Your search found 5684 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 901-1000:

propior est quam esse creditur. Cum autem uenerit, non erit amplius poenitentię tempus, sed iudicii; iudicii, inquam, sicut districti, ita irreuocabilis, quo, quicquid decernitur, fine caret, siue bonum siue malum sit. Nos igitur inter utrunque infinitum constituti, perpendamus animo, dum licet, quam alterum horrendum sit, alterum concupiscendum, et ita nobis moderemur, ut hoc assequi, illud euitare ualeamus. Scriptum est

ęs alienum libenter dissolue, nemini fac, quod factum nolis tibi. Sapientum nitere consiliis, benedic Deo semper et ab eo dirigi pete. Ista quidem plenius in eo libro, qui Tobias inscribitur, recensentur. Sed nos pro tempore breuiter perstringimus, ut uel hinc cęteri patres discant talium potius institutionum quam multarum opum filios suos relinquere hęredes. Videndum quoque, ut deficienti animę succurrat proprii reatus dolor

et poenitentię moerore nobis opus esse, cum mortis instet dies, ut pleniore uenia peccatorum impetrata addantur nobis uitę anni, non quandoque finiendi, sed anni ęternitatis. Et ne corporis nostri mox dissoluendi nos conturbet conditio, Enoch et Heliam non mortuos, sed translatos fuisse Scripturę testimonio probatur. Vterque autem ambulasse cum Deo dicitur. Ita et nos quidem, si cum Deo ambulantes, hoc est, mandata eius obseruantes,

sed anni ęternitatis. Et ne corporis nostri mox dissoluendi nos conturbet conditio, Enoch et Heliam non mortuos, sed translatos fuisse Scripturę testimonio probatur. Vterque autem ambulasse cum Deo dicitur. Ita et nos quidem, si cum Deo ambulantes, hoc est, mandata eius obseruantes, mors occupauerit, transferemur in anima prius, postea et in corpore, non quo illi tunc translati sunt, sed quo ascendit Christus. Nihil igitur doleamus

redigique in puluerem, cum rursum quandoque reparanda in incorruptione et in gloria, si modo usque in finem fuerimus fideles. In sepulchro, ubi positus fuerat, Heliseus propheta proiectum hominis cadauer statim reuixit. Et nos Dei uiuentis uoce et archangeli iussu et nouissima tuba euocati non reuiuiscemus? Hinc etiam liquet sanctorum reliquias reuerenter esse habendas, quando quidem tanta uis eis inest, ut tactu ipsorum interdum

ad uitam suscitentur. Satis hęc de Veteri Instrumento. Noui quoque exempla inspiciamus! Omnis uirtutis fons atque origo Dominus noster Iesus Christus, uti uiuendo, quomodo uiuere, ita moriendo, quomodo mori debeamus, nos erudiuit. Mortuus est pro salute nostra, ut nec nos pro salute proximorum mori recusemus. Pro inimicis orauit, ut et nos dimittamus, siquid habemus aduersus alterum. Animam Patri commendauit, ne nos quoque discedentem

Noui quoque exempla inspiciamus! Omnis uirtutis fons atque origo Dominus noster Iesus Christus, uti uiuendo, quomodo uiuere, ita moriendo, quomodo mori debeamus, nos erudiuit. Mortuus est pro salute nostra, ut nec nos pro salute proximorum mori recusemus. Pro inimicis orauit, ut et nos dimittamus, siquid habemus aduersus alterum. Animam Patri commendauit, ne nos quoque discedentem animam Deo commendare prętermittamus, a quo illam

origo Dominus noster Iesus Christus, uti uiuendo, quomodo uiuere, ita moriendo, quomodo mori debeamus, nos erudiuit. Mortuus est pro salute nostra, ut nec nos pro salute proximorum mori recusemus. Pro inimicis orauit, ut et nos dimittamus, siquid habemus aduersus alterum. Animam Patri commendauit, ne nos quoque discedentem animam Deo commendare prętermittamus, a quo illam accepimus. In alieno monumento condi uoluit, ne confundamur, si non

quomodo mori debeamus, nos erudiuit. Mortuus est pro salute nostra, ut nec nos pro salute proximorum mori recusemus. Pro inimicis orauit, ut et nos dimittamus, siquid habemus aduersus alterum. Animam Patri commendauit, ne nos quoque discedentem animam Deo commendare prętermittamus, a quo illam accepimus. In alieno monumento condi uoluit, ne confundamur, si non habuerimus propriam sepulturam. Quocunque loco humati fuerimus, Domini est terra et

eius. Syndone munda inuolutus est et aromatibus delibutus, ut ostenderet eos feliciter hinc discedere, qui puritatem cordis et odoramenta uirtutum secum ferrent. Die tertia resurrexit et cęlum ascendit, ut fidem faceret nos quoque resurrecturos cęlumque ascensuros, si tales in fine inueniemur, quales esse debere suo monstrauit. Et apostoli quidem omnesque reliqui martyres pro iustitia, pro ueritate, pro Christo morientes, pręstantissimum

quoque a corpore suo discessit. Exanime corpus diuinum spirare odorem coepit, omnia unguenta suauitate uincentem. Eadem hora diuersis in locis uisionibus quorundam, ad quantam ille beatitudinem translatus sit, liquido patuit. Nos eius humilitatem saltem in moriendo imitemur, quando quidem tantam in uiuendo sanctitatem assequi indigni sumus. Etenim Eusebius quoque, Cremonensis, eius discipulus, cum post illum mortem

uirum, decedere debere, nisi ante confessus communicatusque fuisset. Nolle enim confiteri arrogantis esse, nolle communicare — inobedientis. Si autem Augustinus poenitentię precationes cum fletu sibi peragendas putauit quid nos facere oporteat, qui in nullo ad eum comparandi sumus. Discamus tamen nunc maxime poenitendum dolendumque esse, cum periculum est, ne dolere incipiamus in ęternum. Benedictus abbas diem suum

a quo ad cęleste thalamum inuitata mox ire perrexit. Et tunc exanime corpusculum diuinum spirauit odorem, quia in odorem unguentorum Christi, dum uiueret, cuccurrit. Ad istorum igitur exemplum, quos modo commemorauimus, nos componentes, tunc pręcipue, cum a corpore secedendum est, humilitatem seruemus, poenitentiam agamus, precibus instemus, fidem, spem, charitatem nullo modo in nobis labascere patiamur. Quia ex fide uiuit iustus; et:

enim panis uerus, qui de cęlo descendit et dat ueniam mundo. Siquis ex ipso manducauerit, non morietur, sed uiuet in ęternum. Et quoniam maxime, cum uitę finis instat, leo ille rugiens modis omnibus ambit nos, ut deuoret, si aperte se ostenderit, facile contemnitur. Sin autem occulte dolis contenderit, solerti animi circumspectione opus erit, ut deprehendatur. Nam (ut alibi diximus) angelum lucis interdum malignus

Nam (ut alibi diximus) angelum lucis interdum malignus assimilat et callidis inductionibus fidem primum euertere nititur, ut subruto fundamento destruat in nobis ędificium uirtutum. Iccirco Apostolus: Licet nos — inquit — aut angelus de cęlo euangelizet uobis, pręterquam quod euangelizauimus uobis, anathema sit. Quamcunque igitur uersipellis bestia formam induerit, in quamcunque speciem se uerterit, siue

induerit, in quamcunque speciem se uerterit, siue angeli, siue hominis, siue sancti, siue etiam Christi, in hoc profecto agnosci poterit, si dicto factoue aliquo ab orthodoxę fidei ueritate per erroris anfractus abducere nos incipiet, si ab humilitate ad inanem gloriam fictis laudationibus errigere tentabit, si uenię spem terrore iustitię opprimere conabitur, si denique mentem nostram terrenarum fragiliumque rerum recordatione ab earum

puniantur illi, qui ad ęterna supplicia delegandi non sunt, sed potius temporalibus purgandi, ut expurgari eo demum regno digni euadant, in quod nihil intrabit coinquinatum, et in quo intrantes gaudeant et dicant: Probasti nos, Deus, igne nos examinasti, sicut examinatur argentum. Transiuimus per ignem et aquam, et eduxisti nos in refrigerium. Veritas ista ne in obscuro lateret, quorundam defunctorum manifestis apparitionibus

ad ęterna supplicia delegandi non sunt, sed potius temporalibus purgandi, ut expurgari eo demum regno digni euadant, in quod nihil intrabit coinquinatum, et in quo intrantes gaudeant et dicant: Probasti nos, Deus, igne nos examinasti, sicut examinatur argentum. Transiuimus per ignem et aquam, et eduxisti nos in refrigerium. Veritas ista ne in obscuro lateret, quorundam defunctorum manifestis apparitionibus illustrata est

demum regno digni euadant, in quod nihil intrabit coinquinatum, et in quo intrantes gaudeant et dicant: Probasti nos, Deus, igne nos examinasti, sicut examinatur argentum. Transiuimus per ignem et aquam, et eduxisti nos in refrigerium. Veritas ista ne in obscuro lateret, quorundam defunctorum manifestis apparitionibus illustrata est perspicaciusque patet, quam ut argumentis ad se probandam indigeat. Nequa igitur huiusce

ita ut hęc iam se dehiscere uelle uidebitur, ut uiuos deglutiat, illud ruere, ut opprimat et ellidat. Tetra* sane omnia ista et terrifica nimis, et tamen pene nihil ad ea, quę secutura sunt. Pleraque enim talia iam et ante nos et nostra ętate contigere. Nouimus Italiam intestino bello sępe afflictam, peregrino uastatam. Audiuimus Hispaniam, Galliam, Germaniam, Britanniam inter se frequenter concurrisse, Pannonios quoque cum uicinis gentibus

pestilentia, fame perire, sed multo miserius infidelitatis errore et alicuius hereseos prauitate a ueritatis religione deficere. Et quia hic quidem maius periculum, iccirco Saluator noster haud parum nostri solicitus pręmonet nos et ait: Videte, nequis uos seducat! Multi enim uenient in nomine meo dicentes: Ego sum Christus, et multos seducent. O, misera utrorumque conditio et qui seducent et qui seducentur. Felices quidem sibi uidebuntur

Deum se et Christum impudenter improbeque mentietur. Mittet malignitatis suę satellites per prouincias et loca, qui dicant: Ecce iam uenit Christus. Venite ad adorandum illum! Quam futuram fallaciam pręsciens Dominus, cauere nos iubet, dum ait: Siquis uobis dixerit: Ecce hic est Christus aut illic, nolite credere! Si dixerint uobis: Ecce in deserto est, nolite exire; ecce in penetralibus, nolite credere! Cur ita? Quia non talis

uel Eunonii heresim erroremque incidamus, qui Filium Patri negant esse ęqualem. Scit ergo Iudicii et diem et horam ille, qui iudicaturus est, sicut et ille, qui omne iudicium dedit Filio et qui cum Filio unum sunt. Sed ob hoc nos diem illum ignorare uoluit, ut semper uerentes, ne forte is crastinus sit, quotidie occurrere illi parati simus. Itaque etiam post resurrectionem suam de ipso die interrogantibus Discipulis respondit: Non est uestrum

usque diem, qua ista scribimus, computantur duo milia quadringenti triginta septem anni. Quod si tam multo nobis propior factus sit Iudicii dies, quam illis fuerat, qui tot ante seculis proximum uicinumque denunciarint, certe nos eundem iam ad ianuam, iam in limine esse et dicere et credere possumus. Verum, ne incerta pro certis asserere uideamur, concedamus, quod non ita prope sit dies ista, quia mille anni in conspectu Domini tanquam dies una; dum

tandem aliquando resipiscerent atque ad se redirent oculosque a terra sublatos in cęlum errigerent et non cum pharaone obdurati ac semper in omne nefas procliui pręcipitesque mergerentur in profundum. Nos illis relictis, quoniam et ipsi se reliquerunt, ad diem istum subeundum gnauiter accingamur. Quem quidem uenturum non dubitamus, sed, quando ueniet, nescimus. Vt autem ea quoque parte certus sit, qua incertus est, quotidie

formidabilis atque horrendus iudicis Christi aduentus cunctis, qui tunc in terra erunt, apparebit, sed illis pręsertim, qui damandi sunt, quis fando exprimere possit? Quia tamen hoc impensius consyderare plurimum expedit, nos, ut possumus, adhuc indicare pergemus. Verum ita sit, ut non meis uerbis aut humanę sapientię argumentis quicquam affirmem, nequis minus credibilia putet, quę audit, sed diuinarum testimoniis utar Scripturarum eaque

quorum pellibus tectus frigora ridere posset. Dedi ęs, ferrum, plumbum, argentum, electrum, aurum, gemmas. Et ipse pro omnibus his non obediuit tibi.« Arguet illum MARE, arguent flumina, arguent lacus et dicent: »Nos quoque tuum opus sumus, Deus, et te uolente piscibus aluimus hominem hunc et dorso nostro nauigia eius tulimus, potum, salem, lauacrumque ministrauimus, aquas, quibus ab incendio se defenderet et quibus arescentes agros

tam expauescenda esto refugium nostrum, Redemptor noster, ne metu concussis fides titubet, spes deficiat, charitas languescat. Commoueantur bestię et homines, qui te ignorant, et montes et muri subuertantur! Non commoueamur nos neque subuertamur neque a te usquam discedamus neque ui ulla separemur! Utinam — inquit Esaias — dirumperes cęlos et descenderes, a facie tua montes defluerent, sicut exustio

utrosque discernente: Ipse Dominus — inquit — in iussu (tubę) *om. et in uoce archangeli et in tuba Dei descendet de cęlo. Et mortui, qui in Christo sunt, resurgent primi. Deinde nos, qui uiuimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obuiam Christo in aera. Et sic semper cum Domino erimus. Mali ergo in terra, quam dilexerunt, relinquentur, boni autem cęlum uersus in sublime

scriptum esse: Multi de iis, qui dormiunt in terrę puluere, euigilabunt, alii in uitam ęternam, alii in opprobrium, ut uideant semper. Nec ignorares Osee prophetam idem astruere, cum dicat: Viuificabit nos post duos dies, et die tertia suscitabit nos. Et uiuemus in conspectu eius. Sciemus sequemurque, ut cognoscamus Dominum. Sicut enim in Adam morimur, ita in Christo, qui die tertia resurrexit, uiuemus. Ipse mortis

in terrę puluere, euigilabunt, alii in uitam ęternam, alii in opprobrium, ut uideant semper. Nec ignorares Osee prophetam idem astruere, cum dicat: Viuificabit nos post duos dies, et die tertia suscitabit nos. Et uiuemus in conspectu eius. Sciemus sequemurque, ut cognoscamus Dominum. Sicut enim in Adam morimur, ita in Christo, qui die tertia resurrexit, uiuemus. Ipse mortis nostrę destructor est, ipse et resurrectio

est, quod Deus ęternus facere non possit; quippe qui in cęlo et in terra omnia, quęcunque uoluit, fecit, qui dicit, et facta sunt, mandauit, et creata sunt, denique, per quem omnia facta sunt et sine quo factum est nihil. Nos itaque, qui catholicam ueritatem plena fide sequimur, sic resurrectionem futuram mente agitemus, ut prius nobis resurgere a uitiis curę sit. Male illam expectat, qui hanc, quę prior esse debet, non peregerit. Beatus

exprobrantium, diros rugitus ingentesque minas. Quomodo deinde non etiam ob hoc supramodum confundentur, quia iam nihil absconditum erit, quod non sciatur, nihil occultum, quod non reueletur, dicente Apostolo: Omnes autem nos manifestari oportet ante tribunal Christi, ut referat unusquisque propria corporis, prout gessit, siue bonum siue malum. Et in Veteri instrumento de scelesto homine scriptum est: Reuelabunt cęli iniquitatem

quam inferni flamma torquebit. Ad hęc etiam iustorum gloriam uidentes turbabuntur, stupebunt ac dicent: Hi sunt, quos habuimus aliquando in derisum et in similitudinem improperii. Nos insensati, uitam illorum existimabamus insaniam et finem illorum sine honore. Ecce quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est. At nos, ubi decidimus? Quo perduxere nos

in derisum et in similitudinem improperii. Nos insensati, uitam illorum existimabamus insaniam et finem illorum sine honore. Ecce quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est. At nos, ubi decidimus? Quo perduxere nos concupiscentię nostrę, delicię molles, lauta conuiuia, obscoenę libidines, auarę opes, blandi sopores, ignaua ocia, ioci, risus, luxus, luxuria, uoluptas? Illa ocyssime

improperii. Nos insensati, uitam illorum existimabamus insaniam et finem illorum sine honore. Ecce quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est. At nos, ubi decidimus? Quo perduxere nos concupiscentię nostrę, delicię molles, lauta conuiuia, obscoenę libidines, auarę opes, blandi sopores, ignaua ocia, ioci, risus, luxus, luxuria, uoluptas? Illa ocyssime desiere, et successit nunquam

statim natos aboleuit mors, uel adultos oppressit ualitudo, uel angustiauit egestas, uel despoliauit et in seruitutem captiuos abduxit hostis? Cur uis aliqua non afflixit, non uexauit, ut aliam uitam, alios mores instituere nos cogeret quam eos, pro quibus ista patimur? O, si mors in igne illo esset, ad quem compellimur, quam libenter in eum irrueremus, ut sic consumptis fugere supplicia ęterna liceret! Sed hoc omnino supra quam cogitari potest

quos coluimus? Ecce Crucifixus, quem contempsimus, ipse est Deus. Ecce illi, quos eum confitentes occidimus, nostri nunc iudices sunt. Cernebamus in illis miracula, et putabamus maleficia. Illi pro ueritate moriendo uicerunt, nos eos persequendo perimendoque defecimus. Et, quia mendacium secuti sumus, merito nunc ad inferna relegamur, una cum ipsis fatuitatis nostrę diis cruciandi.« Tunc et qui uarias hereses asserere

sectatores inter se uicissim lacessentes alii aliis proprium dogma exprobrabunt: Vę miseris nobis! Deprauauimus enim sensum Scripturarum, peruertimus ueritatem, induximus errorem, ubi non erat error. Nunc gehenna nos excipiet, non ut corrigat, sed ut puniat, et sicut hactenus animas nostras, ita deinceps etiam corpora simul atque indesinenter exurat. Sic et unumquenque sua scelerum accusabit conscientia, et communis infelicitas ad

esse Eumorphi quoque Romani, Gallę uiduę filii, exemplo probari potest. Qui cum animam ageret, clamare coepit dicens: »Pergite cito accersitum mihi Stephanum Optionem. Ecce enim nauis ambos nunc ad Siciliam uectura in portu nos pręstolatur. Iam ora soluit, iam uela suspendit.« Insanire putabatur, donec rursus morantes famulos increpans: »Non insanio — inquit — agite, iam ite, si libet, et quod uos uolo, perficere ne cunctamini!« Dum eunt,

adhesionemque tantum interpretatur dicens: »Deorsum deprimit carnis lasciuia, sursum attollit elemosina.« Ex iis autem duobus quid in Stephano magis excelleret, incertum erat. Ideo nec totus mergi uisus est nec totus emergi. Nos inde discamus non sic incedere, ut labamur, cum tam atra et sęua sit perditionis ęternę uorago cumque tam uirosam exalet mephitim, ut non minus foetore ipso cruciet quam uortigine fremituque ruentium aquarum.

bestiam effugasset, insuper uitam se aliam, si conualesceret, inchoaturum polliceri terrenaque omnia contempturum. Conualuit et, quod promiserat, pręstitit, tam sancte posthac uiuens, quam antea petulanter. Timeamus et nos crudelissimum hunc draconem, qui non tantum caput, sed totos penitus cupit deglutire, totos perdere et in ardentem flammis alueum demittere, ut ueluti fornace conclusos torreat semper et excruciet. Cuius quidem

gloria tua. Denique nullus erit ibi liuori locus, ubi perfectus amor etiam minores pręstantioribus aliorum bonis ita gaudere compellet ut suis. Rursum idem apostolus omnia beatitudinis insignia in Deum referens ait: Nos uero omnes reuelata facie gloriam Domini speculantes, in eandem imaginem transformamur a claritate in claritatem, tanquam a Domini spiritu. Et iterum: Saluatorem expectamus — inquit — Dominum

recipit donata. Hic certe sine illius munificentia ac liberalitate stare non posset. Ille uero nulla huius ope indiget neque quicquam pro quotidiana beneficia repetit, sed etiam multa bona largiendo ad plura possidenda sursum nos inuitat seque nobis ultro offert. Et, si per uiam, quę ad illum ducit, contenderimus, bonis eius perfruemur. Cuius quidem pulchritudinem Propheta admiratus dicebat: Domine, dilexi decorem domus tuę et locum

quod credere debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare: In illo die — inquit — uos cognoscetis, quia ego sum in Patre meo, et uos in me, et ego in uobis. O, immensam erga nos diuinę bonitatis charitatem! In hominibus manere dignabitur, ut ab hominibus cognoscatur, cognitus uideatur, uisus beatos efficiat. Vnde sequitur: Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Et ego diligam eum, et

manere dignabitur, ut ab hominibus cognoscatur, cognitus uideatur, uisus beatos efficiat. Vnde sequitur: Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Et ego diligam eum, et manifestabo ei meipsum. Diligit nunc nos Dominus, ut credamus, postea diliget, ut, quod credidimus, manifeste uideamus, qua scilicet uisione et angeli semper uident faciem Patris, qui in cęlis est. Dabit ergo nobis credentibus paracletum spiritum, ut maneat

et angeli semper uident faciem Patris, qui in cęlis est. Dabit ergo nobis credentibus paracletum spiritum, ut maneat nobiscum in ęternum, spiritum ueritatis, quem mundus non potest accipere, quia non uidet eum nec scit eum. Nos autem cognoscemus eum, et apud nos manebit, et in nobis erit. I nunc, insane seculi amator, dilata tibi honorum philacteria, magnifica iactantię tuę fimbrias, cumula opes, posside regna, impera terrarum orbi! Nunquam tam

qui in cęlis est. Dabit ergo nobis credentibus paracletum spiritum, ut maneat nobiscum in ęternum, spiritum ueritatis, quem mundus non potest accipere, quia non uidet eum nec scit eum. Nos autem cognoscemus eum, et apud nos manebit, et in nobis erit. I nunc, insane seculi amator, dilata tibi honorum philacteria, magnifica iactantię tuę fimbrias, cumula opes, posside regna, impera terrarum orbi! Nunquam tam magnus eris, ut te conferre possis

Hic magister noster, hic dux, hic Dominus, hic omnium sequentium se Saluator est. Quomodo autem eum sequi oporteat, et ipse docuit et sanctorum suorum egregia pręclaraque exempla, quibus totum opus istud contextum est, satis nos abunde instruxerunt. Horum itaque, dum licet, dum res tempusque suppetit, uestigiis insistamus, ut, ubi illi sunt, et ipsi simus. Non declinemus neque ad dexteram neque ad sinistram, non pes titubet, non mens uacillet!

fide, spe firma, forti magnoque animo uiam salutis ingrediamur! Modicum laborabimus, multum metemus. Accipiemus enim, sicuti scriptum est, regnum decoris et diadema speciei de manu Domini, Dei nostri. Ipse dextera sua teget nos et in brachio sancto suo defendet nos. Ipse ponet consolationem lugentibus Syon, dabit coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu moeroris. Ipse sustollet nos super altitudines terrę, in

uiam salutis ingrediamur! Modicum laborabimus, multum metemus. Accipiemus enim, sicuti scriptum est, regnum decoris et diadema speciei de manu Domini, Dei nostri. Ipse dextera sua teget nos et in brachio sancto suo defendet nos. Ipse ponet consolationem lugentibus Syon, dabit coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu moeroris. Ipse sustollet nos super altitudines terrę, in hęreditatem inęstimabilium

Dei nostri. Ipse dextera sua teget nos et in brachio sancto suo defendet nos. Ipse ponet consolationem lugentibus Syon, dabit coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu moeroris. Ipse sustollet nos super altitudines terrę, in hęreditatem inęstimabilium diuitiarum regnique cęlestis. Ibi erit — ut Esaias ait — mensis ex mense, sabbatum ex sabbato; nullus denique finis,

1.
1.1  Nos modo, si quemquam dederit fortuna secundum,
1.2  Conquerimur, laeti si quis at hostis adest.
1.3  Iam nitidas nostris labris non

1.8  Personat et cornix tristia signa canit.
1.9  Non nisi nocturnum fas est mihi cernere tempus:
1.10  Vtque fugit lucem noctua, nos fugimus.
1.11  Si genus horrendae sortis quis nescit iniquum,
1.12  Inspiciat nostrae fata seuera necis.

1.24  Regna: decet maestos maesta tenere locos.
1.25  Signa iuuant alios felicia, Pallados arbor:
1.26  Nos cupimus Martis bella tremenda feri.
1.27  Vndique iam cupimus gladios a caede rubentes
1.28  Et simul horrisonas Martia signa

1.144  Mors o uenias misero nil metuenda mihi.
1.145  Hanc ego Tarpeiam nunquam confringere sperem,
1.146  Exclusit quae nos ad mala tanta foras.
1.147  Quo latites, Circe? Quo nos, Medeides herbae,
1.148  Aufugitis? Dominam reddite quaeso meam,

1.145  Hanc ego Tarpeiam nunquam confringere sperem,
1.146  Exclusit quae nos ad mala tanta foras.
1.147  Quo latites, Circe? Quo nos, Medeides herbae,
1.148  Aufugitis? Dominam reddite quaeso meam,
1.149  Quae mihi cor leuibus reddit penetrabile telis,

est illa mali spiritus quae funera semper
1.160  Suadet: et hei finem mortis habere negat.
1.161  Auxilium petimus, nostra nos luce dolentes:
1.162  Dura manet surdis auribus illa tamen.
1.163  Immemor est nostrae quam durae sortis iniqua;

1.193  Ille erit o quoties felix quotiesque beatus
1.194  Sumptibus alterius qui didicisse potest.
1.195  Nos tamen at nostrae ueniam praebebimus hosti,
1.196  Tot lacrimas et tot quae mala longa dedit.
1.197  Denique sit mea mors totum

1.205  Cum mare, cum terras lustraueris ordine longo,
1.206  Descendas nigri regna profunda Iouis.
1.207  Nos ubi tum cernes cum maestis uana gerentem
1.208  Saecula mundanam spemque fidemque leuem.

serta geres, genetricis praemia nostrae,
9.22  Praemia funereos non subitura rogos.
9.23  Quae modo nos ad te missit misit , sacrate poeta,
9.24  Vnus ut e nostris uatibus esse

20.31  Di te perpetuo tuosque patres
20.32  Collegis sophiae, uiris peritis,
20.33  Qui nos auspicio bono prosectis
20.34  Ornasti. Vigeat per omne tempus
20.35  Regnum pennigeri leonis almum,

31.25  Credendum est Phoebum nec non Amphiona muros
31.26  Argutae ad numeros aedificasse lyrae,
31.27  Suspicimus si nos miro properamine molem,
31.28  Surgere inauditae nobilitatis opus;
31.29  Suspicimus si nos annorum mille laborem

31.27  Suspicimus si nos miro properamine molem,
31.28  Surgere inauditae nobilitatis opus;
31.29  Suspicimus si nos annorum mille laborem
31.30  Sumptibus et modicis crescere forte breui.
31.31  Quem non tempus edax, tormenta nec hostica

31.64  Qui ratione, fide consilioque facit.
31.65  Lucida frons et quae possent hilarare tenebras
31.66  Lumina nil nigrum nos meminisse sinunt.
31.67  Omnia magnifico facit hic clarescere uultu,
31.68  Omnibus arridens, omnia laeta facit.

31.143  Automedonteis nisi concitaretur habenis,
31.144  Illius forsan mentio nulla foret.
31.145  Nos quoque qui liceat non sumus in ordine tales,
31.146  Grandibus ut paruas aequiperemus opes:
31.147  Quid sine conspicuo faceremus

iste quis est? Duro qui tempore nobis
32.26  Iussit abire famem. Dandulus iste quis est?
32.27  Dandulus iste quis est? Quo nos hic uiuimus omnes.
32.28  Quisquis is est, uiuat Dandulus iste precor.

42.21  Belliger, aduersus Turcas Vngaria quantis
42.22  Viribus exsurgit, Calliopea, refer:
42.23  Nos Venus et Veneris gratissima cura Cupido
42.24  Seuocat a duro carmine: blanda canam.
42.25  Quare ego sacra sequar sacrae uexilla

45.15  Nomen aeternum memorans per aeuum
45.16  Fama loquetur.
45.17  Nos tibi ciues Spalatensis urbis
45.18  Mente deuota modulantis oestri
45.19  Dicimus laudes merito decentes,

45.32  Sic nitet alba.
45.33  Antoni princeps uerecunde, dormi.
45.34  Dormias tutus, bone nos Canalis;
45.35  En regit, pascit, fouet atque seruat
45.36  Te duce Marcus.

46.188  Aut fierent saeuae saeua pericla necis.
46.189  Viuere quis nostrum tam duro tempore posset
46.190  Ni uigil hic, qui nos praemonuisset, erat.
46.191  Ergo salus nostra est, columen, tutela Capellus,
46.192  Vita, fides, animus, dux, medicina, quies.

manibus mors nostra suis fuit, ergo salusque;
46.202  Omne bonum dedit hic, reppulit omne malum.
46.203  Di sibi concedant quod nos non possumus ipsi,
46.204  Quicquid e laurigero principe dignus erit.
46.205  Di faciant uobis, quis consultantibus iste

graues circumstant undique turmae;
50.20  Classis en ab alto gurgite saeua uenit.
50.21  Barbarus haud aliter truculentus obambulat hinc nos,
50.22  Inde petit muros, quaeritat inde gradum.
50.23  Martius occluso lupus instat ut omnis ouili

53.35  Tam cito raptus abis, abiit tecum omnis honestas
53.36  Et probitas uitae religioque fides.
53.37  Nos sine te laeti nequaquam uiuimus; auget
53.38  Tot mala nostra tuae facta ruina fugae.
53.39  Viuimus et si uis nostram

Haec Phaethonteas meruissent saecla fauillas
59.28  Phlegraeasque faces. Tua sit clementia nati,
59.29  Mollior ira tui. Non nos neque crimina cernas
59.30  Nostra, sed, oh miseri proprio qui sanguine mundi
59.31  Abluit omne scelus. Cernas quod nostra

sed, oh miseri proprio qui sanguine mundi
59.31  Abluit omne scelus. Cernas quod nostra creauit
59.32  Corpora more sui, qui nos in sede locauit
59.33  Elysia, ualidi confringens claustra barathri.
59.34  Semina tolle precor laedentia, lurida pestis

59.36  Virgo decus. Rabidi fugiant mala toxica morbi;
59.37  Sarmaticis Geticisque procul regionibus instent.
59.38  Nos tibi turicremis faciemus munera uotis
59.39  Plena; peregrinis statuet tibi templa columnis
59.40  Aspalatum; uario resonabit carmine

60.15  Omnia diuino uoluuntur ab ordine, mundus
60.16  Et cum mundanis forma caduca bonis.
60.17  Anne uides quod nos nostri genuere parentes,
60.18  Nos sumus inde patres, filius inde nepos.
60.19  Publicus hostis ad haec nulla oblectamina uitae

60.16  Et cum mundanis forma caduca bonis.
60.17  Anne uides quod nos nostri genuere parentes,
60.18  Nos sumus inde patres, filius inde nepos.
60.19  Publicus hostis ad haec nulla oblectamina uitae
60.20  Suggerit, horrisonas incutiendo

60.20  Suggerit, horrisonas incutiendo minas.
60.21  Nocte dieque dolor, circum discrimina mille,
60.22  Mille sonant; hinc nos angit et inde metus.
60.23  Tempora temporibus subeunt grauiora; moramur
60.24  Vix intra muros, nec licet urbe mori.

79.36  Per iuga, per salebras insuetasque uias.
79.37  Prouehimur nudi, uinctis post terga lacertis,
79.38  Quam procul a patrii nos regione soli.
79.39  Omnia plena madent lacrimarum fontibus, urgent
79.40  Nos mala

a patrii nos regione soli.
79.39  Omnia plena madent lacrimarum fontibus, urgent
79.40  Nos mala tot, luctus perpetuusque dolor. Turcarum erga cultum veri Dei irreverentia:
79.41  Turba ferox urunt rapidis quaeque obuia flammis:

suo.
79.81  Parcere commissis non dedignabere nostris,
79.82  Omnipotens, fateor, nos meruisse necem. Veniae exoratio:
79.83  Da potius letum quam tot dispendia uitae:

79.83  Da potius letum quam tot dispendia uitae:
79.84  Non licet ulterius tanta pericla pati,
79.85  Qualiter anne uides in nos tua uiuit imago;
79.86  En tua sub nostra stigmata fronte nitent.
79.87  Nos tua forma sumus, diuino semine nati;

79.85  Qualiter anne uides in nos tua uiuit imago;
79.86  En tua sub nostra stigmata fronte nitent.
79.87  Nos tua forma sumus, diuino semine nati;
79.88  Ipse suum nomen, Christe, tuere precor. Auxilii per

uides quantis miseri submergimur undis,
79.116  Quam tetrica positi conditione sumus?
79.117  Anne uides quantis premimur nos casibus ecce,
79.118  Damnorum extremus quam prope limes adest?
79.119  Quod petimus dabitur; uotorum summa piorum

79.157  Te celebrant uotis laetum paeana canentes;
79.158  Te seruatorem constituere suum.
79.159  Nos quoque uitales Chlissa qui ducimus auras
79.160  Pendet et a cuius nostra salute salus,
79.161  Offerimus dignas tanto pro munere

79.165  Vna dies Chlissam seruauit sola, salutem
79.166  Omnibus et nobis praestitit una dies.
79.167  Viuimus hic quod nos, tribuit tua mansuetudo;
79.168  Quod procul hostis abest, haec tua cura fuit.
79.169  Quod sperare tuus suasit meliora Iacobus,

Cur hoc? quia statutum est hominibus semel mori: Stat sua cuique dies, breve et irreparabile tempus Verg. Aen. 10, 467-468 ; et quia haec vita mors est potius dicenda quam vita: quotidie enim morimur: quotidie aliqua pars vitae nostrae deficit et minuitur et quum nos crescimus, vita ipsa decrescit; Cf. Sen. ep. 24, 20. quom igitur tum homines mori incipiant tumque mori desinant quum et vivere oportuit si vellent desinere mori ut etiam desinerent vivere et non vivunt semper ne moriantur semper. Placuit igitur auctori nostro deo nos

quum nos crescimus, vita ipsa decrescit; Cf. Sen. ep. 24, 20. quom igitur tum homines mori incipiant tumque mori desinant quum et vivere oportuit si vellent desinere mori ut etiam desinerent vivere et non vivunt semper ne moriantur semper. Placuit igitur auctori nostro deo nos exuere morte ut etiam non viveremus, et deinde vitam solam nobis reddere absque morte ut solum viveremus et non moreremur, ut semper proficeremus, aut certo eodem in statu permaneremus, nunquam autem deficeremus, nunquam minueremur. Ecce partes extinctum atque inane

eruditissimo atque sapientissimo, et Damiano fratre eius apud honoratos Misyae inferioris principes viro honoratis, nec non et patriae tuae inclitae valeas ut coepisti esse gloriae perpetuoque splendori, et maiores tuos paene invictos virtutibus et celebri fama superare. Nos, patres optimi una secum pias preces orationumque suffragia pro huius animae expiatione, ut et nostro adunetur piaculo ad ipsum altissimum, supplices porrigamus quo et ipse nostra intercessione felix effectus pro nostra faelicitate exoret, ut et ipsi superas illas

Vnica quae celso mortalia iunxit Olympo,
3.42  Quae miscet superis inferiora polis.
3.43  Per quam terrigenis dantur commercia caeli,
3.44  Per quam caelicolis nos sumus, ecce, pares.
3.45   Quis non pro fuluo terram contemneret auro,
3.46  Quis non pro gemmis uilia quaeque daret?
3.47  Vt uaga Ledaei tetigerunt sydera fratres,

Speramus nempe eorum mira inuisibilique opitulatione, et hęc et ea quę deinceps, siue de diuinis, siue de humanis ceterisque rebus scribere, aut litteris posteritati mandare decreuimus facile expedire, atque utiliter simul, ac foeliciter perficere et consumare: circa quam profecto materiam et nos alias dum in florentissima urbe legeremus: quam animo menteque semper gerimus: et singulari dilectione prosequimur: insudauimus, atque plerosque eximia eruditione uiros magnopere insudasse nouimus: uerum assidua amicorum discipulorumque adhortatione ac precibus ultra causas superius enarratas

ipsos, nec non et urbem uestram, liberos uestros et omnia uestra conseruent et foueant, in uiamque pacis et uerę foelicitatis dirigant, et res uestras semotis malis et periculis uniuersis adaugeant, et ad uota optata animos uestros conducant. Accipietis autem non quidem meas, sed communes inter nos nuper habitas sententias, dum diuino quodam numine simul in ęde uirginis ornatissima adessemus: sicuti ergo inter nos de his habitus extitit sermo, ita ipsum in presentia describimus. Et primo libro ea, quę primo congressu disputauimus

dirigant, et res uestras semotis malis et periculis uniuersis adaugeant, et ad uota optata animos uestros conducant. Accipietis autem non quidem meas, sed communes inter nos nuper habitas sententias, dum diuino quodam numine simul in ęde uirginis ornatissima adessemus: sicuti ergo inter nos de his habitus extitit sermo, ita ipsum in presentia describimus. Et primo libro ea, quę primo congressu disputauimus exposui, secundo autem libro ea quę secundo congressu et ita deinceps. Sed quid in his moror? Communem disputationem pariter

animi, cui uultu arridet honoro
17  Gloria, cui se addit gressu Fortuna sequaci,
18  Fortunae splendor, splendori numen, id ipsum
19  Nos sequimur, tua uenimus et post signa clientes.
20  Singula quaeque sua naturae sponte feruntur.
21  En urbs illa tibi se dedicat inclyta claro

R. E. Cardinali uidendum probandumque delegauit. Viro plane tum doctrina singulari, et auctoritate magna, tum gratia et uitae probitate praecipua, pontificios inter senatores primario, qui laudat illud enixe, magnopere admiratur. Nos autem hic in urbe moram trahemus, donec ab impressoribus dies noster elucescat omnibusque sui uolentibus copiam faciat, quod ut breui fiat operam nauamus. Bene uale.

pace per inducias quadam naturae confederatione mutuo, ac pari nexu promiscua teneatur. Semen dissidii causas et diuortii et foederis abrumpendi, et corporis dissoluendi occasionem quaerit; siue enim frigida calidis, siue humida siccis praeualent; iusta illa proportione ac symetria qua nos ad libellam et amusim ratio naturae formauit dissidenti atque confusa nostrum etiam corpus confundi dissidere, labefactari, fatiscere, ac penitus corrumpi necesse est. Vt enim cum nostra principia in amicitiam recipiuntur nascimur, uegetamur, sentimus, sic quondam intestino

summa foelicitas, ut merito decantare possim:
Candidus insuetum miratur limen Olympi
Sub pedibusque videt nimbos et sydera Janus. Quod si dolemus, nos magis quam illum diligimus, ut qui nostra, non illius incommoda atque detrimenta, illius iucundissima consuetudine atque dulci praesentia orbati, deploramus magisque nostram utilitatem quam illius foelicitatem atque amicitiam

acciderit lugemus, divinae claementiae et ipsius foelicitatis ingrati atque maligni interpretes sumus. Quo vero gradu itinere prioris vitae, quo ductu atque auspicio virtutum ad hoc aeternum decus pervenerit, illum laudandi, nos consolandi, posteros erudiendi gratia paucis percenseamus; neque ab re sit externa commoda et corporis dotes quasi pedisequas et asseclas virtutum et quaedam animi mancipia pro tempore internumerare, ut ostendamus non minus fortunam

Bibliographia locorum inventorum

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Dragišić, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499], De natura angelica, libri principium, versio electronica (), 1777 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [word count] [dragisicjang].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report