Bibliographic criteria: none
(All documents)
Search criteria: nos
Your search found 5684 occurrences
More search results (batches of 100) First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Last
Retrieve all occurrences (This may take some time to download) Click here for a KWIC Report
Occurrences 1101-1200:
1101. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
natum; ędium etiam partem aliquam superesse, quas parentum ipsius fuisse affirmant. Quis ergo tam impudens, tam frontis perfricatę, ut contra tot, taliumque testimonia quicquam diuersum asseueret? Aut cur tandem aliquis Italorum non permittet nobis hunc apud nos natum esse gloriari, si nos illis non interdicimus, ut sibi plaudant eundem apud ipsos bonarum artium disciplinam percepisse, licet et in Gręcia Gręcis litteris excultus sit, et in Syria Hebraicis eruditus?
Hęc autem ad dignoscendum cuiatem illum dicere debeamus coram recensuisse satis sit. Cęterum
1102. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
et
Hieronymus in Hilarionis vita: et in quarto Caesaris
Commentariorum libro mentio est: et in Plinio capite XXI
libri III naturalis historiae quam ibidem fuisse etiam
Romanam Coloniam facile cognoscimus. Quod si posteriore
Colonia prior aucta est recte nos scripsimus.
Ocelle mi Ragusa, Ocelle mi patria
Soli marisque quod solum omne circuit
Propago vera verior Colonia
Bis prolesque Quiritum.
Cum vero binominis Ragusae (ut Epidaurum sileam)
alterum nomen sit
1103. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
nihil Romae aere cavo stringi potest.
f5.1 Perge, Liber, propera, nec te sera vita moretur,
f5.2 Ad Raphanas aedes, talia dicta movens:
f5.3 Virtutum, et Fidei splendor, Raphanella Propago,
f5.4 Ad Te nos misit Barbula Pompilius
f5.5 Alme Pater, sanctas nos nunc advenimus aedes, 5
f5.6 Ut faveas Vati viribus ingenuis.
f5.7 Te sine namque suis dabitur nec gloria Musis;
f5.8 Et Duce Te magnum nomen in Orbe
1104. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Liber, propera, nec te sera vita moretur,
f5.2 Ad Raphanas aedes, talia dicta movens:
f5.3 Virtutum, et Fidei splendor, Raphanella Propago,
f5.4 Ad Te nos misit Barbula Pompilius
f5.5 Alme Pater, sanctas nos nunc advenimus aedes, 5
f5.6 Ut faveas Vati viribus ingenuis.
f5.7 Te sine namque suis dabitur nec gloria Musis;
f5.8 Et Duce Te magnum nomen in Orbe feret.
f5.9 Fama datur nulli Domino nec gloria
1105. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Gallias et Hispanias peragrauit ut eum saluum redderet, hocque domi et rure quo se aestiuo tempore conferebat Pianiuantagii semotum humanis curis, quod et etas iam senescens et uitae suae modestia expostulabat, ubi obiter nobis fuit sermo, de diuinis rebus, quibus oppido oblectatur, audissetque nos edidisse libellum de mundi origine lapsu et reparatione eiusdem, non eo more quo olim gentes edocuerint, uerumenimuero quo deus optimus maximus sanctis uatibus enarrasse creditur quibus ab impia secta Maumethana differimus quae risu potius est explodenda quam refellenda rationibus quibus res
1106. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
flexis genibus Gens omnis adorat.
1.55 Nate, meae vires, dulcis solatia vitae 55
1.56 Spiritus, aeterno nunquam spoliande furore,
1.57 Quo nullum exilium longinquas traxit ad oras
1.58 Sedibus aethereis nos; nunc mea verba reconde
1.59 Pectore, Nate, tuo; nostrae praecordia vitae
1.60 Accipite, o Mundi spes, puri lumina Coeli: 60
1.61 Quam varias rerum vires pulchro ordine servant,
1.62 Nunc nunc nos
1107. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
nos; nunc mea verba reconde
1.59 Pectore, Nate, tuo; nostrae praecordia vitae
1.60 Accipite, o Mundi spes, puri lumina Coeli: 60
1.61 Quam varias rerum vires pulchro ordine servant,
1.62 Nunc nunc nos meminisse juvet, quibus ille superbus
1.63 Lucifer intumuit, tetrum demersus in antrum:
1.64
Ordo elementorum
Aëra nunc posui sub magno cardine clari
1.65 Aetheris,
1108. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
actus
1.144 Ipse meos; tenebras luci, lucemque tenebris
1.145 Inspicies tribui; quare tibi talia dico, 145
1.146 Alme Pater, decus aethereum, stirps certa Tonantis
1.147 Te propter Deus hic statuit Nos; praecipe nostris
1.148 Numinibus: loquor haec nunc fulgidus ore benigno
1.149 Cunctorum ex voto, quae rerum Conditor ingens
1.150 Fecerit ex nihilo, omnia tandem dives habeto. 150
1.151
1109. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
fracta jacet, nunc nunc stupet undique virtus
2.14 Ingenii nostri, memoro quom dulcia fata
2.15 Coelorum, dederat quae quondam lumen Olympi 15
2.16 Juppiter aeterno memorandus carmine vatum
2.17 Istis; nos quibus omne scelus committimus omnes.
2.18
Proh, originale malum,
Heu, male suada fames,
1110. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
horriferae stridentes venit ad aures 40
2.41 Gorgonis obtectu. Longe supereminet arbos
2.42 Pulchra equidem superis: pallam genitricis obumbrat,
2.43 Ut solet aestivo vel quovis tempore nubes
2.44 Inter nos residens atque aurea lumina Phoebi
2.45 Jam cultas operire comas telluris ab alto. 45
2.46 Magna explorandi sitis et solertia pomi
2.47 Ecce datur,
1111. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
“Quis furor aut quae mens haec olim candida texit 165
2.166 Corpora vel cur post frondes latitatis amari?
2.167 Scire volo a vobis, miseri, mihi dicite causam”.
2.168 Cui gressu trepidante ferunt: “Nos cura timorque
2.169
Eorum excusatio.
Angebant audito Te et quia nuda patebant
2.170 Membra, Deus; viridi latitare sub arbore nobis 170
2.171 Mens fuit”. Haec
1112. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
2.455 Conditor hic rerum, solum tu Numen adora. 455
2.456
Fama caduca manet nobis expersque sepulchri
2.457 Nullus erit nostrum; consumens omnia tempus
2.458 Nos agitat, solum mortalibus ipsa relicta est
2.459 Virtus, sola manens delapso tempore vitae,
2.460 Qua mortale genus longa assuetudine fecit, 460
2.461 Quisque locum sanctos heroidas inter haberet.
1113. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
fit concio divûm
3.25 Juppiter hos tristis, qui saevas fulminat iras, 25
3.26 Talibus alloquitur dictis: “Mea dulcis imago,
3.27 Nate, Deus, semper puri lux alma Tonantis;
3.28 Spiritus, aeterno qui Nos et cingis amore,
3.29 Ne pigeat vos me nunc blandis auribus omnes
3.30 Audire et nostrum sensum firmare profundo 30
3.31 Ore Deus: nostram mentem timor angit amantem,
3.32
1114. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
est filius dei et quid spiritus sanctus.
Heu, mundum miserum scelerato crimine gentis
3.33 Ut patuit, qui vastis nunc jacet obrutus undis!
3.34 Sed superest unus tantum, qui semper adorat
3.35 Nos bene fatidicamque Themim per saecula felix 35
3.36 Ille Noe latitans cymba depressus ab undis
3.37 Vellem prole sua clara reparare nefandum
3.38 Hoc genus et nollem postremo visere mortem
3.39 Humani
1115. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
tempestatesque sonoras 160
3.161 Surgentis compone Deo, sanctissima Virgo,
3.162 In tua regna freti; premitur formidine magna
3.163 Humanum genus, o spes fractis unica rebus,
3.164 Sancta Parens Domini, nos per freta mota misellos,
3.165 Et fragilem cymbam, sancto generata sub aevo, 165
3.166 Tu rege, tuque simul sis nobis lumen ab illo,
3.167 Aequoris insani rapido correpta sub aestu
3.168 Ne bibat
1116. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
saevi, proh, carbasa plena. 170
3.171 Heu heu, luctantes clavo spoliata per undas
3.172 Semisepulta ratis fertur mihi, Virgo beata!
3.173 Jam jam submersos solita pietate misellos
3.174 Eripe, namque potes nos sub statione locare.
3.175 Te duce deficiet Juno, nec thura feremus 175
3.176 Jam Veneri, nec eris nobis, pharetrate Cupido,
3.177 Ultra quippe Deus, sed magnus Conditor aevi
3.178 Perpetuo nostris
1117. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
venerandus in aris,
3.179 Cui semper coeli terraeque altaria fumant
3.180 Certe thure sacro, quod fert Panchaica tellus. 180
3.181 Et tibi multa cadet valida percussa bipenni
3.182 Hostia, si reduces nos in loca tuta repones”.
3.183 Sicque valedicunt Puero: “Sanctissime regum!”,
3.184 Disceduntque suis laribus, quo regna Sabaea
3.185 Palmiferosque Arabas
1118. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
Section]
b9.4 Incoluit, gratam ducibus, quos Archada tellus
b9.5 Attulit Hesperias felici sidere ad horas
b9.6 Pampine purpureo me uesciit sepe Lycus
b9.7 Nuncquoque Pipleo summo de uertice nata
b9.8 Nos nostrosque lares exornat, Marte furente
b9.9 Militis usus adest, Naiades mihi menia cingunt
b9.10 Saltantes satyri, driades quoque sepe puelle
b9.11 Hortulus ipse uocor Romanae uita iuuente
1119. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
Section]
quod odorem illum, quo
animę fideles reficiuntur, fragret. Ad hęc non me fugiebat eam esse litteratorum
naturam, ut quanuis ipsi in omni liberali doctrina politissimi excultissimique sint,
minus etiam eruditorum opuscula interdum non inuiti legant. Nos itaque non ista
mittimus, ut doctiorem instruamus, ne prouerbio locus detur: Sus Mineruam, sed ut
doctissimum honore, quo possumus, prosequamur. Abundabat et Dauid noster, quum iam
regnum accepisset, diuitiarum copia, nec tamen dedignatus est a Siba
1120. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Accessisse datum, pariter ceruicibus omnes
In terram pronis et aperto uertice adorant.
Fratres Dauidis ad Saulem
"O rex magne, tui sumus" aiunt "fida clientis
(Si nescis) Iessei nos pignora Bethlemitę,
1.280 Dauidis fratres, tibi quem dimittere iussus
Ille quidem non parua suę solatia uitę
Paruit aspernans. Puerum concede parenti
Nosque loco illius teneas. Hoc poscimus omnes.
1121. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Quippe suos animis postquam languescere uidit,
Saul ad suos
Talibus aggreditur dictis: "Fortissima quondam
1.365 Pectora diuinumque genus, Iudea iuuentus,
Cernitis en quali nos contra tendere probro
Non cessat uocitans audax in pręlia Getheus?
Nonne estis geniti ex illis, qui regibus istud
Erripuere solum, quis gentes uincere iniquas
1.370 Fata dabant? Deus ipse, deus considere terris
1122. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
ductore uigebant.
3.370 His comitatus adit Masphatę moenia sedis
Et Moabitarum tali rogat ore tyrannum:
"Rex, inimica tibi fugientes uenimus arma.
Nam Saul ipse, tui uastator maximus agri,
Nos quoque de patriis insontes sedibus egit,
3.375 Actos insequitur bello mortemque minatur.
Nunc fidei committo tuę commendoque nostros
Confectos lachrymis et longa ętate parentes.
Hic maneant oro, donec, quę
1123. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Autor sępe tui superato ex hoste triumphi.
Arma cibosque illi dedimus, cui plura dedisse
3.445 Te patet. Erratum iam facto siquid in isto est,
Errorem prius ipse tuum fatearis oportet.
Nam cui tu natam dederas, nos panibus illum
Iuuimus et primo quem tu dignatus honore es,
Militię statuens ductorem, huic arma negare
3.450 Duximus esse nefas aliquidue optare sinistrum.
Si quicquam posthac tibi, rex, deliquerit ille,
1124. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Ad te confugio, te uoto supplice posco.
Insontem defende, precor. Quam Saulis iniquo
Sępe premar bello, nosti. Nunc ecce propinquat,
4.155 Enecet ut captos crudelis meque meosque.
A tam pręsenti tu nos tueare periclo!
Illa tuum toties quę texit dextera seruum,
Nunc potius cunctata nihil nos liberet isto
Ciuili exitio. Nam multo est durius armis
4.160 Cognatę gentis quam externo Marte perire."
1125. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Sępe premar bello, nosti. Nunc ecce propinquat,
4.155 Enecet ut captos crudelis meque meosque.
A tam pręsenti tu nos tueare periclo!
Illa tuum toties quę texit dextera seruum,
Nunc potius cunctata nihil nos liberet isto
Ciuili exitio. Nam multo est durius armis
4.160 Cognatę gentis quam externo Marte perire."
Vix hęc ędiderat, quum Saulica substitit ala
Colleque dimisso retro cęssere phalanges
1126. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
"Ecce dies uenit uatum promissa relatu
Responsisque dei. Vis, Dauid, protinus istum
Tradamus letho, quem solum sanguinis urget
4.215 Tanta sitis nostri nullo unquam crimine lęsum?
Nunc, nunc nos omni solui permitte periclo
Hosteque sublato tibi debita sceptra rependi."
Dauid non permisit lędi Saulem sibi infensum
Irruere in regem stricto mucrone paratos
Iesseides uetuit
1127. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Sępe mei nostrique simul tu gloria regni.
Hostis ego ipse tuus. Fateor me mente proterua
Ingrataque tuo nimis invidisse decori.
4.270 Et siquando dolos timui, nunc certa fidelis
Constantisque animi nos erga signa dedisti.
Ecquisnam quandoque sibi fera bella mouentem
Non periisse semel mauult quam uiuere semper?
Pro tanta pietate deus tibi pręmia digna
4.275 Conferat accipiatque preces et uota secundet.
1128. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Mentis erat. Nunc ipsa tuis oransque precansque
4.440 Aduoluor pedibus. Veniam mihi criminis huius
Ancillę concede tuę dignareque dona
Accipere hęc oblata tibi, quę nempe fatemur
Inferiora tuis in nos, dux optime, factis,
Non spernenda tamen, quum nos atque omnia nostra
4.445 His adiuncta tuos tibi iam seruentur in usus.
Quos ita deuinctos retines si perdere pergas,
Ipsi cumque ipsis tua iam benefacta
1129. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Aduoluor pedibus. Veniam mihi criminis huius
Ancillę concede tuę dignareque dona
Accipere hęc oblata tibi, quę nempe fatemur
Inferiora tuis in nos, dux optime, factis,
Non spernenda tamen, quum nos atque omnia nostra
4.445 His adiuncta tuos tibi iam seruentur in usus.
Quos ita deuinctos retines si perdere pergas,
Ipsi cumque ipsis tua iam benefacta peribunt.
Sin quoque peccantem intactum dimittere malis
1130. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Quęrenti frustra pariter potumque cibumque.
Qui sim, iam nostis. Seu me seruare uelitis,
Arbitrii uestri est, seu certę tradere morti."
6.260 "Nil dubites iam" Dauid ait" modo ducito ad istam
Tu nos prędonum turmam. Seruabere liber
Iamque ibis quocunque uoles formidinis expers
Securusque tui, tibi cęli numina iuro."
Hoc duce pergentes superatis collibus ultra
6.265 Arua Palestinę turmam uidere sedentem
1131. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Abnerus ad Dauidem
Exurgunt mensis, sed adhuc Dauide sedente
Incipit Abnerus: "Grates tibi soluere dignas
7.290 Quis potis est, o rex? Porro, quod possumus, hoc est:
Nos et nostra modo tibi subdimus. Insuper ibo
Inducamque tribus tua iam sub sceptra fideles,
Omnibus ut pręsis, superas qui uiribus omnes
Corporis atque animi, cui cęlum sydere dextro
7.295 Aspirat pręsensque deus
1132. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Dauida studet. Veniens Hebronis in urbem
Tota cohors, coram Dauide sedente locuta est:
Principes tribuum ad Dauidem
"Salue, Iuda tribus quo nunc lętatur alumno,
Cuius se uirtute effert! Nos cętera plebes
Nonne simul tecum magni proles Iacobi
7.430 Progeniesque sumus, cognato sanguine fratres
Censendi pariter? Quare consensibus omnes
Te paribus petimus poscentes, omnibus unus
1133. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Peruenit Solymas. Iebusei claudere portas
Iebusei
7.465 Ausi aiunt: "Te certa uetant responsa deorum
Has intrare domos, quorum simulachra superbus
Cęca et clauda uocas. Si nos modo uincis, et illa
Te uicisse puta." Dauid conuersus ad arcem,
Quę collis prouecta iugo supereminet urbi,
7.470 Hanc superat primoque capit conamine. Dicta
Arx Syon
1134. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
promissaque pandere uerbis
Ipse mihi dignare tuis. Quis munera tanta
8.355 Ęstimet aut possit dignas tibi reddere grates?
Humanas meritis superat tua gratia uires:
Quicquid agam, minus est illo, quod debeo. Tu nos
Ante omnes populos, ante omnes ponere gentes,
O rex omnipotens, uoluisti. Dicimur inde
8.360 Plebs populusque tuus. Tua quondam dextera fortis
Oppressit Pharaona ferum. Dum perdere ferro
1135. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
nos
Ante omnes populos, ante omnes ponere gentes,
O rex omnipotens, uoluisti. Dicimur inde
8.360 Plebs populusque tuus. Tua quondam dextera fortis
Oppressit Pharaona ferum. Dum perdere ferro
Nos properat sęuus, uasta perit obrutus unda,
Vnda, tuo populo quę fundo cessit ab imo
Et siccas diuisa uias fugientibus ultro
8.365 Te mandante dedit. Tu per deserta uagantes
E cęlo dulci pauisti melle pluente,
1136. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Ora perusta siti, releuasti sępe grauata
Tristi colla iugo. Toties metuentibus hostem,
8.370 Pręstantem numero atque armis, submittere nobis
Tam facile uictum placuit tibi, quam fuit ille
Difficilis uinci, nisi nos tua dextra iuuaret.
Tu sanctas nobis leges ritusque dedisti
Sacrorumque modum. Tu uatum corda piorum
8.375 Inspiras, per quos nobis arcana reueles
Consilia et casus certissima fata futuri.
1137. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Cerneret, ipse etiam cum primo exire parabat
Agmine, sed proceres illum timuere periclo
Duces ad Dauidem
Obiectare graui. Tunc omnes "Nolumus" aiunt
11.245 "Ad bellum uenias. Nos hęc in pręlia mitte.
Tu uero maneas Castrorum tutus in urbe,
Confugium uictis ut sis, uictoribus ampla
Virtutis merces. Donec tua uita manebit,
Stabunt incolumes spes omni tempore nostrę,
1138. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Confugium uictis ut sis, uictoribus ampla
Virtutis merces. Donec tua uita manebit,
Stabunt incolumes spes omni tempore nostrę,
11.250 Nunquam lapsa cadet populi fiducia, Dauid,
Te saluo. Quanuis modo nos superauerit hostis,
Rursum collecta pugnabimus undique gente,
Inuictus dum uiuis eris." Rex talibus ergo
Assensit tandem dictis atque urbe resedit.
11.255 Tunc solio ad portas innixus stabat eburno,
1139. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Bis quinque argenti. Lumbos argentea zona
Cingeret inde tuos."—"Haud tanti dona, Ioabe,"
Respondit "sunt hęc, ut nostra regia proles
Occumbat dextra. Nunquid non talia nobis
11.300 Rex mandata dabat, quum nos spectaret ab urbe
Propensis animis ad pręlia Martis euntes:
'Absalona meum nullis ego lędier armis
Pręcipio, parili si non succumbere fato
Me quoque percupitis'?"—"Mitte" inquit "uana" Ioabus
1140. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Iussus erit? Cuius tanta est audacia mentis,
Vt non sit ueritus probris discindere coram
12.35 Israhelitarum sacratum chrismate regem?"
Dauidis clementia
Ergo Dauid ait: "Quo nos euenit ouantes
In patriam remeare die, damnabitur illo
Hebrei generis quisquam mortemue subibit?"
Et mox ad Semeum conuertens lumina: "Pone,
12.40 Gerra nate, metum" dixit. "Mala cuncta remitto,
1141. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
traducere regem
Prima sit ausa, palam uerbis obiurgat amaris.
Tribus Iuda
Ast illi contra "Generis" dixere "tribusque
Rex Dauid nostrę est, censemur nomine Iudę
12.145 Nos atque ipse simul. Fungi ergo munere tali
Cui mage conueniens fuerat? Traduximus illum
Non prece, non precio flexi iussuue coacti,
Sed solo obsequio studiisque ad honesta paratis.
Non est, quod nobis
1142. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Debeat hinc quisquam uel quicquam triste minari."
Isręl
Israhelita cohors, nec adhuc sedata, superba
Voce magis clamat: "Gradibus quum excesserit omnes
Nostra tribus denis, nos ante assistere regi
Fas erat, et nostras uos ecce assumere partes
12.155 Ausi estis; nostrum cur surripuistis honorem?"
Talia iactabant alterna iurgia lite
Rege quidem coram, frustra conante malignos
1143. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Notior ingenio patranda ad crimina prono,
Intonuit cornu cunctisque tacentibus inquit:
"Linquamus Dauida suis! Abscedite, turmę
Israhelitanę, maneant, quos prętulit ipse
12.165 Iesseides nobis, nos nostra ad tecta petamus!"
Secessere tribus omnes et rege relicto
Sebę terga sequi coeperunt agmine longo.
Sed tantum gens sola quidem fidissima Iuda
Permansit cum rege suo regemque secuta est
1144. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
"O pręstans multa uirtutis laude Ioabe,
Cur fidam regi subuertere funditus urbem
12.270 Aggrederis? Tentanda, prius quam bella moueres,
Conditio tibi pacis erat, sic lege iubente.
Cur nondum experta pergis nos perdere pace?
Quid petis his armis? Nunquid peccauimus omnes,
Omnes ut duro statuas delere duello?
12.275 Quando seu dicto seu facto lęsimus ullo
Vel te uel regem, mala talia culpa mereri
1145. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Et cinis immundus fiunt, immane furentis
Huc illuc subito spargendus turbine uenti."
Hęc ait. Inde uidens opus altę robore mentis
Esse quidem nobis, nequando blanda uoluptas
Illecebris adoperta suis nos temnere cogens
13.65 Vitalis uirtutis iter perque inuia ductos
Calcata ratione trahat sub iura prophanę
Mortis et incautos ad tristia Tartara mittat,
Contexit seriem clarorum Marte uirorum,
1146. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Mortis et incautos ad tristia Tartara mittat,
Contexit seriem clarorum Marte uirorum,
Vt uelut hi magnis connixi uiribus hostem
13.70 Corporis oppressum superantes, pręmia laudis
Indepti fuerint, sic nos certamina contra
Demonis atque dolos pugnemus, corda tegendo
Et fidei nunquam difracta casside sanctę
Et thorace spei semperque calentis amori.
13.75 Huc Dauid referens heroum facta suorum
1147. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
quid
Optem, Gadde, prius, tam sunt heu tristia cuncta!
Ne tamen infidę gentes gaudere fidelis
Cęde queant populi, ne sese Ęgyptia tellus
13.305 Iactare, huc fruges nobis si miserit ullas,
Nos totum debere simul, quod uiuimus, illi,
Meque meosque omnes malo submittere dextrę
Cęlestis domini, cuius miseratio multa
Et facilis pietas et iam placabilis ira.
13.310 Hic nos percutiat, nobis medeatur hic
1148. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
ullas,
Nos totum debere simul, quod uiuimus, illi,
Meque meosque omnes malo submittere dextrę
Cęlestis domini, cuius miseratio multa
Et facilis pietas et iam placabilis ira.
13.310 Hic nos percutiat, nobis medeatur hic idem!"
Pestilentia
Vix ea finierat, quum uis teterrima morbi
Grassari in populos uacuareque ciuibus urbes,
Stagna suis nautis coepit camposque colonis.
1149. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
uocauit
14.55 Militięque ducem pręcepit adesse Ioabum
Atque Abiatharum. Spreuit Salomona superbus
Ille tuum pariterque meum spretumque reliquit.
Ergo tuo post te sceptro potietur et idem
Nos tua proiectos longe de sede repellet?"
14.60 Nondum cessarant Bersabes uerba loquentis,
Nathan
Quando Nathanus captato tempore uates
Affuit ad limen ueniens portamque cubilis.
1150. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
illi tantum obesse nobis possunt, dum
oderint, quantum prosunt, si diligantur. Pungunt quidem eorum iniuriae, sed repensum pro
iniuria beneficium odorem aeternae remunerationis fragrat. Filii enim erimus Dei Patris, si
inimicos dilexerimus. Inimicum autem diligere est ita ei nos commodare, ut non tam sui
corporis rationem quam animae habeamus. Videndum est enim, ne cui liberiorem peccandi
licentiam nostra praestet indulgentia. Sic ergo amemus inimicum, ut corrigatur. Et si hoc
efficere non possumus, saltem ne deterius peccet.
1151. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
ista corpus respicit Ecclesiae, cuius caput est Christus. Hic miseratus humanum
genus primorum parentum culpa disperire, pastor aeternus ad oues uenit, mundi huius angustias
pati uoluit, ut homines de angustiis eriperet peccati. Effuso interim sanguine necem
sustinuit, ut nos uiuificaret. Resurgens a mortuis caelum ascendit. Inde, ut se sequamur,
clamat dicens: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam uos ;
non pane terreno neque cibo corruptibili, sed pabulo immortalitatis epulisque beatitudinis
aeternae. Ea
1152. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
matrem plus ei filio debere, qui se sua
sponte patris seruum fecisset quam qui libertate adhuc uteretur, licet et ipse de patre bene
meritus esset; matrem autem omnium esse tellurem, quae omnes aleret.
Haec parabola hoc modo explananda mihi uidetur. Omnes quidem nos per fidei adoptionem Dei et
ecclesiae filii sumus. Sed si ab ea quaesierimus, cur monachi et secularis, cum aeque in
excolendis uirtutibus desudarint, non aequalia merita sint, nonne respondebit plus ei se
debere, qui Deo patri obtulit in sacrificio cum uirtutibus libertatem,
1153. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
De his, qui uicti sunt, regi
tandem redditis supplicium sumptum est. Illis autem, qui cum uictoriae laude rediere,
triumphus datus et cum rege simul considendi et conuiuendi locus.
Haec parabola nos omnes respicit. Quibus in hac uita assidue pugnandum est et, ut uincere
ualeamus, nunquam conquiescendum. Qui semper fortes sunt, semper uincunt uirtutumque armis
muniti nullum in se uitio locum relinquunt. Qui prostrati resurgunt, hi sunt quos
peccati poenitet,
1154. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
deceptus
fuerat, decipit. Quem enim ille delinquentem suam putabat predam, conrectum dimittere cogitur.
Quisquis ita se correctum senserit, Deo gratias agat et cum Propheta concinat dicens: Anima
nostra sicut passer erepta est de laqueo uenantium; laqueus contritus est, et nos liberati
sumus. Adiutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit caelum et terram.
DE DIABOLI IN SERVOS SVOS IMPIETATE Parabola XIX
Est quidam tyrannus prae caeteris impius atque crudelis. Illos enim,
1155. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
dedit, non modo ab eo
exhaeredatus uerum etiam teterrimo carceri uinculisque aeternis traditus.
Hanc parabolam magis apertam esse reor, quam ut expositione indigeat. Quis enim ignorat Deum
Patrem nobis in filios adoptatis et multa bona contulisse et plura promisisse, nos uero erga
eum non solum esse ingratos sed etiam iniurios, dum neque, quae iubentur, facimus, neque, quae
prohibentur, cauemus? Et tamen ille pientissimus Dominus non continuo delinquentes punit, sed,
ut corrigantur, expectat. Si poenitentiam agimus, ueniam indulget et aeternae
1156. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
mendicare coepit. Et primo hostiatim panem petens abunde sibi alimenta
comparabat. Deinde diuitum conciliabula circumiens non modicam
colligebat pecuniam. Igitur elemosinis tandem diues factus dicere
solebat mendicos prius oportet fieri, qui diuites euadere
cupiunt. Haec parabola orare nos admonet et quasi mendicos in
omni loco omnique die sublatis in caelum manibus Deum deprecari, si
pane illo uesci uolumus, quem gustando nunquam esuriemus, si opibus
illis ditari, quas nec fur surripere nec tinea potest
corrumpere. Petite, inquit, et accipietis;
quaerite,
1157. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
frustra, ut adiuuaretur, diu clamitauit nullo
non putante id illum, sicuti consueuerat, deridiculi causa simulare. Tum demum intellexit,
quam male sua sibi cessisset simulatio, cum ibidem aut moriendum foret nemine opem ferente aut
soli se erigendum.
Haec parabola nos admonet, ne mendaciis assuescamus. Nam etiam cum uera narrabimus,
nequaquam uerbis fidem praestabit, quisquis ante fuerit deceptus. Ab illo maxime
mendacio declinandum est, quo uel uera religio peruerti posset uel proximus offendi. De
eiusmodi genere mendacii
1158. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
seruare se inquiens, sed, qui in ea erat, thesaurum,
ut integrum domino redderet, cum ille iusserit. Quin immo
laetebatur, quod arcae labes ipsam probatura esset seruantis fidem, cum
is fatiscente quoque repositorio domini thesaurum dispergi
dissiparique non permiserit.
Haec parabola nos ad patientiam iniuriarum
hortatur, quae nobis quandoque indigne irrogantur, si quicquam irrogari
indigne peccatoribus potest. Igitur aequo animo tolleremus, siquis nos
contumeliis carpat, rapinis exhauriat, maledictis lacessat, siquis nos
caedat, uerberet, sauciet, mutilet et quoquo modo nos
1159. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
fidem, cum
is fatiscente quoque repositorio domini thesaurum dispergi
dissiparique non permiserit.
Haec parabola nos ad patientiam iniuriarum
hortatur, quae nobis quandoque indigne irrogantur, si quicquam irrogari
indigne peccatoribus potest. Igitur aequo animo tolleremus, siquis nos
contumeliis carpat, rapinis exhauriat, maledictis lacessat, siquis nos
caedat, uerberet, sauciet, mutilet et quoquo modo nos affligat. Tantum
caueamus, ne forte irritemur ad uindictam et illis mala pro malis
reddere nitamur, quos iubemur diligere et orationibus iuuare. Laedant
illi, quantum
1160. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
dissiparique non permiserit.
Haec parabola nos ad patientiam iniuriarum
hortatur, quae nobis quandoque indigne irrogantur, si quicquam irrogari
indigne peccatoribus potest. Igitur aequo animo tolleremus, siquis nos
contumeliis carpat, rapinis exhauriat, maledictis lacessat, siquis nos
caedat, uerberet, sauciet, mutilet et quoquo modo nos affligat. Tantum
caueamus, ne forte irritemur ad uindictam et illis mala pro malis
reddere nitamur, quos iubemur diligere et orationibus iuuare. Laedant
illi, quantum uolunt, exteriora nostra, animae thesauro, qui intra nos
est, nocere non
1161. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
nos ad patientiam iniuriarum
hortatur, quae nobis quandoque indigne irrogantur, si quicquam irrogari
indigne peccatoribus potest. Igitur aequo animo tolleremus, siquis nos
contumeliis carpat, rapinis exhauriat, maledictis lacessat, siquis nos
caedat, uerberet, sauciet, mutilet et quoquo modo nos affligat. Tantum
caueamus, ne forte irritemur ad uindictam et illis mala pro malis
reddere nitamur, quos iubemur diligere et orationibus iuuare. Laedant
illi, quantum uolunt, exteriora nostra, animae thesauro, qui intra nos
est, nocere non possunt, nisi ipsi assenserimus. Assentiemus autem,
si
1162. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
lacessat, siquis nos
caedat, uerberet, sauciet, mutilet et quoquo modo nos affligat. Tantum
caueamus, ne forte irritemur ad uindictam et illis mala pro malis
reddere nitamur, quos iubemur diligere et orationibus iuuare. Laedant
illi, quantum uolunt, exteriora nostra, animae thesauro, qui intra nos
est, nocere non possunt, nisi ipsi assenserimus. Assentiemus autem,
si per impatientiam peccabimus. Nostra quippe delicta nobis detrimento
sunt, non aliena. Quod si ne lacessiti quidem irascamur, apparebit
tanto nos fideliores fuisse thesauri huius custodes, quanto grauiora
pertulerimus. Ita
1163. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
iuuare. Laedant
illi, quantum uolunt, exteriora nostra, animae thesauro, qui intra nos
est, nocere non possunt, nisi ipsi assenserimus. Assentiemus autem,
si per impatientiam peccabimus. Nostra quippe delicta nobis detrimento
sunt, non aliena. Quod si ne lacessiti quidem irascamur, apparebit
tanto nos fideliores fuisse thesauri huius custodes, quanto grauiora
pertulerimus. Ita denique depositum suum exigenti domino restituemus
illibatum, si omnia extrema pati maluerimus quam peccare, si non illos
timuerimus, qui corpus tantum occidunt, sed eum potius, qui simul
corpus et animam potest
1164. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
quos offendit armatos, quos autem inermes reperit,
mulctauit.
Haec ad omnes pertinet parabola. Omnibus enim ab
imperatore caelesti praedictum est: Estote parati, quia, qua hora
non putatis, Dominus uester uenturus est. Tunc uenit Dominus,
cum morte sublatos suo nos tribunali sisti iubet. Si pietatis
iustitiaeque armis instructos conspexerit, continuo beatitudinis
praemiis donandos laetus excipiet. Sin autem animi bonis exutos uiderit,
supplicio afficiendos iratus deputabit. Igitur, quoniam diem uitae
nostrae ultimum nosse non possumus, hunc semper
1165. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
non cessantes impunitos dimisisset, non
ignoscere peccantibus uideretur, sed fauere, quod ab omni prorsus
bonitate alienum foret.
Longiusculo ambitu recitata parabola, quoniam ipsa se pandit, a
nobis breuiter explicabitur. Rex regum Christus e caelo in terram
delapsus mori uoluit, ut nos a morte redimeret. Tertia die uiuus
resurrexit et in caelum ascendit, ut nobis resurrecturis in caelo
beatitudinis locum praepararet. Sancti omnes gratiam retulere, non
quidem parem, quia impossibile erat, sed qualem poterant; nullum
laborem pro illius nomine subire recusantes, nunc una cum
1166. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
ad regis regum mensam uitae aeternae nectare alendus feliciter
transferetur. Et cum gustare coeperit, quam suauis est Dominus,
ineffabili gaudio perfusus pro tantae beatitudinis beneficio gratias
aget gestiensque et exultans cum sanctis decantabit: Transiuimus
per ignem et aquam, et eduxisti nos, Domine, in refrigerium.
Quanuis autem purgatorii poena omnium catholicorum iudicio grauissima
sit, cum tamen stabilem firmamque futuri boni spem habeat, aequo animo
tolleratur multoque patientius quam illi solent, qui pro reparanda
corporis ualitudine uri a medicis atque secari se
1167. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
coram
sistuntur. Iudici uisum est alterum poena, alterum
honore afficiendum esse. Itaque hic consolatus gaudere,
ille flere et miserabiliter uociferari, donec caesus uitam cum
lachrymis finiuit.
Si parabola ista tantum trepidationis habet ob uitae fragilis et
caducae periculum, quid nos, quaeso, facere oporteat in periculo uitae
aeternae? Si capitis iudicium subiturus reus, dum in dubio est,
soluaturne an damnetur, non potest non contremiscere, nos aeternitatis
examine in fine discutiendi non timebimus? Nemo Dei effugiet
iudicium. Nemo crimen caelare poterit. Omnes ante eius
1168. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
uitam cum
lachrymis finiuit.
Si parabola ista tantum trepidationis habet ob uitae fragilis et
caducae periculum, quid nos, quaeso, facere oporteat in periculo uitae
aeternae? Si capitis iudicium subiturus reus, dum in dubio est,
soluaturne an damnetur, non potest non contremiscere, nos aeternitatis
examine in fine discutiendi non timebimus? Nemo Dei effugiet
iudicium. Nemo crimen caelare poterit. Omnes ante eius tribunal
stabimus, qui ait: Ego sum iudex et testis. Aut, quid
ipsum latere potest, qui est renum scrutator et cordis? Hic igitur ne
minimas quidem
1169. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
testis. Aut, quid
ipsum latere potest, qui est renum scrutator et cordis? Hic igitur ne
minimas quidem cogitationes nostras relinquet inexaminatas
indiscussasque. Quicquid autem ipse decreuerit, ratum aeternumque
erit. Neque praemium neque poena arbitrii eius ullo unquam fine
concludetur. Et nos interim nullus concutit metus, nulla distrahit
futurorum sollicitudo, quasi certos de promissa bonis beatitudine, cum
nihil tanta mercede dignum fecerimus et non pauca, ob quae perplecti
meremur, perpetrauerimus. Vnde igitur tantus mentis stupor, tanta
animi stulticia? Friuolis nihilque ad nos
1170. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Et nos interim nullus concutit metus, nulla distrahit
futurorum sollicitudo, quasi certos de promissa bonis beatitudine, cum
nihil tanta mercede dignum fecerimus et non pauca, ob quae perplecti
meremur, perpetrauerimus. Vnde igitur tantus mentis stupor, tanta
animi stulticia? Friuolis nihilque ad nos pertinentibus periculis
terremur, et futurae aeternitatis iudicium non reformidamus! In
meditullio infiniti boni et infiniti mali fluctuat nostra mortalitas, et
magis cure nobis est cauere, nequid aduersi
in hac uitae breuitate patiamur quam ne poenam
1171. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
potest aut cras aut postridie. Ideo
dictum est: Vigilate, quia nescitis diem neque horam!
Et si usque ad decrepitam profertur aetatem, nihilominus aduentat,
currit, uolat, iam in ianuis est. Quotidie ad finem suum uita nostra
properat et ad uitam illam, quae non habet finem, transmigrare nos
cogit atque compellit. Pigritamus tamen et cunctamur, et uirtutum
uiatica praeparare nobis negligimus. Quae certe nisi nobiscum tulerimus,
deficiemus in uia: nunquam ad montem Domini et domum Dei Iacob
perueniemus. Hoc ne forte contingat, semper ante oculos habeamus illum
terribilem et
1172. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph |
Section]
dominari uelle. Per idem tempus immensa quędam hominum multitudo familias quoque mulierum
ac puerorum secum trahens transmisso magno amne Velia in regionem Sinbagiorum irrupit eaque
potita est. Huius gentis dux erat nomine Barris uel barro Barris,
quem nos Cęsarem possumus dicere; sub eo chiliarchę pręfectique erant, quorum nutu atque
auspiciis singuli plebis ordines regebantur disponebanturque. Hinc profecti Seleuciam sibi
subegere, deinde Macedoniam, neque eo contenti Italiam quoque armis inuaserunt. Non semel cum
illis
1173. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph |
Section]
legendas dederunt, quarum hęc
sententia erat: Rogamus obsecramusque te, Zuonimere frater, regum Christianorum
piissime, uti coacto procerum tuorum populique concilio alteram epistolam coram resignari
coramque legi iubeas et una cum ipsis deliberes his de rebus quas nos Deo bene iuuante aggredi
meditamur pro amore Christi ecclesięque sanctę utilitate; tum demum, quicquid communi omnium
consilio decretum fuerit, ut nobis nihil moratus rescribas efficiasque certiores. Vale.
Zuonimerus igitur nauiter, sicut
1174. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page aiiv |
Paragraph |
Section]
imitator Maronis.
Hunc pugillarem facere, quo ferri commodius possit, curauimus typis nuper inuentis, ne desit quicquam unde studiosi proficiant, cum liceat uel peregrinantibus optimos quosque authores gestare sine multa sarcina. Emendauimus nos codicem, sed quod emendatus sit, non audeo dicere: nihil enim tale praestari potest ab homine in emundo uendundoque occupato et quem decoxisse oporteret, si rationes alteri redderentur. Nam quarum mercium olim duplicate lucra constabant, modo sors integra non trahetur. Reliquum est ut uelis
1175. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiv |
Paragraph |
Section]
ad exemplum augustiora sunt, quo magis uera uidelicet. Illud quoque capere te non parua poterit delectatione, quod per totum fere orbem fusum hoc bellum leges.
Sed poenitet me interea, quod librum emendauerim, dixisse: maioris operae id est, quod nos non dicam oscitabundi- ociosorum est enim hoc- sed pleni angoribus fecimus. Fateor equidem: dum per aetatem licuit, adolescentulus didici litteras prouectiorque factus, cum nossem in multa prolabi uitia qui in re publica uersantur, quando opes non suppetunt, rem mercatura uolui
1176. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiv |
Paragraph |
Section]
dixit periculosam, Cf. Cato, Agr. 1, 1. at ego expertus sum insuper molestam et uehementer anxiam. Ita igitur affecti perparuam emendationi operam nauare potuimus. Verum quod ad poetam pertinet, multum ei barbaries, unde ad nos delatus est, nocuit, ut uidetur. Sed in eo nos egimus ut emendatior aliquantulum exeat: multa falsa castigauimus, manca et mutilata quae erant restituimus. In quibus nobis hallucinari uidebamur, indicio manulas quasdam apposuimus, ut quibus maius abundet ocium, id emendandum
1177. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiv |
Paragraph |
Section]
Cf. Cato, Agr. 1, 1. at ego expertus sum insuper molestam et uehementer anxiam. Ita igitur affecti perparuam emendationi operam nauare potuimus. Verum quod ad poetam pertinet, multum ei barbaries, unde ad nos delatus est, nocuit, ut uidetur. Sed in eo nos egimus ut emendatior aliquantulum exeat: multa falsa castigauimus, manca et mutilata quae erant restituimus. In quibus nobis hallucinari uidebamur, indicio manulas quasdam apposuimus, ut quibus maius abundet ocium, id emendandum nouerint, ita ut mihi persuadeo multo correctiorem hunc
1178. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiiv |
Paragraph |
Section]
facta beniuolorum saltem memoria prosequemur.
Vnice te amo, Ioannes Baptista, meamque tibi officio et hac parua opera utcunque uolui fidem obstringere. Monumentum igitur apud te habebis, quo diu mei memineris. Nam quando iterum nos uidebimus, nescio: tu enim in Italiam rediturus es, aut in Gallia remanebis, ego adita Britannia Asiam petere cogito, inde in patriam reuersurus. Verum nihil detrimenti loci intercapedine mutuae
1179. Marulić, Marko. Iacobo Grassolario, iuris... [Paragraph |
Section]
auidius legent, postquam etiam Tibi, exacti iudicii sinceręque fidei uiro, placuisse
intellexerint.
Quare gratissimum mihi erit, si me quamprimum per litteras feceris certiorem, quo loco res
ista sese habeat, id est, si pręfatum opus jam imprimi coeptum sit, si iam breui ad nos, unde
profectum est, rediturum sit. Quando quidem non pauci ex nostris, qui illud olim legerunt, nunc
ab impręssoribus exscriptum absolutumque desiderant, et eo quidem magis, quia Tua cura Tuaque
diligentia emendatissimum se habituros sperant. Siquid interim Marulus Tuus Tuis in
1180. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
carnis tentamenta c. 21
De reparatione lapsi c. 22
Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23
Quod oportet nos conformari Christo c. 24
De consortio fugiendo c. 25
De consortio habendo c. 26
De paupertate colenda c. 27
De diuitiarum
1181. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Ad diuites exhortatio c. 20
De beneficiis conferendis, ut Deo similes simus c. 21
De beneficiis dispensandis c. 22
Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23
De beneficiis accipiendis c. 24
De beneficiis reddendis c. 25
Vtrum debemus pro beneficio,
1182. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli diuino afflati spiritu locuti sunt.
Spes, ut exequendo ea quę iubentur,
illa quę promissa sunt, accepturos nos minime diffidamus.
Charitas, ut nihil agamus |
neque dicamus,
nisi quod Deo gratum et hominibus credimus profuturum.
Et quoniam quicquid uel agendum |
uel fugiendum precipitur ,
ad hęc tria satis commode referri queat,
ex iis quę scripturi sumus,
1183. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
Et quoniam unus fidei nostrę finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
Mar. 1.
Penitemini et credite
Euangelio.
Tunc enim plurimum prodest Euangelii fides,
cum nos delictorum, quibus Deum homines-que offendimus, penitet .
Idem alibi pręcipit
dicens:
Mar. 10
Habete fidem Dei .
qui fidem Dei habent,
hi non humanę
1184. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
gloria coronabimur, ut optamus.
Luc. 7.
Beatus inquit qui non fuerit scandalizatus in me!
Scandalizantur illi qui dubitant | nec satis credunt.
Vnde Apostolus:
Ad Corin. prima 1.
Nos ait prędicamus Christum crucifixum,
Iudeis quidem scandalum,
gentibus autem stultitiam ,
ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam.
Sed post Christum quid quęso beatius matre Christi?
et ipsa tamen ideo beata
1185. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Prima enim ętas fuit ab Adam usque ad Noe,
secunda a Noe ad Abraham,
tertia ab Abraham ad Dauid,
quarta a Dauid ad transmigrationem Babylonis,
quinta a transmigratione ad Ioannem,
sexta a Ioanne usque in finem seculi .
In hac igitur postrema ętate, in qua nos sumus,
aquę uersę sunt in uinum,
quia Scripturarum litteralis intelligentia alegorici sensus recepit saporem.
Iam de plenis hydriis haurimus Christi mysteria,
quę diu sub
1186. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
humana conferri nequeunt.
Potentius ista influunt, si fideliter suscipiantur,
efficacius mouent,
tenacius hęrent,
fęcundius fructificant,
felicius ad optatum prouehunt finem |
et cum incommutabili bono nos coniungunt.
Luc10
Vetus igitur Noua-que Lex duo denarii sunt stabulario dati, id est
ecclesię pręsidi,
ut his peccatorum nostrorum uulnera curentur.
Luc12
1187. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
satis super-que sit aduersus quasque
repellendas diaboli insidias |
ac prauas ab animo abscindendas cupidines.
Vetus tamen Testamentum fuit Agar ancilla in seruitute generans,
et Nouum Sarra liberę
prolis mater,
qua libertate donauit nos Christus.
Ad Gala. 4
Ideo-que Dominus quinque panes ordeaceos turbę dedit seruili,
ueluti quinque libros Moysi.
Nos autem pane qui de cęlo descendit
uescimur,
ut cum eodem qui nos liberauit,
1188. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
et Nouum Sarra liberę
prolis mater,
qua libertate donauit nos Christus.
Ad Gala. 4
Ideo-que Dominus quinque panes ordeaceos turbę dedit seruili,
ueluti quinque libros Moysi.
Nos autem pane qui de cęlo descendit
uescimur,
ut cum eodem qui nos liberauit, ascendamus in cęlum.
Denique Legis Pascha cum lactucis agrestibus quę amarissimę sunt, comedebatur.
Luc. 24
at in Euangelio pars piscis
1189. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
qua libertate donauit nos Christus.
Ad Gala. 4
Ideo-que Dominus quinque panes ordeaceos turbę dedit seruili,
ueluti quinque libros Moysi.
Nos autem pane qui de cęlo descendit
uescimur,
ut cum eodem qui nos liberauit, ascendamus in cęlum.
Denique Legis Pascha cum lactucis agrestibus quę amarissimę sunt, comedebatur.
Luc. 24
at in Euangelio pars piscis assi cum fauo mellis Domino a mortuis
resurgenti offertur.
1190. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita, quę nos in abyssum deprimit inferni,
ad illa conuertamur quę de terra erigunt pauperem
et in cęlo collocant.
Mar14
Imitemur Symonem leprosum,
1191. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
erigunt pauperem
et in cęlo collocant.
Mar14
Imitemur Symonem leprosum,
ut flagitiorum lepra curati mereamur hospitem habere Christum.
Neque nos prioris uitę pudor impediat |
aut horror in desperationem trahat.
Luc14
benignissimus est, qui ad coenam inuitari iubet
pauperes, debiles, cęcos | et claudos
id est omni scelerum genere inquinatos,
et neminem
1192. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
ut aspis,
ne intelligant uocem sapienter incantantis.
Quod si ultra eis pręcepta salutis ingerere perseueraueris
indignantur | et iam in contumeliam prorumpunt.
Ioa9
Totus in peccatis natus es inquiunt
et doces nos?
Vnde autem fit, quod tam obstinato proposito cęlestem aspernentur
disciplinam,
parabola Euangelii de nuptiis recitata docet.
Ad quas inuitati | quoniam uenire noluerunt,
Matth22
alius inquit abiit in uillam suam,
alius ad
1193. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
deinde probata conseruauit,
fidei suę magnitudinem magis ad diuine largitatis gratiam referens |
quam ad arbitrii sui libertatem.
Quod si quicquam ex eo sibi iactanter arrogasset,
filiam pro qua supplicauerat, sanam non recepisset.
Et nos igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus, ne in eodem relabamur luto.
alioquin per inconstantię uitium |
nec satis creduli esse arguemur |
nec ipsa quę intra
1194. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus, ne in eodem relabamur luto.
alioquin per inconstantię uitium |
nec satis creduli esse arguemur |
nec ipsa quę intra nos est, sanari filia poterit.
Est autem constantis animi repugnare cupiditatibus,
a bono instituto nunquam deflecti,
et cum semel ad colendam ęqui honesti-que uirtutem conuersus fueris,
nusquam ab ea discedere uelle.
Profecto qui sic
1195. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
intrepidus uitę finem expectabit,
spe certissima firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem |
et illam beatitudinem, quam nec fando exprimere |
nec cogitando possumus complecti.
Luc6
Nos ergo tantę mercedis cupiditate flagrantes,
cum sanctius uiuendi domum ędificare cęperimus ,
fundamentum eius supra petram stabiliamus.
et ipsam uirtutum structuram nec malignorum spirituum uenti concutere
poterunt
nec pręsentium aduersitatum flumina
1196. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
poterit.
immo cum in seculi huius pelago uela faciens frequenter naufragetur,
mergendum tandem in profundo inferni facile coniici potest.
Nunquam enim sic respicit ,
ut non cras deterior quam hodie sit.
Nos ergo ne quando ad ejus tam damnosam animi mobilitatem tam periculi plenam declinemus,
discamus post constantiam etiam fortes esse |
et iam de ipsa fortitudinis uirtute,
prout nobis diuinus Euangelii sermo suggerit disseramus.
1197. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
suam cum meretricibus
et ad inopiam redactus pauisse porcos.
Etenim substantiam nostram deuoramus,
cum per peccatum diuinę gratię lumen in nobis consumimus.
atque ita porcos pascimus,
rem gratam faciendo immundis spiritibus,
qui nos ad impudiciciam stimulant |
et si peccato inquinatos uiderint gaudent.
Peccare autem non tantum opere libidinoso foedo-que,
verum etiam turpi cogitatione possumus,
dicente Domino:
1198. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
gloriam semper fugiendam esse |
Saluator noster et exemplo monstrauit |
et pręceptis docuit.
Matth8
Descendens de monte leproso mundato iniunxit, ne cui diceret.
In hoc instruens |
oportere nos quidem beneficos esse erga proximum |
et tamen laudationes hominum non quęrere.
Luc5
Duobus quoque cęcis,
cum redintegratis oculis uisum eis contulisset,
comminatus dicitur,
ut cauerent ne quis sciat.
quanuis
1199. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
hic nunciari mandat,
quod in supra dictis tegi silentio pręcipit?
respondemus quia alibi de se tanquam de homine silentium imponendo iactantiam uitandam docuit.
hic autem quasi de Deo narrari oportere
non dissimulauit.
ut et nos quicquid bene agimus,
non ad nostram sed ad Dei laudem referamus.
itaque non dixit | "quanta ego", sed "quanta tibi fecit Deus".
Illud quoque qualiter accipi debeat,
nunc indagandum occurrit,
quod in Marco scriptum legimus:
Mar7
1200. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
|
sed quanto magis pręcipiebat ut tacerent,
tanto plus prędicabant |
et eo amplius admirabantur dicentes:
Bene omnia fecit,
et surdos fecit audire |
et mutos loqui.
pręcipiebat sane ut tacerent,
sed tamen prędicantes non increpuit.
Quo etiam nos opera nostra |
et ad laudem nostram latere uelimus |
et ad profectum aliorum non latere.
Sciebat enim ille,
cui etiam futura pręsentia sunt,
quia magis prędicaturi erant,
quod multis profuturum esset |
et nequaquam ex hac causa silentium imperabat,
sed ex ea, qua inanem
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Marulić, Marko (1450-1524) [1515], Iacobo Grassolario, iuris pontificii consulto, versio electronica (, Split), Verborum 274, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15150426].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
More search results (batches of 100) First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Last
Retrieve all occurrences (This may take some time to download) Click here for a KWIC Report
|