Your search found 1061 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1001-1061:

quid praestitit olim
363  Impiger. haud illi nemora inter inhospita dumis
364  Effugit fera visa umquam, vestigia late
365  Scrutanti, notasque auras per lustra sequenti.
366  Nunc domitus jacet ipse malo; mors abstulit atra
367  Hinc procul heu misero regem, nec cura relicti
368  Femineo est generi, dominisque absentibus ultro
369  Ignavi cessant famuli, spernuntque laborem.
370  Altitonans pater ipse hominem,

indignum, quod vulnere laesit
539  Antinous, quem saeva fames, infausta malorum
540  Caussa, jubet casus animum submittere ad omnes. 540
541  At si inopum ultores dī sunt, et Erinnyes ullae,
542  Antinoum mors ante premat, quam gaudia noscat
543  Conjugii. sic ille orans dicebat; at acer
544  Eupithei natus: quin vocem comprime, et istheic
545  Vel fruere o placidus partis, vel limine cede
546  Longius

Qua de re cum praeclarae tuae virtutes Ragusinae Reipublicae moderatoribus jamdiu fuerint perspectae, quisque te, cum primum fas esset, et praesulem praedicebat futurum et jam privatis suffragiis te unum dessignabat. Attamen verebantur ne diuturni temporis cursu quid fatale acciderit, ne te mors immatura, si minus naturae, omnium saltem votis praeriperet. Verum omnipotentis Dei consilio, cui maxime cura fuerat, et Constantinopolitanae ecclesiae lacrymis modum imponere et Ragusinae votis indulgere mira et inopina ratione utrique optime consultum est ut illi antecessor tuus regendis

homine minime bellicoso et alioquin vel invito in Venetos tendenti pacem impetrare, qua relictis Zapolio, quas hactenus possederat, dicionibus, cum tradendae sibi Maximiliani sorori insisteret, repente eum "seu fato" (ut inquit Florus Polonicus) "seu veneno properata mors abstulit." 6 Quod mirum minime fuisset ab iis qui nuper Martinusium antistitem et cardinalem, quod suis fraudibus, quibus Isabellam e Transylvania eiecerunt, obstare voluisset, non curata purpurae sanctitate, spreta religione, contempto humano divinoque iure

C umque cuncti etiam alii laeti eo duce in eius sententiam concessissent, eadem ferme postea Leopoldo declaravit. 14 Ita unus vir ille immortali facinore libertatem Ungaricam velut Atlas humero suo sustentavit, tanta aulae invidia ut non semel veneno mors eius sit tentata. § 21. 1 Nihil amplius defuit Leopoldo quam ut Transylvaniam quoque penitus subiugaret. 2 Data ei occasio est; nempe mortuo Apafio patre, etsi vivo adhuc eo filius eius

24  Cernebant, contra ferre modo inferias,
25  Atratas, tremulisque ululatibus externatas,
26   Ac sparsas largis fletibus ora, vident.
27  Heu genus, heu benefacta! hanc tu mors invida terris,
28   Quae fuit aeternum vivere digna, rapis?
29  Nec puduit laesisse sacrum caput? heu quot in uno
30   Funere crudelis Persephone eripuit?

Vulnera nigrantes Erebi subiere latebras,
181  Horribilemque domum Ditis sine nomine. namque,
182  Terribiles quamquam, atque invicti viribus essent,
183  Invasit mors atra tamen, solisque coegit
184  Linquere purpurei iucundum lumen et auras.
185  185 Hoc etiam quum terra genus caligine mersit,
186  Rursum aliud fecit quartum

et laudibus aequat Olympo.
190  190 Nec tamen hi bellumque malum pugnasque cruentas
191   Effugere: alios Cadmaeae ad moenia gentis,
192  Septem ubi stant portis Thebae, mors invida stravit
193  Pugnantes miseri capras armentaque propter
194  Oedipodae; ratibusque alios per caerula longe
195  195 Ad Troiam duxit raptae pulcherrima forma

De Solis ac Lunae defectibus, lib. IV. ad vers. 855. origine civis, patres conscripti, quo utebatur ad sanctiora consilia, incitamento voluit adhibere ad astronomiae domicilium ponendum atque adornandum. Verum Sylvii primum, deinde Benedicti mors consequuta haec Romae ornamenta tunc invidit. Qui vero in ejus locum suffectus est Clemens XIII. eodem habuit in honore Rogerium, multaque ejus certe fecisset consilio, nisi et gravissimis toto ferme Pontificatus tempore sese tempestatibus jactari agitarique

rectorem ac principem senatus amplissimum intueor, testem apello; te ego in gravissimo viri summi infortunio, quum ex Austria in Insubriam descendisses, illius miserandi luctus in partem voco. Tu hominem facile omnium celeberrimum quum in eo statu vidisti, in quo ipsi mors, quae et brevi tuum discessum consequuta est, erat minus timenda, quam vita diuturnior exoptanda, in eo mentis errore ac falsa fortunarum desperatione, non solum lacrymis ac dolore tuo putasti dignum, verum et opes ei obtulisti tuas, et preces consolationemque

primogeniti sui Belae IV successionem eum se vivo fecit coronari. 41 Et tamen ne hoc quidem obstante cum subinde alienum erga hunc animum contraxisset, de nascituro e posteriori sua conjuge filio cum Belae IV fraude solio admovendo consilia agitabat, cum eum mors oppressit, adeo principia successionis regiae fluctuabant. 42 Bela IV primogenitum Stephanum V perinde se vivo corona redimiri procuravit, huic vero primogenitus Ladislaus IV ex ordine successit. 43 Verum hoc improli decedente

regem concessas inquietare." § 56 Status immemores delatae Elisabethae haereditatis Uladislaum Polonum, Arpadianae domui nullo gradu nexum, eligunt. 1 Praecox Alberti post unius et medii anni regnum secuta mors invectam inde a Mariae regno oligarchiam secutamque exinde saepe anarchiam ita provexit ut haec Hungariam usque Mathiae Corvini regnum misere afflixerit; status enim seu immemores agniti vivo adhuc Alberto Elisabethae juris, seu ipsa desiderio novi connubii in id

de ejus et fide et dexteritate opinionem conceperat ut, si eum in summo reipublicae magistratu locaret totamque insuper reipublicae potestatem in magistratum hunc conferret, se voti sui damnatum iri non ambigeret. 21 Verum consilium hoc praematura Zapolii mors intervertit. 22 Mathias vero jam opere ipso testatus est se tantam potestatem non officio, sed Zapolii personae conferre voluisse. 23 Cum enim praevideret facilius fuisse exorbitantem illam authoritatem conferre

ignominiosum, ut florentes civitates subsint privato domino, status ergo Zeelandiae eripuerunt ei has urbes et ei 100,000 obtulerunt titulo aequivalentis, urbes hae erant Campoveria et Gressinga; Vilhelmus 4-tus id tolerare debuit. Anno '740. decessit Carolus 6. imperator; eius mors novis molestiis cumulavit domum Austriacam Saxonensem; Hispani, Galli, Borussi omni ex parte lacessiverunt provincias Austriacas, Belgae ergo et Angli fideliter succurrerunt Mariae Theresiae pecuniis et militiis, anno vero '44-o, cum Ludovicus 15. in ipso Belgio Austriaco

duxitque Mathildam Etgardi regis Scotici sororem (haec fertur diris devovisse omnes ex se descendentes, eisque maledixit, quia elicuit votum castitatis et coacta inivit matrimonium; et reipsa omnes eius descendentes infelices erant). 7 Interim Robertus, cui mors fratris innotuit, pedem referre coepit in patriam, collectisque in Normannia militibus in Angliam irrupit, sed exiguo cum effectu; firmatus enim fuit jam Henricus; hinc pacificationem etiam cum hoc fratre inivit, ut nempe ei 3,000 aureorum solvat; imo redux in Normanniam etiam

habuit, fragmentumque huius legis repertum est; Philippus ergo nomine 5-i exclusa Iohanna successit, etiam hic mortuus est paulo post absque heredibus; ei successit Carolus 4-tus, tertius filius Philippi 4-i, etiam hic sine heredibus decessit, eius mors ansam praebuit Eduardo regi Angliae ad postulandam successionem; Philippus 3. fuit communis stipes, ex eo descendit 4-us, ex hoc Ludovicus, Philippus 5. et Carolus descendebat; jam mater Eduardi fuit Isabella, Caroli 4-i soror. 4 Alia linea fuit comitum

suas ex causa religionis, Maria enim fuit Chatolica et Elisabetham dicebat debere excludi, ut Maria excludi possit, secus nec eam excludi posse; edidit ergo decretum, a statibus confirmatum, quo sororibus successio adempta est, et Ioannae Grayae addicta; nil ergo suberat quam mors Eduardi, et reipsa '553. non sine suspicione veneni decessit; post eius mortem Ioanna Tudlei, nata Gray, regina proclamata est per Tudlei protectorem, vi testamenti fratris Eduardi; Maria absens fuit, sed datis litteris ad senatum jus suum erexit clamque patronos quaesivit sibi

successionem in Polonia, quo bello regnum Neapolis et Siciliae amisit propter Sanctionem pragmaticam. 11 Paulo post enatae sunt turbae inter Hispanos et Anglos, ob vicinitatem Americanarum provinciarum et ex hac enato furtivo commercio, auxit hoc bellum mors Caroli 6-i anno '40; debebant enim Angli ut evictores defendere Mariam Theresiam. 12 Galli anno '44. et '5-o evocarunt Roma Carolum Eduardum seniorem filium Jacobi, ipsumque statuerunt trono Anglico imponere, excitata ergo est conjuratio in Anglia per

vel crescit, vel minor usque
3.22.6   Fit, male dum foedum desinat in vitium. 23. De simulacro mortis regi oblato.
3.23.1  Aspice: Mors geminas aequato examine lances
3.23.2   Sustinet; hinc rastros, hinc tua sceptra locat.
3.23.3  Rerum, inter se se quae tam differre videntur,
3.23.4  Hac

Vide aliud epigr. ad Pium VI. sub n.o 100. Radelja De Clemente XIII. Pontifice Maximo vi subita morbi prope extincto et paullo post valente.
4.74.1  Clementi magno instabat mors pulchra, laborum,
4.74.2  Quos tulit in vita, praemia laeta ferens.
4.74.3  Obtulit instanti se se nil territus ille,
4.74.4   Pallida sed scisso Roma sinu ingemuit,

sed scisso Roma sinu ingemuit,
4.74.5  Et mihi, ait, tantum, proh, Divi, avertite vulnus,
4.74.6   Mi tantum, ah, miserae avertite perniciem.
4.74.7  Sollicitae valuere preces. Mors jussa recessit,
4.74.8   Sacratoque manus abstinuit capite,
4.74.9  Atque ita discedens: Tibi praemia salva manebunt,
4.74.10   Communi interea vivere perge bono.

eximii defixo lumine Menxi
4.227.2   Dum tabulam specto nuper et ingemui,
4.227.3  Et lacrymis oculos suffudi moestus obortis,
4.227.4  Invida quod talem tam cito mors rapuit.
4.227.5  Sed prope cum vidi studio quam pinxerat olim
4.227.6   Ipse suam ingenti, mirum opus, effigiem,
4.227.7  Huic atrox certe, dixi, Libitina pepercit,

5.942.5  Nempe insanus amor condit sibi somnia: nec rem
5.942.6   Deceptus veram, sed sua visa cupit. 943. [937.] [  Mor. 9] In Varum risorem.
5.943.1  Vare, levis dicti levis est et gloria; risu
5.943.2   Ullus non minor est fructus et ingenii.
5.943.3  Futile fit quidquid ridetur? Fit (mihi crede)

5.948.5  Odi aeque molles morum, durosque magistros,
5.948.6   In vita quidquam non placet immodicum. 949. [943.] [  Mor. 234] In Varronem, bona fortunae summa bona esse praedicantem.
5.949.1  Quae tu summa vocas, Varro, bona, nec bona dico,
5.949.2   Sed leve fortunae ludibrium instabilis.
5.949.3  Nil

4. Ad Joannem Baptistam Rezzonicum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem morte immatura et subita extinctum.
6.4.1  Vixisti nulli non carus, Batte, juventa
6.4.2   Quem mors florentem sustulit in media.
6.4.3  Insolabiliter flet raptum Roma, Quiritum
6.4.4   Extincti passim nomen in ore sonat.
6.4.5  Quisque tuas memorat laudes: quam comis in

7.61.2  Fructum, quae florem non tulit, arbor habet. 62. Ad Varum hominem foedissimum a gravi morbo convalescentem.
7.62.1  Pulchra vorat, foedis mors abstinet. Haud ego miror,
7.62.2   Te, Vare, a morbo convaluisse gravi.
7.62.3  Ista sibi faciet species vel Nestoris annos,
7.62.4   Vel multa incanae saecula Deiphobes.

quisque est vivax, quam foedus, non erit hercle
7.62.6   Quisquam aequet vitae ut tempora longa tuae. 63. Aliud.
7.63.1  Mors foeda est, multo es tu morte at foedior ipsa;
7.63.2   Te viso extimuit, cepit et illa fugam. 64. De Polla et Varo, illa virili, hoc muliebri forma

Terra neci sat erat: terrae olim adiecimus undas,
9.61.2   Undis nunc tractus addimus aërios.
9.61.3  Quae genus humanum regno perdebat in uno,
9.61.4   Ocyus ut perdat, mors tria regna tenet. 62. [61.] Ad Gelliam, oculos turgentes laudantem.
9.62.1  Gellia, cur laudas, quae turgent, lumina? Cur non

9.233.3  Disce tibi expertus, quid sit rerum utile, quid non,
9.233.4   Ipsum ridebis doctior Hippocratem. 234. [231.] [ = Mor. 125]
9.234.1  Ad Phyllin, cujusmodi foeminam esse oporteat.
9.234.2  Blanda nimis fieri metuis, fisque aspera, Phylli,
9.234.3   Et rusco et duris sentibus horridior.

rebus, sibi forte videbitur Iro
9.57  Nempe futurus: amor nostrum sic decipit unum:
9.58  Quemque, et laudis agit specie fallacis amica,
9.59  Cum tamen est solidi nil intus. Mors mala ademit
9.60  Filiolum: cur fles? An non mortalis in auras
9.61  Mortalem extuleras? Praerepto gaudet honore
9.62  Aemulus: anne uni proprius debetur? Oborta

Exigua, ad tantos fuerit si adjecta triumphos?
Dona dehinc lacrymis adjungimus, iraque cessat
Magnanimo compressa sinu: tamen anxia semper
Vitam ago, dum regis mors me formidine solvit.
Mechmetis 32 Bajazethes II. 32 soboles, subiit quae in regna, benigno
Me complexa animo videt aequior, utpote

35
Quaeque prius domibusque altis, totque inclyta templis
Surgebam, et fama crescebam ad sidera, nullam
Me sensi: saevus miseram circumstetit horror,
Solaque sanguineis signat mors passibus urbem,
Non jam urbem, at lapidum, et congestae caedis acervos.
Tristem adeo evulgat dum casum didita fama,
Europae et cunctos mea tangunt fata tyrannos,
Unus in Otmania Regi

Quam tibi mens acris dictat. Quis calluit artem
Hanc melius? Quisnam tam bene quae latitant,
Eruit, et cultro solers evolvit acuto?
Rimari latebras tam bene quis potuit
Sepositas, queis mors celatur lurida, donec
Approperet moesti funeris atra dies,
Qua tandem exultet victrix? Ostendere si vis,
Vita fluens nodo pendeat ut fragili,
Me trepidare facis; vim contra

Non Orci timuit fauces Orpheus adire,
Quam subit umbrarum turba, subire ratem
Non timuit, manes postquam descendere ad imos
Mors fera dilectam jusserat Eurydicen.
Insolito pressam cernit dum pondere cymbam
Nauta ferox tollit triste supercilium;
Et minitans multis implet clamoribus auras,
Carmina sed rigidum

Quando posteritas sedula pervolüet
Saeclorum annales, veterum et benefacta parentum,
Tartareo discet pestiferam e barathro
Evasisse luem, quae, ceu feralis Erinnys,
Quam labor, et metus, et pallida mors sequitur,
Occulto inficiens auras malesana veneno
Heu! immaturis perdere funeribus
Atque catervatim properabat sternere gentes,
Ocyor et ventis et volucri igne Jovis.
Discet, ut

CLARISSIMO VIRO ANTONIO L. F. COM. DE SORGO PATRICIO RAGUSINO MARIA EX BARONIBUS DE ZAMAGNA COMITISSA DE RESTIIS Cum primum ex immani illa doloris acerbitate, quam mihi conjugis optimi clarissimique mors attulit, quamque non objecta rerum quarumcumque species, non temporis diuturnitas extinguere, nedum imminuere umquam poterit, paululum me recepi, statim de poeticis ejusdem lucubrationibus in lucem emittendis cogitavi. Sic enim fore perspexi, ut a me

nunc nullo modo divinare possum. Visne ergo mihi in limando totam in posterum aetatem traduci, aut in nihil agendo? Vide, quaeso, quid in mentem venerit. Consilium est scribere Satyram perpetuam, quae una mihi, quoad vixero, perscribetur, ita ut eadem mors vitae, et Satyrae meae finem imponat: argumento erit vario, omnis generis, ac paene infinito: quidquid quotidie occurret, aut cogi dabitur, illic conjicietur: utemur quoque stylo vario, nunc ad Horatii, nunc ad Persii, nunc ad Juvenalis, aliorumque

dulcedine, Herum, qui in summa mentis imbecillitate et vitae languore nullum solatii modum, pacem nullam reperiret. Nec jam illum venatus recreat, vel hortorum amoenitas, nec ludorum pompa, nec varietas, nec copia rerum omnigenarum. Frustra illum Herculius ad Imperium resumendum excitat, cujus mors turpis angit ac turbat. Constantini triumphus auget timorem. Quies nulla, somnus nullus, spectra horrore plenissima, sequuntur tyrannum. Omnes propinqui, cognati omnes, ob fidem ad necem damnati, imaginibus ad tristitiam compositis, illum insectabantur. Die ac nocte haec spectra contemplatur,

Barbaries egressa furit, crudelis Erinnys
39  Anguineis implexa comis, stridente flagello,
40  Per fora, perque vias errat, crudelia miscens
41  Funera funeribus: regnat mors horrida vultu.
42  Christiadum turbae, vinclis post terga revinctis,
43  Undique mactantur, poenasque agitantur in omnes.
44  Jamque cruces surgunt, vexataque corpora

341  Fratris peribit diriori dextera
342  Qui te vocavit filium, qui Caesarem?
343  Sic ergo gratias rependis barbare!
344  Coelestis ira mors manet te perfide.
345  Interea Caesar rabie furibundas acerba
346  Jusserat innocuum manibus post terga revinctis
347  Ciriacum ante suum, facinus miserabile, currum

469  Ingreditur lictor. Flavos rapit ipse capillos.
470  Effundo lacrymas. Ad me conversa puella
471  Ne plores, dilecte, inquit; nil proxima turbat
472  Me mors. Haud moriar, victrix supera astra tenebo.
473  Tu pete tecta patris. Venerandi detege Sedem
474  Qua Petrus vivit, sacrum et moderatur ovile
475  Christiadam, mea cura, mihi

476  Jam furor et Dioclis fera desperatio in aede
477  Dire Christiadis ultima fata parat.
478  Porticibus clausos nigra sub nocte cavatis
479  Mors manet atra et quos carcer in urbe tenet.
480  Per fora perque vias tortor dirique ministri
481  Mille necis formas instituuntque rogos.
482  Hic

499  Integra dum sedem mens videt aetheream.
500  Mens inhians coelo, Dens unica cura volenti
501  Et gladios sprevit, probra, flagella, rotas.
502  Culparum finis mors est finisque dolorum
503  Et cessant vestra quaeque pericla nece.
504  Vos patiens calcastis iter per tela per ignes,
505  Hoc iter ad summum vos docet ire Patrem

Ore venenato, manibusque per atria reptans
727  Immani cum voce sonat. Jam Numinis ultrix
728  In caput ira meum cadit atri fulminis instar!
729  Me miserum insectat diro mors lurida vultu
730  Jam morior nigra tectus caligine, et ipsi
731  Circum errant oculi, solem lucemque petentes!
732  Occubuere mihi cognati sanguine juncti,

742  Jam monumenta suis turpi miscentur acervo.
743  Vitali quid luce fruor? quid munere vitae
744  Gaudeo curarum pelago commotus iniquo?
745  Me mors praeripiat tanto discrimine, et omni
746  Cum sensu solvat lethei oblivio lacus.
747  Dum Senior demens morienti corde volutat
748  Has curas,

11. Galerius cum suis in odium Christianorum tentavit flammis incendere Diocletiani Palatium, et reos scelestissimus accusavit Christianos, ut excitaret imperatorem ad Edictum persecutionis vulgandum. Lact. Cap. XII. de Mort. Pers. 12. Galerius, omnium iniquissimus. Diocletianus, vulgato edicto persecutionis tanta mentis imbecillitate et quasi dementia affectus est, ut relicta Nicomedia, varias Europae

Diocletianus, vulgato edicto persecutionis tanta mentis imbecillitate et quasi dementia affectus est, ut relicta Nicomedia, varias Europae regiones peragraverit. Ubi autem Romam pervenit, furiis Galerii excitatus, novum edictum vulgavit in Christianos. Lact. de Mort. Pers. Cap. 18. 13. Diocletianus respondit Herculio, qui cum excitabat ad purpuram recipiendam: utinam Salonae posses visere olera nostris manibus instituta! Farl. II.

115   Caudis, caudellis, deformi mystace, barbis,
Setis et strumis, quavis ratione facetas.
Damius, ut vidit variis distincta figuris
Spectra, fero quodam patefecit gaudia risu,
Inque suas sedes Satyros cum laude remisit:
120   «Sit restis mihi mors, a corvis devorer!»inquit
«Si non possideo dignos diplomate fabros!»
Deinde novos adhibet nervos, per Tartara carum
Corbovium adjurat, longam illi vellicat aurem:
«I! Defer curvo feliciter omnia dorso,
125   Et memor imperii terras, Acheronta

recubas sub pectore, saevus
Me dolor excruciat, quae diris obruta telis
Et belli facibus non sensi, haec improba proles,
240   Degeneres haec infligunt mihi vulnera nati.
Ecce vides, illae fusae per compita larvae
Et larvis similes animi, mea stirps, mea sunt mors,
Artifices miseri, in quod pene dehisco, sepulchri
Exitiique sui, patrum sacra jura fidemque
245   Vendere pro Scythiae suspecta merce laborant,
Et pudet eloquii materni, et nominis illos
Ilirici, ut vafrae properent in rete novercae
Me laniant,

Praesulem et hunc terris Rogerum nosce fuisse.
Isti, nunc dicam, quare sic proximus adstem.
Haud memorare iuvat miser ut confisus eidem 12
Insidiis fuerim captus, dein funere mersus.
At, quod scire nequis, fuit ut mea scilicet horrens
Et fera mors, narrem, quantum et me laeserit ipse. 15
Carceris angustum, famis fuit iste, foramen,
Et quo venturo claudentur tempore multi,
Mi plures rima lunae monstraverat orbes, 18
Somnia quum velum mihi discidere

101  Hostem dum aggreditur pugnâ vir fortis apertâ.
102  Laus erat in bello pro vestro occumbere rege,
103  Haud mors nos terret, clamantes, tempora vitae
104  Sint brevia, imperium magis auctum ut sentiat orbis.
105  Oh! quam vestra reor felicia saecla fuere! 105

149  Flumina belligerûm volventia corpora caesa.
150  At mihi stat postahc, regat ut mea dextera mundum, 150
151  Cuiusque atque meo vita, et mors pendeat ense.
152  Nos sumus, heu! reges, nos nostrae caussa ruinae.
153  In pretio haud nobis heros, sed mollis ephebus,

Krunoslava sequi voluit, mora nulla, maritum, 85
86  Clamare haud cessans: solus quo pergere tendis?
87  Sunt quoque corda mihi, quae mors non terret acerba,
88  Otia quin temnens belli in discrimine famam
89  Aucupor usque tibi laudis comes, atque pericli.

bona cuncta ferum rapuisse tyrannum,
48  Quin etiam ut natos rapiet, violentia saevit?
49  Proh dolor infandus! proh lamentabile fatum!
50  Flere magis natam, quam cassam lumine prolem! 50
51  An mors ulla datur vitâ crudelior istâ?
52  Cara o libertas, quis te sat diligit unquam;
53  Iacturam ante tui, sit quam ipse expertus iniquam?
54  Virginei floris, praeclarae et gloria stirpis

55  Sic extrema senex ducebat tempora vitae, 55
56  Cui bis sex nati crescebant omine laeto,
57  Omnes sed fato fera mors subduxit acerbo.
58  Destitit is numquam lacrymas effundere obortas,
59  Tabet et in luco velut arbos trunca misellus,

74  Haud Iankum cohibere valet, quin arma capessat
75  Moldaviae in bello, cadat hostis et ense peremptus. 75
76  At fera mors Lausum patriâ prosternit in aede,
77  Qui patrem adpellans patris inter brachia obivit.

308  Quis mihi te rapuit brutis crudelior ipsis?
309  Cuinam tam miserum liquisti filia patrem?
310  Surda meis ideo precibus mors dira fuisti, 310
311  Ut tali exitio mea caeca senecta periret,
312  Ista senecta gravis, tristique simillima morti

54  Unica nata patris, fletus cui lumina ademit,
55  Hîc adsum infelix, bis senos dira necavit 55
56  Illi mors natos, lacerata et pectora scidit,
57  Et dudum miserae clausisset tempora vîtae,
58  Ni sic deiectum recrearet nata

220  Ipsos par ardens animus rapit, atque cupido, 220
221  Ast eadem virtus si pectora iunxit amica,
222  Diverso aeternûm fato mors separat illa,
223  Ensem namque rotans heros dextram amputat Imbro
224  Et levam

488  Has inter strages populi, saevosque tumultus
489  Plurima divitiis spoliantur tecta domorum,
490  Auditur gemitus, ploratus et undique circum, 490
491  Mors mixta it spoliis, morti subeuntque rapinae,
492   Foemina, virque cadit, nullo discrimine et aevi.
493  Flet bona rapta alter, raptum dolet alter

Et collo circum supponunt brachia dura
Ac inter se dant ferratis oscula rostris
Christiadae necnon Turcae, dum concidat unus:
Tale odium saevum praecordia torret eorum! 865
Veste nigrae noctis cita mors induta cucurrit
Per campum necnon se mergit sanguine fuso;
Fulminis igne micant illius lumina saeva
Et glaciale furit flamen nudata per ossa;
Terribilis tonitrus strepitu nunc aethera replet: 870

Bibliographia locorum inventorum

Kalić, Arkanđeo (1739-1816) [1778], In adventu Domini Gregorii Lazzari oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3698, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kalicaadventu].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Dante Alighieri; Getaldić, Vlaho (1265-1321; 1788 - 1872) [1864], Mortis Hugolini versio Latina, versio electronica (), Verborum 617, 62 versus, Ed. Alessandro Piegadi Neven Jovanović [genre: poesis fragmentum; poesis epica; poesis versio; carmen heroicum] [word count] [getaldicvugolino].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report