Your search found 4111 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 901-1000:

in universalibus, sic etiam in figuris, est ordo essentialis. Ergo est dare primum et secundum. Et talis est triangulus, quia primus in natura, et quadratum erit secundum. In secundo etiam noster Euclides est imitatus naturam et viam doctrinae, quia semper ea, quae sunt prius nota naturae et nobis, praeposuit et per ea demonstravit posterius nota naturae et nobis. Processit enim per demonstrationes simpliciter dantes simul esse et cognitionem, in quibus prius sunt nobis notae causae quam effectus, et hoc est proprium ipsis mathematicis,

variationem Philosophus tres figuras syllogizandi constituit, quamvis Avicenna quartam combinationem addere voluerit. Contra quem Averroem credo demonstrasse in capitulo v. primi Priorum, scilicet quod per illam quartam figuram committitur fallacia petitionis principii, quia per eam semper concluditur, puta quod aliqua substantia est homo, quia aliqua substantia est substantia. In qua quidem consequentia Averrois (propter sui difficultatem) omnes laborant. Ideo illam vobis modo deducam: figura quarta secundum Avicennam talis est, exempli gratia: Omnis homo est animal.

est medium situ et participatione. In secunda vero figura medium est foras vel supra extremitates, quia medium in secunda praedicatur tantum. Et per illud, quod dixit tale medium esse magis proximum maiori extremitati, significavit, quod tale medium habet naturam maioris extremitatis, quae semper praedicatur de subiecto et ut sic habet rationem formae. Sed quia et medium in hac figura praedicatur (quamvis non in conclusione), ideo habet naturam formae, quia, quod subiicitur, habet naturam materiae. In tertia vero figura, cum medium semper subiiciatur, ideo habet naturam et

habet naturam maioris extremitatis, quae semper praedicatur de subiecto et ut sic habet rationem formae. Sed quia et medium in hac figura praedicatur (quamvis non in conclusione), ideo habet naturam formae, quia, quod subiicitur, habet naturam materiae. In tertia vero figura, cum medium semper subiiciatur, ideo habet naturam et convenientiam et appropinquationem cum minori extremitate, quia utrumque subiicitur. Hoc Philosophus dedit intelligere per ea, quae dixit in capitulo v. primi Priorum. Quare concludamus, quod prima figura est tantum perfecta et nulla alia ratione

insectatur et crimina. Sed plane boni eum omnes et admirantur et diligunt. Nam qui eum hereticum esse arbitrantur, insaniunt. Vere dixerim: catholica hominis scientia sanaque doctrina est. Totus semper in lectione, totus in libris est. Non die, non nocte requiescit: aut legit aliquid semper aut scribit. Quod nisi mihi fuisset fixum animo et promissum Deo teste propositum eremum adire, uel

hereticum esse arbitrantur, insaniunt. Vere dixerim: catholica hominis scientia sanaque doctrina est. Totus semper in lectione, totus in libris est. Non die, non nocte requiescit: aut legit aliquid semper aut scribit. Quod nisi mihi fuisset fixum animo et promissum Deo teste propositum eremum adire, uel exigui temporis puncto a tanto uiro discedere noluissem. Hactenus Posthumianus.

qui se peccatorem agnosceret, non parum terrebatur. Vnde homeliam quandam scribens ait: Quoties diem iudicij consydero, toto corpore contremisco. Siue enim comedam siue bibam siue aliquid aliud faciam, semper mihi uidetur illa tuba terribilis insonare auribus meis: 'Surgite mortui, uenite ad iudicium!'. Et iterum ad Cromatium et Heliodorum: Ego, inquit, in scelerum meorum latens

officium ecclesia retinuit, et psalmos per ferias et horas diuisos die noctuque decantare coepit. In fine cuiusque 'Gloria Patri et Filio et Spiritui Sancto, sicut erat in principio et nunc et semper et in sęcula sęculorum amen' ab ipso additum ferunt. Multos ibi habuit discipulos, in quibus Eusebium Cremonensem, et uitę sanctitate et doctrina pręcipuum. Quem decedens monasterio in locum suum

rudique desuper indutus, quod denique ad captandam quietem humi dumtaxat cubitarit et quotidianis ieiunijs usus fuerit, semel tantum in die comedens, nec aliud quam panem, fructus, olera, radices. Ait etiam eum semper post uesperum uacasse orationi usque ad horam noctis secundam, et cum inde ad mediam noctem quieti indulsisset, reliquum tempus aut legendo, aut scribendo consumpsisse, tantisperque negotium istud ab ipso

consumptisque uiribus tremebundus pedibus incędere non satis ualeret, sensuum tamen uigore in finem usque integro atque inoffenso fuit. Sed cum iam tempus esset, ut, qui tam diu in mundi huius agone decurrendo semper uicerat, coronam acciperet immarcessibilem, febri ęstuare coepit. Cumque nosset diem sibi imminere postremum (sicut Eusebius de illo traditum nobis reliquit, ad Damasum Portuensem episcopum et Theodonium

ocio ne indulgeant; ieiunent, orent, uigilent; fidem operibus probent; laudati ne se efferant, contempti ne indignentur, cęteris omnibus documento sint; misericordiam custodiant, iustitiam nunquam deserant, sed semper proficere nitantur; diabolo resistant, amicos inimicosque diligant, contra omnia aduersa patientię uirtute se arment; ueritatem colant, mendacium fugiant, uerbis ociosis abstineant; de Deo assidue loquantur,

nitantur; diabolo resistant, amicos inimicosque diligant, contra omnia aduersa patientię uirtute se arment; ueritatem colant, mendacium fugiant, uerbis ociosis abstineant; de Deo assidue loquantur, Christum semper cogitent, sanctos imitentur; malorum consortia deuitent et iustorum consuetudine utantur. His et huiusmodi pręceptis cum illos instruxisset, Filiolli mei,

subire poenam cogeretur. Adueniente hora et necdum apparente miraculo Siluanus morti addicitur. Fit hominum conuentus ad spectaculum; exultat hereticus quasi qui iam uicisset. Sed Hieronymus, qui ueritatem semper Domino adiuuante tutatus fuerat, tunc quoque mendacio obuiam iuit. Spiculatoris gladium, ut Siluani ceruicem feriret elatum, illico apparens retinuit, cumque coram affirmasset, nequaquam esse illud a se

rursum non repertis clauibus ad cęllam redire coactus sit. Sic plures transeunt noctes, nec tamen ille miser a tam foedo proposito conquiescit. Habebat autem secum in cęlla pictam beati Hieronymi imaginem, quam semper adueniens genuflexus reuerenter salutabat. Beatus ergo Hieronymus alteri monacho apparens iussit fratrem moneret ut ab impura turpique cogitatione iam tandem desistere uellet. Se namque ob ipsum salutandi

Marulus Tuus Reuerendo pręsbitero Francisco Lucensi meo nomine gratias age! Octo codices opusculi nostri Te curante impressi mihi dono misit, implens illud in Ecclesiaste dictum: Da partes septem necnon et octo. Det ei Deus peracto uitę huius tempore, quod septenario numero censetur, ad ogdoadem uitę ęternę peruenire. Nihil est, quod maius meliusue illi optare possum. Valete ambo in Christo Domino semper! Amen.

10 Terrae viscera, quam Asturum propago
Scrutari atque redire tincta fulvo
Auro continuo frequens labore.
Nulli tu regioni opum secunda es
Maiestate dei favore summi
15 Ob magnae merita atque cultum honorum
Virtutis decorata sic perenne,
Qua semper radias superba dote.
Nec donis Cerealibus cares vel
Solerti minus es potens colono,
20 Cum tu Sardiniae ferocis agros
Et pingues segetum vales acervos
Gargani superare nunc remoti
Campanique soli uberes agellos.
An tu pampineo liquore

Bacchi copia non parum probati.
30 Nam Methymna tuos timet racemos
Provocare nimis minante vultu
Mamertinaque Setiaeque vina
Dant palmam tibi dulcibusque succis.
Sed quid? nonne tua illa mire acerbum
35 Audent Sirmica Caecubo duellum
Semper nectareo sapore odora,
Tota quae populi merentur ora.
Laudes Pannoniae haec domant inertes
Curas exhilarantque corda gentis
40 Vere Martigenae chorosque dulces
Suadent ducere cassibus repostis
Et diris clypeis vel ense curvo.
O quae

fuerint: quae tamen si mihi propria et nativa contigissent: neque alius sermo quam latinus mihi peculiaris ac domesticus fuisset, deprecandum tamen hoc munus jure merito videretur in tanta civitatis expectatione, celebritate, consensu, et non unius Aristharchi, sed ad unguem exactissima et semper recta quasi ad amussim multorum censura. Praesertim in hoc emplo sacratissimo tot sacerdotum Domicilio peritissimorum, cum mihi non sit agendum inter fratres Arvales aut Salios, aut flamines, Diales, aut reges Aricinos, sed in Schola, et familia tot Theologorum et in coelesti

sine qua Reges Tyranni Magistratus mera latrocinia sunt, in qua servanda quam rectus fuerit. testis curia, testis Magistratus, testis publice et privatim tota civitas; quod natura, quod usus, quod juris et aequi cognitio, quod recta ratio suaserunt, illum semper et fecisse et dixisse neque gratiae, aut simultati, aut privato commodo quam justo et aequo illum tribuisse: aut potius voluisse tribuere: imprudenter enim laudantis esset dicere nunquam illum titubasse; nunquam exorbitasse, ausim tamen affirmare quandocunque placuerit, opinione non

inflexit; quantum vix in singulis alii facere potuerunt; eumque crudam adhuc indolem sagittis ad scopum dirigendis exerceret, spectante Principe bis idem signum percussit, quare ab eodem praeter caeteros arcu et aurea pharetra, quasi solus hoc munere dignus haberetur donatus; sic ille quod semper dissilit et adeo diversum est robur et prudentiam vires corporis et ingenii conjunxit. Nec solum Ulyssem aut Ajacem, sed utrumque rarissimis dotibus praestitit. Quid dicam de rebus extraneis, patria, parentibus, patrimonio; patria illius caput

adeo diversum est robur et prudentiam vires corporis et ingenii conjunxit. Nec solum Ulyssem aut Ajacem, sed utrumque rarissimis dotibus praestitit. Quid dicam de rebus extraneis, patria, parentibus, patrimonio; patria illius caput Illyrici est; in sino Adriatico Venetis secunda. Nam semper illis primas partes tribuo. Illyriam vero ab Illuro et suis posteris denominatam omnium provinciarum amplissimam et numero gentium et diluvio quodam populorum affluentissimam esse nemo est qui nesciat.
Nam quicumque Moscum interjacet ultimum
Thetymque germanam et

Sanctisque quorum reliquias secum attulerant suadentibus hic esse standum: nec usquam sanctiorem locum esse; nam nostri Majores in Epidauro Joannem Episcopum habuerunt; et ab inde profugi Christianis manibus huius Civitatis fundamenta jecerunt. Semper enim ab incunabulis Ragusa Christum professa, nec ullo vicinarum gentium contaminata est contagio: quibus expurgandis sacrae fidei lavacro nunquam desiit esse studiosa. Nam et feras gentes tanquam mater officio pietatis amplectitur et in gremio suo salutaribus aquis

illius ultra privatos homines opulenta et magnifica est operosis cubiculis, luminosis fenestris, trabibus inauratis. Praeterea villas domos et omnia caetera nitoris plenissima. Venio ad ultimum actum et supremum vitae tanquam alicuius fabulae peractionem cum semper ab ineunte aetate rebus divinis cultum fidem observantiam pietatem praestiterit in hac ' A keziratban: sinistre. ^ U. o. civum = tollhiba. ^ Ez igen erdekes új szo a magyarorszagi latinsag szokincseben.

opus inspiciens, si caruisse licet
f3.15  Invidia, quae tristis summa cacumina clarae 15
f3.16  Virtutis petiit Tartara tetra colens;
f3.17  Nam nunquam moritur vita senescente caduca
f3.18  Livor edax, semper conscia corda premens.
f3.19  Quare pergratum, noster Deus, accipe munus,
f3.20  Sperge nec, exiguum sit licet; inde vale. 20 Ad Reverendum Patrem

f5.14  Et votis faveas, officiose, suis.
f5.15  Largus erat Caesar: Tu noli dicier olim 15
f5.16  Caesare ab hoc alius, sidera celsa petent
f5.17  Viribus, ingenio, et tot jam virtutibus auctis,
f5.18  Semper Apollineae clarus in arte Lyrae.
f5.19  Imprimat hoc opus, ecce petit nunc Barbula Vates,
f5.20  Et notet artifici ruga magisterio. 20
f5.21  Villa dedit genitum Nova nobis ecce Joannem,
f5.22  Haec

stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10
f7.11  Quoque diu merui virides decerpere Lauros,
f7.12  Atque tuo quondam sacro Genitore Jacobo
f7.13  Pompilii Vatis, semper fidissime Pastor
f7.14  Optatae lucis, quem nostro nulla vetustas
f7.15  Carmine consummet, nec rodent nomina vermes 15
f7.16  Sacratae Prolis certe, dum rexerit artus
f7.17  Spiritus

1.46  Perpetuo Coelum, Terras, qui sidera torquet
1.47  Ordine cuncta movens aeterno, immobilis extat
1.48   Solus deus est eternus. Solus, et hic seros semper mansurus in annos,
1.49  Qui nunquam potuit peregrinis sternier astris;
1.50  Atque illi, quo ambo exardescunt unica virtus 50
1.51   Spiritus sanctus. Spiritui Sacro;

radiis latissima regna
1.134   Phebi potestas Orbis temperet hoc propriis mea numine virtus.
1.135  Principe mira Deo magno loquor; haec mihi nunc est 135
1.136  Vis etiam, semper possim defessus ab ullo
1.137  Motu quotidie conduci Phoebus anhelis
1.138  Sollicitatus equis; fuscos visurus Hiberos
1.139  Pallidus Oceani, quo frigida possidet umbras
1.140  Tellus; Phoebe Soror mea,

dictis, grates persolvit et ille
1.152  Omnibus. At Rector Superum, Telluris, et Alti
1.153  Talia dicta movet: Nostrum generosa propago,
1.154  Sit tibi nomen Adam; felicis tempora vitae
1.155  Invenies semper, me dum mea fata volutant, 155
1.156  Si tamen, ut nosces, nostra haec moderabere jussa
1.157  Ecce vides, quod te tam pulchrum nostra reliquit

1.188  Inspiciat Juvenem, vel pulchris eximat oris;
1.189  Et dum membra vigent, victura aut saecula cernent,
1.190  Hoc volo servari: brevibus nunc suscipe nostri 190
1.191  Consilii quid summa velit, cui credita semper
1.192  Concupio vivat nullum peritura per aevum.
1.193  Hoc tibi, Adam, cunctisque Bonis servandus in ista est
1.194  Carne animus: medio loculo in regione serena
1.195  

rex superum Jovis altus cuncta creavit
2.2  Ex nihilo magnumque chaos depressit ad ima,
2.3  Distinctis rebus pulchre, iuvenemque superbum
2.4  Consortis propriae socium posuisset in oris
2.5  Eois, semper tot opimis dotibus auctum, 5
2.6   Invocat fletu Proh dolor, invidit miseris mox callidus anguis,
2.7  Ex quo sulcarunt Stygii mala numina Ditis.
2.8  Flere licet

sim, qui superum olim coelica proles
2.79  Prima fui, pauper commisso crimine plector
2.80  Sedibus aethereis pulsus. Nec cura, recuso 80
2.81  Numina perpetuo naturae conscia magni
2.82  Namque Dei: cunctis semper venerabor in oris,
2.83  Myrrha mihi dabitur, Pancheaque cernere rura
2.84  Conabor, celebrabit post hoc ultima Thyle
2.85  Me, faciemque meam; sceleri nec sacra negabit 85
2.86  Quisquis ab occiduis

Telluris latus haecque cibus tibi nigra resedat,
2.199  Decrevi. Pauper victum sudore parabis,
2.200   sudo uiuat est um O juvenis, semper tanto pro crimine, pulsus 200
2.201  Sedibus aethereis, nitidi spectator Olympi
2.202  Qui fueras pridem, tandem per tempora longa
2.203  Tuque tuumque genus, tam grandia gaudia flebis.
2.204  Et tu,

nunquam coelum sudore parari?
2.222  Ipse tibi referam, ignavum quae vulgus habere
2.223  Deberet, quod jam latuerunt sidera coeli
2.224  Tartara qui cupiunt nulla splendentia luce
2.225  Cernere, pauperiem semper tristesque labores 225
2.226  Promittens miseris victuros saecula divûm,
2.227   Facile est ire ad inferos, ad caelum difficile. Heu, via lata patet, sed magni ad limen Olympi

alit novere superba
2.243  Tecta Dei, tanto, nullum peritura per aevum.
2.244  Hic est, qui coelum, terras, qui sidera torquet
2.245  Vertice cuncta movens aeterno; immobilis extat 245
2.246  Solus et hic semper seros mansurus in annos,
2.247  Principium vitae cui non est, ultima fata
2.248  Quemque Deum nunquam peregrinis sternere rebus
2.249  Tam celsum potuerunt. Et tu, pessime, tantum
2.250  O crudelis Adam,

3.12   Trinitas et unitas Christiana et personarum distinctio. Ecce tuos gressus!” Tanto jactura dolori
3.13  Omnibus instabat, coeli qui sidera torquent,
3.14  His quibus est solum semper stans conscia virtus.
3.15  Ipse Deus Pater, et Natus Genitoris imago 15
3.16  Continue degens secum, quibus astat ubique
3.17  Spiritus ille Sacer, qui sancto flagrat amore

generis, quod vota reservat
3.19  Illius, proh, tantum solus originis ordo
3.20  His extat nec dantur tetra prementia tale 20
3.21  Tempora divinum numen, quae servat anhelis
3.22  Phoebus equis. Idem semper sunt, omnia tandem
3.23  Perpetuo curant, nulla variante senecta
3.24   Deorum concilium pro reparatione humani generis. Ipsos. Quo Superum subito fit concio

pro reparatione humani generis. Ipsos. Quo Superum subito fit concio divûm
3.25  Juppiter hos tristis, qui saevas fulminat iras, 25
3.26  Talibus alloquitur dictis: “Mea dulcis imago,
3.27  Nate, Deus, semper puri lux alma Tonantis;
3.28  Spiritus, aeterno qui Nos et cingis amore,
3.29  Ne pigeat vos me nunc blandis auribus omnes
3.30  Audire et nostrum sensum firmare profundo 30
3.31  Ore Deus: nostram

3.32   Quid est filius dei et quid spiritus sanctus. Heu, mundum miserum scelerato crimine gentis
3.33  Ut patuit, qui vastis nunc jacet obrutus undis!
3.34  Sed superest unus tantum, qui semper adorat
3.35  Nos bene fatidicamque Themim per saecula felix 35
3.36  Ille Noe latitans cymba depressus ab undis
3.37  Vellem prole sua clara reparare nefandum
3.38  Hoc genus et nollem postremo visere

prole sua clara reparare nefandum
3.38  Hoc genus et nollem postremo visere mortem
3.39  Humani generis, sed quisquis sanus haberi
3.40  Optaret sanctus coelestia regna videre, 40
3.41  Floribus et vario semper florentia cultu,
3.42  Posset decrevi; longo fructurus et aevo
3.43  Inspiciens me canos vivax proferat annos”.
3.44  Voce probant omnes quae dixit Conditor aevi.
3.45  

generosus origine Christos, 115
3.116  Exit qui tandem spes saecli magna futuri
3.117  Viscere virgineo, quam primo nuncius alto
3.118  Aethere demissus docuit quae cuncta futura
3.119  Sint mundo: miseri semper gaudete, fideles,
3.120   Ortus stellae. Adventante Deo, careant singultibus omnes. 120
3.121   Fama volat, puerum divina stirpe creatum,

3.137   Apparitio Christi Sybillae et Augusto. Hunc quondam vidit Tarpejo colle repostus
3.138  Augustus Caesar ductu monitisque Sybillae
3.139  Fatidicae, cui dixit, semper Roma superba,
3.140  O decus aethereum, Puer, o stirps clara Tonantis, 140
3.141  Contribuet sedem purique vocabitur ara
3.142   Ara caeli quare vocatur locus ille.

namque tuae surget de marmore templum.
3.144   His visis genua inclinantes talia dicunt:
3.145  “O dea, quae celsi Genitrix et Sponsa Tonantis 145
3.146  Diceris et qua semper nobis atria coeli
3.147   Oratio magorum ad virginem. Ampla patent, nostras nunc aure resumere mentes
3.148  Ipsa velis facili, spes omnibus una salutis:
3.149  Ad Te

deficiet Juno, nec thura feremus 175
3.176  Jam Veneri, nec eris nobis, pharetrate Cupido,
3.177  Ultra quippe Deus, sed magnus Conditor aevi
3.178  Perpetuo nostris dabitur venerandus in aris,
3.179  Cui semper coeli terraeque altaria fumant
3.180  Certe thure sacro, quod fert Panchaica tellus. 180
3.181  Et tibi multa cadet valida percussa bipenni
3.182  Hostia, si reduces nos in loca tuta repones”.

uocor Romanae uita iuuente
b9.12  Quicquid enim Parthus, quicquid tenet Indus Arabsque
b9.13  His opibus letor, Ioue, celo, menibus altis
b9.14  Vita mihi foelix superum comes atria celsa
b9.15  Templa deum semper fumant quoque thure Sabeo
b9.16  Quo mihi commissus populus per secula uiuet. Topographya Calliensis urbis, per Policarpum quam ipse illic legens, nec

b10.11   Buranus spectat, Nabatheia regna polumque
b10.12  Hesperios buxus, ursica et astra uidet
b10.13  Est opus o Neptune tuum petronus, ubique
b10.14  Preclarum pratis semper hoc egregiis
b10.15  Est probitas hominum, caste, semperque pudice
b10.16  Vxores, uirtus, premia digna uiris Etographia gentium totius

Samuel
1.50   "Falleris" exclamat Samuel "uanoque fauore
Facta iniusta tegis, quoniam non gratior ulla est
Cęlicolum regi, sacris quę imponitur aris,
Hostia quam semper studio curaque fideli
Imperio parere suo. Quod spernere quum sis
1.55   Ausus, et ipse tuum de regno tollere nomen
Ac Beniaminam sobolem postponere Iudę
Decreuit, Iudę regem de stirpe creare."

Quam mihi, qui regno pręsum, quem maximus unum
Spectat honos. Ergo conuerso cardine rerum
Mancipio dominus famulabitur? Ille sedebit
In regni solio et sceptri potietur honore?"
His ardens odiis, illi, quem semper amauit,
2.60   Insidiari animo iam tandem coepit acerbo,
Non culpa ipsius, sed uulgi errore pusilli,
Si tamen est error laudes plausumque dedisse
Illi, qui uictis uicto succurrerat hoste

Polluat ipse suam cognato ut sanguine dextram
Crudelis magis anne ingratę mentis in illum,
Cuius erat sanus cantu, certamine tutus, nota
2.310   Non satis est certum. Semper tamen irritus omnis
Contra fata labor fuit et conatus inanis.
Ipse igitur magni Dauidem rector Olympi
Omnibus ereptum seruabat ubique periclis,
Vt manibus ueri iampridem facta prophetę

2.320   Proterit armatus. Totas quandoque phalanges
Infidę gentis Solymarum ad moenia captas
Secum uictor agit, iam fama et laudibus omnes
Et uirtute duces anteibat. Sed tamen idem,
Omnibus eximio semper dilectus amore,
2.325   Inuisus soli post tot benefacta tyranno.
Proh, miseranda nimis regum non rite regentum
Conditio! Dum sceptra timent amittere, nulli
Parcunt, suspectis tunc indignantur amicis,

Sustulit, aduersas qui fregit Marte phalanges.
Armatus quoties conflixit, uictor ad istam
2.390   Cum spoliis rediit, cunctis plaudentibus, urbem.
Gloria magna tibi est promptos fortesque fouere
Semper ad arma uiros. Pręsentia numina sentis
Hoc bellante tibi. Metuunt inuadere regni,
Incolumi hoc, fines urbesque lacessere bello
2.395   Insidiisque tuas. Quem si patiare perire,
Mutatas uereor reuoluto cardine

Sed me teste merens quam maxima pręmia uirtus. nota
3.90   Inuidus ast animus, quanuis benefeceris illi,
Est tamen impatiens alienę laudis et ipsos,
Quos anteire uidet, semper contundere gestit.
Credo autem nostro nihil a genitore parari,
Seu magnum id fuerit seu paruum, protinus illud
3.95   Vt mihi non pandat. Quare tibi numina iuro
Sancta dei, quicquid moliri coeperit ille,

honore secundus
Tunc erit iste tuus, si uiuet." Dixit, et ipse
Dicta hilari Dauid firmauit protinus ore Dauid respondet
Amplexusque illum "Regno mihi charior" inquit
4.105   "Semper eris. Nihil orbis habet, quod Dauid amori
Scit pręferre tuo, cunctis tu dulcior unus
Deliciis. Sine te (mihi crede) et uiuere acerbum
Et regnare foret. Quoties te cernere nostris
Concessum est

tuo nimis invidisse decori.
4.270   Et siquando dolos timui, nunc certa fidelis
Constantisque animi nos erga signa dedisti.
Ecquisnam quandoque sibi fera bella mouentem
Non periisse semel mauult quam uiuere semper?
Pro tanta pietate deus tibi pręmia digna
4.275   Conferat accipiatque preces et uota secundet.
Sed quum etiam regni tibi sit cęssurus habenas
Imperiique uices, ut plebs populusque loquuntur

Me certe latuit, post factum talia noui.
4.430   Tunc absens etenim fueram doluique fuisse
Absentem, nam tale nihil contingeret olim.
Ipsa ego cuncta tuis curassem congrua uotis,
Officio poscente tuo. Nam plurima semper,
Quum multa exoluam, tibi me debere fatebor.
4.435   Quicquid habemus enim, nostra est possessio, munus
Sed, dux magne, tuum. Tamen est pro munere tanto
Facta offensa tibi. Facta est, iam uertere nemo,

Sed magis ignoscam. Nunc te dixisse recordor:
'Cędite uindictam mihimet, punire malignos
Iuris quippe mei est dignisque indigna ferentes
Accumulare bonis.' Tu uindex, tu pater idem
5.65   Attollens humiles semper subdensque superbos,
Da quoque in infestos ut sim placabilis hostes.
Vt semper uirtute tua stabilitus et illos
Euitare queam, simul et me reddere dignum
Promissis in regna tuis sceptroque potiri."

Iuris quippe mei est dignisque indigna ferentes
Accumulare bonis.' Tu uindex, tu pater idem
5.65   Attollens humiles semper subdensque superbos,
Da quoque in infestos ut sim placabilis hostes.
Vt semper uirtute tua stabilitus et illos
Euitare queam, simul et me reddere dignum
Promissis in regna tuis sceptroque potiri."
5.70   Discessere polo nubes ęthraque relucens
Syderea cęlum diuini prospera nutus

Esse potest, quisquis perfusum chrismate sacro
Ausus erit uiolare uirum seu lędere ferro.
Absit ut hanc unquam Cisidę sanguine dextram
5.145   Foedarim! Licet ille meę dispendia uitę
Dira mente paret, semper tolerabimus illum,
Donec diuino mulctatus uerbere finem
Imponat furiis odiumque relinquat iniquum.
Nunc hastile illud, quod fixum stare uidemus
5.150   Ad caput ecce suum, taciturnus tolle cyphumque

moues. Data nobis foedera frangis,
5.180   Fracta dolo sarcire paras. Ostendis amicum
Fronte palam, sęuum seruas in cordibus hostem.
Quis furor hic, o rex? Ignoscas, talia fari
Compellit me quippe dolor, tibi semper honori
Quum fuerim, quum nostra tuos euerterit hostes
5.185   Dextra. Palestinę memorant mea gesta phalanges
Nec mihi se cęssisse negant, certamen inire
His quoties placuit. Nunc tuti gaudia carpunt,

Ergo infesta mihi, Cisides, arma mouere
Non potes, ipse tuos nisi contra iuueris hostes.
Desine me tandem, qui te colo, uelle perire
Atque fauere illis, optant qui tristia fata
5.195   Ambobus nobis et semper Marte lacessunt.
Ecce iterum potuit mea te configere dextra,
Et se continuit. Facti mutilatio uestis
Fecerat ante fidem, faciat nunc hasta cyphusque,
Pręda thoro sublata tuo, distenta sopore

Talia ut inferrem tibi, Dauid. Conscius ergo
Erroris doleo. Redeas securus in urbem
Aut, mage si libeat, patrios concede penates,
Vel quocunque uelis, et nil iam denique triste,
5.210   Vim nullam metuas. Meme tibi semper amicum
Crede fore, ipse meam quando superesse salutem
Quam periisse magis cupias. Quod credere nunquam
Induci posset mea mens, nisi talibus esset
Edocta indiciis, fateor nil certius istis."

Infidę, mandante deo disperdere cunctos,
Quorum Iudeę promissa noualia plebi
Essent atque omnis possessio debita terrę. Achis Maochi filius
Inde Maochides Dauidem dicere semper
Vera ratus populoque putans abducere prędas
5.300   Illum sępe suo uastareque Saulica regna
Iudeumque solum, iam ipsum sibi semper amicum,
Ipsum per cunctos fidum fore credidit annos.

Achis Maochi filius
Inde Maochides Dauidem dicere semper
Vera ratus populoque putans abducere prędas
5.300   Illum sępe suo uastareque Saulica regna
Iudeumque solum, iam ipsum sibi semper amicum,
Ipsum per cunctos fidum fore credidit annos. Achis ad Dauidem
Ast ubi iam magno compelleret agmina motu
Inferretque uolens Sauli fera pręlia regi,
5.305  

Quod de te dubitem. Nota est uirtusque fidesque,
Quas mihi testantur toties ex hoste relatę
6.55   Exuuię et regni protectio sedula nostri.
Interea nec culpa leuis tua facta notauit,
Sed de me semper belle sancteque fuisti
Promeritus factusque mihi es per talia charus.
Militię proceres istis decędere castris
6.60   Te tamen ecce uolunt: illis parere necesse est.
Ergo tuos tecum tollens, seu uis Sicelechum,

iuuenesque senesque canebant
Per fora perque domos, per compita cuncta uiarum:
Solum hunc inuictum, quo sospite nullius arma,
6.325   Nullius insidias metuant, sed iam omnia sperent
Ad uotum fluxura sibi iocundaque semper.
His aliisque simul celebrabant undique uerbis
Virtutem animumque ducis. Tamen ipse suorum
Gestorum laudem cęli terręque potenti
6.330   Attribuit domino semper gratesque peregit.

Ad uotum fluxura sibi iocundaque semper.
His aliisque simul celebrabant undique uerbis
Virtutem animumque ducis. Tamen ipse suorum
Gestorum laudem cęli terręque potenti
6.330   Attribuit domino semper gratesque peregit.
Diuersisque locis quum munera mitteret, inquit:
"Ista deus nobis indulsit, non mea uirtus,
Quę uobis mittenda quidem curauimus ipsi,
Vt uos thure sacro pecudumque cruore litantes

ruina?
Talia, fama, sile! Getheam nullus ad urbem
6.450   Cladis rumor eat, dispendia nesciat ista
Ora Palestinę terrę, non Ascalon istud
Audiat ipse nefas, nostrorum sorte malorum
Infensus semper nobis ne gaudeat hostis!
Quis tamen ista teget? Nullus patet angulus orbis,
6.455   Qui non plenus erit tam diri murmure belli,
Tam grauis erumnę tristi moestoque relatu
Barbaricis etiam populis gentique

Quod myrrha et casiis et odora perlita nardo
7.30   Clausissent patrio pariter collata sepulchro.
Continuo Dauid delectos tendere Iabim
Imperat ipse uiros pacisque insignia dextra
Ferre manu: ramos semper uiridantis oliuę.
Qui mox emensi Galaadas passibus oras,
7.35   Perueniunt Iabim. Suscepit curia lętos.
Illi autem coram seniorum stante corona
Talia maturo fuderunt pectore dicta:

unus,
7.260   Sic dicente deo: "Sceptrum Dauide tenente
Israhelitarum populum saluabo fidelem.
Arma Palestinę non illum lędere gentis
Nec uis ulla uirum poterit tectusque fauore
Ille meo semper uincet, confinia regni
7.265   Proferet ulterius, sumptis metuendus in armis."
Consensere tribus, Dauidis fata sequendi
Abnero dedidere fidem. Rebusque peractis
Abnerus Dauida petit, translatus ad urbem

onustis
Aggeriturque Ceres. Rebus pascuntur opimis
Pro se quisque uiri, propinant pocula regi
Certatimque illi dicunt felicia uota,
7.285   Imperet ut populo saluis per sęcula rebus
Et plebi semper charus, metuendus et hosti.
Sic epulata diu sessorum turba, remotis Abnerus ad Dauidem
Exurgunt mensis, sed adhuc Dauide sedente
Incipit Abnerus: "Grates tibi soluere dignas

Neptunus in undis,
Risit humus uario florum depicta colore
Vberiusque suo pascens animantia foetu.
Inde tribus totis conuiuia facta diebus
7.455   Dauidis magna magni iam regis in aula
Ingenti semper potusque cibique paratu.
Quę siquis narrare uolet per singula, certe
Totum pene diem fando consumat oportet.
Tot res tam uarię lauti rarique saporis
7.460   Tunc illas regis mensas onerasse feruntur.

Non aurum gemmę precium facit, illa sed auro
Multo plus lucis confert, plus addit honoris.
8.70   Firmato imperio genus ipsum augere uacabat,
Successor sceptro ne desit stemmatis huius
Atque domus semper generet Iesseia reges.
Ergo uolens Dauid prolem proferre, maritas
Ducit adhuc alias. Solymis quoque pignora plura Dauidi nati Hierosolymis
8.75   Quam prius Hebrona genuit

Admisere domi, hęc ipsos eademque malorum
8.180   Oppressit moles, donec data sacra fuere
Bethsamę primum, Gabaonis ciuibus inde,
Aminadabus ubi sua iam sub tecta sacerdos
Intulit illa, pio semper ueneratus honore.
Huc igitur ueniens multa comitante caterua
8.185   Rex Dauid penitusque lares ingressus honestos,
Submissa regem cęli ceruice salutat
Cantatisque deo psalmis exegit, ut arcam

Hoc quoque Dauidi referas, uolo, crastina quum lux
8.320   Aduehet alma diem: 'Pecudis pannosus ouilis
Pastor eras, quum te uolui pręponere regno
Israhelitano et sceptri donare decore.
Tecum semper eram, subieci uiribus hostes
Ipse tuis nomenque tuum memorabile in omnes
8.325   Effudi populos. Placidę nunc foedera pacis
Te duce Iudeę ponam per sęcula genti,
Vrbes ut nemo duro uexare duello

condere
Tum demum post te germen seruabo receptum
8.330   Seminis ipse tui, regnum firmabitur illi
Perpetuum regnoque simul sublimius omni.
Hic de te genitus templum mihi condet et aras,
Semper pace fruens. Erga hunc ego munere fungar
Officioque patris, donec seruabit amorem
8.335   Ipse mihi fidisque colet mea numina sacris.
Quin etiam si quid facti patrarit iniqui,
Poenas ipse feret, domui rata pacta

futuri.
Tu nunc, magne pater, tua quę promittere uirtus
Est dignata tuo Dauidi ingentia seruo,
Dauidis domui sincero foedere firma
8.380   Perpetuo nomenque tuum uenerabile nobis
Effice sit semper, populo gentique benignus
Propiciusque faue rebus sine fine secundis."
Sic fundente preces ante arcam rege, leuatis
In cęlum manibus populus plaudebat et ipsę
8.385   Effigies Cherubim pronis annuisse feruntur

Turbaque sublatis respondit uocibus "Amen."
8.390   Affuit inde deus Dauidi bella gerenti. Quattuor Dauidis uictorię
Quattuor insignem magnis dedit esse triumphis
Victorem semper, nullo certamine uictum.
Marte Palestinos primum superauit, et illos,
Ante quibus magnum soluit Iudea tributum,
8.395   Compulit ęra sibi totidem numerare quotannis.
Hinc Moabitarum non segnem in proelia gentem

Seruitio regis decerni cędere dignum est,
Quum uitę meritis de terra scandere cęlum
Hi iussi ęterno donantur munere regni.
Leua manus quondam numeros proferre minores
8.435   Quum soleat, semper centesima censio dextrę
Transit ad articulos. Sunt autem dextera cęlo
Omnia, nec quicquam sentit sua uita sinistrum,
Quem beat ętherii pręsentia splendida regis.
Illi ergo sperare licet tam

magis: non ut de morte parentis
9.70   Solentur moestum, sed spectent, curia rerum
Ipsius quid agat, quid tractet, denique regni
Quis status externi, quę uis, inferre parantes
Arma minus ualidis, sibi quenque subdere semper
Imbellem cupidi, nec amicis parcere sueti.
9.75   Ergo noui regis mens talibus effera dictis
Ius uiolat commune hominum. Legatio tuta
Hostibus in mediis quum sit, comprendere amici
Legatos

Te tamen hunc ipsum, quem damnas, esse memento!
Pręterea deus ipse, deus tibi dicere iussit
Impietate tua commotus: 'Nonne ego sceptri
Israhelitani te sum dignatus honore?
Nonne ego te Saulis protexi semper ab ira?
9.350   Nonne meum numen semper seruire coegit
Israhelem Iudamque tibi? Victoria tecum
Nonne fauore meo certamine stabat in omni?
Addere et his uolui. Quare ergo numine nostro

Pręterea deus ipse, deus tibi dicere iussit
Impietate tua commotus: 'Nonne ego sceptri
Israhelitani te sum dignatus honore?
Nonne ego te Saulis protexi semper ab ira?
9.350   Nonne meum numen semper seruire coegit
Israhelem Iudamque tibi? Victoria tecum
Nonne fauore meo certamine stabat in omni?
Addere et his uolui. Quare ergo numine nostro
Sancitas ausus dudum contemnere leges

ullo
9.415   Mortuus ad uitam poterit? Quum certa uoluntas
Ęterni pateat regis, contendere contra
Nonne animi furor est uanęque insania mentis?
Ergo tibi grates, summi moderator Olympi,
Semper agam semperque mali minus esse fatebor,
9.420   Quod patior, quam quod mea iam delicta merentur
Et plus esse boni, quod te donante recępi,
Quam mea quo uirtus potuisset digna uideri."
Hac igitur ratione suum

Venit et ad regem uulgato crimine rumor
Atque illum multo tristem moerore repleuit.
Rex tamen Ammonem nec uerbis carpsit amaris,
Nedum supplicio post tanta piacula digno.
10.130   Vsque adeo magno semper dilexit amore
Ille Ammona suum, sibi primo germine natum.
Ast odisse fuit satius. Fortasse paterno
Ipse metu pręssus grauiter peccare caueret
Sublataque mali causa, mala tanta secuta

Mulier Thecuites ad Dauidem
10.230   "Affer opem miserę, si qua est tibi, maxime regum,
In miseros pietas! Tua nanque ancilla duobus
Gaudebam natis chari post fata mariti.
Hi dum rurantur (fraterno semper amore
Inter se coluere prius, nisi tempore in isto),
10.235   Nescio quid litis discordi uoce uicissim
Versantes conferre manum coepere furendo:
Ictibus alterius contusus concidit alter.

uolenti. Achitophel
Achitophel Gilone fuit uir nobilis urbe,
Artibus instructus belli. Mox Absalon illum
Accitum primo post se sublimat honore,
Vt regat ille suo semper quęcunque regenda
10.425   Consilio meliore forent castrisque domique.
Inde animi audacis iuuenis frontisque proteruę
Extemplo cędit lectas in sacra bidentes,
Necdum panda iugo detritos colla iuuencos

sequemur
Te tergumque tuum, quoquo te uerteris, omnes.
10.475   Siue petes mortem seu uitam, numina iuro,
Nusquam abero milesque tuus morietur Etheus
Tecum una, si forte mori te uiderit, arma
Semper in omne feret maiusque pauore periclum
Pro te proque tuo, Dauid charissime, regno.
10.480   Frustra igitur suades, ut te fugiente reuertar,
Me sine te seruem." Sic fatus in agmine mansit.
Hinc ubi iam fixam

Astu consilium. Mox quicquid dixerit ipse
Absalon et quicquid tractauerit, auribus abde Sadoch Abiathar
Sadochi sociique eius simul Abiathari.
Hi mihi cuncta quidem per natos reddere semper Achimas Ionathas
10.530   Curabunt, Achimas qui sunt Ionathasque uocati." Liber

A regnis aliena tuis." Sic lingua locuta est
Perfida, plena dolis. Dictis quoque credulus istis,
11.35  Exardens odio rex dixit: "Miphiboseti nota
Quę fuerant, iubeo tua sint!" Proh semper iniquum
Mentis iudicium! Delato crimine quenquam
Vnius damnare fide nullamque tuendi
Sese uelle reo penitus concedere partem.
11.40  Ecce insons dominus fundis exire paternis
Cogitur, ut

Chusus ad Absalonem
Ad quem Chusus ait: "Salue, rex inclyte, salue!" Absalon ad illum
Ast ille admirans: "Cur non Dauida secutus,
Chuse, tuum fueris, tam semper deditus illi?"
11.85  Respondit Chusus: "Meus est rex, Absalon, ille,
Quem deus elegit, quem plebs populusque probauit
Israhelitanus. Chusus quoque seruiet ipsi.
Obsequiosus eram regi, nunc regis

Et falsi factus delator criminis, idem
Exuit ecce bonis me tali fraude paternis.
Hoc si fas iustumque putas, sit Siba peculi
Totius dominus, tantum mea mensque fidesque
12.75   Ne fiat suspecta tibi. Te semper amaui,
Te colui semper. Tibi me, dum uita superstes
Sustinet hos artus, nunquam seruire pigebit.
Deleri meruit Saulis genus omne nefandis
Illius in te odiis, at te miseratio menti,
12.80  

idem
Exuit ecce bonis me tali fraude paternis.
Hoc si fas iustumque putas, sit Siba peculi
Totius dominus, tantum mea mensque fidesque
12.75   Ne fiat suspecta tibi. Te semper amaui,
Te colui semper. Tibi me, dum uita superstes
Sustinet hos artus, nunquam seruire pigebit.
Deleri meruit Saulis genus omne nefandis
Illius in te odiis, at te miseratio menti,
12.80   Rex, innata tuę sic flexit, non modo ut

Ad quem rex inquit: "Charissime Berzelę,
Quum modo tu mecum non sis transire grauatus
Iordanem, mecum Solymas accedere sanctas
Vt dignere, rogo, laribus requiescere nostris
Teque tuosque uelim. Tu nostra semper in aula Respondet
12.105   Post me primus eris."—"Grates ago, maxime regum,"
Berzelaus ait "quod tanti me facis unum,
Sed me tale quidem prohibet mea grandior ętas

(A te ne totus uidear decedere) linquo.
12.120   Ipse abeat tecum, qui primę flore iuuentę
Perfruitur, cuius iam uis satis apta labori
Satque audax animus. Totos tibi seruiat annos
Sitque tuus semper, quando memet quoque, Dauid,
Esse tuum fateor." Correpta protinus ille Dauid ad illum
12.125   Ipsius dextra "Chamaam mihi" dixit "amice
Accipio gaudens, ut, dum tua munera nobis

decępit amore
Et nimis indigna properauit perdere morte.
Non alia Abnerum donauerat ante salute,
Blanditiis fallens, donec transuerberet ipsum nota
12.225   Incautum ferro. Semper metuenda dolosi
Ergo hominis fraus est, fuerit mens perfida cuius
Nota semel: laqueos palpando callidus aptat,
Melle uenena linit, ientacula mittit in hamo,
Oscula dans perimit. Media recubare cadauer

genus omne suum stirpemque cruentam,
Quandoquidem diuum sedet hęc sententia regi,
12.350  Vt Saulis facinus purgetur cęde suorum.
Oro, meo tantum uos parcite Miphiboseto,
Quem genuit Ionathas, mihi fidus semper amicus." Gabaonitę ad regem
Tunc illi memores, quę quondam funera passi,
Quas hominum clades, contra ipsos Saule furente,
12.355  "Rex uenerande uiris, rex" aiunt "omnipotenti

13.80   Me primum uoluit summi clementia regis
In numero residere trium uirtute priorum.
Corporis et mentis uires mihi pręstitit ille,
Illius hoc donum est, illi sit gloria laudis
Ista meę semper, cuius sunt omnia munus.
13.85   Eius ope adiuti pugnantum corpora contra
Octingenta uirum congressu uicimus uno. Iesbanus
Iesbanus laudis dignus mercede secundę,

gentis, uallos deiecit et hostem
Compulit ense furens decędere protinus aruo,
In quo tunc paruę lentis sata lęta uirebant,
13.105   Iamque suos uictos hic solus uincere fecit.
Soli tres isti facinus memorabile semper
Ędere sunt ausi: Quum uertice rupis Odolę
Ipse cohorsque simul sederemus, ualle propinqua
Castra Palestinę gentis firmata manebant.
13.110   Me uexare sitis coepit, 'Quis deferet' inquam

Extorto feriens, uitam illi atque arma tulisti. Reliqui XXX
13.145   Restant pręterea post hos memoranda uirorum
Nomina ter denum, quorum promptissima bello
Semper dextra fuit: frater sociusque Ioabi
Asahel atque illi cognato iure propinquus
Eleanan magnus, magnus quoque nomine Semma,
13.150   Finibus ex Araris. Quibus annumeremus Elicham,
Arodia de gente satum, de

Erruere hostilis furor et consummere flamma,
Sed gradibus uerę uirtutis ad alta beatum
Regna, quibus uis nulla quidem nocitura timetur,
13.195   Nec finem positura dies, quę plena bonorum
Semper erunt penitusque malis obnoxia nullis?
Illis sancte actę perstant rata pręmia uitę,
Cęlestis domini nutu firmata perenni,
Quę superant linguę fatus quorumque decorem
13.200   Vis nulla humanę potis est

Efficiturque magis post nota pericula cautus. Dauid
13.230   Hinc etiam Dauid, quanuis uirtutibus ingens
Et pietate foret, peccasse aliquando refertur,
Sed semper fecisse satis pro crimine fusis
Ante deum lachrymis culpamque leuasse dolore. Numerare iubet populum
Nunc quoque subuersus tumidę tentigine mentis
13.235   Atque supercilio laudis per uana

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].

Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report