Your search found 4111 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 501-600:

39 . Monimus contempta gloria solam ueritatem appetebat 61 . Pythagoras sic dictus, quod uera Pythio non minus loqueretur 82 . Zeno: Philosophia sic dicta est, quod semper in ueritatis inquisitione uersetur 95 .
Visus. Carneades offensa caligine lumina habens non animaduertebat et puero lucernam afferre iusso ac dicente: Attuli, subdebat: Lege igitur

Ille sic indutum ostendit Theophrastum in tonstrina 61 . Cleantes, cum ad speculum quoddam puberes duceret, uenti flatu pene denudatus est ac sine tunica apparuit 78 . Pythagorę stola candida semper ac munda, stramenta item candida ex lana 82 .
Humilitas. Esopo interroganti, quidnam faceret Iuppiter, Chilo respondit: Excelsa humiliat et humilia extollit 10 .

pseudoprophetas uocant. Prophetę boni et mali 41 . Prophetissę Delbora et Olda. Quattuor filię Philippi 43 . Prophetę internuncii Dei et plebis 57 . In prohetis non semper sermo Dei 89 . Et calamus mensurę in manu eius, id est gratia prophetalis 97 . Quod prophetę Dei spiritu locuti sunt 124 . Iuxta fluuium reuelatio Ezechielis,

officiosa fide,
1.2.27  In bellum praeceps et munera; uincit amicos
1.2.28   Officiis, hostem uiribus una manus,
1.2.29  Vincere quae semper consueuit, nescia uinci:
1.2.30   Sic Marte, ut meritis, cedere turpe putat.
1.2.31  Vtraque magna licet uictoria principis, et quae

praedones praeda fuerunt:
1.2.108   Hoc precio constet quaeque rapina uelim!
1.2.109  Hostes arte sua pereant: Iniuria uindex,
1.2.110   Semper in auctores perniciosa redi!
1.2.111  Sternetur sic toruus Alis uiuatque futurus
1.2.112   Debita uictori palma secunda suo,

1.2.143   Illum dira, precor, Furiarum uerbera cedant,
1.2.144   Ille petat refugas Tantalus alter aquas,
1.2.145  Aut Ixionium semper uoluatur in orbem
1.2.146   Et graue Sysiphio monte uolutet onus,
1.2.147  Et grauiora ferat, cui sordida massa profano

1.5.18   Nonne est cęlestes contemerare pios?
1.5.19  Nonne, precor, patriam est uiolare, hanc reddere leuam,
1.5.20   Quae nos finitimo semper ab hoste tegit?
1.5.21  Nam neque nos nostris quicquam defendimur armis,
1.5.22   Sed sola aeterni relligione Dei.
1.5.23  Haec

sic consule, nostra nec unquam
1.5.118   Moenia diuina destituantur ope,
1.5.119  Perpetuumque libens Rhacusia tecta frequenta,
1.5.120   Semper et inuitam Lydia terra petat.
1.5.121  Quam uero possis, quam sis sanctissima, tanti
1.5.122   Muneris auctori uita recaepta docet.

1.5.131  Quae si ferre cupit, diris cruciatibus aeger
1.5.132   Scilicet adfectus, quos tulit ante, ferat.
1.5.133   Sic repetita, precor, semper donaria constent,
1.5.134   Sic liceat Domino uota referre suo,
1.5.135  Cuncta sed hac sola sacraria lege pacisci

omnia uulgus,
1.6.30  Fama nec ad laudes sufficit ulla tuas.
1.6.31  Crede mihi, refert audire et cernere diuos:
1.6.32  Est oculis maior semper habenda fides.
1.6.33  Vtcunque, haud mallem caelum quam te, optime Princeps,
1.6.34  Cernere praesentem conspicuumque Deum.

2.2.39  Securo tanti liceat meminisse doloris,
2.2.40  Sed mihi sponte fluant lacrimae super ora perennes,
2.2.41   Semper inexpleti gemitus nec pectore cessent
2.2.42  Prosiluisse meo: questus et flebile carmen
2.2.43  Tristis amem impendamque tuo pia iusta sepulcro!

credere solum,
2.4.107  Vulneris unde fuit primique ardoris origo.
2.4.108  Ergo imploratum te rite per omnia rerum
2.4.109  Quaerimus et semper propius scrutamur habendo
2.4.110  Fine requirendi nullo, nobisque fruendum
2.4.111  Nil datur ex tanto praeter simulacra decore.

2.4.110  Fine requirendi nullo, nobisque fruendum
2.4.111  Nil datur ex tanto praeter simulacra decore.
2.4.112  Hinc alia ex aliis semper fastigia restant
2.4.113  Et desudandi rursus recidiua laboris
2.4.114  Meta uocat: sic me relegendo tramite rursus
2.4.115  Limes

redundat
2.4.162  Mortales explere pari, sitis improba quorum
2.4.163  Epotis crudescit aquis interque bibendum
2.4.164  Gliscit hydrops semper recidiuus, nescia uinci
2.4.165  Occeano pestis; superat tua copia tantos
2.4.166  Affectus hominum desideriisque medetur

protinus omnes
2.7.7  Pruritus ualuisse facis, tentigine tanta
2.7.8  Ac scabie et morbo ne tu miser usque labores?
2.7.9  Sic, puto, sic semper laxabere, sicne fatisces
2.7.10  Perpetuum? Quin tu subito colliria poscis
2.7.11  Et patulam opturas medicato uellere frontem,

2.8.11  Vtcunque, haud feelix uictoria: nanque necesse est
2.8.12   Sanctorum spoliis constet onusta piis.
2.8.13  Ergo pari studio certes, Francissene, semper?
2.8.14   Te pugnare magis quam superare decet.
2.8.15  Nobilior palma est haec rixa et foedere quouis,
2.8.16   Hac lite, ut naeuo,

uident.
3.4.27  Hos ego malluerim quam sydera cernere uultus,
3.4.28   Hoc ego malluerim quam Iouis ore frui.
3.4.29  Mens tamen absentem semper spectare uidetur,
3.4.30   Qua mihi te sola parte uidere licet,
3.4.31  Nec nisi solari questus contingit amicos
3.4.32   Et

non te, sed tua uelle sequi.
3.4.37  Fortunam neque enim quam te spectare laboro,
3.4.38   Aeternum meritis sit tamen aequa tuis,
3.4.39  Semper inoffensum felix habitura tenorem,
3.4.40   Ne meus aduersa sorte probetur amor.
3.4.41  Nanque reportantur quod de te prospera semper,

3.4.39  Semper inoffensum felix habitura tenorem,
3.4.40   Ne meus aduersa sorte probetur amor.
3.4.41  Nanque reportantur quod de te prospera semper,
3.4.42   Optata nimium conditione fruor:
3.4.43  Inde secundari uotis felicibus aures,
3.4.44   Haec animo refero gaudia sola

3.9.23  Hinc memor et gratus iactum ditabat herilem
3.9.24   Vixque pares praedam sustinuisse plagas.
3.9.25  Sed melior sors est riualibus inuida semper,
3.9.26   Nec tulit insolitas Liuor acerbus opes,
3.9.27  Proque cibo uirus dedit et sua miscuit illi
3.9.28   Toxica, quae diro

sodalis,
3.9.32   Officii consors sedulus usque tui,
3.9.33  Vectigal censusque tuus fortunaque feelix,
3.9.34   Olim expiscandis obuia semper aquis.
3.9.35  Tu tamen, o proles nostri maris inclyta, delphin,
3.9.36   Nec nisi Rhacusiae mitis alumnus aquae,

3.19.46   Quae patriae totiens officiosa fuit.
3.19.47   Non tamen hoc facinus dicam patrasse senatum,
3.19.48   Qui me praecipuo semper amore colit;
3.19.49  Facta simultatis luimus morsusque malignos,
3.19.50   Huc me in pistrinum Liuor acerbus agit.
3.19.51  Qui

discolor urrit,
3.27.12   Quae modo uestitu uersicolore placet,
3.27.13  Et quandoque sibi peregrinum interserit illi
3.27.14   Quo semper cultu splendidiore nitet:
3.27.15  Quid si ultra perget caelo gratissima uirtus
3.27.16   Nec deerunt meritis emolumenta piis?

lana colore rubet,
4.6.19  Si patienda mihi longae iactura repulsae,
4.6.20  Quem poterit dominae parua necare mora?
4.6.21  Ergo tuo semper uultu pendere uidentur
4.6.22  Aduersa et pariter prospera fata mihi.
4.6.23  Aetherea nec luce magis nec nectare caeli
4.6.24  Quam

leges haec nisi poma, cadent.
4.8.5  Tempestiua Ceres messoris falce secatur,
4.8.6   Tempestiua cauos inquinat uua lacus.
4.8.7  Non semper fului radiant in uertice crines
4.8.8   Purpureoque micat lacteus ore color.
4.8.9  Florida nec semper uiolaria prata uenustant,

cauos inquinat uua lacus.
4.8.7  Non semper fului radiant in uertice crines
4.8.8   Purpureoque micat lacteus ore color.
4.8.9  Florida nec semper uiolaria prata uenustant,
4.8.10   Picta nec adsiduo uere superbit humus.
4.8.11  Nec licet, heu, uitae reparari damna fugacis

4.10.69  Non ego pro certis incerta capessere rebus
4.10.70   Debueram et uerbis credulus esse tuis.
4.10.71  An male certus eram quod inania semper amantum
4.10.72   Et uento et liquida dicta notentur aqua?
4.10.73  Non tamen haec impune uident periuria diui
4.10.74   Nec sunt

grauis cura liquore tuo.
4.12.29  Tu canescentes annos iuuenescere cogis,
4.12.30   Tempore tu nullo consenuisse potes.
4.12.31  Semper et intonso laetaris crine, perennis
4.12.32   Nam tibi cum Phoebo fratre iuuenta datur.
4.12.33  Te cantu leuibusque choris hederaque uirenti

gutture uirulenta pestis,
4.23.53  Dum nulla est mora temporisque longi
4.23.54  Ignorat spatium nec ingrauescit,
4.23.55  Quae semper recidiua saeuiore
4.23.56  Bacchatur uice. Praeueni ergo robur
4.23.57  Viresque anticipa mali furentis.
4.23.58  Nascens nanque

5.1.32  Incrementa iuuant, nec me pro culmine tanti
5.1.33  Poeniteat precii: tanti est excellere et orbis
5.1.34  Summo stare loco. Veniant sic prospera semper
5.1.35  Adfectus per damna mei, sublimia rerum
5.1.36  Sceptra nec indignor precio maiore pacisci.
5.1.37  Sic illi uel morte

5.1.151  Flamminiae et nostri documentum ostendet amoris
5.1.152  Littera longinquum non fraudatura clientem,
5.1.153  Sed blando affatu semper reditura uicissim.
5.1.154  Quaeque suo sese sermone reciproca pensat,
5.1.155  Semper inexpletos iterabit epistola cursus,

non fraudatura clientem,
5.1.153  Sed blando affatu semper reditura uicissim.
5.1.154  Quaeque suo sese sermone reciproca pensat,
5.1.155  Semper inexpletos iterabit epistola cursus,
5.1.156  Scribendi officio nec me certasse pigebit. 2.

5.4.159  Bellatrix nec adhuc saeuoque accommoda Marti
5.4.160  Dextra, tamen fatis armatus et auspice caelo
5.4.161  Castra secundabas. Nam semper ab indole prima
5.4.162  Aetherei tecum conspirauere fauores,
5.4.163  Taela nec humanis poteras uibrare lacertis
5.4.164  

5.4.169  Succubuit lapsique retro sunt protinus hostes
5.4.170  Successu pugnante tuo. Nam limine ab ipso
5.4.171  Vagitus pauere rudes et singula semper
5.4.172  Fortunae momenta tuae: uix murmure primo
5.4.173  Astra salutabas, fundo bacchatus ab imo
5.4.174  Impetus hostilesque

5.4.310  Mille modis texisse uias, nunc ordine certo
5.4.311  Currere et exiguos errorum inducere gyros?
5.4.312  Qualiter incertus semper redeuntibus undis
5.4.313  Errat et alternis uicibus Maeandrius amnis
5.4.314  Labitur et refluus nunc huc, nunc uertitur illuc,

redeuntibus undis
5.4.313  Errat et alternis uicibus Maeandrius amnis
5.4.314  Labitur et refluus nunc huc, nunc uertitur illuc,
5.4.315  Semper et alterno relegit uestigia lapsu:
5.4.316  Flectere uelocem rursusque reflectere sic tu
5.4.317  Belligeros inter lusus simulacraque Martis

quaterna.
5.7.30  Certa sed in reliquis diuortia limite certo
5.7.31  Distinguuntur et alterius nec abutitur alter
5.7.32  Tramite: sic semper penultima quintaque meta est
5.7.33  Dactylus et sextus transfertur in ultima spondeus.
5.7.34  Hic modus, haec series haeroi carminis, haec lex

a saeuis diripiare feris!
6.2.77  Tuque, olim insignis uirgo quaecunque fuisti,
6.2.78   Nunc Capitolino rursus humata iugo,
6.2.79  Quo semper tanti casus monimenta supersint,
6.2.80   Haec teneas tumuli carmina fronte noui:
6.2.81  »Quam peregrinus odor seruabat et Appia tabis

impellimur oestro,
6.3.38   Ingenuae uirtus uerbera laudis amat.
6.3.39  Sponte, nec inuiti sequimur quodcunque probamus,
6.3.40   Semper et alterius splendida facta iuuant;
6.3.41  Semper et effigiem uisi metimur honoris,
6.3.42   Nec quisquam uinci qui patiatur erit.

uerbera laudis amat.
6.3.39  Sponte, nec inuiti sequimur quodcunque probamus,
6.3.40   Semper et alterius splendida facta iuuant;
6.3.41  Semper et effigiem uisi metimur honoris,
6.3.42   Nec quisquam uinci qui patiatur erit.
6.3.43  Non temere inuenies qui non aliena recenset:

uolat, Herculis instar,
6.3.92   Deliciasque fugit, Sardanapalle, tuas,
6.3.93  Callosasque accincta manus et anhela laborat
6.3.94   Semper et incursu est puluerulenta suo.
6.3.95  Res adeo est operosa labor, nec gratia tarda est
6.3.96   Quam studium uelox accelerare solet,

suis,
6.3.215  Quodque colat festo, sed non ingloria, lusu,
6.3.216   Sit quae praeteritos prouocet una dies,
6.3.217  Transactis melior, semper melioribus auctor,
6.3.218   Quae dextro laudis lumine pandat iter;
6.3.219  Sint quae non possint aeui spreuisse prioris

6.3.218   Quae dextro laudis lumine pandat iter;
6.3.219  Sint quae non possint aeui spreuisse prioris
6.3.220   Annua, quae crescant semper honore suo,
6.3.221  Quo sua quincepsos testetur gaudia collis
6.3.222   Et socio fratrum culmine festus ouet,
6.3.223  Quae noua

collis
6.3.222   Et socio fratrum culmine festus ouet,
6.3.223  Quae noua posterior monimenta recenseat aetas,
6.3.224   Perque annos semper gloria maior eat;
6.3.225  Attonita sint quae mirentur uoce Quirites,
6.3.226   Romaque septenis pendeat alta iugis.
6.3.227  His

uenit?
6.4.13  An quia dicendi tibi nulla aut parua facultas,
6.4.14   An quia me uatem negligis, usque siles?
6.4.15  Quid quod Rhacusiam semper poscentibus urbem
6.4.16   Hospitibus crebris quaeque referta uia est?
6.4.17  Adsiduo nec te sic Roma labore fatigat
6.4.18   Vt

6.8.17  Aut tumido insimulet fastu, aut obliuia fingat,
6.8.18   Deneget aut curis ocia parua tuis?
6.8.19  Nam tua quae fuerit, studiose, industria semper,
6.8.20   Pomponi, quae non bibliotheca docet?
6.8.21  Quae regio nescit tanti noua dicta poetae?
6.8.22   Quae magis in toto

6.23.18   Laurus ubi uirides iactat opaca comas,
6.23.19  Foetorisque expers, Syrio suffimine foelix,
6.23.20   Thuris ibi et myrrhae semper anhelet odor.
6.23.21   Nec matutino marcesce sopore, sepultus
6.23.22   Sis uelut externi proditione meri,

6.32.39  Parte alia, dumos inter spinasque rigentes,
6.32.40   Hoc precium feritas impietatis habet.
6.32.41  Hic ferus accipiter situs est, cui semper achantus
6.32.42   Horret et in tumulo uipera dira cubat.« 33.
6.33.1  Vincula

Nili,
7.5.17  Europa atque Asia, Affricumque littus
7.5.18  Diuerso procul orbe sumministrant.
7.5.19  Nostrum auge decus omne nosque semper
7.5.20  Saluos, innocuos ubique serua;
7.5.21  Imprimis Chaos ad tenebricosum,
7.5.22  Ne nobis noceant furore caeco,

gaudet.
7.8.29  Saepius nobis, precor, hunc recursu
7.8.30  Nunctium salutigero remittas,
7.8.31  Nostra ut accessu propiore semper
7.8.32   Vota secundet;
7.8.33  Sit Tibi laus ingenito parenti,
7.8.34  Sit coaequali genitoque Christo,

secundet;
7.8.33  Sit Tibi laus ingenito parenti,
7.8.34  Sit coaequali genitoque Christo,
7.8.35  Sit Tibi compar utriusque semper,
7.8.36   Spiritus alme! 9. Hymnus in Archangelum Raphaelem
7.9.1  Tertium caeli

bonus custos et ubique nostrae
7.9.12   Cura salutis.
7.9.13   Nequid infensi timeamus, oro,
7.9.14  Semper obsistas nec obambulare
7.9.15  Nos queant fraudes, inimica pestis,
7.9.16   Perfidus hostis.
7.9.17  Sit tibi laus ingenito

hostis.
7.9.17  Sit tibi laus ingenito parenti,
7.9.18  Sit coaequali genitoque Christo,
7.9.19  Sit tibi compar utriusque semper,
7.9.20   Spiritus alme! 10. In Archangelum Michaelem

magis esse salutis,
7.13.18   Quem sibi Saluator, quem Deus ipse daret,
7.13.19  Seu memori te mente loquar seu uoce manuque,
7.13.20   Semper ubique Tui est officiosa nota.
7.13.21  O nota quę gemmis digna es scribaris et auro,
7.13.22   O nota uisceribus semper habenda meis,

7.13.20   Semper ubique Tui est officiosa nota.
7.13.21  O nota quę gemmis digna es scribaris et auro,
7.13.22   O nota uisceribus semper habenda meis,
7.13.23  Nec nisi caelesti memorari carmine digna.
7.13.24   Ingenium moles debile magna premit
7.13.25  

recaepto,
7.20.12   Poenitet et fasces deposuisse tuos.
7.20.13  Nam tua quae fuerat, Sodorine, modestia frugi,
7.20.14   Principe quae semper malluit esse minor,
7.20.15  Priuatumque uirum, quamuis in culmine, gessit,
7.20.16   Fortunae sentit damna nec ulla suae.

ministrat
7.20.32   Accumulatque nouum robur amoena quies.
7.20.33  Sic Medices cessare iuuat, post ocia quorum
7.20.34   Maiori uirtus semper honore uiget.
7.20.35  Hinc patrii 35 patrii: -ae, ut videtur, suprascriptum (patriae) laurus creuere et auita trophaea,

quem resorbet!
7.31.33  Miseranda sors et illa
7.31.34  Trucis Orci, amica uerum
7.31.35   Grauiore peste semper
7.31.36  Furit inquieta cuique
7.31.37  Sua carnifex Libido.

te non secus ac patrem amo et obseruo. Manda igitur, impera filiae Cassandrae: iussa capessere filiae erit. Quod me usque ad sidera extollis, minime mirandum est: paterno enim officio functum fuisse cognoui. Filiam literarum studiis incitatam laudibus inflammas: ecquid autem filiola mea? inquies. Semper quidem, sed me laudes incenderunt. Quare tibi ingentes ago gratias meque paterno amore diligas oro. Vale. Venetiis Kl. Kalendas Maias Anno Salutis M. CCCC. LXXXVII.

"Indica patrem, machinae creator
Orbis, et nostrae fidei satisfit."
Credulus condam modicum Philippus
20  Verba movebat.
"Filium cernens videt et parentem.
Semper aequali gradimur triumpho."
Christus has tales voluit Philippo
Reddere voces.
25  Post dies Christi volitantis omnes
Tunc super caelos dapibus polorum
Quattuor lustris

revivens.
Porro designans hominem volantem
Visio narrat veluti prophetae,
Scripsit Hebreo calamo probatae
Gesta Salutis.
Filiam regis domino sacravit
Praeditam semper gracili precatu.
Nuptiis illam sibi glutinare
Hyrtacus optat.
Virginem Christo prohibet dicatam
Copula carnis maculare foeda,
Hyrtacus iussit subito vetantem

30  Vera dicentem populus nefandus
Enecat, qui nunc fruitur polorum
Sede beata. DE INFENSO TRIUMPHUS
Semper armato tibi pugna grandis,
Semper armato furiis Averni,
Non tuae mensae pariterque spondae
Vita quiescit.
5  Verba mortales veluti sagittae,
Clamor irati veluti leonis

Enecat, qui nunc fruitur polorum
Sede beata. DE INFENSO TRIUMPHUS
Semper armato tibi pugna grandis,
Semper armato furiis Averni,
Non tuae mensae pariterque spondae
Vita quiescit.
5  Verba mortales veluti sagittae,
Clamor irati veluti leonis
Et minae dirum veluti tonantis

C. VII. DE DALMATARUM ANIMIS Cicero in epistulis (10) bellicosos Dalmatas Dalmatae scribit eis imprecando dicens: Dalmatis dii malefaciant, qui tibi molesti sunt . Semper enim habiti sunt bellicosi. Et historicus testatur Dalmatarum proprium esse bellare semper et vincere. Nam plurima Appianus Appianus li°. Illyrico refert de nationis huius animis in bello generosis, Polybius

Cicero in epistulis (10) bellicosos Dalmatas Dalmatae scribit eis imprecando dicens: Dalmatis dii malefaciant, qui tibi molesti sunt . Semper enim habiti sunt bellicosi. Et historicus testatur Dalmatarum proprium esse bellare semper et vincere. Nam plurima Appianus Appianus li°. Illyrico refert de nationis huius animis in bello generosis, Polybius Polybius praeterea, Solinus Solinus et Caesar

ut tradunt poetae, paulatim non descenderet hominum malitia! Verum aetate nostra quid foelicius quam sub Venetorum Veneti ditione vitam degere? Quorum civitas semper extat libera, numquam tributo mancipata, semper Christiana, numquam ydolorum superstitione foedata, pelagi regina, diviciarum omnium officina, mundi deliciae, iustitiam semper fovens et religionem. Et tempore isto quid gratius quam sorte divina praetorem habere

ut tradunt poetae, paulatim non descenderet hominum malitia! Verum aetate nostra quid foelicius quam sub Venetorum Veneti ditione vitam degere? Quorum civitas semper extat libera, numquam tributo mancipata, semper Christiana, numquam ydolorum superstitione foedata, pelagi regina, diviciarum omnium officina, mundi deliciae, iustitiam semper fovens et religionem. Et tempore isto quid gratius quam sorte divina praetorem habere Antonium Calvum, Antonius

aetate nostra quid foelicius quam sub Venetorum Veneti ditione vitam degere? Quorum civitas semper extat libera, numquam tributo mancipata, semper Christiana, numquam ydolorum superstitione foedata, pelagi regina, diviciarum omnium officina, mundi deliciae, iustitiam semper fovens et religionem. Et tempore isto quid gratius quam sorte divina praetorem habere Antonium Calvum, Antonius Calvus virum religioni deditum, in audiendo benignum, in exquirendo acutum, in iudicando aequum, vitae integrum, Musarum

exquirendo acutum, in iudicando aequum, vitae integrum, Musarum studiosum, moderatorem morum peritorumque patronum et Sisgorei, fortunae privigni, dulce decus et praesidium? Profecto, ut ait Naso, (19) Naso
Haec mihi semper erunt imis infixa medullis
Perpetuusque animi debitor huius ero. C. XVII. DE MORIBUS QUIBUSDAM SIBENICI Mores habent ultra leges nostri

culpas
2.312  Exedit leuibus uentis uel fonte uel igni.
2.313  Sex reliqui uariis resonant cruciatibus, intus
2.314  Instipant animas flammis poenisque cohercent
2.315  Perpetuis peccata luant. Has dira nocentes
2.316  Peruigil Alecto semper custodit, at illas
2.317  Belli feruor adhuc mutilat. Stat fertilis orbis
2.318  Idalio saltu: hic miseros amor urit amantes.
2.319  Hic homicidarum statio et qui sponte nefandas
2.320  Iniecere manus sibimet uitasque dederunt

singulariter pandere, Pater Beatissime, hic mihi, veh, misero concutit ossa tremor, vix a colapsu me retineo, mens enim simul et membra corporis pietate potiusque timore cadunt, tamen ut debitę servitutis erga Sanctitatem Vestram expendam officium, cuius nominis obsequentissimum et deditissimum semper mancipium fui, ut et vicebano Croatię ceterisque nobilibus Sclavonię curiosius morem geram, qui pridie per litteras et nuncios me uno ore et omnes exoratum rediderunt, quod ad Sanctitatem Vestram scribere debeam seriatim, tam de miseria peremptorum, quam etiam de periculis superstitum, in

cui contigit pacis artibus de facili consequi, quod alii non absque cruore conati sunt perficere! Tu itaque, eminentissime rex, his corporis et animi bonis fulgens aut nullis aut raris concessis et fortune successibus plenus, que tibi semper a teneris annis fidissima comes astitit ad huius Pannonici regni gubernacula capessenda incredibili omnium Pannonie principum optimatumque consensu, ingenti eciam populorum et nacionum plausu et lectus et susceptus es et tandem,

in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit, sola effecit, ut tu rex Albertum, fratrem tuum optimum, regem alterum erigeres et creares utque tuus in fratrem ardentissimus amor spolia de te reportaret et sincera in sanctam

eminentem, facilem mitemque dilecto fratri ac pie parenti tractandum permitteres ac indulgeres. Quid enim hac tua munificencia largius, quid animi magnitudine prestancius, quid pietate demum sanccius inveniri potest? Dicentur hec de te, semper invictissime princeps, dicentur, inquam, et quousque poetarum precessere figmenta, propagabuntur. Nam et alii quidem imperia largiti sunt, sed sola donarunt imperia. Tu vero et regnum fratri et animum pariter ac benivolenciam

augebunt exultantes. Sed cum plurima in te et nature munera et fortune ornamenta inmortalis Deus preter ceteros principes cumulatissime congesserit, quecumque largiris et donas, penes te sunt et hiis semper tamquam propriis frueris. Ac veluti Oceanus ille, quas celo et terris summinstrat, easdem possidet aquas, ita et tu, quodcumque fratri dedisti, solus habes et obtines. Huc itaque nuper attulisti

undique coruscans et divini verticis tui sublimitatem exprimens, aureus eciam clipei candor et armorum igneus ille nitor horrendum hostibus obiecere et trabea Palladiis modis contexta et Typrio acantho insignis deposito ferreo, semper tantum de bello cogitans, admirandum. Quorum alterum veneracionem tui, alterum terrorem illis incussere. Peperit salutem nomini Romano ille dies communis boni auctor, quo tu regni huius imperium suscepisti. Auspicia eciam tua,

tandem magnus Germanicas undas aggreditur et eo impetus suos enervat, Rhodani deinde pater est, quem mare Gallicum multorum fluminum receptubus tumentem excipit quaque Arctos polo firmata, subiectis terris semper aspirat sali, populi pictique Agatirsi, Pagirite, Sauri Boriscique, sed qua Liber pater triumphans siti laboravit, Albani Babiique, moncium et tocius Adriatici maris incole. Et non solum hii populi, sed quos externus calor abegit

tibi, clementissime rex, gracias maximas et inmortales et si quando detur occasio, referreus, imo habebimus, dive rex. Quis enim tanto principi referre potest? O Ragusam felicissimam, o beatissimam civitatem, cuius hoc tempore a divis et semper regibus progenitus princeps non est oblitus, cuius meminit sanctissimus rex atque idem potentissimus et tot coronis insignis, in tanta eciam rerum suarum mole occupatus, quam inmortali prosequutus est beneficio,

agimus et te nostrum auctorem conservatoremque et salutamus et mirum in modum veneramur nosque tue maiestati tantum debere profitemur, quantum famulantes optimo et benemerito principi debere fas sit. Ceterum civitatem nostram, que semper radiantibus sanctissime Pannonum corone fulgoribus dedita fuit, tue maiestatis arbitratui morigeram exponimus et quo ad natum tanti principis flexibilis teneraque ducatur, exhibemus pedibusque tuis ita commendamus, ut eius tutande

corruent Romane arcis atque eius menia periclitabuntur. Tunc enim aditus hostili furori ad invadendum christianum nomen asperrimis incursionibus latissime patebit. Amittes preterea rem tuam, quam utique sanctissima regni huius corona semper habuit nomini suo et glorie promptissimum ministerium, pro qua olim Ludovicus, Sigismundi Romanorum imperatoris socer, ipse eciam Sigismundus, avie tue pater matrisque frater, patres eciam tui Wladislaus et Ladislaus,

Et numquid solus ille, qui plantauit, aurem non audiet, et qui fecit, oculos non uidebit? Quod cum falsissimum tum ratione, tum exemplo et auctoritate conuincatur, necesse est profecto et deum esse et res humanas curare et bonos, hoc est sui similes, diligere, malos contra odisse. Semper enim iustitia iniquitati repugnat et bonitas prauitati est inimica. Quod si deo, qui summa est iustitia, summa bonitas, improbi displicent, conuenit certe ut puniantur. Neque est quod mihi aliquis dicat displicentiam hanc ex affectu prouenire, quo deum ipsum, qui stabilis,

cum eiusdem uirtutis et auctor esset et uerissimus antistes repudiatis opibus: reiecta quiete: propulsatis uoluptatibus inopiam, laborem, sitim, esuriem penas mortem est amplexus. Preterea consentaneum profecto est et plurimum conuenit ut homines in sui finis contemplatione qui deus est sint semper occupati: eaque summa ope euitent que huic instituto possunt quoquo modo esse contraria. Sed lusus, commessationes, libidines et omnes id genus uoluptates quas ab ocio et diuitiis prouenire certissimum est illos uel maxime ab ea cogitatione auertunt: iubentque non deo et

uindictam appetere malebant. Ad hęc alii in uirginitatis, alii in castitatis continentięque proposito perpetuo permansere. Possessiones opulentaque patrimonia, totum denique peculium suum, ut egestati subuenirent alienę, prodegerunt, semper luxurię pietatem, diuitiis paupertatem pręferentes, ut terrenis expediti rebus cęlestes facilius capere possent. Nulli denique labori pepercerunt, quo se Deo inseruire existimarent. Proinde tanti apud illum fuere, ut potestatem

legimus. Qui cum ad fluminis ripam in solitudine sibi domicilium constituisset, uno duntaxat discipulo contentus, partem quartam panis, quem tunc unicum habebat, mendicanti dedit; mox iterum, et tertio et item quarto, diuersa semper, ne agnosceretur, habitu petitum reuertenti semper panem largitus, nihil sibi neque discipulo, nisi certam in Domino spem, dereliquit. Et dum hęsitantem discipulum consolatur, ne de uictu dubitaret, ei

domicilium constituisset, uno duntaxat discipulo contentus, partem quartam panis, quem tunc unicum habebat, mendicanti dedit; mox iterum, et tertio et item quarto, diuersa semper, ne agnosceretur, habitu petitum reuertenti semper panem largitus, nihil sibi neque discipulo, nisi certam in Domino spem, dereliquit. Et dum hęsitantem discipulum consolatur, ne de uictu dubitaret, ei seruiens, qui irrationabilia quoque pasceret

posthaberet, tantę spei, ut nunquam se a Domino deseri timeret. Sic lampadi infundens oleum, id est, uirginitatis decus misericordię operibus exornans admissa est ad Sponsi nuptias cęlestis celebritatis, ineffabili gaudio semper fruitura. Paulam in largiendo sic profusam fuisse ferunt, ut sibi tandem necesse fuerit, ne rogantibus repulsam daret, pecuniam mutuo accipere, usuris sese obligare, uersuras facere. Prodigalitatis accusata Deum

uotum erogatis, cum diis sacrificare compelleretur, ait sacrificium Deo acceptissimum esse uisitare pupillos et uiduas in tribulatione eorum. Et quia etiam inter tormenta misericordię in egenos comminiscebatur, misericordię semper remunerator Deus effecit, ut, cum ad lupanar traheretur, loco moueri non posset, cum ureretur, illęsa inter flammas maneret, cum iugularetur, morti non cederet, donec ad cęlos itura, uitale uiaticum de manu sacerdotis

Denique biennio in tali animi solicitudine peracto, cum postremo comedere nollet, donec discessum impetraret, et iam dies septem nihil gustasset, ne inedia conficeretur, dimissus reliquit Palestinam. Pręterea gloriam semper fugiendo, dum crebro sedem mutat, Bethilium, Pelusium, Theubaton Babylonemque peragrauit, deinde Aphroditon, eremum Antonii, rursum Aphroditon, Alexandriam, Osam, Brutium, Paretonium, inde Siciliam et inde Epidaurum, ac

momenti esse, cum nihili ęstimari mallet. Igitur, tametsi a monasterio non recessit, inuenit tamen, quemadmodum abesse posset a gloria. Corpus enim castigando et in seruitutem redigendo consentire coegit spiritui, semper humilitatem affectanti. Caput V / DE HVMILITATE APPETENDA Plerique uero non solum a iactantię uitio procul abesse studuerunt, sed etiam

Hinc est, quod Pinisius abbas (ut liberius humilitatis incumbere operibus posset) diuersa perquisiuit loca, in quibus minus notus maneret. Ab Aegypto transmigrauit in Thebaidem et inde ad Palestinam, semper inter alienos serui fungens officio, donec agnitus cogebatur simul relinquere et locum. Postquam nullibi se diu ignotum futurum uidit, ad suos tandem monachos reuersus aliam conseruandę humiliationis rationem iniit, ut,

instanter editis, illud chyrographo in manu defuncti reperto ac rei ordinem indicante, tunc scilicet, cum iam superato uanę ambitionis periculo secura humilitas ad cęlos properabat, uerę et immortalis glorię honore semper fruitura. O beatum et felicem illum, qui se sic humiliat, ut sic exaltetur! Nunc ancillarum Christi humilitas referatur! Elizabeth, et regis Pannonum filia et lantgrauię Thuringię principis coniux,

sed ad necessitatem. Consyderandum autem, sic etiam acceptum munus quantę patuit inuidię. Nonne tantę, ut acceptorem suum leonibus obiecerit laniandum, nisi quod mitior tunc syluestrium belluarum extitit feritas quam semper malesuadus flagitiosorum hominum liuor. Nec mirum, si Deo uolente protectus est, qui, ut suos protegeret, honorem munusque admisit, non ut sibi indulgeret. Sed si hi, qui adhuc sub Legis umbra

hęreditario absens successerat, egenis dilargiri mandauit, ne obolum quidem passus ex his ad se deferri. In summa igitur inopia tam diues fuit, ut nihil appeteret, in summis opibus tam largus, ut omnia donaret, semper diuitiis pręferens paupertatem. Mennę quoque, Samnitum prouincię solitario (ut Gregorius tradit) paucula tantum apum aluearia uictum suppeditabant. Eo accedens quidam Longobardus latro frustraque, ne aliena

discipulum suum scripsisse fertur. Diuitiarum, inquit, mearum hęres esto. Hę autem sunt: Euangelium, tunica saccea, cuculla et paliolum. Qui tantam tenuitatem diuitias suas uocat, satis declarat, quam a diuitiarum cupiditate semper fuerit alienus. Porro, Alexius, nobilis Romanus, clam patre Euphemiano in Syriam abiens intantum adamauit paupertatem, ut gauderet se a seruis patris, qui ad quęrendum eum missi fuerant, et non agnitum fuisse

tandiu perdurans non effugisse mihi uidetur martyrium, sed protraxisse et, qui diei unius mortem non tulerit, mortem annorum septem et nonaginta tulisse. Tanto quippe tempore hic perpetuus eremi cultor, humanis inspectibus semper inuisus, quotidianis corporis mortificationibus sese afficere, ut in ęternum cum Christo uiueret, non cessauit. Antonius uero triginta quinque annorum erat, quando eremum adiit, multas demonum

et secutus propositum, Deo in solitudine seruiendo. Rarissimum est, quod de Ioanne quodam relatum legimus. Dicitur enim, cum primum ad eremum secessisset, tribus continuis annis sub cuiusdam saxi rupe stans semper orasse, nunquam resedisse, tantum somni cepisse, quantum rectus capere potuit; cibum quoque non alium gustasse quam Dominicis duntaxat diebus eucharistię sacramentum a sacerdote sibi delatum. Denique de pedibus, quod

decem, postea ad Canopum Alexandrię annos tres, rursum in Troen * corr. ex Troe annos duos. Sicque peracto uitę cursu nonagenarius terram reliquit et ad Dominum migrauit, bonis cęlestibus semper fruiturus. Idem, cum Theophilus, Alexandrię archiepiscopus quodam nobili Alexandrino ciue comitatus ad eum non multo procul a Canopo habitantem uenisset, rogatus ab eis sermonem dixit se facturum, si modo, quicquid

miraculis nobilitatus atque inter sanctos habitus. Nunc spacia metitur paradisi, qui tam anguste habitauit in terris. Fuisse etiam quoddam monachorum genus legimus, qui per diuersa solitudinum loca errantes ac uagi, sedibus semper incertis, ne ab hominibus conueniri possent, peregrinabantur. Hos, quia procul secedebant, anachoretas appellatos; alios ex illis pane et sale ad deserta secum delato uictitasse, alios uero herbas tantum et radices

eremo moratus est, nudum atque interdum sparsis ex industria scrupulis asperatum solum lectus fuit. Quid hoc est, nisi nolle unquam ita resoluto corpore obdormiscere, ut mens ad Deum non uigilet? Hinc sane et Esaias propheta semper cum Deo esse anhelans ait: Anima mea desyderauit te in nocte, sed et spiritu meo in pręcordiis meis de mane uigilabo ad te. Honophrio uero neque tectum ullum neque certus quietis

improbum seruum appellabat, quoniam non uocatus sese ingereret et inuitum traheret ad quiescendum Sabbatis omnibus hoc diligentissime obseruauit, ut, cum occidente sole orare coepisset, non nisi ex oriente cessaret. Itaque semper sic cum somno pugnauit, ut sabbatorum noctibus nihil ei cederet, aliis tam parum, ut etiam naturam uicisse uideretur. Beatus Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, dum, quibus in eremo

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report