Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: fUerIt Your search found 2195 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-2195:1. Anffredus presbiter. Sauinae donatio, versio electronica [Paragraph | Section] animo pro remedium anime mee octaua pars de domus, que uisa sum habere et que me tangere uidetur, in monasterio sancti Grisogoni offerre pro anime mee remedio, quatinus ea pars uidelicet octaua monasterium possideat in perpetuum, et ab eodem rectore, qui in eodem monasterio in die obitus mei uisus fuerit fore, infelici corpori meo sepulturam tribuatur. Si quis autem post meum decessum in aliquo contrarius eiusdem octave partiuncule esse uoluerit, habeat mecum una cum meis heredibus, habeatque maledictionem dei et sanctorum omnium sitque cum apostata dampnatus in die aduentus domini.
2. Anonymus. Confirmatio Iaderensium, versio... [Paragraph | Section] insinuem, |
3. Anonymus. Confirmatio Iaderensium, versio... [Paragraph | Section]
insinuem,
4. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Section]
ad extremum admoneo, nunc quidem unum omnino festum diem B. Domnii translati nomine ac religione insignem celebrari in urbe pariter ac dioecesi Spalatensi: sed cum ante hanc translationem, ut alibi diximus, semel, iterum ac tertio S. Domnii venerandum corpus in alia ex aliis loca translatum fuerit, satis verisimile est tribus hisce antiquioribus translationibus recolendis celebrandisque totidem olim dies assignatos fuisse, suum cuique, inscriptosque in fastis ecclesiae Salonitanae; et nos diem tertiae translationis ex antiquo Caudiacensi Martyrologio per conjecturas elicere curavimus.
5. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | SubSect | Section]
omni corde suo laudavit Dominum. Allel. Ecc. 47. R. Et dilexit eum, qui fecit illum. Allel. Lectiones 2. Noct. uti modo recitantur in die festo. Resp. de Com. In 3. Noct. Antiph. Quantus fuerit Domnius, infer, quem formavit puerum sanctis monitis Petrus pluribus annis. All. v. Directus est divinitus in paenitentiam gentis. Allel. Ecc. 49. R. Et tulit abominationem impietatis.
6. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Dominum.
Die XXIX. Julii.
In festo translationis S. Domnii Ep. et Martyr. Duplex.
Omnia de Com. unius Martyr. extra tempus Paschale, exceptis iis, quae hic habentur propria.
Ad vesper. Antiph.
Dies refulget annua
Nobis reducens gaudia
7. Adam Parižanin. Tres hymni perantiqui de Laudibus... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Lect. I. Noct. Ex lib. Sap. Laudemus Viros gloriosos et c. ut in die festo Natali. Lect. 4. Ex hist. Translationis, 5. et 6. Ex Serm. S. Augustini: Triumphalis et c. In 3. Noct. Homilia S. Gregorii in Evang. Si quis venit ad me. Ad Laud. Antiph. Qui me confessus fuerit et c. ut in Com. un. Martyr. Ad Benedictus Antiph. Pontificum norma, et c. ut in die festo Natali. In 2. Vesp. Hymn. Dies refulget et c. ut supra. Versic. Ora pro nobis et c. Antiphona ad Magnif. O quam
8. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
populum suum ab illa pestifera morte. Exaudivit Deus orationem famuli sui et ab illo die nullus ex eis percussus est, sed et usque hodie si homo, aut aliqua bestia in monte illo a serpente percussus fuerit, sanus et absque ulla laesione perseverat. Fueruntque in illo monte ab illo die quo oravit beatus Vladimirus quasi sine veneno serpentes usque in hodiernum diem. Interea misit imperator nuncios Vladimiro regi, ut cum omnibus qui cum
9. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Timens autem Basilius imperator, ne forte imperium ammitteret, misit oculte legatos ad Vladislavum consobrinum Radomiri, dicens: "Quare non vindicas sanguinem patris tui? Accipe aurum, et argentum a me, quantum tibi visum fuerit, estoque nobiscum pacificus, et accipe regnum Samuelis qui patrem tuum, et fratrem suum interfecit, et si praevales occide filium eius Radomirum, qui nunc tenet regnum". Quo audito Vladislavus conscnsit, et quadam die, dum Radomirus
10. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section]
SALONITANORUM ATQUE SPALATINORUM PONTIFICUM
Intra urbem multum feroces et audaces uidebantur, sed contra hostes exeuntes timidi et imbelles inueniebantur. Talibus et his similibus Salona corrupta uitiis, quid poterat nisi ad yma uergere? Quid restabat nisi ad interitum festinare?
placuit, ut genti sue, sicut omnibus, gratiam faciatis. Nimirum et iste nobilissimus Gothorum uir ad hoc uenit, ut per uos plenius instructus ueritatis normam ualeat liberius predicare . Rursus dominus papa: Quo honore fungitur? Responsum est, quod dudum in sua littera presbiter fuerit. Ad hec papa: Et cur barbam radere secundum catholice ecclesie morem renuit? Sceleratus presbiter inquit: Ideo, domine, ad uestram uenit presentiam, ut amodo uestram faciat obedientiam . Illico autem uenerandus pontifex propria manu paucos pilos de barba illius precidit et
exultabant. E contrario Spalatensibus cuncta cedendo sinistre de die in diem ad deteriora uergebant. Nam quasi miraculose gestum est, ut recte tricesimo die, quo ecclesie iura perturbare temere presumpserunt, in illo nautico bello succumberent. Et cum die Iouis post Epifaniam temeratus ab eis fuerit status priuilegii clericalis, die Iouis in carnipriuio, die Iouis in Albis Pascalibus, die Iouis in octauis Pentecostes, pessimos belli euentus et infelices casus personarum et rerum passi sunt. Et quorum antecessores nudis pedibus a Spalatensibus pacis federa olim rogauerant plurima
est disposita ad conseruationem nostrorum fidelium qualiter circa honorem et fidelitatem uestram conseruandam, taliter et sic prompte uos gerere debeatis, quod apud nos possitis omni tempore gratiam promereri, quam inuenietis semper promptam et paratam in omni auxilio uestro et succursu, sicut fuerit oportunum, ad quod solicite uigilamus. De nouis autem per uos comitem significatis uestram prudentiam comendamus mandantes, ut occurentiam continue de die in diem uestris litteris solicite declaretis, ut informatione percepta a uobis, sicut expediet prouidere de
qualiter circa conseruationem nostri honoris illesam et bonum uestrum, quod proprium reputamus, sollicite et fideliter insistatis. Sumus enim feruenter dispositi et parati ad conseruationem uestram, pariter et bonum, ac degente et alio necessario subsidio uobis subueniri intendimus, sicut fuerit opportunum. Datum in nostro Ducali palatio die X Iulii, XIII Indictione. Quarta epistola Andreas Dandolo, Dei gratia Venetiarum, Dalmatię atque Croatię Dux et cetera ut supra, salutem et dilectionis
dispendia parata pro ipsa militia. Quamuis grauibus doloribus intrinsecus passi fuerint, nihilominus adhuc fiduciam spemque infallibilem in ipso rege intrinsecus retinentes, eo quod ipsis dictus rex affirmauerat eos non relinquere, sed, si neccesse fuerit, solus personaliter in eorum suffragium vere futurus et cum sua potentia accelerabit. Clamabant Veneti voce preconia per Iadertinos eligenda velle applicare, ad quam hostes non tantum exaudire gliscunt, sed nec pręconis intonationem eorum aures student audire. Irrogant
quoad vobis insultantes et rebellantes cum gente nostra et pro potentia nostra vos defenssabimus et protegemus. At tempore in proximo, quo commodius poterimus, contra vestros ęmulos propria persona ob defenssionem vestri, Deo coadiuuante, properabimus. Medio tempore, quotiens necesse fuerit, de vestro statu litteratione et per nuntios, ut exinde certius instruamur, nos opurtunius informare velitis. Tamen preter hoc statum communitatis vestrę numquam de secretario cordis nostri excidere dubitetis. Data in Vissegrad in festo
cum cunctis eius vallatis castris et oppidis tam sitis intra ciuitatem quam extra gazas ciuitatis, siue ipsi ciues in sui libitum et commodum conuertant, dummodo fidelitatem condignam subiectionis Ducali dominationi perficiendo retineant. Quodsi aliquis tante temeritatis compertus fuerit, qui potius aliene subiectioni attentauerit se suppetere, pro iustitia cedat arbitrio, cuius Ducalis celsitudo mandatum ordinaret, et hec non ut per patentes paginas modo federis sit ascriptum, sed verbo quo affirmant Iadertini fidem credulam debeant
per maius et generale consilium Iadrae, de consilio civitatis Iadrae, existentibus rectoribus Iadrae ser Marino de Ginano, ser Ioanne de Fumatis et me Paulo de Paulo, licet supradictus ser
omnes, quod insula Novaliae intromittatur pro communi Iadrae et ibi prope reparetur quoddam fortalitium.
facile apud Sanctitatem vestram persuasum iri rem et utilitate et iusta conditione plenam. Patienter autem exoro me perpeti apud vultus beatitudinis vestrae, quod importunior fortasse aut porrectiori, quam expediat, fronte Sanctitatem vestram inquietandam aggredior, cum a diu mihi in votis situm fuerit, in re ista non modo faciem pudoris, sed et animam mortis contemtricem assumere. Itaque fiducia plenus hortor, advoco, moneo, flagito et humiliter deprecor excelsam sanctitatis vestrae dignitatem, quam divina providentia haud minus usui, quam regimini praetulit populo christiano,
caput in nasum crevit, Harille, tibi.
86. AD RULLUM
1.86.1 Cum tibi mas paritur, laetus convivia ponis,
1.86.2 Femina si fuerit nata, perire iubes.
1.86.3 Rulle, puerperio tua iam Faustina propinquat,
1.86.4 Tempus et a medico poscere mandragoras.
1.86.5 Lesbia iam pariter, pariter Lucina
1.240.2 Pegasei cultor, docte Carole, chori,
1.240.3 Hisce tibi verbis me conciliare solebas,
1.240.4 Cum novus inter nos incipiebat amor:
1.240.5 Si quid opus fuerit, si quid tibi forte iubebit,
1.240.6 Arbitrio nobis utere, Iane, tuo:
1.240.7 Dura licet iubeas, non tantum dura iubebis,
1.240.8 Quae pro te merito defugienda putem.
345. EPITAPHIUM IN FRANCISCUM BARBARUM
1.345.1 Heu! qualem Veneti Francisci funere civem,
1.345.2 Amittunt! qualem gens Barbara perdit alumnum!
1.345.3
Quantus doctrina fuerit, gesta inclita monstrant;
1.345.4 Quantus iustitia, sex rectae legibus urbes
1.345.5
Testantur. Iaceat licet hoc sub marmore corpus,
1.345.6 Nomen in orbe tamen,
Qualem Phlegra Iovi cecinit, vel Lydia Baccho,
2.78.4 Sub iuga, cum tigres India victa, dedit.
2.78.5 Sed Iovis et Bacchi felix victoria quondam
2.78.6 Magna licet fuerit, non duplicata fuit.
2.78.7 Matthiae gemini simul accessere triumphi,
2.78.8 Una simul fixit, bina tropaea, manus.
2.78.9 Nam Transsilvanae, subit en! Moldavia,
En! Ego qui fueram Veneris durissimus hostis,
3.5.26 Cedo, relanguescit spiritus ille meus.
3.5.27 Haud tamen idcirco similes delabar in ignes,
3.5.28 Invidiam
3.5.29 Sed te, quis Divum docuit tam nobile carmen?
3.5.30 Qui tibi dictavit, Phoebus Amorne fuit?
3.5.31 Discipulum teneri iam me profitebor
3.17.50 Seu quod diffido viribus ipse meis.
3.17.51 Nec me multa loqui patitur vis parva canendi,
3.17.52 Nec fas de tanto, dicere pauca, viro.
3.17.53 Sat fuerit Divos miti rogitasse precatu,
3.17.54 Ut tribuant istis, omnia laeta, toris.
18. VALEDICIT MUSIS
3.18.1 Thespiades et Bacche
multis turbatum fragoribus, infidelium calcaneo, subturbans pessumire portenderat et quae profecto hactenus, ut vera magis, quam decora fatear, pertinacius oppugnata ab hostibus, quam a civibus defensa, recte videri potest. In qua re si quidquam amplius eius viri eloquio adiectum fuerit, id licet totum superabundare non dubitem, utpote ubi non solum intentionis cognitae, sed verae etiam executionis relator accedet; tamen exequenti mihi, quae ad eam rem instituta sunt, non ab re visum est in hoc procinctu cum ipso oratore nostro miscere sermonem, eum videlicet, qui plus
tempestas illa adorta est. Novissime ad ipsius ferme Europae umbilicum pervagata, tandem huius regni et patriae nostrae adhaesit lateribus. Miretur pater beatissime, qui novit, quo pacto ad tanta, tamque dura patienda potius, quam propulsanda haec, patria nostra sufficiens fuerit, quae nisi stetisset fide, opibus, reor, non fuisset statura. Jam supra sexaginta numeramus annos, quibus pene continuis furiam illam, facemque bellorum sustulimus, in privatam curam, in privata quoque unius gentis arma conversam. Stetitimus utcunque multis cladibus, bellis, funeribus
praelii toedio, item vulneribus confecti atque obruti vapularunt, gloria et area belli penes hostes remanente, quam quidem nos armorum potius quam animorum defectu perdidimus, ipsi vero multitudine et super haec omnia peccatorum nostrorum merito, acquisiverunt. Si laeta vel incruenta victoria fuerit, eis iudicandum relinquimus, nobis sufficit supernam animadversionem ad eruditionem potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras
fuit ad reassumendam fidei, patriaeque defensionem. Itaque consensimus ultro, restituimusque e vestigio navare operam, curamque, ne longa aut diuturna fiat hostibus quies, ex nostra clade quaesita. Revera non quiescemus et nos, comite vita, donec vel vindictam vel mortem ex eo hoste referre datum fuerit. Quamobrem dilectionem tuam attente requirimus, quatenus et Tu in rebus tibi commendatis agas, uti rectius et efficacius potes. Specialiter vide, si sperare solum et non habere illinc subsidia liceat. Jamiam zelus, si quis est, ad defensionem afflictae satis fidei nostrae, tibi facile
honorabilis Comitis et Capitanei Sibenici, in quo quidem Consilio, computato ipso Magnifico domino Comite et capitaneo interfuerunt nobiles LXV, capta fuit pars tenoris infrascripti, videlicet: Cum in generali Consilio die penultimo mensis Martij elapsi capta fuerit quedam pars, quos annue promissiones pecuniarie facte per Cives Sibenici pro fabrica ecclesie Sancti Jacobi de Sibenico essent casse et nulle rationibus et causis in ipsa parte contentis, et cum dicatur quod aliqui Cives fecerunt dictas promissiones sub conditione
GEORGIUS AUGUSTINUS ZAGABRIENSIS. EPISTOLA AD NICOLAUM OSTPHI.
animo semper Bononiae persistenti navigando
digrediebamur. Voluntatibus connectebamur adeo, ut, quanquam ipso die
satis procul a Bononia navigassemus, tu tamen nos et nocte consequi
visus es. Quippe cum ea nocte in diversorio quodam constituti quieti
—-- siquidem illa quies appellanda fuerit, — corpora nostra
dedissemus noxque plurima sui parte lapsa fuisset, quin potius iam
aurora aderat, tota ferme cum nocte antea vigilassemus somnumque oculi
non vidissent, tandem lumina defessa sopor ad diem vehementius
oppressit moxque
tua ab humanitate fieri speramus. Haec hactenus. Ne etenim fastidium tuae amplitudini parare videar, finem faciam. Gratias prius immortales tuae magnificentiae de bona acceptione singularique humanitate, quam erga nos habueris, agens nos nostrasque operas ac studia tibi, ubicunque fuerit opportunum, me tuae praeterea magnificentiae vehementer etiam atque etiam commendo tuamque humanitatem oro atque obsecro, me tuam in benivolentiam ac amorem accipere velis. At ubivis gentium, ubivis terrarum fuero, tuo honori tuueque dignitati amplificandae Georgium Augustinum nunquam
vero rei publicae ac forma admodum superior, quam super millesimum annum nullus unquam error suo cursu et
a uexationibus erripi? Numquid non id postulant, ne boni uiri fiant, ne quicquam propria uirtute a Deo promereantur? Π utrum postulandum a uexationibus eripi not. lector A2 in marg. Immemores illius: Beatus uir, qui suffert in temptationibus, quoniam, cum probatus fuerit, accipiet coronam quam repromisit Deus diligentibus se. Probat enim uario examine Deus et, an digni amicitia sua sint, saepius experitur; non quod Deus non cognoscat quales futuri sint (cui tam uentura quam praeterita ac instantia aeque praesentia sunt et qui cuncta ex suo arbitrio ire
habitatio tua. Faenum quasi bos comedes et septem tempora commutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno omni et cuicumque uoluerit det illud. Quae singula cum completa essent, quam humilis, quam mansuetus, quam Deo subiectus et in lege ipsius fuerit eruditus audiamus: Ego, inquit, Nabuchodonosor oculos meos ad caelum leuaui et sensus meus redditus est mihi; et Altissimum benedixi et uiuentem in sempiternum laudaui ac glorificaui, quia potestas eius potestas sempiterna et regnum eius in omnem generationem; et cuncti habitatores terrae
quidquam dicas agasve contrarium. Proinde nec tuum illud mihi placet, quod de Imperatore et de Rendolo iocaris. Nonne subiit, quam grave sit in eos scribere, qui possunt proscribere, et in eos dicere, qui possunt edicere? Tu tamen in his utere iudicio tuo, et prudentiorum; mihi pro amicitia satis fuerit admonuisse. Quod legationem meam ex te quaeritat rex, mediocriter laetor. Scio voluptati sibi esse non tam facta ipsa et rerum ordinem, quam sales tuos; nec dubito eum magis delectari narratis tuis, quam gestis nostris. Postremo suades ut libros mittam. An nondum etiam satis misisse videor?
rationem effingere ualebimus) spei reliquum. Ceterum hoc tibi frustum ea lege committo, ut sit mihi integrum id cum uniuerso compingere corpore ; et si ratio totius formae postulabit, in quibus opus fuerit, commutare, quandoquidem dignius commodiusque singula membra secundum statum totius corporis examinantur ac expenduntur, minusque operis ac difficultatis est unam partem quam totum immutare. Conatus sum igitur hoc in opere
respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in recensendis nominibus huiusmodi uirorum tempus tero, cum nullus fere umquam sapientum fuerit, qui mortem uel magnopere non optauerit dilatam uel oblatam lubens non exceperit. Quod quidem et sanctis omnibus usu uenisse cognouimus; nam legimus Heliam his uerbis
respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in recensendis nominibus huiusmodi uirorum tempus tero, cum nullus fere umquam sapientum fuerit, qui mortem uel magnopere non optauerit dilatam uel oblatam lubens non exceperit. Quod quidem et sanctis omnibus usu uenisse cognouimus; nam legimus Heliam his uerbis
respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in recensendis nominibus huiusmodi uirorum tempus tero, cum nullus fere umquam sapientum fuerit, qui mortem uel magnopere non optauerit dilatam uel oblatam lubens non exceperit. Quod quidem et sanctis omnibus usu uenisse cognouimus; nam legimus Heliam his uerbis
necessitate ad ampliorem solet felicitatem uenire. Sic qui litterarum scientiam desiderat habere, si discendi non susceperit taedia, peritiae gaudia adipisci non poterit. Nec cuiuslibet eruditionis quisquam habere poterit gloriam nisi aestus fuerit ante perpessus. Agricola quandoque de ubertate frugum laetari non poterit nisi prius terram multo labore confecerit et tanto magis prosperitatis spem congerit, quanto se amplius desudasse cognouerit et de labore impenso sperat ubertatis
possessio fuit iocunda, ita et recordatio, quo fit ut omnis lamentatio, ueluti et ira, admixtam habeat cum dolore uoluptatem. Hinc uenit ut homo, si uel solus apud se ipsum queratur, leuetur miseria. Sed multo melius si apud alium fuerit lamentatus, illa de causa quam superius assignauimus; leuant quoque questus dolorem et ista ratione quod animus, dum continet intra se mali speciem, totus circa illam occupatur et eam
sacratissimam, faciem uenerandam consputam inaudita pertulit patientia; stetit mutus ueluti ouis coram tondente se, non fuit in uniuerso corpore illo gloriosissimo quantum grano sinapi tegeres quod non fuerit plagis et liuoribus sauciatum ac labefactatum. Ad extremum, quod reliquum et summum erat, uitam suam ignominiosissime acerbissimaeque morti pro nostra uita exposuit; ut nos uiueremus, ipse mori uoluit; ut nos salui essemus,
Hinc et apostolus in nullo gloriabatur nisi in tribulationibus suis; beatum quippe non dubitabat esse eum, qui in tribulationibus suffert, quoniam, quem probatus fuerit, accipiet coronam quam repromisit deus diligenti se. Idcirco et ipse dicebat: Si contolerabimus, et corregnabimus. Vnde et Iacob monet dicens:
uel alium sibi imperantem moleste fert; inter haec dummodo cogitat se moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius. Pleni sunt sacri
fert; inter haec dummodo cogitat se moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius. Pleni sunt sacri codices talibus consolationibus et
nostros et eodem, quo nos, in discrimine sitos, minime deserturam. Meminerat, qua benevolentia, quantis favoribus sacratissimae recordationis Eugenius Papa Quartus, praedecessor et propinquus tuus, illustrem quondam parentem suum Christiani tum populi in Turcas ducem ac totam gentem Pannonicam fuerit prosecutus; nec ambigebat cognatam te erga nos et humanitatem et liberalitatem imitaturum. Imo difficilior rerum conditio et tua singularis benignitas B. P. qua ut omnes ita etiam gentilem tuum pontificem superasti, facile maiora de nepote promittebantur filio, quae praestitisset avunculus
putaui; non
quod illas aut obscuras aut tenues fore dixerim, quoniam et honestissimis
nobilissimisque ciuitatis suae parentibus est ortus, et celeberrimo uetustoque Ligurorum
oppido
(ut fortunae corporisque quaelibet ingentia bona tanquam aliena relinquam): pietatem, magnitudinem animi, munificentiam, prudentiam, modestiam, atque iustitiam; quae quales in eo fuerint, breuiter explicare conabor. Qua igitur pietate primum erga deum fuerit quamque magnificus cultor ipsius, si aduixisset, futurus erat, in primo uitae suae limine clarissime demonstrauit. Annos natus duodecim, cum orbatam patre familiam tanta prudentia regeret ut nec mater, matronarum praestantissima, nec fratres eius
quorum maiores, cum coloniae in illam insulam a
triremibus ad praesidium regni
Dignus apostolici iam tandem iuris honore
Iudeis aperit allophylisque fidem.
Conuerso demum Paulo proconsule Cypri
Credentis Pauli nomina Saulus habet.
15 Difficile est dictu fuerit quam sedulus idem,
Quam fugiens oci, quamque laboris amans,
Quot loca quotque urbes peragrans terraque marique
Officio fuerit functus apostolico,
Quotque homines idem puro baptismate lauit,
Credentis Pauli nomina Saulus habet.
15 Difficile est dictu fuerit quam sedulus idem,
Quam fugiens oci, quamque laboris amans,
Quot loca quotque urbes peragrans terraque marique
Officio fuerit functus apostolico,
Quotque homines idem puro baptismate lauit,
20 Vel quam scribendi solicitauit opus.
Dicitur illius monitis Dionysius olim
Diuinum humano pręposuisse sophos.
cum viro doctissimo non egre feram, sed si te mihi assentatorem prebuisti, in te omnis hec cudetur faba. Nam cum hec, in quibus te dubitare autumas, aperuero, in ceteris una mecum corripiere, si quid fuerit castigatione dignum. Obsecro tamen te, quoniam tu forte aliud petis, quod respondeam, ut ad me scribas; dabo litteras copiosiores, si res ipsa exegerit.
2.31.12 Extincto que nam te cecidere, Maro.
2.31.13 Ecce Venus sparso deflet tua funera crine,
2.31.14 Qui fuerit nati, Cypria, preco tui.
2.31.15 Heu, Iouis inuidiam referunt nocuisse poete,
2.31.16 Cui, Maro, certabas ingenio ipse tuo.
nocte apparuit Macedo dicens: Transiens in Macedoniam
adiuua nos XVI.
Antichristus.
AD THESSALONICENSES II: Nequis uos seducat ullo modo; quoniam nisi uenerit discessio primum, et reuelatus
fuerit homo peccati, filius perditionis, qui aduersatur et extollitur supra omne quod dicitur
Deus aut quod colitur etc. Et tunc reuelabitur ille iniquus, quem Dominus Iesus interficiet
spiritu oris sui, et destruet illustratione aduentus sui eum; cuius est aduentus
Mens hominis inquieta, quoniam ex cęlesti spiritu descendit 69 . Animi mobilitas 70 . Quęstiones de animo 85 . / Animus cęlum petit, si purus fuerit 88 . Spiritus facit motum 93 . Habemus animum, sed quid sit aut ubi sit, non expedimus 110 . Animi diuinitas 114 . Cogita in
PLATO
Agricolis et aliis opificibus in generatione ferrum et ęs admixtum 203 .
Agriculturę leges: nequis terminos moueat. Caueat uicinus, me uicino noceat. Qui pascuis
nocuerit, qui alienas apes fuerit persecutus, qui materiam inciderit, puniantur. De aquis
deducendis. Quod uuę et ficus ante uindemię tempus non gustentur 302 .
Pira, mala Punica clam auferre turpe non sit. De aquarum riuis 303 .
conceptioque intelligibilis suscipi non potest a corpore 372 . Si mens est corpus, tangendo intelligis et currendo. Intellectus accipit secundum se totum quicquid capit. Quod non faciet, si fuerit corporalis. Intellectus accipiendo rerum formas non amittit suam, corpora contra 373 . Forma est in mente uniuersalis; talis in corpore esse non potest. Mentes se inuicem complectuntur, corpora nequaquam. Mens per omnia corpora
66 . Angelorum erga nos dilectio 68 . Ministerium angelorum Deo seruit 70 . De amgelorum conditione 78 . An pręscientia lapsus fuerit in angelis 80 . Lux prima angeli 81 . De angelorum scientia, qua Trinitatem nouerunt 83 . Sine difficultate adiuuant. Quando creati. Angeli lucis. Angeli
Dominus 43 . Bonorum pręmia 54 . Laudatur Dauid a Domino, cum ipsum imitari Salomon iubetur, ut regnet semper 57 . Asa, rex Iuda, iustus fuit, cum pater eius Abias malus fuerit 59 . Azarias, rex Iuda, bene operatus est, sed tamen quia excelsa non est demolitus, percussit eum Dominus lepra 66 . Ezechias fidelis Domino omnes abominationes sustulit de Iuda
Circuite uias Hierusalem etc. pauci iusti 168 . Tres aut quattuor iusti saluantur a periculis, cum super malos emittitur perditio a Domino 187 . Iustus si ad maliciam conuersus fuerit, morietur 188 . Quattuor atriola in templo, IIII uirtutes cardinales. Vestes lineę, puritas mentis et corporis 196 . Vitis frondosa Israel. Seminate uobis in iustitia, et metite in ore
Latitudo crucis per extensionem manuum signat opera bona in latitudine caritatis
XVIII.
Baptisma.
Ego baptizo in aqua etc. I.
Nisi quis renatus fuerit denuo, non potest uidere regnum Dei. Nisi quis renatus fuerit
ex aqua et spiritu, non potest introire in regnum Dei. Quod baptisma non potest repeti.
Augustinus. Quomodo natiuitas spiritalis carnali comparetur. Figurę: Heliseus eduxit de
aqua, ferrum. Iudei mare
in latitudine caritatis
XVIII.
Baptisma.
Ego baptizo in aqua etc. I.
Nisi quis renatus fuerit denuo, non potest uidere regnum Dei. Nisi quis renatus fuerit
ex aqua et spiritu, non potest introire in regnum Dei. Quod baptisma non potest repeti.
Augustinus. Quomodo natiuitas spiritalis carnali comparetur. Figurę: Heliseus eduxit de
aqua, ferrum. Iudei mare Rubrum transierunt. Naaman Syrus in Iordane purgatus est. Erat
non posse quam bonum uirum. Nulla mens bona sine Deo. Vnum bonum quod honestum. Virtus nullo eget. Aut ista bona non sunt quę uocant aut homo felicior Deo est. Quę uera bona. Summum bonum in animo, non in corpore. Bona externa. Quomodo bonum perit. Quamdiu uirtus salua fuerit, nihil aduersi senties 28 . Honestum, quid. Virtus labore paratur. Bonum quod honestum 29 . Hominis bonum ratio. Vanis dediti uirtutem despiciunt. Bona sunt, quę a uirtute profecta contractaque
Qui polutus ederit de carnibus hostię pacificorum, peribit de populis suis 16 . Ne Aaron omni tempore ingrediatur ssnctuarium etc. offerat uitulum pro peccato etc. 17 . Qui fuerit leprosus, non uescetur de sanctificatis, donec sanetur, nec qui tetigerit immundum etc. De manu alienigenę non offeretis panes Deo 18 . Dedit tibi cibum manna, ut ostenderet quod non in solo pane
37 .
PHALARIS
Consortium uitam docet 21 .
Consolatio.
Condolet ei qui exulat, quod non fuerit usus ipsius consilio 23 .
Consolatur patrem de obitu filii fortis in bello 32 .
Orat, ut Nicoclis uxorem defunctam uersibus commendet 54 .
De morte eiusdem
de cęlo, Lucifer, qui mane oriebaris? 154 . In die Iudicii detrudetur diabolus in infernum 156 . A uoce Domini pauebit Assur 157 . Captiuitas a forti tolletur, et quod ablatum fuerit a robusto saluabitur 162 . Ecce ego creaui fabrum sufflantem in igne prunas 163 . Superbia et casus diaboli 190 . Leo gentium, draco qui est in mari. Faciam
obtinuit ueniam VII. Iesum multa turba populi et mulierum sequebatur,
qui plangebant et lamentabantur eum. Petrus fleuit amare, et primus ex dicipulis consolatus
est uidens resurgentem Iesum XXIII.
Degener.
Qui fuerit in tecto, et uasa eius in domo, non descendat tollere illa; et qui in agro,
similiter non redeat retro. Memores estote uxoris Loth XVII. Domus mea domus orationis est.
Vos autem fecistis eam speluncam latronum XIX. Templum quod lapidibus bonis et donis exornatum
erat,
Deformis.
Arcesilaus Emone quodam Chio, cum deformis esset et luxuriose indueretur, interrogante,
utrum illi sapiens amaturus uideretur, ait: Non, si ita pulcher fuerit ut tu, neque si ita
speciose uestitus incesserit ut tu 42 .
Zeno corporis habitu deformis 63 .
Diuitię.
Sacietatem ex diuitiis nasci,
POLIBIVS
Dolus quorundam Gallorum amiciciam cum Hannibale simulantium 49 .
Numidarum mos primo statim congressu dare terga, mox ubi uisum fuerit, conuerso cursu
audacter in hostem ferri 53 .
Cretenses ad dolos promptissimi 64 .
Degener.
Cynethenses, Archadum genus, ab origine sua
Turris magna 265 . Demones in aere dicuntur stellę 265 . Demones nocere non possunt, nisi eis concessum fuerit 276 . Chaldei, demones, Syrenę 279 . Diabolus uictus 288 . Fortium diuidet spolia 297 . Ego creaui fabrum sufflantem in
Diuitię spiritales. Inhabita terram, et pasceris in diuitiis eius 348 . Qui confidunt in uirtute sua, et in multitudine diuitiarum gloriantur, relinquent alienis diuitias suas. Ne timueris, cum diues factus fuerit homo 358 . Sperauit in multitudine diuitiarum suarum et pręualuit in uanitate sua 360 . Diuitię si affluant, nolite cor apponere 366 . Prodiit quasi ex adipe
Nihil permanet 132 . Iterum 133 . Opera quę fecit Deus ut timeatur, perseuerant in perpetuum 133 . Si annis multis uixerit homo, et in his omnibus lętus fuerit, meminisse debet etc. 134 . Adolescentia et uoluptas uana sunt 135 . Omnis caro sicut foenum ueterascet, et sicut folium fructificans in arbore uiridi 144 .
semine in Christo, quem potentia ac uirtute creatoris dicimus operatum I. Quidam negant Deum a Christo fuisse prędicatum Deum Legis. Lucę II. Quidam dicunt carnem in diuinam naturam fuisse mutatam II. Quidam quod antiquis ignotus fuerit pater Iesu X. Corporalia peccata grauissima, spiritalia leuia XI. Contra eos qui a Virgine principium dant Christo et alium Veteris, alium Noui Testameniti Deum esse dicunt XI. Contra eos qui Christum magicis artibus usum
dant Christo et alium Veteris, alium Noui
Testameniti Deum esse dicunt XI.
Contra eos qui Christum magicis artibus usum dicunt XXIIII.
Qui dicunt phantasma fuisse omnia quę incarnationis sunt. Ioannis I.
Quidam quod Iesus non fuerit natus de Maria Virgine II.
Quidam de cęlo corpus attulisse et per Virginem transisse
uestram in tempore suo 151 . Post LXX annos erit Tyro quasi canticum meretricis etc. Erunt negotiationes eius sanctificatę Domino 155 . Hi leuabunt uocem suam atque laudabunt, cum glorificatus fuerit Dominus. Gratias agit pro translatione iustorum ad cęlos 156 . In die illa Hierusalem cęlestem ingredientur iusti in pace 156 . Et erit lux lunę sicut lux solis, et lux
Regnum fidelium nunquam dissipandum, sed comminuens reliqua 197 . Daniel exiuit illesus de lacu leonum, quia credidit Deo suo 198 . In tempore illo saluabitur populus tuus omnis qui inuentus fuerit scriptus in libro 200 . Et erit numerus filiorum Israel quasi harena maris, et dicetur eis: Filii Dei uiuentis 201 . Iezrael, id est fideles 202 .
expiationis. Sabbata. Ferię tabernaculorum. Septimo anno sabbatum requietionis terrę. Festum tubarum 18 . Custodite sabbata mea, et pauete ad sanctuarium meum 19 . Phase fecerunt in monte Synai. Qui fuerit immunndus super anima siue in uia procul, faciat Phase in mense secundo, XIIII die mensis 20 . Alioquin qui non fecerit Phase, exterminabitur 20 . Sabbato ligna colligens lapidatur
fidem centurionis VIII. Confide, fili, remittuntur tibi peccata tua. Confide, filia, fides tua te saluam fecit. Duos cęcos credentes illuminat VIIII. Omnis qui confitebitur me coram hominibus, qui autem negauerit X. Beatus qui non fuerit scandalizatus in me XI. Qui habet, dabitur ei, et abundabit; qui autem non habet, et quod habet auferetur ab eo.Granum synapis ex paruo fit arbor magna XIII. Chananea credit, et filia eius a demonio liberatur XV. Tu es Petrus, et super hanc petram ędificabo Ecclesiam
dixit quod se tetigerit, pręter mulierem in ipso credentem, cui ait: Fides tua te saluam fecit et filiam uocauit V. Et quotquot tangebant eum, salui fiebant VI. Qui me confusus fuerit VIII. Omnia possibilia credenti. Fides primo introductoria, deinde perfecta IX. Cęco in uia sanato dicitur: Vade, fides tua te saluum fecit X. Habete fidem Dei etc. Quod montes transferre poterit, qui non hęsitauerit XI. Tunc qui in Iudea sunt
qui in Iudea sunt fugiant ad montes, id est fideles ad culmen uirtutum, quia fides sine operibus mortua est XIII. Mulier cum alabastro est ecclesiastica fides quę dicit: Nardus mea dedit odorem suum. Domus impleta odore cęlum et terra est XIIII. Qui crediderit, et baptizatus fuerit, saluus erit; qui uero non crediderit, condemnabitur. Signa: demonia eiicient--- penitendo, linguis loquentur nouis--- confitendo, serpentes tollent--- cauendo, siquid mortiferum biberint, non eis nocebit, quia cadit iustus et resurgit; super egros manus imponent, et
enim paradisum fidelibus crucifixo Domino XX. Fides. Beata quę credidisti, quoniam perficientur ea quę dicta sunt tibi a Domino I. Fidelis ędificat domum supra petram VI. De centurione: Amen dico uobis, nec in Israel tantam fidem inueni. Beatus est qui non fuerit scandalizatus in me. Ad peccatricem: Fides tua te saluam fecit; uade in pace VII. Turbę comprimunt Iesum, nemo tangit nisi cui dicitur: Filia, fides tua saluam te fecit. Vade in pace. Quare Dominus fidem exigit a supplicantibus sibi VIII. Tres electi ante quos Dominus
fecit. Vade in pace. Quare Dominus fidem exigit a supplicantibus sibi VIII. Tres electi ante quos Dominus transfiguratus est, signant quod nemo potest uidere resurrectionis gloriam nisi qui mysterium Trinitatis incorrupta fidei sinceritate seruauerit IX. Quicunque me confessus fuerit etc. Qui autem negauerit XII. Fides granum synapis XIII. Date annulum in manum eius. Signat in annulo fidem, in manu opera XV. Si habueritis fidem sicut granum synapis. Leproso mundato dicitur: Surge, uade, quia fides tua te saluum fecit XVII.
inueniet. Oues meę uocem meam audiunt, et ego cognosco eas, et sequuntur me. Et ego uitam ęternam do eis, et non peribunt in ęternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea X. Qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, uiuet. Et omnis qui uiuit et credit in me, non morietur in ęternum. Non ne dixit tibi quoniam, si credideris, uidebis gloriam Dei? XI. Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me; et qui uidet me, uidet eum qui misit me. Ego lux in mundum ueni, ut omnis
unctionem habetis a Sancto, et nostis omnia II. Hoc est mandatum
eius, ut credamus in nomine Filii eius Iesu Christi, et diligamus
alterutrum
et cogitatio pendet ex fortuna, huic nihil potest esse certi 176 . Felicitas in cęlo 189 . Ille qui recte atque honeste curriculum uiuendi a natura datum confecerit, ad illud astrum, quod aptius tunc fuerit, reuertetur 189 . Fides iustitię fundamentum 76 . Regulus 81 . Fides ut habeatur, duabus rebus perfici 119 . Neque enim ulla
Iacebat in lecto ebrietate sopitus, et feminę manus effecit, ne unquam expergisceret abscisso capite eius 96. Assueri, regis Persarum, conuiuium apparatum diebus CLXXX celebratum VII in uestibulo horti 97. Aman lętatur in conuiuio reginę, et quod ab ea inuitatus fuerit, magni se ęstimat. Sed cito lętitia uertitur in luctum et epulę in amaritudinem 98. Murmuratio petentium carnes. Psalmus LXXVII 115. Comedunt panem iniquitatis, et uinum impietatis bibunt 126. Venter impiorum insaturabilis 128. Ebriositasbis. Gulosus 130.
se. Idem gratus erga ductorem suum, pro omnibus gratias agit Deo. Iudith prostrato Holopherne soli Deo dat laudem uictorię suę 96. Cantauit canticum Domino Iudith: Cantate Domino in cymbalis etc. 97. Iudith abram, seruam suam, dimisit liberam eo quod fidelis sibi fuerit in pericula eunti 97. Assuerus gratiam aliquando relaturus Mardocheo iussit litteris mandari, quemadmodum detectis ab eo in se coniuratis fuerit seruatus 97. Igitur beneficii memor honoribus eum affecit primamque ei apud se locum concessit et in emulos eius uindicauit 98.
canticum Domino Iudith: Cantate Domino in cymbalis etc. 97. Iudith abram, seruam suam, dimisit liberam eo quod fidelis sibi fuerit in pericula eunti 97. Assuerus gratiam aliquando relaturus Mardocheo iussit litteris mandari, quemadmodum detectis ab eo in se coniuratis fuerit seruatus 97. Igitur beneficii memor honoribus eum affecit primamque ei apud se locum concessit et in emulos eius uindicauit 98. Annulus Aman datur Mardocheo. Mardocheus secundus a rege 99. Gratias agit liberatus a tribulatione. Psalmus XVII 109. Pro beneficiis
XIII. Prędicauerunt Domino cooperante et sermonem confirmante sequentibus signis XVI. LVCAS Gloria. Statuit eum supra pinnaculum templi et ait: Mitte te hinc deorsum. Vox hęc diaboli est. Tentat hominem, ut alta ambiat, ut, cum elatus fuerit, in ima corruat per lapsum iactantię IIII. Leproso mundato Dominus pręcepit, necui diceret V. Gloria inanis iuxta Chrysostomum VI. Suscitat Dominus puellam et miraculum taceri iubet, ostendens quod largitor bonorum est, non autem cupidus glorię VIII. Gula.
uidistis signa, sed quia manducastis ex panibus et saturati estis VI.
Gratus. Cęcus illuminatus credidit in Iesum et procidens adorauit eum IX.
Gratia. Erat lux uera, quę illuminat omnem hominem uenientem in hunc mundum I. Non potest homo accipere quicquam, nisi fuerit ei datum de cęlo
homo accipere quicquam, nisi fuerit ei datum de cęlo
Domini, id est fideles 180. Filii Ammon subiugandi a Chaldeis eo quod gauisi sunt super mala filiorum Israel 189,190. Offendiculum amaritudinis et spina dolorem inferens 190. / Sicut gauisus es super hęreditatem Israel eo quod fuerit dissipata, sic faciam tibi: dissipatus eris etc. 192. Quęrentes Danielem perdere, quia pręferebatur a rege, subiere supplicium quod in ipsum machinati fuerant 198. Vir fratrem suum ad mortem uenatur. Qui optimus est in eis, quasi paliurus, et qui rectus, quasi
alii in uitam ęternam, alii in opprobrium, ut uideant semper 200. Ero morsus tuus, inferne 203. Emisisti uinctos tuos de lacu 214. Interpres. Dominus ad Moysen: Aaron erit propheta tuus, et loqueris ei et ille loquetur ad pharaonem 10. Siquis fuerit inter uos propheta Domini, in uisione apparebo ei uel per somnium etc. Moysi ore ad os loquar, palam et non per enygmata et figuras Deum uidet 21. Docebo iniquos etc. Psalmus L 112. Declaratio sermonum tuorum illuminat etc. Psalmus
ocioso ratio reddenda XII. Mittet angelos suos. Separabunt malos de medio iustorum XIII. Audituri estis pręlia etc. De signis pręcessuris iudicium. Predicabitur Euangelium in uniuerso orbe. Sicut fulgur exit ab oriente etc, ita erit aduentus Filii hominis. Vbicunque fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilę. Sol obscurabitur etc. Plangent omnes tribus terrę. Duo in agro. Duę molentes. Duo in lecto: unus assumetur, et unus relinquetur XXIIII. Congregabuntur ante eum omnes gentes. Separabit eos ab inuicem XXV. A modo uidebitis Filium hominis
poterant uigilare. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma. Discipuli relicto eo fugerunt, cum paulo ante dicerent se cum illo mori uelle XXVI. Hypocrita. Herodes dicit se adoraturum Iesum et perdere cogitat, aliud habens in ore, aliud in corde II. Si oculus tuus nequam fuerit etc. VI. Attendite a falsis prophetis qui ueniunt ad uos in uestimentis ouium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces. A fructibus eorum cognoscetis eos VII. Vulpes foueas habent et uolucres cęli nidos VIII. Verbum contra Spiritum Sanctum. Herodes Ioannis
tuę. Iam enim non poteris uillicare XVI. Dicent uobis: Ecce hic, ecce illic. Nolite ire neque sectemini. Nam sicut fulgur corruscans etc, ita erit Filius hominis in die sua. Sicut factum est in diebus Noe et Loth, secundum hoc erit qua die Filius hominis reuelabitur. Vbicunque fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilę XVII. Rediit accepto regno, iussit uocari seruos, quibus dedit pecuniam, ut sciret, quantum quisque negociatus esset XIX. De signis pręcedentibus Iudicium. Et tunc uidebunt Filium hominis uenientem in nube cum potestate magna et
Notat luxum sęculi 2. 1 Voluptariorum uitam carpit 246. BIBLIA Lis. Isaac pastoribus inter se iurgantibus ad puteos, alterum ex puteis uocauit Calumniam, alterum Inimicicias 4. Si causa difficilis fuerit etc, referes ad sacerdotes et ad iudicem 28. Tacui contra contentiones peccatoris, sed rursum ne inutiliter tacerem, locutus sum ad Dominum. Psalmus XXXVIII 111. Discordia ciuium. Psalmus CII 118. Contra iustum ne contendas 126. Mulier stulta et
Aperta sunt prata, id est libri sapientię sacrę 131. Mulier fortis, id est Sacra Scriptura 132. Luna designans tempora 150. MATTHEVS Libido. Omnis qui uiderit mulierem ad concupiscendum V. Si oculus tuus fuerit nequam VI. Socrus Petri febri laboratur, id est libidine ardens conuertitur VIII. Demones intrant in porcos, et grex mergitur VIII. Hoc genus non eiicitur nisi per orationem et ieiunium XVII. Talentum domini defodiens in terra XXV.
uidentur cum luna augescente ac senescente. Solum cepe naturam con trariam habet 121. Loci descriptio. Italia 63. VITĘ PLVTARCHI Lis. Solonis lex honoribus abdicat eum qui orta seditione neutram factionem secutus fuerit 22. Menenii fabula de uentre et membris, qua plebis seditionem repressit 36. Libertas. Apud Lacedemonios liberos maxime liberos esee et seruos maxime seruos 15. Cato amissę libertati superesse noluit se ipsum
Lamentatur Iob, quod non statim natus mortuus sit, quoniam morte duriora iudicauit ea quę uiuens patiebatur 101. Memoria uestra comparabitur cineri et redigentur in lutum ceruices uestrę 103. Lignum habet spem, pręcisum uirescit etc. Homo uero, cum consumptus fuerit, ubi, quęso, est? 103. Mors peccatorum pessima. Psalmus XXXIII 111 . Fidelis in periculo mortis erat, liberatus uota soluit. Psalmus LV 113. A morte liberabitur Domino adiuuante. Psalmus XCIII 117 . Preciosamors sanctorum. Psalmus CXV 119.
morieris et plangeris, memento igitur antequam rumpatur colligatio animę et corporis et recurrat iudicium et conteratur cor et refringatur caput et reuertatur puluis in terram suam, unde erat, et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum 135. Iustus, si morte pręoccupatus fuerit, in refrigerio erit. Raptus est, ne malicia mutaret intellectum illius. Placita enim erat Deo anima eius etc. 137. Mors impii 137. Tetigit autem et iustos tentatio mortis 140. Mortuo non prohibeas gratiam. In omnibus operibus tuis memorare nouissima tua
erit obliuio apud postremos 132. Mulier de costa Adam 1. Mulierum fortitudo 88. Magus. Maleficos non patieris uiuere 13. Non augurabimini nec obseruabitis somnia. Qui ad magos et ariolos declinauerit. In quo phytonicus uel diuinationis fuerit spiritus, lapidabitur 18. Prohibet ariolos, somnia, auguria, incantationes, diuinationes et huiusmodi . Propheta loquens in nomine meo, quę ego non pręcepi illi, interficietur 28. Diuini Philistinorum consuluerunt in restitutione archę
quod euangelizatum est a me, non est secundum hominem etc, sed per reuelationem Iesu Christi. Item loca per quę discurrens prędicauit I. Cum autem uenisset Petrus Antiochiam, in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat etc II. Si pręoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, uos qui spiritales estis, huiusmodi instruite in spiritu lenitatis, considerans te ipsum ne et tu tenteris VI. AD THESSALONICENSES I: Ita loquimur non quasi hominibus placentes, sed Deo qui probat corda nostra II. Corripite inquietos V. AD THIMOTEVM
132. Artaxerxes Vastim inobedientem repudiauit et Hesterem superduxit 142. Connubium nobilium et plebis commune 147, 148. Discordia Ardeatum ob puellę nuptias 148. Druidę tantundem cum dote uxoris conferunt, fructum asseruant, totum ei cędit qui superstes fuerit 185. Alexander Phereus coniugis fraude periit 195. Samnitum mos quotannis, ut uirgo optima optimo locaretur 203. Darius filiam Alexandro collocare tentat 214. Alexander Roxanen ducit 227. In Cathea connubia formę pręstantia conciliantur 229.
liber I, caput VI. Matrimonium. De amore coniugali liber IIII, caput VI. De fide uxorum liber VI, caput VII. Auspex nuptiarum liber I, caput I. Qui primus fecit cum uxore repudium. Dea Viriplaca. Indorum foeínOKn^ 1 : quę dilectior marito fuerit, ultro cum mortuo uiua sepeliur, eodem. Socrates, an uxor esset ducenda consultus: Vtrum uis feceris, inquit, penitentiam ages. Themistocles consultus: Malo, inquit, uirum pecunia quam pecuniam uiro indigentem, liber VII, caput II. Miseria hominis. Egesias Cyrenaicus mala
13. In gutture tuo sit tuba 25. Qui turpis lucri gratia non corripit delinquentes 45. Obedire debes Deo magis quam hominibus 57. Tuba in Scripturis 65. Aqua et potus pro doctrina 67. Argue sapientem, et diliget te 76. Quando doctrina non fuerit in ecclesia, perire uirtutes, uitia inualescere 78. Stilabit dulcedine sermonis Dei 79. Magistri pręsumptio 105. Lucri gratia 126. Alium doces, et ipse non facis 142. Audite, pueri, disciplinam patris 162. Docens propter lucra
se ipsum interemit, ne inimicis subiaceret 30. Eleazarus. Veciras. Philippus 38. Iotapateni urbe amissa se ipsos interficiunt 39. Supplicia et mortem pati maluerunt quam dicere Cęsarem dominum 78. Militia. Antipater ostensis uulneribus quam fidelis fuerit Cęsari, testatus est 6. Longinus 59. Testeus. Magassarius. Adiabenus 62. Sabinus Syrus. Iulianus 65. Pedanius. Ionatas. Loguston 67. Malus. Alexander ob improbitatem ciuibus inuisus, cum placatiore oratione sibi eos placare uellet,
/Tempus loquendi. Bilinguis. Verbis tuis facito stateram. Attende, ne labaris in lingua. Sermo peccantium 147. Vbi auditus non es, non effundas sermonem. In medio magnatorum loqui non pręsumas, et ubi sunt senes, non multum loquaris. Adolescens loquere in tua causa uix cum necesse fuerit 148. Verbum nequam immutabit cor. Qui sophistice loquitur, odibilis est. Lingua suauis 149. Dedit mihi Dominus linguam mercedem meam, et in ipsa laudabo eum 151. Vir pollutus labiis ego sum. Calculo tetigit os meum et a peccato mundauit 153. Cor stultorum
Samuel, ut impleret pręceptum Domini, Agag, regem Amalech, in frusta concidit 44. Samuel apparens Sauli mala quę illum consecutura erant, prędixit, quoniam non obediuit uoci Domini parcendo Amalech 48. Longeuitatem Salomoni promisit Deus, si sibi obediens fuerit. Iterum pollicetur habitare in medio populi et non derelinquere eos 56. Si in pręceptis meis ambulaueris, ero tecum et tradam tibi Israel 58. Dixit Dominus Iehu regi Israel: Quia omnia, quę erant in corde meo fecisti contra domum Achab, filii tui usque ad quartam
Demetrius dicebat, quantum in bello posset ferrum, tantum in republica eloquentiam ualere 52 . Antisthenes primus deffiniuit sermonem dicens: Sermo est, qui quid quodque sit aut fuerit exprimit 54 . Diogenes, cum serio quandoque loqueretur nemoque sibi intenderet se se ad sonum musicum contulit. Congregatis autem ad se plurimis exprobrauit, ut qui ad inepta studiose concurrerent, ad ea uero quę grauia essent et
Ex balneis exiens percunctanti, an multi homines lauarent, negauit, adiicienti, num
turba multa- confessus est. Lucernam incendens: Hominem, aiebat, quęro 57 .
Rediens ab Olympiis, cum rogaretur, an multa ibi turba fuerit: Turba, inquit, multa,
homines pauci 59 .
Parmenides generationem
Abrahę 126. Homo animal rationale 27. Homines terreni 63. Minus miseri homines in corpore mortali quam demones in ęterno 63. Demonum hominumque natura distinguitur 64. De essentia et scientia et utriusque amore 82. Quod non semper fuerit genus humanum 87. Qui primam hominis conditionem tardam putant 87. De temporali conditione generis humani 88. De conditione primi hominis 91. Cur ex uno homine multi. In primo homine plenitudo generis. De lapsu primorum hominum 92. Pręuaricatio quam
Pax.
Isaac fodit puteum, et quia nemo obstitit, uocauit eum Latitudo 4 .
Victima pacificorum 16 .
Immolantes pacifica comedetis; quod in die tertio ressiduum fuerit, igne
comburatur etc. 17 .
Gedeon ędificauit altare et uocauit Domini Pax 35 .
Saul odio accensus contra Dauid sępe placatur per Ionatham. Saul cessabat persequi
Dauid, cum tam
Penitentia. Qui propter lepram separatur, habebit uestimenta dissuta, caput nudum, os ueste contectum; contaminatum ac sordidum se clamabit, solus habitabit extra castra 17 . Dies expiationum. Omnis anima quę afflicta non fuerit die hac, peribit de populis suis, et quę operis quippiam fecerit 18 . Orabunt pro impietatibus suis, et recordabor foederis mei 19 . Si penitudine ductus reuerteris ad Dominum
103 . Saccum consui super cutem meam et operui cinere carnem meam. Facies mea contumuit a fletu et palpebrę meę caligauerunt 104 . Si reuersus fueris ad Omnipotentem, prosperaberis. Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria. Dedit ei Dominus locum penitentię, et ille abutitur eo in superbia 105 . Cutis mea denigrata est super me et ossa mea arruerunt super caumate. Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in uocem flentium
Si impius egerit penitentiam ab omnibus peccatis suis etc. uita uiuet. Conuertimini et agite penitentiam ab omnibus iniquitatibus uestris 188 . Impietas impii non nocebit ei in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua etc. 191 . Oculos ad cęlum leuauit Nabuchodonosor rex, et ex insano efficitur sanus, ex eiecto ab hominibus et bestiarum socio rursum rex magnificentior quam unquam fuerat 197 .
Peccatum.
Propter peccatum maledicitur serpenti, mulieri, uiro 1 .
Peccatum ignorantię. Leprosus, semine fluens, pollutus super mortu; hi eiiciuntur extra
castra. Qui fuerit immundus super anima faciat phase mense secundo etc. 20 .
Peccauerunt Moyses et Aaron ad Aquas contradictionis. Propterea non introduxerunt
populum in Terram promissionis 23 .
Quotiens
est lignum, per quod fit iustitia. Per manus autem quod fit idolum maledictum est ipsum et qui fecit illud 140 . Tunc crucifixum gentes deprecabuntur, et erit sepulchrum eius gloriosum 154 . Cum eleuatum fuerit signum in montibus et clangorem tubę audietis, id est prędicationem crucis. Figam illum paxillum in loco fideli 155 . Falsum testimonium contra Dominum 156 . Seruire me fecisti in peccatis tuis.
et e contra XIX. Nouissimis datur denarius sicut et primis. Tetigit oculos eorum et confestim uiderunt. Et secuti sunt eum XX. Sternunt uestimenta sua sub pedibus Domini. Iussus operari in uinea se ire nolle dixit, et penitentia ductus abiit XXI. Cum iam ramus fici tener fuerit et folia nata, scitis, quia propre est ęstas XXIIII. Recordatus Petrus flet amare, sed egressus foras de consortio impiorum XXVI. Penituit et Iudas, sed ueniam desperauit, et proiectis argenteis laqueo se suspendit. Symon Cyreneus angariatur ferre crucem Domini. Latro
Poetę uel expellendi uel cogendi, ut de Deo honeste loquantur 118 . Gorgias de rhetorica 119 . Rhetoricam peritiam esse, non artem 122 . Socrates qualis fuerit 157 . Furor poeticus 161 . Orator fit natura, doctrina, exercitatione 165 . Ars dicendi 166 . Poetę non sapientia faciunt quod
Promissum.
Fideiussor palam coram tribus testibus fideiubeat 321 .
Peregrinari non liceat priuato, priusquam XL annos natus fuerit 320 .
Quattuor peregrinorum genera: qui per mare negociantur, qui ad spectaculum ueniunt, qui
alio spectatum abeunt, qui publici alicuius negocii causa commeant 321 .
Passiones animi. Passiones qui
peregrinorum genera: qui per mare negociantur, qui ad spectaculum ueniunt, qui alio spectatum abeunt, qui publici alicuius negocii causa commeant 321 . Passiones animi. Passiones qui superauerit, iuste uicturum, iniuste uero, qui ab his fuerit superatus 255 . Voluptas et dolor 258 . Voluptas, dolor, audacia, metus, iracundia, spes, amor 259 . Voluptas dolorque uehemens morbus animę grauissimus est
in conspectum suum adduci, ut eam ne oculis quidem contingeert. Publius Affricanus Superior egregia forma uirginem captam productam ad se patri inuiolatam reddidit. Quęri potest, uter fuerit continentior? 40 . Flamen Dialis tunicam intimam nisi in locis tectis non exuit, ne sub cęlo tanquam sub oculis Iouis nudus sit 58 . Virgines Milesię, cum suspendio uoluntario se perimerent, cessarunt
comedet paleas 327 . Perfidia. Veh eis qui recesserunt a me 24 . Beelphegor. Pryapus 28 . Vituli aurei 30 . Postquam sponsa a sponso fuerit separata 41 . Colentes idola 45 . Prophetis mandabatis: Ne prophetetis 50 . Christiani iudaizantes 63 . Qui non sunt
uestimentum meum cilicium 371 . Exultent et lętentur qui quęrunt te 372 . Excitatus est tanquam dormiens Dominus. Cibabis nos pane lachymarum 379 . Nisi caro mortua fuerit, spiritus uiuificari non potest 383 . Qui conuertntur ad cor 384 . Faciamus in corde nostro uiam Domino, quia ponet in uia gressus suos 385 . Quia repleta
si
bibatur, ridendi finem non fieri 245 .
STRABO
Religio.
Scipio aduersis iactatus casibus, quod pecuniam sacram tangere ausus
fuerit 78 .
Foronię2 sacrificantes supra prunas nudis pedibus illesi incedunt 87 .
Iuppiter a capra nutritus 155 .
Io, Pean, unde dici coeptum
Rex. Quibus artibus creuerunt Romani 115 . Apud Arabes Chartanotitas, qui primus ex nobiliorum familia post constitutum regem natus ę fuerit, succedit in regno 292 . Persę ex eadem familia regem creant 297 . Ptolomeus Auletes, quod coraulem exerceret, eiectus ab Alexandrinis est 301 . Qui forma aut
qui uero mala egerunt, in re rsurrectionem Iudicii V. Hęc est uoluntas eius qui misit me, Patris, ut omne quod dedit mihi non perdam ex eo, sed resuscitem illud in nouissino die etc. VI. Ego sum resurrectio et uita. Qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, uiuet XI. Quia ego uiuo, et uos, uiuetis etc. XIIII. Iesus resurgens stat in littore, id est in maris extremo--- signat resurrectionem futram in fine mundi. Corpora iustorum nec sitient nec esurient etc. XXI.
teneat, bacillo eminentiores spicas feriens, ut scilicet principes ciuitatis tollat 13 . Simon philosophus, cum Pericles polliceretur, si ad se perrgeret, cuncta illi necessaria exhibiturum: Fiduciam, inquit, uendere consilii non fuerit 27 . Principatus quinque genera: legitimum, naturale, secundum consuetudinem, secundum genus, uiolentum 37 . Diogenes interrogatus aliquando a tyranno, cuiusmodi ęre pręstaret statuam sculpere:
Tribus Leui in conspectu Aaron ministret. Aaron et filii eius fungentur sacerdotio 19 . Consecratus Domino ad mortuum non ingredietur. Siquis coram eo subito mortuus fuerit, polluetur 20 . Lex Leuitarum 20 . De sacerdotibus et Leuitis et eorum possessione 22 . Dentur Leuitis urbes ad habitandum, et suburbana pro pascuis
Mariam, sed occulte dimittere. Ęquum existimauit suspectam repudiare, pium uero non diffamare I. Iesus uenit ad discipulos ambulans supra mare. Ipsi dixerunt, quia fantasma est XIIII. Simplex. Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt V. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus lucidum erit VI. Estote simplices sicut columbę X. Sacerdos. Vos estis sal terrę. Si sal euanuerit. Vos estis lux mundi, ciuitas supra montem posita, lucerna super candelabrum. Sic luceat lux uestra etc. V. Fidelis seruus
et ipse diues, apud quem dignatus est Dominus hospitari XIX. Latro de
cruce transit ad paradisum XXIII.
Simplex. Columbę natura simplex, sine fele, mitis, hospita unius domus,
conuersatione utens, osculum pacis amans
et mediocriter sapientem 27 . Quicunque fuerint sapientes, pares erunt 31 . Argumentum, quod prudens beatus sit. Sapiens, in quacunque fortuna fuerit, uirtutem explicabit 36 . Quę res sapientem faciat 37 . Magna et spaciosa res est sapientia 38 . Inter sapientiam et philosophiam 39 .
est 90 . Scientia metuendorum et non metuendorum 105 . Tunc sane mentis oculus incipit cernere, cum primum corporis oculus deflorescit 157 . Qualis fuerit demon Socratis 167 . Socrates oraculo Apollinis sapientissimus iudicatus. Solus Deus sapiens 168 . Siquando optamus pure aliquid intelligere, recedere a corpore oportet atque ipso animo res ipsas
50 . Medicina per somnium indicata 52 . Somnium ephori quo significatum est quttuor perituros, quinto superstite 108 . Nihil certius esse dixit Scylla quam quod somnio fuerit significatum 8 . Somno moderato et stratu uili usus Agesilaus 26 . Alexander mollem lectum fastiditus 43 . Somnium Calphurnię6 de Cęsaris nece
Heraclitus, cum esset iuuenis, nihil se dicebat scire; ubi ad uirilitatis annos
euaserat, nihil ignorare 89 .
Xenophanes dixit: Sapiens sit necesse est qui norit explorare sapientem 90 .
Qui semel fuerit sapiens, in contrarium habitum transire non posse. Sapiens et in
tormentis felix 108 .
Philosophiam prudentia ęstimatione antecellit, ex qua reliquę uirtutes omnes oriuntur
109 .
ideo pontificatum se accepisse testatus est, ut puras conseruaret manus 426 .
Sacrificium. Croesi donaria 92 .
Quid quis in sacrificio missali addidit 430 .
Hecatombe qualis fuerit 443 .
VALERIVS MAXIMVS
Sapiens. Grauiter dicta aut facta, liber VI, caput IIII. Sapienter dicta aut facta,
101 . Precipitur tibi, ut de altari uiuas, non ut luxuries 101 . Pastores consopiti 119 . Christorum genera 131 . Sacerdos, in quacunque fuerit macula, non accedet offerre oblationes Domino 142 . Presbiteri mali bonos non condemnant 142 . Qui episcopatum desiderat, bonum opus desideret 142 . Sacerdotis est
Superbia Nemroth 119 . Silentium in templo Isidis et Serapis simulachrum digito premens labellum 139 . Somnium Titi mirabile 30 . Sepultura, si negata fuerit, nihil adimit. Ratio sepeliendi 4 . Spes, quę uidetur, non est spes 73, 155 . Sacerdos. Flamines tres: Dialis, Martialis, Quirinalis 12 . Sacerdotium Aaron auferendum
qui, etiam si
habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor 102 .
Contra folium, quod uento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam
persequeris 103 .
Qui humiliatus fuerit, erit in gloria, et qui inclinauerit oculos suos, ipse saluabitur
105 .
Si contempsi subire iudicium cum seruo meo 106 .
De illo qui per humilitatem et patientiam exaltatur.
Seruus, cui dominus dimisit debitum, nolens ipse dimittere conseruo, plectitur XVIII. Petrus iubetur dimittere usque septuagies septies XVIII. Visus. Qui uiderit mulierem ad concupiscendum V. Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si fuerit simplex, totum corpus lucidum erit. Si fuerit nequam, totum corpus tenebrorum erit VI. Tetigit oculos eorum, et confestim uiderunt. Et secuti sunt eum. An oculus tuus nequam est, [surg] quia ego bonus sum XX. Humilitas. Iesus Christus nascitur in Bethlem II.
debitum, nolens ipse dimittere conseruo, plectitur XVIII. Petrus iubetur dimittere usque septuagies septies XVIII. Visus. Qui uiderit mulierem ad concupiscendum V. Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si fuerit simplex, totum corpus lucidum erit. Si fuerit nequam, totum corpus tenebrorum erit VI. Tetigit oculos eorum, et confestim uiderunt. Et secuti sunt eum. An oculus tuus nequam est, [surg] quia ego bonus sum XX. Humilitas. Iesus Christus nascitur in Bethlem II. In Iordane baptizatur. Iordanis
paupertas spiritus 126 . Ne quęras gloriam, et non dolebis, cum inglorius fueris 146 . Quicunque humiliauerit se, sicut paruulus iste 164 . Maiorem fore, qui minor fuerit 167 . Humilitas Pauli 226 . Qui terram et cinerem esse se nouit 228 . Illusores ipse eludet, et mansuetis dabit gratiam 261 .
lasciui ducar Amoris,
4.6.2 Iussus inexperti uincula ferre iugi,
4.6.3 Haec tamen ipse libens, nedum patienter, inibo
4.6.4 Si dominae fuerit mutua parque fides.
4.6.5 Nam, si me uultu fastidiat illa superbo,
4.6.6 Tollenda est collo sarcina dura meo,
4.6.7
sancta uocet,
6.8.17 Aut tumido insimulet fastu, aut obliuia fingat,
6.8.18 Deneget aut curis ocia parua tuis?
6.8.19 Nam tua quae fuerit, studiose, industria semper,
6.8.20 Pomponi, quae non bibliotheca docet?
6.8.21 Quae regio nescit tanti noua dicta poetae?
illum gloriosum, et Salvatoris nostri Imaginem, aliqua
mirabiliter in ejus famulis devotis fuisse operatum. Igitur ut dicta ecclesia, in qua est cum
tali gloria crucifixus congruis frequentetur honoribus, et debite conservetur, et quantum opus
fuerit reparetur, et fideles ipsam libenter devotionis causa confluant ad eandem, quo ibidem dono caelestis gratiae uberius se conspexerint esse refectos; Et
Me tibi commissum facio, me prebeo totum:
Suscipe tu donum, Gorgi benigne, clarum.
5 Obtulit Eschines sic se tibi, prisca senectus,
Cui nocuit plenis hausta cicuta cadis.
Si hoc fuerit, meum gratum tibi sensero munus.
Non corvus dirus, sed canit albus olor:
"Sis felix, quotiens et te tua nomina tangant,
10 Tu totiens nostri nominis esto memor".
indicium videris exiguae,
natura Populorum, inquit, Illyricorum pauca effatu digna ac foelicia nomina. Inter caeteros tamen et complures Diocliciani Dioclicianus nomen imperio fuit dignum, quem Dalmatam fuisse omnis testatur historia, quamvis in Christi martyres fuerit crudelissimus. Et Caius Dalmata Caius papa foelicissimum assecutus fuit nomen, quandoquidem summum tenuit pontificatum. Hic inter caetera sacram vestem, qua in sacris solennitatibus utitur levita et in pontificalibus antistes, a patria appellavit Dalmaticam. Quid
figuli, quos marmorarios fuisse autumant. Ego vero sic legere non vereor: Tragurium et civium Romanorum marmore notum Siccum. In quem locum, ut dicit
Iunoni inuisa propago.
uti euenerant suis narauere. quorum sane qui
adhuc dicerent non defuere circumscriptorem eum minime esse si abdita contemnens
oppida iadram uel uenetias recta proficiscetur. Quibus rebus diu mecum
cosideratis quam fuerit temeraria nebulonis huius audatia quam stolida
nonnullorum pertinatia: quam denique crassa lachromensis abatis negligentia:
quam ceterorum quoque innanis petulantis satis admirari nequeo: non enim eorum
dumtaxat quibus imposuit
genera in captivos experiuntur, quę non excogitari nedum enarrari possent. Nec tam magnus cruciatus sibi ipsi facit finem, quibus tamen impia gens crassatur et gloriatur.
Hec causa malorum, Pater Beatissime, ipsa videlicet libera facultas et secura exequendi quicquid mente cęptum fuerit iamque incipit dominari his provinciis et in vectigalia aut in suam redigere ditionem. Hec, inquam, causa precipua Turco est, ut mea fert sententia, has tam crebro invadere regiones et tam acriter sevire in finitimos. Accedit et animus admodum rapax avidusque regnandi.
Nunc quantum
gracias, qui Wladislaum hac tempestate
prestantissimum ac omnium sapientissimum principem, Kazimiri regis olim
Polonorum eminentissimi filium, tantum extulit provexitque, ut eo duce
felicissimo ac fortissimo quicquid sibi bello et armis fuerit occupatum, bello
et armis eciam redimere valde speret. Et hoc merito quidem, nam et natura et
virtus, ipsa eciam fortuna, quantum possint viriumque habeant, in te solo
cumulatissime expressere. Quid enim te nobilius, dive rex, quid
existimarent.
Proinde tanti apud illum fuere, ut potestatem eis daret curandi omnem langorem,
mortuos ad uitam reuocandi, mysteria intelligendi, futura diuinandi, demoniis
imperandi et, quę nemo hominum facere potest, nisi cum eo Deus fuerit, faciendi.
Taceatur igitur opulentissimorum quondam regum potentia fortissimorumque uirorum
robur! Plus pauperculi nostri potuerunt. Taceatur philosophorum acumen! Soli ii,
qui Deo credidere, ueritatem inuestigarunt. Obmutescat
feris tantum peruias habitasse terras. Tu igitur, cuius nutu cuncta
reguntur fautor mihi adsis, Deus, dictantem inspires, scribentem adiuues,
ingenium, uerba, manum, calamum moderare, ut nusquam ab eo, quod tibi
placitum fuerit, declinasse argui possim. Tuque, Fili Dei, Deus Christe,
mentem animumque eorum, qui hęc legent, tua gratia sic
penitus confirmes, ut istos sectatores tuos emulari cupiant, pariter et
possint, atque ad
miratus, apprehensam regis dexteram dum osculatur ait tam
promptam in dando manum senescere prorsus non debere. Hinc aiunt adhuc
integram in monumento illibatamque ostendi, ut, quam merito id olim ab
episcopo prolatum fuerit, tam certus euentus testis etiam posteris foret et
nemo unquam dubitaret ipsius animum fulgere in cęlo, cuius corporis partem
tot iam annos incorruptam permanere cerneret in sepulchro.
Euphemianus quoque Romanus et
seruusque factus est hominis, ut
seruitutis precium offerret Deo. Dixi dubitatum aliquando, diuitiis an
auaritia magis pręstare. Nunc adiiciam et hoc incertum esse potuisse, an
illis utrisque maior in eo deinde liberalitas fuerit, si idem liberalitatis,
qui opum, finis fuisset et non impensis facultatibus necessitati proximorum
ipse semet etiam super impendisset. O uere mutatio dexterę, Excelsi, in uno
homine summę cupiditati summa successit
decus misericordię operibus exornans
admissa est ad Sponsi nuptias cęlestis celebritatis, ineffabili gaudio
semper fruitura.
Paulam in largiendo sic profusam fuisse ferunt, ut sibi tandem necesse
fuerit, ne rogantibus repulsam daret, pecuniam mutuo accipere, usuris sese
obligare, uersuras facere. Prodigalitatis accusata Deum testabatur se pro
illius nomine cuncta agere et hoc habere uoti, ut mendicans ipsa moreretur
et
uoti, ut mendicans ipsa moreretur
et in funere suo alieno syndone inuolueretur. Ego, inquit, si petiero,
multos inueniam, qui mihi tribuant. Mendicans si a me non acceperit, quę ei
possum etiam de alieno tribuere, et mortuus fuerit, a quo anima eius
requiretur? Nulla itaque in pauperes liberalitate satiata, ad egestatem pene
ultimam peruenit. Sed quanto tunc se fecerat pauperiorem, tanto postea
amplioribus locupletata est diuitiis in regno
sunt, ut extinctam
reddiderint. Digna imitatu et senis humanitas et leuitę gratitudo, si modum
seruet affectus. Sed defugiendum execrandumque exitiale Gabaonitarum scelus,
quo effectum est, ut tribus Beniamin prope deleta fuerit, urbes uicique eius
incensi et his, qui cędem fuga euaserant, connubia reliquarum tribuum diu
interdicta. Tam magni mali causam prębuit libido paucorum.
Ad recentiora ueniamus!
Onesiphorus
quotidie tredecim pauperes domi
conuocabat, sedere iussis genu flexus pedes lauabat, discumbentibus
ministrabat, abeuntes cum dono dimittebat singulis eorum quatuor nummos
largitus, ita ut liberalior an humilior fuerit, non facile discerni queat.
Veruntamen serui interdum dedignantur mendicis ministrare, archiepiscopus
etiam pedes lauit.
Gallicanus quoque monachus, quem et consulem et uictorem et Constantini
NON CONCVPISCENDIS
Propterea quidam sanctissimi uiri cum seculares, tum ecclesiasticas
dignitates aut omnino recusarunt aut inuiti coactique susceperunt. Sciebant
enim, quanto quis altius euectus fuerit, tanto propius
periculo esse, ne cadat, et si ceciderit, grauiorem ruinam fore. Honoris
gradum superbię irritamentum et inanis glorię materiam esse, nisi ita caute
adeatur, ut is, qui episcopatum desyderat (iuxta
electus fugit. Dum autem latitaret, et quęri dignus fuit
et inueniri. Qui quia inuitus consecratus est, tantam promeruit gratiam, ut
non solum Mutinensem ecclesiam optime gubernarit, sed etiam miraculorum fama
celebris mundo fuerit. Iouiani * corr. ex louiniani
imperatoris filiam a demonio liberauit. Attila Italiam uastante suos
non repugnando incolumes seruauit. Ipso enim orante hostis apertis portis
urbem mediam percurrens eam
iam desperantibus, ipse
diuina uirtute a periculo liberarat, regi amplissima dona offerenti haud
quaquam se iis indigere respondit, proinde neque accipere uelle, nihil
cuiquam defuturum asserens, quicquid habere necessarium fuerit, qui omnium
opifici libenter seruierit, cum ipsa Veritas dicat: Quęrite primum regnum
Dei, et hęc omnia apponentur uobis.
Hilarion abbas, ut in cęteris omnibus, ita hac quoque in
suum scripsisse
fertur. Diuitiarum, inquit, mearum hęres esto. Hę autem sunt: Euangelium,
tunica saccea, cuculla et paliolum. Qui tantam tenuitatem diuitias suas
uocat, satis declarat, quam a diuitiarum cupiditate semper fuerit alienus.
Porro, Alexius, nobilis Romanus, clam patre Euphemiano in Syriam abiens
intantum adamauit paupertatem, ut gauderet se a seruis patris, qui ad
quęrendum eum missi fuerant, et non agnitum fuisse et *
in Bethlehem hospitantis angustia mentionem fecisse audiuit et
continuo consurgens, humi resedit atque ait: Nunquid ego peccator, ego
nequam et inutilis seruus, ad mensam sedere debeo, cum Dei Genitrici in
diuersorio locus non fuerit, cum mundi Opifex ac Dominus natus sit in
stabulo reclinatus in pręsepio? Sic dicens panem suum prouolutus in terra
cum gemitu comedit.
Denique, quemadmodum ipse seruandę paupertatis imprimis maximeque studiosus
et amare cęlestia? Hęc
apprehendi non possunt, nisi illa relinquantur. Hinc ipse ait: Vade,
quęcunque habes, uende et da pauperibus, et habebis thesaurum in cęlo,
et ueni, sequere me! Qui ergo pauper non fuerit, Christum sequi non
poterit.
Primi quidem illum secuti sunt apostoli, qui et ipsi quam pauperes fuerint,
in principio capitis huius diximus euangelicę historię sequentes fidem. Id
si parum
uersaretur, paupertatem animo affectabat. Interdum domi sola cum ancillis
manens uilissimum sumebat amictum totamque sese ad paupercularum morem
componebat, dicens haud alio ornatus genere usuram, siquando tandem dignatus
fuerit pius et misericors Dominus expeditius uiuendi copiam sibi concedere.
Ad hęc; quoties ad ecclesiam audiendę euangelicę prędicationis gratia
accedebat, non nisi inter infimas foeminarum sibi deligebat considendi
locum,
modum modestiamque ab eis exigens, sicuti cęteris in rebus,
ita etiam in dormiendo. Quod si breuis etiam somni ronchus uiris religiosis
uitio datur, quomodo non dabitur nimia dormitio? Cui quantumcunque temporis
indultum fuerit, tantum a spiritalium actionum exercitatione computabitur
cessatum. Scriptum autem est: Mane semina semen tuum, et uespere ne
cesset manus tua!
Germanus, Antisiodorensis episcopus,
supponens placuit lapidi illi, qui factus est in caput anguli, qui fecit
utraque unum. Cui nunc inseparabiliter iuncta et ipsum, quocunque ierit,
sequens concinit canticum nouum, quod in Apocalypsi nemo potest dicere, nisi
fuerit uirgo. Virginitas autem ipsa in tantis quidem uersatur periculis, ut,
nequando corrumpatur, custodiri a uigilantibus raro possit, * corr.
ex potest
a somnolentis nunquam.
clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in
illis? Non uindictam intelligas contra inimicos, quo: diligere
iubemur, sed contra tentationes, quibus resistere nemo ualet, nisi Domini
ope auxilioque adiutus fuerit. Quandiu ergo cum his nobis colluctandum est,
tandiu et orandum. Neque huic sententię illam contrariam putemus, quam idem
salutis nostrę autor ac doctor protulit dicens: Orantes autem nolite
multum loqui sicut
uita Trasillę uirginis, amitę
suę, cum uita defunctam lauare uellent, genibus cubitisque callorum duritiem
apparuisse palamque factum exanimi iam corporis indicio, quanta illi adhuc
uiuenti sanctarum precum cura studiumque fuerit. Sic conseruatur uirginitas,
sic ad cęlestis thalamum Sponsi peruenitur.
Sed neque coniugatis, quo minus orationi animum intendant, maritalem thorum
impedimento esse Elizabeth, lantgrauii, Thuringię principis,
in Iordanem delapsum enatare fecit. Obsessus in Dothaim, aduersariis subita
cęcitate percussis, liberatus est. Super ossa eius, defuncti proiectum
cadauer statim reuixit, ut uel hinc facile disci possit, quantę ille
uirtutis fuerit uiuens, qui mortuus alteri uitam dedit.
Quid mirum autem, quod sanctorum quandoque uel meritis cedant uel
inuocationibus pareant terrena corpora, cum iisdem ad obsequendum
inclinentur etiam cęlestia?
contemplationis dulcedinem cor
secularibus plenum negociis aspirare, sed oportet, ut seculo moriatur, ut
soli Deo per tantas meditationes et desyderia supernis inhereat. Vnde granum
frumenti cadens in terram, nisi mortuum fuerit, semper sic manet, ut
cecidit. Quod si moritur, fructum plurimum affert.
Thomam Aquinatem, catholicę ueritatis locupletissimum dissertorem, dum de Deo
diu multumque cogitat, a solo attolli et altitudine fere cubitali
Et quem sępe antehac testimoniis conuictum
Scripturarum flectere nequiuerat, fidei tandem uirtute molliuit. Mox deinde
ad stratum suum rediens extemplo expirauit, ita ut dubium non sit, quin hora
illa, qua prędictum erat, fuerit moriturus, nisi mortis suę mora uitam
medico esset allatura.
Iosephi huius cęterorumque conuersionem minus mirabitur, qui animum
attenderit, quod Ioannes Damascenus, Mesuę Iudei filius, Iudeorum omnium
secum simul ad inferna corruant. Tunc
rursum iubente apostolo simulachrum in puluerem redigitur, teterrimus demon
catenis circumligatus uisibiliter apparet omnibusque palam fit, quam
peruersa hactenus fuerit eorum religio. Ille magno et horrenti edito ululatu
e medio abiit, populus conuertitur, templum Deo uero dedicatur,
Polemius *corr. ex Polemus
rex baptizatus relicto regno apostolum sequitur; ut
autem omnibus, quoniam tua sunt, Domine, qui amas animas.
Et per Esaiam Dominus ipse ad populum fidelem ait: Nunquid obliuisci
potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Et si
illa oblita fuerit, ego non obliuiscar tui. Ecce in manibus meis
descripsi te. Muri tui coram oculis meis semper. Et per Ezechielem:
Nolo mortem morientis, dicit Dominus Deus. Reuertimini et uiuite!
Item in Euangelio:
uirtutibus, qui perfecte eum colit. Et cum tanti
essent, inquit, non est scissum rete. Non enim rumpi nexus
possunt, quos uerus innodauit amor, neque uirtutum aceruus dissipari
poterit, si in sinum congestus fuerit charitatis.
Illum ergo Dominus, cui plus inesse erga se pietatis nouerat, dignum
iudicauit, quem ad Ecclesię gubernacula sedere faceret. Ter interrogato et
ter respondenti; quod ipsum amaret, oues suas ultro
non pro se
solicitus, ut uel sic acceptus dimitteretur, sed pro illis, ne errantes in
ęternum perirent, pro iniuria referens beneficium, pro malo bonum. Non enim
languescit odium sustinens charitas, sed accenditur, si uera fuerit.
Hinc idem ad Romanos a Corintho scribens clamat: Quis nos separabit a
charitate Christi? Tribulatio? An angustia? An fames? An nuditas? An
periculum? An persecutio? An gladius? Sicut scriptum est: Quia
Etenim prędicator et
exteriorem Scripturę historiam in exemplum auditorum proferre debet, et
interiorem mysticumque sensum, qui sub ea latet, cum res postulauerit, non
tacere. Cuius quidem disciplinę scientiam si assecutus fuerit, et ipse
dicere cum Ezechiele poterit: Comedi illud, et factum est in ore meo
sicut mel dulce, uel cum Dauid: Quam dulcia faucibus meis eloquia
tua! Super mel ori meo.
linguam honestiorem quam uitam habere existimentur.
Pręterea, licet illi, qui in auditorio conueniunt, parum aut nihil omnino
profecerint, non tamen ei, qui docet, pręmium supprimitur laboris dicente
Domino: Si ibi fuerit filius pacis, requiescet super eum pax uestra; sin
minus, ad uos reuertetur. Neque enim inuitantium gratia perire
debet, si ad conuiuium inuitati uenire fasstidierint.
Qui autem usque adeo
illa hora, quid loquamini. Non enim uos estis, qui
loquimini, sed Spiritus Patris uestri, qui loquitur in uobis. Itaque
nihil neque in pręmeditando neque in pronunciando laborabunt, quibus affatim
omnia, quoties usus fuerit, diuina benignitas suppeditabit.
De apostolis traditum est: Variis linguis loqui coeperunt, prout Spiritus
Sanctus dobat eloqui illis . Hoc ideo sane, quia diuersis
gentibus fidei Christianę
catellum in utero latrantem habere. Id interpretatum est
eam diuini uerbi pręconem egregium parituram. Quam sane interpretationem
minime falsam fuisse euentus docuit. Quanti enim hic sanctus in dicendo
ingenii industrięque fuerit, quantę in exhortando uirtutis, ipsa scripta
eius, quę in manibus habentur, indicio sunt. Quę quoties legimus, toties
dicere occurrit: Argentum electum lingua iusti.
Hic, cum aliquando
idem pręcipit dicens:
Seniorem ne increpaueris, sed obsecra ut patrem, iuuenes ut fratres,
anus ut matres, iuuenculas ut sorores, in omni castitate. Sic et
Galatas admonet, cum ait: Si pręoccupatus fuerit homo in aliquo delicto,
uos qui spiritales estis, huiusmodi instruite in spiritu lenitatis,
consyderans teipsum, ne et tu tenteris. Illos tamen, qui plus nimio
duri uidentur et delinquendi assuetudine iam
conuitauerat. Haud alia pax
uillici esse solet cum porcis, quos ideo saginat, ut mactet. Nostra interest
talium hominum et cauere dolos et mores execrari ac prorsus neque decipi
neque decipere uelle. Aut si alterum necesse fuerit, pati mala quam inferre
satius iudicemus. Sustinendo autem, non uindicando iniuriam pax paratur.
Vt ergo uera synceraque pace uti fruique possimus, magno atque constanti
animo contemnamus insolentium hominum
heretico forte occurrens, cum ab
eo, an se agnosceret, interrogaretur, respondisse dicitur: Agnosco, agnosco
diaboli primogenitum. Itaque docet haud molliter cum huiuscemodi hominibus
loquendum esse, siquando loqui necesse fuerit. Cur enim dissimulemus eosdem
nos habere inimicos, quos Dei esse nouerimus, tanto maiore odio dignos,
quanto dolosius catholicę insidiantur ueritati? Amplius aliquid dicam: Etiam
cum fidelibus mundana tractantibus
Stephano abbati, Grandimontensis ordinis autori, qui in Mureto *corr. ex
Moreto
, Aquitanię monte, uitam solitariam duxit, tametsi
rudis modicusque amictus fuerit, hoc tamen admirationem auget, quod sub
eodem et ęstiuos calores et brumę frigus pertulerit, nunquam quicquam panni
sibi uel addens uel demens. Vtranque profecto diuersorum temporum molestiam
leuare posset solertia,
fuisse intellexit. Ac deinde operum orationumque uices monitu
eius diligenter seruans ad tantam perfectionem conscendit, ut
nemo illis temporibus uel abbatum vel monachorum anachoretarumque maiori
admirationi fuerit.
Arsenium abbatem, dum opus faceret, lachrymas effundere solitum scriptores
tradunt. Quę res indicio est longe aliud illum cogitasse, quam quod manibus
fabricaret. Manus quidem labori intentę erant, sed mens
institutione ad tantam
morum sanctitudinem deuenit, ut sola prę omnibus eligi meruerit, quę et
Saluatorem mundi pareret et post partum uirgo permaneret. Quod si hęc, quę
sine peccato concepta omnis prorsus peccati expers fuerit, id temporis, quod
orationi lectionique supererat, manuum labore sibi transigendum duxit,
quomodo te in ignauia ocii mollitudine quandoque desidentem securam
arbitraris, o uirgo, quam in peccatis genuit mater, quam
corporis census aculeosque
cupidinum retundendos uerberum quoque ictibus quati affligique oportuit,
quis tutum se putabit et non proprii corporis imperio se subditum iri
timebit, si in eo castigando non ęque solicitus fuerit?
Thomas, Cantuariensis archiepiscopus, tunicam et femoralia poplitum tenus
cilicina sub uestimentis gestauit. Quippe indignum se, qui Ecclesię
pręesset, arbitratus est, nisi et membris suis pręese posset. Membra
et
sitientes iustitiam cum his ipsis, quos sibi proposuerint imitandos, ęternę
beatitudinis pabulo saturentur.
Quantę enim uirtutis quantęque apud Deum ęstimationis ieiunium semper fuerit,
et Vetus Scriptura indicat et Noua.
Moyses in monte quadraginta dies et totidem noctes nihil gustans facie ad
faciem cum Deo loquitur et Legem digito eius in tabula lapideis conscriptam
nondum ad buas
papasque peruenerat, hoc est, potus cibique usum, et iam ieiunia obseruabat.
Sed si adulti sanctitudinem consyderauerimus, non erit mirum, quod tales ac
tanti hominis etiam infantia mirabilis fuerit.
Idem miraculum uel portentum potius de Sisinio, Thaunensi episcopo, refertur,
scilicet ipsum quoque, cum editus lacte genitricis suę aleretur, quarta et
sexta feria tantummodo semel tenelluli oris labella huberibus
ut etiam in alterum diem inediam facile producere posset,
si uoluisset. Sic quidem ipsemet in tertio Dialogi sui libro testatum
reliquit. Quo exemplo aperte admonemur, ut, siqua res ad seruandum ieiunium
nobis impedimento fuerit, non negligamus, immo, ut ab ea expediamur, uotis
precationibusque Dominum solicitemus. Petenti dabitur, et pulsanti
aperietur.
Nunc foeminis, si quam forte uiros imitari piget, foeminarum proponamus
alii integer parum est. Tantum ergo sibi
quisque ieiuniorum imponat, quantum ferre pręualet, tantum comedat, quantum
ad regendos corporis census sufficiat, non ad extinguendos, quodque ad
continuanda ieiunii congruere uisum fuerit, non ut duorum aut trium dierum
nimia abstinentia subsequentium repletione indigeat et probro locus sit
dicentium: Hic homo coepit ędificare, et non potuit consummare.
Turrim igitur ieiunii constructurus computet
et aquę
congius refectio erat.
Pambo abbas, cum animam ageret, confessus est, quod ab eo die, quo
solitudinem ingressus fuerat, panem non gustarit neque quicquam, cuius ipsum
poeniteret, prolocutus fuerit, et se tamen sic e uita discedere, tanquam qui
modo coepisset, non tanquam qui profecisset.
Pior *corr. ex Pion abbas in Thebaidis deserto, quo minus
in edendo uoluptatis caperet, deambulando
et carnium edulio sustentetur, ne prius deficiant
pedes quam currere incipiant. Et hoc dico iuxta indulgentiam, non iuxta
imperium, timens debilitatem, non docens luxuriam. Deinde, cum iam adulta et
firmior fuerit, ait: Cibus eius holusculum sit et simila
raroque *corr. ex similia caroque pisciculi. Sic
comedat, ut semper esuriat, ut statim post cibum possit legere, orare et
psallere.
sunt, Saul a Deo reprobatus et hostili
gladio traditus, Ahiel, Hierico urbis reędificator, una cum liberis
interiit, Amasias rex, cum obediuit, uicit, cum obedire noluit, uictus est.
Ac si forte quicquam aliquando iussum fuerit, de quo non ambigitur, quin
diuinę repugnet sanctioni, Deo potius quam homini mos
geratur. Omnibus omnium mandatis Dei mandata pręferenda sunt. Neque ulla
alia causa prior potiorue esse debet, cur
et seniorum consilio atque persuasu, ne uideretur discessionem
docere a Lege Iudeisque fidelibus prohibere circumcisionem, quibusdam
nazareis secum assumptis una purificatus templumque ingressus sit ac tandiu
cum illis fuerit, donec tonsis de more crinibus uota perficerent
sacrificiumque offerrent. Hoc quidem multi pię simulationi
adscribunt, sed ego magis Augustino assentior, qui ait: Diebus illis
intermediis, qui inter
ueritatem unusquisque cum proximo suo, quoiam sumus
inuicem membra . Et ad Colossenses: Nolite mentiri inuicem!
Saluator etiam noster ad apostolos: Simplices estote sicut columbę .
Et: Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus lucidum erit . Et:
Nisi efficiamini sicut paruuli, non intrabitis in regnum cęlorum.
Siquidem et cordis simplicitate et oris ueritate nobis opus est, ut eo
felicitates perueniamus,
cum masculum
peperit, immunda est dies septem, cum foeminam, quatuordecim. Purificationis
quoque dies hic sexagesimussextus, illic trigesimustertius pręscribitur nec
ante puerperę ingredi sanctuarium licet, quam purificata fuerit. Ex quo
apparet matrimonii operam absque aliqua honestatis labe munditieque
detrimento fieri non posse.
Si filia sacerdotis — inquit — cuilibet ex populo nupta fuerit, de
quam purificata fuerit. Ex quo
apparet matrimonii operam absque aliqua honestatis labe munditieque
detrimento fieri non posse.
Si filia sacerdotis — inquit — cuilibet ex populo nupta fuerit, de
his, quę sanctificata sunt, et de primitiis non uescetur. Sin autem
uidua uel repudiata et absque liberis reuersa fuerit ad domum patris
sui, sicut puella consueuerat, aletur cibis
Si filia sacerdotis — inquit — cuilibet ex populo nupta fuerit, de
his, quę sanctificata sunt, et de primitiis non uescetur. Sin autem
uidua uel repudiata et absque liberis reuersa fuerit ad domum patris
sui, sicut puella consueuerat, aletur cibis patris
sui. Nonne et in hoc uidemus nuptiis prępositam fuisse uiduitatem?
Sacerdotibus ipsis neque uiduam neque repudiatam accipere
se ab omni
penitus mentis et corporis immunditia expertem alienumque cognouisset. Hic
ille est, qui raptus usque ad tertium cęlum audiuit uerba arcana, quę non
licet homini loqui, et nescit, in corpore an extra corpus raptus fuerit.
Sic, qui castitatem colunt, se in corpore esse nesciunt, quia corporis
affectiones non sequuntur, sed supra cęlum animo elati diuina concipiunt
mysteria, quę quidem terrenis uoluptatibus dediti scire non possunt.
est igitur illud Apostoli oraculum: Bonum est
mulierem non tangere, postquam tetigisse tam malum. fuit.
Sed si Benedicto abbati in deserto procul ab hominum consuetudine commoranti
necesse fuerit nudum iniicere sentibus corpus et totum multo uolutatu
cruentare, ut uisę aliquando foeminę incestam recordationem dolore sedaret,
profecto bonum est etiam mulierem non uidere. Qui enim uiderit mulierem ad
Et culpę conscia ac terrore simul perculsa,
ante ianuam excito episcopo crimen confitendo ueniam impetrauit atque abiit
moerens, dum secum reputat, quantum malum est libido, ob quam pudicicię
cultorem ne adire quidem digna fuerit. Et illum profecto, que nulla unquam
obscoenitas uicerat, nec persecutoris gladius uicit.
Equitius in Valerię partibus abbas, dum in iuuenta immundis tentationibus
quateretur, ad precum refugia recurrebat. Post quas
quartum usque et octogesimum uitę suę annum perseuerauerat.
quando Christum uidere et de illo uaticinari meruit.
Didicisti incorruptę uiduitatis pręmium; disce et, quo sale, ne corrumpi
posset, condita fuerit: non discedebat de templo, et ieiuniis et
obsecrationibus seruiens die ac nocte.
Venimus, ecce, cum uiduis in templum. Sed iam cum uirginibus etiam ipsa
Sancta sanctorum ingred licebit, quando quidem
dixit, si reliquo corpore fatiscente uterus incorruptus maneret, qui
uirginitate sanctificatus esset et nulla libidinis labe inquinatus. Dunstano
quoque episcopo de illa reuelatur celebrandam esse in terra, quę digna
fuerit, ut in cęlo celebris esset inter sponsas Christi. O grande uirginalis
pudicicię meritum, quo tanta comparatur felicitas, ut anima hominis
honoretur in Dei regno et corpus cariem nesciat in sepulchro!
Quasdam autem
subtraheret eius rapinę. Clanculum ergo
pedetentimque sese de cubili proripuit ędibusque excessit et uirum
assimulata monasteriumque ingressa inter monachos latuit uocata Pelagius,
ubi persancte uixit neque, quod foemina fuerit, ulli ante obitus sui diem
cognitum fuit. Igitur non dormiendum uirgini, ubi periculum imminet sed
uigilandum fugiendumque est, si sese integram cupit conseruare. Et nisi
huiuscemodi incumbat necessitas nunquam uiris
transferas iniquitatem serui tai, quia stulte egi nimis. Ecce moeret
et poenitens se deliquisse confitetur. Cur ergo non, ut ante,
sequitur confessionem uenia, cum pręsertim illud quam hoc peccatum grauius
fuerit? Quin licet deinde quis leuius peccet, magis tamen efficitur
ingratus, dum post remissam culpam in culpam relabi negligit. Proinde
Dominus, cui prius facile pepercerat, nunc eundem de tribus eximiis malis
unius optione
scilicet hoc profuturum nouit, cui placatus est. Nam uirtus in infirmitate
perficitur.
Achab, Samarię regum pessimus, qui uineam Naboth Iezrahelitę per ipsius cędem
ita occupauerat, ut, crudelior tunc an auarior fuerit, non facile dignosci
possit, minante sibi Domino per Heliam prophetam pertimuit et scissis
uestibus texit se cilicio, ieiunauit, in sacco iacuit. Iccirco Dominus
malum, quod illi interminatus fuerat, distulit post eum in
iacuit. Iccirco Dominus
malum, quod illi interminatus fuerat, distulit post eum in diebus Ochozię et
Ioram, filiorum eius. Hinc per Ezechielem prophetam ait: Impietas impii
non nocebit ei, in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
Iosaphat, rex Iuda, irruentibus aduersum se Moabitis et Ammonitis et Idumeis
indixit ieiunium atque orauit. Omnesque de Iuda steterunt coram Domino cum
paruulis et uxoribus
Conuertimini — inquit —
et agite poenitentiam ab omnibus iniquitatibus uestris, et non erit
uobis in ruinam iniquitas. Et rursum: Impietas impii non nocebit
ei, in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua. In Iohele
quoque propheta legimus: Dicit Dominus: Conuertimini ad me in toto corde
uestro, in ieiunio, et fletu, et planctu, et scindite corda uestra, et
non uestimenta uestra, et
pro delicto.
Hoc sacramentum in Leuitico figuratum est, ubi lepra perfusi arbitrio
sacerdotis diiudicantur. Qui immundi fuerint, extra castra eiiciuntur, donec
mundentur. Quia peccator, nisi per poenitentiam et confessionem fuerit
expiates, non admittitur in consortium sanctorum. Itaque illi, qui ob lepram
separatus est, lex datur, ut habeat uestimenta dissuta, caput opertum, os
ueste contectum utque contaminatum se ac sordidum clamet et solus
se et confitentem perditum iret? Nonne cęcus cęcum ducens
ambo in foueam corruissent, nisi Apollo Domini miserantis nutu manum suam
utrique supposuisset? Sapienter itaque ab Apostolo pręceptum est: Si
pręoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, uos, qui spiritales estis,
huiusmodi instruite in spiritu lenitatis, consyderans teipsum, ne et tu
tenteris. Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem
Christi.
in qua erant, repleuit. Ille nunquam postea tali edendi auiditate se
pulsatum sensit. Vincebatur, quandiu occultum tenuit facinus. Porro, ubi
confessus est, ita uictor euasit, ut ad eandem pugnam redire ultra necesse
non fuerit. Illam quippe diaboli flammam penitus extinxit humilitas
confitentis.
Recte itaque quibusdam in monasteriis pręceptum constitutumque esse legimus,
ne iuniores, quicquid mente conceperint, pigritentur illud repente
oportet, ac reuelat et confitendo poenitendoque
diluit atque iterum eo delabi, ubi confundi necesse est, cauet. Qui ergo
(ut Salomon sapientia plenus ait) abscondit scelera sua, non
dirigetur; qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam
consequetur. Idem dicit: Reuela Domino opera tua, et dirigentur
cogitationes tuę. Et Ioannes apostolus, cui futurorum arcana
spiritalibus oculis licet intueri: Si
amicis, inimicis, uiris, mulieribus,
omnibus angelis, omnibus sanctis uidenda coram exponentur. Nihil tunc
absconditum erit, quod non reueletur, nihil occultum, quod non sciatur, nisi
quod ante confessione ac poenitudine fuerit abolitum. Pandentur ex cordibus
multorum secretę cogitationes, dicta factaque in aperto erunt, dicente
Domino per prophetam: Reuelabo pudenda tua in facie tua. Sed omni
etiam reuelatę turpitudinis confusione
Imago autem panis et uini est, quanuis
ipse Christus, imago Dei, inuisibilis sit.
Quotidie enim a nobis sumptus non consumitur. Sicut nec amor erga me tuus
iccirco minuetur, si aliis quoque, quanuis multis, communicatus fuerit.
Potest quidem omnibus impertiri et semper apud te integer permanere. Sicut
etiam lucernę unius lumen non ob hoc minus fulgoris habebit, cum ab ea
plurimę alię accensę fuerint. Et, si iis rebus nihil infertur
innuebat hostiam hanc, quę pro peccato in ara crucis offerenda erat,
quę uere sancta sanctorum est, cuius carnem manducantes sanctificamur, cuius
sanguinem potantes mundamur?
Et de hostia pacificorum scriptum est: Qui fuerit mundus, uescetur ex ea.
Anima polluta, quę ederit de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima
Aegypti uitas describere, cum aliquando genibus
prouolutus eucharistiam a sacerdote poposcisset, apparuit manus eam sibi
porrigens. Nec dubitauit ille accipere, quod diuinitus offerri credidit,
neque ambigitur, quin angelus fuerit, qui pręripere ausus sit officium
sacerdotis. Magisque incussit reuerentię erga se metum panis ipse
Trinitatis, cum tam mirabiliter etiam ab angelis porrigi uisus est.
Non minori adimiratione dignum nec minus ad
eo, quod ante fraude interuerterat atque
dolo. Et in pauperes sua incipit effundere, qui rapuerat aliena.
Pręstat quoque contra illicitas animi cupiditates resistendi robur, ut seipso
fortior sit, qui cęlestis cibi pabulo fuerit saginatus. Quemadmodum enim
illi, qui in mari fluctibus agitabantur, cum Iesum undas pedibus
conculcantem in nauicula suscepissent, uiderunt posuisse uentum et turbinem
procellarum uersum in tranquillitatem, ita nos, cum
ab ipso Iudice, quem nihil omnino latere potest,
tantidem condemnabitur, quanti damnari accusatus debuit, si deliquisset.
Vnde mendacem testem talione punit Lex, ut, quantum poenę quis in proximum
praua delatione molitus fuerit, tantum pro impietate ferat. Non
miseraberis ei — inquit — sed animam pro anima, oculum pro oculo,
dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede exiges!
Ac ne facile delatoribus credamus aut rumoribus incertis ad iudicandum
compellamur, diuina sancitum est lege: Non stabit testis unus contra
aliquem, quicquid illud peccati et facinoris fuerit, sed in ore duorum
aut trium testium stabit omne uerbum. Contra Dei ergo legem agit,
qui contra aliquem unius tantum uerbi fidem adhibet.
Sed manifestum quoque aliorum opus, quod ita bono ut malo animo agi
sanctus Ioannes episcopus illos etiam, qui publice peccauerant, absentes
carpi taxarique prohibuit: fieri enim posse, ut peccatum poenitendo
diluissent, et iniquum esse id a homine petulanter exprobrari, quod a Deo
clementer fuerit condonatum. Itaque domesticos suos grauiter increpuit, cum
quendam uirginis raptorem morte dignum dixissent. Et: »Qui scitis- inquit-
si ille iam peccare desistit, cum uos fortasse non cessetis?« Iure quidem
ista
accusabatur, et nihil respondebat;
uerberabatur, et sustinebat; crucifigebatur, et pro
crucifigentibus ad Patrem orabat. Quis tam durus est, ut hęc secum
consyderans, ad ignoscendum iis, a quibus lęsus fuerit, non mollescat?
Indigne ille passus est, quicquid passus est, quia delictum non fecit. Nobis
nulla prorsus iniuria indigne inferri potest, qui peccatores sumus. Feramus
ergo ęquo animo, quicquid in nos committunt
post dies uersis in saniem
corporibus contabuere. Tunc, qui ursi necem doluerat, horum inopinatam
mortem moerore ac lachrymis inconsolabiliter prosequi coepit, seipsum
reprehendens, quod pius in beluam, impius in proximum fuerit, quod illi
ursum, illos ipse peremerit, quos ita ac seipsum diligere debuerat. Postremo
intantum eum poenituit uerba uindictę protulisse, ut, si fieri posset, sua
morte illorum, qui consumpti fuerant, uitam redempturus
est et illud Prophetę in Psalmis: Dixi: Custodiam uias meas, ut
non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret
peccator aduersum me. Obmutui et humiliatus sum. Quod unde assecutus
fuerit, alibi confitetur et ait: Super inimicos meos prudentem me fecisti
mandato tuo, quia in ęternum mihi est. Pax multa diligentibus legem
tuam, et non est illis scandalum. Ac se demum talem ostendens:
Caput
peccata dimisit, ut, quia
propter peccata in morbum inciderat, submota causa cessaret effectus. Ex quo
sane datur intelligi ęgritudinem quandoque delicti poenam esse. Quod si per
poenitentiam et confessionem deletum fuerit, reliquum est, ut ęger
conualescat. Itaque semper curandum, ut ante animę nostrę remedia adhibeat
sacerdos quam corpori medicus, ut etiam, si alia de causa quam ob delictum
male affecti fuerimus et morbus curari
Gregorio pontifici, quod pro Traiano, infideli imperatore, Deum deprecari
ausus esset, poenę nomine hanc optionem datam perhibent, ut siue, quandiu
uiueret, magnis assidue langoribus agitaretur, siue, cum defunctus fuerit,
bidui spacio ignem purgatorii sustineret; et elegisse langores constanterque
pertulisse. At nos grauioribus quidem obnoxii delictis et nullo uirtutis
genere cum hoc sancto comparandi, quoties morbo aliquo afficimur,
feris tandem beluis obiectus, conculcatu
pressuque earum pręfocatur, in nulla corporis parte cruentatus. Unde tam
tenello tantum animi robor, tanta tolerationis vis, nisi quia Christi
charitas, in quocunque fuerit, omnibus fortior est suppliciis.
Hinc et Mammes puer septennis Cęsareę, Agapitus quindecim natus annos
Pręneste audacter se Christianos esse prędicarunt neque ulla poenarum
magnitudine ab ea confessione dimoueri
igne supposito in ferreo scamno torrendus constringitur. Postremo ad
stipitem ligatus, sagittis impetitur et, cum ne sic quidem confici
potuisset, capite mulctatur. Quod autem rege illo, a quo peremptus est,
superior fuerit, etiam inde apparet, quod rex oculum sibi sagitta forte
confossum cruore eius liniens in integrum restituit. Itaque ad se sanandum
eius opem, quem interfecerat, requisiuit et, impetrata, credidit, mortui
religionem
colligato molliterque composito meretriculam adduxissent, linguam
dentibus pręsectam in illam expuit et stupore attonitam discedere coegit.
Inde super carrucam clauis pręacutis asperatam nudus collocatur, ut, dum
raptatus fuerit, ipsa quassatione crebrius uehementiusque sauciaretur. Sed
ipso orante omnes ferreę cuspides illę palearum instar mollescunt. Cumque
sic lędi non posset, atrociora excogitantur tormenta: hamo ori indito
suspenditur,
tempore in spiritu, in ipso uigilantes.
Si sic instructi militabimus, uincemus, et donatiuum militię nostrę erit
cęlorum regnum, Iacobo apostolo dicente: Beatus uir, qui suffert
tentationem, quoniam, cum probatus fuerit, accipiet coronam uitę, quam
repromisit Deus diligentibus se.
Caput VIII / DE PERSEVERANTIA BENE AGENDI
Peccauerat tamen et sanctus Dauid. Sed quia post peccatum, quod poenitendo
deleuit, syncerus uixit, non minus Deo placuit, quam si omnino non
peccasset. Igitur, si quo forte uitii diuerticulo iustitię iter interruptum
fuerit, rursum ad illud per poenitentiam reuertamur. Quoniam autem
reuertendi facultas interdum morte pręciditur, diuertere periculosissimum
est, continuare semper tutissimum.
Continuauere ex prophetis Samuel, Nathan,
beat, ignauiter torpentes damnat. Itaque
summopere enitendum est, ut semper aliquem quęstum faciamus
in iis, quę nobis a Deo credita sunt, et nunquam ocio nos corrumpendos
tradamus. Qui super pauca fidelis fuerit, super multa constituetur et
intrabit in gaudium Domini sui cęlestique beatitudine perpetuo perfruetur.
Illi quidem fideles serui sunt, qui in seruitio perseuerant. Perseuerantibus
autem miseretur Dominus et
retro aspicere,
sed sibiipsi uoluit imperare, ut, cum corporis appetitum ab iis etiam, quę
licita erant, refrenasset, facilius ab illicitis custodiret.
Nathanaelis etiam anachoretę quam constans in perseuerando animus fuerit, ex
eo intelligi potest, quod semper clausus uixit, episcopos ad se uenientes
reuerenter excepit, abeuntes ad limen usque officii gratia prosecutus est.
Neque, ut inde pedem efferret, callida (ut alibi diximus) diaboli
Hęc est ergo columna Iachin et columna Booz, id est, firmitatis et
fortitudinis, quę epistylia liliorum malogranatorumque sustentant. Quia
firmi ac fortis est summam conseruare uirtutum quam semel amplexus fuerit.
Hęc est talaris tunica siue poderis Aaron, a capite usque ad pedes demissa.
Hęc est hostię cauda, quam Deo offerri Lex iubet.
Hoc illud calcaneum est, quo serpentis caput
quia nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia
erunt apud inferos, quo tu properas. Ac ne aliquid esse putemus diu
uiuere: Si annis multis — inquit — uixerit homo, et in omnibus
lętatus fuerit, meminisse debet tenebrosi temporis et dierum multorum.
Qui cum uenerint, uanitatis arguuntur pręterita.
Horum meditatione et Helias propheta iam uita defungi optabat dicens:
id esse mortis genus testantur, quod ipsi
passi sunt. Sed non omnibus hoc contingit. Omnibus tamen ea mens esse debet,
ut, si fors ita ferret, libenter et ipsi sustinerent. Cui is animus uel
tunc, cum e uita egreditur, fuerit, procul dubio martyrum coronę particeps
erit. Corda enim perpendit Dominus magis quam facta. Dic ergo cum Paulo:
Non solum alligari, sed et mori in Hierusalem paratus sum propter
nomen Domini Iesu. Certe
obiret, hęc se fratribus suis
legare dixit: charitatem, humilitatem, uoluntariam paupertatem. O beatum
uirum, qui, cum hinc decederet, nihil habuit, quod suis relinqueret pręter
exempla uirtutum, quarum, qui hęres fuerit, cęlestis quoque regni hęres
erit.
Antonio Hispano, cuius corpus Patauii in ueneratione est, cum aduersa
ualitudine oppressus iaceret, Christus apparuit. Cuius conspectu lętus atque
intimis
Omnis — inquit — igne salietur, et omnis
uictima sale salietur. Quasi diceret: Sicuti caro salitur, ut
corruptibili humore exiccato dierum multorum usui apta sit, ita, qui
purgatorio igne salitus fuerit, aptus erit usui uitę ęternę. Nisi enim ad
purum excocti fuerimus, nunquam summę illi puritati, Deo, iungi adherereque
poterimus. Neque enim apostolis ipsis licuit partem habere cum Iesu, nisi
pedes lauari sibi
quia
sciebat esse quasdam in homine maculas peccatorum, quę, si in pręsenti
seculo conuenienti castigatione penitus dilutę non fuerint, dilui debeant in
futuro; utique in carcere illo, de quo non exitur, donec redditus fuerit
nouissimus quadrans, qui debetur, non in illo, in quo neque soluendi debiti
facultas ulla est neque exeundi potestas. Huic quidem sententię etiam
Apostolus astipulatur dicens: Vniuscuiusque opus quale fuerit, ignis
donec redditus fuerit
nouissimus quadrans, qui debetur, non in illo, in quo neque soluendi debiti
facultas ulla est neque exeundi potestas. Huic quidem sententię etiam
Apostolus astipulatur dicens: Vniuscuiusque opus quale fuerit, ignis
probabit. Si cuius opus arserit, detrimentum patietur, ipse autem saluus
erit, sic tamen quasi per ignem. Quis est iste, quęso, cuius opus
ardet et detrimentum patitur, et tamen ipse saluus erit per
angoribus
extrinsecos adde, ardorem utique illum, quo omnis delictorum scoria ita
penitus excoqui debet, ut ad nihilum redigatur et nulla prorsus culpę nota,
nullum uitii uestigium in anima, quod non deletum abstersumque fuerit,
relinquatur.
Cęterum, tametsi poena uehementissima sit, in eo tamen consolatur, qui
patitur, quod iam de adipiscenda immortalitatis gloria nihil dubitat nec, si
posset, ad uitam hanc redire
indigna.
Signa ergo, quę ante euentura prędicantur et quę multi ex parte iam euenisse
affirmant, horroris et irę plena sunt. Et, si talia signa, quale, quęso,
illud et quam terribile, quod per ea fuerit significatum?
Audituri estis — inquit Dominus — pręlia et opiniones
pręliorum. Videte, ne turbemini! Oportet enim hęc fieri, sed nondum
statim finis. Magnum quippe rerum apparatum multo
enim partim doli ueneno ut coluber, partim potestatis cornu
ut cerastes eos inuadet, quos per uiam ueritatis et semitam iustitię ire
uiderit. Cum itaque Enoch et Helię prędicatio per uniuersum terrarum orbem
uulgata fuerit, tunc Sathanę filius prodere se et aduersus eos inualescere
incipiet. Sic enim in Apocalypsi legimus: Et cum
finierint testimonium suum (Enoch scilicet et Helias), bestia,
quę ascendit
stupor in pectoribus mortalium
erit? Si beati angelorum chori turbationem aliquam patientur, quid tunc
acturi sunt multorum flagitiorum conscii peccatores? Apparebit signum Filii
hominis, de quo Esaias ait: Cum eleuatum fuerit signum in montibus,
uidebitis et clangorem tubę audietis. Et iterum: Eleuate signum
ad populos. Ecce Dominus auditum fecit in extremis
terrę . Hoc illud signum est, quo fideles ipsi
ad imaginem Dei factus sit, paulo angelis minoratus, in paradiso positus; ut
etiam, cum inde per inobedientię crimen eiectus exularet, tua tandem pietate
reuertendi potestatem acceperit ad patriam multo feliciorem quam illa
fuerit, quam amisit. Tu, Deus, homo factus ludibria, uincula, sputa, alapas,
flagella, spinas, clauos, crucem, fel, acetum, hastam in tuo corpore
pertulisti, ut pro hominis peccato hostiam pacificam te offerres Deo Patri.
Mori
cum illis in nubibus obuiam Christo in aera. Et sic
semper cum Domino erimus. Mali ergo in terra, quam dilexerunt,
relinquentur, boni autem cęlum uersus in sublime tollentur, eo quod illorum
conuersatio semper fuerit in cęlis. Qua autem ętate resurrecturi simus, idem
declaret dicens: Donec occurramus omnes in unitatem fidei et agnitionis
Filii Dei, in uirum perfectum, in mensuram ętatis plenitudinis Christi.
Cęterum
sed uix credere poterat, ut iam
quatriduanus reuiuiscere posset, antequam resurrectio, quę omnibus promissa
est, uenisset. Et responsum Domini accepit: Ego sum resurrectio et uita.
Qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, uiuet. Et omnis, qui uiuit et
credit in me, non morietur in ęternum. Qui credit ergo, uiuet.
Incredulus autem, quanuis et ipse resurget et uiuet, inter
mortuos tamen, non inter uiuentes
corda uestra, in die occisionis.
Addixistis *corr. ex Adduxistis et occidistis
iustum, et non restitit uobis. Ad hęc, ut illum etiam, qui uel unum
tantum ex mandatis Dei pręuaricatus fuerit, morte dignum ostendat, inquiet:
Quicunque totam Legem seruauerit, offendit autem in uno, factus est
omnium reus. Ioannes deinde, frater eius, de peccatoribus deffiniet
in hęc uerba: Qui facit
abominabiles, quę offeruntur ex scelere. Superborum etiam
arrogantiam contundens dicet: Per tria mouetur terra et quartum, quod non
potest sustinere: per seruum, cum regnauerit; per stultum, cum saturatus
fuerit cibo; (
dicet: Per tria mouetur terra et quartum, quod non
potest sustinere: per seruum, cum regnauerit; per stultum, cum saturatus
fuerit cibo; (
potest sustinere: per seruum, cum regnauerit; per stultum, cum saturatus
fuerit cibo; (
lapidibus obruendum iubet. Inęqualis poena inęqualitatem criminis indicat.
Iccirco de iis quoque, qui uerberandi sunt, mandatur, ut pro mensura peccati
fiat et plagarum modus et plures plagę irrogentur ei, cuius grauior fuerit
culpa. Sed nequis differentiam hanc in pręsenti uita, non in futura haberi
cauillari possit, in Sapientię libro scriptum est: Iudicium durissimum in
eos, qui pręsunt, fiet, et potentes potenter tormenta
pedibus delapsus est, uentre adhesit ponti. Per pedes ergo ab immundis
spiritibus in fluuium trahebatur, per manus ab angelis, ne mergeretur,
tenebatur. Interim, qui talia uidit, uitę restitutus, pendentis ih ponte qui
finis fuerit, scire non potuit. De quo ne beatus quidem Gregorius
pręiudicium facere ausus, lapsum adhesionemque tantum interpretatur dicens:
»Deorsum deprimit carnis lasciuia, sursum attollit elemosina.« Ex iis autem
duobus quid
propter ipsos auaritię
cupiditatique dediti et semper per illicitos quęstus diuitias, quas eis
relinquant, comparantes. Maledicet frater fratri, amicus amico, quod sibi perperam actorum socius comesque fuerit et non
ęqui, non honesti sedulus monitor atque consultor. Maledicet filia matri,
quod impudicicię sibi exemplum fuerit. Maledicet filia mater, quod, dum eam
corripiendo lędere cauet, ipsa correptionem non cauerit
Maledicet frater fratri, amicus amico, quod sibi perperam actorum socius comesque fuerit et non
ęqui, non honesti sedulus monitor atque consultor. Maledicet filia matri,
quod impudicicię sibi exemplum fuerit. Maledicet filia mater, quod, dum eam
corripiendo lędere cauet, ipsa correptionem non cauerit ultionis diuinę.
Maledicet, inquam, alius alium, dum suam quisque consyderat erumnam suęque
poenę stimulatur aculeis.
mihi, dedi eis; non quod aliquando
ipse claritatem non habuerit, sed quod a Patre eam etiam acceperit, qua
nunquam caruit. Veruntamen pro meritorum mensura claritas ista singulis
impertietur: ut quisque plus lucis capax fuerit, ita plus accipiet. Et sicut
cęteris beatitudinis dotibus alii alios antecellent, ita et hac splendoris
gloria, dicente Apostolo: Alia claritas solis, alia claritas lunę, alia
claritas stellarum. Stella enim a
et si audire lubet huiusce rei causam me vobis hodie aperiente accipite. Locum et pars quod sint quove pacto sese respiciant cum multarum rerum periculo tum ipso loquendi modo didicistis. Novi vos non negaturos sed concessuros apertissime parti unicuique tum melius esse quum suo toti iuncta fuerit illudque constituerit; naturalia nempe munera quum adsunt et habentur oblectant, quum vero absunt maerore afficiunt. Nihil autem parti, praesertim ei quam phisicam appellamus, quam alteram perficere vel ab altera perfici parte antiquius est: expetit forma natura ipsa duce non minus iungi
optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo tempore dictator praecelsus huiusce nostrae civitatis exstitit, cuius vita, fortuna atque gloria talis fuerit ut nihil posset accedere. Quid igitur eum paucorum annorum iuvare potuisset
Primus Bonus, primus cum
gratia, cum uoluptate, cum laude agrum alioquin culturam refugientem excoluit.
Scribant nunc Christiani homines amores, fabulas, mendacia, quom tam fertilem,
tam opimam habeant materiam. Quibus sane post te nulla fuerit uenia nisi quod
post te ista scribere inuerecundum putarint, non tam rei utilitati, maiestatique
consulentes, quam famae nominis, quae in tanta laboris tui nobilitate ac gloria
obscura futura fuerit. Equidem qui antea diuina ista
materiam. Quibus sane post te nulla fuerit uenia nisi quod
post te ista scribere inuerecundum putarint, non tam rei utilitati, maiestatique
consulentes, quam famae nominis, quae in tanta laboris tui nobilitate ac gloria
obscura futura fuerit. Equidem qui antea diuina ista fastidiebam, propter
scribentium inelegantiam, rigorem, ineptiam, nunc ab ea non discedam lectione,
quae tum delectare, tum prodesse possit. Ego te etiam currentem hortor, hoc age,
nomen tuum ab
expers
fauor uenerandaque turba Quiritum
orbe leo.
ILLUSTRISSIMO PRINCIPI AC EXCELLENTISSIMO DOMINO DOMINO LEONARDO LAURETANO P. THOMAS NIGER ARCHIPRESBYTER ET VICARIUS SPALATENSIS.
quid agat obseruare, nouum nuptum.
Nupti autem eqs.: cf. Per.
39,3,6-8 (Plaut . Cas. 859)
Ex his considerandum quanta Romani populi tunc potentia
fuerit, cum ipsa per se ciuitas satis esset ad expediendos exercitus, intactis aliis
circa se urbibus, siue extra se prouinciis quibus dominabatur.
6.2. (Nota) Sed omnis terrena magnitudo, quum ad summum peruenerit, ut retro
cędat, necesse
Ad S. Mariam maiorem
C. NVMITORI CALISTRATO HO-
MINI OPTIMO DOCTISSIMOQVE
ET VIRO RARISSIMO.
21.1. Magna uiri laus. Qui tamen hic fuerit, ad nostram memoriam non peruenit. Si tamen
talis extitit, melius cum illo est actum quod cęlum petierit quam quod nomen eius saxo
incisum legatur adhuc.
22.
PRAE. Pręsidi. DD. NN. Domini nostri.
Duplicata enim littera pluralem numerum designat. Gręca uero subscriptio Vergilio et
Homero eum comparat.
34.2. (Claudianus poeta) Claudianus enim quam excellens in poetica fuerit,
opera eius testantur, quum priorum poetarum operibus conferenda, tum posteriorum
pręferenda. Non immerito igitur statuam eius nomini dedicarunt Arcadius et Honorius
imperatores.
34.3. Quod si nostri temporis principes imitari uellent,
IVLIAE PRIMAE. VIX. A. XI. M.
C. IIII. D. XVII. C. IVLIVS CRESCENS ۉ.
FILIAE CARISSIMAE.
43.1. A. Annos. M. Menses. D. Dies. VIX. Vixit. A lateribus C. ۉ. fortasse notatur
quanti emptus fuerit locus sepulturę: centum numero uel centum nummis.
44.
A 78 v /6, ubi Mutinae ad S.
Mariam; A 83 v /4, ubi Ad
ELVSIO. M. L. CA. O. H. S. S.
50.1. Integrum tale erit: Marco Elusio, Marco Lucio Caro uel Campano, subintelligitur:
positum sepulchrum. Deinde infertur: ossa hic sita sunt.
50.2. Bene erit et ossibus si animo bene fuerit.
51.
Cf. CIL XI 212*
CAIETAE
ANN. Annos. Liberalis maritus benemeritę.
64.2. Sine ulla querela: rara res profecto et omnium laude celebranda, cum uxore XXII
uixisse annos et nullam inter se querelę causam habuisse. Felix ille maritus qui uel
talem nactus fuerit ut minus domi quam foris litiget, nedum qui nunquam
conqueratur.
65.
Cf. CIL XI 782*
FAVENTIAE
ex parte matris frater et soror sunt, ex parte filii socer et nurus sunt. Socer enim
uiri et uxoris pater est, nurus filii uxor est. Atque ita hic tamen duo iacent.
94.2. Quod facinus, si non ad ostentationem ingenii confictum sit, nemo negabit quin
fuerit maxime omnium execrabile atque detestandum. (Cymon) Quanquam legimus et
Cymonem, principem inter Athenienses uirum, Elpenicem sororem habuisse in matrimonio,
patria lege tunc istud concedente,
autor est) cognito cum matre coitu petisse pręrupta atque exanimatum.
Cf. Plin. Hist. nat. 8,56
Bestię igitur sanguinis cognationem sentiunt, homo non
intelligit? Non ne, qui talis fuerit, bestiis omnibus et insipientior et impudentior
erit habendus omnique damnabilior deuotione?
94.3. Verum enim uero tam abominandum flagitium multo magis imputabitur illis quibus
matrimonii sanctitudo diuina lege commendatur quam his qui Deum
Cf. Pomp. Laet. 'De praefecto in
militia', f. Aii
Quum itaque militare officium strenue obiret, promotus est ad
pręfecturam castrorum, in qua ita se gessit ut dona quę commemorantur dignus fuerit ab
imperatoribus recipere. Donatus est ergo gemmis, id est annulis gemmatis, torquibus –
(Torques) torques colli ornamenta erant –, armillis, quibus brachia
ornabantur,
ut legentes illorum qui sic
honorati erant exemplo ad uirtutem exercendam accenderentur.
125.4. IMP. CAESAR.
Ipse ex CASAR correxit
Quinam hic fuerit, quid egerit, quomodo finierit, breuiter
tibi expediam. (Domitianus) Domitianus Vespasiani fuit filius. Tito fratri
successit in regno. De Dacis et Germanis triumphauit.
et Iulię, Lucii filię, Marulię filię,
et Iulię, Lucii filię, Clementilla filia fecit.
130.3. Clementilla ergo, filia superstes, quod pater Lucius Iulius Clemens fieri
iusserat, hoc faciundum curauit, ut ostenderet quantum uiuo obsequens fuerit genitori
quę mortuo quoque obediuit.
V. Peroratio
V.1. Hęc habui, Dominice iocundissime, quę de ueteribus collecta monumentis tuo
rogatu tibi exponerem. In quibus (ut
decem Lulia, Titi filia maxima,
Recte Maxima
uxor et Marci Iulii miles Docimus hoc faciundum curauerunt.
140.2. Hic Marcus Iulius uidetur sub Augusto militasse. Quibus officiis tunc functus
fuerit, describitur. Ideo infertur quod iure ac merito ei mortuo hoc (subintelligitur:
sepulchrum) faciundum curauerunt ex decem sestertiis uxor ipsius Lulia et miles Docimus.
Quod autem dicitur uoluntarius paternus, uidetur patri in ea militia defuncto
retinendis ac sanctissime colendis amicitiis voluptas. Si locum et exactius rem consideramus, verissimum est illud Martialis nostri omnes hi veteres novi fuerunt . 4 Quis enim nostrum iure dicere potest sibi ullum veteri amore vinctum, qui non idem ei olim novus fuerit. Quare non diffido Tuam quoque Dominationem, quam ut omni in virtute, ita in amicitia quoque colenda plurimum voluptatis ponere, nullum est dubium amico novo et visu forte tantum cognito aliquid tribuituram, quae si dignabitur mihi quoque vicissim quippiam iniungere, faciam, ut
partium viris confugere est coactus. Cum igitur haec provincia in hostium sit potestate, cogita, quantum Transsilvaniae ac Severino aut ne quid de partibus loquamur, quantum universo regno nostro impendeat periculi. Adiungere enim hostes sibi poterunt Valachiae utriusque populos et, si libitum fuerit, ipsos etiam Tartaros in belli ac praedae societatem allicere. Quibus etiam si resistere possimus, quomodo resistamus eodem tempore Turcarum caesari, quem constans fama est intra hos dies paucos regnum nostrum a partibus illis inferioribus cum omnibus suis et terrestribus et navalibus copiis
habet in potestate, adversus hostem potentissimum leve admodum et per exiguum habebimus praesidium. Mandet nihilominus Sanctitas Domini Nostri eidem domino legato, ut hanc pecuniam, quoad maius auxilium miserit, aut in arcium nostrarum instaurationem, sicuti antea petebamus, aut, si id secum fuerit, ad comparandas saltem copias iam tandem erogare non dubitet. 9
9 ignaros correxi ex: ignoras 11 Moldavo correxi ex: Moldano
2 The part between Habemus...invadere published: Veress Endre (ed.), Akták és levelek Erdély- és
2001, XCV. 10 See the previous letter to Ferdinand. 11 Francesco Marsupino
ut Hannibal Cyprius 12 legationem suam exsequatur. Proderit enim fortasse nunc vel inposterum, si ille princeps de nostra voluntate fuerit factus certior. Poterit insuper omnia ad nos ex illis partibus explorata reportare, quod magno usui nobis ac toti Christianitati est futurum. [9.] Agas Sanctissimo Domino Nostro gratias, quod dominum Scardonensem 13 cum pecuniis, pulvere et commeatu ad succurrendum arci
commodius et honorificentius vestris maiestatibus servire. Scit enim maiestas vestra inopiam ac sordes cum magnorum principum legatione non bene convenire. Itaque rursus supplico Vestrae Serenitati, dignetur in hoc preces meas exaudire. Quicquid in me benignitate Serenitatis Vestrae collatum fuerit, dabo operam, ut id in diligentissimum et gratissimum servitorem Vestra Serenitas contulisse videatur.
quam unde possim commodius et honorificentius Vestris Maiestatibus servire. Scit enim Maiestas Vestra inopiam ac sordes cum magnorum principum legatione non bene convenire. Itaque rursus supplico Vestrae Maiestati, dignetur in hoc preces meas exaudire. Quicquid in me benignitate Maiestatis Vestrae fuerit collatum, dabo operam, ut id in diligentissimum et gratissimum servitorem Vestra Maiestas contulisse videatur. Me et meam servitutem perpetuam rursus in gratiam Vestrae Maiestatis humillime commendo. Quam Deus felicissimam et incolumem conservet. Ex Urbe 3. Maii 1524. Eiusdem Vestrae
Vestra Maiestas scribit mihi de nonnullis suis negotiis, quae mihi perinde curae erunt, ut negotia serenissimi et gratiosissimi domini mei, carissimi nepotis Vestrae Maiestatis. Neque ulla ratione magis poterit Vestra Maiestas suam in me gratiam ostendere, quam si servitute mea quantulacunque uti fuerit dignata. Quod ut facere velit, eidem supplico humillime. [2.] Nescio autem quibus verbis Vestrae Maiestati gratias agam, vel quibus obsequiis promereri apud eam possim eam gratiam, quam superioribus mensibus in commendando me, suo minimo servulo sacratissimae maiestati nepotis sui
magna vi non agressurum. Sed hoc etiam, si verum esset, parum consolationis nobis praebere deberet, nisi quod per has moras exitium nostrum longius proferri ac prorogari videtur. [8.] De rebus Barensis 13 scio Vestram Maiestatem a suis fieri certiorem. Si mihi ad caesarem eundum fuerit, et si quid me ibi Vestra Maiestas sibi in hoc servire voluerit,
Krzycki, Bishop of Przemiśl. Brodarics uses cipher in several letters, which is only partially deciphered so far. 18 Brodarics visited the French King imprisoned by Charles V after the battle of Pavia (24
industria, si qua est.
cognitionem procedentes, ad nullam tamen
cognitionem devenientes, ad quam sensus non se extendit.
Quorum modum philosophandi nunc relinquamus,
quia non est praesentis negotii , cum academicos modo
convenit imitari. Ubi tamen opus fuerit, peripateticum
me esse utique non negabo, quia nulli dogmati ingenium
meum quandoque summittere volui, sed omnium
veritatem amans omnium veritatem
ipsius x. a
puncto a. versus b. fiat unus triangulus simili modo, cuius
basis secabit lineam a.b. in puncto n. qui triangulus erit
x.r.n. Tunc arguo sic: omnium duorum triangulorum, quorum
duo latera unius fuerint aequalia duobus lateribus
alterius et angulus unius respiciens ipsam basim, fuerit
maior angulo alterius respiciente basim, necesse est, quod
basis trianguli habentis angulum maiorem etiam sit maior
basi trianguli habentis angulum minorem respicientem
ipsam basim per 24. propositionem primi Elementorum
Euclidis. Sed angulus r.x.n. est minor angulo r.x.m. quia
est
antecedens erit octupla, et tertia quadrupla. Pari
ratione, si antecedentes fuerint minores et consequentes
maiores, quas semper possumus addendo multiplicare
et facere proportiones, quod in quantitate discreta fieri
non potest. Quia si antecedentes fuerint maiores, cum
deventum fuerit ad unitatem (ultra quam est impossibilis
divisio), fiet ibi status neque plures proportiones
esse poterunt: puta 8. 4. 2. 1. Sed si antecedentes fuerunt
minores, puta 1. 2. 4. 8., possibile est facere proportiones
in infinitum, quia numerus crescit in infinitum, non tamen
dividitur in
angulus extrinsecus
aequivalet duobus angulis intrinsecis sibi oppositis (ut in
primo Euclidis). In quam quidem speculationem, artem
et modum procedendi ipsius Euclidis video certe multos
errare. Imo Simplicius in suis praedicamentis vera dixit,
scilicet Aristotelem, quamvis in naturalibus fuerit regula in
natura, in mathematicis parum scivisse, imo in ista doctrina
graviter errasse. Quia in capitulo xix. primi Priorum
analyticorum non imitatus naturam neque istam artem
latentem, artificiosam tamen: de aequicruri probavit magis
ecclesiam laudis sacrificium Deo oblaturus ire consuesset, pro uirili
tegumento muliebrem tunicam sibi ab inuidis suppositam indutum
processisse atque ob hanc ignominię notam Roma decędere decreuisse.
Vtcunque fuerit, propius mihi uero uidetur, ea quę dicenda restant
consyderanti, non tam malorum inuidiam, qua nusquam caruit, eum
pertimuisse, quam locum ubi liberius expeditiusque Deo seruiret quęrere
uoluisse. Hanc
Cum ergo omne studium ad diuina contulisset, Constantinopolim profectus
Gregorium Nazanzenum eiusdem urbis episcopum sacrarum scripturarum
habuit pręceptorem. Quibus deinde alijs in discendo magistris usus
fuerit, quadam ad Pamachium epistola declarat dicens: Dum essem
iuuenis, miro discendi feruebam amore, nec iuxta quorundam
pręsumptionem ipse me docui. Apollinarem Laodicenum audiui
Antiochię
in Christo honoratior tumultuaria
et breui lucubratione dictaui, ne uiderer omnino reticere. Eodem
enim tempore, immo eodem mihi die, et litterę tuę redditę sunt et
meę expetitę, ut aut tacendum fuerit aut incompto eloquio
respondendum. Quorum alterum pudoris, alterum charitatis est.
Denique aliam quandam satis longam epistolam concludens:
Hęc lucubratiuncula, inquit, tanta est ad
corpus cilicino sacco texerit, ut carnis mollitiem uestis quoque
asperitate domaret, tunica uili rudique desuper indutus, quod denique ad
captandam quietem humi dumtaxat cubitarit et quotidianis ieiunijs usus
fuerit, semel tantum in die comedens, nec aliud quam panem, fructus,
olera, radices. Ait etiam eum semper post uesperum uacasse orationi
usque ad horam noctis secundam, et cum inde ad mediam noctem quieti
pręcaretur, uidit iuuenem igneis cathenis
terribiliter colligatum, qui propterea poenam illam se pati dixit quod
de aleę crimine, cuius lusu libenter utebatur, nunquam neque penitere
neque confiteri sibi curę fuerit; abhorreant ab hac culpa qui tale
euadere cupiunt supplicium et ipsum, qui hoc ad aliorum correctionem
reuelare dignatus est, obsecrent, ne tale aliquid committant, ac de ante
commissis ut penitentiam
tantam habens fidem, ut non solum montes, sed etiam cum montibus prouincias transtulerit, atque ita Delmatiam cum Stridone oppido de loco suo auulsam ultra Liburniam in Istriam usque iusserit euolare, ut Stridon (sicut Hieronymus ipse dixit) et prius in Delmatię Pannonięque finibus fuerit, et nunc (ut Bergomensis ait) in Istrię agro consistat. Equidem ista consyderans curiosius quęrere coepi, unde homini religioso ueritatisque professori hic error irrepserit, ut etiam pugnantia inter se asserere non dubitet, et inueni, ubi Longobardorum regni principium ostendere nititur,
Quod autem Sidrona et Stridon idem sit, uide Ptolomei expositorem, qui ait: Sidrona siue Stridon; hinc Sanctus Hieronymus de quattuor Doctoribus ecclesię originem ducit . Hęc ille. Itaque cum Sidrona, siue Stridon, siue (ut nunc appellant) Strigoum, non Istrię sed Liburnię oppidum fuerit, Hieronymus Italicus dici nullo modo debuit.
Quod ut clarius tibi constet, qui uera nosse cupis, inspice apud eundem autorem tabulam quintam Europę. Ibi, si a Scardona, quam Liburnię finem et initium Delmatię esse Plinius deffiniuit, septentrionem uersus lineam intenderis, in
quod nunc in manu est, ut perficere possim, Tu me pręcibus Tuis adiuua!
Quando quidem non modicę speculationis est de imitatione Christi uelle scribere et uitę
perfectioris disciplinam tractare. Si mihi Dominus, in cuius laudem talia euoluuntur,
adiutor fautorque fuerit, spero infra anni spacium de illo, sicuti postulasti, me Tibi
satisfacturum; et iam satis (ut puto) fecissem, nisi me domesticę rei cura fratre absente
impedisset. Nunc in eius aduentu hac molestia liberatus operi absoluendo, quod
intermiseram, accingar, eoque
magis animi conscientia, quam pompae splendore aut
Equestri dignitate contentus; quo pudore claro, atque honesto
non minus auctoritatis, at minus invidiae suos inter Cives comparavit. Quam vero illius justa splendida magnifica ampla
fuerit militia: quantum laboris periculi molestiae sumptus
pro recipiendo Despoti Regno, quod hostes occupaverant,
susceperit, ut nihil arduarum et difficilium rerum stabili et
perpetua fide pro principe adiuvando formidaverit, Danubius
et Pannonia virtutum parens testis. Hinc illud olim
commodum respicit:
sed tota respublica est quae sola et unica causa est, tanti
laboris, molestiae periculi suscipiendi. Quid de justitia talis
ac tanti viri dicam sine qua Reges Tyranni Magistratus
mera latrocinia sunt, in qua servanda quam rectus fuerit.
testis curia, testis Magistratus, testis publice et privatim
tota civitas; quod natura, quod usus, quod juris et aequi
cognitio, quod recta ratio suaserunt, illum semper et fecisse
et dixisse neque gratiae, aut simultati, aut privato commodo
quam justo et aequo illum tribuisse: aut
bonis et
legibus et justitia tutanda; fixos inconniventesque oculos et
soporis
patria abalienari timuit? quis ab illo
tanquam a Catone injusta petere ausus? qua spe, quo
' Balazs vedszent.
* A keziratban: tollerantia.
' U. 0. claementia.
virtutum in gubernanda
parsimonia conservatas; ad inopiam multorum sublevandam liberaliter et honeste deprompsit: sed
quemadmodum vetustatis opinio fuit Herculi decimas offerentium divitias augescere, sic illa pia pecuniarum effusione
magis magisque videbatur ditescere, qui licet in victu quotidiano parcus et frugi fuerit et modico contentus: tamen
in publico largiores epulas dabat, tapetis auleis abacis splendidius et rara et excellenti supellectile sumptuosus. Domus
vero illius ultra privatos homines opulenta et magnifica est
operosis cubiculis, luminosis fenestris, trabibus inauratis. Praeterea villas
dicebat nuntius alti 270
Samuel propheta
Quem me cunque uoles fieri, rex inclyte, talis
donec bella Ioabus
Effugiet nemo legionum. Siqua tenebit
morte.
dei uitio dominante repelles.
familiaritas, libidinis incendiis conflagrabit sanctioris propositi pudor, et turpi seruire
incipient luxuriae, qui ante seruierant Christo. Qui uero a mulierum consuetudine, quantum
potest, procul se fecerit et non minus eis quam Siculis illis ardoribus accedere ueritus
fuerit, semper cauens periculum, quod multos perdidit, hic demum animi corporisque
integritatem, quam Deo uouit, laetus offeret et angelorum consortium merebitur in caelo, qui
angelorum uitam uixit in terris.
DE IIS QVOS
demum intellexit,
quam male sua sibi cessisset simulatio, cum ibidem aut moriendum foret nemine opem ferente aut
soli se erigendum.
Haec parabola nos admonet, ne mendaciis assuescamus. Nam etiam cum uera narrabimus,
nequaquam uerbis fidem praestabit, quisquis ante fuerit deceptus. Ab illo
esse debet auditorum culpa. Non est ideo neganda merces
procerum tuorum populique concilio alteram epistolam coram resignari
coramque legi iubeas et una cum ipsis deliberes his de rebus quas nos Deo bene iuuante aggredi
meditamur pro amore Christi ecclesięque sanctę utilitate; tum demum, quicquid communi omnium
consilio decretum fuerit, ut nobis nihil moratus rescribas efficiasque certiores. Vale.
Zuonimerus igitur nauiter, sicut rogabatur, accersitis omnibus regni sui pręfectis
decurionibusque ciuitatum conuentuque habito ad Quinque ecclesias in campo qui Cossouus
ad meas, habeo sibi immortales gratias, quod grato animo suscipit sinceram servitutem meam licet tenuem et nullius momenti, fungar semper in omnibus rebus officio optimi et affectuosi servitoris, et quod ad meam notitiam pervenerit nihil eam patiar ignorare.
Quid autem fuerit datum in commissis Rome Secretario qui profectus est ad Catholicum Regem, vere ego nescio, quo ad responsa que attulit nihil simile videtur injunctum fuisse sibi, cum idem Secretarius retulerit nobis Catholicum Regem laudare confederationem Caesaris cum Serenissimo Rege Anglie et hortari ut
Venetis.
Caesarea Majestas providit quod ultra gentes que sunt in Verona etiam ulterius missa sunt ij. M. peditum et datus ordo in Comitatu Tirolis, quod si Veneti ponerent obsidionem ante Veronam irent subito ad succurendum ei x. vel xij. M. et quantum opus fuerit hominum ad succurendum Verone: Pontifex autem videns imminens periculum Italiae, statuit una cum statu Florentinorum succurrere Italiae et deliberarunt quod per Vice Regem teneantur viij. M. peditum Hispanorum et xi. M. Helevetii et quod isti pedites debeant interteneri impensis trium
Majestate, videlicet quod mandat locum tenenti mutine, * [*Il se nommoit Vire de Fuerst.] ut ponat dictum Domini de Gavarra in possessionem illarum rerum si non est in prejuditium alicujus personae privatae et in illa eum manu teneat donec Caesar melius fuerit informatus: postea melius disponet, et litteras hujusmodi misi ad Dominum de Rogendorf, et quicquid ulterius in ea re facere potero, faciam libentissime pro satisfactione Serenitatis Vestrae.
Illustrissimus Dominus Dux Mediolani die xxviiij. *
douce. v. 2: Foppens, 1712, s. 235 (Google Books).
De fidei constantia et virtute.
Caput II
Cęterum nisi rectę religionis fides semel suscepta constanter teneatur,
uirtutes quoque effluere ac dissipari necesse est.
Conuulso quippe fundamento |
quicquid superędificatum fuerit, corruet.
Firma sane fides fuit cęcorum illorum,
qui increpati ut tacerent, magis clamabant:
.
Fidei denique merito Martha et Maria Lazarum fratrem,
quem mortuum sepultum-que et iam fetentem fleuerant,
iterum uiuum receperunt.
dicente Domino:
inquit qui confitebitur me coram hominibus,
confitebor et ego eum coram Patre meo qui in cęlis est .
Si ergo in terra, ut oportet crediderimus,
illic certe in cęlesti gloria coronabimur, ut optamus.
dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad salutem.
Nisi enim firma petra, quę est Christus
fundamentum tui ędificii fuerit,
quicquid operis extructum erit corruet.
Vt autem operis tui labor non sit irritus,
crede Deo non hominibus,
Apostolis non philosophis,
ecclesię dei non diaboli synagogę.
cum dei filius
ecclesię dei non diaboli synagogę.
cum dei filius dicat:
Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus
cęlestis eradicabitur.
hoc est omnis religio,
omne dogma,
quod alio pręterquam Deo autore inductum fuerit, diu stare non poterit.
De ecclesia fide fundata.
Caput VI
Per hanc ergo fidem diuinitus nobis reuelatam ędificata est Ecclesia
supra firmissimam petram
deterior fit patet-que omnibus diaboli insidiis
nulla circumspectę mentis uirtute munitus:
tanto-que facilius supplantatur,
quanto se putat magis tutum.
Nam sicut arborem uentorum pulsatam procellis ruere necesse est,
cuius radix uitiosa fuerit,
ita illum labi quoties uoluptatum illecebris prouocabitur necesse
erit.
Neque minus in istos qui facere nolunt,
quam in illos qui audire negligunt,
exclamant prophetę, apostoli, euangelistę, omnes catholici doctores:
Qui me erubuerit et meos sermones,
hunc Filius hominis erubescet,
cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum .
Huius autem hominis infelicitati,
quem Christus erubescet,
nulla uitę pręsentis infelicitas potest comparari.
Nam qui receptus a Deo non fuerit in gratiam,
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum
Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
Qui sunt isti inimici procul longe-que
abigendi |
nisi uitia ipsa, quę salutaribus uitę monitis reluctantur atque
obsistunt |
et quicquid probe laudabiliter-que ędificatum fuerit, destruere festinant.
Ab his quidem quicunque se illęsum incontaminatum-que custodierit,
hic uere Christi discipulus erit.
cui idem Dominus iure ac merito dicere poterit:
.
De animi inconstantia.
Caput XIII
Quemadmodum firmum et constantem animum supra petrę soliditatem
ędificare diximus |
et id quod ab eo fabricatum fuerit,
tam contra demonum pręualere certamina
quam aduersus malorum, quę mortalibus contingunt, acerbitatem.
ita e contrario debilem
et in proposito minus persistentem
domui illi comparandum esse arbitramur,
quam moli
et in proposito minus persistentem
domui illi comparandum esse arbitramur,
quam moli arenę impositam
et uentorum concutit flatus |
et impetus subruit fluuiorum |
atque ad solum usque concidere compellit.
Is enim qui inconstans fuerit,
facile quidem et fraudibus diaboli cędet
et uiolentię persecutionum |
et fastui ambitionis |
et cumulandarum opum cupidini.
Seruabit fortasse fidem, quam diu nemo
aduersabitur,
sed siqua foedę uoluptatis
Vadit inquit et uendit uniuersa quę habet,
et emit agrum illum .
Renunciat enim omnibus carnis uoluptatibus qui perfectus est,
ut uoluptate spiritus, quę in Deo habetur, frui possit.
Quanto tamen perfectior fuerit,
tanto minus latere poterit.
Non potest abscondi ciuitas in monte posita |
neque lucerna super candelabrum lucens.
Quanuis in solitudine et in montibus ferarum petat cubilia ab humano
cultu semotus,
Deo tamen uolente proditur,
ut alii suo exemplo ad calcandam mundi gloriam
fugienda ista,
expetenda illa,
etiam cum tormentis et suppliciis pro tempore tolerandis.
Si enim tolerabimus,
et conregnabimus.
Magis excoctum aurum purius nitet.
et terra per se ferax si aratro aut ligone uersata fuerit,
fructus uberiores reddet.
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
Siquis uult inquit post me uenire,
abneget semetipsum,
et tollat crucem suam,
et sequatur me.
Abnegat semetipsum,
qui non iam carni paret sed spiritui,
non jam mundo sed mundi Domino seruit.
ut longe alius sit |
quam qui hactenus fuerit .
Tollit autem crucem suam,
qui pro ueritate asserenda nec supplicia deuitat |
nec mortem horret,
atque ita Christum sequitur.
Ille enim cum Dominus esset,
formam serui accepit |
et qui in se impassibilis erat,
in homine assumpto crucem passus est.
licebat hoc fungi officio.
Ne igitur Leuitarum genus in paucis conclusum deficeret,
reparandum per connubia erat.
At nunc non carnis quęritur successio sed spiritus,
translato-que sacerdotio ad tribum Iuda, id est ad Christum,
quicunque Christianus est,
nisi uxori alligatus fuerit,
potest eligi in sacerdotem.
Omnes tamen qui Christo in sacerdotio succedunt,
castos esse decet,
sicut et ipse castus fuit.
ut noui sacerdotii tanto purior successio sit quam ueteris,
quanto et sacerdos noster Christus omnibus qui ante illum hoc
Interroga sacerdotes Legem
et in Ezechiele de sacerdotibus loquens Dominus:
dicente Domino per Osee prophetam:
conscendere.
Ex his igitur quę dicta sunt,
eum sacerdotii honore dignum censebimus,
qui sobrie,
pudice,
fideliter,
pie iuste-que uixerit,
qui in cauendo prudens,
in erudiendo doctus,
in concupiscendo modicus | e
t in obsequendo ei cui se dedicauit, fuerit assiduus.
Quisquis autem sese talem in sacerdotio exhibuerit ,
hic uere erit sal terrę,
cuius doctrinis cęterorum corda
ne in peccatis putrescant,
condientur.
erit lux mundi,
stuporem appellant.
leuauit se supra se.
Veruntamen prę omnibus,
quę piis animis recolenda et contemplanda sunt,
expediens erit |
redemptionis nostrę ruminare mysteria |
et eadem quam sępissime ad memoriam reuocare.
Quanto enim maius beneficium fuerit,
tanto illud rememorando magis erga benefactorem amore accendimur
.
Primorum parentum pręuaricatio de paradisi deliciis omnem ipsorum
expulerat posteritatem |
eadem-que damnationis lege simul omnes premebamur.
illis quam pacem
malueris,
per sensuum tuorum ianuas ad animam usque ingredientur |
et per blandimenta eam subuertent,
subuersam interiment.
Anima enim mala cogitatione foecunda parit peccatum.
peccatum uero cum perpetratum fuerit, generat mortem.
Igitur tametsi aduersarius hic noster
id est perniciosus cogitatus
non potest sic penitus repelli
et in fugam conuerti,
quin rursum aliquando collectis uiribus in pręlium redeat |
mentis-que nostrę arcem oppugnet,
portis instet.
donec tamen intus
uoluntarium punit.
Denique apud Deum qui odit fratrem suum homicida est,
apud homines uero non habetur pro homicida nisi qui conficit hominem.
Apud Deum qui uiderit mulierem ad concupiscendum eam,
iam mechatus est eam in corde suo.
apud homines nisi commissi adulterii conuictus fuerit,
pro concupiscentia quę cordis crimen est, plecti non debet.
Sed quid prodest pro cogitato flagitio humanę legis mulctam non
subire,
cum propter illud iudicio damneris diuino?
et ęterni reus habearis supplicii?
gladius deuorabit uos .
Multa huiuscemodi in Hieremia,
multa in Ezechiele,
nec pauca in reliquis prophetis leguntur minis terroribus-que plena.
Quorum quam certus euentus fuerit,
cum plurimarum urbium excidia
tum potentissimorum quondam regum infelicissimi exitus testantur.
ut mali comparatione bonum ipsum quanti faciendum sit, magis patescat.
De malo somnolentiae.
Caput VII
Cuius longior quam natura postulat fuerit somnus,
non solum bene agendi tempus perdit,
sed etiam ipse ad uitia promptior fit,
dum corpori magis quam animo obsequium pręstat.
Raro uidebis eos qui somniculosi sunt,
a luxuria libidinibus-que abstinere.
Cum crapulati fuerint,
erat sęuiturus.
Ad hęc non pauca in sanctorum uitis relata legimus,
quibus credere compellimur |
per quietem sępenumero quę uera sunt reuelari.
cum pręsertim ipse Dominus (ut in Numeris scriptum est) dicat:
sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper orauerit?
Hoc quoque roganti necessarium,
ut nunquam de Dei misericordia diffidat,
sed semper se impetraturum speret quod petit,
si modo illud fuerit sibi, uel ei pro quo petit, profuturum.
Omnia, inquit, quęcunque petitis,
credite, quia accipietis,
et eueniet uobis.
Male tamen id credit,
qui ueritati, quę Christus est, non adhęret,
eodem dicente:
Veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu
sua quam operatus est uiuet.
nunquid uoluntatis meę est mors impii,
dicit Dominus Deus,
et non ut conuertatur a uiis suis et uiuat?
Et iterum:
33
Impietas impii non nocebit ei,
in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
Poenitentia igitur nitrum est et herba fullonum,
quę non corpora, sed animam nitidam reddit,
et resina illa Galaad,
quę non carnis ęgritudini, sed mentis medetur uitiis.
inique perpetrauimus,
nos poenituerit,
lux ista in nobis locum non habebit.
Non potest fulgere dies quamdiu pars aliqua noctis remanet
neque syncerum esse triticum, donec a minutissimis etiam paleolis et
cunctis pulueris micis euentilatum non fuerit.
Mar. 8
Denique, ueluti cęcus ille,
qui nondum satis credulus uisu recepto quasi per caliginem cernebat
uidebantur-que ei homines (ut Marcus ait) tanquam arborum effigies
incedentium,
deinde plena fide Christum suscipiens
in Euangelio ait:
Poenitentiam agite:
appropinquabit enim regnum cęlorum.
Qvalem oporteat esse poenitentiam
Caput XII
Ex arbitrii uoluntate proficiscatur oportet,
quicquid operis uel poenam meretur uel pręmium.
Poenitentia igitur nisi uoluntaria fuerit,
Dei aduersus peccatorem iram placare non poterit.
Libertas ista in illa duorum filiorum parabola manifesta apparet,
qui a patre iussi,
ut uineam cultum irent,
alter negauit se iturum,
et poenitentia motus iuit.
alter iubenti quidem assensit,
sed mutato proposito ire
ut deponamus ueterem hominem,
qui corrumpitur per desyderia erroris,
et induamus nouum,
qui secundum Deum creatus est,
in iustitia et sanctitate ueritatis.
hac tali negociatione talenta nobis credita duplicantur.
et qui super pauca fidelis fuerit,
super multa constitutus intrabit in gaudium Domini sui.
Super omnia uero cauendum est,
ne dum poenitentiam mire procrastinamus,
poenitentię tempus effluat |
et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors
Denique ut peccatoribus uitam daret,
filium suum unigenitum morti obtulit.
Cuius quidem sanguis,
quemadmodum tunc omnes Adę filios a peccato lauit,
ut qui crediderit et baptizatus fuerit saluus sit,
ita nunc singulos emundat,
quoties nos Deo peccasse poenitet.
Vtere tandem tantę erga te dilectionis beneficio dum licet,
dum tempus est,
dum uita suppetit.
Si sine illo decesseris,
quis miserebitur?
in omnibus abyssis.
Ipsi iudicent inter lepram et lepram,
ipsi peccatorum nostrorum morbos curent,
ipsi nos ad ęternam transmittant salutem,
suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit.
Necessarium est autem baptismo ablui,
chrismate inungi.
sed quoniam etiam post hęc in multis delinquimus,
nihil deinde ita necessarium est |
ut peccatorum cum poenitentia confessio.
Hac sola quoties cadimus,
errigimur et
Poenitentiam itaque agere oportet |
et illa non omittere.
Quicquid enim pie sancte-que agitur,
appendix poenitentię est |
et pro culpa satisfactio,
ut purgatorii poena uel breuior sit |
uel nulla,
si plene in uita satisfactum fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur,
peccatori ad emundationem adiumento fore |
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut charitas ipsa fundamentum et consummatio uirtutum est,
ita poenitentia finis esse debet peccandi bene-que agendi initium,
ut cętera feliciter succedant |
Deo-que grata atque accepta sint.
Siquis tamen solam poenitentiam sibi sufficere credens
deuitant,
a uia uirtutis perpetuo aberrant,
quia in tenebris manent |
neque quo tendere debeant satis perspiciunt.
Scriptum est enim :
cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui fuerit mundus,
quanto conuenit esse illum mundiorem,
qui te omnis munditię fontem,
omnis gratię autorem
cupit haurire?
Tu es panis uiuus uitam nobis donans quam non habemus,
et a morte liberans quam timemus.
Ais enim:
Ego sum panis uitę.
patres
|
se-que restituat sibi |
et pro crimine satisfacere incipiat,
quoniam neque tam nequiter delinquenti denegatur locus poenitentię.
Habetur enim in Paralipomenon libro,
quod magna populi pars non sanctificata comedere Phase ausa fuerit |
sed cum se peccasse dolerent |
et Ezechias pro eis orasset,
placatus fuisse Dominus dicitur.
Tibi quoque cui nunc iratus est,
procul dubio placabitur,
si te peccati poenituerit |
ueniam-que fueris precatus.
De ieivnio et refectione.
Caput XX
Ieiunium uidetur institutum pręcipue aduersus carnis nostrę petulantiam,
ut debilitatis corporis uiribus turpium uoluptatum in nobis lassescat appetitio.
quę certe si satis domita fuerit,
expeditior pronior-que erit uia ad bene beate-que uiuendum.
Ieiunium igitur non ab re tam ueteri quam noua Lege commendatur.
labor in cassum cederet,
nisi ei pręsidio perseuerantia foret,
hoc ueluti opportuno dictarum dicendarum-que rerum loco eam inserere
operęprecium erit.
ut qui hactenus digne laudabiliter-que uersati sunt,
intelligant neque deinceps sibi cessandum,
donec ad finem usque peruentum fuerit.
Qui enim perseueruerit usque in finem,
hic saluus erit.
Ad perseuerantiam nos hortatur Apostolus cum ait:
Naufragium patiatur necesse est,
qui quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit,
ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis |
quam ad portum est perductus.
postremo neque fabri neque arhitecti |
neque cuiusquam artificis opus,
nisi cum perfectum fuerit,
iure ac merito laudari potest.
tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur,
cum iam omni ex parte cernitur absolutum.
Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia,
si coeptis non responderit finis.
si (ut quidam ait)
pariter-que cum Zacharia sacerdote in Euangelio dices:
Seruiamus illi in sanctitate.
et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris!
Primo quidem in fide perseuerandum est,
ne labescente fundamento quicquid superędificatum fuerit corruat.
Nam sicut fides absque operibus mortua est,
ita opera sine fide uana sunt,
et licet temporaria mercede non fraudentur,
ęterna tamen remuneratione priuantur.
Fidei autem perseuerantiam Ioannes apostolus nobis commendat dicens:
Quod audistis ab initio,
in uobis
huc atque illuc titubantibus uestigiis uacillare proprium peccatorum est.
Non simus igitur sicut lunaticus ille de Euangelio,
nunc cadens in ignem,
nunc in aquam,
sed simus templi sancti columna Iachin,
quę interpretatur firmitas .
Qui enim sic stabilitus fuerit,
poterit dicere cum constantissimo uiro Iob:
Donec deficiam non recedam ab innocentia mea.
Pręterea meminerimus pręceptum esse:
Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne dimiseris!
pręparabis,
ut in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
mundum te exibebis,
nulli detrahes,
nullum offendes,
nulli malum optabis,
nihil simulationis,
nihil doli concipies |
toto actionum tuarum corpore lucidus eris.
quia mentis oculum a uera recta-que simplicitate non auertes.
O felicem animam quę talis fuerit |
a cęlesti enim Sponso merebitur audire:
beatitudo nonne uertibilior haberetur rota figulari?
et alterno dierum noctium-que recursu mutabilior?
Non est ergo uirtus uita beata,
sed illa cęlestis ęterna-que felicitas,
quę debetur uirtuti,
si uirtus ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę nunquam subducitur,
nunquam deficit,
bonis omnibus affluit semper,
malis uacat,
desyderium implet.
denique ad summum bonorum peruentum est,
cum ad illam peruenitur.
uel fumo inanis glorię laborant.
de eius etiam in malo pertinacia dicitur:
Cor eius indurabitur tanquam lapis |
et stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
Iusti enim Deum timent,
cum etiam aduersus angelicam naturam seuerum fuisse recordantur.
et territi student,
siquid deliquerint,
poenitentia expiare.
Quod autem
recessit.
Timendus est ergo ut homicida,
cauendus ut mendax.
Nam etiamsi quando uera loquitur,
mendax proposito est.
quoniam ne uerum quidem ueri dicendi studio exprimit,
sed cura fallendi.
ut postquam per nonnulla uere prędicata syncere-que monstrata fidem
uerbis adeptus fuerit,
credulos tandem in foueam pręcipitet erroris.
Idem quanuis intimas hominum cogitationes ignoret,
eas tamen per exteriores motus atque gestus iudicat et deprehendit.
tum quocunque aliquem
etiam quęri potest:
quomodo diabolus adhuc pugnat,
cum Paulus dicat,
quod Christus Dominus exuerit Principatus et Potestates triumphans eas
in ligno crucis?
Potestas quidem diaboli per crucem Christi ita fracta et triumphata
est,
ut eos ille dimittere liberos fuerit coactus,
quos ei primorum parentum crimine corrupta origo subdiderat.
quos-que idem idolorum cultura subuersos iugo perniciosę seruitutis
oppresserat.
Cessauit itaque mundus demones pro diis habere post Euangelii
uulgationem.
Sanguisugę, inquit, duę sunt filię |
dicentes: Affer affer.
Quę sunt istę filię,
quę quantumuis afferas non satiantur ,
nisi libido et auaritia?
quibus qui illaqueatus fuerit,
ei diabolus erit uere sanguisuga |
exhauriens eius sanguinem per concupiscentiam |
et spiritum per concupiscentię adimpletionem,
ut corpori simul animę-que noceat.
Serpens. Scorpio
Idem serpens dicitur
ille est,
cui nomina mille,
mille nocendi artes.
Cuius uiribus quis resistet?
cuius insidias quis euitabit?
nisi qui fidei spei-que et reliquarum uirtutum armis munitus fuerit.
et cum aduersario congressurus uincendi fiduciam non in se,
sed in Deo habuerit.
Hęc de nominibus |
nunc reliqua distinctius dispositius-que consideranda sunt.
Quod tentationes
cupimus,
ipsa militię nostrę rudimenta atque principia fortiter constanter-que nobis exequenda sunt |
nec
de qua tentatione hoc diceret,
subiunxit:
Deus enim intentator malorum est.
ipse autem neminem tentat ad malum.
unusquisque uero tentatur a concupiscentia sua abstractus et
illectus.
deinde concupiscentia cum conceperit,
parit peccatum;
peccatum uero cum consummatum fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum tentationibus nobis assidue aduersantibus nunc est tractandum.
et prius quidem de ipsa
|
et gladium spiritus,
quod est uerbum Dei,
per omnem orationem et obsecrationem |
orantes omni tempore in spiritu |
et in ipso uigilantes in omni instantia.
Profecto, qui armis istis contra carnis infestationes demonum-que
dolos munitus fuerit,
sicut mons Syon non mouebitur in ęternum.
Erit ueluti turris fortitudinis a facie inimici |
et tanquam nauis ualidis compacta trabibus |
pertransiens mare istud magnum et spaciosum,
nec fluctibus fracta |
nec procellarum turbine subuersa.
Siquando tamen ingrauescere
Conferet plurimum ad uitę sanctioris cultum nosse,
quorum consuetudine uti debeas,
quorum non debeas.
cum quibus conuiuere,
colloqui,
conuersari,
quos declinare ac fugere oportet.
Relinquendi sunt,
quorum tibi nota fuerit peruersę mentis pertinacia, id est,
qui uel errorem suum deposituri non uidentur |
uel a scelere in quo perseuerant recessuri.
Nocuit Israhelitico populo habitasse cum Aegyptiis.
opinione ęstimabitur,
tanto uilior coram Deo contemptibilior-que apparebit.
Simulata sanctitas aurum adulterinum est,
exterius quidem preciosum apparens,
intus uilissimum existens |
cum frangitur tunc manifestum fit quale fuerit,
et inter rudia ęramenta despectum abiicitur.
Qui uero nihil dolose,
nihil ficte agunt,
sed libenti animo sua omnia relinquunt,
ut pauperes pauperem sequantur Christum,
hi apostolicę beatitudinis atque dignitatis consortes efficiuntur |
et ab ipso
Vera est igitur illa charitas,
qua tum nosipsos |
tum proximos nostros ita amamus,
ut et peccata caueantur et colatur uirtus |
ac simul iuuetur proximus |
et honoretur Deus.
Oportet itaque finem esse bonum,
quo dirigatur charitas.
qui si malus fuerit,
quicquid uel sibi uel amico blanditus egeris,
non charitas est,
sed sub charitatis persona latens exitiale odium.
A quo quidem discipulos suos cauere uolens Dominus ait:
quia nesciunt quid faciunt.
Talem itaque se inimicis suis exhibuit charitatis magister,
quales nos,
si perfecti fieri uolumus,
esse debere pręcepit.
Non meretur dici eius discipulus,
quisquis aliter aduersus inimicum suum animatus fuerit.
Ac nequid excuses,
nequid causeris,
non iuberis in homine amare odii crimen,
sed Dei opus, hominem ipsum.
Quomodo autem Deum diligis,
si opus eius perire concupiscis?
quam ergo graue peccatum sit hominem odisse |
hinc iam
prima 3
Omnis qui odit fratrem suum, homicida est.
Nemo itaque odio erit habendus,
qui ad imaginem et similitudinem Dei creatus est,
qui Christi sanguine redemptus est.
Si malus, improbus, scelestus fuerit |
cura si potes,
si non potes opta |
et Deum pro illo deprecare,
ut dimissa nequitia abiectisque uitiis
ad uirtutis uiam conuertatur et uiuat.
De pace publica et privata.
Caput V
Hanc admirans psalmista exclamat:
fructus est,
quod possessorem suum ad ęternę pacis bonum feliciter transmittat,
si ipse usque in finem ita ut dictum est egerit.
ut Christo seruias.
Offendet autem si per impatientiam Deum probro aliquo lacessieris |
uel ad furtum rapinam-que auaras porrexeris manus.
Cuncta igitur id genus bona erunt,
si admixta illis uirtus fuerit,
mala uero si adhęserit nequitia.
Ad bona autem mala-que diiudicanda sapientum acquiescendum esse consilio ratio admonet.
Sed sapientia in quam nullus cadere potest error,
Deus est.
uasa electa fuere,
uasa magnę domus,
alii quidem aurea alii uero argentea.
Ad quos propheta:
quidem explicat psalmista dicens:
et in rubedinem inflammatę auiditatis |
et in lepram excrescentem.
eo quod frequenti usu non satiatur turpis libido sed magis accenditur.
Gula
Quintum genus lepra capitis est et barbę in
uiro uel muliere.
cum locus humilior fuerit reliqua carne |
et capillus flauus solito-que subtilior |
Lepra inquit capitis et barbę est.
Caput et barba gulę contigua sunt.
non inepte igitur lepram hanc ad crapulę uitium referemus.
Quoties per ingluuiem impotes rationis facti fuerimus et
peccatur.
potest enim fieri,
ut aliquis partim uirtutibus pręstet,
partim alicui uitio deditus sit.
Superbia
Sexta lepra caluitii est.
Si in caluitio inquit |
uel recaluatione albus uel ruffus color fuerit exortus,
et hoc sacerdos uiderit |
condemnabit eum haud dubie leprę quę orta est in caluitio.
Quoniam caluitium summa capitis occupat,
per hoc superbię elationem signari reor.
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet
Septima uero ac suprema istarum,
quę in Leuitico simul tractantur lepra |
non hominis esse dicitur sed uestimenti.
Vestis linea inquit siue lanea,
quę lepram habuerit in stamine atque subtegmine |
aut certe pellis uel quicquid ex pelle confectum est,
si alba uel ruffa macula fuerit,
infecta lepra reputabitur.
Demus hanc (si libet) quod reliquum est,
iracundię uitio.
Cum enim nulla animi passio ita hominem infatuat atque dementat ut
iracundia,
merito lepra ista non hominis est,
sed vestis.
erunt si referantur,
et peccatorum distantiam ostendisse sat est.
nequis forte cum Stoicis deliret |
et paria esse putans,
non magis timeat interimere hominem quam lędere.
Nosse insuper debemus,
ut supra est dictum,
siue leue |
siue graue peccatum fuerit,
si minutorum mensuram pręterierit,
poenę ignis ęterni esse obnoxium |
et inferni supplicia grauitate distare non tempore.
quoniam exilii eorum omnium qui illuc relegantur,
finis est nullus.
Restat nunc ut de mortifero crimine
improbe-que patrandi.
Vt uoluptates fugias,
memor esto sapientissimi Salomonis sententię dicentis:
Qui ergo tria hęc quę proposuimus caruit ,
ille arbor bona bonos germinans fructus erit,
mala autem malos proferens fructus esse desinet.
Manassen genuit iniquum atque scelestum.
Nemo itaque suum peccatum patris prauitate excuset.
Pater non portabit iniquitatem filii |
nec filius nequitiam patris.
anima quę peccauerit ipsa punietur.
Qualis cuiusque in anima affectus fuerit,
talia edet et opera.
Intimo prius cordis morbo medicina est adhibenda,
ut in cute inde nascentia hulcera curentur.
Interiora si sana fuerint,
ea quę foris sunt pulchre ac probe se habebunt.
quibus delectatus animus et in mollitiem resolutus iam inimicis
prodere ciuitatem meditatur |
et illos admittere per portam male custoditi auditus.
Odoratus
Olfactum debellare properant unguenta.
quod si odore per nares penetrante intus latens animus captus fuerit,
omnibus muliebribus deliciis ad se aditum aperiet |
neque eum odoramentis ad luxuriam uti pudebit.
Gustus
Cum gustu certabunt esculentorum poculentorum-que exquisiti sapores.
quorum auiditate superatus
non negaui eis.
et cum nihil omnino in hac uita permansurum animaduerteret, exclamauit:
Vanitas uanitatum et omnia uanitas.
Audi et Saluatoris in Euangelio dictum:
Vanitas uanitatum et omnia uanitas.
Audi et Saluatoris in Euangelio dictum:
putabit opobalsamum uel myrrham uel stacten uel casiam uel nardum,
uel quęuis alia odoramenta olere,
cum magis eum,
qui cęlo dignus esse cupit,
spernere terrena |
et uirtutum ac sanctimonię odore fragrare oporteat.
Quem si assecutus fuerit,
quicquid naribus gratissimum suauissimum-que esse creditur,
prę illo nauseam putabit.
In cęlo enim,
quo ille properat,
non est Engadi uicus balsami ferax,
non Sabea regio thuris abundans,
non preciosorum unguentorum
ac labiorum,
quia non corporis,
sed spiritus sunt,
faciunt ut ipsam quoque carnis circumcisionem intelligentię demus spiritali.
Incircuncisus corde.
Qui ergo temperans fuerit,
primum cor suum circumcidet,
ne cogitet malum,
ne prauę appetitioni assensum prębeat |
qui enim assenserit |
et ad perficiendum scelus quod cogitauit animum inclinauerit,
hic incircumcisus corde erit.
Incircuncisus auribus.
Deinde qui temperans
primum cor suum circumcidet,
ne cogitet malum,
ne prauę appetitioni assensum prębeat |
qui enim assenserit |
et ad perficiendum scelus quod cogitauit animum inclinauerit,
hic incircumcisus corde erit.
Incircuncisus auribus.
Deinde qui temperans fuerit,
suas aures circumcidere curabit,
subtrahendo auditum delatorum susurris,
adulatorum blanditiis,
turpibus scortatorum canticis |
impudentię-que scurrarum.
Qui uero aliquem ex his libenter audierit,
incircumcisus auribus erit.
susurris,
adulatorum blanditiis,
turpibus scortatorum canticis |
impudentię-que scurrarum.
Qui uero aliquem ex his libenter audierit,
incircumcisus auribus erit.
Incircuncisus labiis.
Postremo qui temperans fuerit,
labia sua circumcidere studebit,
linguam cohibendo,
ne de aliquo infamandi causa obloquatur ,
ne cui male dicat,
ne litiget,
ne rixetur,
ne obprobret,
ne mentiatur,
nequid denique iniquum foedum inhonestum proferat.
Qui autem loquenda
labiis iudicabitur.
uere uiduas in Ecclesia reuerenter suscipiendas
alendas-que pręcepisset,
si modo unde alantur de suo non habuerint,
prospicere etiam uolens nequa de his sinistri rumoris oboriatur suspicio,
nequis infirmis peccandi locus detur:
Vidua inquit eligatur non minus sexaginta annorum,
quę fuerit unius uiri uxor,
in operibus bonis testimonium habens,
si filios educauit,
si hospitio recepit,
si sanctorum pedes lauit,
si tribulationem patientibus subministrauit,
si omne opus bonum subsecuta est.
Adolescentiores autem uiduas deuita.
Cum enim luxuriatę fuerint | in
uestris Domino.
Qui ergo talia legere uel audire neglexerit,
Spiritu Sancto impleri non poterit.
Et quomodo castitatem seruare ualebit,
si Spiritus Sancti auxilio fuerit destitutus?
Porro quid iocundius |
aut quid optabilius |
quam Dei sapientiam in Scripturis audire loquentem |
et illius doctrinę inhęrere,
qui solus nec falli possit |
nec uelit fallere?
Neque enim coram Hymeneo uel Thalassio inter se pepigere,
ut uana solebat gentilitas,
sed ut decet fideles,
Deo uero inuocato Christo-que teste et Ecclesia.
Nihil magis ratum esse debet |
quam quod his accitis ac pręsentibus pie iuste-que fuerit promissum.
Deinde idem Apostolus paucis uerbis multa complexus:
timore regum fidem deserat.
Pręterea morbo aliquo affectis opitulari |
et ęgrotantibus assidere |
elemosinę genus est.
de quo in Leuitico dicitur:
Potestates
Ad eos maxime ista spectat comminatio,
qui in potestatibus uersantur |
et pastoris adepti officium gregem sibi commissum detondere non cessant.
Si iumentum stercus fecerit,
si extra ędis loturam quis effuderit,
si cum altero parum quid altercatus fuerit,
mulctatur pecunia,
quasi qui maiestatem lęserit.
denique mille causę habentur despoliandi inopem,
nulla miserendi.
Et miramur si illorum qui sic agunt,
non miseretur Deus?
si liberis orbantur,
si ab inimicis infestantur,
si et ipsi a potentioribus despoliantur?
quasi
suspicere genitus,
ultro se in ima telluris immergit.
nec supra se pendentem metuit molem |
nec post se relictum solem quicquam ęstimat;
per menses plurimos perpetuam noctem sustinet,
ut argentum aurum-que in suam ipse perniciem proferat.
si modo quod multis contigit,
non ante fuerit oppressus ruina |
se-que repente cum opibus quas collegerat sepeliat.
Frumenta,
uinum,
oleum,
linum,
lanam |
cetera-que uitę nostrę necessaria in aperto nobis fruenda obtulerat Deus,
cętera tanquam nocitura latere uolebat.
eundem apostolum) Deus uenter est,
cur non pecuniam eorum deum esse dixerimus,
quibus nihil charius est pecunia?
Nam siquando aliquis fidelis disciplinę pręceptor in illicitos contractus,
in usuras,
in immodicam lucrandi cupiditatem inuectus fuerit,
indignantur,
reclamant,
in furorem uertuntur.
et malos,
et pluit super iustos et iniustos.
Qvaliter nos gerere debemvs in dandis beneficiis.
Caput XXIII
In omnes itaque beneficia conferenda sunt,
sed tamen ut quo cuique opus fuerit |
quod-que cuique conuenerit detur |
et merita singulorum spectanda erunt et necessitates et ingenia.
Dignis non solum uitę subsidia,
sed etiam honores atque officia deferantur.
Inopes cibo,
potu,
tegumento,
tecto
tanquam relaturus,
iam retulisse uidetur.
quia satis est uoluisse,
quoties posse non occurrat.
Ab illo qui infamia notatus est |
et turpiter uiuit,
non accipias beneficium,
ne perditis moribus eius fauere uidearis;
nisi forte eo accepto |
et inita cum homine familiaritate spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille
Cęterum illi qui non reddere lucrari esse existimant,
multum quidem falluntur.
Quis enim in eum iterum beneficus erit,
cuius ingratitudinem semel fuerit expertus?
Itaque rarius accipiet,
qui in reddendo negligentem se pręstabit.
Illi uero qui capessendis uirtutibus operam impendunt,
non rerum emolumenta sequuntur sed
boni,
tantum postea mali irrogauit.
Intuendum igitur minor-ne an maior sit iniuria quam beneficium.
Minoris enim iniurię obliuisci debes |
et memor esse beneficii.
Cum uero maior uel par fuerit offensa,
obligatione officii absolutus es |
neque gratiam debes illi,
qui gratię meritum lędendo amisit.
Iniuriam tamen omnem,
quantacunque fuerit,
remittere debemus |
nec uindictam appetere,
propter eum qui ait:
Dimittite et dimittetur
debes |
et memor esse beneficii.
Cum uero maior uel par fuerit offensa,
obligatione officii absolutus es |
neque gratiam debes illi,
qui gratię meritum lędendo amisit.
Iniuriam tamen omnem,
quantacunque fuerit,
remittere debemus |
nec uindictam appetere,
propter eum qui ait:
Dimittite et dimittetur uobis.
Sed si condonata est iniuria inquies,
cur non manet beneficium?
Iniuriam remitte ne Deum offendas.
beneficium reddere
si nullum domino beneficium pręstitit.
Sed qui talia a domino meruit accipere,
negari non potest,
quin pręstiterit aliquid,
ob quod talia accipere uisus est dignus.
Rursum si erro fugitiuus-que fuerit,
si imperium domini contempserit,
si furto non abstinuerit,
si petulans,
si mendax,
si ebriosus,
si rixosus,
si denique nequam fuerit,
nonne uinculis constringetur,
stigmate notabitur,
furcam ferre cogetur,
flagris uerberibus-que cędetur |
et uel uenundabitur uel
quin pręstiterit aliquid,
ob quod talia accipere uisus est dignus.
Rursum si erro fugitiuus-que fuerit,
si imperium domini contempserit,
si furto non abstinuerit,
si petulans,
si mendax,
si ebriosus,
si rixosus,
si denique nequam fuerit,
nonne uinculis constringetur,
stigmate notabitur,
furcam ferre cogetur,
flagris uerberibus-que cędetur |
et uel uenundabitur uel perimetur?
Inique talia passum diceremus malum seruum nisi offendisset,
sicut bonum non iure
4
Igitur ut ab iis qui ante Diluuium fuere initium capiamus,
gratus erga Deum fuit Abel,
qui primogenita et pinguiora quęque gregis sui offerebat Domino.
quod autem propterea a Domino dilectus fuerit,
Scriptura testatur.
ait enim:
Respexit Deus ad sacrificia Abel,
ad Cayn autem sacrificia non respexit.
Maledixit quoque Cayno Dominus,
quia ille ob hoc ipsum fratri inuidens,
quod sibi pręferretur,
ad se euocatum interfecerat.
Enos
inquit corruperat uiam suam; pręter illas octo animas quę in arca seruatę sunt,
ne cum cęteris diluuio perirent.
(!)
Porro si quęris ,
quanta tunc fuerit culpa ingratorum,
multę bestię cathaclismo superfuerunt,
illorum nemo.
Iudei
Post diluuium ingratissimos omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt.
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris.
Caput X
Cum enim nullum mendacium diu stare possit,
quia nihil firmi,
nihil solidi
inquit in mundum uniuersum prędicate Euangelium omni creaturę.
Veruntamen,
qui apostolico isto fungi uoluerit munere,
eruditione ac uirtutibus pręstare debet.
Alioquin si indoctus fuerit,
facile in errorem labetur |
et quorum conscientiam curare uolet,
magis consauciabit.
Discat igitur prius,
et postea doceat,
et quod uerbis docuerit,
operibus comprobet.
Sic egisse dicitur Esdras sacerdos,
cum ad reparandam
cauendum est,
ne rudis interpres declamet in ecclesia.
Male enim exponens dicta Scripturarum,
periculum est,
ne et ipse in errorem incidat |
et alios inducat.
quod si (ut dicitur) cęcus cęco dux fuerit,
ambo in foueam cadent.
Hoc Apostolus Galatis,
quos ipse docuerat,
metuens ait:
ut et mordeat peccatorem |
et spe uenię consoletur,
ne ille abundantiori tristitia absorbeatur.
Fragilitatis tuę memor aliorum infirmitatibus medere |
et ad mentem reuoca pręceptum Apostoli dicentis:
constituit Dominus super familiam suam,
det illi in tempore tritici mensuram.
Vbi obseruandum est,
quod non solum tempore apto opus sit,
ut data prosint,
sed etiam mensura,
ut neque plus neque minus dicatur |
quam necesse fuerit.
Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt |
ieiuniorum dies,
qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur.
Tunc tempus acceptabile,
horreis cęlestibus reponendam.
Magnificum est mensę diuinę esse conuiuam,
sed magnificentius ab ipso mensę domino dignum iudicari,
ut sis conuiuarum inuitator et ad Sponsi nuptias conuocator multorum atque collector.
Cui hoc fuerit concessum,
dici de illo poterit quod de Ioanne Baptista fuit dictum:
rege regum reprobari?
Regnum tibi si hostis non abstulerit,
certe auferet mors,
quę semper propinquior est quam creditur.
Cęlestis uero beatitudinis pręmium |
perpetuum est et perenne.
Nullius minas metuet,
qui illud consecutus fuerit,
nullos casus formidabit semper-que felix ac beatus erit,
quem semel Dominus in suum receperit regnum.
Et si ad tantum ac tale bonum per sanctorum doctrinam peruenitur,
nulli dubium est ,
quin super omnia conducibile
Nisi enim scripsissent illi,
quibus datum fuit nosse mysterium regni Dei,
quis nunc quę uera sunt disceret?
quis doceret?
A prophetis,
ab apostolis,
a reliquis Ecclesię sanctę magistris didicimus,
quę nunc docemus.
Ipsorum profecto qui discipulus non fuerit,
non poterit esse utilis pręceptor aliorum.
De corporis manvvmqve labore.
Caput XIX
Quoniam uero prędicandi ac docendi exercitatio ad eruditos tantum pertinet,
Labor corporis.
(!)
Labore quippe corporis uegetatur intellectus,
uoluptatum appetitio coercetur,
superbia frangitur,
uirtus retinetur |
et quicquid per ocium corruptum fuerit,
per laborem instauratur.
Denique operum orationum-que uicissitudine diaboli tentamenta superantur |
et in proposito uitę sanctioris in finem usque perseueratur.
alioquin iumentis quibusdam minus sapere uideberis.
Camellus enim neque ultra solitum procedit spacium |
nec plus instituto onere recipit.
Quod si maius ferente fuerit onus,
necesse est ut opprimat.
Inconsulta effluunt,
moderata autem durant.
Neque enim qui tulerit laborem,
sed qui pertulit,
ęternę quietis beatitudinem consequetur.
indulges |
non es a periculo perditionis liber.
quando quidem non solum abundantia et saturitas euertit Sodomam,
sed etiam ocium.
immo tanto nequius ociatur pauper quam diues,
quanto minus habet causam ociandi.
Diues nempe cum ociosus fuerit,
uoluptatibus luxurię-que operam dabit.
Pauperi autem necesse erit |
furto ac rapinis quęrere unde uiuat,
et in alios grassari,
ne ipse fame pereat.
Longe itaque periculosius est ociositas egentis quam abundantis.
Quid
Quas ob res meruit fieri populi Israhelitici liberator de ęgyptiaca seruitute |
legis-que diuinę lator |
et multorum mirabilium autor |
atque aliis pręferri Dei iudicio dicentis:
Cęcos illuminare,
leprosos mundare,
mortuos uiuificare nulla possunt medicamenta
,
isti potuerunt.
Si magna gratia hęc,
haud dubium,
quin etiam magna quę gratiam secuta est merces fuerit.
Quanto igitur humiliores Deo seruiendo erimus,
tanto gloriam celsiorem consequemur.
Maria mater dei.
(!)
officio nihil prętermittendo quod uel ad humilitatem pertinere uidebitur |
uel ad charitatem.
(!)
Definiamus igitur uitiosam fore humilitatem,
quę charitati aliis-que uirtutibus non fuerit copulata.
Nam neque libidinosis proderit humilitas |
neque gulę uentri-que seruientibus |
neque alii alicui flagitio subnixis.
humilitatis ordo
Prima
credam,
supra id quod sum.
Qvanta mala pariat svperbia.
Caput II
Scriptum est pręterea:
Dominus,
nisi quia superbi licet opere interdum non peccent,
animo tamen delinquunt,
donum Dei non Dei laudi sed suę tribuendo.
Vnde idem:
plurimum poterat exegit,
ut Iudei qui in regno eius erant,
internicione delerentur |
et cum his ipse Mardocheus in crucem actus periret.
Sed uide quomodo Deus deposuit potentes de sede |
et exaltauit humiles.
Rex edoctus per reginam coniugem suam Hester,
quam bene de illo meritus fuerit Mardocheus detectis olim insidiis coniuratorum in ipsum,
mutauit edictum |
Iudeos-que liberę conditionis esse iussit.
VIII
Qualis autem superborum poena futura sit,
pręsentia demonstrant.
Nam si in uita quoque grauissime plectuntur,
haud dubium quin multo acerbiora passuri sint |
post mortem in inferno,
nisi decedentium comes fuerit humilitas.
Id quanquam ex his quę diximus perspicue apparet,
addamus tamen et alia quędam de Scripturis,
ut quo plures aduersus uitium istud sententias didicerimus,
in euitando efficiamur diligentiores.
in quo offenditur Deus.
Omnia extrema prius perpetienda sunt |
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat
ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat siue mandet,
sed tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
Abraham
Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
autem resistunt,
ipsi sibi inquit damnationem acquirunt.
Quoties ergo imperatum est,
quod potestati quę a Deo est conuenit,
parere debemus ut Deo.
At uero cum male,
impie,
iniuste aliquid iussum fuerit,
malignitati eius qui iussit resistendum est |
neque quod fieri uoluit faciendum.
Talis quippe iussio nequaquam sequitur ordinem a Deo datę potestatis,
sed eius qui abutitur potestate,
prauitatem atque nequitiam.
Iccirco idem
esse,
dicto obedire,
sed subiunxit:
ad omne opus bonum paratos esse.
Cum itaque potestas aliquid iusserit,
subditi mens mature perpendat,
utrum bonum an malum sit quod iubetur.
si bonum fuerit pareat,
si malum,
parere caueat,
ne Deum offendat.
Quod si nec bonum nec malum uidebitur,
perinde ac si bonum esset obtemperet.
Satis est enim si malum non est quod iubetur.
Bonum autem etiam si iussum non fuerit,
agere
iubetur.
si bonum fuerit pareat,
si malum,
parere caueat,
ne Deum offendat.
Quod si nec bonum nec malum uidebitur,
perinde ac si bonum esset obtemperet.
Satis est enim si malum non est quod iubetur.
Bonum autem etiam si iussum non fuerit,
agere expediens erit.
Bene enim agendo mala iubentem poteris contemnere.
Vis inquit non timere potestatem? bene fac.
Fieri quidem potest,
ut potestas male officio suo fungens aduersus innocentem sęuiat,
sed Dominum
dicente:
indignos esse iniuria |
et illum dignum,
qui peccatum non fecit.
uel illos qui Spiritu Sancto repleti erant,
et tamen infestationibus impiorum hominum carere non poterant.
Quod certe fateri nemo,
nisi stultissimus fuerit potest.
Dominus igitur omnium innocentissimus,
omnium optimus,
falsis criminationibus circumuenitur et tacet,
accusatur et nihil respondet |
ab hominibus diiudicatur hominum angelorum-que conditor atque dominator,
et sustinet.
Nos
arbitratur?
De patientia Iob. et qvare bonis accidant mala.
Caput XVIII
Vt autem omnium pręsentium tempestatum magnitudinem superes,
quanta passus fuerit uir Deo charissimus Iob |
et quam ad omnem erumnarum impetum immobilis permanserit,
semper tibi occurrat.
et si multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies,
pudeat te in leuioribus minus esse fortem.
et iracundię motum pro uiribus compescere assuescat.
Minoribus igitur delictis obstaculum faciat,
ne ad maiora prorumpat.
quando ne minima quidem hinc decedentium impunita erunt,
nisi ante pro illi poenitudinis opera labore-que satisfactum fuerit.
diuina uerberet uindicta.
Siquis uos uel leuissima offenderit contumelia,
continuo maiestatis lęsę reus peragitur |
et acerbius etiam quam meretur punitur.
Mulctatur quandoque qui in aliquem priuatum hominem indigne
conuitiatus fuerit |
sola in Deum contumelia tuta est.
Poena ab homine expetitur ob iniuriam homini illatam,
et Deum maledicentis scelus nulla denunciatione reprimitur.
non sinit dignosci neque intelligi.
Ideo-que ista animi perturbati passio maxime in iudiciis faciendis cauenda est.
Nunquam enim iuste iudicabit,
qui iratus est.
Nam si ille cui iratus fuerit,
pro crimine delato mulctari merebitur,
hic ulciscendi auiditate iustę poenę modum excedet.
aut si de rebus lis erit,
omissa iudicii consultatione aduersus eum cui infensus est,
ferre sententiam festinabit |
Tales ergo excursus habet impatientia,
ut hominem immoderate furentem |
usque ad abyssum inferni deuehat |
et poenis illis,
quarum nullus finis est,
irreuocabiliter tradat,
si ei usque ad uitę exitum dominata fuerit.
De ira non vitiosa sed vtili et de ira dei.
Caput XXVI
Est tamen ira quędam rationi parens,
cum uitiis irascimur uel nostris uel alienis.
Reticulum iecoris offert Domino,
qui toleratione superat iracundiam.
In iecore enim in ipso humore fellis irę receptaculum esse creditur.
Et quoniam hoc sacrificium in Lege pro peccato offerri iussum fuit,
puto quod is qui in omnibus patiens fuerit,
et pręteritorum criminum facile ueniam consequetur |
et in futurum innocentiam custodiet |
seruata autem innocentia inter beatos computabitur.
Super omnia uero proderit |
mente reuoluere |
tum quę patientibus proposita sint
Nihil ei deesse poterit,
quem ubique Dei gratia comitabitur.
Qui autem linguam suam ad benedicendum assuefecerit,
hic uere Christi seruus habebitur,
illorum in cęlo copulandus consortio,
quorum morem in terra fuerit emulatus.
De maledicendi neqvitia
caput XXIX
Vt autem benedicendi studio diligentius incumbamus,
opportunum uidetur nunc scrutari,
quantum mali maledicis et impurę linguę
Interdum de re leuissima inter se dissidentes ad maximos furibundi prorumpunt clamores.
inde ne manibus quidem temperant.
De uerbis enim ad uerbera facile peruenire proprium contentiosorum est atque contumacium.
Cum-que diu obstinatis animis fuerit altercatum,
sanguine et cędibus pertinax finitur contentio |
vsque adeo noxium esse solet |
nolle linguę moderari |
et superbię uitio ab altercationibus non recedere.
Recte itaque Iacobus apostolus:
Multiplicantur quippe nequitię,
iracundia exardescit,
concipitur odium,
ex quo mala ingentia oriri solent,
si lingua a uelitatione non cohibeatur.
Reliquum est,
ut qui ita obduratus fuerit,
diabolo flagellandus tradatur,
et hoc iuxta Salomonis sententiam dicentis:
non potest in loquendo cohibere spiritum suum.
Sicut ergo urbs illa quam moenia nulla protegunt,
facilem aditum pręstat inimicis,
ita inconsulta garrulitas peccatis blande subeuntibus aperit ianuas cordis.
Cor autem quo repletum fuerit,
hoc per oris claustra effundet,
cum in uerba proruperit.
Ex abundantia enim cordis os loquitur.
et quę procedunt de ore,
de corde exeunt |
hominem-que coinquinant.
Ad finem tandem operis Deo auxiliante peruentum est.
Cui soli gratias agimus atque habemus,
confitentes eius esse beneficium,
quicquid a nobis recte institutum recte-que tractatum fuerit.
Nihil autem non recte dicitur,
quod cęlestis disciplinę ueritate firmatur.
Quare omnes equidem,
qui ista legent,
rogatos uolo,
ne forte incompti impoliti-que sermonis mei asperitate
usque ad certo certius (c. 12)
lacunam coniecit Glavičić
ordinum quae adhuc extant monasteria summa impensa extruxit, templis uero et sacerdotibus ad centum ducatorum millia elargitus est, ita ut nulla fuerit per totam Dalmatiam celebrior ecclesia cui auri aliquid uel argenti, aut preciosam uestem non legauerit. Validissimo deinde praesidio Illyricum a Turcis, dum prorex esset, tutari non destitit. Quarum rerum causa a Martino
Te latent latibula uoluntatis. Vidisti, Domine, afflictionem populi Tui et, quod subsistere ante faciem inimicorum non possumus, Tu nosti. Illud denique nullo piaculo praetermittam et plusquam dici possit uereor, Pater sancte, ne pauperes illi nostri aegestate, inopia et desperatione ducti una cum Turcis bellare et caeteros Christianos depopulari cogantur. Cuius rei qui causam dederit, Deo omnipotenti rationem reddat! Dixi tamen id propterea uobis ut, cum factum fuerit – si credere nunc non uultis – reminiscamini quia ego dixi uobis.
Sed, lux, ingenium rude sit, studiosa voluntas
10 Est mihi, cum doctis sum, mihi credo, lubens.
Hoc facit ut nondum visum et ego primus amarem,
Mutua mox fuerit conciliata fides.
Alternis cupide Musis certamus utrimque,
Sed tua quid maius Caliopea sonat.
157. Šižgorić, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
158. Šižgorić, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
159. Bunić, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.240 Scilicet ignaui Stygia torpebimus aula
2.241 Et uictor parto remeabit praedo triumpho?!
2.242 At non hinc audax nostrae Iunonis adulter
2.243 Vt labyrintheos potuit euadere flexus,
2.244 Aequorei quanquam fuerit Iouis inclyta proles.
2.245 Nunc igitur ne fama prior neu clarus Auerni
2.246 Conculcetur honos nostrique potentia sceptri,
2.247 Sumite laetales calamos funestaque tela,
2.248 Quae nece cuncta premunt, caelum quae, terra fretumque
160. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph |
Section]
161. Divnić, Juraj. Epistula ad Alexandrum VI Georgii... [Paragraph |
Section]
162. Gučetić, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 155 |
Paragraph |
Section]
163. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_279 |
Paragraph |
SubSect | Section]
164. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_283 |
Paragraph |
Section]
165. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_295 |
Paragraph |
SubSect | Section]
166. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
167. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_306 |
Paragraph |
SubSect | Section]
168. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_306 |
Paragraph |
SubSect | Section]
169. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_310 |
Paragraph |
SubSect | Section]
170. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_322 |
Paragraph |
SubSect | Section]
171. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_328 |
Paragraph |
SubSect | Section]
172. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_331 |
Paragraph |
SubSect | Section]
173. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_337 |
Paragraph |
SubSect | Section]
174. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
175. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
176. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_347 |
Paragraph |
SubSect | Section]
177. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_349 |
Paragraph |
SubSect | Section]
178. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_365 |
Paragraph |
SubSect | Section]
179. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_367 |
Paragraph |
SubSect | Section]
180. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_373 |
Paragraph |
Section]
181. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_380 |
Paragraph |
Section]
182. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
183. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_406 |
Paragraph |
SubSect | Section]
184. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_424 |
Paragraph |
SubSect | Section]
185. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
186. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_450 |
Paragraph |
SubSect | Section]
187. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_380 |
Paragraph |
Section]
188. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_381 |
Paragraph |
Section]
189. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_409 |
Paragraph |
SubSect | Section]
190. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_412 |
Paragraph |
SubSect | Section]
191. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_413 |
Paragraph |
SubSect | Section]
192. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
193. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
194. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
195. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
196. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_454 |
Paragraph |
SubSect | Section]
197. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
198. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_467 |
Paragraph |
SubSect | Section]
199. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
200. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_478 |
Paragraph |
Section]
201. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_482 |
Paragraph |
Section]
202. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_487 |
Paragraph |
Section]
203. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_490 |
Paragraph |
Section]
204. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
205. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_505 |
Paragraph |
SubSect | Section]
206. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_517 |
Paragraph |
SubSect | Section]
207. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_526 |
Paragraph |
SubSect | Section]
208. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_533 |
Paragraph |
SubSect | Section]
209. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_550 |
Paragraph |
SubSect | Section]
210. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_550 |
Paragraph |
SubSect | Section]
211. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_550 |
Paragraph |
SubSect | Section]
212. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_554 |
Paragraph |
SubSect | Section]
213. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_558 |
Paragraph |
SubSect | Section]
214. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
215. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
216. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_576 |
Paragraph |
SubSect | Section]
217. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_578 |
Paragraph |
SubSect | Section]
218. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_588 |
Paragraph |
SubSect | Section]
219. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_588 |
Paragraph |
SubSect | Section]
220. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_588 |
Paragraph |
SubSect | Section]
221. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
222. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_618 |
Paragraph |
SubSect | Section]
223. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_623 |
Paragraph |
SubSect | Section]
224. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_624 |
Paragraph |
SubSect | Section]
225. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_626 |
Paragraph |
SubSect | Section]
226. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_626 |
Paragraph |
SubSect | Section]
227. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_630 |
Paragraph |
SubSect | Section]
228. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_633 |
Paragraph |
SubSect | Section]
229. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_636 |
Paragraph |
SubSect | Section]
230. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_638 |
Paragraph |
SubSect | Section]
231. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_371 |
Paragraph |
Section]
232. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_372 |
Paragraph |
Section]
233. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_379 |
Paragraph |
Section]
234. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_390 |
Paragraph |
SubSect | Section]
235. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_397 |
Paragraph |
SubSect | Section]
236. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_401 |
Paragraph |
SubSect | Section]
237. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_403 |
Paragraph |
SubSect | Section]
238. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_413 |
Paragraph |
SubSect | Section]
239. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_416 |
Paragraph |
SubSect | Section]
240. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
241. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
242. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
243. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_475 |
Paragraph |
SubSect | Section]
244. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_477 |
Paragraph |
SubSect | Section]
245. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
246. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_483 |
Paragraph |
SubSect | Section]
247. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_485 |
Paragraph |
SubSect | Section]
248. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
249. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_497 |
Paragraph |
SubSect | Section]
250. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_506 |
Paragraph |
SubSect | Section]
251. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
252. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
253. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
254. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_519 |
Paragraph |
SubSect | Section]
255. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_523 |
Paragraph |
Section]
256. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_526 |
Paragraph |
SubSect | Section]
257. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_537 |
Paragraph |
SubSect | Section]
258. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_545 |
Paragraph |
SubSect | Section]
259. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_549 |
Paragraph |
SubSect | Section]
260. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_550 |
Paragraph |
SubSect | Section]
261. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
262. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
263. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
264. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
265. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_585 |
Paragraph |
SubSect | Section]
266. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_597 |
Paragraph |
SubSect | Section]
267. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_601 |
Paragraph |
SubSect | Section]
268. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_601 |
Paragraph |
SubSect | Section]
269. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_604 |
Paragraph |
SubSect | Section]
270. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 19r |
Paragraph |
SubSect | Section]
31.55 Hac regione locus nocuis fuit: ecce tremiscit
31.56 Mens mala, criminibus noxia poena datur.
31.57 Vir probus et si quis fuerit uirtutis amator
31.58 In pretio nusquam nobiliore manet.
31.59 Laudibus aetheriis prudens uir ponitur astris,
271. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph |
Section]
272. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph |
Section]
273. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
3 Sunt haec quis nescit? sunt mystica robora clauae,
4 Crux fuerit, monstra haec crimina nostra notent.
5 Sancte Leo hos meditans referas tecum ipse colores,
6 Haec crucifer domuit, clauiger illa deus.
274. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
275. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
276. Bunić, Jakov;... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
6 Dulci indulge Deo, qui te intimus incolit hospes.
7 Quum de te loqueris, paucis perstringe modeste,
8 Quumque necessarium fuerit, propriisque caueto
9 De rebus caelanda loqui, nec prodiga lingua
10 Iactet te, aut cuiquam laxis detractet habenis.
11 Vrere
277. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph |
SubSect | Section]
18 Detulit huic Veneti scaeptra superba fori:
19 Nec minus unanimes toto plaudente senatu
20 Hunc dixere patres mox uoluere ducem.
21 Quanta uiri ut uirtus fuerit pietasque fidesque
22 Is fauor unanimis tectis in orbe foret,
23 Laurigeros huic fata parant ueteresque triumphos
24 Lauretana domus quos cumulare solet.
25 Laurus enim dudum Neptunia regna
278. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph |
SubSect | Section]
1 Cum fuerit vacuis manibus capitale verendos
2 Caesaris Assyrii crimen adire lares,
3 Scandere laurigeros timuit mea Musa penates
4 Munere regifico ni comitata foret.
5 Copia nulla mihi, flavi tibi nulla
279. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 4v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
280. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 11v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
281. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 16 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
282. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 23v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
283. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 25v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Deuicto Hannibale, capta Carthagine et aucto
284. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 32 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
285. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 43 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
286. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 43v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
287. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 48 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
288. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 58v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
289. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 62v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
290. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 69v |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
291. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 53 |
Paragraph |
Section]
292. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 70 |
Paragraph |
Section]
293. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 86 |
Paragraph |
Section]
294. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 93 |
Paragraph |
Section]
295. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 94 |
Paragraph |
Section]
296. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 94 |
Paragraph |
Section]
297. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 109 |
Paragraph |
Section]
298. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 110 |
Paragraph |
Section]
299. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 158 |
Paragraph |
Section]
7.3.145 Ast aliquis culpam hanc, auctoribus utpote magnis,
7.3.146 Vt falsam impatiens impingi, crimen in urbem
7.3.147 Indictam regerat, dicturus forsitan: »Esto:
7.3.148 Iam fuerit; tamen haec obscura, ingloria, uilis,
7.3.149 Neglecta 3,149 Neglecta
suprascriptum: Indicta est!« Quod si detur, uestigia
quamuis
7.3.150 Multa negant, tamen hoc
300. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
301. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 110 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
302. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
303. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
304. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
305. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
306. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
307. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
308. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
309. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
310. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
311. Marulić, Marko. Reuerendo in Christo Domino Iacobo... [Paragraph |
Section]
312. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
313. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
314. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
315. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
316. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
317. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
318. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r |
Paragraph |
Section]
2.271 Consilii. Pepulit primo Evam limine sacro.
2.272
Fletus poetae.
Proh dolor, heu pietas, proh tristia fata parentis
2.273 Nostra! Quae fuerit tanti olim causa doloris,
2.274 Quo nullus major memorabitur orbe sub isto
2.275 Lunari, oppressi sub quo caligine tetra 275
2.276 Mortales verum ignorant, heu, lurida pestis!
2.277 Protinus hanc
319. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Quum Samuel uates dictis mordacibus illum
Aggrediens et facta deo non grata reuoluens
Hęc responsa dedit: "Quoniam tibi certa Tonantis
1.30 Iussa sequi nulli fuerit post talia curę,
Isto te indignum, quo te dignatus honore est,
Censuit atque alium, regni cui tradat habenas,
Iam sibi prospexit successoremque regendo
Constituit populo, notum pietate fideque,
320. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Esse uolo, tibi me totum do, dedico totum,
Insanum sanumque sequar pariterque iuuabo,
Quicquid deinde meę uires artesque ualebunt.
Seu res uisa lyram fuerit seu poscere ferrum,
1.225 Pręsto adero, nec me segnem timidumue uidebis
Vlla in re quandoque tibi." Post talia dicta
Mens illecta magis Saulis concępit amoris
In iuuenem stimulos et iam fidentius illi
321. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Quo te cunque loco poterunt reperire, necandi.
2.350 Quare efferre pedem caueas de limine portę
Ipse tuę totumque diem sub tecta sedeto
Illa parte domus, tutę quę uisa latebrę
Esse magis fuerit, donec modo pectora regis
Aspera per blandos tentem mollire precatus
2.355 Illiusque tibi mentem mox ordine pandam.
Interea lateas oro incolumemque memento
Conseruare tuo nostram sub pectore uitam.
322. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.90 Inuidus ast animus, quanuis benefeceris illi,
Est tamen impatiens alienę laudis et ipsos,
Quos anteire uidet, semper contundere gestit.
Credo autem nostro nihil a genitore parari,
Seu magnum id fuerit seu paruum, protinus illud
3.95 Vt mihi non pandat. Quare tibi numina iuro
Sancta dei, quicquid moliri coeperit ille,
Omne tibi arcanum penitus reserabo paternum."
Talibus auditis respondit talia Dauid:
323. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
"Testor" ait "diuum regem, me mente fideli
Cuncta relaturum tibi, Dauid, protinus illa,
Quę bene uestigans cura studioque sagaci
3.125 Nosse quidem potero sensus arcana paterni,
Siue bonum fuerit quod norim siue sinistrum.
At siquid simulanter agam, si fallere nitar,
Ignifero tunc me trudat sub Tartara telo
Omnipotens Saulisue sinat decedere dextra.
3.130 Nil igitur dubites de me, charissime Dauid,
324. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.160 Quęrenti regi Ionathas respondit abisse
Ad solenne sacrum Bethlemi forte futurum.
Hoc a se precibus multum obnixeque rogantem
Impetrasse suis atque hęc conuiuia festa,
Absens quum fuerit, penitus seruare nequisse.
3.165 Tunc rex iratus respexit lumine toruo
Saul ad Ionatham
In Ionatham clamans: "Quid me, mea spuria proles
Et non uera, tuis uafre uis ludere dictis?
325. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Isto igitur multum turbatus crimine Dauid
Hęc responsa dedit, regali examine digna,
Dauid ad parricidas Isbosethi
Ęquo digna foro: "Nescitis, Saulica cędes
7.400 Quanto illi exitio fuerit, qui primus ab altis
Gelboę siluis properans uenit Sicelechum
Ac simul ipsius miserandum rettulit ultro
Ille mihi casum, se lęta et prospera credens
Enarrare nouo tristi de morte relatu?
326. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Dura gerit, Solymis agit ocia mollia Dauid,
Ocia uirtutis gnauę frangentia uires,
Ocii malum
In uitium propensa nimis. Si uictus in illis
9.180 Inuictus fuerit Dauid, quis tuta putabit
Illa sibi? Medios igitur quum scanderet axes
Meridies
Cęliuago nitens lampas Phoebeia curru,
Excitus a somno cęnacula tota pererrat
327. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Est commissa rudem. Teneros magis influit annos
9.435 Quod cernunt oculi quam quod caua percipit auris.
nota
Qualibus exemplis monitisque imbuta iuuentus
Paruula adhuc fuerit, tales dabit aucta colores.
Interea longo labefactam Marte Ioabus
Iam capturus erat Rabbam misitque uocatum
Rabba expugnatur
9.440 A Solymis regem. "Veni," inquit "moenia
328. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Hanc tibi, credo, dei confert sapientia mentem,
Vt secreta scias atque ut manifesta probato
Discernas sensu. Quicquid decreueris ergo
10.300 Iudicio, complere stude. Quum certa uoluntas
Ista dei fuerit, non est obsistere tutum.
Perfice, diuino quod iam promiseris ore,
Atque ignosce mihi, simul ipsi ignosce Ioabo.
Si meus offendit te quicquam sermo, coegit
10.305 Suggerere hunc pietas, me dicere cura sequendi
329. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
11.160 Vrbs illos, poterit circumdare funibus ipsam
Copia tanta uirum medioque in flumine tractam
Mergere, ne ex illa restet uel calculus unus.
Et quum tanta tuo fuerit res ędita ductu,
Te metuent omnes, cunctas tua fama per urbes
11.165 Procurret uolitans. Pręlatum regibus ibit
Nomen in astra tuum. Tua denique gloria nullo
Post hęc sęclorum spacio delenda manebit."
330. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Non alia Abnerum donauerat ante salute,
Blanditiis fallens, donec transuerberet ipsum
nota
12.225 Incautum ferro. Semper metuenda dolosi
Ergo hominis fraus est, fuerit mens perfida cuius
Nota semel: laqueos palpando callidus aptat,
Melle uenena linit, ientacula mittit in hamo,
Oscula dans perimit. Media recubare cadauer
12.230 Conspexere uia. Quidam magis ore procaci
331. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Ergo memor legis cura punire nocentes
Et seruare pios. Causas examine iusto
Ioab
Perpendas semper. Facinus crudele Ioabi
Nosti, credo, satis, fuerit quam perfidus ille
14.320 Israhelitanę geminis ductoribus alę:
Alloquio miti et uultu simulante fidelem
Ambobus nutum decęptos perdidit ictu
Mucronis duri, qui tunc sub ueste latebat.
332. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
333. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
334. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
335. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph |
Section]
336. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 150 |
Paragraph |
Section]
337. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 114 |
Paragraph |
Section]
338. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 32 |
Paragraph |
Section]
339. Baničević, Jakov. Epistula ad Margaretam... [page 235 |
Paragraph |
Section]
340. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
341. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
342. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
343. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
344. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
345. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
346. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
347. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
348. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
349. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
350. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
351. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
352. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
353. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
354. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
355. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
356. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
357. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
358. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
359. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
360. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
361. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
362. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
363. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
364. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
365. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
366. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
367. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
368. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
369. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
370. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
371. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
372. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
373. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
374. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
375. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
376. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
377. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
378. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
379. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
380. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
381. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
382. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
383. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
384. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
385. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
386. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
387. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
388. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
389. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
390. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
391. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
392. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
393. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
394. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
395. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
396. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
397. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
398. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
399. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
400. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
401. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
402. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
403. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
404. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
405. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
406. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
407. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
408. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
409. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
410. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
411. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
412. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
413. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
414. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
415. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
416. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
417. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
418. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
419. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
420. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
421. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
422. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
423. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
424. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
425. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
426. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
427. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
428. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
429. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
430. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
431. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
432. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
433. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
434. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
435. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
436. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
437. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
438. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
439. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
440. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
441. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
442. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
443. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
444. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
445. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
446. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
447. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
448. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
449. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
450. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
451. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
452. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
453. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
454. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
455. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
456. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
457. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
458. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
459. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
460. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
461. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
462. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
463. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
464. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
465. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
466. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
467. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
468. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
469. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
470. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
471. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
472. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
473. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
474. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
475. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
476. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
477. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
478. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
479. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
480. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
481. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph |
Section]
482. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph |
Section]
483. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section]
sunt plaga magna. Locus
dictus
484. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section]
pertinaciter manentibus Saulem unxit regem Domino ita iubente exposuitque ei legem regni. Mox ad populum: Constitui, inquit, super uos regem. Nunc, siquis uestrum a me unquam Ięsus fuerit, dicite, ut ei faciam satis. Negarunt se quicquam habere, quod de illo conquerantur. Orauit pro eis hortatusque est, a Domini cultu ne recedant, ne pereant ab ipso destituti. Saulem arguit delicti et de successore
485. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
Belial sequi contempsere. Boues ante se agens uenit in agrum. Insiluit in eum spiritus Domini. Furens utrumque bouem concidit in frusta; ea in omnes mittens terminos ait: Sic fiet bobus illius, qui Saulem secutus non fuerit et Samuelem. Censum egit filiorum Israhel. Castra Ammonitarum afflixit. Cum autem uellet populus illos perdere, qui eum contempserant, inhibuit. Samuele populum conuocante in Galgala constituerunt Saulem regem,
486. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
per somnium Domino ac dicente: Pete tibi quod uis, petiit cor docile, ut iuste iudicaret inter bonum malumque discernens. Et quoniam sapientiam elegit, non solum petita accępit sed etiam diuitias et gloriam et, si Deo fuerit obediens, longęuitatis promissionem. Veniens in sanctam ciuitatem obtulit holocausta, fecit conuiuium. Iudicio facto de pueris inter matres eorum dixerunt sapientiam Dei in illo esse ad faciendum iudicium. In
487. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
Dominum, idolis seruierunt. Zachariam, Ioiadę filium, Zacharias lapidatus prophetantem lapidauerunt in a trio templi Ioa rege iubente, tametsi patris eius beneficio tum uitam tum regnum fuerit assecutus. Deo autem tot impietates ulciscente Syri numero pauci ingentes Iuda copias superant atque prosternunt. Rex etiam Syrię Azahel expugnata Geth obsedit Hierosolymam, sed a Ioa omni argento, quod in templo et in
488. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
et Leuitis ire Hierosolymam, uadat tecum. Aurum et argentum Deo Israhel oblatum tale et fac de illo iuxta uoluntatem Dei tui. Vasa quoque, quę dicata sunt ei, trade in conspectu eius. Quicquid insuper opus fuerit ut impendas, dabis de thesauro et fisco regum et a me usque argenti talenta C, ad frumenti choros C, ad uini bathos C, ad olei totidem, ad salis
489. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section]
a Domino implorant et, cum siti laborarent, insultant in Oziam principem, quod non se tradiderit Assyriis, priusquam siti perirent. Ozias pepigit cum eis traditurum se ciuitatem, si intra quinque dierum spacium a Domino missum non fuerit auxilium. Percrebuit res ista Iudit uiduę, et domo egressa coram pręsbiteris Chabri et Charmi repręhendit factum Ozię atque ipsos orare iubet, ut Deus Israhel consilii, quod mente agitabat, adiuuet propositum. Deinde ingressa
490. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section]
gladio amputat dormienti caput, amputatum tradit ancillę. Eo in peram misso exeunt, quasi ad orandum, nemine prohibente. Intrant ciuitatem. Ciues re cognita metum in gaudium uertunt, Deo gratias agunt et eam, quę tantum facinus ausa fuerit, laudibus prosequuntur. Caput in muro, ut omnibus spectaculo esset, suspendunt et armis muniti in hostem turmatim prodeunt. Illi duce amisso conterriti uertuntur in fugam. Hi persecuti sunt eos cędendo usque ad fines regni. Interim
491. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section]
huius uaticinia prosequamur. In his legimus Domini nostri aduersus diabolum uictoriam et idolorum cultum in eius aduentu periturum. De Diabolo ait: Hęc dicit Dominus: Captiuitas a forti tolletur et, quod ablatum fuerit a robusto, saluabitur. De idolorum interitu: Contaminabis, inquit, laminas sculptilium argenti tui et uestimentum conflatilis auri tui et disperges ea sicut immunditiam menstruatę. Deinde ait:
492. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section]
filium, Celesyrię ducem, adiens ad spoliandum Hierosolymitanum ęrarium concitasset idque ille regi retulisset, datum fuit negocium Heliodoro. Qui Hierosolymam ueniens cum exposuisset, cuius rei gratia ab rege missus fuerit, Onias intercessit nefas esse dicens ea per uim intercipi, quę ad sustentationem uiduarum pupillorumque reposita seruarentur. Ediuerso ille regię autoritati atque imperio obsequendum esse asseuerabat. Dies ergo
493. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph | Section]
odii. tamen plaeraeque consentaneae rationes suapte se offerunt. Occurrunt sane primo grauissima et cruenta bella quae ab Hungaris et Illyriis Thurcarum bella cum Hungaris et Illyriis. pro Triballis / Misis / atque Dardanis contra Thurcas gesta sunt: vt iis multo fuerit difficilius has obtinere prouincias / quam expugnare: tot. n. vtrinque desideratos / tot strages factas memoriae proditum est / vt qui vicit propius metum fuerit: numero tandem et hostium pertinacia victi succubuimus. Thurcarum pertinacia vincimur. Et
494. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph | Section]
bella cum Hungaris et Illyriis. pro Triballis / Misis / atque Dardanis contra Thurcas gesta sunt: vt iis multo fuerit difficilius has obtinere prouincias / quam expugnare: tot. n. vtrinque desideratos / tot strages factas memoriae proditum est / vt qui vicit propius metum fuerit: numero tandem et hostium pertinacia victi succubuimus. Thurcarum pertinacia vincimur. Et quamuis vlti ignominiam cumulatae sint: tamen fere omnibus / et praesertim barbaris a natura insitum est / vt iis quos aliquando metuerunt / semper infesti sint. Getis vnico
495. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph | Section]
vtinam extaret aliqua ratio minuendi hunc dolorem / quem ingentes calamitates peperere / quotidie nouis accrescentibus. Sed qui possum abtinere a lachrimis? siquidem eo vsque miseriarum atrocitate fortunae redactus sum / vt non solum inter armorum strepitus vnico sensu aurium dolere satis fuerit: sed quod omnium miserrimum est / communium particeps malorum grauissimis calamitatibus interfui / lamentabiles Christianorum strages his oculis vidi / et infoelix miserrimae ruinae spectator extiti. Quis porro est tam ferreo pectore / quem tantum fecit alienum ab humanitate crudelitas / vt
496. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph | SubSect | Section]
Plato. qui nauigauerat in Aegyptum, Pythagoras Pythagoras. etiam ad Persas, et plaerique ad alias nationes, quorum diuturnius est nomen in terris, quam eorum patria fuerit. Et quamuis unaquaeque uirtus quemlibet sui amatorem clarum faciat: quemadmodum Achilles fortitudine, Achilles fortis. Aeneas pietate Aeneas pius. narrantur
497. Berislavić, Petar. Petrus Berislavus episcopus... [Paragraph | Section]
nunciis pro expeditione contra eosdem hostes suscipienda proque modo habendarum pecuniarum ceterarumque rerum ad ipsam expeditionem necessariarum sese instantissime egisse. Apud quos si piis Sanctitatis Vestre admonicionibus obtemperatum fuerit, daturum se operam, ut imprimis miseris his regnis succurratur, sin ad eiusmodi Sanctitatis Vestre pias et sanctissimas admonitiones cohortacionesque animum non apposuerint, alia sese cogitaturum via ut ipsis regnis subvenire
498. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
cognosces ea cuncta, quę ipsi contigisse Euangelistarum scriptura testatur, olim quidem prophetarum oraculis, Legis cerimoniis uariisque rerum euentis fuisse significata. Postremo intelliges, a quanta humilitate ad qualem gloriam idem Dominus noster, non aliena, sed sua uirtute fuerit exaltatus. Qui enim per tormenta interemptus fuerat, surrexit de sepulchro uiuens in ęternum. Quem Iudei probro contemptuique habuerant, discipuli eius in cęlum ascendentem uiderunt. Quem Pilatus Herodesque damnauerant, in cęlesti regno ad dexteram sedit Dei
499. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 415 | Paragraph | SubSect | Section]
labor noster meretur, id totum tecum, cui plurimum debeo, cupio communicare. Huiusce autem uoti qua ratione compos effici queam, accipe. Ista, quę ego dudum conscripsi Tibique dedicaui, Tu in multas paginas diffundenda impressoribus trade, ut, cum plurium exemplariorum copia facta fuerit, illi, qui legerint, non mea magis quam Tua opera excitentur ad eas capessendas uirtutes, quibus uera beatitudo comparatur. Ego igitur seminaui, tu occabis, tu runcabis. Ego plantaui, tu arbustabis, tu pedabis, ut et seges ipsa lętior proueniat et uiuiferi palmites per ramos
500. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 417 | Paragraph | Section]
donum animo metitus non iam pro uiribus conabitur, nequa in re eum, a quo tanta accepit, offendat uel sese insolenter efferendo, cum ipse semper se submisse gesserit, uel delicate uoluptuoseque uiuendo, cum ipse ab incunabulis usque in uitę finem in laboribus angustiisque fuerit, uel aduersa iniquo animo perferendo, cum idem ipse tam dura, tam acerba, tam denique intolerabilia, ut nobis perennis felicitatis aditum aperiret, uolens ac libens passus sit? Cęterum, nequis cum Iudeis erret male de Messię aduentu sentiens, monstrabimus, quicquid
501. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 419 | Paragraph | SubSect | Section]
Pannis uilibus inuoluitur, cui cęlum sedes est, in pręsepio, cui terra scabellum pedum eius est, et per quem facta sunt omnia, non fuit illi in diuersorio locus. Nemo paupertatem humilitatemque professus iactanter superbiat, quod multa reliquerit, quod honorabilior cęteris fuerit. Nihil erat isto opulentius, nihil honorabilius, qui, ut nos ditaret et extolleret, tam egenum, tam infimum, quam uides, se nobis pręstitit. Et quoniam homo factus Deus esse non desiit, ab angelo nasciturus nunciatur, de Virgine intacta nascitur, cęlestium
502. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 450 | Paragraph | SubSect | Section]
precium tanto plenius persoluat, quanto nos magis diligit? Vna talis gutta satis erat ad eluendum humani generis peccatum, sed ad testandam sui erga nos amoris magnitudinem, quicquid restabat in corpore, dispersit in cruce. Qualiter autem ab impiis comprehensus fuerit, quoniam a Ioanne accuratius copiosiusque describitur, quid ille dicat, consyderemus. Sciebat — inquit — et Iudas, qui tradebat eum, locum, quia frequenter Iesus conuenerat illuc cum discipulis suis. Iudas sciebat hortum illum, in
503. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 454 | Paragraph | SubSect | Section]
omnem hominem uenit, uidere non potestis. Et quoniam, qui credunt in lucem, filii lucis sunt, uos non credentes filii estis tenebrarum. Quęstio Hoc loco quęri* potest, unde tunc Petrus tam audax fuerit, qui postea tam timidus fuit, ut uoce ancillę perterritus eum, pro quo modo digladiatus est, negarit? Pręsente enim Domino armatam cohortem non timebat, absente foeminas inermes expauit. Omnis quippe humana uirtus debilis est et imbecilla, nisi pręsentis Domini iuuetur
504. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 454 | Paragraph | SubSect | Section]
est charitas in cordibus uestris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis. His Marcus adiungens ait: Adolescens autem quidam sequebatur illum amictus syndone super nudo. Et tenuerunt eum. At ille relicta syndone nudus profugit ab eis. Quis fuerit adolescens iste, incertum est. Quidam aiunt fuisse hunc de domo illa, ubi Pascha celebrauerant, nonnulli Iacobum, fratrem Domini dictum et Iustum cognominatum. Gregorius pontifex putat fuisse Ioannem apostolum. Quem tunc quidem iuuenem fuisse longa post ascensionem Domini
505. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 454 | Paragraph | SubSect | Section]
aiunt fuisse hunc de domo illa, ubi Pascha celebrauerant, nonnulli Iacobum, fratrem Domini dictum et Iustum cognominatum. Gregorius pontifex putat fuisse Ioannem apostolum. Quem tunc quidem iuuenem fuisse longa post ascensionem Domini ętas testatur. Cęterum, quicunque ille fuerit, *corr. ex queri **corr. ex Solus ***corr. ex iuerat documento nobis est, ut relictis omnibus, quibus ad seruiendum Deo impedimur, nudi et expediti fugiamus. Et
506. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 455 | Paragraph | SubSect | Section]
illos, qui nomine illo censeri uolunt, ut uendant omnia et precio egenis erogato ipsum sequantur. Pauperis enim magistri pauper discipulus sit oportet. Vt autem neque inopiam pro Christi nomine neque supplicia pati graue sit, meminerimus, quid ille pro peccatis nostris perpessus fuerit. Tradidit se in manibus iniquorum, irrideri, conuitiis discindi, conspui, uerberari, configi, cędi, occidi uoluit, ut nos saluaret. Relicta — inquit — syndone nudus profugit ab eis. Conueniamus hoc loco illos, qui auertere
507. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 461 | Paragraph | SubSect | Section]
perhibe testimonium de malo, sin autem bene, quid me cędis? Ille igitur aduersario alteram offert maxillam, qui molli responso eius mitigare tentat iracundiam. Neque enim debemus irato rursum maxillam offerre, ne demus ei occasionem iterum peccandi, si adhuc furere uisus fuerit. Si male locutus sum, inquit. Quomodo potuit male loqui Dei Verbum aut non bene loqui Dei uirtus et Dei *corr. ex prestas **corr. ex inficiantur ***corr. ex exusit
508. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 462 | Paragraph | SubSect | Section]
apud illum poterat improborum temeritas quam iustorum modestia. Quales itaque ministri, talis et pręses. Atque ideo quidem hunc, quem minister tam indigne percusserat, ille mortis reum iudicabat. Hunc pontificem ego fuisse Caipham puto. Licet enim ad Annam prius ductus fuerit Iesus, tam parumper tamen ibi moratur, ut alii Euangelistę de Anna tacuerint et de Caipha tantum locuti sint. Quidam uero totum hoc de Christi contumeliis et Petri negatione coram Anna gestum arbitrantur. Sed hęc opinio repugnaret omnino aliorum autoritati Euangelistarum.
509. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 494 | Paragraph | SubSect | Section]
Christum filii Dei. Quid hoc beneficio maius? Quid ista charitate ardentius? Mortem sponte subiit Dominus, ut seruis uitam daret, non hanc momentaneam et caducam, sed illam stabilem et ęternam. Quid dico: mortem subiit, cum etiam ante mortem nullus corporis eius sensus a poena fuerit alienus? Visus offendebatur actis gestibusque impiis Iudeorum, conuitiis auditus, odoratus loci, in quo d amnati morte mulctari solebant, sanguinolento foetore, gustus felis acetique potatione, tactus, qui totius corporis est, flagellorum uerbere, spinarum
510. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 507 | Paragraph | SubSect | Section]
post eum in regno succedentibus. Sub Roboam quoque, filio eius, diuisę fuere tribus ac deinde omnes in potestatem redacti inimicorum Babylonio regi seruierunt. Postremo a Romanis sub iugum missi per orbemque dispersi alienis dominis parent. Pręterea qua ratione Salomon Deo fuerit in filium, qui gentilium quoque diis templa posuisse dicitur et mulierum amorem amori, quem Deo debuit, prętulisse? Christum igitur respicit prophetia ista, qui longo tempore post obitum Dauid de semine eius est genitus et in regno firmatus sempiterno. Qui in
511. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 508 | Paragraph | SubSect | Section]
enim, ut Scriptura testatur, prophetare coepit tertiodecimo anno Iosię, regis Iuda, qui a Salomone quintusdecimus fuit ex iis, qui Hierosolymis regnarunt; non ad Zorobabel, quod Iudei conantur asserere Domini Saluatoris glorię inuidentes. Nam licet Zorobabel de stirpe Dauid fuerit et dux populi de Babylonica captiuitate reuertentis, non tamen potitus est regno. Hic autem dicitur: Et regnabit rex. Pręter hęc, ubi nos habemus: Suscitabo Dauid germen iustum, in Hebreo legitur: Suscitabo Dauid Messiam iustum.
512. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 513 | Paragraph | SubSect | Section]
et post partum Virgo permansit. Neque enim aliter nasci debuit ille, qui in delicto originis humanę nascentibus subuenire ueniebat. Purum, inquam, omni culpa esse oportuit eum, qui pro omnium culpa in sacrificium Deo Patri erat offerendus. Quod autem desponsata fuerit Ioseph, diuina factum est prouidentia, ut per genealogiam Ioseph origo quoque Marię nosceretur, Lege iubente de eadem tribu fieri connubia; deinde, ne ut adultera lapidaretur a populo, cum hoc quoque Lex iuberet; postremo, ut in Aegyptum fugiens eius uteretur obsequio, qui
513. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 516 | Paragraph | SubSect | Section]
de terra formatus, Eua de costa eius, neuter per *corr. ex Creabit copulam uiri et mulieris. Non oportuit autem, ut mirabilius isti, per quos cecidimus, geniti essent quam Christus, per quem errecti sumus. Quam uero stupenda fuerit eius natiuitas, testis est Esaias dicens: Generationem eius quis enarrabit? Siquidem et in cęlo genitus est sine matre et in terra sine patre, in cęlo Deus ex Deo, in terra ex homine Deus et homo. Duę naturę in unitate personę Christi tam mirabiliter
514. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 519 | Paragraph | SubSect | Section]
mauis* obstinatione mentis peruersę perire quam Christum, qui crucifixus est, confitendo saluari? *corr. ex maius Videamus nunc, si illud quoque in prophetis reperire possumus, quod puer Iesus a magis ab oriente uenientibus fuerit muneribus auri, thuris myrrhęque donandus et perinde ac Deus in carne humana colendus et adorandus. Nonne hoc est illud, quod olim Dauid in psalmis cecinit dicens: Reges Tharsis et insulę munera offerent, reges Arabum et Saba dona adducent; et adorabunt eum omnes
515. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 527 | Paragraph | SubSect | Section]
adhuc hęsitas ad Ecclesiam confugere et cum apostolis, qui et ipsi Iudei fuerunt, credendo saluari? Vis istud, quod modo diximus, apertius expressiusque** prędictum agnoscere, quod supra Christum baptizatum Spiritus Sanctus in columbę figura sederit, quod uox Patris audita fuerit? Lege in Esaia pene iisdem scriptum uerbis Deo dicente: Ecce seruus meus, suscipiam eum; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum, iudicium gentibus proferet. Sed de hoc satis. Reliqua prosequamur! Baptizatus Dominus
516. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 532 | Paragraph | SubSect | Section]
discipulis Ioannis quęrentibus, an ipse esset, qui uenturus erat, respondit dicens: Euntes renunciate Ioanni, quę audistis et uidistis: cęci uident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes euangelizantur. Et beatus est, qui non fuerit scandalizatus in me! Et hęc quidem iuxta historiam. Moralem uero sensum utrobique de conuersione eorum, qui talibus animi morbis laborabant, esse ostenderemus, si mihi non foret propositum nihil aliud hoc uolumine demonstrare, nisi quęcunque ueterum
517. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 551 | Paragraph | SubSect | Section]
suę uirtuti arrogare uideantur, Deo gratias agunt dicentes: Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus eorum. Nemo igitur propriis uiribus fidat contra prauę cupidinis pugnas; nunquam ad uictoriam ullus perueniet, nisi Omnipotentis ope fuerit adiutus. Vnde Hieremias ad Ecclesiam loquens ait: Et dabo te populo huic in murum ęreum fortem; et bellabunt aduersum te, et non pręualebunt, quia ego tecum sum, ut saluem te, et erruam te, dicit Dominus. Et liberabo te de manu pessimorum, et redimam te de manu
518. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 552 | Paragraph | SubSect | Section]
argento atque auro inuenta est, Christiani fuerunt persecutiones hominum passi, sed a Deo electi, ut, pro cuius nomine mortem contempserant, cum illo uiuerent in ęternitate. Vide igitur, quam nihil fere actum sit in discipulos et martyres Christi, quod non ante fuerit prędictum. Illud quoque, quod in Euangelio de fidelibus parentes atque domesticos ob eorum perfidiam relinquentibus ait Dominus: Nolite arbitrari, quod uenerim pacem mittere in terram; non ueni pacem mittere, sed gladium. Veni enim separare hominem aduersus patrem
519. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 574 | Paragraph | SubSect | Section]
Quod tunc quidem est factum, cum Iesus exaltatus est in cruce et a corpore separatus descendit ad inferos patresque deleto maledictionis chirographo ad benedictionis transtulit lucem. Hunc de diabolo superato triumphum in tertio uolumine suo loco, qualiter a prophetis prędictus fuerit, exponemus. Nunc, quę sequuntur, indagabimus. Iudeis negantibus ipsum esse Christum et insultantibus ille — ut Ioannes refert — abiit et abscondit se ab eis. Hac de causa hoc factum esse reor, ut discamus furente aduersario recedere potius
520. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 580 | Paragraph | SubSect | Section]
notione, ut essent, compelli dicerentur, quod nemo quidem, quam dictu quoque absurdum sit, ignorat. Videamus igitur liberum et non necessarium Iudeorum peccatum in eum, quem diligere ac reuereri debuerunt, quibus in locis Veteris Scripturę, antequam perpetratum foret, fuerit ostensum. Ipse Dominus, multo antequam in carne apparuisset, per os Esaię conquestus est dicens: Filios enutriui et exaltaui, ipsi autem spreuerunt me. Cognouit bos possessorem suum, et asinus pręsepe domini sui, Ishrahel autem me non cognouit, et populus meus non
521. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 593 | Paragraph | SubSect | Section]
quod dictum est per Hieremiam prophetam dicentem: Et acceperunt triginta argenteos precium appreciati, quem appreciauerunt a filiis Israhel. Et dederunt eos in agrum figuli, sicut constituit mihi Dominus. Licet dictum istud non de Hieremia, sed de Zacharia sumptum fuerit, sicut tamen occurrit dicere Euangelistę, ita positum est, ut appareat dicta omnium prophetarum esse unius spiritus et nihil referre, si alius pro alio nominetur. Sed quoniam diuersa et uerba et series uerborum in Zacharia scribuntur, hoc quoque obseruandum,
522. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 606 | Paragraph | SubSect | Section]
sponsa eius et omnium in Christo credentium mater. Noe aperuit fenestram arcę; emissus inde coruus non est reuersus, emissa uero columba rediit. Passus est enim Saluator pro iustis et iniustis, cum omnes indigerent misericordia Dei. Veruntamen, sicut coruus, nisi columba factus fuerit, ad Noe non redibit, ita peccator, nisi iustificatus per poenitentiam fuerit, ad Christum reuerti non poterit. Moyses uirga percussit petram, et fluxerunt aquę sitientibusque in deserto potum prębuerunt. Petra ista erat Christus, quo in cruce lancea percusso effluxit
523. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 606 | Paragraph | SubSect | Section]
emissus inde coruus non est reuersus, emissa uero columba rediit. Passus est enim Saluator pro iustis et iniustis, cum omnes indigerent misericordia Dei. Veruntamen, sicut coruus, nisi columba factus fuerit, ad Noe non redibit, ita peccator, nisi iustificatus per poenitentiam fuerit, ad Christum reuerti non poterit. Moyses uirga percussit petram, et fluxerunt aquę sitientibusque in deserto potum prębuerunt. Petra ista erat Christus, quo in cruce lancea percusso effluxit sanguis et aqua, et cum Apostolo dicere coepimus: Quicunque baptizati sumus
524. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 616 | Paragraph | SubSect | Section]
duos, et in die tertia suscitabit nos, et uiuemus in conspectu eius. Sciemus sequemurque, ut cognoscamus Dominum. Quibus uerbis edocemur, quod omnes, qui Christum Dei Filium confitentur, cum ipso surgente surrexerint et cum ipso in ęternum uiuente uicturi sint. Vbi enim fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilę. Horam uero resurrectionis eius prędixit psalmista dicens: Ad uesperum*** demorabitur fletus, et ad matutinum lętitia. Patrem quoque olim dicentem sentimus: Exurge, gloria mea, exurge psalterium et
525. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 625 | Paragraph | SubSect | Section]
eos abiisse cognouerunt, quare alacres et expediti timidos et corporis sublati onere grauatos non sunt insecuti? Impii tamen principes isti, quos pecunia iam corruperant, ut uerbis quoque ad mentiendum animarent: Et si hoc — inquiunt — auditum fuerit a pręside, nos suadebimus ei, et securos uos faciemus. Quanta hominum insania uidere uerum, et suadere falsum, aliud in conscientia, aliud in ore habere! Milites ergo, quibus nihil est auro argentoque charius, accepta pecunia fecerunt — inquit
526. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 630 | Paragraph | SubSect | Section]
usque ad mortem, et dabo tibi coronam uitę. Sequitur in Euangelio: Viderunt linteamina posita, et sudarium, quod fuerat super caput eius, non cum linteaminibus positum, sed separatim inuolutum in unum locum. Dicat quisque, quod sibi uisum fuerit, ego quidem sic sentio tam curiosam narrationem mysterio non carere. Quid enim sibi uult alibi linteamina posita, alibi sudarium, quando quidem ad fidem resurrectionis faciendam satis erat spolia corporis uidisse ibi relicta. Si enim corpus ipsum alio translatum fuisset,
527. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 636 | Paragraph | SubSect | Section]
autem hic in terra et teneri et palpari uoluit, ut se idem corpus habere probaret, quod mortuum fuerat, et iam post resurrectionem mori non possit. Denique nondum se ad Patrem ascendisse prędicat, ut significet se ideo adhuc morari in terris, ut, cum sępius uisus attrectatusque fuerit, resurrectionis suę ueritas magis innotescat. Ipsam autem Magdalenam sui nunciam *corr. ex pretulisse **corr. ex compręhendat constituere decernens: Vade — inquit — ad fratres meos,
528. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 639 | Paragraph | SubSect | Section]
cui nihil est occultum, sed eos arguendi occasionem dispensans, ne ambigui uacillent. Ideo infertur: Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei: Tu solus peregrinus es in Hierusalem, et non cognouisti, quę facta sunt in illa his diebus? Quis alter cum Cleopha fuerit, superuacaneum est quęrere. Alii ipsum Lucam putant fuisse, alii alium. Quicunque tamen fuerit ille, satis est, quod appareat de coetu extitisse discipulorum, qui passioni necique Domini sui affuerunt. Cleophas igitur prior respondit. Cuius quidem responsionis hanc reor
529. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 639 | Paragraph | SubSect | Section]
Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei: Tu solus peregrinus es in Hierusalem, et non cognouisti, quę facta sunt in illa his diebus? Quis alter cum Cleopha fuerit, superuacaneum est quęrere. Alii ipsum Lucam putant fuisse, alii alium. Quicunque tamen fuerit ille, satis est, quod appareat de coetu extitisse discipulorum, qui passioni necique Domini sui affuerunt. Cleophas igitur prior respondit. Cuius quidem responsionis hanc reor esse sententiam: Tune solus es ex plurimis, qui ignoras, quid factum sit. Quasi dicat: Quod
530. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 643 | Paragraph | SubSect | Section]
tantummodo in cordibus infidelium non habet, ubi caput suum reclinet. Aperit autem Dominus Scripturas non ignauis, non ocio deditis, sed discendi cupidis, ut, cum didicerint et crediderint, in illis sibi habitaculum paret, dicente Ioanne apostolo: Quisquis confessus fuerit, quoniam Iesus est Filius Dei, Deus in eo manet, et ipse in Deo. Et appropinquauerunt — inquit — castello, quo ibant, et ipse se finxit longius ire. Castellum hoc paradisum interpretati sumus. Nemo potest ei
531. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 654 | Paragraph | SubSect | Section]
se iterum eis ostendit quam Thomas desyderio eum uidendi magis fuit accensus. Venit iterum ianuis clausis. Hinc discimus corpori post resurrectionem immortali facto hoc ab eo, qui omnia potest, tribui, ut clausa quoque penetret et tamen se uidendum, si opus fuerit, prębeat mortalium oculis manibusque contrectandum. Mirum id quidem, sed magis mirandum, quo pacto Dominus cum corpore passibili adhuc atque mortali de Virginis uentre exierit et uirginitatis integritatem non uiolarit, uel quomodo cum eodem corpore super aquas ambulauerit
532. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 663 | Paragraph | SubSect | Section]
Panis, qui de cęlo descendit, Christus est, cuius figura manna fuit datum patribus in deserto. *corr. ex sumum Piscis quoque assus Christi est passio. Panis de grano constat frumenti. Sed nisi granum frumenti mortuum fuerit, ipsum solum manet; si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Prius ergo panis datur de cęlo uiuus, deinde piscis in ara crucis ardore proprię charitatis assatus et mortuus. Huius communione, qui perditi eramus, inuenti sumus, qui mortui fuimus, reuiximus, Hunc
533. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 663 | Paragraph | SubSect | Section]
est, cuius figura manna fuit datum patribus in deserto. *corr. ex sumum Piscis quoque assus Christi est passio. Panis de grano constat frumenti. Sed nisi granum frumenti mortuum fuerit, ipsum solum manet; si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Prius ergo panis datur de cęlo uiuus, deinde piscis in ara crucis ardore proprię charitatis assatus et mortuus. Huius communione, qui perditi eramus, inuenti sumus, qui mortui fuimus, reuiximus, Hunc Christus credentibus porrigit, ut secum eos
534. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 663 | Paragraph | SubSect | Section]
in Ecclesia officium implent, sed exactoris. De quo dicitur: Mercenarius uidet lupum uenientem, et fugit. Qui autem Deum amant, hi et proximos diligunt. Propterea quidem gregem sibi commendatum et uerbo pascunt et exemplo mouent et opibus iuuant. Denique, si bonus fuerit, ut esse debet, bonus pastor ponit animam suam pro ouibus suis. *corr. ex Non Iterum ergo dicit Iesus Petro: Symon, diligis me? Ait illi: Etiam, Domine, tu scis, quia amo te. Dicit ei iterum: Pasce agnos
535. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 673 | Paragraph | SubSect | Section]
quomodo baptizare deberent, iam satis eos instruxerat, baptismi nunc explicat uirtutem et credentium meritum, ut ad fidem baptismumque uenire uolentes, quid sibi hęc sacramenta collatura essent, intelligant. Qui crediderit — inquit — et baptizatus fuerit, saluus erit. Quid, si crediderit et non fuerit baptizatus? Respondeo: Iste non baptizatus et iam credens aut uoluit baptizari, et non potuit, aut potuit, et noluit. Si uoluit et non potuit, per puram fidei confessionem saluabitur. Sic enim et latro ad dexteram
536. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 673 | Paragraph | SubSect | Section]
baptismi nunc explicat uirtutem et credentium meritum, ut ad fidem baptismumque uenire uolentes, quid sibi hęc sacramenta collatura essent, intelligant. Qui crediderit — inquit — et baptizatus fuerit, saluus erit. Quid, si crediderit et non fuerit baptizatus? Respondeo: Iste non baptizatus et iam credens aut uoluit baptizari, et non potuit, aut potuit, et noluit. Si uoluit et non potuit, per puram fidei confessionem saluabitur. Sic enim et latro ad dexteram Domini in cruce pendens saluatus est. Sin uero potuit et
537. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 673 | Paragraph | SubSect | Section]
autem pertinet omnem Christi doctrinam pari fide suscipere ac de eius Euangelio nulla in parte dubitare. Qui dubitat, non credit; qui non credit, indignus est, ut cum credentibus computetur. Ideo dicitur: Qui non crediderit, condemnabitur. Non dicit: Qui non fuerit baptizatus, quia etiam non baptizati, ut diximus, saluari queunt. Non credentes autem nihil iuuat lauacrum baptismi. Non abluuntur sordes animę nisi per fidei confessionem, quanuis aliquis milies baptizetur. Credenti uero satis est semel baptizari neque iteratur
538. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 685 | Paragraph | SubSect | Section]
persona fuit, qui erat humanandus. Quid autem in tam sublimi throno* a Patre collocari debuerit, ipse in psalmo pręfatus est, ubi ait: Ego autem constitutus sum rex ab eo super Syon, montem sanctum eius, prędicans pręceptum eius. Ac ne forte, quis hoc locutus fuerit, dubites, subdit: Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te. Filius ergo secundum formam, quam assumpsit, factus est super Ecclesiam Dei. Ipsa enim est Syon et mons sanctus, et corpus illud, cuius caput est Christus. *corr. ex
539. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
PQETA: Sicut scripta reperi, ita narro. Si ficta sunt, illis, quęso, uitio uertas, qui scripsere, non mihi. THEOLOGVS: Immo etiam tibi, si uera fuisse censes. POETA: Omitte quęrere, sed tantum, si talis fuerit uir ille, qualem ueterum testantur monumenta, quanti ab omnibus ęstimari debuit, perpende. THEOLOGVS: Age iam cetera suo ordine prosequere! POETA: Accipe his quidem, quę modo diximus, magis fortia magisque
540. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
audire. Incipe iam! Attentum habebis docilemque auditorem. THEOLQGVS: Herculis acta nunc mihi rite atque ordine sunt digerenda et cum nostris conferenda, ut, utra alteris pręstent, cognoscamus. De Sansone autem alias uidebimus, si uidere opus fuerit. (Dracones) Igitur, antequam ad Euristei iussa peruentum est, dixisti duos dracones a Iunone ad Herculem adhuc puerum destinatos fuisse, quos ille ceruicibus pugno constrictis extinxit. Quanuis a poetis plurima fingantur, sub quibus alegoriam latere uolunt siue
541. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
qui non corpora, sed animas perdere conatur. Neque carnem nobis dominari sinamus, sed spiritum. (Iacobus apostolus) Si pugnam istam uicerimus, promissa nobis a Domino bona capiemus, dicente Iacobo apostolo: Beatus uir, qui suffert tentationem, quoniam, cum probatus fuerit, accipiet coronam uitę, quam reddet Dominus diligentibus se. Restat, ut uera uirtus sit compescere carnales affectus, prauis cupidinibus obuiam ire, diabolo resistere et non pugnorum ui lacertorumque ualentia dracones necare. (Eriginus tyrannus) Sed Thebas,
542. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
ceruam, aurea cornua pręferentem ab eo laqueis captam memoras. Perinde ac si alii uenatores nesciant omnino uel laqueis captare feras uel fallere uisco. (Aues Stymphalides) Stymphalidas quoque aues strepitu ac fragore repulisse, quanta, putas, animi solertia fuerit, cum uideamus hoc ipsum qualibet ęstate a frugum custodibus factitari? (Stabulum) Stabulum denique a spurciciis non manu, sed aquis purgatum, quale inuenti huius acumen fuisse dixerim, quando quidem nemo est, qui nesciat mapparum quoque aliorumque utensilium
543. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
nunquam Hercules recepisse creditur ab Euristeo, nisi eo forte tempore, ut ab aliis audiui et tu subticuisti, quando in Lydia in Omphales gratiam muliebrem operam exibuit, posita claua colum fusumque suscipiendo et manu illa, qua monstra domuerat, molliter effoeminateque nendo. Sed si parum fuerit, dicet aliquis, foeminas pręlio uicisse, Geryona etiam tergeminum uicit Hercules in Hiberia. (Boues Geryonis) Quo interfecto boum eius armentis potitus est et in Gręciam rediens prędam donauit regi. At tamen multo magis illi Deo
544. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph | Section]
ruentes exuri cernimus. At mortem sibi imminere uidit, inquies. Quanuis uitam desperasset, quanuis mox moriturum se certe sciret, pręoccupare tamen fati sui diem non debuit. Nemini licet se ipsum interficere. Anima in corpore depositum Dei est. Quisquis depositum istud, priusquam postulatus fuerit, reddit, Domino iniuriam facit, qui tam diu seruandum dedit, donec reposceret. Ideo etiam lex diuina iubet: Ne occidas! Hercules autem iste non modo se, antequam periturus esset, perididit, sed Lycam quoque puerum, ueneni, quod attulerat, ignarum, iratus interfecit. Cum ergo
545. Berislavić, Petar. Petrus Berislavus episcopus... [Paragraph | Section]
rex regiis diplomatibus mecum de stipendio, quale palatino datum est, concordaverit? Quid falsius, quam regem meum e manibus meis Banatum extricare non posse, cum idem dominus meus litteris suis promiserit se non accepturum de manibus meis Banatum, donec non fuerit persolutum? Quid minus vero me ad concordiam non venire, cum anno elapso – medio palatini demortui 4 Emericus de Peren. et domini episcopi Quinqueeclesiensis 5 Georgius de Satmar (Zathmar, Zathmari). – eam
546. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph | Section]
quibusdam accolis regulis Bossinatibus soluto recuperatus est uiritimque inter ciues magna ueterum possessorum inuidia atque contentione diuisus. Quod autem Canalensis ager territorii Epidaurii fuerit, argumento est opus mirabili structura effectum, quo a uigesimo prope milliario aqua in urbem perducta est, partim subterraneo riuo, partim substructione, partim opere arcuato. Cuius quidem operis a Slouinis procul dubio euersi
547. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
patiendo, in Domino requiescat, et cum grassabitur persecutio, non timebit eos, qui corpus occidunt, ut illi seruiat, qui corpus et animam potest mittere in gehennam. Inter sęuientes gladios confitebitur dicentem: Qui me confessus fuerit coram hominibus, confitebor et ego eum coram Patre meo, qui in cęlis est . Certum enim habet, si pro Christi nomine perimatur, in sanctorum martyrum gloriosum collegium se uenturum. Surgent pseudoprophetę, et seducent
548. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
annos cum excesserint, dominari uolunt, patri matrique molesti sunt. Atque utinam non inuenirentur, qui eos, a quibus geniti sunt, etiam maledictis lacessant, et interdum uerberibus nequiter distringant. Quibus ante actis temporibus major fuerit numerus eorum, qui pro bono malum redderent, qui magis de scelere gloriarentur, qui in proximos magis iniqui iniuriique essent, magis factionibus studerent quietemque odissent? Quando magis detractio delatioque regnauit? Quando
549. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
cum maiestate aduentum. Apostoli ista assertio est ad Thessalonicenses dicentis: Ne terreamini, quasi instet dies Domini : quoniam nisi discessio uenerit primum et reuelatus fuerit homo peccati, filius perditionis, qui aduersatur, et extollitur supra omne, quod dicitur Deus, aut quod colitur, ita ut in templo Dei sedeat, ostendens se, tanquam sit Deus. Continget igitur discessio. Quomodo continget? Viuente
550. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
potentiam, quod uirtutis infinitę sit. Qui ergo cuncta creauit solo uerbo — dixit enim, et facta sunt, mandauit, et creata sunt — qui, inquam, cuncta creauit ex nihilo, non poterit eandem substantiam materię creatę, cum dissipata fuerit, in eandem formam redigere? Qui cęlum terramque fecit et omnia, quę in eis sunt, non poterit colligere particulas corporis humani, siue in puluerem siue in carnem brutorum conuersę fuerint, et easdem in corpus pristinum
551. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
hominis, cum qua a mortuis resurrexit et in cęlum ascendit; ueniet autem in maiestate diuinitatis, cui coniunctus est, ut omnes eum hominem ac Deum esse agnoscant. Congregabuntur ad eum omnes gentes: Vbicunque , inquit, fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilę . In Iohele autem propheta loquentem audimus: Congregabo omnes gentes et deducam eas in uallem Iosaphat, et disceptabo cum eis ibi . Et
552. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
cum diabolo et angelis eius in illo teterrimo carcere, a quo nullus speratur exitus, illisque afficientur poenis, quarum nullus omnino expectabitur finis, nulla requies, nulla saltem leuatio. Idem enim perseuerabit tormentum, quod initio fuerit inflictum. Iuste autem ęterna poena plectitur, qui ęternum regem nunquam cessauit offendere. Iuste Deus illorum non miseretur, qui proximorum suorum miseria non mouentur. Id damnati isti ne ignorent, dicet eis Dominus
553. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
purum erit, quia splendidum et illustre. Fulgebunt , inquit , iusti sicut sol in regno Patris sui . Non tamen ęqualiter fulgebunt, sed ut quisque magis meritus fuerit, ita et magis relucebit, dicente Apostolo : Alia claritas solis, alia claritas lunę et alia claritas stellarum . Stella enim a stella differt in
554. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
illo igne, quo cremandus est mundus purgata, pristinum uigorem, quem habuere, quando creata sunt, aut etiam illo pręstantiorem recipient: ut omnia in melius mutentur, postquam Ecclesia id, quod omnium est optimum, ęternam beatitudinem fuerit consecuta. Ipsi ergo Ecclesię iam in cęlo triumphanti totus congratulari uidebitur mundus ac de tanta eius uictoria gaudere faciemque pręseferre iocundiorem. Vnde de his, quę dicta sunt, faciemus fidem? Audi Dominum per os
555. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph | SubSect | Section]
Talia autem
interpretatione prosequi temporis angustia non patitur. Vt ergo sermonem nostrum
de Iudicio tandem finiamus, pro epilogo eorum, quę hactenus dicta sunt,
precatione uti libet, ut et precatio id, quod illis diebus nobis opus fuerit,
impetret et breuis repetitio prolixi sermonis memoriam facilius seruet.
556. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 6 | Paragraph | SubSect | Section]
― etenim Pragae in custodia erat cum rex ab Hungaris designatus est ― et insidiis suorum saepius in pericula adductum perpetua felicitate protexit, fuit uir tanti consilii ac peritiae in republica temperanda rebusque gerendis, ut nunquam ferme quicquam rei inceperit, quantumcunque id arduum fuerit, quin ei ex uoto cesserit. Inerat tanta ars atque ingenii dexteritas, presertim ad animos militum pertractandos, ut non nunquam ei operam nullo stipendio, sed sola uictoriae spe praestiterint. Inerat cum quadam non illib
557. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 14 | Paragraph | SubSect | Section]
querendus est, qui in eadem terra nobiscum natus, iisdemque moribus institutus atque eadem lingua utens, quicquid dignum laude siue bello, siue pace gesserit, cum eo, utique ciue nostro, nobis sit commune. Rege e contrario alienigena sumpto, uel si is uirtute praeditus summusque uir fuerit, quod quidem in regum fortuna rarum est, quis gentem nostram, utpote haud natiuis opibus, uerum importatis instructam, non omnino contemnet, splendoreque alieno, non autem proprio illustrem iudicabit? Rursus si ignauus extiterit, quantam pestem patriae nostrae undique hostibus
558. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 14 | Paragraph | SubSect | Section]
certe quisque uicinorum regum in petitione regni praeteritus iustam belli causam pretendet, eo quod nemo illorum non ad se aeque ius regni Hungarici pertinere arbitrabitur, si illud quisquam extra solum Hungariae natus nostris suffragiis, quod et fieri debet, et procul dubio futurum est, assecutus fuerit. Quis enim est, qui in Matthiae Chuniadis locum iure propinquitatis rex eligi debeat, quando ille, praeterquam quod nouus homo extiterit, nec permissu Hungarici senatus, sed ui et armis regnum adeptus fuerit, non modo nullum ex sese legitime genitum reliquit heredem, sed ne regum
559. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 14 | Paragraph | SubSect | Section]
nostris suffragiis, quod et fieri debet,
et procul dubio futurum est, assecutus fuerit. Quis enim est, qui in Matthiae Chuniadis
locum iure propinquitatis rex eligi debeat, quando ille, praeterquam quod nouus homo
extiterit, nec permissu Hungarici senatus, sed ui et armis regnum adeptus fuerit, non
modo nullum ex sese legitime genitum reliquit heredem, sed ne regum
560. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 20 | Paragraph | SubSect | Section]
comprobauit, omine in regem paterni regni, in quod mox Vuladislaui maxime opera
patri successit, designatum esse. Consueuit enim Deus plęraque arcanis quibusdam, ut ita
dicam, notis, ac per ambages, prius quam ueniant, significare, quo uoluntas eius, tum
demum, quum expleta fuerit, denuntiata fuisse cognoscatur.
561. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 25 | Paragraph | SubSect | Section]
Tantum uero abfuit, ut hic sacerdos, propter hominis necem, aut publica censura, aut sua ipsius conscientia sacris arceretur, ut insuper scelere dissimulato in patria, quo metu iuditii ex Hungaria profugerat, a ciuibus Rhacusanis eiusce caedis ignaris Tribuniensium praesul fuerit dictus, licet titulum duntaxat huius pontificatus Rhacusani usurpent, Turcis ciuitatem possidentibus. Sed nec Alexander Sextus, Romanus pontifex, tametsi et ipse homicidiis notus esset, hunc hominem ad pontificatum facile admisit. Nam quum Romae accusatus esset, obiectaque parum
562. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 28 | Paragraph | SubSect | Section]
Stephani milites capiunt, eiusque iussu incolumem conseruant, et quia Stephanus ciuem ab se deuictum occidere nefas putauit, et quia fortis uiri nihil motus audacia maluit uiuum suae laudis quam mortuum testem habere, adiecta ad fortitudinem etiam clementia, quamuis fuerit alioquin natura non admodum mitis. Dum hoc modo Coruini hostium impetum sustinent, regulus cum Laurentio Huuilaceno, Quinqueecclesiarum episcopus, et multi alii huius factionis uiri e manibus uictorum euadunt, atque in loca satis tuta se recipiunt. Varanensis uero prior
563. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 28 | Paragraph | SubSect | Section]
Nec mirum cuiquam uideri debet eo quod inestimabilis fere regis Matthiae suppellex ita perierit. Etenim iusto Dei iudicio, quae inique parantur, male etiam amitti solent. Nam quamuis hic princeps multis animi dotibus, ut supra docuimus, fuerit illustris, non immerito tamen culpari uisus est, quod omnia ferme inani tribuens famae in alendis uarii generis opificibus, coemendis gemmis, et caetera praeciosa suppellectile comparanda non aerarium modo exhaurire, sed etiam noua atque extraordinaria tributa instituere
564. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 39 | Paragraph | SubSect | Section]
apud inferos sortiri, quum certo sciamus Deum ab se condita summopere diligere? At qui sicut occulta, ita et iusta Dei iuditia esse fateri necesse est. Nec propterea Deum minus colendum esse, eo quod nunquam
fere ad hanc diem Christianos sine acerrimo hoste esse passus sit. Quum ipsi Deo uisum
fuerit, omnia Christi iugo subiicientur. Nunc ad incoeptum redeo.
in subiecta planicie consistentis offert. Princeps senatus, quem uulgo
tamen, quo eum a societate Alberthi auerterent (omnia enim
in Hungaros communi consilio gessisse ferunt) ita respondent, ut et Hungaris omnia
integra relinquerentur, et Alemanus nihil sibi non concessum putaret. Se, postquam ad
conuentum nobilitatis de his conditionibus relatum fuerit, daturos, inquiunt, operam, uti
accipiantur, affirmantes ne regem quidem ipsum eas sine communi optimatum consensu
posse accipere. Neque enim ille, quandoquidem iustissimus sit princeps, minus
epulis identidem
accipiendo ― hac enim comitate Hungari capiuntur ― persuasit omnibus, ne quid ibi
grauius contra regis uoluntatem in sacerdotes decerneretur, atque affirmans regem in
rempublicam optime animatum, nec ulli rei, quae eis e publica utilitate uisa fuerit, aduersaturum, perpulit eos, ut quae seorsum in sacerdotes maxime deliberare constituissent,
Budae praesente rege de his consultarent. Caeterum rex, satis intelligens nihil magis
quam ocium noua humanis mentibus consilia subicere,
quem
sane nolentem a Christiana deficere religione, igni necari iusserat.
rege ueritus,
praetor, ad quem haec cognitio spectabat, quid facto opus esset consulit regem.
Bazethes, alioqui rex iustissimus, diuitis rei, ut quidam credidere, auro religionis praetextu potiri cupiens, mandat praetori uti re diligenter inquisita, si Mauerdinus sceleris
conuictus fuerit, lege in eum uteretur, ni spreta Christiana religione sacris Machometanis
quamprimum initiari pateretur, haud sane hac in re paternam imitatus prudentiam. Ille
enim, cognito Machomethis astu ac religionis uanitate, stultam ludibrio habuit superstitionem.
Hoc nuntio accepto, praetor
inseruero rebus ― tametsi alterius exitum superius
attigerim tantummodo ― quandoquidem ea res neque ab historia nostra tempore disiuncta sit, et Dei prouidentiam, assertorisque humani generis Christi illud dictum, quo
affirmauit unicuique eadem mensura, qua quis aliis mensus fuerit, remensum iri apertissime comprobet.
uiolata esset, homines insolentissimi adiciunt haud mirandum esse si regem poenitebit.
Laschares admiratus Venetorum temeritatem inquit se nihil a rege habere, quod illis
responderet, sed si his uideretur, se regem de hac expostulatione certiorem facturum, et
quod ab illo rescriptum fuerit, Venetis indicaturum. Rex cognitis Venetorum non modo
quaerelis, sed etiam minis, iram in tempus magis opportunum differens, seu forte ea re
non admodum motus, mandat Laschari, Venetos perhumano exciperet sermone,
diceretque his se, quod pontificem auxilio iuuisset, nihil
redegerunt. Fuere autem ad septuaginta prope loca muris septa,
quae in Carnico atque Histrico agro de Maximiliani patrimonio Veneti tunc coeperunt.
Hac uictoria, tametsi illa in senatu Veneto belli huius suasoribus maximo honori
ob praesentem laetitiam fuerit, quosdam seniores Venetorum, uacuo a perturbatione
animo futura prudentius perpendentes, fleuisse dolore accepimus, quos quidem futuri
euentus uates fuisse certum est. Quippe hoc bellum Venetis, alioqui ob cupiditatem finium proferendorum graui oneratis inuidia, adeo auxit
hinc submouendus. Si rex iusserit armis aduersus filium uti, parendum omnino esse. Quis enim regi optimo ac sanctissimo potius non obtemperet quam
tam atrocis imperii munus exhorrescat? Sed ualde uerendum est, ne milites uel iurati in
obsequium regis non audeant, quum dimicandum fuerit, enses in regis filium stringere,
nisi rex ipse, qui quidem ob ualetudinem equo uehi nequit, huic tam nefario praelio,
utpote inter patrem et filium comisso, per se intersit, quandoquidem omnes regii serui
sumus atque ita instituti, ut perinde ac Deum in terris
qui reliquis fratribus uirtute praestat. Vter autem nostrum paternae fortunae dignior sit successione, facillimum
diiudicatu uobis erit, si me cum Achimathe contuleritis. De fratre nihil obloquor, quum
praesertim et mei et illius mores in aperto sint. Satis mihi fuerit uos optime nosse
me nunquam pro ignauia ac segnicie modestiam simulasse, uerum et domi et militiae
illud de me specimen semper dedisse, quod a iusto simul et magnanimo rege expectandum
est.
Et quia ipse non tam meam
Asia ad uictum sufficit, atque ita,
si ille regnum obtinuerit, Asiatica uectigalia regiae duntaxat familiae sumptus ministrabunt: uos reliqui uulgus ignobile, spectatores potius alienae fortunae quam possessores
eritis. Quare si, quod nolim, cum paterno exercitu necessario pugnandum fuerit, mementote eo nostram causam deductam, ut non nisi dimicatione et uictoria non modo tuti, sed
etiam innocentes esse possimus. Nam quamuis patrem ipsum Bazethem amore in patriam superemus ― ille enim suae affectioni inseruit, nos publicae utilitatis rationem habemus ―
rei
suae expediendae causa petierit, exhaustum pecuniis domum inde reuerti ― pontifex
enim Romanus etiam minimi sacerdotii tam collationem quam confirmationem studio
pecuniae congerendae sibi uendicauit ― siue legatus a Sede Apostolica in aliquam
regionem missus fuerit, onustum auro per omne nefas quaesito Romam regredi.
Fatetur praeterea uanus homo, ut furorem suum, quo tantum Christiani sanguinis in
Rauennati agro effusum est, excusaret, se nulla alia causa Gallis hostem fuisse, quam ut
rebus Italicis consuleret, quum neminem fugeret Italiam sine
quem cogendum aequo iure cum caeteris principibus uiuere
censeret. Ego autem uix adducor, ut credam Vuladislauum regem tanta suorum clade ac
ignominia uoluisse Ioannem Sepusiensem in ordinem cogi, qui sane illi magis suspectus
erat quam ullius sceleris compertus, nisi forte tam abiecti animi rex fuerit, ut maluerit
securitati suae quam regno et gloriae, famaeque consultum esse.
progeniem, qui septingentos ab hinc
annos ex ultimis Scythiae Asiaticae oris profecti in Maiore Armenia sedes posuissent,
totamque Minorem Asiam imperio obtinuissent, aegre ferebat Othomani stirpem Asiae
dominari, quandoquidem Othomanus ex pastore satelles proximi regis Asiae fuerit, a
quo ipse Ismahel originem duceret. Selynes uero existimans se satis nobilem esse, utpote
decimum ab Othomano regem, imperio autem ita auctum, ut omnibus aetatis suae regibus praestaret, aequum censebat Ismahelem quoque sibi cedere debere, et secundum,
non parem sibi uelle haberi, nec aut
sine Sigismundo, aut illius iniussu noui consilii quicquam capturos.
simplicitatem secutus est. Est enim proprium regum non dolo aut insidiis niti, sed iusto bello suscepto uera illud uirtute et in communem gerere uoluptatem.
Res admonet, quemadmodum sacerdotali fraude Syriae et Aegipti imperium a legitimis principibus ad seruos translatum fuerit, paucis attingere, eo magis, quo famam
deuictis Cercassis apud Turcas uulgatam haud omnino uanam esse demonstrarem,
Selynem Aegyptios ac Syros non tam armis subegisse quam sublato seruili dominatu in libertatem uindicasse. Mos erat apud Aegyptios, ex quo illa gens in
petulantiae
quosdam eorum prouectos fuisse satis constat, ut non dubitarent propalam praedicare e
republica esse regem inopia premi, nec debere eum armis et legionibus succinctum esse,
si tyrannidem exercere nolit, nobilitatem uero diuitiis abundare, ut scilicet commodius
militiae onera, quum opus fuerit, subire et operam reipublicae praebere possit. Qua quidem re improbi homines regnum uiribus florentissimum omnibus pene accolis contemnendum reddidere, quandoquidem rex egestate laborans, praeterquam quod scelestos et dicto minime audientes principes
pecunia est, qua
uobis hoc tempore opitulari possumus ― nam et nos exercitum alere cogimur, in cuius
stipendium non modo uim magnam ecclesiasticae pecuniae, sed etiam mutuo accaeptae
exhausimus ― uosmet ipsi uobis nunc consulite. Quum autem status Italiae tranquilior
fuerit, Hispanique ac Galli, quod propediem futurum est, inter se foedus inierint, curae
nobis res Hungarica erit.
Porro id temporis Romanus pontifex iusti exercitus auxilia aere suo conducta et
Caroli Augusti copiis iungenda in Circumpadanam Italiam
ab excidio Epidauri, pretio quibusdam accolis regulis
Bossinatibus soluto, recuperatus est, uiritimque inter ciues, magna ueterum
possessorum inuidia atque contentione, diuisus. Quod autem Canalensis ager
territorii Epidaurii fuerit, argumento est opus mirabili structura effectum,
quo a uigesimo prope milliario aqua in urbem perducta est, partim
subterraneo riuo, partim substructione, partim opere arcuato. Cuius quidem
operis a Slauinis procul dubio
concordi proposito, opes uiresque coniungant et
sociis agminibus Christique nomine inuocato simul ad bellum
procedant morique magis optent quam barbaricae perfidiae
unquam seruire. Auxilia igitur quamprimum ab omnibus
mittenda censeo illi regno quo, si hostis (Deus hoc auertat!)
potitus fuerit, aperta erit ei uia Germaniam Italiamque
inuadendi, Illyriam omnem opprimendi, reliquum denique
Christianorum orbem sibi subiugandi.
Hic ergo obsistendum, hic omni ui atque conatu
repugnandum, ne forte aperto ostio hic tam immanium minarum
cataclysmus longe lateque sese
esse uellent, qui nihil uenderent, nihil mentirentur, nihil fingerent, nunquam deciperent existimationem sui principis, sed amarent ita quod de tuo clarissimo parente nunquam dici possit, quod pessimus extiterit amicos tamen habuerit bonos, sicut de Traiano dictum est, quo magis odio quandoque fuerit qui rem publicam peioris uite hominibus commendauerat quia melius est unum malum pati quam multos. Nam et gladio barbarico et scurre manui barbare non solum in bello, sed et belli tempore nunquam pepercit, nec est mirandum, quoniam et a clarissimo genere oritur et bene nutritur, et ut
Sfortia.
summus dux, mater Constantia Varana, laudatissimi nominis femina. Tanta litteratura fuit hec inclyta Baptista, quamquam familia nobilissima et qua nescio an in Italia sit
clarissimo parenti parens nobilissimus Ioannes fuit
Clarissimus pater ducis.
ex Liguris principibus oriundus ut qui a Cesarianis originem traxerit quem nullus uel rarus Romane urbis praefectus esse potuit qualis ipse fuerit nisi tali genere fulserit, germanus Iulii pontificis maximi, quo nec prudentia, nec rerum gestarum magnitudine pro fluctuante nauicula Petri nec sanctitate alter uisus est, nepos Systi pontificis maximi,
Gloria Iulii pontificis et Systi.
Iulii pontificis maximi, quo nec prudentia, nec rerum gestarum magnitudine pro fluctuante nauicula Petri nec sanctitate alter uisus est, nepos Systi pontificis maximi,
Gloria Iulii pontificis et Systi.
de quo uere dici posset ut fuerit instaurator ita et conditor Romane urbis, qui non symonia aut precibus, aut ere corruperint alios ut dei ecclesie praeessent, sed et morum probitate, et uite sanctimonia, et uirtute clari naufragantem Petri Nauim tutam
Cesaribus magnitudine rerum gestarum in Italia comparare,
Laudes et gesta Francisce Marie Vrbini ducis.
hic adhuc prima lanugine tinctus adeo floruit consilio rerum gerendarum et belli apparatu ut Iulius pontifex maximus ausus fuerit eum ducem dare toti exercitui Romani Imperii pro expugnanda Bononia, ubi adeo se ingenue et strenue habuit ut quisque diceret eum non ab homine, sed a Marte genitum. Hoc cum adverteret Iulius patruus eius, aduersus Ferrariam parta ingenti hominum multitudine et Hispanie rege huc se
uati
Dalmacia, Croatia et Sclavonia possederunt, hoc valida solum manu, multo sanguine ac
caede, et secundo contra communes
et Cricii nomen ad astra levat.
sede Regia remotissima est, prospicensque mobile gentis ingenium, iugumque
Turcicum aspernans, partim quos auare, partim quo crudeliter eis imperabant,
sibique ad nutum instituentis etiam sine culpa, si Principi sic uisum
fuerit, aut uitam priuatam rerum omnium inopem ducendam, aut turpiter
moriendum, ratus occasionem oblatam, qua si recte utatur, futurum ut non
solum ex seruo liber sed ex praefecto Rex euaderet. Itaque diligenter coepit
de
Nam si Turcae Valachiam
occupauerint, actum erit de tota transyluania, cuius ipse supremus est
princeps. Caeterum Turcarum rex metu defectionis Aegypti liberatus,
expeditionem in Valachos parat. quo si Rex profectus fuerit, actum esse non
solum de Valachis, Moldouitisque, quod Dacas appellatos superius dixi, sed
procedente tempore de Vngaris, Polonisque plerique arbitrantur, quippe cum
nullos apud Vngaros apparatus, quibus tanto Principi
excellenti, hoc opusculum offerri. Multum enim tua probitate allectus me tibi debere profiteor. Suscipe igitur, te obsecro, perexiguum hoc opus tuoque protectum nomine ad communem minus literatorum utilitatem non ommissis, quae in margine ponuntur, auctorum citationibus (si uisum tibi fuerit) in publicum prodire cura.
Pannonii, Scordisci, Tribali, Patheni, Darsii et Dassaretii.
Nati ab Illyrio auctores Illyriorum, qui sunt Achilei, Autharii, Dardani, Medi, Thaulantii, Perhebi, Pannonii, Scordisci, Tribali, Partheni, Darsii, Dassaretii.
Sed quis Illyrii pater fuerit, uaria super hoc fuisse fertur opinio.
Pater Illyrii quis.
Eustachius enim (quemadmodum Calepinus refert)
Virgilius:
"
Bohaemos dicimus, a Lech autem Lechi, qui nunc Poloni, a Rhus autem Rhuscii, qui et Moscouitae dicuntur, sint appellati. Sed, an aliquando priscis temporibus potentissimum
hoc uirorum genus per tot amplas in unius linguae comertio prouincias diffusum uno nomine fuerit appellatum, minime audeo diffinire, uariis tamen nuncupationibus tum a Graecis, tum a Latinis eos recenseri facile est demonstrare.
Varia olim nomina Slauorum
Graeci enim pariter et Latini alios filiorum Thyrae Thraces, alios Myssios, alios Gethas, alios Dacos,
filio, origine Dalmatas exstitisse, quamquam Sextus Aurelius Victor,
(124)
Sarmate nuncupati existimantur, quia animo omni tello praestantiore ab ipsa rerum magistra, natura armati uelut mortis contemptores manu et mente ad arma semper sunt parati. Hinc etiam esse puto, ut uix aliquando aut forsan nunquam uniuersa Slauorum natio seruitute fuerit pressa,
Raro aut nunquam Slaui omnes seruitute pressi fuerunt.
Romanis (ut Strabo inquit)
fidelem servitorem meum, nobilem virum Hięronimum
de Iadera, harum praesentium exhibitorem ea et occasione Sanctitati Vestre
nonnulla nomine meo expositurusque et dicturus. Quapropter quicquid per eundem
Hieronimum dictum aut expositum fuerit Sanctitati Vestre, ea omnia nomine ac de
commissione mea dicere videatur. Cui quidem Sanctitas Vestra tam persone, quam
verbis per eum expositis plenam ac indubitatam fidem adhibere velit, et omnia
nomine meo dixisse videatur. Per
humida nimbi,
sunt mosei diuortia rupta libelli,
faciendis apud
Vestram Sanctitatem longior. Quam scio non verba, sed facta a me et ab optimo
quoque suo servitore desiderare. Supplicavi alias Vestre Sanctitati, et nunc
rursus humillime supplico, ut me rebus omnibus, quibus opus fuerit ad hunc ipsum
magistratum rite gerendum, adiuvare velit. Qua de re plura postea scribam. Nunc
me et servitutem meam in gratiam eiusdem humillime supplex commendo. Quam Deus
conservet semper felicem et incolumem. Budę, XII Marcii,
suspitio appareat metu,
ueluti mulierculę, concuti ac (uti aiunt) de gradu deiici. Pręsertim quum
fatis eo temporis et loci conpulsus sim, ut neque futura uigore mentis
pręcaueri neque casus, si quibus perstringi necesse fuerit, repelli uiribus
aut magnitudine animi queant. Addeque precibus et squallori
nullus pateat locus. Qui lachrimis flecti possunt adamantina pectora,
siquidem ad inferos ne fama quidem (ut audiuimus uulgo
SyL.
Nihil minus, per Iouem, siquidem patrimonium a patre tam amplum accoepi
relictum ut uel ad tutelam amicorum satis fuerit: quapropter dixeris
imprudenter me rebus nouis ob inopiam studuisse.
CAES.
Id refert
iactatur quo fluctus impulerint: hinc pernicies multorum, hinc reipublicae
naufragia exordium
habuerunt. Quamquam haec mortalium natura est ut saepe uanis, interdum etiam
pestiferis cogitationibus inuadantur: eas tamen rectrix ratio, quae fuerit bonis
disciplinis confirmata, protinus tanquam ab arce deturbat, nihil admittens in
contubernium praeter honestatem. Quorum autem animus nullis institutis
philosophię munitus est, contingit ut ad omnes casus ancipites tandem quod
SyL.
nempe multi risum in
conspectu Sardonium ridebunt: multi etiam clanculum subsannantes genuinum
infigent.
CAES.
Quicuqid dixeris (qualecunque autem illud fuerit), subductis
superciliis
perpendit: nunc regionum et maris naturas
metitur: modo digitis computat quot supersunt dies ad ortum et occasum
Orionis atque Succularum, ut cautus impendentes tempestates aliquo defugiat
recessu, uel si depręhensus in mari fuerit impauidus pręuisas excipiat et
facilius euadat. Hic urit Malea:
nec
muneribus capiuntur, nec odio indulgent, nec oratorum lenociniis abducuntur
a uero: ubi causam sub
deesse plures et in Hungaria et in Polonia natos, qui potuerunt haec, si voluerint, exornare, quod si faciant, tantum abest, ut molesto id animo simus laturi, ut eos ad id vehementer etiam hortemur et gratias eis simus hoc nomine acturi, dummodo non recedant ab hac rei gestae veritate; nobis satis fuerit illis materiam tantum dedisse rudem illorum dolabris et asciis levigandam et expoliendam.
Apposuimus hic statim a principio nomina eorum, qui tunc maiores magistratus erant, quod per hos magna ex parte acta sunt omnia.
illas locorum angustias pertraheret, an ut pugna in sequentem diem dilata nos ea nocte in castris ex improviso aggressus opprimeret, quod pro ea militum et tormentorum copia, qua abundabat, non erat ei difficile factu, an ut potius nos longa praelii expectatione fatigaret. Quicquid in hoc hostis fuerit sequutus, nam mihi de hoc nihil est compertum, tenuit certe nos tota fere illa die suspensos. Sic suspensis et expectantibus apparuit iam sole in vesperam inclinante agmen hostium per vallem, quae nobis ad dextram subiecta collibus erat, tacite incedens sola hastarum summitate illud
nostris flagitiis his etiam graviora merentibus. Illos enim utrosque scimus regi fidissimos fuisse et regiae salutis studiosissimos. Nam quod ad tres illos attinet ad custodiam regii corporis deputatos, constat eos ab hoste, ad quem reprimendum missi fuerant, non prius redire potuisse, quam fuerit tota acies nostra in fugam conversa, capto etiam uno ex eis et eodem in loco liberato. Quo molestiore animo ferendum censeo, quod ausus sit quidam oratione etiam de hoc publicata, si oratio illa vocari debet, nostros sui regis desertores falso vocare. An deseruisse regem sint censendi, qui
nam datum est negotium hoc exsequendum mgco. dno. Francisco de Homona, si etiam per illam viam venerint. Ad quemcunque autem locum ex his
gentes ipsae venerint, reperient ea, quae erunt necessaria, sicuti per mgcam. Dtionem.
vram. fuerit cum eis concordatum; dummodo mgca. Dtio. vra. faciat eas gentes accelerare, nam mora multum obest. Regia Mtas., dnus. meus clementissimus, sua gratia et
liberalitate id rependet mgcae. Dtioni. vrae. Quad si gentes aliter
nemo tam ferus sit, tamque prorsus ab hominis sensu alienus, qui non acerbissime ferat indignam patriae, quae genuit, quaeque educauit, fortunam, Direptio Vrbis Romae. quo tandem animo nos accipere urbis Romae interitum atque excidium decet, cum ea urbs una in terris fuerit omnium gentium communis patriae? Ego profecto non minus illius calamitate commoueor, quam eius ipsius oppidi, quo me primum nascentem excepit, aduersis rebus perturbarer. Cum igitur esset hoc in loco mihi pro more dicendum, non potui, cum esset animus dolore occupatus alia de
superbiam in rebus secundis, crudelitatem in imbecilliores, potest. Non enim possum hic dicere, qualem carnificinam in tota urbe exercuerint. Nec libet commemorare raptas a complexu parentum uirgines, non abstractas a maritis honestas matronas, non mactatos senes ac sacerdotes. Quanta enim fuerit in urbe licentia audacissimorum hominum, inde aestimari potest, quod duodecim diebus, nullos habuit exercitus militari more Magistratus.
ille parente
sanum et incolumem. De statu vero sue Majestatis id possum Vestrae dominationi scribere,
Majestati sue, Dei optimi nutu, omnia prospera succedunt, Dominationem Vestram
intellexisse existimo, quantos et quam forti manu, tum terra quam Danubio, rex Bohemie
Ferdinandus fuerit superioribus diebus agressus a Sua Majestate; atque id eo tempore, cum
ex altera parte pro concordia nobiscum ineunda ageret, et pro hoc tam apud Serenissimum
Polonie regem, quam apud invictum ac potentissimum imperatorem Turcorum oratores suos
haberet; et
aliquot diebus dum vulnus coiret, nisi mihi properandum esset in Dalmatiam propter Zaladiam, ut seruitutem meam saltem hoc genere officii testatum tibi faciam. Nec fraudabor spe mea, si cito prestabit sese mare nauigabile, ac si etiam prospera utar nauigatione, quippe quum hyems hactenus mitis fuerit, necesse est ut postrema eius pars inhorrescat aptaque gelandis piscibus fiat. Certo velim tibi persuadeas, me non modo hac in re, sed etiam in ceteris omnibus, quę ad te pertinere putabo, omnem meam operam atque studium adhibiturum esse vel supra vires meas, efficiamque ut si successibus
regiones ultra Sauum. Qui accepta fama banum illic esse cum magnis copiis, e uestigio quisque ad sua redierunt. Malkoczbeg bis vocatus est a belerbego in Hungariam: semper excusauit, non audere se relinquere nuda confinia: interea misit nuntium ad portam, id tandem facturus quod iniunctum illi fuerit a Cesare. Hortatur ipsum Rostanbassa, qui ei magnus amicus et affinis est, ut pergat illustribus factis nomen suum illustrare, quo et honor et stipendium illi augeatur. Itaque certo scias eum pro huiusmodi suasionibus et natura sua non esse quieturum. Clam intellexi ipsum decreuisse oppidum
populos in pręlia sęuus.
humeris instantem lampade lucem,
dudum meminisse potestis
nocentes
regna parata reuertar.
Eia. . . 337 ore]
6
Atque. . . 738 dignos] Io 16, 33
ideo uolui perstringere talia dictis,
huc
naturę protinus Vnum est,
ego miscentem quicquid uenale per aedem,
cautior esse,
ultro
rueres hanc si modo nunquam
mortale scelus sic demum exhauriat omne,
animus nusquam in tantis si pectore pęnis
sinum uacuum mentis quod format hiantis,
quo modo is status in meliorem formam reduceretur. Sic puto facturum, ut uni corpori cuncta menbra reddantur, et posthac non amplius inuicem digladientur. Deinceps post obitum liber sit imperatoris delectus, lectioque stet apud aulę principes, ut noua constitutione definitum fuerit. Ratio etiam habeatur omnium, qui extorres propriis laribus agunt ob tuendas contrarias partes: culpa enim omnium omnium… imputetur ] communis nemini priuatim imputanda Fe: omnium nemini priuatim imputanda Fr priuatim nemini imputetur.
Telemaco Vlisis filio (ut apud Homerum est) Spartanas Menelai Aedes inspicienti. Quae quidem a sapientissimis regi atque gubernari illud esse
ignores, rogo, velis me interdum saltem litteris tuis invisere, quod ipse quoque vicissim me facturum tibi polliceor. Nec quisquam amicitiam nostram invalidam putet, utpote quae parvis initiis orta, et nullis adhuc officiis beneficiisque, ultro citroque tum datis tum acceptis, aucta et communita fuerit, quandoquidem tanta me humanitate, tanta animi hilaritate ac rei tuae domesticae largitate superioribus annis ex Italia redeuntem excepisti, atque in contubernio tuo honorifice pro voto et conditione mea habuisti, ut te non solum prae caeteris amicis unum potissimum, verum etiam non secus,
suarum non dubia, vehementer oro, habeas commendatum, et numero tuorum adjungas. Homo est aetate juvenis, sed ingenio atque maturitate vir, domi praeterea nobilis, moribus bonis et eruditione non exigua, quique sciet se pro voluntate tanti episcopi probe in tuo servitio gerere. Si usui tibi non fuerit, dignabere saltem mea gratia alibi de loco honesto illi providere. Quod si mea hac commendatione Marinus Caboga apud te consequitur, Antonius Wrancius praecipui favoris loco accipiet, cognoscetque fiduciam suam, quam in te habet collocatam, firmam, veram et constantem esse, nec minus
dotes animi tui me pellexerunt ad mutuam charitatem) si inquam id tibi persuasum est, vehementer abs te peto, ne posthac existimes, me laesum iri, si qua in re a me dissentias, aut si me commonefeceris erroris mei. At ego contra hoc tibi polliceor fore mihi gratissimum, quum id, quod in me prauum fuerit, tuo iudicio correxero, Sed quid nam illud est, in quo mihi tecum non conuenit?
Tum ille, vereor equidem, si meas susceptas viuendi rationes probauero, ne putes tuum institutum vituperari.
Omnino inquam si pugnabunt ex diametro: necesse enim est alterum
et periculorum contemptus. Cui, cum tua consilia, opes ac authoritatem tuam coniunxeris, communique opera, et consilio, regni salutem complexus cum eo fueris; et omnes omnium ordinum homines, ut idem faciant excitabis; et spem salutis communis nobis confirmabis. Quod quam honorificum tibi fuerit, non dissero; res ipsa per se, quae te gloria consequetur, quae commoda inde, et in nos, et Rempublicam nostram redundabunt, demonstrat. Et quidem vide, quam haec gloria Reipublicae nostrae tuendae, familiae vestrae propria sit. Fuerunt eo tempore, quo Tranquillus ad patrem tuum hanc
ordinum dissolvunt, tollendae, et flamma odiorum extinguenda. Hoc enim malo, in viscera nostra deseviente, nulla salus et publica et privata speranda: Discordia enim magnarum rerum publicarum dissolvendarum semper causa fuit. Quid Romana Republica aut sanctius legibus, aut robustius armis fuerit, quae ab occasu solis, ad ortum usque et arma circumtulit, et imperium promovit; cui nemo resistere auderet, omnes parerent, ac ultro etiam in sua iura concederent? quae tamen tam potens foris Respublica uno intestino discordiae morbo, et non solum debilitata, verum enimvero prorsus eversa
Respublica Romana, a parvis initiis orta, crevit; discordia, magna, et potens dissoluta, corruit. Hic igitur morbus, e regni visceribus primum amovendus: huic malo, consentiens, et amoris plena adhibenda est medicina; et tum demum extra corpus ornandum, cum e visceribus suis causa morbi extracta fuerit. Discordia, et contentionibus, vel ordinum, vel privatorum hominum desevientibus, hosti pares esse non possumus. Discordia enim, et nobis arma in hostem sumpta eripiet, et hosti viam amplissimam in regnum aperiet, nihilque unquam commode de salute Reipublicae nos cogitare
libertatis conservandae dignitatis nostrae propagandae reddet. Hi igitur tibi propagatores virium nostrarum, ac salutis Reipublicae custodes in consilium advocandi, ac praesidiis Reipublicae admovendi: pestes illae dissensionum et discordiarum procul ab ea amoendae. Quod cum factum fuerit, nihil plane nobis, non modo ad tuendum regnum, hostilemque impetum propulsandum; verum enimvero, ad victoriam et trophaea magnifica constituenda defuerit. Neque metuemus eos milites, qui, vel sub Tyrannis nati, vel aliunde in servitutem abducti, et inviti militiae addicti, nihil generosum
Dei Bonitate, et erga nos amore, tuaque Illustrissime Comes cura, et tuo beneficio habemus, regno praesidente, et ad clavem eius sedente, non saperetur, nihil est quod non speretur. Nihil enim in Rege Stephano desideratur, quod vel regno legibus gubernando, vel hosti armis frangendo necessarium fuerit. Est ingenium acutum, et in rebus perspiciendis solers, et in consiliis ex tempore capiendis praesens: est rei militaris scientia, non illa animo tantum, et cogitatione comprehensa, verum enimvero, usu, experientia, armisque assidue tractandis collecta, atque confirmata: est corpus, laboris,
argumentum est. Grave et difficile bellum susceperamus contra superbum: multisque et macimis victoriis, provinciisque, occupatis, Livonia sub iugum missa, ac praesidiis munita, tumenti arma tulimus: quem Rex noster, primo in Moschoviam ingressu ita perterruit, ut in aciem descendere nunquam ausus fuerit: pristinamque illam gloriam, quae opes suas, victorias suas, ac potentiam invictam toto in orbe personabat, amittere maluerit; quam armis cum eo congredi. Non tam arma nostra, quae saepe et victor et victus quae essent, expertus fuerit; quam sapientiam, et rerum gerendarum
perterruit, ut in aciem descendere nunquam ausus fuerit: pristinamque illam gloriam, quae opes suas, victorias suas, ac potentiam invictam toto in orbe personabat, amittere maluerit; quam armis cum eo congredi. Non tam arma nostra, quae saepe et victor et victus quae essent, expertus fuerit; quam sapientiam, et rerum gerendarum peritiam, atque celeritatem, animique robor infractum, et consili ad omnes casus, metuens. Non ignorant hunc Regis nostri caeteri hostes animum, et in rebus arduis conficiendis dexteritatem: neque se Moscho aut feliciores aut firmiores, si eum contra se
contentiones facere potest. Concordiam nostram, a nos Regem sequentes, si viderint, animo concident. Non de victoria de nobis, sed de suo casu, ruinaque cogitabunt: quam pace potius rediment, quam ut aleam belli experiantur. Invictum est Regnum Poloniae, si concordia, ac consensu ordinum roboratum fuerit, ac Regis authoritatem secutum fuerit, consiliaque sua cum consiliis eius, coniunxerit. Quod cum ita sit, ne nos ipsi, nostras vires debilitemus: ne hostis animum adversus nos erigamus: ne portas ei aperiamus; Ilustrissima Magnificentia vestra pro suo officio, et Gorcanae damiliae dignitate
nostram, a nos Regem sequentes, si viderint, animo concident. Non de victoria de nobis, sed de suo casu, ruinaque cogitabunt: quam pace potius rediment, quam ut aleam belli experiantur. Invictum est Regnum Poloniae, si concordia, ac consensu ordinum roboratum fuerit, ac Regis authoritatem secutum fuerit, consiliaque sua cum consiliis eius, coniunxerit. Quod cum ita sit, ne nos ipsi, nostras vires debilitemus: ne hostis animum adversus nos erigamus: ne portas ei aperiamus; Ilustrissima Magnificentia vestra pro suo officio, et Gorcanae damiliae dignitate providere debet: quod equidem uno hoc
ac servitute miserrima nationis Scalvinorum hoc unum ornamentum in terris Dei benignitate superest, quod precor perpetuo vobis faustum felixque maneat. Caeterum ut ad vos redeat oratio mea viri optimates, inprimis me declarare oportet, qui sint optimates, cur potissimum vos alloqui consilium fuerit. Optimates igitur appello praesides legum: custodes aequitatis: defensores reipublicae: propugnatores libertatis; qui divisionem regni, descriptionem ordinum, equitum numerum, vectigalia, tributaque regni; quos socios respublica habeat, quos amicos, quos stipendiarios; qua quisque sit lege,
commemorem. Multa sunt ibi inaudita exempla miseriae. Caeterum homines iugo copulatos aratrum ducere nunquam uidi. Ancillae arctissimae habentur in perpetuis laboribus et extra conspectum uirorum, et ne cum conseruis quidem illis ulla confabulatio permittitur. Si quis cum uxore et liberis captus fuerit, hunc libentissime magnates emunt, et uillis praeficitur, ut curam uel aruorum, uel uinetorum, uel pascuorum agat, nati ex illis uernae fiunt. Si in Christiana fide
bona tam mobilia quam immobilia in praedam cedunt. Nobilitatem stirpitus excindit, praecipue regiam sobolem. Et quod nunc Vaiuodae filium apud se retinent, non alio consilio faciunt, quam si illis Hungaria adimatur, cum immittant ad res nouas moliendas: ubi illis securae possessio Hungariae fuerit, haud dubie e uita tolletur, nam Turcae in ea re nec generis, nec soceris, imo ne fratribus quidem parcunt. Clericos si non occidunt, omni fortuna et dignitate nudatos ad ludibrium et mendicitatem relinquunt. Campanas omnes et organa, et alia instrumenta Musica templis adimunt, imo ipsa
uidi, et longo usu didici, pro ingenij mei tenuitate summisse et modeste describam.
DE ORIGINE MEhemmeti.
MAgna dubitatio de origine Mehemmeti (quem nostri Mahometum uocant) nec dum satis comperta, utrum Persa an Arabs fuerit: Veriores tamen illi habentur, qui eum Ismaelitem esse aiunt, ex Regum stirpe, quos OTHMANNI SAI, ET SVLTANLAR
uocant. In huius natiuitate referunt, quinque milia templorum Idolorum cecidisse, quod augurium uel nostras clades praesagijt, uel de nostris cladibus fictum
lineis induunt, postea efferunt extra urbem in locum aliquem: nephas enim est in templis sepelire. Procedunt
Turcae in expeditione contra Persas, uidi TSPAHIAM
NOLO te ignorare amice Lector, quod in omnibus nominibus et uerbis Persarum linguae, ubi lar aut ler terminationes legendo inueneris, scias pluralem esse numerum tertiae personae, formatum a tertia persona singularis numeri, addita lar uel ler, terminationibus. Et si tibi curae fuerit ex singulari pluralem, uel ex plurali singularem formare, haec obseruanda erit regula: Si nomen incipiat a uocali a, ut Adam, id est, homo, uel syllaba in a, ut Chalam, id est, penna, tunc addes lar, et erit pluralis. Exemplum de lar, ut Adam, id est, homo, si addas lar, erit pluralis, ut
in suam potestatem rediget: quod si septimum vsque annum Christianorum gladius non insurrexerit, vsque ad duodecimum annum eis dominabitur: domos aedificabit, vineas plantabit, hortos sepibus emuniet, liberos procreabit: post duodecimum annum ex quo rubrum pomum in illius potestatem redactum fuerit, apparebit Christianorum gladius, qui Turcam quaquauersum in fugam aget.
Sed quia prophetiae in singulis verbis magna momenta futurarum rerum claudunt, visum est mihi pro virium tenuitate in vicem commentarij singulas dictiones Turcici sermonis excutere.
maturare potest.
Vbi autem semel victoria potiti fuerimus, patebit nobis vniuersa Hungaria, et per Danubium secundo flumine facilius licebit nobis omnes machinas et reliquos apparatus belli Constantinopolim deuehere, quam Turcae aduerso flumine Viennam.
Quod vbi apud Persas inauditum fuerit, ex altera parte vsque ad Constantinopolim excurrent. Nec cessabunt praepotentes Reges Russiae, et Georgianorum, quibus non minor vis, quam odium in Turcas. Nec Imperator Indiae Ioannes presbyter otium aget, sed omni conspiratione contendet, ad communem hostem opprimendum.
sibi cauent, Turcicum imperium fugiunt. Hic est status Ecclesiae in Pannonia inferiore. Rogate ab Ecclesia orationem ut Deus magis indies ferociam nostrorum principum frenet ac mitiget, ut ubique nobis liceat libere annunciare Euangelium, et repugnantes ueritati conuertantur. Si quando tibi ocium fuerit, rogo ut praesentem statum Ecclesiae in Saxonia et in aliis regionibus Germaniae nobis significatum cures, ac si quid noui in praesentia aeditum est, fac eius nobis copiam. Magna enim nunc librorum hic est penuria. En misi tibi unum aureum Vngaricum boni ponderis, hunc rogo beneuole
reddat post fata beatos?
quae duplici frontem insignita corona
quam nostrae suis divitiis.
Nona die Augusti, praeterito et viso tantum sub 9.
sinistris montibus, praeter quos Nessus labebatur, oppido Pyrotto, arceque
ejusdem nominis vetusta et destituta, quae cujus fuerit antiquitus, incolae
dicere nesciverunt, ad pagum Czarew Brod nuncupatum venimus. De quo dicendum
nihil est.
Decima post, relicto pago Czarew Brod, simili 10.
difficultate viae usi
Miratus hoc, subjeci: Et quid opus iuit
aqua peregrina, quum urbem Strymon ac suburbia illius interfluat?
Respondit: audisse se a majoribus, nunquam fuisse idoneum Strymonem ad potandum.
Nec nunc esse posse, si tunc non fuerit.
Retulit post, quum de religione quaereretur, nihil eis de hac decessisse, nisi
quod qui eam sustentare et propagare deberent, paulatim in turcicam degenerant,
deficientibus senibus, et pubertate liberioris status illecebris
Zagara autem oppidum est ad radices montis Haemi situm,
qua parte imminet ab ortu campis Philippicis, totusque is tractus una cum ea
parte montis praefati, Zagarensis comitatus hoc tempore appellatur, quum antiquo
praetura Bessira vocatus fuerit a Bessis populis, quos veteres authores Haemi
accolas, Nesoque amni et Pangeo monti, in quo sita est Hadrianopolis,
conterminos fuisse prodiderunt. De quo lege
Ptolomaeum et Pangei montis apud
honores mutant etc. Nam ex Constantinopoli frequentiores recepi, nondum enim equitibus et peditibus stipabatur. Nos, quia nostro gradu continemur, contemnimur. Extra jocum, mirantur omnes de ejus taciturnitate. Hic amissa Tata, quies ut antea, solus scit princeps quid agendum fuerit. Sua majestas etsi non sine sua tertiana sit, tamen a periculo longe abest; dominus palatinus cum ad extrema pericula devenisset, utcunque convaluit, et semisanus certe invalido corpore huc se contulit; sic enim res postulant. Rex Maximilianus adhuc fruitur balneis in Bolchyr una cum
scutellae 12; mediocres 12 ex maveis 48; minores 12 ex maveis 30; disci 12 ex maveis 24; tota summa facit mavias 174. Singulae autem maviae constant ducat. 6. p. 23., de liga, ut vocant. Cum manifactura vero singulae maviae constabunt duc. 7. z. p. 1. Promisit autem, quotiescunque datum fuerit illi negotium ut fiant, perficiet totum opus in spatio mensium trium. De ocularibus, cum advenissem, retulit Zacharias, quod nullus artificum repertus sit, qui eo modo, quem optat dominatio vestra reverendissima, sciat ea facere. Ego tamen cum Francisco Caligorio quendam reperi, qui promisit
et juvenes amiserunt. Nuper etiam soror novercae unicum filiolum amisit; mortem obiit etiam Joannes Longus alias Misich, et Franciscus Seniunich alias Ciunteta. Vina fuere paucissima, fruges carissimo pretio acquiruntur, et alia omnia desunt, ita ut a longo tempore in pejori statu haec civitas non fuerit.
Caeterum nunc si utiquam alias tempus et occasio est emendi stabilia, qui sumptibus abundat. Tamen inter alia nunc prostant
hominem juvenem et peregrinationis cupidum. Reperi Venetiis unum satis aptum huic negotio, nostrae gentis, natione Pharensem, nomine dominum Gabrielem Leporinum, virum doctum, expertum, comem, facundum; laetum congerronem, praesentiae virilis et gravis; eo magis, quod marchionis Sfortiae medicus fuerit, credo per biennium, non ignaro nostro Domitio, a quo informari poterit facile. Dicet: cur nostratem, quorum ingenia noveris, et non potius externum? Scio et novi; tamen, et Italorum plurimi, praesertim qui in aliena regna ita excurrunt, vix prima initia artis
ejus nuper in cura Joannis Ferro Venetiis mirabilis apparuit, qui cum gravissimam aegritudinem contraxisset, eo die eum in pedes sistit, quo praedixerat; fecit hoc idem in aliis non paucis et nostris ibidem, erat enim Venetiis cum suis fratribus in defensione litis cujusdam. Tamen si aliter visum fuerit dominationi vestrae reverendissimae, edoceat me, quid in hoc mihi faciendum fuerit, antequam hinc moveam.
Non mirabitur, quod res ita in hac epistola misceo; scribo enim, ut mihi quid in mentem venerit. Recordor in discessu meo cum valedicerem dominationi
aegritudinem contraxisset, eo die eum in pedes sistit, quo praedixerat; fecit hoc idem in aliis non paucis et nostris ibidem, erat enim Venetiis cum suis fratribus in defensione litis cujusdam. Tamen si aliter visum fuerit dominationi vestrae reverendissimae, edoceat me, quid in hoc mihi faciendum fuerit, antequam hinc moveam.
Non mirabitur, quod res ita in hac epistola misceo; scribo enim, ut mihi quid in mentem venerit. Recordor in discessu meo cum valedicerem dominationi vestrae reverendissimae, quod mihi dixerat, ut in reditu adducerem mecum filium meum
De Hieronymo Domitio quod scribet non displicet, et talem futurum spero, qualem nuper eidem descripseram, et scripsi ad eum et adhuc scribam; matri ejus et sororibus Tragurii retuli rationem rerum suarum, et quod ejus curam deponerent, esse
enim, si probus fuerit, apud parentem potius quam dominum.
Frater Vincentius Andronicus, de quo scire cupit: est naturalis filius condam Pauli Andronici, filii Joannis, qui Joannes fuit frater doctoris Jacobi, paulo longius a linea familiae Tranquilli nostri; aliud de illius
et literis Hebraicis: sed negligentius, nec
ita ut re ipsa se habent (quemadmodum hoc perhibetur ab illis qui intelligunt) sunt
conscripti: quia nondum contigit illis regii animi cura et munificentia. Rectum
a mentione et librorum
istorum, et virorum illorum qui secundum leges has administrantur et administrant
Rempublicam: quia, ut Hecataeus Abderites asserit, plane sanctam quandam et venerandam
contineant in se sententiam et contemplationem. Si ergo visum fuerit tibi Rex,
scribetur ad principem sacerdotum Hierosolymis, ut mittat ad te ex quaque tribu sex
viros maxime honestate vitae, senio et prudentia legum suarum praestantes: ut ita ex
pluribus per diligentem examinationem nacti consentientem et accuratam
legum: hoc vero acquiri et absolvi multo magis ex auditione, quam lectione. Ex horum
ergo, et similium commemoratione, satis declarabat animi sui erga illos viros
affectum.
Nunc pauca quaedam ex illis quae ipse nobis interrogantibus explicuit, dignum fuerit
commemorare, praesertim cum existimemus multis videri, nonnulla in lege temere
comprehensa: ut illa quae de cibo et potu, et animalibus illis quae habentur impura,
sunt tradita. Interrogantibus ergo nobis, quare cum sint unius creatione omnia
et oblectationem liceat hilaribus esse: sequentibus vero sex diebus, velle etiam ex
reliquis aliquid addiscere. Deinde quaesivit ex proximo: 10 QUIS finis
esset fortitudinis? Ille respondit: Si quod in rebus arduis et periculosis fuerit recte
deliberatum et constitutum, id etiam ita pro animi sententia expediatur. Sed tibi, o
Rex, a Deo praeclare omnia perficiuntur, qui recta et salutaria habes proposita.
Acclamantibus omnibus ad haec, et applausu suam approbationem declarantibus, Rex ad
conviviorum apud regem praefectus 55. 56
Dositheus 19
servari Deus voluerit 48. 49
Menedemus Eretriensis philosophus 61
mens sibi nullius mali conscia, metus expers 74
mentem ad quaevis diiudicanda celerem habere, singulare Dei donum 85
mensa aurea 20. qualis fuerit, et quo ornatu instructa 21
mentiri omnibus hominibus magnum dedecus 63
metallorum fodinis regiones perdi 39
sine Metu esse quomodo quis possit 74
mitra summi sacerdotis 33
exspectamus tamen quotidie.
Porro has litteras accepit a me noster Tranquillus qui meta solum causa divertit huc, ut accipiat hasce litteras; quem cum interrogassem, num vellet ad dominationem vestram reverendissimam usque proficisci, negavit, nisi si Viennae fuerit, inquit.
quendam statuunt, extra quem egredi non liceat iis qui dicendo in republica volunt
excellere. Ad quorum equidem accusationes refellendas, quae theatrale nescio quid
habere, ac ad colligendam multitudinis gratiam peraccommodatae videntur, illud satis
fuerit, si dixero, ita me totam ante-actam vitam ad haec usque tempora instituisse,
ut me a maledicendi ac frustra oblatrandi studio quam longissime abducerem; neque
ullum umquam scriptum edidisse, quo quemquam insectarer. praeter illud quo civilem
historiae non recte instituit.
MG: Partitionem historiae non recte
instituit. cuius consilii non is, quem ipse putaverat, exitus est
consecutus. factum est enim, non ut apertior fuerit temporum distributio ad anni
partes facta; sed eiusmodi, quam animi minus facile assequerentur. qua in re licet
illum iure mirari, qui non viderit futurum ut cum multae simul res multis in locis
gererentur, brevibus quasi segmentis concisa
vetera admirantur; tamen ostendet iis qui ex rebus gestis iudicabunt, longe maximum
exstitisse. ac omnia quidem, quae dicerent singuli, qui aut gesturi bellum essent,
aut iam gererent, quae aut ipse audivi, aut aliis narrantibus cognovi, difficile
fuerit exacte memorare. verum, ut quisque semper de rebus praesentibus maxime
consentanea dicere mihi videbatur, et proxime ad veritatem accedere, ita a me
commemorata sunt. Res vero in bello gestas, non quas a quocumque audivi, historia
dignas
dicendi ratio,
conspicitur.
Thucydideae dictionis character,
Thucydideae dictionis
character, Quod ante quam faciamus, non ab re fortasse fuerit, si hoc de
genere non nulla prius attingamus; quotque in partes ipsa distribuatur dictio,
quasque in se habeat virtutes, indicemus; tum qualis illa fuerit quam a vetustioribus
usurpatam assumpsit Thucydides, qualesque ille partes aut in melius,
character, Quod ante quam faciamus, non ab re fortasse fuerit, si hoc de
genere non nulla prius attingamus; quotque in partes ipsa distribuatur dictio,
quasque in se habeat virtutes, indicemus; tum qualis illa fuerit quam a vetustioribus
usurpatam assumpsit Thucydides, qualesque ille partes aut in melius, aut in deterius
commutarit; nihil occultantes ostendamus. Primum illud perspicuum est, omnem
dictionem in duas distribui partes; in verborum delectum, per
percurram. sic enim
proprium huius viri characterem pernoscere cuiuis licebit. Ac veteres quidem illi,
qui multo antea fuerunt, quique non nisi ex ipsis sunt nominibus noti, quam sint
dicendi rationem secuti, non satis queo coniicere, simplex ne illa fuerit et
inornata, ac nihil supervacaneum, nihil non utile, non necessarium habuerit, aut
contra magnifica fuerit, et referta dignitatis et opificii rhetorici, varioque
ornamentorum fuco depicta. maximae enim partis scripta ad nostra tempora non
multo antea fuerunt, quique non nisi ex ipsis sunt nominibus noti, quam sint
dicendi rationem secuti, non satis queo coniicere, simplex ne illa fuerit et
inornata, ac nihil supervacaneum, nihil non utile, non necessarium habuerit, aut
contra magnifica fuerit, et referta dignitatis et opificii rhetorici, varioque
ornamentorum fuco depicta. maximae enim partis scripta ad nostra tempora non
pervenerunt; aut si qua ad hanc diem servata sunt, non omnes esse illorum quibus
tribuuntur, existimant: ut sunt
occupare
conarentur. Illo, bene eos sperare iubens, respondit: Vos vero urbem ac domos nobis
Lacedaemoniis tradite; fines agri demonstrate; arbores, et quidquid aliud potest sub
numerum cadere, numerate: ipsi, quocumque libuerit, abscedite, quoad bellum fuerit:
quo confecto, reddemus vobis quaecumque acceperimus, habebimusque ea interim pro
deposito; colemus, vobisque fructus, qui ad usum vitae suppetant, reddemus. Ea cum
audissent legati, urbem iterum ingressi, habito cum multitudine consilio,
exstitit plerumque
perniciosa, convertetis. multos enim prospicientes quo ferantur, id quod turpe
vocatur, nominis allicientis vi adduxit, ut, victi verbo, re in calamitates
gravissimas sponte prolaberentur . Quod vero horum sermonum minime fuerit particeps
Thucydides, cum neque ipsi conventui interfuerit, neque, quae ab Atheniensibus aut
Meliis dicerentur, audiverit, ex iis quae ipse proxime superiore libro commemorat,
facile possumus cognoscere. Nam, postquam in urbe Amphipoli dux
cognoscere. Nam, postquam in urbe Amphipoli dux fuisset, eiectus ex
patria, per omne reliquum belli tempus in Thracio vixit. Restat ergo, ut
consideremus, an vel rebus ipsis, vel personis ad id colloquium convenientibus aptum
dialogum finxerit; cum eius fuerit muneris, quemadmodum in ipso quoque libri prooemio
se facturum profitetur, ut, quae vera essent, diceret. Num igitur, quemadmodum illa
Meliis de libertate oratio conveniebat, qua Athenienses admonebant ne civitatem
Graecam, quae nihil mali
quidem sunt quae de Thucydide a me quam verissime pro viribus explicata sunt.
Nunc MG: Alii de Thucydide quae
dixerint.
Alii de Thucydide quae dixerint.
non ab re fuerit, ea etiam persequi, quae de ipso non nulli dixerunt; ne quid
praetermittere voluisse videamur. Ac neque civilibus certaminibus, neque familiaribus
collocutionibus hanc illius dicendi formam convenire, omnes, sana mente praediti,
fatentur. Sed sunt
non fuisset, certe
ignoro, an meas litteras legeret Reverendissima et Amplissima Celsitudo Vestra: cui ego
pro beneficiis nunquam potero, nec pecunia ac ulla alia re, persolvi; quem ego
cupio mecum, si Vestrae Reverendissimae dominationis voluntas fuerit; quia vellem, ut
etiam meus germanus posset aliquid discere. Quare Deum semper orabo et petam, ut Vestram
Reverendissimam et Amplissimam Celsitudinem conservet ad multos annos, quod Vestra
Reverendissima et Amplissima Celsitudo mihi talem praeceptorem
labori.
Ad proceres Tragurienses
Hispaniarum Rege
Philippo II contra Turcas optimis conditionibus vix post Idus Maii protraxit protraxit Z: pertraxit D . Segniter
quidem ea confoederatio compacta est cum ab anno praeterito de ea captum fuerit
tractari in causa fuerant suspitiones seditionum captum fuerit....seditionum Z: captum facit tractari. In causa fuerant
suspiciones conditionum. . Classis Veneta erat copiosa, sed dissipata
protraxit Z: pertraxit D . Segniter
quidem ea confoederatio compacta est cum ab anno praeterito de ea captum fuerit
tractari in causa fuerant suspitiones seditionum captum fuerit....seditionum Z: captum facit tractari. In causa fuerant
suspiciones conditionum. . Classis Veneta erat copiosa, sed dissipata
pars in Creta sub Marco Quirino, et Antonio Canali insulam custodiebat, altera major
Imperatorem rerum
Ecclesiae sacerdotis, et patri Joannis Petrei, qui fuerat inter secundos a
secretis Ferrantis Gonzagae in Mediolano, et ejus uxori in extrema orbitate inopia,
squallore, ac decrepitate jacentibus ingratam vitam pepercerunt. Alterum quod inter
eos inventus fuerit qui clam a caeteris ex [ex] ipsa navi infantem octo dierum
mulieri claudae nuper illic captae tradiderit deferendum suae matri. Cognitis in
civitate iis iis Z: his D , quae in
alis.
obtectis Z: optetis
P opus est figuris
dignitate liberali naso oblongo, barba usque ad umbilicum promissa, capillis canis mediam aurem decenter contegentibus toto corpore gracili, sed quod tantis laboribus sufferendis vix aptius desiderari posset, adeo ut in extrema etiam senectute magis se videri senem quam sentire, dicere solitus fuerit. Quid vero de ejus praeclaris animi virtutibus referam? fuit certe in eo insignis quaedam maximarum rerum prudentia, quam longo quidem usu, magnis per totam vitam laboribus, multiplicibus legationibus maximorum sui temporis principum, magno etiam suo cum honore dignitateque perfunctis
declaratus majorique desiderio, quam viribus de bello Turcis indicendo consultum fuisset pene (!) is solus fuit, qui nisi majori principum christianorum consensu, et auxiliis tantum hostem nequaquam esse lacessendum censuit, verum majore parte in contrariam sententiam eunte, quam male consultum fuerit, ipse eventus demonstravit.
Idem cum nuper Veneti belli duces Turcicam classem profligassent, magnamque fere omnes spem de Turcarum potentia funditus evertenda concepissent, ridendam eorum hominum opinionem esse dicebat, qui una vel altera clade, maritima praesertim
id fieri posse existimaverant verum illud etiam oportere, imo in eo totius rei, rite perficiendae colophonem pendere, ut terrestri, eoque validissimo aggrediatur exercitu.
Sed haec de his sufficiant, qua vero erga omnes pietate, munificentiaque fuerit, non solum Hungariae, sed et aliis provinciis cognitum fuit. Omnes suscipiebat, omnibus largiebatur, omnium animos sua liberalitate etiam invidorum perstringebat. Nec quicquam minus, quam pecuniae studebat. Nec solum minorum, sed et aequalium, et principum animos hoc genere officii
nonnihil etiam prolixiores sunt.
In sunt quoque nonnullae longiores confirmationes aliquarum controversarum significationum, in maioris momenti vocibus. Denique aliquando sese obtulit occasio, ut de reb. quoque ipsis aliquid disserere, propter vocum uberiorem explicationem, necesse fuerit. De secunda ac tertia parte postea suo loco aliquid dicam.
Sicut autem studio publici boni Ecclesiae, hoc totum Opus maximo labore congessi: ita contra valde vereor, ne multi eo ad corrumpendam Scripturam veritatemque abutantur. Quanto enim quaeque res nobilior, et magis ad
Thesauros, Cornucopias, et Pandectas, in hac et aliis linguis scientiisque se proponere sunt professi. Alii denique etiam illustrioribus titulis sua scripta, cum optima candidorum Lectorum venia, atque adeo etiam applausu, exornarunt.
Illud quoque hic sub finem forte operaeprecium fuerit monere, me in citandis Scripturae exemplis non semper tantum Vulgatam versionem secutum esse: sed crebro ipsosmet fontes Hebraeos ac Graecos, quam maxime ad verbum potui, expressisse: quo tanto magis genuina Hebraismorum natura conspiceretur. Unde factum est, ut etiam illa Hebraismorum
illos Hebraismos studiosis Theologiae notos esse oportere, sive quia multi ipsosmet fontes lectitant, aut saltem consulunt: sive quia in aliquibus versionum locis nihilominus retenti fuêre, ut eos ibi ex similibus exemplis, quantumvis in versionibus non expressis, declarare necesse fuerit.
¶ Tibi porro, Princeps illustrissime, ideo hunc librum reverenter dedicare ac offerre volui, quod tanto favore ac sumptu omnis generis bonas literas, studiaque, et praesertim synceriorem Theologiam foves ac promoves, quanto (absit veritatis verbis invidia) hoc tempore nullus
ac latitaret. 1. Reg 10 2 Par. 9. Non fuit verbum absconditum a rege Salomone: pro, nihil eum latuit, nihil ille ignoravit, omnia scivit, ad omnia quaesita reginae respondere potuit. Sic 2. Sam. 14. Ne abscondas a me verbum quod te interrogo. Sic Levit. 5. Si tetigerit rem immundam, et fuerit absconditum ab eo: id est, ignotum ei. Sic et votum uxoris absconditum marito, dicitur Num. 5. pro ignoto. Saepissime autem dicitur nihil esse Deo absconditum, id est ignotum. Gen. 18. Isa. 40. Ut quid dicis Iacob, abscondita est via mea a Domino? pro, ipsi ignota. Sic Psaltes orat
ACCEPTUM FERT ipse nobis nostrum DEBITUM: id est, pro accepto ducit, si modo illi FIDEM POLLICENTI adhibeamus. Quocirca perspicacior esset (fateor) versio, Cui Deus acceptum fert iustitiam sine operibus, hoc est, sine debiti solutione. Neque mirum, si interpres ita verterit, et librariorum vitio fuerit mutatum. Attamen potest fortasse Accepto adverbialis esse Dativus, qui in eandem veniat sententiam. Affertur ex quibusdam quale quale exemplum: ut cum dicimus, Do tibi hanc rem pignori, seu locato: id est, in pignus, seu pro pignore, vel in locatum. Quo pacto et Deus fert iustitiam nobis
sensus patescit, nihil te angat dictio. Hactenus Sotus. Quod ad phrasin Vulgatae versionis Accepto ferre attinet, sciendum est, etiam veteres Iuris prudentes ea usos esse. nam Ulpianus l. et per iusiurandum §. etsi fideiussori. tit. quibus modis tollitur obligatio, inquit: Si fideiussori accepto fuerit latum, cum reus re, non verbis fuisset obligatus, an reus quoque liberetur? Et hoc iure utimur, ut licet reus non sit verbis obligatus, tamen acceptilatione per fide iussorem liberet. Annotat et Budaeus aliquoties, Accepto ferre esse veterum iurisprudentum phrasin.
ACCUSARE
modo dixi. ut Exodi decimo, Alienum suffitum, alienus ignis. Alienum reddere locum sanctum, Ieremiae decimonono. Sic et Isaiae secundo, Et in scientiis alienis fuerunt contenti. Eodem modo et Levit. vigesimo secundo, vir alienus, pro laico, non de tribu sacerdotali. Filia sacerdotis cum fuerit viro alieno, id est, non Leviticae tribus.
ALLEGORIA, in generalib. Regulis exponetur.
ALLIGARE, per metaphoram est curare, sanare: quia vulnera sananda obligari medicaminibus et fasciis necesse est. Ipse vulnerat et alligat, Isaiae primo. Vulnera non sunt alligata,
νοῦν dixêre: ut cum Dominus inquit Matt. 10, Non esse timendos qui tantum corpus interficere queant, animam autem illaesam relinquere cogantur, sed qui corpus simul et animam in gehenna perdere possit. Marci 8, Quid prodest homini, si universum mundum lucratus fuerit, animae vero suae detrimentum patiatur? In hac significatione reperitur etiam in veteri Testamento: ut Genes. 35. dicitur egredi anima ex Rachele, cum moreretur: et contra 1. Reg. 17 dicit Elias, Revertatur Domine anima pueri huius intra ipsum. Sic et Bileam Num. 23. dicit: Moriatur
a Christo, Matth. et Mar. ultimo in orbem universum ablegati, ut ubique de Christo testarentur, et legatione pro Christo fungerentur ad omnes gentes, quo se paterentur cum Deo reconciliari. 2. Cor. 5. Dominus dicit Io. 20. Sicut misit me pater, ita et ego mitto vos: ut ipse Dominus IESUS fuerit aliquo modo Apostolus, missus aut ablegatus, sicut et vocatur Hebr. 3. Dicit quidem Scriptura, mitti doctores etiam in Veteri testamento, ut in Exodo inquit Moyses: Mitte quem missurus es. Et Isaias, Domino dicente, Quem mittam? sese sponte offert, ac dicit, Mitte me Domine. Item in
9, Quis dabit capiti meo aquas? Rivi aquarum descenderunt ab oculis meis, Psal. 119. pro, large flevi. Aquam fundere super manus alicuius, est ministrare illi: ut 2. Reg. 3, Elisaeus dicitur fudisse aquam super manus Eliae: Aqua pro baptismo, Iohan. 3. Nisi quis renatus fuerit ex Spiritu et aqua. Sic et 1. Iohan. 5. Vena aquarum viventium, per metaphoram vocatur ipsemet Deus. Ierem. 2 et 17. Aqua arcta et pane arcto aut angusto aliquem alere, 1. Reg. 22. pro tenui victu. Aqua aut fons fidelis, est perpetuo fluens: contra mendax, Ierem. 15. Aquae
dies populi mei. Arbores idololatricae, sub quibus idola celebrantur: Pudore afficiomini propter arbores, quas concupiscitis, Isa. 1. Arbor aut lignum vitae, pro re valde salutari: Proverb. 11, Fructus iusti arbor vitae. Cur porro in Paradiso nominetur arbor scientiae aut vitae, non facile fuerit certo statuere. Aliqui putant ab opinione hominis, cui id Sathan persuaserat. Verisimilior est tamen sententia eorum, qui putant ita dici ideo quod ibi debuerint convenire homines ad celebrationem nominis divini, vereque eius noticiae ac vitae aeternae.
ARCA duplex in Sacris
vel in moribus degenerantes. Sumitur et Proverbiorum 26. comparatio ab argento scoriarum. Argentum ferentes, et mercatores, idem sunt Zophoniae 1. Argentei, vocantur maiora quaedam numismata argentea, Gen. 20. Iudicum 17. pro talibus 30 prodidit Iudas Christum. Cuius vero precii fuerit unus argenteus, et an plures eius species fuerint, non facile est statuere. Camerarius in libro de Numismatis graecis et latinis, ita de illis scribit:
Gen. 20. Quis credat, illum pauperem regulum, vel potius pastorem, solitum esse donare 10000 coronatorum, praeter alia munera? Sic Iudicum 17, Micha conducit Levitem pro duabus vestibus, victu, et 10 argenteis annuatim. Quis credat eum illi 100 coronatos, praeter omnia alia dedisse, cum fuerit communis quispiam rusticus ille Micha, et non magnus satrapes? Praeterea videtur eum habuisse mediocri loco in sua familia. Sic Deut. 22. iubetur mulctari is qui uxorem suam infamasset, 100 argenteis, praeter plagarum castigationem. Apparet fuisse communem quandam, et
dici, ubi quid non solum placuit, sed et recte placuit. Verum certum est verbum
ad Deum, ut cadere facerem preces meas in conspectu Dei: id est, ut orarem et exorarem Deum. Cadere ab aliquo sapientia, Iob. 12, est inferiorem esse. Cadere in lectum, est fieri debilem: ut Exodi 21, Si percusserit aliquis proximum suum, et ille ceciderit in lectum: id est, debilitatus fuerit, et cogetur decumbere. Cadere alicui faciem, Genes. 4, est indignari: quia in ira est etiam tristicia, et perpetua quaedam solicitudo, de poena offendentis. unde sequitur, deiecta et in terram spectans facies: non laeta, elevata et exporrecta frons. Cadere reversum. significat etiam
de captivitate tua. Apoc. 13, In captivitatem vadet, qui in captivitatem duxerit. Alias homines et res in captivitatem abductos: ut Ierem. 29, Captivitatem vestram reducam, et congregabo vos de universis gentibus, ad quas vos dissipavi. Esa. 49. Captivitas a forti tolletur, et quod ablatum fuerit robusto salvabitur. Simili sensu dicitur Esd. 4. Filii captivitatis impediebantur a structura templi: id est, posteri eorum qui fuerant captivi in Babylonem abducti. Aliquando denique Captivitas significat etiam ipsum captivatorem, ut Psalm. 68. et Ephes. 4, Ascendit in altum, et
Iohann. 3, Quod natum est ex carne, caro est: quod ex spiritu, spiritus est. Sic opera carnis operibus spiritus, Gal. 5. opponuntur. Caro et sanguis negantur possessura regnum caeleste, 1. Cor. 14: id est, corruptus ac perditus homo non salvabitur, non intrabit regnum caelorum, nisi fuerit regeneratus. Est vero haec significatio diligenter observanda, contra seductores et sophistas, qui per carnem corruptam intellexerunt tantum inferiores aut brutas hominis partes, non vero rationales. Unde porro cum Philosophis a vero aberrantes, senserunt, tantum affectus et animalem
esse Meschiam divinitus promissum, qui sit aboliturus summa ac vera mala, et restituturus vera bona instaurata Ecclesia, religione ac cultu Dei. Sicut Samaritana dicit: Scio quod Meschias veniet, qui vocatur Christus: cum is venerit, indicabit nobis omnia. Est igitur observandum, quod IESUS fuerit nomen proprium Domini ac servatoris nostri: sed Meschias fuit nomen officii, aut appellativum servatoris. Cum ergo toties quaeritur aut disputatur in novo Testamento, IESUM esse Meschiam aut Christum, haec ipsa quaestio agitatur: An hic homo, qui vocatur IESUS, filius Mariae et Ioseph (ut
Huc pertinent prophetiae veteris Testamenti. Minor: IESUS habet omnes illas notas aut circumstantias. Huc pertinet tota historia Evangelistarum. Conclusio: Igitur IESUS est Meschias. Haec est totius Scripturae summa, et primarius syllogismus, praesertim novi Testamenti. Operaeprecium fuerit etiam rudiores monere, quomodo Christus sit rex et sacerdos: quod compendio fiet, ne extra nostrum institutum in Theologicas disputationes digredi videamur. Regis ergo munera sunt tria: iudicare, regere, ac tueri suos. Sic et Dominus tuetur Ecclesiam suam, contra impiorum et satanae furores,
Cap. 53. Brachium Domini cui revelatum est? Cap. 63. Salvavit mihi brachium meum. Pastor. Esaiae 40 Sicut pastor gregem suum pascet in brachio suo. Ezech. 34 Ecce ego ipse requiram oves meas. et visitabo eas, sicut visitat pastor gregem suum, in die quando fuerit in medio ovium suarum dissipatarum. Item: Et suscitabo super eas pastorem tuum, qui pascat eas, servum meum David: ipse pascet eas, et erit eis in pastorem. Esdrae lib. 4, cap. 2. Expectate pastorem vestrum Iustus Esaiae 41. Suscepit te dextera iusti mei Esa. 45. Rorate
pervagari, vel potius omnem conatum adhibere, et omnem (quod aiunt) lapidem movere. Quasi dicat, urgenti studio conamini vel unicum Ethnicum, nedum plures convertere ad Iudaismum, putantes vos grande operae precium fecisse: quem tamen vestra perversa doctrina postea deteriorem facitis, quam antea fuerit. Similis loquutio est Matth. 12, quod satan expulsus obambulat per loca arida, quaerendo requiem: id est, maximo studio quaerit aliud hospitium, aut hominem, quem occupet.
CIRCUMCISIO, est primum, proprie illa abscisio praeputii, ad hoc divinitus Genes. 17 instita, ut esset
onera, quibus illos tenuiores opprimebant. Quare contra Deus hortatur eos ad contrarias talibus clamoribus actiones, in quiens: Dissoluite impias colligationes, soluite fasciculos onerosos, dimittite concussos liberos, et disrompite omne onus. Ex quo contrario abunde licet cognoscere, qualis fuerit ille impius ieiunantium Iudaeorum clamor. In hac significatione utitur et Paulus hac voce, Ephes. 4: Omnis amarulentia, tumor, ira, et vociferatio, et maledicentia tollatur a vobis. Porro Apocal. 21 dicitur Dominus extersurus omnem lachrymam ab oculis suorum, nec futuram amplius mortem,
ut vel dixerint, non intraturum eo Davidem, si soli caeci et claudi propugnarent arcem: vel quod adeo pertinaciter velint repugnare, ut non sint cessuri, nisi omnes propugnatores ita mutilaverit, donec claudi ac caeci inde extrudantur: vel non deserturos eos esse propugnationem, donec vel unus fuerit incolumis. Sed milites et viros fortes praemiis et adhortatione Davidis fortiter loco potitos, ac invertisse proverbium, Quod vel nemo ex illis propugnatoribus ac Iebusaeis sit amplius eo intraturus: vel certe (quod rectius dixissent Iebusaei) neminem caecum et claudum, id est, ignavum et
testari significat. ut Ioannis 1. Baptista confessus est, et non negavit, et confessus est. Matt. 7. Tunc confitebor illis, nunquam novi vos: id est, certo et liquido affirmabo Tit. 1. Confitentur se nosse Deum, factis autem negant. Vicinum huic significationi est illud dictum, Si quis me fuerit confessus coram hominibus confitebor et ego
eum coram patre caelesti: id est, Si quis ingenue professus ac testatus fuerit me esse verum ac unicum mundi servatorem, vicissim et
Vicinum huic significationi est illud dictum, Si quis me fuerit confessus coram hominibus confitebor et ego
eum coram patre caelesti: id est, Si quis ingenue professus ac testatus fuerit me esse verum ac unicum mundi servatorem, vicissim et ego eius partes in extrema die coram caelesti patre agam, mecum illum in vitam aeternam traducens. Secundo, significat agnitionem et confessionem peccati aut culpae coram Deo: in quo sensu valde crebro in libris Moysis reperitur. Et
enim Isaias: Et erit in novissimis diebus, erit praeparatus mons domus Iehovae in vertice montium, et elevabit se super colles, confluentque ad eum omnes gentes.
CONFORTARE, aut Confortari, primum significat, aliquid potissimum corporale, fortius ac robustius efficere, quam antea fuerit: ut Esaiae 41, aliquoties habetur de corroboratione statuarum idololatricarum. Postea admodum crebro per metaphoram ad animi confirmationem transfertur, cum vel impii fiunt in suo malo instituto animosiores ac pertinaciores, vel etiam pii ardentiores ac consolatiores. sic Dominus mandat
populo, serioque mone, ac obtestator eos, quasi adhibitis testibus. Contestatus illos, ut converteres eos ad legem tuam, Nehem. 9. Et contestatus est angelus Domini ipsum Iehosua, Zach. 13. pro, testibus adhibitis admonuit. Reperitur et extra doctrinam. ut Exod. 21, Et contestatio facta fuerit ipsius, scilicet bovis, Domino: pro, adhibitis testibus denunciatum fuerit. Sic Gen. 43. Contestando contestatus est nos, dicendo: pro, serio denunciavit nobis, adhibitis minis. In novo Testamento est crebro de tali protestatoria institutione
illos, ut converteres eos ad legem tuam, Nehem. 9. Et contestatus est angelus Domini ipsum Iehosua, Zach. 13. pro, testibus adhibitis admonuit. Reperitur et extra doctrinam. ut Exod. 21, Et contestatio facta fuerit ipsius, scilicet bovis, Domino: pro, adhibitis testibus denunciatum fuerit. Sic Gen. 43. Contestando contestatus est nos, dicendo: pro, serio denunciavit nobis, adhibitis minis. In novo Testamento est crebro de tali protestatoria institutione
saepe dicitur de conversione captivitatis Israel. Et Petrus iubetur gladium in vaginam convertere: id est, restituere suo loco. Converti de homine acceptum deponentaliter, valde saepe significat redire ad saniorem mentem. Sic Dominus Petro dicit Luc. 17, et Matth. 18, quod si saepius in die fuerit conversus, qui peccavit,
condonandum illi nihilominus esse. In hoc usu istud verbum saepissime in veteri Testamento reperitur, ut Ps. 22. Convertentur ad Deum universi fines. Covertimini filii
in ira furoris sui omne cornu Israel: id est, omnem potentiam, robur, decus, etc. Sublimare cornu. 1. Sam. 2. Sublimabit cornu Christi sui: id est, augebit et glorificabit magnifice potentiam eius. Cornua in quatuor angulis altaris praecipit fieri Deus Ex. 27. quorum qualis forma fuerit, ibi cognoscere licet. Supplices ad altare confugientes, apprehenderunt cornua altaris: 1. Reg, 2. In corneis vasis habebant prophetae oleum quo inungebantur reges. 1. Sam. 16 Hinc aliqui putant venire, quod cornu regnum ac potentiam significet. Verum prior ratio est verior: sic enim et
Corpus aliquando veterem corruptumque hominem notat, sicut Spiritus novum. Rom. 8. Corpus quidem mortuum est propter peccatum, spiritus autem vita est propter iustitiam: id est, novus homo iustificatione vivificatur. Cum corpore ingredi et egredi. Exodi 21. Si cum corpore suo egressus fuerit, cum corpore suo exibit. pro, si solus fuerit sine uxore ac liberis, cum factus est servus, solus etiam exibit. Locus est perspicuus. Proiicere aut ponere post corpus Deum, aut legem eius, est negligere, contemnere, oblivisci. 1. Reg. 14. Nehem. 9. Ezech 23. Aliqui vertunt, post tergum.
hominem notat, sicut Spiritus novum. Rom. 8. Corpus quidem mortuum est propter peccatum, spiritus autem vita est propter iustitiam: id est, novus homo iustificatione vivificatur. Cum corpore ingredi et egredi. Exodi 21. Si cum corpore suo egressus fuerit, cum corpore suo exibit. pro, si solus fuerit sine uxore ac liberis, cum factus est servus, solus etiam exibit. Locus est perspicuus. Proiicere aut ponere post corpus Deum, aut legem eius, est negligere, contemnere, oblivisci. 1. Reg. 14. Nehem. 9. Ezech 23. Aliqui vertunt, post tergum.
CORRECTIO, est vitae ac morum in
aliis linguis fit, ob quandam rerum ipsarum vicinitatem. In Latino ac Germanico sermone exempla porferri nihil attinet, ob nimiam huius Enallages frequentiam. In Sacris literis unum aut alterum recitabimus. Exodi 22 saepe leges aut praecepta inchoantur hac vocula, Cum, vel, si quis furatus fuerit, etc. Sic saepe dicitur, Invenies Deum, Cum, quando, vel si quaesieris eum toto corde. Sic Christus dicit Apostolis: Cum Omnia feceritis, dicite, servi inutiles sumus: pro, si. Nemo enim in hac vita omnia praecepta Dei vere faciet. Conditionaliter ergo id a Christo
valde usitatum est, ut peccata vocentur debita, et conditio nostra cum debitore conferatur: ut in parabola debentis 10000 talenta, in Iustificatione peccatricis, in Dominica oratione, in nomine Chirographi, in praedicto loco Lucae de casu turris Siloam. Sed an etiam ante Christum usitatum fuerit in Ecclesia, dubito: nisi quod Psalmus ait, Quae non rapueram tunc exoluebam, de Christo loquens. Qua autem ratione peccatum sit aut vocetur debitum, dictum est in libello de Iustificatione, prolixe. Secundo, debitum 1. Cor. 7. ipsam coniugum actionem significat, posita generali voce pro
privo eam, defraudo genium meum necessariis commodis. Postremo, vox Defectionis cum singulari quadam emphasi 2. Thessal. 2 ponitur, cum dicit Paulus, Ultimam diem aut iudicium non venturum, antequam veniat
ex delicto proficiscitur.
Aliquando etiam ulterius huius vocis significatio ad effectus prolabitur. Ponitur enim non raro pro ipsa compensatione, aut satisfactione pro delicto praestanda. Num. 5, si non fuerit viro propinquus, cui restituat delictum, delictum restituetur Iehovae: pro, damnum ei compensabitur, seu satisfactio pro damno reddetur. In Hebr, est
habet nonnunquam quosdam idiotismos: ut Oseae 5, Ibo et revertat in locum meum, donec delinquant, et quaerant faciem meam: pro, agnoscant se deliquisse. Sic Levit 5 et 6, Si anima peccaverit et deliquerit, feret iniquitatem suam, et offeret, etc. id est, et agnoverit et fassa fuerit delictum suum. Res aut factum pro eius noticia ponitur, ut supra in verbo (Decepit) dixi, et in Regulis exposui. Sic Zach. 11, Quos possessores mactabunt, et non peccabunt: scilicet, sua opinione putabunt, aut certe contendent se rectissime fecisse.
DEMONSTRO. Vide OSTENDO.
circum habitantes. Isaiae 44. Ego dico profundo, desolare. Alludit ad exiccationem maris rubri. Isaiae 11. Et terra desoletur
desolatione: pro, penitus in solitudinem redigatur. Ezech. 14. Et fuerit terra desolata, nemine transeunte propter bestias et feras. Desolationem venire, Proverb. 1. Cum venerit sicut desolatio timor vester: pro, calamitas vestra, quam vos timetis, subito veniet: sicut saepe subito vastatur aliqua regio, quae modo fuerat cultissima. In desolationem esse,
adimpleti fuerint dies tui, ut eas cum patribus tuis. Appropinquare dies: pro, instare aliquod tempus, aut metam temporis. Genesis 27. Appropinquant dies luctus patris mei, ut interficiam Iacob fratrem meum. Intelligo Dies luctus hic, pro die mortis: quasi dicat, Mox ubi pater meus mortuus fuerit, interficiam fratrem meum Iacobum. Sic Genesis 47. Et appropin quaverunt dies ut moreretur Israel. Sic dies venire, pro singulare aliquod tempus instare. Sic et Genesis 29. Completi sunt dies mei, ut ingrediar ad illam. Consumere dies in bono: pro, vitam commode ac feliciter
filiam Pharaonis. Quamvis: Iob 11 Homo vacuus efficitur cordatus, et pullus onagri nascetur. pro, quamvis ut brutum, carensque intellectu initio nascatur: vel etiam, quamvis rusticus et sylvestris initio fuerit, tamen poterit tandem fieri sapiens et cordatus. 2. Sam. 9. Et Mephiboseth comedet super mensam meam. pro, nihilominus. Sicut: Iob 5. Homo ad molestiam natus est, et scintillae attollunt se ad volandum. pro, sicut scintillae. Iob 34. Auris probat sermones, et palatum gustat ad
vocat arcanum divinae voluntatis: sed tamen arcanum, quod nunc Deus patefacere voluerit. Sermo veritatis, et Evangelium salutis nostrae. Ephes. primo. Audito sermone veritatis, Evangelio salutis vestrae. ubi Paulus duplici epitheto Evangelium ornat, quod sit sermo veritatis, et quod Ephesiis fuerit salutis instrumentum. Quae duo epitheta diligenter observanda sunt. Nam cum nihil magis moliatur Sathan, quam ut vel contemptu Evangelii, vel dubitatione, mentes nostras imbuat: duobus clypeis nos hic Paulus munit, quibus utramque tentationem propulsemus. Ergo adversus omnes dubitationes
finem. id est, finem aut exitum expectatum aut exoptatum.
EXPELLERE. 2 Reg 17, Expulit eos Ieroboam de post Dominum id est, protrusit eos de vera via sequendi Dominum. Significat ergo hic idem quod seducere. Aliquando etiam in exilium eiicere, aut etiam in captivitatem abducere. Si fuerit expulsus tuus in extremo coeIi. Deut. 30. id est: Si abducti, captivi, aut exules de numero vestro fuerint usque ad fines terrae protracti aut abacti, nihilominus inde eos in patriam reducam. Sic et Nehemiae 1. Si fuerit expulsio vestra ad extremum caeli. pro, expulsi vestri aut captivi
etiam in exilium eiicere, aut etiam in captivitatem abducere. Si fuerit expulsus tuus in extremo coeIi. Deut. 30. id est: Si abducti, captivi, aut exules de numero vestro fuerint usque ad fines terrae protracti aut abacti, nihilominus inde eos in patriam reducam. Sic et Nehemiae 1. Si fuerit expulsio vestra ad extremum caeli. pro, expulsi vestri aut captivi ex vobis tam procul venditi.
EXPERGISCI, per metaphoram significat seria ac laudabilia negocia strenue aggredi, deserta priori negligentia, aut quasi somnolentia. Dicitur vero tum de Deo, tum de homine. Cum Deo
facie incedere et faciem levare, pro exhilarari accipitur. Faciei agnitio respondet aut testatur contra eos, Isaiae 3. pro, accusat eos de suis sceleribus. Sic et Oseae 6. Testificabitur superbia eius in faciem eius. Absconsio faciei ab aliquo, Isa. 53 dicitur de Christo, quod fuerit quasi absconsio faciei ab ipso, exponit autem semet propheta mox, quod fuerit Meschias adeo contemptus, ut nemo eum desideraverit: id est, nemo eum videre, aut pro amico ac Domino agnoscere voluerit. Sicut alibi queritur Psaltes, se esse amicis ac fratribus ignotum, et exterum. Absconsio
agnitio respondet aut testatur contra eos, Isaiae 3. pro, accusat eos de suis sceleribus. Sic et Oseae 6. Testificabitur superbia eius in faciem eius. Absconsio faciei ab aliquo, Isa. 53 dicitur de Christo, quod fuerit quasi absconsio faciei ab ipso, exponit autem semet propheta mox, quod fuerit Meschias adeo contemptus, ut nemo eum desideraverit: id est, nemo eum videre, aut pro amico ac Domino agnoscere voluerit. Sicut alibi queritur Psaltes, se esse amicis ac fratribus ignotum, et exterum. Absconsio igitur faciei est is, a quo omnes suam faciem avertunt. A facie ad faciem cum
id est,
civitati vocantur filiae eius, ut contra Graeci metropolim vocant primariam totius provinciae civitatem. Filia populi mei, Isaiae 22. Nolite me consolari super vastatione filiae populi mei: id est, gentis Iudaicae. Hebraei et Graeci sic cognomina hominum exprimere solent, ut indicent cuius fuerit filius: ut, David filius Isai, Saul filius Zis. Aliquando et Latini et aliae gentes eodem modo cognomen exprimunt. Sic et in aliquibus partibus Germaniae. Filii venerunt usque ad matricem, et non fuit vis pariendi: secundi Regum decimo nono. Proverbialis loquutio videtur fuisse, qua
Filiae terrae, id est, virgines eius loci. Genesis 34. Egressa est Dina, filia Leae, ut videret filias terrae. id est, virgines eius regionis. Filii foederis terrae, Ezechielis trigesimo: pro, qui tum hac terra foedus inierunt. Filius verberum. pro, verberibus dignus. Deuteron. 25. Si fuerit impius filius verberum. Filii Basan arietes. id est, in Basan enutriti, praepingues. Deuter. 32. Filia noctis cucurbita dicitur, nonae quarto: pro, in unica nocte enata, et tantopere aucta. Filiae prunae, id est, scintillae. Iob quinto: Quemadmodum filii prunae attollunt sese ad
fratrem suum. Fratres et sorores dicti olim sunt omnes pii qui se postea Christianos vocarunt. Sic et aliqui volunt exponere illud 1 Corinth. 9. An non habemus potestatem mulierem sororem circunducendi: id est, Christianam mulierem seu uxorem. Et 1 Corinth. 5. Siquem cum frater appelletur, fuerit fornicarius, aut avarus id est, cum habeatur pro fideli et Christiano. Ponitur aliquando pro simili: Proverbiorum decimo octavo Qui remissus est in opere suo, frater est Domino discrepanti: pro, similis, perinde culpandus. Vir sicuti frater aequalitatem indicat.
ordinata est ab heri Tophet, etiam pro rege est praeparata quam Dominus in profundum posuit, et dilatavit, cuius incendium est ignis et ligna multa: et flatus Domini, qui est quasi fluvius sulphuris, succendit eam. Filium gehennae duplo magis fieri proselytum a Pharisaeis conversum, quam antea fuerit, testatur Dominus Matth 23. pro, duplo magis dignum aeterno supplicio, quam antea propterea quod antea erat simplex ethnicus ac ignarus veri Dei: nunc vero, icto cum vero Deo foedere, ad innumeros errores apostataret: et Meschiam servatorem, quaerendo operum legisque iustitiam, reiiceret
ad cursum, cum valido ac veloce, seu (ut ibi est) gigante, parato ad conficiendum velociter suum iter. Sic Iob 16 dicitur, Irruit in me sicut gigas. Item in alio Psalmo dicitur, Sicut gigas aut fortis expergiscens a vino. Varia quoque nomina appellationesque Gigantum observasse operaeprecium fuerit. vocati enim sunt Rephaim, a servando aut sanando, quod forte liberarunt suos homines a latronibus aut tyrannis, atque ita veluti vomicis aut carcinis quibusdam ex corpore gentium excisis, eas sanaverunt, nisi quis malit per Antiphrasin sic dictos esse. Item Aenim, quia terribiles fuerunt.
aedes, vestitum, amplum famulitium, sapientiam, et similia. Dubium autem est, an talia active an passive Gloria dicantur: an quia glorificantur ac celebrantur ab hominibus, vel quia possessorem suum efficiant gloriosum. Sic Christus dicit unum quempiam florem agri elegantius esse vestitum, quam fuerit Salomon in illa sua tanta gloria. Sic Esther 1, Assuerus dicitur parasse grande convivium, ut ostenderet divitiam gloriae regni sui: id est, praegrandes divitias, gloriosas divitias, aut etiam divitias gloriosi sui regni. Sic Psalmus 49 dicit, Non descendet gloria ipsius cum eo in
in Germania aut alibi fit: cuius rei causae erant duae. prior, quod non ita facile ex suis sedibus, civitatibus, aut tribubus alio migrabant, ut nunc in Germania fit: altera erat, quod illud solum a maiorib. haereditate acceptum, illis divinitus contigerat. Apparet autem quam dulcis eis haereditas fuerit, ex illo sermone et facto celebri Nabot, qui regi ipsi vinetum suum cedere noluit, idque maiora ac meliora offerenti: singulari quadam verborum emphasi indicans, se nequaquam adduci posse, ut suam haereditatem ulli mortalium vendat. Ab hac igitur tam grata ac dulci re, ac veluti patrio nido,
est iniquum. Iob 8. Ab heri sumus, nec scimus, cum velut umbra sint dies nostri: pro, brevi tempore viximus, nuper sumus nati. Heri et nudiustertius, idem valet ferme, quod proxime elapso tempore. Non erat facies Laban, sicut fieri et nudiustertius: Genes. 31. pro, sicut antea. Si bos fuerit cornupeta ab heri et nudiustertius. 2. Sam. 3. Et tam heri ac nudiustertius quaesivistis Davidem, ut esset super vos. id est, ut regnaret super vos, semper antea optastis, et id egistis. Heri et hodie, Hebr. 2. Christus est heri et hodie: id est, perpetuo.
HIERUSALEM,
tum et in figuratis. Ea synonyma et periphrases ascribam, ut eo facilius multa scripturae loca intelliguntur. Hierusalem nomina sunt haec. Civitas Dei, resque eximii, appellatur Matth. 5. Vallis visionis, quod sita in valle, et ad montes Syon ac Moria, ferax fuerit propheticorum vaticiniorum, et alioqui piorum donorum, quae vocantur visiones: sicut et prophetae Viventes, 1. Sam. 9. Sic Psal. 48. Mons, pulchrum clima, elegans locus, qui omnem terram exhilarat: propterea quod Deus verbo et Spiritu suo in ea potius
Habetur aut assumitur hoc nomen a Deo tanquam proprium, illique soli conveniens, Exo. 3 et 6. ubi etiam dicit, se patribus sub hoc nomine non revelasse. cuius dicti variae interpretationes afferuntur. Mihi autem maxime hae duae probantur: quod vel revera hoc nomen patrib. ante Moysen non fuerit revelatum, etiam si Moyses postea scribens historiam Geneseos, crebro hac voce utatur: sicut solent recentiores scriptores, sui temporis sermone ac nominibus locorum interdum et personarum in describendis vetustissimis rebus gestis uti. Vel si sonus ipse nominis notus fuit, tamen mysterium
iudex et iuxta illud Christi: Qui vos audit, me audit. Alias coram templo Domini, in quo erat arca. Et omnes filii Iehudae stabant coram Iehova: 1 Regum 9. id est, coram templo aut arca.
IEIUNIUM. Vocem hanc exposui proprio scripto (quod et in fine huius Operis adiiciam) unde quid fuerit ieiunium plene cognoscere potes. parit autem quosdam Idiotismos, de quibus breviter dicam. Ieiunium Sanctificare: Ioel primo: est, homines ad publicam poenitentiam vocare. Solebant enim, praeter illas constitutas dies afflictionum, etiam suo arbitrio sacerdotes et magistratus, in omnibus
ut habeat ignis quod absumat. Lapides igniti. Ezek. 28: In medio lapidum ignitorum ambulasti intelligitur preciosorum, quia fulgore suo ignem referant. Salvari aliquem tanquam per ignem, 1 Corinth. 3, dicitur: Quod si cuius opus manserit, sit accepturus mercedem: quod si cuius opus fuerit exustum, sit damnum passurus: ipse vero sit sic salvandus, tanquam per ignem. id est, (ut multi exponunt) tandem in agone, conscientia ac spiritu eum duris tentationibus ad veritatem retrahentibus. Possis etiam intelligere, Tanquam per ignem id est, vix, aegre, et quasi miraculose, Christo
conditus ad imaginem et similitudinem Dei: et mox Gen. 5. dicitur Adamus procreasse ad suam similitudinem. unde liquido monstratur, veram illam Dei imaginem in lapsu hominis esse amissam, et terrenam quandam animalis hominis pro ea substitutam, ut et Paulus 1 Corinth. 15. testatur. Quid vero fuerit illa Dei imago, non est nunc nostri instituti copiosius perscrutari: sed abunde eam Scriptura declarat, cum eius instaurationem explicans, et contrariam imaginem exuere iubens, inquit: Deponite veterem hominem, qui corrumpitur iuxta concupiscentias erroris: renovamini vero spiritu mentis
etiam locum Genesis ad dominii formam ac similitudinem trahunt: sed certum est potiorem, et magis primariam imaginis rationem esse illam similitudinem rectitudinis animae rationalis ad Deum, tametsi et in aliis partibus, atque adeo etiam ipso corpore multo sanctior et divinior quaedam harmonia fuerit. Ponitur in hisce plerisque omnibus significationibus Imago pro quadam vera ac reali existentia, seu rei ipsius forma, ac viva essentialique expressione: non tantum umbratili pictura, sicut alioqui sonare ex Latini sermonis natura nobis videtur. Sic realem quandam existentiam notat 1
persolutionem precii, pro nostra redemptione depensam, non aliter in nos transferre potuisse aut posse, quam si fide ceu mendica manu precario eius in nos transscriptionem aut imputationem emendicemus ac impetremus. Haec sane est evidens rei ipsius veritas, quam negare summae impudentiae fuerit. Quarto, sicut supra dixi, nostram imputativam iustificationem utilissime conferri posse cum imputativa iniustificatione Christi, ita et cum typis eius, nempe cum sacrificiis pecudum, recte conferri potest. Nam et in illas hostias sacrificantium peccata imputatione quadam transferri
tum et illud quod consequitur, sicut et Latinum CUM. Levitici 6. Hae sunt oblationes Aaronis et filiorum eius, quas offeret IN inungi eum. Notat et eum diem, et sequentes omnes. quasi dicat, cum, vel postquam. Levit. 11. Omnis qui attigerit ipsam in mori ipsa. id est, cum, vel postquam mortua fuerit: quod ibidem bis legitur. 2. Samuesis 22. Locutus est verba Cantici huius in die, qua liberavit eum Dominus ab omnibus hostibus eius. Post. In multis diebus: pro, post multos dies. Ecclesiast. 11. Quod, vel quando quidem, Apprehenderunt angeli manum Loth in misericordia Domini
describuntur patres, quod fuerint pauci et incolae in terra promissionis, et de uno loco in alium oberraverint. Sic et Psal. 119. Incola ego sum in terra, inquit Psaltes, describens suam duram et abiectam conditionem. Sic et Psal. 120 deplorat suam sortem, quod diu fuerit incola apud Mesech, et odio habentes pacem. Verum de hoc et infra in voce PEREGRINUS aliquid dicetur.
INCORRUPTUS, duplicem apud Latinos quoque habet significationem, sicut et apud Hebraeos. Aliâs enim corporis, ac rerum externarum quasi quandam Physicam incorruptibilitatem
serpentis, eiusque seminis, nempe omnium incredulorum: quod ipsi antea nequaquam credere Noacho voluerint, nunc vero gementes ac dolentes reipsa experiantur, et postea in extrema die etiam magis ingenti suo malo experturi sint: ut sic illa Christi praedicatio apud inferos incredulis facta, fuerit non tam verbalis ad institutionem ac poenitentiam, quam realis ad evidentem redargutionem, confusionem et poenam eorum qui antea viventes Noacho talia concionanti et inculcanti credere noluerant, sed potius ut vanissima figmenta damnaverant, detestatique fuerant, aut saltem deriserant: sicut
regeneraretur, ac tandem et Meschiam viderent, et perpetuo viverent. Haec de praedicatione Christi apud inferos. Caeterum quia etiam de qualitate descensus Christi ad inferos controvertitur, num is ad humiliationem ac exinanitionem pertineat, vel contra gloriosus ac plenus dignitate ac maiestate fuerit: adscribam de illo quoque eam sententiam, quam maxime Sacris literis convenire, aut potius inde sumptam esse iudico. Si quis aliquid clarius et verius hisce attulerit, libenter abiecta hac sententia ei assentiar. Primum locutio Descendere ad inferos duplicem potissimum habet
Sic 1. Pet 3 facit Petrus descensum Christi, postquam corpore quidem fuit mortuus, sed Spiritu aut anima vivens seu vivificatus. Ad haec et symbolum Apostolorum, quod ordine doctrinam, et quasi etiam historiam Christi complectitur, ponit descensum ad inferos post mortem. Quarto quaeritur, qualis fuerit descensus Christi ad inferos: num gloriosus
aut ipsi tristis? Sentio sane, non fuisse gloriosum. nam Paulus Eph. 4 gloriosae ascensioni opponit descensionem ad infima terrae: ubi facile
cordis mei et innocentia manuum mearum feci istud: id est, nescivi esse tuam uxorem. Aliquando significat carentem culpa in una aliqua re. Iosuae 2, Dixerunt exploratores ad Rachab: Si quis tuorum
fuerit deprehensus extraaedes, sanguis eius super caput eius, nos erimus innocentes: id est, Carebimus culpa eius caedis. Sic et Abrahamus dicit ad servum, Gen. 24: Si mulier illa noluerit te sequi, eris innocens a iuramento meo. Ionae 1, Ne des super nos sanguinem innocentem: id est, ne
alioqui innocens, nempe suo aut etiam aliorum homuncionum iudicio ac opinione: quando quidem ille ipsum cor scrutetur, non tantum externam laruam actionum iustarum. Ipsum igitur conclusisse per legem omnes sub peccatum, omnes ab eo accusari et argui: et eum tantum salvum fore, cuius ipse misertus fuerit: quia nemo, quantumvis coram hoc mundo innocens, coram Deo sit innocens: in conspectu eius neminem ex sua dignitate iustificari posse, quantumvis coram hominibus laudem iustitiae, ut Abraham, consequatur. Declaratur ergo his verbis primarius ille summusque finis legis, qui est, demonstrare
pro, obscuras visionum exponere. Genes. 40. Viderunt ambo somnium nocte una, iuxta interpretationem suam. pro, quorum somniorum unum quodque habuit proprium sensum ad interpretationem, seu expositionem. Alias denique alioqui aliquid clare dicere, aut docere. ut Iob 33. 5. fuerit angelus apud eum, interpretans unum ex mille pro, qui exponat illi millesimam partem beneficiorum Dei. Porro, in Ecclesia de interpretatione Scripturalis est, penes quem ea potestas sit. Vera autem responsio est, unum quemque pium, praesertim intelligentem, aut talibus
coram Deo. Sic et mater Samuelis 1. Sam. 1, Inveniat ancilla tua gratiam in oculis tuis. Genesis porro 39 dicitur Iosephus invenisse gratiam in oculis Domini sui: quod non potest de gratuito favore aut acceptatione intelligi, cum Iosephi sedulitas, fides et probitas domini sui favore dignissima fuerit. Nec vero etiam Latinis Invenire, aut Graecis
Gen. 19. Surge et tolle uxorem tuam, et duas filias inventas: pro, quae tecum sunt, quae nunc coram adsunt. Invenire in alicuius manu, est aliquando idem quod deprehendere furtum, aut aliqua alia facinora in aliquo, apud aliquem, aut etiam in alicuius vita. Exod. 22. Si inveniendo inventum fuerit furtum in manu eius vivum, sive bos, sive ovis sit, duplum reddet. Sic ibidem praecedenti capite. Qui furatus fuerit aliquem, vendideritque illum, et inventum fuerit in manu eius, etc. Aliquando solum verbum Invenire idem valet. ut Psal. 17, Explorasti me, et
in alicuius manu, est aliquando idem quod deprehendere furtum, aut aliqua alia facinora in aliquo, apud aliquem, aut etiam in alicuius vita. Exod. 22. Si inveniendo inventum fuerit furtum in manu eius vivum, sive bos, sive ovis sit, duplum reddet. Sic ibidem praecedenti capite. Qui furatus fuerit aliquem, vendideritque illum, et inventum fuerit in manu eius, etc. Aliquando solum verbum Invenire idem valet. ut Psal. 17, Explorasti me, et non invenisti: subintellige iniquitatem. pro, non deprehendisti in me aliquod scelus, aut malam fraudem. Simili
furtum, aut aliqua alia facinora in aliquo, apud aliquem, aut etiam in alicuius vita. Exod. 22. Si inveniendo inventum fuerit furtum in manu eius vivum, sive bos, sive ovis sit, duplum reddet. Sic ibidem praecedenti capite. Qui furatus fuerit aliquem, vendideritque illum, et inventum fuerit in manu eius, etc. Aliquando solum verbum Invenire idem valet. ut Psal. 17, Explorasti me, et non invenisti: subintellige iniquitatem. pro, non deprehendisti in me aliquod scelus, aut malam fraudem. Simili significatione dicit Achabus ad Heliam, Invenisti me:
adiecto patris nomine. ut Xenophon filius Grylli, Aristoteles filius Nicomachi, Cambyses filius Cyri. Adoptabat. n. ibi Iacob. sibi duos filios Iosephi. Summa ergo vel inscitia, vel potius malitia est, quod Papistae inde sanctorum invocationem probare volunt, quasi Iacob. tam scelerate ambitiosus fuerit, ut voluerit ac docuerit, se invocari post mortem ab illis duob. pueris. Sic Isaiae 4, dicunt septem mulieres ad virum unum, Panem nostrum comedemus, et vestimento nostro induemur, tantummodo vocetur nomen tuum super nos. i. de te cognominemur, dicamur tuae uxores, ut Abigail uxor Nabal
pro, subito adveniens spiritus Domini, fecit eum robustissimum. 1 Sam. 10. Et irruet in te spiritus Domini, et mutabit te.
ISRAEL nomen Iacobo esse impositum ab angelo, cum quo luctatus est, fide ac precibus eum expugnando, cum hac etymologiae explicatione, quia cum Deo princeps fuerit, ex Genes. 32 notum est. Porro hoc nomen postea omnibus posteris Iacobi tributum est, adeo ut tota illa gens Israel vocaretur. Caeterum post Salomonem, lacerato regno in duas partes, coepit proprie tantum pars decem tribuum regnum Israel vocari, maiore portione gentis nomen universale
Iustitiae vox saepe imputativam iustitiam significet, prorsus extra controversiam esse debet: et testatur abunde Moyses Genesis decimoquinto, et epistola ad Romanos cap. quarto: Credidit Abraham Deo, et imputatum est ei ad iustitiam, absque operibus. Item dicimus, quod Abrahae fuerit imputata fides ad iustitiam. Item, Signaculum accepit iustitiae. Et, Resurrexit propter iustitiam nostram, etc. De hac imputativa iustitia saepe vaticinantur Prophetae et Psalmi, quod annunciabitur gentibus, etc. Unde coniungunt crebro hanc vocem cum salute.
possumus, etc. Exo. 23, Innocentem inquit et iustum ne acccidas
ea de re in Romanis et Galatis disseruit, a peccatis videlicet absolutos, et in gloriam filiorum Dei acceptos. Et Iacob 2. Abraham, inquit, pater noster non` ne ex factis iustificatus est, cum obtulisset filium suum super altare? Non dicit, Abrahamum per id operis iustum esse reipsa factum, cum fuerit antea iustus: sed iustum declaratum, aut comprobatum solum.
¶ Hactenus utriusque Testamenti locos, in quibus verbum iustificandi usurpatur, recensuimus, et quasi in Tabella quadam visendos proposuimus: quo videat Lector, quam non abs re supra dixerim, non facile inveniri in
propemodum mugierunt, vel rugierunt: sicut nunc Iudaei suum sermonem absurdissime sonant, magis in gutture quam in ore, lingua aut labiis eum formantes: cum contra olim, ut ex hoc loco et aliis Scripturae apparet, et etiam ex ipsa harmonia vocalium et literarum, mutationeque eorum intelligitur, fuerit elegantissimae et suavissimae prolationis, sicut Graeca, aut nunc Italica. Super labium ascendere, pro, esse in ore omnium, ponitur, sed plerunque in malam partem. Ezech. 36: Ascendisti super labium linguae, et obloquutionem populi. Germani eodem ferme modo, Den leuten auf der zungen
idonea. Unde Hieremias dicitur esse coniectus in lacum, nempe in carcerem subterraneum. Et Exod. 12 dicuntur esse interfecta omnia primogenita, a filio Pharaonis sedente in solio, usque ad filium molentis in lacu. Sic et lacus leonum apud Danielem celebratur, simul et describitur, qualis nam fuerit Porro a tali calamitoso loco transfertur ista vox ad multa alia significata. Denotat. n. interdum ipsum infernum, quia sit quidam profundus miserorum carcer: ut Isaiae 24 praedicuntur congregandi in lacum, tum aliqui caelestes exercitus, tum etiam potentes mundi, ibique concludendi, ac
Dei Sed tamen Lex Dei dicitur Malleus frangens petras, Hier. 23: quia Deus legem concionando, et potenter suo spiritu operando, ista ipsa lapidea aut adamantino corda frangat ac comminuat. De Nabalo legitur 1. Sam. 25, quod audito ab uxore suo proiculo, cor eius sit emortuum in medio eius, et fuerit versum in lapidem: id est, tum prae metu, tum et ob aliquam divinam percussionem sit factus attonitus, eiusque cor veluti in lapidem versum, omnique sensu ac quasi vita vigoreque naturali privatum. Haec metaphora lapidis pro insensato aut attonito, est et Latinis non ignota. sic enim
hominis non ex sola mala institutione aut consuetudine venire, seu tantum externum et accersitum quidpiam esse, ut Philosophi putarunt, sed in ipsa natura eius penitus insitum, atque adeo ipsum primum semen vitiosum et immundum esse: ideoque nisi totus homo prorsus denuo spiritualiter natus fuerit ex Deo, sit in aeternum periturus, qualibuscunque demum naturalibus dotibus ac operibus sit ornatus: quia illa omnia sint imagine diaboli infecta ac deformata, vel potius in ipsam plane transformata. Dicitur ergo Baptismus lavacrum regenerationis, et mundare Ecclesiam ac animam, Ephes. 5.
cuius caput et [?: ] magis ardua est. Aliqui, inter quos Munsterus, [?: dic-- ] ipsum templum talem quandam formam leonis effecisse. Lutherus ex verbis Prophetae dicit, ideo dicitur esse leonem Dei Iudam et Hierusalem, quia ut [?: an- ] Deo, aut pro Deum fuerit potens, et grandia effecerit, ut nunc teste Propheta contraria ratione fore leonem Dei quia Deus sit potenter contra eum pugnaturus, ut contra leonem necesse est. Ezech. 18, populus Iuda Hierusalem
qui etiam templum prophanare conatus est: quem et apprehensum voluimus secundum legem nostram iudicare. Rom. 7. An ignoratis fratres (scientibus legem loquor) quod lex tantisper dominetur homini, quoad mulier vixerit. Nam viro obnoxia mulier, vivente viro alligata est per legem. Quod si mortuus fuerit vir, liberata est a lege viri. Proinde vivente viro adultera iudicabitur, si alteri viro se iunxerit. Sin autem mortuus fuerit vir, liberata est a iure viri, ut non sit adultera, si iuncta fuerit alteri viro. Quod prius dixerat a legeviri, hoc mox repetens dicit a iure viri. 1. Cor. 9.
fratres (scientibus legem loquor) quod lex tantisper dominetur homini, quoad mulier vixerit. Nam viro obnoxia mulier, vivente viro alligata est per legem. Quod si mortuus fuerit vir, liberata est a lege viri. Proinde vivente viro adultera iudicabitur, si alteri viro se iunxerit. Sin autem mortuus fuerit vir, liberata est a iure viri, ut non sit adultera, si iuncta fuerit alteri viro. Quod prius dixerat a legeviri, hoc mox repetens dicit a iure viri. 1. Cor. 9. Etenim, ut in Moysi lege scriptum est, Non obligabis os bovi trituranti, etc. propter nos scriptum est, quod sub
quoad mulier vixerit. Nam viro obnoxia mulier, vivente viro alligata est per legem. Quod si mortuus fuerit vir, liberata est a lege viri. Proinde vivente viro adultera iudicabitur, si alteri viro se iunxerit. Sin autem mortuus fuerit vir, liberata est a iure viri, ut non sit adultera, si iuncta fuerit alteri viro. Quod prius dixerat a legeviri, hoc mox repetens dicit a iure viri. 1. Cor. 9. Etenim, ut in Moysi lege scriptum est, Non obligabis os bovi trituranti, etc. propter nos scriptum est, quod sub spe debeat is qui arat, arare. Idem reperitur 1. Tim. 5, ubi lex
Certum est autem, Iudaeos fuisse illos veros hypocritas, qui non putabant se esse peccatores, sicut caeterr erant: omnesque gentiles prae sua sanctitate, sicut Pharisaeus ille publicanum, contemnebant et condemnabant. Secundo: Quia nullus. Ethnicus philosophus fuit tam sanctus, quin et idololatra fuerit, et variis libidinibus contaminatus, de quibus eorum horrendis vitiis abunde dixit Apostolus primo capite. Igitur omnes Ethnici eo pertinent. Tertio: Quia affirmavit illos de quib. praecedente capite disputavit, non solum patrare illa facinora, de quibus dixit: sed etiam alios ea patrantes
circumcisione reputabitur? et iudicabit, quod ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circuncisio circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeusest: et circuncisio cordis, circuncisio est quae Spiritu constat, non litera cuius laus non ex hominibus est sed ex Deo. IV. Conclusio est, quae summam praecedentium colligens, utrunque populum simul coniungit ac confert, ostendens quod si Ethnicus legem praestaret, esset vere
imputabitur? et iudicabit quod est ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circumcisio, circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeus est: et circumcisio cordis, circumcisio est, quae Spiritu constat, non litera: cuius laus non ex hominibus est, sed ex DEO. Talis naturaliter circumcisus, et vere intus prius, nullus usquam aut unquam fuit Ethnicus aut alius, sed tam tum conditionaliter collationis gratia
in Christo non esse liberum aut servum: id est, nullum esse discrimen aut praerogativam inter liberum aut servum, eandem esse utriusque conditionem. Dicitur et terra libera, quae nullo est onere aut obligatione gravata. Sid Genes. 47. Terra sacerdotum in Aegypto fuisse libera dicitur, quia non fuerit tempore famis vendita regi, nec operata solutione quintae partis frugum, ut reliqua regio tota. Apostolus 1. Cor. 9, et de alia quadam libertate ac servitute loquitur, cum dicit se esse liberum: id est, ut ipsemet exponit, habere ius suo arbitrio et alieno sumptu liberaliter vivendi,
plerunque illam externam quasi lugubrem pompam dolentium notat. Psal 35, Tamquam lugens matrem pullatus humiliabam me. Dies luctus alicuius, Gen. 27, pro morte eius accipitur. Appropin quat, inquit Esau, dies luctus patris mei, et occidam fratrem meum: i. cum primum mortuus fuerit pater, mox interficiam fratrem, nempe neminem amplius metuens. Luctus patris igitur, et Luctus matris. Psal. 35, est luctus quo pater et mater lugetur: non quo illi lugent, ut Latinis aurib. haec phrasis so nare videtur. Domus luctus: i. ubi lugetur. Eccles. 7, Cor
corpus amici,
malum, dicitur Eccles. 9. Locus malus, pro sterili, aut alioqui incommodo. Num. 20, Ut quid vos adduxistis in locum hunc malum? Haec locutio alioqui perspicua est, et omnibus linguis usitata. Res mala, pro quocunque defectu, aut macula. Deuteronomii 17. Non immolabis agnum in quo fuerit macula, aut ulla res mala. Attingere, aut accedere malum. Iudic. 20. Et conversus est vir Israel, et conturbatus est vir Beniamin, quia vidit quod attigerat se malum: id est, imminere sibi extremum iudicium. Similis est phrasis cum dicitur, malum invenire aliquem. Iob 31. Si
si suae essent, defraudando iustum dominum abutebatur, eisque sibi amicos conciliabat, qui postea sibi [?: eg- ] benefacerent. Verissime alioqui in plerisque exemplis ancitur illud Augustini: Omnis dives aut iniustus est, [?: ] iniusti haeres.
MANNA quid fuerit, satis indicatum est. Exod 16 et Num. 11. Cur porro ea res id nomen acceperit, etiam ibidem Exod. 16 exponitur. Cum enim viderent Israelitae illam quasi quandam pruinam aut nivem circum castra passim iacere et albicare, quaesierunt a se invicem
sonus aut euphonia [?: ] coegit addere literam nun, ut dicerent Manhu Manhu. [?: ] de igitur retenta est vocula Man. Alii volunt [?: venire- ] Mana praeparare: quasi dicerent praeparatio, id est, cibus divinitus nobis in hac solitudine praeparatos. Veron quod fuerit inquisitio seu interrogatio tantum admirantium, et quaerentium quid nam illud esset: tum responsio Mosis, tum et versiculus 15 praedicti capitis satis [?: ] denter monstrat. Sic enim ibi legitur: Et viderunt filii Israel, et dixerunt quisque ad pro ximum suum, Manhu?
qui debilitati. Deutero. 33. Manus eius est sufficiens, si modo tu opem tuleris ei. Ezek. 7. Et manus populi conturbabuntur. id est, vires, virtus, consilia. Sic Gen. 31. Est fortitudo in manu mea, [?: ] faciendum tibi malum. Proverb. 3. Ne prohibeas bonum a dominis suis, cum fuerit facultas manui tuae ad sciendum. id est, cum egentem iuvare poteris. Actor. [?: ] Ut facerent, quaecumque manus tua et consilium tuum prius definierat facienda. id est, voluntas et omnipotentia. Vicina huic significatio est, cum ponitur pro regno. Ps. [?: ] . Ponam
id est, accipient in suas manus congestum. Sic Latini involare. id est, in vola concludere et auferre. Eccl. 5, Nec quisquam reportet de labore suo, quod fecerit venire in manum suam: vel potius, cui manum admoverit. Retrahere manum, est desinere agere (ut et prius dixi) sive actio aliis fuerit bona, sive mala. Significat igitur tum desinere peccare, aut laedere aliquem: tum, desinere benefacere. Germani posterius habent in usu, seine hand abziehen: pro, non opitulari. Ezech. 18, Ab iniquitate retraxit manum suam: id est, desiit peccare. Ezech. 18, Ab afflicto paupere
hac voce aliorum annotata adscribam sic igitur inquit Erasmus: Hac voce Paulus solet extremum exitium significare, quod Hebraei vocant
scribunt uno verbo
14 [?:-rtiri ] montem Oliveti in quatuor partes, et omnes [?:-ocare ] medietates: verum ille tantum in duas partes [?:-m ] dividit. Sic Isaiae 44, Lignum in tres medietates [?:-vidi ] dicitur, quarum una ad calefactionem, secunda coctionem fuerit accensa, et tertia in statuae fabricationem conversa. In medio alicuius loci, urbis, aut [?: coe- ] , significat simpliciter in: ut Genes. 18. Si reperero in [?:-domis ] quinquaginta iustos in medio civitatis, partem toti loco propter eos. Ponitur hic in medio
] , in civitate. Sic Genes. 42 dicitur, Iacobi filios venisse emptum frumentum in medio venientium: pro, [?:--ter ] alios, aut simul cum aliis. Forte hoc modo etiam [?:-cipiendum ] est, quod dicitur de arbore scientiae in medio Paradisi: nempe quod tantum in horto fuerit, non autem plane in medio: tametsi id nihil referat. Sic Genes. 2: Princeps Dei es in medio nostri: pro inter [?:-os ] . Sic Baptista dicit Iohannis primo: In medio [?: ve-ūm ] stat, quem vos non nostis: id est, inter vos versatur, vel etiam propalam. Nisi quis
privati possessione fuerat. Est [?: ] men etiam genus apium quae vocantur sylvestres, et mellificant plerunque in cavernulis sub terra: sed et purum et insipidum mel faciunt, ut ipsemet expertus sua. Verum prior sensus est melior, quod illud mel sit dictum sylvestre, quia in solitudine fuerit congestum, eoque [?: ] fuerit domesticum.
MELIUS facit qui non elocat: 1. Cor. 7. Vide vocabulum BONUM.
MEMBRUM habet in eo metaphoricam significationem, quod cum tota Ecclesia vocatur corpus Christi, singuli dicuntur membra eius, et sibi invicem
] men etiam genus apium quae vocantur sylvestres, et mellificant plerunque in cavernulis sub terra: sed et purum et insipidum mel faciunt, ut ipsemet expertus sua. Verum prior sensus est melior, quod illud mel sit dictum sylvestre, quia in solitudine fuerit congestum, eoque [?: ] fuerit domesticum.
MELIUS facit qui non elocat: 1. Cor. 7. Vide vocabulum BONUM.
MEMBRUM habet in eo metaphoricam significationem, quod cum tota Ecclesia vocatur corpus Christi, singuli dicuntur membra eius, et sibi invicem [?: ] bra. Levit. 1: Concîdat
MESSIS et metere voces habent suos Hebraismos eosque non paucos, quos percurram. Messis et metere, [?: ] metaphoram significat percipere fructus suorum laborum et factorum: bonorum bonos, et malorum malos. 2 Corinth. 9. Qui parce seminat, parce et metet: pro, qui nimium fuerit tenax in iuvandis egentibus, ille etiam parum praemii a Deo percipiet. Proverb. 22. Qui seminat iniquitatem, metet calamitatem: id est, perperam agentes digna suis factis praemia percipient. Sic et Iob 4 habetur: Arantes iniquitatem, et [?: seminan-- ] perversitatem, metunt
Non convenit inter Hebraeos de libra. David Kimhi dicit illam continere 60 siclos: Rabi Sal. vero scribit Exod. cap. 38. illam continere 25 siclos. Et fortasse nascitur haec dissensio a gemina libra, prophana scilicet, et sancta. Quid porro Graecis ac Latinis Mina aut Mna fuerit, annotant recentiores Vocabularii ex variis autoribus. diligenter verba eorum asscribam: Mina, Graece
compendio agam. Primum per metaphoram significat regna ac imperia: ut Hierem. 51. Ecce ego contra te mons pestifer (aut perdens) dicit Dominus, qui dissipas universam terram: et extendam manum meam super te, et devolvam te de petris, et tradam te in montem confusionis. Sic vocat Babylonem, licet fuerit in plano sita, ob altitudinem dignitatis et potentiae, qua, sicut praealtissimus quidam mons, super reliquas civitates et populos eminuit. Montem autem combustionis vocat, alludens ad montem cuius sylvs exuritur. Sic et impiorum tyrannorum regna, ob perpetuas aliorum direptiones et
[?: per- ] tem. In hisce locis tota mors, aut omnes mortis species comprehenduntur. Liberationem ab omnibus [?: ] sce mortibus appellat Scriptura interdum [?: pr- ] rectionem, praesertim Apocalypsis: interdum [?: reg- ] nem, ut Iohan. 3. Nisi quis fuerit renatus ex aqua et spiritu. interdum Nasci ex Deo. Iohan 1 interdum Vivificare aut renovatio, aut condi ad bona opera, plerunque [?: ] liberationem ab innata corruptione indicat. De hac spirituali morte dicitur Iohan. 5: Qui credit ei qui [?: ] me, in
quo quidem ingens magnitudo humiliationis et exinanitionis Christi, ob imputationem nostrae iniustitiae aut peccati, descripta expressaque est. Hic sensus optime sequentibus convenit, ubi vera eius innocentia asseritur. [?: in-uit ] enim, Cum tamen nihil iniquum fecerit, nec fuerit dolus in ore eius. Quare moriemur, phrasis crebro in Sacris literis repetitur: et plerunque significat, Quare [?: da-imus ] causam nostri interitus? quare nobis nostra [?: cul--- ] exitium accerseremus? Hier. 27, Quare meriemini tu et populus? Sed Gen. 47 bis
aut iram Dei eos in deserto perdentem: quare innumeri ex illis vestris maioribus qui manna comederant, aeterno exitio perierunt. Sed beneficium corporis ac passionis meae, fide perceptum, liberat tum a morte aeterna, tum etiam a temporariis poenis, ac ira Dei. Qui credit in me. etiamsi mortuus fuerit vivet. id est, etiam si ista terrena morte resolutus fuerit, tamen spirituali vita perpetuo vivet. Si granum in terram cadens mortuum fuerit, multum fructum feret: Ioan. 12 pro, si computruerit, et in herbam mutabitur. Ibidem, signans qua morte esset moriturus: id est, quo genere
illis vestris maioribus qui manna comederant, aeterno exitio perierunt. Sed beneficium corporis ac passionis meae, fide perceptum, liberat tum a morte aeterna, tum etiam a temporariis poenis, ac ira Dei. Qui credit in me. etiamsi mortuus fuerit vivet. id est, etiam si ista terrena morte resolutus fuerit, tamen spirituali vita perpetuo vivet. Si granum in terram cadens mortuum fuerit, multum fructum feret: Ioan. 12 pro, si computruerit, et in herbam mutabitur. Ibidem, signans qua morte esset moriturus: id est, quo genere supplicii. Pro iusto vix quisquam moritur, pro bono aut ipsi utili
corporis ac passionis meae, fide perceptum, liberat tum a morte aeterna, tum etiam a temporariis poenis, ac ira Dei. Qui credit in me. etiamsi mortuus fuerit vivet. id est, etiam si ista terrena morte resolutus fuerit, tamen spirituali vita perpetuo vivet. Si granum in terram cadens mortuum fuerit, multum fructum feret: Ioan. 12 pro, si computruerit, et in herbam mutabitur. Ibidem, signans qua morte esset moriturus: id est, quo genere supplicii. Pro iusto vix quisquam moritur, pro bono aut ipsi utili forsitan aliquis mori sustineat: Rom. 5. id est, vix accidit ut quis suam vitam
peccato iram Dei provocamus: sicut si quis diceret, Furtum furis armat carnificem, non eius crudelitas, iudex, funis aut gladius, culpa coram Deo attrahit exitium peccati. Christus est factus obediens patri usque ad mortem, mortem autem crucis. Non significat illud dictum; quod toto vitae tempore fuerit obediens, usque dum moreretur: sed quod tam studiose obedierit, ut non solum minora in gratiam patris toleraverit ac fecerit, sed ipsam quoque mortem perpeti non recusaverit: idque ignominiosam, et admodum acerbam. Usque ad, non temporis quantitatem, sed obedientiae intensionem notat.
honorem. Sed de hac locutione infra a voce Vas aliquid dicetur.
MULTITUDO Latinis plerunque magnam hominum frequentiam, sive in civitate, sive in exercitu aut alia turba notat: eodem ferme modo et apud Hebraeos. Isaiae sexagesimo, Obstupescet et dilatabit se cor tuum, quando conversa fuerit ad te multitudo maris, et robur aut opes gentium venerint ad te: tametsi ibi proprie sit
Aegyptiis. Multiplicati sunt servi, qui se separant a facie dominorum suorum. 1. Samuelis vigesimoquinto. id est, servi fugitivi plurimi sunt. Multiplicavimus transgredi in hac re. id est, multum in hac re transgressi sumus, Esdrae decimo. Multiplicari viam Deuter. decimo quarto: Si fuerit multiplicata via prae te. id est, supra tuas vires: ut mox se textus declarat. Accipitur ergo verbum Multiplico, de quantitate continua et discreta. Multiplicare urbes, id est, multas accipere. Num. 34. A multo multiplicabis urbes: pro, ab eo qui plures habuerit urbes, plures
oppressionem cupiverunt. Act. 2 obiicitur Apostolis, ex dono spiritus variis linguis Deum celebrantibus quod sint dulci vino,
[?: e--- ] ipsum corpus, aut totum coetum) quam pauci aliqui valde excellentes donis, qui ut nobilissima membra sint, ita sunt minima corporis pars. Accipiatur ergo illud Multo magis,
nidos, et vulpes foveas, se vero non habere ubi caput reclinet: ut ostendat, se deteriore esse conditione quam ipsa bruta, quae plus certi ac proprii commodi habeant, magisque stabiles ac certas sedes obtineant, eisque fruantur: cum ille nec habuerit quicquam proprii, nec usquam omnino tutus fuerit.
NIHIL, et NIHILUM, habet etiam suas quasdam obscuritates. Dicitur igitur Nihil alias de essentia ipsa, idque vel negative, cum aliquid prorsus nihil est: aut privative. ut, Nihil esse sine verbo factum, Ioan. primo dicitur. id est, prorsus nihil, nec usquam tale quod existit.
Ismael ab Evila usque ad Shur, quae est in prospectu Aegypti, proficiscenti in Assur. Sic et [?: ] Aethiopia, quae ultra Chion collocatur, duplex est [?: ] et Madianitae Aethiopes dicuntur. Moses etiam Aethiopissam uxorem habuisse dicitur, cum Madianitica [?: fuerit ] . Homerus item duplices Aethiopas facit: alios dicit esse omnium mortalium Occidentalissimos, alios Orientalissimos. Huc facit, quod capite decimo [?: ] dicitur pater Hevilah et Nimrod: cum certum sit [?: ] in Chaldaea et Assyria regnasse, et a Chus et
regnasse, et a Chus et [?: ] verisimile aliquas vicinas regiones nominatas: [?: ] procul filium a patre disgregatum, ut alter quidem extrema India, alter vero in Aethiopia sedes fixerit [?: ] quoque eodem Capite alterius viri Ephyla mentio, [?: ] fuerit frater Ophyri, a quo denominata est regio, [?: ] ius aurum in Sacris literis celebratur, et ponitur in Arabia. Quare verisimilius est, Physon et Gihon intelligendum esse de aliquibus duobus fluminibus, [?: vi-- ] Tigri et Euphrati, quam de illis tam remotis, et ex
Sic Dan. 9. Ier. 7. 25. et 34, dicitur nomen [?: D- ] [?: ]
[?:-um ] super Hierusalem: i. eam urbem specialiter Dei esse di [?:-i ] , eique addictam, quia ibi fuerit verus Dei cultus. Super [?: ] aliquem invocatum esse nomen Dei, significat illum esse eius specialem ministrum. Ier. 17, Fuitque mihi verbum tuum in gaudium, quia invocatum est nomen meum super me: i. dictus sum tuus propheta. Sic denique [?: ] super populum
Non novi vos. id est, nunquam vere vos pro meis habui, probavi, amavi, curavi. Sic et Petri abiuratio accipienda est, cum dicit ad ancillam, se Christum non nosse: non quod simpliciter eum de facie aut nomine non norit (omnes enim eum toties publice visum auditumque noverant) sed quod nunquam ei fuerit coniunctus, eum amaverit aut curaverit. Sic et Latinis noticia pro amicitia ponitur, ex noticia enim amicitia oritur: sicut Graeci dicunt, ex visu amor,
(pii Christiani) ministrabunt mihi, quam certo adhuc dies et noctes erunt. Nox nocti indicat scientiam, Psalmo 19. id est, die ac nocte propagatur verbum ac veritas Evangelii. ponitur tempus, pro iis quae in tempore fiunt. Accidens in nocte, est pollutio nocturna. Deuter. 23, Qui non fuerit mundus ab accidente in nocte. Timor noctis, aut nocturnus: Psalmo 9, et Cantic. 3. Non time bis a timore noctis. Plerunque noctu et maiora pericula imminent, et homines sunt naturâ meticulosiores, putantque omnia pericula quae accidunt maiora esse quam revera sunt. contra, fere sunt
ibi exponitur. Exod. 14 dicitur columna nubis antecedent Israelitas, retro eos abiisse, et constitisse inter Aegyptos et Israelitas, ne sese invicem accederent. Vocatur etiam ibidem tenebrae, et simul dicitur noctem illuminasse, ut propria quaedam aut singularis species eius columnae ea nocte fuerit. Conciliat vero verba loci eius Chaldaeus interpres, et rabi Abraham Sephradi, quod a latere Israelitarum fuerit lucida et fulgens, et a [?: ] Aegyptiorum tenebrosa et obscura, ut non potuerint videre aut aggredi Israelitas. Quod porro descenderat Deus in nube densa, et simul
Aegyptos et Israelitas, ne sese invicem accederent. Vocatur etiam ibidem tenebrae, et simul dicitur noctem illuminasse, ut propria quaedam aut singularis species eius columnae ea nocte fuerit. Conciliat vero verba loci eius Chaldaeus interpres, et rabi Abraham Sephradi, quod a latere Israelitarum fuerit lucida et fulgens, et a [?: ] Aegyptiorum tenebrosa et obscura, ut non potuerint videre aut aggredi Israelitas. Quod porro descenderat Deus in nube densa, et simul ignita super montem [?: ] na, et alioqui saepe in nube apparuerit, ut cum [?: Mo- ] et
in meo statu ac conditione. Moveri, ut supra indicatum est, significat succumbere, corruere, cadere ac perire, per metaphoram: quia intereuntia de suo statu conditioneque moventur. Nutare manum alicuis pro, attenuari ac debilitari eum, praesertim in re familiari. Levit 25, Cum attenuatus fuerit frater tuus, et nutaverit manus eius apudte, sustentabis aut confirmabis eum, sicut et peregrinum ac inquilinum, ut vivat tecum. Non dabit in aeternum Dominus nutationem iusto Psal. 55. id est, non perpetuo permittet eum exiliis vexari, aut alioqui sortem fortunasque eius
et Hebr. 3, est magna pertinacia. Deo resistere, eique nolle cedere aut obedire. Latini nonnunquam Obfirmare cor dicunt, sed in meliorem partem plerunque.
OBEDIRE, et OBEDIENTIA, maximi momenti vox ac res, habet suas quasdam significationas quas nosse et explicuisse operae precium fuerit. Primum igitur scire oportet, hanc vocem esse [?: rel- ] alterius enim est obedientia, et in alium respicit Est igitur animi quaedam subiectio erga alium, et studium [?: ] se accommodandi ad eius voluntatem et mandare. Quia vero etiam totus hic mundus est ex Deo,
ni-lominus aliquando non incommode exponi Obedientis fidei, de ea obedientia quae fidei praestatur Deo vocanti. Fieri obedientem usque ad mortem. Philipp. 2 dicitur Christus factus esse patri obediens usque ad mortem, mortem autem crucis: ubi non ille sensus est, quod toto vitae tempore fuerit obediens: sed quod non tantum [?: in ] minoribus rebus, aut actionibus patri obediverit, verum etiam in summis, difficillimis ac tristissimis, atque adeo in subeunda ipsa ignominiosissima morte. Non ergo diuturnitas aut longitudo obedientiae, sed [?:-aduum ] eius
tametsi simul iudicium aut mentem notet. Significat autem (ut alibi exposui) esse alicui acceptum, gratum. Latere alicuius oculos aliquid: id est, ipsum, aut eius iudicium, cognitionemque. Levit. 4, Si tota synagoga erraverit, et latuerit res in oculis congregationis. pro, ignota eis fuerit. Ab oculis alicuius amovere molestiam, Iob tertio. pro, a conspectu ipsius, vel ab ipso, liberare
vestra immundissimi: tamen beneficio Meschiae ita mundabimini, et supra nivem dealbabimini, ut sitis fulfuri sicut columbae albae, quae videntur argenteae esse, aut viridantis coloris, quae aureum quendam fulgorem aut corruscationem exhibent, praesertim sole eas illuminante. Verum longe commodius fuerit exponere, inter fines aut terminos regionum. est enim similitudo sumpta ab exercitibus castrametantibus et militantibus in finibus contra hostes, quorum arma a sole illuminata fulgent. Sic enim solent veri doctores perpetuo tum regnum Christi tueri, aclatius propagare: tum et regnum Satanae,
ut Matth. 4, Sanans omnem morbum et omnem languorem id est, quemvis ex omni genere etiam gravissimorum, ac plane incurabilium morborum: non quod omnia individua infirmitatum aut infirmorum sanaverit. Est igitur hic haec particula universalis de omnibus generibus, quod nullus morbus ei fuerit insanabilis, perinde ac si dixisset, quemlibet morbum indifferenter ac citra discrimen sanabat, sive esset magnus, sive parvus, sive hominibus sanabilis, sive insanabilis. Sic Actor. decimo omnia quadrupedia sunt Petro in linteamine ostensa. Posses igitur dicere, vocem Omnis complecti
ad se pertinere? At Paulus contra ex Ioele facit [?: universalissimum ] inquiens: Quicunque invocaverit nomen Domini, salvus erit. ubi ille, manifeste facit promissionem universalissimam, omnibus, si modo credant aut [?: invo--- ] . Omnis deprecatio, omnis oratio, quae fuerit omni homini. 1. Reg. 6. pro, quaecunque oratio fuerit tibi [?: pro--- ] a quoquam, tu exaudi eam. Omnis faciens opus [?: ] Sabbati. pro, quicunque facit. Omnis percutiens [?: a--- ] , Ios. 20. pro, quicunque aliquem interfecerit. [?:
[?: universalissimum ] inquiens: Quicunque invocaverit nomen Domini, salvus erit. ubi ille, manifeste facit promissionem universalissimam, omnibus, si modo credant aut [?: invo--- ] . Omnis deprecatio, omnis oratio, quae fuerit omni homini. 1. Reg. 6. pro, quaecunque oratio fuerit tibi [?: pro--- ] a quoquam, tu exaudi eam. Omnis faciens opus [?: ] Sabbati. pro, quicunque facit. Omnis percutiens [?: a--- ] , Ios. 20. pro, quicunque aliquem interfecerit. [?: Ta----- ] esse illud Matth. 5, Beati eritis cum dicent
sicut milites, qui non curant, si sua vestimenta hostium sanguine aspergantur. At clandestini homicidae id [?:-avent ] , ne ex eo indicio eorum homicidium deprehendatur.
ORATIO vox habet suos idiotismos ac phrases in Bibliis. Sunt vero plures voces huic vicinae, quas utile fuerit distinguere: ut sunt oratio, petitio, precatio, deprecatio, obsecratio, interpellatio. Disserit vero de harum vocum, tametsi non omnium, discrimine Augustinus Epistola 59: quem inspice, si libet. Orationem,
humeros aut scapulas: quo etiam nunc Turcicos plagiarios in finibus Christiani efficere solent: in quo si palus non vulneret cor aut arteriam tracheam, aliquando etiam per biduum aut triduum infixi vivunt. Tale quodpiam dirum supplicium [?: se ] circumgestare Paulus ibi indicat, sive fuerit aliqua prava concupiscentia, sive aliqui terrores ac perturbationes conscientiae, sive quicquid demum eiusmodi triste et acerbum. Neque enim facile est divinare aliquid certius: verisimile tamen est fuisse aliquos veteris Adami improbos motus, quibus Deus Paulum coarguere voluit innatae
institutionis, potissimum [?: ] Exodi describitur: ubi etiam exempla trium primarem significationum reperies. Quarta significatio, cum ipsam celebritatem totius actionis indicat, reperitur 2 Reg 23. ubi dicitur tale pascha esse a Iosia 18 anno sui regni colebratum, quale non fuerit celebratum inde a Iudicibus, et tempore praecedentium Regum. Porro, quintam significationem usurpat Paulus 1 Cor. 5 inquiens. Pascha nostrum immolatus est Christus. id est, verus ille Dei agnus, aversionem culpae et poenae a populo Dei efficiens, qui per Iudaicum illum paschalem agnum fuit
actum passionis significat: non eum qui pati [?: ] potuerit, sed qui debuerit etiam. qua de re sic annotat quidam: Nempe quod Christus esset passurus,
παθητὸν
et omnib. maiorib per rectam lineam. Sic Laban vocatur filius Nahor, cum esset nepos eius ex Batuele filio. Sic et Abraham dicitur esse pater Levi, Hebr. 7. Sic Iacobus Gen. 31, vocat Abrahamum patrem suum: Nisi Deus patris mei Abraham. Sic Dan. 5. Nabuchodonosor dicitur pater Belsazer: cum fuerit pater Evilmerodachi, evius filius fuit Belsazer. Secundo, valde multas metaphoricas significationes habet. Ponitur enim pro authore aliquorum, Gen. 4, Iabal fuit pater habitantiam tabernacula, Iubal fuit pater canentium cithara. Possis dicere, significare doctorem. Significat eum, unde
suos, Genesis 15. Recolligi ad patres, 2 Reg. 22. Colligam te ad patres tuos, et colligeris in sepulchra tua. id est, moriendo associabere tuis maioribus, tum corpore in eadem sepulchra maiorum posito, tum anima in sinum Abrahae translata. Sic aliqui putant patrem Ioseph vocari Heli, cum fuerit eius socer. Deus dicitur pater piorum, multiplici ratione. Primum, quia ex semine eius nascuntur, ut Scriptura loquitur. Secundo, quia sunt membra unigeniti filii eius: Caro de carne eius, et os de ossibus. Tertio, quia eos sibi adoptat in filios. Quarto, quia eos paterno amore, officiis ac
renovationem, per quam [?:-os ] ducit Meschias ad summam illam ac aeternam pacem aut felicitatem. Denique quia regnum caelorum dicitur esse iustitia, pax et gaudium in Spiritu sancto, aut per Spiritum sanctum: et Romanor. quinto habetur, quod iustificati fide pacem habeamus: utile fuerit illud dictum fieri aliquanto notius. Adscribam igitur cuiusdam semigrammaticam, et a nostro instituto non alienam annotationem super eum locum. Pacem Hebraeis dici res prosperas et secundas, notum est. Notum etiam est, hoc vocabulo declarari concordiam. Ad has significationes accedit etiam
est, quod non existentem reipsa peccatorem aut iniustum, Deus per imputationem fecerit peccatorem aut iniustum, reum, Deo exosum, et ab ipso puniendum nostro loco, ut vicissim eius iustitia in nos per imputationem transferretur. Respexit autem in hoc loco Paulus ad 53. Isaiae quod licet Christus fuerit innocentissimus, et nos gravissime peccaverimus: tamen Deus omnium nostrum peccata poenasque in eum concurrere fecerit, ut quasi uno impetu in eum irruerint. Unde liquido apparet, eum ideo dici peccatum, quia nostris peccatis oneratus est. Sic et Galat. 3 Christus dicitur factus pro nobis
meram culpam ac poenam circumferente. Caro peccati. id est peccatrix, aut peccatrici similis, nempe homo: Romanorum octavo, Deus misit filium [?: ] um in similitudine carnis peccati. id est, fecit eum hominem similem nobis peccatoribus: cum tamen [?: ] vere homo fuerit, nobisque per omnia similis, in hoc tamen dissimilis extitit, quod non fuerit peccator [?: ] nos. Ibidem: Et de peccato damnavit peccatum in carne. id est, Deus per carnem aut passionem filii sui devicit, aut expugnavit, aut reum peregit signum peccati. Nam aliquem de peccato
aut peccatrici similis, nempe homo: Romanorum octavo, Deus misit filium [?: ] um in similitudine carnis peccati. id est, fecit eum hominem similem nobis peccatoribus: cum tamen [?: ] vere homo fuerit, nobisque per omnia similis, in hoc tamen dissimilis extitit, quod non fuerit peccator [?: ] nos. Ibidem: Et de peccato damnavit peccatum in carne. id est, Deus per carnem aut passionem filii sui devicit, aut expugnavit, aut reum peregit signum peccati. Nam aliquem de peccato damnare, est eum vincere, superare, reum peragere, perdere: sumpta loquutione
Utriusque locum adscribam. sic igitur Erasmus super hunc locum: Usque ad Pentecosten)
incolumi charitate. Porro Beza sic [?: c- ] scribit: Erasmus putat ita subaudiendum
fuerunt populus meus, pastores earum fecerunt eas errare: Ieremiae 50. pro, perinde errat incertus, et perit populus meus. Perdere corpus in gehenna: id est, qui potest totum hominem aeterno supplicio inferni addicere. Ibidem: Qui invenerit animam suam, perdet eam. id est, qui eam conatus fuerit in hac vita offendendo Deum, et placando homines, servare: is eam perpetuo exitio involvet: contra, qui propitio Deo in hoc mundo perdiderit vitam suam, is in aeterna vita salvus et incolumis erit. Perdere, pro pati perire. Ioan. sexto: Haec est voluntas patris qui mi sit me, ut omne
aliquando
cuiusmodi sunt homines cum quibus agit, aut erga quos aliquid agit: bonis ac sinceris bonum se praestat, perversis vero austerum et adversum. Sic saepe aliquis dicitur esse corde perfecto cum Deo, aut erga Deum: ut de Asa scribitur 1. Reg. 15, quod licet excelsa non amoverit, tamen cor eius fuerit
aut sincerum, non autem perfectissimum aut prorsus irreprehensibilem hominem notat. Fuit enim certe ille reprehensibilis in eo, quod (ut clare indicatur) non omnia idola amoverit. Contra de Salomone legitur, quod in senio eius mulieres peregrinae inclinaverint cor eius post deos alienos, nec fuerit cor eius amplius perfectum aut sincerum cum Domino, sicut cor Davidis patris ipsius. Ubi non id dicitur, quod non fuerit absolutissimus, aut perfectissimus, sicut David, qui quidem etiam fuit peccator: sed quod cor Salomonis, ut adiunctum est, plane fuerit insincerum, et a vero Deo ad idola
in eo, quod (ut clare indicatur) non omnia idola amoverit. Contra de Salomone legitur, quod in senio eius mulieres peregrinae inclinaverint cor eius post deos alienos, nec fuerit cor eius amplius perfectum aut sincerum cum Domino, sicut cor Davidis patris ipsius. Ubi non id dicitur, quod non fuerit absolutissimus, aut perfectissimus, sicut David, qui quidem etiam fuit peccator: sed quod cor Salomonis, ut adiunctum est, plane fuerit insincerum, et a vero Deo ad idola inclinatum. Cum cor David dicitur perfectum fuisse cum Domino, manifeste apparet, non de extrema quadam perfectione
cor eius post deos alienos, nec fuerit cor eius amplius perfectum aut sincerum cum Domino, sicut cor Davidis patris ipsius. Ubi non id dicitur, quod non fuerit absolutissimus, aut perfectissimus, sicut David, qui quidem etiam fuit peccator: sed quod cor Salomonis, ut adiunctum est, plane fuerit insincerum, et a vero Deo ad idola inclinatum. Cum cor David dicitur perfectum fuisse cum Domino, manifeste apparet, non de extrema quadam perfectione accipiendum esse (fuit enim et ipse peccator, graviterque aliquoties Deum offendit) sed tantum de summa sinceritate, aut integritate eius
Dei de religione ac vita vestra ac piorum omnium. Rom. 12. Dona Dei dicuntur perfecta, Iac. 1. quae ita demum in hac vita perfecta sunt, cum ipsemet donator perpetuo assistit, perficiens ea quae inchoavit in nobis. Via alicuius dicitur perfecta, Iob 22: Si immaculata aut perfecta fuerit via tua. Et Psal. 101, et 119. Beati immaculati aut perfecti in via, qui ambulant in lege Domini. id est, quorum religio et fides integra ac incorrupta est. Via perfecta alioqui aliquando dicitur ea, quae est plana et expedita. De quo Hebraismo dicetur in voce Viae.
rege, et dimisit me, etc. Isaiae quinquagesimosexto, Qui custodierint sabbatha mea, et elegerint quae mihi placent, atque apprehenderint foedus meum. Eadem locutio et Isaiae 61 reperitur: ubi, Quae placent, volunt esse idem quod, decreta, aut mandata. Verum multo significantius fuerit, si exponas Quae placent. id est, quibus ego delector. Sic Tempus placitum, aliqui pro constituto exponunt. Verum tempus placitum aut acceptum, cum de Deo dicitur, multo significantius est, si intelligas de eo quod Deus crebro nos magna misericordia, verbo, sit ritu ac favore suo
habent. Tertia est, quae piis in hac vita contingit, et dispensatione Dei, Christo eorum defectus tegente, toleratur. De qua plenitudine etiam paulo ante nonnihil diximus. De Dei et Christi plenitudine Ioan. primo habetur, quod viderimus gloriam eius, gloriam ut unigeniti a patre, qui plenus fuerit gratia et veritate: et ex cuius plenitudine omnes sancti necessario sibi mendicent ac sumant. Sic dicitur Collos. 1 et 2, quod in Christo habitet omnis plenitudo divinitatis corporaliter. De secunda plenitudine, quam lex flagitet ad sui impletionem, dicitur: Qui fecerit ea, vivet in eis.
perditi filii ad patrem benignissimum, Lucae decimoquinto. Secundo, Graeca vocabula sunt duo potissimum, quibus poenitentia notari videtur: nempe
(ut opinor) Latinis proprie significat resipiscere. Itaque nunquam ponitur nisi in bono: ut (meo quidem iudicio) Ausonius in illo suo Epigrammate omnibus noto,
solet poenitere. omnia enim eius opera rectissima, iustissima et perfectissima sunt. Dicetur etiam in Regulis [?: ge- ] bus de omnibus istis formulis, quae ab hominibus sumptae, per anthropopathiam quandam Deo [?: tribu- ] .
¶ Hic illud observasse satis fuerit, poenitentiam istius ratione externi operis, non proprie interni affectus, Deo tribui. Nostrum sane non est considerare ac scrutari, quomodo animo Dei poenitentia conveniat: sed externi effectus illius poenitentiae formam, nempe severissimam poenam, qua hominem (non iam talem qualem Deus
a via sua mala, et [?: ] possima: Hos. 3. et 3. Reg. 13. Ierem. 18. Revertatur ususquisque a via sua mala. Convertere et Converti ad Dominum Deum: Ezech. 18. Convertimini ad me. Actor. 14. Ut ab his vanis ad Deum convertamini. 2. Corinth. 3. Cum autem conversus fuerit ad Dominum, auferetur velamen. 1. Pet. 2, Conversi estis ad pastorem et curatorem animarum vestrarum. Quaerere Dominum ex toto corde, et tota tribulatione animae suae: Deuter. 4. Hos. 3. Reverti ad Dominum Deum suum, et audire vocem eius: Deuter. 4. 4. Reg. 23. Iudic. 5. Thren. 3.
matrem suam consolationem accepit. id est, de morte matris. Nam sicut doluit de matre mortua: ita ducta Rebecca in uxorem, consolatione illum, maternum luctum lenivit. Aliquando videtur significare idem quod praeterea, vel insuper, aut ulterius. Actor. 5 dicitur, quod post Theudam seditiosum fuerit Iudas Galilaeus. Iosephus contraria serie eos ponit, ac primum dicit fuisse Iudam, libro 18. deinde Theudam, lib. 20. Quare aliqui illud Post, pro Praeterea, hoc in loco exponendum putant. Sed forte alius quispiam Theudas prius fuit. Illaqueare se post aliquem, Deuter. 12, Cave tibi ne
Ante: potest multis exemplis idoneorum authorum probari. Nos nunc tantum unum proponemus. Cato libro de Re rustica, cap. sexagesimo quinto inquit: Oleum viride sic facito. Oleam quamprimum ex terra tollito: a foliis et stercore purgato: postridie, aut post tertium diem quam lecta fuerit, facito. Ubi, sicut postridie de sequenti ipso die intelligi necesse est: ita post tertium diem, de ipso tertia die. Iubet enim fieri oleum secunda aut tertia die a collectione non peracta, aut exacta demum tertia die, nempe quarta die. Sic cum dicitur, cras aut postridie proficiscar: (quod
tribuitur et militibus, et rapacibus animalibus. Nonquid auferetur praeda forti, aut quod captum [?: ]
robusto, salvum esse poterit? Isaiae 49. In Hebraeo est, quod captum fuerit a iusto,
ut
Praeoccupavi aut praevertitur fugerem. Psalm. 88. Mane oratio mea praeveniat te: scilicet, antequam me perdas, aut perire sinas, admitte quaeso ut te precibus meis expugnem. Sic a re militari, et hostili fraude sumpta videtur esse illa huius verbi metaphora, Galatis 6. Fratres, si quis fuerit praeoccupatus aut praeventus aliquo lapsu, et c. id est, subito antequam praevidit aut vitare potuit obrutus, tum vos succurrite lapso. Vicinae sunt hisce verbis illae Germanicae locutiones, Dem feind, krankheit oder schaden forkommen, einen ubereilen, uberraschen. 1 Machabaeorum decimo:
(quae fuit septima dies) azymorum fuerint caeteris intermediis diebus celebriores: quare etiam duo primaria sabbatha dicta sunt. Prima dies fuit primoprimum sabbatum, aut festum: id est, dies et numero aut ordine prima, et in dignitate altera ex duobus primariis festis aut sabbathis. Ultima autem fuerit etiam altera ex duobus primariis festis, sed tamen ordine posterior, ideo dicta sit secundoprima
hac re aliquid infra in voce SABBATHI. Prima Sabbatorum aut una [?: Sabb- ] , exponetur infra in voce SABBATHI. Prima [?: ] ptio, aut census. Disputant aliqui de dicto Lucae 2, Haec descriptio prima facta est praesidente Syriae Cyreniae: an ea in universum prima fuerit: aut, ex iis quae sub hoc praeside factae sunt, prima. De quo non usquequaque est facile aliquid certi pronunciare. Nos vero hoc ipsum licet non adeo magni momenti dubium, moneat, vocem istam, et alias ei similes ac dissimiles, alias alio respicere. Verisimilius tamen est, hanc simpliciter
de venturo [?: ] schia, eiusque bonis. Eph. 4 coniungit Prophetas Apostalis, affirmans Christum ascendisse in caelum, et dedisse Ecclesiae alios quidem Apostolos, alios Prophetas, alios Evangelistas, alios Doctores: quos exactissime [?: di- ] re nunc non facile fuerit, postquam illa mirabilis [?: ] donorum primitivae Ecclesiae magna ex parte [?: ] ta est. Sentiunt tamen plerique, intelligi ibi hac voce suamos et eximios doctores, caeteris cognitione rerum sacrarum et prudentia excellentiores, quorum aliqui [?: ] dono
ut quaerat pulicem unum, sicut si quis persequatur perdicem in montibus. Significat autem, eum rem vilem, et tamen difficilem conari. Nam pulicem unum capi a rege Israel, non magnum operaeprecium est: et tamen difficile reperiri potest, aut etiam capi si reperiatur. Sic et Davidem coepisse, non fuerit magna praeda Sauli: sed tamen hoc ei difficile factu fuerit, cum tam multa latibula habeat, et facillime ex uno in aliud transiliat.
PULLATUM, aut Atratum incedere, luctus aut moeroris indicium est. Psal. 38. Incuruatus et depressus sum vehementer, quotidie
in montibus. Significat autem, eum rem vilem, et tamen difficilem conari. Nam pulicem unum capi a rege Israel, non magnum operaeprecium est: et tamen difficile reperiri potest, aut etiam capi si reperiatur. Sic et Davidem coepisse, non fuerit magna praeda Sauli: sed tamen hoc ei difficile factu fuerit, cum tam multa latibula habeat, et facillime ex uno in aliud transiliat.
PULLATUM, aut Atratum incedere, luctus aut moeroris indicium est. Psal. 38. Incuruatus et depressus sum vehementer, quotidie pullatus incessi: qui color et ad
annuatim dent. Genesis quadragesimoprimo: Constituat Pharao praefectos super regionem, et quintet terram Aegypti. id est, quintam partem fractuum accipiat et reservet. Sic Latini dixerunt Decimare. Percussit eum in quinta: 2 Samuelis vigesimo secundo: sub costa nempe in loco cordis, ut necesse fuerit eum subito extingui.
QUOMODO, alias quaerit: Iudicium 18, Quomodo vos? id est, quomodo se habent vestrae res? Alias est admirativum: Quomodo facta est meretrix civitas fidelis? Isaiae 1. Miratur enim Propheta tam subitam ac tam horrendam mutationem. Matthaei decimosexto:
adhibetur: idque plerunque addita similitudine de olea post collectionem paucas baccas retinente in summis extremitatibus, quas vel videre vel attingere collectores non potuerunt. Isaiae 24. Sic erit in medio terrae, in medio populorum, sicut excussio oleae, sicut racemi, quando facta fuerit vindemia. pro, tam pauci cladi superstites remanebunt, quam pauci racemi in vitibus, aut baccae in oleis. Racemare itidem per metaphoram significat, illos superstites priori cladi colligere ac perdere. Hieremiae sexto: Racemando racemabunt, tanquam vitem reliquum Israelis. Sic Iudicum
aut nomina quaedam sacra. Alii putant fuisse lucidissimos lapides, in quibus summus sacerdos vidit iudicium filiorum Israel perfecte. Alii aliud sentiunt, et multa de his rebus retrusis nugantur. Placet mihi, quod hic Rabbi Salomon scribit: nempe quod nedum de Hosea pronunciare non possumus qualis fuerit res: verum et Ephod, hoc est, simulachrum Ephod, ex contextu non satis dilucide intelligi potest. Quo fit, ut ta ab Hebraeis, quam a Latinis expositioribus variae hic inveniantur opiniones.
RECEDERE,
quod charitatem veritatis non receperunt. 2. Thess. 2. id est, non sunt amplexi, noluerunt habere.
RECORDARI, interdum pro mentionem alicuius facere ponitur: sicut etiam Latini verbum memini non tantum pro memoria, sed et pro mentione usurpant. 1 Sam. 20, Si recordando recordatus fuerit mei pater tuus. id est, Si mentionem mei fecerit, cur non intersim solenni convivio, excusa me. Sic aliqui exponunt, Pharaonem inter epulandum recordatum esse: hoc est, fecisse mentionem sui pincernae et pistoris. Sic et illad Christi, In memoriam mei facietis, exponit Paulus per Mortem
primo: Non estis redempti auro aut argento. Apocalyps. quinto: Qui nos redemit Deo, suo sanguine. Redemptio alias ipsam actionem liberationis, alias ius aut potestatem liberandi aliquem, alias denique precium quo quis redimitur, significat. Exodi vigesimoprimo: Si redemptio ei imposita fuerit, det precium aut redemptionem animae suae, secundum quod fuerit positum super eum. Ubi prius redemptio videtur significare ius aut facultatem se redimendi, quae a iudicibus tali reo concessa est: posterius autem, notat ipsum precium. Galli corrupto vocabulo, deglutitisque pluribus literis,
Qui nos redemit Deo, suo sanguine. Redemptio alias ipsam actionem liberationis, alias ius aut potestatem liberandi aliquem, alias denique precium quo quis redimitur, significat. Exodi vigesimoprimo: Si redemptio ei imposita fuerit, det precium aut redemptionem animae suae, secundum quod fuerit positum super eum. Ubi prius redemptio videtur significare ius aut facultatem se redimendi, quae a iudicibus tali reo concessa est: posterius autem, notat ipsum precium. Galli corrupto vocabulo, deglutitisque pluribus literis, pro redemptione dicunt ranson: quod iam etiam Germanici milites
bona ab altero propinquo alicui vendita. Levit. 25. Cum attenuatus frater vendiderit de possessione sua, tunc veniet redemptor eius propinquus ipsi, et redimet venditionem fratris sui: vir autem qui non habuerit redemptorem, si manus eius apprehenderit, etc. Num. 5, Si non fuerit viro illi proprinquus, cui restituat delictum. Redemptor aliquando significat quemcunque liberatorem. Ier. 50 Redemptor eorum fortis iudicando iudicabit iudicium eorum. id est, Deus ipse est eorum vindex. In Isaia saepissime Deus dicitur redemptor piorum: id est, liberator,
olim gubernatoribus valde commune ac pervulgatum fuit: idaeoque etiam minoribus regulis, satrapis ac dynastis est tributum. Iud. 1. ait Adonibezek, LXX reges amputans pollicibus manuum et pedum, colligebant micas sub [?: ] sa mea. Unde facile est coniicere, cum ipsemet Adami bezek non fuerit adeo potens, illos septuaginta regulos fuisse admodum tenuis sortis ac parvae [?: ] gubernatores. Alioqui crevisset in immensum [?: ] potentia, spoliatis tot regibus. Idem ex eo intelligat, quod Ios. 11, numerantur 31 reges, quos Iosua [?: ] verit,
gubernatore, non de amplissimo regno. Iudicum etiam 17, 18, et 21 dicitur, tunc non fuisse regem in Israel, sed unumquemque fecisse quod sibi bonum visum sit. ubi per Regem [?: ] nor intelligendum esse summum gubernatorem. [?: ] unum, vel plures in Israele, ita ut fuerit plane [?: disso- ] anarchia, et quisque pro suo arbitrio egerit ac [?: ] verit. Nam alioqui nec ante, nec mox postea, reges fuerunt in Israele: neque tamen talis anarchia semper fuit,
sua, et immaculatum seipsum servare a mundo Ibidem: Si quis videtur religiosus esse inter vos, qui [?: ] frenat linguam suam, sed cor suum seducit, huius [?: ] est religio. id est, nulla est in eo vera pietas. Sic et Cornelius centurio describitur Act. 10, quod fuerit vir religiosus, ac timens Deum. In Actis nominantur viri religiosi, et mulieres religiosae. In priori loco Lucas testatur illos fuisse Iudaeos, et quidem ex diversissimis gentibus eo profectos, ac illic commorantes. Videntur igitur omnino fuisse quasi quidam studiosi Theologae qui
tionem, ac quasi abolitionem, Scriptura summo studio urget: et novam nativitatem, creaturam, et hominem ad imaginem Dei formatum, et ad bona opera conditum ac idoneum flagitat ac exigit. In hac igitur re exponenda utitur praedictis tribus verbis, et aliis, Iohan. 3. Amen dico tibi, nisi quis fuerit genitus denuo, non potest videre regnum caelorum. Et mox: Nisi quis genitus fuerit ex aqua et spiritu, non potest introire in regnum caelorum. 1. Pet. 1, Deus secundum magnam misericordiam regeneravit nos ad spem vivam. Tit. 3, Deus non ex operibus iustis, quae fecimus nos, sed ex sua
creaturam, et hominem ad imaginem Dei formatum, et ad bona opera conditum ac idoneum flagitat ac exigit. In hac igitur re exponenda utitur praedictis tribus verbis, et aliis, Iohan. 3. Amen dico tibi, nisi quis fuerit genitus denuo, non potest videre regnum caelorum. Et mox: Nisi quis genitus fuerit ex aqua et spiritu, non potest introire in regnum caelorum. 1. Pet. 1, Deus secundum magnam misericordiam regeneravit nos ad spem vivam. Tit. 3, Deus non ex operibus iustis, quae fecimus nos, sed ex sua misericordia salvos nos fecit, per lavacrum regenerationis, et renovationem Spiritus
generationem tribuit Vetus tus versio aliquoties male usurpat vocem Renum palumbis: ut Exod 12, et 1. Reg 8, Nahum 2. [?: Scrip- ] buit renibus cogitationes et affectus: qua ratione et causa, dicam postea, prolatis exemplis. Dicit igitur Salomon Proverb. 23: Fili mi, si sapiens fuerit cor tuum laetabitur etiam cor meum intra me: Exultabunt [?:-que ] renes mei, cum loquentur labia tua quae recta sunt. Hic tribuitur renibus sensus affectusque gaudii. At contra alibi tribuitur eisdem solicitudo et tristicia, ut Psal. 73, Quoniam acerbum est
vero fiebat repudium, dabatur
mulieri libellus repudii, qui vocabatur ab Hebraeis Sepher Chrithuth, libellus excisionis aut succisionis: eo quod praescindebat vincula ac obligationes coniugii. Qualis ea forma fuerit apud Iudaeos, ignotum est. Monsterus de praesenti Iudaeorum repudio ita scribit: Porro
Sal terrae dicuntur, propter Evangelii doctrinam, cum multa virtute ignei Spiritus ab eis annunciandam. Non aliter Paulus sanctorum sermonem sale conditum commendat, qui vitam pravam corrigat, et meliorem inducat. Ex contrario vero damnatur sal infatuatum, de quo illud: Caeterum si sal infatuatus fuerit, qua re condietis? neque in terram, neque in sterquilinium utilis est, foras proiiciunt illum. Qui crassus ac inefficax sal, est vi ignea spoliatus: in quem Lothi uxor, cum Deum deseruisset, suas cupiditates persequens, commutata scribitur. Tradunt Physici, ex omnibus rebus, quae quidem
3 Matth 1, Vocabis nomen eius Iesum, ipse enim (
nunc apud Pontificios sacratum calicem nudis manib. contrectaret. Exodi 29: Omnis qui attigerit altare, sanctificabitur. Sic Levit. 8: Qui attigerit villas carnes, sanctificabitur: id est, Si quis, cui non licet, attigerit fiet sacer, seu quasi immundus. Quare mox additur: Sic ubi vestis fuerit aspersa eo sanguine, lavetur in loco sancto. Monsterus invertit sensum, quasi praeciperetur, ut qui velit illas sacras res tractare prius se mundet aut sanctificet. Sed alter sensus est verior. Quare ipsemet in suis Scholiis Haggaei secundo, ubi quaeritur, An vestis attingens sacras
ut sanguis eorum defluat in terram. Quod Israelitae debuerunt sanguine agni paschalis linire postes, ut esset nota et veluti admonitio Deo et angelo percutienti, notum est ex duodecimo cap. Exodi: nullamque ea locutio difficultatem sermonis parit. Quod foederalis victimae- sanguis fuerit divisus, mediaque pars Deo oblata, ac ad altare fusa, altera vero media super populum aspersa, clara voce testante ac dicente Moyse eadem ferme verba quae Christus in sua sacra Coena instituenda dixit: Hic est sanguis testamenti, quod Deus erga vos praecepit, Exodi vigesimo quarto, et
bonis omnes in te sperantes. Talis vis locationes est etiam, Satur dierum: id est, qui non cupiebat divitius vivere. Sic Psal. 107: Satiavit animam famelicam, et inanem replevit bonis. Prov. 13: De fructu oris quisque saturabitur bono. id est, prout bene loquutus fuerit, ac se gesserit, ita etiam vicissim audiet, aut accipiet. Edere ac bibere, et non satiari, Hag. 1, et Amos 4, est, non habere aut percipere benedictionem Dei in suis rebus, non frui eis cum benedictione Domini. Qui colit agrum suum, satiabitur: est aliquoties in Proverbiis. nulla autem
1. Petr. 2. Symeon quoque Luc. 2 pulchre declarat hoc dictum, inquiens: Ecce iste positus est in casum et resurrectionem multorum in Israel, et in signum cui contradicatur. Quin et tuam ipsius animam traiiciet gladius, ut revelentur ex multis cordib. cogitationes. Matth. 11, Beatus qui non fuerit scandalizatus in me. Sic illi qui male agunt radices in Christo, perinde persecutionibus scandalizari dicuntur, ac culmi in loco petroso crescentes aestu solis exarescunt. Matth. 13. Ubi etiam multi dicuntur ignobilitate Christi scandalizati. Matth. 15 scandalizantur Pharisaei sententia
8. Facere impingere, [?: M- ]
SCENOPEGIA: Iohan. 7, Instabat autem [?: die- ] stus Iudaeorum Scenopegia, id est tabernaculorum [?: ] xio. Fit huius festi mentio hoc ipso nomine etiam Esdra, et Machabaeis. In quem autem usum et finem mandatus fuerit hic dies festus, Moses docet Levit. 22 nempe, ut annuo ritu in memoriam revocarent Iudaei patres suos in deserto annis 40 sub tabernaculis, [?: ] liter eos ductante et fovente Deo vixisse, cum [?: d- ] ac omnino certis sedibus carerent: ut ita tum illius
stylis gravant, onerant, et circumveniunt miseros. Sic Hier. 22, Scribite virum istum Choniam orbatum, qui nos prosperabitur in diebus suis. Tertio, Scribi in libro [?: ] , aut deleri ex eo, quid significet, supra in voce LIBER dictum est. Isaiae cap. 4, Omnis qui fuerit scriptus [?: ] ta, erit in Hierusalem. id est, Hierosolymitani seu [?: ] cives Dei, aut viva membra Ecclesiae, ad vitam [?: p-nebunt ] . Contra, Scribi in terra, significat ad exitium destinari. Hierem. 17, Deficientes a me in terra scribentes. Sic
aut in perpetuum. Psal. 49, Interiora eorum domus eorum in seculum, et tabernacula eorum in generationem et generationem. id est, cogitationes, vota et spes eorum est, quod ipsorum posteri ac familia diutissime [?: per- ] rabunt ac florebunt. Verum operaeprecium fuerit, paulo accuratiore ordine significata huius vocis recense-re, et quaedam Iudaeorum nugamenta, quibus sua [?: ] caeremoniarum perpetuitatem tuentur, refutate. 1. Primo aliquot in locis pro mundo seu seculo accipitur, non tamen ut mundi vocabulo intelligas tantum materialiter
limitem seculi, quem posuerunt patres tui. scilicet, olim. Deuteron. 15, Et accipies subulam, et pones ad aurem eius, et ad ostium, et erit tibi servus seculi. ubi sane ad longissimum pro spacio 50 annorum sumitur: fieri enim potuit, ut iuxta legem Levit. 25, intra pauciores annos liberatus fuerit. 1. Samuelis 27, Et credidit Achis ipsi David. quod magnam nauseam haberet super populo suo Israel, ideo erit mihi in servum seculi. ubi certum est. Seculi vocem non importare aeternitatem infinitam, sed tantum accipiendam pro vitae reliquo termino. Proverb. 10. Quando transierit
Sedit tot [?: ann- ] pro, docuit, ac episcopali munere functus est. Quin de auditores Sedere dicuntur. Sic Maria Luc. 10, sedens iuxta pedes audit Christum. Et Paulus ait, se ad pedes Gamalielis Hierosolymae eruditum esse. Et 1. Corin. 14 habetur, quod si alii sedenti revelatum fuerit, taceat prior. Ezech. 33. Veniunt ad te, et sedent coram te, sicut populus meus, et audiunt, etc. Dicitur et Deus per anthropopathiam et metonymiam Sedere, cum regit et iudicat. Psalmo 9, Quoniam fecisti iudicium meum, et causam meam, sedisti in solio iudex iuste. Et mox:
ex tuis posteris Abrahame, Isaace et Iacobe erit causa humano generi divinae benedictionis, favoris ac felicitatis, seu eam illis consequetur. Gene. 48. Semen eius erit plenitudo gentium: id est, integra gens. Semine seminari mulierem, est, eam concipere ac gignere. Num. 5: Si polluta non fuerit mulier, munda erit, et seminabitur semine. Levit. 18, uxori proximi tui non dabis concubitum tuum in semine. id est, non habebis cum ea rem. Heb. 11. Sara consecuta est virtutem concipiendi seminis. In quib. locis semen significat, ipsum virile semen ad generationem destinatum. In Isaac
] post seminationem sequitur: Serotina, quae iam spicas producente segete cadit.
SERPENS, Gen. 3. dicitur fuisse prae omnibus animalibus calidissimus, Evamque et Adamum seduxisse De quo loco ac historia sentiunt saniores et doctores Theologi, quod tunc alia figura et conditio fuerit serpentis, quodque revera fuerit pulcherrimum et excellentibus donis ornatum animal, quo tanquam [?: orga- ] sit Satan ad suum nefarium facinus abusus: sicut nos ibidem in poenam iubetur humi prostratus repere, et pulverem comedere: ut antea meliori victu [?: vict- ]
Serotina, quae iam spicas producente segete cadit.
SERPENS, Gen. 3. dicitur fuisse prae omnibus animalibus calidissimus, Evamque et Adamum seduxisse De quo loco ac historia sentiunt saniores et doctores Theologi, quod tunc alia figura et conditio fuerit serpentis, quodque revera fuerit pulcherrimum et excellentibus donis ornatum animal, quo tanquam [?: orga- ] sit Satan ad suum nefarium facinus abusus: sicut nos ibidem in poenam iubetur humi prostratus repere, et pulverem comedere: ut antea meliori victu [?: vict- ] , et praeterea erectus
testimonio dare Deo gloriam veritatis. Sicut vero scriptum obsignare, aut sigillare, cuiusdam singularis authoritatis est: ita vicissim etiam aperire sigilla, non cuiusvis est, sed eius demum qui singulare quoddam ius eius rei habet. Sic Apoc. 5 et 6 dicitur, neminem potuisse reperiri qui dignus fuerit ut sigilla septem libri aperiret, praeter agnum solum. Solius enim Christi est, aeterna mysteria regni sui patefacere, et futuros etiam eius eventus praedicere, ut qui eos solus praevidet, ordinat ac disponit. consignari porro, aut sigillari, cum de piis dicitur, significat per
cui sane et ipsi senescenti sol suus occiderat. Eadem similitudo est etiam Apocalypsis 1, Facies eius quasi solis, cum in vigore suo lucet. Sic et Christi transfigurati facies, Matthaei 17 cum sole comparatur. Apoc. 12 dicitur, visam esse in caelo mulierem amictam sole, sub cuius pedib. fuerit luna, et corona stellarum duodecim in capite eius. quae nimirum ipsa Dei Ecclesia est, ornata sole iustitiae Christi, habens sub pedibus omnia terrena dominia, et in capite coronam XII Apostolorum, super quorum fundamentum doctrinae superstructa est.
SOLITUDO: vide supra
nomen et functionem Apostolicam. Species acquisitionis pro genere ponitur. Danielis ultimo est: Et tu vade ad finem, et quiesces, stabisque in sorte tua sub finem dierum, aut ad finem dierum. Hoc aliqui exponunt, de quiete Danielis in sinu Abrahae, donec haec omnia compleantur. Sed multo rectius fuerit intelligere, Stabis in sorte tua: id est, tua functione fungeris: id est, tua prophetia in ultimis temporibus fungetur suo officio: tu mortuus per tuum librum multos postremis temporibus docebis ac erudies. Sicut praecessit, quod pii illa intelligent. Sors igitur ibi ponitur pro ipsa
cuiusmodi passim in montibus aut vallib. cernuntur. Gen. 23 fit mentio duplicis speluncae, quam sibi emerit Abrahamus in sepulturam. Videtur autem ideo duplex aut duplicitatis spelunca dicta esse, quod (sicut etiam Aben Ezra sentit) in maiore spelunca adhuc alia minor cavitas aut exesitas fuerit, in qua tanquam arca quadam voluerit Abrahamus suum ac suorum cadaver recondi eamque magno aliquo lapide concludi. Valde usitatum fuit illis gentibus, in petrarum foraminib. aut cavitatibus, sive naturalibus, sive artificialibus sepeliri. Sic enim etiam Isaias Sebnam quaestorem obiurgat
26: Nunc ob spem, quae patribus nostris facta est a Deo, sto iudicatus. Abrahamus praeter spem in spe credidit, se fore patrem multarum gentium: ubi Praeter spem significat, contra naturam illius rei sperandae. estque sensus, quasi diceret, in re desperata sperando credidit. Quomodo autem fuerit res desperata, exponit mox ipse textus: quia iam erat emortua vulva Sarae, et ipse quoque Abrahamus prae senio effectus erat. Quomodo item praeter spem sperando crediderit, declaratur ibidem: quia non dubitaverit, sed robustus factus fide, gloriam omnipotentiae ac veritatis Deo dederit, cum
Rom. 1, Secundum spiritum sanctificationis. Spiritus adoptionis: Rom. 8 quia testatur nos esse filios Dei in Christo adoptatos ¶ Sunt autem et aliae appellationes, quib. spiritus sanctatis scripturis, omisso spiritus nomine, notatur: quis hoc [?: ] breviter enumerasse non alienum fuerit. Appellatur [?: i- ]
Paracletus, Ioan. 14, 15, et 16: quia est advocatus, qui in rebus afflictis sustentat corda firma consolatione, fide, confessione, patientia, perseverantia ac spe
etiam de doctrina Dei minante ac accusante dicitur, Ezech. 20 et 21. Pone faciem tuam contra viam Austri, et stilla ad meridiem. id est, denuncia illis minas ac poenas Dei. Amos 7. Ne prophetes contra Israel, neque stilles contra domum Isaac. Mich. 2, Ne stilletis, stillabunt. Et mentitus fuerit, ac dicet, Stillabo tibi pro vino ac sicera. Is erit stillans pro populo isto. id est, talis seductor ac mercenarios parasitus, erit idoneus doctor. Deut. 23 integra similitudo proponitur: Stillet ut pluvia doctrina mea. [?: ] oculum, est lachrymare: Iob 16. Ad Deum
Sic etiam Abigail dicit ad Davidem, virum suum Nabal habere nomen cum re: cui ibi proprie sordida avaricia in magnis opibus obiicitur. Sic et Christus illum divitem, qui sperabat se multis annis, suis congestis opibus fruiturum, appellat stultum: utpote, cuius anima ea ipsa nocte auferenda fuerit. Non raro etiam quamvis pravitatem aut perversitatem designat: ut Proverb. 22, Stulticia colligata est in corde pueri, sed virga expellet eam. Sic et quemvis perversum, perperam ratiocinantem, aut etiam improvidum declarat. Sic Christus vocat eum stultum, qui super arenam aedificat: et eos
id est, iuxta. Exo. 14, Et apprehenderunt eos castrametantes super [?: ] . Sic Germanice Am Mehr. Sic Ioan. cap. 4 videtur dicere, Iesus sedebat super fontem. pro, ad, vel iuxta. Esdr. 2, Si super regem est bonum. id est, iuxta eum. Sic Levit. 15. Si fuerit votum aut immundicia mulieris super eam pro, si fuerit apud eam tale aliquid. Psalm. 50, Qui pepigerunt pactum meum super sacrificio. pro, adhibito sacrificio. Propter: Gen. 26, Ne moriar super eam. id est, propter Rebeccam. Gen. 43. Super argento huc addicti sumus. Super eam in altum
eos castrametantes super [?: ] . Sic Germanice Am Mehr. Sic Ioan. cap. 4 videtur dicere, Iesus sedebat super fontem. pro, ad, vel iuxta. Esdr. 2, Si super regem est bonum. id est, iuxta eum. Sic Levit. 15. Si fuerit votum aut immundicia mulieris super eam pro, si fuerit apud eam tale aliquid. Psalm. 50, Qui pepigerunt pactum meum super sacrificio. pro, adhibito sacrificio. Propter: Gen. 26, Ne moriar super eam. id est, propter Rebeccam. Gen. 43. Super argento huc addicti sumus. Super eam in altum revertere: Psal. 7. id est, propter eam
exponunt. [?: ] Christus voluit primum et ultimum martyrem [?:---inare ] . Ad haec filius Ioiadae dudum fuerat occisus. Secundus autem Zacharias non legitur fuisse oc- [?: ] : nec etiam verisimile est factum esse, cum tunc populos ex captivitate reversus pius fuerit, piumque pontificem et ducem habuerit. Facit vero etiam Iosephus [?: ] . belli Iud. cap. 1, et Aegesippus libro quarto, mentionem cuiusdam Zachariae filii Baris, qui sit a Zelotibus [?: ] atrio interfectus. Et tametsi illi eam caedem post Christi
ante templum: de quo [?: scribi- ] primo Regum octavo, quod ibi Salomon pluribus hostiis quandoquidem aereum altare [?:----bus ] hostiis non suffecerit. Inter hoc igitur ultimum altare, et templum, iste pius Dei martyr, quicunque fuit interfectus est: quem, quis nam fuerit, in altera vita videbimus.
TEMPUS, alias communem istam significationem obtinet, quam vocant mensuram motus aut durationis, secundum prius et posterius, Gen. 5. Fuit omne tempus quo vixit Adam: id est, quantitas aut duratio vitae. In Hebraeo est, Omnes dies. quam vocem dierum
persequatur eos. 2. Corinthiorum 4, Deus iussit lucem e tenebris fulgere: id est, tenebris adhuc existentibus, dixit in prima creatione, Fiat lux. Sic et nunc illuminavit obscura et Dei ignara corda hominum.
TENER, quoad propriam significationem, nota vox est. Cum ramus ficus tener fuerit: Matthaei 24. id est, cum suffuso novo humore sub cortice vere primo cortex remollescit. ita ut facile arbores decorticari queant: per illud indicium, ver primum indicatur. Teneris oculis scribitur fuisse Lea, Rachel vero formosa, Genesis 29. id est, imbecillibus, ut LXX habent, aut
intelligi possunt. Deuteronom. 8: Ut in [?: d- ] to affligeret et tentaret te Deus. Sed quia [?: add- ] , Ut sciret an velis obedire ipsi, significat omnino [?: ] rationem. Iac. 1. Beatus vir qui perpetitur [?: tent- ] quia cum probatus fuerit, accipiet coronam vitae [?: ] tentari significat affligi, et castigationibus examinari. Deuteronom. 7. Recordando recordaberis, quae fecerit Deus Pharaoni et toti Aegypto: nempe tentationes magnas, quas viderunt oculi tui, et signa atque [?: prod- ] , et manum
Et posuit Aaron phialam plenam Manna ante testimonium in custodiam, ut viderent posteri, quo pane Deus patres eorum in deserto paverit. Num. 17, Pones virgas in tabernaculo conventionis coram arca testimonii, quo condixi vobis eo. Num. 1 aliquoties vocatur tabernaculum testimonii, quia in eo fuerit testimonium, nempe arca. In novo Testamento, testimonium plerunque significat ipsam ab
aliquo factam testificationem de quapiam re aut homine. Sic saepe dicitur Baptista perhibuisse de Christo testamonium, quôd
audite, etc. Item: Omnis potestas mihi data est. Eôdem facit, quod illi traditum est regnum usque ad fines terrae: quodque passim affirmat, se non alia, aut aliter loqui, quam prout pater sibi mandaverit ac praescripserit. Quod Christus tempore facti testamenti sui integrae mentis fuerit, nemo nisi blasphemans negabit. De voluntate, quae in testamento sola regnat (nam a voluntate testatoris omnia pendent) nemo hominum dubitare potest: ipse enim Christus exclamat, Venite ad me omnes qui laboratis, etc. Non est autem satis, testatorem esse idoneum: id est, posse
modis consoletur, omnisque consolatio ab eo veniat, non aliunde. In toto hoc,
se. Si enim potest velle, potest certe venire ad Christum. nam Venire ad Christum nihil aliud est quam velle, ac serio desiderare et exposcere ab eo salutarem opem. Quare sub finem Capitis, exponens Christus hoc dictum inquit: Propterea dixi vobis, quod nemo potest venire ad me, nisi datum ei fuerit a patre meo. ubi clare ostendit, oportere homini caelitus indi a patre caelesti illud bonum velle aut donum fidei, si debet ad patrem venire. Atque hoc est illud internum audire ac discere a Deo, de quo Christus ibi prophetas citat, cum videlicet exciso lapideo corde, novum ac spirituale
vobis delineavit, quid fugere, quid sequi debeamus. Vulg. habet. Haec autem in figura facta sunt nostri. Eras. Haec ante figurae nostri fuerunt. Quae expositiones aditum patefaciunt phreneticis quibusdam ex hoc loco colligentib. in veteri populo omnia fuisse umbratilia: quasi scilicet Israel non fuerit vera Ecclesia, sed verae duntaxat Ecclesiae umbra et figura, unde infiniti postea errores sunt exorti: quum tamen Paulus haec dicat typos fuisse non Israelitarum, sed nostri respectu. Quanquam etiam Israelitis fatear sacramenta caeremoniasque caeteras, ipsaque adeo Dei beneficia ac poenas
affert. Venter noster adhaesit terrae, Psalm. 44. id est, veni in periculum aut infirmitatem letiferam. De abscondito tuo imples ventrem eorum: id est, saturas eos variis bonis ac donis tuis. De fructu oris viri satiabitur venter ipsimus: id est, pro ut quis se bene aut male gesserit, loquutesve fuerit, ita vel bene vel male habebit.
VENTILARE significat dispergere: aliquando etiam vastare ac perdere. Isaiae 4. Ierem. 49, et Ezech. 22. 29. et 30. Ierem. 15 Ventilabo eos ventilabro in portas terrae. id est, dispergam eos in omnes civitates, aut etiam extremitates terrae.
re verbis significata aut comprehensa ponitur. Actorum 5. Nos sumus testes horum verborum. id est, harum rerum quas accidisse diximus. Sequentur infra plura exempla. ¶ Nunc de variis locutionibus huius vocis agamus. Verborum dominus. id est, habens negocium dubium, aut litem. Exodi 24. Qui fuerit verborum Dominus, accedat ad vos. Occasiones verborum, pro rumore. Deuterono. 22, Et imposuerit ei occasiones verborum: id est, praebuerit causam eius infamiae. Verbum doloris facit ascendere dolorem: Proverbiorum 15. id est, acerbum, asperum. Vir verborum, facundus dicitur.
in gaudio de fontibus Salvatoris. Et cap. 55, Omnes sitientes venite ad aquas.
VERITAS, plura significata habet. Primum enim congruentiam sermonis aut cogitationis cum re, de qua est sermo aut cogitatio, notat: ut et in aliis linguis Deuteron. 17 et 22, Et si veritas fuerit hoc verbum. id est, si ea accusatio fuerit vera. Sic testimonium Christi et Ioannis dicitur esse verum, Ioa. 5, 8 et 19. Secundo Veritas dicitur aliquando ipsa vera sententia, aut opinio, aut etiam doctrina, usitato Hebraismo, quo [?: p---tur ] abstractum pro concreto, et
55, Omnes sitientes venite ad aquas.
VERITAS, plura significata habet. Primum enim congruentiam sermonis aut cogitationis cum re, de qua est sermo aut cogitatio, notat: ut et in aliis linguis Deuteron. 17 et 22, Et si veritas fuerit hoc verbum. id est, si ea accusatio fuerit vera. Sic testimonium Christi et Ioannis dicitur esse verum, Ioa. 5, 8 et 19. Secundo Veritas dicitur aliquando ipsa vera sententia, aut opinio, aut etiam doctrina, usitato Hebraismo, quo [?: p---tur ] abstractum pro concreto, et eius subiecto. Psalmo 14 Loquitur
Spiritus sanctus, renovatio, haereditas, et vita aeterna. Porro quod ibidem dicitur Christus fuisse plenus gratia et veritate, per veritatem videtur indicari vera, sincera, costans et solida pietas, perfectissima iustitia, quae ab omni fuco, hypocrisi, defectu et crimine longissime remota fuerit. Sic et in animo hominum, et in actionibus, alias tantum est species boni et iusti, seu hypocrisis quaedam: alias vera ac sincera stabilisque ac firma bonitas. In hoc genere tria potissimum huius vocabuli significata esse videri queant. alias enim significat animum, eiusque cogitationes et
a se ablegare. 1. Sam. 24, Nun quid inveniet quispiam inimicum, et dimittet eum per viam bonam. id est, sinet eum abire salvum. Longior est a te, aut prae te via: 1. Reg. 19. id est, iter est longius, quam ut possis illud conficere. Eadem loquutio est etiam Deut. 14, Quod si multiplicata fuerit via mea. Indicare alicui suam viam, est, eum docere, quod nam iter suscipere, et quid conari debeat, vel etiam quisnam sit futurus exitus eius viae aut conatus. Sic 1. Sam. 9 dicit Saul ad famulum: Eamus ad prophetam, si forte iudicet viam nostram, per quam ambulemus, aut ambulamus.
rerum dicitur: ut, Videre vitam, Videre bona. Psal. 34: et 1. Pet. 3: Qui cupit videre dies bonos. idest, perfrui illis. Psal. 27: Credo videre bona Domini in terra viventium. Psal. 36, In lumine tuo videbimus lumen. Iohan. 3. Nisi quis renatus fuerit, non potest videre regnum Dei. Videas bona Ierusalem omnibus diebus vitae tuae, Psal. 128. Videre salutem Dei, Psal. 91 et 98. Videre vitam cum uxore, Ecclesiast. 9: id est, suaviter victitare. Octavo, non raro significat cum singulari quadam oblectatione
Luc. 18, ubi in parabola viduae flagitantis liberationem, Christus dicit, Deum miseros, implorantes eius liberationem ab impiis vindicaturum esse.
VINEAE similitudine per metaphoram pingitur Ecclesia. Similitudo integra Ecclesiae degenerantis est Isa. 5: Quae cum modis omnibus fuerit a Deo exculta et instructa, tandem tamen pessimos fructus protulerit, eoque divinitus sit vastata. Eadem similitudo est etiam Ier. 2. Christus porro utitur eadem parabola ad declarandam variam operariorum, id est, doctorum rationem aut conditionem. Isa. 27, Sola metaphora vineae notat
i. quidam de tribu Levi. 1. Sam. 14. Respondit vire populo: i. quispiam. Zach. 4, Excitavit me tanquam virum. i. veluti cum quis excitatur. Exod 21. Viri si rixati fuerint. i. si aliqui. Sic Paulus voce hominis utitur 1. Cor. 11. Probet autem se homo. i. quisque Gal. 6. Si praeoccupatus fuerit homo in aliquo lapsu: i. Si aliquae quicunque demum vestrorum, forte peccaverit. Ibidem: Quicquid enim seminaverit homo, hoc et metet: id est, quod aliquis egerit, eius mercedem recipiet. Vir aliquando significat Quisque Ezech. 22: Vir in brachio suo fuerunt ut effunderent sanguinem. pro,
patrum. pro, singulos viros de singulis tribubus. Vir et vir natus est in ea, Psal. 87. pro, iste et ille, vel plures, vel potius omnis generis homines nati sunt in Hierusalem. i. ex omnibus gentibus homines erunt in Ecclesia. Mulierem esse viro, et nubere eam. Num. 30: Si fuerit viro. Vir Dei, ut supra dixi, non nisi eximios prophetas in Veteri testamento significat: sed in Novo, praesertim apud Paulum, Homo Dei, quemvis pium notat. 1. Timoth. 6. Tu autem ô homo Dei, haec fuge. 2. Timoth. 3. Ut perfectus sit homo Dei ad omne bonum opus. Viros vocat
sedulus ac solers. Gen. 47: Si cognoveris esse inter fratres tuos, viros virtutis, praefice eos meis pecoribus. id est, peritos simul et sedulos in re pecuaria tractanda. Innocentiam innuit Salomon, cum dicit. 1. Reg. 1, de suo fratre Adonia, qui ante eum regnum occupare voluerat: Si fuerit filius virtutis, non cadet de capillis eius in terram: quod si malum fuerit repertum in eo, certo morietur. ubi Filius virtutis dicitur is, qui tranquille et innocenter vivit, nihilque mali molitur. Contra, Verbum esse in aliquo, significat eum prava consilia moliri: ut quod postea
viros virtutis, praefice eos meis pecoribus. id est, peritos simul et sedulos in re pecuaria tractanda. Innocentiam innuit Salomon, cum dicit. 1. Reg. 1, de suo fratre Adonia, qui ante eum regnum occupare voluerat: Si fuerit filius virtutis, non cadet de capillis eius in terram: quod si malum fuerit repertum in eo, certo morietur. ubi Filius virtutis dicitur is, qui tranquille et innocenter vivit, nihilque mali molitur. Contra, Verbum esse in aliquo, significat eum prava consilia moliri: ut quod postea Adonias petierat in uxorem Abisag, quae quasi speciem quandam uxoris Davidis,
forte Paulus vocat Onesimum viscera sua, i. ex totis visceribus dilectum. Sic Penelope inquit: Viscera nostra, tuae dilacerantur opes. id est, quae sunt tanquam viscera nostra. Claudere viscerae 1. Iohan. 3: Si quis clauserit viscera sua a fratre egentei non vero amore eum complexus fuerit, nec beneficeatiam suam ex dilectione in eum effuderit.
VISIO. Videre verbum supra exposui: nunc sequitur nomen Visio, quod plerunque de prophetica visione accipitur. In Hebraeo est
servari. Genes. 17, Utinam Ismael vivat coram te. id est, utinam ille maneat incolumis, et a te in hac vita servetur, tibique vicissim pie serviat. Gen. 31. Non vivat is, apud quem reperietur. id est, non sit incolumis,non servetur in vita. Gen. 42. Hoc facite, et vivite. Exod. 1, Si filia fuerit, vivat. Num. 14. Caleb et Iosua vixerunt ex hominibus illis. id est, incolumes adhuc permanserunt. Genes. 42. Ut vivamus, et non moriamur. id est, ex hoc tristi periculo famis evadamus. Convalescere aliquando significat. 2 Reg. 8. Nun quid vivam de infirmitate hac? et mox, Vivendo
ea, vivet in eis. id est, felix ac beatus erit per ea, seu per obedientiam ac iustitiam illorum. Psalmo 38, Inimici mei viventes roborantur. id est, florentes et prospere agentes. Hac significatione crebro hoc verbum et eius nomen usurpat novum Testamentum. Qui credit in me, etiamsi mortuus fuerit vivet. id est, etiam in ipsa morte anima eius bene habebit, et ipse totus erit in cura ac favore Dei. Sic et Latini aliquando id verbum usurpant. Vivamus mea Lesbia, [?: ] memus: Catullus. Sic apud Terentium: Vixit, dum [?: ] bene. Nonnunquam significat
Anima Domini mei erit colligata in fasciculo vitae cum Iehova: ubi plane ipsa vita aeterna intelligi videtur. Psalm. 16, Scire facies me semitam vitae. id est, deduces me ad vitam aeternam. Metaphora est a viatoribus ducta, qui praeeunt ignaris locorum ac viarum. Isaiae 4, Omnis qui scriptus fuerit in vita, erit in Hierusalem. Psalmo 34, Quis vir ille, qui vult vitam, diligit dies bonos. id est, qui cupit bene ac beate vivere, is pie agat, ut sequitur. Aliquando, et quidem crebro, etiam commutem istam vitam denotat. Psalm. 17. A viris de mundo quorum pars est in vita. id est, qui
Iob trigesimotertio: Et spiraculum omnipotentis vivificavit me. Sic ferme accipitur hoc verbum, cum filiae Iob dicunt: Et vivificabimus ex patre nostro semen. id est, posteritatem hominum excitabimus, servabimus. 1 ad Corinthios decimoquinto: Semen vivificari non potest, nisi prius seminatum fuerit: ubi verbum Vivificari resurgere significat. Nonnunquam etiam sanare. Psalmo 41, Iehova custodiet eum, et vivificabit eum. Psalmo 71, Reversus vivificasti me. Psalmo 119, In iustitia tua vivifica me. id est, recrea, refocilla iustificando. Ps. eodem: In via tua vivifica me
atque in opera pariuntur, ut postea filii appellentur. In
perambulantium in delictis suis. i. summa nequitia. Capilli, ornatus iustitiae, vel sensus. In Evang. Vestri autem et capilli capitis omnes numerati sunt. Oculi, intellectus fidelis et simplex. In Evang. Vestri autem beati oculi qui vident. Et in malam partem, in Evang. Si oculus tuus nequam fuerit. Aures, obedientia fidelis. In Evang. Et aures vestrae quae audiunt. Nares, spiraculum fidei, bonarumque virtutum. In Iob: Et spiritus divinus in naribus meis. Item in malam partem: De narib. eius procedit fumus, i. diaboli. Fauces iudicium intellectus. in lib. Iob: Et fauces meae nonne
namque in Graeca lingua novum significat. Ergo in hac solennitate Iudaei, Octobri mense, dedicationis templi colebant diem. Epiphania, Graecum est, quod significat apparitio, vel ostensio: sive quod eâdem die Dominus et salvator noster in baptismo suo populis fuerit ostensus: sive quod stella Magis, sive quod primo signo Domini aqua in vinum versa tunc apparuerit. Neomenia, hoc est quod apud nos Calendae. Sed quia apud Hebraeos secundum lunae cursus menses supputantur, et
in caput, et tu in caudam 102. 29
29. Ut benedicat sibi in corde suo, atque addat ebriam sitienti 258 69
Ne forte sit in vobis radix germinans fel et absynthius 33. 67
Transibis in pactum Domini, etc. 1128. 18 19
30. Si fuerit expulsus tuus in extremo caeli 291. 14. 15
32. Fecit eum sugere mel e petra, et oleum e silice 635. 54
Ipse Deus est pater tuus, qui possedit te, etc. 922. 47 48 etc.
Sub umbra alarum tuarum Domine abscondes me 27. 67
quidem multa, operarii vero pauci 648. 21 etc.
10 Primus Petrus et Andreas frater eius, etc. [?: 95- ] 66. 67 etc.
Amen dico vobis, quod capilli quoque capitis vestri numerati sunt 100. 40
Si quis me fuerit confessus coram hominib. etc. [?: 1-6 ] . 69. 70
Qui me negaverit coram hominib, etc. 716. [?: ] . [?: ]
Quod in aurem auditis, praedicate supertecta 1181 28. 29
Ne duas tunicas
Non enim vos estis qui loquimini, etc. 585. 26. 27
Qui recipit prophetam in nomine, etc. 729. 10. [?: ]
11. Tune es ille veniens, etc. 1242. [?: 1- ]
Beatus est, qui non scandalizatus fuerit in me. Vide SCANDALUM.
Qui est minor in regno caelorum, maior est Iohanne 653. 26
Cecinimus vobis tibiis, etc. 1220, 64. [?: 6- ]
Negat Christus Baptistam manducasse et bibisse, se vero utrunque fecisse 614. 13 14
13. Qui videntes non vident, et audientes non audiunt 1271 36. [?:-7 ]
15. Donum quodcunque ex me, iuvaberis 700. 64 etc.
Caeci sunt, et duces caecorum [?: 9- ] . [?: 5- ]
Si caecus caeco dux fuerit, uterque in foveam cadet 347. 24. 25
Omnis plantatio, quam non plantavit, etc. 898. 70 et 899. 1
16 Petunt Pharisaei sibi exhiberi signum e caelo, tentantes Iesum
[?: ] pater sanctificavit, et misit in mundum 1079. 19. 20 etc.
[?: ] Infirmitas haec non est ad mortem 681. 61
si credideris, videbis gloriam Dei. 364. 68
Qui credit in me, etiamsi mortuus fuerit vivet 679. 17. [?:-8 ]
12 Nunc iudicium est mundi, nunc princeps mundi eicietur foras 693. 38
Non credebant in Iesum, ut sermo Isaiae impleretur, etc. vide initium voculae UT
[?: ] propter Lazarum vadebant,
a mente, etc. 640. 62. 63
misterium iniquitatis iam peragitur 633. 64. 65
Rogamus vos per adventum Iesu Christi 871. 13
[?: ] enim venturus est dies Domini, antequam veniat [?: ] aut defectio, et revelatus fuerit homo peccati 203. 52
Antichristus signis fallacibus aut mendacibus mundum seducet 1139. 13. 14 etc.
Christus interficiet Antichristum spiritu oris sui 808. 19. 20 etc.
Dicit Paulus Antichristum hominem peccati, et filium
et Apostolorum discrimen 68. 50
in Baptismo qualis stipulatio ac confirmatio tum Dei tum nostrae quoque conscientiae ib. 69
Bartholomaeus de Luciis 746. 64
Basilius 869. 19
de Battologia 70. 1
Battus quis fuerit ib. 5
Bedae dictum petra 892. 32
Beelzebub nomen cur Satanae attributum 65. 25
Belial nomen commode Satanae tribui 72. 9
in Bellis, et maxime in defensione civitatum quis olim mos fuerit 400. 54. 55
benedictio seu
Battologia 70. 1
Battus quis fuerit ib. 5
Bedae dictum petra 892. 32
Beelzebub nomen cur Satanae attributum 65. 25
Belial nomen commode Satanae tribui 72. 9
in Bellis, et maxime in defensione civitatum quis olim mos fuerit 400. 54. 55
benedictio seu consecratio papistica 74. 10
benedictio Abrahae in Novo Testamento, quae dicatur ib. 29
benedictiones et maledictiones Dei 605. 37
benedictionem Abrahae promissam, non tantum verbalem esse aut exemplarem,
124. 51
[?: ] quid Paulus nominet ib. 6
Circumcisio quid 127. 39
circumcisio cur in genitali membro instituta ib. 42
circumcisionis spiritualis significatio 527. 33. 34 etc.
circumcisio quomodo fuerit signum foederis, etc. 1138. 61. 62
[?:-is ] pietas erga patrem suum Mili [?:----dem ] 15 16
[?:-um ] militare veteres cur gestaret 125. 28
[?: ] quid? 128. 13
etc.
converti ad Dominum, qualis locutio, et unde sumpta 175. 9 etc.
converti ad Deum, qualis locutio ibid.
conversio hominum quare dicatur vocatio 261. 2. 3 etc.
contractuum qualis olim fuerit ratio 527. 66 etc.
conversatio nostra quomodo sit in caelo 136. 58
alibi.
242. 15
dilectionis mandatum, sive doctrina, quomodo nova 736. 67 etc.
dilectio quomodo sit vinculum perfectionis 242. 59
Diodorus Siculus de muro Ninives, a flumine deiecto 919. 4. et seqq.
disputantium quis olim mos fuerit 527. 61 etc.
dispensare, sive dispensatio quid 574. 26
dives omnis, aut ipse iniustus, aut iniusti haeres, dictum August. 247. 53
divitiae quare a Christo vocentur Mammon iniquitatis 612. 25
dives cur aliquoties in
38 fides vera et iustificans ib. 20 fides miraculosa ib. 52
ex Fide aliquid esse, aut fieri, quid significet 314. 55
fidei adiuncta ib. 65
synonyma aut aequipollentia 315. 30
fides olim a Romanis pro dea culta 307. 42 unde id ortum fuerit ib. 45. 46 etc.
fides sola accipit amplissimas promissiones, et omnia beneficia Evangelii 325. 43 etc.
fides quomodo legem stabiliat 544. 60 etc.
fides quomodo legem aboleat 545. 5
fides in
nomen proprium et genuinum, domini ac servatoris nostri Christi 115. 6. 7
Iesum Mariae filium esse Meschiam seu Christum, hoc est, mundi servatorem, toties a Deo per patriarchas et prophetas promissum 115. 58 etc.
Iethro, socer Moysi, qualis sacerdos fuerit 1058. 13
imago et similitudo quid differant 1144. 49. 50
imago Dei ad quam primus homo conditus esse legitur 409. 20
impia omnia Deo abominabilia 6. 28
vaticinium cap. VII Messiae demum temporibus implendum 32. 29 etc.
Israeliticus populus cur in certas partes seu tribus distinctus 1229 19. 20
Israel et Iuda duo regna quid differant 475. 48
iter sabbati quantum spacium fuerit 1056. 20. 21
Iubilaeus 1055. 44
Iubilaeus annus 470. 67
cur divinitus institutus ibid.
Iudaea quare excelsa vocata 287. 4
Iudaei usque ad seculi consummationem duraturi 358. 50
Iudaei quid
hoc aboleat Antichristus ibid. 5 etc.
iurare quid sit 486. 48
iurare quo ritu veteres soliti sint 487. 19. 20 etc.
iuramenti finis et usus ibid. 22
iurantium quis olim gestus fuerit ibid. 43
iurantes Hebraei ibid. 37
iuramenti formula Iudaeis usitata 20. 20
iuramenti forma priscis usitata 303 51 etc.
iuris sive liciti sex gradus 573. 30
Iustitia 487. 50
et Evang. discrimen 540. 55 etc.
lex et Evangelium necessario discernenda 541. 21
lex et Evangelium quomodo fuerint in gloria 366. 19
lex quomodo dicatur litera occidens 765. 15
legis doctrina, quare litera occidens fuerit a Paulo appellata 765. 15. 16
lex ubi nulla est, ibi quoque nullum est peccatum 545. 46. 47
lex administratio mortis 637. 30 etc.
lex quare imbecilla ad salutem 542 66. 67 etc.
legis opera quae Paulus vocet
pedum Apostolicorum multiplex mysterium 891: 6 etc.
Lucilii carmen 1244. 45
lucis vox tribuitur Christo tribus de causis 693. 20
lumen et lux duae voces quomodo in Sacris literis accipiantur 594. 12
lugentium mos quis olim fuerit 126 42
Lutherus unus ex summis et eximiis doctoribus, caeteris cognitione Sacrarum rerum et prophetiae excellentioribus, etc. 972. 60. 61
Lutherus cum potestate suo munere functus 928. 12
Lutheri praeclarum dictum de philosophiae
cum Pharisaeis collati 430. 33
papistarum horrenda caecitas, et nepharia blasphemia, qui sua hypocritica opera hominibus obtrudunt et imputant: Christi vero absolutiss. iustitiam damnant. ibidem 12
parabola quid significet 820. 52
paradisus 822. 24. ubi fuerit ibid. 53
pars aut portio ecclesiae seu populi sui qua ratione Deus dicatur 826 1. 2
pastor idolum Antichristus dictus 830. 28
pastor bonus et summus Christus ibid. 53
parasceves dies curita dicta 941. 12
984 42
pulveris de pedibus excussio. quale symbolum 988. 48
purificationis genera multa 989 50 etc.
purificationum observationes a Pharisaeis in immensum auctae 696 62
Pythagorici 783. 51
pythonis spiritus quid fuerit 991. 2
in divinis literis labia 508. 17
ritus et ceraemoniae non temere mutari debent 23. 14
rituum omnium et ceremoniarum conformitas in diversis ecclesiis, et regionibus nec necessaria, nec possibilis est ibid. 17
Romanis quid olim in usu fuerit, quando obsederunt et oppugnarunt aliquam civitatem 163. 9
Romanus legatus in secundo Carthaginensium bello 1140. 20
rotae similitudine cur vel quomodo impiorum incerta instabilisque sors sive conditio in Scripturis declaretur 1051. 30 etc.
seductores quare appellati fures 355. 35 derisores 110. 15 [?: c-onatores ] 111. 2 etc. cauda 110. 68
segregatus aut separatus Paul'quare dicatur? 1113. 49
de Septenario numero Augustinus 1122. 53
serpentis quae olim fuerit figura et conditio 1124. 41 etc.
servitus nostra, in quam per peccatum incidimus 570. 14
servitus erga Deum multiplex 1126 5 etc.
servus cur Christus appelletur, cum sit verus et unigenitus Dei filius vide in SERVIO.
emphasis, et tam concisa brevitas in Sacro sermone, ut nec doctissimi quidem, ac dicendi peritissimi satis apte ac plene eam exprimere queant:
facile est divinare, quid boni sperandum, aut potius mali metuendum fuerit a sophistis, Sacrum sermonem ac voces interpretantibus: cum omnis linguae etiam maternae imperitissimi fuerint, et tantum quod in buccam venit, audacissime balbutierint, effutiverintque.
Quare contra pii doctores omni studio in eo elaborare debent, ut istas male sanas, aut vitio
veritati caelesti, eiusque syncetis doctoribus benignum patrocinium praestate: nec unquam bene agendo, Christo serviendo, eiusque causa labores et mundi odia perferendo, defatigemini, aut frangamini.
Sicut autem celeberrimus et vetustissimus poeta laudat suum pastorem populorum, quod fuerit bonus bello et pace, inquiens,
primis aliquid adhuc habemus: ex prima vitam hanc, eique necessaria: ex secunda, peccatum et mortem: ex tertia, remedia peccati ac mortis; id est, iustitiam et vitam. Vae illi, qui ex quarta aliquid retinuerit, etiamsi tantum character sit, aut nomen: Apoc. 14. Beatus autem ille, qui in ultima fuerit repertus.
TRES PRAECIPUAE METHODI THEOLOGIAE, PROPTER SYNOPSIM,
SEU UT EIUS CORPUS AUT IDEA SIMUL OCULIS SUBIICI
POSSIT, IN BREVI TABELLA
comprehensa, tanto clarius intelligantur, et tenacius retineantur, sitque veluti Isagoge in omnia sequentia.
CAUSAE DIFFICULTATIS SACRARUM LITERARUM.
Erudite inquit Aristoteles, Gradum esse ad agnitionem rerum, ipsa primum dubia observasse. Quare utile fuerit initio recensere causas, quare Scriptura interdum sit difficilior. Dico autem de difficultate non tali, qualem adversarii non sine extrema blasphemia veritatis fingunt, ut impossibile sit, verum ipsius sensum de omnibus necessariis dogmatibus percipere: ideoque omnes ad Pontifices, eorumque
imperitiori lectori. Ut enim quis maxime se ad unius illorum scriptorum phrasim assuefaciat, non mox alterum intelliget. Praeterea non raro ille diversus sermo, diversas etiam res adferre videtur. Ideo Sadducaei, et ab initio omnes Iudaei putabant, aliam doctrinam esse Prophetarum, quam Mosis fuerit. Sic nunc quoque multis Christianis alia quaedam dicere ac docere Novum testamentum videtur, quam Vetus.
8 Sermo valde figuratus est, idque multipliciter. Multus est in similitudinibus, allegoriis, typis, interrogationibus, hypotyposibus, prosopopoeiis, et similibus Schematibus,
acquiescere debemus, ut foetus in utero materno divinitus conclusus sua sorte contentus est, etiamsi fulgentissimum solem non cernat.
Remedia.
Hisce quasi remoris et incommodis salutaria remedia quaerere, et aliis quoque communicare. et pium et utile fuerit. Quod in toto hoc opere sedulo a me fiet, sicut et ab aliis illustrandi Sacri sermonis studiosis scriptoribus factum est. Neque enim hae difficultates, piis praesertim, insuperabiles prorsus sunt. Proposuit enim ille benignissimus caelestis pater multa salutaria horum impedimentorum remedia.
et bonorum operum confugiendum sit, ut ex illo naufragio enatemus, evadamusque. Sic illi tripliciter Mosen cum Christo, et Legem cum Evangelio, gratiamque cum meritis concordant, vel potius foedissime impientissimeque confundunt: quod observasse, utilissimum studioso sacrarum literarum fuerit.
15 Post hanc summam utile est, studiosum percipere brevem quandam Catechesin: quam nobis itidem Scriptura offert, Primum exhibendo quasi Symbolum in tribus primis capitibus Genes. de uno Deo, creatione, lapsu et redemptione per benedictum semen, quam partem nunc Symbola
divinae istius praedicationis aut doctrinae apparente stulticia offendimur.
32 Aristoteles initio suorum Nicomachiorum Ethicorum, disserit de auditore aut discipulo eius doctrinae: ut ostendat, qualis quove modo ille esse affectus debeat, si velit utiliter audire. Operaeprecium igitur fuerit et nos aliquid de eo genere monitionum dicere. Nam ad rectam institutionem non tantum modus docendi probatus, sed et auditoris conditio requiritur. Vult autem ille auditorem esse idoneum et capacem eius doctrinae. Nostra vero haec philosophia, etiam magis sibi
S. clamantis in corde nostro Abba pater, variae ac graves tentationes, crux multiplex, crebra invocatio et lucta fidei in orando, pugnando cum satana et duris rebus, sensus novitatis, et ardens assiduumque studium obediendi Deo, et pie vivendi, Rectissime igitur dicitur, Beatus vir qui tentatus fuerit. Qui non est tentatus, qualia novit? Iacob. 1, Eccles. trigesimo quarto, sic et Christus dicitur esse tentatus per omnia, ut sciret compati aliis: Hebraeor. primo et quarto.
38 Non est hic desperandum, si ab initio non omnia assequimur. Multa discebant, et utcunque in memoria
posse Esaiam intelligere. Sic et Paulus in quit, Quomodo credent sine praedicante? Quare (ut dictum est) filius Dei ad hoc ipsum sedet ad dexteram patris, ut pios doctores nobis largiatur. In hoc genere praecipitur etiam ipsis praeceptoribus 1 ad Corinthios 14, ut si sedenti revelatum fuerit, illi cedant, taceant ac audiant.
46 Porro ex mandato Pauli vitandum est, ne sapiamus supra quod oportet, et praesertim supra id quod scriptum est: sed in Scriptura ac quiescamus, et sapiamus ad sobrietatem. Rom. 12. 1 Cor. 4. Multi enim sunt, qui simplicitate Scripturae et
Quorum tamen utriusque generis pleraque fuere aut prorsus conficta a mendacibus hominibus, aut certe merae praestigiae ac delusiones diabolorum.
Verum quoniam ipsemet unicus praeceptor noster Dei filius repetens testatur, neminem posse ad se venire, nisi id ei a patre datum fuerit, nisi fuerit theodidactus, nisi ei pater caelestis revelaverit, imo etiam nisi ipse potenter ad se traxerit: quia ille nimirum unicus fons verae Theologiae est, sicut et omnium aliorum bonorum: ab ipso igitur ardentissime flagitemus, ut ille suam legem ac noticiam cordi nostro, suo illo
tamen utriusque generis pleraque fuere aut prorsus conficta a mendacibus hominibus, aut certe merae praestigiae ac delusiones diabolorum.
Verum quoniam ipsemet unicus praeceptor noster Dei filius repetens testatur, neminem posse ad se venire, nisi id ei a patre datum fuerit, nisi fuerit theodidactus, nisi ei pater caelestis revelaverit, imo etiam nisi ipse potenter ad se traxerit: quia ille nimirum unicus fons verae Theologiae est, sicut et omnium aliorum bonorum: ab ipso igitur ardentissime flagitemus, ut ille suam legem ac noticiam cordi nostro, suo illo sacrosancto
sensum, et praesertim eius loci, quem iam legit, assequatur: nec quaerat aliquas umbras, aut sectetur somnia allegoriarum aut anagogiarum, nisi manifeste sit allegoria, et literalis sensus sit alioquin inutilis, aut etiam absurdus.
6 Ubi quid intellexerit, et memoria complexus fuerit, adhibeat protinus aliquam meditationem, ut rem sententiamve eam tum tanto plenius cognoscat: tum etiam in pium usum praxinque fidei, invocationis, consolationis, aut alius instructionis et morum transferat.
7 Si quae occurrunt, quae statim assequi non possumus, ea ne piguerit
quomodo omnia ea membra complectatur, quave ratione illa tot membra aut partes ad efficiendum hoc unum corpus conveniant: quae nam sit singulorum membrorum vel inter sese, vel etiam cum toto corpore, ac praesertim cum capite ipso, convenientia, harmonia ac proportio.
12 Denique utile fuerit, etiam in tabellam diducere totam illam unius corporis in tam varia membra anatomiam aut diductionem, quo tanto liquidius et animo percipere ac intelligere opus illud queas, et melius memoriae infigere, cum ita sub oculos in synopsin aut unum quas: aspectum omnia subiecta habueris.
promisit praedixitque. At postquam illa promissa bona exhibita sunt, rectius dicitur Evangelion, aut laetum nuncium exhibitae praestitaeque promissionis. Cum enim aliqua bona contigerunt, dicuntur laeto nuncio, aut (ut vulgo dicimus) bonis novis nunciari. Quod discrimen appellationis utile fuerit observasse, cum ad multos alios usus, tum etiam ad animadvertendam consonantiam Veteris et novi Testamenti. Sed nunc de promissione dicamus.
13 Distinguit Augustinus super Exodum quaest. 92. et super Num. 33, legales promissiones ab Evangelicis, dicens: Legales polliceri tantum
Refutationes etiam Scriptorum hanc ferme methodum sequuntur.
Licet autem hac methodo, Theologiae corpus commode comprehendi ac tradi non possit, quod prius sunt in ea exponenda posterior a natura, quam priora, cum tamen illoram noticia ex horum expositione dependeat: utile tamen fuerit et hanc delineationem contemplari, quod cum incipiat ab iis quae nobis sunt priora, seu magis necessaria, magisque nota, cernimus hic quae nam sint ei proximae causae ut media, per quae ad id pervenire queamus, de quo maxime angimur ac quaerere solemus. Semper enim cognita re necessaria, aut
sint: sed super hanc proprie demonstrationem, Scriptura extructa est.
DE MULTIPLICI SACRARUM LITERARUM SENSU.
1 Quandoquidem hactenus varias praeceptiones annotavi, agentes potissimum de sermone Sacrarum literarum: nunc non alienum ab instituto hoc fuerit, etiam de recto earum sensu aut usu aliquid itidem in genere adiicere.
2 Primum igitur, Origenis audacia haudquaquam digna est, cuius ulla ratio in pia Scripturae tractatione habeatur: qui passim in Sacris literis contemnens literalem sensum, allegorias, aut somniorum potius
et invisibilem sensum, quem illi ab autoribus suis edocti sublimius et nobilius velut inspicientes, per speculum contemplantur, ex ipsis etiam nominibus admirandas quasdam species intelligentiae proferentes. Haec ibi. Inde apud Ecclesiasticae Hierarchiae scriptorem Dionysium, quisquis is fuerit, capite secundo quaedam de anagoge leguntur: eaque interpretationi ceremoniarum, quarum tunc in Sacramentorum dispensatione erat usus, adhibetur. Ongenes vero, arbitratus est, etiam quaevis in Scripturis obvia, per allegoriam et per anagogen apposite explicari, mirabilemque licentiam id
tam in lege quam in Evangelio obviis, verba ipsa Grammatice sumpta, nullam videntur adferre utilem doctrinam, aut institutionem: vel si aliqua apparet, longe tamen proveniret uberior, ubi interpretatio allegorica adiungeretur. Quod exemplo planum faciam. Legis in historia Iacob, quomodo deceptus fuerit a socero Laban: quomodo Liam acceperit, putans se potiri Rachele: quomodo pro Rachele tot annos duram servitutem servierit: quo modo interea gregem suum mira solertia auxerit, virgulis versicoloribus ad canales positis. Hic autem exigua, aut nulla videtur utilis doctrina esse proposita: sed
ubi perspicuae sunt historiae, quae perse satis largiter doctrinam salutarem suppeditant, (qualis in libris Iehosua, Iudicum, Samuelis, Regum plurimae) ubi item nuda continentur praecepta, mores informantia (uelut in libris didacticis, Proverbiis inquam, Ecclesiaste, Hiob, Psalmis) supervacaneum fuerit allegorias anxie interferere. Nam neque necessitas, neque utilitas laborem eum ibi requirit.
Porro quomodo allegoricae interpretationes formari debeant, explicemus. Est aute eiusmodi hoc artificium, quod potius usu frequentique exemplorum ab aliis tractatorum diiudicatione, quam
utitur succincta allegoria de fermento. Historia de Moyse velante faciem suam, ex libro Exodi, capite trigesimo quarto, multo artificiosissime secunda ad Corinth. tertio exponitur, de excaecatione Iudaeorum. Etiamsi typum ibi excuti, non male quis diceret. Allegoria tamen fuerit aptissima, si de iis interpretemur, quae nostra tempestate veritatis fulgorem ferre non possunt.
OBSERVATIO VII.
Etsi vero breves allegoriae esse debeant: perspicuas tamen, minusque intricatas esse oportet. Obscutias omnis cum
epistolae) quivis profecto intelligit, nos non immerito de unoquoque genere librorum aliqua separatim annotare debere.
DE HISTORIA.
Cum igitur dicturi simus de singulis Scripturae sacrae libris, deque eorum proprietatibus, operaeprecium fuerit, primum de historia, quae tum ordine prima est, tum etiam facillima ob rerum simul ac sermonis tractationisque perspicuitatem, tractare.
1 Historiae humanae ita plerunque et narrantur et geruntur, ut nec prima causa efficiens, nec ultimus rerum, ac praesertim hominis finis
13 Paulus docet in Galatis historiam Abrahami duas uxores habentis, et filiorum eius, quorum alter quidem ex ancilla naturalibus viribus, alter vero per promissionem sit genitus, quodque ille carnalis hunc promissione acquisitum sit persecutus, et tandem ex domo haereditateque paterna fuerit extrusus: significet duos populos, legalem, naturalibus viribus haereditatem regni caelorum quaerentem, et spiritalem, qui eam per solam gratiam promissionemque consequatur.
14 Sic posses non inepte dicere, Iacobum impetrantem benedictionem sub alieno nomine, ac vestitu
anno Ioram filii Iosaphat regis Iuda: contra mox tertio capite, dicitur coepisse regnare 18 anno Iosaphat. Sic communis regiminis tempus primum filio, postea patri.
6 Aliquando tempus mali regiminis alicuius regis omittitur, et tantum boni nominatur: quia illud eius malum regimen fuerit quasi anarchia quaedam. Sic 2. Reg. 8, legitur Ioram 32 annorum fuisse. cum regnare incoeperit, et regnasse 8 annos. Sed ex aetate Achasiae regis diligens observator posset animadvertete, eum 28 annis imperitasse. sed illi 20 omittuntur. Vide 2. Paralipom. 22. Verum hoc diligentiores
inquam, annos digerunt. quod, si Plutarcho credimus, primus fecit Hippias Elaeus: quamvis nullo admodum subnixus, ut idem Plutarchus meminit, necessario ad fidem argumento. Significat autem apud eos Olympias, spacium annorum 4. hac nimirum de causa, quod eo intervallo recurrente receptum olim fuerit publica in Olympiis certamina, ad quae tota Graecia avidissime confluebat, edi. Caeterum apud multos scriptores legitur, Christum natum ex virgine Olympiadis 194 anno tertio. Ex quo intelligitur, si annos Christi, natalem proxime antecedentes, partiaris per quaternarium, centies nonagies
possumus, cum ex historiis praesertim Sacris, ut ex Regum historia, et Paralipomenis: tum et ex ipsismet Prophetis, si modo diligentius attenderimus. Nam si omnino nullum subsidium venit ab historiis: proximum est, ut ex ipso orationum propheticarum contextu, quae facies Ecclesiae aut reipublicae fuerit, quae vitia erroresve dominari, quae virtutes aut vera dogmata reflorescere coeperint, adnotare assuescas. Quod hoc fiet pacto.
Animadvertis forte a Propheta graviter reprehendi ebrietatem aut avaritiam: veluti Isaiae quinto videmus fieri. Ex ea sane oratione cognosces, apud
inter se cohaerent, praesertim in primis novem capitibus: quaedam vero sunt valde concisae ac separatae sententiae, nihil cum praecedentibus aut sequentibus cohaerentes, plane instar Aphorismorum Hippocratis, aut Sententiarum Phocylidis: quin nec ordinem quidem aliquem servant. Operaeprecium ergo fuerit, observare istam diversam eius scripti rationem, et cohaerentia rite connectere, separata autem distinguere.
Deinde quia omnia confusa turbant mentem, et nec percipi facile, nec retineri bene possunt: ideo utile fuerit observare, quae sententiae ad quos locos communes vel
quin nec ordinem quidem aliquem servant. Operaeprecium ergo fuerit, observare istam diversam eius scripti rationem, et cohaerentia rite connectere, separata autem distinguere.
Deinde quia omnia confusa turbant mentem, et nec percipi facile, nec retineri bene possunt: ideo utile fuerit observare, quae sententiae ad quos locos communes vel religionis, vel etiam externae vitae referri debeant: quo praeter superiores utilitates, etiam ea quae in tanta brevitate necessario desunt, ex cognitione totius loci communis suppleri queant.
Postremo, facta tali
quae sententiae ad quos locos communes vel religionis, vel etiam externae vitae referri debeant: quo praeter superiores utilitates, etiam ea quae in tanta brevitate necessario desunt, ex cognitione totius loci communis suppleri queant.
Postremo, facta tali distributione, utile fuerit tum spirituales sententias cum aliis Scripturae locis, ubi eadem plenius aguntur, conferre, ac inde earum uberiorem noticiam haurire: tum et politicas Gnomas etiam cum Philosophorum disputationibus et aliorum doctorum dictis conferre: et quid ab alterutris plenius aut melius dictum sit,
manum imponere voluisse suo sacrosancto thesauro doctrinae, verbique sui. Recte quoque dicitur: Difficilia sunt, quae pulchra. Quare tum difficultas, tum et eximia utilitas Paulinarum Epistolarum, nos excitare debet ad summam diligentiam in iis cognoscendis adhibendam.
1 Utile autem fuerit, a brevioribus et facilioribus earum lectionem inchoare: quod in omni genere docendi discendique praecipitur. Inde enim ad phrasin, sermonem, et omnino rationem docendi, doctrinamque Paulinam assuefiemus.
2 Operaeprecium quoque valde fuerit, quod in Prophetis supra monuimus,
adhibendam.
1 Utile autem fuerit, a brevioribus et facilioribus earum lectionem inchoare: quod in omni genere docendi discendique praecipitur. Inde enim ad phrasin, sermonem, et omnino rationem docendi, doctrinamque Paulinam assuefiemus.
2 Operaeprecium quoque valde fuerit, quod in Prophetis supra monuimus, pernosse historiam actionum, temporum, hominum ac negociorum, de quibus, aut ad quos singulae Epistolae scriptae sunt: quod cum ex Actis Apostolorum, tum et ex ipsismet Epistolis, ac aliunde cognoscere poterimus. Nam necessario illae epistolae non tantum
dominos, cernimus graviter et cum maiestate quadam tractata universa: ad Galatas vero, tanquam ad leves et inconstantes, alius est sermonis habitus, nem pe acris et mordens, alicubi etiam humilior quam in aliis.
6 Secundo dispicias, quare sit scripta, sive quae scribendi occasio oblata fuerit. Hic vero disquirere oportet, quis tunc fuerit Ecclesiae, ad quam Epistola datur, status: num quae controversiae de dogmatibus ibi exortae, num a Pseudoapostolis solicitatae fuerint ad defectionem: num constantes in doctrina accepta perseveraverint, caeteraque his similia. Colligi autem haec
tractata universa: ad Galatas vero, tanquam ad leves et inconstantes, alius est sermonis habitus, nem pe acris et mordens, alicubi etiam humilior quam in aliis.
6 Secundo dispicias, quare sit scripta, sive quae scribendi occasio oblata fuerit. Hic vero disquirere oportet, quis tunc fuerit Ecclesiae, ad quam Epistola datur, status: num quae controversiae de dogmatibus ibi exortae, num a Pseudoapostolis solicitatae fuerint ad defectionem: num constantes in doctrina accepta perseveraverint, caeteraque his similia. Colligi autem haec non possunt aliunde certius, quam ex iis quae
in singulis sive disputationibus, sive locis gravioribus investigare oportet, ubi sit propositio, ubi confirmatio, ubi confutatio, ubi conclusio. Frequenter namque videas capita quaedam doctrinae Christianae hac methodo per Apostolum explicata. Qui artificii Dialectici et Rhetorici peritus fuerit, is hac in parte aliquid prae caeteris, aspirante Domino, praestabit.
8 Quarto loco, haec omnia ad eum quem diximus modum ubi fuerint pensitata, facile erit colligere totius Epistolae, aut uniuscuiusque novae disputationis statum, seu propositionem generalem. Status disputationis
ASSEQUERIS,
MULTIPLICEM DOCTRINAM ATQUE FRUCTUM
SPIRITUALEM DECERPAS.
Restat nunc de eo tandem dicamus, quod omnis lectionis atque operae in divinis literis positae caput est: nempe ut sciat pius tyro, quomodo exiis locis, quorum veram et simplicem sententiam sic satis fuerit assecutus, spiritualem fructum possit capere, atque vel publice ad universae Ecclesiae, vel privatim ad suae ipsius conscientiae utilitatem, quae observarit, convertere. Siquidem hoc demum est feliciter versari in Sacris literis, et recte eas intelligere: ita accipere et interpretari eas,
graviter feriuntur, qui mentem non exercent, confirmantque contemplatione divinae potentiae, iustitiae, bonitatis: quae in conditione, gubernatione, et conservatione universorum rerum ita sunt ubique oculis expositae, nullus ut possit ignorare, nisi qui iusta Dei ira prorsus excaecatus fuerit. 4 Quinetiam arguuntur admonenturque omnes, qui Deo non agunt quotidie gratas, qui nos, hoc est animos nostros, corpora, actiones, denique quicquid ratione ulla nostrum dici potest, dignatur sua sapientia gubernare, ac bonitate tueri. 5 Perstringuntur oblique, qui non assuescunt bonis
fusius est a nobis expositum. Haec vero sunt veluti
disciplinarum, sunt communia quaedam organa comparata ad sustentanda eorum ingenia, qui nondum sunt progressi altius: cur igitur non utamur eorum obsequio, ad Theologiae dignitatem illustrandam?
Caeterum ubi hoc pacto tenuiter expressa fuerit authoris sententia, reliquum est, ut tertio loco declaret doctor, quantum ponderis in causa quae agitur habeat, quod verbis authoris significatur. Solent namque Prophetae, cum locum ex Lege depromunt, item Apostoli, si quando ex Lege aut Prophetis aliquid mutuantur, libenter id explanare,
doctrinarum regulas promanasse, et hinc nasci et huc reverti quicquid Ecclesiastica continet disciplina, etc.
Idem de lib. novi et veteris Testamenti: Hae literae Sacrae, hi libri integri numero et authoritate: aliud cum istis est nihil comparandum: quicquid extra hos fuerit, inter haec sancta et divina nullatenus est recipiendum.
TERTULLIANUS LIB. DE PROSCRIPTIONE HAERETICORUM.
Nobis nihil licet ex nostro arbitrio indulgere: sed nec eligere, quod aliquis de arbitrio suo induxerit. Apostolos Domini habemus
studiosam intentionem plurimum et divinitatis suae dignitati, et corporationis sacramento, et operationum potestati, et passionis virtuti, et resurrectionis gloriae detrahatur. Tenendus igitur modus: diligenter ac caute constituendum est, quid de divinitatis suae nativitate, quae ei a patre est, fuerit prophetatum: quando eius hominis quem assumpsit, persona tractetur: ubi operatio, passio, et resurrectio praedicetur: quid vere unicuique tempori congruat, quando fides gentium nuncietur, quando peccata anterioris populi arguantur, quando doctrina timoris Dei et confessionis eruditio ex
Scripturam producenti, quam toti simul concilio.
¶ Quandoquidem semel constitui, etiam Patrum regulas de ratione cognoscendi sacras Literas indicare: et Augustinus in hoc quoque genere, sicut et in aliis utilioribus theologiae materiis vel praecipue elaboravit: utile consultumque fuerit, non tantum eius hinc inde sparsas ex tot voluminibus de hac re sententias colligere, sed etiam quia de hac ipsa materia ex professo libris quatuor de doctrina Christiana egit, summam quandam totius eius tractationis hic recensere.
Initio igitur dividit totam Scripturam, omnesque
Postremum Augustin. in eodem lib. 3. enumerat septem Ticonii cuiusdam regulas, quibus consideratis multae Scripturarum ambiguitates atque obscuritates dissolvi possunt. Ticonius quidam, inquit, qui contra Donatistas invictissime scripsit, cum ipse fuerit Donatista, fecit librum quem Regulatem vocavit: quia in eo quasdam septem regulas executus est, quibus quasi clavibus divinarum Scripturarum aperiuntur occulta. Quarum primam ponit de Christo, et eius corpore quod est Ecclesia, quae aliquando in Scripturis sacris intimatur tanquam una
magis quam attulerit: neque cogat id videri dictis contineri, quod ante lectionem praesumpserit.
CYPRIANUS CONTRA DEMETRI. TRACTAT.
Credite, et vivite: et qui nos ad tempus persequimini, in aeternum gaudete nobiscum. Quando isthinc excessum fuerit, nullus iam locus poenitentiae est, nullus satisfactionis effectus. Hic vita aut amittitur, aut tenetur: hic saluti aeternae cultu Dei et fructu fidei providetur. Nec quisquam aut peccatis retardetur, aut annis, quo minus veniat ad consequendam salutem. In isto adhuc mundo manenti,
quod vero nos tolerat, atque eo ipso quo tolerat servat, obumbrare nobis in scapulis dicitur. A mentibus etiam humanis similitudines trahit, sicut per prophetam ad Israel dicit: Recordatus sum tui, mitans adolescentiam tuam. Et rursus per sponsae comparationem locutus, ait: Et si illa oblita fuerit, ego tam en non obliviscar tui. Quis enim nesciat, quia Dei memoria nec oblivione rumpitur, nec recordatione sarcitur? Sed dum aliqua deserens praetermittit, more mentium oblivisci dicitur: et cum post longum tempus, quae voluerit visitat, nostrae mutabilitatis consuetudine recordatus
EXPLICATIO.
Quod dixit Deus ad Abraham, Sciendo scias, quia peregrinum erit semen tuum in terra non propria, et in servitutem redigenteos, et nocebunt illis quadringentis annis: non sic accipiendum est, tanquam in illa durissima servitute quadringentos annos Dei populus fuerit: sed quia scriptum est. In hanc vocabitur tibi semen, ex anno nativitatis Isaac usque ad annum egressionis ex Aegypto, computantur anni quadringenti quinque. Cum ergo de quadringentis triginta detraxeris vigintiquinque qui sunt a promissione usque ad natum Isaac, non mirum est, si
in veteri timor, amor in novo: quia ibi servitus, hic libertas ab Apostolis praedicatur. Hieronymus in Epistola ad Damasum, de prima visione Esaiae. Pulchre, inquit, Seraphim clamat alter ad alterum. Quicquid enim in veteri legimus Testamento, hoc idem in Evangelio reperimus: et quod in Evangelio fuerit lectitatum, hoc ex veteris Testamenti auctoritate deducitur. Nihil in eis dissonum, nihil diversum est. Lege Regulam 32.
Vetus Testamentum est occultatio novi, et novum manifestatio veteris. Quae testamenta differunt figuris et figuratis, multitudine ac paucitate Sacramentorum,
a plerunque de virtutibus et vitiis sic agit, ut dum loquendo aliud insinuat, aliud tacendo innotescat. Gregor. 1. Moral. cap. 5, et 6.
EXPLICATIO.
Contra divitem in Evangelio nil de loquacitate memoratur, quae in convivio inter alias gravior fuerit culpa, monstratur. Nam cum venter reficitur, lingua defrenatur. Unde dives apud inferos aquam appetere describitur, dicens: Pater Abraham miserere mei, et mitte Lazarum ut intingat extremum digiti sui in a quam, et refrigeret linguam meam: quia crucior in hac flamma. Prius epulatus dicitur
et in carcere fui, et infirmus fui. Secundum consequentiam similitudinis addamus et nos, Iniurias passus sum, caesus sum, et tentatus sum, et omnia. Et sicut in illis quae scripta sunt, verus est sermo Domini dicentis, Quodcunque uni ex nimis istis fecistis, mihi fecistis: sic cum iniuriam passus fuerit iustus, velut blasphematus, vel aliud tale passus, pone Christum in eos qui fecerunt, dicentem eis, Quando uni ex minimis istis fecistis iniuriam, me tentastis, me blasphemastis.
Sacra scriptura laudanda vel vituperanda hominum facta vel ipsa iudicat, velle gentibus iudicanda
in Exod. Homil. 1. Unde divina eloquia tanto quisque altius intelligu, quanto altius in ea intendit. Gregorius super Ezech. Homil. 7.
EXPLICATIO.
Videtur mihi unusquisque sermo Scripturae divinae similis esse alicui seminum, cuius natura haec est, ut cum iactum fuerit in terram, regeneratum in spicam, vel in quamcunque sui generis speciem, multipliciter diffundatur, et tanto cumulatius, quanto vel peritus agricola plus seminibus laboris [?: i-- ] penderit, vel beneficium terrae foecundioris indulserit. Sic ergo efficitur, ut culturae
omnibus aetatibus permittitur apud Hibraeos. Gregorius Nazianzenus in Apologia: et Hieronymus in Prooemio Commentariorum in Ezechielem.
EXPLICATIO.
Hebraeorum seniores tradunt, quod fuerit apud eos quaedam talis antiquitus laudabilis observatio, at non omni aetati omnis Scriptura vel legenda vel discenda committeretur, pro eo, quod non expediret omnes omnia cito discere: quia nec capere possunt omnes omnia, et idcirco laedi eos potius,quam iuvari, si nondum capaces, ea quae
4, epist. ad Galat.
EXPLICATIO.
Bartimaeus filius Timaei, Aser divitiae, Thabita Dorcas. Et in Genesi Mesech vernaculus, Abba pater, et caetera his similia.
Mos est Scripturarum, semper adversis laeta subiungere: et postquam tristia comminatus fuerit, ad poenitentiam eos quos terruit, provocat. Rursus negligentes et volentes agere poenitentiam, comminatione deterret, ne bonitas Dei induret cor nostrum. Hieron. 2. Comment. in Oseae cap. 5. et 6. Comment. Esatae cap. 16.
quia uno spiritu scripta est. Hieron. in Esa. 29. et hic liber sacrae Scripturae intus scriptus est per allegoriam, foris per historiam. Gregor. super Ezechielem, Homilia nona.
EXPLICATIO.
De hoc uno libro Ezechiel mystico sermone testatur, quod scriptus fuerit intus et foris in spiritu, et in litera. De quo et Salvator loquitur in Psalmis: In capitulo libri scriptum est de me. Non Hieremiae, non Esaiae, sed in omni scriptura Sancta, quae unus liber appellatur. Et Augustinus in Psalmum 150: Sunt, inquit, qui universas omnino scripturas Canonicas,
divinae consuetudinem noverimus, ut sponsas appellet uxores: sicut in sequentibus Deuteronomii testimoniis approbatur. Si quis, inquit, invenerit virginem desponsatam viro in campo, et vim faciens dormierit cum ea, morte moriatur: quia humiliavit uxorem proximi sui. Et in alio loco: Si autem fuerit adolescentula sponsata viro, et invenerit homo eam in civitate, et dormierit cum ea, educetis utrumque ad portas civitatis illius, et lapidabuntur lapidibus, et morientur. Adolescentula quidem, quia non proclamavit, cum esset in civitat e: vir autem, quia humiliavit uxorem proximi sui. et
dicerent, ignorabant? Legimus et in alio Apostoli loco: Spiritus Prophetarum Prophetis subiecti sunt, ut in sua habeant potestate, quando taceant, quando loquantur. Quod si cui videtur infirmum, illud eiusdem Apostoli audiat: Prophetae duo aut tres loquantur, et alii diiudicent. Si alii revelatum fuerit sedenti, prior taceat. Qua possunt ratione reticere, cum in ditione sit spiritus, qui loquitur per Prophetas, vel tacere, vel dicere? Si ergo intelligebant, quae dicebant, cuncta sapientiae rationisque sunt plena, nec aer voce pulsatus ad aures eorum perveniebat: sed Deus loquebatur in animo
scriptae fuere. Argumento sunt verba ea, quae ad huius epistolae finem adscripsit, ita loquens: Nunc aut proficiscor Hierosolymam ministrans sanctis. Visum est enim Macedoniae et Achaiae communicationem aliquam facerem pauperes sanctos, qui sunt Hierosolymis. Corinthiis aut scribens, ait: Quod si fuerit operaeprecium, ut ipse proficiscar, mecum proficiscentur: de iis loquens, qui eo pecunias deportandas colligebant. Unde liquet, dum Corinthiis scripsit, incertam fuisse talem ipsius peregrinationem: dum aut Romanis, constitutum iam illi fuisse de profectione. Quo confesso, et illud constat,
veterum Scripturarum, sensum quaesisse, non verba: nec magnopere de ordine sermonibusque curasse, dum intellectui res pateret. Idem in Esaiae cap. 29. Illa, inquit, observanda est regula, Evangelistas et Apostolos absque damno sensuum interpretatos in Graecum ex Hebraeo, ut sibi visum fuerit. Lege regulam 218.
Si verbis dissentiant, quae ab Apostolis citantur ex veteri Testamento, non confugiendum est ad Apocrypha: sed sciamus veteris Testamenti esse, quae citantur ab Apostolis. Hieronymus in Epistolam ad Ephesios, cap. 5.
divinas nosse desiderant, ut emendatis non emendati cedant, ex uno duntaxat interpretationis genere venientes.
Hactenus recitavi plurimas Patrum sententias, partim ad commendationem, partim etiam ad illustrationem explicationemque sacrae Scripturae facientes: nunc operaeprecium fuerit, etiam divisionem quandam earundem, et partium quoque singularum definitionem, aut saltem circumscriptionem adiicere: ut ita quasi integra quaedam institutio recte cognoscendi sacra Biblia non solum de nostra scriptione, sed etiam ex ipsa patrum traditione praescriptioneque habeatur. Eam
31.
De predictionibus ad vocationem gentium pertinentibus sub lege. C. 32.
De speciebus praedictionum, quae ingratia factae sunt. Cap. 33.
De effectibus praedictionum. Cap. 34.
Quae causa fuerit praesentis seculi faciendi. Cap. 35.
De doctrina rationalium in hoc seculo. Cap. 36.
Quae servanda sint in Scripturarum intelligentia. Cap. 37.
Unde libri religionis Catholicae asserantur.
Aut pulli asinae repertio, quem Dominus in Evangelio praedixit ad discipulos adducendum. 23 Aut Antichristi presentia, cum dicitur: Nemo vos seducat
ullo modo, quia nisi venerit discessio primum, et revelatus fuerit homo peccati, filius perditionis, qui contradicit, etc. 24 Aut Heliae praesentia, cum dicitur: Helias veniet primum. 25 Aut conscientiae electorum: ut de Paulo, Vas electionis mihi est iste. 26 Aut aliqui non immutari, sed gustaturi mottem praedicuntur: sicut Apostolus, Ecce
intentio, aut typorum similitudo figurabat, aut praedictionum scientia praeloquebatur.
Effectuum tempora sunt tria. 1 Aut enim legis tempore effecta sunt, quae praedicebantur: 2 aut nunc sub gratia fiunt: 3 aut seculorum tempore complenda sunt.
Quae causa fuerit praesentis seculi faciendi. Caput XXXV.
Quia decuit, ut rationales creaturae prius discerent, ut exercitarentur in dubiis, ac tunc aeternis postea fruerentur, et merito data viderentur probatis, et gratiora fierent reminiscentibus transacta certamina: et plus glorificarent
honoraverint. Adverbium ergo Non, determinare debet aut negare verbum Honorare, et non adverbium similitudinis Ut, aut Sicut. sic Iohan. 6, Non Moyses vobis dedit panem de caelo: pro, Moyses non dedit panem de caelo. Lis enim ibi est, non quis Manna dederit, Moyses aut Deus? sed quod tunc datum fuerit, an verus caelestis panis, aut alius corporalis tantum. Negatio ergo Non determinat non personam dantem, aut Moysen, sed rem datam: nempe dicit, Manna non fuisse vere caelestem panem, quia iam demum adsit talis panis a patre datus: nempe Christus Iesus, ut etiam ex sequentibus patet. sic
eis: pro, si videris, ne abscondas faciem tuam, ne avertas oculos, ne neglexeris. Non honorabiles sunt sapientes, Iob 32. pro, non honorabiles propterea sunt sapientes, quod honorabiles sint sine magnates. Ibidem: Et ad hominem non mutato nomine loquar: pro mutato nomine non loquar. Si hebetatum fuerit ferrum, et huius non aciem terserit, Ecclesiast. 10. pro, et aciem huius non terserit.
8
loquemini, si per linguam non significantem sonum dederitis.
10 De, praepositio non suo loco posita. Gen. 2, Formavit Deus hominem pulverem de terra: pro, de pulvere terrae. nisi quis dicat esse appositionem valde emphaticam, quod homo iam formatus adhuc vere tantum pulvis et cinis fuerit, ut Abrahamus de se dicit.
11 Tantum. Isa. 28, Erit tantum pavor intelligere auditum: pro, erit pavor tantum intelligere auditum.
12
construitur illud Non mutivit canis, ac si dixisset: Apud Israelitas fuit summum silentium, aut quies in homine et pecudibus, nihil vel brutorum vel hominum laesum est. Quid enim canis mutiret ab homine ad iumentum, quid latratus canis est in homine et iumento? Sed sensus est, quod summa pax fuerit in homine et iumentis. Ex corde erit malus oculus. Hic malus oculus perinde construitur cum exire ex corde, ut si esset propria vox, nempe invidia, Marc. 7. Si plaga steterit in oculis eius, Levit. 13. Plaga stare aut conquiescere perinde construitur cum oculis, ac si esset proprium,
PRAEFATIO.
Tropos ac figuras in omnibus linguis plurimum obscuritatis obiicere imperitioribus, notissimum est: quod multo magis in hac tam peregrina lingua necessario accidit. Quare de eis aliquid hic aliquanto prolixius disserere operaeprecium fuerit, quo rudiores praemoniti edoctique de talibus sermonis huius formis, earumque sensu tanto clarius omnia intelligant, nusquam haesitantes, multo vero minus de sententia aberrantes.
Primum vero compendio percurram praecipuos tropos ac schemata, propositis semper sacrarum Literarum
significat tristiciam secundum Deum, et tristiciam seculi. Sic multiplex dilectio, timor, zelus, et similia in genere una notione communi vocabulo notantur.
CUR ET QUAM MULTIPLICITER VOCABULORUM
SIGNIFICATA VARIENTUR.
Utile forte fuerit hic initio summarie, ac veluti uno fasciculo colligere et colligare tum causas variationis significationum, tum et ipsas diversas significandi rationes modosve recensere: quarum postea singulas propriis capitibus plenius explicabimus: ut hic res tota compendio veluti in summa quadam
ponitur. Verum de hoc, coniunctis Hebraismis alibi.
AMPHIBOLOGIA.
Amphibologia non recensenda quidem proprie est inter Tropos, saepe enim etiam in propriis dictis accidere solet. Monere tamen de ea aliquid hic initio Troporum haud ab re fuerit, tametsi et postea de eadem dicetur.
Amphibologia in sacris Scripturis, quemadmodum et in aliis scientiis, multis fit modis. Primum, propter incertitudinem aut casuum, aut numerorum, aut temporum, aut modorum, aut suppositorum. Nam incertum esse solet, ad quod antecedens, aut ad
caro factum est, et habitavit in nobis, seu vixit nobiscum: et, Vidimus gloriam eius, gloriam ut unigeniti venientis a patre, plenum gratia et veritate. contra species eius formatur admodum tristi hypotyposi, Isa. 53, quod non sit decor, nec species ei, ut desiderari aut magnifieri potuerit: sed fuerit percussus et doloribus obsitus, vel virgultum in arenti solo flaccescens: cuius adeo tristis species fuerit, ut nemo eum sine nausea et abominatione aspicere potuerit, eoque omnes ab ipso suam faciem averterunt. Sic Paulus facit sui duplicem Hypotyposin, cum inquit 1. Cor. 4, Quid vultis,
a patre, plenum gratia et veritate. contra species eius formatur admodum tristi hypotyposi, Isa. 53, quod non sit decor, nec species ei, ut desiderari aut magnifieri potuerit: sed fuerit percussus et doloribus obsitus, vel virgultum in arenti solo flaccescens: cuius adeo tristis species fuerit, ut nemo eum sine nausea et abominatione aspicere potuerit, eoque omnes ab ipso suam faciem averterunt. Sic Paulus facit sui duplicem Hypotyposin, cum inquit 1. Cor. 4, Quid vultis, ut cum virgis veniam ad vos, aut vero cum dilectione et spiritu lenitatis? Tali duplici specie grata et
habeam tibi id quod tui muneris est: tamen propter charitatem potius precor, cum talis sim, nempe Paulus senex, nunc etiam vinctus Iesu Christi. Precor autem pro filio meo Onesimo, quem genui in vinculis meis. Sic pulchra et quasi conspicua Hypotyposis est. Psal. 7, Nisi conversus fuerit peccator, Deus acuet gladium suum: tetendit arcum, et paravit eum, concinnavitque ei etiam tela lethifera, sagittas suas contra persecutores fabricatur. Sic statim parturitio, et foveae effossio, ac in eam casus, elegantes, et in oculos incurrentes Hypotyposes sunt. Prolixa et memorabilis
eius exitium.
Contra etiam pars parva aut obscurum initium haud raro pro nihilo habetur: ut quod Mar. 5 dicitur, neminem potuisse ligare catenis illum obsessum: cum quidem eum saepe catenis vinxerint: sed illa colligatio pro nulla habetur, cum frustra eo mox vincula frangente facta fuerit. Sic Apostoli dicuntur non orasse, non intellexisse Christum, ut si mera proverbia aut aenigmata eis locutus fuisset, postea dicuntur omnia intellecturi et oraturi. Item non luxisse antea, utpote praesente sponso, Ioan. 16, cum antea frigidius oraverint, minus luxerint et intellexerint, et
per vocabula parvitatis aut exilitatis denotantur. ut, Minimus erit in regno caelorum: pro, nullus. Sic non raro oligopistia, pro nulla fide. Sic Christus Luce 7
dicit pharisaeo parum esse remissum, cum nihil fuerit ei remissum. Sic pharisaeus minus iustificatus discedit ex templo, cum prorsus non iustificatus abierit. Porro Matth. 11, in quiens Christus: Qui minor est in regno caelorum, maior est Baptista: loquitur de se iam ex forma Dei in formam servi redacto. Sed de hisce significationibus in voce
me, id est, apprehenderunt, potiti sunt me, praevalverunt mihi. Sic malum invenit aliquem. Genes. 44. Securis invenit aliquem, Deut. 19. Peccata inveniunt aliquem, Num. 32. Sic Rom. 4, Quid invenit pater noster Abraham? id est, quid consecutus est? Levit. 14, Quod si pauper ille fuerit, et manus eius non poterit invenire: id est, praestare tantum, sumat agnum unum pro hostia delicti.
Nec multum ab hac significatione differt, cum sufficere significat, ut Num. 11, Num oves et boves mactabuntur eis, ut inveniatur eis? aut omnes pisces maris congregabuntur, ut
Metonym. Nam res, quae his significantur, perpetuae et aeternae intelligi debent. Ideo autem sic scriptura loquitur, ut mentes hominum erigantur ad contemplationem caelestium rerum et aeternarum, quae signantur rebus terrenis et caducis.
3 Aenigma, est obscura Allegoria: ut, Ubicunque fuerit cadaver, illic congregabuntur aquilae. Aliquando tamen Scriptura vocat Aenigmata quasvis sententias aut documenta theologica.
4 Paroemia aut proverbium, est celebre simul et sententiosum dictum, habens plerunque metaphoram aut similitudinem: ut, Qua mensura mensi fueritis,
terra, et proferat salutem et iustitiam. Ubi, Rorare et Pluere ac Proferre, similitudinis voces sunt, Iustitia autem et Salus rei ipsius.
6 Saepe res cum sua similitudine miscentur. Talis est vitis, Ioan. 15. et Matth. 6, Lucerna corporis est ocuius. Si igitur oculus tuus simplex fuerit, totum corpus tuum lucidum erit: Quod si oculus tuus malus fuerit, totum corpus tuum erit tenebrosum. Ergo si lumen quod est in te, tenebrae fuerint, ipsae tenebrae quantae? id est, Sicut in corpore oculus sanus bene praelucet corpori, vitiatus autem male: sic mens recta ac illuminata, ac ad
Proferre, similitudinis voces sunt, Iustitia autem et Salus rei ipsius.
6 Saepe res cum sua similitudine miscentur. Talis est vitis, Ioan. 15. et Matth. 6, Lucerna corporis est ocuius. Si igitur oculus tuus simplex fuerit, totum corpus tuum lucidum erit: Quod si oculus tuus malus fuerit, totum corpus tuum erit tenebrosum. Ergo si lumen quod est in te, tenebrae fuerint, ipsae tenebrae quantae? id est, Sicut in corpore oculus sanus bene praelucet corpori, vitiatus autem male: sic mens recta ac illuminata, ac ad studium rerum caelestium inflammata, omnes hominis actiones,
animos rapinae plenos habeatis: id quod non minus absurdum est, quam si quis poculi exteriora mundet, interiora non item. Miscentur igitur res similitudinis et ipsius materiae, immundicies externa et interna poculi cum cordis immundicie. Tale est illud, Vos estis sal terrae. Quod si sal infatuatum fuerit, in quo salietur? Ad nihil valet amplius, quam ut proiiciatur foras, et conculcetur.
7 Non possunt autem facile istiusmodi Similitudines explicari, nisi prorsus separentur a rebus, et utrunque membrum integre ponatur: ut, Sicut parum fermenti integram massam inficit: sic unus aut
latitudo cortinae unius quatuor cubitorum. Suffimentum quod facies, secundum compositionem eius non facietis vobis, Exod. 30, pro, non facietis vobis suffimentum iuxta compositionem illam, quam mihi facies. Ier. 14, Quod fuit verbum ad Ieremiam, pro, verbum quod fuit ad Ieremiam. Quicunque fuerit immundus super anima, aut fuerit, etc. ex vobis, Num. 9, pro, quicunque ex vobis. Manus eius sinistra mittens sese et dextra eius ad malleum laborantium, Iud. 5, pro, manus eius ad clavum et dextra eius ad malleum laborantium miserunt sese, pro, arripuerunt. Ad Chitin surge
cubitorum. Suffimentum quod facies, secundum compositionem eius non facietis vobis, Exod. 30, pro, non facietis vobis suffimentum iuxta compositionem illam, quam mihi facies. Ier. 14, Quod fuit verbum ad Ieremiam, pro, verbum quod fuit ad Ieremiam. Quicunque fuerit immundus super anima, aut fuerit, etc. ex vobis, Num. 9, pro, quicunque ex vobis. Manus eius sinistra mittens sese et dextra eius ad malleum laborantium, Iud. 5, pro, manus eius ad clavum et dextra eius ad malleum laborantium miserunt sese, pro, arripuerunt. Ad Chitin surge transeas, Iesa. 23, pro, surge
non suo loco posita sint, dixi in capite de Syncategorematibus. Non videbit me homo et vivet. pro, videns me non vivet. Non videbitis bovem et agnum proximi aberrantes, et abscondes te ab eis, Deut. 22, pro, si videris, non abscondas te, aut simules te non vidisse. Quoniam non cum mortuus fuerit, accipiet quicquam, Psal. 49, pro, cum morietur, nihil accipiet secum. Non honorabiles sunt sapientes, Iob 35. pro, honorabiles non mox sunt sapientes, non propterea caeteris sunt sapientiores, quia sunt honoratiores. Rom. 1, Non ut Deum honoraverunt: id est, ut Deum non
honoratiores. Rom. 1, Non ut Deum honoraverunt: id est, ut Deum non honoraverunt. Nemo est qui fecerit virtutem in nomine meo, et porerit cito maledicere. Ioan. 6, Non Moses dedit vobis illum panem caelestem, sed pater. Illud non, referendum est ad panem, quod videlicet manna Mosis non vere fuerit panis caelestis, sed ille quem pater dedit, nempe filius ipse.
Negatio contrariae sententiae aliquando vehementior est, quam simplex alterius affirmatio, sicut et apud Latinos, uti Erasmus in Colloquiis testatur, affirmans, quod sensum amplificet. Psalm. 18, Non sunt infirmata
opum aut comitatus habens. In corpore suo venit, in corpore suo exeat: id est, nihil plane aliud secum in sua liberatione exporter, non liberos, non uxorem, aut quicquam aliud. Haec omma gentes quaerunt, subintellige, et non pii homines. Eos qui foris sunt, iudicabit Dominus: igitur non vestrum fuerit in eos inquirere scrupulosius, eosque reformare velle, sed domesticos tantum fidei castigare: 1. Cor. 5.
Sic et negatio unius aliquando diversa affirmat: ut, Non volens iniquitatem tu es. i. volens aequitatem ac iustitiam. Arundinem quassatam non confringet, et linum fumigans non
fuit voluntas, sive divina sive humana, distincta quidem fuit in sese a patris voluntate, at non separata, sicut Iudaei imaginabantur: ut qui Christum non intelligerent esse ex Spiritu sancto conceptum, ideoque ab omni peccati labe purum. Sic cum Christus Matthaei 12 inquit: Quisquis locutus fuerit adversus Spiritum sanctum, non remittetur ei neque in hoc seculo, neque in futuro: stulte raciocinantur Papistae pro suo purgatorio, igitur alia peccata in futuro seculo remitti, cum simpliciter neget, et nihil ponat: sitque sensus, nunquam remittetur, ut ante praecessit, et Marcus exposuit,
testimonio de meipso non credatis, sed cur Mosi, quem tanti facitis, de me testificanti non credatis: hoc vero nulla prorsus specie excusare potestis. Praecipue ergo accusabit Moyses, quia illius causa speciosior est, is vos potentius redarguet, contra eum vos minus excusare poteritis, quod fuerit vobis suspectus, et nescieritis, unde fuerit. Ioan. 6, Descendi de caelo, ut facia non voluntatem meam, sed eius qui misit me: id est, non primario meam, utpote qui nunc alienus minister sim. Sic Ioan. 12, Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me.
Negativae
cur Mosi, quem tanti facitis, de me testificanti non credatis: hoc vero nulla prorsus specie excusare potestis. Praecipue ergo accusabit Moyses, quia illius causa speciosior est, is vos potentius redarguet, contra eum vos minus excusare poteritis, quod fuerit vobis suspectus, et nescieritis, unde fuerit. Ioan. 6, Descendi de caelo, ut facia non voluntatem meam, sed eius qui misit me: id est, non primario meam, utpote qui nunc alienus minister sim. Sic Ioan. 12, Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me.
Negativae sententiae nonnuquam non simpliciter negant,
damnasse. Sic Christus Matth. 15 interrogatus, Quare discipuli tui transgrediuntur traditiones maiorum? respondet. Quare vos transgredimini mandatum Dei propter traditionem vestram? Sic cum Matth. 21, quaerunt Pharisaei, qua autoritate eiiciat mercatores ex templo, quaerit ipse ab eis, unde fuerit baptismus Ioannis? Videtur nova quaestio nihil apte ad priorem quaestionem facere: et tamen si respondissent, quod manifestum erat, baptismum Ioannis esse de caelo, habuissent simul responsum ad suam quaestionem, et insuper seipsos condemnassent. Nempe enim sponte cogitassent, Baptistam
ipsa sermonis non bene intellecta idiomata tale quid sonare videntur. Saepissime enim videntur ponere aut facere non causam ut causam: ut, Pro dilectione mea oderunt me, Psal. 109: id est, debebant quidem me redamare, sed rependunt odium: at sermo ita sonat, quasi amor ille pii, fuerit causa efficiens odii impiorum. Hoc sensu ipsemet Dominus dicit ad Iudaeos contra se furentes: Propter quod bonum opus lapidatis me? Sed illi negant se eum lapidare ob ipsius benefacta, verum ob contraria. Sic etiam Ethnici, praesertim poetae, interdum loquuntur: ut Dat Crystallus aquam Sic.
illud mirabile robur tribuitur, cum id tantum voluerit Deus notam quandam esse suae praesentiae eum corroborantis, Iud. 16. Sic Elisaeus irascitur regi Ioas, quod non saepius percusserit terram sagitta, quia si quin quies aut sexies percussisset, tum plane delevisset regnum Syriacum, quasi illud fuerit causa tanti boni, cum tantum signum quoddam divinitus datum fuerit.
Cum quid alicuius actionem secutum est, illo nihil tale cogitante aut moliente, aut etiam sciente, tribuitur ei nonnunquam perinde ac si secisset. Ut Moses imponebat velum faciei, ne intenderent filii Israel in
esse suae praesentiae eum corroborantis, Iud. 16. Sic Elisaeus irascitur regi Ioas, quod non saepius percusserit terram sagitta, quia si quin quies aut sexies percussisset, tum plane delevisset regnum Syriacum, quasi illud fuerit causa tanti boni, cum tantum signum quoddam divinitus datum fuerit.
Cum quid alicuius actionem secutum est, illo nihil tale cogitante aut moliente, aut etiam sciente, tribuitur ei nonnunquam perinde ac si secisset. Ut Moses imponebat velum faciei, ne intenderent filii Israel in finem eius quod abolebatur, 2 Cor. 3. Certum est ipsum id pravi
amplectantur. Sic Psal. 8 inquit: Omnia subiecisti pedibus eius. Quam universalem Paulus 1 Cor. 15, nonnihil restringit excipiens Deum, qui omnia subiecit ei. Laban dicitur a Deo prohibitus, Gen. 31, ne loquatur quicquam cum Iacob a bono ad malum: cum tantum malum prohibitum ei fuerit, non autem amica appellatio, qua mox utitur. Sic et 24 eiusdem libri, dicit Laban et Bathuel ad servum Abrahami: A Deo est hoc, non possumus ad te malum aut bonum loqui: id est, nihil hic licet mutare. et praesertim malum, seu negativum responsum nobis dare non licet. Nemo loquebatur
Ibidem: Percutiens patrem aut matrem moriendo moriatur. Si percusserit vir servum suum. item: Interficiens virum, etc. pro, Quicunque maledixerit aut percusserit. Iustus sua fide vivet, idem est ac si diceretur: Omnis iustus tantum sua fide vivet. Qui crediderit et baptizatus fuerit, Marc. 16. pro, Quicunque crediderit aut non crediderit. Sic saepe incircumscripta idem valent, quod circumscripta. Fides tua salvum te fecit, idem valet ac, Tantum fides vel sola fides. Iustificatur homo sine operibus, idem valet ac Sine omnibus operibus.
contemptissimi.
Contrarium prorsus huic est, quod Hebraei et aliae gentes non raro lenioribus utuntur pro vehementioribus vocabulis per Liptoten. Mortuus est pro imbecillibus, Rom. 5. i. pro prorsus mortuis aut impiis. Si Deus permiserit, Hebr. 6: pro, Si Deus potenter hoc operatus fuerit. Ne ponant nomen viro meo: i. ut extinguant plane, 2. Sam. 14. Sic Psal. 78, Non pepercit a morte animae eorum. Sic confirmare promissionem, pro, implere, Rom. 15, quod maius est. Exaudire, pro, facto ipso praestare. Scire me fecisti vias vitae, pro, re ipsa in vitam
anathema, malo spiritu loquitur: aut, Nemo loquens bono spiritu, potest dicere IESUM anathema. Nemo potest dicere Dominum IESUM, nisi per Spiritum sanctum: id est, sic de eo ex animo sentire ac profiteri. Sic qui ei Ave dixerit, Nec Ave quidem ei dixeritis: id est, familiarius cum eo versatus fuerit. Qui negat IESUM venisse in carne: id est, illam doctrinam corrumpit, aut Domino IESU officium mediatoris adimit. Nomen eius erit Emanuel, Nomen eius erit IESUS: id est, erit verus servator. Sic Hebr. 11, Si recordati fuissent prioris patriae unde exierant: id est, si voluissent eo
sua o Israel, 2. Paralip. 10 pro, quisque abeat. O Israel abi in tentoria tua. Et cognovi, et ecce Deus non miserat eum, Nehem. 6. pro, dedi operam ut cognoscerem, et deprehendi quod Deus, etc. Quaerant regi puellas virgines, Esther 2, subaudi, ii, quibus id muneris impositum fuerit id est, quaerantur puellae. Iecit pur, hoc est, sortem, Esther 3. subaudi, aliquis e famulis Haman. Nisi illusores mecum essent, etc. Iob. 17. sub. istud non dicerem: vel, dispeream si haec dicerem, nisi illusores, etc. Locus sappir lapides eius, Iob. 28. pro,
ac serium virum non decent. Posterius vero indicat sententiarum gravitatem, evidentiam, soliditatem et pietatem, qua liquido potenterque ille morosophus, aut stulte sapiens redarguatur, et coram omnibus confundatur. Prius ergo, Secundum stulticiam, significat perinde stulte, sicut ille stultus fuerit locutus: posterius vero, secundum quod convenit respondere stulto.
In Metaphoris, Similitudinibus et Allegoriis, plurimus huius admonitionis usus est, ut videamus in quid respexerit loquens. Sicut et August. super Psal. 8 monet. Idem et de tota sententia censeas,
alia non parva impedimenta in cognitione sacrarum Literarum, ingens videlicet copia, seu conferta quaedam densitas rerum aut sensuum, et earundem non semper rudibus perspicuissimus ordo. Quarum utriusque ratione cognita, vicissim non parum lucis perspicuitatisque eis accedet. Operaeprecium igitur fuerit, aliquid de utroque dicere, nempe tum de ingenti copia rerum aut sensuum, tum de ordine aut collocatione earundem. Primum vero de priore, mox de altero dicam.
De Thucydide scribit Quintil. quod sit densus rebus, et brevis sermone: et Cic. quod sit magis copiosus rebus quam
auditorem, praesertim rudiorem simul, ut ita dicam, in aures intellectumque eius effusa, obruit et confundit, ut omnia subito apprehendere et expendere non possit. Quare hoc genus sermonis aut tractationis rerum perspicere, notumque imperitioribus, quoad fieri omnino potest, efficere, utile fuerit. Neque tamen hic tantum communis ista ruditas obstaculo est, sed etiam contraria aliorum scriptorum et linguarum consuetudo, quae plerunque paucas res magna verborum copia dilatant. Quare ob summam huius linguae peregrinitatem ac diversitatem ab aliis etiam literati minus eam feliciter
Quia vero de sententia Aristotelis diximus, naturalem quendam, ordinem esse, ut mox post propositionem rationes aut probationes cum suis quasi pedisse quis sequantur: contra etiam diximus, vetus Testamentum minus sua probare quam novum: ideo operaeprecium fuerit mentionem facere illius vulgati dicti, quod aiunt, Aristotelem lecto Moyse dixisse, eum multa dicere, pauca aut probare. Verum enim sane est, Moysen et totum vetus Testamentum potissimum testimonio et autoritate Dei omnia sua probare, subinde repetendo, Dominus dixit haec, Os Domini locutum
sit communio mysterii, quod fuit absconditum a condito orbe in Deo, qui creavit omnia per Christum. Hic propositio essentialis, quod Paulus debeat docere Christi mysterium, habet ultimam vocem mysterii, cui voci explicationis gratia nova et quasi accidentaria propositio additur, quod hoc mysterium fuerit absconditum a seculis. Ea porro rursus habet in fine vocem Deo, cui dictioni nova oratio, expositionis causa adiicitur, quod is Deus per Christum omnia condidit.
Tantopere interdum autem labuntur ex alio in aliud, ut saepe ita labendo in eandem propositionem rei propriam, ex qua
ad suam et illorum crucem ac patientiam. Ubi prius tn eorum patientiam clarius exponit: postea suam non tantum patientiam, verum etiam synceritatem ac summum erga eos studium, et in erudiendis ipsis diligentiam: postremo denuo redit ad gratiarum actionem, quod ipsius labor in erudiendis ipsis non fuerit adeo efficax et salutaris ipsis: unde iterum progreditur ad celebrationem ipsorum piae patientiae in ferenda cruce ad imitationem aliorum piorum.
Talis circulus est et 1 Cor. 3. Nam a tertio Enthymemate confirmationis, Num in Pauli nomine estis baptizati? digreditur ad
tum qua ratione et conditione hominem in hortum collocaverit. Qua expositione finita, mox denuo breviter proponit, et consequenter propositionem bimembrem exponit: inquit enim: Non est bonum esse hominem solum, Faciam ei adiutorium, quod sit coram eo. Mox exponit primum, quomodo Adamus fuerit solus, quia nullum animal aut omnino creatura inter eas quae iam extabant, potuerit ei idonee sociari. Deinde exponit alterum propositionis membrum, quomodo Deus illi fecerit adiutorium aptum, sopiendo eum, et extrahendo costam. Adscribemus vero ipsum totum textum, ut tanto clarius exempla
Expolitiones, aliasque figuras, quibus aliis atque aliis modis iterant verba et sententias: tamen Hebraea longe eas in hac parte superant, cum frequentia iterationum, tum varietate.
Est autem in his reduplicationibus duplex praecipue fraus cavenda: altera quidem, ne cum una sententia fuerit aliis atque aliis modis repetita, plures esse, non unam existimemus: altera vero, ne cum aliae atque aliae res in diversis colis agentur, nos eandem agi putemus: seu (ut idem aliter dicam) ne vel ibi repetitionem esse putemus, ubi non est, vel ibi non esse, ubi est.
Variae autem
cum iam recte absosuta est oratio prior, tamen plane idem nonnihil clarius, aliquando etiam copiosius repetunt. Exo. 12, Mensis iste vobis caput mensium, primus sit vobis mensium anni. Exo. 18, Quoniam solet venire ad me populus, ut consulat Deum (repetit idem et clarius et copiosius.) Cum fuerit eis aliqua causa, veniunt ad me, et ego iudicabo inter virum et socium eius. Iud. 7, Et dixit ad eos: Me aspicite,
et sic facietis, et ecce venio ad finem castrorum, et erit, quemadmodum faciam, sic
imaginem. Tale forte est et illud, Faciamus hominem in imagine nostra secundum similitudinem nostram: sed melius, ad imaginem similimam nobis. Iugum oneris eius tu confregisti, Isa. 9. Iugum et onus idem sunt. Posses tamen vertere iugum onerosum. Si terrestris haec domus tabernaculi dissoluta fuerit, 2 Corin. 5. Idem est domus et tabernaculum.
Appositione (quae etiam aliquo modo ad repetitionem referri potest) multum utitur Scriptura, praesertim veteris Testamenti, declarationis gratia, idque triplici constructionis forma. Primum simpliciter apponendo nomen aut verbum
narratiuncula quodam modo requiescit, et requiescere facit auditorem, quid decoris, quid delectationis habeat, satis dici non potest.
Sequitur enim dicens: Deus et pater Domini nostri Iesu Christi scit, qui est benedictus in secula, quod non mentior. Ac deinde quomodo periclitatus fuerit, et quomodo evaserit, brevissime narrat. Longum est caetera persequi, vel in aliis sanctarum Scripturarum locis ista monstrare. Quid si etiam figuras locutionis, quae illa arte traduntur iis saltem, quae de Apostoli eloquio commemoravi, ostendere voluissem? Nonne facilus graves homines me
omnia Christi tum dicta tum facta docent ac inculcant: id quod et totius huius operis Matthaei argumentum est. Traduntur autem res duplici ordine, naturali videlicet, quo res eo ordine quo gestae sunt, describuntur: et artificiali, quo non per omnia naturae ordo servatur, sed prout scriptori visum fuerit, et auditorum utilitas postularit, res gestae explicantur.
Utroque usus est Matthaeus. Verbis utitur, quibus in historia uti convenit, simplicibus, planis, propriis, et minime obscuris, cumque lenitate quadam aequabili profluentibus. Ut enim in rerum tractatione operosas rerum,
Cur tu iudicas fratrem tuum? Eodem modo et saepe alias a toto genere ad individuum aut unam singularem personam, disserendo Scriptura descendit. Hac causa saepissime sane etiam in veteri Testamento numerus pluralis in singularem vertitur.
Sic Gal. 6, Fratres, si quis praeoccupatus fuerit, instaurate hominem, etc, considerans temetipsum, ne et tu tenteris. Popularis meus Hieronymus hoc loco arguit Paulum anacoluthi et imperitiae sermonis: sed non animadvertit virtutem orationis Paulinae, qui hîc studio a numero plurali transit ad singularem, ut unum aliquem
in Sacris literis. Summa, totum caput de Simili huc referre possis.
Hisc vicina sunt valde nota proverbia, ac eandem vim orationis praestant: ut sunt, Canis redit ad suum vomitum: Sus ad volutabrum: Qua mensura mensi fueritis: Modicum fermenti inquinat totam massam: Si sal infatuatum fuerit, etc. Si caecus caecum ducat, uterque in foveam cadit: Ante caecum pone rescandalum: Caeco esse oculum: Habentem in oculo trabem, alteri obiicere festucam: Qui parce seminat, parce metet: Qua mensura mensi fueritis, eâdem metientur vobis: concutient eam, in sinum vestrum
eum tantum in sepulchris
et montibus versatum: et ter repetitur, non potuisse domari ac vinciri, ut qui omnia vincula ruperit. Alii Evangelistae etiam a consequenti replent narrationem: quia adeô saevus fuerit, ut nemo sit ausus illac iter facere, etc.
Talis forma loquendi crebro reperitur in Prophetis, et etiam in Evangelistis, praesertim in Ioanne, de cuius sermone postea dicetur proprio Capite.
De illa forma pleni sermonis, cum aliquid primum breviter
mortuum resuscitavit Deus, sic et nostros pie mortuos suscitabit.
Decimoquinto, in eo quoque non raro foecunda felixque brevitas est, quod duplicatum sensum idem textus exhibere potest, quo omnia typica et allegorica pertinent: ut, licet sacrificia illa et ceremonias peragere opus fuerit, tamen illa Christi sacrificium ante oculos pitixerint. Sic multi Psalmi, licet de Davide et aliis piis crucem ferentibus agant, tamen praecipue Christum respiciunt. Sic parabola Samaritani legalis est, dum pingit quis sit proximus: multo vero magis Evangelica, dum ostendit, quis sit ille
ut expendenti initium totius sacri volum inis facile patet: In principio creavit Deus caelum et terram. Vox Principii, indicat tunc et temporis et rerum initium factum esse: antea plane nihil fuisse, praeter ipsum creatorem, qui ad nullum principium, medium aut finem temporis alligatus sit, ut qui fuerit aeternus, cuique sint mille anni ut dies unus. Sic verbum Creavit, significat non tantum fecit, sed et ex nihilo fecit, perfecte fecit, simulque omnipotentiam suam in eo opere ostendit. Vox Deus, unam essentiam, tres personas ac eius proprietates complectitur: caelum et terra complectuntur
carnalia sunt, sed potentia Deo, ad demolitionem munitionum, quibus armis consilia demolimur, et omnem celsitudinem, quae extollitur adversus cognitionem Dei: et captivam ducimus omnem cogitationem ad obedientiam Christo, et in promptu habemus vindictam adversus omnem inobedientiam, cum impleta fuerit vestra obedientia. Quae in conspectu sunt, videtis? Si quis de seipso confidit, quod Christi sit: illud rursum perpendat ex seipso, quod quemadmodum ipse Christi est, ita et nos Christi sumus. Nam si et amplius quidpiam glorier de potestate nostra, quam dedit Dominus nobis in aedificationem
semet eximat ex numero eorum qui hunc sermonem a Domino audierunt: quia ipse non fuit unus ex illis 12, qui cum Domino coram versati sunt, eumque praedicantem audiverunt: nec etiam unus ex illis fuit, qui Hebraeos primus converterit, utpote qui postea venerit, et praeterea illorum concionator non fuerit.
Potest quoque illud
quasi submersus est?
Quarto, ita libere ac cum quadam autoritate loquitur, affirmat, decernit ac pronunciat de summis rebus et difficilibus dubiis, idque sua quadam autoritate, non citato alterius recentioris iudicio, aut testimonio, ut nemo pius Apostolorum discipulus id facere ausus fuerit. Illa profecto plerophoria in dicendo, et certitudo animi in tam grandibus sententiis non quenquam alium quam Apostolum aliquem decet: idque praesertim Paulum, qui etiam angelos de caelo diversa sentientes anathematizare audet.
Quinto, confitetur quidem Eusebius, quosdam de
doluisse Hebraeos de eius captivitate. Eodem facit quod iubet eos orare pro se, ut illis celerius restituatur, quodque pollicetur se invisurum eos brevi. Ex quibus omnibus patet, hunc fuisse quendam primarium doctorem, qui etiam ab Ecclesiis Orientalibus maximi factus fit. Adde etiam, quod non fuerit uni tantum loco alligatus, ut discipuli Apostolorum et pastores aut episcopi: sed pro Apostolica vocatione per diversa loca docendi gratia peregrinatus sit. Accedat caeteris illud quoque,
quod nemo
aut aegre adeo explicabile. Nam his qui non adhibito studio et ingenerose a verbis excidunt, aliquando incohaerentia et dissona dicere videtur: qui vero studiose et sobria raciocinatione relegunt, magno ordine et veritate plena. Proinde exacte de his nunc tractare, ipsum per se solum ingens opus fuerit.
Bucerus quoque hanc eandem quaestionem de Paulina eloquentia prolixe tractat: cuius sententiam cognovisse operaeprecium fuerit. Sic igitur ille scribit in Praefatione epistolae ad Romanos:
An D. Paulus adhibuerit artem
qui vero studiose et sobria raciocinatione relegunt, magno ordine et veritate plena. Proinde exacte de his nunc tractare, ipsum per se solum ingens opus fuerit.
Bucerus quoque hanc eandem quaestionem de Paulina eloquentia prolixe tractat: cuius sententiam cognovisse operaeprecium fuerit. Sic igitur ille scribit in Praefatione epistolae ad Romanos:
An D. Paulus adhibuerit artem dicendi?
D. Augustinus in quarto de Doctrina Christiana hanc quaestionem pertractat, estque in hac sententia, quod Apostolus praecepta quidem
Qui petit, accipit: qui quaerit, invenit: et qui pulsat, ei aperitur, etc.
Adiiciamus sanê postremo loco Chrysostomi, hominis longe facundissimi, de Pauli eloquentia sententiam, ut eius quoque autoritate adversariorum calumnias retundamus.
Veruntamen quod non fuerit ita imperitus, ut isti arbitrantur, conabor ostendere. Isti enim non solum eum qui secularis eloquentiae nitorem non habet, sed etiam eum qui nesciat pro veritatis certare dogmatibus, imperitum equidem consequenter intelligunt. Paulus vero, non se in hoc quoque imperitum esse processus est,
qui plus caeteris honoretur, nisi ex virtute et splendore Epistolarum suarum? per quas non solum eos qui tunc crediderunt, sed etiam ab illo tempore usque nunc, et usque ad adventum Christi credituros informat et erudit: nec unquam hoc facere cessabit, donec humanum genus fuerit super terram. Nam sicut murus quidam adamante construitur, ita et in universo orbe Christi Ecclesias eius scripta communiunt. Ac sicut aliquis vir fortis consistit in medio, omnia argumenta captivans, et adducens in obedientiam Christi, et cogitationes universas, et omnem exaltationem
et ad spiritualem perducunt decorem. His etiam supervenientes ei infirmitates repellunt, et reductam custodiunt sanitatem. Talia nobis imperitus ille medicamina comparavit, et tanta virtute nobilia: quorum quidem experimenta bene norunt, qui his utuntur assidue: et quantum eius circa haec studium fuerit, ex his quidem quae diximus, potest esse manifestum, etc.
Verum quando quidem hactenus satis multa de sermone ac tota ratione disserendi Paulina, partim ex aliorum scriptis, partim etiam ex nostra observatione iudicioque adscripsimus: tempus est, nos hanc
evocat, vel potius revocat. Sunt vero illae praedicationes aut descriptiones poenitentiae saepe variis tropis involutae, ut et rudes facile ab earum sensu aberrare, et seductores eis ad stabilienda falsa dogmata et hypocrisin perfacile abuti possint et soleant. Quare ut haec mala avertantur, utile fuerit aliquid de eis quoque monere, praesertim cum ea quoque materia ad nostrum hoc institutum recte intelligendi sermonis sacrarum Literarum non parum faciat.
Omnipotens ille creator non tantum externas aut etiam internas actiones, motus et opera hominis vult sibi addicta esse: sed
ceremoniae a Iudaeis ad gentiles pervenerint, etiam voces aliquas Religionis simul ad eos pervenisse: tametsi, cum certum sit ex Hebraeo sermone omnes alias in linguarum divisione
profluxisse, quid absurdi fuerit Latinae alicuius, seu Graecae vocis etymologiam ex Hebraeo fonte petiisse. Sed de voce non magnopere contendo, sentiat quisque ut vult.
Est autem ieiunium in sacris Literis, non solûm a cibo abstinere, vel eo nimis parce, ac non suavi uti: sed etiam multis aliis commodis
indignissimi accedunt. Deinde propter Christi unicum meritum, misericordiam Dei implorare, quicquid illi demum praeterea petunt. Semper enim omnem aliam petitionem praecedere debet, aut certe comitari petitio remissionis peccatorum, ac divini favoris.
Quo quidem modo si animus affectus fuerit, facile foris in corpore ieiunium et lugubres quasdam actiones exprimet. Sicut publicanus vere poenitens, stabat a longe tristis, et non audebat oculos in caelum tollere, percutiebat pectus suum, quia sentiebat se esse miserrimum peccatorem, et non irrumpebat laetus audacter ad Deum, ac sua
In has igitur species ieiunium diduximus sequendo, quantum quidem facere potuimus, maxime sacras Literas. Non est tamen dubium, cum ieiunia paulatim in ceremonias et consuetudines quasdam abierint, nullisque legibus circumscripta fuerint, quin maxima semper fuerit eorum varietas, singulis in aliis atque aliis ieiunii partibus, vel casu, vel pro libitu plus aliquid minusve facientibus.
Ne contrarii quidem cognitio penitûs negligenda est, cum alterius contrarii cognitio multum adiumenti secum adferat ad alterius naturam felicius
48. Erit iustitia tua sicut gurgites maris.
Iustitiam suam aliquando testatur David coram Deo, ut Psalm. 7, Iudica me Deus secundum iustitiam meam: et Psal. 18, Retribuet mihi Deus secundum iustitiam meam. Ubi non iactat David suam universalem iustitiam, quasi ubique fuerit sine crimine: sed tantum in illa causa regni cum Saule, propter quam eum ille persequebatur: seu ut Theologi dicunt, iustitiam causae, non personae suae celebrat. Iustificari cum revera significet gratis a suis peccatis
erga suam legem severissime exigit, et insuper etiam perfectam naturae integritatem, secundum eam suam imaginem, quam initio nobis indidit, dicens: Estote sancti, sicut et ego sanctus sum. et: Maledictus qui non permanserit in omnibus quae scripta in libro legis. et: Qui in uno praevaricatus fuerit, omnium eritreus.
Huic tam severae iustitiae Dei nemo prorsus etiam sanctissimus suam iustitiam opponere potest: nemo prorsus ibi consistere potest. Omnes sancti ibi clamare coguntur: Ne intres in iudicium cum servo tuo Domine, quia non iustificabitur in conspectu tuo ullus
usus est. Gen. 1, Psal. 136, Ieremiae 31. Sic ab aliis quoque proprietatibus solis ac lunae sumuntur aut Metaphorae aut similitudines in Sacris, aut certe fiunt aliquae allusiones ad eas, quas cognovisse vel vulgari tantum quadam noticia, ac expendisse omnino operaeprecium fuerit ad sacrarum Literarum intellectum.
Sic Christus de prognosticis futurarum tempestatum in sole ac toto caelo conspectis dicit, Iudaeos quidem faciem caeli considerare solere, et ex alio indicio alia divinare: at spiritualis caelorum regni iam ad eos venientis formam agnoscere nec
praesertim vero cum agitur de singulis individuis aut casibus, multam eorundem mentionem faciant: ut si quis illa ignoret, etiam ipsam scriptionem aut disceptationem de rebus minus exacte assequatur, vel saltem non ita illa adficiatur, ut fieri oportet in Sacrarum literarum lectione. Utile igitur fuerit ad sacrorum librorum intelligentiam, tum naturam, proprietates ac temperamentum soli et caeli Iudaicae regionis, tum situm eiusdem, tum denique et mores gentis illius penitus pernovisse.
Aer fuit in illis locis valde calidus, aut potius fervens, utpote valde meridionalibus. Notum
aestu, sunt variae locutiones de nimio calore: ut sunt, Cum incalesceret dies: Per diem consumpsit me aestus: Gestavimus pondus et aestum diei: Meschias erit munimentum contra aestum: Exarui sicut ariditates aestivae.
Quoniam porro ibi tantus fuit aestus, inde secutum est, ut maxima fuerit utilitas, aut etiam necessitas refrigerii, sive ex umbra provenientes, sive ex nube, sive ex ventorum respiratione, sive ex aquis aut denique
pluviis, vel etiam rore, refrigerantibus eos. Hinc celebratur
libris dicitur. Nam partim etiam de mediis moribus aut consuetudinibus variae sese offerunt dicendi occasiones, partim et boni mores, praesertim religionis pura tractatio, necessario a Prophetis laudatur, et contrarii vituperantur ac coarguuntur.
Quod igitur illa gens alias parvo fuerit numero, ac peregrinata sit in terra Canaan et circum quaque,
ac potissimum rei pecuariae vacaverit: alias in Aegypto aucta, primum floruerit, postea durissima servitute oppressa sit: aliâs ex Aegypto
politica administratione acceptis locutionibus ferme totum Meschiae imperium aut gubernatio delineatur. Summa, innumera loca sequentium Bibliae scriptorum veteris ac novi Instrumenti, ex quinque libris Moysis dependent. Quare omnes illos ritus ac leges institutaque gentis pernovisse, utilissimum fuerit ad Prophetarum et aliorum scriptorum intellectum.
Separata fuit prorsus Dei mandato ac ritibus ea gens ab aliis omnibus, eoque mutuum irreconciliabileque odium ac contemptus ingens: omnes etiam gentes Israelitae prae se ut impias, atque adeo ut magis maledictas, et etiam naturae
vel etiam bis traiecto, ita ut semel prope Galilaeam traiicias, secundo prope Iudaeam.
Matth. 4 citantur ex Isa. 8 haec verba: Terra Zabulon, et terra Nephtalim, via maris ultra Iordanem, Galilaea gentium. Hîc dubitant, quomodo dicatur Ultra Iordanem, cum et Propheta et Evangelista fuerit in eodem latere Iordanis, in quo est Galilaea. Respondeo: Illud Ultra aut trans Iordanem, non dicitur ratione prophetae, sed ratione regis Assyriae: qui traiecto Iordane primum levius, postea etiam gravius afflixit illas regiones, quae ibi nominantur. Trans Iordanem igitur non Prophetae, sed
et quidem dicit, Romanos classe venientes primum afflicturos Assur: id est, Syros, inter quos primum Antiochum Magnum, quod Scipio Asiaticus facere coepit: postea afflicturos Eber, id est Hebraeos.
Paulus dicit se civem Romanum esse natum: in quo dubio explicando, quomodo civis fuerit, sudant multum Graeca scholia. At historiae Romanae indicant, eam urbem iure civitatis Romanae ab Antonio donatam esse. Appianus Alexandrinus dicit illam eam fecisse liberam, et a tributis immunem, quia constanter contra Cassium et Brutum pro Augusto et Antonio steterant, ingentiaque inde
priusquam obsidente hoste ita exundarit flumen, ut copia et impetu aquarum everteret claustra et proxima moenia, qua in urbem influxit, ac per eam rupturam residente aqua intrasse hostem. Convenit etiam quod Propheta ait, ita omnes eo casu fuisse perterrefactos, ut nemo stare ac repugnare ausus fuerit. Verum adscribam ipsa verba Diodori ex vetusta historia: Erat enim responsum progenitoribus datum, nunquam Ninam capi posse, nisi cum fluvius urbi hostis fieret. Quod rex nunquam futurum ratus, spem coeperat obsidionis traducendae: et simul futura auxilia expectabat. Hostes urbem, quam
Deus mutare terram fertilem in salsuginosam, et contra. Sic etiam Deuter. 29. dicitur Deus exusturus terram sulphure et sale, ut nihil ferat.
Christus Matth. 5 tres similitudines a triplici proprietate salis brevissime subindicat, in quiens: Vos estis sal terrae. Si sal infatuatum fuerit, in quo salietur? Ad nihil prodest, nisi ut eiiciatur, ac conculcetur ab hominibus: quia sal condit et conservat res, quia nulla alia res superest, qua salire possimus, quia alioqui nulli usui est. Quam triplicatam similitudinem, evolvi plenius in capite de Similitudinibus.
Leo
cum Paulus vocat hominem renovatum, qui secundum illum primum instauratur, hominem Dei, Tit. 3: et hominem conditum secundum Deum, Eph. 4: et nos spiritu Dei in imaginem Dei transformari a gloria in gloriam: i. magis ac magis refingi ad imaginem Dei, multo etiam gloriosiorem, quam illa prima fuerit. At Sophistae illam imaginem Dei, ad quam primo fuit conditus homo, docent, fuisse tantum quaedam accidentaria ornamenta. Patres porro per illam imaginem, non illam primam rectitudinem ac essentialem bonitatem intellexerunt: sed tres animae potentias, intellectum, voluntatem ac memoriam,
id perspecturos, sanos et idoneos esse, aut fieri. Si enim in rebus communis externaeque istius vitae quidam recte dixit, nostros oculos ad veritatem, tanquam noctuarum ad meridianam lucem caligare: multo profecto magis id in rebus divinis, nobis corruptissimis hominibus optimo iure tribuendum fuerit.
Dicamus igitur iam de alterius velaminis detractione, quod oculis cordique nostro inhaerere Paulus affirmat. Prius tamen aliqua de illo ipso interno velamine dicturi sumus. Quale porro et quantum sit hoc velamen, subinde in originalis corruptionis et liberi arbitrii expositione
verae vitae ac lucis, a victimis ad illum apud Deum existentem mediatorem illustrat et celebrat. Dicit enim, Mosen quidem dedisse legem, ceremonias ac sacrificia: sed veram gratiam et pacem non nisi per Christum contingere. Hunc enim esse illum, qui semper apud Deum et simul verus Deus fuerit, per quem omnia sint facta, et in quo etiam vera vita ac lux hominum fuerit, non in sacrificiis.
Hunc agit tandem ex sinu caelestis patris plenum gratia et veritate, tantaque gloria, quanta unigenitum filium Dei decuerit ornatum prodiisse, et hominem aut carnem factum esse. Illum
illustrat et celebrat. Dicit enim, Mosen quidem dedisse legem, ceremonias ac sacrificia: sed veram gratiam et pacem non nisi per Christum contingere. Hunc enim esse illum, qui semper apud Deum et simul verus Deus fuerit, per quem omnia sint facta, et in quo etiam vera vita ac lux hominum fuerit, non in sacrificiis.
Hunc agit tandem ex sinu caelestis patris plenum gratia et veritate, tantaque gloria, quanta unigenitum filium Dei decuerit ornatum prodiisse, et hominem aut carnem factum esse. Illum igitur esse vere vitam ac lucem hominum, atque adeo unicum fontem lucis,
factum sapientiam, iustitiam et redemptionem. Eodem omnino pacto, eum in filium Dei respicere illa sua phrasi (iustitia Dei) cum imputativam iustitiam hoc modo nominat, dubium non est. Sic igitur et veteres intellexerunt, apud Deum, non in sacrificiis esse quaerendam iustitiam ac vitam: quia ibi fuerit verus persolutor sacerdos et tabernaculum, quin in se totius humani generis debitum transtulerit.
15 Moses suo quoque velamine, et quod accedens ad Deum semper id deponebat, satis potuit vigilantiores monere, non illa temere aut quasi per iocum aut ocium a Deo et Mose agi: sed
non languide argumentatur, quod quoniam illa fuerunt destinata quotidianis et externis istis contaminationibus expiandis (sicut subinde praecipitur, qua ratione sit mundandus, si quis vel cadaver attigerit, vel quid simile fecerit:) Ergo melior aliqua multoque efficacior purificatio destinata fuerit mundandis et eluendis illis veris, internis ac spiritualibus maculis. Sic Moses verorum peccatorum Decalogi, et incircumcisi cordis expiationem et sanationem, non sacrificiis, sed Dei misericordiae separatim adscribit: Deut. 29. 30.
18 Eadem Epistola sumit tria valida argumenta a
sit iudicatum, supra Leviticum, unde vera benedictio petenda sit: non a Levi, et eius sacerdotio ac beneficiis, quia cum suo patre Abrahamo alieha benedictione indiguerit.
19 Deinde, quod Levi in lumbis patris sit ab illo decimatus. Ergo illius, et porro Christi quem significavit, fuerit multo nobilius sacerdotium. Nam dare decimas eius est, qui auditoris aut laici (sicut loquuntur) loco censetur, idque illi, qui vere aestimatur esse sacerdos.
20 Tertio, quod ille
veraeque iustitiae ac vitae non leviter expendatur, quod cum Deus sit verax, et grandia bona suis det, et tam magnifice promiserit Abrahamo, Isaaco et Iacobo terram promissionis, nec tamen illis eam dederit, sed posteris demum, post exactos 400 annos, idque cum multis tribulationibus: necesse fuerit sub illis temporariis promissionibus alia quaedam vera et aeterna bona, in illis externis veluti quibusdam siliquis involuta quaerere: sicut sane tota Scriptura, praesertim veteris Testamenti, sub nominibus ac typis temporalium bonorum, beneficiorum et liberationum, aeterna ac spiritualia
omnes illae ceremoniae, sacerdos et sacrificia sua vera fronte aut facie, si velum eis detractum fuisset, ostentabant, et vere Sanctum Domini esse praedicabant.
Deinde illa ipsa lamina dicitur gestari ad placationem Dei erga populum. Quis vero tam stupidus, et rerum divinarum ignarus fuerit, ut tam parvo metallo tantam rem, nempe placationem Dei erga totum genus humanum, ausit tribuere? Quare necesse fuit sanos intelligere, per illud indicium significari aliquem vere sanctum Domini, qui esset Deum toti mundo placaturus. Qui etiam a Daniele, proculdubio in hunc locum
et habere cupierit, atque tandem (ut ita loquar) avide voraverit: idemque et ipsos facere oportere, aut in peccatis suis aeterno exitio perituros.
Ursit ergo Christus Iudaeos, ne eo nomine adeo contra se fontem vitae insolescerent, quod filii Abrahae essent: sed expenderent, quis fuerit etiam ipsius Ahrahami spiritualis pater, unde ipsemet iustitiam ac vitam acceperit, ut ipsi quoque eam indidem petendam esse scirent.
Sic si primum illud foedus recte intellexerunt, verumque eius sensum ac salutis viam retinuerunt, facile verum intellectum omnium ceremoniarum et
nunc prophetias de Christo in Genesi et se quentibus libris a Mose propositas, quas proculdubio pii doctores diligenter ac prolixe exposuerunt, et publice ac privatim inculcarunt, et quae singulare lumen toti veteri Testamento, verae religioni et piorum cordibus attulerunt.
Hic utile fuerit ad illustrationem veteris Testamenti, et perspicienda indicia verae viae salutis, considerare etiam tum Iudaeorum declinationem a veritate, et praesertim a vera cognitione verae viae et vitae seu Messiae, ad extremam impietatem: eum etiam, quomodo vicissim Prophetae in suis concionibus ac
Deum cum Mose loquentem, hoc sibi nomen assumentem, et populum ex horrenda Aegyptiorum servitute liberantem, fuisse ipsummet Christum servatorem, verum Dei filium: 1. Cor. 10. Heb. 2 et 3.
Nunc igitur si consideremus et exquiramus, quid' nam tandem eximium filius Dei tum adhuc futurus fuerit: non difficile est reperire, nihil maius ei reliquum fuisse, quam ut homo fieret, ut, inquam, illud Divinum verbum caro fieret, et officio mediatoris ac veri liberatoris populi sui ex vera servitute peccati, irae Dei, satanae, mortis et inferorum, iuxta tot factas promissiones perfungeretur.
Nam patribus satis erat notum, quod Deus non tantûm vera ac permanens essentia, sed et omnium essentiarum aut existentium rerum causa seu creator esset. Quare non vere dici posset, quod huius nominis mysterium, si de solius existentiae divinae certitudine proprie intelligendum esset, eis non fuerit revelatum. Hoc enim primum initium et quasi prima litera omnis cognitionis Dei est.
8 Congruit cum hac interpretatione nominis ac explicatione Iehova, etiam ista perpetua omnium doctorum admiratio ac celebratio huius nominis, quod sit plenum mysterio, quod sit ineffabile: id est,
vertit nomen Iehova per Meimar, quod est Verbum, et in Psal. 110, ipsi Christo nomen Verbi tribuit, inquiens: Dixit Dominus Verbo, Sede a dextris meis.
Hunc igitur
Verbi tribuit, inquiens: Dixit Dominus Verbo, Sede a dextris meis.
Hunc igitur
quo plerunque Osiander ob maximam quandam authoritatem quam habet, ut cognomen eius non a parentibus acceptum indicat, (nam sancto viro credendum est certe) in probandis praecipuis suis fundamentis utitur. Cum ergo ne probaverit id Osiander, nec etiam probare possit: (nam quod illud nomen fuerit effabile, postea probabo) restat ergo
cum constanter suam etymologiam, quod a salvando veniat, retinuerunt. Praeterea, ut dictum est, non ita multum calluerunt Hebraiae Christiani ccc post Christum annis, quo praecipue tempore Thalmud consarcinatum est: et si qui aliquid noverunt, Bibliis fuerunt contenti. Quam etiam periculosum fuerit Heb. si doceat Christianum tantum linguam, ne dicam mysteria eorum, satis Hieronymus testatur. Quin etiam, ut maxime voluissent plura Hebraea scripta cognoscere, non quiverunt. Hieronymus homo diligentissimus, nihil ferme praeter Biblia vidit.
Quare rectiûs nos sic opponeremus
quae nunc multiplices, et supra modum perniciosae, et miro artificio coloratae fucataeque ubique excogitantur, et miseris hominibus obtruduntur, liberet, Amen.
QUOD PUNCTA HEB. AUT
vocales idem ab initio fuerint.
Non inutile fuerit dicere aliquid de ista pervulgata quaestione, an puncta seu vocales Hebr. sint iam olim in sacris Bibliis una cum consonantibus scriptae, aut vero postea (ut quidam volunt) ab Esra, vel, ut quidam audent affirmare, ducentis triginta sex annis post templi destructionem, a Rabinis quibusdam
virum ad tale inventum suo spiritu excitavit ac perduxit. Si ipsemet Deus coram id munus hominibus largitus est: quid tandem verisimilius est, quam integrum id absolutumque, ut omnia eius opera sunt, dedisse?
Quod si quispiam homo tanti inventi author extitit, sive Adam ille fuerit, aut aliquis alius ingenio, longoque rerum usu caeteros mortales praecellens: si, inquam, quispiam talis videns magnam esse humanam imbecillitatem, nec posse omnia memoria teneri, quae tamen vitae utilia necessariaque esse videbantur, sive ea in religione, sive in artibus, sive in
Quod cum facillimum sit cuique vel etiam ex aliis linguis iudicare, exemplis non declarabo.
Unum tamen exemplum non a nobis excogitatum, sed quod alioqui omnibus est notissimum, proferemus, quod est in Genesi, Ipsum conculcabit caput tuum. Ubi quam utilis doctrina olim sublata fuerit, sive illud ex punctorum inopia accidit, sive ut magis arbitror, postea factum est ab aliquo, vel sciolo, cui videbatur textus futurus dilucidior, vel et superstitioso, qui divae Virgini gratificari voluerit. Nam etiam Iosephus, cum eundem locum Graece recte habeat, tamen in Latina versione
imo vero ferme nec textum quidem habuisse, cum ea perverterent, sed aegrorum tantum somnia scripsisse.
Quod si etiam concederem, neque Hieronymum, neque Graecos interpretes Biblia cum vocalibus scripta habuisse: num propterea sequeretur, nulla fuisse? Potuit enim fieri, ut cum tanta fuerit difficultas scribendi, praesertim Hebraea, propter tantum numerum notularum, nec facile quisque posset tantos sumptus facere, ut sibi curaret Biblia integre describi: putaverint multi, qui iam nonnihil profecerant, suaeque memoriae fidebant, sibi tantum consonantibus scripta Biblia
uterentur, tale aliquod in Hieronymi manus pervenerit: num propterea consequeretur, omnino nusquam extitisse Biblia vocalibus scripta? Ea sane ratione ne Chaldaica quidem Paraphrasis extitit: quia ipse eius nullam mentionem facit. Idem quoque de Graeco interprete dici posset, de quo, quis ille fuerit, nondum satis inter eruditos constat: quanquam ita depravate confuseque in Graeco textu, praesertim in Prophetis, multa legantur, ut diceres, eum omnino nullum textum habuisse, sed somnia tantum aegrorum chartis illinivisse, aut etiam studio multa corrupisse, nisi forte librariorum vitio
imaginem incorruptam complecti intellectum, voluntatem et cor.
Sic et Bucerus sensit. Inquit enim: Iam naturam nostram nondum spiritu Dei innovatam, totam carnem esse, et ceu feram indomitam, donec ab hac corruptibili conditione in incorruptibilem prorsus immutata, itaque persanata fuerit, spiritui et legi Dei semper repugnare, eoque malam esse naturaliter. Habet igitur et ipse naturam nostram, seu hanc indomitam feram, non eius accidentia, pro hoste Dei, pugnante cum Deo: et re damnata: id est, pro peccato originali. Nam hanc indomitam feram, esse originale peccatum, negari
computruisse. At Scriptura dicit, iam ex homine interfecto, qui filius Dei fuerat, esse factum filium diaboli: ex imagine Dei, imaginem diaboli: non quod haec externa ac bruta pars sit tunc prorsus abolita, sed quod potissimum illud cor spirituale, quod Deum repraesentabat, agnoscebat, et colebat, fuerit (ut Scriptura loquitur) excisum, ac pro eo intrusum cor lapideum et adamantinum, quod diabolum patrem suum repraesentaret, eique serviret, et contra Deum hostiliter militaret ac fureret: hoc est, anima rationalis, quam Scriptura in corde collocat, est per horrendam quandam ineffabilemque
esse, quo a celebriori praestantiorique artifice aut architecto profecta est. At haec sive ipsum viventem Deum, sive primos illos parentes, in sua integritate Deo ac omni vera sapientia plenissimos, authores habuit, necessario certe omnium longe praestantissima, dignissima et augustissima fuerit.
Sed nolo in hoc dignitatis loco immorari diutius, transibo ad locum utilitatis, quoniam ea machina maxime hominum corda permoventur. Verum non agemus hîc de inhonesto, aut etiam pecuniario utili: sed de eo, quod ad aeternam felicitatem conducit, quod prorsus cum vero honesto
voces, literas et apices in suo nativo sermone ac significatione considerare ac expendere, ita ut eae et nobis notae perspectaeque sint, et aliis a nobis pro poni ac exponi queant.
Huc et illud recte referri potest, quod Scriptura vetat spiritus extinguere, et praecipit ut si sedenti fuerit revelatum, loquens consideat et taceat. Tales enim spiritus revelationes potissimum tum contingunt, cum in timore Dei, verbum ipsius diligenter meditamur ac scrutamur, singulasque sententias ac voces, suggerente ac illustrante eas nobis Spiritu sancto, expendentes solerter trutinamus.
studio delectari: cum adeo nos cupidos esse cognoscendae eius voluntatis cernit, ut etiam exoticas linguas, atque adeo eam ipsam, qua primum ille sese nobis, suamque voluntatem proposuit ac declaravit, addiscere conemur.
Quid vero turpius magis ve nefarium doctori ac ministro Christi fuerit, quam nec ipsa quidem nomina Domini ac servatoris sui novisse, nec intelligere quid Iesus, quid Messias, quid Christus significent? Quae ille nomina ob hoc ipsum de voluntate caelestis patris assumpsit, ut nos inde ipsum ac verum eius munus officiumque, et nostrae salutis viam agnoscere
obsecro non fieret, si omni studio plenior quaedam copia rerum et operis prolixitas, idque ex toto sacrarum Literarum volumine, summo affectatoque studio conquireretur? Ex parvae ergo sacrarum Literarum partis opulentia evoluta, quantum sit totius operis copiaecornu, aestimare cuique facilimum fuerit.
Testatur hoc idem praedives
et veterum monachorum, praesertim Benedictinorum, quorum bibliothecae omnibus bonis libris refertae: et nomina ipsa officiorum, scholastici, cantoris, praepositi et decani abunde ostendunt, ad quasnam functiones initio ille hominum ordo tantis sumptibus ac privilegiis constitutus ordinatusque fuerit.
Extant etiam nunc passim in vetustioribus bibliothecis Germaniae, idque (quod etiam magis mirêre,) in illis incultioribus Vuestphaliae partibus fragmenta Graecorum codicum, quae ego ipsemet coram vidi, et in manibus habui. Corbeiae ad Vuisurgim vidi fragmenta mapparum Graecarum
dogmatibus reducendae? Quare si veritatem reperire et retinere volumus, consistamus in ista finita norma sacrarum Literarum aut verbi Dei: et non ea deserta, nos, Religionisque controversias in abyslum Patrum praecipitemus.
24 Iudaeorum profecto hac ratione conditio multo melior fuerit, eorumque religio certior erit quam Christianorum, si ista adversariorum norma valebit. Nam ipsi, praeter vetus Testamentum, habent suam
Patrum traditionum normam (quam per manus fingunt sibi inde a
esse conscriptos ab aliquo impostore, aut alioqui incertae fidei homine. In hoc porro genere non tantum Ecclesiae credimus, sed et Iudaeis, saltem de veteri Testamento: quin etiam suo quodam modo et Mahometo ac Turcis ac Iudaeis de novo Testamento. Testantur enim et ipsi de Christo, quod certo fuerit talis aliquis magnus propheta, qui talia quaedam docuerit et fecerit, etc. Quorum testimonium, qualecunque est, vel ob hoc multum valet, quod in hanc partem non possunt esse suspecti, tanquam in gratiam nostri aut religionis huius quicquam falso testentur, iuxta proverbium de
quae volunt, sed etiam teneantur quaerere de omnibus ad cognitionem necessariis, ab utraque parte, et monere alterutram partem, ubinam eorum actio obscura esse, aut claudicare, et nondum satis probationem habere videatur.
Obligentur etiam iudices se invicem instruere, si cui forte quid fuerit notius, magisque perspicuum, quam aliis. Quo in timore Dei (ut in piorum coetu convenit) omni studio, vi ac ratione veritas piarum sententiarum, et foeditas errorum in lucem producatur, possitque verum retineri, et falsum condemnari.
Decimo, in agenda quoque causa, aut in
enim, cui pater regnum caeleste terrenumque tradidit, in utroque praesidens, miro ordine angelorum hominumque mysteria pro temporum varietate dispensat: et quae singulis temporibus congruunt, vel occulta inspiratione, vel evidentiori illustratione suggerit.
Quare etiamsi hodie alia fuerit interpretatio Ecclesiae eiusdem praecepti Evangelici, quam aliquando: tamen hic sensus nunc in usu currens, ad regimen Ecclesiae inspiratus, uti tempori congruus, et salutis via debet acceptari. sicut de Baptismi forma Apostolorum tempore, ubi in Christi nomine: et alio sequenti, ubi in
acceptari. sicut de Baptismi forma Apostolorum tempore, ubi in Christi nomine: et alio sequenti, ubi in Trinitatis nomine: ac posthoc, in nomine Patris et filii et Spiritus S. varietatem legimus, secundum temporis congruentiam, salutem praestitisse: ipsumque divinum praeceptum, Nisi quis renatus fuerit: et, Ite, baptizate: interpretationem tempori congruentem absque errore recepisse uno tempore, currente usu, validam: alio invalidam. (Hoc est, Ita et non.) Arguitur ex concordia tot interpretum, inspirationem divinam credi debere: etiamsi inveniretur aliquid originalibus (scilicet,
et Petri sedes, modo praedicto. Et quia credita est potestas sacerdotio praeposito populo, Sacramenta ad finem salutis, prout convenientius iudicaverit, ministrare, etc. tunc patet praeceptum communicandi necessario esse conditionale, scilicet si animarum curam habenti visum fuerit.
Quare si universum sacerdotium, aut saltem maior pars cum cathedra Petri, quae secundum sanctum Cyprianum errare non permittitur a Deo, uno tempore sic, alio aliter, propter aedificationem Ecclesiae, aut baptizaret, aut Sacramenta ministraret, quia omnia haec fiunt ad Dei
est, nt non intelligat nullam ob rationem, nullaque ex causa fas esse transgredi illos terminos, quos posuerunt nobis Patres nostri? Praesertim cum etiam apud fictae Religionis homines ceremonias veterum retinere, custodire paterna sacra, suorumque maiorum instituta tueri, semper sapientis fuerit. Ut omittam gravissimam et clarissimam illam D. Pauli sententiam, qua Thessalonicenses et reliquos Christianae pietatis cultores commonuit, ut starent, et tenerent, non scripta, non volumina, non codices, sed traditiones (inquit) quas didicerant sive per sermonem, sive per Epistolam suam.
patefacientis, adhuc plenius et accuratius, quam meris fraudibus, malis dolis, violentia, tyrannide ac iniuriis contra omnes regulas praescriptaque omnis iuris ac aequitatis, in perniciem Ecclesiae ac veritatis instructus armatusque sit, et grassetur.
Caeterum, sive id factum fuerit, sive non: haec profecto ipsa, quae hactenus de ista sacrilega Tridentina turba et nefario conatu exposuimus, satis et plus satis gravissimarum causarum continent, quae liquidissime et quasi palpabiliter monstrant, istud blasphemum conciliabulum ex patre diabolo esse, ab eoque regi ac
Turcorum, Iudaeorum, Christianorum, et multarum aliarum sectarum in comprobatione Moysis ostendit esse incorruptum testimonium, ut non potuerint domestica quadam fraude in unum consensisse aut conspirasse. Idem consensus contrariarum gentium est etiam de Christo, quod talis aliquis excellens vir fuerit, tanta opera ac miracula fecerit, et sic sit ab adversariis suis interfectus.
17 Diabolos et idola gentilium multum potuisse, experientia docuit. At illi expugnati cesserunt tandem, ut victi, Moysi et Christo. Huc referantur et eiectiones diabolorum, quae dum a fortiori
praedictionibus ad vocationem gentium pertinentibus sub lege. Cap. XXXII. 131
De speciebus praedictionum, quae in gratia factae sunt. Cap. XXXIII. ibid.
De effectibus praedictionum. Cap. XXXIIII. 132
Quae causa fuerit praesentis seculi faciendi. Cap. XXXV. ibid.
De doctrina rationalium in hoc seculo. Cap. XXXVI. ibid.
Quae servanda sint in Scripturarum intelligentia. Cap. XXXVII. ibid.
Unde libri
2. Afferetque myrrham, et offeret illam sacerdoti 158. 159
9. Ora pro eis 203
10. Et non moriemini, in totam synagogam irascetur 209
13. Si plaga steterit in oculis eius 161
Contaminatus contaminatus censebitur 255
14. Quod si pauper ille fuerit, etc. 187
19. Non iurabis in nomine meo mendaciter 209
20. Vir qui adulterium commiserit cum uxore, etc. 256
23. Affligetis animas vestras in die expiationum 309
24. Locutus est Dominus 184
27. Et erit
27. Et erit aestimatio tua maris ab aetate viginti annorum, etc. 257
¶ Numer. 1. Istae sunt summae quas recensuit Moses et Aaron, etc. ibid.
3. Quasi itinere diei hinc, et Quasi itinere diei illinc 255
9. Quicunque fuerit immundus super anima 205
11. Num oves et boves mactabuntur eis, etc. 186
19. Accipient ad te vitulam rufam 228
23. Moriar morte iustorum 163
Non accubabit, donec bibat sanguinem hostium 202
24. Certe expelletur Cain, usquequo
inclinavit ad me 224
44. Et nomini tuo in seculum confitebimur, etiam repulisti 224
Hi in curribus, et hi in equis, etc. 337
Et odio habentes non diripuerunt sibi. 224
49. Homo vanitati assimilatus est. 236
Quoniam non cum mortuus fuerit, accipiet quicquam 209
50. Immola Deo sacrificium laudis 159
51. Asperges me Domine hyssopo, et muntlabor 322
Ecce in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea 371
non confringet, etc. 222
Iudicium gentibus proferet 185
43. Loquere tu, ut sis iustus 165
44. Narra tu ut sis iustus 234
Operabitur brachio fortitudinis 229
49. Reges lingent pulverem pedum ecclesiae 234
Et si illa oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui 87 etc.
50. Quare veni, et non fuit vir 211
53. Servus meus iustitia sua iustificabit multos 330
Noticia sui iustificabit multos 184
54. Haec est haereditas servorum Domini, et iustitia eorum a me, dicit
sunt possibilia credenti 218
Quime recipit, non me recipit, etc. 210
10. Ad duritiam cordis permisit Moyses praeceptum hoc 24
Confestim ablegabunt asellum 182
16. Praedicate evangelium omni creaturae 217
Qui crediderit et baptizatus fuerit. 218
¶ Luc. 1. Respexit ad humilitatem ancillae suae 318
Gladius pertransibit animam tuam 236
Ut describeretur tota terra 217. 218
3. Genimina viperarum, quis vobis monstrabit fugere a ventura ira? 223
Dicebat baptista exeuntibus turbis,
artificium in Evangelistarum narrationibus 282. sacrae cognoscendae utilitas 286. usus 281
ad Brevitatem foecundam in sacris quae pertineant 284
brevitate cur Scriptura utatur. ibid.
in Brevitate Scripturae proponenda quod Dei fuerit consilium. ibid.
bruta melius suo officio fungi atque adeo sapientiora esse homine, sacrae literae testantur 377
Buceri de peccato originali sententia. 373. locus 298. sermo qualis 270
401. historia quo compendio narretur 282
adversus Ecclesiae hostes testimoniis Scripturarum S. apertis utendum 106
ecclesiae pictura qualis in Esaia 322. potestas circa dispensationem sacramenti eucharistiae 430. status post apostolorum tempora qualis fuerit 402. veteris lectores 398
ecclesiae in quo genere credendum 406. 407. quo consilio Deus sacras literas proposuerit 411
ecclesiam Christi nunquam communionem sub una probasse 429. qua pra xi Antichristus pessum dederit 436
inter
eleemosynam crebro beneficentiam denotare 190
370. universa vanitas 369
hominis bonam malamve facultatem agendi quid philosophi statuant 369. coniunctionem aut disiunctionem solam Scripturam monstrare 443. corruptio unde veniat 348. corruptionem originalem philosophiam ignorare 377. forma substantialis initio quae fuerit 377. 378. functiones ignobiliores quatenus nihil sint. ibid. natura a Deo inimica 372. nobilissima pars quomodo a Deo formata 381. et substantia corrupta 377
hominis non solum accidentia, sed novi creatio quid patribus 342. obsessi saevitia 280.
quomodo ex ethnicis historiis intelligi possint 339
in Idololatrias Iudaeos fuisse pronos 335 idola abominationes Dei 227
Iehoiakim quod vestes non laceraverit, vituperatur 306
Iehosua filius Nun in quo Christi typum gesserit 362. nomen cur non fuerit effabile 363. fuisse effabile quibus rationibus probetur 363. nomen quid Christo contulerit. ib. sacerdos in quo Christi typum gesserit 362. vere quis sit. ib.
Iehosuae nomen quomodo Osiander conscindat ac mutilet 361
Iehova nomen prae caeteris
310. hypocriticum 312. intensius. ibid. in sacris literis quid 307. longe durius quiddam, quam vita temperans. ibid. meritorium. ibid. miraculosum. ib. ostentatorium. ibid. pium. ibid. piorum hominum cur olim frequens fuerit 310. possibile, si naturale 307. profanum. ibid. quadragesimale quando invaluerit 313. quando Deo probetur 309. quando non item 310. quatenus a Deo in populo Iudaico requirebatur. ibid. quid 307. etc. quid Hebraeis 306. religiosum
313. divisio 312. efficiens causa 307. excruciationes quomodo intelligendae 308. hypocritici species 312. indictio 309. non una certa forma 307. pii species 312. possibilis seu naturalis divisio. ib. profani subdivisio. ibid. quadragesimalis causa et occasio quae fuerit. ibid. religiosi divisio. ibid. significatio figurata 311. species. ibid. vox Latina 307. quid significet. ibid. ab Ebraeo fonte quomodo deduci possit. ibid.
ad leiunium quatenus obligemur 310
patre non administretur aut iudicetur 207
mundi gubernatio quot modis in Scriptura significetur 126
mundi interitus quibus indiciis probetur 444. totius esse servatorem, nomen plane conveniens Deo 361. 362
Musica cur in sacris rebus semper in usu fuerit 308
mustum cur validum vas requirat 400
mutationum subitarum frequentia in Scriptura unde 245
mycterismus 168
myricarum significatio 333
mysteria Scripturae qualia 9. 10
mysteriorum et iudiciorum
pericula 342. 343. praeceptum in disputando quale servandum 411. proprietas 292. sermo qualis 299. stylus, modusque disputandi qualis 290. 291. stylus qualis 270. 271. praegrandis 262. transitiones 292. 293
Paulo quid familiare 62. 63. quid per usitatum fuerit 293
Paulum dialecticum fuisse quae ostendant 291. non nunquam eos ad quos scribit, proprietate suae provinciae pulsare 119
paulina eloquentia 296 etc.
paulinae orationis virtus quae 272
paulinae epistolae
nostrorum deditissimam commendationem.
Hodie hora 7. missus est ad nos bombardarius per capitaneum Caproncensem, sed non alter aut melior peritiorve quam ille qui nuper a reverendis dominationibus vestris fuit dimissus. Credimus quod illi mensa castri Scisciensis non fuerit insipida: ob id et mensam et salarium astute obtinuit. Tractabitur ut prius ad mensam nostram. Alter dolore correptus videlicet Balthasar discessum parare hinc intendit, quod sibi hunc praelatum esse videat in salario. Alter vero senior isthuc cras, Deo volente, si voluerit expedietur.
Omnes diffugere coloni isthuc missi atque nuper a nobis hic pro custodiendis vadis retenti, authore Nicolao spano, qui nauseat eorum gubernationem; abfuit parum quia heri baculis fuisset exceptus. Sunt adhuc ad latus ipsius 17 personae quae nocte futura dabunt fugam istius nisi Colapi provisum fuerit hominibus; per hosce nos nihil efficiemus: Itaque aut pellantur huc profugi, aut alii mittantur. Nam concrescit Colapis; iam quotidie laboramus in frangenda ad littora glacie.
Cum his reverendas dominationes vestras foelicissime valere optamus cupientes nobis
omnes explosit summa cum solennitate. Nostri coloni sese plurimi clam subtraxerint et in horas latenter discedunt famelici, similiter aliorum quoque dominorum. Dixi domino bano secrete haec quo citius rem maturaret.
Cum his foelicissime valeant. Profectum tandem in hostem cum fuerit, perscribam. Interea eaedem iugiter Deum orent pro nobis et pro nostris negligentiis.
Tui observantissimus
Franciscus Patricius
authores convenire scribit Plinius. Sed unus ne hic fuerit Zoroaster, an et alius, non satis constare ait. Sane is qui nostra aetate "Sacram bibliothecam" compilavit, Sixtus
is qui nostra aetate "Sacram bibliothecam" compilavit, Sixtus
uti vidimus, coniunxerat. Nam si Pamphylius Zoroaster familiaris Cyri fuit, et Armenius Hosthanis nepos. Hosthanes autem cum Xerxe in Graeciam venit, manifestum sit, duos hos diversos fuisse: quando a Cyro ad Xerxem, anni intercesserint LXXVII. et Nepos Zoroaster Hosthane, patruo iunior necessario fuerit. Quatuor itaque hi sunt apud Arnobium Zoroastres. Quintus vero Persomedus de quo Suidas in hanc sententiam scripsit: "Zoroastres Persomedus sapiens, apud eos qui in Astronomia excelluerunt, qui etiam primus nomen dedit iis Magis, qui civilia tractarunt: Fuit autem ante Troiana tempora annis
medios fuisse, cum diluvio ad Xerxen anni cadant MDCCXXV. A quibus si detrahas CCC. illos, remanent anni CMXCIX. Error est etiam apud Suidam, qui scribit, a Zoroastre ad Troiam eversam intercidisse annos tantum Quingentos, cum sint millesimo uno minus. Sed Magorum princeps iste Zoroaster, Persane fuerit, an alia e gente, in dubium videtur verti posse. Plinius namque, et Laertius, Persam eum faciunt, Pletho, et eum secuti Ficinus, Steuchus, et alii recentes authores Chaldaeum existimant. Chaldaeos autem, a Magis, quorum caput fuit Zoroaster, Porphyrius tum apud Proclum, tum in vita
In quibus sane Pici verbis, commiscentur sine discrimine, Chaldaei, Magi, Persae, et Zoroaster. Sed Chaldaeum eum fuisse, ut credam multis adducor argumentis. Tum quod Chaldaeorum lingua eius oracula haec scripta fuerint, ut hic Picus testatur, tum quod Chaldaica, etiam fuerit
cultorem fuisse. Quod cum Epiphanio consentit qui Astrologiae eum facit inventorem, et Suidas Astronomum nominat et astrologica scripsisse asserit. Astrologiam autem omnium gentium maxime apud Chaldaeos floruisse, nemo ignorat. Azonacem quendam Plinius praeceptorem eius fuisse nominat. Nec fuerit a vero absonum, si Azonacem hunc dicamus, de schola Semi aliquem fuisse, aut Heberi. Tradunt enim Thalmudistae, Semum primum omnium scholam doctrinarum instituisse. Quem secutus sit Heberus, a quo sapientum secta ab eo derivata, Hebreorum quasi Heberorum nomen assumpserit. Fuisseque ambas
Sane Iosephus, de Beroso ita scripsit. Testis horum est Berosus, vir Chaldaeus genere, notus iis qui in disciplinis versati sunt. Quandoquidem ipse scripta Chaldaeorum de astronomia et
se, quaestus gratia traherent. Huiusmodi fere sunt aliqua apud Eusebium, atque Gregoram, quae ipsi ex Hecates oraculo se desumpsisse affirmant. Quae daemonum sunt quaedam evocationes et praestigia: Quae impia, nolimus cum piis hisce commiscere. Verum ad oracula Zoroastri redeuntes, operae fuerit praecium, antequam ea vel proponamus, vel exponamus, quaedam veluti prolegomena eorum praenotare, ut nimirum facilius eorum sensa intelligamus. Sunto autem haec prima, quae
qui primi posuerunt moenia cives,
annos distulerit ea domino restituere, quae bona fide possidere non potest.
Scripta enim, de rebus Dalmaticis apud illum ea lege dimiseras, ut tibi quam
primum redderet. Sed, quid miratus dixerim? Mirum enim non est, si homo hic
vafer, qui sibi vestes mentitus erat,
MARINI GHETALDI PROMOTVS ARCHIMEDES SEU.DE VARIIS CORPORVM GENERIBVS Grauitate, et magnitudine comparatis.
THEOREMA I. PROPOS. I.
Si duorum Grauium Corporum eiusdem generis alterum alterius fuerit multiplex, quotuplex maius fuerit minoris, totuplex erit maioris grauitas, grauitatis minoris.
SINT duo corpora eiusdem generis ABC, D, quorum grauitates, EFG, ipsius ABC, et H, ipsius D, sit autem corpus ABC,
multiplex corporis D.
Dico quotuplex est corpus ABC,
GHETALDI PROMOTVS ARCHIMEDES SEU.DE VARIIS CORPORVM GENERIBVS Grauitate, et magnitudine comparatis.
THEOREMA I. PROPOS. I.
Si duorum Grauium Corporum eiusdem generis alterum alterius fuerit multiplex, quotuplex maius fuerit minoris, totuplex erit maioris grauitas, grauitatis minoris.
SINT duo corpora eiusdem generis ABC, D, quorum grauitates, EFG, ipsius ABC, et H, ipsius D, sit autem corpus ABC,
multiplex corporis D.
Dico quotuplex est corpus ABC, corporis D, totuplicem esse
habentis aequalem plumbo A, 2.
Eadem via omnium liquidorum inuenitur grauitas, quando nimirum corpus solidum sit grauius liquido, cuius liquidi quaerenda est grauitas, hoc est quando corpus solidum demissum in liquidum feratur deorsum.
Quando vero corpus solidum fuerit leuius liquido, hoc est demissum in liquidum non descendat, per adiectionem alicuius alius solidi corporis liquido grauioris, quaesita liquidi grauitas inuenietur.
Sit igitur propositum aliquod cereum corpus A, cuius grauitas sit 21. et oporteat scire quanta erit grauitas
20, numero 24, erit grauitas aquae habentis magnitudinem aequalem utrisque corporibus cerae et plumbi 24, sed grauitas aquae magnitudinem habentis aequalem plumbo F, est 2, ergo reliquum quod est 22, erit grauitas, aquae magnitudine aequalis propositae cerae A.
At vero si propositum fuerit aliquod corpus solidum magni ponderis, ita ut difficile possit ponderari in aqua, hac via inuenietur aquae quaesita grauitas.
Sit aliquod corpus
2100, ad alium numerum qui sit 2200; erit igitur grauitas aquae magnitudinem habentis aequalem cerae A, 2200.
Neque necesse est, ut illud corpus solidum magni ponderis reipsa proponatur, sufficit enim ut eius grauitas notificetur numero tantum.
Si autem propositum fuerit inuenire quanta erit grauitas argenti viui magnitudine aequalis proposito corpori solido A; ratione qua supra, non inuenietur ipsa grauitas, quoniam nullum corpus demissum in argentum viuum fertur deorsum, nisi aurum, aurum vero in ipso argento viuo perrumpitur, sed qua ratione inuenienda
et ita ponderetur propositum corpus, ac si in aere penderet.
Dixi seta
exemplo: sit igitur ea inuenta grauitas 2, et fiat ut 2, ad 23, ita 100, ad alium numerum qui sit 1150, is igitur numerus erit grauitas plumbi magnitudinem habentis propositae aquae B, aequalem, hoc est illius plumbi, quod in vase continetur.
At vero si
exemplo dictum est, quae grauitas sit 22, et fiat ut 22, ad 21, ita 100, hoc est grauitas aquae B, ad alium numerum qui sit 95 5/11. is igitur numerus indicabit quanta erit grauitas cerae magnitudinem habentis aequalem propositae aquae B.
Similiter si propositum liquidum corpus B, fuerit olei, aut vini, aut cuiuscumque liquidi, praeter argenti viui, eadem omnino via, qua ante, inuenietur quaesita corporis solidi grauitas, sed de argento viuo tractabimus ad finem propositionis decimae quartae.
PROBLEMA
8.huius
7.huius
Sed quoniam corporum regularium magnitudo quoque exprimitur latere eiusdem corporis, vel diametro, si proposita duo corpora A, B, fuerint regularia, utpote
ad alium numerum qui sit 11500, is igitur numerus erit cubus diametri sphaerae ex aqua grauitatem habentis aequalem propositae sphaerae A, quare eius latus cubicum, quod est 22 57/100.
solidi A, inuenta igitur est corporis solidi A, magnitudo C, quod erat faciendum.
8.huius
7.huius
Qvod si proposita duo corpora aeque grauia A, B, fuerint regularia utpote sphaerica, fuerit autem liquidae sphaerae B, data diameter F, et oporteat inuenire quanta erit diameter solidae sphaerae A, ita faciendum erit.
Accepto ut supra corpore solido D, et liquidi E, inuenta grauitate, ut dictum est, fiat ut grauitas G, ad prauitatem H, ita cubus ex F, ad
qui sit 86 22/23
magnitudinem, ergo magnitudo F, aequalis erit magnitudini corporis B. inuenta igitur est corporis B, magnitudo F, quod facere oportebat.
7.huius
Quod si proposita duo corpora aeque grauia A, B, fuerint regularia, utpote sphaerica, fuerit autem sphaerae A, data diameter C, et oporteat inuenire, quanta erit diameter sphaerae B, ita faciendum erit.
Accepto corpore solido D, et inuenta solidi corporis E, grauitate, ut supra dictum est, fiat ut grauitas H, ad grauitatem G, ita cubus ex C, ad alium cubum, cuius
alium numerum qui sit 1554 2/17, is igitur numerus erit cubus diametri sphaerae ex stanno, grauitatem habentis aequalem propositae ex plumbo sphaerae A, quare eius latus cubicum, quod est 11 52/100, vero proximum, indicabit ipsam diametrum.
Similiter si propositum corpus plumbeum A, fuerit cubicum, vel alicuius alterius formae regularis, eadem ratione inuenietur latus cubi ex stanno, grauitatem habentis aequalem proposito plumbeo cubo A, si enim ipsius cubi plumbei A, datum sit latus 10, erit numerus 1554 2/17
aequalem vasi est 36, ergo reliquum quod est 7, erit grauitas aquae, magnitudinem
5.huiu
5.huiu
Sed si propositum fuerit aliquod magnum argenti viui
F, quod facere oportebat.
8.huius
8.huius
7.huius
Quod si proposita duo corpora aeque grauia fuerint regularia, utpote sphaerica, fuerit autem sphaerae A, data diameter G, et oporteat inuenire, quanta erit diameter sphaerae B, ita faciendum erit.
ACCEPTO aliquo cor pore solido C, et inuentis grauitatibus D, E,
numerum, qui sit 73 11/19, is igitur numerus erit cubus diametri sphaerae ex argento viuo, grauitatem habentis aequalem propositae ex aqua sphaerae A: quare latus cubicum numeri 73 11/19, quod est 4 19/100 proxime indicabit ipsam diametrum.
Similiter si propositum corpus aqueum A, fuerit cubicum, aut alicuius alterius formae regularis, eadem ratione, qua supra
vel aliud metallum ab altero metallo, recte esse institutam, sequenti Theoremate demonstrabitur.
THEOREMA X. PROPOS. XIX.
Si trium corporum aeque grauium primum et tertium fuerint generis diuersi, secundi autem portio fuerit eiusdem generis cum corpore primo, reliqua vero eiusdem generis cum corpore tertio, fuerint etiam tres quantitates aquae praedictis corporibus aequales, prima videlicet corpori primo, secunda secundo, et tertia tertio.
erit ut differentia grauitatum primae et tertiae quantitatis
in hunc modum.
Sit aliquod corpus aureum, exempli gratia 24. unciarum, quod expurgatum et ad aurum purum reductum, amiserit ex pristina grauitate nempe ex 24, uncys, quatuor uncias, ita ut remanserint tantum 20, unciae auri puri, reliquum vero vel euanuerit in fumum, vel fuerit alterius metalli.
Totum igitur illud corpus aureum ab initio propositum, si adhuc intelligatur tale quale fuit ante expurgationem, appellabitur 20. partium, seu, (ut vulgo dicitur)
Et hoc est quod Aurifices in
auri obseruant.
Non enim purificant totum corpus propositum, sed aliquam eius particulam etiam perexiguam, quam solam ad aurum purum reducunt.
hac enim reducta, non solum recte definiunt cuius fuerit qualitatis particula illa purificata ante purificationem; verum etiam cuius fuerit qualitatis, et quot partium fuerit illud corpus, a quo eadem particula detracta fuit, et illud, quod adhuc superest, diminutum scilicet illa parte purificata, ut in eodem exemplo proposito, corporis aurei 24. unciarum apparet.
Eius enim qualitatem si forte aurifices inuestigare
purificant totum corpus propositum, sed aliquam eius particulam etiam perexiguam, quam solam ad aurum purum reducunt.
hac enim reducta, non solum recte definiunt cuius fuerit qualitatis particula illa purificata ante purificationem; verum etiam cuius fuerit qualitatis, et quot partium fuerit illud corpus, a quo eadem particula detracta fuit, et illud, quod adhuc superest, diminutum scilicet illa parte purificata, ut in eodem exemplo proposito, corporis aurei 24. unciarum apparet.
Eius enim qualitatem si forte aurifices inuestigare velint, detrahent ex eo particulam,
erit 8, et si grauitas argenti in aere sit quoque 9, erit eius
et tertiae aquae, quae nunquam mutantur, nam illae aquae magnitudine sunt aequales altera auro puro, reliqua misto ex argento et aere, quae corpora aureum scilicet et mistum semper ponuntur eiusdem grauitatis nempe 5301, Secundus vero terminus 5301, est grauitas massae propositae, quae si maior fuerit, vel minor, ad eam facile reuocabitur.
Vnde in posterum solum opus erit inuenire tertium proportionis terminum, hoc est differentiam inter grauitates secundae et tertiae aquae.
Sed ut hoc etiam exemplo illustretur, proponatur aliqua massa auri, cuius
20, partium.
Atque eodem modo deprehendentur grauitates auri in aqua
sed etiam de illis, quae describentur in alijs, copiosioribus, in quibus videlicet denominatores non essent partes integrae, sed partes partiam; dummodo etiam illae partes per unam eandemque differentiam progrederentur.
Quibus in hunc modum prae ostensis, si construenda fuerit tabula per continuam additionem eiusdem numeri, sic erit progrediendum.
Primo inuenienda erit grauitas quam habet semiuncia auri puri in aqua, quae inuenietur si fiat ut 19, ad 18, ita semiuncia ad alium
foret.
Sulpitius, Quintum Mutium, de Iure
interrogasset; respondisse, turpe esse patricio, et Nobili viro, Ius in quo
versatur ignorare. Qua reprehensione Sulpitius motus, adeo Iuri operam dedit, ut
merito inter Iurisconsultos, palmam assecutus fuerit. Ioannes Franciscus de
Pavinis, in praefatione Extravagan. D. Ioannis Papae XXII.
Apud Persas autem pueros Ius a Magistris, sicut alibi Grammaticam, didicisse;
refert Osorius libro 7. de Institutis Regis.
et Regem nostrum, generaliter fuerunt prorogatae. Ubi Nota, quod
Causae Tutelarum, non observationis mandatorum, personalis ammonitionis,
divisionis bonorum inter fratres carnales, aut patrueles, in quibus Repulsio
subsecuta fuerit: item Dotum, ac paraphernorum, nec non Appellationum, ex
recepta iam consuetudine, in omnibus terminis, ad instar Causarum
Appellatarum, extra seriem levantur, et adiudicantur: 4. Vlad. art.
16. In
Octava celebratur, pro octavis diebus
festorum Sancti Iacobi Apostoli, et Epiphaniarum Domini, in Civitate
Zagrabiensi Montis Graecensis dictae Octavae, ab octavo die, praenotatorum
festorum, quo inchoati solent, si Iuridicus fuerit.
Hic superpondii loco adiiciendum putavi: a multis dubitari, et quaeri
solere; cur clausula illa, (tam ante cladem Mohachiensem, quam vero post
obitum Serenissimi quondam Ludovici Regis, etc.)
etiam Diaetae Regni, discuti soleat. Et haec
indifferenter, per praenarratos iam tres terminos Iuridicos currit, licet
interdum extra illos etiam ventilari consueverit, potissimum autem ubi
publica constitutione, ita conclusum fuerit: veluti art. 35. anni
1601. Estque propria Fisci Suae Maiestatis Regii, super
acquisitione bonorum, deficientium in semine, dominorum duntaxat magnatum,
(et non nobilium.) Vel prosecutione casuum
sive Extraordinariarum dicti Fisci Regii?
Quoniam de Fisco incidit mentio, et multi in eo haesitant, an hoc nomen
certam aliquam personam significet, vel quid aliud: ideo non inconveniens
fuerit, paucis declarare, quidnam rei sit, et unde hoc nomen traductum,
atque a quibus primum usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos
dicebatur proprie pecunia Principis. Constituto enim Principe, Lege Regia,
ad
paupertatis suae producant, tam in Curia Regia, quam etiam in
Sedibus Comitatuum: in quibus primo sedis die tantum discutiuntur:
dicitur: ac quomodo quoque Processus Iudiciarius intelligitur?
Quandoquidem omnis causa, sive lis, ad ius, legem, morem, ac consuetudinem,
tanquam formam quandam iudiciariam referatur, et terminetur; operae precium
fuerit paucis declarare, quid sint singula.
Et primo quidem, De iure dicendum videtur: quod si a iustitia, ut nonnulli
volunt, deducatur, pro eoque sumatur, quod est rectum et iustum; erit,
ut Tullius
ac quasi pro legibus iam usurpatis. Quae omnia, cum
stabilia et perpetuae veritatis esse debent, quamdiu in iudiciis haberi
possunt, tamdiu alia consuetudo admitti non debet, (nisi ipsis per talem
consuetudinem iam derogatum fuerit,) quia sic, et generales leges, et
privilegia, ac iudiciariae sententiae (ad quas, et quae, ut praemissum est,
omnis
lis terminari debet) innumeris ferme literis,
moribus, placitisque cuiuslibet huiusmodi populi deducitur, ac pro lege
statuitur. Quia vero saepe occurrunt ista verba; Ipso iure, Ipso facto, vel
De facto, vel Eo facto: ideo non inutile fuerit ea declarare, quid
significent. Omnia igitur ista, idem significant, et sunt usitatissima
Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam propositiones,
veluti in Syllogismo Maiores esse solent, de statuto
significant, et sunt usitatissima
Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam propositiones,
veluti in Syllogismo Maiores esse solent, de statuto aliquo Iure, vel Lege;
ut verbi gratia: quicunque transgressus fuerit edictum Principis tale,
taliter puniatur: vel, qui voluntarium homicidium perpetraverit, capite
plectatur: aut, qui furatur, suspendatur. Et in hac propositione, non
requiritur ullum ministerium Iudicis constituentis
art. 2. Sic etiam, si in Literis Introductoriis,
seu Recaptivatoriis, aut Reambulatoriis, vel Admonitoriis, terminus aliquis
Octavalis, ad quem Evocatio (ex ratione in iisdem Literis expressa) fieri
debeat, denotatus fuerit: tunc ad Octavum usque diem illius festivitatis,
cuius Octavae inseruntur, Executio cum illis peragi poterit. Ante festum
tamen, et non post festum illud:
imprimis diriguntur, frequentius de Evocatione, quam de Citatione sonare
videntur. Et Stylus etiam potius Literas Evocatorias, quam Citatorias
continet.
Tertio: quod nemo nisi legitime citatus fuerit, cuiquam respondere, et
iudicio stare debet:
Tertia Evocatio, est Utralis: ut si quis ad praeassumptam cautionem
expeditoriam, in defensionem alicuius causae, vel ad Literas, vel literalia
instrumenta, apud quempiam forsan habita, aut occultata, qualicunque
Evocatione fuerit vocatus. Talis Evocatio, semper unico termino (ubi
videlicet principalis causa levata fuerit) decidi et finiri consuevit:
alicuius causae, vel ad Literas, vel literalia
instrumenta, apud quempiam forsan habita, aut occultata, qualicunque
Evocatione fuerit vocatus. Talis Evocatio, semper unico termino (ubi
videlicet principalis causa levata fuerit) decidi et finiri consuevit:
citandus existit, et medio
testimonii eiusdem Capituli, vel Conventus, curet ipsum citari: ac deinde
reportata Citationis serie, extrahat exinde literas Relatorias, quas usque
ad terminum eorum Iudiciorum, ad quae citatus fuerit, apud se conservet
diligenter.
Ubi Nota: quod Copia literarum Evocatoriarum, sine literis Praeceptoriis, ex
Capitulis, et Conventibus dari debet:
quopiam notabili signo ibidem
facto, et idem referente dicto testimonio in literis Relatoriis; huiusmodi
Citationi locus dari solet, quia non per citantem, sed per citandum, ac
suos, factum est, quo minus per homines facta fuerit.
QUAESTIO UNDECIMA. / Ex quibus causis Citatio, vel Relatio eiusdem
condescendere potest?
Si debito modo non fuerit facta, non denotando
quo minus per homines facta fuerit.
QUAESTIO UNDECIMA. / Ex quibus causis Citatio, vel Relatio eiusdem
condescendere potest?
Si debito modo non fuerit facta, non denotando scilicet Locum citati,
quemadmodum iam dictum est proxime, aut tempus, vel Personam, quando
videlicet, ubi, et per quem citatus extiterit. Ubi Nota: quod haec Citatio,
sive Evocatio, solum per illos
ab Iudice excipere, cum de facili
evanescere, ac pro nihilo haberi neque vero pro rato testimonio in
processibus causarum, acceptari consueverint. Quin potius, etsi in iis
aliquando responsio ad meritum causae spectans facta fuerit: nihilominus
tamen, ipsa modo praemisso praeterita, ad primordia regressus fieri, atque
causa condescendere solet. Ut factum est in causa Szamoboriana Magnificae
quondam Dom: Comitissae Annae Mariae, Consortis
Possunt maxime, propter tres praecipue causas: primam; si uti praetactum
immediate est, deductio Genealogiae
motorum causae ab ultimo in praesentem, rite facta non fuerit. Secundam: si
similiter Processus causae ultimus, bene non sit specificatus, neque ob id
novus suum principium bene sumpserit. Tertiam: si Condescensio eiusdem
casuae, ubi potissimum per adeptionem bonorum fieri
sine Inhibitoriis destrui possunt.
Post Decem dies autem, Literatorie, hoc est, vigore literarum
Inhibitoriarum, per testimonium Capituli, vel Conventus, in cuius processu
scilicet Actor extiterit, vel saltem inventus fuerit, inhiberi consueverunt.
In quibus, licet Reus sententiam conscriptam ad se, recipit: nihilominus
tamen ad primordia regrediendo, Paria Praesentium, et Iudicialium accipit.
Tertia autem, praemissis modis, neque destrui,
videntur. Unde cautus esse debet Reus, ut sic petat Paria, et inspiciat
productas, quod amplius non sit sibi integrum, eadem vel petere, vel
inspicere.
Ubi Nota: Quod si unus ex Coincausam attractis mortuus fuerit, vel aliter
liti cesserit, ac ob id in ea quoque parte causa in alium superstitem
condescensa extiterit; solum quidem, si voluerit, Par super condescensione
petere poterit, sed reliqui processus paria, ei non dabuntur,
fori, et Termini, atque
etiam Actoris, passim. His addi potest dies Festus, qui et Decretalis
dicitur: Lib. 1. S. Ladislai Regis, cap. 38.
Ubi Nota: I. Quod si Citatio tantum fuerit facta, tali die Decretali; non
condescendit, ast si Deliberatio, sive Adiudicatio celebrata extiterit;
talis omnino condescendere solet. Quia Festis diebus, Iudicia fieri et
celebrari, tam Iure Canonum, Dist. 2. de
vel Litis motione, vel etiam absque illa, per literas Prohibitorias
et Protestatorias, coram aliquibus personis authenticis, vel in locis
credibilibus rite et legitime factas, ac postea in Iudicio Contradictorio,
cum opus fuerit, productas. Siquidem et Litis motio, Triginta duorum annorum
spacium complectitur; et si interim prosecuta non
fuerit, expletis illis (beneficio praetactae Prohibitionis) ex novo
ac postea in Iudicio Contradictorio,
cum opus fuerit, productas. Siquidem et Litis motio, Triginta duorum annorum
spacium complectitur; et si interim prosecuta non
fuerit, expletis illis (beneficio praetactae Prohibitionis) ex novo suscitari
debet:
emanatarum; per Actorem, iuramento mediante,
allegatione cuiusvis Praescriptionis non obstante, recuperari possunt. Et
nec tale iuramentum (A) potest reiicere in (I) quod haec sit hoc in casu
specialis lex, neque illud prius fuerit ipsi, per (I) submissum, ex quo
reiectio necessario sequi posset. Prouti et in Causa Illustr: Domini Comitis
Erdödi, contra Venerabile Capitulum Zagrabiense deliberatum est, Anno
1610. Posonii. At
Quot species
Praescriptionis, seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci, et intelligi possint. Sunt igitur huius Temporis
seu Praescriptionis, quae magis et quasi quotidie occurunt, Una
habebuntur:
in Iudicio
contradictorio, per eundem Iudicem, iterum resuscitari debebunt, sine
Citatione, aut alio quovis processu, sed solum facta declaratione, sive
publicatione resuscitandae Sententiae. Verum, si antiquior fuerit, per
Praeceptorias, potissimum coram Iudicibus Pedaneis, melius resuscitari
debebit. Et si per Non venit tantum fuit extradata: comparente iam Reo, et
Paria eius petente, non ad Executionem exmittitur, sed in processum
iam Reo, et
Paria eius petente, non ad Executionem exmittitur, sed in processum
reiicitur. Item, super Violenta Bonorum occupatione, si violentus occupator,
intra anni revolutionem, ex illis pari potentia eiectus non fuerit, etiam
cum notabili incommodo,
ac Evocationis, infra Decimum quintum diem, diei ipsius
Evocationis reportare. Alioquin enim si id facere neglexerit, et Actor Paria
huiusmodi literarum Rescriptionalium vigore Praeceptoriarum, pro sui parte
extrahere coactus fuerit, sicque expensis tantummodo gravatus extiterit,
petieritque contra (I) superinde Iudicium; statim in poena Calumniae ex eo
convincetur:
huiusmodi Literae super ea extant, vel inveniuntur in Stylo. II. De
praedicto exsolvendo Onere, variant inter se multi. Alii enim dicunt,
communiter exsolvendum semper Tribus florenis: et Alii, inter quos est
Decius, si Actor fuerit, cum Sex florenis; si vero
Reus, cum Tribus tantum deponendum esse. Quod colligi videtur, ex tit.
86. par. 2. ubi Reus in iudicio, Trium marcarum; et Actor in
factum est
Eperiesini, Anno 1611. cum Francisco Desőfi. De quo vide
plura infra, Quaest. 31. cap. 9. II. Respondens ad Principalem
Actionem in Iudicio, etiamsi Prohibita usus fuerit, nihilominus tamen ad
Exceptionem dilatoriam, vel incompetentiae, postea non poterit regredi; sed
bene in Principali causa, omnino diversum quid a priori respondere valebit.
Et ideo dici solet: a Responsione reali, non
Repulsione reputaretur; quia sola non admissio, Repulsionem ipsam importat.
Quod idem est, atque illud, quod in Tripartito, loco citato exprimitur,
Repulsionem esse, si pars triumphans, extra dominium bonorum reobtentorum
fuerit.
QUAESTIO DECIMA NONA. / Semperne post factam Repulsionem, Repellens est
citandus?
Non semper. Nam Repulsio bifariam fit. I. Ad Iudiciariam
tunc non est necesse repellentem citare; sed sufficit
Executionem
impeditam esse. Unde et Iudex Capitulo vel Conventui mandat, ut seriem solum
huiusmodi Executionis, ut fuerit expedita, ad decimum quintum diem, ultimi
diei ipsius Executionis, legitime perdurando, sibi rescribat.
Stylus. Ex quo colligitur, Literas Repulsionales, esse solum
Rescriptionales dicti Capituli, vel
cur repulerit, reddat rationem; alioquin
Repulsio nulla erit, sed prior sententia manebit; ac debitae Executioni
demandari debebit. Sin autem ratio stabit, nullum onus exsolvere tenebitur,
etsi depositum quoque iam id fuerit, eidem restitui debebit, nisi
ut in proverbio est, mortuum suo loculo repositum referre,
piaculum foret.
fuisse dignoscatur, omnes tamen nonnisi unum onus deponere debebunt, in
Curia quidem florenos 72. in Comitatu florenos 36.
tantum,
Repuls. non obstan. sibi dari, et de portione poenae, indebitae actionis
satisfactionem fieri et administrari, si, videlicet vicerit. Ast si
succubuerit, et sententia definitiva contra ipsum Executioni demandata
fuerit; tunc demum extra dominium, Novo, cum gratia uti
poterit. Et sic hoc primo processu causa finiri solet, sed ubi communis
celebrabitur, aliter procedendum erit, ut iam immediate
patebit.
restitui commissa, post Repulsionem ad se pertinere non
probans, in facto Maioris potentiae convincitur, art. 12.
anni 1536.
quilibet
Exceptiones pro se necessarias, aut de periurio, vel mala testificatione,
aut infamia, vel aetate contra eos, quos voluerit, et digne poterit, facere
et opponere queat, ne praesertim periurium, si quod commissum fuerit,
impunitum praetereat.
24. capitis
huius.
QUAESTIO SEXTA.
Quot Status Causarum solent adnumerari?
Non fuerit abs re, hoc loco dicere de Statibus; ex quibus causarum
probationes deduci solent, Hi itaque quinque universe numerantur.
Definitivus, Legalis, Coniecturalis, Testimonii, et Quaestionum, sive
Equulei. Quibus omnibus
simul concurrentibus. Primo, si factum
contra ipsum, per unum testem probabitur, cum unus testis, ad plenam probam,
non sufficiat. Secundo, si minas ad tale factum patrandum dedisse
probabitur. Tertio, si vacillet vel varius fuerit, in dicto suo, super tali
facto. Quarto, si tam vilis persona fuerit, quod etiam alias iuramento suo,
non crederetur. Quinto, si propria eius confessio, de tali facto, per unum
testem, contra ipsum probabitur. Sexto, si
probabitur, cum unus testis, ad plenam probam,
non sufficiat. Secundo, si minas ad tale factum patrandum dedisse
probabitur. Tertio, si vacillet vel varius fuerit, in dicto suo, super tali
facto. Quarto, si tam vilis persona fuerit, quod etiam alias iuramento suo,
non crederetur. Quinto, si propria eius confessio, de tali facto, per unum
testem, contra ipsum probabitur. Sexto, si fama etiam continuata per bonos
et non malevolos probabitur, contra
non debet, et non nisi post Probationes Testium Auditas et
Publicatas, prout ordo Iuris requirit, et etiam sententia
interlocutoria de torquendo subsecuta, ac sic demum si quid confessus
fuerit, Iudicio subiici. Verum Hic Nota; diversas confessiones Reorum,
diversos etiam fines sortiri solere. Et (I) quidem, Confessionem factam
sponte in criminalibus absque tormentis, vel metu tormentorum, etiam nullis
indiciis
II. Confessionem
factam per Reum in tormentis, Nullis, vel non legitimis
indiciis praecedentibus, non valere et reddi nullam, etiamsi millies
fuerit ratificata; nec ex ea sequi posse condemnationem illius;
Mynsing. obser. 23. cent. 5.
probationes luce
meridiana clariores exigendas, crimina autem non praesumenda esse.
Andr. Fachin. lib. 9. cap. 16. Nisi forte Iudex promittat
impunitatem delinquenti, et tunc si delictum confessus fuerit, non tenetur
promissum servare, sed ex tali confessione, potest ipsum condemnare, et
excusatur a non praestita promissione; Quia publici boni magis debet
habere rationem, quam privati. Vivius part. 1. opin.
tit. 32. Ubi Nota
quod praemissi isti Quinque modi iurandi, observantur tunc
tantum, quando sententia aliqua, ex responsionibus partium, ad communem
Inquisitionem exmissa, sed nondum satis comprobata fuerit. Paragraphus autem
sequens,
litis, talibus literis, nondum exprimi
consueverat; prouti neque de praesenti solet, sed solummodo memoria rei
peragendae continebatur; unde recte (Memorialis) nuncupari
caeptae sunt, vel quod idem illud tunc fuerit, quod nunc (Super
eo) appellari solet.
1613.
art. 23. Rustica persona contra Nobilem in Quinque casibus,
vigesimo se abiurare tenetur, in Minoribus vero tertio
se. Si autem uterque tam scilicet Actor, quam Reus Rusticus fuerit,
inter quos iudicium administrabitur, tunc modus et ordo Loci ac Patriae, ubi
Reus moram trahit observatur.
omnibus, usus iam magis observari
solet, quam scripta forma.
actionem Actoris
affirmare; et alterum dictae actionis, seu praetensi contra se facti, cur id
fecerit,
rationem dare. Atque ideo nisi sufficiens ratio per ipsum data fuerit, ad
propriam iam confessionem condemnari poterit. Imo vero, cum nemo sibi satis,
vel Iudex, esse possit,
ipsum salvare potest; ideo hac
in parte consultius foret ipsi, cautius procedere. II.
Quod per huiusmodi Affirmationem, vel Negationem, dicitur lis
contestari, quae nisi hoc modo contestata fuerit, directe neque
probari, neque diiudicari poterit. Imo vero ob omissam huiusmodi litis
contestationem, Iudicium redditur nullum, et sententia quoque exinde secuta
nulla, Mynsing. obs. 74. cent. 3. Atque ob id
VIGESIMA TERTIA.
An AEque depositorio in facto depositi, sicut in factis mutui et debiti,
ipsis (I) solis suis in personis iuramentum decerni deberet?
Non aeque, sed maiori cum manu, ita ut si magna summa deposita fuerit,
quinquagesimo se, sin minor, cum minori: Sic
iudicatum est Posonii, in causa familiae Ghiczii Anno 1612. Ubi
Nota, Quod Depositum est omnis res, de cuius absoluto dominio,
dictum est, in qua nulla
condemnatio, sed saltem expurgatio necessaria ponitur. Ac sic Priori notatus
(si tamen contra ipsum statim et in continenti literali documento, vel
humano testimonio sufficientibus, probata fuerit) simpliciter reiici debet.
Alias autem reiectio non stabit, et obiiciens in emenda linguae
merito convincitur. Quanquam Iure Civili huiusmodi excipiens, non teneretur
actione iniuriarum. Andr. Fachin.
plusque fidei Nobilium creditur, quam rusticorum.
QUAESTIO QUARTA.
Sed posteaquam huiusmodi Oculata Revisio, et Demonstratio in facie facta
fuerit, ubinam tandem Attestatio videntium testium, celebrari solet?
Plerunque in loco sedis Iudiciariae, sicuti et in communi Inquisitione, et
soepenumero in facie iurium possessionariorum litigiosorum et occupatorum,
prout
QUAESTIO DECIMA.
Quomodo tamen cum demortuorum testium attestationibus procedendum?
Sic, ut cum Exponenti, pro, vel contra, proba adiudicata fuerit, atque ideo
ad communem celebrandam in partibus attestationem exmittetur, praeassumetque
prioribus etiam attestationibus se uti velle, tunc demortuorum quoque
testium fassionibus se usurum, tempore reportationis
sentiendum?
Non, quia singulos testes Iudex committit accedendos. Ideoque quisque eorum
domi suae requirendus; vel per occasionem ubi personaliter reperiri poterit
interrogandus, dummodo in eodem Comitatu repertus fuerit, qui in literis
Compulsoriis est annotatus; specificarique debebit in Relatoriis, quod talis
locus, in quo repertus sit, in huiusmodi Comitatu adiaceat; alias non
stabit. Ubi Nota, Quod licet testes istius Attestationis
Deus, cuius nutu et hactenus
crevisti, et deinceps quoque crescere poteris. Sed redeamus ad propositum.
Sic et in aliis procedendum, in quibus tamen, si huiusmodi series
Genealogiae, in aliquo intermedio gradu interrumpta fuerit, neque
continuata, ad Primum Truncum qui nullum gradum facit,
perducetur; illico ex tali defectu stare non poterit, neque valebit.
Tertium, debebit illi, pro rata portione sua, expensas hucusque in causam
quavis ipsius Ingerentis
renitentia, et neque amplius in causa ingerens procedere poterit, Actore
liti cedente; quia ruente fundamento, ruere necesse est, et
superaedificatum. Ast si post latam sententiam concordia subsecuta fuerit,
poterit nihilominus etiam is, per se procedere.
habeatur. Fiunt autem tali modo: Appellatori datur primus annus integer ad
causam finiendam; et si iusto impedimento interveniente, aut etiam Iudice
appellationis negligente, causa finita non fuerit, etiamsi impedimentum
fuerit unius diei, datur ei a lege secundus annus integer; et si tunc in
secundo anno, causa non fuerit finita; sive Appellator habuit iustam causam
impedimenti, sive non; attamen lex non dat ei
habeatur. Fiunt autem tali modo: Appellatori datur primus annus integer ad
causam finiendam; et si iusto impedimento interveniente, aut etiam Iudice
appellationis negligente, causa finita non fuerit, etiamsi impedimentum
fuerit unius diei, datur ei a lege secundus annus integer; et si tunc in
secundo anno, causa non fuerit finita; sive Appellator habuit iustam causam
impedimenti, sive non; attamen lex non dat ei ulterius aliquod tempus, sed
et si iusto impedimento interveniente, aut etiam Iudice
appellationis negligente, causa finita non fuerit, etiamsi impedimentum
fuerit unius diei, datur ei a lege secundus annus integer; et si tunc in
secundo anno, causa non fuerit finita; sive Appellator habuit iustam causam
impedimenti, sive non; attamen lex non dat ei ulterius aliquod tempus, sed
Appellatio est deserta, et sententia a qua fuit appellatum, debet mandari
Executioni, ne lites sint
immortales. Verum de aequitate
Praetoria, et ex clausula generali (si qua iusta causa etc.)
petenteque Appellatore, restitueretur in integrum, solum ad tantum tempus,
per quantum probatum fuerit, ipsum habuisse iustum impedimentum. Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit tantum de una
die, vel de uno mense
generali (si qua iusta causa etc.)
petenteque Appellatore, restitueretur in integrum, solum ad tantum tempus,
per quantum probatum fuerit, ipsum habuisse iustum impedimentum. Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit tantum de una
die, vel de uno mense dicti secundi anni, tunc una sola dies, vel unus
mensis solum
solum ad tantum tempus,
per quantum probatum fuerit, ipsum habuisse iustum impedimentum. Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit tantum de una
die, vel de uno mense dicti secundi anni, tunc una sola dies, vel unus
mensis solum restituetur ei. In duobus tamen
casibus, tale tempus fatale, currere non solet; Primo,
solius Actoris iuramento submissa, de sede
Comitatuum non transmittitur,
ita postulante, sine omni onere eiusdem, idque semel tantum, tam
per Actorem, quam Reum, cum omni plenitudine Iuridicorum gravaminum,
qualitercunque in ea subsequendorum. Ubi Nota, quod si talis Translatio
causae facta fuerit in hospitio coram Magistro Protonotario, poterit habere
suspirium petens id, transferens in iudicio; at si praecise
in ipso Iudicio fiet, tunc absque omni suspirio causa discuti debebit. Ita
Iudicatum
Ast Transmissiones Regni
Sclavoniae, in utroque termino Iudiciorum revideri possunt, art. 40.
Anni 1569. Et ratio est, quia cum transmittatur in Curiam Regiam
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Quotuplex esse potest?
Quadruplex. I. Quo in causa succumbens, per nonvenientiam, simul cum
inhibitione utitur.
de quadruplici
sententia.
Sed hic occurrit non levis Quaestio, si enim causa, coram uno Iudice mota,
et ad alterum Iudicem.
est, extra dominium bonorum, ut
communiter dici solet. Aliorum autem priorum, intra dominium
bonorum fieri conceditur, ante latam scilicet et pronunciatam
definitivam sententiam. Imo vero, etiamsi non fuerit ex allegatis et
responsis, sed solum per non venientiam pronunciata sententia, pars convicta
Novum poterit petere Iudicium
simplex Novum
iudicium, datur tantum cum clausula ista, (ut si forte parti triumphanti,
literae Adiudicatoriae sententionales iam extradatae fuissent) easdem primum
ab eadem repetant. Postea ubi ex superabundanti datum fuerit, praetexendo
causas,
quod forsan Iudices pedanei favore partis alterius (ut credi par est)
allecti, iustis ac legitimis requisitionibus, et mandatis superiorum
faciant; alioquin coram eodem Iudice, in Curia Regia
decimo quinto die, comparere debeant. Ex quo liquido apparet, tale simplex
Novum iudicium, recte dici intra dominium fieri debere; etiamsi cum clausula
ex superabundanti fuerit, uti iam praemissum est. Styl.
QUAESTIO DECIMA OCTAVA. / Sed quibus temporibus quis uti potest, Novo hoc
Iudicio, in processu
admittatur, quia quod singillatim in singulis fit,
coniunctim quoque in utraque simul fieri debet; similiter et precium
literarum sententionalium solvendum erit. Quod intellige, si iis, diversis
terminis iudiciorum usus fuerit: Nam si extra terminos Iudiciorum, simul et
in continenti, quasi primo sententiae contra se exequendae, Repulsionis
velamine obviaverit, ac postea sub id, quo pars repulsa literas Relatorias
ex Capitulo vel conventu pro
sententiae contra se exequendae, Repulsionis
velamine obviaverit, ac postea sub id, quo pars repulsa literas Relatorias
ex Capitulo vel conventu pro se, super huiusmodi facta Repulsione extrahere
conabitur, Inhibitione usus fuerit, praetactasque Relatorias extradari
inhibuerit, et partem repulsam, contra se evocari fecerit; tum solum
Inhibitionis onus deponere, et rationem eiusdem dare inhibens tenebitur;
quia totus iam praemissus processus, in
super hac re, in
suo Syntagmate nove opinatur de Inhibitione. De quo plura vide supra quaest.
16. capitis huius, et 6. Vlad. art. 14. Hic tamen intellige, hoc Iudicium
semel tantum dari solere, quo ad usum; ast si depositum fuerit per
impetrantem, vel per Iudicem condescensum, iterum reimpetrari posse.
QUAESTIO VIGESIMA NONA. / Unde igitur accidit, quod rarissime, vel potius
causarum reiicitur, cum propria
finem controversiarum,
Iudicis pronunciatione accepit; quod vel condemnatione, vel absolutione
contingit. Itaque quamvis statim postquam lata est in aliqua causa
definitiva sententia; res iudicata dici potest, tamen quamprimum fuerit ab
ea appellatum, fingitur non esse iudicata; ac proinde nec dici potest
sententiam in rem
iudicatam transivisse, a qua appellatum est, nisi Iudex appellatus, eam
QUAESTIO TERTIA. / In processu quotuplex potest esse sententia?
Quadruplex. Prima, per non_venit, cui occurri solet Inhibitione
cum Novo,
ita videlicet, ut si sententiatus, poenam
subierit, bona seu iura possessionaria ipsius, salva manebunt, pro suis
haeredibus. Si autem gratiam Regiam meruerit, et executio sententiae
nihilominus per adversam partem peracta fuerit; tunc eadem Iura
possessionaria filii, vel fratres aut alii legitimi successores,
aestimatione communi, in termino per Iudicem ad id praefigendo, ad se
redimendi habent authoritatem. II. Causa horum quinque Casuum erat
statim et de facto etiam absque literis
sententionalibus, per Iudicem detineri, captivarique et puniri, libertate
Nobilitatis non obstante, poterit.
aestimatione, rediment. Nam si talem terminum
transcenderint, hoc est redimere omiserint, talis portio in rem adiudicatam
transibit, et apud Iudicem, adversamque partem manebit, donec convicto, de
Gratia Regia provisum fuerit, sine qua ipse propria virtute id facere
nequaquam poterit. Imo vero filii, vel fratres non fuerint, etiam vicini et
commetanei huiusmodi portionem redimere poterunt.
est caput 51. lib. 2. S. Stephani Regis. Et quot
ibidem, in margine colligitur; si vel sola intentio, per caepta
iam aliqua intermedia, sive externa signa, ad conspirandum contra Regem
continuata fuerit, aut sola voluntas conspirandi extremo constiterit actu,
etiamsi effectus secutus non fuerit, affectus tamen criminalis est, et tam
captivari, quam hac poena puniri possunt; quia de omni Iure et ratione,
iniuria privatae
colligitur; si vel sola intentio, per caepta
iam aliqua intermedia, sive externa signa, ad conspirandum contra Regem
continuata fuerit, aut sola voluntas conspirandi extremo constiterit actu,
etiamsi effectus secutus non fuerit, affectus tamen criminalis est, et tam
captivari, quam hac poena puniri possunt; quia de omni Iure et ratione,
iniuria privatae personae, minoris debet reputari, quam calamitas publici
status Cic. Orat. 4. in
ex allegationibus et responsionibus,
vel etiam per non-venientiam condemnatus, potest uti Repulsione, Novo
Iudicio, et Procuratoris revocatione
Contractus, et Regii consensus in aliquem
devolvendorum; et ex Citatione contra violentium huiusmodi bonorum
occupatorem.
Ubi Nota, quod si hoc in casu dicta Citatio per simplicem Evocationem facta
fuerit, neque poenam violentae occupationis, neque damni refusionem Actor
acquirere poterit, quia talis acquisitio per Citationem Insinuatione
mediante, et non per simplicem Evocationem, fieri solet. Tertio, ex
Contradictione
per praefatum defunctum
obligata extiterant. Et ratio est huius tertii et primi modi,
quod licet Contradictor, ante praemissam admonitionem bonae fidei possessor
fuerit; tamen posteaquam super levanda pecunia sua admonitus, eandem non
levaverit, malae tandem fidei possessor esse caepit. In secundo autem
simpliciter violentus occupator fuit, et nondum praescripserat; ideoque
praemissa ei
cadet; nisi forte ordo et aetas causae obstiterit.
QUAESTIO DECIMA NONA. / Quae poena Calumniae?
Est dum per Reum, in continenti literali documento, probata fuerit, Perpetua
amissio causae, et Convictio Actoris in quinquaginta marcis homagialibus,
ducentos florenos facientibus, in duabus Iudiciariis, in tertia partibus
adversae solvendis
non solum corrumpere, et vim inferre significat, sed et polluere,
contaminare, ac probris afficere. Ideoque quando huiusmodi verbum aliquod,
vel dictum minus honestum, vel aliquem contaminans, in sede Iudiciaria
prolatum fuerit, ipsa propter sui sanctitatem violari, id est contaminari,
pollui; et probris affici dicitur: Siquidem loca Iudiciaria, ut sunt dictae
sedes Iudiciariae, vel etiam Senatus, publica hominum sanctione, et antiqua
iam
autem
quatuor modis: Re, ut dum quis se pulsatum,
vel verberatum, aut domum suam vi introitam dixerit. Verbis cum
alicui convitium fit; veluti si quis fur, latro, vel nequam dictus fuerit,
Literis, cum quis carmen, historiam, aut aliud aliquid
scriptum, in infamiam alterius scripserit, vel scribi ac confici curaverit.
Gestu seu Habitu, ut dum quis praeter
quaest. 12. cap. 4. secus observatum fuisse apud veteres
Romanos.
Ubi Nota, quod occasione praemissae captivationis Nobilium, alios etiam
casus, quibus captivari soleant, non incongruum fuerit huc referre. Et
Primo, Factores, et Officiales dominorum Magnatum, aliorumque Nobilium, non
reddita sufficienti ratione administrationis, proventuum, nulla obstante
defensae; ideo licet.
quippiam
probare, vel vero etiam iurare debeat?
Nihil plane, sed ipsi iuxta obiectam contra se Inquisitionem debebunt se
expurgare; ita videlicet, ut si levis contra ipsos Inquisitio obiecta
fuerit, et ipsi vel caput submiserint, vel ipsam per Magistratum doceri
cupiverint, cum medio homagio. At si fortis extiterit, et eam
vel simpliciter negaverint, vel etiam sui innocentiam probandam
praeassumpserit,
iam definitivae et pronunciatae sententiae sive rei adiudicatae,
quae iam Veritas dicitur, finalis impositio, cum usu bonorum
Actori acquisitorum, et ademptione eorundem ipsi Reo, poenaque si aliquando
ei annexa fuerit, qua peracta, dantur Actori literae Relatoriae, seu
Recaptivatoriae dictae, pro perpetuo privilegio.
Ubi Nota. Primo, quod finitis huiusmodi causis, seu per sententiam finalem
conclusis, omnes Iudices tam saeculares,
aquarum inundationem, vel gravem infirmitatem, vel invincibilem
inopiam, vel latrones in via latentes, et similes casus dummodo probabili
documento fulciri possint; alioqui nisi onus Iudiciorum, et sententiarum
depositum fuerit, Executio ipsa fieri debet, etiam quo ad capitis poenam,
non obstante Nobilitatis praerogativa.
QUAESTIO OCTAVA.
Similiter quae poena etiam iis decreta, qui pro homine Regio, aut Palatinali,
in huiusmodi literis Executionalibus inscriptus fuerit, et Executionem
facere noluerit?
Quicunque Nobilis per alium, seu alios quoscunque mediantibus nostris Regiis,
vel aliis consuetis literis,
sive Conventus (absentibus, et non
praesentibus partibus, ut vult Decius in suo Syntag.) sub
iuramento referantur, atque in literis quoque Relatoriis semper
specificetur, quod talis Relatio, sub iuramento fuerit facta. Quae
constitutio, prioribus Relationibus non derogat, quia constitutiones futura
litigant, et non praeterita.
Palatinus, Dominus Iudex Curiae, et Dominus Secretarius
Cancellarius, tanquam personalis Regiae Maiestatis praesentia. art.
15. anni 1536. (qui hodie est, Dominus Archiepiscopus
Strigoniensis) si praesens fuerit; sin autem non, Locumtenens illius, hoc
est, qui sigillum Iudiciale Regiae Maiestatis pro tempore tenet, quem nunc
Personalem vocamus.
Dominorum Assessorum, et Consiliariorum suorum, ad conservandum confert,
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA.
Quae poena, si quis ad haec, Officia Praelaturae, Baronatus, et Assessoratus
electus, in se levare suscipereque nollet?
Si fuerit Praelatus, in Praelaturae suae, si vero Baro, vel Nobilis, in
bonorum suorum amissione, condemnatur.
forma?
Debent maxime iurare,
facultas, etiamsi aliquando propositum finem non
consequatur, ut proxime dicetur.
Ubi Nota, pluribus nominibus eos denotari, qui quoquo modo aliorum causas
agunt, atque ob id non abs re fuerit, eosdem paucis declarare. Advocatus
igitur dicitur, non solum qui alterius causam agit, exponendo amici
desiderium, et alterius desiderio contradicendo, ut Patronus; sed quicunque
alteri praesenti adest in causa, officii
causae meritum postulabit, ad agendum accedet, art.
34. anni 1575. quia alias in Emenda linguae
convincetur; veluti et Franciscus Pinkoczi Eperiessini, Anno
1611. Et si pro Actore fuerit, causam amittet, ipsumque
principalem suum, in Iudicio Regali convinci faciet, et In-causam-attractum
absolvet.
probationes dissimulat, falsas vero Rei excusationes admittit, ut ab
impetitione Actoris absolvatur. Et Iure Canonico, punitur extra ordinem;
nostro autem illi poena Aucariorum, si Iuramento calumniae
astrictus fuerit,
impetitione Actoris absolvatur. Et Iure Canonico, punitur extra ordinem;
nostro autem illi poena Aucariorum, si Iuramento calumniae
astrictus fuerit,
agit. Unde recte dicitur a Re, quod alicui huiusmodi
rei obnoxius sit, vel saltem esse praetenditur. In-causam-attractus autem
dicitur ex eo, quod in Causam attrahitur.
Ubi Nota, quod si (I) mutus, vel surdus fuerit, quomodo respondere
videbitur? Dicendum, quod ubi non voce, sed praesentia opus est, mutus si
intellectum habet, potest videri respondere. Sic et in surdo observandum, de
antiqui Iuris regula.
primitus celebrandam, more solito cites, et evoces, rationem de
praemissis redditurum efficacem, superindeque iustitiam et iudicium
recepturum. Et tandem huiusmodi Citationis, et Evocationis tuae seriem,
ut fuerit expedita, in dicta sede, suo modo
referre debeas et tenearis. Secus non facturus. Datum in oppido Raiika
feria tertia proxima, post festum T. anno T.
Debet claudi sigillo
documenta testium, ad rem probandam non sufficiunt, in supplementum
attestationis alterutri partium iuramentum decerni solet.
Saepe fiunt exceptiones contra Coniuratores, si videlicet Coniurator fuerit
periurus, infamis, vel ignobilis (penes et contra Nobilem, non valet
iuramentum ignobilis) uti in Attestationibus quoque.
Si exceptio rationabilem causam sortita fuerit, causa solet subverti ab imo.
contra Coniuratores, si videlicet Coniurator fuerit
periurus, infamis, vel ignobilis (penes et contra Nobilem, non valet
iuramentum ignobilis) uti in Attestationibus quoque.
Si exceptio rationabilem causam sortita fuerit, causa solet subverti ab imo.
Hinc post latum iudicium, et pronunciatam sententiam appellatur causa soepe
in Curiam Regiam; ibi petenti conceditur Novum, si antea non fuerat
impetratum. Penes novum Iudicium, causa
his omnibus sic praemissis, a Vicario Diocoesano, fit
Appellatio, ad Vicarium Metropolitanum, ac ab inde denique ad Nuncium
Apostolicum, qui tunc temporis circa Curiam Regiam, ex delegatione Summi
Pontificis constitutus fuerit, aut omnino in Curiam Romanam, uti iam dictum
est, quaest. 1. (quanquam de facto iam ad Rotam non soleat
transmitti Appellatio, ut multi dicent.)
Ad haec vero omnia clarius intelligenda, non abs re
fuerit, aut omnino in Curiam Romanam, uti iam dictum
est, quaest. 1. (quanquam de facto iam ad Rotam non soleat
transmitti Appellatio, ut multi dicent.)
Ad haec vero omnia clarius intelligenda, non abs re fuerit omnes literas
Causales huius fori, cum tenoribus subiicere, quarum in processu mentio
fieri solet, quales sunt hae infra annotatae.
et alterum in Sedibus Spiritualibus, observari solitos) non
quidem verborum floribus convestitam, neque orationum pigmentis
delibutam, sed simplici, ac trito, et quotidiano sermonis filo, contextam. Quippe
quod mihi animus non fuerit lepores sermonis sectari, vel orationum ornamenta
venari, sed res ipsas potius, quae nobis magna usui esse debebant, undequaque
conquirere, et in hunc ordinem selectas componere. Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel
addo ad Cardinalem et ad eiusdem a Secretis, Dominum Abbatem Soldati, meum familiarissimum; nam si Cardinalis hic foret, nullam omnino difficultatem haberemus de propinae condonatione. Dominus Cardinalis Pius dicit se
id eam condonare non posse, nisi eidem fuerit a memorato a Sabaudia demandatum.
Eminentissimo Barberino suas dedi, sed propter eiusdem plurimas occupationes auditum commodum mihi praestare non potuit: illud saltem breuibus dixit, ad eum minime spectare negotium propinae, cum eadem sit honorarium Proponentis.
Et
audientiam habiturum; atque tunc litteras tradam, et si aliud denegabitur, instabo, ut saltem Dominationi Uestrae Reuerendissimae de non sollicitanda et procuranda confirmatione nota aliqua non incuratur.
Ad uisitanda limina Apostolorum ex Quinqueecclesiensi tenetur, quoad absoluta fuerit Dominatio Reuerendissima Uestra; proinde curabo
ex litteris Patris Rectoris Collegii Sancti Apollinaris per tabellarium missis, nec non ex eiusdem Domini Matkouich, intelliget, neque enim mea allocutio et instantia apud Rectorem facta quicquam profuit, excepto quod se propensum demonstrauerit non obstandi, ubi a Domino Cardinale interrogatus fuerit, "an dimittendus?".
Pro loco in eodem Collegio, praesertim pro Domino Magdalenich, quem accepi ad aliam transmigrasse et in Domino obiise, locutus sum cum praefato Patre Rectore, qui antiquum responsum dedit, se facturum, si eidem a Reuerendissimo Strigoniense aliquo saltem uerbo
dimittendus?".
Pro loco in eodem Collegio, praesertim pro Domino Magdalenich, quem accepi ad aliam transmigrasse et in Domino obiise, locutus sum cum praefato Patre Rectore, qui antiquum responsum dedit, se facturum, si eidem a Reuerendissimo Strigoniense aliquo saltem uerbo insinuatum fuerit. Itaque ibi agendum, uel si aliquod Ecclesia ista superinde priuilegium habet, demonstrandum.
Cum Domino Fauilla ago res contra stomachum; nam praeter offensam ad Reuerendissimum Primatem factam, exosum se facit sua uanitate. Negotia nostra et
omnium
cum solemnissima protestatione cautelam agendi et procedendi contra delatricem, ipsum fiscum seu magistratum, cum nullam prorsus validam ac sufficientem inquisitionem habent, contra I. eandem de simplici et plano absolvi ac eliberari, reservando sibi cautelam ulterius, si necessum fuerit, eandem inquisitionem disputandi et suae defensioni deservientia alegandi.
Procurator fisci protestatur super hac prolixissima replica et exceptione procuratoris ipsius I. quia eisdem, uti verbalem et nudam, solummodo suffragari minime diceret, praesertim in eo, ubi
legitima probari potest, imo etiam ut tradunt authores, signanter in tali casu coram judice facta semel non est sufficiens, sed ubi repetitis vicibus sponte ac libere sine omni metu, etiam reverentiali in ipso judicio et figura judicii ad interrogata propria oris confessatione quis confessatus fuerit, quod hic ne in minimo factum extitit, cum nunc primo in judicio I. respondeat; quare inhaerendo prioribus et reservando sibi cautelam, petit ut supra.
Procurator fisci dicit: bene se declarasse, diaboli transmutationem et alterius corporis inbuitionem, quam si
aut sanguinis, aut opum, aut gloriae magnitudine tribuat; ut accessione Purpurae Vestrae dignitatem suam in immensum auctam, amplificatamque non putet. Frustra itaque ad debitam Ordini Vestro gloriam comparandam in reliqua Ecclesiae procuratione strenuus, et fidelis, et officii diligens quisquam fuerit, si hac una in re cessaverit; nam ut maxime boni viri laudem ferat: decus certe recti, et constantis Ecclesiae Romanae Senatoris non feret.
Sed ingenia Vestra PP. ЕЕ. ejusmodi non sunt, quae ad recta consilia capessenda terrore, ac denuntiationibus adigantur.
hominum consilio, imprimisque Ioannis Bonae Seraphini filii, multarum artium, et consumati iudicii viri. Plurima autem ingenii eius in hoc genere carminis monumenta extant ab amicis studiose descripta, quorum insigniora quaeque commemorare non alienum ab instituti operis proposito fuerit. Accessus Aeneae ad Anchisem parentem, a Marone desumptus: Atalanta ab Hipomene ope aurei mali in cursu superata: Achilles inter puellas apud Lycomedem ab Vlisse deprehensus: Oedipus Tyrannus, ex Sophocle: Raptus Helenae, ex duabus Ouidii epistolis eleganter descriptus; omnibus
retroactis, dignissimam conspicimus, quam ad ortum reducamus, nisi hunc vetustas celâsset, hoc extra velamen relictô: quod decem retrô abierint saecula;
tempore istius obsidionis suspensi sunt,
aliquot autem decapitati, qui literas a quibus ex ciuitate ad Turcas
deportabant. Principales necdum sunt publicati, sine dubio debent
esse ex maioribus, credo paucos post dies ad questionem capientur.
Porro qualis fuerit in hac ciuitate miseria, qualis fetor ac nausea,
uel in mentem reuocare
recenter importabantur. Conuictus etiam plenus
talium militum fuit. Refectorium, dormitorium et ambitus pleni
erant miseris laesis militibus. Scholae etiam omnes plenae, ac omnia
per totam ciuitatem omnium religiosorum monasteria nemine excepto.
Qualis ibi fuerit fetor, qualis nausea, uel cogitare
fuit tantum pura stramacz. Stramen illud, una cum tela extra
ciuitatem euehi debebit, ne alumni futuris temporibus aliquem
morbum contrahant. De supellectili Collegii nihil est deperditum.
De renouatione scholarum adhuc nihil scitur. Ubi aliqua certitudo
fuerit, perscribere non intermittam. Pretium rerum omnium maximum
est, et quemadmodum adhuc ante obsidionem Reuerendissimis et
admodum Reuerendis Dominationibus vestris, nos cum ordinario
diario nostro subsistere non posse, insinuaueram: ad praesens eandem
Qui potuit fieri, regum ut sapientia tanta,
technis Divae date iussa Charonti:
precum constare beatam
harmoniâ, varietate, elegantiâ, caeteroque carminis cultu ne nimiùm abesset.
Quo in conatu, perquàm sanè operoso
plus licet laboris exhauserim, quàm harum inexperti rerum vel animo et cogitatione assequi valeant; non tamen meae huic, quantacunque illa fuerit, sedulitati tantùm audeo tribuere, nusquam vt à scopo aberrasse, Lectorum nusquam veniâ me indigere confidam: cum insignis adeo felicitas, nedum angustos mediocritatis meae fines; sed vel ipsam humani conditionem ingenij videatur transcendere: longiori praesertim in opere: vbi (ceu
morbis.
agnoscere promptum est.
aduersâ indicere poenas.
praesens, illo subeunte, manebit.
audit lamina ventos.
aeui fructus in parte reponit
furor extudit artes!
fluit, inde celer refluit, variosque per aestus
omnibus incitamento sit, vt eas velint ab animo excludere; afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet.
Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam
forìs emineant; sed contra vox, vultus, motusque omnis hilaritatis, et pacis speciem praeseferant. Breuissimè enim scenica illa simulatio in rei veritatem, et in animi habitum exterior facies transibit.
Sed parùm efficacitatis in allatis huc vsque praeceptionibus fuerit, si vitio carere iracundiam, quin et multùm prodesse opinemur. Contrarium hic ergo statuitur: et primò nec iustam, nec vtilem eam esse in puniendis delictis probatur: cum praeceps ac turbida non facilè iustum vltionis modum, atque ordinem teneat, qui tunc optimè seruatur, cum, vacuo à
celebritatem liceat referre: stultumque adeo videatur, pro re tam incertâ, atque tenui, tot laboribus, et curis vitam absumere.
Statuitur postremò, non magni operis esse inexpertam, atque absentem gloriam negligere: difficillimum verò eiusdem, vbi acquisita semel fuerit, seu conseruandae, seu amplificandae curam prorsùs exuere.
Idque adeo petitis è communi vitâ experimentis probatur.
Vnde pronum cuiuis colligere, quàm solerti studio ab ijs cauendum compedibus sit, quibus semel obstricto vix
Senonsibus Croatis tributaria fuit: Imperio Turcico subiecta; ut in Patriae Manuscriptis
legitur, recensque hominum memoria vidit. Hinc non satis capio sensum eiusdem Ioannis
Lucii, ubi
foedae
aures
16.
deorum
ara salutis
malus
illa
deposuere caput.
saeculo
exornata et libris sex distincta.
Ejusmodi operibus, quorum major pars typis impressa et per totum orbem diffusa est, meruit ut summis laudibus a literatis
Ex litteratis. omnibus elatus fuerit. Inter quos duo sunt, alter Raphael Levacovich, qui in suis lucubrationibus Marcum Marulum vocat post divum Hieronymum Dalmatiae secundam gloriam, alter vero Gulielmus Eysengrein in catalogo doctorum orthodoxae matris ecclesiae Marulum appellat virum doctum, sacrarum literarum imprimis
vitam Marci Maruli, cujus memoriam tamquam viri omni laude digni in urbe Spalati suscitare conatus est. Etsi morte improvisa peremptus sit, tamen suum Marulum pie credimus aeternae felicitatis habere consortem, quia, ut sapientia loquitur cap. 4: Justus si morte praeoccupatus fuerit, in refrigerio erit.
Matthaeus Gelich olim Draxoevich Dalmata, in oppido Almisii dioecesis Spalatensis honestis parentibus natus, a patribus societatis Jesu Laureti in collegio Illyrico optimis moribus et disciplinis
215 corr. ex commedat factum!) quos arte redactus
lectis litteris ad me Venetiis datis commotus sum de tot casibus atque periculis, quae subiere per viam, facile conjectura assequor Omnia. Equidem non defuisse reor et sociorum discordias et maris periculum et viarum incommoda, quae omnia procul dubio nos edocebit uberius cum otii quidquam nactus fuerit...
Accepi domini fratris a tabellario litteras quas dominus suus avunculus (quem pro me revereri
litteris illud mihi charissimum fuit, quod me continuo
amet atque a me se amari desideret de quo nihil velim dubitet. Dubius ego ancepsve sum: num Matthias plus amet Balthasarem? Vel Balthasar Matthiam? Et cum id mihi resolvi postulo, tum certiorem facio, quod et mihi auditu volupe fuerit, quod placuerint Sibi et
certum tamen, etiam si habuerit, diu non vixisse; nam qui in eodem nobilium albo sub die XXX Iulii anni MCCCCXCVIII legitur Matthaeus Cervinus, Aelii filius, tunc et ipse viginti annorum patrio more in comitia receptus, ad hunc omnino non pertinet, cum hic nonnisi quindecim annis natu maior illo fuerit et ille hoc Romae adhuc agente natus videatur. Iuvenis adhuc uxorem itidem iuvenem morte sublatam desideravit, quod ex iis ad regem Ladislaum carminibus constat:
suis,
1682. Haec oratio habita fuit ante annos prope ducentos, quo tempore author eius floruit, ut liquet ex aliis eius orationibus caeterisque scripturis, quae in libro, unde haec extracta fuit, continentur. Qua autem ex causa, quo tempore, quove authore codex ipse in Vaticana bibliotheca repositus fuerit, omnino ignoramus; ex eo tamen, si probe res perpendatur, nonnihil laudis authori accedit, cuius scriptis ibi locus datus est, ubi nihil, nisi emendate et ad lucernam, ut aiunt, elucubratum reponi solet. Utinam porro erudito alicui viro et de politioribus litteris bene merendi studioso in
certe si vel verborum nitorem, vel sententiarum gravitatem, vel carminum rationem, numeros, modos elegantiamque perpendas, vix aliquid tale, melius nihil fieri posse putabis, ut aptis verbis et ad rem accomodatis ea, quae ille feliciter expressit, consummatis etiam poetis difficile fuerit exprimere. Hinc celeberrimos nostrorum poetarum
antiquam simul illam loquendi rationem, qua
Sallustii, Caesares, Tullii, Livii, Nepotes, Phaedri usi sunt, in recentem barbaram
commutarunt, semelque in Latio ammissa reparari nunquam potuit, ut Roma
ipsa ex eo tempore Romane nunquam locuta fuerit. Hinc est, quod siquis ex recentioribus
ad veteris eloquii maiestatem, nec ita prope accedat, in litteraria republica locum
habet et primis in ordinibus numeratur. Eo in ordine magna nomina Lipsios, Muretos,
Manutios, Turnebos, Lambinos, Sannazarios,
Collegium meritissimo cooptatum non tam ad mercedem laborum atque ad honores percipiendos, quam ad nova obeunda munera revocaverit, et Provincia ipsa cumulatissimo te comprobationis prosequens testimonio tam cito ereptum sibi atque avulsum doluerit. Quanta deinde de te omnium spes expectatioque fuerit, et quam eidem abunde fit a te satisfactum, illud argumento esse potest, quod cum maximarum rerum administrationes tibi tantae sint commissae, ut singulae virum et non inertem et industrium satis reddere possint occupatum, te nec opprimant nec perturbent universae. Cumque novi tibi quotidie
Fuit ille Princeps atque instaurator hujusmodi studiorum, atque
e situ ac squalore in claritatem atque lucem has optimas disciplinas eduxit. Cujus quidem rei laudem nunquam tantopere percipio, quam cum Philosophiae statum, qualis ante illum fuerit, recordor. Quae enim fuit ab iis, qui tum temporis eam professi sunt, ratio adhibita in hac rerum universitate consideranda atque investiganda Natura? An Experientiam, qua maxime res geri potuit, excoluerunt? At nefas (opinor) putaverunt religiosi homines tentare atque scrutari Naturam;
tulerit, cujus etiam laudes ad Vers. 63. persequitur. Post descriptam in libro superiori Mundi hujus dispositionem, causas ejus et principia se traditurum in hoc promittit: et quamvis exortum Mundi nulla primordia antecesserint, cum a Deo is statim perfecte atque absolute conditus fuerit; tamen permagni referre ait, quibus a primordiis proditurus fuisset, ut omnia, quae in eo nunc fiunt, rite peragantur, exquirere. A versu. 132. igitur haec habet: Materies omnis, ex qua haec rerum universitas componitur, fuit initio divisia in innumerabiles particulas, quae et
saxa,
ventura id detegat aetas.
videri
partem inclinabit in unam
idem ferme ipse, quod in Hungaria locumtenentiale consilium, quia ab eo et per eum recipiuntur jussa ac dispositiones principis. Praeest confiniis dictis banalibus, eaque regit absolute, nec in iis dependet a consilio bellico; horum regendi ratio ab anno 1750, ut infra videbitis est alia, ac olim fuerit.
Carolus comes de Batthyan ab anno 1742. ad 1756.
Franciscus comes Nadasd ab anno 1756.
aliis, tanquam sal saliens et lucerna ardens et lucens, rectum est: ut qui in vivis exemplum aliis esse debent, post eorum quoque mortem speculum maneant, in quod alii intueantur, quod per vitae actuumque illorum notitiam peroptime cognoscitur. Hinc cum Braniug Georgius episcopus et vere quidem, fuerit, fidelissime vitam, acta magni viri hujus refero, tanquam is, qui horum notitiam et ipse habui et ex aliis cognovi. Testorque deum, quod nil adulatorie scripturus sim, sed sincere universa descripturus et notaturus.
Natus ipse est ex nobilibus parentibus non quidem divitibus anno
domo (jam nunc destructa) in parochia sanctae Catharinae in Szella, archidiaconatu Urbocz et districtu Batkaiszko vocato. Ubi acta infantia sub genitorum cura, Zagrabiam 1689. ad scholas missus, magna diligentia eum in virtutibus ac litteris fecit progressum, ut primos inter semper constanterque fuerit. Absoluta Zagrabiae biennio rhetorica, nempe 1694. et 1695.(fratre suo Joanne tunc ut vocamus procuratore et postea regni protonotario et primo omnium tabulae judiciariae praeside, et Suae Majestatis consiliario, anno aetatis 81. mortuo, promovente, prouti et canonicis amicis suis) Viennam
81. mortuo, promovente, prouti et canonicis amicis suis) Viennam ad collegium
Croaticum ut alumnus atque ideo pro clerico susceptus et admissus est 1695. Ubi sub patre Ignatio Querck e societate Jesu progressus in philosophia fecit amplissimos, ut primos inter constanter fuerit, et gradibus philosophicis susceptis in academia Viennensi philosophiam absolvit. In collegio ita vixit, ut ob singulares virtutes suas in albo ejusdem collegii haec data inscriptio eidem fuerit: Majorem charitatem nemo habet, quam ut animam suam det pro amicis suis . Inde ad
Ignatio Querck e societate Jesu progressus in philosophia fecit amplissimos, ut primos inter constanter fuerit, et gradibus philosophicis susceptis in academia Viennensi philosophiam absolvit. In collegio ita vixit, ut ob singulares virtutes suas in albo ejusdem collegii haec data inscriptio eidem fuerit: Majorem charitatem nemo habet, quam ut animam suam det pro amicis suis . Inde ad theologica Bononiam translatus est studia, ubi sub Ludovico Gotti Dominicano, et postea cardinali, viro illo, quem tot editi libri immortalem fecerunt, in theologicis amplissimos fecit profectus et omnium
columnis 4 posterioribus 4 addiderunt episcopum Pettinensem
Marotti. Quibus visis Eszterhazius effecit, ut cancellariae vota Braniughius pure instans referret. Cum autem et Chanadiensis episcopus comes Nadasd plurimorum patrociniis fulciretur, ut jam pro resoluto habitus fuerit, exsistente Pragac Carolo VI., Eszterhazius Viennae decumbens, Pragam ad eum medio canonici Petri Matachich tunc Viennae collegii Croatici rectoris eas dedit de Nadasdi et Marotti litteras, quas secretas per sacramentum praevie a scribente canonico depositum voluit, quibus effecit, ut Pragae
prohiberetur. Presbytherum unum constanter tenuit, qui quotidie ad intentionem suam in ara crucis missam diceret, eique eleemosyna solita pro missis dabatur, praeter plures alias, quas curabat legi, ac praeter missam, quam capellanus quotidie in suo oratorio dicebat. Qua in Deum pietate fuerit, testatur zelus illius magnus, quem habuit in promovenda pietate in aliis. Profecto missiones apostolicae, cura illius summo animarum fructu introductae, frequentia catechesium et concionum, nitor ecclesiarum, immo ad devotionem et pietatem excitandam tot sumptibus illius typis dati libelli,
excitandam tot sumptibus illius typis dati libelli, catecheses et alia, quae manibus hodie hominum teruntur. Ipse audiendi verbi Dei erat studiosissimus, hinc non facile concionem nisi coactus infirmitate omittebat. In blasphaemos severus semper fuerat.
Charitate in proximum qua fuerit, nemo satis explicabit. Haec profecto admiranda in illo exstitit. Quot quantasve propriis sumptibus puellas nobiles sanctimoniales sive monachas fecit, dotem pro ipsis exsolvendo monasteriis, et integre quidem plurimis, in parte aliis ad ipsum recurrentibus, etiam exteris, scient referre
Immo Hrasztovicensis provisor infirmos omnibus providere debuit, hebdomadatim submittendo carnis libras adminus 72, farinam, salem, pultes, panem, verbo universa, quae populo illi necessaria fuerunt, uti testis ipse rerum sum et ingentis illius charitatis insufficiens scriptor.
Quo zelo fuerit in rebus fidei, qui satis ediceret? Haereticos ad regni partes nullatenus admisit, et cum quidam comitum officio et gratia regia potens haereticum provisorem constituisset, adeo se opposuit, ut illum revocare et provisoratu carere fecerit. Immo si qui, ut dicebatur, ad generalatum
deseruit, quin in publica 1741. diaeta restitutionem Marchae ursit, uti ex articulis patet, sed morte praeventus non terminavit.
In Romanam sedem tanta fuit observantia, ut licuerit nemini, vel per jocum vel per disputationem, vel minimum contra eandem proloqui.
Munificentia quanta fuerit, indicant tot tantaque monumenta illius pietatem loquentia. Sane in cathedrali ecclesia divis Fabiano et Sebastiano operis plastici, quam videre est, aram posuit. Ciborium majus cum pyramidibus, quae ad aram majorem ornandam serviunt, omnino argenteis et affabre deauratis et factis, cum
prospexit quoad sufficientiam, nullum tamen ad superfluitatem. Qui digni officiis vel beneficiis fuerant, pro eorum merito prospexit, aliis providit ita, ut pro conditione sua vivere possint.
Unde tot tantisque satisfecerit, mirantur hodiedum omnes, praecipue cum neque oeconomiae deditus fuerit, immo, mortuo Gerlechichio, praefecto caruerit, neque tam amplos episcopatus redditus habeat, neque sordidius vixerit, neque usuras vel negotiationes exercuerit. Hinc divinam illi benedictionem fuisse, omnes, qui novimus, constanter asserimus et posteri confiteri debebunt. Cardinali Gottio,
remereri non destitit, immo nescio quam ab episcopo Segniensi Benzonio attestationem emendicare voluit. Sed advenientem Segniam episcopus repraehendit, contrariumque, quod testari pro Spoliarichio debeat, confessus est. Haec ingratitudo afflixit Braniughium, quod de ea conqueri auditus fuerit. Aequalem et ab aliis, quos non nomino, expertus est. Sed et illa ingens est, quam dominus vicebanus, Braniughii commendatione, precibus, industria, ad officium elevatus exercuit; dum per comitatus judlium curae episcopalis eundem admonere non dubitavit, praetendens parochi civitatis sancti
Posoniense. Congregationem etiam instar synodi cleri generalem habuit, cum Colocensi archiepiscopo Gabriele Patachich quaedam jurgia ob primatis praeeminentiam, ut medio consiliarii Germelten, gratia pollentis apud Carolum VI. Romanorum imperatorem, alias amicum archiepiscopi Patachich non magna fuerit, neque ab eodem caesare unquam altius elevatus. In capitulo Strigoniensi, ut fieri consvevit,
gratia apud superiores pollentibus non solum non benevole habitus, at plerisque plane exosus, eo quod adulator, delator archiepiscopi crederetur. Interim a diligentia rerumque
studiorum et academiae, si haec fors successive communitati alicui religiosae, (quae exemptiones praetendit), magisterium academiae attribueretur, ita providere, ut libri mei et manuscripta ab usu publico et proprietate non abstrahantur; quem in finem ubi elenchus absolutus terminatusque fuerit, talem excelso consilio exhibere non omittam, ut constare valeat de libris manuscriptisque meis.
3io Quia praefata mea ad usum publicum sub custodia accademiae sacrarem, usus iste ut cognatis agnatisque meis sexus utriusque, si ad litteras illorum aliquis propenderet, perpetuo
meorum habeant. Accedit sanae rectaeque rationis argumentum, quod videlicet libri illi, qui pro arbitrio executorum relegari solent, ad sic dicta loca bibliothecae sive episcopalis sive capitularis nemini pateant, mihique roganti (cum opera mea scriberem) non dicam usus sed perlustratio negata fuerit, neque est, qui sciat, qui qualesque authores in locis illis nequaquam bibliothecae, sed vel carceris scriptorum, vel per hanc substractionem odii publici profectus litterarii contineantur. Quare libros meos ad carceres perpetuos damnare nequeo. De loco, ubi sint, parum est; sed utilitatis
dominus comes Ludovicus Erdoedy, per Suam Majestatem generalis vigiliarum praefectus creatus, pro locumtenente etiam agnitus et salutatus, |
et per Suam Majestatem confirmatus absque praejudicio juris regii in futurum, quod praevie a bano fuerit constitutus. Hocve cum cancellariae Hungaricae significatum fuisset, ab eadem quoque postea pro locumtenente habitus agnitusve fuerat.
(Banus promovetur.) Anno hoc eodem 1748; conclusis Aquisgrani pacis articulis inter Europae principes
Adamum Krisanich, prius ejusdem abbatiae vicecomitem. Quo ab officio amoto, et secutis novi comitis curialis judiciis, ex subditis abbatialibus, de irrogatis sibi injuriis, plures plane Viennam, ad thronum Suae Majestatis sacratissimae conquesti sunt. Ut mandato mediante domino vicebano commissum fuerit propter episcopi absentiam causas eorum judicandi. Quod tamen dominus plenipotentiarius non admisit, ne episcopi praejudicaretur juribus. Et cancellaria ipsa ad adventum domini episcopi universa distulit. Haec autem appellationis ad regiam Majestatem libertas, quomodo subditis episcopalibus
idem illustrissimus dominus baro, per dominum Franciscum Hadrovich hominem episcopalem et reverendissimum dominum Paulum Sikuten canonicum Zagrabiensem eatenus per capitulum exmissum, nemine contradicente, statutus est.
(Cur dominus canonicus Sikuten fuerit praesens in statutione.) Dominus autem canonicus Sikuten ad has statutiones ivit, non quod aut necessarium esset, aut hactenus practicatum, sed causa voluntatis et consensus, ac datae prius ad episcopum petitionis venerabilis capituli Zagrabiensis magis contestandae, et
censu conveniendo exercere attentet. Super quibus dominum canonicum Balthasarem Kercselich medio vicejudlium comitatus Petri Malessich admonuerunt. Qui canonicus ad admonitionem respondit: Quod si, cui et quid? Solvere vel aliqua onera portare obligatus legitime et in sua competentia compertus fuerit, id facturus est, quod legum dispositio exiget, consequenter juribus et immunitatibus ecclesiae eatenus insistendo, tum circa hoc, cum etiam circa factam violentam praelibatae domus ex manibus episcopalibus occupationem, emersaque eatenus gravia damna reservet generaliter |
dominus Busan et Magdich consiliarii Suae Majestatis promulgati. Ad cives areae capitularis, Novam villam, vieum Latinorum 150 fl. pro contributione impositi. Domino comiti bano suprascripta Suae Majestati praesentanda puncta, data authoritas illa immutandi, si et in quo visum fuerit.
Suprascripti episcopi Segniensis et Bosnensis ad finem congregationis non permanserunt, sed sub eadem, quivis ad sedem propriam rediverunt.
Canonicus Kercselich die 16. Septembris in negotiis Sclavonicis Viennam exmissus, pro constituto die 20. Septembris ut
(Regulatio acceptata.) Banus his acceptis ad se litteris Majestati proponit: effecisse se, ut Croatae regulationem confiniorum orarent. Placuit Majestati Suae propositio, totumque rei meritum bano attributum. Itaque rescribit banus, quam grata acceptaque fuerit Suae Majestati statuum petitio, velleque Majestatem, ut duo pedestria regimina, quorum quodvis 4000 viris constet, erigerentur, ac insuper centuriae sex equitum, quae ad accuratam exercitii normam instruantur. Stabales officiales a Majestate Sua, reliquos autem a se qua bano constituendos,
49. 1741. media tricesima. Denique promittitur, Suam Majestatem in conferendo comitatuum Zagrabiensis et Crisiensis supremi comitis, officio peculiarem nobilitatis et vicebani rationem habituram. Clerum uti supra accusabant regni ablegati, qui attamen reus nil fuerat, cum Viennae unica ratio fuerit principis et dicasteriorum, banusque dicasteria aulica offendere noluisset. Caeterum districtu Kuttinja aeque excluso a reincorporatione ad Crisiensem comitatum, schema novum exolutionis militarium banus submisit semet extendens ad annuos fl. Rh. 40.000, quod status etiam
facta.
(Capitulares volunt resignare Dubiczam.) In capitulo autem postquam reduces Vienna cleri deputati retulissent fideliter omnia, et quidem quod quoad praecedentiam ad comitis bani instantiam praescindendum | fuerit, quod emolumenta Dubicensia ideo adjudicari nequiverint, quia regni ablegati prasentassent, 3000 annuatim inferre, ideo ad veritatem depraehendendam judicabant potius ut commendans canonicus a regno solveretur, quam ut simpliciter cederent, cum fors aliquando per continuum usum commodius
indubium est: quod urgebunt ipsi, ut capitulum emolumenta accipiat et suum canonicum exolvat, quod capitulum spondebat hactenus. 2. Si resignaverint: amissio Dubiczae certa, proventus illi incerti; | aggravia quae metuebant, incerta. Et si eam visum non fuerit conservare, postea resignare semper poterunt, ubi et resignationis suae qualem talem rationem dare valebunt, nunc autem vix esset alia, quam interessentiae et vindictae. Adductae per contrapartem erant rationes illae, quae per regni ablegatos Viennae objiciebantur. Sed ut supra solutae.
sancti Josephi homonymo archiducis Austriae abiit. Item dominus Kleffeld colonellus et regulationis totius artifex aliique.
(Qualiter olim confinia gubernata.) Nunc digrediar modicum et quae ante hanc regulationem in banalibus his confiniis fuerit norma, fideliter refferam, quam posteris non ingratam futuram scio. Olim ergo universa isthaec regni Sclavoniae confinia ita banis (florente banali authoritate) subjecta fuerunt, ut nec rex sine bani consilio in his statuere quidquam potuerit, attestantibus hoc in corpore juris Hungarici
7, atque ita respective alii. Erant autem universa confiniorum emolumenta ipsorum officialium et praesertim commendantum. Uti vinorum educilla a festo sancti Georgii ad festum Martini. Item crematurae, glandinatio universa, fiscalitates, verbo universa beneficia, ut instar domini terrestris fuerit commendans. Naula item et tellonia, excepto Jeszenoviczio, ubi ex consuetudine haramiae nautas agebant, atque ideo etiam naulum cum commendante dividebant. Tanta in omnes redundabat utilitas, ut et haramia ditari potuerit. Ex quo insolentes plurimum et licentiosi fuerunt.
quam divites reddebantur, nemo credet. Profecto ad amplissimas facilitates surgebant. Sed judicia Dei abyssus multa, plerumque absque | benedictione et sine haeredum solatio, uti observatum a saeculo, praecipue in Costanicensibus, quamvis id et aliis commune fuerit. Sed praeter jam recensita ad amplificandas eorum facilitates conducebat plurimum lignorum venditio, terrarum item, quas unus vendidit, alter recepit, denuoque vendidit. Birsagia gravissima, quibus delicta castigabantur, munera amplissima, quibus justitia famulabatur, ut ad haec habenda
et officialium praeire fuerat. Knezii si inimici observatores erant fideliterque retulissent, summa fuit. Coeterum sine regula, Turcarum more pugnabant afulgente spe praedae alicujus saepe bene saepe temerarie. Haec quoad confinia in universum. De Dubicza haec notanda sunt Cujusnam illa olim juris fuerit, incertum, neque ex monumentis post diligens examen comperi, ut certi quid statuam. Quosdam comites et banos de Dubicza se scribere solitos inveni, sed an illorum fuerit non definio. Conjicio tamen rectius Dubiczam oppidi instar olim fuisse, idque quod in ea plura religiosorum domicilia
alicujus saepe bene saepe temerarie. Haec quoad confinia in universum. De Dubicza haec notanda sunt Cujusnam illa olim juris fuerit, incertum, neque ex monumentis post diligens examen comperi, ut certi quid statuam. Quosdam comites et banos de Dubicza se scribere solitos inveni, sed an illorum fuerit non definio. Conjicio tamen rectius Dubiczam oppidi instar olim fuisse, idque quod in ea plura religiosorum domicilia fuisse legam. Fuit ibi patrum Paulinorum coenobium, fuit Templariorum ac etiam Cisterciensium aedes, fuerunt diversae diversorum nobilium domus, ex quo conjicio, oppidum olim
promulgato ibidem colonello Costanicensi in locum Georgii Pogledich, qui stipendio vita durante contentari debebit. Post abitum reginae ad 20. Julii manserunt in campamento omnes, postea iisdem viis reversi sunt. Porro Petovii beneficio istud omnibus fuerat, quod pons in fluvio Drava liber fuerit a solutione etiam ordinarii census toto campamenti tempore. Petovienses autem cives in ingressu oblatis clavibus, ut fieri solet, | nihil pompae repraesentarunt. Verum supra portam, quae ad fluvium est, et per quam Sua Majestas intrare et exire debuit, folia
suspicor, dum Metlicam emebant. Hac occasione etiam nata fuit quaestio de parochia sancti Laurentii in Vivodina, quae indubie in regno est, attamen episcopi Zagrabiensis jurisdictionem non agnoscit, sed abbatis in Lonstross. Quod inde accidisse authumatum, quod olim dominium illud Cisterciensium fuerit. Quod tamen venditum postea celebri familiae baronum Voinovich. Quare ne exemplum hoc noceat, indagandum de hac re fuerat, datumque in commissis tum domino baroni Adamo Patachich ut archidiacono Goricensi, tum et aliis consistorialibus, ut de hoc antiqua perquirerent. De his
notum, de eodem ejusdemque dotibus a diversis ministris fuissem interrogatus, summa quaequae retuli, ac quavis infula dignissimum pronunciavi. Notumque pluribus reddidi, praecipue archiepiscopo actuali Colocensi Klobusiczkio, cujus eum reddidi ad omnium notitiam familiarem, ut in arce apud eundem fuerit continuus omniumque particeps secretorum. Quare et cum 1749. episcopates vacasset Bosnensis, ipseque pro eodem cum domino Josepho Chiolnich competivisset, eundem dominum episcopum tenerrime Klobusiczkio commendavi, pro efficaci illius opera, ut Bosnensem
revelasset, commota plurimorum ira, idealesque nescio quae somniatae mei promotiones, metuebantque in capitulo omnes. me unum omnium singulorumque esse rivalem, ut de his coram famulis quaesti, id in vulgus plane ediderint, quamquis nec ego pro ulla petierim dignitate, nec Klobusiczkio campus fuerit suam in me benignitatem exercendi. Cumque Klobusiczkium brevi transferendum credidissent, ut eidem succedant affectabant, praecipue autem defunctus Kukuljevich, vicarius generalis, qui cum Viennae a Klobusiczky audisset, se pro tiara Zagrabiensi tres duntaxat ex capitulo
fidei alienam, quin haereticam, forma omni meliorique quo fieri potest modo solennissime contradico et protestor, congressumque illum diei 14. Decembris nullatenus capitularem fuisse vel pro tali censeri debere, neque me pro tali eundem habere, virtute praesentium declaro, superindeque si opus fuerit authenticam recognitionem mihi a capitulo exhibendam semper omnique tempore peto et reservo. Huic autem episcopo electo exhibitae scripto contradictioni adjeci in pagina alia folii ejusdem etiam rationes, quae ad hoc me permoverunt. Videlicet 1. Metum regaliae formalis, quae quid sit docent
quomodo alteri eam conferret. 3. Quia non videtur ratio, cur parochi a saecularibus praesentati deberent ab episcopo institui, si nunc solus praesentationis praetensus titulus jus quoque institutionis attribuit. 4. Quod in anno 1423. capitulum totum Zagrabiense suspensum interdictumque fuerit, eo quod Benedictum episcopum Zagrabiensem ante Romanam confirmationem jurisdictionem exercere permiserit, ipseque Benedictus depositus, et capitulum ad intercessionem regiam per legatum apostolicum, Buda Zagrabiam venientem, post biennium primo fuerit absolutum, uti in actis capituli, si
totum Zagrabiense suspensum interdictumque fuerit, eo quod Benedictum episcopum Zagrabiensem ante Romanam confirmationem jurisdictionem exercere permiserit, ipseque Benedictus depositus, et capitulum ad intercessionem regiam per legatum apostolicum, Buda Zagrabiam venientem, post biennium primo fuerit absolutum, uti in actis capituli, si exquirere volunt, invenietur. Immo secundum canones suspensio latae: sententiae esset. Quare si Romae casus innotesceret, nescio quid Roma dictura? Caeterum quia mihi ut canonico cura honoris ecclesiae et capituli incumberet vi juramenti praestiti,
canonicam institutionem nos nominati archidiaconi ursissemus, quod electus Zagrabiensis jus patronatus sibi competere praetendisset ac ipse etiam vigore praetensivi juris patronatus promovendos nominasset, capitulum ab institutione canonica praescindendum putavit, quousque compertum non fuerit, qui ex nominatis legitime electi forent. Accidit autem, ut idem archiepiscopus Colocensis, tanquam Romae praeconizatus de dato 4. Decembris, Pestino 1751. suam expirasse in dioecesi Zagrabiensi ordinariam jurisdictionem, significaret. Consequenter cum die 2. Decembris in vacantia beneficia
ipse, quaestionantibus libertate omni sensa mea aperui. Videlicet 1. Aulae constare optime veterem recentioremque usum, quod ex litteris Patachichii erueretur, cui ignota esse non posset canonici Pogledich promotio per Eszterhazium facta. 2. Quid si idem dominus Pogledich mandato regio jussus fuerit, suas expeditiones producere vel veritatem fateri, a quonam fuerit episcoporum promotus. 3. Quid si idem stringetur capitulum sub obligatione fidei dignitatis ad
1. Aulae constare optime veterem recentioremque usum, quod ex litteris Patachichii erueretur, cui ignota esse non posset canonici Pogledich promotio per Eszterhazium facta. 2. Quid si idem dominus Pogledich mandato regio jussus fuerit, suas expeditiones producere vel veritatem fateri, a quonam fuerit episcoporum promotus. 3. Quid si idem stringetur capitulum sub obligatione fidei dignitatis ad
provinciam, tum visa capituli sententia, quod usus penes electum staret, sequentes proposuit episcopo rationes. 1. Facta mei resignatione et aulam et archiepiscopum citius neglecturos, quia actoratus resignanti non competet, nec archiepiscopus curabit promoto resignante. 2. Si aula offensa fuerit, episcopus se excusandi habebit rationem, quod vigore mandati factum sit, dum sententia capituli usus staret pro electis. 3. Praestat episcopum, a se promotos installari curare, quia se ponet ad majus possessorium, difficiliusque aula installatos exturbabit. Quod autem regaliam attinet,
rationibus archidiaconatum Goricensem, mihi interea etiam a Sua Majestate, uti rege meo apostolico, vigore mandati sui regii benignissime collatum, (dummodo juribus apostolici regis mei nullatenus haec resignatio praejudicet, Majestasque Sua sacratissima eandem suscipere vel admittere dignata fuerit) quantum ex parte mea est, resigno et cedo. Zagrabiae in aedibus meis canonicalibus die 31. Decembris 1751. Balthasar Adamus Kercselich.
(Litterarum ad dominum comitem cancellarium tenor sequens.) Universo huic capitulo cum optimum
Ille, me intelligendo, meis saluberrimis intentionibus semper debet adversari . Nescio, an me reum apud Kollerium fecerit episcopus, ille tamen festa precanti nec respondit. Utut sit, istud certissimum, rem universam per quempiam Viennam fuisse significatam, ibidemque innotuisse, ut et mihi fuerit perscriptum. Quin suspitio ad me et Reessium fuerat, alterutrum nostrum pandisse, ut Chegetekio suspicionem objicienti dixerim, quod rogare velim dominum comitem cancellarium, ut in originali meas omnes (litteras) remittat, et fecissem certo, nisi Reessius disvasisset.
canonicos a sua cathedrali occasione natalitiorum festorum vagari. |
Quare commendato domino consiliario Koller negotio suo, prouti et domino comiti bano, rediit nihil sciens, quis promovendus in assessorratum veniret, cum neque toto hoc Decembri quispiam fuerit resolutus. Et quamvis, Deum testor, nec promotionem hanc urserim, nec amplius quam primario scripserim, Galluffium descripsisse judicabar, ut ignorem hodiedum, eccur canonicus Reess bis svaserit a petitione assessoratus resistendi. Cum autem rescivissem, suspicari adversarios,
nec minimam de illo feci mentionem, cum cuivis petere foret liberum, quidve detractio sit non ignorarem, jam postquam fueram resolutus, cum hujus causae discriptione volui resignare, nisi dominus Reess suis me precibus avertisset.
Ex his facile conjicies, lector, quis rerum nostrarum status fuerit. Solabar exemplo Hieronymi mortuo papa Damaso, item Athanasii in concilio Syrmiensi, plurimum autem spes mea Deus fuerat, qui ob peccata et delicta juventutis meae me ut parens justus castigabat, et ut misericors patronorum amicorumque gratia, quos nunc potissimum fui expertus, illos etiam
plenae domus. Tota procurabatur hyeme, credebat enim quivis. ob tantam populi frequentiam citissime distrahendum. Sed omnes singulosque fefellit opinio, pinta licet a grossis duobus offereretur, communeque vini pretium fuisset, tamen universum educillari non potuit, ut reducere plena vasa fuerit necessum, cum peregrini devotioni et sobrietati vacassent. Quod fructum attinet, is omnino fuit centesimus, uti patebat ex conferentiis, quae bis in hebdomada apud generalem vicarium celebrabantur, confessariorum petitis in consistorio consiliis ac dispensationibus. |
sigillum et haec superior tenuta omnino majora. Saepe et frequentissime partes inter rixae fuerunt variae, occasioque militarium excessuum non modica, nam modo hae modo illae ad militares recurrebant ac ipsorum quasi mancipia efficiebantur. Ut ab olim jam actum de uniendis his civitatibus fuerit, plurimosque articulos diaetales, lector, in corpore juris offendes, ut hae civitates uniantur. At effectuatum ad hunc usque annum nunquam est, potissimum quod domestici impedirent, essentque ex regno ipso, qui modo his modo illis occulte favebant, suisque informationibus effectum
fuit mediocris, concionator vulgaris et populi. In capitulo parum aestimatus, quia vir
uterque. Aegerrime tulit hoc Busanius, attamen dissimulavit, suspicans semper, vicebani notitia pasquillum prodiisse. Quidquid sit, Viennae res tota innotuit, quamvis Busanius Viennam nunquam submisisset. Dicebaturque in eodem, quod latine edendum Debrecini noverit Busanius. Quis tamen author fuerit, ignoratur. Noverit autem lector, Busanium inter se vicebanum Rauch capitales versari inimicitias, primum causa Czinderii, ubi authore Busanio in violatione sedis convictus fuerat vicebanus; 2. causa Christophori Voikovich, generi vicebani, qui impetrata palatinali donatione post fata
colonellus regiminis Silisburgensis in generalatu Carolostadiensi, in generalem, ut vocant, brigaderium toti generalatui Varasdinensi datus praepositusque est, venitque sub finem Maji ad generalatum Varasdinensem, Crisii primum considens. Et licet post resignationem principis Hildburghausen nemo fuerit nominatus, occasionem promovendo Petazzio praebuerunt sequentia. 1. Ipsius peritia non solum in militaribus, sed et in rebus aliis ac scientiis, jure etiam Hungarico non vulgaris sed erudita plane notitia. 2. Domini comitis bani singularis in eum propensio. 3. Generalis Carolostadiensis
articulo regni 5.
(Banus solvetur a perceptore.) Banus consentit sibi a locumtenenti suo salarium ex cassa regni ab exactore dari, ita ut reliqua 34000 statui militari integraliter quotannis deponantur. Hac re nescio quid subtilitatis fuerit diis nostris, fors ut hac solutione gratiam bani conservarent. Bano tamen prospectum fuit, ne in necessitatibus aulae salarium suum debeat praestolari.
(Duella vetita.) Patentales litterae, quibus duella severissime ab aula prohibita et
Privata quoque odia quaepiam intra Busan et Rauch fuerant. Ardebat quoque contra Rauch Kleffeldius, hinc quia frequentius a Busanio visitabatur et apparenter colebatur (licet ob cassam militarem sejunctam, ob quod Busanii et lucro et potentiae multum decessit, odio in eum fuerit implacabili) socium futurum eum ratus colonellus, eidem pandit, qualiter, cum semel vectus cum Raffio fuisset, idem eidem dixerit, in patibulo jam pridem suspensus fuisset Busanius, si ejus non fuisset patrocinium, sibique vitam debere Busanium. Causa autem hujus quod fuerit, quod
odio in eum fuerit implacabili) socium futurum eum ratus colonellus, eidem pandit, qualiter, cum semel vectus cum Raffio fuisset, idem eidem dixerit, in patibulo jam pridem suspensus fuisset Busanius, si ejus non fuisset patrocinium, sibique vitam debere Busanium. Causa autem hujus quod fuerit, quod Busan cum quibusdam latronibus et praedonibus particeps fuerit, hacve via divitias suas congesserit. Res haec facta est publica, et Kleffeldius recognitionem scriptam super talismodi dedit Busanio. Vicebanus autem negabat per omnia etiam sub amissione honoris sui, attestantibus pro
eidem pandit, qualiter, cum semel vectus cum Raffio fuisset, idem eidem dixerit, in patibulo jam pridem suspensus fuisset Busanius, si ejus non fuisset patrocinium, sibique vitam debere Busanium. Causa autem hujus quod fuerit, quod Busan cum quibusdam latronibus et praedonibus particeps fuerit, hacve via divitias suas congesserit. Res haec facta est publica, et Kleffeldius recognitionem scriptam super talismodi dedit Busanio. Vicebanus autem negabat per omnia etiam sub amissione honoris sui, attestantibus pro colonello quoque aliis officialibus de auditu ex eodem domino Rauch.
efficit, ut per regni statutum articuli praedicti convertibilitas firmata extiterit. Et ob restauratum comitatum sub hac eadem congregatione statutum ad aliud non servivit, quam si Sermageana lamentata fuisset ob stabilitum judicatum semet Rauchius statuto excusare valeat, quamvis post sententiam fuerit statutum.
Armales Hochenraitterianae publicatae sunt. Familiarum Karich et Pozojevich ab anno 1578., Bessen ab anno 1635., Petrussich seu Zlovolich 1652., Striga 1613., Kovachich aliter Filipan seu Skerlecz 1609., Illievich ab anno 1580. nobilitas recognoscitur. |
instituta sunt, accersitis ad festa talia officialibus confiniorum banalium, qui tempus totum magnis sumptibus transigere [ex respectu] debuerunt [in his ineptiis] in carneval ab Epiphania ad quadragesimam [transigere libertatem, verbo exempla svadere... adeo praestitere... ut ex... ta fuerit pudicitia, adeo nec..... ] Ovoliko se riječi moglo donekle odgonetnuti ispod potonje tinte. Prekrižena su 2 redka. Nije moguće pročitati svega.
Anno autem hoc, quo
opera a patibulo fuisse liberatum. De Busanio autem aliud legebatur plenum laudis et integritatis ejusdem. Quae silentii mandata etiam per vicinos generalatus erga consilii bellici ordines fuere promulgata. Per quod res ignota ibi quoque innotuit, dum scire avebant omnes, quid negotii intra eos fuerit. Illud autem, quo vicebanus Viennae verba sua retractavit, hic promulgatum publice non fuit, bene vero per Kleffeldium in banalibus confiniis. Immo hic Zagrabiae in mensa illud tenuit et cuivis ad se venienti legendum praebebat, mihique bis saltem obtulit. Qua re extrema in Kleffeldium
Isto ergo in merito deputatio ordinata, quae haec omnia elaboret. Episcopi et comitis generalis Josephi Draskovich in his admirationi omnibus fuit aemulatio, ob quam hodie conclusa oportuit saepe numero alterare et mutare. Equidem tametsi primo justa banderialistarum proportio eruta fuerit ob inopiam etiam populi, qui se armare et vestire de novo debuisset, quia tamen generalis Draskovich per se ipsum 500 pedites, 200 granaterios, et 200 equites se producere velle declarasset, et hos proprio ac familiae nomine, cum militari exercitio et regiminis instar, episcopus quoque, ne
postea valeant.
(Conscriptoribus observanda.) 1. Ut sine respectu agant ubique, neque se partiales exhibeant, sed fideles, memores illius: reddite quae sunt caesaris caesari, et quod Deo daturi sint rationem, si cui eorum facto vel ex respectu fuerit injuria. 2. Ex bonis suis exesse debeant, prouti et ex bonis principalium suorum, si forent plenipotentiarii officiales, item sangvine juncti, affines aut quoquo modo interessati. 3. Cognoscendae veritati omnimode studeant. Mendaces redarguant, puniant. Quae eorum mendacia
combinatione indictationis et responsionum ad interrogatoria impossibile, quin non prodeant. 4. Animalia connumeratum mittent. Ad silvas item et loca vicina, num quae absconderint. 5. Ex officialibus dominalibus aliisque licet subarhandis cognoscere studeant, quae loci beneficia et num sincera fuerit indictatio. Et si quis esset scrupulus,
vicepraesidis consilii aulae bellici statim a suo reditu est insignitus.
(Actum de Marchae receptione.) Quia porro spem totam suam Liubojevich in Carlovaciensi schismatico archiepiscopo ponebat, ideo, quamvis opera sua unitis Marcha restituta fuerit ad habendum pro parte sua in causa cum Mikassinovich habita zelosum generalem Petazzi, in his attamen circumstantiis constitutus Liubojevich populi seditionem ex fide desumebat et huc referebat, officialesque trucidatos ideo esse, quod illi partem majorem in Marchensi merito habuissent.
cum Romano pontifice in religionis hoc merito dissentiret.- Hanc Palkovich replicam cum Neuperghio dedisset et is relegisset, tantisper cogitabundus mareschallus gratam sibi esse reponit, rogatque, ne Beckio aut ulli alteri etiam in copia eandem porrigat, sed ad propria abeat et, cum a se vocatus fuerit, tunc redeat. Promisit ei suam omnem operam et benevolentiam. Sed edicente episcopo Palkovich, se vale accepturum a reliquis commissariis dicturumque, replicam suae dedisse excellentiae, consensit. Sed dum Hungariae cancellario semet eatenus scripturum dixisset, rationem postulavit. Dicente
Carolostadiensi coalescant. Suspicionis meae et illa est ratio, quod generalatum Varasdinensem a generali Beckio ad normam Eszekinensis restaurari videam, et Carolostadiensem ad normam confiniorum banalium, plane etiam in vestitu. An veridica sit suspicio, docebunt ventura tempora. Et si fuerit verificata, uti militaris status per hanc unionem evadet fortior, sic politicus debilior, et utinam non exstingvendus. Sed omissis divinationibus
(Novae dispositiones Beckii et erectio loci Bellovar.) Generalis Caproncensis Beck illico
et reliqua quaevis beneficia cassae asseruit. Denique nobiles, aliosque omnes, vineas, terras, foenilia in generalatus jure habentes, taxari fecit, antea enim nil solvebant, talesque taxas cassae applicuit. Nos mirabamur taxas illas a nobilibus sine difficultate deponi, cum nihilominus perpetua fuerit de jure quaestio, et quibusdam anno adhuc 1628. tenuta illa adjudicata, uti et per commissionem 1635. Et qui jure incumbente hactenus vineas aliaque ibi possidebant, nunc per census et taxarum exsolutionem jus generalatus agnoverunt.- Praefatus generalis Beck, ad bona episcopalia Gradecz ad
hunc pedem et systema conclusa est, vocatisque kneziorum praecipuis publicata Decembri mense anni 1754. et officialibus impositum, ut ad 20. Januarii pecunias has extorqueant et incassent. Displicuit vehementer kneziis et officialibus schismaticis, quod nemo plane eorundem ad consilium adhibitus fuerit, et quod ad novitates has traherentur, cum officiales hactenus ab iis, quae habeant, in monduram non contribuerint. Unde Liubojevich capitaneus, cum has res intellexisset, ad generalem Capronczam accessit interrogando, num et officiales monduram habituri sint, aut se ipsos uti hactenus
Szeverinum convenerit natio, pro Liubojevich exmitti, illumque compraehendi, vi adduci et sub metu mortis, ut qua nationalis regat, imponi; clam tamen a kneziis procurandi aeris moneri singulos tanquam rei necessariae pro ablegatis et Viennensibus necessitatibus. Quid in subsequis duobus actum fuerit congressibus, knezius dicebat se non adstitisse, aut, si adstitit, referre noluit. Iste idem Ternoviticensis knezius Neuperghio Kanisae primus haec superiora prodidit et ab illo sex aureis est donatus. Haec erat ratio et motivum tumultus. Praetextus ad exculpandum factum officialium
adjutorio. Multorum generositates hac occasione observatae, dum quidam sese absconderent, quidam fugerent, vociferarentur plerique. Tandem illi, qui extra arcem erant, videntes nil esse, causam signorum illorum ex arce continuo editorum sciscitari inceperunt, et dum iterum hi, cur explosum fuerit, ab his foraneis quaererent, post confusionem magnam fabulam se ludere ipsi viderunt. Consederunt igitur in Biszag pacifice et sine periculo metuque alio quam imaginario, qui augebatur, quod Crisium submissus Hranilovich non rediret, suspicarenturque aut interfectum aut a Valachis detentum
sub ductu vicebani patrata. Item homicidia. Creat vicebanus carnifices.) Rapiebant primo boves, vaccas, vitulos, equos, sues, caballas, omnemque animalium speciem, et, quae pro esu necessaria non erant, intra se dividebant, ut, exceptis Nicolao Skerlecz et Christophoro Kercselich, fuerit nemo, qui ex his rapinis partem non accepisset, immo domini Skerlecz portionem affinitatis jure vicecomes Raffay tollebat. Vulgata harum praedarum avaritia, plures nobilium servos colonosque suos vocarunt, qui in praedando juvarent dominos, et quamplurimi ad facinus hoc accurrerunt. 2.
est. Depraedatores videlicet fuisse in effectu, quamvis satisfactionem aliquam obtinuisset ex iisdem domina Magdalechiana post diurnorum pro illa arcis expoliatione persolutionem. Incautum fuit politicum regni publicum, quod de hac depraedatione sub praetextu custodiae lamentatum Viennae non fuerit.
(Commissio Zagrabiam ordinata. Praeses dominus comes Altham.) Tandem ergo uti Kanisam supradescripta caesarea regia commissio ordinata fuit, sic eodem tempore et Zagrabiam. Pro praeside commissionis nominatus comes Michael Joannes ab
conscriptisque rusticorum lamentis, per locumtenentem serie sua et pro termino citabantur nobiles, neque scientes accusationis capita. At cum colonis suisque subditis confrontabantur et velociter vel absolvebantur vel damnabantur. Grave hoc nobilitati accidit, quod nec legitime citata vel audita fuerit. Sed haec ipsa lamentatio pro crimine est habita, quasi in judicio extraordinario, uti istud erat, principi leges praescribere vellet. Si res bene perpendatur, victores evasere rustici. Petebantur urbaria et a quibusdam producebantur, sed ut nulla rejecta. Hinc de novis cogitari coeptum est.
in recentibus ad Matlekovichium suis litteris Josephum Raffay suum plenipotentiarium scribat, suisque sic adhaereri debere ordinationibus, tanquam si propriae ipsiusmet comitis essent. Has easdem Erdoedii litteras reginae in originali mittendo, et quoadusque de regimine isthic alio provisum non fuerit, impossibilem esse et videri tranquillitatis ineundae rationem, perscribendo.
(Systema regulandi regni imponitur elaborandum Althamio. Solicitus de systemate Althamius.) Ergo per baronem Kooh respondetur Althamio, idipsum Majestati Suae
venia Majestatis pergeret, systema tale per neminem ministrorum sed reginae directe submitteret. Grave hoc Althamio exstitit, utpote qui stante commissione vicebani solum Rauch et vicecomitis Raffay ab officio depositionem intellexerat, hocve solum per voces nisi de regimine alio provisum fuerit voluisse. At sensum suum Majestati clarius explicare durum illi videbatur et Bohemus consiliarius disvadebat, cum vindictae esse videretur, si praefati duo deponi praetendantur, nec futura esset comitis commendatio. Hinc de universali regni hujus regiminis norma comiti cogitandum esset.
ipsi ad talia vocandi censerentur.
(Difficultates contra gubernii formam.) Duae graviores difficultates contra gubernium occurrunt. Prima, cuinam dicasterio subordinari hoc gubernium deberet. Si enim cancellariae Hungaricae subjectum non fuerit, dicent ipsi Hungari facile, partes has a sacra corona avelli. Si autem eidem subjiciatur, consilio bellico res minus grata evadet. 2da. Quae et unde gubernialibus salaria? Utraque difficultas cum unice a Majestatis Suae oraculo pendeat, ideo clementissimae resolutioni substernitur
est, atque probatum. Quin me praesente vocatus consiliarius ille Bohemus, ut e Latino Germanicum faciat, Suae Majestati ab Althamio submittendum. Post dies iterum evocor aliquos, petitque Altham, ut, quos pro officiis cogitarem proponendos, scripto porrigerem. Reposui: antequam probatum non fuerit opus principi, sciaturque, quam proponere velit et resolvere princeps viam regiminis, de promovendis subjectis cogitari non posse. Distincta enim longe foret ratio subjectorum in uno ac in alio systemate. Is nihilominus ursit, ut quodcunque resolveretur, cum credat, se indubie et de
unde rusticorum tumultus enatus.) Quaeres
et terris illis ac vineis privandos simpliciter, aut vero et ab his contributione in cassam militarem solvenda vel servitiis uti caeteri confiniarii onerandos. Hinc quemadmodum causa tumultus Varasdinensium impositio illa per Gvicciardi imposita fuerat, sic et tumultuantium rusticorum facilis fuerit cogitatio, ut semet cum reliquis conjungant confiniariis, et a terris illis caeterisque tenutis in medio possessis pendenda in futurum contributione ea via, qua sperabant et confiniarii, eliberentur. Percrebuerat enim reliquos inter supra descriptos rumores, a confiniariis monduram non
promulgaverit, ut, qui non iverint, aeternum damnandi a Deo sint, reposui, id me nunquam audivisse, quemadmodum primo tunc ex ore reginae audiveram. Interrogavit, si tamen parochus hoc dixisset, quid credam, quo spiritu. Subjunxi: poena digno, et cum is in confinio antea capellanus fuerit, immo et in castris cum confiniariis, expediret forsitan, si hac de re interrogaretur, cur ita edixisset. Nil respondente ultro regina, de vicecomite Petkovich suscitari incepit, num verum sit, in Gay eum nullas praedas, nulla homicidia fecisse. Reposui, hoc esse verissimum, quia et a fratre
et in his, quae publico scribebantur nomine, privatas interessentias metita sit, et res privatorum sub publico agi nomine lamentata.
(Num metus solidus, rebellaturos omnes rusticos?) Quaeres
alodialia aquisiverunt et sufficientes obtinuere pro futuro laboratores, nec in terrestrali damnificati sunt, ut ipsi plane remaneant contenti, neque subditi conqueri possint, quia ad speciem alleviati. Haec quidem in moderna providentia. Sed si quantum regium ad sessiones has novas impositum fuerit? Quid eveniet, ventura docebunt tempora.
(Tumultus V. Carolostadiensium.) Quintus tumultus, haud quidem adeo publicus, gravis nihilominus, et quasi privatorum, ex generalatu Carolostadiensi desumitur et promanavit. Divulgato generalatus
scribit, inobedientiae nec rumorem esse, quam episcopus, si fuisset, vindicare ex sua contra me passione non neglexisset. A Radichiana autem substantia laudari me ab aliis semet intellexisse, singulosque de capitulo exsecutoratum
iterum: nisi Batthyan mihi dixisset, quod sub infami processu sit, certus sit, quod jam promulgatus fuisset; cum autem scirem, episcopum ipsi esse inimicum, volo, ut processus iste terminetur, et si annis plane quinque decurrat, praeposituram non conferam, quoadusque terminatus non
fuerit. Actis pro hac clementia gratiis, et me clementiae regiae ac protectioni devovens, in manus osculo abivi. Et cum ex aula recederem, obvio Goymereczio ad mareschallum proficiscenti, ut mihi audientiam impediret, quod an promiserit, ignoro, scio autem, displicuisse eidem, quod sine ejus
etiam in capitulo, uti Putz et Reess, tanquum exsecutoribus magnae defuncti olim cantoris Reess substantiae, exigantur. Hanc ad horum consilia dedi instantiam, statimque duo expedita mandata regia, utrumque ad Batthyan banum, quorum primo mandatur eidem, quod, cum ipse denunciator processus fuerit, videat, ut absolvatur quantocius, ita tamen, ut ego plene tam in exceptivis quam et merito audiar et appellationis beneficium habeam; altero: ut canonici Putz et Reess atque alii de gestis exsecutoralibus dent rationes. Submissaque haec ad banum mandata sunt summa illius displicentia.
Viennae existente, Zagrabiae continua consilia, metus enim gravissimus erat, nescio quorum. Ergo primo, episcopus ipse bis ad canonicorum descendit consistorium, cogitque sub indignatione perpetua canonicorum singulos ad semet subscribendum, quod epistola illa ad Batthyan banum scripta capitularis fuerit, et nomine totius scripta capituli. Cantor Adamus Ztepanich, uti mihi junctus sangvine, deprecatus subscriptionem est abiitque. Praepositus quoque Chasmensis Petrichevich, se contra conscientiam et Deum eo minus agere posse, edixit, quod, 16. Julii epistolam illam capitularem non fuisse,
scripto continebatur; et lectam fuisse in capitulo epistolam illam, ad banum datam, et esse canonice capitularem, immo singulum ex subscribentibus fuisse praesentem. Hinc dum idem cantor canonicum Joannem Koosz interrogasset, qua ratione subscripsit, cum occasione mortis praepositi nec Zagrabiae fuerit, neque,integro mense Julio, reposuit, episcopum et Paxium omnes decepisse.
Actionem etiam compilare oportuit, ne in mendacio banus remaneat. Malenich directionem suscipere secus noluit, antequam scripto non assecuraretur de lectoratu obtinendo et expensis omnibus, si eum convinci
prouti etiam comitis locumtenentis mandatum, item comitis Patachich plenipotentiam, dicere statim incepit, semet in hac re nil habere velle, remque, uti praeconceperant, firmam non esse, quia, si desperata causa mea esset, comites patrocinia hujus non susciperent. Credibilius et episcopo locutus fuerit, qui Lukauszkium, ut fiscalem suum, vocat et consulit. Iste, adstante Paxio, actionem pessime formatam esse, edicit, quia, cum fiscus procederet, vel in rumore vel fama vel probis, quas in paribus transmittere et adnectere debuisset, fundare actionem debebat; interrogavitque, quas et quales
esse Malenichium censebat, cogitandumque, qua ratione et de probis prospici valeat. Delinich abbatialem crucem auream defuncti Adami Chegetek eidem obtulit. Ac ut semet eliberet, Bononiam pro rectore mitti petiit, presbythero quodam seminarii clavigero a se instructo, qua ratione, si opus fuerit, Malenichio succurret, quod etiam qualiter praestitit, anno sequenti dicetur.
Episcopus autem verba illa Lukauszkii cordi accipiens, actione hac beneficium mihi potius conferendum, dummodo isto priver, curam et solicitudinem adhibuit. Quare vel positiva sua malitia, vel de aliorum
vel ultimis comparandus, minus doctus, vel in aliquo genere qua canonicus apparuit, quin temerarius et rudis. Praepositi tamen Sinersperg gratias habuit, cum ipse talibus semper addictus exstiterit et vel nomen doctrinae exhorruerit, ut ab eo plane exsecutor substantiae suae et voluntati ultimae fuerit constitutus. Hujus ergo morte vacabant iterum beneficia. Supervenit quoque resolutio regia de nominato in praepositum lectore Putz. Dici nequit, quod qualeve gaudium fuit episcopo et ei adhaerentibus. Et excessivum plane fuisset, nisi funera praemissorum duorum canonicorum turbassent gaudia.
et grave exemplum, et quid, si et caeteri ita demoriantur uti praemissi, quia nec sibi praesentes. Ad stultitiam hi sui metus sunt habiti. Interim lectoratum et sperabat Paxi |
et Malenich praetendebat, timensque, superaturum Paxium, dicebat palam, se, si lector non fuerit, omnia proditurum. Episcopus quoque haesit dubius, et in plures dies promotionum martyres traxit. Consiliarius autem Koller, qui Putzii promotionem suam esse volebat, banus item Batthyan non solum efficacissime quemdam e dioecesi Segniensi presbytherum et parochum
in Brin,
cum capitulo agere, ut Gerlechichium postulent atque caeteris candidatis adjungant, ipse quod illum illico resoluturus sit; hinc etiam in hujus suae voluntatis et promptitudinis signum unam pro eodem Gerlechich canonicatus vacantiam servare detinereque quod velit, quoadusque postulatio capituli fuerit. Boni illi Viennae viri et Gerlechichii commendatores, morem capituli et patriae ignorantes, mirari non sufficio, quod fraudes has non adverterint. Poterat enim episcopus nuntiare capitulo ac sese interponere, quin precibus illorum opus fuisset, sed quia haec omnia culina erant episcopi, qui
Proinde quae in hoc merito fuere acta, sequentes dabunt anni, lectorve inde metiatur et petet, obstupescetque, judaicum revixisse odium. De ipsa actione et actionalibus meritis loqui hic deberem, sed dicturus in fine atque anno sequenti, ne repetere plura
oporteat. Quale autem fuerit hoc toti regno scandalum, immo et vicinis provinciis, metiri lector poterit. Profecto ab hoc episcopi |
et cleri exemplo tanta odia, animositates enatae sunt, ut sequenti videbitur anno, unaque vox minimorum etiam erat: quidquid sacerdotes de inferno et aliis
hujus provinciae vota pro commissario, ut illi vocant, provinciae hujus sancti Ladislai, quin haec provincia vel audita eatenus fuisset, nominaretur, pater videlicet Philippus Penich, qui et illud a generali accepit, ut si pater Alexius Jellachich tanquam definitor senior repertus idoneus aptusque fuerit, atque ad vota provinciae ut adlaboret commissarius, hujus si non ad provincialatum saltem aliquam promotionem. His habitis, Jellachich redire a generali jussus est, et Penich illico, videlicet Novembri adhuc mense anni 1754. in provinciam se contulit, provincialemque Fabsich Cherubinum de
assumit Penich, Jellachich a provinciali repraehensus. Medio affinis suae Rosinae, custodis Reess et domini Busan favores quaerit episcopi, ut commissario commendaretur tanquam vir dignissimus pro quapiam provinciae dignitate. Quod etiam obtinuit, spondente aureos montes episcopo, si is elevatus fuerit. Erat autem istud ideo a commissario et Jellachich inventum, ut hac communi ecclesiasticorum et saecularium commendatione virtutumque suarum depraedicatione et desiderio suae
plane informari vellet, cum informationem nullus dare posset melius quam provincialis, qui rem examinaturus est et partes auditurus, talis patri provinciali imponeretur. Ad has a bano responsum, semet ad res religiosorum, utpote sibi nec ereditas, quidpiam immiscere velle, et si a principe fuerit interrogatus, a provinciali informationem praestolaturum.
Episcopus post retentum triduo patrem Jellachich lectores theologiae accersit, et reponere vult ad gvardianatum patrem Alexium. Negat, id suae esse autoritatis, Kutnjak, et ad |
duriora
sed ibi etiam est confirmata.
Honorem similem, quem pater Alexius Zagrabiae a fratribus habuit, expertus etiam est Jaszkensis gvardianus provinciae sanctae Crucis, hac solum differentia, quod is juxta eorum statuta Carolostadium semet receperit, et victor evaserit postea, restitutusque fuerit gvardianatui, quem tamen paulo post resignavit sponte, ut dubium sit, an resignatio ad speciem non fuerit. Quo de tumultu plura scribere nescio.
Similiter in Sclavonia, sive Bosnensi antea dicta provincia, nunc ab anno 1757. sancti Capistrani, ingens erat monachos inter Franciscanos
expertus etiam est Jaszkensis gvardianus provinciae sanctae Crucis, hac solum differentia, quod is juxta eorum statuta Carolostadium semet receperit, et victor evaserit postea, restitutusque fuerit gvardianatui, quem tamen paulo post resignavit sponte, ut dubium sit, an resignatio ad speciem non fuerit. Quo de tumultu plura scribere nescio.
Similiter in Sclavonia, sive Bosnensi antea dicta provincia, nunc ab anno 1757. sancti Capistrani, ingens erat monachos inter Franciscanos tumultus, et quidem intra emeritum provincialem Ivanovich, item ejus successorem Josephum Jankovich, qua
videatur) interimaliter attamen stabiliendum, una porro ordinandum duximus:
Ut judices nobilium comitatuum, in quos districtus banalis
atque introducendae stabili urbariali regulationi nulla ratione contraveniatur, sollicite intenta esse noverit. Ad cujus effectum constitutis in singulo comitatu judicibus nobilium injungendum erit, ut accuratas de tempore in tempus investigationes instituant, et adeo, quod per ipsos compertum fuerit, genuinas relationes comiti banali locumtenenti faciant, sicque demum omnes excessus aut defectus pro re nata debito corrigantur.
Et haec sunt, quae tam circa interimalem, quam et stabilem, successive elaborandam, urbarialem regulationem benigne resolvenda fidelitatique vestrae, fine
sint suffraganei Labacensis et Tergestinus
. Aquilejae autem vicarius resident apostolicus, et ille sub hoc titulo et illi praesit ecclesiae et aliis Lombardicis Venetae ditionis. Et quamvis haec res, ut successive prodiit, ex mutuo inter Venetos et Romanam curiam tractatu facta fuerit, ut videlicet res aliae, cum Austriacis actae. firmae remanerent, neque ob hanc difficultatem impedirentur, discordiam tamen inter Ventos et Romam apparentem publico peperit. Papam enim nil disponere posse, etiam in rebus ecclesiasticis, in ditionibus rei publicae Venetae, allegabant Veneti,
ad speciem atque placandos populi rumores ob subscriptionem praejudiciosam Venetorum commerciis, Fluminensis illius fabricae atque navigationis admissae, Paduam relegatum a senatu sic fuisse, ac in illo etiamnum versari exilio, quod frater illius Constantinopolim pro legato reipublicae submissus fuerit ipsique relegato bona et notabilis annua pensio, ab haeredibus etiam accipienda, ordinata a senatu sit. Illi autem, qui ex parte fuere Austriae (excepto uno Corbiniano Saurer), prouti etiam ii, qui ad rem hanc influxerunt efficacius, promoti elevatique omnes sunt. Generalis Harsch Pragensi
modi. Modus hic ipse ideo inventus, ut sic nemo contentaretur. Certe Viennae postea hoc ipsum fuit argumento, ut damnificati nobiles nil obtinuerint, quod modum sibi a vicebano inveniendum consenserint. Episcopus suos exspoliavit ob damna in Gradecz, plusque decuplo obtinuit quam damni passus fuerit. Huic attamen commissio nil fecit.
Septima conferentia, uti prior, 8. Aprilis Zagrabiae habita.
(Juristitium decretum.) Juristitium causarum omnium durare decernitur.
Octava conferentia, uti prior, Zagrabiae die 12. Julii,
alio, quam cum domino Jursich haec communicat. Tum intercidente abeuntis tabellarii die, secum communicata per scribas copiari facit, arreptove in furia calamo, domino comiti ab Altham, qua regiae anno superiori commissionis Zagrabiensis praesidi, scribit: se ideo, quod gravaminum conscriptor fuerit, persecutionem pati; in eversionem actorum commissionis intendi; dominum Raffay plenipotentiarium Erdoedianum esse: mandata regia ob verberatos propria manu et enormiter in Monte Claudio homines non curare, et sub confidentia sui avunculi, domini Busan, aliorumque in regno praepotentium et
publicam ducit, atque ad regnicolarem domum includit. Lamentabantur passim omnes: laesa nempe esse in eadem domina privilegia juraque nobilitatis, cum ipsa et uxor viri foret nobilis et nobili orta progenie, videlicet filia Georgii olim Czindery. Et esto post aliquot carcerum dies dimissa fuerit, lamentandi attamen occasio cessavit, marito praecipue suo, qui factum hoc Viennam plane repraesentavit, quin et ipse lamentatum ivit.
6to.
(Parochus Cadak uxorem ducit.) Defuncti olim fiscalis
adjuvit. Homines et officiales Erdoedianos ipsos ad eum duxit et Lukauszkium ac Jursichium obligavit. Jursich ex actis commissionis ad rem Lukauszkii deservientia communicavit, baronessa item Sermage, aliique certatim, ut brevi omnino abundaverit et necessum seligere fuerit, quae ad rem illius deserviant. Benedictus Krajachich, affinis primo gradu Lukauszkii, rerum harum collector exstitit, ad me quoque cum mandato recognitionali venit, ut ea, quae occasione conscriptionis anni 1754. in Raszinja mecum acta fuere et cum conscriptoribus omnibus in Monte Claudio,
prima Lukauszkii repraesentatione, sic et cum replica ad Raffajanam responsionem exhibita. Krajachich porro Viennae commorans medio Bisztriczeji et comitis Altham reginae quam plurima suggerebat et vel minimos defectus notos fecit, ut gravis ipsi regiae cancellariae, gravior comiti bano effectus fuerit, eundemque Vienna amotum, quin banus plane inarestatum voluerit, at protegebatur a regia Majestate per comitem Altham.
(Montis Claudii homines Viennam iterum suos mittunt oratores.) Tempore ejusdem Viennae morae Montis Claudii homines
dum singulorum ferme mores sibi relati fuissent et Raffay infamiam hanc objicere ei non neglexisset. Qua re confirmavit reginam, omnia, quaecunque contra Lukauszkium dicerentur, |
unam passionem esse. Accersito nihilominus ad se Krajachichio, quid haec infamia fuerit, informatur, jubetque staffetaliter et promotionem factam annunciari Lukauszkio et ut staffetaliter sententiam curiae regiae, qua absolutus fuerat, remitteret. Harum rerum facta exsecutione comes ab Altham reginae sententiam defert, rogatque videri, quae passio contra hunc miserum esset,
potuit? Numquid efficere impossibile illi erat, ut vel transferatur e regno plane ad quodpiam dicasteriale, uti sunt consilium locumtenentiale aut camera, munus, vel sufferre tantisper, ut pronuncietur reus et obtento assessoratu privetur, praecipue spondente illi Majestate, si reus compertus fuerit Lukauszkius, quod condignam habiturus sit satisfactionem banus? Praeterea in aulis principum degentes ad extremitates tales ex appraehensionibus devenire nec solent nec tutum est, immo tametsi quaepiam eis adversantia accidant, appraehensionem suam tegere sciunt, factaque principum et
vulgo creditur, retuli: prudens et perspicax lector cui vult adhaereat, et si in genuinam |
causam offenderit, huc eam ad posteritatis notitiam referre dignetur.
Jam quid de banatu Caroli Batthyan sentiendum?
(Quae opinio fuerit de banatu Caroli Batthyan?)
Eo muneri defuncto, ut fieri assolet, varii fuere sermones variaeque crises, prouti videlicet quisque vel penetrat vel affectus fuit. Accusabatur, sub eo amissa esse confinia banalia; tantorum violata privilegia; oneratam fuisse plebem majori
hos defectus notandos putavi.
ubi quaepiam audivisset, ut bilim omnino relatio sua tam diuturnitate quam et inconsideratarum rerum enarratione causaverit. Studiosa nihilominus ad feriendum quospiam et confundendum fuisse videbatur. Episcopus, cum referri statibus a Patachichio intellexisset, quod interrogatus fuerit, an revera coram statu publico supra notatam propositionem, quod honestus non sit etc., evomuisset, sic erubuit, ut, quid dicat, haeserit. Animadvertens hoc Petrus Spissich, meminisse se, dicit, effati, at sibi videri, sic dixisse episcopum: neminem in honestate sua dicturum,
ac penes haec rusticorum castra |
transire, rogantibus illis, ut sisteret eosque audiret, per alium, ut ipsis diceretur, voluit, quod indignum sit cum talibus commissarium regium loqui. Illorum est supplicare in arce et gratiam quaerere, suum, quod sibi visum fuerit, facere. Ob haec ergo non erat orator, qui persvadeat castrametantibus arcem petere. Aggredi eosdem nec tutum erat nec audebat commissarius. Hinc dies perdebantur et opera, dum certabatur, an rustici ad commissarium, vel iste ad eos, (uti a regia Majestate submissus fuisset), venire debeat.
poterunt, sed et hoc deficiente ab ejusdem foemineo sexu non nisi post annorum 30 evolutionem, persolutis quibusvis meliorationibus, atque hoc ideo, quia idem protonotarius, banalis utpote tabulae assessor et calamus, sese obligasset, contractum cum Szaich initum rescindendum iri; qui si rescissus fuerit, stabunt praedictae pro bonis Bellecz Naisichio datae conditiones. Szaich nihilominus, quia Joannis Rauch opinabatur hanc esse erga se malevolentiam, vicem Rauchio redditurus, pro bonis Szomszedvariensibus a Rauch possessis duplicem, contra eundem promovet actionem. Pro bonis quidem Lusnicza
privatorum, ex quibus genealogiam deducere valuerunt ad primum usque impetratorem, Rudolphinas quasdam armales, ut vocamus, litteras transumebant, atque ex iis petentibus et instigatis opera sua confectas armales distribuebant. Ad nequitiae hujus opus influxere plurimi. Inventor autem quis fuerit, non constat. Vehementissima suspicio in episcopales erat, praecipue autem in comitem episcopi curialem Joannem Busan et episcopi fiscalem Ladislaum Lukauszki. Et quidem fundamento vix carens. Nam:
hic annotandam duxi. Haec autem sive ob belli circumstantias sive fine ex alio effectum sortita non est, nisi primum anno 1759., quamvis subsequis urgeretur annis a praefato Benedicto Krajachich. Erat autem anno hoc compilata, sed ob probas tardius fors domino Codeck exhibita, aut ab eodem fuerit detenta, quia anno primum 1758. erupisset in publicum.
Jam praemissorum duorum annorum perspicaci relectione intelliget, spero, omnis posteritas, quo in statu res nostrae fuere, quis hominum genius, quales gubernatores, quae animorum dissensio, quae
Hispaniae, religioni, dum tolerarunt insolentiam populi, quoadusque a legitimo et vero rege, Hispaniae videlicet, provideri valeat. Ista et similia coram penetrantioribus et studiosis rerum status mundi dicebant Jesuitae ex congregatione sua Viennensi reduces. Quid attamen in veritate sit aut fuerit, nobis ignotum est. Ex aliis discat lector historicis. Mihi annotasse publicum sufficit rumorem, uti et nostrorum Jesuitarum purgationes.
(Ejecti ex aula Portugalliae Jesuitae. Foedus inter Galliam et Austriam.) Ex hoc attamen casu
propensi dicerentur et per privilegia conservarentur. Hoc projectum Benedicto XIV. Romano pontifici fuisse exhibitum et ab eodem probatum, audivi. Qui illud Galliae, Hispaniae, Austriae commendasset et hos in foedus et conjunctionem (uti publicus etiam fuit rumor) perduxisset. Ex hoc enata quod fuerit conjunctio Galliae et Austriae. Ob hoc tantae dispositiones et praeparationes bellicae annis prioribus.
(Rizzi generalis Jesuitarum.) Atque ob hoc, post mortem generalis Jesuitarum patris Aloisii Centurione, ab eodem generali pro
ab Hispania fuere avulsa. Alii bellum hoc propter Caperdon (sic) esse autumabant. Ob distantiam nihilominus nos nec divinare veram possemus belli hujus causam, proinde ab ea praescindimus.
(Foedus intra Austriam et Galliam, Moscovia accedente. Quae fuerit opinio de causa praedictorum. Protestantes confoederati.) Quaecunque tamen illa sit, tanta est, quod rem orbi incredibilem produxerit, conjunctionem nempe Austriae cum Gallia. Equidem die 1. Maji subscriptum fuit has inter potentias foedus, quo mediante sese obligarunt mox fatae
(Bohemiam invadunt Borussi.)
Rex porro Borussiae accepta Dresda et gabinetti archivio, castra Saxonum ad Pirnam ipse est speculatus, jussitque commeatum omnem ipsis praecludi, sic etiam dispositis suis, ut commeatus omnis Saxoniae militi fuerit interclusus, quod transacto mense fame ultima premeretur Saxonicus ille exercitus. Torgavia interim per Borussos muniebatur, tanquam futurus depositorii locus, et die 21. Septembris hussari Borussiae, Saxoniae terminos egressi, in Bohemiam procurrunt, clade aliqua a colonello Peron accepta,
systema hoc magnum apparuit, sic curiositatem attulit autoris resciendi. Quidam tribuebant Kaunitczio, quidam suprafato Brühlio, pars maxima Benedicto XIV. Romano pontifici. Iste e primo eruditorum orbis est fuitque numero, ipsis venerandus ob eruditionem haereticis. Sed, an tantus fuerit statista, multi dubitabant. Ego tamen existimo, ob ejus profundam theologicam doctrinam, facile eum animadvertisse, quod, sicuti Mahometi res in polygamia sive copia hominum situantur, sic et Protestantium in commerciis divitiisque, adeoque facile eum haec primo et ruditer objectasse, ut sic
quae ad status plane fuit submissa, ante ejus adventum, pro trutina. Hac porro fidelitatem primo caesari, tum reginae ejusque in regno futuris successoribus juramento spondere debebat. Tenuit admiratio singulos, quod praeter hactenus observatum morem haec juramenti banalis formula statibus fuerit communicata, nec ab eis impugnata, quin acceptata. Credo ego, aulae cancellarium Leopoldum a Nadasd, fratrem bani, hanc submisisse ideo, ut status vel legali formulae insisterent vel eam sic mutandam peterent, ut reginae et Hungariae regibus primo juretur fidelitas, tum caesari
sciatur. Sed quia nemo e statibus, sive ex rerum harum ignorantia sive ob periculum, formulam illam juramenti banalis disputasset, banus uti Viennae sic et in Croatia eandem praestitit; hoc solum discrimine, quod in aula Viennensi jurare debeat insuper, se omni triennio, quin, si aulae visum fuerit, omni tempore banatum resignaturum nec praetensurum, ut haec dignitas penes se maneat, nisi quamdiu aulae visum fuerit, hic autem istud exmittatur. Porro clausula haec juramenti a temporibus Rudolphi II., quando is Carolo Stiriae has partes subjecerat et Ungnad banum resolverat, observari
disputasset, banus uti Viennae sic et in Croatia eandem praestitit; hoc solum discrimine, quod in aula Viennensi jurare debeat insuper, se omni triennio, quin, si aulae visum fuerit, omni tempore banatum resignaturum nec praetensurum, ut haec dignitas penes se maneat, nisi quamdiu aulae visum fuerit, hic autem istud exmittatur. Porro clausula haec juramenti a temporibus Rudolphi II., quando is Carolo Stiriae has partes subjecerat et Ungnad banum resolverat, observari putatur. Qua etiam se obstringit, quod generalatus nunquam sit praetensurus.
disponere vel eos ad functionem hanc |
ordinare neglexerunt status, illi tamen comparuere, jussu locumtenentis qua generalis commendantis, qui hoc bano negare non poterat, cum ei qua locumtenenti anno 1753. hoc a confiniariis obsequium et majori quidem numero fuerit exhibitum.
Die 23. Novembris confluentibus Varasdinum omnibus in conferentia quasi, sub locumtenentis praesidio, locus tentorii pro salutando bano lectus est. Baro item Stephanus Patachich cum canonico Josepho Galliuff ac duobus e nobilitate aliis ablegati, qui in limitibus regni
spondebant regalia. Suum, ut vocant, adjutantium dixit leitinantium Dragoni, qui Batthyanio locumtenenti ad latus fuit. Civitati Varasdinensi impossibilia excussit; dum enim impossibile esse judex civitatis Paxi peroraret, ut civitas banalibus vigiliis recto provideret, nisi intra 24 horas factum fuerit, judicem civitatis arestandum postquam reposuisset, res tota et ante 24 horas fuit absoluta. Aucupabantur, ut fieri assolet, omnes singulique novi bani gratias, omnesque confusionum anteriorum culpam in locumtenentem derivabant. Hinc et alter denigrabat alterum, quivisque in suas partes
et in quacunque re sibi contra me testari voluerit actor Malenich, id sub censuris et excommunicatione teneantur. Promulgatumque exstitit, favores omnes, promotiones item ab episcopo habiturum, qui contra me quaepiam dixerit measque exstiterit inimicus; e contra, quisquis pro me et in mei favorem fuerit, capitalem habiturus est episcopum hostem et, si ex clero fuerit, carceres subiturus. Quod in effectu etiam demonstravit exhibuitque. Capellanus enim Pittomacensis Thomas Fabianich Zagrabiam eundo cum apud parochum in Szeszvete penoctasset et parochus praemissa ei narravisset, ac quomodo is
id sub censuris et excommunicatione teneantur. Promulgatumque exstitit, favores omnes, promotiones item ab episcopo habiturum, qui contra me quaepiam dixerit measque exstiterit inimicus; e contra, quisquis pro me et in mei favorem fuerit, capitalem habiturus est episcopum hostem et, si ex clero fuerit, carceres subiturus. Quod in effectu etiam demonstravit exhibuitque. Capellanus enim Pittomacensis Thomas Fabianich Zagrabiam eundo cum apud parochum in Szeszvete penoctasset et parochus praemissa ei narravisset, ac quomodo is sub spe obtinendae a Deo veniae et favorum episcopi ad falsum
non admissis defensae ullis mediis, convictus. Intuitu autem carcerationis praemissae cum idem Fabianich ad metropolitam appellasset, neque ei extradare voluissent processum, episcopus sub juramento negavit incarcerationem, et satisfactionem sibi ex presbythero impendi petiit, quamvis ea notoria fuerit incarceratio. Processum vero sic expediverunt, ac si defensus fuisset, et quod ipse in judicio agnoverit crimina. Quod dum coram metropolita negavisset presbyther, archiepiscopus, quid faciat, suspensus commendavit episcopo, ut negotium accommodaret, quia dubium esset, quid proditurum per
admonentes judlium Malenich, num revera apud eosdem essent litterae; et respondentibus ita, immo demonstrantibus, quia eas apud se habuere, cur eas assumere velint, interrogavit; et reponente judlium Stephano Cheh, securum esse velle comitatum neque dare media, ut quaestio enascatur, an factum hoc fuerit vel non, taliterque de fidei dignitate comitatus et capituli oriatur quaestio, ideo pro cautela omni mandavisse supremum comitem, ut nec mihi restituantur litterae, si easdem spirituale judicium comportare et authenticare recusaret, adeoque eas nec mihi se daturum, sed servaturum.
pellexit, ut, postquam hi capitulo supplicassent pro sui dimissione, dicerent, non actualis sublectoris tyrannidem sed prioris, mei videlicet, seductionem causam eorum exitus esse, quod ipsum et coram Georgio Reess ac Nicolao Magdich Delinichii fautorum dixêre. Quae autem et qualis illa sit aut fuerit seductio, Delinich interpretatus est, ac, mediantibus praemissis
et judicii hujus praesidis epistolam scriptam a Georgio Reess ad fatum Andream Jellachich, postquam iste coram eodem delegate judicio fuisset protestatus et Delinichii malitiam detexisset, quibus eum adhortatur, ut veritatem non dicat, immo scrupulum conscientiae sibi non faciat, si false fuerit testatus dixeritque, protestationem illam suum opus non esse et a me confictam, quia quoad mendacium confiteri poterit, et semper gloriosius ei erit, si cum episcopo et secum senserit, quia episcopus laborabit pro ejus promotione et potens est eum obligandi, ego autem non possum. Rogatque
Althamium, ut scriptum illud submittat, publico ut constet, num famosus
libellus sit, obtinuit mandatum episcopus aliquod, mihi ignotum, quia nunquam communicatum. Actor autem episcopi exhibuit ad processum mandatum, quo jubet ille, actorem probare nil debere, et quidquid a me fuerit allegatum in materia hujus criminis, ut cruciligatur. Quod etiam factum est, nam tametsi diffusius allegassem ac in fine eam adursissem legalitatem, ut adminus deponatur intuitu hujus meriti actio, aliud non obtinui quam crucifixionem et deliberationem eam, quod episcopus deponere
suo modo rebus, magna hominum suspensione et admiratione.
Lamentans Viennae Szaich non auditur. Delegatorium regium revidendi judicii deputatorum per regnum constitutorum. Joannes Szaich Viennae lamentatus est, quod contra legem nec candidates fuerit, quamvis necdum convictus sit, quod ita constitutus, ut ignoraret, essetne substitutus saltem vicecomes, vel non. Verum mutatis jam circumstantiis, et bani Batthyan banatus temporibus non existentibus, sua primum seposita fuit repraesentatio, quam dum urgeret apud ipsum banum etiam
is immane habuit gaudium, et nec exspectatis vel auditis aliis circumstantiis, per cursorem extemplo negotii hujus finem Viennam aperuit, laudes dando summas Adamo Naisich, ut is omnino expeditione hac non solum universas maculas, tot accusationibus habitas, deterserit, sed in summum positus fuerit conceptum, unusque toto in regno habitus, |
qui publica tractare sciat. Laudabatur in immensum bani vicebanique Naisich providentia, quod tam diuturnum negotium sine caede, sine confusione omni, tam placido accommodassent modo, crescebatque laus Naisichio,
suspicabantur plerique, hunc bani futurum locumtenentem, at istud inanis quorundam; fuit suspicio. Neque enim vel Nadasdius poterat hunc proponere, cum sciverit, reginam ejus regimine contentam non fuisse, neque vel Batthyani permisissent, ut existimetur, sub meliori esse magistro Nadasdio, quam fuerit patruo suo, aulae ministro et mareschallo. Praeterea, ut mereatur de principe aliquid, et potissimum ob regimen, quod acceperat priori anno, ad castra mittendus erat, prouti etiam exmissus est. Quare rebus suis accommodatis in quadragesima e regno abiit per Jaurinum, ubi suum primo vidit
ipsaque cancellaria in manus Borussorum devenerint. Haec aliaque multiplicia fortis vir immote sustulit; at frater ejus Leopoldus, Hungariae cancellarius, aegrius haec ferebat, utque erat aperti animi, quaerulari non cessabat. Primum interpretabantur ex errore evenisse, quod ab imperatore creditum fuerit, bani munus conjungi nequire cum Budensi praefectura, aliud infortunio, quod progressus nostrorum militum Borussus praevenerit. Haec aliaque penetrabat Leopoldus, et prae dolore apoplexia tactus fuerat, ut vix dehinc usu loquendi gauderet. Ipse attamen comes banus Franciscus de Nadasd
magnopere demereretur apud excelsam familiam. Obstupuit ad mea Czinderius, postulantique motiva, haec reddidi. Primo: in his circumstantiis, ubi principis jussu activitati suae comitatus restituuntur, servitium non esse excelsae Erdoediorum familiae, si comitatus Zagoriae ab illis avulsus fuerit, alterque Zagoriae supremus comes resolvatur, talique ratione familia comitatu privetur. Secundo: aliam esse priorum temporum rationem, modernorum aliam, neque ex Czinderiis esse quempiam sive vicebanum sive protonotarium. Tertio: inani quaestione apperuisse illum viam quaerendi illegalis in
Annus domini 1758.
Memorabilia occurrêre sequentia. Ab exercitu Borussico nec summa hyeme ab armis data quies, ut ideo nostros etiam extra hospitia seu quarteria manere necessum fuerit, ut ideo, fama huc adferente, die secunda Januarii Lignitium nostris acceptum a Borusso fuerit.
Episcopus praeses banalis tabulae. Zagrabiae 13. Januarii octavalia judicia sive, ut loquuntur, banalis tabula sub praesidio episcopi
Memorabilia occurrêre sequentia. Ab exercitu Borussico nec summa hyeme ab armis data quies, ut ideo nostros etiam extra hospitia seu quarteria manere necessum fuerit, ut ideo, fama huc adferente, die secunda Januarii Lignitium nostris acceptum a Borusso fuerit.
Episcopus praeses banalis tabulae. Zagrabiae 13. Januarii octavalia judicia sive, ut loquuntur, banalis tabula sub praesidio episcopi Zagrabiensis qua banalis locumtenentis accepit exordium. Banus Varasdini commorabatur, sed sive ex
ut commiserationem moverint omnibus. Ultra 1500 fuere in domibus summa hyeme sine lignis, vestitu, stramine, ut omnino ex foetore aliisque miseriis supra 300 illorum sint mortui, fueritque reginae eatenus a quopiam scriptum descriptaque miserorum conditio. Attribuebatur hoc Jesuitis. Quisquis fuerit, pius erat, effecitque, ut post mandatnm regium miseris stramine diurno crucigeris 4. provideretur.
Et quia comes banus edixisset, submittendos illico atque per partes etiam, nec tamen secutum fuisset, murmur erat contra banum apertius, censebaturque, ut mereri in aula possit
fuit tum ideo, ut ab anteriori scholastica forma recederetur, ubi pro lubitu suo tabulares, ut olim in scholis didicerant, scribere solebant: ex instantibus censemus primo loco istum, secundo, tertio etc. , tum quod Josephi Hohnemer instantia pro notariatu supplicantis addita fuerit petitumque de eo tabulae suffragium pro assessoratu. Notum fuerat, continuis scriptitationibus sui eum accommodationem urgere; notum, favere eidem et refferendarium Koller et comitem mareschallum Batthyan, in cujus erat obsequio. Matrimonium praeterea quaerebat Viennae, metuebaturque, ne
facio. Secunda Maji rex Borussiae Fridericus cum exercitu suo Moraviam ingressus est.
Benedictus XIV. papa moritur. Die autem tertia Maji Benedictus XIV. Romanus pontifex, anno aetatis suae 83, pontificatus 18, Romae decessit. Quis quantusque fuerit, testantur egregia ejus opera ab eo qua cardinali, papa conscripta; ipsis haereticis a doctrina et moribus fuit venerationi, ut ex
videatur communitas judicare magistratum subsumaturque tumultuans et dominatum praeripiens, ad servandam lege praescriptam subordinationem, medio camerae universa per litteras detegenda forent principi per eorundem litteras et absque submissione denunciationum Krajachichianarum, quae, si mandatum fuerit, successive sequentur. Probata votis omnium opinio; sed concinanndae epistolae tenores Szallius sibi competere praetenclebat, conclusum tamen, ut fiscas apponeret. Apposuit |
ille, sed pro relectione indicere conventum Szalle noluit. Igitur convenientibus die
Szalle ipsemet, resignationem non posse acceptare magistratum, pronunciavit. Tandem cum resignans nec comparere voluisset ad magistratum, petitum fuit, ut suae resignationis motiva scripto daret. Reposuit ille, se, dum et quando sive a comite bano vel regno, sive camera vel suo principe jussus fuerit, sincere ac fuse jubenti daturum; magistratiii sufficere, semet cogi non posse, et in tantis confusionibus expertaque hominum plus admiranda quam imitanda procedura, suae existimationi et famae obligatum prospicere. Itaque habito responso, judex Szalle acquievit, et anno hoc 1759. ab Aprili
sunt. Residua argenti ac quaedam alia revelarunt et substraverunt limitationi, quae etiam fuere limitata, exmisso ad aestimationem argenti in statuam versi prouti et clenodiorum domino Bedekovich. Indignitatem et haeresim tabulae ubivis accusabant monachi, quod nec b. virgini Mariae fuerit condonatum, ubi tamen argenti valor est consideratus, ac rudioribus aut non informatis tabulae tyrannidem depingebant.
Interim p. Kovachich, qui generalis resolvendus credebatur, nedum spe hac frustratus, sed et ex provincialatu est amotus, crevitque, nulla
singulis adorari, ut ex ambitione pro se tantummodo |
et baronatum et excellentiae titulum comparasset. Secundo, divitiarum et congregandae pecuniae zelantissimus, ut variis taxis pro dimissoriis, ordinationibus, dispensationibus, processibus, cunctis gravis factus fuerit, ecclesiarum item spoliis occasione canonicae visitationis proventuum parochialium usurpatione, quin traffica ipsa, quam suorum medio exercebat. Tertio, suspicionibus miserrime torquebatur, eratque supra omnes Segniensium foeminas curiosus, delatoribus amicus, bonis et litteratis gravis,
Petazzi, dum ab utraque partium episcopo videlicet et aliis pro quorundam officialium testimoniis interpellaretur, eatenus petitae a me opinioni meae detulit, videlicet negando utrique ratione ea, quod ob praesens cum Borusso bellum officiales domi esse nequeant, ut testimonia sua tum, dum opus fuerit, valeant authenticare. Atque haec fuêre initia adeo vulgati casus, verissime odii partium. |
Regicidii intentati convicti Jesuitae puniti. Ex permissis a Benedicto XIV. contra Jesuitas in Portugallia
juramenti quibusdam pro peccatorum suorum poenitentia, quibusdam vero ad lucrandum in coelis meritum obligatio per confessarios Jesuitas Joannem Baptistam Ivich tum regentem, Andream Szallay
rectorem, Mathiam Kerznarich concionatorem aliosque patres imposita fuerit. Et cum ipsi dicerent, timere se perjurii peccatum, fuisse ipsis repositum, habere eos talia privilegia, quod, quisquis in favorem societatis ageret, nec crimen incurreret, nec poenam consequeretur, quin apud Deum mereretur, cum ipsi sint Jesu societas et Jesus dominus universi. Quare cum
tres conflictus majores a Daun mareschallo habiti prospere successissent, Gallorum etiam res contra Hassos fuissent celebres, imperialis quoque exercitus sub Bipontino principe gloriosus in Saxonia fuisset, Dresda ipsa plane recepta et pro Borussico generali Schmetau Dresdensis commendans Marquier fuerit, Lipsia item capta a nostris, ut ferme auspicatissimus annus visus sit nostris, attamen sic facta omnia, ac si facta non fuissent.
Secundo. Inaudito a saeculis exemplo ac ferme a reipublicae Romanae temporibus, integri exercitus hoc anno intercepti captivique fuêre. Sic Hassi
musicos, familiam multam Varadinum praemiserat, hinc, ne dissiparentur proventus ecclesiastici, instructio et regulatio familiae sibi exmissa fuerat. Evenit autem istud Kollerii
vindicta, quod is Kollerium non adorasset, |
neque de annua pactus fuerit cum eodem pensione.
In cancellaria ex parte cleri nemo succedit. Ut Patachichio succedat in cancellaria quispiam, sperari non potuit, quod ob interesse promotione sit amotus. Ne autem religionis negotia negligi videantur, Kollerii fuit
ut episcopus Quinque-Ecclesiensis dominus Georgius Klimo, olim in locumtenentiali consilio et ante Patachichium in cancellaria consiliarius, iterum ad idem locumtenentiale consilium poneretur, primatem quasi in consilio suppleturus et totum gubernaturus consilium, ac una, si et quando opus fuerit, in religionis rebus aliisque ecclesiasticis cancellariae ipsi adjutorio futurus. Evocatur itaque Viennam Klimo, a Kollerio ubivis magni episcopi nomine praedicatur unusque omnium intelligentissimus. Comparet ille me praesente Viennam. Systema de se factum reditus sui ad locumtenentiale
in provinciam Austriae recipere; ast permissum
potius, ut |
impositam ab eorudem generali provinciae taxam pro eorundem patrum intertentione Romam submittant. Collegium Zagrabiense 300 annuatim florenis taxatum exstitit. Satis indigabam, quae causa fuerit, ut potius tot milium fl. Romam submissio permitteretur, quam admitteretur receptio: ast fateor, vero similem rescire non potui. Deceptam fuisse reginam a Jesuitis, dicebant omnes; quin p. Joannes Bap. Szluha inde redux per familiae suae magnas preces ac non sine difficultate
Klobusiczki, comes factus, archiepiscopus Colocensis et Bacsiensis, locique et comitatus Bacsiensis perpetuus supremus comes, actualis intimus consiliarius, tabulae septemviralis assessor. Si cui, fatalis mihi sane mors ista evenit, ut expertus sum, dicamque inferius. Caeterum Klobusiczki quis fuerit, in vita ejus offendes. Colocsam ad metropolitanam nempe delatus ad tumulum est, ibidemque sepultus. Post bimestre archiepiscopatum aulae denominatione consecutus est Transylvaniensis episcopus dominus comes Josephus de Batthyan praedictosque omnes defuncti honores; Transylvaniae autem
ab ipsis remotus esset, hinc, si eo inviarentur, et itineribus et sumptibus conterrerentur. Rem hanc profundius scrutatus observavi, aliud non esse, quam comitatus praetextu semet a sacra regni corona avellere novamque inducere jurisdictionem, praecipue cum de appellatione interroganti repositum fuerit, hanc nequaquam ad banalem tabulam, sed bancalitatem ipsam admitti posse. Itaque hanc dedi opinionem: Quamvis diplomate Belae IV. Hungariae regis |
continuatoque longissime usu partes illas in comitatu Zagrabiensi existere sit innegabile, ad eundemque etiam
Trinitatis ad Kerestinecz; quod et factum. Et quia eodem tempore abbas s. Jacobi de Silisio alias canonicus Varadiensis dominus Georgius Gyo(prijeglas)ngyo(prijeglas)sy fuisset mortuus, procuravit, ut vacans haec abbatia, annue fl. mille inferens, Georgio Malenich collata fuerit. Delinichio autem titulans b. virginis Mariae de Abran. Qua ratione uti summos calumniatores meos indignosque beneficiis elevavit, quin quasi ab aula renumeratos fecit, ita me apud minus intelligentes damnatum ab aula exhibuit. Migazzius suorum promissorum meique est
banalis tabulae quam et judiciariae, commissariatus confiniorum, pro quibus omnibus supplicabat, suffultus commendatione episcopi ac Batthyan Caroli, neglectum, ut hac visa Spissichii promotione de baronatus titulo sibi conferendo continuo coeperit agere istudque postulare.
Interim, quae fuerit domini Busan idea pro elevando Petro Spissieh, ignoro, dominorum Skerlecz alia non exstitit, quam ut homo ambitiosus vetera intra triennium praejudicia valeat abolere, augendaque salaria locum obtineant, ac ut res suo narretur ordine.
(Electi
regni exmissum rescriptum, et taxationis confirmatio, sic fuit revocatum, quod errore scribentis cancellistae cives ad cassam comitatus taxandi scripti fuerint, cum scribere debuisset: taxandi sunt ad cassam
sua post se per servum deferri per urbem fecit dicens, semet jam perfectissimum futurum vicecomitem. Procuratores ex sua audacia, ut jocos facerent, coram illo omnes ferme singulosque processus suscitabant, ut hac ratione erumpente Kassnerii ignorantia turpique avaritia intra annum depositus fuerit, ut sequenti anno dicetur. Reliqui in hac restauratione fuere confirmati.
(Causae baronatus domini Magdalenich.) Istud praesidem tabulae judiciariae dominum Balthasarem Magdalenich permovit, ut ad preces filii atque uxoris suae Theresiae,
ut comitem Draskovich disponerent. Parens sequebatur. Fuitque intra candidatos Magdalenich Ignatius, attamen notarius Josephus Arbanasz, suffragiis victor, est electus in substitutum vicecomitem. In praenarrata subsequa restauratione, licet Bedekovichio suis viis ac modis satis famulatum fuerit, licet promissa suffragia ab unius sessionis nobilibus, quin nihilominus dominus Bedekovich, affinis sui rationem habendo, Magdalenichium nec proposuisset, praedictosque unius sessionis mobiles nec votizare permisisset, ideo cum filio mater precibus adauctis: videret, dicebant, si, se
annue esse, pluraque alia. Quibus auditis |
visoque eo, collegium illud amplius quam 80 fl. milia exhaurire, iis, qui antea probabant, coepit displicere. In levamen Paxius, dum et quando col-
legium croaticum fuerit reparatum, ex illo 1500 ab inquillinis haberi posse perorabat, e domibus vero penes Laurentianas 500, ex collegio ipso Pazmaniano a mercatoribus merces deponentibus fl. 200, quibus rebus condigne satisfieri capitalibus summis depositis dicebat per tarn amplum interesse annuum.
accommodatas viderit reliqueritque. Lusus atque mundi vicissitudines adversas atque prosperas expertus est plurimas. Prospera fuere: primo, supradeclarata ab eo gesta continua serie officia; secundo, magnus quem sub Batthyanio bano habuit in aula regia conceptus, ut ob merita sua torque aurea fuerit condecoratus; tertio, in oeconomia atque congregandis divitiis prosperitas ac ad nutum successus; quarto, persaepe ex tot adversitatibus triumphus; quinto, baronatus oblatio et resolutio, haud tamen ab ipso accepti; sexto, filii sui vivente patre elevatio. Adversa expertus sequentia: primo,
gestae, sponsa mane apud Vojkovich Sigismundi conthoralem vestita et episcopali curru deducta per uxorem domini Komaromi; die altero prandium datum solennius, sub quo vulgatum, jam prima nocte Rosaliam concepisse, multaeque aliae fabulae, ut connubium hoc supra trimestre occasio sermocinationis fuerit, episcopus, quod spopondit, praestitit, pluraque alia conjugibus his fecit beneficia. Felix Keglevich, ut, quod industria, educatio, natura sibi negassent, titulo solo comitis sit assecutus, restitutaque majoribus suis in eo taxa, quam olim pro honore comitis numeravissent, mater Rosaliae,
ex captivitate eliberationem, Zagrabiam |
appulit, ac in districtu Berdovecz bonello Sztari Dvor arendae titulo accepto, ibidem privatam ducit vitam. Sui neglectus tres causae dicebantur: prima, hominis interessentia, quod ipsas commendationes pro officiis vendere fuerit solitus, merito promovendorum desumens unice ex majori sibi facta numeratione; secunda, casus suae captivitatis, qua occasione plures perdidisset, se et perditos contra generalium se majorum ordines exponendo; tertia, quod in Prussia existens captivus foeminam quandam Chatarinam nomine
vini procreatio exigua, fructus arborum nullus, nullaque legumina; lues pecorum magna, glandium desiderium, verbo annus sterilissimus, herbis demptis, quae foeni copiam produxerunt. Authumnus calidissimus seeutaque hyems, ut hic in Croatia modicum gelu diebus 22. 23. et 24. ac 25. Novembris fuerit. Postea tota hyeme nulla glacies, propterea glacinae vacuae emanserunt. Ob hos favores temporis plebs copiosas fecit pro anno sequente inseminaturas.
(Mors regis Poloniae.) Die 5. Octobris anni hujus Dresdae obiit dux Saxoniae et rex
confiniorum in legiones eos distinxerunt, vocatis ultro citroque pro officialibus; ac licet ob has novitates Jesuita Antonius Gallo, Cibiniensis residentiae superior, aulae, ut credebatur, speculator informatorque abire inde debuerit, Viennamque sit translatus, et Boucow ipse Viennam revocatus fuerit, nec reginae longiori tempore admissus in praesentiam, rediit
tamen iste ad commando suum cum barone generali Siskovich, consiliario consilii bellici, qua regio commissario constituto. Sciendum vero, Siculos nationem eam in Transylvania esse, quae olim ad
montes nivibus, subfrigida experiebamur tempora circa 19 et sequentes dies Maji, in Junio pruina fuerat. Dei hoc fuit adoranda providentia, quoniam favente colendis agris tempore inseminaturae multae factae sunt ubivis ac ferme ab omnibus, ut animalium defectum hyemis amoenitas suppleret, factumve fuerit exiguis pecoribus inseminatum plus fuisse quam annis iis, quibus pecude abundavimus. Pruinae ipsae, licet in Junio, ob vim solis nocendi virtute carebant. Octavo.
(Ecclipsis solis.) Die prima Aprilis ecclipsis, ut vocamus, solis accidit
audivisse, retulit: insulas has a Frangepaniis olim fuisse Venetis venditas; Jesuitarum collegii Zagrabiensis rector Petrus Pertholt etiam de auditu, quod quidam Frangepaniorum uxorem Venetam habuerit, cui praefatae insulae a marito fuissent inscriptae, hinc cum illi aes illa exsoluta nunquam fuerit, haec a morte mariti Venetias transiens, Venetis illas legaverit. Status videntes, praemissa infirma esse, responderunt: solidas desiderari notitias abalienationis, erui autem ex diversis litteris, insulas illas olim Frangepaniorum fuisse. Posoniensis camera committit post haec fiscali hic
allatum fuit fatum indusium, vidique optime volam manus foemineae cum digitis quinque et, ut in manu esse solet, venis et nervis expressam. Examinavi quaevis, certe opus calcographi non esse judicavi, tum quod nemo artem intelligeret, tum ob inustionem, et praecipue cum pars illa indusii lacera fuerit, ut si arte et fraude commissum quid fuisset, vel fila lacerari vel comburi necessum fuisset, quod tamen non accidit. Lavi tum signum illud, sed post lotionem nigrius aparuit. Deliberare nescius, cum Christinam probae vitae et a fraudibus alienam testimonio civitatis intellexissem, ut
Nekoliko riječi prekrižano.
mortua; quarta Elizabeth, nupta comiti colonello Sigismundo Voikffy; quinta Anna Maria; sexta Eleonora. Occultabat connubium praemissum banus, quamvis in omnium fuerit sermonibus, demum post divisionem intra proles Draskovichianas peracta Vugrae apud episcopum, die 25. Maji festo ss. Trinitatis fecit publicum; de quo connubio varii fuêre pro more sermones.
Viennae die 12. Februarii actae sunt aeque nuptiae intra serenissimum Saxonium
incarcerato jusculum et ligaturis solvitur; Galliuffio Viennam scribitur, ut attenderet, numeraret, episcopum defenderet, mentiretur negaretque facta episcopi. Quid is Viennae fecerit, nescio, prout neque quomodo post transactos dies 15 miserrimi carceris sine lecto, sine aesca translatus fuerit ad cubiculum turri proximum; ubi tamen lecto caruit et dempto potu seri lactis, nil aliud admissum habuit, ut integris 40 diebus sic vixerit; viso autem, quod vivat, dixisse ferebatur episcopus, nulla bestia supervixisset. Ergo quadragesima absoluta jubebatur exire, at ipse noluit, dicendo:
quos recitavit ordine; quare se credidisse, quod aliis liceret, nec sibi nefas esse. Defensa haec bano significata est illico, qui jussit dimittendum capitaneum Mikich, seque eidem gratiam facere. Dimittitur Mikich, de Zlatarich tacetur strictissime, ut nec a bano quidpiam sibi eatenus fuerit objectum, quia nihilominus tam molestiae perpessae in contumacia quam rumores varii, praecipue autem quod tricesimator Costanicensis eamerae damnificatas in fl. 300 tricesimas denunciasset, et haec perscriptura credebatur Majestati regiae, Beckio quoque Viennae existenti casus
banalia confinia. In reditu suo Vienna narrabat Zlatarich, quaevis minima Viennae sciri et neglecta sub hoc bano jacere confinia, promoveri ad officia servos, ac ad annum totam Croatiam consilio aulae bellico subjiciendam. Plurimi hoc salutare futurum e clero dicebant, quod facilius semper clero fuerit cum extraneis et praecipue Germanis quam domesticis; et experturos sic saeculares, quid quaestio appellationis sit, nempe dum per eam imperare clero voluerut, dejicientur ex alto imperio; pluraque ejusmodi de cassa inferius dicturi.
(Divisio inter
instructionis esto petitae; sed nec mandati, nec ab ullo informatur, alias potuisse cedi rem Zagrabiae, nec opus erat exmissione cujusvis. Excanduit ad haec banus dicens: noverit, se umquuam dehinc exmittendum, cum nihilominus ea ipsa congregatione, ut infra dicetur, voluntate statuum fuerit exmissus.
(Res Zagrabienses.) Notatum superius pg. 646, civitatem liberam regiamque Montis Graecensis Zagrabiensis pro cessione et veteris privilegii cassatione 14 milia fl. cum camera pactavisse. Aes istud Februario mense
quod priores possessionati in comitatu non fuerint et priore anno faciles |
se exhibuerint, ad cedenda terrena generalatui etiam adversus resolutionem regiam, immo exequi militares pro lubitu permiserint et metalia signa erigere; quin ipsi adessent, totumque eorum fuerit studium diurnorum suorum extendendorum. Quare cum futuro anno commissionis regiae futurae rumor esset, spem majorem in isthic possessionatis figendo et aliunde idoneis et capacibus, priores defuncti comitis Draskovich officiales deposuêre omnes.
stante commissione 17.
Commissio ordinata pro civitate Crisiensi 17.
Zagrabiae conferentiae 17.
Baroni Antonio Klobusiczky duo praedia, et qualiter conferuntur 17.
Cur dominus canonicus Sikuten fuerit praesens in statutione 18.
Comes Nadasdy statutus etiam, et cur per dominum Magdalenich contra praxim prius
observatam 18. Executores defuncti episcopi ad tabulam evocantur 18.
Viae reparantur per Croatiam 18.
ad officium supremi comitis comitatus Zagrabiensis. Salaria vicebano, protonotario a Majestate ordinata 267.
Banus Carolus Batthyan resignat banatum 268.
Indagatur causa resignationis 268.
Jam quid de banatu Caroli Batthyan sentiendum? Quae opinio fuerit de banatu Caroli Batthyan 270. Banatus Batthyaniani laudes 271.
Joannis Rauch laudes 272.
In Batthyan defectus 273.
Bani Batthyan in cathedrali Zagrabiensi memoria 273.
Vicebanus Naisich pro more resignat 274.
Ad Batthyan
Jesuitici instituti quidditas 295.
Rizzi generalis Jesuitarum 296.
Bellum Galliae cum Anglis. Minorica occupata a Gallis. Populi responsum 297.
Binck generalis Anglicus 297.
Foedus intra Austriam et Galliam, Moscovia accedente. Quae fuerit opinio de causa praedictorum. Protestantes confoederati 298.
Legiones Austriacae in Bohemiam et Moraviam missae. Belliduces creati 298.
Quid fecit rex Borussiae 298.
Ex banalibus confiniis ad castra progrediuntur 299.
Item (ex)
superbia asserere) universi,
Divino primum beneficio, dein Amadi praeceptis, mox nostra etiam industriola accepimus. His
omnibus nostris exosi gentilibus ad rempublicam tamen accedere, honores capere, vitam non
inquietam ducere cupimus. Hercle maius fortasse istud homine opus fuerit et ut optetur satis.
Nec tamen succumbendum est, et quod in totum non possumus in parte ut assequamur, nihil
intentati relinquere debemus.
Hoc ego consilio mature rem examinavi saepeque intra me ipsum revolvi ea quae modo vobis sum
allaturus. Necdum illis
te reverentia; at difficilis, morosi, superbi
demum famam vix effugias et quod in populare odium facile concedat; postremum si teneas,
habebis fortasse aliquam mortalium benevolentiam; at nulla tui observatio, consilia nihil
ponderis obtinebunt. Itaque optimum quidem factu fuerit hinc aliquid, inde cetera retinere, ut
cum reverentia benevolentiam quoque civium retineas; at in re multa difficultas, in modo vix
ullum discrimen adhibeas. Illud tamen hic pro se quisque naviter advertere debet, ne quid
invita (quod aiunt) Minerva faciat. Et sua et
erroneam, tenere in animis induxerunt, in iis, inquam, ipsis multa diversitas est; ut enim
quisque natura severior aut liberalis magis, sic diversam vivendi normam assumunt. Hos ego
omnes afferre nec constitui et, si constituerim, praestare nequaquam possim. Satis itaque
fuerit si id efficiam quo vel unam recte in Croatia vivendi ostendam viam.
Ac quoniam ad posita superius capita recurrendum est, id primum exsequar quis in domestica
re nostros inter modus tenendus sit; quod trifariam me optime facturum existimo, si quid in se
primum, mox
Itaque nos quoque eo decet collimare; quamquam
difficillimum in re modum esse omnino intelligam, tempus tamen locusque nobis eum
subministrabunt si intenti in id animo ipsorum colonorum mores et devinciendi eos
opportunitatem diligenter observantes suum rigori quoque, ubi opus fuerit, locum relinquamus.
Itaque de hoc quidquam in praesens statuere praetermitto quod res est quae nisi ad temporis
locique opportunitatem decidi haudquaquam potest; id universim monuisse sufficiat
strictissimam in exigendis operis ceterisque dominalibus (ut nostri
igitur alii ut aliis placet, ego id mihi hac in re pro norma constitui: ita agere ut neque
iustitiae disciplinaeque inferam detrimentum, et cum homine rem mihi esse nunquam sim immemor.
Ad uxorem iam filiosque, quia praestantissimam familiae partem, postremo transeamus. Fuerit
id multum rationibus eius, qui populariter vivere constituerit, accommodatum si non inferiorem
nec aliunde nisi e patria aut ad summum Ungaria ducat. At ego multos aetatis nostrae claros
viros secus fecisse memoria teneo nec ultra in hoc quam murmur populare offendisse;
sermonibus causas detur. Itaque suis eam instituere
principiis et a consueto mulieribus res habendi peregrinas desiderio avertere multum sane
expediat.
Ab aliis quoque solitis matronarum vitiis, sive domestica sive sit peregrina, crebris
dehortari sermonibus utile fuerit ut, quemadmodum vitae societatem recepit, ita normam quoque
vivendi viri (ut sapientissime Plutarchus monuit) amplectatur. Iam maximam, quoad fieri
potest, vitae consensionem ut suadeam, propositum non admittit, quippe id alioquin
pernecessarium est et esse habetur
nullas pro hoc
antelucanas vigilias, non nimiam illam contentionem nec continuam furentis instar
cursitationem pro hoc impendet.
Finiam de uxore dum unum adhuc documentum subiunxero: nimium quoniam infirmior ille sexus
est quam ut omnibus providendis sufficiat, fuerit fortasse haud inutile si partitis
administrationibus res geratur familiaris. Itaque agros quaeque remotiora sunt, vir
reservabit, ea quae propius adsunt, mulieri committet gubernanda, nempe dum ruri agitur; nam
si vitam urbanam ducat, supervacanea utique haec illi cuncta
praesens omissa, erui possint.
Id autem ante omnia memoria repetendum est nos non in libera quadam republica neque sub
optimatibus vivere, sed regibus, quibus ius vitae necisque dii concesserunt, subesse.
Supervacaneum itaque fuerit elatos illos spiritus et intempestivam praeseferre libertatem,
quin congruos potius tempori condicionique mores assumimus, omniaque, quae pii in principem
subditi sunt, officia ex asse exsequimur. Quo in genere id primum consuli potest, ut sua
dictorum cuique ratio
supra diximus; restat videre quis a singulis nostrum
hoc in genere modus tenendus sit. Id ante omnia in animo constituendum est ne quid inconsultum
aut patriae nocivum proferamus; quod certe nonnisi politicorum lectione accurataque industria
consequemur. Iam id quoque utile fuerit observare ne, donec iuventus nobis oggeri potest,
multum ad dicendum nos intrudamus. Postquam vero maiorum nobis munerum potestas facta fuerit,
tum quoque consultius erit per alium id, quod intendimus, proponere, nos autem defensoris
potius quam consultoris gerere vices
aut patriae nocivum proferamus; quod certe nonnisi politicorum lectione accurataque industria
consequemur. Iam id quoque utile fuerit observare ne, donec iuventus nobis oggeri potest,
multum ad dicendum nos intrudamus. Postquam vero maiorum nobis munerum potestas facta fuerit,
tum quoque consultius erit per alium id, quod intendimus, proponere, nos autem defensoris
potius quam consultoris gerere vices instructis iam ad succurrendum omnibus quos nobis aliquo
nomine obstrictos tenemus.
Haec de modo in Croatia vivendi, qua potui
Omnia haec pluraque eiusmodi alia ante Iosephi II regnum evenerunt; omnia luculenter
ostendunt nos iam antea e cardine systematis nostri, genuino nempe potestatis legislativae
exercitio, emotos fuisse, ut adeo rebus animisque ita comparatis huic haud ita difficile
fuerit ipsam coronationem intermittere, legislativam potestatem privative usurpare et, vel
modica vi adhibita, nobis eas, quas pro provinciis arbitrario gubernio de systemate suo
obnoxiis scripsit, leges dictare.
Sed quid nos e
sed eas tantum, quae in comitiis statuuntur, effectui dare possit: si
statuatur ut, si quae tamen seu vero, seu specioso praesentaneae necessitatis titulo
ordinaverit, ea in primis comitiis ante omnia in examen revocentur, et si quid eorum publico
bono non conducere visum fuerit, illud citra etiam consensum potestatis executivae ilico
valeat abrogari: ad provisionales autem eiusmodi ordinationes quod nec errectio, cassatio,
separatio, coniunctio, aut alio translatio tribunalium aut dicasteriorum, nec alia quaecunque
in politicis, oeconomicis,
proxima usque comitia duraturum declaretur: denique si, quod nos in particulari attinet, eam
iniverimus rationem, ut nos indissolubili nexu Hungariae iungamus – non poterit suos amplius
limites potestas executiva egredi.
Quod autem instrumenta eius attinet: si decretum fuerit, ut supremus regni senatus e
repraesentantibus circulorum efformandus ad principem immediate referat; ut id pro crimine
falsi habeatur, si caput senatus nomine huius quid expediverit, quod in pleno
senatu relatum non sit, aut vero si ad
in pristinum statum
administrationem publicam pertinent, conficiantur. Provide quidem inclita universitas pleraque
hanc in rem iam decrevit. Cum tamen restent adhuc nonnulla: cum congregatio illa, e qua haec
emanarunt, per illegalem et potestatem et praesidem indicta fuerit: cum denique interimalis
illa et ex necessitate facta moderni magistratus per inclitam universitatem confirmatio
vitium, quo laborat, penitus abstergere non potuerit – iuvabit legalem ante omnia deligere
magistratum, tum vero reducto iam ad legalem pedem toto comitatus
inclitam universitatem confirmatio
vitium, quo laborat, penitus abstergere non potuerit – iuvabit legalem ante omnia deligere
magistratum, tum vero reducto iam ad legalem pedem toto comitatus corpore resumere priores
determinationes et, si quid addendum aut mutandum visum fuerit, haec constituere, reliquis
vero legalem formam indere.
In deligendo magistratu ego eos, quibus omnia de lege requisita adsunt et qui mihi maxime
idonei videbuntur, candide proponam, inclitam autem universitatem exorabo ut in delectu eo
advertere velit quod
capessatis. Augusta nostra ea vobis
stipendia jam in praesens addixit, ut curis rei domesticae levati tranquille et libere
litteris vacare valeatis. Ut primum vero aerarium litterarium gravi quidem adhuc in praesens,
sed justo sane intertentionis exsociatorum onere tantisper fuerit sublevatum, ampliora adhuc
vobis stipendia reservavit.
Nec in eo adhuc liberalitas Augustae conquievit, verum insuper iis, qui industriam omnem in
explendo munere Suo ad publicam impenderint satisfactionem, praeter stipendia distinctas etiam
laboribus suis
clementia Regiam hanc Academiam verba ego consiliaque
vobiscum, Reverendissime Domine Director, Reverendissimi et Clarissimi Domini professores
extemplo contuli qua potissimum ratione meliori iuventutis institutioni interea etiam, donec
novi studiorum plani nobis copia facta fuerit, prospici possit; optassem admodum ut altero
hoc, quod coegimus, concilio iam de ipsa exsequendi novi plani modalitate verba facere sicque
certo iam tramite ad explendam Augustae voluntatem contendere potuissemus. Nunc cum plani
huius submissionem seu ipsa operis moles,
exemplaria parte ab una, parte vero ab altera existens hic
typographus Trattnerianus eiusmodi mancos quidem, sed qui suppleri facile possint, haberet
libros, ut ad usum iuventutis supradictae classis nullo negotio accommodari quirent, interea,
donec certius aliquid stabilitum fuerit, delata est Directori Gymnasii provincia ut quid adhuc
libris istis addendum sit, videret reque cum praefato typographo collata Academiae Directori
commodis studiosae iuventutis utique prospecturo referret. Cui etiam
10. Praesentari semper in antecessum voluit idem
Quodsi ne hac quidem ratione
desiderata obtineri posset emendatio, hoc ipsum Directori Academiae referant qui ipse talem
adibit scholam et pro auctoritate sua praesens coram saepius abesse solitos acerbioribus
castigabit verbis. Ac tandem si ne hoc quidem profectum quidpiam fuerit modo, sciturum
Academiae Directorem quid communicato prius cum Superiore Regio Studiorum Directore consilio e
re sit studiorum studiosorumque. Ad 2-dum vero
15. Ea uterentur DD. professores severitate ut illi, qui constanter ad studia stimulati aut
nullum
etiam diebus
subsistentiam praebeat.
§ 9.
Nulli Zingaro, nisi qui agriculturae se addixerit, liceat equum possidere, minus vero
adhuc cum his traficam exercere. Quare si equus apud Zingarum compertus fuerit, adimatur ab
eo per localem Jurisdictionem, simul statim stringatur ad se legitimandum, unde illum
acceperit? Si ostendere potuerit quod illum emerit, vendatur equus et pecunia illi
consignetur; sin, tanquam de furto suspectus detineatur, equi descriptio
junioris objectorum reponatur.
Notum quidem est, quod non omnes desideratum in hoc studio profectum facient, quia non
omnes naturalem ad objectum hoc animi inclinationem habebunt, verum id in aliis etiam
studiis usu venit, si dispositio illa efficaciter observata fuerit, ut obtenta de insigni
in hoc studio profectu naturalique ad objectum hoc propensione testimonia, pro merito, ad
obtinendas meliores parochias deserviant; erit hoc satis incitamenti, ut Patria complures
utiles ejusmodi pastores intra non multum tempus
vicini nunquam habuerunt exclusivum in tali, quod nunc cingitur, foenili pascui usum,
sed illud reciproce exercebatur. Id quod natura sua eam tacitam involvere videtur
conditionem, ut quamprimum uni proprietario juri pascui in vicinorum foenilibus renunciare
visum fuerit, hi pariter a pascuo in hujus foenili, si illud debite muniverit, debeant abstinere; et ideo justum non foret, ut unus compossessor et foenile suum
aliorum pascuo subtrahere, et tamen jus animalia sua in eorum foenilibus pascendi retinere
reflexiones continet; totum tamen objectum non exhaurit, quod tamen, ut propositus
finis obtineatur, prorsus necessum est, neque potest objectum hoc per solam
administrationem publicam superari, ubi enim de stabiliendis, ad praecavendam
adulterationem cautelis actum fuerit, talia se impedimenta evolvent, quae nonnisi lege
publica removeri possunt. Quodsi vel de aequali vasculorum mensura, observanda, vel de
stigmate aliquo stabiliendo actum fuerit, jam ad id observandum Domini terrestres nonnisi
per legem obligari possunt, et ideo
publicam superari, ubi enim de stabiliendis, ad praecavendam
adulterationem cautelis actum fuerit, talia se impedimenta evolvent, quae nonnisi lege
publica removeri possunt. Quodsi vel de aequali vasculorum mensura, observanda, vel de
stigmate aliquo stabiliendo actum fuerit, jam ad id observandum Domini terrestres nonnisi
per legem obligari possunt, et ideo Deputatio haec, elaborandum per Consilium Projectum, in
Comitiis referendum esse existimavit.
Articulus IX.
sed coram ordinario primae instantiae foro conveniantur.
Motivum.
In certa de excessibus officialium Pestiensium, posita querela Abaldo jam eo rem
deduxerat, ut pro his cognoscendis judicium delegatum mixtum constitutum fuerit. Id
fundamentalibus Regni legibus repugnat, praesertim postquam juxta Articulum 57.
1791. jam ipsum etiam crimen laesae Majestatis per ordinaria Regni fora cognoscitur.
Residentes in Hungaria Abaldi officiales forum a ratione domicilii
in eo non subversatur; ut Hungari a percipiendo pro producto hoc
tali, quale ab exteris habere possunt, pretio tantum ideo impediantur, ut Abaldo, et per
illud Germanicae Provinciae tabacam leviori habere possint, Abaldo etiam, si ita ut
proponitur regulatum fuerit, multa tamen semper prae privatis quaestoribus, qui illud ad
extra evehunt, beneficia retinebit. Primum paratam vim pecuniae, quae cum aliis in rebus,
tum praecipue in commercio praecipuum nervum constituit: deinde promptitudinem transportus,
quam sibi per
reciproce concedatur; quaenam autem in
specifico sint ejusmodi fabricata? determinare ad potestatem executivam pertinebit.
§ 57.
Si caehae alicujus magistros de pretio artefactorum suorum condixisse compertum fuerit,
magistratus localis limitationem ejusmodi artefactorum continuo instituere teneatur.
Motivum.
Veteri lege sicut victualia ita etiam artefacta opificum comitatus limitabant. Verum lex
haec rationi posteriorum temporum
in Elaborato
status actualis §§-is 52. et
non aequant, a portorio
tricesimali eximebantur, id quod recentior etiam legislatio confirmavit, 1553. Art. 18.
defixumque hoc per legem principium in elaboratione recentiorum vectigalium adeo religiose
observabatur, ut adhuc vectigalis 1784. praeambulo insertum fuerit: ne nobiles seu ab
eductis extra Regnum pro propria tantum necessitate allodialibus, seu etiam ab
inductis pro proprio usu extraneis mercibus tricesimam dependant 1542.
Noviz. Decret. Articulo 46.
1548.
quottam; donec uniforme et
inductionis, et eductionis, et transitus quoad omnes
indiscriminatim merces portorium viguit, quod ipsa portorii quotta primum in
3. florenis 30 xris, postea in 5 pro 100 defixa fuerit, jam in Elaborato status
actualis § 52. et 88. ostendimus; postquam et inter tres illos portorii
titulos et inter ipsas merces discrimen fieri coepit, legislatio ad specificum
emetiendi pro singula merce portorii
solent. Quoad exceptiones ejusmodi in
subsequentibus §§-is principia proponentur. Quoad generalem portorii pro
indifferentibus articulis in singula ejus specie quottam, nihil obstat, quo
minus eadem summa assumatur, quae in Germanico vectigali defixa fuerit.
Ut autem clavis haec in praeambulo vectigalis exprimatur, ipsa promovendi commercii ratio
exposcit. Nam et mercatores speculationes suas longe tutius dirigere possunt, si quottam
procentualem, quam a singula mercium specie titulo portorii dependere
principio ratio reddatur.
Itaque in ordine ad praesentem §-phum ostendimus in Elaborato status actualis §-pho
54. quod jam sub Augusta Maria Theresia aliquae exoticae merces extra
quaestum positae, idest inductio earum vetita fuerit; quod postea a principio
prohibitionis recessum, sed merces, quarum inductio impediri intendebatur,
portorio 30 pro 100 gravatae exstiterint. Apparuit etiam e §§-phis 59. et
63. ejusdem Elaborati , quod sub Augusto Josepho
Germanicae Provinciae dare poterant, exoticae merces
extra quaestum positae, sed praeter has notabilis insuper aliorum exoticorum
articulorum numerus portorio 30. 40. 50. 60. pro 100. gravatus, idest
indirecte prohibitus fuerit.
Si prohibitiones hae in abstracto spectentur, an illae vel Germanicis Provinciis
proficuae sint? disquirere non est hujus loci. Si tamen relative ad Hungariam
considerentur, quod illae Germanicis Provinciis utiles, Hungariae vero noxiae
sibi exotico loco aut libero portu Hungarico
constituisset. Apparuit etiam e §-pho 56. quod Hungaria, licet et littorali et
libero portu provisa, ab omni tamen immediato exotico importationis commercio
per hanc portoriorum gravitatem privata fuerit; apparuit denique e §-pho 58.
quod justitia Augusti Josephi II. in vectigali 1784 aequalia tam pro Hungaria, quam pro
Germanicis Provinciis, exteris non prohibitis mercibus portoria defixerit: itaque
principium hoc jam ne in quaestionem quidem
sumtus transportus vinum Croaticum confiniis nimis alto pretio
veniret. Verum non exstabat tunc adhuc via Josephina, complures etiam, quae ex hac in
inferiores confiniii partes postea apertae sunt, collaterales viae non existebant, adeoque
cum nulla fuerit nisi per equos clitellarios communicatio, tam voluminosi, ut vinum est,
articuli transportus expensae debuissent utique vini Croatici pretium notabiliter elevare;
nunc reserata curruli communicatione sumtus transportus adminus in dimidio minuetur,
adeoque
axem inducere liceat, nimirum
quia transportus hic sumtuosior est, quam si vinum adverso licet Danubio promoveatur. Donec
coactio haec quoad vinum Hungaricum durabit, justum est ut legislatio Hungarica
reciprocum constituat; si ab adverso recessum fuerit, ipsa iterum reciproci
ratio exiget ut a parte etiam Hungariae a coactione hac recedatur.
§ 76.
Artefacta Germanica eidem consumtionali portorio in Hungaria
considerata fuerint, eo solo discrimine, quod haec
dimidium tantum defixi pro exotico ejusdem speciei artefacto
portorii persolvere debuerint; apparuit etiam ex iisdem §§-phis quod id unice ad
promovendas in Germanicis Provinciis fabricas fuerit constitutum. Scopum hunc illae jam
effective attigerunt; fabricas enim suas ad magnum florem provexere; nihil itaque ipsis
officiet, si Hungarica etiam legislatio hunc primum ad provehendas in Regno adminus ad
vires propriae consumtionis fabricas passum fecerit;
tricesima seu in inductione seu in eductione exigatur.
Motivum.
Ostendimus supra in motivis ad §-phum 66. quod principium hoc et per veterem
et per novam legislationem defixum atque usque 1788. in vectigali semper adoptatum fuerit.
In ipso anni hujus vectigali principium hoc expresse non abrogatur. Ne tamen ipsa ejus
exmissio effectum hunc producat, principium hoc diserta lege renovandum videbatur.
quercinarum, cutium vitulinarum, caprinarum, et
ovinarum, quibus cerdones et alutarii egent, eductio ad extra
eo tantum nomine aut prohibita, aut aequipollenti prohibitioni portorio gravata fuerit, ut
Germanicae fabricae materialia haec tanto leviori habere possint. Id autem legislatio
Hungarica omnimode impedire debet; primum quia per id interesse Hungariae commodis
Germanicarum Provinciarum evidenter subjiceretur, id quod independentia
denique §-pho ejusdem Elaborati
59. quod commercium 12 maxime usualium exoticorum articulorum per vectigalis
1788-vi §-um 49. tantum ad habitantes in Capitalibus et
Depositorialibus urbibus mercatores restrictum fuerit. Omnia quidem haec in
Germanico etiam eorundem annorum vectigali constituta fuerunt, adeoque hac quoque in re
eadem est Germani cum Hungaro quaestore conditio. Interea plerique Hungarici quaestores in
submissis Deputationi huic reflexionibus restrictiones has ac
si enim haec palam constet, facilius et detegentur et
corrigentur errores, si qui fortasse quoad aliquos articulos irrepserint.
§ 91.
Postquam conformandum praemissis principiis vectigal Hungaricum editum fuerit, de novo
iterum edendo nonnnisi tunc consilium suscipiatur, si substantialis in commercii cursu
mutatio intercedat. Quodsi vero circa aliquos tantum articulos mutationem portorii fieri,
circumstantia commercii exposcere videatur, Consilium Locumtenentiale ea de re
edita sunt, nempe 1784. et 1788; tam frequentes novorum
vectigalium editiones inde evenerunt, quod uno vix edito mox per peculiares ordinationes
tantae intra paucum tempus quoad plurimarum mercium portoria mutationes irrepserint, ut per
has ipsa vectigalis substantia fuerit alterata, adeoque novum iterum vectigal edi debuerit,
id quod ordinata dirigendi commercii ratio certe non exposcit; continuae enim ejusmodi
mutationes debent mercatorum speculationes perturbare, cum illi hac ratione certum de quotta
portorii calculum ducere non
Princeps, saepe minus recte informatus, decrevit, Consilio Locumtenentiali
tantum pro publicatione transmittebantur, quin vel ratio mutationis ejusmodi indicata,
adeoque hanc expendendi suasque, si res exegisset, in obversum reflexiones proponendi modus
eidem praebitus fuerit. Naturalis secus in omnibus politicis negotiis haec manipulatio ideo
tantum per eos, quorum interfuit, impedita fuisse videtur, quia pleraeque hae mutationes
unice ad deprimendum commercium Hungaricum dirigebatur, prouti id civitas Soproniensis
specificis duobus
quominus duo haec emporia iisdem vectigalis favoribus perfruantur.
§ 95.
Pro ea littoralis Hungarici parte, quae adhuc militari jurisdictioni subjacet, idem
vectigal, quod pro toto Regno elaboratum fuerit, stabiliatur. Tricesimae ejates ab Hungarica
Tricesimali directione dependeant, et proventus earum non bancali Viennensi, sed Camerali
Hungaricae cassae inferantur.
Motiva.
Ostendimus in Elaborato Status Actualis
Caeterum ostendimus etiam in provocato Elaborato §-pho 56. quod occasione
incorporati littoralis pars illa, quae post Novi usque Venetum
Obrovacz protenditur, militari confinii Carlostadiensis jurisdictioni addicta
fuerit; quod Bancalis Deputatio Viennensis retenta tricesimarum illarum directionem vetus
Trentesimo, idest generale illud 5 pro 100 ab omnibus
indiscriminatim mercibus portorium retinuerit; denique quod proventus
constructionis viarum non eadem ubique esse potest,
adeoque ad potestatem executivam pertinet hanc etiam auditis localibus jurisdictionibus
determinare. Caeterum omnia quidem haec ad usque etiam eodem tramite procedebant, cum tamen
id nulla hactenus lege constitutum fuerit, rationibus publici conducere videtur, ut id
quoque in legem diserte referatur.
§ 99.
Omnes hae viae interea, donec fundus publicus constabilitus fuerit, gratuitis, uti
hactenus usus invaluit,
cum tamen
id nulla hactenus lege constitutum fuerit, rationibus publici conducere videtur, ut id
quoque in legem diserte referatur.
§ 99.
Omnes hae viae interea, donec fundus publicus constabilitus fuerit, gratuitis, uti
hactenus usus invaluit, laboratoribus perficiantur. Ne tamen id in sensibile plebis
aggravium vergat, una domus non plures quam 24 manuales, aut 12 jugales operas ita praestare
teneatur, ut in quantum opus hoc minus populosis domibus onerosum foret,
ante non multos adhuc annos primum capitalem commercii Hungarici
ductum Vienna et Posonio ad littorale quatuor naula impediverint, in Mura,
Dravo, Savo, et Colapi; sed et constat quod
languidus fuerit tempore illo commercii cursus. Post instratos pontibus fluvios illos
commercium in hoc ductu in duplo adminus accrevit. Si neglectis his pontibus naula denuo
reducantur, ejus cursus ab eadem certe proportione diminuetur. Verum pontium in magnis his
fluviis seu
Motiva.
Provisio haec tantum ad modernae vecturisationis statum refertur. Postquam fora
mercantilia, quorum organisationis elaboratio Deputationi Juridicae commissa est,
introducta, et mox projectandus vectorum coetus stabilitus fuerit, legislatio conformem his
circumstantiis faciet provisionem.
In moderno etiam vecturisationis statu ratio promovendi commercii omnino
deposcit ut exortae inter mercatores et vectores differentiae
tam secunda, quam
adversa aqua navigatio jam vigeat, ad officiosa adjacentium
jurisdictionum agenda pertinebit omnem impendere operam, ut interea etiam, donec generale
regulandae navigationis planum stabilitum fuerit, per capitales hos
navigationis fluvialis canales alvei a truncis repurgentur, et ne novae in eos arbores, aut
radices incidere possint, ripae in designanda per artis peritos distantia exstirpentur;
semitae attractoriae, ubi necdum efformatae sunt,
his laboribus immediate dirigendis porro etiam
subsistet.
Quoad distributionem tamen dirigentium geometrarum, debuit Deputatio ab
instituto Josephino recedere, cum divisio Regni in 10. districtus nec eotum
lege canonisata fuerit, nec nunc ut solo laborum hydraulicorum titulo canonisetur intersit.
Possunt enim dirigentes per legalium circulorum numerum constitui, et si forte progressu
temporis unus singulo circulo dirigens non sufficiat, poterit eorum numerus semper a
ratione circulorum
§ 120.
Consilium Locumtenentiale omnia loca illa, in quibus labores ejusmodi necessarii sunt, una
cum elaborando per locales geometras plano et sumtuum schemate a concernentibus
jurisdictionibus (quae respectivos etiam dominos terrestres, si opus fuerit, audiendos
habebunt) sibi referri faciet: super his primum respectivos circuli geometras, tum ipsum
etiam Departamentum Hydraulicum audiet, sicque demissam superinde opinionem suam Suae
Majestati repraesentabit, emanandae vero erga hanc benignae resolutionis
§ 122.
Pro necessariis ad ejusmodi labores instumentis, adhibendis nefors aliquot
extragremialibus laboris hujusmodi magis peritis individuis, directuro opus
geometra, et, si opus fuerit, ejus practicante, sumtus e Fundo Salis suppeditabuntur;
necessarias vero tam currules et manuales operas, quam necessaria fortasse aliqua cruda
materialia locales magistratus in sortem jam defixae gratuitorum laborum quottae
praestabunt.
Omnia quidem haec hactenus politica tantum via tractabantur, sed plane ideo, quia legis
sanctione carebant, saepe difficilis, quandoque impossibilis etiam erant executionis.
Interest itaque ut Consilium opus hoc in Comitiis referat, quo illud, postquam revisum
fuerit, in legem referri possit.
Articulus XXXVI.
districtualibus
geometris immediata, departamento vero hydraulico superior
directio concredita; ipsa denique norma, qua locales geometrae interventuras nefors in his
fluviis mutationes de tempore in tempus referre possint, praescripta fuerit.
Ad consummationem mappae hujus forte non multum amplius desideratur; hoc vero absoluto,
aliorum collateralium fluviorum systematica mappatio haud magnum tempus requiret; hi enim
ab eo tantum puncto, quo minoribus adminus
labor alteri non nocebit, imo
posteriores per eos, qui praecedent, facilitabuntur. Quod summum est, nunquam opus e
defectu fundi adhaerebit, quia defixo semel laborum ordine quantuscunque demum fundus
adfuerit, is nonnisi in eum, qui in sua serie maxime necessarius fuerit, laborem quotannis
impendetur, sicque totum planum, etsi tardius, aliquando tamen perficietur. Ubi e contra,
si sine plano porro quoque agatur, etsi iidem sumtus impendantur, facilis tamen et per
totum Regnum diffusa navigatio, quodque ejus consectaneum est,
§ 129.
Praeter indicatos superius pro conservando actuali navigationis statu necessarios labores
aut urgentia nefors, quae ad impediendum imminens grave aliquod damnum adhiberi deberent,
remedia; donec generale hoc planum elaboratum et stabilitum fuerit, nulli seu in navigabili
aliquo fluvio seu in vastiori stagno systematici labores suscipiantur, nulli canales
communicationis per siccum fodantur, neque commerciales ex emporialibus locis
ad aliquas navigationis stationes viae exstruantur. Cum tamen
suscipi intersit ibidem §-pho 73.
ostendimus; itaque haec tamquam generali navigationis plano, qualecunque demum ejus systema
sit, haud obstitura, interea etiam perfici vel ideo expedit, quia his jam praevie
superatis, utprimum planum illud stabilitum fuerit, statim effectuationi ejus manus poterit
admoveri.
§ 130.
Si viam repulsualem, transsectionem fluvii aut canalis, vel aliud ejusmodi pro facilitanda
navigatione opus per cultum alicujus privati
De reseranda commercii libertate.
§ 134.
Monopolium, id est privilegium exclusivum super cujuscunque speciei
commercio, nulli seu individuo seu societati concedi possit, et si concessum fuerit, nullius
sit firmitatis. Quodsi tamen aliquis novum et dubii eventus quaestum, qui si
succedat, magnam publico adferre possit utilitatem, suscipiat, conatus ejus seu per
exemtionem a portoriis tricesimalibus, seu per anticipandas
et
quaestus monopolium, cujus tristes effectus notiores sunt, quam ut hic
pluribus debeant explicari.
Potest quidem propositae legi ea difficultas objici quod cum emtio et venditio
juris quaestus nulla hactenus lege vetita fuerit, moderni contrahentes
bona fide egerint, adeoque nec emtor depositam summam perdere, nec
venditor perceptam restituere teneatur; proinde cum nemo citra suam culpam
damnum pati possit, quod publicum omnes has summas bonificare deberet;
seu a testimonialibus seu a facultate ejusmodi taxam exegerint, in poena 100
florenorum convincantur.
Respectu haereditariarum vero Germanicarum Provinciarum reciprocum semper
observetur, id est, si domalis quaestus Hungaris in illis provinciis liber fuerit, idem
incolis earum provinciarum etiam in Hungaria concedatur. Sin, hi etiam in prima statim, quam
in Regno attigerint, statione, a quaestu hoc inhibeantur, et ad locum originis relegentur.
Allis exteris domalis quaestus simpliciter non admittatur.
caeham de
pretio artefactorum suorum condixisse eveniat, omnis etiam ejusmodi cujuscunque speciei
labor.
Horum tamen omnium limitatio nec ad semel, nec periodice suscipiatur; sed prouti alicujus
articulorum horum pretium ultra justos limites elevatum fuerit, ita eidem remedium de casu
ad casum adferatur. Et primum quidem tententur omnes alii, per quos pretium ejusmodi
restringi possit, politici modi; si nullum jam aliud medium supersit, tum demum ad
limitationem descendatur.
Hanc ubi casus fert, singula
et minoribus fabricantibus concessi etiam ad eos
extenduntur, qui merces Hungaricas exportant, seu deinde ejusmodi quaestor
domesticus, seu recentius illocatus sed necdum naturalisatus,
seu etiam simpliciter exter fuerit. Domestici, et recentius
illocati sed necdum naturalisati, si majorem quampiam fabricam erigant aut
commercium exportationis all ingrosso exerceant, insuper in concivilitatem
gratis assumantur. Simpliciter vero
exercentes, eandem quam
fabricantes Regno praestant utilitatem; justum proinde est ut paribus etiam
favoribus perfruantur. Hac ratione justa etiam quoad mercatores proportio
pariter stabilitur; prouti enim majus vel minus fuerit ejus commercium exportationis, ita
ab eadem proportione favorum horum fructum capiet.
Interest tamen ut iis, qui majores fabricas erigunt, aut commercium exportationis
all ingrosso exercent, praeterea aliqui favores concedantur, verum
128. ut non tantum planum regulandae et
capitalis et collateralis navigationis, sed et ipse qua serie
suscipiendorum laborum ordo, singulique laboris sumtuum schemata seorsim elaborentur, et
postquam hic per legislationem definitus fuerit, labores eadem serie suscipiantur; ut id
perfici, optatumque successum habere possit, Deputatio illa, quae hunc laborum ordinem
elaborabit, debet aliquam circa quantitatem fundi commercialis, cui labores ejusmodi
commensurari possint, habere cynosuram. Hanc autem
involabit in sacrum
jus proprietatis, quia multi schedarum possessores gravia damna subibunt;
labefactabitur nationale creditum, opificia, artes, commercium ipsum gravem
patientur succussionem, malumque hoc a proportione illa, qua major fuerit ejusmodi schedarum
numerus, tristiores etiam effectus producet. Ex omnibus his apparet in linea bancali id jam
vim axiomatis obtinuisse, quod schedis bancalibus optatus cursus non secus procurari possit,
quam si praevie realis et proportionata
illud, quod adhuc viget commercium, perimere.
Tristes hi effectus eo certius consequerentur, quod dum regiae bancales
schedae emissae sunt, jam tum ad massam circulantis non tantum in Germanicis Provinciis, sed
in ipsa etiam Hungaria pecuniae reflexum fuerit; adeoque quod in ipsa jam Hungaria justa
inter offerentes et acceptantes schedas ejusmodi proportio
vigeat. Quidquid proinde absque praevia reali cassa nomine Statuum emitteretur,
jam excederet hanc proportionem; per
anni 1741. Articulo 29. subditi Turcici, nisi uxores et proles educant, et
juramentum fidelitatis Suae Majestati deponant, ab omni alio, quam cum Turcicis mercibus,
commercio, et hoc nonnisi all ingrosso exercendo, inhibentur. Qui secus egisse
compertus fuerit, omnes merces suas amittat, et e harum pretio quarta pars denuncianti, aut
contrabandam talem apprehendenti, residuum Cassae Commerciali cedat. Confiscatio vero
ejusmodi non tantum per tricesimatores regios, sed per quamcunque etiam aliam politicam aut
dominalem
utprimum vel id evenerit, quod aliquis domesticus
quaestor cum Turcico subdito quaestus societatem habeat, omnes hujus merces, quae sub
objectum societatis cadunt, eadem qua supra ratione confiscentur. Imo si quod dominium
quaestum ejusmodi fovere et protegere compertum fuerit, illud actore fisco comitatensi in
200 aureis pariter ad Cassam Commercialem applicandis coram Vice-Comite convincatur.
§ 3. Articulis puri Luxus, uti sunt exotica clenodia et mobilia, variae
vestimentorum species, ac praesertim vina exotica,
inhibeantur. Si quis inhibitioni huic contravenerit, sensibili pecuniaria mulcta
per concernentem jurisdictionem plectatur. E converso Consilium Locumtenentiale aliquam
majoris lotteriae speciem Suae Majestati proponat, et postquam illa
ratihabita fuerit, in Regno inducat, emersurum vero inde lucrum Cassae Commerciali inferri
procuret.
§ 5. Omnis qui donationem seu Regiam, seu Palatinalem impetraverit a proportione taxae,
quae Aerario Regio cedit, quinque pro centum; qui vero characterem Comitis, Baronis,
diminuet, adeoque
potest legislatio illi analogam alioquin pro Fundo Commerciali dare destinationem. Neque
difficilis erit ejus administratio, cum jam sub Maria Theresia vaniliae, caccao,
zinziberi etc. distincta ejusmodi taxa imposita non fuerit, et tamen tricesimatores
eandem separatim incassare, et ad locum destinationis suae absque omni difficultate
transponere potuerint.
Ad §-phum 4.
Majores ejusmodi lotteriae pro conflando ad semel majori fundo institui
cassae eidem notus esse debet, id quod nonnisi per adaequatam annuarum
perceptionum et erogationum notitiam obtinere potest. Caeterum possunt se etiam meritoriae
circa ipsam cassarum manipulationem considerationes evolvere. Has igitur discutere et id,
quod e re visum fuerit, definire Legislationi semper integrum est.
Ad §-phum 5. Augustus Josephus II, ut jam praemisimus, actionem pretii salis
pro aliquo tempore jam incameraverat. Exemplum proinde hoc cautelam istam necessariam
correspondens summae, quam depositurus est, actiarum
numerus instar obligatoriae eidem consignetur. – 4. Cum conflata praevia
ratione necessaria summa perficiatur canalis, sub directione celebris alicujus Hydraulae, et
utprimum perfectus fuerit, devehendis per illum mercibus unus, aut medius crucifer pro
singulo milliari a singulo centenario imponatur. – 5. E proventu hoc sumtus directionis et
reparationis canalis quotannis praevie detrahantur; quod resultaverit, in forma interusurii,
a proportione
a proportione illatae in cassam hanc summae, inter actionarios dividatur.
Hac ratione actionarii pro illis annis, quibus labor duraturus est, nullum
quidem interusurium capient; utprimum tamen canalis terminatus et telonium stabilitum
fuerit, habebunt perpetuum a ratione frequentioris vel rarioris navigationis interusurium,
quod in casu perducendi ad florem commercii adeo increscere potest, ut jacturam primorum
etiam annorum compenset; in pessimo autem casu actionarii nonnisi aliquam interusurii partem
prope 700 000
fl. proventum efficient, cum qua summa notabiles certe commerciales necessitates pro uno
anno expleri possunt.
Ubi excusae primo anno schedae consumtae fuerint, excudentur aliae, iterum tantum ad vires
200 000 florenorum, donec observatum fuerit difficiliorem jam evadere earum erogationem;
tunc enim ab ulteriori earum excusione statim desistetur. Quodsi vero schedae hae facilem
continuo cursum retineant, excudentur successive in eadem semper quantitate aliae, donec
ipsam elocati capitalis
Aut si velocitatem esse, ut spatium divisum per tempus, in hunc modum exprimas?
per tempus, in hunc modum exprimas?
ut est altitudo plani ad longitudinem; unde duo infert; primum
pertinet ad altitudines variatas data longitudine, alterum ad longitudines
data altitudine. Infert item a vers. 1571, quod ubi altitudo planorum
inaequalium fuerit aequalis, velocitas in fine erit semper eadem, tempus
autem, ut longitudo ipsa plani. Effert porro illud Galilei theorema temporis
aequalis in descensu per diametrum verticalem globi, et per chordam ejus
quamcumque
offundere lucem.
spatia aequa locorum
corripiuntur.
prima viderent
quantalibet icta,
alieno
liceret;
annus.
fune
orbis,
prima
constent?
praedita constent?
ubique
Quirini
rota clavum.
ab alto
ante Cometis,
nova labens
et quam crassum; nosces discrimina, raptum
aquaï
contra protendere fila,
illi,
ubi ore
moveri?
donec tum denique major
clarius ipsum
est accepta argentea luce,
receptus:
ex istis quanta, et quam pulchra sequantur,
minutis
figuris
a partibus omnes,
curvi
ea ipsa alienae imaginis inducta specie mirum in
modum intelligentiam atque animadversionem legentium acuent. Exemplo
antiquissimae Pythagoreorum fabulae rem apertiorem faciam. Non ignoras, quae
vis, quae significatio illorum harmoniae fuerit, atque illa Phoebi imagine Musas
cithara in orbem moventis, quam apte omnem gravitatis doctrinam comprehenderit,
ac pene subjecerint oculis. Quod quidem quo alio artificio fuit a Pythagora
perfectum, nisi similitudine fidium ad
universa fere sub hic uno fidium involucro fuisse inclusa videamus. Quare cur
caeterae etiam philosophiae partes sane minus difficiles atque involutae, aeque
explicari non possint, cum haec tam obscura ac multiplex gravitatis ratio fuerit
unius fabulae adminiculo tam commode exposita? Tum A., egregii sane, inquit,
exempli tibi in mentem venit, et quo
controversiam omnem facile conficeres, si de occultandis doctrinis, atque
placeant.
Nam quod ne doctis quidem ipsis patere promiscue aditum ad suos versus sinunt,
sed praestantiorum tantummodo suffragia postulant, quis hoc in illis jure
reprehendat? Cum Socraticis olim laudi fuerit, quod iis tantummodo scriberent,
qui essent et philosophia et politioribus litteris exculti, cur non idem
consilium in his artium docendarum poetis erit aeque commendandum? Si eos sibi
judices seligent, qui doctrinas cum humanitate
ne simus nos, quaeso te, de choro
antequam sciat discipulus tuus, quomodo cognoscantur toni introituum
eorumque versuum?
Magister:
Hoc scies facile ex nota finali introitus et initiali subsequentis versus.
Nam si introitus ultima nota fuerit re, et versus prima fa, uterque
erit primi toni. Si illi fuerit ultima nota re, et huic prima ut, dabitur
secundus tonus. Finalis mi, et initialis sol, faciunt tertium tonum.
Mi, la, per quartam ascendentem, faciunt quartum. Fa, re, fa,
vel ut, mi, sol per tertiam et quintam, dant tonum
tuus, quomodo cognoscantur toni introituum
eorumque versuum?
Magister:
Hoc scies facile ex nota finali introitus et initiali subsequentis versus.
Nam si introitus ultima nota fuerit re, et versus prima fa, uterque
erit primi toni. Si illi fuerit ultima nota re, et huic prima ut, dabitur
secundus tonus. Finalis mi, et initialis sol, faciunt tertium tonum.
Mi, la, per quartam ascendentem, faciunt quartum. Fa, re, fa,
vel ut, mi, sol per tertiam et quintam, dant tonum quintum. Fa, sol,
sol, fa, per secundam denotant sextum.
Fa, re, fa,
vel ut, mi, sol per tertiam et quintam, dant tonum quintum. Fa, sol,
sol, fa, per secundam denotant sextum. Septimum advertes quando
introitus finem accipiet in ut, et versus initium in fa, vel ut, fa,
mi, fa, sol. Octavum tandem habebis si et illi finalis et huic initialis
fuerit ut. Etsi vero octavus eiusdem sit intonationis cum secundo,
non sunt tamen idem, quia initialis secundi toni est C. ut. Octavi
autem toni est G. ut. Quod perspicies in substratis exemplis:
Discipulus:
Adhuc unicum est, quod
aberit simul atque rigentem
manifesta fides et ponderis ingens
queis se mensura secunda
ipsa,
varia surgent pro mole colores,
et mille, novatos
densa aut pinguia claudunt.
43(42) Bini nodi lunares visi e Terra jacent ad partes coeli oppositas e diametro, cum
nimirum planum orbitae lunaris transeat per Terram ipsam. Hinc et ex iis, quae
superius sunt dicta, facile colligitur id, quod hic enunciatur et quod erit usui
infra, ubi ad eclipses ipsas deventum fuerit. Nimirum, si una quaedam conjunctio Lunae cum Sole facta fuerit in aliquo nodo, in quo ea fuerit simul cum Sole
in ecliptica, non posse iterum conjungi cum Sole in nodo, seu potius prope
nodum, nisi in septima lunatione, incipiendo numerationem ab illa prima. Nam
secunda conjunctio fit in
coeli oppositas e diametro, cum
nimirum planum orbitae lunaris transeat per Terram ipsam. Hinc et ex iis, quae
superius sunt dicta, facile colligitur id, quod hic enunciatur et quod erit usui
infra, ubi ad eclipses ipsas deventum fuerit. Nimirum, si una quaedam conjunctio Lunae cum Sole facta fuerit in aliquo nodo, in quo ea fuerit simul cum Sole
in ecliptica, non posse iterum conjungi cum Sole in nodo, seu potius prope
nodum, nisi in septima lunatione, incipiendo numerationem ab illa prima. Nam
secunda conjunctio fit in coeli puncto remoto ab illo priore circiter per unum
signum,
nimirum planum orbitae lunaris transeat per Terram ipsam. Hinc et ex iis, quae
superius sunt dicta, facile colligitur id, quod hic enunciatur et quod erit usui
infra, ubi ad eclipses ipsas deventum fuerit. Nimirum, si una quaedam conjunctio Lunae cum Sole facta fuerit in aliquo nodo, in quo ea fuerit simul cum Sole
in ecliptica, non posse iterum conjungi cum Sole in nodo, seu potius prope
nodum, nisi in septima lunatione, incipiendo numerationem ab illa prima. Nam
secunda conjunctio fit in coeli puncto remoto ab illo priore circiter per unum
signum, tertia per alterum, et ita porro,
quod
veluti perforat in binis punctis, quae dicuntur nodi, et diriguntur respectu Terrae
ad partes coeli oppositas. Si igitur in ipso novilunio satis distet a nodis, distabit et
ab ecliptica hinc vel inde ac effugiet Solem. Quem e contrario omnino teget vel
penitus vel ex parte aliqua, si tum fuerit in ipso nodo vel ipsi satis proxima.
Non autem semper totum Solem tegit, si in plenilunio sit in ipso nodo. Sed ad
id requiritur, ut ejus diameter apparens non sit minor quam diameter apparens
Solis et ut jaceant fere in directum centra Solis et Lunae cum oculo
si apogea, annularem,
ubicumque sit Sol, cum diameter apparens Lunae perigeae superet omnes diametros apparentes Solis et diameter apparens Lunae apogeae ab iis omnibus superetur. In majore distantia Lunae ab utroque extremo erit eclipsis totalis vel annularis, prout diameter apparens Lunae fuerit major vel minor diametro apparente
Solis.
27 Solent eorum imagines, quos in ecclesia catholica sanctos dicimus, ita pingi vel
sculpi, ut fasciola lucida circularis caput
indicantur hic per constellationes coelestes, quae ipsis imminent.
Rursus, si Lunae locus computatus pro dato quovis Terrae loco ad tempus
mediae eclipseos congruat cum loco Solis, via umbrae visa in eo loco dirigetur in
illa eclipsi ad medium Solem. Quod si is locus Lunae fuerit borealior vel australior
loco Solis, Luna teget tantummodo partem borealem vel australem ipsius.
29 Directio motus hic consideratur. Et Luna et Sol, ut vidimus libro I,
et patinae sphaericae metallicae. Ad poliendum autem adhibetur pulvisculus tenuissimus.
Porro debet ea lens esse ejusmodi, ut radios ab unico objecti puncto prodeuntes, quos certa lege refringendo detorquet a recto itinere, colligat in unico
itidem puncto. Id praestabit, si fuerit vere lens, nimirum utrinque convexa.
Verum idem praestaret, si esset etiam ex altera parte plana vel cava et ex altera
convexa, sed convexitate habente curvaturam majorem sive radium suae
sphaericitatis minorem, quo casu appellari solet meniscus. Sed plerumque fieri
solet utrinque
telescopii motu itidem diurno. Et ad illa adducitur filum mobile ope cochleae ac
notatur momentum temporis, quo ad illud idem immobile perpendiculare appellit id astrum. Adducendo ab hoc situ filum mobile ad filum illud primum immobile, quod prior fixa percurrit, apparet, quantum illud astrum fuerit borealius vel
australius quam illa fixa. Et ex intervallo temporis inter binos appulsus ad idem
filum perpendiculare immobile et intervallo temporis, quo fixa integram conversionem absolvit, invenitur, quanto fuerit orientalius illud astrum quam illa fixa.
Ut
illud primum immobile, quod prior fixa percurrit, apparet, quantum illud astrum fuerit borealius vel
australius quam illa fixa. Et ex intervallo temporis inter binos appulsus ad idem
filum perpendiculare immobile et intervallo temporis, quo fixa integram conversionem absolvit, invenitur, quanto fuerit orientalius illud astrum quam illa fixa.
Ut astronomorum utamur vocabulis, definitur per distantiam inter filum mobile et immobile differentia declinationis et per differentiam temporis inter binos
appulsus differentia ascensionis rectae. Atque eo pacto determinatur
in eclipsibus, esse revera umbram Terrae.
Praescribitur autem illud, ut haec observatio fiat, cum jam umbra devenerit
ad medium discum Lunae, ut nimirum arcus circuli umbrae, qui in Lunam
incurrit, non sit ita exiguus. Maximus is erit, ubi chorda transiens per illa cornua, fuerit ipsa Lunae diameter.
Verum haec omnia, quae in hac adnotatione sunt dicta, multo facilius intellegerentur ope schematis geometrici.
19(II 51) Ope
19(II 51) Ope micrometri non solum invenietur crassa quadam aestimatione ratio fere
tripla diametri umbrae ad diametrum Lunae, sed ipsa diameter umbrae invenietur diversa pro diversis circumstantiis. Ea erit minor caeteris paribus, ubi Sol
fuerit propior Terrae circa suum perigeum vel Luna remotior circa suum apogeum, prorsus ut theoria requirit. Quo enim Sol est propior Terrae, eo conus
umbrae est brevior adeoque arctior in eadem distantia a Terra. Et quo Luna est
remotior a Terra, eo est propior apici coni adeoque pergit per
haberi ex
theoria. Quae cum inveniantur observationibus conformia, ipsam theoriam confirmant.
22(II 54) Primo quidem nunquam habebitur eclipsis vel Lunae vel Solis, nisi Luna fuerit
satis proxima alterutri e binis suis nodis in plenilunio pro eclipsi ipsius et in
novilunio pro eclipsi Solis. Id quidem patet, cum in majore distantia a nodis
debeat distare etiam ab ecliptica adeoque evitare umbram vel Solem.
Inde autem deducuntur hic plura; primo
praecipua tantummodo quaedam capita attigimus.
44(II 76) Longitudo geographica loci cujuspiam facile definitur per observationem eclipseos lunaris, si ea observatio simul instituta fuerit in eo loco, cujus longitudo
quaeritur, et in alio quopiam, cujus longitudo jam innotescat. Satis est conferre
inter se horas astronomicas eorum locorum, quibus horis observatum est initium, vel finis, vel certa phasis eclipseos. Horae enim singulorum locorum numerantur ab astronomis
quam eae relinquunt inter se. Initio igitur, dum binae acies adhuc satis distant a se invicem,
habebitur ductus lucidus unicus respondens illi rimae, sed multo amplior quam
rima ipsa ob radios nimirum detortos hinc et inde prope acies. Accedentibus ad se
invicem illis aciebus, ubi deventum fuerit ad certam distantiam, tum unicus ille
lucidus ductus dividetur in duos separatos ab umbra intermedia. Ea umbra orietur, quia tum nulli radii transibunt recta ad chartam illam, sed radii utrinque
detorti generabunt illos binos lucidos ductus hic et inde a medio.
hujusmodi constructionem dirigendus erit tubus in Solem et sistendus ita,
ut Sol motu diurno progrediens deveniat ad ipsum circulum. Si ita dirigatur tubus, ut via centri Solis transeat per centrum circuli, repraesentabitur eclipsis Solis totalis vel annularis, prout diameter apparens circuli fuerit non minor vel minor
diametro apparente Solis.
Jam vero in casu eclipseos totalis, adhuc circa illum circulum apparebit circumquaque annulus lucidus ortus a radiis inflexis in margine circuli.
Isleus Solem admittit in locum penitus obscurum per
censent percipere substantiam tenuem a rebus emissam, particulas nimirum odoriferas et lucem.
41 Patet omnino ex hac theoria eandem haberi debere perceptionem in anima, si
idem fuerit tremor propagatus ad cerebrum.
42 Tremor propagatus ad cerebrum pendet a tremore impresso fibris sensorii. Tremor
autem hic respondet tensioni fibrae factae per externam
fore idiomate trigonometrico ad distantiam verticis umbram projicientis a puncto, in quod projicitur,
proxime ut est sinus diametri apparentis Solis ad sinum totum sive proxime unam
e 9 millesimis partibus ejus distantiae. Quod si excipiatur in plano obliquo, fore eo
majorem, quo obliquitas fuerit major, nimirum ad illas novem millesimas proxime,
ut est distantia verticis projicientis umbram ab ipso loco umbrae ad distantiam
ipsius perpendicularem ab eodem plano, sive trigonometrico idiomate, ut est sinus totus ad sinum anguli, quo ille radius inclinatur ad id planum. Inde facile
cujus figurae non erit accurate, nisi ad summum unica ex
tam multis imaginibus coloratis, ea nimirum, quae habeat filum pertinens ad radium Solis centralem et transeuntem per centrum foraminis rotundi perpendicularem plano, quo excipitur. Reliquae omnes erunt ellipticae. Verum si planum illud
fuerit ad sensum perpendiculare radio tendenti ad medium spectrum, ellipticitas
erit perquam exigua et insensibilis.
Omnium vividissima et distinctissima evadit forma hujusce spectri, si prisma
ita objiciatur cono radioso, ut ejus axis post ingressum in ipsum prisma
ad sensum. At post ingentem numerum intervallorum illud discrimen multiplicatum per eundem numerum id efficiet, ut aliud filum
habeat duo, vel decem, vel centum, ac etiam mille intervalla plura quam aliud
quodpiam coloris ejusdem.
Quamobrem si lamina massae perspicuae fuerit satis crassa, ut ingens habeatur in ea numerus intervallorum, inter fila coloris ejusdem cujuscumque simul
ingressa primam superficiem alia mutabunt dispositionem vicium numero pari,
alia impare; illa habebunt in fine laminae dispositionem eandem quam in ingressu,
haec
vides? cum recta vitro lux aurea plano
ratio, ne mentis inops dubiusque ferare.
repercussi sonitus pars occidet ante
alio est, qui plano e corpore vitri
Aridus ut quando morientibus aestuat herbis
tu rere leves auras, nec pinea navis 200
major si turgeat. Intima crescunt
ac motus omnes? Quid signa docebo, 315
tantum polos sine ulla ferme declinatione magneticae acus dirigentur.
[g] Primos se fuisse magneticae hujusmodi proprietatis inventores mortales multi gloriantur; nec desunt, qui jam Sinis notam fuisse multo ante, quam fuerit Europaeis, arbitrentur. Vide
celeresque ad jussa ministros;
nihil ausa tamen patrem hiscere contra:
age, surge alacer, si quo unquam tempore mens est
Callidus exploret castra ut speculator? at istud
Nestora. Talis eram bellantum in pube: suorum
patria, saevaeque ineunt qui praelia pugnae;
Hortatur, firmans dictis, ac talia mandat:
indomito septi aere. Hoc omnibus esto
quoque condiderint. nec magna mole sepulcrum
se angustis arctat via faucibus: ampla
ergo duram nunc caestu invadere pugnam
voluntate; boni interpretis, non item. Affert quidem voluntas, ut ad alia magna atque praeclara, sic etiam ad bene interpretandum permultum momenti. opus enim natura sua implexum, ac perdifficile bene fieri non potest, nisi fiat sedulo, ac diligenter: verumtamen omnis sedulitas, quantacunque fuerit, ac diligentia frustra erit, nisi interpres adhibuerit praeterea illa duo, quae a me initio sunt posita, judicium, quo vere statuerit, quid fieri opus esset, ac facultatem, qua id efficere potuerit, quod optimum esse judicarit. Quamobrem, siquidem tibi non modo me, sed opus etiam meum
dulci insuavem, ex vehementi et concitato, segnem ac remissum; poëtam denique, ut brevi omnia complectar, non suo, sed alieno more loquentem? Ut volet quisque sentiat: mihi profecto is erit maxime fidus interpres, qui ab archetypi virtutibus minime aberrarit; qui sive oratorem, sive poëtam ita fuerit interpretatus, ut non solum eadem, sed etiam eodem modo dixerit, Demonsthenica, ut ita loquar, Demonsthenice, Homerica Homerice. Atque hoc est alterum ex duobus illis, quae supra dixi, genus interpretandi, praeclarum sane, atque magnificum, verum adeo difficile, atque
orator, exempli gratia, interrogando extulerit, ea Romanum oratorem efferre oporteat affirmando. nec vero, mutatis sententiis, illa jam conversa ex Aeschine, atque ex Demosthene, sed ab ipso potius Tullio excogitata, jure dicerentur. Age, qui in sententiis conservandis fuit summa religione, qualis fuerit in verbis audiamus. Verbis ad nostram consuetudinem aptis : quae videlicet, vel singula, vel plura inter se nexa et copulata, nihil haberent insolens, et odiosum, sed essent haec Romanorum, aeque ac illa erant Atticorum auribus accommodata. In quibus non verbum pro verbo
multa in illis praetermiserit, multa addiderit, multa mutaverit, ut proprietates alterius linguae suis proprietatibus explicaret. Haec igitur sit nobis veluti norma, qua oratoriam interpretationem dirigamus; hanc eandem sine ullo erroris metu ad poeticam interpretationem, ubi opus fuerit, transferamus. Est enim finitimus, ut ait idem Tullius, oratori poëta; in quo etiam venustiorem orationis cultum, et ornamenta floridiora, et numeros accuratiores esse decet. Quarum rerum caussa quum oratori concedatur illa, quam dixi, libertas in verbis suo more deligendis, atque ad omnem
Εἰπέ μοι, ὦ Κορύδων, τίνος αἱ βόες? aut illud Virgilianum,
atque arte maxima, ne cuiquam in mentem veniret, priores Aeneidis libros propterea languidiores ac prope senium redolentes judicare, quod non obstreperent tubarum armorumque sono. Noverat enim omnem poëtae vim atque adeo laudem in eo sitam esse, ut quamque rem convenienter tractet; id qui fuerit a principio ad finem usque assequutus, illum egregie muneri officioque suo satisfecisse. Quamobrem dicant per me licet cum Longino fastidiosiores quidam ac morosiores poëtarum judices, quidquid ipsis collibuerit: nullius erit apud me auctoritas tanta, ut quod ego videam poëma omni semper
denique non festinationem in illo, sed obstinati quamdam animi perseverantiam: potissimum vero haec duo generatim caveat, nihil ut addat, nisi quod lucem aliquam afferre possit; nihil ut praetermittat, nisi quod satis jam dictum sit. Haec opinor qui adjumenta attulerit, et in poëtarum lectione fuerit exercitatus, nае ille ad hunc laborem paratus accedet, optimamque litteris navabit operam, ac tandem illud Euripideum apud Ciceronem sibi crebro repetet:
Urinatorum proprium est quaerere aliquid sub gurgite.
quid scripseris.
Horum igitur casus memora mihi musa canenti
Calliopea etc.
Haec profecto quicumque legent, quum praecesserit, disjecit in aequore nantes, nihilque fuerit medium inter vocem nantes, et hanc horum, intelligent poëtam heic orare musam, ut sibi casus memoret sociorum Ulyssis; quum tamen velit, ut eas res omnes quas proposuerat, aliqua ex parteetiam sibi ipsi musa det posse
paras? non haec socialia mensae
movebit
in validis. Ego contra sponte sequentes
norint: postrema sit opto
ibi tu residens maneas, dum moenibus altis
curvo religabis in aggere puppim,
Diripiant frustra invito. scis,femina quale
iratus vinclis et carcere duro
parens, genitrixque relicta
ensem, laenamque nitentem,
multo id namque fuisset,
domibus periere tibi, pensabimus aequo 60
ad capessendam ecclesiam primum accedit, ut ei amplissimus deferretur honos, qui amplissima ac praestantissima auctus dignitate non tam humanam, quam divinam quamdam potestatem accepisse dignosceretur. Quod si anteactis temporibus ingenti laetitiae ac voluptatis incremento dies hujusmodi aliquando fuerit peracta, hodiernam profecto eo jucundius, eo laetius celebrari inspicio, ut nedum civium ora vultusque exhilarari, verum etiam templa ipsa et parietes exultare videantur. Quae enim aequior, quae uberior communis gaudii causa potest suppetere, quam quae spem certam communis boni communisque
domicilii aut civitatis societas et conjunctio. Quare non alienae dignitatis celsitudo nec ulla beneficiorum magnitudo, nihil utilitatis aut commodi inflexit animum tuum, sed natura finxit ad omnem humanitatis comitatisque rationem. Quid igitur mirum si tibi in more positum ac solemne fuerit dissimulare injurias, illatas facile remittere, ingratos fovere, invidos humanitate demereri, immeritos etiam beneficiis cumulare iisque operam, studium ac laborem impendere ut et bene et male de te meritos insigni amore devincires. Quamquam quae dixi praeclara et gravia sint, attamen majora
est? Verum decebatne, quaeso, virum hujusmodi coenobio, quod nullis constaret hominibus, nisi tecto et parietibus praeficere? Qua de re eorum laudo consilium qui te regendis humanis societatibus idoneum illis tantum praefecerint, quae frequenti monachorum coetu constarent. Itaque cum tantum fuerit omnium desiderium tui, eorum votis tum factum est satis, cum totius Benedictinae familiae abbas generalis renunciatus es: qua propter non singulari tantum, sed universis coenobiis, non minoribus solum, sed gravioribus etiam viris qui auctoritate prae caeteris eminerent praefuisti. Quanta
nescio quo pacto rumor ille
quod originale privilegii Alexandri M. in Cista privilegiorum Regni hujus asservetur.
Ansam credendi non nullis in Historia Patria minus versatis dedit quod cista
haec ad meum usque Protonotariatum Centum 30 annis nunquam fuerit reserata. Ego ipse,
quamquam falsitas diplomatis mihi probe comperta foret, subdubitabam tamen, an non in illa
priorum saeculorum Caligine veterator quispiam nimis credulo alicui protonotario
adumbratum Diplomatis hujus Exemplar tanquam insigne Cimelion
Croatae suos Tibi vades praestitere, ille Maurum
Orbinum, hic Cromerum, Alexius Piarista a Bedekovichio Citatus Tibi
Parietinas, plane Pragenses indicavit. Cur, cujus Orbinus, cujusve Cromerus
Nationis fuerit, non indagasti, cur aetates eorum non contendisti; cur tempus, quo nuga
haec parietinis Pragensibus insculpta fuit, non eruisti; id Tu si
praestitisses, vereor ego ut figmentum hoc in Croatam detorquere potuisses. Si enim prima
Diplomatis hujus
nullum extare sed eum a me ignorari; Tu mihi gratiam feceris si de iis me edocueris. Et quid, ais, Lucius et Kerchelichius? Lucius Dalmata fuit, non Croata; Tu sane negas Orbinum Croatam, sed ais Dalmatam Ragusaeum; et ego Tibi Lucium dem Croatam, quem facile Tibi demonstravero Italo-Dalmatam; sed fuerit Croata Lucius, is fabulam illam non allegatis positivis argumentis data opera profligavit, sed tantum silentio suo Locum ei in Libris suis non dedit. Quid Kerchelichius? Jam supra ostensum est per Croatam hunc Scriptorem cuivis licere sentire de Diplomate Alexandrino quod lubet, et quamvis
in illis prioris saeculi Litterarum Tenebris, nescio quo pacto rumor ille, quod originale privilegii Alexandri M. in Cista privilegiorum Regni hujus asservetur. Ansam credendi non nullis in Historia Patria minus versatis dedit quod cista haec ad meum usque protonotariatum centum 30 annis nunquam fuerit reserata; ego ipse, quamquam falsitas hujus Diplomatis mihi probe comperta foret, subdubidabam tamen an non in illa priorum saeculorum Caligine veterator quispiam alicui nimis credulo Protonotario adumbratum Diplomatis hujus Exemplar tanquam insigne Cimelion obtruserit; verum dum
Bandurius, Du Cangius, Farlatus, et Assemannus, quorum opera in manibus omnium Croatarum, qui animum ad Patriam historiam adjuvant, versabantur; Kerchelichius vero omnium illorum manuscriptorum Possessor succum eorum in opus suum transfuderat; jam vide, quam ampla eruditionis penus Croatis praesto fuerit antequam Tu eos non ex Instituto operis Tui, sed conjectis tantum hinc inde aculeis et fabulis ad genuinam historiae cognitionem compellendos suscepisses; fallit enim Te amor proprius in eo manifeste, dum statuis Te vulgares hos errores non sine salibus confutasse; explosisse,
Illustrissima Dominatio Vestra satisfaciet: scio namque, quod virum hunc in hac, quam occupat,
statione aegre ferat; servabit deinde illaesam caritatem christianam, si namque
crescente lapsu temporum machinatione amotus fuerit, metuo, ne in vetus malum relabatur; me
denique confirmabit et ab odiosa provincia translatum inter academicos pulveres sorte mea
contentum ad tumulum usque conquiescere faciet.
id ita malitiose facient ut facile inde ingratus aliquis effectus sequi possit.
commissionem petiturum coram qua de sparsis contra te calumniis te purges.
autem casum vides ipse
quod comitatus tibi deferre non possit, immo quod ad eius officium pertineat authorem culposae
huius machinationis detegere et promeritae poenae subicere.
ut omnia haec perficiam, non nisi biennio, aut ad summum triennio
opus habeo.
praerogativa non in titulari magnatis charactere sed in eo
consistebat quod populus talis dominii, in quo ipsis titulus perpetui liberi comitis
concedebatur, a iurisdictione Supremorum et Vice-Comitum exemptus, iudicatui tribunalis
ipsius talis domini terrestris subiectus fuerit, id quod postea per Mathiam decreti sexti
articulo 12-o abrogatum est.
Constat praeterea quod in primis duabus epochis viguerint titulares bani
aliique ministeriales barones, uti sunt dapiferorum, agazonum etc. magistri, et
ideo in partis 1-mae titulo 93. dicitur quod si vero magnas vel solo nomine baro
fuerit; verum non constat an titularis eiusmodi baronatus ius suffragii inter
magnates tribuerit, et si tribuit, apparet quod titulus realis alicuius officii, quales
fuerunt Baronatus Regni, non vero nudum magnatis nomen ius hoc tribuerit.
Palffy praenomen deest | 15** desunt anni duo postremi
numeri
et quidem erga commendationem Statuum eiusmodi litteras a Ferdinando Primo
impetraverit, quodve idaea titularis huiusmodi comitis adhuc eotum apud Hungaros ita fuerit
peregrina ut condito eatenus articulo LII vulgo groff addiderint.
potior reputetur quam baronis.
et baronum votum sufferatur.
aut per
status.
in commune bonum tendunt, leges perferendas compellat.
nobilium et civitatum Statum continet,
iam in eum assurgit numerum ut adferendo per Tabulam Superiorem eiusmodi temperamento in
omnibus comitiis saepius
19.42 saepius manus altera in margine addidit
opus fuerit, quid fieret si omnes adhuc Status in unam tabulam pro perpetuo
redigantur, praesertim si usus titulares magnates porro etiam evocandi stabiliatur; si
incondita haec multitudo omnia legislationis obiecta in prima, ut dicimus, manu concertare
deberet; si nullum
(aut simile quoddam), si Latine dictum esse velis
esse ex articulo
8-o 1741. contendant, cum ibi dicatur quod fundamentalia (id est
constitutionalia) Statuum iura sub sensum diplomaticae clausulae: prout super
eorum usu et intellectu regio et communi Statuum consensu Diaetaliter conventum fuerit,
non cadant; verum vel lex haec ad sola Statuum iura restringitur, et tunc est
inconsequens, vel ad iura etiam Principis omniaque usque adeo constitutionalia obiecta, cum
horum omnium par sit ratio, extendi debet, et tunc et in clare superius
Grave hoc et
nonnisi consilio directoris et gravi praesidis iudicio dirimendum opus hactenus per
subalternum conficiebatur.
respectivam commissionem
constituant, vel vero opportunius videatur materias omnes inter consiliarios, uti hactenus,
promiscue, servata tamen proportione, ita distribuere ut prouti assignata alicui materia ad
commissionem relegata fuerit, ita eandem in concernente commissione referre debeat?
negotia, quae a Camera originem ducunt, per huius,
quae vero a Consilio, per istius consiliarios referantur, et respective per utriusque ordinis
actuarios pertractentur.
tantum disponant ut ex
omnibus regni partibus deligi debeant, cum tamen eadem prorsus ratio etiam pro subalternis
officiis pugnet, cumve tanto plura pro consiliarii munere capacia individua singulus
districtus habiturus sit si iuventus sua etiam in subalternis officiis formata fuerit,
censemus totam prioris paragraphi dispositionem etiam ad subalterna officia extendendam
esse.
§-o 5-o. Praeses nomine Consilii nil ausit expedire quod in pleno non concluditur.
6.
Ungarorum patientiam iniuriis, armis
Austriacorum tyrannidi obvium itum est?
artes potissimum illae, quibus Transylvaniam affectabant Ungari, causam dederunt,
accessit foedus Ungariam inter et Bohemiam 1606-to ictum, quo ad succurendum Bohemis contra
caesarem Betlenius ultro se obligatum existimavit.
proficere
posse noto omnibus eo quod ad recuperanda omnia, quae Turca avulserat, iure iurando suo
18,3 suo] postea addidit auctor | post mendicatis delevit
auctor ad pelle
fuerit obligatus et alioquin non sine Ungarorum auxilio et sub mendicatis specie
religionis contra Turcas auxiliis Ungariam recuperarit.
etiam innocuis
reflexionibus.
bibliothecarius, video potentem esse
adhuc, Loyolitarum factionem quae et tuis patronis, et Lakichio, qui Cuculatum protegebat,
praevaluerit.
teneretur, vel
denique quod loci mutatione speraret fortunarum etiam mutationem consequuturum, in
Ascram Boeotiae se contulit, ibique consedit cum fratre seu Atella seu Moeone. Fieri
igitur potest, ut prius quam ex antiqua sede Dius demigrasset, ei fuerit iam natus
filius Hesiodus, idemque tunc recte Cumaeus, uti pater, appellaretur: sed aeque
facile, immo etiam si Plutarcho fides, qui Ascraeam facit Pycimeden, verosimilius
fieri potuit, ut in Ascram non sit puer deportatus, at ibidem et generatus
de Homeri natali solo, ambigatur. Qua in re non modo
patriae, verum suae quoque ipsorum laudi serviunt. Sed horum plerosque, si id
reticuissent, facile pateretur respublica. At revertamur ad Hesiodum: sane male
sentiebat de patria, quaecumque fuerit illi caussa. Nam multa passim in Operum et
(1) Lege v. 790 Oper. et Dier. Hinc et
Ovidius lib.iv De Ponto Eleg. xiv
nostri et doctrinam saepe admiretur, et sententias adhibeat.
Hinc non moror Cercopem, qui excellentis ac prope divini ingenii virum dicitur fuisse
solitus exagitare ubique, atque adversus eumdem iniquas exercere controversias, quod
victus fortasse ab eo fuerit in carminum concertatione; nec Lucianum, qui etsi multa
de eius laudibus dicat, tamen ut est scriptor subsannandi deridendique cupiditate
plus iusto flagrans, variis in locis in eius doctrinam invehitur potius, quam
iocatur. Vsque adeo verum
homines ante Iovem nullius imperio subiecti vixisse videntur: quo quisque erat
fortior, eo magis viribus in aliorum perniciem abuti, aliena rapere, alternis
iniurias ulcisci caedibus consueverant. Contra vero quum Iupiter rex, quisquis is
tandem fuerit, maximam Graeciae partem in suam ditionem redegit, et coercita
populorum licentia, et vivendi in hominum societate praescriptae leges, et iudices
delecti, et iusiurandum institutum, et indictae de reis quaestiones, et virtuti
praemia destinata.
sunt, maximos vates efficere
posse, ut de se ipso nulla antea doctrinae laude florente vatem suavissimum
effecerunt. Nam quod Clericus ait, gratulari sibi poetam, quum primum alloquutae
sunt ipsum, conviciis esse usas Musas, quod id proprium fuerit primaevae
simplicitatis atque amoris indicium, non placet. Scio quidem et ab amantibus
polique alta sunt arce potiti.
partim poeticarum personarum, de quibus suo loco iterum
sermo erit.
151 Vltimus hos inter etc. Saturnus a
Caelo Terraque ultimus in lucem emissus esse, non quod ipsa natu minimus fuerit
omnium fratrum, sed horum tantum, quos hucusque recensuimus, dicitur. An YLfJovoq appellatus, quod tempus mutat
omnia? Certe ipse re— rum ordinem mutavit, regnumque in se transtulit,
quod elegantissimo carmine praestitit Carolus
Nocetius. Eodem autem versu mentio flt Phorcynis. Hic nauclerus fortasse
quidam navigandi fuit peritissimus, qui cum inter deos ab hominibus eamdem
artem profitentibus relatus fuerit, portuum orarumque variarum praeses
habitus est, in iisque colebatur, ut non semel Homerus in Odyssea testis est.
271... Cetoque decentem etc. Cur
Crantoque, etc. Textus vulgatus habet
Dotoque , Protoque etc.; sed quum Proto superius
iam fuerit nominata, aut illic corrupte hoc nomen legitur aut heic. Habemus
Cranto Nereidis nomen, ut bene. observat Graevius apud auctorem
Bibliothecae: hinc expungendam JProto iudicavi, et substituendam Cranto, ne
temere nomina
quod facinus graeci de more argivo suo Perseo tribuerunt nominis
similitudine adducti. Certe Pegasus alatus equus habitus est, nempe
pernicissimus, quales sunt Numidarum equi» Sed an etiam Chrysaor
aliquod simile fuerit monstrum? Minime enim vero; quamquam Ovidius sine ullo
discrimine ita de utraque scribat lib. iv Metamorph. :
» pennisque fugacem
» Pegason, et fratrem matris de sanguine
326 Post etiam triplici etc.
Chrysaor ex nympha Calliroa Oceani filia Geryonem suscepit, qui forte
triceps ideo fuisse dicitur, quod fuerit dux trium agminum, quae ab Hercule,
quum in eius regnum incursionem fecisset, victa ac profligata sunt.
330 Iuxta armenta boum etc. Haec in
Erythia gesta: Erythiam
versus amanuensium negligentia huc intrusos, quod illos
forte in codicis, quem exscribebant, margine signatos invenissent ab aliquo
viro erudito, quasi illustrationem hoc loco appositam. Nihil enim habent
novi, quod dictum non fuerit; et contra Hesiodia haec Chimaerae descriptio
duobus hisce Homeri versiculis recte illustratur. Vide recentissimam
Graeciae historia^n a cl. Denina conscriptam lib. I cap. 4.
368
aliquem
Jatronum principem, qui a Chimaera devectus hunc tractum montium circa
Nemeam insederat, atque ea loca omni crudelitatis immanissimae genere, uti
Sphinx insidiis, vastaverat, antequam victus atque caesus cum sociis fuerit
ab Hercule? At Dupuisius in Mern. de orig.
Constell. addita tom. iv. Astron.
Delalandii haec omnia ad astronomiam refert, ubi Herculis
Styx quod prima omnium
Titanidum Iovi adstiterit cum filiis, retulit sollemne illud ac ab omnibus
celebratum munus, ut ratum esset firmumque semper, quidquid per ipsam et
Iupiter et alii dii iurassent. Quae vero poena diis fuerit, si peierassent,
indicta, alibi videbimus ab Hesiodo luculenter commemoratum.
450 Phoebc autem Coei etc. Ergo
Phoebe non eadem ac Diana Phoebi soror. Haec Titanis
nibil obstitisse ad tantos
honores adquirendos, quod non *fratrum filiorumque, quos nullos habuit,
opera, sed sua tantum Iovem iuvisset, tantique banc eius unius opem esse
habitam, ut iis beneficiis, quae multis deberentur, ea fuerit sola afTecra.
Sic opinor.
Ii
Effigiem nullam Vcsta nec ignis habent. Et Pausanias idem affirmat
lib. il: nam de Hermoniensium templo loquens, ingredientibus, inquit, in
Vestae, signum quidem est nullum; tantum autem ara, in ipsaque Vestae
sacrificant. Sed fuerit ita de his templis; Spanhemius tamen Dissert. xnl nummum piotulit, in quo
templum et signum eminet cum ara, ad quam Vestalis maxima quinque sociis
adstantibus pateram tenens libat thus. Aliis etiaiu in
Quae ego tantum delibavi, vide fusius a Clerico tractata in Adnot. ad hunc versum, et praesertim in
Cereris historia, quem ipsum conscripsisse iam monui. Sit nobis igitur Epiri
Pluto rex. Quid autem fuerit Neptunus, qui mari pracesse credebatur? Non
aliud certe, ut conscn— tanea loquamur, nisi rex potentissimus, qui
quod vivus maximis classibus longe lateque mare tenuerit, insulasque
quamplurimas possederit, mortuus
dicitque sic Cretam dictam olim ab
Olenia illa capra Iovis nutrice, quasi caprae montem; atque hinc Iovem etiam
dictum esse Aegiochum, quod caprae ubera suxerit, ipsumque montem Idam a
nonnullis vocatum fuisse Aegaeum, quod pars Idae fuerit Aegaeus collis. Sed
Homerus Iovem vocat Aegiochum non ab Aegaeo monte, sed a propria eiusdem
armatura, nirnirum aegida. Non defuere tamen, qui Aegaeum non collem, sed
campum dixcrint. Siephanus enim de urbibus haec habet: Est
Dicitur autem a fluvio
A?£ » qui descendit a monte ad Pythium, a quo et campus Aegaeus.
Quare Graevius in Lect. Hesiod. docet
hunc campum late patuisse, ut et Pythium et Govtyna in illo fuerit sita. Sed
quid illa Cirrha, quae a Stephano nominatur? Nulla Girrha est in Creta, sed
Cybra urbs; adeoque loco Cirrhae legendum est Cybrae. Plura, si cupis, apud
Graevium invenies, sed et haec fortasse ad satietatem, ut Graeci
hunc fiot'nv\ov. En eius verba latine reddita: Ascendenti autem ab
eo monimento lapis est non magnus, quem et oleo quotidie perfundunt, et lana
circum amiciunt rudi. est autem fama, eum esse ipsum lapidem, qui datus fuerit
Saturno pro puero, quemque rursus evomuit Saturnus. Quod vero oleo
perfundebatur,
Quin et Plato
Homerum caput unguento delibutum lanaque coronatum e sua Rep. in aliam civitatem dimittendum putat,
ut nimirum simul et illi deorum honor adhibeatur, quod Platoni sacer ac
divinus^ fuerit Homerus, et eius reip. cives nullum detrimentum capiant, quod
non recte maximi poetae fabularum mysteria intellexerint. Hoc iis dictum sit,
qui Platonis auctoritate contra poetas abutuntur.
547
cerni: numquam enim iis desunt nubes neque aestate neque hyeme. Hunc columnam
caeli esse dicunt incolae.
569 Ac multo terrore Menoetion etc.
Alter Iapeti filius, qui quod fuerit malus, a Iove dicitur ad Erebum detrusus.
Nescimus autem ubi habitaverit.
570 Vafrum animum etc. De Prometheo et
Epimetheo iam dixi
miranda, quae usquam terrarum contigerant, graeco
Herculi tribuuntur, quum notissimum est plures exstitisse Hercules. Thebanus
vero, de quo heic Hesiodus, aetate Promethei multo posterior est. An forte
hic Hercules, quisquis fuerit, vel Tyrius mercator, vel quis alius, e
Caucasi regione in Graeciam Prometheum reduxit, eique Io\is amicitiam
conciliavit? Id non absurdum omnino videtur.
stat casta cubili
828 Quam propter curvo etc. Supra hoc
immane barathrum, im quo degebant Titanes, noctis sedem constituere videtur poeta.
Iuxta hanc Atlantem caelum sustinentem, quod in ultimo occidente situs fuerit, a
quo nox exire credebatur, quemadmodum dies ab oriente. Haec sane minime sibi
consentiunt: nam ut Atlas caelum possit aliquomodo sustinere, non est collocandus
sub terra, sed potius supra. Quare mihi Guieti opinio probabilis admodum
narrantur, amas cognoscere.
1022 Postremam vero etc. Haec illa Iovis
et soror et coniux Iuno, quae coniugis in culpa flagravit quotidiana, ut ait
Catullus, quamvis numquam dimissa fuerit. Heben peperit, iuventutis deam, cuius
nomen deducit Clericus a voce hebraica Eb,
quae est viror , et probe iuventuti
convenit. Peperit etiam Martem bellorum
virorum
laudibus commendati vel scripta iniuria temporum foede depravata corrigerent
expurgarentque, vel
(1) Carmen hoc in deliciis olim Seleuco Nicatori ita
fuit, ut eius mortui capiti suppositum fuerit inventum teste Ptolemaeo
Hephaestione lib. v apud Photium Cod. 190 vocaturque x,ccr i£o%r]v Hesiodi opus.
Boeotii autem hoc eius tantum genuinum carmen putabant. Sed male.
prope stat. multus virtutem sudor ut acrem
vere iam adulto. Haec ex
Graevii adnotationibus. Si plura desideras vide Petavium in libris Variar. Dissert. , et Corsinium in Fast. Attic. etc. Ceterum quanta fuerit
Hesiodi astronomica scientia videre est in Hisu Astron. anti quae Baillyi, qui eumdem et Homero hac in re
praefert, et summis laudibus eius peritiam extollit, ut etiam non dubitet
eiusdem
in vite deprehendi.
6 1 a Per triduum assiduo etc. Huius pluviae triduanae beneficio, ait
Guietus, sera aratio tempestivae aequalis fuerit.
Hippias Rheginus, quam vitem tortuosam
vocabant, Biblinam dictam fuisse ait, eamque argivum Pollin, qui regnavit
Syracusis, primum ex Italia Syracusas invexisse. Quamobrera quod dulce vinum
Siculi nuncupant, Biblinum fuerit. Haec Holstenius ex Athenaeo, quae et
Clericus exscripsit, et multis aliis confirmavit. Tantum insuper hoc
animadvertendum, ex versibus Philini rationem etiam patere, propter quam
Hesiodus hoc vinum aestate bibendum
748 Nec te cura canis etc. Vt multa
alia, sic ctiam hoc Virgilius imitatus est inquiens: Nec tibi cura canum fuerit postrema
etc
758 Aurora Arcturum etc. Hesiodus
ita autumnum significat. Intelligitur vero per Clericum aliosque Arcturi
praemiumque
victoriae tripodem, quem redux in patriam Musis ille heliconiadibus dicavit,
retulit. Si esset inscriptioni credendum, quam inter alios profert Dion
Chrysost. orat. 11 de Regno, non dubium foret, quin divinus fuerit Homerus
ab eo victus. Sed totum hoc cum Homero certamen inter fabulas amandandum, ut
iamdiu viri doctissimi observarunt, quamquam et versus proferantur et ab
Homero et ab Hesiodo tum recitati, et Panides qui erat
Scutum . Maximus Tyrius Dissert. xvl
haec habet: Hesiodus quidem seorsim Heroum, a
mulieribus initio facto, recensuit genera, et ex quanam quisque natus
fuerit . Seorsim vero poemate descripta
ab illo est Theologia una cum Theogonia . Seorsim denique vitam iuvant opera quae facienda, et
dies quibus facienda . Hactenus
et vero etiam amorem singularem, quum ejus laudum recordatione dolori vestro
solatium quaerere consolationemque videmini. Sed quamquam haec omnia sint a vobis, patres
conscripti, summa cum prudentia constituta, illud unum vereor, ne non satis prudenter
cautum fuerit, quod me nimirum ascendere jussistis in hunc locum ad dicendum ornatissimum,
meque inter multos, qui hac in urbe florent maxima eloquentiae fama, potissimum audire
voluistis. Quae enim res vos impellere maxime ad hanc electionem potuerunt, eaedem
vehementer
in hunc locum ad dicendum ornatissimum,
meque inter multos, qui hac in urbe florent maxima eloquentiae fama, potissimum audire
voluistis. Quae enim res vos impellere maxime ad hanc electionem potuerunt, eaedem
vehementer adversantur mihi. Nam quod putastis, quum mihi fuerit jam a prima adolescentia
cum eo summa necessitudo, nulla temporum locorumque varietate interrupta, et eamdem vitae
rationem sim tot annos una Romae professus, ceteris me facilius posse virtutes ejus
actionesque et animo concipere et oratione comprehendere,
sentiam,
perficiam profecto, ut Rogerium Josephum Boscovichium civem vestrum ingenii et magnitudine
et foecunditate et celebritate maximum esse hujusce urbis ornamentum intelligatis.
Et quoniam mihi primum de ingenii magnitudine dicendum proposui, ea quanta fuerit,
videamus. Haud opinor negabitis, eum ingenio abundantem esse magis habendum, qui
celeriores habeat animi motus, acrioremque mentis aciem ad pervidenda plura, quae in quaque
re ad cogitationem contemplationemque proposita subesse possunt; qui expeditius queat
mirifice sibi conciliarit; Lucensium vero commodis tantum
inservierit, quantum ab illa republica et honores decreti de ipso nobilitate donando, et
effusae largitiones, et singulares gratiarum actiones declararunt. Vos autem, patres
conscripti, scitis ipsi, quanto fuerit vobis adjumento, quantumque valuerit ad avertendam
a vobis, quae impendere videbatur, procellam concitatam ex suspicione quadam Britannorum
mari potentissimorum, perinde quasi in vestris portubus contra ipsos et exstruerentur et
armarentur naves. Iram gentis
dicebam, manifeste patuit, nullam esse potuisse tantam vel hominum vel temporum injuriam,
quae hujus viri gloriam labefactaret, quum in ea ipsa Gallia, in qua tot foedi tantique
tumultus rumoresque in Jesuitas exstiterunt, et Ludovici XV. perhonorifico decreto aucta
fuerit, et ejusdem nepotis Ludovici XVI. amore confirmata, et utriusque regis ministrorum
judicio ac sapientissimi Vergennesii Comes Vergennesius, quem
honoris gratia nomino, obiit eodem tempore eodemque fere die, quo Boscovichius: in eo
quod nullo adhuc apud Saeculares Litterarum usu, Expeditiones
Publicae, Ecclesiasticis, aut Religiosis, quibus vi sui Status, Lingua
Latina familiarior fuit, concredi debuerit, aut quod Lingua Hungarica principio
diffusum esse sciens, id prorsus aspernetur? invita certe ad id compelli non
poterit, ad agnotam enim linguam cogi posse evidens est nota servitutis. Revocent sibi tantisper in memoriam fautores instantaneae Idiomatis Hungarici
Introductionis, quis tum Hungarae gentis sensus fuerit? dum defunctus
Imperator usum germanicae linguae in publicorum negotiorum pertractationem
potentiose invexit. Videbunt totam gentem id pro supremo servitutis
argumento reputasse; quid itaque mirum? si Croatica natio eundem de moderno
publicus professor; floruit Sec. XVI. Plurima ejus
latina opera habentur impressa Venetiis an 1596 apud Felicem Valgrisium;
quaedam adhuc sunt inedita; ex omnibus
aperte colligitur, quam eximius fuerit poeta: sed praecipue id apparet ex tribus
elegiarum libris ad Dominicum Slataricchium Rhacusanum Patavinae scholae
rectorem; hi nuper inventi sunt in aedibus Nobilium de Georgiis, quorum cura
brevi in lucem prodibunt; sunt enim
multo Suae Maiestatis intentionem esse satis apparet; id illa unice
postulat ut, cum legibus nostris nulla certa constituta sit insurgendi ratio,
verum pro singulis circumstantiis alia semper atque alia insurectionis norma
praescripta fuerit; porro, iam ingruente periculo de modo propulsandi hostis
deliberare sero nimis atque adeo inprovidum videatur; nunc demum certus pro
ratione maioris minorisve periculi determinetur insurgendi modus, una de
necessariis ad eam
salutare hoc exemplum
anno etiam 1651. secutos esse regnicolas, quo etsi sedatis intestinis motibus
extensoque adhuc ad triennium cum Turca armisticio Regnum alma pace
perfrueretur, de modo tamen, quo emersuri belli tempore insurgendum fuerit, per
articulum 46. dispositum habetur.
instituenda insurectione expediantur; quid quod rei admittere non videatur
natura, ut de instituenda insurectione quidpiam instituatur antea, quam eadem
effective decreta sit, propterea quod cardinale semper Regni Hungariae
principium fuerit modum insurgendi rationi periculi commensurari, ei autem rei,
quae necdum existit, quidpiam commensurari non potest; ipsa igitur rei natura
docemur, non ante de regulanda agi posse insurectione, quam decernatur, decerni
vero non
colonorum milite, quem cunctis priscis legibus dubio procul omni debitum
anni 1741. articulus 63. nuspiam sustulit; cum tamen miles iste olim quoque a
portis non quidem palatinalibus sed portis phisicis colonorum
praestitus fuerit, ut nos quoque eundem in posterum portalis militis acceptione
designemus. Certissimum est illud principium, quod nemo suam re aliena exolvere
possit obligationem. Iam vero contributionem illam non a fundo, cuius dominus
terrestris
banderiorum obligationem reductam fuisse; nam id quidem, quod onus
intertenendi banderii beneficio nonae nunquam inhaeserit,
doceri non potest. Cum nona non ab aliis, quam a propriis rusticis obveniat,
sitque, et semper fuerit proventus urbarialis, Ludovici I. articulo 6.,
Vladislai Decreti I. articulo 48., adeoque una cum reliquis terrestralibus
beneficiis illi reali insurgendi obligationis titulo inclusus, aliam quampiam,
et distinctam obligationem
vero ab adverso loca nihil aliud evincunt quam quod decreta
iam in comitiis insurectione locum et tempus contrahendae huius militiae
designare iam superius capitaneis, iam palatinis
delatum, iam vero ipsi tantum reservatum fuerit. In cuius adversum ex articulo
8. 1715. eo minus argui potest quod eundem accuratius expendenti facile apparet
non posse pro regulativo insurectionis haberi, qui ex proposito de stabilienda
contributione agit, ne vero propter
exigeret.
Octavo. Quamvis veteri usu primum copias Regis, iis non
sufficientibus banderia, ac si nec haec sufficerent, tum demum
insurectionali militia prodire debere constitutum fuerit, cum tamen in
praesens nihil nisi ordinarii periculi et urgentis necessitatis casus
stabiliendus videatur, pro ipso autem ordinarii periculi casu
insurectionem personalem deberi inficiari non possumus,
et urgentis necessitatis casus
stabiliendus videatur, pro ipso autem ordinarii periculi casu
insurectionem personalem deberi inficiari non possumus, generaliter
sanciendum videretur ut, quoties personalis decreta fuerit insurectio,
semper cum hac insurectionali militia banderia quoque prodire teneantur.
His quoad primum propositionis Regiae membrum praemissis alterum membrum, cum
de mora diaetalis tractatus iam supra §.5. provisum
privilegiati, seu qui fundos,
quos colunt, sub hoc expresso onere a dominis suis receperunt, penes suos
dominos terrestres insurgere teneantur. Haec vero utriusque ordinis
banderia, ubi insurectio ordinata fuerit, semper etiam prodire teneantur.
Caeterum in casu extremae articulo 5o 1662. indigentiae necessitatis, ubi
videlicet plures inimici valido cum exercitu finibus Regni imminerent, vel
hostis Regnum iusto cum exercitu
(casus autem hic etiam frequentior esse potest)
electio memoratorum Regni ministrorum unquam suspensa maneat taliterque modo dictas
dignitates et officialatus diutius vacare contingat: illico, cum aliqua earum
dignitatum vacantia enata fuerit, Excelsus Regni Senatus a Sua Regia Maiestate nominandos pro
vacantibus dignitatibus candidatos enixe flagitare, et nominatos intra spatium 40 dierum
Statibus et Ordinibus Regni in generales comitatuum congregationes confluxuris notificare
teneatur.
praerogativa, non saltem in concreto, sed
omnibus in individuo, ex iure civitatis et iustitia concedenda est.
et altero appellatorio dispar obtigit sententia)
ad Senatum Regni Excelsum, comitiorum vicarium, velut sup remum
iustitiarium forum pro superrevisione deferantur.
pro superrevisione deferantur.
§ 1 Hungari principio omnes ex aequo liberi fuerunt.
nunquam a consilio ducis et honore Regni
excludantur, apparet quod hereditarium consilio ducis interveniendi honorem
stirpibus suis asseruerint, adeoque eas supra reliquam nationem evexerint.
liberorum
nempe, idest militum, et conditionariorum numeravit.
ille expressione hac constanter usus non sit, Stephanus autem eius successor in provocandis
§ 33 et 39 diplomatibus compellationem servientis regii et nobilis coniungat,
compellatio haec primum sub Ladislao IV civitate donata fuerit, tuto statui
posse videtur.
§ 9 An sub S. Stephano donationes in diploma relatae sint?
tum primum originem acceperit.
sub solo militandi onere
conferendi, aut iam possessas a conditionariis servitiis eximendo soli militiae officio
obnoxias efficiendi, et per hoc impetratorem ad statum privilegiatum evehendi,
seu, ut nunc loquimur, per donationem nobilitandi, ipsi Regno coevus fuerit.
residebant, eisdem
conferre liberaliter dignaremur.
ad statum iobagionum castri elevatos fuisse satis apparet.
§ 23 Exemplum suburbani ad conditionem iobagionis S. Regis elevati?
§ 23 Exemplum suburbani ad conditionem iobagionis S. Regis elevati?
liberi
homines.
castri insufficiens fuit, tunc rex aliam adhuc terram adiciebat, prouti id ex iam
provocato Belae IV de 1245. privilegio apparet; cum enim impetrator
25.5 impetrator: imperator MS
eiusdem antea piscator fuerit, debuit iam habere admensam conditioni huic terram, et
tamen eidem rex terram Vendeghi per diploma istud de novo contulit.
§ 26 An pro dotatione iobagionis castri certa terrae quantitas defixa
fuerit, debuit iam habere admensam conditioni huic terram, et
tamen eidem rex terram Vendeghi per diploma istud de novo contulit.
§ 26 An pro dotatione iobagionis castri certa terrae quantitas defixa fuerit?
§ 26 An pro dotatione iobagionis castri certa terrae quantitas defixa fuerit?
regium exercitum mittere
teneantur; atque ita iobagiones castri iam unum, iam duo, iam etiam sex
aratrorum terras possedisse apparet.
clausulam filii iobagionum
contineant, existimavit Kollár quod per donationem hanc stirps Namzalo tantum ad
iobagionis castri conditionem, non vero id servientis regii statum
elevata fuerit.
ut vidimus, terrae iugerum potiri potuerit.
donationes non nisi erga pactandam pro impetrando bono summam
conferantur, in substantia differt.
V diploma his terminis
utatur: de numero populorum speculatorum, puto ego quod non singulares tantum
aliquae personae, sed integrae possessiones finitimae conditioni huic obnoxiae fuerint.
appellabatur,
habuit.
fuerit, praesertim cum clausula
et exemptionis terrae, et agregationis in coetum nobilium careat.
pleniori adeo plane, quod de caetero de domo regia in numero servientium regalium
computabiles habeantur.
hoc autem temporis intervallo et styrps aliqua facile perdurare et memoria eius originis
conservari potuerit, vel hinc apparet quod familia Urusz iam a S. Stephano militiae castri
Zaladiensis adscripta, id est ad conditionem iobagionis castri huius collocata
fuerit.
praerogativae nobilitaris capita fuerint, exemptio ab omni tributo et iurisdictione comitis,
proprium forum regium, et honor sub huius tantum vexillo militandi.
principio illo quod omnis terrae alicuius
per principem ignobili facta collatio nobilitet, id in donatione non exprimatur, sed
suapte subintelligi supponatur; cuius usus ratio ut intelligatur, meminisse oportet quod olim
omnis terra Hungarica pro libera fuerit reputata, usum vero eius conditio, sub
qua illam rex contulit, determinaverit; veteres enim reges eandem terram, quam prior
possessor sub conditionalia servitute tenuerat, alteri, ut supra vidimus,
iure nobilitari conferebant,
pro alas albas scribat blancas alas.
adepti sunt,
adeoque sicut comitis, ita etiam magistri compellatio potuerit cum statu
ignobili componi.
per eos
terrae a prioribus oneribus exemptione contineantur; nimirum Emerici de 1197, quod
§-o 36, Stephani V de 1203, quod §-o 38 laudavimus.
classis viguerit quae deinde invehendis armalistis primam
forsitan ansam praebuerit.
porro quoque perduraverit, Transylvania vero et
Slavonia ad veterem tributorum formam mox redierint.
regibus concesserunt.
satis apparet.
possessorii, officiorum et suffragii capacitate consistit, gaudeat; cum omnis nobilis jure
hoc usus sit; cum denique septem illorum, qui Hungaros ex Asia eduxerant, capitaneorum
posteris etiam ius eminentiores occupandi magistratus per ipsum primitivum pactum concessum
fuerit, primitivam gubernii Hungariae formam fuisse monarchico-aristocratico-democraticam
satis apparet.
qui non tantum constitutos in
supremis regni muneribus proceres, sed eorum etiam, qui haec antea gesserunt, vastaque sibi
hoc occassione bona procuraverant, posteros, nec non praelatos complectebatur.
Ac haec quidem prima est, quam in scriptum redactam tenemus, regni
constitutio.
Cum tamen Andreas II se libertates a S. Stephano concessas
tantum renovare in praefatione profiteatur, constitutio haec jam sub S. Stephano stabilita,
nunc vero tantum renovata fuerit (a); constat enim quod tributorum objectum jam sub Colomanno
in comitiis pertractatum fuerit. (lib.
archiepiscopi
Pontifex numerat: "praestatio quoque sacramentorum a regibus et reginis
Hungariae eorumque haeredibus."
agnoscunt (a).
Tandem post 100 a suscepto per S. Stephanum regimine annos primus patri
suo immediate successit Colomannus, huic vero filius ejus Stephanus II.
defixus fuisset succesionis ordo, non potuisset
Emanuel ambitiosis suis consiliis illud obtinere quasi receptum esset apud Hungaros illud
institutum, ut non filiis, sed fratribus regis successio deferatur.
regiosque ejus proventus ipsi percipiebant, prouti et omnia fere jura
regalia, veluti donationes, privilegia aliaque grationalia in iis exercebant (h).
Palatini nullae adhuc fuerunt partes tempore interregni.
pars, id est major militiae
numerus inclinabat.
statum periodo hoc illud non modice
25.1 modice: modici B
perturbavit quod nec politica a judicialibus negotia satis separata, nec potestatis
seu executivae seu judicialis exercitium debite ordinatum fuerit.
armis demum cogere debuerit (e).
populorum revindicationem (b).
militarem fluctuavit.
Ast ubi seu in comitiis seu in exercitu tota coivit, cum illa ipsum
militiae regni corpus effecerit, poterat, si unita fuisset, summam rerum semper ad se
pertrahere.
Si denique exacerbata injuriis seu regum, seu optimatum nobilitas in
unum consensit, tum res ad militarem spectare coepit democratiam.
iuramento firmandi, hac adhuc epocha, ut jam ostendimus,
obtinuit.
fuerit observata, plerumque aut arbitraria regis potestas, aut
aliquot potentiorum magnatum oligarchiae, anarchia vero saepissime viguerit.
eximi petierint impetrarintque;
ut vix stabilito aliquo publicorum subsidiorum, veluti collectarum, mardurinarum, lucri
camerae titulo ab his immunitatem innumeri continuo obtinuerint; ut eadem possessio ab eodem
rege saepe tribus quatuorve distinctis familiis collata fuerit; denique ut a
constitutionalium judicum jurisdictione non modo praelati, sed plerique etiam potentiores
optimates se populosque suos eximi procuraverint.
nutantem jam saepius
constitutionem regni sustinuit, quandoque jam prostratam erexit.
dignoscuntur, juxta naturalem ipsorum
libertatem, cuique et ubicunque voluerint, servire, seu propriis rebus curam impendere, sine
omni contradictione permittantur," e duobus, inquam, his textibus, quanta sub finem primae
periodi viguerit oligarchia quamve depressus fuerit nobilium status, satis apparet.
Et ideo sub Carolo I constitutio in puram monarchiam inclinavit.
generales ordinum conventus vetare, in quibus
regni status ex consvetudine hactenus temperari consveverit" (d).
constitutionis objectum, corregentia, primum
invaluit.
quod corregentia haec aut in honorifica
tantum nomenclatione substiterit, aut certe cum assensu statuum delata, verum id ipsum aut
in publicas tabulas, sicut multa ejusmodi alia, referre intermissum, aut illis, quae
intercidisse vidimus, Ludovici decretis insertum fuerit.
§ 39 Constitutio sub Ludovico nullo praesidio fulcita.
§ 41 Corregentem habuit non Sigismundum, sed matrem Elisabetham.
tantum comitatuum ad diaetas evocandi usus non duo, ut postea, sed quatuor e
singulo comitatu potiores nobiles deligi consveverint.
horum comitiorum occasionem notabilis iterum in constitutione
Hungariae facta est commutatio, ideo quod non tantum civitatibus liberis (a), sed regalibus
etiam, et reginalibus (b), imo villis etiam liberis, id est oppidis privilegiatis jus
suffragii in comitiis delatum fuerit, sicque constitutio Hungariae denuo ad democratiam
tantisper inclinaverit.
"de consensu et beneplacito D. Elisabethae reginae"
complectitur (a).
in Hungaria figendam Albertus obligatur.
§ 55 Memorabilis forma qua decretum Alberti manipulatum est.
quod de utraque tantum cum illegitima corona peracta
coronatione publica exstent instrumenta eo, ut e toto utriusque instrumento contextu
apparet, consilio edita ut validitas harum coronationum vindicetur, quae causa cum in
peractis legitimo diademate coronationibus non fuerit subversata, probabile est de ejusmodi
coronationibus nulla confecta fuisse instrumenta.
Primum vestigium quod objectum etiam externae securitatis in diaeta fuerit
pertractatum.
quae causa cum in
peractis legitimo diademate coronationibus non fuerit subversata, probabile est de ejusmodi
coronationibus nulla confecta fuisse instrumenta.
Primum vestigium quod objectum etiam externae securitatis in diaeta fuerit
pertractatum.
conferunt Joanni Hunyady sub titulo
gubernatoris.
Mahometem non in Hungariam,
sed in Serviam tendere intellexissent, nemo quidquam eorum, quae his comitiis imperata
fuere, praestitit, ita ut Hunyadius vicinum praevertere volens periculum cum solis propriis
et confinariis copiis pugnam ad Semendriam suscipere coactus fuerit; quam tamen pro eximia
sua Artis bellicae peritia et singulari prorsus animi fortitudine illustri victoria
coronavit.
§ 64 Factiones adversus Hunyadium qui solus labescentes jam res Hungariae sustentabat.
perturbandum.
Tentamen introducendi in absentia regis supremi senatus.
dum nempe Mathias adolescat, gubernatorem eligi
procuraverit.
nomine baronum non tantum ii, qui
palatinum aliquod officium reipsa gesserunt, sed alii etiam potentiores optimates, veluti
Ioannes Marczal, et Simon Czudar venerint.
sub
solo Mathia in substantiali hac legislationis forma usus vigebat.
nobilium intercessit.
Palatini authoritatem primo 1485.
adeoque sub finem vitae Mathiae eo provectam fuisse mox demonstrabimus, ut absente rege
vicaria regis potestate praeesset.
camerae in Hungaria, mardurinae in Sclavonia, quinquagesimae
in Transylvania persolvantur (a).
quinque modernos etulisse probabile
est, exigantur, recessum fuerit, non constat.
constat.
auri a 100 denariis computatus nomine lucri camerae depensus fuerit (b) et quod portae
nomine non fumus, seu domus populosa, sed sessio fuerit intellecta (c).
13-o vetuerunt.
Cum mos iste jam principio regni
Mathiae viguerit, certe non sub hoc, qui jura fisci acerrime tuebatur, sed sub aliquo a
decessoribus suis enasci debuit.
factam per status in comitiis Budensibus
determinationem exegerit (e).
si eadem aut abutatur, aut vero eandem remissius exerceat.
statuum consensu reddi vetuerint, videntur eo respexisse.
post defectum Ludovici II inter Ferdinandum et Zápolium regni,
cum hic confoederationi, quam pragmaticam regni sanctionem appellabat, ille inito 1506.
tractatui inhaereret.
cum hic confoederationi, quam pragmaticam regni sanctionem appellabat, ille inito 1506.
tractatui inhaereret.
mutuum intentarunt et hodierna die in Alba
Regali nituntur.
1491. conditiones exmittuntur et tantum successio Maximiliani in
genere confirmatur.
persona ejus promittit quod, ut
primum ad adultem pervenerit aetatem, novam de observandis legibus, statuum praerogativis,
et constitutione regni elargiturus sit assecurationem consentitque ne eidem exercitium
regiae potestatis tamdiu admittatur donec assecurationem hanc fuerit elargitus (c).
§-o 2. quod ad haec
comitia tantum per repraesentantes comparuerint.
potestatis perstitisse facile
apparebit illi qui decreta regis hujus vel obiter pervolverit.
ejus iterum urgebant.
publicis
tamen tabulis inseri non procuraverat, seu quod res haec, ut multae aliae, oblivione sepulta
fuerit.
an rex
satisfecerit, 1504. articulo 21-o relationem ab eo deposcebant.
pecunia conformiter etiam ad §-um
capitulationis 5-um aerario regis inferatur.
declarantur.
sub mardurinarum, in Transylvania sub quinquagesimae nomine etiam sub Uladislao
depensa fuisse art. 26:1492. reddit manifestum; an tamen ultra lucrum camerae deductum jam
ferme in consvetudinem sub Mathia I unius floreni subsidium Uladislao etiam et quoties
oblatum fuerit, non ita est expeditum.
Verum cum alienatos proventus regios potissimum potentiores praelati et proceres tenerent, forti regem animo esse oportuisset ut ingratas has tot potentibus
civibus leges effectui dare potuisset.
1. pag. *** provocat ad librum
rationum Sigismundi Quinqueecclesiensis episcopi et thesaurarii de 1495, e quo patet quod in
comitatibus Hungaricis lucrum camerae (nullum enim eotum subsidium regi oblatum fuit) ab una
dica unus florenus, in Sclavonia vero medius, exactus fuerit.
in autumno confecit, et Legionem Nigram et omnem reliquam,
praeter mille equitum banderium, stipendiatam militiam dimiserit (c).
equitum banderium, stipendiatam militiam dimiserit (c).
jam in comitiis 1492. alta licet pace
rigidior, quam Sigismundea fuerit, insurrectionis norma, unius nimirum equitis a 20 portis
articulo 20. defixa fuerit, quodve licet post annum 1492. toto reliquo Uladislai regno
nullum bellum gestum sit, sub nullo tamen rege tanta fuerit circa ordinandum insurrectionis
modum sollicitudo.
instrumentis providere, suas vero quisque gentes
armare alereque debuerit, quomodo pecuniae hae titulo conservationis gentium exigi, cur
banderiati ex identitate rationis perinde atque non banderiati iisdem obnoxii non fuerint,
quantumve hoc nomine a porta desumptum fuerit, defectu monumentorum hactenus eruere non
potui.
superioribus appareat, per consiliarios aut ordinarii regni
judices, quos regem ex officio ad consilium adhibere debuisse constat, aut jam tum aliqui
puro honoris hujus titulo gloriabantur.
§ 97 Cur Uladislaus Ioanni Corvino praelatus fuerit.
supererant vires, nunquam in unum cogi potuerunt quo hostibus regni communibus viribus
resisti potuisset.
occasionem, hi aere, ut mox dicemus, redimere potuerint.
Uladislai potestatem executivam malis his ansam praebuisse arbitrentur.
tanto magis
displicere debet, si illum e libera in absolutam imperii formam transire
oporteat.
indolem
non novit, aut totam perdi mavult nationem quam illam penes gentilia relinquere instituta.
simul iudicialem habeat jurisdictionem.
impedire vel maxime possit, huius quoque principiorum regulationis proiectum, id est: completum promovendi in Hungaria commercii systema eum in infinem elaboret, quo istud in celebrandis proxime venturo anno 1792. comitiis referri, quaeve potestati legislativae exinde adoptare visum fuerit, in leges publicas referri possit.
§ II.
enim rem perduxit, ut non modo producta Hungariae, quae per mare cum lucro distrahi poterant, per Canisam et Pettovium viam versus Tergestum iniverint, verum maxima etiam Italicarum et Levantinarum mercium, quibus Hungaria indigebat, pars, eadem Pestinum devecta indeque per Regnum omne distributa fuerit. Rem hanc perficere Gubernio Tergestino eo pronius fuit, quod eotum nec Colapis et Savus ita repurgati, ut iis adversus Carolostadium usque potuerit navigari, nec viae adhuc in Hungaria et Croatia ita instauratae fuerint, ut eorsum merces commode devehi potuissent. Verum viis quidem
§XXXVIII.
solent, Hungaria in exiguo 20 aliquot millium activo versatur.
Ferrea quidem fabricata anno 1779, activum in 735.315 florenis effecisse, in tricesimali eiusdem articuli tabella legitur; verum cum rubrica haec omnibus, et anterioribus et posterioribus annis, semper passiva fuerit, in tabellam hanc errorem calculi irrepsisse, satis apparet.
In particulari: artefacta reducuntur: 1-o ad linea, 2-o lanea, 3-o gosypiacea, 4-o coriacea, 5-o lignea, 6-o ferrea, 7-o minutiores Norimbergicas, uti et galanterias merces dictas, 8-o ad res pelliceas, 9-o ad
cum titulo curatoris oeconomiae publicae ita deferre, ut ille et inviationes a comitatu recipere et huic relationes suas praestare teneatur. Processuales autem iudices nobilium eorumque subalterni sociam, quoad alia negotia admiserint, operam eidem iungere teneantur. Quodsi id insuper fuerit constitutum, ut navata egregie in hoc officio opera, eandem relate ad promotiones, cum servitiis vicecomitis subeat considerationem, sperare licet, quod in aliquibus adminus comitatibus idonea pro hoc officio individua absque aggravio cassae haberi poterunt.
Ut melior oeconomiae ratio etiam per parochos in plebem propagari possit, in systemate educandi iunioris cleri stabiliatur schola oeconomica ad methodum professoris Mitterpacher, neque ullus ad curam animarum admittatur, nisi qui idoneis super profectu in hoc studio testimoniis provisus fuerit.
Qui primus utile aliquod productum colere coeperit, eidem non modo decem annorum immunitas a contributione aliisque publicis oneribus concedatur, verum etiamsi is Consilium de facilitanda eiusmodi producti distractione interpellaverit, illud eidem omnigenam
de qua suo loco agetur, procurari quiret, perficiendae agriculturae curam tuto deponere potest. Crescet illa perficieturque suapte, prouti populatio, consumentium numerus et distractionis facilitas increverit et ubi seu interna consumptio seu eductio ad extra eo provecta fuerit, ut omnem frumento idoneum angulum excutere supremumque colendo agro laborem impendere intersit et agraria instituta et omnia illa, quae in aliis provinciis vigent, agriculturae raffinumenta suapte invehuntur. Nunc eo potius studia sua convertenda esse videntur, ut quo plura
salicum sit intercalare seu supplendi seu praeveniendi lignorum defectus remedium, haec iam inde ab anno 1755. per administrationem publicam continuo adursa, in aliquibus comitatibus optimo cum successu, in aliis et forte talibus, quae maximam earum necessitatem habuissent, penitus intermissa fuerit, censet Deputatio haec, ut interea etiam, donec complicatior sylvarum ordo in realem effectum perducatur, magistratus comitatuum illorum, qui sylvis non abundant, ad promovendam salicum implantationem, lege publica obstringantur.
§ CXIII.
conservationem haud parum conferunt; disposuerat iam piae memoriae Imperatrix et Regina, ut eorum usus propagetur, coeperantque re ipsa in aliquibus comitatibus construi. Verum obtudit vim emanatarum eatenus ordinationum illud, quod res haec in sylvosis et non sylvosis comitatibus indiscriminatim fuerit imperata. Postea aversis alio curis, institutum hoc prorsus intercidit; Deputationi tamen huic e republica futurum videtur, si comitatuum illorum, qui defectu lignorum laborant, magistratibus denuo imponatur, ut institutum hoc invehere et in gremio sui propagare teneantur.
ut modum quaerant, quo interusurium absque capitalis amissione percipere, id est, mel et ceram absque alvearis destructione obtinere possint. Et vero non modo modum hunc repererunt, sed et totam admirabilem sane animalculorum horum constitutionem et oeconomiam ita detexerunt, ut facile deinde iis fuerit statuere, quid animalibus his noceat, quid prosit, adeoque quid etiam adhibere, quid vitare oporteat?
§ CXX.
alendos bombices debite informent. Evenit interea, ut aliqui comitatus et civitates nec iuvenes eiusmodi eorsum submiserint, alii miserint quidem, sed postea plantarios hortos erigere neglexerint. Evenit etiam, ut licet erectis plantariis hortis aut practicantibus necessaria assistentia data non fuerit, aut illi ipsi exilitate emensi sibi salarii disgustati, in toto educationis distributionisque mororum negotio negligenter versati sint. Evenit denique, ut ubi solers etiam practicans evenit, plebs innato sibi novitatum odio easdem aut neglexerit aut sponte etiam destruxerit.
Ubi seu
circulationem produxerit.
Verum supervenit non multo post Turcicum bellum planeque illi comitatus Banatici nempe et interioris Sclavoniae, ubi industria haec maxime coeperat efflorere, per caesareo-regias copias ita occupabantur, ut rusticis omnis ferme bombices alendi opportunitas adempta fuerit. Anno 1789. nonnulli comitatus, et quidem tales, qui favorabili pro hoc producto climate gaudent, etiam eos, quos habuerunt practicantes, ultro dimiserunt, e quibus aliqui eam facti sui causam diserte obtendebat, quod institutum hoc in nulla lege fundetur; atque ita cultura serici ab eo inde
producti criteria habet praeter id, quod robustas perinde atque agricultura manus requirat, quodve tantundem terrae huic decerpi soleat, quantum illi consecratur. Verum id quidem in Hungaria, quae alioquin frumento redundat exiguam subit considerationem. Cum usus tabaccae in Hungaria semper liber fuerit, culturam eius principio domestica consumptio excitavit, necessitas, quam producti huius abaldo Viennense habet, provexit.
§ CXXVI.
ictu ad Americanam iterum tabaccam avocavit atque ita cum consumptio tabaccae Hungaricae iterum ad domesticum tantum usum et necessitatis Viennensis abaldo, si exiguam respective, quae adhuc partim Flumen ad fabricam Bienenfeldianam, partim per Litorale efferebatur, quantitatem excipias, restricta fuerit, debuit cultorum numerus, qui a proportione externae eius distractionis accreverat, suapte diminui. Poterat tamen Hungarica tabacca certam adhuc distractionis viam in Lombardiam Austriacam retinere, poterat ipsam cum America concurrentiam in aliquibus mediterraneis portubus sustinere. Si
produxit tandem caeruleum colorem, qui ab eo, quem indigo dat, parum abludere videbatur obtulitque se modum praeparandi coloris huius in Regno propagaturum, si proposita eotum per illum remuneratio sibi decernatur. Verum seu quod color ille stabilitatem non habuerit, seu quod nimis sumptuosa fuerit eius praeparatio, petitum praemium non obtinuit.
§ CXXXIII.
hinnuli, usque ad completum quartum aetatis annum a dicatione sint exempti. Denique
Cum basis et fundamentum totius propagationis equorum instituti debeat esse equatium regium, seu deinde illud in Mezö-Hegyes seu ubicunque alibi sit collocatum, cum inde et caballae, ubi opus fuerit, et admissarii peti debeant, ne forte illud intercidat, resultantia illa ab intertentione nobilis turmae praetorianae 10.000, quae piae memoriae Imperator et Rex
aura
popularis non corrupit, ita sentio. Reliquum, stellatum licet, vulgus, eo in
genere et ego temno, et tu suspicere non debes. Pauci adhuc supersunt anni,
et ipsum hoc vulgus non quaeret, quis secretarius? quis consiliarius fuerit?
sed quis hoc, aut illud utile opus scripserit. Ipsi illi, qui illud non
legent, nomen authoris praedicabunt. Haec demum vera et digna erudito homine
gloria est. Huic scriptor omnes aetatis suae, quae plerumque ingrata
ea e legibus et diplomatibus quae ad resolvendas, quas sibi quoad
reliqua subsidiorum obiecta posuit, quaestiones pertinent, nimirum: quando
originem acceperint? quid? et per quos hoc titulo depensum? quorsum
conversum fuerit? etc. Si defectu authoritatum nec has quaestiones resolvere
potest, quaeso te fac exscribi clausulas illas, si quae in ineditis tuis
diplomatibus aut aliis instrumentis hac de re continentur, et mihi submitte.
occasionem e qua lex aliqua lata fuit. Tum
motivum seu rationem legis indicare.
2-do. Cum plurimas veteres leges in effectum non abivisse constet, sicubi
pragmaticum habui argumentum pro eo, quod re ipsa effectuata fuerit, illud
protuli.
3-tio. Combinavi singulam memorabiliorem legem cum praecedentibus et
subsequis de eodem obiecto perlatis, sicque originem, variationes, et
abrogationem eiusmodi legis
quod ego in stylo erratum esse
iam observavi. Si antea illas non accepero, debebis tu ipse id cum meis
notis combinare.
Vides ex his quod, si occasio ad episcopum sub finem mensis huius profecta
fuerit, tu
Relate ad 2-dum: statim in subsequa, ad art. 21. eiusdem decreti nota,
ostenditur ex articulo 35. Vlad. decr. 1-mi quod congregatio generalis,
congregatio palatinalis, iudicium generale et iudicium palatinale unum
idemque fuerit. Contradicerent itaque sibi ad invicem notae et quidem
proxime se excipientes, si tua illa animadversio sub loco relinquatur.
Quomodo autem politicae modernae comitatuum congregationes
tertia primum epocha
regium vim legis obtinere. Verum leges non nisi in
diaeta conduntur. Deinde si etiam rescriptum illud (de quo adhuc non
constat) reipsa ad comitatus emanavit, vides ex ipso protocolli contextu,
quod divisio illa gentium fuerit tantum temporanea, id est, pro illo casu;
porro, quod Sigismundus reliqua propositionum suarum puncta liberae
comitatuum consertationi substraverit. Denique puto ego me e combinatione
propositionum harum cum Sigismundi
per donationem, seu per armales nobilitare; conferre bona in fiscum redacta;
usum iuris gladii, telonii, nauli, nundinarum, aut tricesimae indulgere, et
reliqua. Haec autem reginam aliquam concesisse nuspiam reperies, nisi una
fuerit corregens, quo in casu e communicato sibi iure
maiestatico agebat.
Verum non hic cubat difficultas circa intellectum 11. 14. part. 2-dae. Vis
nodi in eo consistit: qualenam principium viguerit in eo,
Tomo Ludovici 1. donationem provoco, vacuum spatium relinquere debui pro
inserendo paginae numero, quia iste ante impressionem eiusdem tomi
determinari non potest. Quare te porro etiam requiro ut, dum tomus ille
impressus fuerit, lacunam illam expleas.
Ceterum longe aliud est quod ego a te hoc in genere postremis meis postulavi.
Nimirum ut alios ad elucubrandas tanto magis res Hungaricas excitem, ego non
tantum illa antiquitatum capita, quae
eruditionem: in ipsa practica, quam profitentur, civili
et iudiciali scientia vix aliqui ultra superficiem penetrant. Reddet tamen
manibus tuis iustitiam posteritas dum amor litterarum per nostram etiam
gentem propagatus fuerit, id quod ego circa dimidium futuri saeculi
eventurum reor. Gaudebunt tunc operosi in re litteraria patriae cives quod
tu per collectionem tuam viam ipsis straveris, et cineres tuos floribus
conspergent.
adhuc protocolla Regni, e quibus patet quod post
1662-dum non fuerit amplius electus pro ablegato, sed semper ex
officio, per regale, eorsum evocatus.
Habes solutum tibi nodum. Verum quando primum concessa fuerit ablegatis
Croatiae ad Tabulam Regiam sessio? An non olim alicui comitatuum tabulae, si
ita, cui, et quo ordine assederint? An primo statim obtentae ad Tabulam
Regiam sessionis tempore primum a dextra Personalis locum,
obtentae ad Tabulam
Regiam sessionis tempore primum a dextra Personalis locum, uti nunc,
occuparint? An Regnum Croatiae tot quot voluit nuncios mittere potuerit, vel
numerus eorum ab olim ad duo, ut nunc, individua restrictus fuerit? Quando,
et quo ex incidenti tertio Croatiae ablegato, licet nobili tantum, sessio in
Tabula Magnatum admissa sit? Hae sunt quaestiones, quae me inde a coepto
litterario curriculo torquent et pro quibus resolvendis
sub primis regibus commercio reipsa adversantur: sub
Sancto Ladislao debuit omnis exter mercator pro
exploratore haberi, cum ingressus in Regnum iis nonnisi
erga tam anxia cautela admissus fuerit, Lib. 2. Cap. 18. nimirum ut hi se
statim in limitibus Regni apud respectivum parochianum comitem insinuare,
hic vero illos per hominem suum ad regem deducere debeat; rex primo
ratificandi facultatem iis
adiungendi iisdem Pristaldi regii quidquam emere, vel vendere
possit. Sub Colomanno videtur legislatio commercium quaesita
opera impedire voluisse cum Lib. 1. Cap. 93. constitutum fuerit, ut qui
sustentanda tantum vitae causa aliquid vendit, id est qui commercium ex
instituto non profitetur, simplicem, qui vero
ut ditescat vendit, qui quaestum reipsa exercet,
(antea enim paucas admodum villas
libertate donatas fuisse comperimus) Bela IIus ut Regnum citius
restauret, systema liberarum villarum coepit propagare. Cum
systema libertatis huius in eo situm fuerit, quod incolae eiusmodi villarum
non tantum de mobili sua substantia, sed de immobilibus etiam fundis plenam
disponendi habuerint libertatem, quod a Teloniorum et Naulorum persolutione
immunes fuerint, denique quod in
sua Maiestas cum Statibus Germanicarum
Provinciarum utpote quos res ex altera parte tangit, tractura
sit, licet nullus unquam cum Statibus Hungariae, dum impedimenta haec
poni coeperunt, Tractatus susceptus fuerit.
Interea Hungaria nullum e Tractatu eiusmodi Beneficium accepit: Provinciales
Germanicarum Provinciarum Impositiones, mutatis licet subinde nominibus,
Producta Hungarica hodiedum gravant: saepe adhuc absoluta
Hungaria habet Politico Commercialem relationem, viguit tamen condam
inter Hungariam et Borussicam Silesiam ea physica Communicatio, ut ex illa
in hanc multum Vini Hungarici, vicissim vero multum Telae
illatum fuerit, sed et hanc auctum post ennatas in Austriacis Ditionibus
copiosas Telae Fabricas, a parte Austriaca quoad Telas a parte
vero Borussica quoad Vinum Portorium intercepit. Vigebat etiam olim copiosa
Boum
per quam venientes ab Adriatico merces Hungariam subire possint
Ingressus Statione (Commerziell Einbruch-Station) declarari procuraverint.
Ita cum Flumen omni revectionis vulgo Contracarico Beneficio
privatum fuerit, totum non modo Inductionis sed etiam
Eductionis Hungaricae Commercium per Tergestum Cursum
accepit.
Verum vix repurgato Savo et Colapi fluvialis Navigatio aperta: viaeque
e Regno Vegetabili Producta, circa
quae Industria Incolarum Hungariae a longissimo retro tempore versabatur. Ex
adscitiis prima in Regnum Tabaca penetravit:
nimirum cum in Hungaria liber semper fuerit eius usus, Culturam hanc
principio domestica Consumptio excitavit, necessitas vero Producti huius,
quam Monopolium Viennense habuit, provexit. Donec eius distractio his
Limitibus continebatur, nullum adhuc in exteris
ad Fabricam
Bienenfeldianam, partim per Littorale efferebatur
quantitatem excipias) Distractio Tabacae Hungaricae iterum ad domesticum
tantum usum et necessitates Viennensis Monopolii Restricta fuerit.
Res haec quidem debuit Cultorum numerum, qui antea a proportione externae
eius distractionis accreverat, diminuere; poterat tamen tabaca Hungarica
certam adhuc distractionis viam in Lombardiam Austriacam
Institutum hoc ad
maturitatem perduci non potuerit; inde factum est, ut cum Cultura haec
langueret, errores vero, qui languorem hunc produxerant a paucis
adverterentur, ipsum Institutum tanquam inutile damnatum fuerit, sicque
languor sinistram hanc de cultura opinionem, opinio e converso haec
maiorem adhuc in Cultura hac languorem reciproce produxerit.
In
abludere videbatur, receperat ille se modum
praeparandi huius Coloris in Regno propagaturum, si petita sibi
remuneratio decernatur. Verum seu quod Color ipse Stabilitatem non
habuerit, seu quod nimis Sumptuosa fuerit eius praeparatio, author
petitum proemium non obtinuit, sicque modus etiam hunc Colorem
praeparandi intercidit.
Uti et naturalisandae ipsius quae
privata unius Proprietarii Industria illud in Banatu colere
coepit. Verum Cultura haec vix ultra triennium perduravit, cum tamen nullae
tum hac in re fuerint Publicae Administrationis partes, quali Industria illa
excitata fuerit? Quem habuerit singulo Anno successum? Quibus de Causis
interciderit? Non constat.
Oriza perinde exoticum usque ad recentiora tempora pro Hungaria Productum
fuit, susceperunt non multos ante Anno eius in Banatu
istud ennatum subinde 1788. Bellum
intercoepit. Industria tamen hac id demum effectum est ut iam 1781.
ad coemendos pro equitatu Caesareo-Regio per Hungariam equos
Militare Commando Pesthinum submissum fuerit.
Norma per Iosephum II introducta.
Augustus Iosephus II ut Institutum hoc magis adhuc promoveat,
coemptos in
qui Classem
manufacturistarum stricte subeunt; vel uti Pannifices, Tectores aliique.
Exhibet illa Magistrorum numerum in 13934., Sodalium in 12316. Tyronum vero
in 4671, universim 30921 Individua. An tamen vel haec accurrata fuerit
Opificum pro illo Anno Consignatio merito dubitare licet, et inde a 14
Annis, numerus eorum forte increvit. Si vel unam 16am numeri illius, idest
1932 pro incremento assummamus haberet Hungaria Opifices 32853.
Debuit
itaque magna deglomerati tantum Serici Copia pluribus Annis haerere, Sericum
autem ni ocyus defiletur, multa in labore defilationis dare
solet reiectamenta. Inde factum fuit ut principio anceps fuerit
Serici Hungarici existimatio, utve Camera tales inire debuerit Contractus,
vigore quorum Libram nonnisi a 7 florenis per aversionem
hodiedum divendit. Cum nec haec duo filatoria sufficerent,
sit erectum. Ita totum
illud, quod Camera Mercatori illi vendere debet Sericum Viennae defilari
coepit. Non multo postea intercessit Circumstantiarum Complicatio, ut ipsum
Camerale Budense Filatorium extra omnem motum positum fuerit; quae res eum
produxit effectum, ut non pauci privati, aut deglomeratum suum sericum
Viennam vendere, aut si materias sibi inde praeparari maluerunt, illud ibi
defilari curare debuerint. Nunc cum Serici productio ut §
localium Magistratuum Industria, cultura eius nova iterum ut
sperare licet, acceperit Incrementa: quodsi expiraturo propediem, quem
Camera cum Mercatore illo iniverat contractu, Camerale Sericum e Regno
exportatum non fuerit, intererit certo Publici, ut et Camerale Budense denuo
ad motum reponatur, et Mazzucatianum perficiatur, et pro ratione crescentis
Producti huius plura etiam subinde idoneis Locis Filatoria excitentur.
Providentia modum posuerit, eas proxime prorsus
collabescere oporteat. In Particulari si expirante Camerali Contractu
Camerale Sericum absque Reflexione ad domesticos Fabricantes, per
auctionem divenditum fuerit, naturalis inter Quaestores
Aemulatio efficiet, ut exteri illud eo, quo nunc exoticum emunt pretio
persolvant: quod quidam pretium domestici, quibus brevior adhuc supelllex
vix poterunt sustinere. Sericum autem illud,
Fabricantum nimis sumptuosa, adeoque artefactorum etiam pretium nimis
elevatum evaserit: cum inclinato ad provehendas artes Nationali
caractere Legislatio in omnem provehendarum Fabricarum Occasionem
intenta fuerit, denique cum omnia, quae hactenus earum progressum
impedivisse suo loco ostendemus, vectigalis Impedimenta sublata fuerint.
Notae
1. Poracea MS
Nomen accepit.
In Hungaria Portorium hoc primis Regni Saeculis nomine Tributi a
mercibus designabatur, tractabaturque instar Telonii ita,
ut curribus tantum et frustis peccorum arbitrarie impositum fuerit; formale
Tricesimae Systema videtur Carolus 1us e Regno
Naepolitano in Hungariam invexisset: domestici quaestores
perinde, atque extranei, et ante inductum hoc
Subinde tamen debuerunt sibi
inmunitatem ab illo procurasse, cum sub Zigismundo eidem
postliminio subiecti, dependendumque per eos Portorium non pro Aerario
Regis, sed pro Publicis Regni necessitatibus destinatum fuerit. Hoc quoque
Instituto per Zigismundi Decretum 2. Articulum 17o paulo post abrogato
domestici Quaestores redierunt denuo ad priorem Immunitatem. Verum eos non
multo post et fortasse sub Mathia 1o Tricesimae
Nimirum dupplex olim contraria Opinio viguit, una eorum, qui Aerarium
principis procurabant, et hi tantum de proventu Regio decessurum
arbitrabantur, quantum alicui mercede consveto 5 a 100 Portorio detractum
fuerit: alia Populi, qui Commercium eo magis promovendum esse existimavit,
quo minora Portoria fuerint constituta. Utrumque experientia ipsa evertit,
docuit enim illa, quod efflorescente per moderata Portoria Commercio haec
Cum exoticas merces praesertim quorum Surrogatum Germanicae Provinciae
praebere potuerunt, aut quae pure ad Luxum referuntur, natura sua
nocivae sint, has vero arcendas esse iam 1723. articulo 116. constitutum
fuerit, harum inductionale Portorium (vulgo
Consumptionale appellamus) in gravi 20 pro 100 summa
defixit. Inductionem vero Germanicarum mercium propter Commune
Provinciarum harum cum
aequilibrium pro ratione temporis illius iam tum stabiliri.
§.54. Quomodo postea per Consilium Commerciale Viennense enervatum fuerit.
Verum sub idem ferme tempus erectum fuit Viennae quidem Consilium Commerciale
Tergesti vero sic dicta Intendenza, ac illi quidem
Suprema totius Monarchiae Commercii Directio, huic
in Hungaria distractio procuretur.
Ad primum principium ea illud Consideratio deduxit, quod ipso etiam Littorali
Croatico Directioni Germanicae eotum adhuc subiecto Hungaria nonnisi
Germanicis et Turcicis Provinciis cincta fuerit: quodve ex Turcia paucae
praeter domestica producta exoticae merces in Hungaria fuerint importatae,
reliquae vero omnes nonnisi per medias Germanicas Provincias in Hungariam
penetrare potuerint. Itaque haud difficile
florenis levius pro Hungaro Mercatore habere potuit,
accessit quod Urbe Fluminensi Germanicae adhuc eotum Iurisdictioni
subiecta, huic et Tergestino Portui Anno 1771 is favor
concessus fuerit, ut nec ab eductis per hos haereditariis
nec ab Inductis in illos, exoticis mercibus quidpiam
dependatur. Si vero exoticae merces e his Portubus in Germanicas
Provincias
possint, Artefacta Hungarica ad eandem Cathegoriam sunt
collocata, licet Germanicorum e contra artefactorum si in Hungariam
invehantur, Portorium, iam una quarta, iam una quinta minus, atque
exoticis impositum fuerit. Ac Belgium quidem et
Lombardia, quae mediae inter exteras
Provincias iacent, adeoque varios mercium suarum exitus habent, onus hoc
haud admodum sensere. In
Esituale quidem Portorium in Limitanea Germanica
Statione deponere debuerit, verum illud primo in redditu ab eo, si quid
reipsa vendidit, exigebatur. Cum eadem occasione novum pro Hungaria
Vectigal elaboratum non fuerit, omnes hi favores Germanicis tantum
Quaestoribus in Beneficium cessere, Hungari stante adhuc veteri de 1754i
Vectigali, nullo eatenus reciproco gaudere poterunt.
Caeterum illa Cinerum Clavellatorum,
illud, quod eius unitas importare solet,
illico amisit; Bancalis enim Deputatio vetus illud Tricesimae valoris
mercium partis Systema quoad 2 districtum hunc retinuit et cum hoc in
pluribus Articulis favorabilius fuerit pro Quaestoribus, quam elevata contra
tenorem vectigalis 1754i exotica Portoria, iam idipsum cursum Commercii
Hungarici, quem principio concentrare plurimum interfuisset, distraxit.
Observatum deinde fuit ab Adverso,
40 in aliis 55,
in aliquibus plane 240 florenorum pro 100 Beneficium habuerit pro
Fluminensi, prouti id adnexa sub A et altissimo Loco eotum
repraesentata Tabella remonstrat sicque impossibile porro etiam fuerit
aliquam exoticam mercem per Flumen in Hungariam inferre.
Ita recuperavit quidem Hungaria sed non totum Littorale Croaticum, obtinuit
Portum Liberum, sed per quem exitus tantum patebat,
consederat eodem Anno 30a Decembris super eius proiecto
Consilium Littorale et Camera Hungarica. Verum cum basis totius huius
Proiecti in inducendo de quo paulo ante dictum est,
Naturalisationis Proiecto fundata fuerit huic vero Dicasteria
Hungarica non potuerint assentiri, Opus hoc usque tempus reincorporati
Littoralis Croatici, defixique Flumine Gubernii Hungarici adhaesit. Tum vero
res ipsa elaborationem Hungarici Vectigalis exegit.
non multo post Cameralia
etiam Obiecta concredita fuerunt, Dicasteriis independentem rei Tricesimalis
Directionem Constituit. Haec seu quod Norma cum mercibus extra quaestum
positis procedendi Vectigal 1784i ingressa non fuerit seu quia plura adhuc
ad stabiliendum istud Prohibitionis Systema media adhibenda
esse existimavit novum iterum iam Anno 1788. Vectigal edi procuravit, quod
in praesens usque subsistit.
Tricesimali instituit mutatio in eo subsistit, quod Hungaricas cum
Germanicis Tricesimis coniunxerit. Antea in Limitibus Germanicarum
Provinciarum semper Hungarica
Germanicae Nationi Opposita fuerit haecque ab exeuntibus
Esituale ab intrantibus vero mercibus
consumptionale Germanicum Portorium incassabat, et vicissim;
postquam in Vectigali 1788. non tantum exoticae quas alioquin in
ipsa in Singulis rubricis cum prioribus ex asse
conveniunt. Differt tamen modernum Taxationis Systema a priori in tribus
realibus punctis, 1o quod in priori Tariffa Aequale pro omnibus exoticis
Provinciis Portorium defixum fuerit, nunc Polonia distinctum et quidem minus
in singula rubrica Portorium habeat. 2o Quod relate ad Turciam
omnis Maialium classificatio sublata sit, sed Portorium mediae Classis pro
omnibus indiscriminatim
Commercii absolvebatur: vix aliquod Vectigal prodiit cum iam per
particulares ordinationes mutari coepit. Hae adeo celerriter sibi succedere
solebant, ut intra paucos Annos maxima pars Vectigalis extra usum posita
fuerit. Ac id quidem inficiari non licet, quod in cursu commercii talis
quandoque Circumstantia se evolvit, ut vigens quoad articulum aliquem
Portorium mutari, ipsa Publicae utilitatis ratio deposcat: verum mutationes
hae non
Limites possent viae repulsuales,
adeoque adversa navigatio instaurari; sed hoc tum primum operae pretium
futurum videtur, ubi Tibiscus Danubio per intermedium Canalem iunctus et
utriusque Navigatio debite regulata fuerit. Tum enim primum Ductus hic
faciliorem reddet inter Hungariam et Transylvaniam Communicationem.
Savus in Turcico plures quidem habet Collaterales
Canales, nimirum
Statum militarem
necessitas ipsa adegit, ut per fluvium hunc Commeatum Militarem usque
Kosztajniczam adversa aqua transponere debuerit, licet construendis per hunc
tractum repulsualibus viis, nunquam hactenus manus admota fuerit. Cum
Kosztajnicza Segniam brevior sit, quam Carlostadio per
Continentem via, Segnienses regulationem fluvii huius efflagitarunt. Verum
cum totus hic fluvius per Statum Militarem defluat, obiectum etiam hoc
superiori fluvio
promptus refluxus procuretur, antequam inferior in quem ille influit,
reguletur. Admota etiam fuit manus exsiccandae Paludi Essediensi eoque
Labor perductus, ut magna Terreni pars reipsa exsiccata fuerit. Verum
seu quod fluvii Crisii, in quos Palludi huic effluxus procurari debuit
praevie regulati non fuerint, seu quod nulla postea in Conservationem
iam efformatorum Canalium Opera impensa sit, nec hi Labores
sicque et primariis et secundariis Quaestoribus Hungaris Lucrum praeripiunt.
Eadem est exoticarum Septentrionalium mercium ratio. Cum enim
directa earum importatio usque 1784. per Vectigal impedita fuerit, Hungarici
etiam primarii Quaestores merces has, e Secunda Quaestoris Germani manu ita
accipere insveverunt, ut usus hic hodiedum perduret. Orientales etiam et
meridionales, quas uno nomine maritimas
ac praesertim Szeredino, Vagh-Ujholino Galgoczio
et Trenchino aliqua frumenti Quantitas quotannis educitur: evehitur etiam
pars aliqua adversa Morava Znaimium, et si fluvius iste ut nunc sub opere
est debite regulatus fuerit, evectio haec notabile accipere poterit
incrementum: minus adhuc emporium Transylvania praebet, in hanc
tamen etiam aliqua frumenti pars ex emporio Aradiensi et Temesvariensi
quotannis exportatur.
et Tergestino Portu simul
exprimitur. Re autem sic accepta apparet, quod iuxta Diametrum ultimi
Decennii eductio superet Inductionem in 73.738. Unde una apparet, quod per
portum Tergestinum adhuc eotum maior fuerit mercium Hungaricarum quam per
Fluminensem eductio. Verum hoc in genere Tabellae Guberniales cum
Tricesimalibus non cohorent; hae enim pro Anno 1784. utriusque Portus
inductionem non exprimunt, nisi in 228.032 eductionem
hae etiam in generalem calculum assummantur, adhuc in duobus et aliquid
supra Millionibus favorabilem Commercii Bilancem habet. Et hoc unicum est
quod causam praebuit ut Vectigal Tricesimale semper contra Hungariam
directum fuerit. Metuebatur nimirum ne activum Hungaricum nova
quotannis capiat incrementa, sicque omnem sensim e Germanicis Provinciis
peccuniam extrahat. Quare e re totius Monarchiae esse videbatur, hunc
Commercii
eiusmodi Cassa Publica Sequentes
Fundos 1o ut 15 denarios qui pro Stipendiis Dicasteriorum in Comitiis
1723. pretio Salis adiecti fuerunt, Cassae Regni inferantur, ex hac
Dicasteria exolvantur, et quod reliquum fuerit in Beneficium Cassae
Publicae cedat. 2o Ut a Singulo Boum et Equorum pari 1 florenus, a
Sabellico 3 denarii, ab ove unus, a Centenario Tabacae dum haec e Regno
educuntur 6 denarii ad rationem Cassae
Contributionis pro Comitatibus
illis auctionem obtulerunt, ut Augusta Maria Theresia in
proemium Zeli huius, Benigne constituerit ordinaveritque ut e
Contributione hac m/20 tamdiu, donec sibi visum fuerit, quotannis
elocentur, ipsa Interusuria iterum in Capitale convertantur, sicque
massa confletur, cuius, postquam tantisper increverit, Interusuria in
pios usus ita convertantur, ut horum una tertia pro
id est usque finem 1779i
manipulabatur; id quod primam Cassae huius Epocham efficit: apparet hinc
primum quod Cassae
recidit feudum extincto domino feudatario.
conditiones; hocque cum negaverunt status ex eo quod
conventio haec vi diuturnitateque carcerum extorta sit; 2‑o) quod rex contra officium suum
egerit haec concedendo, cum tempore coronationis juret se regni limites non imminuturum.
conjunxerunt circa 11
annum, sed et hoc Angli non sine ratione fecerunt.
rege Poloniae voluerint trono
Polonico intrudere contra Caroli 6‑i et Annae Czarissae Russiae factionem, qui Augustum 3‑um
electorem Saxoniae voluerunt, et reipsa etiam Augustus factus est rex Poloniae; imperator ergo
in Italia satis resistere non potuit, cum etiam in Polonia fuerit distractus; hinc regnum
Neapolitanum et Siciliam occupaverunt Hispani; interim videns se non sufficere, et ut post
obitum suum filiae regnum pacatum relinqueret, tulit sacrificium hostibus suis, nempe regnum
Neapolitanum et Siciliam cessit Hispanis, et hinc '35. pax coaluit
11
in Placentiae ducatum
habuit, parato aere excontentata fuit; Maria Theresia vero consensit, etiam si jus apertum in
Parmensem ducatum habuit; fuit enim tunc bello septennali involuta, et cum Gallis egit contra
Borussum, eo a fortiori, quod Iosepho 2‑o, filio suo, desponsata fuerit Isabella, Phylippi huius
filia.
excitatis ergo factionibus in comitatu Portugalliae Theresia se convertit
ad aulam Castilianam, ad Alfonsum 7‑um (vel 8‑vum); ibi quaesta est adversus filium suum
pollicitaque est quod post obitum suum sine haeredibus velit feudum domino directo restituere,
si ipsam tuitus fuerit contra filium, quem fenoliae
regem Sebastianum dixit; aula Hispanica id audiens, eum astu Florentiam evocari fecit,
ibi interceptus et in Hispaniam deductus est, ubi in squalidissimos conjectus
carceribus, ibi vitam suam terminavit; de hoc ergo ultimo adhucdum est dubium, an vere fuerit
necne Sebastianus; quicumque enim eum viderunt ipsum pro vero Sebastiano servarunt.
potentes nobiles et alii jura majestatica
aliaque sibi non competentia jura sibi appropriabant, hinc enatum est systema feudale in
Germania et Francia, partim cum consensu regum, partim iis invitis, et hinc factum est ut
Germania in complures ducatus, comitatus, principatus divisa fuerit, uti eam et hodie videmus
divisam.
ducum Burgundiae; unicam filiam habuit Carolus Audax
Mariam; haec Maria Burgundica nupsit Maximiliano imperatori, et ex hoc matrimonio natus est
Philippus Pulcher, archidux Austriae; cum hac ergo Maria debuisset totum Belgium ad stirpem
Austriacam devolvi, cum ea unica haeres fuerit, sed exortum est bellum inter Maximilianum et
Gallos; Galli enim ducatum Burgundicum tamquam feudum virile coronae Gallicae sequestrarunt,
Galliaeque incorporarunt; Austrica vero stirps accepit comitatum Burgundiae, seu aliquem partem
Burgundiae et 17 provincias
manufacturas omni modo promovit, faustissimumque sic regimen
habuit.
enecuerunt
partem omnium facultatum pendere debuerunt, dein 20-am partem bonorum
immobilium, tandem decimam partem omnium mobilium praestare debuerunt toties, quoties
venderentur; his oneribus gravissimis ipsos etiam quietos cives exacerbavit, praesertim cum
armata exsecutio in procinctu fuerit contra renuentes; interim cum haec Bruxellis
pararentur, relatum est ei per nuncios, quod Geisae marini urbem et portum
Hollandiae Brielam adorti sint eumque
Hispanis pro provinciis Belgico-Hispanicis; ne ergo ab aliis potentiis in hoc suo coepto
turbatur, conatus est Belgas et Anglos bello implicare, quod etiam profusis multis millionibus
aliisque stratagematibus politicis effecit, eo facilius quod Carolus 2. rex Angliae pronus ad id
fuerit; primo anno Angli magno fervore rem inchoarunt et bis victores evaserunt, secundo tamen
anno, cum ordines Anglicani viderent privati odii et rancoris animi causa gerri, et non ex justa
causa, coeperunt tepide concurrere sumptibus, et hinc Belgae victores ubique
rursus aethnicis Anglo Saxonibus communicari; cum Brittis enim
extinctis exstincta est etiam religio Christiana, et aethnicismus per eos reductus; tamque bono
cum fructu coepit evangelium provulgari ipsis, ut adhuc ante finem Heptarchiae tota Anglia
Christianae religioni addicta fuerit; imo pulcherrima instituta religionis ex temporibus
heptarchiae repetenda est
familias per 6 fere annos durarunt turbae de
successione, donec determinatum fuisset ad utramque pertinere familiam successionem, hac
occasione usus est Eduardus; promisit enim Roberto Brutzeo, quod ei successionem deferre velit
vi armorum suorum, si se vasallum Eduardi professus fuerit, eique juramentum fidelitatis
deposuerit, hanc enim oblationem, ut praejudiciosam, rejecit Brutzeus; convertit ergo Eduardus
se ad Ioannem Baleolum, hic aliter sentiens subscripsit omnibus petitis Eduardi, qui etiam
potenti exercitu irrupit in Scotiam et Baleolum coronari
in ipsa enim solemnitate praestiti
homagii comparuit Eduardus ut rex Angliae corona, castro et calcaribus ornatus, jussus est ergo
deponere diadema suum, quod juvenis perplexus etiam fecit, mordebat haec ignominia Eduardum,
irritatus est etiam per aulicos suos, quod tam facilis fuerit in cessione sua; anno ergo '336.
renovavit jus suum, imo titulum et scutum regis Franciae assumpsit, bellumque Philippo indixit;
etiam in Scotia bellum exarsit circa haec tempora, regnante Davide Bruczeo, quaesivit ipse
Eduardus occasionem belli, ut jura sua antiqua in Scotiam
filius 11 annorum Eduardus 5; eius tutor fuit matris
frater, C. Richmundus, sed hic paulo post per Richardum fratrem Eduardi 4-i ejectus est tutela
sua, non tamen contentus tutela invasit ipse regnum favente comite Buccincanio, potenti viro, eo
potissimum ex capite, quod Eduardus 4. fuerit spurius filius Richardi ducis Eboracensis, proin
illegitimus; ipse vero Richardus, cum figuram patris referat, sit verus filius patris sui
Richardi, hinc invaso regno Eduardum 5. in Tover includi curavit ibique trucidari curavit,
tardius vero ipsum ducem Buccincanensem perimi
adscribebatur.
res pecuaria florere
possit, et sic artes et opificia multiplicari ita, ut omnes ii, qui agriculturam exercere non
possunt, se sustentare possint opificiis et fabricis, et sic ipsam agriculturam promoveant et
sustineant; accedente dein commercio utrumque florebit, si commercium ita fuerit instructum ut,
quantum fieri potest, omnium lucrosissima fiat, lucrum vero augebitur, si producta naturae
transformata jam in varias formas vendita fuerint, praecipue exteris.
Romae
coronatus est, eique votum subjectionis deposuit, tributumque 250 massae †ritiae† adpromisit;
ob haec onera ergo posteriores reges abstinuerunt coronatione.
diem regnat scholastica, quae multum
ejus prudentia, quod reverentia sui effecit? Adeo enim ipse cum singulis et remissior et dulcior et ad omnem comitatem facilitatemque proclivior, ut omnes sui amore ac benevolentia sibi devicti, quod vellet aut juberet ultro facerent, quin ullum coegisse videretur. Quamquam vero Gregorius adeo fuerit in pastorali munere exercitatus, ut ad caetera omnia animus ac quies sibi penitus defecisse videretur, nihilo tamen minus Melitensis hujusce congregationis, cujus adhuc praesidis vices gerebat, calamitatem ac impendentem tanti ordinis pene labentis casum sollicita consideratione
multa vel acta constanter, vel provisa prudenter, vel ornata decenter referenda putetis. Ille... Sed quid singula consector et colligo, quas vero aut oratione complecti aut memoria consequi possim, quae, ne qua interciperet oblivio, firmissimis consignata sunt monumentis. Haec quidem reverentius fuerit integra illibataque cogitationibus vestris reservari, quam carptim breviterque perstringi, quam sublimia humiliter, ampla tenuiter, composita inordinate proferre. Quae cum ita sint, caetera consultissime praeteribo, eo vel magis quod grandes materias ingenia parva non sustinent atque in ipso
instituant, indubie
complures id ita malitiose facient ut facile inde ingratus aliquis effectus sequi possit.
Quare id tibi notificandum esse duxi, ad hoc ut tu pro tua prudentia efficax
rei huic remedium ponas. Ego certe eos diserte instruendos esse puto quod
mens tua ea fuerit ne illi amplius vicinias promulgare ausint. Qui autem aut
id fecerit aut prohibitionem processionum plebi diserte publicaverit, eum condignas
inobedientiae suae poenas daturum.
in advenam hostem, ut audacissimos
jamjam prope naufraga puppis
76. Quid in vita magni fieri debeat.
tristi obsequeris monstro per prona trahenti,
obsequeris monstro per prona trahenti,
fidere judicio.
113. Ad Hermogenem sero sapientem.
114. Ad Postumum, de ejus prudentia intempestiva.
Sic ego sum; quovis dilecti, Quinte, sodalis
pudor elusus, mutato nomine, sic te
2. Genus vitii culpatur.
procul diva est Phyllis tibi, Quinte; videri
Tulla amat ingenium, moresque et verba diserta,
Flacci
"Sit, quodcumque voles, simplex dumtaxat et unum." Horat.
Radelja
legem, scis Pindo nil super alto, 5
audierit.
358. Ad Quintum nimis clamantem.
1103. [1097.] Cur carmen, quamvis dulce, non placeat.
1108. [1102.] In Quintum, ob reprehensionem carminis peccantis furore agitatum.
In Quintum, eo quod in ejus carmine aliquid reprehensum
fuerit, ira aestuantem. Krša
rerumque usus, tum lingua diserta,
morum periit bona Livia; plorat
Ante alias odio est uxor sua cuique, quod uxor
placet, esurias mecum, inquit Mancia, dici
aegrotat? Noctes transigit illa vigil?
facie est similis gracili qui, Lyda, puellae
id est, cerni sat reor esse modo.
138. Aliud.
possum, contra nil pugno: quae facis, aequo
381. Ad Lydam, de Lagoide, Romanarum formosissima.
Ad Lydam, quid de illa sentiat.
quiddam afflavit, penitus quo corda cientur,
didici te
commissionem petiturum coram qua de sparsis contra te calumniis te purges.
Ut vel capita calumniarum harum in forma probante proferre possis, debes habere copiam
capitularis et Briglevichianae instantiae; quae enim adversus te verbo spargebantur, quis
horum author fuerit, id tu nunquam probabis; adversarii autem tui se illa procudisse
impudenter pernegabunt.
Quae tamen illos Viennae coram individuis altiorum instantiarum sparsisse
certo comperies; si tales, a quibus ea didicisti, in manipulationem negotii huius
reclames. In hunc autem casum vides ipse
quod comitatus tibi deferre non possit, immo quod ad eius officium pertineat authorem culposae
huius machinationis detegere et promeritae poenae subicere. Ut primum urbem
intravero, investigabo fundate totum hoc negotium et, quod iustum fuerit, disponam.
Significa quaeso mihi quam habes de reditu tuo prospectivam.
illi alios vagos defectus mihi volunt imputare. Dicunt
quod propter meam nimiam indulgentiam magistratuales, ac praesertim vicecomes et notarius, pro
arbitrio agant. Hic enimvero ad propriam tuam notitiam tuto possum provocare. Recordaberis enim
quod hactenus id potius mihi obiectum fuerit quod nimis despotice agam. Ita cum alii me
despotismi, alii e converso remissionis arguant, evidens est quod in utroque medium teneam, id
est quod magistratuales quidem placide, sed in re officii severe tractem. Dicunt quod aliquae
comitatus repraesentationes asperiori calamo
possit.
Atque, ut omnia haec perficiam, non nisi biennio, aut ad summum triennio opus habeo. Quare si
haec omnia iis, qui ad clavum sunt, debite ob oculos ponas, agnoscent indubie publici interesse
ut ego per hoc adminus tempus (si adhuc Deus tam diu vitam prolongare dignatus fuerit) in
officio conserver. Ut autem id re ipsa praestes, per veteranam nostram amicitiam te etiam atque
etiam oro.
Mercatorum malunt sibi sumere vultus,
fessae sistent in sede camoenae.
flexis conchylia ramis.
haec proprio, permultaque narrat
Hyperboreae in Thracas dum mille phalanges
unanimi omnium Patrum consensu atque plausu.
Siquidem magna ille in dicendo facundia praestitit, sum- mo in administrandis
rebus consilio, pari in omni munere integritate et innocentia.
Quamquam vero multis in foro et senatus curis distentus fuerit, numquam tamen distrahi
potuit ab amoeniorum literarum cultu, ad quem natura rapiebatur. Amator ruris non
autumnali modo, sed aestivo etiam tempore ad sua praedia vel in Umblensi agro, vel in
regione Canalitana, vel in insula Media ejus carminibus magis, quam
mercimonii in epistola tua verbum, quod etiam Urbano
fratri satisfaciebat. Non inficior, homini praesertim in matheseos demonstrationibus
adeo exercitato, pecunia certitudinem perbelle repraesentari, et ideo grammaticam tuam
valde bonam futuram, si valde fuerit quaestuosa. Quod ego omnibus studiis tuis opto,
et brevi coram videro; nulla enim res me a te, et urbe, praeter tempestatem,
intercludit.
et sutor potuit bonus, et citharoedus,
surripient nec vites pabula pomis,
et personam depono. Quid ad me,
religio est, ungurem aut discedere latum
gemitu, quali steterit querimonia luctu:
atramento lepide delere libellum.
Queis vos languiduli fomentum, et molle levamen
virum, res sit tibi vilior alga.
ordines columnarum, sunt elegantissimi. In Templo erant octo loculi, quatuor circulares et quatuor quadrati. Architectura portae et porticus externae est nobillima. Fulcimen internum constat formis circularibus instar squamarum dispositis. Pars media aperta accipiebat lucem. Licet forma interna fuerit multis in partibus mutata, potest tamen nobilitas pristina facillime dignosci.
28.
Joannes I. Ravennas Archiepiscopus annis 552-680, qui Templum hoc in Cathedralem Metropolitanam
2.
Gens Valeria nobilissima inter Salonitanos. Cajus Aurelias Valerius, avus Diocletiani,
opibus et honoribus florebat. Volunt aliqui Valerium, patrem Diocletiani, scribam
fuisse, cum quodam casu paternis bonis fuerit spoliatus. Diocletianus videtur fuisse
appellatus Cajus Aurelius Valerius. Familiam Valeriam, Roma Salonas commigrasse anno
270, optimis argumentis probat Joannes Tomcus Marnavitius Farl. II. 356.
et matris ex
parte.
Scholam musices tibi mitto. Invenies etiam pro Müller
ibidem duo folia Charto pro Cottis, trade eidem illa.
Responsum Dno. Popovich adjacens dabis.
Quid pro instructione in Musica solvendum fuerit, A. R.
Dnus. Cathecheta, meus singularis amicus pro me solvet, cui
omnia restituam.
et assiduo labore omnia obstacula superari posse. Vel forte meliora tempora exspectanda esse putas? Verum quidem est, hoc anno multa obstacula esse, sed an quaeso post unum, duos aut si vis etiam post viginti annos, censes pauciora futura? Omne initium, esto secus optimum aut plane sanctissimum fuerit, suos habuit adversarios: etiam res nostra ergo, non modo in praesentiarum, sed et post secula, si tum initium factum fuerit, omnino habebit: ast quo prius fit initium, eo prius finem sperare licet; dulce autem esset si et nos ipsi necessarios ex literaria Concordia promanantes utiles
multa obstacula esse, sed an quaeso post unum, duos aut si vis etiam post viginti annos, censes pauciora futura? Omne initium, esto secus optimum aut plane sanctissimum fuerit, suos habuit adversarios: etiam res nostra ergo, non modo in praesentiarum, sed et post secula, si tum initium factum fuerit, omnino habebit: ast quo prius fit initium, eo prius finem sperare licet; dulce autem esset si et nos ipsi necessarios ex literaria Concordia promanantes utiles fructus supervivere possemus!
postavljam, jerbo ako nisam Tvojom svesti i Tvojimi načini obdaren, Narodne dike duhom ništa manje od Tebe ćutim se razgrian i podžežen. Primi dake moga Čubranovića Jegjupku kao najlěpši cvět, koga je Dubrovački vart za jezika našega diku uzgoijo, i mene u kolo Tvojih priateljah, molim Te, pridruži.
Iz Dubrovnika na 21. Listopada 1837.
NB. Si Tibi haec epistola ita, ut ego illam descripsi, aut forte inscriptio minus placeret, Tu deme, adjunge, muta quod volueris, aut sepone totum, si Tibi visum fuerit.
imminuit filipendula njegva kamenca,
super socias cultu eminet omnes, 25
quies animae, lux et dulcissima nostrae!
nobiles, cives, milites, docti indoctique omni
ope nitebantur, ut Latinis litteris instituerentur Latinoque sermone assuescerent. Non videbatur, ut Ciceronis verbis utar, tam praeclarum esse scire Latine,
quam turpe nescire. Nihilominus lingua Latina, quippe
quae plebis non propria fuerit, apud Croatas nullo
modo communis dici potest, sed lingua tantum cultorum virorum. quibus in scholis cum labore discenda
erat.
In his condicionibus orta sunt apud Croatas multa
opera lingua Latina conscripta (magna ex parte
Anonymus (floruit 1056) [1056], Confirmatio Iaderensium, versio electronica (, Zadar), 458 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [nnconfirmatioiaderenses].
Adam Parižanin (floruit 1059) [1059], Tres hymni perantiqui de Laudibus S. Domnii, versio electronica (, Split), 394 versus, verborum 4195, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hymnus] [word count] [adamushymnidomnii].
Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Oratio legatorum Matthiae regis ad pontificem, in publica audientia, versio electronica (, Roma), 1091 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - oratio] [word count] [ianpanoratio].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1485], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 687, Ed. Daniele Farlati [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgmiraculum].
Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].
Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].
Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].
Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].
Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].
Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].
Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1515], Epistula ad Margaretam Archiducissam (1515-01-17), versio electronica. (, Innsbruck), Verborum 280, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist15150117].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Berislavić, Petar (1475–1520) [1518], Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica (, Zlobochyna), Verborum 746, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [berislavicpepist15180410].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Berislavić, Petar (1475–1520) [1519], Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica (, Zagreb), Verborum 547, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [berislavicpepist15190905].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].
Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].
Niger, Toma [1522], Carmina tria ad Andream Cricium, versio electronica (, Krakow; Rim), verborum 462, versus 64, Ed. Jacek Wiesiołowski [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammatacricium].
Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].
Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].
Frankapan, Krsto (1482-1527) [1525], Chistophorus de Frangepanibus comes Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 284, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapankrstoepist15250809].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus electus episcopus Sirmiensis, cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 271, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260312].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].
Statilić, Ivan [1527], Joannes Statilius, praepositus Budensis, Joanni de Tarnow, comiti, palatino Russiae, exercituum regni Poloniae capitaneo generali, versio electronica (, Homona), Verborum 331, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [statiliciepist15271108].
Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1531], Epistula ad Francescum di Nobili dictum Cheream, versio electronica. (, Buda), Verborum 523, Ed. Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15310125].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].
Petrović, Nikola (1486-01-15 – 1568-04-16) [1538], Oratio salutatoria ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit, versio electronica (), 984 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [petrovnorrhag].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1539], Petro de Gamratis episcopo Cracoviensi, versio electronica (, Buda), Verborum 300, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15391220].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].
Vlačić Ilirik, Matija; Zigerius, Emerik (1520-1575) [1549], Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica (, Tolna; Magdeburg), Verborum 1772, Ed. Stanko Andrić [genre: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [word count] [zigeriuseepist].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Vienna), verborum 282, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15580525].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Venezia), verborum 699, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15580822].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1559], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 651, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15590209].
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1561], Carmina e codice Variorum Dalmaticorum et epistula ad avunculum, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicfcarmepist].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].
Grauisius, Iacobus; Mladinić, Sabo; Mazarelli, Valerio; Statilić, Marin; Pridojević, Ivan; Vranius; Gaudentius; Matthaeus Desseus Ragusinus; Michael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565], Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 175 versus, 1267 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [aavvcarmoccvd].
Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1575], Vita Antonii Werantii, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Martinus Georgius Kovachich [genre: prosa oratio - vita] [word count] [vrancicfvitaant].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Auctores varii (1590) [1590], Epistolae Siscienses, versio electronica (), Verborum 11.224 (pro tem), Ed. Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvsisakepist].
Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].
Zavorović, Dinko; Suričević, Toma (1540-1608; floruit 1602) [1602], Praefatio et epistulae in libris de rebus Dalmaticis, versio electronica (), Verborum 876, Ed. Iva Kurelac [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvpraefepistrebusdalm].
Getaldić, Marin (1566-1626) [1603], Promotus Archimedes seu De variis corporum generibus gravitate et magnitudine comparatis, versio electronica (), Verborum 19625, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus] [word count] [getaldimpromo].
Pridojević, Ivan (c. 1600) [1604], Ad Nobiles Viros Tragurienses de Tragurii praeclarae Dalmatiae urbis laudibus carmen, versio electronica (), 521 verborum, versus 80, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [pridojevispalat].
Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].
Anonymus (floruit 1657.) [1657], Actiones duo de maleficis, versio electronica (), Verborum 2758, Ed. Ivan Krstitelj Tkalčić [genre: prosa - acta iuridica] [word count] [nnactiones1657].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1667], Oratio de eligendo Summo Pontifice, versio electronica (), 2879 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gradicsoratio].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].
Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].
Sidić, Šimun Juda (floruit 1683) [1683], Antonii Judae Sidić, canonici zagrabiensis et rectoris collegii Croatici Viennae, de obsidione Viennensi per Turcas A. 1683. relatio (Viennae, 1683-09-16), versio electronica (, Vienna), Verborum 2322, Ed. Ivan Kukuljević Sakcinski [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sidicepistola1683].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], Naupliâ... vindicatâ, oestrum, versio electronica (), 243 versus, verborum 1647, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramannauplia].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].
Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
Kalić, Arkanđeo (1739-1816) [1778], In adventu Domini Gregorii Lazzari oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3698, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kalicaadventu].
Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].
Baričević, Adam Alojzije; Škrlec Lomnički, Nikola (1756-1806; 1729-1799) [1780], Epistolae, versio electronica (), Verborum 2018, Ed. Teodora Shek Brnardić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepist].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].
Anonymus (1790) [1790], Declaratio ex parte nunciorum Regni Croatiae, quoad inducendam Hungaricam linguam, versio electronica. (), 1839 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - acta] [word count] [nndeclaratio1790].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Discursus in secundum membrum propositionum regiarum seu opinio de insurectione in Regno Hungariae, versio electronica (), Verborum 10693, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendisc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica (), Verborum 26295, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendesc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Quindecim epistulae ad Martinum Georgium Kovachich, editio electronica (), Verborum 12898, epistulae 15, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skrlepistkov].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica (), Verborum 39967, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlenstatus].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1793], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 24. Septembris 1793, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 155, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179309].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 21. Octobris 1794, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 802, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179410].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 4. Augusti 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 643, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179808].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 16. Octobris 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 1108, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh17981016].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1800], Carnovalis Ragusini Descriptio Macaronica et Descriptio Cucagnae, versio electronica (, Dubrovnik), 335 versus, 2183 verborum, Ed. Šime Demo [genre: poesis - satura; poesis - macaronica] [word count] [fericdcarnovalis].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].
Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].
Brlić, Ignjat Alojzije (1795-1855) [1837], Epistula ad Andriam Torquatum filium, versio electronica. (, Brod), Verborum 442, Ed. Ivan Brlić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brliciaepist].
Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].
Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].
Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].
Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
565. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
566. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
567. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 86 |
Paragraph |
SubSect | Section]
568. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
569. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
570. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
571. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
572. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
573. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
574. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 217 |
Paragraph |
SubSect | Section]
575. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 217 |
Paragraph |
SubSect | Section]
576. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 230 |
Paragraph |
SubSect | Section]
577. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
578. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
579. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 251 |
Paragraph |
SubSect | Section]
580. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 251 |
Paragraph |
SubSect | Section]
581. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 271 |
Paragraph |
SubSect | Section]
582. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 275 |
Paragraph |
SubSect | Section]
583. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
584. Marulić, Marko. Epistola ad Adrianum VI Pontificem... [Paragraph |
Section]
585. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
586. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
587. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
588. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
589. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
590. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
2.5 Nunc date, nunc quibus hic meritos nunc prolis honores
2.6 Numine Pierio referam, quo candida uirtus
Attenuat scriptum.
2.7 Quam fuerit puero ducis ex hoc sanguine craeto,
2.8 Vos precor et Musae uobiscum, namque ego solus,
2.9 Credite, deficio et mediis uox faucibus hesit
2.10 Vsque huc subticui, in
591. Frankapan, Bernardin. Bernardini de Frangepanibus... [page 5 |
Paragraph |
Section]
592. Niger, Toma. Carmina tria ad Andream Cricium,... [page 250 |
Paragraph |
Section]
1.19 Et merito; quis enim nisi vera probanda fatur
1.20 Cogitur hec eadem vate iubente loqui.
1.21 Nam cui nota magis fuerit Parnasia ruppes?
1.22 Cui dederit Latiam Caliopea Chelym?
1.23 Quis veneranda nomen coluit magis antra sororum?
1.24 Cui dedit auratam doctus Apollo lyram
593. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
594. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
595. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
596. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
597. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ferrum exercebant uasto Cyclopes in antro " ,
598. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
599. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
600. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
601. Frankapan, Krsto. Chistophorus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
602. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
7.251 Et mors atra, uiro sic uno uincat? et illo
7.252 Mortali, socios glomerante ignobile uulgus.
7.253 Dallida si uicit mulier Samsona iacentem,
7.254 Mille uiros unus potuit qui sternere inermis,
7.255 Sanctus et ille Dei fuerit, promissaque proles.
7.256 Te quoque tempestas, et bellua deuorat ingens,
7.257 Ne somno oppressus fugeres super aequora Ionas.
7.258 Aeoliam effundam super hunc, ut fluctibus atris
7.259 Dispereat somno cum tota naue sepultus.
603. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.232 Euersumque nefas, efractum iuris asyllum,
12.233 Argumentum ingens scelera ad maiora cauendum.
12.234 Permissumque malum, uenerem quod iungat iniquam,
12.235 Non quod primaeua fuerit sub origine iussum.
12.236 Ergo et sancta piis statuit decreta maritis,
12.237 Quid qui uxore sua (fuerit nisi adultera) longe
12.238 Dissidet, atque aliam ducit? moechatur, idemque
12.239 Dimissam quicunque malo sibi iungit abusu.
604. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.233 Argumentum ingens scelera ad maiora cauendum.
12.234 Permissumque malum, uenerem quod iungat iniquam,
12.235 Non quod primaeua fuerit sub origine iussum.
12.236 Ergo et sancta piis statuit decreta maritis,
12.237 Quid qui uxore sua (fuerit nisi adultera) longe
12.238 Dissidet, atque aliam ducit? moechatur, idemque
12.239 Dimissam quicunque malo sibi iungit abusu.
12.240 Ad noua discipuli Christi mandata reclamant,
12.241 Causa hac stante, uiro ducenda haud expedit uxor.
605. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.809 Sollicitat, studium uenturique excitat aeui.
13.810 His herus ipse suo reditu discumbere iussis,
13.811 Se praecinget ibi, ut bona pocula cuique ministret,
13.812 Nec refert ipsis uigilantibus, hora secunda,
13.813 Tertiaue excubitus fuerit, dum stare paratos
13.814 Inueniat, magna Merces uirtute beabit.
13.815 Sed famuli Domini quibus est expressa uoluntas,
13.816 Nec se operae accingunt, eius quo iussa facessant,
13.817 Quales excipient irato iudice plagas.
13.818 Non sic
606. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus electus... [Paragraph |
Section]
607. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
608. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
609. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
610. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
611. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
612. Andreis, Franjo... . Dialogus Sylla, versio electronica. [page xx |
Paragraph |
Section]
613. Brodarić, Stjepan. De conflictu Hungarorum cum... [Paragraph |
Section]
614. Brodarić, Stjepan. De conflictu Hungarorum cum... [Paragraph |
Section]
615. Brodarić, Stjepan. De conflictu Hungarorum cum... [Paragraph |
Section]
616. Statilić, Ivan. Joannes Statilius, praepositus... [page 328 |
Paragraph |
Section]
617. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1860 |
Paragraph |
Section]
618. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1864 |
Paragraph |
Section]
619. Vrančić, Mihovil. Carmina in actis Tomicianis... [page 12_413 |
Paragraph |
Section]
Tam claro, vel tu tam lepida sobole.
Felix ille quidem, tu non minus: ille paternis
Dum fruitur monitis, tu pia dum moneas.
Quando habet a primis patrem, quem imitetur, ab annis,
Ne desis gnato, dum tibi fata sinunt.
Nam si pulchra patris fuerit praecepta secutus
Et tibi erit similis: Sarmata, tutus eris.
Ergo age, cresce puer, chari spes magna parentis:
Subdere se cupiunt sceptra Polona tibi.
Cresce et Polonum factis fer ad aethera regnum,
Nec deerit pubes nec tibi divitiae.
Facque,
620. Brodarić, Stjepan. Epistula ad Francescum di Nobili... [page 176 |
Paragraph |
Section]
621. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
622. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
623. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.524 Amplius
1.525 Extolli
1.526 Hic
1.527 Quę superos coelo deiecit et infima tollit?"
1.528 Atque ignara rei in nubem se rettulit atram:
624. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.543 Esto, illum nostra uetitum sit
1.544 Pręsidium at liceat
1.545 Sin fuerit quicquam, quod
1.546 Consilii
1.547 Tunc artes
625. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.865 Quicquid concepit de se sua dictio Verbum.
2.866 Hinc quod detrahitur Verbo, de robore demit
2.867 Primęuę Patris naturę protinus illud.
2.868 Quamlibet et magnus fuerit, non optimus esset
2.869 Summus amor tali sibi ni manauerit actu,
2.870 Virtutem ut semper sequitur comes ipsa uoluptas,
2.871 Quam citra sine laude operam consumit
626. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.257 Hoc ipsam molem et
3.258 Hoc morbo cunctos agitabit corporis artus,
3.259 Exitio tanto fuerit mora spiritus orbem
3.260 Impellens fratrum uerbis factisque duorum,
3.261 Ardebit quibus accensus clamantibus ignis,
3.262 Et mea uera uiris aliquantum stabit imago.
627. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.276 Donec sol medium superato dissipet axe:
3.277 Sic quę lux animi tenebras inuecta fugabit,
3.278 Horribilem impellet,
3.279 Infernasque Herebus Furias omni
3.280 Orbe serens toto terrarum semina belli,
628. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.454 Vnde quidem
3.455 Protinus hęc tetigit iustissima cura Tonantem:
3.456 Principio repetit, fuerit quę causa ruinę,
3.457 Tum quę fata dedit rebus; iam comperit hosti
3.458 Inuidiam mouisse
629. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.484 Factaque cuncta simul tali
3.485 Quamuis iam
3.486 Esse suum ratio fuerit cui, nempe moueri
3.487 Haud poterit, duratque statu inuariabile prorsus.
3.488 Hic Deus est ratio mundi, lux certa potensque,
3.489 Molem corpoream,
630. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.611 Pollicitum terris
3.612 Carne mea et linqui diffuso uelle cruore,
3.613 Vita quidem castę fuerit quo condita menti,
3.614 Cum me pręsentem sine sensibus hauserit illa,
3.615 Atque nouo iungi mecum sibi quęrat amore.
3.616 Hoc hodie in memores uobis mandabitur
631. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.618 Commendate obitus nostri monumenta futuro,
3.619 Quę culpę
3.620 Interea pateram medio sibi ponit, et illam
632. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.303 Sistite et hac seruare animas incumbite cuncti.
4.304 Cura Dei et studium sit uobis quamlibet ingens,
4.305 Cura mei fuerit non impar, regia
633. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.312 Exuto reducem tunc me spectabitis Orco
4.313 Sparsos uos tandem uicta de morte legentem,
4.314 Et licitum fuerit mirari fasque recessum
4.315 Quo me contulerim aeternum foeliciter aeuum
4.316 Degentes; animus
634. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.335 Neu modo coelestem pigeat ostendere Patrem,
4.336 Id solum fuerit sat nobis." Tanta Philippus
4.337 Orauit, presso siluit qui protinus ore.
4.338 Excipit,
635. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.364 Nullaque res fuerit credentibus ardua factu,
4.365 Iam tantus uobis adiutor quando receptus
4.366 Ad Patrem fuero, coelo soliumque locaro.
636. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.375 Est amor et cordi, fuerit custodia legis,
4.376 Quę modo mandatur seclis seruanda futuris.
4.377 Illicet
637. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.418 Haustus erit solito uobis sublimior usu,
4.419 Ordine constabit quę prorsus gratia tali.
4.420 Noster amor cordi et sanctę obseruantia Legis
4.421 Cui fuerit, Patri dilectus amabitur ultro,
4.422 Continuoque una Pater illum et Natus adibunt,
4.423 Perpetuusque dies et lux genialis agetur,
4.424 Aeternante Deo foelices hospitis
638. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.496 Longe illis fuerit qui nunquam, scilicet olim
4.497 Auspice proficient quo semper mollia Legis
4.498 Amplexi documenta meę et superum aemula uitę.
639. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.535 Si fuerit, pigeat neu uos certaminis unquam:
4.536 Este uiri, duret per cuncta obstantia uirtus,
4.537 Et reuocate animo memores exempla Magistri.
640. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.547 Haud fas esse suo famulum; exercebit amaris
4.548 Et uos terra odiis fuerit si infesta Magistro.
4.549 Sin nuper docui quęcunque hęc audiit, et uos
4.550
Audierit; uerum
641. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.590 Verum
4.591 Gens ignara Dei, prognati et
4.592 Quę prorsus res una Patri est eademque
642. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.680 Qui status haud uicibus uariabitur amplius ullis.
4.681 Tunc illa raptos nil uos in luce latebit,
4.682 Quęsito nec opus fuerit cernentibus ora
8
643. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.732 Per casus uarios iactatis omnis in uno
4.733 Vt me spes fuerit, dum uos aduersa dolendis
4.734 Vexabit fortuna modis. Obstantia contra
4.735 Neu tamen obniti, moneo, desistite fortes;
4.736 Namque ego pręcessi uobis, certaminis
644. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.118 Dignum, quod referunt illo mortalia causas,
5.119 Pandere, qua ratio talis deflexerit infra:
5.120 Quin si quid fuerit nobis iam tale repertum,
5.121 Quod sit opus mentis solius, et abstrahat
645. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.142 Nam partim doctis ens ipsum dicitur Vnum,
5.143 Partim principium numeri, quę carmine nostro
5.144 Dicta Monas
5.145 Namque Vno haud propria dimoto sede repente
5.146 Emicat in numerum sine foetu haud passa manere
5.147 Sola Monas, Diademque tulit sic
646. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.423 Continuo ille sui aduentus quę causa perorat:
5.424 "Auro quem dudum mercari optastis, et omni
5.425 Sollicita insidias tendebat curia regno,
5.426 In uobis fuerit modo si mora nulla, tenetur
5.427 In manibus, liceatque innectere uincula pręhenso."
5.428 Inde docet, liquit quanam regione Magistrum:
647. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.532 Flagitat, an fuerit concessa licentia cędis.
5.533 Non
648. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.403 Impulsos agere et trepidis instare flagello,
6.404 Facti quando sibi cuidam dare signa petenti
6.405 Pollicitum memini, fuerit si forte soluta,
6.406 Restituisse trium spacio se posse dierum."
6.407 Dicta peroranti sensim postrema tepebant,
6.408 Visaque
649. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.670 Hinc argumento fuerit si senserit ara
6.671 Ipsa Dei posthac dextra uirtute potentem,
6.672 Et sacris passim pręsentem rite litatis,
6.673 Admissus cordis si iam penetralibus alti
650. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.259 Vel nullum facinus si solum crimine falso
7.260 Nouerit ulcisci, tanti nomenque stetisse
7.261 Delatum, infensus fuerit cuicunque senatus,
7.262 Oderit aut maior, pars siue potentior urbis.
7.263 Sic stant iam pridem
651. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.544 Non hic, non Orco tristis uindicta malorum,
7.545 Tam bene qui meritum periniqua morte necaui,
652. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.447 Vt dici merito rex omnis debeat ortus,
8.448 Obiectusque animo uos error ludit inanis,
8.449 Criminis ut Cęsar uel postulet inde senatus,
8.450 Hic quod rex fuerit! Potius, sic pectore duco,
8.451 Damnabunt, tulerim insontem non iure necari,
8.452 Vocibus insanis uictus populique tumultu."
8.453 Iamque furor sensim et cępit mitescere
653. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.484 Rex,
8.485 Si liber tandem sese extricauerit alto.
8.486 Quippe malis alios qui tot seruauit ubique,
8.487 Compręhensus seruet nunc sese et liberet
654. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.590 Dum mater stabat noxas et fata reuoluens,
8.591 Affatur tenera męstę pietate misertus:
8.592 "Ecce tibi, quocum poteris distringere curas,
8.593 Filius; hanc, fuerit tibi iam quę mater, habeto."
8.594 Illa manus reuocans uultum compressit et acres
8.595 Profudit lachrimas, magnum
655. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.691 Conspiceres mortem. Posthac quidcunque malorum
8.692 Iam ueniet, luci pręsenti ascribere scito:
8.693 Nostra
8.694
8.695 Talia
656. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.63 Et nos submissis genibus ueneremur in aethra
9.64 Sublatum germen putris de semine terrę?
9.65 Dedecori tanto quidnam pensabitur unquam?
9.66 At satius fuerit, septem qua zona trione
9.67 Obliquat, uarias regnum rapientibus alto
9.68 Aetates hominum longa deducere stirpe,
9.69 Qui diuos colerent, qui numina magna tenerent,
657. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.426 Quo studio, quibus aut meritis ea pręmia demum
9.427 Per multos uitę fessi petiere labores?
9.428 Non, si linguę hominum pariter diuumque sonarent
9.429 Ore meo, fuerit uox aenea denique nobis,
9.430 Rettulerim populi numerumque et prorsus honores,
9.431 Quisue illo demum uenere a partibus orbis,
9.432 Seu quali ingenio quantisue laboribus
658. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.483 Insons pro nostris si noxis ipse reponat,
9.484 Ostentetque simul, quam culpę iniuria pollet,
9.485 Vel Christi prorsus fuerit quę morte luenda.
9.486 Sic etenim humano sceleri par posse rependi,
9.487 Quin etiam aequari nostrum certamen et Orci.
9.488 Ecce Dei nemo promissa
659. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.514 Ecce plagis subito terrestribus imprimet hostis,
9.515 Opponetque uiris sese Plutonia plebes.
9.516 Quantum ope sors ex parte animi defensa superna
9.517 Lectorum fuerit, tantum grassabitur ipsum
9.518 In corpus, dabitur qua tunc sibi larga potestas
9.519 Cęde una lectos terris prosternere passim.
9.520 Ast agedum edocti tantis uos rite
660. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.198 Qui
10.199 Euectumque alia non iri, gloria ni iam
10.200 Huic tergo tibi contundens aduersa residat.
661. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.242 Succubuit, potius spectanda ingentia, quod si
10.243 Defunctum corpus deuicta morte resumat,
10.244 Promissę Patribus fuerit spes certa salutis."
10.245 Interea
662. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.587 Collectum, impressum diuino ibi scilicet ore:
10.588 Sicque ferunt habitum notę concrescere uocis.
10.589 Sed dubium, fuerit talis
663. Beneša, Damjan. Epicedion in morte Jacobi Boni,... [page 135 |
Paragraph |
Section]
38 Hinc me corripuit sacro modo Diva furore,
39 Concipio, Vates quanta sit laude ferendus.
40 Nil generis praelustre decus nomenque mirabor,
41 Quamque etiam semper fuerit gens ampla Bonorum,
42 Iampridem quorum virtus fortunaque certant.
43 Mens alio properat fugiens dispendia rerum,
44 Complectorque domus mores, quibus Helius olim
664. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 211 |
Paragraph |
Section]
665. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
666. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 15 |
Paragraph |
Section]
667. Vrančić, Antun. Petro de Gamratis episcopo... [page 55 |
Paragraph |
Section]
668. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page a4 |
Paragraph |
Section]
669. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
670. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
671. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
672. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
673. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
674. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
675. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
676. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
677. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
678. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 34 |
Paragraph |
Section]
679. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
680. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
681. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
682. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
683. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
684. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
685. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
686. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
687. Vlačić Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
688. Andreis, Franjo... . Carmina Tranquilli Andronici in... [page 182v |
Paragraph |
Section]
65 Mors inopes regesque rapit discrimine nullo,
Incertum an Cresus an contemptissimus Irus
Extiterit, similis cunctorum est forma sepultis.
Illic diuiciis non est locus, optimus ille est
Qui fuerit uirtutis amans et pascitur ipsa:
70 Iudicis hic Minois laeta ad subsellia scandet
Fortunis animo quisquis non utitur aequo.
Cui larga Deus ipse manu dedit esse beatum,
At se supra homines expandit numinis instar-
689. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.4.49 Caesaris nitet in signis expansa per auras,
4.4.50 Cuius honoratum spatiosa per aequora nomen
4.4.51 Quocumque auditum fuerit, praeconia mille,
4.4.52 Mille trahit partas permulta pericula laudes.
4.4.53 Nec minus et Veneti spes non extrema Senatus,
4.4.54 Ipse sui faustum faciens sibi nominis
690. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.5 Fluminibusque foret) Catharon dixere minores.
4.5 Seque suumque genus recolens Bitinnius addit,
4.5 Vt iam Bebriciis fuerit Regnator in oris,
4.5 Et pulsus patrio post multa pericula regno
4.5 Orbe pererrato nostris consederit arvis:
4.5 Vtque hic magnorum fuerit pietate Deorum
691. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.5 Vt iam Bebriciis fuerit Regnator in oris,
4.5 Et pulsus patrio post multa pericula regno
4.5 Orbe pererrato nostris consederit arvis:
4.5 Vtque hic magnorum fuerit pietate Deorum
4.5 Versus in aeternas post ultima funera lymphas,
4.5 Quae
692. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
693. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
694. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
695. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 222 |
Paragraph |
Section]
696. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 225 |
Paragraph |
Section]
697. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 291 |
Paragraph |
Section]
698. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 294 |
Paragraph |
Section]
699. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 295 |
Paragraph |
Section]
700. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 295 |
Paragraph |
Section]
701. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 296 |
Paragraph |
Section]
702. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 13 |
Paragraph |
Section]
703. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 13 |
Paragraph |
Section]
704. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 41 |
Paragraph |
Section]
705. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 61 |
Paragraph |
Section]
706. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
E
Eleazarus 19
Eleazarus Pont. quantum et 70 interpretes amarit ipse, et ab ipsis vicissim amatus fuerit 40
Eleazari Pont. ad regis Ptolemaei epistolam responsio 16. item ad quaestionem ab Aristea propositam 42
Eleazari sacra tractantis ornatus 32. eiusdem votum 56
ad Eleazarum missa a Ptolemaeo dona 17
707. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
708. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 336 |
Paragraph |
Section]
709. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 242 |
Paragraph |
Section]
710. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 245 |
Paragraph |
Section]
711. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 252 |
Paragraph |
Section]
712. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
713. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
714. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
715. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
716. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 266 |
Paragraph |
Section]
717. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 270 |
Paragraph |
Section]
718. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 270 |
Paragraph |
Section]
719. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 276 |
Paragraph |
Section]
720. Vrančić, Faust. Carmina e codice Variorum... [page 68v |
Paragraph |
Section]
721. Pir, Didak. Ad Paulum, versio electronica [Paragraph |
Section]
502 Praeterea neque tu soles neque frigora longum
503 Pertuleris, breuis est tibi uel longissima uita.
504 Illa autem: qui me uoluit prodire sub auras,
505 Siue deus seu capripedum de sanguine gentis,
506 Illi cura meae (fuerit quaecunque) salutis.
507 At tibi (proh fati rerumque ignara tuarum)
508 Instat acerba dies quae te speciosa tuosque
509 Deiciat ramos et letae frondis honores.
510 Tunc non uana tibi uatis occurret arundo.
511 Dixit, et Arctoo
722. Grauisius, Iacobus;... . Carmina occasionalia e codice... [page 85r |
Paragraph |
Section]
O, quid agis, genitor? Natum da discere clarae
Dogmata virtutis sacraque iura Dei.
Nam bene ni fuerit virtute exculta iuuentus,
In dedecus patriae cunctaque damna ruet.
5 Ergo quia, o proceres, uirtus est prima iuuentae
Ars pręceptoris, cernite quid sit opus.
Matthaeus Desseus Ragusinus
723. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
724. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
725. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
726. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
Sed quid obtectis obtectis Z: optetis
P opus est figuris
Gesta res tanta est, ut ut Z: quod
D in orbe major
Nulla jam saeclis fuerit tot actis Nulla jam
saeclis fuerit tot actis Z: Nulla tot annis potuit videri P
par nec in armis.
Nostra Christidum superavit omnem
Turcicam classem rapuitque caesis caesis Z:
727. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
Gesta res tanta est, ut ut Z: quod
D in orbe major
Nulla jam saeclis fuerit tot actis Nulla jam
saeclis fuerit tot actis Z: Nulla tot annis potuit videri P
par nec in armis.
Nostra Christidum superavit omnem
Turcicam classem rapuitque caesis caesis Z:
laesis P
Hostibus totum mare,
728. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
Quisque fidelis.
Quanta mortales decuit gerendis
Praeliis unquam decet hos viros laus
qui sua sua Z: suas P nobis
peperere dextra, et
morte Triumphum
Christus his merces fuerit perennis
Nos ei acceptum ferimus qua qua Z: quod
P aura
Vescimur laeti quoniam haec data est quoniam
haec data est Z: nimium data hac P
729. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 198 |
Paragraph |
Section]
730. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 198 |
Paragraph |
Section]
731. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 199 |
Paragraph |
Section]
732. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
733. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
734. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
735. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
736. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
737. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
738. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
739. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 32 |
Paragraph |
SubSect | Section]
740. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
741. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 37 |
Paragraph |
SubSect | Section]
742. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 39 |
Paragraph |
SubSect | Section]
743. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
744. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
745. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
746. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 59 |
Paragraph |
SubSect | Section]
747. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 63 |
Paragraph |
SubSect | Section]
748. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 65 |
Paragraph |
SubSect | Section]
749. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
750. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
751. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
752. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
753. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 77 |
Paragraph |
SubSect | Section]
754. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 78 |
Paragraph |
SubSect | Section]
755. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
756. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 91 |
Paragraph |
SubSect | Section]
757. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 91 |
Paragraph |
SubSect | Section]
758. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
759. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
760. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
761. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
762. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
763. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
764. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 108 |
Paragraph |
SubSect | Section]
765. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
766. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
767. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
768. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
769. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
770. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
771. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
772. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
773. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
774. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
775. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
776. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
777. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 168 |
Paragraph |
SubSect | Section]
778. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 178 |
Paragraph |
SubSect | Section]
779. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
780. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
781. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
782. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
783. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
784. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
785. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
786. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
787. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 213 |
Paragraph |
SubSect | Section]
788. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
789. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 215 |
Paragraph |
SubSect | Section]
790. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 216 |
Paragraph |
SubSect | Section]
791. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 217 |
Paragraph |
SubSect | Section]
792. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
793. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
794. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 234 |
Paragraph |
SubSect | Section]
795. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 237 |
Paragraph |
SubSect | Section]
796. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
797. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
798. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 242 |
Paragraph |
SubSect | Section]
799. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 242 |
Paragraph |
SubSect | Section]
800. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
801. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
802. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
803. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
804. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
805. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 247 |
Paragraph |
SubSect | Section]
806. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 250 |
Paragraph |
SubSect | Section]
807. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 259 |
Paragraph |
SubSect | Section]
808. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 262 |
Paragraph |
SubSect | Section]
809. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 264 |
Paragraph |
SubSect | Section]
810. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
811. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
812. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 272 |
Paragraph |
SubSect | Section]
813. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 276 |
Paragraph |
SubSect | Section]
814. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
815. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 281 |
Paragraph |
SubSect | Section]
816. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 281 |
Paragraph |
SubSect | Section]
817. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 281 |
Paragraph |
SubSect | Section]
818. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 292 |
Paragraph |
SubSect | Section]
819. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
820. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
821. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
822. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 306 |
Paragraph |
SubSect | Section]
823. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 315 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Heu nescis, totamque incestat funere classem. Lutherus super Deut. quandam paulo magis theologicam huius maledictionis rationem aut explicationem affert, quam ibi vide. Porro Paulus Gal. 3 hinc ratiocinatur, Christum factum esse maledictum legis, quia et ipse fuerit suspensus de ligno, idque pro nobis: quia et maledictionem legis, qua nos ob inobedientiam ab ea onerabamur, in se transtulerit. Videamus ergo, quis sit sensus Moysis, cum Deuteronomii vigesimoseptimo dicit: Maledictus qui non permanserit aut impleverit verba legis huius, ut faciat ea.
824. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
825. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 318 |
Paragraph |
SubSect | Section]
826. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 318 |
Paragraph |
SubSect | Section]
827. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 321 |
Paragraph |
SubSect | Section]
828. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 325 |
Paragraph |
SubSect | Section]
829. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
830. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
831. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 329 |
Paragraph |
SubSect | Section]
832. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 329 |
Paragraph |
SubSect | Section]
833. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 330 |
Paragraph |
SubSect | Section]
834. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 330 |
Paragraph |
SubSect | Section]
835. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
836. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
837. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
838. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 348 |
Paragraph |
SubSect | Section]
839. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 351 |
Paragraph |
SubSect | Section]
840. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
841. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
842. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
843. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 353 |
Paragraph |
SubSect | Section]
844. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
845. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 357 |
Paragraph |
SubSect | Section]
846. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 363 |
Paragraph |
SubSect | Section]
847. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 369 |
Paragraph |
SubSect | Section]
848. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 371 |
Paragraph |
SubSect | Section]
849. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 372 |
Paragraph |
SubSect | Section]
850. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 372 |
Paragraph |
SubSect | Section]
851. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 375 |
Paragraph |
SubSect | Section]
852. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 379 |
Paragraph |
SubSect | Section]
853. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
854. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
855. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
856. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
857. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
858. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 389 |
Paragraph |
SubSect | Section]
859. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 397 |
Paragraph |
SubSect | Section]
860. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 404 |
Paragraph |
SubSect | Section]
861. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
862. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
863. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
864. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 411 |
Paragraph |
SubSect | Section]
865. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
866. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
867. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
868. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 429 |
Paragraph |
SubSect | Section]
869. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 429 |
Paragraph |
SubSect | Section]
870. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 429 |
Paragraph |
SubSect | Section]
871. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
872. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
873. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
874. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
875. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
876. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
877. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 449 |
Paragraph |
SubSect | Section]
878. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 451 |
Paragraph |
SubSect | Section]
879. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 451 |
Paragraph |
SubSect | Section]
880. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 451 |
Paragraph |
SubSect | Section]
881. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 451 |
Paragraph |
SubSect | Section]
882. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 451 |
Paragraph |
SubSect | Section]
883. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 453 |
Paragraph |
SubSect | Section]
884. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
885. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 463 |
Paragraph |
SubSect | Section]
886. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 465 |
Paragraph |
SubSect | Section]
887. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 465 |
Paragraph |
SubSect | Section]
888. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 466 |
Paragraph |
SubSect | Section]
889. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 467 |
Paragraph |
SubSect | Section]
890. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 477 |
Paragraph |
SubSect | Section]
891. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
892. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
893. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
894. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 485 |
Paragraph |
SubSect | Section]
895. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
896. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
897. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 498 |
Paragraph |
SubSect | Section]
898. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 505 |
Paragraph |
SubSect | Section]
899. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 505 |
Paragraph |
SubSect | Section]
900. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
901. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 515 |
Paragraph |
SubSect | Section]
902. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 518 |
Paragraph |
SubSect | Section]
903. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 519 |
Paragraph |
SubSect | Section]
904. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 521 |
Paragraph |
SubSect | Section]
905. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 521 |
Paragraph |
SubSect | Section]
906. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 521 |
Paragraph |
SubSect | Section]
907. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 522 |
Paragraph |
SubSect | Section]
908. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 522 |
Paragraph |
SubSect | Section]
909. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 526 |
Paragraph |
SubSect | Section]
910. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
911. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
912. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
913. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 530 |
Paragraph |
SubSect | Section]
914. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 545 |
Paragraph |
SubSect | Section]
915. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 547 |
Paragraph |
SubSect | Section]
916. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 552 |
Paragraph |
SubSect | Section]
917. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 553 |
Paragraph |
SubSect | Section]
918. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
919. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
920. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
921. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 562 |
Paragraph |
SubSect | Section]
922. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
923. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
924. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
925. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 570 |
Paragraph |
SubSect | Section]
926. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
927. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
928. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 581 |
Paragraph |
SubSect | Section]
929. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 588 |
Paragraph |
SubSect | Section]
930. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
931. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
932. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 591 |
Paragraph |
SubSect | Section]
933. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 592 |
Paragraph |
SubSect | Section]
934. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 599 |
Paragraph |
SubSect | Section]
935. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 600 |
Paragraph |
SubSect | Section]
936. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 602 |
Paragraph |
SubSect | Section]
937. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 602 |
Paragraph |
SubSect | Section]
938. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
939. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
940. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
941. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 612 |
Paragraph |
SubSect | Section]
942. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 615 |
Paragraph |
SubSect | Section]
943. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 621 |
Paragraph |
SubSect | Section]
944. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 625 |
Paragraph |
SubSect | Section]
945. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 626 |
Paragraph |
SubSect | Section]
946. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 629 |
Paragraph |
SubSect | Section]
947. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 635 |
Paragraph |
SubSect | Section]
948. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 637 |
Paragraph |
SubSect | Section]
949. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 640 |
Paragraph |
SubSect | Section]
950. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 640 |
Paragraph |
SubSect | Section]
951. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 641 |
Paragraph |
SubSect | Section]
952. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 645 |
Paragraph |
SubSect | Section]
953. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 647 |
Paragraph |
SubSect | Section]
954. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 650 |
Paragraph |
SubSect | Section]
955. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 650 |
Paragraph |
SubSect | Section]
956. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 651 |
Paragraph |
SubSect | Section]
957. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 653 |
Paragraph |
SubSect | Section]
958. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 653 |
Paragraph |
SubSect | Section]
959. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 654 |
Paragraph |
SubSect | Section]
960. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 656 |
Paragraph |
SubSect | Section]
961. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 656 |
Paragraph |
SubSect | Section]
962. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 657 |
Paragraph |
SubSect | Section]
963. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 657 |
Paragraph |
SubSect | Section]
964. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 672 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
965. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 673 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
966. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 680 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
967. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 716 |
Paragraph |
Section]
968. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 726 |
Paragraph |
Section]
969. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 726 |
Paragraph |
Section]
970. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 726 |
Paragraph |
Section]
971. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 729 |
Paragraph |
Section]
972. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 733 |
Paragraph |
Section]
973. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 736 |
Paragraph |
Section]
974. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 736 |
Paragraph |
Section]
975. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 737 |
Paragraph |
Section]
976. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 737 |
Paragraph |
Section]
977. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 737 |
Paragraph |
Section]
D
Dabar Hebraeum nomen 586. 64 et reliquis.
David, exemplum fidei et cordis credentis, solumque Deum respicientis, et ex eo pendentis 5. 50
David vir secundum cor Dei 77. 56
Davidis cor quomodo fuerit perfectius erga Deum 878. 54. 55
David cum posteris suis arbori aridae et praecisae, etc. comparatus 1007 35
daemonia cur ita a gentibus dicta 196. 8. 9 etc.
debitorum nostrorum abolitio qua ratione fiat 851. 57 et reliq.
978. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 738 |
Paragraph |
Section]
979. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 739 |
Paragraph |
Section]
980. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 740 |
Paragraph |
Section]
IMPII.
Impii, quare filii diaboli appellentur 330. 58
981. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 741 |
Paragraph |
Section]
982. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 741 |
Paragraph |
Section]
983. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 742 |
Paragraph |
Section]
984. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 742 |
Paragraph |
Section]
985. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 744 |
Paragraph |
Section]
986. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 745 |
Paragraph |
Section]
Q
Quadruplator Latinis quis olim appellatus 992. 2
R
Radere vel caput, vel barbam, vel etiam pilos totius corporis, Israelitae ob quas causas consueverint 1008. 38
987. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 746 |
Paragraph |
Section]
988. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 746 |
Paragraph |
Section]
989. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 752 |
Paragraph |
SubSect | Section]
990. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 757 |
Paragraph |
SubSect | Section]
991. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 761 |
Paragraph |
Section]
992. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 764 |
Paragraph |
SubSect | Section]
993. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 765 |
Paragraph |
SubSect | Section]
994. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 767 |
Paragraph |
SubSect | Section]
995. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 770 |
Paragraph |
SubSect | Section]
996. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 772 |
Paragraph |
SubSect | Section]
997. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 773 |
Paragraph |
SubSect | Section]
998. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 774 |
Paragraph |
SubSect | Section]
999. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 776 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1000. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 776 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1001. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 776 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1002. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 777 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1003. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1004. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 798 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1005. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 801 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1006. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 805 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1007. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 809 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1008. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 809 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1009. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 810 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1010. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 813 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1011. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1012. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1013. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 816 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1014. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1015. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 821 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1016. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 821 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1017. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 821 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1018. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 824 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1019. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 824 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1020. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 825 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1021. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 825 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1022. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 825 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1023. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 826 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1024. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 828 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1025. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 831 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1026. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 832 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1027. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 836 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1028. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 839 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1029. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 842 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1030. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1031. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 844 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1032. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 850 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1033. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 854 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1034. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 856 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1035. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 861 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1036. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 863 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1037. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 869 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1038. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 870 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1039. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 870 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1040. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 872 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1041. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 875 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1042. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 877 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1043. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 882 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1044. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 883 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1045. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 884 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1046. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 886 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1047. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1048. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1049. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 911 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1050. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 911 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1051. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 911 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1052. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 923 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1053. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 924 |
Paragraph |
Section]
1054. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 925 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1055. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 928 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1056. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 943 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1057. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 943 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1058. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 944 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1059. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 946 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1060. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1061. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 949 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1062. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 959 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1063. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 964 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1064. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 964 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1065. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 964 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1066. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 968 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1067. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 968 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1068. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 972 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1069. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 972 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1070. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 972 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1071. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 973 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1072. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 973 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1073. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 973 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1074. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 975 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1075. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 977 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1076. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 978 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1077. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 978 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1078. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 980 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1079. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 981 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1080. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 984 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1081. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 985 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1082. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 987 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1083. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 989 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1084. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1085. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1086. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1010 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1087. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1010 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1088. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1011 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1089. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1012 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1090. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1017 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1091. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1019 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1092. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1021 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1093. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1028 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1094. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1033 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1095. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1035 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1096. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1040 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1097. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1044 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1098. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1047 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1099. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1047 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1100. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1053 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1101. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1057 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1102. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1058 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1103. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1058 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1104. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1061 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1105. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1061 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1106. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1107. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1064 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1108. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1064 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1109. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1067 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1110. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1070 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1111. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1073 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1112. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1075 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1113. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1086 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1114. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1089 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1115. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1092 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1116. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1093 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1117. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1093 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1118. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1096 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1119. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1097 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1120. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1101 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1121. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1102 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1122. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1102 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1123. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1124. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1105 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1125. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1126. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1127. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1128. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1129. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1130. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1131. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1132. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1133. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1134. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1135. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1136. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1137. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1138. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1139. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1124 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1140. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1141. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1142. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1143. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1144. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1145. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1146. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1136 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1147. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1144 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1148. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1149. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1150. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1151. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1152. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1153. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1168 |
Paragraph |
Section]
1154. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1170 |
Paragraph |
Section]
1155. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1156. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1157. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1158. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1159. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1160. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1203 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1161. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1205 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1162. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1210 |
Paragraph |
Section]
1163. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1212 |
Paragraph |
Section]
1164. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1212 |
Paragraph |
Section]
1165. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1213 |
Paragraph |
Section]
1166. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1214 |
Paragraph |
Section]
1167. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1216 |
Paragraph |
Section]
1168. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1220 |
Paragraph |
Section]
A
Abdias quo tempore vixerit 55
Abelis nomine quid indicatum 284. sacrificium cur gratius Caino fuerit 436. significatio 369
Abiatharis fuga 230
Abrahamus fide iustificatus 342. gentium pater 441. 442. quatenus Christi diem viderit 185. quomodo rationem fide occiderit 373. quomodo sit salvatus 347
Abraham duas uxores habentis
1169. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1222 |
Paragraph |
Section]
1170. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1225 |
Paragraph |
Section]
1171. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1225 |
Paragraph |
Section]
1172. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
1173. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1229 |
Paragraph |
Section]
1174. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1229 |
Paragraph |
Section]
1175. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1229 |
Paragraph |
Section]
1176. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1234 |
Paragraph |
Section]
1177. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1236 |
Paragraph |
Section]
1178. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 340 |
Paragraph |
Section]
1179. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 344 |
Paragraph |
Section]
1180. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 352 |
Paragraph |
Section]
1181. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1182. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1183. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1184. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1185. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1186. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1187. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1188. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1189. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
1190. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 233 |
Paragraph |
SubSect | Section]
16.3.16 Unde novus parvo tempore crevit honos.
16.3.17 Vos maris indigetes, et vobis cognita porro,
16.3.18 Quaeque est, quae fuerit, quaeque futura dies.
16.3.19 Vita brevis nobis, et mens obnoxia curis,
16.3.20 Scire negant longi temporis historiam.
16.3.21 Sic ego, sic viridis Cidippe filia
1191. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
1192. Zavorović, Dinko;... . Praefatio et epistulae in libris... [Paragraph |
Section]
1193. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 1 |
Paragraph |
Section]
1194. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 1 |
Paragraph |
Section]
1195. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1196. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1197. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1198. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1199. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1200. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1201. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 13 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1202. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1203. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1204. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1205. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 20 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1206. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1207. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 23 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1208. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 26 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1209. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1210. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 56 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1211. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1212. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1213. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1214. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1215. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 63 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1216. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 65 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1217. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1218. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 71 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1219. Pridojević, Ivan. Ad Nobiles Viros Tragurienses de... [page 88r |
Paragraph |
Section]
29
30 Innotuit claris prorsus in orbe uiris?
31 Scit bene quis fuerit Christiani totius orbis
32 Imperium, clari Pannoniique duces.
33 Quid de te dicam felix Statileia proles
34
1220. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1221. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1222. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1223. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1224. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1225. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1226. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1227. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1228. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1229. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1230. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
1231. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
1232. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1233. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1234. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1235. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1236. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1237. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1238. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1239. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1240. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1241. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1242. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1243. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1244. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1245. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1246. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1247. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1248. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1249. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1250. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1251. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1252. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1253. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1254. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1255. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1256. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1257. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1258. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1259. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1260. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1261. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1262. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1263. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1264. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1265. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1266. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
1267. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1268. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1269. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1270. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1271. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1272. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1273. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1274. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1275. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1276. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1277. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1278. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1279. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1280. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1281. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1282. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1283. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1284. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1285. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1286. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1287. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1288. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1289. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1290. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1291. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1292. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1293. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1294. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1295. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
1296. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1297. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1298. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1299. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1300. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1301. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1302. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1303. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1304. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1305. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1306. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1307. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1308. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1309. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1310. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1311. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1312. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1313. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1314. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1315. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1316. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1317. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1318. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1319. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1320. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1321. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1322. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1323. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1324. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1325. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1326. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1327. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1328. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1329. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1330. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
LITERAE.
1331. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
1332. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
1333. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
1334. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
1335. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
1336. Anonymus. Actiones duo de maleficis, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1337. Anonymus. Actiones duo de maleficis, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1338. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 407 |
Paragraph |
Section]
1339. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n25 |
Paragraph |
Section]
1340. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
1341. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 6 |
Paragraph |
Section]
1342. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 7 |
Paragraph |
Section]
1343. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 8 |
Paragraph |
Section]
1344. Matijašević... . Naupliâ... vindicatâ, oestrum,... [page f16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6 Nec cute nudati perfurit ore Phrygis.
7 Sed magni longo raptatur ab impere voti,
8 Vt sua sub summo carmina VATE canat.
9 Cujus opus melius reliquas irrumpet in aures,
10 Si fuerit tanti mente probata VIRI.
1 Ergo integrati me Phoebe tumore caloris
2 Rursus agis? nec Buda satis? nisi carmine nostro
1345. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 16 |
Paragraph |
Section]
1.106 Tantaque nobilitas, animi vis, tantaque virtus,
1.107 Et tantus procerum splendor, manifesta probarit,
1.108 Et Stygiae amplexus fuerit ludibria fraudis?
1.109 Vos tamen Arctoae bellaces discite gentes:
1.110 Impia Lutheri non vos doctrina fefellit:
1.111 Hoc etenim necdum capio, mens dextra
1346. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 26 |
Paragraph |
Section]
1.412 Mens uti, corpus pariter sua fraena relaxat:
1.413 Moribus hinc levitas, pueris petulantia, quales
1.414 Sola potest pravos cohibere modestia motus.
1.415 Quod Caietano fuerit concinna modestae
1.416 Nobilitas frontis, Dominae certissimus index
1.417 Mentis erat, quae iure suos cohibebat herili
1.418 Fraenabatque aestus: quibus ut puerilis abundat
1347. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 62 |
Paragraph |
Section]
2.667 Ut quando lethaea ruent ad littora manes,
2.668 Queis vita exutis Stygiam transire paludem
2.669 Mens fuerit; quae bella fremunt, quis perstrepit hostis,
2.670 Sedulus inquirat, nobisque inimica tyranni
2.671 Consilia, et tanti referat praeludia Martis.
2.672 Nec mora, Tisiphone
1348. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 79 |
Paragraph |
Section]
3.310 Quem lethea palus, tenebrae quem Ditis adorant;
3.311 Si mihi sublimes, virtus prosternere cedros
3.312 Non fuerit, domuique meo nec robora flatu,
3.313 Sed tenues plantas, humilesque movere myricas
3.314 Fata dedere mihi; (quamvis et maxima quondam,
3.315 Heroumque genus, prostravi nomina; sed
1349. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 81 |
Paragraph |
Section]
3.364 Tollit honor; spe cassa etiam mihi miror inanes,
3.365 Assidua servire fide: fugitivus honoris
3.366 Quos semper declinat apex, seu conscia tanti
3.367 Mens fuerit meriti, tumidum seu nulla clientem
3.368 Commendet virtus; tristes solatur alumnos,
3.369 Et torquet spes una simul: nostrae area laudis,
3.370 Laetaque se nostris effert ubi scena
1350. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 98 |
Paragraph |
Section]
4.34 Immodicos (furor imprudens!) ulciscitur ignes,
4.35 Taliter incautos si faemina plectit amantes,
4.36 Quas hosti statuet paenas! edicite quaenam
4.37 Saeva adeo tigris? fuerit licet ista scelesto
4.38 Non impar vindicta viro; malesana coegit
4.39 Ira tamen, nimius dum castigatur amator,
4.40 Ut fieret quoque Roma nocens, nocuusque Quirites
1351. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 105 |
Paragraph |
Section]
4.239 Caietanus, et ingenti se faenore solvet
4.240 Praestita libertas: quis scit num forte coorta
4.241 Seditione ferox, precibus, votoque Thienis
4.242 Non fuerit fidei iuratae Regis Iberi,
4.243 Reddita Parthenope? certe cum corpore liber
4.244 Illatus fuerat Coelo, mox prima Monarchae
4.245 Hispano devincta fides, cum pace revixit:
1352. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 121 |
Paragraph |
Section]
4.738 Suffragiis pacem: verum est: decreta Tonantis,
4.739 Armatae precibus pietatis cera sigillat.
4.740
4.741 Casibus ingenium, quo tempestiva timentis
4.742 Urbis relligio, summae bonitatis amicam
4.743 Acceleravit opem; sacro lustrata calore
1353. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 149 |
Paragraph |
Section]
5.524 Est oculus; nostrae fundo sic mentis in imo
5.525 Quid lateat, verax aliis pupilla revelat.
5.526 Quo censu mortalis honor, quo humana Thieni
5.527 Gloria, quo pretio fuerit trabeata potentum
5.528 Maiestas regum; si nescio; devia dicent
5.529 Lumina, quae culpae nullo terrore, sed alto
5.530 Contemptu quidquid non est Deus, inclyta Martis
1354. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 168 |
Paragraph |
Section]
6.279 Delicias Coelo lapsae perpendere quadrae.
6.280 Nec fieri poterat; quem tu constante probabas
6.281 Exemplo, verboque cibum; suavissimus ori
6.282 Quin fuerit; dederitque omnis compendia gustus
6.283 Caietane tuae ignarae torpescere flammae.
6.284
1355. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 179 |
Paragraph |
Section]
6.613 Felix: et primum Romae lac Virginis ipse,
6.614 Tartaream pressit stimulo candoris Erynnim:
6.615 Haereticos fidei quantumvis luce Dynastas
6.616 Subiicere exemplis fuerit regalibus impos.
6.617 Hosce Palatinis si Nupta Valesia taedis
6.618 Margaris accitos, connubia laeta cruore
6.619 Haeretico signare tulit, (a) cum perdidit uno
1356. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
1357. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 8 |
Paragraph |
Section]
1.257 11. Verba dat, et vanâ se credulitate volentem
1.258 Decipit infelix. Cupidum nam longiùs, esto,
1.259 Haud animum ferat in praesens: at, prima potitus
1.260 Cum fuerit; noua continuò maioraque poscet,
1.261 Perpetuùm sitiens, nulloque explebilis haustu.
1.262 Qualis seu turtur, seu pullus hirundinis, aequus
1.263 Cui nondum vigor, et medij experientia caeli,
1358. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 25 |
Paragraph |
Section]
1.863 Esto, his diuitiae scateant; non foedius vllum
1.864 Crimen habent. Careat ferali hoc munere nuda
1.865 Pauperies; tantò laudari dignior, omni
1.866 Acriùs hòc fuerit studio, nisuque petenda.
1.867 34. At populos resono interea clamore beatos
1.868 Ingeminat, quibus ampla domi patrimonia, clarum
1.869 Queîs genus, innumeraeque premunt latissima cerae
1359. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 27 |
Paragraph |
Section]
1.944 Quantula sint pretij, vitae mortalis in vsus
1.945 Illius e donis veniunt quae, Commoda, plano
1.946 Iam, reor, est nobis pridem sermone peractum:
1.947 Nunc operae pretium fuerit Contraria nosse.
1.948 37. Nec mora: sexcenti se protinus agmine longo
1.949 Obijciunt, funesta necis libamina, morbi,
1.950 Dimidiaeque neces: auidi prurigo palati,
1360. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 47 |
Paragraph |
Section]
2.339 Contemptrix hominum, Superûmque audacia primus
2.340 Quando igitur scelerum fons est, Andremona nostris
2.341 Quae dignum fecere odijs; aptissima culpae
2.342 Huîc fuerit vindicta, Deos, hominesque timere.
2.343 Lymphatus mentem pauor impleat. Vndique laruae,
2.344 Vndique monstrificae assiliant formidinis ora.
2.345 Nec requies: sese ipse, suamque exhorreat vmbram.
1361. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 58 |
Paragraph |
Section]
2.746 Ergo, diu quamvis teneat, rabiemque malignam
2.747 Protrahat in seros, qui nunc dolor ingruit, annos;
2.748 Longior ille quidem, sed non violentior aequè
2.749 Hinc fuerit: neque re verâ te immitiùs anget,
2.750 Vsque nouus fodiens, iterumque, iterumque renascens;
2.751 In primo quàm si penitùs vanesceret ortu.
2.752 Singula nam vitam ceu per momenta minutim
1362. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 100 |
Paragraph |
Section]
3.1004 Hac renuit, diae renuit quoque stirpis honorem.
3.1005 At mihi ne quisquam genus immortale merenti
3.1006 Illacrymet. Perijt fortis patientia: casus
3.1007 Frustra omnes fuerit consumere; si mea luctu,
3.1008 Non hilari virtus censetur digna triumpho:
3.1009 Infelix potiùs videor si dura ferendo,
3.1010 Quàm sacer. Aerumnae vulgi plorentur inertis:
3.1011 Fortiter exaustas
1363. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 104 |
Paragraph |
Section]
3.1155 36. Paruane retro hominum series, de culmine rerum?
3.1156 Quos dedit in praeceps, mox altiùs extulit, atque
3.1157 Instabili ludo per summa, per ima rotauit?
3.1158 Sat Marium fuerit meminisse. Quot obîjcit vnum
3.1159 Personasque, vicesque caput? Vulgaris ab imo [a]
Vide
3.1160 Ordine
1364. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 114 |
Paragraph |
Section]
4.126 Laetitiae. Volucri delabitur ocyor amne,
4.127 Singula perque perit cursim momenta voluptas:
4.128 Quae fuit, haud superest; quae praesens, ordine eodem
4.129 Iam fuerit. Digna haec lacrymis si fata videntur;
4.130 Nunquam hominum generi; nunquam heu non flere vacabit;
4.131 Ceu nouat illa suas nullo non tempore mortes.
4.132 9. Sed neque Fortunam contra sit iustior irae
1365. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 158 |
Paragraph |
Section]
5.142 Quae natura dedit, pardi, libycique leones,
5.143 Stringitis arma. Procul torquendi insana voluptas:
5.144 Extremae quamvis, mors vnica sufficit irae.
5.145 Quin citiùs rabies, fuerit quò immanior, exlet
5.146 Illata se caede. Vtinam saeuire liberet
5.147 (Huc feritas quando iam tristia vota redegit)
5.148 Sic homini. Sed praecipitis compendia lethi
5.149 Muneris ille loco
1366. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 208 |
Paragraph |
Section]
6.404 Voluitur, in solâ constans leuitate, Suique
6.405 Hoc tantùm similis, nunquam quòd primus, et idem.
6.406 20.Et graue principio fuerit, per deuia suêtum,
6.407 Quà vagus errandi stimulat calor, aequora ferri,
6.408 Exiguis genium satijs includere: durum
6.409 Luctamen, fateor, nihilòque remissius, ac dum
6.410 Indomitus primis
1367. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1368. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 270 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1369. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 274 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1370. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
1371. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Proscindens iaculo linguae, totque ore protervo
Murmura divinam promens ferientia curam!
Flagitiis fuit illa tuis sic laesa potestas,
Ut totum extremis temet consumere poenis
Fas fuerit. Tamen ipsa tuas miserata ruinas
Indomitum castigavit, non perdidit hostem.
Attamen ingratum te iam si tanta reliquit
Peccati rabies (quamvis gens impia semper,
Atque potestatis nostrae delicta
1372. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Aligeris, quos veracis non arguit oris
Candor et aspecti non fallit regula veri?
Nec mea luminibus iam deficientibus aetas
Hanc damnat provecta fidem: mea luminis impos
Si fuerit pupilla, Dei promissa videbo.
Mors non fera prius, non me prius opprimet horror
Funeris, Isacio videam quam sanguine cretum
Lumen, Ephrataeus quo primum arsurus horizon,
Adversa Hebraeis tanget quoque
1373. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Abfuit incessu levitas; nec prodiga linguae
Libertas teneram poterat damnare puellam,
Sollicitam purae celebrando aptare Tonanti
Officium vocis: procul est ut dissona menti
Aethereae fuerit fandi concessa potestas.
Illa etiam sanctam gnava observare parentem,
Caelesti licet illa prius maiora tulisset
Docta magisterio vitae praecepta, loquentem
Demissa audivit, sapiens celare repostum
1374. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Saeva aut spectrorum vis terruit infernorum.
Attamen una illis, sed non minor omnibus una
Poena fuit, summa caeli regione remotos
Empyrei tolerare sitim, vultusque bonique
Copia divini fuerit subtracta quod illo
Exilii damno, culpâ infelicis Adami.
Illis poenarum dulcis comes, aurea summi
In maerore mali, miseraque in sorte serenae
Laetitiae nutrix nisi praeconcepta fuisset
1375. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Numinis, effatis aperit se talibus aether:
“Conveniat Iudae soboles, innupta iuventus
Amplaque odorato stans occupet atria templo;
Unicuique suus sicco sit cortice stipes.
Inclita cum Iudae fuerit collecta propago,
Altius exactum cunctis sit vertice lignum:
Cui humore carens baculus mox flore virescet,
Atque Semiramius cui fronte quieverit ales,
Hunc ego dilectae nymphae designo maritum.”
1376. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nec procul esse aiunt tempus quo Nazareth almum
Excipiet fecunda Ducem frontemque coronet
Illa suam tanto mittent quem sidera flore.
Hoc mihi stat votum: cum me deducere templo
Mens fuerit, domui potius, Iosippe, paternae
Restituas sedesque illas dominusque paterque
Ipse colas, proprioque probes ea limina voto.”
35.
Haec ubi
1377. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Iosippus somnum ut pressit pectusque priori
Deiectum languore levat libratque quid ille
Aethereo e coetu veniens patefecerat Ales:
An fuerit Morpheus, vel vera loquentis imago
Aligeri tacitus dubio sub corde volutat.
Is demum monitorem alto de vertice caeli
Demissum agnoscit: neque enim Stygis ulla potestas
Utile fert pacis monitum lumenque,
1378. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Vidit et Hebraeas stringi a raptore secures;
Iam prope Chaldaeae scriptas super aggere ripae
Hebdomadas numero compleri et cedere novit,
Ut veniens quaecumque sibi lux credita talis
Iam fuerit, nati quae proderet ora Tonantis.
Ac veluti Massylus eques, ubi strenua, vinclis
Libera, circumquaque latrans et odora canum vis
Dente minax tutas inter nemora avia cogit
Ad iaculum prodire feras; ubi
1379. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nomina: Mercurium, pariter quem dixit Anubim,
Credidit esse Deum, dignum cui thura Sabaeo
Confectis positae caleant suffitibus arae.
Ingeniique sagax arcanorumque repertor
Quod fuerit, canis ora refert: et nescia signi
Roma diu explosit, veneretur inania laudis
Quod portenta, canum amens religione Canopus.
Cum tamen Ausoniis dementia maior in aris
Plauserit: hic febris, meretrix,
1380. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Et veniae mater; cui exitiale piandum
Restaret fixo meliori germine pomum,
Planta eadem veteri permissa est vivere trunco,
Quae malum fatale tulit; seu propria ligni
Vis fuerit par tali aevo; seu Numine vivam
Asservante trabem, donec decreta veniret,
Quae malè decerpto succederet hostia pomo.
27.
Venit ut haec,
1381. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Haec eadem, Mariae Aegyptum cum prole petenti
Incurvari humilis lunato vertice terram
Amplexa est: iam tum sibi deposcente beatum
Virginis illius germen, meliore pianda,
Quam fuerit rapti fructus quae purpura, venâ.
Infantis cupidus, quem propter saecula stipes
Multa tulit, vultum tunc praetereuntis adorat
Et modico optatis sperat post tempore votis
Amplexuque frui; duram tunc illa
1382. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
In sexu, coesi sexus pro crimine vermes.
Verme perit modico, numerum cui copia fecit
Immodicum; parvos quod iniquas ille secures
Torserit in pueros, nec vermis copia vindex
Debuit esse minor, fuerit quam barbara prolis
Innocuae caedes, nulli numerabile lethum.
37.
Hostibus extinctis odium quibus acre calebat
Infantis, pressum somni
1383. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Sic veluti matrem nullus tam triste dolentem
Filius aspexit, talem me primus habebis.
Barbara si patulum feriet tibi lancea pectus,
Me gladius caedet. Cuspis tamen illa futura
Qualis, adhuc dubito. Fuerit quaecumque, sed illa
Et dolor et vulnus fiet crudele sub illa.”
Haec memorans largo fletu simul ora rigabat
Inque recedentem ad suprema pericula natum,
Dum licuit, vultus oculosque immota ferebat.
1384. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Est tamen aerumnis impar producere matris
Tristius exemplum, non insuperabile luctu
Virgineo: nec te excipio Sipyleia mendax
Facta parens Niobe natorum funere marmor.
Vera tamen fuerit Niobe, sed marmore verti
Non amor hanc sobolis, sed mentis caeca subegit
Ambitio insanusque tumor, Latoia postquam
Sacra sibi fieri poscens agnovit amara,
Auxilio prolis sese Titanide victam.
1385. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
63 Ipsa ruina perit, pereunt quoque signa ruinae,
64 Nam quae tunc pereat, sola ruina fuit.
65 Quis cladis fuerit sensus mihi, parce rogare;
66 Sensus in nostro pectore nullus erat.
67 Semianimis cecidi, vivebam nescia vitae,
68 Ut quos attonuit Iuppiter igne suo.
1386. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
anno Domini MCCCLXXII, die primo, mense Julio.
Laurentius Chrysogonus, patritius Spalatensis, adolescens Societati Jesu nomen dedit eosque in literis profectus fecit ut mature ad alios docendos adhiberi coeptus fuerit. Attigit et reipublicae partem, nam et collegium Lauretanae domus rectoris nomine administravit. Inter caetera scripsit egregium illud opus intitulatum
1387. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
1388. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
1389. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 1 |
Paragraph |
Section]
1.9 Quos lacrymae lenire solent; toleratiùs inde
1.10 Aerumnas ventura suas ut perferat aetas:
1.11 Aut forsan vestro felicior illa favore,
1.12 Quanto majorum fuerit servata labore?
1.13 Prospiciat sic docta. juvat meminisse malorum.
1.14 Non revoco lacrymas, quibus olim saepius auxi:
1.15 Danubium, Dravum, Savum, Kuppam atque Naronem
1390. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 68 |
Paragraph |
Section]
2.478 Zriñiaco à Petro. Sic nobis semper in armis
2.479 Stare opus est, dubiasque vices cognoscere sortis,
2.480 Atque malum replicare malis: injuria prima
2.481 Cùm fuerit perpessa, novas invitat ab hoste.
1656.
2.482 Sed Praeses Turcis contra nos finibus Abram,
2.483 Vir ferus, in praedas avidus, crudelis in omnes
1391. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 73 |
Paragraph |
Section]
2.655 Unica in Adriaco Slavorum urbs libera ponto:
2.656 Kottorque (Ascrivium quondàm) vicinaque circùm
2.657 Oppida: cum tanto Coeli pelagique stupore,
2.658 Quòd fuerit densis obtectum nubibus illud,
2.659 Hoc à littoribus bullitu ingente recessit.
1670.
2.660 Non modò magnanimas faciunt torpescere mentes
1392. Matijašević... . Carmen ad v. c. Iacobum Candidum,... [Paragraph |
Section]
in minimas celerante scobes consperserat apte
Caseus et pinguis condiverat offa butyri.
Utque modis lepidis haec commessatio multum
In risum populi converteret acrius ora,
220 Accipe quo fuerit ioculariter acta tenore.
His in transversum positi post terga ligari
Iuncturas utriusque manus ad cornua ligni
Praecepit, laxent ne brachia neve recurvent
Admotura cibum patulo scurriliter ori.
225 Dein istos in lance dapes
1393. Bošković, Ruđer. Elegiae II et carmen, versio... [Paragraph |
Section]
3.86 Cum nos hic teneat, nos, o, nos ire novamque
3.87 Fas maris Adriaci sedem celebrare faventes.
3.88 Ite omnes! Nexis et foedera iungite dextris.
3.89 Tum proprias fuerit cum quisque regressus ad oras,
3.90 Illuc legatos atque annua munera mittat. 90
3.91 Mittat opes. Aderit, quod et inde referre licebit.“
3.92 Dixerat. Ingenti sonuerunt omnia
1394. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 47 |
Paragraph |
Section]
1395. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 53 |
Paragraph |
Section]
1396. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 19 |
Paragraph |
Section]
Accumulat tantos coniunx miseranda dolores,
Quae mihi primaevi floris adempta fuit.
1397. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 20 |
Paragraph |
Section]
Nec magis ad solem glacies, nec cera liquescit,
Cum iuvat et flammas nutrit adusta suas...
Nunc licet imperio lascivi ducor amoris
Iussus inexperti vincula ferre iugi...
Haec tamen ipse libens, nedum patienter inibo,
Si dominae fuerit mutua parque fides...
35 Pleraque tamen eius opera vel vetustate vel hominum incuria perierunt. Quae nostra hac aetate servantur, haec sunt: volumen magnum variorum carminum ac poematum latino sermone, nempe
elegos, odas, epigrammata hymnosque cum heroicis
1398. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 21 |
Paragraph |
Section]
1399. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1400. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 2_560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1401. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1402. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1403. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1404. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
731 Humoremque liquentem opera contingimus ejus;
732 Et sentimus item per nares ejus odorem;
733 Ut demum pepigisse queat cum mente videri,
734 Ut cum affectum aliqua fuerit re protinus ipsa
735 Adsit ibi excubiis veluti Mens excita vimque
736 Excipiat sensu quamvis invita molesto
737 Ictum erit immiti graviter si vulnere corpus:
1405. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1140 Eripere extremi nec te contra ultima Fata
1141 Juppiter Omnipotens valuit de saucibus Orci,
1142 Nec quotquot Trojam te Numina quotquot amârunt.
1143 Quaenam igitur Divis fuerit servata potestas,
1144 Illos si supera Fatum est? Cur magna vocentur
1145 Numina, si multa invitis plerumque geruntur?
1406. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1438 Quae cum audis, licet in multis male tuta videri
1439 Haec possit ratio atque incerto pondere nutans,
1440 Illa tamen vehementer ob id suspecta necesse est
1441 Sit tibi, quod tanto fuerit quaesita labore
1442 Tam procul, et tantos per flexus ducta per orbes,
1443 Ut se ipsa impediat facile, involvatque tenebris.
1444 Nempe hic ingenium prius admireris et artem,
1407. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
50 Et primo triplicem mensuram poscere corpus;
51 Nam triplici extensum quodvis ratione necesse est,
52 Scilicet in longum et latum atque excurrit in altum.
53 Quare ubicumque triplex fuerit mensura, fatendum est
54 Corpus id esse, licet minimum; velut haud minus aër
55 Illud erit, parva possis quod claudere testa,
56 Quam quod in immenso circum diffunditur orbe.
1408. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1499 Nec fore jam longum speramus, denique nobis
1500 Ut quamvis magno haec prolata labore patescant.
1501 Imperio Regis, quo sese Gallia tollit,
1502 Vel fuerit priscis dominata Heroibus, ut Dis,
1503 Excit petiere Viri, pars frigora terrae
1504 Arctoae, nimio pars oras sole calentes;
1505 Ut spatiis ita distantes ingentibus inter
1409. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
120 Possit, et unde omnis demum Natura coorta,
121 Quamvis non ita res exortas esse reamur?
122 Proinde magis, quae sit rerum Natura, patebit,
123 Quam cum constat, uti fuerit res quaeque creata.
124 Porro cum summa potuissent Numinis arte
125 Haec infinitis rationibus esse coorta;
126 Eligere e numero tanto quamcumque relictum
1410. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
283 Obstantes ramos, herbasque rubosque reflectet,
284 Signabitque viam, facile ut post transeat illac;
285 Haec intermisso donec deleta meatu
286 Densatis fuerit longo post tempore ramis.
287 Nonne vides etiam, quam pernix lingua citatos
288 Sese agat in motus, ut se pro parte figurent
289 Labra, foras recto dum verba emittimus ore?
1411. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Episcopi Zagrabienses.
Georgius Braniug mortuus 1748. 28. Aprilis.
1412. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 558 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1413. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 558 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1414. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1415. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 559 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1416. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1417. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 562 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1418. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 562 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1419. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 563 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1420. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 563 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1421. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1422. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1423. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 576 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1424. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 581 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1425. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1426. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1427. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1428. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1429. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 20 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1430. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 26 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1431. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1432. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 41 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1433. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 43 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1434. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 44 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1435. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 44 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1436. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 45 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1437. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 46 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1438. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 46 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1439. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 46 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1440. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1441. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 53 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1442. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1443. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1444. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1445. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1446. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1447. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 81 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1448. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1449. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1450. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 85 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1451. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 86 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1452. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 88 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1453. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 89 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1454. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1455. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1456. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1457. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 105 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1458. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1459. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1460. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 110 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1461. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1462. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1463. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1464. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1465. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1466. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 126 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1467. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1468. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1469. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 143 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1470. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1471. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1472. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1473. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1474. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1475. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1476. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 162 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1477. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 164 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1478. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 170 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1479. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1480. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 176 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1481. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 176 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1482. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 178 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1483. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1484. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1485. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1486. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1487. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1488. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 195 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1489. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 199 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1490. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 203 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1491. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 203 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1492. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1493. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1494. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 208 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1495. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1496. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1497. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1498. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 212 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1499. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 216 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1500. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 217 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1501. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1502. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1503. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1504. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1505. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 227 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1506. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1507. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1508. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1509. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 245 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1510. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 248 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1511. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 253 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1512. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1513. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1514. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 266 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1515. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1516. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 270 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1517. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 273 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1518. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1519. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1520. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 283 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1521. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 286 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1522. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 292 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1523. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 295 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1524. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 296 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1525. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1526. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 300 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1527. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 313 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1528. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 316 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1529. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1530. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1531. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1532. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 319 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1533. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 323 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1534. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 323 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1535. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 324 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1536. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 325 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1537. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 329 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1538. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 330 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1539. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 331 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1540. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 337 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1541. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1542. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1543. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1544. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1545. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 359 |
Paragraph |
Section]
1546. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 359 |
Paragraph |
Section]
1547. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 359 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1548. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 363 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1549. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 364 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1550. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1551. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1552. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 387 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1553. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1554. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 389 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1555. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 391 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1556. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 392 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1557. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 398 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1558. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 398 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1559. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 399 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1560. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 400 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1561. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 402 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1562. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 410 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1563. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1564. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1565. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 427 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1566. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1567. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1568. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1569. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 448 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1570. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 458 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1571. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 468 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1572. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1573. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 473 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1574. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1575. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 507 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1576. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 517 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1577. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 522 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1578. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1579. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 524 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1580. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 526 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1581. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 536 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1582. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 597 |
Paragraph |
Section]
1583. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 605 |
Paragraph |
Section]
1584. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 605 |
Paragraph |
Section]
1585. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1586. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1587. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1588. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1589. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1590. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1591. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1592. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1593. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1594. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1595. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1596. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1597. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1598. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1599. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1600. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1601. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1602. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1603. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
1604. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1605. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1606. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1607. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1608. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1609. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1610. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1611. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1612. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1613. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1614. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1615. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1616. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1617. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1618. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1619. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1620. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1621. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1622. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1623. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1624. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1625. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1214 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1626. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1627. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1628. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1629. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1630. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1631. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1632. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1633. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1240 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1634. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1635. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1636. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1637. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1638. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1639. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1640. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1641. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1642. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1643. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1644. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1645. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1646. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1647. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1648. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1649. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1650. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1651. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1652. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1653. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1654. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1655. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1656. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1657. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1658. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1659. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1660. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1661. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
exoritur mensura hinc mobilitatis,
Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
Major mobilitas; producto a tempore contra
Illa remissior existat, spatioque minuto;
1662. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
exoritur mensura hinc mobilitatis,
Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
Major mobilitas; producto a tempore contra
Illa remissior existat, spatioque minuto;
Propterea breviore viam qui tempore eandem,
Aut, mage
1663. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1664. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
163 Plus aliis animae felices: sic fuit olim
164 Quidam de numero sapientum, qui meminisset,
165 In quot praeteritis
166 Quondam et qui fuerit Trojani tempore belli.
167 Ast hoc, quod vocitant in nostris mentibus altè
168 Imprimere, et signare, quid est, nisi forsitan illud
169 Efficere, ut res se manifesto lumine sistant
1665. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
437 Urbes, conventus hominum, spectacula, pompas,
438 Translatosque novum subito se rentur in orbem.
439 Post rebus caruisse bonis, caecosve fuisse
440 Agnoscunt, et quàm fuerit tum parva supellex
441 Notitiarum animi, detracto non magis uno
442 Quàm sensu: quid erit, si centum, aut mille repente
443 Auxilium menti tota cum merce venirent?
1666. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
576 Praeterea, quoniam his inventis tempore longo
577 Nil fuit adjectum, nihil addi posse putatum est.
578 Tot variis auri tentata per omnia demum
579 Cum fuerit natura modis (ut scilicet omnes
580 Semper erant avidi mortales divitiarum)
581 Extudit hoc tum sera dies, candente receptum
582 Ut lympha, Regis quam pulchro nomine dicunt,
1667. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
904 Aequis temporibus cum prorsus corripiuntur.
905 Protinus exoritur mensura hinc mobilitatis;
906 Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
907 Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
908 Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
909 Major mobilitas; producto a tempore contra
910 Illa remissior existat, spatioque minuto.
1668. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
905 Protinus exoritur mensura hinc mobilitatis;
906 Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
907 Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
908 Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
909 Major mobilitas; producto a tempore contra
910 Illa remissior existat, spatioque minuto.
911 Propterea breviore viam qui tempore eandem,
1669. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1026 Rebus, quae caeli sunt, terraeque per oras,
1027 Nequidquam, quoniam veris conficta valebant
1028 Aptari nulla ratione, ut cuncta necesse
1029 Tum fuerit cadere, et subverti victa ruinâ,
1030 Tantaque dissolvi facili molimina casu.
1031 Non fortuna potest, ut dites, sic sapientes
1032 Efficere, et clausi thesauros pandere veri.
1670. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1610 De multis unam ut componunt, sic quoque multas
1611 Ex una faciunt, detexuntque, atque resolvunt,
1612 Quarum quaeque plagam in diversam tendat agendo,
1613 Ut pro re fuerit. quam tunc inquirere pergunt,
1614 Scilicet ut melius possint, citiusque latentem
1615 Prendere naturam: sic quae librata tenetur
1616 Viribus obliquis moles, atque aëre pendet;
1671. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1734 Atque pede insistunt super aequo, aequalia debent
1735 Esse, et mensuras quoque distenduntur in aequas.
1736 In media medio corpus regione viaï
1737 Tempore cum fuerit, facito, vis extera pellat
1738 In punctum; via tunc oriens deflectet ab illa
1739 Rectae parte viae subitò, interiusque meabit
1740 A gemina corpus vi raptum; hoc tempore tum fit
1672. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
36 Extudit: ingenii sic ultra extendere fines
37 Semper, et extructam magis usque attollere molem,
38 Aetatesque datum est alias praevertere cunctas,
39 Multo ut docta magis fuerit, quae postera venit.
40 Crescit et, inventis quo plus ditescimus, ardor
41 Quaerendi, multoque patentior est via, multo
42 Est ratio melior: sterilem vix proinde locamus
1673. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
216 Et compressa suam nequeant mutare figuram;
217 Mollia sed contra queiscumque a viribus acta
218 Mutant: et quamvis, ne mutent, ante resistant;
219 Cum fuerit mutata tamen, servare recentem
220 Pergunt, pro veteri et conatus edere nullos.
221 Quae fuerint nec dura tibi, nec mollia demum,
222 Illa ubi perdiderint primam compulsa figuram,
1674. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
443 Ipsum aut aere premi contra, multoque gravari
444 Foenore, tum siquidem geminorum foedere juncto
445 Vel nihil in cumulo superabit, si referendo
446 In medium fuerit par, quod debebitur, auro;
447 Sin minus, aut majus contra, vel uterque, necesse est,
448 Summa aliquid ferat ex illa non prorsus inani,
449 Pars divisa utrumque alieni vel premat aeris;
1675. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
783 Totaque paulatim dissolvi terra per auras
784 Deberet, motudisjectis partibus ejus.
785 Haec igitur gravitas, quae terrae corpora jungit,
786 Subjecta humanis fuerit cum sensibus omni
787 Tempore, non tamen ante suas patefecerat orbi,
788 Queis generat motus, atque urget pondera, leges,
789 Tyrrheni quam magna Viri effulsere reperta.
1676. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1310 Ergo age jam conum obliquo sic incipe ductu
1311 Dividere, ut possis oras te ferre per omnes
1312 Haec peragens, latera et transire per omnia circum.
1313 Quae fuerit facies ex illo plana reperta,
1314 Orbis erit, sed de parti productior una
1315 Tantùm, atque hinc ovi referens ab imagine nomen;
1316 Quantumvis forma paulum quoque distet ab ovi.
1677. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1592 Devolat ex alta tenues qui turre per auras,
1593 Ipse ruet deorsum pernicior, obstantemque
1594 Aëra disrumpet violentius accelerato
1595 Impete praecipitans, fuerit sublimius ipsum
1596 Si turris, caepit demittier unde, cacumen,
1597 Atque iter aërium, contracto fune, feratur
1598 Obliquum minus ad terram; mage proindum cavendum est;
1678. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1712 Hinc tibi mobilitas quoque primò exorta per arcum
1713 Bis superat, quae sit per chordam, mobilitatem,
1714 Perpetuòque illic oritur nova major, ad oras
1715 Dum ventum medias fuerit; propulsaque proinde
1716 Illinc concipiunt procursus podera longe
1717 Majores; licet a medio tum deinde deorsum
1718 Usque minora fugae sint incrementa, per arcus
1679. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2006 Omnibus usque locis gravitas propellat, at alterum
2007 Haud constans, verùm quae decrescentibus aequè
2008 Decrescat spatiis; tamen haec in origine motùs
2009 Ut duplici fuerit, quam prima, valentior ictu;
2010 Supremi metam cursùs contingere utrumque
2011 Mobilitate pari mediam debere repertum est,
2012 Non par esse tamen tempus: quod nempe prioris
1680. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
287 Qui genuit, fuit ille rotae, tantumque patescit,
288 In latera amplus, ut aequet aheni marginis oras
289 Orbem includentes, atque inter crura receptet.
290 Cui fuerit natura viae patefacta priori,
291 Ingens pugna fuit jamdudum, at sanguinis expers,
292 Qualis, cum verbis contenditur inter inermes,
293 Esse solet: laudem simul Ausonis arripiebat,
1681. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
727 Distendi medias quod possit origine ad oras
728 Ortae ex orbe viae, seu quod queat ipsius orbis,
729 Qui genuit, tractu longo exaequare bis axem.
730 Commotum ut fuerit, medioque recedere filum
731 Coeperit hoc, subito lamellis oscula binis
732 Nunc huic, nunc illi feret, excurretque revolvens,
733 Se super, evolvensque vicissim, iterumque revolvens
1682. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
985 Num praeclusa via est proin, quo contendimus, omnis?
986 Praetereaque aditus non jam licet ire per ullos?
987 Materiam gravitas aeque partita per omnem
988 Si fuerit, quali inter se descendere lapsu
989 Corpora debebunt, si nil descensibus obstet,
990 Ponderibus variis quantumvis praedita constent?
991 Uno nimirum descendere tempore semper
1683. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
991 Uno nimirum descendere tempore semper
992 Esset opus per idem spatium, velocia et aeque
993 Esse, ideoque pares acquirere mobilitates.
994 Dum par vis fuerit privis in partibus urgens,
995 Nil refert, an major earum, an paucior extet
996 Hìc numerus, nam materia crescente movenda,
997
Qaue movet, increscet vis toto in
1684. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1809 Pondo; non eadem gravitas licet extet ubique.
1810 Si nos, cum dextra retinemus corpora, vires
1811 Metiri nostras penitus possemus, et harum
1812 Post, ubi opus fuerit, reminisci, mente tenaci;
1813 Has nostras alibi referendo denique vires
1814 Scire liceret, idem sit eodem an corpore pondus
1815 Omnibus in terris, ire in quascumque liberet.
1685. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2190 In mare pertuleras forsan parcentibus undis.
2191 Plus ubi quaesitum est de moribus, ipsaque virtus
2192 Cui laudata magis, Grajae telluris alumnis
2193 Quam fuerit, studioque diu affectata severo?
2194 Haud minus hos rigidos tamen, hirsutosque magistros
2195 Fama refert teneram aetatem corrumpere suetos:
2196 Nam pulchra facie pueros, et corpore pulchro
1686. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
168 Et spatia, et moles astrorum, et caetera multa,
169 Hoc genus, inveniunt Mensores, tradere noster
170 Non labor est, nos haec et ab illis cuncta petemus
171 Mutua, cum fuerit nobis his usus, opusque.
172 Nunc quoniam curvos in terram luna meatus
173 Continuo facit, in terram vi nititur ire
174 Continua; tangens iter usque relinquere debet
1687. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
397 Quanquam olim at melius multis statione movere
398 Visum sit Terram, atque immotum figere Solem:
399 Post facile effluxit, Samio Sene condita caeli
400 Quae fuerit facies, atque astris reddita jura;
401 Scilicet obliti sese sunt ire per altum
402 Aethera Mortales cum Terrae corpore magno;
403 Id quoniam sensus vulgo non afficit ullos;
1688. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
865 Inde loco celerans aequalibus incrementis
866 Ejus, quam primo sensit, gravitatis ob ictus;
867 Secti forma prior coni signabitur oras
868 Per superas: sed si fuerit par illa, necesse est,
869 Altera signetur: sin major, tertia fiat.
870 At si de medio gravitas se denique puncto
871 Convertat, removentem et transeat in levitatem,
1689. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1175 Proin non diversas, geminasque fuisse, sed unam
1176 Tum patuit lucem reflexam a corpore eodem:
1177 Plusquam dimidium quod trajecisse notatum
1178 Cum fuerit caelum cursu variante, vicissim
1179 Nunc celerante, moras nunc longas saepe trahente,
1180 Attamen hoc ad iter dein, ad notosque reductum
1181 Calles, constabat sibi protinus; ibat in una
1690. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1214 Illa Cometarum, et quo tum directa videri
1215 Nobis debuerit quocumque in tramite, certum est.
1216 Constitit e positis id legibus; unde necesse
1217 Cum fuerit motus inter se mutuà quorum
1218 Cumque Cometarum necti, illae e parte fuissent
1219 Si non prorsum omni verae, e tot rebus in alto
1220 Aethere servatis, rationi cum potuisset
1691. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1947 Fors voluisti, alii ut quid tantis addere possent.
1948 Sic alios Rex saepe suis ditescere gaudet
1949 Thesauris, atque in vulgus diffundere dona,
1950 Postquam ipse immensam fuerit largitus opum vim.
1951 Hoc donum, Laurine, tuum est; stupuere docentem
1952 Multa Caledoniis Mortales Te quoque in oris:
1953 Inter multa tamen longe hoc praestantius unum est.
1692. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2063 Terrae inter quae sint, stratique liquentis, et illam,
2064 Et simul hoc aeque densato corpore fingens.
2065 Ergo ita per numeros juventus si fuerit par
2066 Hic raptus strati servato, par quoque aquaï
2067 Naturae tellus, ut densa est, constet, oportet,
2068 Ut densa est, aeque a minimo summoque remota
1693. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2067 Naturae tellus, ut densa est, constet, oportet,
2068 Ut densa est, aeque a minimo summoque remota
2069 Scilicet; at major, quem diximus, ille, minorve
2070 Si fuerit, quam quem deducto pondere filum
2071 Significat, terram tanto mage corpore spisso
2072 Esse, minusve opu, liquidum quam corpus aquarum.
2073 Ex hoc materiem quoque quantam terra coercet
1694. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
392 Ut signent nostris impendentia punctis,
393 Aetheriique arcus medios inquirere tractus.
394 Propterea quoddam sidus, quod, culmine motus
395 Cum fuerit summo, nimium non vertice flectat
396 A nostro procul (ex humili fracti omnia turbent
397 Nam radii), servant oculo vigilante, et utraque
398 Suspiciunt regione loci, quam vertice distet
1695. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1124 Quam discrimina habent, rationi, nempe prioris
1125 A subeunte secundo, et ab excipiente secundi:
1126 Qui melicos certe concentus efficit ordo.
1127 Hinc tibi si fuerit geminis servata vicissim,
1128 Quam varie sit densa locis liquida aura; valebis
1129 Hanc aliis queiscumque locis, cognoscere densam.
1130 At geminis servare locis discrimen in aura
1696. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2027 Ducta, meat qua Solem inter, Lunamque locatus
2028 Trames; at hoc eadem tum sit contractior, et tum
2029 Longior, hic contra trames cum
2030 Cum brevior fuerit, quem dixi, tramite ducto
2031 A Sole ad terram: Lunai nam gravitatem
2032 Haec referens debet via respondere viai,
2033 Quae Solem est Terramque intersita (nempe refertur
1697. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2304 Dimidio fulget cum transmeat, inter et ipsum
2305 Nodum, qui alterutro huic lateri vicinior extet;
2306 Et regredi nodos, contraque incurrere signa,
2307 Cum fuerit ratione alia quacumque locata.
2308 Qui laterum jungit loca, sese quique per ambos
2309 Extendit nodos, tractus ratione secant se
2310 In medio obliqua prope semper, conficiuntque
1698. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2496 Protinus invadit quaedam vis fervida pectus,
2497 Qua rapimur, magnoque obstantia quaeque fragore
2498 Dejicimus, non vitamus, non arte movemus.
2499 Vel fuerit ratio, quae nos commorit, eandem
2500 Cur furor insequitur plerumq., atque omnia turbat?
2501 Ut Leo Marmaricis escam dum quaerit in arvis,
2502 Inserviscit, et ex oculis micat acribus ardor,
1699. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
171 Usque locum Lunae in facie tranaret eundem;
172 Proptereaque videns Lunam alto in vertice stantem
173 Aspiceret semper facie ad se vertier una;
174 Non ita, spectantis fuerit translatus in ortum
175 Si locus, occasumve; etenim mutabitur unam
176 Ad Lunae faciem positus; proin ipsa, vel illud,
177 Vel latus hoc paulum retegetque, tegetque vicissim:
1700. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
252 Conatu fiat perstandi una in ratione.
253 Quare non positu nimium discedere ab illo
254 Luna queat; plus, sive minus sed abire necesse est,
255 Ut fuerit sua mobilitas majorve, minorve.
256 Quapropter faciem semper convertit eandem
257 Ad Terram, nisi se quantum in latera utraque vibrat,
258 Paulum nempe, suo tenues dans corpore nutus.
1701. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
382 Quidquid inaequale est sed et hic, quia pendet ab orbia
383 Illius positu, certa sub lege teneri
384 Debet; at hunc positum potuit cognoscere certa
385 Quis ratione, recens fuerit cum cognitus ipse
386 Paucis ante Comes lustris, paucique notati
387 Illius varii, tam parvo tempore motus?
388 Haec tua jam demum mens pervigil aspera rerum,
389
1702. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1980 Hac illac inflecte movens; nunc illa, necesse est,
1981 Nunc obliqua cadant magis haec; nunc proinde ruborem
1982 Aspicias, aliis obliquior ictibus ictus
1983 Rubri cum fuerit fili, et spatiosior idem;
1984 Nunc alio trahitur violae lux pallida motu,
1985 Scilicet obliqua cum silum hoc incidit ora.
1986 Adde, quod, albentem si filis omnibus una
1703. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2150 Quos recipit pannos fucos, quos proinde remittit.
2151 Languebunt alii tamen omnes sex; rubicundus
2152 Vividus unus erit; viridis sed vividus unus,
2153 Si viridis fuerit panno frons ante; per omnes
2154 Hac alios una te fer ratione colores.
2155 Ergo super viridem pannum cum fila, rubrumve
2156 Seorsum missa cadunt, conctorum pars resilire
1704. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2246 Qua regione queas stamen deprendere); ductus
2247 Staminis ipsus tum clare cernere quibus
2248 In rubea effigie, diductior ipsa tabella
2249 Paulo cum fuerit; sunt at quae stamina parte
2250 Tunc in purpurea, contra confusa videbis.
2251 Adducta lenti tabula mutabitur ordo,
2252 Et fient clara hic,
1705. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
448 Majores saliunt namque a candore nitores.
449 Hanc aliqui Lunae conspectam in corpore lucem,
450 Cum nondum ad radios fuerit mens versa repulsos,
451 Ingenitam dixere olli, propriamque dicarunt,
452 Ut nunquam toto spoliari lumine possit.
453 At spoliatur ea de parte, ubi crevit, et errat
1706. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1131 Disjungantur uti radii plus inde fluentes:
1132 Namque ita plus spatii ad coëundum a lente requirunt.
1133 Est oculis itidem vitium, crystallina forma
1134 Cum fuerit laxata annis, nec, ut ante, tumescens,
1135 Quantum opus est, nec, ut ante, a fundi limite distans;
1136 Incurrunt fundo prius ipsi namque, vicissim
1137 Quam coëant, radii; confusa apparet
1707. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1330 Certe fictus is est, dicique vicarius idem
1331 Possit propterea, seu forte precarius, ipsis
1332 Ut quoque de speculis non multo diximus ante.
1333 Ast ea si fuerit lens aeque concava utrinque,
1334 Luminaque inter se parili distantia tractu
1335 Excipiat, faciet porro mage lata meare
1336 Perpetuo, ut citra focus ille precarius extet,
1708. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
136 Huc spectans. Vires animi tu intende sagacis,
137 Ut quo te inducam prorepens, quo licet, illic
138
Insistas. Flexus radii quo adstrictior illam
139 Ad faciem fuerit, majora exurgere contra
140 Intervalla opus est, quoque amplior ille, minora.
141 Jam si illa resilit radius de fronte, reditque,
142 Exoriuntur eo tunc intervalla repulsu
1709. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
377 Quae cupidus facili venari indagine possis!
378 At praenosse licet tamen id, mirabile longe
379 Quod fuerit, qui naturae miracula nescit,
380 Aut bene non animo perlustrans volvit inerti:
381 Scilicet in rerum numero non corpus habebis
382 tam densum implexumque, suis quod partibus ausit
1710. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
549 Purpurea aucta uno sint; proin viridantia cunta
550 Transmittentur, at et contra rubicunda redire, et
551 Purpurea aspicies. Qua crassa est, denique nota
552 Lamina si fuerit, naturaque materiaï,
553 Qua compingitur illa, per has, paulo ante probavi
554 Quas leges, illuc poteris pertingere, fila
555 Ut noscas, quae quotque pares aliosve reposcent
1711. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
749 Pictores alios novere inducere fucos;
750 Nempe minus crassae contrito in pulvere partes,
751 Tunc opus est, fiant, speciemque, ut lamina, mutent,
752 Lamina quae fuerit subtiliter attenuata:
753 Idcirco herbarum flores plerumque virentum,
754 Si folia ipse teras, pellucent, sive coloris
755 Immutant quacumque alia ratione nitorem.
1712. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1096 atque ut par uno est in corpore particularum
1097 Natura, uno in quoque pares sunt corpore vires.
1098 Viribus exstimulata aequalibus oppositisque
1099 Proin lux cum fuerit,nusquam intorquere meatum
1100 Cogitur, aut ullos obices tolerare morasque.
1101 Corporis interni vel septa foramina si sint
1102 Undis materiae fluidis queiscumque, vapori
1713. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1502 Dimidia trans vitra means properantior ibit
1503 Parte, et adhuc gemina trans durum adamanta volabit.
1504 Verum in corporibus varia haec quaecumque nitentis
1505 Lucis mobilitas fuerit, mutarier unquam
1506 Non queat in nostris oculis, eademque manebit;
1507 Quandoquidem, ut nuper docui, nihil efficit ingens
1508 Tot rerum series
1714. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1646 Extremis, nunc huic, nunc illi scilicet, uno
1647 Vim variam debet sentire a corpore, proinde
1648 Nunc transire alio, nunc retro concita ferri.
1649 Tantum cum fuerit mediae cita forma figurae
1650 Particulis illae sine lege, sine ordine circum
1651 Undique sparguntur; sed ratas esse necesse est.
1652 Hi poterunt notus mutari saepe tremores
1715. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1986 Constantem tamen usque sibi certamque, ratamque:
1987 Nempe hac illudit crystallus, quamque vocamus
1988 Montanam nos, quamque tuo de nomine, quondam
1989 Ultima seu fuerit Thule, seu cognita nulli
1990 Propter hyperboreas hiemes, pelagusque sonorum,
1991 Nunc adeuntibus es nostris Islandia nautis.
1992 Illudit paulum tamen illa, et sensibus offert
1716. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
756 Nonne hinc aëris est etiam, et tam rara vaporum
757 Natura? e variis nam quae motu atque calore
758 Corporibus partes avulsae sunt, abeuntque,
759 Vix extra raptus fuerit confinia ventum,
760 Extemplo aufugiunt veteri de sede repulsae,
761 Et consanguineis abductae a partibus omnes,
762 Impete tam valido sua quaelibet in loca priva,
1717. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
762 Impete tam valido sua quaelibet in loca priva,
763 Ut vix sufficiat regio tunc ampla quietis
764 Fusa magis decies centenas mille per oras,
765 Quam fuerit, starent junctae cum corpore in uno.
766 Particulae fluido quae sunt in corpore, cum sint
767 Non adeo forti inter se compage ligatae,
768 Et nimium exiguae cum sint quoque, quippe agitari
1718. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1341 Sic quoque quid possit loca commutare remota,
1342 Quin loca progressa convisat continuato
1343 Intercepta?quid et distantia saecula jungat
1344 Durando, mediis fuerit quin omnibus annis?
1345 Quo vertas te cumque, genus permulta videbis
1346 Hoc exempla, ratamque vigere per omnia legem.
1347 Quin et si nostros recti pravique potentes
1719. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1682 Naturam tractus, positumque, est qualis ad axem, et
1683 Axis origo ubi sit, rationem tum geminarum
1684 Inter se rerum, certumque tuebere nexum.
1685 Altera si fuerit res infinita priori
1686 Respondens, incurvus in infinita meatus
1687 Diffugiet loca; sed cum res minuetur eundo
1688 Altera, curva viae via rectae accedere debet
1720. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2178 Ergo semper ab hoc puncto si educere recta
2179 Rectum iter instituas super axe, quod inde receptam
2180 Vim referat, sursum deorsumve, ut forte repulsum
2181 Punctum, aut attractum fuerit, signanda orietur
2182 Culmine curva via extremo, diversa priore,
2183 Quae geminis tantum est collatis edita punctis
2184 ,Atque ea bina ut erunt vicino vel sita puncta
1721. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2194 Constat inaequalis, contendit; saepe sed iste
2195 Nexus erit tam fortis, uti deducere nulla
2196 Vis queat ad sensum, puncto quae manet ab illo;
2197 Nam satis hanc ad rem fuerit, prior illa feretur
2198 Quo via curva magis spatia in longinqua recedens,
2199 Arcus semper uti flectantur ab axe minores,
2200 Proin etiam ut vires spatiis tenuentur ab ipsis;
1722. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1723. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1724. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1725. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1726. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1727. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
1728. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 93 |
Paragraph |
Section]
2.372 In Boream assurget vel se demittet ad Austrum
2.373 Nec fratrem teget aut fraudabit lumine terras.
2.374 Ast illo nodum si tempore diva tenacem
2.375 Attigerit, nodo fuerit vel proxima opacum
2.376 Subjiciat dorsum et rutili fulgentia, oportet,
2.377 Aut penitus tota aut saltem sub margine summo,
2.378 Ora dei condat lucemque objecta moretur.
1729. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 129 |
Paragraph |
Section]
3.335 335 Accedet nostris vis ultima denique dictis.
3.336 Principio 22
nunquam fraterno diva carebit
3.337 Lumine, ni fuerit nodo mediaeque viai
3.338 Proxima, dum Phoebo adversa volat aetheris ora;
3.339 Nec rapiet terris missas a fratre sagittas
3.340 Et rutilam nigro praetexet lampada velo,
1730. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 131 |
Paragraph |
Section]
3.338 Proxima, dum Phoebo adversa volat aetheris ora;
3.339 Nec rapiet terris missas a fratre sagittas
3.340 Et rutilam nigro praetexet lampada velo,
3.341 Alterutri propior fuerit nisi Cynthia nodo,
3.342 Dum fratrem assequitur coeloque vagatur eodem.
3.343 Inde autem et mediam bijugos cum forte per umbram
3.344 Egerit, haud iterum tenebris nigrescet obortis,
3.345 Sexta
1731. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 143 |
Paragraph |
Section]
3.566 Nec semper vultus fraternos condat in isdem
3.567 Quoque locus motu radiis infestus in oras
3.568 Quasque abeat, priscas repetat quo tempore sedes.
3.569 Scilicet alterutri fuerit nisi proxima nodo,
3.570 Nec tenebris squalere potest nec Cynthia fratrem
3.571 Abdere. At occiduas nodi retrahuntur in oras
3.572 Nec nisi dum novies binis novus additur annus,
3.573 Ad veterem
1732. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 287 |
Paragraph |
Section]
6.486 Protendit crescens, toties repetendus at idem
6.487 Est olli graduum numerus, quot continet ipsa,
6.488 Connumeratque gradus. Si duplo excreverit aut si
6.489 Haec fuerit triplo magis ampla, bis ille duobus
6.490 Teive tribus spatiis se pandit latior isdem.
6.491 Cum fuerit decies major mensura secunda,
6.492 Producet spatiis decies se tertia denis.
1733. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 289 |
Paragraph |
Section]
6.488 Connumeratque gradus. Si duplo excreverit aut si
6.489 Haec fuerit triplo magis ampla, bis ille duobus
6.490 Teive tribus spatiis se pandit latior isdem.
6.491 Cum fuerit decies major mensura secunda,
6.492 Producet spatiis decies se tertia denis.
6.493 Hinc etiam vitris quod sese interserit aurae
6.494 Aeriae velum, quam crassum qualibet extet
6.495 Parte sui,
1734. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 291 |
Paragraph |
Section]
6.528 Protrahet admissa alternis vel pulsa redibit.
6.529 Quod si etiam 54
loca certa notes, queis pergere porro
6.530 Fas fuerit vel queis aditus prohibebitur atque
6.531 Aerias iterum cursus referetur in auras,
6.532 Invenies post aucta aequalibus incrementis
6.533 Emensae intervalla viae mutarier ipsas
6.534 Usque vices
1735. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 293 |
Paragraph |
Section]
6.588 Transmissive ultra retrove redire coacti,
6.589 Dum tenuis pressa gracilescit lamina mole.
6.590 Quamquam eadem 60
, fuerit si crassior, omne colorum
6.591 Transmittet genus et retro genus omne repellet.
6.592 Id vero si, quae paulo memoravimus ante,
6.593 Rursum animo repetas mentemque ad singula flectas,
6.594 Per te
1736. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 295 |
Paragraph |
Section]
6.607 Queis plus alternant positus formamque resumunt.
6.608 Quod simul in rubeoque rosae ditisque metalli
6.609 Evenit in fulvo reliquisque ex ordine fucis.
6.610 Ergo, perspicuae fuerit si lamina massae
6.611 Crassa satis, filis ex ingredientibus una
6.612 Atque uno tinctis fuco sub margine demum
6.613 Opposito paribus sortem formamque resumptam
6.614 Plurima signabunt numeris ac
1737. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 301 |
Paragraph |
Section]
6.719 Ac magis aeriis pinguedine distat ab auris
6.720 Linea materies, liquidis quam distet ab undis,
6.721 Distet et a succo semper frondentis olivae.
6.722 Ergo ubi mixta simul fuerit mage densa minusque
6.723 Materies, vacui nimia vel mole meatus
6.724 Sese inter fibras distendant, corpus opaco
6.725 Nigrantes tenebras gremio fovet. Ast ubi eodem
6.726 Materies densata gradu
1738. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 303 |
Paragraph |
Section]
6.770 Quod reliquum, toto 69
fundit se corpore constans
6.771 Ille color, tenuis quem lamina particularum
6.772 Exhibet, ut fuerit mage crassa ac densa minusve.
6.773 Lamina nam tenuis, licet usque amplissima vastam
6.774 Distendat late frontem, ut memoravimus ante,
6.775 Si spatio minus in denso conclusa minusve
1739. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1740. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1741. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1742. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1743. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1744. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1745. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1746. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1747. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1748. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1749. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1750. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1751. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1752. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1753. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1754. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1755. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1756. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1757. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
1758. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 7 |
Paragraph |
Section]
1.155 Incidit, haud alio quoquam se calle repulsa
1.156 Flectit agens, quam quo primum tulit obvia sese.
1.157 Si rudis at fuerit facies atque aspera vitri
1.158 Oppositi, non illa viā se rursus eadem
1.159 Pulsa refert, speciem nec missam in lumine pingit
1.160 Turbata et late aërias dispersa
1759. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 16 |
Paragraph |
Section]
1.400 Scilicet integrae vocalis linea secta
1.401 Per medium bis sumpta aequatur; ibique reflectens
1.402 Si fuerit corpus, protensae ubi fingimus esse
1.403 Dimidium vocis, pars illa reflexa redibit,
1.404 Unde profecta prius: tibi cum nec longior illa
1760. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 17 |
Paragraph |
Section]
1.410 Quam redeat; brevior quando illo est tramite, quo tu
1.411 Ipse ciens vocem resonanti a corpore distas.
1.412 Illud in his moneo: fuerit distantia corpus
1.413 Maxima ubi resonans teque inter, redditus aures
1.414 Nempe sonus tenui feriet, qualisque supremo
1.415 Vitaï sub sine cadit jam debilis, ictu.
1761. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.43 Evolat? hic poterit siccas nec adurere frondes
2.44 Arboris, aut volucrum plumas imbellis: at ille,
2.45 Si lens magna satis fuerit, per vasta meabit.
2.46 Roboraque et duro proceras stipite quercus,
2.47 Involvetque nemus, flammasque ad sidera tollet.
2.48 Omnia jam fumant late loca; pastor ab alta
1762. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.65 Astra ferit, gemitusque; supra mors imminet atra
2.66 Deprensis; via nulla fugae. Nereides imo
2.67 Attonitae, mutaeque metu se gurgite condunt.
2.68 Quo tamen et fuerit rectā magis ille cavatam
2.69 Corporis ad resoni faciem conversus, amicam
2.70 Qui jacit ad Nympham sonitus; redeuntia verba
2.71 Audiet hoc melius. quantum processerit
1763. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.102 Campus, et effosso deducit tramite rores
2.103 Agricola; hac illac udo pede labitur amnis,
2.104 Plenior, in latos fuerit quo didita rivos
2.105 Lympha minus: tum si celeram obstantia saxa
2.106 Invenit, aut callem supremo in vertice flexum
2.107 Ad caput; ille redit,
1764. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.201 Texta, globosque leves: insunt sua pondera cuique
1.1.202 Sed quoniam magis ista gravis, minus illa reperta
1.1.203 Res fuerit primae conlata; haec altera saepe
1.1.204 Aut levis aut levior dicetur, ut exiget usus,
1.1.205 Aptior et numerus, musaei et gratia cultus. 205
1.1.206 Quae bene si
1765. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.382 Quippe magis spatia atque magis, convexa sed extra
1.1.383 Non pariter crescit facies: fluitantis ut aurae
1.1.384 Pondus item, quamvis fuerit minus ante metalli
1.1.385 Pondere, tunc ipso fiat majus. Subit orbem 385
1.1.386 Aerii fluctus multo nam copia maior,
1.1.387 Quam nova materies, qua grandior extima
1766. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.94 Hos pugnare juvet; mihi tu demissior ito,
1.2.95 Nec regna astrorum cures palantia nosse. 95
1.2.96 Proderit idcirco soventi vela, saburram
1.2.97 Tollere, si navis fuerit sine merce, neque ullo
1.2.98 Pondere pressa. Hoc [c] effusos munimen ad Euros
1.2.99 Hoc ubi subducta vectari coeperis aura,
1767. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.315 Quae procul adspiciens metuas discedere terris,
1.2.316 Aut properes petere ima redux, portuque subire?
1.2.317 Ultimus haud etiam fuerit labor, edita malo
1.2.318 Carbasa nosse manu tractare; et nunc dare ventis
1.2.319 Laxa magis, nunc illa minus, modo tollere in altum; 320
1.2.320 Et modo dejicere, aut
1768. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.7.6 Esse mage? Ah tenerae parcere tam refugis
2.7.7 Si tibi, si quemvis audes perferre laborem
2.7.8 Magnanima, et duris casibus indomita;
2.7.9 Sat Pharias olim fuerit contendere ad oras,
2.7.10 Inque Canopaeis degere litoribus,
2.7.11 Parce tuae nunc o proli miserata; quid illam
2.7.12 Excrucies? Lasso corpore languidula,
1769. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
1770. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_323 |
Paragraph |
Section]
1.393 Ite, ait, actutum celsa ad tentoria saevi
1.394 Aeacidae, atque manu Briseïda ducite, jussus
1.395 Nam dare si renuat, fuerit quod acerbius, ipse
1.396 Majori veniam numero comitante meorum.
1.397 Sic ait: hi regis non mollia jussa facessunt,
1.398 Moerentesque ibant propter mare, donec ad altas
1771. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_323 |
Paragraph |
Section]
1.414 Est hominum, coramque immiti rege; cruentam
1.415 Grajorum ob cladem nostri si venerit usus.
1.416 Demens quippe ruit vesana mente, nec ante
1.417 Quid fuerit, nec quid venturum prospicit, olli
1.418 Salva rates juxta pubes ut pugnet Achivūm.
1.419 Sic ait: at dicto paret Patroclus amici,
1.420 Formosamque foras ducens Briseïda,
1772. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_46 |
Paragraph |
Section]
3.62 Triste tuo exitium, magnum et tibi dedecus ipsi.
3.63 Quo fugis? Atriden paullum consistere contra
3.64 Ne pigeat. nosces quae tecum est foemina, quali
3.65 Nupta viro fuerit: nosces; nec plectra, sonantes
3.66 Nec citharae, Veneris nec munera grata, madensque
3.67 Caesaries myrrha, facies nec pulchra juvabit,
3.68 Cum stratus volvere cruento in pulvere.
1773. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_22 |
Paragraph |
Section]
4.27 Juno iram haud tenuit, rupitque has pectore voces:
4.28 Immitis quidnam dixti Saturnie? longus
4.29 Ergo mihi fuerit labor irritus? ergo profusus
4.30 Incassum sudor, quem fudi fessa viarum, 30
4.31 Ipsa, et equi; populos insto dum cogere in arma,
4.32 Exitio Priamum tota cum gente daturos?
1774. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_81 |
Paragraph |
Section]
4.106 Haud dubites misso Menelaum ut figere telo?
4.107 Eximiam certe laudem, atque ingentia ferres
4.108 Praemia. nil Teucris, Paridi nil carius uno
4.109 Te fuerit; donis qui te cumulabit opimis,
4.110 Ille tuo Atriden Menelaum viderit arcu 110
4.111 Si domitum imponique rogo, flammaque cremari.
4.112 Quare age, jamque virum letali fige
1775. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_227 |
Paragraph |
Section]
9.309 Grajugenas diro Troum eripuisse furori.
9.310 Ipsi magnus erit moeror tibi, caede peracta,
9.311 Cum jam nulla mali fuerit medicina. futuram 310
9.312 Anteveni sapiens cladem, Danaisque supremam,
9.313 Arceri dum fata sinunt, pestem impiger arce.
9.314 Ergo animo exciderunt senior pulcherrima
1776. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_354 |
Paragraph |
Section]
9.448 Hectora, cras, cum rite Jovi, cunctisque litaro
9.449 Caelicolis, curvo deducam litore puppes,
9.450 Omni gaza onerans. classem, spectare voluntas
9.451 Si fuerit, surgente meam cum sole videbis 450
9.452 Aequora piscosi ferri super Hellesponti,
9.453 Remigio et lectam transtris considere pubem.
9.454 Quod mihi si facilem det cursum, et vota
1777. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page 21 |
Paragraph |
Section]
10.50 Hortanti quisnam promittat, solus ut hostem 50
10.51 Noctu adeat speculans? audax certe, atque pericli
10.52 Nil metuens fuerit, si quis non abnuet ire.
10.53 Haec ait: ast lacrimans Agamemnon talia contra:
10.54 Consilio nunc prudenti, multumque sagaci.
10.55 Est opus immani quod Grajos, quodque
1778. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_743 |
Paragraph |
Section]
11.945 Immemor at soli sibi tantum est fortis Achilles.
11.946 Sed tamen ipse etiam flebit, reor, omnis Achivūm
11.947 Dardanio fuerit pubes cum perdita ferro.
11.948 o bone, nunc patris subeant tibi verba Menoetī,
11.949 Quaeque dedit praecepta senex, mittebat Atridae
11.950 Auxilio cum te patriis e
1779. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_797 |
Paragraph |
Section]
11.991 Pressa malo, revocetque animos, longique laboris
11.992 Vel parvam capiat requiem, vel parva laborum
11.993 Dulcis enim requies bellanti. prona levisque
11.994 Res fuerit vobis, integro robore, Troas
11.995 Pellere defessos, ratibusque avertere ad urbem.
11.996 Sic ait, incenditque viro praecordia dictis.
11.997 Ergo alacer praeter naves tentoria
1780. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_95 |
Paragraph |
Section]
15.146 Ocyus, o superi, nec sit grave, turbidus altas
15.147 Hinc feror ad naves Danaūm. stat qualibet illic
15.148 Ulcisci gnati mortem: nec fulmine stratus
15.149 Ipse Jovis, fuerit mihi si fatale, recuso,
15.150 Inter purpureo manantes sanguine rivos, 150
15.151 Pulvere in immundo, mediaque in caede jacere.
15.152 Haec effatus, equos curru subjungere jussit
1781. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_149 |
Paragraph |
Section]
17.200 Patrocli posset, raptum facto agmine, corpus 200
17.201 Iliacam intra urbem condi. pertractus in urbem
17.202 Si modo Patroclus fuerit, Sarpedonis arma,
17.203 Atque ipsum reddent Graji, praedamque rependent
17.204 Confestim praeda. nam stratus morte minister
17.205 Illius est, Grajos qui pollet fortior unus
1782. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_666 |
Paragraph |
Section]
17.830 Ajaces Danaūm ductores, Merioneque, 830
17.831 Nunc memor esto aliquis Patrocli; qualis in omnes,
17.832 Quam bonus et comis fuerit, dum vita manebat;
17.833 Qua miserum laevo spoliarunt numine Parcae.
17.834 Haec fatus, procul inde abiit festinus; et omnem
17.835 Lumina fert tacitus per turbam, cunctaque visu
1783. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_99 |
Paragraph |
Section]
18.145 Dīque alii, quorumcunque est sub numine vita
18.146 Morsque virūm. mortis postremae fata nec ipsa
18.147 Invicti fugit vis Herculis, ille Tonanti
18.148 Ante alios fuerit quamvis acceptior omnes:
18.149 Sed domitus fatoque gravi, Junonis et ira est.
18.150 Sic et ego, me dura premet si Parca, jacebo 150
18.151 Mortuus; at meritae referam nunc
1784. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_258 |
Paragraph |
Section]
18.337 Dehinc, instructi armis primo surgentis in ortu
18.338 Aurorae, densa turres et celsa corona
18.339 Moenia cingemus. labor olli curaque major
18.340 Tum fuerit muros circa pugnare; carinas 340
18.341 Et repetet vana spe lusus, moenia circum
18.342 Postquam agitans cursu frustra satiarit inani
18.343 Efferus alipedes alta cervice
1785. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_221 |
Paragraph |
Section]
19.265 Hortamen pugnae; ne quis post prandia lentus
19.266 Desideat, maneatque hortantem in bella; malo ne
19.267 Pulsus eat, deses fuerit quicunque relictus
19.268 Ad naves. cuncti potius denso agmine castris
19.269 Effusi in Teucros concordi mente feramur.
19.270 Haec ubi sic fatus, gnatos sibi Nestoris ambos,
1786. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_96 |
Paragraph |
Section]
22.135 Et vereor Troasque et Troadas: hoc mihi nequis
22.136 Olim deterior tamen exprobret: Ipse suorum
22.137 Exitio pubem dedit Hector robore fretus.
22.138 Sic dicent. fuerit mihi tunc optatius acri
22.139 Depugnasse animo, inque urbem rediisse perempto
22.140 Aeacida, aut pulchra cecidisse heic morte peremptum 140
22.141 Aeacida a magno patriae pro
1787. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_243 |
Paragraph |
Section]
23.317 Nunc fieri, at modicum quiddam, placet: edite in auras
23.318 Quod celsum, lateque ingens extendite, post me
23.319 Exstinctum fuerit quicunque superstes, Achivi.
23.320 Sic ait: hi celeres Pelidae jussa capessunt: 320
23.321 Purpureoque pyram primum exstinxere Lyaeo,
23.322 Qua vis flammae ierat. cinis altus
1788. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_331 |
Paragraph |
Section]
23.410 Circum planities cursu patet omnis in orbem: 410
23.411 Seu prisci monumenta viri, seu meta priori,
23.412 Haec fuerit saeclo: cursu nunc dius Achilles
23.413 Hoc statuit signum postremo; proximus huc tu
23.414 Flecte rotas, bijugos juxta et compelle sinistram
23.415 Acclinis paullum in partem curru
1789. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_645 |
Paragraph |
Section]
23.779 Praestantes virtute duos, atque arte jubemus.
23.780 Annuerit Phoebus cui laudem, et victor Achaeo 780
23.781 Agnitus a coetu fuerit, sibi laetus ad altas
23.782 Hanc agito naves mulam, validamque, laborem
23.783 Et quae ferre queat longum. qui victus abibit,
23.784 Hunc referet calicem duri solatia
1790. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_661 |
Paragraph |
Section]
24.803 Si pugnare usus, sumptis pugnabimus armis.
24.804 Ista tibi, senior, sic ut vis, omnia fient
24.805 (Suscipit Aeacides): Danaos inhibere furentes
24.806 Cura mihi fuerit, durumque avertere Martis
24.807 Certamen, quanto dixisti tempore, Teucris.
24.808 Sic fatus dextram dextrae commisit, ut illi
24.809 Ambiguam certo firmaret pignore mentem,
1791. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xix |
Paragraph |
Section]
1792. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxi |
Paragraph |
Section]
1793. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxv |
Paragraph |
Section]
1794. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxvii |
Paragraph |
Section]
Cirrum, quem cunctis obtulit ilia deis.
In quibus ipsis
1795. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxvii |
Paragraph |
Section]
1796. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxix |
Paragraph |
Section]
Dic mihi, Dameta, cujum pecus? quorum utrunque ipsa tenuitate commendatur, et est pastoritio sermoni ordiendo valde accommodatum. Magnanimi . qui vir fuerit Achilles docet Homerus (
Οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν, οὐδ' ἀγανόφρων,
ἀλλὰ μάλ' ἐμμεμαώς.
1797. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
1798. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
Suavis laborum est praeteritorum memoria.
1799. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
Pellax et vario ingenio praeclarus et armis etc.
Haec omnia praepostera: nam quamvis et pellax fuerit Ulysses et vario praeditus ingenio et praeclarus armis, nihil heic istorum Homerus dixit.
Invisi fatis subiere pericula mortis
Ob scelera atque famem. mactarunt litore tauros,
1800. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
1801. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
248 Gaudia sunt, dulces non hic mos inter amicos:
249 Usque adeo insueto misceri tecta tumultu
250 Aspicio indignans. nemo tam turpia cernens 250
251 Facta, nisi insanus fuerit, sibi temperet ira.
252 Cui juvenis. dicam, quando haec te cura fatigat
253 Ignarum: fuit olim haud ulli obnoxia culpae,
254 Atque opulenta domus, genitor dum regna tenebat.
255 Nunc aliter superi
1802. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
158 Eumenidum furias, odiisque agitabit iniquis
159 Per populos late invisum sic turpiter acta
160 Sedibus e nostris. quare hanc spem ponite; numquam 160
161 Tale meo, quidquid fuerit, scelus excidet ore.
162 Si vos longa movet maternae injuria fraudis,
163 Idque audire piget, nostras jam linquite sedes,
164 Atque alias alterni epulas et gaudia vobis
165 Instruite, inque vicem
1803. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
356 E populo adcibo socios et navibus unam
357 E variis, quae nostra jacent per litora multae
358 Antiquae pariterque novae, visa optima ponto
359 Quae fuerit, canum deducam laetus in aequor.
360 Sic juvenem Jove nata monet; nec jam ipse moratur 360
361 Jussa deae, sed tecta petit, cernitque sub ipsis
362 Porticibus de more procos in limine capras
1804. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
796 Ultimaque haec dapibus vestris lux! siccine largas
797 Telemachi crescentis opes vos perdere rapto
798 Usque juvat, vestros pueri nec dicere patres
799 Audistis, qualis fuerit generosus Ulysses? 800
800 Illequidem nullum facto nec laedere dicto,
801 Ut soliti reges, solitus vexavit acerbis
802 Hunc odiis, illum contra dignatus amore est:
803 Omnibus ille aequus, nil
1805. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
342 Nos introgressae patrias veniamus ad aedes.
343 Postquam autem tetigisse fores ac limina credes,
344 Tunc urbem progressus adi, sedesque require
345 Alcinoi. fuerit quaerenti noscere magnus
346 Nec labor: ipse etiam puer infans ducat ad alta
347 Atria; turrito se tantum vertice supra
348 Attollunt, nulli Phaeacum aequanda domorum.
349 Mox ubi te ingressum
1806. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
113 Pascentesque boves armentaque pinguia cernes
114 Solis, inexstincta lustrans qui lampade terras
115 Cuncta videt novitque pater. servare nefanda
116 Hos fuerit si cura sacros a caede juvencos,
117 Sic quoque spes Ithacae vobis: sin laeserit ullus,
118 Tum certum exitium sociis navique futurum
119 Edico. tuque ipse licet fata ultima vites,
1807. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
22 Ingenium sub corde fovet: ditescere curat
23 Illa domum, quam nupta subit, natosque priores
24 Conjugis et rapti flammas oblita jugales.
25 Tu vero, fuerit quae visa ex omnibus una
26 Apta magis, properans famulae servanda repones
27 Omnia, dum claro superum comitata hymenaeo
28 Nympha tibi veniat. nunc o tamen accipe et ista
29 Dicta prius, vigilique
1808. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
496 Me petet in primis; vobis dein triste parabit
497 Exitium pariter. tacito sub pectore dicta
498 Condite, vosque viae quamprimum accingite rebus
499 Omnibus instructi. fuerit quum plena carina,
500 Ad me aliquis veniat missus: nam protinus aurum,
501 Atque aliud potero quodcumque e sedibus altis 500
502 Surripiam, mecumque feram. quin majus habendum
503 Haud invita
1809. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
293 Sola domo sine me; nunc his te impensius aequum est
294 Consulere. at puerum simul ac flavescere malas
295 Aspicies, tu nube quidem tua limina linquens,
296 Cui fuerit placitum. properans haec ille monebat,
297 Quae nunc certa ferunt perfecto tempore Parcae.
298 Adveniet nox illa ingrati vincula portans
299 Conjugii taedasque mihi, cui Juppiter omnem
1810. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
269 Formosamque dedi tunicam pro munere ferre
270 Litus ad extremum cedentem rite sequutus. 270
271 Ibat et aequaevus praeco comes additus usque
272 Pone ducem servans; fuerit jam qualis, habeto:
273 Curvi humeri exstabant; fusco curis atra colore
274 In facie horrebat, densique in vertice crines;
275 Eurybates nomen: sociis ex omnibus unum
276 Praecipuo hunc heros
1811. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
374 Si patrias genitor salvus remeasset ad oras);
375 Nunc aliter manifesta fides jam credere cogit.
376 Quare age et incertam precibus tu vince parentem;
377 Illa sibi jungat, fuerit cui plurima virtus,
378 Et majora dabit qui dona: ita laetus avita
379 Tu potiere domo, patriisque epulabere mensis;
380 Ipsa novos thalamos, alienaque tecta sequetur. 380
381 Haec ubi finierat,
1812. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
61 Omnia solventes pretio, mulctamque ferentes
62 Pro se quisque boum viginti. Ingentiaque aeris
63 Pondera praeterea dabimus, rutilantis et auri,
64 Dum fuerit mens laeta: nefas irascier ante.
65 Talibus ardentem dictis lenibat. at heros
66 Reddit acerba tuens: non si vel deferat omnem
67 Rem patriam vestrum mihi quisque, et quae bona cumque
1813. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 140 |
Paragraph |
Section]
1814. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 143 |
Paragraph |
Section]
1815. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 147 |
Paragraph |
Section]
1816. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 6 |
Paragraph |
Section]
1817. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 6 |
Paragraph |
Section]
1818. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 12 |
Paragraph |
Section]
1819. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 14 |
Paragraph |
Section]
1820. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 21 |
Paragraph |
Section]
1821. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
1822. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1823. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1824. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1825. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1826. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1827. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1828. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1829. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1830. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1831. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1832. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1833. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1834. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1835. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1836. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1837. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1838. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1839. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1840. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1841. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1842. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1843. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1844. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1845. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1846. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
1847. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pr4 |
Paragraph |
Section]
1848. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr10 |
Paragraph |
Section]
1849. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr14 |
Paragraph |
Section]
1850. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr29 |
Paragraph |
Section]
1851. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa4 |
Paragraph |
Section]
28 Tantum epulis sueti
1852. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa13 |
Paragraph |
Section]
127 Haec mecum vos, o superum caelestia templa
128 Quae colitis, memorate, et prisca ab origine mundi
129 Quid fuerit primum e cunctis, evolvite Musae.
119 Dicite, qui Terra etc. In hoc, et in
sequentibus versibus videtur Hesiodus, quod saepe
1853. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa19 |
Paragraph |
Section]
1854. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa35 |
Paragraph |
Section]
1855. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa36 |
Paragraph |
Section]
1856. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa40 |
Paragraph |
Section]
1857. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa41 |
Paragraph |
Section]
1858. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa46 |
Paragraph |
Section]
1859. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa48 |
Paragraph |
Section]
1860. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa55 |
Paragraph |
Section]
1861. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa57 |
Paragraph |
Section]
478 Auxilio praesto est,
1862. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa59 |
Paragraph |
Section]
1863. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa61 |
Paragraph |
Section]
1864. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa64 |
Paragraph |
Section]
1865. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa65 |
Paragraph |
Section]
1866. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa65 |
Paragraph |
Section]
1867. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa66 |
Paragraph |
Section]
1868. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa69 |
Paragraph |
Section]
1869. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa70 |
Paragraph |
Section]
581 Imposuit; vafrumque idem per vincla Prometheum
aliquid in Oper. et Dieb. , ubi de
Pandora. Quam fuerit vafer Prometheus, ex pluribus eiusdem gestis satis
constat: admissio autem Pandorae minime cautum ostendit Epimetheum. Hoc et
eorum nomina significant. Nam Prometheus est 0,7:0
1870. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa71 |
Paragraph |
Section]
1871. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa77 |
Paragraph |
Section]
677 Recta sciens, gravibus pensat solatia curis
678 Alternans bona iuncta malis. miser ille sed omnes
679 Ante alios, nocuo fuerit cui sanguine coniux
680 680 Parta viro. assiduis moeroribus aestuat ictus,
681 Atque imo sub corde habet immedicabile vulnus..
1872. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa87 |
Paragraph |
Section]
1873. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa101 |
Paragraph |
Section]
1874. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1875. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
338 Anteeat, voluere dei: longe ardua ad ipsam
339 Asperaque horrescit via prima; ubi deinde cacumen
340 340 Veneris ad summum, fuerit licet antea visa
341 Difficilis, facili deducit tramite gressus.
342 Optimus ille quidem, per se qui plurima noscat,
343 Vsque sibi ad finem quae sint meliora futura
1876. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa168 |
Paragraph |
SubSect | Section]
427 Donarit quis sponte sua, laetatur, et olli
428 Dulcia pertentant generosum gaudia pectus.
429 Qui rapuit contra violento robore fretus,
430 430 Exiguum quamvis fuerit; tamen intus acerbis
431 Vsque agitur stimulis et tristi pectore moeret.
432 Si parvis parva addideris, repetensque frequenter
433 Feceris, ingenti cumulo mirabere
1877. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1878. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa182 |
Paragraph |
SubSect | Section]
614 Fixa solo tegitur, bifida et vestigia signat.
615 615 Hoc ubi contigerit, primo
1879. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1880. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1881. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa198 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1882. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
871 Ne prior afficias damno, cave, neve lacessas.
872 Gratia mendacis linguae sit nulla: loquutus
873 Quod si quis fuerit quid laevum aut fecerit idem,
874 Bis tantum punire iuvet. sin rursus amatam
875 875 Poscat amicitiam, cupiatque rependere poenas,
876 Suscipe. namque alias alium vir
1883. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
881 Pauperiem coram memorans, aut tristia damna
882 Obiice ludificans: etiam haec sunt munera divum.
873 Quod si quis fuerit etc. Id non
placet: meliora illa, quae de amicitia et auctor Pythagoraeorum versuum et
M. Tullius docuerunt, quorum alter inquit, non esse odio habendum amicum
propter exiguum peccatum 5 alter vero,
1884. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1885. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1886. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1887. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1888. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1889. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
1890. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 33 |
Paragraph |
Section]
1891. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 36 |
Paragraph |
Section]
1892. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
1893. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1894. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1895. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1896. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1897. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1898. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
1899. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1900. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1901. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1902. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1903. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1904. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1905. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1906. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1907. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1908. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1909. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1910. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1911. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
1912. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1913. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1914. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1915. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1916. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1917. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1918. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1919. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1920. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1921. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1922. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
1923. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1924. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1925. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1926. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1927. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1928. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1929. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1930. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1931. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1932. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1933. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1934. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1935. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1936. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1937. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
1938. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1939. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1940. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1941. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1942. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1943. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1944. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1945. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1946. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1947. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1948. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1949. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1950. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
1951. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1952. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1953. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1954. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1955. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1956. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1957. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1958. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1959. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1960. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1961. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
1962. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1963. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1964. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1965. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1966. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1967. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1968. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1969. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1970. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1971. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1972. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1973. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1974. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1975. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1976. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1977. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1978. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1979. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1980. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1981. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1982. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1983. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1984. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1985. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1986. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1987. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1988. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1989. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1990. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1991. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3578 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1992. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1993. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1994. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1995. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1996. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1997. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1998. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1999. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2000. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2001. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2002. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2003. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2004. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2005. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2006. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2007. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2008. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2009. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2010. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2011. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2012. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2013. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2014. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2015. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2016. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2017. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2018. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2019. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
2020. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
2021. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
2022. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
2023. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2024. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2025. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2026. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2027. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2028. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2029. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2030. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2031. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
2032. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2033. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2034. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
2035. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2036. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2037. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2038. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2039. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2040. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2041. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2042. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2043. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2044. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2045. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2046. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2047. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2048. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2049. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
2050. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2051. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2052. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2053. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2054. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2055. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2056. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
2057. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2058. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2059. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2060. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2061. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2062. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2063. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2064. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2065. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2066. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2067. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2068. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
2069. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
2070. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
2071. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2072. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2073. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2074. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2075. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2076. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2077. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2078. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2079. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
2080. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
2081. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2082. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2083. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2084. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2085. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2086. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2087. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2088. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2089. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2090. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2091. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2092. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2093. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2094. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2095. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2096. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2097. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2098. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2099. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2100. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2101. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2102. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2103. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2104. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2105. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2106. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2107. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2108. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2109. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2110. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2111. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2112. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2113. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
2114. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2115. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2116. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 155 |
Paragraph |
Section]
2117. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 158 |
Paragraph |
Section]
2118. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
2119. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Domi leones singuli se crederent.
Sibi Lupus cum hoste dimicandum ut strenuo
15 Vidit, simulque venit in mentem, (*) gravi
Quam fuerit olim de genere quidam suo,
Dum pactum ab asino praemium stulte petit,
Percussus ictu, retroire maluit,
Famemque ferre, quam perire calcibus.
20
2120. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Rupto jacentis corpore infortunium
Ranae, aemulari stulta dum tentat bovem,
Sciri a puellis vel quadrimis arbitror.
Pretium sit operae nosse, quis fuerit meae
5 Nil sanioris exitus. Soleas equi
Quidam pedibus ut ferreas inducere
Coepit, palustri rana prosiliens lacu
Terram petivit; utque vidit, quam bene
2121. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.4 Vel semel ignavis fugerit ex oculis,
2.6.5 Daphnis odoratis tibi spondet bina ligustris,
2.6.6 Binaque puniceis plena canistra rosis.
2.6.7 Si proprium id fuerit, florum sibi quidquid in hortis
2.6.8 Proveniet verno tempore, sola feres.
7. Ad somnum
2.7.1 Haec tibi, somne, fero
2122. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.75.6 Sirenum horrendos effugiet scopulos.
76. Quid in vita magni fieri debeat.
3.76.1 Quam dulcis fuerit, quam dives, claraque vita,
3.76.2 Nil refert, nil quam manserit illa diu.
3.76.3 Hoc refert, bona quam fuerit, quam functa sit omni,
3.76.4 Grata adeo ut fieret,
2123. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.76.1 Quam dulcis fuerit, quam dives, claraque vita,
3.76.2 Nil refert, nil quam manserit illa diu.
3.76.3 Hoc refert, bona quam fuerit, quam functa sit omni,
3.76.4 Grata adeo ut fieret, gnaviter officio.
3.76.5 Haec solida est vitae laus una, atque unica; vani,
3.76.6 Laudamus quoties caetera,
2124. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.79.4 Id miserum est etiam, sed mage turpe tibi.
3.79.5 Sta contra, contende animis, pugnamque capesse:
3.79.6 Turpe nihil fuerit, nil fuerit miserum.
80. Ad Aulum, de animi constantia.
3.80.1 Nempe jaces, cum sors adversa est, fractus et idem
3.80.2
2125. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.79.4 Id miserum est etiam, sed mage turpe tibi.
3.79.5 Sta contra, contende animis, pugnamque capesse:
3.79.6 Turpe nihil fuerit, nil fuerit miserum.
80. Ad Aulum, de animi constantia.
3.80.1 Nempe jaces, cum sors adversa est, fractus et idem
3.80.2 Exultas
2126. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.113.1 Quid sit opus, nescis in praesens; re male gesta
3.113.2 Scis tantum, fuerit quidnam opus, Hermogene.
3.113.3 Sera nocet misero sapientia, noscitur error,
3.113.4 Ut frustra erroris te modo poeniteat,
3.113.5 Eversam et plores post navim denique,
2127. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.114.1 Cum male res cecidit, clamas "Hoc", Postume, "et illud
3.114.2 Debuerat fieri, ne male res caderet".
3.114.3 Utile quid fuerit, nugator, parce futurum
3.114.4 Dicere: dic, si, nunc utile quid sit, habes.
3.114.5 Res ubi praeteriit, sera est sapientia; stultum,
3.114.6 Nil ubi mutari jam pote,
2128. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.118.2 Esse puta, docta quod bene pingis acu.
3.118.3 Jam patria deducta domo nova nupta virorum
3.118.4 Versari in mediis coetibus incipies.
3.118.5 Turpe tibi fuerit, nugas et inania fari,
3.118.6 Auribus et dignum promere posse nihil.
3.118.7 Turpe unam ob faciem laudari scilicet, uno
3.118.8 Et cultam dici corpore, mente rudem.
2129. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.177.2 Quantumvis parvo tangor ab officio.
3.177.3 Nec quid contulerit, nec quanta juverit in re,
3.177.4 Quaero, sed fuerit quam memor ille mei.
3.177.5 Hoc satis est: alius penset sua commoda, longae
3.177.6 Fructus amicitiae sit mihi solus amor,
3.177.7 Cujus, ne possit spes me irrita
2130. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.81.8 Extulimus meritis laudibus astra super.
4.81.9 Nemo etenim in populo non sensit, scilicet uni
4.81.10 Ille tibi ignotus quis fuerit sapiens.
82. [80.] Ad convictores Seminarii Romani, qui praepositum Societatis Jesu publice
laudarant.
4.82.1 O, flos Italiae, pubes generosa,
2131. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.168.2 Latronum premeret nocte dieque manus,
4.168.3 Cum rem, cumque caput vix spes foret ulla tuendi
4.168.4 Eversis foede legibus, incolume!
4.168.5 Quid fuerit, memini; quod nunc est, laetor; acerno
4.168.6 Nec cesso grates reddere laetus equo.
4.168.7 Et clamo: Pallas Trojam vastavit; acerno
4.168.8 Romam Busca (omnes plaudite)
2132. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.280.4 Qui lapsare suos pulvere clamat equos.
4.280.5 Tu sine, lapsantes frangant vel crura, caputve,
4.280.6 Illos ni melior denique rector agat.
4.280.7 Turpe tibi fuerit, versa in convicia laude,
4.280.8 Si dicare homini praeposuisse pecus.
281. [279.] De Societate Jesu inter Sarmatas.
2133. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.286.3 Hortos, atque domos et quae struis omnia magna,
4.286.4 Dignaque Romanis omnia Caesaribus.
4.286.5 Non tamen idcirco magnum te, Celse, putarim,
4.286.6 Officii fuerit ni tua vita memor,
4.286.7 Virtutem et praestet solidam, qua scilicet una
4.286.8 Metior ingentes, Celse, proboque viros.
2134. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.2.1 Agnoscet si forte meo se in carmine quisquam,
5.2.2 Arguto parcat dicta dolore queri,
5.2.3 Ne, fuerit si forte loquax, se scilicet ipse
5.2.4 Prodat et invito vulnus ab hoste ferat.
3. Ad Varum. De ejus libro.
5.3.1 Legi
2135. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.29.2 Incipiet, propius cum veniet, mulier.
5.29.3 Quos ignota tuo sub pectore suscitat ignes,
5.29.4 Haud mora, cum fuerit cognita, discutiet.
5.29.5 Hoc habet eximium: flammam infert eminus, omnes
5.29.6 Perfundit multa cominus at glacie.
2136. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.203.2 His tantum rebus sese ait illa capi.
5.203.3 Qualiscumque tamen, nemo illi posse placere
5.203.4 Speret, ni fuerit praeterea juvenis.
5.203.5 Id verbo licet usque neget pudibunda, fateri
5.203.6 Ore, oculo, signis cogitur omnigenis.
2137. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.239.6 Simplex atque unum ni fuerit, recipi.
240. Ad Maevium non bonum virum, malum poetam.
5.240.1 Quam malus es vates, licuit hinc noscere, Maevi,
5.240.2
2138. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.358.1 Clamas, nec surdo loqueris; nae prodige vocis,
5.358.2 Quantum vel toti sat fuerit populo;
5.358.3 Nil opus est, quidquid garris, turba audiat. Unum
5.358.4 Testem stultitiae praestat habere tuae.
2139. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1103.1 Dulce tuum est carmen, sed, quamvis dulce, placere
5.1103.2 Cui nam posse putes, ni fuerit modicum?
5.1103.3 Ambrosiam apponas saturo si fine sine ullo,
5.1103.4 Ipsam pertaesus respuet ambrosiam.
1104.
2140. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1108.1 Quinte, tuo quiddam est reprensum in carmine: ineptum
5.1108.2 Censorem, dicis, mentis habere nihil.
2141. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1297.3 Antigeni sed qui cupio, commissa prioris
5.1297.4 Ne vitae instauret omnia, permetuo.
5.1297.5 Permetuo hanc ipsam nempe ob rem, perditus olim
5.1297.6 Qui fuerit, sibi quod nil timet Antigenes.
1298. [1292.] In Levinum malis moribus, frustra bonis magistris traditum.
5.1298.1 Levinum vigiles pergunt servare magistri.
2142. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1377.4 Tum mores istis moribus assimiles.
5.1377.5 His quicumque caret, cycno si pulchrius ipso
5.1377.6 Caneat, haud fuerit Nestor, at Archemorus.
1378. [1370.] In Nevium nulli culpae veniam dantem.
5.1378.1 Nulli vult culpae concedi Nevius et me
2143. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6.48.2 Jacturam largis Parthenope lacrymis;
6.48.3 Nec vitae digito monstratur forma pudicae
6.48.4 Quae sit; narratur sed modo quae fuerit.
49. [47.] In idem argumentum.
6.49.1 Pone modum lacrymis: vivit tua nunc tibi conjux,
6.49.2 Sedibus et gaudens degit in
2144. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.67.2 Cuique sua est omnes notior ante alias.
7.67.3 Sic natura mali est: potis est ignota placere,
7.67.4 Nota eadem fuerit quo mage, respuitur.
7.67.5 Haec, tantum visae dum captus amore puellae
7.67.6 Flagrabas cupido, Vare, tibi occinui.
7.67.7 Risisti: deducta domum tua Gellia, nunc te
2145. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.157.2 Ut solet, hocce joco dictum ego credideram.
7.157.3 Mox vere dictum sensi: tam pauca paravit,
7.157.4 Illa ut non fuerit coena, sed esuries.
158.
In Rufinum domi, non foris stomacho parcentem.
2146. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.37.5 aestuat his animus curis, haec candida num sit,
8.37.6 Incertum, an misero nigra futura dies.
8.37.7 Qualiscumque tamen fuerit, quodcumque paratum est,
8.37.8 Illic, seu risus, seu dolor et lacrymae,
8.37.9 Illuc mente feror cupida, vel flere magis me
8.37.10 Cum Lyda, ab Lyda quam procul esse
2147. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.54.2 Non tua quod mansit res tibi salva domi;
8.54.3 Uni salva tibi sed quod res, omnibus aeque
8.54.4 Complevit mira pectora laetitia.
8.54.5 Utile quam fuerit, non quaero: nil mage pulchrum
8.54.6 Esse tibi, quam sic vincere, Lyda, potest.
55. Ad Lydam. De carmine illius rogatu scripto.
2148. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.98.2 Judicio pulcher dicitur esse tuo?
8.98.3 Quid? Num pulchra itidem est, quaeso, te judice, Lyda,
8.98.4 Et similis fuerit si qua puella viro?
8.98.5 Forma potest eadem pulchra et non apta putari?
8.98.6 Esse potest pulchrum, quod male dedeceat?
2149. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.138.1 Lyda, senex pingi nolo, doliturus, imago
8.138.2 Seu mihi dissimilis, seu fuerit similis.
139. Aliud.
8.139.1 Lyda, senex facie nunc dicor foedus in una;
8.139.2 Vis pingar, foedus dicar ut in
2150. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.323.5 Pulchrum, fama vetus de me si dixerit olim:
8.323.6 "Hunc Lyda in coetu est vivere passa suo".
8.323.7 Non omni credar cassus fortasse lepore
8.323.8 Vates, cui fuerit te penes usque locus.
324. Ad Lydam. De adulatore.
8.324.1 Antistare aliis, quot sunt, te, Lyda, puellis,
8.324.2 Iste ait
2151. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.350.6 Cuncta fero, laeto pectore cuncta probo."
8.350.7 Haec semel, haec iterum dic tecum, Lyda: reperta
8.350.8 Omnis jam fuerit certa medela mali.
351. In inurbanum, eumdemque importunum.
8.351.1 Nempe domum Lydae veritum te, Postume, dicis
8.351.2
2152. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.381.1 Romuleas inter celebrans laeta orgia nuptas,
8.381.2 Atque terens curru Flaminiam aureolo,
8.381.3 Lyda, rogas, fuerit quo modo induta Lagois;
8.381.4 Nec mentem adverti, visum ego nec memini,
8.381.5 Qua fuerit forma, quam vultu grata decoro,
8.381.6 Quam pulchras inter pulchrior, id
2153. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.381.2 Atque terens curru Flaminiam aureolo,
8.381.3 Lyda, rogas, fuerit quo modo induta Lagois;
8.381.4 Nec mentem adverti, visum ego nec memini,
8.381.5 Qua fuerit forma, quam vultu grata decoro,
8.381.6 Quam pulchras inter pulchrior, id memini.
382. De se carmina Terentii cum Lyda legente.
2154. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.447.5 Cui corpus graciles aequat araneolos,
8.447.6 Hic miram est formam nactus, te judice, Lyda,
8.447.7 Huic pulchro fieri contigit eximie.
8.447.8 Quid dicam? Fuerit si quis mihi scilicet hortis,
8.447.9 Optabo pulcher fiat ut ille tibi.
448. [447.]
8.448.1 De prole gemina Lydae et de
2155. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.617.1 Quod, mihi displiceas ne quando, Lyda, laboras,
8.617.2 Id gratum est; multo gratius at fuerit,
8.617.3 Si tibi, quidquid ages, haec sit fiducia semper,
8.617.4 Posse nihil fieri, quo mihi displiceas.
618.
2156. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.51.6 Et dulces oculis prosiliunt lacrymae.
9.51.7 Hoc stabant veteres; quaere hoc tibi, Pontice, grandem
9.51.8 Esse parum fuerit; sis, volo, flexanimus;
9.51.9 Flexanimus fies, facies quemcumque loquentem,
9.51.10 Sensa animi expromat si sua, nemo tua.
2157. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.207.3 Attolli aëriis at pondera vasta carinis
9.207.4 Posse, tenet cupidos irrita spes animos.
9.207.5 Id fieri donec rerum natura negabit,
9.207.6 Aërium fuerit nil, nisi lusus, iter
iter]
2158. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.311.1 Niliacas vidi servantia tecta papyros,
9.311.2 Tam pulchrum eximiae scilicet artis opus;
9.311.3 Ipsas oblito, perculsa mente, papyros
9.311.4 Tecta modo ut fuerit cura videre mihi.
312. [309.] Foemineum consilium res plena pericli.
Fidere mulieris consilio periculosum esse.
2159. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
2160. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
5.131 Quam furor hostilis vel edacis temporis aevum.
5.132 Sit patriae tibi magnus amor, sit cura tuendae,
5.133 Justitiam et semper colito: quidquid tibi rectum
5.134 Atque pium fuerit visum, nec gratia, nec vis
5.135 Ullius impediat, quin firmum sit, maneatque,
5.136 Quantum in te est, fixum: frustra seducere tentent
5.137 Muneribusve minisve; ut circum saxa
2161. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2220 |
Paragraph |
Section]
2162. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
2163. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
2164. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 126 |
Paragraph |
Section]
87 Illi ancillarum, ast alii, ut sua cuique libido
88 Suggeritet propriae meschina inventio testae.
89 Vae, personati, vobis, si fertilis annus
90 Ille melarancis fuerit, proh! quanta procella
91 Vos manet, et qualis Puerûm vos skvicca per omnes
92 Contradas usque ad noctem comitabitur atram!
93 Haec bassi, fateor, sunt insulsissima vulgi
94 (Sprezzat enim haec sapiens) solatia;
2165. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 128 |
Paragraph |
Section]
4 Nam quis furborum Regem non dixit Ulyssem
5 Atque malandrinum Aenean aliasque canajas,
6 Quas ego si rursus canerem, vel cavolus esset
7 Hoc riscaldatus, vel aqua in mortario pesta.
8 Dunque mihi melius fuerit si dicere cosas
9 Dum dispono novas, ut fantasia comandat,
10 Per non battutas Musam guidavero stradas.
11 Nullum ego ut id praestem de te, mi Phoebe, bisognum
12 Nunc habeo, sed te solum, Stoppine
2166. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
At quid ego foeda haec? Si quae potiora supersunt,
Haec vestigemus potius.
Quid majus fuerit, quam nunc, mihi nobilis ille,
Antiquusque lapis dudum hoc effossus in agro
14 Haec in illo lapide Inscriptio
AELEPIDIE.
2167. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nunc ego vellem equidem memorare ante omnia, quinam
Hunc populi tenuere locum, et quo nomine dicti,
Pilarii hi veteres an sint, potiusne
Tum regioni ipsi fuerit quid nominis olim,
Haec caliginis in nebula videantur egere
Lucis adhuc, aliis ego perscutanda relinquo.
Sat
2168. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nota foret (plures meminerunt quippe) negatum
Haud ulli; quidam addubitant, habuisset an umquam
Hic urbem locus; ipse autem vix posse vocari
In dubium reor. At quonam vel tempore structa
Haec fuerit, vel quo subversa, remota vetustas
Scire vetat: tantum superest (vestigia quamquam
Nulla manent) urbis nomen, quo tempus in omne
Quoddam accline jugum vocat incola. Si
2169. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Haec ubi, ab
Laetis gratatos reduci, sui amoenus ita esset
Quod locus exilii, pareret qui talia monstra.
Forte operae fuerit pretium, gratumque legenti,
Si paucis hîc ipse Lacum, unde haec miserat exul,
Quamquam pro merito haud sperem, describere coner.
Insula in occasum quà desinit, est sinus ingens
Aequoris, in longum se
2170. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Vana superstitio
Frumentum nymphis subigi, excretaeque farinae
Haud semel inventos cumulos, et quisque adire
Haec secreta ausus fuerit loca, vivere nullum
Posse diu, ut violantem adyti penetrale verendi.
Naturae occultas quicumque haud noscere causas
Ingenio potuere rudes sic somnia fingunt.
Scilicet hoc antro nympham vixisse
2171. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Rex dedit, ut tam parvo hominem videt esse beatum
Munere, quamquam illi fuerit petere ampla potestas
Quae mallet, stomacho regali dignus, ab undis
Mergendum aequoreis licet hic servaverit, oris
Cum Lybicis classem tempestas obruit ingens.
At quid ego haec? Factum potius
2172. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Servavere tui: magno de sanguine cretum
Fac te ego ut
Nam quota pars laudis tibi magno accedat ab urbe
Dona
Magnanimo compressa sinu: tamen anxia semper
Vitam ago, dum regis mors me formidine solvit.
2173. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Concitat, in variis clauduntur portubus omnes:
Utitur ad bellum pars hostis, pars et inertes
Corrodit caries,sic porrò, ut lustra superstes
Post pauca è multis fuerit prope nulla carinis:
Ingemui, jacuique gravi ceu pressa veterno.
Quam verò horribilis paulò ante haec tempora casus
Heu miserae acciderat! Stygiis discordia regnis
Erumpens animos odiis crudelibus
2174. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xii |
Paragraph |
SubSect | Section]
2175. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xxviii |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2176. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 39 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.5.147 Mercator, caupo, vel praeco, navita, fossor.
1.5.148 Audiat haec oculis si quis dispendia siccis,
1.5.149 Improbus hic fuerit, sanae vel mentis egenus.
1.5.150 Atque adeo digni vesica, aut caerite cera
1.5.151 Bella movent Oratores, et jurgia miscent
1.5.152 Fortiter insana pro libertate
2177. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.7.115 Neu ciceri pugnent lactucae, rapula lenti.
1.7.116 Omnia fecundum agricolam fecunda sequuntur.
1.7.117 Proximus insano fuerit quicumque negarit
1.7.118 Agricolas fecundos. Intererit tamen hortos
1.7.119 Ad nostros, propiusque ad res accedere nostras.
1.7.120 Lenior ille mei qua clivus desinit
2178. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.10.66 Imponar feretro seu Davus, sive Agamemnon?
1.10.67 Quare cur vehementer contendam, atque laborem,
1.10.68 Si, quaecumque mihi fuerit fortuna, obeundum est?
1.10.69 Sumptibus in fundum periturum parcere sani est;
1.10.70 At stulti, vano fructum sperasse labore.
1.10.71 Quae illuc respiciunt, ut non, quia
2179. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 82 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.12.21 A veris. Tamen, ut dem me insanire libenter,
1.12.22 Scribendi versus haec nostra insanis morbi
1.12.23 Communis quota pars fuerit? Potare Corano,
1.12.24 Deprendi liceat Dedio, jus dicere Crispo,
1.12.25 Haec ego si totidem verbis narravero, vel si
1.12.26 Quaeram e Crispo,
2180. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.17.4 Quippe ipso aetatis, formaeque miserrima flore
1.17.5 In medio ante diem cecidit, non lege senectae.
1.17.6 Hoc quamvis fuerit miserabile, non tamen extra
1.17.7 Communes hominum est casus, mortalia quando
1.17.8 Caelestes rapiunt inopino turbine Divi.
1.17.9 Sed minime commune est quod nos deinde
2181. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.18.152 Quare agedum, et causas etiam tu propter easdem
1.18.153 Collige sarcinulas, ab amicis et fuge doctis.
1.18.154 Exitus hic quanti fuerit tibi, Nate, pudoris!
1.18.155 Laudatus nulli, nullique aliquando receptus
1.18.156 O quantum ad latebras cupies remeare paternas!
1.18.157 Mature at moneo, mea cui servare
2182. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 135 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.19.130 Oti ducentes vacuas componitis horas,
1.19.131 Et lenta aridulo vobis sermone movetis
1.19.132 Taedia. Cui fuerit tolerabile quaerere sano,
1.19.133 Jugeribus quot Cottae excedit jugera Crassus?
1.19.134 Quis rem mercando, quis fenore strenuus auget?
1.19.135 Unde Libonis opes? Sicci
2183. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.5.56 Attamen indigno nummos postponere furi,
3.5.57 Aut sceleratorum vitiis proprio aere alimenta
3.5.58 Praebere insignis fuerit vecordia, qualis
3.5.59 Sumptibus in caedem propriis aluisse leonem.
3.5.60 Omne etenim cum jus fasque improbus ille nocendo
3.5.61 Posthabeat, me illi rursum praeponere
2184. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 68 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2185. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 98x |
Paragraph |
SubSect | Section]
2186. Brlić, Ignjat... . Epistula ad Andriam Torquatum... [Paragraph |
Section]
2187. Mažuranić, Antun. Epistula ad A. Kaznačić, versio... [page 272 |
Paragraph |
Section]
2188. Mažuranić, Antun. Epistula ad A. Kaznačić, versio... [page 272 |
Paragraph |
Section]
2189. Mažuranić, Antun. Epistula ad A. Kaznačić, versio... [page 273 |
Paragraph |
Section]
2190. Milašinović,... . Viator Zagorianus Jožko Hranjec,... [Paragraph |
Section]
Et quas percusit po zadnjem denique staklu.
Unum opus exegit referendum ad saecula zlata,
Quod caelebrant omnes i na sve veke loquentur
Quis fuerit putnik Hranjec et donec in istis
Partibus ad mensas concurret veselo družtvo,
Donec vinum njemu na zdravje bibetur.
Hoc unum tam praelarum posluhnite factum.
Est domus in
2191. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 75 |
Paragraph |
SubSect | Section]
197 Libertati olim Danaûm posuisse Philippum
198 Est iuga compertum, magis at sua gloria fulget,
199 Magnus
200 Victrices acies hic dux, victricia signa 200
201 Trans Graios fines solis porrexit ad ortum.
2192. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
26 Talis in ore novum formae splendet decus, usquam
27 Haud simile ut fuerit visum, pariterque venustum,
28 Nam lepor omnigenus coniunctus fulget in illâ,
29 Quem largita aliis partim est natura
2193. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
65 At secus est nobis visum, saevique tyranni 65
66 Coniuncta iniustam vim brachia nostra retundent.
67 An vos incuset, fuerit quod victus ab hoste?
68 Stultitiam culpet propriam, dein arguat illos,
69 Iuratam fregere fidem qui Caesare spreto
2194. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
310 Hei mihi qualis eras, quum nuper ad arma ruisti, 310
311 Tempore mutatum te quantum miror ab illo!
312 Conscia, quae fuerit tua magna potentia pridem,
313 Ipsa equidem nequeo tam tristia credere facta.
314 Quid misera at fallor? te Princeps, nosco repente,
315 Qui nostro longûm iuvenili in
2195. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page va |
Paragraph |
Section]
Bibliographia locorum inventorum
Anffredus presbiter (floruit 1034) [1034], Sauinae donatio, versio electronica (, Zadar), 403 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [anffredussavinaedonatio].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.