Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: deInde Your search found 2016 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-2016:1. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Deo amabilis
2. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Section] coepisset, patria profugus se recepit in hasce insulas, ab littore Apuliae haud ita late interjecto mari disjunctas, quas olim Veteres appellabant Diomedaeas, quod illuc Diomedes Rex Aetoliae post Trojam excisam appulerit, ibique, postquam aliquot annos regnasset, ut ferunt, diem suum obierit. Deinde vero cum tres numero essent, modico interfluente Euripo discretae, ex eo Trimitum, seu Trimitarum insulae nominari coeperunt; quamquam verius eas
3. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Section] Quo illi viso, jussuque mirifice laetus nihil morae interposuit, quin extemplo Virginis mandata exsequeretur. Ergo simulatque locum sibi divinitus ostensum pervenit, nihil prius sibi faciendum censuit, quam ut templum exstrueret, quod Deiparae in coelum assumptae titulo exornavit. Hoc templum deinde saeculo quarto jam inito Alexander quidam Episcopus veteri solemnique ritu consecravit, cum S. Sylvester Romanum Pontificatum gereret, imperium vero Constantinus Magnus administraret. Joannes autem asperrimae vitae institutum aggressus brevi apud incolas magnam virtutis et sanctimoniae
4. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 212 | Paragraph | Section] iam peracta, conuocato presule iam memorato, Cęterisque ministris ordinis diuini, V. idus mensis. Octubris, eandem consecrari rogauimus, ad cuius sollempnitatem quam plurimi Spalatinorum Chroatorumque uirorum gratia remissionis seu absolutionis uenerunt. Deinde auctoritate duce diuina prephatus archiepiscopus cum cęteris sibi astantibus ministris pro dotis eiusdem ęcclesie nos exigere cepit. Nos uero pro uiribus et nostro posse quęcumque tamen necessaria eiusdem dei seruis
5. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 217 | Paragraph | SubSect | Section] §. 281: compa(ra)ui. 185 R. 132: Radana, ali u b.
59, 137: rarara.
218
6. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 217 | Paragraph | SubSect | Section] galetas uini pro fine; coram eidem Iacobo
Marstico, Ueliaco13-5 cum filio suo, Gregorio podzuppo,
Vcha, Cotino.
7. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 217 | Paragraph | SubSect | Section] Coram presentia
Dobromiri fili Saraceni, et filio Tripuni Zurra, Priuet
Dedo
8. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] maxima multitudo populi esset, cum eis, fecit pacem, caeperuntque se utrique populi valde inter se diligere, id est Gothi, qui et Sclavi, et Vulgari, et maxime quod ambo populi gentiles essent, et una lingua esset omnibus, deinde Vulgari iam ex omni parte securi, construxerunt sibi villas et vicos, et inhabitaverunt terram, quam caeperunt usque in praesentem diem. VI
9. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cursum aquarum, quae a montanis fluunt, et intrant in mare contra meridianam plagam, Maritima vocavit; aquas vero que a montanis fluunt contra septentrionalem plagam, et intrant in magnum flumen Donavi, vocavit Surbia. Deinde Maritima in duas divisit provincias: a loco Dalmae, ubi rex tunc manebat, et synodus tunc facta est usque ad Valdevino vocavit Croatiam Albam, quae et Inferior Dalmatia dicitur, cui Inferiori Dalmatiae consensu domini
10. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] XXIX Cresimirus autem frater eius cum avunculo pugnantes praedaverunt Uscople, et Lucca et Preva, banus autem Bosnae videns quod ante eos stare nequibat ad pugnam, fugit ad regem Ungariae, deinde Cresimirus caepit totam Bosnam, et dominavit eam. Defuncto etiam patre matris suae dominavit Croatiam Albam. XXX Eo tempore
11. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] XXX Eo tempore defunctus est Bulgarorum imperator Petrus nomine, qui sedebat in civitate Magna Preslava, et Graecorum imperator congregans validam fortitudinem gentis suae, obtinuit totam Bulgariam, suoque subiugavit imperio, deinde reversus ad polatiam suam, reliquit suum exercitum. Hi autem, qui praeerant exercitui venientes cum exercitu caeperunt totam Rassam provinciam. Iuppanus etiam Rassae fugit et venit ad regem
12. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tradidit ei filiam suam in uxorem. Celebratis itaque nuptiis filiae suae more regali, constituit imperator Vladimirum in regem et dedit ei terram, et regnum patrum suorum totamque terram Duracenorum. Deinde misit imperator ad Dragimirum, patruum regis Vladimiri, ut descenderet, et acciperet terram suam Tribuniam, et congregaret populum, et inhabitaret terram, quod et factum est. Vladimirus itaque rex vivebat cum uxore sua Cossara
13. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] accepto corpore, et sanguine Domini, crucem illam, quam ab imperatore acceperat, manibus tenens dixit: Orate pro me, domini mei, et haec venerabilis crux una vobiscum sit mihi testis in die Domini, quoniam absque culpa morior . Deinde osculata cruce dans pacem episcopis et flentibus omnibus egressus est ecclesia moxque a militibus ante ianuam ecclesiae percussus, decollatus est XXII die intrante maio. Episcopi vero tollentes corpus eius in eadem ecclesia, cum
14. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] terram, non bene erit nobis. Opprimet enim nos, sicut alii oppresserunt reges, qui patres et fratres eius fuerunt; occidamus ergo illum et iam non erit ex progenie istorum, qui opprimat aut perturbet nos, seu liberos nostros . Deinde dum sederent ad prandium, id ipsum mutuo repetebant. Cumquc incoluissent vino, surrexerunt ut eum occiderent. Qui, ut vidit, accepto ense suo, fugit in ecclesiam, stansque deintus evaginato gladio defendebat se. At illi de foris
15. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dum infirmus iaceret in lectulo, quidam de Tribunia, qui Scrobimesi vocabantur consilio inito venerunt, et interfecerunt illum iacentem in lecto, fratremque eius Predimirum capientes, similiter occiderunt, deinde quemdam constituerunt caput eorum et dominum nomine Domanech. Quo audito Myhala, et Saganec, et Radoslavus, fratres eorum, congregantes exercitum venerunt in Tribuniam, et comprehendentes homicidas illos diversis
16. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quo audito Myhala, et Saganec, et Radoslavus, fratres eorum, congregantes exercitum venerunt in Tribuniam, et comprehendentes homicidas illos diversis supliciis affligentes morte pessima peremerunt eos, sed Domanech cum aliquantis evasit. Deinde relinquentes ibi Saganech, Mychala, et Radoslavus reversi sunt in Zentam. Non post multum temporis Saganech timens et ipse reversus est in Zentam ad iuppanias suas. Domanech iterum venit, et intravit in Tribuniam. Videns autem
17. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] debellando obtinuit eam, atque possedit eam, posuitque ibi duos iuppanos de curia sua Belcano, et Marco, qui etiam iuraverunt ei, ut ipsi, et filii eorum essent specialiter homines regis Bodini et filiorum, vel haeredum eius, deinde coepit Bosnam posutque ibi Stephanum kncsium. Post haec potestate Francorum, qui erant in Durachium, et in tota terra Duracenorum, mortuo Riberto Guiscardo tulit, atque obtinuit rex Bodinus totam terram Duracinorum et
18. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Radaslavus, Lobari, et Bladimirus, praeterea Dragilus cum omnibus terrae suae intravit in Podgoream regionem, et obtinuit Onogoste, et alias plurimas iuppanias. Videns autem rex, quod prudenter se ageret, valde ei placuit. Deinde consilio Dragili congregans rex exercitum abiit in Rassa, et proeliando obtinuit eam, et depredavit, inveneruntque ibi Uroscium in custodia, in qua missus a parentibus fuerat, unde extrahentes illum dimisserunt iuppanum
19. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] annuit omnibus petitionibus, quas Spalatenses fecerant pro pacis federe componendo. Facta igitur conscriptione omnium, que hinc inde fuerant ex beneplacito stabilita, iurauit rex cum suis principibus, omnia firmiter obseruare. Postera uero die iurauerunt Spalatenses, primo quidem maiores, deinde iuniores, postea uulgus omne, ut Colomanno regi et eius posteris, ac regno Hungarie subiecti et fideles omni tempore permanerent. Tunc rex ciuitatem ingressus, ualde honorifice a clero et populo susceptus est. Et ea die procuratione affluenter a comuni suscepta confectisque ac traditis
20. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] et fideles omni tempore permanerent. Tunc rex ciuitatem ingressus, ualde honorifice a clero et populo susceptus est. Et ea die procuratione affluenter a comuni suscepta confectisque ac traditis emunitatis priuilegiis, profectus est.
21. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] petierunt eum a Bernardo archiepiscopo, ut pro eorum necessitatibus deberet cum eis aliquamdiu comorari. Quorum postulatione a Bernardo concessa, abiit Treguanus Tragurium ibique cum ciuibus conuersando mutuum contraxit amorem cum eis. Factusque est primo eorum tabellio, postmodum archidiaconus, deinde in episcopum est electus. Presentatus ergo Bernardo archiepiscopo, munus ab eo consecrationis accepit. Tunc demum cepit Traguriensem ecclesiam a rudimentis sue uetustatis ad nouam informationis normam paulatim reducere eamque ecclesiasticis instituere disciplinis. Erat enim uir litteratus et
22. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] anno redemptionis nostre millesimo ducentesimo septimo decimo, mense Augusto, uicesimo tertio die, aduenit Andreas rex ad ciuitatem Spalatinam. Exierunt autem processionaliter obuiam domino regi uniuersi ciues, omnesque forenses totaque turba sui exercitus, laudes ei altis uocibus concrepantes. Deinde clerus omnis olosericis super comptas induti uestibus cum crucibus et thuribulis procedentes usque posturium, prout regie magnificentie dignum erat pariter, concinnebant. Ipse uero illustris rex, uiso processionis cetu solempni, statim descendit de equo, magnaque suorum principum uallatus
23. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] redeundi cepit habere propositum, uerens se suumque regnum in tantum precipitare discrimen credensque de suo uoto pleniter Domino satisfactum, incipit cum omni comitatu suo ad patrie regredi fines. Noluit autem ulterius marinis se comittere casibus, sed per terram iter faciens, uenit Anthiochiam, deinde transiuit in Gretiam, ubi affinitate contracta cum Lascaro rege Grecorum ultra progreditur. Accepit enim filiam eius suo filio primogenito Bele in uxorem. Exinde peragratis Gretie finibus, ascendit in Bulgariam, ubi ab Oxano Bulgarorum rege detentus est, nec ante abire permissus, quam plenam
24. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] commodius sui regiminis officium exercere. Et tandem placuit habere domum comitis Grubesce pro publico palatio et pro hospitio suo. Tertia uero die fecit coadunari uniuersum populum ciuitatis et facta curia primo expediuerunt se nuntii exponentes sue legationis processum et exitum ostendentes. Deinde nuntii Anconitanorum Matheus de Girardo et Albertus legationem ciuium suorum, que erat pro Gargano, coram populo multis laudibus perorarunt. Post hec autem surgens Garganus, ut erat eloquens uir, multum lepide contionatus est. Et prestito sui regiminis iuramento, fecit uniuersam multitudinem
25. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] aliquatenus formidare, statim extracto gladio perimebant uel si quas uidebant ad seruiendum habiles, preciso totaliter naso, deturpata facie seruili ministerio deputabant. Pueros quoque captiuos ad se uenire iubentes, tale de ipsis ludibrium faciebant: primo seriatim eos consedere iubebant, deinde uocatis paruulis suis, dabant eis uiridium lignorum uectes singulas et tunc precipiebant, ut in capita percuterent miserabilium paruulorum, ipsi uero sedentes et crudelibus oculis intuentes, corridebant ad inuicem collaudantes eum, qui melius ictum uibrasset et qui unica percussione cerebrum
26. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] antique, iuramenti religione contempta, manifestos se hostes Venetis ostenderunt.
27. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 47 | Paragraph | SubSect | Section] copiosa turba ciuitatis suis fauorem impendere est egressa. Et quamdiu sic mutuo partes certantes, visa est quedam mulier, armata vsque ad fęmora, in mari sita et in potentia duorum lacertorum remum gubernatoris violenter eripuisse. Deinde remigatores videntes spiritu deficere videbantur. Siquis melius poterat, in magna pressura in mare saliebat. Quinque ex ipsis transnatarunt ad reliquas cymbas, que aliquantulum longius distabant. Unusque formosi aspectus iuuenis, qui ibi in dicto platho repertus extitit, qui
28. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 69 | Paragraph | SubSect | Section] eius laboris premium et tanti ignominiosi uituperii solutionem, quia idem rex inconsensisse arbitratur. Et nulla mora, ipso rege ibidem faciente, infregit treguam tertio intrante die Iulii, a partibus Iadrę amota militia discesit, in finesque Aurane suam callem cepit festinare, deinde aliquot dies ibidem ferre inducias ammoto vniuerso exercitu equitare non cessabat ad Panonię partes. Geminatur nunc obsessis dolor relictis agone nullumque ergo salubris consilii ualent perspicaciter pre tristitia speculari. Incedunt ut a uita
29. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 5 | Paragraph | SubSect | Section]
regis, qui obsidebat Vranam, per triduum ante se deviavit, et dominus Albertus electus prior, ductor dicti exercitus domini regis, in civitatem nonensem se reduxit. Et
qui per unam horam
Iadram ser-Matthaeus quondam ser Petri de Tragurio pro parte ser Ioseph, filii ser Colani de Tragurio consanguinei sui, ad contrahendum matrimonium cum filia mea Michlina et supradictis die et hora in domo mea, praesente ser Marco de Cippico de Tragurio et uxore mea Grubula, coepit primo meam, deinde statim filiae meae Michlinae manum, in nomine Spiritus Sancti, contrahendi illud matrimonium inter praedictos ser Ioseph et dominam Michlinam.
et nocte sequenti similiter fuerunt plures, et etiam nocte post
ser Stipe et Nico, fratres, filii quondam ser Petri de Zegis dicti Scilociach, ser Iacobus Sciobote, Thomas Zore filius Marmaz, Vitus Mazardich et Paparocich; et Augustinus quondam ser Nicolae Avelini, per Spalatenses a manu salva in civitate Spaleti fuit trucidatus et deinde pro maiori contemptu submersus in mari prope civitatem.
mihi, nescio cur, arrides, Pindola, semper?
quam tibi lingua gerit.
200. IN LUPUM
sensum, tot malis duratum reficiat, magisque notum fiat, belli huius causam maiorem esse quam bellum. Lustrum prope vicesimum, si apte memini circumagitur, quo Europae oras infesta Teucrorum arma, Deum, hominesque violatura pervolarunt, eaque post subactam plusquam brevi Graeciam, Macedoniae deinde ac Hungariae regna, praeterea Albaniae, item alias, ut dictu, ita et memoratu miserandas, plurimas terras, aliis super alias cladibus completas, superbo ludibrio, ruina, funeribus, servitute, religionis denique iactura, deformatas, in peregrinos ritus, mores, legesque ac infidae linguae
avisamentis, te utcunque solaremur, quibus imprimis certior fias, hac vice nos fortunae magis, quam animi possessione exutos; in caeteris, quae passi sumus, divino, non humano flagello, gloriam, laudemque tribuimus. Pridie penultimam Septembris ab Danubio, te vidente, castra mota fuere. Item deinde et provisum de omnibus, demum tam celeriter in hostem ventum est, ut prius perficere, quam sentire laborem videremur; laborem viae dicimus, non pugnae, nam de constantia pugnae, et ipsi hostiles oculi confiteri poterunt, vix unquam pertinaciorem contulisse. Equidem XVII. Oct.
pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc idem exstet animus, poterit habere et ipsa fortuna regressum. Ex Turcorum deinde manibus erepti, apud Despotum Rasciae ad hos usque dies restitimus, tanto videlicet tempore, ut in vigilia festi nativitatis Domini ad hunc locum in medium Dominorum Praelatorum et Baronum, ac Procerum regni Hungariae in eo ipso loco congregatorum venire potuerimus. Inter quos
sancti Bartolome apostoli
Certum vero habeas, nil me tibi in hac re finxisse,
sed rem ordine actam memorasse.
Demum Padum una cum navi rimis fatiscente attigeramus
triaque milia itineris perficiendi Ferrariam usque supererant, ibi una lembo conducta
Ferrariam sole iam ad occasum vergente adnavimus, urbem ac deinde habitationem
introgressi fame membris debilitatis satis aspere nihil prompti nos ad manducandum
reperisse ferebamus, fiala tamen vitrea, quam plenam vino tuae benignitatis cocus
vester repleverat, ille, ut nosti, brevis, qui, nescio, an iam magis creverit seu
potius decreverit. Sed haec
Sobote Dalmate epistola.
Superioribus diebus literis significavi illa, que rumore quodam ad nos referri
videbantur: secundum Macometum, Teucrorum principem superbissimum, ingenti cum
audacia Serviam invasisse. Parvo deinde interjecto tempore non rumore, sed veris
auctoribus hoc declaratum est; qui rei novitate
et periculi magnitudine exteriti ad nos venere
praecipuam habebat, gemmam uidelicet signatoriam, smaragdum quam gestabat auro
inclusam, opus Theodoris Samii, atque eam ex biremi longius prouectus cunctis
spectantibus in pelagus proiecit, non absque magno dolore. Paucis
deinde diebus piscator quidam insigni capto pisce eo Polycratem donauit; in cuius
uentre famuli eam ipsam, quam abiecerat, gemmam inuentam Polycrati detulerunt.
Qua re Polycrates admodum delectatus singula, ut gesta erant,
consilium, si dabitur facultas, uenienti occurrat morbo:
Sero nam medicina paratur
Cum mala per longas inualuere moras.
Deinde, si antecapere non est concessum, saltem tempestiuam adhibeat
medicinam, ut Prometheum illum Aeschyli monuisse Cicero scribit,
cui cum dictum esset:
"Atqui, Prometheu, te haec tenere existimo
mederi posse
quae prius putabat mala,
credere desinat.
Inducere autem poteris ut talia mala suspicari desistat si ea in
muneribus naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni
auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si
nulli quicquam mali
apponant; praeterea si ista, quae putantur mala, uel a plurimis uel a
Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia;
quippe cum id aetatis nihil
aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare.
Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis
absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis
nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime
auaritia a pudore non numquam adiuta, eruit te e
uolutabro suem , licet tu saepius
languidior illud repetas.
Exsurgenti primus labor uestiendi ornandique offertur. Petis deinde
aliquod ingratum opus, aut forsan gratum, sed laboriosum ac difficile; ibi eo
maceraris usque quo deficias, interim fame ac siti urgeris, nec eas amplius
tolerare ualens pergis ad potum ac cibum, quae aut insipida fastidis, aut si
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire
quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud
uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu
dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos inter se primo
domiciliis, deinde coniugiis, tu litterarum et uocum communione iunxisti, tu
inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi
nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
quae prius putabat mala,
credere desinat.
Inducere autem poteris ut talia mala suspicari desistat si ea in
muneribus naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni
auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si
nulli quicquam mali
apponant; praeterea si ista, quae putantur mala, uel a plurimis uel a
Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia;
quippe cum id aetatis nihil
aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare.
Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis
absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis
nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime
auaritia a pudore non numquam adiuta, eruit te e
uolutabro suem , licet tu saepius
languidior illud repetas.
Exsurgenti primus labor uestiendi ornandique offertur. Petis deinde
aliquod ingratum opus, aut forsan gratum, sed laboriosum ac difficile; ibi eo
maceraris usque quo deficias, interim fame ac siti urgeris, nec eas amplius
tolerare ualens pergis ad potum ac cibum, quae aut insipida fastidis, aut si
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire
Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia;
quippe cum id aetatis nihil
aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare.
Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis
absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis
nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime
auaritia a pudore non numquam adiuta, eruit te e
uolutabro suem , licet tu saepius
languidior illud repetas.
Exsurgenti primus labor uestiendi ornandique offertur. Petis deinde
aliquod ingratum opus, aut forsan gratum, sed laboriosum ac difficile; ibi eo
maceraris usque quo deficias, interim fame ac siti urgeris, nec eas amplius
tolerare ualens pergis ad potum ac cibum, quae aut insipida fastidis, aut si
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire
Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia;
quippe cum id aetatis nihil
aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare.
Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis
absoluit, ita uitiis miserrime implicat ac irretitur. Tunc enim omnis libidinis
nefaria turba scaturire occipit ; tunc animi saeuissime
auaritia a pudore non numquam adiuta, eruit te e
uolutabro suem , licet tu saepius
languidior illud repetas.
Exsurgenti primus labor uestiendi ornandique offertur. Petis deinde
aliquod ingratum opus, aut forsan gratum, sed laboriosum ac difficile; ibi eo
maceraris usque quo deficias, interim fame ac siti urgeris, nec eas amplius
tolerare ualens pergis ad potum ac cibum, quae aut insipida fastidis, aut si
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire
quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud
uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud
uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud
uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu
dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos inter se primo
domiciliis, deinde coniugiis, tu litterarum et uocum communione iunxisti, tu
inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi
nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu
dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos inter se primo
domiciliis, deinde coniugiis, tu litterarum et uocum communione iunxisti, tu
inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi
nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
uigilias, uulnera, cedes referrem, quibus utilitatis gratia sponte se dedunt atque
haec cuncta iocundissima putant si optata praeda uel desideratis spoliis potiri
concedatur.
Deinde quis non uidet languentes et imbecillioribus uiribus morbis
confractos, quas acerbissimas amarissimasque potiones, collisiones, uncturas,
cauteria, sectiones, aliaque asperrima medendi genera aequo animo perferant
leuandam aegritudinem potentior, quanto
innocentia afflicti est notior aut manifestior atque id triplici de causa: una quod palam esse cupit cunctis,
qui casum eius cognouerunt, sibi immerito id accidisse. Deinde quod confidit, si
integritas sua iniuste laesa cognoscatur, plurimos inueniri qui malis suis
ingemiscant. Et, quod suauissimum hominibus esse solet, aduersarium eius
execrentur odioque habeant propter ipsius impietatem
sunt, mortuos suos in cippis uitreis, cuius multa apud eos est copia, concludunt;
prius corpore aromatibus condito, quos intra aedes per annum tenent , eis omnium
rerum primitias offerentes, deinde elatos circa urbem statuunt. Indi
Padaei, qui ad auroram incolunt, infirmos mox interimunt et comedunt; sed uicinis
eorum longe alia consuetudo est. Nam quicumque ipsorum in morbum
multi nec solem nec caelum toto tempore suspiciunt.
Sed mitius Aegyptii in simili re insaniunt, siquidem apud hos, dum homo
alicuius momenti decedebat, familiae suae omnis muliebris sexus caput sibi et
uultum oblinibat luto. Deinde relicto domi cadauere ipsae per urbem uagantes se
plangebant succinctae nudatas mamillas et cum eis proxime quaeque, altera ex parte
uiri et ipsi expectorati se uerberabant, ita uagantes quoad mortuus
Vtrunque enim consequitur ut in considerandis rebus humanis philosophiae
fruatur officio et aduersis casibus triplici consolatione sanetur: primum quod
posse accidere diu cogitauerit, quae cogitatio maxime omnes molestias extenuat et
diluit; deinde quod humane ferenda intelligit; postremo quod uidet malum nullum
esse nisi culpam, culpam autem nullam esse cum id, quod ab homine non potuerit
praestari, euenerit.
urnae.
Haec data poena diu uiuentibus ut renouata
semper clade domus multis in luctibus inque
perpetuo maerore et nigra ueste senescant.
Deinde enumerat plerosque, quibus uita longior grauissimas attulit calamitates
eosque intolerabilibus onerauit malis. Vt Nestorem, Peleum, Priamum, Andromachem,
Mitridatem, Croesum, Hannibalem, Scipionem, Pompeium, quibus omnibus praestitisset
IV.1.6 Cic. Tusc. 3,16 (34), ubi Nihil est enim quod;
eleuetque; post qui om. Cic. et; ut et pro ut in; rebus humanis proprio
philosophiae; cogitatio una maxime; deinde quod humana humane;
IV.1.7 intelligo ut sic | Sen. ep. 63,14-15, ubi Annaeum pro
amicum; post carissimum add. mihi; ante quia om. quod; subito pro cito; lege
adhuc errore, Hunnorum natio tenebatur, cum potentissimus ille Atila Venetam provinciam ingressus, ac omnia Padum usque amnem ferro et igni populatus, obvium sibi Leonem Papam, in tanta veneratione habuit, ut eius monitis et interventu, omisso ad Urbem itinere, confestim Italia excesserit. D. deinde Stephanus, qui primus nostros ad fidem Catholicam convertit, circiter millesimum Dominicae incarnationis annum, cum Imperatoris Henrici gener, sororiusque esset, maluit tamen coronam regiam a Romano petere Antistite, ac per hoc, regnum illud Sedi Apostolicae devincire. Quem imitatus paullo
Sede principem sibi Ungaria postulavit, et accepit clarissimum Siciliae regem Carolum,
ad pedum oscula beatorum; ac remota omnis conditionis invidia maiorum suorum sinceritatem secutus, tibi tanquam vero Christi vicario, puram plenam et canonicam offert obedientiam, merito vicissim expectans regni sui libertates, et bonas ac vetustas consuetudines in suo vigore perstituras. Illud deinde proximo loco et ad se pertinere et necessarium esse duxit, quo in statu sua et omnium Christianorum res sita sit, tuae declarare Sanctitati. Quapropter admonet: Hostem ingenio ferocem, opibus potentissimum, nihil minus, quam de quiete cogitare, in dies magis ac magis insolescere, et
sanctissimoque eum amplectebatur affectu. Vnde sibi curandum statuit ut tam excellens
ingenium per bonas artes excoleretur. Itaque docto cuidam grammatico Latinis eum
litteris Vicheriae imbuendum tradidit, quibus mira celeritate perceptis mox Ticinium,
deinde Patauiuum, subinde Venetias, Bononiam, Perusium, Senam, Ferariamque misit ut,
quaecumque in tam celeberrimis Italiae
quis est qui
ignoret nisi qui illa uti uel noluerit uel nescierit. Ea ipse ita
flagrabat ut illos etiam, quibus iustis de causis aliquando
irascebatur, muneribus tamen ornare non cessaret. Non semel neque solus interfui,
cum quosdam familiarium merito
obiurgasset, deinde uestimentis et magistratu donauit. Et cum
aliquando a magistro domus suae, in cuius diligentissima fidissimaque
cura merito conquiescebat, liberius argueretur quod nimia
praesulem Ecce, inquit, appropinquat iam hora; affer mihi
animos sociorum et subditorum confirmaret et uirtute atque animi magnitudine tanto hosti
obuiam iret.
Fit
quaestoribus assignant; ita enim cum imperatore conuenerant. Captiui autem omnes, quos naualis turba ceperat, quaestoribus traduntur, quos omnes posita hasta sub corona uendunt. Deinde pecuniam hoc modo distribuunt: primum omnibus ex naualibus, qui hostem captiuum adduxerant, tres aurei dantur, deinde impensae uictus equitum, quas praefecti nauium fecerant, soluuntur, reliqua pecunia aequis portionibus in naues diuiditur. Legatis uero, quantum singulae naues acceperant, duplum datur. Praefecti acceptam pecuniam, portionem tertiam sibi retinentes, reliquam inter naualem turbam pro
etiam cubitorum quindecim, cum hac inscriptione:
regiae classis dux, cum decem septem triremibus ei occurrit. Ubi, nauticorum more celeumate ac signis inuicem consalutati, simul
Homines pauci, praeter aliquot mulieres, quae asportandi sua cupidae non aufugerant, capiuntur. Allata sunt imperatori hostium capita absque numero; hostes uiui in proelio capti quam plurimi. Ex nostris desideratus nemo, sagittis uulnerati ad quinquaginta sunt.
Quarta deinde die ad quendam locum
expositi cursim omnia peragrant. Praedam ingentem hominum ac pecorum agunt, quam absque mora ad naues adducunt. Assumpta ergo imperator in naues praeda, ad insulam inhabitatam, cui
Dum haec aguntur, nuntiatum est legatum
animo orationem imperatoris accipiunt. Quibus dimissis, ipse cum legato
in naues mercium commodi gratia, qui omnes uisa classe, subito malo perterriti, relictis omnibus in urbem confugerant. Erant tabernae pipere, cinnamomo, caryophyllo, ture, tapetis et alia omnifaria merce plenae. Nostri, desilientes e nauibus, mature omnia diripiunt, praedamque in naues imponunt, deinde supposito igne tecta omnia concremant. Et quia ob altitudinem murorum urbem scalis oppugnare nulla spes erat, muros suffodere tentant.
Katarini Zeni, uiri patricii, Venetorum oratoris, regem Persarum ad opprimendum Othomanum in expeditione esse, et iam eius duces cum expedita manu magna audacia Armeniam minorem Othomano subditam inuasisse, Tocatque, ualidissimam urbem eiudem regionis, et nonnulla alia oppida cepisse. Deinde affirmat Persas equis, uiris satis superque abundare; Persas quoque hasta, ense, sagittis ad pugnam
idoneos, caeterum reliqui instrumenti bellici ignaros atque expertes esse. Proinde Pontificem Romanum, Venetos
Dum hostes acrius instant,
desertas, tantum aquis cisternarum ueterum abundantes, se contulit. Ibi expositi captiui posita hasta omnes uenduntur. Reliqua praeda absque sorte militi concessa est, quod etiam imperator in reliquis excursionibus semper seruauerat. Itaque quaestores iam ex consuetudine pecuniam omnem diuidunt. Deinde quarta die imperator in
opposita aedificauit, ad quae multas bombardas mirae magnitudinis constituit, praefectisque castellorum mandauit, si qua nauis illis inuitis transire uellet, bombardis fractam submergerent. Igitur imperator collaudato adolescente promissis eum onerat, si ea quae animo conceperat exequeretur. Deinde ab eo quaesita mature expedit.
in terram desiliit, et in proxima silua se abscondit. Interim domus cum omnibus, quae in ea erant, tota comburitur. Sequenti die subassa urbis cuncta perscrutari iubet, si quo pacto incendii auctorem inuenire posset, praemia magna indicibus proponens. Cum ergo scrutatores primum poma fluitantia, deinde nauiculam submersam offendissent, animaduerterunt mercatorem illum hesternum poma uendentem tale facinus patrasse. Igitur
armati ad persequendum
mittere solent. Quibus paratis, orator
uti regi socio et
militibus collectus est, gente magis agris colendis quam bellis gerendis assueta-
uestra mihi ope, qui et militibus exercitatis et tormentis ad expugnandas urbes idoneis abundatis, opus esse uideo . Deinde narrat tria oppida a se obsideri, quorum duo
Lombardum Venetum
magnifice constructum. Haec quondam regia
disponunt, prohibere his posse rati, ne quis portum illis inuitis intrare possit. Imperator oppido adnauigans omnia prius circumspicit, deinde sublimis ac eminens in puppi cursum manu magistro ostendit, qui inter frequentes bombardas et ingruentia tela primus portum subiit. Subsequitur regius dux, deinde legati ac tota classis. Imperator expositis copiis ad praefectum mittit, qui eum monerent, ut oppidum dedat: quod nisi dediderit, quicquid uictoribus in uictos licet esse passurum. Mos est
sibi et comitibus incolumitatem paciscitur, oppidum imperatori tradit. Imperator acceptum per deditionem oppidum cum omni instrumento bellico, quod in oppido erat,
ut situm oppidi ac munitiones exploret mittit, simul ut
mons in theatri formam claudebat) uallo locum ac fossa munire iubet, praesidium ad obseruandum aditum imponit, ne, si potens hostis aduenisset, nostros ab oppugnatione
deturbare et oppidanis subsidium ferre posset. Deinde captato loco tres bombardas magnas a parte occidentis oppidi, quartam ab austro locat. Oppidum circumobsidere, ne quis intrare aut exire possit, mandat. Tunc impigre omnibus, quae ad exercendas machinas opportuna erant,
paratis, bombardarum crebris
imperator, ueritus ne
mittit, quibus mandat, ut reginam adeant, suoque nomine eam salutent, et, si res exigeret, imperatorem cum classe ad omnem ipsius reginae
uoluntatem uenturum polliceantur; deinde, si quid noui in illo regno esset, ut ad se celeriter redeant iubet. Interim
regnum per tyrannidem coniurant. Sequenti itaque nocte, dato signo, omnes ad arma concurrunt. Primum reginae medicum cum quodam ciue,
mittere uelle dicunt, qui et fidem eorum integram regi suo cum matre, et amicitiam perpetuam
promittunt (hoc titulo apud
continebatur
cibariis oneret, mercenariis militibus ex praesidiis ciuitatum deductis ac sagittariis Cretensibus compleat; has omnes
copias ad se expectandum
sed cum omnibus copiis ad extirpandam tyrannidem et componendum regni statum uenire maturaret. Imperator, lectis litteris reginae ac legati, diligentique aestimatione omnibus pensitatis, cum omni apparatu
res exigerent quantum in expedito sit.
Igitur cum omnibus copiis
tempore contraxerat. Imperator, inito numero copiarum, naues mercatorias caeterasque omnes quae undique euocatae aduenerant, praeter rostratas suae classis, soluit. Equites cuiusque generis cum militibus ex praesidiis deductis domum remisit, sagittarios
mater in manibus tenebat, exosculato, inde digreditur.
Ipse relicto legato cum reliqua classe
sunt
terrestri itinere
legatus
pontem, nec hoste prohibente
destruere posset, sagittis tantum et glande plumbea
habere iubet. Scalis opus non erat: nam per ruinas murorum ad summitatem munitionum euadere poterant. Igitur primo crates et pluteos ferentes, ad protegendos qui sequebantur, praeire iubet, deinde hastatos, quibus
quinquaginta nouem. Oppidani sequenti die ligna, fasces et aliam aridam materiam
corporibus occisorum
hostium superiaciunt, deinde igne supposito cadauera concremant, uerentes ne foetida corpora aerem corrumpant, morbumque oppidanis inferant.
Imperator, cum accepisset apud
et ęris,
discipulos iam post miracula claro
communia 70 .
An me ames, te tacente noui 75 .
Amicos aduersa probant 76 .
Placere hominibus quomodo quis possit 84 .
Ama primum tuos, deinde alienos 90 .
Adulatoribus ne assentias 16 .
185 .
Spelunca Pauli primi heremitę 209 .
Hilarion inter mare et paludes uasta et terribili solitudine
fruebatur 236 .
Breui primum tuguriunculo, iunco et carice texto, deinde cellula instar sepulchri usus
est 237 .
Habitaculum Antonii lepide describit 240 .
BIBLIA
Manuę quęrenti nomen respondit: Cur quęris nomen meum quod est mirabile? 38 .
Angelus Raphael, ductor Thobię, dixit se esse Azariam, Ananię magni filium 91 .
Angelus apparens timorem primo incutit, deinde consolationem. Hinc Thobię cum dixisset:
Ego sum angelus Raphael, timentes ceciderunt in faciem. Ille ait: Pax uobis! Nolite timere
etc. 92 .
Ab angelis in uiam dirigimur.
Tu es Simon, filius Ioanna; tu uocaberis Cephas, quod interpretatur
Petrus. Erat Philippus a Bethsaida, ciuitate Petri et Andreę I.
Apostoli XII quia per quattuor cardines mundi Trinitatem fuerant denunciaturi VI.
Apostoli prius serui, deinde filiolli, postmodum fratres XIII.
Insufflauit et dixit eis: Accipite Spiritum Sanctum! Quorum remiseritis peccata,
remittuntur eis; et quorum retinueritis, retenta sunt. Discipulorum dignitas. Petro agnorum
et ouium cura committitur XXI.
Nenius augur inuenit botrum mirę magnitudinis et obtulit ad heroum casam uotum pro
suibus inuentis, quos amiserat 79 .
Lucius Quintius Cincinatus arator et consul 295 .
Deinde dictator 262 .
Concupiscentias partim esse naturales, partim inanes 109 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
bona opera sua placatum fuisse Dominum
78 .
Amasias fecit bonum, sed non in corde perfecto 79 .
Ezechias bonus de patre malo Achaz 81 .
Manasses primo malus, deinde castigatus bonus euasit. Iosias bonus de patre pessimo
Ammon, rege Iuda 82 .
Iob usque adeo innocentię suę conscius fuit, ut ausus sit dicere grauiorem se habere
calamitatem quam peccata
73 .
Vtrum unum quiddam sit uirtus. Vtrum alii aliam uirtutis partem accipiant, an necesse
sit eum qui unam habet, omnes habere 83 .
Effici bonum difficile est. Nam ante uirtutem sudorem positum aiunt, deinde facile 85 .
Fieri bonum difficile est, perdurare bonum impossibile. Optimi illi quos diligunt.
Vtrum sapientia, temperantia, fortitudo, iustitia, sanctitas quinque nomina eiusdem rei sunt
86 .
Fieri bonum difficile est, perdurare bonum impossibile. Optimi illi quos diligunt.
Vtrum sapientia, temperantia, fortitudo, iustitia, sanctitas quinque nomina eiusdem rei sunt
86 .
Vir uirtute pręditus primo quidem sui ipsius, deinde et regum rex est 88 .
Ad illa quisque bonus est, ad quę sapiens, ad illa malus, ad quę ignorans 102 .
Bonorum primum sapientia, secundum corporis habitus, tertium formę commoditas
testimonium 247 .
Frui in Domino 2 54 .
Boni merces 259 .
Tabernacula iustorum benedicentur 261 .
Via uirtutis primum arcta, deinde spaciosa 261 .
Benedictio Domini super caput iusti 266 .
Radix
152 .
Iustus demones interimit. Lapides uiui 156 .
Lapides integri 157 .
Perfectorum desyderium 157 .
Vitia prius eradicanda, deinde plantandę uirtutes 161 .
Iustitię natura initio amara, postmodum melle dulcior 162 .
Effren 169 .
In quibus habitat Deus. Montes Effren
dimidium lentis sextarium madefactum aqua frigida,
de molari maxillę asini 38 .
Ruth accepit bucellam panis aceto intinctam; comedit polentam, et saturata est 40 .
Propheta in Bethel nec comedere nec bibere iussus, prandium et munera refutauit; ab
altero deinde propheta deceptus comedit, et a leone occisus est 58 .
Helias in torrente Carith a coruis pascitur. Iterum in deserto esuriens petiit mortem;
dormiuit; expergefactus reperit ad caput panem subcinericium et uas aquę
Iesus in templo, id est in anima hominis uendentes ementes, id est carnales
concupiscentias, et conuertens eam constituit templum orationis, quod fuerat negociationis
etc. II.
Samaritani conuersi primo prędicatione mulieris, id est ecclesię, deinde pręsentia
Iesu, id est illustratione intellectus per gratiam Spiritus Sancti IIII.
Mortui audient uocem Filii Dei, et qui audierint, uiuent V.
Omne quod dat mihi Pater, ad me ueniet; et eum qui uenit ad me, non eiiciam foras VI.
73 .
In Alexandrum, quod Calystenem occidit 107 .
Crudelitas Caribdi et Oceano comparatur 114 .
Quidam duos fratres occidit, tyrannum et adulterum, hunc patris iussu. Deinde captus a
pyratis dimittitur, cum pater scripsisset, ut manus illi pręciderent. Ob hoc patrem egentem
non alit. Disputatur, utrum debeat 121 .
Supplicia tyranni in suspectam 128 .
cogitationes 302 .
Prauum cor hominis et inscrutabile 356 .
Contemplatio Dei 363 .
toto corpore colorem mutat. Item colores mutat Scytharum tarandus et Indorum
lycaon. Conchę ex prędante eas polypo escam capiunt 101 .
Pinna se pandit, impletur pisciculis. Cancer, qui comes semper est ei, morsu signat, ut
concludat se; deinde prędam partiuntur 103./ Drusus, tribunus plebei, sanguinem traditur
caprinum bibisse, cum pallore et inuidia ueneni sibi dati insimulari Quintum Scipionem 3
inimicum uellet 275 .
Nullum animal fraudulentius inuidet homini
Ęgeria Numę mortem lugens in ualle Aricina uersa est in fontem sui nominis XV .
filiam,
tergo insidentem a Phenicię littore uexit in Cretam
ibique ea potitus est II .
Bacchum ex Semele genuit, cum illa ut cum Iunone congressus libidinoso furore extinxit
Bacchumque exemptum suo femori inseruit, deinde alendum nymphis in Nysa, Indię monte,
tradidit. Iunonem in contentione uicit, quod ex concubitu maior esset uoluptas mulierum quam
uirorum indice Tyresia uttrumque sexum experto. Quem Iuno luminibus orbauit, ille diuinandi
scientiam ei contulit
quas in arbore uiderat, in homines uerterentur VII .
Ex Europa genuit Mynoem, Cretę regem. Cum Mercurio in homines uersi in Phrygia a
Philemone et Baucide libenter suscepti, casam eorum in templum, eos in antistites templi,
deinde Philemonem in fruticem, Baucidem in thiliam uerterunt, oppidum uero propter incolarum
inhospitalitatem in stagnum VIII .
Caliroe petenti dedit, ut duo filii eius in ętatem ualidam adolerent, quo patrem
Alcmanum per fallaciam Phegei
Alexandro traditur cum Darii gaza 19 .
Regiam Persarum diripiunt Macedones 24 .
Gaza Persarum regum 24 .
Alexander, cum graue spoliis agmen uix moueretur, suas primum, deinde totius exercitus
sarcinas exceptis necessariis incendit 31 .
Quid tibi diuitiis opus est, quę te esurire cogunt 42 .
Indię opulentię descriptio 47 .
Flumina
Cenaculum grande, Ecclesia magna, in qua narratur nomen Domini, strata uarietate
uirtutum et linguarum XIIII.
LVCAS
Stabulum ad quod implagatus ducitur alligatis plagis infusoque oleo et uino, est
Ecclesia quam intrant sanguine Christi redempti et inuncti chrysmate. Iumento imponitur, ut
carnalem appetitum supponat rationi X.
Martha et Maria est Ecclesia primum sollicita, deinde beatitudinis fruitione quieta, quę
non auferetur ab ea X.
Domus mea domus orationis est XIX.
Perdet colonos istos, et dabit uineam aliis XX.
In templo non extendistis manus in me XXII.
ultra per te transibit Belial 114 .
Populus Ecclesię 117 .
Templum Dei estis 126 .
Luna Ecclesia, sol Christus 131 .
Prius Iebus, deinde Hierusalem 137 .
Vinea Sorech 137 .
Niniue, Ecclesia de gentibus 141. 142 .
Templi reędificatio 145 .
Mons Testamenti
tua te saluam fecit et filiam uocauit V.
Et quotquot tangebant eum, salui
fiebant VI.
Qui me confusus fuerit VIII.
Omnia possibilia credenti. Fides primo introductoria, deinde perfecta IX. Cęco in uia
sanato dicitur: Vade, fides tua te saluum fecit X. Habete fidem Dei etc. Quod montes
transferre poterit, qui non hęsitauerit XI. Tunc qui in Iudea sunt fugiant ad montes, id est
fideles ad culmen uirtutum, quia fides sine operibus
super nos. Via, quia per Filium uenitur ad Patrem 368 .
Fidei prędicatio ubique 372 .
Filius regis, populus fidelis 372 .
Confitebuntur tibi, Deus. Notus in Iudea primum, deinde in omnem terram 374 .
Non erit in te Deus recens 380 .
Fides nostra per apostolorum sanguinem probatur 382 .
Noua pręferuntur ueteribus 385 .
ab ore uestro 204.
Ve uobis qui comeditis agnum de grege et uitulos de medio armenti 206.
Symon Mathatias et filius eius Iudas capti dolis Ptolomei in castello Doech; inuitati ad conuiuium, cum ebriati essent, occiduntur. Primum erat declinare suspecta conuiuia, deinde temulentiam, ut saluti suę prospicerent 224.
Gratus. Noe egressus de archa ędificauit altare et obtulit holocaustum 2.
Moyses mersis Ęgyptiis cecinit canticum Domino 11.
Oblatio pro gratiarum actione panes absque fermento etc.
non comederint, sed combusserint 16.
Ne quęras uindictas nec memineris iniurię 17.
Rixatus cum altero Israelita quidam blasphemauit nomen Domini 18.
Ira mitigatur tempore. Nam et Dauid exoratus est pro Absalon ipsum reduci ab exilio, sed tamen conspectui suo non adesse. Deinde uix exacto biennio etiam amplexum osculumque dedit ei 52.
Achitophel indignatus, quod Absalon Chusi potius quamsuum consilium in bello secutus sit, laqueo sibi mortem consciuit 53.
Achab indignatus, quod uineam Naboth nullo pacto habere possit, panem eo die non comedit quo
Cras eductus prophetat contra eum 172.
Hieremias apprehensus a populo ad mortem poscitur 174.
Vriam prophetantem rex Ioachim interfecit gladio 174.
Sedechias rex posuit Hieremiam in carcere 176.
Baruch et Hieremias iubentur comprehendi, abscondit autem eos Dominus. Deinde Hieremias in carcerem missus sedit ibi diebus multis 177.
Hieremiam proiecerunt in lacum luti. Liberatur ab Ethiope eunucho; mansit tamen in uestibulo carceris usque quo capta est Hierusalem 178.
Patrem et matrem contumeliis affecerunt 189.
Facientes calumniam egenis
regnare coepisset, erat innocens quasi puer. Regnauit duobus annis legitime, reliquis contra legem 43.
Ammon adamauit Thamar, uiolatam eiecit. Tam cito magnum amorem cum magno odio commutauit 52.
Roboam tribus annis ambulauit
/ in uiis Dauid, deinde reliquit legem Domini 76.
Ioas fecit bonum, dum uixit Ioiada sacerdos; eo mortuo deprauatus est uitiis 70.
Nihil permanet 132.
Non sis uarius in opinionibus 142.
Bonus mutatus in malum 147.
Precordia fatui quasi rota carri, et quasi axis uersatilis
Non sis uarius in opinionibus 142.
Bonus mutatus in malum 147.
Precordia fatui quasi rota carri, et quasi axis uersatilis cogitatus illius 148.
Iustitia. Pondus et mensuram iustam habebis 29.
Dauid a Semei maledictis lacessitus tunc quidem patienter tulit. Deinde, ne crimen maiestatis lęsę impunitum abiret, causę cognitionem successori commisit. Ioab quoque principem militię, qui occidit Abner et Amasam dolose, non statim puniuit, sed confecto bello successori puniendum mandauit. Ita et comuni utilitati et legibus fecit satis 55.
Amasias,
Transmigratio in Babylonem. Facti sunt filii mei perditi, quoniam inualuit inimicus 181.
Dicitur Ezechieli: Si ad ignotos mittereris, ipsi audirent te. Domus autem Israe! noluit
audire te 184.
/ Populus Iuda primo mulier paupercula, deinde copulata uiro fit diues et ornata. Postremo beneficiorum uiri oblita sequitur fornicationes 187.
Siccaui lignum uiride etc, id est Iudeos 188.
Filia Osee prophetę, cuius nomen non populus meus, quia uos, ait, non populus meus et ego non ero uester Deus 201.
Canet enim tuba, et mortui resurgent incorrupti, et nos immutabimur XV. II: Omnes nos manifestari oportet ante tribunal Christi etc. V. AD THESSALONICENSES I: Ipse Dominus in iussu et in uoce archangeli et in tuba Dei descendet de cęlo. Et mortui qui in Christo sunt resurgent primi. Deinde nos qui uiuimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obuiam Christo in aera; et sic semper cum Domino erimus IIII. Dies Domini sicut fur in nocte ita ueniet. Cum enim dixerint pax et securitas, tunc repentinus eis superueniet interitus, sicut dolor in utero habentis, et non
effugit, abdicat filium, res uenit in iudicium 120.
PLATO
Iudicium. Iudicatę animę sub terra in iudicii locum euntes meritas illic poenas sustinent 162.
Opera eorum sequuntur illos. Locus ubi oporteat omnes collectos iudicari ac deinde ad inferos proficisci 84,185.
Non iuuenem, sed senem esse bonum iudicem oportet 202.
Vter iudex melior etc. 268.
Curię iccirco templis proximę, ut inibi iudicantes meminerint se, dum alios iudicant, a Deo iudicari 288.
ludicii ordo 305.
immolat nemo 85.
Inimicus. In ęde Matutę nemo bona filiis suis optat, quoniam ipsa suum secum mersit in mare 75.
Sola spolia in templo non refìciuntur, quod signa inimicicię renouare nefas putant 77.
Dorixenus dictus,qui se redimens de captiuitate illius deinde amiciciam colebat, a quo fuerat captus 84.
Iuramentum. Quid est quod prohibeant per Herculem iurare sub tecto, sed sub diuo 76.
Sacramentum militare 77.
Cur flamini Diali iurare non licet 78.
Inconstantia. Galli primo impetu acerrimi, postea labascunt 29.
Inconstantia naturę in homine 64.
Philippus ex pio in impium mutatus 77.
Ingratus. Prusias Bizantiis sibi bellum inferentibus obiecit, quod cum eius imagines erigere decreuissent, rem deinde obliuioni tradiderint 72.
Inimicus. Hannibalis perenne odium in Romanos 40.
Iuramentum. Iusiurandum Romanorum per lapidem 43.
Infamia. Cleomenes regi Ptolomeo absenti detrahens delatus, in uincula coniectus periculum
caput VIII. De reis absoluendis uel damnandis. De priuatis iudiciis, liber VIII, caput II. De testamentis, liber liber VII, caput VII.
Ingratus. De ingratis, liber V, caput
7.
Arguit ingratitudinis eos qui mutuum soluere neglexerant 24.
Imprudens. Ignoscit delinquenti filio propter iuuentam, patri propter senium 7.
Iniuriam illaturo se relaturum promittit 8.
Iniurantem monet, ut sibi caueat, quo primum metu, deinde poena torqueatur 8.
Admonet, ut cesset ab iniuria, quia uirum bonum esse audit 28.
Captos scribit qui sibi infensi fuerant 49.
Infamia. Inimici mores a suis discrepare asserit et sibi detrahenti minatur 12.
Monet, ne de se rumoribus magis credant
Inualidus. Terra absque muro 94.
Ipse cognouit figmentum nostrum 398.
Petra refugium erinaciis 399.
Hierusalem uastatio 19.
Vmbilicus terrę 29.
Hierusalem quattuor modis intelligitur 45.
Comparatur mulieri pulchrę, rursum leenę, deinde uiti et uineę pulcherrimę 57.
Saltum meridianum 61.
Ooliba Hierusalem, Oola Samaria 63.
Obsessa sub Tito 66.
Primus Iudeam Romanorum subiecit Pompeius 120.
Hierusalem euersa 170.
Et peccatum matris eorum non deleatur 405.
donec inueniant quod latebat in littera, et hoc sabbato, dum a turbidis cogitationibus uacant XII. Fermentum quod mulier abscondit in farinę satis tribus, donec fermentatum est totum. Thesaurus absconditus in agro XIII. Panis filiorum et micę de mensa dominorum. Prius curat debilitantes, deinde pascit. Dimittere eos ieiunos nolo, ne deficiant in uia XV. Cedunt ramos de arboribus et sternunt in uia Domini XXI. Prandium est eloquium Dei. Eloquiorum fortia sunt tauri, delectabilia eorum sunt saginata XXII. Videbitis Filium hominis uenientem in nubibus cęli cum
101.
Vxores proprias aliis concedunt Tapyri 203.
Fortissimus quam uult ducit 205.
Quę optime aurigatur, cui uult nubit. Mulieres singulę uiros plures habent 208.
Rex multas habet uxores. Harmenii Lydique filias prius in templis prostare faciunt, deinde locant nuptui 210.
Vxor cum uiro defuncto uiua comburitur, ne alteri nubat 268.
Nubendi mos apud Taxilios 273.
Vxores cum uiris mortuis in rogum eunt. Nemo prius uxorem ducit quam caput hostis ad regem attulerit. Quod allatum omnes frustatim comedunt
Axa, uxor Othoniel, accepit a patre irriguum superius et inferius 33.
Sanson prohibitus intrare ad uxorem, quia iam alterum uirum acceperat, incendit segetes Philistinorum, illi mulierem cremauerunt 38.
Filii Israel iurauerunt se noncommunicaturos connubia cum tribu Beniamin. Deinde, ne tribus ea periret, percussis habitatoribus Iabis uirgines eorum tradiderunt ei, reliquis de tribu suarum raptum indulserunt 39.
Propinquus Ruth cessit eam in uxorem Booz, soluens calciamentum suum et dans ei in signum cessionis 40.
Dauid accepit filiam
et sancta 146.
Species mulieris
exhilarat faciem uiri sui. Qui possidet mulierem / bonam, incohat possessionem, et ubi non est mulier, ingemiscit egens 148.
Mulier continens cum uiro 149.
Arguit Iudeos de connubio alienigenarum, deinde subiungit dicens: Vxorem adolescentię tuę noli despicere 216.
Miseria humana. Homo natus de muliere, breui uiuens tempore, repletus multis miseriis etc. 103.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breuiabuntur, et solum mihi superest
in
montibus 71.
/ Bellator inops 147.
Fortis in bello Iesus Naue etc.
Dauid occidit Goliam 150.
Virtus Iudę Machabei. Iudas cum tribus milibus hominum pene inermium fudit exercitum V milium, deinde Ammonitarum copias fregit. Cum X milibus Lysiam superauit, qui habebat electorum VI milia, equitum V milia 218.
Eleazar, filius Saura, per mediam irrumpens aciem ac elephantem, super quo regem ferri credidit, subiens in uentre confodit belluęque casu pressus periit 219.
ero testis uelox maleficis etc. 216.
Mandata Dei. Non habebis deos alienos etc. 12.
Duę tabulę Testimonii scriptę
digito Dei 14.
Illis fractis Moyses excidit alteras duas etc. Dat deinde mandata cerimonialia 14.
Precepit Dominus, ut faciant fimbrias in recordatione mandatorum suorum 22.
Pręcepta Decalogi. Bis 26.
Mandata Legalia 27.
Errectis lapidibus scribant uerba Legis etc. Mandatum, quod ego precipio, non est procul, sed in
dicentium, non in sensu uerborum VIIII.
Mors. In Adam omnes accepimus illam sententiam: Morte morieris. Sed cum persolueris mortem ueteris hominis, suscipies uitam noui. Non est uera uita nisi ęterna. Item contra amatores uitę pręsentis V. Lazarus, amicus noster, dormit. Deinde dicit: Lazarus mortuus est XI.
Mendacium. Cum loquitur mendacium, ex propriis loquitur, quia mendax est et pater eius VIII.
Magister. De Samaritanis. Proiecit cupiditatem et properauit annunciare ueritatem. Discant qui uolunt euangelizare, ut prius hydriam
De officio uiri et uxoris ad exemplum Ecclesi? et Christi V. AD COLOSSENSES: De officio uxoris et uiri
similiter pudicas, non detrahentes etc.
desponsatam diceret V .
Procris cum Cephalo rediit in gratiam, cum suspecta prius in siluas effugisset. Diu
dulciter uixerunt exitu tamen infelici VII .
Hercules duxit Deianiram, deinde Oethalię regis filiam, postremo
deificatus Hebben, Iunonis filiam IX .
Nuptię Iphis et Ianthis . Cum feminę essent, Iphis
uertitur in marem IX .
Thetis in uaria. Apollo in anum. Dedalion in
accipitrem. Lupus in saxum. Alcione et Ceix in aues alcyones. Esacus in mergum XI .
Draco nouem pullis uolucris consumptis in saxum. Cygnus in cygnum. Ceneis in uirum, deinde in uolucrem sui nominis. Periclimenes in
uaria, nouissime in aquilam XII .
Aiacis cruor in florem purpureum. Hecuba in canem. Memnonis cineres in uolucres. Aurorę
lachrimę in rorem matutinum. Anii filię in columbas.
Anii filię in columbas. Filiarum Orionis cineres in iuuenes
Coronidas dictos. Athis , Fauni filius, in Athim fluuium. Glaucus piscator in deum marinum XIII .
Scylla pubetenus in canes, deinde in saxum. Cecropes in simias. Vlixis socii in uaria.
Picus in auem picum. Pici socii in diuersa. Vxor eius Cannens in locum sic appellatum.
Diomedis socii in aues similes cignis. Apulus in oleastrum. Naues in nymphas. Alcinoe in saxum. Ardea urbs in
lachrymę, cum consyderasset tantam multitudinem breui morituram 80.
Consolatur dolentem de morte fratris 81.
Mortui consolatio 82.
Scipio fratris mortem modeste tulit. Alter Scipio. Lentuli. Pompei 83.
Diuus Augustus Octauiam sororem charissimam reliquit. Illa deinde filium amisit imperio successurum, si uixisset. Caius Cęsar fratrem. Item Marcus Antonius. Caius Cęsar Drusillam sororem 83.
Bona mors est homini, uitę quę extinguit mala 85.
Homo uitę commodatus est, non donatus. Lex uniuersalis est,
quę iubet nasci
nihil aliud esse quam animę a corpore solutionem 176.
Sapientię compotes euademus, cum mortui fuerimus; dum autem uiuemus, nequaquam. Philosophorum meditatio est animum a corpore separare 177.
Ridiculum est, si uir qui se in uita sic comparat, ut quam proxime ad mortem accedat, ea deinde
adueniente perturbetur 177.
Cygni morti proximi dulcius canunt 180.
Socrates moriturus fìlios ac mulieres amoueri iussit, ut expeditius accederet ad uenenum 185.
Menexenus de oratione funebri 186.
Finis post senectutem unde. Mors
intulit 277.
Venenum hauserunt, ne uiui in hostium potestatem uenirent 290.
Colossi Rhodii casus 304.
Crassus
percussorem ultro in suam necem prouocat 336.
Scipio in morte ab inimicis honoratus 338.
Gracchus a seruo uolens cęsus. Qui deinde se ipsum peremit, ne hero superstes esset 339.
Germani lamentis abstinentes in funere 347.
Iudacilii mors uoluntaria, cum patriam tueri non posset 350.
Fimbria sibi manum infert 354.
Item Norbanus. Item Marius. Norbani quidam interficiendus
in bono quam in malo dicitur 99.
Mors quędam inimica Christo, quędam amica 111.
Exire de Ęgypto mori est 141.
Mendacium 28.
Mendacis os aperit diabolus 30.
Magister. Ligna quadrata in arca 5.
Abrahę Sarra prius uxor, deinde soror 12.
Ordeaceis pascuntur incipientes, triticeis proficientes 20.
Aquę putei 22.
Conuiuium magnum 23.
Patres, paternitas 27.
Doctores columnę 44.
Doctor extruit tabernaculum 51.
Doctor 52.
Argue peccantem inter te et ipsum
flumen Ęgypti in VII riuis 154.
Seruitutis Babilonicę anni LXX 174 .
Hieremias emit agrum in Anatoth et appendit argentum VII stateres et X argenteos 176.
Ezechiel sedit VII diebus moerens ad flumen Chobar. Dormies super latus tuum sinistrum dies CCCXC, deinde super dextrum dies XL. Diem pro anno dedi tibi 184.
Post finem XL annorum congregabo Ęgyptum 190.
Succendent arma igni VII annis etc. In uestibulo portę aquilonaris mensę VII super quas immolabant. Murus templi in longitudine cubitorum D et totidem in latus
Metcha interpretatur Scripturarum dulcedo 193.
Pauli apostoli non uerba, sed tonitrua 156.
Obedientia Abraham 180.
Orthodoxa. Expositio symboli per Ruphinum 21.
Quare dicimus; Credo in Deum, in Iesum, in Spiritum Sanctum; deinde dicimus: Ecclesiam, et non: In Ecclesiam 7.
Qui libri cannonici , ecclesiastici, apochriphi . Expositio symboli per beatum Hieronymum 10.
Expositio fidei Niceni concilii. / Fides rerum
A, a, a, Domine Deus, ecce nescio loqui quia puer ego sum, et Dominus tetigit os meum etc. 167.
Tu scis quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit 172.
Audiui uocem post me commotionis magnę etc. Ecce ligabunt te, et eris mutus. Deinde aperiam os tuum, et loqueris ad eos 184.
Vox sermonum eius ut uox multitudinis 199.
Ocium. Eunucus non intrabit in ecclesiam Dei 28.
Vade ad formicam, o piger. Ocio uacans bis 127.
Ocium quinquies. Piger 128.
Piger
sexies 130.
Contra Anaxagoram 55.
Quid hominis propium 56.
De antipodibus 69.
Quę sit cognatio hominis et Dei 113.
Quare homo corpore fragilis et rationis capax 150.
Quare homo creatus, quare ex contrariis constet. Quid signat quod primo quadrupes sit, postea errectus, deinde rationalis 151.
Quare homo creatus 153.
Homo et corpore differt a brutis 172.
Cur Deus fecerit hominem 179.
Quod homo ex corpore uitia, ex anima uirtutes habeat 182.
Contra Epicureos, cur homo cęteris animalibus imbecillior nascatur 187.
Saulem ex mansueto crudelem dignitas fecerat' 51.
Daniel honoratus patuit inuidię 91.
De his qui in officio positi sibi commissos male habent 162.
Hedias honorem inuidens fratri Agrippę 164.
Herodes a Cęsare Galileę pręficitur 124.
Deinde Syrię 127.
Hospitalis Abraham et Loth 5.
Hospitii fides 38.
Odores. Balsamum apud Hiericuntem tantum 133.
EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE EVANGELICA
Oratio.
sed gratias egit Deo. Idem iurgante se uxore
ingemuit et orauit in pace recipi a Domino spiritum suum 90 .
Sara, filia Raguelis, ab ancillis probro iactata quasi ipsa per emisset uiros suos,
ieiunauit et orauit pariterque infamia ac morte deinde coniugatorum sibi liberata est 91 .
Thobias: Benedico te, Domine, quia tu castigasti me, et tu saluasti me 92 .
Iob: Dominus dedit, Dominus abstulit etc. Si bona suscipimus de manu
Domini
coram propheta deuorante. Sed qui ui trahi non potuit, tertii quinquagenarii
humilitate adductus futuram regis mortem nunciauit 62 .
Exercitus Syrię obsedit Heliseum in Dothaim. Ministro perterrito ostendit
plures secum esse quam cum illis. Deinde orauit, et inimici percussi sunt
cecitate 63 .
Syrorum innumerabilis exercitus, cum obsidret Samariam, Domino sonitum in eos excitante
relictis castris uersi sunt in fugam 64 .
Potentia Iosaphat,
Christi. Spiritus oris nostri, Christus Dominus, captus est in peccatis
nostris, cui diximus: In umbra
tui uiuemus in gentibus 182 .
Ingredere domum. Ecce ligabunt te, et eris mutus. Deinde aperiam os tuum, et loqueris ad
eos etc. 184 .
Signa thau super frontes eorum qui dolent super abominationibus quę fiunt 186 .
Sume lignum et lignum, et iunge ligna. Et erunt in unionem in
dimittuntur XVI. Paulus it Hierosolimam uincula et tribulationes passurus XX.
Paratus est non solum alligari, sed etiam mori pro nomine Iesu XXI. Flagellis cęditur XXII.
Iussu Ananię sacerdotis in ore percutitur, et conuersus ad illum ait: Percutiet te Deus,
paries dealbate. Deinde dictum excusauit etc. XXIII. Nocte confortans eum Dominus sit:
Constans esto. Sic et Romę oportet de me testificeris XXIII. IACOBI: Omne gaudium existimate,
fratres, cum in tentationes uarias incideritis etc. hortatur ad patientiam I. Patientes igitur
liberum arbitrium habet 23 .
Clementia est temperantia animi in potestate ulciscendi 85 .
Misericordia non causam, sed fortunam spectat 86 .
Pietas in patruum pauperem, deinde in patrem 116 .
Croesi filius mutus in periculo patris naturalia uocis impedimenta rupit, qui plusquam
quinquennio tacuerat 135 .
Allatum ad se Cęsar Pompei caput fleuit. Hoc ille propter filiam
qui pręclarissima sibi patrięque affectat, nihil unquam nisi rectum pulchrumque
potest accidere 333 .
sarcinas. A Sositheo poeta
lacessitus patienter tulit dicens indecens esse Liberum patrem atque Herculem a poetis illudi
nec irasci, se autem leui maledicto indignari 78 .
Zeno Eleates a tyranno comprehensus ciues palam in eum exhortatus est, deinde pręcisa
dentibus lingua illum conspuit, mox ciues facto
impetu lapidibus obruerunt 91 .
Anaxarchus a Nicocreonte, Cypri tyranno, comprehensus et in saxum concauum coniectus,
Pax est tranquilla libertas 193 .
Patrię amatores in cęlo collocat 56 .
Charitas erga patriam 85 .
Qui reipublicę profuturi sunt, non suum, sed ipsius commodum quęrant, deinde totum
corpus reipublicę curent 92 .
Patrię charitaas 109 .
Omnilbus qui patriam conseruarint, adiuuerint certum esse in cęlo ac
deffinitum locum, ubi beati sempiterno euo fruantur
Perfidia.
Quod Deus spernitur et statuę adorantur. Qui Christianis detrahunt 13 .
VERGILIVS
Accingite lumbos uestros in ueritate 114 .
Qui se eunuchauerat propter regnum cęlorum 134 .
Vinum germinans uirgines 163 .
Qui prius equus ad libidinem pronus, deinde ad castitatem conuersus audit: Surge, eamus
hinc etc. 178 .
Eunuchi 303 .
Lumbi accincti 334 .
Virgines stultę 343 .
Ad penitentem reuertitur Dominus 162 .
Penitentię locus est etiam blasphemis 164 .
Christi gladio uulnerati 167 .
Asinus prius immundus, deinde ferens Dominum 178 .
Herba fulonum 185 .
Quamuis graue peccatum posse sanari 204 .
Diabolus nequit penitere 233 .
Segor, hoc est
Sacerdotes donis promissisque corrumpi non potuertunt 12 .
In domo mysteria fieri nefas esse 13 .
Qui id fecit damnatus 14 .
Deuotus primum, deinde resacratus 15 .
Violare eos uetuit qui in templum confugerunt 37 .
Cum laudaretur, diis agebat gratias 45 .
uenit ad me et non odit patrem etc. non potest meus esse discipulus, et non
baiulat crucem suam et uenit post me. Qui non renunciat omnibus quę possidet, non potest meus
esse discipulus XIIII. Seruo, postquam arauit agrum, iussum est, ut prius ministret domino,
deinde ipse manducet et bibat. Sic post pręceptorum impletionem exigitur perfectio. Duo in
agro, unus assumetur et alter relinquetur XVII. Si toti terrę dominaremur, ei renunciantes
nihil diagum esset in comparatione regni
Quod si spiritus eius qui suscitauit Iesum a mortuis, habitat
in nobis, uiuificabit et mortalia corpora uestra VIII.
in ripa exposuisset, tactu herbę
cuiusdam recuperato spiritu prosiluerunt in pelagus XIII .
Hyppolitum Esculapius medicamentis a morte dicitur suscitasse, qui deinde
dictus est Virbius XV .
SENECA
sequitur. Euthyphron de sanctitate 19 .
Quid sanctum, quid prophanum? 20, 21 .
Nunquid omne iustum sanctum. Sanctitas. Cura est deorum ministra 21 .
Primum Deus diligendus, deinde eius causa cętera 43 .
Mysterium. Amor 59 .
Corybantes, quando aliquem sacris initiaturi sunt, in solio collocant, plaudunt, choreas
ducunt 90 .
Dei cultus
decet sacrificare diis et interesse diuinis 283 .
Cum animum quis ad sacrificndum induxerit 314 .
Duo sine quibus Deus firmiter coli non potest, primum quod anima antiquior corpore
generationis participe, deinde ueram esse mentem in astris 323 .
Virtus maxima religio 324, 327 .
Moderata quidem seruitus est, quę Deo exhibetur, immoderata uero quę hominibus. Deus
quidem hominibus temperatis lex est,
Omnia mala prouenire ex eo, quod
plures dii coluntur 105 .
Impia deos colentium religio 961 107 .
Quod Christianę religionis ueritas ex eo patet, quia de cultoribus deorum creuit
religio Ecclesia deinde quod mori malint quam a uero discedere 109 .
Pietas nihil aliud est quam Dei notio 111 .
De ęquitate Christianorm, quam philosophi non habuerunt nec inuenire potuerunt 112 .
COMMENTARIORVM HIERONYMI
Hostię impiorum 130 .
Confessio peccati 136 .
Qui immolant bouem etc. respuit sacrificia Legis 166 .
Vitulum pro peccato, deinde hyrcum, deinde super expiato vitulum et arietem in
holocaustum Domino 194 .
Offertis super altare meum panem pollutum etc. reprobat sacrificia Veteris Legis 216 .
Spiritus Sanctus. Donec
Hostię impiorum 130 .
Confessio peccati 136 .
Qui immolant bouem etc. respuit sacrificia Legis 166 .
Vitulum pro peccato, deinde hyrcum, deinde super expiato vitulum et arietem in
holocaustum Domino 194 .
Offertis super altare meum panem pollutum etc. reprobat sacrificia Veteris Legis 216 .
Spiritus Sanctus. Donec effundatur super
insonuerit buccina 86 .
Episcopi cum austeritate imperantes 88 .
Episcopi inducentes in ecclesiam filios corde et carne in circumcisos 110 .
In eos qui prius idola secuti, deinde sacerdotes facti hostias offerunt. Vestis
sacerdotis. Coma attonsa. Foemoralia. Vittę 11 .
Sacerdotis officium Legis habere notitiam 112 .
Grandis dignitas sacerdotum, sed etiam grandis ruina
etc. XV.
Tentatio. Cum homines uel demones nos per timorem nituntur mouere, audiamus Christum
dicentem: Ego sum, nolite timere etc. VI. Cum diabolus iam misisset in cor, ut traderet eum
Iudas etc. prius immisit in cor, deinde ipse introiuit. Non enim cum cogitasset scelus, sed
cum facere
quasi salutem quandam
conseruationemque prudentię 97 .
Charmides de temperantia 98 .
Temperantię diffinitiones confutat, et primo, quod non sit quietudo 99 .
Deinde, quod non sit, ut sua tantu m quis agat 99 .
Cognosce te ipsum, idem quidem: Temperate uiue 100 .
Optimam omnium harmoniam esse animi temperantiam 198 .
Ornatus
etiam sitiunt et aluo soluuntur. Item cur uoce,
manibus et labro inferiori tremunt 65 .
PROBLEMATA PLVTARCHI
105 .
Scythici equi asinorum uoce et aspectu territi 106 .
Dionysius nouaculam timens carbone capillum adurebat 182 .
Romani falsa specie territi primo funduntur, deinde uincunt 199 .
Nocturnus terror Romę 216 .
Pręnestinorum prętor sola uoce pene exanimatus 226 .
Cassandri timor uisa imagine Alexandri 232 .
Fausti et infausti dies 188 .
Claui figendi ratio ad annorum notam 198 .
Athenienses, ne alieno mense cerimonias agerent, iubente Demetrio Ianuarium Nouembrem
dixerunt et deinde eundem Iunium 243 .
Antigonus respondit suam militiam non magis armorum quam temporum esse 252 .
Germani nescierunt autumnum 347 .
In Britannia noctes contractiores
humilia respicit et
alta a longe cognoscit IIII. Dominus noster magnum nobis exemplu m prębuit humilitatis, dum
habitu inuentus ut homo quęrit gloriam Patris, non suam etc. VII. Surgit a cęna
et ponit uestimenta sua, et cum accepisset linteum pręcinxit se; deinde misit aquam in peluim
et coepit lauare pedes discipulorm et extergere linteo, quo erat pręcinctus. Si ergo ego laui
pedes uestros Dominus et Magister, et uos debetis alter alterius lauare pedes. Exemplum enim
dedi uobis etc. Non est seruus maior domino suo
Hanno post Cannensem uictoriam
legatos de pace mittendos censuit, cum audisset neminem sociorum post tantam cladem a Romanis
defecisse. Herrenius Portius 10 legiones Romanas apud Furcas Caudinas
conclusas dimittendas censuit, deinde
internitione delendas, liber VII, caput II. Quintus Metellus Trebiam
deimprouiso aggressus compressit, alioqui ad ultimam ei senectutem apud moenia Trebię
sedendum erat, caput IIII.
Vindicta. De ultione, liber IX, caput X.
et caelum humano
generi reserabat? Commendat praeterea Demosthenis et Ciceronis facundiam, sed
quid eorum facundia facundius, qui barbaros incredulos, et Orpheus
apud poetas feras et saxa, ad salutem trahebant. Extollit deinde Periclis et
Solonis et Catonis in republica gubernationem, sed quid ipsorum gubernatione in
ecclesia dei praeclarius et quid denique ipsorum agone fortius et constantius,
qui viventes in carne plantaverunt eam sanguine suo? Quod in
Appianus, Appianus sicuti Pannones secundum Romanos vel Peones secundum Graecos. populi Illyrici Himani praeterea, Encheleae Dudini et Peuceciae
cuius rei testis est
pestilentia,
ubi horti cultissimi, vineta aegregia et oliveta utilia et aedificia grata navigantium conspectibus.
Aurea insula Aurea insula deinde faucibus portus Sibenici adiacens, saxeis collibus turrita et XII flamminibus dicata, fertilis quidem amigdoletisque et vinetis et olivetis abundans. Est insula portuosa et piscosa habens in colle vetustissimi oppidi vestigia iam solo aequata. Haec insula saepius mihi tribuit domicilium
perditionibus barbaro ululatu emittebant. Et in nuptiarum die choreas ducentes quaedam cantant epithalamia, epithalamia qualia nec Catullus Catullus nec Claudianus Claudianus cecinisse fuit auditus. Petulans deinde iuventus cupidinibusque capta voce valens amatorium carmen amatorium carmen tale noctu decantat, quale vix cultus Tibullus Tibullus aut blandus Propertius Propertius aut lascivus Lichoridis Gallus
insonat ultrix
Suscepisti
rei publicę christianę detrimentum poterit evenire huiusmodi hominum strages, significare non postponam.
Causa igitur prima et potissima invadendarum huiusmodi provinciarum Turco, ut arbitror, hec fuit: animus insaturabilis necis fidelium usurpandique totius orbis imperii avidissimus; deinde copia rerum virorumque, quos Bossina fertilis alit et fovet, Bossina, inquam, provinciarum optima, quę cum omni posset antiquitatis memoria contendere, opima et habundans omnibus, quę victui humano sunt necessaria. Accedit et libertas vagandi, quo vult, nam quocumque e Bossina vexillum
Superioribus diebus hic perfidissimus nostrę fidei hostis, structis in Bossina magni exercitus copiis, quasi populabundus provincias aggreditur et sub vadis Amesię, quam Un fluvius excipit, mediam Sclavoniam transit, et sese Dalmatiam inter et Pannoniam, qua Savus influit, cautius ocludit. Deinde Liburniam superans ad imperatoris oras se contulit, duce bassa nomine Hadum, viro, ut aiunt, armis exercitato militeque veterano cumque iter pariterque prędam ad libitum peregisset iamque ad sua redire se pararet, interim Emericus de Derench, ab Ungarorum rege ad Croatię et Sclavonię
hostes, ni numina secus statuissent clarissime: nam et signa nigri signanda lapillo in cęlis apparuerunt, de mense Iulii proxime decursi nubes ab aquilone teterrima alias non visa similis, crebris commicuit ignibus, aspectu terribilis, tonitruis expavescenda: primum sępius fulmine crepuit, deinde grandinem invisibilis quantitatis emisit, non enim granis, ut solet, sed gellatis massis fluxit multumque damni attulit et animantibus et frugibus. Similiter et in vigilia diei, quo pugnatum est, persimilis cecidit. Denique et in ipso armigerorum congressu pulveralis nubes cadens super
Quibus licebit sub te
rege nostro sapientissimo et fortissimo reliquum etatis in alta mentis
tranquillitate proferre et corporis, quod prius
dubie saluti tantum prospiciende intenti conterebant. Exultant deinde universi
iuvenum conventus ac veneranda matronarum nostrarum comercia et candide
puellarum turbe, pueri eciam ipsi vultibus ac gestibus innuunt leticiam. Tanto
namque ipsius nature imperio intime quedam gaudii flamme in cuiusque
essetque proxime paritura, tanto principi famularetur ac serviret.
Nihil deinceps aliud in foro, nihil in circulis, in templis, in domibus, in
cenis, nihil denique quoquo gradum proferebas, nisi rex noster Wladislaus
personabat. Os deinde parvulorum, cum pene lingue infancia proferre nequiret, te
tamen, quoquo modo poterat, exprimebat. Dies insuper artificum brevior, labor
eciam minor, huius quidem-- tam grata tamque iucunda-- nominis
appellacionem
tantum flumen est ingenii, que tanta
dicendi felicitas, ut celebrare dignis laudibus possit. Modestiam quoque tantam
tibi inesse videmus, ut minoribus eciam in rebus non desit ordo, dictorum
factorumque omnium modus, ita deinde liberalem, ita te munificum in omnis
exhibuisti, ut non tibi tam tuum, quod cepisti, quam quod dedisti, videretur.
Mansuetudo vero tua et clemencia quibus laudibus, qua nominis eternitate
celebrabuntur? Hec enim eo clariora in rege,
elementa distinctum tuetur. Pax deinceps et in celestibus dominatur. Legimus
enim celos ipsos vertigine sua, perpetuo quodam cursus ordine suavissimos
indigenarum aribus offere contentus eosque, ne ab ullo quidem adverso impediri
signorum deinde ac planetarum ceterarum quoque stellarum fulgencia lumina,
quibus celorum machina illustrata divicias suas videtur terris ostentare, ita
inter se arctissimo quodam pacis vinculo atque lege convenire, ut quodque in suo
regno
huius imperium suscepisti.
Auspicia eciam tua, beatissime rex, omnes gentes maxime timebunt, que regni tui
extremitates vel attingunt vel spectant: Ea namque parte, qua lucis exordium
est, Anarti, Teurisci, Cistobocidarum populi, Tibiscum deinde, Rabosum
Alucanique flumina incolentes, Meotim eciam paludem et mare Ponticum quave solem
cadentem excipit Oceanus, Goreta silva et gens Noriciorum Vindelicorumque et
memoratum Elvetiorum nemus, tum Adula mons, qui tuum Istrum
mons, qui tuum Istrum peperit, septem
hostiis in mare Ponticum salientem Rhenique primas excussit voces,
qui tandem magnus Germanicas undas aggreditur
et eo impetus suos enervat, Rhodani deinde pater est, quem mare Gallicum
multorum fluminum receptubus tumentem excipit quaque Arctos polo firmata,
subiectis terris semper aspirat sali, populi pictique Agatirsi, Pagirite, Sauri
Boriscique, sed qua Liber pater triumphans siti
Quin immo ipsa hec dies nescio quo modo obscurior creatoris sui tormenta
quasi sensatu quoddam turbata luce prosequitur.
Dicam igitur, Beatissime pater, ac primum quidem Saluatoris nostri et
penas et mortem necessariam saluti hominum
ac prope extinctos oculos deflexit: Cumque eam lachrymis pene
ocnsumptam: et uix iam dolori resistentem aliquandiu intuitus esset: ad Johannem
postea: qui solus discipulorum ibi remanserat se conuertit: Mulier inquiens
(sic enim matrem tunc appellauit) ecce filius tuus. Deinde rursus ad illam
se reuoluens: quasi capite innueret quod manibus non poterat: Joani ait: Ecce mater
tua. Et ex illa hora accepit eam discipulus in suam.
Cogitate nunc uiri optimi et mentes uestras tanto dolori. tante pietati queso
recludite: qui status: que conditio: qui erat tunc
ueram gloriam sibi parare possent. Neque ea in re ego,
ut multi, priscos illos uel Romanos uel Gręcos uel alios inanium deorum cultores
ualde miror, in quibus nihil perfectum esse potuit, uiam ueritatis ignorantibus,
sed Iudeos primum, deinde nostros, id est, Christianos, qui soli Deo credentes
neque impossibile factu esse duxerunt, quod ille pręciperet, neque implere
dubitarunt. Sequantur igitur, qui uolent, Catones, Scipiones, Fabricios,
Camillos, imitentur Socratem,
uendidisse pecuniamque
apostolorum conculcandam pedibus apposuisse, ut scilicet ea contempta agrum
sibi illum de Euangelio parare posset, in quo absconditus est thesaurus
regni cęlorum.
Nunc, qui deinde horum uestigia sunt secuti, ordine referamus!
Gregorius, antequam pontifex, urbis Romę senator erat neque diuitiis minus
quam nobilitate potens. In Sicilia sex monasteria sua impensa construxit,
Romę unum, paternas
Domini tui!
Abraham quoque Aegyptius non minus grandem, iam defessis ętate parentibus,
hęreditatem mox aditurus non expectauit, sed, ut erat nudus, discedens in
solitudine sibi cęllam constituit. Deinde illis uita defunctis, cum ad
capiendum tantarum opum patrimonium uocaretur, tanti illud fecit, ut loco
pedem non efferret. Porro per procuratorem ita egit, nequid sibi reliquum
foret, sed rebus diuenditis pecunia omnis
foeminam et tanto uirtutum suarum prqęcone dignam,
quantus fuit ipse Hieronymus!
Paris propositi nec minoris constantię fuisse creditur Elizabeth, Pannonum
regis filia. Quę lantgrauio, Thuringię regulo, nuptui data, deinde marito
Hierosolymis peregre defuncto ab iis, qui eius tetrarchiam hęreditario
acceperant, nequiter eiecta maleque habita, quasi rem uiri sui dissipasset,
quoniam in dandis elemosinis minus parcam fuisse dolori erat
uenisse quendam atque
elemosinam poposcisse legimus, quod se naufragium fecisse diceret; et cum
sex nummos ab eo accepisset, mox reuersum totidem pari facilitate (tanta
erat largitoris benignitas) impetrasse; perendie deinde rursum accessisse
lamentantem minimum quid prę iis, quę in mari amiserat, sibi fuisse
emendicatum, proinde ad opem eius implorandam iterum atque iterum necesse se
habere confugere; tunc murmurante multum dispensatore
subueniret inopię, seruusque factus est hominis, ut
seruitutis precium offerret Deo. Dixi dubitatum aliquando, diuitiis an
auaritia magis pręstare. Nunc adiiciam et hoc incertum esse potuisse, an
illis utrisque maior in eo deinde liberalitas fuerit, si idem liberalitatis,
qui opum, finis fuisset et non impensis facultatibus necessitati proximorum
ipse semet etiam super impendisset. O uere mutatio dexterę, Excelsi, in uno
homine summę cupiditati
et ipse presbyter, domi suę
benignissime suscepit. Eundem mox, quia Christum prędicabat, martyrio
coronatum condidit et sepeliuit. Cui enim uiuo hospitium pręstiterat,
mortuum tumuli honore carere non sustinuit. Deinde ad pontificale officium
promotus effecit, ut omnibus ad urbem aduentantibus apud se hospitandi ius
esset. Itaque * corr. ex Ita ut
cum beato Iob iure suo dicere poterat: Foris non mansit
Neque enim multis conuenit uirorum
consortium, ne, dum hospitalitas seruatur, periclitetur pudicicia.
Mulier Sunamitis transeuntem Heliseum legitur tenuisse et secum panem
comedere compulisse tam familiariter, ut deinde non pigeret prophetam ad
illam uirumque eius frequenter diuertere, eorum consuetudine uti, cum ipsis
una cibum sumere. Multus hospitis aduentus, putas, restinxerit studium erga
se eorum? Minime quidem, sed magis
sed etiam detractione delectari. Siquis enim uisendi eius studio aduenisset,
raro aditus copiam faciebat, tanti se habere molestissime ferens. Quamobrem
pręsidi quoque prouincię spe conueniendi primum quidem decepto, deinde
iterum aduentanti obuiam tandem profectus, cum interrogaretur, ubinam esset
Moyses abbas (nam fama tantum ipsi
notus erat): Quid tibi, respondit, cum stulto illo ac deliro sene? Denique de
Qui cum annos quadraginta in
deserto solitarius uixisset, iussus uoce sibi e cęlo delata iam tandem ad
frequentem locum pergere, coenobium construere, discipulos comparare tam
constanter Dominum rogasse dicitur, nequa se deinde inter homines uersantem
iactantię aura perstringi sineret, ut non
aliud olim magis ueritus ad eremi latebram confugisse uideatur, non ante uitę
finem inde discessurus, nisi iussio intercessisset diuina, quę
discessum
impetraret, et iam dies septem nihil gustasset, ne inedia conficeretur,
dimissus reliquit Palestinam. Pręterea gloriam semper fugiendo, dum crebro
sedem mutat, Bethilium, Pelusium, Theubaton Babylonemque peragrauit, deinde
Aphroditon, eremum Antonii, rursum Aphroditon, Alexandriam, Osam, Brutium,
Paretonium, inde Siciliam et inde Epidaurum, ac post hęc Cyprum. In cuius
insulę uastiore minusque noto angulo cum sese
se in monendo duntaxat corripiendoque nouerat, pręterea omnium
minimus erat.
Hor etiam abbas eadem erga peregrinos obseruantia, certo tamen ordine usus
dicitur: primum cum illis simul suppliciter prouolutus Deum adorare, deinde
pedes eorum abluere, postremo ablutis pręcepta salutis dare, quasi innuere
uolens, iis, qui peccatorum sordes poenitentię lauacro mundare cupiunt,
necessariam esse pietatem, humilitatem, iustitiam.
Gregorius primus se seruum seruorum Dei appelauit. Ac ne dictu id illi quam
factu facilius fuisse putes, aduenienti Ioanni abbati assurrexit, et prior
honoris gratia in terram prouolutus est pontifex quam abbas. Cęteri deinde
maximi pontifices nomenclaturę istius titulum omnes usurparunt, opus rari.
Omnes se seruos seruorum Dei dici, pauci esse uoluerunt. Igitur Gregorii
humilitatem approbasse uidentur etiam qui imitari neglexerunt.
uitę,
quam repetebat, captus dulcedine nullius iam dissuasionibus a proposito
moueri potuisset, quoniam nec regis motus est. Id neque improuide neque
inconsulte factum facile uel uno argumento probari potest, quod magis deinde
miraculis claruit quam tunc pontificatu et tandem in numero sanctorum est
habitus. Quis adeo mentis impos est, ut proposita sibi optione non mallet
eius priuati habere conuersationem quam aliorum in dignitate
expositurus regi dona dignitatemque pollicenti ait: Munera tua sint tibi,
et dona domus tuę alteri da! Scripturam autem legam
tibi, rex, et interpretationem eius ostendam tibi. Quod uero deinde
legitur eum mox purpura esse indutum, torque aurea circumdatum, potestate
pręditum, argumento est licere aliquando peracto opere oblata recipere, non
tamen ex pacto, sed ex donantis liberalitate, neque ad luxuriam, sed
nec aliud
habens, quod pro mercede uectori daret, Euangelium manu sua exaratum coepit
offerre. Sed qui accipere rogabatur, cum nihil eos habere cerneret pręter
codicem illum et ea, quibus tecti erant, oblatum recusauit neque deinde
quicquam exigere uoluit, et inopiam eorum miseratus omni debito solutos
dimisit. O et periculorum uictrix paupertas et libera pensionum, inter
rapacissimos latrones securitatem, inter mercenarios nautas inuenisti tibi
Dirigite uiam Domini, rectas facite semitas
eius! Et quoniam hos omnes, quo magis a consuetudine mortalium semoti
erant, eo familiarius Dei colloquiis reuelationibusque
usos nemo dubitat, multi deinde ex Christianis eorum exemplis incensi
solitarię uitę conuersationem iniere.
Quorum primus Paulus Thebeus apud inferiorem Thebaidem, * corr. ex
Thebaidam
cum Decii
habitare coepit; intantum, ut, cum centum et
tredecim uixisset annos, nusquam inde decesserit, hominem nunquam uiderit,
pręterquam die uitę supremo Antonium, a quo et humatus fuit. Palmę primo
fructibus nutritus est, deinde per annos sexaginta dimidiati panis
fragmentum singulis diebus comedit coruo alite homini ministrante. Neque
aliud quam aquam bibit. Indumento de palmarum foliis contexto nuditatem
operuit. Hoc tenore uitę in Dei
ad radices suas aquas exprimit, quarum alias harenę ebibunt,
alię ad inferiora delapsę paulatim riuum efficiunt, super quem ex utraque
ripa palmę innumerabiles multum loco et amoenitatis et commodi tribuunt. De
Hilarione deinde loquens, cum post obitum Antonii discipulos eius uisendi
gratia adisset: Videres, inquit, senem huc atque illuc cum discipulis beati
Antonii Isaac et Pelusiano discurrere. Hic, aiebant, psallere, hic orare,
hic operari,
adhuc Antonio, quindecim annos natus, cum
uisendi eius cupiditate flagraret, ad eremum est profectus. Vt autem eum
uidit, repente mutato habitu non ante discessit quam uitę eius ordinem
morumque pręstantiam edidicisset. Deinde frequentiam uentitantium non
ferens, cum quibusdam monachis ad patriam rediit. Et postquam defunctis
parentibus omnem hęreditatem partim fratribus, partim pauperibus
distribuisset, solitudinem, quę in septimo milliario
Simon,
Susotionis filius. Hic annum tantum cum fratribus in monasterio Antiochię
conuersatus ad eremum abiit, annos tres in spelunca clausus permansit. Sed
hoc ei commune cum multis. Illud autem proprium et peculiare, quod deinde
super columnas dicitur habitasse, quarum altissimam cubitorum triginta
fuisse ferunt; in una cum perstitisse annos quatuor, in alia duodecim, in
alia rursum duodecim, in alia iterum quatuor et in illa postremo, quę
quiesce; ut
scilicet deuitet fuga frequentiam, taciturnitate iactantiam, quiete fluxarum
atque fragilium rerum solicitudinem. Proinde secendens in partes Syrię eo
loci, qui Troen dicitur, sedit solitarius annos quadraginta, deinde in
deserto uastiore ultra Babylonem, Memphim uersus annos decem, postea ad
Canopum Alexandrię annos tres, rursum in Troen * corr. ex Troe
annos duos. Sicque peracto uitę cursu
Dei es, non te teneat
catena ferrea sed catena Christi! Quamobrem ille uincula quidem deposuit,
sed tamen speluncam ingressus aditu obstructo * corr. ex
obstruso
habitare coepit. Deinde etiam discipulos aliquot secum adunauit
multisque pręterea miraculis nobilitatus atque inter sanctos habitus. Nunc
spacia metitur paradisi, qui tam anguste habitauit in terris.
Fuisse etiam quoddam monachorum genus
tunc quoque ad offerendum Deo salutis
sacrificium noctu consurgens, ne quiete occuparetur, contemptis lecti
stratis super pauimento uestitus iacere consueuerat. Cum hoc uigiliarum
pręludio ad monasterium uenit, tanto deinde minus somno concessurus, quanto
perfectius uiuendi subibat institutum. Et quoniam sacris initiatus omni
sanctitatis genere pręcelluit, etiam uigilantissimum fuisse nemo dubitat.
Quod ergo noctu didicerat uigilando, hoc
timere pusillus grex,
quia complacuit Patri uestro dare uobis regnum. Charitatem ibi:
Cum stabitis ad orandum, dimittite, siquid habetis aduersus
aliquem.
Quo deinde corporis gestu, quaue humilitate orandum esset, suo sępe exemplo
monstrauit, dum (sicut ueritatis scriptores retulerunt) nunc procidens in
faciem, nunc positis genibus, nunc eleuatis in cęlum oculis obsecrat Patrem.
in sinum iactati sunt quam illi in sitellam, quibus in senatu
decerni magistratus solent. Alteris terrenus honor quęritur,
alteris Paulus cęlestem gloriam est adeptus.
Isaac Syrus, tunc quidem monachus, deinde etiam ipse abbas, postquam
Spoletum, Piceni oppidum, appulisset, presbyteros rogauit, ut ibidem orandi,
quandiu uellet, copiam sibi concederent nec sinerent interim oranti quenquam
impedimento esse. Ea re impetrata dies
recordari illud ab Apostolo pręceptum: Nolite fraudare inuicem,
nisi forte ex consensu ad tempus, ut uacetis orationi. Ita ambo
eiusmodi curę pariter incumbentes spiritui magis quam carni seruiebant. Sed
illa deinde uiduitate facta liberior, tanto soli Deo intenta orauit
ardentius, quanto a rebus familiaribus iam aliena uixit expeditius.
Caput II / DE
Israheliticus Iesu duce contra Amalechitas decertarent,
stans in uertice collis orabat. Cumque manus in cęlum tolleret, uincebant
Israhelitę, cum remitteret, superbantur. Perseuerandum enim est, ut uincas.
Nam et ipse deinde non lassatis manibus usque ad occubitum solis orans,
suorum gladiis terga prębuit hostium. Ad hęc Dei iram, quoties ille populi
flagitiis ac scelere prouocatus excandescebat, deprecando placauit. Mariam
sororem lepra
maculas diluat, deputatum. Id ubi
resciuit abbas, pro illo solicitus orauit simulque monachis, ut pariter
orarent, iniunxit. Et ecce non multo post idem Benedictus ingenti fulgore
renitens uisus est primum Eldeberto monacho, deinde ipsi Odiloni, cui et
gratias egit asserens se suis fratrumque eius precationibus a poenis
purgatorii ad beatitudinis quietem translatum.
Hic idem sanctus abbas diuinitus monitus solennes pro mortuis precationes die
missę cessatum erat) proinde petens, ut ipse tandem
necessitati suę subueniret. Quo uisu ille admonitus easdem pro sorore
supplicationes nullo non die celebrans iterum ipsam uidit, et primum quidem
in limine ecclesię stare, deinde ecclesiam ingredi, postremo altari proximam
albatorum quorundam choro iungi. Quo indicio patuit ipsam fraternarum precum
assiduitate multo celerius quam suis meritis purgatam ad consortium
peruenisse beatorum. Oratio
Sauinianum martyrem multos ad fidem Christi a gentilitatis errore miraculorum
operationibus conuertentem Aurelianus imperator comprehendi iusserat. Sed
qui missi fuerant, orantem inuenientes timuerunt ei manus inferre. Alii
deinde missi, cum similiter orantem offendissent, et ipsi animis concidentes
nec uim irrogare ausi deprecari hominem coeperunt, uti secum ad cęsarem
pergeret. Exoratus perrexit et martyrium passus est. Profecto
quin par cum uiris meritum et ęquam mirabilium faciendorum potestatem
adipiscerentur.
Anna, Helcanę coniux, diutinę sterilitatis opprobrium, cum Deum orasset,
foecunditate compensauit. Genuit primo Samuelem, genuit deinde filios tres
duasque filias. Phenenna uero, altera Helcanę uxor, consorti suę semper
infensa, post susceptos liberos parere desiit et in idem uitium, quod illi
petulanter obiicere consueuerat, ipsa incidit. Denique
Caput IV / DE CONTEMPLATIONE
Satis hęc de oratione. Nunc res ipsa poscere uidetur, ut gradum faciamus ad
contemplationem. Prius enim orandum, deinde contemplandum, ut, cum gratiam
impetrauerimus, tunc demum in cubiculum introducamur regis, iam tacito
mentis obtutu consyderaturi maiestatem glorię illius, cuius potentia nihil
potentius, sapientia nihil sapientius,
die hesterno frustra quidem adisse, quod eiusmodi meditatione
occupatus ipsam neque uidere neque omnino sentire potuisset. Ac proinde ne
redire dubitaret. Rediit et, quod petierat consilium, sine cunctatione
accepit. Maiorique deinde reuerentię habere hominem coepit quam ante
habuerat, cum talia de illo sibi uidere contigisset. Quid igitur mirum, si
tam copiose tamque argute de Trinitate scripserit, qui mente sic abstracta
Trinitatis sacramentum
Quod si moritur, fructum plurimum affert.
Thomam Aquinatem, catholicę ueritatis locupletissimum dissertorem, dum de Deo
diu multumque cogitat, a solo attolli et altitudine fere cubitali in aere
pendere uisum ferunt neque deinde tantę contemplationis fructum dissimulare
potuisse, uultu prodente iocunditatem, quam intima conceperant pręcordia.
Extasi autem tam profunda rapi solitum, ut interdum candelam accensam
tenens, ea demum ad manum usque
olim per corporis turpitudinem in profundum
perditionis corruerat, tantum postea per mentis contemplationem necdum
sarcina carnis deposita extolli meruit, dum oraret. Quam male cum illa actum
erat cum deliciis difflueret, tam deinde bene, cum
resipiscere coepit et in sensu cogitare circumspectionem Dei.
Elizabeth, Pannonum regis filia, cuius sępe mentionem fecimus, dum se supra
se tollens cęlestia meditatur, in extasin abibat et
et apostolos dictante Spiritu Sancto prolata nouerat,
ea non irreuerenter nec inconsyderate neque omnino inepte legenda iudicauit.
Basilius ille Magnus, cum primitus mundanę philosophię studiis plurimum
delectaretur, ubi deinde scientię spiritalis dulcedinem gustare coepit, illa
contempsit et huic soli totum se dedit. Sunt, qui eum dicant
panis ac uini usum sibi interdixisse, donec mysteriorum intelligentiam
plenius perciperet.
Iudicis tribunal in cęlum trahi, accusari, uerberibus affici, quod
Ciceronianum dicerent esse, non Christianum. Denique cum iuramento dimissum,
ne unquam posthac alios pręterquam diuinos codices prę manibus haberet,
tanto deinde studio legisse diuina, quanto ante mortalia non legerat. Itaque
latentium sub uelamento mysteriorum dulcore iam tandem plenius hausto
exclamauit dicens: Quę pars fideli cum infideli? Quę communicatio luci ad
tenebras?
protulit fructum. Fides restaurauit, quod
uastauerat perfidia.
Caput VII / DE FIDE CHRISTI CONTRA IVDEOS
Credere deinde in Iesum Christum, Dei Filium, patribus promissum, nobis
datum, et quicquid de illo apostolica autoritate sancitum firmatumque esse
nouimus, quam certum atque indubitatum sit, cum ueterum prophetarum iam
impleta
mox conuersus
eorum, quos persequebatur, factus est socius, collega, coapostolus? Nonne
synagogas ingressus prędicauit, quod Iesus esset Christus, Dei Filius?
Denique, qui prius in gratiam Iudeorum uinciebat Christianos, idem deinde
pro Christianis confundebat Iudeos, qui Damasci erant. Qui cum, quod
responderent, non habuissent, in necem illius coniurarunt. Sed qui iam
apertis mentis oculis Christum aspiciebat, nullis minis, ne illum
Maneque hora
tertia sanus de lectulo consurgens ad ecclesiam uenit ac Iudeum tanto
miraculo stupentem baptizauit. Et quem sępe antehac testimoniis conuictum
Scripturarum flectere nequiuerat, fidei tandem uirtute molliuit. Mox deinde
ad stratum suum rediens extemplo expirauit, ita ut dubium non sit, quin hora
illa, qua prędictum erat, fuerit moriturus, nisi mortis suę mora uitam
medico esset allatura.
Iosephi huius
uidit, et ipse credere se dixit, baptizari uoluit, non fidei ardore, sed
operum, quę ipse facere nequibat, cupiditate, ratus recepto baptismate se
etiam ęque grandia admirandaque facturum.
Venit deinde Petrus, et cum baptizatis manum imposuisset, acceperunt Spiritum
Sanctum. Hinc Simon offerre pecuniam coepit, petens sibi potestatem dari
Spiritum Sanctum conferendi, cui uellet. Nunquid igitur magus apostolus, cui
Simon
ut eos ligarent, ipsi igneis
catenis ligati ibidem detinerentur. Expediti tandem, et apostolo quam mago
obsequentiores facti, Hermogenem ipsum uinculis complicatum in medium
adducunt, nihil pręterea ei mali inferre iussi. Qui deinde libertati
redditus, ab apostoli latere discedere non audebat, nequid grauius a
demonibus pateretur, donec baculo eius accepto abiit securus, plus iam
confidens apostoli ligno quam ueneficiis suis. Conuersus igitur
periculo liberauit. Quam
rem etiam maleficorum discipuli consyderantes Christiani facti sunt et
sanctum, quem capitali odio persecuti fuerant, reuereri coeperunt.
Cyprianus Damascenus, primum quidem magus et gentilis, deinde uero episcopus
Christique martyr. Cum enim totis maleficorum uiribus Iustinam uirginem in
amorem Agladii * corr. ex Aglai
iuuenis, qui eam deperibat, pellicere molitus fuisset et demones re
Ioannem ultro se offerentem misit. Eius aduentu Gainas consternatus humi
procidit et ab eo, quem interempturus putabatur, ueniam
supplex petiit. Tum preda restituta amouit, exercitum matureque recessit,
tam deinde fauens Christianis, quam antea fauerat impietati perfidięque
Arrianę.
Basilius etiam episcopus uere columna ignis (ut cuidam uisum fuit) calore
ęstuans charitatis, non est ueritus Valentem imperatorem increpitare,
membrorum nodis Denodatus dictus, cum esset
fidelis fidelibusque ortus parentibus atque inter regis
Persarum aulicos primo loco haberetur, gentili domino gratificari cupiens eo
prolapsus est, ut idolum adoraret. Deinde a matre per litteras increpitus
culpam agnouit, animo resipuit, poenitentiam egit, honores, quibus
fruebatur, contempsit. Regem nihil ueritus idola eius detestatus est et se
Christianum esse palam asseruit tam
pauperibus erogauit atque impudiciciis finem statuens in monte Oliueti
tuguriolum sibi posuit. Tum, nequis in solitudine manenti foeminę insidiari
in animum induceret, sexu cęlato Pelagium se nominari fecit. Tantumque
deinde uitę sanctitate excelluit, ut de pelago uitiorum facta diceretur
pelagus uirtutum, amarissimas Mara aquas in dulces conuertens.
Thais etiam, Aegyptia meretrix, crebris Pafnutii abbatis admonitionibus ad
poenitentiam
sint,
neminem ignorare uolumus de ipsa simul tractari, ubicunque de aliqua a nobis
tractetur. Quędam tamen, quę illi magis propria censui, conabor hoc loco
referre et sanctorum exemplis- primo quatenus Deus diligendus sit, deinde
proximus, postremo inimicus- digerendo explicare.
Deum toto corde, tota anima, totis uiribus iubemur diligere. Quod utique ita
sit, ut sola erga eum dilectio omnes alias superet
Hinc iam in animum inducens constituere templum Domino sacrisque illius
magis decenter reponendis dedicare, regiam cessisset, nisi multo
magnificentius habitaculum iis quam sibi faciendum decreuisset, et quidem
tale, quale deinde a filio suo Salomone legimus ędificatum. Cuius opulentię
amplitudinisque gloria apud posteros uix fidem inuenisset, si eam humanę
tantum, non etiam diuinę Scripturę monumenta retulissent. Sed mirentur alii
opus, nos
talis Domini pręsentia iudicaret et genibus simul prouolutus diceret: Exi
a me, Domine, quia homo peccator sum. Profecto, qui sic
humiliabatur, iam diligere coeperat. Hinc et subleuari meruit, ne timeret,
quod deinde non pisces, sed homines esset capturus. Quibus uerbis ita
allectus est, ut, quem modo exire a se uolebat, mox exeuntem sequi
maturaret, et quidem relictis omnibus, ut palam esset nihil se pręter
Christum appetere, nihil
Dominum properat. Non petiit nunc, ut super aquas
ambularet, quia et id petere tardatio uidebatur, et cum miraculo uelle agere
aliquid, quod sine eo perfici potest, Deum tentare est. Itaque uado, quo
uolebat, peruenit, reliqui deinde applicuere. Tum demum iubente Domino
afferi de piscibus, quos ceperant, primus ascendisse dicitur et traxisse
rete in terram magnis piscibus plenum. Qui enim impensius amat, solicitius
paret. Magnisque affluit
amor
Christi.
Caput
non opere differunt inferens et uindicans iniuriam.
Ioseph ingentem fratrum inuidiam ingenti rependit beneficio. Occidere eum
uoluerunt, in cisternam deiecerunt, Ismahelitis uendiderunt. At ille, cum
deinde Pharaonis prępositus esset et fames septennis premere coepisset
terram, uenientes in Aegyptum conuiuio excepit, frumento et pecunia iuuit,
singulos exosculatus est, iniuriam omnem remisit. Ac ne sequentibus annis,
qui
Accusationis summa erat Eugenium abbatem domi suę uim inferre uoluisse. At
illa, cum se non iam Eugenium, sed Eugeniam esse, ut infamiam
purgaret, prodere uellet, prius accusatrici suę ignosci petiit. Deinde coram
patre, cuius iudicio neci iam addicta erat, pectus suum detegendo detexit
fallacis mulieris impium commentum. Simul, cuius ipsa filia esset,
indicauit. Sic omni prorsus periculo probroque sese expediuit, ante
Vitia primum omnium acriter
increpanda maximeque eorum, quos in iis obstinatiores cernimus, docuit,
phariseis insultans ac dicens: Genimina uiperarum, quis demostrabit uobis
fugere a uentura ira? Remedium deinde, ne desperent, continuo
ingerendum ostendit, dum subiungens ait: Facite ergo fructum dignum
poenitentię! Postremo proponendum iustis pręmium, impiis poenam
dicens: Congregabit triticum in horreum, paleas
indigent, perquirere et opportuna omnibus remedia conferre.
Legimus Petro Hierosolymis primum uerba ad populum faciente die uno tria
milia hominum baptizata fuisse, in dies quoque credentium creuisse numerum.
Sed et alio deinde die quinque milia superioribus addita. Cum autem Petrus
gentiles quoque Domini iugo subiiciendos per uisum cognouisset, Cornelium
centurionem et, qui cum illo domi erant, credentes baptizauit. Qui ergo
dixerim, si etiam
irrationabilia, quantum illis conueniret, monere non neglexit?
Idem apud castellum Gallinarium prędicans hirundinibus multiplici garritu
obstrepentibus silentium imperauit, nullaque deinde, quandiu
ipse uerba fecit, ne minimum quidem sonum aut susurrum edidit. Et quisnam
tam impudens est, ut dubitet, Spiritum Sanctum per os eius locutum, cum
etiam bestię interdum pręter naturę suę usum, quod locutus
qui digne non honorat, sed etiam pontificis edictum
negligit atque contemnit. Et cum gemini criminis reus existat, alteras
irreuerentię, alteras inobedientię poenas dabit, si modo poententiam non
egerit et correctus tanto deinde ministros Dei coluerit submissius, quanto
erga eosdem insolentius se gesserat peruersus.
A Constantino quoque imperatore legem editam tradunt, qua decernat, plus
honoris deberi homini in sacerdotali dignitate
cum aliquando adeunti se Martino non assurrexisset atque
etiam rem quandam petenti subiratus repulsam daret, statim flamma a solo
sursum uersus emicante assurrexit inuitus et miraculo perterritus petita
concessit multoque deinde honore afficere episcopos pariter et presbyteros
coepit, liquido iam perspiciens terrenam dignitatem diuinę cedere debere et
sacerdotio pręditos ęquum esse etiam ab imperatoribus honorari.
Propterea quidem et
hoc laudatur, quod maximo semper honore
sacerdotes prosecutus sit. Dicere solitum tradunt, si cui sanctorum e cęlo
in terram delapso et cum illo simul sacerdoti forte occurrisset, prius se
sacerdotis manibus osculum daturum, deinde reuerentiam facturum sancto, plus
quidem se debere illi significans, a quo ministrante sacratissimum Christi
corpus acciperet quam illi, quem iam cum Christo regnare nosset. Quanta
autem res esset sacerdotium, in eo
utque eo secum pergere maturet, persuadet, cum non aliam ob causam se illum
adisset diceret. Ingressus una cum eo in urbem, claudi portas, ipsum
comprehendi, reliquos, qui cum illo uenerant, ad unum cędi fecit. Acceptis
deinde centum talentis et duobus Ionathę filiis, quę, ut ipsum dimitteret,
poposcerat, nequaquam dimisit, sed simul cum filiis interimi iussit.
Antiochum deinde, dominum suum, dum confabulando cum illo iunctis lateribus
reliquos, qui cum illo uenerant, ad unum cędi fecit. Acceptis
deinde centum talentis et duobus Ionathę filiis, quę, ut ipsum dimitteret,
poposcerat, nequaquam dimisit, sed simul cum filiis interimi iussit.
Antiochum deinde, dominum suum, dum confabulando cum illo iunctis lateribus
incederet, transfigit ac regnum occupat. Habeatur sane cum talibus pax, si
ulli unquam plus obfuit Triphon quam iis, qui sese illi credidere.
Ptolomeus, Abobi
quantę uanitatis esset ille ornatus, quo
caro mox in terram cessura et in putredinem resoluenda comitur decoraturque.
Tunc domum rediens impetrata a uiro, cui tradita erat, coniugii solutione
religioni sese addixit. Ac tanto deinde Deo seruire coepit humilius, quanto
ambitiosius ante seruierat mundo. Magnum profecto fuit uirentis adhuc ętatis
et liberalis formę foeminam * corr. ex foeminę
tam cito contempsisse uestem sericam,
esset et eius immunditiem interdum ad hypocrisim
spectare, qua inanis gloria, dum uideatur
immortalitatis commutarunt. Tanto nunc felicius cęlesti lumine illustrantur,
quanto antea perusta solis ardoribus cute contemptius squalebant.
Serapionem abbatem primitus quidem sola tunica simplicique paliolo contentum,
deinde his etiam carere pietas compulit; quippe seipsum despolians pauperes
contexit. Nec erubuit nudus incedere, dum nuditatem miseratur alienam.
Timotheo quoque in Aegypti solitudine degenti ea duntaxat
satis indutum esse, qui cum Christo nudus esset.
Honophrius itidem nudus in ulteriori deserto ab eodem Pafnutio repertus
uerenda tantummodo foliis arborum operuerat. Consumptis enim uestibus, quę
secum attulerat, alia deinde, quam quę natura dabat, non quęsiuit. Cumque
uita functus esset, sanctam animulam eius uisibili specie ab angelis in
cęlum ferri uisam tradunt. Et quisnam nostrum paululum usu detritos ferre
dedignabitur pannos, cum
ad orandum procumbentem. Et dum rem tacitus
miratur, ab eodem tandem audiuit: »Sic et tu age, Antoni! Sic enim agendo
saluaberis.« Cumque id loquentem statim non comparuisse animaduerteret,
angelum Dei fuisse intellexit. Ac deinde operum orationumque uices monitu
eius diligenter seruans ad tantam perfectionem conscendit, ut
nemo illis temporibus uel abbatum vel monachorum anachoretarumque maiori
admirationi fuerit.
subueniendo, ocio locum non dedit laborem super laborem cumulando,
religionis cultum non intermisit in monasterio permanendo et charitatis opus
auxit miserendo calamitati alienę.
Deinde solitariorum institutum secutus, cum in insula Nili uitam duceret,
Cassiano eo aduenienti atque ibidem inter anachoretas residere cupienti
cęllam cum supellectili dono obtulit se inde transmigrare uelle dicens. Post
fuerat, arrepto dure admodum sese diuerberauit.
Cęterum, ubi uerbera parum profecissent (usque adeo uehemens tentatio erat)
extra monasterium prorumpens, in altam niuem, sicut nudus erat, se deiecit
diuque uolutauit. Ac deinde ex illa compactas hominum effigies identidem
toto corpore astringens ipse se alloquebatur increpandoque dicebat: En tibi,
Francisce, uxor, en tibi liberi! Aut uesti illos, ne sic algeant, aut
dimitte omnia et uni Domino
est, quantę ille abstinentię obseruator
mox futurus esset. Vbi enim cum ętate creuit uirtus, in templo beati Petri
apostoli clausuram subiens herbas cum sale coctas absque alto condimento
semper uesperi comedebat. Deinde presbyter factus pristino uictui salem
ademit. Et ne hoc quidem tam fatuo cibo quotidie, uti uoluit, sed aut semel
aut bis tantum in hebdomada eum sumere aut ad Dominicum usque diem inediam
proferre. Postremo, cum in
saperet. Antehac ordeaceo pane et leguminibus uixerat, et his non sale, sed
cinere conditis, quotidianum seruans ieiunium. Cum hac cibi ac potus
uilitate luxuriam commutauerat epularum, ex Burgundię pręfecto monachus
factus, deinde episcopus Antisiodori.
Euagrius presbyter quadraginta annos pane, oleo et aqua usus est, deinde
annos sedecim pomis coctoque abstinuit. Postea uero etiam panem sibi
interdixit ac per biennium holere tantum et lentibus
seruans ieiunium. Cum hac cibi ac potus
uilitate luxuriam commutauerat epularum, ex Burgundię pręfecto monachus
factus, deinde episcopus Antisiodori.
Euagrius presbyter quadraginta annos pane, oleo et aqua usus est, deinde
annos sedecim pomis coctoque abstinuit. Postea uero etiam panem sibi
interdixit ac per biennium holere tantum et lentibus uixit. Hic duorum
Machariorum discipulus fuit, quorum mores imitando adeptus est meritum.
aqua uixit, alter in cisterna ueteri, quam gentili sermone Syri
cubam uocant, quinque caricis sustentabatur.
Paulus autem (ut idem refert) a sexto decimo ętatis suę anno usque ad
sexagesimum palmę fructibus uixit. Deinde usque ad centesimum tertium
decimum, quo terris relictis ad cęlum migravit, dimidiati panis fragmentum
quotidie coruo alite deferente acceptauit. In aduentu Antonii integer
allatus, Deo donante quantum utrique satis
ciborum dulcedine
seposita edendi auiditatem coercere facilius posset.
Hilarionem abbatem diuus Hieronymus tradit a quinto decimo usque ad uigesimum
ętatis annum quindecim caricas post solis occasum comedisse. Triennio deinde
dimidium lentis aqua maceratę sextarium ac deinde totidem
annis panem cum sale et aqua et totidem aliis uirgultorum radices herbasque
syluestres crudas. Deinde annis nouem ordeacei panis uncias sex et
posset.
Hilarionem abbatem diuus Hieronymus tradit a quinto decimo usque ad uigesimum
ętatis annum quindecim caricas post solis occasum comedisse. Triennio deinde
dimidium lentis aqua maceratę sextarium ac deinde totidem
annis panem cum sale et aqua et totidem aliis uirgultorum radices herbasque
syluestres crudas. Deinde annis nouem ordeacei panis uncias sex et coctum
modice holus absque oleo. Postea debilitate corporis compulsum
caricas post solis occasum comedisse. Triennio deinde
dimidium lentis aqua maceratę sextarium ac deinde totidem
annis panem cum sale et aqua et totidem aliis uirgultorum radices herbasque
syluestres crudas. Deinde annis nouem ordeacei panis uncias sex et coctum
modice holus absque oleo. Postea debilitate corporis compulsum olei parum
addidisse usque ad tertium et sexagesimum uitę annum. Inde usque ad
octogesimum pane abstinuisse,
syncerius offerretur, quod submouebatur humano.
Promamus aliqua etiam hoc in genere foeminarum exempla!
Agar ancilla cum Ismahele filio eiecta panem tantum et utrem aqua plenum
secum in solitudinem defert. Consumpta deinde aqua, puer et ipsa siti
uexati, fonte angeli pietate ostenso refocillantur. Abraham diues erat et inuitus illam emittebat; in angelo diuina uirtus omnia
poterat. Sed et ille ęgre dimittens et hic
uino utatur modico propter
stomachum et carnium edulio sustentetur, ne prius deficiant
pedes quam currere incipiant. Et hoc dico iuxta indulgentiam, non iuxta
imperium, timens debilitatem, non docens luxuriam. Deinde, cum iam adulta et
firmior fuerit, ait: Cibus eius holusculum sit et simila
raroque *corr. ex similia caroque pisciculi. Sic
comedat, ut semper esuriat, ut statim post cibum possit legere,
Alioquin, cuius sint saporis, ignoret
coenobium. Oua et lacticinia post ieiunia debilitatis sororibus et pręcipuis
festiuitatibus permittantur ex gratia. Raro sciantur, quae in aquis oriantur
et uiuant, nisi parui pisciculi. Deinde subdit: Tanta sit in sumendo
sobrietas, tanta talisque parcitas, ut uenter potius conqueratur quam
gaudeat, non egeat in digerendo stomachus medicinis; ructum potius uacuatio
quam nimia repletio inducat.
Christum miracula facientem conspexerant, nondum cęlestis regni
retributionem per illum futuram audierant, et statim, ut uocauit eos,
relictis omnibus ipsum secuti sunt atque ita eidem adheserunt, ut nulla
deinde aduersitate, nullis persecutionum tempestatibus auelli separarique
potuerint. Qui enim semel gustauerit, quam suauis est Dominus, omnes alias
suauitates facile contemnet.
Sed neque tunc paruum obedientię specimen
porrexerunt; siquidem ipsi
fame periclitari quam necessitatem excusando Domino suo non statim
obtemperare malebant. Et quoniam lubenter paruerant, multo plura collegerunt
quam obtulerunt.
Cum deinde ad insinuandam gentibus ueritatem destinarentur et supplicia et
neces sibi pręferendas didicissent, nunquid, quominus obedirent, exterriti
sunt? In omnem terram exiuit sonus eorum, et in fines orbis terrę uerba
eorum.
commoueri, post annum in tali opere
consumptum interrogat, an lignum illud iam radices egisset;
et se nescire respondentem, euerso ligno, ut ab irrigatione desisteret,
iussit.
Aliud deinde obedientię eius periculum facere uolens, cum multi adessent
promptitudinis eius in obsequendo fama exciti, mandauit, ut de cęllario
lenticulam quę oleo plena erat, proferens per fenestram proiiceret.
Tantillum illis
principem, ne cum
hoste congredi timeret, suis animauit oraculis, certissimo uictorię euentu,
ita ut ille deinceps certamen nullum iniret, nisi ipso consulto. Igitur, qui
olim omnibus abbatis sui iussis fuerat obsecutus, eius deinde responsis
obediuit imperator.
Albinum, Andegauensem episcopum, dum adhuc adolescens in monasterio degeret
et ad perficiendum abbatis mandatum pergens effusum repente hymbrem sub
tecto
Ioseph apud Pharaonem in Aegypto primo loco habitus fratres, a quibus
uenditus fuerat, eo uenientes, ut frumenta emerent, se non agnoscere ipsis
incognitus fingit obiectoque, quod exploratores essent, in carcerem
compulit. Deinde de carcere eductis iurat (per salutem Pharaonis) non
abituros inde, nisi minimum fratrum Beniamin, quem domi cum patre relictum
dixerant, adduci facerent, quasi hoc experimento deprehensurus, utrum terram
exploratum
ideo iam
trium annorum fame laborare populum. Israhel, qui rex Saul Gabaonitas contra
fidem, quam a Iosue acceperant, interfecisset. Sed si pręceperat iampridem
Dominus omnes gentes illas internitione deleri, cur solis deinde mendacibus
parci uoluit? Quod scilicet nulli obesse, sed tantum sibi prodesse mendacio
quęsierant. Ac ne omnino impune mentitos crederes, mancipiorum more
seruierunt.
Dauid secundum cor Dei
criminisque conscia patrui conspectum ferre non
ualens, clam ad urbem effugerat et iam desperatione quadam corpus uulgando
pecuniam demerebat. At senex, obi tandem illam conuenit, notam incognitus
aliquandiu considerauit ac deinde in colloquium euocatam, cum se
prodidisset, flens exhortatus est, ut secum rediret. Rediit et multa uitę
districtione commissa diluens cum ipso pariter sanctorum collegio meruit
annumerari. At nisi Abraham alieno se
cessit. Mansueti enim placidique hominis
proprium est dare locum improbitatibus aliorum neque cum pertinacium
malignitate contendere. Sed cui Romę homines aduersabantur, in Syrię deserto
ferę seruierunt. In Bethlemitico deinde monasterio manentem leo posita
ferocitate blanditer adiit et reliquis, qui aderant, metu dilabentibus ipsi
pedem spina uulneratum porrexit, sanatus famulatum exibuit. Nullique iam
monachorum, metuendus asellum ad pascua
quam loqui proposuisset, ad illum,
qui trigesimum octauum Psalmum sibi legere coeperat: Dixi, custodiam uias
meas, ut non delinquam in lingua mea, sat est, inquit; reliqua
audiam, cum istud opere impleuero. Multo deinde tempore post reuersus, cum
interrogaretur, cur tantum ad magistrum redire distulisset, nondum se istud,
quod didicerat, perfecisse dicit, et apostolicum esse pręceptum: Estote
factores uerbi, et non auditores
sibi de se magis quam
pręposito suo credens, excidit a sanctorum collegio et ad uomitum est
reuersus. Primum irrationabile erat tam obnixo obstinatoque animo tacere, ut
confiteri nollet, quasi qui nihil unquam deliquisset; deinde arrogans et
superbum, maiorum uoluntati suam pręponere, cum Dominus dicat:
Obedientiam uolo, et non sacrificium. Profecto, qui obedire
negligit, subiici dedignatur; et qui subiici dedignatur, superbit; et
uidit.
Iacobum apostolum, qui frater Domini nuncupatus est, intantum castitate
sanctitateque pręstitisse ferunt, ut etiam Iudeis incredulis admirationi
esset. Soli Sancta sanctorum intrare permittebant. Plerique deinde ob illius
necem Hierosolymam euersam putauerunt. Hunc Paulus et Cepham et Ioannem,
ueluti reliquorum pręsides, columnas uocat et ab iisdem sibi dexteras datas
societatis gloriatur. Ac nequis calumnietur
quoque monachus diabolum, sub mulieris forma se dolose illicientem,
candenti ferro manu e fornace rapto (erat enim faber) perculit in faciem, et
ille edito eiulatu, ut a multis audiret, fugiens euanuit.
Apelli deinde, sicuti tunc, candens ferrum manu, non forcipe tenere, cum
opus faceret, moris fuit. Quem enim libidinis calor diabolo succendente
urere non potuit, iam nec ferri poterat.
Christophorum martyrem, qui mundi Opificem in
Medericus quoque, Heduensis abbas, et ipse malarum tentationum uictor ac
uirgo, monachum quendam assiduis incestę cogitationis oppugnationibus tantum
non superatum, tunica sua induens periculo liberauit, ita ut ille deinde
omnis huiusce molestię se expertem palam affirmare solitus sit.
Antonio, Alexandrino abbati, diabolus deformi admodum tetraque facie apparens
dixit se fornicationis spiritum et ab eo superatum esse.
uellent quam pari miraculo insuperabiles facti fuissent.
Helias quoque abbas, cum triginta annos natus coenobii uirginum curam
suscepisset et carnis molestias ferre nequiret, ad desertum Scythi profugit.
Deinde in quiete apparentibus angelis, cur Deo dicatas uirgines reliquisset,
interrogatus causam dixit. Et cum ab eis uirilia sibi abscisa putasset,
somno experrectus, et corpore se integrum et mente comperit uirginumque
curam
Paulo apostolo Iconii Christum euangelizanti credidit.
Cumque iam desponsata esset, repudiato coniugio uirginitatem seruauit et ob
fidei confessionem in ardentem rogum missa uri non potuit, subitis hymbribus
igne extincto. Deinde leonibus, ursis, tauris exposita, tot feris beluis
repente mansuefactis euasit inoffensa. Puduit proconsulem ultra in illam sęuire uelle, cui tam atroces bestię pepercerant, et liberam
dimisit.
carcerem detrudit. Nec tamen efficere potuit, ut uoto suo
filia consentiret, quę se iam Christo desponderat. Vbi uero firmam in
proposito permanere uidit et neque minis neque uerberibus moueri iam
placatior dimitti iussit nec deinde impedimento fuit, quin ipsa inter sacras
uirgines perpetuam uirginitatem, profiteretur. Tanta pro castitate perpessam
martyrem dicerem, nisi obstaret fidelis pater. Martyrii tamen coronam
meruit, quę sic oppugnata
In uirginitate ergo perseuerans, multa
uirtute multisque miraculis celebris euasit. E uita decedenti Christus,
angeli, apostoli in uisu apparuerunt. Quorum consolationibus iocundata
mortis angustias non sensit. Solutam deinde a corpore animulam a Beata
Virgine cum angelorum comitatu in cęlum ferri conspexit episcopus Tolosanus.
Haud immerito tantam consecuta est beatitudinem, quę ne uiro quidem iuncta
uirilem copulam admisit et matrimonii
uirginem Sigebertus et
Beda scriptores tradunt. Quę Annę, regis orientalium Anglorum
Christianissimi, filia primum Tonberto, australium Giruiorum principi in
coniugium tradita, cum eodem pari uoto uirginitatem seruauit. Deinde eo
defuncto iterum a patre inuita desponsatur Ecgfrido regi. Sed cum ipso
quoque in uirginitate annos duodecim uixit. Postea uero eius permissu
religioni se consecrauit et securiorem quidem in monasterio, sed nunquam
regis, coniux, cum annos aliquot cum marito sine
querela uixisset, tandem seruandę castitatis cupiditate accensa diuortium
impetrat et monasterio se includit. Quęque regis uxor fuerat, facta est
sponsa Christi. Et magis deinde miraculis claruit quam ante claruerat Gallię
regno, quod reliquit.
Melania, urbani prętoris filia, uiro tradita, cum duos liberos, quos ex eo
susceperat, impuberes adhuc morte immatura amisisset, nequaquam de
duxit duas uxores, et primus Cayn
occidit fratrem. Dicitur tamen septuplum ultio dabitur de Cayn, de Lamech
uero septuagies* septies. Sodomitę et Gomorrei, cum aduenas turpiter
appetissent, cęcitate primum lucem amisere, deinde etiam uitam, cum ipsis
* corr. ex septuagesies
urbibus funditus euersi, et qui igne libidinis exarserant,
cęlesti igne super eos pluente consumpti sunt. Ob Dinam, Iacob filiam,
caro autem infirma. Video aliam legem in
membris meis repugnantem legi mentis meę, et non quod uolo bonum, hoc ago,
sed quod odi malum, illud facio. At castiga corpus tuum et in seruitutem
redige, ut obedire discat spiritui. Deinde, quanto infirmior es, tanto
solicitius pete a Domino auxilium. Petenti datur et pulsanti aperitur.
Frequentius ora, uentri minimum indulge. Hoc demonium non
eiicitur, nisi per orationem et ieiunium.
cum iterum iisdem flagitiis se polluissent, Eglon,
Moabitarum regi, decem et octo annos tributa pensitauere. Postremo
poenitentes Aioth ambidexter uindicauit in libertatem, rege ipso interempto
et decem milibus hostium cęsis. Deinde annos octoginta nemo illos armis
lacessiuit, ut hinc intelligas cum potentibus diabolum congredi minus audere
et, si audeat, nocere non posse.
Mortuo Aioth peccauerunt, et traditi sunt Iabin, regi Chanaan. Sed post
in asino humilitas
intelligitur, quibus prosternuntur nequitię spiritales, quia humiliantis se
oratio nubes penetrat. De molari autem maxillę fluunt aquę cum inter orandum
conscientię morsus ellicit lachrymas, quibus deinde parta beatitudo
restinguit desyderii sitim. Sub Heli quoque sacerdote a
Philistinis angustias cladesque passi, Samuelis admonitione atque hortatu ad
poenitentiam inclinantur. Ipsoque pro eis deprecante
serui tai, quia stulte egi nimis. Ecce moeret
et poenitens se deliquisse confitetur. Cur ergo non, ut ante,
sequitur confessionem uenia, cum pręsertim illud quam hoc peccatum grauius
fuerit? Quin licet deinde quis leuius peccet, magis tamen efficitur
ingratus, dum post remissam culpam in culpam relabi negligit. Proinde
Dominus, cui prius facile pepercerat, nunc eundem de tribus eximiis malis
unius optione onerat, hoc est, uel
eum et ipsi reddidi consolationes.
In Zacharia legimus Satan accusatione aduersari parantem Iesu, filio
Iosedech, sacerdoti prohibitum fuisse a Deo, eo quod ipse Iesus poenitentiam
egisset. Qui deinde sordidis tegumentis, in quibus iam se submiserat, exui
et cidari munda operiri iussus desyderabilem illam Domini uocem audiuit:
Ecce abstuli iniquitatem tuam, et indui te mutatoriis. Quam ergo
magna
Aethiops pellem suam et pardus uarietates suas. Etenim quinque et
septuaginta annos Deo in solitudine seruiuit, sex annos in cęlla inclusus
permansit, ad multam noctem stans orabat, pane tantum et aqua sustentabatur.
Deinde charitatis operi se accingens, noctu peragrabat, solitariorum tuguria
hydriasque eorum aqua replebat, ut procul haustum petentibus laborem
eleuaret; peracto officio tacitus redibat. Sic faciendo, qui prius
homicidiis
in cęlum ferri et, dum ferretur, malos demones iter impedire conatos,
obiicientes ea, quę olim ipse in seculo uiuens commiserat, sed ab angelis
repulsos asserentibus ea omnia monachali professione delata esse nec
quicquam deinde superextare, quod ab ipso perperam factum argui posset. Hoc
modo ipsum Sathanę molestia liberatum cęlos ascendisse et rursum redisse ad
terram. Si sic excutiuntur tantę perfectionis homines, qualiter, quęso,
super nonaginta nouem iustis, qui non indigent poenitentia.
Andreas apostolus cuiusdam Nicolai iam senis fornicandi incontinentiam
uehementer dolens, ab hora tertia ad nonam Deum pro illo cum lachrymis
obsecrasse dicitur, deinde, cum etiam inedia se conficeret, die tandem
quinto de cęlo sibi a Domino dictum audisse: Tua opera, o Andrea, Nicolaum,
quem amiseram, inueni. Quotus quisque est, qui sic suum lugeret delictum ut
apostolus alienum?
comperit, quorum nomina
subduci uidit. Ac tandiu cum illis lugens ueniam orauit, donec iterum
apparens angelus etiam illorum nomina conscriberet, quorum ante deleuerat.
Illi itaque, quantum moeroris prius conceperant, tantum deinde lętati sunt,
cum post poenitentiam se quoque conscriptos in cęlis ac in libro uitę
repositos agnouissent.
Et hoc sane, quod modo, dicemus, exemplum magnę erga poenitentem misericordię
in monumentum, et uidit duos
angelos, unum ad caput et unum ad pedes. Paucis uerbis tota poenitentis
ratio comprehensa est. Qui enim ad poenitentiam conuertitur, primo se
peccasse dolet et compunctus lachrymas emittit, deinde inclinat se, dum
humiliatur, et in monumentum prospicit, dum ante acta mente uoluens, quid
mali commiserit, quid boni omiserit, examinat et singula quęque diligenter
perpendit. Tunc autem angelos uidet, cum iam
tentamenta uicit, et hoc postremo, quod,
cum insimularetur foeminam quandam de se grauidam peperisse, patienti animo
tulit, puerum educauit ut suum, annos septem ante monasterii fores
permansit, ueluti stupri rea. Recepta deinde cum puero cęlla se occlusit
atque ipsum uiam perfectionis impense docuit. Triennio post uita defungitur
et a Deo honoratur, quam homines
* corr. ex Nonii
infamauerant.
exaudiam eos. In Osee quoque propheta dicitur: Non dabunt
cogitationes suas, ut reuertantur ad Deum suum, quia Spiritus
fornicationum, in medio eorum, et Dominum eorum non cognouerunt.
Deinde infert et ait: Super eos effundam quasi aquam iram meam .
Cęterum, cum nec aduersitatibus concussi in uiam iustitię
redire uellent, exprobrat illis per Aggeum prophetam dicens: Percussi uos
Adam — inquit —
ubi es? Hoc est: Quo excidisti, quantum commisisti mali? Et ad
mulierem: Quare hoc fecisti? Post confessionem eiecti sunt de
paradiso subditique laboribus, doloribus, morti. Venit deinde Christus,
exoluit pro eis debitum et reducti sunt, unde pulsi fuerant, angustiis
liberati et ex miserrimis felicissimi facti. Tunc ergo gratiam recipit
confessio, cum satisfactum est pro delicto.
uultu demissum cernens, cum tristitię causam didicisset, blanditer
consolatus est, docens non esse malum foeda cogitatione impugnari, sed
uinci; nam se quoque idem sępe passum, Deo tamen adiuuante nunquam
succubuisse. Deinde senem iam relicto, in quo ętatem egerat, tugurio uagum
profugumque ad se aduocans, ut rediret, admonuit, et iam suam expertus
imbecillitatem alienę misereri disceret, non irasci. Post hęc pro illo
precatus,
corpore, ita et animo puros nitidosque reddidisse. Quam in illo uirtutem
nequaquam ignorauit, qui eum digito demonstrans dixit: Ecce Agnus Dei,
ecce qui tollit peccata mundi!
Confert deinde spiritalis boni appetendi copiam exercendique facultatem, ut
animus noster uitiis eradicatis uirtutibus exhuberet. Quod Osee propheta
pręuidens inquit: Viuent tritico et germinabunt quasi uinea; memoriale
eius
officiosius ibi inseruiret,
panes aliquot referendę gratię causa muneri obtulisse, illum uero noluisse
accipere, quod sibi eis non opus esset diceret uita hac iam defuncto. Se
enim loci illius dominum aliquando fuisse et eo deinde labore expiare culpam
ibi iussum. Quamobrem si sibi gratificari uellet, illos panes pro se
consecratos Deo offerret. Quod cum ille fecisset, die octauo ad thermas
reuersus, homine non inuento, noxa absolutum agnouit.
ibi iussum. Quamobrem si sibi gratificari uellet, illos panes pro se
consecratos Deo offerret. Quod cum ille fecisset, die octauo ad thermas
reuersus, homine non inuento, noxa absolutum agnouit. Ille ergo primum
poscendo, deinde non comparendo, quanto hoc sacrificium defunctis emolumento
sit, patefecit.
Idem sanctus pontifex tradit, dum adhuc abbatis officio fungeretur, monacho
sui monasterii, cui Iusto nomen erat, et ęgrotanti fratrum
nomen erat, et ęgrotanti fratrum colloquio se
interdixisse et defuncto coemiterii sepulturam, eo quod tres aureos apud
illum absconditos deprehenderat, qui omnibus communes esse debuissent; hac
seueritate in languentem primo, deinde in mortuum usus, ut sanos uiuentesque
ab eiusmodi uitio coerceret. Cęterum et saluti illius consulens, missas
triginta pro eo celebrare Preciosum monachum iussit. Iustus ergo trigesimo
die post fratri suo Copioso
sibi obuium habuit et uehementer miratus audiuit
eum, dum scapham regendo partim labore, partim inedia iam deficeret,
obdormisse et dormienti sibi uisum a quodam panem accepisse atque eo gustato
se refocillatum sensisse; deinde expergefactum nauigio iuxta prętereunte
susceptum Romamque delatum. Rem ergo curiosius exquirens comperit ea ipsa
die illum pane eo refectum fuisse, qua sacrificium fuerat oblatum. Et Deo
gratias egit, quia hic ille
magis nos, qui peccatores sumus, idem oporteat facere? His enim magis
opus remedio est, qui grauius ęgrotant. Hoc autem remedio a peccati morbo
conualescimus, ab inquinamentis mundamur, ab errore in uiam iustitię
dirigimur, deinde, de morte transimus ad uitam, de tenebras ad lucem.
Imprimis tamen uidendum, quo animo, qua mente accedatur. Aptis ad sumendum
corporibus medicina prodest, male autem dispositis, si sumatur, exitio est.
Et, si
cogitationis errorem sibi
obiici audiuit, cognouit Deum esse in homine, qui aliorum arcana illi
reuelaret et ostentis, quam magnus apud se esset, testaretur. Prostrauit
ergo se et peccatum confitens ueniam petiit atque ita iam deinde, ut erat,
de ipso deffinire coepit: quanto scilicet exteriori apparatu elatior
uideretur, tanto interius humiliorem esse.
Alium quoque eremi cultorem in Basilio deceptum tradunt. Qui cum festo quodam
animi arrogantiam uirtutisque
ostentationem prę se ferre aiebat. At uero quicquid dudum in aliis
reprehenderat, mox ipse egit inuitus. Nam in morbum uuę incidens prę dolore
eam pręcidi non solum passus est, sed rogauit. Deinde corpori ex ualitudine
frigescenti sagum admisit. Postremo secularium hominum molestiis uictus
oleum benedixit. Et confessus est suopte iam exemplo se didicisse monachum,
in quo alios labi iudicauerit, ipsum in eo
non moueri, non mala ualitudine concuti, non tyrannorum minis terreri, sed a
uita prius quam a iustitię cultu discedere. Opportune itaque eorum nunc
proponemus exempla, quos in perseueranda iniuria fortes fuisse accepimus,
deinde de reliquis patientię generibus suo ordine dicturi.
Ioseph fratrum in se inuidiam beneficiorum relatione compensauit. Fame, qua
laborabant, interiissent, nisi ille eos aluisset, in cuius necem
conspirauerant, quem in
in gentem magnam. Sed maius existimauit pro malo
reddere bonum quam pręsidere plurimis.
Saulis quoque regis illa patientia commendatur, qua rex factus, cum a
quibusdam suorum contemptui haberetur, nosse dissimulauit. Deinde uictis
Ammonitis, cum triumphans rediret, milites, qui eam contumeliam armis
ulcisci moliebantur, coercuit, turpissimum ratus, si paucorum obtrectantium
inuidiam ferre nequiuisset, qui tot millium bellatorum exercitum
ruinam eius, qui me oderat,
et exultaui, quod inuenisset eum malum; non enim dedi ad peccandum
guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius. Molliter igitur
ferendo inimicos usque adeo fortis euasit, ut nullo deinde calamitatum
genere ad aliquod impatientię signum impelli potuerit. In maximas quidem
incidit erumnas, sed omnibus erumnis maior in illo tolerationis uirtus fuit.
Denique, qui non est gauisus ruinis inimici, idem nec
quem dedicauerat Deo. Ad hęc etiam, ut alibi diximus, in proximum
flumen illum proiicere iussus, prompte uoluit obedire, nihil non faciendum
ratus, quod ab abbate esset iniunctum. Igitur post probatam primo
tolerationis, deinde obedientię uirtutem senior coenobii ipsum cunctis
pręponens sibi successorem reliquit pręposuitque omnibus, qui omnium
patientissimus obsequentissimusque fuerat habitus.
Prosequamur modo infirmioris quoque sexus in
Alexandrię matrona, quę (ut tradidit
Cassianus) Athanasium episcopum adiens petiit sibi dari unam ex uiduis, quę
Ecclesię impensis alebantur, cui ipsa benefacere posset. Cęterum, cum
petenti optima concessa esset, queri deinde coepit non ex animi sui
sententia uiduam sibi datam. Ea igitur restituta deterrimam omnium accepit.
Et dum illi benigne humaniterque deseruiret, nihil ab ea nisi contumelias
maledictaque referebat, uerbera quoque
Et ipse peccatum
confitentibus ignouit. Quia ergo semper in eos, qui se incommodo aliquo
afficere tentauerant, mitis et clemens extiterat, ab omni prorsus incommodo
tutatus est illum Deus et eundem episcopum primo Nouiensem, deinde
Torniacensem fecit, super multa constituens, quia super pauca fidelem fuisse
nouerat.
Odo, Cluniacensis coenobii pater, ei, qui equum suum noctu abegerat et in eo
sedens die lucescente
felicitatem quęrant, ubi casus timeri non
possit!
Quanto igitur felicior- ut foeminarum quoque in calamitate patientiam
explicemus- Othilia uirgo! Hęc apud Bauariam cęca nata fuerat; paternas
deinde uix effugerat manus, qui eo processerat insanię, ut propter ipsum
corporis uitium ei necem intentaret. Illa uero in omnibus, quas patiebatur,
angustiis Deo gratias agens meruit tandem et uisum recipere et in gratiam
In Vedasti, Atrebatensis episcopi, uita legimus, cum corpus eius de loco, ubi
olim positum fuerat, transferretur, quendam cęcum, cui Audomaro nomen fuit,
expetisse, ut uideret sancti ossa, et illico uisum recepisse. Deinde, cum
rursum orasset, ut, si ea res animę suę saluti minus conduceret, rediret
infirmitas, iterato oculis captum fuisse. O prudens uotum singularemque cęci
patientiam, qui ne tunc quidem cernendi copiam postulasset,
ad quod repetendum, si sana
extitisset, fortasse nemine hortante solus iuuenilis ętatis ardor eam
compulisset. Aegra didicit optare meliora. Itaque, ut optata possideret,
omne carnis detrimentum pro nihilo duxit. Mamillam deinde hulceribus
affectam ita tolerauit, ut iam morti proxima, apparente sibi beato Petro
apostolo, non, ut curaretur, rogarit, sed an sibi peccata sua condonata
essent, quęsierit. Quę dimissa esse audiens, multo plus ex hoc
dixerim et ideo sanctam fuisse, quia patiens erat, et ideo patientem, quia
sancta.
Sic et Clara uirgo, cum languente corpore semota in lectulo decubaret,
mentis oculis cernebat, quę procul in ecclesia agerentur, et ea deinde
reuersis ad se sororibus magna cum omnium admiratione referebat. Nihil
itaque illi obfuit fracti corporis ęgritudo, cum tantum animo ualeret.
Aplaidem quoque uirginem toto corpore saniosam apud Tudotum, Gallię
iactatus lutatur, postremo
lapidibus obruitur, Esaias in duas partes uiuus secatur. Dum enim missi a
Domino ueritatem prędicarent, sęuissimorum principum uim atque minas pro
nihilo habuerunt.
Deinde Sydrach, Mysach et Abdenago pueri ętatem animi magnitudine
supergressi, cum regis Nabuchodonosor statuam adorare nollent, in fornacem
ardentem proiiciuntur et inter furentes flammarum globos laudes Deo
decantant. Daniel
altare Dei positum multi ex Iudeis nolentes adorare trucidati sunt. Pueri,
qui circumcisione deprehendebantur, suspendio interempti, et qui cibis
immundis abstinuerant, neci traditi. Quidam qui se prius armis defenderant,
deinde ab inuadentibus die sabbati ad unum fere cęsi sunt. Etenim, ne diuinę
legis mandato derogarent, ea die repugnare nefas esse duxerunt. Duę
mulieres, quę filios circumciderant, cum ipsis infantibus ad hubera
alligatis
Hinc sane est, quod ipsi Domini apostoli flagellis primum acriter cęsi non
dolent, sed gaudent, non tristantur, sed exultant, quoniam digni habiti sunt
pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ex his deinde Iacobus Maior Herodis Agrippę gladio decollatur et eiusdem
iussu Petrus in carcerem catenis uinctus coniicitur. Sed horum alter a
uinculis diuinitus liberatur, alter pro temporali uita ęternam accepit.
Infelicissimus
et mori paratus pro nomine Iesu comprehenditur, ligatur, flagellatur,
torquetur, in ore percutitur. Postremo Romę capite truncatur, tunc demum
cessans euangelizare Iesum, cum in corpore uiuere cessasset.
Andream deinde apostolum Patras a pernicie erroris uindicare conantem Egeas,
Achaię proconsul, comprehendi iussit et in facie cędi et in cruce suspendi.
At ille ne sic quidem inhiberi potuit, quin pendens quoque Christum plebi
dum beatitudinis pręmia cogitarent, nullum laborem refugerunt, dum ad
supernam quietem ascendere festinarent, Deo fruituri, qui pro Deo mundum
contempserant.
Post hos deinde Martyrum innumerabilis per orbem multitudo exhuberauit. Ex
quibus paucos commemorabimus, quorum tamen singulorum exempla ad pellendam
omnem animi ignauiam timiditatemque propulsandam sufficere possint.
Martinus
sicut in plurimis, Deus ostendit facile se suos fideles ab omni iniuria
tutari posse, si id illis expedisset, Romę Martiani pręfecti iussu bubalis
loris flagellatus est, in equuleo extentus, ferreis ungulis laceratus,
deinde ad machinam, ut membratim distraheretur, applicitus. At illa mox
fracta diuinitus liberatur et a plagis, quas acceperat, aparuit sanus. Sed
rursum, quia a puero uinci pudor erat, scissę apertęque ad medium usque
subire supplicia
ne pueri quidem timuerunt.
Conon cum paruulo filio apud Isauriam sub Aureliano imperatore passi sunt.
Hi iubente Domitiano pręfecto primum in craticula extenti oleoque peruncti,
deinde ad sartaginem translati torrentur ac friguntur. Postremo cum magis
torqueretur tyrannus, quod tam diris mortiferisque suppliciis neque cederent
neque consumi possent, constructa copiosiore pyra superiniecti expirant. Cur
patiendi timor agitauerit, horum memor exemplorum se pueris
imbecilliorem esse erubescat et saltem his ęquari nolle nefas putet.
Sicuti putauit Dionysius martyr Romę passus. Qui iubente Diocletiano
fustibus pręlumbatus, deinde equuleo suspensus et uirgis cęsus, admotis
etiam lampadibus miserabiliter ustulatus pro eiulatu clamorem edebat, quo se
Christianum esse asseueraret. »Et si millies — inquit — occidi possem,
Dominum meum Iesum
Eustratius apud Auraricenos a Lysia pręside
equuleo a terra suspensus fumo suppositi ignis ac uapore torquetur,
depositus cęditur et toto corpore plagis confecto, quo magis doleret, sale
aceto diluto confricatur. Deinde pedibus perforatis, ne effugere posset, e
Satalia ciuitate, ubi hęc primum passus est, ad Auarim urbem ductus et hinc
quoque cum multis Christianorum Sebasten missus, ab Agricolao pręfecto igne
consumptus martyrii
martyrium passos
legimus. Cum enim deos gentilium demonia esse prędicarent et Martha eos
hortaretur, uti confidenter pro Christo tormenta exciperent, fustigationem,
equuleum, flagella, faces, ungulas pertulerunt. Pręcisis deinde manibus et
ad collum alligatis per urbem ducti sunt, acclamante pręcone sic puniendos
esse deorum contemptores. Postremo capite cęsi martyrium consummauerunt.
Martha post illos in Nympha aqua suffocata et ipsa ęque
ut torqueretur,
eductum uocem cęlitus delatam audisset: »Venite benedicti Patris mei,
percipite regnum uobis a constitutione mundi paratum!« — nihil cunctatus ad
pedes martyris prouoluitur, baptismo lustrari petit, deinde patiendi
cupiditate Laoditum prętorem de impietate in Christianos redarguere coepit.
Se quoque Christianum confessus capitis tandem abscisionem gaudens lętusque
sustinuit, eodem die martyr factus, quo et Christianus.
imperatori, an mutus esset, Parmenas ait: non esse mutum episcopum, sed ideo
tacere, ne impiorum colloquiis inquinetur. Quare in iram ille concitatus,
statim Parmenę linguam pręcidi iussit, Polycronio os lapidibus contundi,
deinde utrumque decollari. Itaque alter ne loqui quidem cogi potuit, alter
sic locutus est, ut illum, qui in se necis potestatem habebat, contemneret.
Hac animi pręstantia ostenderunt uerum Christi militem omni terrena uirtute
Bonifacius Tharsi passus, ad locum suppliciorum audacter accedens martyres
ad patiendum palam hortari coepit. Et Sulpitii pręsidis iussu in equuleo
errectus, ungulis ita laceratus est, ut ossa apparerent. Clauiculos deinde
arundineos in digitis inter ungues et carnem defixos pertulit atque in os
plumbum infusum, tum demum in bullientem picem in caput pręcipitatur. Sed
cum neque hoc cruciatu consumi posset, capitis amputatione peregit
quod pręuaricatus esset religionis fidem, claudit ostium et se nolle
eum domo recipere exclamat, qui a Christo desciuisset. Vt autem rem, sicuti
erat, didicit, admissum dulciter amplexata una cum illo ad carcerem rediit.
Deinde, cum ipse fustibus dure admodum uerberatus fractisque cruribus in
terra semiuiuus uolutaretur, illa leniter plagas refouendo animum uiri in
poenis deficientem adhortationibus errigebat. Vbi tandem ipse manu insuper
blanditiis auertere nixus est. Obi id param processit,
quęstione torquere coepit; equuleum, flagra, ungulas in eos experitur
additque uulneribus dolorem, ea sale et aceto perfricando.
Deinde in crate distentos ad prunas applicat. Postremo suspensos laqueo
necat. Adeo nullum tormenti inuenit genus, quo illos, ne magis Christo quam
sibi militarent, mouere posset. Melioris itaque militię stipendia certiora
accepit in nomine.
Cyprianus, Carthaginiensis episcopus, cuius multa religiose et eleganter
scripta extant, Carthagine passus est sub Valeriano et Galieno principibus.
Hic ob Christianam assertionem primo in exilium actus, deinde reuocatus, cum
edictum, quo capite cędendus decernebatur, audisset, Deo gratias egit, nihil
prę se tristitię ferens. Deinde suis pręcepit, ut spiculatori, a quo percuti
deberet, quinque et uiginti aureos mercedi
est sub Valeriano et Galieno principibus.
Hic ob Christianam assertionem primo in exilium actus, deinde reuocatus, cum
edictum, quo capite cędendus decernebatur, audisset, Deo gratias egit, nihil
prę se tristitię ferens. Deinde suis pręcepit, ut spiculatori, a quo percuti
deberet, quinque et uiginti aureos mercedi darent, quasi beneficium ab eo,
non interitum accepturus. Itaque oculos ipse sudario tegens, extensam
ceruicem gladio subiecit et
percunctatus, quid facturus esset, si comprehensum trucidare uellent:
»Precarer uos — inquit — ne uno ictu mortem mihi inferretis, sed prius
particulatim mutilantes membrorum meorum frusta ante me numeranda
exponeretis; deinde, ut hos oculos effoderetis et, postquam me aliquandiu in
meo uolutassem sanguine, tum demum reliquum corpus cęsum dilaniantes,
crudeliter extingueretis pro nomine Domini mei Iesu Christi.« Obstupefacti
illi tanta uiri
uorticibusque obrutus nusquam comparuit.
Agnes, Romana uirgo, tertio decimo ętatis suę anno primum contra pudicicię
oppugnatores inuicta perstitit et ad lupanar ui adducta, Deo protegente
corrumpi nequiuit. Deinde ab Aspasio tribuno, quod Christum confiteretur, ei
se desponsatam dicens, in ignem comburenda impingitur. Sed diuisa flamma
carnifices adussit, ipsam non attigit. Aspasii tamen ira flammis feruentior,
ferro illam
martyrii retulit
triumphum. Quę Valeriano desponsata, dum nuptiarum celebris ageretur dies,
pro Fescenninis Euangelium intra se tacita decantauit. Et cum iam in cubilis
secreto cum sponso adesset, illi fidem Christi, deinde etiam Tiburtio,
fratri eius, persuasit atque ambos ad coronam egit martyrii, angelorum uisu
rosarumque cęlestium odore ante animatos. Ipsa quoque, quoniam deos
gentilium simulachra uana esse diceret, Almachii, urbani
et Ecclesię capiti, Christo, iungeris, tanto
morte facta felicior, quanto fuisti in tolerando constantior.
Eadem uirtus et Margaritam uirginem Christo desponsauit. Hęc ab Olybrio,
Antiochię pręfecto, adamata, deinde, quod Christiana esset, amore in odium
uerso, in equuleum fuit suspensa, uirgis cęsa, ungulis lacerata, carceri
tradita. Vbi a dracone deglutita, rupto illius uentre euasit illęsa. Et
demonem, qui humana figura ad se
pręferantur, se prius ad Christum mitti oportere, hac uociferatione
prouocato Prisco pręfecto in cancerem cum cęteris, qui damnati erant,
detruditur et Deo gratias agit, quod se martyrum numero dignam fecisset.
Deinde, cum alii uincti, ipsa soluta, in forum producerentur, questa est
derogari principum edicto, quod non se quoque sicuti reliquos uincula
constringerent. Pręfectus ergo se ludibrio a puella haberi ratus, iracunde
hoc
autem ab alto delapsa nuditatem eius texit. Ferreis nexibus constricta in
teterrimo carcere compingitur. At uero ueniente ad ancillam suam Christo
illuxit carcer, uincula confracta sunt, ipsa uirgo iocunditate perfusa.
Deinde saxo ad collum ligato in mare pręcipitatur, sed ab eo soluta ad
littus enatauit. Tum etiam leopardis exponitur, sed bestię, quam illico
dilaniaturę putabantur, non attigerunt. Denique pręses omnibus bestiis
biberat in cruce. Inde uerberibus diruptę calceque confricatę, ut plagarum
dolor duplicaretur, ad hęc etiam in equuleo extentę, compelli non potuere,
ut idolo immolarent. In quod cum expuissent, super craticula torrentur,
deinde ad bestias damnantur. Sed igne bestiisque parcentibus non parcit
Anolinus. Gladio ambas cędi iussit, ut se et flammis ardentiorem et feris
animalibus truculentiorem ostenderet. Ipsę autem uirgines, quoniam
constanter
uerum etiam corpus nostrum aduersatur nobis. Vas electum
Paulus: Video — inquit — aliam legem in membris meis repugnantem
legi mentis meę et captiuantem me in lege peccati, quę est in membris
meis. Deinde exclamat: Infelix ego homo, quis me liberabit de
corpore mortis huius? Et quia ipse per se non sufficit, respondet:
Gratia Dei per Iesum Christum, Dominum nostrum. Sed quoniam
gratia ista solicitis,
Iccirco pręceptum est:
Fili, accedens ad seruitutem Dei, sta in iustitia et timore, et
prępara animam tuam ad tentationem.
Duo iuuenes Ioannem apostolum secuti (ut alibi diximus) cum deinde angi animo
coepissent, quod facultates suas in pauperum usus erogassent nec iam
apostolo meliora certioraque sperare iubenti acquiescerent, uirgis in aurum
mutatis et lapillis in gemmas, plus etiam recipiunt, quam
facinus detestans
atque indignabundus colaphum illi in faciem intorsit. Quo ictu repulsus
demon euanuit et tum illa diutina genitalium titillatio cessauit, quia, qui
uisibili palpalibique specie seduci nequiuit, frustra iam deinde iis
inanibus cogitationum offuciis oppugnaretur. Magis enim uisa quam cogitata
mouent multoque magis etiam ad tactum usque admissa.
Sub eadem puellari figura nequissimus demon Paternianum, in deserto Aegypti
et diaboli laqueus dissipatus est. Tantumque in
eam profecit malignus, ut, quo eam magis tentauerit, eo plus sibi
confusionis comparauit, toties uictus, nunquam uictor. Igitur, quę semel
corruerat, ita se errexit, ut nullo deinde aduersarii conatu euerti unquam
potuerit. Ob quod quantum receperit mercedis, inde coniectari licet, quod,
qua die uita decesserat, in uisu abbati apparuit, ad cęlestem thalamum
gloriose sublata tantoque splendoris
et demon crucis uirtutem non sustinens effugit.
Iterum idem Agladii formam assimilatus, noctu ad eam uenit et nunc blandus
nunc minax, ut uoto suo consentiret, petiit. Sed eodem, quo prius, modo ab
ea fugatus abiit. Deinde Iustina uirgo aliis atque aliis partim diaboli
partim ipsius magi commentis tentata, cum semper cruce se muniret, semper
superior euasit. Quam rem uidens Cyprianus et ipse Christo credidit et una
cum illa martyrium
filiis Israhel melior, quia postremo pręuaricatus
est, ab eodem Deo, a quo electus fuerat, regno indignus iudicatur et ab
inimicis occiditur. Roboam una cum populo, cui pręerat, in uiis prophetę
Dauid ambulasse dicitur, mox deinde legem Domini reliquisse. Ob quod a
Sesac, Aegypti rege, capti, spoliati, in seruitutem redacti sunt, dicente
Domino per prophetam: Vos reliquistis me, et ego reliqui uos in manu
Sesac. Rex quoque Ioas,
Denique, ut Propheta ait, dies mei sicut umbra declinauerunt, et
ego sicut foenum arui. Quid, quęso, reliquum est, nisi ut, de qua
confictus sum, terra fiam? Soluto autem corpore et terra terrę reddita,
quicquid deinde animę erit, ęternum erit. Iustis beatitudo, iniquis
deputabitur poena. Vtriusque finis nullus. Cur tandem non resipisco, miser?
Cur hoc non saltem, quod superest uitę, sic dirigo, sic exerceo, ut pro
breui labore
etiam mori eorum exemplo discamus.
Ac primum, ne nimia condendi cadaueris distrahamur cura, Abraham emisse agrum
Ephron Hethei scribitur, in quo antrum erat. Eo antro pro sua suorumque
sepultura usus est. Ibi primum ipse, deinde Isaac, postremo Iacob depositi
recubuere. Desine, peccator, magnifica tibi extruere monumenta et immodico
sumptu stupendis artificum operibus exornare. Ecce, qui cum Deo
colloquebantur, sepeliri uoluerunt in spelunca. Et
mors fuit, quam gloriosa uita est in cęlo?
Diuus Hieronymus moriturus humi se collocari iussit saccoque, quo induebatur,
operiri. Tum discipulis conuocatis eos, ut in Dei seruitii perseuerarent,
multum exhortatus est. Deinde sacramentum corporis et sanguinis Domini in
genua errectus et lachrymis perfusus reuerenter hausit. Mox terram prono ore
petens, dispessis manibus: Nunc dimittis — inquit — seruum tuum,
Domine, secundum
mortem
obiret, iisdem humiliationibus usus est. Cęterum qua hora migraturus erat,
repente caput errigens, oculis pauitantibus circumspicere et quasi in
furorem uersus clamitare: Non faciam, non faciam; mentiris, mentiris. Deinde
ad terram procliuus faciem abscondere, intremiscere ac, quantum poterat,
uociferari: Adiuuate me, fratres, adiuuate me, ne peream. Illi uero partim
expauidi, partim moerore concussi rogitabant: Quid habes, pater? Quę
ęternum.
Benedictus abbas diem suum postremum pręcognouit et, quibus hoc indicauerat,
ne cui, antequam euenisset, dicerent, iniunxit. Sexto autem die ante euentum
aperiri tumulum iussit et febricitare coepit. Deinde ingrauescente morbo, in
oratorium delatus, sublatis manibus Deo se commendans, inter discipulorum
manus expirauit ea ipsa, qua prędixerat, die. Quidam in uisu uiderunt uiam
in sublime tendentem, panno stratam multisque
morum sanctitudine prędito, in
quiete uisum est coronam candidissimis floribus contextam e cęlo labi ac
super caput suum sisti. Post hęc aduersa ualitudine agitatus cum magna animi
alacritate diem obiit extremum. Anno deinde decimoquarto Petri abbatis iussu
aperto eius sepulchro incredibilis odoris inde suauitas exhalauit. Qua ex re
illud, quod per somnium uiderat, uerum fuisse cognitum est. Qui tam
feliciter mori cupit, debet, sicut ille
qui principes uiros ad se accedere conspiceret et aduentu eorum
admodum gauderet: Optato — inquit — aduenistis, domini mei, et gratias ago,
quod pręsentia uestra me dignamini, qui uester seruus
sum. Deinde, tanquam ab ipsis inuitatus: Venio, uenio, respondebat. Tunc,
quid uideret uel quocum loqueretur, ab iis, qui aderant, interrogatus:
Nunquid — ait — non conspicitis hic Petrum et Paulum apostolos, qui modo huc
cum expirasset, cum angelis abiit, quorum cantus in
sublime uolantium quidam sentire meruerunt. Tam ergo gloriose ad
immortalitatem ascendit, quam humiliter mortalitatem finiuit.
Cudbertus (ut Beda scribit) primo monachus, deinde episcopus, obitum suum in
proximo futurum, sibi diuinitus pręnunciatum, Herberto presbytero, quem
charissimum habebat, indicauit. Et ille ne in morte quidem amicum deserere
cupiens, obsecrare coepit, uti se quoque ea in
cęlum sublata, pro laboribus, quos in terra sustinuerat, perpetuę quietis
felicitate gaudere coepit. Et quę quondam lachrymis lauerat pedes Domini,
nunc in conspectu eius exultat sine fine.
Martha deinde, soror illius, reuelato sibi uitę fine, annum febris ignibus
ęstuauit. Cum autem decessura esset, lampades accendi iussit et astantibus,
ut uigilarent, iniunxit. Nocte prope media uentus irruens luminaria
extinxit;
nunc secum uenturam, Benedictam autem
die postea trigesimo ipsas secuturam. Abiit uisio atque illa excitis ad se
sororibus, quod uiderat, enarrauit. Inde die tertio cum illa, quam apostolus
prędixerat, simul oppetiit. Die deinde trigesimo Benedicta quoque moriens
oraculum impleuit. O uere omnes benedictę, quę sic euocantur, ut nullius
culpę conscientia eas terrere possit!
In eadem urbe Romula, Redemptę religiosę foeminę discipula,
abbati Cluniacensi, Hugo, qui uitam eius conscripsit, diuinitus
reuelatum tradit supplicationes pro defunctis die proximo post festum Omnium
sanctorum ab Ecclesia fieri oportere. Idque ipse primus
obseruauit, deinde obseruandum uniuersa recepit Ecclesia. Et quisnam tam
temerarię perfidię est, ut negare audeat esse post mortem expiationi locum?
Decimus Benedictus, pontifex maximus, cum mortem obiisset, Ioanni, Portuensi
erant, monachis, ut itidem facerent, iniunxit. Haud ita multo post
Benedictus totus lucidus ac refulgens apparuit Eldeberto monacho seque a
purgatorio ad beatitudinem translatum dixit, Odilone et monachis pro se
deprecantibus. Deinde et ipsi Odiloni sub eadem forma se ostendens gratias
egit, eo quod tam grande beneficium per eum potissime accepisset. Non
frustra igitur pro fidelibus defunctis orat Ecclesia, non incassum solennem
pro eis instituit
enitendum erit, ut hic potius quęque etiam minima
expurgemus pietatis officiis corporisque labore, ne uel biduum illud, quod
sanctissimus pontifex tantopere exhorruisse dicitur, in purgatorio peragamus. Deinde, si hoc difficile factu uidetur, saltem
caueamus, ne illis poenis obnoxii simus, quarum nullus finis est, nulla
requies, nullum leuamen, quas denique cogitare, nedum pati, poena est.
formidabilium magis expauescendum diem. Igitur,
cum plurimum nobis ea res conducat, peropportunum uidetur, ut hoc ultimo
uolumine de ipso ultimo Domini iudicio pertractemus, et primum de signis,
quę pręcessura sunt, deinde de Antichristo, de Christo, de regno Christi, de
damnatorum poena, de iustorum gloria et si qua alia interim occurrent non ab
iis aliena neque memoratu indigna.
Signa ergo, quę ante euentura prędicantur et quę
sic inter utrosque discernente: Ipse Dominus — inquit — in iussu
(tubę) *om.
et in uoce archangeli et in tuba Dei descendet de cęlo. Et mortui, qui in
Christo sunt, resurgent primi. Deinde nos, qui uiuimus, qui relinquimur,
simul rapiemur cum illis in nubibus obuiam Christo in aera. Et sic
semper cum Domino erimus. Mali ergo in terra, quam dilexerunt,
relinquentur, boni autem cęlum uersus in
igitur omnium ipse apostolorum princeps Petrus in illos insurgens
exclamabit et dicet: Nouit Deus pios de tentatione erripere, iniquos uero
in diem *corr. ex die Iudicii reseruare cruciandos.
Deinde ad Simonem magum conuersus, omnes in eo simoniacos execrabitur
dicens: Pecunia tua tecum sit in perditionem, quoniam donum Dei
existimasti pecunia possideri! Post illum Iacobus
Zebedei eos,
Ad hęc, ut illum etiam, qui uel unum
tantum ex mandatis Dei pręuaricatus fuerit, morte dignum ostendat, inquiet:
Quicunque totam Legem seruauerit, offendit autem in uno, factus est
omnium reus. Ioannes deinde, frater eius, de peccatoribus deffiniet
in hęc uerba: Qui facit peccatum, ex diabolo est, quoniam ab initio
diabolus peccat... Omnis, qui non est iustus, non est ex Deo, et qui non
diligit fratrem suum...
et conuertantur retrorsum
omnes, qui oderunt Syon. Fiant sicut foenum tectorum, quod, priusquam
euellatur, exaruit. De quo non implebit manum suam, qui metet, et sinum
suum, qui manipulos colliget. Deinde aduersus omnes, qui, cum
uitiorum morbo laborarent, poenitentię remedium contempsere, clamabit et
dicet: Longe a peccatoribus salus, quia iustificationes tuas non
exquisierunt. Et rursum: Caput
retributiones, pupillo non
iudicant, et causa uiduę non ingreditur ad illos. Propter hoc, ait
Dominus, Deus exercituum, fortis Israhel: En ego consolabor super
hostibus meis, et uindicabor de inimicis meis. Deinde aduersus
mulieres, quę plus operę ponunt in corporis decore quam in pudicicię cultu,
uociferabitur et dicet: Pro eo, quod eleuatę sunt filię Syon, et
ambulauerunt extento collo, et nictibus oculorum ibant, et
uitiis corrupti
sunt percussitque eos leonis superbia, uastauit lupi auaritia, excitauit
pardi leuitas. Vel aliter: percussit eos diabolus fortis ut leo, rapax ut
lupus et multarum fraudum maculis distinctus ut pardus. Deinde in eos, qui
cibo potuque repleti in libidinem turpiter effunduntur, sub persona Domini
indignabitur et dicet: Saturaui eos, et mechati sunt, et in domo
meretricis luxuriabantur. Equi amatores in foeminas et
confringitis pauperes, quę dicitis dominis uestris: Afferte, et bibemus.
Iurauit Dominus in sancto suo, quia ecce dies uenient super uos, et
leuabunt uos in contis, et reliquias uestras in ollis feruentibus.
Deinde pręsides Ecclesię qui luxuriosę uitę exemplo etiam eos perdunt,
quibus pręsunt, damnabit inquiens: Vę uobis, qui opulenti estis in Syon,
et confiditis in monte Samarię, optimates, capita populorum,
conformes erunt, hominibus quidem miserantes, sed Deo
obsequentes, quoniam misericors et iustus Dominus. Adde etiam demoniorum
insultantium et singula cuiusque facinora exprobrantium, diros rugitus
ingentesque minas. Quomodo deinde non etiam ob hoc supramodum confundentur,
quia iam nihil absconditum erit, quod non sciatur, nihil occultum, quod non
reueletur, dicente Apostolo: Omnes autem nos manifestari oportet ante
tribunal Christi, ut
scriptum est: Pręparata est ab heri Topheth; ab heri, hoc
est, a principio; Topheth autem interpretatur gehenna pauoris uel ampla
poena uitę stultorum, ut per hoc intelligas et horrorem loci et immensitatem
poenarum. Deinde sequitur: A rege pręparata, profunda et dilatata, ut
scilicet capax esset multorum, quoniam multi sunt uocati, pauci uero electi,
si illorum, qui uocati sunt, numero comparentur. Idem propheta poenę quoque
genus
intermissione
garrit atque argutatur. Et cum uterque peccet alterque multum temporis,
alter parum in peccando conterat, homicidium tamen poena interdum longiore
punitur, inconsulta uero loquacitas ne breui quidem coercetur. Deinde,
tametsi ad delinquendum non multum temporis pręscriptum sit, animus tamen
illius, quem nunquam delictorum poenitet, qui nunquam male agere cessat,
tendit in infinitum. Et, ut Gregorius inquit, uellent iniqui semper
rodens uermis nunquam moritur, uexantia demonia nullo labore
defatigantur, nulla crudelitate satiantur? Quis postremo malorum sperari
terminus poterit, ubi diuini iudicii irreuocabilis maledictio in ęternum
perseuerabit? Deinde, uitę huius aduersitatum tribulationumque causa hęc
fere est, ut aut iustus per patientiam coronetur aut peccator per timorem
corrigatur.
Sed causa gehennę ignis alia non est,
in uisu apparuisse ferunt
late patentem campum squalentibusque aruis uastum et in eo rustici cuiusdam
sola uitę prauitate non ignobilis exanime corpus ab ingenti coruorum
multitudine certatim impeti distrahique et dilacerari. Deinde compertum ea
ipsa die rusticum illum fuisse uita defunctum. Quid mali, quid iniurię
usquam esse potest, quod nequissimi spiritus animabus illic in inferno non
irrogent, si hic in cadauera eorum tam auide
Idem Cyrillus refert, dum moestus oraret indicari sibi petens, qualiter se
haberet Ruffi, nepotis sui nuper defuncti, anima, se foetorem primo sensisse
supramodum grauem neque naribus omnino nisi compressis tolerabilem; mox
deinde Ruffum conspexisse catenis candentis ferri pręcinctum, flammas fumo
mixtas ore uomentem et toto prorsus corpore ex ardoribus, quos intra se
habere uidebatur, scintillantem. Cumque hoc spectaculo contenitus miraretur
et
ululantem
uociferantemque. Eo uisu conterriti abierunt quisque ad cęllam suam. Mane
uero reliquis fratribus, quę uiderant, referunt et una cum illis adeunt
Valentini sepulchrum. Aperiunt, uacuum inueniunt, admirantur. Deinde extra
ecclesiam corpus eius quęrentes, illic, ubi transpositum fuerat, iacere
conspiciunt, sic uinctis pedibus, sicuti tractum custodes dixerant.
Romę quoque tinctor quidam in beati Ianuarii martyris ecclesia
quid miraculi erit eos in
propria imagine uidere? Nam et hoc beatis oculis datum erit, ut cernere
angelicos spiritus possint, et non unum tantum aut duo aut tres, sed tot
milia milium, et quorum numerum scit ipse, qui creauit. Deinde, quo ordine
disponantur, quibus discernantur dignitatibus, qua quisque pręstet
autoritate. Hic sunt angeli, illic archangeli, alibi throni, alibi
dominationes, alibi uirtutes, alibi potestates, alibi Cherubin, alibi
eius. Et ipse Dominus in
Euangelio: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt! Discipulis
quoque rogantibus ostendi sibi Patrem respondit primo id, quod credere
debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare:
In illo die — inquit — uos cognoscetis, quia ego sum in Patre
meo, et uos in me, et ego in uobis. O, immensam erga nos diuinę
bonitatis charitatem! In hominibus manere
ille in cęlum, sed supra cęlum, nec ideo beati futuri, quia ad inferna non
descendent, sed quia diuino semper fruentur conspectu. Vis nosse, quantum
inter se differant? Et ipsi in fine moriendum est Antichristo perimente,
deinde resurgendum Christo resuscitante, ut ad solidam hanc, de qua
loquimur, consummatamque perueniat felicitatem.
Ezechiel propheta uidit super firmamento sedentem in throno et, cum multa
alia, quę uiderat, enarrasset,
sed dilatio mortis erat.
Pauli apostoli caput a corpore dissectum, ter per humum prosiliit, ter Iesu
Christi nomen inuocauit, tres fonticulos, qua saliendo terram contigit,
scaturire fecit. De uulnere eius lac primo, deinde sanguis emanauit. Quorsum
tot miracula in morte sancti huius, nisi ut hęc tam magnifica oculis nostris
obiecta pensitantes, quanto illa in cęlo magnificentiora sint eius pręmia,
quę oculus non uidere potest,
feliciter, sed etiam manifesto
assecutę sunt.
Mariam Magdalenam, cum in solitudine uitam ageret, solitarius quidam
presbyter ab angelis in cęlum tolli et iterum loco suo restitui uidit. Ab
ipsa deinde, quid hoc esset, curiose sciscitatus didicit triginta iam annos
eam non alio cibo sustentatam pręterquam cęlestium gaudiorum contemplatione
— beatis, quemadmodum ipse conspexerat, spiritibus eo se perducentibus ac
abbati in quiete apparuit cum quadam nuptiali pompa,
sanctarum exultantium agmine eam circumuallante, ipsa in medio gemmis
auroque coruscans. Tunc se illam esse confessa est, quę Theodorus monachus
diceretur, mas credita. Mox deinde experrectus et *corr. ex
ut sibimet redditus, abbas continuo cęllam eius adiit et
defunctam esse reperit et foeminam fuisse cognouit. Denique constantiam
mulieris inter uiros tandiu tam integre
fidem probauit euentus, et Euphrasia (sicut
prędictum fuerat) breui defuncta ad eandem beatitudinem ascendit, ad quam
pręcesserat maritus. Euphrasię quoque eius, Deo dicatę uirginis, eadem
abbatissa obitum prędixit, deinde prępositae eius Iulię, postremo suum;
neque secus, quam prędixerat, euenit. In uno conditorio tres positę una
beatitudine gaudent in paradiso. Quoniam ideo in proximo secum hinc
migraturas abbatissa pręcognouit,
finem peruenisset, luce repente circumfusa est. Cuius
lucis fulgore attoniti, qui ei assidebant, et expauefacti magis etiam
timuerunt, cum mox conuenientis illuc turbę strepitum persensissent, et
neminem uiderent. Represso deinde ambulantium fragore successit suauitas
odoris, qui ibidem tandiu permansit, donec Romula spiritum tradidit. Tunc
etiam ante ostium cęllulę eius psallentium cantus auditus. Haud dubium, quin
ideo, ut palam fieret,
Et ne
quod improbandum est. Quod
nescit quid sit, ubi sit, quod uel uirtutem contineat, uel uitium admittat, quid
inuentionem commendet, quod elocutionem illustret, uel contra. Vetus illud est,
non nisi sapiens potest iudicare sapientem. Deinde si iudicare possis, uidendum
quomodo is sit accepturus, cuius sunt scripta. Nam si quid laudes, neque cur
laudes subiicias, adulator, aut potius derisor, si damnes, neque rationem
afferas, inuidus ac malignus obtrectator uideare.
Hoc enim illis
cognomen a quadam machina, quae barbara lingua
Trecentę et sexaginta statuę Demetrio Phalerio Athenis positę olim
fuisse memorantur et ab iisdem qui illas posuerant non multo post fractę atque contritę.
(Marius) Caio Mario Romę omnibus uicis idem honos habitus, deinde in introitu
Syllę per ignominiam sublatus euersis simulachris quę ipsi Mario erecta erant.
Trecentę eqs.: cf. Plin. Hist.
nat. 33,132; 34,27
Quam ergo uani sunt, ne
enim, qui se ipsum commendat, ille probatus est, sed quem
Deus commendat. De hoc satis. Nunc, quod proposuimus, dicere incipiamus.
I.5. Iam primum, ne te lateat ista ueterum epigrammata, quę a me reponentur, quo locorum
adhuc extent, loci prius nomen referetur, deinde succedent inscriptiones inscriptionumque
interpretamenta, non fortasse qualia debent, at certe qualia debere credimus. Libet autem
ab iis exordiri quę Romę reperiuntur, ut a pręcipuis incipiendo auspicatius cętera
subsequantur.
poterant et in uincula publica duci iubere.
Consules eqs.: cf. Pomp. Laet.
'De consulibus' , f. Aii v
(Dictator) Summa deinde potestas ad dictatorem
translata est. Dictator in summis reipublicę periculis creabatur. Summa illi potestate
data non erat ab eo ius prouocandi. Lictores et uniuersa regum habebat insignia. Idem
magister populi
Summa illi potestate
data non erat ab eo ius prouocandi. Lictores et uniuersa regum habebat insignia. Idem
magister populi
In margine alia manu: magistri populi
cognominatus de patribus eligebatur, deinde primus de plebe
dictator creatus est C. Marius Rutilius.
Pro C. Marcius Rutilus
,
In margine alia manu: Marius primus de plebe dictator
filium, a prętorianis militibus Augustum appellatum ad pontem Miluium uicit atque
interfecit anno imperii sui VI.
Cf. Euseb. Chron. A. D. 312 [=
310], A. D. 318 [= 316]
Deinde idem anno XXVI pacem dedit Christianis, idolicolarum
templa subuerti iussit.
Cf. Euseb. Chron. A. D. 321 [=
316], A. D. 335
Extremo uitę suę
allatum Polybius, Corinthiorum rex, pro suo nutriuit et a tumore pedum, per quos
pependerat, Oedipodem uocauit. (Oedipus) Oedipus autem grandior factus Laium,
nesciens suum esse genitorem, interimit. (Sphingis enigma) Deinde Iocasta
iubente Sphinx proposuit enygma quod qui soluet, Iocastam cum regno acciperet uxorem,
qui autem se soluturum offerret et nesciret, capite mulctaretur. Ab eis itaque qui
Iocastę nuptias petebant quęrebatur quodnam esset animal quadrupes, bipes et
4119
CAPVAE
M. ELVSIO. M. L. CA. O. H. S. S.
50.1. Integrum tale erit: Marco Elusio, Marco Lucio Caro uel Campano, subintelligitur:
positum sepulchrum. Deinde infertur: ossa hic sita sunt.
50.2. Bene erit et ossibus si animo bene fuerit.
51.
Cf. CIL XI 212*
CAIETAE
Cuius dedicatione sportulas dedit. Locum designatum dono dedit.
59.2. (Augur) Augur: augurandi ars a Caldeis ad Gręcos, a Gręcis ad Hetruscos
uenit, ab Hetruscis ad Latinos. Romę primum tres augures fuere, deinde quattuor ex
patriciis, quibus postremo quinque plebei additi; nouem itaque augurum numerus mansit.
Romulus instituerat magistratus auguriis confirmari.
Cf. Pomp. Laet. 'De auguribus', ff. Biii –
creati;
Cf. Fen. ' De duumuiris classis restitu ę nd ę
et quibusdam paruis magistra [ n ] tibus ', f. [e8 v]
item duum uiri primum qui inspicerent libros Sybillinos,
deinde X, demum XV, quibus etiam cura data fastorum corrigendorum;
item duum uiri eqs.: cf. Pomp.
Laet. ' De duumuiris et X uiris sacrorum', f. [Bv]
cf. Pomp. Laet.
' De praetoribus et X uiris et curatoribus uiarum et triumuiris et V uiris et C
uiris', ff. B, [Aiv]
(Viri epulonum) Fuerunt et uiri epulonum, primo tres,
deinde quinque, postremo septem, ut ludorum epulare sacrificium facerent; sacerdotale
erat officium.
Cf. Pomp. Laet. ' De epulonibus ', f.
[ Bv ]
65.1. P. F. Populus Fauentinus. A. PRI. Aulo primopilo.
Correxi ex Primipilo
65.2. (Primopilus) Centurio erat quem deinde p rimopilum appellarunt. Pręerat
quattuor centuriis quę circum signa stabant primę legionis. Et hi ante dicti
primopilares, postea pilani. Mos autem erat ut centuriones uirtutis causa a decima
cohorte promouerentur ad nonam, a nona ad octauam et
probabant, modo scindebant.
Tribuni plebis eqs.: cf. Pomp.
Laet. ' De tribuno plaebis', f. [Aiii]
Tribuni militum omnem consularem autoritatem primitus
habuerunt, deinde ius imperii ad consules rediit. Officium tamen tribunorum militarium
erat in castris milites continere et ad exercitationem producere, uigilias circuire, rei
frumentarię pręesse, querelas commilitonum audire, ualitudinarios inspicere.
pronepotem fuisse ita inuenio: Agrippa ex
adoptione fuit Augusti filius; Agrippina, Agrippę filia, neptis Augusti; Agrippinę autem
ex Germanico filii fuere Drusus et Nero, ideoque Augusti pronepotes. Sed quum Tiberius,
Tiberii Neronis et Liuię filius, quę deinde nupsit Augusto, esset et ipse ab Augusto in
filium adoptatus, suscepto imperio Agrippam, regni coheredem, interimi fecit et
Germanicum, Drusi fratris filium, quem ipse iussu Augusti sibi adoptauerat, ueneno
sustulit. Agrippinam quoque, Germanici coniugem,
Post proximos delevi et
"Etiam nunc", inquit, "regredi possumus. Quod si ponticulum
transierimus, omnia armis agenda erunt."
Suet. Caes. 31,2
Deinde ostento quodam confirmatus: "Iacta est alea", inquit
traiectoque exercitu Picenum, Vmbriam, Hetruriam occupauit atque hinc secutum est ciuile
bellum.
Cf. Suet. Caes. 32-34
Sanctio
(Osiris) Hanc Osiris, Iouis filius,
quum Phoroneo auo in Argiuorum regno successisset et regnum Aegilao fratri reliquisset
Ęgyptiosque subiugasset, sibi copulauit. Illa Ęgyptios litteras docuit, ipse
agriculturam. Deinde Osirim a Tiphone fratre clam laniatum Isis perquisiuit flens ac
moerens et tandem iuxta Syenem in loco Philas inuentum fleuit acerbe. Eum in insula
Abaton sepeliuit iuxta Memphim et paludem Stygem. Apparuit Ęgyptiis de improuiso bos.
(Apis) Illum Osirim
Isidis) Erat Romę templum Isidis iuxta campum Martium, cui
sacra faciunt sacerdotes.
Cf. Tort. 'Osiris'; cf. Per.
2,24,6-7
In ueste linea uagantur et lugent, deinde gaudio exultant et
Salomonis illud implere uidentur:
(Prouerbia XIIII)
Risus dolore miscebitur et extrema gaudii luctus occupat.
108.1. Huic Vibio Vibius Coccianus libertus peregre defuncto posuit
sepulturam titulosque eius descripsit et ab imperatoribus delata dona. Fuit igitur
Vibius primopilaris, id est miles primę legionis, deinde castrorum pręfectus legionis
tertiędecimę.
Correxi ex tertiedecimę
108.2. (Pręfectus castrorum) Pręfecti autem castrorum uel alarum uel
Caes. Bell. civ. 3,9,2
Octauius quinis castris oppidum pręmere coepit, illi se
defendere. Tandem dispositis per muros pueris ac mulieribus portis egressi Octauii castra
inuadunt expugnantque, deinde et reliqua, cędeque non parua facta eos qui superfuerant ad
naues fugere compellunt. Atque talis fidei talisque in bello uirtutis tunc fuere
Salonenses nostri!
IV.3. (Diocletianus) Huc accedit quod Diocletianus
talis fidei talisque in bello uirtutis tunc fuere
Salonenses nostri!
IV.3. (Diocletianus) Huc accedit quod Diocletianus imperator, Salonis natus,
uirtute rebusque gestis ad Romanorum imperium meruit promoueri. Deposito deinde imperio
priuatam uitam peregit in patria. Et quum Romam ad pristinam dignitatem reuocaretur,
maluit hic consenescere priuatus quam Romę imperare: usque adeo coeperat eum et amoenitas
loci et tranquillum in secessu ocium.
IV.4. Extat ędificium
ait solo candore discerni et id animal gigni in
Aphrica Syriaque.
Cf. Plin. Hist. nat. 8,63
Idem ait: pantheras primus Scaurus in ędilitate sua
uarias CL uniuersas misit, deinde Pompeius Magnus quadringentas decem, diuus Augustus
quadringentas XX.
Plin. Hist. nat. 8,64, ubi primus
autem Scaurus aedilitate; dein pro deinde
CL uniuersas misit, deinde Pompeius Magnus quadringentas decem, diuus Augustus
quadringentas XX.
Plin. Hist. nat. 8,64, ubi primus
autem Scaurus aedilitate; dein pro deinde
132.3. Aulus igitur Terentius apud Salonas Romano more in agonali ludo pantheras
exhibuit et qui id fecerit, ut posteris quoque notum foret, litteris in marmore sculptis
testatus est. Hoc equidem in illo amphiteatro factum reor
134.2. (Marcus Antoninus Augustus) Marcus Antoninus ab Antonino Pio adoptatus
eo defuncto ex senatus autoritate reipublicę regimen suscepit. Cum Lucio Vero fratre
primus ęquo iure imperauit. Vxorem habuit Anniam Cornificiam, deinde Faustinam iuniorem,
amitinam suam.
Cf. SHA, M. Ant. 1,8, ubi habuit et sororem natu minorem Anniam
Cornificiam, uxorem Anniam Faustinam, consobrinam suam
Gręcis
non tenerentur.
Cf. Mai. 'Volones' [1], [2]; cf. In epigr. 125,5
Hic igitur Iulius Aquis Sextiis primum iniit militare munus.
Locus est in Gallia sic dictus, ubi Caius Marius consul Cymbros uicit. Deinde uicarius
tribunus fuit, hoc est tribuni absentis uices gerens, dum esset centurio
gregariorum militum ueteranorum. Gregarii milites erant extra ordinem asciti et humilis
militię milites. Postremo fuit centurio primipilus, idest pręfectus
Patriarcha 4 divina celebravit officia. Dominus Quinqueecclesiensis 5 et Varadiensis 6 astiterunt pontificalibus induti, et alii episcopi minores. Inter initia missae, infans regius flens et vagiens et ob multitudinem territus primo inungitur, post ensem strictum ac deinde pomum aureum et sceptrum regale accipit. Post evangelium vero, antequam corona ei imponeretur, dominus palatinus 7 ex more ter quaesivit a dominis et regnicolis alta, ut ab omnibus, qui in templo aderant, exaudiri posset, voce, si vellent Lodovicum regem coronari. Qui
arcem Visegradi relata. 8 Novus regulus ingrediens hac pompa et hoc honore exceptus, nam praelati et alii, qui prius Budam venerant, omnes obviam regulo processerunt. Ordo introitus fuit: primo equites levis armaturae vestri Agriensis et domini cardinalis Strigoniensis, 9 post deinde armigeri. Subsecuti praeterea varii diversorum principum
On Lardi see notes for the previous letter. copy of the original manuscript from the 19th century is in the Library of the HAS, Manuscripts Department (Ms 4999, bundle 11., 101–103) 3 See the previous
interea undique per omnes turres sonantibus, bombardis in theatro arcis et pixidibus innumeris emissis, tubis, tibiis et ceteris huiusmodi musicorum generibus circumstrepentibus et universa civitate ad spectandum effusa. Post illam, quam dixi, processionem ibant barones et iuniores et seniores. Deinde praelati omnes pedites. Post hos portabatur velum auratum, sub quo puer regius, immo rex novus, laetus, hilaris atque omnibus arridens in ulnis domini marchionis 10 ferebatur. Domino patriarcha 11 sollemniter habitu cardineo accincto sub eodem velo novum regem comitante,
et ornamentis dignum iudicarunt. 5 Porro inde egressus non socordiae neque ignaviae animum dedisti, sed ne bonum otium inerti desidia [...] primum reverendissimi domini Thomae cardinalis Strigoniensis ac patriarchae Constantinopolitani 6 etc. aulam es secutus, succedente deinde tempore in obsequia reverendissimi in Christo
22 claritudinis correxi ex: claritudine
The multitude of expressions denoting age, which show that Brodarics got to Italy at a very early age, provide the strongest proofs that his date of birth should be put
Quinqueecclesiensis, 7 summi et secretarii cancellarii nostri, fidelis nostri, nobis sincere dilecti asciri voluisti, apud quos et maxime apud ipsum dominum episcopum Quinqueecclesiensem, qua fide, integritate, constantia, qua praeterea industria ac sollicitudine sis versatus, quantum deinde nobisque et huic inclyto regno nostro per plures annos serviveris, adeo in propatulo est, ut litterarum nostrarum praedicatione et testimonio non indigeat. His igitur virtutibus et obsequiis tuis inducti imperpetuum nostrae erga te benevolentiae incrementum ex speciali gratia nostra et de
ecce me adeo non ambientem, ut ne cogitantem quidem haec unquam ad Premisliensem pontificatum 4 evexit, tanquam e sinu quodam, ubi lenior fluctuatio, ad pelagus fluctuosissimum. Primum enim episcopatus ipse situs est in faucibus infidelium, ubi continuo casus et ruina est metuenda. Deinde in quantis turbis versetur res ecclesiastica in his regionibus, credo Vestram Dominationem non ignorare, in quibus nihil consultius videatur, quam latere. [3.] Porro intelligimus summum pontificem, quem sperabamus redempturum Israel, huic incendio faces etiam addere, 5 quo
regina 11 serenissima iussit. Nunc intelligo oblatam esse occasionem Vestrae Reverendissimae Dominationi ei in ista ecclesia Parmensi, quae est ei patria, de aliquo beneficiolo subveniendi. Supplico Dominationi Vestrae Reverendissimae primum ob respectum maiestatis regiae ac reginalis, deinde meorum etiam servitiorum, quae iampridem penitus Vestrae Reverendissimae Dominationi dicavi, dignetur ei providere. Quod ego non aliter conabor apud Vestram Reverendissimam Dominationem promereri, quam si in me ipsum esset collatum. Vestrae Reverendissimae Dominationi servitutem meam
quam erga nos geris, te illic rerum nostrarum habeamus curatorem. Rogamus autem te, ut, cum in aula eius caesareae maiestatis fueris, habeas commendatam causam nostram ducatus Barensis, 3 cuius possessione licet indicta causa spoliati fuerimus, ad quam legitime successeramus. Licet etiam deinde investituram caesaream et commissionem illius maiestatis de restituenda nobis ipsa possessione obtinuerimus et homagium debitum illius maiestati fecerimus, tamen hactenus possessionem ipsam assequi non possumus, ingerentibus nobis moras et difficultates officialibus illius Maiestatis
Venerunt nova de Constantinopoli, quae Vestra Maiestas intellexisse potuit. Milites prae torianos, quos Ianyczeros vocant, seditione facta, quod augeri sibi stipem annuam postu labant, plures domos et inter ceteras Imbraym bassae et nonnullorum aliorum diripuisse atque in praedam vertisse, adortos deinde locum, in quo thesaurus imperatoris servatur, eum locum expugnare non potuisse, imperatorem aegre tandem seditione oppressa coactum id facere, quod milites postulaverant. Haec pro re vera et certa huc scripta fuerunt. 10
50 Reverendissimus dominus
de mensura. Quia etiam primo incipit consideratio
de mensura. Et etiam ratione demonstratum est cum impugnaverim omnes exponentes titulum libri, scilicet quare
dicitur liber Elementorum vel principiorum. Dicitur enim
principiorum propterea, quia mensura est principium in
omni arte et scientia. Deinde dicit ibi: Principium autem
mensurae punctum vocatur. Hoc non videtur esse verum,
Mensura est ratio cognoscendi. De qua mensura multa supra diximus. Ideo hic manus ab illis abstineo. Solum
tamen inferam ex isto loco (ut supra promiseram), quod
nostra
de mensura. Quia etiam primo incipit consideratio
de mensura. Et etiam ratione demonstratum est cum impugnaverim omnes exponentes titulum libri, scilicet quare
dicitur liber Elementorum vel principiorum. Dicitur enim
principiorum propterea, quia mensura est principium in
omni arte et scientia. Deinde dicit ibi: Principium autem
mensurae punctum vocatur. Hoc non videtur esse verum,
quia anima, superficies, pondus, latitudo et profunditas
sunt mensurae, non tamen harum principium punctum
est. Solutio: dico quod argumentum veritatem concludit.
Tamen littera sic est intelligenda, quia
Primo tamen quid sibi velit
Campanus, enodabo. Sensus vero suae propositionis talis
est: quandocumque sunt plures quantitates sibi invicem
proportionales, omnes comparatae adinvicem (in eadem
coordinatione), vel etiam commutando proportiones,
habent inter se proportiones. Deinde dicit: eiusdem generis,
hoc ideo dixit, quia omnis comparatio debet esse
inter univoca: puta quantitas discreta ad discretam et
continua ad continuam. Exempli gratia: sit linea numerorum
coordinata in dupla vel tripla vel in quacumque
alia proportione, quia non variat
inter terminos) iacere dicuntur. Quibus terminis mathematicis ipse Philosophus in hac diffinitione
syllogismi (ut et ipsi geometrae) usus est. Dicit
enim primo quibusdam positis, quia tribus terminis scilicet
duobus extremis et uno medio: quia extrema mediata
non possunt absque medio copulari. Deinde subdit necesse
est a iacentibus, scilicet duobus intervallis: quorum
unum erit ab uno extremo ad medium et aliud ab eodem
medio ad aliud extremum. Deinde dicit: aliud quoddam
evenire, scilicet tertium intervallum. Ex necessitate continget
scilicet conclusio figurae et statim se
quibusdam positis, quia tribus terminis scilicet
duobus extremis et uno medio: quia extrema mediata
non possunt absque medio copulari. Deinde subdit necesse
est a iacentibus, scilicet duobus intervallis: quorum
unum erit ab uno extremo ad medium et aliud ab eodem
medio ad aliud extremum. Deinde dicit: aliud quoddam
evenire, scilicet tertium intervallum. Ex necessitate continget
scilicet conclusio figurae et statim se declarat: scilicet
nullo extrinsecus amplius termino adhibito scilicet ad
hoc, ut figura sit et figura claudatur. Ita quod sensus erit
iste: cum Philosophus velit
pręsbiteri uitam autore incerto. Quisquis tamen
ille fuit, primo non satis narrandi ordinem tenuisse mihi uidetur, cum
pleraque ante dicantur postea dicenda, ita ut confundat potius legentis
mentem quam instruat, deinde nonnulla memoratu digna omississe, quę et
sanctitatem hominis plenius indicare et nobis exemplo esse poterant.
Quam ob rem illa eadem, suo in quo gesta sunt ordine, perscribere et
alia quędam quę minime
scribens ait: Me ante quam uicesimum ętatis annum
attingerem urbs Roma in summum elegerat magistrum in omnibus pęne
liberalibus artibus. Quum igitur tantum in tam tenera ętate
profecisset, nouem deinde et uiginti annos natus a Liberio Pontifice
Maximo pręsbiter cardinalis est creatus. Post hęc Liberio in Arrianam
heresim delapso et Constantio Imperatore catholicos persequente, cum
plerique metu perculsi
miserere mei.' Hęc uox cum inter flagella
resonaret, tandem ad pręsidentis genua prouoluti qui astiterant
precabantur ut ueniam tribueret adolescentię, ut errori locum
penitentię daret, exacturus deinde cruciatum, si gentilium
litterarum libros aliquando legissem. Ego qui tanto constrictus
articulo uellem etiam maiora promittere, deierare coepi et nomen
eius obtestans dicere, 'Domine, si unquam
per nebulam somnij recordamur .
Cum ergo omne studium ad diuina contulisset, Constantinopolim profectus
Gregorium Nazanzenum eiusdem urbis episcopum sacrarum scripturarum
habuit pręceptorem. Quibus deinde alijs in discendo magistris usus
fuerit, quadam ad Pamachium epistola declarat dicens: Dum essem
iuuenis, miro discendi feruebam amore, nec iuxta quorundam
pręsumptionem ipse me docui.
fatear, usque in hodiernum diem maius possum sermonem Caldaicum
legere quam sonare.
His igitur apprime instructus disciplinis Vetus instrumentum prius de
Gręco, deinde de Hebreo in Latinum transtulit sermonem, et quę Latina
fecit, maiorem eorum partem ęditis commentarijs exponere curauit, ut suo
loco monstrabimus.
In Syria cum iuuenis adhuc monachorum lustraret
eruditione, studio ingenioque uiri et in persecutionibus
patientia et in fide constantia satis dicta sint. Nunc ipsam uitę
sanctitatem consyderemus explicemusque primum eius ad solitudinem
secedendi desiderium, deinde secessum ipsum et inter ferarum cubilia
cęlestem hominis conuersationem, ut appareat (sicuti initio diximus) non
tam aduersariorum iniuria compulsum quam uoto uitę perfectioris illectum
Romam deserere
luce cęlum uersus euntium, uocemque inde
delapsam quę nunciaret, Hieronymi pręsbiteri animam ab angelis ad
beatitudinis loca tunc portari pro laboribus pręmia recepturam.
Subiungit etiam Augustinus quarta deinde nocte post primam uisionem sibi
dormienti magnum angelorum agmen apparuisse. Inter quos duo uidebantur
luculenta admodum ac uenusta effigie uiri, per omnia pene similes, nisi
quod alter unam plus altero
pręclarique uidebantur et hi erant Ioannes Baptista et beatus
pręsbiter Hieronymus qui solus omnibus cęteris considere iussis exurgens
de Ioannis laudibus, ut natalem eius diem honoraret, sermonem fecit.
Deinde se erigens Ioannes gratias illi egit et cum multis ipsum uerbis
coram commendasset, in omnibus fere sibi similem fuisse dixit. Cyrillus
postea uisionem hanc, quę quanta essent Hieronymi merita testabatur,
qua die una cum Eusebio iterum sibi migrandum esset e corpore,
prędixerunt. Hoc uiso miraculo heretici credidere ac tam perniciosus
error eodem die interijt, quo hi tres ad uitam redierunt. Eusebius
deinde, quo die sibi prędictum fuerat, una cum ipsis tribus qui
surrexerant feliciter obijt, hoc est uigesimo post die quam miraculum
istud euenisset. Sed interim multa a Cyrillo priuatim interrogati
reuelarunt,
stupescentibus membris ferire eos, a quibus
se illudi putabant, nequaquam ualerent, uim suis uiribus maiorem
aduersum se experti penitentiam agunt. Sanitatem recuperant, ad
uisendas Sancti reliquias ire maturant. Deinde ad optatum locum
peruenientes credunt, peccata confitentur, baptizantur. Erant numero
fere trecenti. Tot igitur saluati sunt, dum duorum salus Hieronymi ope
defenditur.
Duo
se fuisse damnandum, nisi beato
Hieronymo pro se deprecante impetrasset ut corpori redderetur. Itaque
Sancti huius beneficio non tantum reuixit, sed etiam poenas euasit
ęternas: uitam enim correxit, ac bene deinde finiuit.
In superioribus ęgypti partibus Helię monacho in solitudine degenti ac
sanctitatis fama omnibus noto beatique Hieronymi quondam familiarissimo,
post orationem obdormienti uisum est uenisse se
libet in fine
singula, quę ab eruditissimo sanctissimoque homine conscripta sunt,
cursim referre, et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur
a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul
cuncta quę adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter
illa quę uel temporis longitudine uel Gothici belli uastationibus uel
hereticorum inuidia intercępta ad nostram usque ętatem
potius quam Liburnię mentionem fecisset. Porro Ptolomeus lib.
declinare me compulit, ut sermonis nostri sensus
apertior fieret, ille denique locorum situs, quos plene diserteque exponere non
poteram, diuinare me fecit. Appendicem etiam operi adiunxi soluta utens oratione,
singulorum uoluminum argumenta. Deinde historię ueteris contextum ostendi nouę esse
figuram. Quod opus si sanctitati tuę placuerit, facile criticorum ronchos inuidorumque
subsannationes contemmnemus, uel potius in illas incidere minime uerebimur, quando
quidem tanta est tua unius
Mox scelus ingrati capitalemque indicat iram
lęta sedens olim prope pascua Dauid
posuisse rigorem.
tulerunt
effigies. Miserando pabula gestu
zizania cum tritico colligere iubet, sed hoc usui seruare,
illa igni urenda tradere.
DE INSTANTIA
ORATIONIS Parabola XXV
Quidam paupertate compulsus
mendicare coepit. Et primo hostiatim panem petens abunde sibi alimenta
comparabat. Deinde diuitum conciliabula circumiens non modicam
colligebat pecuniam. Igitur elemosinis tandem diues factus dicere
solebat mendicos prius oportet fieri, qui diuites euadere
cupiunt. Haec parabola orare nos admonet et quasi mendicos in
omni loco omnique die sublatis in caelum manibus Deum
in inferno. Homines uero humilitate submissi
DE BONO OPERE PERMANENTIS IN PECCATO Parabola
XXXVIII
Arborem frugiferam agricola fouere uolens, multo
labore et fimum ei apponebat et aquam quotidie trunco infundebat. Nec
tamen efficere potuit, quin illa liuescentibus primo foliis, deinde
collabentibus pene tota aresceret, quia radici uermis inerat, cuius
assiduo carptu uitiata nec fructum ferre nec omnino uiuere ualebat. At
uero postquam ille circunfossa rastro radice tam noxii morsus
alios in aciem descendere et manum
conserere iussit, sed ipse in tuto residens, postquam uidit
eius. Sexcenta talia in libris
diuinis conscripta et multi legunt et plurimi, dum leguntur,
audiunt. Nec tamen uitam corrigere curant, quasi qui ea uera esse
negent. Sed cum uera esse iam experimento didicerint, poenitere nihil
proderit. Dum ergo licet, dum datur, operemur bonum, ne talia deinde
subire cogamur, qualia meminisse, nedum pati, supplicium est.
DE PARADISO Parabola XLIX
Quoniam autem similitudines, id est parabolae, semper minus aliquid
habent quam res ipsa, quae per illas designatur, quicquid inferno
diximus,
ęquatis populisque ad
internitionem deletis in Siciliam transmisit et, sicut futurum Benedictus abbas Diuino spiritu
afflatus prędixerat, haud multo post fato est defunctus.
Interea frater eius Stroilus Stroilus Illyrici regno potitur,
deinde Mysiam inferiorem (quę nunc Bosna Bosna dicitur) ingressus,
cum et ipsam breui subiugasset, in Delmatiam descendit. Vrbes maritimas deprędatus est,
Scardonam oppidum et Salonas, totius prouincię emporium, dirruit et euertit, necdum malis
est. Huius gentis dux erat nomine Barris uel barro Barris,
quem nos Cęsarem possumus dicere; sub eo chiliarchę pręfectique erant, quorum nutu atque
auspiciis singuli plebis ordines regebantur disponebanturque. Hinc profecti Seleuciam sibi
subegere, deinde Macedoniam, neque eo contenti Italiam quoque armis inuaserunt. Non semel cum
illis congressus Romanorum imperator cum semper inferior discessisset reipublicę consulere
cupiens foedus cum ipsis iniit; qui pacta pacis fideliter obseruantes bello abstinebant.
Bladinus autem,
sortituros. Neque illos ea spes fefellit, quanuis ad quintum usque regem dilatus
est euentus. Etenim haud ita multo post moritur Ratimirus absque liberis nullaque post se prole
Rex 5 relicta. Suffectus est tamen in eius locum quidam ex
propinquis, deinde et hoc 6 7 8 mortuo alius; uterque autem grauis
atque molestus Christiano nomini inprimis fuit. Deinde alii duo unus post alterum regnarunt,
omnes tamen, ut melioribus locum darent, satis celeri morte de medio sublati sunt. Cęterum quam
diu
Ratimirus absque liberis nullaque post se prole
Rex 5 relicta. Suffectus est tamen in eius locum quidam ex
propinquis, deinde et hoc 6 7 8 mortuo alius; uterque autem grauis
atque molestus Christiano nomini inprimis fuit. Deinde alii duo unus post alterum regnarunt,
omnes tamen, ut melioribus locum darent, satis celeri morte de medio sublati sunt. Cęterum quam
diu uixerunt usque adeo nostrę religioni infensi erant ut nonnulli ex Christianis
persecutionibus afflicti ad eorum ritus declinarent, sed
quippe regni pręfectos ibidem
iusserat congregari ut omnibus nota essent quę agebantur. Igitur per dies octo apostolici uiri
nihil aliud egerunt nisi ut omnibus persuasum esset in Christum credere, fidem religionemque
propagare, communi omnium saluti consulere et, quicquid deinde pontificali autoritate
deffinitum fuisset, ratum habere; deinde cunctis audientibus scripturę per dies quattuor lectę
et, sicuti hę monebant, regiones diuisę metęque finium singulis impositę ac iura constituta.
His peractis Budimerum regem sacro chrismate delibutum
nota essent quę agebantur. Igitur per dies octo apostolici uiri
nihil aliud egerunt nisi ut omnibus persuasum esset in Christum credere, fidem religionemque
propagare, communi omnium saluti consulere et, quicquid deinde pontificali autoritate
deffinitum fuisset, ratum habere; deinde cunctis audientibus scripturę per dies quattuor lectę
et, sicuti hę monebant, regiones diuisę metęque finium singulis impositę ac iura constituta.
His peractis Budimerum regem sacro chrismate delibutum sanctificarunt et in dignitate, in qua
erat, opportunis
peractis Budimerum regem sacro chrismate delibutum sanctificarunt et in dignitate, in qua
erat, opportunis benedictionibus confirmarunt, imponentes reliquis omnibus ut semper dicto eius
audientes essent iussaque perficerent et suis post illum hęredibus pari studio obsequerentur.
Deinde archiepiscopos episcoposque crearunt per loca dioeceses eis assignando iuxta quod in
litteris uetustę obseruationis inuenerant. Vnum ex archiepiscopis miserunt Salonas, cuius
quidem urbis tunc maxima pars dirruta erat et quęque egregia uastationibus deformata Gothorum
illius ecclesię ius
usurparet, ne quis clerico iniuriam faceret, ne quis aduersus ecclesiasticam libertatem ire
pręsumeret, sed ut omne clericorum ius atque potestas prępositorum ecclesię arbitrio
deffiniretur, lęsę maiestatis reus esset si quis contra attentare auderet; deinde (ut dictum
est) regionum fines diuisi. Postquam autem cuncta secundum pristinam consuetudinem in suum
redacta sunt statum, hoc est maritima mediterraneaque Delmatię loca et quę inter flumina Drauum
et Sauum, Danubium influentia, iacent regionemque quę a Delminii ruinis,
Luxit eum populus dies
plurimos; nam ex omnibus regni finibus, ut funus eius honorarent, eo conuenerant.
Non multo ante natus Rex 11 regi filius erat. Hunc infantem licet
et in cunis adhuc iacentem omnes uno animo regem salutauerunt. Vncto deinde ab episcopis et
coronato nomen inditum est Sfetolicus, quod in Latinum uersum Sanctulum sonat. Qui cum
adoleuisset, patris, omnium qui ante illic regnarunt pręstantissimi, uestigia sequi coepit,
sacris deditus Christianęque religionis ualde studiosus. Cumque in omnibus
filii manu trucidaretur, uix effugit. Cumque ibi per dies aliquot mansissent nec
se satis in tuto esse putarent, fato quodam Deique miseratione contigit ut nauis quędam de
Apulię partibus Delmatiam uersus iter habens pręternauigaret, quę clamoribus euocata scopulo
applicuit. Deinde regem cum toto comitatu suscipiens conuersa nauigatione transuexit in
Apuliam, ubi illi expositi terrestri itinere Romam contenderunt. Scopulus uero ille, qui
fugientes exceperat, regis nomen sortitus est, quem usque nunc Petram Radoslaui appellant.
Interim impius
non uenisset.
Omnes enim una cum eo uenatum ierant nihil tale ueriti neque omnino quicquam suspicantes.
Iussit mulier Seislauum in uincula coniici, naribus auribusque truncari et omnibus ostentui
esse. Foedum sane spectaculum, sed tantis hominis flagitiis non indignum. Vesperi deinde in
flumen Sauum cum uinculis deiectus pręfocatur; atque hunc exitum habuit illa in patrem impietas
in Deumque contemptus.
Audita filii nece Radoslauus familięque eius internitione, quod dignas factis poenas
dedissent, Deo gratias egit, iusta eius iudicia
darentur victualia Arci ex Civitate, et eadem die fuerunt data, ut arbitror, plus quam pro x. mensibus. Dominus Andreas de Burgo Orator Caesareus Mediolani, parabat fugam et scriptum fuerat Duci qui erat versus Alexandriam contra Gallos, quod consuleret persone sue: cito venerunt deinde alie littere de xxvij. quibus scribunt advenisse litteras ex Urbe * *Il entend la ville de Rome. per quas nunciabatur Pontificem aperte se declarasse pro Duce Mediolani et contra Venetos, et deposuisse pecunias pro solutione Helvetiorum,
|
inter credere Deo |
et credere in Deum,
ut credere in Deum sit per fidem operari |
et eius cui credimus pręcepta exequi.
Hinc idem ait:
est opus Dei, ut credatis in eum quem misit ille
Prius tamen credimus,
deinde operi accingimur.
alterum sine altero nihil proficit ad salutem.
Cęterum fieri solet, ut ad sectę huius professionem accedentes
nonnihil suspensum animum primitus gerant,
deinde (si tamen dignoscendę ueritatis proposito hoc agunt) magis
illuminati |
nihil uerius esse existimant quam quod Sacrarum Litterarum monumentis contineri cognoscunt.
Qui ita in fide stabiliri cupiunt
(omnes autem cupere debent)
Deo supplicent |
et hominem illum imitentur, qui in
ad quę confugientes | carnis demonum-que impugnationes minus timemus,
orationis armis accincti et cęlestis contemplationis fide protecti.
Sequitur:
Et peregre profectus est.
non discedendo sed permittendo,
ut in utranque partem libera sit operandi facultas.
Misit deinde seruos ad fructus uineę colligendos ;
misit enim prophetas, qui mandatorum Dei obedientiam exigerent. sed
agricolę
id est, Iudei proterui | et nullius bonę discipline
patientes,
nec Dei sui nunciis pepercerunt,
alium afficiendo
cadunt dominorum.
Rursum cum responsum Domini accepisset:
leuitas quicquid benefecerit ,
ipse suas laudationes iactabundus garrit |
et facinus illud, quo meritum aliquod aput Deum
consequi sibi potuisset,
euacuat inanis glorię cupiditate.
deinde hanc ipsam gloriam prauis operibus, ad quę semper pronior est
destruit |
et in suimet infamiam turpiter conuertit.
Nam quanuis aliquando etiam non improbi ingenii esse uideatur,
nunquam tamen non majore sui parte malus est.
de quo Iacobus apostolus:
Vir
lenitate,
incontinentiam castitate |
et breuiter uitium uirtute.
Atque ita malarum passionum uictor eficitur,
cum ad diuersas ab his actiones animum conuertere coeperit.
In his deinde confirmatus omnes pręsentium tribulationum ictus excipit
clypeo patientię,
de omnibus Deo gratias agens |
minus-que se pati confitens quam peccata sua mereantur.
Hoc est ilud quod precipit Dominus et
dicente Domino:
qui libros diuinos ita legunt,
ut a sanctorum interpretatione non discedant,
a peruersis sensibus, qui cum Ecclesia non concordant, penitus abhorrentes.
Quęre igitur in sancta lectione bonas margaritas,
ut scias quid Lex pręcipiat,
quid nuncient prophetę.
Sed inuenta deinde preciosa margarita,
quę est Euangelium Christi,
omnibus aliis pręferendum scripturis,
eam amplectere,
eam exosculare,
eam pro uiatico habe cum ambulas,
pro cibo cum recumbis,
pro puluillo cum dormis,
pro speculo cum uigilas.
nunquam euangelicus codex uel de manibus
cui nihil est absconditum,
sicut olim Iudeis,
ita etiam nobis exprobret
dicens:
loculi eius!
Et qui dormit cum iumento
uel cum sorore
uel cum socru
uel cum uxore proximi!
Et qui percusserit proximum
et qui pro precio uitę insidiatur alienę!
Post multa:
Maledictus, aiunt, qui non permanet in sermonibus legis huius
nec eos opere perficit!
Deinde iterum ad maledicendum acrius insurgentes
ad transgressorem-que conuersi dicunt:
pro scelere puniuntur.
quia aduersarius uester diabolus tanquam leo rugiens circuit quęrens
quem deuoret;
cui resistite fortes in fide!
Vigilantia primo opus est,
ne imparati opprimamur,
deinde fide,
ut resistamus et uincamus.
Quod si sępius uincere contigerit,
etiam uirtute proficere continget.
Superatis enim nequitię suggestionibus |
restat ut ad bonorum operationem conuertamur.
Ad hęc autem perficienda non sufficit nostra fragilitas.
luxuria libidinibus-que abstinere.
Cum crapulati fuerint,
graui sopore premuntur,
quos ronchizantes non facilius excites |
quam syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant
Lucas ait,
auulsus est ab eis quantum iactus est
lapidis.
Locus igitur ab omni strepitu uacuus,
(si fieri potest) eligatur offerendę Deo precationi,
ut purior syncerior-que offeratur.
Deinde cum cogitaueris quam potens,
quam immensus sit,
quem allocuturus es,
quam e diuerso tu uilis atque abiectus,
humiliter quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe
cuncta in agris exaruissent.
Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit
filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit.
Eliseus quoque Deum precatus,
uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit,
ita ut etiam reliquię superfuerint.
Deinde Sunamitidi hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit
et, qui natus fuerat, puerum uita defunctum reuiuiscere fecit.
Postremo Naman Syrum leprę morbo laborantem sanitati restituit.
Nec terrenis corporibus modo,
uerum etiam cęlestibus iusti atque fidelis
cunctis pulueris micis euentilatum non fuerit.
Mar. 8
Denique, ueluti cęcus ille,
qui nondum satis credulus uisu recepto quasi per caliginem cernebat
uidebantur-que ei homines (ut Marcus ait) tanquam arborum effigies
incedentium,
deinde plena fide Christum suscipiens
iterum-que ab illo contactus clare uidere coepit omnia.
Ita nunquam perfecte illuminari poterit,
cuius non erit ex omni parte poenitentia perfecta.
de qua perfectione inferius,
quantum Dominus nostras
Non enim pro eo quod quis nolens,
sed pro eo quod uolens benefacit,
laudem meretur atque gloriam.
Voluntas ergo ut bene de Deo mereri possit,
libera ad poenitentiam agendam accedat,
non coacta,
non ui aliqua compulsa.
Deinde uoluntarię poenitentię iungenda est submissę mentis humilitas.
Ille qui a patre recedendo peccauerat,
ueniam petendo dixit:
et tanquam ignauissimum uineę suę,
hoc est animę tuę,
quam tibi commendauit,
cultorem arguat dicens:
lepram et lepram,
ipsi peccatorum nostrorum morbos curent,
ipsi nos ad ęternam transmittant salutem,
suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit.
Necessarium est autem baptismo ablui,
chrismate inungi.
sed quoniam etiam post hęc in multis delinquimus,
nihil deinde ita necessarium est |
ut peccatorum cum poenitentia confessio.
Hac sola quoties cadimus,
errigimur et stamus.
Baptismus quidem sordes ante se contractas eluit semel,
confessio semper.
tui accedimus,
ut corpori et sanguini tuo communicemus.
Indigni quidem, sed tamen abs te inuitati,
qui infirmitati nostrę pręsentaneum porrigens remedium,
sacratissimum corpus tuum sub specie panis:
Accipite inquis et comedite |
hoc est corpus meum.
deinde preciosum sanguinem tuum sub specie uini in calice infusum
propinans ais:
Bibite ex hoc omnes.
Hic est enim sanguis meus Noui Testamenti,
qui pro multis effundetur in remissionem
peccatorum.
Et ante per Salomonem in Prouerbiis hortatus es
Non delibutum unguentis te incedere pręcipit,
quod luxurię uitium est,
sed quia caput tuum Christus est,
pasce esurientem,
pota sitientem,
uesti nudum,
et caput tuum unxisti.
Ait enim:
Quod uni ex minimis meis fecistis,
mihi fecistis.
Deinde maculas animę tuę poenitudinis fletu ablue,
et faciem tuam lauasti .
atque non hominibus ieiunare uideberis,
sed Deo.
Tale habetur illud,
de quo in Esaia clamantem auidimus Dominum:
Hoc est ieiunium quod
in Moysen murmurauerunt.
Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem |
et cum esurirent,
manna de cęlo pluente aliti sunt,
et cum sitirent,
aquis de petra eductis potati.
Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent,
coturnicum uis ingens castra operuit.
quarum carnibus ad nauseam usque satiati,
malę concupiscentię proteruę-que murmurationis,
qua et Deum et Moysen ducem suum offenderant,
poenas dedere.
nobis commendat dicens:
Quod audistis ab initio,
in uobis permaneat. |
quia si in uobis permanserit,
quod audistis ab initio,
et uos in Filio et Patre permanebitis.
Dominus etiam in Apocalypsi:
Esto fidelis inquit usque ad mortem,
et dabo tibi coronam uitę.
Deinde in spe quoque perseuerandum est,
ut sicut per fidem ita et per spem habitet in nobis Christus.
Habemus enim Apostoli testimonium affirmantis nos esse domum Christi,
si fiduciam et gloriam spei usque ad finem firmam retineamus.
Postremo
dum in lecto distentus recumberet,
serui inuadentes trucidarunt.
Quid Iuda Scariotho felicius,
cum ad apostolatum fuit electus,
cum potestatem accepit morbos curandi,
mortuos suscitandi |
demoniis imperandi?
Quid eodem illo deinde miserius,
cum ex fideli coeperit esse infidelis,
ex domestico fugitiuus,
ex apostolo proditor?
Auaritia superatus Dominum suum uendidit,
et qui demonia pellebat,
demonio subiicitur.
eo enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit |
ueniam-que desperauit |
et laqueo sibi
enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit |
ueniam-que desperauit |
et laqueo sibi mortem consciuit.
Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit,
qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit,
ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat.
Cum pręsertim pręter iam dicta exempla etiam scriptum sit:
Qui transgreditur a iustitia ad peccatum,
Deus parauit eum ad romphaeam,
hoc est ad uindictam.
Romphaea enim teli genius
uitę curriculo ad impudica
inhonesta-que diuertimur,
ualde quidem uerendum est,
ne forte iam iudicati simus,
pręsertim si poenitentiam agere et ad priora redire negligimus.
Primum ergo totis uiribus enitendum erit,
ut cum iugum Domini subierimus,
in proposito perstemus.
deinde siquando delirare contigerit,
cito rursum directo uomere coeptam arationem prosequi studeamus,
ne forte si moram fecerimus,
Herodi similes simus.
qui uiso Iesu ingenti affectus est lętitia
plurimi-que ipsum fecit,
mox
ingenti affectus est lętitia
plurimi-que ipsum fecit,
mox autem mutata in contrarium uoluntate contempsit atque illusit;
uel ne pares inueniamur Iconiis illis
,
qui Paulum et Barnabam primitus pro diis habuerunt,
deinde lapidum ictibus impellentes ciuitate ueluti inimicos eiecerunt;
ne etiam simus arundo uento agitata et de nobis dici queat:
Vię eorum tenebrę et lubricum.
Non est mutatio ista dexterę Excelsi,
sed morphosis diaboli.
Non ergo simus populus ille,
qui (ut Hieremias
Et quoniam sola Dei sapientia |
non uana sed uera est,
per quam solam patet aditus ad beatitudinem:
Sapientia, inquit Iacobus apostolus,
quę desursum est,
primum quidem pudica est,
deinde pacifica,
modesta,
suadibilis,
bonis consulens,
plena misericordia et fructibus bonis,
non iudicans
sine simulatione.
Omnes itaque uirtutes ista sapientia nobis diuinitus ostensa in se
Nemo cum tentatur dicat,
quoniam a Deo tentatur.
et ne ambiguum relinqueretur,
de qua tentatione hoc diceret,
subiunxit:
Deus enim intentator malorum est.
ipse autem neminem tentat ad malum.
unusquisque uero tentatur a concupiscentia sua abstractus et
illectus.
deinde concupiscentia cum conceperit,
parit peccatum;
peccatum uero cum consummatum fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum
alit,
sibi seruientibus deese non poterit.
sententiam repetit dicens:
post rixas ne manibus quidem temperabis,
in nullo prorsus phariseis cedens,
qui tentarunt prius illum quem oderant,
capere in sermone,
ut captum accusarent |
et eadem malicia os eorum qui ipsum in Hierusalem euntem laudibus
prosequebantur obstruere uolebant |
iubentes, ut tacerent.
Deinde etiam edicto statuerant,
ut siquis eum confitetur Christum,
extra synagogam fieret.
Postremo cum nullum finem inueniret inuidia,
quandiu uiueret ille cui inuidebatur,
falsis testimoniis circumuentum accusant |
et totis animis ad necem innocentis maleuoli homines concitantur.
pax et Ismahelis extitit,
qui amicissimum se ostendens ad Godoliam cum
decem uirorum comitatu uenit |
et cum iisdem conuiuio gratanter fuit exceptus |
nulla tamen benignitate amici motus est ne perficeret,
quod animo uersabat |
inter epulas ipsum primo Godoliam,
deinde illos qui in pręsidio erant concidit |
oppidum-que occupauit.
Eo loci postea octoginta uiros Hierosolymam ad sacrificandum pergentes,
ut ad se in Masphat diuerterent rogauit,
ueluti pro magno habiturus,
si tales hospites habere sibi contigisset.
cum autem uenissent,
rebus
pacem Assideis
iureiurando firmatam cum dedisset,
sexaginta ex eis die uno interimi fecit.
Triphon
Et Triphon, Antiochi regis adolescentis exercitus pręfectus,
primo Ionathan, regis amicum, simulatę beniuolentię blanditiis illectum interfecit,
deinde regem ipsum.
atque hac tanta usus perfidia Asię regnum possedit.
Helisei oratione aqua potu
noxia salubritatem recepit,
terra sterilis foecunditatem;
uidua Samaritana cum inopia laboraret,
oleo abundauit.
in Suna ciuitate mulier,
apud quam ille hospitabatur,
diu sterilis filium suscepit.
et cum deinde hunc ipsum filium sibi sublatum fleret,
mox ab eo uitę restitutum uidit.
Item Heliseus cum orasset,
pulmentum amarum in dulcem conuertit.
Centum hominum turbam uiginti panibus satiauit.
Leprosum Naman sanum fecit.
psalmista dicens:
Color albus
Quoniam autem ubique color albus ac ruffus leprę tribuitur,
quęri potest,
quomodo albedo peccato conueniat,
cum pręsertim Ecclesia in Canticis nigram se prius fuisse fateatur
cum erraret,
deinde formosam,
cum credens Christo sponso iuncta esset.
qua ratione igitur lepra candida est uel ruffa?
Sed quia uel tegimus peccata uel ostentamus,
ideo arbitror lepram candidam hypocritarum sepulchris similium dealbatis.
Color ruffus
Ruffam uero
regum et Dominum dominantium offendere non uerentur.
testis est bis euersa Hierusalem,
primo a Caldeis propheta dicente:
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
nutrix superbię,
amatrix inanis glorię.
Is enim qui uideri publico aliquo officio dignus concupiscit,
aliis detrahit,
ut se efferat,
aliorum facta deprimit ut sua extollat,
adulatoribus fauet |
et uix ullo uitio
sacerdotis perdidit.
Gula Helam, regem Israhel, serui sui gladio interimendum obiecit.
Gula Holophernem, Assyriorum ducem, unius mulierculę manu perire fecit.
Gula Sodomitas et Gomorreos prius in nefandos
egit concubitus,
deinde igne et sulphure de cęlo pluente extinxit.
gulę uitio id illis accidisse Dominus testatur in Ezechiele dicens:
V
Qui ergo temperans fuerit,
primum cor suum circumcidet,
ne cogitet malum,
ne prauę appetitioni assensum prębeat |
qui enim assenserit |
et ad perficiendum scelus quod cogitauit animum inclinauerit,
hic incircumcisus corde erit.
Incircuncisus auribus.
Deinde qui temperans fuerit,
suas aures circumcidere curabit,
subtrahendo auditum delatorum susurris,
adulatorum blanditiis,
turpibus scortatorum canticis |
impudentię-que scurrarum.
Qui uero aliquem ex his libenter audierit,
incircumcisus auribus erit.
est.
et si sępius uiceris,
periculum est ne postremo uincaris.
Quanto autem difficilior uictoria,
tanto et uictorię remuneratio maior ac pręstantior.
Nunc ergo non incongrue referenda incidunt,
primo castitatis pudicicię-que bona,
deinde contrarię libidinis mala,
ut his deterriti,
illis allecti pertinacius in proposito persistamus uirtutis.
Castitatis quidem principatum tenet illibata uirginitas.
uel Thalassio inter se pepigere,
ut uana solebat gentilitas,
sed ut decet fideles,
Deo uero inuocato Christo-que teste et Ecclesia.
Nihil magis ratum esse debet |
quam quod his accitis ac pręsentibus pie iuste-que fuerit promissum.
Deinde idem Apostolus paucis uerbis multa complexus:
conivge diligenda temporeqve continendi.
Caput VIII
Quod autem uiros respicit,
uidelicet non oportere contemni uxores,
dictum est supra.
sed ut euidentius ea res constet,
dicemus nunc qualiter ipsa uxor diligenda sit,
deinde etiam continendi tempora indicabimus.
Paulus apostolus |
est)
secundo uiduas,
ultimo maritas .
Quod de altero sexu dicimus ,
de utroque sentimus.
Prior est apud Deum qui foeminam nescit,
deinde qui post cognitam
castitatis uotum suscipit,
postremo ille qui gignendę prolis gratia
matrimonio seruit |
et pudiciciam atque charitatem genitali thoro debitam colit.
Hęc sunt tria illa hominum genera,
de quibus in Euangelio dicitur:
negare poterit,
nisi qui Scripturarum repugnare uoluerit ueritati,
malens damnari cum infidelibus |
quam cum fidelibus saluari.
Vt igitur cęlestes ęternas-que opes capiamus,
primo ueritatis cognitione opus est |
ueri-que confessione,
deinde ut delicta nostra expientur,
et qui prius peccatis grauabamur,
bonis actionibus proficiamus.
Hęc autem omnia pręstare poterit fidelis ac syncerę mentis elemosina.
Ioseph. Daniel
Neque enim peccauit Ioseph a pharaone accipiens dona |
neque Daniel a rege Babylonis.
Vtrunque diuina prouidentia contigit,
ut populus Israhel prius in Aegyptum confugiens principem suę gentis haberet a quo aleretur.
deinde in Caldea captiuus,
a quo protegeretur.
Ideo isti nec honorem nec dona recusarunt,
ut suis in necessitate succurrerent,
non ut sibi opes aceruarent.
Beatus est autem qui pręceptum Domini obseruat dicentis:
opes certa ultro se dedentium cęde quęrere?
Plebis tamen mercede militantis ista auaritia,
illa uero regum.
Hirtacus / Herodes.
Hircanus enim prius,
deinde Herodes Iudeę reges aperuisse feruntur sepulchrum Dauidis regis,
thesaurum cum illo conditum rati.
Scilicet non satis erat humanę cupiditati prędam capere ex uiuis |
uel ex interemptis spolia |
latentia quoque in monumentis cadauera excutere coepit.
extincta.
Hęc in Lege,
illa in Euangelio.
Iudas. Anania. Saphira. Simon magus
Iudam cupiditas ad laqueum usque perduxit.
Ananiam et Saphiram morte perdidit repentina,
Simonem magum prius maledicto,
deinde nece affecit.
Porro tam perniciosus est morbus iste,
ut non modo corpora spiritu priuet,
uerum etiam spiritum ipsum morti obiiciat ęternę.
dicente Salomone:
Si enim quod male cessurum est dederis,
gratias tibi aget donec iudicio officit affectus |
cum autem damnum sentire coeperit,
execrabitur |
et amici gladio se perire clamitabit.
Sin uero non dederis,
quamprimum durum te et inexorabilem amicis conqueretur,
deinde cum ad se rediens causam negationis iustam fuisse cognouerit,
uere se abs te amari fatebitur |
et tibi debebit,
quod postulata non concedendo eum periculo erripueris,
in quod uelut effrenis equus impetu ferebatur.
Atque hanc quidem ob
quę homini dari queunt accepimus,
accepturi adhuc meliora,
si non ingrati decesserimus.
Operęprecium erit huiusce rei proponere aliquot exempla.
et primo eorum,
quos Dominus gratiam sibi referentes amplexatus est.
deinde illorum quibus pro ingratitudine intulit mala.
ut cum pręsentia consyderauerimus ,
de futuris non ambigamus.
beatos uidelicet et in cęlo fore,
qui sic a Domino diliguntur in terra.
e contrario autem in inferno quoque cruciandos esse,
si non se
Ioseph
prodigiis terruit,
populum Israhel eduxit de Aegypto,
quando mare se aperiens aridum transeuntibus prębuit iter |
et eorum persecutores oppressit aquis.
uoluptates,
opes,
ocia contemnere,
continentiam seruare,
modico contentos esse,
religiosę uitę laboribus nunquam defatigari.
Serui dei
Talem quippe pro beneficiis gratiam primo Deo retulere apostoli,
deinde martyres cęteri-que Christi serui,
uirgines quoque et uiduę |
omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur.
Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior.
sanguinem fratris tui de manu tua.
cum operatus fueris eam,
non dabit tibi fructus suos;
uagus et profugus eris super terram omnibus diebus uitę tuę.
Postremo et ipse interfectus fuisse creditur in septima generatione,
ut prius annos multos aduersa sustineret maledictionis,
deinde quod fratri intulerat,
ipse ab aliis ferret.
illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea passi sunt mala.
Iudei
Solis unius Dei ueritas fuit reuelata,
solis leges de cęlo datę,
qua quinque regum Cananeorum prostratus est exercitus.
Balaam pręterea prophetes asinę loquentis uoce prohibitus est eis maledicere,
et pro maledicto induxit super illos benedictionem,
benedictos a Deo esse non dubitans,
pro quibus mutum animal uocem protulerit humanam.
Victi sunt deinde Palestini tonitru et fragore de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem
dii tui Israhel,
qui te eduxerunt de terra Aegypti.
Ob hoc iratus Dominus delere eos uoluit,
sed Moysi pro ipsis instanter supplicanti gratiam fecit.
Moyses tamen indignos tabularum beneficio testatus,
de monte descendens ipsas confregit |
uitulum-que contriuit.
deinde Deo iubente Leuitę sumptis armis die illo uiginti tria milia fere ex iis qui uitulum adorauerant occiderunt.
ut eum morte dignum esse noueris,
qui in Deum ingratus est.
Post hęc contempto cęlesti cibo cum Aegyptias dapes concupissent,
aduersus Deum et Moysen mussitantes,
ad tempora iudicum.
Iosue defuncto degenerauit populus.
Colere coepere Baal et Astaroth,
non numina sed monstra.
Ob hoc passi sunt direptiones rerum-que detrimenta |
nec omnino pares esse poterant uiribus aduersariorum.
Deinde quoniam Palestinis et Cananeis aliis-que idolatris cultu et connubiis iungere se ausi fuerant,
Deo poenam huiusce flagitii exigente annos octo seruierunt Cusanrasathaim Mesopotamię regi.
Cum autem illos pręuaricationis poenituisset,
liberati sunt.
Sub liberatoribus
illis uero uita defunctis ueluti laxato freno quocunque rationis expers appetitio uocasset,
eo ferebantur.
Itaque sub Othoniele etiam fidem Deo seruarunt.
eo autem mortuo statim ad idola desciuere.
Quamobrem tunc quoque seruire compulsi sunt Eglon Moabitarum regi annos octodecim.
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a
pro diis colendos posuerat Hieroboam primus ex Iudeis Samarię rex.
Eam ob rem Abię Hierosolymarum regi, in pręlio succubuerunt; die uno quinquaginta milia eorum desyderata sunt.
Ciuitates tres amissę: Bethel Hiesana et Ephron.
Deinde regnum de familia Hieroboami ad alios translatum.
Postea regnante Achab aduersum Syros profecti, ob hanc ipsam idolatrię culpam superantur.
Achab quoque sagittę ictu interficitur.
Regnante Ioachan seruierunt Azahelo , regi Syrię.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus,
a Caldeis defecisset,
obsedit eos Nabuchodonosor Caldeorum rex,
urbe potitus est,
Sedechiam cum liberis fugientem comprehendit,
liberos illo spectante trucidare iussit.
ei uero nequid deinde iocundi uideret,
oculos erruit |
et uinctum secum Babylonem abduxit.
Post hęc Nabuzardan ducem cum ualida militum manu misit,
qui moenia urbis demolitus solo ęquauit,
domos templum-que incendit,
ciues in
Atque hęc hactenus.
nunc autem ad reliquas charitatis partes descendere statuens,
arbitror non minimam,
sed pręcipuam potius esse:
cum bene uiuendi pręcepta didiceris,
operam dare ut alios doceas.
Igitur de illius qui docere uult officio disseremus.
deinde uidebimus ,
quantum iuuat,
si adsit qui doceat,
et quantum nocet,
si absit.
De officio catholici praedicatoris.
Caput XI
Hierosolymam ab Artaxerxe dimissus redisset.
Ita enim scriptum de illo legimus:
de quibus scriptum est:
laboret manibus suis quod bonum est,
ut habeat communicare ei qui indiget.
Hoc idem suo te exemplo hortatur mulier illa fortis,
de qua scriptum est:
Porro quoniam et humiliabatur plurimum |
et uehementius quam cęteri diligebat,
dedit ei Dominus claues regni |
et principem constituit apostolorum.
Paulus de uase irę uas factus est electionis |
quantum antea furore aduersus Christum intumuerat,
tantum deinde propter Christum humilitate se deiecit.
De hvmilitate Christi.
Caput XXIV
ICXC
Nam neque libidinosis proderit humilitas |
neque gulę uentri-que seruientibus |
neque alii alicui flagitio subnixis.
humilitatis ordo
Prima humilitas esse debet Deo obedire.
deinde prępositorum iussa exequi,
postremo facilem se omnibus pręstare,
neminem offendere |
et pati potius iniuriam quam inferre,
nihil terrenum appetere,
sed cęlestium desyderio semper inhęrere.
posuerant sibi sedem in terra Senaar.
Turrim enim ędificarunt ,
cuius altitudinem ad cęlum usque educere decreuerant.
Tam igitur stulta est superbia,
ut etiam nulli mortalium possibilia pręsumat.
Inter ędificandum linguis confusi sunt,
deinde per orbem dispersi,
ita ut |
neque intelligere alter alterum |
neque simul consistere quiuerint.
Senacherib
.
Balthasar
uitam obiit,
adhuc deterius ab immortali uerme in inferno carpendus quam a quibus consumptus est.
C. Cęsar
Gaius Cęsar (ut Iosephus refert) cultum sibi tanquam Deo exhiberi iussit,
statuam in Capitolio posuit |
se Ioui parem dictitans |
deinde in senatu interemptus Deus esse desiit,
ita ut ne hominis quidem in eo facies aliqua superesset toto tandem in cineres conuerso.
Talibus imprecatur Ecclesiasticus dicens:
uirtute Spiritu Sancto fauente aggrediemur .
De obedientia deo praestanda.
Caput IX
Primum omnium Deo obediendum est,
deinde aliis propter Deum.
Nemini autem in eo gerendus est mos,
in quo offenditur Deus.
Omnia extrema prius perpetienda sunt |
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum
pręsint constitutis.
omnibus denique qui ex eius autoritate ius habent quod uolunt nobis imperandi,
ut deo erit obediendum |
semper tamen habita superiorum ratione,
ne forte dum minoribus obedimus,
eos quibus et ipsi obedire debent offendamus.
Deinde parentibus nostris obedire nos et natura suadet |
et diuina lex iubet.
Vnde Apostolus:
Cęterum non minoris criminis reus est,
qui non paret illis,
qui a Deo destinantur uel constituuntur,
ut instruant nos aliquid ac doceant,
siue ut pręsint nobis atque imperent.
Hi sunt primo angelici de cęlo spiritus,
deinde pontifices,
prophetę,
principes,
genitores,
mariti |
et omnes qui uel publico uel priuato iure pręferuntur atque pręstant.
Sed non multo post maxima pars illorum in pręlio a Syris prostrata |
et rex a seruis suis domi interemptus poenas dedere.
Dominus noster factus est obediens usque ad mortem,
mortem autem crucis.
propter quod et Deus exaltauit illum.
Si ergo cum Christo exaltari cupimus in gloria,
cum Christo prius prosternamur in humilitate |
Deo ante omnia obediendo,
deinde hominibus illis,
quorum iussa exequentes Domino seruimus.
Illorum uoluntatem nostrę uoluntati semper pręferamus.
De patientia Calumnię.
Caput XIII
Prosunt igitur non obsunt aduersa,
si ęquo animo perferantur.
Si enim assuesces ferre difficilia,
quę facilia sunt feres leuius.
Deinde per patientiam aduersitatum pro delictis facimus satis.
quoniam quę per uoluptatum blandimenta perpetrantur,
per contrarii doloris tolerationem purgari debent.
Et cum hoc contigerit,
tunc est nobis Dominus
multa mira et incredibilia operari.
Cum-que in omnibus diues esset,
elegit sibi paupertatem,
aliorum impensis uitam sustentauit,
alieno usus est hospitio,
esuriuit,
sitiuit,
fatigatus est.
flesse pluries legitur,
risisse nunquam.
Adhuc puer quęsitus est ad necem.
deinde adultus odia semper perpessus est impiorum.
a discipulo uenditus ac proditus est,
a Iudeis comprehensus et afflictus |
et qui peccatum non fecerat,
ligatur,
accusatur,
falso testimonio circumuenitur,
conspuitur,
alapis cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
Ex his ostenditur |
eum qui patiens est,
nunquam murmurare,
nunquam conqueri,
sed inter malos quoque mitem atque mansuetum esse |
et inter inquietos quietum.
Impatiens autem prius ipse suę inquietudinis causa est,
deinde etiam aliorum:
hos odit,
illis irascitur,
alios contumeliis,
alios afficit uerberibus.
ipse uero intra se iracundia ęstuat,
bile tumet,
liuore consumitur.
iuxta illud:
ab Anani propheta,
quod fiduciam habuerit in rege Syrię et non in Domino,
iussit illum mitti in neruum,
et Dei nuncium in uincula coniicere non fuit ueritus.
Sed male illi cessit ista audacia:
plurimi de populo perierunt,
ipse anno deinde tertio pedum dolore consumptus est.
dicente Iacobo apostolo:
tamen maiores eorum pietatis, relligionis et auctoritatis fuerint, non ab re erit pauca commemorasse.
3. Federicus et Bartholomaeus Fregepanes Belam, Vngarorum regem, anno Domini millesimo ducentesimo quinquagesimo sexto campestri praelio a Tartaris profligatum, regno deinde expulsum et ad maritima latibula fugientem (quo tempore Veglia insula potiebantur) benignissime excaeperunt et uiginti quattuor auri atque argenti facti marcharum millibus donauerunt. Quo auxilio ille se suosque colligens, adiuuantibus maxime Fregepanum copiis, Tartarorum rabiem repressit
ordinum quae adhuc extant monasteria summa impensa extruxit, templis uero et sacerdotibus ad centum ducatorum millia elargitus est, ita ut nulla fuerit per totam Dalmatiam celebrior ecclesia cui auri aliquid uel argenti, aut preciosam uestem non legauerit. Validissimo deinde praesidio Illyricum a Turcis, dum prorex esset, tutari non destitit. Quarum rerum causa a Martino 6. Stephanus, eiusdem Bernardini pater, Mathiae item regi
Dei factus ponitur in paradiso uoluptatis, bonis gratuitis
donatur, nomina rebus imponit. Eua de costa eius dormientis fuit formata.
Serpentis fallacia decepti legem Dei pręuaricati sunt. Maledicitur primum
serpenti, deinde mulieri, postremo Adę. Eiecti de paradiso, ne de ligno
uitę comedant, passionibus subditi mortique addicti. Cherub ad paradisi
custodiam constitutum. Et illi quidem genuerunt primo Cayn agricolam,
deinde Abel, ouium
serpenti, deinde mulieri, postremo Adę. Eiecti de paradiso, ne de ligno
uitę comedant, passionibus subditi mortique addicti. Cherub ad paradisi
custodiam constitutum. Et illi quidem genuerunt primo Cayn agricolam,
deinde Abel, ouium pastorem. Qui, eo quod sacrificia sua gratiora essent, a
fratre Cayn per inuidiam interficitur. Cayn vero tanti
parricidii conscius de misericordia Dei desperauit hintrauitque in terra
Edom. Ibi
Abram autem consedit in terra Chanaan. Pollicitus est
ei Dominus daturum se terram omnem
multiplicaturumque semen eius.
cum CCCXVIII uernaculis egressus de
ualle Mambrę hostes inuadit, uictoria potitur, Loth captum et substantiam
eius recuperat. Accepta benedictione a sacerdote Melchisedech, decimas
omnium, quę acquisierat, offert. Regi deinde Sodomorum captiuos tantum
petenti largitus est et substantiam, nihil sibi reseruans pręter uictorię
laudem, Deo propicio partam. Rursum eidem a Domino promittitur semen
stellarum numero exęquandum. Credidit Deo, et
uictor. Loth captum et substantiam eius recuperat. Accepta
benedictione a sacerdote
minori seruiturus
esset. Gemellos peperit, Esau et Iacob. Esau tamen prior egressus est.
Iacob matri, Esau patri charior erat. Esau cognominatus est Edom. Iacob
ius primogeniturę emit ab eo pro pane lentisque edulio. Deinde fame
compulsus abiit ad Abimelech, Palestinorum regem, in Gerrara. Et cum in
Aegyptum proficisci uellet, angeli promissis inhibetur. De Rebecha dixit:
Soror mea est. Arguitur simulationis. Fecit sementem,
Asser. Ruben
repertas in agro mandragoras obtulit Lyę matri. Has illa prębuit Racheli pro concubitu cum Iacob, et enixa est
quintum filium Isachar, sextum Zabulon et filiam Dinam. Rachel deinde a
Domino exaudita peperit Ioseph. Post hęc Iacob, cum in patriam redire
pararet, a Laban accepit partem gregis uelleris uarii, ne discederet,
seruiuitque ei annis sex. Hinc quidem ualde ditatus est pecudum foetu,
uiris et pręda facta,
mulieribus uero ac pueris in captiuitatem abactis Dinaque errepta abiere.
Iacob diuinitus monitus abiecit deos alienos. Inaures eorum infodit post
Sichem sub terebinto. Deinde ascendit Luzam
in terra Chanaan, cognomento Bethel. Aedificat altare, locum appellat
rem
habuit cum concubina eius Bala neque id latuit illum. Venit ad patrem Isaac
in Mambre, hęc est Ebron. Ibi eum ipse et Esau sepelierunt. Fame plebem
affligente misit decem ex filiis in Aegyptum ad comparanda frumenta. Deinde
ipse quoque cum reliqua familia profectus in Aegyptum consedit in Gessen.
Cęssit ei pharao rex possessionem optimo in loco Ramesses. Ibi generatione
multiplicatus permansit annos XVII. Inuisit eum filius Ioseph
cognouit eos
Ioseph ipse ab illis incognitus. Dissimulans, qui esset, objicit eis, quod
loca exploratum aduenerint et captos mittit in carcerem non inde exituros,
donec fratrem, quem reliquum esse dixerant, uenire facerent. Deinde, ut hoc
pręstarent, abire dimissi Symeone obside relicto. Oneratis ergo iumentis
frumento recessere. Pecuniam, quam pro eo soluerant, in saccis comperiunt.
Rem patri indicant et Beniamin secum ad regem deducendum
a Mari rubro ad Palestinam et a deserto ad
flumen. Scripsit Moyses Domini sermones, posuit altare, duodecim tribuum XII
titulos erexit. Obtulerunt holocausta XII uitulos. Moyses Volumen foederis
coram legit; illi omnes assensi sunt. Deinde Moyses et Aaron, Nadab et Abiu et
septuaginta seniores Israhel, cum in montem ascendissent, uiderunt Deum Israhel:
sub pedibus eius, quasi opus lapidis saphirini et ueluti cęlum, quando serenat.
Ascendit Moyses montem fuitque ibi
Dei scriptę. Interim Aaron populo compellente uitulum de
mulierum inauribus conflauit ab iisdem adorandum. Moyses ergo iubetur
descendere. Dominum iratum pręcibus placat. Descendens uiso uitulo Tabulas ad
radicem montis confringit, deinde uitulum conterot et: Siquis est Domini,
inquit, iungatur mihi! Congregati sunt ad eum filii Leui, qui eius
iussu die illo interfecerunt uigintitria fere milia honinum. Benedixit eis et
reuersus Deum obsecrauit:
LEVITICVS
Moysi de tabernaculo loquens disponit Dominus de sacrificiis faciendis et
oblationibus et primitiis et uictimis et
hostiis et aliis
leprę, de mundatis ab ea, de uiro patiente seminis fluxum, de muliere sanguine
fluente, ne Aaron sancta sanctorum ingrediatur quotidie et huiusmodi aliis;
pręterea de matrimonio, de messe et uindemia, de dolo malo aliisque multis;
deinde de sabbati obseruatione et ut blasfemans nomen Domini lapidetur, de
possessionibus uendundis uel emundis, de uotis soluendis, de decimis offerendis.
Pręcepta seruantibus cuncta prospera pollicetur Dominus, contraria minatur non
ducem populi constituerunt. Defuncto enim Iair filii Israhel ad idola
prolapsi peccauerant et a Domino traditi sunt sub Palestinorum potestate
seruieruntque eis annis duodeuiginti. Clamauerunt ad Dominum, et non
exaudiuit eos. Deinde confitentes peccata sua idola de finibus suis
proiecerunt, et placatus est Dominus. Igitur Ammonitę tentoria sua fixere in
Galad. Israhelitę autem castrametati sunt in Masphat proponentes, ut, qui
primus dimicare
hoc est
Domino ab utero matris suę
raso capite captus est mulieris proditione. Captum igitur oculisque orbatum
Gazam adducunt et immolantes deo Dagon gratias agunt. Ipsum autem in
carcerem coniiciunt. Deinde eductum ignominię causa inter duas columnas,
quibus conuiuantium domus fulciebatur, constituunt. At ille dextra leuaque
appręhensis columnis ipsam concussit donum seque met et tria fere milia
Palestinorum oppressit
causa fuit Saulis uictorię in Palestinos. Mulieres cecinerunt:
Percussit Saul mille, et Dauid decemmilia. Ob hoc exarsit in eum
Saul capitali odio. Domi receptum lancea impetiit, ille declinato ictu
effugit. Deinde amiciciam simulans Merob filiam ei despondit. Mox ea alteri
data tradidit ei Michol, magis a Dauide dilectam. Sed rursum a Palestinis
deuictis redeunti lancea minatus est. Ille fugiens uenit ad Samuelem in
Ramatha. Saul
DAVID
DAVID, Iesse filius, de tribu Iuda, de oppido Bethlem, pascebat oues patris
sui, quando a Samuele unctus est in regem futurum. Hic Saulem spiritu
immundo agitatum cytharę sono refocillabat. Fit deinde armiger eius. Goliam
Palestinum ad certamen prouocantem interfecit. Reliqui in fugam conuersi
regi Sauli cęssere uictoriam. Cum Ionatha, Saulis filio, amiciciam iniit.
Dux magisterque militum fuit. Et quoniam magis eius
uictoriam. Cum Ionatha, Saulis filio, amiciciam iniit.
Dux magisterque militum fuit. Et quoniam magis eius uirtus in plebe
laudabatur, incidit in regis inuidiam. Rex primo uoluit eum interimere,
deinde per beniuolentię simulationem filiam suam Michol eidem despondit.
Mittit ipsum in Palestinos et cum uictoria redeunti insidias parat. Dauid
ergo domi suę ab armatis obsessus per fenestram elapsus est. Fugiens uenit
ad
Arcem Syon
muniuit. Ab Hiramo, Tyri rege, accepit materiam ad regiam construendam.
Duxit etiam alias uxores. Palestinos bis superat in Raphidim. Arcam ab eis
redditam secum reduxit. Quam primo deduci iussit in domum Obededon, deinde
in urbem. Et cum duceretur, ante illam lętanter tripudiauit. Quam rem cum ei
uxor Micol exprobraret, sterilitate damnatur. Deliberabat ille Domino
templum ędificare, sed per Nathan prophetam didicit id filio
audita lachrymas fudit et omnibus, qui
factionis eius erant, pepercit. Amasam, eius ducem, Ioabi sui collegam
fecit. Victori Hierosolymam reuertenti occurrit prima tribus Iuda. Semeus
supplex pro maledictis impetrat ueniam. Deinde fit ei obuiam Siba cum
filiis. Miphiboset habitu adueniens lugubri de Sibę serui aduersum se
perfidia conquestus est. Iussit rex, ut bona inter se diuidant. Inuitauit
Berzelaum Galaditen, ut secum Ierosolymis habitaret.
sanctorum, gloria Domini sub figura nubis impleuit templum. Rex benedixit
toti ecclesię Israhel et pro acceptis quidem beneficiis gratias egit, pro
accipiendis uero genuflexus manibusque ad cęlum expansis depręcatus est.
Deinde cunctos ad seruanda Dei mandata exhortatus mactauit uictimas boum
XXII milia, ouium CXX milia. Dedicauit templum, festa celebrauit pro
dedicatione templi dies VII, die VIII dimisit populum. Apparuit ei Dominus
per
excitasset, relictis omnibus diffugerunt. Egressus populus diripuit
castra Syrię et de uictus copia ita euenit, sicut prędixerat Heliseus. Atque
ille incredulus ad portam urbis turba irruente ellisus animam efflauit.
Ioram deinde cum Ochozia, rege Iuda, pugnans aduersus Azahel, regem Syrię,
in Ramoth Galad saucius rediit uenitque, ut curetur, in Iezrahel. Ochozias
inuisit ęgrotantem. Interim Heliseus Iorami seruum Iehum ungi fecit in regem
ipse. Venit Samariam. Duos et LXX fratres
Ochozię, regis Iuda, iugulari iussit, cum uenientibus occurrisset. Ingressus
autem urbem reliquias domus Achab tolli imperauit. Et quod a Domino per
prophetam iussum fuerat, impleuit. Deinde, cum fingeret sacrificare se uelle
idolo Baal et congregati essent sacerdotes et prophęte Baal in templo, misit
milites, qui illos occiderunt. Statuam Baal combusserunt et eodem in loco
fecerunt latrinas. Iehu igitur
IOACHAN, Iehu filius, Samarię rex, fecit malum secutus impietatem Hieroboam,
et Dominus tradidit Israhel in potestatem
Azahel, regis Syrię, et Benadabi, filii eius. Deinde ad pręces Ioachan
dedit Dominus saluatorem Israheli et liberatus est. Nec adhuc tamen
recesserunt ab errore Hieroboam lucusque permansit in Samaria. Non erant
reliqui Ioachan regi nisi L equites, X currus et X milia
in Ramoth Galad. Ioram uulneratus
rediit in Iezrahel. Ochozias inuisit eum. Ambo egressi obuiam Iehu, filio
Namsi, a quo insidias passi, cum fugerent, Ioram configitur sagitta,
Ochozias periculum elapsus intrat Iezrahel. Deinde eum Iehu compręhendit in
Samaria latitantem atque interfecit. Sepelierunt illum, eo quod esset de
domo Iosaphat. Athalia autem, mater eius, perdidit omnem stirpem Ioram,
pręter Ioam, Ochozię
IOAS
IOAS, Ochozię, regis Iuda, filius, ab amita Iosabeth et Ioiada pontifice
occultatus, ne ab auia sua Athalia interficeretur, cum reliquos fratres eius
ipsa regnandi causa occidisset. Deinde anno regni Athalię VII Ioiada
pontifex cum in illam coniurasset, produxit e latebris Ioam diademaque
imposuit ei et palam inunctum regem salutauit. Omes, qui aderant, manibus
plaudentes dixerunt: Viuat rex! Hoc
uim misit
Theglatphalasar, Assyriorum regi. Hinc ille contra Syros insurgens uastauit
Damascum et Rasin regem interfecit. Achaz autem, ut gratias referret regi,
perrexit in occursum eius usque Damascum muneraque multa obtulit. Deinde
uiso altari Damasci iniunxit Vrię sacerdoti, ut tale sibi in
templo faciundum curaret. Eo facto reuersus obtulit holocausta aliaque multa
prophana atque impia fecit in domo Domini. Exinde Zechrei de Ephraim
IOAKIM
IOAKIM, Iosię filius, rex Iuda, ipse quoque fratris Ioachaz impietatem
secutus Deum offenderat. Vriam prophetam interfecerat. Inde compulsus est
pendere tributum Nechao pharaoni, Aegypti domino, deinde annis
et ad XI Sedechię
annum inualuit fames in ciuitate. Fugerunt ab ea propugnatores nocte, fugit
et Sedechias. Sed Caldei compręhensum adducunt ad regem in Reblata. Rex
iratus ipso spectante liberos eius interfici iussit, deinde illi oculos
errui mandauit atque ita uinctum abduxit in Babylonem. Deinde uenit
Nabuzardan, Babylonii exercitus ductor, et ingressus urbem incendit domum
Domini et quęque principum uirorum habitacula igni consumpsit,
propugnatores nocte, fugit
et Sedechias. Sed Caldei compręhensum adducunt ad regem in Reblata. Rex
iratus ipso spectante liberos eius interfici iussit, deinde illi oculos
errui mandauit atque ita uinctum abduxit in Babylonem. Deinde uenit
Nabuzardan, Babylonii exercitus ductor, et ingressus urbem incendit domum
Domini et quęque principum uirorum habitacula igni consumpsit, muros urbis
demolitus est et eos, qui reliqui erant, transtulit. Fecit tamen
elemosinę
operaque pietatis. Hoc autem Tobias moderate tolerans pręces cum lachrymis
obtulit Deo et sputum suum recipi in pace petiit. Cunque se iam moriturum
putaret, Tobię filio accersito dat primum pręcepta salutis, deinde mandat, ut
pergens ad ciuitatem Rages a Gabello debitum exigat argentum. Ille dicto audiens
continuo accipit chyrographum et Raphaele angelo duce profectus est in Mediam.
Venit ad flumen Tygrim, piscem capit et angeli monitu piscis
oculis uisum ei restituit. Reparato uisu Tobias pater Deo
gratias egit; omnes lętati sunt. Ductori, nescientes quod esset angelus,
offerebant pro mercede dimidium bonorum. Quo ille recusato pręcepit, ut de
omnibus Deo gratias agerent. Deinde confessus se esse angelum Domini Raphaelem e
conspectu eorum statim sublatus est. Illi admirantes narrare coeperunt mirabilia
Dei. Tobias pater ait: Deus castigauit nos propter iniquitates nostras et
ipse saluauit nos propter
Domino missum non fuerit
auxilium. Percrebuit res ista Iudit uiduę, et domo egressa coram pręsbiteris
Chabri et Charmi repręhendit factum Ozię atque ipsos orare iubet, ut Deus
Israhel consilii, quod mente agitabat, adiuuet propositum. Deinde ingressa
cubiculi sui oratorium induit se cilicio, cinere sparsit caput, prostrata
clamauit ad Dominum. Peracta oratione Abram uocat, ancillam suam, deponit
cilicium, ungit se odoribus et ornat urbemque egressa adit Olophernem.
saniem deradebat iacens in sterquilinio. Obprobratus increpitusque ab
uxore ait: Si bona suscepimus de manu Domini, mala quare non suscipiamus?
Ab amicis uisitatus prima non agnoscitur, usque adeo fuerat deformatus,
deinde agnitus comploratur. Scissis uestibus et sparsis puluere captibus per
dies VII nihil ei locuti sunt cernentes in eo dolorem esse supramodum
uehementem. Ipse autem os suum aperiens: Pereat, inquit, dies, in
tot mala ipsi inflixerit. Respondit Iob grauius esse quod
patitur quam pro magnitudine peccatorum, quę commisit. Et tamen:
Affligens me, inquit, dolore non parcat, nec contradicam
uoluntati Dei mei. Deinde ait: Militia est uita hominis super
terram et sicut dies mercenarii dies eius. Postremo se peccatorem
fatetur et: Peccaui, inquit, quid faciam tibi, o custos hominum,
cur non tollis peccatum
puniuntur. Rursum
illi exprobrant, quod nonnisi ob peccatum tanta mala uenerint super eum.
Respondit ipse: Probabit me Deus quasi aurum, quod per ignem transit.
Donec deficiam, non recedam ab innocentia mea. Deinde enumerat opera
pietatis, in quibus, cum sanus esset,
exercebatur. Proinde conqueritur, quod iniuste de ipso iudicant amici. Deus
postremo interrogat ipsum Iob
Dum esset Hierico, fonti
mortifero ac pestilenti salubritatem impertiuit. Terram sterilem
foecunditate donauit. Ascendit in Bethel. Ibi pueros ipsum irridere ausos
duo leones lacerarunt. Ille perrexit ad montem Carmellum, deinde in
Samariam. Ioram, rex Israhel, et Iosaphat, rex Iuda, in expeditionem
profecti aduersum Mesam, regem Moab, in itinere solitudinis aquę defectu
laborabant. Heliseus, fossas ut facerent, iussit. Et impletę sunt aquis.
peccasse poenituisset.
Prędixit Iudeorum ad Babylonem translationem et inde postliminio reditum.
Mala quoque futura denunciauit Caldeis, Moabitis, Syris, Aegyptiis, Tyriis,
Aethipibus ob illorum superbiam. Deinde angelus calculo
tangit os eius ostendens purioribus labiis eum loqui oportere de ueritate
Euangelii quam de umbra Legis antiquę. Atque hinc uaticinari coepit de
Virginis partu dicens: Ecce uirgo concipiet et pariet
ablatum fuerit a robusto, saluabitur. De idolorum
interitu: Contaminabis, inquit, laminas sculptilium argenti tui et
uestimentum conflatilis auri tui et disperges ea sicut immunditiam
menstruatę. Deinde ait: Confractus est Bel, contritus est Nabo,
facta sunt simulachra earum bestiis et iumentis. Prophetauit
pręterea de iudicio in fine sęculorum futuro, de mortuorum resurrectione, de
damnatorum supplicio, de
cibis de mensa
regis, sed a pręfecto Asphanez obtenta gratia legumina ęsitauit.
Data est illi dono Dei intelligentia uisionum et somniorum. Regis somnia,
quę magi nosse nequiuerunt, ipse interprętatus est. Rex deinde tres eius
socios, cum statuam, quam errexerat, non adorassent, misit in fornacem multo
ardore furentem. Diuinitus liberatos admiratus iussit, ut quicunque Deum
Israhel blasphemasset, capite puniretur. Mortuo
sic percussum Achab misit in carcerem. Sed in eo bello interemptus
est Achab, et propheta, qui id futurum prędixerat, liberatus. Idem multa de
Christi uenturi temporibus prophetauit: in Bethlem nasciturum dixit, in
cęlum deinde ascensurum, in illum credentium persecutionem pręuidit et
tandem de persecutione ipsis quoque qui persequebantur credentibus
liberationem. Dixit de iudicio per ignem futuro et Iudeis in fine
conuertendis atque
iustitię incumbentem, alios ab iniquitate auertentem legisque
diuinę non ignarum: Labia, inquit, sacerdotis custodiunt scientiam
et legem requirent ex ore eius, quia angelus Domini exercituum est.
Deinde repręhendit impietatem earum, qui, dum improbis rem prospere
cędere uident, Deum uel iniustum uel humana non curare dicere audent. Porro,
ut errorem hunc refellat, uaticinatur de aduentu Christi iudicioque futuro.
profligauit. Ipse uero cum Ionatha, fratre altero, capit Besor, expugnat
Masphat et alias quidem subiugat Galaditidis ciuitates. Iterum cum Timotheo
congressus superat. Venit in Syon nemine ex iis, quos secum duxerat, amisso.
Deinde regem Antiochum cum centummilibus peditum, uigintimilibus equitum et
XXXII elephantis obuium commisso pręlio uicit.
Eleazarus
Inter pugnandum Eleazarus, Saurę filius, per medios
obsidebatur, portas cum
armatorum manu egressus illius turmam fudit fugauitque. Bachides ergo
retrocędens et iam periculo liber illos, quorum consilio ad oppugnandam
accesserat ciuitatem, ut parum sibi fidos morte mulctauit. Deinde toties
belli fortunam tentare haud tutum ratus, cum Ionatha pacem iniit. Post hęc
Ionathas Machmis consedit pręsidens populo et a suorum consortia impios
repellens. Postea Alexandra cognomento Nobili, Antiochi filio,
coronam.
Ionathas autem non tam donis captus quam malorum memor, quę Iudei olim a
Demetrio passi fuerant, iunxit se Alexandro. Alexander igitur manum conserens cum Demetrio superat. Deinde
Ptolomei, Aegypti regis, filiam Cleopatram accipit uxorem. Cum utroque
Ionathas Ptolomaide illos conueniens contrahit societatem. Emuli ex Israhel
accusabant Ionatham coram rege. Rex uero repulsis accusatoribus induit
Ionathas enim capit ciuitatem, captam
incendit, idoli templum dirruit, cuncta flammis cędibusque compleuit;
suntque armis atque igni octo fere milia hominum absumpta. Hac uictoria
potitus uenit Ascalonem, deinde Hierosolymam spolia secum ferens
et rei feliciter gestę laudem. Alexander honoris gratia fibulam auream, quod
insigne stirpis regię erat, dono misit ei. Acharon quoque cum eius agro in
possessionem concessit. Per dies
amicicia deceperat, simulque
liberos eius morte sustulit et Ptolomaidem rediit. Eorum corpora Symon in
Modin patrio sepulchro condidit superposuitque ędificium cum pyramide,
uirtuti memorięque eorum dedicatum. Triphon deinde perfidię suę artibus ad
altiora nitens Antiochum regem, dum cum illo familiariter colloqueretur,
perimit atque Asię regnum occupat. Symon interea a Demetrio per legatos
Iudeę immunitate impetrata obsedit Gazam et in
pars se in vrbibus occluderet. Itaque Barbari omissa praeda ad oppugnationem vrbium se accingunt: quibus partim in deditionem receptis / partim vi expugnatis / Capta demum Constantinopoli altera Roma Constantinopolis altera roma vniuersae Thraciae iugum imposuerunt. Deinde Thraciae fortunam sequuntur Gentes a thurcis deuictae. Peones / Triballi / Macedones / Thessalli / Magnesii / Achaei / Boetii / Opuntii / Graeci / Aetholi / Locri / ac tota Peloponnesus / excepta vnica Venetorum ciuitate Neapoli. Eadem procella distrinxit
diuinitatemque continet. Videbis primum, quanta ille in terram de cęlo descendens
perferre uoluit, quos labores, quę supplicia, ut pro nostris peccatis ipse iustus et innocens
satisfaceret nosque diabolo erreptos et de terreno ad cęleste habitaculum translatos Deo
coniungeret. Deinde cognosces ea cuncta, quę ipsi contigisse Euangelistarum scriptura testatur,
olim quidem prophetarum oraculis, Legis cerimoniis uariisque rerum euentis fuisse significata.
Postremo intelliges, a quanta humilitate ad qualem gloriam idem Dominus noster, non aliena, sed
sua
pręstitit.
Et quoniam homo factus Deus esse non desiit, ab angelo nasciturus nunciatur, de Virgine
intacta nascitur, cęlestium spirituum cantu celebratur, a pastoribus adoratur, a magis nouę
stellę indicio inuenitur oblatisque muneribus ut Deus excolitur.
Deinde exactis diebus purgationis oblatus est puer in templo secundum Legem primogenitis
dictam et data est hostia: par turturum aut duo pulli columbarum. Hostia hęc inopię et
paupertatis indicium erat. Leuitici enim lex iubet offerri agnum in holocaustum pro filio et
pullum
Si
circumcisionem — inquit — accipit homo in sabbato, ut non soluatur lex Moysi,
mihi indignamini, quia totum hominem sanum feci in sabbato? Quasi diceret: Si
circumcidere licet, profecto et sanare licet, quod est pietatis opus.
Deinde Dominus homini a natiuitate cęco die sabbati uisum dedit. Hoc illi sugillant et
dicunt: Non est hic homo a Deo, qui sabbatum non custodit. O cęca inuidentium
iudicia impudensque arbitrium! Non uident sic sentiendo, quod Deum offendant. Iniustum enim
fateantur
recitat in domo Symonis non leprosi, alterum, quod Mattheus et Marcus aiunt domi Symonis
leprosi. Vnde duos Symones fuisse putat, apud quos conuiuatus est Dominus. Matthei autem et
Marci narrationi ipsam Ioannis copulat, ut prius, sicut hic dixit, integro alabastro pedes
unxerit, deinde fracto perfuderit et caput. Sed hoc plane fieri non potuit, ut eadem hora
utrunque factum sit, si ante dies sex Paschę et in domo Marię et Marthę pedes peruncti sunt et
in domo Symonis caput perfusum, cum post biduum Pascha celebranda esset. Mihi tamen uidetur
ista
Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga pauperes animo
hoc egerunt, sed ipse Iudas malo, ut rei docuit euentus.
Maria ergo, cum se peccatricem agnosceret, tunc lachrymis lauit pedes Domini et capillis
extersit et unguento perunxit et ore est exosculata. Deinde impetrata uenia ueluti referendę
gratię loco unxisse tantum pedes dicitur et capillis tersisse; ex hac uero consuetudine iam
confidentior facta etiam caput eius perfudisse. Et sane oportuit eam a pedibus ad caput
peruenire, quę prioris uitę calcata
Domine, respondentibus, audacter
reclamat: Nunquid ego sum, Rabbi?
Post esum agni illa, ut reor, quę Ioannes narrat, fiunt. Surgit — inquit —
Iesus a coena et ponit uestimenta sua. Et cum accepisset linteum, pręcinxit se. Deinde
misit aquam in peluim et coepit lauare pedes discipulorum et extergere linteo, quo erat
pręcinctus. O admirandam Saluatoris nostri humilitatem! Deus hominum pedes lauat,
Dominus seruorum extergit pedes, Magister ad discipulorum lutulentos pedes inclinatur. Quis
tantum ne me a te separes. Dicit ei Iesus: Qui lotus est, non indiget,
nisi ut pedes lauet, sed est mundus totus. Qui enim Christi baptismo lotus est, totus
mundus est. Confirmatione tamen ei opus est, ne inquinetur. Vnde baptizatos in
ecclesia sacro deinde chrysmate inungi ab episcopo cernimus. Vel hoc est illud, quod Paulus
ait: Nihil mihi conscius sum, sed non in hoc iustificatus sum; qui iudicat* me, Dominus
est. Non enim sufficit nostra emundatio, id est a peccatis abstinentia; nisi Christi
meritum
qui perseuerarunt in
tentationibus cum Christo, non ad eos, qui pręuaricati sunt sicut Iudas, cuius locum obtinuit
Barnabas, ut apostolorum duodenus numerus plenus esset et alii apostolici uiri singulis eorum
adherere possent, quorum uirtutem ante fuissent imitati.
Deinde in Mattheo et in Marco ad eos dicentem audimus:
Postquam resurrexero, pręcedam uos in Galileam. Sed in Luca ad Petrum Symonem:
Ecce Sathanas expetiuit uos, ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut
non deficiat fides
Postquam resurrexero, pręcedam uos in Galileam. Sed in Luca ad Petrum Symonem:
Ecce Sathanas expetiuit uos, ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut
non deficiat fides tua. Vtrunque igitur dictum accipimus, prius ad omnes, deinde ad
Petrum. Et quia iam dixerat: Omnes uos scandalum patiemini in me in ista nocte,
ne propterea desperarent, consolatur eos de sua mox futura resurrectione prędicens **corr. ex predicens seque eis
uidendum promittens, ut deposito
omnes dixisse
Mattheus et Marcus aiunt. Veruntamen et hi fugerunt et ille negauit, ut noscamus nostram
fragilitatem in tentationibus non sufficere, nisi diuino iuuetur subsidio,
dicente ipso Dei Verbo: Sine me nihil potestis facere.
Deinde secundum eosdem Euangelistas — uenit Iesus cum illis in uillam uel in prędium,
cui nomen Gethsemani. Et hic est locus monti Oliueti proximus, ubi fuit hortus, in
quem eos ingressos ait Ioannes trans torrentem Cedron. Multa tamen idem pręmittit, quę locutus
uis, ut bibam illum? Quibus
uerbis aperte monstrauit sponte se pati uelle, quod impii per uim inferre decreuerant. Igitur
ne iniuriam quidem sustinens a benignitatis suę officio abstinuit. Adductoque ad se Malcho
abscissam auriculam tactu restituit ac sanauit.
Deinde ad sacrilegos conuersus: Tanquam ad latronem existis — inquit —
cum gladiis et fustibus comprehendere me. Quotidie apud uos sedebam docens in templo,
et non me tenuistis. Hoc autem — inquit — totum factum est, ut adimplerentur
multo est pręstabilius quam toti terrarum orbi imperare. Sed iam ad id, unde digressi
sumus, redeamus!
Comprehensum Iesum ligauerunt (ut Ioannes ait) et adduxerunt eum ad Annam
primum, Caiphę pontificis socerum; mox ad ipsum Caipham, deinde ad Pilatum et Herodem,
ut omnium inique iudicantium contumelias sustineret, qui omnes redimere uenerat, et eo maiore
beneficio nos obligaret, quo plura pro nobis ultro perferret.
Illum ergo uinctum et ad Caipham ductum ex his, qui modo fugerant, secuti sunt
sicut*** Iudas, dum se grauius deliquisse putant,
quam ut ueniam mereri possint. Christus autem non uenit uocare iustos ad poenitentiam, sed
peccatores. Neminem ergo repellit pius et misericors Dominus, qui cum spe impetrandę uenię ad
eum supplex accedit.
Exacta deinde nocte illa, qua capto Domino nostro illuserunt atque insultarunt, magis quam
dici queat, nequiter ac ignominiose, mane consilium iniere de morte eius maturanda. Vinctum
ergo, ut morte dignus appareret, Romanorum pręsidi Pontio Pilato tradiderunt.
Fatetur nempe nullam se in eo inuenire causam, ob quam esset puniendus. Iudeorum
tamen clamoribus confusus cedendo *corr. ex cędendo eorum furori a iustitia recessit et, quem iam pluries
insontem esse promulgarat, eum indumento exutum flagris diuerberauit, deinde spinis
pungentibus a militibus coronari arundineque percuti, alapis cędi et omnibus affici iniuriis
passus est, postremo, ut crucifigatur, sustinuit.
Sic enim in Ioanne est scriptum: Exiuit iterum Pilatus foras et dicit eis: Ecce
adduco
amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicitur litostrotos, * Hebraice autem Gabatha. Videamus primo Iudeorum in accusando
apertum mendacium, deinde Pilati iudicium peruersum. Christum criminabantur, quod se regem
faceret. Sed qua ratione hoc probare poterant de illo? Non milites circa se habebat, non
purpuratus incedebat, non regio diademate insignitus in publicum prodibat. At uero uitę alienę
insidiantium mos est,
Barrabam habent diabolum, qui in eos latrocinia sua exercens credere in Christum
non sinit, ut animas perdat. Messiam autem non habent, qui eos hoc periculo liberet, quia,
quem occiderunt, Messiam fuisse negant. Neminem autem ille saluat nisi credentem.
Deinde Ioannes narrans ait: Susceperunt Iesum et duxerunt. Et baiulans sibi crucem
exiuit in eum, qui dicitur, Caluarię locum, Hebraice autem Golgotha, ubi crucifixerunt eum et
cum eo alios duos hinc inde, medium autem Iesum. Pro maiori ludibrio ipsius, qui
deseri putaret, de *corr. ex predixisti
c ruce respiciens affari coepit. Sic enim in Euangelio est scriptum: Cum
ergo uidisset Iesus matrem et discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier,
ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accepit eam
discipulus in suam. Ipso uultus gestu et matri ostendebat discipulum et discipulo
matrem. Nam manus ambę clauis ligno confixę tenebantur. Nec multis uerbis opus erat morte
imminente, paucissimis plenam
supra fecimus mentionem iuxta Ioannis Euangelium, qui illas una cum
Maria, matre Domini, iuxta crucem stetisse dixit. Quomodo
Quęstio
ergo Mattheus ait, quod erant ibi non iuxta, sed a longe? Vel quia prius iuxta
constiterant, deinde, cum eum iam expirasse uidissent, paulo longius sese submouere; uel quia
eodem loci et longe erant et prope: longe respectu militum, qui circa crucem stabant, prope
respectu crucis non multo interuallo ab eis distantis. Consyderandum tamen, quanto erga Iesum
amore istę
— inquit — regnum eius. Regnum
autem Salomonis turbauerat Adonias frater, dum nititur illud sibi uendicare. Sed neque
Salomonis thronus fuit sempiternus, multis post eum in regno succedentibus. Sub Roboam quoque,
filio eius, diuisę fuere tribus ac deinde omnes in potestatem redacti inimicorum Babylonio
regi seruierunt. Postremo a Romanis sub iugum missi per orbemque dispersi alienis dominis
parent. Pręterea qua ratione Salomon Deo fuerit in filium, qui gentilium quoque diis templa
posuisse dicitur et mulierum amorem amori,
fuerit et dux populi de
Babylonica captiuitate reuertentis, non tamen potitus est regno. Hic autem dicitur: Et
regnabit rex. Pręter hęc, ubi nos habemus: Suscitabo Dauid germen iustum,
in Hebreo legitur: Suscitabo Dauid Messiam iustum. Deinde, cum hic dicatur:
Et Israhel habitabit confidenter, nequaquam tunc confidenter habitarunt. Dum
enim a Babylone reuersi templum instaurarent tectaque reficerent, a uicinis gentibus quotidie
infestabantur, ut Esdrę sacerdotis liber testatur, nec licebat
Illo nato angeli cantantes dixerunt: Gloria in excelsis Deo, et in terra pax
hominibus bonę uoluntatis. Et tunc quidem Iesus puer a pastoribus fuit adoratus, a
magis stella duce quęsitus, inuentus quoque et salutatus, myrrha, auro thureque donatus, in
templo deinde pręsentatus, a Symeone iusto susceptus atque circumcisus et ab eodem lumen ad
reuelationem gentium et gloriam plebis Israhel appellatus. Ab Herode, ut interficeretur,
petitus fugit cum Iosepho et Maria matre in Aegyptum. Interim Herodes pueros Bethlem, qui
bimulam ętatem
Quęstio
nobis quęstio: Si Iesus Marię tantum sit filius, quid ad eum spectet generationis ista
series ad Iosephum deducta? Hoc soluitur Hieronymo autore: primo, non esse moris Scripturarum,
ut mulierum in generationibus ordo obseruetur; deinde, ex una tribu fuisse Iosephum et Mariam
atque de eadem cognatione. Hęc enim fuit matrimonii lex, ut in Numeris habetur: Omnes
uiri ducent uxores de tribu et cognatione sua, et cunctę foeminę de eadem tribu maritos
accipient, ut hereditas permaneat in familiis nec
inquam, omni culpa esse oportuit eum, qui pro
omnium culpa in sacrificium Deo Patri erat offerendus.
Quod autem desponsata fuerit Ioseph, diuina factum est prouidentia, ut per genealogiam
Ioseph origo quoque Marię nosceretur, Lege iubente de eadem tribu fieri connubia; deinde, ne
ut adultera lapidaretur a populo, cum hoc quoque Lex iuberet; postremo, ut in Aegyptum fugiens
eius uteretur obsequio, qui maritus nomine erat, non opere. Vnde et ipse continentię suę
conscius, cum grauidam u idisset, uoluit dimittere eam. Sed angeli
uirgo sit. Halmam uero non solum iuuenculam significari, sed iuuenculam uiro absconditam.
Quare autem uiro dicatur abscondita, quę et puella est et uirgo, ostendit usurpatus apud illos
mos. Nam sponsas uirgines uelata facie ducebant appellabaturque halma, id est abscondita uiro.
Deinde de talamo uiri reuelata facie egrediebatur, ut rubore deposito se maritam esse
appareret. Halma ergo maluit dicere Esaias quam betula, ut uno
uocabulo et puellę ętatem exprimeret et uirginis integritatem. Halmam enim licet puellam
nuncupent, non
quia pro Christo occisi cum Christo uicturi erant. Frustra autem Herodes
sęuitiam suam in pueros exercuit. Non poterat interfici Dominus, nisi quando pro omnibus semet
interficiendum offerret.
Herodis igitur manibus elapsus fugit in Aegyptum, ut diximus. Deinde illo uita defuncto
reuersus est. Hoc quoque futurum prospexerunt sancti prophetę. Esaias: Ecce
Dominus — inquit — ascendet super nubem leuem, et ingredietur Aegyptum. Et
mouebuntur simulachra Aegypti a facie eius. Tunc enim illum in ulnis
Sed Ioannis baptismus figura fuit baptismi Christi. Ego
baptizo in aqua — inquit — medius autem uestrum stetit, quem uos nescitis. Ipse
est, qui post me uenit, qui ante me factus est, cuius ego non sum dignus, ut soluam corrigiam
calciamenti. Deinde prospiciens Iesum uenientem ad se, mente uidit, quod oculis uidere
non poterat, in homine humili diuinitatis maiestatem et ait: Ecce Agnus Dei, ecce qui
tollit peccata mundi. Hic est, de quo dixi: Post me uenit uir, qui ante me factus est, quia*
prior me
typum atque figuram fuisse agnoscas et Legem — ut Apostolus inquit —
pędagogum fuisse ad Christum umbramque cessare oportere, postquam illuxit ueritas.
Dicamus igitur, quę olim pręcesserunt baptisma istud, quo nunc credentes sanctificantur, ut
futurum significarent, deinde reliqua, quę proposuimus, tractaturi.
*corr. ex qui
Huius sacramenti figura fuit arca Noe in aquis seruata, ex qua nouum hominum genus prodiit,
ueteri per diluuium deleto; Mare rubrum aduersarias enecans potestates et in
peccata mundi. Ipse hoc testatus est, qui illum
baptizauerat, qui Spiritum Sanctum uertici eius insidentem uiderat, qui Dei Patris uocem, quod
esset Filius suus, audierat. Videamus, quibus in Euangelio dimiserit peccata, ne uanum Ioannis
testimonium fuisse quis putet. Deinde ipsum figuris ueterum uaticiniisque confirmare
curabimus.
Mulieri in adulterio deprehensę ueniam dedit. Vade — inquit — et iam
amplius noli peccare! Damnauit ergo peccatum pręcipiens peccatrici, ne amplius peccet,
et illam de eo,
est hęc scriptura, sed adiunxit: in auribus
uestris. Quasi dicat: Ego ipse, quem loquentem auditis, talium ero autor et eorum, quę
mihi a Patre mandata sunt, executor.
Porro, ipsum isto sanctę** prędicationis officio functum fuisse per se prius, deinde per
apostolos, ex aliis quoque Scripturę locis monstrare possumus. In Hieremia Pater Filium
affatur et ait: Ecce ego constitui te hodie super gentes et super regna, ut euellas et
destruas, et disperdas, et dissipes, et ędifices, et plantes; hoc est docendo
ad phariseos, qui eum in Belzebub eiicere demonia
dicebant, respondit: Si ego in Belzebub eiicio demonia, filii uestri in quod eiiciunt?
Ideo ipsi iudices uestri erunt; hoc est, discipuli mei, qui filii uestri sunt, iudicio
suo uos ob perfidiam uestram condemnabunt. Deinde iam postremę proximus passioni ad discipulos
dixit: Vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis. Et ego dispono
uobis, sicut disposuit mihi Pater meus regnum, ut edatis et bibatis super mensam meam in
regno meo et sedeatis super thronos duodecim
Domino in domo Symonis pharisei discumbente mulier peccatrix adueniens lachrymis
lauit pedes eius, capillis tersit, osculata est et unxit unguento. Tunc dimissa sunt ei
peccata multa, quia dilexit multum. Hanc Mariam Magdalenam fuisse aiunt deliciis prius
lasciuięque deditam, deinde ad poenitentiam conuersam ueniam impetrasse delictorum. Hęc est
ergo illa Maria, Aaronis sacerdotis soror, quę, dum petulanter Moysi detrahit, perfusa fuit
lepra, sed Moyse pro illa Deum deprecante pristinam recepit sanitatem. Mulier ergo peccatrix
mundata est a lepra
fidelium Ecclesia est; sepes, qua munitur, custodia est angelorum; torcular
doctores sancti sunt, qui uino scientię inundarunt ad potum salutis; turris mysteriorum in
Ecclesia sublimitas est. Quam sublimitatem intellexerunt primum illi, quibus datum fuit nosse
mysterium Dei, deinde alii per illos in Christo credentes. Quorum fidei commissa est hęc
uinea, ut eam excolant ligonibus bonorum operum et afferant fructum, alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine,
latera aquilonis, ciuitas regis magni. Mons Syon Iudei credentes sunt, latera
aquilonis gentiles. Vtrunque parietem iunxit Dominus, ut construeretur ciuitas ista regis
magni. De qua et in alio psalmo dicitur: Speciosa dicta sunt de te, ciuitas Dei.
Deinde: Homo — inquit — natus est in ea, et ipse fundauit eam
Altissimus. Ipse ergo Christus fundauit eam antequam nasceretur in ea. Quod quidem
factum impossibile foret, nisi Christus et humilis homo esset et Deus altissimus.
Ad hanc ciuitatem
Syon, ciuitatem solennitatis nostrę! Oculi tui uidebunt Hierusalem,
habitationem opulentam, tabernaculum, quod nequaquam transferri poterit. Nec auferentur claui
eius in sempiternum. Ecclesia Dei primum est Syon, id est specula, quia sperando bona
futura contemplatur. Deinde Hierusalem dicitur, id est, pacis uisio, cum bonis ipsis, quę
sperauerat, Deum uidendo fruitur, pro laboribus quietem, pro *corr. ex
consumationem
p ersecutione perpetuam adepta pacem. Vt autem ad hoc facilius perueniat,
Ex quo sequitur omnes illi, qui Christo non credunt, inobedientię in Deum arguendi sunt,
quando quidem, quem ille audiendum omnibus proposuerit, ipsi non audiunt. Quomodo enim audiunt
eum, in quem non credunt? Apostoli autem primo Moysen et Heliam cum Iesu uiderunt, deinde
solum Iesum, ob hoc fortasse, quia signa et figurę uenturi Messię cessare debebant, cum
aduenisset, et ipse solus tanquam Deus adorari.
Huius autem transfigurationis suę similitudinem in Moyse figurauit, cum ille de monte Synai
descendens faciem pręferret
se agitauerant, perfecturi essent, ipse discipulis suis * corr. ex
Osanua
**corr. ex qnem
a peruit dicens: Scitis, quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis
tradetur, ut crucifigatur. Deinde, cum ad Patrem, ut clarificaretur, orasset et uocem
de cęlo lapsam audisset dicentis: Et clarificaui et clarificabo, uictoriam
aduersus diabolum mox futuram nunciauit dicens: Nunc iudicium est mundi; nunc princeps
huius mundi eiicietur foras. Et ego, si
et quasi argentum. Et erunt Domino offerentes sacrificia in
iustitia. Qua in re instruimur, quam puros ac mundos esse oporteat Dei sacerdotes,
quando ne pedes quidem, id est nec ipsos humanę imbecillitatis motus, in discipulis inquinatos
relinqui passus est Dominus. Deinde de Iudę proditione prędicit, ut nihil sibi occultum, nihil
ignotum ostendat. Amen dico uobis — inquit — unus uestrum me traditurus
est. Et: Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet. Pręterea
iuxta Ioannis Euangelium
ex donum
iudicent et condemnent, qui Dei Filium despexerunt. In Esaia quoque locutus est
Dominus: Brachia mea populos iudicabunt, id est apostoli, qui primaria membra
Ecclesię sunt, cuius caput Christus est.
Deinde ad Petrum loquens: Symon — inquit — ecce Sathanas expetiuit uos,
ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut non deficiat fides tua, et tu
aliquando conuersus confirma fratres tuos. Quibus uerbis uniuersa quidem consolanda
est
malle quam cum aliis
saluari. Qui enim non credit, iam iudicatus est. Non enim resurgent** impii in iudicio neque
peccatores in concilio iustorum. Resurgent autem, ut tormenta cruciatusque patiantur, a iustis
separati et cum apostaticis spiritibus in imo inferni carcere nunquam deinde aperiendo
infeliciter conclusi.
Nunc ad illa, quę passionis Domini nostri sunt, recitanda noster accedat sermo. Venit Iesus
in uillam Gethsemani, tristatur, orat, sanguinem sudat, discipuli dormiunt. Quibus excitatis
intrat in hortum. Illuc uenit Iudas cum
Domino, et continuo meruerit audire: Dominus transtulit
peccatum tuum, non morieris, nisi quia et Petrus recordatus uerbi Domini crimen
negationis fleuit amare et ueniam impetrauit? Denique, sicut Manasses ob peccata captiuus fuit
translatus in Babylonem, deinde peracta poenitentia liberatus *corr. ex
illium
r egnum, quod amiserat, recepit, ita Petrus post fletum in ordinem receptus est
apostolorum. Respexit enim illum Dominus, ut illud impleret in Esaia dictum: Ad
his, quę olim prędicta significataque sunt, responderent.
Labia dolosa — inquit — in corde et corde locuti sunt. Accusabant
enim eum de his, quorum exortem esse sciebant, aliud habentes in corde, aliud in ore,
innocentem reum esse mortis dicendo. Deinde ueluti iam damnatum contumeliis, quibus poterant,
afficiebant. Hoc futurum significare uolens Esaias ait: Super quem dilatastis os, et
eiecistis linguam? Nunquid non uos filii scelesti, semen mendax? Ipsius etiam Domini
in psalmis lamenta audimus:
meam triginta argenteos. Et dixit Dominus ad me: Proiice illud ad statuarium, decorum
precium, quo appreciatus sum ab eis. Et tuli triginta argenteos, et proieci illos in domo
Domini ad statuarium. Quem Euangelista maluit dicere figulum, Gręci plasten appellant.
Deinde Iesus a Pilato mittitur ad Herodem, Galileę regem, qui* tunc Hierosolymis erat. Multa
ab illo interrogatus nihil respondit. Accusantibus autem eum principibus sacerdotum et
phariseis despexit ipsum Herodes et per ludibrium ueste alba indutum remisit Pilato, ut de
illo,
sunt filiis, dimiserunt reliquias suas
paruulis suis. Hi quippe saturati sunt crudelitate, et sanguis, quem effuderunt,
cecidit super filios eorum, cum post annos quadraginta euersa fuit Hierusalem et infidelitatis
reliquię permanserunt in obstinatis. Deinde, si dimittis hunc — inquiunt —
non es amicus Cęsaris. Pilatus igitur, ne apud Cęsarem populi aduersus se delatio
aliqua fieret, Iesum flagellis cędi iubet ostenditque flagellatum. Id futurum indicabat Dauid
in persona Christi dicens:
Messis multa in Euangelio
dicitur, operarii pauci. Messis ergo sicca homines increduli sunt, non admittentes humorem
uerbi Dei, quo se a siccitate infidelitatis in fidei uigorem uindicarent. Mulieres autem
fideles Dominum suum miserando conterebantur dolore et lamentis. Deinde docebant, inquit, eam,
hoc est Hierusalem. Quid docebant? Eum uidelicet, cuius uice tristabantur, esse iustum atque
ab omni criminis suspitione alienum. Vnde sequitur: Non est enim populus sapiens.
Propterea non miserebitur eius, qui fecit eum, et qui formauit eum,
scriptum — rex est super uniuersos filios superbię. Sic ergo Pilatus titulum hunc
posuit, sicut et Caiphas prophetauit, hic confessus sacerdotem et regem, ille Saluatorem pro
populo moriturum. Mysterii tamen, quod in uerbis latebat, uterque ignarus fuit.
Deinde dicitur in Euangelio: Postquam autem crucifixerunt eum, diuiserunt uestimenta
eius sortem mittentes, ut impleretur, quod dictum est per prophetam dicentem: Diuiserunt sibi
uestimenta mea, et super uestem meam miserunt sortem. Legimus hoc in psalmo
isto uides?
Stabant iuxta crucem - ut Ioannes tradit — Iesu mater eius, et Maria
Cleophę, et Maria Magdalene.** Videns — inquit — Iesus matrem et discipulum
stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier, ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo:
Ecce mater tua. Se de illa carnem suscepisse in cruce pendens ostendit. Non ergo de
cęlo, ut Martion*** hereticus sensit, corpus attulit, sed ab ea suscepit, quam solam etiam in
tormentis positus uoluit consolari. Et in hoc quidem se hominem esse
scisse
uestros, et educam uos de sepulchris uestris,
populus meus, et inducam uos in terram Israhel. Hoc illud est, quod in Euangelio
dicitur: Et uenerunt in sanctam ciuitatem, et apparuerunt multis.
Deinde latronum crura frangunt, ut citius animas exalent. Iesu autem (crura)* — ut Ioannes
refert — eo quod iam mortuus esset, non fregerunt crura, sed unus militum lancea latus eius
aperuit, et continuo exiuit sanguis et aqua. Facta autem sunt heç — inquit
demonia. Illa uadens nunciauit iis, qui cum eo fuerant, lugentibus et
flentibus. Et illi audientes, quia uiueret, non crediderunt. Qualiter autem Marię
Magdalenę se ostenderit Dominus, Ioannes plene luculenterque describit. Prius ergo Marię soli
ad monumentum apparuit, deinde aliis mulieribus in uia. Mulieri igitur peccatrici, cum
surrexisset, quamprimum sui uisendi copiam fecit, ut se propter peccatores uenisse ostenderet.
Et illa tamen, quę ardentius Dominum quęrebat, digna fuit, ut prior inueniret atque eius
resurrectione citius
indefessos peruenire. Sed quoniam plerique,
etiam cum succubuerint, rursum resumpto spiritu ad cursum uegetantur atque ita pristino mentis
feruore concitati et ipsi, quo contendebant, tandem perueniunt, ideo ipse Ioannes, qui ante
monumentum substiterat, Petrum deinde secutus in monumentum introiuit. Non pauci
tamen inueniuntur, qui, cum diu aratrum tenentes in agro Domini laborauerint, pertesi* labore
post tergum respiciunt et seculi negociis rursum sese implicant atque a sanctioris uitę
proposito auersi ad uoluptariam conuertuntur.
ęquari sapientię et scientię Dei. Transcendit igitur omnem
intellectum mens diuina, ita ut, qui cuncta comprehendere nititur, ignorare conditionis suę
mensuram probatur. Recte itaque iubet Apostolus non plus sapere quam oportet sapere, sed
sapere ad sobrietatem.
Deinde abeuntibus a sepulchro discipulis Mariam retinet Magistri sui amor. Non enim erat de
illis, qui usque ad tumulum amicos diligunt, et simul cum illis dilectionem suam sepeliunt,
nec ultra eorum recordantur, cum magis iis opus sit, ut tunc, cum uita decedunt, diligantur,
quam
angelus apparuerit, postea duo.
Quęstio
Et uidetur illos in ea significatione apparuisse, ut ipsum, qui ibi positus fuerat, in
se figurarent. Quia uidelicet unus Christus unigenitus Dei Filius erat, unus angelus primo
uisus est, deinde duo, quia idem Deus et homo. Deum esse monstrabat, qui ad caput consederat,
hominem, qui ad pedes.
Dicunt ei: Mulier, quid ploras? Consolari illam cupiunt angeli, sed ipsa non
admittit consolationem, donec *corr. ex Magdalena
eum,
dicito mihi, ubi posuisti eum, et ego eum
Quęstio
tollam. Quomodo Dominum uocat, quem putat esse hortulanum? Primum, quia iis
reuerenter blandiri solemus, a quibus in necessitate opem poscimus. Deinde, licet Iesus in
humili habitu apparens hortulanus uideretur, ipso tamen uultus aspectu uenerabilis apparebat.
Vel illa quodam purę mentis pręsagio Dominum uocauit eum, qui uere Dominus erat, quanuis
nondum uere Dominum esse ipsa deprehenderet. Vel quia iam animaduerterat
quęstio, ut uideamus, si
nunc a Magdalena tangi noluit, ob hoc quia nondum
Quęstio
ascenderat ad Patrem. Quare ante ascensionem pedes suos a mulieribus a sepulchro
redeuntibus teneri — ut Mattheus refert — permisit seque deinde a discipulis palpari, ut
Ioannes testatur? Pręterea, cum dicat: Nondum enim ascendi ad Patrem, polliceri
uidetur tunc se tangi concessurum, cum ascenderit ad Patrem. Sed si in terra manens a
manentibus in terra non tangitur, quomodo in cęlum sublatus
euentura prędicat, ea Nouum
euenisse testatur. Et quoniam Vetus in mysterio ualde obscure loquitur, isti primum mente
inter spem metumque uacillante secum fabulantur. Nouum autem certissimo rerum euentu obscura
manifestat et ueritatis luce ambiguitatis tenebras dissipat. Ideo deinde Christo docente, de
quibus ante dubitabant, de his plene credere discunt.
Tropologiam quoque horum explicemus. Duo sunt, quibus se manifestat Dominus. Duo sunt genera
charitatis, alterum, quo Deum, alterum, quo proximum diligimus. Hęc sunt, quę nos Christo
sequebantur. Nam Marcus etiam et Lucas, ubi
de isto mulierum negocio scribunt, nullam faciunt, nisi ab illis, Domini mentionem, sed angeli
tantum. Mattheus pręterea et Marcus de uisione unius angeli testantur, Lucas de duorum. Fieri
enim potest, ut primo unum angelum uiderint, deinde prospiciendo in monumentum duos alios,
quos Magdalene** quoque uidisse dicitur, cum in illud prospexisset.
*corr. ex quidem
**corr. ex Magdalena
Cum ergo duo discipuli isti Domino a mortuis
amaritudine idolatrię immersus, qui, postquam ad Christum conuersus
est, ardore diuini amoris assari coepit, cupiens mori pro Christo, ut cum Christo uiueret.
Fauus uero, quia cera et melle constat, uidentur esse Iudei in Christum credentes, antea
quidem Legis cerimoniis dediti, deinde Euangelii iugum suaue portantes Christumque pascentes
fidei fructu atque uirtutum. Hi reliquię illę* fuerunt populi Israhel, quę saluę factę sunt,
aliis in incredulitate stulte admodum irrationabiliterque *corr. ex ille
et peccata delere.
In omnes genets
— inquit — incipientibus ab Hierosolyma. Et in his, ut mihi uidetur,
dictis ordo seruatus est saluandorum. Iudeis non credentibus gentes crediderunt. Iccirco prius
nominantur gentes, deinde hi, quibus prędicari est coeptum. Sic enim et apostoli, cum a Iudeis
repellerentur, dixerunt: Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce conuertimur ad gentes.
*corr. ex
baptismi denique sacri, quo illi, qui
conuersi catethizatique essent, Ecclesię, cuius caput est Christus, membra fierent. Primum
ergo insufflauit ad peccatorum remissionem propter eos, qui iam *corr. ex
uestre
c rediderant. Deinde misit, propter illos, qui credituri erant.
Et quoniam Spiritum a Patre promissum dixerat, ne eum a Patre tantum procedere putaremus,
insufflauit, ut a se quoque ipsum procedere doceret. Ad hęc etiam, ut cum Deo Patre se unum
esse monstraret, de quo in Genesi est
Dominicę resurrectionis ueritatem superesse potuisset. Nisi uidero — inquit
— nisi
palpauero, sed quia posset esse alius, qui uidetur et palpatur, non esse autem
alium uulnera ipsa, quę in cruce passus est, mihi facient fidem. Deinde dicitur:
Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus et Thomas cum eis. Non ante
se iterum eis ostendit quam Thomas desyderio eum uidendi magis fuit accensus. Venit
iterum ianuis clausis. Hinc discimus corpori post
*corr. ex compręhendere
dicit Dominus. Pax primum uobis, inquit, qui in me creditis. Nondum enim erat pax
ei, qui ipsum resurrexisse a mortuis non credebat.
Ideo sequitur: Deinde dicit Thomę: Infer digitum tuum huc, et uide manus meas, et
affer manum tuam, et mitte in latus meum. Et noli esse incredulus, sed fidelis. Iesus
autem de industria in glorificato etiam corpore seruauit plagarum signa, ut per ea quoque
agnosceretur et se eum esse
parte prophetamus. Tunc autem cognoscemus, sicut et cogniti sumus. Nunc uidemus in enygmate,
tunc facie ad faciem.
Dicit ergo eis Iesus: Pueri, nunquid pulmentarium habetis? Quare hic interrogat,
cui nihil est occultum? Primo, ne statim noscatur ab eis, deinde, ut responsum elliciat, cuius
occasione ad id, quod intendebat, perueniat. Cum enim interrogasset, nunquid
pulmentarium habetis responderunt ei: Non. Dicit eis: Mittite in dexteram
nauigii rethe, et inuenietis. Illi in dexteram mittunt rethe,
cęlestia affectum dirigens, in secundo spes post
remissionem, in tertio fides in omnibus constans. Prępostero ordine uteris, inquiet aliquis,
cum Apostolus dicat: Fides, spes, charitas. Cui respondebimus: ad illos hoc
spectare, qui conuertuntur. Primo enim credunt, deinde, quod credentibus promissum est,
consequi sperant, postremo, ne pro acceptis beneficiis ingrati sint, ad ipsum, a quo illa
acceperunt, diligendum totis uiribus inclinantur. Postquam autem ad uidendum, quod
crediderunt, ad possidendum, quod sperauerunt, ad fruendum, quod
ex sumum
Piscis quoque assus Christi est passio. Panis de grano constat frumenti. Sed nisi granum
frumenti mortuum fuerit, ipsum solum manet; si autem mortuum fuerit, multum fructum affert.
Prius ergo panis datur de cęlo uiuus, deinde piscis in ara crucis ardore proprię charitatis
assatus et mortuus. Huius communione, qui perditi eramus, inuenti sumus, qui mortui fuimus,
reuiximus, Hunc Christus credentibus porrigit, ut secum eos coniungat utque ipsi fide
suscipientes panis sacramentum in pisce asso
Euangelista dicens: Hoc iam tertio manifestatus est Iesus discipulis
suis, cum resurrexisset a mortuis. Quod ait tertio, non ad apparitionum
numerum referendum est, sed ad seriem dierum. Ipsa enim resurrectionis die apparuit primo
Marię Magdalenę, deinde mulieribus a sepulchro redeuntibus, deinde duobus in Amaus
pergentibus. Et hęc quidem primę diei manifestatio. Iterum post dies octo, quando ianuis
clausis bis ad discipulos memoratur ingressus. Tertio die ista ad mare Tyberiadis, dum ibi
piscarentur. Postea, quoties
manifestatus est Iesus discipulis
suis, cum resurrexisset a mortuis. Quod ait tertio, non ad apparitionum
numerum referendum est, sed ad seriem dierum. Ipsa enim resurrectionis die apparuit primo
Marię Magdalenę, deinde mulieribus a sepulchro redeuntibus, deinde duobus in Amaus
pergentibus. Et hęc quidem primę diei manifestatio. Iterum post dies octo, quando ianuis
clausis bis ad discipulos memoratur ingressus. Tertio die ista ad mare Tyberiadis, dum ibi
piscarentur. Postea, quoties uoluit, per dies quadraginta, donec in cęlum
ames me. Si rite pastoris officio functus fueris, tunc demum,
quam bene me diligas, monstrabis. Quod ergo uerbis fateris, opere testare.
Quare primo dicit Dominus: Pasce agnos
Quęstio
meos, deinde oues meas? Vt uidelicet rudes adhuc simplicioris doctrinę lacte
pascat, magis autem doctos solido altioris scientię cibo nutrire curet. Lac enim agnis datur,
herba ouibus. Pastorem itaque in docendo, in corrigendo, in promouendo discernere oportet,
quid cuique
docet, dum ait: Et non dixit Iesus: Non moritur, sed: Si eum uolo manere,
donec ueniam, quid ad te?
Concludens autem Euangelium suum Ioannes de se ipso ait: Hic est discipulus ille, qui
testimonium perhibet de his et scripsit hęc. Deinde, quoniam omnibus, quę descripta
sunt, interfuit, audacter loquitur: Et scimus — inquit — quia uerum est
testimonium eius. Nequis tamen arroganter dictum putet, non de se pręsumit, sed
Spiritu Sancto, quem acceperat, reuelante uerum esse
imponimus et bene eis succedit,
quoties uitiis debilitatos ad capessendam uirtutem salubri exhortatione, ut curentur,
excitamus.
De Christi autem apparitionibus Paulus quoque ad Corinthios scribens facit mentionem et
ait: Visus est Cephę, et post hęc undecim. Deinde uisus est plus quam quingentis
fratribus simul, ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt. Deinde uisus
est Iacobo, deinde apostolis omnibus; nouissime autem omnium tanquam abortiuo, uisus est et
mihi. Petro, nisi quando cum aliis fuit,
excitamus.
De Christi autem apparitionibus Paulus quoque ad Corinthios scribens facit mentionem et
ait: Visus est Cephę, et post hęc undecim. Deinde uisus est plus quam quingentis
fratribus simul, ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt. Deinde uisus
est Iacobo, deinde apostolis omnibus; nouissime autem omnium tanquam abortiuo, uisus est et
mihi. Petro, nisi quando cum aliis fuit, apparuisse non scribunt Euangelistę, sed hinc
discimus. Vndecim autem apostolis uisum semel et iterum in Ioanne legimus,
Christi autem apparitionibus Paulus quoque ad Corinthios scribens facit mentionem et
ait: Visus est Cephę, et post hęc undecim. Deinde uisus est plus quam quingentis
fratribus simul, ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt. Deinde uisus
est Iacobo, deinde apostolis omnibus; nouissime autem omnium tanquam abortiuo, uisus est et
mihi. Petro, nisi quando cum aliis fuit, apparuisse non scribunt Euangelistę, sed hinc
discimus. Vndecim autem apostolis uisum semel et iterum in Ioanne legimus, tertio in Marco.
Quingentis
quis putaret, quam unde uenturum audierant. Qui
quidem, quo magis manifestus fieret, et luce domum repleuit et ignitas linguas super
*corr. ex ipse
discipulos apparere fecit. Prius enim mens ad ueritatis cognitionem illuminatur,
deinde diuini amoris flamma succenditur, ut nihil aliud nisi cęlestia et ęterna cogitent. Et
tunc demum ex abundantia cordis os in uerba soluitur. Nam de his loqui quenque delectat,
quorum studio plurimum dicitur.
Repleti Spiritu Sancto coeperunt loqui uariis
(Centauri) In Thessalia Centauros, Ixionis et Nubis prolem, uiros
semiequos inuadens uicit, manibus calcibusque frustra repugnantes. Pro Deianirę, Oenei filię,
(Achelous) coniugio cum Acheloo, Acharnanię flumine, primo in serpentem, deinde in
taurum mutato luctatus uicit. Eo humi prostrato alterum cornu dexterę ui auulsit. Quod
Naiades nymphę uariis agrestium fructuum diuitiis repletum Copię deę dedicarunt. Ille uictor
Deianiram formę uenustate imprimis decoram sibi copulauit. Cum illa profectus, postquam
fluuium
bono atque ęquo deuient. Quod illis accidere solet, qui in re gerenda nimium
sibi confidentes proprio sensu nituntur. Duas ergo Deus noster Christus nobis ad beatitudinem
assequendam monstrauit uias, alteram necessitatis, alteram perfectionis. Si uis, inquit, ad
uitam ingredi, serua mandata! Deinde dixit: Si uis perfectus esse, uende omnia quę habes, et
da pauperibus, et ueni, sequere me! Necesse est igitur, ut, qui beati et immortales effici
uelunt, illa obseruent et agant, quę Deus iussit. Illud autem, quod consulit, noluit esse
necessarium, sed liberum, ut, qui consumatioris
officio comparata. Nostri igitur ab hac impietate alieni — de Christi,
non de mundi amatoribus loquor — calcant auaritiam, rapinas execrantur, furtum damnant
atque hac ratione tres Chrysauri natos interimunt. Chrysaurus enim auri tenet
interpretationem. Quid deinde Hercules? (Gygantes) Ad Cumas cum Gygantibus pugnando
uicit. Sed superbię uitium humilitate superare magis est magnificum quam procera Gygantum
corpora humi deiicere. Siqua te mentis elatio et inanis glorię cupido solicitat, non ei
acquiescas, sed in omnibus
aduersis obluctari et clades acceptas
industria subleuare. Quandoquidem Epidaurus, teste Plinio atque eo auctore,
qui libros aliquot C. Caesaris commentariis contexuit, Romana fuit colonia.
Aliquot deinde post annis Polimirus, cognomento Belus, materno
genere Romanus, paterno uero Rhatislaui, Bossinatium quondam regis
pronepos, qui a filio Gothislauo regno pulsus Romam sese exulatum
contulerat, in Illyricum studio auiti regni
Addunt etiam arcem ipsam lingua Epidauria
Lauusam, eo quod in praeruptis saxis posita esset, uocitatam; in quod quidem
nomen totam mox urbem abiisse tradunt, Lauusa in Rhacusam mutata.
Ductis deinde duobus muri utrinque brachiis, regionem, protensis
munitionibus ad rupes zephyro obiectas, moenibus circumdant, planitie omni
extra munitiones relicta, quam partim silua, partim palustre solum id temporis
obtinebat. Nam quicquid
disseram.
tempus afflictionis arctabitur, ne diutina uexatione a fide
deficiant. Postremo dicit, quod pseudoprophetę illi et pseudochristi dabunt
signa magna et prodigia. Hoc autem ideo prędictum, ne quis fidelis his captas
inducatur in errorem. Deinde, post tribulationem istam, inquit, sol
obscurabitur, luna non dabit lumen, stellę cadent, uirtutes cęlorum mouebuntur,
signum Filii hominis apparebit in cęlo. Pręter hęc in Luca
locus
relinquatur eis, qui credere nolunt. Dicere enim potuissent, ideo se quidem non
credidisse, quia, quod uerum erat, nemo docuerit. Quemadmodum igitur tempore
apostolorum per omnes orbis partes euangelizatus est Christus: ita deinde in
fine sęculorum euangelizari oportet eum, qui pro hominibus factus est
homo, ut omnes saluaret. Euangelii prędicationem subsequetur aduentus
Antichristi, quem ego reor dici abominationem desolationis
apostolus ad Pathmos insulam
in exilium est missus. Tertiam Traianus, in qua Symon Chleophę filius, episcopus
Hierosolymitanus, crucifigitur, Ignatius, Antiochenus episcopus, bestiis
traditur. Post hos Hadrianus Ecclesiam persecutus est, deinde Antoninus Pius,
sub quo Iustinus philosophus, dum Christum confitetur, martyrii meruit coronam.
Ad hęc M. Antonio Vero et Lucio Aurelio Commodo imperantibus Polycarpus et
Pionius pro Christi nomine interfecti et in Galliis plurimi
Hierosolymitanum episcopum Palestinę
Christum confitentes interfici iussit. Valeriano autem et Gallieno imperantibus,
Cyprianus, Carthaginensis episcopus, martyrio coronatus est. Persecutionem a
Valeriano suscitatam Gallienus sedauit. Eo deinde a Persis capto rursum mouit
persecutionem Aurelianus imperator: sed non multo post ab ęmulis imperii
occiditur. Quid pręterea dicam? Quanta Christianorum strages facta sit
Diocletiano Maximianoque imperantibus, quanta Maxentio,
facta sit
Diocletiano Maximianoque imperantibus, quanta Maxentio, quanta Licinio, quanta
Constantio Arriana hęresi subuerso? Sapor quoque, Persarum rex, Christianos
persecutus est, et Romanorum Iulianus Apostata, et Gothorum Harmaricus, deinde
Radagasius, postremo Ataulphus. Post hos Vandalorum Alanorumque gentes cum
Genserico suo rege Arriana hęresi et ipso polluto, tunc ab Hyspania ad Aphricam
profecto, catholicam fidem persecutę sunt. Et cum ita sit, nonne mirum
Christiani erant, nunc Mahumetanę perfidię errorem
militiamque sequuntur. Iam ergo per temporum curricula ad dies nouissimos
peruentum est; necdum tamen finis. Multa enim adhuc percurrere debent, et ipsam
Antichristi persecutionem, et deinde Christi cum maiestate aduentum. Apostoli
ista assertio est ad Thessalonicenses
dicentis: Ne terreamini, quasi instet dies Domini : quoniam nisi discessio
uenerit
et tanquam uictores
immortalitatis gloria coronabuntur. Erit itaque persecutio aduersus fideles,
qualis non fuit ab initio, neque fiet. Sed
dicamus prius de ortu Antichristi; deinde de gestis; postremo de interitu eius,
non multum post futuro. Neque enim Deus illum diu regnare patietur, qui ad
tantam humani generis perniciem insurrecturus est, ut omnibus mortem meditetur,
uitam inuideat, nulli bene optet. Ideo
de cęlo et clauem habens abyssi, Christus est, cui data est omnis potestas
cęlestium, terrestrium et infernorum. Cathena uero, qua ligatus fuit diabolus,
passio Christi est. Antehac enim tam iusti quam iniusti ad inferos descendebant;
deinde in aduentu Christi patere coepit cęlum et diaboli potestas minui. Desiit
ille dominari iustis, et quos tenebat captiuos, Domino pro illis satisfaciente,
dimittere coactus est. Idola quoque, in quibus decipiebat, confracta sunt,
nostram irrideat et Christianos talia confingere
arbitretur. Pręter hęc experimento discimus tantam uim esse ignis, ut ligna
consumat, petram conuincat, ferrum molliat, metalla liquefaciat, aquas assiduo
callore siccet. Nequis deinde incredulus miretur terram, mare aęraque arsurum,
gentilium annales idem innuere mihi uidentur et fidem hac de re uel incredulis
facere. Seneca sincerissimę fidei autor lib. Naturalium
: Hęc est uoluntas Patris mei,
qui misit me, ut omnis, qui uidet Filium et credit in eum, habeat uitam
ęternam, et ego resuscitem eum in nouissimo die . Prius uidere est,
deinde credere. Legendo uel audiendo Euangelium uidemus Iesum Dei filium,
approbando autem ea, quę de illo scripta sunt, credimus in eum. Quicunque sic
agit, ille habet uitam ęternam, prius in anima, cum moritur, deinde etiam in
corpore,
Prius uidere est,
deinde credere. Legendo uel audiendo Euangelium uidemus Iesum Dei filium,
approbando autem ea, quę de illo scripta sunt, credimus in eum. Quicunque sic
agit, ille habet uitam ęternam, prius in anima, cum moritur, deinde etiam in
corpore, cum a morte suscitatur. Hanc nouissimam suscitationem ipsi quoque eius
discipuli nobis prędicant, ita ut a Magistro didicerunt. Paulus ad Corinthios
multo erit Filii hominis in maiestate
apparitio. Videbunt eum cum diuinitatis gloria de cęlo uenientem, angelorum
agminibus comitatum, ineffabili luce circumfusum. Gloriosus olim apparuit in
monte tribus duntaxat discipulis; gloriosior deinde apparebit omnibus gentibus a
morte suscitatis. Hoc futurum ipse pręmonuit, cum diceret : Amodo uidebitis filium hominis sedentem a
dextris uirtutis Dei et uenientem in nubibus
admonet Apostolus
dicens: Ipse Dominus in iussu
et in uoce archangeli, et in tuba Dei descendet de cęlo, et mortui, qui in
Christo sunt, resurgent primi; deinde nos, qui uiuimus, qui relinquimur,
simul rapiemur cum illis in nubibus obuiam Christo in aęra, et sic semper
cum Domino erimus . Primos in Christo mortuos intelligimus eos, qui in
Christo pro redemptione generis humani
simul rapiemur cum illis in nubibus obuiam Christo in aęra, et sic semper
cum Domino erimus . Primos in Christo mortuos intelligimus eos, qui in
Christo pro redemptione generis humani nascituro credentes obiere. Deinde
nos , inquit, qui uiuimus, qui relinquimur . Hoc est, qui iam per
Christum redempti uiuimus et a uetustatis obligatione soluti Euangelicę
relinquimur ueritati. Simul rapiemur cum illis, qui sub lege erant et primi in
aliorum inopię, et quicquid pauperi impartieris, Christus tibi impensum
reputabit atque ab eo accipies pro modicis magna, pro temporalibus sempiterna.
His tamen talia promitti scias, qui uitam corrigunt, et sicut prius uitiis, ita
deinde uirtutibus operam impendunt. Nihil enim prodest elemosinas facere et in
mortiferis uoluptatibus perseuerare. Dona iniquorum non probat Altissimus.
Ego Dominus , inquit, diligens iudicium et odia habens rapinam in
Quicquid igitur de his legimus, id certe maius esse, quam litteris
exprimitur, nobis persuadeamus. Operę tamen precium erit breuiter nunc
perstringere, quid de inferno, qui[d] de damnatorum poenis scriptum comperimus,
ut deinde de beatorum gloria statuque sanctorum pauca de multis delibando
pertractemus. Cognito enim malorum bonorumque hominum fine diligentius uitia
cauebimus et uirtutibus, quibus uera beatitudo comparatur, alacrius incumbemus.
uapulabit multis; qui autem non cognouit, et fecit,
uapulabit paucis . Minimam tamen inferni poenam grauiorem esse reor quam
eam, quę maxima in hoc seculo habetur. Prima quia, quicquid mortali corpori
infligitur, finem habet; deinde pręsentes paenę plerumque ad correctionem fiunt
delinquentium, futurę uero ad punitionem tantum pertinebunt. Nam post factum
iudicium latamque sententiam neque poenitentię neque emendationi ullus erit
locus. Illi ergo, qui semel
. Vigilant nunc serui Dei in orationibus,
in prędicationibus, in ieiuniis, in laboribus; postea uero discumbent in
conuiuio pacis quietisque ęternę, ut, qui olim in bonis operibus Domino
ministrarunt, his deinde in regno cęlesti Dominus ministret per eorum discurrens
mansiones. Transiens , inquit, ministrabit . Transitus motum de loco
ad locum significat. Sed nequaquam locali motu indiget Deus, qui simul omnibus
adest locis.
igitur exequiis die maior pars procerum una cum pontificibus Albam
Regiam conueniunt, paratoque funere pompa hunc in modum fit. Primo sacerdotes,
omnes quidem de more candidati, manu funale accensum singuli portantes e domo
Albensis antistitis progrediuntur. Deinde regii cubicularii cum caeteris aulicis eodem
ordine, itidemque cum funalibus, pullati omnes procedunt. Hos sequuntur duodecim
uiri ex regiis purpuratis tecti armis, equis cataphractis insidentes, panno serico ferream
equorum speciem ad terram promisso tegente, qui aurata regis
animaduertente
ualido firmat praesidio. Hungari enim, alioqui satis callidi, eum, quod et
puer esset et iustis minime nuptiis genitus, ad patris fortunam haud quaquam
aspiraturum, uimue facere ausurum suspicabantur. Munit deinde caetera
castella, quae in manibus habebat, atque aperte regnum affectare incipit.
Interea Stephanus Bother in Citeriorem Daciam, prouinciam suam, quam incolae
Transistranam Hungariam, ut ante dictum est, appellant,
imperio dignus
iudicaretur. Quod profecto uestris armis ad illius uirtutem atque ad Polonici regni opes
adiunctis iam diu Christianae factum esset ditionis, ni eum mors importuna media ferme
in expeditione uobis pariter et uniuersae Christianae reipublicae rapuisset.
Maternum deinde nostri principis genus ab illo clarissimo Hungariae rege Lodouico,
Sigismundoque eius genero ducitur, qui non Hungariae modo regnum, Boemiaeque,
additis multis Alemmaniae regionibus, sed etiam Romanum obtinuit imperium. Alberthus
enim, qui itidem rex
igitur animaduertens regulum omnia ad obtinendum regnum moliri, relicta regia in priuatas ciuitatis aedes sese
recaepit, seu uim reguli metuens, seu, ut eo facto quasi e domo sua pulsa esset, se
digniorem commiseratione faceret ac maius odium regulo conflaret. Proceres deinde
supplex orat, ne se reginam legitime creatam deserant, priuatamque esse patiantur.
Spondet praeterea, si Vuladislauum Hungariae regem declararent, seque ille, quod
quidem eorum fauore posse fieri sperabat, uxorem duceret, totum thesaurum regnante
thesauris, oppidisque et caeteris omnibus locis iure ad rem publicam pertinentibus cederet, malletque gratiam senatus Hungarici quam uim experiri, neu pessimorum hominum fallacibus deceptus consiliis, uanaque inflatus spe sese in praeceps
daret. Deinde animo prospiceret, quam periculosum peteret imperium, quamque difficilem rem atque supra fortunam suam attentaret, et quae ab ipso neque capi, neque contineri posset. Caeterum cum regulum huiusce adhortationibus nequaquam flecti
appareret ― etenim ei adhuc regiis animis
dies castellum in
potestatem optimatum iubente regulo his conditionibus custodes dedidere. Primum ut,
quicquid regulo in praelio ad Scaruisium commisso esset ereptum, restitueretur, adiecta
insuper Dalmatiae praefectura, cum omnibus rebus ei a patre relictis, atque ab se dudum
possessis; deinde ut omnibus suae factionis hominibus uenia daretur, nec fraudi esset,
quod contra communem nobilitatis consensionem reguli partes secuti fuissent. Atque ita
cum pax omnium opinione celerius conuenisset ― facile enim senatus Hungaricus has
admisit conditiones, ne fama
alioquin singularis foeminam ingenii, diuina constitutione,
cuius sane lege humana aguntur negotia, in fraudem Hungarorum incidisse, quo omni
ex parte patris eius Ferdinandi domus corrueret. Ab hac autem familia regnum
Neapolitanum per idem tempus transactum, primo a Gallis, deinde ab Hispanis occupatum, mox in Ostriciam gentem iure affinitatis concessit. Nempe Carolus Augustus,
Maximiliani Augusti ex filio nepos, in regnum Hispanum Neapolitanumque Ferrando
auo materno successit. Et quoniam eo uentum est ubi opportune narrari potest, quo ritu
Hungari
ter interrogat, uellent ne regem in Pestanis comitiis dictum regnare. Qui posteaquam terna nobilium acclamatione confirmatus fuerit,
gladium nudum manu dextera a palatino accipit, designansque se undique ab omnibus
hostibus regnum defensurum, eum sublatum ad orientem primum conuertit, deinde ad
occasum, itemque ad septentrionem atque meridiem. Quibus rebus peractis rex sacerdotali ueste induitur, sceptroque aureo accepto in sede regia collocatur. Ad eum
Strigoniensium pontifex et ipse sacerdotali ueste indutus moxque rem diuinam incoepturus accedit diadema ferens.
sede regia collocatur. Ad eum
Strigoniensium pontifex et ipse sacerdotali ueste indutus moxque rem diuinam incoepturus accedit diadema ferens. Atque postea quam rex iurauerit se iuste ac secundum leges
Hungarorum regnum gubernaturum, eius caput inter sacrificandum diademate circundat. Deinde iam sacrificio peracto singuli procerum suo ordine iusiurandum praestant,
promittuntque regiam se potestatem legitime conseruaturos.
Sed forte quispiam querit, cur hic mos omni ex parte in rege Vuladislauo creando
haud quaquam sit seruatus. Neque enim ullo
redditaque oculi utrique lachrymis
opplentur, nec circunstantes quidem gaudio tam pii spectaculi oculis temperarunt.
Itaque siue rubore, quem forte conscientia fraterni certaminis perfuderat, siue mutua
pietate attoniti, aemulationis subito obliti paululum conticuere. Deinde post cibum satis
hilari habitu oris, si animus uultu estimari posset, eodem lecto captum, submotis arbitris
colloquuntur.
Quae autem tunc inter se agitauere mihi haud pro comperto est. Verum ut ex ipsius
rei facie apparuit ― iam enim ille affectus, qui eis lachrymas commouerat,
mox uictum, aut aliqua
ex parte attritum aggressuri.
Turcae enim nihil aliud animo agitant, quam ne Christianis dissidentibus occasioni
rei gerendae desint. Neque enim tantum suis armis, quantum nostra confidunt discordia,
qua quidem fręti Thraciam primum occuparunt, Macedones deinde, Graecosque ac
Epirotas subegere, et demum Illyricos, progenitores nostros ― inde enim Boëmi ac Poloni
originem ducunt ― bona ex parte superarunt. Nam quicquid Illyrici intra Drilonem,
Sauum, et Vrpanum amneis
ubi dixit, seque non solum modo magna cum efficacia locutum cognouit, sed
etiam in intimam admissum amicitiam, Maximiliano non tam scelerato transfugae
consilio offenso quam suo commodo moto, omnia Norici agri oppida, queis praeerat,
Alemano tradidit. Principes deinde Salenses, Ladislauum Canasium, Nicolaum Secium,
cum tota fere Sisiensi regione, quae Alemano aditum ad Hungaros dedit, in parteis suas
facile, propter neccessitudinem, quae sibi cum eis intercedebat, traxit. Persuadet mox
Maximiliano, id ipsum uehementer cupienti, uti se ducem
ad illam diem potitus erat, nullo repugnante expugnasse,
caduceatorem mittit, qui eius uerbis Budam a principibus, qui per idem tempus ibi
erant, propalam peteret, atque ad uoluntariam deditionem, molli primum oratione
pelliceret, oppugnationem deinde atque ea tandem, quae captae urbes iure belli pati
solent, ni ocius imperio obtemperent, Budenses passuros denunciaret, diceretque se
uerum esse Hungarorum regem, atque a Deo constitutum. Ad haec addit (nam hostium
res aduersas facile quisque ad suam trahit
non tam imparem animum gereret quam ab
exercitu nondum paratus inops consilii ambigeret, cui primum ingruenti procellae
obuiam iret; illum uero ambitionis ac impietatis nota aspersum, quod iure gentium
neglecto fratris natu maioris regnum inuadat. Monuit deinde ab armis discederet, nec
Hungaros tot iniurias inferendo in se concitaret. Quin etiam desineret Hungarorum iudicio ac studiis impedimento esse, caueretque, ne eorum libertati in constituendo rege
moram frustra afferendo suam labefactaret libertatem, nec putaret ui agendum esse
Hungaricam retinuisset, aut aliquando acie Hungaros, fugacissimus ducum, superasset, tantum uanae
fiduciae ac spiritus sibi sumpsit, ut has tandem pacis ferre conditiones non dubitaret.
Primum, si Hungari pacem habere uelint, eis soluenda esse centum millia nummum aureorum, deinde tota Austria cedendum. Nam ultra Danubium multa tunc Austriae loca
Hungari tenebant. Exulibus Hungaris, qui apud se essent, reditus in patriam permittendus, bonaque restituenda. Postremo, ne quid insolentiae deesset, petit ut, si rex
Vuladislauus nullis post se liberis
summa alacritate (nihil enim de uictoria ambigebant) ad id bellum
profecti septimo die in agro Casouiensi haud procul a Polonis castra posuere. Dux itaque
Hungarorum, refectis ex itinere militibus, per triduum leuibus certaminibus suorum ac
hostium animos periclitatus est, copias deinde in aciem eduxit, hoc modo prius suos
adhortatus:
Quantum detrimenti, comilitones, regi nostro regnoque Hungariae, Alberthi iniquitas
atque haec tam improba regnandi intulerit spes, non est neccesse me uobis iam proelio
instante narrare, quum pręsertim neminem
eum nulla omnino afficerent contumelia,
cum omnibus suis, queis fortuna belli pepercerat, Alberthus illęsus multo maiore
Hungarorum clementiae quam uictoriae gloria his conditionibus dimissus est. Primum,
ut omnibus locis ad regnum Hungariae pertinentibus praesidia deduceret. Deinde,
iureiurando affirmaret se nunquam de caetero Hungaris hostem futurum, perpetuoque in amicitia permansurum, atque si forte aliquando inter Polonos Hungarosque
orta esset de qualibet re controuersia, non armis, sed iure ac disceptatione ea
Epidaurus, teste Plinio, atque eo authore, qui libros aliquot Gai Caesaris
Commentariis contexuit, Romana fuit colonia.
Aliquot deinde post annis Polimirus cognomento Belus, materno genere Romanus,
paterno uero Rhathislaui Bossinatium quondam regis pronepos, qui a filio
Gothislauo regno pulsus Romam sese exulatum contulerat, in Illyricum studio
auiti
saxis posita esset,
uocitatam, in quod quidem nomen totam mox
urbem abisse tradunt,
Tanaim fluuium profectos circa Moeotidem consedisse, Turcas uero,
meliores sedes expetentes, transgressos Caucasum in Albaniam irrupisse anno salutis
humanae quinquagesimo quinto supra septingentesimum. Inde per Albanum agrum ad
Cyrum amnem accessisse, moxque Armeniam Maiorem occupasse. Deinde cum Persis et
Sarracenis, gente Arabica, diu uaria fortuna decertasse, tandem a Sarracenis pacem
sedesque in Asia quietas hac conditione impetrasse, uidelicet ut Machometani ritus
acciperent religionem atque aduersus Christianos, Gothifredum maxime, atque
Balduinum
secum arma coniungerent,
caeterosque Romanae religionis homines Asia arcerent. Qua quidem accepta conditione,
totius ferme Minoris Asiae imperium, praeter quasdam maritimas ciuitates breui sibi adiunxerunt, pulsis inde partim Graecis, partim Persis ac Sarracenis regulis.
Post aliquot deinde annos, extincta penitus apud Turcas regia Hunchariorum prole,
imperium in plures diuiditur principatus. Nam quisque fere praefectorum eam, cui praefuerat, regionem assumpto sibi regio nomine inuasit. Hi autem Turcarum satrapae
Mollio, Hunchariae familiae regi ultimo, superfuisse
potu,
rex ad Milonem conuersus, pateram argenteam uino plenam dextera tenens, Propino ,
inquit, tibi, Milon, uinum hoc una cum patera, licet proditionis apud me sis insimulatus .
Ille nullam conscientiae notam uultu prae se ferens acceptum hausit poculum, deinde
assurgens ad regem ait: Rex Lazare, quoniam nec iurgii nec disceptationis nunc tempus
est, hoste iam prope in acie stante crastino die re ipsa ostendam et delatorem meum falsum
ac mendacem, et me in regem meum integra esse fide . Milon, quo et proditionis culpam in se, ut erat,
sunt, Bazethis filium absentem, Mehmetem
Primum, qui eo tempore Prusae erat, omnium consensu regem dicunt, constituto prius
praefecto, qui per absentiam regis exercitui praeesset, et regiam in eos haberet potestatem, atque interim de controuersiis inter eos exortis cognosceret. Curato deinde regis
cadauere plaustroque imposito, atque Prusam ad sepeliendum ferri iusso,
Hadrianopolim proficiscuntur, haud tam regio casu tristes quam uictoria laeti. Eo
nouum quoque regem, quo ibi regnum iniret, ex Asia accersunt.
Ab hoc rege nihil fere dignum memoratu
Christianorum metuentibus.
Homurathe extrema aetate extincto regnum Turcarum filio Mechmeti Secundo cessit. Qui quidem, sicut perfidia, auaritia, libidine ac crudelitate, ita et imperio omnes ante
se Othomanos reges superauit. Eodem anno, quo regnum iniit, Constantinopolim
coepit. Deinde Peloponesum pulso inde Graeco rege occupauit, et demum quicquid terrarum Istro amne et mari Aegeo atque Ionio continetur, cum toto fere Illyrico, praeter
maritimam Dalmatiae oram, atque eas regiones, quae ultra Naronem et Vrpanum amneis
Hungaris regibus parent, in potestatem redegit,
factaque, in magnis
paruisque rebus, huic accusationi minime congruunt.
Proinde stultum est credere religionis praetextu impotentissimae notam cupiditatis
contectum iri. Fama mendacio instructa uix tridui spacio durat, deinde haud secus quam
facticius color ardentiore sole colliquatus euanescit. Si igitur religionis uestrae a me temeratae nec ipse mihi conscius sum ― ego enim quamquam solam Christianam religionem,
in qua sane mihi Dei munere nasci contigit, ueram esse existimo, Machomethi nunquam
detraxi ―
festum Sacrosanctae Resurectionis diem celebraturus ad
aedem diuae Virginis, quae haud procul a domo eius sita est, una cum filio et sexaginta
circiter comitibus proficiscitur, diuinisque ibi rebus Graeco ritu peractis ad epulas et largiorem potum de more patrio conuertuntur. Deinde ubi satis epulati sunt, partim
ad uarios lusus, partim ad quietem pro suo quisque ingenio sese conferunt. Non latuit
hoc Turcas, qui Semederiam urbem, in ripa Danubii, in Moesico agro, a Stephano
Despoto exaedificatam, Taurinoque circiter
consilia satis cognita sunt. Itaque misso ad Turcam ueluti ad amicum cum
donis regiae Venetaeque item fortunae congruentibus legato Andraea Zancano, uiro
magis stolida facundia quam literis insigni, placuit Turcaico ritu ab eo querere, utrum in
pace a parente eius facta, deinde ab ipso renouata permaneret, et quid tanti maritimi
apparatus sibi peterent, quandoquidem esset foederi adscriptum inter Venetos et
Turcam facto, ne classis Turcaica per pacem inconsulto senatu Veneto Ionium pelagus
attingeret. Etenim Veneti quum
continere, et discite mercatori imperium conuenire perinde ac asino ephippium!
Caeterum neque Zancano animus ad respondendum defuit ― his enim uerbis eum
tunc usum ferunt: etsi senatus Venetus nihil magis optet, quam ut rex pacem et amicitiam a parente eius institutam, deinde ab ipso renouatam, atque tot annos a Venetis integra fide cultam, conseruet, tamen si pergat lacessere, Venetis quoque nec opes, nec animum unquam defuturum, non modo ad sese ab hostibus tutandum, uerum etiam ad fines
imperii sui proferendos.
Orator
eodem inclinatis, constituunt Turcarum classem e portu egredientem onerariis primum triremibus, quae, ut diximus, sexdecim erant, adoriri ― sunt autem hae
triremes sicut caeteris longis nauibus uelocitate haud comparandae, ita robore multo
superiores ― deinde Gallicas emittere in hostem naueis, quibus sane hostis (tantum his
roboris inerat) rostro suarum nauium nocere non poterat, neque etiam propter altitudinem oppugnatu faciles erant; Venetus demum imperator cum reliqua classe in perturbatum hostem ― ita enim futurum
oppugnandum hostem occasionem,
et ipse socium se addit pontifici Neapolitanisque principibus ad euertendum Alfonsi regnum. Igitur pollicitus Francorum regi praeter ducenta millia aureorum nummum omnem
suam operam se in expellendo e regno Alfonso nauaturum, persuasit ei ut in Italiam,
deinde in regnum Neapolitanum cum exercitu ueniret. Qui quidem transmissis cum non
mediocri manu Alpibus ubi Astam togatae Galliae oppidum ingressus est, promissum a
Lodouico confestim accepit aurum, quo militibus numerato magnis itineribus per
Ligusticum agrum Florentiam contendit, ubi
relicto hostibus
regno, quod quatuor fere annos post mortem fratris filii obtinuerat, omnibus auaritiae
ac crudelitatis operibus in suos aeditis, ne scilicet imperium aliis artibus, quam quibus
illud parauerat, gereret.
Hunc in modum prius Alfonso Secundo Neapolitano regi regnum, Lodouico deinde
Sforciae Mauro tyrannis adempta est. Qui quidem sicuti aequali prope popularium
quaerela imperium administrarunt, ita eundem fere rerum suarum exitum uterque sortitus est, nisi quod alter fortunae suae haud multum superuixit, alter uero paucis post
fugam mensibus, cum
trucidant. Pauci etenim ex mille hominibus per nota
diuerticula incolumes in urbem elapsi sunt.
Per idem fere tempus Turcaica biremis e Corinthiaco sinu, hostilem classem exploratum egressa, circa Cephaleniam insulam in Venetam forte incidit triremem. Turcae
primo fugere conati, deinde ubi celeritate Christianae nauis iam uinci coeperunt, omisso remigio arma expediunt, plane aut pugnando periculum euasuri, aut cruentam hosti
praebituri uictoriam. Veneti, arbitrantes Turcas desperata fuga uiuos deditione in
hostium uenturos potestatem, ne in concursu biremem
securi sine ullis custodiis noctem aegissent; se insuper, Istris exploratum loca
praemissis, praelio non interfuisse, sed re iam transacta superuenisse asseuerabant. Qui
quidem quum sese parum purgasse uisi essent, acerbissima primo lacerati sunt a legato
oratione, deinde cathenę his iniectae, uinctique Venetias missi ibique in carcerem coniecti, tandem post aliquos menses mulcta dicta dimissi. Etenim senatus Venetus, tametsi
illos pro desertoribus haberet, poenam tamen ultimi supplicii eis remisit, non ausus capitalis in patritios animaduersionis
sese scire Venetos Hungarico regno ualde esse iniurios,
quippe qui maritimae Dalmatiae quasdam urbeis, iuris procul dubio regni Hungarici,
post mortem Ludouici regis nefarie occupatas tenerent; reddant igitur prius, quae ad ius
Hungarorum pertinent, deinde se auxilio ab Hungaris iuuari postulent. Quod quum
Thomas pontifex, quem Veneti magnis muneribus cultum sibi conciliarant, animaduertisset, accersitum ad se Venetum legatum docet non esse cum Vuladislauo Hungarisque
uerbis sed auro agendum, quippe, ut fere fit, suo ipsius
Postero die militibus naualibusque sociis conuocatis primum Deo immortali,
Turcaico ritu, quamquam qui trinum Deum esse non credat, nescio quid aliud quam
Deum colit, gratias egit, quod se urbis eo ipso die, quo ei subsidium importatum esset,
compotem fecisset, deinde militum uirtute collaudata,
pręmiisque ex cuiusque merito
ornata, quatuor prouinciarum praefectos, quos Turcae
Quas sane urbes Caesar, Valentiniensium dux, homo omnibus sceleribus
coopertus,
atque ad perturbandam Italiam natus, ipsius Alexandri pontificis filius ex
adulterio susceptus, ui tenuerat pulsis inde iustis possessoribus, mortuo deinde pontifice
amiserat. Neque enim licet per leges uectigalem agrum auferri ab eo, qui conduxit, aut
eius successore, quandiu uectigal pendatur. Et quoniam nos huius uiri mentio admonuit, quo sane nihil immanius aetas nostra tulit, naturam et mores eius non praeteribo silentio.
hunc regem, dum in Hispaniam reuertitur, inter nauigandum
Ostiam
(ita uocant oppidum ab Anco rege Romano conditum, qua Tyberis in Tuscum
mare influit) primum diuertisse, atque cum Iulio Secundo, Romano pontifice, collocutum esse; deinde Sauonae (urbs est in Ligustico litore sita) cum rege Gallo congressum,
cum utroque autem de bello Venetis inferendo sermonem contulisse. Per idem enim
tempus Francorum rex Genuam haud procul a Sauona distantem, quae, ut fama est,
Venetorum in primis instinctu
arma mouet, sed qui prior foederis iura
uiolat, is et fidem frangit, et iniurius est. Proinde aut in animum inducite pro iniuriis satisfacere, aut bellum accipite. Satisfaciendi autem hanc unicam uiam esse: primum, ut
omnibus urbibus Flaminiae pontifici Romano uectigalibus cedatis; deinde, quicquid locorum ulli Christiano principi, praesertim Maximiliano Caesari ac regno Neapolitano
quouis modo pactioneue unquam ademistis, restituatis; praeterea quoscunque agros,
quascunque urbes Philippus Vicecomes, Mediolanensium dux, tenuit, imperio
Mediolanensi
proximo positis pronunciasset eorum,
qui diripuissent, praedam futuram.
At ego crediderim Deum maluisse Venetos illa clade admonere iustitiae, cuius alioquin eos ingens obliuio coeperat, quam funditus perdere, quandoquidem non magis
Francorum regis modestia quam Maximiliani mora, deinde inter ipsos reges dissidium
rem Venetam subleuarit. Vnde Venetos tot regum coniuratione non obrutos fuisse
diuinae claementiae potius quam ipsorum regum errori procul dubio tribuendum.
Nihil enim refert ad salutem Venetae ciuitatis suone consilio,
susceptos. Ex quibus praeter foeminas quatuor duntaxat mares tunc
supererant, caeteris, ut fama est, partim ueneno patris opera ob defectionis suspitionem necatis, partim morbo absumptis. Horum maximus natu Cichanes appellatus est.
Post hunc Achimates fuit, deinde Corguthes, ultimum Selynem uocarunt. Conuocat igitur Bazethes seorsum singulos eorum, quibuscum de magnis rebus consultare consueuerat, quo quisque amotis arbitris suam liberius promeret sententiam; sciscitatur,
quemnam ex liberis suis potiorem regno administrando
suscipere. Hic autem latro aliquot ante
mensibus adscita haud contemnenda sui similium manu, cum ipso Corguthe simulatis,
ut quidam opinantur, inimicitiis manum conseruerat, eumque acie superatum, seu
simulato metu sponte cedentem, ad mare Phoceam compulerat, nec paruam deinde
montanae Moeoniae partem occuparat, aperteque ab Othomanis deficiens uicinas
regiones latrociniis infestas reddebat, praedicabatque se quoque ut pastorem quondam
Othomanum a Deo in magnam uocari fortunam. Etenim Othomanus, cuius soboles
multis Asiae atque Europae
non idem animi habitus omnium esset,
nempe quibusdam imperium ad Selynem trahentibus, sed nemo suo ipsius periculo
Selyni consultum uolebat. Itaque censuerunt Selynem primo molli rescripto reprehendendum, quod iniussu patris prouincia sua Trapezunto excessisset, deinde quod non
accersitus ad patrem praeter morem Turcaicum uenire in animum induxisset. Iisdem
literis hortati sunt eum prouinciam suam repetere omniaque ex parente sperare, quae
indulgentissimus pater in liberos conferre debeat, si ipse patris uoluntati morem gerendo eius
descendit.
His auditis Bazethes non tenuit iram, conuocatisque extemplo amicis, Percipitis , inquit, Selynis improbam regnandi cupiditatem?
Qui quidem nulla alia causa, ut iam pro comperto mihi est, tentauit me conuenire, nisi
ut mecum de regno ad se deferendo ageret, deinde si precibus, aut persuasione parum profecisset, ad uim nefaria descenderet audacia, qua sane mente et ualidissimam imperii nostri partem sibi comitti optat, quo uel me inuito imperio potiatur. Quare ex quo Achimathi
regnum destinauimus, Selynis petulantiam armis reprimere in
ut
dicitur, ab imperii salute excaedo. Scitis, milites, parentem meum aetate ac ualetudine
adeo affectum, ut iam decreuerit deposito imperio in ocium omnino concedere,
Achimatemque regem pro se constituere, primum quia ille ad regia munera obeunda sese
parum idoneum putat, deinde uti Turcae, si qua uis hostilis repente ingrueret, habeant
imperatorem, qui et possit et audeat hostibus non solum repugnare, sed etiam, si res postulauerit, bellum ultro inferre.
Et probe nostis Turcaici imperii finibus Hungaros, opulentos ac eosdem ferocissimos
hostes,
esse hostemque in
fugam coniectum, petit Taurim urbem ad Araxem sitam, sedem nunc regni Armeniae,
nec multum ab eo loco, in quo pugna commissa fuerat, distantem. Vrbem hanc puto
Artaxata antiquis uocitatam, atque Domitio Nerone Romanis imperante a Corbulone
deletam, deinde post longa tempora a Machomethanis regibus ita instauratam, ut in
amplissimam creuerit ciuitatem. Sane illam magnitudine ac incolarum frequentia
Hadrianopoli conferunt. Vbi quum triduum moratus esset, subiit eius animum suspitio,
ne scilicet Ismahel simulata fuga abesset,
est. Porro Panticapes, quem nunc Scythae Beresinam nuncupant, et
Borysthenes, e diuersis fontibus orti, multum campi inter se relinquentes Amadocenas
Scythiae regiones percurrunt, ubi ad Olbiam, nunc uicum infrequentem, olim urbem
nobilem, peruenere, confluunt, deinde ambo in unum abeuntes nomen Ponticum mare
eodem alueo subeunt. Sigismundus de hostium aduentu certior factus confestim exercitum misit, qui hostem Panticapem traicere prohiberet, atque cum illo ex occasione
manum consereret. Igitur Poloni ui tormentorum ingenti cis
fata recensentur; Selynes Ionae Dalmatae
armorum curam committit; Babylon tandem duro labore cadit.
Itaque postero die luce
prima edicit, ut omnes cibo corpora firmarent, ne si longior pugna foret, uiribus deficerent.
Deinde Sinonem Macedonem iubet signa in hostem inferre. Nec Cercassi moram
pugnae fecerunt. Pugnatum utrinque aliquanto quam pridie acrius est, Turcis indignantibus, quod tot praeliis uicti cum uictoribus certamen instaurarent, nec deditionem
facere in animum
indulgentes, Turcas haud diutius imperium Aegypti retenturos, quippe quae longo terrarum
spatio, non modo ab Europa atque Asia, sed etiam ab ipsa Syria esset dirempta. Selynes
interfectis aut fugatis Cercassis, qui Caërium tam pertinaciter armis tutati fuerant, castra
extra urbem communiuit, deinde Ionam Dalmatam iussit pecuniam regiam conquirere,
quae quidem multo maior spe et fama inuenta est, gemmarum praeterea ac praeciosae
suppelectilis magna uis reperta.
Caeterum Turca existimans neque Aegyptum neque Syriam Thoma incolumi nunquam quieturam, Iamberdinum, adiuncto
rumor inter Caërenses temere uulgatus fuisset de reddendo Thomae imperio,
Turcamque Aegypto relicta abiturum.
Itaque quo haec fama aboleretur, Thomam cruci affigi Selynes propalam iussit, necatumque populo per aliquot dies conspiciendum praebuit, deinde sepeliri permisit, officio sepulturae testari cupiens se non odio, sed ob publicam quietem Thomam
interfectum, tametsi nihil magis animo agitaret quam nomen ipsum Cercassorum
estinguere. Vnde quum audisset ad octingentos Cercassos Alexandriae obuersari, eo cum
parte copiarum
exploratum identidem mittebat, ne quid improuisae fraudis a Turcis
strueretur, haudquaquam fefellissent, indicatumque praefecto esset, ubi Turcae in insidiis laterent, conuocatis militibus suis (praeerat autem ducentis circiter equitibus) iubet eos
leui cibo uires corporis reficere, deinde equos sternere, paratosque in expeditionem esse.
Primis igitur tenebris centum equites silenti agmine ex oppido emittit, docetque, ut circuita ualle in qua Turcae abditi erant, occulti a tergo illis considerent, et ubi signum consurgendi accepissent, hostes, sublato quanto maximo clamore
neque robore ac uirtute militum a Turca superari posset, si primum ei auctoritas apud
suos esset, qua sane pueri neccessario carent, quia ea, ut probe nosti, ex multis rebus magnifice atque egregie gestis, et singulari prudentia, cuius puerilis aetas haudquaquam capax
est, comparatur, deinde stipendii copia suppeteret. Nam Boëmi, gens Martia et regi suo
Lodouico deditissima, ne pedem quidem domo efferre nisi accępto stipendio possunt.
Quibus sane conductis Hungari quoque, et Hungaricae ditionis Dalmatae, egregiae equitum alae, extemplo in officio futuri sunt. Soli
fere a Christi natali die anno in
Moesias aduenit), abhinc centum et quadraginta annos aduersus Hungaros propugnaculum instaurarat, et pro antiquo Tauruno Belgradum, tametsi Hungari eandem urbem
Nanderalbam uocent,
appellarat; deinde moriens, quo posteris suis Hungaros conciliaret, Pannonico agro adiungi iusserat. Caeterum Salomon urbe, qua parte muros quassauerat, refecta, uirisque, armis, commeatu, caeterisque rebus ad eius custodiam necessariis affatim munita, ingenti laetitia Hadrianopolim reuersus est,
aequo iure uiuere cum suis ciuibus in animum inducere non poterat, quamquam Laurentius rempublicam ita prudenter ac leniter moderabatur, ut tyrannidem, ea non mediocri humanitate condita, uideretur redimere, nec magis ciuibus suis
excellere quam patriae principatu suo prodesse ― deinde ut huiusmodi labore edendi
appetentiam excitaret. Qui quidem licet plurimi esset cibi, castus tamen, quod raro usu
uenit, est habitus. Nempe epulae et lautior mensa Veneri, immodicarum cupiditatum
parenti, cognata sunt. Quamquam illius libidinum continentiam quidam non uirtuti,
formidabo? An non etiam Deum patrem quotidie ut nostri
misereatur inuocamus et aduersa quibus praemimur ueluti
praesenti atque audienti exponimus et explicamus? Decreui
igitur hac epistola, etsi minus auribus tuis digna, nobis
tamen necessaria, declarare primum mala quae patimur ipsi,
deinde imminens omnibus qui fidei tuae commissi sunt
periculum, non magis nobis qui prope sumus quam illis qui
procul extimescendum. Hoc autem ne accidat per te unum
praestari posse confidimus, si studium curamque omnem, sicuti
debes, adhibere non destiteris.
Mala quae nos premunt
oppida sibi subdiderit,
ecclesias euerterit, aras prophanauerit. Quae, quoniam
plus quam satis nota sunt omnibus, non est necesse nunc
repetere. Olim fleuimus, olim lamentis lachrymisque
prosecuti sumus monasteria desolata, uirgines constupratas,
pueros baptismate sacro dudum purificatos deinde uero
Maumethanae perfidiae more circumcisos et ex fidelibus
infideles factos. Sed praeteritorum malorum pene
obliuisci compellimur praesentibus oppressi angustiis, non
quia grauiores sint sed quia recentiores. Vix enim ullo
die cessant immanes infidaeque bestiae quamcunque
ac
debilitatos barbarus captata occasione inuadens facile
superabit. At uero si iunctis exercitibus communicatisque
auxiliis ab imminenti periculo sese (ut ante diximus)
tuebuntur, perire non poterunt, uincere poterunt. Sicut
enim modo seditione alienatos Deus odit ac detestatur, ita
deinde amice copulatos adiuuabit ut uincant potius quam
uincantur et de illo, qui omnibus nobis pariter infensus est,
tandem superato triumphent. Pax Suscipiant igitur te
hortatore, te duce, pacem et, sicut Apostolus ait: Deus pacis
erit cum illis. Quis est iste deus pacis
est, hic frater meus et soror et mater mea est. Gethei dicuntur torcularia;
quia gentiles conuersi fuderunt sanguinis sui mustum pro confessione nominis
Christiani instar torculorum.
Venit Dauid ad speluncam Odollam. Illic sui ad ipsum conueniunt. Deinde a
Gad propheta monitus uenit in terram Iuda. Odolla interpretatur testimonii
approbatio. Ostendere se coepit Christus ad speluncam id est obscuritatem
scripturę
prophetarum de se testantium. Deinde uenit in terram Iuda id est ad
populum confitentem se et
Venit Dauid ad speluncam Odollam. Illic sui ad ipsum conueniunt. Deinde a
Gad propheta monitus uenit in terram Iuda. Odolla interpretatur testimonii
approbatio. Ostendere se coepit Christus ad speluncam id est obscuritatem
scripturę
prophetarum de se testantium. Deinde uenit in terram Iuda id est ad
populum confitentem se et Nouę
legi adhęrentem; ad quam sui conueniunt. Sui
enim sunt qui in ipsum credunt.
Sacerdotes Nobę
a Saule cęduntur; quia Christo in carne ueniente perire
debebat Iudeorum sacerdotium.
non ex sanguinibus, sed ex Deo nati.
Isboseth cum Abnero rixatus restituit Dauidi Micholam et Abnero autore Israel,
id est omnes reliquę
tribus, receperunt Dauidem regem. Isbosethus, qui
coęquatus dicitur, Iudeum designat prius superbum, qui deinde contra Legem, quam
non intellexerat, indignatus, currit ad baptismum, quod est Dauidi restituere
Micholam. Et Abner, qui hoc loco Legem significat, quum et ipsa sit lapis lucidus,
in tabulis lapideis digito Dei descripta, omnibus per spiritalem sui sensum suadet,
ut se Christo regi
cf. filios enutrivi et exaltavi ipsi autem spreverunt me Is 1,2
cf. si ergo me quaeritis sinite hos abire Io 18,8
nos legem habemus et secundum legem debet mori Io 19,7
Absalon deinde regnum auferre nititur Dauidi patri. Quia Iudei de Christo
dixerunt: Nolumus hunc regnare super nos,51 et: Qui se regem facit, contradicit
Cęsari. Absalon abutitur concubinis patris, hoc est Iudei peruertunt sensum Veteris
scripturę, litteram quę
estu
diem defendimus. Amplius vero
sine ope vestra, amplissimi principes, non possumus. Minima enim pars hominum remansit,
qui tum et ipsi bis ac ter a Turcis venundati et redempti sunt; ita ut argentum, divitiae
ac facultates defecerint. Spes unica nobis primum in Deo, deinde in celsitudinibus vestris
sita est.
Sacra Regia Maiestas Dei gratia Ludovicus,
Hungarie rex, dominus noster gratiosissimus amisso optimo ac munitissimo castro
Nanderalbam nec iuvare nos nec tueri potest. Ex quo fit, ut sine
a patria, secesserat, quo ueluti a mundi huius blandissimis illecebris et asperrimis amfractibus ad securum tranquillitatis portum se contullerat. Ibi in monasterio quoddam diui Petri Vallis surdę sic appelatę per bienium moratus, deinde ob pyratarum formidinem ad prius habitaculum in patriam reuersus est.
Quę quidem Spalatum nuncupatur, Dalmatarum urbium ciuitas antiquissima, a Salonarum ruderibus per tria millia passuum semmota. Palatium olym Dyocliciani imperatoris summę deliciae,
sua ad lyram argutissimis modulis decantare solebat, Nicolaus Petracha, Marinus Cuteus, Petrus Gregorianus et Aloysius Papalis, quos duos et ob praecipuam fidem post obitum testamenti sui commissarios reliquit.
Deinde secuntur uiri non mediocri doctrina insignes et in poetica facultate admodum pręstantęs, qui omnes dulcissimis alocutionibus disertissimisque carminibus uicisim et pręsentes se ad immortalitatis gloriam acuebant. Cognominantur hii Christophorus Papalis, uir utriusque
et proinde Illyrius ac demum Slauus
Tria in hac oratione agenda.
coram Slauis de Slauorum fortunis sermonem habere statui, ideo originem gloriamque ac nominis Slauonici
generis interpretationem primo in loco in medium adducam, Dalmatiae deinde, quae haud spernenda Slauorum nationis portio est, euentus perstringam, postremo huius nostrae uetustissimae ciuitatis situm successusque depromam.
Sed quoniam deiparae uirginis Mariae
Inuocatio numinis Mariae.
christicolas opem exposcere cum ratio
li. VII. (265)
Philippus, rex Macedoniae, altero lumine sagitta captus fuit, per mediam Turcharum classem remulcho illapsus, suppetiis allatis, capta urbe,
quam cum suis diu constanti animo tutatus fuit, grauiter sauciatus Turcharum captiuus esse didicit. Magna deinde pecuniae summa a suis redemptus, ob praecipuam eius uirtutem a Venetis aequitis aurati insigniis sublimatus, magno in praecio usque ad ultimum uitae suae ab eisdem Venetis habitus est. Sed nec Petri Blasei,
Petrus Blasius.
consobrini mei, partam de piratis
similes uiri fuissent, minime tam faeda plaga Christianum nomen affectum, minime tot castra, tot pagi, tot uille conflagrate, minime innumerabilis multitudo hominum et pecudum fuisset abducta. Nec silentio praetereundum esse puto recentem octo ruralium ex Pharensibus nautarum prius cum mioparone, deinde cum duabus biremibus mioparoni uehementer laboranti suppetias ferentium circa littus Appulum atrocem pugnam,
Atrox nauales praelium.
quando quidem aedita prius magna Turcarum caede (nam quadraginta desiderati, duplo plures Turcis ipsis refferentibus
ante Deum nobis uia curritur una,
Imbellis Puer, et deuictus cernitur infans.
dimittunt uiscera plagas,
sit fons, et uiuus abundat
astriferi sublimis regia Coeli
nec lingua sonabat.
manantes ore loquelas.
occurrit, dubiisque haec mentibus infert.
tulit extra compita prensa,
uia non coecas multo tenet obiice fossas?
Chara uiro cuidam fuerant duo pignora nati,
oleo flammae, uigilent ardore lucernae,
portis effundit apertis,
Quippe uirum insimulant, se demolita daturum
feruidus excipit ictus,
pręliis haud paruam operam nauauii.
ex
labyrinto euolueres: haec maxime pugnant inter se: perpetuus
dictator, quum nihil minus cogitares, renunciatus es: quod omnes ordines et
magistratus ratum habuerunt, et ipse (licet dissimularis) approbasti. deinde
contendis cędendum fuisse de iure alieno, quasi uero iniuste possideres ea
quae partim efflagitare tui labores uidebantur, partim consensus omnium in
te collocauerat propter liberatam, ut affirmas, a seruitute ciuitatem
dum hos audit, alios aduocat, alios
dimittit, nec ocium a laboribus nec intermissionem potest a curis impetrare.
Quantum aestuasse dicitur Herculis et Thesei descensu maxime ob pertractum
Cerberum? quam ingentibus deinde machinis Heracleoticum ac reliquos hiatus
obstruxerit? Sępe uidimus terra sternutante pallescentem trepidantemque
necubi per testudines triplicibus cameris fornicatas forte dehiscentes radii
solares irrumperent. Idcirco
Sardiniae, Corsicę, Hispaniarum
expugnauerat Pęnos, domuerat Numidas, dominabatur Illyriis, Epirotis,
Aetolis, Macedonibus ac uniuerso nomini Graecorum: tenebat minorem Asiam,
Liciam, Pamphiliam, Ciliciam atque Syriam. Deinde Cn. Pompeio duce
Bithinios, Paphlagones, Cappadocas metu potentissimi regis
liberauerat: tum uictor perlustrarat Iberos, Albanos, utramque Armeniam,
Scythas, Bastarnas, Iudęos, Assyrios, Cretam insulam,
eo die, quo est pugnatum, qui fuit vigesimus nonus dies mensis Augusti divo Ioanni Baptistae decollato sacer, ex sententia eorum, quos paulo ante nominavimus, ita extruere placuit, ut, quanto latius extendi posset, extenderetur, in quo illud est potissimum spectatum, ne ab hoste circumveniremur. Deinde divisus est universus exercitus in duo agmina. In primo agmine duces belli erant nullo certo loco, sed ubi res postulasset, dextrum eius cornu banus Croatiae cum Ioanne Tahy, sinistrum, quod wayvodae Transsylvaniae, si adesse potuisset, designatum fuerat, Petrus Pereni curabat. Erant in hoc
longe a veritate recessit ille, qui militibus nostris levis armaturae, quos vero nomine huzarones appellat, eam culpam impingit, quod puellas reginales inhonestius habuerint et in earum soleis per ludibrium saltaverint. Caesar paucis diebus circa ea loca, ubi praelium fuit, commoratus omnibus deinde, quos praedatum dimiserat, ad se revocatis inde Budam versus movit, ad quam sextis aut septimis castris ripam Danubii legens cum pervenisset oppidis et villis obviis omnibus exustis, eam sine omni praesidio relictam reperit et combussit arce sola cum stabulo regio ac vivario ferarum servata.
ἀναρχίαμ exercitus esse. Nusquam audiuimus, aut legimus, in ulla ciuitate capta, tantam licentiam exercitus uictoris fuisse, ut tot diebus nullis Magistratibus regeretur, aut coerceretur.
Accepimus et ante Romam captam esse, primum a Gallis, deinde post multa secula a Gotthis: Verum multo grauius hoc tempore afflicta uidetur. Galli quomodo gesserint in urbis Romae expugnatione. Galli tantum in desertas aedes sęuierunt. Ciues partim in Capitolium se receperant, partim Veos profugerant, intenti in occasionem
officia tali tempore requirantur. Bona uulgi pars ridet Sardonium risum in aliena calamitate, et triumphat, quasi re bene gesta, a quorum opinione longissime uos abesse conuenit. Neque enim intelligunt, quid illi urbi debuerint, aut quid detrimenti ex eius interitu Respublica acceperit. Deinde cum in hoc misero casu uidentur etiam studia literarum in quoddam discrimen uenisse, uos quod bonos ciues decet, magis in hęc studia incumbite, quae si conseruauerimus, non desperandum est, quin urbs ipsa rursus in pristinum statum et dignitatem restitui possit.
principis Vestri, cuius prudentie et industrie non solum Majestas
regia, sed omnes a minimo usque ad maximum, qui obsidebantur, pro salutis et victoriae
tribuunt palmam. Majestas Regia predictum dominum Aloisium nouo donavit titulo, fecit eum
gubernatorem regni, deinde comitem de Marmarosio relictis apud eum beneficiis
ecclesiasticis, et thezaurariatu, que prius etiam a sua Majestate habuerat; modo ipse
dominus Aloisius missus est a Majestate regia Constantinopolim ad imperatorem Turchorum in
certis negotiis regni et regie
ad te scribo pro equo: sunt circiter dies 12 ex quo ueniens huc ad te scripsi, arbitratus te domi tue esse, hodie quum expectarem responsum Farkas Janus dixit a te litteras accepisse Tyrnauiae ex conuentu atque ibi te futurum aliquot dies. Optabam tecum esse, sed iussit rex se sequar in Bohemiam, deinde Spiram: cuius voluntate hic excuditur illa nostra oratiuncula, sed addita sunt quedam de Hungaria, ut tempus istud postulat, puto non ingrata tibi futura. Non manebo hic diutius quam ad diem Sabbati: si quem in promptu equum pro me habes, rogo quam primum mitte, oportet autem ualidum esse et
meo et patrono
omnibus commoditatibus et propectu iucundissimo atque iucundissimo longissimo abundante. Nunquam dixerim Leucam salubrem esse in tanta multitudine, habitaculis tam angustis. Velis nolis necesse est malum odorem contrahi ex multitudine ferculorum et variarum rerum mixtione. Deinde nulla quidem a prandio et a cena commoda expaciacio extra arcem, ubique clivis permolestis sese opponentibus. Quin igitur advolas cum optima uxore in regnum tui Pernessith, ubi semper mollis aura spirat, ubi tot, tam varia sunt odoramenta, ut languentem animum recreare possint. Hic florum
Itaque uos decet esse cautos in rebus uestris. Turchus instruit triremes octuaginta preter piraticas.
fuit in stipendiis nostri regis cum aliquot equitibus quidam Dalmata qui olim militabat apud regem Anglie. Nuper enim comoratus est in oppido
omnino iam transactum esse oportuit, quemadomodum ferebatur. Litterę mee, quas ad te per manus Christophori Milich factoris
rege Ludovico prius Joannes, postea Ferdinandus
fit rex Hungariae, ille favore et electione populi, hic partim
Litterae circiter septemdecim – in longitudinem 7 cm – sunt illegibiles.
50 Desideratur in longitudine 2 cm locus litterarum circiter quinque.
Ferdinando pacem non negat, sed ita: Ferdinandus prius libere in Hungariam
permittat, deinde Polono et Venetis sit amicus, postremo regi Christianissimo reddi curet. Ferunt
additum in responso illo [nescio?], quid et de pontifice Romano –
quae quidem nisi Ferdinandus faciat, bellum sibi paratum esse intelligat. Ferdinandus nihil iis
belli
quos certa fides iras auertere diuum,
suprascr. pro dudum
mortalia regna timore,
nec uellitur ille
uices, regem illicet omnis auebat.
datur, mihi paueris agnos",
tenuistis, te transferas, significesque qualem pecuniam et quantum tibi ipse
coniux
te tum regiis, tum multorum aliorum litteris, ad quos res alicujus ponderis perveniant, quotidie certiorem fieri non dubitem. More itaque solito salutem tibi a Deo Optimo Maximo et omnem optatum statum cum felicitate,annosque quam longissimos, verum quoad taedium non afferent, precabor. Meam deinde operam, studium ac servitutem propensissimo animo, dudum alioqui tibi addictam offero et commendo, quae quidem in hac parte omni libertate mihi charior est, quum illa uteris. Ea ut saepe uti non dedigneris, oro, obsecroque plus quam vehementer.
ac indefessum exstitisse propugnaculum. Venire itaque maturat cum ingenti exercitu et bombardarum apparatu, nec tamen, ut ab exploratoribus affertur, habet ultra quam centum quinquaginta millia equitum, janizariorum ad summum octo. Iter per Transalpinos instituit, Moldaviam prius subacturus, deinde in Transsylvaniam cogitat. Una omnium vox est, ibi personaliter hiematurum, utinam non cum maximo nostro malo. Dicitur etiam jam et sanzachatus ex his provinciis decrevisse, ac alteri duorum filiorum, quos secum in castris duxit, Transsylvaniam, Moldaviam alteri, alias demum aliis simili
Praesens calamitas mea aliaeque plures, quae praeterierunt, erunt tibi argumento. Sed quid tam multis querar. Projectum me ab avunculo meo, remque meam apud eum ultimo esse loco percepi. Causam tibi constare non dubito, quae nemini non constat, ipsius inprimis avunculi mei publica querimonia, deinde inprobando aemulorum malevolorumque studio, opera, officio; ita ut plus offuere mihi proximorum delationes, quam ejusce rei culpa, cujus quidem vehementer me etiam pudet; nec scio, qua ratione expurgem me, quum difficile sit, persuasiones tales e vulgi pectoribus exstirpare. At,
munus, quod V.S.M.tas mandaverat mihi ut illi proponerem, si res
optatum finem sortiretur.
[Que Solymannus Bassa responderit] Bassa pro se modeste respondit. Primum sciscitatus est
de sanitate V.re Sac.M., deinde inquit, se libenter velle tanto principi gratificari,
dummodo esset absque damno sui domini et sine detrimento sui honoris. Ad nomen
muneris subridens, non esse opus, inquit, sibi cuiusque pecunia, satis opum sibi esse
quesitum liberalitate
Joanni dederat. Persuasum est christianis omnibus, quod vester
Imperator Hungariam per se non retinebit: nemini autem illud iustius maioreque cum laude
atque securitate dabit, quam serenissimo domino meo, primo quia multo gloriosius est regna
donare quam eripere; deinde quod Regia Maiestas liberalitatem illius recognoscet annuis
muneribus, et fidelitate amicitiam atque pacem eternam prestabit. Adornavi hanc petitionem
pluribus verbis, ut prescriptum fuit in Instructionem. [Responsum Solymanny]
Post multa verba promisi ei nomine V.M.tis ea que mihi mandaverat, si negocium V.re M.
proficeret, rogavique plurimum, ut rebus V.M.tis faveret, re ipsa esset expecturus optimo
et liberalissimo principi se fuisse gratificatum.
Deinde reliquos duos bassas, Mechmet et Usrei, adii eisque peticionem V.M.tis ostendi,
illum modestum, hunc rusticum reperii. Ceterum quoniam uterque sine authoritate est,
postea neutrum adire volui, alioquin et superiores offenderentur, quod omnibus negociis
ab uno custodum, quem pecunia corrumperam, iussu bassarum servitorem fuisse captum et in secreto loco ab ipsis bassis interrogatum: cur venissem, quid haberem negocii, essem ne legatus, an explorator, et multa eiusmodi alia. Ipsum dixisse, se nihil prorsus scire, esse servitorem non consiliarium. Deinde iussise bassas, ut tormentis ab eo veritas extorqueretur. Graviter tortus est, et postremo capite truncatus. Quam iniuriam quum expostularem cum Rhustam Bassa, ipse in risum vertit: quid, inquit, facitis, quum apud vos multa millia occidantur, si tantopere pro uno homine
hominis in manu Dei est. Igitur mortuo regi Ludovico serenissimus rex meus expulit Hungariam Joannem, qui in illud regnum nullo iure irrepserat, tamdiuque tenuit integrum consensu totius gentis de more patrie coronatus, donec vires vestre non prevaluissent.
Deinde interrogavit de numero gentium: quis eas mitteret, an venirent cum voluntate V.re M.tis? Ego non potui negare, quin cum voluntate V.re M. venirent. Declaravi etiam numerum militum et unde mitterentur. Que omnia confessus est Jonus Beg, se Venetiis audisse. Addidi
distrahuntur in magnas dissensiones, ac saepe in acerbas inimicitias, apertaque certamina prodeunt, quoniam non eadem omnibus honesta sunt atque turpia, et eorum quilibet res omnes ad suam per- vtilitatem conatur. Huiusmodi causae primum
Caesarem et Pompeium et Crassum, deinde Augustum Anthonium et Lepidum coniunxerant, et funesta bella concitauerant: Nam de mediis amicitiis quae sine iudicio leuiter ineuntur non est habenda magna ratio: qua facilitate inchoatae sunt, eadem quoque exolescunt, ac saepe vnius iniucundi verbi perstrictione dirimuntur. Si igitur in
solum ventrem curarent, de recta quidem institutione viuendi nulla inter eos ratio extaret: sed postquam natura instigante, quae semper ad optima ocultis quibusdam igniculis hortatur, coeperunt habere congressus, miscere colloquia: coetus facere: coepere quoque paulatim etiam feros mores exuere, deinde aedificatis succaessu temporis domiciliis et vrbibus, quasi in vnum corpus coalescere. Tunc tenui quadam specie reipublicae, ac subeunte cura quo pacto et partis iucunde fruerentur, et ab externa iniuria tuti essent. Dicitur eos inuasisse cogitatio honesti simul ac vtilis, idque fuisse
ut etiam digniatem afferant et tranquillitatem. Illis vero convulsis et corruentibus, fit; ut omnium fortunae atque ornamenta domestica radicitus convellantur, eaque ruina praesens involvat. Fieri non potest, quin propter nimia studia rerum privatarum, primum animorum dissensiones oriantur, deinde simultates, postremo in apertas discordias et contentiones prorumpatur. Quibus de causis plerique opportuni finitimis ad iniuriam facti magnas coguntur adire calamitates: saepe fortunis et dignitate spoliati, ipsa quoque libertate evertuntur. nec ulla maior alia labes et pestis plurima regna
insinuaretur: malebat callidus Tyrannus cum gente bellicosa, triumphorum avida, clarissimisque cumulata victoriis pacem agere, quam periclitari fortunam, quam saepe fuerat expertus adversam. Sed postquam ab optimis studiis discessum est, omnisque ratio gubernandae Reipublicae commutata fuit, deinde ubi scelera libidinesque in optimates immigraverunt; versae sunt vices rerum, ac fortuna simul cum moribus (ut ille inquit) immutata est. Per occasionem aetatis imbecillae Regis nondum pubescentis et inexperti, sed alioqui innocentissimi; quidam, qui se dici optimates, et custodes,
atque periculis; tamen arbitratus sum, fore salubre vobis et frugiferum ad conservandum praesentem statum vestrae Reipublicae cognoscere; et quibus artibus Regnum illud adversus omnem vim externam, fortunaeque minas et impetus, per multas aetates firmum inconcussumque steterit et per quas deinde contaminationes brevi corruerit. Nihil tam erudire dicitur etiam viles et rudes animos ad vitandos errorum lapsus: nihil iis, qui rebus publicis praesident, ad retinenda pacis otia tam esse conducibile: nihil quemcunque civium ordinem ad vitam recte sapienterque delegendam aeque instruere;
ut sunt barbari, desipiunt: utinam sine malo nostro desipiant. Hic nolo diutius immorari, ne quidam exprobratam esse culpam sibi doleant, neve rem aliam agere videar. Quid autem alii sentiant, ipsi viderint: me certe optimis rationibus, non falsis opinionibus nixum, primum Christiana charitas, deinde multae non leves causae necessitudinis, quae mihi olim intercesserunt cum quibusdam vestri ordinis, impellunt, quo rebus vestris consultum esse velim. Neque praetermittendum est illud, quod apud plerosque magni momenti est, quorum mentes magnopere occupantur in ambitione et gloria rerum
pauci refrenare cupiditates, modumque rebus adhibere potuerunt: quia genus humanum proclivius est ad nequitiam: et authore Comico Poeta, deteriores licentia sumus. Quocirca Rex Spartanorum Theopompus, quum animadvertisset plerosque reges peccandi licentia factos improbiores, primum in flagitia, deinde in caedes prorupisse, ac eam ob rem alios eiectos, alios trucidatos a popularibus, ut ipse liberis diuturnius regnum relinqueret, diminuit potestatem regiam, creatis Ephoris, cuius magistratus erat ius intercedendi regiae impotentiae. Tum demum aequalibus se res habent, et is
periti medicinae tradunt) ipsis initiis sanari potest, sic immedicabilis est, quum invaserit in partes corporis intimas: tamdiu medullas et viscera populatur, donec totum corpus conficiat. Itidem morbus iste civilis, de quo sermonem instituimus, postquam inter cives inveteraverit, nullis deinde remediis expugnabitur, nec ante conquiescet, quam omnem Reipublicae flatum evertat: eo quidem nondum invalescente, ac mox de sedibus animorum et conversatione publica sublato atque depulso; nihil est, quod posthac quieti metuatur, praeter externam violentiam fatique necessitatem: contra quam
Romam uel Compostellam uenerint.
DE INCANTATIONE TVRcarum contra fugientes.
HAbent quoddam genus incantationis, quo inuitos retrahunt. Nomen serui in schedula scriptum suspenditur in tabernaculo uel domicilio serui, deinde diris uerbis et deuotionibus illius caput impetunt, deinde fit ui daemoniaca, ut fugiens putet sibi in itinere uel leones uel dracones incurrere, uel mare uel flumina
DE INCANTATIONE TVRcarum contra fugientes.
HAbent quoddam genus incantationis, quo inuitos retrahunt. Nomen serui in schedula scriptum suspenditur in tabernaculo uel domicilio serui, deinde diris uerbis et deuotionibus illius caput impetunt, deinde fit ui daemoniaca, ut fugiens putet sibi in itinere uel leones uel dracones incurrere, uel mare uel flumina
pedes sequitur.
DE TRIBVTIS CHRIstianorum.
QVartas omnium fructuum dant Christiani: istiusmodique quartatio non solum ex prouentibus agrorum et pecorum colligitur, sed etiam mechanici de suo quaestu quartas dependunt. Deinde est et aliud onus
imagines uidi, praeter haec uerba inscripta Arabica lingua uidelicet, LA ILLAH ILELLAH MEHEMMET IRESVL ALLAH TANRE BIR PEGAMBER HACH: id est, non est Deus nisi unus, Mehemmet autem propheta eius, Creator unus, er prophetae aequales. Vel haec, FILA GALIB ILELLAH, id est, non est fortis sicut Deus. Deinde conspicitur magna abundantia lampadum ardentium oleo, totum templum dealbatum, pauimentum storeis stratum, ac desuper tapetis ornatum. Circa templum turris mirae altitudinis, quam eorum sacerdos tempore orationis ascendens, uoce alta, digitis in aures insertis, haec uerba ter repetit ALLAH
desuper tapetis ornatum. Circa templum turris mirae altitudinis, quam eorum sacerdos tempore orationis ascendens, uoce alta, digitis in aures insertis, haec uerba ter repetit ALLAH HECHBER, id est, Deus uerus unus. Audito clamore conueniunt in templum nobiles et ociosi, tantum deuotioni astricti. Deinde praedictus Sacerdos descendens orat cum illis, idque ex officio facere debet quinquies inter diem et noctem. Quicunque uero ueniunt ad orationem, debent
descendens orat cum illis, idque ex officio facere debet quinquies inter diem et noctem. Quicunque uero ueniunt ad orationem, debent
annis, at non semper eundem, sed si (uidelicet hoc anno) ieiunauerint Ianuarium, sequenti Februarium, pergentes serie, ita ut duodecim annorum decursu, unum et duodecim
conuocatis amicis ad conuiuium, quibus satis delicata parantur fercula, ex omni genere carnium, quo ipsis uesci licet, et passim (ut apud ditiores) bos caeditur, in hunc excoriatum et exenteratum includunt ouem, in qua gallinam, et in illa ouum, quae integre assantur ad splendorem illius diei. Deinde inter epulas tempusque coenae adducitur puer circuncidendus, cuius (medicus illius artis) glandem retegit, et replicatam pellem forpiculis apprehendis: deinde quo metum adimat puero, ait se in proximum
diem circuncisionem peracturum, atque ita discedit: mox simulans,
in hunc excoriatum et exenteratum includunt ouem, in qua gallinam, et in illa ouum, quae integre assantur ad splendorem illius diei. Deinde inter epulas tempusque coenae adducitur puer circuncidendus, cuius (medicus illius artis) glandem retegit, et replicatam pellem forpiculis apprehendis: deinde quo metum adimat puero, ait se in proximum
diem circuncisionem peracturum, atque ita discedit: mox simulans, quasi omissum aliquid esset, quod ad praeparationem attinet, ex improuiso praepucium abscindit, uulneri parum salis, et mali cotonei apponens, iam uocabitur
DE VICTIMIS eorum.
IMmolant etiam uictimas, sed plerumque uotiuas CHORBAN tam Turcica quam Arabica linguis uocatas, in morbo enim aut periculo ouem uel bouem pro cuiusque opulentia in certis locis se sacrificaturos promittunt, uoti deinde uictima non comburitur in holocaustum, ut Iudaeis
mos est, sed mactato animali, cutis, caput, pedes, et quarta pars carnis sacerdoti praebetur, altera deinde pars datur pauperibus, tertia uicinis. Caeteras reliquias ipsi uictimatores sibi, et comitibus parant ad
in morbo enim aut periculo ouem uel bouem pro cuiusque opulentia in certis locis se sacrificaturos promittunt, uoti deinde uictima non comburitur in holocaustum, ut Iudaeis
mos est, sed mactato animali, cutis, caput, pedes, et quarta pars carnis sacerdoti praebetur, altera deinde pars datur pauperibus, tertia uicinis. Caeteras reliquias ipsi uictimatores sibi, et comitibus parant ad uescendum, neque tenentur uoto, si e morbo uel periculo erepti non fuerint.
finitur et stipendium: et sunt omnes filij Turcarum. Tales utuntur longiori hasta, framea, pileos habent rubros, uel alterius coloris ex panno, cum quatuor angulis corniculatis, TACHIA dictis, et differunt a IENICERIS et SOLACHLARIS uestitu atque armatura: tales perfodiunt hostium equos in bello. Deinde aliud genus peditum ex VValahia sectae Graecorum, VOINICHLAR uocati, hi nihil habent stipendij a turca, quam quod immunes sunt a tributi solutione, et decimis: Tales tenentur ociosos equos Regis Turcarum proprijs sumptibus alendo, curamque illorum gerendo, ducere tempore belli.
duo usurpans tentoria, cognomento SATORLAR, cum hodie alterum pro eo tenditur, alterum ad proximam mansionem figitur, ut ibi postero die recipiatur. Magnitudo tabernaculi tanta est, ut procul uisentibus urbs uideatur: in proximo castrametantur Principes, et ambiunt Regis sui tabernaculum: deinde Equites, qui uel singuli, uel terni tentorium habent: Etiam pedites habent propria tabernacula, id enim ex disciplina habent, ne quis sub dio cubet. Ituro exercitui stratores uiam faciunt, hinc inde collocantes aceruos lapidum, uel strues lignorum, ad indicium uiae, adeo ut ne in tenebris
se media nocte, et usque meridiem, sequentis diei in agmine sunt. Inter equitandum Rex in medio duorum BASSALARVM cum illo colloquentes incedunt, quos praecedunt aliquot IENITSERORVM ordinis milites,
cum maximo milite, equitum et peditum, et diuersas conditionis hominum, alij habentes stipendia, alij quaestus gratia et lucri, masculi tantum, nullas secum ducentes mulieres.
DE VICTVRA ANImalium.
DEinde sequitur multitudo Camelorum, mulorum, equorum (
uictum necessaria.
DE POTV ILLORVM.
TRiplex illis potus: Primus ex sucaro, ab illis SECHER uocato, aut melle diluto aqua, TSERBTH appellatur is potus. Secundus ex uuis passis detractis racinis in aqua decoctis, additur deinde aqua rosacea, et ali quantulum ueri mellis, et hic potus HOSSAPH uocatur, et uenditur ubique locorum in Turcia, est.
quod ex musto factum, speciem mellis prae se fert gustu et uisu, deluitur enim aqua, et datur seruis ad bibendum.
DE MODO SEDENDI ET comedendi.
CVm manducandum est, subijciunt storeas HACTSER uocatas, deinde insternunt tapetia, aut puluinaria. Alij in nuda humo discumbunt, mensa illorum TSOPHRA dicta, ex corio fit, et explicatur, et contrahitur, ut marsupium. Non assident nostrorum more, nec discumbunt ueterum ritu, ut cubito innitantur, sed decussatim pedibus inter se complicatis more sartorum,
religio, a nefandissima illa Barbarorum superstitione. Quare humanissime lector, meum conatum oro boni considas, si quid ex hac (uera quidem, sed incomposita) mea foetura uoluptatis aut iucunditatis hauries. Nam sancte deierare possum, nudam ueritatem me sectatum esse, nullo Turcicarum rerum scriptore inspecto. Iudicium ueritatis committo peritis linguae et nationis, deinde illis, qui diligentius euoluerint, quae de ritu et moribus huius gentis in lucem sunt aedita.
IN VETERI VANGIONVM VORMATIA EXCVDEBAT GREGORIVS COMIANDER, ANNO M. D. XLV.
|
911. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph | Section]
standardization- note the passage in Turkish language (TR; cf. http://www.loc.gov/standards/iso639-2/)
Rex in Regem Hungariae suffragio omnium ordinum Regni enuntiatus esset, Ferdinandique exercitu regia Budensi pulsus ac ad oppidum Zina [W: Zyna] profligatus esset, vocatus sum a Rege ex monasterio Laad ut res quasdam suas pretiosas mihi ad asservandum daret, quas recipere recusavi; deinde Rex Joannes desertus a suis in Poloniam profectus est; ultro in Poloniam usque eum secutus, terque ex Polonia iter pedibus causa Regis in Hungariam confeci, Regis inopiam ex liberalitate Dominorum Hungariae sustentans, adeoque ex Dominis Hungariae, inter quos primi nominis viri erant Jacobus
Paphlagonias
uagos, buxo undantemque Cytoron,
Correxi ex Cytheron
nos vidisse contigit, quum navium libuit rectoribus redire in justum
alveum, haec sunt: Kewzeg arx familiae Orbasziorum in dextra Danubii, prorsus
diruta et destituta, sitaque olim in amoeno loco, cui adjacebat claustrum Pauli
Heremitae. Deinde oppida nominata Veresmarth et Lazkó. Mox Dravi fluminis
ostium, a quo Valcó comitatus sumit initium, et Baroniensis desinit. Post arcem
Erdewd, de qua supra, nullo honore habitata, in sinistra oppidum est Pathay,
Bajá castellum
longe inspeximus. Nec refert de ruinis, excidioque, ut putamus, dicere, quia
cuncta ruinae, desolatio et solitudo habet. Hoc tantum adjiciendum duxi, quod
Tibiscus amnis ex Carpato monte per comitatum primo Maromarusianum fluens,
deinde per Cumanorum campos in superiore Pannonia sitos lapsus, Titulii alluit
promontorium, quod habet in dextro latere. Inde paulo ultra cursu provectus et
in paludes sparsus, uno tandem ostio, Zalonkemeno opposito in Danubium cadit.
infra
Alutae ostium e Transalpina ab Transsylvania venientis Danubium ingreditur.
Izcarem autem Ciabrum esse non difficili conjectura assequutus sum. Primum quod
juxta positionem in Ptolomaeo hujus fluminis aliud flumen nullum est, deinde
quod moderni quoque incolae hunc ipsum amnem et
urbem Zophiam terminum ponunt inter Mysiam superiorem et inferiorem cum Thracia,
quemadmodum et Ptolemaeus libro
et impensae, magna mente illud
perfecit, facileque cum veteribus certare potest.
Caeterum Philippenses, ad quos divus Paulus apostolus scribit, hujus civitatis
erant incolae. In cujus campis pugnavit primum Julius Caesar cum Pompejo. Deinde
Augustus et Brutus cum Cassio; tantaque tumulorum per totos latissime campos
erectorum copia cernitur, in quamcumque partem oculos verteris, ut numero eos
comprehendere non facile possis. Nec dubium est vel praesentium indigenarum
et
multis aquis conspicuis in Vulturnum per Philippenses campos dirigit.
Per quos late initio dextra ora viae publicae sive Trajanae praefatorum montium
ima foecundando, exspatiatus, ad Philippopolim in eandem viam redit. Ibi deinde
inter urbem et suburbium accepto ponte ligneo versus Haemum ad sinistram
recedit, qua per majora ejus planitiei spatia egressus, et longe lateque
divagatus, denuo in memoratam viam majore jam sui et nomine et existimatione
verum majora recipit flumina, quam quae recipit inter montes. Duo
primum dextro latere, et utrumque e montibus Basilicis decurrentem, Ztaram
Richam, hoc est, antiquum flumen ad Philippopolim, et Ardam paulo infra
Hadrianopolim. Laevo deinde quinque: Topolnizam citra oppidum Tatar Pazarcik,
ultra Jadinam paulo post Cruzkam; inde Gergovam, mox Tonzam eodem fere loco sub
Hadrianopoli, quo Ardam. Ubi ponte etiam ligneo jungitur Tabaclar ab opificio
coriariorum Turcis
nostram offerimus, quandocunque
tulerit occasio. Ceterum quod ad fratrem suum attinet, diu iam de eo nihil intellexi. Neque, ut verum
fatear, nimis multam illius curam gessi; postquam
vidi obduratum in ea factione, quae, nisi resipuerit,
haud dubie primum sibi, deinde omnibus nobis aliis,
perniciem est extremam paritura. Et maxime miror,
quod idem dominus frater eius, homo prudentia summa et singulari, cum seditiosis habeat commercium;
ibique fortunae suae incrementa quaerit, ubi nemo nisi
Turca dominatur. Non ita mihi
litteras.
Accessi magnificum dominum Marcum Antonium de Musa, qui heri profectus est Veronam pro capitaneo. Salutem a dominatione vestra reverendissima accepit gratissimo animo, et inquisivit de fortuna et valetudine ejus copiose et studiose, deinde jussit, ut nomine peterem a dominatione vestra reverendissima opus ejus historiarum de rebus Hungaricis, promisitque se solum tantummodo visurum et lecturum, nemine participe facto; quare autem id optet, mihi non aperuit. Quod reliquum est, dominatio vestra reverendissima habet
habeat, quoniam occasiones talium rerum vix semel in centum annis occurrunt.
Equorum nunquam alias fuit major raritas ut nunc est, hoc est bonorum et nobilium, eo magis quod proclamata est in iis nostris confinibus generalis expeditio in Ungariam, licet ficte, ut deinde accepimus; accedit huc, quod zanzacchus iste Clisiensis et Hluinensis modernus epirota est natione, malus vicinus, qui non solum equos evehi prohibuit, sed et animalia et fruges, et omnia alia; tamen non desisto interrogare, ut mihi a dominatione vestra reverendissima commissum est.
elaborati, ut quidvis adhibitum in
iis multo expressius quam in ipsis speculis repraesentaretur: nec sane licet oratione
assequi veram effigiem eorum. Nam postquam essent perfecti, et hoc ordine dispositi, ut
primum locum haberet argenteus, secundum aureus, deinde rursus argenteus, postea aureus
positus esset, plane inenarrabilis spectaculi facies reddebatur: ut accedentes ad
contemplandum, non possent discedere, eo quod omnia splendore eorum illustrarentur,
et quod in contemplatione magna inesset
omnia abunde habet, cum sit et irrigua
undique regio, et ad magnam securitatem munita. Iordanus fluvius Nam
Iordanus, fluvius ille perennis, circumfluit ipsam, in se ab antiquo continentem non
minus arvorum quam sex millia myriadum. Deinde ex vicinia sexaginta myriades hominum in
ipsam pervenerunt, qui singuli possessionem centum iugerum agri sunt consecuti.
Iordani exundatio annua Fluvius autem, perinde ut Nilus, circa tempus
messis exundans, multum terrae
singuli possessionem centum iugerum agri sunt consecuti.
Iordani exundatio annua Fluvius autem, perinde ut Nilus, circa tempus
messis exundans, multum terrae irrigat, et circa regionem Ptolemaeorum in alium fluvium
illabitur, qui deinde in mare ingreditur. alii etiam qui vocantur Torrentes defluunt,
qui loca illa ad Gazam et regionem Asotiorum inundant. Ad haec naturalibus munimentis
circumdatur, cum ob angustias viarum et praecipitia ad fauces profundas,
asperitatesque
accurate traditis, hoc demonstravit et effecit, ut si quis tantum cogitet de
aliquo improbo facinore peragendo, nedum si id peregisset, sciret Deum id non latere:
sicque in tota lege sua Dei maiestatem et potentiam illustravit. Hoc initio ita facto,
demonstravit deinde, omnes alios homines, praeter Iudaeos, stulte multos statuere Deos,
et colere eos quibus ipsi sint multo praestantiores. Nam illos simulachra ex lapidibus
et lignis confecta, habere pro imaginibus eorum qui ipsis aliquid ad vitam utile
invenerint: atque
cohortatur ille qui dicit: Memoria recordator Domini, qui fecit in te
magna et mirabilia. Apparent enim illa magna et admiranda, cum recte considerantur: ut
primum ipsa corporis compages, nutrimenti dispensatio, et singulorum membrorum sua certa
figura: deinde, et multo magis, sensuum dispositio, et mentis vis atque agitatio
invisibilis: tum etiam eius velocitas ad quidvis agendum, et inventio artium in immensum
sese extendunt. idcirco iubet nos haec considerare, et meminisse, quod omnia iam
quae exoptata contigit, solet
elicere lachrimas. Hinc iussit illos in ordinem offerre et seponere volumina legis.
hocque facto, salutans excepit illos, et dixit: Rectum erat, viri pietate insignes, me
primum exhibere honorem illis ob quae vos accersivi huc: deinde vobis praebere dextram:
ideo illud prius feci. Hic autem dies in singulos annos per totam vitam meam erit
mihi solennis et magnus, quo vos ad me venistis. Et quia contigit ut ad me veniretis
tempore illo, quo ego navali adversus Antigonum
cum approbatione audito, dixit, Omnes praeclare respondere:
sed interrogato adhuc uno tantum, velle in praesens desistere, ut conversis ad laeticiam
et oblectationem liceat hilaribus esse: sequentibus vero sex diebus, velle etiam ex
reliquis aliquid addiscere. Deinde quaesivit ex proximo: 10 QUIS finis
esset fortitudinis? Ille respondit: Si quod in rebus arduis et periculosis fuerit recte
deliberatum et constitutum, id etiam ita pro animi sententia expediatur. Sed tibi, o
Rex, a Deo
inquit, Rex. Nam cum a Deo omnia
gubernentur, et recte hoc statuamus, hominem esse Dei creaturam: consentaneum est,
ut ii omnes sui sermonis vim et rectitudinem a Deo principaliter petant. Hic cum rex
innuisset, ipse desiit de his verba facere: ac deinde conversi sunt ad hilaritatem
convivii, quod ad vesperam demum est solutum.
Secundi diei convivium Postridie rursum eodem modo et ordine et
convivium erat apparatum, et singuli discumbebant: ibi Rex, cum visum esset
12 QUOMODO veritatem
diligere et colere posset? Ille respondit: Si primum statueris, magnum dedecus esse
omnibus hominibus, mentiri: multo vero magis, regibus: qui cum habeant potestatem agendi
quae velint, cur mentiantur? Deinde si hoc etiam consideraveris: Deum esse veritatis
amatorem.
Hoc etiam valde approbato, conversis oculis in sequentem, dixit ad eum:
13 QUAE esset doctrina, et qui fructus sapientiae? Ille respondit:
Quemadmodum
omnes, similiter studebunt agere. verum tu nihil
simulas, neque es rex personatus: sed praestas regem verum, ex gratia Dei, qui pro
tuorum morum pręstantia tibi imperium dignum contribuit. Haec omnia cum Rex cum magno
approbationis suae applausu accepisset, et deinde convivii hilaritatem in satis longum
tempus protraxisset, tandem iussit viros illos ducere cubitum. Quo facto, et finita hac
convivatione, apparabantur quae in sequentis diei convivium instruendum pertinerent.
Tertii diei
et reliqua conversatione, in benevolentia et reliquis vitae officiis
nihil ultra modum agant. Deus autem tibi, Rex, mentem ad optima diriget. Rex cum
applausu hoc accepto, et simul omnibus aliis nominatim collaudatis, idque etiam
facientibus aliis qui aderant, deinde convertuntur ad hilaritatem canentium.
Quinti diei convivium Sequenti die Rex similiter captata opportunitate,
interrogabat sequentem: 41 QUAE esset maxima negligentia? Ille ad hoc
respondit: Si
esse liber et
vacuus ab ira? Ad hoc dixit ille: Si primum consideraveris, quod cum omnium potestatem
habeas, si adiunxeris iram, mortem sis allaturus multis: id quod est inutile et triste,
si quis ex eo quod omnia in sua potestate habeat, multos vita privat: deinde si hoc
etiam perpenderis, cum omnes habeas subiectos, et nullum adversantem, non esse cur tibi
sit irascendum. Postremo, si et hoc expenderis, Deum totum mundum gubernare cum
mansuetudine, sine indignatione omni: huncque, Rex, tibi esse imitandum.
hospitales et faciles ad se excipiendum? Dixit ille: Si
te erga omnes ęqualem exhibueris, aut etiam inferiorem magis quam superiorem erga illos
apud quos peregrineris. Nam primum Deus ipse in universum, quod se humiliat, acceptat ex
sua natura. Deinde etiam homines ipsi demissos humanitate prosequuntur.
Suffragatus huic, alium interrogabat: 49 QUOMODO extruere posset, quae
sint futura diuturna? Ad hoc dixit ille: Si magna et honorifica perfeceris opera, ut
contemplantes
et in tota vita
degenda veritatem colere. nam ex hoc maximum gaudium, et tranquillitas animi maxima tibi
contingent Rex. Spes etiam in Deo praeclara continget tibi, pie administranti
regnum. His auditis, omnes exclamarunt cum applausu magno. deinde rex laeticia repletus
ad propinandum est versus.
Sexti diei convivium Sequenti autem die apparato convivio, series eadem,
quę ante, erat discumbentium. ibi Rex data opportunitate, reliquos interrogare cępit, ac
convivio, series eadem,
quę ante, erat discumbentium. ibi Rex data opportunitate, reliquos interrogare cępit, ac
ad primum dixit: 51 QUOMODO quis vitaverit, ut non in superbiam incidat?
Ille dixit: Si primum aequalitatem servaverit: deinde ubique sibi subiecerit, quod ipse
homo praesit hominibus: tertio, si cogitaverit, Deum deprimere superbos, et exaltare
humiles.
Commendato eo, sequentem interrogabat: 52 QUIBUS sit utendum
consiliariis? Illis,
Illi autem rem aggressi, singula ex collationibus ad consonantiam
elaborabant: et quod ita consonum et elaboratum erat, ut dignum esset descriptione, a
Demetrio scripto excipiebatur. Ac quidem quotidie ad nonam usque horam in tali studio
congregati erant: deinde discedebant ad curandum corpus, quibus omnia large
suppeditabantur quae cupiebant, et praeter haec quotidie de illis quae regi apparabantur
et his Dorotheus ex mandato regio subministrabat. Atque etiam quotidie bene mane
veniebat in aulam, et salutato Rege
historia versarentur, fabulosa
figmenta receperunt: quandoquidem apud omnes homines, tum communiter de locis, tum
proprie de urbibus, monumenta quaedam servabantur huiusmodi, quas dixi, rerum,
auditione perceptarum: quas filii a patribus acceptas suis deinde posteris ut
traderent, elaborarunt. quod siqui litteris eas consignare vellent, ab his ut ita
plane exponerentur quo modo de veteribus acceperant, dignum putabant. quapropter
illos viros, ut locorum descriptiones fabulosis additamentis variarent,
Mytilenaeis aggressus scribere, narrationem prius
quam universam absolveret, ad Lacedaemoniorum res gestas divertit: quibus nondum
imposito fine, Plataeensium obsidionem commemorat: eamque mox imperfectam dimittens,
Mytilenensis belli mentionem infert. deinde sermonem eo convertit, ut, quemadmodum
Corcyrae seditione facta, alii Lacedaemonios, alii Athenienses accersiverint,
exponat. neque vero perficit hanc partem; sed omittens inchoatam, de Atheniensium
priori expeditione in Siciliam pauca narrat.
tam sociorum in eam mentem adducti, quam metu ne nimium crescerent vires
Atheniensium, quorum dicioni iam subiectam Graeciae maiorem partem viderent.
Athenienses enim ad eas res quae incrementum illis attulerunt, huiusmodi ratio
perduxit. Deinde ea quae a Persico bello ad Peloponnesiacum civitas gessit, per
capita subiungit, idque cursim, usque eo, ut ea paucioribus quam quingentis versibus
comprehendat. Rursus, cum illa rebus Corcyraeis anteire, neque ab illis, sed ab his
manasse
utrosque, dum res agerentur, nec minus apud Peloponnenses ob exsilium meum, versatus
essem; factum est ut aliquid ego peritius, quam ipsi, potuerim in otio cognoscere.
Dissensionem igitur post decem annos exortam, et foederum perturbationem, et quae
deinde in bello consecuta sunt, explicabo. Praeterea et in ea parte ubi
amplificationibus res persequitur, minus illum esse MG: In capitum tractatione non satis accuratus
est.
In
quod nimirum is custodia civitatem contineret, ac, quantum quidem
posset, quietam conservaret, ita tamen, ut frequenter equites aliquot emitteret, qui
hostium emissarios ab agris qui vicini urbi erant, prohiberent, nequid ipsis agris
damni inferretur; deinde brevem quandam pugnam ab Atheniensium equitum turma, una cum
Thessalis, in Phrygiis ait esse commissam cum Boeotorum equitibus: in quo conflictu
Athenienses et Thessalos nihilo fuisse inferiores, quoad gravis armaturae militibus
subsidio Boeotis
quod perinde est
ac si Latine dicas: Ea igitur quae urbium erant, tumultuabantur . quod multo sane
melius erat hoc modo:
suspectus . In his rursus illud
incertum est, cui vocabulum
per leges latas ob
utilitatem, sed contra leges ab avaritiam fiebant . Sententia vero est huiusmodi:
Neque vero ad utilitates legibus constitutas societatum fiebant coitiones; sed eo, ut
quisque aliquid contra legum praescriptum posset adipisci. Deinde ait:
poenas ab eo sumebat, quod fidentem minimeque sibi caventem insidiis circumvenisset:
ac propterea etiam prudentiae opinionem consequebatur, quod suam animo securitatem
providisset, quodque adversarium per dolum vicisset. Deinde ita ait:
omnes etiam soloecismos, qui vel in numeris, vel in casibus admittuntur, figuras
dicendi vocet. Nam cum praeposuisset,
arbitramur, ut ostendamus, vel iure penes nos, qui Medum eiecerimus, imperium esse,
vel nulla iniuria nos lacessitos nunc ad bellum exire . Haec oratio confitentis est
bellum innocentibus illatum; cum de neutro istorum rationem reddere velit. His deinde
addit:
idem est
ac si dicat: Vos quidem, cum certo sciatis iniuria vos affici, necessitatem perferte,
ac cedite. nos contra, cum non ignoremus iniuriam nos inferre imbecillitati vestrae,
per vim erimus superiores. Haec enim utrique nostrum possunt evenire. Deinde caussam
huius afferre volens, addit:
οὗτοι
δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσι
τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι
exstitisset, in eum conferebant. praeterea non hac
dicendi figura, quae reprehensionem habet; sed illa, qua deprecatio continetur,
utendum erat. non enim multitudinis lacessere atque irritare iracundiam, sed placare
ac mitigare, oratoris est munus. Deinde adiungit his sententiam quandam, veram illam
quidem, graviterque prolatam, sed praesenti tempori minime utilem:
omnibus
conveniant: sed, quemadmodum initio quoque dicebam, quae sua esset de Periclis
virtutibus sententia, ostendere cupiens Thucydides, hanc illi intempestivam orationem
affingit. Oportebat autem ipsum prius, quid de hoc viro sentiret, declarare; deinde
vero eidem in periculo versanti orationem, qua iracundiam deprecaretur, humilem
adiungere. Hoc sane facere decebat eum historicum, qui veritatem imitari vellet. illa
vero permolesta sunt, quae puerilia dictionis ornamenta, et nomina
quidem calamitatum partem maximam
praeter opinionem, praeterque expectationem subibant; ac hortaretur ut fortiter atque
ita ea mala ferrent ne civitatis dignitatem labefactarent; ac, rerum privatarum
dolore deposito, de communi salute essent solliciti; deinde oratione percurrens,
illos, cum tam firmum in mari imperium tenerent, neque a Persarum rege, neque a
Lacedaemoniis, neque ab ullo praeterea hominum genere, regno spoliari posse; quarum
rerum fides non praesens, sed futura erat; non in providentia,
nolle succumbere, neque nostram delere dignitatem. Nam qui per ignaviam, gloriae,
quam obtinet, desertor est, is non immerito ab omnibus reprehensione dignus
iudicatur; is vero malevolentia, qui temere gloriam, ad se non pertinentem, appetit .
Deinde illa addit, quae Atheniensium animos ad maiorum fastum excitent:
utraque faciunt inferiores) et ob id Syracusas vult damno
affici, ut nos modestiores fiamus; ac superesse, ut tutius degat; is non ea quae in
humana sunt potestate, sperat. non enim possunt homines et desiderium et fortunam in
suo arbitrio habere . Deinde, quae in extrema oratione sunt collocata:
est 28. dies eiusdem mensis.
Gaudebam non minimo gaudio, quod Vestra Reverendissima et amplissima Celsitudo valeat:
secundo arbitrabar, me aliquas accepturum esse litteras. Sed miser ego spe frustratus,
tamen adhuc spero in paucis diebus. Laborabam deinde ex corpore fere per decem
hebdomadas. Quod autem Vestra Illustrissima et Reverendissima dominatio scripsit
domino Casparo doctori, et animi mei institutori, ut mei curam habeant, id certe quantum
ab eis possibile fuit, diligentem
et incolas praeter paucos in arcibus inclusos in
servitium abduxit. Corcyrae portus, et litora, ac vicos, quamvis non impune vexavit.
Triremium nostrarum Barbadicam Jadertinam, et Tronam vix elapso Chersano Nicolao
Drasio dum hostilem explorarent classem deinde etiam tres onerarias naves cum
militibus, et armamentis oppressit. In Epiro Alchinium, quod ab exercitu necquicquam
oppugnabatur per deditionem a Sarra Martinengo servari non posse praevidente recepit.
Antibarim quoque nullis prorsus vexatam armis
deferendum suae matri. Cognitis in
civitate iis iis Z: his D , quae in
Blattensi rure ab hostibus gesta fuerant fuerant hostibus Z: fuerant inter nos luctus deinde etiam tumultus exoritur.
Universi enim rurales, sub praetextu invisendi suos, et colligendi, si quae
superfuerant hostibus D [hostibus] abire decreverunt. Fuit quidam ex
ordine clericali, qui tanquam praesagiens aliquid novi
Ex ea Pater
Vincentius Theologiae Magister insignis ex ordine Praedicatorum fuit Archidiacono
amicissimus, et jure sanguinis quarto gradu conjunctus, propter cujus benevolentiam
Rosenei domi suae primo Jacobum, quem mors decennem immatura praeripuit, deinde hunc
Antonium utrumque Marci filium utroque parente orbatum educaverunt literis, et moribus
imbuendum educaverunt litteris, et
moribus imbuendum Z: educaverunt, literis et moribus imbuendum
halitu
semimortuus. Nihilo minus postridie vix audita est vox hostes adesse, et ad primam
acclamationem inter primos ex urbe elapsus non ante moderavit cursum, quam superatis
montibus se reperit procul a Civitate 15 millia passuum. Apparati sacris deinde
corpora curavimus. Vincentius Roseneus fratri retulit, quae audierat a Cervino Bona.
Ille suspicatus dolo semina terrorum seri succensus quodam calore iracundiae plura
animo volvebat, cum in aula praetoria sensit esse de annona
pugnatorum paucitatem, tum etiam propter murorum debilitatem. Illico jussu
Archidiaconi prepravljeno iz
Archidiaconus lembus exoneratus sub oculis Praetoris scissa rimula
immersus fuit; Deinde omnem multitudinem virorum ipsemet conscripsit, et numeravit, et
inventi sunt circiter ducenti, et quadraginta
hostiolum portae marinae cum duobus tantum Jacobo *** Jacobo *** et Marino Z: Jacobo scilicet, et Marino
D et Marino suis intimis, et avectus celoce Perastina in habitu vili
nautico primo Pharum deinde Jadram, et tandem Venetias, sive Ferariam pervenit. Nos
invicem cohortati alter alterum, et in bonam spem evecti foramen turris Praetoriae
extruximus. Vigiliis dispositis totam urbem circum circa *** circum
diebus ante bellum motum Raphael Gabrielius a Petro Bragadeno loci rectore
optimo missus in legationem Venetiis reportaverat numerum non parvum sclopetorum
lancearum, arcuum, sagittarum, et sex colombrinas aeneas emittentes pilas ferreas
librarum duodecim. Deinde post bellum jam motum Philippus Roseneus, et ipse orator
missus attulerat quatuor petrerias, et duas colombrinas et triginta archibusonorum, et
pulveris bombardici copiam, et multa alia tela. Erant et et
sapientum aperiantur
quodque ipsi D ipsi responderunt se ab illis
civibus hostium loco haberi, neque admitti intra maenia [ad] scriba ipse delevit in urbem jam a multo tempore.
Deinde quaesivit an Triremes Venetae fuerint sub eo oppido a quindecim diebus citra,
qui responderunt fuisse. Subjunxit ille praesidium fuit dimissum dimissum Z: admissum D , verumtamen majores, et
dedere. Nos primo
conjecturis id quod erat conjectantes a praefecto classis Turcicae
nostrorum hominum nunquam defuit locus ad
amplissimas dignitates honoris et fortunarum. Postea quum in virum evasisses, et
viderere tractandis maioribus negotiis idoneus, multas et varias, et nobiles
legationes, primum sub Joanne Rege, deinde sub Caesaribus Ferdinando et
Maximiliano fideliter, prudenter, dextere, servata semper Principum auctoritate,
obiisti. Quamobrem tibi externo, nec petenti, nec ambienti, merito quidem
virtutis et industriae ultro donata sunt
matre vero Margarita Statilia Michaelis Statilii
etiamsi varia exemplaria versionum Sacrarum literarum conquisierunt, eaque inter se accurate contulerunt, indeque sua Hexapla confecerunt: tamen revera sacro textui, suis illis mythologiarum transfigurationibus, sublato literali sensu, prorsus novam faciem aut larvam induxerunt.
Secuta deinde est aetas Hebreae linguae prorsus ignara, ut parum efficere in hoc genere potuerit. Quin potius studio declamitandi, ac dulcedine suarum cogitationum et inventionum, Theologi ad sua potius commenta deflexerunt, quam ut vel Sacras literas, vel earum nativum sensum explicarent.
ut tanto magis sacer Codex tum teratur, tum etiam intelligatur.
¶ Prima igitur et prolixissima eius pars continebit singularum Scripturae vocum, et phrasium ex illis ortarum, explicationem, Alphabetico ordine digestam: ita ut primum maxime propria nativaque earum significatio, deinde autem figuratae explicentur: ea tamen serie, ut quanto quaeque significatio nativae magis propinqua est, tanto prius exponatur: quanto autem magis figurata est, tanto posterius: praesertim vero eae, in quibus tropi conduplicantur. Postremo autem loco, significationes obscuriores, ex una
nec Paulus ac Barnabas in Actis. Dicetur de huius vocis phrasibus etiam in aliis vocabulis, quae ei adiungi solent.
ADVENTUS, et Advenio, nota vox est. Celebratur autem loquutio Adventus Domini, qui duplex potissimum est. Primum, cum venit in carnem ad redimendum genus humanum: Deinde, cum in fine mundi veniet ad iudicandum homines. Possis et tertium adventum eius dicere, cum singulos convertit, et in corda eorum venit.
AEDIFICARE, Hebraeis
7. potissimum de dono Spiritus sancti interpretetur. Ex hac metaphora dicit Dominus in Ioele, se effusurum de Spiritu suo super omnem carnem: donum spiritus, pluviae aquisque comparans. Ezech. 36 est plenior metaphora aut similitudo, cum inquit: Effundam super vos aquas mundas, et mundabimini. Deinde ponuntur Aquae pro adversitatibus
et calamitatibus, magnisque periculis: ut Psal. 18, Et assumpsit me ex aquis multis. et Psalm. 69, Servame Domine, quoniam aquae venerunt usque ad
Esa. 15 Levit. 19. Ier. 4 sicut et Capitis. Contra apud Romanos olim, barba et coma promissa luctus ac moeroris indicium erat. Sic sane et de Mephiboset 2, Sam. 19 legitur, quod intermissa rasione barbae, et lotione vestium ac corporis, testatus sit suum dolorem de exilio Davidis Deinde et ignominiam significabat Sic enim Hanum rex Amon 2. Sam. 10 praecepit, dimidiam barbam legatorum Davidis radi. Sic et Paulus radit barbam, et tondet comam, veluti in signum doloris ac poenitentiae, et reddendi Voti tum in Cenchraeis tum Ierosolymae.
BARBARUS, primum perinde
BARBARUS, primum perinde in Sacris literis ut et in prophanis, peregrinum significat: Credo ficticium esse vocabulum, a soni peregrinae nobisque ignotae linguae inconcinnitate: cuius pronunciationem, etiamsi per se elegantissima esset, moleste accipimus, tamquam inconditum quid ac rude sonans Deinde significat peregrini sermonis hominem. sic Ovidius dicit, se esse Getis barbarum et Paulus 1. Cor 14 dicit, eum qui nostram precationem publice clareque factam non intelligit, esse nobis barbarum et nos vicissim ei. Sic Psal. 114. dicitur. In exitu Israel de Aegypto, et
nostram precationem publice clareque factam non intelligit, esse nobis barbarum et nos vicissim ei. Sic Psal. 114. dicitur. In exitu Israel de Aegypto, et domus Iacob de populo barbaro. Tertio barbarus incultum, agrestrem et ferum hominem significat. Hac ratione primum Graeci, deinde et Romani, omnes alias gentes barbaras, id est, incultas vocarunt. Sic et hodie Itali alias gentes prae se ut barbaras, id est, minus cultas ac humanas, et minus ingeniosas contemnunt.
BASAN, fuit et regio quae Gigantum dicta est, Deut. 3. et civitas regni Og, ibidem et denique
hanc vocem cum dicit, beatiorem fore caelibem. Item Dominus, cum dicit. Beatae erunt steriles: scilicet, commodius in eo statu habebunt, non dolentes aliorum praeter suam calamitatem. Sic Psal. 136, Beatus qui retribuet tibi retributionem, et allidet parvulos tuos.
Deinde, Beatitudo aliquando pro iustificatione ac reconciliatione accipitur: quod illi demum felices sunt; qui Deo propitio fruuntur. Psal. 32, et Rom. 4 Tertio tribuitur a Christo Matt. 5, et Luc. 6, ingens beatitudo illis, qui varias cruces, labores ac dolores propter
tametsi etiam plures specialiores istis subdivisis reperiri queant. Diligentissime autem duo illa hic expendantur et observentur: de quibus forte postea aliquid in voce VOLUNTAS addam. Nunc aliorum quoque de hisce vocabulis sententiam adscribam, ac primum quidem ex novo Testamento haustam, deinde ex veteri, ubi simul etiam ipsae originales voces Graeca et Hebraea explicabuntur: tametsi non ita perspicue hasce duas significationes distinguant ac explicent. Sentit igitur Hieronymus,
vero loco Lucae, In hominibus bona voluntas: non incommode possis intelligere hominum propensam voluntatem, quam angeli eis in agnoscendo et accipiendo hoc tanto bono imprecantur, et divinitus dandam esse praedicunt. Primum enim indicatur, Dei gloriam restitui per illam filii incarnationem. Deinde, hominibus pacem a Deo contingere, postremo vicissim ipsorum bona voluntas seu fides, erga tantum thesaurum divinitus oblatum requiritur, aut etiam hominum acquiescentia in eo ac fruitio denunciatur. Iam audiamus explicationem cuiusdam Hebraeae linguae probe gnari, ex veteri Testamento
Sic Esaiae 55, invitat Deus omnes sitientes, ad fruendum aqua spirituali. Eodem modo et Esaiae 65. dicit Dominus: Servi mei comedent, et vos esurietis: servi mei bibent, et vos sitietis. Sic Prover. 5 et 9. 1. Corinth. 10, Bibere spiritualem potum. De hoc significato vide supra in AQUA. Deinde, per quandam catachresin rapere significat: ut Iob 5, Bibent sitientes divitias eius. Esaiae 37. Ego fodi, et bibi aquam: id est, quae oppugnavi, ea diripui. Tertio, valet aliquando idem quod percipere aut discere, sicut et Latini sua metaphora Imbibere utuntur: ut Iob 15, Bibere
scribitur. ut 2. Sam. 22. Psal. 28. et 97. Hoc fit, cum propterea (interpretante ipsomet Domino) ne visa aliqua specie eius, sibi idolon facerent: tum, quia humana mens non est illius maiestatis capax: tum denique, quia (sicut Dionysius interpretatur) ignota sit nobis Dei essentia. Deinde, dies caliginosa pro obscura, tristi ac infelici per metaphoram ponitur: quia tenebris nihil tristius, ut postea dicetur: et contra, luce nihil laetius, Zoph 1. et Ion. 2. Sic igitur Iob. cap. 3 maledicens diei qua natus erat, imprecatur eum esse caliginosum. Sic et
sanctus ista de sacrificio Christi sempiterno, eiusque virtute, non ita expressis verbis hoc Psalmo describat, propterea quia nondum hoc ferebat temporis illius ratio et conditio: tamen pulchre depingit hoc titulo sortem et conditionem matutini Christi, cum hinnulis suis in Iudaea circumeuntis. Deinde ingenium, furorem et rabiem hostium Christi, qui ipsum essent non aliter insectaturi et infestaturi, quam quomodo venatores solent matutinam cervam, vel canibus, vel cassibus, insidiis, sine fine eo usque insectari, donec illam comprehendant et interficiant. Et vide quam concinne ad mortem
ut 1. Reg. 16. Num coram Domino est Christus eius. 1. Reg 24 Propitius mihi Dominus, ne faciam hanc rem Christo meo. Item, Christus Domini est: id est unctus est rex a Domino constitutus. 2. Reg 1. Ego interfeci Christum Domini. Esaiae 45. Haec dicit Dominus Messiae suo Cyro. Sed deinde haec appellatio in specie promisso Salvatori tribuitur, 1 Reg. 2. Sublimabit cornu Christi sui. Item, Ambulabit coram Christo meo cunctis diebus. 2 Reg. 23. Dixit vir, cui constitutum est de Christo Dei Iacob. Psalm. 2. Adversus Dominum et adversus Christum eius. Psalm. 84 Respice in
lucem doctrinae: item largiturus lucem
cordium, donaturus lucem aetetnam.
faciet populum suum, a peccatis suis. Matt. 1. Est igitur Iesus, officii nomen. Disputant autem ac confligunt eruditi de hoc nomine acriter. Quidam a Iehova peculiari Dei appellatione, derivare conantur: tali nimirum mutatione aut epenthesi facta, quod ex Iehova, Ieheschuch sit compositum, ac deinde rursus per quandam amputationem et muitlationem sit procrearum Ieschu. Verum eruditi hasce Rabinicas cogitationes, tanquam alienas et contortas, et nulla firma autoritate aut ratione suffultas, explodunt: et simplicissimum ac verissimum etymologiaeque e caelo prolatae maxime consentaneum
et mortis sit missus, sicut audivimus angelum nomen Iesu interpretatum esse. Immanuel, hoc est nobiscum Deus, Matthaei primo dicitur, tum propter essentiam, tum propter officium. nam, Verbum caro factum est, inquit Iohannes: hoc est, in una persona Christi unitae sunt divina et humana natura. Deinde, habitat etiam in nobis hominibus, et est efficax: Iohan. 1. Lux mundi Iohannis 8. 12. Ego, inquit, sum lux mundi: qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitae. Sic et Iohannes capite primo explicat: Erat lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc
Sponsabo te mihi in sempiternum, et sponsabo te mihi et in iustitia, et in iudicio, et in misericordia, et in miserationibus Et sponsabo te mihi in fide. Significat igitur haec vox, ardentem amorem erga Ecclesiam suam, et copulationem arctissimam. Nam in sponso flagrans amor existit erga sponsam: deinde vinculum arctius in humana vita nullum est quam hoc. Iohannis octavo interrogatus Christus a Pharisaeis, Tu quis es? respondet: Principium, quod et loquor vobis. Est autem
malitia alienos efficit. Vendere columbas, forte per parabolam significat, Spiritus sancti dona ac bona, totamque religionem ac veritatem eius venalem exponere. Vide et August. tractatu 10. super Iohannem.
COLUMNAE munus est, primum ut sustineat totum incumbens onus, aut aedificium. Deinde, ut sit quiddam invictum, et contra omnes iniurias aut impetus firmum et consistens. Hinc igitur fit, ut per metaphoram significet alias veros doctores, quia quasi sustinent Ecclesiam et religionem, suo quodam modo ac loco. ut Galat. 2, Petrus et Iohannes dicuntur visi esse columnae
unius. Hinc fit ut commune in Sacris literis dicatur primum, quicquid non est Deo separatum, proprium ac consecratum, ut disseritur Deuteron. 20, de facienda vinea communi: id est, oblatis Deo primitiis primisve quos ferre incepit fructibus, hominum usui annuente et benedicente Deo concedenda. Deinde in novo Testamento multo crebrior est huius Hebraismi usus, et in deteriorem partem accipitur, pro reb. adeo prophanis, ut etiam immunda haberi debeant. Forte inde est haec loquutio, quod etiam impuris Ethnicis erant communia, quos una cum suis cibis et reb. habebant Hebraei pro immundis ac
negat Paulus se scivisse esse peccatum, nisi sibi id per Decalogum fuisset indicatum. Iacobi 1, ita describitur cupiditas, ut videatur indicare ipsum originale peccatum, aut certe proximum eius motum, vel aestum. inquit enim: Unusquisque teneatur, dum a propria conscientia trahitur et inescatur: deinde concupiscentia posteaquam concaepit, parit peccatum: peccatum vero
perfectum, gignit mortuum. Ubi ipsam radicem pravorum motuum vocat concupiscentiam. Theologis postea significavit ipsum Originale
verbum Hebraeis solet etiam plerunque verti per colligo. Quare eius Hebraismos quaere in verbo Colligo. Hic tantum de uno aut altero loco dicam. Congregare exules. Psal. 147. Exules Israelis congregabit: id est, colliget pios, primum in Ecclesiam vocando eos, ad veram doctrinam: deinde etiam in vitam aeternam. Allusio autem est in ista loquutione ad dispersionem Israelitarum, tempore captivitatis Babylonicae, et postea factam qualemcunque recollectionem tempore instauratae Hierosolymae. Sic Iohan. 11. Christus dicitur esse passus, ut filios Dei dispersos congreget in
transeundo, iuxta montem Sina venerit, et Abrahamo in terra Canaan liberos genuerit: sic et Hierosolyma aut synagoga populi Israelitici eandem viam ex Aegypto venerit, cum Deo in monte Syna foedus inierit, et tandem in Cananaea carnales filios Deo genuerit, qui tamen non sint genuini ac haeredes. Deinde quod, sicut Agar eiusque posteri fuerint quasi servi, et non veri haeredes bonorum Abrahami: sic etiam praesens Hierosolyma ac gens eandem viam in rebus spiritualibus ac religionis incedat, ut sit spiritualiter serva, extrudenda ex domo Dei, et non haereditatura Dei regnum ac bona. Huc
aut aduruntur. Apta esset et illa huius locutionis expositio, quod sicut cauteriati aut castrati omni virilitate privantur, et veluti effeminantur, amputatis virilibus: ita et istorum conscientia ac mens, masculum illum vigorem sane, acriter et graviter iudicandi, per falsam doctrinam amiserit. Deinde altera cauterii ratio est, quod malitiosis, fugitivis et facinorosis servis, ac aliis, cauterio, id est, ardenti ferro stigmata inurebantur, ut ab omnibus agnoscerentur, et pro infamibus ac sceleratis haberentur. Sic igitur seductores et seducti, dicuntur esse non in corpore, sed anima ac
decimoquarto dicitur, quod Deus sit ad eum venturus, et cum illo mansurus, qui custodierit sermonem eius. Iohannis porro 17, etiam clarius in hoc sensu accipitur, cum Christus affirmat Apostolos custodivisse sermones Dei. Complectitur autem haec custodia primum conservationem purae doctrinae: deinde serium studium credendi verbo ac promissionibus Dei, et parendi praeceptis eius. Sic et D. Virgo dicitur custodivisse in corde suo omnia Christi verba. Custodire, pro cavere etiam in aliis linguis dicitur. Custodire animam in vitam aeternam. Iohannis 12, pro conservare: ubi verbum conatus
vos tantopere laboratis, sua sponte erunt munda. Dare igitur ibi, idem quod efficere aut convertere declarat. Deo gloriam dare, est glorificare eum corde, timendo ac credendo, et ore eum celebrando: Ierem. 13. Iohan. 7. Seneca epist. lib. 15. epist. 96. Primus Dei est cultus, Deum orare, deinde illi reddere maiestatem suam, reddere bonitatem, sine qua nulla est maiestas. Vis Deum propitiare? Bonus esto. Satis illum coluit, quisquis imitatus est. Dare gladium in manus alicui Exod. 5. accusant Isralitae Moysen, quod dederit Aegyptiis gladium contra eos: id est, causam aut
significat, Deo certis quibusdam ritibus ac caeremoniis consecrare. Primum enim, quando templa aut altaria, aliaeve res ad cultum Dei destinatae aedificabantur, tum mox certis ritibus Deo addicebantur et consecrabantur. Sic prolixe indicatur dedicatio altaris, Num. 7. et templi, Esdrae 6. Deinde Nehem. 12. etiam muri Hierusalem dedicantur Deo singulari pompa: id est, solenni quodam ritu ac precatione Deo offeruntur, et eius custodiae protectionique commendantur. Denique et novae domus, et vineae dedicari Deo solebant: ut Deut. 20. Commendabantur enim Deo, eiusque protectioni: et
ratione, ut nos per eam saluemur: sed etiam, ut eam summa sanctissimaque fide undique incontaminatam et illaesam Deo ac posteris, totique generi humano conservemus. Ita vera doctrina duplicem rationem apud nos habet: Primum, ut nobis ad nostram salutem usui data, seu usui possessionis fructuariae. Deinde, ut fidei nostrae ad sacrosanctam custodiam concredita, et apud nos deposita. Alio qui vero ac puro deposito uti custodienti non licet. Nunc porro si quis expendat, quam sancte et inviolate deposita nostrae fidei commissa sint conservanda: facile intelliget, quanta diligentia puritas verae
neque didicit, sed per revelationem IESU Christi illud consecutus fuit, perpetua quadam prophetis, non doctrina praedicavit. Gal. 1. Caeterum et Corinth. 12 et Ephes. 4, Paulus alios prophetas, et alios doctores facit. Illic scribit: Et alios quidem posuit Deus in Ecclesia primum Apostolos, deinde Prophetas, tertio doctores, deinde potestates, etc. Hic: Et idem dedit alios
quidem Apostolos, alios vero Prophetas, alios autem Evangelistas, alios autem pastores et doctores,
IESU Christi illud consecutus fuit, perpetua quadam prophetis, non doctrina praedicavit. Gal. 1. Caeterum et Corinth. 12 et Ephes. 4, Paulus alios prophetas, et alios doctores facit. Illic scribit: Et alios quidem posuit Deus in Ecclesia primum Apostolos, deinde Prophetas, tertio doctores, deinde potestates, etc. Hic: Et idem dedit alios
quidem Apostolos, alios vero Prophetas, alios autem Evangelistas, alios autem pastores et doctores, etc. Ubique prophetas eos dicit,
Adonai, quod Deo simul et hominibus tribuitur: alias denique nomen Baal. De primo nihil nunc dicam. est enim ea vox proprio libello integre exposita. De secundo et tertio quaedam ordine dicam, ac primum de Baal. Significat igitur Baal vox primum, dominum plerunque austeriorem ac semityrannicum, deinde maritum: unde ideo putant idola dicta esse Baalim, quod per ea diaboli tyrannice, non cum salute cultorum, eis imperitarent: cum contra Deus clementer cum suis cultoribus agat, eisque cum omnia alia bona, tum etiam vitam aeternam impertiat. Alii malunt ideo dici Baalim, quod cultores ei se
Christi: inter alia, quod observandum sit primum, quod cum Moyses dicat Exodi 24, Ecce sanguis Sacramenti: Epistola ad Hebraeos illud Ecce per pronomen Hoc verterit, dicens: Hic est sanguis Testamenti: ut eandem plane vim esse oporteat utriusque demonstrativae particulae in verbis foederis: deinde quod illud Ecce quasi integram orationem, aut etiam plenissimum sensum in se contineat. Omnino enim eo adverbio Moyses non propriissime indicat crateres quosdam, sed potius affirmat ibi esse sanguinem victimarum aut foederalem, simulque eius usum exponit. Quasi diceret: Ecce hic sanguis
de vocis Evangelii significationibus, nunc addam varias eius appellationes, similitudines: et attributa, seu (ut soleo nominare) phrases huius vocis. Appellationes et periphrases hae sunt: Evangelium regni, Matth. 4. 9. 24. Marc. 1. vocat enim ad societatem regni, quod habet Christus in terris. Deinde et exhibet bona eius regni, nempe remissionem peccatorum: denique et transfert nos in aeternum regnum, per passionem Christi nobis paratum; Lucae 22. Cornu salutis: Lucae primo hoc est, regnum, in quo voce ministerii salus per Christum parta annunciatur et applicatur. Aqua viva. item,
adversus omnes dubitationes discamus hoc testimonium opponere, Evangelium non modo certa esse veritatem, quae fallere nequit: sed
in veteri Testamento prohibetur, Exodi 12. quam caeremoniam ac typum proculdubio recte primum Christus Matth. 16 exposuit, de erroribus ac corruptelis Pharisaeorum, et aliorum seductorum, vitandis in cognitione ac fruitione veri agni Paschalis, et doctrinae ac beneficii iustificationis: Deinde et D. Paulus 1. Corinth. 5, de expurganda malitia ac versutia veteris Adami, et amplectenda sinceritate ac veritate novae vitae aut hominis, id est, malo animo ac pravis moribus: et de sectanda sinceritate ac veritate tum in doctrina, tum in moribus. quia neque vetus
Hesiodus,
et auditor possit dicere illud Apostolicum: Scio cui credidi, et certus sum. Quod valde potenter dicitur: nempe enim non humanae ac fallaci garrulitati, aut persuasibilitati, sed Deo veraci et longe beneficentissimo: sicut et vulgo dici solet, Ich weiss, das der man mich nicht betriegen wirdt. Deinde vero etiam eadem fidei vox illa ipsa sua relatione, et correlativi, nempe Dei loquentis ac promittentis, cui credidit, monstratione docet te, de modo iustificationis et omnium aliorum bonorum apprehensionis, quae omnia non ipsa domi suae, aut in homine paret, mereatur aut operetur: sed ex
Sl modo in inchoata fide aut fiduciam perseveremus. Graece
accubasti ut leo, et quasi leaena. quis suscitabit eum? Et Deuteronomii vigesimonono: Sed tunc quam maxime furor eius fumet, et zelus contra hominem illum, et sedebunt super eum omnia maledicta quae scripta sunt in hoc volumine, et delebit Dominus nomen eius sub caelo, etc. Deinde vox Forium, Hebraeis exire et intrare, totam vitam, omnesque actiones notat. Quare et fores id sunt, ubi perpetuo versamur. Vult ergo dicere, vel originale peccatum perpetuo affectaturum tyrannidem supra nos: vel peccatum, iram Dei, Satanam, et poenas perpetuo cervicibus nostris inhaesuras:
14, Multitudo ibat et frangebatur: pro, interibat in fuga. Nahum 3, Nulla est curatio fracturae tuae: id est, laesionis aut cladis politicae, seu cuiuscunque calamitatis. Metaphora est, sumpta a fractura membrorum. Iob 6. Vidistis fraetionem, et timuistis: pro, non succuristis in adversis. Deinde significat distribuere fractum panem, ut Isaiae 58, Frange esurienti panem tuum: id est, distribue eleemosynam, iuva pauperes et egentes. Quia vero Christus in coena panem fregit et distribuit, ideo mox etiam crucifixionem corporis sui, fractionem vocavit inquiens: Quod pro vobis
Quarum pleraeque non sunt aliis linguis usitatae, eoque merito huius linguae idiomata dici possunt. Disseram igitur de eis ordine, quantum Deus dederit. Nam quid in genere ac plerumque etiam Latinis significet, infra in nomine LAUS plenius dicam. Primum autem disseram de nomine Gloria: deinde de verbo Gloriari, et eius verbali Gloriatio: postremo, de verbo Glorificare et Glorificatio. GLORIA igitur definitur ab Augustino et Quintiliano, quod sit frequens de aliquo fama, cum laude. et a Cicerone, quod sit consentiens laus bonorum, et incorrupta vox recte iudicantium de
aut extremus: alius homo animalis, et spiritualis: alius caelestis et terrenus. 1. Cor. 15: Est corpus animale et spirituale, quemadmodum et scriptum est: Factus est primus homo Adam in animam viventem, extremus homo in spiritum vivificantem. Ac non primum quod spirituale, sed quod animale, deinde quod spirituale. Primus homo de terra terrenus, secundus homo ipse Dominus de caelo. Qualis terrenus ille, tales et hi qui terreni sunt: et qualis ille caelestis, tales et hi qui caelestes sunt Et quemadmodum gestavimus imaginem terreni, gestabimus et imaginem caelestis. Locus est
et tantundem adhuc illis usque ad occasum supererat, quantum a meridie effluxerat: qui iam erat ultimus quadrans. Hinc est quod Christus Matth. 20 dicit, patrem familiâs exiisse diluculo ad conducendos vinitores scilicet anteque prima fluere inciperet, seu ante exortum solis: et postea tertia. deinde sexta in meridie, et nona, inter meridiem et vesperum: et denique postremo undecima, cum iam unica hora ad occasum superesset. Sic quod Petrus ab hora tertia argumentatur Act. 2, quod non sint ebrii: indicat, non fuisse moris illi tam sobriae ac parcae genti, tam mane helluari. Quo et
ipsi: cumque perinde Spiritus sanctus posset dici imago essentiae patris aut filii, et vicissim cum sit eis homousios aut consubstantialis. Alio qui rectissime ac verissime dicitur, quod solus filius repraesentet aut referat patrem, ac praecipue tanquam viva aptissimaque imago personam patris: deinde quia illum videat cognoscatque. Sic et inter homines, filii videntur esse imagines patris, et repraesentare patrem quod saepe accidit, expressis non tantum corporis lineamentis ac conditionibus, sed etiam animae proprietatibus: ut in voce Filii etiam imago aliquo modo contineatur. Est ergo
renovari. ubi aliqui, Erasmo teste, interpretantur impossibile, de difficili ac raro. Sic sane et ipsemet Dominus, quasi aequivalentes confundit istas duas voces, cum de impossibilitate et difficultate salutis divitum Matth. 23. Marc 10, et Luc. 18 disserit Primum. n. dicit, esse difficile: deinde addit, esse impossibile: declarans insuper eam impossibilitatem praedura similitudine, cameli foramen acus transituri. Nec incommoda sane esset illa ipsa Christi interpretatio etiam in loco Hebr. 6, quod apud homines quidem sit difficile, atque adeo impossibile, sed Deo sint omnia
in duobus: nempe quod tales primum ipsum filium Dei conculcent, sanguinem foederis prophanent, et Spiritum factum contumelia afficiant. i. ipsum fontem salutis deserant, aut ipsam medicinam reiiciant: qua abiecta, non supersit alia medicina aut medicus Deinde quod sit horrendum, incidere in manus Dei viventis. Dicitur ergo in istis
transcribere, aut solo decreto ratione ac consensu transferre. Sed cum fides dicitur nobis imputari ad iustitiam, tum significat idem quod pro iustitia haberi, vel iustitiae loco, suo quodam modo, esse: ut mox clarius dicetur. Vel etiam dicamus duplicem esse imputationem: primum, rei aut mercis: deinde, precii, seu dignitatis eius. Rei quidem, cum res eadem ab alia persona ad aliam, non realiter aut essentialiter, sed sola cogitatione aut ratione transfertur. Sic imputatur nobis Christi iustitia, et vicissim ei nostra iniustitia. Precii vero imputatio est, cum rei precium aut valor ab alia
nobis sua sanctorumque suorum merita ac bona opera vendunt, datisque diplomatibus in nos transscribunt. Porro eodem modo et persolutio, praemium ac poena per imputationem ab alio in alium transscribi solent. Sic mors suppliciumque debita a peccatore, in hostiam primum sola imputatione seu decreto, deinde et reipsa transfertur. Sic mors et aeternum exitium a genere humano ob peccata ferendum, seu ipsa maledictio poenaque culpae debita in Christum primum decreto aut obligatione, deinde et reipsa transferuntur: fitque ipsum illud benedictum semen maledictum, ut nos a praedicta maledictione
transscribi solent. Sic mors suppliciumque debita a peccatore, in hostiam primum sola imputatione seu decreto, deinde et reipsa transfertur. Sic mors et aeternum exitium a genere humano ob peccata ferendum, seu ipsa maledictio poenaque culpae debita in Christum primum decreto aut obligatione, deinde et reipsa transferuntur: fitque ipsum illud benedictum semen maledictum, ut nos a praedicta maledictione liberemur: et vicissim praemium eius iustitiae obedientiae ac passionis debitum, nempe aeterna vita ac gloria, seu eius benedictio in nos perditos quidem in hac vita, imputatione, decreto
quatenus est mendica quaedam manus, precario alienum bonum iustitiamque apprehendens, nobisque veluti lautissimum saluberrimumque cibum famelico ori applicans, nosque eo salutariter reficiens. Octavo, imputare alicui iustitiam, Rom. 4. dupliciter accipi debet: nempe primum ratione causae, deinde ratione effectus: quae tamen necessario concurrunt, ac coniugenda sunt. Primum igitur indicat ista lo quutio, iustitiam Christi incredentem transscribere: sicut contra, nostra iniustitia potenter a Deo in Christum transscripta est: atque haec est proprie causa nostrae iustitiae. Deinde
causae, deinde ratione effectus: quae tamen necessario concurrunt, ac coniugenda sunt. Primum igitur indicat ista lo quutio, iustitiam Christi incredentem transscribere: sicut contra, nostra iniustitia potenter a Deo in Christum transscripta est: atque haec est proprie causa nostrae iustitiae. Deinde indicat etiam effectum, nempe aliquem habere pro iusto, qui non talis sit: ut faciunt nimium indulgentes parentes erga liberos: aut qui nimium amant, illis suae amasiae etiam deformes, videntur esse formosae: quia si quis amat ranam, ranam putat esse Dianam, ut inquit ille. Sic Deus nos,
aut medii apprehendendi utranque: illud inquam hasce duas collationes praeclarissime confirmat, praeter plurima Scripturae testimonia, quod revera quasi mercatoria quaedam commutatio facta est inter nos et Christum, primum quidem iustitiae et iniustitiae aut peccati, seu meriti ac culpae, deinde etiam mortis ac vitae seu poenae: dum nos quidem illi iniustitiam seu culpam pro iustitia ac merito imputative, mortem vero ac poenam pro vita et praemio suo realiter damus et obtrudimus. Optimo ergo iure nostra datio aut obtrusio pessimarum mercium, confertur cum eius vicissim erga nos
porro alicui imputare iustitiam. Dixi supra, imputari alicui res bonas revera datas aut praestitas, ut merces, operas et officia: Imputari etiam praemia aut mercedem, quae ei pro talibus bonis rebus debeantur: id est, veluti adscribi, aut in rationes referri, primum quod hic tantum boni dederit: deinde, quod ei vicissim tantum boni aut praemii pro illo dato debeatur. Sic vicissim tantum etiam imputari potest, quod tantum boni aut mercium vel beneficiorum revera acceperit, tantumque pro illis acceptis bonis precii debeat. Dixi quoque contra, imputari
habere suum illum librum rationum, ubi in una parte omnium mortalium debita inscripta sint, in alia vero amplissimus thesaurus Christi, patri praestitus, exhibitusque: homines vero omnes, uti quosdam subditos, imo et miserrimos debitores ac reos, astare ante illius patris caelestis tribunal. Deinde considera iuxta Christi parabolam, illum summum Dominum, ac totius mundi patrem familiâs, vocare alium hominem post alium, eique per legem suam veluti debitorum librum indicare, quam scilicet infinita millia talentorum iustitiae, obedientiae, ac suppliciorum pro tot peccatis debeat, eamque
de illa imputativa filii Dei iustitia sentiendi praebere possent. Primum, quod sicut vocabulum omnino (meo iudicio) a mercatura sumptum est: ita etiam varias imputationes sacrarum literarum coactus sum conferre cum illis mercatoriis imputationibus, illustrandae huius vocis eiusque phrasium gratia. Deinde, quod varias imputationes sive ex communi vita sumptas, sive etiam ex Papistica abominatione petitas, cum hac sacrosancta ac ingentium mysteriorum plenissima imputatione contuli. Quod quidem eo consilio feci, ut tum illustrarem communibus notisque rebus, tam abditam ac mysticam rem
Nam spiritus vivificatus mortificatae carni oppositus, omnino ipsam sanctam Christi animam proprie significat. Est vero hic diligenter observandum, quod non dicit a carne mortificatum, aut a spiritu vivificatum: sed in illa quidem sui parte mortificatum, in hac vero vivificatum, ut supra exposui. Deinde animam Christi descendisse ad inferos, articulus fidei est: quantumvis eum ille, cum suae farinae sodalibus astuta quadam interpretatione plane tollat. Praeterea vox Profectionis, multo melius animae Christi in passione emissae, et ad inferos profectae, quam Divinitati convenit: praesertim
qualis huius locutionis significatio est Isaiae 14, Amos 9, Psal. 55 et 139. qui locus inferni Is. 30 describitur. Metaphorica est, in quascumque graviores miserias vel corporis vel animi incidere: ut Anna mater Samuelis inquit, Deducit ad inferos, et reducis. 1. Sam. 2. Deinde, Descendisse Christum ad inferos, est articulus fidei, non tantum quod in Symbolo continetur, sed etiam quod in 16 Psal. Osea 13 item a Petro et Paulo clare asseritur, Act. 2. Ephes 4 1. Pet. 3. Tertio, quando sit factus Christi descensus ad inferos, quaeritur. Verum non
nihil est passus. Respondetur, Christum semper fuisse in manu patris, et pios omnes iam esse in manu Christi (sicut ipsemet inquit: Nemo eos rapiet de manibus meis) et tamen non omni malo caremus, nec plane sumus a Satanae tyrannide liberi, ante illam integram liberationem et glorificationem. Deinde, ut maxime intelligatur de summa quadam felicitate, In manu patris esse: tamen non necesse est hoc statim post precationem eius accidisse. Etiam ante crucem orat se glorificari, inquiens: Pater glorifica me, etc. et haud dubie exauditur: sed tamen non statim glorificatur, quin
4
super vos, etc. Iugum enim meum leve est, et onus suave. Quod non (ut quidam male intelligunt) de praecepto charitatis, quod est omnium difficillimum, utpote totam legem in sese continens, dicit: sed potius, quia Evangelica doctrina primum summam felicitatem ingentiaque bona affert: deinde quia liberat a iugo Satanae, inferni et peccati: praeterea, quia ubique opitulatur ac succurrit in omnibus difficultatibus: ac denique, quia in observanda hac ipsa religione donat Spiritum sanctum, renovat vires, adiuvat, divinitus ac potenter liberat a tentatione: et condonat benigne si
facta significet. Verum quod ea probatio non valeat, manifestum fit ex illo ipso loco, si modo singula eius membra diligenter velut in parallelis lineis inter sese conferantur. Sunt enim ibi duo diversa inter se collata Primum prohibitio, ne sic vivant, sicut antea: Deinde, mandatum de nova vita recte instituenda. Habet igitur is locus duo contraria, nempe veterem et novam vitam: et sicut tota summa sententiae, ita et singulae
vanitas saepe coniunguntur, praesertim in Prophetis: ut Psal. 10 Maledictione os eius plenum est, dolis ac fraude, et sub lingua eius labor et vanitas. Quae locutio videtur indicare primum quidem laborem. i. molestam ac laboriosam actionem, aut etiam ipsam molestiam ac dolorem: deinde etiam carentiam omnis fructus. Haec igitur dicuntur esse sub lingua impii, quia impius talia incommoda aliis gignit, aut efficit. Psal. 90 dicitur, quod id tempus quod est ultra 80 annos, sit labor aut dolor et vanitar..i. tum cum summa molestia agatur, tum etiam plane
ut modo nati infantes, lac illud sermonis sincerum expetite, ut per illud adolescatis. Vocat lac rationale,
Cantic. 4 dicitur, mel et lac sublingua tua: pro, sermo tuus est suavis et salutaris, ut nutrimentum lactis et mellis. Isa. 55 dicitur: Venite, accipite sine argento et ullo precio, lac et mel: ubi primum Synecdoche est, quod ista duo illis locis usitatiora edulia, pro omnibus aliis ponuntur. Deinde per metaphoram ad spiritualia bona ac beneficia Christi transferuntur. Sic et Isaiae 7, per copiam lactis spiritualia Christi beneficia praedicuntur. Ezech. 25 minatur Deus Ammonitis, quod Orientales bibent eorum lac. i. fruentur omnibus eorum bonis, seu eos spoliabunt et subiugabunt
sicut latrones suis speluncis, sylvis, nocte et caligine. Quare et Iohan. 10 idem Servator seductores vocat fures et latrones, eisque duas potissimum notas tribuit: quod non veniant per ostium Christum, sive nec mittantur ab eo, nec eius vocem ac beneficium afferant, celebrent [?: ] Deinde quod non veniant nisi ad exitium ovium, ut scilicet mactent ac disperdant. Hoseas quoque cap. 6 de sacerdotibus inquit, Sacerdotes sunt sicut latrones, infidiantes et interficientes in via. Quod fit, dum homine ab eis seducti, duplo fiunt magis filii gehennae, quia antea.
119 promiscue istis omnibus vocibus uti, aut etiam abuti, pro tota doctrina, aut etiam religione. Caeterum ut ad nomen Legis [?:--deamus ] , exposuimus initio aliquot praecipuas huius vocis significationes: quod videlicet primum alias pro tota doctrina ac religione ponatur: deinde, alias pro tota Scriptura: tertio, quandoque pro quinque libris Mosi: quarto, aliquando pro omni genere praeceptionum ac mandatorum: quinto denique, pro lege Morali, [?: id-- ] eatenus, quatenus proprie Evangelio aut gratuitae permissioni de Christo opponitur, qui huius vocis
et authore. Rom. 7. varie omnino utitur voce Legis Apostolus. Primum enim videtur simpliciter ac in genere accipere legem pro omni lege, etiam prophana ac politica, cum dicit legem dominari tantum viventib. mortuos enim huius vitae leges missos faciunt, tanquam extra suum dominium egressos. Deinde cum dicit, mulierem vivente viro lege devinctam esse, sed eo mortuo esse liberam ab eius lege: videtur significare ius aut obligationem mariti, qua soluitur mulier mortuo marito. Tertio, cum dicit, nos mortuos esse legi: intelligit ipsam moralem legem, quam veluti paedagogum tum accusantem,
gloriationem Iudaeorum. quasi dicat. Vos Iudaei gloriamini de lege in Tabulis et Libris scripta: at multo satius esset, vos eam in animo scriptam habere, et circumferre Opponitur ergo loquutio, inscriptum esse cordi Inscriptioni membranae: non autem ut nativum quid accersitae vel accidentariae. Deinde ut maxime loquatur de noticiis homini innatis, tamen non mox sequitur, quod agat de primis ac summis, seu de prima Tabula legis. Nam secundam (multo autem magis artium principia) aliquo modo notam esse natura, aut certe facile nosci, intelligique crassa quadam intelligentia posse concedimus
et finem, propositionem et conclusionem totius huius loci, tum sensu, tum et forma loquendi, ac pene etiam omnibus verbis sibi mutuo correspondere. Quae collatio maximi ponderis apud Lectorem attentum esse deberet. Nam conclusio summam totius praecedentis tractationis summarie colligit, ut dixi. Deinde dicit, Praeputium legem servans aut perficiens, iudicaturum in extrema die Iudaeos. Ubi (iterum hic quaero) tales Ethnici, legem Dei praestantes, usquam in orbe terrarum unquam fuerunt? Sic et sequentia de circumcisione cordis, et occulto aut interno Iudaeo, aut vere pio agenti, manifeste
de quo hic ex instituto agitur. praedicatur enim poenitentia seu contritio in istis tribus capitibus. Primum in 1, Ethnicis: postea in 2, Iudaeis: postremo in 3, utrique simul accusantur. Omnes igitur hic homines concluduntur sub peccatum. Sed in hoc secundo capite est proprie accusatio Iudaeorum. Deinde observetur etiam ordo sententiarum huius loci, quae continet talem quandam expolitionem, ut primum rem proponat, deinde eam explicet, sicut etiam modo in primo capite dixi, et in meis Hebraismis prolixius exposui. Nam primum est propositio bimembris, breviter duos populos aut genera hominum
postea in 2, Iudaeis: postremo in 3, utrique simul accusantur. Omnes igitur hic homines concluduntur sub peccatum. Sed in hoc secundo capite est proprie accusatio Iudaeorum. Deinde observetur etiam ordo sententiarum huius loci, quae continet talem quandam expolitionem, ut primum rem proponat, deinde eam explicet, sicut etiam modo in primo capite dixi, et in meis Hebraismis prolixius exposui. Nam primum est propositio bimembris, breviter duos populos aut genera hominum conferens, auditorem et factorem legis. Secundo exponitur posterius membrum: nempe, quod solum legis factores sint
libertas. Qua eadem significatione dicitur Dispensatio esse quaedam iuris relaxatio. Sunt autem et indulgentiae et dispensationes secundum novissimum dispensandi modum, permissiones quaedam. Sed quia peculiarem quendam permittendi modum obtinent, ideo primo de communibus permissionibus deinde de illis quae concedendo, indulgendo aut dispensando fiunt, in sequentibus dicemus, etc. Eamque ob causam doctores posuere plures modos permittendi: videlicet per meram tolerantiam, per concessionem, per indulgentiam, per dispensationem. Primo quidem modo permittit Deus omnia
erat poena repudianti constituta, modo conscripto et porrecto libello repudii legitime fieret: non autem illo modo, quo repugnat lex naturae et rectae rationis dictamen. Haec ille.
LIGARE, notae significationis verbum, varios Hebraismos parit, primum in sua propria significatione, deinde et in figuratis. In propria significatione, Ligare currum, est equos iungere corrui, Genes. 46. 1. Reg. 18. Liga quadrigas ad equos velocissimos. Mich. 1. vel iunge currum dromadibus, ut tanto facilius effugias. Ligare equum, aut mulum, significat non raro sellare, aut insternere.
persoluat. Imponere manus, est propria Hebraeis formula, et ritus: qui hac ceremonia solebant uti partim in publicis ac solennibus victimarum consecrationibus, ut apparet ex Levitico: partim etiam in precibus ac benedictionibus privatis, ut liquet ex Genesis 48 cap. quem ritum deinde servavit Ecclesia Christiana, tam in ministris constituendis, ut ex hoc loco, et 1. Timoth. 5, et aliis multis constat: tum et in conferendis Spiritus sancti donis et faustis precationibus ut Matt. 19. Imponere igitur alicui manus, est testari de eo, quod vel bonus vel malus sit, aut
vero Christum esse Lucem mundi, aut in mundum missum. Sic et ipsemet Dominus sibi soli hunc titulum aut dignitatem vendicat, Ioan. 3. 8. 9 et 12. Solus ergo Christus fuit luxuera, hocque tripliciter. Primum, quia ipse est autor et dator vitae aeternae: quod ipse plane solus ac per se facit. Deinde, quia in doctrina ipse solus veritatem ex sinu patris deprompsit, solus doctores excitat, et spiritu suo illuminatos in mundum ad aedificationem Ecclesiae mittit. alii vero doctores tantum eatenus sunt lux, quatenus ab eo mittuntur, et ex plenitudine eius sumunt: quare sunt solummodo
absolutaque ratione: sed caducis etiam gignendisque omnibus ex suppositione tribuitur: quomodo in artificiosis, ut aedibus, et quibusvis aliis generis eiusdem. Materiam enim talem adesse necesse est, si domus, aut quivis alius finis futurus sit: atque etiam fieri, moverique illud primum oportet, deinde hoc, ac deinceps ad hunc modum itur ad finem, cuius gratia res quaeque et efficitur, et est. Eodemque modo in rebus quoque natura gignendis agitur. Et paulo post: Necessitas vero alias ita significat, ut si res, cuius gratia futura sit haec, haberi necesse sit: alias ita, ut sic se habeant,
caetera vitia omnia complectatur, frugalitatique proponatur. Ps. 73, Cogitaverunt et loquuti sunt nequitiam.
NESCIO, in verbo NOVI exponetur.
NIDUS, quasdam proprietates aut Hebraismos in hac lingua habet. Primum per metaphoram significat quodvis domicilium hominum. Deinde quia, sicut [?: prae--endes ] et rapaces aves, ut aquilae, accipitres, maiores [?:--ui ] , et similes, solent in praealtis rupibus nidificare, [?: ] ibi cum suis pullis tutae sint, Iob 39: sic etiam potentes homines, tum arces in locis munitissimis
vel in punien dis impiis, vel in liberandis piis, vult ea celebrari ab hominibus nova gratiarum actione. Solebant autem olim pii hymnis ac cantionibus beneficia Dei celebrare. Saepe igitur David hortatur pios ad canendum canticum novum Domino: id est, ad celebranda nova Dei beneficia ac opera. Deinde [?: n- ] cantionis mentio fit in Scriptura, ut sub hac forma [?:-tionis ] indicetur ac praenuncietur, Deum iam aliquid novum ac mirabile opus editurum. Sub tali specie [?: ] monis praedicitur Isaiae 42, adventus Messiae, et vacatio gentium. Tali modo
quasi tempestas currus eius, Hierem. 4. Eadem forma orationis est etiam Ezech. 38 de Gog et Magog, quod sicut nubes terram operiet suis copiis. Comparatur autem in priore loco adventus et exercitus Chaldaeorum vento, nubi et tempestati, ob subitaneam ac [?: insperata- ] leritatem: deinde et ob copiam, terrorem, et [?: per- ] Sicut enim nubes et procellae subito irruunt, [?: omn- ] cupant, terribiles apparent, omnia vastant: sic et ille exercitus. Eodem modo et per metaphoram nubes [?: ] piam significat: Hebr. 12. Cum igitur tanta
De utroque horum sacrificiorum dicit Christus ad Samaritanam, quod veri adoratores ubique in spiritu et veritate adorabunt. Qui locus valde praecedenti similis est: et eodem modo, reiectis Leviticis templi sacrificiis, ad solam fidei oblationem refertur, qua pii primum ac praecipue Christum, deinde et se in Christo offerunt.
¶ Nunc de phrasibus ac Hebraismis huius vocis dicam. Oblationum aries. Exod. 29 Quoniam aries oblationum est. tametsi ibi sit aries impletionum: id est, consecrationis, aut consecrandi sacerdotis. Oblationem Domini custodire, Num. 8, id est,
ve- ]
etiam simpliciter Considerate, nempe imitandi gratia. Sic vertit Vulgata Exodi vigesimo tertio: Observa [?: e-m ] , et audi vocem eius. tam etsi in Hebraeo proprie sit, Cave tibi ab eo. Deinde observare dicimur etiam malos aut adversos, idque dupliciter: aut cavendi [?: vitandi-c ] eos studio, aut laedendi. Utrobique enim necessario quaedam accurata observatio adhibetur. De priori inimica observatione inquit Paulus Romanorum decimosexto: Adhortor vos fratres, ut
regimen politicum: ut 2 Sam. 5. Dominus dixit ad te, Tu pasces populum meum Israel, Et tu eris dux super eum. Idem habetur et 1 Paral. 11. Sic et 2 Sam. 7, Iudicibus praecepi pascere populum meum Israel. Psal. 78, David depost foetantes adduxit, ut pasceret Iacob populam suum. Deinde ad Ecclesiasticum munus, curamque docendae Ecclesiae transfertur, quae gregi et pastoribus, ut suprâ in voce OVIS dixi, confertur. Hac metaphora plurimum passim Scriptura utitur, praesertim autem Ezech. 34 aliquoties inculcatur haec significatio: ubi Deus accusat sacerdotes, quod non
servum tuum Domine, secundum verbum tuum in pace. id est, iam permittes ut tranquillo animo, et in viso Messia acquiescens moriar, ac ad illam veram aeternamque pacem migrem. Christus inquit Ioan. 14. Pacem meam relinquo vobis, pacem meam do vobis. id est, primum quidem spiritualem pacem, deinde etiam externum quoddam patrocinium, defensionem ac tranquillitatem, quae tamen non ex mundi aut potentum gratia, sed ex solo Deo proficiscatur. De eadem pace etiam postea Cap. 16 inquit: Haec locutus sum vobis, ut in me pacem habeatis, in mundo pressuram habebitis. id est
16 inquit: Haec locutus sum vobis, ut in me pacem habeatis, in mundo pressuram habebitis. id est mundus vos persequetur, sed vos habebitis a me pacem multipliciter: nempe favorem a Deo, tranquillitatem animi seu bonam conscientiam ob iustificationem ac reconciliationem: habebitis deinde et eam pacem, ut vos Spiritus S. regat ac consoletur, ne vobis satan, aut caro aut vetus Adam ita imperitet, sicut antea, neve peccatum regnet in corpore vestro. Habebitis et consolationem ex mea doctrina, quam vobis iam proposui in spiritualibus et corporalibus afflictionibus ac
versiones eum Graecismum non retinuerint. Marci secundo, Et rursus per dies intravit in Capernaum. Marci 14, Et per tres dies reaedificabo illud. id est, post tres dies. Act. 24, Per plures annos: pro, post plures annos. Gal. secundo, Postea per 14 annos rursus ascendi Ierosolymam. id est, deinde post 14 annos. Secundae Thes. secundo, Rogamus vos PER adventum Iesu Christi. ubi omnes vertunt illud Graecum
senem, iam iuvenem, iam regem, iam servum, iam virum, iam mulierem, eo quod per illas suam vocem sonabant, aut edebant. Hinc porro factum est, ut etiam ipsi actores personae dicti sint: et porro tota illa externa eorum species. Ab hac significatione porro illae celebres locutiones primum in forum, deinde et in communem vitam pervenerunt, ut sunt: Personam considerare, personam cognoscere, personam accipere, personam aspicere, personam admirari, et personarum acceptio aut prosopolepsia, et personarum respectus. Invaluerunt igitur istae locutiones potissimum in foro ac iudiciis, ubi nimirum et
noticiam coniunxeris. Primum autem Petra, sua propria significatione, materialem petram. id est, grandem aliquam rupem et vivum saxum indicat, quae multae in Sacris literis commemorantur: quin et nomen cuiusdam civitatis fuit, proculdubio quia in aliqua rupe extructa fuit. Sic etiam Petra deserti. Deinde, per metaphoram significat locum firmum ac stabilem significatione opposita luto, coeno, aquae aut sabulo. Psalmo quadragesimo: Statuit supra petram pedes meos. Unde porro etiam conditionem tutam ac firmam. Tertio, significat locum munitum ac tutum, ut sunt munitissimae arces: quia petrae
calamitas per planctum exponitur: Tunc apparebit signum filii hominis in caelo, et tunc plangent omnes tribus terrae, et videbunt filium hominis veientem in nubibus, ubi per planctum ingens cruciatus et terror impiorum designatur. Sic per plactum Ioel primo: primum ingens calamitas, deinde poenitentia denotatur. Aliquando absentia planctus significat ignominiosam sepulturam: quod praedicit Hieremias capite 22 de rege Ioiakim, quem dicit sepeliendum esse sepultura asini, sine publico ac privato luctu. Contra, per praesentiam planctus describitur Zedechiae mors paulo
quae facit ut in mediis afflictionibus gloriantes, cum fiducia clamemus, Abba pater. Sunt autem hi proprii et peculiares in electis effectus fidei, a qua Fideles appellamur.
PLUERE, et Pluvia,
Quae versio primum displicet mihi propter sensus impietatem. Deus enim neminem ad hunc ipsum finem condidit, ut Christo eiusque Evangelio repugnaret, sed omnes tales nunc naturâ nascimur; quia vitio Satanae et inobedientiae primi hominis, natura nostra prorsus corrupta et Deo adversa facta est. Deinde ipsis etiam verbis textus versio illa non respondet, nam Condi ad aliquid, significat ipsius Dei voluntate ac consilio, sine omni nostra culpa, ad hunc pessimum finem ordinari, quin et ab initio statim sic creari. At Poni, ut maxime intelligas a Deo poni, intelligi tamen potest de nostra
53: ubi aliquoties repetitur, quod ipse peccata nostra portaverit, et infirmitates morbosque nostros tulerit, quodque Deus omnium nostrûm peccata in eum transtulerit: sicut et Paulus dicit, quodeum Deus fecerit peccatum. Duplici ergo ratione peccata nostra portat: primum, prorsus auferendo: deinde, quod filius Dei sua humiliatione pro [?:-is ] satisfecit ac persolvit: et tertio, si libet, adde, quod magna patientia nos tolerat, nostrique misertus, filium suum nobis largitus est. Vide infra vocem TOLLO. Portare aliquem, aliquando significat fovere, iuvare ac promovere
ducta Rebecca in uxorem, consolatione illum, maternum luctum lenivit. Aliquando videtur significare idem quod praeterea, vel insuper, aut ulterius. Actor. 5 dicitur, quod post Theudam seditiosum fuerit Iudas Galilaeus. Iosephus contraria serie eos ponit, ac primum dicit fuisse Iudam, libro 18. deinde Theudam, lib. 20. Quare aliqui illud Post, pro Praeterea, hoc in loco exponendum putant. Sed forte alius quispiam Theudas prius fuit. Illaqueare se post aliquem, Deuter. 12, Cave tibi ne illaquees te post eas. id est, ne imitando cultum Ethnicarum gentium, implices te in peccata ac
quum in eiusmodi exemplis, qualia permulta reperiuntur, nullum temporis intervallum significetur. Erasmus igitur aliam excogitat rationem: nempe, ut triduum supputetur a captivitate Christi, non ab occisione. Sed hanc interpretationem satis refutat illud, quod ex Pharisaeorum oratione collegimus. Deinde, quum resurrectio morti opponatur, constat tempus futurae resurrectioni constitutum, potius ab ipsa morte quam a captivitate initium ducere. Quid igitur? Nempe hoc affirmare non dubito, fieri non posse ut in hoc dicendi genere et similibus,
nobis exemplo maneamus) qui post tres dies futurum aliquid pronunciat, nullum tertum diem constituit, non quartum, non quintum, non sextum, non septimum, non denique ullum alium. Itaque nemo sic loqui solet: neque (ut opinor) creditor ullas est, qui mutui solutionem velit hac formula stipulari. Deinde id ipsum liquet ex illa Pharisaeorum petitione. Nam si
aut ratione inter se dissidere, quam gradibus quibusdam et intervallis inter se distincta connecti: quo magis tem Paulus exponat oculis, ut
quod decretum fuerit iam palam pronunciantis: quod fieri non solet, nisi quum ita decretum est aliquid, ut mutari non possit. Porro ubi pronunciaris quod decrevisti, superest ut exhibeas ac praestes quod es pollicitus. Incipit autem exhibere, qui vocat et invitat. Deinde ne videatur frustra vocasse, vocatos iustificat etiam, sine quo non sumus capaces promissi. Denique iustificatis datur praemium. Igitur
sed ita firmam ac certam, ut omnium rerum firmitas hoc solidissimo fundamento nitatur. Praescientiam autem illi subtexi, qua scilicet Dominus iam incipiat quod in genere decreverat distribuere. Verbi gratia: Proposuit Dominus gloriam suam illustrare, hoc sit propositum proprie vocatum. Deinde constituit, quorum hominum salute glorificetur: ita ut illos habeat in conspectu, quos peculiari favore dignetur suis momentis. haec sit praescientia, vel praenotio. Postremo huic praescientiae attexitur
utpote persecutor. Nisi velit intelligere, Paulum dicere, se esse primum ex illustribus exemplis hostium mirabiliter conversorum, sicut mox sequitur: Ubi in me primo ostendebat omnem clementiam. Sic de gradu aut intensione etiam illud Matth. 6 accipiendum est: Quaerite primum regnum caelorum, deinde omnia alia adiicientur vobis. id est, summo ac intensissimo studio praecipuaque diligentia illud quaerendum esse. Contra dicit Satyricus homines vociferari,
reatus seu imputati peccati aut iniustitiae et obedientia erga patrem, qui me fecit peccatorem: quod manifeste ostendo hac mea occursione contra istam turbam, et [?: Satanam ] meum carnificem. Parvus in Principibus Iuda. Populus Israeliticus erat divisus primum in tribus, deinde singulae tribus in millia: cum ante occupatam Cananaeam, Exod. 18. 32. Num. 1, tum et postea, cum et homines et loca ubi habitarunt vocata sunt millia, ut de hominibus legitur 1. Sam. 10: Nuncigitur statuite vos coram Domino secundum tribus vestras, et millia vestra. De locis vero aut
vero momenti est haec vox in Sacris literis: eoque necesse est aliqua loca Scripturae declarare, ac indicare quid ibi haec vox significet. Primum autem dicamus de initio Iohannis, In principio erat verbum. Voxigitur haec tres significationes habere videtur. Primum significat initium alicuius rei: deinde est vox ordinis, et habet se relative ad secundum et tertium: denique idem valet quod aeternitas. Nuncigitur in quanam harum significationum hoc loco accipiatur, quaestio est. Ordinem haec voxhîc significare non potest: non enim hîc successio quaedam rerum similium eiusdemve naturae
est vox ordinis, et habet se relative ad secundum et tertium: denique idem valet quod aeternitas. Nuncigitur in quanam harum significationum hoc loco accipiatur, quaestio est. Ordinem haec voxhîc significare non potest: non enim hîc successio quaedam rerum similium eiusdemve naturae exponitur. Deinde de rerum omnium mundique inchoatione multi eam intelligunt. quasi diceret: Cum mundus totaque rerum natura crearetur, iam tum ERAT Verbum, seu filius Dei. Non ergo tunc primum cum aliis creaturis esse coepit. Hic sensus non incommodus est: tota autem vis eius consistit in verbo ERAT, de quo
ἀρχὴν ὅτι καὶ λέγω ὑμῖν
formulae, sic conatur hoc excusare, ut dicat illud, Tu quis es, perinde valere ac si dixissent Iudaei, Quem te esse dicis, aut quem te esse credemus? Et quasi sic interrogassent, Christum respondisse quarto casu, Principium. id est, Quaeritis quid debeatis credere? Credite me esse principium. Deinde particulam
istas interpretationes, existimat posse etiam haec connecti cum eo quod dixerat, In peccatis vestris moriemini. ut sit hic sensus: In peccatis vestris moriemini, primum ob id
ipsum quod haec loquar vobis. Deinde pro eo quod subiici oportuit secundam et tertiam aliquam rationem, addit in genere: Multa habeo de vobis dicere. Sed quorsum ista interrogatione spreta, tam obscure loquatur Dominus? Quidam denique ex recentioribus exponit, Prorsus id quod loquor vobiscum: id est, plane illud ipsum verbum
Graecos constat
non fuisse commode explicatos. Apparet autem ex illis,
est illis exponere, quam et quis esset, et unde esset, et cur in hunc mundum venisset? Cur autem hanc expositionem prae caeteris amplecterer, plurimis rationibus sum adductus. Nam quod ad rem ipsam attinet, plana est sententia, neque subtilis, neque detorta, sed ad quaestionem maxime accommodata. Deinde vero, in verborum explicatione servatur genuina ac propria explicatio. Nam quod ad traiectionem attinet, infinita pene similia exempla occurrunt, quae passim annotavimus. ut Rom. 12, et apud Lucam saepe, et infra in hoc ipso 8. cap.
et eodem sequente verbo: ut apud Synesium,
Petrum, quem in carceribus dligenter asseruabat ad populum producere, id est aliquo acerbissimo supplicio ipsius gratum spectaculum populo praebere.
PROFANUM. Triplices res ac homines sunt: primum quae dicuntur sanctae aut sacrae, quae peculiariter sunt Deo eiusque cultui destinatae: deinde communes, quae hominum usui et communi vitae: postremo immundae [?:-purae ] , quae tum Deo suo quodam modo displicent, tum hominib. sunt illicitae. Vox igitur Profanus, sicut et [?: Con- ] alias res communi vitae concessas notat, alias vero eas quae plane
totum reg num cum successorib. significant. Sic non est ille mos rarus Prophetarum, ut parabolas coram representent, et velut operibus eventum demonstrent: [?: ] Ezec. 12, et Ieremias confringendo ollam in Tophet. Prophetis et hoc familiare est: Primum generaliter omnes damnar: deinde vero rursus erigere pios, et consolari. Sic Petrus inquit, Iudicium incipit a domo Dei: 1. Pet. 4. et Romanorum primo. Revelavit iram Dei super omnem impietatem. Isaiae primo, cap. Omne caput languidum, et cor omne moerens. Genes. 6, Cuncta cogitatio cordis humani,
Iudicium incipit a domo Dei: 1. Pet. 4. et Romanorum primo. Revelavit iram Dei super omnem impietatem. Isaiae primo, cap. Omne caput languidum, et cor omne moerens. Genes. 6, Cuncta cogitatio cordis humani, etc. Et, Videns Deus quod, multa esset malitia. Et deinde; Omnis caro corruperat viam suam. Et postea dicit: Noe vero erat perfectus, etc. Noe gratiam invenit, etc. Propheticus quoque mos est, sicut et Apostolicus (ut in Actis 20. Cap. ) certo futurum propter promissionem Dei praesenter et in dubitato, non
PUTEUS: vide supra in voce LACUS.
PUTRIS, aliquoties non in propria, sed metaphorica quada significatione pro malo ponitur. Sic Matthaei septimo dicitur: Putris arbor facit malos fructus, ubi putrem arborem pro malo poni, ex eo apparet, quia ibidem opponitur putri arbori arbor bona. Deinde ex rei natura. nam et putres ex parte arbores ac vites bonos fructus proferunt. Sic cum dicitur Matthaei 13. de putribus piscibus captis, malos hauddubie intelligit: raro enim putres pisces capiuntur, ut qui ab aliis illico devorantur. Sic et Ephes. 4, prohibetur sermo putris, id est
vitam omni tempore, omnibus diebus ac horis, quas a patre caelesti in Dominica oratione mendicamus. Quia vero tum olim, tum et hoc tempore dubitatum ac disceptatum est, quid in, precatione Dominica significet Quotidianus: ideo et ego hic aliquid adscribam, primum annotans alienas opiniones, deinde et meam sententiam adiiciens.
Sic igitur Erasmus: Quod hic vertit Supersubstantialem, ad verbum Superessentialem sonat. Id, autore Hieronymo, LXX plerunque transferunt
ipsi patri caelesti suam gloriam per satanam violatam in primo lapsu hominis restituit. Vocatur et Melchisedek Rex Salem, Hebr. 7: id est, rex iustitiae ac pacis. et praeterea (ut ipse coram Pilato testatur) Rex veritatis: primum, quia et affert, spargit et conseruat veram doctrinam mundo: deinde, quia iustificat peccatores, eosque etiam ad iustam vitam suo sancto Spiritu refingit: postremo, pacis rex est quia affert conscientiis pacem, Deumque peccatoribus placat, eisque aeternam pacem, tranquillitatem ac felicitatem, liberatis a mala conscientia, ira Dei, et a tenebris ac poenis
qui secuti estis me in regeneratione, cum sederit filius hominis in throno gloriae suae, sedebitis et vos super thronos duodecim, iudicantes XII tribus Israel. Quod autem Regeneratio, cum de peccatoris regeneratione agitur, latius pateat quam renovatio, patet ex superius citato loco Tit. 3: deinde et ex eo, quod regeneratio necessario complectatur aliquando etiam reconciliationem, iustificationem et adoptionem in filios haeredes Dei: at renovatio, tantum corrupti hominis instaurationem denotat. Sic et Ephes. 2 Paulus, [?: p- ] salvationem peccatoris ex gratia aut favore
sumuntur in Sacris, prout sunt variae eius proprietates. Primum enim, Chusai in dando Absoloni consilio, ait: Et quiescimus aut castrametabimur super eum, quemadmodum ros cadit super terram. id est, perinde subito obruemus eum, et omnia loca circa eum nostra ingenti multitudine occupabimus. Deinde, quia ros est admodum salutaris terrâ nascentibus, refrigeratque etiam terram aestu diurno fatiscentem: ideo res gratae ac salutares comparatione roris illustrantur. Proverbiorum decimonono: Sicut ros super herbam, benevolentia regis. Oseae decimo quarto: Ero tanquam ros Israeli,
et doctrinam, dicente Domino: Vos estis sal terrae, etc. Matth. 5. Quia doctrina et doctores hisce omnibus modis spiritualiter animas ac [?: cor- ] pietatem servant, consumendo internos pravos hono-res carnis, seu veteris Adami, cum suis motibus ac cupiditatibus: deinde doctrina congregat et suscitas novum hominem, Spiritum ac dona Spiritus sancti, [?: ] matque et munit veluti spirituali quadam testa contra omnes externas iniurias: et denique est scutum et gladius contra ignita satanae tela ac machinationes. Aliqua ratio huiusve! metaphorae,
HIC EST SANGUIS MEUS NOVI TESTAMENTI, QUI PROMULTIS EFFUNDITUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. primum enim indicatur usus sanguinis Christi erga nos: nempe ut nobis propinatus sanciat ac confirmet novum foedus, nos de eius certitudine confirmet, et ad id sanctissime observandum arctissime obliget. Deinde erga Deum, ut videlicet in cruce fusus pro peccatis mundi satisfaciat, eorumque abolitionem impetret, atque ita Deum quoque ipsum ad servandum hoc sanctissimum foedus obliget, obstringatque. Lucas et Paulus recitant haec verba paulo aliter: nempe HOC poculum est novum testamentum in meo
in caelo qui testificentur de Christo et eius erga nos beneficiis: nempe patrem, filium, et spiritum sanctum. et tres etiam esse adhuc nunc in terris qui itidem de iisdem reb. testentur: nempe spiritum sanctum. in singulorum cordib. clamantem et loquentem per os doctorum, ac per scripturas, et deinde aquam et sanguinem: i. duo sacramenta seu foedera, quorum prius quidem lotione aquae peragitur et confirmatur, posterius vero distributione sanguinis. Sanguis igitur Iohanni ibi necessario sacrosanctum foedus aut sacramentum Coenae Domini significat. Primae Corinthiorum decimo: Poculum
irritationem in corde vestro, nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem. Non est enim ista sapientia superne descendens, sed terrena, animalis, daemoniaca. ubi enim invidia est, et irritatio, ibi seditio et omne opus pravum. Quae autem superne est sapientia, primum quidem casta est, deinde pacifica, moderata, tractabilis, plena misericordia et fructib. bonis, absque diiudicatione, sine simulatione. Porro quod Matt. cap. 11 et Luc. 7 ait, sapientis esse iustificatam a filiis suis omnib: id ex praecedentib, recte exponi potest, ubi refert Lucas, omnem populum et
vel Hieronymus vel Iudaei probare possunt, nomen Semen in Hebraea lingua in plurali plane non fuisse in usu: non enim tantum illae voces, significationes aut phrases in ea lingua fuerunt, quae nunc in Veteri testamento Hebraeo extant, quandoquidem alioqui nihil aliud germane Hebraeum habemus. Deinde dico, nomina collectiva ita in singulari numero pro plurali solere poni, ut tamen saepe etiam unum aliquod certum individuum indicent: ut homo, aut bos, aliaque huius generis in omnib. linguis. Sic vox Adam Hebraeis alias unum Adamum, alias aliquem alium hominem, alias etiam totam speciem
aut veram significationem, qua ibi vox semen usurpetur, urget, non autem proprie ipsum nomen. Simul vero respicit, et in suis verbis argumentationeque intelligi vult, non unicam vocem aut sententiam, sed totum illud quasi corpus promissionum de benedicto semine aut Meschia, datum primum Abraamo, deinde sequentib. patriarchis. Ideo etiam utitur voce plurali, Datae sunt promissiones, non unica promissio. In illis vero vox Seminis crescente patefactionis lumine tandem de uno certoque filio Abraami, nempe de Meschia exponitur. Nam in posterioribus promissionibus ostendit Deus, se ibi loqui
et gestandi liberos in sinu, veniunt quaedam metaphoricae locutiones. ut Ioann. 1, Unigenitus qui est in sinu patris, ipse enarravit nobis. Quae locutio ibi triplicem potissimum, arctissimamque coniunctionem filii cum patre indicat: primum, coniunctionem personarum in unam naturam aut essentiam: deinde, summum amorem patris erga filium, in quo solo patri bene complacuit: tertio, summam quandam communicationem secretorum. solus enim filius novit et perfecte videt patrem: ille ergo solus eum, ipsiusque mysteria vere patefacere potest. Atque ad hanc tertiam coniunctionem potissimum Ioannes
prolixe ratio redditur Ezech. 3 et 33 quae loca perlege non enim tantum vocem, sed et rem ipsam ac officium doctorum tanto melius intelliges. Ratio autem ea est: quia doctorum est, a longe praevidere irruentes in populum civitatemque Dei hostes, nempe ante omnia falsam doctrinam ac seductores, deinde et alia peccata, quae consequitur ira Dei, ac poenae temporariae et aeternae: eosque praevisos ac irruentes hostes protinus clare, ac instar tubae exaltata voce, indicare omnibus hominibus, ac opportune et importune eos monere, ut sibi ab eis omni studio ac diligentia caveant. Hoc est quod
Ezech. dicit animas venari, et animas victuras
patet in Sacris literis, plurimasque ac diversissimas locutiones non parum obscuritatis habentes gignit: quas omnes (ut poterit fieri) primum veluti cursim recitabimus, quomodo tum in veteri Testamento, tum in Evangelistis, tum denique et in Apostolicis scriptis usurpentur, aut intelligendae sint. Deinde aliquanto accuratius haec vox ex Hebraea lingua explicabitur. SPIRITUS. I. In genere totam essentiam divinam, tribus personis distinctam, denotat. Ioan. 14, Spiritus est Deus: id est spiritualis essentia. 2. Cor. 3. Dominus autem spiritus est.
II. Peculiariter
in vobis. Actor. 2, Repleti sunt omnes Spiritu sancto. Sic et Actor. 8, 10, 13, 15, 16, 19. et 1 Pet. 1 1 Iohan. 5 Et in epistola Iudae. Habet autem id nomen et propter substantiam, et propter officium. Est enim eius substantia, sicut et caeterarum personarum divinitatis, sanctissima: deinde est sons sanctitatis, afferens sanctitatem, hoc est remissionem peccatarum, et efficiens sanctos motus in cordib. credentium. Spiritus bonus: Psal. 143. Spiritus tuus bonus deducat Dictus est autem sic, ad differentiam mali spiritus. Spiritus gratiae: Zach. 12. Spiritus
Templum Domini, templum Domini, templum Domini. Nam Iudaei audientes minas Dei per prophetas civitati Ierosolymae ac populo denunciatas, persuadebant sibi, nequaquam Deum tam severiter esse illam terram vastatutam, potissimum propter duas causas. primum, ne simul everteret templum ac cultum suum: deinde, quia per illa perpetua sacrificia, et tam sacro sanctum cultum, omnia ipsorum peccata plenissime expiarentur, et Deus fieret eis prorsus propitius: sicut nunc Papistae in suam Missam plenissime confidunt. Alioqui de quatuor nominibus aut rebus insolescebant Iudaei, contra omnes prophetarum
aut maiestate erga homines a [?: ] natos: ac cum eis per mediatorem causas dissidii [?: ] tum et iram sua morte tollentem, agit de summa et [?: ] parti utili coniunctione et foedere. Primum [?: propo- ] quae agnosci et coli ab hominibus postulet: deinde, quae [?: ] bona, et quomodo vicissim eis praestare velit [?: Co- ] etiam homines, antea sua idola suasque cupiditates [?: fect- ] tes et suam unusquisque viam, temere, neglecto [?: ] currentes, nunc per mediatorem revocati ad Deum
sua idola suasque cupiditates [?: fect- ] tes et suam unusquisque viam, temere, neglecto [?: ] currentes, nunc per mediatorem revocati ad Deum [?: rede- ] mumque eius agnitionem et cultum suscipiunt ac [?: ] ad eumque sese gravissime obligant: deinde et [?: pr- ] eius bona, praescripta ab eo ratione, laeti gratioque [?: ] stipulantur, et utraque amplectuntur. Sic [?: utra- ] [?: ] Deus et homo (ut dictum est) in Sacramentis [?: ]
nomine Dei ab eius ministro requiritur a nobis, ut veram Dei agnitionem suscipiamus ac profiteamur, utque Satanae et omnibus eius impietatibus longum vale dicentes, imo et extremas inimicitias indicentes, huic soli Deo adhaereamus, eum colamus, et ab eo omnia bona expectemus, accipiamusque. Deinde ille nos in suo nomine baptizat, promittens se velle esse nostrum Deum, ac patrem propitium, condonare nobis iniustitiam, imputata filii sui iustitia: se recipere nos in filios, seu adoptare, nobisque aeternae vitae haereditatem largiri.
Hac de causa et Christus suae sacrosanctae
et manibus earum copulante. Fiunt etiam pactiones aut stipulationes et promissiones utrinque. nam Christus testa tur nomine patris, se ab eo nobis hominibus donatum, ut corpus eius pro nobis crucifigatur, et sanguis fundatur in remissionem peccatorum, et comparationem aeternae beatitudinis: deinde vicissim a nobis exigitur, ut nostram extremam paupertatem aut famem, et ista ingentia, nuncque [?: ob- ] bona agnoscentes, ea fide expetamus et arripiamus: utque ibi communicantes, ac nosmetipsos et illud sacrosanctum corpus diiudicantes, id in memoriam eius faciamus, seu
Epistola ad Hebraeos cap. 9 istud novum foedus omnino facit testamentum, et mortem testatotoris requirit ad eius confirmationem: quare omnino est quiddam ex utroque mixtum, quod merito Testamentofoedus dici posset. Consideremus igitur primum differentiam inter foedus ac testamentum: deinde, quomodo ista duo in hoc Sacramento inter sese mutuo conveniant. Vox igitur Foederis, sicut et ipsa res, cum per se nota est, tum etiam superius nonnihil a nobis explicata. Testamenti vero vox communiter usurpatur de ea voluntatis sententiaeque testificatione, ac etiam rerum dispositione aut
autem vel loquutio praecipua in hoc verbo exponenda est illa Ioan. 1. et 1 Ioan. 3, Ecce agnus Dei qui tollit peccata mundi: quam ambiguitatem putant docti hic admodum utilem esse explicandae rei ac sensui. Nam Christus ita demum tollit aut abolet peccatum, ut illud prius accipiat a nobis: deinde ipsemet in humeris ac corpore suo usque in crucem gestare cogatur, ac demum superet, et in profundum maris abiiciat. Sic dicit Isa. 53, Deum fecisse concurrere aut irruere in eum totius mundi peccata: ipsumque propterea percussum esse, ut nos illa eius percussura aut plaga sanaremur. Et
¶ Fuit porro tubarum usus varius in Veteri testamento, sicut ferme nunc campanarum: nisi quod insuper etiam in bellicis rebus eisdem plurimum usi sunt, sicut nunc tympanis et fistulis, ac aereis taratantaris. Principio convocabatur iis coetus populi Israelitici, ad consultandum de Repub. Coibat deinde ad signum earum senatus principum populi. Praeterea signum dabatur tubis, quando et quibus movenda castra: Iam ad bellum concinebatur tubis, iis canebatur in acie: sicut videre licet Num. 10 cap. Convocabatur praeterea populus diebus festis ad sacra publica et divina tubis.
de caelis misericordiam et veritatem suam, et salvabit me. Potest tamen in talibus celebrationibus veritatis Dei, illa vox non tantum sinceritatem ac serium animum vel beneficium significare, sed etiam veracitatem: quia Deus primum miseretur ac promittit nobis bona, seu ex misericordia promittit deinde ob veritatem, aut ex veritate servat eadem promissa: sicque in beneficiis Dei tum misericordia, tum et veritas laudatur. Haec eadem loquutio etiam hominibus tribuitur Gen. 4. Et facies mecum misericordiam et veritatem.i. ac sinceram beneficentiam mihi praestabis. Ios. 2. Faciemus tecum
ac mendacia totum terrarum orbem oppleverint Ro. 1. Palam fit ira Dei de caelo adversus omnem impietate et iniustitiam hominum, qui veritatem in iniustitia detinent Quid sit veritatem in iniustitia detinere, mox ipsemet Paulus exponit, primum indicans quid sit illa detenta aut captivata veritas: deinde, quid iniustitia. Veritatem definit duob, versiculis, esse illam Dei cognitionem quam, Deo patefaciente, considerando ex operib. ac creatione quotidianaque experientia illam primam omnium rerum causam, eiusque omnipotentiam ac divinitatem cognoverint. Porro captivationem eius cognitionis in
quae hominibus [?: nau---- ] moveat. Sic Psal. 22, Christus dicit se esse vermem, non hominem: quem videlicet quivis contemnat ac conculcet, abomineturque. Sic et de piis, qui plerunque abiectissimi sunt, dicit Daus Is. 41: Noli timere vermis Iacob. Sic et Iob 25. Deinde itidem per metaphori significat perpetuum cruciatum: quia vermis tum in signa tum etiam in animalib. (sicut crebro claudicantium [?:---que ] des invadunt (perpetuô rodit et absumit. Is. 66. et [?:--- ] 9: Ubi vermis eorum non moritur, nec ignis extinguitur.
vero inquit. Existimantes se addere afflictionem meis vinculis: id est, mihi vincto ac captivo. Col. 4. Memores estote vinculorum meorum. id est, meae captivitatis, aut mei qui sum vinctus. Ita subito unius vocis significationes variantur. primum enim indicat causam captivitatis, aut Evangelion, deinde constantiam in captivitate, postremo ipsum captivum. Vinculum pacis, Ephes. 4. dicitur illa tranquilla coniunctio, seu ipsa pax, quae, dum durat, quasi vinculo aut foedere quodam inter se homines connectit. Multo vero magis id dilectio facit, quae est firmior, arctior ac sanctior quaedam
in caelo, amicta sole 1152 12. 13
13 et 15 Et mentio numeri nominis bestiae, et [?: ] bestiae 750. 20. 21
Plaga mortis eius curata est 682 30 etc.
Agnus occisus est ab origine mundi 695 [?: 2- ]
14 Deinde vidi angelum volantem per medium caeli 1300. 1. [?: ]
Hi sunt qui cum mulieribus non sunt inquinati 1280. 51. 52
Beati qui in Domino moriuntur 677. 67. 68
Sancti vicerunt satanam, et non dilexerunt animam suam usque ad mortem 243.
etiam, teste Aristotele, Philosophia, aut etiam
Regularum. Hoc enim tractatu cognito primum, melius scient Lectores, quem usum vel ex praecedentibus, vel etiam ex sequentibus habere possint: eoque maiori cum fructu singula cognoscent, dum scient in quem usum unumquodque eorum quae postea praecipientur, tradatur, et qua ratione eo uti debeant. Deinde etiam, tum recreabuntur ex longo labore cognitae praecedentis partis, tum etiam invitabuntur ad sequentium cognitionem. Exhilarat enim omnes, spes certa praemii, et magna utilitas etiam ad gravissimos labores miseros mortales invitat. Praestabit vero Tractatus hic illam etiam commoditatem,
ut metaphoras, metonymias, synechdochas, anthropopathias, et similes inter se commiscent.
11 Saepe in una voce duplicatos aut etiam triplicatos tropos habent: ut propria Regula ostendetur ut, Manus Domini tetigit me: ubi primum est anthropopathica metaphora ab homine ad Deum translata: deinde, manus pro suo effectu ponitur, nempe pro poena.
12 Procul petitos tropos, ac duros, non raro usurpant: ut, aedificari hominem, aut religionem: induere Christum, aut maledictionem.
13 Duriter inter se cohaerentes tropos non raro adhibent: ut, aedificari et plantari
huc potissimum spectant, tamen etiam hunc proprium tractatum constituam, in quo Regulas recte cognoscendi Sacrum volumen proponam.
Primum vero ex eo ipso non paucas depromam, quae proculdubio optimae certissimaeque erunt. Deinde alia serie recensebo eas, quas vel alii hactenus praemonstrarunt, vel mihi munere asmi Spiritus incident.
Ne vero Papistae suo more nos calumnientur, me ultro fateri, Scripturam habere complures difficultates: et quantumvis quaedam remedia adscribam, ea tamen nequa quam esse
15 Post hanc summam utile est, studiosum percipere brevem quandam Catechesin: quam nobis itidem Scriptura offert, Primum exhibendo quasi Symbolum in tribus primis capitibus Genes. de uno Deo, creatione, lapsu et redemptione per benedictum semen, quam partem nunc Symbola referunt: Deinde per Decalogum, ipso Deo in brevissimum compendium legem redigente. Tertio, in oratione Dominica et verbis Sacramentorum. Quae capita doctrinae semper pro quadam compendiaria Catechesi sunt habita, tametsi in Papatu nefarie obscurata fuere. Ea enim etiamsi quis didicit, plerunque tamen
liberalium, sive etiam mechanicarum scientiarum, praecipitur, ut ab iis incipiamus, quae et prosunt ad cognitionem sequentium, et faciliora sunt, et denique quae quasi summam rei continent. Talis ratio docendi est et in Scriptura. Nam primum pro ponitur historia, quae solet omnium facillima esse. Deinde ea historia, praesertim initium Genesis, est fundamentum totius sequentis doctrinae de Deo, totaque vera religione. Sunt denique illa tria aut quatuor prima capita Genes. summa quaedam totius Scripturae: ibi est unus et trinus Deus, ibi creatio universae naturae rerum, ibi homo cultor Dei
Sunt denique illa tria aut quatuor prima capita Genes. summa quaedam totius Scripturae: ibi est unus et trinus Deus, ibi creatio universae naturae rerum, ibi homo cultor Dei ad imaginem eius formatus, et totius mundi dominus constitutus: in quibus rebus constitit illud primum regnum Dei. Deinde ibi est lex, lapsus et mors aut maledictio, seu culpa et poena: in quibus est situm regnum satanae. Postremo est benedictum semen et restitutio generis humani: in quibus est regnum gratiae. Denique est inchoatio huius communis vitae, coniugii, procreationis, et laborum, operumque. Quare
maior vigilantia est abhibenda. Remedia vero eadem sunt, quae prius indicavi. Exemplo sit, quod Christus Ioannis 4 primum petit potum a Samaritana: postea suum offert: in priore dicto, verbum (Bibere) proprie, in posteriore metaphorice usurpatur. Sic etiam mox vocabulum Messis prius proprie, deinde figurate sumitur.
12 Saepe coguntur interpretes reddere vocem Hebraeam vocabulo non propriissime significato illius respondente, sed tantum ratione etymologiae et alicuius primariae notionis conveniente. Cuius rei causae sunt multae. Sive quia locus magni momenti, aut etiam
porro figura, videndum etiam est tum quaenam sit, tum et quomodo aptissime explicari queat, omnes enim figurae certa ratione ad proprium sensum tendunt, eumve explicant.
6 Primum igitur diligenter observetur, quousque sese illa figurata oratio extendat: ubi incipiat, et ubi desinat. Deinde, quid in toto eo loco proprie ac ex professo agatur. Plerunque enim improprie dicta, a praecedentibus vel etiam sequentibus declarantur. Expensa igitur materia subiecta ac scopo, tum et praecedentibus ac sequentibus, mox profecto attente ac in timore Dei cogitanti succurret aliquid quod cum
sane plerunque in Psalmis, interdum etiam in Prophetis fit. Praeterea ubi maxime non idem bis repetitur, nihilominus est naturalis quaedam partium cohaerentia, ut ex alio aliud perinde cognoscere cogaris: ut si in corpore animalis vides caput, mox colligis non procul inde esse collum, cervicem, ac deinde pectus: Si vides Taurum inter caelestia signa, mox nosci non procul inde distare Arietem aut Geminos: Si in partibus anni scis in quo mense verseris, mox certe necessario nosti quis praecesserit aut sequatur. Quare praeclare idem Pater ait super Matth. 25: Prudentem lectorem moneo, ut
Israelitas et Iudaeos. Sed concordat Paulus in Epistola ad Romanos, capite quarto, nono, et undecimo; ac in epistola ad Galatas, capite tertio et quarto multipliciter. Primum, semen Abraae servabitur: id est aliquae parvae reliquiae ex posteris Abraae, quae erunt per gratiam electae. Deinde dicit, servabuntur fine posteri Abraae, si Meschiam et eius iustitiam fuerint amplexi. Sed illi iustitiam legis sectantes, iustitiae Dei non sunt subiecti: nolunt audire Deum vocantem, et extendentem ad se manus tota die, nolunt congregari sub alas Dei, nec tempus visitationis agnoscere.
Evangelium, confirmantur, ne remissiores fiant in fide: cum audiunt legem, excitantur, ne frigescant in bonis operibus. Caeterum mali cum audiunt legem, ad ducuntur ad suorum peccatorum agnitionem, incipiunt de poenitentia nogitare, confitentur se propter scelera reos aeternae damnationis. Cum deinde iidem audiunt Evangelium: iterum, ne desperent, eriguntur, animis fidem de misericordia propter Christum
obtinenda concipiunt, ac revera veniam consequuntur. Omnes igitur tam boni quam mali, ex Evangelii
proponam.
3 Sacrae literae sunt doctrina quaedam divinitus proposita de negotiis, rebus, aut quasi contractibus inter Deum et hominem.
4 In iis prima divisio fieri potest in res ipsas, tractationem, et sermonem. Prius autem subdividamus res ipsas, ut natura priores: deinde sermonem. Res igitur primariae in illis sunt, Deus et Homo: de quibus nunc disserere non est nostri instituti, breviter igitur tantum eas delineabimus. Deus consideratur in Sacris literis ratione essentiae suae, ratione factorum, et denique voluntatis. Ratione essentiae dicitur esse
personis trinus, nempe pater, filius et Spiritus sanctus. Quod ad facta attinet, primum creavit certo tempore totum mundum, et praecipue hominem ad imaginem suam: quem in eo tanquam villicum ac procuratorem suum collocavit, cui enam certa mandata praecipue ad suum cultum pertinentia tradidit: deinde eundem a se deficientem, et horribili ruina in aeternum exitium lapsum, denuo misso suo filio certa ratione instauravit, et ad pristinam incolumitatem sanavit.
5 Quod ad voluntatem attinet, ea talis est, ut omnes ei creaturae, praesertim autem rationales, suo loco
quae incipit a primis et simplicissimis elementis, principiis aut causis: eaque componendo eo usque progreditur, donec tandem totum corpus extruat, et ad certum finem, metamve desideratam perveniat. ut Grammatica ab elementis literarum incipiens, componendo illa primum efficis syllabas, ex illis deinde voces, inde tertio sententias, ex quibus quarto integras disputationes: ac postremo inde conficit plena volumina, opera, actiones, processus, ac similia, quibus totares proposita perfecte exponatur.
Sic igitur et Theologiae simplicissimum elementum est, primum ipse Deus, unus et
actiones, processus, ac similia, quibus totares proposita perfecte exponatur.
Sic igitur et Theologiae simplicissimum elementum est, primum ipse Deus, unus et trinus: qui est omnium principium, prima causa aut motor, ut in Tabella delineavimus, is est unica causa aut fons omnis boni. Deinde is creat mundum et rationales creaturas, angelos, et homines: quod est secundum Theologiae elementum Nam ex horum duorum elementorum, Creatoris scilicet et Creaturae compositione, commercio aut combinatione, totum Theologiae corpus constituitur. Atque hoc est, illud primum pulcherrimumque
ac hominis, veluti quidam contractus, mutua officia, aut rerum communicationes, in quibus alias Deus homini, alias contra homo Deo, aut etiam uterque alteri aliquid boni, malive dat, exhibet, aut offert.
Nam primum Deus dat toti rerum creaturae ipsum esse, seu mundum creat.
Deinde dat homini legem naturae, eum ad imaginem suam formans, et simul etiam externam legem eidem proponens de vetita arbore: et homo vicissim Deum agnoscit, ac veluti viva quadam imagine, aut purissimo speculo divinae factei lucem refrigente et referente, eum repraesentat ac honorat.
divisione, aut causarum connexorumve commonstratione, tota ars simul comprehendatur ac explicetur. qui ordo magis artificialis quam naturalis est. Proposui igitur in hac tertia delineatione primum definitionem Theologiae, quod sit doctrina caelestis, seu caelitus allata, de Deo et eius voluntate. Deinde explico vocem doctrinae varia subdivisione, ita tamen ut praecipue legem, eiusque officium declarem. Postea vocem Deus personarum distinctione ac officiorum expositione: ubi tamen praecipue filius, eius incarnatio, ac tota mediatio declaratur. Postremo vox Voluntas exponitur, in qua
valde convenit.
20 Nec tamen sunt Sacrae literae prorsus per individua traditae. Nam passim multae universales sententiae, praesertim in Psalmis, Prophetis, et toto Novo testamento interseruntur: quibus singularum personarum tractationes ad totum genus accommodantur.
21 Deinde, cum de singulis personis Scriptura agit, plerunque de eis ita agit, ut totum genus per eas intelligi velit: vel etiam omnes homines, in eis tanquam in fontibus quibusdam aut parentibus includit. Ut initio creationis necesse est Scripturam de uno quodam loqui, quia tantum unus fuit: sed in
officia.
Haec sunt in principe digna laude: sed interpretatio ad hunc Psalmum non quadrat. non enim proptea David est sacerdos. Et nominatur sacerdotium Melchisedech: ut significetur, novum ministenum. dissimile Levitico, futurum esse.
Sed quamcunque historiam affinxissent, deinde addebant
hae Tabulae complexae sunt totam hominis vitam.
Extant Lutheri commentarii in Deuteronomion, et in quosdam Prophetas: qui ostendunt, quid in hoc genere enarrandi maxime deceat. Hic non traduntur solae Allegoriae, sed prius historia ipsa transfertur ad Locos communes Fidei et Operum. Deinde ex locis illis nascuntur allegoriae. Sed hanc rationem nemo imitari sine excellenti doctrina potest. Et cum proclive sit, in hoc genere a via derrare: monendi sunt imperiti, ut omissis allegoriis, versentur sedulo in aliis locis Scripturae, et authoribus, ubi sine figuris plane traditur
et subsumius eruitur. Iam Tropologia, quae primas in spirituali interpretatione obtinet, est, qua adnotantur, quae ad mores et vitam formandam conducunt: veluti quando ex historia inebriati Loth coligitur, quam detestanda sit ebrietas et crapula, et cum in omni aetate, tum maxime in senili: deinde quam horrenda flagitia eam comitentur. vix enim unquam sola est. Allegoriam dixerunt, cum facta vel sententiae aliter accipiuntur, quam verba sonant, atque accommodantur conferunturque cum aliis rebus similitudinem quandam habentibus, imprimis vero cum his quae in Christo capite,
in Scholas et Ecclesias invexit. Praecipit ea de re clarissime in Commentariis in Genesin, Homilia secunda et decimaseptima: in Numeros, Homilia undecima: et
quicquid usquam occurrit in Sacris libris, per allegorias atque anagogas interpretari, et non tantum historias, in quibus id subinde fit cum gratia, verum etiam conciones didacticas ac disputationes tam Prophetarum quam Apostolorum: deinde praecepta et promissiones, in quibus profecto a simplici sensu Grammatico nulla citra periculum fit digressio.
Caeterum quid de diversis hisce interpretandi modis arbitremur statuendum, et quomodo sanctoram patrum pronunciata intelligi conveniat, aperiemus. Agemus autem ordine de
Grammatico nulla citra periculum fit digressio.
Caeterum quid de diversis hisce interpretandi modis arbitremur statuendum, et quomodo sanctoram patrum pronunciata intelligi conveniat, aperiemus. Agemus autem ordine de singulis: primum inquam de sensu literali, hinc de tropologico, deinde de Anagogico, postremo de Allegorico.
Literalis itaque sensus, quem alias historicum seu Grammaticum appellant, semper primo loco, ut nobilissimus, erui debet: quando is solus certas et perspicuas parit sententias: solus aptus est ad ducenda argumenta, quibus dogmata religionis
Hucusque, quantum Allegoria et typus distent.
¶ Superest nunc, ubi et quando allegoricas interpretationes expediat adhibere, demonstremus. Certe locus postremus iis dabitur, nec prius licebit ad Allegorias descendere, quam excussa fuerint, primum quae ad sensum Grammaticum, deinde quae ad moralem, sive (ut Apostolus loquitur)
instituatur: par est, ut in ea simplex doctrina veritatis eluceat. Quocirca tutum non est, quasvis allegorias ab aliis fabricatas recipere: sed exigere eas oportet ad verbi Dei normam et perpendiculum.
OBSERVATIO
complecti ac perficere potest.
¶ Existimo igitur quadruplicem intelligentiam necessariam esse illis, qui in Scripturis sacris utiliter versari cupiunt. Prima est, qua Lectores voces singulas intelligant. Huc requiritur qualiscunque scientia Sacrarum linguarum, Hebraeae potissimum, deinde et Graecae. Sine hac cogeris, Lector, ab aliorum pendere iudicio, aut potius divinare significationem, cum facile etiam ab ipsius interpretis mente aberrare queas, dum non mox animadvertis, quid ille respexerit, aut quomodo eo loci suis verbis usus abususve sit. Secunda est, qua sensum
Scriptores aliarum rerum, aliter historiographos, aliter poetas, aliter philosophos, aliter oratores sua tradere atque explicare. Quod ut melius intelligatur, paulo plenius exponam.
Enimvero historiographos videmus plerunque 1 paucis primo proponere, 2 quae mox fusius sint dicturi. 3 Deinde narrare initia, 4 causas, 5 progressus negotiorum: 6 aliquoties etiam eorum aperire consilia, qui res magnas peragendas suscepere: 7 quaedam vero strictim, quaedam angustius exponere: 8 transitionibus crebris uti: 9 admiscere nonnunquam, quae reconditam doctrinam in se continent: 10 argutas
doctrinaque eorum queamus, scientes quantum eis tribuendum sit.
3 Observetur etiam summa ac scopus eorum doctrinae, qui fuit primum, promissionem de benedicto semine, eiusque adventu ac beneficiis, suis Prophetiis illustrare: hominesque in eius expectatione et fiducia confirmare. Deinde, instantes poenas tum suo populo, tum et exteris regnis nomine Dei praedicere aut prophetare. Tertio sui temporis idololatrias et errores redarguere ac corrigere, et contrarias verasque sententias et cultus confirmare ac constabilire, et omnino doctrinam de Deo hominibus inculcare Postremo,
Ioas, in Israel, a morte Elisaei: ante Christum 840. 3. Amos, regnante Usia in Iuda, et Ieroboam in Israel, ante Christum 780. 4. Micheas; eodem rege, Usia inquam, incoepit: et sub Ezechia finiit. 5. Oseas, Michaeae contemporaneus: itaque sub Usia rege, ante Christum 770 creditur incoepisse, ac deinde prosecutus ad tempora usque Ezechiae, annos (ut quidam opinantur) 70. 6. Iesaias vaticinatus est sub Osia, Iothan, Ezechia, atque etiam ad decimum usque annum Manasse, ante Christum 780. 7. Ioel, Ezechiae anno 14, ante bellum illatum a Sennacherib, ante Christum 700 annos. 8. Nahum, eodem
145. Porro exhortatorii et consolatorii ut sunt: 4 31. 37. 39. 53. 58. 75. 77. 82. 84. 91. 92. 112. 119. 121. 128. Quidam etiam sunt mixti generis: quos vides in pluribus speciebus signatos. 10 Praecipua autem opera in id poni debet, ut primum Psalmorum propositionem principalem recte constituas: deinde et partes scite distribuas. Quod quidem haud magno is efficiet negocio, qui, quemadmodum supra admonuimus, observare assueverit artificium Dialecticum et Rhetoricum. Quamvis eo maior quoque diligentia in Psalmorum lectione requiritur, quo plus artificii non ex Dialecticorum argutiis, vel
aut sequentibus cohaerentes, plane instar Aphorismorum Hippocratis, aut Sententiarum Phocylidis: quin nec ordinem quidem aliquem servant. Operaeprecium ergo fuerit, observare istam diversam eius scripti rationem, et cohaerentia rite connectere, separata autem distinguere.
Deinde quia omnia confusa turbant mentem, et nec percipi facile, nec retineri bene possunt: ideo utile fuerit observare, quae sententiae ad quos locos communes vel religionis, vel etiam externae vitae referri debeant: quo praeter superiores utilitates, etiam ea quae in tanta brevitate necessario
Testamenti scriptoribus ut sensum respexerint, et prophetiae potius impletionem, quam oraculi ipsius verba recensuerint. Id autem nemini mirum aut temerarium videbitur, qui sibi persuaserit, quod res ipsa convincit, eundem spiritum ore Evangelistarum locutum esse, qui aperuerit os Prophetarum. Deinde Prophetarum munus fuisse, quid futurum esset praedicere: Evangelistarum vero, quid sit factum narrare. Itaque cum spiritus Dei illorum oracula in novo Testamento non exscribat, sed interpretetur, minime certe debuit itidem enumerandis vocabulis astringi.
14 Alias ad verbum citat,
Ciceronianis, vel Plinianis, eadem promptum est in venire occasionem scribendi in hisce Paulinis.
7 Tertio loco observabis, quid Epistola contineat, sive quot sint praecipuae eius partes. Comprehenduntur autem fere singulis Epistolis graves aliquae disputationes, interdum etiam plures: deinde et alii tractantur loci, quos explicari Ecclesiarum status poscebat. Quamobrem operae est precium, summa animi contentione in id adniti, quo prudenter distinguas, ubi disputationis sit initium, ubi eadem finem capiat. Deinde, utrum hanc sequatur disputatio alia, et quousque haec protrahatur,
singulis Epistolis graves aliquae disputationes, interdum etiam plures: deinde et alii tractantur loci, quos explicari Ecclesiarum status poscebat. Quamobrem operae est precium, summa animi contentione in id adniti, quo prudenter distinguas, ubi disputationis sit initium, ubi eadem finem capiat. Deinde, utrum hanc sequatur disputatio alia, et quousque haec protrahatur, qui praeterea loci subiiciantur. Nam incidunt redargutiones falsorum dogmatum, reprehensiones errorum in ritibus, obiurgationes adversus vitia et corruptos mores. Quarum rerum luculenta exempla in Corinthiis sunt obvia:
velint. Quid
convincere. Sententia igitur Apostoli est, e Sacris literis peti debere, quae faciunt ad convincendos falsorum dogmatum magistros, quales sunt haeretici, Philosophi, et similes. Enimvero Scriptura instrumentum omne suppeditat, non modo ad astruendum vera dogmata, verum ad destruendum falsa. Quod deinde ait Apostolus, prodesse Sacras literas
vel collapsa apparent. In quam sententiam etiam D. Ambrosius hanc Apostoli vocem interpretatur. Huius igitur generis sunt, cum proferuntur ex Scripturis sententiae aptae ad reprehendendos homines propter contemptam disciplinam Ecclesiasticam, propter fastum, ambitionem, avariciam, dissidia: deinde cum ostenditur, quomodo qui lapsi sunt, in viam redire, moresque emendare et possint, et debeant. Ad summam, doctrina et redargutio versantur in explicatione dogmatum: institutio sive admonitio atque correctio, de vita agunt, moribusque. Ad illas duas referuntur capita fidei, ad has vero
quamlibet eximias esse eiusmodi, quas alacriter velis relinquere, ut Christo in caelis iungi, et pro bonis momentaneis adipisci aeterna queas: 1 Consideratio divinae providentiae efficit, ut in omnibus actionibus praesentiam Dei inspectoris mens cogitet, eiusdem auxilium saepenumero imploret, deinde iuvari ac regi actiones ab eodem persuasissimum habeat: denique nullum periculum tam formidabile instare, a quo ille non possit et velit clementer eripere, quando opportunum iudicabit. Hoc genus institutiones non tantum cognitionem rerum divinarum augent, sed viti ipsam instruunt: necnon ad
eamque simpliciter infigere auditorum animis
Inde excerpit primarios aliquot locos, quibus diutius inhaeret, atque explanat luculenter. Id autem ita, ut accommodet omnia praesenti Ecclesiarum statui, maximeque ad insculpendum mentibus religionis nostrae dogmata cognitu necessaria: deinde ad damnandos corruptos hominum mores, atque ad inducendum ad vitae puritatem, veramque sanctimoniam. Quare in Locis communibus de Fide, de vera invocatione divini nominis, de charitate, de obedientia, de beneficentia, de oratione, de ieiunio, de patientia, de cruce ferenda, multus est: tum
iudicat reprehensione publica egere, atque corrigi posse, crebro longa oratione disserit.
In his autem omnibus, frequentia adhibet e Scripturis exempla: illustres item sententias: poenas insuper et praemia proponit. interdum congerit similitudines ex quotidianis actionibus: producit deinde diversas comprobationes, nec non firmamenta suasoria. subinde ex disciplinis humilioribus, qualis
Dialectica et Rhetorica, aut de media plebe petita: nonnumquam quaedam argute dicta a Philosophis; aut
emendationem pertrahat: et si fieri possit, in novos prorsus homines transformet.
Huius autem tractationis absolutissima exempla videre licet primum in Prophetarum et Christi Apostolorumque concionibus, quas certe ad plebem atque imperitam multitudinem esse habitas, non est obscurum: deinde in Homiliis, id est familiaribus sermonibus Origenis, Basilii, Nazianzeni, Chrysostomi: et nostro tempore cum in aliorum multorum concionibus, tum Lutheri (unus hic inter omnes principatum obtinet) et similium. In quibus sane orationibus multa accommodata sunt eruditis, plurima imperitae
sed tamen mihi minime probatur dissimulatio: et eum bene mereri de discipulis iudico, qui quo iuvatur eorundem profectus, non tegit. Congeram igitur, et exhibedo quandam Methodi formam, non quidem ab uno aliquo nobis praescriptam magistro, sed in diversis authoribus tam priscis quam recentibus, deinde in celebrium Scholarum praestantissimis interpretibus, quos aliquando in Gallia, Germania, Britannia, vel alibi audire contigit, a me observatam, atque quanta fieri licuit fide adnotatam: ex qua profecto facile, ni fallor, unusquisque discet, quid in professoribus; ad quorum Scholam se
summam sive statum rerum discutiendarum, cum quadam utilitatis commemoratione indicare paucis.
Nunc ad ipsum opus, sive ad Scriptoris verba. Quia vero ad scrutandum eruendumque authoris mentem, et perspicue enarrandum eandem, ratio postulat, ante omnia accurate considerari res ipsas, deinde verba, verborumque positum: (quemadmodum ipsi quoque qui scribunt, primum solliciti sunt de rerum inventione, post de collatione, sive elocutione) ita interpretatio quoque omnis sic videtur in hoc studiorum genere partienda, ut primo loco explicentur res ipsae, secundo loco verborum
ipsarum rerum suspici debet. Hac igitur in parte observet Scholae magister: primo, num obveniat vox aliqua
Illa haeretica distinctio est, In principio erat verbum, et verbum erat apud Deum, et Deus erat verbum, hoc erat in principio apud Deum. Non vult, verbum Deum confiteri. Sed hoc regula fidei refellendum est, qua nobis de Trinitatis aequalitate praescribitur, ut dicamus: Et Deus erat verbum. Deinde subiungamus: Hoc erat in principio apud Deum.
Ex verbis sensum sequamur, ex sensu rationem, et ex ratione veritatem apprehendamus. Hilarius quinto de Trinit.
EXPLICATIO.
Verba sensum enunciant, sensus rationis est motus, rationis motum veritas
analogiam, secundum allegoriam. Augustin. de utilitate credendi, Ad Honoratum cap. 3.
EXPLICATIO.
Nec me ineptum putes, inquit Augustinus ibidem, Graecis nominibus utentem. Primum, quia sic accepi, nec tibi hoc aliter audeo intimare quam accepi. Deinde tu quoque animadvertis, non esse harum rerum apud nos usitata nomina: quae si fabricassem interpretando, esset profecto ineptior: si autem circumloquerer, minus essem in disserendo expeditus. Secundum historiam ergo traditur, cum docetur quid scriptum, aut quid gestum sit: quid non gestum,
desint. Augustinus primo Retract. capite 22.
EXPLICATIO.
Quid est quod in sermone Evangelico in monte Dominus dicit, Audistis quia dictum est antiquis hoc? Ego autem dico vobis hoc: si nihil ipse amplius praecepit, quam praeceptum est in illis veteribus libris? Deinde, regnum caelorum illi populo fuisse promissum, non legimus in his quae promissa sunt lege data per Moysen, in monte Sina, quod proprie dicitur Vetus testamentum, quod praefiguratum dicit Apostolus per ancillam Sarae, et filium eius. Sed ibi figuratum est et Novum, per ipsam Saram et filium
fortium, et Hieremiae vaticinium compleatur: Disperdam simulachra, et cessare faciam idola de Memphis, 1. Timoth. 4 Ego iam liberor, et tempus meae resolutionis instat: posteriora declarant praecedentia.
Quae remota sunt a cognitione nostra, prius ex divina autoritate credenda sunt: deinde per haec quae nota sunt, utcunque noscenda, quanto quisque magis minusve potuerit pro suae capacitatis modo, divinitus adiutus internis externisque rationibus ut possit, August. 5, de Genes. ad literam 12.
EXPLICATIO.
Cum aliter se habeant omnium
volet: aut ipse non intelliget, aut legentibus non intelligendum relinquet.
Per sacra eloquia scimus, quod ignorare non expedit, neque per nos scire possumus. Augustinus 11. de Civit. Dei, cap. 3.
EXPLICATIO.
Prius per Prophetas Dominus, deinde per seipsum, postea per Apostolos, quantum satis esse iudicavit, locutus, etiam scripturam condidit, quae Canonica nominatur, eminentissimae auctoritatis. Nam ea quae remota sunt a sensibus nostris, quae nostro testimonio scire non possumus, de his alios testes requirimus, eisque credimus, a
nil est supervacuum. Chrysostomus de verbis Esaiae, Vidi Dominum, etc. Homilia secunda.
EXPLICATIO.
Sunt homines quidam, qui postea quam sacros Libros in manus sumpserunt, deinde repererunt vel annorum numerum, vel nomina recensionum: ilico praetercurrunt, et incusantibus respondent: Nomina tantum sunt, neque quicquam habent utilitatis. Quid ais? Deus loquitur, et tu audes dicere, Nulla est dictorum utilitas? Hieronymus in cap. 3. epist. ad Ephes.
ego, inquit, vobiscum sum usque ad consummationem seculi. Ergo post consummationem seculi a discipulis suis Dominus abscedet: et tunc quando duodecim soliis iudicaturi sunt duodecim tribus Israel, Domini consortio fraudabuntur. Paulus quoque Apostolus Corinthiis scribens, Primitiae, ait, Christus: deinde hi qui sunt Christi, qui in adventum eius crediderint: deinde finis, cum tradiderit regnum Deo et patri, cum destruxerit omnem principatum, et omnem potestatem et virtutem. Oportet illum regnare donec ponat omnes inimicos sub pedibus eius. Omnia enim sub pedibus eius subiecit. Esto, de
post consummationem seculi a discipulis suis Dominus abscedet: et tunc quando duodecim soliis iudicaturi sunt duodecim tribus Israel, Domini consortio fraudabuntur. Paulus quoque Apostolus Corinthiis scribens, Primitiae, ait, Christus: deinde hi qui sunt Christi, qui in adventum eius crediderint: deinde finis, cum tradiderit regnum Deo et patri, cum destruxerit omnem principatum, et omnem potestatem et virtutem. Oportet illum regnare donec ponat omnes inimicos sub pedibus eius. Omnia enim sub pedibus eius subiecit. Esto, de homine dictum sit: non negamus eum qui passus est crucem, qui
Prophetae non solum fuerunt ante Christi adventum, sed etiam post Christi ascensionem. Augustinus contra Faustum, lib. 19.
EXPLICATIO.
De Prophetis, qui post Ascensionem fuerunt, scribit Paulus: Et quosdam constituit in Ecclesia: primum quidem Apostolos: deinde Prophetas. de quibus non dictum est, Lex et Prophetae usque ad Iohannem: sed de iis qui primum Christi adventum prophetaverunt. Quos qui vult nosse, Actus Apostolorum legat. Et illud ad Corinthios: Prophetae duo vel tres loquantur.
suae, et erunt duo in carne una. Apostolus autem in epistola ad Ephesios pro eo quod ibi habetur,
Divinae quidem naturae nihil accidit. Cum enim sit incomprehensibilis, et semper eodem modo se habens, non recipit accidentium diversitatem.
Creaturis certe accidentia sunt; stare: ut terrae secundum Scripturam. Caelo moveri: utigni et aquis, caeterisque enascentibus. Deinde tempus, locus, numerus. Omnia enim et aliquando coeperunt, et alicubi sunt, et unum vel plura. Item accidunt generari, corrumpi, sanitas, aegritudo, forma, positio, artium disciplinarumque capacitas. Item, crescere, nutriri, sentire, vivere, mori, inter se differre, et esse contrarias.
rationales creaturae, et malitiae et poenae causa sibimet existunt.
Unde libri religionis Catholicae asserantur. Caput XXXVIII.
Libros religionis nostrae divina inspiratione esse conscriptos, probamus ex multis: quorum primum est, ipsius Scripturae veritas: deinde ordo rerum, consonantia praeceptorum, modus locutionis sine ambitu, puritasque verborum: additur conscribentium et praedicantium qualitas, quod divina homines, ex celsa viles, infacundi subtilia, non nisi divino repleti spiritu tradidissent: tunc praedicationis virtus, quam dum (licet a
et hoc modo Apostolus accipit, Apud Deum. Rom. 2, Non enim auditores, sed factores, etc. Rom. 4, Si ex operibus Abraham iustificatus est, habet gloriam, sed non apud Deum, etc. Sic ergo patet conclusio rationis, scilicet quod Lex iustificare non potest.
Deinde super Iac. 2. ita scribit idem: Sed videtur falsum quod dicit, Nonne ex operibus iustificatus est: quia Rom. 4. probat Apostolus, quod Abraham ex fide iustificatus est, non ex operibus, et ibidem dicitur: Credidit Abraham Deo, et reputatum est ei ad iustitiam. Ibi glossa Augustin. Non ex
PRAEFATIO.
Cognito compendio de ratione discendi literas Sacras, perlectisque patrum Regulis: reliquum est, ut iam quasi meum quoddam opus huius Secundae Partis texam. Primum igitur dicam de variis Hebraismis secundum partes Orationis: deinde secundum Tropos ac Schemata: postea secundum quasdam latius vagantes materias aut Regulas: postremo, et de singulis quibusdam capitibus, ac de singularibus aliquibus materiis, Christo aspirante et inspirante, agam. Utile vero praeclarumque esset, indicare naturalem originem sermonis, et
coniunctiones vocantur.
Res quoque quadam aut separatione, aut connexione, aut quodam respectu et collatione indigent. Inde sunt praepositiones, quae indicant aliud esse vel sine vel cum alio, vel ante vel post, vel supra vel infra illud, vel accedere, vel seiungi ab alio.
Deinde sunt etiam quidam quasi motus animi, qui non satis articulate exprimuntur: qui interiectiones vocantur.
Participia sunt quasi quaedam nomina, et rem et motum in tempore simul indicantia. Porro, pronomina sunt quasi quidam vicarii nominum: res enim et ipsa notant. Sed hoc forte
sunt numeri, mutant literas in numeros, et inde sibi pro arbitrio mysteria comminiscuntur. Quod genus fanatismi duplici de causa impium est. Primum quia verum ac genuinum, seu Grammaticum sacrarum Literarum sensum negligit, imo et proculcat, quasi in eo non contineatur omnis necessaria sapientia. Deinde dat occasionem ad quosvis errores ac deliria. Sciamus igitur, in nullis numeris sacrarum Literarum esse certa, et necessario scrutanda mysteria, quasi aliud quid ibi quam quod textus prae se fert, fingendum sit: praeterquam Apocal. 11, ubi numerus bestiae dicitur esse 666. quem non male
aberrantes.
Primum vero compendio percurram praecipuos tropos ac schemata, propositis semper sacrarum Literarum exemplis: ut tanto propius ad huius idiomatis naturam contemplandam accedamus, dum nativa eius exempla, et non peregrina, ut alii hactenus factitarunt, proferimus.
Deinde Regulas quasdam ampliores huius sermonis adiiciam, quae etiam aliquo modo ad Tropos referri queant, sed aliquanto longius a Grammatica recedunt, et aliquid etiam cum Dialectica ferme affinitatis habere videri queant. Initio tamen quaedam proponam de multiplici variandi significata ratione:
illa vocabula tribuuntur, consideranda est. Nam ipsae rerum proprietates motusque non raro in causa sunt, cur vocabulorum significationes immutentur. Primum enim ipsae voces ex rerum suarum natura desumptae, aut ad eas accommodatae esse debent: quod genus vocabulorum optimum est.
Deinde sunt gradus rerum uno vocabulo significatarum: ut boni ac mali, iustitiae, perfectionis, sanctificationis, sanctitatis, et similium plurimarum. Quare et voces in illa tanta multitudine et vicinitate graduum, rerum ac circumstantiarum ipsarum, alias aliud significant: ut mox apparebit. Sunt
et ex horum omnium occasione in Scripturis interpretandis error contingit, cum intelligitur casus pro casu, genus pro genere, alia persona pro alia, tempus pro tempore, alius modus pro alio, numerus pro numero, relatio ac antecedens aliquod pro antecedente, signum pro signo, etc. Deinde in Scripturis contingit obscuritas amphibologiae, dum incertum et dubium est, quonam pacto oporteat orationem distinguere, hoc est, dividere dictiones et sententias. Tertio, distinctione certa intellecta, interdum etiam diversus pronunciandi modus facit errare Lectorem: veluti cum assertive
interdum idem valeant. de qua re dixi in constructione Nominis.
Non raro duplicantur et triplicantur huic linguae tropi: ut Isa. 11, Tunc concident vomeres in falces, et gladios in lanceas. Ubi primum abolitio instrumentorum bellicorum per Metonymiam pacem politicam promittit: deinde illa pax politica per Metaphoram proprie spiritualem pollicetur. Colles fluent lacte, et montes vino: Hyperbole ac Synecdoche est, et per abundantiam omnium bonorum ponitur: et postremo Metaphora a carnalibus ad spiritualia Christi beneficia. Sic voces sensuum Deo tribuuntur: ubi tum
examinari. Nam in consideratione vocabulorum, cum vel per tropum aliquem a sua primaria significatione, ad aliquam impropriam deflexerunt, vel ab alia, quasi arte aut foro, vel professione in aliam translata sunt, semper primum illa prima significatio, aut usus eorum, diligenter expendenda est: deinde occasio, ratio, aut modus deflexionis ad hanc impropriam: denique terminus aut meta, quousque haec nova impropriaque vocis significatio sit progressa. Semper enim, quantumvis procul deflexae aut etiam detortae voces a suo proprio nativoque usu ad improprios iam quasi procul recesserunt,
populos.
Nonnunquam eadem vox in vicinia repetita, prorsus aliam significationem habet. Isa. 58, Si protuleris famelico animam tuam, animam adflictam saturaveris: primum Anima, significat victum, deinde totum hominem, aut certe vegetativam potentiam. Sic Rom. 2, Si praeputium legem servaverit, praeputium eius pro circumcisione reputabitur. Ubi primum praeputium, significat Ethnicos: deinde eorum Ethnicum statum, aut carentiam circumcisionis et ceremoniarum Mosaicarum.
Voces
58, Si protuleris famelico animam tuam, animam adflictam saturaveris: primum Anima, significat victum, deinde totum hominem, aut certe vegetativam potentiam. Sic Rom. 2, Si praeputium legem servaverit, praeputium eius pro circumcisione reputabitur. Ubi primum praeputium, significat Ethnicos: deinde eorum Ethnicum statum, aut carentiam circumcisionis et ceremoniarum Mosaicarum.
Voces quae vel propriae, vel figuratae aliquando eandem significationem primariam habent, etiam eosdem Hebraismos subeunt: ut exercitum significant vox Zaba proprie, et Hei virtus minus proprie: quare
non iudicet, id est, non condemnet. Ioan. 3, Qui credit in eum, non indicabitur: qui vero non credit, iam iudicatus est, id est, condemnatus. Ibidem: Hoc est iudicium. In quo loco duplex Synecdoche est in voce Iudicii: primum enim ponitur causa pro effectu, id est, iudicium pro condemnatione: deinde contra effectus pro causa, id est, condemnatio pro culpa. sensus enim est, Haec est causa damnationis.
Pro liberare in his exemplis sumitur. 1 Sam. 18, bis dicitur, Iudicavit Dominus Davidem ab hostibus suis. Psalm. 72, Iudicabit afflictos populi, et liberabit filios
multa annotant. Nos hic pauca quaedam, idque de aliorum atque adeo de communi sententia adscribemus.
1 ¶ Observetur igitur, quod sacra Scriptura Deo, quamvis longe supra hominis naturam posito, et nihil humani in se habenti, humana membra, ut oculos, aures, brachia, manus, pedes: deinde et actiones corporeas, quales sunt, stare, sedere, descendere, ascendere, ambulare: deindeque et affectus humanos, nempe iram, furorem, potentiam, admirationem, ignorantiam, oblivionem, et quae eius sunt generis, attribuere solet.
2 Sunt vero haec omnia Scripturis usitata, non
doctrina inde extruatur.
Quia vero magna est vicinitas, praesertim in sacris Literis, Allegoriae et Typi: ideo in tractatu De ratione legendi sacras Literas, ordine discussum est de alterius cuiusdam docti sententia: primum, quid ista duo sint, et quomodo a sese invicem differant: deinde, ubi et quando loca Scripturae allegorice exponere conveniat: tertio, quaenam sit ratio apte tales interpretationes colligendi: ac postremo, quis usus sit talium Scripturae tractationum, seu quatenus valeant, an admittendae sint. Vide ibi prolixam explicationem. Illud igitur tantum nunc
scelestus aut haereticus saepe integrum coetum suo contagio corrumpit. Sic etiam similitudinem satis resolvas in tria membra. Sicut sale condiuntur cibi omnes, et multa a putredine conservantur: sic etiam caelesti doctrina aut sapientia mundus condiri et conservari debet a spirituali corruptione. Deinde, Sicut si sal corrumperetur, prorsus nulla aliam rem haberemus qua condiremus aut faliremus: sic etiam si religio sit corrupta, nihil plane porro remedii superest hominum saluti. Denique, sicut infatuatum fal prorsus nulli usui est, nisi ut abiiciatur: ita religio corrupta et doctores, si
ea nota, quod verae oves audiant verbum Dei, falsae contemnant. Qui diligit me, servat sermonem meum, Ioan, 14, pro servans sermonem meum diligit me. 1 Cor. 12, Nemo loquens bono spiritu, dicit Iesum anathema, pro, nemo dicens Iesum anathema, bono spiritu loquitur. Prius ponendum est signum, deinde res significata, quasi dicat, ex hac nota colliges hoc, ex illa aliud. Ibidem et, Nemo potest dicere Dominum Iesum, nisi spiritu Dei, pro, Iesum esse suum Dominum. Seu, Nemo potest Iesum pro suo Domino agnoscere ac confiteri, nisi ex Spiritu sancto. Iesus positum est ibi subiectum, et
suas, nisi eam, in qua soli Apostoli sine Domino traiecerunt, mox coniiciunt eum miraculose stagnum pertransisse, ideoque ex Domino una cum aliis, qui undiquaque confluxerant, quaerunt, quomodo eo venerit, cupientes sibi id miraculum exponi. Primum vident Iudaei Apostolos traiecisse sine Christo: deinde quaerunt eum in loco facti miraculi: postea traiiciunt stagnum, quaesitum eum apud Apostolos: quarto reperiunt eum ibi, et videntes unicam naviculam ibi esse, in qua soli Apostoli traiecerant, ratiocinantur eum miraculose transiisse: quinto mirantur id factum, et quaerunt ex Christo, quomodo
crebro accipitur non simpliciter pro singulis reb, termini universaliter indicati: sed pro singulis ex una parte aliqua, seu multitudine eiusdem generis vel moris, vel qualitatis. Huiusmodi locutiones sunt: Quia de caelo venit, quod vidit et audivit, testificatur, et testimonium eius nemo accipit. Deinde sequitur: Quia aut accipit testimonium eius, signavit quod verax est. Apud Hieremiam legimus: Tunc omnes insurrexerunt in prophetam, volentes eum occidere. Deinde sequitur: Omnis autem populus non permisit. Apud prophetam in Psalmo legimus: Non est intelligens quisquam, non est requirens
vel qualitatis. Huiusmodi locutiones sunt: Quia de caelo venit, quod vidit et audivit, testificatur, et testimonium eius nemo accipit. Deinde sequitur: Quia aut accipit testimonium eius, signavit quod verax est. Apud Hieremiam legimus: Tunc omnes insurrexerunt in prophetam, volentes eum occidere. Deinde sequitur: Omnis autem populus non permisit. Apud prophetam in Psalmo legimus: Non est intelligens quisquam, non est requirens Deum: omnes inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Et tandem in eodem Psalmo Deus dicit quandam esse plebem suam, et quandam iustorum
potissimum respexerit. Quam vigilantiam et iudicium si lector non adhibet, sed tantum id quod maxime obvium est (ut plerunque fit) arripit, foede decipitur. ut Gal. 1. Num Deum aut homines suadeo
autem est, quod verum docendo cupimus rem gratam Deo facere, eumque nobis quasi conciliare, non doctrinam corrumpendo, hominum gratiam captare. Quomodo enim nos Deum doceremus? Tale est quod Petrus dicit, mortuis praedicatum esse Evangelium: ubi vox, Mortuis, ipsos homines primum ut substantiam, deinde accidens mortis notat. Hic igitur intelligatur de hominibus, qui postea mortui sunt, post factam praedicationem: quibus postea hoc accidens accidit. Sic Deus iudicabit vivos et mortuos: id est, resuscitatos, qui erant quidem mortui, sed per resurrectionem denuo in vitam revocati sunt. Per
aut in aliud respicere. Nodus autem omnis haeret, tum in voce, Stultus, tum atiam in, Secundum stulticiam. Nam in priore stultus significat notae stulticiae aut vanitatis aut etiam improbitatis nebulonem, quem non necesse est refutare, quemque gravis vir suo responso indignum iudicare potest. Deinde voculae (Secundum stulticiam) notant verborum potissimum, tametsi et sententiarum acerbitatem, levitatem, contumeliam, aut etiam scurrilitatem, quibus dignus esset stultus ut exagitaretur et flagellaretur. Sed quia illa parum decent gravem, moderatum et sapientem virum, et offenderent alios
sicut Paulus inquit, toti mundo innotescat. Sic igitur Salomon iisdem verbis alias alio respicit, primum quidem per stultum indicat hominem levem, vanumque et quasi notae scurrilitatis, dementiae aut etiam flagitiositatis homuncionem, cuius sermo alioquin ab omnibus cernitur et contemnitur. Deinde eiusmodi hominem, qui apud stultam plebeculam in magna authoritate est,
eoque eius stulticia vel sermo damnum dat. Praeterea verba (Secundum stulticiam) prius notant verborum nimiam levitatem,
suis circumstantiis, quod de sola substantia est intelligendum.
Deus praecipit Iudaeis Ezech. 20, inquiens: Abominationes oculorum vestrorum abiicite. Ubi in unica voce, Abominationes, tria sunt consideranda. Primum quasi quaedam substantia ea fuerunt idola, idololatriae ac errores: deinde duplicia accidentia aut circumstantiae. Aliis enim fuere in summo precio, aliis in summo odio: Iudaeis erant in summo honore ac existimatione, ut qui ea pro suis diis habebant, indeque toti pendebant: ideo dicuntur esse oculorum ipsorum: id est, quae illi semper habebant in oculis, ea animo
pallet novo.
natura, sed vel ob abusum, vel ob hominum talem opinionem de re quapiam. Cuiusmodi Hebraismum Lutherus piae memoriae in re gravissima ostendit super Gal. 4. cuius haec verba sunt: Valde autem contumeliose de lege loquitur Paulus, cum eam vocat elementa (ut et supra initio cap. 4. ) deinde non simpliciter elementa, sed infirma et egena elementa. Annon est blasphemia, quod tam scelestas appellationes tribuat legi Dei? Lex in vero suo usu debet servire et stare pro promissionibus et gratia. Si cum his pugnat, non estamplius lex Dei sancta, etc. sed doctrina
consuetudo, quae plerunque paucas res magna verborum copia dilatant. Quare ob summam huius linguae peregrinitatem ac diversitatem ab aliis etiam literati minus eam feliciter intelligere possunt. Consideremus igitur duo in hac priori parte, primum, unde sit ista tanta rerum copia in hoc libro: deinde, quo modo ea condensari et quasi confarciri in unum veluti cumulum soleat.
DENSITAS SENSUUM AC RERUM IN SACRIS LITERIS.
Primum igitur inquiramus causas, cur sacrae Literae sint adeo refertae sententiis ac rebus: seu unde tandem illa tanta copia
sacris Literis, praesertim in Psalmis, Prophetis et Epistolis fit. Nam historiae sunt liberiore filo sermonis conscriptae.
Verum age quo clarius fiat id quod dicimus, proferamus illustre exemplum unius sententiae tam multis intersertis aut iniectis oneratae, idque primum ex prophanis, deinde ex sacris, quas etiam inter sese invicem conferemus: plurimum. n. ad illustrationem sermonis facit diversorum authorum similia exempla conferre.
Maxima est, quod ad hanc proprietatem attinet, similitudo inter principium primae Eclogae Virgilii, et Epist. ad Rom. Utriusque enim
Dei ad totum genus humanum: ut etiam ipsam doctrinam et servatorem tanto religiosius maiorique zelo accipiant et amplectantur, oportet indicare se eis ipsum viventis Dei filium Meschiam praedicare.
Describit igitur se primum a causa formali, quia sit servus et Apostolus Meschiae: deinde a causa efficiente, quia sit divinitus vocatus, separatusque, et per Christum acceperit gratiam et Apostolatum: deinde a causa finali seu officio, nempe quod sit destinatus ad praedicationem Evangelii, iam olim in Prophetis promissi, ne illi novam suspectamque doctrinam esse putent. Porro,
amplectantur, oportet indicare se eis ipsum viventis Dei filium Meschiam praedicare.
Describit igitur se primum a causa formali, quia sit servus et Apostolus Meschiae: deinde a causa efficiente, quia sit divinitus vocatus, separatusque, et per Christum acceperit gratiam et Apostolatum: deinde a causa finali seu officio, nempe quod sit destinatus ad praedicationem Evangelii, iam olim in Prophetis promissi, ne illi novam suspectamque doctrinam esse putent. Porro, quia necesse fuit subiectum materiamve Evangelii indicare, quod sit doctrina de Christo: ideo describit Christum a causa
ad descriptionem Evangelii: tertio ad descriptionem humanitatis et divinitatis Christi: quarto incipit redire ad descriptionem sui Apostolatus: ac tandem ad institutum prorsus reversus, indicat quis cui scribat. Sic Isaias cap. 49, digreditur primum ad descriptionem suae functionis: deinde paulo post iterum ad descriptionem Dei et sui contempti populi, cum alioqui proprie ac directe Meschiam velit alloqui. Sic Ier. 33, ad descriptionem extremae vastitatis Hierusalem et totius Iudaeae. Sic initio Ephes. 2, ad descriptionem spiritualis mortis Ethnicorum: et porro initio 3,
digressio circularis est etiam Col. 1. De qua re mox plenius dicam, ubi ex professo de hoc genere circularis scriptionis agetur.
Naturalis vero ordo est teste Aristot. in scriptis asserentibus aut negantibus aliquid, ut primum aliquid certi proponamus, quod affirmamus aut negamus. Deinde illud idem certis testimoniis aut probat omnibus constabiliamus. Id sane idem fit etiam in sacris Literis, ut in Psalmis, Prophetis, et epistolis, et in concionibus Christi. Quare hic solet plerumque primum propositio esse, deinde eius confirmatio. Quas duas partes naturales esse, non
ut primum aliquid certi proponamus, quod affirmamus aut negamus. Deinde illud idem certis testimoniis aut probat omnibus constabiliamus. Id sane idem fit etiam in sacris Literis, ut in Psalmis, Prophetis, et epistolis, et in concionibus Christi. Quare hic solet plerumque primum propositio esse, deinde eius confirmatio. Quas duas partes naturales esse, non immerito ille testatur.
Nec vero tantum in toto aliquo scripto aut oratione vel concione una aliqua propositio est cum suis rationibus sed etiam in singulis eius partibus nisi enim sit simplex narratio, plerunque in omnibus
perin de citant, nec alioqui ita multum argumentis pugnant, sed potissimum urgent Dei testimonium, ex cuius ore ac mandato ea quae afferant hauserint.
Dixi supra ex Aristotele maxime naturalem esse ordinem sententiarum, ut primum ponatur propositio aliqua affirmans aut negans aliquid, deinde eius ratio: nunc porro illis alia quoque etiam ad naturalem ordinem pertinentia addantur. Proposita igitur una aliqua probatione propositionis, mox aut nova ratio adscribitur, aut illa priore vel explicatur, vel confirmatur, vel amplificatur, vel defenditur, quod plerunque per quandam
Cuius ego factus sum minister.
Eadem ratione primo capite eiusdem epistolae a priori minore Evangelii summa ad maiorem delabitur. Item Rom. 1, Cum summa totius inscriptionis sit, Paulus Apostolus Romanis salutem: primum a nomine suo labitur ad vocationis suae descriptionem: deinde ad definitionem Evangelii: tertio ad definitionem Christi: quarto delabitur ad suam vocationem: atque ita integrum circulum absolvit labendo ex alio in aliud, donec iterum in eundem locum, ex quo delapsus erat, relabatur. Fiunt autem isti lapsus vel occasione alicuius sententiae priori
relabatur. Fiunt autem isti lapsus vel occasione alicuius sententiae priori necessario addendae, vel etiam ratione alicuius vocis existentis in priori sententia ac in digentis explicatione: ut in fine definitionis officii et vocationis Pauli est vox Evangelium: definit igitur Evangelium quid sit: deinde in fine huius definitionis est vox Filii Dei: ideo porro describit filium Dei, et eius utramque naturam: postremo copulat filium Dei cum sua vocatione et officio, affirmans se ab hoc Dei filio factum apostolum: atque ita salutationem porro absolvit.
Talis plane circulus, qualem
sicut didicistis ab Epaphra dilecto conservo nostro, [7] qui est fidus minister Christi pro vobis, [8] qui etiam nobis indicavit dilectionem vestram in spiritu: [9] ideo etiam a qua die audivimus, non cessamus gratias agentes pro vobis et orantes. Hic videmus primum esse gratiarum actionem: deinde ab ea fieri digressionem ad causam gratiarum actionis, nempe quia audierit praedicari fidem eorum: inde progreditur ad causam fidei illorum, nempe spem futurae gloriae: quarto exponit, unde illam spem hauserint, nempe ex Evangelio: quinto, quid ubique efficiat Evangelion et etiam apud
dixit et exposuit: quia veteres sint soliti primum rem breviter dicere, postea plenius exponere. Talia exempla etiam apud Latinos scriptores reperiuntur.
Scaliger pulcherrimum exemplum ex prima Virg. Ecl. proponit, ubi brevem summam primum simplex expositio, deinde etiam prolixa et florida sequitur. Primum enim brevissime proponit:
Latinos scriptores reperiuntur.
Scaliger pulcherrimum exemplum ex prima Virg. Ecl. proponit, ubi brevem summam primum simplex expositio, deinde etiam prolixa et florida sequitur. Primum enim brevissime proponit:
proponit, et consequenter propositionem bimembrem exponit: inquit enim: Non est bonum esse hominem solum, Faciam ei adiutorium, quod sit coram eo. Mox exponit primum, quomodo Adamus fuerit solus, quia nullum animal aut omnino creatura inter eas quae iam extabant, potuerit ei idonee sociari. Deinde exponit alterum propositionis membrum, quomodo Deus illi fecerit adiutorium aptum, sopiendo eum, et extrahendo costam. Adscribemus vero ipsum totum textum, ut tanto clarius exempla haec cum sua regula intelligi possint.
Propositio:
α
altior fuit aqua super montes quos operuerat.
Sic Esa. 40, tertio repetitur eadem sententia per talem explicationem: ea autem est summa verae poenitentiae, nempe contritio et fides. Primum enim iubet parare Domino viam: id est, per agnitionem peccatorum conteri, quia Dominus veniat. Deinde exponit figurate, quomodo sit via paranda, nempe ut complanentur viae, ut colles et tumores exaequentur, et depressa ac cava repleantur. Mox etiam alteram partem propositionis declarat, inquiens: Et revelabitur gloria Domini. Tertia etiam vice repetit, inquiens: Clama, omnis caro est foenum:
est experientia
immensae dilectionis Dei, quia Christus adhuc infirmos existentes sua morte redemerit. Hanc posteriorem rationem per Antithesin duplicatam amplificat, eius antitheseos duo capita simul ponit: deinde singula separatim perficit. Duo illa quae dico, capita antitheseos sunt, quod nemo in hac vita pro iusto homine velit mori: sed tamen pro homine aut re sibi bona ac veluti forte aliquis non recuset mori: postea illa capita amplificatoriae antitheseοs perficit prius primum, secundo
Pro homine aut re sibi bona forte aliquis sustineat mori: at filius Dei pro nobis hostibus Dei est mortuus, ut per eum reconciliaremur patri. Quare multo magis nunc iam reconciliati servabimur per eius vitam.
Ita videmus hic primum esse quasi propositionem, quod spes non confundat: deinde duas quasi eius rationes aut fundamenta, quarum posteriorem instituens duplicata antithesi amplificare, illius duplicatae antithesis sententia coniungit, ita ut primum quasi sola antecedentia ponantur, deinde eis correspondeant consequentiae suae eodem ordine. Paulo post eodem capite septies
Ita videmus hic primum esse quasi propositionem, quod spes non confundat: deinde duas quasi eius rationes aut fundamenta, quarum posteriorem instituens duplicata antithesi amplificare, illius duplicatae antithesis sententia coniungit, ita ut primum quasi sola antecedentia ponantur, deinde eis correspondeant consequentiae suae eodem ordine. Paulo post eodem capite septies sibi invicem eaedem sententiae aut sensa repetita correspondent, quae hic suis correspondentibus notis instar parallelarum linearum adscribam.
Sicut
orriginem mali ac boni: Quod sicut per lapsum Adami iniustitia et mors in mundum intravit: ita contra iustitia ac vita per Christum. Sed posterius collationis membrum non plene expressit, tantum dixit primum illum Adamum authorem mali esse inhoc typum illius venturi, qui erat futurus fons boni. Deinde ne quis perperam eam collationem intelligat, quasi sit per omnia aequalitas, mox incipit eam corrigere: igitur 15 versu est propositio corrigens: At non ut peccatum, ita et donum. sequitur mox huius correctionis explicatio, indicans peccatum aut iniustitiam in eo differre a dono seu donata
distributae et a sese invicem distractae sententiae nihilominus sibi invicem consonent, sensuque ac mente modis omnibus inter se connectendae sint, si quidem sententia eius genuina plena haberi debet.
Sic 2 Cor. 3, conferens legem cum Evangelio, primum legi tria quasi mala tribuit: deinde porro tres proprietates Evangelii eidem facit correspondere. Legi tribuit quod sit mortifera, quod sit in literis ac lapide, et quod sit temporaria: contra Evangelio tres laudes aut bona, quod sit salutare, quod sit in spiritu aut in corde, et quod sit perpetuum. Verum adscribam ipsum textum
etiam eleganter in hoc sermone adhibeantur. Quas quo commodius agnoscere possimus, divisionibus quibusdam a se mutuo separabimus, exemplisque declarabinus.
Primum igitur aliae sunt, quae iisdem vocibus orationem iterant, vel certe non multum variatis, aliae omnino diversis.
Deinde iterationes quae eisdem vocibus repetunt, alias in eodem commate unam aut duas voces repetunt, quae postea a nobis repetitiones significationis seu Etymologicae vocabuntur: ut Lev. 6, Struet ligna sacerdos mane mane, Lev. [14,] In die sabbati, in die sabbati, etc. Idque vel
in qua et addit verbum quod prius deerat, et totam sententiam dilucidius exponit. Et dixit Abraham: En mihi non dedisti semen, et ecce filius domus meae ipse haereditat me. Aliquando non iisdem, sed diversis verbis synonymis, tamen illud initium repetunt: 2 Corinth. 10, Ego Paulus adhortor: deinde interpositis quibusdam de mansuetudine Christi et sua humilitate, repetit, precor, etc.
Saepe igitur tantum nominativo posito statim aliam formam orationis inchoant, et nominativum per pronomen aliquod relativum, alias in alio casu referunt, vel etiam tantum
unam principalem orationem absolvant, etiamsi quod ad verba attinet, non satis recte illa duo frusta cohaerere possint. Rectissime autem ad Epanalepsin is quoque Hebraismus refertur, ut Ephes. secundo: Et vos existentes mortuos peccato: primo ponit tantum accusativum principalis propositionis, deinde tribus vers. attexit alia, quibus pro necessitate veluti explicare vult hunc accusativum: quorum tamen copia impedit, ne illa principalis aut iam in choata oratio commode perfici possit. Non enim posset facile agnoscere auditor, illas partes, iam procul a se mutuo per haec interposita
Sic tertio capite dicturus se orare pro Ephesiorum et aliorum gentilium in vera pietate profectu,
primum haec verba ponit: Huius rei gratia, Ego Paulus vinctus Iesu Christi pro vobis gentibus: deinde nondum addito verbo, quod affirmet se facere aut pati, statim digreditur ad occupationem obiectionis, cur ipse potissimum pro Ethnicis sit solicitus. Qua digressione finita, tandem revertitur ad propositam orationem, et eam pene totam refingit: Huius rei gratia flecto genua mea ad patrem,
de eis senserint.
Tale est etiam, quod nonnunquam authores sacri, quod dicere coeperunt, interrumpunt, et per digressionem alia admiscent: mox vero iterum prosequuntur, quod orsi fuerant. 1 Timoth. 5, Manus cito ne cui imponas, ne communices peccatis alienis: temetipsum purum serva. Deinde interponitur, quod plane alterius negotii est: Ne posthac bibas aquam, sed vino paululo utere propter stomachum tuum, et crebras tuas infirmitates. Hinc redit ad institutum, dicens: Quorundam hominum peccata manifesta sunt, praecedentia ad iudicium, quosdam vero et subsequuntur. Quae addita
τοῦ πλήθους τῶν λέξεων
periodon illi appellant, cuius membra suspenduntur voce dicentis, donec ultima finiantur: Nam eorum quae praecedunt circumitum, membrum illud est primum, quoniam tribulatio patientiam operatur, secundum, patientia autem probationem: tertium, probatio vero spem. Deinde subiungitur ipse circumitus, qui tribus peragitur membris: quorum primum est, Spes autem non confundit: secundum, Quia charitas Dei diffusa est in cordibus nostris: tertium, Per Spiritum sanctum qui datus est nobis. At haec atque huiuscemodi in elocutionis arte traduntur. Sicut ergo
multi gloriantur secundum carnem, et ego gloriabor. Et quintus habet duo: Libenter enim sustinetis insipientes, cum sitis ipsi sapientes. Etiam sextus bimembris est: Toleratis enim, si quis vos in servitutem redigit. Sequuntur tria caesa: Si quis devorat, si quis accipit, si quis extollitur. Deinde tria membra: Si quis in faciem vos caedit, secundum ignobilitatem dico, quasi nos infirmati simus. Additur trimembris circumitus: In quo autem quis audet in, insipientia dico, audeo et ego. Hinc iam singulis quibusque caesis interrogando positis, singula itidem caesa responsione redduntur
posito, non alterius caesi, sed membri oppositione respondet: Ministri Christi sunt? et ego. Ut insipiens dico, super ego. Iam caesa quatuor sequentia, remota, decentissime interrogatione funduntur: In laboribus plurimum, in carceribus abundantius: In plagis supra modum, in mortibus frequenter. Deinde interponitur brevis circumitus, quoniam suspensa pronunciatione distinguendum est: A` Iudaeis quinquies, ut hoc sit unum membrum, cui connectitur alterum: Quadraginta una minus accepi. Indereditur ad caesa, et ponuntur tria: Ter virgis caesus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium feci.
pronunciatione distinguendum est: A` Iudaeis quinquies, ut hoc sit unum membrum, cui connectitur alterum: Quadraginta una minus accepi. Indereditur ad caesa, et ponuntur tria: Ter virgis caesus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium feci. Sequitur membrum: Nocte ac die in profundo maris fui. Deinde quatuordecim caesa decentissimo impetu profluunt: In itineribus saepe, periculis fluminum, periculis latronum, periculis ex genere: periculis ex gentibus, periculis in civitate, periculis in deserto: periculis in mari, periculis in falsis fratribus: in labore et aerumna, in vigiliis saepius:
post hunc impetum interposita narratiuncula quodam modo requiescit, et requiescere facit auditorem, quid decoris, quid delectationis habeat, satis dici non potest.
Sequitur enim dicens: Deus et pater Domini nostri Iesu Christi scit, qui est benedictus in secula, quod non mentior. Ac deinde quomodo periclitatus fuerit, et quomodo evaserit, brevissime narrat. Longum est caetera persequi, vel in aliis sanctarum Scripturarum locis ista monstrare. Quid si etiam figuras locutionis, quae illa arte traduntur iis saltem, quae de Apostoli eloquio commemoravi, ostendere voluissem? Nonne
noluissent? Quid enim est, quid isto eloquio aures sobriae plus desiderent? prima ipsa invectio, quasi sopitis sensibus ut evigilarent, quo fremitu illisa est? Vae vobis qui opulenti estis in Sion, et confiditis in monte Samariae, optimates, capita populorum, ingredientes pompatice domum Israel. Deinde ut beneficiis Dei, qui eis ampla spacia regni dedit, ostendat ingratos, quoniam confidebant in monte Samaria, ubi utique idola colebantur: Transite, inquit, in Calamne, et videte, et ite inde in Emath magnam, et descendite in Geth Palaestinorum, et ad optima quaeque regna horum, si latior
ite inde in Emath magnam, et descendite in Geth Palaestinorum, et ad optima quaeque regna horum, si latior terminus eorum termino vestro est. Simul etiam cum ista dicuntur, locorum nominibus tanquam luminibus ornatur eloquium, quae sunt Sion, Salvaria, Calamne, Emath magna, et Geth Palaestinorum. Deinde verba quae his adiunguntur locis, decentissime variantur: Opulenti estis, confidite, transite, ite, descendite. Consequenter denunciat futura sub iniquo rege propinquare captivitas, eum adiungitur, Qui separati estis in diem malum, et appropinquatis solio iniquitatis. Tunc subiiciuntur
utrum singula finiat, ut membra sint sex, an primum et tertium et quintum voce suspendat, et secundum primo, quartum tertio, sextum quinto connectendo, tres bimembres circuitus decentissime faciat: unum, quo calamitas imminens: alterum, quo lectus impurus: tertium quo prodiga mensa monstretur. Deinde luxuriosam remordet aurium voluptatem, ubi cum dixisset, Qui canitis ad vocem Psalterii, quoniam potest exerceri sapienter a sapientibus Musica, mirabili decore dicendi invectionis impetu relaxato, et non ad illos, sed de illis iam loquens: ut nos Musicam sapientis a Musica luxuriantis
evacuandas promissiones. Si enim ex lege haereditas, iam non ex promissione: Abrahae autem per repromissionem donavit Deus: et quia occurrere poterat audientis cognitioni, ut quid ergo lex data est, si ex illa non est haereditas? Ipse sibi hoc obiecit, atque ait velut interrogans, Quid ergo lex? Deinde respondit, Transgressionis gratia proposita est, donec veniret semen cui promissio facta est, disposita per angelos in manu mediatoris. Mediator autem unius non est, Deus autem unus est. Et hîc occurrebat quod sibi ipse proposuit: Lex ergo adversus promissa Dei? et respondit, Absit.
Hosea propheta dicitur, quod planae sint viae Domini, et iusti facile ambulent per eas: sed impii corruunt in eis.
Quod autem multa nobis in sacris Literis difficilia et obscura videntur, in causa est primum tum caecitas et negligentia nostra, tum et pravus animus natura alienus a Deo: deinde rerum immensa magnitudo ac sublimitas: postremo etiam sermonis rerumque ac morum, ad quos ille sermo alludit, peregrinitas: quae illis ad quos dicta sunt, nota et communia fuêre.
Aliqua pars huius simplicitatis sermonis forte etiam nostri temporis exemplis declarari posset: ut
arbitratur, quam quae ad totam communitatem.
Consideretur in exemplis quod dico, Gal. 4 primum incipit loqui Paulus prorsus in genere, quod haeredes, donec parvi ac sub tutoribus sunt, similes sint servis: sed postea excusso iugo, non tantum libertatem, sed etiam dominium recipiant. Deinde transit aut applicat sermonem ad seipsum ac auditores in prima persona: Ita et nos, cum essemus infantes, etc. ut haereditatem recipiamus. Mox etiam propius rem eam ad ipsos auditores Galatas admovet: Quod autem sitis filii, etc. postremo veluti unum quendam
eadem dictione incipientia, sicut modo retuli, velut et in illo: Neque mors, neque vita, neque angeli, etc. Grandem autem orationem illa proprie reddunt, quod velut afflatus numine nihil humile loquitur, proponit enim magnifice: Scimus quod diligentibus Deum omnia, etc. Deinde totus sermo constat magnificis tum rebus, tum personis: Mors, vita, fortitudo, altitudo: Deus, Christus, ad dextram Dei, angeli, principatus, virtutes. Quin et illud magnificum, In his
omnibus
Nam voces quibus utitur, non casu aut fortuito, sed summa arte Spiritus sancti sunt collocatae. prima vox est
ignominiosi: et aliae, etc. Vehemens etiam oratio et ardens est, quia urget primum acribus interrogationibus totum hominem omni spirituali bono penitus spoliantibus et simul obiurgantibus, sunt vero tales interrogationes multo acriores simplicibus affirmationibus aut negationibus: deinde quasi sarcasmis quibusdam, Iam saturati estis, iam ditati estis, etc. postremo comparatione suae durae sortis ac militiae odiose premit Corinthios, quasi ipse tantus Apostolus multo duriorem sortem sustineat, ipsis multoque sit abiectior.
Plenitudo porro in eo est,
sortem sustineat, ipsis multoque sit abiectior.
Plenitudo porro in eo est, quôd et verba et res multas congerit, ut Saturitatem, divitias, regnum: et contra opponit plenissimo sermone, varias tristissimas conditiones, quibus se esse oneratum queritur, posito primum genere mali, deinde variis eius speciebus, ac postremo denuo repetito genere. Genus aut summa est, initio Deus nos Apostolos extremos ostendit: postea recenset varias suas difficultates, ac postremo concludit: Reiectamentum omnium sumus usque in hanc horam.
Ad efficaciam sermonis repetitiones quoque
resumitur initium. Tali vero schemate, dicit Hermogenes, fieri peribolas et mestotita aut densitatem sermonis.
Caput ad Col. 1 ferme totum constat hac dicendi ratione. nam primum prolixe exponit, additis subdivisionibus ac commoratione, quam multiplicem pietatem illis a Deo precetur: deinde simili sermonis plenitudine ostendit, quam multis beneficiis sint a Christo affecti: tertio, quanta gloria ac dignitate sit ornatus filius Dei: quarto, quomodo voluerit, Deus per eum reconciliare totum genus humanum, et per ipsius Evangelion omnes ad se vocare ac servare. Sic mox sequenti
ut nemo sit ausus illac iter facere, etc.
Talis forma loquendi crebro reperitur in Prophetis, et etiam in Evangelistis, praesertim in Ioanne, de cuius sermone postea dicetur proprio Capite.
De illa forma pleni sermonis, cum aliquid primum breviter proponitur, deinde id idem copiosius explicatur, in capite de Ordine sententiarum dictum est. Ad hanc sermonis formam forte et illud referri potest, quod Ambrosius epistola sexagesimatertia, libro octavo dicit, in omni arte debere esse causam, materiam, et perfectionem, idque crebro in Scripturis reperiri.
BREVITAS ET LACONISMUS SCRIPTURAE.
Constat sacram Scripturam mire esse brevitatis studiosam. Quare de eius brevitate aliquid dicemus: primum quidem de laudibus ac commodis brevitatis: unde apparebunt etiam causae, cur ea Spiritus sanctus uti voluerit: deinde, in quo consistat brevitas: postremo, ubi ea Scriptura utatur.
Primum brevitas solet suo modo esse tum perspicua, tum memoriae apta, iuxta illud Horatii:
obediens usque ad mortem ignominiosam crucis.
Porro efficax
huius generis sermonis etiam initio Livii, cum inquit: Iam primum omnium satis constat, Troia capta, in caeteros saevitum esse Troianos, duobus Aenea Antenoreque et vetusti iure hospitii: et quia pacis reddendaeque Helenae semper authores fuerant, omne ius belli Achivos abstinuisse: casibus deinde variis Antenorem cum multitudine Henetum, qui seditione ex Paphlagonia pulsi, et sedes et ducem rege Philemone ad Troiam amisso, quaerebant: venisse in intimum maris Adriatici sinum: Euganeisque, qui inter mare alpesque incolebant, pulsis, Henetos Troianosque eas tenuisse terras: et in quem
ista iam saepe coram Ecclesia vivis ac vehementibus actionibus agitata, et luculenter decisa est: primum, quod nosmet Iudaei ac Pharisaei operarii sanctissimi et summi cultores Mosis, eo deserto confugimus ad solum Christum, coepim usque neglecto Iudaismo uti libertate gentilium vitae. Deinde, quod denuo quasi relabente Petro et aliis ad Iudaismum, et operum necessitatem: ego eos coram tota Ecclesia libere redargui, et potenter convici, quod Evangelium nihil prorsus observationibus et adminiculis operum Mosaicorum indigeat, ipsique omnes comprobante tota Ecclesia obedienter mihi
solertissimus artifex, sedulusque sectator. Cuius artis primarium caput est, ut (secundum eius proprium praeceptum) doctrina recte secetur ac proponatur: quod ipse summa diligentia facit ad imitationem sui unici praeceptoris Christi, nempe ut primum proponat contritionem aut legis doctrinam: deinde Evangelii aut gratiae, Fides tua salvum te fecit: ac postremo novae obedientiae, seu, Vade et noli amplius peccare.
Ad Rom. primum habet in subscriptione et salutatione artificiosissimam insinuationem: mox artificiosissimum exordium, a quo latenter et inobservatus delabitur ad
affirmat, Sed ex misericordia salvos nos fecit per lavacrum regenerationis, etc.
Verum adscribam etiam Thomae expositionem eius dicti, cum quia istum loquendi modum subindicat: tum etiam, quia alioqui illic bene contra operariam istam aut Pharisaicam iustitiam loquitur. Deinde cum dicit, Non ex operibus, etc. ponit rationem salvandi: et primo excluditur ratio praesumpta, secundo ostenditur ratio vera. Ratio praesumpta est, quod propter merita nostra simus salvati. quod excludit, cum dicit: Non ex operibus iustitiae, quae fecimus nos. Rom. 11,
obiiciebant, et elegantiae sermonis studiosi videri volebant.
Disputant aliqui, Epistolam ad Hebraeos non esse Pauli: quia cap. 2 autor ita de se loquatur, tanquam de discipulo Apostolorum: quia stylus eius Epistolae videatur plurimum differre ab aliis Epistolis: et deinde, quia cap. 6 et 10 videatur lapsis negare locum poenitentiae, ac in eo patrocinari Catharis vel Donatistis, aut Novatianis.
De hoc ultimo abunde respondi in prima parte in voce Possibile et impossibile. Immunem autem fuisse authorem, et esse etiam hanc ipsam
eius, sicut et Paulus ad Collossenses bis.
Nono, illud profecto non parvum argumentum est authorem Apostolorum tempore vixisse, et esse unum ex Apostolis, quod dicit Deum illo suo tempore per Christum locutum esse; quodque, cum dicit, Deum esse loquutum, primum per Prophetas, deinde per ipsum filium: non addit etiam, per ipsos Apostolos, ne nimium se iactare videatur.
Alioqui si discipulus Apostolorum fuisset, addidisset proculdubio, eum etiam per Apostolos locutum, sicut ipsemet Dominus inquit, qui vos audit, me audit. Eodem facit, quod ita de sacrificiis
ex patientia probatio, ex probatione spes connectitur: indicat et compositionis decus, quod orationem colis et commatis modulatam
Quia charitas diffusa est in cordibus nostris: tertium, Per Spiritum sanctum, qui datus est nobis. Huiusmodi ferme Augustinus. Quanquam mea sententia nihil vetat, quo minus priorem compositionem quatuor membris absolvamus, ut quartum sit: Spes autem non confundit, hic enim est finis gradationis. Deinde accinitur periodus, vel unico vel duobus membris constans: Quia charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per spiritum sanctum, qui datus est nobis. Quin et superiora cola possunt in bina commata dividi, ut comma sit: Quoniam tribulatio: et post minimum respirationis succedat, Patientiam
et ebrietatibus, non in cubilibus et impudicitiis, non in contentione et aemulatione. Unum quodque membrum constat iugo vitiorum inter se cognatorum, ut Interpretatio Schema videri possit: nec caret gratia vox eadem in initiis membrorum repetita. Adde his parem fere numerorum colonum et commatum, deinde
in anis ornatus verborum. Iacent siquidem sensus in oratione, in qua verba laudantur, inquit Quintilianus: nec valet animus, dum rerum admiratione et studio tenetur, de verborum cultu esse solicitus. Si ergo consideremus primum quis scripserit hasce Epistolas, nempe Apostolus crucifixi: deinde, quid, nimirum Evangelium crucifixi: postremo, ad quos, eos scilicet, qui huc essent adducendi, ut in cruce Domini nostri Iesu Christi omnem et salutem et gloriam potieret: satis liquet, quam decuerit Paulum sermonis humilitas, et ea ratio, qua sicut afflatum Spiritus, ita neglectum inanis
calamos Apostolorum, ut quae ad salutem fuerunt necessaria, quam commode atque explicate tradiderint. Quod si quando videantur haerere in dicendo, id proveniebat ex magnitudine ac sublimitate rerum, quae tractabantur, quibus inter homines pares voces et pares locutiones difficilime inveniuntur. Deinde cum homines adhuc satis carnales et infirmos et plebeios alloquerentur, eorum captui sese attemperabant.
De utraque parte difficultatis Origenes videtur appositum simile retulisse, quod Paulus egerit instar eius qui hospitem deducit ad invisendas aedes nobilissimi principis,
adhibeat. Sunt vero haec sequentia valde huic Apostolo usitata.
Epexegeses multae.
Primum multas habet explicationes, et quidem iteratas eorum, quae aliquanto obscurius interdum dixit. Ioan. 1, primum est propositio: Ioannes venit in testimonium, deinde addit explicationem: Ut testaretur de luce, ut omnes crederent per ipsum. Tertio sequitur etiam altera ac uberior explicatio ibidem protinus. Non erat ille lux illa, sed ut testaretur de illa luce. Verbum erat vera lux, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum. Sic ibidem mox:
nostris, et manus nostrae palpaverunt, etc.
In Epistolis minus videtur aperte distinguere partes doctrinae, quam Paulus, qui plerunque primum contritionem, postea iustificationem, postremo novam obedientiam urget, primum malam arborem monstrans, accusans ac succidens: deinde bonam plantans aut generans: postremo eius bonos fructus describens.
ALIQUOT THEOLOGICI LIBELLI ETIAM EX SERMONE SACRO
PENDENTES, AD EUM ILLUSTRANDUM
NON PARUM UTILES,
quispiam alium doceret.
Hanc rationem sermonis monachi cum non agnoscerent, primum poenitentiam (ut iam dictum est) in simulationem quandam moeroris ac hypocriticas actiones transmutarunt, et totam pietatem tantum in externis quibusdam actionibus et gestibus sitam esse existimarunt. Deinde quoniam erat adiuncta promissio de remissione peccatorum, eiusmodi locis de poenitentia concionantibus, nec erat additum, quod ea remissio ex merito Christi, non ex nostro contingeret, et quod sit fide accipienda: nec cogitabant homines insulsi, loca illa cum aliis de gratuita remissione
res divinas homo Christianus esse possit. Horum sententiae omnino reclamare nequaquam ausim, afferre tamen in medium rationes contrarias. Et licet (ut opinor) et conscientia nostra illud postulare videtur prius tamen perpendamus et examinemus eorum sententiam, ecquid veritatis habere videatur: deinde contraria argumenta recitabimus.
Putant igitur illi corpus fame, frigore, et insomnia cruciatum, ad orandum ac res divinas meditandum esse aptius, quam alioqui mediocriter curatum. Quod quî fieri possit, sane non satis video. Nam certum est animam corpori esse coniunctissimam,
corpus male habebit, nec anima suis functionibus recte defungi poterit, quod facile est videre in aegrotis et senibus.
Imo studiosi homines in se id facillime animadvertunt, qui si tres aut quatuor horas de necessario dimenso sui somni subtraxerint, tota die ad studia erunt ineptiss. Deinde molestia illa corporis animi quoque intentionem interturbat, et ad sui curam evocat, sicut verissime Ulysses Odyss. 5 inquit, non esse aliud importunius malum ventre esuriente, qui etiam magna curis occupatos ante omnia sui meminisse necessitate quadam compellat. Sicut et Cato olim dixerat
si non sunt exercitia praeparantia ad orationem? Item, quare tam saepe pii homines in veteri et novo Testamento ieiunarunt? Et denique, quare ipse Deus ieiunia praecepit?
Respondeo, primum cum huiusmodi ieiuniorum afflictiones primo naturae motu in magno animi moerore suscipiantur, deinde etiam consuetudine, praesertim in Orientalibus partibus confirmatae fuerint: accidit, ut quandoque pii homines intus in animo lugerent, sive propter peccatorum agnitionem, et iram Dei, sive propter imminentem aliquam cladem, aut etiam nuper praeteritam, vel propter quodcunque demum grande
aliquam cladem, aut etiam nuper praeteritam, vel propter quodcunque demum grande malum, simul foris luxerint, seu ieiunarint, partim natura, partim etiam consuetudine ita postulante, ac hisce modis se afflixerint, de quibus dictum est, quique sub voce ieiunii omnes comprehenduntur.
Deinde, quia unicum erat remedium illis tantis malis (quaecunque demum illa erant, propter quae lugebant, et moerorem suum externis signis testabantur) Dei invocatio, ideo semper huiusmodi afflictionibus ardentes orationes adiungebant, quibus flagitabant sibi peccata remitti, et poenas imminentes
precibus adiungentium. Omnes enim in universum recte orantes oportet accedere ad Deum, primum corde humilitato, id est fracto, contrito, ac suppliciter se coram Deo proiiciente ac prosternente, tum propter ingentia sua peccata, tum propter illam tantam maiestatem, ad quam indignissimi accedunt. Deinde propter Christi unicum meritum, misericordiam Dei implorare, quicquid illi demum praeterea petunt. Semper enim omnem aliam petitionem praecedere debet, aut certe comitari petitio remissionis peccatorum, ac divini favoris.
Quo quidem modo si animus affectus fuerit, facile foris in
seriam et ardentem precationem, nempe in qua primum praecedat humiliatio cordis, ac fractio quaedam contritioque mentis nostrae, orta cum ex agnitione ingentium peccatorum, quae perpetravimus, timore Dei et minarum eius, tum ex cognitione illius tantae maiestatis, quam indigni accedimus. Deinde vehemens cum fide propter meritum Christi petitio remissionis peccatorum. Postremo et seria, ac cum firma fide propter meritum Christi postulatio eius rei quam praeterea petere volumus. exempli causa, si petatur, ut iste obsessus liberetur ab immundo spiritu, aut aliud quippiam. Sensus ergo
quod, inquam, haud dubie, si recte animi luctum, seu contritionem praestiterimus de peccatis admissis, Deus non magnopere exiget a nobis hunc externum corporis luctum, quem ne quidem a Iudaeis valde exigebat, ut intelligi potest ex Esaiae capit. 58, et Michaeae cap. 6.
Deinde et illud scire debemus, esse quasdam peculiares consuetudines, et titus apud quasdam gentes, quas Deus non perinde exigit ab aliis gentibus, ut ab illis ipsis, apud quos ille mos inolevit. Ut apud Iudaeos mos fuit, hospitibus advenientibus lavare pedes. Quae tamen consuetudo etiam certam
inquit, Collige lachrymas meas in utrem tuum, certe tu eas in libro tuo annotas. Imo et impii Achabi probat Deus aliquo modo lugubre ieiunium. Is enim, ut habetur 1 Reg. 12, gravissimis Dei minis per Heliam quasi protelatus, primum haud dubie intus fractus, prostratus ac contritus coepit lugere, deinde etiam foris in corpore. Surgit enim de solio regali, lacerat a se purpuram, induit se sacco, cubat humi in sacco, atque ita ieiunat, probaturque id Deo, quod non superbe contempserit minas Dei, sed perterrefactus supplicem se coram Deo prostraverit, ac ideo promittit Deus se poenas eius
dicit se ieiunasse, non solûm significat se externis afflictionibus corpus suum macerasse, sed et intus vere contritum fuisse, veros et gravissimos dolores habuisse, de tam horrendis idololatriis, quibus Iudaei Deum offenderant. Quod ex eius precatione facillime intelligi potest.
Deinde per Synecdochen simul et Catachresin significat totam crucem, atque adeo omnes calamitates et labores, quos pii homines in hac vita tolerare coguntur, vicinitate quadam significationis: quia omnia ista sunt luctus quidam. in qua significatione vox haec posita videtur Matth. 9, Cum
studiosa et sollicita commodorum omnium et voluptatum huius vitae consectatio, quae ex securitate et neglectu irae Dei, ac poenarum et vitae huius cupiditate progreditur, vel (ut uno verbo dicamus) ex ipsa impoenitentia. De quo impoenitentiae effectu Christus Lucae 17. satis copiose disserit. Deinde etia omnia hypocritica ieiunia. Quorum, quoniam in enumeratione specierum mentionem fecimus, iam copiosiorem declarationem omittemus. Recte vero hypocriticis ieiuniis et adflictionibus addi possunt etiam Baalitici et Turcici cruciatus, qui semet vulneribus excarnificant, sicut et Papistarum
diu summa fuit, degeneraverint. Breviter igitur, quantum fieri poterit, aliquid de hac quoque parte addamus.
Primum ieiunia aliquandiu in Ecclesia per Christi ascensionem in vero usu fuerunt, id est, eiusmodi fuerunt, cuiusmodi ieiunium iam antea descriptum est.
Paulatim deinde, cum et reliqua Christiana dogmata corrumperentur, totaque Religio ad externae cuiusdam disciplinae severitatem inclinaret, in coeperunt ieiunia tantum esse abstinentia, et pro bonis operibus, meritoriisque actionibus haberi. Aliquandiu tamen fuerunt plane libera Christianis, nullisque
ut a me aut alio quopiam edoceare, quaenam sint praestantissima, Deoque acceptissima bona opera, quibus tu plenissime praestitis, mox iustus esse, ac aeterna vita dignus fieri queas. Verum longissime a vera via aberras. Si vis salvari, agnosce primum, te esse et omnibus bonis viribus spoliatum: deinde scito, te iis lethalibus vulneribus affectum, quorum vis sensusque temporariam simul et aeternam mortem tibi inferet. Agnosce quoque, te ex tam tristi statu ad vitam ac iustitiam nullis legibus, operibus aut sacrificiis perduci posse. Postremo scias, unum tantum Samaritanum esse illum, qui
noli amplius peccare, posuerit, suaque doctrina in homine effecerit. Servetur igitur, ut non confundatur ordo ab ipso commonstratus in tantis rebus.
3 Sic Baptista iam conversis et iustificatis fructus poenitentiae imperat. Sic et Paulus Ephes. 2 primum iustificationem per gratiam, deinde renovationem, aut condi ad bona opera docet. Primum ergo est fides, deinde iustificatio, tertio renovatio aut nova creatio vel creatura, quarto demum bona opera seu boni fructus sequuntur. Stulte ergo simul et impie faciet, qui ante renovationem aut creationem hominis ad bona opera, ea
igitur, ut non confundatur ordo ab ipso commonstratus in tantis rebus.
3 Sic Baptista iam conversis et iustificatis fructus poenitentiae imperat. Sic et Paulus Ephes. 2 primum iustificationem per gratiam, deinde renovationem, aut condi ad bona opera docet. Primum ergo est fides, deinde iustificatio, tertio renovatio aut nova creatio vel creatura, quarto demum bona opera seu boni fructus sequuntur. Stulte ergo simul et impie faciet, qui ante renovationem aut creationem hominis ad bona opera, ea collocare volet.
4 Certum est, fidem praecedere remissionem
Scripturae testimoniis hauriamus, easque utraque manu retineamus et sequamur.
Iam igitur ad institutum accedentes, monstremus, quomodo variarum rerum cognitio sermonem illustret: primum vero dicam de rebus, aut earum proprietatibus, quae omnibus regionibus ac gentibus communes sunt: deinde de illis quae peculiariores sunt Palaestinae soli.
Utile igitur esset omnium rerum naturam nosse, vel mediocri quadam noticia, praesertim autem hominis, eiusque virium vel physicarum, vel rationalium, vel etiam motuum et actionum ipsius. Quare omnium artium noticia tum logicarum,
et Christo in eis triumphante.
Falsa doctrina a Christo cum zizania comparatur: cuius naturam si quis cognosceret, cerneret eam bellissime ingenium pravae doctrinae exprimere. Nam primum partim sua sponte vitio pravi soli crescit, partim etiam ipsum bonum semen facile in eam degenerat. Deinde aliquandiu valde similis est tritico, donec spicam facit: tertio, multo plura grana fert, et quidem plerunque ex uno eius grane plures culmi enascuntur. Quarto, farina ipsa perinde albescit, ut alterius alicuius frumenti. Quinto, si panis inde confiat, non alit, sed veluti inebriat aut etiam
posset, si quis diligenter primarias appellationes et phrases praecipuorum articulorum veteris Testamenti cum novo conferret: ac ostenderet, quomodo tum rebus aptissime congruerent, tum inter sese quoque probe convenirent. Oporteret vero primum observare, quas voces ac phrases Moyses usurpasset: deinde, quomodo eas Prophetae ac Psalmi aut sequuti fuissent, aut diversis vocabulis enunciassent: denique, quomodo easdem vel Evangelistae vel Apostoli expressissent. Omnino enim verba sunt nobis notae rerum, ut nos eas ex notis agnoscere sit necesse: ac saepissime fiat, ut paululum immutatis
Nam primum res ipsae tales proponuntur, quarum natura facilime nostra corrupta ratio capitur, et veluti a nucleo ad putamen obducta, in longe alias cogitationes et opiniones de eis inducitur, quam quas de illis nos habere in vera religione oporteret, ut mox in singulis legis speciebus ostendetur. Deinde sermo eius multo aliter loqui ac sonare nostris carneis auribus videtur, quam ut nos verum legis sensum, et praesertim primarium finem, usum aut scopum ex eo penitus perspicere ac consequi possimus. Quin potius ille in easdem prorsus alienas cogitationes nos trahere videtur, in quas nos
ceremonialis lex sese velabat, ac involvebat, ne verus ac ultimus eius sensus et finis cerni posset: primum ipsa natura rei, aut ceremoniarum ac pomparum, quae et alioqui semper sua specie et pulchritudine ad se alliciunt homines, et detinent, ne quid ulterius altius et spiritualius quaerant. Deinde Mosaicae ceremoniae valde celabant in se verum nucleum, in intimis latebris involutum: et tantum externa copia ac fulgore oculos et aures hominum praestringebant, explebant, et ferme obruebant. Denique sermo legis ceremonialis (ut quidem communiter intelligebatur) praedicabat illa
eumque omnia recte et sancte facere.
DETRACTIO VELAMINIS.
Sicut porro velamen duplex est, externum in lege, et internum in corde nostro: sic etiam duplex est eius detractio. Nam primûm fit detractio, addita clariore expositione legis: deinde et divina illuminatione, mentis nostrae caecitas illustratur, ut videre et percipere illam diviniorem doctrinam possit: sicut legimus Christum apperuisse Scripturas, et illuminasse etiam corda suorum.
De priori primum agamus, nempe quomodo simplex et perspicua isagoge in legem,
ponat.
Multum ergo etiam in veteri Testamento conati sunt ei Prophetae detrahere hoc velamen, eiusque veram ac nativam faciem hominibus commonstrare: primum, dum a ceremonialibus sacrificiis et cultibus ad moralia, atque adeo ad cordis perfectam obedientiam eos sunt retrahere conati. Deinde, dum porro etiam ipsius cordis malitiam clarius et acriûs sunt insectati: dum item ab omni operum iustitia ad gratuitam Dei misericordiam retrahere populum studuerunt. Dum etiam omnia summa, spiritualia ac aeterna bona potissimum, vel potius solum petenda esse docuerunt: et denique dum
Abrahamo, Israeli et Levi, ipsi in lumbis patris Abrahae existenti benedixerit. Ergo aliud quoddam sacerdotium sit iudicatum, supra Leviticum, unde vera benedictio petenda sit: non a Levi, et eius sacerdotio ac beneficiis, quia cum suo patre Abrahamo alieha benedictione indiguerit.
19 Deinde, quod Levi in lumbis patris sit ab illo decimatus. Ergo illius, et porro Christi quem significavit, fuerit multo nobilius sacerdotium. Nam dare decimas eius est, qui auditoris aut laici (sicut loquuntur) loco censetur, idque illi, qui vere aestimatur esse sacerdos.
20 Tertio,
subinde offerre, ut Epistola ad Hebr. monet. Quare ille titulus aliquem alium indicabat, quem omnes illae ceremoniae, sacerdos et sacrificia sua vera fronte aut facie, si velum eis detractum fuisset, ostentabant, et vere Sanctum Domini esse praedicabant.
Deinde illa ipsa lamina dicitur gestari ad placationem Dei erga populum. Quis vero tam stupidus, et rerum divinarum ignarus fuerit, ut tam parvo metallo tantam rem, nempe placationem Dei erga totum genus humanum, ausit tribuere? Quare necesse fuit sanos intelligere, per illud indicium significari
sui: quae liberatio et formatio proprie illam veram ac futuram liberationem pingebat et significabat, ut quaecunque in hac tantarum rerum inchoatione aguntur aut dicuntur, tanquam eximia, spiritualem liberationem adumbrantia, scituque necessaria, summa diligentia observanda sint.
Deinde, quod quaerit Moses de nomine Dei, non humana quadam curiositate aut temeritate fit, alioqui Deus ei non tam diligenter respondisset, nec rem tantam ob eius stultam quaestionem suscepisset exponendam, sed divina plane voluntate ac afflatu, qui per eius interrogationem voluit habere
ipsi Christo nomen Verbi tribuit, inquiens: Dixit Dominus Verbo, Sede a dextris meis.
Hunc igitur
expressum, mirum plane non est ob duas causas. Primum, quod haec litera ne apud Hebraeos quidem habet satis exaudibilem sonum, ut mirum non sit, quod in Graeca iam voce, seu ad Graecos traducta, nulla propria litera sit expressa. Deinde quod in terminationibus nominum peregrinorum mutandis, linguae in primis sint liberrimae. Eadem etiam terminationis causa est, cur cum Iehosua sit quadrisyllabum, Graecum
traderet, ita notare posset, ut non facile abolerentur, sic, proculdubio, in sua illa investigatione progressus est. Primum animadvertit (Deo sine dubio ei praeeunte) quosdam sonitus in diversis vocibus sibi mutuo similes, eosdemque subinde reiterari, aliasque cum alio atque alio sonitu misceri. Deinde eam rem cum diligentius observare coepisset, ac prima et simplicissima elementa, et veluti fontes primos, ex quibus tanta vis vocum sonorumque componeretur, ac veluti scaturiret,
debemus scire, hanc vocem multo latius patere, maioraque mala notare. Sciamus igitur hîc, vocem peccati significare non tantum opus, actionem aut cogitationem, non etiam tantum habitum aliquem malum: sed etiam vim ac essentiam quandam pessimam nobiscum ex utero matris allatam.
Deinde etiam adversatur eidem vehementissime recepta opinio non tantum Philosophiae aut Doctorum, sed etiam communis vitae, omniumque hominum, qui sentiunt, omnem hominem per se bonam quandam creaturam esse, sed tamen nasci, nec bonum moraliter (uti loquuntur) aut idoneum ad ulla utilia aut
Illis enim vocibus ac descriptionibus satis assereretur, peccatum originale esse substantiam, ut tanto minus opus esset, illis frequentatis, haec verba adeo urgere. Ne vero quis suspicetur, sinceriores Theologos sic hactenus non docuisse, proponam illustria testimonia: primum nostrorum doctorum, deinde etiam ipsius verbi Dei: tametsi posterioris non pauca testimonia iam proposui.
Lutherus in festo Circumcisionis inquit: Morbus qui resecandus est, in nullis operibus, sed in ipsa natura haeret, totaque substantia hominis corrupta est: ut peccatum sit hominis origo, ac quicquid in
verbum Dei et fides. Hîc sistendum est, et disputationes Philosophiae contrarium concludentes, pro ranarum coaxatione habendae. Rectius ergo fecerimus, si Dial ectica seu Philosophia in sua sphaera relictis, discamus loqui novis linguis in regno fidei extra omnem sphaeram. Haec ille.
Deinde opponatur hoc simile isti sophismati: Substantia est a Deo: Diabolus est substantia: Igitur diabolus est a Deo. aut, Vetus Adam, caro, animalis homo, imago diaboli, etc. sunt substantiae. Igitur sunt a Deo.
Hîc necesse est maiorem explicari: Omnis substantia est a
conservandae et propagandae caelesti veritati cum primis utiles, atque adeo necessarias esse. Quocirca duplici de causa linguas discere ac colere debemus, tum propter authorem tanti muneris Deum: tum quod idem ostendit, eas propagandae ac conservandae caelesti veritati perutiles esse
Deinde tum propria conscientia, tum veritatis adversarii saepe necessario nos ad consulendam hanc linguam fontesque Hebraeos compellunt. Nam alias quidem variae dubitationes ac tentationes in cordibus hominum exoriuntur, ut confirmandae conscientiae causa necesse sit nos ipsos fontes inspicere,
Nolo iam recentium Theologorum et aliorum, tametsi summa eruditione ac fide praeditorum testimonia recensere: tantum veterum quorundam compendia percurram. Maximi fecerunt olim Ecclesiae plures versiones Bibliorum, eoque tandem omnia collecta, ac in ordine redacta primum hexapla, deinde et octapla vocarunt: eo nimirum studio ac fine, quod ex pluribus versionibus diligenter inter se collatis, se certum ac genuinum sensum obscurorum locorum habere posse sperarunt. At quanto id clarius ex ipsis fontibus Hebraeis habere potuissent?
Origenes iam ingravescente aetate
esse nemo prorsus dubitat: sed de tota ratione loquendi, aut sententias efferendi.
Habet et illas in gentes propriasque difficultates Scriptura S. quae versorem, ut molestae quaedam remorae, plurimum impediunt, ne eam perfectissime vertat: nempe primum summam brevitatem sermonis, deinde admirabilem quoque energiam aut emphasin singularum vocum: quorum utrumque feliciter, perspicue, ac illaeso sensu alia lingua efferre est perdifficile, atque adeo etiam prorsus impossibile, ut Iamblicus de hac ipsa re loquens testatur, cuius dictum antea recitavi. Non solum vero magna est
in nostrum usum commodumque constituta conservataque est, et hodierna adhuc die nobis proponitur ac exponitur. Perinde ergo eam audiamus, et quasi revereamur, ac si iam verus ac vivens Deus Scripturae verba ac sententias praesens caelitus ad nos loqueretur: quod et vere facit.
Deinde postquam affirmavit, propter nos ac in nostrum commodum Scripturam esse conscriptam, recenset ibi et alibi passim plures utilitates, quas inde percipiamus. Dicitigitur 2 Tim. 3, Scripturam esse utilem ad doctrinam, redargutionem, institutionem et correctionem. Doctrinam intelligit hic
Ita ergo is inquit in quadam oratione de laude Hebraeae linguae: Nec iudiciis profanis ab hac sententia mentes pias abduci velim, si non sumus Epicurei, sed vere statuimus, aeternam mentem architectatricem rerum, et hanc in Ecclesia patefactam esse, in eductione populi Israelitici ex Aegypto, et deinde mortuis in vitam revocatis: et voluntatem illius aeternae mentis quaerendam esse non in Philosophia, aut in humanis iudiciis, sed in illis aeternis decretis, quae tot editis testimoniis proposita sunt, et quae filius resurrectione sua confirmavit: necesse est, nos decreta divina ex sermone
sit, finitum quid, ordinatum et compendiarium flagitat, et oculis animoque complecti cupit: ut praeclare Aristoteles in sua Poetica disputat.
Quare in omni institutione illud initio utilissime praecipitur, ut primum a perspicuis, auditorique notioribus ac facilioribus initium faciamus. Deinde ut primum, quoad fieri potest, brevem totius rei summam, compendium, argumentum aut ideam auditori proponamus.
Quamobrem et initio pueris breves catecheses proponimus in Ecclesia et scholis, et in Academiis studiosae iuventuti institutiones aut etiam Methodos uberiores. Nec id
immediate a Deo ad genus humanum dictae ac scriptae sunt. quae profecto ingens commendatio est. In omnibus scientiis praestantiorum authorum scripta merito libentius legimus. At quid hoc doctore seu authore praestantius, sapientius aut eruditius esse, excogitarîve omnino potest?
2 Deinde, certum indubitatumque est, sacras Literas omni prorsus errore ac impostura, omnique reprehensibili sententia carere: cum alioqui alia omnia scripta quorum cunque demum hominum, Rabinorum magistrorum vel praeceptorum aut crassis erroribus, aut saltem incommode dictis nullo modo careant: sed
Christus noster unicus praeceptor affirmat, errantes inde ac ideo errare, quia Scripturas ignorent.
Primum igitur ostendam, sacras Literas esse unicam illam lucernam nobis in obscuro loco praelucentem: deinde proponam aliquot regulas in disputatione Theologica et diiudicandis controversiis religionis adhibendas. Postremo etiam adscribam, quam multipliciter adversarii in suo illo Aegyptiarum tenebrarum regno sacras Literas et omnem sanam scientiam proculcaverint, et ex Ecclesia exploserint. Haec
NORMA CONCILII TRIDENTINI, QUAM IN IUDICANDIS CONTROVERsiis sequuntur.
NICOLAI CUSANI, POSTQUAM FACTUS EST CARDINAlis, sententia de authoritate Ecclesiae et concilii, supra et contra Scripturam.
Dicunt aliqui, praecepto Christi obediendum esse primo loco, deinde Ecclesiae: et si aliud praeceperit Ecclesia quam Christus, non Ecclesiae, sed Christo obediendum. Certe in hoc est omnium praesumptionum initium, quando particulares iudicant suum sensum in divinis praeceptis voluntati divinae conformiorem, quam universae Ecclesiae (id est, Claude oculos,
etiam cerne, pie Lector, qualem normam iudicii isti Tridentini seductores, in diiudicandis controversiis et constituenda Religione ac Ecclesia adhibeant: nempe, primum foedissime conculcant verbum viventis Dei, id trahentes et rapientes quocunque eis libet, summa violentia, audacia ac petulantia. Deinde audacissime, imo et impudentissime fingunt et affirmant (idque proh nefas, sub sacrosancto titulo ac nomine Ecclesiae et Spiritus sancti) quicquid modo eis collibuit, eorumve Persicae ac plane Epicureae potentiae, pompae et commodis, utile conducensque esse videtur.
Hactenus,
aqua indigerent: id faciens, quantum ego auditu cognovi, pecuniae exigendae gratia, praeter tributum.
Hîc audimus primum hanc planitiem esse separatam circuitu montium ab alia terra, cuiusmodi esse etiam paradisum separatam et praeseptam ab aliis terris, ex sacris Literis scimus. Deinde describitur unum flumen, quod et illam internam planitiem rigare et extra effluere, ac in plura flumina dividi, et regionem circumquaque rigare solet. Est etiam is situs Orientalis et simul Septentrionalis adeo altus, ut inde aliqui fontes Euphratis, Tigris et etiam Gangis promanare possint,
cur novum Testamentum magis utatur quam vetus 342
fidem cur novum Testamentum una voce urgeat 345
non nisi per Fidem aliquid fieri, quid sit 343
fidem etiam sub operis nomine obtrudi 195. non esse sine bonis operibus 325. primum iustificare, deinde apprehendere Spiritum sanctum 325. 326. qui amittat 327. 328. quomodo Christus opus vocet 171
per Fidem quomodo iustificemur 324. 325
de Fide doctrina unde ingens robur contra Papisticam dubitationem accipiat 385. 386
fide sola nos
tenuis qua semita ducit,
Ętherio descendens orbe columba
urbem Traguri nec sancta Deorum
Ioannem devotus corde vocavi.
diluvium a patre obtigerint, a secunda hac Magiam ortam esse, affirmatque inde a Zoroastre, Oromazi filio, idest a Iapeto Nochi filio charissimo ad Persas venisse. In qua re, multiplex patet Goropii error. Nam si Zoroaster nemo unquam sua sententia fuit, qua ratione Iapetum, Zoroastrum esse facit? Deinde apud Iosephum, Bactra non Iapeto conditori tribuitur, se Geteni, uni ex Arami filiis. Hic autem Semi filius fuit. Persae autem conditi sunt, non a Iapeto, aut quopiam e suis, sed ab Elimo, Semi filio alio; sicuti a fratre eius Arphaxedo Chaldaei. Inter quas duas gentes magia omnis, et ortum
duo Chaldaei,
fuerint. Sunt autem haec verbis suis.
Pselli expositio per capita, dogmatum quae sunt apud Assyrios
Post unum, paternum dicunt profundum ex tribus triadibus repletum. Singulas autem triadum, habere Patrem primum. Deinde Potentiam mediam et mentem ad haec tertiam quae claudat triadem in se ipsam. Vocant autem has, etiam intelligibiles. Post quas alium ordinem, intelligibilium simul et intellectualium. Trine et hunc distinctum; in iyngas, et Synocheas, et Teletarchas. Post medium hunc ordinem,
Post medium hunc ordinem,
trium et unum hypezocota. Fontes vero hi sunt septem. Post vero hosce fontes sunt hyperarchii, dein azoni, deinde Zonaei. Post quos Angeli, dein Daemones. Post quos Animae. Et tandem mundus corporeus. Septem autem dicunt mundos corporeos, Empyreum unum, et primum et tres post eum Aethereos. Deinde tres materiales, Innerratricum, Erraticum, et qui sub Luna est. Et primum quidem determinant, secundum mentem. Aethereos vero secundum animam. Materiales vero secundum naturam. Fontem vero Angelorum, et Daemonum, et animarum et naturarum, Hecatem esse dicunt. Deducunt vero
et osor lucis, qui est sublunaris locus, habens in se, etiam materiam quam vocant profundum. Unum principium universorum opinantur, et unum ipsum, et bonum celebrant. Dein Paternum quoddam profundum venerantur, ex tribus triadibus compositum. Quaeque vero trias, habet Patrem, Potentiam, et Mentem. Deinde est intelligibilis Iynx et post eam, Synocheus, Empyreus, Aetherius, et Materialis. Post vero Synocheas, Teletarchae. Post hos vero, Fontani patres, qui vocantur etiam mundi ductores. Quorum primus is qui semel trans dicitur. Post quem Hecate, dein is qui bis trans. Post quem, tres
et divitiis ambitiosa, moeret interdiu, et velut domestico in luctu
floribus exuitur. Porro fabulantur Indi, fuisse regiam puellam a Sole diu in
deliciis habitam, quae cum ille in alteram animum adiiceret, amoris impatientia sibi ipsi manum consciverit. natam deinde ex illius cineribus eam
arborem ingrati amantis radios perpetuo aversantem. Eam fabellam, quoniam nimis
lepida visa est, brevi carmine a nobis illustratam libenter tibi dicavimus Monalde
vir optime, qui (qua es ingenii suavitate) harum quasi
referam, quod puer a maioribus natu accepi. Muliercula e faece Hispalensi (nomen
non traditur) filii literas e pestilenti loco allatas sinu adservavit, et e
vestigio ardentissima febri correpta expiravit: secuta deinde contagio, ex qua ad
lyra est.
Aristophanes.
uictoria autem uti nescire. Plures Turcae trucidati quam uiui capti, signa militaria et uexillum unum Mahometi sacrum, aureis literis depictum, in hac et in priori clade aliquot adempta, et caeterae praedae aliquantum. Sicque Dei i
Saminiatus euius suorum suauitatem, et
est absurdum.
non igitur est ut A, ad BC, ita D, ad minorem quam EF.
Ex
2. 5. Elem.
10. 5. Elem.
Deinde sit ut A, ad BC, ita D, ad maiorem quam EF, nempe ad EG, et exposito corpore K, ut dictum est, cuius grauitas, sit aequalis grauitati FG, addatur corpori BC, aliquod corpus CH, quod sit minus corpore K, et eiusdem generis cum corporibus A, BC, ita ut totum corpus BL, sit commensurabile ipsi
inuenire.
SINT duo proposita corpora magnitudine aequalia, A, quidem solidum, B, vero liquidum, sit autem liquidi B, data grauitas F, et oporteat inuenire grauitatem solidi A, accipiatur aliquod corpus solidum D,
magnitudinem habentis aequalem propositae aquae B, verbi gratia sit vas aliquod plenum aqua, cuius aquae grauitas sit 100, et oporteat scire, si illud
exemplo antecedentis Problematis illustrauimus, in eo enim satis explicatum est de utraque.
Sed ne exemplorum inopia laborare videamur, sit inuenienda grauitas cerae magnitudinem habentis aequalem propositae aquae B, accipiatur aliquod cereum corpus D, cuius grauitas sit 21, deinde aquae magnitudinem habentis aequalem cerae D, inueniatur grauitas, ut in antecedentis Problematis exemplo dictum est, quae grauitas sit 22, et fiat ut 22, ad 21, ita 100, hoc est grauitas aquae B, ad alium numerum qui sit 95 5/11. is igitur numerus indicabit quanta erit grauitas cerae
habentis proposito corpori solido aequalem.
Sit propositum aliquod corpus plumbeum A, cuius magnitudo sit 10, et oporteat scire quanta erit magnitudo aquae grauitatem habentis aequalem proposito plumbo A, accipiatur aliquod corpus
plumbeum A sit regulare ut pote sphaericum, cuius sphaerae diameter sit 10, et oporteat inuenire quanta erit diameter sphaerae ex aqua, grauitatem habentis aequalem propositae sphaerae A, ita faciendum erit.
Accipiatur, ut diximus, aliquod corpus plumbeum D, cuius grauitas 23, deinde aquae habentis magnitudinem aequalem plumbo D, inueniatur grauitas quae sit 2, et fiat ut 2, ad 23, ita cubus ex 10, qui est 1000, ad alium numerum qui sit 11500, is igitur numerus erit cubus diametri sphaerae ex aqua grauitatem habentis aequalem propositae sphaerae A, quare eius latus
SINT proposita duo corpora aequae grauia, A, quidem solidum, B, vero liquidum, sit autem, liquidi B; data magnitudo F, et oporteat solidi A, magnitudinem inuenire.
Accipiatur aliquod corpus solidum D,
corpori liquido aequalem.
Sit propositum aliquod corpus aqueum B, cuius magnitudo sit 115, et oporteat inuenire quanta erit magnitudo plumbi grauitatem habentis aequalem propositae aquae B, accipiatur aliquod corpus
duo corpora solida magnitudine aequalia A, B, sit autem unius, utpote ipsius A, data grauitas C, et oporteat inuenire grauitatem ipsius B.
Accipiatur aliquod solidum corpus D, eiusdem generis cum corpore solido A, cui aequale grauitate accipiatur alterum E, eiusdem generis cum corpore B, deinde liquidi magnitudine aequalis corpori D, *inueniatur grauitas, quae sit G, item liquidi eiusdem generis, aequalis magnitudine corpori E,* inueniatur grauitas, quae sit H, et fiat ut H, ad G, ita C, ad aliam grauitatem, quae sit F.
Quoniam igitur sunt quatuor corpora A, B, D, E,
corpori solido aequalem.
Sit propositum aliquod corpus plumbeum A, cuius grauitas sit 1150, et oporteat inuenire quanta erit grauitas stanni
stanneum, aeque grauia, sed grauitate quacunque, grauitas stanni magnitudinem habentis aequalem proposito plumbo D, inuenietur sic.
Accipiantur duo corpora D, plumbeum, E, stanneum grauitate quacunque, sit
unius, magnitudinem alterius inuenire.
SINT proposita duo corpora solida aeque grauia A, B, sit autem unius, utpote ipsius A, data magnitudo C, et oporteat inuenire magnitudinem ipsius B, Accipiatur aliquod solidum corpus D, eiusdem generis cum solido A, et sit eius grauitas G, deinde solidi corporis quod sit E, eiusdem generis cum solido B, magnitudine aequalis ipsi D, inueniatur grauitas, quae sit H, hoc autem, Problema antecedens docuit, et fiat ut grauitas H, ad grauitatem G, ita magnitudo C, ad aliam magnitudinem, quae sit F.
Quoniam igitur sunt
habentis proposito corpori solido aequalem.
SIT propositum aliquod corpus plumbeum A, cuius magnitudo 740, et oporteat inuenire quanta erit magnitudo stanni, grauitatem habentis aequalem proposito plumbo A.
Accipiatur aliquod corpus plumbeum D, cuius grauitas sit 115, deinde stanni, magnitudine aequalis plumbo D, inueniatur grauitas, quae sit 74, quod quomodo fieri oporteat, dictum est in antecedentis Problematis exemplo, et fiat ut 74, ad 115. ita 740, ad alium numerum qui sit 1150, is igitur
cuius grauitas sit v. g. 91.
Inueniemus etiam aliter, et expeditius grauitatem aquae, magnitudinem habentis aequalem proposito argento viuo A.
Accipiatur enim aliquod corpus aureum, cui superinducatur cerea tunica tenuissima, ne fiat argento viuo leuius, neue ab
ex argento viuo aequalem.
Sit propositum aliquod corpus ex argento viuo A, cuius grauitas 190, et oporteat inuenire quanta erit grauitas plumbi, magnitudine aequalis proposito argento viuo A. inueniatur grauitas aquae, magnitudinem habentis aequalem argento viuo A, quae sit 14, deinde inuenta grauitate plumbi, magnitudine aequalis ipsi aquae, ut in exemplo propos. 9. dictum est, ea erit de qua quaeritur.
sit enim inuenta plumbi grauitas 161, quoniam igitur aqua, cuius grauitas est 14, aequatur magnitudine plumbo, cuius grauitas est 161, et aequatur
sit aliquod corpus aqueum A, cuius magnitudo 5700, et oporteat inuenire, quanta erit magnitudo argenti viui, grauitatem habentis aequalem propositae aquae A.
Accipiatur aliquod corpus solidum C si aureum, super inducatur ei cerea tunica propter iam
ipsi corpori L, appendatur, corpus B, et ambo simul demittantur in
grauitate sphaerae, diametrum habentis 1/4, unciae, multiplicetur ipsa grauitas, per 8, hoc est per cubum ex 2, numerus pro ductus dabit grauitatem sphaerae, diametrum habentis 2/4, unciae, hoc est 1/2, sphaerae {*} enim inter se in triplicata sunt ratione suarum di
est mentio, sit ea B, eiusque grauitas EK, et oporteat argentum, quod sit in ea
5 Elen
Exemplum.
I.
Sit coronae grauitas 95, lib.
et oporteat facere quod imperatum est.
Intelligantur duo corpora, unum aureum, alterum argenteum, aeque grauia atque corona, deinde trium corporum ex aqua, magnitudine aequalium, aureo scilicet corpori unum, alterum coronae, tertium corpori argenteo, inueniantur grauitates, ut in exemplo prop. 8. dictum est, quae sint primi nimirum corporis aquei 5, secundi vero 6, et tertij 9 6/31, et fiat ut differentia
aere, tum in aqua.
Sed ante omnia, duo nobis sunt praemittenda, et explicanda.
nimirum quid sit aurum 24. partium, seu (ut vulgo dicitur)
invenire cuius qualitatis sit ipsum aurum.
Ponderetur ea massa in aqua et habeat grauitatem unciarum 22 2
5.huius
Deinde inueniatur grauitas aquae magnitudine aequalis auro puro 24, unciarum: hoc est ut 19, ad 1, ita fiat 24, ad alium, nempe ad unciam 1 9/19, hic enim numerus erit grauitas illius aquae.
Fiat denique ut 279, ad 29, ita rursus 24, untiae, ad alium, numerus enim quartus, nempe unc.
quantitatum, quarum prima aequatur auro puro 24, unciarum, secunda massa propositae 24, unciarum, et reliqua corpori misto ex argento et aere similiter 24, unciarum quae quidem tres grauitates in numeris disponantur eo ordine, quo sequitur.
auri puri, tum corporis misti sit eadem quae massae propositae, non secus ac in praecedenti exemplo factitatum est.
hoc est primo fiat ut 19, ad 1, ita 5301, ad 279, hic enim numerus erit grauitas aquae magnitudinem habentis aequalem auro puro, cuius grauitas est 5301. Deinde fiat ut 279, ad 29, ita rursum grauitas 5301, ad aliam, hac enim ratione producetur numerus 551, debitus grauitati aquae, magnitudine aqualis corpori misto ex argento et aere grauitatem habenti eandem cum eadem massa proposita.
Atque hae tres grauitates aquae scribantur eo ordine
Ad inueniendum igitur tertium proportionis terminum manentibus primis duobus 272, 5301, haec erit ratio.
Reuocetur primum
uncias, scrupula, et grana reuocata valet unc. 11, Scrup.8. Gran. 20 4/19, atque haec est grauitas auri puri in aqua, quam in tabula e regione denominatoris 24, posuimus; fractione excepta cuius loco substituta est fractio 372/1767, propter causam superius allatam.
Sit deinde propositum quod vis aliud corpus aureum unius librae, sitque
ante aperuimus.
Hoc eodem artificio composita est quoque tabella partis proportionalis, primo enim inuenta est vigesima quarta pars differentiae secundum quam tabula progreditur quam supra inuenimus esse Gran. 14 1374/1707, cuius pars vigesima quarta est 1072/1707, deinde hanc particulam addidimus primum sibi ipsi, et produximus differentiam 2, particularum Gran. 1 409/1707 et huic differentiae
Vlad.
Secundo: Lex in primis triplex est; Naturalis, Humana, et Divina. Quarum
duae priores, dirigunt hominem in ordine ad finem naturalem. Postrema autem,
in ordine ad finem supernaturalem. Deinde Humana, est duplex: Saecularis,
quae vulgo Civilis dicitur, et spectat ad Ius Gentium, et Civile maxime;
statuiturque a potestate saeculari, ut Imperatore, Rege, vel alio Principe,
aut Republica, seu Magistratu. Et
meritum,
faciatque sibi dari superinde literas Citatorias, sive Evocatorias, ad
Capitulum, vel Conventum, in cuius processu talis citandus existit, et medio
testimonii eiusdem Capituli, vel Conventus, curet ipsum citari: ac deinde
reportata Citationis serie, extrahat exinde literas Relatorias, quas usque
ad terminum eorum Iudiciorum, ad quae citatus fuerit, apud se conservet
diligenter.
Ubi Nota: quod Copia literarum
Multi eas quidem vanidas, et nullius amplius usus esse, dicunt: plurimi tamen
distinguentes ipsas, in simplices Depulsorias Actoris, hoc est, Exceptivas,
et Dilatorias: ac deinde in Reales ad meritum actionis Responsionales,
affirmative, vel negative, aut saltem qualificative factas; ex eoque in
sententiam, vel ad celebrandam communem Inquisitionem, vel iuramentalem
despositionem, aut
procedendum erit; incipiendo ab ultimo, ad proximius semper progrediendo quia
respondendo statim ad Actionem, videbitur in reliqua omnia consensisse, nec
dabitur ei ad illa regressus. Deinde saepius iam dicta Requisita, hoc est,
Temporis, Loci, et Personarum circumstantiae, sive solennitates, per quas
Citatio facta est, in praedictis omnibus punctis, diligenter considerandae
sunt, an scilicet tales fuerint,
et Palatinales homines de Curia Regia non debent
transmitti, contra voluntatem partium litigantium. Lud. Secundi art.
58. anni 1523. quive sint illi, vide supra quaest. 1. cap.
2. Deinde licet Domini Iudicis Curiae quoque Scribae, de Curia
Regia ad huiusmodi Executiones exmittantur: non tamen nomine illius, sed
tantum Regio, cum Regis Curiae Iudex sit, denominantur, de Iure et
consuetudine Regni.
tendentibus, ita solet observari, quod scilicet
omnes tales personaliter astare debeat. Quod patet ex forma citationis
ipsorum, quae ita sonat, ut Personaliter, et non per
Procuratorem compareant. Deinde ex processu Iudicii, quia non admisso
Procuratore, etiam cum Procuratoriis, pro ipsis respondere, proscribuntur.
Demum ratio etiam ipsa, hoc dictare videtur, ut qui capite
puniri debeat, personaliter adesse
persolvebant. Licet hoc remedio illis uti prohibeatur, uti
dictum est quaest. 20. cap. 6. ubi ex Iudiciaria deliberatione
facta Posonii anni 1610. personaliter semper adesse, iubentur.
Deinde licet causae criminales sint extraseriales; idcirco de qualitate
Extraserialium deberent ad respirandum prohibitas habere: Nihilominus tamen
ex antiqua iam consuetudine, admittuntur in iis Prohibitae, nisi in casu eo,
Ac postremo tandem, in altera fronte eiusdem
Tabulae, ex opposito Domini Personalis, Director Causarum locum suum habet:
Vox tamen ipsorum, primum incipit ab hominibus Domini Archi-Episcopi, postea
quatuor Nobilibus iuratis, deinde a Directore, ad Magistros Protonotarios,
ab his Vice-gerentes, ab illis, ad Dominos Baronem, et Praelatum, et ultimo
pervenit ad Dominum Personalem, servata scilicet cuiuslibet dignitatis
praerogativa, incipiendo
ibi quoque appellans succubuerit, et
nihilominus Actor, post recuperationem talium bonorum, et fructuum
Perceptorum, ad Capitalem quoque sententiam, contra Reum agere valet, si
volet in Curia,
et Iudicem, a consideratione propositae materiae
avocare, et ad disputationem a re diversam traducere nititur. Ubi iterum
alterius partis Advocati solertia requiritur, ne se, et Iudices patiatur a
re proposita distrahi. Si deinde non datur effugium, uti licet, si vult
qualificatione, propius scilicet ad rem accedente. Et nisi Iudex cogat ex
professo ad litis contestationem, id est, negationem, vel rei affirmationem,
minime quoad fieri potest,
Animi affectiones rationesque eiusdem absolutissimas numerabo, quarum intuitu piissimus Caesar, felicis recordationis Ferdinandus Secundus, Romanorum Imperator semper Augustus, et plurimi eum fecit et charissimum habuit usque adeo, ut maiorem eidem in Ecclesia Zagrabiensi Praeposituram primo, deinde Quinqueecclesiensem quoque Praesulatum contulerit. Neque minoris eundem aestimat Inuictissimus Ferdinandus tertius, similiter Romanorum Imperator, catholicae religonis Christanique imperii Hostium debellator gloriosissimus, qui grauiora eidem saepius committere consueuit et praefatam
Uestra nouas litteras scriberet et ad eundem Eminentissimum Dominum Cardinalem Spadam eique negotium commendaret petendo celerem expeditionem. Sed et alias ad Eminentissimum Dominum Francisum Barberinum scribere opus esset gratias eidem agendo de fauore exhibito in confirmationis expeditione, deinde ab eodem etiam petendo de Suffraganeatus celeri expeditione, simul et Casum Ualachorum et meam habilitatem intrudendo. Nam Cardinalis Barberinus ualde amat eiusmodi officia, multoque propensiorem se reddit ad alia, cum pro exactis gratiae sibi actae fuerunt.
delacionem unius inimicae personae, tali modo affigi et vexari debeat; nam si id permitterentur, nemo mortalium, etiam innocentissimus a procacitate malevolorum linguae signanter vero inimicorum liber esse potest. Et admisso uno tali scandaloso apsurdo, illico plura alia sequi necessum est, quod deinde admitti nec debet nec potest, debentque in tali casu luce meridiana clariores esse probae, adeo, quod si sufficientes testes ac fortis ac violenta praesumptio ex probabilibus conjecturis et indiciis et fama communis a certis et gravioribus proveniens, nullo modo judex inquisitionem facere
cum non solum operis huius perfecti, et absoluti seriem uniuersam sine haesitatione ad verbum recitantem audirent, sed etiam inchoati et rudis, totamque suae lucubrationis veluti historiam exequentem: cum interdum verba omnia, omnesque sententias, tum quae primo in mentem venissent, tum quae deinde accedente limae mora, et labore semel, iterum, ac tertio, et deinceps placuissent, memoriter, et expedite pronunciaret: qui mos illi perpetuus in aliis etiam ingenii foetibus fuit, ad quos adeo edendos nullo scripturae
adiumento opus habuit. quo
instituerunt ne fructus eorum, quae dicta sapienter, aut strenue facta, aut inuenta salubriter in vitam prodibant, unius regionis, ac temporis angustiis terminarentur; ita enim fiebat, vt cum ad aures iucundius acciderent, et libentius ediscerentur, et memoriae tenacius haererent, facile deinde, succedentibus quasi per manus, qui eadem acciperent, traderentque, in omnem late posteritatem extenderentur, et quod usquam fieret prodesse, ubique posset. Hinc illa
frequentius est. Quo quidem haud temere ullum paulo illustrius editorum a veteribus Hungaris, Serblisque, ac Bulgaris facinorum intactum, indictumque reperias; non bella suscepta cum barbaris, non iuncta inter se foedera, non commissa praelia, non ortas a praeliis victorias, aut clades, quas deinde proxima rerum orientalium conuersio est consecuta. Nec solum in hoc genere laudis veterum Poetarum industriam occupatam accepimus; sed etiam, accedente maxime litterarum subsidio, in indagandis naturae secretis, in excolenda ratione, in ordinanda vitae disciplina, et moribus formandis
Maiestatem Duce
Bauariae et Duce Saxoniae, licet Lutherano. Decima uero quinta
currentis sua sacratissima Maiestas, cum Ducibus praetactis, summo
mane ad castra processit, ibidemque per totam diem mansit, ac
primo ad vesperum ad ciuitatem rediit, heri deinde Lincium abiuit.
Caeterum, Reuerendissimi ac admodum Reuerendi Domini, nisi succursum habuissemus, post tres dies actum de nobis fuisset, omnes
filii mortis fuissemus. Duodecim propugnacula, unum ad aulam
Suae Maiestatis, aliud Zrinianum propugnaculum dictum,
occisi. Copiam hanc causauit
ingressus eorum, qui prius suburbia ac circumuicinos Pagos et
oppida inhabitabant, ex ciuitate autem praeter maiores uix aliqui
exiuerant, sed de repente omnes occlusi ac obsessi. Ego etiam multis
diebus dissenteria laboraui, deinde febribus calidis, certe
lumina stringit
non seciùs vnâ
laruis, citra fabulam, passim occurrant.
Atqui nihil hisce terroribus stultius, et rationi oppositum magis: primò, quia nullum afferunt euitandis Malis praesidium: quin ea potiùs anticipant, atque longiùs producunt.
Deinde, quia plurima nobis obijciunt ficta, et nunquam euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus.
Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali
non solùm se gloriâ carere; sed ludibrio insuper esse, atque irrisui queruntur. Vel enim id genus ludibria suâ culpâ; vel immeriti subeunt. Si primum; nulla est causa irascendi, pro suo merito acceptis, quin potiùs gaudendi, quòd ex aliorum censurâ suorum foeditatem vitiorum, cautiùs ea deinde vitaturi, cognouerint.
Sin nullum ob suum meritum, sed fortuiti cuiuspiam, externique causâ petulanti à vulgo irridentur; vanissima eiusmodi ludibria, vtpote à stultis profecta, facilè Sapienti erit, citra molestiam, transmittere. Quis enim aut insanire
Alijs, quos valetudinis imbecillitas angit.
Si enim hoc vitium externis obeundis muneribus ineptiores facit; at nobiliora mentis ministeria non praepedit: quae satis esse cuique possunt, etiamsi ad alia inferiora minùs idoneo.
Deinde, quia virium infirmitas praestantiorem saepe indolem arguit: cum in naturâ videamus, quae pretio excellant, fragiliora plerunque esse vulgaribus.
Postremò, quia nimiae vires ad temeritatem, et praua consilia incitamento esse solent.
illius libidine auferri.
Praesertim verò cum animus seuerè aliquandiu habitus paulatim contumaciam imminuat, et tandem Rationis imperium pati condiscat: equini instar pulli, qui domitus Rectori se facilem praebet: contra verò indulgenter diu habitus vix vllâ deinde vi ad parendum potest induci.
Sextum, Nihil admittere, cuius nos peracti serò deinde poeniteat. Stultorum enim esse, quidquid animo in praesens arrideat, sine vllo Malorum indidem profluentium respectu, statim inuadere.
Quae
contumaciam imminuat, et tandem Rationis imperium pati condiscat: equini instar pulli, qui domitus Rectori se facilem praebet: contra verò indulgenter diu habitus vix vllâ deinde vi ad parendum potest induci.
Sextum, Nihil admittere, cuius nos peracti serò deinde poeniteat. Stultorum enim esse, quidquid animo in praesens arrideat, sine vllo Malorum indidem profluentium respectu, statim inuadere.
Quae Stultitia in voluptarijs, ambitiosis, et iracundis hominibus luculentiùs intuenda proponitur.
ex Porphirogenito et Cedreno constare, idem
Eum sequuntur
est; rerum antiquitus in Croatia gestarum memoriam,
tenuibus membranis aut corruptibilibus tabellis inscriptam, ad nupera Lucii tempora
copiosam non supermansisse: ubi, quod lapis supra lapidem manserit, mirum! postquam tot
infestis, Romanorum primum, diversorum deinde Barbarorum incursionibus fatigata, postremum
tribus iam continuis saeculis Turcorum iugo maxima sui parte oppressa igne ferroque
evertebatur Croatia! cuius valida quondam Oppida et opulentae Civitates, vallis, fossis et
Civibus fortissimis munitae, prostratae
Bosnae vel Serviae posuerit. Marulus item transumptum
Commentariolum de Regnum Dalmatiae et Croatiae gestis,
non Serviorum aut Narentanorum, intitulat. Sic Presbyter Diocleas,
Regnum Slavorum, Archidiaconus vero, uti et
Diocleas deinde, etc. proprie vocant Croatorum. Et Bosna quidem (si ob
Imperii Romani divisionem, Croatia dividi debuisset) minus quam Serbia Croatiae adimenda
fuisset: ut quae nunquam, et Serbia aliquando Imperium Orientale cognoscebat; cum et haec
Regnorum Dominio ad hunc usque diem in interrupta serie perseverarunt. Etenim uti Croatiae olim nomen et Regni eius Iurisdictio sub Ducibus suis Regibusque Slavi sanguinis longe amplius extendebatur , Danubio, Thracia et Alta sinu Adriae conterminis vix contentum: tamen ab Ungaricis deinde in plura divisum, intra Savum, montes Pineos et Cetinae fluminis ostia, restrictum est; ita tamen quod et Cetinae et Hlivniae Comitatus Croatiae includerentur, ut de Tininiensi, qui Regni huiusce Croatiae medio, nullum oriri queat dubium. Quemadmodum id ipsum Vladislavi Regis litterae, ex
flagellat,
quibus ad fontem sexta hauserat undam
temporis a sacrarum vacatione rerum supererat, id totum studio et literarum otio impertiebat. Quietioris vitae gratia jam sexagenarius ad insulam Soltam duodecim millia passuum distantem a patria secesserat ibique in monasterio quodam divi Petri Vallis surdae sic appellatae per biennium moratus, deinde ob pyratarum formidinem in patriam reversus est, in qua mortalis esse desinit nonis Januarii anno Domini 1528 (a) .
(a) Franciscus Natalis, perfamiliaris Marulo, scripsit, ut est
charissime. dilectus prior Chiensis efficitur, quo et linguam Graecam didicit. Verum tali in regimine a Turcis captus Constantinopolim ducitur, ubi Graecae Turcicam et Armenam linguas adjecit. Hinc patris generalis opera emancipatus Neapolis prior Formelli iterum praeficitur, deinde socius reverendissimi factus una simul et provincialis Terrae Sanctae creatur. Dum autem Justinianus cardinalis esset renuntiatus, Quintii fidelitate haud oblitus illum secretarium ascivit, quo et in officio diu Augustinus permansit. Cognita ergo per famam tanti viri dexteritate excellens
capit; ùt Kopnik, Baric'que, Sabacque:
1538.
modicus pavor hinc vicino nascitur hosti,
patior. nam Bosnae Praeses Ochinum,
1493.
passu, ceu clam juvat ire latrones:
incola
brevì Turcis mox alea favit:
illic
vivens
pontes comburit Oseki,
obsequium divi rediere Monarchae.
rursus per inane vehi coepere peractis
55 Vilibus exuuijs alij, tu Carole regnis.
nemo ex iis, quorum memini, tam sordidus, tam lutulentus,
tam abiectus videtur, ut eius me pudeat; nemo profecto tam ineptus,
ut suis scriptis aliquam saltem, vel minimam, legenti utilitatem
afferre nequeat. Denique scire omnes velim me hic narratorem
potissimum, deinde laudatorem agere, nec laudem ad indignos pertinere mihi unquam in animo fuit, ut eos laudarem, qui laude digni
non videntur, propterea unicuique pro dignitate locum attribuo.
Hinc et gentilis viri et Iudaei, immo et christiani, sed depravatae
religionis erroribus
Lampridio patre genitum
dixi, id ex publicis monumentis iustamque habentibus authoritatem adeo certum est, ut nullus dubitandi locus relinquatur, neque omnino verum eum, cum Romae esset, ex academicorum more, ut non nemo perperam autumavit, nomen mutasse, ut qui prius Aelius, deinde Lampridius Cervinus diceretur in gratiam fortasse Aelii illius
Lampridii, viri doctissimi, quem sub Magno Constantino floruisse tradunt.
IV. Cum vero adolescentiae annos vix attigisset, a parentibus,
IX. Ea honoris atque dignitatis nota auctus Ragusium reversus est Sixto IV, Romano pontifice, in vivis adhuc agente; constat enim ex nobilium albo eum XX annos natum Kalendis Decembris anni MCCCCLXXXIII primum in reipublicae comitia admissum. Uxorem deinde duxit Paulam nomine, sed cuius familiae, mihi incompertum. Duas ex ea filias suscepit, sic enim ad amicum:
mussitat Aegyptiace ac susurrat, nec plura? Hac voce excitatus ille et poetico furore afflatus, quasi caballinum fontem potasset, domum continuo se recipiens, incredibili celeritate poematium edidit Illyricum, Aegyptiam, alludens ad nomen, quo eum matrona appellaverat, inscriptum. Cum amicis deinde ac patronis suis, viris doctis et eius artis egregie peritis, de lucubratiuncula sua communicavit, quam cum probari ab omnibus summisque laudibus efferri vidisset, utrum in officinam deinceps redierit, incertum, certum tamen est illum poesis studio se totum dedisse et multa edidisse alia
caeterisque humanioris litteraturae peritissimus evasisse perhibetur. Primum in publico tabulario locum nactus scribae nomine,
quem a cancellis vulgus cancellarium appellat, in privatorum tabulis conficiendis gravi iudicio multaque arte se exercuit. Deinde vero cum diuturno industriae, fidei, probitatis experimento senatui valde se probasset, reipublicae a secretis munus, summum nempe, quod ad cives eius ordinis spectat, eo deferente gerendum suscepit parique integritate, virtute, solertia gessit.
non passus in Purpuratorum Principum Collegium meritissimo cooptatum non tam ad mercedem laborum atque ad honores percipiendos, quam ad nova obeunda munera revocaverit, et Provincia ipsa cumulatissimo te comprobationis prosequens testimonio tam cito ereptum sibi atque avulsum doluerit. Quanta deinde de te omnium spes expectatioque fuerit, et quam eidem abunde fit a te satisfactum, illud argumento esse potest, quod cum maximarum rerum administrationes tibi tantae sint commissae, ut singulae virum et non inertem et industrium satis reddere possint occupatum, te nec opprimant nec
Naturam ipsam quodammodo propius oculis admoveret; Geometriam enim et ducem ac magistram rerum Experientiam velut duo lumina Philosophiae adjunxit. Quarum beneficio et ille auxit eam disciplinam tot praestantissimis repertis,
et aliorum deinde opera ac studiis eo crevit eadem atque processit, ut nunc tandem illud merito quis usurpaverit, quod a Platone dici solitum accepimus, se Diis maximas habere gratias, quod eum vivere fecissent, quando Philosophia potissimum vigeret. Etenim brevi tempore fere una haec aetas nostra plura
LIBRI PRIMI ARGUMENTUM
Ad Naturam rerum explicandam accedens auspicatur Opus ab invocatione Divinae SAPIENTIAE, per quam, quidquid est, factum ordinatumque est: pergit deinde nuncupare libros suos Nobilibus atque Eruditis Viris, quibuscum sibi eorumdem studiorum consuetudo intercedebat: in quotidianis enim congressionibus simul Mathematicis et Philosophicis disciplinis operam dabant: quin, ut fatetur ipse illi iidem auctores ei fuerunt, ut hanc sibi conscribendae
deducitur a versu 1194. Cum enim Animi naturam in cogitatione sitam esse, Corporis vero in extensione probet, ex ejusdem Corporis dissolutione Animum, qui simplex sit, disolvi atque interire non posse concludit; aliisque id argumentis confirmat ad versum 1349. Deinde respondet iis, qui sibi objicere possint, Animum pro varia corporis affectione varie affici, proinde illius interitu interiturum: explicat legem conjunctionis inter Animum et Corpus, qua, quomodo altero affecto alterum allici oporteat, sancitum sit; ubi et Leibnizii Harmoniam praestabilitam
dum movetur, recta linea moveri oportere, nisi occursu aliorum corporum deflectatur: Tertiam demum, Corpus, dum in alterum incidit, tantum motus illi impertiri, quantum de suo amittit. His praemissis a Vers. 418. ad Siderum cursus explicandos venit; eorum magnitudines primo considerat; deinde intervalla atque ornidem, quo inter se locata sunt. Siderum inerrantium distantias nos metiri non posse ostendit: haec aeque ac Solem propria luce, Lunam vero caeterosque Planetas aliena fulgere: Terram quoque receptos a Sole radios reflectere. A versu 574. quo discrimine fixae ab
centro particulas ab Astri vi celerius remotioribus moveri, ideoque minoris eas esse molis oportet; secus enim longius recederent. Haec molis et celeritatis ratio ad finem usque Vorticis non perseverat; ibi enim extremas ocyus paulo inferioribus moveri, et utrasque aequali mole constare ostendit. Deinde a Vers. 337. Tertii Elementi naturam explicare pergens hanc confici docet ex primi Elementi particulis inter se complicatis, atque in crassiorem excrescentibus molem, quae per globorum intervalla transiens in Striae figuram
nervos omnes intendes sensus ad res percipiendas excitat; iisdem deficientibus delassari et somno corripi; somniare vero ob eorum incertum perturbatumque per cerebrum motum ab illis quoque capitis morbos, vertigines, virium defectum, atque insaniam saepe oriri ad vers. 450. docet. Famem deinde et sitim et ciborum in stomacho concoctionem, et, quo pacto corporis partes nutriantur, explicat; ac circuitionem sanguinis describit. Ad sensus delapsus a vers. 520. ad vers. 621. disputat, nobis eos a Natura datos esse non ad veritates rerum cognoscendas, sed ad
LIBRI SEXTI ARGUMENTUM
NATURA rerum hactenus explicata ad Morum doctrinam transit; atque ut in re maxime necessaria, et quae magis nostra referat, quam omnium extra positarum rerum cognitio, SAPIENTIAM iterum invocat Justitae ac Legum Magistram. Deinde a versu 26. ad 465. haec habet. Nobis, ne vagi atque incerti in rebus temere circumferamur, necesse est esse a Deo propositum et constitutum aliquem ultimum bonorum Finem, ad quem nostra omnia referamus, quemque unum ex omnibus expetamus. Hujumsmodi summi Boni desiderium experimur
per otia Tempus:
receptam,
inde videmus, eorum
in orbem,
loco scelus esse rearis
Chiron; non lectae collibus herbae
quaterna effulgere luce.
modo cognita Tiphy.
hoc ditio: hinc Indi, Seresque, Scythaeque,
jacet inter littus Eoum,
et sese quo motu corpora quales
ferri.
motus, fateare necesse est,
quod multi, ostendere vires
manet cita Mors omnes) conceditur uti;
vitae
meatu,
pluvio. Quapropter oportet,
auget,
semel et servatus ibidem.
lactisque liquor tractatur in ore
concita motu
magis regione feruntur
flectere circum
defixam haerescere formis.
omnis.
amorem
pastorale recepit
Balthasare Magdalenich, vicario suo et cognato, item domino Joanne Busan comite curiali et domino Naisich regni protonotario, praecipue post mortem fratris sui, item canonico Joanne Lukauszki, quem magni faciebat et elevavit usque ad lectoratum; in quo dein beneficiorum oblitus Lukauszkius fuerat, deinde Marcellevichio aeque ingrato, ac tandem Nicolao Petrichevich. Cognatam quoque suam Susannam, quae apud ipsum in parochia et canonicatu exstitit, affectu sangvineo diligebat ipsique providit et prospexit, ut in sua, quam elegit, virginitate honeste vivere possit.
Ultimis ante vitae
informari, me aliquando haec praestiturum reposui, nunc posse nullatenus.
(Quid olim regni capitaneus.) Sane Mathiae tempore nil fuit aliud quam is, qui ad insurgendum, exercituandum nobiles compelleret, adeoque exequentis vice fungebatur. Deinde diversimode considerabatur, ac ex voce supremus pro capite quasi militiae confiniariae cepit considerari, praecipue postquam bano titulus iste consveverat attribui. Et occasione hac in aula ipsa et dicasteriis fuit consideratum. 2. Ut instar aliorum proprietariorum vicecolonellos et supremos
procuravit, Crevit Krajachichius fide apud principem et remuneratus 200 fl. est medio Althamii. Quae omnia bilim movebant bano. Quidquid autem sive cancellaria Hungarica sive banus in rebus Croaticis repraesentabant, per Majestatem mittebatur Althamio, ab hoc Krajachichio, qui deinde ad talia germanico respondebat idiomate, opiniones dabat, quas dein comes Altham tanquam suas exhibebat Majestati. Ut omnino Krajachich sit, qui istis eam bano causavit confusionem, ut demum is de resignatione cogitaverit, et in effectu resignaverit, uti infra dicturi sumus.
et Hispani Jesuitae et Hispania ipsa, Jesuitarum medio persvadendum Paraquariae populum, ut ad excolenda deserta illa concedat. Sed flecti gens non potuit. Ideo Jesuita quidam Hispanus Madrito in Americam missus est sub titulo plenipotentiarii regis Hispaniae. Qui Perù adveniens mandatis primum, deinde minis, tandem ecclesiasticis censuris et sacramentorum denegatione populum illum ad deserta illa incolenda impellebat, effectu communis plebei tumultus et insurrectionis. Quo viso, Jesuita aufugit, vel a suis a furore plebis salvatus est, informans Hispanicam aulam, submissione exiguorum
cum ad
ferme, quae nuper episcopus Koller. Sed et ego rem hanc cum prioribus non cohaerere ob absolutionem a processuatis criminibus cum edicerem, "patientia", inquit, "haec esse debent ex dictis ante triduum rationibus". Nec loqui admittebat ultra, quam prehensa manu me consentiri oportere. Verbis deinde quibusdam manu sua in conceptu illo mutatis, manu sua propria, sic esse oportere edixit, partibusque gratulatus, rem expediri a cancellario jussit. Cum abiremus, fateor, gestum quendam oculis ac facie ad Malenichium factis mihi displicuisse, sic enim videbatur Migazzius innuere, gestuque
a provinciali et definitorio Sabolich, mentiri ideo visus sit, perdendum praeterea collegam suum, post lectam a provinciali epistolam meam totique communicatam definitorio Martinovich non solum |
eliberatus ex ergastulo est, sed superior Crisiensis declaratus. Qui deinde informatus, ex quo fonte manavit sui eliberatio, mihi egit ignotus ignoto gratias, gratulatus, animam me suam ex inferno liberavisse, priora sua fata fusissime perscribendo. Anno sequente etiam cum universam defenderat Sabolich, theses illas priores suas debuit revocare, revocavitque
elevando seu, ut vulgo dicitur, pintam. Pondera ad lott 32 reduxit, cum prius varia ac pro lubitu ac plerumque mensurae omnes pro emendo majores, ab emptoribus vendendo minores. Mensuras quoque aridorum, vulgo modios, ad minora reduxerunt. Rei hujus invigilatores positi in locis quibusdam, qui deinde, ut fert hominum avaritia, excessus varios patrabant. Profecto in foro parochiae s. Georgii sub Plessivicza a caedibus vix abfuit, percussique plane nobiles, dum rusticis assaturas accipere intentassent. Vicecomes ipse Spissich ob laniones Zagrabienses punitos aliaque a modo
diceret.
(Mors episcopi Syrmiensis. Paxi resolvitur episcopus Syrmiensis.) Altera
veniam a caesare, jussit eam reverti in patriam, et si evoluto biennio perseveraverit animus, ut tum petat resolutionem caesaris, dixit. Rediit ergo educata bene, ac ultra visos veteres foeminarum croaticarum mores sapiens, sed intra annum vicecomiti Benger conjungitur, quocum biennio fuit, deinde Naisichii opera defuncto praesidi copulata. Foeminae huie ad summas laudes in omnibus, moderatione videlicet, rerum cura aliisque foeminarum encomiis, dempta singulariori pulchritudine, aliud non obest, quam caecus amor filii, omnisqne ei et in omnibus indulgentia. Et de his mihi notis
ut passim Palaszika nuncuparetur; rebus temporalibus semper immersus, ut praefecturis, negotiationibus et vitiis aliis, dempta veste in eo clerici nil fuit. Antea saepe castigatus poenis etiam publicis, a fratre episcopo 1752. factus canonicus,
hunc mense Martio secutus Ladislaus Szalle, antecessor in judicatus officio. Fuêre de ejus anima et vagante post mortem spiritu multae fabulae et sermones varii. Secutus eum est die 13. Aprilis Crisii dominus Franciscus Hadrovich, senator civitatis hujus et comitatus Crisiensis perceptor, deinde 28. Aprilis dominus Ladislaus Kiraly et tum dominus Gregurich, Michael autem Blasekovich comitatus notarius ob multa adversus se lamenta resignare debuit, ut ideo intra annum sex senatoribus vacaverint.
Dominus assessor tabulae banalis Petrus Spissich, cum relatione actorum suorum in
actionem et politicae esse;
quippe quae insuper quandam ingenii inventionem exigat. Sed haec qui aestimata sint, in parvo
discrimine ponam; id constare abunde puto eos, qui politicam meditati sunt, nonnisi prudentiam
docere voluisse, pessimo licet fato quod ad fraudes deinde pleraque sunt traducta.
Id autem perperam discrevit Alonicus quod eam quae in gubernando consistit politicam
laudandam, quae in vivendo cum aliis sita est vituperandam putarit; quasi in illa quoque
plurima in fraudes versa esse non constet, cum maiori dolo
At nimio plus res
inoluit, nec nisi tardissimum acceptura remedium videtur. Nos tamen ne cessemus abolendae
pravissimae consuetudinis saltem initium facere consueto remedio, nempe id ipsum aliis, quibus
nostras probari monitiones intellexerimus, ingerendo; quae res ubi deinde in plures, ut fieri
solet, exierit, dubitari non potest quin minor invidiae locus sit futurus ubi eius fomentum
subtrahetur.
Ceterum id inter praecipua utilissimaque vitae praecepta referri potest, nimirum ne unquam
inveteratas popularium nostrorum opiniones
executivam inde excludi possint.
Ut status his statim, quae imminent, comitiis reale legislationis exercitium resumant, vix
aliquid puto obstiturum. Si enim certam, per quam maioris repraesentantum partis voluntas tuto
cognosci possit, normam defixerint: si deinde totam per singulas legislativae, executivae, et
iudicialis potestatis partes constitutionem attentius expenderint; quae in illa dubia sunt,
explanaverint; quae superflua resecaverint, quae vero manca suppleverint; si constitutionis
praesidium ad omnem, quae Hungariam
Majestatem recurrere possunt.
Motivum.
Abaldo Viennense, mox atque Pestini depositorium erexit, eam invexit manipulationem ut
constituti ad illud officiales sui in omnibus occurrentiis tantum ad se recurrere
debuerint; illud deinde postulata eorum medio Cancellariae Bohemicae promovebat, haec
negotia ejusmodi apud Cancellariam Hungaricam procurare solebat, hac via
disponebatur apud Consilium Locumtenentiale, quod tum primum negotium ad primam
utraque haec manipulatio et derogat locali jurisdictioni,
et in se vitiosa est: derogat locali jurisdictioni, quia procurat influxum extraneo
dicasterio in negotia Hungarica, quod in Regno independente, uti Hungaria est,
sustineri non potest; deinde hac ratione residentes in Hungaria Abaldi Officiales contra
communem non modo Hungariae, sed omnium aliorum etiam Regnorum legem a jurisdictione
ordinariorum localium magistratuum eximuntur. Vitiosa autem ideo est, quia hac ratione omne
ejusmodi negotium
possint, Abaldo etiam, si ita ut
proponitur regulatum fuerit, multa tamen semper prae privatis quaestoribus, qui illud ad
extra evehunt, beneficia retinebit. Primum paratam vim pecuniae, quae cum aliis in rebus,
tum praecipue in commercio praecipuum nervum constituit: deinde promptitudinem transportus,
quam sibi per continuam singulis annis producti hujus promotionem propriam
reddidit; porro certos jam et stabiles venditores, quos sibi per id ipsum, quod illud quot
annis coemat, paravit; denique
portorii
excisionem concernenti magistratui concredere.
Legislatio Hungarica jam anno 1723. tria ejusmodi regulativa principia stabilivit; primum
Articulo 14. ne nobiles seu ab inductis, seu ab eductis pro proprio usu mercibus tricesimam
dependant; deinde Articulo 116. ut inutiles et damnosae merces
arceantur, id est graviori portorio onerentur; et ut naturalia in sortem
mercium inducendarum acceptentur; id est, ut talium Articulorum exoticorum
inductio facilitetur, pro
regnum tales, quas colonistae optant, merces non
habeat, ejus mercatores has ab exotico procurent et illas colonis cariori vendant; si vero
vicissim hi plura, quam fundator regnum egeat, producta adferant, tunc iterum hujus
mercatores haec vili pretio coemant et deinde in alias provincias cariori divendant.
Partiales licet admodum hae leges in systemate coloniarum quodam modo
excusari possunt; fundator enim regnum in primam coloniarum deductionem, dein
impopulationem et
notabile tamen activum commercium quotannis habeat, uti id tricesimales
tabellae remonstrant; adeoque quodsi favorabile insuper vectigal obtineret, maximam
circulantis pecuniae partem ad se adtraheret, sicque Germanicas Provincias exhauriret;
deinde quia Germanicae Provinciae longe majora atque Hungaria onera sustinent, adeoque
justum videatur, ut pro his fundus per favores vectigalis iisdem conservatur. Proinde cum
ad perferendam in Hungaria legem principis assensu opus sit, sustinetur ab adverso, quod
illae Germanicis Provinciis utiles, Hungariae vero noxiae fuerint,
facile apparebit; prohibitiones enim hae id effecerunt, ut Hungari deteriora artefacta
Germanica, si non altiori, eodem certe, quo longe perfectiora extranea habere possent,
pretio persolvere cogantur. Deinde exteri post prohibitiones has tanto ferme minus de
Hungaricis productis evehunt, quantum antea de mercibus suis invehebant. Itaque sicut
naturalis qui inter Hungariam et Germanicas Provincias tamquam unius ejusdemque Monarchiae
membra intercedit nexus omnino
interesse Hungariae commodis
Germanicarum Provinciarum evidenter subjiceretur, id quod independentia Regni
non admittit. Nullum autem possibile est reciprocum per quod detrimentum hoc a
parte Germanicarum Provinciarum Hungariae compensetur; deinde per prohibitionem ejusmodi
iterum aliquae partes Regni damnum sentiunt, quin exinde Germanicae Provinciae ullum
capiant emolumentum. Cum enim Hungaria vasta sit, partes illae, quae a Germanicis
Provinciis remotae, exoticis vero
stationes (Commercial Einbruch Stationen) pro
exoticis mercibus ita stabilitae fuerint, ut merces hae nonnisi per has etiam in Hungariam
intrare potuerint, ibidem portorium ab iis persolvi, totaque tricesimalis manipulatio in
iis absolvi debuerit. Ostendimus deinde §-pho 57. quod per vectigal Hungaricum
1784. consimiles Commerciales et recte Depositoriales stationes
etiam in Hungaria inductae fuerint; ostendimus denique §-pho ejusdem Elaborati
59. quod commercium 12 maxime
imponatur, quod
Hungaricum vectigal orientalibus mercibus, quae vicissim per Hungariam in
Germanicas Provincias invehuntur, v. gr. lanae macedonicae, gosypio, aliisque turcicis
articulis imponet.
His quoque punctis complanatis, posset deinde principium illud adoptari, ut quoad
reliquos indifferentes tam exoticos, quam et haereditarios articulos, qui sub
mutuam compensationem cadere non possunt, aequalia tam consumtionis, quam et eductionis
portoria in utroque vectigali defigantur, una
cum in casu investigationis teloniorum eos lex ad
productionem plane privilegii obstringat, exhibitionem rationum eo minus difficultare
possunt.
Eruta hac ratione justa proventuum quantitate, defalcataque in lucrum proprietarii una
tertia, pronum deinde erit e locali materialium et operarum pretio determinare, an? et si
ita, quantum viae spatium titulo accessus et recessus
proprietario exscindi debeat?
Caeterum an plus vel minus una tertia titulo lucri proprietario
mercatoris
seu fatigio, seu periculo merces ad destinatum tempus certo transponantur.
Ubi e converso Canisa usque Flumen et vectores reperire admodum molestum, et
merces iis concredere periculosum est.
Deinde quod defixis Pettovii jam pluribus intermediis mercatoribus quaestor Pestiensis
non debeat a primo plane Tergestino mercatore merces sibi procurare, sed eas a
Pettoviensi erga moderatam provisionem commodius obtinere possit. In
et ideo haec soli conficiant.
Reliqua alioquin sub classem crudorum materialium stricte veniunt.
§ 115.
Advectae domestica navi ad Littorale Hungaricum exoticae non prohibitae merces, dum deinde
Regno inferuntur, dimidium tantum ejus portorii persolvant, quod ejusdem speciei merces, si
extera navi invehantur, dependunt, frumentum vero, vinum, animalia, et tabaca
per domesticas naves absque omni portorio inde evehantur. Si
iterum dimidium tantum ejus portorii persolvant, cui subjacerent si
exteris navibus educerentur.
Motiva.
Hactenus per concessos certis exoticis articulis, si hi per portus Tergestinum aut
Fluminensem, seu deinde domesticis, seu exteris navibus invecti fuerint, favores, commercii tantum cursus ad Littorale Hungaricum et Germanicum sensim derivari
procurabatur. Forte excitandae simul nationali
navigationi manum admovere
navibus favori huic non obstat quod paucae adhuc
exoticae merces vel exteris navibus in portus Hungaricos invehantur; cum enim
importatio exotica nonnisi ante octo annos reserata sit, naturale est ut haec cum progressu
temporis suapte accrescat. Deinde favor hic domesticam navigationem eo facilius provehet,
quo pauciores adhuc exterae naves portubus Hungaricis hactenus insueverunt.
Quod exportationem attinet: cum Hungaria totum, sub cujus abundantia
fatiscit, Frumentum per
Motiva.
Duplici ex causa suscipiendo cuipiam publico labori aliquis reclamare potest: primum si
id per fundos suos cum eorum jactura procedere deberet, et de hoc immediate sequenti
§-pho providebitur.
Deinde si opus tale per fundos suos non procedat quidem, illud tamen praejudiciosum
fundis suis effectum producturum credat: veluti si per erigendos in adversa ripa
aggeres aut aliquam fluvii transsectionem terrena sua inundanda,
vel a
ad suscipiendum hoc opus permoverint. Verum nulla
eotum de tentaturo opus hoc privato idoneis etiam nautis providendo dispositio facta fuit,
id autem solum omnem suscipiendi periculi hujus animum cuique privato
adimere potuit. Deinde multa adhuc eotum commercium Hungaricum impediebant, quae postea
primum sublata sunt: et ideo nec commercii, nec navigationis spiritus adhuc ita, ut nunc
post auctam notabiliter intra intermedios 30 annos populationem excitatus fuit. Potest
itaque fundate
sint,
determinari debet ad quas navigationis stationes ex emporialibus ejusmodi locis vias
commerciales instaurare intersit?
Si omnia haec ordinate elaborentur, tum primum generale et systematicum navigationis
planum exsurget. Hoc vero elaborato debet deinde ipse suscipiendorum sua serie laborum ordo
determinari. Ac id quidem ipsa rei natura universim indicare videtur, quod primum
capitalia flumina, tum collaterales fluvii, postea ducendi per
vasta stagna canales, ac postremo
Ständler ) ostiarios ( Hausirer ) et proletarios, nempe sclavos
rusticos, et
Gottscheenses dirigitur. Nimirum ut his sensim sublatis pauci tantum
majores mercatores supersint, qui deinde publicum pro arbitrio tractare
possint. Ubi tamen si res practice consideretur, majores mercatores suapte et absque ullo
legis praesidio illis praevalere possunt. Certum enim est quod quaestor, qui magnam
alicujus articuli quantitatem habet, illum ipsa hac de
et per privatorum bona liber
est. Ne tamen sub hoc praetextu suspecti, aut reipsa perniciosi homines per Regnum oberrare
possint, omnis, qui quaestum hunc exercere vult, primum de integritate vitae suae
testimonium a jurisdictione, in qua degit, excipere, deinde hanc seu Vice-Comiti, seu judici
civitatis exhibere, et ab alterutro horum scriptam quaestum hunc exercendi
facultatem impetrare debet. Testimoniales autem et scripta ejusmodi facultas semper
gratis expediatur neque alias negari possit,
comparare volunt. Qui legi huic contravenerit, per concernentem comitatum pro
singulo actu poena 500. florenorum mulctetur.
Motiva.
Quamvis provocatus Articulus disertis verbis dicat jus praeemtionis eo non extendi ut
deinde aliis cariori iterum pretio venales ejusmodi res distrahantur: sub
praetextu tamen illo, quod vina pro educillis, animalia pro macellis, necessaria materialia
pro suis fabricis comparare ad
necessitatem propriam referatur, jus
§ 146.
Favores Articulo 17. §-pho 1.
majoribus et minoribus fabricantibus concessi etiam ad eos
extenduntur, qui merces Hungaricas exportant, seu deinde ejusmodi quaestor
domesticus, seu recentius illocatus sed necdum naturalisatus,
seu etiam simpliciter exter fuerit. Domestici, et recentius
illocati sed necdum naturalisati, si majorem quampiam
quod jam 4. projecti hujus §-pho eos et colonicalis
conditionis et cujusvis opificii capaces declarandos esse
proposuerit, demisse opinari debet ut favores etiam quaestus ad eos perinde
extendantur; eorum vero seu deinde tolerantialis taxa seu
contributio ita regulatur, ne propter aliorum impotentiam pauci illi, qui cum
insigni publici emolumento aut fabricas erigent aut notabile exportationis commercium
exercebunt, isthoc legis beneficio priventur.
vel vero
minorem sed per plures annos continuandam summam offerre expediat, uti et summae ipsius
quantitatem generoso Statuum Regni in bonum publicum zelo integram relinquat, adeoque
spontanei oblati nonnisi genericam in proponendo Articulo mentionem injiciat. Deinde tamen
circa ipsam etiam conflandi e spontaneo oblato fundi modalitatem expositis iterum praevie
aliorum projectis suam etiam demissam depromat opinionem.
§ 148.
Itaque, quod primam quaestionem attinet:
videntur; primum, ut pro casu etiam intestati certa, sed exigua quotta,
v.gr. medius a 100 defigatur, quam haeres fundo publico dependere debeat;
secus enim onus hoc non in omnes dimanaret, quod justitiae distributivae adversari videtur.
Deinde ut modus stabiliatur, quo concernentibus jurisdictionibus de singulo testamento certo
constare possit. In moderna enim legis provisione executor aut haeres illud, ni sponte
velit, publico pandere non tenetur, et ideo posset fundus publicus legatis suis frustrari,
e spontaneo
oblato conflando, vel deliberare necessum sit? Et vero si praecise
numerus propositorum fundorum spectetur, hi necessitati cassae hujus suffecturi
videri possent. Verum jam nec id constat: an eos omnes Legislatio stabilitura sit? Deinde si
etiam omnes stabiliantur, proventus eorum, praeter auctionem salis et arhalem fundum, ne
politico quidem calculo determinari possunt; id tamen tuto statui posse videtur, quod omnes
vix quadringentena millia annue elaturi sint. Jam vero is praeter recensita
mutuari possint. Futurum hac ratione dicit, ut parte
ex una capitalistae, non habentes amplius, quo pecunias elocent, eas cassae huic inferre
obligentur; parte vero ex alia, ut particulares hae cassae publicis etiam totius Regni
necessitatibus succurrere possint. Fusius deinde deducit emolumenta instituti hujus,
explicat relationem, que inter particulares comitatuum et generalem Regni perceptorem
stabiliri debeat, modum denique, quo maleversationes anteverti possint, proponit.
Verum
societatis
haberi potest.
Jam primum omnia haec, aut complura ex iis, aliter atque supponimus evenire possunt, et
tunc projectum hoc ne realem quidem utilitatem producet; stabiliendus autem per
legislationem fundus certus esse debet. Deinde si projectatum telonium etiam
ultra 5 pro 100 producat, lucrum hoc in systemate projecti hujus non publico,
sed privatis actionariis cedet, et in omni novo opere nova ejusmodi
manipulatio suscipi deberet. Praeterea titulus telonii pro
sunt, nituntur fundamento, quia projectans realem pro earum
securitate conflandam cassam supponit. Verum ille duplicatam relate ad realem
cassam harum quantitatem proponit; id autem, ut infra ostendetur, justam proportionem jam
excedit; deinde ille nimis magnam facta ad jam currentes schedas regias reflexione copiam,
nempe octo milliones ad semel emittendos suadet. Denique ut primum realem
cassam ea, qua ille proponit, modalitate conflari non posse apparet, jam schedae etiam
bancales ex
nota colonos.
sit ad
prima rerum initia, summasque causas, velut altissimas stirpes, unde reliquarum
omnium
rerum principia deveniendum est, ut per inferiorum deinde, ac
succedentium causarum ordines ad ultimos rerum effectus perspiciendos
descendamus; sed a rebus ipsis paulatim pedetentimque ad propinquiores primo
causas movendus est cursus, deinde ad alias, quae propiores iis sunt, gradus
faciendus, atque ita ad remotiorum etiam seriem, colligationemque progrediendum,
quoad ingenii nostri imbecillitas admirabilem tanti ordinis magnitudinem
sustinere possit. Aequo enim animo
est, qui, quae summa, ac
praecipua erant, invenit, atque absolvit, caetera item, quae tenuiora essent,
adumbravit, ac aliis excolenda reliquit, atque ita idem omnia et inchoasse, et
perfecisse videri possit. Atque utinam ab his, qui deinde ad has disciplinas
excolendas sese conferunt, ampla quaedam, atque insignia rebus hisce, ac
rationibus incrementa adjungantur. Sed nescio, quo pacto accidit in artibus fere
omnibus, ac doctrinis, ut cum aliquem excellentem gradum
abesse. Haec omnia ad versum 1260 exponit. Tum ad proprietates corporum
delabitur, easque inductione probat, nempe, impenetrabilia, extensa esse, ad
figuras omnes, motusque recipiendos idonea, atque in immensum divisibilia.
Deinde a vers. 1420 proprietatem a Recentioribus detectam explicat, nimirum
vim inertiae quae corpus conservat in eodem statu quietis, vel motus
uniformis in directum, nisi aliqua vis externa cogat eum statum immutare:
exponit
rationes digreditur, ad
vers. 893; sed successus non respondit propter agitationem penduli in navi,
et propter mutationes longitudinis penduli, ob caloris, et frigoris vices,
cui rei tamen non simplex adhiberi remedium potuit. Deinde ad gravitatem
redit, et quaerit, an ipsa in omnibus corporibus aequalis sit, a vers. 934;
eam revera esse in omnibus materiae particulis aequalem probat ex eo, quod
corpora omnia in medio non resistente aeque velociter
a vers. 134. Lunam aggreditur attingens ejus
motus, ac vestigans distantiam, unde gravitatem ejusdem in terram deducit,
eamque esse in ratione reciproca duplicata distantiarum probat, exemploque
confirmat ad vers. 308. Ad hanc deinde progreditur distantiarum legem in
caeteris quoque Planetis stabiliendam; quod ut praestet, Caeli descriptionem
praemittit, fixas primo stellas definiens, tum quas errantes vocant,
harumque a Sole distantias, motus, et
Hae leges, ut in
Planetis primariis circa Solem, ita et in secundariis, seu Satellitibus
circa primarios suos servantur; iis tamen Luna aliquantulum repugnare
videtur ob varias ejusdem inaequalitates. Haec ad vers. 635. Maris deinde
aestus cum Sole et Luna conjunctus, aberrationes Jovis, et Saturni, eorumque
Satellitum, cum illi propius inter se distant,
astronomicarum tabularum post aliquod tempus corrigendarum necessitas, forma
varia ejusdem interior
usque ad medium constitutio. Concludit idcirco a vers. 1995 non constare
nobis
oblita temere procurrit.
LIBRI QUINTI.
Primum homines necessitas effecit industrios ad artes, quibus vitae
subvenirent, inveniendas, quae deinde ad delicias, ad fastum, ambitionemque
traductae sunt; quod pluribus illustratur exemplis; illud praecipue
exquiritur, unde homines a naturali inter se aequalitate ad inaequalitatem
transierint, et ad rerum dominia, ac
unde homines a naturali inter se aequalitate ad inaequalitatem
transierint, et ad rerum dominia, ac terrarum pro cujusque jure divisiones,
qua ex re agros dimetiendi profluxit ars, praesertim in Aegypto, exundante
Nilo, quae deinde mirum aucta in modum sub Geometria nomine transiit ad
universae Telluris magnitudinem, figuramque deprehendendam, et ad
distantias, ac moles siderum. Haec praefatus de magnitudine, et figura
Telluris per observationes
Tum a vers. 1602 ab
atmosphaera terrestri tanquam gradu facto Caelum conscendit ipsa ducente
gravitate, agitque de massis et densitatibus quorundam Planetarum,
gravitatisque ratione in singularum superficiebus. Transit deinde ad commune
gravitatis Planetarum omnium, Cometarumque centrum, unde infert nullum
totius Solaris Systematis corpus unquam quiescere posse, neque revera in
Ellipsi circa Solem moveri, sed alias curvas vias circa commune
nostrarum similibus provenire. Ex hoc
ad caelestium corporum atmosphaeras gradum facit, quarum quoddam est in
Venere observatum indicium. A vers. 1122 Lunae atmosphaera sitne, qualisque,
ad vers. 1179 conjicit. Cometarum deinde, quae certissime existunt,
atmosphaeras aggreditur, in earumque inquirit usus, quos a nostro deducit
aere, cujus prae caeteris officium est lucem, caloremque dividere ita, ut et
illam ab uno loco in alium transferat, et
tempora Musae.
illum
experiensque per artes,
artes, excultaque quondam
alter,
superabunt denique partes?
duxit,
Sic facilis saepe, et clara, et certissima longae:
oportet,
reposcit
globus evehit ater
ob ictus
fluentes
jacebit
quae loca filum
lumine tectum
trahuntur,
Esse potest? Igitur substructas has mare propter
aura
prora,
silentis
)
Advenit, altera post mage longa ambage vagata,
multaque porro
tam distat ab orbis
et intrat
ab amplo,
particularum
videri
glebaque circum
efferrier igne
auris
caetera corpora vulgo,
corpore constat
pediri.
aetheris auris
se loca ramis
nonne vides vim
deorumque Liberis auctoribus tribuentur. Nimirum
illa suavitatis novitate, ac rerum nunquam antea cognitarum admiratione capti
homines, artem, et artifices, quos humani ingenii excedere vires crederent,
facile consecraverunt. Sed neque deinde, cum poetica multorum usu ac studiis
excoleretur, aut consuetudine ipsa fuit ejusdem existimatio imminuta, aut illa
divinitatis opinio sublata. Qui enim omnium animos tam mirifice allicere, ac
tenere possent, non sine divino afflatu
ut ob variam Hesiodi
interpretationem totum fabularum genus in invidiam adducas? Usuvenire enim
facile potuit, ut ejusmodi fabulas suis versibus Hesiodus includeret, quae tunc
ipsa sermonis consuetudine faciles apertaque essent, quarum deinde cum intercidisset usus, intelligentiam, quae
sequerentur, aetates non tenerent. Sed fabularum suavitatem si probamus, non
est, cur ob hujusmodi latebras sint rejiciendae. Siquidem huic obscuritatis
specie vestiendos, fabulae hilaritate
condiendam doctrinam. Hunc in modum musicarum rationum effigie leviter ac
venuste adumbrata caelestium conversionum naturam ac mores expressit: ut
quaecumque de illa trahendi vi, et gravitatis legibus deinde sunt comperta,
universa fere sub hic uno fidium involucro fuisse inclusa videamus. Quare cur
caeterae etiam philosophiae partes sane minus difficiles atque involutae, aeque
explicari non possint, cum haec tam obscura ac multiplex
utilitatem legum ac magistratuum in animos
intulit. In ipsis philosophiae incunabulis eadem fabulandi industria sapientes
usos scimus ad morum doctrinam imperitorum mentibus communicandam. Sermonis
autem copia, ac rerum notitiis paulatim deinde auctis, quamvis eo praesidio
propter utilitatem instituto carere homines facile possent, tamen cum non
mediocrem inde consequutam jucunditatem viderent, detracta etiam necessitate
propter voluptatem retinuerunt. Sed cum ad rerum
ad res designandas adhibebantur, paulatim contractae in litterarum notas
transierint, illud idem etiam in hominum sermone videtur contigisse: nimirum ut
fabulae quasi cogitationum imagines ad rudiorum intelligentiam primo adhibitae,
deinde contraherentur in hos breviores dicendi comptus, quasi figuras, quibus et
communis sermo, et poetarum oratio praesertim esset elegantior. Nonne in paucis
saepe verbis, et singulis fere vocabulis hujus originis vestigia, ac
convictu hominum
excultior, et suae et caeterorum utilitatis intelligentior, eo acrius illius
conjunctionis vi capitur, et reliquorum opis atque auxilii indigentem se videns
ad opitulandum aliis est propensior. Primo suae ipse civitatis, deinde
finitimarum, demum omnium gentium propinquitate devinctus, humani nihil a se
alienum putat; regionum etiam remotissimarum res, moresque inquirit, casibus
fortunisque movetur, tantum denique caritate ac benevolentia, quantum
in Elucidatione
musicae choralis) hodiedum in Syria pro aeterna memoria,
tamquam pretiosissimus thesaurus vigilantissime custoditur.
Discipulus:
Optimum, ut video, hac in re vetustatis magistrum modo egisti.
Age ultro, et dic quaeso: ad quas deinde nationes tam nobilis ars
pervenisse traditur?
Magister:
Imprimis ad Aegiptios, ab illis ad Graecos, a Graecis ad Latinos,
praesertim vero per Hebraeos, per quos ut plurimum musicalia
instrumenta in utilitatem hominum et laudem
tantum lineis compositam talemque longo etiam
post diluvium tempore in usu fuisse. Crescente vero tempore, crevit
etiam scala. Quod modo de praecepto quattuor lineae produci
debeant, de consilio autem etiam quinque produci possint. Quarum
infima, est ordine prima, et quae sequitur secunda, deinde
tertia, quarta, etc. Eodem passu ipsa quoque spatia numerare noveris.
Sic nempe:
Discipulus:
Video, magister, erectam scalam, video etiam seriem linearum,
sed quid ad lineas ponatur nihil video.
Is haud aliter, quam a Deo illuminatus, ad sex capita versus reflexione
facta, totidem ex iis deduxit syllabas, quibus omnis in cantu
nota apte exprimi posset, servata in reliquo Graecorum auctoritate,
quod primae eorundem litterae. id est gamma sive G. iunxerit
ut: deinde A. iunxit cum re: B. cum mi: C. cum fa: D. cum sol: E.
cum la. Utrumque tam amico copulavit foedere 2 , ut nec Graecorum
derogaret authoritati, nec tyronum deesset facilitati.
Discipulus:
Nihilne amplius nostra dignum memoria celeberrimus
duro
±
Discipulus:
Idemne fit etiam in cantu b-molli?
Magister:
Nequaquam idem, sed totum ab opposito 6 . Nempe, in mutatione
quartae, in ascendendo cantu b-molli, post fa, prius canitur sol, deinde
re, et in descendendo prius mi, deinde la. In mutatione autem
±
6 opposito ] apposito
quintae in ascendendo cantu b-molli, post fa, statim canitur re, et
in descendendo la. Haec quoque regula declaratur in exemplis.
Mutationes in cantu b-molli
Idemne fit etiam in cantu b-molli?
Magister:
Nequaquam idem, sed totum ab opposito 6 . Nempe, in mutatione
quartae, in ascendendo cantu b-molli, post fa, prius canitur sol, deinde
re, et in descendendo prius mi, deinde la. In mutatione autem
±
6 opposito ] apposito
quintae in ascendendo cantu b-molli, post fa, statim canitur re, et
in descendendo la. Haec quoque regula declaratur in exemplis.
Mutationes in cantu b-molli
Discipulus:
Macte animo, transeamus. Operae pretium erit.
Octava
Dialogus V.
De perfectione et imperfectione tonorum
Magister:
Tonus Graecorum olim lex fuerat, musicorum deinde modus factus
est, nobis vero regula erit, qua omnis cantus, (etsi nec antiphona, nec
responsorium, nec introitus sit) cuius sit toni, cognosci poterit.
Discipulus:
Solita ergo bonitate tua dices, magister, quot sint toni?
Amoenum autem et facile est visa solum nota finali antiphonae et
initiali EUOUAE, cuius sit toni, cognoscere. Est autem EUOUAE
vox, ex vocalibus
aequoreas quondam qui virgine Taurus
bifida contorquens cuspide caudam.
nimio genitor jam fractus ab aevo
Impare nam gressu nobis errantia quinque
alis,
in tenues rursum resoluta vapores.
ter namque novenis
comitisque tuusque
dies jamque occiduas se Phoebus in undas
rapit horrida vultum
lumen opacis.
42
si forte animo titubas atque anxius haeres,
meabant,
Dum graditur, primum tenui squalore nigrescet,
umbra,
cursu et campo expatiaris aperto.
quae lamina materiai
5 Ponuntur hic objecta coelestia eo ordine, quo videri possint, transeundo a stellis
fixis et errantibus, quae appareant per noctem, ad Lunam, quae in fine lunationis
apparet in aurora, ac deinde ad Solem. Et idcirco positum est illud Divae tenuata
triformis cornua. Nam cornua in fine lunationis evadunt quotidie tenuiora, et tunc
sub auroram Luna oritur.
Porro stellae dispersae sunt ad distantias admodum diversas vel in spatio vacuo, vel in aura aetherea ita
et
alibi cum veteribus, qui in sensu geometrico non solebant angulum nominare.
Porro quinque gradus hic duplici ratione exprimuntur: primo quidem quod sint
pars nona partis octavae totius circuli. Nam pars octava circuli continentis
gradus 360, sunt gradus 45, et horum pars nona sunt gradus 5; deinde quod
sint partes quinque orbis aetherei seu circuli coelestis, quarum partium integer
circulus continet ter decies bissenas, nimirum 360 juxta adn. 13. Hoc spatio
distat Luna ab ecliptica, quando est aeque remota ab utroque nodo. Et eo quidem tempore est in maxima elongatione ab ipsa
essem, profectus est in Indiam orientalem Pondiscerium
cum instrumentis ad eam observationem idoneis. Alter ab academia Petropolitana
expetitus parabat se ad iter suscipiendum Tobolskam, principem Siberiae urbem.
De tertio mittendo in Africam agebatur eodem die, quo Parisiis discessi, quod
deinde audio etiam omnino decretum esse. Quartus autem se offerebat ad navigandum in Cyprum insulam. Post meum adventum huc Societas Regia decrevit
discessum binorum astronomorum ad insulam Sanctae Helenae et aliorum binorum ad Sumatram insulam. Ad quas expeditiones meos quoque impulsus, quos et
multae sunt rationes, quae probent eclipses Solis vulgo cognitas,
de quibus hic agimus, non esse tribuendas ipsis cometis.
Primo quidem raro admodum cometae adveniunt ad partes inferiores orbitarum, quae se ad ingentia intervalla sursum protendunt juxta adn. 12. lib. I. Deinde
nullus fortasse adhuc extitit simul in conjunctione cum Sole et simul satis prope
nodum. Saltem nullam ejusmodi observationem habemus huc usque, sed omnium cometarum, quorum orbitam novimus, conjunctio ejusmodi est celebrata,
cum admodum procul distarent a nodis.
iterum habeat distantiam ab ecliptica illam maximam et oppositam. Dico autem circa. Nam dimidium mensis synodici, quod
intercedit inter binas quadraturas, est paullo longius quam dimidia revolutio considerata respectu ejusdem nodi, quae intercedit inter binas maximas elongationes
ab ecliptica. Deinde tempus a quadratura ad novilunium, et vice versa, variatur
pro varia positione apogei. Sed ista subtiliora in carmine non moror.
Quamobrem inde consequitur eam transisse per nodum circa ipsum novilunium adeoque in ipso novilunio, in quo subit inter Terram et Solem,
4(II 36) Ea eclipseos lunaris causa probatur itidem ex eo, quod et forma, et magnitudo,
et locus, et motus umbrae, quam cernimus in Luna, congruunt penitus cum iis,
quae debet habere sectio coni umbrosi Terrae in eo situ, in quo est Luna, dum
deficit. Quae omnia evolvuntur hic deinde per partes.
5(II 37) Incipiendo a figura, si conus, quem geometrae dicunt rectum, qui est vere teres
et non compressus, secetur plano perpendiculari ad axem, sectio, ut patet,
apparentes
eorum syderum, quae non apparent instar puncti ut fixae, planetarum nimirum
et cometarum. Includitur discus apparens inter aliquod e filis fixis et filum
mobile ita, ut ea perradant limbum hinc et inde. Ac intervallum inter illa fila,
quod deprehenditur per indiculos, adducto deinde filo mobili ad fixum, exhibet
illam, quam diametrum apparentem appellamus.
Porro, quo objectum est propius, eo ejus diameter apparens est major. Et
quidem, si exigua sit, ut accidit in planetis, est major in eadem ratione distantiae
reciproca. Adeoque numeri ab
hic plura; primo quidem illud, si Luna in aliqua eclipsi
transeat per mediam umbram Terrae, non posse haberi aliam eclipsim Lunae
nisi post sex menses lunares, ubi nimirum post sex novilunia advenerit novum
plenilunium, quod a priore illo ecliptico plenilunio distat per sex lunares menses.
Deinde illud, nunquam haberi posse eclipsim Lunae in plenilunio, nisi vel in
praecedente vel in sequente novilunio vel in utroque habeatur eclipsis Solis pro
aliqua parte Terrae. Demum, singulis fere annis debere haberi duas eclipses
Solis et duas eclipses Lunae. Habebuntur autem aliquando etiam
huc pertinent, pro dignitate, et omnes casus evolvendos cum accurata determinatione pro singulis.
Hoc autem ordine progredior: propono primum inclinationem orbitae lunaris;
tum ab ipsa deduco distantiam, quam Luna habet ab ecliptica pro data quavis
sua distantia a nodo; deinde propono illud: haberi eclipsim, si in oppositione
cum Sole haec distantia sit minor quam summa diametrorum Lunae et umbrae;
determino hasce semidiametros, unde eruitur distantia a nodo, quae inducit
eclipsim Lunae, ut innotescat, quod sit intervallum, in quo, si contingat
plenilunium,
inducit aliquam eclipsim, est graduum 36, cum
sit graduum 18 hinc et inde a nodo. Quamobrem non potest Sol per id spatium
transire, quin eum alicubi in ipso assequatur Luna et novilunium celebret eclipticum. Gradus autem 36 exprimuntur per illud ter ternas partes quater. Nam 3
x 3 x 4 sunt 36. Deinde habetur illud, posse Lunam transilire in plenilunio nodum utrumvis sine sua eclipsi, cum spatium inducens ejus eclipsim sit 24 graduum, nimirum 12 hinc et totidem inde a nodo, et inter bina pleniluniorum proximorum loca intercedant 30 circiter gradus diversae distantiae a nodo.
inducens
eclipsim solarem sit majus quam spatium, quo duo novilunia se continuo excipientia distare possint. Sic si in initio et fine quarti et quinti novilunii habeatur
eclipsis, habebitur etiam omnino in fine decimi vel undecimi. Adeoque habebuntur tres eodem anno.
Deinde lunaris eclipsis haberi poterit initio anni, tum post alios sex menses
lunares ac deinde tertio post alios sex ante anni finem. Verum cum spatium
inducens eclipsim lunarem sit tantummodo graduum 24 minus intervallo inter
bina plenilunia, quod est circiter graduum 30, poterit transilire
distare possint. Sic si in initio et fine quarti et quinti novilunii habeatur
eclipsis, habebitur etiam omnino in fine decimi vel undecimi. Adeoque habebuntur tres eodem anno.
Deinde lunaris eclipsis haberi poterit initio anni, tum post alios sex menses
lunares ac deinde tertio post alios sex ante anni finem. Verum cum spatium
inducens eclipsim lunarem sit tantummodo graduum 24 minus intervallo inter
bina plenilunia, quod est circiter graduum 30, poterit transilire Luna nodum
alterum, celebratis binis pleniluniis hinc et inde ab ipso in distantia majore
est duplicis generis. Nam quidam velut annulus ambit locum Solis, qui eo est vividior, quo Soli propior. Et hic quidem solet esse satis amplus,
latitudinem unum etiam gradum superante, licet mentionem faciant astronomi etiam
tenuissimi annuli et vividissimi, qui sit concentricus Lunae, non Soli. Deinde in obscurioribus eclipsibus apparuit aliquando etiam quidam veluti rhombus procurrens in
binas admodum longas velut cuspides hinc et inde a loco Solis sub zodiaco tenui
lumine ut nebulae, vel illius, quam astronomi appellant viam lacteam, Graeci autem
Galaxiam, quam poetae dicunt esse
et in fixis, de quibus hic agimus, et in planetis, de quibus in
sequenti adnotatione. Sed eae sunt admodum rarae, si comparentur cum oppositis, ut patet ex testimoniis, quae in ea dissertatione protuli. Vera autem et permanens atmosphaera deberet semper aliquid nec ita parum mutationis gignere. Deinde
atmosphaera nostrae similis gigneret phaenomena admodum diversa ab iis, quae
dicuntur visa in iis admodum raris observationibus. Persecutus sum ibi diligenter
ea ipsa phaenomena, et curvas, quas videretur describere fixa limbo proxima.
Cujus quidem et emersio haberetur ante immersionem
solares protendatur ad satis magnam distantiam a Sole
ipso. Nam diversis annis et multo plus diversis seculis diversa admodum est ejus
extensio ita, ut aliquando lumen zodiacale inde ortum pertingat ad distantiam tantummodo 50 vel 60 graduum a Sole, aliquando vero ultra 100 gradus protendatur;
deinde, ut Sole infra horizontem posito circa initium matutini vel finem vespertini
crepusculi ea zodiaci pars sit parum obliqua ad horizontem. Notum est enim apud
astronomos aliam esse aliarum zodiaci partium inclinationem ad horizontem. Porro id accidit in hac boreali zona temperata mane per
academia astronomiae sub Eustachio Manfredio,
celeberrimo viro, operam dederat in ipsa adolescentia cum tanto progressu, ut
ejus honorificentissimam mentionem fecerit Manfredius ipse in praefatione suarum
Ephemeridum. Inde Romam delatus mihique aetate suppar amicitiam mecum iniit, quam deinde perpetuo et illaesam servavimus et vigentem, servaturi perennem
imposterum. Transitum Mercurii sub Sole observavit mecum anno 1736, de quo
ego jam tum dissertationem edidi. In ea observatione ego excipiebam imaginem
Solis transmissam per telescopium in tabella contra ipsum ita aptata, ut
Tum eo magis recedunt a se invicem, quo magis recedunt ab illo vertice.
Ac proinde penumbra in exigua distantia a vertice est exigua. Ea vero idcirco
etiam est multo minor, quod ille angulus est exiguus. Est enim aequalis diametro
apparenti Solis, nimirum paullo major dimidio gradu. Sed eadem deinde crescit et
in ingenti distantia evadit ingens.
Facile
inflexionis ortae a refractione. Prima autem ratio duplex adhuc habet
caput. Nam radii, qui transeunt per partem inferiorem atmosphaerae et habent iter
longius intra ipsam, et hoc iter habent in ejus parte magis densa et crassis vaporibus obscura adeoque minus diaphana.
Deinde radii prope axem e contrario addensantur idcirco, quod ibi coadunantur
intra spatium multo arctius radii inflexi introrsum circumquaque a tota fasciola
circulari terrestris atmosphaerae ambiente totam Terram. Ac ipse axis est quaedam veluti continuata series focorum, in quibus colligitur
percipi lumen majus quam in distantia ab
ipso centro aliquanto majore.
34 Praeter ea inaequalitatis capita, quae dicta sunt, adest aliud, quod hic exprimitur
et cujus limites deinde designantur, quantum possunt sine schemate, quo delineato res evaderet evidentissima et admodum facilis intellectu. Nimirum illud spatium clausum inter superficiem coni exterioris umbrae atmosphaericae et superficiem coni interioris penitus obscuri dividitur in duas partes. Et ad singula
solet in eclipsibus. Initio quidem, quo Luna
magis immergetur in umbram, eo umbra erit obscurior. Subibit enim sensim loca,
ad quae defertur lux transmissa per crassiorem atmosphaerae partem, et post iter
longius ac cum majore inaequalitate refractionum adeoque majore divergentia
radiorum. Deinde cum jam tota se immerserit in umbram, incipiet pars disci anterior illustrari aliquanto plus, delata nimirum ad loca luminis geminati et satis propiora axi, ubi lumen colligitur. Ubi vero aliquandiu processerit, erit clarior in binis
marginibus et obscurior in medio. Nam margo interior
plures ipsius tractus adhuc illaesi conservantur, potissimum in mediis Pontinis paludibus aqua obruti. Is tractus
Romae proximus ante hosce 30 annos adhuc satis bene conservatus visebatur,
licet alia ad ejus latus via per inferiores campos frequentari jam soleret passim.
Quam ipsam ob causam ea deinde marmora sunt eruta et in Urbem delata ad
consternenda Urbis ipsius compita nova illa tam eleganti methodo, quadratulis
inde efformatis. Tum, cum ibi basim metirer, visebantur identidem ejus viae vestigia et bini lapidum assurgentium ordines, quibus et rectilineis prorsus et inter se
casu gravitatis constantis et directae ad unicum centrum, in quo id problema est admodum facile. At
Newtonus determinavit calculo quantitatem compressionis etiam pro casu gravitatis mutuae particularum omnium, posita materia Telluris homogenea, licet figuram ipsam determinare non potuerit. Quam deinde determinavit Mac-Laurinus
elegantissime. Perquisitionem promoverunt plurimum deinde multi, inter quos
eminent in primis Clairautius et D'Alambertus. Quid in eo genere solius Geometriae ope praestiterim et ego, etiam pro casu nuclei heterogenei, videre poterit, qui
velit, opusculo 5 mei
facile. At
Newtonus determinavit calculo quantitatem compressionis etiam pro casu gravitatis mutuae particularum omnium, posita materia Telluris homogenea, licet figuram ipsam determinare non potuerit. Quam deinde determinavit Mac-Laurinus
elegantissime. Perquisitionem promoverunt plurimum deinde multi, inter quos
eminent in primis Clairautius et D'Alambertus. Quid in eo genere solius Geometriae ope praestiterim et ego, etiam pro casu nuclei heterogenei, videre poterit, qui
velit, opusculo 5 mei operis de Expeditione litteraria, ubi et illud fuse exposui,
quod lib. IV(V) adn. 45
diversis velocitatibus,
eadem vi illae deflecterentur minus a recto itinere, quae velocius moverentur.
Nam ea vis ageret breviore tempore adeoque minorem gigneret motum, qui praeterea cum majore praecedente motu compositus minorem induceret deflexionem
novi motus compositi a motu priore. Deinde vero, si eadem etiam velocitate ferrentur omnes et vis, qua corpus refringens in eas agit, esset diversa, ob diversam
nimirum ipsarum molem et diversum textum punctorum eas componentium (nam
vis in totam particulam pendet a vi in singula puncta et colligitur ex summa hujusmodi virium, quae
capitur, qui per
tenue foramen intra conclave ipsum admittitur.
Et id quidem utcumque expressi. Illud addi posset, quod pertinet ad reddendam faciliorem observationem experimenti: extra fenestram collocari solet speculum
mobile, in quo radius ita reflectatur, ut deinde ingrediatur conclave ipsum directione, quae sit maxime commoda. Quae directio conservatur per motum ipsius
speculi, licet interea moveatur Sol. Est autem et machina motum habens ita temperatum per rotas dentatas et pendulum, ut speculum ipsi affixum sponte habeat
motum necessarium ad
primo quidem, ut experimentum satis
bene succedat, necessariam omnino esse accuratissimam exclusionem omnis alterius luminis, praeter illum radium simplicem, circa quem observatio instituitur.
Aliter enim non apparebit is solus radius, sed mixtum quoddam ex eo et reliquis
aliunde allapsis; deinde illud, colorem fore vividum, cum radius adducitur ad superficiem corporis, quod in pleno lumine solet exhibere illum ipsum colorem, quem
is radius innatum habet- ut si radius rubeus cadat supra minium- et multo
languidior, cum adducitur ad alias superficies- ut si idem cadat supra
distrahantur omnium maxime et dispergantur per spatium omnium maximum, rubei vero omnium minime.
Ascendendo a Tellure per axem coni umbrosi primo quidem haberetur umbra
totalis sine ullis radiis. Tum primi occurrerent soli radii violacei, superata jam
quinta axis parte; deinde violacei et indici simul commixti, tum superius violacei,
indici et caerulei; tum ii terni et virides; deinde ii quaterni et flavi, tum ii quini et
aurei, ac demum omnes simul. Is autem locus omnium simul adhuc est inferior
eo loco axis, ad quem Luna appellit. Et quoniam adhuc ascendendo
Ascendendo a Tellure per axem coni umbrosi primo quidem haberetur umbra
totalis sine ullis radiis. Tum primi occurrerent soli radii violacei, superata jam
quinta axis parte; deinde violacei et indici simul commixti, tum superius violacei,
indici et caerulei; tum ii terni et virides; deinde ii quaterni et flavi, tum ii quini et
aurei, ac demum omnes simul. Is autem locus omnium simul adhuc est inferior
eo loco axis, ad quem Luna appellit. Et quoniam adhuc ascendendo sursum semper debet occurrere mixtum quoddam ex omnibus coloribus, in Lunam incurrunt
omnium colorum fila. Sed
nullam mentionem facio, sed considero tantummodo illam partem, quae ingreditur lamellam tenuem aeris inclusi
inter vitra.
Porro de hac ejus fili parte constabit initio quidem ipsam, ubi excipitur prope
contactum, transire ultra lamellam aeris et ingredi secundum vitrum. Deinde in
certa quadam distantia a contactu incipiet reflecti et redire retro per lamellam
ipsam ac ingredi iterum per superficiem secundam primi vitri. Id aliquandiu accidet. Tum in alia quadam distantia majore, in qua crassitudo lamellae est adhuc
major, incipiet id filum luminis transmitti et
radius. Quod facile fit, si nimirum fila ejusdem coloris, quae per
prisma separata ab aliis et per lentem unita invicem in spatium tenue ac transmissa per foramellum excipiantur iis vitris in aliqua distantia ab eodem, in qua post
decussationem satis jam separata sunt. In eo casu si accipiantur deinde super
charta munda posita ultra vitra radii transmissi per ipsa vitra, apparebunt in ea
orbes quidam circulares ejusdem coloris distincti orbibus obscuris. In medio autem erit circellus eodem colore coloratus. Coloratos orbes efficient radii circumquaque transmissi ultra lamellam; obscuri
transtulit in Tauridem, ubi sacerdotis munere functa Orestem fratrem immolandum agnovit ac cum eo aufugit occiso
etiam, ut quidam addunt, Thoante tyranno. Surripuit autem ipsum Dianae simulacrum, quod in lignorum fasce absconditum secum abstulit. Sunt autem qui
addant illud ipsum simulacrum deinde delatum esse ab ipsa Ariciam, ubi celebre
apud Romanos fuit Dianae templum et sacer lucus.
Caledonii apri fabella itidem est notissima. Eurynome et Callisto, nymphae Dianae comites, inventae gravidae poenam ab ipsa dea subierunt, altera versa in
avem, altera in
ab ipsa Ariciam, ubi celebre
apud Romanos fuit Dianae templum et sacer lucus.
Caledonii apri fabella itidem est notissima. Eurynome et Callisto, nymphae Dianae comites, inventae gravidae poenam ab ipsa dea subierunt, altera versa in
avem, altera in ursam. Sed illi humanam deinde formam restituit, hanc in coelum
transtulit, ubi ea est Ursa major ac etiam Phoenices nomine appellatur.
Quod ad Metabum et Camillam pertinet, habetur apud Virgilium lib. XI. Metabus regno pulsus dum fugeret cum infante Camilla, invenit Amasenum fluvium
aquis
Curvae non ambitus auris
a sonitu vocis sonituque minori.
Ratio ponderis aeris (ait ille) ad pondus aquae non eadem a philosophis omnibus assignatur: per quosdam enim est ut 1. ad 700. aut 800. aut etiam ad 1000. Heic vero assumitur aerem esse ad aquae pondus, ait 1. ad 950. parum enim nunc refert exacta determinatio. Supponitur deinde per cubicus aquae esse pondo libr. 80. idest nunciar. 960. nam haec est Romani pedis antiqui communior mensura, de qua Villaipandus, et Ricciorius in Almag. Hinc sequitur aeris pedem cubicum habere pondus unius unciae. Sit iam vas diametri pedalis capax 80. librarum aquae seu unciar. 960.
illi cesserat. Quam quidem in rem non minus vere quam eleganter in quadam Elegia lusit Cunichius, quum eundem a longis itineribus revocaret: ait enim Ejus desiderio torqueri sodales unanimos, qui eum nocte vocant atque die
anno 521. quinto autem de Poenis, Tarentum quum recepisset anno 542. Annibalis ferociam et fortunam constantia sua contudit: remque romanam, acceptis ad Trebiam et Trasimenum cladibus fractam, cunctatione restituit, cunctatorque appellatus est. Unde
dulcis Elise,
fruges jaciunt salsas, cervice reflexa
Regum quemque rates, quas pubes complet Epea.
Amphimachus ducit primas, et Thalpius acer,
(Huic Cteatus pater, Actorides pater Eurytus illi)
Inde Amaryncides ducit validus Diores,
Quartus agit tum deinde Polyxenus ille deo par, 140
Rex Augeïada prognatus Agastene rege.
At qui Dulichiumque, et Echinadas, Elida contra
Ardua saxa mari magno circumflua, linquunt,
Hos agit ille Meges Marti par, inclytus
tu sterne meis, tu, magne, scelestum
Iliacas, arcu et male fretus, ad oras; 250
idem vita spoliavit Achilles.
Dardanii, sociique, audite loquentem
ubi correpta, ingens et flamma resedit,
agite, atque meis, socii, parete volenti
Hanc olim Autolycus cum victor Amyntoris aedes
Antilochus luctu est confusus acerbo:
tonitru, atque mari miscent se flabra tumultu 940
Phalcenque et Mermeron exuit armis; 600
cum saepe viri mens pervolat incita, magnos
at est soboles Bori Periereos, olli
Audiit, ac magni partem succedere voti
me tela viri nam si tibi scilicet, Hector,
sinat. Haec magno clamore profatum
nam multa dies: (quaenam ergo futura
Ille gerens manibus. cultrum dein strinxit Atrides,
illa ovium ad caulas: hos per mare, coetu
pulchraque caput cum casside terrae
morere: ast olim fatum aequa mente subibo
gelida pronum, porrectum pulvere in atro.
Idae saltus. heic omnis acuto
visos compellat vocibus ultro:
rapidis praestantia munera ponit
fortes, conjectas dius Achilles
sua perspectum est denique, equorum
laxas dat praeter laetus habenas,
mihi vel similis venit; non gentis Epeae
longos aptam durare labores,
erat. eximia caelarant Sidones arte
maris sese attollens Aurora latebat
atque optimarum artium amantissime, (te enim unum iterum affari, tibi uni hujus tuo jussu elucubratae interpretationis rationem reddere placet) tria, inquam, omnino sunt, quae ad omne opus, ut recte ac laudabiliter fiat, necessario requiruntur. Primum ut vere judicemus quid fieri oporteat, deinde ut id facere possimus, postremo ut velimus. Quorum trium, quanquam duo illa priora, si forte desint, nobis merito exprobrari non possunt, tertium potest; utpote quod in nostra manu, ac potestate sit positum: tamen ex omni scriptorum numero multo plures reperias, qui dicant sibi voluntatem,
venustatem aspernantur. Hi, si eos vertant scriptores, qui rerum, non verborum, gratia expetuntur, possunt profecto non solum ferri, sed etiam probari, et consequi primum hanc laudem, ut ejus linguae, ex qua verterint, periti, ejus, in quam verterint, non imperiti fuisse existimentur; deinde etiam illam, quae multo est major, ut putentur minime aberrasse a veritate, et rerum notitias, quae fere unae in hujusmodi scriptoribus quaeruntur, maxime sinceras, atque incorruptas suo illo simplici, quamvis inculto, atque horrido sermone conservasse. Verumtamen hoc vertendi genus, quo in
falsum esse, docet Eustathius ex doctrina veterum grammaticorum; atque affirmat, quod res est, a verbo
consulit augur avem.
Haec, inquam, non usurpo: praesertim quum videam, me quoque, si minus in primo versu, certe in iis, qui primum proxime consequuntur, non quidem egressum esse fines legitimae libertatis; sed tamen fuisse aliquanto liberiorem, quam vellem; ac deinde, in opere progredientem, ipsa exercitatione assequutum esse ut Homero arctius adhaererem. Sed haec omitto, in quibus sui aliquanto fortasse verbosior, nec tamen, ut mihi videor, excessi e via, neque aberravi a proposito, verum hoc egi, quod in optimo interpretandi genere
fecit deus, qui ostenderat: 20
interpretandi optimo illo genere facultatem. Jam de me ipse quid dicam? hoc primum, quod mihi videor sine ullius offensione posse dicere: me in illis, quae posui, quid possim nescire; scire hoc unum, ut possem aliquid, magnis meis laboribus, et diuturna multorum annorum exercitatione contendisse: deinde hoc etiam (quid enim loquens cum homine amicissimo quidquam dissimulem?) meam hoc in genere facultatem, quantulacunque est, mihi videri aliquanto majorem, quam, quantam ad idem opus conficiendum olim attulit, scriptor saeculi XVI., Helius Eobanus Hessus, a quo uno, quod sciam, ante me, non
quum meras ageret nugas, sibi dixisse videbatur: illi proinde sic Horatius subjungit:
labans; sed doctus ab usu
Postmodo: si longo vitae tu doctus ab usu
deo; turgentia vela
auditaque tantum 250
magno vina e cratere ministrant:
vocat ad mulctram pecudes, mulsisque recentes
ducet
fundentis talia ab ore
ferto
etiam Graji peterent quam moenia Trojae,
tenere.
rudentes
semper gentis. tum natus Ulysse
genitrix ut cara revisat
monebit. 20
subiit penetralia. nutrix
310
at illum 110
inardescens. geminas accepit inaures
Ithacus quid fidere possit,
ille moras vetuisset ducere flendo
nostris
ad umbras.
proinde mihi conviciorum
horum altero, quem editurus es, Libro Retractationem; sin, denuncio Tibi quod pro tuendo
rei Litterariae, cui de Clementia Augustae his in Regnis praesum, honore
Litteram hanc primum in Academiae hujus Tabulas referre, deinde vero per Ephemeridas seu
universitatis seu Vindobonenses publicam reddere velim. Ego praestantiae operis Tui
Iustitiam reddidi, spero quod Tu egregiis Nationis nostrae Authoribus idem praestare non
recusabis. Quo Loco id tantum a te postulo vehementer ne ad
et obtestor, ut juris canonici professorem Milassin licet canonicum
nobis praefici procurare dignetur.
etc.
abs te peto.
recideret ac si omnes
personaliter compareant.
§-o 9-o
nobilium et liberarum civitatum, quas quartum Statum appellare
solemus, consistere deberet; accesserunt deinde tantum illa capitula, et
conventus quibus lex praerogativam fidei dignitatis attribuit.
in Inferiori Tabula, quod ipsi constitutionis naturae repugnat.
nempe et magnatum, ad elargiendas Ablegatis
instructiones perinde concurrant et tamen, postquam hi in comitiis in unum congregantur,
ibidem
personali voto gaudeant, adeoque ibidem et sententias, quas in comitatu sustinuerunt, si
deinde secus persuadeantur, mutare, et de novis, quae in comitatibus praevisa non fuerunt,
obiectis vota depromere possint; ab horum exemplo videtur lex reliquos etiam duos Status,
nobilium et civitatum, in eorum Ablegatis ita personificare voluisse ut, sicut
votum ipsis depromere non liceret, id quod
ipsi naturae liberae constitutionis repugnat; in hac enim omnis qui ius habet ad
legislationem concurrendi debet etiam potestate gaudere ad singulum obiectum
positivo suo voto influendi.
etiam retinendum esse suadent, argumenta.
multitudinis, si quis exardescat, moderatorum Ablegatorum consiliis
iam ibi defervescet, vel si totum illud corpus reipsa abripi contingat, Superior Tabula, quae
iuxta propositam superius sententiam minime esset numerosa, primum impetum intercessione sua
sistet, aestum deinde per moram mutuarum concertationum temperabit; si Inferior Tabula nec
per moram hanc nec per proposita illi a
Superiori Tabula argumenta a sententia sua recedere velit, evidens certe est indicium quod
illam non impetu, sed ratione
seu monarchia, seu aristocratia, seu democratia;
constitutionis tamen significatio maximam in mixtis seu temperatis imperii
formis proprietatem habet, v.g. si populus exercitium summi imperii inter se et aliquod
corpus civium, quod deinde
statum optimatum efficit, vel inter hoc et insuper inter principem dividat.
1,1 languorem] langviorem
nisi vero tanta obiectorum et departamentorum diversitas ipsa ordinata manipulationis
ratione planior efficiatur, in confusionem prolabi debet.
unice ab arbitrio praesidis, elaboratio
ordinatae tabellae exhibitorum a dexteritate versati hoc in genere unius individui dependet.
praecaveri et exactum scontro induci posse videtur.
ulteriorem a cancellariae directore expetere debeat inviationem.
classes ita stabiliter distribui expediat ut pro
10,20 ut pro] ut corr. ex et
ecclesiasticis quinque, totidem pro politicis, veluti vastioribus, pro oeconomicis
quattuor, et commissariaticis totidem ita deligantur ut hi deinde stabilem etiam semper
respectivam commissionem
constituant, vel vero opportunius videatur materias omnes inter consiliarios, uti hactenus,
promiscue, servata tamen proportione, ita distribuere ut prouti assignata alicui materia ad
continuam filiorum electionem iam centum antea annis
domui Austriacae hereditatem in imperio sub vano electionis nomine stabiliverunt, ipse etiam
se vivo Maximilianum filium eligi procuravit, sane cum consueto regnum in cunctis suis
libertatibus conservandi iuramento; qua deinde arte omnes eius successores ad Leopoldi usque
tempora usi sunt; qui tandem ad evertendam penitus libertatem fato datus funestus Ungariae
rex et hereditatem et despoticum imperium iuxta stabilivit.
§ 6.
Atque id ipsum etiam exteris ducibus et extraneo milite, cum contra regni
leges, tum adversus votum Ungarorum, qui pro intercedente foedere succurri potius Rakoczio
contra Polonum voluerunt, perfecit, ac in palatini authoritatem iam tum involavit.
et tanto exercitu nobilitatem, impulitque tandem ut
in cunctas Ungariae urbes praesidia acciperent cum nunquam antea ullam Ungariae arcem
externum praesidium insedisset, acturus nempe apertis viribus si confictum perduellionis
crimen non substitisset.
maiestatis crimine id accepit.
dici peto quo fundamento id asserere possunt; nam quod secreta illa rempublicam post
mortem caesaris constituendi consilia attinet, id primum rebellio dici non potest quod de
tempore, quo nullum amplius sive caesari, sive domui eius ius in Ungariam fuisset,
tractabatur; deinde in id pauci tantum e praecipuis proceribus consenserunt.
quae occulta causa ex insperato
suspendit.
22,3 post exuendi del. auctor artem | eius postea
additum | post causa del. auctor suspendit
e claustro edu scriptum
hactenus in claustro occlusam magna dexteritate in coniugem a caesare impetravit, vix
tandem Rakoczium e collegii pulveribus Praga eduxit quamquam furente, dum rediisset,
cardinali.
arbitrio simpliciter ordinare et soleat et
possit, hic vero de vectigalibus (si modo leges datumque ius iurandum observare velit) nihil
nisi ex regni mente constituere possit.
Dudum praeclusa Ungaris militarium honorum via
robur eorum
exstinxerat ars Austriaca gentemque in vinum et otium degenerare coegerat nulla iuventutis
educatio aut tradendae iis disciplinae militaris cura; quem suum errorem gentis deinde
barbariem appellabant.
tibi quid responderim Praio dum de haereditario
successionis iure domus Arpadianae sententiam meam exquireret.
illi quod omnes, quae de hoc obiecto enatae sunt quaestiones, unice e male posito statu
quaestionis profluxerunt.
rore
frui Aonidum.
vivere cupimus. In Nemea Locridos primum sepultus perhibetur, ut est in Alcaei carmine;
deinde ab Orchomeniis, ita oraculo monente, ferunt eiusdem ossa Orchomenum translata,
ibique in medio foro honorifice condita, addito etiam in tumuli fronte ad
posteritatis memoriam elogio (1) .
Theogonias , prior Hesiodus nominatur; et a
Platone in Socratis apologia , ubi poetas
antiquissimos memorat, Musaeus primum, tum Orpheus, tertius Hesiodus recensetur,
deinde Homerus. Nec aliter et a Plinio factum est, et ab antiquo Pindari Scholiaste,
et ab Heraclide Pontico, et a Cyrillo, et a Iulio Caes. Scaligero, et ab aliis
multis, quos et Sextus Empiricus, et Tzetzes referunt, quibusque in primis L. Accius
poeta
conservandamque pertinebant, satis iam instructi multiplicatique
varias sese in regiones insulasque diviserunt, quo quemque vis aut tempestas
adegerat: Graeci autem et potissimum Athenienses se oivrox&oyots gloriabantur. Deinde aerumnis premi ac labore, curis
agitari, caedibus vexari invicem, morbis ac senectute deficere; quae mala cuncta cum
ipsis hominibus mundique ortu recte ab Hesiodo dicuntur nata. Habemus ergo hunc
terrarum orbem et physice constitutum, et
institutum, et indictae de reis quaestiones, et virtuti
praemia destinata. Quod quum fieri non posset sine magna et prudentia et iustitia et
potentia, hinc illi et fulmen datum, et fortissimi apparitores designati, et prima
uxor Metis tributa, deinde Themis, tum ceterae coniuges, quae fere omnes ad aliquam
vel virtutem vel laudem rege dignam spectare facile videntur.
Statuatur igitur, in Hesiodi Theogonia non
unam mundi physicam
sentire poterant.
Sed haec non huius loci nec instituti, praesertim quum non disputamus heic de
philosophorum poetarumque de diis opinione, verum illud videre contendimus, utrum
Hesiodus, postquam rerum omnium universitatem primo physice informatam, deinde
politice docuisset, ad religionem describendam, quae tum dominabatur, gradum faceret.
Id autem manifeste constare nemo sanus negabit. Restat propterea ut videamus, an et
historicum hoc in opere nostrum vatem possimus dicere? Qua re
Homerum. Quid quod
„ Pavit et Admeti tauros formosus Apollo etc? Caeterum ego crediderim,
fuisse Hesiodum a puero pascendis gregibus destinatum, sed quum maximum a natura
ad poeticam facultatem habuisset ingenium, litteris deinde sese excoluisse
diligentcr, atque artium disciplinis imbuisse, quas illa ferebant tempora.
27 probra virorum, etc. Haec certe Musarum
alloquu
tio minime urbana
postea docebit Hesiodus. Heic tantum observandum, terram caelumque plurimos
deos progenuisse, ex iisque alios enatos, ut mox videbimus, donec ad Iovem
deveniamus, in quo tertia quodammodo deorum aetas consistit. Caelus enim prius
regnavit, deinde Saturnus, tum ultimus Iupiter.
58 Pieria in viridi etc. Pieria mons est
et regio eidem subiecta ad Thermaicum usque sinum producta, qua clauditur
Thessalia ad septemtriones, ad
scriptis hieroglyphicis vestigia expressa nec satis intellecta admiraretur.
primum
et Tar» tarus latus. Terra vero neque aer, neque caelum erat. Erebi vero
» in infinito sinu parit primo Nox nigris alis praedita ventosum ovum, »
ex quo circumactis tempestatibus pullulavit Amor desiderabilis etc. » Deinde
sic pergit: » Hic autem Chao alato mixtus nocturno in Tarta» ro lato
fecit genus nostrum, et primum reduxit in lucem. Prius au» tem non erat
immortalium, antequam Amor commiscuit omnia etc. » Quamvis ergo comice heic
Dehinc pontum aspectans moerenti haec pectore fatur. » Sperchie,
incassum Peleus pater hanc tibi vovit, » Me patrias reducem ad sedes
post bella daturum » Sectam rite comam, magnorum et pinguia centum etc.
deinde subdit paucis interiectis verbis quasi veniam petens a Sperchio
».... dulcem nunc tristia quando » Fata negant reditum, dccisum
hunc vertice crinem » Patroclo extremos praestat dare munus in ignes.
notandum vero est:
Dupuisii Commentarium.
424 Aligeros Aurora etc. Astraeo
Ciii filio nupta Aurora primum Zephyrum, Boream atque Notum edidit, deinde
Luciferum aliasque stellas. Sed quum tres praecipuos ventos Hesiodus dicat
ab Aurora genitos, mirum sane, cur omiserit quamim, et eum quidem, qui ab
iis flat regionibus, ex quibus ipsa oritur? Nam illa vox
Phoebe non eadem ac Diana Phoebi soror. Haec Titanis est ac Latonae mater,
quae postea Phoebum Dianamque peperit. Heschylus in Eumenid. loquens de oraculo Delphico,
eidem primum Terram praefuisse docet, deinde Themin, tum aliam tertiam
Titanidem filiam Telluris Phoeben. Asteriam item Phoebe genuit, quam Perses
sibi coniugem delegit, ex eaque Hecatam suscepit, in cuius laudes excurrit
poeta.
Rhea, non satis liquet ab
Hesiodi verbis? Ego matrem id fecisse arbitror: namque ea quae consequuntur hoc
factum, ita videntur persuadere. Itaque Iupiter in Creta natus est; quo in
loco, plane incertum, sed non longe ab urbe Lycto. Deinde Lyctum fuit
asportatus; tum demum ex hac urbe in montem Aegaeum, non Argaeum, qui nullus
est in Creta, sed in Cappadocia, cuius et Claudianus et Plinius et alii
meminere, delatus est. Vetus Hesiodi scholiastes habet
cumseptos atque in vincula coniectos, venisse cum magna Cretensium multitudine,
Titanumque ac filios eius pugnando vicisse, parentes vinculis exemisse, patri
regnum reddidisse; atque in Cretam remeasse. Post haec deinde Saturno datam
sortem, ut caveret, ne eum filius e regno expelleret •. illum, elevandae
sortis atque eflugiendi periculi gratia, insidiatum Iovi, ut eum necaret.
Iovem, cognitis insidiis, regnum sibi denuo vindicasse ac fugasse
fontis eam solam aquae partem fuisse exitialem, quae e
rupe prosiliebat, non quae subtus defluebat, animad•verte diligenter, et
simul admirare pootae levitatem, nisi forte voluerit ipse significare, fatalem
esse in ipsa eruptione hanc aquam, deinde omnem, decursu per campos, virtutem
amittere. Scimus enim complures aquas, quae salubres habentur, si alio
transferantur, aut omnino, aut saltem partim salubritatem deperdere. Pausanias
autem ideo Hesiodum id scripsisse dicit; quod ipse
illum plenum bitumine ac tetrum odorem exhalantem indicabit. Ceterum si quis
curiosius petat, quid Iovi in Thessalia regnanti cum Iordanis incolarum duce,
primum respondebo, nimiam hanc in fabulis consensionem praeposteram esse ac
importunam; deinde dicam, nil vetare, Iovem etiam illuc imperium extendisse,
praesertim quum et in Creta regnasset.
964 Humida vis autem ventorum etc. Venti,
ut ita dicam, seeundarii dicuntur heic
tissimus. Ac sane Thracum mores cum Martis religione consentiunt: nam, ut
Herodotus ait lib. v., est apud Thraces, otiosum esse, honestissimum; agricolam
agere, contemptissimum; e bello atque rapto vivere, pulcherrimum. Iuno deinde
peperit Ilithyam partuum praesidem, quae cum Diana postea confusa est seu Luna,
quod mensibus praesit. Sed male, nam optime Iuno apud Lucianum: qui potest credi,
inquit, parturientibus obstetricari Dianam, quum virgo sit? Clericum adito
leviora munera exigere a
civibus, quam dum nimium lucrum concupiscunt lautiusque aequo vivunt, bonis
omnibus cives spoliare: primum quia pauca exigentes et modeste viventes amorem
sibi civium conciliant, quum odio sint secus agentes; deinde quia ex non
exhaustis civibus, nimia et subita rapacitate, lapsu temporis alia dona
accipere possunt, quae a penitus spoliatis non amplius dantur. Haec Clericus,
eademque confirmat exemplo Ciceronis desumpto e Verr. 11I quod vide
capiuntur. Vide
sis etiam M. Garbitii explicationem allegoricam huius fabulae in adnot. ad
verbum Hjpa/crrov pag. 102 editionis Hesiodi Patavinae: quae tota fere in eo
est, ut ostendat hominis fuisse primum puriorem naturam; deinde lascivia mentis
abusam ingenio et cognitionis vi degenerasse quodammodo ab illa veteri
simplicitate -> seseque effudisse ad
rerum etiam noxiarum inventionem etc.
semper, brevis et via ducit ad ipsam,
H/y,ara 7tevTr\K0VTct 7T(>o hekioio
T^07rcuov Katyotkecoq ykctvKriv e^ycurrji aura^ £7reiTct H//.ara 7reVTWKovTct etc. ut est deinde in
textu. Qui versus si adessent, ita essent a me latine reddendi:
» Luces quinquaginta, ante altum Phoebus Olympum » Quam tetigit,
glaucum mare tutum; aliaeque sequentes » Quinquaginta, alto postquam
favere lectioni, quum nullam puerorum duodecennium aut unius
anni
refert Rogerius ipse,
veluti monstrum ac prope
miraculum. Et erit jam, qui miretur, eum amplissimo stipendio post hanc confectam
longissimam clarissimamque peregrinationem a senatu Mediolanensi, summa cum voluntate
Mariae Teresiae imperatricis augustae, fuisse invitatum, ut Ticini primum, deinde Mediolani
mathesin astronomiamque doceret? Carum illic fuisse Mutinensium duci, qui Austriacae tunc
Insubriae praeerat; post etiam Ferdinando Archiduci ingeniorum optimo aestimatori, qui
Estensium principi in eo imperio successit; totique denique urbi
Comitatibus impopulandis suffecissent. Et hoc fuit, quod Hungaris primo
statim occupati Regni tempore neccessitatem injecit, ut nullos, nisi quos in
Pugna caeperunt Slavos in servitutem redegerint, verum adscitos in armorum
societatem, jure Civitatis donarint. Hoc deinde etiam Geysam ultimum
Ducem, et S. Stephanum primum Regem coegit, ut exteros, qui deserti adhuc
soli felicitate allecti, in Hungariam copiosi immigrabant, sub nomine hospitum peculiari prosecuti sint protectione, huc S. Stephanus respexit, dum Libr.
I.
praestare deberet, seu arbitrio seu animo sint obnoxia.
Quod si Institutum hoc ad successorem primo moderni Regis referatur,
nemo jam inficiari potest, quod constitutio haec eo ipso non jam decretoria sed tantum praeparatoria evadat: deinde tribuamus hoc nobis, quod
Coronae Princeps reipsa aliquod in condiscenda Hungarica Lingua Studium,
tempusque collocabit, idem tamen periculum Regno semper imminebit. Inter
tot enim, quibus Coronae Princeps distrahitur Regiae suae Institutionis curas,
rem
(g) In quodam carmine Aelii Lampridii P. L. de patriae suae
laudibus, poeta queritur de antiquis scriptoribus, quod pauca de Illyrica
Epidauro tradiderint; deinde dicit Epidaurum eversam a Saracenis, postremo
Rhacusanas patricias gentes enumerat. Id forsitan Didaco Pyrrho occasionem
praebuit idem argumentum alio modo pertractandi. Aelii versus non sunt
prorsus inelegantes, sed ut
stimulis permotos in urbem magnam frumenti copiam ex illa specie etiam, quae
Holcus Sorgum dicitur onerariis navibus intulisse, idque viritim dispensasse
nulla alia mercede sibi proposita, quam quae in virtute sita est; huic
deinde accessit altera: nam Rhacusani nullos civitate nobilitateque donandos
potius censuerunt, quam eos, qui cives nullo sibi emolumento proposito suis
opibus insperato servaverant. Utinam quibus artibus civitatem nobilitatemque
artibus civitatem nobilitatemque
assecuti sunt, iisdem etiam perpetuo colant!
(i) Primum Cracoviae
edita fuit haec Pyrrhi Elegia per Thomam Natalis anno 1582. deinde Venetiis
per Felicem Valgrisium anno 1596. ad calcem ejus Carminum. Est et tertia
editio ista prior item Veneta sub signo Leonis anno 1592. ubi haec Pyrrhi
Elegia non legitur. Omnes hae editiones modo rarissimae sunt;
quae ipse
scripsit, in queis vera philosophandi methodus in praecipuis medicinae,
atque rei agrariae partibus perspicitur, edidit etiam data occasione versus
elegantissimos, et nuper Boscovichianum Elogium primum apud nos, deinde
Neapoli impressum, quod incredibile est quanta suavitate atque doctrina sit
refertum. Sed cur ego istis, ad ejus laudem, alia etiam aeque vera non
adjiciam? Musicae artis ipse est peritissimus, modorumque ejus artifex
insurectionalis militis usum apud omnes Europae gentes viguisse certa
monumentorum fide constat; postquam formatis subsidio potissimum litterarum ad
humanitatem animis ipsa belli gerendi ratio certis iisque multum? civilibus
regulis, quae deinde in ius gentium transiverunt, adstricta est. Evenit ut
duplex apud omnes cultiores populos effecta sit civium conditio: alii, qui arma
tractant, alii, qui civilibus operam dant rebus; et quia mitigato iam admodum
iure belli, etiamsi
designandi perpetui militis huius ratione expectandum foret
quam continua designatorum illorum profugia, desolationes villarum, effectum
denique ambiguum, certum autem non modo domini terrestris, sed et ipsius
Principis detrimentum; deinde nec haec ad disciplinam militarem institui militia
sine officialibus potest.
Iam his si nobilitas stipendia persolverit fiet cumulata alioquin ad onus
illegale accessio; si Princeps est eos soluturus, redeunt omnes, quae supra
Primum quia peditibus etiam illis
portalibus et stipendium et amictus non dominos terrestres, verum a Principe per
imputationem ex quanto contributionali praestitus est adeoque per dominos
terrestres nihil nisi ipsa persona statui debuit. Deinde antequam ipsa etiam
insurectio illic terminetur, iam praemittitur pro hac duntaxat vice ac
necessitate ac tum demum §. 40. articulo 8. 1715. nihil nisi
personalem insurectionem deberi a parte definitur.
moderno Europae systemate, quo stabiles legatos ad vicinas aulas intertenendi
usus apud ipsum etiam Turcam invaluit, improvisam non facile posse occurrere
irruptionem, atque adeo superesse semper expediendis defensae consiliis tempus.
Deinde id etiam negari nequit utcunque demum insurectio determinetur, omnem
fortuitis casibus locum non per hoc quidem posse praecludi.
Itaque omnis haec de fortuitis raciocinatio ea statuum sententia, qua divo
quondam Ferdinando 1559.
incerta sint. Quod hic ipse sit
necessitatis illius, quae legem non habet, casus vel articulus 5. 1662.
satis remonstra[n]t. Vel vero inquit hostis cum maioribus copiis iusti
exercitus specie Regnum invaderet, et ordinando deinde unum ex supremis
insurgendi modis.
Caeterum quemadmodum casum ordinarii periculi posse evenire supra stabilitum
est etiamsi hostis fines regni necdum attigerit, ita necessitatis etiam
illius
1.
Regni Senatus a Sua Regia Maiestate nominandos pro
vacantibus dignitatibus candidatos enixe flagitare, et nominatos intra spatium 40 dierum
Statibus et Ordinibus Regni in generales comitatuum congregationes confluxuris notificare
teneatur.
pateat.
8.
institutum etiam civibus, quartum Regni Statuum Ordinem constituentibus, etsi
non eadem honoris, eadem tamen civilium iurium praerogativa, non saltem in concreto, sed
omnibus in individuo, ex iure civitatis et iustitia concedenda est.
Consiliarii harum tabularum, quod Aulae Regiae nomine hic feratur
sententia, praeter Vice-palatinum, Vice-iudicem curiae, vice-tavernicum (ob causas huc
appellatas etiam regiarum civitatum omnium sine discrimine), et vicarium primatis, assessorem
unum archi-episcopalem; deinde praeter quatuor protocolarios (omnes hos per respectivos suos
principales seu repraesentatos etiam in posterum denominandos) caeteri omnes ad nutum et
libitum Suae Regiae Maiestatis, ex omnibus tamen quatuor Regni statuum ordinibus, ac
consequenter etiam civibus,
legitur sic: Andreas?
in proferendo infra § 42 de 1217. diplomate, dum quendam Urusz ad statum
privilegiatum evehit, iam ea utitur expressione: ut inter servientes regios perpetuo
adnumerari possint.
conferendi, aut iam possessas a conditionariis servitiis eximendo soli militiae officio
obnoxias efficiendi, et per hoc impetratorem ad statum privilegiatum evehendi,
seu, ut nunc loquimur, per donationem nobilitandi, ipsi Regno coevus fuerit.
propriis
sumptibus cogi possint, debuerint ipsis terrae, et quidem ab omni alio onere
exemptae in vicem stipendii conferri; nimirum, ut ex earum fructibus et vitam
tollerare et sumptus belli sustinere possint.
obligatio,
ut § 12-o iam diximus, incumbebat.
ad castra regia
confluxerunt, liberis hominibus aliqui terras sub conditionario aliquo servitio
assumpserint; tales enim debuerunt esse suburbani illi, pro quibus diploma hoc
emanavit, et ideo rex dicit: eos a servitio castri subtraxi; deinde quod
iobagiones S. Regis prae aliis castri iobagionibus praeeminentiae
praerogativa gavisi fuerint, uti id e 304, 360 pluribusque Rit. Expl. Verit.
§-phis apparet, et ideo eos rex
collata fuisse;
iam autem constat quod terrae per defectum aut notam nobilis alicuius ad regem devolutae non
nisi nobilibus, conditionariis vero adeoque ipsis etiam iobagionibus
castri non nisi terrae castrorum conferri consveverint; deinde constat
castri, aliisque necessariis
conditionariis conferri.
et aggregationis in
coetum servientium regiorum careat; has enim in aliis etiam aliquot diplomatibus desiderari
mox videbimus.
incolae limitanearum
Regni possessionum, eorumque officii nil aliud fuit quam ea, quae in adiacentibus exteris
provinciis agebantur, explorare et haec praefecto suo, qui iam comes, iam
capitaneus speculatorum scribitur, referre, per hunc deinde regi significanda.
ad utilitatem castri perpetualiter dedissemus, in concambium earundem terrarum dicto
Gregorio terras quasdam Lezna... contulimus perpetuo possidendas; adeoque ex uno
aliove fundamentali Regni legi contrario facto usum epochae illius metiri non licet.
deesse, secus enim illa completum sensum non habet.
idaea, nobiles per diplomata regum, quae nec terrae
alicujus collationem, nec insignium concessionem continebant, creati fuerint, adeoque quod
aevo illo distincta a donatariis et armalistis nobilium ita dicta
diplomaticorum classis viguerit quae deinde invehendis armalistis primam
forsitan ansam praebuerit.
enim capitaneos castrorum
Medve, Rakonogh, utriusque Kemlegh et Capronczae inhibuisset ne nobiles castrenses
(dicere debebat iobbagyiones castrorum) signanter de campo Zagrabiensi ad
servitia facienda et taxas persolvendas compellant; subjicit deinde: et nobiles
castrenses, quos antea semper banis
audientiam fecisse (id est horum tantum iudicium agnovisse) intelleximus,
ab obedientia castris facienda extrahimus; Medved in
possessorii, magistratuum, et suffragii in comitiis consistat, donarunt, quo sic
non uni tantum parti, sed toti nationi studium conservandae constitutionis inculcarent.
Nobilitatem in realibus cum populo exaequare.
evanescere debet, si vero tale, cui lex
nullam adhuc actionis formulam praescripsit, factum se evolvat (quod in commercialibus
praesertim objectis saepe usu venire solet), actor comitia interpellare debet ut novam facto
ejusmodi actionis formulam praescribant.
praeter inhibita omnia recensita aggravia,
decreto hoc legislativae principis potestati limites quoad ius tributa imperandi positi,
constitutumque fuit primum ne rex imposterum subditis nobilium ullum tributum, ullas
collectas imponere possit, articulo 3-o.
ne haec exteris,
sed nobilibus tantum Hungaris conferre possit, articulo 11-o et 20-o.
revindicationem (b).
quod de eo, ne
corona potestati statuum aut subducatur aut eripiatur, non satis prospectum fuerit;
asservabatur enim in sacristia Albensi absque ulla alia securitate (e)
31.13 (e): (a) B
.
corregentiae honore functa est, animata, hunc etiam prensatis indubie statuum suffragiis ad
se pertraxit, indeque evenit (a) ut sub imbecilli hoc foemineo gubernio Garay aliique
potentiores optimates veterem olygarchiam continuo reduxerint, quae deinde
ferali illi, quam misera haec regina 1387. subivit, catastrophae ansam dedit.
libet. <11 In
processu Peramartonensi fundamentali productae sunt adjudicatoriae Stephani palatini de
1388, ubi dicitur 1382. "honore palatinatus ab eodem domino Emerico palatino per dominum
Ludovicum regem ablato, et domino Nicolao Gara dato," continuatur deinde narratio status
causae et ad annum 1385. adeoque sub Maria dicitur: "Nicolao Gara palatino ab honore
palatinatus per regiam Majestatem deposito, et honore palatinatus domino Nicolao de Széch
collato."
adjudicatoriae Leustachii palatini in processu archi-abbatis
contra civitatem Posoniensem productae, ubi postquam narratum fuisset quod Stephanus
palatinus causam ab octavis S. Georgii 1492. ad octavas S. Jacobi
prorogaverit, subjungitur deinde: "eodem honore palatinatus ab ipso domino Stephano palatino
per regiam Majestatem ablato, ex ipso nobis dato."
manipulatum est.
posuerint, hactenus non constat.
ipso autographo descriptum esse indicat illa ingressus
ejus clausula "universis praelatis, baronibus, nobilibus... in comitatu N.N. constitutis" e
quo una apparet usum decreta comitiorum ad singulos comitatus transmittendi jam tum
viguisse; ex autographo enim hoc debuit deinde exemplar pro singulo comitatu describi.
potius
illam, qua status datis insuper vadibus de non exigendo amplius subsidio securos reddere
solebat, in Mathia reprehendandam puto quam quod necessitatibus reipublicae legali
comitiorum via subvenere studuerit decretumque semel in comitiis subsidium mascule deinde
exigi procuraverit.
semper in comitiis egit.
§ 85 Nulli ante-coronationales articuli eidem proponuntur.
suis decessoribus fecerunt,
praestiterint, non constat.
exhausto aerario, trepidi status amplissima provisos
facultate (h) oratores eidem obviam miserunt, qui seclusis ignominiosis 1491. conditionibus,
ratificato tamen Maximiliani successionis jure pacem confecerunt.
enim priori et hujus articuli initio statutum fuisset ut rex
iis, qui tempore disturbii rusticani litteras bona ipsorum concernentes amiserunt, novas
donationes elargiatur taliumque bonorum metas protonotarii pro securitate proprietariorum
reambulent, subjungitur deinde ut metae insuper inter Cumanos, Philistaeos et Szegedienses,
uti et Moraviam, Austriam,
habuisse.
jam fatis
functi filii, potentia, ut hunc a justa sane hac lege exemerint et, quo is totam investitam
summam recipere possit, 10 denarios a singula porta e tributo illo, quod pro stipendio
militiae conferri solebat, per biennium assignarint.
ut
paucis limitaneis civitatibus faveant, exteros mercatores ad interiora regni ne admiserint
quidem, sed eos ad distrahendas in limitaneis illis civitatibus (quae regia sibi superinde
privilegia procurandi sagacitatem habuerunt) merces suas coegerint, tantum ut hae deinde
easdem merces in interioribus regni partibus cariori vendere possint pretio.
concesserint.
Posonio usque extremum comitatus Marmarosiensis angulum, inaequali tamen, ut fieri solet, latitudinis linea, est admodum montosa; extrema etiam pars eius orientalis iuxta Transylvaniae limites in montes assurgit; meridiem versus perinde est montosa, occidentalis tamen eiusdem pars, et quae deinde intra hanc montium cincturam immenso ferme terrarum spatio procurrit, plaga, ita in planitiem abit, ut sparsis quidem hinc inde collibus plerumque abundet, longa tamen montium catena raro intersecetur.
§ V.
praeemptionis dominorum terrestrium ad propriam tantum necessitatem restringebatur; pecorum quaestus per art. 119 liber declarabatur; vini vero libera in exteras ditiones eductio urgebatur art. 78; et ne haec per adulterationem pretium amittant, in eorum vitiatores poena statuebatur art. 118, qui deinde per art. 12. 1729. magis adhuc explanatur. Ipsa vectigalis tricesimalis elaboratio primum Tabulae Regiae 1715. art. 91 §. 65, dein Consilio locumtenentiali, cum interventu cameraticorum commissariorum committebatur, 1729, art. 2 in reliquo comitia etiam huius anni iuridicis potissimum
optimam pronunciavit; post haec Quinque-Ecclesiensem, Bachiensem, quam ad hanc proxime accedere dicit, et unam Insulae Muraköz speciem Megyimovácz dictam collocavit. Has solas in
canabum pro domestica necessitate toto ferme Regno exercetur, neque tamen vel internae consumptioni sufficit. Canabum qualitas pro ratione soli varia est; dictus mercator procreatas in Sclavoniae comitatibus dilaudat easque Carinthiacas in bonitate aequare affirmat. Post has Bácsienses, deinde Debreczinenses locat. Universim ea pollent qualitate, ut si debite filentur, pro crassioribus telis idoneum praestent materiale, sed cum breves sint, pro velis et funibus nauticis minus quadrant. Ideo distributo sumptibus Aerarii Regii, per diversa loca Italico
Instrumenta totius huius navigationis sunt nautae Comaromienses et Iaurinenses; navigatio tamen ultra Posonium non procedit, ibi fruges deponuntur et a concurrentibus vicinis quaestoribus eo fine coëmuntur, ut iterum in proximorum Viennae locorum hebdomadalibus nundinis divendantur sicque deinde progressivo motu usque hebdomadales in Fischament nundinas promoventur.
Tertium distractionis frumenti emporium est Moravia. In hanc a Trans-Danubianis partibus incipiendo, Trenchinio per Vag-Ujhely, Szered et Galgócz ope hebdomadalium nundinarum perinde
Pestiensibus, laniones districtus Cis-Danubiani, praesertim vero Sopronienses et Iaurinenses boves coëmunt, hos eorum aliqui ad nundinas Szenczenses depellunt eosdemque ibidem Austriacis, Bohemicis et Moravicis quaestoribus divendunt; alii eos ad Sopronienses nundinas promovent, ubi deinde a Styriacis lanionibus coëmuntur.
§ LXV.
Pecudes, idest oves, verveces et caprae, secundum praecitatum diametrum annuum 316.818 florenorum beneficium Regno inferunt. Has pauci domestici quaestores extra Regnum
Nimirum conquirunt illud per Croaticos comitatus mercatores Varasdinenses idque ad nundinas Sanctae Catharinae Sopronium devehunt. Comportatur illud ad hunc terminum ex aliis vicinis etiam comitatibus ibidemque seu a Viennensibus immediate, seu etiam a domesticis quaestoribus eo fine coëmitur, ut deinde illud Viennam promoveant. In aliis Regni partibus solet cera a melle separari, et mel vel ad concernentes usus converti vel ex eo mulsum excoqui solet. Mulsum hoc potissimum pro domestico usu deservit, in partibus tamen Scepusiensibus notabilis eius pars in Galliciam
providere, ne integrae civium classes aut nullum aut precarium alimentationis statum consectentur. Cum enim precaria subsistentia saepe deficere soleat, debet tunc talis civium classis ad furta, praedas, usuras aliaque bono publico noxia media se convertere, ut vitam sustentare possit. Mala deinde haec eo difficilius a magistratibus reprimuntur, quod non a paucis sceleratis, sed ab integra incolarum classe patrentur; hanc vero non tantum animi depravatio, sed ipsa etiam imperiosa sustentandae vitae necessitas ad id impellat.
§ LXXXVII.
industria, ut modum quaerant, quo interusurium absque capitalis amissione percipere, id est, mel et ceram absque alvearis destructione obtinere possint. Et vero non modo modum hunc repererunt, sed et totam admirabilem sane animalculorum horum constitutionem et oeconomiam ita detexerunt, ut facile deinde iis fuerit statuere, quid animalibus his noceat, quid prosit, adeoque quid etiam adhibere, quid vitare oporteat?
§ CXX.
culturae gnaras educi procuravit, sed incassum. Iam primum novum quotannis semen seu Levantinum seu Americanum procurare et sumptuosum et molestum fuisset; de eo autem, an procurata haec exotica semina, post unam aliamve seminaturam non degenerent, nullum decretorium experimentum captum fuit. Deinde subsistebat adhuc continuo illud Viennensis abaldo monopolium, quod illud, quod ipsi collibuit tabaccae pretium statuere potuit; statuit autem semper tale, quod maximo directionis lucro cessit. Frustra itaque fuit id a cultoribus exigere, ut illi industriam intendant, quin sperare possint,
uno loco, sed sparsim per districtus, ubi tabaccae cultura viget, illocentur.
Eductio tabaccae nunquam prohibeatur. Cum enim productum hoc non sit primae necessitatis, nec cadere potest sub categoriam eorum, quorum eductionem prohiberi ratio boni publici quandoque exposcit. Deinde si sterilem contingat esse annum, alioquin ipsi domestici quaestores illud cultori pretium offerrent, quod alter, qui illud educere intendit, deductis transportus expensis offerre posset et sic eductio eius suapte sistetur.
DE CULTURA HERBARUM
Admissae maioribus eiusmodi admissariis caballae, uti et procreati ex iis hinnuli, usque ad completum quartum aetatis annum a dicatione sint exempti. Denique
Cum basis et fundamentum totius propagationis equorum instituti debeat esse equatium regium, seu deinde illud in Mezö-Hegyes seu ubicunque alibi sit collocatum, cum inde et caballae, ubi opus fuerit, et admissarii peti debeant, ne forte illud intercidat, resultantia illa ab intertentione nobilis turmae praetorianae 10.000, quae piae memoriae Imperator et Rex
cura ut tuam, publico adeo utilem vitam
producant. Vereor tamen ut, quaecunque tibi adhuc superest aetas, omnibus
his sufficiat. Quare et tui honoris, et publici causa te amice denuo hortor
ne tanta simul suscipias quae deinde perficere non possis. Non imputabit
tibi posteritas omnem illum, gravissimum licet, quem in opus, quod
imperfectum relinquas, impendisti laborem, sed ex eo, quem complebis, te
aestimabit. Quidquid imperfecti reliqueris,
typi philera exactissime comportetur. Quo momentosiores sunt praesentes,
quam illae fuerint, notae, eo magis interest, ne sensus, seu per omissionem,
seu per depravationem aliquarum vocum corrumpatur.
Deinde in decretis his ubicunque manifestum scriptoris errorem cubare e sensu
ipso collegi, veram lectionem superne mea manu inscripsi. Lectionem hanc aut
per ly: lege vel vero: subaudi interserendam, aut
Quae autem a te postulo, haec sunt. Primum ut nec de notis nec de
commentatore quidpiam aliud dicas quam quod eadem manu exaratae sunt quae
decretis primae Vestigiorum partis notas adiecit.
Deinde, ut rubricas et notas, quas in maculari submitto, quo ocius in purum
redigi cures, maculare vero ipsum mihi remittas. Egeo enim illo ad alias,
quas sub manu habeo, lucubrationes. Purizatum tamen Vladislai diploma tuto
ut exmittas, maiorem in modum te rogo. Quomodo enim minuta
protocolli vim legis habere potest? Dices non hanc, sed emanatum e hoc
protocollo rescriptum regium vim legis obtinere. Verum leges non nisi in
diaeta conduntur. Deinde si etiam rescriptum illud (de quo adhuc non
constat) reipsa ad comitatus emanavit, vides ex ipso protocolli contextu,
quod divisio illa gentium fuerit tantum temporanea, id est, pro illo casu;
porro, quod Sigismundus
textus, per quod dubium aliquod resolvi possit,
excerpat, hos tibi communicet, per te mihi submittendos. Id quod ad ipsas
etiam a me depromptas opiniones, quae forte per eiusmodi textus infirmantur,
extendi cuperem. Redigerem deinde ego haec in stylum et ordinem tibique
transmitterem, tertio Supplementorum Tomo inserenda. Si tempus superest, et
tu vis, ut hunc dubiorum et opinationum mearum extractum ipse tibi
submittam, praestabo id lubenter.
quae exstant, de Ritu,
dirimendae, per Duellum seu Equestre, seu
Pedestre Causae, et haec pariter per paragraphos notis
illustrari.
Sequeretur deinde Diploma Mathaei Bani de 1270, quod tibi iam
submiseram, sed quia in notis, quas antea in illud feceram, complura e
captis interea novis notitiis mutari debere observaveram, denuo repetii.
Submitterem tibi
et
respective Kosztaniczae desinit, inde nonnisi per asperas, ad
plura milliaria protensas Croatiae Alpes ad mare perveniri potest.
A Septentrione influit quidem Popradus in Vistulam, qui se deinde in mare
Balticum effundit. Verum Popradus primo in finibus Regni naves easque
minores tantum sustinet; donec ad eum pertingatur aspera perinde per longam
montium seriem via confici debet, sicque commercialis exitus hac
singuli huius obiecti Idea, etsi arbitrarie
tantum, defigi debet. Omnis illa Industria, quae Crudum aliquod Productum
non manibus aut obvio aliquo Instrumento, sed ope complicatorum aliquorum
Instrumentorum ita praeparat ut deinde materiale hoc pro
immediato hominum usu per Opifices elaborari
possit, pro Manufactura passim habetur. Inde fit, ut qui pannos aut
qualescunque setaneas, seu lineas, seu sericeas, seu
Ita denique si tale Institutum formetur,
in quo seu pretiosior Lignea supellex, quam alias arcutarii singillative
conficere solent seu quodcunque aliud Mechanicum Productum in tanta
copia elaboretur, ut formale deinde commercium cum elaboratis his
exerceri possit, iam Institutum hoc pro manufactura
reputari consvevit.
Quid Fabrica
Ostendit id primum exiguus
Opificiorum Speciei, quae ad plura millia assurgunt numerus; tum improportio
intra hos, et totum Populationis Statum; si enim haec spectetur ad 140
Individua vix unus Opifex obvenit. Ostendit deinde improportio inter
Magistros et Sodales, nam 1605 Sodales pauciores sunt, quam Magistri: ubi in
vigente Ceharum Systemate duo adminus Sodales ad Unum Magistrum in Diametro
obvenire deberent. Ostendit denique exiguus
Compendiario quaedam Adminicula quoad eiusmodi Artefacta v.g.
Arculariorum opera habeant, quae Hungarici habere non possunt: Caristiam e
contra Viennensem in victu et habitatione, Publicaque onera in Calculum
revocare oportet. Deinde nec hoc de omnibus, quae Vienna adferri solent,
artefactis statuere licet. Cerdones enim, Pileatores, pluresque alii ipsam
primam artefacti sui materiam Domi leviori habent, et tamen elaborata sua
plerumque Cariori
per aversionem
hodiedum divendit. Cum nec haec duo filatoria sufficerent,
Valere velorum Fabricator aliud Pesthini erexit, quod equis
movetur, et 30 circiter Centennarios elaborare potest. Surrexerunt deinde
manualia in Banatu et Belovarini
in Generalatu Varasdinensi, quas 20 forte Centenarios defilare
possunt. Budae Mazzucato novum 25 Centenariorum Capax
eventus
efficere possunt, ut Fabricae in posteriori etiam Provincia rapida
capere possint Incrementa, primum si hostilis invasio, aut interni ut
nunc in Gallia motus fabricantes maiori numero in hanc effugent: deinde
si plures fabricantes persecutae Religionis suae causa ex illa in hanc
sponte commigrent; secus Legislatio, Character Nationalis,
et tempus vires suas unire debent, ut in posteriori
nec haec Laborem perfecisset Anno 1720.
Provincia haec erecto eotum Consilio per Articulum 2. concredita, una
Articulo 116. § 2. principium illum stabilitum fuit, ut noxiae Regno
merces arceatur. Urgebatur deinde et 1741. et 1751., donec demum
1754. primum Systematicum Vectigal pro Hungaria providit. 1
Notae
1. providit fortasse prodiit?
Hungaro e Secunda Germani Quaestoris
manu Beneficium accessit: donec enim exoticas merces ex
Interioribus Germaniae Locis accipiebat, debuit ibi integrum Portorium
persolvere; debuit deinde in Statione Retrosolutionis novam
iterum subire manipulationem, ut restituendam sibi Portorii partem
obtineat. Ubi et contra si exoticas merces ex ipso
Retrosolutionis Loco accepit,
Articulis favorabilius fuerit pro Quaestoribus, quam elevata contra
tenorem vectigalis 1754i exotica Portoria, iam idipsum cursum Commercii
Hungarici, quem principio concentrare plurimum interfuisset, distraxit.
Observatum deinde fuit ab Adverso, quod Hungaria per exiguam licet hanc
Littoralis portam, sufficientibus e prima manu exoticis
Productis provideri posset, si concessi Urbi Portuique Fluminensi, dum adhuc
Germanicae suberat
eius, a quo eas emit? indicationem
§o 48. quo fit ut Mercator plurium saepe Annorum Schaedas Sollicite
conservare debeat, et si quae forte eidem depereat, gravi damno exponi
possit.
Deinde designantur §. 49 duodecim eiusmodi mercium maxime ferme usuales
Articuli, quorum intuitu notabile inter habitantes in
Capitalibus aut Depositorialibus Civitatibus
Quaestores et
concedantur; neque tamen seu unum, seu aliud hactenus perfici potuit:
credebaturque sat esse si ad derivandum sensim ad Littorale tam Germanicum,
quam et Hungaricum Commercii Ductum Certis exoticis articulis si hac via seu
deinde per domesticas seu per exteras Naves inducti fuerint
aliqua Portorii diminutio concedatur.
§.70. Naturales Navigationis Hungaricae Canales.
Quod
possit. Hactenus
enim illa usque Szegedinum ad Salis et Lignorum
aedilium transportum restringitur. Inde Tabaca paucique aliquot
Articuli Danubio inferri consveverunt, per quem deinde partim Neo-Plantam,
partim Zemlinum, seu pro usu partium illarum, seu pro ulteriori ad Littorale
transportu promoventur. Et ideo Languori Navigationis huius, forma etiam
Navium quibus exercetur, et Nautarum dexteritas,
Depositoria tenent, et vulgo
Niederläger appellantur; qui cum peccunia abundent,
primariis etiam Hungaris Quaestoribus notabilem mercium quantitatem erga
respirium concredere solent, a quibus deinde Secundarii in
respectivis Scalis, Mercatores eiusmodi mercibus se providere solent, neque
in eo adhuc rem subsistere permittit Industria Germanicorum Quaestorum Ipsi
illi Depositarii seu Niederläger merces
et
Modrensi ansam dederat, ut honorem status huius ambiverint,
nunc sola ferme Civitas Soproniensis illud beneficii habet, quod aliquam
Vinorum suorum quantitatem Silesitis vendere possit, qui deinde illud non
obstante gravissimo Portorio suo modo in Ditiones Borussicas
promovere norunt.
In Poloniam maxima Superiorum Comitatuum Vinorum, quae
ante Mathiam 1um praeter Lucrum Camerae quod Regium
immediate Aerarium respiciebat, conflandum e Taxa iam medii iam unius
floreni fundum publicum necessitas durante bello saepius
expressit, qui deinde sub Mathia 1o Subsidii Nomen accepit; sub
eius successore Vladislao peccuniae exercituales invaluerunt
1566o Articulo 21. 1514o Articulo 1. quae perinde Speciem Publici, pro Belli
necessitatibus
enim has assignati sunt <pro
Schola Posegana 200. pro Veröcziensi>2 50. id quod menti Augustae
Fundatricis non congruit, e horum enim Comitatuum contributione ne
obolus quidem in has Cassas influxit, deinde a Cassa hac assignati sunt
pro Convictu Zagrabiensi annui 1661 floreni quae quidem errogatio ad
nullam ê defixis per Augustam Fundatricem titulum reduci potest.
Ex Omnibus autem his satis apparet, Cassas
est ad Philippum; nobiles hos ingens turba plebis comitata est ad urbem Bruxellam ad
Margaretham, quae consternata est hoc confluxu; comes ergo [ergo] Berlemontius, qui ei adstabat,
dixit gubernatrici nihil metuendum esse de his geux, seu mendicis; hoc ergo nomen inhaesit
deinde protestantibus et instantibus Belgicis, dicti enim sunt Geisii, et ipsi protestantes
rebelles pro insigni suo peram mendici (Bettel-Sack) assumpserunt.
hi non sunt ita commixti cum aliis nationibus, quia quasi isolati
vixerunt; et hodie quoque incollae Valliae dicunt se unicos esse veros descendentes Britannorum.
Idyllium X. Operarii.
vocatum, sed ad laborem, neque ullam diligentiam nimiam duxit pro ecclesiae commodis susceptam. In iis vero quam praeclare se gesserit, quam ordinate, quam utiliter, neminem vestrum praeterire arbitramur. Recordamini, quaeso, in primis Melitensem congregationem quanto alieno aere gravatam abbas ac deinde praesens acceperit, et hinc licet intelligatis quantum sua profuerit industria. Nonne eam Gregorius ab omni debitae pecuniae vinculo penitus dissolvit ac vindicavit? Nonne Melitenses ac Juppanienses terras curando brevi damna reparavit, vineas composuit, fructus amplificavit? Adeo ut quae
an abjiciendos ideo putassem?
Primo valent multum hujus generis scriptiones ad cognoscendum populi genium (ego
vero fateor genium Croatorum me numquam, nisi forte e cantilenis Prussicis
novisse, quibus Croata et barbarus unum idemque est) deinde adjeceras multa
minutiora lingua vestra vernacula scripta. Scis vero quanto desiderio vestrae
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo
Adsueta dapibus mensa lautioribus, 15
Et quo recumbant mollis excipere thorus;
Duris at illi verberantur fustibus,
Eduntque, siquid caeteri repudient.
Multis legentem ne morer, veteres fugat;
Sua inquilini sunt voluptas unice. 20
At si requiris, quid deinde evenerit,
Dum sumptuose nutriuntur, emori
Canes in anno vidit uno quattuor.
Est stulta cives quae fugat patria suos,
Benigniore dum manu externos fovet.
Priciza X.
Pr. Doghjosce divgli, iſtjerasce pitome.
Psi
Coenosa circum stagna cum audirent gravem
Ranae tumultum, sustulere luridum,
Percuriosae scire quid foret, caput.
Jamque e querelis interire frigore
Lupum, fameque sentiunt: tum gurgitis 5
Sese in profundam deferunt voraginem.
Alio deinde rumor alius tempore
Supra paludem coepit increbrescere.
Illae efferentes, ut prius, caput vident
Rapacis ungue vulturis miserrimam 10
Ferri per auras alitem, quam proximi
Tepor priorem veris evocaverat.
Referunt in imum se paludis alveum,
Hoc
14. Ad Tullam, de amore diuturno.
Nunc torquet natos mira puella suo.
Carboni aut nigro fercula posthabuit.
449. De Phyllidis querela.
777. [774.] De Antigene nihil agente.
amici,
patitur: ratio verum imperet, et nos
miscent fanda atque infanda, nec ad rem
operi praeerant, vel nunc quoque possis
justo hîc teneam patrias audire volentem.
sandarachen nostrae pictoribus urbis:
a laeso veniam oravere Senatu:
probitate spectatissimos. Vel ab ipsa
infantia optimis praeceptis institutisque informatus da eam laudem contendit, qua plures
ex Restia, Gradiaque familia claruerunt in literis, et publicarum rerum administratione.
Primum Latina grammatica privatim domi imbutus est, deinde Ragusae humaniorum literarum
studiis instructus ab hominibus Societatis Jesu. Qualis, quantusque in re literaria
futurus esset, jam inde indubia dedit indicia. Polebat enim mentis acumine, et memoria
paene singulari, tantoque insuper ardore discendi
Quapropter non ut olim Lucilius et Juvenalis, sed ut Horatius, Lucianus, et Parinius,
quos prae manibus semper habebat; insectari se velle profitetur eam in moribus
corruptelam, quae dissimulata primum et timida; aperta deinde et insolens vel ipsa humanae
societatis praecipua fundamenta diruere minitabatur.
Ceterum si magna commendatio oboritur in primis ex argumentorum delectu, copia et
varietate, in hoc etiam Restius sibi optime consuluit. Quamvis enim integrum de humanis
fuerit miserabile, non tamen extra
BREVIS.
Joseph Ciobarnich, piis parentibus natus est Macarskae, Dalmatiae oppido, die 16. Martii
anni 1790. Jam puer, clericali militiae adscriptus, domi sub peculiari praestantissimorum
virorum cura, primam habuit institutionem; deinde in celeberrimo Seminario patavino
(1802-1814) integritate morum, foecunditate ingenii, ecclesiasticae disciplinae obeundae
alacritate, in addiscendis scientiis litterisque praecipue vero latinis et graecis studio,
fere omnes alumnos antecessit.
perciperet, nec non undique praeceptis Religionis sancte ac juste imbueretur.
Impiger doctusque antiquitatum investigator, fuit (1832-1842) c. r. Musei spalatensis
rector et ordinator.
Cathedralis Ecclesiae Spalatensis anno 1832 canonicus honorarius, deinde anno 1834
canonicus praebendarius, per octo annos parochiale munus, decani et inspectoris
scholastici officium simul conjungens, pater pauperum, amicus ac fere sodalis inter
subjectos et aequales, praeclara dilectionis, prudentiae et fraternae charitatis
ut non pauca ex ejus scriptis poeticis, quae non
periere, testantur.
Haec autem in majora et minora commode possunt distribui: inter priora principem locum
tenet
dat pedibus, pennas galeaeque comatae,
ratione facetas.
triumphis,
frondes caput illi rite coronant,
lata tegens instructâ classe potenti,
recogitat Aga:
flagrans
Auctores varii (1080-1105) [1080], Jura sancti Petri de Gomai, versio electronica (, Split), 6348 verborum, Ed. Petar Skok Viktor Novak [genre: prosa - charta] [word count] [aavvsupetarski].
Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Oratio legatorum Matthiae regis ad pontificem, in publica audientia, versio electronica (, Roma), 1091 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - oratio] [word count] [ianpanoratio].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].
Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].
Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].
Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].
Dragišić, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499], De natura angelica, libri principium, versio electronica (), 1777 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [word count] [dragisicjang].
Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].
Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].
Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].
Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1531], Epistula ad Francescum di Nobili dictum Cheream, versio electronica. (, Buda), Verborum 523, Ed. Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15310125].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].
Grangya, Petar (fl. 1535) [1535], Epistolae duae, versio electronica (), Verborum 445, Ed. Vincze Bunyitay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [grangyapepist].
Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].
Utješenović-Martinuzzi, Juraj (1482-1551) [1545], Epistola ad Antonium Verantium, versio electronica. (), Verborum 599, Ed. Utiešenović, Ognjeslav M. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [utjesenovicjepist15450228].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1557], Stephano Chiacchio, versio electronica (, Vienna), verborum 149, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15571222].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Venezia), verborum 699, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15580822].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1561], Carmina e codice Variorum Dalmaticorum et epistula ad avunculum, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicfcarmepist].
Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1571], Ad Archiepiscopum Strigoniensem Antonium Verantium, versio electronica (, Posonii), Verborum 901, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15710630].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1575], Vita Antonii Werantii, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Martinus Georgius Kovachich [genre: prosa oratio - vita] [word count] [vrancicfvitaant].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1583], De divo Blasio Rhacusanae reipublicae patrono carmen, versio electronica (, Dubrovnik), 326 versus, verborum 2571, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [didacuspblasio].
Mladinić, Sebastijan (c. 1561 - c. 1621) [1590], Vita beati Ioannis episcopi Traguriensis, versio electronica (), Verborum 4659, versus 746, Ed. Mladen Ivanišević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - ode; prosa - epistula - praefatio] [word count] [mladinicsvita].
Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].
Getaldić, Marin (1566-1626) [1603], Promotus Archimedes seu De variis corporum generibus gravitate et magnitudine comparatis, versio electronica (), Verborum 19625, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus] [word count] [getaldimpromo].
Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].
Anonymus (floruit 1657.) [1657], Actiones duo de maleficis, versio electronica (), Verborum 2758, Ed. Ivan Krstitelj Tkalčić [genre: prosa - acta iuridica] [word count] [nnactiones1657].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].
Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].
Sidić, Šimun Juda (floruit 1683) [1683], Antonii Judae Sidić, canonici zagrabiensis et rectoris collegii Croatici Viennae, de obsidione Viennensi per Turcas A. 1683. relatio (Viennae, 1683-09-16), versio electronica (, Vienna), Verborum 2322, Ed. Ivan Kukuljević Sakcinski [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sidicepistola1683].
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Dissertatio regni Croatiae, versio electronica (, Zagreb), Verborum 780, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vitezovritterpdiss].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Ad comitem Marsilium, caesareum legatum, versio electronica (), 60 versus, verborum 392, Ed. Vjekoslav Klaić [genre: poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpepistmarsil].
Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].
Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1753], Ecloga recitata in publico Arcadum consessu, versio electronica (), 325 versus, verborum 3023 [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicrecl].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Bošković, Baro (1699-1770) [1770], Eclogae V, versio electronica (, Italija), 415 versus, verborum 2891, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicbecl].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].
Baričević, Adam Alojzije; Škrlec Lomnički, Nikola (1756-1806; 1729-1799) [1780], Epistolae, versio electronica (), Verborum 2018, Ed. Teodora Shek Brnardić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepist].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].
Anonymus (1790) [1790], Declaratio ex parte nunciorum Regni Croatiae, quoad inducendam Hungaricam linguam, versio electronica. (), 1839 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - acta] [word count] [nndeclaratio1790].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Discursus in secundum membrum propositionum regiarum seu opinio de insurectione in Regno Hungariae, versio electronica (), Verborum 10693, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendisc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].
Katančić, Matija Petar (1750-1825) [1791], Fructus autumnales, versio electronica (), 948 versus, verborum 7599, Ed. Tomo Matić [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [word count] [katancicmpfructus].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica (), Verborum 26295, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendesc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Quindecim epistulae ad Martinum Georgium Kovachich, editio electronica (), Verborum 12898, epistulae 15, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skrlepistkov].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica (), Verborum 39967, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlenstatus].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792], Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica (), 476 versus, verborum 5000, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [word count] [zamagnabidyllia].
Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].
Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].
Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].
Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].
Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].
Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].
Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].
Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
912. Utješenović-Martin... . Epistola ad Antonium Verantium,... [Paragraph |
Section]
913. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 49 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Faelicemque Gigis patriam, cui Maexia cultu
Laeta superiaceat, propriae quoque causa ruinae –
85 Alta diuturno colapsaque Pergama baello.
Deinde premit Lyciam primis notosque uolucrum
Auspiciis Caras, Cilicum transgressus et undas
Inuisas tunc, Cydne,
Correxi ex Cynde
tuas, quum tabida regis
Corpora reddideras, Armenis proxima post haec
90 Maenia
914. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
915. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
916. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
917. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
918. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
919. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
920. Vrančić, Mihovil. Stephano Chiacchio, versio... [page 218 |
Paragraph |
Section]
921. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 226 |
Paragraph |
Section]
922. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 292 |
Paragraph |
Section]
923. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 26 |
Paragraph |
Section]
924. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 38 |
Paragraph |
Section]
925. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 38 |
Paragraph |
Section]
926. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 43 |
Paragraph |
Section]
927. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 48 |
Paragraph |
Section]
928. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 54 |
Paragraph |
Section]
929. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 61 |
Paragraph |
Section]
930. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 62 |
Paragraph |
Section]
931. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 63 |
Paragraph |
Section]
932. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 67 |
Paragraph |
Section]
933. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 76 |
Paragraph |
Section]
934. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 78 |
Paragraph |
Section]
935. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 80 |
Paragraph |
Section]
936. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 81 |
Paragraph |
Section]
937. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 81 |
Paragraph |
Section]
938. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 93 |
Paragraph |
Section]
939. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 244 |
Paragraph |
Section]
940. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 245 |
Paragraph |
Section]
941. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 246 |
Paragraph |
Section]
942. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
943. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 250 |
Paragraph |
Section]
944. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 260 |
Paragraph |
Section]
945. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 261 |
Paragraph |
Section]
946. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 262 |
Paragraph |
Section]
947. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 263 |
Paragraph |
Section]
948. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 267 |
Paragraph |
Section]
949. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 267 |
Paragraph |
Section]
950. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 268 |
Paragraph |
Section]
951. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 268 |
Paragraph |
Section]
952. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 268 |
Paragraph |
Section]
953. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 271 |
Paragraph |
Section]
954. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 272 |
Paragraph |
Section]
955. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 273 |
Paragraph |
Section]
956. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 274 |
Paragraph |
Section]
957. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 275 |
Paragraph |
Section]
958. Vrančić, Faust. Carmina e codice Variorum... [page 68v |
Paragraph |
Section]
959. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
960. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
961. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
962. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
963. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
964. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
965. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
966. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
967. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
968. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
969. Andreis, Franjo... . Ad Archiepiscopum Strigoniensem... [page 216 |
Paragraph |
Section]
970. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 194 |
Paragraph |
Section]
971. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
972. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
973. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
974. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
975. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 47 |
Paragraph |
SubSect | Section]
976. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 47 |
Paragraph |
SubSect | Section]
977. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 47 |
Paragraph |
SubSect | Section]
978. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 47 |
Paragraph |
SubSect | Section]
979. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
980. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 53 |
Paragraph |
SubSect | Section]
981. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 55 |
Paragraph |
SubSect | Section]
982. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
983. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
984. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 71 |
Paragraph |
SubSect | Section]
985. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
986. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
987. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 73 |
Paragraph |
SubSect | Section]
988. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 74 |
Paragraph |
SubSect | Section]
989. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
990. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 86 |
Paragraph |
SubSect | Section]
991. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 88 |
Paragraph |
SubSect | Section]
992. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
993. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 93 |
Paragraph |
SubSect | Section]
994. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 95 |
Paragraph |
SubSect | Section]
995. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
996. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 111 |
Paragraph |
SubSect | Section]
997. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 113 |
Paragraph |
SubSect | Section]
998. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
999. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 136 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1000. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 136 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1001. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 137 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1002. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1003. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1004. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1005. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 164 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1006. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 168 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1007. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 171 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1008. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1009. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 183 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1010. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1011. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1012. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 206 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1013. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 210 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1014. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 212 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1015. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1016. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1017. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1018. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 223 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1019. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 223 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1020. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 223 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1021. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 223 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1022. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1023. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1024. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 225 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1025. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1026. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1027. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1028. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1029. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 249 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1030. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 255 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1031. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 260 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1032. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1033. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1034. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1035. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 274 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1036. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 282 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1037. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 285 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1038. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 289 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1039. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 291 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1040. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1041. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1042. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 299 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1043. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 300 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1044. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 323 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1045. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 359 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1046. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 369 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1047. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 371 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1048. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 380 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1049. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1050. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 390 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1051. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 393 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1052. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 427 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1053. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1054. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1055. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 448 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1056. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 455 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1057. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 458 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1058. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 461 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1059. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1060. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1061. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 473 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1062. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 477 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1063. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1064. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1065. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1066. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1067. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1068. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
O' cives cives quaerenda pecunia primum est,
Virtus post nummos.— id est, praecipuo summoque studio
1069. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 489 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1070. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1071. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1072. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 491 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1073. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 491 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1074. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1075. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1076. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1077. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1078. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1079. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 494 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1080. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1081. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1082. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 507 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1083. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1084. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1085. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1086. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 537 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1087. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 544 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1088. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 555 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1089. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 555 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1090. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 558 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1091. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 571 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1092. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 571 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1093. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 586 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1094. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1095. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1096. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 592 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1097. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 592 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1098. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1099. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 618 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1100. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 618 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1101. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 619 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1102. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 619 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1103. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 619 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1104. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 624 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1105. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 627 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1106. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 641 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1107. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 642 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1108. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 642 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1109. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 649 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1110. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 734 |
Paragraph |
Section]
1111. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 754 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1112. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 764 |
Paragraph |
Section]
1113. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 765 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1114. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 768 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1115. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 770 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1116. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 770 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1117. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 770 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1118. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 780 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1119. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 781 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1120. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 782 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1121. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 788 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1122. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 792 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1123. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 794 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1124. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 794 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1125. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 796 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1126. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 796 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1127. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 797 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1128. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 798 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1129. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 799 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1130. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 802 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1131. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 803 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1132. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 804 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1133. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 805 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1134. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 806 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1135. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 806 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1136. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 808 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1137. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 810 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1138. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 812 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1139. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 812 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1140. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1141. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1142. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 821 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1143. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 821 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1144. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 823 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1145. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 825 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1146. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 825 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1147. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 826 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1148. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 827 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1149. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 827 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1150. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 828 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1151. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 829 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1152. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 829 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1153. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 830 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1154. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 830 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1155. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 831 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1156. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 832 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1157. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 848 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1158. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 855 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1159. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 856 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1160. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 858 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1161. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 862 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1162. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 869 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1163. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 874 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1164. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 874 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1165. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 877 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1166. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 883 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1167. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 891 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1168. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1169. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 896 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1170. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 896 |
Paragraph |
Section]
1171. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 897 |
Paragraph |
Section]
1172. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 903 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1173. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 924 |
Paragraph |
Section]
1174. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 925 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1175. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 928 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1176. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 929 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1177. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 930 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1178. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 934 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1179. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 934 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1180. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 948 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1181. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 962 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1182. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 963 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1183. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 964 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1184. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 969 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1185. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 971 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1186. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 980 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1187. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 980 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1188. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 988 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1189. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 988 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1190. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 988 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1191. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 988 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1192. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 990 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1193. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 997 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Nullum serenis noctibus sidus micat,
Sed gravis et ater incubat terris vapor:
Obtexit arces caelitum ac summas domos
Inferna facies:
Nec iam loquor de phrasibus, quae vulgi errore, primum in consuetudinem linguae, deinde etiam in sacras Literas pervenerunt: ut cum Deo tribuitur corpus, membra corporis, aliaeque hominis circumstantiae: ut sedere, stare, surgere, etc. quae Deo non conveniunt. Item, cum fines caelorum nominantur et columnae terrae. Sed de eo genere, cuius exempla superius ostendi.
1194. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1000 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1195. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1196. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1003 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1197. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1004 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1198. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1004 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1199. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1006 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1200. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1006 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1201. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1006 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1202. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1007 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1203. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1010 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1204. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1010 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1205. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1011 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1206. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1011 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
O Meliboee Deus nobis haec ocia fecit.
Deinde compendio exponit ille sua ocia,
Ille meas errare boves ut cernis, et ipsum,
Ludere quae vellem calamo permisit agresti.
1207. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1011 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
O Meliboee Deus nobis haec ocia fecit.
Deinde compendio exponit ille sua ocia,
Ille meas errare boves ut cernis, et ipsum,
Ludere quae vellem calamo permisit agresti.
Denique eadem illa beata ocia prolixo floridoque stylo depingit:
Fortunate senex, ergo tua rura manebunt:
Et tibi
1208. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1012 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1209. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1013 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1210. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1014 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1211. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1015 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1212. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1015 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1213. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1015 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1214. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1015 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1215. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1016 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1216. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1017 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1217. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1019 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1218. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1022 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1219. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1023 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1220. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1023 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1221. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1026 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1222. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1028 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1223. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1028 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1224. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1028 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1225. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1028 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1226. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1028 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1227. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1029 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1228. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1029 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1229. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1029 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1230. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1030 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1231. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1032 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1232. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1035 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1233. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1035 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1234. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1036 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1235. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1036 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1236. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1036 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1237. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1043 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1238. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1044 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1239. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1044 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Quicquid praecipies, esto brevis, ut cito dicta
Omne supervacuum pleno de pectore manat.
1240. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1048 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1241. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1051 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1242. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1054 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1243. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1054 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1244. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1057 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1245. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1057 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1246. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1247. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1248. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1249. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1060 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1250. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1061 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1251. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1252. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1064 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1253. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1066 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1254. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1068 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1255. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1071 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1256. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1071 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1257. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1072 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1258. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1072 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1259. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1073 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1260. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1073 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1261. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1074 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1262. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1074 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1263. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1074 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1264. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1075 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1265. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1076 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1266. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1078 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1267. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1088 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1268. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1088 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1269. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1092 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1270. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1103 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1271. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1272. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1273. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1274. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1275. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1276. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1277. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1278. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1279. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1280. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1281. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1282. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1132 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1283. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1134 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1284. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1285. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1286. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1287. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1151 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1288. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1289. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1290. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1291. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1292. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1166 |
Paragraph |
Section]
1293. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1294. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1199 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1295. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1204 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1296. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1227 |
Paragraph |
Section]
1297. Pir, Didak. De divo Blasio Rhacusanae... [Paragraph |
Section]
88 Iudicio expendat sincero et legibus aequis.
89 Illius adventu sol alter et altera puro
90 Luna renascentem diffundet lumine mundum. 90
91 Deinde tubae et vexilla, quibus crux aurea flammas
92 Evomat antiqui referens monumenta triumphi.
93 Deinde acies, et mille duces, et mille sequentur
94 Agmina, queis nunquam
1298. Pir, Didak. De divo Blasio Rhacusanae... [Paragraph |
Section]
90 Luna renascentem diffundet lumine mundum. 90
91 Deinde tubae et vexilla, quibus crux aurea flammas
92 Evomat antiqui referens monumenta triumphi.
93 Deinde acies, et mille duces, et mille sequentur
94 Agmina, queis nunquam fallant stridentia tela,
95 Sive petant terras, sive invia regna barathri. 95
96 Subsidium Patris,
1299. Pir, Didak. De divo Blasio Rhacusanae... [Paragraph |
Section]
220 Carpit et Oceano iam nox effusa ruebat. 220
221 Interea […] Hoc loco 284 versus desiderantur, ut ex paginis deficientibus manifesto colligitur, deinde sequitur.
222 Igne micant oculi, dirumque in dente venenum.
223 Hic tamen haec contra: num mendax dextra fefellit,
224 An magis insanum cantus
1300. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [Paragraph |
SubSect | Section]
1301. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 10 |
Paragraph |
Section]
1.89 Talibus interdum monitis accomodat aures
1.90
90 Atque gubernandum Christi suscepit ovile.
1.91 Ambas deinde manus tendens ad sydera flexus
1.92 "Numen", ait "cęli, cui me parere necesse est,
1.93 Arida nunc mea rore riga stellantis Olympi
1.94 Pectora, quo valeam caulas curare
1302. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 10 |
Paragraph |
Section]
1.95 95 Et pastoralem patiens tolerare laborem."
1.96 His actis Tragurina cohors festiva ciebat
1.97 Gaudia: votivi ardebant altaribus ignes.
1.98 Deinde oratori grates egere perennes.
1.99 "O pia progenies", edunt longo ordine Cives
1.100 100 "Officiis ęquare tuum quis possit amorem? 28
1303. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.6 Cartula quicquid habet sacrorum tota librorum,
2.7 Novit, et ingenio et moderandi pręstitit arte.
2.8 Assidue Christi dulcem potabat amorem,
2.9 Deinde viam reliquis superas monstrabat ad arces
2.10 10 Ut solet infantum nutrix studiosa suorum 32
2.11 Prima cibos gustare bonos, ut lactea sanguis
1304. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.136 Quę niveo sedit libantis vertice Divi.
2.137 Tamquam diu mansit donec divina peracta est
2.138 Victima, deinde strepens alis repetivit Olympum.
2.139
2.140 140 "Cęlica Ioannis
1305. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4.6 Templa sinunt, rutilis nudant altaria gemmis,
4.7 Et violant simulacra manu, et pedibus conculcant.
4.8 Deinde alias populantur opes et męnia terrę
4.9
Exequant prędamque manu post terga revinctam
4.10 10 Abducunt pueros, castas cum matre puellas,
1306. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 19 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4.246 Affuit ille mihi visu iratusque reprehendit
4.247 Quod sua tardus eram cęlestia credere facta.
4.248 Tempora deinde mihi tactu perstrinxit amico
4.249 Et fluvius nares, et fębris membra reliquit.
4.250 250 Atque ego Ioannis recolo Mencogna triumphos
4.251 A tenero cęcus
1307. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1308. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1309. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1310. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1311. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1312. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1313. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1314. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 65 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1315. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 76 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4.2.12.1 Quae
1316. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 80 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5.8.1 Soccus Aristophanis nulli concedit, in illo
5.8.2 Attica lingua mera est. dein ioca, deinde sales.
Demosthenes.
5.9.1 Audiat orantis si quis Demosthenis ora,
5.9.2 Ipsum crediderit pene
1317. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
12.19.29 Colludis laudo. Lippo quia purius illo
12.19.30 Nil Musae Graecae, nihil effinxere Latinae.
12.19.31 Grataque prima meis inerant ea fercula coenis,
12.19.32 Deinde quid? O puteum vena saliente perennem.
12.19.33 Non iam versiculos, sed tota volumina plene
12.19.34 Pandis, et hyberni decurris fluminis instar
12.19.35 Cum stabulis
1318. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
1319. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1320. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 3 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1321. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1322. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1323. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1324. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1325. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1326. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1327. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1328. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1329. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1330. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1331. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 19 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1332. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1333. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 23 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1334. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 24 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1335. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1336. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1337. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1338. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1339. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 54 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1340. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 55 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1341. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1342. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 63 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1343. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 63 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1344. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 64 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1345. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 65 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1346. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1347. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1348. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1349. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1350. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1351. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1352. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1353. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1354. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1355. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1356. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1357. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1358. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
1359. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
1360. Anonymus. Actiones duo de maleficis, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1361. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n29 |
Paragraph |
Section]
1362. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n4 |
Paragraph |
Section]
1363. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n5 |
Paragraph |
Section]
1364. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 5 |
Paragraph |
Section]
1365. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 6 |
Paragraph |
Section]
1366. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 59 |
Paragraph |
Section]
2.754 Et veluti lex aeterna, atque immobilis ordo
2.755 Naturae haud patitur momenta subinde futuris
2.756 Vlla simul iungi praesentia; sic neque luctus
2.757 Praesens cum luctu potis est, qui deinde sequetur,
2.758 Constitui, atque adeo augeri intendique per illum.
2.759 31. En tibi iam praui ingenium crudele Timoris:
2.760 Ille simul totam, longo quae extenditur aeui
1367. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 202 |
Paragraph |
Section]
6.206 Fulgor opum: subeant animo curaeque, metusque,
6.207 Seruandique labor. Fasces regimenque supremum
6.208 Imperij cuperes: speciosum nescius ambis
6.209 Seruitium. Fac obtineas: haud deinde licebit
6.210 Esse tuum: rapient aliena negotia totam,
6.211 Agmine perpetuo sibi succrescentia, mentem.
6.212 Praebendae querulis Miserorum vocibus aures:
6.213 Improbitas
1368. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 207 |
Paragraph |
Section]
6.358 Irritus, heu, curis loca per diuersa requirit.
6.359 Non secus ac, nimio febris cui torrida venas
6.360 Igne coquit, toto fastidia caeca cubili,
6.361 In faciem nunc ille iacens, mox deinde supinus,
6.362 Perque vices iam laeua tori, iam dextra fatigans,
6.363 Circumagit: si quâ fessi in statione recumbant
6.364 Molliùs, et finem inueniant cruciatibus artus.
6.365 Nequicquam: thalami
1369. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 209 |
Paragraph |
Section]
6.445 Id quoque contigerit, verborum pondere tanto
6.446 Quod Sophiae proceres vitae inter prima beatae
6.447 Praecipiunt elementa, incauto pectore ne quid
6.448 Attentare iuuet, seris quod deinde peractum
6.449 Damnetur lacrymis. Nam quid furiosius, eque
6.450 Brutorum magis ingenio, quàm sola tueri
6.451 Obuia, venturisque nihil seponere curae:
6.452 Expleuisse Bonis genium praesentibus, et,
1370. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1371. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1372. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 262 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1373. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1374. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1375. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
1376. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
1377. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
1378. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
1379. Ritter Vitezović,... . Dissertatio regni Croatiae, versio... [page 128_v |
Paragraph |
Section]
1380. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Implentem radiis orbem, generique faventem
Divinum Hebraeo iuvenem verique fatorem
Et Numen sub carne latens factisque probantem
Esse Deum, nullo cultu, non laudibus ullis
Provehis; hunc muto fusoque ex arte deinde
In cineres trito renuens praeferre Serapi?
Numinis irritor Iuda et munera foedae
Proscindens iaculo linguae, totque ore protervo
Murmura divinam promens ferientia curam!
Flagitiis
1381. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Mitius ipsa regam: si culpae audacibus illa
Te populis metuendum, ego Numen amabile pandam.”
19.
Dixerat haec Patri primum, conversa deinde
Affatam Astraeam Pietas ita voce ferebat:
“Diva soror talique volens te nomine dico;
Ducis enim summi genus immortale parentis,
Teque etiam nostris facilem quod vocibus optem:
Dum
1382. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ut dominam, non ancillam, cui tempore lapso
Absenti nequiisse suo prodesse labore,
Se maerere inquit; tempus optare, priores
Quo redimat vacuas studiis servilibus horas.
Hoc erat initium reditus, cui deinde pudoris
Successit dubii maeror tristemque mariti
Concussit praegnans animum sine coniuge nupta.
13.
Iosippus reducem ut vidit, se cernere
1383. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Hydria, se puri laticis libata tulisse
Pocula contendunt. Iterumque petitus eodem
Vase, merum fuit, hospitibus mirantibus humor.
Altera tentatur, dein tertia, quarta deinde,
Quinta etiam, demum rigidum quoque sexta vocatur
Amphora ad examen: tenues vibrantia guttas
Vina dabant cunctae, lympham subigente Lyaeo.
Hoc matris fecit pietas impensaque primo
1384. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Indubiam, proprio multorum lumine nixam
Non potuit celare fidem. Iam lumina matris
Implebant vivae referentes gaudia prolis
Discipuli sanctaeque nurus; quas Magdalis inter
Una fuit, prima aligeros, quae deinde loquentem
Vultu immortalem vidit dare verba Magistrum.
Et Zebedeides, nuruum praenuntia postquam
Verba tulit iuvenis, cursu certare sodali
Impiger, exilis quem terruit ostia servans
1385. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Evoluit fata et cunctis celebranda cruentae
Arboris et mortis populis opprobria, dixit.
Quaeque fidem nactae servarent dogmata gentes,
Plenius edocuit, puroque accenderat astrum
Virgineae fidei vero, quo deinde nitorem
Primae etiam peterent veri de lampade stellae.
Luna velut claro solis perfusa sereno,
Astrorum decus est et Phoebo absente videtur
Esse alius Titan, noctis qui dissipat umbras,
1386. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ut vultum replevit saxo, conversa per axem
Lumina vibrabat Virgo spatiumque legebat
Quod praepes secuit natus, suspensa suorum
Fine simul serieque operum prolisque liquescens
Et desiderio et voto. Sed deinde morantem
Ne forte adverso sufferret pectore matrem
Turba redux, sequitur Solymam sociale petentes
Discipulos nuribusque piis stipata recedit.
1387. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
16 Dignus es in merita semper habere manu.
LV. DE INNOCENTIO 12. GRAVITER EGROTANTE EX MORBO,
QUO DEINDE MORTUUS EST.
EPIGRAMMA 29.
1 Postquam semideum choreas aucturus amaro
2 Funere deposuit languida membra Pater,
3 Maeret pacifero viduari terra
1388. Ritter Vitezović,... . Ad comitem Marsilium, caesareum... [page 140 |
Paragraph |
Section]
43 Et servet metas, tecum quas fixit Efendi:
44 Non tanti facerem: his usa carere diu.
45 Non sinet ambitio contentum (crede) tyrannum
46 Hisce locis: poscet plura deinde sibi.
47 Ut Deus et Caesar clemens vult, omnia fiant
48 Maius ab hinc cedat, crescat, utrique decus.
49 Si tamen hac aliquid sperandum Pace supersit:
1389. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
1390. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
1391. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 7 |
Paragraph |
Section]
1.192 Mitrovicamque, satìs celebratam antiquitus urbem
1.193 Nomine sub Sirmi, per quam Provincia tota
1.194 Sic vocitata fuit, Romanis nota. Deinde
1.195 Juxta Danubium Zemun, Kemenic'que, Petramque
1.196 Salsam (praetereo pagos
1.197 Nominis) ac totum flamma ferroque Ducatum
1392. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 14 |
Paragraph |
Section]
1.398 Dubiciae ac aliis succedunt tristia fata;
1.399 Servitii non gnara priùs, jam colla tremendo
1.400 Submittit miseranda jugo, nocitura deinde
1.401 Visceribus matris. Jesenovac longius infra,
1.402 Savanas ubi se Valdanius amnis in vndas
1.403 Effundit, procul à nostris hac sorte remotum,
1393. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 16 |
Paragraph |
Section]
1.469 Qui de principio fortunas, judicat hinc et
1.470 Accrescunt animi nostris. Sed perbreve nobis
1.471 Solamen fuit hoc: non multò namque deinde
1.472 Zriniacum castro sub Vinodolense Joannem
1.473 Occidunt homines Praelati Zagrabiensis;
1.474 Ne mea vel desint in caedes arma meorum.
1394. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 17 |
Paragraph |
Section]
1.512 Stupçenicem, Csakov, Belastenamque per arma
1.513 Per vim Slovinias expugnat
1.514 Adriaco vicina freto loca deinde petivit,
1.515 Regalem Señae visurus forsitan urbem;
1.516 Antiquam Senonum patriam, qui saepè Quirites
1.517 Terruerant inter celsa Urbis moenia, quique
1395. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 21 |
Paragraph |
Section]
1.637 Post Derençeni fatalia praelia Bani)
1.638 Venit,
1.639 Munit: quas hostes mea Seña deinde videbit.
1.640 Vix uno à praedis sese Thrax continet anno,
1.641 Contemnens Paci data sacramenta colendae
1.642 Ad nova Christicolis impendit damna; valenti
1396. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 24 |
Paragraph |
Section]
1.716 Expilant duris assvetam vivere gentem,
1.717 Ribniciumque solum (piscoso nomen ab amne est)
1.718 Depraedantur; iter vertuntque deinde per alpes
1.719 Señonias: spoliis, captivorumque superbi
1.720 Ingenti turba. Sed vindex Martia Seña
1.721 Opponit Cives,
1397. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 25 |
Paragraph |
Section]
1.766 Praedatur dites villas pagosque Topuskae;
1.767 At caesus praedam mihi caesit praedo, Joannis
1.768 Alapii domitus virtute. deinde per Obres
1.769 Turcorum sex
1.770 Ducta à Mustaffa Sokolovic' Praeside Bosnae,
1.771 Heroo fregit Prorex Erdeodius
1398. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 38 |
Paragraph |
Section]
1.1162 Qui caepêre phalas (mihi sunt pro turribus istae)
1.1163 Erectas inter Csepic' Ripaçque, peremptis
1.1164 Viginti octo viris. cecidit Ripaçque deinde
1.1165 Praesidio amisso, fidei de fraude perempto,
1.1166 Non quo ausu decuit. sic ducitur hostis honesto.
1590.
1.1167 Telluris tremor
1399. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 40 |
Paragraph |
Section]
1.1212 Praesidii rector, quem nulla coëgit egestas,
1.1213 Nullaque vis, tutus
1.1214 Dedidit antediem Hassani sed turpè deinde,
1.1215 Signiferi ob scortum, forìs est cum milite caesus,
1.1216 Et cum gente mea. Sic culpa unius iniqui
1.1217 Pluribus innocuis nocuit. mihique inde ruinae
1400. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 54 |
Paragraph |
Section]
2.67 Praecipuos tunc Seña viros in Marte peritos
2.68 Lictoris manibus vidit periisse, celoces
2.69 In cineres abiisse; minùs quò Turca deinde
2.70 Señonios metuat terraque marique feroces.
2.71 Sed nimia in justum patientia versa furorem
2.72 Judicis extinxit duro mala caetera letho.
1401. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 71 |
Paragraph |
Section]
2.587 Devastatque Cios campos, nunc Jugovo poĺe
2.588 Dico: urbem Peçuj direptam incendit,
2.589 Brizniciam Fabiamque capit. Sic nempe deinde
2.590 Praesciso Turcis trans Dravi flumina passu
2.591 Liberet Ungariam, petiturus Thracas ab isthinc.
2.592
Egrgii pia vota Ducis placuere
1402. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 74 |
Paragraph |
Section]
2.680 Sperabam, Patriae. Tantum nocuere maligna
2.681 Consilia à pravis vicinis edita. Semper
2.682 Callida consilia ad primum sunt laeta: deinde
2.683 Tractatu dura: eventu sed tristia tandem.
2.684 Consilioque virum devincit foemina pravo.
2.685 Hunc quoquè consultrix flevit vicinia casum,
1403. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 77 |
Paragraph |
Section]
2.772 Hinc Pozegam capimus peramaeno rure superbam,
2.773 Valdani mediis nantem Kostajnicam in undis,
2.774 Zriñque situ validum, Novium, Dubicamque: deinde
2.775 Ad flumen Savi validum Brod atque Gradiskam,
2.776 Egregiaque, olim defensum laude Sigetum.
2.777 Ut justis Deus est, semper clementior armis.
1404. Matijašević... . Carmen ad v. c. Iacobum Candidum,... [Paragraph |
Section]
Ducentes validos properanter in aere remos.
Iamque propinquabant turri, cum protinus ipsos
315 Exceptura manus surrexit multa virorum
Inque suum numerum solers attraxit utrumque.
Deinde volaturum nota sibi provida funi
Aptavit ratione virum, qua pendulus apte
A celsis plateae ferretur ad ima columnis.
320 Qualem fama canit Minoae Daedalon Idae,
Ceratas corpus cum libravisset in alas,
Prosiluisse iugo
1405. Matijašević... . Ferocia Turcarum per Christianos... [page f85v |
Paragraph |
Section]
Subsidium tantae propugnatoribus urbis.
At Deus interea toties in vota vocatus
A Venetis, populisque piis, excivit ab omni
Adiumenta plaga, Thracas pulsura, vel ipso
Appulsu, cum visa fovent: et iussa deinde
Fama fuit Scythicas replere timore catervas.
Protinus extremo Rex Lusitanus in orbe,
Navus inaccessas aptari iusserat alnos;
Impositis aptis ad atrocia bella maniplis,
Ignarisque metus; at
1406. Đurđević, Ignjat. Eugenii a Sabaudia... epinicium,... [page 8 |
Paragraph |
Section]
56 Sed mihi tam uastos conanti ab origine motus
57 Dicere, deinde sequi quocunque intenderis ensem;
58 Sordent
59 Et uocale nemus, raucaeque insania
1407. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 6_1 |
Paragraph |
Section]
1408. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
1409. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 14 |
Paragraph |
Section]
1410. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 18 |
Paragraph |
Section]
Testor et imbellem sexum, duo pignora, natas.
Mariam minorem filiam adhuc innuptam moriens haeredem instituit eique ex omnibus bonis suis
1411. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1412. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1413. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1414. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1415. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1416. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1417. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1418. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1419. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1420. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1421. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
547 Tempus enim fit, ubi quid nos mutarier ipsis
548 Cernimus in rebus: transactum dicimus esse,
549 Quod fuit ante, nec est in re, quae mobilis extat;
550 Ac tum deinde, quod instat, in illud prospicientes,
551 Est nec adhuc in re, venturum nominitamus.
552 Scilicet intra nos tum percipiamus oportet
553 Notitias aliis alias succedere: tempus
1422. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
874 Usque novum nisi Sol largiri haud definat ignem;
875 Omnipotens ita quae primo dedit esse Voluntas
876 Rebus, perpetuo maneant ut deinde creatae,
877 Desinere haudquaquam semper res debet easdem,
878 Ut sint, velle: igitur nihil est servare creata,
879 Nimirum quam perpetuo semperque creare,
880 Ut sic longa
1423. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1332 (Audaces solum hic, timidi sed caetera): tantum
1333 Num foret angusto positum sub pectore robur,
1334 Omnem deberent uno finire sub ictu
1335 Si vitam, neque prospicerent, quid deinde merentes
1336 Perpetuo maneat vitae immortalis in aevo?
1337 Denique nullus erit, vel in hac imponere tentet
1338 Re sibi, cui lucro est Animam quoque morte resolvi,
1424. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1402 Mens intus, proprios educit et elicit actus
1403 Ordine perpetuo nexos, quem nulla potest vis
1404 Vertere; namque statu de primo, cum fuit orta,
1405 Ilicet exoritur ratio, cur deinde sequatur
1406 Alter et hinc alter status ejus, et usque perennis
1407 Illorum series certa ratione fluentum
1408 Quapropter nihil in Mentem de corpore migrat;
1409 Nam si vel
1425. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1417 Ut fert natura et contextus principiorum,
1418 Scilicet in quovis ratio indita corpore quaedam est,
1419 Ex uno transire statu qua deinde per omnes
1420 Ordine perpetuo se debeat excipientes.
1421 Quare cum nostro fiunt in corpore motus,
1422 Ut cum oculos circum, seu crura manusve movemus,
1423 Tantum
1426. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
216 Huc illuc varios lati velut aequore campi.
217 Horum jam quid erunt venae, quid sanguinis et ossa,
218 Quid nervi fibraeque, quid intima claustra cerebri?
219 Deinde et particulas his adde prope innumerales,
220 In quos (nec mora non aliqua est) abit unda, vaporum,
221 Unda licet perparva cavo conclusa metallo,
222 Quod calefactum igni gracili vomit ore
1427. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
383 Obliquumque sequetur iter, tamen usque repugnans,
384 Vimque reluctantis sentit manus; ocyus illa
385 Et quo circumagit fundam, vim fortior auget.
386 Laxata sac deinde patescat liber habena
387 Exitus; e funda tum protinus effluet ima
388 Erumpens, quo vis illum impulit ultima dextrae;
389 Nec post in gyrum sed recta concitus ibit.
1428. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
662 Tellurem, Vestamque sua e statione movere,
663 Propterea, quod in hoc quid mundo fiat eorum,
664 Non doceo, at fieri quid possit, ut omnia constent.
665 Deinde quod immotam nihilo minus esse fateri
666 Possumus, immotam quam sit fateare necessum
667 Esse ratem nullo religatam ad littora morsu,
668 Quam neque propellant venti, neque palmula ponto
1429. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
733 Quod nostri nequeant oculi usurpare, rotundum
734 Apparebit, ut est, Saturni corpus: ubi idem
735 Nobis post faciem
736 Coeperit; auritum primo, tum deinde videri
737 Oblongum debebit, eo sed latius ipsum,
738 Quo minus obliqua ratione tuebimur, Astrum.
739 Scilicet hic etiam levibus suspensus in auris
740 Annulus abripitur
1430. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
838 Proficiunt; superat Lernaeae virus Echidnae;
839 Exanimem excepit caelum. Mox Aegocerotis
840 Aurea, mox geminis resplendent sidera rivis:
841 Deinde loci subeunt Pisces, extremaque claudunt.
842 Quare per caelum, qua late extenditur ingens
843 Signiferi via circuitus, a turbine Solis
844 Rapta suum sibi iter
1431. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1217 Nonne hoc Terraï cum motu convenit apte?
1218 Nam sit, uti stellam plures cogantur in unam,
1219 Cum mage distentum vicinior obstruit ignes;
1220 Deinde situ Terrae mutato, ubi scilicet altis
1221 Ignibus alterius non altera corpore possit
1222 Officere objecto, compareat utraque nobis
1223 Est opus, et
1432. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1410 Et totidem prope sunt numero, quae maxima dicunt,
1411 Tangere Phoebei quot circum vorticis aestum
1412 Possunt; et nobis ideo propiora coruscant.
1413 Altera, quae moli referuntur deinde secundae,
1414 Quandoquidem spatiis ultra majoribus haerent
1415 Per caelum, sunt plura quidem sed mole minori.
1416 Tertia sic porro, quaeque his super edita constant,
1433. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1445 Littus ad occiduum, Sol omnibus exoriretur
1446 Tempore eodem oris, occumberet omnibus una.
1447 Contra sed fieri tuimur; namque ante propinquas
1448 Collustrat radiis Gentes Sol, deinde remotas,
1449 Post alias, quarum regio mage distat ab ortu;
1450 Quoque aliis lucem profert, in nocte relinquit
1451 Tempore eodem alios: quare non plana videri
1452 Debet in
1434. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1584 Laudamus veterem Grajo sub Iasone Pubem,
1585 Quam freta tentantem prius usque impervia puppis
1586 Transtulit Argolica de terra ad Colchidos oras,
1587 Deinde viae pretium referentem velleris aurum:
1588 Majus opus nuper tentatum audivimus ipsi,
1589 Tanto majus opus, quantum nostra aequora vincit
1590 Oceani pelagus, tanto praeclarius, ingens
1435. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1622 Extremique Asiae Sinae Gens invia montes
1623 Propter inaccessos murique crepidine junctos.
1624 Africa deinde subit nigro contincta colore,
1625 Vasta quidem Tellus, sed non ita culta, videtur
1626 Quae regione sui media deserta prope esse.
1627 Namque ibi arenosi montes campique feruntur
1436. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1675 Occidusque plagas Americae: aestumque vocamus
1676 Praeterea Medium, Libycas qui volvit arenas,
1677 Europaeque Asiaeque allabens exedit oras.
1678 Deinde quid Hyrcani, Rubrique tibi aequora ponti,
1679 Euxinum, Adriacumque, minoraque nomina dicam?
1680 Quid freta Bosphorias fauces syrtesque sinusque
1681 Commemorem? Doctis haec tutemet omnia quibis
1437. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
67 Composuere recens in formas, quaque coacta
68 Vi facere id, demum unde omnis Natura coorta.
69 Principio ante alias te res, quas deinde docebo,
70 Scire velim, nullum, cum primo est conditus Orbis,
71 Praecessisse Chaos confusaque materiaï
72 Semina, quae longo fuerint mox tempore motu
73 Digesta in varias
1438. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
165 His tribis omne, quod est, rerum constare necesse est:
166 Efficiunt Solem, et quae fixa vocavimus, Astra
167 Prima, Scobes, Elementa; at fluvida deinde Pilarum
168 Particulis constat caeli natura rotundis;
169 Denique Tellurem Lunam Stellasque vagantes
170 Tertia constituunt Elementa. His plura negamus
171 Esse opus ad rerum
1439. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
210 Turbinis in motu porro cujusque, Polorum
211 Rere loca extremis hinc illinc partibus esse;
212 Circa ea materies etenim convertitur omnis:
213 Ut sic deinde queas cognoscere, qualis inesse
214 Vorticibus rapidis tactus per mutua possit.
215 Namque polo alterius si fors tangatur uterque,
216 Circum et uterque viae de parte feratur eadem;
1440. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
365 Ipsa suis quod perplexis plerumque figuris
366 Endopedita una nectatur, conque globetur,
367 Inque ita majorem concrescat corporis auctum.
368 Et cum deinde meare per intervalla Pilarum
369 Debeat, ipsius sulcos in mole cavatos
370 Hac ratione opus est fieri corpusque striatum.
371 Corpus id, ut solidum minus
1441. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
719 Dirum si quid in hoc terrarum protinus orbe
720 Acciderat, bellum caedes morbique famesque
721 Funeraque, ex illa repetabant luce coortum.
722 At cur non aliquid laetum, quod deinde sequatur,
723 Fulgori referant inopini luminis ejus?
724 Tempore cum nullo terrae regionibus ullis
725 Non interveniant felicia tristibus, atque
726 Intermixta malis non sint
1442. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
783 Sunt a Sole, velut fieri paulo ante probatum est.
784 Hac ratione putes etiam, quae multa perenni
785 Saturnumque Jovemque videntur obire meatu,
786 Astra fuisse suo cum Vortice, deinde coortis
787 A maculis solidata in eorum rapta valentes
788 Turbineos motus. Lunam quoque, cum fuit Astrum
789 Terra, pari Terrae ratione rearis in aestum
790 Descendisse; velut
1443. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1264 Scilicet ut medio reperire ex aequore possent
1265 Austrique Boreaeque plagas: hunc denique nostris
1266 Prima dedit nautis usum Magnetis Amalphis.
1267 Major ob hoc ollis tum deinde audacia crevit
1268 Intactas maris ire vias, spretisque procellis
1269 Metiri Oceanum cursu, atque inquirere terras
1270 Per mare classe novas, Orbemque ambire carinis.
1444. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1501 Dextra tenens cyathum propter versatile vitrum
1502 Pendenti ferro aut aeri supponat, et ejus
1503 Immergat partem, manibus per mutua junctis
1504 Longa se innectant Spectantes deinde chorea,
1505 Nec mora, cum digitum accedens ferrumve quis illuc
1506 Admovit, subito se tactum sentiet ictu
1507 Quisque, manusque suas agitari et brachia dicet;
1508 Non sine
1445. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1778 Sustolli paulum conspersa fluminis unda.
1779 Nec non et saxum de monte molare parantes
1780 Dividere, excidunt circum ducuntque canalem,
1781 Quo ligna, ut cuneos, adigant vi: deinde frequenti
1782 Humectant lympha, quae lignea texta penetrans
1783 Dilatat paulatim, et saxa obstantia findit.
1784 Haec autem liquido quae corpore fluvida constant,
1785 Non
1446. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1833 Aëris exemplis rerum dum pluribus optant
1834 Ferri namque globum scindunt in bina cavatum,
1835 Dimidiae ferri parti tum deinde rotundi
1836 Dimidium jungunt, at nullo glutine, partem;
1837 Aëra sed media tantum e regione pilaї
1838 Educunt illa, qua post ratione docebo.
1839 Nam geminas partes ita
1447. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1867 Ut validos ictus penitus contemnere possit.
1868 Cur vero in magnis corpus mollescere flammis
1869 Praedurum queat, et liquefactum fundier aurum,
1870 Duritiem frigens nativam deinde receptet,
1871 Accipe; nimirum liquidum fit ab igne, quod ejus
1872 Exagitet partes ignis, quae protinus actae
1873 Aethera sese intra subtilis materiaї,
1874 Admittunt,
1448. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2002 Vitam quaerendis omnem consumere rebus,
2003 Et multas animi magno cumulare labore
2004 Divitias, quas ingratîs tum deinde relinquent,
2005 Nonne hoc desipere est? quanto se angore metuque
2006 Discruciant animi, cum se subit esse creatos
2007 Mortales, atque extremam properare citatos
2008 Ad
1449. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
61 Publica, et omnem uno circumdat denique Terram
62 Oceano, per quem disjunctas visimus oras,
63 Atque alias Gentes lustramus et invia Regna.
64 Num minus Aurarum natura deinde juvamur?
65 Vivimus his quoniam: respirant aëra namque
66 Omnia per terras omnes Animalia vulgo:
67 Spiritus ille fovet plantas, arbustaque rupta
1450. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
228 Cedit in oppositum paulum latus, atque coarctat
229 Id spatii: unde pari fluere hic ratione necesse est
230 Aequor, et alterno procurrere gurgite pontum.
231 Ast ubi deinde locum, quo pressa est, Terra removit
232 A Luna; et plusquam senas cirumacta per horas
233 Ejus ab orbe sui quarta jam parte recessit;
234 (Nam quoque Luna means aliquid tum temporis horis
1451. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
428 Extra quandoquidem subito vel defluit omnis
429 Unda, vel inferni penitus sub viscera montis
430 Sorbetur terra. Verum si desuper humor
431 Intus iter reperit caecum, tum deinde rigentis
432 Incidit in stratum saxi declive, necesse est,
433 Ultra non penetret, sed per declivia dorsi
434 Diffluat, et superas ita Fons se reddat in auras.
435 Cum gemina
1452. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
456 Flumina quandoquidem, quos fluctibus undique magnis
457 In mare devolvunt, latices ex aequore sumunt:
458 Nam Sole et validis verrentibus aequora ventis
459 Sublati in pluvias solvuntur deinde vapores.
460 Quin Sol et validi verrentes aequora venti
461 Internum minuunt longe majoribus undis
462 Hoc mare (constat uti vera ratione repertum),
463 Quam possint augere,
1453. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
515 Ut caecis Natura viis tellure sub alta
516 Usque ministret aquas Fluviorum, subter et illos
517 Semper perpetuis extantes impleat undis.
518 Sunt tibi deinde Lacus, qui Flumina multa receptant,
519 At nullum emittunt: quo de genere esse videtur
520 Hyrcanum magnis clausum undique montibus aequor;
521 Sulphureusque Lacus, qui dicitur Asphaltites,
1454. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
648 Confundentque vias; juga montium et undique nuda
649 Canescent nemora, et lassabunt pondera silvas.
650 Si vapor in guttas redeat resolutus aquarum,
651 Frigida constringat pluviam tum deinde cadentem
652 Aura; ruet dirae vis Grandinis horrida caelo
653 Protinus; aestivo fieri quod tempore saepe
654 Vidimus: aestivo nam tempore nubila constant
655 Saepe super gelidi
1455. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
661 Jamque e flore novo caperet spem messis opimae,
662 Et festo Pubes resonaret rustica cantu;
663 Ecce repente atra tegitur caligine caelum;
664 Exoritur gelidi vis venti; deinde coruscos
665 Inter fulgores interque tonitrua crebra
666 Insequitur toto tempestas horrida caelo
667 Fulminibus ventisque furens et Grandine missa.
668 Extemplo excussis
1456. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
925 Aëra, quod tali nunc est ratione probandum.
926 Longus et ex una bene clausus parte, rigenti
927 Sit tubus e vitro, quem repleat unda supinum;
928 Lymphae in suppositum vas illum deinde revolve.
929 Protinus haud omnis subjectum defluet in vas
930 Unda tubi inversi, ast alte suspensa manebit
931 Triginta plus quam pedibus: quia scilicet Aër
932 Lympham in
1457. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1277 Avertit nimius sed ab ipsa pabula ventus.
1278 Rebus ab his patefit, cur fiant, Igne videmus
1279 Quae peragi; nexus admoti corporis omnes
1280 Nimirum qua vi dissolvat; deinde calenti
1281 Cur fit natura; a motu quod profluit omne;
1282 Postremo lucem cur mittat, et aëra claro
1283 Lumine diffundens circum convestiat Ignis:
1284 Scilicet id
1458. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1322 Sic lapides, queis docta suum Bononia nomen
1323 Indidit inventis, si Solis clara tulere
1324 Spicula sub divo, tenebrosum deinde recepti
1325 In thalamum retinent nec parvo tempore lucem,
1326 Cernentumque oculos claro splendore lacessunt.
1327 Idque vel in terris, animantumque ossibus, atque
1459. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
729 Jucundo sensu: sed contra absynthia tetra
730 Abstergunt veluti linguam everruntque palati
731 Contextum tenuem; quapropter amara vocamus.
732 Deinde cibi sapient calidi magis; exagitabunt
733 Quandoquidem caulas motu majore palati.
734 At, quae frigida sunt multaque immota quiete,
735 Vix tenuem reddunt linguae per texta saporem
1460. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
931 Auribus ante alios, sibi nam permixtus uterque
932 Tempore respondet breviore, et percutit una.
933 Gratus erit quoque, si geminos det chorda tremores,
934 Altera dum peragit ternos; aut deinde quaternis
935 Ictibus undarum ternus si consonet ictus.
936 Jungere si varios numerorum hoc ordine perges
937 Inter se Sonitus, deprendes usque minori
938 Progrediens nostros
1461. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
942 Queis amor hic curae est; ollis hic terminus haerens,
943 Non datur hos transire ultra atque excurrere fines:
944 Verum iterumque iterumque gradus assurgere pergunt
945 Deinde per octonos, vel, si libet, ordine verso
946 Descendunt spatiis, quibus ascendere, remensis:
947 Ut faciant, nervos aut aerea fila nec aeque
948 Crassa nec aequali ductu protensa nec aequis
1462. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
999 Se tenui vibrant; sed ubi rediere, repente
1000 Additur a validis nova vis transmissa lacertis,
1001 Quae facit ut majus spatium magis icta peragrent;
1002 Urgent deinde novos itus tentantia vires
1003 Usque novae; quare quia tempore quaelibet apto
1004 Impellit, fit, uti momentis denique junctis
1005 Pluribus illarum quatiantur pulsibus aera,
1463. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1048 Idem vibrari simul aër posse videtur.
1049 Et quoniam motu Sonitus fit, temporis uno
1050 Momento quaevis non ad loca pervenit ille;
1051 Sed vicina prius pertingit, deinde remota;
1052 Atque ita temporibus multis natura propagat
1053 Se sonitus, tremulis fieri quem diximus auris.
1054 Praeterea Sonitus aeque celerare
1464. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1125 Obliqua, et se demittunt a tramite coepto.
1126 Quod magis ut noscas, age, labro immitte vacanti
1127 Clarum ex argenti fulgore numisma vel auri;
1128 Deinde recede pedem referens paulisper utrumque,
1129 Illud dum labri latus obtegat, ex oculisque
1130 Eripiat prorsus, tum vas puer impleat unda,
1131 Fac, vacuum; incipiet tibi fulvum protinus aurum
1465. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1395 Versicoloratum se cernes lumen in arcum;
1396 Namque pari radios ratione a Sole receptant
1397 Circum dispositae guttae, et ratione reflectunt
1398 Ad nos deinde pari, paribusque Coloribus arcus
1399 Propterea ductus circum pingatur oportet.
1400 Irim praeterea quoque saepe videre secundam
1401 Contigit, exterius quae sese inflectit; at ejus
1466. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1628 Pupula: quapropter tenues paucique recepti
1629 Non possunt radii visum progignere nobis
1630 Assuetis jam tum impulsu majore cieri;
1631 Quod faciunt, totum Pupillae deinde foramen
1632 Cum patefit: nam tum numero majore lacessunt.
1633 E tenebris autem prodis si in clara repente
1634 Lumina; quandoquidem non puncto tempore possunt
1635 Pupillae
1467. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1824 Ingens auraї tum copia cogitur illam
1825 Mobilis in partem, qua sunt simulacra, cerebri,
1826 Et magna circum celerans vi funditur: illinc
1827 Deinde fluit nervis in sensus, mira recepta est
1828 Per quos effigies, ut tensi non moveantur,
1829 Immotique situ persistant prorsus in uno,
1830 Donec in insueta Mens haeret imagine rerum.
1468. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
112 Sic quoque multa gerunt Homines, variisque moventur
113 Rebus, at ex una tamen omnia origine pendent,
114 Quod sibi quisque Bonum summum velit, appetat unum.
115 Summum deinde Bonum nil novimus esse, nisi illud,
116 Quod bene cum teneas, aliud non amplius optes:
117 Omnia quandoquidem, quae sunt bona, continet unum
118 In sese; siquidem si quidquam forte bonorum
1469. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
414 Nam si deficeret quid eorum, haud indiga rerum
415 Non foret. Ergo Boni simplex natura videtur
416 Unaque. Quis tanto, Superi, nos munere donet,
417 Ut nihil optandum jam plenis deinde supersit?
418 Quis? nisi, quod Summum est quod Simplex denique et Unũ.
419 Nil aliud porro Simplex Summumque, nisi ingens
420 Numinis, ut docui, Natura est. Ergo necesse est
1470. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
478 Intus habet vitae; rationes quaerere porro
479 Instat, queis teneat, quae sunt bona, noxia vitet;
480 Atque ita consultans deliberat; eligit unam
481 Prae multis tum deinde viam; cum sine potita est
482 Denique, jam suavi fruitur dulcedine victrix.
483 Motibus externis quoque dat, sua cuique, Voluntas
484 Principium, et multi motus per membra rigantur,
1471. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
718 Principio Solem ac Lunam Stellasque micantes
719 Olim sunt Homines venerati: namque putabant
720 Esse Potestates praeclaras scilicet illas,
721 Unde bona effluerent in terras: deinde per omnes
722 Dilapsi res, quidquid erat tunc utile vitae,
723 Protinus addebant templis, votisque colebant:
724 Quin etiam et sensum tribuebant, magnaque facta
725 Divinamque
1472. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
872 Pastor et ipse Gyges: insertam ibi verteret auro
873 Cum gemmam ad palmam, nullo a Spectante videri
874 Quibat, at ipse videns circum omnia; protinus idem
875 Deinde videbatur, cum in lucem redderet illam.
876 Hujus ope et thalamum Reginae intravit, et ipsum
877 Regem impune neci subitae dedit, atque ita letho
878 Sublatis, obstare ratus quos posse, repente
1473. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
883 Quam si non habeat? Nimirum semper honesta,
884 Non occulta sibi quaerit; clam solus id audet
885 Tantum, quod fieri coram quoque Judice possit.
886 Nunc age, tam varii in nobis jam deinde quid ipsos
887 Ad mores faciant Affectus, inspiciendum est.
888 Hi tibi sunt animae Motus, ut diximus ante,
889 Concita queis sequitur, quidquid se percipit intra
890 Esse
1474. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1666 Lubricus hic certe locus est, consistere vix ut
1667 Possit, qui magnis persaepe laboribus audax
1668 Susceptis, toties rerum vitaeque perîcla
1669 Fortiter invasit: petitur nam deinde superbe
1670 Gloria gestarum merces ut debita rerum:
1671 Fortis et hanc Animus debet contemnere victor.
1672 Hujus item quoque materies Virtutis opusque est,
1673 Adversis
1475. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1476. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1477. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 258 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1478. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 294 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1479. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 404 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1480. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 407 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1481. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 420 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1482. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1483. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 434 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1484. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 466 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1485. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 486 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1486. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 536 |
Paragraph |
Section]
1487. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1488. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1489. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1490. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1491. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1492. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1493. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1494. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1495. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1496. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1497. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1498. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1499. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1214 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1500. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1501. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1502. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1503. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1504. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1505. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1266 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1506. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1507. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1508. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1509. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1510. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1511. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1512. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1513. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1514. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1515. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1516. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1517. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1518. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1519. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1520. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
At variis, quae cuique petit laus debita, signis
120 Et decora, et mores, et grandia facta notentur.
Haec animo sibi quisque suo confingat, et omnes
Exerat ingenii vires, mentisque vigorem
Extundens: tum deinde oculos, tum deinde labori
Adjungat dextram: Arcadicis haec cura colonis
125 Digna magis, longe et jaculorum dignior usus,
Haec nostros meliora decent certamina ludos.
Praemia digna dabo victoribus. Alphesibaei
1521. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
At variis, quae cuique petit laus debita, signis
120 Et decora, et mores, et grandia facta notentur.
Haec animo sibi quisque suo confingat, et omnes
Exerat ingenii vires, mentisque vigorem
Extundens: tum deinde oculos, tum deinde labori
Adjungat dextram: Arcadicis haec cura colonis
125 Digna magis, longe et jaculorum dignior usus,
Haec nostros meliora decent certamina ludos.
Praemia digna dabo victoribus. Alphesibaei Primi nimirum
1522. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1523. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1524. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1525. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1526. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1527. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1528. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1529. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1530. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1531. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1532. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1533. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1534. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1535. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
Primus/m, quod magnis doceo de rebus et, arctis/artis
Religionum animos nodis involvere curo
Queis Musa hos cari felix exolvere tentat.
Deinde, quod obscura de Re tam lucida pango
Carmina, Museo contingens cuncta Lepore.
Ex Lucretio
puta naturale, Mosaicas/m, Christianas/m, quae una
1536. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
22 Per quas et magni jam primum exordia mundi
23 Ponebas, cuncta invicto et nunc ordine flectis:
24 Da Verum effari, aeterna quod Mente latebat
25 Ante ortus rerum, quod deinde per omnia fusum est,
26 Immissumque, vigent per Te quaecumque creata:
27 Da decus, et sacros Musarum inferre lepores,
28 Quos petit ipsa tuis Majestas indita gestis.
1537. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
274 Haud secus ac sumptis miles Romanus in armis,
275 Undique cum sese sua sub vexilla recepit,
276 Pluribus e junctis fulgentes aere manipli
277 Principio exsurgunt, ex istis deinde cohortes,
278 E multis prodit legio una cohortibus; uni
279 Si jungas aliam, atque aliam bis, terve, quaterve,
280 Fit Poenum ausurus tentare exercitus hostem.
1538. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
412 Cum vigeant, totidem nos percipiamus, oportet,
413 Multa modis: at si notis superadditur unus,
414 Tum species quaedam nova corporis, atque potestas
415 Exoritur: si deinde decem, aut adjungere centum
416 Pergas, aut decies diversos denique centum
417 Sensus, quàm variae vires, diversaque nostras
418 Afficient quovis e corpore munera mentes!
1539. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
428 Effigies animo: nec res succendere possunt
429 Ignotae desiderium; haud se proinde carentes
430 Credunt, nec nimium, si credant forte, molestum est.
431 Sed si oculis ars deinde Medentum accesserit aegris,
432 Suffusasque acies purgaverit; ecce repente
433 Cum sensu nova cuncta novo, nova corpora circum
434 Mirantur, circumque novas cum luce figuras,
1540. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
600 Audendam tamen: est nulli expugnabile regnum:
601 Illudunt variae species, simulacraque rerum
602 Pro rebus captantur inania, fictaque monstra,
603 Fictae arces, vani referuntur deinde triumphi,
604 Structaque Thessalico veluti stant omnia cantu.
605 Jam praeter, supera quae corporis enumeravi
606 Conjuncta (huic siquidem junguntur semper, et haerent)
1541. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
825 Unâ se spatii? Quapropter ne tibi motum
826 Tum fieri tantùm statuas, cum a corpore corpus
827 Vicino, quod forte quietum fingis, abire
828 Aspicies, aliique accedere deinde, quietum
829 Quod pariter spectes: neque enim spectare quieta
830 Illa sat est; ast in vera est opus esse quiete.
831 Sic igitur quasvis cum nostro corpore partes,
1542. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
978 Lactea, nec tenerae ludunt per prata puellae;
979 Ast aliquis tamen et rebus decor esse severis
980 Creditur, et proprii manet ingens gloria cultus;
981 Primùm vera tibi si pandimus, atque ea deinde
982 Ordine quaeque suo manifesta in luce locamus.
983 Haud etenim haec nimio poscunt perfusa videri
984 Ornatu, qui vim rerum, et nativa retundit
985 Lumina: sunt
1543. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1112 Quaeque etiam rerum discrimina, quantaque constent;
1113 Demum a servatis animum deferre sagacem ad
1114 Plurima, quae inventis videantur legibus apta:
1115 Atque ea si rebus noscamus deinde retectis
1116 Consentire, ratae leges sint, firmaque jura;
1117 Sin collata novis rebus lex claudicet hilum,
1118 Restitue adjungens, qua deficit, excidensque,
1119 Qua
1544. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1141 Naturae, quae non possint dissolvier unquam.
1142 Munera quandoquidem, quae nos communia toti
1143 Semper materiae sensuque et mente tuemur,
1144 Quaeque nec intendi valeant, nec deinde remitti,
1145 Ut calor, aut frigus, sed perstant una, eademque,
1146 Munera materiae generatim ea totius esse
1147 (Quo mundi sit cumque loco, terrave sub ima,
1545. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1176 Interdum gressus, constructaque sidere moles.
1177 Nam veluti turpi pro furti crimine cum quos
1178 Damnatos capitis longinqua viderit hospes
1179 Dum trahit urbe moras; alios si funere deinde
1180 Sublatos simili, et pendentes gutture fracto
1181 Dicat idem patrâsse scelus, furesque fuisse,
1182 Fallitur interdum; letho quia plectier ipso,
1183 Si quis
1546. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1437 Corpora quo servare statum conantur; inertem
1438 Addimus idcirco, per se discedere eodem
1439 Quod nequeant, veluti torpentia, fixaque in uno,
1440 Et transire per hunc modo versaque deinde per illum,
1441 Induere atque alium porro irrequieta recentem;
1442 Mutandique odium videantur inertia ob istud.
1443 Inspice quod volvunt herbaram molle per aequor
1547. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1750 Per radium, radio non ipsi cogere debet
1751 Corpus ut accedat, contra nec ut inde recedat);
1752 Par quapropter erit primo quoque. Tempore corpus,
1753 Fac, nova deinde pari immotum vis urgeat illud,
1754 Ut prius, in punctum; formae par area rursus
1755 Tertia prodibit triquetrae: sic duplice duplex,
1756 Ternaque sic terno nascetur tempore; eadem
1548. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
8 Prodit et a longo semper prudentior usu:
9 Haud aliter sua Doctrinae quoque tempora mutant;
10 Ipsae ortus habuere suos, teneramque juventam,
11 Deinde novos auctus, majoraque robora sumunt;
12 Nam Genus humanum, sua quo producitur omnes
13 Annorum per circuitus diuturnior aetas,
14 Cultius in multis, longeque peritius exit;
1549. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
23 Indigenas propriis pellebant sedibus ipsos,
24 Omnia vastantes late loca, et undique cultus
25 Vertentes cum non humano more latinos.
26 At quoniam ex longo jam tempore deinde per omnem
27 Coepimus Europam grajis, latiisque vacare
28 Quaerendis veterum monumentis, eque ruendis
29 Mirandorum operum confusis saepe ruinis;
30 Paulatim ad
1550. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
31 Perventum studia, et latitantes pulvere longùm,
32 Obductaeque situ Doctrinae in luminis oras
33 Rursum, et Musarum prisci venere lepores.
34 Deinde et certatum est nova primis multa repertis
35 Addere, quae solers felixque industria saepe
36 Extudit: ingenii sic ultra extendere fines
37 Semper, et extructam magis usque attollere molem,
1551. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
287 Ne mutet, vel eam, cum versa, resumere certat.
288 Verum adeo hic pollens in corpore nisus uterque
289 Est aliquo, ut subita penitus ratione geratur
290 Ille vel introrsum motus, vel deinde retrorsum,
291 Et nequeat sensu, sed sola mente videri.
292 At quoniam sensu tantùm res aestimat uno,
293
1552. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
432 Ut nec opus crescant in summa, nec minuantur.
433 Proptereaque virûm numerus quo major habetur
434 In coetu, magis ille refert, nam quemque virorum
435 Uti deinde pari, atque aequato foedere dixi.
436 Atqur hinc nonne vides, quid fiat, corpora eandem
437 Cum duo se in partem volventia congrediuntur?
438 Alterum at immotum si sit, vel fronte vicissim
1553. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
562 Hinc licet agnoscas, si corpora terna globorum
563 Sint, quorum medium media quoque mole sit inter
564 Altera bina, atque hoc si primo corpore corpus
565 Impellas medium, quod deinde subibit, iturum
566 A sociis procul esse cita mage mobilitate,
567 Quam, medium si dimotum sit corpus, abisset
568 Primi incurrente in se tantùm corporis auctu:
1554. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
859 Conficerent eaddem constanti concita cursùs
860 Impete, quo lapsùs se in fine illius agebant:
861 Scilicet aspicies, alte si quattuor ulnis
862 Sustollas ebur, et demittas deinde globosum,
863 Sic ut (contigerit subjectae cum sola terrae)
864 Illa, qua cecidit, plano super assere volvi
865 Mobilitate queat servata, et semper eadem;
866 Quod
1555. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
880 Cum per inane cadit corpus, celeratque deorsum,
881 Incipiens motùs a primo protinus ortu,
882 Tempora si numeres aequalia; tempore primo,
883 Quantum erit, ut spatii peragatur, deinde secundo
884 Tripliciter spatii tantundem fiat, oportet;
885 Quandoquidem primo finito tempore crevit
886 Tanto mobilitas labentis corporis auctu,
887 Ut, si praeterea
1556. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
897 Continuò gravitatis, eo ut delabier uno
898 Per spatium possit simplex; quo protinus illis
899 Quattuor adjuncto confiant quinque, necesse est;
900 Post septem, post deinde novem, sic impare crescent
901 Decursi numero pro quovis tempore tractus.
902 Et veluti ramus de ramo gignitur alter,
903 Atque alter sese post hunc, alterque propagat
1557. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
940 Pondera ter quinos prope, quos tuus accola novit,
941 Sequana, regalem tumidus qua praeteris urbem.
942 Propterea quae tum concrescit denique tali
943 Mobilitas spatio confect, deinde maneret
944 Si constans, duplex illo ipso tempore ferret
945 Corpora per spatium, nimirum adjungeret unum
946 Percursis pedibus ter denis, rursus et unum.
947 Jam,
1558. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1195 Sic etiam cum fossa cavatur, motus in illo
1196 Unguine non tantum producitur, argillave
1197 Dimotis primò magis altis partibus, imis
1198 Deinde per has, queiscum densantur desuper actae,
1199 Verum etiam quatitur, quod fulcit, totaque tellus
1200 Excipit impulsum. Quare omnes hìc tibi motus
1201 Causarum sint tota, opus est, effecta
1559. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1222 Quae canimus, quique hac naturam parte reclusit,
1223 Num vivas vidit, num nomine compellavit
1224 Vires, discurrens tamen undique, et omnia vincens?
1225 Deinde tot ingeniis cum tanto tempore earum
1226 Quaeratur mensura, neque ortis litibus ulla
1227 Finis adhuc; nonne ambiguis stant omnia verbis,
1228 Nil veri quibus est, certique subesse fatendum,
1560. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1305 Sic dispersa suo cum semina multa recepit
1306 Terra parens gremio, succos convertit alentes
1307 Tantùm in quae possint paulatim extensa foveri,
1308 Lactentemque deinde tumentia crescere in herbam,
1309 Unde bonae veniant post fruges, dives et annus.
1310 Ergo age jam conum obliquo sic incipe ductu
1311 Dividere, ut possis oras te ferre per omnes
1561. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1714 Perpetuòque illic oritur nova major, ad oras
1715 Dum ventum medias fuerit; propulsaque proinde
1716 Illinc concipiunt procursus podera longe
1717 Majores; licet a medio tum deinde deorsum
1718 Usque minora fugae sint incrementa, per arcus
1719 Corpore, per chordas quam, delabente; tamen sic
1720 Ille prior vincit decursus, ut, altera motùs
1562. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1824 Ad loca deveniat donec sublimia tantùm,
1825 Quantùm aliud sublimi a terra vertice surgit;
1826 Sive per istius tum partem continuati
1827 Corpus agi grave deinde libebit, sive per illud,
1828 Perveniet parili ad confinia mobilitate
1829 Illa, ubi se junctis duo finibus aequora nectunt;
1830 Namque utrinque locis aeque descendet ab altis:
1563. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1828 Perveniet parili ad confinia mobilitate
1829 Illa, ubi se junctis duo finibus aequora nectunt;
1830 Namque utrinque locis aeque descendet ab altis:
1831 Quare etiam inferius volvens se deinde per aequor,
1832 Recta sive via, ex alio seu venerit illuc
1833 Aequore, ut in flexu sed nil amiserit ipso,
1834 Terram imam parili pertinget mobilitate.
1835 Perstat
1564. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1953 Semper erit, spatiis queis corpora cumque locentur
1954 Bina, ut percursi tractus ab origine prima,
1955 Atque fugae incrementa pari pro tempore, et ipsae
1956 Vires, quaeque viae tranandae deinde supersint,
1957 Ordine ut haec inter se singula stent spatiorum
1958 Illo, quo media a terrae regione recedunt
1959 Corpora; proinde pari delabi tempore debent,
1960
1565. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1981 Cuius vetet idcirco confingi posse quid ipsis,
1982 Quae vere existunt, simile, unde educere pronum
1983 Plurima sit, veris aptare, et nectere deinde
1984 Quae valeas rebus, peragis quas, sive revolvis,
1985 Quaeque alio nequeant facili mitescere cultu?
1986 Sic quoque cum magnos captura palatia reges
1987 Apparat,
1566. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2046 Invenere modos, sueti et quibus utier olim,
2047 Certe difficiles, implexique, inque pediti,
2048 Atque per ambages ducti, longosque meatus:
2049 Prorsum at deficiant illis, quae deinde supersunt
2050 Plurima praeterea, genus hoc, dicenda, neque apti
2051 Multorum clarandam ad vim sint, exque plicandam
2052 Naturam; longe sunt infra quippe relicti.
1567. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2134 Haec Ars, haec Ratio, qua nostri educitur ingens
2135 Vis animi: simili primùm ordine magna figurat
2136 In parvis, rebusque refert pertenuibus amplas;
2137 Deinde retro res integras inquirit, et ipsam
2138 Summam a aprticulis tenuatis omnibus omnem
2139 Colligit, atque unà junctis metitur eandem:
2140 Denique contemnit semper, tenuissima longe
1568. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2180 Esse quid ova putent, nisi eorum exilia structa,
2181 Et tenuissima jam membrorum elementa, sed aequo
2182 Quae tamen ordine sint, similique, ut magna, figura?
2183 Deinde ubi non rerum summas a partibus ipsis
2184 Colligimus? Populi quis opes prius aestimet, ejus
2185 Quam varios seorsum per census, atque viritim
2186 Per capita ipsa eat ordinibus comprensa? Quis
1569. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
228 Puncta, quibus recto possint a tramite findi.
229 Qui prima, ut docui, consistunt sede meatus,
230 Ipsi sunt orbes, proscissoque exoriuntur
231 Quae species tres de cono: qui deinde secundo
232 Ordine sunt, crescunt numero: quos tertius ordo
233 At recipit, longe plus crescunt, classibus isti
234 Discerni variis ut possint; jamque videmus
235
1570. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
374 Istud iter, rectumque itidem, et quoscumque libebit
375 Diversis alios se ductibus insinuantes;
376 Tantùm ut communis sit apex, e terminus ollis.
377 Uno deinde globos si emittas tempore, ductu
378 Quemque suo; metam ante alios contingere cernes,
379 Qui ruet exortos revoluto ex orbe per arcus.
380 Praeterea quoque scire licet, cum decidit alte
1571. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
417 Pertenui quamquam, at condensa spissus arena,
418 Involvitque diem, mediumque offundere solem
419 Audet, nocturnasque oculis inferre tenebras.
420 Deinde opus est, cum jam patefactum pluribus extet,
421 Corpora curvatos ut eant demissa per arcùs,
422 Hoc quoque nosse, ubi jam prolapsum corpus ad imum
423 Venerit aequi orbis, vel ab aequo cujus origo
1572. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
441 Omnis paulatim sursum fuga decutiatur,
442 Non tamen ante, locum quam denique scandat ad illum,
443 Qui sit, ut alter erat, lapsus quo coeperat, altus;
444 Deinde viam retro legit, acceleratque ruendo,
445 Ut prius, et partem jam pernix transvolat imam,
446 Tardatoque iterum gressu loca prima revisit,
447 Atque iterum descendit, et insilit, itque,
1573. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
720 Quapropter duplex, fac, lamina fiat in hujus
721 Partem flexa viae, quam primam protulit orbis
722 Partem, postremamve volutus; ut utraque tantùm
723 Sublimi se tangat origine, deinde per oras
724 Obversis abeat diversas mutuà dorsis.
725 Inter utramque tamen medium cum pondere filum
726 Communi a puncto pendens intersere, prima
727 Distendi medias
1574. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
828 Quare ubi sex horis praecurrere cuncta videntur,
829 Quartâ est terraï promotior ora sub ortus
830 Parte; quater senis circum omnem, non simul, horis
831 Terram, nempe prius vicinis, deinde remotis
832 Sole ferente diem populis; proin temporis istud
833 Discrimen geminas inter cognoscere siqua
834 Arte queas terrae regiones, queis tamen aeque
835 Tollatur
1575. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1096 Possunt officere, atque obstare meantibus intra
1097 Corporibus: primùm, liquidae quod semper eundo
1098 Finduntur partes, et iter vi rumpitur illud:
1099 Deinde, graves quod labuntur gravia illa per auras,
1100 Aut lymphas, aut materiam quamcumque fluentem.
1101 Pendet causa prior non causa a simplice; namque est
1102 Corporis et facies commoti,
1576. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1634 Amborum medium gravitatis, eo ut magis uni
1635 Accedat puncto, quo majus corpus ibidem est;
1636 At quo materies minor est, plus distet ab illo.
1637 Sed tria deinde tibi referantur corpora si se
1638 Inter, jam quid ages? punctum commune duorum
1639 Scilicet invenies, ibique illa coire putabis,
1640 Unum ut de geminis, duo fingas de tribus esse.
1577. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1910 Aeque monstrabant aequo pro tempore longum,
1911 Distabant spatiis, tellus qua lata patescit,
1912 Ut cadere in sensus discrimina parvula possent.
1913 Deinde urens quae sol, aut sole potentior ignis
1914 Addiderant longum in tractum incrementa metallis,
1915 Non ea tanta quidem, sat ut essent, visa profecto.
1916 Ferri virga pedes in sex distensa
1578. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2058 Diversisque locis urgeri corpora deorsum
2059 Dissimili nisu gravitatis, scilicet illic
2060 Tardius, hìc contra paulo cunctantius ire.
2061 Quin et forte locis îsdem, quod deinde monendum est,
2062 Credere vix possis tempora longa manere
2063 Aequales ictus gravitatis, ponderaque aequa.
2064 I nunc, atque hominum mirare in mentibus ipsis
2065
1579. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
277 Qandoquidem lux illa eadem, quae non ita distans
278 Ante globi brevioris erat stipata minorem
279 Per faciem, sese faciem dissundit in amplam,
280 Fingere quam possis majoris deinde pilaï.
281 Vivida propterea minus hic, densataque tanto,
282 Est opus, ut lux sit, quanto magis ampla rotundi
283 Est spatii facies; facies sed crescere certum est
1580. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
295 Floreat; invenies expertus non nisi duplo
296 Inde recedere te spatio debere, papyro
297 Demum ut vix possis perarata agnoscere sensa;
298 Accensa sed deinde novena lampade, terno
299 Tantum intervallo decedes; denique deno
300 Si libeat retrahi tractu, quot lumina posces,
301 Vix legere ut possis, velut ante? Sat ulla profecto
1581. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
314 Astrum errans aliquod, proin quae dixere Secunda,
315 Et flectunt quandam vim propter continuatam
316 Continuò cursus, nobis vidisse necesse est:
317 Primum vis ea quo nitatur, deinde locorum
318 Pro spatiis, quali vel crescat, vel minuatur
319 Ordine: sed paulum nobis ante omnia motus
320 Astrorum varii, facies lustrandaque caeli
321 Omnis, ut est
1582. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
570 Se sibi cum toties, quot constant partibus unis,
571 Scilicet addideris, toties, quod prodiit inde,
572 Rursum addens; ita formatos ratione videbis
573 Respondere pari primos, qua deinde secundos
574 Inter se numeros, atque ordine stare vicissim
575 Seu duplo pariter, seu triplo, dimidiove,
576 Aut quocumque alio magno, parvove,
1583. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
581 Quattuor at porro plus, quam ipse Caducifer, extet
582 Cum prope Mars spatiis evectus, quattuor in se
583 Fac semel ut repetas, ut fiant sexque, decemque;
584 Tum sibi deinde quater conjungens sexque, decemque,
585 Quattuor, et decies sex agglomerabis in unam
586 Componens summam, ut nuper, quater ipse quaternus
587 Quo numerus toties sibi junctus surgat, oportet.
1584. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
709 Quo mage de medio distant, mage crescere semper
710 Esse opus, haud alia, quam qua ratione locorum
711 Augentur spatia a medio distantia puncto:
712 At si deinde pares, vel eosdem corpora in orbes
713 Tempore procurrant non aequo, esse ordine verso
714 Vires, in sese repetitum ut tempus utrinque.
715 Ergo ubi perspicuas rationes videris horum;
1585. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
937 Nunquamne uberior, longeque salubrior annus
938 Successit, vel composito pax laeta tumultu?
939 Scilicet insuetis, quae praecessere, solemus
940 Ignari rebus, qui sunt tum deinde secuti,
941 Eventus tristes praesertim, luctisicosque,
942 Quique premente malo nostros percellere possint
943 Plus animos, veluti causis, signisce referre,
944 Cum
1586. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1113 Intempestivo furgebant tempore saepe,
1114 Interdum quoque visus erat pallere Cometes
1115 Haud a Sole procul, terrebat et anxia corda.
1116 His ita judiciis firmatis, deinde meatus,
1117 Qui sint, in veros servando inquirere coeptum est:
1118 Servatis loca nempe locis deprendere paucis
1119 Omnia tentarunt numeris gravitatis, adiret
1120
1587. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1117 Qui sint, in veros servando inquirere coeptum est:
1118 Servatis loca nempe locis deprendere paucis
1119 Omnia tentarunt numeris gravitatis, adiret
1120 Tempore conspicuus toto quae deinde Cometes;
1121 Nam visum, si congruerent his vera, fore, ingens
1122 Momentum ut positis rationibus adjiceretur,
1123 Atque ibi phoebeae gravitatis
1588. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1738 In quodvis, medio cum caeli est culmine, sidus;
1739 Atque ita, transierit qua filum pondere tensum
1740 Parte instrumenti, catus inspice, quos et in illo,
1741 Ut dixere, gradus signarit; deinde nec oras
1742 Prorsus ad occiduas flectens, nec prorsus coas,
1743 Sed medio pergens, cum monti accesseris illi,
1744 Sidus idem translata per
1589. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2250 Credibile est urbes, resque huc trans aequora vectas;
2251 Quin superest et adhuc ut portus forma cavati.
2252 Condita principio fuit una, et deinde remoto
2253 Littore successit structis urbs altera muris,
2254 Hospitiumque recens populo dedit; altera porro
2255 Sic quoque, postremamque
1590. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2254 Hospitiumque recens populo dedit; altera porro
2255 Sic quoque, postremamque excepit Juppiter Ammon,
2256 Desertoque Jovi suffecit, de Jove natum
2257 Qui voluit se, deinde suam; sed et hinc modo pontus
2258 Se retrahit, magno neque portu calusus, ut olim, est
2259 Huic conjucta Pharus jam tum fuit; insula at ante
2260 Usque adeo a terra medio divisa profundo,
1591. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
18 Artibus exortus, et grandes unde recepti
19 Porro auctus, in res procurrere me sine paulo
20 Longius, usus erat queis primitus instituisse
21 Vitam homines, ne deficeret, queis deinde retectae
22 Deliciae, et fines Naturae simplicis illi
23 Dimoti, atque aliis alii de moribus orti
24 Mores, atque novi cultus, distensaque longe
25 Grandia propterea
1592. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
297 Consitus in Terra, qui formae in acumine summo est,
298 Constiterit; quot proinde gradus sit partibus inter
299 Se disjunctus apex turris, montisque vicissim;
300 Quod spatium pedibus dimensus deinde, per omnem
301 Circuitum sic se potuit convertere Terrae.
302 Sed praeter quam quod tractus brevis iste locorum est,
303 Quique vel exiguum nulla
1593. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1102 Aerium pelagus, binis si partibus aura
1103 Decrescat, qua densa, aliquo super edita tractu
1104 A nobis, opus esse, ut partibus ipsa quaternis
1105 Decrescat duplici in spatio, bis deinde quaternis,
1106 Deinde bis octonis, sese si scilicet ipsam
1107 Terno attollentem, spatioque sequare quaterno.
1108 Ordine quo possis invento pergere tutus,
1594. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1103 Decrescat, qua densa, aliquo super edita tractu
1104 A nobis, opus esse, ut partibus ipsa quaternis
1105 Decrescat duplici in spatio, bis deinde quaternis,
1106 Deinde bis octonis, sese si scilicet ipsam
1107 Terno attollentem, spatioque sequare quaterno.
1108 Ordine quo possis invento pergere tutus,
1109 Innitique auris levibus, sursumque volare.
1595. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1545 Aut retro incursu absistens, velut ultima puppis.
1546 Quod primum est, Terrae non aequo pendet ad orbe,
1547 Annua quo Solem cingit: quod deinde secundum,
1548 Obliquo a positu deprendes Solis ab orbem
1549 Terrai magnum; nec enim protenditur aer
1550 Ex omni circum phoebeus parte, sed ipsum
1551 Trajicit
1596. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2022 Atque mage ut valeas turbantes noscere vires;
2023 Quae Terram via recta, et Solis lampada nectit,
2024 Illa tibi Terrae gravitatem in lampada Solis,
2025 Fac, referat; fac deinde, in lampada Solis eandem
2026 Quae Lunae est gravitas, referat vis scilicet illac
2027 Ducta, meat qua Solem inter, Lunamque locatus
2028 Trames; at hoc eadem tum sit contractior, et tum
1597. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2161 Lunai, donec quarto haec se proferat arcu.
2162 Est tamen extremum minima haec ad limitem utrumque,
2163 Maximaque in medio, veluti stet culmine summo;
2164 Deinde loco a medio simili auget pars ea motum
2165 Lege, prius qua carpebat, dum lumine pleno
2166 Luna micet; rursus minuit, dum rursus aditur
2167 Alter ab adverso medius locus; accelleratque
1598. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2202 Semper quoque loco laterum qui vertitur ordo.
2203 Primo itidem accessus augentur, tum minuuntur
2204 Furtim mobilitate aucta, et gravitate minuta.
2205 Accessus proin deinde recessibus immitantur;
2206 Hic sit nempe locis, et summo, et transitus imo.
2207 Proinde accedendi queis major causa locis est,
2208 Illa magis
1599. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2227 In sese; porro in numeros, ut vincla coegit
2228 In sua, quas vires addi, demive necesse est,
2229 Orbis ut immotus (sit qui aequo proximus orbi)
2230 Mobilis exoriatur; iter quoque deinde peregit
2231 Oppositum, vertitque vices, et mobilis orbis
2232 Motu ex proposito discrimen venit ad ipsum,
2233 Eduxitque animo relegens, quod corpus in orbem
1600. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2338 Perpetuis, duroque diu insudare labori.
2339 Ex his jamque potes facili tu noscere pacto,
2340 Unde sit, ut varium consuerit Luna vocari
2341 In caaelo sidus, quo deinde a nomine vulgus
2342 Detulit imperium Triviae, instabilesque potenti
2343 Subjecit Dominae res, assuetaque novari.
2344 Propterea quia quidquid habet mare, terra, vel aer
1601. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
107 In media Lunae regione, videmus easdem
108 Tempore post alio regione recedere paulum
109 A media; paulum quae limbo accedere visae,
110 Aut illinc paulum dimotas deinde tuemur,
111 Aut nusquam, aversa jam Lunae in parte latentes.
112 Haec est parva tamen variantia, vixque, peritis
113 Ni vigilans oculis observes, aspicienda;
1602. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
237 Descendat, Lunam et se circa flectere cogat.
238 Hac modo, quae gravior, partem ratione locari,
239 Fac, reputes, latere ut gravitas aequalis ab omni
240 In Terram rapiat; cum deinde recesserit illo
241 Luna loco haud mutata suis in partibus, ipsum
242 Quod terram punctum prius aspiciebat, abibit,
243 Aspicietque aliud; circum at nova puncta manebit
1603. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
574 Debere ignotum nobis nihil esse putemus?
575 At multi causas tot rerum quaerere nuper
576 Tentarunt acri ingenio, plausumque repertis
577 Deinde suis hilares, frustra tamen, ingeminarunt;
578 Instabili fundata solo nam machina, visu
579 Quanquam pulchra, trahat rimas, casumque, necesse est.
580 Denique qui reperit gravitatem, hic cuncta
1604. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
675 Restrorsum sua facta modo in vestigia fertur,
676 Et redit in Lunam, et Lunai jungitur axi
677 Tum, cum transversi media phoebeius ille
678 Se posuit regione loci; qua deinde relicta
679 Pergit ad oppositam quia Solis protinus axis,
680 Ipse quoque a Luna rursum divulsus in ortum
681 Progreditur; multum non longo at tramite; rursus
1605. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
681 Progreditur; multum non longo at tramite; rursus
682 Namque gradus relegit; cumque oram venerit ille
683 Prorsus ad oppositam, Lunae hic componitur axi.
684 Hae redeunt quoque deinde vices, phoebejus in orbem
685 Axis dum procedit, et altera dum loca visit
686 E latere, atque ex his Lunae dum transit ad axem.
687 Adversa idcirco summi duo puncta tumoris
1606. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
880 Hyberna, aut aestiva; ideo minus incitat unas.
881 Attamen haud subito summi, vim propter inertem,
882 Adveniunt aestus, minimive, ut diximus ante,
883 Summus erit minimusque sed alter deinde, vel alter.
884 Denique cognosces quoque fluctibus augmina reddi
885 Illis temporibus multo majora, quibus Sol
886 Aspicit oppositam sibi,
1607. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
949 Cum parat illa prior jamjamque recedere, praesens
950 Impedit, et retiner, proinde ut compareat undae
951 Nullus itus, reditusque. Sed his nova deinde reperta
952 Est ratio multo solertior, unaque forsan
953 Vera; etenim rebus servatis congruit una.
954 Scilicet id pelagus, quod ab orbe aequante sub Arcton
1608. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1110 Ipse queat sensus, nihilo tamen at minus idem
1111 Indicium dat saepe sui: sic candida visae
1112 Idaliae Veneris turpantes ora, genasque
1113 Sunt maculae quaedam; quaesitae deinde sed illo
1114 Sidereo in vultu nulla sunt arte repertae.
1115 Hinc ortam potuere Viri neque cernere litem;
1116 alter ob has visas etenim id se volvere sidus
1609. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2148 Materies alia, neque contra rarior ulla.
2149 Sic male compacti primum, licet ipsa favere
2150 Visa fuit fortuna novis, post saepe recusi,
2151 Primum et tentati leviter, sed deinde inimica
2152 Saepe lacessiti, et quassati vi rationis,
2153 Denique turbinei prorsus cecidere tumultus.
2154 Jam quid materia est subtilis, et aetheris aura
2155 Illa
1610. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
88 Praemia ne longo tua sint non aequa labori,
89 Calliope o requies curarum, hominumque voluptas.
90 Primum igitur, constent luci quae reddita, dicam,
91 Munera, qua nobis possint ope deinde patere,
92 E quibus et par sit demum ipsa educere causis.
93 Corpore cum radius fugit a lucente profusus,
94 Si nihil obstet iter facienti, rectus abibit,
95 Semper
1611. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
110 Rectane sit, modulo? Nam quae res cumque videtur
111 Recta, sui mittit speciem hanc ad nos ope lucis:
112 Proin ope cujus erit, recta haec videatur ut esse?
113 Sunt haec deinde brevi a spatio repetita viarum
114 Judicia, et sensus tam parvo in tramite falli
115 Possit perfacile; ut si spectans desuper undam
116 In puteo, facies num plana sit, aestimet ipsis
1612. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
160 Nunc quantum est opus, ut possis reminiscier, edam.
161 Nocturnae a flamma remove candente lucernae
162 Paulatim ipsum te, peraratae verba papyri
163 Donec vix possis agnoscere; deinde recede
164 Tantundem, aut tantundem iterum; an sat lumina bina,165
165 Ternave erunt, eadem ut valeas deprendere verba
166 Vix oculis? Bis erit binis, ternisve ter usus.
1613. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
396 Vera sed et porro patuit discriminis hujus
397 Et lex et ratio; defectus nempe praeire
398 Servatum est, cum Terra Jovi subit, atque propinquat,
399 Differrique, illa procul a Jove deinde remota.
400 Non subito luci referendum progredienti
401 Id fuerat, tractu sit ut ocyor in breviore,
402 Serior in longo? Facile hinc minus esse videbant
403 Temporis a
1614. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
798 Saturnus? Vicina magis quae sidera Soli
799 Sunt alia, excurrunt citius; breviora sed illinc
800 Lucis sunt spatia; error adhuc tenuissimus iste est
801 Propterea. Immensis spatiis quae deinde recedunt
802 Sidera, transmittunt ingenti tempore lucem;
803 Sed quia sunt immota, vel, est quicumque, videri
804 Non valet a nobis illorum motus, oportet,
805 Nullus
1615. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1024 Transeat, aut spiras convolvat lubrica serpens,
1025 Commotae incipiunt provolvi subtus arenae,
1026 Dumque ruunt, parvos pelluntque feruntque lapillos,
1027 Majores hi deinde agitant, post denique magni
1028 Impelluntur, et in praeceps fit dira ruina.
1029 Aspicias lapides ingentes edere saltus
1030 Per montis devexa, et deorsum volvier actos
1616. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1447 Cum via facta, et in oppositum se impingere murum.
1448 Aspicies etiam, venienti laeve metalli
1449 Si speculum objectes, radium a laevore reflecti,
1450 Quamque viam signat veniens, quam deinde repulsus,
1451 Utramque ad speculum inclinari flexibus aequis;
1452 Circum et si vertas illud, mutarier ambos
1453 Advertes flexus, pariter perstare sed aequos.
1617. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1514 Lampade, reflectit radios, quia semper ad aequos
1515 Exsiliunt flexus, quos cum venere, habuerunt,
1516 Cogat adire via haud mutata, et semper eadem,
1517 Qua libeat, loca clausa: potes quos deinde receptos
1518 Intra alio a speculo quodvis convertere flexos 1520
1519 In latus, atque plaga quacumque inferre cupita.
1520 Hac ope tu radios facili plus flectere pacto
1618. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1553 Semper erit, radii spatium, quo distat ab axe,
1554 Refracti primo a spatio vincatur ut aequa
1555 Parte sui, vinci qua parte est ante notatum.
1556 Si mutes at deinde liquorem, densior ut sit,
1557 Major erit radii tum fracti accessus ad axem;
1558 Sed quanto major semel est, constabit eadem
1559 Hac ratione sui, si flexus ingredientis
1619. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1966 Quam fuit; ipsi etenim celeri ratione colores
1967 Cum sibi succedant, fit, uti, quae plaga prioris
1968 In nostras acies advenit, tempore puncto
1969 Deleri nequeat, sed duret, deinde sequentis
1970 Altera dum veniat, porro altera deinde sequentis,
1971 Septima et extremi demum; sensum simul omnes
1972 Propterea impellant, ut candor percipiatur;
1620. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1967 Cum sibi succedant, fit, uti, quae plaga prioris
1968 In nostras acies advenit, tempore puncto
1969 Deleri nequeat, sed duret, deinde sequentis
1970 Altera dum veniat, porro altera deinde sequentis,
1971 Septima et extremi demum; sensum simul omnes
1972 Propterea impellant, ut candor percipiatur;
1973 Sensus enim in nobis non interrumpitur iste,
1974
1621. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2050 Aurea erit, scindis si in partes tresque decemque;
2051 Cunctis flavescet de septem partibus una;
2052 Unaque erit de sex viridis; parilique subibit
2053 Caerulea extensa intervallo; deinde novenis
2054 Indica lux unam de partibus arrogat; at quae
2055 Limite in extremo est, dupla distenditur ora,
2056 At fors illud erit rebus mirabile in istis;
1622. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2222 Infractis filis videatur; laeva videri
2223 Pars mage sustolli chartae, quam dextera, debet,
2224 Ut si revera sit in illo limite scissa.
2225 At vitrum si tu triquetrum sic deinde revolvas,
2226 Ut rem fila magis depressam ostendere possint;
2227 Quae viola est, minio depressior apparebit.
2228 Quapropter videas rufis magis hic quoque filis
2229
1623. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2304 Purpurei quiddam cernes, fuscique coloris:
2305 Auri sed postquam pigmentum, aerisque virorem
2306 Addideris; non purpureum remanebit, at illud
2307 Fuscatum penitus: minio sine deinde sed istam
2308 Rem melius, certamque magis, notamque probabis.
2309 Auri paulatim pigmento purpura quaedam est
2310 Adjicienda nitens, et lumine splendida vivo,
1624. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2461 Adveniat, venerem exercentes vere tepenti,
2462 Et blandas molli versantes pectore curas
2463 Pingunt, et pennis miscent variantque colores
2464 Multiplices, tales ut pulli deinde creentur.
2465 Atque ita componat plumas natura imitatrix.
2466 Quidquid id est, ne multa statim, cave, prodita credas;
2467 Nam crebro, nusquam quae fiunt, facta feruntur.
1625. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
103 His alia addendum radiorum munera, multas
104 Atque remigrandum, quas scilicet ante probavi,
105 Ad vires lucis, quid ab his et deinde sequatur,
106 Quosque ferant nobis usus, inquirere pergam.
107 Irrita, tu facies, ne ventis verba profundam.
108 Multarumne ferax minus est, multosque per usus
1626. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
572 Puncto limes, uti decies numerare queamus
573 Quinque gradus, partesque duas de partibus, unum
574 Queis findis, ternis: si ternos jungere pergas
575 Deinde gradus, partesque duas itidem unius addas,
576 Limitem ad extremum violae pertingere speres;
577 Quanquam et hic effusae, vanescentisque supernas
578 Paulatim it violae limes commixtus in auras.
1627. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
661 Quam prior est; regioque viae, discurrit in auras
662 Qua porro elapsum, paulum inclinata quoque extat
663 Ad regionem illam, qua discurrebat id ante.
664 Has geminas tu deinde vias, quarum altera lumen
665 Sistit ad ingressam, post egressum altera defert,
666 Productas recta distende, occurrere ut ultra
667 Percipias guttam, et flexus formare cacumen.
1628. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
671 In guttam deducta magis via, quoque reflecti
672 Debet lux, punctum mutatur, quoque revertit
673 Tractus, quoque situ post exit, quaque recedit
674 Deinde plaga: his rebus mutatis omnibus, illum
675 Mutari pariter flexum fateare, necesse est.
676 Certe illum agnosces, solerti singula mente
677 Si nectas, primo crescentem; proinde viarum
1629. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
777 Opposito prior in regionem parjete eandem
778 Semper it, et nunquam sua se in vestigia volvit;
779 Altera per murum medio decedere ab axe
780 Pergit tractu aliquo, coeptat tum deinde reverti,
781 Haud secus, ac meta contacta, axique propinquat.
782 Altera sic pariter series, atque altera porro
783 Ordine perpetuo procursus atque recursus
784 Quaeque
1630. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
967 Languidiorque aliis contra, de nomine dictus
968 Qui violae color est? Qui flexus in Iride prima
969 Maximus est rubro, cunctos est maximus unus
970 Inter; at est minimus rubro qui deinde colori,
971 Omnium erit minimus, super Iride nempe secunda
972 Quotquot sunt; igitur qua se rubicundus in ora
973 Collocat, haud ulli e serie advenisse licebit
1631. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1264 Quid lucis fila efficiant, iterumque iterumque
1265 Franguntur certa cum lege, atque ordine certo:
1266 Quid juvet, aut obsit:quid primo rebus in istis
1267 Tentatum, quid deinde, adjunctum denique quid sit,
1268 Mutatumque novis inventis, omnia pandam.
1269 Sensimus extemplo jam tum sustollier, atque
1270 Plus quam
1632. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1416 Hinc sese atque illinc dextris, orisque sinistris.
1417 Angulus huic par est alter prope, qui sit in ipsa,
1418 Nempe tubo admoto, convexa lente, secantur
1419 Primam in qua radii sese inter, deinde cavatam
1420 Cum lentem tetigere, magis rarescere multo
1421 Mutua jam debent, ut si discedere puncto
1422 Ex illo incipiant prope, ficti ubi conditur ejus
1633. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1648 Deberent itidem; certe no flectere posset
1649 Sic alio egressos e puncto, et cogere, ut una
1650 Hi coëant, verum latera ad sua quemque remittet.
1651 At quia diverso radii sunt deinde colore;
1652 Diversosque pati debent trans vitra meatus;
1653 Errorum uberior multo est haec causa priore.
1654 Propterea quamcumque voles inducere vitris
1634. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1821 Junguntur radii, postquam incurrere; repente
1822 Incipiunt ab eo discedere, nempe, minoris
1823 Ante focum speculi quam praeterlabier ipsi
1824 Possint; deinde minus speculum sic excipit, atque
1825 Pellit, uti faciat densari mutua; jungique
1826 Inter se cogat, trans ipsum nempe foramen,
1827 Hauriat ante prior nisi lens: atque ipsa refractos
1635. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1837 Possit ut adduci paulum, contraque reduci
1838 Majore e speculo speculum minus, atque reflexi
1839 Proin radii inter se minus, aut plus forte vicissim
1840 Inclinari, ut deinde refracti lentibus intrent
1841 Sic oculum, atque levent aegrum, qua parte laborat.
1842 Quin abducendo speculum minus efficis ista
1843 Hoc ratione etiam, nimium ut vicina queamus
1636. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
211 Crassior ast et adhuc paulo si lamina constat,
212 Trajiciet rursum in lentem, contraque revertet
213 Rursum, si vel adhuc quoque paulo crassior illa est.
214 Et sic deinde vices mutabit pro ratione
215 Aërio tractus, qui sit tranandus, ut illac
216 Transeat, ast istac nequeat transire, iterumque
217 Transeat, atque iterum nequeat transire repulsum.
1637. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
320 Unius intervalli, exin clarusque nitensque
321 Propter discrimen geminorum inflectitur; exin
322 Obscurus rursum sinuabitur, ob tria nempe
323 Intervalla illo in discrimine, deinde videtur
324 Fulgere circum alius, circum nigrescere porro,
325 Atque alius porro splendescere; denique multi
326 Sic nigri, clarique sequi, tangique vicissim,
1638. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
513 Tangent, multa vice in transmissis, multa regressus
514 In vice erunt cujusque unius fila coloris:
515 Sit par summa prope ut redeuntum, et trajicientum;
516 Atque ita, ut in prima facie, sic deinde secunda
517 Nonne vides fila omnigena, ante, retroque meare?
518 At nunc lamellam tenuari finge, coloris,
519 Non nisi purpurei ut filis tranantibus unum
1639. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
584 Lux rubra postrema est: paulum viridantia profert
585 Caerula, quae quinta est series, finitque rubescens:
586 Sexta itidem paulum viridantia caerula profert;
587 Deinde rubescentem pariter dat cernere lucem:
588 Ultima vicinas primum est imitata; sed albis
589 Praeterea fuci succedunt deinde rubentes.
590 Noscere si crassas serie pro quaque libebit
1640. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
586 Sexta itidem paulum viridantia caerula profert;
587 Deinde rubescentem pariter dat cernere lucem:
588 Ultima vicinas primum est imitata; sed albis
589 Praeterea fuci succedunt deinde rubentes.
590 Noscere si crassas serie pro quaque libebit
591 Lamellas, quae sunt concretae tenuibus auris;
592 Mille, age, finde secans in millia particularum
1641. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
591 Lamellas, quae sunt concretae tenuibus auris;
592 Mille, age, finde secans in millia particularum
593 Latum unum digitum; denas largire priori
594 Particulas, genus hoc, seriei, deinde secundae
595 Bis denas; decies tum ternas, atque quaternas,
596 Atque etiam quinas tribus excipientibus apta.
597 Quinque ferat, deices et senas sexta, feratque
1642. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1015 Non ita nos certe finxit natura: ministrat
1016 Sed dum intra, quodcumque opus est rationis ad usus,
1017 Res quoque nos voluit multas extrinsecus ire
1018 Quaesitum, ratio subigat quas deinde receptas,
1019 Vertat et in varios cultus, formasque, modosque,
1020 Seque exerceat intus, eoque nitescat ab usu.
1021 Propterea et legisse extra, et post lecta necesse est,
1643. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1157 Aëris, at vitro, qua partes exterioris
1158 Illius extremae sunt; idem namque manebit
1159 Nodus in his etiam, non unquam dissolüendus,
1160 Partibus extremis vitri; cur deinde locata
1161 Unda post vitrum, radius sorbebitur unda
1162 Integer, aut illac non parva parte refractus?
1163 Mutat an hic sese vitrum, faciemque retexit?
1164 An potius
1644. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1247 Ast itidem quoque tam rarum deprendimus aurum,
1248 Ut facile argentum admittat sub viscera vivum,
1249 Elabi trans se tacitam et non deneget undam:
1250 Namque cavo includunt undam auro, deinde prementes
1251 Guttis exsudet sensim erumpentibus aurum
1252 Efficiunt sic, ut nullo findatur hiatu.
1253 Quare auro solidi spatii minus esse putandum est,
1254 Intus
1645. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1279 Mole suus rebus color advenit: inter easdem
1280 Jam si particulas recipi intervalla viarum
1281 Tanta putes, vacua ut constent spatia aequa repletis,
1282 Deinde has particulas aliis quoque partibus esse
1283 Compositas, spatio ut medio exaequentur inani,
1284 Porro alias aliis contextas semper, ut aequum
1285 Pleno sit spatio spatium, quod inane relictum
1646. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1749 Discretis nondum, abductisque coloribus a se.
1750 Praeterea (servans haec nosces) magna capilli,
1751 Et chartae si sit nimium vicinia, nulla
1752 Fimbria conspicietur; ab ipso deinde capillo
1753 Sed prius amoveas digiti quam parte papyrum
1754 Umbrae occurrentem quarta, jam prima videri
1755 Incipiet, variosque nitens monstrare colores:
1647. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1755 Incipiet, variosque nitens monstrare colores:
1756 Tertia et amoveas nondum sed parte, tueri
1757 Post primam tractum obscurum, nigrumque licebit;
1758 Altera deinde suos exortus fimbria ducit,
1759 Dimidia digiti cum nondum parte recessit
1760 Umbra; uno at nondum digito, tibi jam nova surgit
1761 Obscuri species tractus, atque omnia finit.
1648. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2056 In natura opus est, frangatur cur ea pacto
2057 Uno pars, alio cur altera, semper eodem:
2058 Quandoquidem modus hic si fors manaret ab ipsa
2059 Crystallo, cur crystalli non deinde recentes
2060 Id facerent etiam, radium cur frangere rursus
2061 Quemlibet assueto ritu, insuetoque nequirent?
2062 Sed quod adhuc mirere magis rarumque novumque,
1649. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2084 Illas assueta confringi lege, quibus sunt
2085 Certa plagam latera ad notam compôsta; sub illam
2086 Et distenta plagam queis sunt latera altera, ritu
2087 Protinus insueto frangi: cum deinde secundam
2088 Perveniunt ad crystallum, positum esse volebas
2089 Cui similem primae; non coeptum invertere ritum
2090 Infractos iterum radios, ratione quo unâ
1650. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2465 Dum sursum projecta alto e cratere videres
2466 Ire liquentia per caelum, et flammantia saxa, et
2467 Mixta bituminibus, nitroque agitante metalla;
2468 Omniaque ingenti per dorsum deinde revolvi
2469 Proluvie, et densas Cocyti labier undas.
2470 Igneus it late torrens, operitque feraces
2471 Campos, et crassa valles ferrugine complet,
2472 Cunctaque
1651. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
110 Fit lapidosa velut, quo vinum parjete stagnat.
111 Ergo sales prunis siccati, atque aëris auris
112 Expositi post, incipient humescere primo,
113 Deinde liquescere, et ut conspersi solvier undis.
114 At qua sunt illic undae ratione coortae
115 Tam subito? nonne e liquidis fluitantibus auris?
116 Particulas semper volitantes aëre aquarum
1652. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
326 Avelli possint subjecta; lymphaque tarde
327 Ascendit fumans atque aegre, nam comitantur
328 Ascendentem olei sublatae denique partes.
329 Qui liquor a fumo hoc constricto deinde fit, idem
330 Ex oleo pariter constat, lymphaeque retecta.
331 Quid facias, lympham ut possis jam cernere seorsum?
332 Ferrum, aut aes, Bacchive salem, quem diximus ante,
1653. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
346 Argentum facias, et post cum sulphure jungas,
347 Caerula ante oculos pictoribus utilis exit,
348 Nomine cinnabarim quam dicunt, massa; per ignem
349 Si deinde hanc torques viva ante in calce receptam,
350 Fortius argento quoniam calx sulphura vivo
351 Pertrahit, eripiet; sine sulphure tollitur alte
352 Argentum; fixo remanet cum corpore sulphur.
1654. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
644 Largiri aëriis, varieque prementibus undam;
645 Namque sub exhausto prorsum auris fornice fiunt
646 Haec eadem, fieri mediis quae dicimus auris.
647 Alte deinde tubo pressum cinerem ingere lato,
648 Stagnantemque imas partes dimitte sub undam;
649 Continuo cineri paulatim infigitur ipsa,
650 Atque alii atque alii, consurgens; denique senos
1655. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
780 Scilicet haec motu rare jam facta valenti
781 Aëra conficiunt verum, longumque manentem;
782 Quandoquidem duro nodo quae fortiter aptae
783 Particulae fuerant, semel ut sunt deinde solutae,
784 Protinus a se vi mira in spatia ampla recedunt,
785 Porro ut difficili raroque in foedera nexu
786 Conveniant, multae et coalescant corpus in unum.
1656. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1060 Antiquae sua nec servarent munera formae.
1061 e primis hic conjunctis, unaque ligatis
1062 Visae particulae coalescere deinde secundae,
1063 Compactae longe primis minus, atque tenaces,
1064 Utpote se punctis tangentes tenuibus, at non
1065 Idcirco non compactae, longeque tenaces;
1657. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1069 Tertium ad his porro consurgere particularum
1070 Conjunctis genus haud tam durum, conque ligatum,
1071 Tangentum quoniam punctorum rarior extat
1072 Jam pro materie numerus: sic deinde sequentes
1073 Nasci particulae; perventum dum sit ad illas,
1074 Munera quae luci sua dant, sua munera cunctis
1075 Corporibus, quae se vario tentamine produnt,
1658. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1092 Mutato: fervet subito hoc cum corpore corpus
1093 Hoc mixtum, sed non alio ferviscere cernes,
1094 Lentius aut multo, ac languentius exagitari.
1095 Deinde neque, ut gravitas, vis haec manifesta patescit
1096 Ante oculos nobis; quis leges prodidit ejus
1097 Ullas, quis victam in numerorum vincla recepit?
1098 Exspatiatur adhuc vaga, jure solutaque ab
1659. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1153 Notitia hinc animo prima insinuata recenti est,
1154 Non interrupto extendi circumsita tractu
1155 Corpora, posse loco neque in uno plura coire
1156 .Multis deinde modis repetita haec una eademque
1157 Notitia est animo, cum nondum luce moveri
1158 Inciperet, nec odore, sonoque, sapore nec ullo,
1159 Atque insculpta alte sola, et cum corpore nexu
1660. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1244 Id tribuunt, quae trans illabi vitrea septa
1245 Non possint clausis tum rimis, exteriusque
1246 Incumbant pariter cum crassis aëris auris:
1247 Deinde tubo facies submitti creditur alta
1248 Propterea paulum concusso: non bene septis
1249 Jam tum quippe viis, vitrum trans, irruit aether.
1661. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1362 Productis, ex infinito et saepe reductis
1363 Aut hinc aut illinc: ductus non rumpitur usquam,
1364 Non perit, atque locis oritur nec deinde remotis
1365 Diversus; nullis per sese sistitur oris,
1366 Quin eat, aut redeat vel ab ista parte, vel illa.
1367 Eductae quodcumque viae est tum munus, et ipsi
1662. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1563 Esse repellentem longe longeque minutis
1564 In spatiis inter duo se pulsantia corpora,
1565 Ante ad contactus ea quam pertingere possint?
1566 Hanc tu deinde sequens rationem finge per istam
1567 Posse repellentem vim certum mobilitatis
1568 Discrimen penitus tolli, quo diximus ante,
1569 Incursu; tolli per eam majora negabis,
1663. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1649 Mutatam simulet, simuletur at altera recta
1650 Finitaque via, et transverso flexibus aequis
1651 Innitens primae positu, quam dicimus axem,
1652 Scilicet hanc primam. Super hunc fac deinde moveri
1653 Fingas, atque aequo semper discurrere flexu
1654 Illam innitentem rectam quam diximus, ire
1655 Scilicet aut sursum, res ut feret ipsa, deorsumve
1664. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1672 Nempe ita collatis. Rationem nosse duarum
1673 Proin si fors detur rerum, super axe manente
1674 Tum statuas punctum, mutandi unde omnis origo
1675 ,Invenies curvum facile ipse deinde meatum,
1676 Illam qui referat rationem, ubicumque loci sit.
1677 Atque ea si ratio simplex sit, nec varietur
1678 Ullo per sese saltu, quoque simplicis ille
1665. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1777 In quas non valeant scindi, et sine fine secari?
1778 Verum hoc judicium est nostris a sensibus ortum
1779 Tum primum, cum nos vitales hausimus auras,
1780 Ut docui, et longos firmatum deinde per usus.
1781 Quod jam nunc rectam nos est opus ad rationem
1782 Deferre; haec ratio non sensibus esse jubebit
1783 Fidendum in rebus; quae sensus denique constant
1666. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1667. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1668. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1669. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1670. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1671. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1672. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1673. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1674. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1675. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1676. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1677. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1678. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1679. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 23 |
Paragraph |
Section]
1.125 Promeruit superas sedes. Cum Castore Pollux
1.126 Consequitur; partem geminis nam fratribus unam
1.127 Alternis tantum genitor permisit habendam.
1.128 Deinde loci Cancer fervens exaestuat; illum
1.129 Excipit et 8
corde et cauda jaculatur ab ima
1.130 Immitem rabidus flammam Leo, quem labor olim
1680. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 23 |
Paragraph |
Section]
1.140 Dein genus ambiguum dorso Centaurus equino
1.141 Inserit humanos artus volucremque sagittam
1.142 Thessalico multum adnitens emittit ab arcu.
1.143 Deinde procellosus Caper imminet atque nivali
1.144 Concretus glacie frontemque humerosque rigentes
1.145 Torpet hebes, versa quem tristis Aquarius urna
1.146 Excipit, assiduis atque imbribus obruit agros.
1681. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 25 |
Paragraph |
Section]
1.180 Phoebum obeunt terrasque inter Titanis et orbem
1.181 Jam sese Majae proles et mater Amoris
1.182 Insinuat, jam se Phoebo sublimior effert.
1.183 Tum Mavors, tum deinde Jovis tardique parentis
1.184 Assurgit coelo sydus. Jamque alta recedunt
1.185 Post Phoebum multaque latent in luce diei,
1.186 Jam Phoebo adversum percurrunt aethera et umbram
1682. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 |
Paragraph |
Section]
1.557 Sydera Memnonias jam progrediuntur in oras,
1.558 Jam longa ceu fessa via cohibere volatum
1.559 Paulatim et dubiis veluti suspendier alis,
1.560 Deinde viam sinuare pedemque referre videntur
1.561 Et petere occiduas retro radiantia contra
1.562 Signa plagas, rursum parvo sed tempore turpis
1.563 Ceu pertaesa fugae primum consistere, deinde
1683. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 |
Paragraph |
Section]
1.560 Deinde viam sinuare pedemque referre videntur
1.561 Et petere occiduas retro radiantia contra
1.562 Signa plagas, rursum parvo sed tempore turpis
1.563 Ceu pertaesa fugae primum consistere, deinde
1.564 Flectere iter veteremque novo conamine cursum
1.565 Instaurare iterum celerique insistere gressu.
1.566 Quid vero, 34
1684. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 47 |
Paragraph |
Section]
1.599 Ceu subito aestivis crebros in noctibus ignes
1.600 Cernimus exortu consurgere et aera longos
1.601 Per vacuum tractus flamma signare volucri,
1.602 Deinde brevi tenues iterum vanescere in auras.
1.603 Quod superest, 35
quoniam transverso calle feruntur
1.604 Errantesque ignes tristesque edentia fumos
1685. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 53 |
Paragraph |
Section]
1.692 Omnia per gyrum radiantia signa diebus
1.693 Lustrat et integro coelum complectitur orbe
1.694 Diva soror jamque a tergo velocior urget
1.695 Ac lentum assequitur fratrem, jam deinde relinquit
1.696 Progrediens variatque vices mensesque novatos
1.697 Integrat ac solidum alternans discriminat annum.
1.698 Interea ipse etiam Titan delatus Olympo
1.699 Progreditur nec mense soror
1686. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 55 |
Paragraph |
Section]
1.746 Communis cursus sensus eludet et unum,
1.747 Quo te ambit, fas obtutu deprendere motum:
1.748 Jamque tibi celsam puppim leget, ad latus idem
1.749 Jam deflectet iter, proram tum deinde subibit,
1.750 Alterius lateris dum per vestigia puppim
1.751 Rursum adeat, rursum et motu flectatur eodem.
1.752 Sic et communis Phoebaeque tibique tuentem
1.753 Eludit motus semperque incedit
1687. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 97 |
Paragraph |
Section]
2.436 Merserit et primis coelum praefulserit astris,
2.437 Se vigili prodent oculo nova cornua et acrem
2.438 Tenvia fulgenti percellent cuspide visum,
2.439 Deinde brevi occiduo se mersa sub aequore condent.
2.440 Hic loca si pariter certasque notaveris horas,
2.441 Signifero vicinam orbi Phoebique videbis
2.442 Tum quoque vicinam calli, sed parte meantem
1688. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 99 |
Paragraph |
Section]
2.467 Umbra tegens mediusque nitet, quantum avia coelo
2.468 Unquam errare potest fratrisque relinquere callem,
2.469 In latus aspicies cum se ferre vaganti.
2.470 Per reliquos tum deinde dies jam cornua fronte
2.471 Exeret atque apices sinuans tenuabit acutos
2.472 Titanisque simul calli magis ac magis aureos
2.473 Adducet currus mediumque accedet ad orbem.
2.474 Tum Phoebum
1689. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 125 |
Paragraph |
Section]
3.248 Tempore quaeque suo. Molem quoque prendimus atque
3.249 Accessum ad Terram et longos per inane recessus.
3.250 Nam quaecumque procul fugiunt redeuntque tuenti
3.251 Objectam imminuunt primum, tum deinde figuram
3.252 Rursum augent. Quam si fixum concluseris inter
3.253 Ac filum lentis delatum motibus, omne
3.254 Discrimen visae molis spatiique videbis.
3.255 His ergo
1690. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 193 |
Paragraph |
Section]
4.731 Finge animo rigidas protendier aethere virgas,
4.732 Quae recto Phoebique globum Phoebenque minorem
4.733 Corradant ductu et densis circum undique septis
4.734 Includant medios, tum deinde excurrere pergant,
4.735 Cynthia fraterno qua dorsum avertit
4.736 Nonne vides, longo transgressae tramite divam
4.737 Ut coeant sensim et puncto sistantur in uno
4.738 Ac
1691. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 201 |
Paragraph |
Section]
4.882 Parjetibus geminis transversi funis utrumque
4.883 Fige caput. Medio tum tenvia pondera primum
4.884 Adjice, deinde novas massis super ingere massas
4.885 Paulatim gradibusque aequis. Distendier ipsum
4.886 Et pariter medio paulatim inflectier atque
4.887 Demitti adductum terraeque accedere funem
1692. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 219 |
Paragraph |
Section]
5.163 Terrestris dorsi post oscula pressa coirent
5.164 Et tenui umbriferum finirent cuspide conum;
5.165 Phoebum inter Terramque aliis concursus et ante
5.166 Incurvi contactum orbis, qui deinde per auras
5.167 Diversi aethereas fugerent procul atque patenti
5.168 Desererent flexu seseque umbramque nigrantem.
5.169 Hos inter conumque omnis conclusa jaceret
5.170 Pene umbra, at vacuas
1693. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 249 |
Paragraph |
Section]
5.720 Tum magis atque magis tenebrae intendentur. At ipsas
5.721
Mollibit rursus duplex jubar in mediaque
5.722 Clarescet magis usque via. Tum deinde tenebrae
5.723 Excrescent, gradibus mox et minuentur iisdem.
5.724 Quod si obliqua 39
meet Phoebe et se flectat ad Austrum
5.725 Imbre gravem
1694. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 249 |
Paragraph |
Section]
5.728 Illa quidem nusquam duplicati luminis ictum
5.729 Sentiet. Hinc atris postquam squalere tenebris
5.730 Coeperit, usque magis perget nigrescere limbus
5.731 Interior cursum ad medium, tum deinde fugatis
5.732 Sensim perque gradus tenebris emerget eosdem.
5.733 Haec tibi 40
, si totus, qua circum flexile dorsum
5.734 Terrae Luna videt, niteat
1695. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 265 |
Paragraph |
Section]
6.61 Nani quodvis filum 17
quae lamina materiai
6.62 Transmittat reddatve, magis prout crassa minusve.
6.63 Deinde doces, pleno radius cum venerit albens
6.64 Lumine, quae coeptum producant stamina cursum,
6.65 Quae redeant, qui deinde color seu transpiciatur
6.66 Sive oculis sese reflexo lumine sistat.
1696. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 265 |
Paragraph |
Section]
6.62 Transmittat reddatve, magis prout crassa minusve.
6.63 Deinde doces, pleno radius cum venerit albens
6.64 Lumine, quae coeptum producant stamina cursum,
6.65 Quae redeant, qui deinde color seu transpiciatur
6.66 Sive oculis sese reflexo lumine sistat.
6.67 Hinc formas 18
rerum externas et particularum
6.68 Deprendis variam molem
1697. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 295 |
Paragraph |
Section]
6.614 Plurima signabunt numeris ac plurima contra,
6.615 Et totidem ferme, imparibus. Proinde illa priori
6.616 Quam tenuere vicem positumque in fronte tenebunt
6.617 Tum quoque, jam toties amissam ac deinde receptam
6.618 Atque adeo transmissa iterum procedere possunt
6.619 Promptius et cursum producere; caetera contra
6.620 Oppositam sortita vicem, reflectere gressum
6.621 Apta magis massamque
1698. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1699. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1700. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1701. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1702. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1703. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1704. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1705. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1706. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1707. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1708. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1709. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1710. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1711. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1712. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1713. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1714. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1715. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1716. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1717. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1718. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1719. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1720. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1721. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1722. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1723. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1724. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1725. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1726. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1727. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1728. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1729. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1730. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 11 |
Paragraph |
Section]
1.267 Est adeo angustus; non vox ita partibus expers,
1.268 Ut non haec volitans plures, ceu stamina, sese
1.269 Dividat in partes, tanto quae deinde ferantur
1.270 Distantes inter se tractu, ut sensibus omnes,
1.271 Cum veniunt, rectae et prorsus videantur eaedem:
1.272 Ille autem plures ut non concludere cales
1731. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 16 |
Paragraph |
Section]
1.385 Contemplator enim, quam longe linea vocis
1.386 Tenderet haud reflexa, atque ictu attingeret aures
1.387 Extremo jam jam moriens; hanc deinde secato
1.388 In geminas mediam partes: ita secta sonorum
1.389 Scilicet ac resonans inter distantia corpus
1.390 Maxima erit: quotque illa dabit passusve
1732. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.305 Nec minus interea medio rectissima calle
2.306 Linea quae resilit, referet tibi verba, per auras
2.307 Illa suum tremulas relegens iter: ordine quaeque
2.308 Deinde rato socios diversa in parte morantes,
2.309 Hinc illinc, varia illorum pro sede, suique
2.310 Flexu pro vario, subito petet, et sua cuique
2.311 Adveniet pariter,
1733. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.577 Non etenim tenui ingentem sint cortice in orbem
1.1.578 Curvati, fragilique globi de corpore vitri,
1.1.579 Aerii tranare parant qui gurgitis undas.
1.1.580 Deinde etiam quam sint omni de parte rotundi 580
1.1.581 Aeris impulsum circa fluitantis ad omnes
1.1.582 Accipiunt aeque partes; visque undique nisu
1.1.583 Omnibus in punctis
1734. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
1735. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
Irati quondam Gallis ac deinde Britannis;
Isti nunc Veneri, quae mala te dubios
Per casus pelagi, bellique pericla tumentis
Abripit: (ah nostri si miseret, Veneti,
Quum nondum fessus longarum ambage viarum
1736. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
........ Tu Maximus ille es;
Unus qui nobis cunctando restituis rem
etc.
1737. Bošković, Baro. Eclogae V, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.48 Et jam fatales mea lumina claudite Parcae.
5.49 [Thyr.] Ibimus, interea coeptos abrumpere versus.
5.50 Ah scelus est, mutamque humero pendere cicutam;
5.51 Incipe Daphni prior, carmen nos deinde sequemur.
5.52 [Daph.] Muscosi fontes, sacrum nemus, altaque rupes,
5.53 Et densi frutices, et densior ilicis umbra,
5.54 Auraque, quae tenues umbras quatis, aut mihi Elisum
5.55 Reddite, vel
1738. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_401 |
Paragraph |
Section]
2.497 Ingentem et taurum jugulant, ac tergora costis
2.498 Deripiunt, ferroque secant femora, atque plicantes
2.499 Omento involvunt pingui, mox deinde resecta
2.500 Omnibus e membris imponunt frusta, sacroque 500
2.501 Cuncta adolent igni. tum pinguia viscera torrent
2.502 Fixa veru. Haec postquam gustarunt rite frequentes
1739. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_108 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1740. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_194 |
Paragraph |
Section]
3.247 More nivis; non eloquio contendere Ulyssi
3.248 Esset quisquam ausus mortalis: jamque decorum
3.249 Os, formae augustum nemo et laudabat honorem.
3.250 Magnum deinde senex Ajacem vidit; et, Ille 250
3.251 Quisnam, inquit, praestans immani corpore, cunctos
3.252 Qui capite, atque humeris supereminet unus Achivos?
1741. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_347 |
Paragraph |
Section]
3.385 Sub manibus; ventura etiam quod noverit aetas,
3.386 Nec velit hospitium temerare, ac fallere dextram,
3.387 Officium et pensare probro. Sic deinde locutus
3.388 Ingentem magnis conjecit viribus hastam.
3.389 Transiit et clypeum, tot ferri terga, tot aeris,
3.390 Loricaeque moras vibranti cuspis acuta 390
1742. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_205 |
Paragraph |
Section]
5.251 Arma gerens bello nil profectura. petivi
5.252 Nanque duo e Graja primores gente, minorem
5.253 Atriden, tum deinde istum, qui Troia perdit
5.254 Agmina, Tydiden. largus de vulnere utrique
5.255 Sanguis iit: sedenim nihil actum. vulnus utrique
5.256 Vim magis, ac saevos acuit sub corde
1743. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_132 |
Paragraph |
Section]
6.172 Quid genus exquiris? mortalibus esse caducum
6.173 Scis genus, ut foliis. autumni haec frigore primo
6.174 Ventus fundit humi; pubescit germine silva
6.175 Deinde recens alio, cum ver caput extulit arvis.
6.176 Sic hominum genus, hoc oritur, lapsum interit illud.
6.177 Sed tibi si cordi tamen est cognoscere nostram,
6.178 Clara cluet
1744. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_420 |
Paragraph |
Section]
6.509 Mater Hypoplaciis at quae regnavit in oris,
6.510 Captiva Iliacas primum est advecta sub arces 510
6.511 Divite cum gaza, magno post deinde redempta
6.512 Est pretio. patria reducem confecit in aede
6.513 Sed, jaculis, curvoque arcu Latonia gaudens.
6.514 Tu mihi nunc, Hector, pater es, tu mater, et idem
1745. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_160 |
Paragraph |
Section]
7.213 Ostensae, donec perventum est denique ad ipsum,
7.214 Illam qui galeae injecit Telamonius Ajax.
7.215 Is dextra oblatam porrecta excepit, ovansque
7.216 Agnovit; tum deinde pedes abjecit ad ipsos;
7.217 Atque ait: o socii, mea fors haec. pectore toto.
7.218 Laetor, et eximiam spero, victo Hectore, laudem
1746. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_219 |
Paragraph |
Section]
7.262 Is nunc ad naves jacet altas, bellaque vitat
7.263 Atridae iratus: tecum certare parati
7.264 Heic sumus at multi numero. sed consere dextram.
7.265 Hector deinde jubam concusso vertice quassans:
7.266 O dīs orte Ajax Telamonie, ductor Achivūm,
7.267 Ne, mollem ut puerumve, rudemve ad bella puellam,
7.268 Me magnis terre verbis, vultuque
1747. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_364 |
Paragraph |
Section]
7.415 Me taciti, dum, quae menti est sententia, promo.
7.416 Nunc coenam sibi quisque paret per castra, labantes
7.417 Et victu revocet vires: tum deinde sub armis
7.418 Excubet ante urbem, servans quae nocte tuenda.
7.419 Cras primo ad curvas Idaeus mane carinas
7.420 Hinc eat; Atridaeque, Paris quae sentit, utrique 420
1748. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_475 |
Paragraph |
Section]
8.16 Quam cunctis melior sim dīs, tum denique discet.
8.17 Quin agite, atque meas jam nunc cognoscite vires.
8.18 Ingentem heic auro e solido religate catenam;
8.19 Deinde manus cuncti validas adhibete, trahentes
8.20 Ad terram: non ulla fuat vis tanta, laborque, 20
8.21 Caelesti qui sede Jovem deducere possit:
8.22 Ast ego vos, terramque, et magni
1749. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_203 |
Paragraph |
Section]
9.264 Sub verubus sternit prunas. mox omnia, parco
9.265 Tosta igni, tollit, fulcrisque amota superbis
9.266 Rite manu inspergit sacro sale; deinde patentem
9.267 Exempta in discum fudit. tum denique mensae
9.268 Intulit in pulchris Cerealia dona canistris
9.269 Patroclus; positasque dapes divisit Achilles.
1750. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_589 |
Paragraph |
Section]
9.741 Depulit, Aetolis et fata horrenda, diemque
9.742 Supremum avertit, patriae non ille precanti, 740
9.743 Ipse suo ast animo parens: nulla ergo dedere
9.744 Deinde viro, gratis servati, munera cives.
9.745 Haec eadem tibi ne sedeat sententia; ne quis
9.746 Hanc deus injiciat tibi mentem, dulcis amice,
9.747 Consilium et laevo pervertat numine.
1751. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_683 |
Paragraph |
Section]
9.881 Consiliis animo. potu dapibusque refecti,
9.882 Unde viro vis et robur venit omne, sopori 880
9.883 Ite artus placido fessos date: deinde, rubebit
9.884 Cum veniens Aurora, altis pro navibus omnem
9.885 Siste aciem, peditesque, et currus, pectora dictis
9.886 Exacuens, o rex, pugnans praeque omnibus ipse.
1752. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_119 |
Paragraph |
Section]
10.172 Tum laenam induitur, multo quam fibula morsu
10.173 Aurea connectit, duplicem, latamque, colore
10.174 Puniceo insignem, crispa et lanugine mollem;
10.175 Deinde capit ferro praefixum robur acuto.
10.176 Jamque viam carpit gradiens per castra, cietque,
10.177 Magna voce vocans, propius cum venit, Ulyssem.
10.178 Cui simul ac subitus
1753. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_248 |
Paragraph |
Section]
10.334 Hormenidae effregit, captam abstulit ex Eleone,
10.335 Scandeam et veniens munus dedit Amphidamanti;
10.336 Amphidamas tum deinde Molo, cum jungeret heros
10.337 Hospitium; Molus at gnato concessit habendam
10.338 Merioni. caput egregii tum clausit Ulyssei.
10.339 Corpus ut horrendis ambo inclusere sub armis,
1754. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_331 |
Paragraph |
Section]
10.427 Incertum. tu parce manu tantisper in umbra
10.428 Dum noctis gradiens campo sese inferat, ac nos
10.429 Praetereat paullum: subito capiemus uterque
10.430 Deinde virūm a tergo. quod si praeverterit ambos 430
10.431 Ille pedum melior motu, terrere fugacem
10.432 Sis memor, et, campo aversum castrisque suorum,
10.433 Ad naves compelle
1755. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_22 |
Paragraph |
Section]
13.27 Huc postquam venit genitor, mora nulla, volucres
13.28 Sub juga cogit equos, aurato crine comantes,
13.29 Aeripedes; fulvoque artus ipse induit auro.
13.30 Deinde manu auratum cepit de more flagellum, 30
13.31 Et currum inscendit, summas et laxa per undas
13.32 Lora dedit. subter, circumque immania cete
13.33 Exsultant, latebris egressa
1756. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_403 |
Paragraph |
Section]
13.493 Non tamen exstinctum neglexit moestus amicum,
13.494 Sed cursans circum clypei tellure jacentem
13.495 Objectu ingentis texit; quem deinde sodales
13.496 Mecisteus Echii proles, et fortis Alastor
13.497 Subductum extulerunt manibus, curvasque ferebant
13.498 Exanimem ad naves moestique, et multa gementes.
1757. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_782 |
Paragraph |
Section]
13.941 Horrisono; spumis albescunt caerula; vasta
13.942 Mole tument, seseque urgent ad litora fluctus:
13.943 Sic alii, tum deinde alii denso agmine Troës,
13.944 Aere omnes clari, adventant, regemque sequuntur;
13.945 Ante gradu magno fert sese, non minor ipso
13.946 Marte, ferox Hector, scutique ingentia
1758. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_76 |
Paragraph |
Section]
14.91 Semotas longe a terra quas anchora curvo
14.92 Detineat firmans morsu, dum venerit atra
14.93 Nox (tristi absistant si pugna nocte sub ipsa
14.94 Trojugenae); tum deinde alias deducere puppes
14.95 Cura fuat, quaecunque absunt a litore. cladem
14.96 Non turpe est ipsas inter vitare tenebras;
14.97 Atque malo potior multo est fuga. Talia fantem
1759. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_515 |
Paragraph |
Section]
14.601 Meriones leto dedit Hippotiona, Morynque;
14.602 At Teucer Prothoona simul premit et Peripheten;
14.603 Tum deinde Atrides regali Hyperenora sceptro
14.604 Insignem longo percussit ad ilia telo,
14.605 Visceraque et penitum discindens cuspide acuta
14.606 Ventrem hausit: qua nacta viam per
1760. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_70 |
Paragraph |
Section]
15.103 Terrae qui tractus lustravit, multaque secum
15.104 Corde putans memori versat: locus hic prius, ille
15.105 Dehinc alius, tum deinde alius mihi tactus eunti est:
15.106 Sic celeri magnum nisu per inane, supremum
15.107 Se tulit aërii tunc Juno ad culmen Olympi,
15.108 Inque domum venit celsam Jovis, atque
1761. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_178 |
Paragraph |
Section]
16.218 Nupta palam fuerat quod magnis non sine donis
16.219 Regia divinos virgo clam passa hymenaeos.
16.220 Agmen deinde aliud ducit Mavortius heros 220
16.221 Audax Eudorus. Phylantias hunc Polymela,
16.222 Pulchros docta choros pulchre ductare, creavit
16.223 Mista deo mulier. magnae, Cyllenius
1762. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_228 |
Paragraph |
Section]
16.312 Annuit, ast aliam voti partem abnuit idem.
16.313 Ut belli a socia prohiberet classe tumultum,
16.314 Annuit: ad naves ut sospes deinde rediret,
16.315 Abnuit, inque auras vocem dispersit inanes.
16.316 Pelides, postquam fuditque liquentia vina,
16.317 Oravitque Jovem, ingressus
1763. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_824 |
Paragraph |
Section]
16.1043 Assimiles, cunctos domuisset nае mea leto
16.1044 Hasta simul: sed Parca gravis, Latonia sed me
16.1045 Confecit primo proles, tum deinde virorum
16.1046 E numero Euphorbus; tu nunc me tertius armis,
16.1047 Confossum, spolias. aliud tibi nunc ego verax
16.1048 Dicam: tu memori dictum sub pectore conde.
1764. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_251 |
Paragraph |
Section]
17.320 Fortis Oilides bello celer audiit Ajax, 320
17.321 Primus et ad vocem sese tulit impiger, inter
17.322 Densa virūm currens citus agmina. deinde secuti
17.323 Una ambo, rex Idomeneus regisque minister
17.324 Meriones, torvo Marti par. cetera nam quis
17.325 Nomina tot dicat, post hos in saeva ruentum
1765. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_221 |
Paragraph |
Section]
19.258 Sit cuiquam requies unquam curae atque doloris?)
19.259 Verum opus est vita functos condique sepulcro
19.260 Forti animo, inque diem fleri: tum deinde, supersunt 260
19.261 Incolumes durae qui post certamina pugnae,
19.262 Esusque, ac laeti potus meminisse; refectis
19.263 Viribus, o socii, rursum ut pugnamus in hostem
1766. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_221 |
Paragraph |
Section]
19.286 Magni ad vaginam gladii quem semper habebat
19.287 Suspensum; atque apri setas, libamina prima,
19.288 Praecidit. tum deinde Jovi cum voce supinas
19.289 Rite manus tendens sic fatur: sede sedebant
19.290 Quisque sua interea Danai, tacitique loquentem, 290
19.291 Ut par, audibant regem. qui lumina
1767. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_221 |
Paragraph |
Section]
19.437 Carorum avulsos, vexantque feruntque procellae)
19.438 Sic magni e clypeo Pelidae clarus in auras
19.439 Fundebat sese fulgor. tum deinde comantem
19.440 Attollit galeam, capitique imponit; equinis 440
19.441 Horrentem setis galeam, flammasque vomentem
19.442 Sideris in morem. juba circum densa tremebat
1768. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_437 |
Paragraph |
Section]
20.558 Dejecit: mediis magna vi excussa medulla
20.559 Ossibus exsiluit; jacuit porrectus at ille
20.560 Membra solo collapsa. furens, hoc deinde relicto 560
20.561 Eximium, Pirei claro de sanguine cretum,
20.562 Rhigmum adit, e Thracum nuper qui pinguibus oris.
20.563 Venerat. hunc jaculo medium percussit: in imum
1769. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_594 |
Paragraph |
Section]
21.730 Pulsa iit, aerata subiit nec cuspide corpus. 750
21.731 Dona etenim obstiterunt denso Vulcania textu.
21.732 Pelides tum deinde furens in Agenora dium
21.733 Irruit: eximiam cupido sed magnus Apollo
21.734 Invidit laudem; rapiens et Agenora, tectum
21.735 Nube cava longe deus abstulit, atque pericli
1770. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_338 |
Paragraph |
Section]
22.440 Ipse meum, quemcunque dabunt mihi Jupiter et dī 440
22.441 Finem alii. Haec dicens frigenti e corpore traxit
22.442 Hastam heros. hanc deinde manu seponit, et arma
22.443 Ipse viri ex humeris largo perfusa cruore
22.444 Detrahit. interea Grajūm se plurima circum
22.445 Affundit pubes,
1771. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_20 |
Paragraph |
Section]
23.26 Cuncta equidem actutum solvam, quaecunque perempto
23.27 Sum tibi pollicitus: pertractum huc Hectora saevis
23.28 Crudum epulas canibus tristes dare; deinde flagrantem
23.29 Ante pyram, ipse manu ferro mactare corusco
23.30 Bissenos claro juvenes de sanguine Troum, 30
23.31 Efferus, et furiis te ob caesum immanibus ardens.
1772. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_20 |
Paragraph |
Section]
23.36 Interea circum socii pulchra aere corusco
23.37 Arma solo exuti ponunt: altumque frementes
23.38 Abjungunt curru alipedes: tum deinde carinam
23.39 Juxta Pelidae, turba ingens, ordine longo
23.40 Consedere. epulo ferali dius Achilles 40
23.41 Accepit cunctos, mensa et solatus amica est.
1773. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_97 |
Paragraph |
Section]
23.149 Aggressa est ferro proceras caedere quercus
23.150 Continuo pubes. vasto illae pondere terram 150
23.151 Plangebant sonitu ingenti; quas deinde jacentes
23.152 Findebant Graji, constrictaque robora magnos
23.153 In fasces valido mulorum imponere dorso
23.154 Certabant: agiles illi celeri pede terram
1774. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_217 |
Paragraph |
Section]
23.307 Atridae, atque alii primores gentis Achaeae;
23.308 Ante pyram affuso mihi totam exstinguite baccho,
23.309 Qua se cunque ignis fudit vis: deinde legamus
23.310 Ossa Menoetiadae seorsum. Internoscere magnus 310
23.311 Nec labor: in media solus nam rite jacebat
23.312 Ille pyra: extremis congesti in partibus una
1775. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_243 |
Paragraph |
Section]
23.338 Aurigis. primo captivam ducere forma
23.339 Insignem, atque operum doctam; latumque, tumentemque,
23.340 Instructumque ansis tripodem. tum deinde secundo 340
23.341 Ponit equam, indomitae cui sextus fluxerat annus,
23.342 Quaeque notham gravida prolem, gestabat in alvo.
23.343 Eximium statuit dehinc, tertia dona, lebetem
1776. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_270 |
Paragraph |
Section]
23.352 Primum ego. nanque mei quam cunctos robore vincant
23.353 Scitis equi; leti expertes maris arbiter alti
23.354 Quos Peleo patri Neptunus tradidit, ille
23.355 Deinde mihi senio fessus concessit habendos.
23.356 Ipse tamen maneo, caelesti et semine creti
23.357 Alipedes; moerent saeva qui morte perempto
23.358 Auriga miti atque bono, qui scilicet
1777. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_331 |
Paragraph |
Section]
23.434 Quassabat. fors Nestoridae prima exit in auras
23.435 Antilochi. dehinc Eumelo sors obtigit: inde
23.436 Belligero Menelao: hunc fortis deinde secutus
23.437 Meriones. post hunc postremus prodiit, omnes
23.438 Optimus ante alios bello, Tydeïus heros.
23.439 Ergo alacres capiuntque locum, stantque ordine. plano
1778. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_361 |
Paragraph |
Section]
23.460 Et fuga se intendit magis et magis usque. volabant 460
23.461 Tum Pheretiadae prae cunctis, turbinis atri
23.462 Instar, equae. post has Trojani deinde feruntur
23.463 Tydidae Diomedis equi: nec longius absunt,
23.464 Sed prope jam tangunt currum, scandentibus usque
23.465 Assimiles. terga Eumeli latique calebant
1779. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_388 |
Paragraph |
Section]
23.485 Et longe ante omnes victor volat, acre Minerva
23.486 Quando et equis robur facilis dedit, et decus ipsi.
23.487 Tydiden spatio sequitur post deinde relicto
23.488 Atrides; hunc Antilochus; notaque paternos
23.489 Hortans voce monet bijugos: Incumbite; cursum
23.490 Nunc o, nunc celeres intendite. non ego equorum 490
1780. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_616 |
Paragraph |
Section]
23.748 Quisquam, non Pylius, non, quos Aetolia misit,
23.749 Praestantum quisquam juvenum. nam caestibus audax
23.750 Enopiden vici Clytomedea, deinde profectum 750
23.751 Pleurone Ancaeum lucta; rapidisque praeivi
23.752 Iphiclum pedibus celerem; tum Phylea missa
23.753 Et Polydorum hasta. duo me vicere sed unum
1781. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_645 |
Paragraph |
Section]
23.772 Indomitam sed adhuc, multa et vix arte domandam,
23.773 Ipse manu adductam statuit, circoque revinxit
23.774 In medio, pretium victori. deinde rotundo
23.775 Orbe cavum ponit calicem, solatia victo.
23.776 Tum medios inter stans haec effatur Achivos:
23.777 Atridae, Grajique omnes, Mavortia pubes,
1782. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_724 |
Paragraph |
Section]
23.886 Mirum, opus: hinc vectum Phoenices trans vada ponti,
23.887 Et portu in Lemni expositum, regale Thoanti
23.888 Obtulerant munus; tum deinde, Lycaone capto
23.889 Priamida, pretium juvenis dedit esse redempti
23.890 Patroclo heroi Iasonides Euneus. 890
23.891 Hunc quoque Pelides, dum solvit
1783. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_888 |
Paragraph |
Section]
24.18 Insomnem: curru sed postquam junxerat alto
24.19 Cornipedes, retro Hectoreum vincire solebat
24.20 Raptandum foede corpus: tum deinde, sodalis 20
24.21 Postquam ter circa tumulum raptaverat, alta
24.22 Ingressus rursum tentoria, membra quieti
24.23 Fessa dabat: prono porrectum at pectore in atro
1784. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_477 |
Paragraph |
Section]
24.569 Nondum etiam. hos Phrygiae magnus regnator ut illuc
24.570 Ingrediens vidit, propior stetit, estque repente 570
24.571 Genua feri Aeacidae complexus; deinde madenti
24.572 Caede virum horrenda, qua tot mactaverat olli
24.573 Heu gnatos, sese acclinans, dedit oscula dextrae.
24.574 Ac veluti noxa implicitus cum caede patrata
1785. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xvii |
Paragraph |
Section]
1786. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xx |
Paragraph |
Section]
1787. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxxii |
Paragraph |
Section]
1788. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxxii |
Paragraph |
Section]
1789. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxxvi |
Paragraph |
Section]
Lapidem enim ipsum fecit Saturni filius versuti.
Nos autem stantes admirabamur quale factum esset.
Sic igitur terribilia portenta deorum subiere hecatombas,
Calchas vero statim deinde vaticinans concionabatur,
Cur muti facti estis comantes Achivi? 25
Nobis quidem hoc ostendit signum magnum providus Jupiter,
Serum, seri exitus, cujus gloria nunquam peribit.
Ut hic natos devoravit
1790. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xli |
Paragraph |
Section]
1791. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
Quid dignum tanto feret bis promissor hiatu?
Parturient montes, nascetur ridiculus mus.
deinde ait continuo:
Quanto rectius hic, qui nil molitur inepte:
Dic mihi musa virum, captae post tempora Trojae
Qui mores hominum multorum vidit et urbes.
1792. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
130 Prosiliit foribus subito, indignatus amico 130
131 Quippe animo, ante domos longum quod degeret hospes.
132 Jamque adstans propior, dextramque amplexus inhaesit,
133 Accepitque hastam, breviter sic deinde loquutus:
134 Salve, hospes; tibi tecta patent, epulisque refectus,
135 Quidquid erit, prodes tranquilla per otia fando.
136 Sic dicens graditur prior ipse, et Pallas euntem
1793. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
20 Plurima, consiliisque valens Aegyptius heros. 20
21 Natorum huic unus cum forti miles Ulysse
22 Cesserat ad Trojam nigris in puppibus olim
23 Antiphus insignis bello; quem deinde voravit
24 Efferus extremum Cyclops epulatus in antro.
25 Tres alii mansere: procis sese addidit horum
26 Eurynomus, geminique artes coluere paternas.
27 Sed neque sic poterat tristes avertere
1794. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
228 Incautum juvenem dictis incendere perges;
229 Hoc erit exitio primum, cui consulis auctor
230 Irrita moliri frustra, his obstantibus: ipse 230
231 Deinde tibi arcesses mulctam, quae inflicta dolore
232 Excruciet longo moestumque et multa gementem.
233 Quod superest, satiusque reor, genitoris ad alta
234 Tecta suam jubeat subito discedere matrem
1795. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
14 Contrahit, ac portu navim subducit in imo
15 Lecta Ithacae pubes, pronoque in litora saltu
16 Emicat. egreditur pariter Tritonia Pallas,
17 Hortaturque sequi juvenem, sic deinde loquuta.
18 Telemache o mea cura, pudor procul omnis abesto
19 Jam pelagi emenso stagna alta, ut fata parentis
20 Quae sunt cumque tui, noscas; queis degit in oris, 20
21 Quae
1796. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
28 Corda gero, teneroque vigens in flore juventae
29 Heu vereor tali coram succedere rege.
30 Cui dea: fide, inquit, primum mens ipsa docebit, 30
31 Quid sit opus facto; praesenti numine divi
32 Deinde dabunt. neque enim credo te in luminis oras
33 Adversis genitum fatis, sine mente deorum.
34 Dixit, et antetulit celeri vestigia gressu
35 Diva prior, juvenisque ducem non segnis euntem
1797. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
251 Attoniti mira replent dulcedine pectus.
252 Sed non, et faveant si di, contingere credam
253 Posse mihi tam laeta: haud rerum hic volvitur ordo.
254 Sic ille. excepit Pallas sic deinde loquuta:
255 Quod tantum, sate Ulysse, tibi scelus excidit ore?
256 Dis facile est servare virum, longinquus et absit
257 Ille licet, solisque errans procul exsul in oris,
258 Si tantum voluere.
1798. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
10 Ab Jove nil equidem melius nec pulcrius optem. 10
11 Tu vero casusque meos, et tristia quaerens
12 Supplicia, infandum cogis renovare dolorem.
13 Quem primum? quem deinde tibi? referamque supremum
14 Casibus e tantis, quos me fortuna subegit
15 Ferre diu? primum dicam tibi nomen; ut icti,
16 Longa licet nostras via dividat aequore terras,
17 Hospitii maneant semper
1799. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
336 Submittit foetus, raptim queis rite peractis,
337 Prensa manu valida rursum duo corpora nostro
338 Corripit e numero, dapibusque accingitur atris.
339 Deinde fatur vasto pecudes eduxit ab antro
340 Immensam attollens molem, facileque reponens 330
341 Ostia ad alta, velut pharetram si tegmine claudat,
342 Et magno stridore ruens juga celsa petivit
1800. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
352 Partem ego ab hac ferro longam non amplius ulna
353 Abscidi, sociisque dedi, jussique polire
354 Undique: supremum laevata in parte cacumen
355 Ipse acui flammis subdens nigraque favilla:
356 Deinde fimo, late foedo qui sparsus in antro
357 Multus erat, posui candentem, atque aggere texi,
358 Ne pateat. socios jubeo tum protinus omnes
359 Sortiri, mecum auderent qui lumen acuto
360 Torre
1801. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
308 In thalamum te sponte vocans. nec vota precantis
309 Respue, ut incolumes socios ipsumque remittat
310 Servatum te blanda. prius tamen exige, divum 310
311 Numina uti juret, nullum tibi deinde periclum
312 Adfore; ne mollem nudato corpore reddat
313 Indecoremque animi. sic dicens, gramen ab ima
314 Evulsum terra subito mihi tradit, et usum
315 Edocet. illi atro radix perfusa colore
1802. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
455 Protinus educto cervicem abscindere ferro
456 Ira subit, quamvis propius mihi sanguine junctus
457 Ille foret; verum socii tenuere furentem,
458 Et precibus flexere animum sic deinde loquuti.
459 Ni tua jussa vetant, maneat licet ille relictus,
460 O Jove nate; ratem servet: nos limina ad alta 460
461 Duc age, lustratoque citos rege tramite gressus.
462 Vix haec finierant,
1803. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
340 Omnia qui vastum lustratque auditque per orbem. 340
341 Nec plura his: fremitu socii assensere secundo.
342 Interea totum non secius aethere mensem
343 Flat notus excito quisquam nec flamine deinde,
344 Ni notus atque eurus, pelago dominatus aperto est.
345 At juvenes, tostae Cereris dum dona manebant
346 Vinaque, solliciti vitae abstinuere juvencis
347 A vetitis. ubi cuncta tamen sensere
1804. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
408 Lumina dis, pariterque nigrae telluris alumnis:
409 Horum ego jam celerem candenti fulmine puppim
410 Fluctibus in mediis feriam jaculatus ab arce 410
411 Aetheria. quae dicta Jovis mihi deinde Calypso
412 Candida narravit: retulit Cyllenius olli
413 Nuncius adveniens superis e sedibus ales.
414 At navem ut tetigi, socios in litore adortus
415 Increpui nulli parcens: sed dicta cadebant
1805. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
255 Lecta virum ratibus novies per caerula duxi
256 Agmina ad ignotas gentes; praedaque potitus,
257 Quod libuit mihi cumque, prior sine forte ferebam,
258 Deinde super pars aequa aderat. sic copia rerum
259 Creverat, et late patrias mea fama per urbes.
260 Hoc iter invisum sed quum Saturnius acer 260
261 Indixit, quo multa virum data millia leto;
262 Tunc
1806. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
263 Conjugis heic auctus taedis immania struxit
264 Tecta sibi, natosque habuit, duo fortia corda,
265 Mantion Antiphatemque. hic vitae in lumina Oicleum
266 Magnanimum fudit; qui te clarissime deinde
267 Amphiaraë Jovi carum Phoeboque creavit
268 Auxilium populis ingens; sed raptus acerba
269 Morte cadis vano corruptae conjugis astu
270 Miles Agenoream contendere jussus ad urbem, 270
1807. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
565 Impediunt pinum: juvenum manus exsilit arvis,
566 Instituitque dapes, et vina ardentia miscet.
567 Sed postquam compressa fames, pulsusque bibendi
568 Ardor erat, sic deinde viros affatur ovantes
569 Telemachus: navem vos hinc deducite ad urbem,
570 O socii; servata meis pastoribus arva
571 Ipse petam, visisque illis operumque labore 570
572 Vespere mox
1808. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
605 Accipiens omen: di talia vota secundent,
606 Hospes, ait; tantis a me donabere felix
607 Muneribus, ditem miretur ut obvia turba.
608 Dixit, Piraeumque vocat sic deinde loquutus:
609 O Clytida Piraee, animo fidissime nostro
610 Ante alios, quotquot Nelea ad regna sequuti
611 Me pelago duxere, tuis penetralibus hospes 610
1809. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
7 Incolumem; neque enim gemitus prius anxia ponet,
8 Credo equidem, lacrimisque madentia lumina terget,
9 Quam videat reducem: tibi vero haec jussa relinquo.
10 Hunc socium tu deinde sequens duc moenia ad alta, 10
11 Illic ut properet victum, si pocula quisquam
12 Frustaque det cereris misero: non omnibus unus
13 Sufficio hospitibus tanto jactatus in aestu.
14 Si ferat haec
1810. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
21 Non etenim solidae stant vites robore tali,
22 Ut valeam in stabulo dictis parere jubentum
23 Jam senio domitus. tu vero i laetus; in urbem
24 Jussus aget me deinde senex, postquam igne resolvam
25 Frigua, et insinuans gelidis calor ossibus ibit,
26 Namque aliter cani male tectum frigidus humor
27 Conficiet roris, primo qui saevit in ortu
28 Plurimus; ipsa
1811. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
34 Heic illum fida ante alios, ut forte tegebat
35 Pellibus instratis ornata sedilia circum,
36 Euryclea prior subeuntem adspexit, et ipsi
37 Adstitit uda genas lacrimis, ac deinde frequentes
38 Advenere aliae, famulantia corda, puellae,
39 Complexaeque haerent humeris, dantque oscula collo.
40 Ecce autem idaliam Venerem Phoebique sororem 40
41 Penelope referens thalamo
1812. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
311 Atque procis conferre gradum prior, en age limen
312 Ingredere; ipse sequar mox te post terga relictus.
313 Sin aliter, paullum subsiste; ego limine gressus
314 Anteferam, longo nec tempore deinde moratus
315 Tu sequere, heic aliquis ne te speculatus inermem
316 Dedecoret, plagisque fuget; juvat ante videre
317 Scilicet, atque animo varios expendere casus.
318 Illi heros: ne plura, inquit;
1813. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
111 Vestibulo ex alto rapiens pede traxit Ulysses,
112 Porticibusque cavis properans perque atria longa
113 Ante fores statuit subnixum ad septa domorum;
114 Tum baculum dat ferre manu sic deinde loquutus.
115 Istheic nunc metuende sede, catulosque suesque
116 Hirsutos arce foribus; neu dicere leges
117 Hospitibus miseris ita nullo praeditus ausis
118 Robore, ne sontem gravior te poena
1814. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
328 Eurydamas sua dona; illis tres ordine gemmae
329 Parte ab utraque micant pendentes, claraque jactant
330 Fulgura daedaleo commissae rite labore. 330
331 Deinde Polyctorides Pisander protulit heros
332 Ornatus collo, visu admirabile textum;
333 Atque alia extulerunt alii, pariterque dedere
334 Munera certantes, nec longum exinde morata
335 Penelope in
1815. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
220 Si veniat subito, si quis deus afferat ipsum? 220
221 Auxilione procis, an contra stabitis olli,
222 Dicite, et arcanos animi recludite sensus?
223 Talia quaerenti sic deinde Philetius inquit:
224 O pater, o rector superum tu maxime votum
225 Perfice; jam redeat dux ille, atque afferat ipsum
226 Huc deus, expertus credes, quid dextera possit,
227 Quid mea vis, nil non
1816. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
259 Affatus socios. jam nunc o parcite luctu,
260 Egressus ne quis foribus vos cernat, et intro 260
261 Nunciet. ite domum sejuncti: limina scandam
262 Primus ego; vos deinde; atque haec advertite jussa:
263 Adsunt heic juvenes quotquot per tecta, nec arcum,
264 Nec pharetram mihi ferre sinent certare volenti;
265 Tu tamen o Eumaee huc atque huc dexter oberrans
1817. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
150 Tecta colit; ne fama prius vulgata per urbem 150
151 Incipiat foedae juvenum crebrescere caedis,
152 Consita quam densis nos una hinc nostra petamus
153 Arboribus procul arva. illic ea deinde sequemur,
154 Profore quae divum rector monstrabit olympo.
155 Dixerat haec: parent omnes, ac jussa facessunt,
156 Ablutique artus se quisque recentibus ornant
157 Vestibus: effulgent
1818. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
482 Ergo agite, atque prius Pylias quam tendat in oras,
483 Elidis aut urbes, regnataque litora Epaeis,
484 Festinemus. an et tristes et semper inertes
485 Sic erimus? quae fama, viri, nos deinde sequetur,
486 Natorum fratrumque, ulti ni dira piemus
487 Funera? jam caeli superis haud vescier auris
488 Dulce mihi; praestat manes descendere ad imos.
489 Sed celerare juvat, ne quam fortuna
1819. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 8 |
Paragraph |
Section]
1820. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
1821. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
1822. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
1823. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1824. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1825. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1826. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1827. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1828. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1829. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1830. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1831. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1832. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1833. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1834. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1835. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1836. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1837. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1838. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1839. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1840. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1841. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1842. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1843. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1844. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1845. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1846. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1847. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1848. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1849. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1850. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1851. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr12 |
Paragraph |
Section]
1852. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr19 |
Paragraph |
Section]
1853. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr28 |
Paragraph |
Section]
1854. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr29 |
Paragraph |
Section]
1855. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr32 |
Paragraph |
Section]
1856. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa4 |
Paragraph |
Section]
1857. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa8 |
Paragraph |
Section]
1858. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra2_pa14 |
Paragraph |
Section]
130 130 Principio magnum Chaos exstitit, almaque deinde
130 Principio magnum Chaos exstitit etc
Hoc totius Theogoniae fundamentum est
1859. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa16 |
Paragraph |
Section]
1860. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa48 |
Paragraph |
Section]
372 Quem coniux veneranda Iovis quum pavit in antro
deditam, et cum copiis navalibus errantem aiunt eam tenuisse mare usque ad
Anthedonem: deinde hoc monte occupato latrocinia exercuisse, antequam
Oedipus eam interfecisset, superatam multitudine copiarum, quibus instructus
Corintho venerat. Caeteras fabulae circumstantias vide apud Clericum
distinctius explicatas,
1861. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa51 |
Paragraph |
Section]
1862. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa53 |
Paragraph |
Section]
1863. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa55 |
Paragraph |
Section]
1864. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa64 |
Paragraph |
Section]
1865. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa79 |
Paragraph |
Section]
1866. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa90 |
Paragraph |
Section]
1867. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa96 |
Paragraph |
Section]
1868. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa102 |
Paragraph |
Section]
1869. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa144 |
Paragraph |
SubSect | Section]
41 Quem facili magnae Cereris fert munere tellus,
42 Quoque satur litesque seras, alienaque captes
43 Rixando bona quaeque? at non et deinde licebit
44 Sic facere: irarum caussas abrumpere praestat
45 45 Iudiciis, quae recta Iovis probat ipsa voluntas.
46 Iam patrios census divisimus: ipse tulisti
1870. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1871. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa148 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1872. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
337 Et prope stat. multus virtutem sudor ut acrem
338 Anteeat, voluere dei: longe ardua ad ipsam
339 Asperaque horrescit via prima; ubi deinde cacumen
340 340 Veneris ad summum, fuerit licet antea visa
341 Difficilis, facili deducit tramite gressus.
342 Optimus ille quidem, per se qui plurima noscat,
1873. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa200 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1874. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
927 Vestra mares; nam deinde gravis vos poena sequetur.
928 Obvius accensas ubi sacra ardere per aras
929 Videris, arcanos metuas reprendere ritus;
930 930 Haec etiam indignans odit deus. aequor in
1875. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
76 Ingentemque quatit dextra: tum tempora circum
77 Terribilem cristis galeam signisque rigentem
78 Imponit, validum capitis munimen honesti.
79 Deinde capit clypei non enarrabilis orbem,
80 80 Mirandum visu, nec ferro, aut arte domandum.
81 Nam tenui circum gypso sectoque elephanto
82 Electroque micans et multo fulgidus
1876. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
82 Electroque micans et multo fulgidus auro
83 Totus erat, cyano clarum variante nitorem.
79 Deinde capit clypei etc. Iure sane
Ioannes Diaconus iam adnotavit, hoc Herculis
Scutum exhibere nobis totum terrarum orbem et quae in eodem fiunt,
pugnas nimirum, sollemnes
1877. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1878. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1879. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 34 |
Paragraph |
Section]
1880. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 35 |
Paragraph |
Section]
1881. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
1882. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
1883. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
1884. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
1885. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1886. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1887. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1888. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1889. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1890. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1891. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1892. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1893. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1894. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1895. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1896. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1897. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1898. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1899. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1900. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1901. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1902. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1903. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1904. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1905. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1906. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1907. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1908. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1909. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1910. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1911. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1912. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1913. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1914. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1915. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1916. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1917. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1918. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1919. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1920. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1921. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1922. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1923. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1924. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1925. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1926. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Styriam et Carinthiam rectificentur; inde enim elicere oporteret quod Cumani,
Philistaei seu Iazyges, et Szegedienses ita distincto jure
1927. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1928. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1929. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1930. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1931. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 273/368 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1.1.10.10 10 linquens, da pluvio lumina cardini,
1.1.10.11 Camponamque sinistrae et dato Matricam
1.1.10.12 accedens Vetusallinum.
1.1.10.13 Intercisa deinde, atque Anamatia
1.1.10.14 Lussunumque venit, Ripaque nomine
1.1.10.15 15 Alta, ut progrediens fluminis emigras
1.1.10.16 per dextrum Scythici latus.
1932. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1933. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1934. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1935. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1936. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1937. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1938. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1939. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
1940. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
1941. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1942. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1943. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1944. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1945. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1946. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1947. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1948. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1949. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
1950. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1951. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
1952. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1953. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1954. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1955. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1956. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1957. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
1958. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1959. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1960. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1961. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1962. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1963. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1964. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1965. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
1966. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1967. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1968. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
1969. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Non; verum Aegonis: pascendas mî dedit Aegon.
Idyllium V. Viatores.
1970. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1971. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 157 |
Paragraph |
Section]
1972. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
1973. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Male convenire: dicta forte ut talia
Prudens inaudit Mopsus, et rerum bene
Edoctus usu, quid agitis nugas, ait?
15 Hi, quos ob istos carpitis sumptus modo,
Vivendo deinde parcius, quae in nuptias
Profusa reparent; caeteroquin, credite,
Ille comitatus quamlibet sponsam decet,
Seu census illi dives est, seu exilior.
Jus esto cuivis
1974. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1975. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1976. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.14.1 Si quis amor veniet, vis, omne is duret in aevum?
3.14.2 Ne quid agas, cujus postmodo poeniteat,
3.14.3 Nil facias, tibi causae unquam quod deinde pudori
3.14.4 Sit, nimius cum se, Tulla, remittet amor.
3.14.5 Hoc male neglectum, primo quas credere possis
3.14.6 aeternas, leviter solvit amicitias.
1977. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.195.5 Forsitan et seros torquebit pulchra nepotes,
4.195.6 Falciferi haud metuens tristia damna senis.
4.195.7 Aegiden Helene sic Thesea; deinde sequenti
4.195.8 Saeclo Priamiden ussit amore Parin.
196. [194.] Ad Guascum merito honore affectum.
4.196.1 Quod tibi, quo
1978. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.449.1 Sponte viros nimio succendit Phyllis amore,
5.449.2 Deinde sibi nimium quos dolet esse graves.
5.449.3 Si tamen illa dolet, non falsa vera querela
5.449.4 Ostentat vires scilicet ipsa suas.
5.449.5 Et putat hoc magnum, frustra
1979. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.777.1 Quidnam agit Antigenes rerum? Nihil. Aut nihil, ipso
5.777.2 Aut aliquid certe non melius nihilo.
5.777.3 Sic alius ac deinde alius frustra effluit annus,
5.777.4 Sic omnis misero vita pudenda perit.
5.777.5 Vita? Quid? An vitam fas dicere, nil ubi inerti
5.777.6 Quod leto possis praeposuisse
1980. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.43.6 Haec est mancipium, diximus, hic dominus.
44. De Antigene Pollae assidente.
7.44.1 Anterior sedit, dein dexter, deinde sinister,
7.44.2 Usque foret Pollae ut proximus, Antigenes.
7.44.3 Illa importuno tandem est irata: sedenti
7.44.4 Ad latus et, verso corpore, terga dedit.
1981. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.242.2 Judicio ut falli praecipite, atque levi.
8.242.3 Multa forent de te ne fors mihi visa, verebar
8.242.4 Quae mens praecupide fingeret ipsa sibi,
8.242.5 Et quae deinde nihil, ni somnia vana, fuisse,
8.242.6 Proderet affulgens denique longa dies.
8.242.7 Tandem longa dies affulsit, veraque novi,
8.242.8 Quae metui falso ne mihi visa
1982. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.375.8 Si taceant salsi, funditus occidimus.
376. Timet, ne Lyda secum legendi consuetudinem intermittat.
8.376.1 Prima dies mihi jam dempta est, mox deinde secunda
8.376.2 Demetur, dein mox tertia, dein reliquae.
8.376.3 Hora etiam facta est contractior: ante placebam
8.376.4 Festine, sero nunc veniens placeo.
1983. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
9.78 Regnatrix, alta residens velut arce, gubernet,
9.79 Dicebam ut paullo ante; huc omnis cura, laborque
9.80 Respiciat; primum ne sit male, deinde etiam sit
9.81 Ut bene; nec si aliquis gravior fors casus acerbae
9.82 Inciderit sortis, desperes posse ruina
9.83 Surgere ab instanti, dum vis atque integra spes est.
1984. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
14.161 Continuoque aliis alia asportanda relinquo
14.162 Laetior, a nostra, quam si fruar ipse, sodales
14.163 Si quem habeant praeda fructum, gratique propinent.
14.164 Deinde, vocet ni cura iterum venatica, pransus
14.165 Hac vagor atque illac; culta et mihi vinea et hortus
14.166 Visitur, ac medios inter garrire colonos
14.167 Me juvat; aut etiam
1985. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
15.106 Semper. Nam primum videant, num mollibus annis
15.107 Mobilium puerorum animus sit idoenus istis
15.108 Praeclaris sophies elementis; deinde referre
15.109 Ne renuant, cur sola vetant cognoscere scripta
15.110 Romulidum nativo in fonte, monentque vicissim
15.111 Discere complures et eodem in tempore linguas
1986. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Unde sed exorsus sit carminis? Inclyta tellus,
Locali ordine spectato, prius de Canalitana regione erat agendum, a qua Rhacusanae Orae tractus incipit, sed in gratiam veteris Epidauri huic loco primas dedimus, deinde ad illam redituri.
Stirpis origo unde, et gentis cunabula nostrae,
Qualiscumque sit illa hodie, primordia ducat.
Ergo haec, Castalides, vos o mea numina mecum
In
1987. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Litterulis inscripta loco spectare Latinis.
Addictus fuit hic Epidauro ager omnis, et aptus
Sufficere ad victum populo opportuna colenti.
Verùm ea, ab illius quae deinde emersa ruinis
Urbs stetit, hoc caruit longis aetatibus agro,
Nec nisi ab hinc
1988. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Id mihi
Suasit iter bonus antistes, quem mira tenebat
Cura sui tenuem
1989. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
At satis haec, levibusque modum jam imponere tempus.
De
Asperiora situ describere carminis ordo
Me loca nunc, populosque jubet percurrere agrestes.
1990. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Pol! meriti, ut Patres graviori pondere deinceps
Clitellas dorso adjicerent, premerentque rebelles.
Praeter at excubias modo dictas, navigiumque
Grandius oppletum lignis, quod deinde quotannis
Mittere dono urbi deberent, utque togatos
Transveherent picto, sua quemque ad rura, phaselo,
Haud alio pressere jugo. Stupeo haec tamen illis
Committi officia, ipsa trahit nam occasio
1991. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
1992. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xix |
Paragraph |
SubSect | Section]
1993. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.17.7 Communes hominum est casus, mortalia quando
1.17.8 Caelestes rapiunt inopino turbine Divi.
1.17.9 Sed minime commune est quod nos deinde canemus,
1.17.10 Et quod te fortasse latet: nam Phyllidos artus
1.17.11 Exanimos medici avertunt, doctisque secandos
1.17.12 Cultris supponunt, ut honos accresceret
1994. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page v |
Paragraph |
SubSect | Section]
1995. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page v |
Paragraph |
SubSect | Section]
1996. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page vi |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.
1997. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 216 |
Paragraph |
Section]
229 Atque humeris alas nectit, quibus aera magnum,
230 Sidereis seu posce viis, seu turbida supra
231 Aequora, seu terras, findens commissa resolvit.
232 Virgam deinde capit: pallentes evocat Orco
233 Hac animas, tenebroso alias detrudit Averni
234 Flumine, datque adimitque leves de corde sopores.
235 Afflant dehinc Zephyri, et liquidas descendit ad auras.
1998. Milašinović,... . Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis... [Paragraph |
Section]
Damius, ut vidit variis distincta figuris
Spectra, fero quodam patefecit gaudia risu,
Inque suas sedes Satyros cum laude remisit:
120 «Sit restis mihi mors, a corvis devorer!»inquit
«Si non possideo dignos diplomate fabros!»
Deinde novos adhibet nervos, per Tartara carum
Corbovium adjurat, longam illi vellicat aurem:
«I! Defer curvo feliciter omnia dorso,
125 Et memor imperii terras, Acheronta fatiga!»
Haec dicens solitam petiit pro nocte popinam.
Corbovius Domini facturus
1999. Milašinović,... . Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis... [Paragraph |
Section]
«Aut nunquam scythii sub Apollinis antra venite,
«Foedere opus, junctis studiis vis infera cedit.»
Audivere Dei voces, claramque revexit
185 Plena dies lucem: quid fit? Sub tecta reditur
Propria – principio rumpuntur viscera risu,
Deinde metu fugiunt homines, portasque recludunt
Tectis ne irrepant volitantia spectra domorum.
Quos vultus! quas informes prospectibus hydras
190 Vidimus! ignivomi terrens paradigma baratri,
Cornua magna boum, mordaces dente molossi,
Os apri vehementer
2000. Milašinović,... . Viator Zagorianus Jožko Hranjec,... [Paragraph |
Section]
Proputio integro jest kršćen. At secus ipse
Si circumcisus est šahterum esse putate.
Dixerat. Accurunt i v jednom temporis hipu
Expediunt quod erat suosum. Ferkuljka deinde
Te skrovne inspexit per magna ocularia kute,
Ac exclamavit: Ni to Šahter, at ingens
Virtutis castae. Dok sviet se ljubil, amatum
Agnosco veterem pred let trideset amicum,
2001. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 87 |
Paragraph |
SubSect | Section]
321 Sed vigor ut rediit, nigram viditque cohortem
322 Concidit ex animis, rursusque expalluit ore:
323 Reddita deinde sibi quaestus sic pectore rupit,
324 Versor ubi infelix, quae me vis abripit atrox?
325 Vitam cur hausi dilecta miserrima mater? 325
2002. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 108 |
Paragraph |
SubSect | Section]
209 Ipse etenim e sylvis in rura induxit, et urbes
210 Agrestes populos,
211 Hinc
212 In
2003. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
111 Optatum quamvis portum sibi monstret Eous,
112 Mergi credit adhuc, rerumque ab imagine falli,
113 Reddita deinde sibi mirans se rite solutam,
114 Caesaris ante pedes proiecta amplectitur illos,
115 Cedit corde dolor, vultus speciesque
2004. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
228 Stare loco mandat Caesar, regnumque tueri.
229 Insidias plebis vitatum, iramque frementis
230 Fidas excubias deinde illi donat habendas, 230
231 Pro se nil metuens, ipsum quum servet ab hoste,
232 Datque aliis vigiles, manet et custode sine ullo,
2005. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 215 |
Paragraph |
SubSect | Section]
110 Tertius hoc posuit
111 Taurisio aggressus Persas est deinde potitus.
112 Hoc meus et proavus
113 Iaurini, Karusae, Agriae subiecit et urbes.
114 Hoc
2006. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Sed per supremum supplex te posco Tonantem,
Permittas dominum mihi adire tuumque meumque,
Ut de corde meo possit tormenta movere.”
Et vigil haec illi prudentius ore reportat:
“Arma repone, heros ignote, caputque deinde 155
Ferre potes, quocumque trahit tua te ipsa voluptas.”
Tempore, magnificas quo Turca accesserat aedes,
Stella refugit, erat Smail-agae haec ultima stella.
2007. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Haec trepidant, cupiunt, tollunt caput, ex scopulisque
Immotis sensim monstrant pugnumque virilem
Robustumque pedem; per nervos sanguine caldum
Algentes horum flumen transire videtur.
Ignivomam longamque superbe deinde petentem 180
Sidera ballistam cernis; tua lumina fida
Haec non aspiciunt, quae in cinctu paenula celat...
Sed tenebrae densae nocturnum ens eripuerunt
Omne tibi; se illuc miles tulit unde volat vox.
2008. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Haec ad verba manus centum letalia ferra
Deposuere statim, centum quoque lumina, sicut
Per pluviam, formosam Irin pro sole videbant.
Cumque senex oculis dederat signum, ilicet illi
Porrexere galerum undae de Morača, deinde 355
“Nate, fide viva Patrem sectare Supernum,
Eius ab aeterno Natum quoque, tertium Eum, qui
Spiritus est Sanctus: viva sectare fide, tum
Haecce fides et te salvum servabit in aevum.”
Dixit
2009. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Testibus excelsis, praeruptis Montibus atque
Illorum natis, hoc agmine in alpe morante.
Tumque senex oculos tollit venerandus in altum,
Mansuetos oculos, et brachia nix velut alba,
Ac agmen solvit peccatis. Deinde videtur 365
Hoc donare Deo: iuveni dat cuique superni
Particulam panis, sacram escam; cuique superni
Dat vini iuveni guttam quoque, pocula sacra.
Prodigium magnum rutilans sol lustrat ab alto:
2010. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 19 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Non cumulare illud, vibrantem coniicere hastam
Et non icere metam, et eo magis obcaecare
Pro vulgo Turcas, ut vulgus rideat illum.
Exarsit Smail-aga furens ut vivida flamma. 435
Eheu, care Deus, quae sunt ventura deinde,
Christiadae sceleris cum iam nunc labe notentur!
“Jašar, Omere, Chaso, Mujo, propago canina
Detractis frenis in aperto flectite campo
--20--
Quadrupedes, ut iners vulgus videamus
2011. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 19 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Quadrupedum exululans sequitur vestigia vulgus.
Momento primo tibi vulgus-hirundo videtur
Quadrupedes-nymphas praecursurum esse; secundo
Momento nescis scernere, num citiores
Quadrupedes sint, an vulgus; propiore deinde 450
Momento cernuntur equi secedere, vulgus
Infelix autem retro remanere videtur;
Illuc si quarto momento lumina vertis,
Cernis humi resupinatum miserabile vulgus,
Et celerem cursum paulo post
2012. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ac exinde micat repetitis ignibus aether:
Nunc perstringuntur nimia tua lumina luce,
Nunc tenebris, lapsis nigrioribus, illa teguntur. 675
Et posthaec audis resonare tonitrua caelo,
Ex longe crepitant prius atque deinde gradatim
Approperant terramque horrendo murmure replent.
Et caelum campusque tremiscunt; culmina montis
Et valles resonant: impendet grandinis imber. 680
Vae misero, quem, dum graditur, nox arripit ista.
2013. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ornatos gladios, pulchras iuvenesque puellas,
Venatus, aurum, falcones bellaque saeva,
Heroes Montis Nigri palosque tremendos, 725
Subtiles hastas quoque letiferasque sagittas;
Exarsitque deinde furens ut vivida flamma:
Dedecori tali forti est urgere tributum,
Non cumulare illud, vibrantem coniicere hastam
Et non icere metam, et eo magis obcaecare 730
Pro vulgo Turcas, ut vulgus rideat illum.
2014. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Sanguine repressa est aliquantum et sanguis amarus 735
Dulcuit instanter fidium modulamine divo;
Quae sitis ante cruoris erat, tum est facta poësis:
En qualis dulcedo ex divo carmine prodit!
Deinde duci Bauk haec Smail-aga est verba locutus:
„Dux Bauk, a nobis heros tu clarus haberis, 740
Sed si Montani mures nos aggrediantur,
Dic mihi, quot mures Montanos solus et unus
Tu Bauk, insignis noster dux, vulnere
2015. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Thus vulgo dantes. Tu cantor es, hercule, notus,
Ast ego sum valde cupidus cantusque fidisque:
Eia cane, ut fervens de corde cupido recedat.“
Tum stetit evellitque Bauk de cardine chordas, 755
Deinde decussatis pedibus mitisque resedit
Sede priore fideque canora ad molle cubile
Admota plectrum per caudam duxit equinam
Huc illuc; posthac cum clavus terque quaterque
Versatus crepuit, fallax sic cantor ab
2016. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 32 |
Paragraph |
SubSect | Section]
„Christiadae, vulgus!“ colles clamore resultant.
Prima ex ballistis statio tum papiliones 840
Glandibus aggressa est. „Vulgus!“ clamoribus aurae
Turcarum replentur: „equum!“ conclamat et Aga.
Deinde faces statio saevas iaculata secunda est.
„Undique Christiadae! Mucrones ignivomasque
Ballistas!“ „Equum! equum confestim duc mihi, Chaso!“ 845
Ballistas statio quoque tertia tunc vacuavit
Et Chasan, cane
Bibliographia locorum inventorum
Adam Parižanin (floruit 1059) [1059], Tres hymni perantiqui de Laudibus S. Domnii, versio electronica (, Split), 394 versus, verborum 4195, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hymnus] [word count] [adamushymnidomnii].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.