis et cito terminaretur bellum, hoc scribit Caesari Tridentinus Episcopus *Il se nommoit George de Neydeck et est mort en 1514. locum tenens Veronae: Cum eisdem Venetis expirarunt indutie ultima preteriti, nisi sint prorogate per Comitem Carriati +Il estoit Ambassadeur du Roy d' Aragon à Venise. qui habuit mandatum a Caesare prorogandi eas per unum
404. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dicens:
405. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tibi iam in morte posito quęrere salutem,
dum inueniri potest.
Fugit tempus,
406. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] timere eos inquit, qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed potius eum timete, qui potest corpus et animam perdere in gehennam! Si ergo casus inciderit, ut aut moriendum sit | aut peccandum, eligatur potius mors corporis quam animę. mors enim animę peccatum est. Quod si metu mortis perculsus | uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris, illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes. Ait enim:
407. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed potius eum timete, qui potest corpus et animam perdere in gehennam! Si ergo casus inciderit, ut aut moriendum sit | aut peccandum, eligatur potius mors corporis quam animę. mors enim animę peccatum est. Quod si metu mortis perculsus | uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris, illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes. Ait enim: Qui uoluerit animam suam
408. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] De mortis conditione. Caput XVIII Non est ibi stabilis gloria, ubi non est uita diuturna. Nobilem ignobili, liberum seruo, diuitem pauperi, strenuum ignauo, doctum indocto, sapientem stulto, regem denique priuato ęquat mors. Et si fama superstes uiuat, quid ad te? quam uoluptatem ex eo capies, si non audis quid de te post te dictitent homines? Solent illi quidem qui per adulationem uiuo
409. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Sufficit mihi Domine,
tolle animam meam!
et Iob:
410. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] liberatis patet paradisus?
quos-que corpore isto exutos protinus excipit cęlestis claritatis habitaculum sempiternum?
411. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
412. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Fratres inquit nolo uos ignorare de dormientibus.
Et in psalmo habetur:
413. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Honestiore igitur quam mortis uocabulo mors notata est iustorum, qui in Domino uiuunt. Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam
414. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iustorum, qui in Domino uiuunt. Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit
415. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas.
416. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas. Nam cum mors
417. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas. Nam cum mors primorum hominum in poenam peccati data sit, ipsa poena quę pro peccatis infertur, mortis interdum nomine designatur. Atque ideo sane nec ipsam corporis mortem bonam esse dicimus, quia stipendium peccati est, quia non sine dolore est,
418. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et hęc dicens expirauit. Et nos ergo commendando animam Deo | misericordiam-que eius implorando | ac precibus insistendo uitam istam finiamus. et tunc sequentur, quod paulo ante diximus: Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius, et: Beati mortui qui in Domino moriuntur. Cęterum sicut non timere mortem ad seruos Dei pertinet, ita econtrario eam formidare | ad seruos mundi. Quod ut clarius
419. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sperabat diues ille in Euangelio, qui frugum ubertate lętatus dilatare cogitabat horrea | cęllaria-que ampliare | et his quę una ęstas attulerat, per annos multos frui. Tantos autem cogitatus abscidit nunquam satis prouisa mors. atque nocte illa, qua ipse sibi longiora feliciora-que uitę spacia promittebat, coactus est decedere et cuncta quę collegerat, aliis relinquere possidenda. Frustra igitur aliquid diuturnum fore speratur, quod statim potest deficere.
420. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quam me, non est me dignus. qui amat filium aut filiam super me non est me dignus. Ita tuos ama, ut Deum non offendas. alioquin plus te illos diligere argueris, quorum causa peccare non timueris. quandoquidem etiam propria mors magis est eligenda | quam crimen committendum. Ideo subditur: Et qui non accipit crucem suam et sequitur me, non est me dignus. Etenim quemadmodum ipse crucifigi uoluit, ut nos redimeret, ita tu crucis mortem timere non debes dum tuum confiteris redemptorem.
421. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sit, ut simul omnes iudicet, cuiusque tamen merita in exitu uitę discutit | et singulorum facta diiudicat. Qualis ergo quisque nunc decesserit, talis etiam in illo ultimo iudicio cum corpore apparebit. Vigilare itaque iubemur, ne mors imparatos occupet. Et quoniam nescimus diem neque horam, semper est uigilandum. Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret | et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non cessat. Fieri quidem nequit, quin partem aliquam
422. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] parantur, iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit, seruis ibi pruritum excitantibus, ut dominus qui usque mane soporem suum continuare nequiuit, eo iam non interrupto ad meridiem duret. atque istos tam effoeminato ocio assidue torpentes de improuiso mors occupat. Neque enim diu uiuere queunt, qui multo somno dediti marcent. tument uultus lurido colore infecti | putrescentia-que uiscera repente inuadens ualitudo dissoluere festinat. Et quoniam nulla his cura fuit sanctis
423. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] egerit poenitentiam ab omnibus peccatis suis quę operatus est et custodierit omnia pręcepta mea et fecerit iudicium et iustitiam, uita uiuet et non morietur. omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor. in iustitia sua quam operatus est uiuet. nunquid uoluntatis meę est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut conuertatur a uiis suis et uiuat? Et iterum: 33 Impietas impii non nocebit ei, in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
424. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fuerit, super multa constitutus intrabit in gaudium Domini sui. Super omnia uero cauendum est, ne dum poenitentiam mire procrastinamus, poenitentię tempus effluat | et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors occupet. Vide igitur ne te iuuenilis fallat ętas | ne salubre corpus et robustę uires decipiant. Nulli ętati parcit mors | et sicut senes ita et pueros rapit. quin immo rari admodum sunt, quos ad senectam
425. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mire procrastinamus, poenitentię tempus effluat | et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors occupet. Vide igitur ne te iuuenilis fallat ętas | ne salubre corpus et robustę uires decipiant. Nulli ętati parcit mors | et sicut senes ita et pueros rapit. quin immo rari admodum sunt, quos ad senectam usque patitur peruenire. Plurimos pręterea eadem dies sanos fortes-que incedere uidit | et exanimes concidere. Nulla uitę securitas est semper inter pericula
426. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non cessas offendere. Iam tandem excute insaniam istam et resipisce | ac saniore usus consilio rumpe moras omnes, pone finem flagitiis | et supplex ueniam ora, ut Deo miserante, dum miserendi superest tempus, mereri cęlestia incipias, cum terrena spreueris. Quod si cunctantem mors pręuenerit (uide, in quanto uerseris discrimine) ęternam quę poenitentibus datur beatitudinem amittes | et in ignem inextinguibilem, quo corruunt obstinati, perpetuo cruciandus deiicieris. Nihil est quod magis cauere debes, ergo et nihil magis
427. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] esse prudentes apud uosmetipsos! Neque illi quidem qui in terrenis duntaxat negociis prudentes sunt, laudantur, cum rerum fragilium cura implicati diuina negligant et aspernentur. Vnde idem Apostolus: Prudentia inquit carnis mors est, prudentia autem spiritus uita et pax. Et iterum: Prudentia carnis inimica est Deo. Sed quę inimica est Deo, ne illi quidem cuius est, amica esse potest | cum idem corpori multa prouideat, animę suę nihil. animam quę longe nobilior est corpore, nihil
428. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut carni blandiatur, spiritum perire patitur, quia nec usuris abstinet | nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur | nec dolis fraudibus-que niti, ut lucretur, cauet. Valde quidem fugienda est ista prudentia, quia uere mors est. non mors quę mortem afferat, sed quę morte acerbius cruciet | et mori uetet. Cęterum neque ipsa simplicitas (ut diximus) absque prudentia erit probanda. Stupida enim et
429. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] spiritum perire patitur, quia nec usuris abstinet | nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur | nec dolis fraudibus-que niti, ut lucretur, cauet. Valde quidem fugienda est ista prudentia, quia uere mors est. non mors quę mortem afferat, sed quę morte acerbius cruciet | et mori uetet. Cęterum neque ipsa simplicitas (ut diximus) absque prudentia erit probanda. Stupida enim et fatua est,
430. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Idem humani generis perpetuus hostis etiam olla ardens dicitur. dicente Hieremia: Ollam succensam ego uideo. In ea excoquendi sunt habitatores terrę, et non peregrini neque aduenę, quorum conversatio in cęlis est. Idem postremo mors appellatus est, dicente Domino: Ecce posui ante oculos tuos uitam et mortem; hoc est, me uitam | et diabolum mortem. Si ergo Christum tibi elegeris uiues, si diabolum morieris. de quo Apostolus etiam
431. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ecce posui ante oculos tuos uitam et mortem; hoc est, me uitam | et diabolum mortem. Si ergo Christum tibi elegeris uiues, si diabolum morieris. de quo Apostolus etiam dixit: Nouissimus inimicus destruetur mors. Illis duntaxat destruetur, qui a dextris Iudicis consistere iussi erunt. Aduersum sanctos enim | nullum ius ultra diabolo erit, ne tentandi quidem. Quoniam hi cum Christo ibunt in uitam ęternam, diabolus autem et angeli
432. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sicut uulneratum superbum, in brachio uirtutis tuę dispersisti inimicos tuos. Qvomodo vincitvr tentatio Caput XIX Inuidia diaboli mors introierat in orbem terrarum, sed hac morte per Christum liberati sumus | et ad uitam, quam propter pręuaricationem primorum parentum amiseramus, reuocati. Gaudebat inuidus ille sanctissimos etiam uiros in infernum descendere | et quasi uictor, quia primos uicerat, de omnibus
433. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ad prosequendum uirtutum propositum uegetatur | et saluberrimis uitę fructibus exhuberat. Cęterum si malarum cogitationum insultus non ita crebros | neque ita uehementes pati desyderas, claude fenestras sensuum tuorum, per quas mors ad animam ingredi consueuit. Auerte oculos ne uideant uanitatem. Sepi aures tuas spinis | et linguam nequam noli audire. Pone ori tuo frenos, ne in uerbo labaris | neque gulę aliquid ultra necessitatem indulgeas. Naribus odoramenta luxurię subtrahe. Manus contine,
434. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Homini bono in conspectu suo dedit Deus sapientiam et scientiam et lętitiam.
quę nequaquam consequi potuissent,
nisi a Domino diligerentur |
et apud eum in precio forent.
Vnde dictum est:
dedit Deus sapientiam et scientiam et lętitiam.
quę nequaquam consequi potuissent,
nisi a Domino diligerentur |
et apud eum in precio forent.
Vnde dictum est:
uiam tactus
patefaciens,
quicquid per alios sensus affectauit,
id per se tandem opere complere maturabit.
et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
Hieremia queri poterit |
flens-que ac lugens exclamare:
foras exigi audis,
solo beatitudinis fructu carituros putas?
nisi et hoc auaritia uetuerit.
Ille interim pauidus ingremiscit,
luget,
anxiatur |
et tristius sibi uidetur a diuitiis quam a corpore discedere.
Inde scriptum est:
uixerit,
siue liber |
siue seruus,
non potest ei non esse gratissimus quidem atque charissimus.
Quid autem iuuat |
regnis pręsidere,
et ab ipso rege regum reprobari?
Regnum tibi si hostis non abstulerit,
certe auferet mors,
quę semper propinquior est quam creditur.
Cęlestis uero beatitudinis pręmium |
perpetuum est et perenne.
Nullius minas metuet,
qui illud consecutus fuerit,
nullos casus formidabit semper-que felix ac beatus erit,
quem semel
Non uides,
non animum aduertis,
quam cito transeant dies et labantur anni?
quam unaquęque hora non ita uitę longioris |
ut pręsentis mortis certa sit?
Nullus est enim temporis punctus quo non arctantur uitę nostrę spacia |
et quo mors nobis non propior sit .
Quid ergo moraris?
quid procrastinas?
Rumpe tandem somnolentiam istam et expergiscere |
ac tam supinę oscitationis tarditatem recte factorum solicitudine discutere festina,
antequam rationem
excoli,
diaboli potestas calcari.
Ipso denique martyrum sanguine creuit Ecclesia |
et effuso cruore pinguior facta perquam huberem emisit segetem fidelium filiorum.
O beata mors,
quę mortalibus largita est immortalitatem,
infidelibus fidem,
et errantibus ueritatem,
pereuntibus salutem |
et pro Christo patientibus gloriam.
Cui unquam regum principum-que terrę tantum boni attulere
illecebris abutuntur. Sacrerdotum scelera. Quid ita? vt pessundatis virtutibus nos secum in aethernos luctus adigant. Quamobrem? quoniam nec virtutibus praemia / nec flagitiis poenae desunt. Multi frustra magnis titulis infularumque insignibus confidunt: sed omnia mors aequabit / grauioraque delicta / grauioribus suppliciis pianda erunt. Num arbitramini parui criminis sanctuarium dei / sanctuarium inquam / quo sancti omnes esse deberemus / ab aliis tanquam haereditario iure occupari / a plaerisque nephandis sordibus pollui? Sanctuarium
publice damnatum et tanquam uere reum
affici supplicio. Non satis ergo putarunt eum morti tradere, nisi et famam eius, quantum in
ipsis erat, extinxissent. Sed quod illi pessimo animo cogitarunt, hoc prouidentia diuina in
maximam patientis gloriam disponebat. Ob hoc nempe omnibus mors eius patere debuit, ut, qui
postea resurrexit, nemo eum a morte resurrexisse dubitaret. Si enim occulte occideretur,
plurimi tam de resurrectione eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur
Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę
non ignari, quanta pro nostra salute
sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in
pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam
impenderimus, non est tanti seruorum uita, quanti uita Domini. Mors tua nobis profuit ad
uitam. Mors autem nostra, si pro tui nominis gloria est suscepta, nihil tibi confert, qui
nullius rei indiges, sed nos tecum coniungit, dum pro inęstimabili** tuo beneficio, non
quantum debemus, sed quantum possumus, persoluere nitimur. At quoniam ne id
sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in
pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam
impenderimus, non est tanti seruorum uita, quanti uita Domini. Mors tua nobis profuit ad
uitam. Mors autem nostra, si pro tui nominis gloria est suscepta, nihil tibi confert, qui
nullius rei indiges, sed nos tecum coniungit, dum pro inęstimabili** tuo beneficio, non
quantum debemus, sed quantum possumus, persoluere nitimur. At quoniam ne id quidem, quod
possumus, efficere
Quia si in uiridi ligno hoc faciunt, in arido quid fiet? Nolite flere super me —
inquit — filię Hierusalem: animę fideles, animę pacis. Hierusalem enim
pacis uisio interpretatur. Nolite flere super me, cuius mors uestra
est salus, cuius mors mortis repellet autorem, ut, qui hactenus dominatus est, mortuos ab
inferis dimittere, uiuos ab erroribus soluere mox cogatur. Si ergo supplicium meum tanto uobis
erit emolumento, nolite flere, sed gaudete potius. Et cladem illam flete, quę
uiridi ligno hoc faciunt, in arido quid fiet? Nolite flere super me —
inquit — filię Hierusalem: animę fideles, animę pacis. Hierusalem enim
pacis uisio interpretatur. Nolite flere super me, cuius mors uestra
est salus, cuius mors mortis repellet autorem, ut, qui hactenus dominatus est, mortuos ab
inferis dimittere, uiuos ab erroribus soluere mox cogatur. Si ergo supplicium meum tanto uobis
erit emolumento, nolite flere, sed gaudete potius. Et cladem illam flete, quę propter multorum
impietatem urbi
es intrare hospitium,
meo refici conuiuio. Redde hospiti
Marthę lamentum
tuę uicem et me in cruce ista, in qua confixus cruciaris, in sublime elatam suscipe,
ut tecum simul patiar, tecum et moriar simul. Sine te uiuere mihi mors est, tecum mori omni
uita dulcius est. Sic Martha, sic alię multę suspirantes gementesque lugebant et miserabili
passione Domini Iesu crucifixi commotę querebantur.
Sed post hęc Mariam, matrem eius, cum
Marię matris
peccato, salus sit generis humani, genetrici tamen tuę graue est et importabile,
solicitudinis angorisque plenum. Grata est quidem futura hominum salus, nec ignoro, quia abs
te audiui, te propediem cum immortalitatis gloria surrecturum. Nihilominus hic pręsens
cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec
exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor:
Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę hominum saluti consuleret, qua captiuos de
seruitute liberaret?
fore
spectaculum illud puerorum inter prophanas siccariorum manus flentium, dum necarentur, et
ipsarum matrum circa illos inconsolabiliter ululantium. Et noluit — inquit —
consolari, quia non sunt, hoc est, quia nece sublati sunt. Neque enim mors
nostrorum nobis potest esse consolationi, sed spes uitę ęternę. Credimus enim eos, qui puri
hinc decedunt, Deo sursum in cęlesti regno coniungi longeque felicius uiuere quam ab ullo
mortalium uiuitur in terris. Non est ergo Rachel consolata, quia non sunt, sed consolata
quomodo pugnare aduersus uoluptatum
illecebras inimicique dolos debeamus, si uincere et cum ipso, qui uicit, uolumus regnare.
Porro demon superatus (ut in Euangelio est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch
propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes
eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit.
Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut
suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari
debeamus, si uincere et cum ipso, qui uicit, uolumus regnare.
Porro demon superatus (ut in Euangelio est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch
propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes
eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit.
Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut
suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari oportet, ne dicendorum seriem confundamus.
Igitur in Euangelio post
qui uicit, uolumus regnare.
Porro demon superatus (ut in Euangelio est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch
propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes
eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit.
Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut
suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari oportet, ne dicendorum seriem confundamus.
Igitur in Euangelio post hęc ita est scriptum:
est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch
propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes
eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit.
Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut
suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari oportet, ne dicendorum seriem confundamus.
Igitur in Euangelio post hęc ita est scriptum: Ioannes uidens eum uenire ait: Ecce
Agnus Dei, ecce qui tollit
ab idolorum sacerdotibus laniati sunt; Matthias in Iudea Romano
ritu securi percussus martyrium peregit; Barnabam, Pauli socium, Salaminę Iudei rogo iniectum
concremarunt.
Hos postea multa quidem martyrum milia secuta sunt, quos neque supplicia terrere potuerunt
nec mors a Christo separare. Iam enim audierant a Domino: Nolite timere eos, qui
occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed eum timete, qui et corpus et animam
potest mittere in gehennam. Atque hoc sane illud est, quod in Esaia olim fuit
prędictum:
etiam in quinquagesimoquarto
psalmo repetit dicens: Tu uero homo unanimis, dux meus et notus meus, qui simul mecum
dulces capiebas cibos, in domo Dei ambulauimus cum consensu. Vt autem ob proditionem
cum aliis sui similibus damnandum nunciet, subdit: Veniat mors super illos, et
descendant in infernum uiuentes. Quod cum illo in Euangelio dicto conuenit: Vę
homini illi, per quem Filius hominis tradetur.
Timeant igitur pii et sancti homines humanę fragilitatis exitum, si Iudę initia sic
Serui
tenebrarum fuissemus, nisi nos ille uindicasset in lucis perpetuę libertatem. Gratias tibi
agimus, Christe**, quia per te de maledictionis antiquę iugo redempti sumus. Gratias tibi
agimus, quia per te ab inferis reuocati ad cęleste regnum transferri coepimus.
Mors ipsa, quę poena nobis erat peccati, coepit esse ianua felicitatis. Per hanc ingredimur
ad uitam, non ad hanc corruptibilem et caducam, sed ad incorruptibilem et sempiternam. Ad quam
quibus gradibus quibusue passibus peruenitur, nosse poterimus, si ea, quę in Euangelio relata
in una Christi Ecclesia, quę prius dispersę
erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum.
Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee*
prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
quę prius dispersę
erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum.
Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee*
prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad
mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad *corr. ex Oseę
u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o
mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero,
inferne. Hoc autem eos respicit, qui tantum in morte erant. Mortui enim erant in Adam,
sed reuixerunt in Christo.
Cęterum, cum post ipsam* Domini mortem omnibus
colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad *corr. ex Oseę
u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o
mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero,
inferne. Hoc autem eos respicit, qui tantum in morte erant. Mortui enim erant in Adam,
sed reuixerunt in Christo.
Cęterum, cum post ipsam* Domini mortem omnibus tam salubris esset
Non est hic. Surrexit enim, sicut dixit. Venite et uidete locum, ubi positus erat
Dominus. Et cito euntes dicite discipulis eius, quia surrexit. Et ecce pręcedet uos in
Galileam. Ibi eum uidebitis. Ecce prędixi uobis. Qui crucifixus, inquit, fuit, a
mortuis resurrexit, mors rediit in uitam, infirmitas mutata est in uirtutem, carnis humilitas
exaltata est in diuinitatis gloriam. Et, si mihi non creditis, uidete locum, ubi positus erat
Dominus. Vacuum sepulchrum faciat uobis resurrectionis fidem, si uerba non faciunt. Non est
hic ille in carnis
Omnis, qui uiuit et credit in me, non morietur in ęternum. Si sic orauerimus et
toto cordis fidelis affectu precati fuerimus, illud nobis Domino miserante continget:
Beati mortui, qui in Domino moriuntur! Et: Preciosa** in conspectu Domini
mors sanctorum eius.
Sequitur enim in Euangelio: Et intrauit cum eis. Ita in illa hora uisitans nos
Saluator noster nobiscum introibit in gloriam suam, ut tantę beatitudinis nos faciat
consortes. Intrat quoque ad illos Dominus, qui in suscipiendis
uiuere. Hoc nouerat ille, qui dicebat:
Cupio dissolui et esse cum Christo. Cęterum exponere uolens Euangelista hęc
dicta Domini Iesu subiunxit: Hoc autem dixit significans, qua morte clarificaturus esset
Deum.
O beata martyrum mors, per quam non uita amittitur, sed Deus, qui uitam largitur ęternam,
clarificatur. Deus autem, cuius claritati nihil addi potest, tunc in hominum noticia magis
clarescit, quando serui Christi pro asserenda ueritate et supplicia pati parati sunt et mortem
subire. Porro ipsa
inquit — mortuorum non est, neque Christus resurrexit. Si
autem Christus non resurrexit, inanis est prędicatio nostra... Denique si Christus non
resurrexit — inquit — adhuc estis in peccatis uestris. Huius igitur
assertionis hęc ratio est: Mors poena peccati est. Si Christus non resurrexit, nondum de poena
peccati redempti sumus atque ita adhuc in peccatis manemus. Ideo ipse Apostolus consequenter
ait: Nunc autem Christus resurrexit a mortuis, primitię mortuorum. Quoniam quidem per
hominem mors, et per
hęc ratio est: Mors poena peccati est. Si Christus non resurrexit, nondum de poena
peccati redempti sumus atque ita adhuc in peccatis manemus. Ideo ipse Apostolus consequenter
ait: Nunc autem Christus resurrexit a mortuis, primitię mortuorum. Quoniam quidem per
hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum. Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita et
in Christo omnes uiuificabuntur. Ad hęc futuram mortuorum resurrectionem seminum
astruit exemplo. Quod seminas — inquit — non uiuificatur, nisi prius
moriatur. Et
spiritale, id est, simile spiritui, ne corrumpatur. Quam rem
ipse explanat dicens: Oportet enim corruptibile hoc induere incorruptionem, et mortale
hoc induere immortalitatem. Cum autem mortale hoc induerit immortalitatem, tunc fiet sermo,
qui scriptus est: Absorpta est mors in uictoria. Ac nequis tantę
uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam
per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria?
Mors poena peccati erat, et
tunc fiet sermo,
qui scriptus est: Absorpta est mors in uictoria. Ac nequis tantę
uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam
per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria?
Mors poena peccati erat, et Domino in gloria resurgente coepit esse transitus ad uitam omni
credenti.
Nunc uideamus, qualiter hac parta uictoria
Ascensio Domini
et mortis conditione
qui scriptus est: Absorpta est mors in uictoria. Ac nequis tantę
uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam
per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria?
Mors poena peccati erat, et Domino in gloria resurgente coepit esse transitus ad uitam omni
credenti.
Nunc uideamus, qualiter hac parta uictoria
Ascensio Domini
et mortis conditione superata Saluator noster cum homine
Troiam quoque quondam fertur expugnasse, quod testatus est poetarum
princeps Vergilius dicens: Vt bello egregias olim euerterit urbes, Troiam Oechaliamque.
Nescio an quicquam aliud a poetis de illo relatum habeamus, nisi quod Nessi dolis tunicam
(Herculis mors) Lerneo ueneno infectam induerit et, cum se moriturum cerneret, Lycam
puerum, qui eam mali nescius attulerat, in mare et se ipsum in ardentem rogum iactarit atque
ita consumpto corpore ad deos profectus sit. Habes igitur et quod iussus ille et quod iniussus
egregie, prudenter,
mori parato? Ille quidem miraculorum pręstigiis fallet, sed incautos;
comminationibus terrebit, sed timidos; palpatione deliniet, sed molles et
obscoenitatibus assuetos; poenis autem non conficiet, nisi in fide fortes,
quorum mors uitę ęternę munere compensabitur. Certissima enim erit uictoria
nolle parere impii huius imperio. Impiissimum immo et immanissimum fore
Apocalypsis testimonio discimus, ubi de illo
uitę cupidine Domino suo peccet et immortalitati pręferat mortalitatem? O
felicem illorum fidem atque constantiam, qui Antichristi impietati consentire
neque minis neque promissis compelli poterunt. Morientur mali, morientur boni,
mors tamen malorum pessima. Preciosa autem in conspectu Domini mors sanctorum
eius. Post hęc autem tam terribilia atque horrenda horribilior succedet per
ignem consummatio. Ignis enim de cęlo
mortalitatem? O
felicem illorum fidem atque constantiam, qui Antichristi impietati consentire
neque minis neque promissis compelli poterunt. Morientur mali, morientur boni,
mors tamen malorum pessima. Preciosa autem in conspectu Domini mors sanctorum
eius. Post hęc autem tam terribilia atque horrenda horribilior succedet per
ignem consummatio. Ignis enim de cęlo uenturus est, qui
uno incendio cęlum, terram
in diuersis regionibus talia
contigere. Flamma autem, de qua loquimur, totam terram occupabit. Contremiscent
reges, pauebunt populi. Sęuiturum tamen in omnes incendium nemo prorsus effugere
poterit, nemo ulla ratione deuitare. Communis mors omnibus imminebit, in omnes
pariter grassabitur. Preciosa tamen mors sanctorum, ut ante diximus, mors autem
peccatorum pessima. De hoc igne Apostolus quoque ad Hebreos
totam terram occupabit. Contremiscent
reges, pauebunt populi. Sęuiturum tamen in omnes incendium nemo prorsus effugere
poterit, nemo ulla ratione deuitare. Communis mors omnibus imminebit, in omnes
pariter grassabitur. Preciosa tamen mors sanctorum, ut ante diximus, mors autem
peccatorum pessima. De hoc igne Apostolus quoque ad Hebreos
scribens: Terribilis , inquit,
quędam expectatio iudicii,
reges, pauebunt populi. Sęuiturum tamen in omnes incendium nemo prorsus effugere
poterit, nemo ulla ratione deuitare. Communis mors omnibus imminebit, in omnes
pariter grassabitur. Preciosa tamen mors sanctorum, ut ante diximus, mors autem
peccatorum pessima. De hoc igne Apostolus quoque ad Hebreos
scribens: Terribilis , inquit,
quędam expectatio iudicii, et ignis emulatio, quę
quia negabant
resurrectionem, confundere uolebant Christum, et ab eo quęsierunt de muliere,
quę septem maritos habuit alium post alium, cuius , inquiunt, ex his
erit uxor in resurrectione ? Sed quoniam, ubi non est mors ultra, non est
necesse, ut generatio succedat — id enim in supplementum fit decedentium — ideo
audiunt: Erratis nescientes Scripturas neque uirtutem Dei. In resurrectione
enim neque nubent neque nubentur, sed erunt sicut
audierunt
uocem Filii hominis, et a mortuis resurrexerunt, ita erit hora illa, quam non
uenisse, sed uenire dixit. Vocem Filii hominis mortui omnes audient, et audita
reuiuiscent; sed non sicut isti, qui nunc suscitantur iterum morituri. Mors enim
ultra non erit. Talis resurrectionis ibi quoque facit mentionem Dominus, ubi ait
: Hęc est uoluntas Patris mei,
qui misit me, ut omnis, qui uidet Filium
discipuli nobis prędicant, ita ut a Magistro didicerunt. Paulus ad Corinthios
: Christus resurrexit a
mortuis , inquit, primitię dormientium; quoniam quidem per hominem mors,
et per hominem resurrectio mortuorum . Et sicut in Adam omnes moriuntur,
ita et in Christo omnes uiuificabuntur. Reuiuiscent utique et qui in mari
perierunt et qui in terra. Sic enim habet Apocalypsis Ioannis
omnes uiuificabuntur. Reuiuiscent utique et qui in mari
perierunt et qui in terra. Sic enim habet Apocalypsis Ioannis
: Dedit mare mortuos, qui in eo erant, et
mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant, et iudicatum est
de singulis secundum opera ipsorum . Mors, hoc est, quacunque morte
oppressi, et infernus, id est, et ad infernos damnati, omnes ad resumendum sua
corpora
: Dedit mare mortuos, qui in eo erant, et
mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant, et iudicatum est
de singulis secundum opera ipsorum . Mors, hoc est, quacunque morte
oppressi, et infernus, id est, et ad infernos damnati, omnes ad resumendum sua
corpora redibunt, ut, cum quibus peccauerunt, cum illis et crucientur; et iusti,
cum quibus bonum operati sunt, cum his et
constat. Alioquin nec anima sine corpore nec corpus absque anima esset homo
perfectus. Vt autem perfectus sit, hoc, quod per mortem fuit separatum, per
resurrectionem iterum uniatur necesse est, et quidem ulterius non dissoluendum.
Nam mors non erit ultra, diceturque ei: Vbi est, mors, stimulus tuus? Vbi est
morsus tuus, inferne ? Ad hęc, si quibusdam antiquę philosophię uiris
placuit, quodam tempore defunctorum animas ad sua corpora redituras, quisquis
corpus absque anima esset homo
perfectus. Vt autem perfectus sit, hoc, quod per mortem fuit separatum, per
resurrectionem iterum uniatur necesse est, et quidem ulterius non dissoluendum.
Nam mors non erit ultra, diceturque ei: Vbi est, mors, stimulus tuus? Vbi est
morsus tuus, inferne ? Ad hęc, si quibusdam antiquę philosophię uiris
placuit, quodam tempore defunctorum animas ad sua corpora redituras, quisquis
nobis non satis credit, saltem gentilibus ueri
nobis non satis credit, saltem gentilibus ueri scrutatoribus adhibeat fidem.
Seneca in quadam ad Lucilium epistola: Nihil ex his,
quę sunt, interire ait, sed ad sua redire principia. Ideo mors , inquit,
quam pertimescimus ac recusamus, intermittit uitam, non eripit; ueniet
iterum dies, qui nos reponat in lucem . Hoc idem
ante illum sensit Plato,
nihil perpetuo proprium. Quid ergo iuuat regnum terrenum multorum
hominum sanguine comparare, alienas subiugare nationes, bella cum finitimis
gerere et cum proprię uitę periculo multis imperare? Tu, qui ex alienis tua
facis, nonne mors ex tuis faciet aliena? Quin etiam dum uiuis, dum sanus es, quę
alteri abstulisti, potest profecto alter eripere tibi. Contempta igitur fragilis
regni possessione, perpetui et ęterni regni bonum quęramus, si uere regnare
cupimus.
neque corporis neque animę miseriam
patientur, plena perfectaque felicitate semper perfruentur. Absterget Deus
omnem lachrymam , inquit , ab
oculis eorum, et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque
dolor erit ultra . Hoc ipsum uidit Esaias
et ait: Non esurient, neque sitient, et non
percutiet eos ęstus
egit, ut non modo regno a maioribus uestris, quod quidem
amplissimum est, delato par haberetur, sed etiam Constantinopolitano imperio dignus
iudicaretur. Quod profecto uestris armis ad illius uirtutem atque ad Polonici regni opes
adiunctis iam diu Christianae factum esset ditionis, ni eum mors importuna media ferme
in expeditione uobis pariter et uniuersae Christianae reipublicae rapuisset.
Maternum deinde nostri principis genus ab illo clarissimo Hungariae rege Lodouico,
Sigismundoque eius genero ducitur, qui non Hungariae modo regnum,
partium studio, sed iniusta damnatione ad publicum parricidium
esset impulsus, data dicendi potestate,
Si mihi, inquit, inimicorum acerbitate in patria
esse licuisset, inter praecipuos, Maximiliane Caesar, propugnatores me regnum Hungariae
nunc haberet. Neque enim mihi mors Matthiae regis patriam ademit caritatem, sed domo
profugum patriam relinquere coegit. Ac nescio an ulli maius hosti negotium quam tibi hoc
tempore, quo cum Hungaris tua repetens iustum bellum gesturus es, prebuissem,
propterea quod te Hungariam aggredientem tuo quidem agmini instans
ut nunc est Italorum captus, opulentis Italiae imperiis, Neapolitano, Mediolanensi, et
Veneto declaratum est, quorum mutationem, et miserabiles casus, quoad res susceptae
permiserint, suo loco opportune narrabimus.
appellatur, peruenerat. Ibi
cognoscit Paulum Cinisium usque ad Ciabrum amnem, Muranam dicunt incolae,
finesque Inferioris Moesiae populabundum progressum, atque ingenti praeda ex agro
Turcaico abacta subita correptum morte. Ingemuitque haud secus quam si amicissimi
mors est nuntiata,
tametsi dicto eius non admodum fuisset audiens.
Nam quum ille, duobus fere annis ante quam excessisset uita, usum linguae syderatione amisisset, atque ideo prouinciae administrandae haud satis idoneus
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
improbum consilium tandem destituit fortuna, tametsi satis
laetis initiis coepta eorum uisa sit fouere. Fortunam autem uim quandam diuinae appellamus constitutionis, qua humana negocia agi censemus. Nam quum in idem tempus,
quo Veneti huius modi consilia animo uoluebant, mors Alexandri Sexti, pontificis
Romani, peropportune incidisset, multas Italiae urbes pontificis Romani uectigales partim a possessoribus pecunia emptas, partim uoluntaria deditione traditas in ditionem
redegerunt. Quas sane urbes Caesar, Valentiniensium dux, homo omnibus
uim ueneni magna ex parte mitigarat. Virus in inferenda
morte efficax prima potione solus pontifex hausit, quo intra duodecim dies extincto caeteri conuiuae, una cum pontificis filio, haud graui adeo morbo paulo post afflicti periculum euasere. Haec aegritudo non minus quam pontificis mors res Caesaris funditus
euertit: nam morbo implicitus nihil negocii per sese obire potuit, quum res sua ipsius non
modo opera, sed et praesentia indigeret. Itaque intra paucos dies urbes Ecclesiae
Romanae uectigales, partim antiquum imperium respicientes pulsis Caesarinis praesidiis
remittentes ferro ac uulneribus in hostem redigere coeperat. Porro Vascones, quemadmodum et Hispani, eius ingenii sunt, ut facilius blanda oratione quam ui ad officium
impellantur. Sed quia eodem tempore Alfonsus, Ferrariensium dux, cum auxiliis aduenerat, nihil fere terroris Gallis mors ducis intulit, spe metum aequante.
Caeterum Hispani non modo ab equite suo, sed etiam a duce militiae imperito ― nunquam enim antehac exercitum duxerat ― destituti languidius pugnabant, nec iam in re
trepida spes fere salutis quam in
senatorio ordine creatis negocium demandatum, Danieli Rhestio,
Demiano Minutio, Petro Seorgio, qui quidem e sua, simul et ciuitatis
dignitate absoluendum curarunt. Interim dum templum erigitur, terra moueri
desiit, Selynisque mors, qui non modo Rhacusanam ciuitatem, sed etiam
caeteros Christianos pariterque Machomethanos maxime conterruerat, opportune
nunciata est, credidereque Rhacusani, ut sunt plaerique mortalium ad spem
suam ampliandam prompti,
imperio adiunxit, audacia pugnandi longe superauit, uictoriis prope aequauit,
nec Omurathi proaui gloriae cedit. Ille pluries collatis signis cum hoste dimicauit, hic
pluribus prouinciis subactis rem Turcaicam auxit. Coeterum nec morienti Selyni cura in
posteros defuit: nam ne mors eius tumultum in regno excitaret, aliquot ante quam
interiret diebus, sentiens se iam deficere, filium Salamonem ex Caria, quam sane prouinciam
cum adiacentibus regionibus illius cultui attribuerat, acciri iussit. Qui nondum parentis morte palam facta Constantinopolim
hostium copias oppido circumfusas, nec ullo modo his resisti posse, atque iam metu
omnibus consternatis de deditione urbis cum Turca agi nihilque reliqui circumsesso a
tanta hostium multitudine praeter honestam mortem esse, auersatus eam deditionem,
quam sane aut mors carnificis arbitrio subeunda, aut ipsa morte miserior seruitus maneret
- non enim Turcam promissa praestaturum, ut euenit, arbitrabatur ― statuit mortem
oppetere, ne in cuiusquam Machomethani potestatem uiuus ueniret. Itaque sumptis armis
equoque conscenso porta erupit, atque in
dolore amissi filii, simul reprehensionis impatientia prope amens, dum socrum ab se amouere nititur, pugione haud sane
letali uulnere percussit. Est autem mos apud Turcas tam uxoribus quam filiabus regum
pugionem zonae alligatum quasi quaedam
Marulić, Marko; Dante Alighieri (1450-1524; 1265-1321) [1510], Principium operis Dantis Aligerii de Fluentino sermone in Latinum conuersum, versio electronica (, Split), 138 versus, verborum 974, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [marulmardante].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Hektorović, Petar (1487-1572) [1520], Inscriptiones Latinae in Tvardalj Pharensi, versio electronica (), 7 versus, verborum 215, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - inscriptio; poesis - epigramma; prosa - inscriptio] [word count] [hektorpnninscr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.