Your search found 1061 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-1061:

habere licebat, unusquisque sibi sollicitus de communi salute nullus prouidere ualebat. Sagittarum et iaculorum imbrem non armis oppositis excipiebant, sed dorsa uertentes ad ictus cadebant passim tam crebri, ut de concussa ylice diffluere glandes solent. Et cum omnis spes uite foret adempta, mors uero in omnium oculis yando per castra uideretur discurrere, rex et principes relictis signis ad fuge presidium se conuertunt. Tunc reliqua multitudo hinc crebris mortibus territa, hinc flamme deuorantis in giro metu attonita, nil nisi ad fugam totis precordiis estuabat. Verum cum tantis se

omnibus imminens non de aliena sed de sua morte quemlibet plangere compellebat. Mares enim et feminas, senes et paruulos letalis gladius deuorabat. Quis infelicissimam illius diei effari ualeat lucem? Quis stragem tam numerosi populi recensere queat, cum plusquam centum milia hominum seua mors unius diei spatio et breui loci termino deglutiret? Heu, quam effera corda pagane gentis, que sine ullo pietatis affectu totas Danubii aquas humano sanguine rubere cernebat! 16Postquam patrate cedis atrocitas sufficere uisa est, exeuntes de uilla ignem undique posuerunt,

iste
Thomas, hanc tenuit moribus et docuit:
Mundum sperne, fuge vicium, carnem preme, luge
Pro vite fruge, lubrica lucra fuge.
Spaletumque dedit ortum, quo vita recedit.
Dum mors succedit vite, mea gloria cedit.
Hic me vermis edit, sic iuri mortis obedit,
Corpus quod ledit, animamve qui sibi credit. A. D. MCCLXVIII, mense Madii octavo

plebeiatos uerum etiam inter generosos. Et nisi tunc illa esca distributa fuisset per comunis officiales, aut hostes suum intentum consecuti fuissent aut omnes conciues defectu cibi spiritum exalassent. Presidium alicunde non prestolantur, in animo fiduciam omnes vnanimiter neccesse appetunt, sed mors vtique ab eis dilatatur, in quanto discrimine ciues et patria morantur. Adhuc geminatum est eorum latitatum odium et abominabilis elatio nec ad illum, qui fertilis est inbecilibus incolumitatis suffragium condare student accedere. Sed iustissimus

Slavi, nobilem nepotem banorum,
Largam vestram copiam pacis et honorum.
Sic preces altissimo date creatori
Quod ipse misericors parcat peccatori.
Hic annorum domini sub cursu milleni
Trecenteni insuper atque quadrageni
Octauo sub tempore traditus et limo
In Calendis Madii mensis die primo.
Cum bona sui memoria mors ipsum voravit
Deo reddens animam hic mox expiravit.

mancus, regit et iumenta flagello.
1.211.2  Redde manus illi: desidiosus erit. 212. AD LAURUM
1.212.1  Mortem, Laure, times? frustra mors, Laure, timetur,
1.212.2  Sive Platon verum, sive Epicurus ait. 213. IN ANELLUM

1.337.9  An casus levis hoc repente lusit,
1.337.10  Dum vivae tenor ille motionis
1.337.11  Nec iam frigida membra derelinquit?
1.337.12  An dum, mors subito vocata, tardat,
1.337.13  Lentus substitit, et morae vocantis
1.337.14   Momentum breve sensus occupavit?
1.337.15  An quoddam medium locare tempus,

minus Hispanas acies, et foedere iniquo
1.342.20  Contentum Tauri finibus Antiochum. 343. DE MORTE AMICI
1.343.1  O nunquam mihi mors odiosior! o mihi nunquam
1.343.2  Stamina Parcarum flebiliora trium! 344. AD IOANNEM ANTONIUM
1.344.1  Quod tibi, Ioannes

2.20.5   Testis bis pulsi letum miserabile Petri,
2.20.6  Ac Salomoniacae, crebra ruina, fugae.
2.20.7  Testis quin etiam spoliati casus Othonis,
2.20.8  Nec non Alberti, mors properata, tui.
2.20.9  Testis et ille tua puer enutritus in aula,
2.20.10  Qui nuper thalamos occidit ante novos.
2.20.11  Horum tu, si quid sapies, exempla timebis;

reducem castris, rapuit domus; occidit aeger,
2.42.4  Inter tot sospes qui modo tela fuit.
2.42.5  I nunc, et placidae lentus confide quieti,
2.42.6  Cum minime speras, mors inopina venit.
2.42.7  Ille tamen pulchro fuerat per vulnera leto
2.42.8  Dignior; ignavos segnia fata decent. 404.

3.7.7  Parcere nec senibus, nec parcere novit ephebis,
3.7.8  Non a formoso continet ore manus.
3.7.9  Nulla fugat virtus inevitabile letum;
3.7.10  Non coacervatas mors reveretur opes.
3.7.11  Nec scit conspicuos gemmata veste tyrannos,
3.7.12  Nec regum matres, nec trepidare ducum.
3.7.13  Respicite Andreolam, parvo quae clausa

Cuius divino lumine cuncta nitent!
3.7.51  Salve clara parens, cuius veneranda propago
3.7.52  Iura super terras omnipotentis habet!
3.7.53  Te super haud multum potuit mors iuris habere,
3.7.54  Non est cum membris fama sepulta tuis;
3.7.55  Sed viget, et mundum celebris perlabitur omnem,
3.7.56  Nec, nisi cum mundo deperitura simul.

4.5.160  Iungeret autumnis, lustra quaterna, tribus.
4.5.161  Ergo apud antiquos olim tibi iure Quirites,
4.5.162  Rara pudicitiae parta corona foret.
4.5.163  Nec mors praeteritis dispar tibi contigit actis,
4.5.164  Fine bono claudi vita probata solet.
4.5.165  Omnibus expletis sacra quae lege iubentur,
4.5.166  Libera terreno

ego ter demens, umbra qui et pace relictis,
4.8.36  Tentarim lituos, et fera bella, sequi!
4.8.37  Hic Labor, et pallens Metus, et deformis Egestas,
4.8.38  Hic Furor, et vultu, Mors violenta, truci.
4.8.39  Nec dubito, quin sol, quin aura, et pulvis et imber,
4.8.40  Laeserit insuetum, talia ferre, latus.
4.8.41  Quanto erat o melius densave sub ilice

habuere suas in me ulla papavera vires,
4.10.38  In me mandragorae non habuere suas.
4.10.39  Ergo ego vel Phariae possim perferre venenum
4.10.40  Aspidis, unde tibi mors, Cleopatra, fuit.
4.10.41  Blanda nec arguta Siren me voce resolvat,
4.10.42  Nec Circe Aeaeis daedala graminibus.
4.10.43  Nec si pollenti tangat mea corpora virga

illorum tantus mihi usus est, quantus eorum, qui extant nusquam. Sed devolventur omnes ad me tandem pro haereditate! Quam multorum bona ad alios devenerunt, quam lex sanxit, et testator concupivit? Praeterea id incertum est, utri nostrum futura sit vita diuturnior. Nihil minus ordinem servat, quam Mors; ita ille mihi succedere potest, ut ego illi. Fac tamen superstitem; et id aeque dubium, quamdiu superem. Sic interim medium hoc tempus in cassum effluxerit. Nunc, nunc studendum esset et componendum, cum per aetatem sensus viget, ingenium valet, et animus nihil fastidit; senectutis si quis

fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario constitutae metae, hoc est principii et finis; principii

ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur. Quomodo non iure mors dicitur in qua cotidie desinentes morimur, tanto infelicius quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili

trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel

pediculos, pulices, pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit. Haec tibi mors omnia adimit, his te liberat malis, et audes demens dicere te magnis bonis ab ea spoliatum? Pro gratiis conuicia in eam uesanus ingeris. Resipisce aliquando et cognosce tuam

malum illud diceret in quo malitiae uel parum nequiret monstrare. Atqui perspicuum in morte est nihil malitiae residere, ut Cicero in prima Tusculanarum quaestionum doctissime optimeque probat. Vnde ergo mors appellabitur mala? Similiter nec in paupertate nec dignitatis rerumque amissione nec in dolore aliquo pars malitiae ulla inhabitat; laboris fortasse, praecipue in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum

II 11 De bono mortis Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala

11 De bono mortis Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.)

quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor

aliquod munus. Vnde et illa dignissima, quam apud iudices habuit, legitur oratio: "Magna", inquit, "me tenet spes bene mihi euenire quod mittar ad mortem. Necesse est enim sit alterum de duobus: ut aut sensus omnino omnes mors auferat, aut in alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi

religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa repromissio facta est ut, quicumque crediderit in eum, uiuet in aeternum. Ad quam uitam unicum atque solum iter mors ipsa est; quis non ergo istud iter, quod ad tanta tamque incredibilia bona ducit, non libens amplectetur, quo emenso nulla reliqua cura, nulla sollicitudo, nulla omnino perturbatio metuenda est? Difficillimos labores, maxima

ut multos ad mortem sibi ipsis consistendam prouocasset, idcirco a Ptolomaeo ne is legeretur liber, edicto sublatus est . II 14 Quod mors sit bona His itaque rationibus uidetur satis copiose declaratum mortem bonam potius esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt.

fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario constitutae metae, hoc est principii et finis; principii

fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario constitutae metae, hoc est principii et finis; principii

ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur. Quomodo non iure mors dicitur in qua cotidie desinentes morimur, tanto infelicius quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili

trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel

pediculos, pulices, pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit. Haec tibi mors omnia adimit, his te liberat malis, et audes demens dicere te magnis bonis ab ea spoliatum? Pro gratiis conuicia in eam uesanus ingeris. Resipisce aliquando et cognosce tuam

ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur. Quomodo non iure mors dicitur in qua cotidie desinentes morimur, tanto infelicius quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili

trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel

pediculos, pulices, pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit. Haec tibi mors omnia adimit, his te liberat malis, et audes demens dicere te magnis bonis ab ea spoliatum? Pro gratiis conuicia in eam uesanus ingeris. Resipisce aliquando et cognosce tuam

ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur. Quomodo non iure mors dicitur in qua cotidie desinentes morimur, tanto infelicius quanto diutius? Merito enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili

trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel

pediculos, pulices, pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit. Haec tibi mors omnia adimit, his te liberat malis, et audes demens dicere te magnis bonis ab ea spoliatum? Pro gratiis conuicia in eam uesanus ingeris. Resipisce aliquando et cognosce tuam

malum illud diceret in quo malitiae uel parum nequiret monstrare. Atqui perspicuum in morte est nihil malitiae residere, ut Cicero in prima Tusculanarum quaestionum doctissime optimeque probat. Vnde ergo mors appellabitur mala? Similiter nec in paupertate nec dignitatis rerumque amissione nec in dolore aliquo pars malitiae ulla inhabitat; laboris fortasse, praecipue in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum

malum illud diceret in quo malitiae uel parum nequiret monstrare. Atqui perspicuum in morte est nihil malitiae residere, ut Cicero in prima Tusculanarum quaestionum doctissime optimeque probat. Vnde ergo mors appellabitur mala? Similiter nec in paupertate nec dignitatis rerumque amissione nec in dolore aliquo pars malitiae ulla inhabitat; laboris fortasse, praecipue in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum

II 11 De bono mortis Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala

11 De bono mortis Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.)

quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis

aliquod munus. Vnde et illa dignissima, quam apud iudices habuit, legitur oratio: "Magna", inquit, "me tenet spes bene mihi euenire quod mittar ad mortem. Necesse est enim sit alterum de duobus: ut aut sensus omnino omnes mors auferat, aut in alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi

religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa repromissio facta est ut, quicumque crediderit in eum, uiuet in aeternum. Ad quam uitam unicum atque solum iter mors ipsa est; quis non ergo istud iter, quod ad tanta tamque incredibilia bona ducit, non libens amplectetur, quo emenso nulla reliqua cura, nulla sollicitudo, nulla omnino perturbatio metuenda est? Difficillimos labores, maxima

II 11 De bono mortis Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala

11 De bono mortis Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.)

quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis

aliquod munus. Vnde et illa dignissima, quam apud iudices habuit, legitur oratio: "Magna", inquit, "me tenet spes bene mihi euenire quod mittar ad mortem. Necesse est enim sit alterum de duobus: ut aut sensus omnino omnes mors auferat, aut in alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi

religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa repromissio facta est ut, quicumque crediderit in eum, uiuet in aeternum. Ad quam uitam unicum atque solum iter mors ipsa est; quis non ergo istud iter, quod ad tanta tamque incredibilia bona ducit, non libens amplectetur, quo emenso nulla reliqua cura, nulla sollicitudo, nulla omnino perturbatio metuenda est? Difficillimos labores, maxima

imponamus. Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala

Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.)

quae martyribus mors ipsa conciliauit? Similiter, quis dicere umquam potuit ad quae bona mors transmittat omnes illos qui pietatem iustitiamque in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis

aliquod munus. Vnde et illa dignissima, quam apud iudices habuit, legitur oratio: "Magna", inquit, "me tenet spes bene mihi euenire quod mittar ad mortem. Necesse est enim sit alterum de duobus: ut aut sensus omnino omnes mors auferat, aut in alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi

religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa repromissio facta est ut, quicumque crediderit in eum, uiuet in aeternum. Ad quam uitam unicum atque solum iter mors ipsa est; quis non ergo istud iter, quod ad tanta tamque incredibilia bona ducit, non libens amplectetur, quo emenso nulla reliqua cura, nulla sollicitudo, nulla omnino perturbatio metuenda est? Difficillimos labores, maxima

ut multos ad mortem sibi ipsis consistendam prouocasset, idcirco a Ptolomaeo ne is legeretur liber, edicto sublatus est . II 14 Quod mors sit bona His itaque rationibus uidetur satis copiose declaratum mortem bonam potius esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt.

ut multos ad mortem sibi ipsis consistendam prouocasset, idcirco a Ptolomaeo ne is legeretur liber, edicto sublatus est . II 14 Quod mors sit bona His itaque rationibus uidetur satis copiose declaratum mortem bonam potius esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt.

sunt. " Tale quid et Euripides scribit: Mortalis nemo est quem non attigit morbique dolorque; multi humandi sunt liberi, rursumque creandi. Mors est futura omnibus. Quae generi humano angorem nequaquam afferre habetur reddenda est terra terrae: tum uita omnibus metenda ut fruges.

ambiguitate uentura sit agendum, cogitemus. Nam cum illorum lucra insidiae uel pericula praecedant, similiter nostra commoda dispendiis cumulantur et sub periculo feliciora contingunt. Quae commoda ui tantum tribulationes non minuunt ut etiam mors possit propter illa contemni, siquidem pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum eius." Haec Hieronymus

uel pericula praecedant, similiter nostra commoda dispendiis cumulantur et sub periculo feliciora contingunt. Quae commoda ui tantum tribulationes non minuunt ut etiam mors possit propter illa contemni, siquidem pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum eius." Haec Hieronymus . Hoc loco pulchre adicere poteris quomodo clementissima illa

cum omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine laborantibus, quorum omnium iocundior mors esse consueuit quam uita. Praestat quoque desiderium sui amicis quam nausiam aut satietatem relinquere. Praeterea, ut recte Seneca inquit, Quicumque ad extremum sui fati uenit, senex moritur. Non enim refert quae sit

aliquod eius egregium monumentum aut filii aut libri aut aedificia, possessiones, templa, monasteria, urbes, ceteraque eiusmodi uel saltem alicuius digni nobilisque facinoris memoria aut fama praeclara. Etenim leuior fit eorum mors qui liberos et praesertim bonae uirtutis uel spei reliquerunt. Filius namque, ut Platoni placet, paruus pater est. Vnde et in prouerbium uenit: Non moritur qui filium relinquit. Et recte quidem; nam cum homini non sit data

consuetudines quas de sepeliendis mortuis habuerunt, cum et usque in hodiernam diem uix duas gentes inuenies exceptis Christianis quibus idem sit mos sepulturae! Vnde ergo, cum una sit omnium mors, tanta diuersitas sepeliendi inoleuit? Non certe aliunde quam ex diuersa uiuentium uoluntate aut opinione, ad quos, ut uel ex hoc ipso deprehendi potest, omnis tumulandi ratio pertinet, ad ipsos uero mortuos omnino nihil, quia, ut sapienter

qua hilari uultu suscepta et epistula, qua medicus a Parmenone proditionis insimulabatur, ab rege medico tradita his uerbis: "Accipe, Philippe, epistulam, quam ueri nuntiam esse non credo; quae etiam si uera afferret, et mors mihi de manu tua, dulcis amice, suauis est." Quanto ergo magis et nobis de manu altissimi conditoris, rectoris patrisque nostri optimi cuncta suauia esse debent et

et Dido se consolabatur:
"Spero equidem mediis, si quid pia numina possunt,
supplicia hausurum scopulis et nomine Dido
saepe uocaturum; sequar atris ignibus absens
et cum frigida mors animae secluserit artus,
omnibus umbra locis adero. Dabis, improbe, poenas;
audiam et haec Manes ueniet mihi fama sub imos."

uertatur in luctum, quibus noster nunc plantus est laetitia. Et Theodoram de morte Lucinii consolando "Habemus", ait, "consolationem quod Domini sermone mors iugulatur, per quem dicitur ad eam: Ero mors tua, o mors, ero morsus tuus, inferne. Et in consequentibus: Adducet uentum urentem Dominus de deserto ascendentem, qui secabit omnes uias eius et desolabit fortem illius."

est laetitia. Et Theodoram de morte Lucinii consolando "Habemus", ait, "consolationem quod Domini sermone mors iugulatur, per quem dicitur ad eam: Ero mors tua, o mors, ero morsus tuus, inferne. Et in consequentibus: Adducet uentum urentem Dominus de deserto ascendentem, qui secabit omnes uias eius et desolabit fortem illius."

laetitia. Et Theodoram de morte Lucinii consolando "Habemus", ait, "consolationem quod Domini sermone mors iugulatur, per quem dicitur ad eam: Ero mors tua, o mors, ero morsus tuus, inferne. Et in consequentibus: Adducet uentum urentem Dominus de deserto ascendentem, qui secabit omnes uias eius et desolabit fortem illius."

Pleni sunt sacri codices talibus consolationibus et huic tamquam potissimo consolationis innituntur loco. Et certe haud mediocris est momenti. Vnde et uulgo ad consolandum uel se uel alium usurpatur: Veniet mors quae adaequabit omnia nosque his exsoluet malis. Proinde et multi uehementioribus calamitatibus concussi apprime exoptant mortem putantes per eam uniuersis suis laboribus et aerumnis imponi finem, cuius longiorem

extremum tempus adueniat nobis. Ignoramus si hac nocte animam nostram conditio mortis reposcat, finis noster nobis absconditus est, uenturi exitus ignorantia nobis incerta est; improuisus est mortis occursus; dum nescimus, repente mors uenit; dum non existimamus, improuisi tollimur; dum ignoramus, repente subtrahimur. Timeamus ne dies illa tamquam fur nos comprehendat, ne nos turbo Diuini iudicii, dum ignoramus, diripiat, ne repentinus interitus auferat, ne

II.8.21 Aug. De Eu. Ioan.... II.8.22 iuuentam ] iuuentutem V1 | senecta ] senectus V1 | Greg. Mor. 25,3,4 II.8.23 ea pro hac | Aug. ep. ad Macedonum (PL 33, 668,1.4) = Cic. Tusc. 1,31 (75)

II.8.21 Aug. De Eu. Ioan.... II.8.22 iuuentam ] iuuentutem V1 | senecta ] senectus V1 | Greg. Mor. 25,3,4 II.8.23 ea pro hac | Aug. ep. ad Macedonum (PL 33, 668,1.4) = Cic. Tusc. 1,31 (75)

II.8.21 Aug. De Eu. Ioan.... II.8.22 iuuentam ] iuuentutem V1 | senecta ] senectus V1 | Greg. Mor. 25,3,4 II.8.23 ea pro hac | Aug. ep. ad Macedonum (PL 33, 668,1.4) = Cic. Tusc. 1,31 (75)

II.8.21 Aug. De Eu. Ioan.... II.8.22 iuuentam ] iuuentutem V1 | senecta ] senectus V1 | Greg. Mor. 25,3,4 II.8.23 ea pro hac | Aug. ep. ad Macedonum (PL 33, 668,1.4) = Cic. Tusc. 1,31 (75)

Nicolao episcopo Modrusiensi. Cum in omni funebri celebratione duo praecipue dicendi genera a maioribus nostris usurpari soleant, amplissimi patres, alterum quo tristes amicorum animos merore leuarent, quibus, cum amici uita suauissima extitit, mors ipsa iocunda esse non potuit, alterum quo extremum amici munus rebus ab eo bene gestis uirtutumque ipsius copia ac splendore amplissimis laudibus exornarent, illud ego prius consolationis genus ita prorsus in omne tempus perdidi ut magis ipse solatio

restaurator. Corruit praeclarum magnanimitatis exemplar, cecidit munificentiae, gratitudinis, et totius liberalitatis alumnus. Cuius iactura cum uniuersis lugenda sit, tum mihi praecipue atque his infelicissimis conseruis meis, quibus haec crudelis et dira mors tam benignissimum abstulit dominum, interuertit benefactorem, ademit praesidium, et unico atque eodem piissimo patre nos acerba orbauit. Nolite igitur expectare, praestantissimi patres, ut luctum ac merorem, in quo et uos nunc esse intueor et me ac totam

enim animi uires, postquam a legatione redierat, in pacem Italiae et perfidi hostis Christiani exitum intenderat, id unum moliebatur, id parabat, illuc omnia sua studia conuerterat, fecissetque uotis satis ni eum nobis haec dira atque crudelis mors tam repente praeripuisset. Vincebat ingenio humana consilia, et tantum grauioribus reipublicae curis natus uidebatur; haec erat praecipua eius uoluptas, a qua nullis aliis oblectamentis poterat diuelli, huius delectabatur gustu, huius

accepto signo ad dominum suum confestim euolauit. Ad hanc... euolauit: deest in editione M. Cerdonis. O felix atque iterum felix cui et uita summam dedit gloriam et mors ipsa meritam diuinitatem non denegauit. Non est ergo quod eius casu ingemiscere habeamus, quoniam in paucis annis maximam aetatem compleuit; nec sibi nec gloriae suae parum uixit qui, quaecumque unius hominis fortuna capere potuit, abunde consecutus est. Nobis forsan amplius uiuere

Cornerii, conciuis tui, quam Senatus Venetus in filiam adoptans mihi in matrimonium dedit. Ergo si fata me abstrahent, uxorem et regnum Senatui Veneto commendo. Te uero, per amicitiam nostram perque maiestatem imperii Veneti, rogo atque obtestor, si mors me occupauerit, haeredes meos et regnum ab iniuria defende . Imperator de ualitudine regem bene sperare iubet: nam et aetate integra et corpore robusto facile morbum superaturum affirmat. Tum si (ut est uita mortalium incerta) diem suum obierit, pollicetur et Venetum Senatum,

esse, multos praeterea ex praefectis triremium naturae concessisse. Eadem sibi metuens, ad medicos Rhagusium concessit, relicto ibi Stephano Malipetro legato, etiam non satis ualido, qui imperatori affirmat nunquam a Boliana se recessurum, etiam si certa mors sibi instaret, nisi prius hostis obsidionem Scodrae solueret. Rhagusium est ciuitas Dalmatiae, quam Epidaurenses, Epidauro a Gotis euerso,

Sanguine nunc moriens exaturare tuo!«
O utinam parili pendant examine poenas,
Quoscunque impietas sęuitięque iuuant! De morte
Illa ego terribilis Mors cum discrimine nullo
Falce meto iuuenes et meto falce senes,
Ac sine delectu uir, foemina, rusticus et rex,
Diues inopsque mea concidit ecce manu.
5  Sola potest nostras uires contemnere uirtus,

Quid fortuna decens, quid florida profuit ętas?
Quid mihi diuitię nobilitasque domus?
5  Quidue pii fratres, uel quid fidissima coniunx,
Aut quid multorum sępe probatus amor?
Nulli mors parcit, rapit omnes, omnibus illa
Iniicit armatas impietate manus.
Flere tamen nostros prohibet sors altera casus
Quę dedit amissis commoda plura bonis. 10
Nam mea me uirtus superas euexit ad arces

sors altera casus
Quę dedit amissis commoda plura bonis. 10
Nam mea me uirtus superas euexit ad arces
Illic ut uita iam meliore fruar.
Dilige uirtutem quisquis cupis esse beatus:
Mors super hanc solam non habet arbitrium. Epitaphium Bernardinę Pauonię
Bernardina nitens morum formęque decore
Hic recubat primo rapta puerperio.

cura uias.
25  Insomnes mihi cęde dies, sub nocte licebit
Me pręter ronchos nil agitare sinas.
Sin me horis etiam pergas sopire diurnis,
Nonne erit ista quies morte molesta magis?
Mors etenim solos dissoluit corporis artus,
30   Non animos perimit nec uigilare uetat.
Tu me, somne, meam superans torpedine mentem
Non ubi sum, non si sim quoque nosse sinis.

pauido iussa tremenda metu.
Nanque indiscussum nihil occultumue latensue,
Nec quod quis tacitus mente agitarit erit.
Pro meritis dabitur merces: seu uita perennis
70  Seu iam non ullo mors moritura die.
Ergo agite, o miseri, quos nunc malus implicat error,
Dum licet, impliciti soluite uincla pedis.
Euigilate graui ne pressos lumina somno
Occupet extremi temporis atra dies.

Visa est Matthiam sors cecidisse super.
Explicat hic Christi Iudea per oppida leges
Nil metuens Domini iussa sequendo sui.
Inter discipulos iam post miracula claro
10  Mors equidem soli non uiolenta fuit.
Sunt quoque qui dicant Romano more securi
Postremo iussum supposuisse caput.
Ossa prius Romam, Treuerim translata deinde:
Cęlesti fruitur spiritus ipse bono.

dies nostri per plurima crimina lapsi
Hei mihi quam celeri pręteriere fuga!
Tam cito Threicio cornu uolat acta sagitta,
Ventorum rapidus tam cito turbo uolat.
Pręteriere dies, mors nigris obstrepit alis
Et curuam falcem iam furibunda quatit.
Hinc rogo, me tanto subtractum, Virgo, periclo
Dirige per uitę iam melioris iter.
Illa ego quam quondam totis

alios,
Quid mandata Dei iubeant qui solus ad unguem
Obseruas, plures dinde docere cupis.
Sub pedibus Fortuna tuis regina triumphans
Terribiles uinclis ferre coacta manus.
Mors et fata deum, quid sint cęlestia nosti
Iura, quid humana conditione subest.
Quam miserum est mortale genus fluitansque caducum,
Vt rosa florigero languet adempta iugo!
Nosti quam subito

Occeano fluctus, frondes cur frondibus addo,
Ęquoribus pisces, sidera curue polo?
Viuit adhuc neque enim mortales exuit artus
Ipse tuus uita frater amabilior.
Improba Mors cuius corpus dum dente maligno
Stringeret, horrisonas incutiendo minas,
Sic ait:
»Obsequium uideor, non uulnera ferre
Huic ego. Cur morsus non timet

quibus ętherei feruens in uertice coeli
Astrigero mens est, cura perenis, amor,
Ast quibus immensum decus immortale per ęuum
Fulget et ęternum pręmia clara uigent,
Pace tua nunc sit, Mors o sęuissima, dictum:
Hi tibi nil debent, non meruere mori.
Mortem nemo timet nisi qui cum crimine uixit:
Qui bene uiuit habet sub ditione necem.«
Dixit et in

De morte Virgilii
2.31.1   Que mors Virgilium potuit sic perdere magnum,
2.31.2   Heu, qui diuino carmine magnus erat?
2.31.3   Sydera namque reor toto lucentia celo

Penthesilea decens.
3.5.17   Non sic cara uiro fuerat Lucretia casta,
3.5.18   Nec fuerat socio Penelopeque suo.
3.5.19   Mors rapuit nuptam, mors omnia nata prophanat,
3.5.20   Hei mihi, crudelis mors cita, cruda nimis.
3.5.21   Te dolor inclusus constanti pectore uexat,

3.5.17   Non sic cara uiro fuerat Lucretia casta,
3.5.18   Nec fuerat socio Penelopeque suo.
3.5.19   Mors rapuit nuptam, mors omnia nata prophanat,
3.5.20   Hei mihi, crudelis mors cita, cruda nimis.
3.5.21   Te dolor inclusus constanti pectore uexat,

3.5.18   Nec fuerat socio Penelopeque suo.
3.5.19   Mors rapuit nuptam, mors omnia nata prophanat,
3.5.20   Hei mihi, crudelis mors cita, cruda nimis.
3.5.21   Te dolor inclusus constanti pectore uexat,
3.5.22   Et fers pullatam, pretor, in urbe togam.

3.11.66   In Veneris lecto Martia corda domas.
3.11.67   Cecus amor docuit fratrem te, Biblis, amare,
3.11.68   Vita tibi turpis, mors quoque turpis erat.
3.11.69   Tu Myrram uetito perdis sub amore, Cupido,
3.11.70   Patris in amplexu nata nephanda fuit.

3.12.3.16   Ipse creatoris flebo poeta necem.
3.12.3.17   Christe, tui nobis lux est ueneranda sepulchri,
3.12.3.18   Mors tua sed nostre uita salutis erat.
3.12.3.19   Diuino radio festum pascale refulget,
3.12.3.20   Quo deus in proprio funere uictor erat.

Mores Magnanimus, magnanimitas Maledicus Mollis Mulcta Militaris uirtus Militia Medicus Musica, musicus Mors Mendacium, mendax Magister Mutatio rerum Mora Malus Minę Mathematicus Memoria Maria Virgo

illi in arca, quantum in horreis lateat, quantum pascat aut foeneretur, si alieno imminet, si non acquisita, sed acquirenda concupiscit? 63 .
Aduersa. Exilium, amissio pecunię, naufragium, mors, exilium, luctus, dolor 3 . Maxime commouent quę contra spem expectationemque euenerunt 52 . Quare mala accidunt bonis 57. 58 . Quod non sint quę uidentur mala et pro

In tempore afflictionis dicent: Surge et libera nos 336 . Peruenit gladius usque ad animam 338 . Nostro uitio accidunt mala 339 . Aduersa, in quibus mors pręfertur uitę 344 . Causa calamitatis 346 . Cibabo populum istum absinthio, potabo aqua fellis 346 .

95 . Animę membra 133 . Spiritus pro anima, 172 . Vinea Domini et pomorum paradisus 190. 199 . Epicurus: Post mortem nihil est et mors ipsa nihil 243 . Anima, quę peccauerit, ipsa morietur 249 . Anima pro affectu 340 . Habitaculum. Pastoforium dicitur talamus, in quo habitat prępositus templi

Anima inter carnem et spiritum, si carnem sequitur caro est, si spiritum, spiritus 212. 213 . Qui ante conditionem mundi animas putant cum angelis in cęlesti Hierusalem fuisse uersatas 219 . Mors animę peccatum 222 . Animę robur Spiritus Sanctus 227 . Inter animam et spiritum 235. 236 . Sic diligat anima corpus ut Christu s Ecclesiam

scipio Nasica iudicatus 18 . APOPHTHEGMATA PLVTARCHI
Boni ciues urbis beatitudo 10 . Bonitas potior regno. Bonis mors minime grauis 15 . Bonus se etiam alios meliores uidere gaudet. Procul est enim ab inuidia 29 . Exitus acta probat 32 . Boni perseuerantia

Pompeius imperium pertesus 362 . Britanni esedis utuntur in pręlio 374 . Glasco ora inficiunt, ut in pugna horridiores sint 374 . Parthorum mors in pugna 376 . Fortunę uarietas in pręlio 435 . Maximinus argentea et aurea lorica usus, inaurato clypeo, aurata hasta, gladio argenteo et aureo, galea gemmata. 443 .

146 . Diues bonus. Beatus diues sine macula auaritię 147 . Substantię iniustorum sicut fluuius siccabuntur, et sicut tonitruum magnum in pluuia personabunt 149 . Mors amara iniusto et diuiti 149 . Salomon collegit aurum et argentum 150 . Cum clamaueris, liberent te congregati tui, et omnes eos auferet uentus, tollet aura

hamo? etc.; de eius crudelitate et obstinatione et potentia et superbia 108 . Superbum pharaonem, id est diabolum, humiliauit Dominus Psalmus LXXXVIII 116 . Inuidia diaboli mors intrauit in orbem terrarum 137 . Requiescent ibi bestię, dracones, struciones, pilosi, ululę, syrenę. Quomodo cecidisti de cęlo, Lucifer, qui mane oriebaris? 154 . In die Iudicii detrudetur diabolus in

Belial uniuersus interiit. Clypeus fortium eius ignis, uiri exercitus in coccineis, aspectus eorum quasi lampades, quasi fulgura discurrentia 209 . Facies eorum uentus urens 210 . Ante faciem eius ibit mors, id est diabolus. Item de subiectione diaboli 210 . Quid tu, mons magne, coram Zorobabel? In planum 213 . Princeps tributorum Antiochi regis simulans pacem irruit super ciuitatem

meum. Et ego quasi nutricius Ephraim portabam eos in brachiis meis, et nescierunt, quod curarem eos. In propheta eduxit Dominus Israel de Ęgypto et in propheta seruatus est. De morte redimam eos. Ero mors tua, o mors; ero morsus tuus, inferne! Ipse inter fratres diuidet 203 . Israel germinabit sicut lylium, et erumpet radix eius ut Lybani, id est Christus. Filię Syon exultate, et lętamini in Domino Deo uestro, quia dedit uobis doctorem

Et ego quasi nutricius Ephraim portabam eos in brachiis meis, et nescierunt, quod curarem eos. In propheta eduxit Dominus Israel de Ęgypto et in propheta seruatus est. De morte redimam eos. Ero mors tua, o mors; ero morsus tuus, inferne! Ipse inter fratres diuidet 203 . Israel germinabit sicut lylium, et erumpet radix eius ut Lybani, id est Christus. Filię Syon exultate, et lętamini in Domino Deo uestro, quia dedit uobis doctorem iustitię

Dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne quod dedisti ei, det eis uitam eternam. Et mea omnia tua sunt, et tua mea sunt XVII. PAVLVS AD ROMANOS
DEVS CHRISTVS. Mors illi ultra non dominabitur VI. O altitudo diuitiarum sapientię et scientię Dei etc. XI. AD CORINTHIOS I: Christum, Dei uirtutem et Dei sapientiam I. Vnus Deus Pater, ex quo omnia, et nos in illum; et unus Dominus, Iesus Christus, per quem omnia, et

123 . Anima Christi 126 . Resurrectio Domini 127 . Dominus ab austro ueniet. Virtus et sapientia. Splendor glorię Dei. Manus Filius. Ante faciem eius ibit mors, cum in monte tentatus est 129 . Incuruati sunt colles mundi 129 . Adueniente Domino inferi tremuerunt, superi lętati sunt. Christorum genera 131 . Misisti in caput

deprimentes. Iniqua cautio. Dimitte debitoribus 308 . Decimas inferte in horrea Domini 186 . Diabolus cultores suos oppressos malis liberare non potest 15 . Mors 37 . A sinistris contrarię fortitudines 44 . Leo, ursus, coluber 54 . Equi 74 . Coluber tortuosus

Nescit quid cogitat homo, sed per exteriora iudicat 330 . Vir iniquus, homo inimicus 333 . Non habet potestatem, nisi quantum Deus permittit 346 . Mors 360 . Increpa bestias calami 370 . Et humiliabit calumniatorem 372 . Victus. Tu confregisti capita draconis in aquis 374 .

Cadmus auri metalla primus excogitauit 65 . Diuitię et paupertas 83 .
Dolor. Canis mors lugetur apud Ęgyptios 8 . Luctus Cereris 10 . Deus cęlum et terram implens 15 . Deus locutus per os prophetarum 44 .

Ad malum impellentes 24 . Transmutatio demonum 25 . Principes 26. 27 . Poena demonum. Boni demones 28 . Mors demonum 30 . Diaboli malignitas 45 . Contrarię uirtutes 76 . Serpentis fraus a Platone tangitur 80 . Serpentis et Euę

Angeli nequam 36 . Diabolus peccantium pater 42 . Fera diabolus 56 . Cetus magnus 72 . Mors destruetur 79 . Mala bestia 91 . Primogenita Ęgypti 95 . Gygantes 100 . Vulpis 108 .

Princeps Moab 125 . Amalech 126. 127 . Assyrii 127 . Fuerunt angeli 148 . Rex Cai. Quare diabolus adhuc pręualet. Mors 155 . Quomodo demones interficimus 156 . Malignę uirtutes 160 . Reges a Iesu interfecti 161 . Equi

Distilationes et febriculę. Tria in morbo grauia: metus mortis, dolor corporis, intermissio uoluptatum 30. 31 . Innumerabiles morbos innumerabiles coquinę faciunt 46 . Morbi faciunt, ut mors minus timeatur 60 . Exercitatio animi in republica, in priuata, in studiis 72 . Deesse non potest locus actioni honestę, ut Socrati Athenis, urbe a tyrannis occupata. Quę consideranda in suscipiendis

mordet. Illum quippe ferunt, qualis sit eius passio, aperire nolle nisi iis qui similiter egrotant. Quasi hi soli, ut pote mali non ignari, ignoscant, siquis cruciatu compulsus et loqui et agere cuncta non dubitet 157 . Corporis uita animę mors 236 . Frigus et rigor unde in membris 258 . Vnde nascantur morbi 261 . Grauissimi pessimi

IDEM IN PARTE SECVNDA
Felicitas. Sancti in anima et corpore 117 . Sanctorum gloria 118 . Mors contemnitur, dum cęlestia concupiscuntur 153 . Tres species per quas regni cęlestis posessio introitur: pudicicia, mundi contemptus, iustitia 158 . Beatitudo post miserias 274 .

ut manducetis carnes regum, id est ut delectemini in cruciatibus eorum XIX. Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis; et ipsi populus eius erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus; et absterget Deus omnem lachrimam ab oculis eorum, et mors ultra non erit etc. Et templum non uidi in ea; Dominus enim Deus omnipotens templum illius est, et Agnus. Et ciuitas non eget sole neque luna, ut luceant in ea etc., de sanctorum gloria. Non intrabit in ea aliquid coinquinatum etc. nisi qui

pauperem et fratres 130. Ne gaudeas de malo inimici. Odium cęlans 131. Impii persecuntur, iusti defendunt. Iusti impium, et impii iustum abominantur 132. Labor hominum patet inuidię 133. Ecclesiaab inimicis uexata permittente Domino 136. Inuidia diaboli mors intrauit etc. Imitantur autem illum qui sunt ex parte illius 137. Noli de mortuo inimico gaudere 142. Qui sibi inuidet nihil est illo nequius. Inuidus 144. Laqueo peribunt qui oblectantur casu iustorum. Memento nouissimorum et desine nunc inimicari 147.

Non mortui laudabunt te, Domine, neque omnes qui deseendunt in infernum. Psalmus CXIII 119. Infernus insatiabilis 132. Spiritus iniustorum descendit deorsum 133. Vindicta carnis impii ignis et uermis 142. Spiritus creati ad uindictam: ignis, grando, fames, mors, bestiarum dentes et scorpii et serpentes et romphea uindicant in exterminium impios 149. Congrerabuntur congregatione unius fascis in lacum et claudentur ibi in carcere 156. Pręparata est enim ab heri Tophet, id est gehenna 157. Descriptio status infernalis 159.

subdolum et reprobatum XIIII. Iustitia neminem inhibet ab opere bono. Ideo Dominus pręcipit, ne prohibeant illum qui nomine ipsius inuocato eiiciebat demonia, licet non sequeretur ipsum IX. Date quę sunt Cęsaris Cęsari et quę Dei, Deo XII. Inuidia diaboli mors intrauit in orbem terrarum contra ipsum I. Tradito Ioanne recessit Iesus in Galilea. Docet in persecutionibus non expectare, sed cum inciderimus, manere I. De Domino dicunt: In furorem uersus est, et Belzebub habet III. Ventus et mare persecutores sunt IIII. Iesum uocant

Iudicate mane iudicium et erruite ui oppressum 361. Iosias rex iustus 362. Iustitia mixta misericordia 380. Ignis natura duplex. Lumen habet credentibus, tenebras incredulis 45. Ignis tribulationis 175. Ignis 203. Infernus. Mors 37. Cor maris 90, Lacus non habens aquas 166. Infernus et mors dilatauit os suum 200. Profundum laci. Tenebrę exteriores 219. Infernus sub terra 220. Lacus suppliciorum atque cruciatuum 231. Profundum laci, fundamenta laci 232. Poenarum

iustus 362. Iustitia mixta misericordia 380. Ignis natura duplex. Lumen habet credentibus, tenebras incredulis 45. Ignis tribulationis 175. Ignis 203. Infernus. Mors 37. Cor maris 90, Lacus non habens aquas 166. Infernus et mors dilatauit os suum 200. Profundum laci. Tenebrę exteriores 219. Infernus sub terra 220. Lacus suppliciorum atque cruciatuum 231. Profundum laci, fundamenta laci 232. Poenarum differentia 236. Lacus inferni 246. Poenarum magnitudo sciri

Infernus sub terra 220. Lacus suppliciorum atque cruciatuum 231. Profundum laci, fundamenta laci 232. Poenarum differentia 236. Lacus inferni 246. Poenarum magnitudo sciri non potest 247. Thophet 261. Portę inferi 270. Infernus et mors non confitebuntur neque laudabunt te 271. Ignis infernalis 290,323. Ignis et uermis 332. Qui dicunt supplicia finiri 332. Thophet, gehenna, gehennon 344, 358. Melius non esse quam in suppliciis esse 360. Gehenna 301. Interpres.

Veteri 174. Inuidia ex opulentia orta est 18. Inuident bonis mali nulla alia de causa nisi quia boni sunt 108. Ignis. Lychnos asbestos, id est inextinguibilis 177. Infernus. Ignis ęterni natura bona, sed impiis poenalis 85. Mors secunda 162. Egressio sanctorum ad uidendas poenas malorum 171. Quod in igne uiuere possint corpora 175,176. De gehenna et poenarum qualitate 178. Quare poena ęterna peccatis temporalibus 179. Qui non putant poenam fore ęternam 180. Qui

mea in manibus meis semper. Psalmus CXVIII 121. Nisi Dominus ędificauerit domum. Psalmus CXXVI 122. Deus ab initio constituit hominem, et reliquit illum in manu consilii sui etc. Apposuit tibi aquam et ignem. Ad quod uolueris, porrige manum tuam. Ante hominem uita et mors, bonum et malum; quod placuerit ei, dabitur illi 144. Ecce ego do coram uobis uiam uitę et uiam mortis etc. 173. Lectio. Dabir prius Carathsephor, id est ciuitas litterarum 133. Aperta sunt prata, id est libri sapientię sacrę 131. Mulier

quędam secundum alegoriam 106. Christus redemit de maledicto Legis. Lex dupliciter dicitur 107. Lex et prophetę / in parabolis... 1 lex, tabernacula, / prophetę 113. Lex de successionibus 131. Finis Legis Moysi mors. Lex Euangelium 132. Syna locus, ubi data Lex 144. Lex et Euangelium 147. Lex cessat. Inter litteram et spiritum 148. Legi mortus sum, ut Deo uiuam 152. Deuteronomium secunda Lex. Ipsi filii Lex 157. Lex spiritalis est 158. Lex iubet

197. Eriphia herba ad uocem nihil pręstantius 245. Zame in Africa fons, ex quo bibentium canorę uoces 296. Nero plumbi lamina pectori imposita sub ea cantica exclamans alendis uocibus demonstrauit rationem 325. Sandaraca uocem limpidam et canoram facit 326. Mors miseriarum fìnis 23. Breuitate uitę nihil melius a natura 82. De signis mortis ibidem. De his qui elati reuixerunt 83. De mortibus repentinis. Apes mortuas reuiuiscere in cinere 119. Muscę itidem reuiuiscunt 122.

rupta corda quod sono defuit, aduolans cicada suppleuit 105. Omne genus musicum esse deorum opus 187. In lasso insula citharedo relicto ad emendos pisces conuolarunt pręter surdastrum quendam, qui et ipse admonitus continuo abiit 253. Mors. Toxica pręsentanea habent. Siqua necessitas impenderit, eo uitam finiunt Cantabri 69. Pyrrhus ad Argos ab una tegula occisus 151. Excedentes annum LX aconitum sumunt 194. Mortem natiuitatem esse ad beatitudinem 272.

arma rcliclurum 47. Hercules Graius, dehinc Hannibal Alpes transiuit, ut ea elephas onustus ire posset, qua prius unus homo inermis uix repere poterat 48. Musicę studiosus Epaminundas citharizare, cantare sallarequc doctus 30. Mors. Mortem forti animo tulit, quoniam talis exitus summorum uirorum esset 44. PLINIVS DE VIRIS ILLVSTRIBVS Matrimonium. Talasii nomen nuptiis celebratum 1. Magnanimus. Titus Manlius Torquatus consulatum recusauit,

contempsit 57. Magnanimitas Agesilai 58. Magnanimus uulgo miranda non miratur 60. Pecunia incorruptus licet egens 65. Accepissem, si tu essem et ego si tu 65. Vnguenta odoresque contempsit 73. Agros non colimus, sed mancipiis tradimus 83. Mors contempnenda in periculo famę probę 15. Pecuniarum contemptor 38. Pecuniam loco contemnere lucrum est 40. Opum contemptor 41. Spes nimii paruo modo est contenta 11. Spes futuri pręsentia non curat. 13.

Medicis tunc maxime credimus, cum ęgrotamus 67. In malum medicum exprobratio 77. Medicus optimus qui cito interimit. Mora. Qui nobis cunctando restituit rem 34. Fabium non pugnantem plus timuit quam pugnantem Marcellum Hannibal 35. Mors bonis minime grauis 15. Mors miseriarum finis 68. Mori melius quam ignauiter uiuere 69. / Mortui in solio sessum positi 80. Mori non timet qui bene uixit 82. Mors erumnarum confugium 87.

67. In malum medicum exprobratio 77. Medicus optimus qui cito interimit. Mora. Qui nobis cunctando restituit rem 34. Fabium non pugnantem plus timuit quam pugnantem Marcellum Hannibal 35. Mors bonis minime grauis 15. Mors miseriarum finis 68. Mori melius quam ignauiter uiuere 69. / Mortui in solio sessum positi 80. Mori non timet qui bene uixit 82. Mors erumnarum confugium 87. APOPHTHEGMATA

quam pugnantem Marcellum Hannibal 35. Mors bonis minime grauis 15. Mors miseriarum finis 68. Mori melius quam ignauiter uiuere 69. / Mortui in solio sessum positi 80. Mori non timet qui bene uixit 82. Mors erumnarum confugium 87. APOPHTHEGMATA PLVTARCHI Militaris uirtus. Vrbs quę uiros habet, muris non caret 74. Fortes pauci satis sunt 81. Quot estis? Quot satis sunt hosti cędendo 84. Aliud est uirgines rapere,

Mollis. In lętitiam metusque resolutus 21. Mulcta. Carcer pyraticus 25. Nulla poena est nisi inuito 53. Militaris uirtus. Imperium populi Romani militari disciplina stetit 14. Medicus. Medicina nihil pręstat ęgrotis 38. Mors. Laudanda fortibus, expetenda miseris mors 16. Quid iuuat diu detineri carcere corporis 18. Venenum lex habere, emere, nosse denique uetat 63. Mendacium. Falsi delatores 53. Auidius nefanda finguntur 80. Non habent incredibilia uocem 85.

21. Mulcta. Carcer pyraticus 25. Nulla poena est nisi inuito 53. Militaris uirtus. Imperium populi Romani militari disciplina stetit 14. Medicus. Medicina nihil pręstat ęgrotis 38. Mors. Laudanda fortibus, expetenda miseris mors 16. Quid iuuat diu detineri carcere corporis 18. Venenum lex habere, emere, nosse denique uetat 63. Mendacium. Falsi delatores 53. Auidius nefanda finguntur 80. Non habent incredibilia uocem 85. Malus. Foeminę ad malum

Fortitudo uiris propria 113. Magnanimus uirtutis conscientia contentus testem populum non satis pensi habet 115. Fortitudo omnia quę possunt euenire contemnit 122. Fortes uiros lamentantes non recte inducunt poetę 111. Contemnendę humanę res: negligenda mors, patibiles et labores et dolores putandi 136. Fortitudinis diffinitio . Magnanimus et fortis qualis debet esse 138. Lacedemonii Alexandro respoderunt, num se esset et mori prohibiturus 148. Atreus: proinde parent se in

mortem certam adierunt 106. Arma membra militis esse dicuntur 112. Decius. Epaminundas 115. Musicę studiosi ex Gręcis Epaminundas et Themistocles 89. In conuiuiis clarorum uirorum laudes ad tibiam cecinere Romani 1294. Idem 129. Mors. Vtrum mors sit malum 90. Quod nec moriendum esse miserum sit 91. Mortem bonum esse probat. Quid sit mors. Quid sit interitus 99. Duę uię animorum e corpore exeuntium 99. Cigni morituri canunt dulcius.

certam adierunt 106. Arma membra militis esse dicuntur 112. Decius. Epaminundas 115. Musicę studiosi ex Gręcis Epaminundas et Themistocles 89. In conuiuiis clarorum uirorum laudes ad tibiam cecinere Romani 1294. Idem 129. Mors. Vtrum mors sit malum 90. Quod nec moriendum esse miserum sit 91. Mortem bonum esse probat. Quid sit mors. Quid sit interitus 99. Duę uię animorum e corpore exeuntium 99. Cigni morituri canunt dulcius. Quomodo quis

Musicę studiosi ex Gręcis Epaminundas et Themistocles 89. In conuiuiis clarorum uirorum laudes ad tibiam cecinere Romani 1294. Idem 129. Mors. Vtrum mors sit malum 90. Quod nec moriendum esse miserum sit 91. Mortem bonum esse probat. Quid sit mors. Quid sit interitus 99. Duę uię animorum e corpore exeuntium 99. Cigni morituri canunt dulcius. Quomodo quis emori consuescit 100. Concludit mortem esse bonum. Quod nihil potest mali esse in morte, etiam si animi

esse bonum. Quod nihil potest mali esse in morte, etiam si animi intereant 101. Hegesias et Theombrotus mori putant optimum. Quod quisque per mortem a malis discedat, non a bonis. Mortui non carent uitę commodis, quoniam iis non sunt necessaria. Qui contempta morte fortiter pugnarunt. Mors non deterret sapientem 102. Neminem mori ante tempus. Teramenes uenenum lętus bibit 103. Item quidam Lacedemonius. Item alii 104. Theodotus cruci affigendus: Nihil refert, ait, humine an sublime putrescam. Quando mors ęquo animo appetitur 105.

contempta morte fortiter pugnarunt. Mors non deterret sapientem 102. Neminem mori ante tempus. Teramenes uenenum lętus bibit 103. Item quidam Lacedemonius. Item alii 104. Theodotus cruci affigendus: Nihil refert, ait, humine an sublime putrescam. Quando mors ęquo animo appetitur 105. Mors optimum a Deo pręmium 106. Non nasci optimum; huic proximum mori. Euripides nascente homine dolendum, moriente lętandum putauit. Alcidamus laudationem mortis scripsit. Ennius in sua

non deterret sapientem 102. Neminem mori ante tempus. Teramenes uenenum lętus bibit 103. Item quidam Lacedemonius. Item alii 104. Theodotus cruci affigendus: Nihil refert, ait, humine an sublime putrescam. Quando mors ęquo animo appetitur 105. Mors optimum a Deo pręmium 106. Non nasci optimum; huic proximum mori. Euripides nascente homine dolendum, moriente lętandum putauit. Alcidamus laudationem mortis scripsit. Ennius in sua morte neminem lachrymare permittit.

optimum a Deo pręmium 106. Non nasci optimum; huic proximum mori. Euripides nascente homine dolendum, moriente lętandum putauit. Alcidamus laudationem mortis scripsit. Ennius in sua morte neminem lachrymare permittit. Solon: Mors mea ne careat lachrimis. Nihil in malis habendum quod a Deo uel a natura constitutum est 107. Mortis necessitas angorem leuat. Miser est qui metuit mortem uel dolorem 144. Malus. Vitiositas genus est, malicia species 133. Modus esse in uitio non potest, ut qui

pictura de uoluptate 27. Quid sit uoluptas 28. Sardanapalli epigramma 34. Voluptas penitendi causas relinquit 34. Bestias etiam facere aliquid citra uoluptatem 35. Voluptarii etiam multa faciunt non quęrentes uoluptatem 81. Mors. Epieurus: Nihil ad nos mortem pertinere eo quod sine sensu sit, affirmat 33. Mori et uiuere uelle, cum oportet, sapientis est 49. Mors horrenda omnibus naturaliter 72. Memoria. Themistocles artem memorię pollicenti Simonidi: Obliuionis,

aliquid citra uoluptatem 35. Voluptarii etiam multa faciunt non quęrentes uoluptatem 81. Mors. Epieurus: Nihil ad nos mortem pertinere eo quod sine sensu sit, affirmat 33. Mori et uiuere uelle, cum oportet, sapientis est 49. Mors horrenda omnibus naturaliter 72. Memoria. Themistocles artem memorię pollicenti Simonidi: Obliuionis, inquit, mallem 34. Militaris uirtus. Qui reipublicę causa omnia faciunt, nihil sua 25. Publius Decius deuouit se pro republica. Item duo Decii,

32. Leonidas mori quam fugere pręoptauit. POMPONIVS MELLA IN GEOGRAPHIA Mores gentis Asię 11. Militaris uirtus. Xamatę mulieres, nisi quę hostem interemere, non nubunt 21. Idem de eisdem 47. Mors. Essedones lęti funera celebrant, mortuos epulantur 23. Getę natos deflent, mortuis lętantur 25. Feminę cum uiris mortuis uiuę se sepeliunt. Hiperborei, cum uitę satietas cępit , sibi ipsi mortem consciunt 48. Indi mortis contemptores 53.

palinodiam cantauit. Nam uituperatam prius Helenam cum postea laudasset, impetrauit oculis ueniam 230. Mores. Per uiam publicam ne ambules 151. In uno homine alia luadanda, alia damnanda 149. Malus in quo uitia plura uirtutibus 238. Mors. Pro mortuis orare et alia bona facere 59. Quare moriuntur infantes, cum propter peccata corpus accipiunt 149. Cum profectus fueris, ne redeas 151. Philosophiam meditationem esse mortis. In Adam morimur, in Christo uiuificamur 166. Magister

a maliloquio cohibe 160. Nulli detrahas 168, 179. Idem 187, 215, 230. Contra detractores 191. Malorum solatium est bonos carpere 192. Contra calumniantes. Theatrum facti sumus mundo 273. Detractores beati Hieronymi grauia passi 320, 321. Mors. Estote parati. Dies uitę et seculi incertus 140. Vita breuis multos decipiens 181. Reuersa est terra in terram suam 194. Philosophia mortis meditatio, Plato 199. Quandoque moriendum etc. 205. Phoenix unica moriendo reparatur. Omnis

Omnis caro phoenum 207. Duę hominis mortes et duę uitę 208. De mortuis in Domino non lugendis 232. Hilarion adiurauit, ut mortuus statim, sicut uestitus erat, humo tegeretur. Animam egredientem alloquendo confortabat, ne timeret 241. Melior est mors quam uita amara 252. Mos in laudibus defunctorum et quęrela de morte Nepotiani pręsbiteri 257. Qui mortes suorum fortiter tulerunt. Sapientium uitam meditationem mortis esse, Plato 259. Xerxes fleuit suos, quod adusque annum

257. Qui mortes suorum fortiter tulerunt. Sapientium uitam meditationem mortis esse, Plato 259. Xerxes fleuit suos, quod adusque annum centesimum nullus ex tanta multitudine reliquus esset futurus. De morte Blesillę consolatoria 260. Mors nequaquam dolenda quia comunis . Qui luxerunt suorum mortem in Scripturis 261. Sacerdos ad mortuos prohibetur accedere. Qui patienter tulerunt suorum mortes. Ad Tyrasium de obitu filię, consolatoria 262. Quare Dominus fleuit Lazarum 262. Ad Iulianum de

filię, consolatoria 262. Quare Dominus fleuit Lazarum 262. Ad Iulianum de uxore et filiis defunctis, consolatoria 263. Ad Pamachium de morte uxoris consolatoria 264. Ad Oceanum de obitu uxoris, consolatoria 266. Exequię exhibitę Fabiollę 268. Mors dura quę carissimos diuidit. Ad Eustochium de morte Paulę, matris suę 269. Deploratio mortis eius et funus magnificum 275. Beatus Hieronymus moriturus discipulos consolatur 307. Ordinat de sepultura 308. Cum animam ageret, lux

sermo 53. Marię uirginitas foecunda 54. De salutatione angeli ad eam. De assumptione, annunciatione, incarnatione, uirginitate 59. De partu Virginis attestantes prophetę et Euangelium 116. Exiet uirga de radice Iesse. Expositio 164. Mors per Euam, uita per Mariam 165. De salutatione angeli ad Virginem 168. Adducet urentem uentum Dominus de deserto etc. 268. Musica. De organo, tuba, fistula, cythara, sambuca, buccina , psalterio, tympano, choro 80.

Leuitę cum cymbalis cecinerunt canticum Dauid 83. Lętitia in choris, in tubis uasisque et canticis 87. Instrumenta musica quibus Deus laudatur. Psalmus CL 125. Musica instrumenta circa statuam quam adorari iusserat Nabuchodonosor 197. Mors. Caro omnis consumpta super terram 1. Ioseph patrem defunctum fleuit, aromatibus conditum sepeliuit 9. Cadauer hominis inuenti deferetur ad urbem proximiorem. Cadauer in patibulo suspensum, eadem die sepelietur 28. Dauid egrotante puero

natus mortuus sit, quoniam morte duriora iudicauit ea quę uiuens patiebatur 101. Memoria uestra comparabitur cineri et redigentur in lutum ceruices uestrę 103. Lignum habet spem, pręcisum uirescit etc. Homo uero, cum consumptus fuerit, ubi, quęso, est? 103. Mors peccatorum pessima. Psalmus XXXIII 111 . Fidelis in periculo mortis erat, liberatus uota soluit. Psalmus LV 113. A morte liberabitur Domino adiuuante. Psalmus XCIII 117 . Preciosamors sanctorum. Psalmus CXV 119. Dirupisti uincula mea,

Domino adiuuante. Psalmus XCIII 117 . Preciosamors sanctorum. Psalmus CXV 119. Dirupisti uincula mea, scilicet soluendo animam a corpore. Psalmo eodem. Cum dederit dilectis suis somnum, ecce hęreditas Domini. Psalmus CXXVI 122 . Finis 127. Mors 128. Melior dies mortis die natiuitatis. Non potest diferri uitę terminus. Melior est canis uiuus leone mortuo. Post mortem non est locus operandi 134. / Quoniam morieris et plangeris, memento igitur antequam rumpatur colligatio animę et

et refringatur caput et reuertatur puluis in terram suam, unde erat, et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum 135. Iustus, si morte pręoccupatus fuerit, in refrigerio erit. Raptus est, ne malicia mutaret intellectum illius. Placita enim erat Deo anima eius etc. 137. Mors impii 137. Tetigit autem et iustos tentatio mortis 140. Mortuo non prohibeas gratiam. In omnibus operibus tuis memorare nouissima tua etc. 142. Cum morietur homo, hęreditabit serpentes et bestias et uermes. Mors a Deo est. Memor esto, quoniam mors non

Deo anima eius etc. 137. Mors impii 137. Tetigit autem et iustos tentatio mortis 140. Mortuo non prohibeas gratiam. In omnibus operibus tuis memorare nouissima tua etc. 142. Cum morietur homo, hęreditabit serpentes et bestias et uermes. Mors a Deo est. Memor esto, quoniam mors non tardat 144. Super mortuum plora et super fatuum 145. Memento nouissimorum 147. Melior est mors quam uita amara 147. De officiis mortuo prestandis. O mors, quam amara est memoria tua homini iniusto et diuiti. O mors, bonum

137. Mors impii 137. Tetigit autem et iustos tentatio mortis 140. Mortuo non prohibeas gratiam. In omnibus operibus tuis memorare nouissima tua etc. 142. Cum morietur homo, hęreditabit serpentes et bestias et uermes. Mors a Deo est. Memor esto, quoniam mors non tardat 144. Super mortuum plora et super fatuum 145. Memento nouissimorum 147. Melior est mors quam uita amara 147. De officiis mortuo prestandis. O mors, quam amara est memoria tua homini iniusto et diuiti. O mors, bonum est iudicium

omnibus operibus tuis memorare nouissima tua etc. 142. Cum morietur homo, hęreditabit serpentes et bestias et uermes. Mors a Deo est. Memor esto, quoniam mors non tardat 144. Super mortuum plora et super fatuum 145. Memento nouissimorum 147. Melior est mors quam uita amara 147. De officiis mortuo prestandis. O mors, quam amara est memoria tua homini iniusto et diuiti. O mors, bonum est iudicium tuum iuáto indigenti 149. Corpora ipsorum in pace sepulta sunt, et nomen eorum uiuet 150. Ad Sedechiam: Non

Cum morietur homo, hęreditabit serpentes et bestias et uermes. Mors a Deo est. Memor esto, quoniam mors non tardat 144. Super mortuum plora et super fatuum 145. Memento nouissimorum 147. Melior est mors quam uita amara 147. De officiis mortuo prestandis. O mors, quam amara est memoria tua homini iniusto et diuiti. O mors, bonum est iudicium tuum iuáto indigenti 149. Corpora ipsorum in pace sepulta sunt, et nomen eorum uiuet 150. Ad Sedechiam: Non morieris in gladio, sed in pace 177. Ezechiel flet mortem

et uermes. Mors a Deo est. Memor esto, quoniam mors non tardat 144. Super mortuum plora et super fatuum 145. Memento nouissimorum 147. Melior est mors quam uita amara 147. De officiis mortuo prestandis. O mors, quam amara est memoria tua homini iniusto et diuiti. O mors, bonum est iudicium tuum iuáto indigenti 149. Corpora ipsorum in pace sepulta sunt, et nomen eorum uiuet 150. Ad Sedechiam: Non morieris in gladio, sed in pace 177. Ezechiel flet mortem Pheltię 186. Adhuc XL dies, et Niniue subuertetur 207.

iudicium tuum iuáto indigenti 149. Corpora ipsorum in pace sepulta sunt, et nomen eorum uiuet 150. Ad Sedechiam: Non morieris in gladio, sed in pace 177. Ezechiel flet mortem Pheltię 186. Adhuc XL dies, et Niniue subuertetur 207. Ante faciem eius ibit mors 210. Antiochus miserabiliter in montibus uitam finiuit, quia homicida et blasfemus in Deum extitit 227. Mendacium. Isaac de uxore Sara dixit: Soror mea est 4. De mendacio 13. Ne mentiaris 17. Falsus testis talionis poena punietur 28.

nouum super terram. Femina circumdabit uirum 176. Porta hęc clausa erit et non aperietur, et uir non tranibit per eam, quoniam Dominus Deus Israel ingressus est per eam etc. 194. Ecce ego celabo sculpturam eius, id est formationem in utero Virginis 212. Mors. Ezechiel uxorem defunctam uetatur palam flere, sed tacitus ingemiscere 189. Sacerdotes ad mortuum non ingredientur, nisi ad patrem, matrem, filium, fratrrem et sororem uniuiram et ab iis mundabitur VII diebus etc. 194.

homo non separet XIX. Moyses ad duritiam cordis eorum permisit dimittere uxores. Ab initio autem non fuit sic XIX. Fratris defuncti uxor fratri eius superstiti nubit, iuxta legem Moysi. Quando neque nubent neque nubentur XXII. / Mors. Dominus coepit contristari et moestus esse, quia hominis proprium est dolere in se unita diuidi per mortem, nisi alterius rei affectus superet pręsentis uite affectum XXVI. Crucis mortem elegit, ut nos pro gloria ipsius nullum mortis genus nobis indignum deputemus

de lingua quę maledictiones profert. Quęstio: Quare in prophetis inueniuntur imprecationes contra inimicos VI. Qui aliis conuitiatur, quot mala et sibi faciat et aliis XVIII. Mulcta. Qui cognouit et non fecit uapulabit multis. Qui non cognouit, uapulabit paucis XII. Mors. Qui puellam defunctam fiebant, exclusi sunt, ne suscitari eamuiderent. Idigni enim sunt uidere resurrectionis gloriam, qui sic lugent mortuos quasi nunquam resurrecturos VIII. Mors triplex, id est naturę et culpę et in qua morimur peccato, uiuimus Deo IX. Pater, in manus tuas commendo

Qui cognouit et non fecit uapulabit multis. Qui non cognouit, uapulabit paucis XII. Mors. Qui puellam defunctam fiebant, exclusi sunt, ne suscitari eamuiderent. Idigni enim sunt uidere resurrectionis gloriam, qui sic lugent mortuos quasi nunquam resurrecturos VIII. Mors triplex, id est naturę et culpę et in qua morimur peccato, uiuimus Deo IX. Pater, in manus tuas commendo spiritummeum. Et hęc dicens expirauit XXIII. Magister. Pręibis ante faciem Domini parare uias eius ad dandam scientiam etc. I. Ioannes mirabilior quod non

melior, contemnitur peior XII. Maledicus. Maledixerunt ergo ei et dixerunt: Tu discipulus illius sis, nos autem Moysi discipuli sumus. Maledictum est in intentione dicentium, non in sensu uerborum VIIII. Mors. In Adam omnes accepimus illam sententiam: Morte morieris. Sed cum persolueris mortem ueteris hominis, suscipies uitam noui. Non est uera uita nisi ęterna. Item contra amatores uitę pręsentis V. Lazarus, amicus noster, dormit. Deinde dicit: Lazarus mortuus est XI.

in conspectu angelorum sanctorum / et ante conspectum Agni etc. XIIII. Quoniam peruenerunt peccata eius usque ad cęlum, et recordatus est Dominus iniquitatum eius etc. Quantum glorificauit se et in deliciis fuit, tantum date illi tormentum et luctum XVIII. Mors. AD CORINTHIOS II: Scimus enim, quoniam si terrestris domus nostra huius habitationis dissoluatur, quod ędificationem ex Deo habemus, domum non manufactam, sed ęternam in cęlis. Dum sumus in hoc corpore, peregrinamur a Domino. Audemus autem et bonam uoluntatem habemus

I: Ne tristentur de dormientibus, sicuti quia spem non habent resurrectionis IIII. APOCALYPSIS: Audiui uocem de cęlo dicentem mihi: Scribe: Beati mortui qui in Domino moriuntur. Ammodo iam dicit Spiritus ut requiescant a laboribus suis. Opera enim illorum sequuntur illos XIIII. Et infernus et mors missi sunt in stagnum ignis. Hęc est mors secunda XX. Mendacium. AD EPHESIOS: Deponentes mendacium loquimini ueritatem unusquisque cum proximo suo, quoniam sumus inuicem membra IIII. AD COLOSSENSES: Nolite mentiri III. AD TITVM: Cretenses semper mendaces I. IOANNIS

quia spem non habent resurrectionis IIII. APOCALYPSIS: Audiui uocem de cęlo dicentem mihi: Scribe: Beati mortui qui in Domino moriuntur. Ammodo iam dicit Spiritus ut requiescant a laboribus suis. Opera enim illorum sequuntur illos XIIII. Et infernus et mors missi sunt in stagnum ignis. Hęc est mors secunda XX. Mendacium. AD EPHESIOS: Deponentes mendacium loquimini ueritatem unusquisque cum proximo suo, quoniam sumus inuicem membra IIII. AD COLOSSENSES: Nolite mentiri III. AD TITVM: Cretenses semper mendaces I. IOANNIS I: Quis est mendax nisi is qui negat

cithara et cantu reditum Euridices ab infernis impetrauerat; animalia, arbores, montes traxerat X . Palemon, Chiones et Apollinis filius, cytharę studiosissimus XI .
Mors. Antissa, Pharos, Phenissa Tyros nunc non sunt, olim insulę fuere XV .
Mendacium. Galantis, ministra Alcumenę, Lucine deę mentita in mustellam uersa ore, quo

puella remedio palam admoto; eadem, quia non expectauit, dolorem tulit. Quędam, non nisi decępta, sanantur 57. Musica. Pythagoras perturbationes animi lyra componebat 54. In eos qui cantilenis student 80. Musica quid conferat 84. Musica 38. Mors 2. Mors fìliorum, amici, uxoris 3. Ingratus est qui inuitus decędit 38. Diodorum Epicureum laudat, quod sibi mortem consciuerit 61. Mors nascentibus determinata 65. Mortem filiorum lente tulit Sylla et quidam in Gręcia pater. Item Puluillus

admoto; eadem, quia non expectauit, dolorem tulit. Quędam, non nisi decępta, sanantur 57. Musica. Pythagoras perturbationes animi lyra componebat 54. In eos qui cantilenis student 80. Musica quid conferat 84. Musica 38. Mors 2. Mors fìliorum, amici, uxoris 3. Ingratus est qui inuitus decędit 38. Diodorum Epicureum laudat, quod sibi mortem consciuerit 61. Mors nascentibus determinata 65. Mortem filiorum lente tulit Sylla et quidam in Gręcia pater. Item Puluillus pontifex, Paulus, Lucius

componebat 54. In eos qui cantilenis student 80. Musica quid conferat 84. Musica 38. Mors 2. Mors fìliorum, amici, uxoris 3. Ingratus est qui inuitus decędit 38. Diodorum Epicureum laudat, quod sibi mortem consciuerit 61. Mors nascentibus determinata 65. Mortem filiorum lente tulit Sylla et quidam in Gręcia pater. Item Puluillus pontifex, Paulus, Lucius Bibulus, Caius Cęsar, diuus Augustus, duę Cornelię 66. Mors omnium dolorum et solutio est et finis. Mors optimum naturę inuentum. Quibus diu

decędit 38. Diodorum Epicureum laudat, quod sibi mortem consciuerit 61. Mors nascentibus determinata 65. Mortem filiorum lente tulit Sylla et quidam in Gręcia pater. Item Puluillus pontifex, Paulus, Lucius Bibulus, Caius Cęsar, diuus Augustus, duę Cornelię 66. Mors omnium dolorum et solutio est et finis. Mors optimum naturę inuentum. Quibus diu uixisse nocuit 67. Magni animi esse appetere mortem. Plato: Sapientis animum totum in morte prominere. Summum fini proximum 67. Cornelia in morte liberorum fortis. Item Rutilia 71. Mortis

quod sibi mortem consciuerit 61. Mors nascentibus determinata 65. Mortem filiorum lente tulit Sylla et quidam in Gręcia pater. Item Puluillus pontifex, Paulus, Lucius Bibulus, Caius Cęsar, diuus Augustus, duę Cornelię 66. Mors omnium dolorum et solutio est et finis. Mors optimum naturę inuentum. Quibus diu uixisse nocuit 67. Magni animi esse appetere mortem. Plato: Sapientis animum totum in morte prominere. Summum fini proximum 67. Cornelia in morte liberorum fortis. Item Rutilia 71. Mortis contemptor 74. Theodorus philosophus

82. Scipio fratris mortem modeste tulit. Alter Scipio. Lentuli. Pompei 83. Diuus Augustus Octauiam sororem charissimam reliquit. Illa deinde filium amisit imperio successurum, si uixisset. Caius Cęsar fratrem. Item Marcus Antonius. Caius Cęsar Drusillam sororem 83. Bona mors est homini, uitę quę extinguit mala 85. Homo uitę commodatus est, non donatus. Lex uniuersalis est, quę iubet nasci et mori. Male uiuunt qui se semper uicturos putant 86. Omnes enim uitam differentes mors incerta pręuenit. Omnis itaque dies uelut ultimus

Caius Cęsar Drusillam sororem 83. Bona mors est homini, uitę quę extinguit mala 85. Homo uitę commodatus est, non donatus. Lex uniuersalis est, quę iubet nasci et mori. Male uiuunt qui se semper uicturos putant 86. Omnes enim uitam differentes mors incerta pręuenit. Omnis itaque dies uelut ultimus ordinandus est. Vita omnis breuis est. Ideo immortalitas est mors honesta 87. Cambysis exercitum ad Hammonem missum harena obruit 95, Moriendum est 96. Cuiusque mortis unus terminus nec aliud

commodatus est, non donatus. Lex uniuersalis est, quę iubet nasci et mori. Male uiuunt qui se semper uicturos putant 86. Omnes enim uitam differentes mors incerta pręuenit. Omnis itaque dies uelut ultimus ordinandus est. Vita omnis breuis est. Ideo immortalitas est mors honesta 87. Cambysis exercitum ad Hammonem missum harena obruit 95, Moriendum est 96. Cuiusque mortis unus terminus nec aliud mortis genus alio magis timendum 104. Ingenti animo mors prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115.

ordinandus est. Vita omnis breuis est. Ideo immortalitas est mors honesta 87. Cambysis exercitum ad Hammonem missum harena obruit 95, Moriendum est 96. Cuiusque mortis unus terminus nec aliud mortis genus alio magis timendum 104. Ingenti animo mors prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10.

est. Ideo immortalitas est mors honesta 87. Cambysis exercitum ad Hammonem missum harena obruit 95, Moriendum est 96. Cuiusque mortis unus terminus nec aliud mortis genus alio magis timendum 104. Ingenti animo mors prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando.

exercitum ad Hammonem missum harena obruit 95, Moriendum est 96. Cuiusque mortis unus terminus nec aliud mortis genus alio magis timendum 104. Ingenti animo mors prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando. Mors cuiusque spem aliquam uitę habet, senis nullam.

Cuiusque mortis unus terminus nec aliud mortis genus alio magis timendum 104. Ingenti animo mors prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando. Mors cuiusque spem aliquam uitę habet, senis nullam. Viuere noluit qui mori non uult etc. 11. Mortem contemne, et iterum 13.

prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando. Mors cuiusque spem aliquam uitę habet, senis nullam. Viuere noluit qui mori non uult etc. 11. Mortem contemne, et iterum 13. Mors ubique prope est 16. Hoc erit, inquit, post me, quod ante me fuit. Quod sapiens non eiicitur e uita,

Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando. Mors cuiusque spem aliquam uitę habet, senis nullam. Viuere noluit qui mori non uult etc. 11. Mortem contemne, et iterum 13. Mors ubique prope est 16. Hoc erit, inquit, post me, quod ante me fuit. Quod sapiens non eiicitur e uita, sed exit 18. Timemus

Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando. Mors cuiusque spem aliquam uitę habet, senis nullam. Viuere noluit qui mori non uult etc. 11. Mortem contemne, et iterum 13. Mors ubique prope est 16. Hoc erit, inquit, post me, quod ante me fuit. Quod sapiens non eiicitur e uita, sed exit 18. Timemus nequando moriamur, cum omne momentum mors prioris habitus sit. Vis timere, ne semel fiat quod quotidie fit 20. An seni liceat se ipsum interficere

senis nullam. Viuere noluit qui mori non uult etc. 11. Mortem contemne, et iterum 13. Mors ubique prope est 16. Hoc erit, inquit, post me, quod ante me fuit. Quod sapiens non eiicitur e uita, sed exit 18. Timemus nequando moriamur, cum omne momentum mors prioris habitus sit. Vis timere, ne semel fiat quod quotidie fit 20. An seni liceat se ipsum interficere 20. Mori paratus 21. Corpus contemnit mortem, non timet 23. Exitus Reguli, Catonis, Rutilii, Socratis, Decii 24.

ex custodiarum agmine Cęsarem rogauit mortem, et ille: Nunc enim, inquit, uiuis. Nulla uita est non breuis 30. Morieris, non quia ęgrotas, sed ęger quia uiuis 30. Quibus uita non est breuis 31. Libera te metu mortis et paupertatis 32. Contra mortis metum, et quod mors non sit malum. Catonis in morte audaciam laudat. Reprehendit autem timiditatem Bruti. Mors inter illa est quę mala non sunt 33. Omnia mortalium opera mortalitate donata sunt 41. Diserte Mecoenas ait: Nec tumulum curo, sepelit natura

est non breuis 30. Morieris, non quia ęgrotas, sed ęger quia uiuis 30. Quibus uita non est breuis 31. Libera te metu mortis et paupertatis 32. Contra mortis metum, et quod mors non sit malum. Catonis in morte audaciam laudat. Reprehendit autem timiditatem Bruti. Mors inter illa est quę mala non sunt 33. Omnia mortalium opera mortalitate donata sunt 41. Diserte Mecoenas ait: Nec tumulum curo, sepelit natura relictos. De uita breuiori non dolendum. Quid ad rem pertinet, quamdiu uites, quod uitare non

Diserte Mecoenas ait: Nec tumulum curo, sepelit natura relictos. De uita breuiori non dolendum. Quid ad rem pertinet, quamdiu uites, quod uitare non possis 43. Aliquis tam turpe putat mortem fugere quam ad mortem confugere 48. Repentina mors Cornelii Senetionis diuitis. Mecoenatis damnat sententiam omiia mala eligentis, dum tamen uita supersit 50. Intrepidus horam illam decretoriam prospice: non est animo suprema, sed corpori. Dies iste, quem tanquam extremum formidas, ęterni natalis est

dum tamen uita supersit 50. Intrepidus horam illam decretoriam prospice: non est animo suprema, sed corpori. Dies iste, quem tanquam extremum formidas, ęterni natalis est etc. Hortatur ad mortem libenter subeundam 51. Quicquid facis, respice ad mortem 57. Mors malum non est 62. Mendacium. Nihil simulatio proficit 31. Magister. Obiurgatio. Doctor 2. Refellit Socratis dictum ad Archelaum asserentis se ob hoc ad eum docendum ire nolle, quod maius beneficium accepturus esset quam daturus 36. Quantum

296. Nequis noua inducat. Qui cantus uiris, qui foeminis conueniat 296. Cantores Dionysiaci cantu adolescentes trahant ad uirtutis cultum 298. Rhapsodi cartaminum cantores 301. Orpheus ad Apollinem grammaticus: Tu totum cęlum canora cithara temperas 353. Mors. Non mors timenda, sed uitium 132. Incertum, an mors sit summum bonorum, et tamen timetur, tanquam certum sit eam esse summum malorum. Socrates nulli se iniusta concessurum ob mortis metum dicit 170. Neque in iudicio neque in bello uel mihi uel alteri omnia quibus uitemus

Nequis noua inducat. Qui cantus uiris, qui foeminis conueniat 296. Cantores Dionysiaci cantu adolescentes trahant ad uirtutis cultum 298. Rhapsodi cartaminum cantores 301. Orpheus ad Apollinem grammaticus: Tu totum cęlum canora cithara temperas 353. Mors. Non mors timenda, sed uitium 132. Incertum, an mors sit summum bonorum, et tamen timetur, tanquam certum sit eam esse summum malorum. Socrates nulli se iniusta concessurum ob mortis metum dicit 170. Neque in iudicio neque in bello uel mihi uel alteri omnia quibus uitemus mortem sunt

conueniat 296. Cantores Dionysiaci cantu adolescentes trahant ad uirtutis cultum 298. Rhapsodi cartaminum cantores 301. Orpheus ad Apollinem grammaticus: Tu totum cęlum canora cithara temperas 353. Mors. Non mors timenda, sed uitium 132. Incertum, an mors sit summum bonorum, et tamen timetur, tanquam certum sit eam esse summum malorum. Socrates nulli se iniusta concessurum ob mortis metum dicit 170. Neque in iudicio neque in bello uel mihi uel alteri omnia quibus uitemus mortem sunt facienda. Multo difficilius est prauitatem effugere

ea deinde adueniente perturbetur 177. Cygni morti proximi dulcius canunt 180. Socrates moriturus fìlios ac mulieres amoueri iussit, ut expeditius accederet ad uenenum 185. Menexenus de oratione funebri 186. Finis post senectutem unde. Mors leuissima senum 261. Laudatio in funere 296. Testator. Lex testamenti condendi. Intestatus 316. Quare animi a corporibus inuiti discedant. Qui hinc decędere gestierunt. Meditatio mortis. Cruciatus in morte 430. Mendacium. Quod etiam qui mentitur uera

Dentatus rebus fortiter gestis clarus 267. Magister. Virgines Vestales per annos XXX innuptę, decem annos sacra discebant, decem peragebant, decem docebant 50. PROBLEMATA ALEXANDRI APHRODISEI Mors sicca et frigida 15. Magus. Cur aliqui fascinant et pręsertim pueros 21. PROBLEMATA ARISTOTELIS Mores. Cur efferis moribus et aspectu sunt, qui in nimio uel

Atropum. Antistrophos. Dithyrambi . Moduli enarmonii. Chorus. Diapente. Diatessaron Lichanus 52. Dorius, Phrigius. Magnolare 53. Peramese. Subdorium. Subphrigium. Mixolydius. Chorus 54. Mors. Cur iustius existimatur hominibus uita functis opem ferre quam uiuis 66. Magister. Cur ictus ferulę dolorem amplius mouet quam aliud duriorum 29. Magus. Ruta

seruasset, corona ciuica donabatur. Tarquinius puer in hostes uictorię autor bullę insigne donatus est 81. Iuppiter Labradeus bipennem uibrans. Nam Lydi bipennem labrem appellant 86. Musica. Tibicines ad rem diuinam adhibiti 78. Mors. Cur eos qui in agro externo diem suum obisse falso nunciati sunt, si postea reuerterint, ianua in domum non admittuntur, sed per tegulas ascendentes intro se ipsos demittunt 74. Quid est quod filii tecto capite parentes efferunt, filię uero nudo ac sparsis crinibus 75. In

regularis longitudines et latitudines uocis emetitur. Longior mensura uocis ptnífyioa sic!, id est modulus, altior |Li£Aoa, id est modulatio cantus 99. Historia super fidicine Arione 99. Mors nihil ad nos iuxta Epicurum 13. Quęstio quando moriens moreretur: cum iam in morte esset an tum etiam cum in uita foret 41. Euripides poeta a canibus laceratus 92. Liticines, siticines, sicinistę 118. Mendacium. Aliud est mendacium dicere, aliud

amorem 100. / Musica. Athenis tibiis canere ab ingenuis desitum Alcibiade autore 28. Anthistenes , cum audisset Ismenium optimum esse tibicinem: At homo nequam est, inquit. Non enim, si probus foret, tibicen esset 50. Mors Romuli incerta, ne corpus quidem eius comparuit. Scipionis repentina, eius genus incertum 9. Publicola morte filii audita lachrymam non emisit 26. Institutum, ut mulieres quoque mortuę laudarentur 46. Pericles. Cęsar inquit arbores celeriter renasci, interemptos autem

difficillimum esse 54. Non est quis accussandus, quod mortem fugerit, si uitam haud turpiter concupierit, neque laudandus qui illam pertulerit, si uitam contempsit 59. Laconius Diagoram in Olympo uictorem salutauit dicens moriendum esse, ne alius in Olympum ascenderet 60. Mors Hannibalis 74. Quam patienter Paulus Emilius tulerit mortem filiorum 104. Mollities est mori uelle, ut aduersa fugias 112. Pyrrhus a foemina interemptus tegulę ictu 132. Cęsar optimam mortem esse dixit inexpectatam 57. Quare animal nimio

Mulieres uirorum officiis fungi non decere, contra Platonem 68. Themiste sola philosophiam didicisse dicitur 70. Mandata Dei. Quam efficax sit lex Dei et Ecclesię sacramenta 71. Quomodo pręcepta Dei a philosophicis dissident 138. Mors. Contra eos qui dicunt: Mors nihil ad nos 64. Qui sibi ipsis mortem consciuerunt 65. Mors talis qualis uita 66. Mortis contemptus quomodo uirtus est 137. Mortes duę homini proponuntur 156.

officiis fungi non decere, contra Platonem 68. Themiste sola philosophiam didicisse dicitur 70. Mandata Dei. Quam efficax sit lex Dei et Ecclesię sacramenta 71. Quomodo pręcepta Dei a philosophicis dissident 138. Mors. Contra eos qui dicunt: Mors nihil ad nos 64. Qui sibi ipsis mortem consciuerunt 65. Mors talis qualis uita 66. Mortis contemptus quomodo uirtus est 137. Mortes duę homini proponuntur 156.

dicitur 70. Mandata Dei. Quam efficax sit lex Dei et Ecclesię sacramenta 71. Quomodo pręcepta Dei a philosophicis dissident 138. Mors. Contra eos qui dicunt: Mors nihil ad nos 64. Qui sibi ipsis mortem consciuerunt 65. Mors talis qualis uita 66. Mortis contemptus quomodo uirtus est 137. Mortes duę homini proponuntur 156. LAERTIVS
Mundus. Duo

ait: Nam uirorum sententiis bene se habent urbes atque domus, non cantibus nec pulsibus 63 . Cantibus ad lyram utendum laudeque deorum uirorumque pręstantium 82 .
Mors. Thales uitam nihil a morte differre dixit. Et cum quispiam diceret: Cur ergo non moreris?- Quia nihil differt, inquit 6 . Solon moriens in Cypro Salaminam ossa sua transferenda mandauit et in cinerem soluta per

Doloribus, dixi, non uita 55 . Diogenes Perdica comminante, nisi ad se pergeret, illum se occisurum: Nihil, inquit, magnum facies. Nam et cantharus et phalangium id facerent 57 . Interrogatus, an mala esset mors- Quo nam, inquit, modo mala, quam pręsentem non sentimus? 59 . De morte eius uaria opinio: alii quod bouis pedem crudum comederit, alii quod spiritum continuerit, alii a cane morsum, cum polipum eis partiret 60 .

84 . Heraclitus, cum se fimo quidem, in quem ingressus fuerat, eximere non posset, a canibus discerpitur 89 . Epicurum obisse calculo urinę exitum impediente 100 . Quod mors nihil ad nos, et uanus qui illam timet 109 . Mors nihil ad nos. Quod enim dissoluitur, sensu priuatur; quod autem sensu caret, nihil ad nos 110 .
Mendacium.

fuerat, eximere non posset, a canibus discerpitur 89 . Epicurum obisse calculo urinę exitum impediente 100 . Quod mors nihil ad nos, et uanus qui illam timet 109 . Mors nihil ad nos. Quod enim dissoluitur, sensu priuatur; quod autem sensu caret, nihil ad nos 110 .
Mendacium. Aristoteles interrogatus, quid mendaces lucrarentur: Vt, cum uera, inquit, dixerint, non

coire cum liberis fas est 45 . Indi in Sophitis regno nuptiis coeunt, non genere ac nobilitate coniunctis, sed electa corporum specie, quia eadem ęstimatur in liberis 54 .
Mors. Persę sibi ipsis mortem consciuere, ne uiui in hostium potestatem uenirent 24 . Indorum sapientes occupare fati diem pulchrum putant et uiuos se cremari iubent. Quis autem segnis ętas aut incommoda

diem pulchrum putant et uiuos se cremari iubent. Quis autem segnis ętas aut incommoda ualitudo est, expectatam mortem pro dedecore uitę habent etc. 50 . Sed unicum bonum diutumam uitam existimantes sępe acerba mors occupat 58 . Mors Alexandri et militum moeror 63 . Persarum mos in funere 64 . Vis ueneni ferrum quoque exurens. Vngula iumenti dumtaxat patiens omne constat.

ętas aut incommoda ualitudo est, expectatam mortem pro dedecore uitę habent etc. 50 . Sed unicum bonum diutumam uitam existimantes sępe acerba mors occupat 58 . Mors Alexandri et militum moeror 63 . Persarum mos in funere 64 . Vis ueneni ferrum quoque exurens. Vngula iumenti dumtaxat patiens omne constat. Sucistygem appellant fontem in Macedonia, ex quo pestiferum

ad cuius numeros remorum impulsum nautę moderabant 245. Vetus Archadum mos usque ad XXX uite annum in musicę studiis exerceri 275. Celenis Marsias cum Apolline certauit 316. Nero musicę studiosissimus 417. Mors. Essedones humanum caput inaurant, quo annuos defunctis libant honores 3. Cum rege defuncto apud Sarmatas pellicum charissima, minister, coquus, agaso, uiator, pincerna, equus et aurea phiala sepeliuntur 4. Nomades Indi mactant seniores parentes eorumque caraes esitant 5.

Crassus percussorem ultro in suam necem prouocat 336. Scipio in morte ab inimicis honoratus 338. Gracchus a seruo uolens cęsus. Qui deinde se ipsum peremit, ne hero superstes esset 339. Germani lamentis abstinentes in funere 347. Iudacilii mors uoluntaria, cum patriam tueri non posset 350. Fimbria sibi manum infert 354. Item Norbanus. Item Marius. Norbani quidam interficiendus ad exonerandam aluumspacium petiit uitę cupidus 355. Mitridates sorores et uxores occidi iussit 361. Iudei

423. Acorius de templo se pręcipitauit, heredem faciens Lucium, si cadentem exciperet. Heres elisus periit, ipse uixit 424. Messanę oppidani se et sua perdunt, ubi expugnari se uident 425. Moriens Vespasianus ioco non abstinuit 426. Heliogabali pręparatio, ut mors sua esset preciosa 439. Ormisdas de Roma quid sentiret rogatus, tantum respondit placere sibi unum, quod didicisset in ea quoque homines mori 456. Mendacium. Mentiri apud Persas omnium turpissimum putatur 91. Demosthenis mendacium 210. Quidam mentiti sunt se

dormirent, liber II, caput I. Socratem constat ętate prouectum fidibus tractandis operam coepisse, liber VIII, caput VII. Caius Gracchus inter concionandum tibicinem post se habebat, cuius modulis pronunciationem temperaret, caput X. Mors. Qui obitum filiorum forti animo pertulerunt, liber V, caput X. De mortibus non uulgaribus, liber IX caput XII. De cupiditate uitę, caput XIII. Massilienses in funere non lamentabantur. Cicuta uenenum temperatum habebant, quod dabatur iis qui causas moriendi iustas allegarent. Hoc et in

etc. 86. Quintus Mutius. Cocles. Decii. Caius Fabricius. Marcus Curius. Scipiones. Cato 175. Memoria Themistoclis 34. Pythagorei, quod in die dixerint, commemorant uesperi 99, 39. Mors quare non timenda 49. Pythagoras negat licere homini se ipsum interimere. Solon dixit nolle se in morte suorum lachrymis carere. Ennius autem: Nemo me lachymis decoret 50. Mortem pro gloria contempserunt Lucius Brutus, Decci, Marcus Attilius,

negat licere homini se ipsum interimere. Solon dixit nolle se in morte suorum lachrymis carere. Ennius autem: Nemo me lachymis decoret 50. Mortem pro gloria contempserunt Lucius Brutus, Decci, Marcus Attilius, Scipiones, Lucius Paulus, Marcus Marcellus 51. Mors terribilis his, quorum cum uita omnia extinguuntur, non his quorum laus emori non potest 176. Hi uiuunt qui ex corporum uinculis tanquam e carcere euolauerunt. Vestra uero quę dicitur uita, mors est 194. Mulcta. Omnis et animaduersio et castigatio contumelia uacare

Lucius Brutus, Decci, Marcus Attilius, Scipiones, Lucius Paulus, Marcus Marcellus 51. Mors terribilis his, quorum cum uita omnia extinguuntur, non his quorum laus emori non potest 176. Hi uiuunt qui ex corporum uinculis tanquam e carcere euolauerunt. Vestra uero quę dicitur uita, mors est 194. Mulcta. Omnis et animaduersio et castigatio contumelia uacare debet etc. 92. Obiurgatione qualiter utendum 105. Mores non improbi et tamen diuersi, alius aliis aptior et quisque suis 99. Deliberandum, quos nos et quales

omnes improbi 180. Metus. Omnis metus seruitus 182. THVCIDIDES Militaris uirtus. Mos Atheniensium eos qui fortiter bellando occubuerunt pro contione laudare 19. Hiberi barbarorum pugnacissimi 82. Mors. Sepulchrum uirorum illustrium ad posteros memoria 23. Magnanimitas non senescit 24. Mendax Gręcia in augendo numero 68. PANEGYRICVS PLINII Magnanimus. Vt enim felicitatis est, quantum uelis,

possis 36. PHALARIS Magister. Qui alios castigat, ipse uitio carere debet 7. Hortatur filium ad bonas artes 10. Malus. Aduersam corporis ualitudinem ars sanat, animi autem morbo sola mors medetur 4. Intter necessario et sponte malum 16. Controuersia inter fratres malos, uter nequior 19. Medicum laudat et multis donat 4. Medici precibus exoratus insidiatori suo ueniam dat. Accusatores medici sui coarguit

ORATIVS IN EPISTOLIS Magister. Nemo tam rudis, ut discendo non excolatur 1. Quo semel est imbuta recens etc. 4. Militaris uirtus. Militem hortatur: I, bone, quo uirtus tua te uocat 26. Mors. Ire tamen restat Numa quo deuenit et Ancus 6. Magnanimus. Telemacus spernit dona Atridę 8. Mendaei, et iam cum uerum dicit, non creditur 16. Parthis mendacior 23. TERTVLLIANVS

Matrimonium. Sparge, marite, nuces 11. Amata sollicita de connubio Lauinię filię 143. Magus. Carmina uel cęlo possunt deducere lunam. Carminibus Cyrce etc. 12. Medicus Iapis 217. Venus Eneę medetur 217. Mors. Funus Polidori 83. Eneas parentat patri 108. Miseni bustum 125. Stat sua cuique dies 186. Mulier. Varium et mutabile semper femina 104. Militaris uirtus. Herculis labores 156. Nysi et Euriali audacia

ut sumerent massam de ficis et cataplasmarent super uulnus et sanaretur 271. Ad stomacum remedium 293. Verus 356. Musica. Bucina cornea est, tuba ęrea 21. Cantica impiorum 72. Sermo epodicus 127. Tubal repertor cytharę 200. Mors. Parentalia. nekroqutaos sic! 27,354. Anima decedens a corpore Dominum suum cogitet 91. Deus mortem non fecit 105. Vicina morte pauidus 117. Inter mortem et umbram mortis 210. Regnauit mors ab Adam usque ad Moysen 247. Vita

Tubal repertor cytharę 200. Mors. Parentalia. nekroqutaos sic! 27,354. Anima decedens a corpore Dominum suum cogitet 91. Deus mortem non fecit 105. Vicina morte pauidus 117. Inter mortem et umbram mortis 210. Regnauit mors ab Adam usque ad Moysen 247. Vita breuis 250. Incertum mortis fatum 270. Mos in luctu 355. Siquando morimur, de carceribus corporum liberamur; quomodo nunc pseudoprophetę pro supplicio mors irrogatur 371. Mors fit a peccato 377. /

pauidus 117. Inter mortem et umbram mortis 210. Regnauit mors ab Adam usque ad Moysen 247. Vita breuis 250. Incertum mortis fatum 270. Mos in luctu 355. Siquando morimur, de carceribus corporum liberamur; quomodo nunc pseudoprophetę pro supplicio mors irrogatur 371. Mors fit a peccato 377. / Mendacium. Cretes semper mendaces 139. Posuimus mendacium spem nostram 254. Corruit in platea ueritas 312. Consuetudo mentiendi in naturam uertitur 345.

mortem et umbram mortis 210. Regnauit mors ab Adam usque ad Moysen 247. Vita breuis 250. Incertum mortis fatum 270. Mos in luctu 355. Siquando morimur, de carceribus corporum liberamur; quomodo nunc pseudoprophetę pro supplicio mors irrogatur 371. Mors fit a peccato 377. / Mendacium. Cretes semper mendaces 139. Posuimus mendacium spem nostram 254. Corruit in platea ueritas 312. Consuetudo mentiendi in naturam uertitur 345. Egressa est a prophetis

operibus, cantate corde 395. Cantabo et psallam in gloria mea 403. Tubarum genera 395. Bene psallit qui cantat in corde 432. Psallite in cithara 432. Laudent nomen eius in choro 435. In timpano. Inter cytharam et psalterium 435. Mors. Morticinum 28. Poliandron 95, 96. Mortuo homini impio nulla erit ultra spes 266. Ad locum unde exeunt flumina reuertuntur 290. Mors communis 292. Quare uita breuis homini 294. Mors ignobilis 297. Mors resoluit

Laudent nomen eius in choro 435. In timpano. Inter cytharam et psalterium 435. Mors. Morticinum 28. Poliandron 95, 96. Mortuo homini impio nulla erit ultra spes 266. Ad locum unde exeunt flumina reuertuntur 290. Mors communis 292. Quare uita breuis homini 294. Mors ignobilis 297. Mors resoluit libertatem animę 298. Vitę mortisque arbiter Deus 301. Mors communis 301, 302. Ante quam rumpattur funiculus argenteus 307. Mors

Inter cytharam et psalterium 435. Mors. Morticinum 28. Poliandron 95, 96. Mortuo homini impio nulla erit ultra spes 266. Ad locum unde exeunt flumina reuertuntur 290. Mors communis 292. Quare uita breuis homini 294. Mors ignobilis 297. Mors resoluit libertatem animę 298. Vitę mortisque arbiter Deus 301. Mors communis 301, 302. Ante quam rumpattur funiculus argenteus 307. Mors peccatorum pessima 346. Cum uiderint sapientes morientes, simul

435. Mors. Morticinum 28. Poliandron 95, 96. Mortuo homini impio nulla erit ultra spes 266. Ad locum unde exeunt flumina reuertuntur 290. Mors communis 292. Quare uita breuis homini 294. Mors ignobilis 297. Mors resoluit libertatem animę 298. Vitę mortisque arbiter Deus 301. Mors communis 301, 302. Ante quam rumpattur funiculus argenteus 307. Mors peccatorum pessima 346. Cum uiderint sapientes morientes, simul insipiens et stultus peribunt

impio nulla erit ultra spes 266. Ad locum unde exeunt flumina reuertuntur 290. Mors communis 292. Quare uita breuis homini 294. Mors ignobilis 297. Mors resoluit libertatem animę 298. Vitę mortisque arbiter Deus 301. Mors communis 301, 302. Ante quam rumpattur funiculus argenteus 307. Mors peccatorum pessima 346. Cum uiderint sapientes morientes, simul insipiens et stultus peribunt 358. Qui aufert spiritum principum 375. Vos autem sicut homines moriemini 381. Quis

290. Mors communis 292. Quare uita breuis homini 294. Mors ignobilis 297. Mors resoluit libertatem animę 298. Vitę mortisque arbiter Deus 301. Mors communis 301, 302. Ante quam rumpattur funiculus argenteus 307. Mors peccatorum pessima 346. Cum uiderint sapientes morientes, simul insipiens et stultus peribunt 358. Qui aufert spiritum principum 375. Vos autem sicut homines moriemini 381. Quis est homo qui uiuet et non uidebit mortem 388. Auferes spiritum ipsorum et

Magnanimitas Gazeorum: domos suas incenderunt, ne hostis preda potiretur. Quidam liberos et uxores interemere, ut seruituti subtraherent 119. Senex quidam suos seque peremit, ne seruire hosti cogantur 130. Maledicus Semei dat poenas 66. Mors. Tyberius filii defuncti familiares uetuit ad se accedere, ne eius recordatione moueretur 162. Mendacium Abrahę de Sara coniuge 5. Magister. Ioas mortuo Ioiada sacerdote, cuius disciplina continenter uixit, ad uitia delabi coepit

65. Pedanius. Ionatas. Loguston 67. Malus. Alexander ob improbitatem ciuibus inuisus, cum placatiore oratione sibi eos placare uellet, quęsiuit, quomodo eis satisfaceret si moreretur, audiuit 3. Catulus deo ulciscente morbo expauescendo periit 79. Mors. Timidus est habendus qui mori non uult, cum opus est, et qui non uult cum oportet 40. CXV milia LXXX elati Hierosolimis, DC milia cadauera eiecta 64. Mors libertatem animis pręstat. Mors ineuitabilis. Qui sibi mortem consciuit 78.

eis satisfaceret si moreretur, audiuit 3. Catulus deo ulciscente morbo expauescendo periit 79. Mors. Timidus est habendus qui mori non uult, cum opus est, et qui non uult cum oportet 40. CXV milia LXXX elati Hierosolimis, DC milia cadauera eiecta 64. Mors libertatem animis pręstat. Mors ineuitabilis. Qui sibi mortem consciuit 78. EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE Mundus. De origine mundi 3. De substantia mundi. Philosophorum opiniones 4. luppiter

audiuit 3. Catulus deo ulciscente morbo expauescendo periit 79. Mors. Timidus est habendus qui mori non uult, cum opus est, et qui non uult cum oportet 40. CXV milia LXXX elati Hierosolimis, DC milia cadauera eiecta 64. Mors libertatem animis pręstat. Mors ineuitabilis. Qui sibi mortem consciuit 78. EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE Mundus. De origine mundi 3. De substantia mundi. Philosophorum opiniones 4. luppiter 15. Principia 45.

105. An etiam in paradiso generandum fuisset. Generandi officium in paradiso sine ruboris appetito się! 107. Qui diligit uxorem suam, se ipsum diligit 109. De iure coniugiorum 113. Abrahę concubina 124. Miseria hominis. Vita mortalium mors potius dicenda 93. Quibus poenis hęc uita subiecta 180. De malis quibus humanum genus premitur 193. Mores et habitus Christianorum 151. Magnanimitas Romanorum. Brutus. Torquatus. Camillus. Mutius. Curtius. Decii. Marcus Paulus.

Cincinatus. Fabricius 57. Mulcta. Qui delinquentes non corripit, peccat 2. Quando homicidium non est crimen 6. Iustitia retributionis primorum hominum pro inobedientia 104. Medicus. Archiatrus, prothomedicus 21. Mors bona, cum pręcesserit uita bona 4. De morte uoluntaria ob metum poenę uel dedecoris 5. Theombrotus. Plato 6. Cato. Martyres quę sibi ipsis intulerunt. Sanson. Abraham 7. Pestilentia 21. Mors pessima quę non moritur 45. De morte animę et

Archiatrus, prothomedicus 21. Mors bona, cum pręcesserit uita bona 4. De morte uoluntaria ob metum poenę uel dedecoris 5. Theombrotus. Plato 6. Cato. Martyres quę sibi ipsis intulerunt. Sanson. Abraham 7. Pestilentia 21. Mors pessima quę non moritur 45. De morte animę et corporis. Vtrum mors etiam sanctis poena peccati sit. Cur non est ablata mors propter redemptionem peccati 92. Bene utuntur morte boni, quamuis ipsa mala sit. De generalis mortis malo. Mors

pręcesserit uita bona 4. De morte uoluntaria ob metum poenę uel dedecoris 5. Theombrotus. Plato 6. Cato. Martyres quę sibi ipsis intulerunt. Sanson. Abraham 7. Pestilentia 21. Mors pessima quę non moritur 45. De morte animę et corporis. Vtrum mors etiam sanctis poena peccati sit. Cur non est ablata mors propter redemptionem peccati 92. Bene utuntur morte boni, quamuis ipsa mala sit. De generalis mortis malo. Mors cathecuminorum. Mors peccatorum. Tempus mortis, utrum in mortuis an in

Theombrotus. Plato 6. Cato. Martyres quę sibi ipsis intulerunt. Sanson. Abraham 7. Pestilentia 21. Mors pessima quę non moritur 45. De morte animę et corporis. Vtrum mors etiam sanctis poena peccati sit. Cur non est ablata mors propter redemptionem peccati 92. Bene utuntur morte boni, quamuis ipsa mala sit. De generalis mortis malo. Mors cathecuminorum. Mors peccatorum. Tempus mortis, utrum in mortuis an in morientibus 93. Viuens mortuus 94. Quam mortem primis hominibus comminatus est Dominus

Mors pessima quę non moritur 45. De morte animę et corporis. Vtrum mors etiam sanctis poena peccati sit. Cur non est ablata mors propter redemptionem peccati 92. Bene utuntur morte boni, quamuis ipsa mala sit. De generalis mortis malo. Mors cathecuminorum. Mors peccatorum. Tempus mortis, utrum in mortuis an in morientibus 93. Viuens mortuus 94. Quam mortem primis hominibus comminatus est Dominus 94. Philosophi qui animę a corpore separationem non putant poenalem 95. Qui moritur in Adam 97.

non moritur 45. De morte animę et corporis. Vtrum mors etiam sanctis poena peccati sit. Cur non est ablata mors propter redemptionem peccati 92. Bene utuntur morte boni, quamuis ipsa mala sit. De generalis mortis malo. Mors cathecuminorum. Mors peccatorum. Tempus mortis, utrum in mortuis an in morientibus 93. Viuens mortuus 94. Quam mortem primis hominibus comminatus est Dominus 94. Philosophi qui animę a corpore separationem non putant poenalem 95. Qui moritur in Adam 97. Mendacium

non castigat 42. Gratias age, si castigaris a Domino 43. Medicus Christus 72. Medicina a Deo est 115. Musica a Deo est 125. Musicę concordia suauem sonum reddit 139. Canticum. Cantica canticorum 179. Mors animę 24. Mors peccati 82. Mortuus tam in bono quam in malo dicitur 99. Mors quędam inimica Christo, quędam amica 111. Exire de Ęgypto mori est 141. Mendacium 28. Mendacis os aperit diabolus 30. Magister.

age, si castigaris a Domino 43. Medicus Christus 72. Medicina a Deo est 115. Musica a Deo est 125. Musicę concordia suauem sonum reddit 139. Canticum. Cantica canticorum 179. Mors animę 24. Mors peccati 82. Mortuus tam in bono quam in malo dicitur 99. Mors quędam inimica Christo, quędam amica 111. Exire de Ęgypto mori est 141. Mendacium 28. Mendacis os aperit diabolus 30. Magister. Ligna quadrata in arca 5.

Medicina a Deo est 115. Musica a Deo est 125. Musicę concordia suauem sonum reddit 139. Canticum. Cantica canticorum 179. Mors animę 24. Mors peccati 82. Mortuus tam in bono quam in malo dicitur 99. Mors quędam inimica Christo, quędam amica 111. Exire de Ęgypto mori est 141. Mendacium 28. Mendacis os aperit diabolus 30. Magister. Ligna quadrata in arca 5. Abrahę Sarra prius uxor, deinde soror 12. Ordeaceis

Chimeram uicit 3 . Leo Herculis 4 .
Mora. Coruus ab Apolline missus 6 .
Mors. Chiron Herculis sagitas inspiciens, una de manibus lapsa pedem sauciat et perit 6 . HOMERVS

Pandarus sagittandi peritus, Diomedes equis. Vlisses lucta et cursu superat. Vlisses Poliphemum excecat. Irum extra ianuam eiicit seminecem. Procos sagittis conficit.
Mors. Ludi funerales Patroclo.
Musica. Phoemius cytharista. Demodocus.
Maledicus. Thersites.

Trausos nascentes fletu prosequuntur et morientes lętitia 68 .
Matrimonium. Vxorum contentio, quęnam earum cum marito mortuo debeat sepeliri 28 .
Mors. Xerxes exercitum contemplatus lachrymas fudit, quod de tot milibus hominum nullus ad centesimum annum esset superfuturus 95 .
Musica. Arion a delphino uectus 3 .

iniqui fabulationes, sed non ut lex tua. Voluntaria oris mei beneplacita fac. Psalmo eodem 120. Peccans per lapsum linguę. Moyses et Aaron perlinguę lapsum peccauerunt. Psalmus XL 124. Loquens iusta, non praua neque peruersa. Os bilinguę detestatur Dominus. Mors et uita in manibus linguę. Prouerbia XVIII. Sermo. Tempus tacendi, tempus loquendi. Sermo iterum 127. Sermo iterum. Effutiens intemperanter. Sermo bis. Responsio mollis. Sermo durus. Sermo sapientis et stulti. Sermo sexies 128. Sermo bis. Verbosus. Sermo bis. Bilinguis bis.

mortem suam antecesserunt 21 . Quomodo colendum sit ocium et quid in eo agendum, et quod ocium bonum 25 . Ocio fruentes quantum debent principi 27 . Ocium sine litteris mors est 33 . Ocium somnolentiaque 61 .
Honor. Ambitio 49 . Loco ignominię est apud indignum dignitas 86 .

145 . Pauper superbus 146 . Pauper habendi cupidus. Melior est pauper sanus et fortis quam diues imbecillis et maliciosus. Pauper malus 147 . Melius est mori quam indigere. Mors bona pauperi iusto 149 . Pauperes fuducialiter requiescent 154 . Factus es fortitudo pauperi 156 . Pauperes homines in sancto Israeexultabunt

205 . Et erit in die illa, dicit Dominus: occidet sol meridie, et tenebrescere faciam terram in die luminis 206 . Cornua in manibus eius, id est crux. Ibi abscondita est fortitudo eius. Ante faciem eius ibit mors etc. 210 . Auferam iniquitatem terrę illius in die una, id est die passionis 212 . Extendi mihi Iudam quasi arcum, id est Christum in cruce. Et appenderunt mercedem meam XXX argenteis

candelabrum tuum de loco suo, nisi penitentiam egeris II. Hi qui amicti sunt stolis albis uenerunt de tribulatione magna et lauerunt stolas suas, et dealbauerunt eas in sanguine Agni etc. Beatus et sanctus qui habet partem in resurrectione prima. In his secunda mors non habet potestatem, sed erunt sacerdotes Dei et Christi, et regnabunt cum illo etc. XX. Beati qui lauant stolas suas in sanguine Agni, ut ait potestas eorum in ligno uitę et per portas intrent in ciuitatem XXII.

XIII.
Peccatum. AD ROMANOS: Causati sumus Iudeos et Gręcos omnes sub peccato esse. Omnes enim peccauerunt et egent gratia Dei III. Per unum hominem peccatum, et per peccatum mors, in quo omnes peccauerunt. Vsque ad Legem peccatum, mors ab Adam usque ad Moysen V. Stipendia peccati mors VI. Peccatum non cognoui, nisi per Legem VII. AD CORINTHIOS I: Sic autem peccantes in fratres etc. in Christum peccatis VIII. Stimulus autem mortis

Peccatum. AD ROMANOS: Causati sumus Iudeos et Gręcos omnes sub peccato esse. Omnes enim peccauerunt et egent gratia Dei III. Per unum hominem peccatum, et per peccatum mors, in quo omnes peccauerunt. Vsque ad Legem peccatum, mors ab Adam usque ad Moysen V. Stipendia peccati mors VI. Peccatum non cognoui, nisi per Legem VII. AD CORINTHIOS I: Sic autem peccantes in fratres etc. in Christum peccatis VIII. Stimulus autem mortis peccatum est, uirtus uero peccati lex XV.

Causati sumus Iudeos et Gręcos omnes sub peccato esse. Omnes enim peccauerunt et egent gratia Dei III. Per unum hominem peccatum, et per peccatum mors, in quo omnes peccauerunt. Vsque ad Legem peccatum, mors ab Adam usque ad Moysen V. Stipendia peccati mors VI. Peccatum non cognoui, nisi per Legem VII. AD CORINTHIOS I: Sic autem peccantes in fratres etc. in Christum peccatis VIII. Stimulus autem mortis peccatum est, uirtus uero peccati lex XV. AD THIMOTEVM I: Quorundam

moralem et diuinam philosophiam 88 . Studium litterarum. Philosophorum sectę 110 . Deliberat Cicero, an permittente salutem Antonio orationes suas comburet 114, 115 . Mors Ciceronis 115 . Naso rogatus, ut quosdam uersus inconcinnos tolleret, respondit decentiorem esse faciem, in qua aliquis neuus esset 125 . Lucius Vinicius ex tempore causas agebat. De hoc eleganter dixit diuus

Cato Gręcas litteras insectatus, postremo tamen didicit 320 .
Plautus. Neuius. Ennius. Critolaus. Diogenes. Carneades. Cecilius 322 . Ennii mors 326 . Aristarcus grammaticus analogię perpetuus assertor 327 . Pacuuius. Lucillius. Polybius 332 . Accius. Pacuuius 335 . Sylla

uersibus ille facit 10 . Quorum stupefactę carmine lynces. Sola Sophocleo tua carmina digna coturno 11 . Et me fecere poetam Pyerides, sunt et mihi carmina 13 . Galli poetę mors 14 . Me uero primum dulces ante omnia Musę, quarum sacra fero ingenti perculsus amore. Accipiant cęlique uias et sydera monstrent 33 . Et amicum Cretea Musis, Cretea Musarum comitem, cui carmina, semper

Peccatum. Grandis offensa est, postquam peccaueris, iram Domini non mereri 19 . Inter iniquitatem et peccatum 26 . Libenter uitiis nostris applaudimus 29 . Peccatum mors animę 35 . Cogitatio, assensus, operatio, perseuerantia 48, 61 . Seruus peccati 49 . Conscientię compunctio 71 . Equi et

absque peccato 53, 82, 118, 299 . Ęs, ferrum, plumbum 63 . Tria peccatorum genera 109 . Peccatum ignorantię 117 . Peccatum mors 142 . Peccati onera grauia 154 . Blasfemia in Spiritum Sanctum 155 . Portę inferi 162 . Peccans in hominem. Peccans in Deum

Tristis est anima mea 361 . Iudas 362 . Vespere, mane, meridie. Passio, resurrectio, ascensio. Conculcauit me homo tota die; uerba mea execrabantur 362 . I. N. R. I. Mors. Iudei in Iesum 363 . Christus ad Patrem 364 . Ad Patrem: Quod non rapui, tunc exoluebam. Sustinui opprobrium. Operuit confusio faciem meam. Scribę et pharisei 371 .

pręfertur Catoni 6 . Nam iustis, quicquid malorum ab iniustis dominis irrogatur, non est poena criminis, sed uirtutis examen 25 . Martyres 72, 76 . Martyrum mors secundę mortis abolitio est 93 . Patientia iniuri 109 . Persecutiones decem, undecima Antichristi 151 . Martyrum constantia et fides

In eos qui dicunt deos a se non propter pręsentem uitam, sed ęternam coli 40 . Quid de idolatria senserit Hermes 59, Religio paganorum mortua 60 . Peccatum per peccatum declinari non debet. An spontanea mors appetenda, ut uitetur peccatum 7 . Romanorum uitia 12, 13 . Vitium malitię non naturam esse, sed contra naturam 80 . Causa peccati ex anima, non ex carne

100 . Tres perturbationes animi et totidem constantię. Passiones rectę sanctorum 101 . An primi homines in paradiso perturbationibus caruerint 102 . Passio Christi. Mors. Corpus. Quod pugnat et renouat 73 . Abel Christus, Cayn Iudei 109 . Abel et Seth--- mors et resurrectio Christi 114 . Noe nudatus, uino ebrius

An primi homines in paradiso perturbationibus caruerint 102 . Passio Christi. Mors. Corpus. Quod pugnat et renouat 73 . Abel Christus, Cayn Iudei 109 . Abel et Seth--- mors et resurrectio Christi 114 . Noe nudatus, uino ebrius 118 . Isaac immolandus 126 . Preualuit Iacob luctatori, Iudei Christo sic uolenti

Preualuit Iacob luctatori, Iudei Christo sic uolenti 127 . Recumbens dormisti ut leo. Agnus pascalis 128 . Psalmus XXI 136 . Mors et resurrectio 136 . Pudor. Impudens obscenitas ludorum 16 . Prouidentia Dei. 35 . Angeli prouidentię Dei seruiunt

Leprę species sex 73 . Pili abradi debent 75 . Hyrcus 76 . Mors peccati 82 . Aaron et Moyses pecauerunt 83 . Peccata diuersa 87 . Prophetę peccauerunt 98 . Animę uulnera difficulter

a mortuis, habitat in nobis, uiuificabit et mortalia corpora uestra VIII. AD CORINTHIOS I: Sicut in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omies uiuificabunttur. Primitię Christus, deinde hi qui sunt Christi, deinde finis. Nouissime autem inimica destruetur mors. Resurectionem probat exemplo seminum etc. Omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. Mortui resurgent incorrupti XV. PETRI I: Et mortuis euangelizatum est, ut iudicentur quidem secundum homines in carne, uiuant autem secundum Deum in

Risus amentia 291 . Melior est ira risu. Risus stulti 298 . Reus uel damnatus: laborabat in ęternum 358 . Sicut oues in inferno positi sunt; mors depascet eos 358 . In ęternum non uidebit lumen 358 . Tradentur in manus gladii; partes uulpium erunt 366 . Deleantur de libro uiuentium

De tribus excellentioribus gentium regnis 123 . De ęquo iure dominandi 159 . Respublica 160, 161 .
Reus. Mors immortalis 45 . Rationis ordo 80 . Vis mentis atque rationis 195 .
Resurrectio. Contra eos qui asserunt terrena

24 . Capreę uisus acutissimus 41 . Coruus odore necans serpentes. Visus quo Deus uidetur est mens et spiritus 44 . Sensus fenestrę sunt per quas aut mors aut uita intrat ad animam 45 . Silentium. Seuerus Sulpitius presbyter a Pelagianis deceptus agnoscens loquacitatis culpam silentium usque ad mortem tenuit 92 . De silentio horis statutis seruando

usque in senectutem permansit illi uirtus 150 . Sensus quinque. Aurem et oculum fecit Dominus 130 . Non saciatur oculus uisu nec auris auditu impletur 132 . Ascendit mors per fenestras nostras, ingressa est domos nostras 169 . Sol exurens et refulgens 150 . So percussit super caput Ionę, et dum ęstuaret, petiit mortem 207 . Stellę

Sanctus XX. PAVLVS AD ROMANOS
Sapiens. Qui enim secundum carnem sunt, quę carnis sunt sapiunt; qui uero secundum spiritum, quę sunt spiritus sentiunt. Nam prudentia carnis mors est, prudentia autem spiritus uita et pax etc. VIII. Non plus sapere quam oportet. Nolite esse prudentes apud uos metipsos XII. Volo uos sapientes esse in bono et simplices in malo XVI. AD CORINTHIOS I: Contra sapientes mundi I.

laudatus non dedit honorem Deo et ab angelo percussus expirauit XII. IACOBI: Deus superbis resistit, humilibus dat gratiam IIII. APOCALYPSIS: Quia in corde suo dicit: Sedeo regina, et uidua non sum, et luctum non uidebo. Ideo in una die uenient plagę eius, mors et luctus et fames, et igne comburetur, quia fortis est Deus qui iudicabit illam XVIII. Secretum. AD ROMANOS: Quam incomprehensibilia sunt iudicia eius et inuestigabiles uię eius XI. AD CORINTHIOS I: Dei sapientiam in mysterio

affectus fremunt 18 . Vlixes sociis remedium aduersus Sirenas inuenit 19 .
Somnus refectioni necessarius est. Hunc tamen semper si per diem noctemque continues, mors erit 75 . Laudare solebat Attalus culcitram, quę resisteret corpori etc. 53 . In somnolentos 60 .
Senex. Nihil

Portę 118, 352 . Portę Niniuę. sensus corporis, porte Hierusalem. sensus spiritales 118 . Quinque ciuitates in terra Ęgypti 239 . Mors intrat per fenestras 346 . Sepultura. Notatur Ephraim, quod uendiderit sepulturam maiorum 6 . Sepultura asini sepelietur, id est insepultus iacebit

Liberator Hierusalem ab obsidione Sennacherib 158 . Vrgens ad deditionem promissis ac minis 159 . Non percutiet eos ęstus et sol 162 . Ascendit mors per fenestras nostras etc. 169 . Liberabo te de manu pessimorum et redimam te de manu fortium 171 . Comedit me, deuorauit me Nabuchodonos or 181 . Manum

1.1.173  Humanumque genus simulacra carentia sensu
1.1.174   Diraque dedoceas monstra putare deos,
1.1.175   Vtque suo gladio Mors occidat aegraque fracto
1.1.176   Ore relaxatos 1,176 Ore relaxatos in margine: Gutture laxatos reddat abyssus auos.
1.1.177  Nanque ultro

1.31.2  Tota peregrini gurgite mersa meri.
1.31.3   Et senio et uino est bis deploratus uterque,
1.31.4  Certatimque illos mors quasi bina tenet.
1.31.5  Deprehensos lex nostra tamen uinaria punit
1.31.6  Quod uetitum mensis apposuere merum,
1.31.7  Indigenam

in uno
2.2.283  Corpore nempe duos, matrem et sua uiscera natum.
2.2.284  Atque utinam tantum sentirem sola dolorem,
2.2.285  Et Tua mors redimenda mea, mi nate, fuisset,
2.2.286  Cuiuis supplicio mortique impenderer ultro,
2.2.287  Sputa libens, colaphos, spinas et mille tulissem

2.2.290   Vulnera nostra Tuis. Tantos miseranda dolores
2.2.291  Mutari cum morte uelim, mihi muneris instar
2.2.292  Mors mea sola foret, si Te superesse parenti
2.2.293  Illaesum sineres, nostrae lux unica uitae!
2.2.294  Sed cruor ancillae uilis, nec foemina labem

25.
3.25.1  Pignoris optati regina puerpera compos
3.25.2   Nec defuncta meas deprecor ipsa uices.
3.25.3  Nam quamuis uiridi mors maturauerit aeuo,
3.25.4   Dulcius haud alias interitura fui:
3.25.5  Et partu et regno saluis et rege marito
3.25.6   Totque

mihi uicinam laetho reuocare salutem
4.3.76   Et luci uitae restituisse uelis.
4.3.77  Si tamen insanos exoluam morte dolores,
4.3.78   Mors mea, crede, tuum, Flauia, crimen erit!
4.3.79  Nanque ego, quo tanti casus monimenta supersint,
4.3.80   Mandabo haec tumuli fronte notanda mei:

4.17.9   Cuius dum fruitur complexibus anxia ueris,
4.17.10   Coniugis est manes fida secuta comes.
4.17.11  Quod nisi mors finit sensum, tua, Flauia, dicar
4.17.12   Vmbra, superfuero quantulacunque mei,
4.17.13  Dicar et Elisii detur si copia coetus,

Orestes?
4.18.54   Frater an offenso Castore laetus erit?
4.18.55  Nisus in Euryalo grauiora pericula sensit
4.18.56   Et Bitiae grauior mors aliena sua est.
4.18.57  Quo mea plus uindex iniuria saeuiet in te,
4.18.58   Fiet et auctori perniciosa suo.
4.18.59  Sed tibi

uitae:
6.1.56   Altera res breuis est, altera morte caret.
6.1.57  Nil profectura sic Virbius arte reuixit,
6.1.58   Cui duplex olim mors obeunda fuit;
6.1.59  Tu quoque sanescis frustra, Minoia proles,
6.1.60   Cui serpens uitam, mella tulere necem;
6.1.61  Et tibi, quae

10. Epitaphium Iani et Vrsi
6.10.1  »Quid fles, alma Venus?« »Ianum florentibus annis
6.10.2   Delicias rapuit Mors uiolenta meas.«
6.10.3  »Cur, Pallas, luges? »Vrsum mors sustulit illum,
6.10.4   Pars Aganyppaei qui fuit una chori.«
6.10.5  Ergo

Iani et Vrsi
6.10.1  »Quid fles, alma Venus?« »Ianum florentibus annis
6.10.2   Delicias rapuit Mors uiolenta meas.«
6.10.3  »Cur, Pallas, luges? »Vrsum mors sustulit illum,
6.10.4   Pars Aganyppaei qui fuit una chori.«
6.10.5  Ergo immortales diuas si flere uidemus,
6.10.6   Quis, rogo,

Vrse, iaces.
6.13.3  Sic magis alterius, propria quam morte sepultus,
6.13.4   In te qui frater uixerat ante tuus.
6.13.5  Hanc quoque mors grauior mortem praeuenit: in uno
6.13.6   Sospes uterque fuit, frater uterque iacet. 14. In

14. In eosdem. Ad Mortem
6.14.1  Funerei tandem luctu satiata parentis,
6.14.2   Mors, reuoca nigrum, sanguinolenta, pedem,
6.14.3  Parua nec inuideas magnae fragmenta ruinae:
6.14.4   Naufragio tabulas fas superesse breues!

natos?
6.15.2   Nos, pater, in caelo uiuimus ambo pares.
6.15.3  Hic procul a terris mortali labe caremus,
6.15.4   Haec uita est nobis, mors prior illa fuit.
6.15.5  Ergo, si fas est, natis gratare duobus
6.15.6   Quos pia, uictores corporis, astra tenent.
6.15.7  Nec nos

ceu fulmine, et algeo totus
6.21.8   Aeterno ut glacies irresoluta gelu,
6.21.9  Dum meus effertur princeps Carrapha, pependit
6.21.10   Mors mea de cuius morte, salute salus.
6.21.11  Nec saxum mirare loqui: caua saxa loquuntur
6.21.12   Iacturamque grauem marmora flere solent.

meos fugacis aeui
6.27.9  Tot fasti memores loquuntur annos. 28.
6.28.1  Quod neque Mors opibus nec ab indole temperet ulla,
6.28.2   Ecce docet Pallas mortuus ante diem.
6.28.3  Qui procul, heu, magnos misit trans aequora planctus,

40. In Vrsum et Ianum
6.40.1  Qui modo conspicui primaeuo flore nitebant,
6.40.2   Abstulit, heu, fratres Mors truculenta duos.
6.40.3  Vixdum illis pariter uigessima contigit aestas
6.40.4   Cum patris amplexu raptus uterque fuit,
6.40.5  Deque

Tuis gressibus astra patent,
7.13.35  Vectibus auulsis et fracto carcere serpens
7.13.36   Incisa uomuit millia multa gula,
7.13.37  Et Mors arte sua periit, uitalis Iesus
7.13.38   Manibus adsertis uictor ubique sonas.
7.13.39  Tot Furiae, tot monstra nouis spoliata trophaeis,

15. Epitaphium Ludouici regis Francorum
7.15.1  Arma inter dux, miles eram Ludouicus: Alpes
7.15.2   Testor, in armatum Mors fuit ausa nihil:
7.15.3  Scilicet, oppeterem ut positis uxorius armis,
7.15.4   Me dignam inuidit pulchra per arma necem.

7.38.4   Si tua torsisses tela, cruente Pater! 39. In eundem
7.39.1  Inuidet, o Iuli, Mors immortalia facta,
7.39.2   Inuidet et uotis obstat acerba tuis,
7.39.3  Post Gallum et Venetos ne non tua fata doleres,
7.39.4   Turca

nece cuncta premunt, caelum quae, terra fretumque
2.249  Fert quaeque aetherium subter nascuntur Olympum!
2.250  Laus acri rapienda uiro est et adorea pugnae."
2.251  Hoc pacto incensi dictis furialibus alas
2.252  Concutiunt gaudentque dolis. Mors falce cruenta
2.253  Terribilis praecepta facit pharetramque silentem
2.254  Induit atque implet calamis. Hanc pone sequuntur:
2.255  Luctus et algificus Pallor, Dolor improbus ipsam
2.256  Praeuolat innumeros portans in proelia Morbos.

2.254  Induit atque implet calamis. Hanc pone sequuntur:
2.255  Luctus et algificus Pallor, Dolor improbus ipsam
2.256  Praeuolat innumeros portans in proelia Morbos.
2.257  Sed neque Cocyti nox importuna nec Orci
2.258  Ianitor et moesto mors inuitabilis arcu,
2.259  Non alius labor aut aduersis prodiga damnis
2.260  Fata uirum superare ualent: domat omnia fortis
2.261  Amphitryoniades aequo sub corde ferendo
2.262  Quae tristis fortuna sibi seu fata dedissent.
2.263  Iamque

2.317  Belli feruor adhuc mutilat. Stat fertilis orbis
2.318  Idalio saltu: hic miseros amor urit amantes.
2.319  Hic homicidarum statio et qui sponte nefandas
2.320  Iniecere manus sibimet uitasque dederunt
2.321  Aeterno exitio. Tantum mors ipsa rependit
2.322  Libera, corporeo quibus est de carcere pulsa
2.323  Lux uitae, cuique ut peragat sua fata necesse est.
2.324  Hic solida glacie atque altis concreta pruinis
2.325  Gens, quae ignara fuit rerum, sine fulgure mentis

carne parentis
3.36  Aeternas iusto delebit sanguine poenas.
3.37  Hic sontes damnat, qui magno errore grauati
3.38  Tramitibus uariis Stygios merguntur in ignes.
3.39  Tunc alias subeunt leges atque altera iura.
3.40  Namque sub ingenti qua mors tellure coercet
3.41  Hoc barathrum tenditque cauum per inane sub umbras
3.42  Plutonis domus et summi Iouis alta potestas,
3.43  Dictaei fratres saeuas Acherontis habenas
3.44  Imperiumque tenent umbrarum atque impia Ditis
3.45  Iussa

usum uirtutis exercet: nec eos caducis ac mortalibus bonis corrumpi ac deprauari sinit. Quod ipsum et a medicis quotidie fieri uidemus qui egrotis hominibus de quorum salute nulla spes reliqua est sine delectu aliquo pro ipsorum appetitu indulgent omnia, eos uero quorum mors certa adhuc non est multis rebus etiam auidissime desideratis abstinere iubent. Ostendi igitur ut promiseram Beatissime pater pro ingenii mei paruitate Jesu Christi mortem nobis non modo non superuacuam: sed salubrem omnino et

uulneribus uulnera adiicient: quibus satis non fuit Christi captiuitas. non iurgia. non irrisiones. non maledicta. non uerbera. non fellis acetique potus. non spinea illa corona. non manuum pedumque atrocissima uulnera. non crucis patibulum non generosi sanguinis effusio. non denique ipsa mors: in qua omnis pena et omnia supplicia cessant: in qua inimicorum odia concidunt. hostium furor sedatur. ferarum impetus conquiescit. Non fertur inimicus in cadauer inimici. non hostis in euersa menia concitatur. non item fera quantumlibet ferox in mortua sui generis animalia deseuit.

totum id, quod habuit, petenti Helię prophetę concedere non dubitauit. Et ex illa die hydria ei farinę non defecit nec lecythus olei fuit imminutus, donec pluuiam dedit Dominus super terram. Denique paruulum filium, quem mors abstulerat, pietas uiuum in sinu matris restituit annuente Domino precibus prophetę, quem illa et cibo pauerat et fouerat hospitio. Pro Tabita quoque Dorca nonne pauperum, quibus illa se benignam pręstiterat,

timori amor, ut pateret, quanta esset humana fragilitas, ubi auxilium subtrahitur diuinum. Sed etsi cessit, non tamen recessit. Rursum se ille colligens, cum in ipsum respexisset Iesus, usque adeo timuisse doluit, ut dolore mors leuior fuisset. Haud igitur minoris dilectionis testimonium prębuit uiuus, dum crimen luget, quam prębuisset mortuus, si Dominum omnino non negasset. Proinde etiam post reatum his quoque, qui nihil tale

An persecutio? An gladius? Sicut scriptum est: Quia propter te mortificamur tota die, et ęstimati sumus sicut oues occisionis. Sed in his omnibus superamus propter eum, qui dilexit nos. Certus sum enim, quia neque mors, neque uita, neque angeli, neque principatus, neque uirtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a

morieris. Et eo ipso anno mendacium morte diluit. At etiam Hieremiam in Aegypto lapidatum dicit aliquis, licet uera annunciaret. Cui breuiter respondebimus: Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum, mors autem peccatorum pessima . Ideo iustos occidi permittit Dominus, ut beatificet; ideo malos, ut damnet. Multi pręterea ex prophetis extrema pati quam uera reticere pręoptarunt, cum ob hoc a Deo

morieris. Et eo ipso anno mendacium morte diluit. At etiam Hieremiam in Aegypto lapidatum dicit aliquis, licet uera annunciaret. Cui breuiter respondebimus: Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum, mors autem peccatorum pessima . Ideo iustos occidi permittit Dominus, ut beatificet; ideo malos, ut damnet. Multi pręterea ex prophetis extrema pati quam uera reticere pręoptarunt, cum ob hoc a Deo

non ulciscetur anima mea? Vis scire, quomodo ulciscatur uel qualiter uisitet, Apocalypsim lege: Et omnibus mendacibus — inquit — pars eorum erit in stagno ardenti igne et sulphure, quod est mors secunda . Breuiter idem in psalmo expressum est: Perdes omnes, qui loquuntur mendacium . Cuius rei haud ignarus Apostolus ad Ephesios, ne forte in tantam incidant perditionem: Deponentes mendacium —

ruinas. Et: Vidisti hominem uelocem ad loquendum? Stulticia magis speranda est quam illius correctio. In Ecclesiaste quoque: Stultus uerba multiplicat. Et rursum in Prouerbiis: Mors et uita in manibus linguę. Postremo ipse ueritatis Magister et uitę Dominus in Euangelio ait: De omni uerbo ocioso, quod locuti fuerint homines, reddent rationem in die Iudicii. Ideo diuitem quoque in

Fornicatores et adulteros iudicabit Deus, hoc est, damnabit. Et in Apocalypsi legimus: fornicatorum partem cum ueneficis futuram et idolatris et omnibus mendacibus in stagno ardenti igne et sulphure, quod est mors secunda. Sed percurramus etiam Scripturarum exempla, quo magis innotescat, quanto odio Deo sit omnis impudicus. Lamech primus duxit duas uxores, et primus Cayn occidit fratrem. Dicitur tamen

omnia pręcepta mea, et fecerit iudicium et iustitiam, uita uiuet et non morietur. Omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor. In iustitia sua, quam operatus est, uiuet. Nunquid uoluntatis meę est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut conuertatur a uiis suis et uiuat? Et iterum: Conuertimini — inquit — et agite poenitentiam ab omnibus iniquitatibus uestris, et non erit uobis in ruinam

errutis oculis quam ante integris occiderat. Tu quoque, quem corporis uisus destituit, mentis fortitudinem excita, bono animo esto; iam securior irruentes in te uitiorum cuneos excipies clausis obturatisque fenestris, per quas mors ingredi ad animam solet. Tobię, uiro tum in Deum pietate, tum solicitudine in pauperes claro, dum resupinatus obdormisset, stercus de nidulo hirundinum cadens oculos excęcauit. Et nihil eo contristatus dicitur, sed

curandum, ut ante animę nostrę remedia adhibeat sacerdos quam corpori medicus, ut etiam, si alia de causa quam ob delictum male affecti fuerimus et morbus curari nequiuerit, magis securi uitę huius finem expectemus. Ne mors quidem grauis erit uitam meliorem sperantibus. Morbo autem liberatis magnopere cauendum est, ne ueluti canes ad uomitum reuertamur. Ait enim: Ecce sanus factus es; iam noli amplius peccare, ne deterius tibi aliquid

non peccabis. Haud igitur incongruum erit, si nunc exponere aggrediemur, quemadmodum hi quoque, quos imitari cupimus, ultimum uitę diem semper ante oculos habuerint menteque uersarint, plurimum in eo curę ponentes, ne mors offenderet imparatos. Iob omnia uincens patientia, nullis fractus est erumnis, nulla collapsus aduersitate, ut qui non ignoraret breui iis se expeditum iri, eo quod diu hic uiuere non posset et deinceps multo beatius

Domine. Tolle animam meam! Neque enim melior sum quam patres mei. Sic et Dauid: Hei mihi, quia incolatus meus prolongatus est. Et Ionas: Domine, tolle, quęso, animam meam a me, quia melior est mihi mors quam uita. Ex quo patet, quantis hic premimur miseriis, cum etiam illi, quibus non nisi ad inferos descensus erat, hinc decedere tantopere concupierint. Cui sane argumento Iob sententia astipulatur dicentis:

fugit uelut umbra, et nunquam in eodem statu permanet. Hoc idem uidit et Iesus ille in Veteri Testamento, Syrachi filius, qui in Ecclesiastico suo admonendo nos ita ait: Memor esto, quoniam mors non tardat. Ante mortem benefac amico tuo, et secundum uires tuas exporrigens da pauperi. Ante obitum tuum operare iustitiam, quoniam non est apud inferos inuenire cibum. Omnis caro sicut foenum ueterascet.

fidelium non pręoptet huius necem cum meritis suis quam illius uitam cum regno eius? Quod si crudele aliquod turpeue mortis genus expauescimus, Domini Iesu crucem cogitemus. Sin uero id nos terret, quod nescimus, quando mors uentura sit, occurrere illi semper parati simus. Vigilate — inquit — quia nescitis, qua hora Dominus uester uenturus sit. Si sciret paterfamilias, qua hora fur uenturus esset, uigilaret utique et non

educi, eo quod ad ęternam beatitudinem se transferendum minime dubitaret. Statim ergo sumpto animę uiatico relictaque carnis sarcina cęlum petiit, quo iam diu peruenire cupierat. O uere preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius. Nisi enim preciosa esset, haud ita expeteretur. Iccirco sane nec Hilarionem abbatem latrones cum armis circumsistentes terrere potuerunt. Cumque intrepidum permanere mirarentur, nunquid necem non

foeminarum proferamus exempla! Praxedis, uirgo Romana, cum facultates suas pauperum fecisset, ad illum festinans, cuius amore hoc egerat, orauit uitę illius finem, et impetrauit. Mira res: robustissimis uiris terrori mors est, uirgini iuuenculę desyderio fuit. Sabina quoque uirgo ad tumulum Sabini martyris, fratris sui, prostrata orasse dicitur, ne ultra uiueret, non fratrem dolens, sed eum sequi cupiens, quem

Sabina quoque uirgo ad tumulum Sabini martyris, fratris sui, prostrata orasse dicitur, ne ultra uiueret, non fratrem dolens, sed eum sequi cupiens, quem diuino frui conspectu non ambigebat. Illis ergo grauis et terribilis mors est, qui terrena curant, non iis, quorum conuersatio in cęlis est et qui moriendo ad immortalitatem transmigrant. Quotidie igitur animo uoluamus, quotidie ruminemus quales mox futuri

tuę negligis et pernicie tua lętaris. Age iam tandem excita te et expergiscere et uel hoc saltem nouissimo pene temporis puncto poenitentiam age. Quam si differre perges, uide, quanto te periculo committas: uita fugit, mors aduentat semperque propior est quam esse creditur. Cum autem uenerit, non erit amplius poenitentię tempus, sed iudicii; iudicii, inquam, sicut districti, ita irreuocabilis, quo, quicquid decernitur, fine caret, siue bonum

licet, quam alterum horrendum sit, alterum concupiscendum, et ita nobis moderemur, ut hoc assequi, illud euitare ualeamus. Scriptum est enim: Beati mortui, qui in Domino moriuntur! Et: Mors peccatorum pessima. Caput X / DE HORA MORTIS Quam autem beati sint, qui in Domino moriuntur, dici non potest. Ex parte

nos conturbet conditio, Enoch et Heliam non mortuos, sed translatos fuisse Scripturę testimonio probatur. Vterque autem ambulasse cum Deo dicitur. Ita et nos quidem, si cum Deo ambulantes, hoc est, mandata eius obseruantes, mors occupauerit, transferemur in anima prius, postea et in corpore, non quo illi tunc translati sunt, sed quo ascendit Christus. Nihil igitur doleamus carnem nostram nunc corrumpi redigique in puluerem, cum rursum quandoque

operuit. Eo uix sepulto cęlla corruit et palma, quę iuxta illam stabat, radicitus euulsa procubuit, quasi dedignantes aliorum usui seruire, quę tam exactę sanctitatis uiro seruissent. Cuius ergo tam magnifica in terris mors fuit, quam gloriosa uita est in cęlo? Diuus Hieronymus moriturus humi se collocari iussit saccoque, quo induebatur, operiri. Tum discipulis conuocatis eos, ut in Dei seruitii perseuerarent, multum exhortatus est.

diabolum tetra horribilique forma propius astitisse ferunt, sed mox ab eo contemptum confusumque discessisse. Ille ergo fugato aduersario confidentius finem suum expectauit. Quem enim terrere diabolus non potuit, ei ne mors quidem timori fuit. Ad Probum, Reatinę urbis episcopum, puer, qui ęgrotanti assidebat, uidit duos uiros ingredi candidis uestibus indutos radiantique facie lucentes. Et mente consternatus, qui essent, clamare magis

aperto eius sepulchro incredibilis odoris inde suauitas exhalauit. Qua ex re illud, quod per somnium uiderat, uerum fuisse cognitum est. Qui tam feliciter mori cupit, debet, sicut ille uixit, et ipse uiuere. Non potest eius mors mala esse, cuius uita bona fuit. Nursię presbyter Vrsinus, cum animam ageret, prorupit in uerba salutationis, quasi qui principes uiros ad se accedere conspiceret et aduentu eorum admodum gauderet: Optato — inquit

morior modo. Postea uero die quarto, cum sanctam communionem accepisset, pro foribus cęllulę eius psallentium chori auditi, et illa corporis uinculis expedita cum eisdem cęlum petiit. Quis dicere queat, quam illi iocunda mors erat, quę moriendo supernę felicitatis tantam pręgustabat dulcedinem? Trasillę, beati doctoris ac pontificis Gregorii amitę, in uisu sanctus Felix pontifex apparuit. Qui sedem illi ostendens multa luce renitentem:

adorauerunt bestiam dicentes: Quis similis bestię et quis poterit pugnare cum ea? Sed bene illi, qui draconem et bestiam adorant, terra dicuntur. Terrena enim sapient nescientes, quia Christus iam non moritur et mors illi ultra non dominabitur. Qui uero posthac mori et resurgere simulabit, Christum se esse asserens, non Christus, sed Antichristus erit. Interea uero, dum dira agetur persecutio, dum Christianorum passim innoxius

magna et maiestate post illud prodeuntem cernere incipient? Et tunc uidebunt — inquit — Filium hominis uenientem in nubibus cum uirtute multa et gloria. Videbunt iniqui, quem uidere supplicium illis et mors erit. Iam enim ex timore in stuporem uersi animis deficient et tandem spiritu oris eius percussi crudeles animas cum diris gemitibus ingentique cruciatu exalabunt. Siquidem dici non potest, quam horrendus tunc erit

Adam morimur, ita in Christo, qui die tertia resurrexit, uiuemus. Ipse mortis nostrę destructor est, ipse et resurrectio nostra. Vnde per eundem prophetam dicit: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o mors! Ero morsus tuus, inferne! Quę res nequaquam latuit uirum iustum Iob, qui futuram corporum resurrectionem et constanter credidit et firmiter sperauit et fideliter confessus est: Scio — inquit

ita in Christo, qui die tertia resurrexit, uiuemus. Ipse mortis nostrę destructor est, ipse et resurrectio nostra. Vnde per eundem prophetam dicit: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o mors! Ero morsus tuus, inferne! Quę res nequaquam latuit uirum iustum Iob, qui futuram corporum resurrectionem et constanter credidit et firmiter sperauit et fideliter confessus est: Scio — inquit — quod

quanuis et ipse resurget et uiuet, inter mortuos tamen, non inter uiuentes deputabitur. Atque, ut apertius intelligas neminem non resurrecturum, Ioannes in Apocalypsi ait: Et dedit mare mortuos suos, qui in eo erant, et mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant, et iudicatum est de singulis secundum opera ipsorum . Paulus quoque apostolus, per quem Christus locutus est: Mysterium — inquit — uobis

curę sit. Male illam expectat, qui hanc, quę prior esse debet, non peregerit. Beatus autem et sanctus — ut Ioannes in Apocalypsi ait — qui habet partem in resurrectione prima; in eo secunda mors non habet potestatem. Tales enim cum suis corporibus de limo terrę sese ad sonitum tubę cęlestis errigentes atque in altum sublati obuiam ibunt Christo et in parte dextera, hoc est, in beatitudine, in qua nihil est

execratis, (et) *add. homicidis, et fornicatoribus, et ueneficis, et idolatris, et omnibus mendacibus pars illorum erit in stagno ardenti igne et sulphure, quod est mors secunda. Mox etiam quasi indignabundus exclamabit: Foris canes, et uenefici, et homicidę, et idolis seruientes, et omnis, qui amat et facit mendacium. Tunc et ipse gentium doctor Paulus, quos olim

cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis. Hęc uia illorum scandalum ipsis, et postea in ore suo complacebunt. Sicut oues in inferno positi sunt; mors depascet eos. Contra malignos delatores: Quid gloriaris in malicia, qui potens es in iniquitate? Tota die iniustitiam cogitauit lingua tua; sicut nouacula acuta fecisti dolum. Dilexisti maliciam super

atque interea incessabilis immugiet gemitus, personabit planctus, obstrepet eiulantium nunquam moestior auditus clamor. Et, ut Ioannes ait: Quęrent mortem, et non inuenient eam; et desyderabunt mori, et fugiet mors ab eis. Quod si populus Israhel, qui ad montem Synai, ut pręcepta Dei audiret, sanctificatus accesserat, eo loquente adeo exterritus sit, ut statim inde pedem referentes Moysi dicerent: Loquere tu nobis, et

desiere, et successit nunquam desitura calamitas. Felices nobis uidebamur, et heu quam repente in quantam collapsi sumus miseriam! Cur concepti fuimus? Aut cur conceptos non est aborsa mater? Vel cur non statim natos aboleuit mors, uel adultos oppressit ualitudo, uel angustiauit egestas, uel despoliauit et in seruitutem captiuos abduxit hostis? Cur uis aliqua non afflixit, non uexauit, ut aliam uitam, alios mores instituere nos cogeret quam eos,

ualitudo, uel angustiauit egestas, uel despoliauit et in seruitutem captiuos abduxit hostis? Cur uis aliqua non afflixit, non uexauit, ut aliam uitam, alios mores instituere nos cogeret quam eos, pro quibus ista patimur? O, si mors in igne illo esset, ad quem compellimur, quam libenter in eum irrueremus, ut sic consumptis fugere supplicia ęterna liceret! Sed hoc omnino supra quam cogitari potest grauius est, quod semper ardere cogemur et nunquam

malis acerbior sit. Sicut enim beatorum gloria uerbis explicari nequit, sic nec damnatorum poena. Tantum in hac mali est, quantum in illa boni, quoniam inter se opposita sunt ut dies et nox, lux et tenebrę, uita et mors. Id quidem manifestius parebit, si etiam illud, quod superius propositum a nobis fuit, paulo plenius consyderabimus, quod scilicet ignis iste in tenebris micans non solum calore cruciet, uerum etiam fulgore ipso. Tantum

profundum et puteus abyssi, sunt glareę Cocyti, est sicut calor, ita et frigus, iuxta illud: Ad nimium calorem transiet ab aquis niuium. Sunt spiritus creati ad uindictam, sunt pix, sulphur, grando, sitis, fames, mors, scorpii, serpentes, est romphea uindicans in exterminium impios, est absynthium et aqua fellis, est turbo indignationis Domini et tempestas erumpens et irruens super capita iniustorum. Est et, de quo superius dictum est,

sitient amplius, neque cadet super illos sol, neque ullus ęstus: quoniam Agnus, qui in medio throni est, reget illos et ducet eos ad uitę fontes aquarum. Et absterget Deus omnem lachrymam ab oculis eorum. Et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia *corr. ex quę prima abierunt. Et dixit, qui sedebat in throno: Ecce noua facio omnia.

Deum laudantia et uigintiquatuor seniores, honorem officiumque deferentes sedenti in throno. Vidit sanctam ciuitatem Hierusalem tanquam sponsam ornatam uiro suo Christo. In qua neque luctus neque clamor neque dolor neque mors erat, sed gaudium, pax, quies uitaque sempiterna. Cuius muri ex lapide precioso, ipsa aurum mundum, templum eius Deus omnipotens et Agnus. Claritas Dei illuminat illam, et lucerna eius est Agnus. Non

consolationem uel infidelium conuersionem se ostendit, cum ille etiam inuisibilibus intra se iam frueretur bonis! Quę plenius liberiusque amplecti affectans crucifigi optauit et tam immane supplicium gratanter subiit; neque mors ei grauis, sed dilatio mortis erat. Pauli apostoli caput a corpore dissectum, ter per humum prosiliit, ter Iesu Christi nomen inuocauit, tres fonticulos, qua saliendo terram contigit, scaturire fecit. De uulnere eius

1.104  Totque malis nolles ponere dura modum?
1.105  Fila precor frangas; iam fusos rumpite, Parcae:
1.106  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.107  Heu uarium, caecum, fallax, heu temporis aeuum
1.108  Mobilis. O mundi gloria uana,

1.116  Ingenio cuius nomen ad astra tuli.
1.117  Quid moror infelix? Quid enim mihi denique restat:
1.118  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.119  Impia fata deum, cur tantos ferre labores
1.120  Me sinitis? Saltem uos, rogo, detis

1.128  Vt dominam peterem protinus ipse meam.
1.129  Sed quia caelestes non praebent talia nobis:
1.130  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.131  Non cuiuis liceat flauum simularier imbrem
1.132  Inque sinum dominae procubuisse

1.142  Nec leuibus plumis praeda tenenda fuit.
1.143  Quid loquor infelix? Nil prosunt uerba dolori:
1.144  Mors o uenias misero nil metuenda mihi.
1.145  Hanc ego Tarpeiam nunquam confringere sperem,
1.146  Exclusit quae nos ad mala tanta

1.152  Hippolyto medicam quae tulit ante manum.
1.153  Hei mihi, cum nostrum non sit medicabile uulnus:
1.154  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.155  Quae mihi sola fuit tantorum causa laborum
1.156  Sola potest nostri finis et esse

1.164  Me miserum! curat tot mala nostra nihil.
1.165  Non licet ulterius sine dulci uiuere amore:
1.166  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.167  Supplicium uideas modo lux tu candida nostrum,
1.168  Vndique tot lacrimas, tot gemitusque

1.176  Aegrotoque negas tu mihi ferre manum.
1.177  Proh scelus indignum! dilecta linquor amica:
1.178  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.179  Saeua precor uenias rabidarum turba ferarum,
1.180  Dentibus ut duris uiscera nostra

1.186  Accedat, nostram cernat ut illa necem.
1.187  Saeuus Amor, uenias: satiabere sanguine nostro;
1.188  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.189  Qui modo cumque meos felix imitabere amores,
1.190  Iam poteris damno cautior esse

1.195  Nos tamen at nostrae ueniam praebebimus hosti,
1.196  Tot lacrimas et tot quae mala longa dedit.
1.197  Denique sit mea mors totum uulgata per orbem,
1.198  Damna per exemplum sint fugienda meum.
1.199  Vade, meum nigro uestitu flebile, carmen,

2.18  Caeruleis audax associata feris;
2.19  Seu uelis ad Gangem? Ganges mihi terminus esto:
2.20  Si placeat, uiuam; si mea mors, moriar."
2.21  His ego pollicitis- quis enim non talibus esset? ­
2.22  Illectus miser, hac credulitate tumens,

aduersos oculos in fronte reduxit,
15.10  Lapsus in extrema conditione miser.
15.11  Saxea, dura, ferox, crudelior aequore saeuo,
15.12  An tibi magnificum mors sua munus erit?
15.13  Quandoquidem cupias iuuenili caede laudari lauari,
15.14  Improba, quid cessas: utere sorte tua.
15.15  Si sua uita

caede laudari lauari,
15.14  Improba, quid cessas: utere sorte tua.
15.15  Si sua uita tibi, felix o Lydia, sordet,
15.16  Trade neci: ingrato mors in amore bona est. 16. de naufragio Lodouici Luchari
16.1  Vade quis insanis et credat fluctibus, i

16.2  Puppe per Adriacas currat auarus aquas!
16.3  Aera profana uigent, scelerata pecunia regnat;
16.4  Mors emitur nummis et uenit ante diem.
16.5  Mercibus externas uariis Lodouicus ad urbes
16.6  Nauigat; obstructa iam rate uela

30.42  Nil longinqua dies inuidiaque minus.
30.43  Si quid inexpertum committere, si quid inausum
30.44  Vellet at in nostrum mors uiolenta decus:
30.45  Improba non illi quicquam nocuisset amaris
30.46  Morsibus, at patriae damna suisque feret.

46.199  Et uocitet sine fine precor, quia digna triumphis
46.200  Efficit hic, populos qui pietate fouet.
46.201  In manibus mors nostra suis fuit, ergo salusque;
46.202  Omne bonum dedit hic, reppulit omne malum.
46.203  Di sibi concedant quod nos non possumus

50.26  Sit prope: terrificas spernite quaeso minas.
50.27  Robora magnanimae spernant insignia laudis
50.28  Cuncta, dat aeternum mors generosa decus.
50.29  Tempus adest fidei monstrandae clara per aeuum
50.30  Praemia, pro dominis quos decet esse suis.

50.38  Indiga Maeonio carmine tanta fides.
50.39  Opposuere uiri pugnantia pectora Turcis,
50.40  Sit quasi pro dominis mors inacerba suis.
50.41  Tunc Mahumetanae ceciderunt corpora gentis
50.42  Obuia pectoribus quot coiere suis.

56.9  Sub pedibus Fortuna tuis regina triumphans
56.10  Terribiles uinclis ferre coacta manus;
56.11  Mors et fata deum, quid sint caelestia nosti
56.12  Iura, quid humana conditione subest;
56.13  Quam miserum est mortale genus

adhuc neque enim mortales exuit artus
56.40  Ipse tuus uita frater amabilior.
56.41  Improba mors cuius corpus dum dente maligno
56.42  Stringeret, horrisonas incutiendo minas,
56.43  Sic ait: "Obsequium uideor, non uulnera

Ast quibus immensum decus immortale per aeuum
56.56  Fulget et aeternum praemia clara uigent;
56.57  Pace tua nunc sit, mors o saeuissima, dictum:
56.58  Hi tibi nil debent, non meruere mori.
56.59  Mortem nemo timet nisi qui cum crimine uixit:

58.7  Dulcis amor tibi erat nostros cognoscere fletus,
58.8  Sed tamen incassum, membra grauante malo.
58.9  Mors aderat Stygio cum remige saeua, profundus
58.10  Et sopor, exesa cum face dira soror.
58.11  Astiterat comitum fidissima turba,

58.45  Nil facis! Euge meam tandem uexare quietem
58.46  Desine; cuncta trahunt quae sibi fata, sequor.
58.47  Falleris. Atra suis mors omnia uersat habenis:
58.48  Illa rapit iuuenes et rapit illa senes.
58.49  Diuitis unda Tagi non illam frangit, Orontis

72.4  A quibus instanter dilaniatus obit.
72.5  Dentibus his pereunt apri taurique leones,
72.6  Inter quos uiuet mors tua, blande canis.
72.7  Credere quis posset catulos quoque quaerere famam
72.8  Post obitum: studuit sic potuisse mori.

periclo,
73.8  Quo foret huic propria morte redempta salus.
73.9  Si qua fides uero est, non est mors ista, sed inter
73.10   Romuleos uiuet Cecropiosque patres.

80. epitaphium Marci Maruli per Franciscum Natalem
80.1  Irrita res mors est: non sunt obnoxia morti
80.2  Corpora, si semper uiuere posse datur.
80.3  Marulus aeternum diffusus nomen in aeuum,

sit hic praecesserint merita, quicquam sinistri pati possit et in corpore tam dilecto constitutus videbit regem suum in decore suo, oculo quidem mentis divinitatem, carneo autem Christi humanitatem intuebitur. Nunquam senio, nunquam morbo, nunquam afficietur vel parvulo dolore. Fugiet mors, abstergeatur lacrimae, non erit luctus. Priora enim haec et huiusce miserabilis vitae conditiones, posteriora sunt gaudia exultationes tripudia. Tunc laetabimur, tunc exultabimus, tunc iocundabimur, si nostra crimina hic primum defleverimus, si ea sponte reliquerimus, si

surget in gloria; seminatur mortale, surget immortale. Non enim potest homo vitam adipisci perpetuam nisi praevia morte. Cur hoc? quia statutum est hominibus semel mori: Stat sua cuique dies, breve et irreparabile tempus Verg. Aen. 10, 467-468 ; et quia haec vita mors est potius dicenda quam vita: quotidie enim morimur: quotidie aliqua pars vitae nostrae deficit et minuitur et quum nos crescimus, vita ipsa decrescit; Cf. Sen. ep. 24, 20. quom igitur tum homines mori incipiant tumque mori desinant quum et vivere oportuit si vellent

superstitum fletus, quid uxorium clamorem et faemineos ululatus audio? Conticescite querelae, lamenta supersedete et superstitiosae naeniae. Nec unicum mater filium, nec coniunx maritum plangat! Suspendite lachrymas superstites! Mors haec vitae reparatio est, summum bonum, summa foelicitas, ut merito decantare possim:
Candidus insuetum miratur limen Olympi
Sub pedibusque videt nimbos et sydera Janus.

prorsus ignara ethnicorum antiquitas nescio quę quattuor paria amicorum iactanter effert ac celebrat. Sed quid illa ad nostrorum charitatem? Esto ardenter, fideliter, constanter amarint, sed quousque quęso? Non ultra certe, nisi quoad uixerunt, quod perbreue fuit. Cita mors dissidium attulit ad inferna descendentibus, ubi nullus amor, sed sempiternus horror habitat. At uero in Christo credentium pia charitas etiam post uitę huius exitum continenter perseuerat, nunquam desinit, nunquam finitur. Tunc maxime amare incipimus, cum ex hoc terrarum orbe,

sapere quam oportet sapere. Arcanum Dei, quod latet, latere sinamus. Iudicium autem eius semper timeamus. Nescit enim homo, utrum amore an odio dignus sit. Stultum est ideo negligentius uiuere, quia ad judicandum tardat Christus. Licet ille post multa annorum milia uenturus sit, mors tamen procul a nobis esse non potest; etiamsi ultimam inuasura est senectam, properat, currit, uolat, in ianuis est. Breue enim et irreparabile tempus omnibus est uitę. Tunc autem primum iudicamur, cum hinc eximus. Et quoniam ne horam quidem uitę nostrę promittere possumus,

Tarquinius stuprauit, Tarquini Superbi regis filius. Illa uocatis uiro Collatino et patre Tricipitino, reddita necis sibi inferendę causa, se ipsam interemit. Ipsi cum Bruto coniurantes regem cum filiis Roma expulerunt. 1.2. Lucretię mors pudicicię testimonium fuit: nequanquam enim adultero consensisse uidetur quę uiolata uiuere noluit. 2. A 82v/1, ubi Romę ad S.

HIC BEBIVS EBRIVS ME BEBRIAM NVNCVPAT. NON DICO AMPLIVS. HEI VXOR ETIAM MORTVA LITIGAS. 24.1. Lingulacas igitur et garrulas ducere uxores cauete, uiri, huius exemplo, quam ne mors quidem coercere potuit ne litiget, ne saltem mortua mortui mariti ossa inquietet. Et si tibi iam talis contigit, quid ages? Minus loquacem nulla ratione potes efficere: si linguam exemeris, manibus pedibusque loquetur. Vnicum tibi restat remedium: precare

NYMPHAE. CON. OPT. 63.1. Integrum sic: Aulus Fabius Onesimus uiuus fecit sibi et Martię Nymphae, coniugi optimę. 63.2. Commune sepulchrum esse uoluit ut, quorum animos amor iunxerat, eorum ossa mors non separet. Nostris tamen magis optandum est ut ossa ipsa, quanuis diuersis locis, in terra iaceant, dummodo animis una uiuere detur in cęlo. 64. A

AVG. V. F. SIBI ET LAECANIAE PRI- SCAE CONIVGI OPTIMAE LIBER- TIS LIBERTABVSQ. SVIS OMNIBVS. 93.1. Ergo breuis urna eos suscepit, quos ampla uix capiebat domus. Recte itaque satyricus poeta: Mors sola fatetur quantula sunt hominum corpuscula. Iuv. 10,172-3 94. A 81/4; cf. CIL

Roscia Correxi ex Rosia siue Ruffa, parentes infelicissimi, queruntur quod filium sepelierint quum per ętatem filius debuisset sepelire parentes. 96.2. (Mors) Sed mors cęca neminem internoscit et dum passim quosque rapit, neque ętatis neque sexus neque personę habet rationem, aliis quidem tardius, aliis citius occurrit, parcit nemini. 97.

Correxi ex Rosia siue Ruffa, parentes infelicissimi, queruntur quod filium sepelierint quum per ętatem filius debuisset sepelire parentes. 96.2. (Mors) Sed mors cęca neminem internoscit et dum passim quosque rapit, neque ętatis neque sexus neque personę habet rationem, aliis quidem tardius, aliis citius occurrit, parcit nemini. 97.

Camoenis
7.3.82  Illustrabo meis. Vos muneris abdita quarum
7.3.83  Rimari et meminisse, deae, et memorare canendo,
7.3.84  Si qua ignota latent multosque sepulta per annos,
7.3.85  Quae Mors et nigris Obliuio decolor alis
7.3.86  Occulit, in lucem reuocate et ferte sub auras!
7.3.87  Barbara Romanis urbs est formata colonis,
7.3.88  Quam ueteres dicunt Epidaurum, millibus a qua

deflorescit tota et delabitur aetas
7.3.210  In senium praeceps, et inertia corpora mensque
7.3.211  Deficere effoetis iam uiribus aegra uidentur,
7.3.212  Membra resoluuntur uicino morbida laeto:
7.3.213  Mors, tumulus, manes et fabula uana sequuntur.
7.3.214  Sic urbes uiuunt, pariter moriuntur et ipsae
7.3.215   Mortales: tanti est series mutabilis aeui!
7.3.216  Sic currunt anni et secum simul omnia

nostri
Corporis et tanti est flebile dissidium.
Namque ego nunc foelix tenebrarum et carceris expers
Laetor ab humana colluvione procul.
Ut prius includor, nec carcere sive sepulcro
Nec patior tenebras, quae mihi corpus erant,
Lux mihi natalis mors est: haec ultima meta
Mortis et aethereae lucis origo fuit.
Adde quod hic pulvis redivivo corpore surget
Nec cinis est tumulus irrecidiva suis
Namque hominis facies mea sole micantior ipso
Clara renidescet, praepes et ales erit.

medio loculo in regione serena
1.195   Vetatur Adamo lignum vitae Sed datur una arbos mihi dulcia mala relinquens, 195
1.196  Extulit hanc Natura Deo molimine magno
1.197  Mors, et vita manent te; quare vive secundus,
1.198  Ne violata manus tua tangat in arbore fatum,
1.199  Coelica quo possunt Nobis archana videri.
1.200  Cuncta tuo arbitrio poteris praenoscere tandem 200

ut quondam decepit perfidus hostis
2.22  Naturae nostros olim ambitione parentes,
2.23  Quo fuit expulsus terris miserandus ab illis,
2.24  Quodque malum tantae sobolis genus omne recepit
2.25  Humano generi mors improba saecula noscens 25
2.26  Infelix genitor, nostro miserabilis aevo
2.27  Existens multum, sortis monimenta vetustae
2.28  Qui poterat servare diu, nisi callidus anguis
2.29  Oppressisset eum

Cerneret herboso sacrum de vertice lignum.
2.50   Non Athalanta habuit tales certamine cursus 50
2.51  Quales ipsa parens pedibus violenta movebat.
2.52  Mors premium miserae. Venit sub cortice fessa,
2.53  Heu, requiem cepit; miratur candida mala,
2.54  Miratur ramos; titubat, si tangere debet
2.55  Territa sorte Dei, manibus decerpere cura est. 55

Sicensis parva propago.
3.241   Laeta parens, genitor Gaudentius extitit, ambos
3.242   Conditio patris et origo. Pauperies pressit, rapuit mors improba tandem.
3.243  Navita namque quippe pater Myso de stemmate natus 235
3.244  Sic finem clausit vitae hujus sorte caduca:

sacra
Vt peragam et soler tribulum consortia pręsens.
Interea latebris recubabo tectus in illis,
Dum referas responsa mihi. Si mitia fient,
Pax erit, at contra subita si bile tumebunt,
3.115   Mors metuenda quidem. Nunc uni me tibi totum
Atque tuę fidei committo. Tu modo cures,
Nequando tradar regi sine more furenti nota
Infensoque mihi. Non ęquo examine uerum

tibi, facto testabitur isto."
Nec mora, districtum crebris rotat ictibus ensem,
Nunc hunc, nunc illum, lethali uulnere cunctos
Sternit humi. Riui currunt per prata cruoris.
Corpora fusa iacent, cęsos mors occupat artus,
3.490   Candida sanguineo squalent tegumenta fluore. Comparatio
Ac ueluti, quem multa fames stimulauit, hiantes
Extendit rictus lupus et nemus omne pererrat

Spes dubiis fueras, in magnis sępe periclis
Tu uitę tutella meę, tu causa salutis.
Nunc sine te nil dulce mihi: moerore replebor,
6.445   Quo me cunque feram. Sed si tua scilicet una
Mors mihi perpetuos fuit allatura dolores,
Quanto flenda magis tantis comitata tuorum
Funeribus fatoque patris populique ruina?
Talia, fama, sile! Getheam nullus ad urbem
6.450   Cladis rumor eat, dispendia nesciat

Barbaricis etiam populis gentique ferinę.
Me si tantarum capient obliuia rerum,
Nulla tamen Ionathę nomen mihi subtrahet ętas,
6.460   Non robur iuuenile uigens, non ęgra senectus.
Quumque uolet nexus mors soluere corporis huius
Infernosque uidere locos me iusserit, illic
Tunc primum, Ionathas noster qua sede moratur,
Inquiram daboque amplexus atque oscula, siquid
6.465   Tale dari poterit iam carne carentibus

Huius qui superest, oro, miserere tuęque
Consule fortunę. Longinquis exul ab oris
Iam redeat fratrisque locum genitore iubente
10.270   Impleat amissi. Gentem populumque fidelem
Ille inter periit. Propior mors ista periclo est
Ęterni interitus, in terra idola colente
Quę cui contingit. Tali de morte fideles
Errue nunc animas nati socięque cohortis
10.275   Iudiciumque tuum, populo quod teste dedisti,

Vt purgetur,siue annos improba septem
Duratura fames dabitur, seu durius hostes
Vrgentes tua terga suis patiere sarissis
Mensibus ipse tribus, seu morbus pestifer isti
13.295   Incumbet regno et ternis mors sęua diebus
Sanguineo cędet mortalia membra flagello.
Ellige quod mauis uel quod minus esse uidetur
Acre malum, summi sic stat sententia regis.
Ellige, ne differ, qui me tibi misit, ut illi

ut tempestiua tantummodo prata meteret, si aurita esset. Sed quoniam auribus caret, nihil audit, et quia ferrea est, nulli omnino herbae parcit; quocunque aciem suam uerterit, demetit omnia. Haec parabola uitae mortisque nostrae similitudinem tenet. Hodie iuuenes, cras senes sumus. Mors autem nemini parcens nullum aetatis facit discrimen, nullum sexus, nullum fortunae, nullum conditionis, nullum uirium. Rapit pueros et adultos, uiros et foeminas, diuites et egenos, dominos et seruos, fortes et infirmos. Insipienter itaque de illa querimur, cuius ea natura est,

loci quam celerrime conueniant. Praeter haec, si beatos uocat apostolus eos, qui in Domino moriuntur, nonne pios bonosque lugere beatudinem illis inuidere est? Infideles autem et iniquos deflere quidem, non quod moriantur, debemus, sed quod in peccato moriantur. Scriptum est enim: Mors peccatorum pessima . DE HORA MORTIS INCERTA, VT SEMPER PARATI SIMVS Parabola XLI Imperator confecto bello, cum uictor in patriam remeasset, donatiuum militibus erogaturus edixit, quod, qua die in forum ipse descendisset,

prae magnitudine cruciatus mortem optent et mori nequeant, partim ab Esaia discimus, ubi ait: Congregabuntur congregatione unius fascis in lacum et claudentur ibi in carcere, partim a Ioanne in Apocalypsi dicente: Quaerent mortem, et non inuenient eam; et desyderabunt mori, et fugiet mors ab eis. Quod postremo ibi serpentes bestiaeque habitent, id est infensi humano generi spiritus, Dominus in Euangelio de aeterno inferni igne loquens omnibus manifestum fecit, cum dixit: Qui paratus est diabolo et angelis eius. Sexcenta talia in libris diuinis conscripta et multi

uię mentem confusus inhęsi
Et circumlustraui oculis pauitantibus. Horror
Non tantum spectasse fuit: memorando pauoris
Offertur facies et adhuc conterrita pulsat
Corda metus; uix ipsa magis mihi dura uideri
Dt10  Mors et acerba potest. Sed enim nec inutile demum
Illa referre reor, quum spes oblata salutis
Errexit mentem, quę uidi. Non tamen atris
Quomodo me siluis anceps incluserat error
Scire datum captumque oculis sopor altus habebat

Scribuntur ex Verona, quod Veneti habent paucissimas immo quodam modo nullas gentes et si volent Hispani, actum esse de eis et cito terminaretur bellum, hoc scribit Caesari Tridentinus Episcopus *Il se nommoit George de Neydeck et est mort en 1514. locum tenens Veronae: Cum eisdem Venetis expirarunt indutie ultima preteriti, nisi sint prorogate per Comitem Carriati +Il estoit Ambassadeur du Roy d' Aragon à Venise. qui habuit mandatum a Caesare prorogandi eas per unum

dicens: Apoc21 timidis et incredulis et execratis et homicidis et fornicatoribus et ueneficis et idolatris et omnibus mendacibus | pars illorum erit in stagno ardenti igne et sulphure, quod est mors secunda. Qui ergo in peccato incredulitatis moriuntur, inferni ardoribus traditi sunt. Hoc ut magis manifestum faceret Dominus ait: Io15 Siquis in me non manserit, mittetur foras

tibi iam in morte posito quęrere salutem, dum inueniri potest. Fugit tempus, dies aduentat extremus | atque hic fortasse crastinus est aut hodiernus, et tu tibi tutum putas diferre turpis uitę correctionem? Noli iuuentę confidere. omni ętati communis est mors. nec prosperę ualetudini crede. quidam dum rident, dum iocantur, dum cum aliis colloquuntur, repente concidere. Pelle igitur moras omnes | et prauas cupidines de pectore proiicere festina |

timere eos inquit, qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed potius eum timete, qui potest corpus et animam perdere in gehennam! Si ergo casus inciderit, ut aut moriendum sit | aut peccandum, eligatur potius mors corporis quam animę. mors enim animę peccatum est. Quod si metu mortis perculsus | uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris, illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes. Ait enim:

qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed potius eum timete, qui potest corpus et animam perdere in gehennam! Si ergo casus inciderit, ut aut moriendum sit | aut peccandum, eligatur potius mors corporis quam animę. mors enim animę peccatum est. Quod si metu mortis perculsus | uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris, illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes. Ait enim: Qui uoluerit animam suam

De mortis conditione. Caput XVIII Non est ibi stabilis gloria, ubi non est uita diuturna. Nobilem ignobili, liberum seruo, diuitem pauperi, strenuum ignauo, doctum indocto, sapientem stulto, regem denique priuato ęquat mors. Et si fama superstes uiuat, quid ad te? quam uoluptatem ex eo capies, si non audis quid de te post te dictitent homines? Solent illi quidem qui per adulationem uiuo

Sufficit mihi Domine, tolle animam meam! et Iob: Iob3 Quare non in uulua mortuus sum? egressus ex utero non statim perii? et Ionas: Domine tolle quęso animam meam a me, quia melior est mihi mors quam uita . Quod si hi quibus adhuc clausus erat aditus regni cęlestis, hinc decedere optarunt, nos timebimus, quibus per Christum a maladicto iam liberatis patet paradisus? quos-que corpore isto exutos protinus excipit cęlestis claritatis

liberatis patet paradisus? quos-que corpore isto exutos protinus excipit cęlestis claritatis habitaculum sempiternum? ps115 Ob hoc ergo probatę uitę homines mori non formidant , quia preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius. ps33 Ob hoc autem impii et iniqui terrentur, quia mors peccatorum pessima. Itaque non dolore uehementi neque immodico fletu prosequi debemus eorum funera, qui fide

ps115 Ob hoc ergo probatę uitę homines mori non formidant , quia preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius. ps33 Ob hoc autem impii et iniqui terrentur, quia mors peccatorum pessima. Itaque non dolore uehementi neque immodico fletu prosequi debemus eorum funera, qui fide uirtute-que satis pręditi uixerunt. Apoc14 Beati enim sunt mortui qui in Domino

Fratres inquit nolo uos ignorare de dormientibus. Et in psalmo habetur: ps125 Cum dederit dilectis suis somnum . Honestiore igitur quam mortis uocabulo mors notata est iustorum, qui in Domino uiuunt. Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est

Honestiore igitur quam mortis uocabulo mors notata est iustorum, qui in Domino uiuunt. Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam

iustorum, qui in Domino uiuunt. Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit

nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas.

Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas. Nam cum mors

mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas. Nam cum mors primorum hominum in poenam peccati data sit, ipsa poena quę pro peccatis infertur, mortis interdum nomine designatur. Atque ideo sane nec ipsam corporis mortem bonam esse dicimus, quia stipendium peccati est, quia non sine dolore est,

et hęc dicens expirauit. Et nos ergo commendando animam Deo | misericordiam-que eius implorando | ac precibus insistendo uitam istam finiamus. et tunc sequentur, quod paulo ante diximus: Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius, et: Beati mortui qui in Domino moriuntur. Cęterum sicut non timere mortem ad seruos Dei pertinet, ita econtrario eam formidare | ad seruos mundi. Quod ut clarius

sperabat diues ille in Euangelio, qui frugum ubertate lętatus dilatare cogitabat horrea | cęllaria-que ampliare | et his quę una ęstas attulerat, per annos multos frui. Tantos autem cogitatus abscidit nunquam satis prouisa mors. atque nocte illa, qua ipse sibi longiora feliciora-que uitę spacia promittebat, coactus est decedere et cuncta quę collegerat, aliis relinquere possidenda. Frustra igitur aliquid diuturnum fore speratur, quod statim potest deficere.

quam me, non est me dignus. qui amat filium aut filiam super me non est me dignus. Ita tuos ama, ut Deum non offendas. alioquin plus te illos diligere argueris, quorum causa peccare non timueris. quandoquidem etiam propria mors magis est eligenda | quam crimen committendum. Ideo subditur: Et qui non accipit crucem suam et sequitur me, non est me dignus. Etenim quemadmodum ipse crucifigi uoluit, ut nos redimeret, ita tu crucis mortem timere non debes dum tuum confiteris redemptorem.

sit, ut simul omnes iudicet, cuiusque tamen merita in exitu uitę discutit | et singulorum facta diiudicat. Qualis ergo quisque nunc decesserit, talis etiam in illo ultimo iudicio cum corpore apparebit. Vigilare itaque iubemur, ne mors imparatos occupet. Et quoniam nescimus diem neque horam, semper est uigilandum. Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret | et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non cessat. Fieri quidem nequit, quin partem aliquam

parantur, iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit, seruis ibi pruritum excitantibus, ut dominus qui usque mane soporem suum continuare nequiuit, eo iam non interrupto ad meridiem duret. atque istos tam effoeminato ocio assidue torpentes de improuiso mors occupat. Neque enim diu uiuere queunt, qui multo somno dediti marcent. tument uultus lurido colore infecti | putrescentia-que uiscera repente inuadens ualitudo dissoluere festinat. Et quoniam nulla his cura fuit sanctis

egerit poenitentiam ab omnibus peccatis suis quę operatus est et custodierit omnia pręcepta mea et fecerit iudicium et iustitiam, uita uiuet et non morietur. omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor. in iustitia sua quam operatus est uiuet. nunquid uoluntatis meę est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut conuertatur a uiis suis et uiuat? Et iterum: 33 Impietas impii non nocebit ei, in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.

fuerit, super multa constitutus intrabit in gaudium Domini sui. Super omnia uero cauendum est, ne dum poenitentiam mire procrastinamus, poenitentię tempus effluat | et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors occupet. Vide igitur ne te iuuenilis fallat ętas | ne salubre corpus et robustę uires decipiant. Nulli ętati parcit mors | et sicut senes ita et pueros rapit. quin immo rari admodum sunt, quos ad senectam

mire procrastinamus, poenitentię tempus effluat | et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors occupet. Vide igitur ne te iuuenilis fallat ętas | ne salubre corpus et robustę uires decipiant. Nulli ętati parcit mors | et sicut senes ita et pueros rapit. quin immo rari admodum sunt, quos ad senectam usque patitur peruenire. Plurimos pręterea eadem dies sanos fortes-que incedere uidit | et exanimes concidere. Nulla uitę securitas est semper inter pericula

non cessas offendere. Iam tandem excute insaniam istam et resipisce | ac saniore usus consilio rumpe moras omnes, pone finem flagitiis | et supplex ueniam ora, ut Deo miserante, dum miserendi superest tempus, mereri cęlestia incipias, cum terrena spreueris. Quod si cunctantem mors pręuenerit (uide, in quanto uerseris discrimine) ęternam quę poenitentibus datur beatitudinem amittes | et in ignem inextinguibilem, quo corruunt obstinati, perpetuo cruciandus deiicieris. Nihil est quod magis cauere debes, ergo et nihil magis

esse prudentes apud uosmetipsos! Neque illi quidem qui in terrenis duntaxat negociis prudentes sunt, laudantur, cum rerum fragilium cura implicati diuina negligant et aspernentur. Vnde idem Apostolus: Prudentia inquit carnis mors est, prudentia autem spiritus uita et pax. Et iterum: Prudentia carnis inimica est Deo. Sed quę inimica est Deo, ne illi quidem cuius est, amica esse potest | cum idem corpori multa prouideat, animę suę nihil. animam quę longe nobilior est corpore, nihil

ut carni blandiatur, spiritum perire patitur, quia nec usuris abstinet | nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur | nec dolis fraudibus-que niti, ut lucretur, cauet. Valde quidem fugienda est ista prudentia, quia uere mors est. non mors quę mortem afferat, sed quę morte acerbius cruciet | et mori uetet. Cęterum neque ipsa simplicitas (ut diximus) absque prudentia erit probanda. Stupida enim et

spiritum perire patitur, quia nec usuris abstinet | nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur | nec dolis fraudibus-que niti, ut lucretur, cauet. Valde quidem fugienda est ista prudentia, quia uere mors est. non mors quę mortem afferat, sed quę morte acerbius cruciet | et mori uetet. Cęterum neque ipsa simplicitas (ut diximus) absque prudentia erit probanda. Stupida enim et fatua est,

Idem humani generis perpetuus hostis etiam olla ardens dicitur. dicente Hieremia: Ollam succensam ego uideo. In ea excoquendi sunt habitatores terrę, et non peregrini neque aduenę, quorum conversatio in cęlis est. Idem postremo mors appellatus est, dicente Domino: Ecce posui ante oculos tuos uitam et mortem; hoc est, me uitam | et diabolum mortem. Si ergo Christum tibi elegeris uiues, si diabolum morieris. de quo Apostolus etiam

Ecce posui ante oculos tuos uitam et mortem; hoc est, me uitam | et diabolum mortem. Si ergo Christum tibi elegeris uiues, si diabolum morieris. de quo Apostolus etiam dixit: Nouissimus inimicus destruetur mors. Illis duntaxat destruetur, qui a dextris Iudicis consistere iussi erunt. Aduersum sanctos enim | nullum ius ultra diabolo erit, ne tentandi quidem. Quoniam hi cum Christo ibunt in uitam ęternam, diabolus autem et angeli

sicut uulneratum superbum, in brachio uirtutis tuę dispersisti inimicos tuos. Qvomodo vincitvr tentatio Caput XIX Inuidia diaboli mors introierat in orbem terrarum, sed hac morte per Christum liberati sumus | et ad uitam, quam propter pręuaricationem primorum parentum amiseramus, reuocati. Gaudebat inuidus ille sanctissimos etiam uiros in infernum descendere | et quasi uictor, quia primos uicerat, de omnibus

ad prosequendum uirtutum propositum uegetatur | et saluberrimis uitę fructibus exhuberat. Cęterum si malarum cogitationum insultus non ita crebros | neque ita uehementes pati desyderas, claude fenestras sensuum tuorum, per quas mors ad animam ingredi consueuit. Auerte oculos ne uideant uanitatem. Sepi aures tuas spinis | et linguam nequam noli audire. Pone ori tuo frenos, ne in uerbo labaris | neque gulę aliquid ultra necessitatem indulgeas. Naribus odoramenta luxurię subtrahe. Manus contine,

Homini bono in conspectu suo dedit Deus sapientiam et scientiam et lętitiam. quę nequaquam consequi potuissent, nisi a Domino diligerentur | et apud eum in precio forent. Vnde dictum est: ps. CXV Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius. non esset mors eorum preciosa, nisi pręcessisset uita sancta. Ob quam quidem etiam filii Dei effici merentur et domus in qua habitet Deus. Quod filii Dei fiant, Ioannes in epistola testatur dicens: prima II

dedit Deus sapientiam et scientiam et lętitiam. quę nequaquam consequi potuissent, nisi a Domino diligerentur | et apud eum in precio forent. Vnde dictum est: ps. CXV Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius. non esset mors eorum preciosa, nisi pręcessisset uita sancta. Ob quam quidem etiam filii Dei effici merentur et domus in qua habitet Deus. Quod filii Dei fiant, Ioannes in epistola testatur dicens: prima II Si scitis quoniam

uiam tactus patefaciens, quicquid per alios sensus affectauit, id per se tandem opere complere maturabit. et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum Hieremia queri poterit | flens-que ac lugens exclamare: Hier. 9 Mors ascendit per fenestras nostras, ingressa est domos nostras | disperdere paruulos de foris, iuuenes de plateis. Vitiis enim dominantibus bona animi concidere ac perire necesse est.

foras exigi audis, solo beatitudinis fructu carituros putas? Apoc. XXI At hic idem, cuius iudicia firma rata-que habentur, alibi ait | fornicatorum partem cum ueneficis idolatris-que futuram, in stagno ardenti igne et sulphure, quod est mors secunda. Non solum igitur beatitudinis possessione priuabuntur, uerum etiam suppliciis nunquam finiendis tradentur. Hoc quam uerum sit manifesta multorum exempla docent.

nisi et hoc auaritia uetuerit. Ille interim pauidus ingremiscit, luget, anxiatur | et tristius sibi uidetur a diuitiis quam a corpore discedere. Inde scriptum est: Eccl. 41 O mors quam amara est memoria tua homini pacem habenti in substantiis suis. Torquetur cogitans cui illas relinquat? quis illis post se fruetur? quas ipse tanto labore quęsiuit, tanta solicitudine auxit, tanta parsimonia ne minuerentur sustentauit. Tum si forte in mentem

uixerit, siue liber | siue seruus, non potest ei non esse gratissimus quidem atque charissimus. Quid autem iuuat | regnis pręsidere, et ab ipso rege regum reprobari? Regnum tibi si hostis non abstulerit, certe auferet mors, quę semper propinquior est quam creditur. Cęlestis uero beatitudinis pręmium | perpetuum est et perenne. Nullius minas metuet, qui illud consecutus fuerit, nullos casus formidabit semper-que felix ac beatus erit, quem semel

Non uides, non animum aduertis, quam cito transeant dies et labantur anni? quam unaquęque hora non ita uitę longioris | ut pręsentis mortis certa sit? Nullus est enim temporis punctus quo non arctantur uitę nostrę spacia | et quo mors nobis non propior sit . Quid ergo moraris? quid procrastinas? Rumpe tandem somnolentiam istam et expergiscere | ac tam supinę oscitationis tarditatem recte factorum solicitudine discutere festina, antequam rationem

deut. 21 iubente Lege | filium contumacem, proteruum, monita patris et matris non audientem lapidibus obrui. Ad hęc si longitudo uitę promittitur reuerenti patrem ac matrem, nonne mors manet illum, qui per inobedientiam parentes offendit? Vnde Salomon in Prouerbiis ait: 19 Qui affligit patrem et fugit matrem,

excoli, diaboli potestas calcari. Ipso denique martyrum sanguine creuit Ecclesia | et effuso cruore pinguior facta perquam huberem emisit segetem fidelium filiorum. O beata mors, quę mortalibus largita est immortalitatem, infidelibus fidem, et errantibus ueritatem, pereuntibus salutem | et pro Christo patientibus gloriam. Cui unquam regum principum-que terrę tantum boni attulere

illecebris abutuntur. Sacrerdotum scelera. Quid ita? vt pessundatis virtutibus nos secum in aethernos luctus adigant. Quamobrem? quoniam nec virtutibus praemia / nec flagitiis poenae desunt. Multi frustra magnis titulis infularumque insignibus confidunt: sed omnia mors aequabit / grauioraque delicta / grauioribus suppliciis pianda erunt. Num arbitramini parui criminis sanctuarium dei / sanctuarium inquam / quo sancti omnes esse deberemus / ab aliis tanquam haereditario iure occupari / a plaerisque nephandis sordibus pollui? Sanctuarium

publice damnatum et tanquam uere reum affici supplicio. Non satis ergo putarunt eum morti tradere, nisi et famam eius, quantum in ipsis erat, extinxissent. Sed quod illi pessimo animo cogitarunt, hoc prouidentia diuina in maximam patientis gloriam disponebat. Ob hoc nempe omnibus mors eius patere debuit, ut, qui postea resurrexit, nemo eum a morte resurrexisse dubitaret. Si enim occulte occideretur, plurimi tam de resurrectione eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę

non ignari, quanta pro nostra salute sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam impenderimus, non est tanti seruorum uita, quanti uita Domini. Mors tua nobis profuit ad uitam. Mors autem nostra, si pro tui nominis gloria est suscepta, nihil tibi confert, qui nullius rei indiges, sed nos tecum coniungit, dum pro inęstimabili** tuo beneficio, non quantum debemus, sed quantum possumus, persoluere nitimur. At quoniam ne id

sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam impenderimus, non est tanti seruorum uita, quanti uita Domini. Mors tua nobis profuit ad uitam. Mors autem nostra, si pro tui nominis gloria est suscepta, nihil tibi confert, qui nullius rei indiges, sed nos tecum coniungit, dum pro inęstimabili** tuo beneficio, non quantum debemus, sed quantum possumus, persoluere nitimur. At quoniam ne id quidem, quod possumus, efficere

Quia si in uiridi ligno hoc faciunt, in arido quid fiet? Nolite flere super me — inquit — filię Hierusalem: animę fideles, animę pacis. Hierusalem enim pacis uisio interpretatur. Nolite flere super me, cuius mors uestra est salus, cuius mors mortis repellet autorem, ut, qui hactenus dominatus est, mortuos ab inferis dimittere, uiuos ab erroribus soluere mox cogatur. Si ergo supplicium meum tanto uobis erit emolumento, nolite flere, sed gaudete potius. Et cladem illam flete, quę

uiridi ligno hoc faciunt, in arido quid fiet? Nolite flere super me — inquit — filię Hierusalem: animę fideles, animę pacis. Hierusalem enim pacis uisio interpretatur. Nolite flere super me, cuius mors uestra est salus, cuius mors mortis repellet autorem, ut, qui hactenus dominatus est, mortuos ab inferis dimittere, uiuos ab erroribus soluere mox cogatur. Si ergo supplicium meum tanto uobis erit emolumento, nolite flere, sed gaudete potius. Et cladem illam flete, quę propter multorum impietatem urbi

es intrare hospitium, meo refici conuiuio. Redde hospiti Marthę lamentum tuę uicem et me in cruce ista, in qua confixus cruciaris, in sublime elatam suscipe, ut tecum simul patiar, tecum et moriar simul. Sine te uiuere mihi mors est, tecum mori omni uita dulcius est. Sic Martha, sic alię multę suspirantes gementesque lugebant et miserabili passione Domini Iesu crucifixi commotę querebantur. Sed post hęc Mariam, matrem eius, cum Marię matris

peccato, salus sit generis humani, genetrici tamen tuę graue est et importabile, solicitudinis angorisque plenum. Grata est quidem futura hominum salus, nec ignoro, quia abs te audiui, te propediem cum immortalitatis gloria surrecturum. Nihilominus hic pręsens cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor: Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę hominum saluti consuleret, qua captiuos de seruitute liberaret?

fore spectaculum illud puerorum inter prophanas siccariorum manus flentium, dum necarentur, et ipsarum matrum circa illos inconsolabiliter ululantium. Et noluit — inquit — consolari, quia non sunt, hoc est, quia nece sublati sunt. Neque enim mors nostrorum nobis potest esse consolationi, sed spes uitę ęternę. Credimus enim eos, qui puri hinc decedunt, Deo sursum in cęlesti regno coniungi longeque felicius uiuere quam ab ullo mortalium uiuitur in terris. Non est ergo Rachel consolata, quia non sunt, sed consolata

quomodo pugnare aduersus uoluptatum illecebras inimicique dolos debeamus, si uincere et cum ipso, qui uicit, uolumus regnare. Porro demon superatus (ut in Euangelio est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit. Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari

debeamus, si uincere et cum ipso, qui uicit, uolumus regnare. Porro demon superatus (ut in Euangelio est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit. Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari oportet, ne dicendorum seriem confundamus. Igitur in Euangelio post

qui uicit, uolumus regnare. Porro demon superatus (ut in Euangelio est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit. Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari oportet, ne dicendorum seriem confundamus. Igitur in Euangelio post hęc ita est scriptum:

est scriptum) recessit ab eo. Quod futurum Abacuch propheta uidit, qui ait: Ante faciem eius ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes eius. Recte ac uere mors dicitur is, cuius inuidia mors in orbem terrarum introiuit. Sed mortem istam Christi crucifixi mors expulit et eiusdem resurrectio nobis uitam donauit, ut suo loco disseremus. Nunc occurrentia explicari oportet, ne dicendorum seriem confundamus. Igitur in Euangelio post hęc ita est scriptum: Ioannes uidens eum uenire ait: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit

ab idolorum sacerdotibus laniati sunt; Matthias in Iudea Romano ritu securi percussus martyrium peregit; Barnabam, Pauli socium, Salaminę Iudei rogo iniectum concremarunt. Hos postea multa quidem martyrum milia secuta sunt, quos neque supplicia terrere potuerunt nec mors a Christo separare. Iam enim audierant a Domino: Nolite timere eos, qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed eum timete, qui et corpus et animam potest mittere in gehennam. Atque hoc sane illud est, quod in Esaia olim fuit prędictum:

etiam in quinquagesimoquarto psalmo repetit dicens: Tu uero homo unanimis, dux meus et notus meus, qui simul mecum dulces capiebas cibos, in domo Dei ambulauimus cum consensu. Vt autem ob proditionem cum aliis sui similibus damnandum nunciet, subdit: Veniat mors super illos, et descendant in infernum uiuentes. Quod cum illo in Euangelio dicto conuenit: Vę homini illi, per quem Filius hominis tradetur. Timeant igitur pii et sancti homines humanę fragilitatis exitum, si Iudę initia sic

Serui tenebrarum fuissemus, nisi nos ille uindicasset in lucis perpetuę libertatem. Gratias tibi agimus, Christe**, quia per te de maledictionis antiquę iugo redempti sumus. Gratias tibi agimus, quia per te ab inferis reuocati ad cęleste regnum transferri coepimus. Mors ipsa, quę poena nobis erat peccati, coepit esse ianua felicitatis. Per hanc ingredimur ad uitam, non ad hanc corruptibilem et caducam, sed ad incorruptibilem et sempiternam. Ad quam quibus gradibus quibusue passibus peruenitur, nosse poterimus, si ea, quę in Euangelio relata

in una Christi Ecclesia, quę prius dispersę erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum. Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee* prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte

quę prius dispersę erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum. Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee* prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte transferantur ad

mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte transferantur ad *corr. ex Oseę u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero, inferne. Hoc autem eos respicit, qui tantum in morte erant. Mortui enim erant in Adam, sed reuixerunt in Christo. Cęterum, cum post ipsam* Domini mortem omnibus

colligati. In morte autem ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte transferantur ad *corr. ex Oseę u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero, inferne. Hoc autem eos respicit, qui tantum in morte erant. Mortui enim erant in Adam, sed reuixerunt in Christo. Cęterum, cum post ipsam* Domini mortem omnibus tam salubris esset

Non est hic. Surrexit enim, sicut dixit. Venite et uidete locum, ubi positus erat Dominus. Et cito euntes dicite discipulis eius, quia surrexit. Et ecce pręcedet uos in Galileam. Ibi eum uidebitis. Ecce prędixi uobis. Qui crucifixus, inquit, fuit, a mortuis resurrexit, mors rediit in uitam, infirmitas mutata est in uirtutem, carnis humilitas exaltata est in diuinitatis gloriam. Et, si mihi non creditis, uidete locum, ubi positus erat Dominus. Vacuum sepulchrum faciat uobis resurrectionis fidem, si uerba non faciunt. Non est hic ille in carnis

Omnis, qui uiuit et credit in me, non morietur in ęternum. Si sic orauerimus et toto cordis fidelis affectu precati fuerimus, illud nobis Domino miserante continget: Beati mortui, qui in Domino moriuntur! Et: Preciosa** in conspectu Domini mors sanctorum eius. Sequitur enim in Euangelio: Et intrauit cum eis. Ita in illa hora uisitans nos Saluator noster nobiscum introibit in gloriam suam, ut tantę beatitudinis nos faciat consortes. Intrat quoque ad illos Dominus, qui in suscipiendis

uiuere. Hoc nouerat ille, qui dicebat: Cupio dissolui et esse cum Christo. Cęterum exponere uolens Euangelista hęc dicta Domini Iesu subiunxit: Hoc autem dixit significans, qua morte clarificaturus esset Deum. O beata martyrum mors, per quam non uita amittitur, sed Deus, qui uitam largitur ęternam, clarificatur. Deus autem, cuius claritati nihil addi potest, tunc in hominum noticia magis clarescit, quando serui Christi pro asserenda ueritate et supplicia pati parati sunt et mortem subire. Porro ipsa

inquit — mortuorum non est, neque Christus resurrexit. Si autem Christus non resurrexit, inanis est prędicatio nostra... Denique si Christus non resurrexit — inquit — adhuc estis in peccatis uestris. Huius igitur assertionis hęc ratio est: Mors poena peccati est. Si Christus non resurrexit, nondum de poena peccati redempti sumus atque ita adhuc in peccatis manemus. Ideo ipse Apostolus consequenter ait: Nunc autem Christus resurrexit a mortuis, primitię mortuorum. Quoniam quidem per hominem mors, et per

hęc ratio est: Mors poena peccati est. Si Christus non resurrexit, nondum de poena peccati redempti sumus atque ita adhuc in peccatis manemus. Ideo ipse Apostolus consequenter ait: Nunc autem Christus resurrexit a mortuis, primitię mortuorum. Quoniam quidem per hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum. Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes uiuificabuntur. Ad hęc futuram mortuorum resurrectionem seminum astruit exemplo. Quod seminas — inquit — non uiuificatur, nisi prius moriatur. Et

spiritale, id est, simile spiritui, ne corrumpatur. Quam rem ipse explanat dicens: Oportet enim corruptibile hoc induere incorruptionem, et mortale hoc induere immortalitatem. Cum autem mortale hoc induerit immortalitatem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in uictoria. Ac nequis tantę uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria? Mors poena peccati erat, et

tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in uictoria. Ac nequis tantę uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria? Mors poena peccati erat, et Domino in gloria resurgente coepit esse transitus ad uitam omni credenti. Nunc uideamus, qualiter hac parta uictoria Ascensio Domini et mortis conditione

qui scriptus est: Absorpta est mors in uictoria. Ac nequis tantę uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria? Mors poena peccati erat, et Domino in gloria resurgente coepit esse transitus ad uitam omni credenti. Nunc uideamus, qualiter hac parta uictoria Ascensio Domini et mortis conditione superata Saluator noster cum homine

Troiam quoque quondam fertur expugnasse, quod testatus est poetarum princeps Vergilius dicens: Vt bello egregias olim euerterit urbes, Troiam Oechaliamque. Nescio an quicquam aliud a poetis de illo relatum habeamus, nisi quod Nessi dolis tunicam (Herculis mors) Lerneo ueneno infectam induerit et, cum se moriturum cerneret, Lycam puerum, qui eam mali nescius attulerat, in mare et se ipsum in ardentem rogum iactarit atque ita consumpto corpore ad deos profectus sit. Habes igitur et quod iussus ille et quod iniussus egregie, prudenter,

16. Nihil occultum 17.
Respice quod salvant nec opes nec gloria mundi,
non decor aut aetas, mors quia cuncta rapit. 18. Connuentibus virtute et genio factum. 19.

mori parato? Ille quidem miraculorum pręstigiis fallet, sed incautos; comminationibus terrebit, sed timidos; palpatione deliniet, sed molles et obscoenitatibus assuetos; poenis autem non conficiet, nisi in fide fortes, quorum mors uitę ęternę munere compensabitur. Certissima enim erit uictoria nolle parere impii huius imperio. Impiissimum immo et immanissimum fore Apocalypsis testimonio discimus, ubi de illo

uitę cupidine Domino suo peccet et immortalitati pręferat mortalitatem? O felicem illorum fidem atque constantiam, qui Antichristi impietati consentire neque minis neque promissis compelli poterunt. Morientur mali, morientur boni, mors tamen malorum pessima. Preciosa autem in conspectu Domini mors sanctorum eius. Post hęc autem tam terribilia atque horrenda horribilior succedet per ignem consummatio. Ignis enim de cęlo

mortalitatem? O felicem illorum fidem atque constantiam, qui Antichristi impietati consentire neque minis neque promissis compelli poterunt. Morientur mali, morientur boni, mors tamen malorum pessima. Preciosa autem in conspectu Domini mors sanctorum eius. Post hęc autem tam terribilia atque horrenda horribilior succedet per ignem consummatio. Ignis enim de cęlo uenturus est, qui uno incendio cęlum, terram

in diuersis regionibus talia contigere. Flamma autem, de qua loquimur, totam terram occupabit. Contremiscent reges, pauebunt populi. Sęuiturum tamen in omnes incendium nemo prorsus effugere poterit, nemo ulla ratione deuitare. Communis mors omnibus imminebit, in omnes pariter grassabitur. Preciosa tamen mors sanctorum, ut ante diximus, mors autem peccatorum pessima. De hoc igne Apostolus quoque ad Hebreos

totam terram occupabit. Contremiscent reges, pauebunt populi. Sęuiturum tamen in omnes incendium nemo prorsus effugere poterit, nemo ulla ratione deuitare. Communis mors omnibus imminebit, in omnes pariter grassabitur. Preciosa tamen mors sanctorum, ut ante diximus, mors autem peccatorum pessima. De hoc igne Apostolus quoque ad Hebreos scribens: Terribilis , inquit, quędam expectatio iudicii,

reges, pauebunt populi. Sęuiturum tamen in omnes incendium nemo prorsus effugere poterit, nemo ulla ratione deuitare. Communis mors omnibus imminebit, in omnes pariter grassabitur. Preciosa tamen mors sanctorum, ut ante diximus, mors autem peccatorum pessima. De hoc igne Apostolus quoque ad Hebreos scribens: Terribilis , inquit, quędam expectatio iudicii, et ignis emulatio, quę

quia negabant resurrectionem, confundere uolebant Christum, et ab eo quęsierunt de muliere, quę septem maritos habuit alium post alium, cuius , inquiunt, ex his erit uxor in resurrectione ? Sed quoniam, ubi non est mors ultra, non est necesse, ut generatio succedat — id enim in supplementum fit decedentium — ideo audiunt: Erratis nescientes Scripturas neque uirtutem Dei. In resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sed erunt sicut

audierunt uocem Filii hominis, et a mortuis resurrexerunt, ita erit hora illa, quam non uenisse, sed uenire dixit. Vocem Filii hominis mortui omnes audient, et audita reuiuiscent; sed non sicut isti, qui nunc suscitantur iterum morituri. Mors enim ultra non erit. Talis resurrectionis ibi quoque facit mentionem Dominus, ubi ait : Hęc est uoluntas Patris mei, qui misit me, ut omnis, qui uidet Filium

discipuli nobis prędicant, ita ut a Magistro didicerunt. Paulus ad Corinthios : Christus resurrexit a mortuis , inquit, primitię dormientium; quoniam quidem per hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum . Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes uiuificabuntur. Reuiuiscent utique et qui in mari perierunt et qui in terra. Sic enim habet Apocalypsis Ioannis

omnes uiuificabuntur. Reuiuiscent utique et qui in mari perierunt et qui in terra. Sic enim habet Apocalypsis Ioannis : Dedit mare mortuos, qui in eo erant, et mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant, et iudicatum est de singulis secundum opera ipsorum . Mors, hoc est, quacunque morte oppressi, et infernus, id est, et ad infernos damnati, omnes ad resumendum sua corpora

: Dedit mare mortuos, qui in eo erant, et mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant, et iudicatum est de singulis secundum opera ipsorum . Mors, hoc est, quacunque morte oppressi, et infernus, id est, et ad infernos damnati, omnes ad resumendum sua corpora redibunt, ut, cum quibus peccauerunt, cum illis et crucientur; et iusti, cum quibus bonum operati sunt, cum his et

constat. Alioquin nec anima sine corpore nec corpus absque anima esset homo perfectus. Vt autem perfectus sit, hoc, quod per mortem fuit separatum, per resurrectionem iterum uniatur necesse est, et quidem ulterius non dissoluendum. Nam mors non erit ultra, diceturque ei: Vbi est, mors, stimulus tuus? Vbi est morsus tuus, inferne ? Ad hęc, si quibusdam antiquę philosophię uiris placuit, quodam tempore defunctorum animas ad sua corpora redituras, quisquis

corpus absque anima esset homo perfectus. Vt autem perfectus sit, hoc, quod per mortem fuit separatum, per resurrectionem iterum uniatur necesse est, et quidem ulterius non dissoluendum. Nam mors non erit ultra, diceturque ei: Vbi est, mors, stimulus tuus? Vbi est morsus tuus, inferne ? Ad hęc, si quibusdam antiquę philosophię uiris placuit, quodam tempore defunctorum animas ad sua corpora redituras, quisquis nobis non satis credit, saltem gentilibus ueri

nobis non satis credit, saltem gentilibus ueri scrutatoribus adhibeat fidem. Seneca in quadam ad Lucilium epistola: Nihil ex his, quę sunt, interire ait, sed ad sua redire principia. Ideo mors , inquit, quam pertimescimus ac recusamus, intermittit uitam, non eripit; ueniet iterum dies, qui nos reponat in lucem . Hoc idem ante illum sensit Plato,

nihil perpetuo proprium. Quid ergo iuuat regnum terrenum multorum hominum sanguine comparare, alienas subiugare nationes, bella cum finitimis gerere et cum proprię uitę periculo multis imperare? Tu, qui ex alienis tua facis, nonne mors ex tuis faciet aliena? Quin etiam dum uiuis, dum sanus es, quę alteri abstulisti, potest profecto alter eripere tibi. Contempta igitur fragilis regni possessione, perpetui et ęterni regni bonum quęramus, si uere regnare cupimus.

neque corporis neque animę miseriam patientur, plena perfectaque felicitate semper perfruentur. Absterget Deus omnem lachrymam , inquit , ab oculis eorum, et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra . Hoc ipsum uidit Esaias et ait: Non esurient, neque sitient, et non percutiet eos ęstus

egit, ut non modo regno a maioribus uestris, quod quidem amplissimum est, delato par haberetur, sed etiam Constantinopolitano imperio dignus iudicaretur. Quod profecto uestris armis ad illius uirtutem atque ad Polonici regni opes adiunctis iam diu Christianae factum esset ditionis, ni eum mors importuna media ferme in expeditione uobis pariter et uniuersae Christianae reipublicae rapuisset. Maternum deinde nostri principis genus ab illo clarissimo Hungariae rege Lodouico, Sigismundoque eius genero ducitur, qui non Hungariae modo regnum,

partium studio, sed iniusta damnatione ad publicum parricidium esset impulsus, data dicendi potestate, Si mihi, inquit, inimicorum acerbitate in patria esse licuisset, inter praecipuos, Maximiliane Caesar, propugnatores me regnum Hungariae nunc haberet. Neque enim mihi mors Matthiae regis patriam ademit caritatem, sed domo profugum patriam relinquere coegit. Ac nescio an ulli maius hosti negotium quam tibi hoc tempore, quo cum Hungaris tua repetens iustum bellum gesturus es, prebuissem, propterea quod te Hungariam aggredientem tuo quidem agmini instans

ut nunc est Italorum captus, opulentis Italiae imperiis, Neapolitano, Mediolanensi, et Veneto declaratum est, quorum mutationem, et miserabiles casus, quoad res susceptae permiserint, suo loco opportune narrabimus. Pauli Cinisii mors; Laurentii Vilaceni seditio, Vylaco recepto, a Vuladislauo rege comprimitur. Vuladislauus ea parte regni perlustrata, quae ultra Danubium ueteribus Dacia dicta est, nunc, ut supra meminimus, ab Hungaris Transyluania nuncupatur, iam ad confluentes Thibisci,

appellatur, peruenerat. Ibi cognoscit Paulum Cinisium usque ad Ciabrum amnem, Muranam dicunt incolae, finesque Inferioris Moesiae populabundum progressum, atque ingenti praeda ex agro Turcaico abacta subita correptum morte. Ingemuitque haud secus quam si amicissimi mors est nuntiata, tametsi dicto eius non admodum fuisset audiens. Nam quum ille, duobus fere annis ante quam excessisset uita, usum linguae syderatione amisisset, atque ideo prouinciae administrandae haud satis idoneus

Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de temporibus suis liber sextus Casimiri Poloniae regis mors, et reginae matris ad Vuladislauum legatio. Absoluta separatim, ueluti in principio huius operis polliciti sumus, superioribus libris regni Hungariae perturbatione, ad ea, quae illam consequuta, quaeque ex ea prope nata sunt, enarranda subinde accedam, rebus

improbum consilium tandem destituit fortuna, tametsi satis laetis initiis coepta eorum uisa sit fouere. Fortunam autem uim quandam diuinae appellamus constitutionis, qua humana negocia agi censemus. Nam quum in idem tempus, quo Veneti huius modi consilia animo uoluebant, mors Alexandri Sexti, pontificis Romani, peropportune incidisset, multas Italiae urbes pontificis Romani uectigales partim a possessoribus pecunia emptas, partim uoluntaria deditione traditas in ditionem redegerunt. Quas sane urbes Caesar, Valentiniensium dux, homo omnibus

uim ueneni magna ex parte mitigarat. Virus in inferenda morte efficax prima potione solus pontifex hausit, quo intra duodecim dies extincto caeteri conuiuae, una cum pontificis filio, haud graui adeo morbo paulo post afflicti periculum euasere. Haec aegritudo non minus quam pontificis mors res Caesaris funditus euertit: nam morbo implicitus nihil negocii per sese obire potuit, quum res sua ipsius non modo opera, sed et praesentia indigeret. Itaque intra paucos dies urbes Ecclesiae Romanae uectigales, partim antiquum imperium respicientes pulsis Caesarinis praesidiis

remittentes ferro ac uulneribus in hostem redigere coeperat. Porro Vascones, quemadmodum et Hispani, eius ingenii sunt, ut facilius blanda oratione quam ui ad officium impellantur. Sed quia eodem tempore Alfonsus, Ferrariensium dux, cum auxiliis aduenerat, nihil fere terroris Gallis mors ducis intulit, spe metum aequante. Caeterum Hispani non modo ab equite suo, sed etiam a duce militiae imperito ― nunquam enim antehac exercitum duxerat ― destituti languidius pugnabant, nec iam in re trepida spes fere salutis quam in

senatorio ordine creatis negocium demandatum, Danieli Rhestio, Demiano Minutio, Petro Seorgio, qui quidem e sua, simul et ciuitatis dignitate absoluendum curarunt. Interim dum templum erigitur, terra moueri desiit, Selynisque mors, qui non modo Rhacusanam ciuitatem, sed etiam caeteros Christianos pariterque Machomethanos maxime conterruerat, opportune nunciata est, credidereque Rhacusani, ut sunt plaerique mortalium ad spem suam ampliandam prompti,

imperio adiunxit, audacia pugnandi longe superauit, uictoriis prope aequauit, nec Omurathi proaui gloriae cedit. Ille pluries collatis signis cum hoste dimicauit, hic pluribus prouinciis subactis rem Turcaicam auxit. Coeterum nec morienti Selyni cura in posteros defuit: nam ne mors eius tumultum in regno excitaret, aliquot ante quam interiret diebus, sentiens se iam deficere, filium Salamonem ex Caria, quam sane prouinciam cum adiacentibus regionibus illius cultui attribuerat, acciri iussit. Qui nondum parentis morte palam facta Constantinopolim

hostium copias oppido circumfusas, nec ullo modo his resisti posse, atque iam metu omnibus consternatis de deditione urbis cum Turca agi nihilque reliqui circumsesso a tanta hostium multitudine praeter honestam mortem esse, auersatus eam deditionem, quam sane aut mors carnificis arbitrio subeunda, aut ipsa morte miserior seruitus maneret - non enim Turcam promissa praestaturum, ut euenit, arbitrabatur ― statuit mortem oppetere, ne in cuiusquam Machomethani potestatem uiuus ueniret. Itaque sumptis armis equoque conscenso porta erupit, atque in

dolore amissi filii, simul reprehensionis impatientia prope amens, dum socrum ab se amouere nititur, pugione haud sane letali uulnere percussit. Est autem mos apud Turcas tam uxoribus quam filiabus regum pugionem zonae alligatum quasi quaedam dignitatis insignia gestare. Mors reguli non modo Salomoni, quum et per se orbitas patrio animo grauis sit, sed etiam toti regiae omnibusque Turcarum principibus maximo luctui ac dolori fuit. Nam et regis orbitatem miserabantur, utpote quem omnes ob singularem humanitatem uero prosequebantur amore, et

2.62  Carminibus mulcere suos qui sepe solebat
2.63  Reges atque duces, sceleris damnatus ab ipsis
2.64  Occidit et nitidis se tandem condidit astris. Ouidii mors.
2.65  Quid dedit olim, dic mihi, docta Verona Catullo, Catullus
2.66  Quidue suo tribuit Tybullo Roma superba, Tybullus.

aspirabat, feliciter euolauit. Explicit. Epitaphium Marci Maruli per Franciscum Natalem
Irrita res mors est: non sunt obnoxia morti
Corpora si semper uiuere posse datur.
Marulus aeternum diffusus nomen in aeuum
Viuere post cineres incipit ecce magis.
Viue igitur, quicumque sapis, uirtute magistra,
Funereo cupias si superesse rogo.

1 Epitaphium Marci Maruli per Franciscum Natalem
1.1  Irrita res mors est; non sunt obnoxia morti
1.2   Corpora si semper uiuere posse datur.
1.3  Marulus aeternum diffusus nomen in aeuum
1.4   Viuere post cineres incipit ecce

107v = Marković 1954, c. LXX = LXXX (p. 113, 121); Trag. f. 53r; V f. 58v = Šrepel 1899, p. 17; tit. Epitaphium Marci Maruli Marković 1954, LXX; v. 1 Irrita: Irita S, Trag.; mors... morti: fatum... fato S f. 95v-96r; v. 3 diffusus: difusus Trag.; v. 5 quicunque: quicumque Marković 1954, LXX.

16 Trag. f. 32v; v. 2 Contegit: Contigit Trag.- Petrus Lucius fortasse est ille procurator cassae operariae (Cassa dell'operaria) cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum 1545. Cf. Trag. f. 116r. 17 Trag. f. 34v; tit. Hieronymus Martiniacus

aer,
Aequora sint nullis exagitata notis.
Ut tibi Nestoreos tribuant pia numina fastos,
Dent tibi Cumaeos fata benigna dies.
Plenus ut hac uita uita potiare perhenni
Hic, ubi mors ultra nec dolor ullus erit,
Sed uer perpetuum, sed pleno copia cornu,
Sed Deus et genitus ingenitusque simul.
Ille pater rerum, totum qui condidit orbem,
Spiritus ille sacer trinus et unus

Viri plerique laudis praeconio digni, Petre uir amplissime, agere studuerunt, ut monumentum de se aliquod scriptum relinquerent, quo se uixisse testarentur, ne cuncta de eis cum uita mors ineuitabilis absummeret. Sed non hac ego uana spe motus breue hoc opusculum elucubraui, sed potius clarissimorum nostri generis uirorum uita functorum sortem miseratus nactus ocium, ut in lucem restituantur, contendi. Non enim nobis solis nati sumus, sed potius patriae, amicis et

dignum. Paulus Paladinus aprime eruditus. Qui post doctissimas de ueri sacerdotis offitio lucubrationes, ipsius patre febribus egrotante, cum triremi preesset, gesto apud Liburnum prope Pisas cum Genuensibus praelio sic amicos in spem erexit, quod nisi immatura mors eum e medio sustulisset, eternum sibi breui tempore (quemadmodum omnes opinabamur) strenuitate nomen fuisset assecutus. Sed nec Andreae Bonini Andreas Boninus. naualiumque sociorum suae triremis, Turcis Calcidem obsidentibus, mors incruenta fuit,

quod nisi immatura mors eum e medio sustulisset, eternum sibi breui tempore (quemadmodum omnes opinabamur) strenuitate nomen fuisset assecutus. Sed nec Andreae Bonini Andreas Boninus. naualiumque sociorum suae triremis, Turcis Calcidem obsidentibus, mors incruenta fuit, qui ad unum caesi, ingenti Turcarum strage peracta, magis uictores quam uicti periere. Quid dicam de Michaele Nicolino Michael Nicolinus. malente sub Lisio, Epyri oppido, cum omnibus suae triremis nautis Turcharum gladio mortis iura experiri quam

illabier hospes,
7.84  Non mea digna domus rege est et principe tanto.
7.85  Hinc ego dedignor tali qui munere fungar.
7.86  Qui coram praesens affari numina possim.
7.87  Sat mihi, dic tantum, puer ipse leuabitur atro
7.88  Funere, Tartareas mors, et dolor ibit ad umbras.
7.89  En ego constituor domino qui praeside princeps
7.90  Militiae nostrae, puer et mea iussus obaudit
7.91  Imperia, obsequioque obtemperat, ille recedit,
7.92  Ille uenit iussu nostro, fitque omne quod illis

modo corpore dormit,
7.247  Et trabe currit inops rerum freta caerula panda.
7.248  Ast ego terrarum princeps et rector Auerni
7.249  Numina cui parent stygiis accincta procellis,
7.250  Imperia, et reges, et agentes humida nimbi,
7.251  Et mors atra, uiro sic uno uincat? et illo
7.252  Mortali, socios glomerante ignobile uulgus.
7.253  Dallida si uicit mulier Samsona iacentem,
7.254  Mille uiros unus potuit qui sternere inermis,
7.255  Sanctus et ille Dei fuerit, promissaque proles.

suspensa tumenti
7.268  Et modo prona labat praerupti a uertice ponti,
7.269  Et latere alterno crebram capit, et uomit undam.
7.270  Albicat in tenebris aestus, et sibilat auster,
7.271  Nauticus ingeminat clamor, stridorque rudentum,
7.272  Mors intenta furit, diuersaque proelia miscet,
7.273  Vita latet custos, et sustinet omnia uictrix.
7.274  Interea uariis socii terroribus acti,
7.275  Et nautae acclamant, uita abdormiscit, hiantes
7.276  Salue, o, Rex, Rabbi

expleuerit annum,
9.268  Instructis superum cuneis exercitus ingens
9.269  Coelitus aetherias subter labetur in oras,
9.270  Impia de mediis ut separet agmina iustis.
9.271  Quae sine fine fero flagrantibus igne caminis
9.272  Deglutit flegeton, et mors depascit amara
9.273  Aeterno interitu. quo tartara nigra dehiscunt.
9.274  Omnis scriba docens interni lumine regni
9.275  Est uelut oeconomus, famulis qui diuitis Arcae
9.276  Promit uasa suae noua uasis mixta uetustis,
9.277  Hic etiam

in altum,
10.95  Quoque suo intentant infligere uulnera nato.
10.96  Ast immitte nefas, atque irreparabilis error,
10.97  Qui necat immani malesanam uulnere mentem,
10.98  Impetit, et sanctum iaculis oppugnat amorem,
10.99  Impia quo uibrat mors irreuocabile telum,
10.100  Quo cor durescit, uitae nec poenitet actae,
10.101  Tollitur id nulla uenia, neque tempore crimen.
10.102  Aut det amineus dulces mihi pampineus uuas,
10.103  Aut ferat immites inculta labrusca racemos,
10.104  Omnis

11.70  Hora dei iussu fatalis, et ordine Christum,
11.71  Hic igitur rursus sic incipit, arduus alta
11.72  Protinus astra peto, me quaeritis, aspera crimen
11.73  Vestrum fata manent. Ego quo modo limite migro,
11.74  Huc uestros inferre pedes mors arcet acerba.
11.75  Nunquid sponte sibi laetum consciscet aiebant
11.76  Tartaridae insani, quibus hic uos terra profundo
11.77  Detinet astra suo, superis ego uersor in oris.
11.78  Vos hebetat, uoluitque rapax ab origine

Rumpitur inuidia sceleratum pectus auerni, ❦
12.658  Conciliumque uocat, fit aperto milite bellum.
12.659  Indignata ruunt inferni monstra, tumultum
12.660  Concitat Alecto stygiae pice noctis opaca
12.661  In lucem, mors in uitam, confusio rectam
12.662  Coeca uiam contra, sapientem insania Christum
12.663  Conspirat Synagoga simul succincta nefando
12.664  Conuentu, furit in pacem Mars impius armis,
12.665  Diuino flagrans odium concurrit amori,
12.666  Quae

pro gente pati, laetoque occumbere Iesum.
12.687  Nec sola pro gente, pios sed ut undique fratres
12.688  Mystica membra suos in corpore cogeret uno.
12.689  Haec rata Pontificis sententia crimine pondus
12.690  Obtinuit, Christo insonti decretaque mors est.
12.691  Non hinc ergo palam Iesus fora turbida adibat,
12.692  Sed scelerata feri uitat commertia Iudae.
12.693  Moenia tunc Effrem propter loca sola petiuit,
12.694  Fertilis Efraim quae dicta est nomine uilla.
12.695  Iamque propinquabat

mecum,
13.161  Hac in luce tua, tibi quae tranquilla nitescit.
13.162  Te uero nunc ipsa latent, dirosque uidebis
13.163  In te stare dies, heu te quibus hoste sub armis?
13.164  Quo tua tum cernes urgeri moenia uallo?
13.165  Vndique te cingent, mors et labor ingruet atrox.
13.166  Ah quibus infoelix arctabere nupta maritis?
13.167  Qualibus arreptam prosternerit unguibus hostis
13.168  Se subter te uictor ouans? ut dissipet artus
13.169  Coede tuos, ah templa domos a culmine ad imum

14.496  Sanguis, et ardentes exurant pectora flammae,
14.497  Spiritus ut dulcem nil praeter spiret Iesum.
14.498  Hoc omnis mihi nacta quies, et uita beata est.
14.499  Hic quo prima lues euaserat astitit orto,
14.500  Vt uitam nobis, unde est mors orta pararet.
14.501  Considite hic inquit, donec pro fratribus orem,
14.502  Vosque orate, malae ne per stygis antra labatis.
14.503  Tum procul ad iactum lapidis processit, eumque
14.504  Subsequitur Petrus, gemii zebedaeaque fratres

interea plenissima Luna refuso
15.2  Conditur, extinctis stellata nocte Lucernis,
15.3  Moestaque supremum timuerunt sydera finem,
15.4  Quum uitae et mortis tellus expauit Agonem,
15.5  Obstupuitque dies, et uersa luce refugit.
15.6  At mors infernis accincta doloribus instat,
15.7  Sollicitatque duces solymos, et tartara miscet.
15.8  Conuenere trucem furia cogente senatum,
15.9  Sacrilegi mystae, quibus infula constitit auro,
15.10  Et precio uenalis honos, sacrasanctaque sedes,

quaestioni satisfacio, ne meo sermone lęsus quippiam de me grauius existimes, quando magis tuam infoelicitatem solari quam exasperare uelim: nam odia omnia contentionesque, quas tecum pro reipublicae dignitate susceperam, diremit mors oblitterauitque. Equidem, Cęsar, C. Marium semper credidi fortissimum imperatorem et bellicis artibus insignem, sed moribus et litteris admodum rudem, utpote qui humili natus loco poene a pueritia castra

compara principum arumnas una cum uoluptatibus. SyL. Sedulo tibi mors geram de tyrannorum cruciatibus, quos probe cognoscemus si non superficiem tanquam per transennam considerantes, sed quasi Lynceis oculis eorum anxietates introspexerimus. Deum immortalem, quot ueluti diducta Chlamyde

fama tui nominis impleuisti, unicuique potentissimorum et clarissimorum regum gloria antecęlluisti, omnia denique tuis optatis obsecundarunt, ut fęlix tua et aliorum persuasione uixeris: quam repente sola mors, exacta quasi una diecula uitę, tot aceruos uoluptatum, tot congestas delitias, tot fortunę blandimenta, omnem istam longe lateque imperandi dulcedinem unico momento extinxit: nec tamen istius fęlicitatis tragicum finem

preciosiorem suppellectilem, tot uigiliis et laboribus partam, in secretiora forte loca depositam, indicarent. Illos interim, et nos per diuersa urbis hospitia obseruantes pane doloris et aqua angustię miserrime sustentantes, ita ut nobis omnibus uita esset supplicium, mors solatium. Quapropter directis nunc in coelum oculis lamentabiliter possumus deflere cum propheta. Recordare Domine, quid acciderit nobis, intuere et respice opprobrium nostrum. Haereditas nostra uersa est ad alienos, domus nostrae ad extraneos, pupilli

subiungit seuerissimam Dei sententiam, quae contra nos hoc tempore funestissimam executionem sortita est. Formula autem sententiae haec est. Quoniam peruenerunt peccata illius usque ad coelum, et recordatus est Dominus iniquitatum, ideo in una die uenient plagae eius, mors, luctus, et fames desolatam facient illam et nudam, et ipsam igne concremabunt. Apc 18, 5-8 Quod si quispiam

dilectus MADREGALE CONVERSUM IN LATINUM
Sic spes sublata est mihi,
Sic desiderium et cupido crescit,
Ut vitae inveniam haud meae quietem.
O mors impia, vita et insuavis!
Quarum me altera pene dat sepulcro,
Ut vivam, vult altera.
Sic vita haec est pessima,
Sic certe et mors est pia.
Ast illius pietas
Ipsa, inquam, est crudelitas,

et cupido crescit,
Ut vitae inveniam haud meae quietem.
O mors impia, vita et insuavis!
Quarum me altera pene dat sepulcro,
Ut vivam, vult altera.
Sic vita haec est pessima,
Sic certe et mors est pia.
Ast illius pietas
Ipsa, inquam, est crudelitas,
Quae me tot miserum malis reservat.
Quare qui poenas meas
Sentit, posset dicere
Maius morte malum, quod invenitur.

vos omnes nempe perire simul. VANITAS VANITATUM, ET OMNIA VANITAS
Heu, male consulti, quid toto frangimur aevo,
Dum quaeruntur opes, gloria, laus et honos:
Si mors nec miseros audit, nec surda beatos;
Extinguitque prius, quam meliora videt,
5  Nec parcit plebi, nec Regum sceptra pavescit,
Et juvenes pariter corripit atque senes.
Frustra igitur tumidas spes nostrum quilibet urget,
Nostrae sub fato vitaque spesque

graueris ad me perscribere: presertim de istis rebus et successu pacis, tuoque statu certiorem facias, si penitus ex animo tibi non excidimus: nam et ad proletarios quoque soles interdum manu tua scribere. Hic postea nihil noui de rebus Thurcicis allatum est nisi quod in pontifices mors grassatur. Et omnino tedio multitudinis abdidi me in rus, aucupio piscationi litteris deditus. Deus te seruet. Tragurii, 12. Junii

In originali: Hunc. 56 Locus litterarum circiter decem – in longitudine 3 cm – est illegibilis. Nec 57 est quisquam persuadeat Joanne vivo, et cum Ferdinando in concordiam non adducto Hungariam Ferdinandi fore et si Joanni mors inter ista contingat, quis dubitat Turcum vel alium regem pro voto suo Hungariae impositurum, Joanne longe ferociorem et intractabiliorem, vel Hungariam (quod magis est timendum) pro se occupaturum et ex regno in provinciam redacturum, quod Thurci sangiacatum vocant.

et firmiter tenent), quod Dii, praecor, omen in ipsos convertant. Quibus stantibus ut stant, opere pretium sum arbitratus offerre Sanctitati Tuae in hac causa reliquias senectutis meae, quo vel mihi ut martiri indigno cita mors veniat, vel Sanctitati Tuae suisque ovibus victoria laeta, cum in senibus ex periculo multarum rerum et conscientia anteactae vitae prudentia pariter et audacia vigeat. Quare Tuae Sanctitatis intererit uti et abuti opercula

vatibus olim.
1.341  Nam dederat causam contemptę iniuria Legis
1.342  Pollicitis, fruticem uetitum dum uellit Adamus,
1.343  Cum mors perpetuos uitę primum abstulit annos.
1.344  Debebat damnum hic culpę reparare uetustę
1.345  Quod desideriis aetas quęsiuit auorum,
1.346  Et uotum fatis tandem sua secla

Sed. . . 770 cadentis] I Mcc 5- 9, 18 non bella domi miseris, non extera desunt.
2.769  Marte uigil passim Iudas occurrit aperto,
2.770  Atque adeo sęuit mors uultu accensa cadentis.
2.771  Fata Fata. . . 774 sensit]

3.104  Si scelus occideret mortale in carne perempta
3.105  Humanę Verbi naturę sponte redacti.
3.106  Restituet sic regna Deo mors nostra genusque
3.107  Asseret hinc proprio humanum de compede iuri."
3.108  Hęcue typo monstrata docet misteria priscis,
3.109  Grandęuus

uitam,
4.292  Et te", inquit Petrus, "defendere morte parato
4.293  Obstiterit? Quocunque sequi sententia fixa est,
4.294  Non mors aut obitu peior timor ipse moretur,
4.295  Seu iam segne trahet tormentum, aut transiget ensis."
4.296  "Et

argumentum miseris eluditur illud
9.247  Esse malum haud mortem, mortem nil protinus esse,
9.248  Nam circa haud fieri uiuos, post denique fata
9.249  Non superesse quibus prorsus mors hęreat ipsa.
9.250  Nam sic aeternam per se subsistere uitam,
9.251  Vt quę sunt prorsus diuina prędita mente,
9.252  His sibi coniunctis sese iam uiuere pręstet.

et natis aliunde hęc aduenit aptis.
9.255  Aeternaque in morte manet, qui restitit expers,
9.256  Demeritis habili de nuper factus ineptus,
9.257  Vt non deficiat mors talis protinus unquam.
9.258  Nam corruptiuo non rettulit esse receptum
9.259  Debile principio, quod morti subiacet ultro,
9.260  Constitit ut certo concors discordia

9.278  Aedit perpetuę munus pręnobile uitę.
9.279  Sin cadit haud habilis diuini luminis expers,
9.280  Aeternum frustra iam męret inutile fatum,
9.281  Atque statu uiduo mors hęc aeterna uocatur.
9.282  Scilicet huc proprii referunt exordia casus.
9.283  Dum desciscit homo, dum sese deicit alto,
9.284  Quale animal mutum, dumque hic dediscere

uigili studio contraria longe.
9.687  Lex posita hinc tali pręscripto protinus ollis,
9.688  Vt iusso prorsus seruent connubia ritu,
9.689  Et delinquenti indicta est mors debita poenę.
9.690  Nam semen genitale, coit quod sponte cerebro,
9.691  Si sanctus sonti forte arce facesseret Ales,
9.692  Debuit inde fluens totam consumere molem,

10.594  Hęc immortalis, quam dici constet adeptam,
10.595  Quando interuenit coeunti copula diua
10.596  Cum mente, hoc animę mox prouenit ubere uita.
10.597  Citra mors regnat, luctusque extinguit inertem.
10.598  Non ideo tamen illa malis iam desinit unquam,
10.599  Aeternam patitur mortem execrabilis Orcus.
10.600  Sic quantum indulget sese

204  Ac puer instituit queis vitam moribus olim,
205  Ad finem excoluit postremaque fata senectae.
206  Heu! indigna rapi quam nullo mota pudore
207  Destruit, et capulo fera mors tibi protinus effert.
208  Ecce quidem meruit qui vivere Nestoris annos,
209  Attamen occubuit ceu flos collapsus in arvis.
210  Dissipat aut nebulam veluti lux nocte coactam.

facies fert tempore fructus
152   Tempore non apto sic quoque damna capit.
153  Esto, vim patiar, mentem vis vincere nescit:
154   Turpe facit corpus mens scelerata suum.
155   Ah modo ne ante diem virides mors auferat annos, (155)
156   Quod vitare nequis dissimulare licet.
157  Sed semel amissum vultu praeferre pudorem,
158   Res est quam virgo fingere nulla potest.
159  Fingere fac possim, noscent mea crimina

comae.
163  Proh, qui cuncta vides, celsi regnator Olympi,
164   Aspice quo mea sint vita pudorque loco.
165   Sylua tenet clausam, laeso candore patebit, (165)
166   Hinc mors, morte premit durius inde nefas.
167  Quid moror: hic mortem potius pia vincat honestas:
168   Hoc pater, hoc genitrix, frater et ipse iubent.
169  Quin non vlla salus, non est mihi Ruscia tanti,
170  

Regnum Hungariae una cum filia Ladislai regis eademque sorore Ludovici regis devolveretur ad serenissimum dominum meum. Quid, inquit, estis astrologi, ut divinare potueritis, Ludovicum regem absque filiis esse decessurum? Homines, inquam, prudentes cogitant que accidere possunt, mors et vita hominis in manu Dei est. Igitur mortuo regi Ludovico serenissimus rex meus expulit Hungariam Joannem, qui in illud regnum nullo iure irrepserat, tamdiuque tenuit integrum consensu totius gentis de more patrie coronatus, donec vires vestre non prevaluissent.

qui sanguinem quoque secum trahunt, tremere atque pallere. Contrarium vero laetabundis accidit. Cor enim tanquam in magna securitate dilatatur: sanguisque per membra difunditur, et idcirco perfusi gaudio rubescimus: quo circa vehementem inopinatamque laetitiam optimis rationibus nonnunquam mors consecuta est. Ad quorum affectuum moderandos compescendosque impetus, animus imperator diuinitus nobis datus est. Saepe autem illecebra voluptatis, ac peruersis opinionibus nimium sese efferentes illi brutales impetus desciscunt ab imperio rationis, oppressaque ratione dominantur,

inflammetque ad studia virtutis. Quid inquit si spes fallat? Non erit inquam inutile, ac pertinebit nonnihil ad famam et posteritatem, tantisper exercuisse me bonis artibus. Quod si vt opinantur dementes et improbi, quicquid agimus, sentimus, sapimus mors delet obliuione sempiterna, quam rem etiam suspicari nefarium puto, tamen non vereor ne quis repraehendat errorem meum, quandoquidem nemo superfuerit. Sed vt redeamus vnde sumus digressi, irrides meam diuisionem animarum et contendis ostendere illam partem, cui tribuitur vis ratiocinandi atque

Notae: 16 Trag. f. 32v; v. 2 Contegit: Contigit Trag.- Petrus Lucius fortasse est ille procurator cassae operariae (Cassa dell'operaria) cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum 1545. Cf. Trag. f. 116r.

caeteris diebus nihil datur. Ipsi lignationibus uiuunt: nam mos est, ut ligna in syluis caedant, ijsque dorsum aselli onerant, ea cum merce per omnes plateas ambulant, ligna uenalia proclamantes. Si gentes illae hanc calamitatem praesciuissent, millies praeoptassent mori, quam ista pati. Si usquam mors cum uita commixta est, imo si usquam uita diu superest ut diu moriaris, id in Turcia est. Nihil Aegyptiaca seruitus, Babylonicum exilium, Assyriaca captiuitas, Romanorum euastatio ad istas miserias, ubi quotidie audiuntur threni Ieremiae, nec

95v-96r, 107v = Marković 1954, c. LXX = LXXX (p. 113, 121); Trag. f. 53r; V f. 58v = Šrepel 1899, p. 17; tit. Epitaphium Marci Maruli Marković 1954, LXX;v. 1 Irrita: Irita S, Trag.; mors... morti: fatum... fato S f. 95v-96r;v. 3 diffusus: difusus Trag.;v. 5 quicunque: quicumque Marković 1954, LXX.

16 Trag. f. 32v; v. 2 Contegit: Contigit Trag.- Petrus Lucius fortasse est ille procurator cassae operariae (Cassa dell'operaria) cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum 1545. Cf. Trag. f. 116r. 17 Trag. f. 34v; tit. Hieronymus Martiniacus

Aliud.
Re bene iam gesta clamat Schislebius usque:
"Vah mihi laetari uiuere nuncque libet".
Creditur, est etenim heu heu diuitibusque malisque
Vita haec praedulcis, mors at amara nimis. Aliud in Islebium Antinomum.
Quaesierat quidam Schisleb cur expulit orbe
Et templis Mosen iussaque sancta Dei.
Reddidit ast alius, sua quo meliora

manet haec post funera uirtus
Nec furiis unquam Stigiis excluditur Orco.
Creditis, o proceres, quis pridem opulentia cristas
Erigit et caelsa ceruice tumentibus, ipsos
Applaudens caelum reddat post fata beatos?
65  Mors inopes regesque rapit discrimine nullo,
Incertum an Cresus an contemptissimus Irus
Extiterit, similis cunctorum est forma sepultis.
Illic diuiciis non est locus, optimus ille est
Qui fuerit uirtutis amans et pascitur ipsa:

nil morte fuit mortalibus aegris.
Praecipue quos dura premens comitatur egestas,
Viribus exhaustis torquet rugosa senectus
5  Et labor et curarum haud extricabilis error.
His sine nulla hominum uitalis degitur aetas;
Mors igitur nostros tandem miserata labores
Corpore disiectis compagibus eripit ima
Diuinas de fece animas caeloque reponit,
10  Nulla ubi uesani uestigia corporis extant,
Vita sed aeternos faelix perdurat in annos,
Non

Belamarić studije, str. 469)
Nobilis Aluisi, maiorum a stirpe uetusta,
Qui genus et proauos raris uirtutibus ornas,
Quid iuuat insano tantum indulgere dolori
Et lachrymis faedare genas et uellere crines,
5  Quod tibi natorum geminato funere acerba
Mors semel atque iterum luctus inuexit amaros?
Eximia, fateor, fuit indole notus uterque,
Magnas spes patriae, magna ornamenta dedissent,
Munere si diuum maturior afforet aetas.
10  Mortales omnes rapit insatiabilis Orcus,
Aequat cuncta sua nullo discrimine

iuvat assiduis coelum lassare querelis,
1.5.40   Despiciunt nostras numina surda preces.
1.5.41  Nulla animo requies, nulla est spes certa salutis:
1.5.42   Quam foret in tantis mors mihi grata malis.
1.5.43  Sola meos etenim potis est finire labores,
1.5.44   Et requiem tantis mors dare sola malis.
1.5.45  Forsitan et mortem frustra imploravit inanis

animo requies, nulla est spes certa salutis:
1.5.42   Quam foret in tantis mors mihi grata malis.
1.5.43  Sola meos etenim potis est finire labores,
1.5.44   Et requiem tantis mors dare sola malis.
1.5.45  Forsitan et mortem frustra imploravit inanis
1.5.46   Spes mea; quum nullam mors dare possit opem.
1.5.47  Forsitan et nobis idem post funera

meos etenim potis est finire labores,
1.5.44   Et requiem tantis mors dare sola malis.
1.5.45  Forsitan et mortem frustra imploravit inanis
1.5.46   Spes mea; quum nullam mors dare possit opem.
1.5.47  Forsitan et nobis idem post funera sensus
1.5.48  Permanet, extremam qui fuit ante diem;
1.5.49  Scilicet, aeternos ut cogar ferre dolores,

315  Egregiam uirtutem animi generosaque fata
316  Iudicio cadet ille meo, licet intonet ardens
317  Tullius et largo defendat flumine causam.
318  Hic mihi, qui nati crudeli sorte perempti
319  Funera magnanimus deflet pater, o superi, o mors,
320  O dolor, o matri primis erepte sub annis
321  Balthasar, unanimes spargant tibi cana sorores
322  Lilia et humentes flores; nos carmina demus.
323  Hic bonus occurrit Miscinius, hic Ludouicus,
324  Diues opum Ludouicus,

Haec quoniam uitam innocuam mentemque carentem
5  Labe nigra uiuens, moritura tempore nullo,
Duxerat; inuidia Parcarum et mortis iniquae
Clauditur hoc tumulo praeduro marmore tecta.
Mirandum non est quia mors mortalibus aegris
Haud unquam parcens sceua metit omnia falce.
10  Falce sua Andromache periit, bene fida marito
Penelope, et tu, conspicuae Lucretia famae,
Quaeque pudicitię normam memoranda reliquit

auferri? Assidue gloriamur Sanctorum Martyrum coronis, et tamen piget nos eorum exempla sequi. Ubi est priscus ille martyrii fervor? Ubi antiquum occasionis hujusmodi desiderium? Ubi illae voces? Melior misericordia Domini super vitas. Preciosa mors Sanctorum. Beati mortui, qui in Domino moriuntur. Beati, qui persecutiones patiuntur. Ego in flagella paratus sum. Funes ceciderunt mihi in praeclaris. Si consistant adversum me castra non timebo, et alia hujusmodi verba, quae quotidie ore, et labiis

Zernovaeam rus urbi proximum incoleret. Ex ea Pater Vincentius Theologiae Magister insignis ex ordine Praedicatorum fuit Archidiacono amicissimus, et jure sanguinis quarto gradu conjunctus, propter cujus benevolentiam Rosenei domi suae primo Jacobum, quem mors decennem immatura praeripuit, deinde hunc Antonium utrumque Marci filium utroque parente orbatum educaverunt literis, et moribus imbuendum educaverunt litteris, et moribus imbuendum Z:

intellecto Aristotele mutuantur rerum ac vocabulorum primariorum in omnibus mysticis libris definitiones: ut, quid sit voceturque Peccatum, quid Iustitia, quid Fides, quid Iustificatio, quid Lex, quid Evangelium, quid Bonum opus, quid Caro, quid Liberum arbitrium, quid Imputatio, quid etiam Mors: quid item Ratio valeat, quid Intellectus intelligere ac Voluntas boni velle possit. Hasce primarias res ac vocabula male descripta, intellectaque, secum assumentes sophistae, et in veneranda Sacrarum literarum mysteria intrantes, omnia ibi perverterunt ac corruperunt,

quod Absolutio, Iustificatio et Remissio peccatorum idem sint, in Disputatione mea de Iustificatione copiose demonstravi. ABSORBERE idem quod devorare, seu subito ac prorsus perdere, per Metaphoram. Ierem. 51. Absorbuit me rex Babylonis, quasi draco. 1. Corinth. 15. Absorpta est mors in victoria: id est, prorsus ac perfecte est perdita et devastata. ABSQUE: Varia quidem sunt et adverbia et praepositiones, negationis vim in Sacris literis habentes: sed tamen nos nunc de hac una dicamus, qua Vetus testamentum plures diversasque Hebraeis exprimere solet, Isaiae

desiderat, bonum opus desiderat. Ibidem 4, Bonus eris Christi minister. 2. Timoth. 1, Bonum depositum custodi. Hebr. 6, Bonum Dei verbum gustare. Rom. 8. Illis qui diligunt Deum, omnia cooperantur in bonum: id est, tandem omnia illis fiunt salutaria, etiam ipse satan, peccatum ac mors. SEPTIMO, significat suave. ut Genes. 3, Vidit mulier quod fructus esset bonus ad vescendum. 2. Par. 18, Non prophetat mihi bonum: id est, non dicit grata Iob 21, Ducunt in bonis dies suos. Prover. 24, Comede fili mi, quia bonum est. Vicina huic significatio est, cum idem valet quod

Quia vero in criminalibus, praesertim capitalibus, damnatio extremum exitium in fama et vita reo affert: ideo condemnatio in Sacris literis, etiam extra iudicium alias ipsum reatum, aut evidentem redargutionem rei indicat: alias etiam extremam calamitatem, praesertim autem spiritualem, ut est mors aeterna, significat. Pro ipsa reatus attributione aut adiudicatione ponitur Proverbiorum 17. Qui condemnat iustum, et iustificat impium, abominatio est coram Domino. Et Luc. 6 Nolite iudicare, et non iudicabimini: nolite condemnare, et non condemnabimini. Alias evidentem convictionem aut

syncerus. Et Enoch Gen. 5, cum Deo ambulasse dicitur. Sic Psal. 5, Dirige viam meam in conspectu tuo. Bonum aut malum facere, aut esse aliquid in conspectu Dei, valde crebro significat iudicium Dei: sicut et phrasis, In oculis. Sic dicitur etiam in Psal. 116. Mors sanctorum preciosa in conspectu Domini: id est, in iudicio Domini. Invenire gratiam in conspectu: id est, iudicio alicuius, seu apud aliquem, Gen. 5. Exod. 33. et 34. Effundere animam in conspectu Domini: pro, precibus omnia sua vota, curas et cogitationes Deo indicare. 1. Sam 1. Facere

quin subinde nova cura ac opera sit sarciendum ac instaurandum. Crebro autem admodum significat perdere: quia tum ea quae perficiuntur, tum quae perduntur, suum finem, suamque quasi perfectione habent. Mors quoque ipsa et interitus omnium rerum est quasi quaedam earum completio. Verbum Graecum τελέω, a fine venit. Finitur autem tum id quod perficitur tum id quod aboletur. Esa. 38. Per diem usque ad noctem consummasti me. Sic Consummare oculos viduae,

facis, veluti tinea desiderabile hominis. id est, consumis, perdis. Psal. 22. Cor meum sicut cera liquescit in medio mei. id est, perit, absumitur. Dissolui, est aliquando mori. Phil. 1. Quia cupio dissolui, et esse cum Christo. Nam vita est coniunctio corporis et animae: quare mors est dissolutio illorum. Sic 1. Io. 3. Christus venit, ut dissoluat opera diaboli. DIVIDERE verbum varios Hebraismos gignit, quorum aliquos recensebo. Divisisse dicitur Deus marc rubrum, Psal. 136. id est, viam transversam per eum sinum fecisse. Dividere et

aut immundicie et similibus, quia vera mundicies consistat in purificatione cordis ac conscientiae, per imputationem et infusionem iustitiae mundatae. Talibus enim omnia externa esse libera et licita, ut qui verbo, fide ac precatione omnia sanctificent: imo quibus etiam ipse diabolus, infernus ac mors, in bonum, Deo ita mirabiliter omnia ordinante, cooperentur. Sed impiis et incredulis esse immundum cor ac conscientiam, quae sunt primaria: eoque etiam omnia externa eis verti in exitium. Eadem vero prorsus res ac doctrina tractatur Lucae undecimo, cum inquit Dominus: Veruntamen date quae

propterea. Iohan. 2. Prope erat Pascha Iudaeorum, et ascendit. pro, ideo. Dum. Gen. 7. Et diluvium aquarum fuit. pro, dum venit. Tunc. Gen. 12. Et factum est, cum accederet ad intrandum in Aegyptum: et dixit ad Saram uxorem suam. Gen. 44. Quod si tuleritis et hunc, et acciderit ei mors, et deducetis. pro, tunc deducetis. Exod. 13, Visitando visitabit vos, et auferetis ossa mea vobiscum. pro, tunc auferetis. Exod. 21, Si surrexerit et ambulaverit super baculum, et innocens erit qui percusserit. Talia sunt et illa exempla: Genes. 42. Dixitque ad fratres suos, Reddita est

praeteribo. Levit. 22. Et occumbet Sol, et erit mundus. pro. cum occubuerit Sol, erit mundus. Psal. 77. Recordor Dei, et turbor. pro, cum turbor, recordor Dei, seu confugio ad Deum per invocationem. Sic meditor, et involuitur spiritus meus. Sic Genes. 42. Et accidet illi mors in via, et deducetis canos. pro, si acciderit illi mors. Genes. 47. Inveniamus gratiam in oculis Domini, et erimus servi Pharaonis. pro, summa fiet nobis gratia, si tantum servi esse poterimus Pharaonis Genes. 44. Et patrem deserveritis, et frater noster minimus non sit. pro, Si defuerit

mundus. pro. cum occubuerit Sol, erit mundus. Psal. 77. Recordor Dei, et turbor. pro, cum turbor, recordor Dei, seu confugio ad Deum per invocationem. Sic meditor, et involuitur spiritus meus. Sic Genes. 42. Et accidet illi mors in via, et deducetis canos. pro, si acciderit illi mors. Genes. 47. Inveniamus gratiam in oculis Domini, et erimus servi Pharaonis. pro, summa fiet nobis gratia, si tantum servi esse poterimus Pharaonis Genes. 44. Et patrem deserveritis, et frater noster minimus non sit. pro, Si defuerit frater, et si frater noster non sit, etc.

πέπεισται: cuius ipsius vocis, (quoniam proxima est formationi πίστεως ) adhuc unum aut alterum exemplum adducam Roman. 8 et 14, πέπεισμαι, Certo persuasus sum, quod neque mors neque quicquam aliud nos separabit a dilectione DEI. Item, Certo novi aut persuasus sum, quod nihil sit prophanum. 2. Timoth. 1. πέπεισμαι, Certo persuasus sum, aut confido, quod et in te habitet. et 2. Timoth. 1. Persuasus sum ac confido, quod

Deus est iratus, seu quibus ira ac poenae debentur. Contra est filius gratiae, Ephesios 2. Eramus natura filii irae. Filius dexterae vocatur Beniamin: id est, proximus, acceptissimus. Filios mortis solvere, Psalmo 102. 79. id est liberare eos qui iam ad mortem destinati erant, et quib. mors ipsa imminebat. Sicut porro filius de masculo multiplici phrasi ac significatione dicitur: ita etiam filia, de femina. Filia Zion dicitur Hierusalem, quia erat subiecta munitioni editiori, et denique honoratiori loco Sion, ubi fuerat arx David, ubi etiam tabernaculum et ministerium

coniungi possunt, et proculdubio verissimae sunt. Alii et quartam afferunt, quod Christus sit perfectio legis. id est, qui eam per nostras instauratas vires perficiat. Verum Paulus ibi ex professo id agit, ut iustitiam nostrorum operum reiiciat. Romanis sexto, aliorum finis dicitur esse aeterna mors, aliorum vita: ubi possis praemium intelligere. Finis mandati dicitur esse dielectio ex corde puro, conscientia bona, et fide non ficta: cuius dicti sensus est, quod lex exigat charitatem una cum

certo ritu caeremonia ac conceptis preculis onerant. Sic indulgentiarii et monachi nobis sua sanctorumque suorum merita ac bona opera vendunt, datisque diplomatibus in nos transscribunt. Porro eodem modo et persolutio, praemium ac poena per imputationem ab alio in alium transscribi solent. Sic mors suppliciumque debita a peccatore, in hostiam primum sola imputatione seu decreto, deinde et reipsa transfertur. Sic mors et aeternum exitium a genere humano ob peccata ferendum, seu ipsa maledictio poenaque culpae debita in Christum primum decreto aut obligatione, deinde et reipsa

ac bona opera vendunt, datisque diplomatibus in nos transscribunt. Porro eodem modo et persolutio, praemium ac poena per imputationem ab alio in alium transscribi solent. Sic mors suppliciumque debita a peccatore, in hostiam primum sola imputatione seu decreto, deinde et reipsa transfertur. Sic mors et aeternum exitium a genere humano ob peccata ferendum, seu ipsa maledictio poenaque culpae debita in Christum primum decreto aut obligatione, deinde et reipsa transferuntur: fitque ipsum illud benedictum semen maledictum, ut nos a praedicta maledictione liberemur: et vicissim praemium eius

ut Genesis 37. Descendam lugens in infernum. Sic Num. 16 de Cora et coniuratis scribitur, quod vivi descenderint in infernum. id est, terra vivos vorare ac sepelire coepit, cum alioqui tantum mortui terrae mandentur. Psalm. 88. Vita mea inferno appropinquavit Psalm. 55. Antevertat eos mors, et descendant vivi in infernum. Potest tum de subitanea morte, tum et de subita abreptione ad aeternum exitium intelligi. Alias significat quasi quendam communem locum mortuorum, alias bonorum, alias malorum sicut et Latinis inferi sunt omnes mortui, sive in suppliciis crucientur, sive in

nec me dedet, interficiet me, non autem ut communiter intelligunt, Non desinam flere, dolere ac lugere toto meae vitae tempore. Sic et Isaiae 38 accipitur infernus, de communi loco aut statu morientium, bonorum et malorum tametsi ibi simul et illa figura addatur, quod infernum aut sepulchrum et mors ponatur pro iis qui sunt in inferno aut sepulchro et morte. inquit enim: Quoniam infernus non confitebitur tibi, neque mors laudabit te, nec expectabunt qui descendunt in foveam veritatem tuam sed vivens ipse confitebitur tibi, sicut ego hodie. Idem Psal. 6. Sic et in Iob

Sic et Isaiae 38 accipitur infernus, de communi loco aut statu morientium, bonorum et malorum tametsi ibi simul et illa figura addatur, quod infernum aut sepulchrum et mors ponatur pro iis qui sunt in inferno aut sepulchro et morte. inquit enim: Quoniam infernus non confitebitur tibi, neque mors laudabit te, nec expectabunt qui descendunt in foveam veritatem tuam sed vivens ipse confitebitur tibi, sicut ego hodie. Idem Psal. 6. Sic et in Iob subinde describitur infernus, tanquam regnum quoddam mortuorum, in summis terrae profunditatibus. Sic et

in foveam veritatem tuam sed vivens ipse confitebitur tibi, sicut ego hodie. Idem Psal. 6. Sic et in Iob subinde describitur infernus, tanquam regnum quoddam mortuorum, in summis terrae profunditatibus. Sic et Apocalypsis decimonono accipi videtur, ubi mors et infernus dicitur reddidisse suos mortuos, scilicet ut resurgant, et ad iudicium veniant. Aliâs quamvis graviorem ac tristiorem calamitate denotat. ut 1. Sam. 2. Dominus deducit ad inferos, et reducit. id est, in tristissimos casus: sicut textus ipse se exponit,

in extremas calamitates. Inde porro sive gradu facto per metalepsin, sive a sepulchro ducta metaphora, ponitur pro inferno ipso: id est, pro loco poenarum, et regno Satanae. Sic igitur accipitur Hoseae 13. De manu Inferni redimam eos, de morte liberabo eos. Ero pestis tua Mors, ero exitium tuum ô Inferne. Tametsi forte rectius eum locum verteris cum Paulo, Ubi est mors stimulus tuus? etc. Sed de hoc loco alibi. De hoc sane nullum dubium est, quin שאל

inferno ipso: id est, pro loco poenarum, et regno Satanae. Sic igitur accipitur Hoseae 13. De manu Inferni redimam eos, de morte liberabo eos. Ero pestis tua Mors, ero exitium tuum ô Inferne. Tametsi forte rectius eum locum verteris cum Paulo, Ubi est mors stimulus tuus? etc. Sed de hoc loco alibi. De hoc sane nullum dubium est, quin שאל Scheol sepulchrum infernus, hic pro ipsissimo loco aeterni exitii ponatur. Sic et 1. Cor. 15.

mortis, gravissimos cruciatus, et ab eis liberatum esse resurgentem Dominum affirmat. Est vero dignum observatu, quod et sepulchrum et infernus uno nomine Scheol a petendo dicitur, quia semper petunt, et teste Salomone nunquam saturantur. Proverb. 30. Sicut et mors macilenta plerunque pingitur. Posses recte non tantum de sepulchro ac temporario exitu, sed etiam de aeterno accipere illa duo illustria loca Isaiae 5. Propterea dilatavit Infernus animam suam. et capite 14. ubi omnes reges ac principes advenientem Assyrium cum insultatione excipiunt.

extreme diversa, [?:-d ] tamen nonnihil differentia significata exoriuntur, [?: ] quibus quoad potero ordine dicam. Laquet mortis, Psal. 18, videntur significare dolores mortiferos, aut le [?:-es ] . Exponit enim ipsemet Psaltes, per dolores mor [?: tis ] inferni, et per tribulationes. Aliqui exponunt dolores ab ipsa morte et inferno immissos, cuiusmodi [?: so-- ] Satan conscientiis tentatis et perterrefactis immittere, quae sunt veluti gustus aut sensus aeternae mortis. Posset quis dicere, esse metaphoras,

[?: tis ] inferni, et per tribulationes. Aliqui exponunt dolores ab ipsa morte et inferno immissos, cuiusmodi [?: so-- ] Satan conscientiis tentatis et perterrefactis immittere, quae sunt veluti gustus aut sensus aeternae mortis. Posset quis dicere, esse metaphoras, quod mors talibus omnibus, ac laqueis ad se homines attrahat. Hic laqueus mortis poenam magis notat. Alius eiusdem locutionis sensus esse videtur, nempe ad culpam peccatumque pertinens, cum dicitur Prov. 13, Lex sapientis est fons vitae, ad recedendum a laqueis mortis: pro, ad vitanda pericula et

et punivisse peccatores, eamque eius genuinam vim esse, atque adeo non tollere peccatum, ut sit quasi prae cipua causa peccati, ut peccatum inde omnem suam vim habeat et hauriat, et sine ac peccatum esse aut nomino existere nequeat. Frustra ergo inde iustitia et vita quaeritur, unde iniustitia et mors perpetuo scaturiit, et torum mundum perpetuo vastavit ac perdidit. Legem subintrasse, ait Paulus Rom. 5, ut peccatum abundaret: docens nimirum, ideo legem instauratam esse per Mosen, ut magnitudo peccati ac malitiae humanae tanto magis illustraretur, et omnibus innotesceret. Peccatum vobis

aut iniustitiae rectisime comprehenditur: si modo etiam haec ipsa vocabala in sua plena significatione, ut in Sacris literis, accipiantur. Malum naturale est omnis destructio divinae ordinationis in creaturis non intelligentibus, et etiam in homine, quatenus est non intelligens: ut sunt morbi, mors, et omnis omnino destructio. Haec etiam mala ponae dicuntur, et sub nomine Mortis et poenae rectissime comprehenduntur. Verum cum non sit nostri instituti de rebus ipsis, sed tantum de vocibus, quatenus obscurae sunt, aut hebraizant, disserere, ad enumeranda huius vocis significata

sibi adiacere: intelligit originalem corruptionem. Ibidem dicit, se invitum facere mala: id est, peccare, de actualibus peccatis loquendo. Malum porro crebro etiam, malum poenae notat: id est, quoduis incommodum aut insuave, quod ex rebus homini accidit, et etiam res ipsas tales: ut sunt morbi, mors, labor, dolor, tristicia, et quicquid contrarium est utili, suavi ac commodo. Hierem. 49. Adducam manum super omnem carnem: id est, varias poenas. Zachar. 1. Iratus eram parum, ipsi vero adiuverunt malum. Eccles. 8 Qui custodit praeceptum, non cognoscet rem malam. id est, non punietur,

Iuda. Illa quoque significatio huic vicina est, cum pro externa potentia aut vi, vel [?: e- ] iure, vox haec ponitur, qua aliquis aliquid exterius [?:-it ] : ut cum dicitur in manu alicuius aliquid esse. qua [?:-rasi ] etiam Latini utuntur, ut Proverb. 18, Mors et [?: vi-st ] in manu linguae id est, illa potest salvare et [?: perde- ] Genes. 16, Ecce ancilla tua in manu tua, fac illi quod manum est in oculis tuis. Gen. 39. Reliquit omnia in manu Ioseph. De manu alicuius aliquem liberare. Erue e manu canis unicam meam.

ventum maris validum, [?:-o ] sublatas locustas ex Aegypto proiecerit in mare [?:--rum ] , quod est ei terrae Orientale. Dicitur autem ventis maris, quia ex mari mediterraneo venerit. Mare [?: ] aut planiciei, Deut. 3 et 4, est idem quod mare mor [?:-m ] , mare salsum ac Sodomiticum. Ios. 3, quae descenbant ad mare solitudinis. Magnam copiam similitudine Maris indicat Isaiae cap. 11. Repleta est terra cognitione Domini, sicut aquae maris operientes. Sic etiam [?: ] metaphoram vel divitias, vel

Apoc. 17, dicitur meretrix sedere super septem montes: quod etsi recte exponitur de septem regnis, tamen simul etiam rectissime possunt intelligi septem colles, super quos Roma sita est, ut ita etiam ipsa sedes aut locus Antichristi sit in Sacris literis depictus et indicatus. MORS, notae significationis vox est, at res ipsa paucis est perspecta. Hinc fit, ut in aliis linguis mors sit tantum privatio huius terrenae vitae, seu separatio animae â corpore. At Spiritus sanctus, qui hanc immensam pestem solus pernovit, latius hac voce in Sacris literis utitur. Primum igitur

tamen simul etiam rectissime possunt intelligi septem colles, super quos Roma sita est, ut ita etiam ipsa sedes aut locus Antichristi sit in Sacris literis depictus et indicatus. MORS, notae significationis vox est, at res ipsa paucis est perspecta. Hinc fit, ut in aliis linguis mors sit tantum privatio huius terrenae vitae, seu separatio animae â corpore. At Spiritus sanctus, qui hanc immensam pestem solus pernovit, latius hac voce in Sacris literis utitur. Primum igitur haec vox significat, istam communem privationem huius temporariae vitae, qua etiam bruta intereunt:

qua etiam bruta intereunt: cuius significationis exempla sunt innumera in Sacris literis. Secundo, significat omnis generis calamitates et afflictiones, praesertim graviores. Sic Pharao graves illas afflictiones vocat mortes, Exod. 10. Et unus ex discipulis exclamat ad Helisaeum, 2. Reg. 4: Mors est in olla, ô vir Dei. id est, res valde noxia ac mortifera, seu venenata. Simili quadem significatione accipit hanc vocem Paulus Rom. 7, cum exclamat: Miser ego, quis me liberabit a corpore mortis huius? id est, a corpore hanc tam tetram pestem circumferente, quam hactenus depinxi, nempe

pro quovis maiori malo et periculo, 1 Corinth. 15. Cur nos periclitamur omni momento, indies morior. Et 2. Corinth. 11, In mortibus frequenter. Sic et primo eiusdem capite inquit, Qui nos liberavit ex tanta morte: aliqui exponunt pro periculo mortis. sed eodem ferme res redit. Tertio, mors significat ipsam spiritualem mortem, quae admodum multiplex est: nempe primum privatio imaginis Dei, optimarumque virium erga Deum, seu mutatio nostri ex imagine Dei in imaginem Satanae. Secundo, quod privati libertate simus facti mancipia Satanae, ad eius libitum libidinemque captivata.

erga Deum, seu mutatio nostri ex imagine Dei in imaginem Satanae. Secundo, quod privati libertate simus facti mancipia Satanae, ad eius libitum libidinemque captivata. Tertio, quod simus in iusti, ac veluti infames et rei coram Deo. Quuarto, quod habemus Deum, qui est fons vitae, iratum. Postremo, mors sunt poenae temporariae (in quibus est etiam ista communis mors) et aeternae. De hac morte dicitur Genes. 2, In quacunque die comederis de arbore scientiae boni ac mali, morte morieris: quod aliqui declarant, mortalis eris: sed hoc dictum praesentem, et ( [?: ] ita dicam) actu

Secundo, quod privati libertate simus facti mancipia Satanae, ad eius libitum libidinemque captivata. Tertio, quod simus in iusti, ac veluti infames et rei coram Deo. Quuarto, quod habemus Deum, qui est fons vitae, iratum. Postremo, mors sunt poenae temporariae (in quibus est etiam ista communis mors) et aeternae. De hac morte dicitur Genes. 2, In quacunque die comederis de arbore scientiae boni ac mali, morte morieris: quod aliqui declarant, mortalis eris: sed hoc dictum praesentem, et ( [?: ] ita dicam) actu ibi existentem mortem indicat. Complectitur ergo omnes praedictas

ibi existentem mortem indicat. Complectitur ergo omnes praedictas mortes, praesertim rituales. Harum multiplicium mortium vox ista, alias quidem aliam in Sacris literis significat, alias autem plures, alias etiam omnes: sicut in praedicto loco Genes. 2 Indicabo autem aliquot Scripturae loca, ubi mors in specialibus significationibus usurpatur. Privatione alienarum virium, aut imaginis Dei, praesentiamque ac regnem imaginis Satanae in homine, significat Coloss. 2. Vosque mortuos praeputio carnis vestrae. id est, obrutos carnali corruptione, et carentes omnibus spiritualibus

aut reatus, Ephes. 2 aliquoties inculcat, inquiens: Vos cum essetis mortui offensis et peccatis. Et mox, Cum essemus per offensas mortui, vivificavit nos in Christo. Mortem poena, praesertim aeternae, notat Rom. 1. Qui talia faciunt, digni sunt morte. Et Rom. 6, Finis et stipendium peccati mors est. id est, poenae, praesertim aeternae. Ibidem. Servi estis cui obeditis, vel peccati ad mortem, etc. Omnes vero supradictas species indicat illud dictum, Sinite [?: mo- ] sepelire suos mortuos: ubi prius mortuos spiritualiter, posterius autem corporaliter

Omnes vero supradictas species indicat illud dictum, Sinite [?: mo- ] sepelire suos mortuos: ubi prius mortuos spiritualiter, posterius autem corporaliter accipiendum est. Sic etiam complectitur omnes mortes Rom. 5, Per unum hominem intravit peccatum, et per peccatum mors et mox: regnavit peccatum inde ab Adam: et, Unius peccato multi mortui sunt. Item, Unius delicto [?: regna- ] mors: et Sicut regnavit peccatum in morte, aut [?: per- ] tem. In hisce locis tota mors, aut omnes mortis species comprehenduntur. Liberationem ab omnibus

mortuos spiritualiter, posterius autem corporaliter accipiendum est. Sic etiam complectitur omnes mortes Rom. 5, Per unum hominem intravit peccatum, et per peccatum mors et mox: regnavit peccatum inde ab Adam: et, Unius peccato multi mortui sunt. Item, Unius delicto [?: regna- ] mors: et Sicut regnavit peccatum in morte, aut [?: per- ] tem. In hisce locis tota mors, aut omnes mortis species comprehenduntur. Liberationem ab omnibus [?: ] sce mortibus appellat Scriptura interdum [?: pr- ] rectionem, praesertim Apocalypsis: interdum

omnes mortes Rom. 5, Per unum hominem intravit peccatum, et per peccatum mors et mox: regnavit peccatum inde ab Adam: et, Unius peccato multi mortui sunt. Item, Unius delicto [?: regna- ] mors: et Sicut regnavit peccatum in morte, aut [?: per- ] tem. In hisce locis tota mors, aut omnes mortis species comprehenduntur. Liberationem ab omnibus [?: ] sce mortibus appellat Scriptura interdum [?: pr- ] rectionem, praesertim Apocalypsis: interdum [?: reg- ] nem, ut Iohan. 3. Nisi quis fuerit renatus ex aqua et spiritu. interdum

damnatio et aeternum [?: ] tium. nam aliae mortes, id est, corruptio, servitus [?: S- ] nae, reatus seu iniustitia, ac ira Dei, iam antea [?: praec- ] [?: ] . Mors, sicut et Peccatum, pingitur in Sacris literis, tanquam praepotens quidam dominus, aut potius tyrannus, grassans horribiliter in genus humanum. ut hac quasi prosopopoeia tantum malum magis in sensus humanos incurrat, ac ab hominibus intelligi possit. Ideo toties repetit Paulus Roma. 5,

sicut et Peccatum, pingitur in Sacris literis, tanquam praepotens quidam dominus, aut potius tyrannus, grassans horribiliter in genus humanum. ut hac quasi prosopopoeia tantum malum magis in sensus humanos incurrat, ac ab hominibus intelligi possit. Ideo toties repetit Paulus Roma. 5, quod mors pervaserit aut occupaverit omnes homines, quodque regnaverit et regnet super omnes homines. Et cap. 6, quod mors non amplius dominetur Christo. Et mox 7 et 8, quod [?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea:

in genus humanum. ut hac quasi prosopopoeia tantum malum magis in sensus humanos incurrat, ac ab hominibus intelligi possit. Ideo toties repetit Paulus Roma. 5, quod mors pervaserit aut occupaverit omnes homines, quodque regnaverit et regnet super omnes homines. Et cap. 6, quod mors non amplius dominetur Christo. Et mox 7 et 8, quod [?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2.

mors pervaserit aut occupaverit omnes homines, quodque regnaverit et regnet super omnes homines. Et cap. 6, quod mors non amplius dominetur Christo. Et mox 7 et 8, quod [?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2. Impossibile erat Christum a morte detineri. Iob 28, Perditio et mors dicunt. Sicut autem mors quasi quidam tyrannus proponitur, ita etiam ei veluti quidam locus, ac quasi

aut occupaverit omnes homines, quodque regnaverit et regnet super omnes homines. Et cap. 6, quod mors non amplius dominetur Christo. Et mox 7 et 8, quod [?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2. Impossibile erat Christum a morte detineri. Iob 28, Perditio et mors dicunt. Sicut autem mors quasi quidam tyrannus proponitur, ita etiam ei veluti quidam locus, ac quasi regnum

omnes homines, quodque regnaverit et regnet super omnes homines. Et cap. 6, quod mors non amplius dominetur Christo. Et mox 7 et 8, quod [?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2. Impossibile erat Christum a morte detineri. Iob 28, Perditio et mors dicunt. Sicut autem mors quasi quidam tyrannus proponitur, ita etiam ei veluti quidam locus, ac quasi regnum adscribitur, et plerunque

Et cap. 6, quod mors non amplius dominetur Christo. Et mox 7 et 8, quod [?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2. Impossibile erat Christum a morte detineri. Iob 28, Perditio et mors dicunt. Sicut autem mors quasi quidam tyrannus proponitur, ita etiam ei veluti quidam locus, ac quasi regnum adscribitur, et plerunque simul etiam vox Sepulchri aut [?: infer-i ]

[?: si-us ] liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2. Impossibile erat Christum a morte detineri. Iob 28, Perditio et mors dicunt. Sicut autem mors quasi quidam tyrannus proponitur, ita etiam ei veluti quidam locus, ac quasi regnum adscribitur, et plerunque simul etiam vox Sepulchri aut [?: infer-i ] ponitur. Psalm. 6, Quoniam non est in morte qui [?:-emor ] sit tui, in inferno autem

liberati a lege et imperio mortis. Item 1. Corint. [?:-5 ] , ex Osea: O'mors, ero mors tua: ubi tua ô mors victoria? Stimulus mortis est peccatum, et noviss. hostis mors abolebitur. Actor. 2. Impossibile erat Christum a morte detineri. Iob 28, Perditio et mors dicunt. Sicut autem mors quasi quidam tyrannus proponitur, ita etiam ei veluti quidam locus, ac quasi regnum adscribitur, et plerunque simul etiam vox Sepulchri aut [?: infer-i ] ponitur. Psalm. 6, Quoniam non est in morte qui [?:-emor ] sit tui, in inferno autem quis confitebitur tibi?

monumentis sunt. Lex dicitur administratio mortis, 2. Corinth 3. quia revera id tantum agit, ut hominibus peccatum, iram Dei, damnationem et mortem aeternam denunciet: atque ita veluti criminalis aut capitalis quispiam iudex eos carnifici [?: ] supplicia dedat. Accipitur igitur ibi mors spiritualiter propoena, praesertim aeterna, Contra, Evangelium est ministerium iustitiae et vitae, quam non tantum annunciat, sed et re ipsa affert, et offert quoque [?: omni- ] in Christum credentibus. Morte mori, est reduplicatio, quae tum vehementiam, tum et certitudinem

salutare genus mortis. Alias mortuum esse peccatis, in ablativo, significat idem quod spiritualiter mortuum ac perditum in vel ob peccata. Significat enim ibi peccato aut peccatis, causam efficientem, vel ferme instrumentalem. Peccato enim veluti quodam gladio Satan hominem iugulavit: quae mors vere mala est, et quidem aeterna simul. Prioris seu bonae mortis ac significationis exempla sunt Rom. 6. Quid igitur dicemus? permanebimus ne in peccato, ut gratia abundet? Absit. Qui mortui sumus peccato, quomodo adhuc vivemus in eo? saepius idem in eo capite, idque variis phrasibus

liberi eratis iustitiae, seu a iustitia, et nunc liberati a peccatis. Hoc mori peccato, Petrus dicit pati in carne: 1. Pet. 4. et opponit ei, Indulgere cupiditatibus hominum. Idem ferme est quod Paulus alibi dicit, Crucifixum esse mundo. Idem est mori carni. Continet vero haec mors, aut mori peccato, seu liberari ab eo plura, de quibus mox in voce Mortificatio dicetur: nempe voluntariam abrenunciationem factam Satanae et peccato, veteris Adami debilitationem per spiritum inhabitantem, et perpetuum conatum ope Dei adiutum resistendi peccato. Porro alterius illius

ad moriendum Ios. 2. id est, oppugnoramus vobis vitam nostram, quod salui eritis. MORTUUS sum, significat quod Latinis Perii: vel certe mortuum in potentia, non actu indicat. Sic dixit Deus ad Abimelech Gen. 20, Mortuus tu, quia mulier quam accepisti est coniugata: id est, iam iam tibi mors imminet. Sic Genes. 30 Da mihi filios: sin minus, mortua sum: id est, perii, actum est de me. Omnes nos mortui, Exod. 12 id est, omnes periimus, iamiam moriemur, nisi istas expellamus Ecce omnes nos mortui sumus, periimus, omnes nos periimus. de proxima potentia intelligendum est: id

filios: sin minus, mortua sum: id est, perii, actum est de me. Omnes nos mortui, Exod. 12 id est, omnes periimus, iamiam moriemur, nisi istas expellamus Ecce omnes nos mortui sumus, periimus, omnes nos periimus. de proxima potentia intelligendum est: id est, [?: ] iam moriemur, mors nobis imminet. Mortuus, pro [?: ] vere, Gen. 23. Sepeli mortuum tuum. Item, Surrexit â mortuo suo: id est, a cadavere suae uxoris. Luctus mortuorum id est, qui pro mortuis fieri solet Ezech. 14, Luctum mortuorum ne feceris. Mortui Dei: id est, qui propter Deum sunt

mortiferis. [?: ] morbis: id est, letalibus morbis. MORTIFICARE et VIVIFICARE, in veteri Testamento est interficere aut servare vivum, aut alioqui extreme debilitare, et contra sanare. 1. Sam. 2, Dominus mortificat et vivificat deducit ad inferos et reducit. id est, vita et mors in [?: ] Dei potestate est. et ipse solet ac potest pro suo [?: ] affligere aut liberare, perdere ac servare, quos vult et 2 Reg. 7, Deficiamus ad castra Syrorum, si mortificaverint nos, moriemur: si vivificaverint nos, vivemus. id est, [?:-mus ] eo,

sub specie ac nomine mortuorum apparuerint. Talem religionem et dives ille Epulo aut nebulo, volebat patrem Abrahamum docere. Moriatur anima mea cum Philistaeis, inquit Samson, subvertens templum: et indicans se libenter velle mori, ut modo sese ulciscatur de suis et populi Dei hostibus. Amara mors, 1. Sam. 5 dicit Agag rex Amalekitarum, Ubique accedit amara mors: id est, quae est omnibus hominibus terribilis et acerba, praesertim impiis. sicut et Ecclesiastes dicit: ô mors quam tristis est memoria tua animae, homini pacem habenti in divitiis suis. Porro verbum

ille Epulo aut nebulo, volebat patrem Abrahamum docere. Moriatur anima mea cum Philistaeis, inquit Samson, subvertens templum: et indicans se libenter velle mori, ut modo sese ulciscatur de suis et populi Dei hostibus. Amara mors, 1. Sam. 5 dicit Agag rex Amalekitarum, Ubique accedit amara mors: id est, quae est omnibus hominibus terribilis et acerba, praesertim impiis. sicut et Ecclesiastes dicit: ô mors quam tristis est memoria tua animae, homini pacem habenti in divitiis suis. Porro verbum סר Sar, in praedicto loco Samuelis, non recedere

templum: et indicans se libenter velle mori, ut modo sese ulciscatur de suis et populi Dei hostibus. Amara mors, 1. Sam. 5 dicit Agag rex Amalekitarum, Ubique accedit amara mors: id est, quae est omnibus hominibus terribilis et acerba, praesertim impiis. sicut et Ecclesiastes dicit: ô mors quam tristis est memoria tua animae, homini pacem habenti in divitiis suis. Porro verbum סר Sar, in praedicto loco Samuelis, non recedere significat, ut plerunque: sed accedere. sicut Gene 19, cum angeli dicuntur accessisse ad Lotum. Non deseruit

et nun quam desinet. Id dietum repetit aliquoties Christus Marci 9. Mortui aseculo, Threnor. 3. In tenebris posuit me, sicut mortuos a seculo. id est, iam olim mortuos. Nolo mortem morientis: id est, non delector exilio pereuntium. Item Nolo mortem peccatoris, Ezech. 18, et 33: ponitur mors pro quavis maiori poena aut calamitate huius et futurae vitae, ut et prius aliquoties monui. Mors incircumcisorum, Exodi 28, Mortibus incircumcisorum morieris: id est, sic te perdam prorsus ac

id est, non delector exilio pereuntium. Item Nolo mortem peccatoris, Ezech. 18, et 33: ponitur mors pro quavis maiori poena aut calamitate huius et futurae vitae, ut et prius aliquoties monui. Mors incircumcisorum, Exodi 28, Mortibus incircumcisorum morieris: id est, sic te perdam prorsus ac miserabiliter, sicut soleo impios Ethnicos effusa penitus in eos ira mea. Alii active intelligunt: id est, in circumcisi tibi inferent mortes aut supplicia, qui plerunque crudeliores sunt populo

adductus lum. Et repertum est mandatum, quod erat ad vitam, cedere mihi in mortem. Rom 7. id est lex quae proprie docet veram iustitiam ac vitam, nunc nostra culpa nihil aliud potest nisi ut nos condemnet, et ira Dei oneret, sicque nobis cedat in mortem. Ibidem, Num igitur bonum factum est mihi mors? id est, num mihi causa mortisac damnationis extitit? Respondet, non proprie aut per se sed per accidens. Mors hic rem mortiferam notat: sicut et cum discipulus Prophetae exclamat, Mors est in olla id est, res venenata et mortifera. Sic prudentia carnis mors est, Romanorum octavo: id est,

docet veram iustitiam ac vitam, nunc nostra culpa nihil aliud potest nisi ut nos condemnet, et ira Dei oneret, sicque nobis cedat in mortem. Ibidem, Num igitur bonum factum est mihi mors? id est, num mihi causa mortisac damnationis extitit? Respondet, non proprie aut per se sed per accidens. Mors hic rem mortiferam notat: sicut et cum discipulus Prophetae exclamat, Mors est in olla id est, res venenata et mortifera. Sic prudentia carnis mors est, Romanorum octavo: id est, mortifera, pestilens, exitialis, Sic illud Pharaonis intelligi potest, Liberer ab hac morte: id est, ab hoc

ut nos condemnet, et ira Dei oneret, sicque nobis cedat in mortem. Ibidem, Num igitur bonum factum est mihi mors? id est, num mihi causa mortisac damnationis extitit? Respondet, non proprie aut per se sed per accidens. Mors hic rem mortiferam notat: sicut et cum discipulus Prophetae exclamat, Mors est in olla id est, res venenata et mortifera. Sic prudentia carnis mors est, Romanorum octavo: id est, mortifera, pestilens, exitialis, Sic illud Pharaonis intelligi potest, Liberer ab hac morte: id est, ab hoc pestifero malo. Si Christus est in nobis, corpus est mortuum propter

Num igitur bonum factum est mihi mors? id est, num mihi causa mortisac damnationis extitit? Respondet, non proprie aut per se sed per accidens. Mors hic rem mortiferam notat: sicut et cum discipulus Prophetae exclamat, Mors est in olla id est, res venenata et mortifera. Sic prudentia carnis mors est, Romanorum octavo: id est, mortifera, pestilens, exitialis, Sic illud Pharaonis intelligi potest, Liberer ab hac morte: id est, ab hoc pestifero malo. Si Christus est in nobis, corpus est mortuum propter peccatum, spiritus autem est vita propter iustitiam, Romanorum octavo id est,

[?: ] vita ex mortuis, Romanorum undecimo. id est, perinde ingens quoddam bonum afferet toti mundo, ac [?: ] quis ex media morte ad vitam revocatur: seu erit [?: ] de salutaris. Nemo sibi vivit aut moritur, sed Domino: Romanorum decimoquarto. id est vita et mors nostra in Domini gloriam et vitilitatem cedit, utpote [?: ] ius toti sumus: vel potius, ad solius Domini nostri IESU Christi nutum, voluntatem ac praescriptum [?: di--mus ] vitam et mortem nostram, non ad nostrum [?:-tum ] et arbitrium. Quid faciunt ii

direxit: ut ipsemet mox exponit. Exaltans me de portis mortis, Psalmo nono. idem est ac si diceres, liberans me de media morte, aut summo periculo mortis. Ne obdormiam in morte, Psalmo decimotertio. id est, ne peream, ne inteream, ne ab hostibus meis opprimar. Preciosa est in conspectu Domini mors sanctorum eius, Psalmo 116. id est, quantumvis impii putant piorum mortem vel fortuito accidere, vel Deum eos non admodum curare: tamen Deus eos etiam in ipsa morte plurimi facit, cum ipsis est in tribulatione, eosque tandem mortuos ad se in vitam aeternam accipit. Pedes adulterae descendunt

tribulatione, eosque tandem mortuos ad se in vitam aeternam accipit. Pedes adulterae descendunt ad mortem. id est, ducunt ad exitium: Proverbiorum quinto. Quisapientiam oderunt, diligunt mortem: Proverbiorum 8. id est, sibimet accersunt exitium neglectioneve [?:-ae ] sapientiae. Mors ascendit per fenestras nostras, ingressa est in palatia nostra, ut extirpet parvulos de vicis, etc. Hieremiae nono. Hypotyposis est, aut prosopopoeia, qua indicatur subitum exitium, quod eis accidit, perinde ac si mors subito per fenestras ad eos involasset in eorum palatia, ubi

exitium neglectioneve [?:-ae ] sapientiae. Mors ascendit per fenestras nostras, ingressa est in palatia nostra, ut extirpet parvulos de vicis, etc. Hieremiae nono. Hypotyposis est, aut prosopopoeia, qua indicatur subitum exitium, quod eis accidit, perinde ac si mors subito per fenestras ad eos involasset in eorum palatia, ubi suaviter victitabant: aut etiam scalis ascendisset, sicut milites expugnantes civitatem. Ante facie eius ibit mors, Habac. 3 in Hebraeo est, praecedit eum lues, et pestifer morbus egreditur de pedibus eius. id est, adsunt poenae

Hieremiae nono. Hypotyposis est, aut prosopopoeia, qua indicatur subitum exitium, quod eis accidit, perinde ac si mors subito per fenestras ad eos involasset in eorum palatia, ubi suaviter victitabant: aut etiam scalis ascendisset, sicut milites expugnantes civitatem. Ante facie eius ibit mors, Habac. 3 in Hebraeo est, praecedit eum lues, et pestifer morbus egreditur de pedibus eius. id est, adsunt poenae divinae, quibus horribiliter impios punit. Incutit autem haec prosopopoeia terrorem, in sensus incurrens. Tristis est anima mea usque ad mortem, Matth. vigesimo sexto. id est,

interficit, adeo vehemens est. Sic Ioan. undecimo dicit Chritus de Lazaro, infirmitas haec non est ad mortem: id est, non est mortifera, scilicet non sua natura, sed per accidens, ipso revocante eum ex morte. Ad mortem aut ad [?: ] significat ducens ad mortem. Prudentia carnis mors est, Roman. 8, id est, mortifera, exitialis. Sic in praecedenti capite dixerat, Quod bonum est, factum est [?: ] mors: id est, mortiferum, letale. Vide supra Mortem Domini annunciate, 1. Cor. 11. id est, praedicate de passione Domini, eiusque fructibus, et de fide eos

mortifera, scilicet non sua natura, sed per accidens, ipso revocante eum ex morte. Ad mortem aut ad [?: ] significat ducens ad mortem. Prudentia carnis mors est, Roman. 8, id est, mortifera, exitialis. Sic in praecedenti capite dixerat, Quod bonum est, factum est [?: ] mors: id est, mortiferum, letale. Vide supra Mortem Domini annunciate, 1. Cor. 11. id est, praedicate de passione Domini, eiusque fructibus, et de fide eos apprehendente, credite etiam in eum, et gratias Christo patrique pro ea agite. Stimulus mortis peccatum, 1. Corinthiorum decimoquinto.

est, mortiferum, letale. Vide supra Mortem Domini annunciate, 1. Cor. 11. id est, praedicate de passione Domini, eiusque fructibus, et de fide eos apprehendente, credite etiam in eum, et gratias Christo patrique pro ea agite. Stimulus mortis peccatum, 1. Corinthiorum decimoquinto. id est, mors tantum ideo et hac ratione efficax, quia peccato iram Dei provocamus: sicut si quis diceret, Furtum furis armat carnificem, non eius crudelitas, iudex, funis aut gladius, culpa coram Deo attrahit exitium peccati. Christus est factus obediens patri usque ad mortem, mortem autem crucis. Non

et inferni, dicit Christus Apoc. 1. id est, omnia sunt subiecta pedibus meis, tradita est mihi omnis potestas, etiam ipsum infernum et mortem captivam et incatenatam teneo. Plaga mortis eius curata est, Apocal. 13. pro, plaga eius letifera. id est, Monarchia Rom. nonnihil instaurata est. Mors et infernus dederunt mortuos suos, Apocal. 20. id est, omnes mortui, etiam damnati resurrexerunt, ut iudicentur. Mors hic, quasi ipsum regnum ac potentiam mortis designat. Mors ultra non erit, Apocal. 21. scilicet in altera vita, et in regno Christi non erit ulla calamitas vel corporalis

ipsum infernum et mortem captivam et incatenatam teneo. Plaga mortis eius curata est, Apocal. 13. pro, plaga eius letifera. id est, Monarchia Rom. nonnihil instaurata est. Mors et infernus dederunt mortuos suos, Apocal. 20. id est, omnes mortui, etiam damnati resurrexerunt, ut iudicentur. Mors hic, quasi ipsum regnum ac potentiam mortis designat. Mors ultra non erit, Apocal. 21. scilicet in altera vita, et in regno Christi non erit ulla calamitas vel corporalis vel spiritualis, temporaria aut aeterna, sed perpetuum gaudium et vita aeterna. Emortuum corpus Abraami, et emortuam

Plaga mortis eius curata est, Apocal. 13. pro, plaga eius letifera. id est, Monarchia Rom. nonnihil instaurata est. Mors et infernus dederunt mortuos suos, Apocal. 20. id est, omnes mortui, etiam damnati resurrexerunt, ut iudicentur. Mors hic, quasi ipsum regnum ac potentiam mortis designat. Mors ultra non erit, Apocal. 21. scilicet in altera vita, et in regno Christi non erit ulla calamitas vel corporalis vel spiritualis, temporaria aut aeterna, sed perpetuum gaudium et vita aeterna. Emortuum corpus Abraami, et emortuam vuluam Sarae, Rom. 4. id est, prorsus debilitatum,

Apocal. 21. scilicet in altera vita, et in regno Christi non erit ulla calamitas vel corporalis vel spiritualis, temporaria aut aeterna, sed perpetuum gaudium et vita aeterna. Emortuum corpus Abraami, et emortuam vuluam Sarae, Rom. 4. id est, prorsus debilitatum, semimortuum, et plane effoetum. Mors aliquando Somnus vocatur metaph. ob similitudinem: sicut Christus dicit ad Apostolos, Lazarum dormire, et puellam. Usitatam credo fuisse hanc metaph. omnibus Asiaticis. nam et Homerus crebro ea utitur. vocat item Iliad. 14 somnum, fratrem mortis, quia sit similim a mortis imago. Sic et in

mundicie ac immundicie, et similibus: quia vera mundicies consistit in purificatione cordis et conscientiae, per imputationem et infusionem iustitiae. Talibus omnia externa esse libera et licita, ut qui verbo, fide et precatione omnia sanctificent: imo quibus etiam ipse Diabolus et infernus ac mors in bonum, Deo ita mirabiliter omnia ordinante, cooperetur. Sed impiis et incredulis esse immundum cor ac conscientiam quae sunt primaria, eoque etiam omnia externa eis verti in exitium. Eadem prorsus res ac doctrina tractatur Luc. 11, cum inquit Dominus: Veruntamen date quae intus sunt,

impiis excindetur: quod supra exposui. Credo ab hac Hebraea voce venire, quod τέλος finis etiam pro praemio aut poena usurpetur. ut 2. Corinth. 11, Quorum finis est secundum opera ipsorum. Sic et Roman. 6, [?: ] Philipp. 3, Quorum finis est mors et exitium. [?: ] novissimum, est extremum exitium: Proverb. 15. [?: Sc- ] vitae sursum intelligenti, ut declinet ab inferno novissimo. Novissimus quadrans, est ultimus nummus, ad explendam summam debiti requisitus: id est, donec omnia exactissime persolveris.

rebus, aut actionibus patri obediverit, verum etiam in summis, difficillimis ac tristissimis, atque adeo in subeunda ipsa ignominiosissima morte. Non ergo diuturnitas aut longitudo obedientiae, sed [?:-aduum ] eius intensio indicatur, de quo etiam supra [?:-voce ] MORS dictum est. Discere obedientiam. Hebr. 8, [?:-uis ] filius esset, tamen didicit ex iis quae passus [?:-obedientiam ] : id est, reipsa expertus est duram [?: sub-nem ] , qua praestita, perfectus factus est: id est, [?: iu- ] , praestita

est, Obsoniis. Sic et secundae Corinthiorum undecimo dicit Apostolus, se alias Ecclesias spoliasse accepto ab eis obsonio. ut Corinthiis gratis servire posset. Porro Paulus Romanor. sexto, per metaphoram transfert ad quodvis praemium aut poenam, etiam spiritualem, inquiens: Stipendium peccati mors est. quod idem ferme est ac si dixisset, mortem esse poenam, aut etiam effectum peccati. OBSTRUERE, aut OBTURARE OS IMPIIS, est ita eis respondere, ut victi evidentia refutationis, nihil habeant quod vel verisimiliter contra blaterent. Sic CHRISTUS Matthaei vigesimo secundo

eos, sed propone eos pro exemplo aliis, perpetuo eos affligendo: quod in [?: ] is videmus, a tempore Christi impletum esse. Aliquando pro quovis graviori cruciatu ponitur Occisio, sicut et Mors pro gravi calamitate. Iob 5. Stultum interficiet indignatio, et imperitum occidet invidia. Sic et Prov. 21. Desideria occident pigrum. i. egentem cruciabunt, torquebunt. Ps. 78: Si, vel cum interfecit eos, quaerebant eum: i. si aspere coepit ob peccata affligere, incipiebant agnoscere

vero tantum in civitate perituros, quos ipsi ut persecutores innocentes in civitate iugularent. Mich. 3 depingitur summa crudelitas optimatum Israeliticorum, quod interfecerint miseros, excoriaverintque, et carnes ossaque eorum perinde conciderint, ac si vellent ea in olla aut caldario coquere. Mors est in olla. exclamat quispiam ex filiis prophetarum, ad Helisaeum, ob amaritudinem admixtae coloquintidis. qua [?: ] dicat, Sapor tristissimus indicat aliquid venenati esse in hac olla et pulmento. Psalm. 68 vertunt aliqui, Si iacueritis in medio ollarum, aut in loco ubi

nos David, eiusue imperium. Act. 8, Non est tibi pars, neque sors in verbo hoc. id est, Simon mage nihil ad te Evangelium et regnum caelorum pertinet, cum tuum cor non sit rectum coram Domino. Apoc. 20. Beatus et sanctus, qui habet partem in resurrectione prima: in hoc non habebit potestatem mors secunda. Et mox sequenti: Pars eorum erit in stagno. id est, felix ille, qui in hac vita liberabitur morte spirituali per redemptorem Christum. Psalm. 141, Pars mea in terra viventium. Similis illa phrasis Latina est, Apud aliquem in aliqua parte haerere. Partem alicui, aut alicuius esse

pecora pascentia herbam, absumunt eam. Nam et Hebraei, sicut et Latini, dicunt, Animal pascit herbam. i. comedit. Mich. 5, Excitabimus contra Assur septem pastores, qui pascent terram eius gladio et terram Nembrotensibus. Sic Psal. 49. Sicut oves ad infernum seu exitium tendunt, mors pascet eos. i. perdet, absumet, sicut bruta absumunt herbam. Ex hac significatione venit et illa metaphora, Stultus pascit stulticiam: Prover. 15. i. ea fruitur, eamve sectatur. Ad hanc metaphoram pertinent et illae phrases, Pascere ventum, [?:-rem ] , cinerem. Isa. 44.

valde crebro ponitur pro supplicio affici: praesertim vero dicitur de Christi morte, atque adeo de tota illa humiliatione ac exinanitione, quam nostri caussa sustinuit, ex gloriosissima forma Dei, in ignominiosissimam servi, atque adeo peccatoris omnium maximi descendens. Haec passio saepe etiam mors et sanguis Christi vocatur, quia in hac passione sanguinem fundendo mortuus est. Est vero Hebraeis perusitatum, sanguinem pro violenta, et praesertim iniusta morte ponere, ut in voce SANGUINIS dicetur. Porro, qua ratione passione, morte ac sanguine Christi iustificari, salvari, redimi, mundari

et omnes patres mei. Psalm. 44, Patres nostri nunciaverunt nobis. id est, maiores nostri. Psalm. 106, Peccavimus cum patribus nostris, etc. Patres nostri in Aegypto non intellexerunt mirabilia tua. Sic saepe alias. In hac significatione accipitur Pater, cum variis locutionibus mors indicatur. Aggregari ad patres. Iudic. 2. Introire in progeniem patrum suorum, Psalmo 49. Ire cum patribus. 1 Par. 17. Ingredi ad patres suos, Genesis 15. Recolligi ad patres, 2 Reg. 22. Colligam te ad patres tuos, et colligeris in sepulchra tua. id est, moriendo associabere tuis

contingit, dicente Paulo: Iustificati fide pacem habemus. Sic accipitur in Hymno angelorum, Gloria in excelsis Deo, et in terra pax hominibus. Per Christum enim et Deo sua gloria, et homini vera pax cordis, ac cum Deo, restituitur. Sic opinor intelligendum esse etiam dictum Pauli, Sensus carnis mors est, sensus autem spiritus vita et par. Secundo, est etiam alia spiritualis pax, qua freti Deo, eique obedientes, crucem eius patienter ferentes, [?:-c ] in ipso acquiescentes, non metuimus adeo in commoda mundi, dicentes: Si Deus pro nobis quis contra nos? aut, Quid faciet mihi

peccatum: et contra Bona et recta opera, idem quod iustitia. Sanctitas quoque et pietas aequivalent iustitiae, et sunt contraria peccato: sicut contra impietas et iniquitas congruunt cum peccato. Haec observatio ad multa prodest, quum alioqui sit obvia. Sic enim melius intelligemus, cur peccatis mors, et remissioni peccatorum vita tribuatur: sicut et in communi vita et olim a doctis disputatum est, iustitiam esse causam felicitatis, aut beatae vitae: iniustitiam autem contra infelicitatis, aut beatae vitae: iniustitiam autem contra infelicitatis. Peccatum quoque idem est quod inobedientia

illum summum regem aut caput peccati, nempe originalem corruptionem significat: in plurali autem αἱ ἁμαρτῖαι, fructus aut effectus eius, id est actualia peccata. Romanorum quinto: Sicut per unum hominem peccatum in mundum introiit, et per peccatum mors, et ita in omnes homines mors peru asit, in quo omnes peccarunt: non actionem, sed ipsum habituale, aut potius innatum et essentiale malum significat, quod nempe per Adamum omnes facti sint corrupti Satanaeque imaginem circumferant, eoque sint adversarii Deo, ei infensi et exosi, eique rei ac

nempe originalem corruptionem significat: in plurali autem αἱ ἁμαρτῖαι, fructus aut effectus eius, id est actualia peccata. Romanorum quinto: Sicut per unum hominem peccatum in mundum introiit, et per peccatum mors, et ita in omnes homines mors peru asit, in quo omnes peccarunt: non actionem, sed ipsum habituale, aut potius innatum et essentiale malum significat, quod nempe per Adamum omnes facti sint corrupti Satanaeque imaginem circumferant, eoque sint adversarii Deo, ei infensi et exosi, eique rei ac ab eo damnati, ut supra

aut massam, seu totam iniustitiam denotat. Sic Romanorum tertio dicuntur omnes sub peccato esse, et per legem esse cognitionem peccati. et Romanorum quarto, cui Dominus non imputavit peccatum. Eadem ferme significatione Romanorum quinto dicitur peccatum intrasse in mundum, et per peccatum mors. Sic et cum Iohann. 9. Christus dicit, Peccatum vestrum manet vobis: totam iniustitiam complectitur. Et Iohan 16, Spiritus sanctus arguet mundum de peccato: id est, de tota mole peccati, quod manet nobis, et non est per fidem ablatum: non tantum de una specie, seu de sola incredulitate

Ibidem: Sed peccatum ut appareat peccatum, per bonum mihi operans mortem, ut per legem fiat peccatum excellenter peccatum, seu reum: id est, ut peccati magnitudo ac foeditas, eiusque poena per legem agnoscatur. 1. Corinth 15 Stimulus mortis peccatum est, virtus autem peccati lex. hoc est, mors est efficax ac potens contra nos ob peccatum, culpa enim facit poenam efficacem: non enim carnifex, sed furtum suspendit. Porro peccatum ex lege prohibente et maledicente habet suam efficaciam. Ideo enim tetra et pestilens res est comedere de pomo, quia Deus id prohibuit: ideo peccata damnant,

est et Abdiae secundo. Ignis usque ad perditionem comedet, Iob trigesimoprimo. id est, donec omnia absumat. Perditio aliquando ponitur pro ipsa morte, aut potius pro inferno. Iob vigesimosexto: Nudus est infernus coram eo, et non est tegmen perditioni. Et mox vigesimooctavo: Perditio et mors dixerunt, Auribus nostris audivimus famam sapientiae. Psalmo octuagesimooctavo: Nunquid narrabitur in sepulchro benignitas tua, in perditione aut inferno veritas tua? Proverbiorum vigesimoseptimo: Infernus et perditio non saturantur, sic nec oculi hominis. Sic Proverbiorum

affecit, ac veluti cruci affixit. Cum impii Christum in crucem exaltarunt, sublevarunt aut affixerunt, tum ille ipsis non cernentibus, alios quosdam scelestissimos reos patibulo suffixit: nempe peccatum aut iniustitiam, diabolum, mortem, infernum, veterem Adamum, et mundum: sicque factus est morti mors, inferno pestis. Ἀναφέρω alio qui pro patior non dicitur, sicut plerique putant: quod illud Pertulit apud Petrum, significet idem quod perpessus est. PERIPSEMA, Graeca vox, a vulgata versione 1. Corinth. 4 retenta est. venit a verbo

praedictae sumuntur. Si cum peditibus cucurristi, et defatigatus es: Hieremiae duodecimo. perspicuus sermo et ratiocinatio est. PESTIS, per metaphoram, in omnibus ferme linguis rem quamvis valde noxiam significat. Sic Messias minatur morti et inferno Hos. 13. Ero pestis tua ô mors, et exitium tuum ô inferne. Sic et Psalmo 91, Ipse Deus liberabit te de laqueo venatoris, et a peste noxia. Et mox: A peste in tenebris ambulante, et ab exitio meridiano liberabit te Deus. pro, a quavis noxia calamitate. Sic et Actorum 24 dicunt sacerdotes et pontifices, accusantes

ingens calamitas, deinde poenitentia denotatur. Aliquando absentia planctus significat ignominiosam sepulturam: quod praedicit Hieremias capite 22 de rege Ioiakim, quem dicit sepeliendum esse sepultura asini, sine publico ac privato luctu. Contra, per praesentiam planctus describitur Zedechiae mors paulo gloriosior, Hier. 34. cap. Hiere. 16, absentia planctus significat promiscuum et numerosum interitum hominum; ubi non amplius vacat singulorum mortem plangere, et ubi iam homines veluti obstupescunt ob magnitudinem calamitatum. Planctum vertere in chorum, est tristia

Achilles, sibi perinde exosum esse eum qui aliud simulat quam in corde habet, ac ipsas portas inferorum. Videntur enim ei mortem significare, sicut supra Ezechiae. Ut dicat Achilles, talem hominem sibi perinde exosum esse ac mortem ipsam. Portas mortis, Iob 38, puto accipi pro ipso inferno: quia mors omnes ad inferos deducere videtur, et communi gentium opinione ac sermone mortuorum et inferorum sedes sub terra collocatur. inquit autem textus ibi, Num revelatae sunt [?: ti-- ] portae mortis, et portas umbrae mortis vidisti? Portae inferorum significant ipsum regem ac principes